Πυξίδα 87 - Φεβρουάριος 2010

ΣEΛ. 2Aπό µήνα σε µήνα(εικόνες και σχόλια επικαιρότηταςαπό τον Ματθαίο Φραντζεσκάκηκαι τον Αντώνη Περιβολάκη)

ΣEΛ. 3«Τα Περιττά»

από την Βαρβάρα ΠεράκηEδώ στο Nότοαπό τον Ματθαίο Φραντζεσκάκη

ΣEΛ. 4Οψεις - Απόψεις,από τον Μιχάλη ΝικολακάκηΑνεπαισθήτωςΓράφει η Βούλα Καντεράκη

ΣEΛ. 5Καλλικράτης: Αρχιτέκτοναςή ∆ιπλωµάτης;∆ιέξοδος ή Λαβύρινθος;Γράφει ο Κυριάκος Κώτσογλου

ΣEΛ. 6«Τα Ασήµαντα»από τον Γιώργο ΚοκκινάκοΗ Τέχνη και ο Τόπος:52 Σύγχρονοι ΧανιώτεςΚαλλιτέχνες

ΣEΛ. 7Η Συνωµοσία του θορύβουαπό τον Γιώργο Μανουσέλη

ΣEΛ. 8«Πριν δηµοσιεύσεις, σκέψου»

γράφει ο Γιώργος Γώγουλος

ΣEΛ. 9Το πρόγραµµα «Καλλικράτης»χρειάζεται ριζική µεταρρύθµισηή 10 σηµεία για τη ριζικήαναµόρφωση τουπρογράµµατος «Καλλικράτης»Γράφει ο Γιώργος Αγοραστάκης

ΣEΛ. 10Θέµα:http://www.cretasense.comΠρόσωπο :Καραγιάννης Ανδρέας

ΣEΛ. 11Το όνειρο που έγινεπραγµατικότητα«Σε ένα φανταστικόΣκακιστικό κόσµο…»από τον Μιχάλη ∆αρµαράκη

ΣEΛ. 12« Η µουσική παράδοση της

Κισάµου» (Κριτική Βιβλίου)γράφει ο Κων/νος ∆. Χαρτζουλάκης

ΣEΛ. 13«…Η διαβόητη κρίση του τρα-γουδιού έχει να κάνει µε τουςµεσάζοντες και τα παιχνίδιαισχύος που παίζονται µεταξύτους…»Συνέντευξη : Γιώργος Μητρό-πουλος. Μουσικός παραγωγός,ιδρυτής Yafka records

ΣEΛ. 14Με τη φωνή των γονιώνΓράφει η Ρούλα Καλαϊτζάκη∆υόµισι ευρώ η ελπίδααπό την Σοφία Τσουρλάκη

ΣEΛ. 15Στην άκρη της πόληςcine – Μαθήµατα 2009-2010

ΣEΛ. 16Τροχιοδεικτικά Πυράαπό τον Κώστα ΓυπαράκηTαυτότητεςαπό την Μαρία Κρέτση

ΣEΛ. 17Ο «Ρεµπέτης»του ∆ήµου ΚερδέλαΓράφοντας στο Κενόαπό τον Αριστείδη Κονίδη

ΣEΛ. 18"επί γραµµής"από τον Βασίλη ΠαπαστάµοΒιβλιόραµα

ΣEΛ. 19Βιντεοπροτάσειςαπό τον Αντώνη Σπανουδάκη

ΣEΛ. 20Οικολογίες και άλλες cine-ιστορίες

ΣEΛ. 21«Στην αρχή του τραγουδιού»από τον Γιώργο Τσίµα«Μουσικές Προτάσεις»

ΣEΛ. 22“Η σύριγγα του Πάνα”από τον Πέτρο Λυµπεράκη

ΣEΛ. 23Με την πυξίδα στα ΜΜΕΤι γίνεται στην πόλη

ΣEΛ. 24“Στήλη άλατος”από τον Νίκο Χατζηιωάννου«Φασκόµηλο µε µέλι»σερβίρει η Θεοδοσία ∆ασκαλάκη

... να περάσει ο επόµενος!!!

ΦΥΛΛΟ 8877XANIA

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010) (

www.pyxida.gr

www.pyxida.gr

ΟΟ ΚΚααλλλλιικκρράάττηηςς,, οοιι πποολλιιττιικκέέςς σσυυµµµµααχχίίεεςς κκααιι οοιι ααυυττοοδδιιοοιικκηηττιικκέέςς κκααρριικκααττοούύρρεεςς

Καθώς ο Καλλικράτης προχωράει προς υλοποίηση µια σειρά από ερωτή-µατα µας έχουν γεννηθεί σε σχέση µε τους διεκδικητές των δηµαρχιακώνθωκων. Μια σειρά από συµπολίτες µας διαρρέουν , άµεσα ή έµµεσα, ότιενδιαφέρονται για το νέο τοπίο. Πολλοί µάλιστα εξ αυτών διατείνονται γιατην ανάγκη δηµοκρατικών και συµµετοχικών διαδικασιών που πρέπει να κι-νηθούν εν όψει του νέου αυτοδιοικητικού χάρτη. Εδώ κάπου αρχίζουν οιδικές µας απορίες καθώς λίγους ουσιαστικά µήνες πριν από τις νέες αυ-τοδιοικητικές εκλογές ουσιαστικές, δηµοκρατικές, δηµόσιες διεργασίεςδεν φαίνεται να γίνονται. Πολλά είναι γεγονός ότι γίνονται σε επίπεδο πα-ρασκηνίων. Πολλά κέντρα εξουσίας θεωρούν ότι πρέπει να έχουν και λόγοκαι ανθρώπους στο νέο τοπίο. Έτσι τα διάφορα κέντρα εφευρίσκουν συµ-µαχίες. Κάπου εδώ, κατά τη γνώµη µας, αρχίζει και ο κατήφορος. Αν µέσασε όλα τα αντικειµενικά προβλήµατα αρχίσουν για µια ακόµη φορά οι πα-ρασκηνιακές συµµαχίες οι οποίες δεν µπορεί παρά να αναδείξουν ανάλο-γους εκλεχτούς τότε το µέλλον του Καλλικράτη είναι δεδοµένο.∆εν µπορεί σ΄αυτή την πορεία να µην βγουν µπροστά µια σειρά από άν-θρωποι της αυτοδιοίκησης οι οποίοι και λόγο και γνώση έχουν και που θαπρέπει να προκαλέσουν συζητήσεις – ζυµώσεις για την δηµιουργία συµ-µαχιών που από τη µια θα αναδεικνύουν όραµα για τον τόπο αλλά και απότην άλλη θα διασφαλίζουν το µηδενισµό του δηµοκρατικού ελλείµµατος καιτου ελλείµµατος συµµετοχής που αυτή τη στιγµή υπάρχει και θα ενταθεί.Μπροστάρηδες που µε σηµαία τα προβλήµατα του τόπου και τα οράµατατους θα διεκδικήσουν συµµαχίες και στήριγµα στους πολίτες και δεν θααναµένουν χρίσµατα εξ Αθηνών. Χρίσµατα δεσµεύσεων και ακρωτηρια-σµού κάθε διεκδικητικής δράσης. Γιατί τελικά τώρα ένα παραπάνω οι το-πικές κοινωνίες πρέπει να έχουν αυτοδιοικητικούς µε πίστη και πάθος γιατην τοπική ανάπτυξη και όχι πολιτικές καρικατούρες.

Υ.γ. Το ποιο αστείο της ιστορίας είναι η για µια ακόµη φορά ανακύκλωσησυζητήσεων για την κατά παρέκκλιση συγκρότηση «δήµων». ∆ήµων πουτη µόνη ανάγκη που µπορούν να καλύψουν, στο διαµορφούµενο τοπίο, είναιαυτή της καρέκλας και του µικροσυµφέροντος των εµπνευστών τους.

Ματθαίος Φραντζεσκάκης

ΚΚααύύσσιιµµαα κκααιι κκοοιιννωωννιικκοοίί ααγγώώννεεςς

Η ιστορία µε την εγκατάσταση δεξαµενών καυσίµων κρατάει περίπου 6χρόνια. Από τότε δηλαδή που ο γενικός γραµµατέας της περιφέρειας Κρή-της άνοιξε ουσιαστικά το δρόµο στον ενδιαφερόµενο επιχειρηµατία. Έκτοτεη τοπική κοινωνία µε την συνδροµή κοινωνικών και πολιτικών δυνάµεων(όσων δεν επικαλέστηκαν για µια ακόµη φορά το εξυπνακίστικο «η αµερό-ληπτη δικαιοσύνη θα αποφασίσει») ξεκίνησε ένα µακρύ αγώνα για να απο-δείξει το αυτονόητο, ότι τουλάχιστον η τότε πολιτική απόφαση «έµπαζε» καιστην συνέχεια δηµιουργούσε προϋποθέσεις για χαριστικές ενέργειες προςόφελος συγκεκριµένου επιχειρηµατία. Στην διαδροµή αυτών των χρόνωναρκετοί λοιδόρησαν τους κατοίκους και όσους βρέθηκαν δίπλα τους. Πε-ρισσότεροι έµειναν «αµέτοχοι» για να µην βρεθούν απέναντι σε επιχειρη-µατικά συµφέροντα. ∆υστυχώς για τους τελευταίους φαίνεται ότι όσοιαγωνίστηκαν δικαιώνονται µετά την ανάκληση από τον γενικό γραµµατέατης περιφερείας Κρήτης της τότε απόφασης του δηλώνοντας ούτε λίγο,ούτε πολύ ότι τα στοιχεία στα οποία είχε βασιστεί τότε ήταν παραπλανη-τικά. Με την εξέλιξη αυτή πιστεύουµε ότι πέραν των ανθρώπων της πε-ριοχής διακαίονται και σαφώς ανατροφοδοτούνται που επίσης τα τελευταίαχρόνια γίνονται δυναµικά στα Χανιά για την προστασία και την ανάδειξη δη-µόσιων χώρων. Αγώνες για να παραµείνουν ελεύθεροι στους Χανιώτες οιΆγιοι Απόστολοι, να δοθεί στην τοπική κοινωνία το Στρατόπεδο Μαρκο-πούλου κτλ. Αγώνες που τελικά µε την συµβολή όλων µας µπορεί και πρέ-πει να έχουν θετική έκβαση.Τέλος δεν θα µπορούσαµε να µην εκθειάσουµε την πολιτική απόφαση τουκ. Καρούτζου ο οποίος πέρα από µικροκοµµατικές και εγωιστικές πρακτι-κές αποδέχτηκε ότι έσφαλε και ανακάλεσε την τότε απόφαση του. Πάνταέτσι!!!

Μ.Φ.

ΠΠρρωωττααγγωωννιισσττέέςς κκααιι κκοοµµππάάρρσσοοιι µµααζζίί

Μόλις ένας χρόνος πέρασε και η Ελλάδα βρίσκεται ξανά στα πρωτοσέλιδατων Ευρωπαϊκών εφηµερίδων. Το ∆εκέµβρη του 2008 τα κινήµατα τηςχώρας πρόβαλαν, µε αφορµή τη δολοφονία του Αλέξη, το πρόταγµα τουφαντασιακού. Το αίτηµα ενός ονείρου που αναδυόταν εν µέσω µιας γενι-κευµένης κατάρρευσης. Την αγωνία και την αγανάκτηση µιας γενιάς πουνοµίζαµε πως βρίσκεται στα γεννοφάσκια της ενώ αυτή είχε ήδη αντρωθεί.Είδαµε νέους ανθρώπους να προσπαθούν να εξαφανίσουν µε απόγνωσητην αστυνοµοακρατούµενη δηµοκρατία µας που άλλαζε χαιρέκακα µέσωτων απανωτών οβιδιακών µεταµορφώσεών της. Και σήµερα η µικρή αυτήχώρα που κείται σε µια από τις σηµαντικότερες γεωπολιτικά (αν όχι τη ση-µαντικότερη γωνιά του πλανήτη, που λέγεται Μεσόγειος) γίνεται πρωτο-σέλιδο ξανά στον διεθνή έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Οι λόγοι είναιγνωστοί σε όλους µας είτε αυτοί χαρακτηρίζονται ως «κρίση» είτε ως «αν-τικείµενο κερδοσκόπων», είτε ως «επίθεση ενάντια στο Ευρώ», είτε ως«υψηλό εξωτερικό χρέος». Το Ελληνικό κράτος, ως ιδιότυπο υβριδικό κατασκεύασµα των Γερµανώντου 1860, καταρρέει για άλλη µια φορά. Τι µάθαµε σαν πολίτες, σαν άν-

θρωποι του συγκεκριµένου ιστορικο-γεωγραφικού χώρου; να φέρνουµεξανά και ξανά στην εξουσία ανθρώπους των ίδιων οικογενειών που προ-τάσσουν σαν ύψιστη αρχή την αµετροέπεια και τον αµοραλισµό, Ξεπλέ-νοντας εµείς οι ίδιοι τα χέρια εκείνων των Πόντιων Πιλάτων που έβαλανβαθιά το χέρι τους στην τσέπη µας (και όχι µόνο εκεί) και τιµωρώντας ασυγ-χώρητα οποιοδήποτε πολιτικό ολίσθηµα εκείνων των κινηµάτων που είχαννα προτείνουν κάτι άλλο. Ίσως για πρώτη φορά µετά από αρκετές δεκαε-τίες η εξουσία πέρασε και επισήµως σε Ευρωπαϊκά, πάλι, χέρια. Έτσι στρώ-σαµε, µε αυτόν τον εφιάλτη θα ξενυχτίσουµε, ξεπλένοντας κι άλλες φορέςτα χέρια των αµαρτωλών πολιτικών πατεράδων µας, αναλαµβάνοντας τιςευθύνες των πράξεών τους, θέλοντας και µη… παίζοντας στο πιο τρελόπολιτικό θέατρο που µας θέλει την µια στιγµή πρωταγωνιστές και την άλληστιγµή δευτεροκλασάτους κοµπάρσους.

Α.Π.ΗΗλλεεκκττρροοννιικκόό bbuullllyyiinngg

Ηλεκτρονικό bullying: µια σύγχρονη µορφή απειλής προς τα νεαρότεραάτοµα. Ένα φαινόµενο που συνυπάρχει µε το κλασσική µορφή bullying. Ηάσκηση ψυχικής και σωµατικής βίας απέναντι σε αδύναµα άτοµα στους χώ-ρους του σχολείου αλλά και γενικότερα σε χώρους που συνανθροίζονταιοι νέοι ονοµάζεται διεθνώς bullying. Συνήθως εκδηλώνεται σε άτοµα πουείτε έχουν κάποια φυσική συστολή, κάποιο σωµαιτκό ή ψυχικό µειονέκτηµακαι φτάνουν σε µεγάλο βαθµό στα άτοµα που προέρχονται από διαφορετι-κές χώρες, κυρίως οικονοµικούς µετανάστες. Στην Ελλάδα το φαινόµενοείναι αρκετά συνηθισµένο. Στα σχολεία όλως των βαθµίδων έχουν γίνειέρευνες και έχει καταγραφεί ένας µεγάλος αριθµός από περιστατικά πουξεκινούν από την έκφραση υποτίµησης απέναντι σε πρόσωπα και των δύοφύλων και φτάνουν µέχρι την άσκηση έντονη ς σωµατικής βίας. Μια άποψηπου επιχειρεί να αµβλύνει την βαρύτητα του φαινοµένου ότι η εκδήλωση τέ-τοιων περιστατικών πραγµατοποιούνταν ανέκαθεν στα σχολεία και τρόποντινά ήταν ένας τρόπος για να ανδρώνονται τα παιδιά και να ετοιµάζονται γιατην ενηλικίωσή τους. Η άποψη αυτή είναι εν µέρει µόνο αληθής γιατί πα-ραγνωρίζει την σηµερινή ένταση του φαινοµένου. Παραγνωρίζει επίσης νε-ότερες σύγχρονες µορφές όπως το cyber bullying δηλαδή την άσκησηψυχολογικής βίας µε τη δηµοσίευση στο ∆ιαδίκτυο αληθινών ή ψεύτικωνπληροφοριών που αφορούν την ιδιωτική ζωή προσώπων, κυρίως νέων πουβρίσκονται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Τέτοιες ενέργειες αποσκοπούνπροφανώς στον χλευασµό και στον εξευτελισµό των κάποιων νέων γιατους χι, ψι ευνόητους ή µη, λόγους. Μέσω του ∆ιαδικτύου εκτοξεύονταιαπειλές και κυνικοί χλευασµοί που οδηγούν το ενδιαφερόµενο άτοµο σεσκοτεινά και επικίνδυνα ψυχολογικά µονοπάτια. Το χειρότερο απ΄ όλα είναιότι το ∆ιαδικτυακό ξεκατίνιασµα είναι πλέον µια αποδεκτή από τη νέα γενιάµορφή άσκησης βίας.

Α.Π.ΚΚαασσττεελλόόρριιζζοο

Όπως γνωρίζουµε όλοι καλά δεν είναι η πρώτη φορά που ανοίγει η συζή-τηση για την εκµετάλλευση των ενεργειακών κοιτασµάτων του Αιγαίου. Καιµπαίνει στο χορό ένας νέος όρος που φαίνεται θα µας απασχολήσει αρκετάτο επόµενο διάστηµα. Είναι όρος «Ανοικτή Οικονοµική Ζώνη» (ΑΟΖ). Μετην ΑΟΖ προσδιορίζεται επακριβώς, µε βάση το διεθνές θαλάσσιο δίκαιοη δυνατότητα που έχει κάθε χώρα να κάνει έρευνες για θεάµατα που τηνενδιαφέρουν γύρω από περιοχές και εδάφη που της ανήκουν. Συγκεκρι-µένα προβλέπεται για νησιωτικές περιοχές όπως οι δικεέ µας ότι η ΑΟΖορίζεται ακριβώς στη µέση της απόστασης που έχει από άλλες στεριέςγειτονικής χώρας. Είναι προφανής τώρα πια ο λόγος για τον οποίον οι γεί-τονές µας από την Τουρκία έχουν βαλθεί να µας τρελάνουν για την δυνα-τότητα ή µη της Ελλάδας να διατηρεί ΑΟΖ στο Καστελόριζο στην θαλάσσιαπεριοχή του οποίου είναι αποδεδειγµένο ότι βρίσκεται κοίτασµα πετρε-λαίου. Το θέµα απασχόλησε πολύ πρόσφατα και το κυβερνητικό και στρα-τιωτικό επιτελείο αλλά η Ελλάδα βρίσκεται σε δυσχερή απέναντι στηνΤουρκία θέση διότι δεν φρόντισε τα προηγούµενα χρόνια να ασκήσει τηνκατάλληλη διεθνή διπλωµατική πολιτική προκειµένου να κρατήσει σε ισχύτα κυριαρχικά της δικαιώµατα. Τώρα το πληρώνει και τρέχει να µαζέψει ταασυµµάζευτα µιας και θεωρούσε … προφανές ότι αφού την προστατεύειτο διεθνές δίκαιο θα έχει και το δίκιο µε το µέρος της. Κούνια που µαςκούναγε… Φαίνεται πως έρχονται δύσκολες στιγµές και σε αυτό το κοµ-µάτι. Να δείτε που σε λίγο καιρό θα προσπαθούν µερικοί να µας πείσουνότι προκειµένου να απαλλαγούµε από ένα µέρος του χρέους µας καλά θακάνουµε να δώσουµε ερευνητικά (και όχι µόνο) δικαιώµατα στην Τουρκία.Κοντός ψαλµός αλληλούια…

Α.Π.

22ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 87 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα:

...κυκλoφoρoύµε

τη 3η βδoµάδα κάθε µήνα,

σε 3000 αντίτυπα και µπoρείτε να µας βρείτε στα

παρακάτω σηµεία:

Βιβλιoπωλεία:

ΕΠΙΛOΓΕΣ,

ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕ∆ΡO,

ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO,

ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866,

Χαρτoπωλεία:

∆ΙΑΓΡΑΜΜΑ,

ΚΥΒOΣ,

ΡOΜΒOΣ,

ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ,

Καταστήµατα ∆ίσκων:

STUDIO 2000

LA. SI. DO.,STUDIO A, Virgin

Σινεµά:

Palace, ΚΗΠΟΣ

Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ

E∆EM, ΑΝΕΚ∆OΤO, ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ,

ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ∆ΥO ΛOΥΞ,

ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ, ΜΑΧΑΛΑΣ,

ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB:

DV PLANET, PLAY, MOVIE FORUM, VIPS (∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

VIDEO BEST, VIDEO BLUE

ΤOΡ VIDEO, (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗ∆ΩΝ)

Άλλα σηµεία:

∆ΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ,

ΕΙΣO∆OΣ ΝOΜΑΡΧΙΑΣ,

ΕΙΣO∆OΣ ∆ΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ,

ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ,

ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ)

ΑΝΕΚ LINES

Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο)

ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO),

ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), Ω∆ΕΙO,

ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ

∆PAKAKHΣ, SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ), BREAK (ΓΟΓΟΝΗ)

OLA STORES

NEW STAND, ΟΝΕΙΡΟ

Στο Hράκλειο:

BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH

BIBΛIOΠΩΛEIO ANAΛOΓIO

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΦΩΤΟ∆ΕΝΤΡΟ

ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

Στην Aθήνα:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EK∆. ΣABBAΛA (ZΩO∆. ΠHΓHΣ 18)

Στη Θεσσαλονίκη:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EK∆. ΣABBAΛA (BAΣ. HPAKΛEIOY 47)

BIBΛIOΠΩΛEIA IANOΣ (APIΣTOTEΛOYΣ 7, METAMOPΦΩΣEΩΣ

24 - KAΛAMAPIA, ΦIΛIΠΠOYΠOΛEΩΣ 57 - AMΠEΛOKHΠOI,

25ης MAPTIOY 45

ΠΥΞΙ∆ΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ ΤOΥΣ

ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO

Ι∆ΙOΚΤΗΣΙΑ:ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡ∆OΣΚOΠΙΚΗ

«ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ»ΚΩ∆ΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483

ISSN 1790-6075

ΕΚ∆OΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚ∆OΣΗΣΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ «ΠΥΞΙ∆Α» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122

FAX: 2821036364e-mail: [email protected]

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣΜ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣKΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣΣΙΣΣΥ ∆ΑΣΚΑΛΑΚΗ

ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗ∆ΗΜOΣ ΚΕΡ∆ΕΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙ∆ΑΚΗΣ

ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ

KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΙ∆ΗΣ ΚΟΝΙ∆ΗΣMYPTΩ KONTOMΙTAKHΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣNIKOΣ MANOYΣEΛHΣΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ

BAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡO∆ΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥ∆ΑΚΗΣ

Α. ΣΤΕΓOΣΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗEPH XATZH∆AKH

ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥ

ΣKITΣA - ΣΧΕ∆ΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ. 6974430507

ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙ∆ΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙ∆Η

Η πυξίδα πρoσφέρεται µε αντίτιµo τη διάδoση και τη συµµετoχή

Η ΕΚ∆ΟΣΗ ΜΑΣΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

ΗΗ ΤΤέέχχννηη κκααιι οο ΤΤόόπποοςς:: 5522 σσύύγγχχρροοννοοιι ΧΧααννιιώώττεεςς κκααλλλλιιττέέχχννεεςς …… κκααιι πποολλλλέέςς εεννσσττάάσσεειιςς

Έντονη δυσαρέσκεια µας µεταφέρεται τις τελευταίες µέρες σταΧανιά σε σχέση µε τον αποκλεισµό µέρους των τοπικών δηµιουργώναπό την έκθεση «Η Τέχνη και ο Τόπος: 52 Σύγχρονοι ΧανιώτεςΚαλλιτέχνες» που λειτουργεί από 8 Φεβρουάριου έως 16 Απριλίουστην ∆ηµοτική πινακοθήκη Χανίων. Οι ενστάσεις διατυπώνονται τόσογια τη µη συµµετοχή συγκεκριµένων δηµιουργών της πόλης όσο καιγια το αποκλεισµό µορφών τέχνης όπως η φωτογραφία ή τα χαρα-κτικά. Σε κάθε περίπτωση και επειδή επιχειρήµατα του είδους, «είναιπολλοί οι δηµιουργοί στα Χανιά», δεν είναι αξιόπιστα, πρέπει να δο-θούν πειστικές διευκρινήσεις και εφόσον υπάρχει εσφαλµένη προ-σέγγιση να υπάρχουν και οι οποίες διορθωτικές ενέργειες.Περιµένουνε και θα επανέλθουµε τον επόµενο µήνα.

Μ.Φ.

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 87 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 201033

Οικονοµία και εµείς

Στις οκτώ κάθε βράδυ σ΄ένα βορβαδισµένο από προπαγάνδα τοπίοδιαµορφώνονται συνειδήσεις.Κάθε φωνή διαφοροποίησης τείνει να οδηγείται στην κοινωνικήπυρά ως ανθελληνική.Οι δηµιουργοί (κοινωνικά, οικονοµικά, πολιτικά) της κρίσης αντί γιαµια αναστοχαστική και συνάµα αυτοκριτική προσέγγιση υιοθετούντο µοντέλο της κατά µέτωπο επίθεσης προς τους µονίµως θύτες.Ναι κρίση υπάρχει. Προβλήµατα σίγουρα, αδιέξοδα πιθανά. Αλλάστο γιατί φτάσαµε εδώ κάποιος δεν πρέπει να απαντήσει; ∆ιότι ανά-λογα θα πρέπει να λειτουργήσουµε θεραπευτικά.Είναι σαφές ότι µπορεί η Ελλάδα να µην έχει επιδείξει εδώ καιπολλά χρόνια την πρέπουσα δηµοσιονοµική συµπεριφορά αλλάσαφές είναι επίσης ότι και άλλοι που οι «φίλοι» και «σύµµαχοι»τους είχαν πρότυπο έχουν επίσης προβλήµατα.Είναι σαφές επίσης ότι η ένωση µπορεί να κυνηγά δείκτες ευηµε-ρούντες αλλά χρειάζεται δρόµος µακρύς για να ευηµερήσουν και οιπολίτες της.Είναι σαφές τέλος ότι είτε θα µπουν στο τραπέζι των συζητήσεωνθέµατα ανασύνταξης και επανασχεδιασµού της ΕΕ και των πολιτι-κών της προς όφελος των πολιτών είτε εκ των πραγµάτων θα οδη-γηθούµε σε τάσεις διαλυτικές, εκρηκτικές, αποσυνθετικές.

Γιατί τελικά δεν µπορεί κάθε φορά Άλλος να γαµάει και άλλος να πληρώνει!!!

Γράφειo Mατθαίoς

Φραντζεσκάκης

«Σε τούτη την πόλη γεννήθηκαΦλέβες µου οι δρόµοι τηςΚι η ιστορία της αέρας που αναπνέωΚάθε γέννα της κι ένα φάσµα µνήµης.Πόλη σε µέτρα ανθρώπινα.Εδώ θα µείνω - ταποφάσισα – ολοζωήςΚάτω από τα φτερά της θα ονειρεύοµαι.…Όµως ποια Κίρκη τη µεταµορφώνει;….Στη θέση της ορθώθηκε µια πόληΣκληρή κι αγέλαστη, ύπουλη και φαντασµένη.Σε ξένη πόλη σέρνω τώρα τη ζωή µου.»

Στίχοι από ποίηµα του Γιώργη Μανουσάκη, του οποίου από µέρες τε-λέστηκε το 2χρονο θρησκευτικό µνηµόσυνο και στη συνέχεια το φιλο-λογικό µνηµόσυνο στη Ν. Χώρα, στη συνοικία του για να µην ξεχνάµε,

να τιµάµε, να ψιθυρίζουµε τους στίχους τουκαι να µοιραζόµαστε το θησαυρό της διά-νοιας του.Μιλάω στο α πληθυντικό κι αναρωτιέµαιµέσα σαυτό το συλλογικό υποκείµενοπόσοι περιλαµβάνονται; Η αίθουσα γέµισεαπό Χανιώτες που τον γνώριζαν ή τον δια-βάζουν. Κανονικά δε θάπρεπε ν αρκεί µια

συνήθης αίθουσα αλλά ένας τεράστιος χώρος που θα γέµιζε από συγ-κινηµένους ακροατές που θα είχαν την µεγάλη ευκαιρία ν ακούσουν,να νιώσουν και να κατανοήσουν µια ποιητική γλώσσα που πέρα καιπάνω από την υπαρξιακή αγωνία, µίλησε έναν προβληµατισµό και µιακοινωνική παρατήρηση βαθιά αληθινή και τόσο πικρή.Πολίτης των Χανίων ο Γιώργης Μανουσάκης τίµησε µε τον τρόπο τουτην πόλη του. Την έκανε λέξη, στίχο, ποίηµα, κέντρο του κόσµου του,την πόνεσε, την έκρινε, όµως ποτέ δεν της είπε ψέµατα.Άνθρωπος των χαµηλών τόνων και της λεπτής παρατήρησης συνοµι-λούσε χρόνια µε τα Χανιά και µας κατέθετε τα ποιητικά συµπεράσµατααυτού του διαλόγου.∆εν πήγε σάλλη γη, δεν πήγε σάλλη θάλασσα, µόνιµος κάτοικος µιαςιστορικής πόλης, εδώ στο νότο.Μια πόλη είναι οι δρόµοι της, τα κτίσµατα της, οι άνθρωποι της. Μιαπόλη είναι τόσες ζωές , αγωνίες, ιδέες, µνήµες, που διασταυρώνονται

τυχαία ή όχι και κτίζουν τις εποχές µε τα υλικά στ ανθρώπινα µέτρα.Μια πόλη είναι «µια µάνα που κάτω από τα φτερά της ονειρευόµαστε»,κατά τον Γ. Μανουσάκη.Σήµερα ποια, κάποια χρόνια µετά την ποιητική «µαρτυρία», τα Χανιάπροβληµατίζονται για το παρόν τους σε σχέση µε το βαρύ παρελθόν καιµε ένα αβέβαιο µέλλον; Με τέσσερα (4) επίθετα ο Μανουσάκης έγραψεγια µια πόλη «σκληρή και αγέλαστη, ύπουλη και φαντασµένη», µια πόλη«ξένη». Θα συµφωνήσουµε µε τον ποιητή ή θα τον διαψεύσουµε, αν ηφράση του εµπεριέχει κι απαισιόδοξη µελλοντική πρόβλεψη;Οι δρόµοι έχουν ονόµατα. Τα διαβάζουµε; Ζωγράφοι και ποιητές, κεραµίστες, θεατράνθρωποι κυκλοφορούν ανά-µεσα µας. Τους αναζητούµε;Λαογράφοι και µαντιναδολόγοι, µουσικοί – υπερασπιστές µιας επίµο-νης ποιότητας, γράφουν, συνθέτουν και τραγουδούν. Τους ακούµε;Ποιοι περπάτησαν πριν από εµάς σαυτά τα στενά; Ποιοι ζουν ανάµεσαµας σε µια σιωπηλή αξιοπρέπεια;Ένα ποιητικό παράπονο είναι πάντα µια αφορµή ίσως και για σκληρό-τερες διαπιστώσεις. ∆εν ξερώ, αν θα φτάσουµε στην Καρυωτακικήαπόγνωση της «Πρέβεζας» αλλά τα σηµεία των καιρών για την ουσίατων ανθρώπινων κοινοτήτων δεν είναι ευχάριστα.Τα Χανιά του 2010, έχουν χρέος απέναντι στην ιστορία, στην αρχοντιά,στην οµορφιά να αναλογιστούν το δρόµο τους. Περπατάµε µέσα στηνιστορία, αγγίζουµε τ αποµεινάρια της, ανασαίνουµε την αγωνία και τονκόπο του παρελθόντος. Μάλλον τον πατάµε, µόνοι εποχούµενοι σεβαριά και ογκώδη αυτοκίνητα, κινούµενοι αλαζονικά µε µάρκες που φαί-νεται να προσδιορίζουν την ταυτότητα µας, δηλητηριάζουµε τα παιδιάµας µε τη λαγνεία της ύλης, µολύνουµε τις θάλασσες µας ελπίζονταςστην αβλεψία των ξένων, φαντασµένοι, µε την οίηση σηµαία µας, ανα-ρωτιέµαι, δεν νιώθουµε ποτέ τύψεις;Ο Οδυσσέας µπόρεσε να µη µεταµορφωθεί και να γλυτώσει από τηνΚίρκη, όταν οι σύντροφοι του έγιναν γουρούνια. Αυτό δηλώνει µια ελ-πίδα. Ίσως τη δύναµη της λογικής και της δηµιουργικής ατοµικότητας,που από πάντα αντιστέκεται στον ατοµισµό και την κατάργηση της λο-γικής.Η επίµοχθη αναζήτηση του ανθρώπινου µέτρου είναι ίσως µια αρχή…

ΤΑ ΠΕΡΙΤΤΑ

«Όµορφη» πόλη …

Γράφειη Βαρβάρα

Περάκη

Η έγκυρη, ακηδεµόνευτη φωνή του πολίτη, η δική σου φωνή,

κάθε µέρα στον Sky και στους 91,8.συνεντεύξεις – καταγγελίες – αθλητικά

τοπική, πανελλαδική και διεθνής επικαιρότητα

Ο Παντελής Γιαΐτσης, η Ελπίδα Κατσαράκηο Βασίλης Φουντουλάκης, ο Ματθαίος Φρατζεσκάκης,

ο Παντελής Χουλάκης και ο Μανώλης Μπουζάκης,

δεν µασούν τα λόγια τους, λένε τα πράγµατα µε τ’ όνοµά τουςκαι είναι µαζί σας στις αλήθειες και στα δύσκολα!

Ζητάµε συνεργάτη …

Αν θεωρείς ότι η «Πυξίδα Της Πόλης» είναι ένα έντυπο που σου ταιριάζει…

Αν σε ενδιαφέρει ο χώρος της διαφήµισης …

Επικοινώνησε µαζί µας γιατί ψάχνουµε συνεργάτη ο οποίος θα αναλάβει το διαφηµιστικό τµήµα της εφηµερίδας.

«ΠΥΞΙ∆Α της Πόλης»ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣ

ΤΗΛ : 2821074104 - 6974739122 ΦΑΞ : 2821036364 / e-mail: [email protected]


Ο αγώνας του κάθε Ρωµιού

Μία διάσταση της οικονοµικής κρίσης που µαστίζειτη χώρα η οποία επιµελώς αποκρύπτεται από ταµέσα ενηµέρωσης είναι η επίδραση της στους χι-λιάδες των µεταναστών που κατοικούν στην Ελ-

λάδα τα τελευταία χρόνια. Η εξέλιξη αυτή, πέρα από µίαανθρώπινη τραγωδία τεραστίων διαστάσεων είναι και ειρω-νεία της τύχης, καθώς το οικονοµικό θαύµα της Ελλάδας τηςδεκαετίας του 90 και των αρχών της τρέχουσας δεκαετίαςβασίζονταν ακριβώς στη δική τους κοπιαστική και ως επί τοπλείστον κακοπληρωµένη εργασία. Η οικονοµία της Ελλάδας τα τελευταία 15 χρόνια τουλάχι-στον, ήταν πλήρως προσανατολισµένη προς τις κατασκευές,τον τουρισµό και τη ναυτιλία, ενώ ο παραδοσιακός της αγρο-τικός τοµέας προχωρούσε ασθµαίνοντας από τον διεθνή αν-

ταγωνισµό. Όλες οι παραπάνωοικονοµικές δραστηριότητες,στηρίχτηκαν στη διαθεσιµότηταεργαζοµένων µε εξαιρετικά χα-µηλά ηµεροµίσθια. Ας πάρουµεγια παράδειγµα την ελιά στηνΚρήτη. Είναι κοινός τόπος πλέον

ότι µε τις σηµερινές τιµές πώλησης του ελαιόλαδου και τηµορφή που πήραν οι επιδοτήσεις, ακόµα και η συγκοµιδή τουκαρπού είναι οριακά συµφέρουσα για την πλειοψηφία τωναγροτών µε τις παραδοσιακά µικρές και κατακερµατισµένεςµερίδες γης που κατέχουν. Από µεριάς λοιπόν κρατικής πο-λιτικής ήταν µία κάποια λύση η διατήρηση της ύπαρξης χα-µηλόµισθων εργαζοµένων που θα έκανε την συγκοµιδή τηςελιάς εφικτή και θα συγκρατούσε τις αντιδράσεις του πλη-θυσµού στον αγροτικό χώρο. Εν ολίγοις η συνεχιζόµενη πα-ρουσία µεταναστών της χώρας βασίζονταν πρωταρχικά, όχισε κάποιο σχέδιο συνοµωσίας εναντία στο έθνος, αλλά πριναπό όλα στις οικονοµικές επιλογές των κυρίαρχων ελίτ καιτων κυβερνόντων της χώρας. Και προϋπέθετε επίσης τηνδιατήρηση των µεταναστών σε καθεστώς παρανοµίας, «λα-θραίους» µη-ανθρώπους και χωρίς περιθώρια πολιτικώνδιεκδικήσεων, διαφορετικά η παρουσία τους θα έχανε τηνοικονοµική της λογική.Αν κάπως διαφοροποίησε αυτή την εικόνα η κρίση είναι ακρι-βώς στο ότι οι τοµείς αυτοί στους οποίους η ελληνική οικο-νοµία εµφανίζονταν «ανταγωνιστική» επλήγησανπερισσότερο. Και µαζί µε αυτούς το ίδιο και οι µετανάστες.Συχνά, και ορθώς, αναφερόµαστε στα υψηλά ποσοστά τηςανεργίας στους νέους, η ανυπαρξία όµως επίσηµων στατι-στικών δεδοµένων για τους µετανάστες-φαντάσµατα µαςστερεί την ακόµα εφιαλτικότερη εικόνα των δικών τους πο-σοστών ανεργίας. Και αν οι δραµατικές συνέπειες της ανερ-γίας για τους Έλληνες σχετικά µετριάζονται από τηνπαρουσία συγγενικών δικτύων αλληλοβοήθειας, για τους µε-τανάστες κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Στην πραγµατικότητα, η Ελ-λάδα τα δύο τελευταία χρόνια έχει αντιστραµµένηµεταναστευτική ροή καθώς χιλιάδες µετανάστες, ειδικά απότις χώρες του πρώην ανατολικού µπλοκ επιστρέφουν πίσω

στις πατρίδες τους.Η κατάθεση του νοµοσχεδίου σχετικά µε την νοµιµοποίησητων µεταναστών γίνεται σε αυτή την συγκυρία. Εν µέσω κρί-σης. Εν µέσω ασφυκτικών πιέσεων για την περικοπή των δα-πανών του δηµοσίου. Και εν µέσω σουρεαλιστικών πιέσεωνγια συγκράτηση, αν όχι µείωση των µισθών, ως εάν, αν ποτέαποπληρωθεί το χρέος της Ελλάδας, δεν θα αποπληρωθείαπό την φορολόγηση των εισοδηµάτων των πολιτών της,αλλά από τα άδεια τους στοµάχια. Και βέβαια ενώπιων τηςτάσης η εργασία των µεταναστών να καταστεί από ατµοµη-χανή της ελληνικής οικονοµίας, σε περιττό βάρος.Με τους µετανάστες να αποχωρούν ή να εξαθλιώνονταιχωρίς εργασία, και την ελληνική οικονοµία σε πλήρη στασι-µότητα, ποια λογική αντιστρατεύεται την ένταξη τους στηνελληνική κοινωνία;Η πλήρης νοµιµοποίηση όλων των µεταναστών, πέρα απότην τεράστια ανάσα σε όλα τα ασφαλιστικά ταµεία τηςχώρας, θα σήµαινε σήµερα και µία κάποια προστασία τωνεργασιακών δικαιωµάτων όλων των εργαζοµένων από ταάτυπα χαµηλά ηµεροµίσθια. Για αυτό και οι εθνικιστικές κο-ρώνες της δεξιάς σήµερα, δεν είναι στην πραγµατικότηταεκλύσεις υπέρ της καθαρότητας της φυλής, αλλά κεκαλυµ-µένα αιτήµατα για τη διατήρηση φτηνής εργατικής δύναµης.Η βιωσιµότητα όµως ενός τέτοιου σχεδίου θα προϋπέθετεκαι µία γενναία στροφή σε νέους παραγωγικούς κλάδουςπου δεν θα βασίζονταν στη δουλική εργασία. Και κάτι τέτοιο,στο βαθµό που θα απαιτούσε την ενεργή κρατική παρέµβασηκαι στήριξη, θα λειτουργούσε ανταγωνιστικά προς το ιδεο-λογικό και πολιτικό πλαίσιο εντός του οποίου κινείται σή-µερα η Ε.Ε.Η διαφαινόµενη ατυχής κατάληξη του νόµου για το µετανα-στευτικό, µε τους εξωφρενικούς όρους για την νοµιµοποίησηακόµα και παιδιών που δεν έχουν γνωρίσει άλλη πατρίδαπέρα από τη χώρας µας, σηµατοδοτεί την διάψευση µίας τέ-τοιας προοπτικής. Σηµατοδοτεί ότι η έξοδος από την κρίσηθα επιχειρηθεί να επέλθει µέσα από µία µαζική ταξική υπο-βάθµιση των µεσαίων στρωµάτων των πόλεων και των µι-κροϊδιοκτητών της επαρχίας. Η ανυπαρξία µίας διαδικασίαςεξίσωσης των δικαιωµάτων ξένων και ελλήνων εργαζοµέ-νων στην ουσία σηµατοδοτεί την προοπτική εξίσωσης τουςπρος τα κάτω.Αφού δεν θέλουµε να κάνουµε τους µετανάστες όλους «Έλ-ληνες», πολύ φοβάµαι ότι οδηγούµαστε όλοι προς το να γί-νουµε «λαθροµετανάστες». Χωρίς εργασιακά δικαιώµατα,µε την απειλή της κρατικής βαρβαρότητας να κρέµεται πάνωαπό το κεφάλι µας και χωρίς καν να έχουµε µία πατρίδα ναονειρευόµαστε την επιστροφή µας σε αυτή. Και από αυτήτην άποψη ο αγώνας για την διεύρυνση των ρυθµίσεων τουνέου νοµοσχεδίου, ώστε να αποκτήσει και ο τελευταίος κά-τοικος της χώρας πολιτικά και εργασιακά δικαιώµατα σεαυτή, θα πρέπει να γίνει πράγµατι ένας αγώνας του κάθεΡωµιού.

Γράφειo Mιχάλης

Nικoλακάκης

ΑΑΠΠΟΟΡΡΙΙΑΑΑΑννέέββααιιννεε ηη οοµµίίχχλληη,, σσκκόόννττααφφττεε σσττοο ττααββάάννιι ξξαανναακκααττέέ--ββααιιννεε δδιιααχχεεόόµµεεννηη σσττοο µµιισσοοάάδδεειιοο δδωωµµάάττιιοο.. ΣΣττοοσσττρρώώµµαα πποουυ κκεείίττοονντταανν κκααττάάχχααµµαα,, σσττηηνν ααννααπποοδδοογγυυ--ρριισσµµέέννηη κκααρρέέκκλλαα,, λλεεςς κκααιι κκάάπποοιιοοςς σσηηκκώώθθηηκκεε πποολλύύγγρρήήγγοορραα νναα φφύύγγεειι,, σσττοο ττρρααππέέζζιι ααννάάµµεεσσαα σσ’’ εεππιισσττοο--λλόόχχααρρτταα ττσσααλλαακκωωµµέένναα,, κκεερριιάά σσββηησσµµέένναα ––εεκκεείίνναα ττ’’ααρρωωµµααττιικκάά,, ααξξιιοοθθρρήήννηητταα φφααννττάάζζοουυνν,, µµιισσοοκκααµµέένναα,, εεγγ--κκααττααλλεελλεειιµµµµέένναα δδίίχχωωςς ρρόόλλοο ππλλέέοονν εεππιιττεελλιικκόό-- κκααιι σσεεφφαακκέέλλοουυςς µµεε δδυυοο δδιιεευυθθύύννσσεειιςς πποουυ εεννααλλλλάάσσσσοονντταανν ––ααπποοσσττοολλέέααςς ππααρρααλλήήππττηηςς ..ΟΟ έέννααςς γγρρααφφιικκόόςς χχααρραακκττήή--ρρααςς σσυυννήήθθιιζζεε νναα χχρρηησσιιµµοοπποοιιεείί σσκκοούύρροο µµππλλεε µµεελλάάννιικκιι έέγγρρααφφεε κκααλλλλιιγγρρααφφιικκάά τταα σσττοοιιχχεείίαα ττηηςς δδιιεεύύθθυυννσσηηςςττοουυ ππααρρααλλήήππττηη.. ∆∆εενν ξξέέρρωω γγιιααττίί πποοννοούύνν ττόόσσαα δδάάκκρρυυαα οοιι ααννααδδρροοµµιικκέέςςοοιι λλέέξξεειιςς ,, ααφφοούύ ααππλλώώςς µµιιλλοούύνν τταα δδιιεευυθθεεττηηµµέένναα.. ΑΑχχ,, οοιι λλέέξξεειιςς µµοουυ!! ΟΟιι µµιικκρροούύλλεεςς µµοουυ,, οοιι άάττεεχχννεεςς,, οοιιαακκρριιββέέςς µµοουυ,, ττοο κκααρρααββάάννιι όόσσοοιι ααγγάάππηησσεεςς αακκοολλοουυ--θθοούύνν κκιι άάννεεµµοο ααλληηγγήή ττωωνν εεππιιθθυυµµιιώώνν σσοουυ ττηηςς ζζωωήήςςγγυυρρεεύύοουυνν.. ΟΟ δδεεύύττεερροοςς γγρρααφφιικκόόςς χχααρραακκττήήρρααςς χχρρηησσιιµµοοπποοιιοούύσσεεααννάάλλααφφρροο µµεελλάάννιι ,, ζζααφφεειιρρέέννιιοο σσεε δδιιάάφφοορρεεςς ααπποοχχρρώώ--σσεειιςς κκααιι τταα γγρράάµµµµαατταα υυππέέρροοχχαα σσττρροογγγγυυλλάά ΑΑχχ,, οοιι έέρρωωττεεςς!! ∆∆εε µµοουυ ‘‘ππεεςς,, σσαανν ααπποοθθέέσσεειι ππάάννωωττοουυςς οοµµίίχχλληη ααπποοδδηηµµίίααςς,, ττιιςς λλέέξξεειιςς ττοουυςς ττιιςς οορρφφααννέέςςππιιαα ααππόό σσέένναα ττηηνν ππόόρρτταα σσοουυ όότταανν ψψααύύοουυνν ππώώςς ττιιςςξξεεθθυυµµααίίννεειιςς;; ΑΑυυττέέςς οοιι εεξξοοµµοολλοογγήήσσεειιςς ,, οοιικκοοδδόόµµηηµµαα πποουυ ττρρέέµµεειιλλέέξξηη ––λλέέξξηη,, σσύύµµφφωωννοο ααπποοκκοοππήήςς,, ααππόόσσυυρρσσηηςς κκααιι ππεε--ρριιοορριισσµµοούύ κκιι οούύττεε µµιιαα λλέέξξηη ππώώςς νναα σσεε ζζήήσσωω µµέέσσαα σσττηηδδυυννααµµιικκήή ττηηςς κκοοιιννοοττοοππίίααςς..

ΒΒοούύλλαα ΚΚααννττεερράάκκηη

Α Ν

Ε Π

Α Ι

Σ Θ

Η Τ

Ω Σ


Πιθανότατα ο µεγαλύτερος αρχιτέκτοναςτης αρχαιότητας η οποία τον τίµησε, συν-δέοντας αιώνια το όνοµά του µε έργα αθά-νατα, όπως τα Μακρά Τείχη, το Ναό τηςΑπτέρου Νίκης αλλά κυρίως µε την ανέ-γερση ενός ναού µε ∆ωρικό ρυθµό, αφιε-ρωµένου στην Παρθένο Αθηνά, τουµεγαλύτερου, του διαχρονικότερου µνη-µείου του Ιερού βράχου της Ακρόπολης,της αρχαίας Αθήνας, του χρυσού αιώνατου Περικλή, ολόκληρου του Ελληνικού,συνολικά του ∆υτικού Πολιτισµού, τονΠΠααρρθθεεννώώνναα. Αρχιτέκτονας τα έργα του οποίου χαρα-κτηρίζονται από στοιχεία τελειότητας καιπαραπέµπουν σε πολύ «ειδικές» γνώσειςπου εκείνη την εποχή διδασκόταν µόνοστις ΣΣχχοολλέέςς ΜΜυυσσττηηρρίίωωνν. Μυηµένος στιςγνώσεις αυτές που προέρχονταν από τηνΕλλάδα, την Αίγυπτο ή άλλα µέρη, τιςεφάρµοσε στα έργα του, προσδίδοντας σ’αυτά µια µικροκοσµική εικόνα του τέλειουσύµπαντος, προσπαθώντας µε επιτυχία νασυνδέσει την ουράνια και την επίγειαοµορφιά και να εκφράσει κάτι παραπάνωαπό αυτό που µπορεί να καλύψει το πέπλοτου χρόνου. Οι νοητές ευθείες που απο-τελούν την προέκταση των κιόνων τουΠαρθενώνα και συναντώνται στα 1.852µέτρα ακριβώς πάνω από το κεφάλι τουαγάλµατος της Αθηνάς, δηµιουργώνταςέτσι µια ιδεατή Πυραµίδα και αποκλίνονταςτόσο πολύ από αυτό το κατασκεύασµαχωρίς να χρησιµοποιήσουν έστω ένα ορ-θογώνιο λίθο, φαντάζοµαι ότι αναδει-κνύουν έστω και πολύ λιτά το µέγεθος τουσχεδιασµού και το εκτόπισµα των δηµι-ουργών του.Κινδυνεύω όπως συνήθως να παρασυρθώαπό το µεγαλείο της αρχαιότητάς µας ενώθα πρέπει να ασχοληθώ µε το µίζερο τουπαρόντος µας. Κινδυνεύω ως συνήθως ναπαρασυρθώ από το εύρος της αρχιτεκτο-νικής επάρκειας του Καλλικράτη κι όχι απότην πιο πρόσφατη ιδιότητά του ως δανει-στή του ονόµατός του στην καινούρια προ-σπάθεια ««ααυυττόό--δδιιοοιικκηηττιικκήήςς ααρρχχιιττεεκκττοοννιικκήήςςττηηςς χχώώρρααςς µµααςς»»,, το σχέδιο της οποίας κυ-κλοφορεί στη σελίδα της κυβέρνησης γιατη ∆ηµόσια διαβούλευσή του. Κυκλοφό-ρησε και θα κυκλοφορήσει σε διάφορα ∆η-

µοτικά και Νοµαρχιακά Συµβούλια τηςχώρας, στις συνεδριάσεις της ΚΚ..ΕΕ..∆∆..ΚΚ..ΕΕ..και της ΕΕ..ΝΝ..ΑΑ..ΕΕ.., σε άτυπες συναντήσειςπαραγόντων των προς συνένωση ∆ήµων.Τοποθετήσεις σοβαρές, τοποθετήσειςφαιδρές, τοποθετήσεις συµφέροντος, το-ποθετήσεις συµφωνούσες και τοποθετή-σεις διαφωνούσες. Εάν δεν σας έχει µείνεικαµία στο µυαλό σηµαίνει ότι καµιά δενείχε διαφοροποιηθεί ουσιαστικά και ξεκά-θαρα έως σήµερα.Η αλήθεια πίσω από όλα αυτά είναι ότι,κατά πάσα πιθανότατα σε λίγο θα κυκλο-φορεί και στα γραφεία στοιχηµάτων το εάνθα γίνει κατορθωτό να ολοκληρωθεί εγ-καίρως το όλο εγχείρηµα και να πορευθείη χώρα στις νέες αυτοδιοικητικές εκλογέςµε τον ΚΚααλλλλιικκρράάττηη σηµαιοφόρο. Ο χρόνοςείναι ο µόνος βέβαιος εχθρός, αλλά δίπλατου θα πανηγυρίσουν πολλοί αν το χρονικόπλάνο αποτύχει, παραταθεί ή ακολουθήσει«µεταβατικές οδούς». Ο Καλλικράτης χρει-άστηκε µια δεκαετία για την ολοκλήρωσητου ΠΠααρρθθεεννώώνναα, η κυβέρνηση θα τα κατα-φέρει στους επόµενους δέκα µήνες;Όµως σίγουρα ο χρόνος δεν είναι η κρί-σιµη διάσταση του θέµατος. Έξι µήνεςµπρος, έξι µήνες πίσω δεν θα αλλάξουνουσιαστικά την πορεία ενός τέτοιουέργου, εκτός κι αν η βιασύνη συµπαρασύ-ρει προχειρότητες που θα αφήσουν τα ση-µάδια τους πολύ βαθειά, τόσο που θααπαιτήσουν νέες βαθύτερες τοµές για ναεπουλωθούν. Θεωρώ ότι πολύ σηµαντικό-τερη είναι η πρόκληση που θα πρέπει νααντιµετωπίσει ώριµα π.χ. ο νέος διευρυ-µένος ∆ήµος Χανίων αφού η σαφής αστικήµέχρι σήµερα µορφή του θα πρέπει έγ-καιρα και αποτελεσµατικά να γίνει αστική– γεωργική ώστε να είναι σε θέση να εξυ-πηρετήσει και τον έως σήµερα π.χ. ∆ήµοΚεραµειών, ένα ∆ήµο µε καθαρά γεωργικόκαι κτηνοτροφικό χαρακτήρα. Μήπως, ηλογική των απλών συνενώσεων δεν είναιη πιο κατάλληλη;Όσον αφορά τώρα το 2ο βαθµό αυτοδιοί-κησης, εκείνον που σήµερα εκφράζεταιαπό τις Νοµαρχίες, τα πράγµατα παρότιδείχνουν πιο απλά δεν είναι ακριβώς έτσι.Και βέβαια κανείς δεν µπορεί να αρνηθείότι οι Περιφέρειες διαθέτουν µια αρκετά

µεγαλύτερη ωριµότητα και ένα βαθµό υψη-λής ετοιµότητας για να µας «περάσουν»στο επόµενο στάδιο, αυτό του αιρετού Πε-ριφερειάρχη. Στην πραγµατικότητα έτσιείναι, όµως υπάρχει µια ένσταση. Οι Νο-µαρχίες εξυπηρετούν κυρίως πολίτες, οιΠεριφέρειες εξυπηρετούν κυρίως Νοµαρ-χίες και λιγότερο πολίτες, ενώ τα Υπουρ-γεία εξυπηρετούν Περιφέρειες,Νοµαρχίες και σπανιότερα πολίτες. Αυτόέχει δηµιουργήσει µια «κουλτούρα» εξυ-πηρέτησης η οποία προσεγγίζει τον πο-λίτη ανάλογα µε το πόσο κοντά βρίσκεταιαυτός στην εξυπηρετούσα υπηρεσία. Σή-µερα, λιγότερο ή περισσότερο στις Νο-µαρχίες γίνεται µια προσπάθειαεξυπηρέτησης του κόσµου κατά το συντο-µότερο δυνατόν. ∆ιεκπεραίωση, υπογρα-φές υπηρεσιακών και πολιτικώνπαραγόντων διαδέχονται η µια την άλληόσο γίνεται πιο γρήγορα µε σκοπό η διοι-κητική πράξη να ολοκληρωθεί και άρτιακαι ταχύτερα. Εάν οι αρµοδιότητες της Πε-ριφέρειας απαιτήσουν την «υπογραφή τουΓενικού», χωρίς να υπεισέλθω στην ουσία,η καθυστέρηση θα είναι τόση όση η δις τα-χυδροµική αποστολή προς το Ηράκλειοκαι από αυτό, η δις χρέωση και ξεχρέωσηστις δύο πόλεις, η δις εισήγηση, η διςλήψη υπογραφών, η δις διεκπεραίωση. Ηµετάβαση, από το «Μοντέλο της Εξυπη-ρέτησης», στο «Μοντέλο της Καθυστέρη-σης του Πολίτη».Η οικονοµία κλίµακας που οραµατίσθηκε ο««ΚΚααπποοδδίίσσττρριιααςς»» µετά από µια δεκαπεντα-ετία δεν ολοκληρώθηκε σε ∆ηµοτικό αλλάκυρίως σε Νοµαρχιακό επίπεδο. Παρότιθα περίµενε κανείς τις υπηρεσίες διαφο-ρετικών Υπουργείων να ενώσουν τις δυ-νάµεις τους, αυτό δεν έγινε δυνατό. Ενώθα περίµενε κανείς οι οικονοµικές π.χ.υπηρεσίες κάθε Υπουργείου να ενωθούνκάτω από µια κεντρική οικονοµική διοί-κηση µπορεί να συναντήσει κανείς διά-σπαρτους υπαλλήλους σε διαφορετικέςυπηρεσίες κάνοντας αυτό που πάντα έκα-ναν. Τµήµατα Μισθοδοσίας, Προµηθειών,Κίνησης, Τοπογραφικής, Προσωπικού δενενώθηκαν κεντρικά απελευθερώνονταςπολύτιµες υπαλληλικές µονάδες αλλά πα-ρέµειναν στη λογική του ««µµέέννωω εεκκεείί πποουυ

ήήµµοουυνν,, κκάάννωω ααυυττόό πποουυ έέκκαανναα γγιιαα ττοοΥΥπποουυρργγεείίοο µµοουυ,, δδεενν ααννααγγννωωρρίίζζωω κκεεννττρριικκήήΝΝοοµµααρρχχιιαακκήή δδιιοοίίκκηησσηη»». Ποτέ δεν δόθηκανοι ανάλογες κατευθύνσεις για κάτι τέτοιοκαι ποτέ δεν ελέγχθηκαν οι ΝοµαρχιακέςΑυτοδιοικήσεις εάν το έπραξαν. Κάποιοιδεν θεωρούν εαυτούς ως ΝοµαρχιακούςΥπαλλήλους, αλλά Υπαλλήλους τουΥπουργείου τους, υπότην προσωρινότητατου εκάστοτε Νο-µάρχη. ΟΟ πποολλίίττηηςς ττιιλλέέεειι γγιιαα όόλλαα ααυυττάά;;

Για να γίνω σαφής, πιστεύω ότι ο «Καλλι-κράτης» είναι απαραίτητος. Κατά την τα-πεινή άποψή µου, λιγότερο αναγκαίος σεΝοµαρχιακό επίπεδο που είναι για πολ-λούς λόγους και το πιο εύκολο και περισ-σότερο αναγκαίος σε επίπεδο ∆ήµων πουείναι για επίσης πολλούς λόγους πιο δύ-σκολο να περατωθεί. Οι πολιτικές στρε-βλώσεις που θα προέλθουν από τις«υυππεερρββοουυλλεευυττιικκέέςς» πλέον θέσεις που θαδηµιουργηθούν, αποτελούν επίσης πολύσοβαρό ερωτηµατικό και παρότι δεν ξέρωπόσες πράξεις ξέρουν να κάνουν οι 300της Βουλής, είναι σίγουρο ότι θα περάσειαπό το µυαλό τους το ερώτηµα ««µµεε ππόό--σσοουυςς ψψήήφφοουυςς ββγγααίίννωω ββοουυλλεευυττήήςς κκααιι µµεεππόόσσοουυςς ππλλέέοονν ∆∆ήήµµααρρχχοοςς;;»». Αν προσθέ-σουµε και τους απαιτούµενους οικονοµι-κούς πόρους, το αποτέλεσµα γίνεταιακόµα πιο αµφίβολο. Ο Καλλικράτης, τοπρόσωπο του 2010, είναι αναγκασµένος2.500 χρόνια µετά να πραγµατοποιήσειένα ακόµα Αρχιτεκτονικό θαύµα γι αυτό αςτου δώσουµε το χρόνο του, αφού µάλλονδε µπορούµε να του παρέχουµε κάτι πα-ραπάνω σε επίπεδο οργάνωσης ή εµπει-ρίας. Ολοκληρώνοντας θα αναρωτηθώάραγε γιατί δεν αναφέρθηκε καν στουςεκατό µεγαλύτερους Έλληνες της πρό-σφατης έρευνας ενώ βρέθηκε σ’ αυτήν οπρώην ∆ικτάτορας; Μήπως τούτο κάτιµαρτυράει για µας; Ο ίδιος πως θα νοιώθειάραγε από εκεί που βρίσκεται; Αδικηµένοςή δικαιωµένος;

*ΜΜηηχχααννιικκόόςς ΠΠααρρααγγωωγγήήςς && ∆∆ιιοοίίκκηησσηηςς MMsscc

Καλλικράτης: Αρχιτέκτονας ή ∆ιπλωµάτης; ∆ιέξοδος ή Λαβύρινθος;

Γράφει οΚυριάκος Γ.Κώτσογλου*


ΑΣΗΜΑΝΤΑ

Θεατρική παράσταση στους χώρους του πρώην Ψυχιατρείου Χανίων

Σε ένα αποτρόπαιο σκηνικό. Σε ένα θά-λαµο ‘’χρονίων’’. Σε µια ‘’αποθήκη ψυχών’’. Σε

ένα χώρο για τους ‘’αζή-τητους’’, εκεί παίχτηκε τοθεατρικό ποίηµα του Τ.Λειβαδίτη ‘’Οι τρεις’’.Γιατί θέλαµε ο χώρος

µαρτυρίου, χώρος στέρησης και βασάνων γιατους εγκλείστους να µετατραπεί σε χώροπνευµατικής και καλλιτεχνικής δηµιουργίας.

Σε µια µοναδική παράσταση. Σαν µοιρο-λόγι για ότι νέο χάθηκε µέσα στην Ασυλικήχοάνη. Μια παράσταση αυτογνωσίας, ενδο-σκόπησης και συνοµιλίας µε εαυτούς.

Μια παράσταση κοινωνικής ενοχής για τηνκοινωνία της οµοιοµορφίας που φτιάξαµε, ηοποία αποκλείει, εγκλείει και περιθωριοποιείότι δεν της µοιάζει.

Μια παράσταση σαν καντηλάκι λύπης γιατην ύπαρξη, για το είναι, που έδωσε τη θέσητου στο φαίνεσθαι.

Μια παράσταση σαν σπίθα ανιδιοτέλειαςκαι αθωότητας, στον σηµερινό κόσµο του θε-άµατος

Μια παράσταση σαν θραύσµα ύπαρξηςµέσα στην σηµερινή ‘’ευτυχία’’ της ευηµερίας,του πλούτου, της αγοράς, δηλαδή στην καθο-λική πενία.

Μια παράσταση-φυλαχτό για τις µέρες τηςοδυνηρής οδοιπορίας κάθε ανθρώπινου όντοςστο δρόµο της υπαρξιακής αγωνίας.

Μια παράσταση δραπέτευσης από τιςτρώγλες του ορθού λόγου, στα υψίπεδα τηςανοιχτής ορατότητας.

Μια παράσταση όπου ακούστηκαν οι οι-µωγές και οι αποτρόπαιοι κρότοι του παρελ-

θόντος αλλά και ψιθυριστές µελωδικές φωνέςτου µέλλοντος.

Η ελλειπτική-ποιητική σύνθεση του κειµέ-νου και η αποποίηση της λογικής ακολουθίαςδεν ακύρωσαν την προφορά των εναγώνιωνερωτηµάτων και το οντολογικό αίτηµα. Τοβλέµµα δεν εστίασε στην νοσογραφία αλλά σταχαίνοντα υπαρξιακά τραύµατα και στην ανά-δυση της τραγικής ανθρώπινης µοίρας.

Έτσι είδαν οι θεατές την βαθιά γραφή τουποιητή. Για τους αρρώστους, τους επικηρυγ-µένους, τους καταδικασµένους, τους αποµο-νωµένους, τους τρελούς.Για τα παιδιά, τουςαθώους, τους φτωχούς, τους αδικηµένους,τους καταφρονεµένους. Τους ζητιάνους, τουςαλήτες, τους απεγνωσµένους, τους φοβισµέ-νους, τους χαµένους ταξιδιώτες. Τους φυλα-κισµένους, τους λιποτάκτες, τουςµελλοθάνατους, τους αναρχικούς. Τους νικη-µένους, τους κυνηγηµένους. Αλλά και για αυ-τούς που ενώ άκουσαν το µήνυµα, δεν άλλαξεη ζωή τους ‘’γιατί αυτό ήταν γραµµένο σεγλώσσα ακατάληπτη’’, όπως λέει ο ποιητής.Αυτούς που δεν τους έφθειρε ούτε η καθηµε-ρινότητα, αλλά ούτε και τα όνειρα τους.

Ήταν µια παράσταση στην οποία οι θεα-τές ανακάλυψαν την οµορφιά µέσα στην ασχή-µια, την στέρηση και την απελπισία , τηνελπίδα µέσα στο κενό.Ο θάλαµος χρονίων µε-τετράπη σε σκηνικό θεάτρου.Από χώρος έσχα-της κύρωσης ,απογύµνωσης για τουςεγκλείστους αναξιοπρέπειας και προσβολώνµετετράπη σε χώρο έµπνευσης και δηµιουρ-γίας.Μιά παράσταση –µνηµόσυνο γιά όσουςέµειναν και µένουν ακόµα εγκλειστοι στα ψυ-χιατρεία χωρίς λόγο.

Γράφει οΓιώργος

Κοκκινάκος

ΗΗ ΤΤέέχχννηη κκααιι οο ΤΤόόπποοςς:: 5522 ΣΣύύγγχχρροοννοοιιΧΧααννιιώώττεεςς ΚΚααλλλλιιττέέχχννεεςς

ΜΜεε ααυυττόό ττοονν ττίίττλλοο λλεειιττοουυρργγεείί σσττηηνν ∆∆ηηµµοοττιικκήή ΠΠιινναακκοοθθήήκκηη ΧΧααννίίωωνν έέκκ--θθεεσσηη ααππόό ττιιςς 88 ΦΦεεββρροουυααρρίίοουυ.. ΣΣττηηνν έέκκθθεεσσηη σσυυµµµµεεττέέχχοουυνν ππεεννήήννττααδδύύοο γγηηγγεεννεείίςς εειικκαασσττιικκοοίί κκααλλλλιιττέέχχννεεςς,, ζζωωγγρράάφφοοιι κκααιι γγλλύύππττεεςς,, ααρριιθθ--µµόόςς µµεεγγάάλλοοςς ααννααλλοογγιικκάά µµεε ττοουυςς κκααττοοίίκκοουυςς ττοούύττηηςς ττηηςς ππόόλληηςς.. ΥΥππάάρρ--

χχοουυνν όόµµωωςς.. ΠΠρρόόκκεειιττααιι γγιιαα δδρρώώννττεεςς κκααλλλλιιττέέχχννεεςς.. ΚΚααιι δδεενν ααννααφφεερρόόµµαασσττεε σσττοουυςςεερραασσιιττέέχχννεεςς πποουυ εείίννααιι πποολλλλοοίί κκααιι κκααλλοοίί,, οούύττεε σσττοουυςς ξξέέννοουυςς,, πποουυ ττηηνν εεππέέλλεε--ξξαανν ωωςς δδεεύύττεερρηη ππααττρρίίδδαα,, ττόόπποο κκααττοοιικκίίααςς,, ππηηγγήή έέµµππννεευυσσηηςς κκααιι δδηηµµιιοουυρργγίίααςς,, οοιιοοπποοίίοοιι εείίννααιι εεππίίσσηηςς πποολλλλοοίί.. ΠΠοολλλλοοίί ααππ’’ ααυυττοούύςς ττοουυςς κκααλλλλιιττέέχχννεεςς δδιιδδάάσσκκοουυνν««ττεεχχννιικκάά»» σστταα σσχχοολλεείίαα ττηηςς,, ππρροοεεττοοιιµµάάζζοοννττααςς –– µµεε ττοονν ττρρόόπποο ττοουυςς-- εεππόόµµεεννεεςςγγεεννιιέέςς δδηηµµιιοουυρργγώώνν.. ΚΚιι αανν κκρρίίννεειι κκααννεείίςς ααππόό τταα εεππίίσσηηµµαα ήή ααννεεππίίσσηηµµαα εερργγαα--σσττήήρριιαα,, όόπποουυ σσήήµµεερραα γγίίννοοννττααιι µµααθθήήµµαατταα σσχχεεδδίίοουυ ήή ζζωωγγρρααφφιικκήήςς,, κκααττααλλααββααίίννεειι,,όόττιι οοιι εειικκαασσττιικκέέςς ττέέχχννεεςς έέχχοουυνν γγεερρήή ββάάσσηη σσεε ττοούύττηη ττηηνν ππόόλληη,, έέσσττωω κκιι αανν ττοοππρρόόσσχχηηµµαα ττηηςς ππρρόόσσφφααττηηςς ΑΑρρχχιιττεεκκττοοννιικκήήςς ΣΣχχοολλήήςς σσττοο ΠΠοολλυυττεεχχννεείίοο ΚΚρρήήττηηςςέέχχεειι σσττρρέέψψεειι πποολλλλοούύςς µµααθθηηττέέςς νναα ττηηνν εεππιιλλέέγγοουυνν ωωςς µµεελλλλοοννττιικκόό εεππααγγγγεελλµµαα--ττιικκόό ππρροοσσααννααττοολλιισσµµόό.. ΜΜ’’ ααυυττάά τταα δδεεδδοοµµέένναα,, θθαα µµπποορροούύσσεε κκάάλλλλιισστταα ηη ππόόλληηττωωνν ΧΧααννίίωωνν νναα θθεεωωρρηηθθεείί ωωςς µµιιαα ααππόό ττιιςς κκοοιιττίίδδεεςς ττηηςς σσύύγγχχρροοννηηςς εελλλληηννιικκήήςς ττέέ--χχννηηςς..ΚΚάάθθεε κκααλλλλιιττέέχχννηηςς σσυυµµµµεεττέέχχεειι σσττηηνν έέκκθθεεσσηη µµεε δδύύοο έέρργγαα,, ώώσσττεε οο θθεεααττήήςς ννααέέχχεειι ττηη δδυυννααττόόττηητταα νναα δδεειι ττιιςς δδιιααφφοορρεεττιικκέέςς όόψψεειιςς ττοουυ έέρργγοουυ ττοουυ.. ΗΗ έέκκθθεεσσηη σσυυ--ννοοδδεεύύεεττααιι ααππόό µµεεγγάάλλοο κκααττάάλλοογγοο,, σσττοονν οοπποοίίοο κκάάθθεε κκααλλλλιιττέέχχννηηςς κκααττααλλααµµββάάννεειιδδύύοο σσεελλίίδδεεςς,, όόπποουυ,, εεκκττόόςς ααππόό τταα δδύύοο έέρργγαα υυππάάρρχχεειι κκααιι κκρριιττιικκόό σσηηµµεείίωωµµαα ττηηςςεεππιιµµεελλήήττρριιααςς γγιιαα ττοο σσύύννοολλοο σσχχεεδδόόνν ττηηςς δδοουυλλεειιάάςς ττοουυ.. ΙΙδδιιααίίττεερροο εεννδδιιααφφέέρροονν έέχχεειι ττοο µµαακκρροοσσκκεελλέέςς εειισσααγγωωγγιικκόό σσηηµµεείίωωµµαα ττηηςς εεππιιµµεε--λλήήττρριιααςς ττηηςς έέκκθθεεσσηηςς ΠΠέέγγκκυυ ΚΚοουυννεεννάάκκηη,, µµιιαα εεµµππεερριισσττααττωωµµέέννηη ααννααφφοορράά σσττηηννκκααλλλλιιττεεχχννιικκήή κκίίννηησσηη κκααιι εειικκαασσττιικκήή ππααρρααγγωωγγήή σσττηηνν ππόόλληη ττωωνν ΧΧααννίίωωνν,, ααππόό ττηηµµιιννωωιικκήή εεπποοχχήή έέωωςς κκααιι σσήήµµεερραα.. ΗΗ έέρρεευυνναα,, όόππωωςς εείίννααιι φφυυσσιικκόό,, εεππιικκεεννττρρώώννεε--ττααιι σσττοο ττέέλλοοςς ττοουυ 1199οουυ κκααιι σσ’’ οολλόόκκλληηρροο ττοονν 2200οο ααιιώώνναα,, ιισσττοορριικκήή ππεερρίίοοδδοο πποουυδδιιααµµόόρρφφωωσσεε ττιιςς σσυυννθθήήκκεεςς γγιιαα νναα υυππάάρρξξοουυνν ττόόσσοοιι πποολλλλοοίί κκααλλλλιιττέέχχννεεςς σσττηηννππόόλληη.. ΣΣττοονν εεππίίλλοογγοο ττοουυ κκεειιµµέέννοουυ ττηηςς σσηηµµεειιώώννεειι:: ««……ΣΣτταα έέρργγαα ττωωνν ππεεννήήνντταα δδύύοο κκααλλ--λλιιττεεχχννώώνν αανντταανναακκλλώώννττααιι οοιι ααννηησσυυχχίίεεςς µµιιααςς σσύύγγχχρροοννηηςς ττέέχχννηηςς πποουυ εεππιιµµέέννεειικκυυρρίίωωςς σσττηη ζζωωγγρρααφφιικκήή,, ηη οοπποοίίαα ωωςς σσττααθθεερρήή ααξξίίαα σσυυννεεχχίίζζεειι νναα έέλλκκεειι κκααιι ννααππρροοκκααλλεείί.. ΑΑνντταανναακκλλώώννττααιι εεππίίσσηηςς κκιι όόλλαα τταα ππρροοττεερρήήµµαατταα ήή τταα εελλααττττώώµµαατταα ττηηςςσσύύγγχχρροοννηηςς εελλλληηννιικκήήςς ττέέχχννηηςς,, εεκκττόόςς δδύύοο ήή ττρριιώώνν εεξξααιιρρέέσσεεωωνν.. ∆∆εενν ππααύύοουυννόόµµωωςς όόλλαα νναα εείίννααιι έέρργγαα πποοιιοοττιικκάά,, ζζωωννττααννάά κκααιι εευυααίίσσθθηητταα,, πποουυ ααπποοδδεειικκννύύοουυννκκααιι ααννααδδεειικκννύύοουυνν ττηηνν ππρροοσσωωππιικκόόττηητταα,, ττιιςς ααξξίίεεςς κκααιι ττιιςς κκααλλλλιιττεεχχννιικκέέςς ιιδδιιααιιττεε--ρρόόττηηττεεςς όόσσωωνν τταα δδηηµµιιοούύρργγηησσαανν.. ΚΚααιι ττοο ββαασσιικκόόττεερροο:: δδεενν ππεερριιοορρίίζζοοννττααιι σσττηηννεεσσωωσσττρρέέφφεειιαα µµιιααςς εεννττοοππιιόόττηηττααςς.. ΓΓιι’’ ααυυττόό ίίσσωωςς κκααιι µµόόννοο ττοο σσττοοιιχχεείίοο,, ηη έέκκθθεεσσηηααυυττήή έέππρρεεππεε νναα γγίίννεειι……»».. HH έέκκθθεεσσηη ΗΗ ΤΤέέχχννηη κκααιι οο ΤΤόόπποοςς:: 5522 ΣΣύύγγχχρροοννοοιι ΧΧααννιιώώττεεςς ΚΚααλλλλιιττέέχχννεεςς εείίννααιιααφφιιεερρωωµµέέννηη σσττηη µµννήήµµηη ττοουυ ΘΘοοδδωωρρήή ΚΚααλλοούύµµεεννοουυ,, ΖΖωωγγρράάφφοουυ κκααιι ΚΚααλλλλιιττεεχχννιικκοούύΕΕππιιµµεελληηττήή ττηηςς ∆∆ηηµµοοττιικκήήςς ΠΠιινναακκοοθθήήκκηηςς ΧΧααννίίωωνν..∆∆ιιάάρρκκεειιαα ΈΈκκθθεεσσηηςς:: 88 ΦΦεεββρροουυααρρίίοουυ έέωωςς 1166 ΑΑππρριιλλίίοουυΚΚααθθ’’ όόλληη ττηη δδιιάάρρκκεειιαα ττηηςς έέκκθθεεσσηηςς θθαα ππρρααγγµµααττοοπποοιιοούύννττααιι οορργγααννωωµµέέννεεςς ξξεε--ννααγγήήσσεειιςς..ΩΩρράάρριιοο ΠΠιινναακκοοθθήήκκηηςς:: ΤΤρρίίττηη έέωωςς ΣΣάάββββααττοο 1100::0000--1144::0000 κκααιι 1188::0000--2211::0000,, ΚΚυυ--ρριιαακκήή 1100::0000--1144::0000,, ∆∆εευυττέέρραα κκλλεειισσττάά..

ΕΕΙΙΣΣΟΟ∆∆ΟΟΣΣ ΕΕΛΛΕΕΥΥΘΘΕΕΡΡΗΗ∆∆ΗΗΜΜΟΟΤΤΙΙΚΚΗΗ ΠΠΙΙΝΝΑΑΚΚΟΟΘΘΗΗΚΚΗΗ ΧΧΑΑΝΝΙΙΩΩΝΝ

ΧΧάάλληηδδωωνν 9988,, 7733113311 ΧΧααννιιάάΤΤηηλλ..:: 22882211009922229944

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

Θα περάσουν από πάνω µαςόλοι οι τροχοι

Στο τέλος τα ίδια τα όνειρα µαθα µας σώσουν

Ν. Καρούζος


Κρατάς στα χέρια σου ένα δίσκο. Στον δάνεισεκάποιος για να γνωριστείς µε µια διαφορετική µουσικήαπ’ τις αηδίες που ακούς στην πρώτη εφηβική σου ηλι-κία. Τοποθετείς το βινύλιο στο πικάπ, κατεβάζεις τηβελόνα. Ακούγεται βροχή. Είναι σα να τη ζεις, σα ναπέφτει γύρω σου, πάνω σου. Μια καµπάνα χτυπάει.Αυθόρµητα και χωρίς να το προσπαθήσεις έχεις αρ-χίσει να δηµιουργείς εικόνες στο µυαλό σου. Καµίαδεν είναι ευχάριστη. Μπαίνει η µουσική, αργόσυρτη,µουντή, δύσθυµη. Ηρεµία ξανά και τρεις επαναλαµ-βανόµενες νότες να συνοδεύουν την ασταµάτητηβρόχα που πέφτει ράιτ θρου. Η φωνή έχει µέσα τηςαγωνία ταινίας του Ντάριο Αρζέντο: what is this thatstands before me? Figure in black that points at me. Οιτρίχες σου στέκονται προσοχή. Είσαι παιδί ακόµα, θα‘πρεπε να το ‘χεις αποφύγει αυτό. Τώρα πάει. Αυτότον πρώτο ηχητικό τρόµο δεν θα τον ξεχάσεις ποτέ.

13 Φεβρουαρίου 1970. Βροχερό πρωινό στοΜπέρµινγκχαµ και στα ράφια των δισκοπωλείων κάνειτην εµφάνισή του ένας µεταφυσικός εφιάλτης πουπρόκειται ν’ αλλάξει τον τρόπο που ο κόσµος αντιµε-τωπίζει τη µουσική για πάντα. Μια δυσοίωνη µορφήκαλύπτει το εξώφυλλο σ’ ένα θολό, εξίσου απειλητικότοπίο και το όνοµα Black Sabbath συµπληρώνει την ει-κόνα ταιριαστά.

H Αγγλία ζει στο δικό της ρυθµό, σε απόστασηασφαλείας από τα παιδιά των λουλουδιών και τα κινή-µατα αµφισβήτησης, σαν αληθινή ξεπεσµένη αυτο-κράτειρα που διατηρεί µέσα στον άνεµο της αλλαγήςτο φλέγµα και το συντηρητισµό της. Και αυτά τα γνή-σια τέκνα της έρχονται να δώσουν το µήνυµα για να τοκαταλάβουν όλοι: ο κόσµος δεν αλλάζει µε λουλού-δια. Όµως ο αγγλικός πουριτανισµός δεν έχει ανοχήούτε για την εναλλακτική, σκοτεινή εκδοχή των πραγ-µάτων που πρεσβεύουν οι τέσσερεις µακρυµάλληδες.Οι Sabbath είναι µιάσµατα που απειλούν την αίγλη τηςΑλβιόνας. Όσοι τους ακούν είναι παρακµιακοί όσο καιοι τιγκαρισµένοι στα παραισθησιογόνα χίπηδες που

λικνίζονται νωχελικά στις λάσπες του Γούντστοκ έχον-τας πετάξει από πάνω τους και το τελευταίο φύλλοσυκής.

Σαράντα χρόνια µετά η ιστορία έχει σαφώς δι-καιώσει τους πρωτοπόρους νεαρούς που είχαν τοθάρρος να πάρουν τον ήχο της εποχής τους και νατον πάνε σε µια άλλη κατεύθυνση. Η επιρροή τουςστην παγκόσµια σκηνή είναι πρακτικά αδύνατο να µε-τρηθεί, οι τεχνικές που χρησιµοποίησαν έγιναν µπού-σουλας για ολόκληρες γενιές µουσικών και ο ήχοςτους καθόρισε ουσιαστικά το σύνολο της σκληρήςµουσικής από τότε µέχρι σήµερα. Χαρακτηριστικά ονό-µατα γκρουπ που τους ακολούθησαν είναι οι SaintVitus, Pantera, Candlemass, Obsessed, Place of skulls,Sword, οι τεράστιοι Kyuss και Soundgarden, Sleep,Electric wizard, Orange goblin και η σειρά µπορεί νασυνεχίζεται επ’ αόριστον.

Προάγγελοι του στυλ τους υπήρξαν, άλλωστεπαρθενογενέσεις δεν υφίστανται σε κανένα τοµέα τηςανθρώπινης δραστηριότητας. Οι Cream µε το Disraeligears, οι Blue Cheer µε το Vincebus erruptum, οι GrandFunk µε το On time, οι MC5 µε το Kick outthe jams είχαν βάλει βάσεις για ένα ήχο πιο«βρώµικο» και βαρύ από το συνηθισµένο.

Ήταν όµως, τα χαµηλά κουρδίσµατα του Tony Iommiστην κιθάρα και του Geezer Butler στο µπάσο, το ογ-κώδες παίξιµο του Bill Ward στα ντραµς και η άλλοτεαπόκοσµη κι άλλοτε χαδιάρα φωνή του Ozzy Osbourneπου έδωσαν στον όρο heavy την υπόστασή του. Οιπρώην Earth δεν υπήρξαν ποτέ οι καλύτεροι µουσικοίστους τοµείς τους. ∆εν υπήρξαν καν οι καλύτεροι στι-χουργοί. Είχαν όµως πάντα το σκοτάδι µέσα τους καιτο µοναδικό τρόπο να το µετατρέπουν σε µουσική µεκοφτερά δόντια. Το αποτέλεσµα είναι µια σειρά δί-σκων που διατρέχουν τη δεκαετία του ’70 και τη ση-µαδεύουν. Black Sabbath, Sabotage, TechnicalEcstasy, Sabbath Bloody Sabbath, Para-noid, Master of Reality, Vol 4, µαζί µε τοNever Say Die που σηµατοδοτεί το τέλοςτης πρώτης τους εποχής. Στη συνέχεια, µετην αποχώρηση του Ozzy Osbourne, πήρανδιαφορετικό δρόµο, όµως τα ίχνη εκείνηςτης περιόδου είναι που τους έχουν δώσει τη θέση τουςστο ροκ πάνθεον.

Η ουσία της ύπαρξής τους είναι ότι άλλαξαν τηζωή όλων όσων τους ακούµπησαν. Είναι το προσωπικόµου παράδειγµα της δύναµης που έχει η µουσική τηµια στιγµή να σε τσακίζει και την επόµενη να σε απο-γειώνει. Ώρες – ώρες έχω την εντύπωση ότι ο τρόποςπου βλέπω έχει κάτι από τη σκοτεινιά εκείνου τουπρώτου τους εξώφυλλου. Γι’ αυτό, όσα χρόνια κι ανπεράσουν, όσο κι αν εκτιµώ το Ντβόρζακ, το Μούτση ήτο Μάιλς Ντέιβις, θα είµαι πάντα ευγνώµων στους τέσ-σερεις άγγλους ∆ρυίδες που µε βούτηξαν στη µαρ-µίτα µε το φίλτρο. Η επίδρασή του είναι µόνιµη.

Έµπνευση και πληροφορίες πάρθηκαν από το πε-ριοδικό Metal Hammer, καθώς και µια φράση του ∆ι-ευθυντή Σύνταξης Κώστα Χρονόπουλου.

Η Σ

υνωµ

οσία

του θ

ορύβ

ου


Μανουσέλης

Για να µπορεί να έρχεται η ΠΥΞΙ∆Α στο σπίτι σας…

Αλλά και γενικώς για να µπορεί να κυκλοφορεί απρόσκοπτα…

Συνδροµή ετήσια 10 ευρώΥπηρεσίες – Τράπεζες – Φορείς 50 ευρώΣυνδροµή υποστήριξης … Κατά συνείδηση

Το ποσό της συνδροµής σας µπορείτε να το καταθέσετε στους λογαριασµούς µας:

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 5758-020951-719ΙΒΑΝ GR40 0172 7580 0057 5802 0951 719∆ΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΡΑΠΕΖΑ ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΣΥΝΑΙΤΕΡΙΣΤΙΚΗΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΜΟΥΙΒΑΝ GR33 0870 0410 0000 0001 1181 348∆ΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣή να στέλνετε επιταγή στην διεύθυνση: Πυξίδα Της ΠόληςΤθ 53 / Τκ 73135Χανιά Κρήτης

Μην ξεχνάτε να σηµειώνετε το όνοµα σας

Ετοιµάζοντας την Πυξίδα …

ΕίδαµεΤο Invictus του Κλιντ Ίστγουντ

Ζήσαµε Στους ρυθµούς της µιντιακής ασφυξίας

Ακούσαµε (µεταξύ άλλων…)«Ηµερολόγιο Μιας Γυναίκας» των Χάνοµαι Γιατί Ρεµβάζω, Yafka Records

∆ιαβάζουµε«Μέσα από την Κάµερα», της Άννας Λυδάκη, Εκδ. Ελληνικά Γράµµατα


Αυτό είναι το σύνθηµα του εορτα-σµού της Ηµέρας Ασφαλούς ∆ιαδι-κτύου 2010 και σκοπό έχει φέτος

να αναδείξει τη σηµασία της διαφύλαξηςτων προσωπικών µας δεδοµένων στο∆ιαδίκτυο.Πριν όµως δούµε γιατί τα προσωπικά δε-δοµένα µας είναι τόσο ευάλωτα στο ∆ια-δίκτυο, καλό είναι να γνωρίζουµε ποιοςείναι ο ορισµός τους.Προσωπικά δεδοµένα είναι, σύµφωνα µετον Νόµο 2472/1997 και την Οδηγία95/46/ΕΚ, κάθε πληροφορία που αναφέ-ρεται στο πρόσωπό του κάθε ατόµου,

π.χ. το όνοµα και τοεπάγγελµά του ατό-µου, η οικογενειακήτου κατάσταση, ηηλικία του, ο τόποςκατοικίας, η φυλετική

του προέλευση, τα πολιτικά του φρονή-µατα, η θρησκεία που πιστεύει, οι φιλο-σοφικές του απόψεις, η συνδικαλιστικήτου δράση, η υγεία του, η ερωτική τουζωή και οι τυχόν ποινικές του διώξεις καικαταδίκες.Ζούµε στην εποχή της Κοινωνίας τηςΠληροφορίας, όπου η τεράστια και συνε-χής πρόοδος στον τοµέα της πληροφο-ρικής, καθώς και η ανάπτυξη και χρήσηνέων τεχνολογιών στις περισσότερεςαπό τις δραστηριότητες του ανθρώπου,οδηγούν σε νέες µορφές ηλεκτρονικώνσυναλλαγών, παρασύροντας διάφορεςκεντρικές υπηρεσίες και το επίσηµο κρά-τος στην ηλεκτρονική οργάνωσή του.Αποτέλεσµα, η συνεχώς αυξηµένη ζή-τηση προσωπικών πληροφοριών από τονιδιωτικό και δηµόσιο τοµέα, µε συνέπειατην ανεξέλεγκτη καταχώριση και επε-ξεργασία των προσωπικών δεδοµένωνσε ηλεκτρονικά και χειρόγραφα αρχείαυπηρεσιών, εταιρειών και οργανισµών, ηοποία όµως µπορεί να προκαλέσει προ-βλήµατα στην ιδιωτική ζωή του πολίτη.Παράλληλα, αναπτύσσεται η ηλεκτρονικήδιαφήµιση, η οποία εισχωρεί σε κάθε εί-δους δραστηριότητα προσωπική είτεεπαγγελµατική του ατόµου και αναζητάγια τους δικού της –κυρίως εµπορικούς-λόγους, την συλλογή και επεξεργασίαόλο και περισσότερων προσωπικών δε-δοµένων.Έτσι, απλά, κάθε αίτηση µας σε κάποιαυπηρεσία (∆ΕΗ,ΟΤΕ, κινητή Τηλεφωνίακ.ά), ένα βιογραφικό µας σε έναν οργα-

νισµό, το άνοιγµα ενός λογαριασµού ηλε-κτρονικής αλληλογραφίας, η συµµετοχήσε µια κληρωτίδα, ένα ηλεκτρονικό δώροκαι τόσα ακόµη καθηµερινά γεγονότα,αποτελούν µια ∆ιαδικτυακή καρτέλα προ-σωπικών µας στοιχείων. Όταν δεν διασφαλίζονται οι κανόνεςπροστασίας των προσωπικών δεδοµένωνµας, η όποια παραβίασή τους, είναι έναςδρόµος χωρίς επιστροφή. Ένα και µόνοαντίγραφο, θα αποτελέσει την παγκόσµιασυµµετοχή των δεδοµένων µας, στις∆ιαδικτυακές Βάσεις ∆εδοµένων και ευ-καιρία επεξεργασίας για τον καθένα.Αυτό γίνεται, γιατί οι πληροφορίες πλέονµπορούν µέσω ηλεκτρονικού υπολογι-στή, του οποίου έχει αυξηθεί η επεξερ-γαστική τους δυνατότητα -εκατοµµύριαδεδοµένα στο δευτερόλεπτο-, να µετα-φέρονται παγκοσµίως µέσω του ∆ιαδι-κτύου. Επιπλέον, γίνεται δυνατή ηαποθήκευση και έρευνα µεγάλου όγκουδεδοµένων -εύκολα και ανέξοδα-, ενώπαλαιότερα θα απαιτούσε µεγάλουςαποθηκευτικούς χώρους και επίπονη ερ-γασία.Η συγκέντρωση και επεξεργασία δεδο-µένων προσωπικού χαρακτήρα αποτελείέναν από τους µεγαλύτερους κινδύνουςεπέµβασης στην προσωπική σφαίρα καιστην ιδιωτική ζωή του ατόµου. Κάθε δρα-στηριότητα του σύγχρονου ανθρώπου γί-νεται καθηµερινά αντικείµενοεπεξεργασίας και ανάλυσης γεγονόςπου χρήζει αντιµετώπισης και νοµική κα-τοχύρωσης.Για την προστασία λοιπόν του ατόµου,δεν επαρκούν οι παραδοσιακές θεσµικέςεγγυήσεις και ρυθµίσεις, αλλά χρειάζε-ται ειδική αντιµετώπιση. Για τον σκοπόαυτό στην Ελλάδα, ιδρύθηκε µε τον Νόµο2472/1997 ως ανεξάρτητος διοικητικόςφορέας η Αρχή Προστασίας ∆εδοµένωνΠροσωπικού Χαρακτήρα (ΑΠ∆ΠΧ), γνω-στή (ανεπίσηµα) και ως Αρχή Προστα-σίας Προσωπικών ∆εδοµένων, και είναισυνταγµατικά κατοχυρωµένη ως ανεξάρ-τητη διοικητική Αρχή, η οποία λειτουργείαπό τον Νοέµβριο του 1997. Άλλεςαρχές που εποπτεύουν την επεξεργασίαπροσωπικών δεδοµένων είναι στην Ελ-λάδα, η Αρχή ∆ιασφάλισης Απορρήτουτων Επικοινωνιών και στην Ευρώπη ο Ευ-ρωπαίος Επόπτης Προστασίας ∆εδοµέ-νων.


Γώγουλος

«Πριν δηµοσιεύσεις, σκέψου» ee--ttwwiinnnniinngg…… ΈΈνναα ττααξξίίδδιι ΕΕµµππεειιρρίίαα,, µµίίαα φφιιλλοοξξεεννίίαα γγιιαα ττηη ΦΦιιλλίίαα

Συνεργασία των τµηµάτων Γυµνασίου και Λυκείου των ΕΚΠΑΙ∆ΕΥΤΗΡΙΩΝ ΘΕΟ∆ΩΡΟΠΟΥ-ΛΟΥ µε το σχολείο Zubi Zaharra Ikastola τoυ Μπιλµπάο στη Βόρεια Ισπανία ξεκίνησε στοπλαίσια του ευρωπαϊκού προγράµµατος e-twinning για το τρέχον σχολικό έτος ( 2009 –

2010).Το Θέµα της συνεργασίας αφορά: «Πολιτισµός, παραδοσιακή µαγειρική και τοπική φιλοξενία».Το πρόγραµµα έχει ως στόχο την επικοινωνία µεταξύ µαθητών από διαφορετικές χώρες,

τη συλλογή και ανταλλαγή πληροφοριών, στοιχείων πολιτισµού του κάθε λαού, µέσω της χρή-σης των σύγχρονων ηλεκτρονικών µέσων πληροφόρησης και επικοινωνίας.

Επιστέγασµα της συνεργασίας αποτελεί η ανταλλαγή φιλοξενίας µεταξύ των µαθητών τωνδύο σχολείων µε στόχο οι µαθητές των ΕΚΠΑΙ∆ΕΥΤΗΡΙΩΝ ΘΕΟ∆ΩΡΟΠΟΥΛΟΥ να γίνουν πρε-σβευτές του τόπου µας (της Κρήτης) στο εξωτερικό, ερχόµενοι σε άµεση επαφή µε τον πο-λιτισµό των Ισπανών συµµαθητών τους και των οικογενειών τους. Στόχος επίσης, σύµφωνα µετους εκπαιδευτικούς των εκπαιδευτηρίων, να προβάλουν οι µαθητές των Εκπαιδευτηρίων πουσυµµετέχουν στο πρόγραµµα, την παράδοση του τόπου µας, τα ήθη και τα έθιµα µας τόσοκατά τη διάρκεια της φιλοξενίας των Ισπανών µαθητών στα Χανιά όσο και κατά τη διάρκειατης δικής τους διαµονής στην Ισπανία.


Υποστήριξα ότι το πρόγραµµα «Καλλι-κράτης» χρειάζεται ριζική αναµόρφωσηγιατί επαναλαµβάνει το αποτυχεµένοπαρελθόν. Το πρόγραµµα «Καλλικρά-

της» περιορίζεται σ’ ορισµένες µόνο αλλαγέςστην αυτοδιοίκηση και δεν θίγει ουδόλως τονσυγκεντρωτισµό του κράτους. Οι αλλαγές επί-σης που προωθεί στην αυτοδιοίκηση είναι κυ-ρίως οργανωτικού τύπου και αφορούν κατάκύριο λόγο τα σχήµατα της αυτοδιοίκησης καιόχι το περιεχόµενό της. Η χώρα µας χρειάζεται µια δηµοκρατική-απο-κεντρωτική «διοικητική µεταρρύθµιση» που θαπεριορίσει τον συγκεντρωτισµό του κράτους,που θα ανακατανείµει εξουσίες, αρµοδιότητεςκαι πόρους µεταξύ κράτους και αυτοδιοίκησηςκαι που θα ενισχύσει την δηµοκρατία. Μια µε-ταρρύθµιση που θα περιοριστεί –όπως πάει ναγίνει τώρα- µόνον σε συνενώσεις ΟΤΑ, θα ανα-παράγει τον συγκεντρωτισµό και τον απαξιω-µένο κοµµατισµό σε περιφερειακό και τοπικόεπίπεδο και θα καταλήξει στο τέλος σε µια απο-ρύθµιση της αυτοδιοίκησης.Υπάρχουν 10 σηµεία -βασικές προϋποθέσεις-που πρέπει να ικανοποιεί µια ουσιαστική «διοι-κητική µεταρρύθµιση»: 1. Η µεταρρύθµιση πρέπει να είναι συνολική καινα καλύπτει την κεντρική κρατική και αποκεν-τρωµένη διοίκηση σ΄ όλους τους τοµείς της(στο σύνολό της) και την α’ βάθµια και β’ βάθµιααυτοδιοίκηση, από κοινού και όχι αποσπασµα-τικά και µεµονωµένα. Ο πρωταρχικός στόχος,πρέπει να είναι η αποκέντρωση του κράτουςπρος την αυτοδιοίκηση. 2. Πρέπει να µεταφερθούν όλες οι αρµοδιότη-τες της κρατικής Περιφέρειας και όλων τωναποκεντρωµένων µονοκλαδικών δοµών τωνΥπουργείων στις περιφέρειες και τους νοµούςστην α’ και β’ βάθµια Αυτοδιοίκηση. Να µην επι-τρέπεται να υπάρχουν σε επίπεδο Νοµού καιΠεριφέρειας, αποκεντρωµένες κρατικές υπη-ρεσίες µε παράλληλα αντικείµενα µε την Αυτο-διοίκηση. Μεταξύ των άλλων να ανατεθεί στη

δευτεροβάθµια Περιφερειακή Αυτοδιοίκησηαποκλειστικά η διαχείριση των περιφερειακώνπρογραµµάτων.3. Η µεταρρύθµιση πρέπει να συνοδεύεται απόµια δεύτερη, τη φορολογική που θα προβλέπειτη µεταφορά φορολογικών πόρων, χωρίς φορο-λογική εξουσία, στην Αυτοδιοίκηση. Στο πλαίσιοτου ενιαίου δηµοσιονοµικού συστήµατος υπότην ευθύνη του κράτους και χωρίς επιβολή νέωνφόρων στους πολίτες, πρέπει να γίνει ανακα-τανοµή και αποκέντρωση των φορολογικώνπόρων µεταξύ κεντρικής εξουσίας και αυτοδι-οίκησης, προκειµένου αυτή να ασκήσει µεεπάρκεια και ανεξαρτησία τις νέες αρµοδιότη-τες.4. Μια διοικητική µεταρρύθµιση πρέπει να είναιµια δηµοκρατική µεταρρύθµιση. Να καθιερωθείτο εκλογικό σύστηµα της απλής αναλογικής σεόλες τις βαθµίδες αυτοδιοίκησης για δηµοκρα-τικότερη συγκρότηση των οργάνων και αναλο-γική εκπροσώπηση κοινωνικών και πολιτικώνδυνάµεων σε όλα τα όργανα της αυτοδιοίκησης. 5. Στο σύστηµα διακυβέρνησης πρέπει να ανα-

βαθµιστούν περισσότερο τα συλλογικά όργανασε βάρος των µονοπρόσωπων. Τα εκτελεστικάόργανα –µονοπρόσωπα και συλλογικά- πρέπεινα εκλέγονται έµµεσα από τα συµβούλια και ναείναι αντιπροσωπευτικά της δύναµης των πα-ρατάξεων. 6. Τα αυτοδιοικητικά οργανωτικά σχήµατα πρέ-πει να διασφαλίζουν, την άµεση συµµετοχή τωνπολιτών στην διοίκηση των υποθέσεών τους και

την άσκηση της τοπικής δηµοκρατίας, την ενί-σχυση της άµεσης δηµοκρατίας. Εκτεταµένασχήµατα µε λειτουργίες και όργανα αποµακρυ-σµένα από τις τοπικές κοινωνίες και τους πολί-τες παραγκωνίζουν την δηµοκρατία. 7. Η εισαγωγή της Περιφερειακής Αυτοδιοίκη-σης ως β' βαθµός αυτοδιοίκησης πρέπει ναγίνει σε συνδυασµό µε την υπάρχουσα Νοµαρ-χιακή Αυτοδιοίκηση. Η περιφερειακή συγκρό-τηση της β’ βάθµιας αυτοδιοίκησης δεν πρέπεινα ακυρώσει την πολιτική οντότητα της Νοµαρ-χιακής Αυτοδιοίκησης. Η δευτεροβάθµια αυτο-διοίκηση πρέπει να έχει αιρετά πολιτικά όργανακαι στους Νοµούς και στις Περιφέρειες (Νο-µαρχιακά Συµβούλια και Περιφερειακό Συµβού-

λιο) µε σαφώς καθορισµένους πολιτικούς ρό-λους, αρµοδιότητες και πόρους και στα δύοεσωτερικά επίπεδα. 8. Επειδή στην Ελλάδα υπάρχει µεγάλη ανοµοι-οµορφία και αναπτυξιακή ανισότητα µεταξύ τωνπεριοχών, όπως και ανισοκατανοµή του πληθυ-σµού, η β’ βάθµια αυτοδιοίκηση στους νοµούςκαι τις περιφέρειες της χώρας (µητροπολιτι-κές, νησιωτικές, ορεινές) δεν πρέπει να είναιοµοιόµορφη αλλά ναδιαφοροποιείται, οργα-νωτικά και λειτουργικά.Η µητροπολιτική διακυ-βέρνηση Αθήνα και Θεσ-σαλονίκη θα πρέπει ναενταχθεί καθαρά στην β’βάθµια αυτοδιοίκηση. 9. Πρέπει να εξασφαλίζεται πλήρης αυτονοµίατης αυτοδιοίκησης από το κράτος. Ο έλεγχοςνοµιµότητας στις αποφάσεις της Αυτοδιοίκησηςπρέπει να ασκείται µόνο από µια ΑνεξάρτητηΑρχή Ελέγχου Αυτοδιοίκησης, που πρέπει νασυγκροτηθεί γι’ αυτό το σκοπό.10. Σηµαντικό ζήτηµα που πρέπει να ρυθµιστείστα πλαίσια µιας διοικητικής µεταρρύθµισηςείναι το προσωπικό. ∆εδοµένων δύο προβλη-µάτων: της υποστελέχωσης της αυτοδιοίκησηςκαι της άνισης µισθολογικής κατάστασης τουπροσωπικού της, η µεταρρύθµιση πρέπει να συ-νοδευτεί µε ένα ενισχυµένο πρόγραµµα προσ-λήψεων και µε τη δηµιουργία µιας ενιαίας καιικανοποιητικής µισθολογικής βάσης για το προ-σωπικό, ώστε να µπορούν να γίνουν οι µετακι-νήσεις-µετατάξεις από το ένα επίπεδο στοάλλο.

Μια διοικητική «µεταρρύθµιση» που δεν ικα-νοποιεί τις παραπάνω βασικές προϋποθέσεις,όπως διαφαίνεται από το «πρόγραµµα Καλλι-κράτης», θεωρούµε ότι θα µας φέρει ακόµα πιοπίσω από το σηµείο που βρισκόµαστε σήµερα.

**ΜΜέέλλοοςς ∆∆..ΣΣ.. ΕΕΝΝΑΑΕΕΝΝοοµµ.. ΣΣύύµµββοουυλλοοςς ΧΧααννίίωωνν

Το πρόγραµµα «Καλλικράτης» χρειάζεται ριζική µεταρρύθµιση


Αγοραστάκης*

Η Ελλάδα διακρίνεται για το συγκεντρωτικό πολιτικό και διοικητικό τηςσύστηµα µέσα στο οποίο οι αποκεντρωµένοι θεσµοί της Αυτοδιοίκησηςασκούν ένα εντελώς περιορισµένο ρόλο στις δηµόσιες υποθέσεις. Κατάκαιρούς στο παρελθόν επιχειρήθηκαν ορισµένες διοικητικές µεταβολές οιοποίες απέτυχαν, γιατί δεν άγγιξαν την καρδιά του προβλήµατος πουείναι ο συγκεντρωτισµός του κράτους. Σήµερα επανέρχονται πάλι οι ίδιεςσυζητήσεις µε αφορµή το κυβερνητικό πρόγραµµα «Καλλικράτης».

ΤΤιι ιιδδιιααίίττεερροο έέχχεειι ττοο κκααττάάσσττηηµµαα σσααςς;; Το κατάστηµα πληρεί όλες τις προϋπο-θέσεις ώστε να µπορούν να πραγµατο-ποιήσουν τις αγορές τους ΟΛΟΙ οικαταναλωτές µε ασφάλεια αλλά κυρίωςεντελώς αυτόνοµα. ∆ιαθέτει ράµπα στηνκεντρική είσοδο αλλά και στην είσοδο τηςτουαλέτας, οδηγό όδευσης τυφλών στοδάπεδο, πλακίδια διαφορετικού χρώµατοςκαι υφής για τους µερικώς βλέποντες,ετικέτες BRAILLE (γραφή τυφλών) σταράφια, ακούστικα περιγραφικά συστήµατασε όλα τα ράφια για εκείνους που δενγνωρίζουν BRAILLE, σε όλα τα προϊόνταέχουν τοποθετηθεί ετικέτες στην γραφήBRAILLE µε τα απαραίτητα στοιχεία π.χηµεροµηνία λήξης και είδος, ειδικό φωτι-σµό αλλά και ειδικά επιλεγµένα χρώµατα,καθώς και wc πλήρως προσβάσιµο σεΑµεΑ. Όλα τα παραπάνω καθιστούν το

κατάστηµα πλήρως φιλικό και ασφαλές σεΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους. Αυτά νοµίζωπως καθιστούν το κατάστηµα «ιδιαίτερο»,δηλαδή ότι φροντίσαµε έτσι ώστε οχώρος να είναι κατάλληλος και εξυπηρε-τικός για τους µη-βλέποντες, τους µερι-κώς βλέποντες, τα άτοµα µε κινητικέςδυσκολίες, κάτι που ως τώρα δεν τοέχουµε δει. Η αυτονοµία που απορρέειαπό όλες αυτές προβλέψεις είναι το ζη-τούµενο για τα ΑµεΑ και για εµάς.

ΠΠωωςς ππρροοέέκκυυψψεε ηη ιιδδέέαα ττηηςς εεππιιχχεειιρρηηµµααττιι--κκήήςς δδρραασσττηηρριιόόττηηττααςς σσααςςΠιστεύω ότι τα ΑµεΑ είναι ισότιµα µέληόχι µόνο σε ότι αφορά τα δικαιώµατα καιτις υποχρεώσεις αλλά και σε ότι αφοράτις καθηµερινές δραστηριότητες και ανη-συχίες.Επειδή είµαι και ο ίδιος ΑµεΑ βιώνω τοπεριθώριο αλλά και τον καθηµερινό απο-κλεισµό που υφίστανται τα ΑµεΑ από τηνκοινωνία των αρτιµελών ανθρώπων.Ανατρέποντας λοιπόν το µέχρι τώρα κα-θεστώς της αγοράς, δηµιούργησα ένα κα-τάστηµα, το Creta Sense, αλλά και έναηλεκτρονικό κατάστηµα, το www.cre-tasense.com, όπου όλοι οι καταναλωτέςθα απολαµβάνουν ακριβώς την ίδια αυτο-νοµία και θα έχουν τις ίδιες επιλογές.

ΠΠοοιιεεςς εείίννααιι οοιι ππρρώώττεεςς ααννττιιδδρράάσσεειιςς ααππόόττηηνν ααγγοορράά;;∆υστυχώς δεν υπήρξε καµία σχεδόν αν-ταπόκριση από τους "υγιείς καταναλω-τές" αλλά ούτε από συγγενικά ή φιλικάσε ΑµεΑ άτοµα. Αντιθέτως, τα ΑµεΑ στή-ριξαν από την πρώτη µέρα το κατάστηµακαι εξακολουθούν να το στηρίζουν όσοµπορούν, θεωρώντας ότι είναι η µόνη ου-

σιαστική προσπάθεια που έγινε και γιααυτούς τους ανθρώπους.

ΤΤεελλιικκάά τταα άάττοοµµαα µµεε εειιδδιικκέέςς ααννάάγγκκεεςς κκααιιεειιδδιικκάά ααυυττάά µµεε ππρροοββλλήήµµαατταα όόρραασσηηςς««ββγγααίίννοουυνν σσττηηνν ααγγοορράά»»;;Τα ΑµεΑ, όπως όλοι, είναι άνθρωποιάρα είναι καταναλωτές και - ίσως - γιααυτούς η αγορά ενός αγαθού είναι ηµόνη τους δραστηριότητα στα καθηµερινάκοινά. Αυτό που χρειάζονται είναι η αυτο-νοµία και η συµµετοχή και όχι η λύπηση.Στην µεγάλη τους πλειοψηφία κυκλοφο-ρούσαν µε συνοδεία για να κάνουν τιςαγορές τους. Στο δικό µου κατάστηµα ηυποβοήθηση είναι περιττή, καθώς έναςµη βλέπων µπορεί να πραγµατοποιήσειτις αγορές του εντελώς ανεξάρτητος. Τοίδιο ισχύει και για το ηλεκτρονικό κατά-στηµα, το οποίο βασίστηκε σε όλα τα διε-θνή πρότυπα προσβασιµότητας για τηνεύκολη περιήγηση και ολοκλήρωση αγο-ρών από τα άτοµα µε οπτική αναπηρία.

ΠΠοοιιαα ήήτταανν -- εείίννααιι ηη ββαασσιικκήή δδυυσσκκοολλίίαα γγιιααττηηνν ααννάάππττυυξξηη ττοουυ σσχχεεδδίίοουυ σσααςς;; Οι δυσκολίες που αντιµετώπισα ήταν πολ-λές, αφού µέχρι τώρα δεν υπήρχε κάποιοανάλογο κατάστηµα. Έτσι για πολλάπράγµατα, όπως για τον οδηγό όδευσηςαλλά και το ηχητικό σύστηµα αναγκά-στηκα να καταφύγω σε λύσεις από τοεξωτερικό. Αυτές αλλά και πολλέςακόµα δυσκολίες έκαναν το πλάνο µουνα χρειαστεί πολλούς µήνες µέχρι ναυλοποιηθεί.

ΗΗ ΚΚρρήήττηη κκααιι τταα ππρροοϊϊόόνντταα ττηηςς ππωωςς σσυυνναανν--ττήήθθηηκκαανν σσ΄ααυυττήή ττηηνν δδρραασσττηηρριιόόττηητταα;; Η καταγωγή µου από τα Χανιά , τα πολλάχρόνια που έζησα εκεί, αλλά και η εξαι-ρετική ποιότητα προϊόντων που διαθέτειη Κρήτη ήταν οι λόγοι που το κατάστηµαδιαθέτει µόνο γνήσια Κρητικά προϊόντα.Η γνωστοποίηση των προϊόντων ανώτε-ρης ποιότητας που διαθέτουµε, σε όλητην Ελλαδα αλλά και στο εξωτερικό -µέσω του ηλεκτρονικού καταστήµατοςµας - πιστεύω ότι θα συµβάλει έστω καιλίγο στην προβολή της Κρήτης ως προ-ορισµό για όλους. Εξάλλου είναι παγκο-σµίως γνωστό ότι τα αγνά Κρητικάπροϊόντα και η Κρητική διατροφή συµβάλ-λουν στην µακροζωΐα, όποτε θεωρώ ότιήταν η καλύτερη επιλογή να προσφέρωστο καταναλωτικό κοινό αυτά τα εξαιρε-τικά προϊόντα.

ΘΘαα µµααςς ππεείίττεε ττέέλλοοςς πποοιιαα εείίννααιι τταα σσχχέέδδιιαασσααςς γγιιαα ττοο µµέέλλλλοονν;;Τα σχέδια µου για την υπόλοιπη Ελλάδααλλά και το εξωτερικό δεν σταµατάνε στοe-shop. Στόχος είναι η δηµιουργία ανάλο-γων καταστηµάτων σε όλη τη Ελλάδααλλά και στο εξωτερικό, αρχίζοντας σύν-τοµα την υλοποίηση του δεύτερου κατα-στήµατος στην Αθήνα όπου είναι οπυρήνας των ΑµεΑ.


Πρόσωπο: Καραγιάννης ΑνδρέαςΘέµα: http://www.cretasense.com

Κρίση…"Πιο ακριβές είναι να µιλάµε για κρίση χρέουςπαρά για χρεοκοπία. Η κρίση του χρέους έχειπάντα µια σχετική αυτονοµία σε σχέση µε τηνπραγµατική οικονοµία καθώς είναι εξαιρετικά ευαί-σθητη σε εξωγενείς παράγοντες. Ερχόµαστε λοι-πόν στο φθινόπωρο του 2009 όπου έχουµε ταεξής γεγονότα. Ο πρώτος παράγοντας λοιπόνείναι ότι η παγκόσµια κρίση µπαίνει στο τρίτο στά-διο. Το πρώτο στάδιο ήταν κυρίως χρηµατοπιστω-τικής µορφής, το δεύτερο η κρίση παραγωγής καιαπασχόλησης και το τρίτο, στο οποίο έχουµε µπειτώρα, η κρίση χρέους κρατών, επιχειρήσεων καιιδιωτών. Η εξέλιξη αυτή σηµατοδοτείται µε τηνκρίση του Ντουµπάι, κι αυτός είναι ο δεύτερος πα-ράγοντας. Τότε τα επιτόκια δανεισµού και τα λε-γόµενα spreads ανεβαίνουν για όλους. Οµωςεκτινάσσονται ασύµµετρα σε βάρος των πιο αδύ-νατων χωρών όπως η Ελλάδα. Ο τρίτος παράγον-τας είναι η αρνητική δηµοσιότητα και ηκαλλιεργούµενη πεποίθηση ότι η Ελλάδα οδεύειπρος χρεοκοπία. Ακόµη και ο Ελληνας πρωθυ-πουργός υιοθέτησε κάποια στιγµή τη φιλολογίααυτή. Τέλος, η Ε.Ε. από τη µια ενορχηστρώνει αυτήτη 'στοχοποίηση' και από την άλλη δηλώνει ότι δεθα υπάρξει στήριξη ή βοήθεια. Αυτό ήταν βούτυροστο ψωµί των κερδοσκόπων. Ολη αυτή η 'επίθεση'ξεκίνησε αρχικά µε σκοπό την πίεση –µε τη βοή-θεια των αγορών- για να αποδεχτεί η Ελλάδα τιςνεοφιλελεύθερες µεταρρυθµίσεις. Η κατάστασηόµως άρχισε να φεύγει εκτός ελέγχου και να γί-νεται η Ελλάδα µέρος ενός ευρύτερου παιχνιδιού,ενδοευρωπαϊκά (η Γερµανία πιέζει το Νότο τηςΕ.Ε. για χαµηλότερους µισθούς διευκολύνοντας τηδική της θέση) αλλά και παγκόσµια, όταν µεαφορµή την Ελλάδα εδραιώνεται η αντίληψη ότι τοευρώ είναι πιο ευάλωτο από το δολάριο και ότι ηΕΕ πάσχει από εσωτερική ασυµµετρία".

Και οι εχθροί της χώρας…"Όταν αρχίζει ένα κερδοσκοπικό παιχνίδι δεν έχει πα-τριωτικά ούτε εθνικά όρια. Επισηµαίνω ότι αυτό πουέγινε µε την Ελλάδα δεν έχει να κάνει µε το ότι κά-ποιοι ξένοι µας µισούν. Γίνεται µε την κάθε οικονοµία,την κάθε χώρα η οποία αποδεικνύεται ευάλωτη. Σαςθυµίζω ότι κερδοσκοπικό παιχνίδι παίχτηκε ακόµα καισε βάρος της στερλίνας το 1992. Άλλωστε στη θέσητης Ελλάδας τώρα µπαίνουν η Πορτογαλία, η Ισπα-νία και η Ιρλανδία, παρότι την τελευταία τη χαϊδεύουνοι αγορές επειδή µείωσε τους µισθούς".

ΓΓιιάάννννηηςς ∆∆ρρααγγαασσάάκκηηςςΟΟιικκοοννοοµµοολλόόγγοοςς,, ππρρώώηηνν ββοουυλλεευυττήήςς ΣΣύύρριιζζαα

wwwwww..iioosspprreessss..ggrr

Ένας νέος άνθρωπος αποφασίζει να επιχειρήσει εναλ-λακτικά. Από την µια η Κρήτη και τα προϊόντα της καιαπό την άλλη το δικαίωµα των Ατόµων Με ΕιδικέςΑνάγκες να έχουν πρόσβαση στην αγορά. Επικεντρώ-νοντας στην εξυπηρέτηση των ατόµων µε οπτική ανα-πηρία ο Ανδρέας Καραγιάννης δηµιούργησε την CretaSense την πρώτη επιχείρηση φιλική σε ΑµεΑ. Ας τονγνωρίσουµε…

Συνέντευξη : Ματθαίος Φραντζεσκάκης


Η Γρίπη των τετραγώνωνΗ1-Ν1

Τα σκακιστικά προβλήµατα δεν έλειπαν στον φαν-ταστικό πλανήτη. Τα µαύρα τετράγωνα έχανανσιγά-σιγά τη λάµψη τους εξαιτίας της µόλυνσης

του περιβάλλοντος, ενώ τα άσπρα τετράγωνα άρχι-σαν να λιώνουν επικίνδυνα. Οι σκακιστικές ανισότη-τες διευρύνονταν, η ακινησία των κοµµατιών έφτανεσε τεράστια ποσοστά λόγω της οικονοµικής κρίσης,άδικοι και αιµατηροί πόλεµοι επέφεραν ανυπολόγι-στες καταστροφές. Και ο κατάλογος των προβληµά-των συνεχώς µεγάλωνε…Σαν να µην έφταναν όλα αυτά, ένας νέος κίνδυνος εµ-φανίστηκε στον ασπρόµαυρο ορίζοντα. Τα σκακιστικάκοµµάτια είχαν να αντιµετωπίσουν µια τεράστιααπειλή κατά τα λεγόµενα του Σ.Ο.Υ. (Σκακιστικού Ορ-γανισµού Υγείας): τη γρίπη των τετραγώνων Η1-Ν1…Αν ένα κοµµάτι πέρναγε από τα τετράγωνα αυτά, έλε-γαν, εκτιθόταν στον περιβόητο ιό, ο οποίος ήταν καιµεταδοτικός! Προειδοποιούσελοιπόν όλοι να είναι πολύ προ-σεκτικοί στις κινήσεις τους, ιδι-αίτερα οι ευπαθείς οµάδες - ταπιόνια-,τα οποία δεν µπορούσαννα κινηθούν προς τα πίσω στησκακιέρα.Μάταια οι ειδικοί προσπαθού-σαν να καθησυχάσουν τον σκα-κιστικό πληθυσµό, -σε αντίθεσηµε όσους είχαν συµφέρον απότη κυκλοφορία νέων σκακιστι-κών ανοιγµάτων κατά του ιούΗ1-Ν1-,ότι δεν υπάρχει τετρά-γωνο Ν1 µεταξύ των 64 τετρα-γώνων της σκακιέρας… Ναι µεν υπάρχει τοτετράγωνο Η1 στη δεξιά γωνία του Λευκού Βασιλιά,αλλά αυτό υπήρχε πάντα, χωρίς να εµπνέει καµία ανη-συχία.Αρκετοί οι οποίοι έσπευσαν να ακολουθήσουν τα νέαςκυκλοφορίας σκακιστικά ανοίγµατα ως αντίδοτο στηνέα γρίπη διαπίστωσαν κάποιες παρενέργειες, µιαςκαι αυτά δεν ακολουθούσαν τις καθιερωµένες αρχέςτων ανοιγµάτων. Αντί να ενθαρρύνουν πχ τη γρήγορηανάπτυξη των κοµµατιών σε κεντρικά τετράγωνα, τονέλεγχο του κέντρου µε πιόνια ή τη γρήγορη προστα-σία του βασιλιά, υποδείκνυαν άλλες ανεκδιήγητες κι-νήσεις, χωρίς καµία στρατηγική σηµασία. Και ξαφνικά, η γρίπη των τετραγώνων Η1-Ν1 έπαψενα βρίσκεται στο προσκήνιο. Σαν να άνοιξε η σκακιέρακαι να την κατάπιε! Ούτε καν τρίτο θέµα στις σκακι-στικές ειδήσεις. Και όλοι άρχισαν για ακόµη µια φοράνα αναρωτιούνται: «είναι σίγουρα η Λογική το χαρα-κτηριστικό γνώρισµα του σκακιστικού κόσµου;» Οιµελλοντικές εξελίξεις θα έδιναν µια πιο ξεκάθαρηαπάντηση…

Όταν η ποιότητα ζωής επιδιώκεται συνειδητάως κάτι το απόλυτα φυσικό, πολύχρωµες εικό-νες σχηµατίζονται µέσα από φαινοµενικά ασύν-δετα κοµµάτια του παζλ. Ένα τοπίο µαγικόστον Άστρικα, το όραµα ενός ζευγαριού για µιααπόλυτα ισορροπηµένη συνύπαρξη µεταξύ τουελαιουργείου τους και τη φύση, οι καλοί φίλοι,οι καλλιτέχνες, οι καλύτερες και µόνο προθέ-σεις, όλα συναντήθηκαν µε τρόπο ιδανικό γιανα γεννηθεί αυτή η µοναδική έκθεση.

Το σπίτι του αγνού βιολογικού λαδιού, φιλοξενεί την κα-θαρότητα και τη θέρµη της ζωγραφικής του ΓιώργουΤζεγιαννάκη, τη λάµψη και την έκπληξη της κεραµικής

του Στρατή Κοντοµυτάκη. Την έκθεση επιµελείται η Μου-σειολόγος, Ιστορικός Τέχνης, Μυρτώ Κοντοµιτάκη.Γιώργος ∆ηµητριάδης και Κριστίν Λακρουά: « Η χρήση τουπετρόµυλου της Βιολέα ως εκθεσιακός χώρος εκφράζει τηνεπιθυµία µας να κάνουµε πιο προσιτά στην τοπική κοινωνία,έργα τέχνης ταλαντούχωνκαλλιτεχνών του τόπου µαςσυνδέοντας τον καθηµερινόχώρο εργασίας µε τηντέχνη. Η τέχνη µας είναι τοβιολογικό ελαιόλαδο. Το πα-ραδοσιακό ελαιουργείο τηςΒιολέα στον Άστρικα σχε-διάστηκε και κατασκευά-σθηκε όχι µόνο για ναπαράγει την καλύτερη δυνα-τόν ποιότητα ελαιολάδουαλλά και να προβάλει την αϊ-φορία και την παράδοσήµας στην Κρητική ελαιοκαλ-λιέργεια. Μέρος της αποστολής µας είναι να ενηµερώνουµετους επισκέπτες µας για τα πλεονεκτήµατα του ελαιολάδουαπό πετρόµυλο και πιεστήρια και να προβάλλουµε την σπου-δαιότητα της περιβαλλοντικής συνείδησης.»Ο Γιώργος Τζεγιαννάκης το 1982 εγκαταστάθηκε µόνιµα στηΓαλλία, όπου ασχολήθηκε αποκλειστικά µε τη ζωγραφική,ενώ ήταν µέλος του Επιµελητηρίου Εικαστικών Τεχνών τηςΓαλλίας. Το 1995, επανήλθε στα Χανιά και είναι µέλος τουΕπιµελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος. Έχει παρου-σιάσει δουλειά του σε πολλές ατοµικές και οµαδικές εκθέ-σεις: «Χρησιµοποιώ τη ζωγραφική σαν µέσο επικοινωνίας,µοιράζοντας αισθήσεις και συγκινήσεις. Συγκινήσεις πουνοιώθω όταν παρατηρώ τη φύση και τον άνθρωπο. Συγκινή-σεις που ερµηνεύω µε το χρώµα και την υφή. »Ο Στρατής Κοντοµυτάκης ασχολείται µε την κεραµική απότο 1999. Έχει συµµετάσχει σε οµαδικές εκθέσεις στην Ελ-

λάδα και στο εξωτερικό: «Τα πρώτα µου µαθήµατα πήρα απότον δάσκαλο, κεραµιστή - γλύπτη Χριστόφορο Σκλαβενίτη.Ασχολήθηκα µε διάφορες τεχνικές της κεραµικής µέχρι πουδιάβασα για τα κρυσταλλικά υαλώµατα. Η βαθειά γνώση πουχρειάζεται και ο µεγάλος βαθµός δυσκολίας που παρουσιά-ζουν ήταν τα κίνητρά µου. Τα κρυσταλλικά υαλώµατα εκ-φράζουν ένα καλλιτεχνικό πάντρεµα της χηµείας µε τηνφύση. Οι κρύσταλλοι δηµιουργούνται εντός του υαλώµατος,µε τρόπο ανάλογο µε αυτόν που δηµιουργούνται οι φυσικοίκρύσταλλοι κατά την εκροή του µάγµατος από τα ηφαίστειαµε τη µορφή λάβας. Ανάλογα µε το φως, οι πολύπλοκοι κρύ-σταλλοι µοιάζουν να πλέουν σε γυαλί, θυµίζοντας νιφάδεςχιονιού και αγριολούλουδα.»Για δύο Σαββατοκύριακα µόνο, 6 -7 και 13-14 Μαρτίου, τοκοινό θα µπορεί να επισκέπτεται την έκθεση από τις 11 τοπρωί έως τις 8 το βράδυ. Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2824023079. Πληροφορίες για το πώς θα µας βρείτε, στην ιστο-σελίδα: www.biolea.gr.

‘Εκθεση Ζωγραφικής και Κεραµικής στον Πετρόµυλο της Βιολέα στον Άστρικα

(www.biolea.gr)

«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσµο…»


ΝΝαα ξξεεκκιιννήήσσοουυµµεε µµεε ττοο ππώώςς ππρροοέέκκυυψψεε ηη ιιδδέέαα γγιιαα ττηηνν YYaaffkkaaRReeccoorrddss..

Η yafka records δεν είναι µια ιδέα που είχα στο κεφάλι µου καικάποια στιγµή οι συνθήκες µου επέτρεψαν να την υλοποιήσω. ∆η-µιουργήθηκε εξ’ ανάγκης, όταν ο δρόµος µου συναντήθηκε µε κά-ποια πρόσωπα της νεότερης γενιάς που είχαν και έχουν µια πολύενδιαφέρουσα σχέση µε τη µουσική και το τραγούδι, ένα πολύ εν-διαφέρον έργο στα συρτάρια τους και µια ενδιαφέρουσα ζωή. Ανα-ζητώντας τρόπους να τους στηρίξω και να αναδείξω τη δουλειά τουςχρειάστηκε να ξαναδώ το τοπίο της δισκογραφίας σήµερα στο σύ-νολό του και στις λεπτοµέρειές του και κατάλαβα ότι αυτό που µουδιηγούνταν από το δικό τους «τόπο εξορίας» ήταν απόλυτα αλη-θές: δεν είχαν πουθενά να πάνε, αν δεν ήθελαν να γίνουν ανταλ-λάξιµα αντικείµενα σε ένα παιχνίδι τροχονόµων του χρήµατος καιτου στάτους κάποιων υποτιθέµενων «opinion makers». Έτσι απο-φασίσαµε να φτιάξουµε µαζί αυτήν την ετικέτα, για να επιχειρήσουµενα επιστρέψουµε σε µια πιο καθαρή και άµεση σχέση µε τους ακρο-ατές.

ΠΠωωςς θθαα ππεερριιέέγγρρααφφεεςς ττηηνν YYaaffkkaa RReeccoorrddss;; ΜΜιιαα δδιισσκκοογγρρααφφιικκήήεεττααιιρρεείίαα ήή µµιιαα ππρροοσσππάάθθεειιαα πποολλιιττιισσττιικκήήςς ππααρρέέµµββαασσηηςς;;

Εταιρεία δεν είναι σίγουρα. Αν θες είναι ένα πείραµα που βα-σίζεται στην αρχική υπόθεση ότι οι άνθρωποι που λέµε «κοινό»πρώτα από όλα δεν συνιστούν µια µάζα που έχει ανάγκη από καθο-δήγηση και δεύτερον δεν είναι ούτε ηλίθιοι ούτε χρυσόψαρα. Ηµέχρι τώρα πορεία µου µε κάνει να πιστεύω ότι ο πολιτισµός είναι– σήµερα ίσως περισσότερο από ποτέ – ένα πεδίο που δεν πρέπειεπ’ ουδενί να αφεθεί αµαχητί στα χέρια της συντήρησης.

∆∆ύύσσκκοολλεεςς εεπποοχχέέςς γγιιαα δδιισσκκοογγρρααφφιικκάά εεγγχχεειιρρήήµµαατταα……Έχουν υπάρξει και πιο δύσκολες. ∆εν υπερασπίζοµαι το δίσκο

ως αξία που πρέπει να διατηρηθεί. Θα ήταν αναχρονιστικό καιαστείο. Υπερασπίζοµαι πολύ συγκεκριµένους ανθρώπους και τοέργο τους. Αυτό πάντα ήταν δύσκολο εγχείρηµα, ειδικά όταν µιλάµεγια έργα µε πολιτικά πρόσηµα και για δηµιουργούς που είναι πρό-θυµοι αλλά και ικανοί να συγκρουστούν µε το ασφυκτικά στατικότοπίο που τους περιβάλλει.

ΑΑλλήήθθεειιαα όότταανν ττοο εερρώώττηηµµαα πποουυ ττίίθθεεττααιι ααφφοορράά ττηη δδωωρρεεάάνν δδιιαα--ννοοµµήή µµοουυσσιικκήήςς πποοιιοοςς οο ρρόόλλοοςς µµιιααςς δδιισσκκοογγρρααφφιικκήήςς εεττααιιρρεείίααςς;;

Το ερώτηµα που λες το θέτει η αγορά και αυτή είναι που οφεί-λει να λύσει κάποια διαδικαστικά ζητήµατα και να το απαντήσει.

ΙΙσσττοορριικκάά οοιι µµεεσσάάζζοοννττεεςς εείίχχαανν έένναα ιιδδιιααίίττεερροο ρροολλόό σσττηηνν δδιισσκκοο--γγρρααφφίίαα.. ΘΘέέλλεεττεε νναα µµααςς ππεείίττεε σσχχεεττιικκάά;; ΤΤόόσσοο γγιιαα ππααλλιιόόττεερραα όόσσοο κκααιισσήήµµεερραα;;

Φαντάζοµαι µιλάς για τον τύπο και για το ραδιόφωνο. Νοµίζω ότισήµερα έχει κερδίσει έδαφος µια τρίτη «τάξη µεσαζόντων», αυτήτων µαγαζιών και της νυχτερινής διασκέδασης – και εδώ συµπερι-λαµβάνονται και τα γραφεία που οργανώνουν συναυλίες. Αυτούςβλέπω περισσότερο να «δίνουν γραµµή» σε όλους τους υπόλοι-πους, πράγµα που καταλήγει να είναι εξοργιστικά στενό και κοντό-φθαλµο.

ΗΗ δδιιααββόόηηττηη κκρρίίσσηη ττοουυ ττρρααγγοουυδδιιοούύ έέχχεειι νναα κκάάννεειι µµεε ττηηνν ππααρραα--γγωωγγήή ήή µµεε ττιιςς ππωωλλήήσσεειιςς;; ΠΠααρράάγγοοννττααιι κκααλλάά ππρράάγγµµαατταα κκααιι δδεενν µµπποο--ρροούύνν νναα πποουυλληηθθοούύνν ήή ααππλλάά δδεενν ππααρράάγγοοννττααιι ααξξιιόόλλοογγαα ππρράάγγµµαατταα;;

Η διαβόητη κρίση του τραγουδιού έχει κατ’ εµέ να κάνει µε αυ-τούς ακριβώς τους µεσάζοντες και τα παιχνίδια ισχύος που παίζον-ται µεταξύ τους. Υπάρχουν αξιόλογα πράγµατα, παράγονται καιπωλούνται αλλά η τάξη µεγέθους της κερδοφορίας έχει µικρύνειαισθητά, για αυτό και υφιστάµεθα όλη αυτήν την πλύση εγκεφάλουκαι το µοιρολόι περί «κακού κοινού» που δε σέβεται τους καηµένους

Ηεποχή µας έχει ως κύριο γνώρισµά της, τους ξέφρε-νους ρυθµούς ανάπτυξης, έντονη την τάση της παγ-κοσµιοποίησης, της αλλοτρίωσης και της ισοπέδωσης

αρχών και αξιών αλλά ευτυχώς και αποχρώσεων τέτοιωνπου νοηµατοδοτούν την πορεία ενός τόπου.

Φτάνουµε δηλαδή στο σηµείο όπου το να διαφυλάττει,να αναπτύσσει αλλά και να προβάλλει κάποιος τον τόπο του,µε ότι τον περιβάλλει, είναι όχι µόνο καθήκον αλλά και επι-τακτική ανάγκη. Η ιστορία τα ήθη και τα έθιµα, η µουσική, τατραγούδια, οι χοροί, οι παραδόσεις κλπ και καθετί πολιτι-στικό, που έχει άµεση σχέση µε τον πράγµατι όµορφο τόποµας, µας παραδόθηκε µέσα από σκληρές ιστορικές φάσεις.Χρέος µας να διατηρείται, να προβάλλεται, όταν το καλεί ηανάγκη, να βγαίνει προς τα έξω για όσους τα αγνοούν και ναπροστατεύεται ως κόρη οφθαλµού.

Αυτό έκανε µε πολύ µεράκι κι ο αγαπητός κ. ΣτέλιοςΓιακουµάκης, καθηγητής φιλόλογος, µε το βιβλίο του «Ηµουσική παράδοση της Κισάµου» από τις εκδόσεις Πολιτι-στική Εταιρεία Κρήτης, Πυξίδα της πόλης.

Άνθρωπος ξεχωριστός, γνήσιος παραδοσιακός κισα-µίτης αφού γεννήθηκε στη Κουνουπίτσα της Κισάµου, έχειάµεση γνώση της γνήσιας κισαµίτικης παράδοσης και µε-γάλο πάθος για την προβολή της στα πλαίσια της σύγχρο-νης κουλτούρας.

Το βιβλίο µικρό, αλλά πολύ περιεκτικό, αφού στις 50σελίδες του ιστορεί χαρισµατικά τη µουσική παράδοση τηςΚρήτης, από την αρχαιότητα µέχρι σήµερα.

Ξεκινάει λοιπόν από τους αρχαίους Κρήτες µουσικούς,όπως αυτοί είναι καταχωρηµένοι στο λεξικό της κρητικής αρ-χαιολογίας, φτάνει και αναλύει τη σηµερινή κρητική µουσικήπαράδοση, όπως αυτή διακρίθηκε και διατηρήθηκε µέσα απότο πέρασµα των διαφόρων κατά καιρούς κατακτητών. Ανα-λύει τη διαφορετική τεχνοτροπία κάθε τόπου µέσα στο νησί.Αναλύει και σχολιάζει τα ριζίτικα τραγούδια και τους διάφο-ρους χορούς της Κρήτης. Σχολιάζει πώς η κρητική µουσικήδιακρίνεται από την αρετή της απλότητας κι πώς οι κρητι-κοί µέσα από τα τραγούδια τους εκφράζουν το ακοίµητοπάθος της ελευθερίας, τη χαρά και το κέφι των συµποσίων,τα πάθη τους, τα παράπονά τους και το θρήνο τους. Υµνούν

τους ήρωες της φυλής, αφηγούνται άγραφα ιστορικά γεγο-νότα, που είναι προϊόντα µιας αδιάκοπης δηµιουργίας διαµέσου των αιώνων.

Στη συνέχεια αναφέρει ιστορικά στοιχεία, από την αρ-χαιότητα µέχρι σήµερα, για τα διάφορα µουσικά όργανα τηςΚρήτης, µε τους ήχους άφθαρτης γλυκύτητας και µελωδίας.

Εκεί όµως που µας δίνει αξιόλογα κι αξιοπρόσεκταστοιχεία είναι στο κεφάλαιο, «Η µουσική παράδοση της Κι-σάµου». Ο αναγνώστης αντλεί πολλά στοιχεία για το Ριζίτικοτραγούδι, τους διάφορους χορούς που τη ρίζα τους έχουνστον Πυρρίχειο. χορό (Ρουµαθιανή σούστα), σύµφωνα και µετις µαρτυρίες του αξέχαστου ερευνητή, καλλιτέχνη, αλη-σµόνητου φίλου, Κώστα Παπαδάκη ή Ναύτη.

Αξιόλογη είναι η έρευνά του πάνω στο θέµα του συρ-τού που σύνθεσε και πρωτόπαιξε. στα Πατεριανά Λουσα-κιών, ο Στέφανος Τριανταφυλλάκης ή Κιόρος στο γάµο τουΠατεροµάνου.

Εξ ίσου αξιόλογες είναι κι οι πληροφορίες, για τη γέ-νεση του χορού Πεντοζάλι, που έχει σχέση µε την επανά-σταση του ∆ασκαλογιάννη στα Σφακιά το 1768 ή 1769, απότον ίδιο µουσικό συνθέτη, Στέφανο Τριανταφυλλάκη ή Κιόρο.

Αξίζει ιδιαίτερης προσοχής και µελέτης ο επίλογος τουβιβλίου. Κλείνει µε τις διάφορες συνθέσεις Χανιωτών δηµι-ουργών, .όπως αυτές έχουν καταγραφεί στο βιβλίο του, απότον αείµνηστο Κώστα Παπαδάκη ή Ναύτη.

Αξίζουν λοιπόν θερµά συγχαρητήρια στο συγγραφέααυτού του µικρού αλλά πολύ αξιόλογου βιβλίου, πρώτα γιατην σκέψη να καταγράψει σπάνιο υλικό, σε εύχρηστο εγχει-ρίδιο και ύστερα για τον τρόπο, την γλαφυρή γλώσσα και τοφιλολογικό ταλέντο, που του βγαίνει αβίαστα ,παρουσιάζον-τας την ύλη του. Αρπάζει στέρεα το θέµα του και το χειρίζε-ται άριστα.

∆εν πρέπει λοιπόν να λείψει από κανένα σπίτι κι ιδιαί-τερα όσων ενδιαφέρονται για τη διατήρηση τη διάδοση καιτην τύχη της κρητικής µουσικής παράδοσης του τόπου µας,στο σύγχρονο γίγνεσθαι.-

ΚΚωωνν//ννοοςς ∆∆.. ΧΧααρρττζζοουυλλάάκκηηςς∆∆άάσσκκααλλοοςς -- ΠΠρρόόεεδδρροοςς ∆∆ηηµµοοττιικκοούύ

ΣΣυυµµββοουυλλίίοουυ ∆∆ήήµµοουυ ΙΙννααχχωωρρίίοουυ

Σ.Σ. Την κεντρική διάθεση του βιβλίου έχει το βι-βλιοπωλείο «Το βιβλίο», Πλατεία Κολοκοτρώνη 29,τηλ. 2821028507, Χανιά

ΚΡΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

« Η µουσική παράδοση της Κισάµου»Στέλιου Γιακουµάκη

Εκδ. Πυξίδα Της Πόλης – Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης

Η ιστορία µε το ελληνικό τραγούδι,την κρίση που αυτό περνάει και τηνεπόµενη µέρα του είναι στο επίκεντροµιας συζήτησης των τελευταίων χρό-νων. Σ΄ένα τοπίο που συνεχώς αλλά-ζει, µε τους δηµιουργούς να ψάχνουνκαι να ψάχνονται το τραγούδι αυτόκαθαυτό δεν µπορεί παρά να είναι τοεπίκεντρο της ιστορίας. Στο θολό αυτότοπίο όπου και η κοινωνία θολά πο-ρεύεται µια Yafka στήνεται για ναυπερασπιστεί τα δικαιώµατα των συ-νεργατών της. «Καλλιτεχνικός βοµβι-στής» σ΄αυτή την προσπάθεια έναςπαλιός γνώριµος του ελληνικού τρα-γουδιού, ο Γιώργος Μητρόπουλος µετον οποίο µοιραζόµαστε τις σκέψειςµας…

Ματθαίος Φραντζεσκάκης


τους δηµιουργούς και καταφεύγει στην πειρατεία. Επίσης νοµίζω ότι ενώ ηπληροφορία κινείται πια µε ασύλληπτους ρυθµούς, οι άνθρωποι και τα αν-τικείµενα προσκρούουν σε εµπόδια που βάζουν τα επίδοξα µονοπώλια καιδεν κυκλοφορούν πια ελεύθερα.

ΈΈχχοουυµµεε λλόόγγοουυςς νναα ππιισσττεεύύοουυµµεε όόττιι ττοο ττρρααγγοούύδδιι θθαα ββγγεειι ααππόό ττηηνν πποολλυυ--δδιιααφφηηµµιισσµµέέννηη κκρρίίσσηη ττοουυ;;

Λες «πολυδιαφηµισµένη», µια έκφραση που έχει επικρατήσει εδώ καιτουλάχιστον δυόµισι χρόνια. Αξίζει να αναρωτηθεί κανείς πρώτα, νοµίζω,γιατί «διαφηµίζεται» αυτή η κρίση, άρα ποιος προσδοκά κέρδη από αυτήν.Και δεν υπαινίσσοµαι κάποια θεωρία συνωµοσίας. Ωστόσο έχω την αίσθησηότι είναι ένα εξαιρετικά βολικό άλλοθι για όλους τους άµεσα ή έµµεσα εµ-πλεκόµενους. Έχει καταλήξει να είναι ανοµολόγητος κοινός τόπος το ότιη τέχνη του τραγουδιού δεν έχει να µας πει τίποτα που να µας αφορά, είναιαπλώς ένα δεκανίκι για να γεµίσουµε το χρόνο µας και να διασκεδάσουµε,και δεν υπάρχει έδαφος για καµία συζήτηση που να µην αφορά το life style.Αυτό είναι πραγµατικά πολύ κρίµα. Αλλά δεν υπάρχει αµφιβολία ότι θαβγούµε από αυτό, παρά τα εξωφρενικά αργά αντανακλαστικά του κόσµου

της διαµεσολάβησης. Τα διάφορα τεχνάσµατα έχουν χρησιµοποιηθεί τόσοπου χάσαν την αποτελεσµατικότητά τους και αναπόφευκτα θα αναγκαστούνκαι οι τελευταίοι καρεκλοκένταυροι να αποσυρθούν και να σταµατήσουν νανεανίζουν στις πλάτες των ανθρώπων που φιµώνουν και αποκρύπτουν. Τοβρίσκω πολύ αστείο ότι ακόµα και η διαφήµιση χρησιµοποιεί – για να γίνειπειστική – µια ρητορική ανατροπής. Υπάρχει και η ανάγκη και εξαιρετικάδείγµατα µιας καινούριας γραφής. Αυτά δεν µπορούν να αναστέλλονταιεσαεί επειδή κάποια προσωπικά συµφέροντα συνασπίζονται.

ΟΟιι ττρρααγγοουυδδοοπποοιιοοίί γγιιαα µµιιαα δδεεκκααεεττίίαα έέδδωωσσαανν σσττίίγγµµαα σσττοο εελλλληηννιικκόό ττρραα--γγοούύδδιι.. ΜΜεεττάά εείίχχααµµεε µµιιαα κκάάµµψψηη εεννώώ τταα ττεελλεευυττααίίαα 22--33 εεππααννεεµµφφααννίίζζεεττααιι µµιιααννέέαα γγεεννιιάά ττρρααγγοουυδδοοπποοιιώώνν……

Τη δεκαετία που εννοείς υπήρξαν και πολλοί «αστέρες του ενός τρα-γουδιού», και δυστυχώς αυτοί ήταν που έδωσαν, κατά τη γνώµη µου, τοστίγµα από το ΄85 και µετά. Βρεθήκαµε µπροστά στο παράδοξο η δηµι-ουργία να είναι προσανατολισµένη στο ραδιόφωνο, αντί να συµβαίνει το αν-τίστροφο. Τα τελευταία δύο – τρία χρόνια έχουν εµφανιστεί κάποιοιδηµιουργοί, που το πρώτο τους µέληµα δεν είναι η αναγνώριση και που δενεννοούν την επιτυχία όπως είθισται να καθορίζεται. Το δύσκολο γι αυτά ταπαιδιά είναι ότι πρώτα απ’ όλα πρέπει να πείσουν ότι δεν είναι ελέφαντες– βλέπε κερδοσκόποι, βλέπε υποκριτές, βλέπε ύποπτοι - για να ακούσει κα-νείς το έργο τους µε καθαρό αυτί. Και δεύτερον πρέπει να αποτινάξουναπό πάνω τους τον τίτλο του «νέου» - άρα χαριτωµένου, άρα περιορισµέ-νης ευθύνης, άρα κρινόµενου µε όρους «φρεσκάδας» - και να αναµετρη-θούν µε την ίδια τους την τέχνη.

ΕΕκκττόόςς ααππόό ττηηνν σσηηµµααννττιικκήή δδοουυλλεειιάά σσοουυ σσττηη δδιισσκκοογγρρααφφίίαα εείίσσααιι κκααιι ααππόόττοουυςς ππααλλιιοούύςς σσττοο ρρααδδιιόόφφωωννοο.. ΠΠωωςς ββλλέέππεειιςς ττοο ρρααδδιιόόφφωωννοο σσττιιςς µµέέρρεεςς µµααςς;;ΠΠιισσττεεύύεειιςς όόττιι έέχχεειι ρρόόλλοο κκααιι λλόόγγοο κκααιι αανν ννααιι πποοιιοοςς εείίννααιι;;

Το ραδιόφωνο σαν µέσο έχει µια δυναµική τεράστια, γι’ αυτό και έχειεπιβιώσει παρά τις προβλέψεις. Θα µπορούσε να έχει ρόλο και λόγο πολύενδιαφέροντα, αλλά – όπως και οι δισκογραφικές εταιρείες – διοικείται απόανθρώπους που αποδέχτηκαν να ζουν στη σκιά µιας επικείµενης απόλυσης.Έτσι δε γίνεται τίποτα. Όλα αυτά τα χρόνια στο ραδιόφωνο έχω µάθει ότιπρέπει κανείς να είναι στραµµένος σε αυτό που έρχεται και να παίρνει τορίσκο να εµµένει στις επιλογές του. Αλλιώς τρέχει µονίµως πίσω από τοήδη εδραιωµένο. Η αγορά αυτό σε µαθαίνει να κάνεις, γι’ αυτό και προκα-λεί τις στρεβλώσεις που όλοι γνωρίζουµε. Κατά τη γνώµη µου οι παραγω-γοί του ραδιοφώνου πρέπει να επιστρέψουν στην κατάσταση που ήταν πριντις σειρήνες της δόξας και της αναγνωρισιµότητας. Πρέπει εκείνοι να ψά-ξουν στην αληθινή ζωή τα υλικά τους και όχι να είναι δυσπρόσιτοι σε έναγραφείο και να ανοίγουν φακέλους των εταιρειών, να στοιβάζουν demo, ναδίνουν φωνή στους χορηγούς τους και να τιµούν µε την παρουσία τους µόνοτους φίλους τους. Και σε κάθε περίπτωση να οριοθετήσουν το επάγγελµάτους. Νοµίζω ότι δεν µπορεί κανείς να κάνει ραδιόφωνο και ταυτόχρονα ναγράφει στίχους ή να κλείνει συναυλίες.

«…Η διαβόητη κρίση του τραγουδιού έχει να κάνει µε τους µεσάζοντες και τα παιχνίδιαισχύος που παίζονται µεταξύ τους…»

Γιώργος Μητρόπουλος

Yafka records«Οίκος αντοχής» Μουσική, στίχοι, ερµηνεία: ∆ανάη Παναγιωτοπούλου Ενορχήστρωση, εκτέλεση: Παντελής Ραβδάς, Άγγελος Αγγέλου

«Μακροβούτι» Μουσική, στίχοι, ερµηνεία: Θέµος ΣκανδάµηςΣυµµετέχουν: Μάρθα Φριντζήλα, Σταυρούλα Παυλίκου

«Ο κόσµος ανάποδα» Μουσική: Άγγελος Αγγέλου Στίχοι: Έµη Σίνη Ενορχήστρωση: Θόδω-ρος ΚοτεπάνοςΕρµηνεύουν: Σ. Σακκάς, Σ. Μάλαµας, Χ. Καβαλλιεράτος, Μ. Θωίδου,∆. Παναγιωτοπούλου, Κ. Φωτεινάκη, Σ. Αχλάτης, Ε. Τσιάρα, Π. Ραβδάς, Τ. ∆ασκαλόπουλος.

«Homo Logotypus» Μουσική, στίχοι, ερµηνεία: ∆ανάη ΠαναγιωτοπούλουΠαίζουν οι µουσικοί: Παντελής Ραβδάς, Άγγελος Αγγέλου, ΑλέκοςΧρηστίδης, Άγγελος ΠαπαδάτοςSpecial guests: Μαρία Παπαγεωργίου, Νίκος Παπαναστασίου, ΓιώτηςΚιουρτσογλου, Ελισσαίος Βλάχος, Αλέξανδρος Εµµανουηλίδης

«Ηµερολόγιο µιας γυναίκας – Για µιας µέρας το στοίχηµα» (Χάνοµαι γιατί Ρεµβάζω)Συνεργοί: Χάρης Καβαλλιεράτος, Γιώργος Φιλιππάκης, Barbara Sauter,Θεοδώρα Μπάκα, Σπύρος Σακκάς,Λυδία Βενιέρη, Βασίλης Νικολαΐδης.

«Η χώρα των πουλιών» (από τους Όρνιθες του Αριστοφάνη)Μουσική της παράστασης “Η χώρα των πουλιών” που ανέβηκε το2004 στο παιδικό στέκι (σκηνή Κατίνα Παξινού) του Εθνικού Θεάτρου. Τραγουδούν: Νίκος ∆ηµητράτος, Γιάννης Καλατζόπουλος, Μάγια Πο-λιτάκη, Στέργιος Ιωάννου, Βαγγέλης Ρωµνιός, Μανώλης Χουρδάκης,Κώστας ∆αρλάσης, Μαρία Πάτσου, Βάσια Λακουµέντα, Κυριακή Ρω-µανού, Ελένη Τσαγκαράκη και χορωδία. Εξώφυλλο: Μίνως Αργυρά-κης

«Σπύρος Σακκάς – Γιώργος Κουρουπός» Τρεις σπάνιοι κύκλοι τραγουδιών µε τη φωνή του Σπύρου Σακκά καιτον Γιώργο Κουρουπό στο πιάνο. Η ηχογράφηση έχει γίνει προ εικο-σαετίας. Από το αρχείο του Σπύρου Σακκά: Γιάννης Χρήστου - Τρα-γούδια σε ποίηση του T.S. Eliot Μάνος Χατζιδάκις - Τριλογία από τιςΒάκχες του Ευριπίδη ∆ηµήτρης Μητρόπουλος - 10 Inventions (Επι-νοήµατα), Κ.Π. Καβάφης Το εξώφυλλο είναι του σκηνοθέτη - ζωγρά-φου Νίκου Κούνδουρου

«Στον ορίζοντα καπνός» (Θέρος)Οι θεριστές είναι: Αριστείδης Χατζησταύρου, Γιάννης Οικονόµου, Ου-ρανία Λιαρµακοπούλου, Θόδωρος Κουέλης, Στάθης Στουραίτης, Βασι-λική Λεοντάρη, Γιώργος Κοντογιάννης. Παραθέρισαν µαζί: Σόλης Μπαρκή, Χρήστος Μπάρµπας, ΑλέξηςΝόνης, Γιώργος Αργυρίδης, Παναγιώτης Ριζόπουλος, Αριστείδης Τσι-νάρογλου. Στίχοι-µουσική: Αριστείδης Χατζησταύρου εκτός από την“πειρατεία” (στίχοι-µουσική: Γιάννης Οικονόµου) και το “γαιδούρι”(στίχοι: Ουρανία Λιαρµακοπούλου). Το κουνούπι και ο παραθεριστήςείναι σύνθεση των Γ.Οικονόµου και Α.Χατζησταύρου. Ο “δράκος” είναιβασισµένος στο ποίηµα της Μαρίας Τοπάλη “Ενύπνιον σε γαλάζιοφόντο” και σε µουσική ιδέα του Σόλη Μπαρκή. Εικονογράφηση: Αρι-στείδης Τσινάρογλου

«Είµαι ζεν και µε ταράζεις»Στίχοι, µουσική, ενορχήστρωση, ερµηνεία: Ηλίας Βαµβακούσης καιΠαυλίνα Κωνσταντοπούλου Εικονογράφηση: Τζάνις Ραφαηλίδου

«Ο καταστασιακός Χατζιδάκις – Ανώγεια 1979 – Λεύκωµα»Ένα λεύκωµα 300 σελίδων µε φωτογραφίες από τις γιορτές των Ανω-γείων που οργάνωσε ο Μάνος Χατζιδάκις το 1979 και κυρίως µε ταπρακτικά της συνάντησης και του διαλόγου

''ΓΙΑ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΜΙΑΣ ΛΑΪΚΗΣ ΠΑΡΑ∆ΟΣΗΣ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΜΑΣ''. Πε-ριέχει επίσης σειρά σκίτσων του Μίνωα Αργυράκη από τα Ανώγεια του1979 και από το Μουσικό Αύγουστο του 1981 στο Ηράκλειο.

ΟΓιώργος Μητρόπουλος γεννήθηκε το 1956 στον Πόθο της Αρ-χαίας Ολυµπίας. Σπούδασε στη Νοµική σχολή Αθηνών (1974).Από το 1975 είναι στενός συνεργάτης του Μάνου Χατζιδάκι στο

Τρίτο Πρόγραµµα αλλά και στις δραστηριότητές του εκτός ραδιοφωνίας:το 1977 είναι υπεύθυνος για την οργάνωση των εκδηλώσεων της Μου-σικής Ακαδηµίας Κρήτης, και από το 1978 ως το 1981 είναι µέλος τηςοµάδας παραγωγής στις Γιορτές των Ανωγείων και τους ΜουσικούςΑύγουστους Κρήτης.

Από το 1980 ως το 1982 εργάζεται ως παραγωγός στη δισκο-γραφική εταιρεία Lyra στο πλάι του Αλέξανδρου Πατσιφά (Κ. Καρυω-τάκης της Λένας Πλάτωνος µε τη Σαββίνα Γιαννάτου κλπ.) Μετά τηναποµάκρυνση του Μάνου Χατζιδάκι από τη διεύθυνση του Τρίτου Προ-γράµµατος (1981) περνάει στις τάξεις του ∆εύτερου Προγράµµατοςτης Ελληνικής Ραδιοφωνίας, όπου και εργάζεται ως σήµερα.

Το 1984 και το 1985 αναλαµβάνει την καλλιτεχνική διεύθυνση τουΑρκαδικού Φεστιβάλ (∆ήµος Τρίπολης, Υπουργείο Πολιτισµού ΜελίναΜερκούρη).

Το 1985 ιδρύει την εταιρεία διανοµής Πανδώρα και τη δισκογρα-φική ετικέτα Λαιστρυγόνα.

Το 1991 στήνει την πρώτη µουσική σκηνή της Αθήνας, το Τσάι στηΣαχάρα.

Το 1999 κάνει την παραγωγή της µουσικής παράστασης της Ελέ-νης Βιτάλη «Άνοιξη 2000».

Το 2007 επιστρέφει στη δισκογραφική παραγωγή µε το δίσκο«Οίκος Αντοχής» της ∆ανάης Παναγιωτοπούλου και το 2008 στήνει τηδισκογραφική ετικέτα Yafka Records.

Infohttp://www.yafkarecords.gr/

Η yafkarecords είναι µια χειροκίνητη πλην ψηφιακή εταιρεία παρα-γωγής δίσκων, που τώρα ξεκινάει την τροχιά της.

Ως εταιρεία, παρά τη νοµική της υπόσταση, είναι (κατά κάποιο τρόπο)φάντασµα, µια και δε στεγάζεται παρά µόνο στο διαδίκτυο. ∆ηµιουργή-θηκε όταν ευτύχησαν να συναντηθούν άνθρωποι που µοιράζονται µια κοινήαντίληψη για το τι είναι δίσκος, πώς πρέπει να παράγεται και πώς πρέπεινα διατίθεται.

Επιθυµεί να λειάνει το τρίγωνο που σχηµατίζουν ο καλλιτέχνης, ο µε-σάζων και ο ακροατής, γι’ αυτό και στη σχέση της µε τους καλλιτέχνες λει-τουργεί ως κοινόβιο, και στη σχέση της µε τον ακροατή λειτουργεί ωςσυνεργός. Ουσιαστικά είναι το όνοµα που διάλεξε ένας ανοιχτός κύκλοςανθρώπων που τα τελευταία χρόνια έχουν συντονίσει την πολιτιστική τουςδράση.

Tαυτότητες« Η ταυτότητα δεν κατατέµνεται, δεν µπορείςνα τη χωρίσεις στα δύο και στα τρία,ούτε σε το-µείς περιφραγµένους. ∆εν έχω πολλές ταυτό-τητες, µία και µόνη έχω, φτιαγµένη απ’ όλααυτά τα στοιχεία που την έχουν διαµορφώσεισύµφωνα µε µια δοσολογία που δεν είναι ποτέη ίδια από τον έναν άνθρωπο στον άλλο».

(Αµίν Μααλούφ, Οι φονικές ταυτότητες)


ΗΊνγκριντα σήµερα είναι µαθήτρια της Α’ Λυκείου. Φοιτά σε Γε-νικό Λύκειο της πόλης µας. Άφησε τη χώρα της, την Αλβανία,σε ηλικία εννέα χρονών και βρέθηκε στην Ελλάδα για να συ-νεχίσει τη διαδροµή της στη ζωή. Μια διαδροµή αχαρτογρά-

φητη, καθώς, όταν µεταναστεύει κανείς, δεν είναι για τίποτα σίγουρος.Στο δηµοτικό σχολείο άρχισε να παρακολουθεί ταµαθήµατα της πρώτης δηµοτικού, αν και ηλικιακάθα έπρεπε να βρίσκεται στην τετάρτη, για να µάθειτη γλώσσα.Η δασκάλα της, η κυρία Ασπασία, άνοιξε την αγκα-λιά της, για να ζεστάνει την παιδική ψυχή του µι-κρού κοριτσιού και να κάνει τα όνειρά του να

αποκτήσουν χρώµατα φωτεινά και ανεξίτηλα. Να µην κινδυνεύουν ναξεθωριάσουν µε την πρώτη αναποδιά ή δυσκολία. Τη βοήθησε να µάθειγρήγορα τη γλώσσα, για να µη χάσει ούτε ένα χρόνο κι έτσι η Ίνγκρινταστα µισά της χρονιάς βρέθηκε στην τετάρτη τάξη, να συµπορεύεται µετους συνοµίληκους της. Η αγάπη και το αγκάλιασµα της εκπαιδευτικούκαι η ισχυρή θέληση και το υγιές πείσµα της µικρής µετανάστριας ήτανµια καλή εκκίνηση που οδήγησε και τις δύο µεριές στην κατάκτηση τουστόχου τους.Σε όλη τη µέχρι τώρα µαθητική πορεία της η Ίνγκριντα προσπαθεί µόνητης. ∆εν της αρέσει να φορτώνεται στους γονείς της. Λατρεύει την ελ-ληνική γλώσσα, της οποίας µπορεί να κατανοήσει πλήρως τη µορφο-συντακτική λειτουργία της και να χρησιµοποιήσει εύστοχα τιςσηµασιολογικές αποχρώσεις της, καλύτερα και από έναν Έλληνα. Μετην ίδια ευκαµψία κατανοεί και τα Αρχαία Ελληνικά. Η καθηγήτρια στοσχολείο της τής αναγνωρίζει την προσωπική τηςπροσπάθεια και την έφεσή της στα γλωσσικά µαθή-µατα.Η Ίνγκριντα οµολογεί ότι δε βίωσε το ρατσισµό.Έχει φίλους πολλούς Έλληνες, προσωπικούς καιοικογενειακούς. Αγαπά την Ελλάδα, δεν ξεχνά όµωςτη χώρα της ούτε τη µητρική γλώσσα της, η οποία δεθέλει να σβηστεί από τη µνήµη της και τα προσω-πικά της βιώµατα. Θέλει να σπουδάσει Νοµική, ναπαντρευτεί και να ζήσει στην Ελλάδα. Το µόνο πα-ράπονό της είναι ότι η ελληνική πολιτεία δεν έχειπαραχωρήσει στα παιδιά των µεταναστών µε µα-κρόχρονη παραµονή στην Ελλάδα τα πολιτικά δι-καιώµατα και την ελληνική ιθαγένεια. Σήµερα όµωςνιώθει πολύ ευχαριστηµένη και δικαιωµένη, γιατίεπιτέλους το ελληνικό κράτος αποφάσισε να δείξειότι τους υπολογίζει.Την Ίνγκριντα την βλέπω κάθε µέρα στα µαθήµατατης Πρόσθετης ∆ιδακτικής Στήριξης, τα οποία πα-ρακολουθεί ανελλιπώς. Και κάθε µέρα θυµάµαι τηνκυρία Ασπασία, την εκπαιδευτικό, που µε τη δράσηκαι τη συµπεριφορά της αποδεικνύει ότι το δηµόσιοσχολείο δεν ενδιαφέρεται για ταυτότητες, εθνικάσύνορα και ταξικούς διαχωρισµούς και ότι ο εκπαι-δευτικός δε χρειάζεται «προειδοποιητικές βολές»για να θέσει στο επίκεντρο του παιδαγωγικού τουέργου το µαθητή, τον άνθρωπο.Και κάθε µέρα, βλέποντας την Ίνγκριντα, κατανοώπως οι ανάγκες, οι επιθυµίες και τα όνειρα τωναπλών ανθρώπων είναι κοινά και ότι τα ανθρώπιναδικαιώµατα δε διχοτοµούνται και δε φυλακίζονταιούτε σε κάποια εθνική ταυτότητα ούτε στα ποσοστάενός ανθρωποφοβικού δηµοψηφίσµατος.

Γράφει η ΜαρίαΚρέτση

Θα πάω. Το αποφάσισα! Θα σηκωθώ από τον κα-ναπέ µου και θα πάω. Τι έχω να χάσω; Εκτόςαπό τον αυτοσεβασµό µου, τίποτε άλλο. Και

αυτό δεν θα το καταλάβει κανείς. Για όλους τους άλ-λους στην κοινωνία που ζω, αυτό θεωρείτε κάτι φυ-σιολογικό, κάτι λογικό. Για την ακρίβεια αυτό πουκάνω τόσα χρόνια θεωρείτε ανόητο. Οπότε… Θαπάω.

Τι και αν κάνει κρύο καιβρέχει, δε βαριέσαι! Σάµ-πως θα πάω µε τα πόδια….Γυρνάω το κλειδί στη µίζακαι το αυτοκίνητο γλιστράειστην κατηφόρα. Πρέπει ναβιαστώ γιατί σε είκοσι

λεπτά κλείνει το σύστηµα. Ντρέποµαι να κοιτάξω τονεαυτό µου στον καθρέπτη. Ντρέποµαι που φάνηκατόσο αδύναµος. Πάω να κάνω αυτά που τόσα χρόνιακορόιδευα. Αλλά τα χρυσά ψηφία που στροβιλίζοντανστην οθόνη µου και υπόσχονταν πέντε εκατοµµύρια,µε λύγισαν. ∆εν τα θέλω όλα τα πέντε εκατοµµύρια.∆εν είµαι πλεονέκτης. Ας τα µοιραστούµε δέκα άν-θρωποι. Και πάλι ευχαριστηµένος θα είµαι. Αλλά, γιατί να είµαι συγκρατηµένος; Αν είναι να µουκάτσει, ας τα πάρω όλα! Ναι, όλα! Πέντε εκατοµµύ-ρια! Ούτε µπορώ να σκεφτώ τι θα µπορούσα να κάνωε πέντε εκατοµµύρια. Ναι, τα θέλω όλα. Μετά εγώθα τα µοιράσω κατά πως θέλω. Σίγουρα θα δώσω έναποσό σε ιδρύµατα. Για τα παιδάκια κυρίως. Το δέκατοις εκατό είναι αρκετό! Από όσα µείνουν θα βάλωένα ποσό στο βιβλιάριο του κάθε παιδιού στην οικο-γένεια. Να βρουν κάτι να ξεκινήσουν τη ζωή τους. Όχισαν εµένα, που ξεκίνησα από το τίποτα. Και στο τί-ποτα έχω παραµείνει. Μεροδούλι, µεροφάι. Πιο νέοςπίστευα πως δουλεύοντας σκληρά θα κάνω θαύµατα.Θα ζω άνετα και πλούσια. Τα χρόνια που πέρασαν µε

δίδαξαν πως µε τη δουλειά, πλούσιος δε γίνεσαι. Καιαυτά τα ρηµάδια τα χρυσά ψηφία…. Παρκάρω το αυτοκίνητο µπροστά στο πρακτορείο.Ρίχνω µια µατιά και βλέπω πίσω από την τζαµαρίαπολύ κόσµο µαζεµένο. Άνδρες κάθε ηλικίας, καπνί-ζουν και κοιτάζουν µια µεγάλη οθόνη. Ντρέποµαι. Γιαµια στιγµή, δειλιάζω. Πως θα µπω εκεί µέσα; Τόσαχρόνια σε κάθε ευκαιρία τόνιζα το φαιδρό αυτών τωνπράξεων που κάποιες φορές οδηγούν και σε εθισµό.Πάντα έλεγα πως όλα αυτά τα «παιχνίδια» είναι στη-µένα. Πως ποτέ κανείς δεν κερδίζει. Μεγάλο παρά-δειγµα τα συνεχή τζακ-ποτ σε περιόδους αιχµής.Πως θα εκτεθώ έτσι; Αλλά από την άλλη… και αναυτό που µε οδήγησε εδώ είναι ένστικτο; Αν αποφά-σισε ο θεός να πραγµατοποιήσει τα όνειρά µου; Θααφήσω την ευκαιρία να πάει χαµένη για την περηφά-νια µου; ∆ε βαριέσαι, θα πάω και ότι θέλει ας γίνει!Ανοίγω το βήµα µου αποφασιστικά και παίρνω βαθιάανάσα καθώς σπρώχνω την γυάλινη πόρτα. Αυτό, πουµου κόπηκε ξαφνικά η ανάσα, είναι από τον καπνό ήαπό κάτι άλλο; Τώρα είναι αργά. Πρέπει να κινηθώγρήγορα. Βλέπω επάνω στον πάγκο το χαρτάκι καιτο στυλό δίπλα, να περιµένει το χέρι µου να το οδη-γήσει στα µαγικά νούµερα. Ένα ακόµη χέρι από ταεκατοντάδες που το έχουν χρησιµοποιήσει µέχρι σή-µερα. Σηµειώνω, αριθµούς στα τυφλά. Γρήγορα.Θέλω να φύγω, να κρυφτώ. Τέλειωσα, ώρα να κατα-θέσω το δελτίο. Ο υπάλληλος του πρακτορείου µεκαλωσορίζει χαµογελαστός και παίρνει το χαρτάκιαπό τα χέρια µου. Το µηχάνηµα καταπίνει το ατσαλά-κωτο δελτίο και το φτύνει ξανά. Έπειτα ο υπάλληλοςτο παίρνει και το πετάει! Αυτό ήταν! Μέχρι εδώ ήτανη χρησιµότητά του! Ούτε ένα λεπτό χρήσης!Έχω στα χέρια µου ένα πολύ µικρότερο άσπρο χαρ-τάκι µε µαύρα ψηφία. Ούτε το κοιτώ. Το βάζω στοπορτοφόλι µου και βγαίνω πάλι έξω, στην παγωνιά. Νιώθω ενθουσιασµένος χωρίς να ξέρω ακριβώςγιατί. Αλλά µε αυτό το χαρτάκι στο πορτοφόλι νιώθωότι έχω µπει στην κούρσα. Έχω την ευκαιρία. Έχωµια ελπίδα. Μικρή ή µεγάλη δεν έχει σηµασία, η ελ-πίδα είναι ελπίδα. Βάζω µπροστά το αυτοκίνητο καιοδηγώντας προς το σπίτι χαµογελάω παραδοµένοςστις σκέψεις µου. Αχ, τι θα µπορούσα να κάνω ανκέρδιζα! Πρώτα πρώτα θα παραιτούµουν! Ούτε ωρά-ριο, ούτε πίεση, ούτε προϊστάµενοι ούτε τίποτε.Έπειτα, θα µπορέσω να αποκτήσω ένα σπίτι. Ένα κα-τάδικό µου σπίτι. Μεγάλο σπίτι, µε αυλές και κήπο.Θα έχω και ένα δωµάτιο να το κάνω γραφείο. Θαπάρω και βαριά έπιπλα, εποχής µπαρόκ που µου αρέ-σουν. Θα πάρω και ένα πιάνο. Και έναν δάσκαλο γιατο πιάνο. Και θα ταξιδέψω, παντού! Σε όλον τονκόσµο! Έφτασα στο σπίτι και βρέχει διαβολεµένα.Τρέχω γρήγορα να χωθώ στην είσοδο της πολυκα-τοικίας. Μπαίνοντας στο µικρό διαµέρισµα που απο-καλώ σπίτι τινάζω από το τριµµένο σακάκι µου τιςσταγόνες της βροχής. Κάθοµαι στον, γεµάτο λεκέ-δες από τα τόσα χρόνια χρήσης του, καναπέ µου καιανοίγω το πορτοφόλι µου. Πιάνω το µαγικό χαρτάκιστα χέρια µου και συνεχίζω να ονειρεύοµαι. Τα υπέ-ροχα πράγµατα που θα κάνω σαν κερδίσω. Γιατί θακερδίσω, γιατί να µην κερδίσω; Θα σκέφτοµαι θετικά.Έχω µια ελπίδα. Μένω έτσι για ώρα και συνειδητο-ποιώ ότι από στιγµή σε στιγµή θα γίνει η κλήρωση.Πρέπει να ανοίξω την τηλεόραση να δω. Αλλά δενθέλω. ∆εν µπορώ. Αν δω ότι δεν κέρδισα τώρα, θαχάσω αυτή την πολυτέλεια να ονειρεύοµαι. Θα αναγ-καστώ να σταµατήσω. ∆εν θέλω. Αρνούµαι. Κρεµιέ-µαι από αυτό το µαγικό χαρτάκι. Θα δω αύριο τααποτελέσµατα. Απόψε θα κοιµηθώ χαρούµενος καιενθουσιασµένος. Το θέλω, το χρειάζοµαι….. Τοβλέµµα µου πέφτει επάνω στα µεγαλύτερα ψηφία πουείναι γραµµένα στο χαρτάκι. 2,50 ευρώ γράφουν.Είναι η τιµή! Η τιµή της ελπίδας!

Γράφει ηΣοφία

Τσουρλάκη

∆υόµισι ευρώ η ελπίδα….

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ[απόσπασµα]

Ανέσυρε ένα απόσπασµα από το βιογραφικότου. Για τη συνεργασία του Φεβρουαρίου. Σκέ-φτηκε και έπραξε ότι καλόν θα είναι, έτσι νατον γνωρίσουν οι αναγνώστες της ΠΥΞΙ∆ΑΣ…

"... Είχε φτιάξει µια αξιοπρεπή - για τα µέτρατου - γκαρνταρόµπα. Πολλά χρόνια πριν, από

το κατάστηµα νεωτερι-σµών ενός παιδικούφίλου και µε άτοκες δό-σεις. Ενδύµατα ποιότηταςκαι αντοχής. Σε ξεχωριστήθέση εκείνα που αγορά-στηκαν για συγκεκριµένο

σκοπό: ένα κοστούµι γαµπριάτικο, ένα – δυόακόµα που φόρεσε ως κουµπάρος στους γάµουςαγαπηµένων του φίλων... Σε θέση περίοπτη τοπαλτό του πατέρα του. Τα κλασικά λευκά υπο-κάµισα τα πρόσεχε µε ιδιαίτερη φροντίδα...[Ενίοτε η συµβολή της µητέρας του ήταν καθο-ριστική: να φέρει τον φθαρµένο γιακά "µέσα -έξω"]....Τα τελευταία χρόνια είχε επιλέξει ένα πιοαπλό ντύσιµο: ένα µπλε πανταλόνι - έχανε λίγο-λίγο το χρώµα του, µα ποιος νοιάζεται µετάαπό δεκαπέντε χρόνια - σε συνδυασµό µονό-χρωµων t - shirt... ...Το κατάστηµα νεωτερισµών έκλεισε: οι φίλοι,οι άτοκες δόσεις, η κρίση της αγοράς ήταν

επαρκείς δικαιολογίες ... [Εκείνος πίστευε ότιο φίλος του βρήκε µια χρυσή ευκαιρία να πετά-ξει ...]. Ο ίδιος όµως, αρπάχτηκε από το γεγο-νός και σταµάτησε να ψωνίζει ... Αντιπαθούσετις µετακινήσεις - που να βρω τώρα µαγαζί νατο ξέρω, έλεγε - τακτοποίησε για µια ακόµηφορά την ντουλάπα του και ήταν σίγουρος γιατην επιλογή του ......Οργάνωσε τη ζωή του σε νέα βάση: αυτά έχωµε αυτά θα πορευτώ. Τα κατάφερνε µια χαράΜε φαντασία έκανε τους συνδυασµούς... έναάλλο πουκάµισο πάνω στο ίδιο κοστούµι, µιαάλλη γραβάτα στην επόµενη επίσηµη έξοδο...Φορά µε τη φορά, το νέο αυτό παιγνίδι τον γοή-τευε ... Ένοιωθε αυτάρκης και ικανός να αντα-πεξέλθει στις επιταγές της µόδας ... Κράτησεβέβαια µια χαραµάδα ανοικτή ... δεν µπορούσενα αντισταθεί σε ένα καινούργιο ζευγάρι υπο-δηµάτων.... Αν είχε - και είχε - ένα κόστος αυτή του η επι-λογή δεν ήταν άλλο, από την καθηµερινή τουπροσπάθεια να µην ''αλλάξει''. Να µην πάρει,µα κα να µην χάσει κιλά ... Να χωράει, µα καινα µην πλέει στα ρούχα του ... Φρόντιζε ιδιαί-τερα γι` αυτό. Άλλωστε στήριζε τη ζωή του σεπυλώνες παρατεταγµένων συνηθειών ...

... Άλλο πρόβληµα ήταν αυτό που τον απα-σχολούσε τώρα για πρώτη φορά : θα είχε τοχρόνο να τα λειώσει; "


Γράφει ο Αντώνης

Ν. Χελιδώνης

Cine – µαθήµατα2009-2010

Συνεχίζονται οι δράσεις στα πλαίσια του προ-γράµµατος cine-µαθήµατα 2009-2010. Έτσι το 2ηµερο 20-21 Μαρτίου θα πραγµατοποι-ηθεί ένα ακόµη εργαστήρι σε εκπαιδευτικούςπρωτοβάθµιας και δευτεροβάθµιας εκπαίδευσηςµε θέµα το animation στην εκπαιδευτική πράξηκαι µε επιµορφωτή το Σπύρο Σιάκα (εκπαιδευτικό- Σκηνοθέτη animation). Παράλληλα συνεχίζον-ται οι προβολές ταινιών σε µαθητές σχολείωντου νοµού Χανίων από την ταινιοθήκη του Νεανι-κού Πλάνου και του Φεστιβάλ Ολυµπίας Για Παι-διά και Νέους. Επίσης σχεδιάζονται προβολέςαλλά και εργαστήρια σε σχολεία της περιφέ-ρειας του νοµού Χανίων.

ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Το παραµύθι του Αδάµ καιτης Εύας είναι γνωστό σεόλους µας. Σκεφτείτε όµωςτο εξής. Στον Παράδεισοτο ζευγαράκι της συµφοράς

ζούσε εντελώς ελεύθερο, σύµφωναµε τον µύθο, χωρίς να αναρωτιέταιτι, πως και γιατί. Εκτός από έναπράγµα. Το µηλαράκι το οποίο καιδια εξοστρακίσεως απαγορευόταννα το γευτούν. Η ελευθερία τουςέφτανε µέχρι το µήλο. Το προσπερ-νούσαν και συνέχιζαν να ζουν στηνιρβάνα του τίποτα. Τρώγονταςόµως το µηλαράκι τι έχασαν; ΤονΠαράδεισο; Ουχί…την ελευθερίατους στο τίποτα…Μοιάζει να προτίµησαν να έχουν τοδικαίωµα της επιλογής και γι αυτόέβαλαν µπροστά τη µηχανή που λέ-γεται εγκέφαλος κι ευθύνεται γιαόλες τις λειτουργίες του ανθρώπι-νου εργοστασίου. Ανακάλυψαν τηφωτιά µε λίγα λόγια. Από εκείνη τηστιγµή και µετά αναγκάστηκαν νακυβερνώνται κυριολεκτικά από τονΘεό που λέγεται βούληση όπωςπολύ παραστατικά έγραψε ο Σοπεν-χάουερ. Συµπαθάτε µε λοιπόν αγω-νιστές του καναπέως, τωναγροτικών µπλόκων, των απεργιώνγια καλύτερες συνθήκες κράτησης,των κινητοποιήσεων γενικώς αλλάδεν είναι ο καπιταλισµός το πρό-βληµα. Πρόβληµα είναι η διακαήςεπιθυµία του ανθρώπου να κυριαρ-χήσει ο ίδιος στη βούλησή του καινα αντικαταστήσει τον Θεό µε τονίδιο του τον εαυτό. Ο καπιταλισµόςείναι το δηλητήριο που µας έχουν

χορηγήσει ενδοφλεβίως από γεννή-σεώς µας ώστε να εθιζόµαστε στηνοοτροπία του ωχαδερφισµού και ναγοητευόµαστε από τη συσσώρευσηπλούτου η οποία και µας ανεβάζειστο θρόνο που όλοι µας εποφθαλ-µιούµε. Την εξουσία. ∆εν είναι οιηγέτες το πρόβληµα, ποτέ δενήταν. Το πρόβληµα είναι ο άνθρω-πος και τα δισεκατοµµύρια µοντέλαπου παράγονται. ∆εν υπάρχει τρό-πος να ελέγξεις το καλούπι ώστενα βγαίνουν όλα πανοµοιότυπα κιευτυχώς. Τι αξία θα είχε η ζωή ανήταν εντελώς µωρόχαβλη όπωςήταν υποτίθεται επί ηµερών παρα-δείσου; Η ζωή είναι όπως µια γυ-ναίκα. Έξυπνη, εύστροφη,µορφωµένη και πανέµορφη. Υπάρ-χει τέτοια; Μπορεί… γι αυτό άλλω-στε την ψάχνουµε ωσότουπεθάνουµε……Στο έργο του «Μεταµορφώσεις»ο Οβίδιος µας αφηγείται την µυθικήιστορία του Πυγµαλίωνα ο οποίοςήταν εξαίρετος γλύπτης. Ο Πυγµα-λίων σµίλεψε ένα εκπάγλου ωραι-ότητος γυναικείο άγαλµα το οποίοκι ερωτεύτηκε, τη Γαλάτεια, και πα-ρακάλεσε τη θεά Αφροδίτη ναδώσει πνοή στο άγαλµα. Το 1928, οαµερικανός κοινωνιολόγος W.I. Th-omas διατύπωσε µια θεωρία γνω-στή ως Thomas theorem σύµφωναµε την οποία, «Αν οι άνθρωποι ορίσουν κάποιεςκαταστάσεις ως πραγµατικές,ακόµη και αν δεν είναι αληθινές,αυτές οι υποθετικές καταστάσειςέχουν πραγµατικές συνέπειες».

Το 1948, ένας άλλος αµερικανόςκοινωνιολόγος, ο Robert K. Mer-ton, καθιέρωσε τον όρο «αυτοεκ-πληρουµένη προφητεία», κύριοχαρακτηριστικό του οποίου είναι ότιο τρόπος που αντιλαµβανόµαστεµία κατάσταση, είναι το αντικειµε-νικό γνώρισµα που καθορίζει τησυµπεριφορά µας.

Στην εποχή µας, αυτήν των µει-ωµένων προσδοκιών, η αυτοεκπλη-ρούµενη προφητεία είναι έναςβασικός όρος της ψυχολογίας, µεάπειρες εφαρµογές στη ζωή µας. Υπάρχει κρίση στην ελληνική οικο-νοµία κι η χρονιά που ξεκίνησε µοι-άζει µε ογκόλιθο. Από εκτιµήσειςκαι προβλέψεις ειδικών όµωςέχουµε χορτάσει. Είναι άλλωστε οι«ειδικοί» και οι «επαίοντες» πουµας βοµβαρδίζουν γνώση προκειµέ-νου εµείς οι αγράµµατοι να «πεθά-νουµε» της µορφώσεως τουςαγοράζοντας για λογαριασµό τουςβίλες κι ακριβά αυτοκίνητα. Λίγοπριν καταρρεύσει ο «κολοσσός»AIG στην Αµερική έπαιρνε AAA απότην S&P, ενώ η Lehman Brothersπριν καταβαραθρωθεί αποτελούσετην ναυαρχίδα των επενδυτικώντραπεζών στη Wall Street. Αυτές οιεταιρείες ένεκα φαίνεται το βάροςτους πάθανε ζάχαρο και «πέθαναν»αφού βεβαίως προηγουµένως είχανφροντίσει οι αδελφές του ελέους,Moody’s και S&P να πείσουν όλοτον κόσµο ότι η παχυσαρκία ήτανένδειξη υγείας κι οχι ασθένειας....Και να οι αναλύσεις και τα διθυραµ-βικά σχόλια που έδιναν κι έπαιρνανκότερα, lear jets, παραµυθένιεςεπαύλεις, γρήγορα αυτοκίνητα,overdose µαλακίες...Βεβαίως στην Αµέρικα, όπου σύµ-φωνα µε µας τους Ελληναράδεςόλοι τρώνε κουτόχορτο, οι νόµοιεφαρµόζονται εξ ου κι οι φυλακέςτους έχουν γεµίσει µε φυντάνια οι-κονοµικούς αναλυτές κι άλλωνειδών απατεώνες. Εκεί έχουν επί-σης εφαρµογή οι επιστηµονικές θε-ωρίες γι αυτό και παρόλο που ηΑµέρικα είναι χρεωκοπηµένη δε-καετίες τώρα, η ζωή της συνεχίζε-ται...Εδώ όµως είναι Βαλκάνια, είναι Ελ-λάδα όπου οι απατεώνες γίνονταικυβέρνηση η ότι άλλο γουστάρουν,διορίζουν δεξιά κι αριστερά οµοιδε-άτες τους, κλέβουν ασύστολαχωρίς ίχνος ντροπής η φόβου κι όλααυτά γιατί γνωρίζουν ότι απευθύ-νονται σ’ ένα λαό εθισµένο στη δια-πλοκή και στη διαφθορά. Γιατίγνωρίζουν ότι είµαστε έθνος διε-φθαρµένων οπότε κόρακας κορά-κου µάτι δεν βγάζει. Έχουµε λοιπόν εµείς εδώ την κυ-βέρνηση των δελτίων ειδήσεων των20.00 η οποία µας απειλεί και µαςτροµοκρατεί ότι θα γκρεµιστεί η Ευ-ρωπαική Ένωση επειδή εµείς, η Ελ-λάδα, έχουµε χρεωκοπήσει. Και µαςφοβερίζουν επισείοντας απειλητικάτις διαγνώσεις των ειδικών. Σε λίγοµην χάσετε, αποκλειστικό! Όλη ηαλήθεια σχετικά µε το διαζύγιο τηςδεκαετίας...Εµπρός µαρς! Ζωντόβολα τηλεθεα-τές, παρουσιάστε! Έξω οι ξένοι,µέσα η Ελένη!

ΚΚωωννσσττααννττίίννοοςς ΕΕ.. ΓΓυυππααρράάκκηηςς

TPOXIO∆EIKTIKA ΠYPA


Με τη φωνή των γονιών

‘Όσες φορές ο δρόµος µου µε βγάζει στο, από 9ετίας ερειπωµένο, νο-σοκοµείο Χανίων, µία εικόνα φανταστική αλλά και πραγµατική µπαί-νει αυτόµατα µπροστά στα µάτια µου. Η εικόνα των ευπαθών οµάδωννα γαντζώνονται στους υγρούς µισοραγισµένους τοίχους. Αυτή η εικόνα συνοδεύεται από ένα σωρό βασανιστικά ερωτηµατικά,που κι αυτά κοντεύουν να στοιχειώσουν µην µπορώντας να βρουν µίαάκρη…. Θα γκρεµιστεί; ∆εν θα γκρεµιστεί; Θα αξιοποιηθεί; Θα γίνειχώρος πρασίνου, αναψυχής; Θα γίνει πάρκο;9.500 τµ είναι αυτά τι στην ευχή θα απογίνουνε? Εννέα χρόνια πέρα-σαν από τότε… Κι ένα τέτοιο κτήριο σαν κι αυτό, µε ένα τέτοιο ένδοξοπαρελθόν, να έχει περάσει σε ένα αβέβαιο µέλλον .

Και ξανά πάλι ο «δαίµων του ερωτηµατικού» πάλιµπροστά µου θα γκρεµιστεί? ∆εν θα γκρεµιστεί;Πολλές οι εξαγγελίες, πολλές και οι υποσχέσειςκαι τα σενάρια που έδεσαν την κάθε υπόσχεση…«Το φιλέτο αυτό πολλοί λαχτάρισαν, µα δεν τογεύτηκε ουδείς» κι η κοιλιά µας φούσκωσε πάλιµε αέρα κοπανιστό …. Σάµπως η πρώτη φορά

είναι άλλωστε! Θα γίνει κέντρο απεξάρτησης µου έλεγε πριν απόχρόνια µία νυν χαροκαµένη µητέρα χρήστη ουσιών.Θα γίνει κέντρο ηµιαυτόνοµης διαβίωσης, θα γίνειπαιδικός σταθµός, νηπιαγωγείο, αστικό κέντρουγείας. Θα … θα… θα…Οι δικές µου οι ελπίδες (και όχι µόνο) γεννήθηκανπρο εξαετίας τότε που η εκπαίδευση του γιού µουέπαιρνε το δρόµο του 1ου Ειδικού σχολείου Χανίων.Τότε ονειρεύτηκα κι εγώ την προστατευόµενη ερ-γασία να παίρνει σάρκα και οστά στο, έστω και υπό«τσιµεντοενέσεις και ενισχύσεις», κτήριο και τα παι-δία µας να ζουν ως ίσοι πολίτες της πολιτείας πουανήκουν. Όνειρο ήταν και µετά ξυπνήσαµε και ταόνειρα είναι γι αυτούς που µπορούν να τα βλέπουν,για µας τους γονείς παιδιών µε νοητικές αναπηρίεςτα όνειρα είναι η αιτία να στεκόµαστε ζωντανοίαπέναντι σε µία πραγµατικότητα, που σε καµία πε-ρίπτωση δεν είναι αυτό που ελπίζουµε…Το παρελθόν µιας ελπίδας λεγόταν προµελέτη. Ηπαρούσα στατική µελέτη µας συµφέρει ή είναι πολύακριβή; Το τι µέλλει γενέσθαι µε µπερδεύει και µεθυµώνει συνάµα. Μήπως όµως είναι τελικά καιρόςνα σταµατήσουµε να χτίζουµε τις ζωές των παιδιώνµας στα ερείπια; Τι είναι καλύτερο το άλογο µπρο-στά από το κάρο ή το κάρο µπροστά από τα άλογα; Η αβεβαιότητα προς το παρόν είναι το µόνο µαςσταθερό µέλλον! Ίσως και το µόνιµο… Κι ο χρόνος δυστυχώς και για µας φεύγει επικίνδυναγρήγορα Η θεωρεία διαφέρει πολύ από την πράξη,ο σχεδιασµός απέχει πολύ από την υλοποίηση, και ηπροστατευόµενη εργασία δεν είναι παρά λόγια τουανέµου, που σε καµία περίπτωση δεν υλοποιούνταιγιατί απλά «τα έχει πάρει ο άνεµος».Κι εµείς χρειαζόµαστε επειγόντως µία ελπίδα γιανα µην απελπιστούµε. Την ελπίδα της αξιοπρέπειας,της ισότητας, της συµµετοχής, της αυτονοµίας. Μιαελπίδα, που εξακολουθεί και παραµένει στα αζή-τητα .Ζητείται σχέδιο!Ζητείται κτήριο!Ζητείται ελπίς!Ζητείται όραµα!

Γράφει ηΡούλα

Καλαϊτζάκη*


ΟΑπόστολος Καλδάρας δούλεψε συνεχώς σταλαϊκά πάλκα της Αθήνας µέχρι το 1965.Πρώτοκέντρο του «Μάριου» χειµερινό – θερινό µε νυ-χτοκάµατο 30 δρχ. δίπλα στο Χατζηχρήστο,

στον Περιστέρη, τον Χιώτη, τον Κεροµύτη…Μου περι-ποιούσε µεγάλη τιµή να δουλεύω δίπλα τους και τζάµπαδε θα έφερνα αντίρρηση. Μου αρκούσε που θα καθό-µουνα δίπλα σε κείνους τους «θεούς» λέει ο ίδιος στονΤάσο Σχαρέλη . Και ακολουθούν «Φλώριντα , Μπλέ Αλέ-που , Ζούγκλα , Θείου , Αηδόνια, Καλαµατιανός » . Σανεπικεφαλής µουσικών σχηµάτων εργάστηκε σε όλα ταγνωστά λαϊκά κέντρα της εποχής «Τζίµη του χοντρού ,Φαλυρικόν, Περιβόλα , Ροσινιόλ, Παράδεισος , στου Κε-φάλα που ήταν και το τελευταίο. Η δουλειά του πάλκουδεν άρεσε ποτέ στον Α.Π και έτσι µε αφορµή και τον θά-νατο της κόρης του Μαρίας το 1965 που του στοίχισεπάρα πολύ, το εγκατέλειψε οριστικά .Από τότε αφοσιώ-νεται στη σύνθεση, µε µόνη εξαίρεση, κάποιες ολιγοή-µερες εµφανίσεις το 1987 µε τη Γιώτα Λύδια στο κέντρο« Άνεσις» και στο κέντρο « Μισέλ» το 1988 µε τοΣταύρο Κουγιουµτζή . Ακόµη προς το τέλος της ζωήςτου, εµφανίσθηκε σε αρκετές συναυλίες, µε κορυφαίεςτις δύο συνεχόµενες στο θέατρο του Λυκαβηττού τονΙούλη του 1987. Απόντες αν και κλήθηκαν τραγουδιστέςφίρµες που έφαγαν ψωµάκι από τα χέρια του και θαέπρεπε να είναι «τιµητική φρουρά» δεξιά και αριστεράτου . Εξαίρεση οι µεγάλοι Βίκυ Μοσχολιού και ο ∆ηµή-τρης Μητροπάνος . Ο Α.Κ όπως και πολλοί λαϊκοί δηµιουργοί πήγε στιςΗ.Π.Α στη Νέα Υόρκη στα τέλη του 1958 και έφυγεαρχές του 1960 . Έµεινε 14 µήνες και …. «..είπα αµάνπότε να φύγω , άσχηµο το κλίµα » …. Στα λαϊκά πάλκαµαζί του κάθισαν ορισµένα από τα σηµαντικότερα ονό-µατα του Ελληνικού τραγουδιού . Τραγουδιστές : Στρά-τος Παγιουµτζής , Πρόδροµος Τσαουσάκης , ΣτέλιοςΚαζαντζίδης , Πάνος Γαβαλάς , Μανώλης Αγγελόπου-λος , Πόλυ Πάνου , Γιώτα Λύδια , Σωτηρία Μπέλλου ,Γρηγόρης Μπιθικώτσης , Βίκυ Μοσχολιού κ.α Συνθέτες– Μουσικοί : Β.Τσιτσάνης , Απόστολος Χατζηχρήστος ,Μάρκος Βαµβακάρης , Μανώλης Χιώτης , Σπύρος Περι-στέρης , ∆ηµήτρης Στεργίου (Μπέµπης ) , Τάκης Σού-κας , Λέλα Παπαδοπούλου , Βασίλης Βασιλειάδης ,Γιώργος Λαύκας , Γεράσιµος Κλουβάτος , Γιάννης Το-τασόπουλος , Γιάννης Σταµατίου (Σπόρος ) και πάραπολλοί άλλοι … Ο Α.Κ µεγάλος στιχουργός ο ίδιος συ-νεργάστηκε, µε άλλους λίγο, µε άλλους πολύ, µε τουςσηµαντικότερους Έλληνες στιχουργούς παίρνοντας από

αυτούς τον καλύτερο εαυτό τους . Κώστας Βίρβος ( 151τραγούδια) , Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου , Γιώργος Σα-µολαδάς , Πυθαγόρας Παπασταµατίου , Λευτέρης Πα-παδόπουλος , Χαράλαµπος Βασιλειάδης ( Τσάντας ) ,Χρήστος Κολοκοτρώνης , Αλέκος Γκούβερης , ΧρήστοςΑργυρόπουλος , Κώστας Μάνεσης , Σιώτια Τσιώτου ,∆ηµήτρης Ρήτας , Μανώλης Ρασούλης , Ανδρέας Χα-τζηνικολάου , Νίκος Μουρκάκος , Γιώργος Φωτίδας , Αι-µίλιος Σαββίδης , Μάρω Μπιζάνη, ∆ηµήτρηςΙατρόπουλος κ.α.Τη χρυσή δεκαετία του Ελ-ληνικού Κινηµατογράφου,δηλαδή τη δεκαετία του1960 ο Α.Κ ντύνει µε τρα-γούδια του πολλές ταινίες. Σκηνοθέτης σε όλες οΤρικαλινός Απόστολος Τεγόπουλος και πρωταγωνιστήςαλλά και τις περισσότερες φορές ερµηνευτής των τρα-γουδιών ο Νίκος Ξανθόπουλος . Στις περισσότερες κό-πηκαν πάνω από 200.000 χιλιάδες εισιτήρια .Αποκορύφωµα η «Ξεριζωµένη γενιά » µε 215.000 χι-λιάδες εισιτήρια . Μέσα από αυτές τις ταινίες γενιές Ελ-λήνων γνώρισαν τον Α.Κ ( εµφανιζόταν µε το µπουζούκιτου ) άλλα και έµαθαν και τραγούδησαν τα τραγούδιατου . Αγάπησα και πόνεσα 1963-1964 , Είµαι µια δυστυ-χισµένη και Πληγωµένες καρδιές 1964 , Απόκληροι τιςκοινωνίας 1965 , Καρδιά µου πάψε να πονάς , Περι-φρόναµε γλυκιά µου ,Με πόνο και µε δάκρια 1965 , Οκατατρεγµένος , Σκλάβοι της µοίρας , Ο άνθρωπος πουγύρισε από τον πόνο 1966 , Κάποτε κλαίνε και οι δυνα-τοί και Γενιά ξεριζωµένη το 1968 . Ακόµη υπάρχει καιµια κωµωδία το «Τρίτη και 13» το 1963 του Ορέστη Λά-σκου . Τα τραγούδια του Α.Κ είχαν την τύχη να τα τρα-γουδήσουν οι κορυφαίοι Έλληνες τραγουδιστές ταονόµατα των οποίων θα αναφέρουµε µαζί µε τον πλήρηκατάλογο της δισκογραφίας του

Το λαϊκό τσιγάρο Ζεϊµπέκικο 1962Μουσική – Στίχοι Απόστολος Καλδάρας Τραγούδι : Σωτηρία Μπέλλου , Αθανάσιος Ευγενικός ,Απόστολος Καλδάρας Είµαι τσιγάρο λαικό και εσύ γουστάρεις «Άσσο»Μα πριν ανάψεις τη φωτιά, να πας έπρεπε πάσο Όταν χαρµάνης ήσουνα, µε πάθος µε ρουφούσεςσε µένα βρήκες µου λεγες, τη µάρκα που ζητούσες κι αν σου µαι γόπα άχρηστη, µην πας να µε πατήσεις µην έρθεις στα χαρµάνια σου πάλι και µε ζητήσεις.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΛ∆ΑΡΑΣΤΡΙΚΑΛΑ 7-4-1922 ΑΘΗΝΑ 8-4-1990

Συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής,οργανοπαίκτης.

Γράφειo ∆ήµoς

Kερδέλας

Ήταν αρχές της δεκαετίας του ’80 τότεπου τα γεγονότα, ας πούµε , είχαν ακόµακανονική ροή παρά τις πρώτες απειλέςπου είχαν αρχίσει να προδιαγράφονταιστον ορίζοντα. Ήαν η εποχή που νέεςασθένειες είχαν αρχίσει να παρουσιάζονται,όπως το aids, αφήνοντας άλλους αδιάφορουςκαι άλλους τροµοκρατώντας τους. ΟΘέµης ήταν ωραίο παιδί από φτωχή οικο-γένεια. Είχε χάσει από µικρός τον πατέρατου και η µάνα του παρά τις δουλειέςτου ποδαριού που έκανε, δύσκολα τα έβγαζεπέρα. Έτσι και ο Θέµης από µικρόςµπήκε στα βάσανα. Τις πρώτες τάξειςτου γυµνασίου τις τελείωσε για να µπειστη δουλειά. ‘Επρεπε να συνεισφέρει κιαυτός όπως µπορούσε. Ήταν φιλότιµο

π α ι δ ίκαι πάντοτε πρόθυ-µος. Τα χρόνια περ-νούσαν, πήγεστο στρατό, και κατό-πιν άρχισε να σκέφτεταισοβαρά το µέλλον

του. Οι παρέες του δεν ήταν πια οι παλιέςακκά και ο ίδιος είχε αλλάξει, δεν είχε χάσειτο φιλότιµό του αλλά αυτές ... οι παρέες, οινέοι φίλοι είχαν τρόπους να κερδίζουν εύκολαχρήµατα αρκετά για έναν νέο που στερηµένηζωή είχε ζήσει. Εξάλλου τι το κακό υπήρχε στο να κρατά συν-τροφιά σε µεγάλες κυρίες ή να παρηγορεί µο-ναχικές γυναίκες. ‘Ετσι κι αυτός δοκίµασε,την πρώτη φορά ένιωσε άσχήµα, πως που-λούσε τον εαυτό του αλλά τα χρήµατα ήταν αρ-κετά. Στη µητέρα του δεν είπε τίποτα αλλάεκείνη καταλάβαινε ότι κάτι δεν πήγαινε καλάµε το παιδί της. Άρχισε να βλέπει αλλάγέςεπάνω του, καινούρια, ακριβά ρούχα, κολώνιεςκαι κάτι κοσµήµατα που για φτηνά δε φαινόν-ταν. Ανησυχούσε πολύ, φοβήθηκε ότι το παιδίτης ήταν κλέφτης ή οτιδήποτε άλλο, αυτός τηνκαθησύχαζε γελώντας.

Την αγαπούσε τη µάνα του, ήταν ο µόνος δικόςτου άνθρωπος, γι’ αυτή ζούσε. Μέχρι που τονβρήκε το κακό, τόσα χρόνια δουλειά κλόνισαντην υγεία της γριούλας και µια µέρα, µια µέρα

όπως όλες τις άλλες έκλεισε ταµάτια της. Έµεινε µόνος. Ένιωσε µόνος, µί-σησε τη ζωή που του στέρησε το πολυτιµότεροπου είχε, ξέχασε ό,τι φιλότιµο του είχε µείνειάλλα και ό,τι ανθρωπια είχε, τώρα πια οι απο-λαύσεις της ζωής όπως αυτός τις ονόµαζεήταν το παν, κανένας ηθικός φραγµός, κανέναόριο, το απόλυτο τίποτα, ο απόλυτος των αι-σθήσεων ξεπεσµός. Το µόνο που υπήρχε γι’αυτόν ήταν ο συναγωνισµός µε τους υπόλοι-πους της παρέας για την ποσότητα των γυναι-κών που θα «καµάκωνε» ο καθένας. Τη γνώρισε σ’ ένα από τα συνηθι-σµένα «πάρτυ» όπως έλεγαν τα µέρητων εφήµερων γνωριµιών. Ήταν όµορφη γυ-ναία, κοντά στα τριάντα, γύρω της όλοι οιάντρες συνωστίζονταν για το ποιος θατην κατακτήσει. Εκείνος είχε εµφανιστείαδιάφορος... Τον πλησίασε εκείνη. Είχε κάτιτο µυστήριο επάνω της ακκά και µια σκληράδαειµελώς κρυµµένη, του άρεσε, του έµοιαζε καιίσως κάτι πρωτόγνωρο, να είχε αρχίσει να ζε-σταίνει την ψυχή του. Η παρέα του ζηλεύον-ταν τον λίγο, θαυµάζοντας τον λίγο που σ’αυτόν έλαχε το ουρί του παραδείσου τον πεί-ραζε. ∆εν τον ένοιαζε. Αυτή φρόντιζε πάντα να τοναφήνει στην κατάλληλη στιγµή χωρίς να προ-χωρεί ως εκεί που έπρεπε, είχε αρχίσει να θυ-µώνει µε τον εαυτό του, αυτός ο θηρευτήςγυναικών τώρα να φέρεται σαν σχολιαρό-παιδο; Τον βασάνιζε, ένιωθε ότι είχε σαδι-σµό µέσα της αλλά δεν καταλάβαινε το γιατί.‘Ωσπου έφτασε η µεγάλη µέρα, σ’ ένα δωµά-τιο ξενοδοχείου του δόθηκε. Ο έρωτάς τουςήταν µακρύς, ηδονικός γιοµάτος από πρώτεςφορές και απολαύσεις. Το πρωί όταν είδε τορολόι του ήταν 9, έψαξε γι’ αυτήν δίπλα τουάλλά δεν τη βρήκε. Σηκώθηκε βαριεστηµένακαι ανοίγοντας την πόρτα του µπάνιου έµεινεεµβρόντητος νιώθοντας σαν παγωµένο νερόνα κυλά στη ραχοκοκαλιά του από αυτό πουδιάβασε µε κόκκινο κραγιόν, το κραγιόν τηςγραµµένο στον καθρέπτη:

«συνάδελφε εραστή,Αυτό που ήσουν ήµουνΚι εσύ σ’ αυτό που είµαι ήρθεςΚαλώς ήρθες στον κόσµο του aidsΜην ψάξεις, δεν θα µε βρειςΚαλή τύχη»Και ως υπογραφή ένα φιλό από τα βαµ-µένα µε το κόκκινο κραγιόν χείλη της

Γράφει οΑριστείδηςΚονίδης

ΟΟ εερραασσττήήςς

Γράφοντας στο κενό

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και η Πυξίδα Της Πόλης παρουσιάζουν :

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑ∆ΟΣΗ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥΣτέλιος Γιακουµάκης

«…Στο φιλότιµο του Κισαµίτη, που τρέχει πάντακοντά στον ξένο, στον αδελφό, στη χαρά και στηλύπη. Η µουσική παράδοση της επαρχίας µαςείναι τρανή και περήφανη. Οι Κισαµίτες λάτρε-ψαν και λατρεύουν τους παλιούς µουσικούς τηςεπαρχίας, τους Πρωτοµάστορες όπως τους ονό-µασαν, µορφές γλυκές και άγιες, λεβέντες πουπαρελαύνουν στον κατάλογο που µας άφησε οΝαύτης. Κραταιά δοξάρια βιολιστών ήχησαν στηνΚίσαµο πρώτα, από τον Κιόρο ως τον Κουνέλη το

Μαύρο και το Ναύτη, και γλυκύτατα λαγούτα από τους Κουτσουρέληδες, το Μανώλη τον Καρ-τσώνη και άλλους. Όλοι αυτοί, µε την τέχνη και το µεράκι τους, κράτησαν δροσερή τη ζωή µας,γύρεψαν να γιατρέψουν τις πληγές του κόσµου, µας χάρισαν σκάλες για να αποδράσοµε από τηβαρβαρότητα της προσωρινότητάς µας. Αλήθεια, τι διάβολο θέλει να πει αυτή η τελευταία φράση;Τι αποµένει τώρα; Αποµένει να σεβαστούµε την παράδοσή µας, αποµένει να δουλέψοµε για ναφωτιστούν και άλλα στοιχεία, σκοτεινά ή άγνωστα. Η ζωή συνεχίζεται…»

Κεντρική διάθεση βιβλιοπωλείο “Το Βιβλίο”, Πλ. Κολοκοτρώνη 29, τηλ. 28210 28507Πληροφορίες : Πυξίδα της Πόλης

Το τελευταίο διάστηµα – και δικαίως - το βλέµµα όλων έχει στραφεί στις οικονοµικές εξαγ-γελίες της κυβέρνησης, όµως η ζωή στα σχολεία συνεχίζει µε τους δικούς της αµείωτους ρυθ-µούς, και τα σχολικά προβλήµατα καθηµερινότητας να δηλώνουν πάντα «παρών».Στη διάρκεια της φετινής σχολικής χρονιάς έχουν συµβεί – µέχρι στιγµής - πολλά πράγµαταγια να θυµόµαστε στο µέλλον. Ξεχωρίζω τρία απ' αυτά για να τα χρησιµοποιήσω στο παρόνκείµενο. Αρχικά ο ιός Η1Ν1 µε τα µέτρα αντιµετώπισής του, έπειτα η δυσκολία (ή η δυστο-κία) στη στελέχωση των σχολικών µονάδων και τέλος το πόρισµα του εξάµηνου διαλόγου (µετη συναίνεση των δύο µεγάλων κοµµατικών σχηµατισµών) για το εκπαιδευτικό σύστηµα.Ο ιός Η1Ν1, ανάγκασε πολλές σχολικές µονάδες να αναστείλουν τη λειτουργία τους σταπλαίσια της πρόληψης για τη µετάδοση του και την αποφυγή της πανδηµίας. Τα µέτρα είναιακόµα σε ισχύ και έτσι αν σε κάποιο τµήµα µιας σχολικής µονάδας στην επικράτεια απου-σιάσουν τέσσερις µαθητές το τµήµα θα κλείσει για µια εβδοµάδα.Αµέσως µετά, η στελέχωση των σχολικών µονάδων µε το απαραίτητο εκπαιδευτικό προσω-πικό, παρουσίασε τόσο µεγάλη καθυστέρηση που ανάγκασε στο τέλος Νοέµβρη την Υπουργό

Παιδείας να ζητήσει δηµόσια συγνώµη από τους γονείς και τους µα-θητές. Ακόµα και πρόσφατα - στις αρχές του έτους - ανακοινώθηκανπροσλήψεις εκπαιδευτικών στη δευτεροβάθµια εκπαίδευση.Οι δύο προηγούµενες καταστάσεις έχουν δηµιουργήσει το πρόβληµαενός πολύ µεγάλου αριθµού χαµένων ωρών διδασκαλίας στις σχολικέςµονάδες. Χαµένες ώρες που δεν συνοδεύτηκαν όµως και µε την αντί-

στοιχη µείωση της διδακτέας ύλης των µαθηµάτων. Το υπουργείο µπορεί να υποστηρίξει πωςέγκαιρα έχει ζητήσει από τα σχολικά συµβούλια τη µέθοδο κάλυψης των χαµένων διδακτικώνωρών που θα δηµιουργούσαν τα προηγούµενα προβλήµατα. Όλοι όµως όσοι εµπλέκονται µετα των σχολικών µονάδων, γνωρίζουµε ότι οποιαδήποτε από τις προτεινόµενες µεθοδολο-γίες δεν µπορεί να καλύψει επαρκώς τις τόσες χαµένες ώρες. Ένα από τα συµπεράσµατατου περσυνού διαλόγου για την παιδεία ήταν ότι η διδακτέα ύλη που ορίζει το Υπουργείο γιακάθε σχολικό έτος είναι υπερβολικά µεγάλη, τόσο που και κανονική να ήταν η ροή των µα-θηµάτων πάλι θα ήταν δύσκολο να “βγει” η ύλη. Είναι ακόµα εύκολο στον καθ' ένα, να ανα-σύρει από τη µνήµη του τις δηλώσεις όλων όσων συµµετείχαν σ’ αυτόν τον πολυδιαφηµισµένοδιάλογο για την παιδεία. Όλοι, χωρίς κανείς να ξεφύγει απ' αυτό, δήλωσαν ότι η ποσότητατης διδακτέας ύλης είναι πολύ µεγάλη και θα πρέπει άµεσα να γίνει η µείωση της. Πολλοί δε,καλούσαν από πέρυσι, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο να εκπονήσει µελέτη για αφαίρεση κεφα-λαίων από τη διδακτέα ύλη κάθε τάξης.Συµπερασµατικά λοιπόν, οι χαµένες ώρες είναι ένα γεγονός, για το οποίο την ευθύνη φέρειαποκλειστικά το Υπουργείο Παιδείας. Η µεγάλη ποσότητα της διδακτέας ύλης (για κάθε τάξη),όπως και η µείωσή της, είναι επίσης θέµα οδηγίας - εντολής από το Υπουργείο Παιδείαςπρος τις σχολικές µονάδες. Τέτοια οδηγία µέχρι στιγµής ∆ΕΝ έχει υπάρξει.Ποια είναι η εικόνα που διαµορφώνει µε τα παραπάνω ο εκπαιδευτικός, ο µαθητής και ο γο-νιός; Ο εκπαιδευτικός είναι αναγκασµένος να παραδώσει πολύ περισσότερο απ’ όσο αντέ-χουν οι µαθητές σε κάθε ώρα που έχει µάθηµα, έτσι ώστε να προλάβει να ολοκληρώσειεπιτυχώς, στο τέλος της χρονιάς το µάθηµά του. Ο µαθητής είναι αδύνατον να µελετήσει καινα µάθει όλα όσα επτά δάσκαλοι την ηµέρα του λένε ότι πρέπει να διαβάσει, µε αποτέλεσµανα αδιαφορεί για το σχολείο. Τέλος ο γονιός έχοντας µια οικονοµική κρίση (διεθνή, εθνική -αλλά το χειρότερο - και προσωπική) σε εξέλιξη, τρέχει µε δυσκολία να πληρώσει σε φρον-τιστηριακές δοµές, όλα όσα το σύνταγµα και ο νόµος ορίζουν ότι το κράτος πρέπει να παρέχειστους πολίτες του.

Επί της Γραµµής

Γράφειo Bασίλης

Παπαστάµος


ΛΛΕΕΩΩΦΦΟΟΡΡΟΟΣΣ ΚΚΑΑΖΖΑΑΝΝΤΤΖΖΑΑΚΚΗΗ 8800ΒΒΑΑΜΜΒΒΑΑΚΚΟΟΠΠΟΟΥΥΛΛΟΟ

ΤΤΗΗΛΛ.. 2288221100 8888665588

EΣTIATOPIO - TZAZ KAΦEKAΛAMAKI - THΛ.: 2821032545

ΕΕξξοοµµοολλοογγήήσσεειιςς εεννόόςς δδιιεεφφθθααρρµµέέννοουυ ττρρααππεεζζίίττηη

ΕΕκκδδ.. ΚΚέέδδρροοςςΓια πρώτη φορά ένας τραπεζίτης, διευθυντικόστέλεχος µιας από τις µεγαλύτερες τράπεζεςτης Γαλλίας, εξοµολογείται πώς φτάσαµε στηδιεθνή κρίση. Μας αποκαλύπτει µε άγνωστες λε-πτοµέρειες τραπεζικά µυστικά ενός µικρόκοσµουιδιοφυών κερδοσκόπων.Εξιστορεί τα φηµολογούµενα σενάρια περί χρεο-κοπίας τα οποία κυκλοφορούσαν πριν από την κα-τάρρευση της κορυφαίας αµερικανικής τράπεζαςLehman Brothers, τις ραγδαίες εξελίξεις, τις πα-ρασκηνιακές κινήσεις και τη δραµατική κλιµά-κωση της κρίσης. Αποκαλύπτει τα πραγµατικάονόµατα των πρωταγωνιστών και τις αθέατεςπτυχές ενός ακήρυχτου πολέµου στον οποίο επι-δόθηκε µια συµµορία µεγαλοµανών τραπεζικών,επενδυτών, χρηµατιστών και ελεγκτικών Αρχών.Εξηγεί, τέλος, γιατί η κρίση θα κρατήσει για αρ-κετά χρόνια ακόµα, παρά τις δήθεν ενθαρρυντι-κές εξαγγελίες περί ανάκαµψης. Ένα απολαυστικό βιβλίο για όσους θέλουν ναβρεθούν εκεί όπου χτυπά η καρδιά του χρήµατος. Ο συγγραφέας του βιβλίου είναι πρώην διευθυν-τικό στέλεχος µεγάλης γαλλικής τράπεζας. Επέ-λεξε την ανωνυµία για προφανείς λόγους

««ΣΣττρρααττιιάά ““ΣΣ’’ ααγγααππώώ””»» BBiiaassiioonn RReennzzoo

ΕΕλλλληηννιικκάά ΓΓρράάµµµµααττααΗ «Στρατιά "Σ' αγαπώ"», όπως αποκαλούσαν οιΆγγλοι τα ιταλικά στρατεύµατα κατοχής στην Ελ-λάδα (1941-1943), ζωντανεύει περιστατικά µε-ταξύ των Ιταλών στρατιωτών και των Ελλήνωνπου αντιµετωπίζουν καθηµερινά τη σκληρότητατου πολέµου και αγωνίζονται να επιβιώσουν µεκάθε µέσο ‧ επεισόδια µε τις πόρνες που ακο-λουθούν τα στρατεύµατα‧ σκηνές µε τις γυναί-κες που πουλούν το κορµί τους για ένα κοµµάτιψωµί, λίγο σαπούνι, ή για να σώσουν συζύγουςκαι αδέλφια. Ιστορίες περί έρωτος, που συνθέτουν εντέλει µιαµεγάλη τοιχογραφία. Αλλά και περί αγάπης, φι-λίας, προδοσίας. Οι ήρωες είναι όλοι νέοι και

ωραίοι. ∆ιψάνε για ζωή κι έχουν επιθυµίες. Είναιόµως στρατιώτες. Ο Μουσολίνι τους έχει στείλειστην Ελλάδα για να συντρίψουν τον ελληνικό λαό.Και εκείνοι προσπαθώντας να ξεγελάσουν τονβραδύρρευστο χρόνο, την εξάντληση και το φόβοτους στην αγκαλιά των Ελληνίδων, πλανεύονταιαπό την εξαίσια οµορφιά του ελληνικού τοπίου.Ο Ρέντζο Μπιαζιόν - που συµµετείχε στην ιταλικήεκστρατεία εναντίον της Ελλάδας κατά τον Β'Παγκόσµιο Πόλεµο και υπηρέτησε στην Πελο-πόννησο, στην Κρήτη και στη Ρόδο-, για να ξορ-κίσει τους εφιάλτες του πολέµου έγραψε τοµοναδικό λογοτεχνικό έργο του, «Στρατιά "Σ'αγαπώ"».Το βιβλίο λατρεύτηκε στην Ιταλία, µεταφράστηκεσε πολλές χώρες και ενέπνευσε την ταινίαMediterraneo, που βραβεύτηκε µε το Όσκαρ κα-λύτερης ξένης ταινίας το 1992.Η έκδοση συνοδεύεται από την Εισαγωγή του Ιτα-λού στοχαστή Ορέστε ντελ Μπουόνο, καθώς καιαπό Παράρτηµα µε κριτικά σχόλια για το έργο τουΡέντζο Μπιαζιόν.

ΣΣ’’ ααννααζζηηττώώ σσττηη ΣΣααλλοοννίίκκηηΦΦίίλλιιπππποουυ ΓΓρράάψψαα

IIAANNOOSS οο ΜΜεελλωωδδόόςς..Το βιβλίο έχει ως θέµα τη ζωή και το έργο τουστιχουργού Φίλιππου Γράψα. Περιγράφει τα παι-δικά και εφηβικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη,όταν ανακάλυπτε συγχρόνως ζωή και ποίηση. Tαπρώτα χρόνια της δισκογραφικής του παρουσίας,και την πορεία του µέχρι σήµερα. Την συνάντησηµε τον Μάνο Χατζηδάκι, την τόσο αποδοτική συ-νεργασία µε τον Μάριο Τόκα και στη συνέχεια µεπολλούς άλλους σηµαντικούς συνθέτες. Στιγµιό-τυπα και φωτογραφίες από Φεστιβάλ, παρουσιά-σεις δίσκων, κριτικές, κλπ. Κείµενα ανθρώπωντης τέχνης για τον ίδιο και την δουλειά του, αλλάκαι κείµενα του ίδιου για σπουδαίους φίλους πουαπέκτησε µέσα σ’ αυτά τα χρόνια, πλουτίζονταςτη ζωή του. Στο βιβλίο υπάρχουν επίσης και ανέκ-δοτοι στίχοι του.

Επιµέλεια : Μ.Φ.


ΠΠάάρρββααςς,, ΆΆγγοοννηη ΓΓρρααµµµµήή ((ννττοοκκιιµµααννττέέρρ))ΣΣκκηηνν.. ΓΓεερράάσσιιµµοοςς ΡΡήήγγααςς,,

ΜΜοουυσσιικκήή :: ΝΝίίκκοοςς ΚΚυυπποουυρργγόόςςΗ ταινία σκιαγραφεί την καθηµερινότητα µιας οι-κογένειας που κατοικεί στην Χώρα της Αµοργού.Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο ∆ηµήτρηςΓιαννακός, γνωστός και σαν Πάρβας.Τέσσερις εποχές στην Χώρα της Αµοργού. Χει-µώνας Πρώτες εικόνες από την χιονισµένηΧώρα της Αµοργού. ΟΠάρβας όπως κάθεµέρα ξυπνά στις5και30 το πρωί και πη-γαίνει να ανοίξει το κα-φενείο του. Πρώτοςπελάτης ο ΓεράσιµοςΣιµιγδαλάς, βόσκοςτης Χώρας που φθάνειστο καφενείο λίγο αρ-γότερα. Ακολουθούν η Φλώρα, η Ντίνα και σιγά-σιγά η µέρα ξεκινά. Αργότερα, ο Πάρβαςκατεβαίνει στα περγαλίδια του και καλλιεργεί τοµικρό κοµµάτι γης που του ανήκει. Η Φλώρα καιη Ντίνα µένουν στο καφενείο.Άνοιξη Λίγες µέρες µετά το Πάσχα ο ∆ηµήτρηςΓιαννακός µένει στο κρεβάτι. Το καφενείο ανα-λαµβάνουν η Φλώρα και η Ντίνα. Οι µέρες περ-νούν και ο Πάρβας παραµένει στο κρεβάτι. Ηκαθηµερινότητα του καφενείου συνεχίζεται κα-νονικά.Καλοκαίρι Ο Πάρβας πεθαίνει στις 29 Ιουνίουτου 2006. Τελευταίος που τον επισκέπτεται οΓεράσιµος Σιµιγδαλάς. Την άλλη µέρα η Φλώραανοίγει το καφενείο στις 5και45 το πρωί. Λίγοπιο µετά έρχεται η Ντίνα. Η Φλώρα και η Ντίναέχουνε το φέρσιµο των βράχων της άγονηςγραµµής που δέχονται τον άνεµο και τα κύµατακαι µέσα στην αλλαγή δεν αλλάζουν. ΦθινόπωροΗ Φλώρα θα φύγει για την Νάξο, όπου θα µείνειµε την άλλη κόρη της, την Ρηνιώ, και το καφε-νείο το αναλαµβάνει η Ντίνα....Εξαιρετικη εκδοση για τα ελληνικα δεδοµενα σεντοκυµαντερ µε δυο δισκους. Στον ένα υπαρχειη ταινια και στον άλλο η µουσικη.

ΨΨυυχχήή ΒΒααθθιιάάΣΣκκηηνν:: ΠΠααννττεελλήήςς ΒΒοούύλλγγααρρηηςς,, µµεε ττοουυςς:: ΒΒααγγγγέέλληη

ΜΜοουυρρίίκκηη ,, ΘΘααννάάσσηη ΒΒέέγγγγοο ,, ΓΓιιώώρργγοο ΑΑγγγγέέλλκκοο ,,ΧΧρρήήσσττοο ΚΚααρρττέέρρηη ,, ΆΆνννναα ΠΠααρρττσσάάννηη ,, ΓΓιιώώρργγοο ΣΣυυ--

µµεεωωννίίδδηη ,, ΒΒιικκττώώρριιαα ΧΧααρρααλλααµµππίίδδοουυ ,, ΜΜάάρριιοοΠΠοοννττίίκκαα ,, ΜΜίίλλττοο ΠΠοολλυυββίίοουυ ,, ΊΊαανν ΡΡόόµµππεερρττσσοονν ,,ΒΒαασσίίλληη ΝΝααννάάκκηη ,, ΑΑλλεεξξάάννδδρραα ΚΚααζζάάζζοουυ ,, ΚΚλλέέαα

ΣΣααµµάάνντταα ,, ΓΓιιώώρργγοο ΤΤζζώώρρττζζηη ,, ΙΙοούύλλιιοο ΤΤζζιιάάτταα ,, ΑΑρρ--γγυυρρώώ ΑΑπποοσσττοολλίίδδηη

Η «ΨΥΧΗ ΒΑΘΙΑ» είναι φόρος τιµής στα σπατα-ληµένα νιάτα & στις δύο πλευρές του λόφου, κα-τάθεση µνήµης και σεβασµού για τα χιλιάδεςανώνυµα θύµατα ενός ολέθριου πολέµου πουδεν ανέδειξε νικητή γιατί ηττήθηκε όλη η Ελ-λάδα.1949 3η χρονιά του Εµφυλίου Πολέµου.Στα βουνά της ∆υτικής Μακεδονίας µέρα καινύχτα, το αίµα κυλάει ποτάµι. ∆ύο αδέρφια, οΑνέστης 17 χρονών και ο Βλάσης 14, βρίσκον-ται σε αντίπαλα στρα-τόπεδα. Ο πατέραςτους νεκρός, η µάνατους σε στρατόπεδοαµάχων. Τσοπανό-πουλα που γνωρίζουνκαλά τα περάσµατα,χρησιµοποιούνται ωςοδηγοί, ο ένας απότον Εθνικό Στρατό καιο άλλος από τον ∆η-µοκρατικό. Μοιραία βρίσκονται µε όπλο στο χέρισε οµάδες που πολεµούν απέναντι. Ζουν τηφωτιά του πολέµου, τις µάχες, τα πρόχειρα νο-σοκοµεία, την παράλογη καθηµερινότητα τουθανάτου. Καταφέρνουν να συναντηθούν κρυφά3 φορές. Την τελευταία, ενώ οι βόµβες Ναπάλµκαίνε ανθρώπους και δάση, ο µεγάλος προσπα-θεί να πάρει τον µικρό αδερφό µαζί του. Ο Βλά-σης όµως έχει γίνει πια πολυβολητής και έχειτιµηθεί µε το παράσηµο του Γράµµου.

ΑΑννααχχωωρρήήσσεειιςς ((DDeeppaarrttuurreess aakkaa OOkkuurriibbiittoo))ΣΣκκηηνν:: YYoojjiirroo TTaakkiittaa,, µµεε ττοουυςς:: MMaassaahhiirroo MMoottookkii

TTssuuttoommuu YYaammaazzaakkii RRyyookkoo HHiirroossuueeKKaazzuukkoo YYoosshhiiyyuukkii KKiimmiikkoo YYoo TTaakkaasshhii

SSaassaannoo MMiittssuuyyoo HHoosshhiinnoo Το βραβευµένο µε Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας,αριστούργηµα του Yojiro Takita µε τις θαυµάσιεςµελωδίες του Γιαπωνέζου Joe Hisaishi (γνωστόςαπό τις συνθέσεις του για ταινίες του σπου-

δαίου Takeshi Kitano). "Ο Daigo Koyabashi, µου-σικός, µετακοµίζει στη γενέτειρα του, όταν µένειάνεργος. Εκεί, απαν-τώντας σε µια αγγελίατης τοπικής εφηµερί-δας, δεσµεύεταιχωρίς να το γνωρίζειαπό την αρχή καικρυφά από τη γυναίκατου, να προετοιµάζειτους νεκρούς για την«αναχώρησή» τουςπριν την καύση. Όταν η γυναίκα του ανακαλύ-πτει το µυστικό, ο Daigo πρέπει να διαλέξει..Μια θαυµάσια ταινία που µας διδάσκει ότι ο θά-νατος δεν είναι το τέλος αλλά µια καινούριααρχή.."

ΣΣττηη ΣΣκκιιάά ττωωνν ΤΤεεσσσσάάρρωωνν ΓΓιιγγάάννττωωνν ΣΣκκηηνν :: ΑΑλλφφρρεεννττ ΧΧίίττσσκκοοκκ ,, µµεε ττοουυςς :: ΚΚάάρριιΓΓκκρρααννττ,, ΕΕύύαα ΜΜααρρίί ΣΣεεννττ,, ΤΤζζέέιιµµςς ΜΜέέιισσοονν

∆εν θα µπορούσε να υπάρξει καλύτερος στορόλο του κυνηγηµένου από τον Κάρι Γκραντστην τέταρτη και τελευταία συνεργασία του µετον αριστοτέχνη του κινηµατογραφικού σασπένςΆλφρεντ Χίτσκοκ. Υποδύεται ένα διαφηµιστή απότο Μανχάταν που µπλέκει σ’ ένα δίκτυο κατα-σκόπων οι οποίοι τον απαγάγουν τον εµπλέκουν

σε φόνο και βρίσκεταικυνηγηµένος χωρίςκαµία ελπίδα διαφυγήςµέχρι που φτάνει να πα-λέψει για τη ζωή τουενώ αιωρείται κρεµα-σµένος στο κενό στοΌρος Ρίσµορ. Απολαύ-στε µια από τις καλύτε-ρες ταινίες θρίλερ τουΧόλυγουντ σ’ αυτή την

Αριστουργηµατική Ψηφιακά ΕπεξεργασµένηΕπανέκδοση µε Υπέροχη Επεξεργασία στην Ει-κόνα που θα σας κόψει την ανάσα σχεδόν όσοκαι το ανθρωποκυνηγητό.

ΠΠέέννττεε ΛΛεεππττάά ΠΠρριινν ττοονν ΠΠααρράάδδεειισσοο -- FFiivvee MMiinnuutteess ooff HHeeaavveenn

ΣΣκκηηνν:: OOlliivveerr HHiirrsscchhbbiieeggeell,, µµεε ττοουυςς:: LLiiaamm NNeeee--

ssoonn JJaammeess NNeessbbiitttt AAnnaammaarriiaa MMaarriinnccaaJJuulliieett CCrraawwffoorrdd NNiiaammhh CCuussaacckk CCoonnoorr MMaacc--

NNeeiillll BBaarrrryy MMccEEvvooyy Έχοντας αποσπάσει τα βραβεία Καλύτερης Σκη-νοθεσίας και "WorldCinemaScreenwriting" στοτελευταίο Φεστιβάλ του Sundance, η νέα ταινίατου σκηνοθέτη Όλιβερ Χιρσµπίγκελ ("Το Πεί-ραµα", "Η Πτώση") είναιη αληθινή ιστορία τουΆλιστερ Λιτλ, πρώην µέ-λους της Οµάδας Εθε-λοντών Ulster τηςΒόρειας Ιρλανδίας, µεπρωταγωνιστή τον ΛίαµΝίσον. Το 1975, ο 11χρονοςΚαθολικός Τζο Γκρίφινγίνεται µάρτυρας τηςδολοφονίας συγγενικού του προσώπου από ένανέο µέλος της Οµάδας Εθελοντών Ulster, τονΆλιστερ Λιτλ. Το γεγονός της δολοφονίας κατα-στρέφει τις ζωές του Τζο και της οικογένειάςτου, που δεν κατάφεραν ποτέ να συµβιβαστούνµε την ιδέα της τραγικής απώλειας του αγαπη-µένου τους προσώπου. Τι θα µπορούσε όµως νασυµβεί αν τελικά, µετά από χρόνια, ο Τζο και οδολοφόνος του αδερφού του, έρχονταν αντιµέ-τωποι;

Πρoτείνει oAντώνης

Σπανoυδάκης

Τ ι δούµε κα ι τ ι θα ακούσουµε στα Χαν ιάΤ ι δούµε κα ι τ ι θα ακούσουµε στα Χαν ιά

ΜΜεεσσαα σσεε µµιιαα κκαατταασστταασσηη ααππόόλλυυττοουυ ππααννιικκοούύ κκααιι όόππωωςς ττηη χχααρραακκττήήρριισσεε οο υυπποουυρργγόόςς ««ΤΤιιττααννιικκοούύ»»,, πποορρεεύύεεττααιι ηηχχώώρραα,, σσττιιςς σσυυµµππλληηγγάάδδεεςς ττωωνν σσππρρεεννττ,, ττωωνν κκεερρδδοοσσκκόόππωωνν κκααιι σσττηηνν ααββεεββααιιόόττηητταα ττοουυ χχρρέέοουυςς κκααιι ττοουυ εεξξωωττεερριι--κκοούύ δδααννεειισσµµοούύ !!!! ΤΤώώρραα ττιιςς ππττααίίεειι …… µµηηνν τταα ξξααννααλλέέµµεε …… οοιι ίίδδιιοοιι ββοουυλλιιάάζζοουυνν ττοο κκααρράάββιι,, οοιι ίίδδιιοοιι κκλλααίίγγοοννττααιι κκααιιοοιι ίίδδιιοοιι ππααρροουυσσιιάάζζοοννττααιι σσαανν σσωωττήήρρεεςς !!!! ΠΠάάννττωωςς ππρρέέππεειι νναα ππααρρααδδεεχχττοούύµµεε όόττιι εείίννααιι ««γγααττόόννιιαα»» ααφφοουυ κκααττααφφέέρρ--ννοουυνν κκααιι ξξααννααεεκκλλέέγγοοννττααιι ππάάννωω ααπποο 3355 χχρρόόννιιαα !!!!!!

Τώρα µε το αζηµίωτο θα πείτε … αλλαεκει είναι το κόλπο … σου δίνω µουδίνεις, όλα καλα και πάµε για φούντο

όλοι µαζι !!!Πάµε στα µουσικά της πόλης και όχι µόνο.Μέσα στο Γενάρη πολλες ήταν οι ζωντανέςεµφανίσεις και σταθερή η κατάσταση σταµαγαζιά µε ζωντανή µουσική, ιδιαιτέρως

στα µικρά !!Η ΝΝααττάάσσαα ΜΜπποοφφίί--λλιιοουυ ήταν στηνΟΚΤΑΒΑ για µία εµ-φάνιση στις 16 Γε-νάρη, µε ένα

6µελές σχήµα, σε ένα όµορφο ρεπερτόριοµε µπαλλάντες, έντεχνα έως και ροκ. Μίααπό τις νέες ελπιδοφόρες νέες παρου-σίες στο ελληνικό τραγούδι που όµως δενπροωθείται όσο θα πρεπε και στο λάϊβ τηςοποίας στην πόλη µας έγινε το αδιαχώρητο!! Ο ΜΜππάάµµππηηςς ΣΣττόόκκααςς έκανε µία περιοδείαστην Κρήτη και ήταν στην πόλη µας στις 25Γενάρη στα ΜΑΥΡΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ σε έναλάϊβ που είχε µεγάλη επιτυχία !!Ο ΓΓιιώώρργγοοςς ΞΞυυλλοούύρρηηςς (ΨΨααρροογγιιώώρργγηηςς) µε τοσυγκρότηµα του, έπαιξαν στο χορό τηςΈνωσης Σφακιανών στο ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ στις22 Γενάρη.Το καινούριο σχήµα «ΚΚΥΥΚΚΛΛΟΟΣΣ» του ΓιάννηΜελαµπιανάκη και της ∆ήµητρας Λιγοψυ-χάκη, έκαναν δύο εµφανίσεις στις 4 ΕΠΟ-ΧΕΣ, στο παλιό λιµάνι.Το σχήµα ΝΝΟΟΤΤΙΙΟΟΣΣ ΑΑΝΝΕΕΜΜΟΟΣΣ της ΜαριάναςΖορµπά και του Μανώλη Μανουσέλη, έπαι-ξαν στο Α∆ΕΣΠΟΤΟ στςι 30 Γενάρη, σε µιαεµφάνιση µε µεγάλη επιτυχία !!Στη ΜΜΙΙΚΚΡΡΗΗ ΣΣΚΚΗΗΝΝΗΗ, κάθε ∆ευτερά εµφανί-ζεται ένα σχήµα σε έντεχνο ελληνικό ρε-

περτόριο, µε τους : Τάσο Ψαλλιδάκη, Ευρι-πίδη Σταµατίου, Τάκη ∆ηµητρόπουλο, Βιρ-γινία Μελιγκουνάκη και Μαρίνα Κοσµαδάκη,σε µουσική επιµέλεια Παύλου Μπαϊλάκη. Ηδηακούµε καλα σχόλια και έχουν µεγάλη απή-χηση !!

Ενα νέο µουσικό σχήµα έχει δηµιουργηθείστα Χανιά. Έχουν κάνει την παρουσία τουςεδώ και λίγους µήνες και εµφανίζονται στηµουσική σκηνή REINA στην οδό Υψηλαντών,το όνοµα τους είναι, ΝΝΟΟΣΣΤΤΩΩ∆∆ΙΙΑΑ και το ρε-περτόριο τους είναι ελληνικό ροκ, έντεχνοκαι δικά τους τραγούδια. Το συγκρότηµα απο-τελούν οι : Μιχάλης Παπαδάκης βιολί, τρα-γούδι, Αφροδίτη Ράπτη τραγούδι, ΒαγγέληςΓιαννιτσουδάκης κιθάρα, λαούτο, µπουζούκι,Νίκος Καστρινάκης µπάσσο, πλήκτρα καιΓιώργος Γεωργιλάς ντραµς, κρουστά. Παί-ζουν στο REINA κάθε Τετάρτη και από ότιακούµε και βλέπουµε στο facebook, πάνεπολύ καλά !!

Στο µεζεδάδικο ΠΠΛΛΑΑΤΤΑΑΝΝΟΟΣΣ στην πλατεία τηςΣπλάντζιας, ξεκίνησε να παίζει ρεµπέτικα οΝίκος Μανιάς, απο Τετάρτη έως Σάββατο.Στην παραδοσιακή εξοχική ταβέρνα ΑΑ∆∆ΡΡΑΑΧΧΤΤΙΙξεκίνησαν κάθε Σάββατο να παίζουν ρεµπέ-τικα και λαϊκά οι : Γιάννης Κρασσάκης- µπου-ζούκι, τραγούδι, Γιώργος Σωµατόπουλος–τραγούδι και ∆ηµήτρης Μαρκουλάκης – κι-θάρα.Στην καινούρια ταβέρνα ΚΚΡΡΗΗΤΤΙΙΚΚΟΟ ΚΚΟΟΝΝΑΑΚΚΙΙ,στο χώρο του παλιού DA LUZ, ξεκίνησε κάθεΠαρασκευή και Σάββατο, το λαϊκό συγκρό-τηµα του Μανώλη Φαραγγιτάκη µε τον Μα-νώλη Μπενιουδάκη µπουζούκι και το Γιάννη∆ενδρή αρµόνιο.Πολλα κρητικά σχήµατα εµφανίστηκαν αυτό

το µήνα στην πόλη, στις γνωστες κρητικέςµουσικές σκηνες αλλα και σε γνωστα CLUB,CAF και ρέστωραν που τολµούν τις αλλαγές!! Ο Νεκτάριος και ο Ευτύχης Κωστάκηςέπαιξαν στο MIST, ο Κυριάκος Σταυριανου-δάκης στα ΤΑΜΠΑΚΑΡΙΑ, ο Μανώλης Κοντα-ρός στα ΜΑΥΡΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ, ο ∆ηµήτρηςΒακάκης στα ΤΑΜΠΑΚΑΡΙΑ και ο Ηλίας Χο-ρευτάκης στην ΠΡΟΒΑ.Τα φετινά βραβεία GGRRAAMMMMYY’’SS δόθηκαν στις31 Γενάρη σε µια φαντασµαγορική τελετήστο LA. Η Beyonce σάρωσε τα βραβεία, όπωςεπίσης η κάντρυ πιτσιρίκα τραγουδίστριαTaylor Swift !! Καλα πήγαν και οι Black EyedPeas, ενώ η Lady Gaga µπορει να πήρε λίγαβραβεία, αλλά έκλεψε την παράσταση µε τηνεκπληκτική της εµφάνιση µε τον Elton John !!Ενα νέο διαδικτυακό περιοδικό για τη µου-σική, τα πολιτιστικά, τα καλλιτεχνικά και όχιµόνο, ξεκίνησε την παρουσία του στο ίντερ-νετ, µε τον τίτλο ΧΧΑΑΝΝΙΙΑΑ ννύύχχτταα κκααιι µµέέρραα !!!! Πε-ριέχει τη µουσική κίνηση της πόλης, τακαλλιτεχνικά δρώµενα της πόλης, τουΝοµού και της Κρήτης, αλλά και γενικότε-ρες πληροφορίες, σχόλια, φωτογραφίες,βίντεο, µουσική κλπ !! Στην πορεία θα εµ-πλουτισθεί µε άρθρα, σχόλια και κείµεναγνωστών Χανιωτών και αρθρογράφων ενώπαρέχεται χώρος για διαφήµιση επιχειρή-σεων !!

ΠΠΡΡΟΟΤΤΑΑΣΣΕΕΙΙΣΣ∆ΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΣοοφφίίαα ΝΝεεωωχχωωρρίίττοουυ :: ΤΤοο χχααµµόόγγεελλοο ττηηςς θθάάλλαασσσσααςς

Η Σοφία Νεοχωρίτου είναι µια εξαίρετη

τραγουδίστρια του παραδοσιακού και ανα-τολίτικου τραγουδιού και κυκλοφόρησε τονπρωτο της προσωπικό δίσκο στα 2005.Εµεις τον ανακαλύψαµε µόλις τώρα, αλλάείναι ένα πραγµατικό απόκτηµα !! Περιέχει 15 παραδοσιακά τραγούδια µεκύριο άξονα τις περιοχές του Αιγαίου. Τηνεπιµέλεια έχει κάνει ο βιολίστας Νίκος Οι-κονοµίδης και η έκδοση είναι από την εται-ρία ΚΚέέρροοςς. Εκπληξη αποτελεί το τραγούδι«Πετροπέρδικα» που ηχογραφείται γιαπρώτη φορά. Τα τραγούδια: Σηλυβρια-νός,Θερµιώτικος,Συριανός,Μπάλος,Μπα-λ α ρ ι σ τ ό ς , Τ σ α µ π ο ύ ν α , Π α λ ι ό ςΖεϊµπέκικος,Πονεµένη καρδιά,Τη θάλασσατη γαλανή,Πετροπέρδικα,Μελαχροινό,Σ’ορκίζοµαι στο κύµα,Σούστα,Όπα- Όπα, Πά-τηµα.

ΜΜάάρριιοοςς ΠΠααππααδδέέααςς :: ΜΜεε έένναα ααµµαανν κκιι έένναα σσααννττοούύρριι

Και αυτος ο δίσκος είναι από την Kerosmusic του Νίκου Οικονοµίδη και περιέχειπαραδοσιακά και σµυρνέϊκα τραγούδια καισκοπους, µε το σαντούρι και τη φωνή τουΜάριου Παπαδέα. Ο Μάριος θεωρείται φτα-σµένος πια καλλιτέχνης και ο προσωπικόςτου ήχος είναι διακριτός και ιδιαίτεροςαφου προτιµάει να έχει τον αυθορµητισµότου ερασιτέχνη µουσικού και την έµπνευσητης στιγµής, παρα το λόγιο ύφος και τηνωδειακή εκφορά της αποστήθισης !! Ακού-στε τα : Ξύλα, Μπρακ µανέ, Κοντραµπατζή-δες, Μαχαίρια κ.α.

Γράφει oΓιώργος

Βαβουλές


ΜΜααρρίίαα ΜΜααρρααγγκκοουυδδάάκκηη ««ΤΤοο πποορρττρρέέττοο ττοουυ ΧΧααννιιώώττιικκοουυ ΛΛιιµµααννιιοούύ κκααιι άάλλλλαα πποορρττρρέέτταα»»

ΈΈκκθθεεσσηη ζζωωγγρρααφφιικκήήςς ττηηςς ΜΜααρρίίααςς ΜΜααρρααγγκκοουυδδάάκκηη λλεειιττοουυρργγεείί ααππόό ττιιςς 2200 ΦΦεεββρροουυααρρίίοουυ σσττηηνν ααίί--θθοουυσσαα ττέέχχννηηςς ΒΒ.. ΜΜυυλλωωννοογγιιάάννννηη ((ΧΧααρρ.. ΤΤρριικκοούύππηη 1144)) σστταα ΧΧααννιιάά..

Πρόκειται για µια νέα σηµαντική ζωγράφο, η οποία ενδιαφέρεται κυρίως για την ρεαλιστικήεικόνα είτε αυτή έχει να κάνει µε τη φύση είτε µε την καθηµερινότητα είτε µε το πορ-τρέτο. Η ενότητα των έργων που παρουσιάζεται στην έκθεση µε τίτλο «Το πορτρέτο

του Χανιώτικου Λιµανιού και άλλα πορτρέτα», χωρίζεται σε δύο µέρη. Το πρώτο αφορά στηνζωγραφική του Χανιώτικου λιµανιού, του οποίου η απόδοση δεν βασίζεται στην πρωτοτυπία τηςσύνθεσης αλλά στα καθαρά ζωγραφικά µέσα που τα χειρίζεται µε άνεση η ζωγράφος και αρκείένα βλέµµα για να αποκαλυφθεί η αλήθεια της ζωγραφικής της. Η Μαρία Μαραγκουδάκη επι-διώκει µια έντιµη ζωγραφική, χαµηλόφωνη χωρίς κραυγαλέες εξάρσεις.Το δεύτερο µέρος της έκθεσης αποτελείται από έργα µε ανθρώπινες µορφές που αποδί-δονται σε κλειστούς χώρους πραγµατικούς ή φανταστικούς και η καλλιτέχνης παρασύρει τοθεατή στο δικό της κόσµο. Εικονογραφεί διαπροσωπικές στιγµές φορτισµένες από συναι-σθήµατα και καλεί το θεατή να γίνει κοινωνός προσωπικών υποθέσεων που στη ουσία είναικαθολικά συναισθήµατα. Στα έργα εµπεριέχονται πολλά και διαφορετικά στοιχεία, γεµάτα έν-ταση που αποκαλύπτουν µια προσωπική πορεία µε αρχή την δυτικοευρωπαϊκή ζωγραφική.Η Μαρία Μαραγκουδάκη γεννήθηκε στα Χανιά. Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ Αθηνών µεκαθηγητή τον ∆. Μυταρά. Αποφοίτησε µε άριστα. Παράλληλα παρακολούθησε µαθήµατα σκη-νογραφίας µε καθηγητή τον Γ. Ζιάκα και µαθήµατα νωπογραφίας και τεχνικής των φορητών ει-κόνων στο εργαστήριο του Γ. Ξυνόπουλου. Με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. παρακολούθησε µαθήµαταστην Ecole Nationale Supériere des Beaux-Arts στο Παρίσι στο εργαστήριο του Carron. Έχει ερ-γασθεί ως βοηθός σκηνογράφου µε τον ∆ηµήτρη Μυταρά για το Θέατρο τέχνης. Το 2005 ολο-κλήρωσε επίσης µε άριστα τις µεταπτυχιακές της σπουδές στην Φιλοσοφική Σχολή τουΠανεπιστηµίου Αθηνών στο τµήµα Βυζαντινής Αρχαιολογίας. Η έκθεση στην αίθουσα τέχνηςΒ. Μυλωνογιάννη είναι η Τρίτη ατοµική της ενώ έχει λάβει µέρος σε πολλές οµαδικές εκθέ-σεις. Έργα της υπάρχουν τόσο σε ιδιωτικές συλλογές όσο και σε µουσεία.Η έκθεση θα διαρκέσει έως 13 Μαρτίου.

ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

H ποιότητα στην θέρµανση και στον κλιµατισµό


Συνήθως δεν παρουσιάζουµε δίσκους που πε-ριέχουν τραγούδια σε δεύτερη εκτέλεση, θα κά-νουµε όµως µια εξαίρεση µ’ ένα πολύ καλόδίσκο µιας µεγάλης τραγουδίστριας, ο οποίοςπάντως, όταν κυκλοφόρησε πριν από περίπουδέκα χρόνια, δεν προβλήθηκε και δεν ακούστηκεόσο θα του άξιζε. Ο δίσκος «Ψίθυροι» περιλαµβάνει δώδεκα αγα-πηµένα τραγούδια που ακούγονται σε µια λιτή εκ-δοχή, χωρίς ορχήστρες, χωρίς ηλεκτρικούςήχους, χωρίς τεχνολογική υποστήριξη. Τραγού-δια ερµηνευµένα από τη Χάρη Αλεξίου απλά, µετη συνοδεία µόνο της κιθάρας του Χρήστου Περ-τσινίδη και του πιάνου του Χάρη Ανδρεάδη (καιένα διακριτικό ακορντεόν σε ένα µόνο τραγούδι).Ο δίσκος προέκυψε απότην ιδέα µιας καλοκαιρινήςσυναυλίας υπό το φώς τουφεγγαριού που όµως τελικάδεν έγινε αφού ο αρχαι-ολογικός χώρος κάτω απότον ναό του Ποσειδώνα στοΣούνιο κρίθηκε ακατάλλη-λος. Η επιθυµία και το συ-ναίσθηµα όµωςπαρέµειναν και οδήγησαντην τραγουδίστρια στηναπόφαση να υλοποιήσει τηνέµπνευση αυτή δισκογραφικά. Επέλεξε 12 τρα-γούδια που αγαπά αλλά ποτέ δεν είχε ως τότεδισκογραφήσει και τα παρουσιάσε µε ροµαντι-σµό και ευαισθησία. «Τραγουδίστρια του ενστί-κτου πάνω από όλα και από µια γενιά που έβγαλεκορυφαίους ερµηνευτές, η Αλεξίου παίρνει λόγιακαι νότες, τα περνά µέσα από το προσωπικό τηςφίλτρο και τα εκτοξεύει, κυριαρχώντας απόλυταστο λυγµό ή τις τζαλκάντζες, στέλνοντας τα βέληαπευθείας στα συναισθήµατα του ακροατή καικαταθέτοντας ένα δίσκο χαµηλών τόνων, αυ-στηρά για µοναχική ακρόαση». 1 Τα τραγούδια ακούγονται πραγµατικά σαν ψίθυ-ροι καθώς η κιθάρα και το πιάνο µοιάζουν ναακούν τη φωνή παρά να την κατευθύνουν. Τα τραγούδια του δίσκου καλύπτουν επτά δε-καετίες του ελληνικού τραγουδιού από το «Ζη-τάτε να σας πω» του Αττίκ µέχρι την «Μικρήπατρίδα» του Γ. Ανδρέου. Αν και από διαφορετι-κές εποχές και εντελώς διαφορετικού µουσικούκλίµατος στην πρώτη τους εκτέλεση, ο δίσκος«Ψίθυροι» έχει συνοχή που οφείλεται κυρίωςστην ενιαία ενορχήστρωση και την ίδια την ερµη-νεία της Χ, Αλεξίου. Ενδιαφέρουσα είναι ηάποψη για το δίσκο της Σ. Μάλφα: «Η φωνή προ-σθέτει τη γυναικεία ευαισθησία σε τραγούδιαπου ξεπήδησαν κατευθείαν από την ψυχή αν-τρών. Μειονεκτήµατα µπορεί ίσως κάποιος ναθεωρήσει την έλλειψη εκπλήξεων και φρεσκά-δας, κάτι όµως που αποκλείστηκε εξ' αρχής απότην επιλογή της συνοδείας, που θα έπρεπε λο-

γικά να σέβεται τους "ψιθύρους", να λειτουργείως βραδινή παρεϊστικη συντροφιά».2Για να δούµε λοιπόν τα

τραγούδια του δίσκουαυτού:

01 Αγαπάω και αδιαφορώ02 Μικρή πατρίδα03 Μη τον ρώτας τον ουρανό04 Πάρε µε 05 Ένα αστέρι πέφτει - πέφτει06 Πάτωµα07 Η πιο µεγάλη ώρα08 Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω09 Το αγριολούλουδο

10 Πάρε τα χνάρια µου11 Μη κουραστείς να µ' αγα-πάς12 Ζητάτε να σας πω

Κορυφαίες στιγµές του δίσκουείναι, κατά τη γνώµη µου το«Πάτωµα» του Σ. Κραουνάκηκαι τα δύο τραγούδια που είχεπρωτοερµηνεύσει ο Στ. Κα-ζαντζίδης: Ειδικά το «Πάρε ταχνάρια µου» πραγµατικά ανα-γεννιέται σε µία τελείως δια-

φορετική προσέγγιση και συγκινεί µε τηναµεσότητά του. Πολύ καλά – αν και ακουσµέναπια σε πολλές εκτελέσεις- και η «Μικρή πα-τρίδα» του Γ. Ανδρέου και το «Μην το ρωτάς τονουρανό» του Μ. Χατζιδάκι.Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 2000 από την Univer-sal. Η κασετίνα του cd είναι κι αυτή ιδιαίτεραπροσεγµένη. Περιέχει τους στίχους από όλα τατραγούδια και κάποια σύντοµα ιστορικά στοιχεία.Με το δίσκο αυτό η Χ. Αλεξίου κλείνει τον κύκλοτης στη συγκεκριµένη εταιρεία και αρχίζει πια ναεκδίδει τους δίσκους της µε τη δική της «ετι-κέτα» της Εστίας. Την ίδια χρονιά λοιπόν κυκλο-φόρησε και το «Παράξενο φως» και ίσως αυτόςνα είναι ο λόγος που οι «Ψίθυροι» δεν προβλή-θηκαν ιδιαίτερα. Το δίσκο η ερµηνεύτρια τοναφιερώνει «στους φίλους που έχουν ακόµα δίπλαστο κρεβάτι τους ένα ραδιοφωνάκι, που τουςπαίρνει ο ύπνος φορώντας τα ακουστικά τουγουόκµαν, που δεν αποχωρίζονται ποτέ µία αγα-πηµένη κασέτα, όσο ταλαιπωρηµένη και ανείναι».

11.. ΜΜίίλλττοουυ ΣΣααλλββααρρλλήή:: ππααρροουυσσίίαασσηη ττοουυ δδίίσσκκοουυ σσττννιισσττοοσσεελλίίδδαα hhttttpp::////wwwwww..ffrreeeewweebbss..ccoomm//aalleexxiioouudd--iissccss22//ddiisscc2277..hhttmm 22.. ΣΣωωττηηρρίίαα ΜΜάάλλφφαα:: ππααρροουυσσίίαασσηη ττοουυ δδίίσσκκοουυ σσττηηννιισσττοοσσεελλίίδδαα hhttttpp::////wwwwww..aavvooppoolliiss..ggrr//ggrreevviieewwss//ddee--ffaauulltt..aasspp??IIDD==229911

Γράφειo Γιώργoς

Tσίµας

ΣTHN APXH TOY TPAΓOY∆IOY

ΧΧΑΑΡΡΙΙΣΣ ΑΑΛΛΕΕΞΞΙΙΟΟΥΥ ΨΨΙΙΘΘΥΥΡΡΟΟΙΙ

ΛΛέέεειι ηη ζζωωήήΓΓιιώώρργγοοςς ΑΑλλττήήςςΜΜεεττρροοννόόµµοοςς

Ο δεξιοτέχνης του µπουζουκιού Γιώρ-γος Αλτής είναι γνωστός τόσο ωςµουσικός και δηµιουργός(µέλος τουκουαρτέτου µπουζουκιών «Ραστ»),όσο κι ως συγγραφέας κι ερευνητής(βλ. το βιβλίο του «Οκτώ λαϊκά πορ-τραίτα», αλλά και τη µόνιµη στήλη του«Πίσω από τα όργανα», στο «Μετρο-νόµο», όπου παρουσιάζει και τιµάτους οργανοπαίχτες). «Λέει η ζωή» είναι ο τίτλος της προσωπικής δισκογραφικής δουλειάς του που κυκλο-φόρησε πρόσφατα από το ΜΕΤΡΟΝΟΜΟ. Πρόκειται για ένα λαϊκό δίσκο µε 10 τραγού-δια σε στίχους του ίδιου του Αλτή και του Σπύρου Πετρέλλη και 2 οργανικά. Τα κοµµάτιαερµηνεύουν τέσσερις νέες δισκογραφικά γυναικείες φωνές, η Φωτεινή Βελεσιώτου, ηΜαρία Κώτη, η Άννα Καραγεωργιάδου κι η Μαριλένα, αλλά κι ο ίδιος ο δηµιουργόςτους.Όπως γράφει ο Γιώργος Αλτής στο σηµείωµά του στο ένθετο του cd : «… ο στόχος ήταντραγούδια για την παρέα … τραγούδια που να περιέχουν τον αυθορµητισµό του γλεν-τιού … κάποια απ’ αυτά αλά παλαιά, παίχτηκαν σε κοινό όλο τον προηγούµενο χειµώνακαι διαγράφουν ήδη την πορεία τους». Κι έτσι είναι, έχουµε, δηλαδή, να κάνουµε µε κοµ-µάτια που, µελωδικά, ενορχηστρωτικά, αλλά κι ερµηνευτικά, µας έρχονται από την πα-ράδοση του λαϊκού τραγουδιού των περασµένων δεκαετιών. Ακόµα κι η ενορχήστρωσήτους είναι, αλά παλαιά, λιτή. Εξαίρεση, κατά τη γνώµη µου, αποτελούν οι στίχοι, οιοποίοι, ενώ είναι καλοί και λένε πράγµατα, δεν έχουν την αµεσότητα – εκτός κάποιωνεξαιρέσεων – του λαϊκού στίχου. Οι τέσσερις γυναικείες φωνές είναι καλές κι υπηρετούν σωστά τα τραγούδια. Η ΦωτεινήΒελεσιώτου είναι, σαφώς, µια φωνή από τα παλιά κι η Μαρία Κώτη, αν και δεν µε έπεισεστον αµανέ, µου άρεσε στα «Η δύση κι η ανατολή»(στο Νο 6) και «Τα αποµεινάρια».Αυτή όµως που τράβηξε την προσοχή µου περισσότερο, ήταν η Μαριλένα, µε τη φρε-σκάδα και το ωραίο χρώµα της φωνής της, καθώς και την ερµηνευτική τοποθέτησή τηςστη θεµατολογία αυτού του είδους τραγουδιών. Πάντως, µου έλειψε κι η συµµετοχήµιας µεγάλης, από κάθε άποψη, φωνής, που θα έδινε άλλη ερµηνευτική βαρύτητα στηνόλη δουλειά. Να δίνουµε ευκαιρίες στις φωνές της “επόµενης µέρας”, αλλά να πα-τάµε στο σήµερα και να µην µας διαφεύγει το χτες.Ο δίσκος γενικά µου άρεσε και, µε την ευκαιρία, να δώσω τα συγχαρητήριά µου, για άλληµια φορά, στο «Μετρονόµο», για τις “χειροποίητες”, µε µεράκι, εκδόσεις του. Ωραίοικαι ταιριαστοί µε το περιεχόµενο είναι οι πίνακες του ζωγράφου Τάκη Σιδέρη, στο εξώ-φυλλο και το ένθετο, άλλη µια πτυχή που δίνει ένα άρωµα απ’ τα παλιά στο δίσκο.

Τώρα, για να περάσουµε και στα τραγούδια, υπάρχουν αρκετά όµορφα κοµµάτια, προ-σωπικά ξεχώρισα τα : «Γη του ονείρου», «Η δύση κι η ανατολή»(το Νο 6), «Τα οµόλογακι οι µετοχές», «Ο άνθρωπος κι ο πόνος του» και «Τα αποµεινάρια». Θα ήθελα όµως,στο σηµείο αυτό, να κάνω λίγο το “δικηγόρο του διαβόλου”. Καλό και άγιο είναι γιαµένα το υλικό, αλλά εγώ που είµαι 40+ έχω µεγαλώσει µ’ αυτά τα τραγούδια και µουαποτελούν βίωµα, οπότε τα βλέπω και συναισθηµατικά τα πράγµατα. Η νέα όµως δυ-ναµική γενιά των ακροατών(15-30) νοµίζω πως τα βλέπει αλλιώς και ζητά έναν σύγ-χρονο λαϊκό ήχο που να µιλάει, µουσικά & στιχουργικά τη γλώσσα της. Και σύγχρονοςήχος δεν σηµαίνει πάντα κακός και λαϊκοπόπ, γιατί, όλα, εν τέλει, είναι θέµα γνώσηςκι αισθητικής. Τελειώνοντας, µετά απ’ την παραπάνω, προς συζήτηση, παρατήρησή µου, θα συνόψιζα,ότι, η τοποθέτηση του δίσκου, είναι, πάντως, έντιµη και ξεκάθαρη, όπως το δηλώνουνκι οι στίχοι του : «θα πάω στην ανατολή / και θα σου ρίξω µαύρο». Όσοι λοιπόν αισθά-νεστε εγγύτερα, όχι δυτικά, αλλά ανατολικά, µη ρίξετε µαύρο στο δίσκο του ΓιώργουΑλτή, αλλά ψηφίστε τον! ∆εν θα πάει χαµένη η ψήφος σας!

ΚΚεείίµµεεννοο:: ΤΤάάσσοοςς ΠΠ.. ΚΚααρρααννττήήςς ΣΣυυννεερργγαασσίίαα :: hhttttpp::////wwwwww..ee--oorrffeeaass..ggrr

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ


∆∆οοµµηηµµέένναα ββρρωωµµόόλλοογγαα

Μετά από διαµάχες µε αυξοµειούµενη ένταση που κράτησαν πάνω από 20 αιώνεςκαι µε ιδιαίτερη ένταση από τα τέλη του 19ου µέχρι το 1977 καθιερώθηκε ως επί-σηµη γλώσσα της Ελλάδας η δηµοτική. Το ίδιο το σύνταγµα «δηµοτικοποιήθηκε»

µόλις το 1986.

Γιατί να υπάρχει νόµος να λέει ποια γλώσσα πρέπει να µιλάµε; Μα για το λόγο που υπάρ-χουν γενικότερα οι νόµοι (τουλάχιστον στη θεωρία): να προστατεύουν τον αδύνατο. Κάθεεξουσία διαµορφώνει ένα σύµπλεγµα όρων, διατυπώσεων, και κανόνες χρήσης τους πουείναι ξένοι για τους µη µετέχοντες, τους απέξω. Αυτοί έχουν την ανάγκη των ορισµένωναπό τη σχετική εξουσία διαµεσολαβητών για να καταλάβουν, να µετέχουν, να έχουν τη δυ-νατότητα χρήσης, πρόσβασης...

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Ελλάδας µετά τον εµφύλιο καιµε αποκορύφωµα τη χούντα. Κράτος, δικαστήρια, εκκλησία, στρατός,νοσοκοµεία, πανεπιστήµια, µιλούσαν µια γλώσσα που για τον κόσµοήταν ξένη. Λέξεις ηχούσαν παρόµοια αλλά νόηµα δεν έβγαινε. Πολ-λές κωµωδίες γεννήθηκαν τότε βασισµένες σε αυτή την αντίφαση.Τώρα βέβαια µας έµειναν τα καλαµπούρια αλλά τότε το βάσανο για τον

απλό κόσµο ήταν µέγα. Συναλλαγή µε την εξουσία σήµαινε «σκάσε και κάνε ότι σου λέµεγιατί δεν καταλαβαίνεις» ή τις υπηρεσίες ενός ακριβοπληρωµένου διαµεσολαβητή.

Η ανακούφιση που ένιωσε ο κόσµος ήταν µόνο προσωρινή. Κάποιοι δεν συµµορφώθηκανποτέ. Πρώτη και καλύτερη η ορθόδοξη εκκλησία: θεωρώντας την παράδοση όχι ως πηγήπου µπορεί να αντλήσει και να πιεί ο καθένας, αλλά ως κάστρο το οποίο προστατεύει τηνεξουσία της, η εκκλησία διατήρησε τις χείριστες σχέσεις που ανέκαθεν είχε µε τη λαϊκήγλώσσα. ∆εν µπορεί ο καθένας να ξέρει τι είπε ο θεούλης, ο χριστούλης ή ο οποιοσδήποτεάγιος. Ο παπάς - διαµεσολαβητής είναι ο µόνος που ξέρει. Και µόνο που σκέφτοµαι µετά-φραση της Αγίας Γραφής στη δηµοτική θα πρέπει να ετοιµάζω τις βαλίτσες µου για την κό-λαση.

Ειρήσθω εν παρόδω στο ανεξίθρησκο και στη δηµοτική σύνταγµά µας αµέσως κάτω από τοντίτλο (Σύνταγµα της Ελλάδας) ακολουθεί η πρόταση: «Εις το όνοµα της Αγίας και Οµοου-σίου και Αδιαιρέτου Τριάδος»...Στο ίδιο θέµα πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζει και το εντελώς άχρηστο άρθρο 3 καθώς καιτα προβλεπόµενα στο άρθρο 18.

Φυσικά και στον ελληνικό στρατό (και τα θυγατρικά του σώµατα ασφαλείας) τα πράγµαταδεν έγιναν πολύ καλύτερα. ∆ιατηρεί σχεδόν αναλλοίωτη µια ιδιότυπη καρικατούρα ελλη-

νικής γλώσσας µε πλήθος άγνωστων λέξεων και µια εντυπωσιακή συλλογή συντοµογρα-φιών, αλλά και µια απολαυστική κατάχρηση των πιο απίθανων ελληνικούρων. Παρακο-λουθήστε οποιαδήποτε ανάλυση ενός καθηµερινού γεγονότος από εκπρόσωπο τύπου τηςαστυνοµίας: η διασκέδαση είναι εγγυηµένη.

Στην περίπτωση της ∆ικαιοσύνης η κατάσταση πήρε µια εντελώς διαφορετική τροπή. Ηγλώσσα εδώ είναι µεν (κατά κύριο λόγο) δηµοτική, αλλά αναπτυγµένη σε µια εντελώς άλληδιάσταση. Στρυφνές, ακατανόητες διατυπώσεις και ων ουκ έστιν αριθµός παραποµπώνµαζί µε µια απρόσιτη αργκό όρων διαµορφώνουν τους νόµους µας. Ποιος τολµά για έναθέµα που τον απασχολεί να καθίσει να διαβάσει τη σχετική νοµοθεσία; Άθλο θα αποτελέ-σει καν να τη βρει όχι και να τη διαβάσει.

Αν για µια στιγµή υποθέταµε ότι ο νόµος είναι δίκαιος (καλά ντε µια πλάκα είπαµε να κά-νοµε) ο αδικηµένος π.χ. εργαζόµενος και ο αδικών εργοδότης του είναι ίσοι απέναντι σεαυτόν το νόµο λέει το Κράτος. Ξεχνά να συµπληρώσει αν έχουν τον ίδιο ακριβό δικηγόρο...

Ιδιαίτερο παρακλάδι αυτής της γλώσσας που µε την ανοχή (τις ευλογίες;) της δικαιοσύνηςέχει τεράστια ανάπτυξη είναι και τα «ψιλά γράµµατα». Ένα µεγάλο µέρος της καθηµερι-νής µας τυραννίας να διαβάσοµε τα ψιλά γράµµατα στα συµβόλαια, την ασφάλειά µας, τοπροϊόν που αγοράζοµε, τα γράµµατα που «τρέχουν» κάτω από τις διαφηµίσεις στην τηλε-όραση... Όλα δηλαδή που µας την έχουν στηµένη στη γωνία για να µας πλασάρουν προϊόντακαι υπηρεσίες που τελικά όπως λένε τα ψιλά γράµµατα δεν είναι αυτό που υπόσχονται.

Φυσικά το ελληνικό Κράτος θεωρεί ότι παρέχει ισονοµία: εγώ και ο τραπεζίτης που µουπουλά το τοκογλυφικό δάνειο είµαστε ίσοι απέναντι στο νόµο. Ε, ο τραπεζίτης που έχει καικοτζάµ τράπεζα δικαιούται να προσθέσει και µερικά ψιλά γράµµατα στη σχέση µας.

∆εν είναι άµοιρο ευθυνών και µέρος των επιστηµόνων που για να διασφαλίσουν του δικότους ιερατείο διαµεσολάβησης (ενίοτε δε και να καλύψουν την άγνοιά τους) χρησιµοποι-ούν περισπούδαστους όρους θεωρώντας ότι ο κόσµος δεν έχει τη σοφία να τους τραγου-δήσει «όσο πιο καλά τα ξέρεις, τόσο πιο απλά τα λες».

Τόσο ισχυρή είναι η γλώσσα που συχνά είναι το µόνο µέσο που χρειάζεται να πειστεί κά-ποιος για ένα ψέµα. Από το «αθώο» φρεσκοκατεψυγµένο που έχει αντικαταστήσει το κα-τεψυγµένο ως το φασιστικό «παράπλευρες απώλειες» που περιγράφει τις σφαγές τωναµάχων. Από τα βαρύγδουπα «οικονοµία της αγοράς» και «υγιής ανταγωνισµός» που σεαπλή γλώσσα µεταφράζονται σε απού αρπάξει και ξεσκίσει, µέχρι το περίφηµο «ανάπτυξηµε σεβασµό στο περιβάλλον» που µεταφράζεται σε τσιµέντο µε γκαζόν. Από το (ξεχασµένοπια) «µη κρατικά µη κερδοσκοπικά πανεπιστήµια» που µεταφράζεται σε ιδιωτικά µε στόχοτο κέρδος µέχρι τις «έξυπνες βόµβες» που µια χαρά διαλύουν ανθρώπινες σάρκες καιψυχές όπως και οι χαζές.

Τα παραπάνω δεν αποτελούν έκκληση για υπεραπλούστευση. Θέλω µόνο να πω ότι ηγλώσσα χρησιµοποιείται (όπως και κάθε άλλο µέσο) από την εξουσία για να την υπηρετεί.Θυµηθείτε την επόµενη φορά που θα σας πουν για δοµηµένα οµόλογα ότι πάλι σας τα άρ-παξαν.

Γράφειo Πέτρoς

Λυµπεράκης


87,6 ΡΑ∆ΙΟ ΑΜΟΡΕ88 LOVE RADIO 88,3 VILLAGE Χανιά 282105304188,8 ΓΑΥ∆ΟΣ FM 88,9 ΚΡΗΤΕΣ89,6 SUPER FM 282105201090,1 ERA SPOR90,5 SPOR FM 282105680091 VENUS 282107470491,5 ∆ΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 282104397991,8 SKAI NEWS 282105300092,1 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ92,5 ΡΑ∆ΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 282202254592,9 ΕΡΑ1 2106009604 /693,2 ΛΑΜΨΗ FM93,5 ΡΑ∆ΙO ΕΝΤΑΣΗ93,8 ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 282104002594,4 ORIGINAL 282109911194,9 ΕΡΑ2 210606682295 ΝOΤOΣ FM 282104002595,295,5 ΡΑ∆ΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 282104024096,2 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 282107069097 ΑΝΤΕΝΝΑ ∆YΤ.ΚΡΗΤΗΣ 282105550597,4 ΡΥΘΜΟΣ 282102846697,7 STAR FM 282105070198,2 MAGIC FM 282105399498,5 SEVENTH SKY 282102013098,8 ΓΝΩΜΗ 98,9 ΧΑΝΙΑ FM 28210 3410699 LOVE RADIO99,2 ΡΑ∆ΙO ΚΡΗΤΗ 281026196299,6 SUPER RADIO 2821088370100,2 MAX FM-Sky 2821055008/9101 MRB 2821020400101,5 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734102,4 ΡΑ∆ΙO ΗΡΑΚΛΕΙO 102,7 STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243103 PLUS 103 2821053989103,5 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑ∆OΣ 2107226868104 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570104,5 SUGAR FM105 ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700105,4 PETPO FM 2821033460106 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ106,5 MUSIC BOX 2821081210 & 40690107 RADIO MELODY 2821093271107,3 Ω∆ΥΣΣΕΑΣ FM107,4 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO 107,9

ΕΕΛΛΛΛΗΗΝΝΙΙΣΣ,, τηλ. 2821051850ΑΑΤΤΤΤΙΙΚΚΟΟΝΝ,, τηλ. 2821040208ΚΚΗΗΠΠΟΟΣΣ,, τηλ. 2821056450PPAALLAACCEE,, τηλ. 2821057757

Στα

σιν

εµ

ά

τη

ς π

όλη

ς

Με απόλυτη επιτυχία πραγµατοποιήθηκε τον προηγού-µενο µήνα η διηµερίδα για τα ΜΜΕ στο χώρο του ιν-στιτούτου δηµοσιογραφίας το οποίο την άνοιξη θαανοίξει και επίσηµα τις πύλες του στα Χανιά και συγ-κεκριµένα στο χώρο του ιδρύµατος Αγία Σοφία στονΑποκόρωνα.

Ένα προσωπικό στοίχηµα του εκδότη των ΧανιώτικωνΝέων Γ Γιάννη Γαρεδάκη που υλοποιείται χάρηστο στήριγµα που του παρέχει ο Σύνδεσµος Ηµερη-σίων Περιφερειακών Εφηµερίδων.

Ένα κέντρο που µπορεί να λειτουργήσει και ως κοιτίδαανάδειξης του νέου ρόλου που µπορούν και πρέπεινα έχουν τα περιφερειακά ΜΜΕ τα επόµενα χρόνια.

Ρόλος που γίνεται ακόµα ποιος σύνθετος αλλά και ποιοσηµαντικός για τις τοπικές κοινωνίες εν όψει του

σχεδίου Καλλικράτης.Αλλαγή σελίδας…Για την ΕΡΤ λέµε που την ώρα που γράφονται αυτές οι

γραµµές «βρήκε» τον νέο πρόεδρο της. Άραγε θαβρει και νέους ικανούς συνεργάτες που θα πιστέ-ψουν στο περιφερειακό δύκτιο και τις δυνατότητεςτου;

Περσέας Τασουλής µε άποψη και πολύ καλές µουσικές.Καθηµερινά στον d-code 96,2 fm από τα Χανιά καιµέσω διαδυκτίου σε όλο τον κόσµο.

Με την ευκαιρία, τα διαδυκτιακά ραδιόφωνα φαίνεταιόλο και περισσότερο να κερδίζουν πόντους καιακροατές διεκδικώντας αξιοπιστία και σοβαρότητασ΄ένα κατά κανόνα προβληµατικό τοπίο.

Μάλιστα κάποια από αυτά έχουν ξεφυτρώσει και από τα

Χανιά και διεκδικούν ακροατές ως ιδιαίτερα αξιοση-µείωτες προσπάθειες. Όµως γι΄αυτά θα επανέλ-θουµε µε ένα ειδικό αφιέρωµα.

Πληροφορίες µας λένε ότι ζευγάρι του Αθηναϊκού εκ-δοτικού κόσµου ετοιµάζεται να µετακοµίσει στηνΚρήτη όπου µε όχηµα υπάρχουσα εφηµερίδα θα επι-διώξει το άνοιγµα παγκρήτιου φύλλου..!

Υ.γ. Η στήλη αποτελεί προϊόν συλλογικότητας. Ως εκτούτου περιµένουµε τη συµβολή σας.

ΕΕννηηµµεερρώώσσττεε µµααςς,, γγιιαα νναα εεννηηµµεερρώώσσοουυµµεε !!««ΠΠΥΥΞΞΙΙ∆∆ΑΑ ττηηςς ΠΠόόλληηςς»»

ΤΤΗΗ 5533 ΤΤΚΚ 7733113311 ΧΧΑΑΝΝΙΙΑΑ ΚΚΡΡΗΗΤΤΗΗΣΣΤΤΗΗΛΛ :: 22882211007744110044 // 66997744773399112222

ΦΦΑΑΞΞ :: 22882211003366336644ee--mmaaiill:: iinnffoo@@ppyyxxiiddaa..ggrr

Μέσα Μαζικής Ενηµέρωσης

Σε κατάσταση αναµονής έχουν τεθεί όλα τα θε-σµικά θέµατα που αφορούν το χώρο των ΜΜΕ, µεσηµαντικές επιπτώσεις στις επιχειρήσεις του

κλάδου, τόσο στο κέντρο όσο και στην περιφέρεια. Η στάση αναµονής που κρατά η κυβέρνηση σε µια σειράαπό θέµατα που αφορούν, τόσο στα ηλεκτρονικά όσοκαι στα έντυπα ΜΜΕ - ψηφιακή, καθεστώς διαφήµισης,θέµατα Τύπου και διαδικτύου κ.λπ.-, έχει δηµιουργήσειµεγάλη επιφυλακτικότητα -αν µη τι άλλο- στις επιχει-ρήσεις, µπλοκάροντας τις όποιες επενδυτικές ή άλλεςπρωτοβουλίες σχεδιάζονταν από την πλευρά τωνµέσων και αυτό σε µια περίοδο που τα διαφηµιστικάέσοδα δέχονται σηµαντικές πιέσεις. ΑΑννααζζηηττοούύννττααιι ρρυυθθµµίίσσεειιςςΗ καθυστέρηση των ρυθµίσεων (υπουργικές αποφά-σεις, Προεδρικό ∆ιάταγµα κ.λπ.) για τις αδειοδοτήσειςκαι την ψηφιακή µετάβαση στην τηλεόραση -παρά το ότιυπάρχει νόµος για το θέµα αυτό- η πρόθεση να ανοίξειεκ νέου το θέµα του τελικού χάρτη ψηφιακών συχνοτή-των, αλλά και η αναµονή για την προσαρµογή της ελ-ληνικής νοµοθεσίας στην αναθεωρηµένη Ευρωπαϊκή

Οδηγία Τηλεόραση Χωρίς Σύνορα, προκαλούν αµηχα-νία σε όλους τους εµπλεκόµενους, οι οποίοι καλούνταιγια µία ακόµη φορά να επενδύσουν σε ένα άναρχο ρα-διοτηλεοπτικό πεδίο, το οποίο µάλιστα γίνεται ολοένακαι πιο ασταθές, αφού δεν γνωρίζει κανείς τι τελικά θαισχύσει.ΕΕυυρρωωππααϊϊκκήή ΟΟδδηηγγίίαα σσεε εεκκκκρρεεµµόόττηηττααΣε ό,τι αφορά ειδικότερα το θέµα της εναρµόνισης τηςελληνικής νοµοθεσίας µε την Ευρωπαϊκή Οδηγία -γιατη διαφήµιση, την τηλεόραση, τις γραµµικές και µηγραµµικές υπηρεσίες- αξίζει να αναφερθεί ότι η δε-σµευτική προθεσµία της Ε.Ε., για την υιοθέτηση τωνδιατάξεων αυτών από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες,έληξε στις 19 ∆εκεµβρίου 2009.Η χώρα µας είναι η µόνη χώρα µέλος που δεν έχει εν-σωµατώσει την Ευρωπαϊκή Οδηγία και αυτό παρά το ότιτο τελικό κείµενο είναι ουσιαστικά έτοιµο και θεωρη-τικά εκκρεµούν µόνο διαδικαστικά θέµατα.Σε εκκρεµότητα δε -εδώ και αρκετά χρόνια βέβαια- πα-ραµένουν και θέµατα που αφορούν τη ρύθµιση της δια-φηµιστικής αγοράς (λειτουργίας εταιρειών,

προϋποθέσεις κ.λπ.).ΚΚααττάάσστταασσηη αασσφφυυξξίίααςςΚαι ενώ η διαφήµιση πιέζεται ασφυκτικά παντοιοτρό-πως το τελευταίο χρονικό διάστηµα, στα παραπάνωπροβλήµατα θα πρέπει να προστεθεί και το θέµα τηςπολιτικής που ακολουθείται για τη διαφήµιση του ∆η-µοσίου. Από τον Οκτώβριο και µετά δεν έχει εγκριθεί ούτε ένανέο κονδύλι για προβολή φορέων και υπηρεσιών του∆ηµοσίου -και εάν αυτό συµβαίνει δεν έχει δηµοσιο-ποιηθεί- ωστόσο ο λόγος στην προκειµένη περίπτωσηδεν αφορά τα προγράµµατα που θα εγκριθούν µελλον-τικά, αλλά εκείνα που έχουν ήδη εγκριθεί και κάποιααπό αυτά έχουν κιόλας υλοποιηθεί.Το µεγαλύτερο πρόβληµα µε το θέµα αυτό αντιµετωπί-ζουν τα µέσα της περιφέρειας, αρκετών εκ των οποίωνη βιωσιµότητα -και λόγω µεγέθους αγορών- εξαρτάταιάµεσα από κονδύλια που θα έπρεπε να έχουν µπει σταταµεία και ακόµα εκκρεµούν.

ΠΠηηγγήή :: ΗΗ ΝΝΑΑΥΥΤΤΕΕΜΜΠΠΟΟΡΡΙΙΚΚΗΗ 1122//22//22001100 ΕΕππιιµµέέλλεειιαα :: ΜΜ..ΑΑννεευυλλααββήήςς

Σε τετράµηνη αναµονή τα µεγάλα θέµατα των media

ΚΚααττάάλλοογγοοιι ττοουυ φφόόββοουυ

Αν πρέπει κάτι να πούµε ...για το φόβο. Ειναι αυτός που πιέζει τον αντίχειρά τουδυνατά πάνω στο µέτωπό µας, έτσι που να µένει ανεξίτηλο στη µνήµη µας το δα-κτυλικό του αποτύπωµα. Ειναι αυτός που θολώνει µε την ανάσα του το µατάκι της

πόρτας, έτσι που να µην µπορούµε να δούµε τίποτα έξω στο διάδροµο, έξω στον κόσµο,οπουδήποτε η ζωή συνεχίζεται. Το απεχθές πρόσωπό του κυλάει τις νύχτες πάνω σεράχες µπουκαλιών µε παράξενες ετικέτες φαρµακείου,µε προτεινόµενες δοσολογίεςπου καθορίζονται αυστηρά από την κατασκευάστρια εταιρεία, απο τον γιατρό µε το αναρ-τηµένο στον τοίχο δίπλωµα από κάποιο αναγνωρισµένο πανεπιστήµιο του εξωτερικού,από το σκυθρωπό φαρµακοποιό που διανυκτερεύει ακουµπώντας τους αγκώνες τουπάνω στον φθαρµένο πάγκο και συµπληρώνει προγνωστικά ποδοσφαιρικών αγώνων. Νη-

πενθή, αναλγητικά, παυσίλυπα µε προτεινόµενες δο-σολογίες που καθορίζονται εντέλει από τη διάθεση τηστιγµής ή από τη θέση των αστεριών στο στερέωµα,από διεθνείς συγκυρίες,από βλέµµατα γεµάτα νόηµα,από συνεχείς απορρίψεις ή από την τύχη, την ατυχία,τη δυστυχία.

Ο φόβος είναι αυτός που δεν καταλαβαίνειαπό λόγια, από λέξεις , από γράµµατα απεγνωσµένα

αργά το βράδυ,από ποιήµατα και µυθιστορήµατα. Μπορεί να διασχίσει χιλιάδες σελίδες,τα αριστουργήµατα όλου του κόσµου και να εµφανιστεί από κει που λιγότερο τον περί-µενες, πισω από µια εµπνευσµένη παροµοίωση, µια µακροσκελή περιγραφή, πίσω απόέναν ήρωα που συµπαθείς και ίσως θα’ θελες να µοιάσεις, αλλά κυρίως πίσω από τα ση-µεία στίξης. Να προσέχεις τα υποκριτικά κόµµατα, τα ύπουλα αποσιωπητικά, περισσό-τερο όµως να προσέχεις τις τελείες. Έχουν κάτι το αποτρόπαιο. Ο φόβος δε γνωρίζειαπό φιλικά χτυπήµατα στην πλάτη, από διαβεβαιώσεις ότι την επόµενη φορά θα τα παςκαλύτερα, από υπέροχα ηλιοβασιλέµατα και ειλικρινείς υποσχέσεις για λαµπρές προ-

οπτικές, από αγορές µε µειωµένο επιτόκιο και όρκους για αιώνιααγάπη από ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις και καθηµερινές εκποµπέςµε συνταγές µαγειρικής και χαρούµενους εκλεκτούς καλεσµένους.

Έχει κακούργα υποµονή και όσφρηση αλάνθαστη, έτσι που νασε βρίσκει και στην πιο κρυφή κρυψώνα σου, βαθιά µέσα στον δύ-σκολα κερδισµένο ύπνο σου σκάβει µε τα νύχια και τερατουργεί σταόνειρά σου ανακατεύοντας παιδικές αναµνήσεις, χρώµατα, ηµερήσιεςδιαψεύσεις, τους επώδυνους χωρισµούς, τις τύψεις, τις ενοχές, τουςανεκπλήρωτους έρωτες,το θάνατο εκείνων που αγαπάς, αυτό που θά’ θελες να ήσουνκαι αυτό που είσαι εντέλει µα κυρίως ξανά και ξανά αυτό που φοβάσαι ότι θα γίνεις καιως γνωστόν ο χρόνος µέσα στους εφιάλτες διαρκεί σχεδόν για πάντα και πολλές φορέςξεφεύγεις από τον ένα εφιάλτη για να βρεθείς σ’ έναν άλλον κι έπειτα σ’ έναν άλλονακόµα, σαν µέσα σε λαβύρινθο όπου το τέρας καταλήγεις να’ σαι εσύ και όλοι σε φο-βούνται µέχρι θανάτου και ανάµεσα στον ύπνο και στον ξύπνιο σου αναρωτιέσαι µάταιαπως έγινε και συµµάχησες µε τον χειρότερο έχθρό σου, τι στ’ αλήθεια σου συνέβη, κιας ξέρεις πως κι αυτό το ερώτηµα, όπως όλα όσα έχουν κάποια σηµασία, θα µείνει ανα-πάντητο και το µόνο που σου µένει είναι να σηκωθείς και να συνεχίσεις τη ζωή σου όπως- όπως και να διεκπεραιώσεις όσες περισσότερες υποθέσεις µπορείς, να αντλήσεις µιαπρόσκαιρη ευχαρίστηση, µια επιβεβαίωση ότι όλα τα µάταια έχουν πλέον διευθετηθείκαι το µόνο που απέµεινε είναι να καπνίσεις ένα τσιγάρο για να βάλεις µια φωτεινή τε-λεία σε µια ακόµη άσκοπη µέρα. Γιατί, κι αν φωνάξεις, ο αέρας θα πάρει τη φωνή σουκαι θα σου την επιστρέψει διαλυµένη σε µικρές νιφάδες χιονιού που θα σκορπίσει παν-τού ο πρώτος τυχαίος αέρας. Έτσι. Μέσα σε µια νύχτα όλα άσπρα.

Ο φόβος δεν καταλαβαίνει από απελπισµένες νύχτες γεµάτες αλκοόλ, απόµαγικά σκονάκια και ενέσιµες µορφές παρηγοριάς, από ξέφρενες µουσικές και βόλτεςνυχτερινές στην µισοφωτισµένη πόλη, από µια γροθιά πάνω στον καθρέφτη. Κατοικείµέσα στην καταναγκαστική φλυαρία εκείνων που ξέρουν πως,αν σταµατήσουν για µιαστιγµή να µιλούν, θα πρέπει να σκεφτούν για όσα είναι πράγµατι σηµαντικά, κατοικεί

µες στη σιωπή εκείνων που ξέρουν πως, αν αναγκαστούν να µιλή-σουν, θα πρέπει να παραδεχτούν σκληρές αλήθειες. Ο φόβος είναικάτι που όλοι µοιραζόµαστε, κι όµως µας κρατάει τον καθένα σφιγ-µένο στο κουκούλι του να προσπαθεί να τον ξορκίσει µε ξόρκια καιµαγικές τελετουργίες, µε ταξίδια σε µέρη εξωτικά, µε την ευτυχία τουνα είσαι πατέρας ή µητέρα, µε την απονοµή του τάδε βραβείου ή δι-πλώµατος, µε δωµάτια µε θέα, κάνοντας το σταυρό σου, σκεπάζονταςτα παιδιά σου µες στα βαθιά µεσάνυχτα µην τυχόν και κρυώσουν,

χτίζοντας περιουσίες και αυτοκρατορίες προορισµένες να ζήσουν αιώνια,πολεµώνταςτους άλλους για το καλό της ανθρωπότητος, του κόµµατος ή της πατρίδος, ξεχνώνταςόλο και περισσότερο µέρα τη µέρα, στοιβάζοντας κέρδη σε τραπεζικούς λογαριασµούςτου εξωτερικού, πίνοντας και παρακαλώντας να’ ρθει µια µέρα που δε θα χρειάζεται ναπαρακαλάς, κυρίως όµως πίνοντας ,για όσους έχουν µια στοιχειώδη αίσθηση της αξιο-πρέπειας. Θα µπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως όλοι ανήκουµε στο ίδιο γένος, πέρααπό θεούς, καταγωγές και γενετικές αλληλουχίες. Στο γένος των αξιολύπητων. Τούτοθα ήταν προφανές σε όλους, αν το µυαλό µας δεν είχε την τάση να παραβλέπει και ναπροσπερνά τις πιο εξώφθαλµες αλήθειες.

Ο φόβος δεν γνωρίζει από αγάπες και από έρωτες. Τρέφει αιωνίως την πείναµας, έτσι που πάντα να ζητάµε από τον άλλον γη και ύδωρ ή µε άλλα λόγια να καθρε-φτίζεται στα µάτια του η αιωνιότητά µας. Υποταγή. Αλέθει τα πάντα , τους µικρούς θεούςµας, τα µεταφυσικά σχήµατα σωτηρίας, τους σκυφτούς εσταυρωµένους πάνω απ’ το στή-θος µας , βιβλία και χαρτιά πάνω από το τραπέζι,τείχη κι ασφαλισµένες πόρτες, προ-ελαύνει σαρώνοντας δρόµους και βεβαιότητες, βυθίζοντας λιµάνια, κάνοντας κυκλωτικέςκινήσεις, σφίγγοντας τον κλοιό, σφίγγοντας το λαιµό και συνεχώς ουρλιάζοντας, µέρεςκαι νύχτες ουρλιάζοντας. ∆εν καταλαβαίνει από λευκές σηµαίες και πετσέτες στο πά-τωµα. Αν κάνεις πως δεν κοιτάς, θα σε κοιτάξει µε χίλια µάτια. Ο φόβος θα σε βρει όπουκαι να ‘σαι.

Αγρύπνια.

Γράφειo Nίκoς

Xατζηιωάννoυ


ΣΣτταα εεννεεννήήνντταα ττοουυ οο ΚΚώώσσττααςς ΒΒάάρρννααλληηςςσσττηηνν πποοιιηηττιικκήή σσυυλλλλοογγήή ««ΟΟρργγήήλλααοούύ»»,,((11997755)) έέγγρρααφφεε ::««ΝΝαα µµαασσάάεειι οο χχοοννττρρόόςς εείίννααιι ηη δδοουυλλεειιάά ττοουυ,,γγοουυρργγοουυρρίίζζεειι ηη ππαα--ττρρίίδδαα σσττηηνν κκοοιιλλιιάάττοουυ!! ΝΝόόµµοοςς :: οο πποουυππρροοδδίίννεειι κκιι ααππααττάά,,όόλλοο κκααιι ππιιοο ψψηηλλόό--ττεερραα ππααττάά!!ΚΚααιι σσυυ,, ΛΛααέέ ,, µµεε ττηηννκκααµµέέννηη ααννάάσσαα ,,ππόόττεε θθαα κκόόψψεειιςς ττοουυ χχοοννττρροούύ ττηη µµάάσσαα;;»» ΈΈππεεσσεε σστταα χχέέρριιαα µµοουυ κκααιι µµ’’άάγγγγιιξξεε.. ΝΝέέοοιιφφόόρροοιι,, ππάάγγωωµµαα µµιισσθθώώνν,, ππεερριικκοοππέέςς σστταα εεππιι--δδόόµµαατταα ,, ααπποολλύύσσεειιςς ,,µµηηδδεεννιικκέέςς ππρροοσσλλήή--ψψεειιςς ,,εεξξίίσσωωσσηη ττωωνν οορρίίωωνν σσυυννττααξξιιοοδδόόττηησσηηςς..ΠΠααγγώώννεειι οο ννοουυςς ττοουυ ΈΈλλλληηνναα νναα τταακκοούύεειι..ΓΓέέµµιισσεε ααπποοδδεείίξξεειιςς ττοο σσυυρρττάάρριι ττοουυ λλεεςς κκααιιθθαα σσωωθθεείί ηη κκααττάάσστταασσηη ααππόό ττοούύττοο .. ΓΓιιααττίίόόµµωωςς,, εεννώώ όόλλαα ααυυττάά ππρροοββάάλλλλοοννττααιι ωωςςλλύύσσηη,, εεµµεείίςς δδεενν ααιισσθθααννόόµµαασσττεε ττηη σσιιγγοουυρριιάάππωωςς ττοο φφωωςς µµααςς ππεερριιµµέέννεειι σσττηηνν άάκκρρηη ττοουυττοούύννεελλ;; ΓΓιιααττίί εεννώώ λλέέµµεε όόττιι εείίµµαασσττεε έέττοοιιµµοοιιγγιιαα θθυυσσίίεεςς γγιιαα ττηηνν ππααττρρίίδδαα ααρρννοούύµµαασσττεε ννααααπποοδδεεχχττοούύµµεε ττιιςς ααλλλλααγγέέςς ;; ΜΜήήππωωςς γγιιααττίίεείίννααιι λλόόγγιιαα πποουυ δδεενν ααννηησσυυχχοούύνν εεκκεείίννοουυςςπποουυ ππρρέέππεειι ;; ΜΜήήππωωςς µµάάθθααµµεε νναα ζζοούύµµεε σσεεµµιιαα κκααττάάσστταασσηη χχάάοουυςς κκααιι οοττιιδδήήπποοττεε ααπποο--ππννέέεειι ττάάξξηη µµααςς αανναασσττααττώώννεειι;; ΜΜήήππωωςς ηηττάάξξηη ττοουυ κκρράάττοουυςς γγκκρρεεµµίίζζεειι ττηηνν ττάάξξηη πποουυεεµµεείίςς χχττίίσσααµµεε γγιιαα ττοο σσππίίττιι µµααςς κκααιι ττοο µµέέλλ--λλοονν ττωωνν ππααιιδδιιώώνν µµααςς ;; ΜΜήήππωωςς ηη ιισσοοννοοµµίίαασσ’’ααυυττήή ττηη χχώώρραα πποουυ ττηη γγέέννννηησσεε ππρροοττίίµµηησσεενναα ππεεθθάάννεειι ππααρράά νναα ζζήήσσεειι ττοο δδιιαασσυυρρµµόό ττηηςς;;ΜΜήήππωωςς ηη λλααϊϊκκήή κκυυρριιααρρχχίίαα έέγγιιννεε λλααϊϊκκήή ββοολλήήκκααιι κκρρααττιικκήή εεππιιββοολλήή ;; ΚΚααλλάά οο λλααόόςς ττοοννΟΟκκττώώββρρηη δδεε µµααύύρριισσεε εεκκεείίννοονν πποουυ µµιιλλοούύσσεεγγιιαα έένναα κκρράάττοοςς σσττηηνν κκααττάάψψυυξξηη;; ΠΠοουυ ββρρέέ--θθηηκκεε ττόόσσοοςς ππααγγεεττόόςς ;; ΚΚιι ύύσσττεερραα σσοουυ λλέέννεεοοιι θθεεωωρρίίεεςς ππωωςς ηη δδηηµµοοκκρρααττίίαα δδεενν έέχχεειιααδδιιέέξξοοδδαα.. ΉΉ µµήήππωωςς δδεενν έέχχοουυµµεε δδηηµµοοκκρραα--ττίίαα ;; ΘΘααρρρρώώ σσοοσσιιααλλιισσµµόό ππααλλεεύύοουυµµεε ……ΤΤοο λλόόγγωω-- έέρργγωω ττοουυ ΘΘοουυκκυυδδίίδδηη,, οο θθεεµµέέλλιιοοςςλλίίθθοοςς ττηηςς πποολλιιττιικκήήςς ττοουυ σσκκέέψψηηςς ,, εεππιιββεε--ββααιιώώννεεττααιι σσ’’όόλλοο ττοουυ ττοο µµεεγγααλλεείίοο.. ΤΤαα έέρργγααεείίννααιι ηη οουυσσιιαασσττιικκήή δδιιάάσστταασσηη ττηηςς ιισσττοορρίίααςςκκααιι εείίννααιι τταα ρρηηµµάάδδιιαα τταα έέρργγαα ττοουυ λλααοούύ κκααιιττοουυ κκρράάττοουυςς πποουυ έέχχοουυνν γγίίννεειι ηη οολλιικκήή δδιιάά--ψψεευυσσήή ττοουυςς .. ««ΕΕδδώώ σσεε θθάάββοουυνν ζζωωννττααννόόνναανν θθέέλλεειιςς νναα’’σσααιι ττίίµµιιοοςς»» έέγγρρααφφεε σσττηηνν ίίδδιιααπποοιιηηττιικκήή σσυυλλλλοογγήή οο ΚΚ..ΒΒάάρρννααλληηςς .. ∆∆εε µµοοιι--άάζζεειι ππρροοφφηηττιικκόό ;;

Γράφειη Θεoδoσία∆ασκαλάκη

Πυξίδα 87 - Φεβρουάριος 2010

Documents

Transcript of Πυξίδα 87 - Φεβρουάριος 2010