Πυξίδα 89 - Απρίλιος 2010

ΣEΛ. 2Aπό µήνα σε µήνα(εικόνες και σχόλια επικαιρότηταςαπό τον Ματθαίο Φραντζεσκάκηκαι τον Αντώνη Περιβολάκη)

ΣEΛ. 3«Τα Περιττά»

από την Βαρβάρα ΠεράκηEδώ στο Nότοαπό τον Ματθαίο Φραντζεσκάκη

ΣEΛ. 4Οψεις - Απόψεις,από τον Μιχάλη ΝικολακάκηΑνεπαισθήτωςΓράφει η Βούλα Καντεράκη

ΣEΛ. 5∆εν είµαστε εµείς υπεύθυνοιγια την κρίση - Ποιοι είναιάραγε οι υπεύθυνοι;Γράφει ο Κυριάκος Κώτσογλου

ΣEΛ. 6«Τα Ασήµαντα»από τον Γιώργο Κοκκινάκο

ΣEΛ. 7Η Συνωµοσία του θορύβουαπό τον Γιώργο Μανουσέλη

ΣEΛ. 8Πάσχα στα Χανιά…γράφει ο Γιώργος Γώγουλος

ΣEΛ. 9Τίτλος: ΠΟΛΙΤΕΙΑ,∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ & ΑΥΤΟ∆ΙΟΙΚΗΣΗΣυγγραφέας: ΑγοραστάκηςΓιώργος

ΣEΛ. 10«∆εν ξέρω τι θα πει αδιόριστοςεκπαιδευτικός»Γράφει η Βίκυ Κοτρίκλα

ΣEΛ. 11«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικόκόσµο…».από τον Μιχάλη ∆αρµαράκη

ΣEΛ. 12-13«…µε τους συνεργάτες µου δεναντλούµε ηχοχρώµατα από τοφολκλόρ διαφόρων χωρώναλλά απ' ό,τι άπτεται µια παγ-κόσµιας µουσικής γλώσσας…»Λεωνίδας Μαριδάκης, µουσικός

ΣEΛ. 14∆ύο ιστορίες µε το ίδιο τέλοςαπό την Μαρία ΚρέτσηΑπορίες….από την Σοφία Τσουρλάκη

ΣEΛ. 15Στην άκρη της πόληςγράφει ο Αντώνης Χελιδώνης

ΣEΛ. 16Τροχιοδεικτικά Πυράαπό τον Κώστα ΓυπαράκηΜε τη φωνή των γονιώνΓράφει η Ρούλα Καλαϊτζάκη

ΣEΛ. 17Ο «Ρεµπέτης»του ∆ήµου ΚερδέλαΓράφοντας στο Κενόαπό τον Αριστείδη Κονίδη

ΣEΛ. 18"επί γραµµής"από τον Βασίλη ΠαπαστάµοΒιβλιόραµα

ΣEΛ. 19Βιντεοπροτάσειςαπό τον Αντώνη Σπανουδάκη

ΣEΛ. 20Οικολογίες και άλλες cine-ιστορίες

ΣEΛ. 21«Στην αρχή του τραγουδιού»από τον Γιώργο Τσίµα«Μουσικές Προτάσεις»

ΣEΛ. 22“Η σύριγγα του Πάνα”από τον Πέτρο Λυµπεράκη

ΣEΛ. 23Με την πυξίδα στα ΜΜΕΤι γίνεται στην πόλη

ΣEΛ. 24“Στήλη άλατος”από τον Νίκο Χατζηιωάννου«Φασκόµηλο µε µέλι»σερβίρει η Θεοδοσία ∆ασκαλάκη

Καλώς τους...

ΦΥΛΛΟ 8899XANIA

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010) (

www.pyxida.gr

www.pyxida.gr

ΈΈλλαα λλύύκκεε εείίµµααιι εεδδώώ!!

Ζητάµε από την ΕΕ και το ∆ΝΤ (που αγαπούν τις αγορές) να µας βοη-θήσουν να κατακτήσουµε την εµπιστοσύνη των αγορών που κερδο-σκοπούν εις βάρος µας. Καταλάβατε;

Π.Λ.

ΚΚααλλλλιικκρράάττηηςς

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραµµές δεν έχει ακόµα ανακοινω-θεί το σχέδιο Καλλικράτης, Γενικές γραµµές ξέρουµε για τα σχέδιακαι τις προθέσεις της κυβέρνησης. Επίσης ξέρουµε ότι είναι σε εκ-

κρεµότητα το χωροταξικό αλλά και µια σειρά από ουσιώδη θέµατα πουαφορούν την µετεξέλιξη των δοµών που υπάρχουν. Αυτό πάντως που πα-ραµένει ως ζητούµενο µέσα από την νέα δοµή είναι ο βαθµός δηµοκρα-τίας προς όφελος του πολίτη. Στην βάση αυτή θα έπρεπε να αναπτυχθείη ουσιαστική συζήτηση καθώς αυτό είναι το σηµείο που θα κρίνει κατάπόσο η ελληνική περιφέρεια θα αποτελεί ζωντανό κύτταρο ή θνησιγενέςµόρφωµα. Στα πλαίσια αυτά θα πρέπει να αναπτυχθούν και οι ζυµώσεις γιατους υποψήφιους αυτοδιοικητικους. Καθώς τώρα παρά ποτέ έχουµεανάγκη από πολιτικούς µε όραµα και ικανότητα και όχι λογιστές, διοικητι-κούς διευθυντές ή κάθε λογής ανίκανους που θα θελήσουν διάφορα πο-λιτικά ή οικονοµικά κέντρα και παράκεντρα να προωθήσουν. Στα χέριατων πολιτών είναι η επιλογή µε βάση τα πρόσωπα και τις πολιτικές τουςκαι όχι βάση υποδείξεων και κάθε λογής διακλεκοµενων τοποθετήσεων.

Μ.Φ.

ΓΓιιααττίί σσ΄έένναα ππόόλλεεµµοο κκααθθέέννααςς οοφφεείίλλεειι νναα δδιιααλλέέγγεειι σσττρρααττόόππεεδδοο!!!!!!

Λοιπόν τα καταφέραµε. Η αλήθεια είναι ότι δεν τα καταφέραµε εµείςαλλά κάποιοι άλλοι που τα τελευταία 20- 30 χρόνια είχαν την ευ-θύνη διακυβέρνησης της χώρας. Και τώρα αφοπλιστικά µας λένε

όλοι ότι είµαστε σε µονόδροµο. Αλήθεια πως µπήκαµε σε µονόδροµο;Ποιοι µας οδήγησαν; Οδηγούµαστε σε ένα πολιτικό παραλογισµό όπουφαίνεται σαν να υπάρχει κοινωνική συνυπευθυνότητα και χωρίς να έχειυπάρξει καταλογισµός ευθυνών. Μπορεί να ακούγεται συχνά λαϊκίστικα το«ποιος τα πήρε τα λεφτά» αλλά αποτελεί σε µεγάλο βαθµό ζητούµενο.Γιατί τελικά όλα αυτά τα χρόνια πολιτικές πρακτικές τροφοδότησαν ηµέ-τερους µε εκατοµµύρια τα οποία απλά µας καλούν να πληρώσουµε όλοι…∆ηλαδή κοινωνικοποιούµε το χρέος ολίγων ταρακουνώντας τα θεµέλιαµιας χώρας και υποθηκεύοντας το µέλλον µας για τα επόµενα 20 χρόνια.Γιατί τελικά θα πρέπει να µάθουµε το ποιος είναι σοσιαλιστής και ποιοςνεοφιλελεύθερος, να αποσαφηνιστεί καθένας µε ποιους είναι και ποιουςαφήνει. Γιατί σ΄ένα πόλεµο καθένας οφείλει να διαλέγει στρατόπεδο!!!

ΜΜ..ΦΦ..

CCrreettaa ffaarrmm

Ηπεριοχή Λατζιµάς στο Ρέθυµνο φιλοξενεί µια από τις µεγαλύτερεςβιοµηχανίες παραγωγής αλλαντικών στη χώρα την γνωστή σε όλουςµας Creta Farm. Η µεγάλη αυτή επιχείρηση µε υψηλότατο κύκλο ερ-

γασιών, σηµαντική διαφηµιστική δαπάνη, διόλου ασήµαντη προβολή στοεξωτερικό (ακόµα και στο CNN) κατάφερε µάλιστα να ανακοινώσει πρό-σφατα και τη συνεργασία της µε άλλους γνωστούς γίγαντες του κλάδουόπως η ΜΕΒΓΑΛ και Η Danone Hellas. Φαινοµενικά θα µπορούσαν κάποιοινα πανηγυρίζουν για τις οικονοµικές επιτυχίες µιας τοπικής βιοµηχανίαςαλλά το ερώτηµα που έχει ανακύψει τελευταία είναι: στις πλάτες τίνος γί-νονται όλα αυτά; Σύµφωνα µε πρόσφατα δηµοσιεύµατα η κατάσταση πουέχει δηµιουργηθεί στην περιοχή του Πρίνου Ρεθύµνου είναι πλέον ανυ-πόφορη:Όταν φυσά ο αέρας προς το χωρίο είναι αναγκασµένοι οι κάτοικοι να κλεί-νουν τα παράθυρα από τη µπόχα. Ο Νίκος Τουρνάκης, επικεφαλής πρω-τοβουλίας κατοίκων της περιοχής και πρόεδρος του τοπικούδιαµερίσµατος, καταγγέλλει ότι ενώ πριν από µερικά χρόνια η εταιρία είχαάδεια για µικρότερες εγκαταστάσεις, πήρε ψεύτικα τοπογραφικά πήρεέκταση και γιγαντώθηκε εις βάρος των κατοίκων. Ο Στέλιος Λιοδάκης, κα-θηγητής εφαρµοσµένης Χηµείας στο ΕΜΠ πραγµατοποιεί σε συνεργασίαµε την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστηµίου Αθηνών έρευνα στην περιοχή γιατις επιπτώσεις της τοπικής βιοµηχανίας στην επιβάρυνση της υγείας τωνκατοίκων. Σύµφωνα µε τα µέχρι τώρα δεδοµένα υπάρχουν στην ατµό-σφαιρα της περιοχής αµµωνία και υδρόθεια αλλά και 330 ακόµη οργανι-κές ουσίες µερικές από τις οποίες είναι τοξικές. Στον υδροφόρο ορίζοντατης περιοχής παρατηρείται συγκέντρωση σε νιτρικά, αµµωνιακά και νι-τρώδη. Ο Μπάµπης Κιαγιάς, πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Πρί-νου Μυλοποτάµου καταγγέλλει ότι σε πρόσφατη γεώτρηση που έγινε στηνπεριοχή βρέθηκε νερό που περιείχε 61 κολοβακτηρίδια CFU / 250 ml ότανακόµα και 1 κολοβακτηρίδιο καταστά επισήµως το νερό ακατάλληλο γιαχρήση. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι µε βάση τα διεθνή δεδοµένα και µε βάση τιςαρχικές άδεις και την απόσταση της Creta Farm από κατοικηµένη περιοχήθα έπρεπε η εταιρία να εκτρέφει 80 γουρούνια ενώ σήµερα εκτρέφει1800. Φυσικά ο ίδιος έχει δεχθεί µηνύσεις από τη εταιρία και η ιστορίαφαίνεται πως έχει µέλλον µπροστά της. Αλλά µήπως θα έπρεπε και οιυπεύθυνοι φορείς να πάρουν επιτέλους µια επίσηµη θέση για το θέµα τουνόµιµου των επεκτατικών δράσεων και δραστηριοτήτων της εταιρίας;

Α.Π.

ΦΦρρέέσσκκιιεεςς ΙΙδδέέεεςς ααππόό ππααλλιιέέςς µµοορρφφέέςς

Φαντάζει τολµηρό να προσπαθεί κανείς να αναζητήσει κάτι θετικόµέσα στο πακέτο των πρόσφατων οικονοµικών εξελίξεων και στοιδιαίτερο πακετάκι των φορολογικών και µισθολογικών µέτρων. Και

πώς θα µπορούσε να τολµήσει κανείς κάτι τέτοιο αφού ακόµα και όλα ταΜΜΕ θέλουν να µας επιβάλουν την συνεχή κατήφεια; Αργότερα θα φω-νάζουν και θα ρίχνουν τις ευθύνες από εδώ και από εκεί όταν θα έχουνπροκληθεί, δικαίως, ενδεχόµενες κοινωνικές αναταραχές, αλλά τότε θαείναι πολύ αργά για να προσπαθήσουν να συµµαζεύουν τα ασυµµάζευτα. Είµαι της άποψης ότι στις δύσκολες στιγµές οι άνθρωποι µπορούν πάντανα βρίσκουν νέες λύσεις, λύσεις που θα έχουν κάποια παραγωγική προ-οπτική και όχι λύσεις που εµπνέονται από το έτοιµο χρήµα θεωρώνταςπως το κράτος είναι ένα αστείρευτο ταµείο από το οποίο θα µπορούν µεδιάφορους ηθικούς και µη τρόπους να αντλούν χρήµατα. Πέρα από ταοµολογουµένως βαρύτατα παιχνίδια που παίζονται στις πλάτες αυτής τηςχώρας είναι αλήθεια ότι το εύκολο δηµόσιο χρήµα και το αβίαστο βόλεµατο κυνήγησαν πολλοί από εµάς. Τι µπορούµε λοιπόν τώρα να κάνουµε;Υπάρχει η άλλη πλευρά του νοµίσµατος; Πιστεύω ότι οι πολίτες θα προ-σπαθήσουν να εφεύρουν νέες µορφές του συνεταιρίζεστε. Οι παραγωγοίκαλό θα είναι να επιχειρήσουν να διαθέσουν τα προϊόντα τους σε αντα-γωνιστικότερες τιµές χωρίς την παρέµβαση µεσαζόντων. ήδη ένα µέροςτου καρτέλ του γάλακτος είναι στη φυλακή. Χρειάζεται η πλήρης ανεξαρ-τητοποίηση των συνεταιρισµών γάλακτος, λαδιού, εσπεριδοειδών, κα-πνών, εναλλακτικών δραστηριοτήτων, τουρισµού υπαίθρου… Η χώραµπορεί να πατάξει πολλά προϊόντα χωρίς την παρέµβαση κοµµατικών καιλοιπών µεσαζόντων. Στο πεδίο της πνευµατικής δραστηριότητας, έχουνδηµιουργηθεί ανεξάρτητοι εκδοτικοί οίκοι, ανεξάρτητες δισκογραφικέςεταιρίες που πουλούν (µε δυσκολίες στη διακίνηση είναι αλήθεια) τα έργατους µε διαφορετικούς όρους και τιµές. Καλλιτεχνικές δραστηριότητεςχωρίς την παρουσία των απαραίτητων µάνατζερ. Να µιλήσουµε και για τιςπροσπάθειες δηµιουργίας του κοινωνικού νοµίσµατος όπως είναι η περί-πτωση του «Οβολού» όπου άνθρωποι ανταλλάσσουν µεταξύ τους υπηρε-σίες χωρίς τη χρήση χρηµάτων αλλά συµβολικών νοµισµατικών µονάδωνπου «κοστολογούν» την ώρα εργασίας του κάθε συµµετέχοντος στο δί-κτυο µέσα από κοινές συµφωνίες;Νοµίζω ότι υπάρχει ανοιχτό πεδίο δράσης, µε πολύ σκληρούς όρους µεν,αλλά που δεν πρέπει και δεν µπορεί να µείνει ανεκµετάλλευτο. Τώρα αρ-κετοί θα βάλουν το µυαλό τους να στροφάρει πιο δυνατά και πιο συνεται-ρικά. Εξάλλου αυτός ο τόπος είναι που γέννησε και τον πρώτοσυνεταιρισµό στην Ευρώπη, στα Αµπελάκια της Λάρισας. Καιρός να ξα-ναρίξουµε την ιδέα στο τραπέζι…

Α.Π.

22ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 89 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα:

...κυκλoφoρoύµε

τη 3η βδoµάδα κάθε µήνα,

σε 3000 αντίτυπα και µπoρείτε να µας βρείτε στα

παρακάτω σηµεία:

Βιβλιoπωλεία:

ΕΠΙΛOΓΕΣ,

ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕ∆ΡO,

ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO,

ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866,

Χαρτoπωλεία:

∆ΙΑΓΡΑΜΜΑ,

ΚΥΒOΣ,

ΡOΜΒOΣ,

ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ,

Καταστήµατα ∆ίσκων:

STUDIO 2000

LA. SI. DO.,STUDIO A, Virgin

Σινεµά:

Palace, ΚΗΠΟΣ

Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ

E∆EM, ΑΝΕΚ∆OΤO, ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ,

ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ∆ΥO ΛOΥΞ,

ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ, ΜΑΧΑΛΑΣ,

ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB:

DV PLANET, PLAY, MOVIE FORUM, VIPS (∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

VIDEO BEST, VIDEO BLUE

ΤOΡ VIDEO, (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗ∆ΩΝ)

Άλλα σηµεία:

∆ΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ,

ΕΙΣO∆OΣ ΝOΜΑΡΧΙΑΣ,

ΕΙΣO∆OΣ ∆ΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ,

ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ,

ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ)

ΑΝΕΚ LINES

Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο)

ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO),

ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), Ω∆ΕΙO,

ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ

∆PAKAKHΣ, SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ), BREAK (ΓΟΓΟΝΗ)

OLA STORES

NEW STAND, ΟΝΕΙΡΟ

Στο Hράκλειο:

BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH

BIBΛIOΠΩΛEIO ANAΛOΓIO

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΦΩΤΟ∆ΕΝΤΡΟ

ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

Στην Aθήνα:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EK∆. ΣABBAΛA (ZΩO∆. ΠHΓHΣ 18)

Στη Θεσσαλονίκη:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EK∆. ΣABBAΛA (BAΣ. HPAKΛEIOY 47)

BIBΛIOΠΩΛEIA IANOΣ (APIΣTOTEΛOYΣ 7, METAMOPΦΩΣEΩΣ

24 - KAΛAMAPIA, ΦIΛIΠΠOYΠOΛEΩΣ 57 - AMΠEΛOKHΠOI,

25ης MAPTIOY 45

ΠΥΞΙ∆ΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ ΤOΥΣ

ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO

Ι∆ΙOΚΤΗΣΙΑ:ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡ∆OΣΚOΠΙΚΗ

«ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ»ΚΩ∆ΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483

ISSN 1790-6075

ΕΚ∆OΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚ∆OΣΗΣΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ «ΠΥΞΙ∆Α» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122

FAX: 2821036364e-mail: [email protected]

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣΜ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣKΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣ

ΜΙΧΑΗΛ ∆ΑΡΜΑΡΑΚΗΣΣΙΣΣΥ ∆ΑΣΚΑΛΑΚΗ

ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗ∆ΗΜOΣ ΚΕΡ∆ΕΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙ∆ΑΚΗΣ

ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ

KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΙ∆ΗΣ ΚΟΝΙ∆ΗΣMYPTΩ KONTOMΙTAKHΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣNIKOΣ MANOYΣEΛHΣΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ

BAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡO∆ΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥ∆ΑΚΗΣ

ΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗ

ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙ∆ΩΝΗΣ

ΣKITΣA - ΣΧΕ∆ΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ. 6974430507

ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙ∆ΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙ∆Η

Η πυξίδα πρoσφέρεται µε αντίτιµo τη διάδoση και τη συµµετoχή

Η ΕΚ∆ΟΣΗ ΜΑΣΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

ΣΣύύγγχχρροονναα ΣΣύύννδδρροοµµαα

Σε εποχές υπερερεγασίας αλλά και υπερανεργίας όπως είναι η ση-µερινή σε εποχές όπου πολλοί άνθρωποι βάζουν σαν στόχο είτεµόνο τα προς τα ζην είτε και για πολλά περισσότερα υπάρχουν τα

σύγχρονα σύνδροµα του 21ου αιώνα που σχεδόν ταυτίζονται µε αρρω-στηµένες ψυχολογικές καταστάσεις. Αξίζει να αναφέρουµε µερικά απόαυτά τα σύνδροµα έτσι όπως παρουσιάζονται µετά από σύγχρονες έρευ-νες και δηµοσιεύσεις.««BBuurrnn OOuutt””,, ήή ««σσύύννδδρροοµµοο ττηηςς εεγγεεφφααλλιικκήήςς υυππεερρφφόόρρττωωσσηηςς»», το πιο δια-δεδοµένο στις σύγχρονες κοινωνίες. Από αυτό πάσχουν στελέχη εται-ριών µε µικρή προϋπηρεσία στο χώρο που βρίσκονται ξαφνικά νακαταλαµβάνονται από υπέρογκες ευθύνες και υποχρεώσεις. Συνο-δεύεται από πλήρη θυσία της προσωπικής και οικογενειακής ζωής. Τοάτοµο που δεν καταφέρνει να φέρει σε πέρας όλες του τις υποχρεώσειςσύντοµα βρίσκεται απολυµένο και απογοητευµένο για τις επιλογές τουπου νιώθει ότι πήγαν στράφι.Σύνδροµο ««δδιιααλλεείίπποοννττοοςς σσυυζζύύγγοουυ»», το … προφανές. Το σύνδροµο δια-κατέχει κυρίως τις συζύγους των σύγχρονων γιάπηδων που λείπουν όλητην ηµέρα προκειµένου να στήσουν καριέρα. Οι εγκαταλειµµένοι σύζυ-γοι εµφανίζουν αϋπνία και έντονη νευρικότητα καθώς από τη µια επωµί-ζονται όλες τις οικογενειακές υποχρεώσεις και ταυτόχρονα νιώθουν ότιτο ταίρι τους καλοπερνάει ανέµελα κατά τη διάρκεια επαγγελµατικώνταξιδιών.Σύνδροµο ««χχιικκοοκκοοκκοοµµόόρριι»» µια ιδιότυπη µορφή κοινωνικής αποµόνωσηςπου πλήττει κυρίως παιδιά από τις χώρες της Ανατολής που έχουν πέσειθύµατα bullying ή και ηλεκτρονικού bullying. Παρουσιάζουν µειωµένη επι-κοινωνία µε το οικογενειακό περιβάλλον, αποξένωση από φίλους καικλείσιµο στον εαυτό τους. ∆υστυχώς συχνά εµφανίζονται κάποιοι απόαυτούς σε σχολεία µε όπλα κάνοντας χρήση βίας, αφαιρώντας τη ζωήσυµµαθητών τους ή και την ίδια τους τη ζωή.Σύνδροµο της «ΟΟδδιικκήήςς ΟΟρργγήήςς»» (Road Rage). Πρόκειται για τις περι-πτώσεις οδηγών που διαπληκτίζονται µε άλλους οδηγούς για ασήµαντηαφορµή και φτάσουν στο σηµείο να βιαιοπραγήσουν εναντίον τους µεδιάφορα αντικείµενα κάνοντας χρήση ακόµα και περίστροφου. Αυτοί οιοδηγοί που κατά το κοινώς λεγόµενο «ψάχνονται» είναι στην πλειοψη-φία τους νέοι χαµηλού εισοδήµατος µε σχετικά βεβαρηµένο ιστορικόκαι µητρώο και αναζητούν την παραµικρή αφορµή για να εκτονωθούν σεένα άγνωστο οδηγό.

Α.Π.

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 89 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 201033

ΠΠόόλλεεµµοοςς!!

Χρέος µας είναι να πάρουµεκάθε απόφαση που αποτρέπει τοχειρότερο. Αυτό δήλωσε ο πρω-θυπουργός, προσπαθώντας ναδικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.Η επίκληση του "χειρότερου" δεννοµιµοποιεί πολιτικά και ηθικά τοκακό, που, τουλάχιστον ως προςτην έλλειψη πολιτικής νοµιµοποί-ησης, αλλά και την εκτόξευση των spread σε επίπεδα χρεω-κοπίας, συνιστά το απόλυτο κακό.

Χωρίς νοµιµοποίηση ο πρωθυπουργός, προστρέχει στην αγ-καλιά του Στρος - Καν, ο οποίος ξεκαθάρισε ότι δεν τίθεταιθέµα αλλαγής των γνωστών όρων του ∆ΝΤ και ότι ο διεθνήςοργανισµός δεν αναγνωρίζει ως µέλος του την Ε.Ε., αλλά µόνοτην Ελλάδα. Ποιος ευρωπαϊκός µηχανισµός και άλλα παρα-µύθια;

Η χώρα οδηγείται σε καταστροφή. ∆εν χρειάζεται να βοµβαρ-δίζεται, δεν χρειάζεται να ναρκοθετείται. Οι όροι του ∆ΝΤ, ηπεριβόητη "τεχνογνωσία", µετατρέπουν σε ερείπια κατακτή-σεις και υποδοµές 30 χρόνων.

Η χώρα βιώνει τις συνέπειες ενός πολέµου. Μιας µάχης,όµως, που οι ιθύνοντες δεν έδωσαν. Ίσως γιατί οι ίδιοι, οι νυνκαι οι πρώην, είναι οι υπεύθυνοι για την προδιαγεγραµµένηήττα!

Ο ελληνικός λαός ζει στιγµές πίκρας και ταπείνωσης. Η δη-µοκρατία ευτελίζεται, η εθνική ανεξαρτησία προσβάλλεται, τοκοινωνικό κράτος βάλλεται. Και, επιπλέον, ο πατριωτισµόςλαβώνεται στα πεδία των µαχών, που εικονικά στήνουν, µε τοαζηµίωτο, τα διεθνή ΜΜΕ στην υπηρεσία του συστήµατος τηςκερδοσκοπίας.

Είναι ώρα εθνικής περισυλλογής για αλλαγή πορείας, για ανά-ταση, για αντίσταση, για αναζήτηση στο εσωτερικό της λαϊκήςενότητας και στο εξωτερικό των αναγκαίων συµµαχιών. Είναιη ώρα που καθένας (πολίτης, πολιτικός, οµάδα, κόµµα, κοι-νωνική τάξη) καλείται να διαλέξει στρατόπεδο. Είναι η ώραπου η αριστερά καλείται να διαδραµατίσει τον ρόλο που δι-καιώνει την ύπαρξή της και η σοσιαλ-δεξιά να απολαύσει τουςκαρπούς των διακυβερνήσεων της.

Γράφειo Mατθαίoς

Φραντζεσκάκης

«Κάθε τέχνη έχει το δικό της ποι-ητικό νόηµα και όραµα κι ο κινη-µατογράφος δεν αποτελεί εξαί-ρεση. Έχει συγκεκριµένο ρόλο,δικό του πεπρωµένο. Ήρθε στηζωή για να εκφράσει ένα ιδιαίτε-ρο χώρο ζωής, που το νόηµα τουδεν είχε βρει έκφραση σε καµιάαπό τις υπάρχουσες µορφές τέ-χνης». Α. Ταρκόφσκι, σκηνοθέτης.Αυτήν ακριβώς την τέχνη, τηνέβδοµη, του σινεµά, υπηρέτησεκαι υπηρετεί ακόµα ένας µεγάλοςκαλλιτέχνης, ένας σκηνοθέτηςβροντερός, εµβληµατικός για τηχώρα µας ο Νίκος Κούνδουρος.Ξέρει καλά ότι εκφράζει και υπη-ρετεί µια τέχνη δύσκολη και«οδυσσειακή» γιατί χρειάζεταιδύναµη ψυχής και τολµηρό νου γιανα γίνει η φαντασία και η ιδέα µιανέα σηµειολογική πραγµατικότη-τα, που προτείνει µια άλλη θέα-ση του κόσµου.Ένας µάγος, ο Νίκος Κούνδουρος,που ξέρει καλά να γεµίζει µειστορίες ανθρώπων το λευκόπανί και µε φως ζωής τη σκοτει-νή αίθουσα. Η κινηµατογραφική ζε-λατίνα του Ν.Κ. καταγράφει εν-θουσιασµούς, ιδέες, πράγµατα,συναρµολογεί εικόνες και τις µε-ταµορφώνει σε ιστορία, δίνει δη-λαδή ζωή και ψυχή στο άψυχο υλι-κό και στα όνειρα του, που έτσι ταµοιράζεται µαζί µας.«Η εικόνα δεν έχει ανάγκη απόεπιχειρήµατα, γιατί είναι η ίδια επι-χείρηµα. ∆ε χρειάζεται υποστή-ριξη, γιατί η ίδια αυτουποστηρί-ζεται» γράφει ο ίδιος, θεωρώνταςότι η δύναµη του κινηµατογράφου«ανταγωνίζεται» αυτήν της ζωής,των ανθρώπων, που σκέφτονται,αναστοχάζονται, υποφέρουν, ζουν,

απελπίζονται, γελάνε.Ο Ν.Κ. υπήρξε και έτσι πορεύεταιακόµα, θαρραλέος, συγκρουσια-κός, αληθινός, γνήσιος κι αντι-στέκεται ως φυσική και ως καλ-λιτεχνική παρουσία στη φτήνια,στην ποταπότητα, στην αριθµο-ποίηση, στην εµπορευµατική λο-γική, του φτηνού θεάµατος.«∆εν κάνω κινηµατογράφο γιατην αφεντιά µου. Οι άλλοι µε νοι-άζουν, των άλλων τα ντέρτια. οικαηµοί, οι δυστυχίες, οι έρωτεςκαι οι θάνατοι. Και στο σηµείο πουοι άλλοι είµαι εγώ, υπογράφω τιςταινίες µου, πλαστογράφος ίσωςτων αληθινών πραγµάτων, ήσυχοςπου δεν έκανα κακό σε κανέναν».Ν.Κ.Πράγµατι, η σκοτεινή αίθουσα κιο ανελέητος βοµβαρδισµός τωνεικόνων, αν και προέρχονται απόυποκατάσταση ζωής δεν παύουννα είναι γνήσια. Έτσι το σινεµά ση-µαδεύεται από την εγκυµοσύνητου χρόνου και της ζωής. Ο ΝΚαφηγήθηκε κι εξακολουθεί νααφηγείται τη νιότη, τη σύµπτωση,την αλήθεια, την ιστορία, τηνάλλη πλευρά της πραγµατικότη-τας, την καταστροφικότητα τουπολέµου, την τραγικότητα τηςµοίρας, τους άλλους κώδικεςπου ρυθµίζουν την τύχη των αν-θρώπων.Η τέχνη του ακέραιη, ντόµπρα,προσηλωµένη σε στόχο που ται-ριάζει µε τη ζωή του είναι η αφή-γηση της κίνησης, της πράξης, τηςαλήθειας.Έθρεψε και θρέφει το νου του «µεµνήµες πραγµάτων, πολύ πριναποκτήσω τη δική µου µνήµη»όπως δηλώνει και «ζει από τιςζωές των άλλων, µαυτά που έγι-ναν και δεν ξεγίνονται κι ούτε θαξαναγίνουν».Ο Ν.Κ. είναι ένας παθιασµένος άν-

θρωπος, µε εσωτερική πληρότη-τα. Μια φωνή που καίει κι όταν µι-λάει, πάλι αφηγείται µε κινηµα-τογραφική ροή και κάνει εικόνεςτα θέλω του, τα βιώµατα του, τιςµεγάλες του στιγµές. Άνοιξε δρό-µο στον κινηµατογράφο, στη χώραµας, που έγιναν λεωφόροι για ναπατήσει στέρεα ο νεοελληνικόςπολιτισµός.∆εν είµαι ειδική για να αναλύσωµε ειδικούς όρους την κατάθεσητου στον κινηµατογράφο. Ξέρωόµως ότι είναι καθηλωτικός κιανατρεπτικός, είναι αυτός που µετην τέχνη του φώτισε και δεν σκο-τείνιασε. Παγίδευσε στο ισχυρόσυναίσθηµα και στη λογική συγ-κίνηση, όσοι των παρακολουθούνστη µεγάλη πορεία του, υπηρετείµε συνέπεια, ανυποχώρητος, εµ-πνευσµένος από µια δύσκοληπραγµατικότητα, φλογισµένος δη-µιουργός που διαλύει, που δια-λέγεται, που καταγράφει, πουιστορεί, ποιητικός και µοναδι-κός. Ένας ελεύθερος άνθρω-πος είναι ο ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝ∆ΟΥΡΟΣκι αυτή την ελευθερία που την κά-νει τέχνη τίµησε το ∆ηµοτικό Πε-ριφερειακό Θέατρο Κρήτης, στοεξαιρετικό του αφιέρωµα πρινµερικές µέρες. Με τιµητική εκ-δήλωση, µε προβολές ταινιώντου και µε έκθεση φωτογραφικούυλικού από τις µοναδικές τουταινίες, τα Χανιά έζησαν και γνώ-ρισαν και κουβέντιασαν µε τοµεγάλο σκηνοθέτη που η ζωήτου συµπίπτει συνεπώς µε την τέ-χνη του.«Μ αρέσει η διάλυση της ζωήςκαι η ανασύνθεση της µέσα απότους φακούς της µηχανής και τοµάτι του σκηνοθέτη» γράφει ο Νί-κος Κούνδουρος κι εµείς τον τι-µούµε και τον ευχαριστούµε πουυπάρχει, µιλάει µε παρρησία, το-ποθετεί και τοποθετείται, προ-τείνει κι αισιοδοξεί µε τον τρόποτου, αυτόν µιας πάντα νέας, εφη-βικής και ανατρεπτικής µατιάς.

ΤΑ ΠΕΡΙΤΤΑ

Για τον Νίκο Κούνδουρο

Γράφειη Βαρβάρα

Περάκη


Η µάχη για την πόλη

Σηµειώνω από τις τοπικές πολιτικές ειδήσεις τηςπόλης των Χανιών των τελευταίων χρόνων. Οµάδαπολιτών διεκδικεί τη χρήση του στρατόπεδου Μαρ-κοπούλου ως ελεύθερο χώρο πρασίνου ενάντιαστη βούληση των δηµοτικών αρχών. Ποδηλάτες

διαδηλώνουν διεκδικώντας ποδηλατόδροµους στην πόλη. Ηπολιτική ηγεσία του τόπου συγκρούεται µε πολίτες στην πε-ριοχή της Ελαφονήσου σχετικά µε την απόδοση η όχι τηςπεριοχής ως οικόπεδα σε οµίλους επιχειρηµατικών συµφε-ρόντων. Και από την άλλη, επίθεση στο στέκι µεταναστών.Εκκένωση της κατάληψης Παπαδοπέτρου. Επανειληµµένεςπροσπάθειες της πρυτανείας του Πολυτεχνείου για την εκ-κένωση του ελεύθερου κοινωνικού χώρου Rosa Nera. κ.ο.κ.

Όλα τα παραπάνω (καιπλήθος άλλων που παρέλειψα) είναιενδεικτικά της έντασης που υπάρ-χει στη πόλη τα τελευταία χρόνια,των δύο της ψυχών της που συγ-κρούονται, ή διαφορετικά µιας µι-κρής κλίµακας πολέµου που έχει ως

πεδίο µάχης του και λάφυρο µαζί, τις πλατείες και τις αλά-νες, τα πεζοδρόµια και τα δέντρα της πόλης. Σχηµατικά,από την µία οµάδες πολιτών µε διαφορετική αφορµή, δια-φορετικές ιδεολογικές καταβολές και διαφορετικό σκοπό,διεκδικούν µικρές κοιτίδες ελευθερίας, χώρους δηµόσιουςστους οποίους να µπορούν να κινηθούν, να κοινωνικοποι-ηθούν, να πολιτικοποιηθούν και να ψυχαγωγηθούν έξω απότο εµπορευµατικό κύκλωµα. Από την άλλη πολλές διαφο-ρετικές εξουσίες, οικονοµικές και πολιτικές, επίσης µε δια-φορετικές αφετηρίες, σκοπούς και µέσα, προσπαθούν ναπεριορίσουν το δηµόσιο χώρο και να τον εντάξουν στις αέ-ναες διελκυστίνδες της «ανάπτυξης» και της πολιτικής ορ-θοφροσύνης.

Σχετικά µε τις συνέπειες της κρίσης και του προ-γράµµατος σταθερότητας της κυβέρνησης πολύς λόγος γί-νεται τελευταία. Για τους πολίτες όµως που αντιµετωπίζουντην µεγαλύτερη µείωση των εισοδηµάτων τους από την Κα-τοχή, σίγουρα ο κόσµος θα αρχίσει να φαντάζει µικρότεροςκαι κάπως περιοριστικός. Σε µία πόλη που η πρόσβαση σεκάθε γωνία της προϋποθέτει και ένα οικονοµικό αντίτιµο,σε ένα τόπο που µπορεί να σου αποκαλύψει τις οµορφιέςτου µόνο µε την κατάλληλη ποσότητα βενζίνης, η πρώτη ψυ-χολογική επίπτωση της κρίσης είναι και η αίσθηση ότι δενέχουν πρόσβαση σε πλήθος χώρων που µέχρι πρότινοςµπορούσαν να επισκεφτούν.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον η διεκδίκηση περισσό-τερου δηµόσιου χώρου µεταµορφώνεται από αριστερό-

ελευθεριακό βίτσιο, σε ζωτικής σηµασίας ανάγκη. Η µετα-φορά στην εργασία µε φτηνά µέσα µεταφοράς ή ποδήλατοέναντι αυτοκινήτου, γίνεται από εκκεντρική επιλογή σε απα-ραίτητη προϋπόθεση για να «βγαίνει» ο οικογενειακός προ-ϋπολογισµός. Και η αναζήτηση της Σαββατιάτικής εξόδουσε κοινωνικούς χώρους ή εκδηλώσεις στους οποίους δενθα πρέπει δια ροπάλου να καταναλώσεις, κρίνεται άκρωςεπιβεβληµένη.

Σε 3-4 µήνες έρχονται αυτοδιοικητικές εκλογές. Εκλο-γές που είναι δεδοµένο ότι θα αποτυπώσουν την επίδρασητων νέων οικονοµικών µέτρων στις πολιτικές διαθέσεις τωνπολιτών. Αν αυτές οι εκλογές αποκτήσουν και µία τοπικήδιάσταση πέρα από το χαρακτήρα ενός δηµοψηφίσµατοςενάντια στα νέα µέτρα, αυτό θα κριθεί από το βαθµό στοοποίο οι αυτοδιοικητικές κινήσεις θα µπορούν να ανοίγουνθέµατα που άπτονται των επιδράσεων της οικονοµικής κρί-σης στην καθηµερινότητα των πολιτών τους. Στα Χανιά, πουέχει ουσιαστικά να παραδοθεί στους πολίτες µεγάλοςχώρος πρασίνου από την εποχή της δηµιουργίας του Πάρ-κου ειρήνης και φιλίας. και που η τελευταία πεζοδρόµησηχρονολογείται από την εποχή των έργων για την ανάπλασητου παλιού λιµανιού στα τέλη της δεκαετίας του ’80, από-λυτη προτεραιότητα για τις επερχόµενες δηµοτικές εκλο-γές αναδεικνύεται εκ των πραγµάτων το ζήτηµα τουδηµόσιου χώρου και των χρήσεων του.

Υ.Γ. Με την πολυετή εγκατάλειψη του κτιρίου στο λόφοΚαστέλι στο παλιό λιµάνι της πόλης, µε τα δηµόσια πανεπι-στήµια να υπεχρηµατοδοτούνται όλο και περισσότερο, καιµε µία τεράστια περιουσία του πολυτεχνείου Κρήτης ανεκ-µετάλλευτη, αναρωτιέται κανείς για το µένος µε το οποίο οπρύτανης του πολυτεχνείου έχει ανακηρύξει σε προσωπικήτου σταυροφορία την εκκένωση της κατάληψης «RosaNera». ∆υστυχώς όµως για τον εγχώριο αυτό ∆ον Κιχώτη,αµέλησε να παρατηρήσει ότι οι διάφοροι Σάντσο Πάντσαπου ονειρευότανε να έχει στο πλευρό του απουσιάζουν.∆εν είναι εξάλλου καθόλου εύκολο ούτε σήµερα, ούτεαύριο, για ένα δηµόσιο πρόσωπο να υποστηρίξει γιατί έναςχώρος στον οποίο στεγάζεται ένα παιδικό στέκι, λειτουρ-γεί µία ποιοτική κινηµατογραφική λέσχη και στεγάζονταιάστεγοι συµπολίτες µας σε στιγµές ανάγκης, πρέπει να εκ-κενωθεί. Το ζήτηµα της συµφωνίας ή διαφωνίας µε τηνούτως ή άλλως πλούσια πολιτική δραστηριότητα που διε-ξάγεται στο χώρο αυτό, µε κανένα τρόπο δεν αλλάζει τηναλληλεγγύη µας προς όσους επιµένουν να τον υπερασπί-ζονται. Στην τελική, ο χώρος δεν είναι κλειστός σε κανένα,εκτός πλέον ίσως για τον ίδιο τον κύριο πρύτανη.

Γράφειo Mιχάλης

Nικoλακάκης

ΜΜιιαα κκοουυλλοούύρραα χχάάσσιικκοο ψψωωµµίί

ΑΑπποοββρρααδδίίςς ηη γγιιααγγιιάά µµοουυ µµααλλάάκκωωννεε ττοοππρροοζζύύµµιι,, κκννηησσάάρριιζζεε ττ’’ ααλλεεύύρριι,, ααννάά--ππηηζζεε.. ΜΜεε ττηη φφέέξξηη ζζύύµµωωννεε,, εείίχχεε ππρρωω--ττααννάάψψεειι ττοο φφοούύρρννοο,, έέψψηηννεε.. ΎΎσσττεερρααααννοοίίξξααννεε οοιι φφοούύρρννοοιι.. ΜΜεεγγάάλληη ξξεεκκοούύ--ρραασσηη νναα γγλλιιττώώννεειιςς ττοο φφοούύρρννιισσµµαα.. ΧΧωω--ρριισσττήήκκααννεε σσεε µµέέρρεεςς οοιι µµεερριιέέςς ττοουυχχωωρριιοούύ.. ∆∆εευυττέέρραα οο ΒΒόόλλαακκααςς,, ΤΤρρίίττηηΤΤεεττάάρρττηη οο ΠΠλλάάττααννοοςς,, ΠΠέέµµππττηη ΠΠααρραα--σσκκεευυήή ττοο ΜΜαασσττρράάλλιι,, ΣΣάάββββααττοο οοιιφφοούύρρννοοιι χχάάσσιικκοο.. ΧΧααρράάµµαατταα οοιι ππιινναακκωω--ττέέςς κκιι οοιι ψψωωµµοοµµααννττήήλλεεςς σσττηη σσεειιρράά γγιιααττοο φφοούύρρννοο,, νν’’ ααννεεββεείί ηη ζζύύµµηη,, νναα ππλλαα--σσττεείί,, νναα φφοουυρρννιισσττεείί.. ΚΚάάθθεε ψψωωµµίί κκιι έένναασσηηµµάάδδιι γγιιαα νναα ξξεεχχωωρρίίζζεειι,, ίίδδιιοο κκάάθθεεφφοορράά.. ΈΈνναα κκοουυκκίί,, έένναα δδααφφννόόφφυυλλλλοο,,µµιιαα πποορρττοοκκααλλόόφφλλοουυδδαα,, όό,,ττιι ββρριισσκκόόττααννεεύύκκααιιρροο.. ΜΜαα ηη γγιιααγγιιάά µµοουυ κκάάθθεε ΣΣάάββ--ββααττοο µµ’’ έέσσττεελλννεε νναα ττηηςς ππάάρρωω κκααιι µµιιαακκοουυλλοούύρραα χχάάσσιικκοο ψψωωµµίί πποουυ ττοο ’’ββγγααζζεεοο ΚΚοοσσµµάάςς.. ΕΕγγώώ έέββααζζαα σσττοο χχέέρριι ββρραα--χχιιόόλλιι ττηηνν κκοουυλλοούύρραα κκααιι µµεε ττοο δδάάχχττυυλλοοξξεεκκοούύφφιιζζαα γγύύρρωω γγύύρρωω ττηηνν ψψίίχχαα κκιιώώσσπποουυ νναα γγυυρρίίσσωω σσττοο σσππίίττιι εείίχχεε ααπποο--µµεείίννεειι µµόόννοο ηη ππέέττσσαα ττοουυ ψψωωµµιιοούύ..ΦΦωωννέέςς,, ξξύύλλοο,, κκιι ύύσσττεερραα µµεε σσττέέλλννααννεεππάάλλιι σσττοουυ ΚΚοοσσµµάά γγιι’’ άάλλλληη κκοουυλλοούύρρααχχάάσσιικκηη,, αανν δδεενν εείίχχεε ξξεεπποουυλλήήσσεειιωωσσττόόσσοο.. ΤΤηη δδεεύύττεερρηη κκοουυλλοούύρραα ππάάννττααττηηνν έέφφεερρνναα οολλόόκκλληηρρηη.. ΠΠέέττρραα ττοο σσττοο--µµάάχχιι µµοουυ ααππόό ττηη ζζεεσσττήή πποουυ εείίχχαα φφάάεειι..∆∆εε µµ’’ έέννοοιιάάζζεε ττοο ξξύύλλοο,, οοιι δδρρόόµµοοιι ππάάννωωκκάάττωω,, ττοο σσττοοµµάάχχιι ππέέττρραα µµαα ππωωςς µµεεκκλλεείίννααννεε σσττοο υυππόόγγεειιοο ωωςς ττοο ββρράάδδυυ.. ΚΚιιααππ’’ ττοο υυππόόγγεειιοο δδεενν αακκοουυγγόόττααννεε ττοο οορρ--γγααννάάκκιι πποουυ ππεερρννοούύσσεε κκααιι ττρρααγγοουυ--δδοούύσσεε κκααιι ττρρααγγοουυδδοούύσσεε……..

ΒΒοούύλλαα ΚΚααννττεερράάκκηη

Α Ν

Ε Π

Α Ι

Σ Θ

Η Τ

Ω Σ


««∆∆εενν εείίµµαασσττεε εεµµεείίςς υυππεεύύθθυυννοοιι γγιιαα ττηηννκκρρίίσσηη»».. Τούτο το σύνθηµα διάβασα σε πλα-κάτ, πανό, ακόµα και µπλουζάκια, αρκετέςφορές τον τελευταίο µήνα καθώς ο τηλεο-πτικός φακός «έγραφε» τις κινητοποιήσειςόλων εκείνων των οµάδων, που βγήκαν στονδρόµο για να διαδηλώσουν, ότι είναι παντε-λώς άσχετοι µε το πρόβληµα. Απλό µήνυµακαι παράλληλα απόλυτα κατανοητό. Παρα-πέµπει στην προφανή(;) ρήση, «ΝΝαα µµηηνν ππλληη--ρρώώσσοουυνν ττηηνν κκρρίίσσηη ααυυττοοίί πποουυ δδεενν ττηηννππρροοκκάάλλεεσσαανν»».. Έτσι, µοιραία θα πω εγώ, στοµυαλό του απλού πολίτη αυτής της χώραςεύλογα έρχεται το ερώτηµα, ««ΤΤόόττεε,, πποοιιοοςςφφττααίίεειι γγιιαα ααυυττήή ττηηνν κκρρίίσσηη;;»»..

∆∆εενν φφττααίίννεε οοιι ΕΕλλεεύύθθεερροοιι ΕΕππααγγγγεελλµµααττίίεεςς ήή οοιιΕΕππιιχχεειιρρηηµµααττίίεεςς που είδαν το τζίρο τους νασυρρικνώνεται περισσότερο από κάθε άλλοναπό τότε που η κρίση έκανε την εµφάνισήτης, το 22000088. Αλήθεια είναι αυτό, για όλουςεκείνους που ξεκινούν το µήνα τους κάτωαπό τη «µέγγενη» της µισθοδοσίας, των επι-ταγών, των προµηθευτών, του ενοικίου καιτων άλλων γενικών τους εξόδων. Αυτοί ακρι-βώς θα βγουν και θα διαδηλώσουν και θαέχουν απόλυτο δίκιο, εντούτοις πίσω τουςθα «κρυφτούν» όλοι εκείνοι που διαθέτουνπολυτελή γραφεία και δηλώνουν εισόδηµακάτω από το αφορολόγητο, αποφεύγοντας τοκόψιµο αποδείξεων, όπως «ο διάβολος το λι-βάνι». ∆εν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή µου,έναν συνάδελφο Μηχανικό Τοπογράφο, συ-νυποψήφιο µου στο Τεχνικό Επιµελητήριοτης Ελλάδος ο οποίος πρόσφατα δήλωσε:««ΜΜεε σσχχεεττιικκήή εευυκκοολλίίαα τταα ττεελλεευυττααίίαα χχρρόόννιιααεείίχχαα έένναα ττζζίίρροο γγύύρρωω σσττιιςς 110000..000000 €€ ττοοχχρρόόννοο.. ΦΦοορροολλοογγοούύµµοουυνναα µµεε σσυυννττεελλεεσσττήή ππεε--ρρίίπποουυ 2200%%,, εείίχχαα κκααιι 1122..000000 €€ ααφφοορροολλόόγγηηττοο,,οοππόόττεε ππλλήήρρωωνναα δδεενν ππλλήήρρωωνναα έένναα χχιιλλιιάάρριικκοοφφόόρροο κκάάθθεε χχρρόόννοο.. ΕΕ,, δδεε µµπποορρώώ νναα ππωω όόττιιααυυττόό εείίννααιι σσυυννεειισσφφοορράά σσττοο ππρρόόββλληηµµαα ττηηςςχχώώρρααςς»».. Τόσο γενναία δήλωση που κανείςαπό την οµήγυρη δεν τόλµησε να διαφωνή-σει, ακόµα κι αν είχε διαφορετική άποψη.Πόσοι άλλοι µηχανικοί, γιατροί ή δικηγόροιθα συµφωνούσαν άραγε µαζί του;

∆∆εενν φφττααίίννεε οοιι ΑΑγγρρόόττεεςς κκιι οοιι ΚΚττηηννοοττρρόόφφοοιι,,που έχουν δει το εισόδηµά τους να εξαφανί-

ζεται κάτω από την σύνθλιψη των πολυεθνι-κών και των καρτέλ. Αλήθεια είναι αυτό, γιαόλους εκείνους που η συγκοµιδή τους δενεπαρκεί ούτε για τα φυτοφάρµακα και που-λούν το λάδι τους 1,5 € το λίτρο κοιτώνταςτο στο ράφι, να φτάνει τα 6,5 €. Αυτοί ακρι-βώς θα βγουν και θα διαδηλώσουν και θαέχουν απόλυτο δίκιο, εντούτοις πίσω τουςθα «κρυφτούν» όλοι εκείνοι που εκµεταλ-λεύτηκαν τις επιδοτήσεις των κουτόφραγκωνγια κάθε µέλος της οικογένειάς τους κι αςδηλώνουν όλοι την ίδια περιουσία. Μαζί τουςθα κρυφτούν κι όλοι εκείνοι οι οποίοι απορ-ρόφησαν τα κοινοτικά κονδύλια ώστε να δη-µιουργηθούν αγροτουριστικές µονάδες µεσκοπό να διατηρηθεί η πληθυσµιακή ισορρο-πία στους ορεινούς όγκους. Μαζί τους θα«κρυφτούν» κι όσοι αφήνουν τη σοδειά τουςνα µαζευτεί από τους Αλβανούς και τουςΒούλγαρους γιατί πρέπει να προετοιµαστούνγια νέες «κινητοποιήσεις» όταν πλέον θα σι-µώνει η ώρα για να αντιµετωπίσουν τον Ευ-ρωπαίο αγρότη, ατενίζοντας τον ανταγωνισµόχωρίς το φάσµα των επιδοτήσεων.

∆∆εενν φφττααίίννεε οοιι ΣΣυυννττααξξιιοούύχχοοιι που πρέπει ναανακαλύπτουν συνεχώς τον τρόπο να ζουν µεποσά κάτω από τα πεντακόσια ευρώ, προ-σφάτως χωρίς αυξήσεις. Αλήθεια είναι αυτόγια τις γιαγιάδες και τους παππούδες τουΟ.Γ.Α. τα χέρια των οποίων δεν έχουν ξε-πρηστεί ακόµα από το βαµβάκι. Αυτοί ακρι-βώς θα βγουν και θα διαδηλώσουν και θαέχουν απόλυτο δίκιο, εντούτοις πίσω τουςθα «κρυφτούν» όλοι εκείνοι που λαµβάνουνδιπλές συντάξεις και σε ηλικίες κάτω τωνπενήντα έχουν θεµελιώσει δικαίωµα συντα-ξιοδότησης έχοντας µπροστά τους µια ολό-κληρη δεύτερη ζωή και αποδοχές παραπάνωαπ’ το µισθό.

∆∆εενν φφττααίίννεε οοιι ∆∆ηηµµόόσσιιοοιι ΥΥππάάλλλληηλλοοιι που ήδηβλέπουν τα επιδόµατά τους να κουτσου-ρεύονται όπως και τον 13ο και τον 14ο µισθότους. Αλήθεια είναι αυτό για όλους τους νέο-προσληφθέντες οι οποίοι έχουν βάλει στόχοτα 900 € και δεν τα καταφέρνουν να τον πιά-σουν. Αλήθεια είναι και γι αυτούς που νοι-ώθουν το ενιαίο µισθολόγιο τόσο µακριάτους όσο και τα επιδόµατα των «παλαιών»

συναδέλφων τους. Αλήθεια είναι για όλουςεκείνους που νοιώθοντας το βάρος της έν-νοιας του ∆ηµόσιου Λειτουργού, προσπα-θούν να αναστρέψουν την κοινή γνώµη και ναπαρέχουν µε υπευθυνότητα αυτό για τοοποίο προσλήφθηκαν, το αυτονόητο, υυππηηρρεε--σσίίεεςς ππρροοςς ττοονν πποολλίίττηη. Αυτοί ακριβώς θαβγουν και θα διαδηλώσουν και έχουν από-λυτο δίκιο, εντούτοις πίσω τους θα «κρυ-φτούν» όλοι όσοι έχουν «µόνιµη αποχή» απότο έργο τους, αναγκάζοντας τους προηγού-µενους να ιδρώνουν καθηµερινά, ενώ πα-ράλληλα φροντίζουν ώστε να ανέρχεται ηµισθοδοσία του κυρίως κράτους γύρω στα 30δις ευρώ το χρόνο. Τα νούµερα είναι πολύσκληρά, σχεδόν άκαµπτα και ο πολλαπλα-σιασµός του παραπάνω ποσού για τα δέκατελευταία χρόνια – αυτά του υψηλού κρατι-κού δανεισµού – δίνει το ποσό των 300 διςπου είναι το συνολικό εθνικό µας χρέος.

∆∆εενν φφττααίίννεε οοιι ΜΜιισσθθωωττοοίί ττοουυ ΙΙδδιιωωττιικκοούύ ΤΤοοµµέέαα,,τταα SSttaaggee κκααιι οοιι ΆΆννεερργγοοιι που ως όµηροι λαµ-βάνουν το ελάχιστο που τους παρέχει η συλ-λογική τους σύµβαση ή ο ΟργανισµόςΑνάπτυξης Εργατικού ∆υναµικού. Είναι αλή-θεια αυτό για εκείνους οι οποίοι «συνδεδε-µένοι» µε τα οικονοµικά στοιχεία τηςεπιχείρησης που δουλεύουν, νοιώθουν κάθεµέρα την «ανάσα της απόλυσης» έστω κι αναποδίδουν όσο µπορούν καλύτερα, έστω κιαν ξεπερνούν τον εαυτό τους, τις αρµοδιό-τητες, τις υποχρεώσεις τους. Αυτοί ακριβώςθα βγουν και θα διαδηλώσουν και έχουν από-λυτο δίκιο στην συντριπτική τους πλειοψη-φία, εντούτοις πίσω τους θα «κρυφτούν»κάποιοι – έστω λίγοι - που έχουν µείνει βο-λεµένοι πίσω από συµβάσεις και θέσεις«τύπου ∆ηµοσίου» και δεν ασχολούνται µετη – λίγη ή πολύ - γη και τις καλλιέργειεςπου είχαν οι γονείς τους αφήνοντας ένα ση-µαντικό κοµµάτι του εθνικού προϊόντος να ει-σπραχθεί από τους µετανάστες.

∆∆εενν φφττααίίννεε ττέέλλοοςς οοιι ΠΠοολλιιττιικκοοίί που προνόη-σαν ότι η κρίση γρήγορα θα περνούσε στηνπραγµατική οικονοµία, όπως ακριβώς έγινε.Αυτοί που τώρα µιλούν για επιβεβληµέναµέτρα και για προστασία των επόµενων γε-νεών. Αυτοί δεν θα διαδηλώσουν, εντούτοις

θα επιχειρήσουν να τεκµηριώσουν ορθά ότιτο πρόβληµα προήλθε από τους «άλλους».««ΗΗ κκόόλλαασσηη εείίννααιι οοιι άάλλλλοοιι»», είχε πει κάποτε οΣαρτρ, πόσο δίκιο είχε. ««ΕΕφφ’’ όόσσοονν τταα ιιδδιιααίί--ττεερραα εειισσοοδδήήµµααττάά µµοουυ ααρρκκοούύνν δδιιάά νναα ζζήήσσωω,,ααρρννοούύµµααιι νναα εεγγγγίίσσωω µµέέχχρριι κκααιι ττοουυ οοββοολλοούύ ττααδδηηµµόόσσιιαα χχρρήήµµαατταα,, εεννώώ εευυρριισσκκόόµµεεθθαα εειιςς ττοοµµέέσσοονν εερρεειιππίίωωνν κκααιι αανν--θθρρώώππωωνν ββυυθθιισσµµέέννωωννεειιςς εεσσχχάάττηηνν ππεεννίίαανν»»είχε πει κάποτε ο Κα-ποδίστριας και είναι οµόνος για τον οποίο θαπω ότι δεν είχε ευθύνη. Από κει και πέρα,αυτοί που τώρα προσπαθούν να εξασφαλί-σουν τον εξωτερικό δανεισµό και δυσκο-λεύονται από το µέγεθος του ελλείµµατοςθα πρέπει να προσπαθήσουν πολύ για να µεπείσουν. Κι αυτό γιατί παρά το ότι δεν είναιδυνατόν να ισοπεδώνουµε το σήµερα και το– έστω κοντινό – χθες, είναι εκείνοι πουάφησαν τη χώρα να ζει για δεκαετίες µε δα-νεικά χτίζοντας ένα κράτος το κόστος τουοποίου δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να συντη-ρηθεί παρά µόνο εάν, η κοινωνία µας ξε-περνούσε τις δυνατότητές της.

Με την έννοια αυτή και όχι φυσικά µε τηνπροσωπική διάσταση του καθενός, όλοιέχουµε ευθύνη για την κρίση, από τη δηµι-ουργία µέχρι και την κορύφωσή της, η οποίακατά την ταπεινή µου άποψη θα αργήσει ναολοκληρωθεί. Παράλληλα θα πρέπει να λά-βουµε σοβαρά υπόψη µας όλοι και να προ-ετοιµαστούµε ότι για να µειωθεί το «τέραςτου δανεισµού» θα πρέπει να απόδοµηθείένα άλλο τέρας, ισχυρό όσο και η γραφει-οκρατία, αυτό των παροχών, των πάνω ήκάτω από το τραπέζι, το οποίο δεν µπορεί νακαλυφθεί ακόµα και εάν µαζέψουµε όλο τονκόπο της χώρας και τον κάνουµε κέρδος.Έτσι θα µπορέσουµε να ισχυριστούµε ότιόλοι βοηθάµε, αντί να ψάχνουµε σε στυλ«εδώ παπάς, εκεί παπάς…» ποιος φταίει γιατην κρίση. ∆ιαφορετικά θα ζητιανεύουµε γιαδάνεια, που θα ’χουν υπερβολικούς όρουςκαι θα συνεχίσουµε να λέµε ψέµατα στουςδανειστές µας, βρίζοντάς τους όταν θα ζη-τούν την αλήθεια, µαζί µε τα χρήµατά τους.

ΜΜηηχχααννιικκόόςς ΠΠααρρααγγωωγγήήςς && ∆∆ιιοοίίκκηησσηηςς MMsscc

∆εν είµαστε εµείς υπεύθυνοι για την κρίση - Ποιοι είναι άραγε οι υπεύθυνοι;

Γράφει οΚυριάκος Γ.Κώτσογλου*


ΑΣΗΜΑΝΤΑ

Οικονοµική κρίση και κοινωνίαΝα γίνει η φύρα φύραµα;

Ζυµάρι για καινούρια όνειρα η φθορά;Π. Μπουκάλας

Αναµφισβήτητα το χρέος της χώραςείναι δυσβάσταχτο και θα χρειαστούµεπολλά χρόνια δηµοσιονοµικής πειθαρ-

χίας για να αντικρύσουµε την έξοδο του τού-νελ.

Όµως αυτό δεν µπορεί να γίνει αν δενδούµε το σύστηµα πολι-τικής διακυβέρνησης.Τα ίδια πρόσωπα, οιίδιες πρακτικές που δη-µιούργησαν το πρό-

βληµα δεν µπορούν να αποτελούν λύση.Χρειάζεται µεγάλο θράσος απ’ το πολι-

τικό προσωπικό να τολµά και να δίδει εντο-λές στους πολίτες περί του πρακτέου. Λεςκαι η οικονοµική κατάσταση της χώρας προ-έκυψε µε ένα τρόπο µαγικό και δεν είναι δη-µιούργηµα δικό του.

Οι πολίτες ασφαλώς και έχουν την ευ-θύνη τους.

Βρόγχο ανάδρασης αποτελούν το διε-φθαρµένο πολιτικό προσωπικό και οι αλλο-τριωµένοι πολίτες.

∆εν είναι όµως ίδια ευθύνη στον ταγόκαι στον πολίτη..

Το χρέος µε ένα τρόπο έστω και οδυ-νηρό θα αντιµετωπιστεί. Η κοινωνική συµπε-ριφορά του πολίτη είναι δύσκολο ναδιορθωθεί.

Η συµπεριφορά της αµετροέπειας, τηςαλαζονείας, του ατοµισµού, του εγωκεντρι-σµού, της επιθετικότητας, της καταναλωτι-κότητας, της υλοφροσύνης, πώς θα αλλάξει;Πώς ο σύγχρονος άνθρωπος της ταχύτητας,της κενότητας, της απληστίας θα αλλάξειΚοσµοείδωλο;

Πώς θα τροποποιήσει τις στοχεύσειςτου, τις αξίες του, τις προτεραιότητες του;Πώς θα επιλέξοµε κοινωνίες ελεύθερες µε

δυνατότητα παραγωγής νοήµατος για τις αν-θρώπινες υπάρξεις;

Αλλά το σοβαρότερο είναι το απολεσθένδηµόσιο ήθος. Η κοινωνία δεν µπορεί να λει-τουργήσει µόνον µε τους µηχανισµούς ελέγ-χου.

∆εν µπορεί 5 εκατοµµύρια πολίτες ναελέγχουν τα υπόλοιπα 5.

Είναι αυτονόητο ότι ο έµπορος πρέπεινα πληρώνει και αυτός φόρους, ο δηµόσιοςυπάλληλος να εργάζεται αποδοτικά, ο πολί-της να τηρεί τους νόµους. Ο µηχανισµόςελέγχου απευθύνεται στους παραβαίνοντεςτο νόµο. ∆εν επιτηρεί το σύνολο της κοινω-νίας. Οι πολίτες έχουν µια αυτόµατη υπακοήστην κοινωνική νόρµα και το κοινωνικό πρό-σηµο που παίρνει µια συµπεριφορά, την απο-δυναµώνει ή την ενισχύει. Αν το ναφοροδιαφεύγεις, το να εξυπηρετείσαι δια τηςπαρακαµπτηρίου, το να βρίσκεις ‘’τρόπους’’να κάνεις τη δουλειά σου παίρνει θετικό κοι-νωνικό πρόσηµο, επιδοκιµάζεται απ’ την κοι-νωνία, τότε κανένας µηχανισµός καταστολήςή ελέγχου δεν µπορεί αυτό να το σταµατή-σει.

Το δηµόσιο στην Ελλάδα από χώρος κοι-νός, ενδιαφέρων για όλους κατήντησε να µηνείναι κανενός, να µην ενδιαφέρει κανέναν.

Έτσι όµως σε ένα χρεωκοπηµένο κρά-τος και η ευηµερία των πολιτών είναι κίβδηληκαι πρόσκαιρη.

Αν στη θέση των παλιών παραδοσιακώναξιών της κοινότητος δεν επινοήσουµε και-νούριες, αν δεν επεξεργαστούµε καινούριεςσυλλογικότητες, τότε η κοινωνική συνοχήαπειλείται και οι ατοµικές λύσεις δεν είναιλύσεις, αλλά φενάκη.

Η κρίση συνεπώς εκτός από οικονοµικήείναι κυρίως κρίση κουλτούρας.

Γράφει οΓιώργος

Κοκκινάκος

ΠΠιιθθααννήή λλύύσσηη ηη σσττάάσσηη ππλληηρρωωµµώώννΕΕίίννααιι οολλοοφφάάννεερροο ππωωςς ηη κκυυββέέρρννηησσηη δδεενν µµπποορρεείί νναα ππάάρρεειι ττηηνν ααππόόφφαασσηη γγιιαα δδρραα--σσττιικκέέςς ππεερριικκοοππέέςς σσττηηνν έέκκτταασσηη ττοουυ κκρράάττοουυςς.. ΤΤαα ππεερρίί ιιδδιιωωττιικκοοπποοιιήήσσεεωωνν πποουυ αακκοούύ--γγοοννττααιι,, ππέέρραανν ττοουυ όόττιι εείίννααιι ξξααννααζζεεσσττααµµέέννοο φφααγγηηττόό,, ααππόό τταα ππρράάγγµµαατταα δδεενν µµπποορρεείίνναα λλύύσσοουυνν έέσσττωω κκααιι µµέέρροοςς ττωωνν ππρροοββλληηµµάάττωωνν.. ΟΟιι ιιδδιιωωττιικκοοπποοιιήήσσεειιςς σσήήµµεερραα σσααννπποολλιιττιικκήή εεππιιλλοογγήή δδεενν έέχχοουυνν σσχχέέσσηη µµεε ττηηνν δδυυννααµµιικκήή πποουυ εεξξέέφφρρααζζαανν κκααττάά ττοο ππαα--ρρεελλθθόόνν.. ΌΌππωωςς κκάάθθεε ττιι κκααιιννοούύρργγιιοο κκααιι δδυυννααµµιικκόό ηη εελλλληηννιικκήή ααδδρράάννεειιαα κκααιι ττοο σσχχεε--ττιικκόό πποολλιιττιικκόό χχωωννεευυττήήρριι ττιιςς εεκκττρροοχχίίαασσεε ττιιςς ιιδδιιωωττιικκοοπποοιιήήσσεειιςς,, ττιιςς ξξεεδδόόννττιιαασσεε κκααιιττιιςς έέφφττυυσσεε σσττοο ττέέλλοοςς σσαανν ααµµάάσσηηττοο φφααγγηηττόό..

ΤΤώώρραα ππλλέέοονν,, σσεε ααννττίίθθεεσσηη µµεε ττηηνν εεπποοχχήή πποουυ κκάάπποοιιοοιι ααππόό εεµµάάςς ττιιςς ππρρόόττεειινναανν,,ιιδδιιωωττιικκοοπποοιιήήσσεειιςς έέκκαανναανν κκααιι κκάάννοουυνν όόλλεεςς οοιι χχώώρρεεςς ττηηςς γγήήςς.. ΜΜεε ααπποοττέέλλεεσσµµαα οοιιεεννδδιιααφφεερρόόµµεεννοοιι ααγγοορραασσττέέςς νναα έέχχοουυνν ήήδδηη χχοορρττάάσσεειι µµεε τταα ααππίίσσττεευυτταα φφιιλλέέτταα πποουυέέχχοουυνν ββγγεειι σσττιιςς ααγγοορρέέςς.. ΠΠααρράάλλλληηλλαα,, ηη δδιιεεθθννήήςς οοιικκοοννοοµµιικκήή κκρρίίσσηη έέχχεειι χχττυυππήήσσεειιββααθθιιάά σσττιιςς ττσσέέππεεςς ττωωνν ττοολλµµηηρρώώνν εεππεεννδδυυττώώνν πποουυ δδοοκκίίµµααζζαανν ττιιςς ττύύχχεεςς ττοουυςς σσεε δδύύ--σσκκοολλαα κκααιι δδύύσσττρροοππαα κκοοιιννωωννιικκάά ππεερριιββάάλλλλοονντταα.. ΚΚααιι ττοο άάλλλλοο θθέέµµαα ββέέββααιιαα εείίννααιι ττοοάάσσχχηηµµοο όόννοοµµαα πποουυ ππλλέέοονν έέχχεειι ββγγάάλλεειι ηη εελλλληηννιικκήή ααγγοορράά.. ΓΓαα ααππααττεεωωννιιέέςς σσχχεεδδόόννόόλλοοιι µµιιλλάάννεε εεννώώ ηη δδιιεεφφθθααρρµµέέννηη κκααιι ττεερράάσσττιιαα εελλλληηννιικκήή γγρρααφφεειιοοκκρρααττίίαα φφααννττάάζζεειι ττοοββάάθθοοςς σσαανν µµόόννιιµµηη ααππεειιλλήή.. ΚΚοοννττοολλοογγήήςς,, ηη εευυκκααιιρρίίαα ττωωνν ιιδδιιωωττιικκοοπποοιιήήσσεεωωνν έέχχεειιοουυσσιιαασσττιικκάά χχααθθεείί γγιιαα ττηηνν χχώώρραα..

ΗΗ κκυυββέέρρννηησσηη λλοοιιππόόνν,, ααλλλλάά κκααιι ττοο πποολλιιττιικκόό σσύύσσττηηµµαα σσττοο σσύύννοολλόό ττοουυ,, οοφφεείίλλεειι ννααααπποοφφαασσίίσσεειι αανν θθαα κκααττααρργγήήσσεειι δδηηµµόόσσιιοουυςς φφοορρεείίςς κκααιι νναα ααφφήήσσεειι εερργγααζζόόµµεεννοουυςςσσττοο δδηηµµόόσσιιοο ττοοµµέέαα χχωωρρίίςς ααππαασσχχόόλληησσηη.. ΤΤοουυλλάάχχιισσττοονν σσττοο δδηηµµόόσσιιοο.. ΕΕππεειιδδήή ααµµφφιι--ββάάλλωω ββααθθιιάά γγιιαα τταα θθάάρρρροοςς κκααιι ττηηνν ψψυυχχιικκήή ααννττοοχχήή ττωωνν λλεεγγόόµµεεννωωνν πποολλιιττιικκώώνν µµααςςττααγγώώνν εεκκττιιµµώώ ππωωςς ττηηνν µµεείίωωσσηη ττοουυ κκρράάττοουυςς οοφφεείίλλοουυµµεε νναα ττηηνν ξξεεχχάάσσοουυµµεε.. ΜΜεεδδηηµµόόσσιιοο χχρρέέοοςς ππάάννωω ααππόό ττοο 112200%% ττοουυ εεθθννιικκοούύ µµααςς ππρροοϊϊόόννττοοςς κκααιι µµεε εεττήήσσιιοο έέλλ--λλεειιµµµµαα ((σσττηηνν κκααλλύύττεερρηη ππεερρίίππττωωσσηη)) κκοοννττάά ττοο 1122%% ηη χχώώρραα ββρρίίσσκκεεττααιι σσεε ππρρααγγµµαα--ττιικκόό ααδδιιέέξξοοδδοο.. ΣΣεε ααννττίίθθεεσσηη µµεε άάλλλλεεςς χχώώρρεεςς πποουυ ηη κκρρίίσσηη ππρροοήήλλθθεε ααππόό ττοοννυυππεερρδδααννεειισσµµόό ττωωνν ΤΤρρααππεεζζώώνν κκααιι ππέέρραασσεε σστταα κκρρααττιικκάά ττααµµεείίαα σσεε εεµµάάςς εεδδώώ οοαασσθθεεννήήςς εείίννααιι ττοο ίίδδιιοο ττοο κκρράάττοοςς.. ΠΠοουυ δδααννεειιζζόότταανν δδίίχχωωςς σσκκέέψψηη κκααιι λλοογγιικκήή γγιιαα ννααχχρρηηµµααττοοδδοοττήήσσεειι ρροουυσσφφεεττοολλοογγιικκοούύςς δδιιοορριισσµµοούύςς σσττοο δδηηµµόόσσιιοο,, σσυυννδδιικκααλλιισσττιικκάά ααιι--ττήήµµαατταα γγιιαα ππααρροοχχέέςς κκααιι εεππιιδδόόµµαατταα κκααιι ααµµοοιιββέέςς εερργγοολλάάββωωνν κκααιι ππρροοµµηηθθεευυττώώννυυππεερρττιιµµοολλοογγηηµµέέννεεςς κκααιι σσυυχχννάά άάχχρρηησσττεεςς.. ΧΧρρεειιααζζόόµµαασσττεε ααππόό ττοο 22001111 κκιι έέππεειιττααεεττήήσσιιαα ππλλεεοοννάάσσµµαατταα ππάάννωω ααππόό 1100%%,, ππέέρραανν ααππόό τταα χχρρήήµµαατταα γγιιαα ττοουυςς ττόόκκοουυςς ττωωννδδααννεείίωωνν µµααςς,, γγιιαα νναα ααρρχχίίσσοουυµµεε νναα ββάάζζοουυµµεε κκάάπποοιιαα ττάάξξηη σστταα οοιικκοοννοοµµιικκάά µµααςς.. ΠΠρροο--οοππττιικκήή µµάάλλλλοονν ααππίίσσττεευυττηη,, µµεε ββάάσσηη τταα σσηηµµεερριιννάά πποολλιιττιικκάά κκααιι κκοοιιννωωννιικκάά δδεεδδοοµµέένναα..

ΤΤιι µµααςς µµέέννεειι;; ΜΜιιαα ααπποοφφαασσιισσττιικκήή κκήήρρυυξξηη σσττάάσσηηςς ππλληηρρωωµµώώνν.. ΠΠοουυ θθαα ττιιµµωωρρήήσσεειικκααιι ττοουυςς δδααννεειισσττέέςς µµααςς,, πποουυ µµάάλλλλοονν ααλλόόγγιισστταα µµααςς εεφφοοδδίίααζζαανν µµεε χχρρήήµµαατταα δδίίχχωωςςοουυσσιιαασσττιικκάά νναα εελλέέγγχχοουυνν σσεε ττιι αακκρριιββώώςς τταα ξξοοδδεεύύοουυµµεε.. ΟΟ κκααππιιττααλλιισσµµόόςς δδιιδδάάσσκκεειιππωωςς κκάάθθεε οοιικκοοννοοµµιικκήή ππρράάξξηη έέχχεειι ρρίίσσκκοο.. ΤΤοο κκέέρρδδοοςς δδεενν εείίννααιι ππάάνντταα εεξξαασσφφααλλιι--σσµµέέννοο.. ΥΥππάάρρχχεειι κκααιι ηη ππρροοοοππττιικκήή ττηηςς ααπποοττυυχχίίααςς.. ΓΓιιααττίί οοιι δδιιεεθθννεείίςς ΤΤρράάππεεζζεεςς πποουυµµααςς δδάάννεειιζζαανν θθαα ππρρέέππεειι νναα εεξξααιιρρεεθθοούύνν ααππόό ττηηνν γγεεννιικκήή ααυυττήή λλοογγιικκήή.. ΜΜέέσσωω µµιιάάςςσσκκλληηρρήήςς ααλλλλάά σσοοββααρρήήςς δδιιααππρρααγγµµάάττεευυσσηηςς µµπποορροούύµµεε νναα εεξξαασσφφααλλίίσσοουυµµεε µµεείίωωσσηηττοουυ χχρρέέοουυςς µµααςς σστταα µµιισσάά ππεερρίίπποουυ.. ΝΝαα εεξξυυγγιιααννθθεείί οολλόόκκλληηρροο ττοο δδηηµµοοσσιιοοννοοµµιικκόόααλλλλάά κκααιι ττοο οοιικκοοννοοµµιικκόό γγεεννιικκόόττεερραα κκύύκκλλωωµµαα κκιι οο ττόόπποοςς νναα µµππεείί σσεε µµιιαα ννέέαα πποορρεείίααααννάάππττυυξξηηςς.. ΜΜεε ππεερριιοορριισσµµέέννεεςς κκααιι ααυυσσττηηρράά εελλεεγγχχόόµµεεννεεςς δδηηµµόόσσιιεεςς δδααππάάννεεςς,, µµεεφφρρέέσσκκαα δδάάννεειιαα σσττοονν ιιδδιιωωττιικκόό ττοοµµέέαα κκααιι µµεε πποολλιιττιικκέέςς ηηγγεεσσίίεεςς σσοοββααρρέέςς κκιι ααπποοφφαα--σσιισσµµέέννεεςς γγιιαα κκααιιννοούύρργγιιαα ππρράάγγµµαατταα.. ΤΤιιςς όόπποοιιεεςς ααρρννηηττιικκέέςς σσυυννέέππεειιεεςς,, ττηηνν µµήήννυυττωωνν ΓΓααλλλλιικκώώνν κκααιι ΓΓεερρµµααννιικκώώνν ΤΤρρααππεεζζώώνν κκυυρρίίωωςς,, αακκόόµµηη κκααιι µµιιάά εεννδδεεχχόόµµεεννηη ––ππιι--θθααννόότταατταα ππρροοσσωωρριιννήή -- έέξξοοδδοο ααππόό ττοο ΕΕυυρρώώ,, µµπποορροούύµµεε εεύύκκοολλαα νναα ττιιςς ααννττιιµµεεττωω--ππίίσσοουυµµεε.. ΑΑρρκκεείί νναα δδεείίξξοουυµµεε σσοοββααρρόόττηητταα,, λλίίγγεεςς δδηηλλώώσσεειιςς κκααιι κκυυρρίίωωςς οουυσσιιαασσττιικκόόπποολλιιττιικκόό έέλλεεγγχχοο ππάάννωω σσεε ααυυττόό πποουυ λλέέγγεεττααιι δδηηµµόόσσιιοοςς ττοοµµέέααςς..

ΆΆρρθθρροο ττοουυ ΑΑννδδρρέέαα ΑΑννδδρριιααννόόπποουυλλοουυ πποουυ δδηηµµοοσσιιεεύύττηηκκεε σσττοο ssooffookklleeoouuss1100..ggrr

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059


Το 1984 η Εθνική Ένωση Γονέων καιΕκπαιδευτικών των Η.Π.Α. (ΡΤΑ) έστειλεµια επιστολή προς την Ένωση ∆ισκογρα-φικών Εταιρειών (RIAA), µε την οποία ζη-τούσε να καθιερωθεί σήµανση πάνωστους δίσκους που κυκλοφορούσαν πουνα ενηµερώνει για τη παρουσία στίχωνµε αναφορές στο σεξ, τη βία, τον απο-κρυφισµό, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Οιεταιρείες βεβαίως αρνήθηκαν και δενέδωσαν καµία σηµασία στο θέµα. Το1985 η Τipper Gore (σύζυγος του γνω-στού Al, τότε γερουσιαστή) άκουσε τοτραγούδι του Prince “Darling Nikki” κιαποφάσισε να ξεκινήσει σταυροφορία γιανα σώσει τα παιδιά της Αµερικής από τονόλεθρο. Μάζεψε τις καλές της φίλες απότην περιοχή του Capitol Hill και δηµιούρ-γησαν την Parent’s Music Resource Cen-ter (PMRC). Η θέση της ΡΜRC ήταν ότι ηαλλαγή στη στιχουργική των τραγουδιώνοφειλόταν στην αποδόµηση της πυρηνι-κής οικογένειας, αλλά και την προκα-λούσε. Λόγω των ισχυρών διασυνδέσεωνπου διέθεταν οι συγκεκριµένες κυρίεςκατόρθωσαν σε µικρό χρονικό διάστηµανα αποσπάσουν αδρή χρηµατοδότηση γιατους σκοπούς τους και να αποκτήσουνκτίρια δωρεά της µπύρας Coors, πράγµατουλάχιστον οξύµωρο για οργάνωση πουαντιµάχεται την επιρροή που έχει το αλ-κοόλ στην αµερικανική νεολαία. Επίσηςκατάφεραν να οριστεί ακρόαση στη Γε-ρουσία στις 19 Σεπτεµβρίου 1985, στην

επιτροπή της οποίας υπήρχαν ουκ ολίγοισύζυγοι µελών της οργάνωσης. Στη συγ-κεκριµένη ακρόαση παρουσιάστηκαν οιαπόψεις της PMRC και των δισκογραφι-κών και των καλλιτεχνών που εκπροσω-πούσαν. Από την πλευρά τωνκαλλιτεχνών παραβρέθηκαν ο John Den-ver, o Frank Zappa και ο Dee Snider τρα-γουδιστής των Twisted Sister, µε τονοποίο εκτυλίχθηκε απολαυστική σκηνή:ένα από τα τραγούδια που βρέθηκαν κα-τηγορούµενα για σαδοµαζοχιστικές ανα-φορές ήταν το Under the blade τουγκρουπ του. Ο Snider ενηµέρωσε την επι-τροπή ότι το εν λόγω άσµα αναφερότανσε χειρουργική επέµβαση που είχε υπο-βληθεί συγγενικό του πρόσωπο και κατέ-ληξε λέγοντας ότι “οι µόνεςσαδοµαζοχιστικές αναφορές στο τρα-γούδι βρίσκονται στο µυαλό της κ. Gore”,κάτι που έκανε τον Al να αφρίσει.

Τελικά, πριν καν τελειώσει η ακρό-αση και προκειµένου να αποφύγει το θό-ρυβο και την αρνητική δηµοσιότητα ηRIAA δέχθηκε να µπει αυτοκόλλητοστους δίσκους που περιείχαν “επικίνδυ-νους στίχους”. Το αυτοκόλλητο είναι τογνωστό “Parental advisory Explicit con-tent” και έµεινε στην ιστορία ως “the Tip-per Sticker”.

Στην πορεία των ετών που ακολού-θησαν η PMRC υποστήριξε και προκά-λεσε δεκάδες µηνύσεις εναντίονκαλλιτεχνών για τη στιχουργική τους και

την επιρροή που αυτή είχε πάνω στουςανήλικους, προσπαθώντας στην πραγµα-τικότητα να ποινικοποιήσει ότι δεν τηςάρεσε. Επίσης, κατηγόρησε άλλους τό-σους καλλιτέχνες – χωρίς καµία από-δειξη – για ενσωµάτωση ανάποδωνµηνυµάτων στους δίσκους τους, γεγονόςπου κατά κανόνα οδηγούσε στην εκτό-ξευση των πωλήσεων των συγκεκριµέ-νων δίσκων στα ύψη. Η γελοιότητα τουόλου πράγµατος άγγιξε ταβάνι όταν τοαυτοκόλλητο τοποθετήθηκε στο δίσκοτου Frank Zappa “Jazz from hell” που ήτανορχηστρικός, πιθανότατα για να τιµωρη-θεί για την υπεράσπιση της ελευθερίαςτου λόγου στην προαναφερθείσα ακροα-µατική διαδικασία.

Το κυνήγι µαγισσών είναι συνηθι-σµένη υπόθεση στις Η.Π.Α. είτε αφοράµουσικούς, είτε κοµµουνιστές, µαύρους,ή ακόµη τις µάγισσες αυτές καθαυτές. Ηιστορία της PMRC δεν διαφέρει σε τίποτεαπό άλλες παρόµοιες περιπτώσεις πουκατά το παρελθόν έχουν ταλανίσει µιακοινωνία που µονίµως βρίσκεται στο µε-ταίχµιο µεταξύ της απόλυτης ελευθερίαςκαι του πιο µαύρου συντηρητισµού. Ηαναφορά της στην παρούσα φάση, πέραντου προφανούς ιστορικού ενδιαφέροντοςπου έχει, γίνεται γιατί η σηµερινή εποχήείναι αρκούντος περίεργη και επικίνδυνη.Η ελευθερία του λόγου χρήζει µόνιµηςυπεράσπισης. Μόλις την ξεχάσεις τείνεινα εξατµίζεται. Λίγες µέρες πριν δυο σα-τυρικές εκποµπές της ελληνικής τηλεό-ρασης παραπέµφθηκαν στο ΕΣΡ για

πράγµατα που παρουσίασαν. ∆εν πρό-κειται για ζήτηµα αισθητικής. Καµία τέ-τοιου είδους παρέµβαση δεν µπορεί ναείναι αποδεκτή σε δηµοκρατικά πολιτεύ-µατα. Οι εξουσίες λογοδοτούν απέναντιστους πολίτες. Όχι το αντίστροφο.

-∆ύο παιδιά έσπασαν τους κουµπα-ράδες τους και προσέφεραν τα χρήµαταστο λογαριασµό για την απόσβεση τουεθνικού χρέους. Ήµαρτον, που λέει κι οΓεωργίου.

-Το 2010 ανακηρύχθηκε από την Ευ-ρωπαϊκή Ένωση έτος για την καταπολέ-µηση της φτώχειαςκαι του κοινωνικούαποκλεισµού. Τοδούλεµα πάει σύν-νεφο.

-Poem “The great secret show”.Φλέβα από ατόφιο χρυσάφι στην ελληνικήσκηνή.

-Ο «δικός µας» Ηλίας Νταής δηµι-ουργεί κάτω από την ταµπέλα του Radi-oaisle. Επισκεφθείτε την ιστοσελίδαwww.radioaisle.com, και κατεβάστε δω-ρεάν ή αγοράστε, αν θέλετε να ενισχύ-σετε, το Postscript άλµπουµ του. Ήχοιταξιδιάρικοι και οικείοι από ένα καλόφίλο.

-Chania Rock Festival 2010. Το µικρόµας project µεγάλωσε κι έβγαλε δοντά-κια. Περισσότερα σε επόµενο φύλλο τηςΠυξίδας.

-Το µεγαλύτερο ψέµα στην ιστορίατου ελληνικού αθλητισµού ψόφησε. Ναζήσουµε να το θυµόµαστε.

Η Σ

υνωµ

οσία

του θ

ορύβ

ου


Μανουσέλης

Για να µπορεί να έρχεται η ΠΥΞΙ∆Α στο σπίτι σας…

Αλλά και γενικώς για να µπορεί να κυκλοφορεί απρόσκοπτα…

Συνδροµή ετήσια 10 ευρώΥπηρεσίες – Τράπεζες – Φορείς 50 ευρώΣυνδροµή υποστήριξης … Κατά συνείδηση

Το ποσό της συνδροµής σας µπορείτε να το καταθέσετε στους λογαριασµούς µας:

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 5758-020951-719ΙΒΑΝ GR40 0172 7580 0057 5802 0951 719∆ΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΡΑΠΕΖΑ ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΣΥΝEΤAIΡΙΣΤΙΚΗΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΙΒΑΝ GR33 0870 0410 0000 0001 1181 348∆ΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣή να στέλνετε επιταγή στην διεύθυνση: Πυξίδα Της ΠόληςΤθ 53 / ΤΚ 73135Χανιά Κρήτης

Μην ξεχνάτε να σηµειώνετε το όνοµα σας

Ετοιµάζοντας την Πυξίδα …

ΕίδαµεΠολλά καλά ντοκιµαντέρ στα πλαίσια

του 12ου φεστιβάλ που «έφερε» η Πυξίδα στα ΧανιάΖήσαµε

Την Ανάσταση µακριά από κοσµικότητες… Εκεί που ακόµα είναι γεγονός η µάζωξη των ανθρώπων

Ακούσαµε (µεταξύ άλλων…) Μουσικές του κόσµου …

∆ιαβάζαµεΈνα καταπληκτικό αφιέρωµα στον Νίκο Ξυλούρη

στο τελευταίο τεύχος (36) του Μετρονόµου

ΛΛοογγοοκκρριισσίίαα:: ηη ππεερρίίππττωωσσηη ττηηςς ΡΡΜΜRRCC


Φέτος γιορτάσαµε το Πάσχα στις4 Απριλίου, νωρίς – νωρίς καιπολύ ανοιξιάτικα. Το εντυπω-σιακό που αναφέρουµε είναι ότι

αποτελεί το τελευταίο Πάσχα του αιώναµας, αλλά και των επόµενων αιώνων πουγιορτάζεται τόσο πρώιµα. Αυτή την ιδιαίτερη στιγµή, αποφάσισα ναπεράσω το Πάσχα µετά από 19 χρόνιαζωής στην αγαπηµένη πόλη, στα Χανιά.Τα συναισθήµατα ανάµικτα, η αλλεργίαστα άκρα, αλλά η διάθεση πολύ καλή καιδιερευνητική. Βλέπετε δεν είχα δειακόµη να καίγεται ο Ιούδας, δεν συµµε-

τείχα σε Χανιώτικηπεριφορά Επιτάφιουκαι βέβαια δε γνώ-ριζα το µετα-επιτά-φιο φαγοπότι σταΧανιά.

Η αρχή έγινε µε τον Επιτάφιο. Η ατµό-σφαιρα γενικά κατανυκτική και η περι-φορά στους δρόµους της Σούδας, όπουκαι µένω, µε οικογενειακές αναµνήσειςκαι συζήτηση για τα έθιµα, τη µεταφοράτους στο χρόνο και γενικότερα τις παρα-δόσεις. Κάπου εδώ προέκυψε και ηπρώτη έκπληξη. Γνώριζα ότι –συνήθως-πολλά κορίτσια, µητέρες και γιαγιάδεςαπό την ενορία αγρυπνούν τη νύχτα τηςΜεγάλης Πέµπτης, διαβάζουν ύµνους,προσευχές και µοιρολόγια και στολίζουνµέχρι το πρωί τον Επιτάφιο. Φέτος διαπί-στωσα ότι µάλλον έχουµε περάσει σε πα-ραλλαγές της διαδικασίας, δηλαδή στοστολισµό και στην ανθοσύνθεση του αν-θοπωλείου της περιοχής. Τελειώνονταςη περιφορά του επιταφίου, ξεκινήσαµε οι-κογενειακά για ουζοκατάνυξη. Τα τραπέ-ζια στο Κουµ Καπί στρωµένα, γεµάτακόσµο και µε νηστίσιµους µεζέδες σεδιάταξη –που είσαι Μέρκελ να δεις ταµεγαλεία µας-. Εκεί λοιπόν, µεταξύτσουγκρίσµατος και διασκέδασης, µπρο-στά µας ένας ακόµη Επιτάφιος. Τα φώτακλείσανε, οι µουσικές χαµήλωσαν, τα πο-τήρια κοντοστάθηκαν και οι ψαλµωδίες µετα κεριά ξεχύθηκαν στα τραπέζια. Αυτόπάλι δεν το είχα ξαναδεί.Έτσι σιγά – σιγά φτάσαµε στο ΜεγάλοΣάββατο και στη µέρα της Αναστάσεως.Τα τραπεζάκια έξω, οι γύρες στο λιµάνιφωτεινές και παρεΐστικες και τα µεζεδά-κια µάλλον της πρώτης Ανάστασης, ηοποία λόγω παραδόσεως γίνεται πάντα

το πρωί. Η έκπληξη όµως ήταν το βράδυ.Ντυθήκαµε, πήραµε τις λαµπάδες µας καιχαρούµενοι οδηγηθήκαµε στην εκκλησία.Κόσµος παντού, µέσα στην εκκλησία,στον περίβολο, στο πάρκο γύρω – γύρωαλλά και στους δρόµους, στη Σούδα βλέ-πετε έχουµε πολύ χώρο. Ο Ιούδας βέ-βαια, ακόµα φορούσε τη στολή του καικρεµόταν ψηλά στο καµπαναριό. Το δε-µάτι ξύλα που πίστευα ότι θα τον έκαιγε,ήταν τελικά µια τεράστια εστία µε µαζε-µένα και ξεραµένα ξύλα που η διάµετρόςτους ξεπερνούσε τα 20 µέτρα και τούψος έφτανε σίγουρα τα 7-8 µέτρα. Μετο Χριστός Ανέστη, η εκκλησία έγινε σκη-νικό του Χόλλυγουντ. Βεγγαλικά, κροτί-δες, φαναράκια, πιστολιές και βέβαια ηφωτιά στο µεγαλείο της. ∆ε θα µιλήσωγια ασφάλεια, επικινδυνότητα κλπ, αλλάη παράσταση, παράσταση.Η Κυριακή όµως δε θα µου ξέφευγε. Θατην έκανα παραδοσιακή, Τρικαλινή και µεσουβλιστό αρνί. Ξεκίνησε πρωί – πρωί µετο άναµµα στα κάρβουνα και µετά το γύ-ρισµα στο αρνί και στο κοκορέτσι. Ηπαρέα δεν έλειψε, το ποτό έρεε άφθονοκαι τα µεζεδάκια ιδανικά για να σου ανε-βάσουν τη χοληστερίνη. Όλα τους ωραία,αλλά που είναι τα αρνιά στη σειρά, τα δη-µοτικά στη διαπασών, οι χοροί και τα τρα-γούδια; Έτσι το έριξα και εγώ στοφαγητό. Κοκορέτσι, µεζεδάκια, αρνίζεστό, αρνί κρύο και ως το βράδυ.Που να τα χωνέψεις όµως όλα αυτά; Γι’αυτό είπα να περάσω και κάνα φαράγγι. Η λέξη Πάσχα προέρχεται από τηνεβραϊκή «pesah» που σηµαίνει "διάβαση",οπότε, πρωί τη ∆ευτέρα ξεκινήσαµε γιατο φαράγγι της Ίµπρου, οικογενειακά καιµε παρέα. Έχει µήκος περίπου 8 χιλιό-µετρα και περπατήσαµε κάτι λιγότεροαπό 3 ώρες για να το διασχίσουµε. Ηοµορφιά του όµως απίστευτη καθώς στιςπλαγιές και στο βάθος του αντικρίζειςπλήθος τα πεύκα, τα κυπαρίσσια και τουςπρίνους. Αλλά δεν είναι µόνο αυτά, η συ-χνές εναλλαγές του τοπίου, η βοή τουανέµου που σε προσπερνά στο περπά-τηµά σου, οι απαλές, ξεκούραστες σκιέςτου καθώς και η γλυπτική στους βράχουςκαι στους ξεραµένους κορµούς των δέν-τρων, το κάνουν µοναδικό.Ήταν µια ανάσα στα γιορταστικά τραπε-ζώµατα που πέρασαν.


Γώγουλος

Πάσχα στα Χανιά… ΗΗ µµάάχχηη ττωωνν bbrroowwsseerr Εάν δεν έχεις αναρωτηθεί ποτέ για το πρό-

γραµµα που χρησιµοποιείς στον υπολογιστήσου, έφτασε η στιγµή να δώσεις λίγη προσοχή,διότι τα µεγαλύτερα ονόµατα της τεχνολογίαςτσακώνονται για το ποιος θα επικρατήσει στηνοθόνη σου...

Λίγο καιρό αφότου η Goοgle κυκλοφόρησετον browser Chrome το 2008, η εµπορική οµάδα της εταιρείας βγήκε στους δρόµους του Μαν-χάταν µε µια κάµερα, ρωτώντας τους περαστικούς τι θεωρούσαν ότι είναι στην πραγµατικό-τητα ένας browser. Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για µία από τις πόλεις µε το ευρύτεροδίκτυο ίντερνετ, οι περισσότεροι ερωτώµενοι δεν είχαν ιδέα.

Ακόµη πιο πρόσφατα, η Mozilla, δηµιουργός του browser Firefox, πραγµατοποίησε έρευνασε 6 ευρωπαϊκά κράτη σχετικά µε το ζήτηµα. Το 1/3 των συµµετεχόντων στην έρευνα θεω-ρούσε ότι ο browser είναι το ίδιο µε τη µηχανή αναζήτησης. Στην πραγµατικότητα, ο browserείναι το λογισµικό χάρη στο οποίο παρακολουθείς και σερφάρεις στο Ίντερνετ, δηλαδή ένα απότα σηµαντικότερα προγράµµατα του υπολογιστή σου.

ΗΗ µµάάχχηη ττοουυ δδιιααδδιικκττύύοουυ:: ΤΤαα 55 κκύύρριιαα ppoorrttaallssIInntteerrnneett EExxpplloorreerrΕντάχθηκε για πρώτη φορά στο λειτουργικό σύστηµα των Windows το 1995 και θριάµ-

βευσε στον πρώτο «πόλεµο των browser» ενάντια στο Netscape Navigator, επικρατώντας ωςο πρώτος σε παγκόσµιο επίπεδο χρησιµοποιούµενος browser το 1999. Τη θέση αυτή διατή-ρησε µέχρι πρόσφατα. Αφού άγγιξε ένα µερίδιο της τάξης του 95% στην αγορά στις αρχές του2000, πλέον απολαµβάνει ένα ποσοστό περίπου 60%.

MMoozziillllaa FFiirreeffooxxΟ Firefox ήταν ο φοίνικας που αναδύθηκε από τις στάχτες του Netscape – στην πραγµατι-

κότητα, αρχικά θα ονοµαζόταν Phoenix (Φοίνικας) – µετά τη απόφαση του µη κυβερνητικούιδρύµατος Mozilla να δηµιουργήσει ένα νέο browser ως αντιστάθµισµα στο επερχόµενο µο-νοπώλιο της Microsoft. Πρωτοκυκλοφόρησε το Νοέµβριο του 2004.

GGooooggllee CChhrroommeeΟ browser της Google, ο οποίος κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 2008, σχεδιάστηκε ρητώς

για την ψηφιακή ζωή στα... σύννεφα. Το ∆εκέµβριο, ο Chrome ξεπέρασε το Safari και µετα-τράπηκε στον 3ο δηµοφιλέστερο browser.

OOppeerraaΠρόκειται για τον µοναδικό browser ευρωπαϊκής προέλευσης που εµφανίζεται στη λίστα

των 5 δηµοφιλέστερων. Πρωτοκυκλοφόρησε από τη νορβηγική εταιρεία µε την ίδια ονοµασία.Ήταν οι δηµιουργοί του Opera που κίνησαν τις διαδικασίες κατά της Microsoft.

SSaaffaarriiΟ browser της Apple απέκτησε περισσότερη δηµοφιλία µετά την κυκλοφορία, πέρυσι, του

Safari 4. Χάρη στο iPhone, για το οποίο παραµένει προεπιλεγµένος browser, έχει καταφέρεινα κερδίσει κάποιο έδαφος.

ΠΠηηγγήή:: IInnddeeppeennddeenntt // ttvvxxss


ΠΠΡΡΟΟ∆∆ΗΗΜΜΟΟΣΣΙΙΕΕΥΥΣΣΗΗ:: ΗΗ ΕΕΙΙΣΣΑΑΓΓΩΩΓΓΗΗ ΤΤΟΟΥΥ ΣΣΥΥΓΓΓΓΡΡΑΑΦΦΕΕΑΑ ΣΣΤΤΟΟ ΒΒΙΙΒΒΛΛΙΙΟΟ

Ζούµε σ’ έναν πολύπλοκο και γρήγορα µετα-βαλλόµενο κόσµο. Τις δυο τελευταίες δεκαε-τίες ο παγκόσµιος πολιτικός χάρτης αλλάζειταχύτατα και δραµατικά. Πολλές από τις στα-θερές και τα σηµεία αναφοράς που υπήρχαναπό τον περασµένο αιώνα, κατέρρευσαν ή βρί-σκονται υπό καθεστώς κατάρρευσης. Το παλιόφεύγει συνεχώς, χωρίς να εµφανίζεται το και-νούργιο που θα το αντικαταστήσει. Στις συνθήκες αυτές καλούµαστε να επανα-προσδιορίσουµε τις αντιλήψεις µας για το ρόλοτου κράτους και των θεσµών του, για τη συγ-κρότηση και τη λειτουργία της κοινωνίας µαςγενικότερα. Το ερώτηµα που αντικειµενικά τί-θεται σ’ όλους µας είναι: µε ποια κοινωνική καικρατική συγκρότηση θα απαντήσουµε ως Χώραστις προκλήσεις της νέας εποχής; Είναι κοινήσυνείδηση πια ό,τι δεν µπορούµε να συνεχί-σοµε την πορεία µας στα ταραγµένα και οµι-χλώδη πέλαγα του µέλλοντος, αφήνοντας τηδιακυβέρνηση του σκάφους µας στον αυτόµατοπιλότο. Πρέπει λοιπόν να ξαναδούµε από τηναρχή τη διακυβέρνησή µας, να επαναπροσδιο-ρίσοµε την ουσία και το περιεχόµενο ορισµέ-νων θεµελιωδών εννοιών, όπως της πολιτικής,της δηµοκρατίας, της αυτοδιοίκησης κ.α. Αυτόπροσπαθεί να κάνει τούτο το βιβλίο. Η τρέχουσα περίοδος θα µπορούσε να χαρα-κτηριστεί ως µεταβατική. Σηµαντικές αλλαγέςεξελίσσονται και είναι αδύνατο να εκτιµηθεί«εν θερµώ», πού µας οδηγούν. Το άµεσο µέλ-λον δεν διακρίνεται µε ευκρίνεια, ο ορίζονταςείναι µουντός. Η νέα εποχή παραµένει αιχµά-λωτη της παλιάς, αδυνατεί να συλλάβει τιςεξελίξεις που έχουν συµβεί και δεν έχει γεν-νήσει ακόµη νέες ιδέες, νέες πολιτικές. Είναιβέβαιο πως ο κόσµος δεν θα παραµείνει γιαπολύ στο αδιέξοδο και θα οδηγηθεί προς µιανέα πολιτική και οικονοµική τάξη πραγµάτων.Τίποτα πλέον δεν θα είναι το ίδιο όπως πριν,στην σφαίρα της ιδεολογίας, της πολιτικής, τηςοικονοµίας, της κοινωνίας, σε παγκόσµιο,εθνικό αλλά και σε τοπικό επίπεδο. Στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα ο κό-σµος αναζητά το δρόµο του, ο οποίος δεν µπο-ρεί να είναι άλλος, παρά η άρνηση τουπροηγούµενου. Μετά τον ορυµαγδό της µεγα-λύτερης κρίσης που γνώρισε η παγκόσµια οι-κονοµία, είναι φανερό ότι δεν είναι δυνατόν ναπορευθεί ο κόσµος στο µέλλον µε οδηγό τιςπολιτικές που δηµιούργησαν την κρίση. Οι πο-λιτικές που παρήγαγαν φτώχεια, ανισότητα,αδικία, ανησυχία, απογοήτευση, ανασφάλεια,απόγνωση, δεν µπορούν να δώσουν και τη θε-ραπεία.

Η καταιγίδα της οικονοµικής κρίσης που ενέ-σκηψε πρόσφατα αφήνει πίσω της ερείπια καικαταστροφές. Λαοί και χώρες ολόκληρεςέχουν παραδοθεί στη δίνη των "ανοιχτών αγο-ρών" ανήµπορες να αντιδράσουν. Η ερµηνείααυτού του φαινοµένου φανερώνει τα παγκό-σµια και εθνικά πολιτικά και οικονοµικά προ-βλήµατα, που έχουν συσσωρευτεί. Όλα ξεκίνησαν πριν τρεις δεκαετίες µε τηνεπικράτηση, στις αγγλοσαξονικές χώρες τουιδεολογήµατος του νεοφιλευθερισµού «τηςελεύθερης αγοράς» και που, στην πορεία,απέκτησε καθολική ισχύ, ώστε να κατακυριεύειόλο τον κόσµο. Ο νεοφιλευθερισµός κατάφερετο στόχο του: οι νόµοι της «ελεύθερης αγο-ράς» να κατισχύσουν έναντι των άλλων νόµωνκαι να αποκτήσουν έµµεσα συνταγµατική ισχύσ’ όλες τις χώρες. Η «ελεύθερη αγορά» αυτο-νοµήθηκε και βγήκε έξω από τις ρυθµίσεις τηςπολιτικής. Το µεγάλο χρηµατοπιστωτικό κεφά-λαιο, ανεξέλεγκτο και επικυρίαρχο πλέον, κα-ταδυναστεύει κοινωνίες, λαούς και κράτη. Οικοινωνικοοικονοµικές συνέπειες από τηνελεύθερη δράση του είναι δραµατικές και τε-ράστιες. ∆εν άργησε βέβαια να φανεί η απλη-στία του, η έκρηξη της κερδοσκοπίας πούµετέτρεψε την οικονοµία σε καζίνο και την οδή-γησε σε κατάρρευση, σε κρίση που εξαπλώ-θηκε σ’ όλο τον κόσµο.Ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας τόσολίγοι άνθρωποι δεν διέθεταν τόσο µεγάλοπλούτο στα χέρια τους και επίσης ποτέ άλλοτετα χέρια αυτά δεν ήταν τόσο ελεύθερα απόοποιοδήποτε µέτρο, κανόνα και περιορισµό, ναδρουν και να κινούνται ελεύθερα σε παγκόσµιοεπίπεδο. Ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότηταςτόσο λίγοι άνθρωποι δεν εξουσιάζουν το παρόνκαι το µέλλον των κρατών και των λαών. ∆υ-στυχώς, έπρεπε να ξεσπάσει η παγκόσµια οι-κονοµική κρίση, για να ανακαλύψοµε ότιείµαστε πιασµένοι στο δόκανο τους. Η οικονοµική κρίση εκτός από τα δεινά πουδιαµοιράζει, γεννά -έστω και αµυδρά- την ελ-πίδα και την αισιοδοξία για µια νέα αρχή, γιαµια νέα εποχή. Γεννά την προσδοκία για ένανδικαιότερο κόσµο. Το ζήτηµα είναι, πώς αυτήη ελπίδα θα µετουσιωθεί σε συλλογική πολι-τική δράση και αγώνα, όχι µόνο για να περιορι-στούν οι συνέπειες της κρίσης, αλλά και για ναανατραπεί ένα διεφθαρµένο και αναξιόπιστοολιγαρχικό πολιτικό σύστηµα που υπονόµευσετα οικονοµικά θεµέλια της χώρας και να οικο-δοµηθεί ένα άλλο στέρεο λαϊκό και δηµοκρα-τικό, ώστε ν’ ανοίξει ένας νέος ορίζονταςσυλλογικής προόδου. Οι Έλληνες, οι νέοι και οινέες του σήµερα, πρέπει να ανακτήσουν τηνπολιτική, για να µπορέσουν να ανατρέψουν τονπολιτικό, οικονοµικό και κοινωνικό κατήφορο,την κρίση των θεσµών, τη διαφθορά στο δηµό-

σιο βίο, την απαξίωση αρχών και αξιών, τηνυποβάθµιση και καταστροφή του περιβάλλον-τος, ώστε να υπάρξει η αναγκαία πολιτική, ορ-γανωτική, ανασυγκρότηση για µια νέα πορείατης χώρας. Ο κόσµος και η Χώρα µας, διαπερνάται απόεπάλληλες και αλληλοτροφοδοτούµενες κρί-σεις: οικονοµική, πολιτική, κοινωνική, πολιτι-στική, περιβαλλοντική. Εµείς εδώ -στο βιβλίο-καταγινόµαστε µε την πολιτική κρίση στηνχώρα µας. Τα θέµατα της αντιπροσωπευτικήςδηµοκρατίας, της συγκρότησης και λειτουργίαςτων θεσµών του εθνικού κράτους, της αυτοδι-οίκησης των τοπικών κοινωνιών, εξετάζονταιµέσα στο γενικότερο διεθνές πλαίσιο της παγ-κοσµιοποίησης και της οικονοµικής κρίσης πουβρίσκεται σε έξαρση αυτήν την περίοδο. Η ύλητου βιβλίου δοµείται από το πιο γενικό -παγ-κόσµιο και εθνικό- προς το µερικό -τοπικό καιαυτοδιοικητικό-. Τα τελευταία κεφάλαια επι-κεντρώνονται στην Αυτοδιοίκηση. Εκεί µετα-φέρω τις απόψεις και τις θέσεις πουυποστήριξα τα τρία τελευταία χρόνια -από το2007- µε εισηγήσεις και οµιλίες στα συµβού-λια, στα συνέδρια και τις επιτροπές που συµ-µετείχα σ’ όλα τα επίπεδα της Αυτοδιοίκησης. Το µήνυµα µου είναι: επιστροφή στις ρίζες τηςπολιτικής. Επιστροφή στην Κοινωνία. Τα πράγ-µατα πρέπει να αρχίσουν να στήνονται σταπόδια τους, αρχίζοντας από τα κάτω προς ταπάνω. Οι Πολίτες πρέπει να βρουν το δεσµότους µε την Πολιτική. Η Κοινωνία πρέπει ν’ αρ-χίσει να µπαίνει στο στίβο της πολιτικής απότο κοντινότερο σ’ αυτήν επίπεδο εξουσίας,που είναι η Αυτοδιοίκηση. Οι πολίτες και οι το-πικές κοινωνίες πρέπει να πάρουν στα χέριατους την ευθύνη του µέλλοντός τους. Ο στόχοςπρέπει να είναι: Αποκέντρωση της Εξουσίας,Αυτοδιοίκηση, Αυτοδιαχείριση.

ΤΤίίττλλοοςς:: ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΕΕΙΙΑΑ,, ∆∆ΗΗΜΜΟΟΚΚΡΡΑΑΤΤΙΙΑΑ && ΑΑΥΥΤΤΟΟ∆∆ΙΙΟΟΙΙΚΚΗΗΣΣΗΗ

ΣΣυυγγγγρρααφφέέααςς:: ΑΑγγοορραασσττάάκκηηςς ΓΓιιώώρργγοοςς

ΕΕκκδδόόσσεειιςς:: ««ΠΠΥΥΞΞΙΙ∆∆ΑΑ»»IISSBBNN:: 997788--996600--9988006666--22--66

ΈΈττοοςς ΈΈκκδδοοσσηηςς:: 22001100

ΣΣεελλ..:: 112200

ΕΕξξώώφφυυλλλλοο:: ΜΜααλλαακκόό

∆∆ιιαασσττάάσσεειιςς:: 220055χχ113355 mmmm

ΕΕίίδδοοςς:: ΒΒιιββλλίίοο

ΤΤόόπποοςς ΈΈκκδδοοσσηηςς:: ΧΧααννιιάά

ΓΓλλώώσσσσαα:: ΕΕλλλληηννιικκάά

ΟΟ ΓΓιιώώρργγοοςς ΑΑγγοορραασσττάάκκηηςς εείίννααιι ααυυττοοδδιιοοιικκηηττιικκόό πποολλιιττιικκόό σσττέέλλεεχχοοςς.. ΈΈχχεειι µµαακκρράά θθηηττεείίαα --ωωςς ααιι--ρρεεττόόςς-- σσττηηνν ΑΑυυττοοδδιιοοίίκκηησσηη.. ΤΤηηνν ππεερρίίοοδδοο ααυυττήή 22000077--22001100,, εείίννααιι µµέέλλοοςς ττοουυ ∆∆ιιοοιικκηηττιικκοούύ ΣΣυυµµ--ββοουυλλίίοουυ ττηηςς ΈΈννωωσσηηςς ΝΝοοµµααρρχχιιαακκώώνν ΑΑυυττοοδδιιοοιικκήήσσεεωωνν ΕΕλλλλάάδδααςς && ΝΝοοµµααρρχχιιαακκόόςς ΣΣύύµµββοουυλλοοςςΧΧααννίίωωνν.. ΤΤηηνν 88εεττίίαα 11999999--22000066 δδιιεεττέέλλεεσσεε ΑΑννττιιννοοµµάάρρχχηηςς ΧΧααννίίωωνν..

ΠΠρρόόσσφφαατταα εεκκδδοοθθέένντταα ββιιββλλίίαα ττοουυ εείίννααιι::««ΠΠεερριιββάάλλλλοονν && ΤΤοοππιικκήή ΑΑννάάππττυυξξηη»» αα’’ έέκκδδοοσσηη 22000033,, ββ’’ έέκκδδοοσσηη 22000044««HH ΚΚρρηηττιικκήή ∆∆ιιααττρροοφφήή»»,, αα’’ έέκκδδοοσσηη 22000033,, ββ’’ έέκκδδοοσσηη 22000044ΕΕίίχχεε ττηηνν εεππιιµµέέλλεειιαα ττοουυ σσυυλλλλοογγιικκοούύ έέρργγοουυ:: ««ΜΜίίκκηηςς ΘΘεεοοδδωωρράάκκηηςς ΟΟ άάννθθρρωωπποοςς,, οο δδηηµµιιοουυρρ--γγόόςς,, οο µµοουυσσιικκόόςς,, οο πποολλιιττιικκόόςς,, οο ΚΚρρηηττιικκόόςς κκααιι οο ΟΟιικκοουυµµεεννιικκόόςς»»,, έέκκδδοοσσηη 22000055..ΣΣυυµµµµεεττέέχχεειι σσεε πποολλλλέέςς εεκκδδόόσσεειιςς ββιιββλλίίωωνν κκααιι ππρραακκττιικκώώνν θθεεµµααττιικκώώνν σσυυννεεδδρρίίωωνν µµεε εειισσηηγγήή--σσεειιςς ττοουυ σσττοουυςς ττοοµµεείίςς γγεεωωρργγίίααςς,, ττοουυρριισσµµοούύ κκααιι ππεερριιββάάλλλλοοννττοοςς..

ΘΘέέµµαατταα πποουυ ππρρααγγµµααττεεύύεεττααιι ττοο ββιιββλλίίοο εείίννααιι::••ΗΗ ννεεοοφφιιλλεελλεεύύθθεερρηη ππααγγκκοοσσµµιιοοπποοίίηησσηη κκααιι ηη ππααγγκκόόσσµµιιαα οοιικκοοννοοµµιικκήή κκρρίίσσηη••ΤΤοο εελλάάχχιισσττοο εεθθννιικκόό κκρράάττοοςς κκααιι ηη ααννάάππηηρρηη ααννττιιππρροοσσωωππεευυττιικκήή δδηηµµοοκκρρααττίίαα••ΗΗ ααππααξξίίωωσσηη ττοουυ πποολλιιττιικκοούύ σσυυσσττήήµµααττοοςς κκααιι ηη κκρρίίσσηη ττωωνν θθεεσσµµώώννΟΟιι ππρροοϋϋπποοθθέέσσεειιςς γγιιαα µµιιαα δδηηµµοοκκρρααττιικκήή ααπποοκκεεννττρρωωττιικκήή µµεεττααρρρρύύθθµµιισσηη ττοουυ κκρράάττοουυςς ππρροοςς ττηηννΑΑυυττοοδδιιοοίίκκηησσηη κκααιι τταα δδιιάάφφοορραα σσχχέέδδιιαα ««δδιιοοιικκηηττιικκήήςς µµεεττααρρρρύύθθµµιισσηηςς»» µµέέχχρριι κκααιι ττοο ππρρόόσσφφααττοοσσχχέέδδιιοο ««ΚΚααλλλλιικκρράάττηηςς..

Πολιτεία, ∆ηµοκρατία & Αυτοδιοίκηση

..είπε η υπουργός Παιδείας κα ∆ιαµαντο-πούλου στον Νίκο Χατζηνικολάου στοδελτίο ειδήσεων του ALTER, την Τρίτηκαι 13 του Απρίλη του 2010, ηµέρα πρώ-της παρουσίασης ενός πολυνοµοσχεδίουπου προβλέπει «αλλαγές» για την πολύ-παθη ελληνική εκπαίδευση…

Ας πούµε εµείς, λοιπόν, στην κυρίαυπουργό, που ξέρουµε, από πρώτο χέρι,τι θα πει «αδιόριστος εκπαιδευτικός»…

Αδιόριστος εκπαιδευτικός στην Ελλάδατου 2010 είναι:

-Ένας ενήλικος που κάποτε υπήρξε έφη-βος, µε όνειρο να σπουδάσει και να ερ-γαστεί στην εκπαίδευση, να βοηθήσει τανέα παιδιά να βρουν το δρόµο τους στηζωή, προσπαθώντας να µην επαναλάβειτα λάθη των δικών του καθηγητών, εµ-πνεόµενος όµως από αυτούς και για τακαλύτερα.-Ένας ενήλικος που κάποτε υπήρξε φοι-τητής σε πανεπιστηµιακές «καθηγητι-κές» σχολές (κυρίως) καιπροετοιµάστηκε κάτω από δύσκολες καιπιεστικές συνθήκες να εργαστεί στην εκ-παίδευση το επόµενο …τέρµινο ( γενι-κώς), όπως του υπόσχονταν εµµέσως µετην εισαγωγή του στο πανεπιστήµιο.-Ένας πτυχιούχος πανεπιστηµίου οοποίος, έκανε µεταπτυχιακά, διδακτο-ρικά, πήρε δεύτερο πτυχίο, παρακολού-θησε δεκάδες σεµινάρια και συνέδρια,έµαθε χρήση Η/Υ, ξένες γλώσσες περι-µένοντας τη σειρά του να διοριστεί (βάσει των νόµων του Ελληνικού Κράτους,τους οποίους τα συγκεκριµένα δύο κόµ-µατα εξουσίας ψήφιζαν τα τελευταία 35χρόνια ),.-Ένας πτυχιούχος πανεπιστηµίου οοποίος εργάστηκε επί πολλά χρόνια σεάσχετες µε το γνωστικό αντικείµενό του

δουλειές, για να µπορέσει να επιβιώσει,χωρίς να επιβαρύνει τους γονείς του, πε-ριµένοντας τη σειρά του για διορισµό(βάσει των νόµων του Ελληνικού Κρά-τους, πάντοτε, και των διαρκώς µετα-βαλλόµενων ρυθµίσεων του ΥπουργείουΠαιδείας) είτε στην («αείµνηστη») επε-τηρίδα που το κράτος κατάργησε το1998, είτε στους ( δαιδαλώδεις και ατε-λείωτους) πίνακες, που παρέτειναν τηναγωνία του για τα υπόλοιπα χρόνια.-Ένας πτυχιούχος πανεπιστηµίου, οοποίος αναγκάστηκε να διαβάσει ξανάόλη την ύλη του Γυµνασίου και του Λυ-κείου της ειδικότητάς του, για να δώσειεξετάσεις από 1 έως και 6 φορές στοδιαγωνισµό του ΑΣΕΠ για την εκπαίδευση(οι µεγαλύτεροι µαζί µε τους µαθητέςτους), αποτυχών για λίγα µόρια ή επιτυ-χών αλλά χωρίς διορισµό. Εσαεί αξιολο-γούµενος και διαρκώς αποτυχηµένος,ακόµα και αν θεωρήθηκε στο µεταξύ ικα-νός για µερική απασχόληση στην εκπαί-δευση.-Ένας νέος εργαζόµενος επί χρόνια στηνεκπαίδευση (ιδιωτική ή δηµόσια) µε ελα-στικές σχέσεις εργασίες, µε λειψέςαµοιβές - σε επίπεδο «χαρτζιλικιού», µελειψά ένσηµα, συλλέγοντας αγωνιωδώςψίχουλα ωρών-«προϋπηρεσίας» για τονπολυπόθητο διορισµό, (πάντα σύµφωναµε τους νόµους του Ελληνικού κράτους),ατελείωτο τρέξιµο σε όλη την επικράτεια,χρηµατοδότηση από την τσέπη του τωναναγκαστικών του µετακινήσεων, ιδία κά-λυψη των ασφαλιστικών του εισφορώνµέχρι να τις καταβάλει ο εργοδότης του,καθυστέρηση µηνών (κάποτε και ετών)στην πληρωµή του, προσλαµβανόµενοςκαι απολυόµενος όποτε ο εργοδότης τουτο θεωρεί σκόπιµο ή συµφέρον σύµφωναµε τα οικονοµικά του σχέδια. Μέχρι τότε(;) η οικογένειά του καλύπτει όλα ταέξοδα…

-Ένας αναλώσιµος «νέος» (ετών 30, 40,καµιά φορά και 50…), ωροµίσθιος ή ανα-πληρωτής, που καλύπτει, όµως, πάγιεςκαι διαρκείς ανάγκες, ο οποίος κάνειακριβώς την ίδια εργασία µε όλους τουςδιορισµένους συναδέλφους του, οοποίος, αν και ωροµίσθιος, αναγκάζεταιαπό τους διευθυντές των σχολείων σταοποία εργάζεται να καλύπτει κενά, νακάνει (παρανόµως) εφηµερίες, να µηνµπορεί να βγει από σχολείο του χωρίςάδεια από τη διεύθυνση, να απειλείταιγια την εργασία του την επόµενη χρονιά,αν µιλήσει, αν διαµαρτυρηθεί, αν κάνειαπεργία, αν…-Ένας άνεργος, κάθε χρόνο για τουλάχι-στον 3 µήνες, την ώρα που οι διορισµένοισυνάδελφοί του αµείβονται κανονικά καιγια το διάστηµα αυτό, έτσι ώστε να µπο-ρούν απερίσπαστοι από βιοτικές έγνοιεςνα προετοιµάζονται για την επόµενη σχο-λική περίοδο, έτσι όπως πρέπει ναισχύει, δηλαδή, κανονικά για όλους τουςεκπαιδευτικούς µιας «ευνοµούµενης»χώρας που θέλει να «προοδεύσει», προ-ετοιµάζοντας µέσω της εκπαίδευσηςτους αυριανούς υπεύθυνους πολίτες της,υποστηρίζοντας αυτούς που αναλαµβά-νουν το δύσκολο αυτό έργο. -Ένας…. Ένας…ένας…(ο κατάλογος σταµατά εδώ, καθώς δενµπορούµε να συµπεριλάβουµε όλες τιςπλευρές του τι είναι ο αδιόριστος εκπαι-δευτικός στη σηµερινή Ελλάδα!)…

Όταν, λοιπόν, ένας εκπρόσωπος τουκράτους λέει ξαφνικά µε θράσος καιανευθυνότητα απέναντι στην κοινωνία,προκλητικά στους ίδιους τους αδιόρι-στους εκπαιδευτικούς «δεν ξέρω τι θαπει αδιόριστος εκπαιδευτικός» στην

ουσία τους λέει : «δεν αναγνωρίζω,τώρα, το δικαίωµά σας να εργαστείτεστην εκπαίδευση µε το πτυχίο που έχετεαποκτήσει, ακόµα και αν έχετε ήδη ερ-γαστεί ως εκπαιδευτικοί, γιατί έτσι απο-φάσισα, τώρα, ως κράτος».

Τώρα κι εµείς ξέρουµε γιατί, µετά τονδιαγωνισµό του ΑΣΕΠ για την επιλογή(δήθεν) των καλύτερων εκπαιδευτικών,χρειάζεται να προστεθεί το Πιστοποι-ητικό Παιδαγωγικής Κατάρτισης, ο θε-σµός του δόκιµου εκπαιδευτικού για µιαδιετία, η «αξιολό-γηση», η µείωσητων προσλήψεωνστην εκπαίδευση,το φόρτωµα τωνσχολικών αιθουσώνµε 30 άτοµα σεκάθε τάξη (=«ο µαθητής πρώτα»), η µεί-ωση των αποδοχών των εκπαιδευτικών,η ακόµα µεγαλύτερη απαξίωσή τους στηνκοινωνία.Όχι βέβαια για το καλό των µαθητών,αλλά για την «τιµωρία» των απαιτητικώνδασκάλων τους, και για να σφραγιστεί µενόµο ( πολλούς «νόµους» για την ακρί-βεια) η κατάργηση ΟΛΩΝ των υπόλοιπωνδικαιωµάτων τους, για να γίνουν οι υπο-τακτικοί, τα πιόνια και οι κοµπάρσοι στανέα κόλπα των µαθητευόµενων πάνωστις ζωές µας µάγων…

Ήδη έχουν ξεπεραστεί κάποια όρια…

Η «ύβρις» στην αρχαία τραγωδία ακο-λουθείται, ως γνωστόν, από τη νέµεση.

**ΑΑδδιιόόρριισσττηη εεκκππααιιδδεευυττιικκόόςς


«∆εν ξέρω τι θα πει αδιόριστος εκπαιδευτικός»

Γράφει η Βίκυ

Κοτρίκλα*


Ίσως η πιο πολυσυ-ζητηµένη φράσητου τελευταίου

µήνα, λόγω των δυσχερών οικονοµικώνµέτρων που πάρθηκαν µε αφορµή την οι-κονοµική κατάσταση της χώρας. Στοάκουσµά της οι περισσότεροι σουφρώ-

νουµε τα χείλη καικάνουµε µια γκρι-µάτσα αποδοκιµα-σίας, κυρίως γιαδύο λόγους. Πρώ-τον, διότι η φράσηαυτή περιέχει το

µόριο «θα», το οποίο προσθέτει αορι-στία. Και δεύτερον διότι περιέχει τη λέξη«θυσίες»…

Εξαίρεση στην προαναφερθείσα συµ-περιφορά δυσφορίας στο άκουσµα τηςλέξης θυσία αποτελεί ο σκακιστικός κό-σµος! Όχι φυσικά γιατί συµφωνεί µε τανέα οικονοµικά µέτρα, αλλά επειδή έχεισυνδέσει τις «θυσίες» µε µια θετική εξέ-λιξη της σκακιστικής παρτίδας.

Στη σκακιστική διάλεκτο, θυσία είναιη ΘΕΛΗΜΕΝΗ απώλεια ενός πιονιού ήκοµµατιού, µε την οποία προσδοκάταιµελλοντικό όφελος κατά τη διάρκεια τηςπαρτίδας. Παραδείγµατος χάρη, ο Λευ-κός ή ο Μαύρος µπορεί να θυσιάσει έναή δύο πιόνια στην αρχή της παρτίδας, µεαντάλλαγµα να αναπτύξει γρήγορα τουςΑξιωµατικούς και τους Ίππους του, απο-κτώντας έτσι στρατηγικό πλεονέκτηµα

για το υπόλοιπο της παρτίδας. Επίσης,πολλές εντυπωσιακές θυσίες προκύ-πτουν στην προσπάθεια να εγκλωβιστεί οαντίπαλος Βασιλιάς (ΜΑΤ), και έτσι νατελειώσει η παρτίδα.

Κάθε σκακιστής, ανεξαρτήτου δυνα-µικότητας, αδηµονεί για εκείνη τη στιγµήόπου θα πραγµατοποιήσει ένα όµορφοσυνδυασµό κατά τη διάρκεια µιας παρτί-δας, θυσιάζοντας τη Βασίλισσά του ή καιπερισσότερα κοµµάτια. Ονειρεύεται τηστιγµή όπου οι παρευρισκόµενοι ενόςτουρνουά, θεατές και αθλητές, θα συ-ναθροιστούν πάνω από τη παρτίδα του

δηµιουργώντας µια µικρή «αρένα», περι-µένοντας µε αγωνία να δουν τη θεαµα-τική εξέλιξη της σκακιστικής µάχης. Σεπολλά τουρνουά µάλιστα, υπάρχουν ξε-χωριστά βραβεία για την ωραιότερη παρ-τίδα (Brilliancy prizes). Έτσι, η χαρά τηςνίκης εµπλουτίζεται από συναισθήµαταδηµιουργικότητας, µοναδικότητας καιαναγνώρισης, προσδίδοντας σε µια απλήκατά τα φαινόµενα σκακιστική παρτίδα,«πινελιές» τέχνης. Τότε ο σκακιστήςταυτίζεται µε ένα ζωγράφο ή ένα συν-θέτη, αισθανόµενος περηφάνια για τοκαλλιτεχνικό του δηµιούργηµα.

Σηµαντικός παράγοντας για να αγα-πήσουν το σκάκι ως άθληµα τα µικράπαιδιά και να παραµείνουν κοντά σε αυτόκαι στο µέλλον – το ποσοστό πρόωρηςεγκατάλειψης νοµίζω ότι αυξάνεται-είναι η καλλιέργεια των παραπάνω συ-ναισθηµάτων. Οι προπονητές σκακιούπρέπει να διδάσκουν σε αρχικό στάδιο τησηµασία των σκακιστικών θυσιών, ενι-σχύοντας τη φαντασία και τη δηµιουργι-κότητα που απαιτείται για την υλοποίησήτους. Ακόµα και η αγαπηµένη των παι-διών παραλλαγή του σκακιού, το «φυ-τευτό», συµβάλλει προς αυτή τηνκατεύθυνση.

Τέλος, ακόµη και εµείς στο σκακιστικόχώρο που βλέπουµε µε «καλό µάτι» τιςθυσίες, οφείλουµε να διατυπώσουµε τιςαµφιβολίες µας περί θυσιών γενικότερα:Πρώτον, οι θυσίες απαιτούν ένα καλάΜΕΛΕΤΗΜΕΝΟ ΣΧΕ∆ΙΟ, διότι ένα µικρόλάθος µπορεί να αποβεί µοιραίο. ∆εύτε-ρον, ΟΛΑ τα κοµµάτια εκτός του Βασιλιάµπορούν να θυσιαστούν, και ΟΧΙ ΜΟΝΟτα «πιόνια». Και τρίτον, αν οι «θυσίες∆ΕΝ πιάσουν τόπο», τα αντίπαλα κοµµά-τια ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΚΥΝΗΓΙ το Βασιλιά µας,και δε θα µπορεί να κρυφτεί πουθενάστα 64 ασπρόµαυρα τετράγωνα.

ΠΠρροοττεειιννόόµµεεννηη ΒΒιιββλλιιοογγρρααφφίίαα::ΓΓιιαα ααρρχχάάρριιοουυςς:: ““WWiinnnniinngg CChheessss TTaaccttiiccssffoorr JJuunniioorrss”” bbyy LLoouu HHaayyss,, 11999944,, IISSBBNN 11--888800667733--9933--22

ΓΓιιαα ππρροοχχωωρρηηµµέέννοουυςς:: ““IImmaaggiinnaattiioonn iinnCChheessss:: HHooww ttoo TThhiinnkk CCrreeaattiivveellyy aanndd AAvvooiiddFFoooolliisshh MMiissttaakkeess”” bbyy PPaaaattaa GGaapprriinnddaasshh--vviillii,, 22000044

«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσµο…»

Γράφει οΜιχαήλ

∆αρµαράκης

«Οι θυσίες θα πιάσουν τόπο…»

ΕΕίίννααιι ηη µµοουυσσιικκήή ππρροοϊϊόόνν δδηηµµιιοουυρργγιικκήήςς ήή µµιιννττιιαακκήήςς εενναα--σσχχόόλληησσηηςς σσήήµµεερραα;; ΌΌππωωςς τταα ππεερριισσσσόόττεερραα ππρράάγγµµααττααπποουυ σσυυµµββααίίννοουυνν γγύύρρωω µµααςς ιισσχχύύοουυνν κκααιι οοιι 22 εεκκδδοοχχέέςς.. ΤΤοο

ζζηηττοούύµµεεννοο ππααρρααµµέέννεειι κκααιι δδεενν εείίννααιι άάλλλλοο ααππόό ττοονν εεννττοοππιισσµµόόόόσσωωνν εεππιιµµέέννοουυνν σσττηηνν δδηηµµιιοουυρργγιικκήή εενναασσχχόόλληησσηη.. ΜΜεε ττοονν ΛΛεεωω--ννίίδδαα γγννωωρριιζζόόµµαασσττεε τταα ττεελλεευυττααίίαα χχρρόόννιιαα κκααιι σσυυχχννάά ππυυκκννάά εεππιι--κκοοιιννωωννοούύµµεε ττιιςς ααγγωωννίίεεςς µµααςς.. ∆∆ηηµµιιοουυρργγιικκέέςς εελλππίίζζωω…… ΗΗπποορρεείίαα ααππόό ττοο ««ΑΑββάάδδιισστταα»» µµέέχχρριι ττοο ««ΣΣεε ββάάθθοοςς δδρρόόµµοουυ»» εείίννααιισσττηηνν ππρρααγγµµααττιικκόόττηητταα κκααιι ηη πποορρεείίαα ττηηςς γγννωωρριιµµίίααςς µµααςς.. ΣΣττηηννδδιιααδδρροοµµήή ααυυττήή αανναακκααττεεύύττηηκκαανν σσκκέέψψεειιςς κκααιι ιιδδέέεεςς πποουυ σσυυννεε--χχώώςς ββαασσάάννιιζζαανν δδηηµµιιοουυρργγιικκάά ττοο ΛΛεεωωννίίδδαα ΜΜααρριιδδάάκκηη.. ΑΑυυττέέςςααπποοττυυππώώννοουυµµεε σσττηηνν σσυυννέέννττεευυξξηη πποουυ αακκοολλοουυθθεείί κκάάννοοννττααςςσσααςς κκοοιιννωωννοούύςς σσεε µµιιαα αακκόόµµαα δδηηµµόόσσιιαα -- ««ιιδδιιωωττιικκήή»» σσυυζζήήττηησσηη..

ΜΜααττθθααίίοοςς ΦΦρρααννττζζεεσσκκάάκκηηςς

ΑΑππόό ττοο ««ΑΑββάάδδιισστταα»» µµέέχχρριι ττοο ««ΣΣεε ββάάθθοοςς δδρρόόµµοουυ»» ττιι έέχχεειι µµεεσσοολλααββήήσσεειι;;Ο χρόνος είναι κάτι πολύ σχετικό, πολλές φορές µοιάζει σαν αστείο.Μέχρι να βγει το πρώτο cd µού φαινόταν πως περνούσε βασανιστικάαργά, µου φαινόταν σαν µια αιωνιότητα. Μετά άρχισε να τρέχει σανπαλαβός. Στην πραγµατικότητα αυτό που µεσολάβησε µεταξύ των δύοδίσκων ήταν εµπειρίες, διαβάσµατα, νέοι, σπουδαίοι συνεργάτες, πουπροστέθηκαν, κάποιοι άλλοι που αποχώρησαν, και το στοίχηµα µε τονεαυτό µου για ένα επόµενο βήµα... Όλα αυτά είναι στοιχεία που δια-µόρφωσαν τη φυσιογνωµία του νέου άλµπουµ.

««ΣΣεε ββάάθθοοςς δδρρόόµµοουυ»»,, ιισσττοορρίίεεςς γγιιαα ππρροοοορριισσµµοούύςς κκααιι χχώώρρεεςς µµαακκρριιννέέςς..ΤΤιι δδεείίχχννεειι ααυυττήή ηη ττααξξιιδδιιωωττιικκήή δδιιάάθθεεσσηη ττηηςς ννέέααςς σσοουυ δδοουυλλεειιάάςς;;Μια πολύ ιδιαίτερη στιγµή, για µένα, είναι πάντα αυτή που πατάω τοπόδι µου σε ένα πλοίο ή ένα αεροπλάνο φεύγοντας για ένα ταξίδι. Ηφυγή είναι µια από τις βασικές εµµονές µου. Ακόµα και τα Χανιά χαί-ροµαι να τα προσεγγίζω σαν ταξιδιώτης, παράξενο ε; Αυτό το στοιχείολοιπόν, µπλέχτηκε µε ένα ταξίδι που είχα κάνει στην Κούβα, µε πε-ρίεργα βιβλία, όπως το «Πορτ Σουδάν» του Ολιβιέ Ρολάν, από το οποίοπήρα πάσα να γράψω το «Άγριο όνειρο», µε τον «Ποιητή στη ΝέαΥόρκη» του Λόρκα από όπου ξεπήδησε το Σαντιάγο, µε το «On theroad» του Τζακ Κέρουακ που γέννησε το πρώτο τραγούδι του δίσκου.Όλα τα λόγια ταίριαξαν σε µια ραχοκοκκαλιά γιατί είχα τον ήχο και τοθέµα, από πριν, στο κεφάλι µου.

ΟΟιι χχώώρρεεςς πποουυ εεππιιλλέέγγεειιςς εείίννααιι χχώώρρεεςς σσττιιςς οοπποοίίεεςς ξξέέρροουυµµεε όόττιι έέχχοουυννααννααππττυυχχθθεείί σσττοο ππααρρεελλθθόόνν κκιιννήήµµαατταα εεππαανναασσττααττιικκάά.. ΕΕππίίσσηηςς υυππάάρρχχεειι έέννααππννεεύύµµαα ΚΚέέρροουυαακκ σστταα ττρρααγγοούύδδιιαα.. ΤΤεελλιικκάά οο δδίίσσκκοοςς εείίννααιι ττααξξιιδδιιωωττιικκόόςς ήήεείίννααιι δδίίσσκκοοςς µµεε µµήήννυυµµαα γγιιαα δδιιάάθθεεσσηη οορριισσττιικκήήςς φφυυγγήήςς;;Με ιντριγκάρουν οι προορισµοί στους οποίους κάτι έχει κερδηθεί ήχαθεί, κάτι κρύβεται, κάτι περιµένει να το ζήσουµε. Αυτό έχει σασπένς.Είναι ακόµη το ανατρεπτικό βλέµµα των συγκεκριµένων ανθρώπων πουµε έλκει, Λόρκα, Κέρουακ, µαζί µε τη µυθολογία της επανάστασης.Πάντως, ο δίσκος αυτός πριν από όλα είναι ένας δίσκος µε ερωτικήδιάθεση για την ίδια τη ζωή. Στο βάθος του κρύβει την προσδοκία γιαένα ταξίδι προς τον διπλανό µας.

ΗΗ πποοίίηησσηη εείίννααιι ττοο ππεεδδίίοο σσοουυ.. ΤΤιι σσοουυ δδίίννοουυνν οοιι πποοιιηηττέέςς πποουυ δδεενν ββρρίί--σσκκεειιςς σσεε άάλλλλοουυςς σσττίίχχοουυςς;;Μου δίνουν λέξεις που ξεχειλίζουν µουσική. Ας πούµε πως είµαι έναείδος τρωκτικού που δεν σταµατάει να σκαλίζει την ποίηση ψάχνοντας

τη µουσική µέσα σε αυτή. ∆ηλαδή σαν η τροφή µου να είναι η µουσικήτων ποιηµάτων, όχι τα ίδια τα ποιήµατα. Και δεν εννοώ οµοιοκαταλη-ξίας και τέτοια, αλλά τον ήχο τους. Το ίδιο κάνω και µε τη µουσική.Ψάχνω το χορό µέσα σε αυτή. Ο αµερικάνος ποιητής Τόµας Έλιοτ -ανδεν κάνω λάθος- είχε πει κάποτε πως «ποίηση που δεν περιέχει µου-σική δεν είναι ποίηση και µουσική που δεν περιέχει χορό δεν είναι µου-σική». Αυτό είναι πολύ κοντά στον τρόπο που βλέπω τα πράγµατα.

ΓΓιιαα πποολλλλάά χχρρόόννιιαα κκααιι οοιι µµοουυσσιικκέέςς ππρροοσσεεγγγγίίσσεειιςς ((µµεελλοοπποοιιήήσσεειιςς)) ήήτταανν σσεεέένναα φφιιλλοολλοογγιικκόό ππννεεύύµµαα.. ΞΞααφφννιικκάά σσεε εεσσέένναα οο ΛΛόόρρκκαα γγίίννεεττααιι χχοορρεευυττιι--κκόόςς,, εεξξωωττιικκόόςς,, εερρωωττιιάάρριικκοοςς.. ΠΠρροοββααίίννεειιςς σσεε κκάάπποοιιαα ννόόµµιιµµηη ααλλλλοοίίωωσσηηττοουυ ππννεεύύµµααττόόςς ττοουυ;;Είναι και αυτός ένας τρόπος προσέγγισης. Κατά τη γνώµη µου ίσως όχιο πιο δόκιµος. Στον αντίποδα έχουµε το «Αξιον εστί» του Μίκη Θεο-δωράκη, τον «Μεγάλο ερωτικό» του Μάνου Χατζιδάκη ή το πολύ πρό-σφατο «Γρήγορα η ώρα πέρασε» του Νίκου Ξυδάκη. Τρία εµβληµατικάέργα µελοποιηµένης ποίησης που τα χαρακτηρίζει η τόλµη και η έλ-λειψη ακαδηµαϊσµού από τη µερια των συνθετών. Οσον αφορά τώρατον Λόρκα, είχε λυρισµό, θεατρικότητα, ήταν ένας άνθρωπος χαρού-µενος και ερωτικός. Αυτά τα στοιχεία υπάρχουν στο συγκεκριµένο ποί-ηµα, και µε πήγαν χωρίς καµία αµηχανία σε ένα χορευτικό αίσθηµα.Άλλωστε ο πρωτότυπος τίτλος του ποιήµατος είναι: «Τραγούδι τωννέγρων της Κούβας». Σκέψου τα οµαδικά τραγούδια των αφρικανώνεργατών εκείνης της εποχής.

ΤΤαα ππεερριισσσσόόττεερραα ττρρααγγοούύδδιιαα σσοουυ κκιιννοούύννττααιι µµοουυσσιικκάά σσεε ααυυττόό πποουυ λλέέµµεεµµοουυσσιικκέέςς ττοουυ κκόόσσµµοουυ.. ΠΠοοιιαα εείίννααιι τταα αακκοούύσσµµαατταα σσοουυ;;Πολύ ελληνική µουσική όλων των ειδών, από Χατζιδάκι µέχρι «Ξύλινασπαθιά» και από Νίκο Ξυλούρη µέχρι Τζίµη Πανούση αλλά και πολύξένη, Τom Waits, Manu Chao, τσιγγάνικη τζαζ, πολύ κλασική µουσικήπαλιότερα...

ΑΑνν σσοουυ ζζηηττοούύσσαα νναα ααυυττοοππρροοσσδδιιοορριισσττεείίςς µµοουυσσιικκάά;;∆εν ξέρω, αυτό που φτιάχνει το σκηνικό για τα τραγούδια µου είναιένα µείγµα από πολλά µουσικά στιλ. Θα µπορούσε να είναι «ελληνικήεναλλακτική σκηνή»; Πολύ γενικό. Το σίγουρο είναι πως µε τους συ-νεργάτες µου δεν αντλούµε ηχοχρώµατα από το φολκλόρ διαφόρωνχωρών αλλά απ' ό,τι άπτεται µια παγκόσµιας µουσικής γλώσσας. ∆η-λαδή στοιχεία από τζαζ, λάτιν, κλίµακες βαλκανικές, ρυθµούς, όπωςµπολερό ή 2/4 που είναι τόσο ελληνικοί όσο και αµερικάνικοι ή ισπα-νικοί... Σηµασία έχει να ακούγονται απλά όµορφα και φυσικά οι ελλη-νικοί στίχοι και οι ιστορίες που έχουν να πουν.

ΗΗ ΚΚρρήήττηη σσεε πποοιιοο ββααθθµµόό κκααιι πποοιιαα µµοορρφφήή υυππάάρρχχεειι σσττοο ηηχχόόχχρρωωµµαα σσοουυ;;Υπάρχει σαν ζωντάνια, σαν παιγνιώδης διάθεση, σαν ευαισθησία.Αντλώ από την Κρήτη µε έναν βαθύ και υπόγειο τρόπο τα στοιχείαεκείνα που ωφελούν την προσωπικότητα των τραγουδιών και λιγότεροτην ένταξή τους σε ένα είδος.

ΣΣττηηνν ππρρώώττηη σσοουυ δδοουυλλεειιάά εείίχχεεςς ττηηνν ττύύχχηη νναα έέχχεειιςς δδίίππλλαα ττοονν ΝΝίίκκοο ΞΞυυ--δδάάκκηη,, ππόόσσοο έέχχεειι εεππηηρρεεάάσσεειι ααυυττόό ττηη µµοουυσσιικκήή σσοουυ πποορρεείίαα;;Πολύ. Με τον Νίκο, µε τον οποίο διατηρούµε από τότε φιλική σχέση,έµαθα πολλά. Το χειρισµό του υλικού, πώς να σκέφτοµαι «σκηνοθε-τικά» απέναντι σε έναν κύκλο τραγουδιών, και πολλά όσον αφορά τουςστίχους και τη µουσική αντιµετώπισή τους. Φυσικά δεν υπάρχουν συν-ταγές σε αυτά, ή στο πως δουλεύει κάποιος, ωστόσο είναι ωφέλιµο καιαπολαυστικό, πολλές φορές, να παρακολουθείς τη σκέψη και τη δου-λειά ενός ανθρώπου µε αυτήν την πορεία, από κοντά. Είναι και τροµε-ρός τύπος ο Νίκος Ξυδάκης, µε πολύ και ιδιαίτερο χιούµορ.

ΓΓιιαα ννέέοοςς δδηηµµιιοουυρργγόόςς έέχχεειιςς µµιιαα σσεειιρράά ααππόό µµοουυσσιικκέέςς σσυυννεερργγαασσίίεεςς πποουυάάλλλλοοιι θθαα ζζήήλλεευυαανν.. ΠΠόόσσοο εεύύκκοολλεεςς ήήτταανν κκααιι εείίννααιι οοιι σσυυννααννττήήσσεειιςς µµεε κκαα--ττααξξιιωωµµέέννοουυςς σσυυννααδδέέλλφφοουυςς σσοουυ;;Άµα κρύβουν ένα δηµιουργικό αίτηµα από πίσω, είναι µια πολύ ωραίαεµπειρία. Υπάρχει περιέργεια, φρεσκάδα, και ένα αποτέλεσµα συχνάανατρεπτικό. ∆εν έχω ταιριάξει µε όλα τα παιδιά γάντι, αλλά µε κά-ποιους η σχέση εξελίχτηκε περισσότερο, όπως µε τη Μάρθα Φριν-τζήλα τον Κωστή Μαραβέγια, ή τη Λάµια Μπεντίουι.

ΣΣυυννεεχχίίζζεειιςς νναα φφιιλλοοξξεεννεείίςς ττιιςς σσυυµµµµεεττοοχχέέςς κκααιι άάλλλλωωνν εερρµµηηννεευυττώώνν σσττιιςςδδοουυλλεειιέέςς σσοουυ.. ΘΘαα µµααςς µµιιλλήήσσεειιςς γγιι ααυυττόό;; Ναι συνεχίζω, αλλά πιο µαζεµένα και εστιασµένα τώρα. Στον πρώτοδίσκο συµµετείχαν τέσσερις καλλιτέχνες, εκτός από εµένα και σεαυτόν δύο. Καλό θα είναι νοµίζω να συµβαίνει µόνο όταν υπάρχει

λόγος, αλλιώς µπερδεύει το αποτέλεσµα. Οι πολυσυλλεκτικοί ερµη-νευτικά δίσκοι διασπάνε συχνά το αίσθηµα µιας δουλειάς. Μπορώ νασκεφτώ και αντίθετες περιπτώσεις.Η Μάρθα Φριντζήλα µε έναν πολύ περίεργο θεατρικό τρόπο έδωσερέστα στο «Καθρεφτάκι» και η Πέννυ Μπαλτατζή ήταν η πιο κατάλ-ληλη φωνή για να δώσει αυτό το παιγνιώδες και κοριτσίστικο στίγµαστην «Λέξη που αγάπησα». Είναι και οι δυο τους πρόσωπα-πρωταγω-νιστές των ιστοριών που λένε. Μάλιστα µε την Πέννυ θα συνεχίσει η


«…µε τους συνεργάτες µου δεν αντλούµε ηχοχρώµατα

από το φολκλόρ διαφόρων χωρών αλλά απ' ό,τι άπτεται

µιας παγκόσµιας µουσικής γλώσσας…»

Λεωνίδας Μαριδάκης, µουσικός

ΛΛεεωωννίίδδααςς ΜΜααρριιδδάάκκηηςςΣΣεε ββάάθθοοςς δδρρόόµµοουυ

ΜΜοουυσσιικκέέςς ΕΕκκδδόόσσεειιςς ««ΜΜεεττρροοννόόµµοοςς»»

«Σε βάθος δρόµου» ονοµάζεται το νέο cd του ΛεωνίδαΜαριδάκη που κυκλοφορεί τέσσερα χρόνια µετά το παι-γνιώδες «Αβάδιστα», που ευτύχησε να βγει σε παραγωγήτου Νίκου Ξυδάκη. Σε βάθος δρόµου… ιστορίες για προ-ορισµούς και χώρες µακρινές. Τραγούδια για την περιπέ-τεια, την αγάπη και τη φιλία, που κουβαλάνε κάτι από τοταξιδιάρικο στοιχείο των Calexico, την εξωστρέφεια τουManu Chao ή τη σκοτεινή αψάδα του Tom Waits.

∆έκα τραγούδια και ένα καταιγιστικό οργανικό, µέσα σταοποία η φυγή, σαν εµµονή, χαράζει διαδροµές σε τόπουςµυθικούς, όπως το Σουδάν, στο Άγριο όνειρο, τη θρυλικήΑµερική του Τζακ Κέρουακ που αποτυπώνεται σαν σάουν-τρακ Στο παλιό µας αµάξι, ή την Κούβα, όπως την είχεαγαπήσει ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, Στο Σαντιάγο. Πρό-κειται για ένα ταξίδι στον κόσµο, εξωστρεφές, γιορταστικόαλλά και σε τεντωµένο σκοινί, όπως υπενθυµίζει ο Ακρο-βάτης, που µετεωρίζεται µέσα και έξω µας.

Η φωνή και τα τραγούδια του Λεωνίδα Μαριδάκη –πουείναι και ο βασικός ερµηνευτής του δίσκου– δεν αφήνουντίποτα ζεστό και ανθρώπινο απ’ έξω, ούτε τη φυγή από τησχέση που κατρακυλάει ρυθµικά στο Γυρεύω το σκοτάδισου, αλλά ούτε και τη συγκίνηση στο εξωτικό τραγούδιαγάπης, Σαν τίγρη τρυφερός, ή τον βαθύ έρωτα, Στο κέν-τρο το νυκτερινό. Κάπου εκεί, η εξαιρετική –και αιρετική–Μάρθα Φριντζήλα ερµηνεύει το Καθρεφτάκι, ένα ξεκαθά-ρισµα λογαριασµών, για ραγισµένες καρδιές. Το ντεµ-πούτο της στη δισκογραφία κάνει σε αυτόν το δίσκο ηΠέννυ Μπαλτατζή µε ένα τραγούδι αίνιγµα: Η λέξη πουαγάπησα, αλλά και µε το νοσταλγικό ρέγγε ντουέτο πουµοιράζεται –στο τέλος του ταξιδιού– µε τον Μαριδάκη τοΗ αγάπη νικάει.

Τα λόγια, στο «Σε βάθος δρόµου», εκτός από τον ΛεωνίδαΜαριδάκη, υπογράφουν οι: Θοδωρής Γκόνης, ∆ιονύσηςΚαψάλης, Γιώργος Κοροπούλης, Βασίλης Λαλιώτης, Να-πολέων Λαπαθιώτης, και Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (µτφρ.Βασίλη Λαλιώτη).


11ηη σσυυννάάννττηησσηη ττοουυρριισσµµοούύ υυππααίίθθρροουυ κκααιι ννέέωωνν ττεεχχννοολλοογγιιώώνν

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης σε συνεργασία µε το Κέντρο Ανάπτυξης

και Προώθησης του Αγροτοτουρισµού ΓαιοΠυξίδατην υποστήριξη του ∆ιεθνούς Φεστιβάλ Κινηµατογράφου Ολυµπίας για Παιδιά

και Νέους, του Νεανικού Πλάνου και του Ελληνικού ∆ικτύου Ανοικτής & εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης

οορργγααννώώννεειι ααππόό 2266 έέωωςς 2299 ΙΙοουυννίίοουυ 22001100 σστταα ΧΧααννιιάά ττηηνν11ηη σσυυννάάννττηησσηη ττοουυρριισσµµοούύ υυππααίίθθρροουυ κκααιι ννέέωωνν ττεεχχννοολλοογγιιώώνν

µµεε ττοο γγεεννιικκόό ττίίττλλοο

«Ανιχνεύουµε την Ελιά και το Λάδι µε την τεχνική της κινούµενης εικόνας-animation»

ΣΣεε πποοιιοουυςς ααππεευυθθύύννεεττααιιΗ θερινή συνάντηση απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθµιας και ∆ευτερο-

βάθµιας Εκπαίδευσης, σε διευθυντές σχολείων, σχολικούς συµβούλους, υπεύθυνουςΣχολικών ∆ραστηριοτήτων και Σχολικού Επαγγελµατικού Προσανατολισµού, σε εκπαι-δευτές ενηλίκων, σε εργαζόµενους σε κυβερνητικούς και µη κυβερνητικούς οργανισµούςπου ασχολούνται µε εκπαιδευτικά προγράµµατα, σε φοιτητές και µαθητές καθώς και σεκάθε άτοµο που επιθυµεί να διευρύνει τους ορίζοντες και τις γνώσεις του.

ΠΠλληηρροοφφοορρίίεεςς –– εεγγγγρρααφφέέςς :: hhttttpp::////eelliiaakkaaiiaanniimmaattiioonn22001100..bbllooggssppoott..ccoomm//ΤΤηηλλ.. 66997744773399112222 -- mmaaiill:: iinnffoo@@ppee--kkrriittiiss..ggrr

Ελιά και Animationσυνεργασία µας επί σκηνής.

ΤΤοο δδιιααδδίίκκττυυοο,, τταα κκοοιιννωωννιικκάά δδίίκκττυυαα,, οοιι σσυυννααυυλλίίεεςς,, ηηκκλλαασσιικκήή δδιισσκκοογγρρααφφιικκήή εείίννααιι µµηηχχααννιισσµµοοίί πποουυ ππλλέέοοννεείίννααιι σσττηη δδιιάάθθεεσσηη κκάάθθεε κκααλλλλιιττέέχχννηη.. ΣΣεε πποοιιοο ββααθθµµόόααλλλληηλλοοσσυυγγκκρροούύοοννττααιι ααυυττάά;; ΠΠώώςς τταα χχρρηησσιιµµοοπποοιιεείίέέννααςς ννέέοοςς κκααλλλλιιττέέχχννηηςς;;∆υστυχώς ή ευτυχώς ο νέος καλλιτέχνης στηνεποχή µας οφείλει να κάνει πολλά. Και πρώτα απ'όλα να είναι µάνατζερ του εαυτού του, όχι της µου-σικής του, του εαυτού του! Να είναι παραγωγός τουέργου του, πωλητής µε φιλικό προφίλ, αλλά και άν-θρωπος που να µπορεί να ελίσσεται και να αντιµε-τωπίζει τους σκοτεινούς νόµους της νύχτας, αφούείναι πολλές φορές ο ίδιος εγγυητής για την τή-ρηση των συµφωνιών µε τα µαγαζιά. Μια µυθιστο-ρηµατική προσωπικότητα... Όλοι λίγο πολύ είναιµέρος αυτής της πολύµορφης µουσικής πραγµατι-κότητας και ανάλογα µε το όραµα και τις δυνατό-τητες του κάθε καλλιτέχνη υπάρχει ένααποτέλεσµα µεγαλύτερο ή µικρότερο, πιο ουσια-στικό ή πιο τυπικό... Τώρα, ασυµβατότητες... ναι.Υπάρχουν σίγουρα µεταξύ της βιοµηχανίας τηςµουσικής που ακόµη, µε εξαίρεση τα rigtones, λει-τουργεί µε παλιά µυαλά και λιγοστή φαντασία καιτης νέας πραγµατικότητας που βιώνουµε µε το δια-δίκτυο κ.τ.λ. Πάντως, ο καλλιτέχνης σήµερα καλεί-ται να βρει το δρόµο προς το κοινό του, χωρίςπολλές διαµεσολαβήσεις και αυτό, πιστεύω, είναιένα αίτηµα της εποχής.

ΜΜεεγγάάλληη κκοουυββέένντταα γγίίννεεττααιι ττεελλεευυττααίίαα γγιιαα τταα θθέέµµααττααδδιιααχχεείίρριισσηηςς ττωωνν ππννεευυµµααττιικκώώνν δδιικκααιιωωµµάάττωωνν,, ττοοddoowwnnllooaaddiinngg κκααιι γγεεννιικκόόττεερραα ππωωςς µµππλλέέκκοοννττααιι τταα δδιι--κκααιιώώµµαατταα κκααιι οοιι υυπποοχχρρεεώώσσεειιςς δδηηµµιιοουυρργγοούύ κκααιι κκαατταα--ννααλλωωττήή.. ΠΠοοιιαα εείίννααιι ηη άάπποοψψηη σσοουυ;;Υπάρχει ζήτηµα στις µέρες µας σχετικά µε τη δια-χείριση των πνευµατικών δικαιωµάτων. Ξεκινάειαπό παλαιότερα µε τα στυγνά συµβόλαια από τηµεριά των εταιρειών, µετά ήρθε η πείρατεία τωνcd, οι εταιρείες απάντησαν ανεβάζοντας τις τιµέςκαι ο κόσµος άρχισε να το ψάχνει αλλιώς. Τώραπια, τα cd είναι φτηνά αλλά οι άνθρωποι έχουν ξε-µάθει να αγοράζουν και έχουν στραφεί σε µια νέακουλτούρα, αυτή του «µοιράζοµαι δωρεάν» µέσωδιαδικτύου... Ίσως µια λύση είναι η θέσπιση ενόςτέλους πρόσβασης στο διαδίκτυο που θ' αποδίδε-ται στους κατόχους των πνευµατικών δικαιωµάτων.Πάντως, η λογική της ποινικής καταστολής δενπρόκειται να λύσει τίποτα. Χρειάζονται ουσιαστι-κές απαντήσεις για να ανασάνει η µουσική παρα-γωγή και να πάνε τα πράγµατα µπροστά.

ΤΤιι ππρρέέππεειι νναα κκάάννεειι έένναα ννέέοοςς δδηηµµιιοουυρργγόόςς σσήήµµεερρααγγιιαα νναα υυππεερραασσππιισσττεείί ττοο έέρργγοο ττοουυ σστταα ππλλααίίσσιιαα ττοουυδδιιααδδιικκττύύοουυ;; ΠΠοοιιοοςς εείίννααιι οο ρρόόλλοοςς ττοουυ CCDD σσήήµµεερραα;;Στο πρώτο µέρος της ερώτησης η απάντηση είναι:αυτοσχεδιασµός! ∆εν υπάρχει κανόνας προς τοπαρόν, εκτός από το ότι πρέπει να ασχολούµαστεµε αυτό και θα δούµε που θα πάει. Ο ρόλος του cdσήµερα είναι και να προµοτάρει τα λάιβ. Προσδίδεικύρος και αποτυπώνει τη δηµιουργική πορεία ενόςκαλλιτέχνη ή ενός γκρούπ. Οµως, συχνά µια νέαέκδοση κινδυνεύει να περάσει απαρατήρητη σή-µερα. Χρειάζεται προώθηση, ζωντανές παραστά-σεις για να σταθεί στα πόδια της.

ΤΤεελλιικκάά έέχχοουυνν ααννοοίίξξεειι ήή έέχχοουυνν κκλλεείίσσεειι οοιι δδρρόόµµοοιι γγιιααέένναα ννέέοο δδηηµµιιοουυρργγόό σσήήµµεερραα σσεε σσχχέέσσηη µµεε 3300 χχρρόόννιιααππααλλιιόόττεερραα;;Και τότε και τώρα το πιο ασφαλές για το νέο δηµι-ουργό είναι τον πρώτο καιρό να κυκλοφορεί µε εκ-σκαφέα. Αυτοί οι δρόµοι είναι πραγµατικά µεπολλά εµπόδια. Οι διαφορές είναι πως τότε ίσωςνα ήταν λιγότερα τα άτοµα που αποφάσιζαν ναµπουν στη διαδικασία να το κάνουν επαγγελµατικάαλλά ήταν πιο καλοκουρδισµένο το σύστηµα πουτους δεχόταν ενώ τώρα είναι το ανάποδο...Έπειτα, την ιστορία, ανέκαθεν, στην Ελλάδα τηνέφτιαχναν παρέες, τώρα έχουν προστεθεί και οιπαρέες του facebook και αυτό είναι όντως έναολοκαίνουριο στοιχείο στον τρόπο που η µουσικήέρχεται σε επαφή µε τον κόσµο σήµερα.

ΕΕππιιλλέέγγεειιςς γγιιαα ττηη δδεεύύττεερρηη δδοουυλλεειιάά σσοουυ µµιιαα µµιικκρρήή,,ααννεεξξάάρρττηηττηη εεττααιιρρεείίαα ττοο ««ΜΜεεττρροοννόόµµοο»».. ΕΕππιιλλοογγήήααννάάγγκκηηςς ήή άάπποοψψηηςς;;Ανάγκη µε άποψη... Η ιστορία αρχίζει ένα χρόνοπριν όταν -µετά από µεγάλη καθυστέρηση- πήρα

αρνητική απάντηση από µια µεγάλη εταιρεία στηνοποία είχα δώσει το ντέµο µε τα νέα τραγούδια.Αυτό µε ταρακούνησε αφού θα έπρεπε να µπω οίδιος στην περιπέτεια της παραγωγής, αλλά...κάθε εµπόδιο -σκέφτηκα- για καλό. Μπορούσα πιανα διαλέξω τους συνεργάτες µου και να φτάσω τοαποτέλεσµα στα άκρα, να δουλέψω ακριβώς όπωςτο θέλω. Βρήκα συνεργάτες στα µουσικά, στοστούντιο, στα γραφιστικά κ.τ.λ. που να ταιριάζουντα χνώτα µας. Πραγµατικά το απόλαυσα και τοαποτέλεσµα ξεπέρασε τις προσδοκίες µου. Στοπρόσωπο του Θανάση Συλιβού (σηµ. διευθυντήςστις µουσικές εκδόσεις «Μετρονόµος») βρήκαέναν άνθρωπο συνεπή, που να µπορώ να συνοµι-λήσω, που έχει πάθος για τη µουσική. Αντίστοιχακινήθηκα στους χορηγούς επικοινωνίας και µουβγήκε. ∆ίκτυο fm 91.5 (Χανιά), Radiobubble.gr, Στοκόκκινο 105.5. Σταθµοί µικρότερης εµβέλειας απότα mainstream ραδιόφωνα αλλά µε άποψη και φρε-σκάδα.

ΤΤιι ππιισσττεεύύεειιςς γγιιαα ττιιςς κκρριιττιικκέέςς πποουυ δδηηµµοοσσιιεεύύοοννττααιι σσεε««έέγγκκυυρραα»» έέννττυυππαα ττοουυ χχώώρροουυ;; ΘΘεεωωρρώώννττααςς ππωωςςάάλλλλοο ππρράάγγµµαα κκρριιττιικκήή κκααιι άάλλλλοο έέκκφφρραασσηη άάπποοψψηηςςπποουυ ππεερρννάά ααππόό ττοο γγοούύσσττοο εεννόόςς ααννεειιδδίίκκεευυττοουυ,, εείίννααιιννόόµµιιµµεεςς;; ΚΚααιι αανν ννααιι,, έέχχοουυνν όόλλοοιι δδιικκααίίωωµµαα νναα κκάάννοουυννκκρριιττιικκήή σσεε µµιιαα µµοουυσσιικκήή δδοουυλλεειιάά;;Μια χαρά. Νοµίζω πως είναι από τις δουλειές πουµαθαίνονται εµπειρικά. Εξαρτάται από το ταλέντο,το πάθος και τη δυνατότητα εξέλιξης του κάθεενός. Εννοείται πως αυτοί που έχουν σπουδάσειέχουν µια πιο στέρεα κατάρτιση από το ξεκίνηµάτους αλλά για µένα το αποτέλεσµα είναι αυτό πουτελικά µετράει.

ΣΣττααθθεερράά σσεε ββρρίίσσκκοουυµµεε τταα ττεελλεευυττααίίαα χχρρόόννιιαα µµεεσσυυµµµµεεττοοχχέέςς σσεε εεκκδδηηλλώώσσεειιςς κκοοιιννωωννιικκοούύ χχααρραα--κκττήήρραα.. ΚΚιιννήήµµαατταα,, ππααγγκκοοσσµµιιοοπποοίίηησσηη,, εεκκδδηηλλώώσσεειιςςδδιιααµµααρρττυυρρίίααςς..Το κινηµατικό στοιχείο είναι µια νέα σχετικά πραγ-µατικότητα. Εδώ και δέκα -δεκαπέντε χρόνια έχειαναπτυχθεί µια ολόκληρη κουλτούρα γύρω από τηναµφισβήτηση του συστήµατος µε τις πολυεθνικές,τις πουληµένες και διεφθαρµένες κυβερνήσειςκ.τ.λ. µια αµφισβήτηση πολύχρωµη και πολυσυλ-λεκτική. Έχουν ξεπηδήσει µουσικές που το εκ-φράζουν αυτό, ουσιαστικά από το Manu Chao µέχριτους Ska-p ή τους Μεξικανούς Los de abajo. Αυτότο ρεύµα λίγο πολύ έχει ποτίσει µε στοιχεία τησύγχρονη µουσική, αλλά και τον τρόπο να στεκό-µαστε απέναντι σε αυτά τα πράγµατα σήµερα. Στέ-κοµαι και εγώ θετικά σε όλο αυτό και συµµετέχω,κάποτε, σε εκδηλώσεις κοινωνικού χαρακτήρα. Ησυµµετοχή σε αυτά που συµβαίνουν δίπλα µαςείναι και ένα καλό αντίδοτο στο φόβο που εκπέµ-πει συνεχώς η τηλεόραση. Εγώ της έχω κάνειέξωση από το σπίτι.

ΕΕππέέλλεεξξεεςς νναα φφύύγγεειιςς ααππόό ττηη γγεεννέέττεειιρράά σσοουυ,, ττααΧΧααννιιάά,, κκααιι νναα ζζήήσσεειιςς κκααιι νναα δδηηµµιιοουυρργγήήσσεειιςς σσττηηννππρρωωττεεύύοουυσσαα.. ΤΤιι κκέέρρδδιισσεεςς κκααιι ττιι έέχχαασσεεςς ααππόό ααυυττήήννττηηνν εεππιιλλοογγήή;;Ήταν µια ανάγκη, µια εσωτερική παρόρµηση γιαµένα τότε που έγινε. Πώς να το πω... σε ένα πρώτοεπίπεδο γνώρισα κόσµο, κινήθηκα µε περιέργεια σεένα περιβάλον χαοτικό και µε πολλά ερεθίσµατα,και αποκόµισα µια εκπλήρωση και µια ωριµότητααπό αυτή την πορεία. ∆ηµιουργικά φαίνεται να µουβγήκε καλά όλο αυτό, αλλα αυτό που έχασα είναιτην ησυχία µου... στην πραγµατικότητα ο κάθε τρό-πος έχει τις προκλήσεις του. Την πόλη των Χανίωντην λαχταράω και αυτό είναι ένα συναίσθηµα πουµου αρέσει και µε τροφοδοτεί.

ΚΚααιι ττώώρραα ττιι υυππάάρρχχεειι σστταα σσχχέέδδιιαα σσοουυ;;∆ουλεύω µε τους στενούς συνεργάτες που κάναµεµαζί το δίσκο, (Γιώργο Ζερβό- κιθάρες, Ορέστη Γρά-βαρη- ντραµς, Γιώργο Βεντουρή- κοντραµπάσο, καιτην Πέννυ Μπαλτατζή- τραγούδι) µουσικάρες και τυ-πάκια όλοι τους, και ετοιµάζουµε µια δίωρη παρά-σταση µε ενέργεια, θεατρικότητα και χορευτικήδιάθεση... «Σε βάθος δρόµου». Οι πρώτες ηµερο-µηνίες και χώροι περιλαµβάνουν 2 ζωντανές εµφα-νίσεις στις 23 και 30 Μαΐου στην µουσική trova στουΨυρρή στην Αθήνα και φυσικά σχεδιάζουµε ένα δυ-νατό καλοκαίρι µε πολλή µουσική...

Σε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση και τη φιλο-ξενία.

∆ύο ιστορίες µε το ίδιο τέλος


Έναν πολύτιµο άνθρωπο έχεις χάσει.Τ’ ότι έφυγε από ‘σένα, δεν είναι απόδειξη.Ότι πολύτιµος δεν είναι. Παραδέξου το:Έναν πολύτιµο άνθρωπο έχεις χάσει.

ΜΜππέέρρττοολλννττ ΜΜππρρεεχχττ,, ««ΑΑππώώλλεειιαα εεννόόςς πποολλύύττιιµµοουυααννθθρρώώπποουυ»»

Στην ταινιοθήκη της ζωής υπάρχουν τα πάντα.Ανατρεπτικές κωµωδίες, ανάλαφρες κο-µεντί, ψυχολογικά θρίλερ (το φάσµα της

ανεργίας και των απολύσεων, το ∆ΝΤ), πολιτικέςφαρσοκωµωδίες (όπως αυτή που ζούµε οι Έλλη-νες εν έτει 2010), εφετζίδικες υπερπαραγωγές (από τα εθνικά και χολυγουντιανά διαζύγια µέχρικαι τα κοσµικά πάρτι των εγχώριων και ξένων σε-

λέµπριτις), σενάρια επιστηµονι-κής φαντασίας µέχρι πρότινος(ξερίζωµα ανθρώπων από τα πά-τρια χώµατα λόγω της ανόδουτης στάθµης της θάλασσας), πο-λεµικές περιπέτειες και συγκλο-

νιστικά ανθρώπινα δράµατα.Σ’ αυτές τις ιστορίες ο άνθρωπος µπορεί να ξεκι-νήσει µε ρόλο πρωταγωνιστή και να ξεπέσει σερόλο κοµπάρσου. Μπορεί πάλι από βουβό πρό-σωπο να αναβαθµιστεί σε ιεροφάντη της τέχνηςτης ζωής. Ενδέχεται πάλι να βρίσκεται µόνιµα στοπροσκήνιο ή στο... παρασκήνιό της. Εξαρτάται απότο ποιος είναι ο παραγωγός, ο σεναριογράφος καιο σκηνοθέτης της «ταινίας» του. Αν όλοι αυτοίεπιθυµούν ένα ευτυχισµένο ή ένα τραγικό τέλοςγια τους ήρωες τους. Κι αυτό το τελευταίο έχει νακάνει µε το τι θα αποφέρει σ’ αυτούς η άλφα ή ηβήτα επιλογή τους. Το υλικό κέρδος και η δόξαείναι πάντα ευδιακρίτως προτιµητέα. Το άσχηµο είναι ότι στα τραγικά φινάλε οι υπο-δυόµενοι δεν έχουν την ευκαιρία να αναδυθούνξανά στο προσκήνιο της ζωής. Σ’ αυτές τις ιστο-ρίες, το τέλος τους συµπίπτει µε το τέλος τηςζωής των ηρώων τους. Μιας ζωής που για κάποι-ους δεν είναι καθόλου πολύτιµη. Αντίθετα, τουςείναι ενοχλητική, επιβαρυντική, περιττή και άχρη-στη, ή στην καλύτερη των περιπτώσεων αδιάφορη.Σ’ αυτές τις τραγωδίες οι θεατές παραµένουναπαθείς. Το αριστοτελικό «έλεος» για τους ανα-ξιοπαθούντες τραγικούς ήρωες, η συµπόνια γιατα βάσανα που είναι πιο οδυνηρά απ’ όσο αντέχειτο αίσθηµα δικαιοσύνης του θεατή, διαρκεί όσοκαι η επικαιροποίηση, µικρής ή µεγάλης χρονικήςδιάρκειας, των γεγονότων από τον ηµερήσιο Τύποκαι την τηλεοπτική οθόνη. Ούτε η «κάθαρση» είναι

επιτεύξιµη, αφού σε κάποια ανθρώπινα δράµαταη ηθική τάξη δεν αποκαθίσταται ποτέ.Ειδικά ότανγνωρίζεις την εθνική ταυτότητα των πρωταγωνι-στών, το τέλος είναι σχεδόν απόλυτα προδιαγε-γραµµένο.Ιστορία πρώτη από την ταινιοθήκη της ζωής. ∆ύοδεκαπεντάχρονα αγόρια από το Αφγανιστάν, οΖαχίρ και ο Τζαµπάρ, είναι εθισµένα στην ηρωίνη.Προσπαθούν να αντιµετωπίσουν την εξαθλιωµένηπραγµατικότητα της καθηµερινότητάς τους παρα-δοµένα στο λήθαργο του λευκού θανάτου. Ζώνταςσε µια χώρα που αργοπεθαίνει από τη µισαλλό-δοξη βία των Ταλιµπάν και την ωµή αδιαφορία των∆υτικών επιλέγουν (;) τον παράδεισο της παραι-σθησιογόνου λευκής σκόνης. Οι απόπειρες απε-ξάρτησης πέφτουν στο κενό. Η µετάβαση από τηζωή (;) στο θάνατο είναι θέµα χρόνου, άρα και τοτέλος της ιστορίας προβλέψιµο.*Ιστορία δεύτερη από την ταινιοθήκη της ζωής. Απότην Καµπούλ στην Αθήνα. Από τη µια πρωτεύουσαστην άλλη. Για µια ζωή καλύτερη, χωρίς τον τρόµοτου θανάτου από τα όπλα των Ταλιµπάν και τις«έξυπνες» βόµβες των ∆υτικών. Μια µάνα µε ταδυο της παιδιά, πρόσφυγες από το Αφγανιστάν,αργά το βράδυ κάνουν την καθηµερινή τους εξόρ-µηση για να βρουν λίγα αποφάγια και να επιζή-σουν. Ο 15χρονος Χαµιντουλάν διαµελίζεται απότη βία που έχει στοιχειώσει την πολιτισµένη καιειρηνική αλλά αφιλόξενη πια πρωτεύουσα.Βίοι παράλληλοι για τους λαθρεπιβάτες και τουςεπαίτες της ΖΩΗΣ. Στην εγκατάλειψη της από-γνωσης, στην εγκατάλειψη του ολέθρου είναι ηυπόθεση του σεναρίου και των δύο ιστοριών, µετο ίδιο τραγικό τέλος. Η µητέρα του Ζαχίρ, η µη-τέρα του Τζαµπάρ, η µητέρατου Χαµιντουλάν θρηνούν γιατην απώλεια των πολύτιµωνπαιδιών τους. Κι όλοι εµείς οιυπόλοιποι θρηνούµε για µε-ρικά λεπτά του εικοσιτετραώ-ρου µας την πολύτιµηαµεριµνησία µας. Αυτή πουέχουµε αποκτήσει καθαράαπό τύχη.

* Η ταινία προβλήθηκε στο12ο Φεστιβάλ ΝτοκιµαντέρΘεσσαλονίκης που φιλοξενή-θηκε στα Χανιά στις 26-27-28Μαρτίου 2010.

Γράφει η ΜαρίαΚρέτση

Πασχίζω να θυµηθώ ποιος µε είχε διαβεβαιώσει ότι η Εδέµυπήρξε τότε, πολύ παλιά και πως το προπατορικό αµάρτηµαπου µας εξόρισε έγινε µία φορά και τέρµα; Όποιος και αν

ήταν, θα ήθελα να τον είχα µπροστά µου τώρα. Να του δείξω την πόλη που µεγάλωσα. Αυτήν που πάντα στην

µνήµη µου την κράταγα στολισµένη µε όλεςτις οµορφιές της φύσης και µε τα χαµογε-λαστά πρόσωπα των ανθρώπων της που δενήξεραν τι θα πει ανασφάλεια, δεν γνώριζαντι θα πει απειλή από το πουθενά. Που κο-ρόιδευαν τους πρωτευουσιάνους όταν τουςέβλεπαν να διπλό- κλειδώνουν τα αυτοκί-

νητά τους και να αναρωτιούνται για τις µόνιµα ανοικτές µπαλκο-νόπορτες. Των ανθρώπων που σαν έβλεπαν µια παρέα πέντε έξιατόµων να ζυγώνει στο κατώφλι, ακόµη και αν δεν τους ήξεραν,τους καλούσαν για µια ρακή. Ίδια η Εδέµ ήταν η πόλη µου….Και τώρα οι ίδιοι άνθρωποι έχουν στο βλέµµα την καχυποψία. Αντίνα αγοράζουν γαρδένιες και έπιπλα κήπου αγοράζουν συναγερ-µούς και κάµερες ασφαλείας. Όταν βλέπουν παρέες να σιµώνουνλουφάζουν µες στα σπίτια τους ή απλά βεβαιώνονται ότι δίπλατους υπάρχει κάτι µε το οποίο θα µπορούσαν να υπερασπιστούντη ζωή τους. Ποιος είναι ο Όφις που µας κατέστρεψε την Εδέµ;Ποιος ήταν αυτός που µε είχε καθησυχάσει πως ο Άβελ πέθανε

µόνο µια φορά και ο Κάιν χάθηκε στις ερήµους της λήθης; Και τιέχει να µου πει τώρα για αυτά που βλέπω γύρω µου. Τι θα µου πειγια τη σβάστικα που για όλους στον τόπο µου ήταν το σύµβολοτου κακού που είχε περάσει πια. Και τώρα το βλέπουµε γεννη-µένο ξανά από τα χέρια του ίδιου του σπόρου µας, χαραγµένοστους τοίχους των σπιτιών µας και καµιά φορά, χαραγµένο στοµέτωπο ή στο µπράτσο µας. Τι έχει να µου πει για το βίντεο πουκυκλοφόρησε πρόσφατα και δείχνει δολοφονία εν ψυχρώ απόαέρος; Που κάποιοι στρατιώτες ( δεν έχει σηµασία η εθνικότητα)έχουν αναλάβει τον ρόλο του Αγγέλου του θανάτου. Γιατί δεν τουςδίδαξε κανείς πως η σκανδάλη του πολυβόλου δεν είναι ο µο-χλός της παιχνιδοµηχανής τους; Πως αυτοί εκεί κάτω δεν είναι

Γράφει ηΣοφία

Τσουρλάκη

Απορίες…..

1.Τούτην την εποχή που τα αρώµατα αγ-καλιάζουν τη γη... επέστρεψα στην πόλη.2.Εκείνη, όµορφη ίδια η Άνοιξη.3.Θέλω να πετάς…4.Αναστατώθηκε από την παρουσία της.Χάθηκε πάλι και πάλι…Και άδικο δενείχε κανένα! 5.Άσε το φως… Τώρα µπορώ ξανά να σ`αντικρίζω, Έρωτα! 6.Αγγιζόµαστε και µοιάζει να µοιραζό-µαστε χρώµατα. 7.Άρωµα.8.Βγαίνω από το σπίτι µε ένα λουλούδιγια καπέλο… Κατεβαίνω στο δρόµο καιζητώ από τους περαστικούς να το ποτί-σουν… για να ζήσω. Είµαι τρελός; Είναιαδιάφοροι για τη ζωή; Για τη ζωή µου;Προχωρώ µε το βάρος αυξανόµενο. Έρ-χεσαι από µακριά. ∆ιστάζεις… Ξεριζώ-νεις το λουλούδι. Ελευθερώνεις τη φύσηµου…9.Έφυγα χωρίς αποσκευές ταξίδι σταµάτια της. Τώρα! Χωρίς γυρισµό. Σταυγρά της µάτια µαζεύω δροσιές για την

έρηµο της µοναξιάς. 10.Κυριακάτικο ξύπνηµα στον κόρφοτης. Το κορµί της αγκάθι στα µάτιαµου…11.Μικρό σπήλαιο στα έγκατα της ηδο-νής επιζητεί την ολοκλήρωση. Επίπονα12.Σηκώθηκε κουρασµένος. Με κείνηντη γλυκιά του έρωτα κούραση. Την αγα-πούσε όλη νύχτα στο όνειρο του...13.Ζωή καθηµερινή χωρίς Εσένα.14.Έχω µια παράλληλη ζωή… [µε τηδική µου]15.Μικρή ιστορία έρωτα – χωρίς τέλος –ζεις µε κάποιον που µου µοιάζει ελάχι-στα.16.Στρώνω το κρεβάτι µου µε την απου-σία σου. Τα δύο µαξιλάρια κείτονταιαµήχανα στη θέση τους.

+1. Να ξεχάσεις το αύριο…

ΥΓ. Ακούστε το «ΩΡΑΙΑ ΚΟΙΜΩ-ΜΕΝΗ» του Νίκου ΞΥ∆ΑΚΗ


Γράφει ο Αντώνης

Ν. Χελιδώνης

ψηφιακές φιγούρες αλλά άνθρωποι. Ίδιοι µε εκείνους. Με σάρκαπου πονάει και τρυπιέται από τις σφαίρες. Με ζωή που θα αφήσειένα κενό όταν χαθεί στον κόσµο αυτό. Με συγγενείς που θα τουςκλάψουν και θα οργιστούν. Πώς να οµολογήσω και σε ποιόν, πως ντρέποµαι; Πως δεν ανα-γνωρίζω τον τόπο µου και τους ανθρώπους του. Πως όταν ακούωτις λέξεις «ρατσιστής», «φασισµός», «ξενοφοβία» το µυαλό µουπάει σε πρόσωπα ανθρώπων µε τους οποίους κάποτε βρέθηκα σταίδια σχολεία, στις ίδιες συναυλίες και σε διπλανά σπίτια. Πως χα-µηλώνω το κεφάλι ντροπιασµένος γιατί νιώθω πως δεν µπορώ νασταµατήσω αυτήν την κατάντια και ακόµη περισσότερο πως δενέχω το θάρρος να αντιταχθώ σε αυτή. Πως όταν φίλοι από τόπουςµακρινούς λένε πως οι δικοί µου άνθρωποι είναι φανατισµένοι,απλά αλλάζω κουβέντα γιατί ξέρω πως δεν έχω τρόπο να υπερα-σπιστώ τον εαυτό µου από την αλήθεια. Και γιατί οι λέξεις αλλάζουν έννοιες τόσο γρήγορα; Γιατί ο φασι-σµός από απειλή ξάφνου έγινε περηφάνια; Γιατί η θρησκεία απόταυτότητα πνευµατικής συνείδησης έγινε σηµάδι υπεροχής ; Γιατίη εθνικότητα από υποδήλωση τόπου καταγωγής έγινε ταυτότητααδιαµφισβήτητης καθαρότητας; Γιατί η λέξη «αντιρατσιστής» έγινεσυνώνυµο της λέξης «προδότης»; Που είναι ο «κοινός νους»; Πουείναι η µόρφωση που υποτίθεται πως µας χαρίζεται απλόχερα;Ποιος θα απογοητεύσει τους «καθαρούς» των Εθνών ενηµερώ-νοντάς τους πως αδιαµφισβήτητα, στις φλέβες όλων µας πια, κυ-λάει κοκτέιλ. Είµαστε όλοι αµάλγαµα. Αποτέλεσµα µίξης. Όλοι µας. Σαν παιδί ονειρευόµουν πως, όταν ο κόσµος θα βρίσκεται σταχέρια τα δικά µας, θα τον κάνουµε καλύτερο. Σαν ενήλικας προ-τιµώ να κρύβω τα χέρια µου στις τσέπες και ποτέ δεν κοιτάζω ταχέρια των συνοµηλίκων µου. Για κάποιο λόγο έχω τον φόβο πωςαν το κάνω, µπορεί και να δω κάποιες σταγόνες αίµα, απόδειξητης ενοχής µου. Το ότι δεν ήµουν εγώ που το έχυσα δεν έχει καµίασηµασία. Από τη στιγµή που δεν έκανα τίποτε για να το εµποδίσω,έχω µέρος της ευθύνης.

16 + 1 Σπαράγµαταστην Κ.

AAtthheennss FFrreeee PPrreessss

Όταν ήταν µικρή έπαιζε µε την bibiboαφ’ ενός γιατί ήταν πιο ξεπέτα απότην barbie κι αφ’ ετέρου δεν είχε

έρθει η marvel ακόµα στην Ελλάδα. Εν τού-τοις βελονάκι ποτέ δεν είναι αργά να ξεκι-νήσει ένεκα ότι το γήρας θα την βρει µόνη κιοι ζαρτιέρες της θα έχουν γίνει ότι οι φαβο-ρίτες του Κόκοτα. ∆εν είναι όλοι οι άντρεςµαλάκες, σίγουρα είναι οι περισσότεροι αλλαγι αυτό µήπως να είναι υπεύθυνες οι γυναί-κες που θεωρούν το ανδρικό µόριο ως ένααπο τα θαύµατα του κόσµου; Είναι το σεξ τονόηµα της ζωής κι αυτή τόσο γριά ώστε ναµιλάει και να γράφει λες και τρώει γλειφι-τζούρι από µεταλλαγµένη ζάχαρη; Μάλλονπερνιέται για αυθεντία. Ίσως επειδή παν-τρεύτηκε µια φορά κάποιον που το έκανεταντρικά όπως ο Στινγκ ή 6 φορές ηµερη-σίως όπως ο Μίντλετον αλλά αυτό δεν νο-µίζω πως είναι αρκετό να την καταστήσειειδήµονα κι ούτε καλύτερη από οποιαδήποτεγκόµενα που απλώς ανοίγει τα πόδια. Α ξέ-

χασα...ως sex editor υπογράφει µε ανάλογεςσπουδές...

Μήπως όµως να έκοβε λίγο την έπαρση γιατίµε υφάκι ξερόλα θα κόψει η µπεσαµέλ και θασβωλιάσει ο ερωτισµός της πριν την ωρατου; και µπορεί να το παίζει αφέντρα, wan-nabee τσούλα του σεξ, αλλα δεν είναι παράένα κορίτσι που θέλει ν' αγαπηθεί κι όχι ναπηδιέται δεξιά κι αριστερά. Είµαι σίγουροςότι θα έχει πολλούς µαλάκες στο φαν κλαµπτης που θα ξεροχύνουν µε όσα γράφει, ει-δικά µετά τη γυµνή της φωτογράφηση, αλλάέλεος µε το τουπέ σκορδαλιά του κάµα σού-τρα.!∆εν λέω, το µεροκαµατάκι να βγαίνει αλλάόσοι έχουν βήµα και δηµοσιεύεουν στα freepress που διαβάζουν κυρίως σχολιαρόπαιδακαι φοιτητόκοσµος καλό θα ήταν να είναι πιοπροσεκτικοί...∆ηµιουργούν πρότυπα µαλακίας...Όχι ότι θα τους αποδοθούν ευθύνες απόοποιονδήποτε αλλά µην παριστάνουν οι «εκ-δότες» τις αθώες περιστερές γιατί µέσα στοτσούρµο των γραφιάδων που είναι διάσπαρ-τοι στα free περιοδικά, η πλειονότητα"έλαµψε" από τα τέλη του 80 κι εντεύθεν σταπεριοδικά αποβλάκωσης τύπου κλικ, νιτρο κιάλλες αηδίες διαµορφώνοντας αυτό το σι-χτίρι κουλτούρας που αποθεώνει τη Βίσση,το life style, έχω γνωστό τον πορτιέρη, my-conos uber alles, έκανε όνειρο ζωής το διο-

ρισµό στο δηµόσιο, θεώρησε τον Tiesto κλη-ρονόµο του Μότσαρτ κι εν τέλει µιλάει πε-ρισσότερο µε τα γεννητικά του όργαναθεωρώντας το µυαλό συνοδευτικό του σα-τωµπριαν... Προσοχή εις την διάβασιν, δυνατόν να διέρ-χεται κι ετέρα αµαξοστοιχεία... Αυτηνής το όνοµα είναι Μυρτώ.Κι εγώ δηλώνω εκδοροσφαγέας το επάγ-γελµα, κάτι ανάλογο µε το αφεντικό της, κιέχω ένα big dilemma τελευταία. Πριν 3 τέρ-µινα τεσσάρων µηνών τα έφτιαξα µε τηνΑσήµω..γνωριστήκαµε υπό αντίξοας συνθή-κας περιόδου φροντίδας...εκείνη έβοσκε αµέριµνα κάπου στα βουλγα-ρικά σύνορα ενώ εγώ κατευθυνόµανε προςτα κείθε ένστολος επαγγελµατικών καθη-κόντων πάνω σ' ένα φορτηγό...στα διόδιατσίνορα αλλάξαµε τηλέφωνα µε τους άλλοιΒουλγάροι τσοπάνηδες, βγάλαµε κι αναµνη-στικές ακτινογραφίες, φορτώσαµε το εµπό-ρευµα άβουλο βουλωµάτων και καθώςκάναµε αναστροφή εις τα πατρώα εδάφησφραγίσαµε τις επιθυµίες µας µε κουµπάροτον τελώνη που µε µερικά µαβιά χαρτονοµί-σµατα µας ανακήρυξε επισήµως ζευγάρια ειςάτοπον απαγωγή εξ αίµατος Ελλήνων...έρωτας µε το πρώτο βέλασµα...έκτοτε ζήσαµε ένα έρωτα νηστείας και χορ-τοφαγίας...της άρεσε ιδιαιτέρως το οθωµανικό, στο δεκαρεκλάτο βέλαζε µέχρι κουδούνας...πάνε 5 µέρες που ένεκα το επάγγελµα τηνέσφαξα...πλέον είναι στην βαρβάκειο στο χασάπικοτου Γραφόκαυλου πρώτο τσιγκέλι µπαίνον-τας αριστερά...τι να κάνω;να συνεχίσω τη νηστεία τιµής ένεκεν καιµετά το πάσκα ή να τα φτιάξω µε την κόρητης που τώρα είναι 2 µηνώνε;∆εν περίµενα να µ’ απαντήσει οπότε συνέ-χισα υστερογράφοντας.

Ο βίος κι η πολιτεία του εκδότη αφεντικούσου είναι γνωστός και πλέον έχει το ακατα-λόγιστο ένεκα που τα ΚΑΠΗ αποτελούνθεσµό αναγνωρισµένο διεθνώς...θυµίζω ότι ΚΑΠΗ= ΚΈΝΤΡΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑ-ΣΗΣ ΠΑΣΟΚΩΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ...το θεάρεστο έργο αποβλάκωσης και εξαν-δραποδισµού της νεολαίας που ξεκίνησε µετους οµοίους του το 1987 το ολοκλήρωσεεπιτυχώς...είναι κρίµα όµως να συνεχίζει να βρίσκει κα-λοθελητές συνέχισης του πολιτιστικού εκ-µαυλισµού στο γυναικείο πληθυσµό καιµάλιστα στο πρόσωπό της...κρίµα Μυρτώ...είσαι κάτι παραπάνω από µια απλή κολώνιαγια να ασχολείσαι µε σκατά προσπαθώνταςνα τους δώσεις άρωµα... ΥΓ. Παλιότερα υπήρχαν δηµοσιογράφοι µεπλήρη επίγνωση της επιρροής που ασκού-σαν στο αναγνωστικό κοινό και γι αυτό πρό-σεχαν τι έγραφαν, πως το έγραφαν κι ακόµασε ποιούς εκ των αναγνωστών παραχωρού-σαν το βήµα ώστε να εκφράσουν τις απόψειςτους. Πλέον ο κάθε πικραµένος εκφέρειάποψη επί παντός επιστητού. Κι όσο πιοακραία, πιο δήθεν, πιο τάχα µου αντιπροσω-πευτική της εµµηνόρροιας µιας παρακµά-ζουσας κοινωνίας τόσο ευκολότερα βρίσκειχώρο κι άπλα να οικοπεδοποιηθεί. Το πρό-βληµά µας δεν είναι το spread των οµολόγωναλλά η οµολογία µας στην ανικανότητα κα-θορισµού ενός αξιοπρεπούς επιτοκίου ζωής.Η υπεραξία της ζωής µας βρίσκεται στηνετυµολόγηση της έννοιας άνθρωπος. Και δενφταίνε τα golden boys για τις παρωπίδεςµας.

ΚΚωωννσσττααννττίίννοοςς ΕΕ.. ΓΓυυππααρράάκκηηςς

TPOXIO∆EIKTIKA ΠYPA


Με τη φωνή των γονιών

Μπορεί το δικό µου µετερίζι να είναι η νοητικήΑναπηρία και όχι η κινητική, και να έχω ως αρχήστη ζωή µου να µην ξεφυτρώνω ως τσουκνίδασε ξένα χωράφια και να µην παίρνω θέση γιαπράγµατα που δεν γνωρίζω, όµως η υπερά-σπιση των δικαιωµάτων των ατόµων µε Αναπη-ρία και η ενσωµάτωση τους µέσα στηνκοινωνία, είναι µία υπόθεση που µας αφοράόλους µας αν θέλουµε να λεγόµαστε «πολιτι-σµένοι ευρωπαίοι». Και για να λύσω το µυστή-ριο του προλόγου µου πρόκειται για τη γνωστήυπόθεση του συµπολίτη µας Αντώνη Τσαπα-τάκη, που έχει συγκλονίσει την κοινή γνώµη γιατην απάνθρωπη και ρατσιστική αντιµετώπιση

που έχει διαπράξει σεβάρος του η ΕλληνικήΑστυνοµία λόγω τηςαναπηρίας του. Ο Αντώ-νης για όσους δεν τογνωρίζουν φοιτούσε στησχολή Αστυφυλάκων Ρε-

θύµνου από το έτος 2005. Λίγους µήνες πριναποφοιτήσει, ένα τροχαίο ατύχηµα τον καθιστάσε κατάσταση Αναπηρίας, κλείνοντας µαζί καιτην πόρτα της επαγγελµατικής του σταδιοδρο-µίας, αφού η σχολή του τον κρίνει «ακατάλ-ληλο», βάζοντας τον στο περιθώριο. Κι ενώ οΑντώνης µπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίεςτου τουλάχιστον ως πολιτικό προσωπικό τηςΕΛΑΣ στερείται το ποιο πολύτιµο αγαθό να ζειµε αξιοπρέπεια µες στην κοινωνία, και όχι έξωαπό αυτήν. Ο Αντώνης, παρά τις τεράστιες δυ-σκολίες που αντιµετώπισε και εξακολουθεί νααντιµετωπίζει ξέρει πάνω απ’ όλα να αγωνίζε-ται και να διεκδικεί. Ασχολείται µε τον αθλητι-σµό, τιµώντας τα Ελληνικά χρώµατα και παίρνειτο χάλκινο µετάλλιο σε Πανευρωπαϊκούς αγώ-νες κολύµβησης για άτοµα µε Αναπηρίες Πουέγιναν στην Ισλανδία. Από τον Ιανουάριο του2010 παίρνει µεταγραφή από τον «Αρίωνα» στοαθλητικό σωµατείο «Μεγαλόνησος Κρήτης»στο Ηράκλειο. Κοντά του ο προπονητής τουΚώστας Νικολαντωνάκης ένας από τους αν-θρώπους που τον στήριξε και τον στηρίζει, µέλ-λος της ΕΛΑΣ και προπονητής στο τµήµαΕιδικής άθλησης για άτοµα µε µαθησιακά καινοητικά προβλήµατα. Κι ενώ η διαδικασία προ-βολής του Μαραθώνιου του Αντώνη ξεκίνησετον Οκτώβριο του 2009, το πρώτο βήµα κοινο-ποίησης του προβλήµατος έγινε στο σωµατείοΑµεΑ Χανίων που «ένιψε τας χείρας του ωςάλλος Πόντιος Πιλάτος… » και δεν ασχολή-θηκε καν. Σε αντίθεση βέβαια µε το σωµατείοΑµεΑ Ρεθύµνου που στήριξε το θέµα του Αν-τώνη και προέβη όπως έπρεπε τάχιστα στηνδηµοσιοποίηση του στην ΕΣΑΜΕΑ και στα ΜΜΕ.Μέσα από το πρόσωπο του Αντώνη αναδει-κνύονται τα περισσότερα προβλήµατα που αν-τιµετωπίζουν τα άτοµα µε Αναπηρίες όπωςαυτό της προσβασιµότητας στην εργασία, τηςίσης µεταχείρισης, καθώς και της ισότιµηςαποδοχής. Παρά τις παρεµβάσεις της ΕΣΑΜΕΑ,των συνδικαλιστών Αστυνοµικών Ρεθύµνου, µετα υποµνήµατα που απέστειλαν στον αρµόδιο

υπουργό δηµόσιας τάξης, παρά την έκταση πουπήρε η υπόθεση αυτή στον τοπικό και Αθηναϊκότύπο, δυστυχώς παραµένει ακόµη σε κατά-σταση αδράνειας… Ο Αντώνης ξέρει πάνω απόόλα να κατέχει καλά την τέχνη του «ευ αγωνί-ζεσθε» αποδεικνύοντας έµπρακτα ότι η αρτι-µέλεια ενός ανθρώπου δεν µπορεί να σταθείεµπόδιο στην προσωπική του ανάπτυξη και κοι-

νωνική προσφορά. Από την άλλη πλευρά τοκράτος κατέχει καλά την τέχνη του παραλόγου,ξέροντας να φωτογραφίζεται σε εγκαίνια, και νακόβει κορδέλες παριστάνοντας τον «Μεγάλοευεργέτη», και να κλείνει κατάµουτρα την πόρτασε ένα νέο άνθρωπο σαν τον Αντώνη Τσαπα-τάκη, που αν µη τι άλλο έχει αποδείξει περί-τρανα, πόσο ικανός είναι να ζει ανάµεσα µαςισότιµα και µε αξιοπρέπεια. Το χειρότερο είναιπως η «ευαισθησία» του κράτους και το «ξέ-πλυµα της συνείδησης του» εξαργυρώνεται µετην πενιχρή σύνταξη της περιθωριοποίησης πουυποτιµά τη νοηµοσύνη όλων, κυρίως των ατόµωνµε Αναπηρίες. Κι αν µερικοί «εξ ηµών και υµών»νοµίζουν ότι η αρτιµέλεια είναι δεδοµένη γιαόσους την κατέχουν, λυπάµαι αλλά απατούνταιοικτρά. Γιατί είναι εκπληκτικά ασύλληπτο, πόσοεύθραυστοι είµαστε, και η αφθαρσία από τηφθορά απέχουν όσο µία ανάσα! Αν και είµαι εκφύσεως και εκ πεποιθήσεως αντιδραστικό στοι-χείο, αυτή τη φορά θα συµφωνήσω µε τη χιλιοει-πωµένη φράση των επίσηµων εκπροσώπων µας,«όλοι είµαστε εν δυνάµει ανάπηροι».

Αφιερωµένο στη Μαρία που έφυγε νωρίς, µέσαστην πρώτη εβδοµάδα της Άνοιξης, αφήνονταςµαζί µε τη θλίψη µου το χαµόγελο της και τη ζων-τάνια της να φωτίζουν για πάντα τις αναµνήσειςτων εφηβικών µου χρόνων.

Γράφει ηΡούλα

Καλαϊτζάκη*


Το σεργιάνι του Απόστολου Καλδάρα στο Λαϊκότραγούδι κράτησε 45 χρόνια . Μάγκας το ξεκί-νησε , ∆ερβίσης το τελείωσε . Πάντα µε ήθος, υπερηφάνεια , αξιοπρέπεια και ψηλά το κε-φάλι . Ποτέ δε προσκύνησε , ποτέ δεν υπέ-κυψε , ποτέ δε συµβιβάστηκε µε οτιδήποτεήταν αντίθετο της ιδεολογίας του . Ιδεολόγοςέλεγε «για µένα είναι εκείνος που πιστεύει σεκάτι σωστό , λογικό , έντιµο και ηθικό . ∆ε πα-ρασύρεται από κανέναν και από τίποτα » . Μα-χητής στη διεκδίκηση των δικαιωµάτων τωνλαϊκών δηµιουργών . Υπήρξε µαζί µε τον Θό-δωρο ∆ερβενιώτη τον Κώστα Βίρβο τον ΜάνοΛοίζο τον Λευτέρη Παπαδόπουλο το ΧρήστοΛεοντή και ιδρυτικό µέλος της Ένωσης Μου-σικών Συνθετών Ελλάδας της ΕΜΣΕ τηςοποίας υπήρξε για πολλά χρόνια αντιπρό-εδρος του ∆ιοικητικού Συµβουλίου . Άνθρω-πος απλός , τρυφερός και ευαίσθητοςαπεχθανόταν την υποκρισία , τους κόλακες,την κολακεία και την αυλή . Έµεινε µακριάαπό όλα αυτά πληρώνοντας ωστόσο το τίµηµα( της επιλογής του) που ήταν η περιθωριοποί-ηση από τις δισκογραφικές εταιρείες . Υπήρξε περίοδος , αυτός που µε το έργο τουείχε το 49 % της παραγωγής δίσκων στην Co-lumbia , να δυσκολεύεται να κυκλοφορήσειέτοιµες , ολοκληρωµένες δουλείες του . Γιατον Α.Κ έχουν γραφεί ελάχιστα πράγµατα σεσχέση µε το µέγεθος του έργου του .Θύµα κι αυτός όπως και άλλοι λαϊκοί δηµι-ουργοί της «Τσιτσανολατρείας » που έχουνεπιβάλει εδώ και χρόνια οι διάφοροι «Ρεµπε-τολόγοι» . Εν κατακλείδι ο Α.Κ µέσα από τατραγούδια του βρέθηκε πάντα κοντά στα προ-βλήµατα , τους αγώνες , τους καηµούς , τιςχαρές και τις λύπες του λαού µας , υπηρε-τώντας πιστά αυτό που από παιδί αγάπησε, το αυθεντικό αθάνατο «Λαϊκό Τρα-γούδι » .

Αναµφισβήτητα ο Α.Κ είναι ο κορυφαίος τωνκορυφαίων λαϊκών δηµιουργών ως προς τησύνθεση . Η συµβολή του στην πορεία του λαϊ-κού µας µουσικού πολιτισµού υπήρξε καθορι-στική και ανεκτίµητη . Τα τραγούδια του πάνταθα βρίσκονται στα χείλη του λαού µας για νατον συντροφεύουν και στα εύκολα και στα δύ-σκολα µονοπάτια της ζωής . Ο Α.Κ έφυγε απότη ζώη στις 8 Απρίλη του 1990 την εποµένητων 68ών γενεθλίωντου όπως ήθελε ,στην αγκαλιά της πο-λυαγαπηµένης γυναί-κας του Λούλας καιτου πολυαγαπηµένουγιού του Κώστα . « Οι πολυεθνικές δισκογρα-φικές εταιρείες έχουν προχωρήσει εν µέρειστον αφελληνισµό του Ελληνικού τραγουδιού.Προωθούν το ανούσιο το χυδαίο … Αλλά καιαπό άποψη µελωδίας τα σηµερινά τραγούδιαείναι γυµνά . Εµείς χρησιµοποιούσαµε ποικιλίαδρόµων .Σήµερα όλα γράφονται σ’ένα δρόµο» Α.Κ

∆εν ξέρω πόσο σ’άγαπώ µέτρο δεν έχει ηαγάπη . Είν’ απ’ τον ήλιο πιο ψηλά και δεν τη φτάνειµάτι Ήταν µια σπίθα στην αρχή και µιας βροχής ψι-χάλα Κι’έγινε η σπίθα πυρκαγιά και πέλαγος η στάλα Η αγάπη που µας έδεσε πόνο δε θα γνωρίσει Είµαστε δυο σταλαγµατιές από την ίδια βρύση

Στίχοι Χρήστος Αργυρόπουλος Τραγούδι Βίκυ Μοσχολιού 1967

ee--mmaaiill :: cchhaanniiaadd@@yyaahhoooo..ggrr

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΛ∆ΑΡΑΣ 6η Συνέχεια

Τρίκαλα 7-4-1922 Αθήνα 8-4-1990Συνθέτης, στιχουργός,

τραγουδιστής, οργανοπαίκτης

Γράφειo ∆ήµoς

Kερδέλας

Πονώ πολύ , πιστέψτε µε πονώ πολύ που γράφωαυτές τις γραµµές, αλλά νοµίζω ότι είναι η µόνηάµυνα που µου έχει αποµείνει, σαν Έλληνας σανάνθρωπος Έλληνας.Χτες το βράδυ (βράδυ..) τεσσεράµιση το πρωί έρ-

χονται µε πτώση τα µεταφυσικά, φρουδικού διχιλι-σµού άγχη και µη µπορώντας να κοιµηθώ άνοιξατην τηλεόραση και ως εκ θαύµατος έπεσα πάνωστο σποτάκι του κράτους προς τους πολίτες αυτού

του κράτους, να ενισχύ-σουν την εθνική οικονο-µία µε τον ανύπαρκτοοβολό τους.

Ένιωσα τέτοια ντροπή,τέτοια ξευτίλα, θα µουπείτε τώρα τα ένιωσες

αυτά τα αισθήµατα; Όχι τα ένιωθα και νωρίτερααλλά κάποτε ξεχειλίζει το ποτήρι.Κύριοι, κυρίες, δεσποινίδες, αγαπητά µου παιδιά

ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕ σαν κράτος αλλά και σαν άνθρω-ποι.

Οι Ευρωπαίοι εταίροι µας τελικά κατόρθωσαναυτό που ήθελαν. Αυτό που δεν είχαν µπορέσει µετόσες περιπέτειες και πολέµους που µας είχανµπλέξει.

ΕΑΛΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.Ποιο κράτος; Ας πούµε το κράτος µετά το 1821

απελευθερωµένο, µε τόσους αγώνες και αίµα.Το τελειωτικό χτύπηµα το δίνει τώρα η Ενωµένη

Ευρώπη, µέλη της οποίας φρόντισαν κάποιοι πε-φωτισµένοι πατέρες να µας βάλουν. Με τι εχέγγυακύριοι; Είµαστε, ήµασταν βιοµηχανικά ανεπτυγµέ-νοι σαν και αυτούς; Αγροτουριστική χώρα είµαστεµε µια ελαφριά βιοτεχνία.

Μπορεί να παρέλασαν από την χώρα µας οι: PI-RELLI , OPEL και η NISSAN (µε τις φιλότιµες προ-σπάθειες του εδώ αντιπροσώπου της) φρόντισανόµως να τις διώξουν οι κατάλληλα οδηγούντες τοπόπολο εργατοπατέρες.

Και ήρθε η ΕΟΚ µε φωτάκια ,λουκούµια, καραµέ-λες, µουσικές και άλλα καλούδια, µα γιατί; Γιατίµετά την καταστροφή του Λιβάνου χρειάζονταν και-νούριο πλυντήριο, πλυντήριο των πάντων.

Μας έδωσαν λίγα χρήµατα, πολλά αν θέλετε ξέ-ροντας εκ των προτέρων σε ποιων τσέπες θαπάνε(δεν είναι τόσο χαζοί όσο νοµίζουµε)και εµείςχειροκροτούσαµε τους λίγους που καταδίκαζαν σεπείνα τους πολλούς.

Μιλούν για δηµόσιο χρέος αυτών που µας οδή-γησαν σε αυτό, και εγώ ρωτώ π.χ. πόσο στοιχίζειτο καύσιµο που καίνε κάθε µέρα τα αεροπλάνα πουαναχαιτίζουν τα τουρκικά στο Αιγαίο, σε λίγο µηνσας κάνει εντύπωση αν φωτογραφίζουν οι Τούρκοιστον Πειραιά.

∆εν έχω τίποτα µε την γείτονα χώρα, θύµατα είναικαι αυτοί των παιχνιδιών κάποιων. Αν η ΕΟΚ ήθελεσαν κράτος µέλος της που είµαστε θα έβγαζε φιρ-µάνι στην Τουρκία που δεν ανήκει ακόµα πουθενά,ότι αν ξανά παραβιάσει τα σύνορα κράτους µέλουςθα λάβει άµεσα µέτρα τουλάχιστον αυτό λέει τοστρατιωτικό σκέλος της ΕΟΚ. Γιατί δεν το κάνει;

Αχ Γιουροφάιτερ, F16, σύνορα δε γνωρίζετε. Αχµπαταρισµένα από τη µια µεριά γερµανικά υπο-βρύχια και από τον <<Ελληνικής>> καταγωγήςΣαρκοζί (φαντάσου και να µην ήταν) Γαλλικές φρε-γάτες.

Κάποτε πίστευα ότι αυτό το κράτος, η πατρίδαµου η Ελλάδα µας θα ορθοπόδιζε και θα κοίταγετον ήλιο στον γαλανό ουρανό της. Κάποτε ονει-ρευόµουν ότι όλοι οι Έλληνες πιασµένοι χέρι - χέριθα προχωρούσαµε µαζί ανεπηρέαστοι από τις σει-ρήνες των δυστυχώς από εµάς εκλεγµένων πολι-τικών. Κάποτε πίστευα ότι θα σταµατήσει τοξεπούληµα της χώρας µας και αν θέλετε να το ει-δικεύσω της Κρήτης µας, σε Γάλλους, Άγγλους,Γερµανούς και λοιπούς για λίγα χρήµατα που θαµας εξασφαλίσουν λίγα χρόνια ονειρεµένης ζωής,το πολυτελές αυτοκίνητο, την προίκα της κόρης.

Κύριοι, βγάλαµε τα µατιά µας µόνοι µας, την πα-τρίδα µας στο σφυρί. ∆εν υπάρχει πια Μπουµπου-λίνα να ανοίξει τα σεντούκια της και να µοιράσειτο βιός της.

Τέλος, ούτε πια τα σεντούκια µείνανε.Ανιστόρητοι νεοέλληνες ποιος έγραψε το Εθνικό

Ύµνο; Απάντηση, ο Καβάφης, ναι αυτό που διαβά-ζετε και αν αµφιβάλετε κάντε σε έναν πιτσιρίκο τηνερώτηση και θα ακούσετε. Ξέρετε λαός χωρίςγνώση ιστορίας δεν υπάρχει.

Ουρακοτάγκοι, ναι ουρακοτάγκοι γιατί µέχρι πρινκάποιους αιώνες από τα δέντρα κρεµιόσαστανόταν εµείς χτίζαµε Παρθενώνες. Σας αξίζει λοιπόνένα µπράβο. Κερδίσατε, διαλύσατε την χώρα τουφωτός, το ίδιο το φώς. Τώρα πια τυφλοί τι θα κά-νετε! Μου έρχεται στο µυαλό το µήνυµα, το τε-λευταίο µήνυµα του κρατικού σταθµού λίγο προτούµπούνε οι Γερµανοί στην Αθήνα. Θα παραποιήσωλίγο και ίσως έτσι να λέγονταν σήµερα.

<<Έλληνες, σε λίγο αυτό το κράτος δε θα είναιελληνικό. Ξένοι θα µπαινοβγαίνουν ελεύθερα καιθα βαφτίζονται Έλληνες κάτω από µπλε σηµαία µεχρυσά αστέρια.Κρατάτε ψηλά το κεφάλι, κρατάτε µέσα σας το φι-

λότιµο, την αγάπη, την θρησκεία << και ας µαςέχει εγκαταλείψει η εκκλησία>>, την οικογένεια,την γαλανόλευκη σηµαία µας. Τίποτα δεν έχει χαθεί και να προσπαθήσουν δε θα

µπορέσουν ποτέ να αποκτήσουν αυτό που ο Έλλη-νας έχει βαθιά µέσα στο DNA του, την Ελλάδα.

Γράφει οΑριστείδηςΚονίδης

ΕΕχχθθρρόόςς εεννττόόςς ττωωνν ππυυλλώώνν..Γράφοντας στο κενό

Τις τελευταίες µέρες πίεσα τους χρόνους µου έτσι ώστε να µπορέσω να παρακολουθήσωστην τηλεόραση τις ειδήσεις. Ήµουν µπερδεµένος, τα οικονοµικά της χώρας, το µόνιµο καισχεδόν µοναδικό θέµα ειδησεογραφίας, είναι ένα βήµα πριν το γκρεµό; Υπάρχει άλλος δρό-µος; Τι µέλει γενέσθαι; Για τέσσερις συνεχόµενες µέρες είδα τα δελτία των 8 και τα δελτία των 9 στα κανάλια τωνΑθηνών, αναζητώντας απαντήσεις. Άκουσα τους σχολιαστές να µιλούν για την κρίση και τοπρόβληµα δανεισµού της χώρας. Είδα πολιτικούς αρχηγούς κοµµάτων να λένε ότι φταίει οένας ή φταίει ο άλλος. Είδα ρεπορτάζ δηµοσιογράφων µε την κατάσταση σε άλλες χώρεςπου κι αυτές αντιµετώπιζαν (και αντιµετωπίζουν) τα ίδια προβλήµατα µε την Ελλάδα. Άκρηδεν έβγαλα (ή δεν ήθελα να βγάλω). Αντίθετα ΦΟΒΗΘΗΚΑ. Φοβάµαι – ίσως για πρώτη φορά- για το αύριο. Κάθε µέρα που τελειώνει λέω δόξα συ ο Θεός, σωθήκαµε και σήµερα. Σωθή-καµε, από τι; Απροσδιόριστο. Σωθήκαµε, πως; Απροσδιόριστο.Στη δουλειά οι κουβέντες δεν είναι πολλές. Οι φίλοι και οι συνάδελφοι θαρρείς µουδιασµέ-νοι (ή φοβισµένοι κι αυτοί) δεν συζητάµε και πολύ το θέµα. Στο καφενείο έχω αραιώσει τις

επισκέψεις, µια δυο φορές που πήγα η παρέα έλλειπε. Έχει αραιώσεικι αυτή. Τι να συζητήσεις και τι να πεις.Παντού ακούς θλιβερά νέα. Τα µαγαζιά δουλεύουν στο όριο αν δεν«είναι µέσα». Ξενοδοχειακές µονάδες βγαίνουν στο σφυρί πριν τοάνοιγµα της σαιζόν. Η ανεργία τους επόµενους µήνες θα χτυπήσεινούµερα που ποτέ στην Ελλάδα δεν είδαµε. Το βλέµµα και η όψη των

ανθρώπων στο δρόµο αλλάζει. Έχει γίνει (ή νοµίζω πως έχει γίνει) πιο επιθετική, και στοβάθος διακρίνεις µια απορία. Μια απορία που φωνάζει : «Πως έγινε όλο αυτό, αφου εγώήµουν εντάξει! Ήµουν εντάξει;»Η κυβέρνηση επιστρατεύει θλιβερά επικοινωνιακά τρυκ για να δώσει ελπίδα στον κόσµο.Χθες είδα δύο παιδιά να έχουν σπάσει τον κουµπαρά τους και να παραδίδουν τα χρήµαταστον πρόεδρο της Βουλής, για να σωθεί η χώρα.Η κατάσταση µοιάζει σα να βγήκε από την τελευταία σελίδα της Πυξίδας. Τη «Στήλη άλατος»του Νίκου πάντα την διαβάζω πρώτη απ’ όλη την εφηµερίδα, αλλά ποτέ δεν περίµενα ότι κά-ποια στιγµή η καθηµερινότητά µου θα µοιάζει τόσο πολύ µε τις ιστορίες του.Στον αντίποδα, διαβάζω στις εφηµερίδες, ότι οι πωλήσεις σε ακριβά – πολυτελή αυτοκίνηταόχι µόνο δεν ανακόψανε το ρυθµό τους αλλά αυξήθηκαν κιόλας το µήνα Μάρτιο. Περιµένον-τας στο φανάρι σε ένα σταυροδρόµι, για πρώτη φορά µέτρησα πόσα αυτοκίνητα αξίας άνω των20.000 Ευρώ, θα περάσουν. Μέσα σε δύο λεπτά πέρασαν τόσα αυτοκίνητα – αυτής τηςαξίας - από µπροστά µου, που στο σύνολό τους τα χρήµατα που στοιχίζανε µπορεί και ναέφταναν να καλύψουν τις περικοπές στα δώρα των ∆ηµοσίων υπαλλήλων. Το Πάσχα, έκανα ανάσταση σε µια εκκλησία περιαστικού ∆ήµου της πόλης. Τα βεγγαλικά ήταντόσα πολλά και τόσο εντυπωσιακά που τη στιγµή που ο Ιερέας έλεγε για πρώτη φορά το«Χριστός Ανέστη» όλοι είχαν γυρίσει την πλάτη (ακριβολογώ) σε κείνον και στην Εκκλησία καικοιτούσαν εκστασιασµένοι το θέαµα. Να ήταν άραγε ότι δεν πίστευαν πια ότι υπάρχει περί-πτωση ανάστασης της Ελλάδας; Να ήταν ότι έδειχναν, χωρίς καµία έκπτωση, ποιος είναι ονεοέλληνας του σήµερα; Ένας εθισµένος τύπος σε ακριβά «φρου-φρου κι αρώµατα», πουαδιαφορεί για την προφανή (και πρωτοφανή) παρουσία της αλήθειας και της ουσίας των πραγ-µάτων;Όπως και να ‘χει… ακόµα είµαι µπερδεµένος … και φοβισµένος... Ελπίζω να κάνω λάθος.

Επί της Γραµµής

Γράφειo Bασίλης

Παπαστάµος


ΛΛΕΕΩΩΦΦΟΟΡΡΟΟΣΣ ΚΚΑΑΖΖΑΑΝΝΤΤΖΖΑΑΚΚΗΗ 8800ΒΒΑΑΜΜΒΒΑΑΚΚΟΟΠΠΟΟΥΥΛΛΟΟ

ΤΤΗΗΛΛ.. 2288221100 8888665588

EΣTIATOPIO - TZAZ KAΦEKAΛAMAKI - THΛ.: 2821032545

∆∆ΙΙΟΟΝΝΥΥΣΣΗΗΣΣ ΣΣΑΑΒΒΒΒΟΟΠΠΟΟΥΥΛΛΟΟΣΣ ΤΤΟΟΥΥ ''6600 ΟΟΙΙ ΕΕΚΚ∆∆ΡΡΟΟΜΜΕΕΙΙΣΣ ΣΣυυλλλλοογγιικκοο εερργγοο

ΕΕκκδδ.. SSUUII GGEENNEERRIISS PPUUBBLLIICCAATTIIOONNSS

Ένα λευκό εξώφυλλο µ' ένα µεγάλο διάτρητο "60'ς"(που ανοίγοντας αποκαλύπτει τα συγκεντρωµέναπλήθη στα Ιουλιανά της Αθήνας, στον Μάη του '68στο Παρίσι και στο Γούντστοκ) δίνει το στίγµα τουπεριεχοµένου και της αισθητικής στο συλλεκτικόλεύκωµα "∆ιονύσης Σαββόπουλος: του '60 οι εκ-δροµείς". Η έκδοση αυτή επιχειρεί να αποτυπώσειτο ύφος και το ήθος της αναδροµής "στη δεκαετίαόπου τα πάντα έµοιαζαν δυνατόν να συµβούν", πουπροτείνουν ο ∆ιονύσης Σαββόπουλος και οι συνερ-γάτες του, µε επίκεντρο τις πολύπλευρες εκδηλώ-σεις στο Παλλάς και στο κέντρο της Αθήνας,γιορτάζοντας τα 40 χρόνια από το "Περιβόλι τουΤρελλού". Στις 160 σελίδες του βιβλίου περιλαµβά-νονται άρθρα για την ιστορική και κοινωνική πραγ-µατικότητα στην Ελλάδα και στον κόσµο (ΤάσοςΣακελλαρόπουλος), για τα φοιτητικά κινήµατα (Παύ-λος Τσίµας), για τις κοσµογονικές αλλαγές στην ελ-ληνική µουσική (Λάµπρος Λιάβας) και στη διεθνήµουσική σκηνή (Στέλιος Ελληνιάδης), για τη λογοτε-χνία και τις τέχνες (Γιώργος Χρονάς), για το θέατρο(Βασίλης Παπαβασιλείου), για τον κινηµατογράφο(Σώτη Τριανταφύλλου), για τα εικαστικά (Μαρία Κο-τζαµάνη), για την αρχιτεκτονική (Τάκης Κουµπής),για τη φωτογραφία (Πλάτων Ριβέλλης), για τον κόσµοτης µόδας (Γιάννης Τσεκλένης), για τις επιστήµεςκαι την τεχνολογία (Νίκος Γ. Ξυδάκης) και για τοναθλητισµό (Κώστας Μπλιάτκας). Επίσης, περιέχον-ται αναλυτικά χρονολόγια µε τα κυριότερα ιστορικά,κοινωνικά και καλλιτεχνικά γεγονότα στην Ελλάδακαι στον κόσµο, καθώς και περισσότερες από 300αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες, πίνακες, σχέδια,αφίσες, εξώφυλλα δίσκων και περιοδικών, διαφηµί-σεις και αντικείµενα που εικονογραφούν τη δυνα-µική, τις καινοτοµίες και την αισθητική της "χρυσήςδεκαετίας". Τη συνολική επιµέλεια της έκδοσης έχειο µουσικολόγος Λάµπρος Λιάβας, καθηγητής τουΠανεπιστηµίου Αθηνών και την καλλιτεχνική επιµέ-λεια ο Γιώργος Τζαµτζής.

ΣΣΥΥΝΝΟΟΜΜΙΙΛΛΙΙΕΕΣΣ ΜΜΕΕ ΤΤΟΟ ΦΦΩΩΣΣ ((ΠΠΕΕΡΡΙΙΕΕΧΧΕΕΙΙ DDVVDD)) ΓΓΡΡΑΑΜΜΜΜΑΑΤΤΙΙΚΚΑΑΚΚΗΗΣΣ ΓΓΙΙΩΩΡΡΓΓΟΟΣΣ

ΕΕκκδδ.. :: ΙΙΑΑΝΝΟΟΣΣ

Το ταξίδι του καθηγητή Γιώργου Γραµµατικάκη, πουέγινε ένα βράδυ Ιανουαρίου στον ΙΑΝΟ, αποκτάσάρκα (βιβλίο) και οστά (dvd), σ’ αυτό το βιβλίο τωνεκδόσεών µας. Με ιδιαίτερη τιµή ο IANOS παρου-σιάζει τη δουλειά του καθηγητή, όπου µπορεί να µι-λάει για το διάστηµα, τη γη, τον ουρανό, τα άστρα, τοφως, τον ήλιο, τις εκρήξεις των άστρων, το ΜπιγκΜπανγκ κ.α. µε µια µοναδική ποιητική στάση. Τα κε-φάλαια του βιβλίου: Το ταξίδι, Η αναζήτηση της Βε-ρενίκης και του φωτός, Το τολµηρό βήµα, Το αγαθόπρόσωπο του Ιανού, Οι συνοµιλίες µε το φως και ηαπεικόνισή τους, Η ανακάλυψη του αρχέγονουφωτός, συνάντηση της µουσικής µε την επιστήµη, Ηαυτοβιογραφία του φωτός, Η εκδήλωση. Οι συνερ-γάτες σε αυτό το µοναδικό ταξίδι στην «αυτοβιο-γραφία του φωτός» είναι ο Γιώτης Κιουρτσόγλου, οDavid Lynch, ο Οδυσσέας Γραµµατικάκης και η ηθο-ποιός Εύα Ψυλλάκη. Οι φωτογραφίες του βιβλίουείναι της Λίλας Σωτηρίου. Στην Εκδήλωση, που πε-ριέχεται στο dvd, το οποιο συνοδεύει το βιβλίο ο Κα-θηγητής της Φυσικής Γιώργος Γραµµατικάκηςαναφέρεται σε µια από τις µεγαλύτερες επιστηµονι-κές ανακαλύψεις της εποχής µας: Την ύπαρξη, δη-λαδή, ενός αρχέγονου φωτός, που φτάνει στη Γηαπό όλες τις κατευθύνεις του ουρανού και επιβε-βαιώνει την γένεση του Σύµπαντος από µια ΜεγάληΈκρηξη. Το αρχέγονο φως αφηγείται τα όσα θαυµα-στά είδε και έζησε από την γένεση του Σύµπαντοςµέχρι την εξέλιξη του σε δισεκατοµµύρια άστρα καιγαλαξίες. Περιγράφει επίσης την σιωπηλή εµφάνισητης ζωής στον πλανήτη Γη. Το αρχέγονο φως συνε-χίζει την αφήγησή του, και περιγράφει την εµφάνισητου ανθρώπου και την κυριαρχία του στην Γη. Ανα-φέρεται επίσης στην εξέλιξη της επιστήµης, πουοδήγησε και στην δική του εντυπωσιακή ανακάλυψη.Η ηθοποιός ερµηνεύει το ποίηµα, που βρέθηκε σταχειρόγραφα ενός συγγραφέα, χωρίς καµιά άλλη έν-δειξη για την ταυτότητα ή τα περιστατικά της ζωήςτου. Το αρχέγονο φως ολοκληρώνει την αφήγησήτου, ανακαλώντας τις σηµαντικότερες µνήµες στηνµακραίωνη διαδροµή του και την συνάντησή του µεΕκείνη.


ΈΈννααςς ΣΣοοββααρρόόςς ΆΆννθθρρωωπποοςςΣΣκκηηνν.. EEtthhaann CCooeenn,, ΜΜεε ττοουυςς:: RRiicchhaarrdd KKiinndd,, MMiicchhaaeell SSttuuhhllbbaarrgg,,

FFrreedd MMeellaammeedd,, SSaarrii LLeennnniicckk

Τα τροµερά αδέρφια της κινηµατογραφικής βιοµηχανίας, οι βρα-βευµένοι µε Όσκαρ Ίθαν και ΤζόελΚοέν ("No Country for Old Men") επι-στρέφουν µε µια µαύρη κωµωδίαστην Μινεσότα του 1967. Η ταινίαέχει ως στόχο να απεικονίσει µε τοδικό τους µοναδικό τρόπο την παι-δική ηλικία του σκηνοθετικού διδύ-µου, όπως εκείνοι τη θυµούνται.Ο Λάρι Γκρόπνικ είναι ένας καλόςάνθρωπος. Είναι ένας στοργικός σύ-ζυγος, ένας αφοσιωµένος πατέραςκι ένας αξιόλογος καθηγητής πουπάντα επιλέγει τον σωστό δρόµοόταν έρχεται αντιµέτωπος µε διάφορους πειρασµούς. Μια µέραόµως όλα αρχίζουν να πηγαίνουν στραβά για τον Λάρι. Τι συµβαί-νει όταν ο κόσµος χωρίζεται σε άσπρο ή µαύρο και παύει να υπάρ-χει το γκρι;

ΚΚιι ΑΑνν ΣΣοουυ ΚΚάάττσσεειι;; ΣΣκκηηνν..:: ΓΓοούύννττιι ΆΆλλεενν ,, ΜΜεε ττοουυςς:: ΠΠααττρρίίσσιιαα ΚΚλλάάρρκκσσοονν ,, ΛΛάάρριι ΝΝττέέιι--ββιιννττ ,, ΙΙββάάνν ΡΡέέιιττσσεελλ ΓΓοουυννττ ,, ΆΆννττααµµ ΜΜππρροουυκκςς ,, ΚΚόόννλλεεθθ ΧΧιιλλ ,, ΛΛιιλλ

ΚΚααννοούύζζ

O Μπόρις, ένας πανέξυπνος αλλά γκρινιάρης και µισάνθρωποςπρώην καθηγητής Πανεπιστηµίου,γνωρίζει τυχαία τη νεαρή Μέλοντι,που το έχει σκάσει από το Μισισιπήκαι τον παρακαλεί να τη φιλοξενήσειπροσωρινά στη Νέα Υόρκη. Τελικά οΜπόρις και η Μέλοντι παντρεύονται.Όταν όµως η Μαριέτα, η µητέρα τηςΜέλοντι έρχεται να τους βρει στηΝέα Υόρκη, σοκάρεται από την επι-λογή της κόρης της και προσπαθείνα της αλλάξει µυαλά. Στην ιδιό-ρυθµη παρέα, σύντοµα µπαίνει και οπατέρας της Μέλοντι, που διεκδικείεπίµονα την Μαριέτα παρ’ότι την είχε απατήσει µε την καλύτερήτης φίλη! Καθώς οι ερωτικοί σύντροφοι επαναπροσδιορίζουν τιςανάγκες τους, όλοι θα αναγκαστούν να γίνουν πιο ευέλικτοι καιρεαλιστές.

ΛΛίίββααννοοςςΣΣκκηηνν.. SSaammuueell MMaaoozz,, µµεε ττοουυςς:: RReeyymmoonndd AAmmssaalleemm,,

AAsshhrraaff BBaarrhhoomm

Iούνιος, 1982: Ο πρώτος πόλεµος στο Λίβανο. Ένα τανκ και µιαδιµοιρία στρατιωτών είναι προς ανα-ζήτηση µιας εχθρικής πόλης πουέχει ήδη βοµβαρδιστεί από τις Ισ-ραηλινές ∆υνάµεις. Αυτή η απλήαποστολή όµως, θα εξελιχθεί και θακαταλήξει σε παγίδα θανάτου. Τατέσσερα µέλη του τανκ βρίσκονταισε µια βίαιη κατάσταση και δεν µπο-ρούν να αντιδράσουν. Σε αυτό τοχάος του πολέµου, κινητήριες δυνά-µεις τους είναι ο φόβος και το έν-στικτο της επιβίωσης. Οι τέσσεριςστρατιώτες που είναι ηλικίας µόλις20 ετών, χάνουν την αθωότητά τους µε τον πιο σκληρό τρόπο!

ΜΜιικκρροοααππααττεεώώννεεςς σστταα ∆∆ύύσσκκοολλααΣΣκκηηνν.. JJeeaann--PPiieerrrree JJeeuunneett,, ΜΜεε ττοουυςς:: DDaannyy BBoooonn,, AAnnddrree DDuussssoolllliieerr,,

NNiiccoollaass MMaarriiee,, JJeeaann--PPiieerrrree MMaarriieellllee

Ένας άντρας και οι φίλοι του καταστρώνουν ένα περίπλοκο καιιδιόρρυθµο σχέδιο, µε στόχο να κα-ταστρέψουν δύο ισχυρούς κατα-σκευαστές όπλων. Μια σειρά απόερωτήµατα προκύπτουν και ζητάνεαπάντηση: Είναι καλύτερο να ζεις µεµια σφαίρα σφηνωµένη στο κεφάλισου, ακόµη κι αν αυτό σηµαίνει ότιµπορεί να πεθάνεις ανά πάσαστιγµή; Θα ήταν καλύτερο να βγά-λεις τη σφαίρα και να ζήσεις τηνυπόλοιπη ζωή σου ως φυτό; Οι ζέ-βρες είναι λευκές µε µαύρες λωρί-δες ή µαύρες µε λευκές λωρίδες;Μπορεί να µεθύσεις... τρώγοντας βάφλες; Μπορεί µια γυναίκανα χωρέσει µέσα σε ένα ψυγείο; Αυτά και άλλα πολλά "κουφά"ερωτήµατα θα βρουν τις απαντήσεις τους στην ταινία αυτή.

ΚΚααππιιττααλλιισσµµόόςς:: ΙΙσσττοορρίίαα ΕΕννόόςς ΈΈρρωωττααΣΣκκηηνν.. MMiicchhaaeell MMoooorree

Μην αναρωτιέσαι τι µπορεί να κάνει ο εργοδότης σου για σένα...Αναρωτήσου τι µπορείς να κάνειςεσύ γι’ αυτόν!!!O Μάικλ Μουρ επιστρέφει για νακαυτηριάσει την καταστροφική επιρ-ροή της καπιταλιστικής κυριαρχίαςπάνω στις καθηµερινές ζωές τωνΑµερικανών πολιτών. Αυτή τη φορά,η σκηνή του εγκλήµατος είναι µεγα-λύτερη από την General Motors, τηνΟυάσινγκτον και το Παγκόσµιο Οικο-νοµικό Κέντρο του Μανχάταν. ΟΜάικλ Μουρ µε χιούµορ και αγανά-κτηση εξερευνά µια ερώτηση ταµπού: “Ποιό είναι το τίµηµα πουπληρώνει η Αµερική για την αγάπη της στον Καπιταλισµό;”. Τασυµπτώµατα, µιας ερωτικής σχέσης που φθίνει και βασίζεται πιασε ψέµατα, εκµετάλλευση και προδοσία... µε αποτέλεσµα να χά-νονται 14.000 θέσεις εργασίας κάθε µέρα!

TThhee IInnffoorrmmaanntt!!ΣΣκκηηνν.. ΣΣττίίββεενν ΣΣόόννττεερρµµππεερργγκκ µµεε ττοουυςς:: ΜΜααττ ΝΝττέέιιµµοονν,, ΣΣκκοοττ ΜΜππάά--

κκοουυλλαα,, ΤΤζζόόεελλ ΜΜαακκΧΧέέιιλλ,, ΜΜέέλλααννιι ΛΛίίννσσκκιι

Ένας άνθρωπος µεταξύ αλήθειας και πλάνης.O Μαρκ Γουίτεκερ καταγράφει µυ-στικά σε κασέτα µια συνάντηση στηνοποία συµµετέχει όπου οι υπεύθυνοιτης εταιρίας του αποφασίζουν στρα-τηγικές αθέµιτου ανταγωνισµού γιανα καθορίσουν τις τιµές των προϊόν-των συµπληρωµάτων διατροφής σεπαγκόσµιο επίπεδο. Έτσι από συ-νάντηση σε συνάντηση, ο Μαρκ εξα-κολουθεί να καταγράφει µε τηνβεβαιότητα ότι οι κασέτες του θα τονκάνουν Εθνικό ήρωα. Τι πήγε όµωςλάθος;

ΠΠίίσσωω ααππόό ττιιςς κκααλλααµµιιέέςς

Με την ίδια ελαφρότητα που ορισµένα κα-νάλια πρόβαλαν τις µίνι σειρές «διαζύ-γιο Ελένης» ή «dvd Τζούλιας», τώρα

ασχολούνται µε κάτι πραγµατικά σοβαρό, τηντροµοκρατία. Στα πρώτα επεισόδια, η έµφασηδίνεται στα σπίτια (ή «κρησφύγετα» ή «ορµη-τήρια») που χρησιµοποιούνταν από τους έξι κα-τηγορουµένους, ενώ οι τηλεθεατέςπροετοιµάζονται, σε κάποιο σπέσιαλ επεισόδιο,να δουν τη «γιάφκα» µε τα όπλα.Πολλά µάθαµε το τελευταίο τριήµερο. Οχι µόνοποιοι άνθρωποι µπορούν να θεωρηθούν ύπο-πτοι, αλλά και σε ποια σπίτια µπορεί να ανα-πτύσσονται παράνοµες δραστηριότητες. Πρώτούποπτο σηµάδι, η καλαµωτή στα κάγκελα. Μά-λιστα, κάποιο κανάλι, σε µια λυρική έξαρση,διαλέγει ως τίτλο του ρεπορτάζ το «Πίσω απότις καλαµιές». ∆εύτερο επιβαρυντικό σηµάδι,τα όργανα γυµναστικής. Τρίτο, τα βιβλία.Καρέ καρέ, δωµάτιο το δωµάτιο, µας ξεναγούντα ρεπορτάζ στις µονοκατοικίες που ερευνή-θηκαν στα Καλύβια, τη Νέα Ιωνία και τη Νέα Φι-λαδέλφεια. Τίποτα δεν ξεφεύγει από τοάγρυπνο µάτι της κάµερας-κτηµατοµεσίτη. Εδώτο διπλό κρεβάτι, το µικρό γραφείο, οι κατσα-ρόλες, οι κόκκινες κουρτίνες. Γκρο πλαν σεπλαστικές σακούλες µε άγνωστο περιεχόµενο,σε ρούχα και πετσέτες πεταµένα στο πάτωµα.Στη Νέα Ιωνία µια µεγάλη τηλεόραση plasmaκαι ένα «αυτοσχέδιο γυµναστήριο». Γατιά, σκυ-λιά, δεν αναφέρθηκαν. Και το συµπέρασµα µιαςρεπόρτερ ύστερα από την επιτόπια έρευνα:πρόκειται για «καθηµερινά, απλά σπίτια µεµέσο εξοπλισµό και ακατάστατο νοικοκυριό».Μα πώς τα σπίτια αυτά να ήταν τακτοποιηµένα,αφού είχε προηγηθεί πολύωρη, εξαντλητικήαστυνοµική έρευνα; «Ακόµα και στην πόρτα τουψυγείου βλέπουµε τα ρινίσµατα σιδήρου πουάπλωσε η Σήµανση για να βρει αποτυπώµατα».Μα αν δεν κοιτάξουν γι’ αποτυπώµατα στο ψυ-γείο, πού θα κοιτάξουν;Αλλοι ρεπόρτερ καταφεύγουν στους γείτονεςγια να συνθέσουν το ψυχολογικό προφίλ των«έξι». Αλλοι τους χαρακτηρίζουν «ήσυχους αν-θρώπους που δεν έδιναν αφορµή» ή «λίγο εσω-στρεφείς, δεν τους άρεσε να µιλούν». Κάποιοιυποστηρίζουν ότι είχαν «ύποπτες φάτσες», ότι«κοιτούσαν µε καχυποψία», ενώ µια κυρίαέβλεπε «πολύ ακριβά αυτοκίνητα» να σταµα-τάνε στο σπίτι: «Κάτι µου έλεγε ότι κάτι δενπάει καλά...».Κάτι ήξερε ο Σαίξπηρ όταν έβαζε τον ΙούλιοΚαίσαρα να εκφράζει στον Αντώνιο την ανησυ-χία του για τον Κάσσιο, που είναι «αδύνατος κιέχει λαίµαργο βλέµµα και σκέφτεται πολύ. Αν-θρωποι σαν κι αυτόν είναι επικίνδυνοι». Ο Καί-σαρας δηλώνει ότι προτιµά να περιστοιχίζεταιαπό παχουλούς τύπους που δεν υποφέρουναπό αϋπνία, ενώ ο Κάσσιος «διαβάζει πολύ...δεν ακούει µουσική και σπάνια χαµογελάει».Ασφαλώς δεν ήταν όλες οι τηλεοπτικές προ-σεγγίσεις του φαινοµένου της «νέας τροµο-κρατίας» φαιδρές, όµως αυτά τα ανούσιαρεπορτάζ έδωσαν τον γενικό τόνο. Αντί γιαπρωτογενή δηµοσιογραφική έρευνα και σοβαρήπολιτική ανάλυση, ο τηλεθεατής νοµίζει ότιβλέπει ένα ηµιτελές επεισόδιο από κάποιοσόου τύπου «makeover», όπως το «Με το δεξί»ή το «Σπίτι από την αρχή».

ΆΆρρθθρροο ττηηςς ΜΜααρριιάάννννααςς ΤΤζζιιααννττζζήή,, σσττηηνν εεφφηηµµεε--ρρίίδδαα ΚΚααθθηηµµεερριιννήή ττηηςς 1144ηηςς ΑΑππρριιλλίίοουυ ττοουυ 22001100

Πρoτείνει oAντώνης

Σπανoυδάκης

www.pyxida.gr

∆ Ι Α Β Α Σ Τ Ε Π Ε Ρ Ι Σ Σ Ο Τ Ε Ρ Α

Τ ι δούµε κα ι τ ι θα ακούσουµε στα Χαν ιάΤ ι δούµε κα ι τ ι θα ακούσουµε στα Χαν ιά

ΣΣεε έένναα ππρρόόωωρραα κκααλλοοκκααιιρριιννόό σσκκηηννιικκόό κκύύλληησσεε σσχχεεδδοονν οολλοοςς οο ΜΜάάρρττηηςς,, ααλλλλάά κκααιι µµέέσσαα σσεε έένναα δδρρααµµααττιικκόό ««θθέέααττρροο»» ππρροοσσππάάθθεειιααςς δδαα--ννεειισσµµοούύ ααππόό ττιιςς ΕΕυυρρωωππααϊϊκκέέςς ττρράάππεεζζεεςς,, µµεε τταα σσππρρέέννττ νναα ττρρέέχχοουυνν κκααιι ττοουυςς κκεερρδδοοσσκκόόπποουυςς ννάά ‘‘χχοουυννεε σσττήήσσεειι ππααννηηγγύύρριι.. ΚΚοοίίτταα νναα δδεειιςς πποουυµµααςς κκάάννααννεε όόλλοουυςς οοιικκοοννοοµµοολλόόγγοουυςς,, ττώώρραα πποουυ τταα κκάάννααννεε σσααλλάάτταα…… γγιιαα νναα µµηηνν πποουυµµεε ττίίπποοτταα χχεειιρρόόττεερροο……ΠΠώώςς νναα µµεείίννεειι µµεετταα όόρρεεξξηη ννααππάάςς νναα αακκοούύσσεειιςς µµιιαα µµοουυσσιικκήή,, νναα ππεερράάσσεειιςς κκααλλαα ;;;;…… ΑΑκκοούύεειι κκααννεειιςς τταα δδεελλττίίαα εειιδδήήσσεεωωνν κκααιι µµεελλααγγχχοολλεείί,, ττρροοµµοοκκρρααττεείίττααιι !!!! ΑΑλλλλαα ααςςµµηηνν µµεείίννοουυµµεε σστταα ίίδδιιαα πποουυ λλέέννεε τταα δδρρααµµααττιικκάά δδεελλττίίαα εειιδδήήσσεεωωνν κκααιι ααςς ππρροοσσπποοιιηηθθοούύµµεε όόττιι όόλλαα ππάάννεε κκααλλαα……

Νωρις καλοκαίριασε λοιπόν φέτος,νωρις και το Πάσχα, αφουη Κυριακή των Βαϊων ήτανλίγες µέρες µετα την 25η Μαρτίου !Οι 5ηµερες εκδροµές των Λυκείωντίµησαν και πάλι την πόλη µας και για

µια ακόµαχρονιά τα Χανιάήρθαν πρώτα σεαφίξεις µαθητώνΛυκείου ! Μάθαµεµάλιστα πως ένα

βράδυ πήγαν µαθητές σε αρκετάµεγάλη ψησταριά των περιχώρων, όπουεπιστρατεύτηκαν κρητικοί µουσικοί γιανα τους διασκεδάσουν και να να γίνει οσχετικός χαµος, µε κούπες, ρακές κλπ! Αρκετές οιεκδηλώσεις το Μάρτη στην πόληκαι πολλοι οι γνωστοι καλλιτέχνεςπου εµφανίστηκαν. Οι ΜΜεελλίίνναα ΜΜπποοττέέλληη και οι ΑΑδδεελλφφοοίίΦΦίίνναα έδωσαν µια υπέροχη θεατρικο-µουσική παράσταση στο ΠνευµατικόΚέντρο, που είχε πολύ µεγάλη

επιτυχία!Η ΣΣααββίίνννναα ΓΓιιααννννάάττοουυ µαζι µε τηνπιανίστα ΕΕυυγγεεννίίαα ΚΚααρρλλααύύττηη, έδωσανσυναυλία στο Πνευµατικό ΚέντροΧανίων στις 10 Μάρτη, επίσης πολύεπιτυχηµένη ! Τη συναυλία οργάνωσε ηΚΙΝΟΧ και η Νοµαρχιακή ΑυτοδιοίκησηΧανίων.Στις 17 Μάρτη στηνταβέρνα «Ελα» στην παλιά πόλη,έγινε η παρουσίαση του βιβλίου«ΜΜοούύσσαα πποολλύύττρροοπποοςς» του συγγραφέαΗΗλλίίαα ΒΒοολλιιώώττηη--ΚΚααππεεττααννάάκκηη.. Ο ΝίκςοΜπλαζάκης έκανε παράστασηΚαραγκιόζη, µε φιγούρεςεµπνευσµένες απο το ρεµπέτικο !Ρεµπέτικα και ταµπαχανιώτικα έπαιξανο Στέλιος και ο Λεωνίδας Λαϊνάκης,µαζί µε τους Νίκο Παπακαστρίσιο,∆ηµήτρη Μαργιούλα, ΓιάννηΓιαννακάκη και το Νίκο Μπλαζάκη. Τηνπαρουσίαση-εκδήλωση οργάνωσε ηεφηµερίδα «Πυξίδα της πόλης» και τοµουσικό περιοδικό «Μετρονόµος».Ο λυράρης ΓΓεερράάσσιιµµοοςς ΜΜααρριιννάάκκηηςς µετο συγκρότηµα του εµφανίστηκαν στα

«ΤΤααµµππαακκααρριιάά» στις 19 Μάρτη σε µιαπολύ πετυχηµένη βραδυά ! Μαζι µε τοΓεράσιµο ήταν, ο Στέλιος Μυλωνάκηςλαούτο, ο Ρεθυµνιώτης ΓιάννηςΜιχάλας ασκοµαντούρα και λαούτο, οΓιώργος Βαβουλές µπάσσο και κιθάρακαι ο Λευτέρης Κουκουράκης στακρουστά. Στην εµφάνιση αυτή έπαιξανγια πρώτη φορά τραγούδια απο τηκαινούρια δουλειά του Γεράσιµου, πουµόλις κυκλοφόρησε, µε τίτλο«ΧΧρρυυσσοοµµααλλλλοούύσσαα» !Στις 20 Μάρτη στο «ΑΑλλκκυυώώνν» έγινε ηαπονοµή του χρυσού δίσκου στον ΗΗλλίίααΧΧοορρεευυττάάκκηη για το cd «Της νιότης µουτα όνειρα», από την εταιρεία«Φαιστός». Πολλοι φίλοι καικαλλιτέχνες παρευρέθηκαν και τίµησαντον Ηλία και του ευχήθηκαν να έχειπάντα επιτυχίες !! Τη βραδυάπλαισίωσαν τα χορευτικάσυγκροτήµατα του Γιάννη Αγιασµενάκηκαι του Κώστα Μπούτζουκα.Ο µπουζουξής ΜΜααννώώλληηςς ΠΠάάπππποοςς ήτανγια δύο βραδυές στο «Αδέσποτο» στις22 και 23 Μάρτη και µας χάρισε τιςωραίες του πεννιές !! Μαζι του οΓιώργος Καντεράκης στην κιθάρα και ηΒασιλική Μπουγά τραγούδι.Ο Χάρης Κωστόπουλος ήταν στονΕΣΠΕΡΟ την Τετάρτη 24 Μάρτη, στοχορό της ποδοσφαιρικής οµάδαςΑκρίτας” Αποκορώνου. Στο «Αδέσποτο» ήρθεγια δύο όµορφες βραδυές, ηΑΑφφεεννττοούύλλαα ΡΡααζζέέλληη, γνωστη από τησυνεργασία της µε τον ΒαγγέληΚορακάκη, στις 29 και 30 Μάρτη. Μαζιτης ήταν ο Γιώργος Μαυροµανωλάκης,στην κιθάρα, που της έχει δώσει και

τραγούδια στο τελευταίο της δίσκο καιο Γιώργος Αντωνάκης µπουζούκι.Μέσα στον Απρίλη θαγίνει η πρώτη µάζωξη τωνµελών του ΣΣυυλλλλόόγγοουυ φφίίλλωωνν ΣΣττέέλλιιοουυΚΚααζζααννττζζίίδδηη ΑΑπποοκκόόρρωωνναα, για την εκλογήτου συµβουλίου.Στους προηγούµενουςδύο µήνες είχαµε µια ιδίαιτερασπουδαία συλλογή στοιχείων όσοναφορά την παραδοσιακή µαςµουσική,απο µία συλλογική προσπάθειαπου έχουµε ξεκινήσει, ο γράφων καιφίλοι και συντοπίτες που ερευνούντα της µουσικής µας. Πληροφορίες,συνεντεύξεις και πολλα και πολύτιµαστοιχεία, φωτογραφίες, όργανακαι άλλα, που ελπίζουµε σε εύθετοχρόνο να ανακοινωθούν και ναδηµοσιευθούν !! Τη ∆ευτέρα 3 Μαΐου 2010 στις 20:30ο Σύνδεσµος για τη διάδοση τωνΚαλών Τεχνών στην Κρήτη, καιη Νοµαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χανίωνδιοργανώνουν «Βραδιά Όπερας» στοΠνευµατικό Κέντρο Χανίων.Και να υπενθυµίσουµετις µεγάλες συναυλίες πουέρχονται !! Ο BBoobb DDyyllaann έρχεται γιαµία συναυλία στις 29 Μαϊου στο TerraVibe στη Μαλακάσα, η RRiihhaannnnaa στοστάδιο Καραϊσκάκη στις 1 Ιούνη, οιAAeerroossmmiitthh στις 20 Ιούνη στο ΟλυµπιακόΣτάδιο, ο θρύλος του rock’n roll, JJeerrrryyLLeeee LLeewwiiss στο Θέατρο Λυκαβηττού στις23 Ιούλη και έπονται και πολλές άλλες!!…

Με µουσικούς χαιρετισµούς

Γράφει oΓιώργος

Βαβουλές


ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

H ποιότητα στην θέρµανση και στον κλιµατισµό

Η έγκυρη, ακηδεµόνευτη φωνή του πολίτη, η δική σου φωνή,

κάθε µέρα στον Sky και στους 91,8.συνεντεύξεις – καταγγελίες – αθλητικά

τοπική, πανελλαδική και διεθνής επικαιρότητα

Ο Παντελής Γιαΐτσης, η Ελπίδα Κατσαράκηο Βασίλης Φουντουλάκης, ο Ματθαίος Φρατζεσκάκης,

ο Παντελής Χουλάκης και ο Μανώλης Μπουζάκης,

δεν µασούν τα λόγια τους, λένε τα πράγµατα µε τ’ όνοµά τουςκαι είναι µαζί σας στις αλήθειες και στα δύσκολα!


Τριάντα χρόνια συµπληρώθηκαν φέτος από τοθάνατο του σπουδαίου τραγουδιστή και λυράρηΝίκου Ξυλούρη. Στη µνήµη του επιλέξαµε ναπαρουσιάσουµε έναν από τους λιγότερο γνω-στούς δίσκους του – πλην όµως από τουςπλέον ενδιαφέροντες. Ο λόγος για το «Σάλπι-σµα» σε µουσική Λουκά Θάνου, πάνω σε ποί-ηση Κώστα Βάρναλη, ΆρηΑλεξάνδρου και ∆. Θάνουη πρώτη πλευρά του δίσκουκαι Κώστα Καρυωτάκη ηδεύτερη.

Πρόκειται για τηνπρώτη δισκογραφική δου-λειά ενός πολυτάλαντουκαλλιτέχνη, του ΛουκάΘάνου, που έγραψε τη µου-σική για τα τραγούδια τουσυγκεκριµένου δίσκου. Ο Λ.Θάνος είναι πρώτα καικύρια µουσικός, όπως δηλώνει ο ίδιος. Όµως ηδραστηριότητά του καλύπτει παράλληλα το θέ-ατρο και το χορό. Ερεύνησε επί σειρά ετών τηφιλοσοφία και το χορό της Ισιδώρας Ντάνκανκαι τα δέκα τελευταία χρόνια δουλεύει πάνωστον Αισχύλο, εξερευνώντας τις πιθανότητεςκαι τα όρια της µουσικής και της κινητικής από-δοσης των έργων του επί σκηνής. Το 2008 στοΘέατρο Ροές στο Γκάζι, ο Καλλιτεχνικός Οργα-νισµός "Επιστροφή" ανέβασε την τραγωδία τουΑισχύλου «Πέρσες», σε µετάφραση, σκηνοθε-σία, µουσική και χορογραφίες του Λουκά Θάνου.Το «Σάλπισµα» κυκλοφόρησε στα µέσα Μαρτίουτου 1980, σαράντα περίπου µέρες µετά τονθάνατο του Ν. Ξυλούρη. Τα τραγούδια όµωςγράφτηκαν νωρίτερα. Σηµειώνει ο συνθέτης στοοπισθόφυλλο του άλµπουµ: «Τα τραγούδια αυτάµελοποιηµένα το 1969 - 1972, ενορχηστρω-µένα το 1974 και ηχογραφηµένα το 1976, παρ'όλο που χρειάστηκαν 3 χρόνια απ' όταν τελει-ώσαµε τις ηχογραφήσεις και 10 απ' όταν άρχιζανα τα συνθέτω, για να δοθούν στο εµπόριο καιµε βρίσκουν µετουσιωµένο σ' αυτόν τον κυ-κεώνα της αλλαγής της 10ετίας που ανδρωθή-καµε, πιστεύω ακόµα στη γνησιότητα τους, είναικαι αυτά προϊόντα του περιβάλλοντος της επο-χής». Από τον κωδικό αρίθµησής του (70858),µπορούµε να υπολογίσουµε ότι επρόκειτο νακυκλοφορήσει στις αρχές του 1978 αλλά έµεινεστα συρτάρια της εταιρείας...1 Τα τραγούδια του δίσκου1.Η µπαλάντα του κυρ-Μέντιου (Κ. Βάρναλη)2.Την καρδιά σου (∆. Θάνου)

3.Τις νύχτες (Α. Αλεξάν-δρου)4.Μια κόρη (∆. Θάνου)5.Πόνοι της Παναγιάς (Κ.Βάρναλη)6.Κι αν έσβησε (Κ. Καρυωτάκη)7.Ιδανικοί αυτόχειρες (Κ. Καρυωτάκη)

8.∆εν αγαπάς (Κ. Καρυωτάκη)9.Είσαι ψυχή µου (Κ. Καρυω-τάκη)10.Το άγαλµα της ελευθερίας(Κ. Καρυωτάκη)

Οπωσδήποτε το πιο γνω-στό τραγούδι είναι η «Μπα-λάντα του κυρ-Μέντιου» τουΚώστα Βάρναλη, µε τις σαφείςπολιτικές αναφορές – στοκλίµα άλλωστε της εποχής.Όµως η αξία του δίσκου ανα-δεικνύεται µέσα από ένα συ-

νολικό άκουσµά του. Και βέβαια αυτό πουκαταξιώνει το δίσκο είναι η εξαιρετική ερµηνείατου Ν. Ξυλούρη που καταφέρνει να υπογραµµί-ζει την κάθε λέξη του ποιητικού λόγου και νααναδεικνύει τα µηνύµατα που κρύβονται πίσωαπό τις λέξεις. Κορυφαία στιγµή το συγκλονι-στικό τραγούδι «Πόνοι της Παναγίας» (πάλι σεποίηση Κ. Βάρναλη). Από τον ψίθυρο στην προ-σευχή και από το λυγµό στην οργή, ίσως είναιµια από τις πιο δυνατές ερµηνείες του Ν. Ξυ-λούρη. 2. Επίσης το «Κι αν έσβησε σαν ίσκιοςτο όνειρό µου» στην πιο µεστή προσέγγισή του( Το έχουµε ακούσει και από τον Β. Παπακων-σταντίνου στο δίσκο «Καρυωτάκης» σε µουσικήτου Μίκη Θεοδωράκη καθώς και από τους Χαϊ-νηδες στο «Μεγάλο ταξίδι»). Τέλος οι «Ιδανι-κοί αυτόχειρες» του Καρυωτάκη είχανµελοποιηθεί για πρώτη φορά το 1975 από τον∆ήµο Μούτση για την «Τετραλογία».Παραγωγός ήταν ο Γιώργος Πετσίλας και η

ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της Columbiaµε ηχολήπτη τον Γιώργο Κωνσταντόπουλο.

11..ΤΤάάσσοοςς ΚΚρριιττσσιιώώλληηςς ,, άάρρωωµµαα ββιιννυυλλίίοουυ :: hhttttpp::////vvii--nnyyllmmaanniiaacc..mmaaddbblloogg..ggrr//nnoottee//22333377//22..ΜΜεε ττοο ττρρααγγοούύδδιι ααυυττόό γγννωωρρίίσσααµµεε ττοονν ΓΓ.. ΧΧαα--ρροούύλληη σσττηη σσυυννααυυλλίίαα πποουυ έέγγιιννεε σσττοο ΛΛυυκκααββηηττττόόττοο 22000022 ππρροοςς ττιιµµήήνν ττοουυ ΝΝ.. ΞΞυυλλοούύρρηη,, όόπποουυ εείίχχεεσσυυγγκκλλοοννίίσσεειι ττοο κκοοιιννόό µµεε ττηηνν εερρµµηηννεείίαα ττοουυ κκααιιµµεε ττηηνν οοµµοοιιόόττηητταα ττηηςς φφωωννήήςς ττοουυ µµεε ααυυττήήςς ττοουυΞΞυυλλοούύρρηη..

Γράφειo Γιώργoς

Tσίµας

ΣTHN APXH TOY TPAΓOY∆IOY

ΛΛΟΟΥΥΚΚΑΑΣΣ ΘΘΑΑΝΝΟΟΣΣΣΣΑΑΛΛΠΠΙΙΣΣΜΜΑΑ

ΝΝΙΙΚΚΟΟΣΣ ΞΞΥΥΛΛΟΟΥΥΡΡΗΗΣΣ((CCOOLLUUMMBBIIAA 7700885588))

AANNTTIIDDOOTTUUMM TTAARRAANNTTUULLAAEESSEEDD NNOOVVEEΠΠΑΑΡΡΟΟΥΥΣΣΙΙΑΑ

Το cd αυτό εγκαινιάζει το label Παρουσία του ΒασίληΧατζηιακώβου, υπεύθυνου προγράµµα-τος µεταξύ άλλων στον Ιανό της οδούΣταδίου. Πρόκειται αναµφίβολα για cd-κοµψοτέχνηµα.Μέσα σε ένα ηµίωρο πουδιαρκεί, ακούµε εννέα παραδοσιακές τα-ραντέλες από τη Νότια Ιταλία ερωτικής,πολιτικής και θρησκευτικής θεµατικής,ερµηνευµένες από ένα δεκαµελέςσχήµα µε γνώση του αντικειµένου καιάποψη πάνω σε αυτό. Την ενορχήστρωσηκαι τις εµβόλιµες πρωτότυπες µελωδίεςυπογράφει ο Σπύρος Σύρµος, κιθαρίσταςτων Antidotum Tarantulae, ενώ στα ιτα-λικά παραδοσιακά κρουστά , τα οποίαχρησιµοποιούνται καινοτοµικά στο µεγα-λύτερο µέρος του υλικού, βρίσκουµε τον SimoneMongelli.Χωρίς να αδικώ και τους άλλους µουσικούς(Μαρία Παχνιστή στο φλάουτο και πίκολο, τον Βαγ-γέλη Χαραµή στην chitarra battente, τον ∆ηµήτρη Σαν-δαλή στο κοντραµπάσο, τον Μάρκο Κοντό και τονΓιάννη Ρίζο στο µαντολίνο, τη Maja Musu στο κλαρι-νέτο και τη Σοφία Ευκλείδου στο βιολοντσέλο και φω-νητικά), υπεύθυνοι όλοι τους γι αυτό το γοητευτικόταξίδεµα στη Νάπολη, την Καµπανία , την Καλαβρίακαι το Παλέρµο, πιστεύω πως οι ταραντέλες ευτήχη-σαν να αποδουούν από την Κωνσταντίνα Σαραντο-πούλου, η φωνή της οποίας, ειδικά στο Riturnella,ακούγεται σαν να έρχεται κατευθείαν από την αυλήκάποιου λαϊκού σπιτιού των χρόνων της ιταλικής Ανα-γέννησης. Η έκδοση µε δίγλωσσο ένθετο σε ελλη-νικά κα αγγλικά είναι εξαιρετικά καλόγουστη.

Α.Μπ

ΣΣυυλλλλοογγήή TTaannggoo GGrreeccooUUNNIIVVEERRSSAALL

«Από την Αφρική στην Αργεντινή κι απ’ το Παρίσι στηνΑθήνα». Μ’ αυτή τη φράση συνοψίζει τη διαδροµή τουταγκό, το, δίγλωσσο(ελληνικά – αγγλικά), ένθετο τουcd “Tango Greco”. Και πράγµατι, το ταγκό αποτελεί,πλέον, έναν παγκόσµιο ρυθµό, που, όµως, έχει τιςδικές του ιδιαιτερότητες στην κάθε γωνιά της γηςµας. Αυτή, λοιπόν, την “ιδιαιτερότητα” του ελληνικούταγκό προσπάθησε να παρουσιάσει ο Μιχάλης Κουµ-πιός, µέσα από την συλλογή “Tango Greco”, που επι-µελήθηκε, και στην οποία περιέχονται δεκατρία(13)από τα πιο χαρακτηριστικά σύγχρονα ελληνικά ταγκό. Ο συνθέτης Μιχάλης Κουµπιός είναι ένας ανήσυχοςκαλλιτέχνης που ψάχνεται δηµιουργικά µε την µου-σική πέρα από σύνορα κι έχει καταφέρει να συνδυά-σει, αρµονικά κι επιτυχηµένα, στο έργο του, τοελληνικό µε το παγκόσµιο. Παράλληλα δε, έχει συµ-µετάσχει, εκπροσωπώντας τη χώρα µας, σε γνωστέςworld music συλλογές(“Buddha Bar”), ενώ έχει επι-µεληθεί, κλασικές πια, world project παραγωγές,όπως τις συλλογές “Balkan Voices I & II”. Οπότε,όντως, ήταν το πιο κατάλληλο κι έµπειρο πρόσωπογια να συλλέξει και να παρουσιάσει, σε µια διεθνή κυ-κλοφορία, τα πιο χαρακτηριστικά σύγχρονα ελληνικά

τραγούδια σε ρυθµό ταγκό. Έτσι λοιπόν, µέσα από το “Tango Greco” “παρελαύ-νουν” συνθέσεις των Μιχάλη Σουγιούλ, ∆ιονύση Σαβ-βόπουλου, Σταµάτη Κραουνάκη, Χαρούλας Αλεξίου,

Γιώργου Καζαντζή, Στέφανου Κορκολή,Μιχάλη Χατζηγιάννη, Αντώνη Μιτζέλουκ.ά., ερµηνευµένες από µεγάλες φωνέςσαν της Μαρινέλλας, της Αλεξίου, τηςΠρωτοψάλτη και της Γλυκερίας, αλλά κιόµορφων νεότερων, σαν της ΜελίναςΑσλανίδου και της ∆έσποινας Ολυµπίου.Χαρακτηριστικό, επίσης, είναι το «ΤαγκόΒουβό» του ∆ιονύση Σαββόπουλου, ενώ,θα πρέπει να επισηµάνουµε ότι συµπε-ριλαµβάνονται και τρία κοµµάτια, των Ma-genta(«Όλα έχουν µείνει»), ΜιχάληΝικολούδη(“Hydra Tango”) και ΜιχάληΚουµπιού (“Piraeus Tango”), οι εκτελέ-σεις των οποίων έγιναν αποκλειστικά γι’

αυτήν τη συλλογή.

BBaallkkaann RRaaddiiooTThhee SSppiirriitt ooff tthhee GGrreeeekk MMoouunnttaaiinnss

UUnniivveerrssaallΟι δυο αυτές συλλογές της UNIVERSAL (”BalkanRadio” & “The spirit of the Greek mountains”), πουµόλις κυκλοφόρησαν στην εγχώρια και διεθνή αγορά,έχουν ως πρόθεση να µας συντονίσουν στις βαλκα-νικές µουσικές συχνότητες και να µας περιπλανή-σουν στα ελληνικά βουνά. Προσπαθούν, δηλαδή, ναµας παρουσιάσουν το σύγχρονο µουσικό βαλκανικότοπίο, αλλά και συνθέσεις σηµαντικών Ελλήνων δη-µιουργών που είναι εµπνευσµένες από τα ελληνικάβουνά. Η επιµέλεια των δυο cd, ανήκει, σε έναν από τουςσυµµετέχοντες συνθέτες, το Μιχάλη Κουµπιό, αυτόντον υπερδραστήριο άνθρωπο της σύγχρονης ελληνι-κής µουσικής σκηνής, που, συνάµα, είναι κι άρτια ενη-µερωµένος για το διεθνές µουσικό γίγνεσθαι. Ας συντονιστούµε λοιπόν σ’ αυτό το βαλκανικό ρα-διόφωνο κι ας ξεκινήσουµε το µουσικό ταξίδι µας σταελληνικά βουνά. Το «Balkan Radio» είναι µια εκρηκτική - ευτυχώς µόνοµουσικά – συλλογή, µε χαρακτηριστικούς ήχους τουσύγχρονου βαλκανικού µουσικού τοπίου. Περιλαµβά-νει συµµετοχές και συνθέσεις Ελλήνων, Αλβανών,Βούλγαρων, Σέρβων, Ρουµάνων και Τούρκων. Από το”kalasnjikov” του Γκόραν Μπρέγκοβιτς, τον Theodo-sii Spassov και τη Sezen Aksu , µέχρι τους δικούς µαςΣαββόπουλο, Νταλάρα και Πρωτοψάλτη.Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν - στα πλαίσια της υπέρ-βασης που πάντα επιτυγχάνει η µουσική - οι ιδιαίτε-ρες στιγµές καλλιτεχνικών συµπράξεων, όταν, γιαπαράδειγµα, ο Γιώργος Νταλάρας τραγουδάει τον Αλ-βανό Dasho Kurti κι η Λιζέτα Καληµέρη τραγουδάΓιώργο Καζαντζή µαζί µε την Τουρκάλα Dilek Kots, έτσισαν µια συµβολική πράξη βαλκανικής αλληλεγγύης κιαδελφοσύνης. Αξιοπρόσεκτα είναι, επίσης, το εξώ-φυλλο και το ένθετο του cd, τα οποία τα κοσµούνεκρηκτικά, µουσικά – κι όχι µόνο – υλικά, της βαλκα-νικής πραγµατικότητας! Συνεργασία : http://www.e-orfeas.gr

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ


ΤΤοο ∆∆ΝΝΤΤ κκααιι ηη χχοολλέέρραα

ΜΜιιαα γγεεννιιάά ππρριινν ηη θθέέσσηη ττωωνν υυππεευυθθύύννωωνν δδηηµµόόσσιιααςς υυγγεείίααςς ήήτταανν όόττιι οοιι λλοοιιµµώώδδεειιςςννόόσσοοιι εείίχχαανν ννιικκηηθθεείί.. ΟΟιι φφοοιιττηηττέέςς ιιααττρριικκήήςς ααπποοθθααρρρρύύννοονντταανν ααππόό ττηηνν εειιδδίίκκεευυσσηησσεε λλοοιιµµώώδδεειιςς αασσθθέέννεειιεεςς ααφφοούύ ήήτταανν έένναα ππεεδδίίοο χχωωρρίίςς µµέέλλλλοονν..

ΈΈκκαανναανν λλάάθθοοςς.. ΤΤοο 11996611 ηη έέββδδοοµµηη ππααννδδηηµµίίαα χχοολλέέρρααςς χχττύύππηησσεε ττηηνν ΙΙννδδοοννηησσίίαα.. ΈΈφφτταασσεεσσττηηνν ΑΑφφρριικκήή ττηη δδεεκκααεεττίίαα ττοουυ 7700 κκααιι ττηη ΝΝόόττιιαα ΑΑµµεερριικκήή ττηη δδεεκκααεεττίίαα ττοουυ 9900.. ΜΜεεττάά ααππόόοολλιιγγόόχχρροοννηη υυπποοχχώώρρηησσηη ηη εελλοοννοοσσίίαα εεππααννήήλλθθεε δδρριιµµύύττεερρηη.. ΗΗ φφυυµµααττίίωωσσηη ““ααννααββααθθµµίί--σσττηηκκεε”” σσεε κκύύρριιαα ααιιττίίαα θθααννάάττοουυ σσεε πποολλλλέέςς χχώώρρεεςς.. ΤΤοο δδόόγγµµαα ττηηςς εεππιιδδηηµµιιοολλοογγιικκήήςς µµεε--ττάάββαασσηηςς ήήτταανν ααππεελλππιισσττιικκάά λλααννθθαασσµµέέννοο.. ΟΟιι λλοοιιµµώώδδεειιςς ννόόσσοοιι ααπποοττεελλοούύνν σσηηµµααννττιικκόόππρρόόββλληηµµαα υυγγεείίααςς ππααγγκκοοσσµµίίωωςς..

ΓΓιιααττίί οοιι ααρρχχέέςς δδηηµµόόσσιιααςς υυγγεείίααςς ππιιάάσσττηηκκαανν σσττοονν ύύππννοο;; ΜΜέέρροοςς ττηηςς ααππάάννττηησσηηςς εείίννααιι όόττιιηη εεππιισσττήήµµηη κκάάννεειι σσυυχχννάά λλάάθθοοςς µµεελλεεττώώννττααςς κκάάττιι άάγγννωωσσττοο υυπποοθθέέ--ττοοννττααςς όόττιι εείίννααιι γγννωωσσττόό.. ΣΣυυχχννάά εείίννααιι,, κκάάττιι πποουυ κκάάννεειι ττηη εεππιισσττήήµµηηδδυυννααττήή,, ααλλλλάά µµεερριικκέέςς φφοορρέέςς δδεενν εείίννααιι,, οοππόόττεε ηη εεππιισσττήήµµηη εείίννααιιαακκόόµµηη ππιιοο ααππααρρααίίττηηττηη κκααιι οοιι εεκκππλλήήξξεειιςς ααννααππόόφφεευυκκττεεςς..

ΤΤρρίίαα ήήτταανν τταα ββαασσιικκάά εεππιιχχεειιρρήήµµαατταα ττωωνν εεππιιδδηηµµιιοολλόόγγωωνν:: 11.. ΠΠοολλλλέέςς λλοοιιµµώώδδεειιςς ννόόσσοοιι υυπποοχχωωρροούύσσαανν γγιιαα σσχχεεδδόόνν 115500 χχρρόόννιιαα σσττηηνν ΕΕυυρρώώππηη κκααιι ττιιςςΗΗΠΠΑΑ.. ∆∆εενν ήήτταανν ππααρράά θθέέµµαα χχρρόόννοουυ νναα αακκοολλοουυθθήήσσοουυνν κκααιι άάλλλλεεςς ννόόσσοοιι..22.. ΤΤαα ““όόππλλαα”” µµααςς όόλλοο κκααιι γγίίννοονντταανν κκααλλύύττεερραα.. ΗΗ ττεεχχννοολλοογγίίαα ααννααππττυυσσσσόότταανν µµεε εεκκρρηη--κκττιικκοούύςς ρρυυθθµµοούύςς..33.. ΟΟ κκόόσσµµοοςς ααννααππττυυσσσσόότταανν.. ΠΠοολλύύ γγρρήήγγοορραα κκααιι οοιι υυππόόλλοοιιππεεςς χχώώρρεεςς θθαα εείίχχαανν τταα ααννάά--λλοογγαα µµέέσσαα κκααιι εεππιιττυυχχίίεεςς..ΚΚααιι τταα ττρρίίαα εεππιιχχεειιρρήήµµαατταα ήήτταανν ππιιθθααννοοφφααννήή ααλλλλάά λλααννθθαασσµµέένναα.. ΠΠααρρόόλλοο πποουυ εεννεείίχχααννιισσττοορριικκόόττηητταα υυππέέφφεερραανν ααππόό ππααννττεελλήή άάγγννοοιιαα ττηηςς ιισσττοορριικκήήςς εεννδδεεχχοοµµεεννιικκόόττηηττααςς ήή ππωωςςιισσττοορριικκέέςς ααλλλλααγγέέςς µµεεττααββάάλλλλοουυνν ττιιςς σσυυννθθήήκκεεςς µµεελλλλοοννττιικκώώνν ααλλλλααγγώώνν..

ΤΤοο ππρρώώττοο ππρρόόββλληηµµαα εείίννααιι όόττιι έέββλλεεππαανν σσεε έένναανν πποολλύύ σσττεεννόό χχρροοννιικκόό οορρίίζζοονντταα.. ΠΠρρώώττηηεεππιιδδηηµµίίαα ππααννώώλληηςς χχττύύππηησσεε ττηηνν ΕΕυυρρώώππηη ττηηνν εεπποοχχήή ττοουυ ΙΙοουυσσττιιννιιααννοούύ,, εεπποοχχήή ππααρραακκµµήήςςττηηςς ΡΡωωµµααϊϊκκήήςς ΑΑυυττοοκκρρααττοορρίίααςς.. ΗΗ δδεεύύττεερρηη,, εεµµφφααννίίσσττηηκκεε ττοο 1144οο ααιιώώνναα,, ττηηνν εεπποοχχήή κκρρίί--σσηηςς ττηηςς φφεεοουυδδααρρχχίίααςς.. ΗΗ ττρρίίττηη σστταα ττέέλληη ττοουυ 1177οουυ ααιιώώνναα σσττηη ββόόρρεειιαα ΙΙττααλλίίαα ωωςς ααπποοττέέ--λλεεσσµµαα εεκκττεεττααµµέέννωωνν πποολλέέµµωωνν,, λλιιµµοούύ κκααιι µµααζζιικκώώνν µµεετταακκιιννήήσσεεωωνν.. ΤΤοο ππιιοο κκαατταασσττρροοφφιικκόόεεππιιδδηηµµιιοολλοογγιικκόό γγεεγγοοννόόςς πποουυ γγννωωρρίίζζοουυµµεε σσυυννδδέέεεττααιι µµεε ττηηνν µµεεττάάδδοοσσηη αασσθθεεννεειιώώνν κκααιιέένναα µµίίγγµµαα υυππεερρεερργγαασσίίααςς,, ππεείίννααςς κκααιι φφόόννωωνν πποουυ αακκοολλοούύθθηησσαανν ττηηνν αανναακκάάλλυυψψηη ττηηςς ΑΑµµεε--ρριικκήήςς ααπποοδδεεκκααττίίζζοοννττααςς ωωςς κκααιι ττοο 9900%% ττοουυ ιιθθααγγεεννοούύςς ππλληηθθυυσσµµοούύ.. ΗΗ ββιιοοµµηηχχααννιικκήή εεππαα--ννάάσστταασσηη σσυυννδδέέεεττααιι µµεε έένναα κκοοκκττέέιιλλ αασσθθεεννεειιώώνν πποουυ εεµµφφααννίίσσττηηκκαανν σσττιιςς µµεεγγααλλοουυππόόλλεειιςς..ΑΑννττίί λλοοιιππόόνν νναα µµιιλλάάµµεε γγιιαα δδιιααρρκκήή υυπποοχχώώρρηησσηη ττωωνν εεππιιδδηηµµιιώώνν ππρρέέππεειι νναα δδοούύµµεε όόττιι κκάάθθεε

µµεεγγάάλληη ααλλλλααγγήή σσττηηνν κκοοιιννωωννίίαα,, σσττηη σσύύννθθεεσσηη ττοουυ ππλληηθθυυσσµµοούύ,, σσττηη χχρρήήσσηη ττηηςς γγηηςς,, σσττοοκκλλίίµµαα,, σσττηη δδιιααττρροοφφήή,, εεππιιφφέέρρεειι ααλλλλααγγήή σσττηη δδηηµµόόσσιιαα υυγγεείίαα,, µµεε έένναα ννέέοο ππρρόόττυυπποο αασσθθεε--ννεειιώώνν..

ΤΤοο δδεεύύττεερροο ππρρόόββλληηµµαα ήήτταανν όόττιι έέββλλεεππαανν ττοο θθέέµµαα σσττεεννάά κκααιι ααππόό µµίίαα άάλλλληη άάπποοψψηη.. ΟΟιιεεππιιδδηηµµιιοολλόόγγοοιι µµεελλεεττοούύσσαανν ττοονν άάννθθρρωωπποο.. ΑΑνν όόµµωωςς εείίχχαανν σσυυζζηηττήήσσεειι µµεε γγεεωωππόόννοουυςς κκααιικκττηηννιιάάττρροουυςς θθαα εείίχχαανν δδεειι ααννττίίσσττοοιιχχαα ππρρόόττυυππαα µµεεττάάδδοοσσηηςς ννέέωωνν αασσθθεεννεειιώώνν σστταα φφυυττάά κκααιιτταα ζζώώαα κκααιι νναα τταα µµεεττααφφρράάσσοουυνν ωωςς σσήήµµαατταα κκιιννδδύύννοουυ..

ΟΟ ττρρίίττοοςς ττοοµµέέααςς σσττεεννήήςς ααννττίίλληηψψηηςς ττωωνν εεππιιδδηηµµιιοολλόόγγωωνν ήήτταανν σσττηη θθεεωωρρίίαα.. ΟΟιι αασσθθέέ--ννεειιεεςς δδεενν εεξξεεττάάζζοονντταανν υυππόό ττοο ππρρίίσσµµαα ττηηςς εεξξέέλλιιξξηηςς κκααιι ττηηςς οοιικκοολλοογγίίααςς ττωωνν οορργγααννιι--σσµµώώνν φφοορρέέωωνν.. ΟΟ ππααρραασσιιττιισσµµόόςς δδεενν εείίννααιι έένναα φφααιιννόόµµεεννοο πποουυ ττοο δδιιααγγρράάφφεειιςς µµεε έέννααχχάάππιι.. ΕΕίίννααιι µµιιαα ααππόό ττιιςς κκύύρριιεεςς εεκκδδηηλλώώσσεειιςς ττοουυ φφααιιννοοµµέέννοουυ ττηηςς ζζωωήήςς.. ΕΕππιιππλλέέοονν,, κκάάθθεεααππόόππεειιρραα νναα δδιιααχχεειιρριισσττεείί κκααννεείίςς έένναα ππααρράάσσιιττοο εεππιιφφέέρρεειι ααννττιιδδρράάσσεειιςς ααππόό ττοονν οορργγαα--ννιισσµµόό ααυυττόόνν.. ΗΗ ααννάάππττυυξξηη ααννθθεεκκττιικκόόττηηττααςς σσεε ααννττιιββιιοοττιικκάά κκααιι φφυυττοοφφάάρρµµαακκαα σσυυζζηηττεείί--ττααιι ήήδδηη ααππόό ττηη δδεεκκααεεττίίαα ττοουυ 4400..

ΤΤέέλλοοςς,, ηη ππρροοσσδδοοκκίίαα όόττιι ““ηη ααννάάππττυυξξηη θθαα εεππιιφφέέρρεειι εευυηηµµεερρίίαα κκααιι υυγγεείίαα”” εείίννααιι µµύύθθοοςς ττηηςςθθεεωωρρίίααςς ττηηςς ααννάάππττυυξξηηςς.. ΚΚρριιττιικκήή σσττηη ∆∆ιιεεθθννήή ΤΤρράάππεεζζαα κκααιι ττοο ∆∆ΝΝΤΤ κκααττάά ττηη δδιιάάρρκκεειιααττοουυ ψψυυχχρροούύ πποολλέέµµοουυ έέφφττααννεε γγιιαα νναα χχααρραακκττηηρριισσττεείίςς ωωςς κκοοµµµµοουυννιισσττήήςς.. ΣΣττοονν ππρρααγγ--µµααττιικκόό κκόόσσµµοο ττηηςς κκυυρριιααρρχχίίααςς ττωωνν ιισσχχυυρρώώνν οοιικκοοννοοµµιιώώνν,, τταα φφττωωχχάά κκρράάττηη ππρροοφφααννώώςςδδεενν µµπποορροούύσσαανν νναα κκλλεείίσσοουυνν ττοο χχάάσσµµαα.. ΑΑλλλλάά κκααιι ηη σσεε ααππόόλλυυττοουυςς ααρριιθθµµοούύςς ααννάάππττυυξξηηττηηςς οοιικκοοννοοµµίίααςς ττοουυςς δδεενν εεππέέφφεερρεε κκααλλύύττεερρεεςς σσυυννθθήήκκεεςς ζζωωήήςς γγιιαα ττιιςς µµάάζζεεςς ττοουυ κκόό--σσµµοουυ,, οούύττεε όόττιι ππεερριισσσσόόττεερροοιι ππόόρροοιι δδιιααθθέέττοονντταανν γγιιαα κκοοιιννωωννιικκέέςς ααννάάγγκκεεςς..

ΚΚοοιιττώώννττααςς έένναα εεππίίππεεδδοο ππιιοο ββααθθιιάά,, οοιι κκοοιιννωωννιικκέέςς δδιιεερργγαασσίίεεςς ττηηςς φφττώώχχιιααςς κκααιι ττηηςς κκαα--ττααππίίεεσσηηςς κκααιι οοιι ττρρέέχχοουυσσεεςς σσυυννθθήήκκεεςς ττοουυ δδιιεεθθννοούύςς εεµµπποορρίίοουυ δδεενν ααπποοττεελλοούύσσαανν αανν--ττιικκεείίµµεεννοο µµεελλέέττηηςς ττηηςς ““ππρρααγγµµααττιικκήήςς εεππιισσττήήµµηηςς”” πποουυ αασσχχοολλεείίττααιι µµεε µµιικκρρόόββιιαα κκααιιγγοοννίίδδιιαα.. ΈΈττσσιι µµιιαα εεππιιδδηηµµίίαα χχοολλέέρρααςς θθεεωωρρεείίττααιι ωωςς οο εερρχχοοµµόόςς πποολλλλώώνν ββαακκττηηρρίίωωνν χχοο--λλέέρρααςς σσεε πποολλλλοούύςς ααννθθρρώώπποουυςς.. ΌΌµµωωςς ηη χχοολλέέρραα όότταανν δδεενν ββρρίίσσκκεεττααιι σσττοονν άάννθθρρωωπποοζζεειι σσεε ππααρράάκκττιιαα ννεερράά µµααζζίί µµεε ττοο φφυυττοοππλλααγγκκττόό.. ΟΟ ππλληηθθυυσσµµόόςς ττοουυ ααυυξξάάννεειι µµααζζίί µµεε ττωωννυυππόόλλοοιιππωωνν φφυυκκώώνν όότταανν τταα ννεερράά θθεερρµµααννθθοούύνν κκααιι εεµµππλλοουυττιισσττοούύνν µµεε αασσττιικκάά ααππόόββλληηττααήή µµεε ααπποοππλλύύσσεειιςς λλιιππαασσµµάάττωωνν.. ΤΤαα ππρροοϊϊόόνντταα ττοουυ δδιιεεθθννοούύςς εεµµπποορρίίοουυ µµεεττααφφέέρροοννττααιι µµεεφφοορρττηηγγάά ππλλοοίίαα πποουυ χχρρηησσιιµµοοπποοιιοούύνν ωωςς έέρρµµαα θθααλλαασσσσιιννόό ννεερρόό ττοο οοπποοίίοο ααδδεειιάάζζεεττααιι σσττοολλιιµµάάννιι ππρροοοορριισσµµοούύ µµααζζίί µµεε τταα ζζοουυζζοούύννιιαα πποουυ ββρρίίσσκκοοννττααιι σσεε ααυυττόό.. ΤΤοο ζζωωοοππλλααγγκκττόόννττρρωωεειι ττοο φφυυττοοππλλααγγκκττόόνν.. ΜΜεε ττηη σσεειιρράά ττοουυ ααυυττόό ττρρώώγγεεττααιι ααππόό τταα ψψάάρριιαα κκααιι ααυυττάά ααππόόττοουυςς κκααττααννααλλωωττέέςς ψψααρριιώώνν µµεεττααξξύύ ττωωνν οοπποοίίωωνν κκααιι οο άάννθθρρωωπποοςς.. ΑΑνν ττοο σσύύσσττηηµµαα δδηη--µµόόσσιιααςς υυγγεείίααςς ττηηςς χχώώρρααςς ππρροοοορριισσµµοούύ έέχχεειι ααπποοσσυυννττεεθθεείί ααππόό ττιιςς δδιιααρρθθρρωωττιικκέέςς ααλλ--λλααγγέέςς σσττηηνν οοιικκοοννοοµµίίαα,, ττόόττεε ηη ππλλήήρρηηςς εερρµµηηννεείίαα γγιιαα ττοο ξξέέσσππαασσµµαα µµιιααςς εεππιιδδηηµµίίααςςχχοολλέέρρααςς ππεερριιλλααµµββάάννεειι ττοο ββαακκττήήρριιοο VViibbrriioo cchhoolleerraaee κκααιι ττοο ∆∆ΝΝΤΤ..

ΕΕλλεεύύθθεερρηη ααππόόδδοοσσηη µµέέρροουυςς ττοουυ άάρρθθρροουυ ττωωνν κκααθθηηγγηηττώώνν ττοουυ ππααννεεππιισσττηηµµίίοουυ HHaarrvvaarrdd,, RR..LLeevviinnss κκααιι RR.. LLeewwoonnttiinn,, ““TThhee rreettuurrnn ooff oolldd ddiisseeaasseess aanndd tthhee aappppeeaarraannccee ooff nneeww oonneess””ααππόό ττοο ββιιββλλίίοο ττοουυςς ““BBiioollooggyy uunnddeerr tthhee iinnfflluueennccee””..

Γράφειo Πέτρoς

Λυµπεράκης

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και η Πυξίδα Της Πόλης παρουσιάζουν :

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑ∆ΟΣΗ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥΣτέλιος Γιακουµάκης

«…Στο φιλότιµο του Κισαµίτη, που τρέχει πάντακοντά στον ξένο, στον αδελφό, στη χαρά και στηλύπη. Η µουσική παράδοση της επαρχίας µας είναιτρανή και περήφανη. Οι Κισαµίτες λάτρεψαν καιλατρεύουν τους παλιούς µουσικούς της επαρχίας,τους Πρωτοµάστορες όπως τους ονόµασαν, µορφέςγλυκές και άγιες, λεβέντες που παρελαύνουν στονκατάλογο που µας άφησε ο Ναύτης. Κραταιά δοξά-ρια βιολιστών ήχησαν στην Κίσαµο πρώτα, από τονΚιόρο ως τον Κουνέλη το Μαύρο και το Ναύτη, και

γλυκύτατα λαγούτα από τους Κουτσουρέληδες, το Μανώλη τον Καρτσώνη και άλλους. Όλοιαυτοί, µε την τέχνη και το µεράκι τους, κράτησαν δροσερή τη ζωή µας, γύρεψαν να γιατρέψουν τιςπληγές του κόσµου, µας χάρισαν σκάλες για να αποδράσοµε από τη βαρβαρότητα της προσωρι-νότητάς µας. Αλήθεια, τι διάβολο θέλει να πει αυτή η τελευταία φράση; Τι αποµένει τώρα; Αποµέ-νει να σεβαστούµε την παράδοσή µας, αποµένει να δουλέψοµε για να φωτιστούν και άλλαστοιχεία, σκοτεινά ή άγνωστα. Η ζωή συνεχίζεται…»

Κεντρική διάθεση βιβλιοπωλείο “Το Βιβλίο”, Πλ. Κολοκοτρώνη 29, τηλ. 28210 28507Πληροφορίες : Πυξίδα της Πόλης


87,6 ΡΑ∆ΙΟ ΑΜΟΡΕ88 LOVE RADIO 88,3 VILLAGE Χανιά 282105304188,8 ΓΑΥ∆ΟΣ FM 88,9 ΚΡΗΤΕΣ89,6 SUPER FM 282105201090,1 ERA SPOR90,5 SPOR FM 282105680091 VENUS 282107470491,5 ∆ΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 282104397991,8 SKAI NEWS 282105300092,1 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ92,5 ΡΑ∆ΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 282202254592,9 ΕΡΑ1 2106009604 /693,2 ΛΑΜΨΗ FM93,5 ΡΑ∆ΙO ΕΝΤΑΣΗ93,8 ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 282104002594,4 ORIGINAL 282109911194,9 ΕΡΑ2 210606682295 ΝOΤOΣ FM 282104002595,295,5 ΡΑ∆ΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 282104024096,2 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 282107069097 ΑΝΤΕΝΝΑ ∆YΤ.ΚΡΗΤΗΣ 282105550597,4 ΡΥΘΜΟΣ 282102846697,7 STAR FM 282105070198,2 MAGIC FM 282105399498,5 SEVENTH SKY 282102013098,8 ΓΝΩΜΗ 98,9 ΧΑΝΙΑ FM 28210 3410699 LOVE RADIO99,2 ΡΑ∆ΙO ΚΡΗΤΗ 281026196299,6 SUPER RADIO 2821088370100,2 MAX FM-Sky 2821055008/9101 MRB 2821020400101,5 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734102,4 ΡΑ∆ΙO ΗΡΑΚΛΕΙO 102,7 STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243103 PLUS 103 2821053989103,5 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑ∆OΣ 2107226868104 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570104,5 SUGAR FM105 ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700105,4 PETPO FM 2821033460106 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ106,5 MUSIC BOX 2821081210 & 40690107 RADIO MELODY 2821093271107,3 Ω∆ΥΣΣΕΑΣ FM107,4 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO 107,9

ΕΕΛΛΛΛΗΗΝΝΙΙΣΣ,, τηλ. 2821051850ΑΑΤΤΤΤΙΙΚΚΟΟΝΝ,, τηλ. 2821040208ΚΚΗΗΠΠΟΟΣΣ,, τηλ. 2821056450PPAALLAACCEE,, τηλ. 2821057757

Στα

σιν

εµ

ά

τη

ς π

όλη

ς

Τη Γαλλία στέλνει στο «σκαµνί» η Ευρωπαϊκή Επιτροπήξεκινώντας κυρωτική διαδικασία (µε την αποστολή προ-ειδοποιητικής επιστολής), για την κίνηση της κυβέρνη-σης της χώρας να επιβάλλει ειδικό φόρο στουςιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθµούς και στις επιχειρή-σεις τηλεπικοινωνιών, προκειµένου να αντισταθµιστεί ηµείωση των εσόδων των κρατικών καναλιών, µετά τηνέξοδό τους από τη διαφηµιστική αγορά.Υπενθυµίζεται ότι η Ε.Ε. είχε υποδεχθεί µε ενθουσια-σµό την απόφαση Σαρκοζί να θέσει εκτός διαφηµιστικήςαγοράς τα δηµόσια κανάλια, ενώ ανάλογη πολιτική

στάση κρατά και για τις άλλες χώρες µέλη. Οι αρµόδιοιεπίτροποι (ανταγωνισµού, media κ.λπ.) έχουν επανει-ληµµένα επικροτήσει αποφάσεις εξόδου κρατικών ρα-διοτηλεοράσεων από την αγορά της διαφήµισης, ανάτην Ευρώπη.Με την προσφυγή κατά της Γαλλίας, η Ε.Ε. σκληραίνειακόµα περισσότερο τη στάση της και προχωρά έναβήµα πιο πέρα υποδεικνύοντας ότι οι όποιες απώλειεςτων κρατικών ραδιοτηλεοράσεων από την έξοδό τουςαπό τη διαφήµιση θα πρέπει να ισοσκελισθούν από πε-ρικοπές στο κόστος και κινήσεις εξορθολογισµού εντός

των τειχών τους και όχι µε επιπλέον φόρους τρίτων. Η γαλλική κυβέρνηση -όπως είχε συµβεί και στη χώραµας επί «βασικού µετόχου»- έχει δυο µήνες στη διά-θεσή της προκειµένου να απαντήσει στην επιστολή πουτης εστάλη, στοιχειοθετώντας την απόφασή της, στησυνέχεια ακολουθεί αιτιολογηµένη γνώµη από πλευράςΕ.Ε. και µετά αν δεν υπάρξει συµµόρφωση, η χώρα πα-ραπέµπεται στο Ευρωπαϊκό ∆ικαστήριο.

ΠΠηηγγήή :: ΗΗ ΝΝΑΑΥΥΤΤΕΕΜΜΠΠΟΟΡΡΙΙΚΚΗΗ 0011//22//22001100 ΕΕππιιµµέέλλεειιαα :: ΜΜ..ΑΑννεευυλλααββήήςς

Στο «σκαµνί» η Γαλλία για τα κρατικά µέσα

• Επανεξελέγη στη θέση του Α’ Αντιπροέδρουτης Ε.Ι.Ε.Τ. ο Αντώνης Μουντάκης

• Στη θέση του Α’ Αντιπροέδρου της ΈνωσηςΙδιοκτητών Επαρχιακού Τύπου (Ε.Ι.Ε.Τ.) επα-νεξελέγη ο ιδιοκτήτης – διευθυντής τηςεφηµερίδας «Νέοι Ορίζοντες» ΑντώνηςΜουντάκης.

• Σε µια εποχή που είναι δύσκολη για τα ΜΜΕχρειάζονται άνθρωποι στις ενώσεις µε διά-θεση για ανιδιοτελή προσφορά και ο Αντώνηςέχει δείξει τη διάθεση για κάτι τέτοιο

• Τέλος Μαΐου – Αρχές Ιουνίου αναµένεται ταεπίσηµα εγκαίνια του Ινστιτούτου ∆ηµοσιο-γραφίας στα Χανιά. Παράλληλα αναµένεται ναενεργοποιηθεί το κοµµάτι των σεµιναρίωναλλά και άλλων δράσεων που σχεδιάζει το ιν-στιτούτο.

• Η κρίση φαίνεται να χτυπά την πόρτα τωνΜΜΕ και στην Κρήτη. Κλείσιµο γραφείων καιαπόλυση εργαζοµένων που επί χρόνια πρό-σφεραν υπηρεσίες αποτελούν τα πρώτακρούσµατα.

• Θέµα υπάρχει και θα υπάρχει σε σχέση µε τηνλειτουργία των ραδιοτηλεοπτικών ΜΜΕ που

συνεχίζουν ουσιαστικά να υπάρχουν χωρίςνόµιµες άδειες. Ένα ερµαφρόδιτο καθεστώςπροσωρινών αδειών που συντηρεί δραστη-ριότητες στο χώρο που συχνά χαρακτηρίζον-ται από την αδιαφάνεια και τις ύποπτεςσυναλλαγές. Το περιεχόµενο, ο χαρακτήρας,το µονοπωλιακό δικαίωµα που αδιαφανώςέχουν «κατακτήσει» κάποιοι στο χώρο έχουνγεννήσει και στην περιφέρεια τις πλέον νο-σηρές καταστάσεις. Το δικαίωµα στην ελεύ-θερη ραδιοφωνία έχει µετατραπεί σε έναιδιότυπο µονοπώλιο και µάλιστα µε ένα τρόποπου κατά κανόνα ξέρουν οι παροικούντεςστην Ιερουσαλήµ ότι δεν έχει να κάνει σε τί-ποτα µε το ελεύθερη, συχνά ούτε καν µε τοραδιοφωνία… Όλα αυτά σε µια εποχή που τακλειστά επαγγέλµατα ανοίγουν…

• Όλα τα παραπάνω µε το ΕΣΡ να λειτουργείστη λογική του πρόστιµο-εισπράκτορα. Πρό-στιµα για υπέρβαση χρόνου διαφηµίσεων, πα-ράνοµες δικτυώσεις, χαρακτήρα σταθµών,πολλαπλές εκποµπές και ότι άλλο µπορείτενα φανταστείτε. Παράλληλα η ΕΕΤΤ εφαρµό-ζει ένα νόµο κατά περίπτωση και κατά το δο-

κούν κλείνοντας σταθµούς ανά την επικρά-τεια. Αυτά σ΄ένα πρόβληµα που µόνο πολι-τικά µπορεί να λυθεί.

• Πληροφορίες µας λένε ότι ζευγάρι του Αθη-ναϊκού εκδοτικού κόσµου ετοιµάζεται να µε-τακοµίσει στην Κρήτη όπου µε όχηµαυπάρχουσα εφηµερίδα θα επιδιώξει τοάνοιγµα παγκρήτιου φύλλου..!

• Παράλληλα ακούµε για φύλλα φαντάσµαταπου εµφανίζονται ως κοµήτες. Με πλαστήαρίθµηση και συνεργάτες φαντάσµατα …Αυτά όλα σήµερα που έτσι κι αλλιώς όλα είναιτρέλα!!!

• Καλή δύναµη.

Υ.γ. Η στήλη αποτελεί προϊόν συλλογικότητας.Ως εκ τούτου περιµένουµε τη συµβολή σας.

ΕΕννηηµµεερρώώσσττεε µµααςς,, γγιιαα νναα εεννηηµµεερρώώσσοουυµµεε !!««ΠΠΥΥΞΞΙΙ∆∆ΑΑ ττηηςς ΠΠόόλληηςς»»

ΤΤΗΗ 5533 ΤΤΚΚ 7733113311 ΧΧΑΑΝΝΙΙΑΑ ΚΚΡΡΗΗΤΤΗΗΣΣΤΤΗΗΛΛ :: 22882211007744110044 // 66997744773399112222

ΦΦΑΑΞΞ :: 22882211003366336644ee--mmaaiill:: iinnffoo@@ppyyxxiiddaa..ggrr

Μέσα Μαζικής Ενηµέρωσης

ΗΗ ααρράάχχννηη σσττοονν οουυρρααννόόΗ πιο έντονη ανάµνηση που έχω από τον πατέρα µου δεν είναι η µορφήτου, όσο παράξενο κι αν ακούγεται αυτό, ούτε κάποιο άλλο χαρακτη-ριστικό της παρουσίας του, η φωνή του για παράδειγµα ή το πρόσωπότου, τα µάτια του και ο τρόπος που σε κοίταζε ή τα χέρια του µε τα µα-κριά δάκτυλα και τη βέρα που του έπεφτε φαρδιά και, όταν ήταν αφη-ρηµένος, την έβγαζε και την έβαζε συνεχώς σαν κάποιον που σκέφτεταιαν αξίζει τον κόπο να την κρατήσει. Αυτό που πρώτο µου ‘ρχεται στοµυαλό είναι ο ήχος από τα βήµατά του στο ξύλινο πάτωµα του γραφείουτου ακριβώς πάνω από το καθιστικό µας, όταν κλειδωνόταν εκεί µε τις

ώρες και µε τις µέρες και δε µιλούσε σε κα-νένα µας και δεν τον βλέπαµε καθόλουπαρά µόνο σπάνια και εντελώς κατά τύχη,όταν η φυσική ανάγκη τον πίεζε να επισκε-φτεί την τουαλέτα που ήταν στον κάτωόροφο δίπλα στο υπνοδωµάτιο των γονιώνµου. Και τότε ακόµα περνούσε από δίπλαµας σαν ένας ξένος που κάποια παράξενη

συγκυρία τον έκανε προσωρινό συγκάτοικό µας και που οφείλαµε ναανεχτούµε για όσο χρονικό διάστηµα χρειαζόταν.

Το βλέµµα του γλιστρούσε πάνω µας χωρίς να µας αναγνωρίζει,χωρίς να ζητάει να πάρει κάτι από µας ή να µας παραχωρήσει το ελά-χιστο. Έπειτα από τη σύντοµη αυτή διέλευση άφηνε πίσω του τρίαάτοµα να προσποιούνται δήθεν τους αδιάφορους, ότι δεν τρέχει τί-ποτε, να προσπαθούν επίµονα να µην τον κοιτάξουν ενώ του έριχνανσυνεχώς κλεφτές µατιές προσπαθώντας να µη γίνουν αντιληπτοί απότους υπόλοιπους και κλειδωνόταν πάλι στο γραφείο του, όπου άρχιζεξανά να βηµατίζει στο σταθερό του ρυθµό, ούτε πολύ γρήγορα ούτεπολύ αργά συνέχεια και συνέχεια στον ίδιο ρυθµό, χιλιόµετρα ατελεί-ωτα, θαρρείς και κάποια εσωτερική φωνή τον υποχρέωνε να διανύσειτερατώδεις αποστάσεις µέσα στους τέσσερις τοίχους του γραφείουτου, οδεύοντας προς έναν τόπο που µόνο αυτός ήξερε και για τονοποίο εµείς οι υπόλοιποι δεν είχαµε την παραµικρή ιδέα. Τα βήµατάτου αντηχούσαν στο καθιστικό, λόγω της ανύπαρκτης ηχοµόνωσης σανένας αποτρόπαιος µετρονόµος. Ήταν οι µέρες που η µητέρα θυµότανξανά την παλιά της αγάπη για τη µουσική και το καθιστικό µας αντη-χούσε από εκκωφαντικές µελωδίες, οι ίδιοι δίσκοι έπαιζαν ξανά καιξανά στο παλιό µας πικ-απ που έχανε στροφές και ανάγκαζε κάποιοναπό µας να πάει τρέχοντας και να ξαναβάλει τη βελόνα στη σωστή της

θέση. Όµως εγώ ακόµα και τότε, πίσω από το µουσικόχαλί, µπορούσα να ακούσω καθαρά τα βήµατα του πα-τέρα µου που πήγαινε κάπου εντελώς µόνος, αφήνον-τας όλους εµάς του υπόλοιπους πίσω του. Ίσως και οιάλλοι να το είχαν καταλάβει. Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν τοσυζητήσαµε.

Ήταν οι µέρες που η µητέρα θυµόταν ότι είχε µιαν αδερφή σε µιαπόλη µε παράξενο όνοµα, κάπου νοτιοδυτικά, και µιλούσαν µαζί µε τιςώρες και η µητέρα µου ήταν πάντα σοβαρή και προσπαθούσε να µην κα-ταλάβουµε ότι κλαίει και γι’ αυτό ισχυριζόταν ότι έχει συνάχι ή γρίπη ήτυφοειδή πυρετό. Έγώ έκανα ότι παίζω και ότι ήµουν προσηλωµένος σεµια σηµαντική µάχη που λάµβανε χώρα στο χαλί του καθιστικού, η βε-λόνα στο πικ-απ πηδούσε ελεύθερη από κάθε επίβλεψη πάνω απόστίχους και νότες , άλεθε µουσικά κοµµάτια και γενικά έκανε του κε-φαλιού της κι εγώ έστηνα αυτί κι άκουγα τα βήµατα από ψηλά και σκόρ-πιες λέξεις απ’ όσα έλεγε η µητέρα µου στο τηλέφωνο. Κατάθλιψη .Συναισθηµατική διαταραχή. Αυτές δεν είναι λέξεις που δεν ταιριάζουνδίπλα στη λέξη πατέρας. Κι ακόµα πιο πολύ δίπλα στις λέξεις πατέ-ρας µου. Περισσότερο ταιριάζουν να περιγράψουν την περίπτωση κά-ποιου κοινού γνωστού ή να περιγράψουν κάποιον φίλο φίλου ή τονµακρινό ξάδελφο του παιδιού που κάθε Κυριακή µοιράζει τις εφηµερί-δες στη γειτονιά. Θέµατα δηλαδή µε τα οποία ξεµπερδεύεις µέσα σεδυο τρία λεπτά µετά από ένα χορταστικό δείπνο κι έπειτα µιλάς για τιςασυνήθιστα κρύες µέρες µες στην καρδιά της άνοιξης και για το γιο τηςκυρίας Τζόουνς που απέτυχε για τρίτη συνεχόµενη φορά σε κάποιεςεξετάσεις.

Κάθε φορά που έπιαναν τον πατέρα µου οι κρίσεις, η υπόλοιπη οι-κογένεια ακολουθούσε ένα συγκεκριµένο τυπικό, θαρρείς και ήµαστανσυνεννοηµένοι. Ίσως να ήµασταν κιόλας. Μ’ αυτή τη βουβή συνεννόησηπου συνέχει τους απελπισµένους. Ο αδελφός µου εξαφανιζόταν από τοσπίτι. Μερικές φορές δεν κοιµόταν σε µας ούτε καν τα βράδια. Τηνέβγαζε σε φίλους ή όπως πολύ αργότερα µου εκµυστηρεύτηκε σε µίααπό τις ελάχιστες φορές που άφησε τον εαυτό του να µιλήσει για ταπαλιά, στα παγκάκια του πάρκου δίπλα στους άστεγους αλκοολικούς.Η µητέρα µου σιδέρωνε µανιωδώς ρούχα. Όρθια πάνω από τη σιδε-ρώστρα µε µια στοίβα ρούχα δίπλα της που έφτανε στο ύψος µου, καιήµουν αρκετά ψηλό για την ηλικία µου παιδί, περνούσε ξανά και ξανάτα ίδια φθαρµένα παντελόνια και πουκάµισα. Πάντα είχα την ανεπιβε-βαίωτη υποψία πως η µητέρα µου φυλούσε µια παρακαταθήκη ασιδέ-ρωτων ρούχων σε κάποια κρυφή ντουλάπα του σπιτιού και την εµφάνιζεόποτε οι περιστάσεις το απαιτούσαν. Έγώ πάλι το έριχνα στη µελέτη.

Τις περιόδους που ο πατέρας µου ήταν σε κατάθλιψη οι βαθ-µοί µου παρουσίαζαν κατακόρυφη άνοδο. Αυτό βέβαια δενεπηρέαζε καθόλου την κατάστασή του. Παρόλα αυτά την τε-λευταία χρονιά πήρα αριστείο. Κανείς όµως από την οικογέ-νεια δεν το γιόρτασε.Στον ύπνο µου έβλεπα διαρκώς το ίδιο όνειρο. Και τώρα το

βλέπω πολλές φορές, αν και πέρασαν τόσα χρόνια και κοντεύω πιανα φτάσω την ηλικία του πατέρα µου. Έβλεπα ότι µας είχε εγκατα-λείψει και είχε κάνει άλλη δική του οικογένεια. Είχε µάλιστα και παιδίκι εγώ σκεφτόµουνα ποια συγγένεια µε συνδέει άραγε µε αυτούς τουςανθρώπους. Τον συναντούσα έπειτα από χρόνια και προσπαθούσα νακρύψω πόσο πολύ είχα πληγωθει και να το παίξω αδιάφορος. Μέσαµου όµως αναρωτιόµουν αν ήταν ευτυχισµένος και αν οι δικοί του ήτανευτυχισµένοι και αυτόµατα απάντουσα αρνητικά, τι προκοπή να δεις µεέναν τέτοιο άνθρωπο, βαθιά µου όµως ήξερα πως η απάντηση και σταδυο ερωτήµατα ήταν καταφατική και απορούσα µέσα στον ύπνο µου κιέτσι ξυπνούσα λαχταρώντας τον πατέρα µου περισσότερο από ποτέ.∆εν έµενε συνέχεια στο γραφείο του ο πατέρας. Έβγαινε καµιά φορα

έξω και τότε έπρεπε όλοι να ήµαστε σε επιφυλακή. Ένα βράδυ δεν γύ-ρισε καθόλου σπίτι και βγήκαµε το πρωί στα τέσσερα σηµεια του ορί-ζοντα να τον ανάζητήσουµε. Έβρεχε τόσο πολύ. Κανείς µας δεν είχεκοιµηθεί όλο το βράδυ. Τον βρήκα στο κέντρο να µοιράζει φυλλάδια κά-ποιας θρησκευτικής οργάνωσης. Μύριζε. Ο κόσµος έκανε ολόκληροκύκλο για να τον αποφύγει. Ήθελα κάπως να βοηθήσω, ήταν το µόνοπου µου είπε. Αν θέλεις να βοηθήσεις, γίνε άνθρωπος. Μπαµπά, οισυµµαθητές µου µε αποφεύγουν , οι καθηγητές µου µου συµπεριφέ-ρονται σαν να’ µαι κιόλας ορφανός, δεν τον αντέχω τον οίκτο τους, ρεµπαµπά, γύρισε πίσω γιατί σε αγαπάω τόσο πολύ που δεν ξέρω τι νακάνω, γύρισε πίσω γιατί είµαστε όλοι τόσο µόνοι χωρίς εσένα. ∆εν τουείπα τίποτα όµως. Είχα ήδη αποκτήσει µια σοφία εντελώς αταίριαστη γιατην ηλικία µου. Τον έπιασα µόνο απο το χέρι. Η βροχή έσταζε από ταρούχα µας καθώς γυρίζαµε σπίτι.Ούτε ήταν πάντα αµίλητος. Ένα βράδυ που καθόµουν στον κήπο ήρθε

πίσω µου αθόρυβος σαν τη σκιά. Ο ουρανός, µου λέει. Το ξέρεις ότιεκει πάνω υπάρχει µια τεράστια αράχνη που παραµονεύει τα αστέρια;Πλέκει υποµονετικά τον ιστό της. Η αράχνη ξέρει ότι τα αστέρια κι-νούνται και κάποια στιγµή θα πέσουν στον ιστό της. Και είναι χαρού-µενη. Υποµονετική και χαρούµενη. Αυτό που δεν ξέρει η αράχνη είναιότι µαζί µε τα αστέρια κινείται και αυτή. Έτσι ποτέ δεν πρόκειται να ταπιάσει. Όσο κι αν προσπαθεί. Ούτε σε χίλιες χιλιάδες χρόνια. Ποτέ ηαράχνη δε θα πιάσει τα αστέρια. ∆εν είναι κάπως θλιβερό; Έµεινε σιω-πηλός. Κι έπειτα από λίγο µε ρώτησε: αν µπορούσες να διαλέξεις µεποιον τρόπο θα πεθάνεις, τι θα διάλεγες;Εύχοµαι καµιά φορά να µπορούσα να πω πως είναι ψέµα ότι ο πατέ-

ρας µου ρώτησε τον δεκατριάχρονο γιο του κάτι τέτοιο. Πως είναι ψέµαότι έφυγε ένα απόγευµα και δεν τον ξαναείδαµε ποτέ ζωντανό, σανεκείνο το ανέκδοτο µε τον τύπο που πάει για τσιγάρα και δεν ξαναγυ-ρίζει. Μόνο που ο πατέρας µου πραγµατικά δεν ξαναγύρισε. Θέλησε ναδώσει τη δική του απάντηση στο ερώτηµα που είχε κάνει στο γιο τουδυο νύχτες πιο πριν. Μια µαούνα σκουπιδιάρα βρήκε το πτώµα του στοσηµείο που ο ποταµός της πόλης χύνεται στη θάλασσα.

Γράφειo Nίκoς

Xατζηιωάννoυ


ΕΕυυττυυχχώώςς πποουυ ήήρρθθεε ννωωρρίίςς φφέέττοοςς ττοο ΠΠάάσσχχαα κκααιι ααννττααλλλλάάξξααµµεεεευυχχέέςς γγιιααττίί εείίχχααµµεε ββλλαασσττηηµµήήσσεειι ααρρκκοούύννττωωςς µµέέχχρριι ππρρόόττιιννοοςς……ττηηνν ώώρραα πποουυ γγεεννννηηθθήήκκααµµεε ,, ττηηνν ώώρραα πποουυ σσπποουυδδάάσσααµµεε ,,

ττηηνν ώώρραα πποουυ ααπποοφφαασσίίσσααµµεε ……ΤΤιι σσττοο κκααλλόό ααυυττοοααννααίίρρεεσσηη ππεερράά--σσααµµεε --κκααιι ππεερρννάάµµεε δδηηλλααδδήή…… ΘΘυυµµίίζζεειι ηη ώώρραα σσεελλίίδδεεςς ττηηςς ιισσττοο--ρρίίααςς µµεε κκρρααχχ κκααιι ««δδυυσσττυυχχώώςς ‘‘εεππττωωχχεεύύσσααµµεενν»»……ΑΑππόό ττοο 8877 κκααιιδδώώθθεε ζζήήσσααµµεε ττηηνν ααννααττρροοππήή ττωωνν ππααγγκκόόσσµµιιωωνν ιισσοορρρροοππιιώώνν ,, ττοογγκκρρέέµµιισσµµαα ττωωνν ττεειιχχώώνν ,, ττηηνν ααλλλλααγγήή ττωωνν σσυυννόόρρωωνν ,,ήήρρθθεε κκααιι ηη ώώρραανναα ζζήήσσοουυµµεε κκααιι ττηηνν ααυυττοοααννααττρροοππήή ,, µµεε ττηηνν έέννννοοιιαα ττοουυ όό,,ττιι ξξέέρρααµµεεεενν µµέέρρεειι ττοο ξξεεχχννάάµµεε εειιδδααλλλλιιώώςς ηη µµοοιιρροολλααττρρίίαα εείίννααιι ηη ννέέαα µµααςςµµοοίίρραα.. ΜΜοοιιρρααίίαα λλοοιιππόόνν οοφφεείίλλοουυµµεε νναα ααλλλλάάξξοουυµµεε .. ΕΕκκεείίνναα πποουυ µµααςςκκααθθηησσύύχχααζζαανν δδιιαακκυυββεεύύοοννττααιι ,,οουυδδεείίςς γγννωωρρίίζζεειι ττιι θθαα γγίίννεειι σστταα ππεε--ρρήήφφαανναα γγηηρρααττεειιάά ττοουυ κκααιι πποολλύύ ππεερριισσσσόόττεερροο ……οουυδδεείίςς γγννωωρρίίζζεειι ττιιααφφήήννεειι σστταα ππααιιδδιιάά ττοουυ……ΑΑνν ππάάλλιι ττίίπποοτταα ααππόό τταα ττεελλεευυττααίίαα δδεενν σσυυµµ--ββααίίννεειι ττόόττεε ααππλλώώςς µµααςς δδοουυλλεεύύοουυνν ψψιιλλόό γγααζζίί.. ΗΗ κκααττάάσστταασσηη µµοοιιάάζζεειιµµεε ττοονν αασσττρροοννααύύττηη πποουυ λλόόγγωω έέλλλλεειιψψηηςς ααττµµόόσσφφααιιρρααςς δδεενν µµπποορρεείίνναα κκλλάάψψεειι ,,γγιιαα ττηηνν αακκρρίίββεειιαα,, ηη ααπποουυσσίίαα ββααρρύύττηηττααςς δδεενν εεππιιττρρέέππεειισστταα δδάάκκρρυυαα νναα ττρρέέξξοουυνν ,, έέττσσιι κκααιι εεµµεείίςς λλόόγγωω έέλλλλεειιψψηηςς πποολλιιττεείίααςςδδεενν θθαα µµπποορροούύµµεε νναα σσχχεεδδιιάάζζοουυµµεε ττοο ααύύρριιοο ,, γγιιαα ττηηνν αακκρρίίββεειιαα,, δδεεννθθαα µµπποορροούύµµεε νναα κκάάννοουυµµεε όόννεειιρραα .. ΈΈττσσιι όόµµωωςς ππωωςς θθαα ββαασσττάάξξοουυµµεεττοο σσήήµµεερραα ;; ΟΟιι άάννθθρρωωπποοιι όόµµωωςς χχωωρρίίςς ααυυττόό ττοο ζζωωττιικκόό σσττοοιιχχεείίοοααππλλώώςς εεππιιββιιώώννοουυνν .. ΗΗ ζζωωήή σσττεεγγννώώννεειι ,, ααφφυυδδααττώώννεεττααιι ..ΚΚααιι αανναα--ρρωωττιιέέµµααιι γγιιααττίί ττοο ηηλλίίοουυ φφααεειιννόόττεερροο νναα µµηηνν εείίννααιι εεφφιικκττόό ;; ΓΓιιααττίί ττοοααυυττοοννόόηηττοο νναα εείίννααιι ττοο δδυυσσκκοολλόόττεερροο ;; ΜΜήήππωωςς ττεελλιικκάά εείίµµαασσττεε σσττοοέέλλεεοοςς µµιιααςς ππααγγκκόόσσµµιιααςς ββλλαακκεείίααςς πποουυ κκάάπποοιιοοιι ττηηνν οοννοοµµάάζζοουυνν εεππιι--ττυυχχίίαα ;; ΜΜήήππωωςς έέχχοουυµµεε ααφφεεθθεείί σσττοο έέλλεεοοςς ττηηςς κκααττάάχχρρηησσηηςς ττηηςςββλλαακκεείίααςς ααππόό κκάάπποοιιοουυςς ;; ΜΜιιαα θθεεααττρριικκήή ππααρράάσστταασσηη,, ««ΣΣεεµµιιννάάρριιοοββλλαακκεείίααςς»» λλέέγγεεττααιι ,, µµεε ώώθθηησσεε σσεε ααυυττήή ττηη σσωωττήήρριιαα γγιιαα ττηηνν ψψυυχχήήµµοουυ σσκκέέψψηη ,, γγιιααττίί οο ννοουυςς µµοουυ θθοολλώώννεειι όότταανν σσκκέέφφττοοµµααιι ππωωςςτταα’’κκαανναα έέττσσιι ;; ΕΕίίννααιι ηη ττέέχχννηη πποουυ ααλληηθθιιννάά µµααςς ββοοηηθθάά νναα ααννττέέξξοουυµµεεττηηνν ααλλήήθθεειιαα ..ΚΚααιι µµααςς ππάάεειι ππιιοο ππέέρραα ..∆∆ηηλλααδδήή νναα ααρρχχίίσσοουυµµεε ννααεελλέέγγχχοουυµµεε ττηη ββλλαακκεείίαα γγύύρρωω µµααςς ,,εειιδδιικκάά εεκκεείίννηη πποουυ ααπποοφφαασσίίζζεειιυυππεεύύθθυυνναα κκααιι γγιιαα ττηη ζζωωήή ττωωνν άάλλλλωωνν ,, όόλλωωνν εεµµάάςς ..

Γράφειη Θεoδoσία∆ασκαλάκη

Πυξίδα 89 - Απρίλιος 2010

Documents

Transcript of Πυξίδα 89 - Απρίλιος 2010