ΦΥΛΛΟ 107XANIA

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011

) (www.pyxida.gr

Καλή Χρονιά!!!

Ιδιώτευση - τέλος. Αλληλεγγύη τώρα

Όσο βαθαίνει η κρίση, όσο σκουραίνουν οι μέρες που βλέπουμε μπροστάμας, όσο η ανα σφάλεια και η κατάθλιψη δείχνουν να γίνονται οι πιο μόνι-μοι σύντροφοί μας, τόσο βλέπουμε να γεννιούνται μικρές ελπίδες φωτόςστη ζωή μας. Ελπίδες που αν και μόλις που αχνοφαίνονται μερικές φορές,παρόλα αυτά σιγά - σιγά γίνονται όλο και περισσότερες. Είναι οι ελπίδεςτης αλληλεγγύης. Η αλληλεγγύη είναι το μόνο φάρμακο της εποχής. Καιαπ΄ ο,τι μπορούμε να καταλάβουμε, παίρνει πραγματικά πολλές μορφές:ξεκινά από την προσωπική αλληλεγγύη εκείνων των ανθρώπων που προ-σφέρονται να βοηθήσουν με όποιον τρόπο μπορούν σε προσωπικό επί-πεδο συγγενείς και φίλους που περνάνε τον γολγοθά τους, και φτάνειμέχρι εκείνους τους ανθρώπους που συμμετέχουν σε νέες συλλογικότη-τες σε επίπεδο γειτονιάς, πόλης, δήμου ή και σε επίπεδο πανελλαδικούδικτύου. Οργανώσεις που μαζεύουν τα "άχρηστα" αντικείμενά μας και ταπροσφέρουν σε αυτούς που τα χρειάζονται (ρούχα, μικροαντικείμενα, συ-σκευές...), οργανώσεις που διοργανώνουν μαγείρεμα, συσσίτια, οργανώ-σεις που προσφέρουν δωρεάν μαθήματα κ.λ.π. Είναι αυτό που είχαμε χάσειόλοι οι νεοέλληνες, αυτό που μέχρι και πριν από δύο χρόνια δεν μπορού-σαμε να φανταστούμε πως το έχουμε ανάγκη, δεν μπορούσαμε να σκε-φτούμε ότι θα το κάναμε οι ίδιοι ή ότι κάποιοι άλλοι θα έκαναν κάτι τέτοιογια εμάς. Ναι, με πόνο και οδύνη αναγνωρίζουμε, μεταβάλλουμε, βελτιώ-νουμε τους εαυτούς μας. Με πείνα, ενδεχομένως... Αλλά τελικά πρέπειφάινεται να πιάσεις πάτο για να καταλάβεςι πόσο δυνατός είσαι για τονεαυτό σου αλλά και για τους άλλους. Μακάρι, όροι όπως "παρτακισμός"και "ιδιώτης" (από εκεί βγήκε και το Αγγλικό idiot) να προκαλούν σε λίγοκαιρο την μήνι και την αποστροφή όλων μας. Δύσκολο; Θα φανεί...

Αντώνης Περιβολάκης

Εβίβα των κορόιδων

Από το 90 ως το 2007 το ΑΕΠ μεγάλωσε 5,5 φορές, η κερδοφορία τωνεπιχειρήσεων 28 φορές και οι μισθοί 1 φορά. Για να ξέρουμε ποιοιτα φάγανε. Άραγε χρειάζεται σήμερα φιλοσοφία να ξέρουμε ποιοι

εξακολουθούν να ληστεύουν και από ποιους; Το χειρότερο είναι ότι η ταμ-πέλα που κρατάνε λέει από μπροστά “μνημόνιο” και “λιτότητα” και απόπίσω “εβίβα των κορόιδων”.

Π.Λ.

Για το 2012

Τα τελευταία χρόνια δίνουν και παίρνουν οι καταστροφικές εικασίες που μι-λούν για το επερχόμενο "τέλος του κόσμου" το 2012. Όλοι έχουμε ακού-σει μέχρια και τα πιο ακραία εσχατολογικά σενάρια να κυκλοφορούν σεόλα τα μέσα. Από επιτήδειους που θέλουν να εκμεταλλευτούν οικονομικάτις φοβίες του κόσμου προσφέροντάς τους δήθεν αναλύσεις για το Τέλοςτου Κόσμου που πλησιάζει μέχρι και "σοβαρούς επιστήμονες" που προ-βαίνουν σε αστρολογικού ή δήθεν αστρονομικού τύπου εκτιμήσεις για τοτι πρόκειται να συμβεί και για το πως θα τελειώσουν όλα. Υπάρχει μία αναντίρητη πραγματικότητα: ότι τα πράγματα για την συντρι-πτική πλειοψηφία των κατοίκων του πλανήτη είναι δύσκολα έως εξαιρε-τικά σκληρά. Διεθνής οικονομική κρίση, οικολογικές καταστροφές, πόλεμοι,αρρώστιες, πείνα, βία, ναρκωτικά, εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωποσε όλα τα επίπεδα. Αν συλλογιστούμε όλα αυτά θα μπορούσαμε αφελώςνα υποστηρίξουμε ότι μάλλον έχεουν δίκιο αυτοί που μας προετοιμάζουνγια το ... μοιραίο. Όμως, ο Άνθρωπος παραμένει Άνθρωπος ακόμα κι αν αυ-τήτη στιγμή μοιάζει να είναι ένα ον που μάλλον απέτυχε το σκοπό του. Εντούτοις, εμείς θα υποστηρίξουμε ότι το 2012 θα είναι μάλλον μια μοναδικήευκαιρία για την είσοδό μας σε μαι νέα εποχή, με νέες αντιλήψεις για τηφύση μας, τον τρόπο που θα λειτουργούμε σε πολιτικό, κοινωνικό και προ-σωπικό επίπεδο, τον τρόπο που θα διαχειριστούμε τη σχέση μας με το πε-ριβάλλον και τους άλλους ανθρώπους. Θα μπορούσε να δει κανείς αυτήντην προοπτική από πολλές διαφορετικές σκοπιές. Όμως όλες, μα όλες οισκοπιές θα πρέπει, φαίνεται, να έχουν έναν κοινό στόχο: την επιβίωση τουανθρώπινου είδους. Και σε αυτό δύσκολα θα βρεις ανθρώπους να διαφω-νήσουν, πλην των παρανοικών. Εμείς ευχόμαστε το "2012" καθώς και ταπεριρέοντα σενάρια να γίνουν αφορμή για την πιο βαθιά σκέψη που θα μαςοδηγήσει πίσω στην ουσία μας ως ανθρώπους. Και πραγματικά, είμαστεπεπεισμένοι πως αυτή η χρονιά θα είναι χρονιά - μεταίχμιο για την αλλαγή

τόσο στο έξω μας όσο και στο μέσα μας...Αντώνης Περιβολάκης

Που πάνε οι Αμερικάνοι μετά το Ιράκ;

Και, ναι! Ω, του θαύματος! οι Αμερικάνοι αποφάσισαν, λεέι να εγκα-ταλείψουν το Ιράκ μετά από την πολυετή πολιορκία που έκαναν σεαυτό με αφορμή την ύπαρξη ενός δικτάτορα, τπου μακαρίτη Σαντάμ

Χουσείν. Σας θυμίζουμε ότι πριν από 8 χρόναι, όταν εισέβαλαν οι Αμερι-κάνοι στο Ιράκ προφασίστηκαν την ύπαρξη πυρηνικών όπλων στο έδαφοςτης χώρας αυτής. Σαθυμίζουμε επίσης την κυνική ομολογία τν ίδιων τωνΑμερικανών πως αυτό ήταν ένα ψέμα και πως επενέβησαν μόνο και μόνογια να έχουν τον πολιτικό έλεγχο μιας από τις πλουσιότερες πετρελαι-οπαραγωγές χώρες του πλανήτη. Ηρθαν οι λύκοι για άλλη μια φορά ναπροστατέψουν το κοπάδι. Κι αφού ποια το αίμα των νεκρών και των τραυ-ματιών αυτού του πολέμου ρέι άφθονο στον Τίγρη και τον Ευφράτη τώραπια οι Γιάνκηδες "αποχαιρετούν" το Ιράκ όταν την ίδια στιγμή έχουν ανοί-ξει σε όλο τον πλανήτη τον μεγαλύτεο αριθμό από μέτωπα και συρράξειςπουθα μπορούσαν ποτέ να διανοηθούν. Βεβαίως και είναι στάχτη στα μάτιατου κόσμου όλα αυτά, βεβαίως και το καταλαβαίνουμε οι περισσότεροι. Ξέ-ρουμε καλά πως από όπου φεύγουν οι Αμερικάνοι βεβαιώνονται πρώτα ότιθα αφήσουν εκεί τους δικούς τους ανθύπατους που θα κουμαντάρουν κατάπως βολεύει τον Θείο Σαμ και τις μεγάλες εταιρίες παραγωγής όπλων. Τί-ποτα δεν τελείωσε στο Ιράκ ούτε και πουθενά αλλού όπου έχουν πατήσειτο πόδι τους οι Αμερικάνοι. Παρ΄ όλα αυτά αυτό που σίγουρα έχει τελει-ώσει για τους περισσότερους ανθρώπους είναι αυτή η επιπλαστη εικόνατου .... σωτήρα του πλανήτη, μια εικόνα που φρόντισαν να τη διατηρήσουνόλες τις προηγούμενες δεκαετίες αλλά που τώρα πια δεν ξεγελά κανένα.Πρέπει οι Αμερικάνοι αλλά και όλοι επίδοξοι αυτοκράτορες να πανε πιανα τσακιστούν. Ας το πάρουν χαμπάρι πως η παράνοια έχει και τα όρια της.Τα όριά μας έχουμε κι εμείς και όλοι οι άνθρωποι μαζί...

Αντώνης Περιβολάκης

2ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα:

...κυκλoφoρoύμε

τη 3η βδoμάδα κάθε μήνα,

σε 3000 αντίτυπα και μπoρείτε να μας

βρείτε στα παρακάτω σημεία:

Βιβλιoπωλεία:

ΕΠΙΛOΓΕΣ,

ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕΔΡO,

ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO,

ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866,

Χαρτoπωλεία:

ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ,

ΚΥΒOΣ,

ΡOΜΒOΣ,

ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ,

Καταστήματα Δίσκων:

LA. SI. DO.,

Σινεμά:

Palace, ΚΗΠΟΣ

Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

EΔEM,

ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ,

ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ,

ΔΥO ΛOΥΞ,

ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ,

ΜΑΧΑΛΑΣ,

ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB:

DV PLANET,

PLAY,

MOVIE FORUM,

VIPS (ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

VIDEO BEST,

VIDEO BLUE

ΤOΡ VIDEO (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗΔΩΝ)

Άλλα σημεία:

ΔΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ,

ΕΙΣOΔOΣ Αντιπεριφέρειας Χανίων,

ΕΙΣOΔOΣ ΔΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ,

ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ,

ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

ΑΝΕΚ LINES,

Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο),

ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO),

ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), ΩΔΕΙO,

ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ,

SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ),

BREAK (ΓΟΓΟΝΗ),

NEW STAND

Στο Hράκλειο:

BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH

ΠΥΞΙΔΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ

ΤOΥΣ ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO

ΙΔΙOΚΤΗΣΙΑ:ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔOΣΚOΠΙΚΗ

«ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ»ΚΩΔΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483

ISSN 1790-6075

ΕΚΔOΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚΔOΣΗΣΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ «ΠΥΞΙΔΑ» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122

FAX: 2821036364e-mail: info@pyxida.gr

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣΜ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣKΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣ

ΜΙΧΑΗΛ ΔΑΡΜΑΡΑΚΗΣΣΙΣΣΥ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ

ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗΔΗΜOΣ ΚΕΡΔΕΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΚΗΣ

ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ

KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΟΝΙΔΗΣMYPTΩ KONTOMΙTAKHΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣNIKOΣ MANOYΣEΛHΣΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ

σκίτσα: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣBAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣ

ΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡOΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥΔΑΚΗΣΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗ

ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙΔΩΝΗΣ

ΣKITΣA - ΣΧΕΔΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ.

6974430507

ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙΔΗ

Η πυξίδα πρoσφέρεται με αντίτιμo τη διάδoση και τη συμμετoχή

Η ΕΚΔΟΣΗ ΜΑΣ

ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

Άχρηστοι !!!

Όσο κυλά ο χρόνος και βυθιζόμαστε στην δίνη του μνημονίου,αυτού που ψήφισαν βουλευτές που με περίσσιο θράσοςαπλά δηλώνουν ότι δεν ήξεραν, σκέφτομαι όλους όσους

σ΄αυτή την κοινωνία εδώ και χρόνια αδιαφορούσαν και αδιαφορούνγια τα κοινά. Αυτούς που απλά έδιναν με ευκολία ψήφο στους μέ-τριους και τους εξέλεγαν για να ενδώσουν την κρίσιμη στιγμή…Σκέφτομαι παράλληλα όσους συνεχίζουν να αδιαφορούν για τα κοινάκαι μάλιστα να προβάλουν την αδιαφορία τους ως άποψη… Σκέ-φτομαι τα λόγια του Περικλή στον «Επιτάφιο»: «όποιος αδιαφορείγια τα πολιτικά πράγματα του τόπου του είναι, όχι φιλήσυχος, αλλ’άχρηστος, “αχρείος” πολίτης»…

Καλή χρονιά Μ.Φ.

ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 20113

Αλληλεγγύη και Αντίσταση

Ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά. Κά-ποιοι κατάφεραν να διαλύσουνμέσα σε 12 μήνες κατακτήσειςδεκαετιών. Κατακτήσεις πουέδιναν αξιοπρέπεια στο πε-ριεχόμενο των εργαζομέ-νων και φυσικά ενέτασσαντην χώρα σε αυτό που λεμέ«με κάποια ποιότηταζωής». Κατακτήσεις που σεκαμιά περίπτωση δεν δημιουργούσαν περίσσια πολυτέ-λειας για την κοινωνία. Για λίγους ναι. Αλλά πάντα έτσιήταν.

Σε καμιά περίπτωση κάποιοι με δόλο και κάποιοι από ανι-κανότητα – ανευθυνότητα δούλεψαν και δουλεύουν μεθο-δικά για την διάλυση αυτής της χώρας. Η έννοια τηςεθνικής ανεξαρτησίας είναι σαφές ότι δεν υπάρχει στολεξικό των διοικούντων την χώρα (γιατί σαφώς άλλοι κυ-βερνούν!!!). Η οικονομία και κάθε δομή του κράτους απλάκαταρρέουν… Ένα ντόμινο διάλυσης μιας χώρας.

Η έννοια της χώρας δεν αποτελείτε από τεχνικούς - λο-γιστικούς όρους (όσο και αν κάποιοι το βλέπουν έτσι).Κυρίως αποτελείται από ανθρώπους οι οποίοι σε αυτήτην φάση συνθλίβονται. Φαίνεται σαν ο κύριος στόχος τηςπροσπάθειας όλων όσων - εντός και εκτός χώρας - μαςκυβερνούν να είναι η διάλυση του κοινωνικού ιστού. Απα-ξιωμένες σχέσεις εργασίας, απαξιωμένες δομές λειτουρ-γίας του κράτους, απαξιωμένη κοινωνία, απαξιωμένοιάνθρωποι…

Μια εξίσωση της οποίας η λύση είναι δεδομένη. Η υπο-δούλωση φαντάζει λύτρωση στην ανέχεια!!!

Σε ένα τέτοιο τοπίο κάποια πράγματα είναι μονόδρομοςγια όσους θέλουμε να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειαμας. Καταρχήν Αντίσταση σε καθετί και στον καθένα πουσυνεχίζει να μας υποδουλώνει για να «μας σώσει». Πα-ράλληλα Αλληλεγγύη στον καθένα δίπλα μας που βιώνεισε μεγαλύτερο βαθμό από εμάς τα αποτελέσματα τωνπολίτικων του μνημονίου. Γιατί τελικά αν μια ευχή έχεινόημα για το 2012 είναι ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ σ΄αυτούς και ΑΛΛΗ-ΛΕΓΓΥΗ μεταξύ μας!!!

Καλή χρονιά !!!

Γράφειo Mατθαίoς

Φραντζεσκάκης

Για να μπορεί να

έρχεται η ΠΥΞΙΔΑ

στο σπίτι σας…

Αλλά και γενικώς για να μπορεί να κυκλοφορεί απρόσκοπτα…Συνδρομή ετήσια 10 ευρώ

Υπηρεσίες – Τράπεζες – Φορείς 50 ευρώΣυνδρομή υποστήριξης … Κατά συνείδηση

Το ποσό της συνδρομής σας μπορείτε να το καταθέσετε στους λογαριασμούς μας:

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 5758-020951-719ΙΒΑΝ GR40 0172 7580 0057 5802 0951 719ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΡΑΠΕΖΑ ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΣΥΝEΤAIΡΙΣΤΙΚΗΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΙΒΑΝ GR33 0870 0410 0000 0001 1181 348ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣή να στέλνετε επιταγή στην διεύθυνση: Πυξίδα Της Πόλης, Τθ 53 / ΤΚ 73135Χανιά Κρήτης

Μην ξεχνάτε να σημειώνετε το όνομα σας

Σήμερα το χωριό ξύπνησε άφεχτα από τους ήχους της καταιγίδας.Σιτζίμια έριχνε για καμιά ώρα, μια βροχή ταραχτικιά, και το σκοτά-δι φωτίζονταν πότε πότε από τα αστροπελέκια που πέφτανε στους

διπλανούς λόφους και ξέμακρα κατά τη θάλασσα. Δεν κράτησε πολύ τομπουρίνι μα ήτανε τόσο ευεργετικό. Διψούσε η γης μέχρι σήμερα κι όλοι

έχουμε σπείρει κουκιά και την περιμέναμε πωςκαι πως τη βροχή του Θεού μπας και σκάσουνεμύτη επιτέλους από το χώμα.Αυτή την κουβέντα, για τα κουκιά, είχανε οι γέ-ροντες στο κεφενείο της πλατείας σαν μπήκα. Λα-σπουριά, βλέπετε, τα χωράφια κι οι αγρότες αρά-ξανε στα τραπέζια

παρέα με τον καφέ και την τηλεόραση ναπαίζει με ήχο χαμηλό τις πρωινές ενημε-ρωτικές εκπομπές.Τα κουκιά δε βγαίνουνε, διαπίστωσε ο μα-στρο Μιχάλης που καθότανε κοντά στηνοθόνη και άκουγε τα νέα. Τώρα που έβρε-ξε θα βγουνε, γιατί να μην έβγουνε, έκα-με καλό νερό σήμερα και τώρα που βρά-χηκε η γης θα τα δεις που θα ξεμυτίσου-νε, του φώναξε από το βάθος ο Θωμάς. Βρεγια τα κουκιά του κράτους λέω ότι δεν βγαί-νουνε όχι τα δικά μας, τα φράγκα δεν φτά-νουνε, διευκρίνισε ο Μιχάλης και γέλασεχαχανιστά, δεν ακούς, ο προυπολογισμόςέπεσε πάλι όξω τόσα δις.

Ησυχία πλάκωσε ξαφνικά το καφενείο,στήσανε όλοι αυτί μπας και ακούσουνε τί-ποτα νεώτερο από τον δημοσιογράφο πουμιλούσε σαν κομμένη κεφαλή.Ο μαστρο Νικόλας στέναξε, παλιά οι αθρώποι περιμένανε πως και πωςτα Χριστούγεννα, ήτανε χαρούμενοι, σήμερα μαρασμός, είπε κι έριξε έναστραγάλι στο στόμα του. Κανένας δε μίλησε αλλά τα μάτια τους φέξα-νε στις θύμησες. Εκείνος αγνόησε παντελώς αυτούς που περιγράφα-νε τη σύγχρονη κατάντια στο γυαλί κι έπιασε τον μονόλογο για τα πα-λιά. Ανάμεσα στις κουβέντες του, ρωτούσε πότε πότε τους υπόλοιπους"λέω ψέμματα;" και περίμενε πως βέβαια δεν θα βρεθεί κανείς να τονδιαψεύσει.Βάζαμε τότες ένα βαρέλι μες στη μέση της πλατείας, θυμήθηκε, το γε-μίζαμε πέτρες, χώναμε έναν πεύκο μέσα και στολίζαμε το δέντρο. Όλοιοι χωριανοί ήτανε χαρούμενοι, περιμένανε τις σκόλες, όλοι οι φούρνοιτου χωριού ανάβανε, το κάθε σπίτι έκανε τα γλυκά του, έσφαζε η κάθεοικογένεια ένα γουρούνι και το τηγανίζανε, το βάζανε σε γυάλες μαζί μετο πάχος του και συντηριότανε αυτό για να τρώνε όλο το χρόνο. Τώραπου ειν' αυτά;

Πηγαίναμε τότες έξω στα χωράφια και ήτανε σαν να πηγαίνεις στο γυα-λό. Φωνές από παντού, γεμάτα κόσμο τα βουνά, σπέρνανε, σιτάρια κρι-θάρια παντού, αφού δεν παίρναμε μαζί τα ζα στο χωράφι γιατί δεν είχαμετόπο να τα δέσομε, όλα σπαρμένα τα 'χαμε, όλα. Κι είχαμε στο σπίτι έναμεγάλο ράφι και βάζαμε πάνω τα ψωμιά, τρίβαμε σιτάρι και κριθάρι καιφτιάχναμε ένα αλεύρι μιγάδι, ζυμώναμε και φουρνίζαμε πολλά ψωμιά.Ερχόντανε εδώ φορτηγά και φορτώνανε λεμόνια, μαντερίνια, μύγδαλα,κατσικάκια και αρνιά τις σκόλες, το καλοκαίρι κηπευτικά, φεύγανε γε-μάτα για την αγορά. Τα πάντα είχαμε, είμασταν πλούσιοι, μόνο λεφτά δενείχαμε. Τώρα όλα τα παρατήσανε, αγριέψανε τα βουνά, δεν υπάρχει τί-ποτα πια, μαζευτήκανε όλοι μες στην Αθήνα και περιμένουνε στο τέλος

του μήνα να πάρουνε το μισθό για να αγο-ράσουνε να φάνε. Από πού; Αφού δενπαράγει κανένας. Άμα πας στην Αθήνα, μίλησε ο μαστροΜιχάλης, μόλις βγεις από το σπίτι πρέ-πει να 'χεις το χέρι σου στην τσέπη καινα βγάζεις. Εδώ μόλις βγεις από το σπί-τι όλο και κάτι θα βάλεις στην τσέπη. Μακάνα λεμόνι, μα κάνα κουκί, μα κάνααβγό, καμιά ελιά, τα ξυλαράκια σου γιατη σόμπα, γυρίζεις το μεσημέρι στο σπί-τι κι είσαι πιο πλούσιος. Δε μας αρέσα-νε όμως κείνες οι εποχές, θέλαμε πο-λυτέλειες. Τώρα ζούμε με τα μηχανήματακαι ώσπου να φτιάξεις το ένα χαλάει τοάλλο, φράγκα να 'χεις να πληρώνεις κιόλα να πηγαίνουνε στις βιομηχανίες καιστις τράπεζες, αποφάνθηκε.

Έπεσε πάλι σιωπή, κανένας δε μι-λούσε, όλοι αναθυμούνταν και σκεφτό-

τανε το κακό που βρήκε τους ανθρώπους, βρε λεμόνια από την Αργεν-τίνα φέρνουνε, αν είσαι Χριστιανός, αναφώνησε ο Θωμάς και σηκώθη-κε απότομα να φύγει. Σουφρώσανε τα χείλια με την κατάντια της χώρας,πάνε οι παλιές εποχές, αλλάξανε οι άνθρωποι, καταλήξανε όλοι πάμ-φτωχοι από τον καιρό που γίνανε δέσμιοι του χρήματος κι άμα δεν έχου-νε λεφτά στην τσέπη δε μπορούνε ούτε να επιβιώσουνε, άμα πέσουνεστην ανεργία νιώθουνε απόβλητοι, μηδενικά. Σηκώθηκα να φύγω κι εγώ προβληματισμένος, μου ήρθε στο μυαλό κι

εκείνο το μέηλ που μου 'χε στείλει αποβραδίς ένας φίλος απ' την πόλη:Στις αγροτικές κοινωνίες τους γέροντες τους ονομάζανε σοφούς ενώστις καπιταλιστικές κοινωνίες τους θεωρούνε ναυάγια. Βγήκα από το κα-φενείο θλιμμένος. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας τελικά.

Καλά Χριστούγεννα σε όλουςσυνεργασία : www.tvxs.gr

Γράφει οΓιάννης

Μακριδάκης

Τα κουκιά δε βγαίνουνε

Τη χρονιά που μας πέρασε (2011) έναπαράλογο φαινόμενο παρουσιάστηκεστο περιθώριο των εκδοτικών δρα-

στηριοτήτων της χώρας. Οι εκδόσεις«Τόπος» δημοσίευσαν σε μορφή γραφικήςΝουβέλας τη συλλογή διηγημάτων του Δη-μοσθένη Βουτυρά «Παραρλάμα», σε σκί-τσο Θανάση Πέτρου και σενάριο ΔημήτρηΒανέλλη. Τα διηγήματα που έχουν εικονο-γραφήσει οι δημιουργοί, τμήμα των οποίωνείχε δημοσιευτεί, όσο ακόμα εκδιδόταν,στο περιοδικό 9, αποτελούν εικονογρα-φήσεις από επιλεγμένα διηγήματα τουΒουτυρά που εκτείνονται από την αρχήτης λογοτεχνικής του διαδρομής (1901)έως και το 1935.

Ο ΔημοσθένηςΒουτυράς είναιαπό αυτές τιςεξαιρετικά αμφίση-μες φιγούρες τηςελληνικής λογοτε-

χνίας, που αν και ήταν διάσημος τηνεποχή που έγραφε, από το θάνατο του καιμετά (1954) το έργο έμεινε στην αφάνειαμέχρι και τη δεκαετία του ’90. Έγραφεαποκλειστικά μικρά διηγήματα σε περιο-δικά της εποχή για λόγους βιοπορισμού.Οι ιστορίες του εκτυλίσσονταν ως επί τοπλείστον στον αστικό χώρο, οι ήρωεςτους ήταν άνδρες από τα κατώτερα κοι-νωνικά στρώματα της πόλης, συχνά περι-θωριακοί, ημίτρελοι ή μέθυσοι. Τα έργατου είχαν έντονο το στοιχείο του μεταφυ-σικού και δεν είναι τυχαίο πως πολλέςιστορίες του, λογίζονται πλέον ως οι πρώ-τες λογοτεχνικές απόπειρες στην Ελ-λάδα, στο πεδίο που σήμερααναγνωρίζεται ως επιστημονική φαντασία.Την εποχή που έγγραφε ο Βουτυράς ηπρόσληψη του έργου του ήταν μάλλον αρ-νητική, παρά το γεγονός το ότι ο συγγρα-

φέας ήταν δημοφιλής. Αν και σήμερα θε-ωρείται ο πρώτος έλληνας μοντερνιστής,οι σύγχρονοί του επέκριναν την αποσπα-σματικότητα, τον κατακερματισμό τωνιστοριών του αλλά πάνω από όλα τηναπουσία φιλοσοφικής θεώρησης στο έργοτου και την ηθική «ρηχότητα» των ηρώωντου. Ο Βουτυράς μιλούσε για τα κατώτεραστρώματα, αλλά δεν έβλεπε σε αυτά ούτετην αναγέννηση της εθνικής ψυχής πουθα θέλε μία δεξιά λόγια σκέψη της επο-χής μα ούτε και την ηθική ανωτερότητατης εργατικής τάξης που οι άνθρωποι τωνγραμμάτων της αριστεράς ήθελαν διαρ-κώς να υπογραμμίζουν. Οι ήρωες του είναιστο περιθώριο της κοινωνίας, το ξέρουνκαι στρέφονται ενάντια της. Δεν το κάνουνόμως μέσα από κάποιο δημόσιο πολιτικότρόπο, αλλά με το έγκλημα, τις ονειροπο-λήσεις και το φευγιό που η φανταστικήαφήγηση χαρίζει μέσα από ταξίδια στηνκόλαση, στον Άρη, στον Άδη ή στη θά-λασσα. Υπό αυτή την έννοια τα διηγήματατου Βουτυρά είναι η πεμπτουσία αυτούπου ο Έρνστ Μπλοχ αποκαλούσε αφηρη-μένη ουτοπία, την αναζήτηση δηλαδή μορ-

φών υπέρβασης της υπάρχουσας πραγμα-τικότητας μέσα από σχήματα που δεν ανα-φέρονται σε συγκεκριμένους καιορθολογικά προσδιορισμένους τρόπουςκοινωνικού μετασχηματισμού. Και οιήρωές του ακολουθούν μοτίβα αντίστα-σης, που η σημερινή κοινωνιολογία καιιστοριογραφία αναγνωρίζουν ως άδηλεςμορφές εναντίωσης στον κοινωνικό κατα-μερισμό εργασίας και οι οποίες συνυπάρ-χουν μαζί με τις έκδηλες μορφέςπολιτικής σύγκρουσης και αντιπαράθε-σης.Οι ιστορίες που επέλεξαν να εικονογρα-φήσουν οι δημιουργοί ακολουθούν με σε-βασμό την επιμονή του συγγραφέα νασκιαγραφεί την ζωή των κατώτερων στρω-μάτων μέσα από τις καθημερινές τουςστιγμές. Φαγητό, τσακωμός, πόθος, δου-λειά, καπηλειό είναι όλα θέματα των σκί-τσων του Θανάση Πέτρου. Τα σχέδια τουμοιάζουν να μετεωρίζονται ανάμεσα σε μίαεξευγενισμένη εκδοχή ζωγραφιών του Θε-όφιλου και αγιογραφιών με έμφαση σταπρόσωπα και τις εκφράσεις τους. Εκφρά-σεις όμως σκληρές, μοχθηρές και απελ-πισμένες σαν τις ζωές που θέλουν να

απεικονίσουν. Και αυτό είναι που κάνειτούτο το άλμπουμ να φαντάζει τόσο παρά-λογο. Σε ένα μέσο που για τα ελληνικά εκ-δοτικά πράγματα είναι καινούργιο καιαντιεμπορικό – το κόμικ – δύο δημιουργοίαρνούνται να δουν το σκίτσο ως παραλο-γοτεχνία και «στρώνονται» για να παρά-γουν τις πιο πλήρεις εικόνες της ζωήςτων κατώτερων στρωμάτων της ελληνικήςκοινωνίας.Σε ένα λογοτεχνικό τοπίο που ρημάζεταιαπό την οικονομική κρίση και τις «ΛένεςΜαντάδες» αυτού του κόσμου, σε ένα πο-λιτισμικό τοπίο που ο τηλεοπτικός χρόνοςκαλύπτεται από σειρές που ανάγουν τιςμικροαστικές μικρότητες σε έσχατο ορί-ζοντα της ανθρώπινης εμπειρίας η απου-σία μη-εξωραϊσμένων παραστάσεων τηςζωής των κατώτερων στρωμάτων είναι εκ-κωφαντική. Είναι η γλώσσα που δενέχουμε, οι εικόνες που ενώ τις βλέπουμεστην καθημερινότητά μας δεν θεματοποι-ούνται από την πολιτισμική παραγωγή καιεν τέλει απουσιάζουν από τη σκέψη και τοστοχασμό μας. Ίσως για αυτό να είμαστετόσο έτοιμοι να πιστέψουμε ότι όλοι μαζίτα φάγαμε…

4ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011

Ετοιμάζοντας την Πυξίδα …

Είδαμε

Την όμορφη Ιστορία του Αι Βασίλη (νεανικό πλάνο)

Ζήσαμε

Κάτω από τον τρόμο τους

Ακούγαμε

Ψαρογιώργη

Διαβάζαμε

Όμορφα (κανονικά) παραμύθια

επιμέλειακειμένου

o MιχάληςNικoλακάκης

Παραρλάμα

ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 20115

Τον αγαπάμε αγνά ότανφέρνει τα γενέθλια, τιςγιορτές, τις σημαντικές

επετείους μας και υστερό-βουλα όταν κλείνουμε τιςεπαγγελματικές μας συμφω-νίες. Τον λατρέψαμε όταν μαςέστεψε πρωταθλητές Ευρώ-πης, από το πουθενά, τοναποθεώνουμε όταν απλώνειμπροστά μας το θαύμα τηςζωής και τον μισούμε βαθειάόταν κάνει το ίδιο με το θά-νατο. Τον αναζητήσαμε ωςάγνωστο (t) προσπαθώντας ναλύσουμε το πρόβλημα της φυ-σικής και τον θαυμάσαμε όταναποκαλέστηκε η τέταρτη διά-σταση, στη γνωστή πια θεωρίατου φίλου μας, του Αλβέρτου. Προκαλούσε καισυνεχίζει να προκαλεί συγκινήσεις δια τωνστιγμών του, μεγάλες όταν τις προσδοκούμε,ακόμα μεγαλύτερες όταν έρχονται απροσδό-κητα. Το μόνο που δεν αποφασίζει είναι να δια-θέτει μια κάποια περιοδικότητα για τις καλές ήτις κακές, με τη δική μας πάντα έννοια, ειδή-σεις. Μικρά ή μεγάλα σερί απ’ τις πρώτες, τιςδεύτερες ή μία – μία, εναλλάξ, παραμένουναπόλυτη δική του επιλογή.Έστω κι αν εκείνος ουδόλως ενδιαφέρεται,εκείνο που αλλάζει είναι η δική μας αντίληψηγι’ αυτόν, ανάλογα με την περίσταση. Πώςάραγε ένοιωθε ο Λεωνίδας βλέποντας τουςΠέρσες να παρακάμπτουν τις Θερμοπύλες,πώς ένοιωθαν οι Ρωμαίοι πριν «μπουκάρουν»ο Αστερίξ με τον Οβελίξ, πώς ένοιωθε ο Χρι-στός λίγο πριν το «Τετέλεσθαι»; Όμως ο χρό-νος δεν έχει πάντα να κάνει με το γνωστό στίχοτων Χαϊνηδων «νοιώθω του τέλους το θεριό να

με παραμονεύει…». Το βραδινό ραν-τεβουδάκι, η πρωινή βόλτα του Σαβ-βάτου, η μέρα του χαρτζιλικιού, του δώρου, του ντέρμπικαι της Αθλητικής Κυριακής, οι απονομές, αλλά και κάθεγλυκιά στη σκέψη αναμονή, τον κάνει απαλό σαν καλο-καιρινό αεράκι, όχι μόνο γιατί έτσι μας «χρυσώνει το χάπιη ζωή» αλλά και γιατί έτσι, “the show must go on”. Ω ναι,ο χρόνος έτσι όπως εμείς τον νοιώθουμε, περνάει απί-στευτα γρήγορα όταν εμείς τον απολαμβάνουμε και απί-στευτα αργά όταν εμείς οι ίδιοι θέλουμε νασυρρικνώσουμε σε μια στιγμή εκείνο, που μας κάνει ναυποφέρουμε. Όπως και μ’ όλα τα ανθρώπινα, ο χρόνοςμάς είναι αδιάφορος όταν περισσεύει και πολυπόθητος,όσο τίποτα άλλο, όταν λιγοστεύει.Μ’ όλα τα παραπάνω μέσα στο μυαλό μας, πώς άραγεαντιδρούμε απέναντι στο χρόνο κι εκείνος απέναντί μας,σε μια περίοδο κρίσης όπως τούτη που περνάμε; Αν-θρώπινα θα έλεγα, κι ας κατηγορηθώ για γενικολογίες.

Τον τεντώνουμε εμείς, ψάχνοντας την25η ώρα της σκληρής Ευρώπης τηςΜέρκελ αλλά αυτός θα τελειώσει πιογρήγορα από ότι εμείς θέλουμε, κάνο-ντας το πρόβλημα μεγαλύτερο, οξύ-τερο. Τον υποτιμάμε αφού κινούμεδιαδικασίες αλλαγής συνθηκών μέσαστην Ευρωζώνη προς χάριν των εξα-σφαλίσεων απέναντι στα ατίθασα παιδιάτου Ευρωπαϊκού Νότου, τη στιγμή που ηΕυρώπη χρειάζεται προοπτική. Χρειάζε-ται πολύς την στιγμή που η Ευρώπηόλων αναζητάει προοπτική κι εκείνος,πάντα απαθής, δεν το έχει σε τίποτα ναβγάλει από τη φαρέτρα του το βέλοςπου θα έχει σκαλισμένο απάνω του τοτέλος της Ευρωζώνης. Τον μεταθέ-τουμε ανεξέλεγκτα, υποθηκεύοντας τιςσυντάξεις του μέλλοντος (2014-2020)για να πληρώσουμε τις συντάξεις τουαύριο (2012-2013), τι πρωτότυπο γιαμας! Κι εκείνος, δίκαια κι άδικα, θα μας

μεταφέρει ακόμα πιο γρήγορα από το σήμερα στο αύριοκαι μπροστά σε ένα ακόμα αδιέξοδο, «αναγκάζοντάς»μας, στο εν τω μεταξύ, να μειώσουμε τα όσα - ήδη λίγα- δίνουμε στους συνταξιούχους και να αυξήσουμε, τα όσα- ήδη πολλά - παίρνουμε από τους προς συνταξιοδότηση. Τον προκαταλαμβάνουμε όλοι εμείς αλλά κυρίως τα μέχριπρότινος συναποφασίζοντα πρωτοπαλίκαρά του, προ-σπαθώντας να αποκαθηλώσουν ταχύτερα τον πρώηνπρωθυπουργό «μας», αυτόν τον ίδιο που προσπαθεί νατον εκμεταλλευτεί, περνοδιαβαίνοντας τα διάφορα «εν-τευκτήρια Ευρωπαϊκής πολιτικής» για να εισπράξει πλη-ρωμένα χειροκροτήματα, αντί να πει μια ειλικρινήκουβέντα έστω κι αν αυτή είναι «αντίο» ή «συγνώμη». Οχρόνος, θα τους αντιμετωπίσει όλους, όπως τους αρμό-ζει.

Συνέχεια στην 14η σελίδα

Ο Χρόνος, σε περίοδο κρίσης.

Πανδαμάτορας, Αδυσώπητος ή απλώς η Φύση;

Γρά-φει ο

Κυριάκος Γ.Κώτσογλου*

Ζήσαμε μαζί του κάθε στιγμή της ζωής μας και ασταμάτητα θα συνεχίσουμε να συμπορευόμαστε μέχρι εκείνη - ίσως την κορυ-φαία - όπου δεν θα έχει πια την παραμικρή σημασία, για εμάς προσωπικά. Χορέψαμε και χορεύουμε αυτό το ταγκό για δύο, σφι-κτά δεμένοι πάνω του, την ίδια στιγμή που και αυτός συνεχίζει να το κάνει με το σύνολο των «ορατών τε, πάντων και αοράτων»χωρίς κανείς να μπορεί να αντικαταστήσει, ειδικά ετούτο τον καβαλιέρο. Εμείς περιμένουμε, υπομονετικά ή ανυπόμονα κι εκείνοςεντελώς απαθής, κουβαλάει σε μας, με το πλήρωμά του διάφορα, προκαλώντας μας, με συνέπεια, κάθε είδους συναίσθημα πουδιαθέτει η «παλέτα» της ψυχής μας.

www.

chan

ia-inf

o.gr

6ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

Α

Ν

Ε

Π

Α

Ι

Σ

Θ

Η

Τ

Ω

Σ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟ Ι :Στο εσωτερικό της βυζαντινής αυτοκρατορίας ο κυριότεροςστόχος του Βασιλείου Β’ ήταν η μεγάλοι γαιοκτήμονες της Μικράς Ασίας καίοι παντοδύναμοι αριστοκράτες. Γι' αυτό εξέδωσε μία σειρά από διατάγματαμέ τά οποία επιχειρούσε νά πλήξει αυτά τά αρπακτικά. Έτσι, το 996, με έναδιάταγμα του τό Αλληλέγγυον, απαιτούσε την επιστροφή των εδαφών πουείχαν αφαιρεθεί, με διάφορες μεθόδους, από το 922 και μετά, στους προ-ηγούμενους κατόχους τους, που συνήθως ήταν μικροϊδιοκτήτες. Επαναφέ-ροντας σέ ισχύ ένα παλιό νόμο του Νικηφόρου Α΄, καθόριζε πώς η πληρωμήτου φόρου Αλληλέγγυον, θά γινόταν από τόν πλησιέστερο πλούσιο κάτοχογης, όταν κάποιος μικροϊδιοκτήτης αδυνατούσε νά τόν πληρώσει. Έτσι, πολ-λοί μεγαλογαιοκτήμονες βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς γη, η οποία κατέσχετο ήδιαμοιραζόταν σέ ακτήμονες γεωργούς. Τό αυτοκρατορικό θησαυροφυλάκιογέμισε από τίς πωλήσεις της κατασχόμενης γης καί από τούς φόρους καί οιφτωχοί καλλιεργητές ανακουφίστηκαν.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟ ΙΙ: Το αλληλέγγυο εμπόριο είναι η απευθείας διάθεση τροφί-μων από τον παραγωγό στον καταναλωτή, καταργώντας τα δίκτυα των μεσα-ζόντων. Η διακίνηση των προϊόντων δε γίνεται με στόχο το κέρδος, αλλά μεστόχο την επαφή του καταναλωτή με τον παραγωγό και την καλλιέργεια μιαςσχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ τους. Το αλληλέγγυο εμπόριο είναι μια πρό-ταση αυτοοργάνωσης των διατροφικών μας αναγκών, και όχι μόνο, ενάντιαστους κανόνες που επιβάλει η αγορά στην παραγωγή, διακίνηση και κατανά-λωση, γιατί η κρίση που όλοι βιώνουμε, αν και δεν έχει άμεση σχέση με τηνπαραγωγή των αγροτικών αγαθών , επηρεάζει αρνητικά τις τιμές τους, επιβα-ρύνοντας για μια ακόμα φορά τους τελικούς καταναλωτές και εξαθλιώνονταςτους παραγωγούς. Η παραγωγή καθώς και η διανομή των προϊόντων έχειαποδειχθεί ότι στηρίζεται σε ένα σύστημα μεσαζόντων, οι οποίοι κερδοσκο-πούν βασιζόμενοι στην αποξένωση του παραγωγού από τον καταναλωτή.(http://www.votanikoskipos.blogspot.com/)

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟ ΙΙΙ: Επόμεινα δα και δε μου δίνει μια ο Θεός να με ξεκαρολί-σει… Ίντα ‘πες; Μοναχή; Ε, όϊ κι αμοναχή!!! Τόσα σπίθια ‘ναι γύρου γύρου…Κι αμέ! Ούλοι ‘χουνε και καταγίνουνται, τζούμπερα, γης, μα σα μπέσει ο ήλιοςαναμαζώνουνται, μεταπιάνουνε κι απόεις μονομεριούμε και κάνομε ό,τι ‘χει οκαθείς. Εγώ τωνε θιάζω καούδια και τα τρώνε με το γάλα ντωνε κι απόειςτωνε μπαλώνω ρούχα γή κάθομαι με τα μικιά και τωνε φέρνω αθιβολές απ’οντεν ήμουνε κι εγώ μικιο, είχε μου η μάνα μου κάτι πλεξούδες μα ίντα πλε-ξούδες!!!

Θερμότατες ευχές για αλληλέγγυες μέρες Βούλα Καντεράκη

Εκπαιδευτικό πρόγραμμα: Δημιουργικές προβολές animation για μαθητέςπροσχολικής αγωγής και μαθητές δημοτικού.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει προβολές ταινιών animation συνοδευμένες απόδραστηριότητες κινηματογραφικής εκπαίδευσης και απευθύνεται σε ομάδες25-30 μαθητών. Έχει σχεδιαστεί από τον συνεργάτη μας Σπύρο Σιάκα και υλο-ποιείται στα πλαίσια της δράσης cine-mathimata στο χώρο του σχολείου.

Έντεκα χρόνια από τότε που ξεκίνησε η ενασχόληση μας με το κομμάτιτου παιδαγωγικού κινηματογράφου πέρασαν και είμαστε ξανά εδώ. Μετην έναρξη της σχολικής χρονιάς, με τις αγωνίες, τις χαρές την δημι-

ουργικότητα που διαπνέουν κάθε εκπαιδευτικό αλλά και κάθε μαθητή. Έντεκαχρόνια μιας συνεργασίας που χρόνο με το χρόνο εδραιώθηκε. Μιας συνεργασίαςμε άξονα τον παιδαγωγικό κινηματογράφο αλλά και άλλες εκπαιδευτικές – παι-δαγωγικές αλλά και πολιτιστικές δράσεις – προτάσεις μας. Με το Φεστιβάλ Κι-νηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους και το Νεανικό Πλάνο αρωγό καισυνοδοιπόρο. Συνεχίζουμε και φέτος λοιπόν με τα cine-mathimata 2011-2012

( πληρ. http://cine-mathimata.blogspot.com )

Με κινηματογραφικές προβολές, εργαστήρια για μαθητές και εκπαιδευτικούς,παρουσιάσεις βιβλίων, εκθέσεις, θεματικά αφιερώματα, θεατρικές προτάσειςκτλ. Δράσεις για τις οποίες θα ενημερωθείτε αναλυτικότερα κατά την διάρκειατης σχολικής χρονιάς. Τα cine-mathimata με τις συνεργασίες που έχουν ανα-πτύξει (Ινστιτούτο Οπτικοαουστικών Μέσων, Safari internet, Διεθνές ΦεστιβάλΚινηματογράφου Για Παιδιά Και Νέους Ολυμπίας, Νεανικό Πλάνο, Φεστιβάλ Κι-νηματογράφου Θεσσαλονίκης, Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, ΠανόραμαΑνεξάρτητων Ταινιών Πάτρας, Ecofilm Festival, Emocion film festival, Μουσείο Κι-νηματογράφου Θεσσαλονίκης κ.α.) και την υποστήριξη της εκπαιδευτικής κοι-νότητας αποτελούν ένα διαρκές κινηματογραφικό φεστιβάλ που απλώνεται στηνδιάρκεια της εκπαιδευτικής χρονιάς. Φυσικά άμεσα θα ενημερωθείτε και για ταφετινά μας εργαστήρια καθώς και τις δράσεις μας που μπορούν να αναπτυχθούνμέσα στην τάξη. Επίσης είμαστε στην διάθεση σας για να συζητήσουμε και ναεπιλέξουμε μαζί ταινία από μια μεγάλη γκάμα ταινιών και βάση της θεματικήςενότητας που εσείς θα θέλατε.

Στη διάθεση σας για κάθε διευκρίνισηΜατθαίος ΦραντζεσκάκηςΥπεύθυνος Δρά-σης cine-ΜαθήματαΤηλ. Επικοινωνίας 6974739122

ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 20117

Διαβάζοντας κάποιος το βιογραφικό σας, μπορεί να σαςαποδώσει τους τίτλους του ηθοποιού, σκηνοθέτη, μουσι-κοπαιδαγωγού, κινησιολόγου κτλ. Ποιος είναι ο επαγγελ-ματικός τίτλος που υπερτερεί για εσάς απέναντι σε όλουςτους υπόλοιπους και γιατί;

Ο επαγγελματικός τίτλος που για χρόνια λειτουργώείναι παιδαγωγός και σκοπό έχω να αναμορφώσω τις συ-νειδήσεις των ανθρώπων για να μπορούν πλέον να έχουνελπίδα, αισθητική και να οραματίζονται ένα καλύτερο αύριο.

Το 1993 ιδρύσατε τον καλλιτεχνικό οργανισμό «Μορ-φές Έκφρασης», όπου και διοργανώνονται θεατρικές πα-ραστάσεις για ενηλίκους και μη, σεμινάρια κινησιολογίας,θεάτρου, χορού κτλ. Πείτε δύο λόγια γι αυτό. Πώς πήρατετην απόφαση να δημιουργήσετε έναν τέτοιο οργανισμό καιποιοι είναι οι στόχοι σας;

Ο στόχος μου ήταν να μεταλαμπαδεύσω τις αρχές, τιςαξίες και το ήθος καθώς και την τεχνική του μεγάλου θεα-τρανθρώπου Δημήτρη Ροντήρη. Επιπλέον ήθελα να δημι-ουργήσω στελέχη τέλεια εκπαιδευμένα πάνω στο θέατροστη μουσική και στην κίνηση, καθώς και ανθρώπους που νααναγνωρίζουν ότι είναι πνευματικές οντότητες και να έχουντην ανάλογη πνευματική εκπαίδευση.

Μαθητεύσατε, ας μου επιτραπεί ο όρος, και υπήρξατεσυνεργάτης με κάποια μεγάλα ονόματα του ελληνικού Καλ-λιτεχνικού στερεώματος , όπως ο Δημήτρης Ροντήρης, ηΆννα Βαγενά και όχι μόνο. Θα ξεχωρίζατε κάποια από αυτέςκαι γιατί;

Τη μόνη μορφή που μπορώ να αναγνωρίσω ως άξια γιααναφορά, γιατί αναμόρφωσε συνειδήσεις δεκάδων καλλι-τεχνών είναι του Δημήτρη Ροντήρη. Τώρα όλες οι άλλεςκαλλιτεχνικές μορφές που συνεργάστηκα ήταν απλώς καλ-λιτέχνες που κάνανε τη δουλειά τους.

Μετράτε πολλές συμμετοχές τόσο σε θεατρικές όσοκαι τηλεοπτικές παραγωγές. Θεωρείτε τον εαυτό σας τη-λεοπτικό ή θεατρικό ηθοποιό;

Θεωρώ τον εαυτό μου Καλλιτέχνη και καλλιτέχνης ση-μαίνει το πνευματικό άτομο που έχει υψηλό καθήκον να ανα-μορφώσει το κοινό σε βαθμό που να μπορεί να χαίρεται καινα ελπίζει για ένα καλύτερο αύριο.

Το παραμύθι που σκηνοθετήσατε με τον Πουλτσινέλαείναι οικολογικό ως προς τον χαρακτήρα του. Μέσα απόποιες διαδρομές καταλήξατε στην οικολογία; Γιατί θα πρέ-πει να υπάρξει σεβασμός στη φύση;

Η φύση είναι ένα σημαντικό δυναμικό για την επιβίωσήμας. Οπότε λόγω της σημαντικότητας του πρέπει να δώ-σουμε ως καλλιτέχνες το βάρος μας και σ’ αυτή την εκδοχήκαι να μυήσουμε τους νεαρούς μας φίλους προς αυτήν τηνκατεύθυνση.

Ο Πουλτσινέλα είναι μια κούκλα που θέλει να σπάσει ταδεσμά του, τα σκοινιά του και να ζήσει ελεύθερος… Ο άν-θρωπος του 21ου μήπως πρέπει να θέλει το ίδιο;

Είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να έχει μια αξιο-πρεπή επιβίωση είναι να πάρει τη ζωή στα χέρια του, καινα μην περιμένει από τις ορέξεις τρίτων να επιβιώσει.

Παιδική παράσταση, πίστη άρα στην παιδευτική αξίατου θεάτρου. Τόσο χρόνια το ίδιο λέμε αλλά η παιδεία στηνΕλλάδα εξακολουθεί να έχει ελλείμματα και η μόρφωση ναπαραμένει ουτοπία… Ελπίζετε σε κάτι στο μέλλον σε και-ρούς οικονομικής κρίσης ιδιαίτερα…

Η κρίση υπάρχει γιατί κάποιοι για τους δικούς τους λό-γους θέλουν να την επιβάλουν, φτιάχνοντας έτσι το δικότους σύμπαν. Εμείς οφείλουμε να φτιάξουμε το δικό μαςσύμπαν απαλλαγμένο απ’ αυτούς τους φόβους, έχοντας τοδικό μας όραμα κι έτσι όλα στο τέλος θα πάνε καλά. Το ναγκρινιάζουμε συνεχώς ότι δεν υπάρχει παιδεία, ότι οι άλλοιμόνο φταίνε δε θα βρούμε ποτέ άκρη. Είναι γεγονός ότι ηπαιδεία μας δε θέλει διόρθωση θέλει εξάρθρωση, κι αυτόγιατί συνεχώς, παρά τις αέναες μεταρρυθμίσεις γεννά τε-ρατουργήματα. Όσο συμβουλεύεται και καθοδηγείται απότους ψυχολόγους και τους ψυχιάτρους όχι μόνο άκρη δε θαβρίσκει, αλλά πολύ γρήγορα θα μας οδηγήσει στην απόλυτηαπελπισία. Υπάρχει λύση. Εμείς αποτελούμε μια τέτοια.Έχουμε εντρυφήσει πάνω στο θέμα και παρέχουμε στα ερ-γαστήρια μας σημαντικές γνώσεις για να οικοδομήσουμεένα καλύτερο αύριο. Όπως: μεθοδολογία μελέτης για ναμπορούν τα παιδιά να αγαπήσουν τα γράμματα και το σχο-λείο, μαθήματα επικοινωνίας, μαθήματα ηθικής και λογικήςκαθώς κι ένα δρόμο που οδηγεί κατευθείαν στο δρόμο προςτην ευτυχία.

Η φύση είναι ένα σημαντικό δυναμικόγια την επιβίωσή μας

Θωμάς Κινδύνης, σκηνοθέτης

Ο Πουλτσινέλα και το γελαστό δάσος

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα!

Οκαλλιτεχνικός οργανισμός «Μορφές Έκφρασης» παρου-σιάζει: Μια πρότυπη παιδική οικολογική παράσταση μεζωντανή μουσική εκτέλεση και βιωματική συμμετοχή των

παιδιών.«Ο Πουλτσινέλα και το γελαστό δάσος»Της Άννας Σεβαστής Τζίμα και Σύλβια ΚουτσουφλάκηΣκηνοθεσία: Θωμάς ΚινδύνηςΟ Πουλτσινέλα είναι μια μικρή ξύλινη κούκλα που ονειρεύε-

ται να κόψει τα σκοινιά της για να ζήσει ελεύθερη. Ένα μαγικόβράδυ κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και ξεκινάει όλο χαράγια την καινούργια του ζωή. Όταν όμως φτάνει στο δάσος, μια δυ-σάρεστη έκπληξη τον περιμένει. Το δάσος είναι γκρίζο και έρημο,τα ζώα τρομαγμένα ζουν κρυμμένα μέσα στις φωλιές τους και ταπουλιά δεν κελαηδούν ποτέ. Ο κακός ήρωας του παραμυθιού, οΠάποκ έχει σκορπίσει το φόβο και τον τρόμο σε κάθε ζωντανόπλάσμα και ονειρεύεται να κάψει και να εξαφανίσει το δάσος γιαπάντα. Έτσι ξεκινάει η μεγάλη περιπέτεια του Πουλτσινέλα, πουκαλείται να ξανακάνει αυτό το θλιμμένο δάσος ν’ ανθίσει και ναξαναγεμίσει με γέλια και χαρά.

Τα μηνύματα του παραμυθιού:Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς τα παιδιά καλούνται να

προετοιμαστούν για έντονες περιβαλλοντικές αλλαγές και νααναλάβουν ενεργό ρόλο στην προστασία και τη διατήρηση τουοικοσυστήματος. Έτσι το παραμύθι του Πουλτσινέλα αποτελείένα πρότυπο οικολογικό παραμύθι που κατευθύνει τα παιδιά σεδράση, τους δίνει κουράγιο και ελπίδα για την καμένη γη που θαπαραλάβουν στα χέρια τους και τα παροτρύνει να αντιμετωπί-σουν με αισιοδοξία και τόλμη το παιχνίδι της ζωής. Διδάσκει σταπαιδιά την έννοια της ελευθερίας αλλά και της υπευθυνότηταςπου συνεπάγεται αυτή, τονίζει ιδιαίτερα την έννοια της φιλίαςκαι της αγάπης για τη ζωή, ως αξίες αλλά και ιδέες που ανα-πτύσσουν την προσωπικότητα του παιδιού και το ωθούν σε εποι-κοδομητικές για το σύνολο πράξεις.

Η παράσταση:Για πρώτη φορά στην Ελλάδα παρουσιάζεται μια πρότυπη

παιδική οικολογική παράσταση με ζωντανή μουσική εκτέλεση,και βιωματική συμμετοχή των παιδιών. Ο τρόπος που επιλέξαμενα προσεγγίσουμε τα παιδιά είναι το Θέατρο, η Μουσική και ηΚίνηση. Ο συνδυασμός των τριών τεχνών καθώς και η πρωτό-τυπη σκηνοθεσία κάνουν το παιδί να βιώνει το παραμύθι με όλεςτου τις αισθήσεις. Οι τέσσερις ηθοποιοί που δίνουν ζωή στο πα-ραμύθι, αναζητούν συνεχώς τη συμμετοχή των παιδιών στηδράση μετατρέποντας τους μικρούς θεατές σε συμπρωταγωνι-στές του έργου. Το πρωτοποριακό αυτό στοιχείο αλλά και η ζων-τανή μουσική της παράστασης, δίνουν στην παράσταση μιαξεχωριστή ατμόσφαιρα που αποτυπώνεται με βιωματικό τρόποστις ψυχές των παιδιών!

Διάρκεια : η παράσταση διαρκεί 1 ώρα και 10 λεπτάΘα παρουσιαστούν στα Χανιά στο τέλος Ιανουαρίου από την

Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης σε ειδικές παραστάσεις για σχο-λεία πληροφορίες κρατήσεις 6974739122 και στο info@pe-kri-tis.gr

8ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011

Ζούμε σε μια σύγχρονη κοινωνία όπουκαθημερινά πρέπει να επισκεφτούμε,να δράσουμε και να συνδυάσουμε,

τον πραγματικό με τονψηφιακό μας κόσμο.Τηλεόραση, κινητό τη-λέφωνο και Διαδίκτυοδημιουργούν γύρω μαςένα σύννεφο τεχνολο-

γικών πειρασμών. Διαδικτυακές και άλλες ηλεκτρονικές υπη-ρεσίες στοχεύουν στη βελτίωση της ζωήςτων πολιτών, δημιουργούν δυνατότητεςευκολότερης και αμεσότερης επικοινωνίαςκαι ανταλλαγής πληροφοριών και παράλ-ληλα, ενεργοποιούν εφαρμογές δικτύωσηςστο σύνολο σχεδόν της ανθρώπινης δρα-στηριότητας. Υπηρεσίες και εφαρμογέςπου όμως πάντα λειτουργούν με δεδο-μένα. Δεδομένα που συχνά αποτελούνπροσωπικές πληροφορίες και η επεξεργα-σία τους γίνεται συνήθως αποκεντρωμένακαι πιθανά χωρίς κανόνες.

Πώς καθορίζεται ή πώς προστατεύεται ηιδιωτικότητα στον ψηφιακό κόσμο;Η ιδιωτικότητα (privacy) ως ηθικό και κοι-νωνικό ζήτημα έχει μελετηθεί για χρόνιααπό φιλοσόφους, κοινωνικούς επιστήμο-νες και νομικούς σε ολόκληρο τον κόσμο.Ιστορικά, από το 1890 στις ΗΠΑ η ιδιωτι-κότητα αναφέρεται «…στο δικαίωμα τωνπολιτών σε μία ανενόχλητη ιδιωτική ζωή».Αργότερα, η προστασία της ιδιωτικότηταςαναγνωρίστηκε ως θεμελιώδες ανθρώπινο

δικαίωμα στη Διακήρυξη των Αν-θρωπίνων Δικαιωμάτων τωνΗνωμένων Εθνών, στη ΔιεθνήΣύμβαση για τα Πολιτικά Δικαιώ-ματα, εντάχθηκε στα ΘεμελιώδηΔικαιώματα των πολιτών της Ευ-ρωπαϊκής Ένωσης και σε σειράάλλων κειμένων και διεθνών συμ-βάσεων. Επιπρόσθετα, η κλασικήαντίληψη της ιδιωτικότητας εμ-πλουτίστηκε σημαντικά με επιμέ-ρους δικαιώματα, όπως το δικαίωμαστην ιδιωτική ζωή, ο περιορισμόςτης προσβασιμότητας, ο αποκλειστικόςέλεγχος της πρόσβασης στον ιδιωτικόχώρο, η ελαχιστοποίηση των «παρεμβά-σεων», η προσδοκία της εχεμύθειας, το δι-καίωμα στο απόρρητο και το δικαίωμα στηνανωνυμία.

Τι γίνεται όμως στην πραγματικότητα;Παντού Διαδικτυακά δεδομένα.Το προφίλ μας σε ένα χώρο κοινωνικής δι-κτύωσης, μια ηλεκτρονική φόρμα εισαγω-γής των προσωπικών μας στοιχείων για τησυμμετοχή μας σε κάποιο διαγωνισμό ή γιαμια ηλεκτρονική αγορά, η δημοσίευση μιαςφωτογραφίας κλπ.Προσωπικά μας στοιχεία που άλλοτε θέ-λουμε να τα μοιραστούμε, αλλά που συνή-θως δεν ξέρουμε ότι μπορεί να γίνουν«παγκόσμιες» και μόνιμες καταγραφές.Για όλους μας όμως υπάρχουν πράγματαπου δεν θα θέλαμε να μοιραστούμε με άλ-λους ανθρώπους.

Προ-σωπικά δεδομένα είναι κάθε πληροφορίαπου μας χαρακτηρίζει. Για παράδειγμα τοόνομα, η διεύθυνση, το τηλέφωνο, τα εν-διαφέροντά μας, οι επιδόσεις στο σχολείο,φωτογραφίες μας, απόψεις μας, κ.α.. Επί-σης, τα προσωπικά δεδομένα αφορούν ιδι-αίτερα ευαίσθητα στοιχεία της ιδιωτικής

μας ζωής, όπως το θρήσκευμα, οι πολιτι-κές μας πεποιθήσεις, στοιχεία σχετικά μετην κατάσταση της υγείας μας ή την ερω-τική μας ζωή.Είναι σημαντικό να μάθουμε να προστα-τεύουμε την ιδιωτική μας ζωή τόσο στοΔιαδίκτυο, όσο και στον πραγματικό κόσμο.

Τα δικαιώματά μας για τα προσωπικά δε-δομένα: Όταν κάποιος ζητά να του δώσουμε προ-σωπικά μας δεδομένα, έχουμε το δικαίωμανα γνωρίζουμε ακριβώς την ταυτότητά του,τον σκοπό για τον οποίο χρειάζεται τα δε-δομένα μας, σε ποιους θα τα στείλει,καθώς και ποιοι θα έχουν πρόσβαση σεαυτά.Έχουμε το δικαίωμα να γνωρίζουμε ποιαδεδομένα τηρούν οι άλλοι (οργανισμοί ήάτομα) για μας και μπορούμε να τους ζη-τήσουμε να μας ενημερώνουν για αυτό.Έχουμε το δικαίωμα να ζητήσουμε τηδιαγραφή ή τη διόρθωση των προσωπι-κών σμας δεδομένων, όταν θεωρούμεότι η πληροφορία αυτή μας θίγει ή είναιλανθασμένη ή όταν διαφωνούμε με τηνεπεξεργασία αυτών των δεδομένων.Μην ξεχνάμε ότι τα ψηφιακά μας ίχνηδεν σβήνονται…Με αφορμή την Ημέρα ΠροστασίαςΠροσωπικών Δεδομένων στις 28 Ια-νουαρίου 2011, η Αρχή ΠροστασίαςΔεδομένων δημιούργησε  ένα

νέο διαδικτυακό κόμβο για την ενημέ-ρωση των μαθητών σχετικά με την προ-στασία των προσωπικών δεδομένων καιτης ιδιωτικότητας στο διαδίκτυο. Επισκεφτείτε τον στη διεύθυνση:http://www.dpa.gr/portal/page?_pageid=33,96295,33_96308:33_96321&_dad=portal&_schema=PORTAL

Γράφει οΓιώργος

Γώγουλος

Η ιδιωτικότητα

στον ψηφιακό

κόσμο…

Το Σάββατο 22 Οκτωβρίου διεξήχθηστο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας οαγώνας πρωταθλήματος Παναθηναϊ-

κού – Εργοτέλη. Δε θα κάτσω τώρα πάλινα αναλύω για ποιο λόγο παρακολούθησατον εν λόγω αγώνα, γιατί θα καταντήσωκουραστικός. Περίπου στα μέσα του πρώ-του ημιχρόνου οι οργανωμένοι οπαδοί τουΠαναθηναϊκού ανήρτησαν στην κερκίδαπανό που έγραφε «Πολιτικοί λαμόγια,βουλή των βολεμένων, θα σας πνίξει ηοργή των εξεγερμένων». Κατά την προ-σωπική μου άποψη εξαιρετική κίνηση, ου-σιαστικό μήνυμα – ανεξάρτητα απ’ το νασυμφωνεί κανείς ή όχι – και σημαντικότατηδιαπίστωση ότι οι οπαδοί των ομάδων είναικομμάτι της κοινωνίας, θίγονται και αγα-νακτούν μαζί της και δεν είναι κάποιου εί-δους περιθώριο όπως συστηματικά τουςπαρουσιάζουν οι πολιτικοί στους οποίουςαναφέρεται το πανό και τα ελεγχόμενααπό αυτούς ΜΜΕ.

Ανοίγω παρένθεση για να αναφέρω ότι δενείναι η πρώτη φορά που οι οπαδοί της ομά-δας, όπως και άλλων ομάδων εξάλλου,εκφράζουν κοινωνικοπολιτικούς προβλη-ματισμούς μέσω των πανό στο γήπεδο.Στο παρελθόν έχουν αναρτήσει πανό πουαναφέρονταν στον πόλεμο του Ιράκ (σταελληνικά και τα αγγλικά), στο σεισμό καιτο τσουνάμι στην Ιαπωνία (στα Ιαπωνικά),στη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου,στην Ιντιφάντα και το στόλο για τη Γάζα καισε αρκετές άλλες περιπτώσεις.Στο συγκεκριμένο αγώνα ο διαιτητής Μή-τσιος, ο οποίος είχε προφανώς λάβει σχε-τικές οδηγίες, διέκοψε το παιχνίδι μέχρινα κατεβεί το πανό. Το γιατί έπρεπε να κα-τέβει το πανό με το συγκεκριμένο περιε-χόμενο είναι θέμα άλλης συζήτησης, πουέχει αρκετή σημασία αν θέλει κανείς νααναλύσει τι φοβάται και τι θεωρεί επικίν-δυνο η εξουσία. Μετά από ένα δεκάλεπτοπερίπου ανακοινώσεων από τα μεγάφωνα

και ηχηρών αποδοκιμασιών, αλλά και υβρι-στικών συνθημάτων κατά του πρωθυπουρ-γού και της κυβέρνησης, το ματςσυνεχίστηκε κανονικά, προκειμένου νααποφευχθούν επεισόδια. Το πανό φιγου-ράριζε για το υπόλοιπο της βραδιάς σε πε-ρίοπτη θέση στο πέταλο που βλέπει προςτο σταθμό του τρένου. Μετά τη λήξη του αγώνα, υπήρχαν μπλόκατης αστυνομίας στον περιβάλλοντα χώροτου σταδίου, στα οποία γινόταν έλεγχοςστα διερχόμενα αυτοκίνητα για να βρεθείτο πανό και οι κάτοχοί του. Όπως ήταν φυ-σικό, η κατάσταση ξέφυγε απ’ τον έλεγχο– με δεδομένο και τον απόλυτο παραλογι-σμό της ενέργειας της αστυνομίας, αλλάκαι τις επιθέσεις των ΜΑΤ σε όσους ζη-τούσαν το λόγο για τον έλεγχο που τουςγινόταν – με αποτέλεσμα τα επεισόδιαπου αποφεύχθηκαν στο γήπεδο να γίνουνστους δρόμους. Συλλήψεις έγιναν αρκε-τές και με διάφορες αφορμές, το πανόβρέθηκε και κάπως έτσι έληξε το όλοθέμα. Έληξε; Ε όχι δα. Λίγες μόνο μέρεςμετά το θάνατο πενηντάχρονου διαδηλωτήστο κέντρο της Αθήνας από τα χημικά πουέπεσαν κατά τις απεργιακές κινητοποι-ήσεις στις 19 και 20 Οκτωβρίου, ένα ακόμηπεριστατικό καταδεικνύει ότι υπάρχει μιαδιαταραχή στη Δύναμη (κατά GeorgeLucas).Γιατί το συγκεκριμένο πανό προκάλεσεδιακοπή του αγώνα, ενώ με τα πανό γιατον πόλεμο στο Ιράκ δεν υπήρχε πρό-βλημα, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα συμ-μετείχε και μάλιστα ενεργά σ’ αυτόν;Ποιους νόμους παραβίασαν αυτοί που τοανέβασαν και χρειάστηκε να γίνει ολό-κληρη επιχείρηση για να βρεθούν; Τίνοςοδηγία ήταν να στηθεί αυτή η επιχείρηση; Το να χρησιμοποιούνται οι οπαδοί ως απο-διοπομπαίοι τράγοι είναι κάτι τόσο τετριμ-μένο που δεν θα σπαταλούσα το κείμενο

ενός μήνα για να αναφερθώ σ’ αυτό (το‘χω άλλωστε κάνει στο παρελθόν). Είναιπερίπου αυτονόητο ότι κανείς δεν θα δια-νοούνταν να συλλάβει διαδηλωτές που θακρατούσαν πανό με το ίδιο περιεχόμενο σεμια πορεία. Η ευκολία όμως, με την οποίαέγινε όλο αυτό το«επεισόδιο», έστωκι απέναντι σ’ αυ-τούς τους “less thanhuman” που αποκα-λούνται οπαδοί,προκαλεί όχι μόνο ερωτηματικά, αλλά καιανησυχίες. Προστατεύεται ή όχι η ελευθε-ρία του λόγου; Έχει δικαίωμα κάθε πολί-της να ασκεί κριτική στην κυβέρνησή του ήυπάρχει κάποιος περιορισμός χώρου, κοι-νωνικής ομάδας κ.λ.π. γι’ αυτό; Το γιατί είναι αναγκαίο να γίνει αναφοράστο περιστατικό αλλά και να προστα-τεύονται όσοι διώκονται από την οποιαδή-ποτε αρχή – γενικά και όχι μόνο στησυγκεκριμένη περίπτωση – χωρίς καμίανομική ή άλλη κάλυψη, δεν νομίζω ότι χρει-άζεται να αιτιολογηθεί.Η εποχή απαιτεί να μπαίνουμε στη θέσητου κυνηγημένου, όχι γιατί είμαστε τίποτεφοβεροί αλτρουιστές και φιλάνθρωποι,αλλά γιατί η άραχλη αλήθεια είναι ότι αυτήτη στιγμή δεν υπάρχει κανείς που να μηνκυνηγιέται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο(παρεμπιπτόντως, όταν αναφερόμαστε στοΜπρεχτ να τα παίρνουμε και λίγο τοις με-τρητοίς αυτά που γράφει κι όχι μόνο να τσι-τάρουμε για να κάνουμε εφέ). Είμαστε οβάτραχος στην πλάτη του οποίου έχει ανά-βει ο σκορπιός για να περάσει το ποτάμι.Είναι σίγουρο ότι θα μας τσιμπήσει όχι μία,αλλά πολλές φορές. Είναι στη φύση του.Αυτό που δεν έχει οριστεί ακόμη είναι ανστη δική μας φύση είναι να τον αφήσουμεκαι να βουλιάξουμε αδιαμαρτύρητα.

ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 20119

Η Συνωμοσία του θορύβου

Γράφει οΓιώργος

Μανουσέλης

10ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011

Διαβάζοντας ένα αφιέρωμα με παρόμοιο τίτλοστην Κ.Ε  όπου παρουσιάζονται ενδιαφέρου-σες απόψεις διαφόρων προσωπικοτήτων, κά-

ποια ερωτήματα  γεννήθηκαν.α) Μπορεί άραγε η Ελεύθερη Αγορά να συμπλεύσειμε την Δημοκρατία  όταν  ο κύριος στόχος της είναιη ελευθερία κινήσεων όσον αφορά την παραγωγήπλούτου και εάν ναι, σε ποια μορφή της ταιριάζει πε-ρισσότερο, στην Δυναστική Δημοκρατία, στη Τυρρα-νική , στην εμμέσως αντιπροσωπευτική Δημοκρατία ήστην επιλεκτική Δημοκρατία όπως αυτή που τώραέχουμε και αντιμετωπίζει κάποιους πολίτες της επι-

λεκτικά σε σχέση με τους υπό-λοιπους;β)Είναι δυνατόν η ΕλεύθερηΑγορά αλλά και κάθε άλλου εί-δους αγορά   να λειτουργείσωστά σε ένα μη οργανωμένο

και αποτελεσματικό κράτος,περιορισμένο αλλά καιπροστατευμένο από ένα Σύνταγμα     που κατοχυ-ρώνει τα δικαιώματα και επιβάλλει τα καθήκοντα τωνπολιτών του, δηλαδή  ένα Κράτος Δικαίου;γ)Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει  οποιαδήποτε Αγοράχωρίς  ρυθμίσεις, έλεγχο της θεσμικής λειτουργίαςαπό ένα Κράτους Δικαίου με γνώμονα κανόνες πουσέβονται βασικούς κώδικες κοινωνικής συμπεριφοράς όπωςεμπιστοσύνη, αμοιβαιότητα, φήμη, πληροφόρηση, ελευθερία αλλάκαι οικονομική ανεξαρτησία του ατόμου;δ)Μπορεί η Ελεύθερη λεγόμενη Αγορά και τα σημερινά κατά πλει-οψηφία  Πολιτικά κόμματα που έχουν ουσιαστικά αναλάβει τηνδιαφήμιση-αντιπροσώπευσή της, να εγγυηθούν τα βασικά οικονο-μικά Δικαιώματα των πολιτών όπως εκφράζονται στο Σύνταγματου Κράτους Δικαίου που υποτίθεται  ότι τα υπερασπίζει και είναιτο φαγητό, η στέγη, η υγεία, η μόρφωση, τα εργασιακά δικαιώ-ματα;ε)Τα ίδια τα Πολιτικά κόμματα που εκλέγονται για να κυβερνή-σουν μπορούν μέσα σε αυτές τις συνθήκες της ελεύθερης αγο-

ράς και της Παγκοσμοιοποίησης να εγγυηθούν ταυπόλοιπα Συνταγματικά Δικαιώματα των πολιτώντης χώρας ,αυτά δηλαδή που αποκαθιστούν την κυ-ριολεξία της  έννοιας  Δημό-κρατία, απέναντι στιςαυθαιρεσίες εκείνων πού επιδιώκουν να περιορί-σουν τα Δικαιώματα μας προς όφελος συμφερόν-των άλλων Κρατών η Πολυεθνικών Εταιρειών;Επιπλέον είναι δυνατόν να διατηρηθούν τα βασικάΔημοκρατικά Δικαιώματα των πολιτών μιας  χώραςμέλους όπως αυτά διατυπώνονται στο Σύνταγματης, σέ μια μορφή μη ολοκληρωμένης πολιτικάαλλά ούτε οικονομικά, ’’Συν-ομοσπονδίας ‘’όπωςείναι σήμερα η Ευρωπαική Ενωση;ζ)Είναι δυνατόν να υπάρχει κοινωνική συνοχή σεμια χώρα όταν δεν υπάρχει τουλάχιστον ισότιμηαλλά και ανάλογη του πραγματικού εισοδήματοςσυνεισφορά των πολιτών στις φορολογικές ανάγ-κες του κράτους ,βασική αρχή της Δημοκρατίας;η)Με ποιούς τρόπους μπορεί να προστατευθεί μιαΔημοκρατία και οι πολίτες της απέναντι στα λάθησυνειδητά η ασυνείδητα,στην απληστία στην αυ-θαιρεσία στην αλαζονεία ανθρώπων η ομάδων πο-λιτικών,επιχειρηματικών η  υπαλλήλων τουκράτους η και απλών πολιτών, που δεν ενδιαφέ-ρονται για αυτήν και ουσιαστικά την επιβουλεύον-ται με τις πράξεις τους;Στα ερωτήματα αυτά νομίζω ότι θα έπρεπε νααπαντήσουμε όλοι όσοι θέλουμε να αποκαλούμα-στε Δημοκράτες και αντικειμενικοί κριτές τηςπραγματικότητας, αυτής που αποκρύπτουν ηαπλώς δεν αναφέρουν τα περισσότερα ΜΜΕ.Αυτόθα βοηθήσει να μη επαναλάβουμε τα ίδια λάθη καιαν είναι δυνατόν να επαναφέρουμε μια κοινωνίαθωρακισμένη απέναντι σε κάθε είδους αυθαιρε-σίες του κράτους είτε των ατόμων,μια κοινωνίαελεύθερων πολιτών περισσότερο υγιή,πιο συμμε-τοχική,αλληλέγγυη,δίκαιη και τίμια που επιτέλουςθα μπορεί να κοιτάζει με αισιοδοξία το μέλλον.Μιακοινωνία βασισμένη στην αυτάρκεια στην ισότητακαι την εργασία όλων των ενεργών μελών της,μιακοινωνία με λογική,έλεγχο μέτρο,αυτοσυγκράτησηκαι επιβράβευση αρχές που θα καθορίζουν το μέλ-λον της.

Αγορά και Δημοκρατία «Επαναστατική» επιλογή από τοTime για το πρόσωπο της χρονιάς

Το πρόσωπο της χρονιάς που τελειώνειδεν είναι πολιτικό, αλλά επηρέασε τιςπολιτικές εξελίξεις όσο κανένα άλλο.

Δεν είναι καλλιτέχνης ή διανοούμενος, συγκί-νησε όμως ολόκληρους λαούς. Δεν έπιασεόπλο στα χέρια του, αλλά έκανε επανάσταση.Δεν είναι ένα, αλλά χιλιάδες, ίσως εκατομμύ-ρια. Το πρόσωπο του 2011 για τους συντάκτεςτου περιοδικού Time είναι ο ανώνυμος διαδη-λωτής. Η αραβική άνοιξη οδήγησε στο καλοκαίρι αγα-νάκτησης στη Μεσόγειο και στο φθινόπωροτης ειρηνικής εξέγερσης του 99% απέναντιστο 1% της Γουόλ Στριτ και των αγορών, πουελέγχει τον παγκόσμιο πλούτο. Τυνησία, Αίγυπτος, Συρία, Ισπανία, Ελλάδα,ΗΠΑ, Ρωσία. Οι πολίτες φτωχών και πλουσίων,δημοκρατικών και τυρρανικών κρατών διαδή-λωσαν ότι έχουν φωνή, δεν είναι θεατές στιςίδιες τους τις ζωές. Ορισμένοι το πλήρωσαν με αίμα, άλλοι όχι. Κά-ποιοι πέτυχαν ουσιαστικές νίκες, άλλοι μόνοσυμβολικές. Κανείς τους δεν έκανε πίσω.Έβαλαν και πάλι τον ανθρώπινο παράγοντα σεμια εξίσωση που κυριαρχείται από αριθμούςκαι ψυχρή λογική. Αυτή είναι η ένατη φορά στην ιστορία του πε-ριοδικού που δεν επιλέγονται φυσικά πρό-σωπα ως πρόσωπα της χρονιάς. Το 1950,μεσούσης της σύρραξης στην Κορέα, είχε επι-λέξει τον Αμερικανό στρατιώτη. Το 1956, χρο-νιά της σοβιετικής εισβολής στην Ουγγαρία,τον Ούγγρο αντιστασιακό. Το 1966 τη μεταπο-λεμική γενιά των Μπέιμπι Μπούμερς, που έμ-παινε στο προσκήνιο. Το 1969 τη "σιωπηρήπλειοψηφία" της αμερικανικής μέσης τάξης.Το 1982 τον ηλεκτρονικό υπολογιστή ως... μη-χανή της χρονιάς και το 1988 την απειλούμενηαπό οικολογική καταστροφή Γη ως... πλανήτητης χρονιάς. Η εισβολή στο Ιράκ και ο πόλε-μος στο Αφγανιστάν είχαν ως αποτέλεσμα ναανακηρυχθεί για δεύτερη φορά ο Αμερικανόςστρατιώτης πρόσωπο της χρονιάς, το 2003. Το2006 πρόσωπα της χρονιάς ήταν όλοι οι πολί-τες της ψηφιακής εποχής που δημιουργούνπεριεχόμενο στο διαδίκτυο.

Γράφει οΒαγγέληςΜαρκάκης

ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201111

Ο Βασίλης Κοτρώτσος στην camera obsura

Γεννήθηκε στη Λαμία το 1959 όπου και τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Η σταδιοδρομία του στην Πολεμική Αεροπορία τον έφερε στα Χανιά το 1983όπου μέχρι σήμερα ζει μόνιμα. Η ενασχόλησή του με τη φωτογραφία ξεκινά παράλληλα με τις σπουδές του στη ΣΤΥΑ και συνεχίζεται αδιάκοπα μέχρι σήμερα.Από φέτος διδάσκει στα σεμινάρια φωτογραφίας που οργανώνει η Λέσχη Φωτογραφίας Κινηματογράφου Χανίων, στην οποία είναι μέλος.Φωτογραφίες του έχουν αναρτηθεί σε ομαδικές εκθέσεις και βραβευθεί σε διάφορους Πανελλήνιους διαγωνισμούς.

Cam

era

Obscura

Πώς ξεκίνησε η εμπλοκή σου με τη φωτογραφία;Ο σκοτεινός θάλαμος στην κουζίνα του τριαριού στα Εξάρχεια, οι άλλοι δυο συγ-κάτοικοι στην ίδια τρέλα τέλος της δεκαετίας του 70 και η μαγεία της εμφάνι-σης της φωτογραφίας στο άσπρο χαρτί, ήταν αρκετά για να κολλήσω το μικρόβιο.

Επιβάλλεται μια φωτογραφία να αφηγείται πράγματα και καταστάσεις ή όχι;Κάθε φωτογραφία δίνει έρεισμα στη σκέψη και το συναίσθημα του θεατή.

Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις…Είναι χίλιες λέξεις, διαφορετικές για τον καθένα.

Από την καλλιτεχνική στην δημοσιογραφική φωτογραφία είναι μεγάλος ο δρό-μος; Δε θέλω να βάλω όρια μεταξύ της καλλιτεχνικής και δημοσιογραφικής φωτο-γραφίας. Άλλωστε η δημοσιογραφική φωτογραφία έχει αποδείξει διαχρονικά, τηνυψηλή καλλιτεχνική της αξία.

Υπάρχει κάτι που θα θέλεις αλλά δεν έχεις καταφέρει να φωτογραφίσεις;Θέλω πολλά. Με συναρπάζει όμως η ιδέα της φωτογράφισης ενός αγώνα Παρίσι- Ντακάρ στην έρημο.

12ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011

Παραμύθι και παιδί

Είμαι γιαγιά πια, κι όμως δεν μπορώ καιδεν θέλω να αποκόψω τον ομφάλιολώρο που με δένει με το παραμύθι.

Πετώ τη…σκούφια μου, που λένε, για νααφηγηθώ, να ακούσω, να διαβάσω ένα πα-ραμύθι! Ή να μιλήσω γι αυτό.

Πιστεύω πως τα παραμύθια είναι πλα-σμένα από την ίδιαστόφα της παιδικήςψυχής: Του ονείρου,της ποίησης, τηςομορφιάς, της φαντα-σίας. Κι ότι ακόμα καισήμερα τα παιδιά

έχουν την ίδια ανάγκη και λαχτάρα κι αγάπηγια τα παραμύθια. Το ένιωθα κάνοντας τηνεκπομπή «παραμύθι…μυθικό», για πολλάχρόνια, στο «Ράδιο-Μαρτυρία». Το ζω με ταεγγόνια μου, με τα παιδιά των δημοτικώνσχολείων και των νηπιαγωγείων που επι-σκέπτομαι. Με τα νηπιαγωγάκια για το πα-ραμύθι συνήθως καθόμαστε σε κύκλοπάνω στη μοκέτα. Κι ως να σωθεί το παρα-μύθι, τα παιδιά πλησιάζουν, πλησιάζουν κι οκύκλος στενεύει και χάνεται και το τέλοςμας βρίσκει τον έναν δίπλα στον άλλο, τονέναν αγκαλιά και πάνω στον άλλο, όλουςμαζί αξεδιάλυτο τσαμπί σταφύλι! Γιατί τοπαραμύθι μας βγάζει από το εγώ και τηναποξένωση, μας θέλει μαζί, συντροφιά, μιααγκαλιά μικρούς και μεγάλους!

Ναι, τα παιδιά αγαπούν το παραμύθι.

Παιδί, παραμύθι, ποίηση και παιχνίδι, πάνεμαζί. Αλλά ο λόγος σήμερα, για το παρα-μύθι.

-Να κάνουμε κηνή (σκηνή), να πούμε πα-λαμύθιαααα; Με ρωτά η εγγονή μου, χαρί-ζοντάς μου το πιο γλυκό της χαμόγελο. Καιτα ματάκια της ακτινοβολούν λαχτάρα καιπροσμονή.Δεν μπορώ να της αρνηθώ τίποτα, πόσομάλλον ένα παραμύθι! Είναι δυόμιση χρο-νών κι έχει κιόλας ανακαλύψει τη μαγείακαι την ομορφιά των παραμυθιών! Στο άψε-σβήσε λοιπόν, σκαρώνουμε τησκηνή μ’ ένα μεγάλο σεντόνι πάνω στο κρε-βάτι. Κουκουλωνόμαστε, αφήνουμε έξωόλο τον υπόλοιπο κόσμο, κοιταζόμαστε σταμάτια, χαμογελούμε η μια στην άλλη καιπάει…φύγαμε!Καλπάζουμε με ταχύτητα φωτός πάνω στοάσπρο άλογο της φαντασίας και βρισκόμα-στε από τη μια στιγμή στην άλλη, στον μα-γικό κόσμο του «μια φορά κι έναν καιρό»,σ’ εκείνον τον υπέροχο χωροχρόνο όπουτα πουλιά και τα ζώα μιλούν «μ΄ανθρώπινηλαλίτσα» κι έχουν συναισθήματα και λογική.Εκεί όπου όλα, και τα πιο αδύνατα πράγ-ματα είναι μπορετό να συμβούν!-Είναι καλός; Με ρωτά κάθε φορά που κά-ποιος καινούργιος ήρωας κάνει την εμφά-νισή του. Κι είναι έτοιμη, πριν καλά-καλάαποσώσω το «ναι, αμέ!...», να τον εμπι-στευτεί, να ταχτεί με το μέρος του, να ταυ-

τιστεί μαζί του, να βιώσει τις χαρές και τιςλύπες του, τις επιτυχίες και τις αποτυχίεςτου! Κι όσο βαστά η αφήγηση, όχι μόνοακούει με προσοχή, μα συμμετέχει στο πα-ραμύθι, κουνώντας τα χεράκια και το κε-φαλάκι της, κάνοντας γκριμάτσες,εκφράζοντας τη γνώμη της για το πως μπο-ρεί ο καλός να νικήσει τους κακούς! Είναιστιγμές που παιζογελά η χαρά και την τυλί-γει, άλλες που στάζει η λύπη από τα σφιγ-μένα της χειλάκια κι άλλες, που η αγωνίασκιάζει το πράσινο φως των ματιών της…-Και μετά; Τι έγινε μετάαα; Ρωτάει με ανυ-πομονησία κάπου-κάπου.Κι όταν φτάνει η μεγάλη στιγμή για το ανα-μενόμενο, το γεμάτο ανακούφιση «και…ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…», ημικρή Ευδοκία παίρνει βιαστικά το νήμα τηςαφήγησης από το στόμα μου και αναγγέλλειτρισευτυχισμένη το αίσιο τέλος! Και ξεσπάσε χειροκροτήματα και ζητωκραυγές καιπανηγυρίζει ξέφρενα και χοροπηδά πάνωστο κρεβάτι!Θαυματουργό το παραμύθι, συλλογιέμαι.Χαρίζει χαρές, στήνει πανηγύρια! Μαγεύει και γοητεύει! Ταξιδεύει και παι-δαγωγεί και ψυχαγωγεί! Ελευθερώνει απότα άγχη και τις φοβίες, φτερώνει τη φαντα-σία κι οδηγεί το παιδί φυσικά κι αβίαστα,από το πραγματικό στο φανταστικό, από τηζωή στο όνειρο, από το χειροπιαστό στοσυμβολικό! Αναπτύσσει τη νόηση, καλ-

λιεργεί τη γλώσσα, αυξάνει τη γνώση. Μαπροπάντων πλουτίζει τον συναισθηματικόκαι πνευματικό του κόσμο. Χωρίς νανουρί-σματα, τραγούδια και παραμύθια, λένε οιψυχολόγοι, τα παιδιά γίνονται φτωχότεραπνευματικά και ψυχολογικά.

Το παραμύθι μιλάει στα παιδιά για τηςζωής τα μικρά και τα μεγάλα. Για την ομορ-φιά, την ασκήμια, τη φιλία, την αγάπη, τηνπροδοσία, την αρρώστια, την απώλεια,ακόμα και για το θάνατο! Για την αέναηπάλη του καλού με το κακό. Η ζωή και ηαλήθεια της είναι μέσα στο παραμύθι καιθέλει να την κοιτούν κατάματα. Αλλά ηομορφιά και η μαγεία του παραμυθιού βρί-σκεται σ’ αυτό ακριβώς: Στο ότι κρύβει τηναλήθεια κάτω από την κρούστα του παρα-μυθιού και την περνάει στην ψυχή του παι-διού σαν μια γλυκιά εκκρεμότητα. Είναιαλήθεια; Είναι παραμύθι; Και του αφήνειπάντα την ελπίδα για έναν παράδεισο πουμπορεί να φαίνεται ότι χάθηκε, αλλά κάπουυπάρχει και θα τον ξαναβρεί… Λένε τηναλήθεια τα παραμύθια στα παιδιά. Μια αλή-θεια ωστόσο που μπορεί η παιδική ψυχή νααντέξει. Όσο βαρύ και να’ ναι το θέμα τουπαραμυθιού, πρέπει να διώχνει το φόβο, νααπαλύνει την αγωνία, να χαρίζει παραμυ-θία και κουράγιο. Και την ελπίδα, πως στοτέλος, όλα πάνε, ή θα πάνε καλά, και θαζήσουνε αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα!...

Γράφει η Ευδοκία

Σκορδαλά -Κακατσάκη

Ιστορίες για μικρά και μεγάλα παιδιά

Με…θυμάμαι, μικρό παιδί, να έχω πάντα την ίδια λαχτάρα κι ανάγκη: Ν’ ακούω ιστορίες και θρύλους, μύθους και παρα-μύθια, στίχους και δημοτικά τραγούδια, ακόμα ακόμα και νανουρίσματα. Να δραπετεύω μέσα στ’ όνειρο και τη φαντασία,να γίνομαι μέρος του παραμυθιού και της ζωής των ηρώων του!

ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201113

ΑΣΗΜΑΝΤΑ

Σκέψεις πάνω στον

«έρωτα στα χιόνια»

του Αλ. Παπαδιαμάντη Η φύση στην ισορροπία της είναι τυφλή

Στην ανισορροπία της αρχίζει να βλέπει.ILYA PRIGOGINE

Όποιος μιλεί για τον έρωτα απλώς τον περιγράφει. «Κι αν τρα-γουδώ τον έρωτα, είναι που δεν τον είδα» λέει σε ένα τρα-γούδι του ο Λουδοβίκος των Ανωγείων όταν κάποτε σε μια

κουβέντα τον ρώτησα υπαινικτικά «γιατί μιλάς πολύ, γιατί διαλαλείςτον έρωτα?» Ο έρωτας λοιπόν δεν ευδοκιμεί στην πολυ-λογία, στις διακηρύξεις, στις φωνασκίες. Κα-τοικεί στη σιωπή, στο ημίφως, στονυπαινιγμό. Στην έλλειψη, στην απουσία, στοανολοκλήρωτο. Ποιος λοιπόν μπορεί να μι-

λήσει πιο αυθεντικά, πιο γνήσια, πιο βαθιά από έναν άνθρωπο πουτον έχει «στερηθεί»;Θεωρώ τον Παπαδιαμάντη τον πιο ερωτικό άνθρωπο των γραμμάτωνμας. Ακούστε μόνον μερικές φράσεις του. Στο διήγημα «θέρος-έρως» περιγράφει μια νέα κοπέλα αναδεικνύοντας την θηλυκότητάτης ως εξής: «τα χείλη με την ψίθυρον φωνήν εφαίνοντο μορμυρί-ζοντα : φίλησε με. Το ντύσιμο της τόσον βραχύ και τόσον εντέχνωςδιπλωμένο ώστε ήτο ως να μην το εφόρει». Πόσο πιο καίρια να γίνειλοιπόν η περιγραφή;Από το «όνειρο στο κύμα» «είχα μείνει χάσκων, εν εκστάσει, καιδεν εσκεπτόμην πλέον τα επίγεια».Πάλι από το «θέρος-έρως» «κατέστειλε το πάθος, επραύνθη, κα-τενύγη, έκλαυσε και εφάνη ήρως εις τον έρωτα του»Από το όνειρο στο κύμα πάλι «ήτο όνειρον, πλάνη, γοητεία. Καιοπόσον διέφερε από όλας τας ιδιοτελείς περιπτύξεις, από όλαςτας λυκοφιλίας και τους κυνέρωτες του κόσμου, η εκλεκτή, η αιθέ-ριος εκείνη επαφή!!»Έτσι λοιπόν, διότι στον Παπαδιαμάντη ο έρως έχει κυρίως πνευμα-τική διάσταση, η δε σεξουαλικότητα ενδεχομένως και να απο-πνευματικοποιεί τον έρωτα. \Στην ελληνική γλώσσα – και σε καμία άλλη- έχομε τις λέξεις αγάπη,έρως, φιλότητα, Αφροδισιασμός, για να ορίσομε και να καθορίσομετελείως διαφορετικά πράγματα μη κατανοητά σε άλλους λαούς.«Τάχα η μοναδική εκείνη περίστασις, η ονειρώδης εκείνη ανάμνη-σις της λουόμενης κόρης με έκανε να μην γίνω κληρικός;» αναρω-τιέται ο Παπαδιαμάντης. Φευ απαντά! Ακριβώς η ανάμνησις εκείνηέπρεπε να με κάνει να γίνω μοναχός!! Το θηκάρι του έρωτα είναι ηαπουσία για τον Παπαδιαμάντη, ο έρως ευδοκιμεί στην έλλειψη,στην απουσία.Δεν έχουν αυτή την αγαθή τύχη πολύ λαοί να έχουν Παπαδιαμάντη,αυτόν τον τέλειο ανατόμο της ανθρώπινης ψυχής που μας μιλά γιατον κρύφιο, τον κρυπτόμενον ή και τον απρόσιτο εαυτό. «Τ’ αμπέλια και τα κύματα, οι άνεμοι και τα πλεούμενα που αυλα-κώνουν νύχτα μέρα τις ιστορίες του δεν χρησιμεύουν σαν απλόφόντο στους ήρωες του. Είναι τα συγκεκριμένα ανάλογα των αι-σθημάτων του, μετέχουν στην διαδραμάτηση και σε έσχατη ανάγκηεμφανίζονται σαν φορείς ηθικών αξιών. Ακριβώς όπως οι γέροντεςκαι οι γερόντισσες, οι καπετάνιοι και οι ψαράδες, οι κοπέλες και ταπαιδιά, γίνονται και κείνα στα χέρια του άλλες τόσες καθαρές μο-νάδες, που αστράφτουν σαν ασημένια κέρματα και βγάζουν, εάν ταχτυπήσεις , τον ίδιο καθαρό ήχο με τις ανθρώπινες ψυχές» μας λέει

ο Οδ. Ελύτης.Ο Εζρα Παουντ μας λέει «Θα ερωτευόμαστε μέχρι να καρφώσουντο τελευταίο καρφί στην κάσα μας»Και ο Ν. Καρούζος στον Μειλίχιο Τρόπο του Βαρβαρόσα μας λέει γιατον τροπαιούχο του αίματος «Ο κόσμος δεν την χωρούσε τέτοιααπόγνωση… Αλαφιασμένος αποφάσιζε χαμάμ ο τρισάλθιος (γέ-ροντας πια και πρώην καπνιστής ) κι ονειρευότανε στην άκρατη γύ-μνια του την φιλήδονη ,τους γκρεμισμένους έρωτες τους τόσοπεθαμένους… Από κει μέσα έβγαινε όλος ανακούφιση και λένε τακιτάπια πως μια μέρα του έαρος, δυο τρεις νεράιδες πάμφωτες τονέριξαν σε δέκα παραδείσους, όταν η μια τα χείλη της ανάβονταςτου κράζει «Χαριεντίν, η τρικυμία είναι το άνθισμα της θάλασσας»κι ο δύστυχος αποκοιμήθη.Έρωτας αείζωος και ευκλεής, έμφορτος την αγωνία, εχθρός και άγ-γελος του θανάτου, των σπλάχνων αντάριασμα - που όπως και ηθάλασσα ποτέ δεν ησυχάζει κατά Παλαμά. Η χαρά της ζωής αλλά καιο πόνος της.Τροφή του έρωτα είναι το λίγο, το ελλειπτικό, το υπαινικτικό, τοερωτηματικό, η αμφιβολία. Μισεί τα θαυμαστικά και τις τελείες.Η σημερινή -στους καιρούς μας-αποφλοίωση του απ’ τον πόνο τονμεταμορφώνει σε σεξαουαλισμό και ηδονοθηρία. Ο Παπαδιαμαντι-κός ερως δεν υπάρχει στην ευτυχία της πλήξης, στην φαντασμα-γορία αλλά στην γονημοποιό δυσκολία.Στο συμπόσιο του Πλάτωνος λέει ο Σωκράτης ότι του είπε η Διοτίμαόταν γεννήθηκε η Αφροδίτη, όλοι οι θεοί συνεστίαζαν και μαζί τουςο γυιός της Μήτιδας, ο Πόρος. Αφού τελείωσαν το δείπνο, παρα-συρόμενη από την ευθυμία έφθασε η Πενία και τριγύριζε τις πόρτεςγια να ζητιανέψει. Ο Πόρος λοιπόν που είχε μεθύσει από το νέκταρ,γιατί τότε δεν υπήρχε κρασί, μπήκε στον κήπο του Δία και καθώςείχε βαρύνει από το νέκταρ, αποκοιμήθηκε. Τότε η Πενία εξαιτίαςτης απορίας της, σκεφτόμενη να κάνει πονηρά παιδί απ’ τον Πόρο,ξάπλωσε δίπλα του και συνέλαβε τον Έρωτα. Γι αυτό έγινε τηςΑφροδίτης ακόλουθος και υπηρέτης, ο Έρωτας, επειδή η σύλληψητου έγινε την ημέρα των γενεθλίων της και συγχρόνως από τηνφύση του εραστής του ωραίου, αφού και η Αφροδίτη είναι ωραία.Και επειδή ο Έρωτας είναι γιος του Πόρου και της Πενίας προσέ-χτε ποια είναι η τύχη του.Πρώτον μεν είναι πάντοτε φτωχός και απέχει πολύ από το να είναιτρυφερός και ωραίος όπως νομίζουν οι πολλοί αλλά είναι σκληρόςκαι βρώμικος και ανυπόδητος και δίχως σπίτι. Πάντα κυλιέται στοπάτωμα χωρίς στρωσίδια και κοιμάται στην ύπαιθρο, στις πόρτεςτων σπιτιών και μέσα στους δρόμους συγκάτοικος πάντα με τη φτώ-χεια γιατί έχει τη φύση της μητέρας του της Πενίας. Σύμφωνα πάνταμε τη φύση πατέρα του αποβλέπει στα καλά και στα αγαθά επειδήείναι γενναίος και λεβέντης και ορμητικός, φοβερός κυνηγός πάντασκαρώνει κάποια τεχνάσματα, επιθυμεί την γνώση είναι επινοητι-κός, φιλοσοφεί σ’ όλη του τη ζωή φοβερός γόης και μάγος και σο-φιστής.Και από τη φύση του ούτε αθάνατος ούτε είναι θνητός αλλά την ίδιαμέρα άλλοτε ακμάζει και ζει, όταν πετύχει το στόχο του άλλοτε πε-θαίνει. Και πάλι όμως ξαναζεί εξ’ αιτίας της φύσης του πατέρα του,αλλά πάντα χάνει αυτό που έχει κερδίσει.Ώστε ο Έρωτας ούτε άπορος είναι ποτέ ούτε πλούσιος και πάνταβρίσκεται μεταξύ της σοφίας και της αμάθειας.Λοιπόν για να μπούμε στον μπαρμπα-Γιαννιό, που δεν ήτο πλέονούτε νέος, ούτε εύμορφος ούτε άσπρα είχεν. Όλα αυτά τα είχεφθείρει προ χρόνων πολλών μαζί με το καράβι, εις την θάλασσαν,εις την Μασσαλίαν.Κανέναν δεν είχε στον κόσμον, ήτον έρημος είχε νυμφευθεί καιείχεν χηρεύσει είχε αποκτήσει τέκνα και είχεν αποτεκνωθεί. Όμωςείχε πέσει σε έρωτα με την γειτόνισσα την πολυλογού, σ’ ένα έρωταανορθογραφο,υπεχθόνιο,υπερβατικό,ανιδιοτελή ‘’εξ όλων τωνπαθών το τυραννικώτερον.Διότι έχει παγίδα στην οποία μας κρατάστο ίδιο μας σώμα’.Σοκάκι με μακρύ στενό με την κατεβασιά σουΚάμε και μένα γείτονα με την γειτόνισσα σου.Γειτόνισσα γειτόνισσαπολυλογού και ψεύτραδεν είπες μια φορά και συ, Γιαννιό μου έλα μέσα

Δεν υπάρχει έρωτας χωρίς ζήλεια. Αυγερινός θε να γενώ να μπωστην κάμαρα σου, να δω την τάβλα που δειπνάς, την κλίνη οπού κοι-μάσαι κ.λ.π.«Όλα τα αγαπούσε, η πολυλογού και ψεύτρα, τον άντρα της, τα παι-διά της, το γαϊδουράκι της. Μόνον τον μπαρμπα-Γιαννιό δεν αγα-πούσε. Δεν έχει όνομα το σκοτεινό αντικείιμενο του πόθου τουμπαρμπα-Γιαννιού. Ένας έρωτας υπερβατικός, θραύστης της ευ-ρυχωρίας, ανέλεγχτος, αιρετικός, έξω από τα πρέπει, Αυτεξούσιος,υπέρλογος.Δια του έρωτος συνέρχονται εις εν άπαντα μας λέει ο Εμπεδοκλής.Εχθρός της καθημερινότητας που απαιτεί σύνεση , πρόγραμμα,διεκπεραίωση, συμβιβαμό, εργασία, συμβατικότητα και σύμβαση.Είχε πέσει σε έρωτα λοιπόν ο μπαρμπα-Γιαννιός. Ας τον λέμεθαύμα. Πρόκειται για τραύμα. Κάτι ξέραν οι οι παλιοί που λέγαν«Άστον αυτόν, έχει πέσει σε έρωτα». Δεν έμαθες τον έρωτα καιξέρεις από πόνο; Ρωτά μια τούρκικη παροιμία. Και ο δικός μας οΓιαλάφτης, απ’ το μιτάτο του στον Ψηλορείτη μας λέει:Παρ’ όλο που επρόσεχα έπεσα στην παγίδαΣτον έρωτα που την έστησε νύχτα και δεν τον είδαΟ Έρωτας είναι θεριό και άμα τον δεν τον μερώσειςΜην τύχει και ξεγελαστείς τη χέρα να του δώσειςΉ μια άλλη μαντινάδα παλιάΜε τους βοριάδες χάνεται και με το κύμα φτάνειΠοιος έχει δει τον έρωντα σ’ απάνεμο λιμάνι;Λοιπόν ο μπαρμπα-Γιαννιός εκαπνίζετο όπως το μελίσσι, εσφλο-μώνετο όπως το χταπόδι, και παρεδίδετο εις σκέψεις φιλοσοφικάςκαι εις ποιητικάς εικόνας.--Να είχεν ο έρωτας σαΐτες! Να είχε βρόχια… να είχε φωτιές… Νατρυπούσε με τις σαΐτες του τα παραθύρια… να ζέσταινε τις καρ-διές… να έστηνε τα βρόχια του απάνω στα χιόνια…Όπως ο γερο Φερετζέλης που πιάνει με τις θηλιές του τα κοτσύφια.Πέραν του καλού και του κακού, του ηθικού και του ανήθικου, τουλογικού και του παράλογου. Εκεί ιερουργεί ο έρωτας. Στο μύχιο καιστο σκοτεινό. Που τείνει αλλά ποτέ δεν φτάνει.Λέει σ’ ένα στίχο του ο ΜανουσάκηςΑν την είχες αγγίξει….Θα γερνούσε όμοια μ’ εσέναΤώρα λάμπει πανέμορφη πάνταΗύρε τον δρόμον… τον ανεγνώρισεν. Επιάσθη από το αγκωνάρι-.Εκλονίσθη. Ακούμβησε τις πλάτες, εστύλωσε τα πόδια. Εμορμύρισε.Να είχαν οι φωτιές φώτα… Να είχαν οι θηλιές χιόνι…Δεν ημπορούσε πλέον να σχηματίσει λογικές προτάσεις. Συνέχεελέξεις και έννοιες. Όμως έβγαινε ο μύχιος καημός, το βίωμα, η αλή-θεια του, ο μεγάλος πόνος, ο μεγάλος έρωτας. Δεν είχε ανάγκη τιςλέξεις, τη λογική, το συνειρμό,γιατί έβγαινε απ’ την ψυχή του τοτραγούδι.Εξαπλώθη επί της χιόνος και κατέλαβε το μακρόν του ανάστημαόλον το πλάτος του μακρού στενού δρομίσκου.Άπαξ εδοκίμασε να σηκωθεί και είτα εναρκώθηΕύρισκε φρικώδη ζέστην εις την χιόνα.Και επάνω εις την χιόνα έπεσε χιών , και η χιών έγινε σινδών, σάβ-βανον. Και έτσι αυτός ο έρωτας δεν είχεν αίσιον τέλος. Τι είναιαγάπη, και τι ο έρωτας; Ρώτησα μια φορά έναν άρρωστο μου. Ο έρω-τας είναι πυρκαγιά, μου είπε, και η αγάπη ότι μείνει!!Βέβαια η ένταση δεν αποταμιεύεται. Και δεν μπορείς να ζεις επίπολύ άνευ όρων και άνευ ορίων. Η δυσκολία, η αμφιβολία, το πάθοςκαι η ένταση πρέπει να μετουσιωθεί σε συνοδοιπορία, σε ευρυχω-ρία, σε αλληλοκατανόηση, χωρίς εγωϊσμούς, ερωτήσεις και υπαι-νιγμούς.Η διάρκεια είναι πάθος, λέει ο Μιχ. Γκανάς.Στις μέρες μας όμως, εποχή που το Κοσμοείδωλο των ανθρώπωνάλλαξε, όπου οι ιδέες και τα συναισθήματα αντικαταστάθηκαν μεαναλώσιμα και καταναλωτικά προϊόντα και η ανταλλαγή ιδεών καισυναισθημάτων κατάντησε ανταλλαγή αντικειμένων άλλαξε και οψυχισμός του ανθρώπου.Στην εποχή της ταχύτητας, της κατανάλωσης, του φαίνεσθαι, τηςεπικράτησης των φαντασιακών σημασιών της κοινωνίας της ανά-πτυξης η δήθεν ικανοποίηση της επιθυμίας φενακίσθηκε και τείνεινα ικανοποιείται ή σε ένα ηδονοθηρικό πλαίσιο, ή να μετουσιώνεταισε ότι το μαρκετιγκ ορίζει πια ως επιθυμία.Δεν έχουν πια οι άνθρωποι καιρό για δημιουργική τεμπελιά, για εν-δοσκόπηση, για ρεμβασμό, για έρωτα, για χιούμορ και για παιγνίδι.Κατάντησε και ο έρωτας ένα καταναλωτικό προϊόν, ίσως γι αυτό ηεποχή μας ,λένε πολλοί- είναι αντιερωτική.Δεν μπορείς να ποθήσεις, να σου λείψει κάτι, να το μεγεθύνει ηαπουσία, να το ιεροποιήσει η απόσταση. Όλα είναι γρήγορα, πρό-χειρα, μπροστά μας. Αλλά κίβδηλα και υποτιμημένα.Ενώ δηλαδή γλυτώσαμε από τις ενοχές του χριστιανισμού για τοσώμα μας το μετατρέψαμε σε αναλώσιμο, καταναλωτικό προϊόν,υποτιμώντας και αλλοιώνοντας το νόημα του έρωτα, πέραν τηςυπαρξιακής ένδειας που υπάρχει γύρω μαςΣτην ιστορία μας πίσω λοιπόν, η ψεύτρα η μυλωνού αλλά και ολό-κληρη η συνομωσία του σύμπαντος λειτούργησε έτσι, για την τε-λική προδοσία. Έτσι γίνεται και στον έρωτα αλλά και σε όλους τουςπρωτογενείς, μεγάλους μύθους.Από τον μύθο των πρωτόπλαστων και το μήλο της Εύας, την προ-δοσία του Προμηθέα και πάει λέγοντας, οι μεγάλες αφηγήσειςέχουν ένα γεγονός προδοσίας. Για να έχει νόημα το παίγνιο, για ναυπάρχει δίπολο σωστό-λάθος, για να θεμελιώνεται η ελευθερία τηςβούλησης και η ελευθερία της πράξης, για να αρχίζει να κυλά ο χρό-νος και η ιστορία.

Γράφει οΓιώργος

Κοκκινάκος

14ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011

ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

H ποιότητα στην θέρμανση και στον κλιματισμό

Κοιμήθηκε αποζητώνταςτο αγαπημένο τουόνειρο, ένα όνειρο θε-

ρινής νυκτός και από τις δύοόψεις. Ονειρεύτηκε ότι ήτανξαπλωμένος σε ένα κρε-βάτι,στο δικό του κρεβάτι.Ήταν σε ένα σπίτι ζεστό καιφιλόξενο και περίμενε την μη-τέρα του να του πει αυτήν τηνγλυκιά καληνύχτα. Την ώραπου είχε αυτό το χαμόγελο,που μόνο στα όνειρα, στα πιοτρελά του όνειρα μπορεί να πάρει κανείς,τον ξύπνησε ηφασαρία των αυτοκινήτων των αγγέλων. Έτσι έλεγε τουςγιατρούς από την ανθρωπιστική βοήθεια, αγγέλους. Έτσιείχαν εμφανιστεί μία μέρα από τα βάθη της ερήμου καιέκαναν το βασανιστήριο λίγο πιο υποφερτό. Τι άλλο θα

μπορούσαν να είναι σκέφτηκε. Παρ'όλη την χαρά του για την εμφάνισητων αγγέλων έτρεμε σύγκορμος απότο κρύο που πέφτει το βράδυ στηνέρημο. Τοο ρυτιδιασμένο δέρμα του ,που μόνο σαν δεκάχρονου δεν φαί-

νοταν είχε μαζέψει τόσο από το κρύο που ήταν σίγουροςότι μπορούσε πια να δει όλα τα κόκαλά του.. Η πρησμένητου κοιλιά φώναζε απεγνωσμένα για λίγο φαγητό και τομόνο που του θύμιζε λίγη προστασία ήταν το νανούρισματης χαμένης του μητέρας, αυτό δεν θα το ξεχάσει ποτέ.Κανένας ούτε καν ο ίδιος ξέρει πως βρήκε την δύναμη

και σηκώθηκε να δει τι ήθελαν οι άγγελοι μες την νύχτα.Του φάνηκε πολύ περίεργο, και όντως ήταν. Πλησίασε τηνκοσμοσυρροή ,είδε πολλά άγνωστα πρόσωπα αλλά καιπολλά γνώριμα. Τον πλησίασε μια γυναίκα, την ήξερεκαλά ,του είχε σώσει την ζωή πάνω από μία φορά. Η γυ-ναίκα του είπε : “Θα ήθελες να αποκτήσεις ένα σπίτι ,φα-γητό και νερό για πάντα;” .Ο μικρός απάντησε : “Θέλωένα μπαμπά και μία μαμά και όλα τ΄ άλλα θα έρθουν.”Έτσι ο μικρός γνώρισε τους νέους του γονείς οι οποίοιτου είπαν ότι θα τον πάνε σπίτι τους,στο σπίτι του, σεμέρη πολύ μακρινά .Η αγωνία του για να δει το σπίτι τουκαι η απροσδόκητη ενέργεια που του έδωσε το λιγοστόφαγητό και νερό που του έδωσαν τον κράτησαν άγρυπνοκαθ' όλη την διάρκεια του ταξιδιού τους. Είδε τόσα και-νούργια πράγματα που δεν τα χωρούσε ο νους του.Δεν σταμάτησε μέχρι που είδε επιτέλους το νέο τουσπίτι, ακριβώς όπως το φανταζόταν. Όταν μπήκαν μέσακαι είδε για πρώτη φορά τζάκι στην ζωή του, ευθύςέτρεξε, ζέστανε τα χέρια του, και έκανε έναν όρκο βρήκεένα νέο όνειρο. Κάποια μέρα θα γυρίσει πίσω και θαπάρει μαζί του όσο πιο πολλά παιδιά μπορεί. Αποκοιμήθηκε εκεί ακούγοντας το κελάηδισμα του ξύλουπου καίγεται και τον τύλιγε στην ζεστασιά και την θαλ-πωρή που που μόνο η ελιά σε συνδυασμό με το κυπαρίσσιή η αγκαλιά της νέας του μητέρας μπορούν να τον κά-νουν να νιώσει έτσι. Μία λέξη που δεν περιγράφεται απλά

με άλλες λέξεις αλλά όλοι μπορούν να κατανοήσουν.Θαλπωρή, τα πάντα και το τίποτα μαζί.Και εκεί κρύβεται το πιο μοιραίο λάθος. Όχι δεν μπορούννα το κατανοήσουν όλοι. Όχι, γιατί δεν το έχουν ζήσει,γιατί δούλευαν ,γιατί πείναγαν, γιατί δεν είχαν σπίτι ,γιατίδεν είχαν γονείς , γιατί είδαν τους γονείς τους να πεθαί-νουν για τι;Γιατί είναι κάποια παιδιά που δεν ξέρουν τι σημαίνουν ταΧριστούγεννα, και ούτε χρειάζεται να μάθουν. Χρειάζεταιαπλά να νιώσουν Χριστούγεννα. Πως; Κλείσε τα μάτια σουκαι θα δεις..

Γράφει ο Νίκος

Κοκολάκης

κλείσε τα μάτια σου να δεις

Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες: Ο Απρόσωπος Ήρωας

συνέχεια από την 5η σελίδα

Οι πρώτοι, αν έπραξαν σωστά «θα φορτώσουν με πραμάτεια», αλλιώς θα έχουν την τύχητου προπέτη Βαγγέλη στο Ζάππειο, μέρες του 2007. Ο δεύτερος, πρωταθλητής ήδηστην πολιτική θολούρα, θα αποτελέσει πραγματική πρόκληση για τους Σκανδιναβούς, θέ-τοντάς τους το δίλημμα για το εάν θα πρέπει να επινοήσουν νέο Νόμπελ, εκείνο του ακα-ταλληλότερου ή του πιο προσκολλημένου στην εξουσία.Δεν υπάρχει αμφιβολία, ο χρόνος είναι πάντα ο ίδιος σε απόλυτα μεγέθη, αυτό μπορείνα το επιβεβαιώσει και το πιο φθηνό ρολόι, που διατίθεται από τους υπαίθριους πωλη-τές της Ομόνοιας. Εκείνο που αλλάζει είναι η δική μας πίεση που μας κάνει να τρέ-μουμε, όπως όταν βάζουμε το κλειδί στην πόρτα ενός παράνομου διαμερίσματος,φοβούμενοι μη μας δουν, προσπαθώντας άτσαλα να εξαφανίσουμε μερικά δεύτερα. Κιαυτό ακόμα, δεν κάνει το χρόνο να αλλάζει, κάνει τη δική μας αντιμετώπιση διαφορετική,απέναντι στο χρόνο που κυλάει. «Κάθε δευτερόλεπτο που περνάει είναι ένα επίγραμμαπου δε μπορείς να γυρίσεις πίσω για να το γράψεις διαφορετικά. Αν είχα τη δυνατότητανα ζω παράλληλα δυο ζωές, στη μια θα αγκάλιαζα την Τερέζα, ενώ στην άλλη θα την πέ-ταγα έξω για χάρη της Σαμπίνε», είπε ο Τομάς στην «Αβάσταχτη ελαφρότητα του Είναι».Όσο όμως κι αν αποτελεί θέλγητρο, το ταξίδι μπρος ή πίσω στο χρόνο είναι μια πολυ-τέλεια που δεν την έχουμε. Κι έτσι το επίγραμμα του χρόνου είναι πάντα ένα, ενώ εμείς,συχνά, πάνω στο ίδιο επίγραμμα, προσπαθούμε να χωρέσουμε δυο και τρεις ζωές. Κιόποιος ζει παραπάνω ζωές, παθαίνει έμφραγμα.Πανδαμάτορας ή αδυσώπητος, πικρός ή ηδύς, ελαφρύς ή βαρύς και εν τέλει καλός ήκακός, ο χρόνος θα συνεχίσει το ίδιο κανάλι που έχει χαράξει για μας, καθοδηγούμενος

από τη φύση, εκτός κι αν κάποτε ξεπεράσουμε την ταχύτητα του φωτός και «νοιώσουμε»τη σχετικότητά του στην καθημερινότητά. Μέχρι τότε, οι δικές μας βουλές, τα δικά μαςπάθη, οι δικές μας αμαρτίες θα του προσδίδουν μια διαφορετική χροιά χρωματίζοντάς τονενίοτε, με όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου και κάνοντάς μας να τον αγαπάμε, διαδο-χικά, τόσο πολύ όσο όταν παίρνει γλυκά από το μυαλό το μεγάλο μας έρωτα, γιατρεύον-τας την πληγή και να τον μισούμε ακόμα πολύ όσο όταν μας φέρνει στη μνήμη την εικόνατου πλοίου που φεύγει μαζί της για τελευταία φορά, έστω κι αν εμείς είμαστε που καθυ-στερήσαμε να πάμε στην προβλήτα, παλεύοντας χρόνια με τον εαυτό μας.

So you run and you run to catch up with the sun but it's sinking Racing around to come up behind you again.

The sun is the same in a relative way but you're older, Shorter of breath and one day closer to death.

Every year is getting shorter never seem to find the time. Plans that either come to naught or half a page of scribbled lines

Hanging on in quiet desperation is the English way The time is gone, the song is over, Thought I'd something more to say.

Pink Floyd, “Time”, LP “The Dark Side of the Moon”, Μάρτιος 1973

Μηχανικός Παραγωγής & Διοίκησης MSc

ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201115

Ητελευταία και σημαντικότερη διοργάνωση της χρονιάς εντός συνόρων έλαβεχώρα στην πόλη των Χανίων. Από τις 27 Νοεμβρίου έως τις 7 Δεκεμβρίου όλατα φώτα ήταν στραμένα στον επιβλητικό χώρο του Γιαλί Τζαμισί, όπου και διε-

ξήχθη το 61ο Πανελλήνιο πρωτάθλημα Ελλάδος Αντρών. Νέος πρωταθλητής ανα-δείχθηκε ο δεκαοχτάχρονος Αντώνης Παυλίδης από την Καβάλα. Το τουρνουά

χαρακτηρίστηκε από έντονη μαχητικότητα, με αποτέλεσμα μέχρικαι την τελευταία στιγμή να μη μπορεί κανείς να προβλέψει τοντελικό νικητή. Αν και δε συμμετείχαν αρκετοί κορυφαίοι Έλληνες σκακιστέςδιαμαρτυρόμενοι προς την Ελληνική Σκακιστική Ομοσπονδία γιατα χαμηλά χρηματικά έπαθλα του πρωταθλήματος, το τουρνουά

ήταν πολύ ανταγωνιστικό καθώςπλαισιώθηκε από τους ισχυρότε-ρους σκακιστές που δέχθηκαννα αγωνιστούν. Το κύριο χαρα-κτηριστικό αυτών των παικτώνήταν το νεαρό της ηλικίας τουςκαι η δίψα για την διεκδίκηση τουτίτλου.

Σίγουρα τα πενιχρά χρημα-τικά έπαθλα της Ε.Σ.Ο. δεν απο-τελούν το κατάλληλο κίνητρο γιαπολλούς (όχι για όλους) τουςεπαγγελματίες σκακιστές. Η

αλήθεια επίσης είναι ότι τα τελευταία χρόνια, παρακολουθώντας τα Πανελλήνια Πρω-ταθλήματα στα οποία συμμετείχαν οι κορυφαίοι σκακιστές, είχες την εντύπωση ότισχεδόν όλες οι παρτίδες σκάκι καταλήγουν ισόπαλες. Λίγοι ήταν αυτοί που επιδίω-καν την «καθαρή» διάκριση μακρυά από προσυμφωνημένα ισόπαλα αποτελέσματα,υποσκάπτοντας την αξία και την ακεραιότητα των αγώνων.

Το φαινόμενο αυτό περιορίστηκε αισθητά στο τελευταίο πρωτάθλημα. ΟΠρωταθλητής Αντώνης Παυλίδης είχε μόλις μία ισοπαλία σε 10 αγώνες (και αυτήέπειτα από σκληρή παρτίδα), το ίδιο και ο δεύτερος των αγώνων Νίκος Γαλόπουλος( η οποία όμως ήταν πολύ σύντομη και καθόλου ανταγωνιστική). Ίσως οι ντόπιοι λά-τρεις του σκακιού να μην είχαν τη χαρά να δουν από κοντά όλα τα ινδάλματά τους,όμως είχαν τη χαρά να δουν πολλές ενδιαφέρουσες παρτίδες και να γνωρίσουν έναναπό τους πιο μαχητικούς Πρωταθλητές Ελλάδος των τελευταίων ετών.

Το επίσημο site του 61ου Πρωταθλήματος:http://chessfed.net/tournaments/61_ind_men/index.html

«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσμο…»

«Νέος Πρωταθλητής Ελλάδος…»

Γράφει ο Μιχάλης

Δαρμαράκης

Με τη φωνή των γονιών

«Όλοι είναι ιδιοφυίες, αλλά αν κρίνεις ένα ψάρι για την ικανότητά του να σκαρφαλώσει σε έναδέντρο, τότε θα περάσει όλη του τη ζωή πιστεύοντας ότι είναι ηλίθιο» Α. ΑϊνστάινH διαφορά… Η διαφορά ως κατάσταση. Οι διαφορές … στην αντίληψη. Η διαφορά ως αντα-γωνιστικό πλεονέκτημα, αλλά και ως μειονέκτημα. Η διαφορά ως δικαίωμα και η ανοχή σεαυτήν, η ανθρωπιά. Προσεγγίζοντας μια άλλη πτυχή της διαφορετικότητας, με αφορμή την

Πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου που ήταν αφιερωμένη Πανευρω-παϊκά στη διαφορετικότητα, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Γονέων καιΚηδεμόνων με δυσλεξία και μαθησιακά προβλήματα, η Ένωση ΓονέωνΝ. Χανίων και η Ιερά Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου οργά-νωσαν διημερίδα για τη διαφορετικότητα στη μάθηση. Στο τιμόνι τουνεοϊδρυθέντος σωματείου η συνάδελφος από τα παλιά Ειρήνη Μα-στοράκη η ίδια μητέρα παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες που ηγείταιαυτής της αξιέπαινης προσπάθειας που έχει συσπειρώσει σε ένα

εξάμηνο 200 περίπου γονείς που τους ενώνουν κοινές αγωνίες, κοινά βιώματα, κοινές προ-σπάθειες και ένα ΚΟΙΝΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ το συμφέρον των παιδιών τους… Όλοι μαζί έγιναν μιαγροθιά σε ένα σωματείο που έχει πάντα ανοιχτές πόρτες για όλους (εμπλεκόμενους και όχιμόνο) στην πληροφόρηση, στην ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών, καθώς και στην απόκοινού συμπόρευση. Προσπαθώντας να βάλω σε τάξη μες στο νου μου όλα όσα άκουσα καιβίωσα σε αυτές τις δύο εσπερίδες της διημερίδας, έτρεξα πίσω στο χθες των σχολικών μουχρόνων αναμοχλεύοντας τον «εκπαιδευτικό πολιτισμό» της γενιάς μου που από την μια λόγωνοοτροπίας και από την άλλη λόγω έλλειψης εργαλείων χαρτογράφησης των αιτιών μιας δυ-σκολίας στη μάθηση, εύκολα κατηγοριοποιούσε το καλό και το κακό διαχωρίζοντας βέβαια ταερίφια και τα πρόβατα, καταρρακώνοντας την αυτοεκτίμηση, ποδοπατώντας τον αυτοσεβα-σμό, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για «τη σφαγή των εριφίων»… Εάν η οικογένεια ήταν ενω-μένη και στήριζε, ενίσχυε, ενθάρρυνε, επούλωνε τον λαβωμένο ψυχισμό του παιδιού, τότευπήρχε ελπίδα το παιδί ανακτώντας το ηθικό του να ξεδιπλώσει τον «κρυμμένο θησαυρό» τουδυναμικού του, διαφορετικά η αυτοπεποίθηση πήγαινε περίπατο… Από το χθες έως το σή-μερα έχουν αλλάξει πολλά και ευτυχώς προς το καλύτερο οι γονείς ανεξάρτητα από το κοι-νωνικό τους υπόβαθρο ή το μορφωτικό τους επίπεδο είναι πολύ περισσότερο υποψιασμένοιαπό ότι παλαιότερα συνεπώς εύκολα αλλά και άφοβα καταφεύγουν στους ειδικούς ψάχνον-τας «τη λύση». Τα ανησυχητικά σημάδια της μαθησιακής δυσκολίας που τις περισσότερεςφορές ξεκινάνε από την σχολική περίοδο της ζωής ενός παιδιού όπως (τα πολλά ορθογρα-φικά λάθη, δυσκολία στην γραφή και την ανάγνωση, η απουσία τονισμού και η δυσκολία στηνέκφραση) σε συνδυασμό με αλλαγές στην συμπεριφορά όπως (υπερκινητικότητα ή επιθετι-κότητα και άρνηση για το σχολείο) κινητοποιούν τους γονείς στην άμεση ανίχνευσή της εστίαςτης δυσκολίας που καλό είναι να γίνεται έγκαιρα, και όχι αργά! «Δεν υπάρχει σπίτι χωρίςδυσκολίες» μου είχε πει εν τάχει στο διάλλειμα της δεύτερης εσπερίδας η Ειρήνη και η αλή-θεια είναι ότι τα βότσαλα της κάθε διαφοράς, που διαταράζουν τα ήρεμα λιμνάζοντα νερά μιαςοικογένειας, φτάνουν πολλές φορές στο σημείο να απειλούν ακόμη την ενότητά αλλά και τησυνοχή της. Το γνωστό μας σε όλους ασχημόπαπο του παραμυθιού που παραγκωνίσθηκε,χλευάστηκε, και που στο τέλος αυτοεξορίστηκε αποκλεισμένο και εγκλωβισμένο μες στηναπόρριψη, λόγω της διαφοράς του, παλεύοντας με θάρρος τις σκληρές συνθήκες τις απο-μόνωσης και τις επιβίωσής του στο τέλος τα κατάφερε. Έτσι, μεγαλώνοντας ωριμάζοντας καικαλλιεργώντας τον εαυτό του μεταμορφώθηκε σε ένα πανέμορφο κύκνο! Η σιγουριά τουπετάγματος στην πορεία της ζωής ενός παιδιού με μαθησιακές δυσκολίες, δεν απαιτεί μο-νάχα και μόνο δυνατές φτερούγες, αλλά και σταθερή πεποίθηση του «μπορώ, είμαι ικανός,θα τα καταφέρω». Αυτό ακριβώς τον ανεκτίμητο θησαυρό της αυτοεκτίμησης ενός παιδιούοφείλουμε εμείς οι γονείς καθημερινά να κρατήσουμε ψηλά, και επουδενί λόγω να αφήσουμενα τελματώσει. Κρατώντας για το τέλος το καλύτερο, κλείνω τη στήλη με μία ακόμη φράσητης Ειρήνης που μέσα σε αυτήν βρίσκεται όλη η ουσία της ενότητας, της αλληλεγγύης, τηςομοφωνίας αλλά και της επιτυχίας όταν πολλές φωνές γονιών ενωθούν μαζί σε μία φωνή.«Όλοι οι γονείς μαζί, έχουμε άλλο θάρρος, άλλη δύναμη».

Καλά Χριστούγεννα!

Γράφει ηΡούλα

Καλαϊτζάκη*

Δεξιά: ο νέος πρωταθλητής Ελλάδος Αντ. Παυλίδης

Έχει περάσει ένας μήνας-τη στιγμήπου γράφω αυτές τις σκέψεις-απότη συγκρότηση της κυβέρνησης

«εθνικής σωτη-ρίας», και νιώθω ότιη οργή και η αγανά-κτηση του κόσμουέχει κοπάσει, ενώ ηαντιλαϊκή πολιτικήσυνεχίζεται και επι-

πλέον στις Βρυξέλλες αποφάσισαν πανευ-ρωπαϊκή λιτότητα μακράς διαρκείας. Σαννα ξεχάσαμε ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚμε το «έτζι θέλω» έκανε νόμο του κράτουςτο Μνημόνιο και το επέβαλε πραξικοπημα-τικά ακόμη και μέσα στο κοινοβούλιο. Σαννα ξεχάσαμε ότι με την εξασφάλιση κάθεκαινούργιας δόσης έρχονται νέα δυσβά-στακτα μέτρα για την πλειονότητα του ελ-ληνικού λαού. Σαν να ξεχάσαμε ότι κάθεφορά που τα έσοδα του κράτους δεν είναιτα αναμενόμενα-αυτός ο κρατικός κορβα-νάς είναι σαν τον πίθο των Δαναϊδων-επι-βάλλονται καινούργιοι φόροι. Σαν ναξεχάσαμε ότι συνεχίζονται σε βάρος μαςτο ψέμα, η υποκρισία, ο εμπαιγμός, η αδι-κία, οι προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, η πο-δηγέτηση της σκέψης και της βούλησήςμας, η βία των ισχυρών στους ασθενέστε-ρους.

Τι άλλαξε προς το καλύτερο ένα μήναμετά; Παρουσιάστηκαν, έστω και αχνά, κά-ποια ευοίωνα σημάδια στον ορίζοντα τηςκαθημερινής μας ζωής και δεν το καταλά-βαμε;Με ποια λογική η συνέχιση της ίδιαςαδιέξοδης πολιτικής από τη σημερινή κυ-βέρνηση συνασπισμού δεν στερείται δημο-κρατικής νομιμοποίησης; Ή ξεχάσαμε ότιστη χώρα μας ισχύει το «ουδέν μονιμότε-ρον του προσωρινού»; Γιατί είναι μια πολύκαλή ευκαιρία για τα τρία κόμματα που σή-μερα συμμετέχουν στη κυβέρνηση να ερ-

γαστούν κοπιωδώς και υπογείως για ναδρομολογήσουν διαδικασίες για την επι-κράτηση εκείνου του συσχετισμού δυνά-μεων στις επόμενες εκλογές- αν και όποτεγίνουν- από τον οποίο θα απουσιάζουνεκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που μπο-ρούν να υπερασπιστούν τα συμφέροντατων λαϊκών στρωμάτων, των εργαζομένωνκαι των ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Οικαθεστωτικές δυνάμεις του δικομματισμούάλλωστε έχουν γερά ερείσματα στον χρη-ματοοικονομικό τομέα, τη βιομηχανία, τονεφοπλιστικό κόσμο, τα ΜΜΕ και στελεχώ-νουν εκ περιτροπής νευραλγικές θέσειςτου κράτους. Αυτό βέβαια που κινδυνεύουννα χάσουν είναι η λαϊκή βάση.

Αυτή η αναπαραγωγή των πολιτικώνκαθεστωτικών δυνάμεων είναι σχεδόνπροβλέψιμο ότι θα συνεχιστεί όμως, αν οιπολίτες εξακολουθήσουν να μην συμμετέ-χουν σε θεσμούς άμεσης δημοκρατίας, πιοουσιαστικούς από το δημοψήφισμα, πουείναι ο μόνος θεσμός άμεσης δημοκρατίαςπου προβλέπεται στο αστικό ελληνικό Σύν-ταγμα, και ο οποίος χρησιμοποιήθηκε απότον πρώην πρωθυπουργό ως εργαλείο με-τατόπισης των προσωπικών πολιτικών ευ-θυνών του στις πλάτες στου λαού. Τέτοιοιθεσμοί είναι η λαϊκή νομοθετική πρωτο-βουλία, η λαϊκή αρνησικυρία και η ανά-κληση βουλευτών. Θεσμοί όμως πουπροϋποθέτουν υγιή πολιτική συνείδηση,δημοκρατικό ήθος, σωστή ενημέρωση,πλατιά κοινωνική και πολιτική αγωγή, πο-λιτική παιδεία και καλλιέργεια, μα πάνω απ’όλα ανιδιοτελή αγάπη για τη χώρα μας καιανυστερόβουλο ενδιαφέρον για τις δημό-σιες υποθέσεις.

Γι’ αυτό και το Σύνταγμά μας πρέπεινα ξαναγραφτεί από τον λαό του. Να συγ-κληθεί Συντακτική Συνέλευση, να γρα-φτούν από την αρχή όλα τα άρθρα που

αναφέρονται στην εκπροσώπηση του λαούκαι να επιχειρηθεί η υιοθέτηση του πολι-τειακού πειράματος της Ισλανδίας, στηνοποία απλοί πολίτες που δεν ανήκουν σεπολιτικά κόμματα(15 άνδρες και 10 γυναί-κες), με απόλυτη διαφάνεια και πολιτικήευθύνη πολιτικών και πολιτών, ξαναγρά-φουν το σύνταγμά τους, αφού πρώτα ανάγ-κασαν σε παραίτηση την κυβέρνηση που θατους έφερνε το Μνημόνιο και αποφάσισανμε δημοψήφισμα να μην πληρώσουν χρέηπου οι ίδιοι δεν έχουν δημιουργήσει.

Οι υγιείς κοινωνικές και πολιτικές δυ-νάμεις αυτού του τόπου έχουν ηθική υπο-χρέωση, την ώρα που η αυταρχική

Ευρώπη(Γερμανία κυρίως) με τις τελευ-ταίες της αποφάσεις στραγγαλίζει τιςαρχές της ευημερίας, της ισότητας και τηςδημοκρατίας, τις οποίες διακήρυττε ότι θαυπηρετήσει, και επιδίδεται σ’ έναν άκρατοκαι στενόμυαλο πολιτικό και οικονομικόεθνικισμό, να συγκρουστούν μετωπικά μετις αντιδραστικές κυρίαρχες οικονομικέςκαι πολιτικές ελίτ και να αγωνιστούν ενω-μένες για την υπέρβαση της πολιτικής κρί-σης και την ενδυνάμωση των συμμετοχικώνδημοκρατικών θεσμών σε εθνικό επίπεδο.Γιατί ο λαός είναι αυτός που πρέπει νααποφασίζει πώς θέλει να ζήσει.

16ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011

Γράφει ηΜαρία Κρέτση

Θεσμοί άμεσης δημοκρατίας «Δεν ήθελα χρήματα και βιο, ήθελα σύν-ταμα δια την πατρίδα μου να κυβερνηθεί μενόμους και όχι με το έτζι θέλω».

(Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη)

Η πόλη στολίστηκε στο πνεύματων Χριστουγέννων με τονκαιρό, τουλάχιστον μέχρι αυτήτη στιγμή που σας γράφω, ναμην συμβαδίζει και πολύ με τοόλο σκηνικό. Όχι ότι έχουμεμάθει στα χιόνια αλλά έτσι λίγησυννεφιά, βροχούλα και κρύοπολύ το λαχταρώ. Βέβαια αυτήη καλοκαιρία βοηθάει την οικο-νομική μας κατάσταση και πολ-λές φορές σκέφτομαι«τουλάχιστον το σύμπαν είναιμε το μέρος μας»! Αυτές τις μέρες όμως είναι μιααφορμή να προσπαθήσουμε νασκεφτόμαστε θετικά με απώ-τερο σκοπό να το διατηρήσουμε και μετά την «εξαφάνιση» τουπνεύματος των Χριστουγέννων. Τα παιδιά φυσικά έχουν πρωταγω-νιστικό ρόλο στη συγκεκριμένη γιορτή και όσο για τους μεγάλους,καιρός να μπούμε στην κουζίνα και να μαγειρέψουμε γιορτινά πιάταγια τα αγαπημένα μας πρόσωπα!Νιώθω σε αυτό το σημείο ότι θα ήθελα να κάνω μια αναδρομή στοπαρελθόν και να μοιραστώ μαζί σας κάποια από τα παλιά κρητικάχριστουγεννιάτικα έθιμα. Πριν από περίπου τρία χρόνια είχα κάνειμια μικρή αναζήτηση πληροφοριών για το συγκεκριμένο θέμα και

ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα! Τα παλαιότερα χρόνιακάθε οικογένεια στο χωριό μεγάλωνε ένα γουρούνι τοοποίο έσφαζαν τη παραμονή των Χριστουγέννων. Οιρίζες του χριστουγεννιάτικου αυτού εθίμου είναι ρω-μαικές, τότε που θυσίαζαν τους χοίρους στον Κρόνοκαι τη Δήμητρα για να τους εξευμενίσουν και να ζητή-σουν τη βοήθειά τους για την ευφορία της γής. Τη δεύτερη ημέρα έκοβαν το κρέας του χοίρου και

έφτιαχναν λουκάνικα, πηχτή, σύγκλινα, ομαθιές, τσιγαρίδες καιαπάκι. Την ημέρα των Χριστουγέννων συνήθιζαν να τρώνε βραστόχοιρινό με συμπλήρωμα πλιγουριού. Τη πηχτή την έβαζαν σε πήλινακουπιά και την έτρωγαν την ημέρα της Πρωτοχρονιά που είχε πήξει.Με το λίπος έφτιαχναν ένα γλύκισμα, τη ξυγκόπιτα, ενώ άλλα γλυκάπου πρωταγωνιστούσαν στα γιορτινά τραπέζια είναι τα ξεροτήγανα,οι σαμουσάδες και τα ανεβατά λουκούμια. Η βασιλόπιτα ήρθε στιςαρχές του 20ου αιώνα ενώ η γαλοπούλα ήρθε στην Ευρώπη το1824 μΧ από το Μεξικο.Να θυμάστε ότι το βασικότερο συστατικό για να πετύχει ένα γιορ-τινό μενού, είναι να μαζευτείτε όλοι από νωρίς και να μαγειρέψετεσυντροφιά. Το αποτέλεσμα είναι πολύ διαφορετικό.

Καλές γιορτές σε όλους!

ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201117

Ο Γιάννης Τατασόπουλος από πιτσιρικάς 12χρόνων, ανεβαίνει στο λαϊκό πάλκο μαζί με τον πε-ρίφημο τραγουδιστή και σαντουριέρη Μήτσο Αρα-πάκη. Μετά την απελευθέρωση από την Γερμανικήκατοχή εμφανίζεται στον <<Διάβολο>> ένα μα-γαζάκι στη Σολωμού, μαζί με τους Δημήτρη Στερ-γίου(Μπέμπη) και Σταύρο Τζουανάκο. Από εκείπαίζει στην Εκάλη στο κέντρο (Διανίτα),μαζί μετους Φώτη Δούση (μπουζούκι), Γιάννη Δέδε,(κι-θάρα), Γιώργο Μητσάκη και τον Χρηστάκη. Μετάεμφανίζεται στην (Πίνδο), του Βαγγέλη Μαντρού-λια (Αλεξανδρινός) για μεγάλο χρονικό διάστημα.Παρέα μαζί με τους Μπέμπη, Χιώτη,Λαύκα, Λεμο-νόπουλο, Τζουανάκο, Πετσά, Τσιμπίδη, Δασκα-λάκη, Σπαγγαδώρο κ.α. Εδώ να πούμε ότι ο Γ. Τ.αποκαλούσε πατέρα τον Αλεξανδρινό, γιατί τουείχε συμπεριφερθεί άψογα .Τον είχε σαν παιδί τουκαι αυτός του έβγαλε το παρατσούκλι Ντίλιγκερ.Την περίοδο 1950-1955 δημιουργείτε το περίφημοσυγκρότημα Τατασόπουλου-Τζουανάκου πουάφησε εποχή. Το συγκρότημα εμφανίσθηκε με με-γάλη επιτυχία στα μεγαλύτερα κέντρα της εποχής,πλαισιωμένο από το 1952 από το νεαρό και αργό-τερα μεγάλο σολίστα του μπουζουκιού Γιάννη Στα-ματίου(Σπόρο).Επιστήθιο φίλο του Γ. Τ. μέχρι τοτέλος. “Τζίμη του χοντρού”, “Γωνιά της Αθήνας”,“Ρόζ Μαρί”, “Ταμπού”, “Λουζιτάνια”. Ακόμη παίρ-νουν μέρος σε βαριετέ, σε μουσικοθεατρικές πα-ραστάσεις, εμφανίζονται στο ραδ/κό σταθμό τωνενόπλων δυνάμεων, φτάνουν μέχρι την Κωνστ/ληκαι συμμετέχουν στα μεγάλα λαϊκά πανηγύρια το

λαού μας. Ο Γ.Τ. το 1952 συμμετέχει σε δυοκιν/κές ταινίες <<Δυο κωθώνια στο ναυτικό>>,<<Ο κοκοβιός πρωτευουσιάνος>> και το 1953<<το σοφεράκι>> μαζί με τον κολλητό του ΜΧιώτη. Ο Γ. Τ. από 18 χρόνων (1946) καθιερώνε-ται μόνιμος εκτελεστής στις εταιρίες, ODEON, CO-LUMBIA, και λαμβάνει μέρος σε ηχογραφήσεις τωνμεγαλύτερων λαϊκών δημιουργών ,άλλοτε σανεκτελεστής και άλλοτε σαντραγουδιστής, κάνοντας κυ-ρίως σεγόντα σαν δεύτερηη τρίτη φωνή. Το κορίτσι απόψε θέλει

(χόρεψε το τσιφτετέλι) 1952Μουσική. Γ. Τατασόπουλος. στίχοι. Χρήστος Κο-λοκοτρώνης. Τραγούδι .Πρόδρομος Τσαουσάκης, Άννα Μπέλα. Το κορίτσι απόψε θέλει, να χορέψει τσιφτετέλι Ω! ω! ω! να τρελάνει τον ντουνιά. Παίξε μας και ταξιμάκι για να σπάσει νταλγαδάκι Ω! ω! ω! με γιαβάσικη πενιά. ΡεφρένΈλα, σήκω, χορεψέτο, το κορμί σου λύγισετο (δις)-------------

Όλα απόψε είναι δικά σου, έλα κι ήρθε η σειρά σουΩ! ω! ω! χορεψέτο να χαρείς. Για να δείς το τι αξίζω, όλα σου τα χαλαλίζωΩ! ω! ω! τέτοιον άνδρα που θα βρείς.Ρεφρέν

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΑΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ (2) Συνθέτης, τραγουδιστής, στιχουργός

Κηφισιά 7-1-1928- ΗΠΑ 22-10-2001

Γράφειo Δήμoς

Kερδέλας*

Από την ΕυφροσύνηΚάτσουνα

"Πυξ

ίδα

της

γεύσ

ης"

Χοιρινό με το σέλινο

Υλικά1 1/2 κιλό χοιρινό σπάλα κομμένο σε μερίδες2 κιλά σέλινο2 μεγάλα κρεμμύδια ψιλοκομμένα1/2 ποτήρι ελαιόλαδο2-3 ντομάτες κόκκινες πολτοποιημένεςχυμό 2 λεμονιών, 2 κουταλιές αλεύριαλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι

ΕκτέλεσηΑφού καθαρίσουμε το σέλινο το ξεβράζουμε σε άφθονο ζεστό νερό

και το σουρώνουμε. Σε μια άλλη κατσαρόλα τσιγαρίζουμε το κρέας με τολάδι και τα κρεμμύδια. Μόλις τσιγαριστούν καλά προσθέτουμε τις ντομά-τες, νερό και το αφήνουμε να ψηθεί. Προς το τέλος προσθέτουμε στη κα-τσαρόλα το σέλινο και αλατοπιπερώνουμε. Δένουμε τη σάλτσαανακατεύοντας το χυμό του λεμονιού με το αλεύρι και 6 κουταλιές απο τησάλτσα του φαγητού, Περιχύνουμε και ανακατεύουμε απλά κουνώντας τηνκατσαρόλα κυκλικά. Σερβίρεται ζεστό και συνοδεύεται με πατάτες τηγα-νητές ή σαλάτα.

Καιρό τώρα ακούμε για την πολιτική ενεργειακής αναβάθμισης των κτηρίων, γιατην εισαγωγή της πράσινης ενέργειας και άλλα τέτοια ωραία οικολογικά. Μάλι-στα τα περισσότερα απ’ αυτά (δύο χρόνια πριν) ήταν η προεκλογική προμετω-

πίδα της πιο πρόσφατα εκλεγμένης κυβέρνησης. Από τότε νόμοι ήρθαν και αναγκάζουντους ιδιοκτήτες ακινήτων να εξασφαλίσουν ενεργειακό πιστοποιητικό για να κάνουνμεταβιβάσεις τίτλων, προγράμματα τρέχουν και μετατρέπουν ή τις ταράτσες των σπι-τιών ή αγροτική γη ή βουνοκορφές σε πάρκα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας απότον ήλιο και τον αέρα.Μάλιστα. Όλα αυτά υποχρεώσεις και ευκαιρίες για τους ιδιώτες. Τι συμβαίνει όμωςμε τα κτήρια ιδιοκτησίας του Δημοσίου και πιο συγκεκριμένα με τα σχολεία που καιπολλά είναι και εκπαιδεύουν τη νέα γενιά των πολιτών της χώρας; Απολύτως τίποτα.Μόλις πριν λίγους μήνες ανακοινώθηκε ότι κάποια μεμονωμένα σχολεία σε κάθε δήμοτης χώρας θα μετατραπούν (κάποια απροσδιόριστη στιγμή στο μέλλον) σε ενεργειακά

πρότυπες κτηριακές μονάδες. Νέα κουφώματα, τζάμια, μονώ-σεις, φωτοβολταικά στη στέγη κλπ. Προσοχή όμως : τα φωτο-βολταϊκά που θα εγκατασταθούν (όταν και αν) στις ταράτσεςτους, δεν θα παράγουν ρεύμα προς πώληση στη ΔΕΗ αλλά γιατην κάλυψη των αναγκών ηλεκτρικής κατανάλωσης της σχολικήςμονάδας. Όμως το ρεύμα που καταναλώνουν τα σχολεία δεν

επιβαρύνει τον προϋπολογισμό τους, μιας και το πληρώνει ο Δήμος που ανήκουν. Σεμια εποχή που στη χρηματοδότηση των σχολείων οι αγελάδες έχουν γίνει περισσότεροισχνές από ποτέ, η κρατική επιχείρηση ηλεκτροδότησης αγοράζει ρεύμα μόνο απόιδιώτες. Χωρίς αστεία όμως η εξασφαλισμένη χρηματοδότηση των 7.000 ευρώ ετη-σίως που διαβάζω στις εφημερίδες ότι εξασφαλίζει η επένδυση σε φωτοβολταϊκά, θαήταν «μάνα εξ ουρανού» για τον προϋπολογισμό της κάθε σχολικής μονάδας.Απαγορεύεται δηλαδή κάποια σχολική μονάδα να εγκαταστήσει φωτοβολταϊκά και ναπουλάει ρεύμα στη ΔΕΗ; Απροσδιόριστη απάντηση. Φήμες μεταφέρουν ότι κάποιασχολεία σε άλλους νομούς που προσπάθησαν να το κάνουν μάλλον δεν θα εισπράτ-τουν από τη ΔΕΗ. Άλλες φήμες λένε το αντίθετο. Ωραία, ως υπόθεση εργασίας αςδεχθούμε τις δεύτερες φήμες. Για να ξεκινήσει μια σχολική κοινότητα τη διαδικασία θα πρέπει να έχει βρει τρόπο νακαλύψει τα 30.000 ευρώ που απαιτούνται για την εγκατάσταση (την αρχική επένδυση)είτε με χρήματα «τοις μετρητής» είτε με δάνειο από την τράπεζα. Ποια σχολική μο-νάδα μπορεί να το κάνει; ΚΑΜΙΑ. Σε επίπεδο σχολικής επιτροπής (για όλες τις μονά-δες του κάθε Δήμου) επίσης ΚΑΜΙΑ. Η χρηματοδότηση των σχολικών μονάδων είναιήδη περιορισμένη και η λειτουργία των σχολικών επιτροπών στα όρια του ανεκτού. Ηχρηματοδότηση που εξασφάλισε μέσα από το ΕΣΠΑ το Υπουργείο περιβάλλοντος μετην ανοικτή πρόσκληση για υποβολή προτάσεων στο επιχειρησιακό πρόγραμμα «πε-ριβάλλον και αειφόρος ανάπτυξη» (άξονας προτεραιότητας 1 «προστασία ατμοσφαι-ρικού περιβάλλοντος & αστικές μεταφορές –αντιμετώπιση κλιματικής αλλαγής –ανανεώσιμες πηγές ενέργειας») αφορά την μετατροπή, που ανέφερα πιο πάνω, κά-ποιων σχολικών μονάδων (όχι όλων) σε ενεργειακά πρότυπες έτσι ώστε να προωθη-θεί η ιδέα των ΑΠΕ στην κοινωνία. Η ανοικτή πρόσκληση αναφέρει χαρακτηριστικά : «H διασφάλιση του επιδεικτικού χαρακτήρα ενός συστήματος και η προώθηση στιςμαθητικές κοινότητες και, μέσω αυτών, στην κοινωνία, αρχών και τεχνολογιών τηςαειφόρου ανάπτυξης και των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, θα επιτευχθεί μέσωτης διασφάλισης επισκεψιμότητας των νέων εγκαταστάσεων από τους μαθητές, τηςαναγραφής επ’ αυτών ή επί Πινακίδων των λειτουργικών αρχών και των τεχνικών χα-ρακτηριστικών τους, της εγκατάστασης Συστημάτων καταγραφής και παρουσίασηςτης ανά πάσα στιγμή και σωρευτικά παραγόμενης ενέργειας, των ποσοστών εξοικο-νόμησης ενέργειας και μέτρησης του αποτυπώματος διοξειδίου του άνθρακα, της εκ-πόνησης Οδηγών λειτουργίας και της κυκλοφορίας Φυλλαδίων, της δημιουργίας καισυντήρησης Ιστοσελίδων κλπ». Άλλη μια φορά που δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Λεφτάυπάρχουν, αλλά οι ενέργειες του κράτους δεν τα οδηγούν εκεί που πρέπει…

Επί της Γραμμής

Γράφειo Bασίλης

Παπαστάμος

18ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011

ΤΟ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΟΥ CAMBRIDGEΕπιμέλεια έκδοσης: Robert AudiΕπιμελητές ελληνικής έκδοσης:

Στέλιος Βιρβιδάκης, Γιώγος Ξηροπαΐδης

Το Φιλοσοφικό Λεξικό του Καίμπριτζ θεωρεί-ται το πλέον έγκυρο λεξικό φιλοσοφίας στονκόσμο. Γραμμένο από μια διεθνή ομάδα τε-τρακοσίων σαράντα συγγραφέων-επιστημό-νων, προσφέρει στον αναγνώστη τηνπλουσιότερη, πληρέστερη και πιο επικαιρο-ποιημένη μελέτη των σημαντικότερων ιδεώνκαι θεωριών που ανέπτυξαν οι μείζονες φι-λόσοφοι στην ιστορία του ανθρώπινου πνεύ-ματος, καθώς και των φιλοσοφικών ρευμάτωνπου έχουν αναδυθεί από την εποχή της αρ-χαιότητας έως τις μέρες μας. Το Φιλοσοφικό Λεξικό του Καίμπριτζ καλύπτειόλο το φάσμα της Φιλοσοφίας, από την αρ-χαία ελληνική φιλοσοφία έως και τα ανα-πτυσσόμενα πεδία της Φιλοσοφίας του Νουκαι της Εφαρμοσμένης Ηθικής. Ταυτόχρονα, το λεξικό δεν περιορίζεται μόνοστην παρουσίαση της δυτικής φιλοσοφίας,αλλά στις σελίδες του περιλαμβάνονταιεκτενή λήμματα και για την αραβική, την ισ-λαμική, την αφρικανική, την ιαπωνική και τηνοτιοαμερικάνικη φιλοσοφία.Το Φιλοσοφικό Λεξικό του Καίμπριτζ συγκρο-τείται από 4727 λήμματα φιλοσοφίας, γραμ-μένα από 440 κορυφαίους συγγραφείς-επιστήμονες και μεταφρασμένα από 16 Έλ-ληνες ειδικούς.

Η Αγανάκτηση δεν αρκεί Πιέτρο Ινγκράο

εκδόσεις Εύμαρος, Αθήνα 2011Μετάφραση: Τόνια Τσίτσοβιτς, πρόλογος

Μιχάλης Ψημίτης, επιμέλεια: Πέτρος Κακολύρης

Στο βιβλίο αυτό ο Πιέτρο Ινγκράο αναφέ-ρεται στο Αγανακτήστε, τη μεγάλη εκδοτικήεπιτυχία του Στεφάν Εσέλ στη Γαλλία αλλάκαι στην Ελλάδα, μέσα από μια συζήτηση μετους ιταλούς πανεπιστημιακούς ΜαρίαΛουίζα Μπότσια και Αλμπέρτο Ολιβέτι. Ο ση-μαντικός αυτός ιταλός πολιτικός, σχολιάζον-τας το έργο του Εσέλ, ισχυρίζεται ότι ηαγανάκτηση δεν αρκεί:

«…Θεωρώ ότι το να αντικαταστήσει η αγα-νάκτηση την πολιτική και, πάνω απ’ όλα, να

αντικαταστήσει τη δημιουργία των αποτελε-σματικών της μορφών είναι μια αυταπάτη…Είναι βεβαίως μια απάντηση έστω και στοι-χειώδης. Όμως είναι ανάγκη να οικοδομηθείένα πολιτικό υποκείμενο. Φυσικά πρέπει νακαταλάβουμε καλά, να μελετήσουμε ποιο θαμπορούσε να είναι, τι μορφή θα πρέπει ναλάβει, να κατανοήσουμε με ποιους τρόπους,λίγο-λίγο, θα μπορέσει να υλοποιηθεί αυτή ηανάγκη…» Όπως αναφέρει και στον πρό-λογο του βιβλίου ο καθηγητής κοινωνιολογίαςστο Πανεπιστήμιo Αιγαίου Μιχάλης Ψημίτης:«Προσοχή όμως: ο Ινγκράο δεν επιρρίπτειευθύνες στην αγανάκτηση για την κρίση τηςπολιτικής. Το αντίθετο, κατηγορεί τη δοκιμα-σμένη πολιτική ως μια διαδικασία που ταύ-τισε την εκπροσώπηση με τηνεξουσιοδότηση, αγνοώντας πλήρως ότι οισχέσεις μεταξύ των υποκειμένων χρειάζον-ται βιώσιμους τρόπους και κανόνες αμοι-βαίας έκφρασης και ωφέλειας. Έτσι, ηπολιτική δράση μετέτρεψε την εκπροσώπησησε ζήτημα αριθμητικής, παραμερίζοντας βίαιατο ζήτημα της ανάγκης ενός εσωτερικού στηνκοινωνία διαλόγου ανάμεσα στις διαφορετι-κές εμπειρίες και ανάμεσα στις διαφορετι-κές κουλτούρες».

Το έργο, ακολουθώντας το περιεχόμενοτης ιταλικής έκδοσης, περιλαμβάνει και μιαδεύτερη συνομιλία του Πιέτρο Ινγράο με τουςΜαρία Λουίζα Μπότσια και Αλμπέρτο Ολιβέτιη οποία αναφέρεται στην αμφιβολία. Για τονΙνγκράο «…η αμφιβολία δεν είναι απλώς μιαάσκηση ελευθερίας. Είναι περισσότερο οαναγκαίος διαμεσολαβητικός κρίκος ανάμεσαστη συλλογική δράση και στην αίσθηση ατο-μικής ελευθερίας…».

Τέλος, η συζήτηση περιστρέφεται γύρωαπό την ποιητική του Ινγκράο, δημιουργούτριών ποιητικών συλλογών, ενώ γίνεται καιμια προσπάθεια προσέγγισης της προσωπι-κής διαδρομής του μέσα από την εμπειρίατων 96 χρόνων ζωής του μεγάλου ιταλού δια-νοητή:

«…Έμαθα σ’ αυτόν τον αιώνα το ανείπωτοτου ανθρώπου, του καθενός από μας, και τηςσχέσης με τον άλλο που δε μπορέσαμε ποτένα αντιληφθούμε σε βάθος. Ο φόβος μουείναι μήπως μου πάρουν όχι τόσο το ψωμίούτε το Σύνταγμα, όσο να σβηστεί η ιδέα τουανθρώπου […]Σας παρακαλώ, μην επιτρέ-ψετε να διαγράψει ο άνθρωπος αυτό το ερώ-τημα».

www.chania-info.gr

ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201119

Οι Ομπρέλες του Χερβούργου (Les Parapluies de Cherbourg)Σκην. Zακ Ντεμί, με τους: Κατρίν Ντενέβ, Νίνο Καστελ-νουόβο, Αν Βερνό, Μαρκ Μισέλ, Ελέν Φαρνέ, Μιρεϊγ Περέ

Η δεκαεπτάχρονη Ζενεβιέβ ζει μετη χήρα μητέρα της, ιδιοκτήτριαενός καταστήματος με ομπρέλεςστο Χερβούργο. Είναι ερωτευ-μένη με τον εικοσάχρονο Γκι, μη-χανικό αυτοκινήτων καισχεδιάζουν κρυφά να παντρευ-τούν. Oταν το ανακοινώνει στημητέρα της, εκείνη το απαγο-ρεύει λέγοντας ότι ο Γκι είναιπολύ νέος και δεν έχει πάει κανστρατό. Eτσι ο Γκι αποφασίζει να παρουσιαστεί στο στρατόκαι αναχωρεί για την Αλγερία. Ενώ ο Γκι έχει φύγει η Ζενεβιέβανακαλύπτει ότι είναι έγκυος. Μετά από προτροπή της μη-τέρας της, αναγκάζεται να αποδεχτεί την πρόταση γάμου τουέμπορου πολύτιμων λίθων Ρολάν Κασάρ, ο οποίος την ερω-τεύτηκε με την πρώτη ματιά και της υπόσχεται να μεγαλώσειτο παιδί σαν να ήταν δικό του. Στην Αλγερία ο Γκι τραυματί-ζεται και επιστρέφει στο Χερβούργο πριν περάσουν τα δύοχρόνια της θητείας του αλλά η Ζενεβιέβ έχει ήδη φύγει ακο-λουθώντας τον σύζυγό της για μια νέα ζωή.

Μέσα από τις φλόγες (Incendies)Σκην.Ντενίς Βιλνέ, με τους Λούμπνα Αζαμπάλ, Μελίσα Ντε-σορμό-Πουλέν, Μαξίμ Γκοντέτ, Ρεμί Ζιράρντ

Όταν ο συμβολαιογράφος Λέμπελ(Ρεμί Ζιράρντ), διαβάζει στη Ζαν(Μελίσσα Ντεσορμώ- Πουλέν) καιστο Σιμόν (Μαξίμ Γκοντέτ) τη δια-θήκη της μητέρας τους, Νάουαλ(Λούμπνα Αζαμπάλ), τα δίδυμαέκπληκτα παίρνουν τους φακέ-λους που άφησε εκείνη, έναν γιατον πατέρα τους που πιστεύανεότι ήταν νεκρός, κι ένα για τοναδερφό τους που δε γνωρίζανετην ύπαρξη του. Σε αυτή την αι-νιγματική κληρονομιά, η Ζαν πιστεύει θα βρει την απάντησηγια την ανεξήγητη σιωπή της μητέρας της τις τελευταίεςεβδομάδες της ζωής της. Αποφασίζει να ταξιδέψει στη ΜέσηΑνατολή για να αναζητήσει την ιστορία της οικογένειας της,για την οποία φαίνεται ότι δε γνωρίζει τίποτα. Ο Σιμόν δε συγ-κινείται από τα μεταθανάτια παιχνίδια που παίζει η μητέρατου, αλλά η αγάπη για την αδερφή του είναι πολύ δυνατή, καισύντομα θα την ακολουθήσει για να ανακαλύψουν την αλή-θεια για τη Νάουαλ- μιας γυναίκας πολύ διαφορετικής απόεκείνη που γνώριζαν ως μητέρα τους. Με τη βοήθεια τουΛέμπελ, τα δίδυμα ενώνουν τα κομμάτια της ιστορίας της γυ-ναίκας που τους έφερε στον κόσμο, ανακαλύπτοντας την τρα-γική της μοίρα, σημαδεμένη από τον πόλεμο και το μίσος,αλλά και τη γενναιότητα μιας εξαιρετικής γυναίκας.

3 ώρες διορία (A bout pourtant)Σκην. Fred Cavayé , με τους: Gilles Lelouche, RoschdyZem, Elena Anaya

Η ταινία ακολουθεί τον κεντρικόήρωα, Σαμιουέλ Περιέ, σε μιααγωνιώδη μάχη με τον χρόνοστους δρόμους του Παρισιού, γιανα καταφέρει να σώσει την έγκυοσύζυγό του, η οποία έχει πέσειθύμα απαγωγής.Ξεκινώντας μ’ ένα αγωνιώδες κυ-νηγητό, η ταινία συνεχίζει με την

ένταση και την ταχύτητα ν’ ανεβαί-νουν ολοένα πιο ψηλά! Οχι παράξενο για το σκηνοθέτη, τουοποίου η προηγούμενη ταινία, το «Pour Elle», τράβηξε τηνπροσοχή της Αμερικής κι έγινε γρήγορα ριμέικ (το «Οι Επό-μενες Τρεις Μέρες», με τον Ράσελ Κρόου).Με δυο πρωταγωνιστές που συναγωνίζονται μεταξύ τους γιατο ποιος είναι πιο μαγνητικός και μ’ ένα συμπαγές, αν και σετίποτα πρωτότυπο, σενάριο, το «Point Blank» παγιδεύει τοενδιαφέρον από την εναρκτήρια σκηνή και το κρατά αμείωτομέχρι το τέλος.Χαρακτηριστικά ευρωπαϊκό θρίλερ, διατηρεί την ατμόσφαιρατης νύχτας και τη διφορούμενη όψη της γαλλικής πρωτεύου-σας, με φωτογραφία που θυμίζει παλαιότερες ταινίες του ΛικΜπεσόν ή και – ελαφρά – του Πολάνσκι.

Δόκτωρ Θάνατος(You Don't Know Jack)Σκην Μπάρι Λέβινσον, με τους: Τζον Γκούντμαν, Αλ Πα-τσίνο, Σούζαν Σάραντον, Ντάνι Χιούστον, Μπρέντα Βακάρο

To 1990, ο Δρ. Τζακ Κεβόρκιανσυντάραξε τον κόσμο όταν τερ-μάτισε τη χρόνια διαμάχη για τονεπιλέξιμο θάνατο και με τη «Μη-χανή Συμπόνιας» του βοήθησεστο να γίνει η πρώτη αυτοκτονίαενός ανθρώπου που έπασχε απόανίατη αρρώστια μετά από αίτηματου ασθενή. Με πρωταγωνιστήτον βραβευμένο με Oscar® καιEmmy® Αλ Πατσίνο, το YOUDON’T KNOW JACK είναι η ιστο-ρία της ζωής ενός ανθρώπου και της ψύχωσής του να αμφι-σβητεί τους κανόνες σύμφωνα με τους οποίους ζούμε καιπεθαίνουμε -και την πεισματική του, βαθιά επιμονή να εναν-τιώνεται στο νόμο για να το πετύχει. Με συμπρωταγωνιστές τηβραβευμένη με  Oscar Σούζαν Σαράντον, τον Ντάνι Χιούστον,τη βραβευμένη με Emmy Μπρέντα Βακάρο και τον βραβευμένομε Emmy Τζον Γκούντμαν.

Ακόμα Και Η Βροχή ( Even The Rain)Σκην.Ισιάρ Μπολέιν,με τους Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ,Λουίς Τοσάρ, Κάρα Ελεγιάλντε, Βιτσέντε Ρομέρο

Ένας σκηνοθέτης, ο Σεμπάστιαν ,πηγαίνει στην Βολιβία για να γυρίσειμια ταινία για τον Χριστόφορο Κο-λόμβο πέρα από τον μύθο. Για τονεξερευνητή των θαλασσών που δενήθελε απλά να εκχριστιανίσει τουςινδιάνους αλλά είχε εμμονή με τονχρυσό και έκανε σκλάβους τους Ιθα-γενείς που του αντιστάθηκαν. Όμωςστην πόλη όπου πραγματοποιούνταιτα γυρίσματα τα αποθέματα νερούπωλούνται σε μια πολυεθνική και οι ιθαγενείς καλούνται 500χρόνια μετά από την έλευση του Κολόμβου να παλέψουν όχι γιατο χρυσαφί αυτή τη φορά αλλά για το πιο απλό αλλά πολύτιμοαγαθό, το νερό.

Πρoτείνει oAντώνης

Σπανoυδάκης

Η ευμάρεια είχε στομώ-σει τη σκέψη μας. Κάθεφωνή που προκαλούσεσκέψεις βίωνε το περι-θώριο ή και τον περί-γελο. Έμοιαζε μευπαρξιακή θεωρητικήκαι ανώφελη αναζήτηση. Ήρθε η κρίση και οι ασκοίτης σκέψης άνοιξαν. Ξαμολήθηκαν θεμελιακά καιθυελλώδη ερωτήματα . Σιγά σιγά η σιωπή των διανο-ουμένων αποκτά φωνή και ο λόγος-διάλογος  γίνεταιόσο ποτέ αναγκαίος .Μπήκαν και οι περιφρονημένοι θεωρητικοί ,οι καθη-γητάδες ,οι επιστήμονες  στο σπήλαιο –όπως είναιταγμένοι να κάνουν-για να μας δώσουν ένα «χέρι» ναβγούμε στο φως .Που ήταν όλοι ετούτοι τόσον καιρό ;Ακούμε τη φωνή τους και αρχίζουμε να ακούμε και να

αντιλαμβανόμαστε λαϊκισμούς καιγελοιότητες που μας προσβάλουν.΄Ηρθαν καιροί που ο ακαδημαϊ-κός λόγος δεν είναι βαρετός μαζωογόνος για όλους εκείνους πουπνίγονται στα αδιέξοδα των οικο-νομικών επιλογών μας .Αυτό ίσως

είναι κατάκτηση της κρίσης .Ήρθε η ώρα να μάθουμε,να ακούσουμε εκείνους  που δεν γνωρίζαμε μέχριχθες ,γιατί δεν πούλαγαν .Ήρθε η ώρα να ψάξουμε γιανα σταθούμε όρθιοι και περήφανοι. ΄Ηρθε η ώρα νακάνουμε πράξη το ελληνικό «Πάντα άγρυπνα /πάνταανοιχτά τα μάτια της ψυχής».Ποτέ άλλοτε δε διάβασα με τόσο πάθος αρχαία ελλη-νικά . Και γραμματική και συντακτικό μα πιο πολύ αρ-χαία ελληνική σκέψη .Ποτέ άλλοτε δεν ένοιωσα ναπάλλεται έτσι ο λόγος αυτός .΄Ηταν τόσο αδιάφοροςκαι ανιαρός ,σχεδόν πεθαμένος .Έτσι μου τον δίδαξαν,έτσι  τον γεύτηκα. Αρχαίο… Σαραντάρισα λοιπόν. Διά-βασα για να μπορώ να διεκδικώ την προσοχή των μα-θητών μου ,για να μπορώ να μπλέκομαι στην πολιτικήχωρίς να με τρώνε τα γρανάζια της , για να μπορώ ναδώσω. Ξαφνικά άρχισα να βρίσκω καταφύγιο στησκέψη του Θουκυδίδη ,του Πλάτωνα ,του Αριστοτέλη,στη διαλεκτική του Σωκράτη .Θέλω να ακούσω ,να ρω-τήσω για να κατανοήσω ,για να προσεγγίσω όσο μουείναι μπορετό το ανθρώπινα, άρα πολιτικά, αληθινό .Ανασκάλεψα τους τραγικούς  ποιητές .  «Πολλά γεν-νούν το δέος ,το μέγα δέος ο άνθρωπος γεννά»έγραφε σε χορικό της Αντιγόνης ο Σοφοκλής . Μ΄ακο-λουθεί ετούτο . Να θαυμάζω μα και να φοβούμαι τουςανθρώπους .Ιδιαίτερα εκείνους που πλέκουνε την τύχημας.   Αντιλαμβάνομαι το μέγα φταίχτη της πανανθρώπινηςκατάντιας και σκέφτομαι το νησιώτη  έλληνα Παπα-διαμάντη .Τον είχε τόσο ξεκάθαρα ονομάσει  Πλουτο-κρατία .Αποφάσισα για εννιά μήνες να ζήσω με ταΆπαντα και τις μελέτες για τον Παπαδιαμάντη καιέμαθα να γελώ .Να ειρωνεύομαι την πραγματικότηταμε ένα μειλίχιο χαμόγελο όπως μ΄έμαθε ο καθα-ρευουσιάνος …συγγραφέας των σχολικών βιβλίων.Εκείνος πίστευε πως τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει τηνμοίρα του ανθρώπου, εγώ τρέφω μιαν άλλη πίστη πιοενεργητική ,μα χρησιμοποιώ τα όπλα που μου δίνειεκείνος  . Πίσω απ΄το μπουκάλι του κρασιού και τημοναξιά αυτού του ηθογράφου όμως  είδα μιαν ακε-ραιότητα ,μιαν ήρεμη γνώση του κόσμου ... Μου ήτανάγνωστη μέχρι χθες η ευθύβολη πολιτική  ειρωνείατου  ή καλύτερα το μειδίαμα της  βαθιάς κατανόησηςτης ελληνικής κοινωνίας .

συνεχίζεται

Γράφειη ΘεoδoσίαΔασκαλάκη

20ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011

Τ ι δούμε κα ι τ ι θα ακούσουμε στα Χαν ιάΤ ι δούμε κα ι τ ι θα ακούσουμε στα Χαν ιά

Με ένα περίεργο κυβερνητικό σχηματισμό βαδίζει πλέον η χώρα, με τους αγανακτισμένους να έχουνε καλμάρει και μετους πολιτικούς να είναι πλέον φανερά φοβισμένοι για τις όποιες επόμενες κινήσεις τους. Είμαστε πλέον στη μέση τωνεξελίξεων και στο πολιτικό σύστημα αναμένονται ανακατατάξεις και ενδεχόμενα κοσμογονικές αλλαγές.

Ωστόσο ολόκληρη η Ευρώπη δοκιμάζε-ται, χωρις να έχει γίνει κάποια φυσικήκαταστροφή, έτσι απλά… με τραπε-

ζικά παιγνίδια επι το πλείστον εκτος Ευρώ-πης -όπως είπε σε μια ενδιαφέρουσα ομιλίαστην Κίσαμο ο καθηγητής Γ.Σταθάκης- και

έντονα «απορυθμι-σμένο» καπιταλισμό!Και ενώ υπαλληλοιτης Γκόλντμαν Ζαξκομπάζουν στα

media ότι κυριαρχούν στην Ευρώπη, 500εκατομμύρια Ευρωπαίοι αναμένουν τις εξε-λίξεις βλέποντας τα εισοδήματα τους να μει-ώνονται –χωρις τώρα να φταίνε οιτεμπέληδες Ελληνες- και το μέλλον τουςδραματικά αβέβαιο.Στα μουσικά των Χανίων τώρα, όπως καιτους προηγούμενους μήνες έτσι και το Νο-έμβρη, φαίνεται ότι η κρίση επηρρεάζει θε-τικά την κίνηση και τη ζήτηση. Πολλα τα liveαπο εγχώρια και μη μουσικά σχήματα σεκάθε είδους στέκια. Πολλά όμως και τα νέαμουσικά στέκια, που αντι να μειώνονται, πλη-θαίνουν. Η «Πρόβα» που ως τώρα γνωρίζαμε σανχώρο κρητικής μουσικής, ξεκίνησε στις 18Νοέμβρη με λαϊκό σχήμα και με τον υπότιτλο«Όπως παλιά». Στο τραγούδι είναι ο Μανώ-λης Σταγάκης, η Θεανώ Χαιρετάκη και ηΓωγώ ενω παίζει η ορχήστρα του ΛευτέρηΒαμβακά.Ένα εντελώς καινούριο στέκι ανοίγει στοπαλιό λιμάνι στην οδο Σκουφών. Είναι τοFatma, που θα φιλοξενεί κάθε Παρασκευήκαι Σάββατο μουσικά σχήματα και ξεκινάει μετους Primavista. Θα έχει ποτό και κρύο πιάτοκαι τις καθημερινές επιλεγμένη μουσική μεdj. Στην παραλία της Νέας Χώρας ξεκίνησε μεζωντανή μουσική κάθε Παρασκευή και Σάβ-βατο το «Μαγαζάκι» με το Γιάννη Θυμάκη,την Εφη Σταγάκη και το Δημήτρη Μαρκου-λάκη.To bar-café «See U» στο Κουμ Καπί κάθεΚυριακή βράδυ νωρις, έχει λαϊκό σχήμα μετο Μάνο Δημητρίου.Το «Σκουτελικό» στην Ελ.Βενιζέλου άλλαξεδιεύθυνση και τώρα ονομάζεται «Ρακοπινε-λιές». Και φέτος θα παίζουν κρητικά και ρεμ-πέτικα σχήματα.Tα «Μαύρα Μεσάνυχτα» άνοιξαν κανονικάκαι εφέτος και μάλιστα αρκετά πιο δυναμικά.Το μουσικό σχήμα αποτελείται από τους Αν-τώνη Μαλαξιανάκη, Γιώργο Ιωαννου, ΙωάνναΔανέζη και πολυμελή ορχήστρα. Επίσηςσυχνά εμφανίζονται καλλιτέχνες από τηνΑθήνα. Ο «Ζυγός» στον Κάτω Δαράτσο τις Παρα-σκευές θα έχει κρητικά σχήματα απο όλη τηνΚρήτη ενώ κάθε Σάββατο έχει λαϊκή ορχή-στρα με το Στράτο Κυριμάκη και τη ΜαρίναΚωνσταντινίδου –κόρη της ρεμπέτισας Μα-ριώς.

Η «Οκτάβα» θα ξεκινήσει στις αρχές του Δε-κέμβρη, με το ίδιο σχήμα.Τα μεζεδάδικα με ζωντανή μουσική είναιπλέον μόδα στην πόλη και είναι αρκετά :«Σούξου Μούξου» στα Νεώρια, «ΕμπειρεςΓεύσεις» (πρώην Μικρή Σκηνή) στην πύλητης άμμου, «Beneto Moro» και «Διαχρονικό»στο Κουμ Καπί και «Οιωνός» στη Χάληδων.Πολλές οι ταβέρνες με ζωντανή μουσική καιφέτος στα Χανιά και τα πέριξ : «Ουζύθοινο»και «Αιγιαλός» στη Νέα Χώρα, «Ελα», και«Κάβουρας» στο Παλιό λιμάνι, «Μαχαλάς»στο Κουμ Καπί, «Βολόσυρος» στο ΚόκινοΜετόχι, «Γαλατιανό Πέρασμα» στο Γαλατά,«Μουτζούρης» στα Νεροκούρου, «Πεμ-πτουσία στον Αλικιανό και «Στου Κουφου τηνπόρτα» στον Κουφό.Αρκετά τα κλαμπ που φιλοξενούν live καιάλλα μουσικά happenings : “Senso”, “MyCafé”, “Deco”, “Déjà vu”, “Gravity”»,“Guzel” (πρώην Astra), “Karma café” και “4εποχές”.Πολλοι είναι ακόμα οι χώροι με σταθεράμουσικά σχήματα ή περιστασιακές ζωντανέςεμφανίσεις και μπορείτε αναλυτικά να τουςδείτε αναλυτικά στο διαδίκτυο στοhttp://blog.nyxtamera.gr/Στις 25 Νοέμβρη στο καφέ «Κήπος» έκανανμία εμφάνιση η χανιώτισα Εμμανουέλα Χιω-τάκη και ο Γιάννης Χατζόπουλος. Η Εμμα-νουέλα σπουδάζει στο Πολυτεχνείο στηνΞάνθη ενώ παράλληλα έχει τελειώσεικλασσική κιθάρα. Μαζί με τον Γ.Χατζό-πουλο παίζουν και τραγουδούν έντεχνα καιροκ ελληνικά τραγούδια συνδυάζοντας τηνακουστική με την κλασσική κιθάρα, με πολύόμορφο αποτέλεσμα. Μέσα στο Δεκέμβρη έχουν προγραμματι-στεί ενδιαφέροντα live. Το θρυλικό ροκσυγκρότημα «Σπυριδούλα» έρχεται για μιαβραδυά στο Λιακωτό στο Βάμο στις 16/12. Επίσης στο καινούριο στέκι Maesa Memaστην οδο Αγίων Δέκα, γίνονται ενδιαφέ-ροντα live,όπως και στο Πολυ Τεχνείο στηΧατζημιχάλη Νταλιάνη και γενικά υπάρχειμεγάλη κινητικότητα σε όλο και περισσότε-ρους χώρους με ζωντανή μουσική.

Μ Ο Υ Σ Ι Κ Α Ε Ν Τ Υ Π ΑΛΑΪΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ – τεύχος 28

Είχαμε αρκετό καιρό να δούμε καινούριοτεύχος από τον Γιώργο Κοντογιάννη και τηνπαρέα του. Τελικά κυκλοφόρησε μέσα στοΣεπτέμβρη και έχει πολλή ενδιαφέρουσαύλη. Αφιέρωμα στο Μανώλη Ρασούλη, στοΜάρκο Μέλκων και στον Κώστα Κοφινιώτη.Συνέντευξη με τον μπουζουξή Σάκη Τσι-βγούλη και τον Χρήστο Ολύμπιο, τα τελευ-ταία κέντρα που εργάστηκε ο Καζαντζίδης(1959-1965), κείμενο του Ευαγ.Πάνου γιούτου Ακη Πάνου, τη δισκογραφία του Γ.Πα-πασιδέρη και πολλα ακόμα που αφορούν τογνήσιο λαϊκό μας τραγούδι.

ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ - τεύχος 42Με εξίσου ενδιαφέρουσα ύλη κυκλοφόρησεκαι το καινούριο τεύχος του Μετρονόμου.Συνέντευξη με την Πόλη Πάνου, αφιέρωμαστον Πετρολούκα Χαλκιά, συνέντευξη με τηΝατάσα Μποφίλιου και τους συνεργάτες της,

συνεντεύξεις με το σπουδαίο μουσικό Αχιλ-λέα Κεσίδη και με τη στιχουργό ΦωτεινήΛαμπρίδη, τα μελοποιημένα τραγούδια τουΝίκου Καββαδία, άρθρα των Θανάση Συλι-βού, Σπύρου Κουρκουνάκη και Ηλία Βολιώτη,ακροάσεις δίσκων και πολλά άλλα.

Γράφει oΓιώργος

Βαβουλές

ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201121

Τα «Νανουρίσματα», όπως άλλωστε δηλώ-νει και ο τίτλος του, είναι μια συλλογή απόδιασκευές δεκαπέντε νανουρισμάτων

από όλη την Ελλάδα. Πρόκειται για έντεκα πα-ραδοσιακά νανουρίσματα και τέσσερα νεώτε-ρων ελλήνων συνθετών. Σε όλα ηενορχήστρωση και η διασκευή είναι του ΝίκουΚυπουργού, ο οποίος έκανε και την ενδιαφέ-ρουσα έρευνα και τελική επιλογή. Γράφει σχε-τικά στο εσώφυλλο του δίσκου:«H ιδέα για μια συλλογή με νανουρίσματα γεν-νήθηκε μαζί με την κόρη μου στις αρχές του1985. Κάποιες επιφυλάξεις που είχα στην αρχήσε σχέση με τη μονοτονία των στίχων και τηςμουσικής διαλύθηκαν με τα πρώτα κιόλας τρα-γούδια που μάζεψα. Γρήγορα μάλιστα κατάλαβαπως το νανούρισμα, ξεχασμένο πια σήμερααπό όλους, μπορεί να συγκινήσει εξίσου καιτους μεγάλους». Οι επιφυλάξεις του Ν. Κυ-πουργού αίρονται πολύ εύκολα αν λάβουμευπόψη μας το τελικό αρτιότατο αποτέλεσμα.Σε σχέση με τους στίχους είναι προφανές -λόγω της πολύ συγκεκριμένης θεματικής τουδίσκου - ότι επαναλαμβάνονται παρόμοια στι-χουργικά μοτίβα και εικόνες. Όμως μια προ-σεκτική ανάγνωση των στίχων αναδεικνύει μεπολύ ενδιαφέροντα τρόπο τις διαφοροποι-ήσεις από τόπο σε τόπο της Ελλάδας του ίδιουθεματικού μοτίβου. Ως προς τη μουσική ηόποια «μονοτονία» ξεπερνιέται μέσα από τηλιτή αλλά ευφάνταστη ενορχήστρωση του δη-μιουργού που προχώρησε σε μεγάλες δικέςτου επεμβάσεις.Όπως αποκαλύπτει ο Ν. Κυπουργός το υλικότου το βρήκε στις συλλογές της Ακαδημίας,των Bourgault-Ducoudray, του Baud-Bovy, τουPernot και του αρχείου Merlier, χάρη στη βοή-θεια του Μάρκου Δραγούμη. Όσο για τα υπό-λοιπα, ο Πέτρος Περράκης έστειλε το κρητικόνανούρισμα, ο Γιάννης Τσιαμούλης του τρα-γούδησε το νανούρισμα της Πελοποννήσου, τοτραγούδι της Κάτω Ιταλίας το βρήκε στοδίσκο  «Η ελληνική παράδοση της Κάτω Ιτα-λίας» και το «Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά» σ'έναν παλιό μικρό δίσκο της Ρόζας Εσκενάζη.Το δίσκο συμπληρώνουν 2 νανουρίσματα τουΜάνου Χατζιδάκι, ένα του Μ. Θεοδωράκη καιένα του Γ. Κουρουπού. Πιο συγκεκριμένα τατραγούδια του δίσκου (και ο τόπος προέλευ-σης τους) είναι τα εξής:01. Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά (Θάσου)

02. Τίκι-Τίκι-Τίκι (Κάτω Ιταλίας)03. Νάνι του Ρήγα το παιδί (Καρπάθου)04. Άστραψεν η ανατολή (Σμύρνης)05. Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά (Μουσική :Δ.Σέμση) 06. Νάνι του ρήγα το παιδί (Μ.Χατζιδάκι -Ν.Γκάτσου) 07. Κοιμήσου αγγελούδι μου (Μ.Θεοδωράκη -Κ.Βίρβου) 08. Νάνι το γαρούφαλλό μου (Μ.Χατζιδάκι -Ν.Γκάτσου) 09. Έλα ύπνε πάρε το(Χίου) 10. άιντε κοιμήσουκόρη μου (Σμύρνης) 11. Πάρε το ύπνε τοπαιδί (Κρήτης) 12. Κομάται 'μένα ο σκρίνος μου (Αστυπά-λαιας) 13. Έλα ύπνε και πάρε το (Πελοποννήσου)14. Έλα ύπνε και πάρε το (Μυτιλήνης) 15. Νανούρισμα (Γ.Κουρουπού - Ανδρέα Αγγε-λάκη)Ερμηνεύτρια του δίσκου είναι η Σαβίνα Γιαννά-του σ’ έναν από τους πρώτους δίσκους τηςμετά τα τραγούδια της Λιλιπούπολης και τη συ-νεργασία της με τη Λένα Πλάτωνος. Η ερμη-νεία της είναι εξαιρετική. Ο Ν. Κυπουργόςσημειώνει: «Η Σαβίνα Γιαννάτου τραγούδησετα περισσότερα τραγούδια μαζί με τους μουσι-κούς  - κάτι που επιδίωξα συνειδητά και πουδυστυχώς δεν γίνεται πια στα στούντιο. Η ερ-μηνεία της ήταν μία διαρκής έκπληξη για μένακαθώς αποκάλυπτε σε κάθε τραγούδι τη δικήτου ξεχωριστή φωνή». Η ενορχήστρωση, όπως τονίσαμε και παρα-πάνω, είναι λιτή αλλά πολύχρωμη με τη χρήσηδιαφορετικών οργάνων. Παίζουν ο ΧρήστοςΤσιαμούλης (ούτι, λαούτο, σάζι κ.α), ο ΔημήτρηςΖουμπούλης (βιόλα, ποντιακή λύρα), ο ΓιάννηςΚαιμάκης (νάι, αυλό του Πανός, φλάουτο κ.α) καιο Νίκος Κυπουργός (κιθάρα, κανονάκι, ντέφικα.). O δίσκος κυκλοφόρησε το 1985 από τηLyra. Η επανέκδοση του δίσκου σε cd περιλαμ-βάνει ένα πολυσέλιδο πλούσιο ένθετο με τουςσυντελεστές και το ιστορικό του δίσκου καθώςκαι τους στίχους των τραγουδιών. Ας αφήσουμε τον επίλογο στον Μάνο Χατζιδάκιο οποίος πρότεινε τα «Νανουρίσματα» μέσα απότο περιοδικό «Το Τέταρτο» τον Ιούλιο του 1985:«Να ένας ακόμα σημαντικός ελληνικός δίσκος.Δεν έχει σημασία αν η ιδέα γεννήθηκε στο δη-μιουργό του με αφορμή τη γέννηση της κόρηςτου. Ευτυχισμένη η ώρα και για τα δυο. Θαυμά-σια επιλογή και χρήση των λαϊκών οργάνων. Καιπροπαντός αποκαλυπτικό τραγούδισμα πουφέρνει στο νου νεαρή μητέρα,  μεγάλη αδελφήκαι διόλου ηρωίδα της επανάστασης,  αυτάρε-σκα και δεξιοτεχνικά ειδικευμένη στα "δημο-τικά". Τα "Νανουρίσματα" είναι στ’  αλήθεια μιαπροσφορά μουσικής υγείας μέσα στην παρούσαελληνική ηχορύπανση που θα μείνει στην ιστο-ρία της δισκογραφίας μας σαν δίσκος πολύτιμοςκαι μοναδικός για την ομορφιά του, το ταλέντοτου και το ακριβό του γούστο.».

Γράφειo Γιώργoς

Tσίμας

ΣTHN APXH TOY TPAΓOYΔIOY

NανουρίσματαΣαβίνα Γιαννάτου

Διασκευή - Ενορχήστρωση: Νίκος Κυπουργός

Η Μάρθα Φριντζήλα τραγουδά ΘέμοΣκανδάμη Μάρθα Φριντζήλα, Θέμος

ΣκανδάμηςΜικρός Ήρως

Στη νέα της δισκογραφική δουλειά η ΜάρθαΦριντζήλα ερμηνεύει  τραγούδια του ΘέμουΣκανδάμη. Η γνωριμία τουςέγινε δέκα χρόνια πρινστην θεατρική ομάδα τουΠανεπιστημίου Αθηνών καισύντομα εξελίχθηκε σεφιλία. Ο Θέμος Σκανδάμης,έχοντας σπουδάσει και θέ-ατρο, ήταν από τα ιδρυτικάμέλη της ομάδας «Δρόμοςμε δέντρα» της Μάρθας Φριντζήλα, συμμετέ-χοντας στις παραστάσεις και τις δραστηριό-τητες της. Παράλληλα έπαιξε μουσική για παραστάσειςθεάτρου και θεάτρου σκιών και έγραψε ταπρώτα του τραγούδια παρουσιάζοντάς τα σεμικρές μουσικές σκηνές. Το πρώτο του άλμ-πουμ κυκλοφόρησε το 2008 με τίτλο « Μα-κροβούτι » και σε αυτό συμμετείχε η ΜάρθαΦριντζήλα ερμηνεύοντας τα τρία από τα δεκα-πέντε τραγούδια του.  Αυτή η νέα δουλειάπεριέχει δέκα τραγούδια λαϊκά, τα περισσό-τερα ερμηνεύει με τον μοναδικό, πλη-θωρικό της τρόπο, η Μάρθα Φριντζήλα..Με στίχους « κοφτερούς από ατσάλι »,όπως τα τραγούδια «Της νύχτας και τηςαυγής», «Λεπτομέρεια», «Αύγουστοςστην Αθήνα», «Πόλεμος χαρακωμά-των», υπάρχουν επίσης τραγούδια μειδιαίτερη αξία στην σύνθεση- ενορχή-στρωση της μουσικής, όπως το «Έχει ηθάλασσα καράβια», Βρέχει ( κι ας μην βρέχει). Πραγματικά ο Θέμος Σκανδάμης έχει να μαςπει πολλά στον δεύτερο δίσκο του, ένας νέοςτραγουδοποιός με ταλέντο και μέλλον στηνελληνική μουσική. Εύχομαι καλή επιτυχία , καιελπίζω να υπάρξουν και άλλοι νέοι τραγουδο-ποιοί που θα προσφέρουν αξιόλογες μουσι-κές δουλειές, όπως αυτή.Αξίζει τέλος να σημειώσω τα λόγια του ΘέμουΣκανδάμη για αυτή την δεύτερη του δισκο-γραφική δουλειά: «Ακονισμένο από τη βεβαι-ότητα, το δάκρυ χαρακώνει με ευκολία τομάγουλο, αφήνοντας σημάδια αναγνωρίσιμααπ’ όλους. Στους καιρούς ωστόσο της αμφι-βολίας, τα συναισθήματα αμβλύνονται, το

τοπίο θολώνει και η γραφή γίνεται «αόρατη»όπως σε εφηβικό αστυνομικό μυθιστόρημα,όπου το μυστικό αποκαλύπτεται στο λευκόχαρτί μόνο όταν ο υποψιασμένος ήρωας τουποβάλει στη δοκιμασία της φλόγας ενός κε-ριού. Αυτό το κερί προσπαθώ να ανάψω μεαυτά τα τραγούδια και την αντικειμενική φλόγα

της φωνής της Μάρθας Φριντζήλα. Τομυστικό γίνεται τραγούδι και αισθανόμα-στε ότι το ξέραμε όλοι απ’ την αρχή. Ταπρόσωπα έχουν χάρτη με σημάδια ανα-γνωρίσιμα, η αγάπη δεν είναι μια λεπτο-μέρεια. Ευχαριστιόμαστε».Η ενορχήστρωση είναι του Βασίλη Μαν-τζούκη. Έπαιξαν οι μουσικοί: ΒασίληςΜαντζούκης (κιθάρες, τύμπανα, κρου-

στά, φωνητικά, midi), Παναγιώτης Τσεβάς(ακορντεόν), Ορέστης Κολέτσος (μπουζούκι),Σταμάτης Σταματάκης (κοντραμπάσο), JaimeSmith (βιολί), Γιάννης Αντωνιάδης (κλαρίνο)και ο Θέμος Σκανδάμης (κιθάρα, φωνητικά).

Κος Κ: Εδώ είναι το σπίτι μου, ΕΜΙ, 2011

Ο Θοδωρής Κοντάκος ή αλλιώς Κος Κ. μαζί μετην παρέα των φίλων και μουσικών του, μου

άφησε πολύ καλές εντυπώ-σεις όταν τους παρακολού-θησα στην παρουσίαση τουδίσκου τους στο Κοο-Κοο,σχετικά μπορείτε να διαβά-σετε εδώ. Σήμερα απλάσυμπληρώνω με την δισκο-κριτική κάποιες λεπτομέ-ρειες, που δεν έχω

αναφέρει και αφορούν αποκλειστικά το cdτου ως πρώτη ολοκληρωμένη μουσική κατά-θεση.Ο τίτλος είναι «Εδώ είναι το σπίτι μου», και τατραγούδια στο σύνολο τους έντεκα. Τραγούδιαπου τα δουλεύανε τρία χρόνια και είναι τηςίδιας περιόδου με το περυσινό cd single « τοκορίτσι του μήνα ». Εντύπωση ωστόσο μουέκανε ό,τι επί σκηνής αυτά τα ίδια τραγούδια,γίνονται πολύ καλύτερα. Η Χημεία που έχει οΚος Κ , με τους μουσικούς του είναι παρά-δειγμα προς μίμηση, σπάνια μου τυχαίνει ναακούσω ένα cd, και αργότερα αφού ακούσωτον καλλιτέχνη ζωντανά , να πω ότι αξίζουνπολύ περισσότερο τα τραγούδια, και ότι αδι-κούνται στην στούντιο μορφή τους.

Κείμενο: Σάκης Ιντζεβίδης - Συνεργασία : http://www.e-orfeas.gr

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

EΣTIATOPIO - TZAZ KAΦEKAΛAMAKI - THΛ.: 2821032545

22ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011

Σπουργίτες και Καλάμια

Στην Κίνα, για να προστατέψουν τη σοδειά όρισαν μιαμέρα να βγουν όλοι μαζί με καλάμια και να μην αφή-σουν τους σπουργίτες «σε χλωρό κλαρί». Χωρίς να

σκοτώνουν τους σπουργίτες, το διαρκές κυνηγητό είχεαποτέλεσμα να πεθάνουν εκατομμύρια πουλιά. Για τηνιστορία, οι μεν σπουργίτες αποδεκατίστηκαν αλλά η σο-δειά μειώθηκε (!) αφού οι σπουργίτες (και τα άλλα που-λάκια που πλήρωσαν τη νύφη μαζί τους) εκτός από τους

σπόρους που έτρωγαν, έλεγχαν καιτους πληθυσμούς των εντόμων.

Τι μου θύμισε αυτή την (κατάβάση οικολογική) ιστορία; Μα τι άλλοαπό τη θολούρα και τον κουρνιαχτότων δύο τελευταίων χρόνων. Τα

υπαλληλάκια των αγορών επικεφαλής, επικουρούμενααπό στρατό παπαγαλακιών των Μέσων Μαζικής Εξημέ-ρωσης καβάλησαν τα καλαμάκια τους και μας ξελοΐζουνσα να είμαστε σπουργίτες.

Η μια κρίσιμη εβδομάδα διαδέχεται την άλλη, η μιακρίσιμη συνάντηση την άλλη εδώ και δυο χρόνια. Και όλααυτά με αποτέλεσμα να έχουμε γίνει μια χώρα - πρεζόνιπου περιμένει τη δόση της, δεχόμενοι και τον αντίστοιχοαναπόφευκτο εξευτελισμό. Τα μέτρα διάλυσης της κοι-νωνίας βαφτίζονται αναγκαιότητα και μονόδρομος.Όποιος δεν κρατάει καλαμάκι να καταχτυπά βαφτίζεταιπροδότης ή τουλάχιστον αφελής.

Ώπα! Είμαστε άνθρωποι ή σπουργίτες; Μήπως ωςάνθρωποι θα έπρεπε να έχομε λίγο πιο πολύ μυαλό;Μήπως (αν και σιχαίνομαι τη θεώρηση της κρίσης ωςευκαιρίας) είναι όντως ευκαιρία αλλά από άλλη σκοπιά;Να βγούμε δηλαδή από τη μακαριότητα της καταναλωτι-κής πρέζας που μας είχαν ρίξει και να δούμε ότι ανεμείς δεν κάνομε κουμάντο στις δουλειές μας θα είμα-στε πάντα από κάτω; Ότι η εκχώρηση του αυτεξούσιου,στο όνομα τη ησυχίας και της βόλεψής μας, δεν μπορείπαρά να οδηγεί σε σιδερένιες μπάλες με αλυσίδες στοπόδι μας;

Κοντέψανε να μας πείσουν ότι δεν παράγομε τίποτα,ότι είμαστε άχρηστοι, ότι δεν δουλεύομε, ότι μαζί τα φά-γαμε, ότι όλοι είναι ίδιοι, ότι... Τι κοντέψανε δηλαδή,ακούω πολλούς που ακόμη κάτω από την επίδραση τηςπρέζας του καταναλωτισμού επαναλαμβάνουν τις περι-σπούδαστες πομφολυγώδεις κοινοτοπίες των ειδήσεωντων 8.

Όποιος δε θέλει να τονε λαλούνε σαν το έχνος πρέ-πει να το δείξει κιόλας. Σήμερα, όχι αύριο. Τραβώνταςκαι άλλους και όχι αφηνόμενος να παρασυρθεί από τουςάλλους. Ας αφήσομε τις οθόνες που κάνουν τη δουλειάτους ανεμίζοντας καλαμάκια και να βγούμε έξω που οαέρας είναι πιο φρέσκος.

Κουφοί, αρουραίοι, οχιές και φασίστες

Στη νότια Κρήτη υπάρχει ένα συγκρότημα νησιών: ταΚουφονήσια. Αναζητώντας την ετυμολογία του ονό-ματος, η εξήγηση ήταν ότι ζουν σε αυτά πολλοί

αρουραίοι, μάστιγα για κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα,που οι ντόπιοι ονομάζουν κουφούς. Πρόκειται για μια πα-νάρχαια συνήθεια - προκατάληψη σύμφωνα με την οποίαη χρήση του ονόματος του «κακού» το προσκαλεί. Έτσιόταν θέλομε να αναφερθούμε στο «κακό» χρησιμοποι-ούμε ένα εναλλακτικό όνομα με μεγάλη προτίμηση σεκάτι που έχει σχέση με την ακοή (εδώ, κουφός) ώστε ναμην προκαλέσομε το κακό μιλώντας για αυτό. Κατ’ αντι-στοιχία, στην Κύπρο ονομάζουν την πολύ επικίνδυνη οχιάτου νησιού «κουφή».

Από όλες τις επιθέσεις της εξουσίας, ξεχωρίζει ηξεδιάντροπη τοποθέτηση των νοσταλγών της χούνταςσε υπουργικούς θώκους. Όχι γιατί θα ακολουθήσουν κά-ποια ιδιαίτερη πολιτική, αλλά διότι αναδεικνύονται σεευυπόληπτους συνομιλητές, αυτοί που θεωρούν ότι η συ-νομιλία είναι προνόμιο που εξασκείται μεταξύ αυτών πουέχουν ένα συγκεκριμένο πάχος πορτοφολιού και άνω. Μετους υπόλοιπους, οι συνομιλίες διαμείβονται με τσεκού-ρια, ρόπαλα, γκλόμπς, ή σε ειδυλλιακούς τόπους όπως ηΜακρόνησος και ο Άη Στράτης...

Δημιουργείται πιο ευνοϊκό κλίμα για να ανθίσουν τα«λουλούδια» με τα ξυρισμένα κεφάλια, και να αποφασί-σουν ότι οι συνομιλίες ήδη ξεκίνησαν. Στα Χανιά ειδικά, τα

λουλούδια αυτά έχουν βρει μπόλικη κοπρά και φούντω-σαν. Η σαπίλα που η εξουσία διαχέει ως φάρμακο δημι-ουργεί ιδανικές συνθήκες.

Μεγάλη ζημιά γίνεται όμως στα λύκεια, όπου η εικόνατου δυναμισμού και η άμεση υπόδειξη του Άλλου ως αι-τίας κάθε κακού μολύνουν ύπουλα τη φυσική δίψα των κο-πελιών για ζωή.

Ξαναγυρνώντας στην εισαγωγή, ενώ βλέπομε το φαι-νόμενο δεν μιλάμε για αυτό. Μισόλογα για βία στα σχο-λεία, μισόλογα για ρατσισμό και πολιτική ορθότητα περίτης «δημοκρατίας» που μας χωρά όλους. Συχνά υποταγήή γύρισμα του κεφαλιού από την άλλη, ή απλώς απαξιω-τική αναφορά στο φαινόμενο, για να μην έρθομε σε επαφήμε το κακό. Το ότι είναι πανάρχαια συνήθεια, δεν σημαί-νει πως είναι και αποτελεσματική.

Οι φασίστες αποθρασύνονται όσο τους «βαφτίζομε»κουφούς. Θα λουφάξουν όμως στην πρώτη ένδειξη ότι σεαντίθεση με αυτούς, έχομε ραχοκοκκαλιά.

Γράφειo Πέτρoς

Λυμπεράκης

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και

η Πυξίδα Της Πόλης παρουσιάζουν :

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ

Στέλιος Γιακουμάκης

«…Στο φιλότιμο του Κισαμίτη, που τρέχει πάντα

κοντά στον ξένο, στον αδελφό, στη χαρά και στη

λύπη. Η μουσική παράδοση της επαρχίας μας είναι

τρανή και περήφανη. Οι Κισαμίτες λάτρεψαν και λα-

τρεύουν τους παλιούς μουσικούς της επαρχίας, τους Πρωτομάστορες όπως τους ονόμα-

σαν, μορφές γλυκές και άγιες, λεβέντες που παρελαύνουν στον κατάλογο που μας άφησε

ο Ναύτης. Κραταιά δοξάρια βιολιστών ήχησαν στην Κίσαμο πρώτα, από τον Κιόρο ως

τον Κουνέλη το Μαύρο και το Ναύτη, και γλυκύτατα λαγούτα από τους Κουτσουρέληδες,

το Μανώλη τον Καρτσώνη και άλλους. Όλοι αυτοί, με την τέχνη και το μεράκι τους, κρά-

τησαν δροσερή τη ζωή μας, γύρεψαν να γιατρέψουν τις πληγές του κόσμου, μας χάρισαν

σκάλες για να αποδράσομε από τη βαρβαρότητα της προσωρινότητάς μας. Αλήθεια, τι

διάβολο θέλει να πει αυτή η τελευταία φράση; Τι απομένει τώρα; Απομένει να σεβα-

στούμε την παράδοσή μας, απομένει να δουλέψομε για να φωτιστούν και άλλα στοιχεία,

σκοτεινά ή άγνωστα. Η ζωή συνεχίζεται…»

Κεντρική διάθεση βιβλιοπωλείο “Το Βιβλίο”,

Πλ. Κολοκοτρώνη 29, τηλ. 28210 28507

Πληροφορίες : Πυξίδα της Πόλης

ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201123

87,6 ΡΑΔΙΟ ΑΜΟΡΕ88 LOVE RADIO 88,388,8 ΓΑΥΔΟΣ FM 88,9 ΚΡΗΤΕΣ89,6 SUPER FM 282105201090,1 ERA SPOR90,5 SPOR FM 282105680091 VENUS 282107470491,5 ΔΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 282104397991,8 SKAI NEWS 282105300092,1 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ92,5 ΡΑΔΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 282202254592,9 ΕΡΑ1 2106009604 /693,2 ΛΑΜΨΗ FM93,5 ΡΑΔΙO ΕΝΤΑΣΗ93,8 ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 282104002594,4 ORIGINAL 282109911194,9 ΕΡΑ2 210606682295 ΝOΤOΣ FM 282104002595,295,5 ΡΑΔΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 282104024096,2 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 282107069097 ΑΝΤΕΝΝΑ ΔYΤ.ΚΡΗΤΗΣ 282105550597,4 ΡΥΘΜΟΣ 282102846697,7 STAR FM 282105070198,2 MAGIC FM 282105399498,5 SEVENTH SKY 282102013098,8 ΓΝΩΜΗ 98,9 ΧΑΝΙΑ FM 28210 3410699 LOVE RADIO99,2 ΡΑΔΙO ΚΡΗΤΗ 281026196299,6 RADIO 996 www.996radio.com100,2 MAX FM-Sky 2821055008/9101 MRB 2821020400101,5 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734102,4 ΡΑΔΙO ΗΡΑΚΛΕΙO 102,7 STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243103 PLUS 103 2821053989103,5 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔOΣ 2107226868104 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570104,5 SUGAR FM105 ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700105,4 PETPO FM 2821033460106 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ106,5 MUSIC BOX 2821081210 & 40690107 RADIO MELODY 2821093271107,3 ΩΔΥΣΣΕΑΣ FM107,4 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO 107,9

ΕΛΛΗΝΙΣ, τηλ. 2821051850

ΑΤΤΙΚΟΝ, τηλ. 2821040208

ΚΗΠΟΣ, τηλ. 2821056450

PALACE, τηλ. 2821057757

Στα

σιν

εμ

ά

τη

ς π

όλη

ς

Το UNFOLLOW είναι μηνιαίο, έντυπο, ανε-ξάρτητο δημοσιογραφικό και πολιτικό πε-ριοδικό. Γεννιέται από το περιβάλλον της

κρίσης και προσπαθεί να αντιτάξει στην Κατά-σταση Εξαίρεσης, που κυριαρχεί τόσο στην ελ-ληνική όσο και στην ευρωπαϊκή πολιτική, τηνανάγκη για παρατήρηση, καταγραφή, ανάλυσηκαι καλύτερη περιγραφή του κοινωνικού πε-δίου.Το UNFOLLOW είναι περιοδικό με πολιτική δη-μοσιογραφία και ρεπορτάζ, σχολιασμό και ανά-λυση, λογοτεχνία και πολιτιστική κριτική.Φτιάχνουμε ένα περιοδικό για αναγνώστες μεπολιτική συνείδηση. Και δεν δεχόμαστε αυτόπου διατείνονται τα υπάρχοντα ΜΜΕ, ότι «ο κό-σμος δεν διαβάζει». Εμείς πιστεύουμε ότι δια-βάζει και θα προσπαθήσουμε να προσφέρουμεκάτι που αξίζει να διαβαστεί.Αποφασίσαμε ότι είναι απαραίτητο να υπάρξειένα τέτοιο περιοδικό πρωτίστως για πολιτικούςλόγους. Ωστόσο, επιθυμούμε να σταθεί στο«κέντρο» της ενημέρωσης και όχι στο περι-θώριο – δεν φτιάχνουμε, δηλαδή, ένα «εναλ-λακτικό» έντυπο αλλά ένα επαγγελματικό,δημοσιογραφικό περιοδικό, με ευρεία απεύ-θυνση, ωστόσο με άλλο ήθος και άλλη αντί-ληψη από τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Απεχθανόμαστετην εντυπωσιοθηρία. Δεν δημιουργούμε θέμαεκεί όπου δεν υπάρχει. Πιστεύουμε ότι αρκούνόσα υπάρχουν και δεν αναδεικνύονται επειδήαπειλούν. Αν έχουμε μία αρχή, πάνω από όλα,είναι η εξής: καταγράφουμε ό,τι χρειάζεται νακαταγραφεί, αποκαλύπτουμε ό,τι χρειάζεται νααποκαλυφθεί, αναλύουμε ό,τι χρειάζεται να

αναλυθεί, και δεν ταυτιζόμαστε εκ προοιμίουμε καμία παράταξη, καμία οπτική και καμίαθέση. Το ότι ασκούμε κριτική σε ένα φαινόμενοή σε μία κίνηση δεν μας τοποθετεί αυτομάτωςστο πλευρό των όποιων αντιπάλων τους. Καιμολονότι είμαστε ξεκάθαρα υπέρ της χειραφέ-τησης όλων, κυρίως μέσω της σκέψης, τηςγνώσης, της αμφισβήτησης και της πολιτικήςσυμμετοχής, δεν αποδεχόμαστε ότι έχουμε«φυσικούς» ή αυτονόητους συμμάχους. Σύμ-μαχός μας είναι η αλήθεια και όποιος συντάσ-σεται μαζί της.Το πιο κρίσιμο για την ανεξαρτησία κάθε ΜΜΕκαι πολύ περισσότερο ενός περιοδικού σαν τοUNFOLLOW, που θέλει να αποφασίζουν γι’αυτό μόνο οι δημοσιογράφοι, οι συνεργάτεςτου, και το αναγνωστικό κοινό που το εμπι-στεύεται, είναι η χρηματοδότησή του. Ως εκτούτου, επιλέγουμε να μην έχουμε «εξωτε-ρικό» χρηματοδότη ή επενδυτή – είτε φανερόείτε σκιώδη. Δεν επιθυμούμε και δεν επιδιώ-κουμε καμία σύνδεση με οποιαδήποτε άλλασυμφέροντα. Κάτι τέτοιο θα διευκόλυνε οπωσ-δήποτε τη βιωσιμότητα του περιοδικού, στηνκαλύτερη περίπτωση όμως θα έριχνε σκιές στοκύρος του και στη χειρότερη θα τραυμάτιζεανεπανόρθωτα την ανεξαρτησία του – όπωςσυμβαίνει με τα ΜΜΕ που κυριαρχούν στοτοπίο της ενημέρωσης τώρα. Έτσι, αποφασί-σαμε το εξής: Εμείς, οι δημοσιογράφοι του UN-FOLLOW, θα καταβάλουμε τα έξοδα για τηνεκτύπωση και τη διανομή και θα βασιστούμεστις πωλήσεις. Αν εσείς, οι αναγνώστες,βρείτε το περιοδικό ενδιαφέρον και το αγορά-

σετε, τότε θα αμειφθούμε για την εργασία μας.Είναι απολύτως στο δικό σας χέρι να στηρίξετετο UNFOLLOW, αγοράζοντάς το και διαβάζον-τάς το κάθε μήνα!Το UNFOLLOW εκδίδεται και διευθύνεται απότους συντάκτες του.Συντακτική ομάδα: Ηρακλής Αδύρης, ΜαρινίκηΑλεβιζοπούλου, Κώστας Βαξεβάνης, ΛεωνίδαςΒατικιώτης, Μαρία Βελβιτσάνου, Έφη Γιαννο-πούλου, Κώστας Εφήμερος, Αχιλλέας Ζαβαλ-λής, Αυγουστίνος Ζενάκος, M. Hulot, ΚατερίναΚιτίδη, Πάρης Μήτσου, Στεφανία Μιζάρα, Νι-κόλας Μπαρδάκης, Old Boy, Πιτσιρίκος, Σπύ-ρος V.J., Θεόφιλος Τραμπούλης, ΓιώργοςΤσιάρας, Μιλτιάδης Φίνος, Παναγιώτης Φραν-τζής, Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος, Πάνος Χα-ρίτος, Άρης Χατζηστεφάνου, Νέλλη ΨαρρούΣχεδιασμός: Χρήστος Λιάλιος

Νέο περιοδικό UNFOLLOW

Ήταν παραμονές Χριστουγέννων και ο καιρός έμοιαζε λες και τονείχες πάρει από κάποιο χριστουγεννιάτικο παραμύθι και τον είχεςκαρφώσει στον ουρανό της πόλης μας. Χιόνιζε με τέτοια μανία πουορισμένοι πίστευαν ότι κάποιο άθλιο υπονοούμενο θα πρέπει ναυπήρχε πίσω από τέτοια ομορφιά. Ορισμένοι πιο απαισιόδοξοι μά-λιστα είχαν φροντίσει να γεμίσουν τις αποθήκες τους με τεράστιααποθέματα τροφίμων και ποτών σε περίπτωση που ο χιονιάς δενήταν ένα απλό καιρικό φαινόμενο αλλά η απαρχή μιας τεράστιας σεέκταση και βάθος χρόνου γεωλογικής και κλιματολογικής αλλα-γής.Το χριστουγεννιάτικο σούρουπο έπεφτε χαλαρό, στροβιλίζονταςπου και που για πλάκα μερικές νιφάδες χιονιού. Τα χριστουγεννιά-τικα φωτάκια άναβαν στα δέντρα, μουσική ακουγόταν από κάπου μα-κριά και οι τελευταίοι καθυστερημένοι διαβάτες έτρεχαν νατρυπώσουν στα σπίτια τους ισορροπώντας στα χέρια τους δώρα,σε ύψος που θα έφτανε να ικανοποιήσει και τον πιο άπληστο πιτσι-ρικά αυτού του κόσμου, που γράφει στα καινούρια του παπούτσια τοαληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων. Ήταν γεγονός ότι όλοι ετοι-μάζονταν για τη γιορτή.

Εγώ ήμουν καλεσμένος στο πάρτυ του Κλάους. Και μπορείτις περισσότερες φορές να βαριέμαι αφόρητα αλλά η αλήθεια είναιότι τα πάρτυ του Κλάους συγκεντρώνουν όλη την αφρόκρεμα τηςκαλλιτεχνικής ζωής της πόλης, γεγονός που μάλλον είναι και ολόγος που εγώ βαριέμαι αφόρητα. Γιατί πόσο να διασκεδάσει κανείςσε ένα πάρτυ όπου έχει άγνωστες λέξεις – και δε μιλάμε για μία καιδύο- και όπου κάθε τρεις και λίγο είναι υποχρεωμένος να λέει –ναιο όρος μου είναι γνωστός αλλά το ακριβές νόημά του μου διαφεύ-γει και τότε η τύπισσα κοιτάει λίγο αφηρημένα πάνω από τον ώμοσου, λέει κάτι ευγενικό του στυλ χάρηκα που τα είπαμε ,και τηνκάνει με ελαφρά πηδηματάκια προς αναζήτηση κάποιου προφανώςεξυπνότερου και άρα καταλληλότερου να ζεστάνει την ελεύθερη

πλευρά του κρεβατιου της τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Ύπαρ-χουν βέβαια και οι ευγενικές που θεωρούν καθήκον τους να σουεξηγήσουν και να φωτίσουν τα ζοφερά σκοτάδια της απόλυτηςάγνοιάς σου και τότε έντρομος βλέπεις να παρελαύνουν μπροστάσου καλλιτεχνικοί όροι, κινήματα και αντικινήματα, σχολές, ρεύματα,ονόματα καλλιτεχνών και έργα με τίτλους παράξενούς και όλο αυτότο διάστημα η καρδούλα σου τρέμει, Χριστούλη μου λες να με εξε-τάσει στο τέλος; Κι έτσι περνάει η βραδια χωρίς να το καταλάβετεκαι μένετε στο τέλος δυο καλοί φίλοι που αποφεύγουν επιμελώςνα συναντήσουν ο ένας τον άλλον.

Παρόλα αυτά το πάρτυ του Κλάους δεν θα το έχανα με τίποτα.Πρώτα από όλα γιατί είναι ο καλύτερός μου φίλος από τότε πουήμασταν ακόμη παιδιά. Η φιλία μας ξεκίνησε κατα τη διάρκεια ενόςπεριστατικού κατά το οποίο εγώ έτρωγα ανηλεώς ξύλο από δυο με-γαλύτερα παιδιά που προφανώς οι ρίζες τους κρατούσαν από κά-ποιο παρακλάδι του Αττίλα του βάρβαρου, ενώ ο Κλάουςπροσπαθούσε με πολύ ενδιαφέροντα και καλοδιατυπωμένα επιχει-ρήματα να τους πείσει να πάψουν να με κοπανάνε στο έδαφος, τοντοίχο, τα διπλανά παγκάκια και γενικά όποιο μέρος έβρισκαν πρό-σφορο και εύκαιρο εκείνη τη στιγμή. Όταν μετά από μέρες κατά-φερα ξανά να μιλήσω με τρόπο κατανοητό για τους συνανθρώπουςμου και του έθεσα το πολύ απλό ερώτημα γιατι δεν φώναξε αμέσωςτον διευθυντή, μόλις με είδε να αιμορραγώ προς όλες τις κατευ-θύνσεις, μου είπε με ύφος ελαφρώς θιγμένο που δεν εκτιμούσατην παρέμβασή του η οποία εξέθεσε και τον ίδιο σε κίνδυνο, ότι δεντο σκέφτηκε, θα το έκανε όμως οπωσδήποτε την επόμενηφορά,αφού ήταν για μένα τόσο σημαντικό. Αυτό ήταν! Από τότε γί-ναμε οι καλύτεροι φίλοι. Εκτιμώ πολύ τις ντόμπρες εξηγήσεις.

Ο δεύτερος λόγος που ήθελα τόσο πολύ να πολύ να πάωστο πάρτυ του Κλάους ήταν, γιατί ,για να πω τη μαύρη αλήθεια δεν

είχα καμια άλλη πρόσκληση ή προοπτική για εκείνη τη βραδιά.Οπότε ή στου Κλάους με καλό φαγητό, άφθονο ποτό και μουσική ήστο σπίτι μόνος. Να με λοιπόν στη δεξίωση με τα καλά μου ρούχαελαφρώς ταλαιπωρημένα και με ένα ποτήρι σαμπάνιας στο χέρι, ναπαρατηρώ τους γύρω μου, τη φωτιά στο τζάκι, τις λεπτομέρειεςστους πίνακες και στα αγάλματα, το πέρα δώθε των σερβιτόρωνκαι κυρίως το πέταγμα μιας μύγας που ήταν θαρρείς και έθετε μεσαστο γενικότερο χαμό του πάρτυ το θεμελιώδες ερώτημα του πώςστο διάολο κατάφερε και την έβγαλε καθαρή με τέτοιο ψοφόκρυο.Και απολάμβανε και ένα από τα πιο γνωστά πάρτυ από πάνω. Τι ναπω. Ίσως να ήτανε μια μύγα φιλότεχνη με πολύ ισχυρή θέληση. Γε-γονός πάντως ήταν ότι εγώ βαριόμουνα θανατηφόρα. Στεκόμουν σεμια γωνία μόνος,έπινα τη σαμπάνια μου και προσπαθούσα να υπο-λογίσω πόσα ποτήρια έπρεπε να πιω μέχρι να τελειώσει αυτό τοπάρτυ. Κάποια στιγμή μπερδεύτηκα. Ποτέ δεν ήμουν καλός με τουςμεγάλους αριθμούς. Και πάνω που σκεφτόμουν αν άξιζε τον κόπονα ξαναρχίσω από την αρχή, έγινε. Μα το Θεό, ήταν σαν σε ταινία.Και δε σας λέω ψέματα, γιατί εγώ με τις ταινίες έχω μια κάποιαευαισθησία. Η μπάντα άρχισε να παίζει τζαζ μουσική και μια μιαόμορφη κυρία με πλησίασε και μου συστήθηκε. Τη λέγανε Έμμα καιήταν μεταπραγματική καλλιτέχνης. Φυσικά και δεν ρώτησα τι ση-μαίνει αυτό. Απλώς κούνησα το κεφάλι μου με νόημα και άφησα τηνΈμμα που ήταν και μεταπραγματική καλλιτέχνης να αποφασίσει μεποιο ακριβώς νόημα. Το παράξενο πάντως ήτανε πως καθόλου δενδυσκολευτήκαμε να επικοινωνήσουμε. Ήταν φοβερό το πόσο χα-λαρά κυλούσε η κουβέντα. Η Έμμα ηταν έξυπνη και πνευματώδηςκαι αστεία και η νύχτα περνούσε τόσο όμορφα που είχα αρχίσει ναπιστεύω ότι τελικά υπάρχει ζωή και πριν το θάνατο και κατά μια πε-ρίεργη σύμπτωση  είχε κάνει μια στάση απόψε εδώ, στο πάρτυ τουΚλάους. Ήταν τόσο υπέροχα. Η σαμπάνια έρρεε άφθονη κι εγώετοιμαζόμουν να πω μια ατάκα που την προετοίμαζα εδώ και ώραστο μυαλό μου, όταν η Έμμα ζήτησε συγγνώμη, είπε ότι πάει λίγονα φρεσκαριστεί και εξαφανίστηκε μέσα στο πλήθος. Εγώ εν τω με-ταξύ συνέχισα να πίνω έντρομος, σίγουρος πως τα καλύτερα χρό-νια της ζωής μου είχαν κιόλας περάσει. Για καλή μου τύχη τρίαποτήρια σαμπάνια αργότερα η Έμμα επέστρεψε και μαζί της και ηπεποίθηση ότι ο κόσμος δεν είναι τελικά τόσο κακός όσο λένε. Γιακακή μου τύχη όμως φορούσε άλλα ρούχα και το χειρότερο είχε καιάλλο όνομα. Για ένα περίεργο λόγο μου ξανασυστήθηκε και αυτήτη φορά τη λέγανε Αμελί και ήταν μεταπραγματική καλλιτέχνης. Τιστο διάολο συνέβαινε; Εγώ μέχρι τώρα ήξερα ότι, όταν οι γυναίκεςφρεσκάρονται,φτιαχνουν λίγο το μακιγιάζ τους, δεν αλλάζουν ρούχακαι όνομα και κυρίως δεν χάνουν τη μνήμη τους. Τόσο λοιπόν η μο-ναχική ζωή με άφησε πίσω στις εξελίξεις; Μήπως το ποτό έπαιζεάσχημα παιχνίδια στον έναν από τους δυο μας; Ήταν αυτή που δεθυμόταν κάτι που είχε γίνει ή μήπως εγώ που θυμόμουν κάτι πουδεν είχε γίνει; Και τότε σήκωσα το κεφάλι μου και είδα την κάμερα.Αμέσως τα κατάλαβα όλα. Η τέχνη λοιπόν ποτέ δεν κοιμάται. ΗΑμελί/Eμμα, η μεταπραγματική καλλιτέχνης ετόιμαζε ένα βίντεο πουθα διερευνούσε τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίαςή μεταξύ πραγματικότητας και πραγματικότητας ή μεταξύ πραγμα-τικότητας και μεταπραγματικότητας. Σε αυτό το παιχνίδι λοιπόν μπο-ρούσα να παίξω κι εγώ. Αν αυτή ήταν η Αμελί, εγώ ήμουνα οΛούκας. Αν  αυτή  ήταν μεταπραγματική καλλιτέχνης, εγώ ήμουναεθελοντής γιατρός στα βάθη της Αφρικής. Η αρχή ήταν μόνο δύ-σκολη. Από τη στιγμή που πήρα φόρα δεν σταματούσα με τίποτε.Πολέμησα εναντίον όλων σχεδόν των γνωστών ασθενειών και καναδυο άγνωστων που επινόησα εκείνη τη στιγμή. Είπα μαζεμένα όσαψέματα δεν είχα πει σε όλη μου τη ζωή και σε κανα δυο προηγού-μενές μου. Κάποια στιγμή βέβαια έχασα τον έλεγχο της ιστορίαςμου και του εαυτού μου. Μου φαινόταν πως μιλούσα πότε στηνΑμελί και πότε στην Έμμα. Επρεπε κάθε φορά να αλλάζω ρόλο. Δενξέρω αν τα κατάφερνα πάντα. Υπήρχαν στιγμές που ενώ μιλούσα μετην μία, νόμιζα πως έβλεπα την άλλη να εξαφανίζεται μέσα στο πλή-θος. Ζούσα μάλλον σε μια μεταπραγματική πραγματικότητα.

Την επόμενη μέρα ξύπνησα με έναν τρόμερό πονοκέφελοστον καναπέ του φίλου μου. Παρα λίγο να σε βγάλουν νοκ άουτ οιδίδυμες μου είπε, και τότε είδα να ξεδιπλώνονται μπροστά μου ανή-μερα Χριστουγέννων εικόνες ανείπωτης ξεφτίλας. Τόσο ανόητοςλοιπόν που σχεδόν έδινα καινούριο νόημα στη λέξη. Είδα με το νουμου το όραμα της θεάς ήττας να απλώνει τα φτερά της και να έρ-χεται πετώντας βιαστική προς το μέρος μου. Το να μαθευτεί η όληιστορία ήταν απλώς ζήτημα ημερών, αν όχι ωρών. Πάντως είμαι πε-ρίεργος , ειπε ο Κλάους, τι είπες στην Αμελί κι έχει τόσο πολύ εν-τυπωσιαστεί μαζί σου.

Εγώ απολύτως τίποτα, του απάντησα, αλλά ο δίδυμος αδερ-φός μου δυστυχώς πάρα πολλά.

24ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011

Γράφειo Nίκoς

Xατζηιωάννoυ

Από τη συλλογή χριστουγεννιάτικων διηγημάτων