Το ποσοστό της υγρασία των αποξηραμένων αμυγδάλων πρέπει να είναι 5-7%.

Συσκευασία- Συντήρηση

Το αμύγδαλο μέσα στο ενδοκάρπιο του, μπορεί να διατηρηθεί για ένα χρόνο,

χωρίς να υποβαθμιστεί η ποιότητα του.  Στην περίπτωση της ψίχας για να

διατηρηθεί πρέπει να ψυχθεί ώστε να διατηρηθεί μερικούς μήνες ή να διατηρηθεί

σε κενό αέρος ή σε άζωτο ή σε κατάψυξη για να διατηρηθεί περισσότερο.

Η εμπορία του αμύγδαλου

Κατανάλωση- ζήτηση

Η ζήτηση των αμυγδάλων σε παγκόσμιο επίπεδο, αυξάνεται σημαντικά τις

τελευταίες δεκαετίες. Τα αμύγδαλα είναι καρποί πλούσιοι σε πρωτεΐνες, σε

φυτικές ίνες, σε ανόργανα άλατα και βιταμίνες, όπως είναι η βιταμίνη Α και η

βιταμίνη Ε. Ιδιαίτερα η βιταμίνη Ε είναι μια λιποδιαλυτή βιταμίνη με

αντιοξειδωτική δράση. Μια ακόμα ιδιότητα των αμυγδάλων είναι ότι έχει

ευεργετική  επίδραση στο πεπτικό σύστημα.

Το αμύγδαλο σαν ξηρός καρπός δέχεται ισχυρό ανταγωνισμό στις διάφορες

χρήσεις του από το  φουντούκι, που είναι ένας πιο φθηνός ξηρός καρπός και ο

οποίος εισάγεται από την  Τουρκία δηλαδή από μία χώρα με χαμηλό κόστος

παραγωγής.

Οι Έλληνες καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες ξηρών καρπών ανά κάτοικο.

Έχουν  υψηλότερη κατανάλωση σε σχέση με χώρες όπως η Ιταλία, και οι ΗΠΑ. Η

μέση κατανάλωση ανά κάτοικο ετησίως είναι στην Ελλάδα 14 kg, στην Ιταλία

6kg ανά κάτοικο και  έτος και στις Η.Π.Α. 2 kg ανά κάτοικο και έτος, σύμφωνα με

τα στοιχεία του FAO (1994-96).

Η κατανάλωση αμυγδαλόψιχας στην Ελλάδα περίοδο (1994-96) ήταν 1,8 kg ανά

κάτοικο και έτος, ενώ η αυτάρκεια της χώρας μας σε αμυγδαλόψιχα είναι 94%.

Περαιτέρω αύξηση της κατανάλωσης ελληνικού αμυγδάλου και γενικότερα

ξηρών καρπών έχει μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης εφόσον βέβαια η παραγωγή του

βελτιωθεί όσον αφορά κυρίως την τυποποίηση του, ώστε να  ανταγωνισθεί τις

εισαγωγές αμυγδάλων και άλλων ξηρών καρπών που σήμερα γίνονται σε ολοένα

και αυξανόμενες ποσότητες.

Η διάθεση στην αγορά των αμυγδάλων γίνεται από ποικιλία φορέων όπως είναι,

οι χονδρέμποροι, τα σούπερ μάρκετ, οι πλανόδιοι έμποροι. Η μεγαλύτερη

κατανάλωση αμυγδάλου  γίνεται με προϊόντα που περιέχουν αμύγδαλο

(γλυκίσματα, σοκολάτες κ.τ.λ.).

Παραγωγή – εμπορία

Στην Ελλάδα η τυποποίηση του αμυγδάλου στηρίζεται στα κριτήρια που

εφαρμόζει ο κάθε φορέας  επεξεργασίας του αμυγδάλου. Οι φορείς αυτοί είναι

συνήθως οι μονάδες σπασίματος των καρπών και διαλογής του ενδοκαρπίου του

αμυγδάλου. Είναι αναγκαίο να εφαρμοστούν συγκεκριμένοι  κανόνες όσον αφορά

την  τυποποίηση κυρίως από τις επιχειρήσεις που διαθέτουν τους σπαστήρες των

ξηρών καρπών. Η διαδικασία αυτή δεν έχει μεγάλο  κόστος αλλά  είναι

χρονοβόρα και γι’ αυτό δεν υπάρχει μεγάλη προθυμία  να την δεχθούν. Εάν

εφαρμοσθεί η τυποποίηση τότε η δυνατότητα εξαγωγών του αμύγδαλου θα είναι

μεγάλη. Η τυποποίηση που έχει το αμύγδαλο των ΗΠΑ,  είναι ένας από τους

κυριότερους λόγους για τον οποίο  γίνονται εισαγωγές κυρίως από τις Η.Π.Α,

διότι πέρα από την ανταγωνιστικότητα της τιμής, η τυποποίηση που εφαρμόζουν

είναι συγκεκριμένη σε καθορισμένα μεγέθη και εφαρμόζεται αυστηρά.

Η εμπορία του αμύγδαλου γίνεται στην χονδρική αγορά σε συσκευασίες  σάκων

των 50 kg και στο λιανεμπόριο σε πιο μικρές συσκευασίες που φθάνουν μέχρι

συσκευασίες των  100 gr. Το αμύγδαλο επίσης μπορούμε να το βρούμε στο

εμπόριο  σε διάφορους τύπους, όπως είναι: το λευκασμένο, το αλμυρό, το

καπνισμένο, το γλυκό κ.τ.λ. Υπάρχουν και άλλες μορφές του αμυγδάλου που έχουν

συγκεκριμένες χρήσεις όπως, οι φέτες, τα τεμάχια κ.τ.λ. που συχνά δεν

διατίθενται στην ελληνική αγορά. Οι διαφορετικές ανάγκες των τύπων

αμυγδάλου σε συσκευασία και μέθοδο συντήρησης θα έπρεπε να είναι γνωστή

στους εμπλεκόμενους καθώς η ποιότητα του αμυγδάλου μπορεί να υποβαθμιστεί

εύκολα.

Η αποθήκευση των αμυγδάλων γίνεται σε ιδιόκτητους χώρους τόσο στον

πρωτογενή τομέα παραγωγής από τους παραγωγούς όσο και στον δευτερογενή

τομέα που είναι οι βιομηχανίες, οι βιοτεχνίες και οι χονδρέμποροι. Ο

εξισορροπητικός ρόλος της αποθήκευσης, όσον αφορά την συγκράτηση των

τιμών σε λογικά επίπεδα, συνιστάται στην απόσυρση σε αποθηκευτικούς χώρους

της ποσότητας του προϊόντος που δεν μπορεί να απορροφηθεί κατά την εποχή

συγκομιδής του και στη διάθεση στη συνέχεια της ποσότητας αυτής κατά τους

υπόλοιπους μήνες σύμφωνα με τις ανάγκες της κατανάλωσης.

Στον τομέα της προσφοράς δραστηριοποιείται ένας πολύ μεγάλος αριθμός

επιχειρήσεων, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζει μία μικρή ομάδα 10-15

επιχειρήσεων βιομηχανικής μορφής, οι οποίες είναι παράλληλα και οι

μεγαλύτεροι εισαγωγείς και χονδρέμποροι.

Η κατάσταση της αγοράς

Το 2006 η παγκόσμια παραγωγή σε αμύγδαλο ανήλθε στους 598.545 τόνους

εμφανίζοντας αύξηση κατά 15,4% σε σχέση με το 2005. Οι ΗΠΑ είχαν την

μεγαλύτερη παραγωγή με το 75,9% της παγκόσμιας παραγωγής και είναι και ο

πιο μεγάλος εξαγωγέας αμύγδαλων με το 81,6% των συνολικών εξαγωγών.

Η αγορά του αμυγδάλου στην Ελλάδα, περιλαμβάνει πολλούς μικρούς

παραγωγούς και κάποιες μεμονωμένες ομάδες παραγωγών. Η πρωτογενής

επεξεργασία γίνεται κατόπιν σύμβασης με τους τοπικούς κατόχους μηχανημάτων

επεξεργασίας. Ο ρόλος των ομάδων παραγωγών δεν είναι ουσιαστικά

ρυθμιστικός για τα επίπεδα διαμόρφωσης τιμών διότι η οργάνωση τους είναι σε

υποτυπώδη μορφή εκτός μερικών ελαχίστων εξαιρέσεων. Εκτός αυτού, οι ομάδες

παραγωγών δεν έχουν επανδρωθεί με εξειδικευμένα στελέχη που με την

τεχνογνωσία τους θα δώσουν την απαιτούμενη ώθηση στην καλύτερη οργάνωση

και εκσυγχρονισμό τους.

Στον τομέα των εμπόρων έχουμε πολλούς μικρούς και ελάχιστους μεγάλης

οικονομικής επιφάνειας και λίγους εξαγωγείς.

Το αμύγδαλο χρησιμοποιείται από πολλούς λιανοπωλητές ή μεταποιητές,

εμπορικούς φορείς που διαθέτουν τα προϊόντα τους απευθείας στους

καταναλωτές και διακρίνονται στα: Α) εξειδικευμένα καταστήματα, στα

καταστήματα τροφίμων και λοιπών ειδών και στα πρατήρια λιανικής πώλησης

(για τις μεγάλες πόλεις) και Β)παντοπωλεία, σούπερ μάρκετ, ζαχαροπλαστεία κ.α.

(για τα μικρά αστικά κέντρα και τα χώρια), αλλά κύρια από λίγους

(σοκαλατοποιία) μεγάλους μεταποιητές.

Όλοι αυτοί απαιτούν συγκεκριμένες ποικιλίες ή ποιότητες προϊόντων για να

καλύψουν τις ανάγκες τους. Επομένως η δομή της αγοράς είναι ανταγωνιστική

παρόλο που η εμπορία του μεγάλου όγκου αμυγδάλων γίνεται ολιγοπωλιακά.

Οι εισαγωγές αμυγδάλων στην Ελλάδα γίνονται  κυρίως από τις ΗΠΑ είναι δε

πολύ σημαντικές, σε σχέση με τις  μικρές εξαγωγές ελληνικών αμυγδάλων. Το

2006 οι εισαγωγές αμυγδάλων από τις ΗΠΑ έφθασαν τους 7340 τόνους και από

χώρες της ΕΕ τους 1841 τόνους (ΕΣΥΕ).    Επίσης πρέπει να λάβουμε υπόψη μας

τις μεγάλες εισαγωγές  των τελικών προϊόντων μεταποίησης  που περιέχουν

αμύγδαλα όπως είναι οι σοκολάτες, τα γλυκά κ.α με αποτέλεσμα σε συνδυασμό με

την έλλειψη τυποποίησης την συνεχή μείωση της ζήτησης για το ελληνικό

αμύγδαλο.

Η γενικότερη μορφή που έχουν τα δίκτυα διανομής του αμυγδάλου επηρεάζει την

εξέλιξη της αγοράς του προϊόντος, την δυνατότητα να πωλήσουν σε καλύτερες

τιμές το προιόν τους οι παραγωγοί, αλλά και το  κόστος εμπορίας και το κόστος

προώθησης του ελληνικού αμύγδαλου στην αγορά. Οι κυριότεροι φορείς που

παρεμβάλλονται μεταξύ παραγωγών και τελικών καταναλωτών είναι: οι ομάδες

παραγωγών, οι χονδρέμποροι, οι βιομηχανίες και οι βιοτεχνίες εμπορίας και

επεξεργασίας αμυγδάλων, οι έμποροι και οι λιανοπωλητές.

Το 2011 ήταν μία κακή χρονιά για τους έλληνες παραγωγούς  αμύγδαλου, από

απόψεως ποσότητας παραγωγής αλλά και τιμών. Η μείωση των τιμών προήλθε

από τις μεγάλες εισαγωγές αμυγδάλων αλλά και της οικονομικής συγκυρίας. Το

2011 οι τιμές παραγωγού (σύμφωνα με παραγωγούς αμυγδάλων)  ήταν 1,6€/κιλό.

Μία τιμή 2€/κιλό είναι μία τιμή που μπορεί να δώσει ένα ικανοποιητικό εισόδημα

και η οποία είναι η τιμή που έφθασε το 2007.

Οι φυτεύσεις δέντρων στην Ελλάδα μειώθηκαν τη δεκαετία του ’90 λόγω της

έλλειψης οργάνωσης στην εμπορία των ξηρών καρπών. Αντίθετα η παραγωγή

αμυγδάλων στην Καλιφόρνια και την Τουρκία (τους μεγαλύτερους εξαγωγείς

αμυγδάλων του κόσμου) αυξάνεται σταδιακά. Στην Ελλάδα η καλλιέργεια της

αμυγδαλιάς ήταν κατά 70% περίπου ξηρική και επομένως η παραγωγικότητα

ήταν χαμηλή (για την τριετία 1984-86 χωρίς έντονους παγετούς μέση συνολική

παραγωγή 48.000 tn από 13 εκατ. δέντρα, δηλαδή 3,7 κιλά ψίχας το δέντρο). Τα

τελευταία έτη παρά την άρδευση και τη φύτευση παραγωγικών ποικιλιών η

παραγωγή μειώθηκε πολύ και βρίσκεται κοντά στις 16500 tn (μέσος όρος διετίας

2004-05  δηλαδή αποτελεί περίπου το 2% της παγκόσμιας παραγωγής) από 4,2

εκατ. δέντρα, δηλ. 3,9 κιλά το δέντρο. Βέβαια υπάρχουν εντατικοί αμυγδαλεώνες

(παραγωγή 10-25 κιλά το δέντρο και εύκολα δίνουν 500 € κέρδος το στρέμμα)

που με ένα κρίσιμο μέγεθος (τουλάχιστον 40- 50 στρέμματα), σε ήπιες περιοχές

και με καλή οργάνωση συμφέρουν οικονομικά σε σχέση με άλλες δενδροκομικές

και λοιπές καλλιέργειες

Η χημική και η βιολογική δράση των αμυγδάλων

Η χημική σύσταση των αμυγδάλων είναι η εξής

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΜΟΝΑΔΑ ΠΟΣΟΝ

Ενέργεια Kcal/100 g 755

Πρωτεΐνη g/100g 7,1

Υδατάνθρακες g/100g 23,3

Λίπος ολικό g/100g 52,1

Κορεσμένα λιπαρά % 8,6

Μονοακόρεστα % 59,7

Πολυακόρετσα % 31,7

Νερό g/100g 5,2

Χοληστερόλη mg/100g

Ασβέστιο mg/100g 405

Κάλιο mg/100g 4,7

Μαγνήσιο mg/100g 720

Νάτριο mg/100g 2,5

Σίδηρος mg/100g 3,0

Φωσφόρος mg/100g 1235

Χρώμιο μg/100g 14,3

Οι  περισσότερες μελέτες που έγιναν για την βιολογική δράση των αμυγδάλων,

έδειξαν την προστατευτική τους δράση όσον αφορά την προστασία από τα

καρδιοαγγειακά νοσήματα, επειδή μειώνουν την χοληστερίνη LDL-C και της TC αν

και είναι καρποί με υψηλό ποσοστό λιπιδίων.

Επίσης είναι γνωστές οι αντιοξειδωτικές δράσεις των αμυγδάλων. Αυτές

προέρχονται από τα φλαβονοειδή που περιέχουν οι φλούδες των αμυγδάλων και η

ψίχα, με κυριότερες την κατεχίνη και την φλαβονόλη, αλλά και  οι βιταμίνες Α

και Ε.

Επίσης από ορισμένες μελέτες φαίνεται ότι υπάρχει κάποια προστατευτική δράση

σε περιπτώσεις καρκίνου του παχέος εντέρου.