Πυξίδα 91 - Ιούνιος 2010

ΣEΛ. 2 - 3Aπό µήνα σε µήνα(εικόνες και σχόλια επικαιρότηταςαπό τον Ματθαίο Φραντζεσκάκηκαι τον Αντώνη Περιβολάκη)Eδώ στο Nότοαπό τον Ματθαίο Φραντζεσκάκη

ΣEΛ. 4Οψεις - Απόψεις,από τον Μιχάλη Νικολακάκη

ΣEΛ. 5Πολλά έχουν δει τα µάτια µου,µ’ αυτό µου φέρνει τρόµοΓράφει ο Κυριάκος Κώτσογλου

ΣEΛ. 6«Τα Ασήµαντα»από τον Γιώργο ΚοκκινάκοΑνεπαισθήτωςΓράφει η Βούλα Καντεράκη

ΣEΛ. 7Η Συνωµοσία του θορύβουαπό τον Γιώργο Μανουσέλη

ΣEΛ. 8Αναβαθµολογήστε …

γράφει ο Γιώργος Γώγουλος

ΣEΛ. 9Εγκαίνια ΙνστιτούτουΕπαρχιακού Τύπου

ΣEΛ. 10«ελαιουργείον – εργοστάσιοτέχνης»

ΣEΛ. 11«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικόκόσµο…».από τον Μιχάλη ∆αρµαράκη

ΣEΛ. 12«Terra Verde»

ΣEΛ. 13Συννεφάκια και εικόνες: …

Γράφει ο GreenMits

ΣEΛ. 14Αυτοεξαιρούµενοιαπό την Μαρία ΚρέτσηΤο καραβάκι!από την Σοφία Τσουρλάκη

ΣEΛ. 15Λίγα λόγια για την οικονοµίααπό τον Βαγγέλη Μαρκάκη

ΣEΛ. 16Τροχιοδεικτικά Πυράαπό τον Κώστα ΓυπαράκηΜε τη φωνή των γονιώνΓράφει η Ρούλα Καλαϊτζάκη

ΣEΛ. 17Ο «Ρεµπέτης»του ∆ήµου ΚερδέλαΓράφοντας στο Κενόαπό τον Αριστείδη Κονίδη

ΣEΛ. 18"επί γραµµής"από τον Βασίλη ΠαπαστάµοΒιβλιόραµα

ΣEΛ. 19Βιντεοπροτάσειςαπό τον Αντώνη Σπανουδάκη

ΣEΛ. 20Οικολογίες και άλλες cine-ιστορίες

ΣEΛ. 21«Στην αρχή του τραγουδιού»από τον Γιώργο Τσίµα«Μουσικές Προτάσεις»

ΣEΛ. 22“Η σύριγγα του Πάνα”από τον Πέτρο Λυµπεράκη

ΣEΛ. 23Με την πυξίδα στα ΜΜΕΤι γίνεται στην πόλη

ΣEΛ. 24“Στήλη άλατος”από τον Νίκο Χατζηιωάννου«Φασκόµηλο µε µέλι»σερβίρει η Θεοδοσία ∆ασκαλάκη

Κάτσε καλά!!!!

ΦΥΛΛΟ 9911XANIA

ΙΟΥΝΙΟΣ 2010) (

www.pyxida.gr

www.pyxida.gr

ΥΥπποοψψήήφφιιοοιι

Αξιοσηµείωτη κινητικότητα παρατηρούµε το τελευταίο διάστηµα ευ-ρύτερα και στην Κρήτη σε σχέση µε τις υποψηφιότητες στο χώροτης τοπικής Αυτοδιοίκησης. Σε απογοήτευση πολλών από εµάς φαί-

νεται ότι το πεδίο γίνεται έρεισµα για βουλευτές , στελέχη και εν γένειγνωστούς-αγνώστους έτοιµους και διαθέσιµους για κάθε θέση. ∆ύ-

σκολα και δειλά βρίσκουν έδαφος αυτοδιοικητικές πρωτοβουλίες. ∆υ-στυχώς δύσκολα επίσης φυτρώνουν και οι όποιες ιδέες για κινήσειςέξω από τα µαντριά. Έξω από –κατά προτεραιότητα- χρίσµατα και κυ-ρίως έξω από µικροκοµµατικούς σχεδιασµούς. Σε κάθε περίπτωση, σή-µερα που ο Καλλικράτης επιβάλλει την ανάγκη για δηµάρχους καιαυτοδιοικητικούς µε γνώση, αφοσίωση , ανιδιοτέλεια και ΟΡΑΜΑ πα-ρακολουθούµε παρασκηνιακές διαβουλεύσεις..!

Μ.Φ.

ΤΤοο χχααµµέέννοο ππααιιχχννίίδδιι σσττηηνν ΕΕκκππααίίδδεευυσσηη

Αν ένα κράτος έχει αποφασίσει τι είδους πολίτες θέλει να παράγει,αν είναι σε θέση να γνωρίζει το πώς θέλει να είναι οι επόµενες γε-νιές, τότε καταρτίζει και το αντίστοιχο σχέδιο το οποίο υλοποιεί-

ται µέσω στον εκπαιδευτικό χώρο. Αν πάλι δεν έχει καταρτίσει κανένασχέδιο και τα βάζει όλα στον «αυτόµατο πιλότο|, πάλι και αυτή η … µε-θοδολογία και αυτό το σχέδιο για θα εκφραστεί και θα πάρει σάρκα καιοστά (ή µόνο οστά) στον ίδιο χώρο.Τι θέλουµε να πούµε µε τα παραπάνω; Το υπουργείο Παιδείας κατέθεσεστη βουλή και ψήφισε η κυβέρνηση το σχετικό νοµοσχέδιο χωρίς όµως ναγνωρίζουµε ποιοι είναι οι στόχοι που θα ήθελε το υπουργείο να υλοποι-ηθούν. Έχουµε βάσιµες ενδείξεις να πιστεύουµε ότι θα συνεχίσει η κυρία∆ιαµαντοπούλου να παίζει το ρόλο του επι κεφαλής του ΥπουργείουΑπασχόλησης Εκπαιδευτικών αφού αυτή είναι η βασική µέριµνα του νέουνόµου. Βεβαίως, ανάµεσα στα άλλα ξεκαθαρίζει, υποτίθεται και το θέµαµε τα κολλέγια αλλά τα σχετικά δηµοσιεύµατα δείχνουν πως η ΕυρωπακήΈνωση δεν είανι θεωρεί πως η Ελλάδα δεν υπακούει µε το νέο νόµο στησχετική κοινοτική οδηγία. Τα σχέδια για το ολοήµερο είναι σαφές ποιοστόχο εξυπηρετούν: η κυβέρνηση υλοποιεί τις δεσµεύσεις της µε το∆ΝΤ. Πρέπει όλοι µα όλοι να δουλεύουν συνεχώς, από το πρωί µέχρι τοβράδυ, άρα το κράτος αναλαµβάνειο τη µέριµνα της φύλαξης. Οι γενικέςδιατυπώσεις περί αλλαγής νοµίζω δεν µας λύνουν τις απορίες για τοποιο ακριβώς θα είναι το περιεχόµενο της εκπαίδευσης και για ποιονακριβώς λόγο θα γίνει αυτό. Αλλά είπαµε: η απουσία γενικών και συγκε-κριµένων στόχων είναι και αυτός ένας στόχος. Πολλώ δε µάλλον τώραπου η Ελλάδα δεν έχει στόχους πέρα από την επιστροφή της στον εργα-σιακό µεσαίωνα που µας στρώνουν τόσο απ΄πο τη ∆ύση όσο και απότην Ανατολή…

ΑΑ..ΠΠ..

ΛΛεεφφττάά υυππάάρρχχοουυνν......

Μόλις το 12% των πιστώσεων -περίπου 63,3 εκατ. ευρώ από τα529 εκατ.- του Επιχειρησιακού Προγράµµατος Κρήτης 2007 -2013 (ΕΣΠΑ) έχει απορροφηθεί µέχρι σήµερα. Παράλληλα, είναι

υπαρκτός ο κίνδυνος απένταξης έργων αν δεν προχωρήσουν οι διαδικα-σίες υλοποίησής τους µέσα στον επόµενο χρόνο (προκήρυξη, δηµοπρά-τηση, έναρξη εργασιών), όπως τόνισε πριν µερικές µέρες ο γενικόςγραµµατέας της Περιφέρειας Κρήτης, Θανάσης Καρούντζος, στη διάρ-κεια της συνεδρίασης του Περιφερειακού Συµβουλίου.Καταγράφοντας την παραπάνω πραγµατικότητα άλλα και µια γενικότερηεθνική δυστοκία για "το τρέξιµο" του ΕΣΠΑ συχνά προκύπτει το ερώτηµα"για το αν η πολιτεία δεν θέλει ή δεν µπορεί" να τρέξει το πρόγραµµα. Ησυχνή επίκληση της ανάγκης στήριξης της αγοράς και η αναµονή πάνωαπό χρόνο των σχετικών τοµεακών προγραµµάτων δίνουν την αίσθησηότι συχνά η χώρα πάει µε τον αυτόµατο, που τελευταία δεν λειτουργεί!!!

ΜΜ..ΦΦ..

22ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα:

...κυκλoφoρoύµε

τη 3η βδoµάδα κάθε µήνα,

σε 3000 αντίτυπα και µπoρείτε να µας βρείτε στα

παρακάτω σηµεία:

Βιβλιoπωλεία:

ΕΠΙΛOΓΕΣ,

ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕ∆ΡO,

ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO,

ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866,

Χαρτoπωλεία:

∆ΙΑΓΡΑΜΜΑ,

ΚΥΒOΣ,

ΡOΜΒOΣ,

ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ,

Καταστήµατα ∆ίσκων:

STUDIO 2000

LA. SI. DO.,STUDIO A, Virgin

Σινεµά:

Palace, ΚΗΠΟΣ

Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ

E∆EM, ΑΝΕΚ∆OΤO, ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ,

ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ∆ΥO ΛOΥΞ,

ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ, ΜΑΧΑΛΑΣ,

ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB:

DV PLANET, PLAY, MOVIE FORUM, VIPS (∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

VIDEO BEST, VIDEO BLUE

ΤOΡ VIDEO, (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗ∆ΩΝ)

Άλλα σηµεία:

∆ΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ,

ΕΙΣO∆OΣ ΝOΜΑΡΧΙΑΣ,

ΕΙΣO∆OΣ ∆ΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ,

ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ,

ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ)

ΑΝΕΚ LINES

Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο)

ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO),

ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), Ω∆ΕΙO,

ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ

∆PAKAKHΣ, SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ), BREAK (ΓΟΓΟΝΗ)

OLA STORES

NEW STAND, ΟΝΕΙΡΟ

Στο Hράκλειο:

BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH

BIBΛIOΠΩΛEIO ANAΛOΓIO

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΦΩΤΟ∆ΕΝΤΡΟ

ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

Στην Aθήνα:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EK∆. ΣABBAΛA (ZΩO∆. ΠHΓHΣ 18)

Στη Θεσσαλονίκη:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EK∆. ΣABBAΛA (BAΣ. HPAKΛEIOY 47)

BIBΛIOΠΩΛEIA IANOΣ (APIΣTOTEΛOYΣ 7, METAMOPΦΩΣEΩΣ

24 - KAΛAMAPIA, ΦIΛIΠΠOYΠOΛEΩΣ 57 - AMΠEΛOKHΠOI,

25ης MAPTIOY 45

ΠΥΞΙ∆ΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ ΤOΥΣ

ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO

Ι∆ΙOΚΤΗΣΙΑ:ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡ∆OΣΚOΠΙΚΗ

«ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ»ΚΩ∆ΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483

ISSN 1790-6075

ΕΚ∆OΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚ∆OΣΗΣΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ «ΠΥΞΙ∆Α» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122

FAX: 2821036364e-mail: [email protected]

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣΜ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣKΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣ

ΜΙΧΑΗΛ ∆ΑΡΜΑΡΑΚΗΣΣΙΣΣΥ ∆ΑΣΚΑΛΑΚΗ

ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗ∆ΗΜOΣ ΚΕΡ∆ΕΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙ∆ΑΚΗΣ

ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ

KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΙ∆ΗΣ ΚΟΝΙ∆ΗΣMYPTΩ KONTOMΙTAKHΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣNIKOΣ MANOYΣEΛHΣΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ

BAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡO∆ΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥ∆ΑΚΗΣ

ΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗ

ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙ∆ΩΝΗΣ

ΣKITΣA - ΣΧΕ∆ΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ. 6974430507

ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙ∆ΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙ∆Η

Η πυξίδα πρoσφέρεται µε αντίτιµo τη διάδoση και τη συµµετoχή

Η ΕΚ∆ΟΣΗ ΜΑΣΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

ΗΗ ΕΕλλλλάάδδαα πποουυ ααννττιισσττέέκκεεττααιι....!!

Για τρίτη συνεχή χρονιά πραγµατοποιήθηκε τον περασµένο µήναη απονοµή των ετήσιων Βραβείων ΠοιότηταΑς του Γαστρονόµουτης «Καθηµερινής» σε παραγωγούς, µεταποιητές και εµπόρους

ειδών διατροφής που µε τα προϊόντα και το ήθος τους συµβάλλουνστη διαµόρφωση του διατροφικού πολιτισµού µας.Θετικά πρότυπαΟ διευθυντής περιοδικών εκδόσεων της «Κ», Σωκράτης Τσιχλιάς,στην σχετική εκδήλωση είπε, µεταξύ άλλων, ότι: «Η επιτροπή τωνβραβείων ποιότητας του Γαστρονόµου αναζητάει και ανακαλύπτει σεόλη την Ελλάδα ανθρώπους του µόχθου και της παραγωγής, καινο-τόµους ανάµεσα στις µικρές, µεσαίες και µεγαλύτερες επιχειρήσειςδιατροφής. Οραµατιστές που τραβούν µπροστά την Ελλάδα αντί νατην αποµυζούν. Αληθινούς δηµιουργούς, που πατούν γερά στην πα-ράδοση µιας ευλογηµένης γης, η οποία υπό προϋποθέσεις µπορείνα δώσει ό,τι έχει σήµερα περισσότερο ανάγκη η πατρίδα µας: δια-κεκριµένα προϊόντα, µοναδικά, µε ταυτότητα, που εύκολα µπορούννα αποκτήσουν διαβατήριο και να κατακτήσουν τις απαιτητικότερεςαγορές του εξωτερικού».2 ΧανιώτεςΣτους φετινούς βραβευθέντες ιδιαίτερη θέση έχουν δυο Χανιώτεςαπό αυτούς που έχουν να προσθέσουν µόχθο αλλά και αισιοδοξία στοθολό τοπίο.Νίκος ΠαγιαυλάςΈνας πρωτοπόρος βιοκαλλιεργητής«Όταν ξεκίνησα µε τα βιολογικά, φοβόµουν εάν η Φύση θα συνεργα-στεί µαζί µου. Πώς θα αντιµετωπίσω τα ζιζάνια, τους µύκητες. Αλλάαποδείχθηκε, ότι η Φύση συνεργάζεται. Έστω και αν χρειαστεί ναδουλέψεις περισσότερο. Εκεί που έπεσα έξω ήταν ο παράγοντας άν-θρωπος που τον είχα ως δεδοµένο. Συνάντησα καταναλωτές µησωστά ενηµερωµένους, µε πολλή προκατάληψη. ∆ηµόσιους υπαλλή-λους που δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Αγρότες, που αντί ναµας έχουν ως πρότυπο µας θεώρησαν «αθέµιτους ανταγωνιστές».Εµπόρους που µέσα σε λίγα χρόνια, πρόλαβαν και έγιναν κατεστη-µένο», είπε ο βιοκαλλιεργητής Νίκος Παγιαυλάς κατά τη βράβευσήτου.Ένα σεµινάριο για τη βιολογική καλλιέργεια έγινε η αφορµή ώστε ναξεκινήσει να καλλιεργεί βιολογικά κηπευτικά στο νοµό Χανίων, το1994. Με δική του παρότρυνση, οι γείτονες καλλιεργητές στράφη-καν και αυτοί στη βιολογική γεωργία. Φυτεύει µόνο ντόπιες ποικιλίες,προσαρµοσµένες στο µικροκλίµα της περιοχής. Οι σπόροι, άλλοι απότον πατέρα του και άλλοι απόκτηµα έπειτα από αναζήτηση, είναι γι’αυτόν «κοµµάτι της πολιτιστικής µας κληρονοµιάς».Τοπικές εφηµερίδες φιλοξενούν άρθρα του, κάθε Τετάρτη εκπέµπειαπό τον τοπικό σταθµό ∆ίκτυο FM, ενώ έχει φτιάξει και µπλογκ, όπουσχολιάζει καυστικά τα κακώς κείµενα.Τα προϊόντα του διατίθενται στα καταστήµατα «Γαία» στα Χανιά: ∆η-µητρακάκη 2, τηλ.: 28210-28.783, Πάροδος Κων/νου Καραµανλή 86,τηλ: 28210- 36.446.Μανούσος ΤσιτσιρίδηςΟ γραβιεράς του ΑσκύφουΜια σωστά ωριµασµένη γραβιέρα που ξεχωρίζει για την πλούσια,µεστή γεύση της, φτιαγµένη βάσει παλιάς, οικογενειακής συνταγήςαποκλειστικά µε πρόβειο γάλα γίνεται αντικείµενο συζήτησης ανά-µεσα σε ειδικούς της γεύσης.Το 1994, έχοντας αποφοιτήσει από τη Γαλακτοκοµική Σχολή Ιωαννί-νων, ο 35χρονος σήµερα Μανούσος Τσιτσιρίδης αναλαµβάνει το οι-κογενειακό τυροκοµείο στο χωριό Ασκύφου Χανίων. Από τότε φτιάχνεικαθηµερινά, από Νοέµβριο έως Ιούλιο 15 κεφάλια γραβιέρα, συνο-λικά 60 τόνους τυρί τον χρόνο µε γάλα, που προµηθεύεται από 35κτηνοτρόφους της περιοχής. «Ο Μανούσος είχε µάθει από παιδί νααγαπάει το τυροκοµείο, να αγαπάει αυτό που κάνει σήµερα. Είχεµάθει να δουλεύει µε τα χέρια του, τα ίδια που σήµερα παράγουν καιοδηγούν. Εµείς είµαστε άνθρωποι της προόδου, αλλά αγαπάµε τηνπαράδοση. Πάνω απ’ όλα, για εµάς, είναι το προϊόν που παράγουµε»,είπε η µητέρα του και συνεργάτις του –όπως η ίδια θέλει να την απο-καλούν– Αναστασία παραλαµβάνοντας το βραβείο µαζί µε τον γιο της.Η ίδια διατηρεί το παντοπωλείο Μανούτα στην Αργυρούπολη, όπουβρίσκουµε τα τυροκοµικά προϊόντα της οικογένειας. Σε τυφλή γευσι-γνωσία που οργάνωσε ο Γαστρονόµος, η γραβιέρα παλαίωσης 1έτους αλλά και αυτή των 5 ετών ενθουσίασαν τους σεφ του περιοδι-κού που τα χαρακτήρισαν σπουδαία, αληθινά τυριά.Ασκύφου, Χανιά και Χρυσ. Σµύρνης 23, Αργυρούπολη, τηλ.: 210-99.14.047

ΑΑγγρροοττιικκόόςς ΑΑύύγγοουυσσττοοςς

Με τον πλέον άδοξο τρόπο φαίνεται να τελειώνει µια δυναµικήδραστηριότητα για την τοπική δηµιουργία των Χανίων. Ολόγος για τον Αγροτικό Αύγουστο. Η εξέλιξη αυτή µάλιστα

έρχεται σε µια εξαιρετικά κρίσιµη οικονοµική συγκυρία, όπου είναιόσο ποτέ αναγκαία η στήριξη και η προβολή των τοπικών προϊόν-των.Όπως είναι γνωστό το ∆ηµοτικό Λιµενικό Ταµείο Χανίων εφέτος δενπαραχωρεί το Ενετικό Λιµάνι για την διεξαγωγή του Αγροτικού Αυ-γούστου, επικαλούµενο σχετική απόφαση του Υπουργείου Πολιτι-σµού, µε την οποία δεν εγκρίνεται η παραχώρηση καθώς ισχυρίζεται«η διεξαγωγή της έκθεσης του Αγροτικού Αυγούστου προκαλεί σο-βαρή αλλοίωση στον µνηµειακό χώρο.». Το ερώτηµα είναι γιατί τώρακαι γιατί έτσι. Άδω και τουλάχιστον ένα χρόνο υπήρχαν ενδείξεις,αν όχι αποδείξεις, για την συγκεκριµένη εξέλιξη οπότε το ερώτηµαείναι τι ουσιαστικά έγινε για να στηριχτεί ο θεσµός. Φυσικά υπάρχεικαι η άποψη ότι θα έπρεπε να τελειώνουµε µε αυτή την ιστορίακαθώς κατά κάποιους αποτελούσε απλά "ένα πανηγυράκι"...Ο Αγροτικός Αύγουστος και οι εκδηλώσεις Κρήτη Γη και Πολιτισµόςείναι γεγονός ότι είχαν στη γέννηση τους και φιλοσοφία και όραµα.

Γεγονός είναι επίσης ότι βασικά στοιχεία από τα παραπάνω στο πέ-ρασµα του χρόνου χάθηκαν ή αλλοιώθηκαν. Άλλα από άγνοια καιάλλα για την εξυπηρέτηση µικροσυµφερόντων. Γεγονός είναι πάν-τως ότι όλοι οι λόγοι για τους οποίους ξεκίνησαν οι εκδηλώσειςυπάρχουν και µάλιστα σήµερα µε µεγαλύτερη ένταση. Άρα, οφεί-λουν, Νοµαρχιακή Αυτοδιοίκηση, ΤΕ∆Κ Χανίων, Λιµενικό Ταµείο καιόσοι άλλοι φορείς εµπλέκονται στην διοργάνωση να διασφαλίσουντην συνέχεια της επαναφέροντας στο τραπέζι της συζήτησης τουςστόχους και το περιεχόµενο των εκδηλώσεων. Γιατί τόπος θα βρε-θεί!!!

υγ1. Κάθε εκδήλωση στην τελική της µορφή φέρει την σφραγίδα τωνδηµιουργών της. Ως εκ τούτου µια εκδήλωση µε σοβαρή αγροτουρι-στική παρέµβαση γίνεται πανηγυράκι ή το αντίθετο ανάλογα µε τουςχειρισµούς των εµπλεκοµένων.υγ2. Ο µνηµειακός χώρος µπορεί να φθείρεται άλλα κάποιες στιγ-µές πρέπει να σταθµίζονται ωφέλει και οφειλές ...υγ3. Ο Αύγουστος πρωτίστως θέλει προσανατολισµό και επανακα-θορισµό... Τόποι και τρόποι υλοποίησης υπάρχουν και έχει αποδει-χτεί αυτό!!!

ΜΜ..ΦΦ..

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 91 ΙΟΥΝΙΟΣ 201033

ΕΕκκλλοογγέέςς ΑΑννέέκκδδοοττοο

Συζητιέται πολύ το θέµα των επικείµε-νων εκλογών πριν από το τέλος τηςχρονιάς. Και δεν µιλάµε για τις ∆ηµοτι-

κές εκλογές και Νοµαρχιακές εκλογές αλλάγια βουλευτικές. Σκέφτοµαι ότι κατά πε-ρίεργο τρόπο, ενώ έχει καταρεύσει τοσύµπαν στον Ελλαδικό χώρο, ενώ µέσα σελίγους µήνες ήρθαν τα πάνω κάτω στη ζωήµας, ενώ γνωρίζουµε πως έχουν φυσιολο-γικά έχουν επέλθει ακόµα και στα κόµµαταανεπιστρεπτί µεταβολές, ενώ έχουµε ει-σέλθει σε αυτή τη χώρα στις µέρες τουζόφου γίνεται συζήτηση για … εκλογές. ∆η-λαδή µετά την έλευση της χούντας του ∆ΝΤπρέπει να δούµε άµεσα ποιος θα κρατάει τοµαστίγιο (τα καρότα µας … τέλειωσαν) τηςΤρόικας. Αυτό είναι το πρόβληµα;Οι κυρίαρχες πολιτικές επιλογές της ηγε-σίας µιας Ελληνικής κοινωνίας που χαρα-κτηρίζεται από ιδιότυπες µπασταρδεµένεςαντιλήψεις περί δηµοκρατίας, κάτι που θαέχουµε την ευκαιρία να συζητήσουµε σύν-τοµα, οδήγησαν τη χώρα σε µαρασµό καιτώρα επιχειρούµε να δούµε τι;… Να δούµεποιοι θα είναι οι επόµενοι κυβερνήτες;…Πολύ φοβάµαι ότι οι ζοφερές µέρες που θαέρθουν στη χώρα θα οδηγήσουν σε τέτοιεςκοινωνικές εκρήξεις οι οποίες κατά κανέ-ναν τρόπο δεν θα θέτουν ζήτηµα νέας κυ-βέρνησης. Η Νέα Κυβέρνηση υπάρχει ήδη,λέγεται Τρόικα, ή κάπως έτσι, είναι κυβέρ-νηση µακράς πνοής και το µόνο που την εν-διαφέρει είναι να έχει τους κατάλληλουςµεταπράτες της πολιτικής της, τους κατάλ-ληλους αχυράνθρωπους της σαν κυβερνή-τες στη χώρα. Πολύ φοβάµαι πως εκείνα τατµήµατα της Ελληνικής κοινωνίας που θαµπορούν να επιβιώσουν στις δύσκολεςµέρες (δηµόσιοι υπάλληλοι, εισοδηµατίες,µεσαία και ανώτερα στελέχη) θα απαιτή-σουν να σταµατήσουν οι όποιες … ταραχέςτου Φθινοπώρου και του επερχόµενου Χει-µώνα, άρα είναι πιθανό να απαιτήσουν τηνεπίσηµη επιβολή και µιας εγχώριας δικτα-τορίας που δεν θα φοράει απλώς το κο-στούµι του αστυνόµου της γειτονιάς ή πουθα σταµπάρεται απλώς µε το γράµµα ∆έλτατων γνωστών ένστολων µοτοσικλετιστών.Και τότε οι όποιες συζητήσεις περί αλλαγήςπολιτικού συστήµατος θα τίθενται σε νέαβάση. Αλλά σε αυτές τις συζητήσεις εµείς οιαπλοί πολίτες που ανησυχούµε για το παρόνκαι το µέλλον της γενιάς µας αλλά και τωνεπόµενων γενεών φοβάµαι πως δεν θα µπο-ρούµε να συµµετέχουµε παρά µόνο µεενέργειες στους δρόµους…

ΑΑ..ΠΠ..

Βασιλικότερη του βασιλέως έχει γίνει- αίφνης- η κυ-βέρνηση, προωθώντας ρυθµίσεις οι οποίες όχιµόνο ανατρέπουν απολύτως τις εργασιακές σχέ-σεις, αλλά επιπλέον δεν

προβλέπονται- σε αυτή τη σκληρό-τητα τουλάχιστον- από το µνηµόνιοπου έχει υπογράψει µε την τρόικα.Το µνηµόνιο µιλάει για µείωση τωναποζηµιώσεων, αύξηση των απολύ-σεων και µικρότερους µισθούς για τους νεοεισερχόµε- νουςστην αγορά εργασίας. Πουθενά δεν προβλέπει ότι ξαφνικάοι αποζηµιώσεις απολυµένων θα πρέπει να κοπούν εν µιανυκτί κατά 50% καθιστώντας τους εργαζόµενους αναλώσι-µους. Κάτι τέτοιο δίνει κίνητρα στις επιχειρήσεις να απαλ-λαγούν από τους «ακριβούς» 50άρηδες για χάριν των«φθηνών» 20άρηδων, ενώ θα προκαλέσει στρατιές ανέρ-γων που δεν θα µπορούν να βρουν πουθενά δουλειά και θαεισπράττουν ψίχουλα για επιδόµατα ανεργίας, τα χαµηλό-τερα στην Ευρώπη- όπως δείχνει και η έρευνα που δηµοσι-εύσαν «ΤΑ ΝΕΑ». Ο πενηντάρης που δούλεψε 25 ή 30χρόνια είχε κάνει τον προγραµµατισµό της ζωής του µε βάσηκαι την αποζηµίωση που προέβλεπε ο νόµος. Και θα βρεθείξαφνικά όχι για µερικούς µήνες αλλά για 10 ή 15 χρόνια-ώσπου να πάρει σύνταξη- να ζει µέσα στη φτώχεια και τηνανέχεια. Κι όλα αυτά για να κάνει η κυβέρνηση το καλό παιδίαπέναντι στην τρόικα, η οποία θεωρεί πως η µείωση της αν-ταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων οφείλεται σταακριβά εργατικά χέρια κι όχι στα καρτέλ και τις ολιγοπω-λιακές τακτικές που έχουν εξακοντίσει τις τιµές πώλησηςστα ύψη. Κύριοι του ΠΑΣΟΚ, µήπως πρέπει να το ξανασκε-φθείτε το θέµα;

ΝΝόόττηηςς ΠΠααππααδδόόπποουυλλοοςς ΤΤΑΑ ΝΝΕΕΑΑ 1199006622001100κκααιι γγιιαα ττηηνν ααννττιιγγρρααφφήή ΜΜ..ΦΦ..

Γράφειo Mατθαίoς

Φραντζεσκάκης

Με πήρε τηλέφωνο ο Χένρι Κίσινγκερ, κάτιπου ναι µεν δεν συµβαίνει συχνά, αλλά τοκάνει τις παραµονές των Παγκοσµίων Κυ-πέλλων, καθώς µοιραζόµαστε την εµµονή ότιτο ποδόσφαιρο θα επισκιάσει και πάλι τηµάχη για επιρροή στο διεθνές στερέωµα.Αναφορικά µε την οµάδα των ΗΠΑ, µια απότις γοητείες της οποίας είναι ότι δεν έχειακόµα εµπεδώσει την τέχνη του «επαγ-γελµατικού φάουλ», ο Κίσινγκερ ήταν λα-κωνικός: «Εχουµε βελτιωθεί µεν, αλλάεξακολουθούµε να µην έχουµε τη δικήµας, ξεχωριστή αγωνιστική ταυτότητα».Κατά τον γνωστό διπλωµάτη, η οµάδα πο-δοσφαίρου της Αµερικής είναι «µια δουλειάσε εξέλιξη», όπως και η εξωτερική πολιτι-κή του Λευκού Οίκου.Είναι αλήθεια ότι η προσαρµογή στις µετα-στροφές που χαρακτηρίζουν την παγκόσµιαισχύ στον 21ου αιώνα αποδεικνύεται δύ-σκολη για τις ΗΠΑ -δεν υπάρχουν πλέον πολ-λά περιθώρια για διπλωµατικά φάουλ- καιεπιπλέον η αφέλεια εξακολουθεί να χαρα-κτηρίζει το παιχνίδι των Αµερικανών παράτην ισοπαλία µε 1-1 εναντίον της Αγγλίας.Πριν από το ισόπαλο αποτέλεσµα, τα µεγάλαόνειρα των Αγγλων είχαν κάνει την επα-νεµφάνισή τους - ο κόσµος, βέβαια, έχει λί-γες περισσότερες επίµονες ψευδαισθήσειςαπ’ αυτές που περιβάλλουν το αγγλικό πο-δόσφαιρο. Σύντοµα, εν τέλει, τα όνειρα έδω-σαν τη θέση τους σ’ αυτό που ο εκφωνητήςαποκάλεσε «σύνηθες µείγµα ελπίδας καιτρόµου» του Ρούνεϊ και της παρέας του. Οτρόµος -και τι τρόµος- ήρθε µε τη µορφή τουπαιδαριώδους σφάλµατος του τερµατοφύ-λακα της Αγγλίας, Ρόµπερτ Γκριν. ∆εδο-µένης της οικολογικής και πολιτικής µό-λυνσης που απορρέει από τον Κόλπο τουΜεξικού, η ισοπαλία ήταν το καλύτεροαποτέλεσµα για µια καταπονηµένη ειδικήσχέση.Το γεγονός παραµένει ότι το παιχνίδι τρέ-χει στις φλέβες πολύ λίγων εθνών. Από τα

18 Παγκόσµια Πρωταθλήµατα τα µισά έχουνκατακτηθεί από τη Βραζιλία και την Ιταλία.Αλλα τρία πήγαν στους Γερµανούς. Σχολιάζειο Κίσινγκερ: Η Βραζιλία παίζει το πιο όµορ-φο ποδόσφαιρο, η Ιταλία εξειδικεύεται στοσπάσιµο του ηθικού του εκάστοτε αντιπά-λου της και η Γερµανία πραγµατοποιεί µα-ζικές επιθέσεις και πλαγιοκοπεί, όπως ο ΕρικΦον Φάλκενχαϊν στον Πρώτο Παγκόσµιο Πό-λεµο».Κατά τ’ άλλα, ο Κίσινγκερ µε εξέπληξε απο-καλύπτοντάς µου ότι είναι φίλος µε τον Νέλ-σον Μαντέλα. Ο Μαντέλα «σπούδασε» δι-πλωµατία στη φυλακή και το 1990, όταν επι-σκέφτηκε τις ΗΠΑ µετά την αποφυλάκισήτου, είχε ζητήσει να συναντήσει τον Κί-σινγκερ. «Είναι ένας από τους µεγάλους άν-δρες που έχω γνωρίσει», τόνισε ο βετερά-νος της αµερικανικής διπλωµατίας.Μπορεί φέτος το βαρύτιµο τρόπαιο να κα-ταλήξει για πρώτη φορά στα χέρια των Ισπα-νών, αλλά ας πούµε δύο λόγια για την πα-ράδοξη αλλαγή της Βραζιλίας. Η Βραζιλία,λοιπόν, δεν είχε ποτέ καλύτερη άµυνα. ΟΧούλιο Σέζαρ είναι ο καλύτερος πορτιέροστον κόσµο. ∆ιαθέτει τον καλύτερο δεξίµπακ, τον Μαϊκόν και τον σταθερό Λούσιοστο κέντρο της άµυνας. Ενδεχόµενη επι-κράτηση των Βραζιλιάνων θα οφείλεταιστο µέρος του παιχνιδιού που παραδοσια-κά αγνοούσαν: Στην άµυνα.Τι προβλέπω; Παγκόσµια πρωταθλήτριαθα αναδειχθεί µια από τις παρακάτω: Φαβορίείναι η Ισπανία και ακολουθούν η Βραζιλία,η Ολλανδία, η Αργεντινή, η Ιταλία και η Γερ-µανία. Πιθανή έκπληξη: Η Γκάνα. Και αν οιΗΠΑ πάνε καλά, ο πρόεδρος Οµπάµα θααποκοµίσει και αυτός οφέλη. Οπως λέει οΚίσινγκερ, η αδιαφορία των Αµερικανών γιατο ποδόσφαιρο υποκινούσε ανέκαθεν παγ-κόσµια καχυποψία.

Πηγή : The New York TimesΕπιµέλεια : Μ.Φ.

Παγκόσµιο Kύπελλο και διπλωµατία


Η αριστερά, η ενότητά της και η εσωστρέφειά της

Το πολιτικό σχέδιο της ενότητας τηςαριστεράς σε πολλούς εξαρχής φάν-ταζε ως ένας τεχνητός τρόπος για ναξεπεραστούν βαθειές ιδεολογικοπο-

λιτικές διαφορές και εξ αυτού να στερηθούνοι διαφορετικές προσεγγίσεις µέσα στοχώρο της αριστεράς, την αναλυτική τουςικανότητα, το αγωνιστικό τους σφρίγος καιεν τέλει την προοπτική την οποία έδινε ηκάθε µία στους κοινωνικούς αγώνες. Φάν-ταζε δηλαδή για πολλούς πολίτες, είτε ωςµία αφελής έκκληση διαφόρων αριστεροχα-ρούµενων που ήθελαν να είµαστε όλοι µαζί

αγαπηµένοι, είτεως η εκ του πονη-ρού επίκληση τωνµετριοπαθέστερωνκοµµατιών της αρι-στεράς προς τα ρι-ζοσπαστικότερα,

ώστε να ηγεµονεύσουνε στο χώρο-κλειδίτης µεταπολιτευτικής Ελληνικής πολιτικής.Παρόλα αυτά το πρόσταγµα της ενότηταςτης αριστεράς ήταν εξ αρχής γειωµένο βα-θύτατα µέσα στην ιστορική πραγµατικότητα.Η κατάρρευση των καθεστώτων του υπαρ-κτού σοσιαλισµού, περάν της εκεί κοσµογο-νίας που προκάλεσε, έφερε και µία άνευπροηγουµένου ανατροπή των ταξικών συ-σχετισµών στις χώρες της «δύσης», στοβαθµό που έκανε τα ουτοπικά σχέδια, τιςσοσιαλιστικές ονειροπολήσεις, και πάνωαπό όλα το συλλογικό αγώνα, ελαφρώς ντε-µοντέ. Σε αυτή την ιστορική συγκυρία ταυπολείµµατα της τραυµατισµένης αριστεράςπαραπατούσαν αναζητώντας ένα ρόλο στονέο, και άγνωστο ακόµα τότε, πολιτικό γα-λαξία που ανέτειλε. Έτσι, διαµορφώθηκεαρχικά η ιδέα ότι η αριστερά µπορεί να είναιακόµα χρήσιµη µέσα από συνεργασίες µετον ευρύτερο κεντρώο και σοσιαλιστικόχώρο. Η συγκεκριµένη πρόταση πέραν τουότι συναντούσε, σε όποια χώρα της Ευρώ-πης και αν δοκιµάστηκε, πρακτικές και εκλο-γικές δυσκολίες (γιατί να θέλω να ψηφίσωένα κόµµα όταν κυβερνάει κάποιο άλλοάραγε;), αποδείχτηκε και εξαιρετικά ετερο-χρονισµένη. Κοινός, εκτός τόπου και χρό-

νου για τις Ευρωπαϊκές χώρες τις πρώτεςδύο δεκαετίες µετά την πτώση του τοίχους.Και αυτό καθώς µόνο υπό συνθήκες άσκη-σης ενεργού οικονοµικού ρόλου του κρά-τους και διευρυµένων παροχών πρόνοιας,ήταν δυνατόν η αριστερά να παρεµβαίνει καινα διεκδικεί µεγαλύτερα µερίδια αυτών τωνπαροχών προς όφελος των κατώτερωνστρωµάτων. Το οικονοµικό παράδειγµαόµως που ακολουθούσαν οι κυρίαρχες τά-ξεις διεθνώς τις δύο αυτές «χρυσές» δε-καετίες ήταν το αντίθετο. Το κράτος ήτανστη καλύτερη περίπτωση νυκτοφύλακας καιστη χειρότερη (µέσα από αποκρατικοποι-ήσεις, αλλαγές στα φορολογικά συστήµατακαι δηµιουργία ευνοϊκότατων όρων λει-τουργίας για το χρηµατοπιστωτικό σύστηµα)µηχανισµός αναδιανοµής εισοδήµατος υπέρτων ανώτερων στρωµάτων. Τα παραδείγ-µατα άσκησης τέτοιας πολιτικής υπήρχανήδη διεθνώς, είτε στις πολιτικές της Θά-τσερ, είτε στο νέο-φασιστικό εργαστήρι τηςΧιλής του Πινοσέτ και έτσι ο νεοφιλελευ-θερισµός επικράτησε ως το καθολικό µον-τέλο εξόδου από την πετρελαϊκή κρίση του’70, και εφ’ εξής κάθε κρίσης, πραγµατικήςή φανταστικής, για τα Ευρωπαϊκά κράτη, γε-γονός που αποτυπώθηκε σταδιακά και στακαταστατικά κείµενα της Ευρωπαϊκής Ένω-σης. Το πολιτικό σχέδιο λοιπόν της κεντρο-αριστεράς δεν κατέρρευσε από τη είσοδοκάποιον Ούννων αριστεριστών στη πολιτικήσκηνή, αλλά υπό το ίδιο το βάρος της ανε-δαφικότητας του.Στην δε Ελλάδα, η θεσµική αδυναµία τουελληνικού κράτους λειτούργησε και εν πολ-λοίς ως ένα επιπλέον επιχείρηµα για τονπεριορισµό του δηµοσίου και συνέβαλεστην ικανότητα του νεοφιλελεύθερου πολι-τικού λόγου να έλκει ανθρώπους από τααριστερά του πολικού φάσµατος. Σε µία κοι-νωνία αδιαφάνειας και πελατειακών σχέ-σεων ο περιορισµός τέτοιωναντιδηµοκρατικών πρακτικών µέσω της διά-λυσης του πεδίου άσκησης τους, του κρά-τους, µπορούσε κατά καιρούς να φαντάζειως επαρκώς δηµοκρατικό πρόσταγµα, εξ ουκαι το γεγονός ότι στην Ελλάδα, αρχικά, ο

νεοφιλελευθερισµός βαφτίστηκε εκσυγ-χρονισµός. Αντιστοίχως, όµως, το πολιτικόσχέδιο της κεντροαριστεράς κατέρρεε µεδιπλάσια προφάνεια, στο βαθµό που ο πε-ριορισµός του δηµοσίου συνοδευόταν καιµε σκανδαλώδη εµβάθυνση των προνοµια-κών σχέσεων µερίδων του κεφαλαίου µετον πολιτικό κόσµο της χώρας και µε µεγέ-θυνση της αδιαφάνειας στους χώρουςάσκησης εξουσίας.Το πολιτικό σχέδιο της ενότητας της αρι-στεράς λοιπόν πατούσε στην αντίληψη ότιη επίθεση στις κατακτήσεις του κοινωνικούκράτους έβαζε εκ των πραγµάτων τόσο ταµετριοπαθή όσο και τα πιο ριζοσπαστικάκοµµάτια της αριστεράς στην αναγκαία µάχηγια την υπεράσπιση των δηµοσίων αγαθών,και η µάχη αυτή τα ένωνε περισσότερο απόότι τα χώριζαν οι τοµές και οι διαιρέσειςπου αντιστοιχούσαν στην εποχή του µεσο-πολέµου, των αντιαποικιακών αγώνων ή τηςαντιδικτατορικής πάλης. Η σύγκλιση αυτή,χαλκευµένη στο διεθνές αντιπαγκοσµιοποι-ητικό κίνηµα και στα κοινωνικά φόρουµ, µε-τατόπισε πρώτα-πρώτα τους ίδιους τουςθιασώτες της κεντροαριστεράς, η οποίοιέθεσαν ως πρώτη προτεραιότητα για τηναριστερά την αποτελεσµατική οργάνωσητων κοινωνικών αντιστάσεων ενάντια στονεοφιλελευθερισµό. Ο Συ.ριζ.α., κοινώς, ωςιδέα δεν συγκροτήθηκε στο κεφάλι κάποιουτροτσκιστή. Είχε ως πρώτο επικεφαλής τονΝ. Κωνσταντόπουλο και ανθρώπους όπωςτον Φ. Κουβέλη από την πρώτη µέρα ύπαρ-ξης του ως κοινοβουλευτικό του εκπρό-σωπο.Η σηµερινή κρίση, γέννηµα θρέµµα των νε-οφιλελεύθερων πολιτικών σε διεθνές επί-πεδο, λειτουργεί στη χώρα µας, και µέχριστιγµής στις περισσότερες χώρες τουΕυρώ, ως αφορµή για την εµβάθυνση όλωναυτών των πολιτικών πρακτικών. Και τι 15χρόνια η χώρα εκποιεί το δηµόσιο τηςπλούτο. Και τι τα πραγµατικά εισοδήµατατων µισθωτών είναι καθηλωµένα από ταµέσα της δεκαετίας του ’80. Οι συνταγέςπου η κυβέρνηση εφαρµόζει (και όχι κάποιααόρατη µυστική αρχή όπως οι εξωγήινοι ή

κάποια ξένα σατανικά κέντρα εξουσίας)αποσκοπούν στο ξεπούληµα από ο, τι πε-ρίσσεψε στον ιδιωτικό τοµέα (ξένο και εγ-χώριο, δεν έχει σηµασία) και στην απόκτησηανταγωνιστικότητας της οικονοµίας τηςχώρας δια της ελαστικοποίησης των σχέ-σεων εργασίας της χώρας σε επίπεδα τέ-τοια, συγκρίσιµα µε αναδυόµενεςοικονοµίες όπως η Κίνα, στις οποίες εργα-σία και επιβίωση καθίστανται ανταγωνιστι-κοί µεταξύ τους όροι.Εάν λοιπόν είχε ποτέ βάση η όλη συλλογι-στική περί ενότητας της αριστεράς, η στρα-τηγική αυτή είναι σήµερα πιο αναγκαία απόποτέ. Ακόµα και οι πιο σκληροί επικριτέςτου όλου εγχειρήµατος, οργανώσεις όπωςτο Ν.Α.Ρ., ή βέβαια το ίδιο το Κ.Κ.Ε. αντι-λαµβάνονταν ότι η άρνηση τους να συµµε-τάσχουν σε ένα τέτοιο εγχείρηµα θαέπρεπε να είναι βασισµένη σε ένα σηµερινόπολιτικό ζήτηµα, όπως π.χ. η σχέση τουεθνικού κράτους µε την Ε.Ε. ή η σηµερινήστρατηγική της αριστεράς εντός του εργα-τικού κινήµατος, και όχι π.χ. επειδή ο ΣΥΝεπέκρινε την Σοβιετική ένωση, ή δε γού-σταρε το Στάλιν, όπως λέει π.χ. κάποιοςπου αρνείται την ενότητα της αριστεράς,επειδή βρε παιδί µου γουστάρει την Ευ-ρώπη γενικώς και αισθητικώς.Η ενότητα της αριστεράς σήµερα είναι ση-µαντικότερη από ποτέ. Προϋπόθεση γιααυτό βέβαια είναι η εµβάθυνσή της, ώστε οιαριστεροί πολίτες δηµοκρατικά και συγκρο-τηµένα να συναποφασίζουν για τις στρατη-γικές µε τις οποίες θέλουν να επιλέξουν ναοργανώσουν τις αντιστάσεις τους. Και βε-βαίως, προϋπόθεση είναι να κληθούν εκνέου όσοι δεν αποδέχτηκαν στο παρελθόνανάλογες προτάσεις. Ας τσακωθούµε και αςσυνθέσουµε µετά της απόψεις µας, για τιςµορφές πάλης που πρέπει να υιοθετήσουµε,για τα σηµεία αιχµής στα οποία πρέπει ναεστιάσουµε, και για τις µάχες που πρέπει ναδώσουµε. Όχι όµως για παλαιά και νέα πο-λιτικά παραµάγαζα του καθενός. Θα στεί-λουµε ξανά τον κόσµο σπίτι του, και αυτή τηφορά θα του έχει πάρει τον καναπέ το∆.Ν.Τ. και την τηλεόραση η κυβέρνηση.

Γράφειo Mιχάλης

Nικoλακάκης


Χωρίς αµφιβολία, πολλά έχουνγραφτεί για τις δυσκολίες τουσήµερα, πολλά ακόµα θα γρα-φτούν, είµαι απόλυτα σίγουρος.Εντούτοις, υπάρχει κάτι ακόµα

που µε κάνει λίγο πιο απαισιόδοξο κιαυτό, τούτη τη φορά, έρχεται από γύρωµας. Οι φίλοι µου, όσοι τουλάχιστον µαςδιαβάζουν, µε παρακαλούν να σταµατήσωτην κινδυνολογία και τις καταστροφικέςαναλύσεις, προτρέποντας µε να γράψωγια ««κκάάττιι άάλλλλοο……»»,, αυτό το µήνα έστω.Από την άλλη µεριά, λες και τους άκου-σαν, ο ΤΤσσίίµµααςς έφτιαξε προ ηµερών εκ-ποµπή ««κκααλλώώνν µµααννττάάττωωνν»» συζητώντας µεΈλληνες και ξένους για τους Έλληνες κιο ΛΛααζζόόπποουυλλοοςς ανήγγειλε µεταξύ σοβαρούκαι αστείου ένα νέο ««ΕΕυυχχάάρριισσττοο ∆∆εελλττίίοοΕΕιιδδήήσσεεωωνν»», προκειµένου να παίξει επιτέ-λους και κάποιος στο στυλ ««άάλλλλαα λλόόγγιιαα νν’’ααγγααππιιόόµµαασσττεε»», υποσχόµενος χαµόγελα,γέλιο.

Η αδυναµία του να αντιδράσουµεείναι σχεδόν διαπιστωµένη, εµείς, οιπλέον επαναστατικοί µεταξύ των λαών,««ηη ΕΕλλλλάάδδαα πποουυ ααννττιισσττέέκκεεττααιι,, ηη ΕΕλλλλάάδδααπποουυ εεππιιµµέέννεειι»» και φυσικά µην παρεξη-γηθώ, ούτε για πλάκα δε διανοούµαιµοµφή προς τους παραπάνω «πολύτι-µους» εκφραστές της δηµοσιογραφίαςκαι της σάτιρας αντίστοιχα, όµως ακόµακι αν από πραγµατιστική διάθεση πρέπεινα δεχτώ το ότι έχουµε πλέον παραδοθεί,δε µπορώ να δεχτώ τη λογική της στρου-θοκαµήλου. ««ΜΜηη µµοουυ µµιιλλάάςς,, σσεε ππααρραακκααλλώώµµηη µµοουυ λλεεςς ττίίπποοτταα,, έένναα κκαακκόό όόννεειιρροοββλλέέππωω,, ττοο ξξέέρρωω όόττιι όότταανν ξξυυππννήήσσωω θθαα ββγγεειιααλληηθθιιννόό,, ααλλλλάά άάσσεε µµηη µµεε ττρρεελλααίίννεειιςς κκααιισσυυ,, έέχχωω τταα δδιικκάά µµοουυ.. ΈΈχχεειιςς κκάάττιι κκααλλόό ννααµµοουυ ππεειιςς;;»». Αυτό - λίγο ή πολύ - κραυγά-ζουµε όλοι.

Όµως αλίµονο, έξω από το ευχάριστοόνειρο που θέλουµε να δούµε εν µέσωτου εφιάλτη, πέρα από τη σαπουνόφου-σκα που θέλουµε να βρεθούµε, τα πρώτα««ννέέαα κκαακκάά µµααννττάάτταα»» δε θα αργήσουν ναφτάσουν. Ο προϋπολογισµός έχει ήδη ξε-φύγει ως προς τα έσοδα, τι περίεργο, ταοποία µειώθηκαν σε σχέση µε τα αναµε-νόµενα, κάπου κοντά στο 1 δις, µέχρι σή-µερα. Τροµερή διαπίστωση δεν είναι

αυτή; Εδώ πράγµατι, έχω διάθεση ειρω-νείας. Μαζί µε το Φ.Π.Α. η επιστροφή τουοποίου αναστέλλεται στους δικαιούχους,φτάσαµε στο ουδέτερο σηµείο ή λαϊκά,««µµίίαα ηη άάλλλληη»» µε το κονδύλι που εξασφα-λίσαµε ως έθνος, πετσοκόβοντας τον 13ο

και 14ο µισθό στο ∆ηµόσιο δηλαδή, περί-που 1,2 δις. Μπορείτε να αντιληφθείτε,όχι πλέον το µέγεθος του προβλήµατοςαυτού καθ’ αυτού, αλλά το µέγεθος τηςαδυναµίας του συστήµατος αντιµετώπι-σης της κρίσης; Μου θυµίζει πάρα πολύτη ΓΓρρααµµµµήή ΜΜααζζιιννόό. Προκάλεσε µεγάλεςθυσίες για την κατασκευή της, µα σχεδόνκαµία βοήθεια όταν χρειάστηκε.

∆ε µπορούµε πλέον ως κράτος ναβρούµε τη λύση στην κρίση, αλλά µε τονίδιο τρόπο κι ακόµα χειρότερα, αδυνα-τούµε να δούµε το µέγεθος της υποκρι-σίας του µηχανισµού αντιµετώπισής του.Η ίδια κυβέρνηση που δήλωνε ότι υπάρ-χουν χρήµατα και ότι πρέπει να δοθούνσε ανάπτυξη, τώρα µιλάει για την αγωνίατης να πετύχουν τα ««µµέέττρραα εεθθννιικκήήςς σσωω--ττηηρρίίααςς»» επικαλούµενη δια του πρωθυ-πουργού της, τις περίφηµες πλέον όσοκαι φανταστικές δηλώσεις των απλών πο-λιτών που του προκάλεσαν συγκίνηση λέ-γοντας του ότι, ««εεµµεείίςς αακκόόµµαα κκααιι ττοουυςςµµιισσθθοούύςς µµααςς νναα δδώώσσοουυµµεε γγιιαα ττηηνν ΕΕλλ--λλάάδδαα»». ∆εν καταντάει αστείο πια;

Όλη η παραπάνω στιχοµυθία – επί-κληση περί διάσωσης του έθνους γίνεταιτην ώρα που στις εξεταστικές επιτροπέςδιάφοροι πίθηκοι δηλώνουν ότι οι κάθε εί-δους µίζες αποτελούν κοινό µυστικόστους παροικούντες την Ιερουσαλήµ προ-σπαθώντας να αθωωθεί µε τη λογική τουότι, ««πποοιιοοςς ααππόό εεσσάάςς δδεενν κκάάννεειι ττοο ίίδδιιοο;;»».Το πρόβληµα εστιάζεται στο ότι εάν ήτανλίγο διαφορετικές οι περίοδοι, οι τύποιαυτοί µπορεί να ήταν στη θέση των σηµε-ρινών εθνοσωτήρων, σενάριο καθόλουφανταστικό αφού υπήρξαν δεξιά ή αρι-στερά χέρια και διευθυντές πρωθυπουρ-γικών πολιτικών γραφείων της ίδιαςµάλιστα παράταξης. Άντε τώρα να πείσειςτον κόσµο ότι δεν τον κοροϊδεύεις λέ-γοντας του ότι ο νυν θεόσταλτος εκκαθα-ριστής του ΒΒααττοοππεεδδίίοουυ και της SSiieemmeennssανήκει στην ίδια κοµµατική οµάδα που

αποδείχθηκε ότι τα είχε πάρει λόγω τωνπαραπάνω και που προσπαθώντας ναφτιάξει το «κάδρο των ενόχων» πρέπει ναβρει πολύ χώρο για τα δικά του παιδιά,µαζί µε τα άλλα, τα µπλε. Οι εκκαθαριστέςκαι οι εκκαθαριζόµενοι είναι τόσο πολύµπλεγµένοι µεταξύ τους που αλλάζουνρόλο ανά τακτά χρονικά διαστήµατα,ασχολούµενοι εν αρχή µε τους άλλους καικαταλήγοντας στην εξέλιξη µε τους άλ-λους τους εαυτούς µε τους οποίους ποτέδε µπόρεσαν να διαχωριστούν. Αν αυτόείναι κωµωδία ή τραγωδία, αυτό το αφήνωσε σας για να το κρίνετε.

Εν µέσω όλων αυτών, οι πολιτικοί µαςσυνεχίζουν να προστατεύουν το imageτους, να αγοράζουν ηλεκτρονικό εξοπλι-

σµό, να χειραφετούν τα Μέσα ΜαζικήςΕνηµέρωσης και κατά συνέπεια την κοινήγνώµη προς όφελός τους ή προς ζηµίαάλλων, να προετοιµάζονται για τους Καλ-λικρατικούς ∆ήµους και τις Περιφέρειεςκαι όλα συνεχίζουν να κάνουν πιο επί-καιρο παρά ποτέ τον Freddie Mercury καιτο ««tthhee sshhooww mmuusstt ggoo oonn»». Όµως, Πρω-θυπουργός και Υπουργός έχουν υπογρά-ψει επαχθείς όρουςκαι ρήτρες για τοπρόγραµµα σταθερό-τητας, αλλά το τελευ-ταίο δε δείχνει νατιθασεύεται από τα µέτρα που λήφθηκανκαι θα απαιτήσει να εκπληρωθεί ο όροςτου που λέει ότι, ««ηη ααπποοττυυχχίίαα εεννόόςς εειι--σσππρραακκττιικκοούύ µµέέττρροουυ θθαα ππρρέέππεειι νναα αακκοολλοουυ--θθεείίττααιι ααππόό ττηη λλήήψψηη εεννόόςς ννέέοουυ µµεε ττοοααννττίίσσττοοιιχχοο δδηηµµοοσσιιοοννοοµµιικκόό όόφφεελλοοςς»».

Να διακινδυνεύσω µια πρόβλεψη; Ηκυβέρνηση θα αναγκαστεί να πάρει τα δι-πλάσια µέτρα προς την ίδια πάντα κατεύ-θυνση ««ππρροοσστταασσίίααςς ττοουυ έέθθννοουυςς»» αλλά τοαποτέλεσµα θα είναι και πάλι αµφίβολο,γιατί πολλές από τις επιχειρήσεις που θαπροσπαθήσει να εισφορο-µαγκώσει ο ει-σπράκτορας δεν θα είναι πια εκεί, γιατίαπλά θα έχουν κλείσει, µειώνοντας τηνπροσδοκία της εισοδηµατικής πολιτικής,µιας πολιτικής την οποία θα αφόριζαν µεµανία οι κρατούντες - που τώρα την υλο-ποιούν - αν δεν ήταν κυβέρνηση. Για µιαακόµα φορά ο Τσίµας, ο Λαζόπουλος καιεν τέλει ο απλός πολίτης της διπλανήςπόρτας θα δικαιωθούν για τις λάθος απο-φάσεις, και το ντόµινο των συνεπειών θαπαρασύρει και τις όποιες υγιείς πλευρέςτης αγοράς, οι οποίες – ειδικά τώρα -χρειάζεται φαντασία για να βοηθηθούν καινα αναπτυχθούν. Και βέβαια το να ζητάςφαντασία από την Υπουργό Οικονοµίαςκαι Ανταγωνιστικότητας σε θέµατα ανά-πτυξης ««εείίννααιι έένναα θθέέµµαα»» που λέει κι η νε-ολαία αλλά ο ελαφρά καταθλιπτικόςστίχος του αξεπέραστου Καββαδία είναιδυστυχώς πιο κοντά στην σηµερινή πραγ-µατικότητα.

ΜΜηηχχααννιικκόόςς ΠΠααρρααγγωωγγήήςς&& ∆∆ιιοοίίκκηησσηηςς MMSScc

Πολλά έχουν δει τα µάτια µου, µ’ αυτό µου φέρνει τρόµο

Γράφει οΚυριάκος Γ.Κώτσογλου*


ΑΣΗΜΑΝΤΑ

∆εν πωλείται η ΕλλάςΉρθαν ντυµένοι «φίλοι»

αµέτρητες φορές οι εχθροί µας το παµπάλαιο χώµα πατώντας

Οδ. Ελύτης

Καταφέραµε το ακατόρθωτο. 300 δις ευρώτο χρέος. Πως τα καταφέραµε; ‘’Ξαφνιάστηκαν’’ οι κοινοτικοί. Και προσφέρ-θηκαν να µας δανείσουν 100δις. για να µε-

ταφερθεί το χρέος απότις ιδιωτικές τράπεζεςστα κράτη(Γερµανία,Γαλλία). Για να αποφύ-γουν το ντόµινο. Για ναµην κλυδωνιστεί το τρα-

πεζικό τους σύστηµα. Γιατί αυτo είναι η καρ-διά του συστήµατος. Αλλά µετά τι µαςετοιµάζουν; Τα δανεικά θα τα πάρουν βέβαια.Όχι σαν «πετρέλαιο, αλάτι και σπίρτα», όπωςκάποτε αλλά σαν ΟΣΕ, Αεροδρόµια, Λιµάνια,Εγνατία, Αττική οδό, καζίνα, ΕΛΤΑ, ∆ρόµους,Ξενία και ότι άλλο έχει αποµείνει στη χώρασαν δηµόσιος πλούτος. Και µετά αφού κατα-στραφεί η χώρα, και οι εργαζόµενοι τα παιδιάµας ενδεχοµένως ζήσουν σε µια χώρα-αποι-κία των µεγάλων. Ε λοιπόν αυτό δεν πρέπεινα επιτρέψουµε να γίνει. Αυτή η χώρα έχειτυχοδιωκτισµό, διαφθορά, ευκολο πλουτι-σµό,πτωχαλαζονεία, αµεριµνησία. Αλλά δενµπορεί να δεχθεί την εκποίηση, το ξεπού-ληµα, την λεηλασία. Όποια ονοµασία και ναπάρει. Το πολιτικό σύστηµα µε τους βραχίο-νες του (συνδικαλισµό,δηµ.διοίκηση ,ανώτε-ρους κρατικούς λειτουργούς αυτοδιοίκηση,)που χρεοκόπησε την χώρα, δεν µπορεί καινα την σώσει. Το πρόβληµα δεν µπορεί ναπλασάρεται σαν λύση. Λύση αποτελεί η πο-ρεία ακριβώς στο αντίθετο ρεύµα. ∆εν µπο-ρούν να γεννηθούν Αµπράµοβιτς µέσα απότο επιβαλλόµενο κύµα ιδιωτικοποιήσεων.Κιν-

δυνεύουµε οι κλέφτες να µας αγοράσουνκιόλας!! Αυτό είναι το µεγαλύτερο σκάν-δαλο.. Να προσφέρεται σαν λύση η οριστικο-ποίηση της λεηλασίας και της καταστροφής.Οι πολίτες δεν πρέπει αυτό να το επιτρέ-ψουν. ∆εν πωλείται η Ελλάς. Η Ελλάδα έχειαξιοσύνη ευφυία,, πλούτο και προοπτική.Αρκεί οι πολίτες να ανατρέψουν το τοπίο.Μέσα από τα κινήµατα, τις διαµαρτυρίες, τιςκινητοποιήσεις, τον κοινωνικό αναβρασµό,θα προέλθει και η λύση. Το σχέδιο και οι άν-θρωποι. Η λύση και οι πολιτικοί που θα τηνυλοποιήσουν. Η κινηµατική λογική θα σαρώ-σει όσους παρήγαγαν πολιτική για τον εαυτότους, όσους έκλεψαν τον δηµόσιο πλούτο,όσους βολεύτηκαν, όσους ζηµίωσαν τη χώρα.Αλλά για να γίνει αυτό οι Έλληνες πρέπεινα «σκεφθούν» διαφορετικά. Πρέπει να αλ-λάξουν πολιτικό σκηνικό, έργο και πρωταγω-νιστές. ∆εν κατασκευάζεται το καινούριο µεπαλιά φθαρµένα υλικά. ∆εν γίνεται να προ-κύψει το νέο µε τις παλιές ιδέες, πρόσωπακαι συµπεριφορές. Έχουµε ανάγκη από ριζι-κές ανατροπές σε προτεραιότητες, ιεραρχή-σεις προτάγµατα και συµπεριφορές. Αλλάκυρίως έχουµε ανάγκη από ένα νέο άνθρωποµε άλλες αναζητήσεις, άλλο τρόπο ζωής καισκέψης. Άλλο βλέµµα και τρόπο συνάντησηςµε τα υλικά αγαθά και την κατανάλωση.Άλλες στοχεύσεις µε προτεραιότητα στιςάυλες αξίες, στον πολιτισµό, στην τέχνη,στην γνώση, στην προσπάθεια και στην δηµι-ουργία. Υπάρχει αυτή η προοπτική, αρκεί οιΈλληνες να στοχεύσουν προς αυτήν.

Γράφει οΓιώργος

Κοκκινάκος

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

Α Ν

Ε Π

Α Ι

Σ Θ

Η Τ

Ω Σ ΘΘεεααττέέςς

ΗΗ δδιιαασσππάάθθιισσηη ττοουυ δδηηµµοοσσίίοουυ χχρρήήµµααττοοςς.. ΗΗ δδιιααφφάάννεειιαα κκααιι ηη ααππόόδδοοσσηη ττηηςς δδιι--κκααιιοοσσύύννηηςς µµέέσσωω ττοουυ εεφφεευυρρήήµµααττοοςς ττωωνν εεξξεετταασσττιικκώώνν εεππιιττρροοππώώνν κκααιι ααννεερρυυ--θθρρίίαασσττοοιι πποολλιιττιικκοοίί λλόόγγοοιι ηηθθιικκήήςς ααππόό τταα κκόόµµµµαατταα ττηηνν ώώρραα πποουυ κκααττααρρρρέέεειικκάάθθεε έέννννοοιιαα κκοοιιννωωννιικκοούύ κκρράάττοουυςς…… ΗΗ εεππιισσττρροοφφήή ττωωνν ππααρρααννόόµµωωςς εειισσππρρααχχ--θθέέννττωωνν,, ννέέαα ννοοµµοοθθεεττήήµµαατταα ώώσσττεε νναα µµηηνν υυππάάρρχχεειι δδυυννααττόόττηητταα γγιιαα αατταασσθθαα--λλίίεεςς ππρροοφφααννώώςς δδεενν εείίννααιι ααπποοττεελλεεσσµµααττιικκέέςς µµέέθθοοδδοοιι.. .. .. ΠΠάάλλιι κκάάπποουυ χχάάννεεττααιιττοο ννόόηηµµαα κκααιι ττοο ννήήµµαα.. ΞΞεεγγεελλάά ηη ππρροοββααλλλλόόµµεεννηη µµάάχχηη γγιιαα ττηη σσυυννττααξξιιοοδδόόττηησσηησστταα 3377 ααννττίί σστταα 4400 χχρρόόννιιαα,, ααφφοούύ σστταα ψψιιλλάά ττοουυ ννέέοουυ αασσφφααλλιισσττιικκοούύ σσυυσσττήή--µµααττοοςς οο ππρροοττεειιννόόµµεεννοοςς ττρρόόπποοςς υυπποολλοογγιισσµµοούύ ττωωνν σσυυννττάάξξεεωωνν υυππηηρρεεττεείί ττηηννπποολλυυππλλοοκκόόττηητταα ττωωνν εευυννοοηηµµέέννωωνν ααννττίίθθεετταα ααππόό ττιιςς χχώώρρεεςς ττοουυ ΟΟΟΟΣΣΑΑ ..ΣΣττηηννΠΠοορρττοογγααλλίίαα λλόόγγοουυ χχάάρρηη κκάάπποοιιοοςς µµεε µµιισσθθόό ττοο µµιισσόό ττοουυ µµέέσσοουυ θθαα ππάάρρεειι σσύύνν--ττααξξηη 7733%% ττοουυ µµιισσθθοούύ ττοουυ,, εεννώώ κκάάπποοιιοοςς µµεε µµιισσθθόό ττοο δδιιππλλόό ττοουυ µµέέσσοουυ θθααππάάρρεειι σσύύννττααξξηη ττοο 5522%% ττοουυ µµιισσθθοούύ ττοουυ.. ΣΣττηη ∆∆ααννίίαα οο ππρρώώττοοςς θθαα ππάάρρεειι 112200%%ττοουυ µµιισσθθοούύ ττοουυ κκααιι οο δδεεύύττεερροοςς 5577%%.. ΌΌσσοονν ααφφοορράά ττηηνν ΕΕυυρρωωππααϊϊκκήή ΈΈννωωσσηηφφααίίννεεττααιι ππωωςς ττοο σσύύννοολλοο ττηηςς εεξξοοιικκοοννόόµµηησσηηςς ππόόρρωωνν γγιιαα ττηηνν κκααττααββοολλήή ττωωννδδααννεειικκώώνν θθαα ππρροοέέλλθθεειι ααππόό ττηηνν ππεερριικκοοππήή ττωωνν σσυυννττάάξξεεωωνν..((!!))ΕΕίίννααιι άάρρααγγεε ααιιθθεερροοββάάµµοοννεεςς όόσσοοιι ππιισσττεεύύοουυνν ππωωςς υυππάάρρχχεειι δδυυννααττόόττηητταα νναασσττηηθθεείί ττοο κκρράάττοοςς ααππ’’ ττηηνν ααρρχχήή χχωωρρίίςς κκααννέέννααςς κκοοµµµµααττιικκόόςς σσχχηηµµααττιισσµµόόςς νν’’ααππεειιλλεείί ττηηνν ααππρρόόσσκκοοππττηη λλεειιττοουυρργγίίαα ττοουυ;; ΗΗ εεππααννίίδδρρυυσσηη ττοουυ κκρράάττοουυςς σσύύµµ--φφωωνναα µµεε ττοο ΧΧ.. ΓΓιιααννννααρράά ((εεφφηηµµ.. ΚΚααθθηηµµεερριιννήή,, 3300..55..22001100)) δδεενν εείίννααιι ααππλλήή ααλλλλάάοούύττεε κκααιι αακκααττόόρρθθωωττηη αανν ηη οορργγάάννωωσσηη ττηηςς λλεειιττοουυρργγίίααςς κκάάθθεε κκρρααττιικκήήςς υυππηη--ρρεεσσίίααςς ααππέέββλλεεππεε σσττηηνν έέµµππρραακκττηη εεξξυυππηηρρέέττηησσηη ττωωνν ααννααγγκκώώνν ττηηςς κκοοιιννωωννίίααςς,,όόχχιι σσττηηνν εεξξυυππηηρρέέττηησσηη ττωωνν ααννααγγκκώώνν ((κκααιι εεππιιθθυυµµιιώώνν)) ττωωνν κκοοµµµµάάττωωνν κκααιι ττηηςςππεελλααττεείίααςς ττοουυςς.. ΑΑνν ππρρώώττεευυεε ηη ππααρρααγγωωγγήή έέρργγοουυ.. ΠΠώώςς θθαα ββρροούύνν ττρρόόπποουυςς νναα ξξεεππεερράάσσοουυνν οοιι άάννθθρρωωπποοιι εεττοούύττηη ττηηνν κκρρίίσσηη εείίννααιιάάξξιιοονν ααπποορρίίααςς.. ΤΤοο σσίίγγοουυρροο εείίννααιι ππωωςς θθαα σσττρρέέφφοοννττααιι οολλοοέένναα κκααιι ππεερριισσσσόό--ττεερροο σσττιιςς δδιιάάφφοορρεεςς µµοορρφφέέςς ττηηςς ττέέχχννηηςς,, ααφφοούύ ηη µµεεθθόόδδεευυσσηη ττωωνν θθεερρααππεευυ--ττιικκώώνν ιιδδιιοοττήήττωωνν ττηηςς µµεεττααµµοορρφφώώννεειι ττοονν άάννθθρρωωπποο ααππόό θθεεααττήή σσεε δδηηµµιιοουυρργγόό..ΕΕξξάάλλλλοουυ «« ΗΗ ττέέχχννηη σσττιιςς ααρρχχέέςς ττηηςς ήήτταανν µµααγγεείίαα,, µµιιαα µµααγγιικκήή ββοοήήθθεειιαα»»,, γγρράά--φφεειι οο ΈΈρρννσσττ ΦΦίίσσεερρ σσττοο ββιιββλλίίοο ττοουυ ««ΗΗ ααννααγγκκααιιόόττηητταα ττηηςς ττέέχχννηηςς»».. .. ..

ΒΒοούύλλαα ΚΚααννττεερράάκκηη

ΤΤοο ττααννκκ κκααιι ττοο ππιιάάννοο σσττηη ΜΜόόσσχχαα µµεεττάά ττοο ττέέλλοοςς ττοουυ πποολλέέµµοουυ.. ΜΜιιαα φφωωττοο--γγρρααφφίίαα ααππόό εεκκεείίννεεςς πποουυ ππρρεεσσέέφφεερραανν ββεεττεερράάννοοιι ααννττιισστταασσιιαακκοοίί ττηηςς ππρρώώηηννΕΕΣΣΣΣ∆∆ σσττηηνν ΕΕττααιιρρεείίαα ∆∆ιιάάσσωωσσηηςς ΙΙσσττοορριικκώώνν ΑΑρρχχεείίωωνν ((ΕΕ∆∆ΙΙΑΑ)) ΑΑθθήήννααςς


Στις 16 Μαΐου µια απ’ τις µεγαλύτε-ρες ροκ φωνές όλων των εποχών, οRonnie James Dio προσχώρησε στη

µεγάλη µπάντα τ’ ουρανού. Θυµάµαι σανχθες την πρώτη φορά που άκουσα την εκ-πληκτικής ποικιλίας χροιά του, όντας δε-κατεσσάρων ετών, στο τραγούδι που –µοιάζει µε ειρωνεία – είχε τον τίτλο “Dieyoung”. Πριν λίγες µέρες έγινε στα Χανιάµια εκδήλωση για να τιµηθεί η µνήµη του,στην οποία συµµετείχαν δέκα άτοµα µε τοζόρι. Βλέπετε, δεν ήταν ο Πλούταρχος ήη Ζήνα, ούτε καν κάποιος απ’ αυτούς τους“ποιοτικούς” που βγάζουν δίσκους στηνεγχώρια δισκογραφία, προσβάλλοντας µετην παρουσία τους την ίδια την έννοια τηςµουσικής. Εγώ θα µείνω µε την ανάµνησητων 25.000 που τον άκουσαν πριν λίγαχρόνια στο Terra Vibe της Μαλακάσας. Γιαόποιον ήρθε σ’ επαφή µε την ξεχωριστή,µοναδική φωνή του, άλλοτε τραχιά καιγρεζαριστή κι άλλοτε βελούδινη σα χάδι,η απώλεια είναι µεγάλη.

Όλοι θυµούνται τις µπαλάντες. Ίσωςγιατί είναι πιο ευχάριστες σαν άκουσµα.Ίσως γιατί χορεύονται στα πάρτι αγκαλια-στά και συνδέονται µε εφηβικούς έρωτεςκαι τη µυρωδιά του άλλου φύλλου. Μερι-κές από τις µεγαλύτερες µπαλάντες πουακούστηκαν ποτέ “υπογράφονται” από τηφωνή του: “Temple of the king”, “Catch therainbow”, “Rainbow eyes”.

Όσο για τα υπόλοιπα… “The world isfull of kings and queens, who blind youreyes and steal your dreams, it’s heavenand hell”. Στίχοι που τους έχουν τραγου-δήσει εκατοµµύρια στόµατα, µεγάλοι δί-

σκοι, ιστορικές στιγµές του ροκ, µια ολό-κληρη παρέλαση από τραγούδια µε σφρα-γίδα την ευαισθησία και το πάθος του. Οιστίχοι του παρεξηγήθηκαν επανειληµ-µένα, κυρίως λόγω των συνεχών αναφο-ρών του στο φανταστικό. Θεωρήθηκεγραφικός, αρκετές φορές από τους ίδι-ους ανθρώπους που άκουγαν τη µουσικήτου, επειδή µιλούσε για δράκους, ουράνιατόξα και κάστρα. Έτσι είναι αυτά…όποιος «πιάνει» τις αλληγορίες καταλα-βαίνει, για τους υπόλοιπους δεν µπορείνα γίνει τίποτα. Η αλήθεια είναι ότι ήτανπάντα επίκαιρος και συµβάδιζε µε τηνεποχή του, την οποία κριτίκαρε όσο λίγοι.Συµµετείχε σε κινήσεις και οργανισµούςπου προσπαθούσαν να καταπολεµήσουντην πείνα και τη φτώχια στον τρίτο κόσµο,την παιδική πορνεία και το ρατσισµό,πάντα µε τη σεµνότητα και την ταπεινο-φροσύνη που αρµόζει σε κάποιον πουξέρει ότι αν χρησιµοποιήσει τη δηµοτικό-τητά του σαν µέσο προβολής των σκοπώντου θα καταλήξει κοσµικός µαϊντανός.

Όσοι τον γνώρισαν µιλούν για τον πιοπροσγειωµένο, ευπροσήγορο, πράο καιφιλικό άνθρωπο που πέρασε από τη µου-σική βιοµηχανία. Υπήρξε µέντορας και δά-σκαλος για µια ολόκληρη γενιά νέωντραγουδιστών και δεν αρνήθηκε ποτέ ναπροσφέρει την πολύτιµη εµπειρία και τιςγνώσεις του σε όποιον τον πλησίαζε.

Η λίστα των σπουδαίων µουσικών µετους οποίους έχει συνεργαστεί είναι τε-ράστια. Vivian Campbell, Ritchie Black-more, Cozy Powel, Tony Iommi είχαν τηντύχη και το προνόµιο ν’ ακούσουν τις συν-

θέσεις και το παίξιµό τους να µετατρέ-πονται σε ροκ ύµνους λόγω της ξεχωρι-στής φωνής που τα «έντυσε».

Η παρουσία του πάνω στη σκηνή ήτανµαγευτική κι η ικανότητά του να αποδίδειζωντανά τα όσα απίστευτα άκουγε ο κό-σµος στα βινύλια αξιοµνηµόνευτη.

Υπήρξε µέλος των Elf, Raibow καιBlack Sabbath, στη συνέχεια δηµιούργησεµε το προσωπικό του σχήµα, για να κλεί-σει την καριέρα του µε τους Heaven and

Hell (στην ουσία τους Black Sabbath καιπάλι), µε τους οποίους κυκλοφόρησε τοντελευταίο και έναν από τους καλύτερούςτου δίσκους “The devil you know”.

Η αναφορά στο βιογραφικό του µπο-ρεί να συνεχιστεί επί µακρόν, αυτό όµωςπου έχει σηµασία είναι άλλο. Όσοι µπή-καµε στον κόσµο του, αποκτήσαµε έναµόνιµο σύντροφο, βρήκαµε παρέα µε µιαπολύ πραγµατική έννοια. Ακούγοντας τοDio να τραγουδάει ένιωθες ότι βρισκότανδίπλα σου. ∆ε νοµίζω ότι µπορώ να το πωαυτό για κανένα άλλο από τους πολλούςπου έχω ακούσειστη ζωή µου. Ήτανπάντα παρών, εκείπου ήταν και η µου-σική του. Κι αυτή ηοικειότητα που προκαλούσε η φωνή τουτον έκανε αληθινά κι αµετάκλητα δικόµας. Έχω γράψει αρκετές φορές για αν-θρώπους που έφυγαν, για το έργο τηνπροσφορά και τη σηµασία τους, γιατί πι-στεύω ότι αξίζει τον κόπο να στέκεσαι σ’αυτούς που µε τον τρόπο τους οµόρφυ-ναν τον κόσµο. Όµως ποτέ δεν έχω ανα-φερθεί σε µια τόσο προσωπική απώλεια.Ο κοντοπίθαρος Αµερικανός µε την Ιτα-λική καταγωγή ήταν η δική µου φωνή. Γιαόλους εµάς που τον ακολουθήσαµε τόσαχρόνια τίποτε δεν θα ηχεί πια το ίδιο. Εύ-χοµαι να τα πίνει για πάντα παρέα µε τοRandy Rhoads, τo Phil Lynnot, τον CozyPowell και το John Bonham . Στο καλό φι-λαράκο. Ελπίζω να πιάσεις το ουράνιοτόξο.

Η Σ

υνωµ

οσία

του θ

ορύβ

ου


Μανουσέλης

Για να µπορεί να έρχεται η ΠΥΞΙ∆Α στο σπίτι σας…

Αλλά και γενικώς για να µπορεί να κυκλοφορεί απρόσκοπτα…

Συνδροµή ετήσια 10 ευρώΥπηρεσίες – Τράπεζες – Φορείς 50 ευρώΣυνδροµή υποστήριξης … Κατά συνείδηση

Το ποσό της συνδροµής σας µπορείτε να το καταθέσετε στους λογαριασµούς µας:

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 5758-020951-719ΙΒΑΝ GR40 0172 7580 0057 5802 0951 719∆ΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΡΑΠΕΖΑ ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΣΥΝEΤAIΡΙΣΤΙΚΗΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΙΒΑΝ GR33 0870 0410 0000 0001 1181 348∆ΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣή να στέλνετε επιταγή στην διεύθυνση: Πυξίδα Της ΠόληςΤθ 53 / ΤΚ 73135Χανιά Κρήτης

Μην ξεχνάτε να σηµειώνετε το όνοµα σας


Βαδίζουµε στις πρώτες µέρες του καλοκαιριούκαι οι θερµοκρασίες µόλις άρχισαν να σκαρ-φαλώνουν και να ξεπερνούν τους 30, 31, 32και παραπάνω βαθµούς. Την ίδια στιγµή καιλίγο πριν αναρτηθούν οι βαθµολογίες µε ταµετρήσιµα αποτελέσµατα των εξετάσεωνστους τοίχους των σχολείων, το άγχος και ηανησυχία µαθητών και γονιών ανεβοκατεβαί-νει στην κλίµακα 0 έως100 των πιθανών βαθ-µών τους.Εδώ και ένα περίπου µήνα, από τις 14 τουΜάη, όταν και άρχισαν οι εξετάσεις, ακολουθώµαζί τους την πορεία για τον τελικό βαθµό στοβαθµολογικό κέντρο της πόλης. Κάθε µέρα,

µια µεγάλη παρέα, µιαόµορφη συντροφιά, έναςχώρος επικοινωνίας καιαλληλεπίδρασης συνα-δέλφων. Μια µάζωξηπου ελευθερώνει την

ενέργειά της µέσα και έξω από τις αίθουσες.Εκεί, που από τη µια σκύβει ατέλειωτες ώρεςστα γραπτά των απρόσωπων µαθητών για νακατανοήσει τις σκέψεις τους και από την άλλησυζητά, προβληµατίζεται και τελικά συναντιέ-ται. Φίλοι και συνάδελφοι, χαρά και συνανα-στροφή, κρίση και αξιολόγηση, άγχος καιευαισθησία, διόρθωση και βαθµός. Στους δια-δρόµους, σχεδόν απαγορευµένη λέξη, η Ανα-βαθµολόγηση. Η διαδικασία όπου οι δύοβαθµολογητές έχουν µεταξύ τους αρκετή δια-φορά, πάνω από 12 µόρια στους βαθµούς τηςκρίσης τους και χρειάζεται και ο τρίτος βαθ-µολογητής, ο αναβαθµολογητής, για την τελικήκρίση.Μέσα σε ένα τέτοιο κλίµα, µε αφορµή µια συ-ζήτηση, διάβασα την παρακάτω περίληψη καιαναφορά σε ένα µυθιστόρηµα:

Ανατοµία ενός εγκλήµατος «Ο Α. Σκουράτι έγραψε ένα στοχαστικό µυθι-στόρηµα για την κρίση του εκπαιδευτικού συ-στήµατος Στις 18 Ιουνίου του 2001, ηµέρα προφορικώναπολυτήριων εξετάσεων σε ιταλικό λύκειο στα

περίχωρα του Μιλάνου, ένας... βετεράνος µα-θητής, ο γοητευτικός, ευφυής κι ατίθασος Βι-ταλιάνο Κάτσια, εµφανίζεται µπροστά στηνοκταµελή εξεταστική επιτροπή κρύβονταςκάτω από το κράνος της µοτοσικλέτας του µιαηµιαυτόµατη µπερέτα. Και πριν καν κληθεί ν' απαντήσει σ' οποιαδή-ποτε ερώτηση, ανασύρει το πιστόλι του και δο-λοφονεί εν ψυχρώ όλους τους εξεταστές του,εκτός από έναν: τον αγαπηµένο του καθηγητήιστορίας και φιλοσοφίας, Ανδρέα Μαρεσκάλκι.Κάποιον που έφερε µέσα του το προαίσθηµαµιας επικείµενης τραγωδίας, χωρίς ωστόσο ναµπορεί να προβλέψει ότι θα είναι και ο µονα-δικός της επιζών... Είναι το µακελειό πάνω στο οποίο στηρίζεταιτο στοχαστικό µυθιστόρηµα «∆άσκαλος και µα-θητής» του Αντόνιο Σκουράτι (µετ. ∆. ∆ότση,εκδ. «Πόλις»), το πρώτο έργο του βραβευµέ-νου ιταλού συγγραφέα και τακτικού αρθρο-γράφου της «La Stampa» που µεταφράζεταιστη γλώσσα µας.… όπως οµολογούσε στη «Λιµπερασιόν» µεαφορµή τη γαλλική έκδοση του βιβλίου του,είχε φτάσει στο «παρανοϊκό» σηµείο να φοβά-ται ότι «µια µέρα, ένας από τους µαθητές µας

θα µας σκότωνε». Θεωρούσε, µάλιστα, αυτότο ενδεχόµενο σαν την «πιο λογική αντίδρασηαπέναντι στην τραγική αποδιοργάνωση τουιταλικού εκπαιδευτικού συστήµατος». Η ίδια σκέψη ταλανίζει και το µυθιστορηµατικότου alter ego, τον καθηγητή Μαρεσκάλκι, οι τύ-ψεις, οι απορίες και οι προβληµατισµοί τουοποίου κρατούν τον αναγνώστη δέσµιο έως τοτέλος, αποκαλύπτοντάς του το χάσµα που χω-ρίζει τη σηµερινή, αποπροσανατολισµένη καιµε µηδενιστικές τάσεις νεολαία από τη βολε-µένη και κουρασµένη γενιά του Μάη του '68. Ποια ήταν τα αίτια και ποιο το µήνυµα της αι-µατοχυσίας που προκάλεσε ο Βιταλιάνο; Κιν-δυνεύουν άραγε κι άλλοι από τηνκαταστροφική του µανία; Πώς και δεν κατά-φερε ο «δάσκαλος» που τόσο εµπιστευτότανκι εκτιµούσε ο «µαθητής», ν' αποτρέψει αυτότο φρικτό έγκληµα; Μήπως στη ρίζα του κακούβρίσκεται η αδυναµία των µεγάλων να εξαλεί-ψουν απ' τον πλανήτη τις αδικίες και η όλο καιµεγαλύτερη απόσταση ανάµεσα στα λόγια καιτις πράξεις τους;»

Τυχαίο;;; ∆ε νοµίζω…

Άµεσα, σκέψεις και εικόνες πληµµύρισαν τοµυαλό µου. Αν κάποια από αυτές τις µέρες,ένας µαθητής, όχι κατά ανάγκη µε µπερέτα,µπει στο βαθµολογικό κέντρο και ρωτήσει; Τιµου βαθµολογείτε;Τις γνώσεις µου;Όσα µου µάθατε στην τάξη;Τα χρόνια που πέρασα στα θρανία;Την ύλη που µου διδάξατε;Τη µεθοδολογία του φροντιστηρίου;Την πρόσβασή µου;Και τόσα άλλα… Τι θα απαντούσαµε; Τι θα µπορούσαµε να του πούµε; Θα του µι-λούσαµε για την κρίση του εξεταστικού µαςσυστήµατος και κατ΄ επέκταση και για αυτήτου εκπαιδευτικού; Πόσο συνένοχοι άραγε εί-µαστε σε όλη τη διαδικασία της µάθησης; Ποιαείναι η ρίζα του κακού; Τι χρειάζεται να ΑΝΑ-ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΣΟΥΜΕ;


Γώγουλος

Αναβαθµολογήστε …

Ετοιµάζοντας την Πυξίδα …

Είδαµε

Μια ακόµη ευαίσθητη εκποµπή του Σταύρου Θεοδωράκη. Αυτή τη

φορά για το Νησί… (την Σπιναλόγκα)

Ζήσαµε

Σε ρυθµούς προπαγάνδας… ∆ΝΤ!!!

Ακούσαµε (µεταξύ άλλων…)

Νατάσα Μποφίλιου και Λεωνίδα Μαριδάκη


Σε µια ιδιαιτέρως εορταστική ατµό-σφαιρα και πανηγυρική εκδήλωση,πραγµατοποιήθηκαν το Σάββατο 12Ιουνίου στην περιοχή 'Αγιοι ΠάντεςΑποκορώνου του νοµού Χανίων, τα επί-

σηµα εγκαίνια του Ινστιτούτου ΕπαρχιακούΤύπου (ΙΕΤ), παρουσία εκατοντάδων προσκε-κληµένων, εκπροσώπων του πολιτικού κόσµου,βουλευτών, υπουργών, εκπροσώπων φορέων,συλλόγων και σωµατείων, εκδοτών από τις εφη-µερίδες - µέλη του Συνδέσµου Ηµερησίων Πε-ριφερειακών εφηµερίδων (ΣΗΠΕ), των αρχώντου τόπου, τοπικών δηµάρχων του νοµού Χα-νίων, εκπροσώπων από την εκκλησιαστική καιστρατιωτική ηγεσία, καθηγητών δηµοσιογραφίαςαπό ελληνικά και ξένα Πανεπιστήµια - Ινστι-τούτα, καθώς και πλήθους απλών πολιτών απότην ευρύτερη περιοχή της Κρήτης.Τα εγκαίνια του Ινστιτούτου, που δηµιουργήθηκεύστερα από πολύχρονες προσπάθειες του ∆ιοι-κητικού Συµβουλίου του ΙΕΤ και ιδιαιτέρως τουπροέδρου του, εκδότη της εφηµερίδας "Χανιώ-τικα νέα", Γιάννη Γαρεδάκη, πραγµατοποιήθη-καν παρουσία της υπουργού Παιδείας, ∆ιά ΒίουΜάθησης και Θρησκευµάτων, 'Αννας ∆ιαµαντο-πούλου, του τέως προέδρου της Βουλής καιυπουργού Ανάπτυξης, ∆ηµήτρη Σιούφα, τουυφυπουργού Οικονοµικών, Σταύρου Αρναου-τάκη, του πρώην υπουργού ∆ηµοσίας Τάξης,Χρήστου Μαρκογιαννάκη αλλά και του ΓενικούΓραµµατέα Επικοινωνίας και Ενηµέρωσης, Γιώρ-γου Πετρουλάκη.Ο πρόεδρος του ΙΕΤ, Γιάννης Γαρεδάκης, στηνεναρκτήρια οµιλία των εγκαινίων, αναφέρθηκεστις χρόνιες προσπάθειες που καταβλήθηκανπροκειµένου να λάβει σάρκα και οστά το Ινστι-τούτο, που είναι και το µοναδικό στην Ελλάδα.Επεσήµανε πως ο δρόµος για τη συνέχεια δενθα είναι σπαρµένος µε ροδοπέταλα και πως θαπρέπει να υπάρξει συνεχής θέληση και επιµονή.Ο στόχος του Ινστιτούτου, είπε, δεν είναι µόνονα επιµορφώνει σε τακτική βάση δηµοσιογρά-φους της Περιφέρειας ή να διοργανώνει διεθνήσυνέδρια, αλλά και να ενηµερώνει έγκαιρα τουςεκδότες των Ηµερήσιων Επαρχιακών Εφηµερί-δων για το µέλλον του Τύπου, που σε πολλέςπεριπτώσεις φαντάζει ζοφερό.Πάντως, σύµφωνα µε τον κ. Γαρεδάκη, "υπάρχειµέλλον για τον Τύπο της Περιφέρειας και ειδικά

για τις τοπικές εφηµερίδες".Ο πρόεδρος του ΙΕΤ υπογράµµισε τη στήριξηπου προσφέρθηκε από πολλές πλευρές στο Ιν-στιτούτο, την πολύτιµη συνδροµή των πανεπι-στηµιακών για την υλοποίηση του έργου, αλλάκαι του ΣΗΠΕ, από τον οποίο προέκυψε το Ιν-στιτούτο.Εξήρε επίσης την οικονοµική και ηθική στήριξητου κ. Σιούφα, που ως υπουργός Ανάπτυξης καιΠρόεδρος της Βουλής συνέβαλε τα µέγιστα γιατην εξέλιξη του ΙΕΤ.Ο κ. Σιούφας , στον χαιρετισµό του, υπενθυµί-ζοντας πόσο σηµαντική είναι η συµβολή του Πε-ριφερειακού Τύπου στη δηµιουργία ενόςκαλύτερου µέλλοντος για τον τόπο ως "στήριγµα∆ηµοκρατίας", προέτρεψε τον καθένα να στηρί-ξει µε οποιονδήποτε τρόπο "το νέο αυτό θε-σµικό όργανο του Τύπου και της χώρας".Η υπουργός Παιδείας, 'Αννα ∆ιαµαντοπούλου,υπενθύµισε, πως η επιθυµία για τη δηµιουργίατου Ινστιτούτου ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν σεµια συζήτηση µε τον Γιάννη Γαρεδάκη στις Βρυ-ξέλλες."Είναι πολύ µεγάλη η συγκίνηση", είπε χαρακτη-ριστικά η υπουργός, "να µιλάς για κάτι που έγινεκαι όχι για αυτά που θα γίνουν"."Είµαστε µπροστά σε ένα δηµιούργηµα ανθρώ-πων που µε την ψυχή και το πάθος τους, κατά-φεραν να δηµιουργήσουν κάτι σηµαντικό.Εκδηλώσεις σαν αυτή των εγκαινίων του ΙΕΤ δί-νουν πολλαπλές αναγνώσεις και µηνύµατα.Το Ινστιτούτο χρειάζεται την υποστήριξη της Πο-λιτείας, της πανεπιστηµιακής κοινότητας, τηςΑυτοδιοίκησης και του ιδιωτικού τοµέα.Η έρευνα και η τεχνολογία στον χώρο της δη-µοσιογραφίας στον επαρχιακό τύπο, έχει ναπροσδώσει πολλές νέες ιδέες.Μπορεί µάλιστα να προσφέρει την επονοµαζό-µενη µεικτή επιµόρφωση", είπε.Η κ. ∆ιαµαντοπούλου κατέληξε λέγοντας ότι τοΙΕΤ πληροί τις προϋποθέσεις για να αποτελέσειέναν φορέα του Εθνικού ∆ικτύου ∆ια βίου Εκ-παίδευσης και ανακοίνωσε την τριετή προ-γραµµατική σύµβαση που υπογράφηκε µεταξύτου Υπουργείου και του Ινστιτούτου.Ο υφυπουργός Οικονοµίας, Σταύρος Αρναου-τάκης τόνισε πως η δηµιουργία του ΙΕΤ ξε-περνά κατά πολύ τα όρια του νοµού και τηςΠεριφέρειας και πως καλύπτει όλη την Ελλάδα,

την Ευρώπη και τη Μεσόγειο.Ανακοίνωσε µάλιστα πως το Υπουργείο του θαπροβεί σε οικονοµική στήριξη - και µάλισταάµεσα - του Ινστιτούτου.Τη συµπαράσταση της Γενικής ΓραµµατείαςΕνηµέρωσης και Επικοινωνίας εξέφρασε ο γενι-κός γραµµατέας της, Γιώργος Πετρουλάκης."Έννοιες όπως η έρευνα στον ευαίσθητο χώροτου Τύπου, όπως η διά βίου µάθηση, βρίσκουνφιλόξενη στέγη στο Ινστιτούτο ΕπαρχιακούΤύπου", είπε ο κ. Πετρουλάκης, προσθέτονταςπως "λίγες φορές τα τελευταία χρόνια, οράµαταπου αποτελούν φωτεινή εξαίρεση γίνονται πραγ-µατικότητα".Την ενεργό συµπαράσταση και αρωγή του ΣΗΠΕστη δηµιουργία του ΙΕΤ υπογράµµισε, επίσης, ογενικός γραµµατέας του ΣΗΠΕ, Γιάννης Λασκα-ράκης, κάτι που απεδείχθη και από την πολυ-πληθή παρουσία στα εγκαίνια των εκδοτώνεφηµερίδων - µελών του, όπως από τη Λαµία(Λαµιακός τύπος), Λειβαδιά (Βοιωτική Ώρα),Σύρο (Κοινή Γνώµη), Βέροια (Ηµερησία), Κιλκίς(Ηµερησία), Πάτρα (Πελοπόννησος), Λάρισα(Ελευθερία), Σέρρες (Παρατηρητής), Κατερίνη(Πιερικοί αντίλαλοι), Τρίκαλα (Πρωινός Λόγος),Καρδίτσα (Νέος Αγών), Ξάνθη (Εµπρός), ∆ράµα(Χρονικά), Ηράκλειο (Πατρίς), Ρέθυµνο (Ρεθε-µνιώτικα Νέα - Κρητική Επιθεώρηση) κ.λπ.

ΙΙΕΕΤΤ:: ΣΣεε σσττεεννήή εεππααφφήή µµεε ττηηνν ππααννεεππιισσττηηµµιιαακκήή κκοοιιννόόττηητταα σσεε ΕΕλλλλάάδδαα

κκααιι εεξξωωττεερριικκόό

Το ΙΕΤ έχει ήδη εξασφαλίσει συνεργασία µε τααντίστοιχα πανεπιστηµιακά τµήµατα ΜΜΕ στηνΕλλάδα, αλλά και Ινστιτούτα στο εξωτερικό.Αυτό φάνηκε στα εγκαίνια µε την αθρόα παρου-σία αντίστοιχων προσωπικοτήτων, καθηγητώνκαι ερευνητών.

Ο εκπρόσωπος της πανεπιστηµιακής κοινότη-τας, πρόεδρος και καθηγητής του τµήµατος Επι-κοινωνίας της Παντείου, ∆ηµήτρης Ποταµιάνος,αναφέρθηκε στο πολύ σηµαντικό επίτευγµα τηςδηµιουργίας του ΙΕΤ και στη στενή σχέση πουέχει ήδη αναπτυχθεί µε το Πάντειο Πανεπιστή-µιο.Στη στενή συνεργασία του Τµήµατος Επικοινω-νίας του Πανεπιστηµίου Αθηνών µε το Ινστιτούτοαναφέρθηκε ο καθηγητής και πρώην πρόεδρόςτου, Μιχάλης Μεϊµάρης, ενώ η καθηγήτρια απότο τµήµα ΜΜΕ του Αριστοτελείου Πανεπιστη-µίου, Τέσσα ∆ουλκέρη δεν έκρυψε τη χαρά τηςπου το όραµα για τη δηµιουργία ενός Ινστιτού-του πήρε επιτέλους σάρκα και οστά.Στη διάρκεια των χαιρετισµών στα εγκαίνια τουΙνστιτούτου, η Νοµαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χανίωνανακοίνωσε δια του νοµάρχη της την απόφασήτης για θεσµοθέτηση περιφερειακού βραβείουσε ετήσια βάση στο δηµοσιογράφο ή έντυπο πουθα καταγράψει το καλύτερο ρεπορτάζ και θασυµβάλλει στην ανάδειξη τοπικών θεµάτων σεθέµατα πολιτικής, περιβάλλοντος κ.λπ.Αρµόδιος φορέας για τη διοργάνωση της βρά-βευσης αλλά και την αξιολόγηση των ρεπορτάζαποφασίσθηκε να είναι το ΙΕΤ.Ανακοινώθηκαν επίσης η χορήγηση υποτροφιώνπρος νέους δηµοσιογράφους από τις εφηµερί-δες - µέλη του ΣΗΠΕ "Πελοπόννησος" και "Ελευ-θερία" σε σεµινάρια διεξαγόµενα στο ΙΕΤ, αλλάκαι η επίσηµη υπογραφή του µνηµονίου συνερ-γασίας µεταξύ του Ινστιτούτου και του Υπουρ-γείου Παιδείας.Στις εγκαταστάσεις του ΙΕΤ λειτούργησε πα-ράλληλα και έκθεση Ελλήνων σκιτσογράφων.Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου (www.rpi.gr)

ΠΠηηγγήή:: ""hhttttpp::////wwwwww..aannaa..ggrr"" ΕΕππιιµµέέλλεειιαα :: ΜΜ..ΑΑννεευυλλααββήήςς

Εγκαίνια Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου

ΣΣεε ««εερργγοοσσττάάσσιιοο ττέέχχννηηςς»» µµεεττααττρράάππηηκκεεππρριινν 33 χχρρόόννιιαα έένναα ααππόό τταα ππααλλιιόόττεερρααεελλααιιοουυρργγεείίαα ττηηςς ΚΚρρήήττηηςς,, ααυυττόό ττοουυΑΑγγρροοττιικκοούύ ΣΣυυννεεττααιιρριισσµµοούύ ΖΖυυµµββρρααγγοούύ,,σσττοο χχωωρριιόό ∆∆ρροοµµόόννεερροο ((3333οο χχιιλλιιόόµµεεττρροοεεθθννιικκήήςς οοδδοούύ ΧΧααννίίωωνν -- ΠΠααλλααιιόόχχωωρρααςς,,λλίίγγαα χχιιλλιιόόµµεεττρραα µµεεττάά ττιιςς ΒΒοουυκκοολλιιέέςς))..ΜΜιιαα ππααρρέέαα κκοουυζζοουυλλώώνν ΑΑΠΠΛΛΑΑ ττόόλλµµηησσεε!!ΚΚααιι όόλλαα ππήήρραανν ττοο δδρρόόµµοο ττοουυςς……ΣΣυυζζηηττάάµµεε µµεε ττοονν ΙΙωωάάννννηη ΑΑρρχχοοννττάάκκηη,,ΚΚααλλλλιιττεεχχννιικκόό ΕΕππιιµµεελληηττήή ττοουυ χχώώρροουυ

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ΜΜααττθθααίίοοςς ΦΦρρααννττζζεεσσκκάάκκηηςς

ΠΠώώςς γγεεννννήήθθηηκκεε ααυυττήή ηη ιιδδέέαα;;Όλα ξεκίνησαν από την πρόθεση µιας πα-ρέας «κουζουλών φίλων» να σώσουµε απότην ισοπέδωση και τον αφανισµό το κτίριοτου Παλιού Ελαιουργείου του Αγροτικού Συ-νεταιρισµού Ζυµπραγού το οποίο για 25χρόνια, από το 1980 ως το 2005, ήταν εγ-καταλελειµµένο και ετοιµόρροπο µέσα σταβάτα, τα µπάζα και τα σκουπίδια. Κι έπειταήρθαν οι συζητήσεις και τα ξενύχτια για τοπώς θα αξιοποιήσουµε τούτο το κτίριο καιπως µπορούµε να το κρατήσουµε «ζων-τανό». Πως µπορούµε να δηµιουργήσουµεένα κέντρο προβολής του τόπου και έναβήµα για τη φωνή των κατοίκων των δέκαγειτονικών χωριών που το φυσικό κέντροβάρους είναι τούτο το παλιό λιοτρίβι. Η αρχική ιδέα ήταν να δηµιουργήσουµε έναΜουσείο Λαδιού αφού το κτίριο ήταν έναελαιουργείο και τα κουφάρια των ηλεκτρο-κίνητων µηχανηµάτων από την εποχή του΄60 ήταν ακόµα εκεί. Όµως σύντοµα εγκα-ταλείψαµε αυτή την «εύκολη» ιδέα γιατί θε-ωρήσαµε πως κάθε µουσείο είναι τοκέλυφος σε κάτι «παλιό και νεκρό» που οεπισκέπτης το βλέπει για µια φορά και δενέχει κανένα λόγο να επιστρέψει ξανά κι

εµείς επιθυµούσαµε κάτι ζωντανό, δραστή-ριο και δηµιουργικό. Η ιδέα ενός ΚέντρουΠολιτισµού, ανοικτό σε όλους και ειδικάστους κατοίκους των γειτονικών χωριών,ενός «εργοστασίου τέχνης» (art factory)όπου η δράση, η παραγωγή και η παρου-σίαση θα είναι συνεχόµενη µε µια διαρκήπρόσκληση και πρόκληση στον επισκέπτη ναέρθει και να ξανάρθει, ήταν ο δύσβατοςαλλά δηµιουργικός δρόµος που τελικά επι-λέξαµε δηµιουργώντας το «Ελαιουργείον –Εργοστάσιο Τέχνης».

ΗΗ ιισσττοορρίίαα ττοουυ χχώώρροουυΤο Παλιό Ελαιουργείο του Αγροτικού Συνε-ταιρισµού Ζυµπραγού στο ∆ροµόνερο ήταντο οικονοµικό και κοινωνικό κέντρο δέκαγειτονικών χωριών για περίπου 60 χρόνια.Φιλοδοξούµε το «Ελαιουργείον – Εργοστά-σιο Τέχνης» να γίνει ξανά το πολιτιστικό καικοινωνικό κέντρο όχι µόνο για τούτα ταχωριά αλλά και για την ευρύτερη περιοχήκαι οι δράσεις του να έχουν ευρωπαϊκή ποι-ότητα και εµβέλεια. Το κτίριο του Παλιού Ελαιουργείου αποτε-λείται από τον κεντρικό οικοδοµικό πυρήναπου κατασκευάστηκε µε λιθοδοµή τη δε-καετία του 1920 και από πτέρυγες-δορυφό-ρους κατασκευασµένες σε διαδοχικέςοικοδοµικές φάσεις ως τη δεκαετία του1970. Το 1980 σταµάτησε η λειτουργία τουσαν λιοτρίβι και αφέθηκε να καταρρέειγοργά.Κατά την ανασυγκρότηση του Παλιού Ελαι-ουργείου στόχος ήταν η διατήρηση τωνπρωταρχικών υλικών του κτιρίου µε τον αυ-θεντικό τεχνολογικό του εξοπλισµό µε όσο

το δυνατόν λιγότερες παρεµβάσεις. Ο µη-χανολογικός εξοπλισµός διατηρήθηκε σανσηµείο µνήµης και αναφοράς των αρχικώνλειτουργιών του χώρου και είναι Ελληνικήςκατασκευής(!) από τις αρχές της δεκαετίαςτου 1960.

ΑΑννττααππόόκκρριισσηη ττοοππιικκήήςς κκοοιιννωωννίίααςςΉταν µεγάλη η χαρά µας που από τηνπρώτη στιγµή οι άνθρωποι των γύρω χωριώνκαι ιδιαίτερα οι γείτονές µας, οι κάτοικοιτου ∆ροµονέρου, άνοιξαν την αγκαλιά τουςκαι µας υποδέχτηκαν εγκάρδια. Μας βοη-θούν πάντα στις µικρές ή µεγαλύτερεςανάγκες µας, έχουν τις πόρτες των σπιτιώντους ανοιχτές και µας προσκαλούν, µαςπροσφέρουν φρούτα και λαχανικά από τονκήπο τους και κυρίως µας προσφέρουν τοπλατύ τους καθηµερινό χαµόγελο. Είναι συ-νοδοιπόροι µας και παρόντες σε όλες µαςτις δράσεις και εκδηλώσεις. Η παρουσίατους µας δείχνει πως ακολουθούµε τονσωστό δρόµο και µας δίνει δύναµη καιπάθος να συνεχίζουµε.

ΣΣεε πποοιιοο ββααθθµµόό σσυυννδδέέεεττααιι ττηη δδρράάσσηη σσααςς µµεεµµιιαα ννέέαα πποορρεείίαα ττηηςς κκααλλλλιιέέρργγεειιααςς ττηηςς εελλιιάάςς;;Η παρουσία του «Ελαιουργείου» στην καρ-διά ενός τεράστιου ελαιώνα κάνει τις δρά-

σεις µας άµεσα συνυφασµένες µε τα προ-ϊόντα, την προβολή, την ιστορία, τους µύ-θους, και τα µηνύµατα της Ελιάς. Ήδη ηµεγάλη οµαδική, εικαστική έκθεση πουπραγµατοποιήσαµε το καλοκαίρι και το φθι-νόπωρο του 2009 µε συµµετοχή 72 καλλι-τεχνών από τις χώρες της ΜεσογειακήςΛεκάνης είχε τίτλο «Ελαίας Γη» και όλες οιπαράλληλες εκδηλώσεις µε διαλέξεις, θέα-τρο, χορό, µουσική και κινηµατογραφικέςπροβολές είχαν σαν θέµα την Ελιά. Τα επι-µορφωτικά σεµινάρια και οι ειδικές διαλέ-ξεις που θα πραγµατοποιηθούν µε θέµα τηβιολογική καλλιέργεια και την προώθησηστην παγκόσµια αγορά των προϊόντων τηςΕλιάς ελπίζουµε να δώσουν νέες ιδέεςστους καλλιεργητές και µεγαλύτερη δυνα-µική στην εµπορεία του λαδιού.

ΠΠοοιιεεςς εείίννααιι οοιι δδυυσσκκοολλίίεεςς πποουυ ααννττιιµµεεττωωππίίζζεειιττοο εεγγχχεείίρρηηµµαα σσααςς;;Πάντα το µεγαλύτερο θέµα που αντιµετω-πίζουµε είναι η οικονοµική υποστήριξη κάθεεκδήλωσης που σχεδιάζεται και παρουσιά-ζεται στο «Ελαιουργείον – Εργοστάσιο Τέ-χνης». Συνειδητά έχουµε επιλέξει όλες οι δράσειςκαι οι εκδηλώσεις µας να είναι µε ελεύθερηείσοδο γιατί πιστεύουµε πως όλοι ανεξαι-


«ελαιουργείον – εργοστάσιο τέχνης»ΤΟ «εργοστάσιο τέχνης - ελαιουργείον»


Προσπαθώντας να αποφορτίσω λίγο το µυαλό µου από τοµιζο-πολιτικό σκηνικό της χώρας, ανοίγω τυχαία ένα βι-βλίο µε σκακιστικά προβλήµατα, πιστεύοντας ότι έναµικρό «σκακιστικό ζάπινγκ» θα έχει καλύτερο αποτέλε-σµα από αυτό της τηλεόρασης. Σελίδα 23, πρόβληµα 84.(παρτίδα Kinderman – Tatai, Βουδαπέστη 1987)

Στη συγκεκριµένη θέση ο Μαύρος Βασιλιάς δίνει σκληρήµάχη επιβίωσης στο Κέντρο και στην Αριστερή πτέρυγατης σκακιέρας. Αν και βρίσκεται κάτω από τα πυρά τουΛευκού, χάρη στα κοµµάτια που τον περιβάλλουν διαθέ-τει επαρκή άµυνα. Έχει όµως ένα άλλο βασικό πρόβληµα:Ο Αξιωµατικός του έχει ξεχαστεί στη ∆εξιά πτέρυγα,πολύ µακριά από το σηµείο της µάχης! Νιώθοντας ότι εκεί

δεν απειλείται, ο Αξιωµατικός δικαιολογεί την ύπαρξή τουρίχνοντας «ζεϊµπεκιές» γύρω από το τετράγωνο b3,ελέγχοντας τα τετράγωνα a3,b2,c3. Ίσως µπορούµε ναπούµε ότι διαδραµατίζει ενεργό ρόλο κρατώντας απα-σχοληµένο τον «βαρύ» Πύργο(βαριά κοµµάτια στο σκάκι αναφέ-ρονται οι Πύργοι και η Βασίλισσα)στο τετράγωνο α1, ο οποίος έχειαποσυρθεί εδώ και καιρό σταπίσω έδρανα της ...σκακιέρας.Όταν ο Λευκός αντιληφθεί ότι ο Αξιωµατικός είναι εκτε-θειµένος, θα στρέψει τα πυρά του και προς αυτόν, σπέρ-νοντας τον πανικό στο αντίπαλο στρατόπεδο. Καθώς ηπίεση αυξάνεται, ο Μαύρος πρέπει να αποφασίσει αν θαδιαθέσει δυνάµεις για τη σωτηρία του Αξιωµατικού θέ-τοντας όµως σε κίνδυνο τη συσπείρωση της παράταξήςτου, ή αν θα τον αφήσει µόνο του, συνεχίζοντας την παρ-τίδα µε απώλειες. Τελειώνοντας την παραπάνω ανάλυση, θα τολµήσω νακάνω δύο φανταστικές εικασίες. Αν ο Μαύρος Αξιωµατι-κός έδινε µια συνέντευξη µε σκοπό να υπερασπιστεί τηθέση του, θα έλεγε ότι κάποιοι επιδιώκουν τη σκακιστικήεξόντωσή του, ότι πάντα βρισκόταν στην αριστερή πτέ-ρυγα της παρτίδας και ότι όσοι τον κατηγορούν για το αν-τίθετο απλά βλέπουν τη σκακιέρα ανάποδα. Όσο για τοδεύτερο Μαύρο Αξιωµατικό που λείπει από το διάγραµµατου προβλήµατος, δε ξέρω αν χάθηκε στη µάχη ή αν τηνέχει σκαπουλάρει στο εξωτερικό για να γλυτώσει...Το εγχείρηµα να χαλαρώσω απέτυχε. Τα κοµµάτια έχουναρχίσει να µεταµορφώνονται σε ανθρώπινες φιγούρες…

«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσµο…»

Γράφει οΜιχαήλ

∆αρµαράκης

«Το ζεϊµπέκικο του Αξιωµατικού…»

ΣΣΤΤ

ΑΑ ΒΒ

ΙΙ ΒΒΛΛ

ΙΙ ΟΟΠΠ

ΩΩΛΛ

ΕΕΙΙ ΑΑ

ρέτως οι άνθρωποι πρέπει να έχουν άµεσηκαι ανεµπόδιστη πρόσβαση στον πολιτισµό. Σηµαντικοί στυλοβάτες της προσπάθειάς µαςείναι οι χορηγοί µε την βοήθεια των οποίωνέγινε η ανακατασκευή του κτιρίου και ο ∆ήµοςΚολυµβαρίου στον οποίο ανήκουµε διοικητικά,µαζί µε τους γειτονικούς ∆ήµους Βουκολιώνκαι Καντάνου µε τους οποίους συχνά συν-διοργανώνουµε αρκετές από τις εκδηλώσειςµας.∆υστυχώς οι οικονοµικές συγκυρίες δεν µαςεπιτρέπουν αισιόδοξες προβλέψεις παρότι οπολιτισµός είναι ο θεµελιώδης λίθος του του-ριστικού µας προϊόντος στο οποίο όλοι προ-σβλέπουν και επενδύουν. Ελπίζουµε σε µιανέα γενιά πολιτικών και χορηγών στους οποί-ους ο πολιτισµός δεν θα είναι ο «φτωχός συγ-γενής» άλλα η κύρια λεωφόρος πορείας.

ΤΤαα εεππόόµµεενναα σσχχέέδδιιαα σσααςς Για το καλοκαίρι του 2010 οργανώνουµε τηνοµαδική έκθεση σύγχρονης τέχνης «Τέχνη –Τεχνολογία, Ο Κόσµος των Μηχανών» µεσυµµετοχή 80 καλλιτεχνών από ολόκληρη τηνΕυρώπη και παρουσίαση έργων ζωγραφικής,γλυπτικής, χαρακτικής, κεραµικής φωτογρα-φίας, video και εγκαταστάσεων. Μαζί µε τα ει-καστικά θα παρουσιάσουµε παράλληλεςεκδηλώσεις διαλέξεων, θεάτρου, χορού, per-formance, µουσικής και κινηµατογράφουπάντα µε θέµα τον Άνθρωπο, την Τεχνολογίακαι τις Μηχανές και τις λαβυρινθώδεις, πο-λυεπίπεδες, διαδραστικές τους σχέσεις.Στο πλαίσιο της έκθεσης θα οργανωθεί εκ-παιδευτικό πρόγραµµα για παιδιά πρωτοβάθ-µιας και δευτεροβάθµιας εκπαίδευσης µεστόχο να δηµιουργηθούν τόσο γέφυρες επι-κοινωνίας των παιδιών µε τη σύγχρονη τέχνηόσο και πεδία αναφοράς για την σύγχρονησχέση του Ανθρώπου µε την Τεχνολογία καιτις Μηχανές.

ΕΕγγκκααιιννιιάάζζοοννττααςς ααυυττήή ττηηνν ννέέαα σσττήήλληη εεππιιττρρέέψψττεε µµοουυ

νναα ππάάρρωω ττοο θθάάρρρροοςς νναα ππεερριιγγρράάψψωω ττοονν ιιδδααννιικκόό ττηηςς ααννααγγννώώσσττηη,,

ααυυττόόνν πποουυ δδίίννεειι ζζωωήή κκααιι δδιικκααιιώώννεειι κκάάθθεε δδηηµµόόσσιιοο γγρρααππττόό λλόόγγοο,,

ααυυττόόνν πποουυ κκάάθθεε γγρρααφφιιάάςς σσυυννοοµµιιλλεείί µµααζζίίττοουυ σσεε κκάάθθεε λλέέξξηη..

Υποθέτω λοιπόν ότι διαβάζετε, ανήκετε δηλαδή σεαυτό το σπάνιο είδος που µπορεί να κλείσει το χα-ζοκούτι και να βρει διασκέδαση και ψυχαγωγία σεένα βιβλίο. Υποθέτωακόµα ότι στα παιδικά

σας χρόνια διαβάζατε κόµικς, ΜίκυΜάους τα λέγαµε τότε, και διατη-ρείτε ακόµα εκείνη την αίσθηση τουεξαιρετικού που µας καταλάµβανεκαθώς συµµετείχαµε στις περιπέτειες του Μπλεκ, στα εξω-τικά ταξίδια της οικογένειας Ντακ ή στις εφηβικές ανησυχίεςτης Πάττυ, για να µη ξεχνάµε και τα κορίτσια. Τώρα βέβαια ταχρόνια πέρασαν και έχουµε σοβαρέψει αλλά φαντάζοµαι πωςαν πέσει στα χέρια σας κάποιο Λουκυ Λουκ ή Αστεριξ θα τουρίξετε µια µατιά και πιθανότατα θα το διασκεδάσετε κιόλας. Ητελευταία µου υπόθεση έχει να κάνει µε την διάθεση σας ναπειραµατιστείτε µε νέα αναγνώσµατα. Γιατί βλέπετε πρινπέντε χρόνια µια τέτοια στήλη θα ήταν πρακτικά αδύνατη ή, τολιγότερο θα απευθύνονταν αποκλειστικά σε γλωσσοµαθείς.Όµως τώρα πια κυκλοφορούν αρκετά κλασσικά έργα της τέ-χνης των κόµικς στα ελληνικά ώστε να µπορεί κάνεις να προ-τείνει µε το χέρι στην καρδιά αρκετά από αυτά προς το µηεξοικειωµένο κοινό. Προσοχή, ξεχάστε ότι ξέρατε για τοείδος, εδώ θα παρουσιαστούν αυστηρά έργα που απευθύ-νονται σε ενήλικο κοινό και τα οποία στην πλειοψηφία τουςδεν σας υπόσχονται το γέλιο αλλά την αισθητική απόλαυσηκαι τον προβληµατισµό που µόνο η µεγάλη τέχνη µπορεί ναγεννήσει.Και επειδή η στήλη δεν γράφεται σε άλλο πλανήτη, δυστυχώς,θα αυτοπεριοριστεί σε εκδόσεις µε προσιτή τιµή, ακόµα και ανέτσι αποκλείονται κάποια αξιόλογα πράγµατα.

««ΣΣυυµµββόόλλααιιοο µµεε ττοονν ΘΘεεόό»» ττοουυ WWiillll EEiissnneerr

Και όλα αυτά θα ήταν αδύνατα αν ο Will Eisner το 1978 δενείχε γράψει το «Συµβόλαιο µε τον Θεό». Τον καιρό εκείνο οEisner ήταν ένας αναγνωρισµένος δηµιουργός κόµικς, µε γνω-στότερο έργο την σειρά «Spirit», και άνεργος καθώς οι πρα-κτικές των µεγάλων εταιρειών του χώρου που στην ουσίαστερούσαν τους δηµιουργούς από κάθε δικαίωµα πάνω σταέργα τους τον είχαν απογοητεύσει. Είχε όµως µια ιδέα: θαέγραφε ένα διαφορετικό κόµικς, θα απευθύνονταν στο ενή-λικο κοινό, θα ήταν αυτοτελές αντί για συνέχεια σε τεύχη καιθα πουλιόταν στα βιβλιοπωλεία και όχι ως περιοδικό στα πρα-κτορεία τύπου. Επινόησε µάλιστα και ένα νέο όνοµα ακριβώςγια να τονίσει αυτή την διαφορά, το νέο είδος λεγόταν «gra-phic novel», εικονογραφηµένη νουβέλα δηλαδή. Το «Συµβό-λαιο µε τον Θεό» πέρασε στην ιστορία των κόµικς. Ιστορίεςπου διαδραµατίζονται στις φτωχογειτονιές της Νέας Υόρκηςτον καιρό της µεγάλης οικονοµικής κρίσης του 1929, ιστορίεςρεαλιστικές, σκληρές, για διαλυµένα όνειρα και αυταπάτεςστην µεγάλη αµερικάνικη παράδοση του Σταΐνµπεκ, του ΝτονΠάσος και τόσων άλλων. Ιστορίες αυτοβιογραφικές, ο Eisnerστηρίχτηκε στις δικές του παιδικές αναµνήσεις, οι ήρωες τουµάλιστα συχνά µιλούν τα jiddish, την εβραϊκή διάλεκτο των γο-νιών του. Σκίτσα που ανατρέπουν και αναθεωρούν τους κοινάαποδεκτούς κανόνες, ατµοσφαιρικά και ζωντανά, σκληρά καιτρυφερά, σπάνε τα όρια τους και δηµιουργούν σελίδες πουσυνδυάζουν την αυθεντικότητα του σκίτσου µε την αναπαρα-στικότητα της φωτογραφίας. Ίσως η µεγαλύτερη προσφοράτου «Συµβόλαιου µε τον Θεό» είναι ότι αποτελεί µια άριστηαπάντηση στο ερώτηµα: γιατί κόµικς; ∆ιαβάζοντας το ο ανα-γνώστης ανακαλύπτει ότι αυτή η ιστορία, µε αυτό τον τρόποµόνο έτσι µπορούσε να αποδοθεί, και αυτό για όσους αγωνί-ζονται να αποδείξουν ότι τα κόµικς είναι αυτόνοµη µορφή τέ-χνης µε δικούς της κανόνες και δυνατότητες είναι τεράστιοκέρδος. Πληροφοριακά πάντως η ιδέα δεν έπιασε, χρειάστη-

Την ίδια ώρα που ένας φυλακισµένος, παράγει αγροτικά προ-ϊόντα, στον προαύλιο χώρο της φυλακής του, κάπου στη Λα-τινική Αµερική η κυβέρνηση φυλακίζει έναν ιθαγενή, επειδήυπερασπίζεται το χωράφι του, απέναντι στις πολυεθνικές. Ο

ιρακινός αγρότης καλλιεργεί µε σπόρους, που κάποιος επιστήµο-νας ανακάλυψε κάπου στις ΗΠΑ, και το προϊόν στο τέλος θα κατα-λήξει στο πιάτο του ανυποψίαστου και τροµαγµένου καταναλωτήστην Ευρώπη. Ένα 12χρονο κοριτσάκι βρίσκεται στοιβαγµένο στααµπάρια ενός πλοίου και δουλεύει όλη µέρα για µια πολυεθνική, γιανα φτιάξει το παντελόνι που ο Έλληνας άνεργος θα αγοράσει επειδήείναι πιο φτηνό. Ένας αγρότης παράγει πορτοκάλια, για να τα δώσειστη συνέχεια στον έµπορο που εκµεταλλεύεται τον Σύριο για να ταπουλήσει. Λένε ότι όλη αυτή η διαδικασία είναι καλύτερη για όλουςµας.Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σε όλα τα πλάτη και µήκη του πλανήτηµας, που δεν ανέχονται αυτή τη κατάσταση που συµβαίνει γύρωτους. Ονειρεύονται να αλλάξουν τα πράγµατα, δεν συµβιβάζονται µετην ιδέα ότι «τίποτα δεν αλλάζει», ονειρεύονται να αναταράξουν τηνκοινωνία και να πάρουν στα χέρια την καθηµερινότητα τους. Απόαυτά τα όνειρα και τις επιθυµίες ξεπηδούν µικρές και µεγάλες προ-σπάθειες για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια. Προσπάθειες, µε µονα-δικό στόχο να χτίσουν και να διαδώσουν διαφορετικά µοντέλαεµπορίου και οικονοµίας. Προσπάθειες που γίνονται µε βήµαταµικρά, αλλά σταθερά, γνωρίζοντας ότι δεν ξεµπερδεύεις εύκολααπό τις παγιωµένες σχέσεις του εµπορίου, την αδικία, την εκµε-τάλλευση. Όλα αυτά δεν αλλάζουν τον κόσµο µονοµιάς αλλά απο-δεικνύουν ότι η ζοφερή πραγµατικότητα µπορεί να µετασχηµατιστείκαι να γίνει καλύτερη.Το χειµώνα του 2008 σκεφτήκαµε να ξεκινήσουµε και εµείς το τα-ξίδι µας σε µια θάλασσα που τα νερά της δεν τα γνωρίζαµε καθόλουκαι δεν ξέραµε τι µας επιφύλασσαν. Είχαµε ως «µπούσουλα» τηναντίστοιχη οµάδα της Αθήνας, το Σπόρο, και προσπαθώντας να κα-τανοήσουµε τον «χάρτη» του αλληλέγγυου εµπορίου, ξεκινήσαµε τοταξίδι µας.Μέσω ενός δικτύου αντιστοίχων συλλογικοτήτων, τόσο στην Ελλάδαόσο και στην Ευρώπη, αποκτήσαµε πρόσβαση σε προϊόντα οργανω-µένων παραγωγών του παγκόσµιου «Νότου», και θελήσαµε να συ-νεισφέρουµε στον αγώνα τους ενάντια στους τοπικούς µεσάζοντες,και τις πολυεθνικές. Έτσι σε συνεργασία µε τον συνεταιρισµό Σπόρο, διακινούµε :Καφέ από τους ζαπατιστικούς συναιτερισµούς της Τσιάπας στο Με-ξικόΖάχαρη, από το Εκουαδόρ. Κακάο και Σοκολάτα από τη Βολιβια, τηΒραζιλία, το Εκουαδόρ και την Παραγουάη. Τσάι από την Ινδία, τοΒιετνάµ και την Ν.Αφρική. Μάτε από την Βραζιλία. Απορρυπαντικάπου φτιάχνονται στην Ιταλία από την Βραζιλία.Ωστόσο, βλέποντας καθηµερινά την απαξίωση των αγροτών-παρα-γωγών και των συναιτερισµών στην Ελλάδα, αποφασίσαµε να ενι-σχύσουµε την προσπάθεια τους, µε στόχο την προώθηση µιας άλληςλογικής στην αγροτική παραγωγή και διακίνηση. Έτσι, αποκτήσαµεπρόσβαση, σε τοπικούς συνεταιρισµούς µε κοινωνική δράση, όπωςο Συνεταιρισµός Γυναικών Καράνου «Η Αγρότισσα», και ο Συνεται-ρισµός Γυναικών Παλαιών Ρουµάτων « Η Αρχόντισσα» που παρά-γουν τοπικά προϊόντα χωρίς χηµικά πρόσθετα.Στην προσπάθεια µας αυτή, σκεφτήκαµε να έχουµε στο πλήρωµαµας και ανθρώπους που η κοινωνία του ατοµικισµού και καταναλω-τισµού δεν τους δίνει ευκαιρίες. Τα άτοµα µε ψυχοκοινωνικά προ-βλήµατα ανήκουν στους «χωρίς φωνή» της κοινωνίας µας. Παρ’όλοτον αποκλεισµό που υφίστανται ανέπτυξαν καινοτόµες λύσεις γιατην ένταξη τους στη κοινωνία που συνέχεια τους απαξιώνει. Εµείςθέλοντας να ενδυναµώσουµε τις προσπάθειες αυτές βρήκαµε τοντρόπο να συνδεθούµε µαζί τους. Έτσι, «προϊόντα» από τηνΚοι.Σ.Π.Ε. Χανίων, µας συνοδεύουν σε αυτό το ταξίδι.Παράλληλα, τα κεραµικά και άλλα χειροτεχνήµατα που παράγουν οιέγκλειστοι στις Αγροτικές Φυλακές της Αγιάς, δεν µας βρήκε αδιά-φορους. Η διακίνηση όλων των προϊόντων από τα εναλλακτικά δίκτυα προ-σφέρει στους παραγωγούς καλύτερες τιµές από τις συνήθως εξευ-τελιστικές που ορίζει η αγορά. Ενδυναµώνει την αυτονοµία, όχι µόνοτων παραγωγών αλλά και των συνεταιρισµών ώστε να µπορούν ναεναντιώνονται στις επιβολές της αγοράς.

ππωωςς εεννννοοοούύµµεε ττοο εεννααλλλλαακκττιικκόό κκααιι ααλλλληηλλέέγγγγυυοο εεµµππόόρριιοο

Θέλουµε να δείξουµε ότι οι εµπορικές σχέσεις δεν καθορίζονται«εκ φύσεως» από το κέρδος των λίγων ∙ µπορούν να παραµένουνανθρώπινες ικανοποιώντας πραγµατικές ανάγκες. Μπορούµε ναπειραµατιστούµε σε ένα διαφορετικό, εναλλακτικό, µοντέλο εµπο-ρίου, που στη θέση του κέρδους θα βάζει πλήθος στόχων :την αυ-τονοµία και την αξιοπρεπή διαβίωση του παραγωγού, τη βιωσιµότητα

της δοµής διακίνησης, την ποιότητα και την προσιτή τιµή για το χρή-στη, τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος. Θέλουµε αυτές οιεπιδιώξεις να µη ρυθµίζονται από το «αόρατο» χέρι της αγοράς αλλάαπό σχέσεις εµπιστοσύνης και αµοιβαιότητας, µε τη συµµετοχήόλων των εµπλεκοµένων: Ενός δικτύου ανθρώπων που αγωνίζονται συλλογικά για να αλλά-ξουν τις ζωές τους µέσα στις σκληρές συνθήκες του εκµεταλλευό-µενου Νότου, απέναντι στον ατοµικισµό του ανεπτυγµένου Βορρά. Ενός δικτύου διακίνησης προϊόντων που δεν παράγονται σε συνθή-κες εκµετάλλευσης της φύσης, η ποιότητα των οποίων δεν περιο-ρίζεται στη συσκευασία , και για διαφήµιση τους έχουν τη γεωγραφία,την ιστορία, τον κόπο των ανθρώπων που τα παράγουν καθώς καιτην κινηµατική τους δράση.Ενός δικτύου ανταλλαγής και διάδοσης ιδεών των οποίων η αξία δεναποτιµάται σε χρήµα. Όπου οι λέξεις «αλληλεγγύη», «εµπιστο-σύνη», «συντροφικότητα», «συµµετοχή» δοκιµάζονται στην πράξηκαι διαχέονται στην κοινωνία σαν εφαρµόσιµα παραδείγµατα και όχισαν ουτοπίες. Όταν µιλάµε για αλληλεγγύη, εννοούµε την έµπρακτη στήριξη αγώ-νων και κινηµάτων που µας δίνουν ώθηση να κινητοποιηθούµε, όχιτη συµπόνια «για τους φτωχούς του Τρίτου Κόσµου». ∆εν θέλουµεη συµµετοχή του «ευαισθητοποιηµένου καταναλωτή» να περιορίζε-ται στην αγορά ενός προϊόντος που θα φέρει τη σφραγίδα του «δί-καιου». ∆εν µας ενδιαφέρει εν τέλει να διοχετεύσουµε στην αγοράένα καινούργιο προϊόν. ∆εν µας ενδιαφέρει να «χτυπήσουµε» κα-ταστήµατα µε βιολογικά προϊόντα. ∆εν µας ενδιαφέρει να ρίξουµετις τιµές του εµπορίου. Θέλουµε όλοι µας, που βρισκόµαστε εγ-κλωβισµένοι στη µονότονα καταναλωτική κοινωνία µας, να αµφισβη-τήσουµε τις υπάρχουσες οικονοµικές σχέσεις µέσα από τηνκαθηµερινή µας πρακτική.

αασσττιικκήή µµηη κκεερρδδοοσσκκοοππιικκήή ΕΕττααιιρρεείίαα ««TTeerrrraa VVeerrddee»»

Η Terra Verde δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Νοµικά, η TerraVerde, είναι µια αστική εταιρεία, µη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Επίτης ουσίας τα µέλη της οµάδας, είναι πολλά, συζητούν, προβληµα-τίζονται, οραµατίζονται και σχεδιάζουν, παίρνοντας αποφάσεις αµε-σοδηµοκρατικά, επιδιώκοντας να γίνεται αυτό όσο το δυνατόν πιοισότιµα, χωρίς ιεραρχίες, συµβούλια, προέδρους και διευθυντές Τοίδιο ισότιµα, ανάλογα µε τον χρόνο και τις δεσµεύσεις καθενός απόεµάς, προσπαθούµε να µοιράζουµε και τις πρακτικές δουλειές, πουείναι αναγκαίες. Η χαρά της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και τηςσυλλογικής δηµιουργίας µέσα από την δράση της οµάδας, είναι ησπουδαιότερη εµπειρία µας µέχρι τώρα και θα θέλαµε να την µοι-ραστούµε µε όλες και όλους που εµπνέονται από την φιλοσοφία µας.Ανώτατο όργανο της εταιρείας είναι η γενική συνέλευση των µελώντης, θεσµός, ο οποίος ενισχύει τους δεσµούς των «εταίρων» καιβοηθά στην ζύµωση τους.Παράλληλα, έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες για την λειτουργία ενόςχώρου ως κέντρο διανοµής προϊόντων εναλλακτικού και αλληλέγ-γυου εµπορίου αλλά και κοινωνικής επαφής.Όταν ξεκινήσαµε, γνωρίζαµε τις δυσκολίες που θα συναντήσουµεκαι διστάσαµε. Παρ’όλα αυτά, βλέποντας την εκµετάλλευση του «αό-ρατου χεριού» της αγοράς προς τους παραγωγούς, πήραµε την από-φαση να προχωρήσουµε.Ξέρουµε ότι το εγχείρηµα µας είναι πολύ δύσκολο και ότι θα αντι-µετωπίσει πολλά εµπόδια. Ξέρουµε ότι τα εµπόδια αυτά ίσως να µηνµπορέσουµε να τα ξεπεράσουµε µε τον τρόπο που οραµατιζόµαστε.Ξέρουµε ότι θα βρεθούµε µπροστά σε διλήµµατα που πιθανώς µαςοδηγήσουν σε επιλογές που να µην συνάδουν µε την «ιδεολογία»µας, αλλά άµα δεν δοκιµάσουµε τις ιδέες µας στην πράξη, θα µεί-νουµε µε την πικρία της ήττας.


τι είναι η «Terra Verde» ;

Γράφει οGreenMits*


καν ακόµα 15 χρόνια µέχρι τα κόµικς να εµφανιστούν στα ράφια τωνβιβλιοπωλείων και στις σοβαρές στήλες κριτικής των µεγάλων εφη-µερίδων των ΗΠΑ. Σήµερα το σηµαντικότερο ετήσιο βραβείο για κό-µικς στις ΗΠΑ ονοµάζεται Eisner.Η φετινή ελληνική έκδοση των εκδόσεων Απόπειρα είναι απλά τέ-λεια. Είναι ολοφάνερο πως η όλη επιµέλεια έγινε από άνθρωπο µεµεράκι και αγάπη για το είδος. Ιδιαίτερα πρέπει να τονιστεί η συ-νεισφορά της Παυλίνας Καλλίδου στο «lettering», τον σχεδιασµό τωνγραµµάτων. Με µεγάλη προϋπηρεσία στο αντικείµενο η Καλλίδουείχε ένα πολύ δύσκολο έργο και το αποτέλεσµα είναι πολύ περισ-σότερο από καλό. Προσθέστε την ιδέα των εκδοτών να περιλάβουνόλες τις µέχρι τώρα εισαγωγές των διαφόρων εκδόσεων και µιαπολύ προσιτή τιµή και έχετε µια υποδειγµατική έκδοση, εγγύηση γιατην απόλαυση του αναγνώστη, ένα βιβλίο που θα σας πείσει πως τακόµικς έχουν πολλά να πουν. Κι ακόµα ένα βιβλίο διαχρονικά επίκαιρο καθώς βγαίνουµε από τηνοικονοµική κρίση και, ω του θαύµατος, για µια ακόµα φορά οι χαµέ-νοι είναι οι «µικροί» άνθρωποι που αγωνίζονται για µια θέση στονήλιο.

**ΟΟ GGrreeeennMMiittss έέχχεειι ττοο κκρρηησσφφύύγγεεττοοττοουυ σσττοο wwwwww..ggrreeeekkccoommiiccss..ggrr κκααιισσααςς κκααλλεείί γγιιαα κκοουυββέένντταα κκααιι ππεερριι--

δδιιάάββαασσηη σσττοονν υυππέέρροοχχοο κκόόσσµµοο ττωωννκκόόµµιικκςς..

((ΚΚααττάά κκόόσσµµοονν ∆∆ηηµµήήττρρηηςς ΜΜπποοκκήήςς)) **

Συννεφάκια και εικόνες: …

««ΚΚααλλοούύ –– ΚΚαακκοούύ»» ττοουυ ΣΣ.. ∆∆εερρββεεννιιώώττηη

Για όσους παρακολουθούν τα ελληνικά κόµικς το όνοµα του Σπύ-ρου ∆ερβενιώτη είναι εγγύηση για πλούσιο, οξυδερκές και καυ-στικό χιούµορ εδώ και σχεδόν 20 χρόνια. Με το τελευταίο τουάλµπουµ «Καλού – Κακού» από τις εκδόσεις Jemma ο ∆ερβε-νιώτης αποδεικνύει ότι η ωριµότητα ευτυχώς τον κάνει καλύτερο.Η ιστορία είναι απλή: ο Θεός και ο ∆ιάβολος βάζουν το τακτικό,ανά χιλιετία στοίχηµα τους. Έπαθλο η ανθρωπότητα και πεδίο τηςµάχης η ψυχή του Γεράσιµου Μαγκούστα. Ο Γεράσιµος είναι ο κα-θένας µας, για την ακρίβεια είναι η µίζερη, τρισάθλια και ανάξιαπλευρά της ζωής του καθένα µας και δεν έχει καµιά διάθεση ναβελτιωθεί. Παρακολουθήστε την µεγαλειώδη µάχη του αγγέλουκαι του διαβόλου που παρακολουθούν τον Γεράσιµο και µάθετετην µοίρα των ανθρώπων αλλά και την µοναδική δύναµη που µπο-ρεί να νικήσει θεούς και διαβόλους!Και καθώς ο ∆ερβενιώτης µας ξεναγεί στην καθηµερινή µας µι-ζέρια, µε πολύ χιούµορ και διεισδυτικότητα κάνει κάτι που, αν δεναπατώµαι, δεν έχει ξανακάνει. Για πρώτη φορά αφήνει την από-σταση από τους ήρωες του, τους πλησιάζει και … τους συµπαθεί.Και θέλει µεγάλη τέχνη να φτιάξεις κάποιον τόσο αντιπαθή όσοτον Μαγκούστα και µετά να καταφέρεις τον αναγνώστη να τονσυµπαθήσει. Και ίσως το µήνυµα πως και ο πιο ενοχλητικός διπλανός, κρύβει µέσα του έναν άλλο, καλύτερο, άνθρωπο κρατάει ζωντανήτην σπίθα της ελπίδας. Αλλά µην πάρετε το «Καλού – Κακού» για το δίδαγµα του, πάρτε το για να γελάσετε, γιατί έχουµε ανάγκη το γέλιο. Και ακόµα, αν όπωςεγώ θέλετε κι άλλον ∆ερβενιώτη κυκλοφορούν στο εµπόριο 5 τόµοι των «Αταίριαστων», σάτιρα των σχέσεων των δύο φύλων, το «Γιατίµας µισούν;» µε θέµα τον πόλεµο του Ιράκ, η «Μάνα Ρεήβερ», η «∆ιαρκής Ειρήνη» κ.α.Και τα δυο βιβλία, και όσα άλλα αναφέρθηκαν, κυκλοφορούν στα εµπόριο και αν δεν τα έχει το βιβλιοπωλείο σας µπορεί να τα παραγ-γείλει, ευκαιρία να µάθει ότι υπάρχουν και κόµικς για µεγάλους!Έκτακτη είδηση: το τριήµερο 16-18 Απριλίου έγινε στην Αθήνα το Comicdom Con, το ετήσιο φεστιβάλ των κόµικς. που γίνεται στην Ελ-ληνό-αµερικάνικη Ένωση, για πρώτη φορά τριήµερο. Περιέργως ίσως, αλλά ευτυχώς για τους λάτρεις του είδους, τα ελληνικά κόµικςφαίνονται να περνούν ποσοτικά και ποιοτικά την καλύτερη περίοδο τους. Στους µήνες που έρχονται θα έχουµε την ευκαιρία να γνωρί-σουµε πολλά από αυτά.

Το καραβάκι!


Λίγες ώρες έµεναν µόνο. Και εκείνη όπως και όλοι οι υπόλοιποι που συµµετείχανστην πρωτοβουλία το ήξεραν. Ο κίνδυνος ήταν µεγάλος και κάπως έπρεπε να πιέ-σουν. «Τα κανάλια» πρότεινε κάποιος. Ναι, ακούγονταν λογικό. Η δύναµη της ενη-

µέρωσης! Αυτή θα στήριζε την προσπάθεια. Αποφάσισαν λοιπόν, αφού δεν είχαν τηνευκαιρία να επιβιβαστούν στα πλοία, να βοηθήσουν από όπου µπορούσε ο καθένας. Ελ-λάδα, Αγγλία , Αµερική, Ιρλανδία και άλλες χώρες. Οι ιστοσελίδες µε τα στοιχεία επικοινωνίας των κατά τόπων τηλεοπτικών σταθµών έπε-φταν βροχή και τα τηλέφωνα πήραν µπρος. Η κοπέλα που της απάντησε στον πρώτο τη-λεοπτικό σταθµό πέταξε ένα «∆εν είµαστε ενήµεροι για την πρωτοβουλία αυτή» καιβιάστηκε να κλείσει το τηλέφωνο. Απορίας άξιο το πώς και δεν ήταν ενήµεροι, ότανένας δικός τους άνθρωπος, δηµοσιογράφος και µάλιστα αξιόλογος, ήταν επιβιβασµέ-νος σε ένα από τα πλοία. «∆εν βαριέσαι» σκέφτηκε και σχηµάτισε τον αριθµό τους δεύ-τερου σταθµού. Εκεί είπε πάλι όλη την ιστορία από την αρχή. Πως πλοία µε καθηµερινούςανθρώπους από όλον τον κόσµο σχεδόν, κατευθύνονταν σε µια γη κατακτηµένη εδώ και

εξήντα χρόνια. Και αυτοί οι απλοί , καθηµερινοί άνθρωποι που παρά-τησαν τις ζωές τους, την άνεση τους, τις οικογένειες και τα σπίτιατους µόνο και µόνο για να εκφράσουν έµπρακτα την αλληλεγγύη τουςσε έναν λαό που βασανίζεται, κινδύνευαν από στιγµή σε στιγµή ναχάσουν την ελευθερία τους ή ακόµη και τη ζωή τους. Αυτή η κοπέλαήταν λίγο πιο σαφής και άµεση. «∆εν ενδιαφερόµαστε για αυτό το γε-γονός» απάντησε βιαστικά χωρίς να αφήνει περιθώρια αντιλογίας.

Ίσως είχε να µοντάρει το ρεπορτάζ µε την καλλίγραµµη πλατινέ ξανθιά εικοσάχρονηπου έφερνε νούµερα, ποιος ξέρει…… Η ώρα πέρασε και στην λίστα εξερχοµένων του τηλεφώνου είχαν προστεθεί τουλάχι-στον τριανταπέντε νέοι αριθµοί. Και ούτε ένας ενδιαφερόµενος. Με απογοήτευση και µιαδόση ντροπής για την κατάσταση στην χώρα της, κάθισε µπροστά στον υπολογιστή ναενηµερώσει τους οµοϊδεάτες της. Και οποία έκπληξης…… όλοι, µα όλοι είχαν να ανα-φέρουν ένα και το αυτό. «Κανείς δεν νοιάζεται». Και το φαινόµενο ήταν παγκόσµιο.Έµειναν να το συζητούν αλλά και να προσπαθούν να µάθουν νέα από τα πλοία µέχριαργά. Απογοητευµένη αλλά µε την ελπίδα µέσα της, έσυρε τα βήµατά της µέχρι το κρε-βάτι για να ξεκουραστεί. Λίγες οι ώρες του ύπνου της και όταν άνοιξε τα µάτια της , ηπρώτη κίνηση ήταν να µάθει τι απέγινε. Οι φίλοι της , την ενηµέρωσαν γρήγορα, άλλω-στε τα κακά νέα πάντοτε ταξιδεύουν γρήγορα. Τα πλοία δέχθηκαν επίθεση, «Εκείνοι»λειτούργησαν σαν πειρατές. Κατέστρεψαν, πλήγωσαν, σκότωσαν και έκλεψαν. Φίλοι από άλλες χώρες ανέφεραν ότι τώρα όλα τα κανάλια µίλαγαν για αυτό. Έτρεξε καιστον δικό της δέκτη. Και ώ το θαύµα! Όλοι µίλαγαν για αυτό, όλοι τώρα ήξεραν, είχανενηµέρωση, ενδιαφέρονταν. Βέβαια, όλα τα όρνια ενδιαφέρονται όταν υπάρχουν πτώ-µατα! Και εδώ υπήρχαν! Πολλά! Όσο οι άνθρωποι ήταν ζωντανοί, ήταν καλά και όδευανπρος τον σκοπό τους, το θέµα δεν πούλαγε. Μα τώρα που κάποιες σφαίρες καρφώθη-καν σε σάρκα, τώρα που ήρθε ο θυµός, η καταστροφή και το µακελειό, όλοι έτρεξαν ναεξασφαλίσουν νούµερα. Έτρεξε στην τουαλέτα και έκανε εµετό! Συνειδητοποίησε τηναξία της, την αξία που έχουµε όλοι µας για τα µέσα µαζικής ενηµέρωσης. Όσο το αίµασου κυλάει στις φλέβες σου, δεν ενδιαφέρεις. Μα όταν το αίµα σου, κόκκινο και αχνι-στό, βάψει τον δρόµο, το πάτωµα ή το κατάστρωµα ενός πλοίου, τότε….. έ, κάτι µπορείνα αξίζεις!Όταν συνήλθε λίγο, έβγαλε την τηλεόραση από το τραπεζάκι και στη θέση της έβαλε

ένα καραβάκι! Αυτό ήταν πολύ πιο χρήσιµο, πολύ πιο καλαίσθητο και σαφώς λιγότεροβρώµικο! Αποφάσισε πως από τώρα και στο εξής, θα ενηµερώνεται από πηγές πουεκείνη επιλέγει και όχι από ότι της «σερβίρουν» οι υπεύθυνοι των καναλιών. Θα φρον-τίζει να παίρνει πληροφορίες από πολλές πηγές και να κρίνει εκείνη τι είναι ορθό και τιόχι! Και σε στιγµές που θα θέλει κάτι να ξεχαστεί, κάτι για να χαζέψει, θα κοιτάζει το κα-ραβάκι της και ταξιδεύει!!

Γράφει ηΣοφία

Τσουρλάκη

Ο∆ηµοσθένης στο λόγο του «Περί του Στεφάνου Τριηραρχίας» ήταν αποκαλυπτικός ωςπρος τη δηµοκρατική αρχή της ισονοµίας: «εάν κάποιος φτωχός, παρασυρµένος από τηφτώχεια, διαπράξει κάποιο αµάρτηµα, θεωρείται ένοχος εσχάτης τιµωρίας, εάν δε ένας,

ο οποίος είναι πλούσιος, πράξει τα ίδια παρασυρόµενος από φιλοχρηµατία, τυγχάνει συγχω-ρήσεως εκ µέρους σας. Και πού είναι η δικαιοσύνη και η δηµοκρατία, όταν κατά τον τρόποαυτόν απονέµετε εσείς τις αµοιβές;».

Ο ισχυρός είχε πάντοτε τη δυνατότητα να τιµωρείται ελαστικά, να εξαι-ρείται, να ξεφεύγει. Το θετό δίκαιο δεν καταφέρνει ακόµη και µέχρι σή-µερα να περιορίζει το δίκαιο του ισχυροτέρου. Μεγιστάνες του πλούτου,στρατοκράτορες, µιντιακοί άρχοντες και πολιτικοί επιβάλλουν το δίκαιοτης πυγµής τους.Στη χώρα µας από τη µεταπολίτευση και µετά οι πολιτικοί στήριξαν την

εξουσία τους σε δίκτυα πελατειακών συναλλαγών και διαπλοκής. Φρόντισαν να εξασφαλίσουνκυρίως οικονοµικά, άτυπα και παράτυπα, τους εαυτούς τους και έναν πολύ ευρύ κύκλο «δικών»τους ανθρώπων, πιστοί και οι µεν και οι δε στο δόγµα «ο σκοπός αγιάζει τα µέσα». Μόνο πουαυτός ο σκοπός δεν ήταν, όπως θα ήταν αναµενόµενο σε µια δηµοκρατία, η µεγιστοποίηση τουδηµόσιου, συλλογικού και εθνικού συµφέροντος, γιατί σήµερα δεν θα µας είχαν φτάσει σ΄αυτάτα χάλια. Για να υπηρετηθεί δε ο σκοπός απ’ αυτούς απρόσκοπτα, επινοήθηκαν και διάφοραµέσα, όπως η βουλευτική ασυλία, ο νόµος περί ευθύνης υπουργών και άλλα τέτοια διαβόητα.Ζητήµατα ηθικής τάξης δεν τους άγγιξαν ποτέ-τουλάχιστον τους κυβερνητικούς πολιτικούς-ούτε σκοτίστηκαν αν θα βγουν τα άπλυτά τους στη φόρα, τα οποία όλως τυχαίως αποκαλύ-πτονται, όταν ήδη έχουν παραγραφεί. (Σύµπτωση κι αυτή. Αξιότιµοι δηµοσιογράφοι, κι εσείςτώρα ξυπνήσατε; Και ‘κεινος ο οίστρος της εξεταστικής επιτροπής! Μπράβο, παιδιά, άξιοι.Έχουµε αρχίσει να ξεχνάµε και τα µέτρα. Έτσι, να αποδοθεί δικαιοσύνη). ∆ιαφάνεια, λογοδο-σία και προσωπική ευθύνη δεν υπήρξαν ποτέ στις άµεσες προτεραιότητες και επιδιώξεις τους.Αυτοεξαιρέθηκαν. Σκασίλα τους. Να ‘µαστε και ευχαριστηµένοι που υπάρχουν αυτοί οι άξιοι, οιικανοί, οι άριστοι, οι µοναδικοί και µας κυβερνούν. Αλλά και εµείς τους επιβραβεύαµε µε τηνψήφο µας. ∆εν ξέραµε; Την «καραµέλα» της κάθαρσης πόσες φορές δεν την επικαλέστηκαν,για να µας ρίξουν στάχτη στα µάτια; Οι ίδιοι δεν µας κυβερνούν και τα πολιτικά τους παιδιά;Τώρα έχουµε αρχίσει και ξυπνάµε, και τους παίρνουµε κυνήγι και τους γιουχάρουµε. Και δενεξαιρούµε κανέναν. Φτάνει όµως µόνο αυτό;Θα κλείσω µε την ιστορική ατάκα του αριστερού Ηλία Ηλιού προς τη δεξιά, την οποία µας θύ-µισε ο ακαδηµαϊκός Γιάννης Πανούσης (στην εσπερίδα που έγινε στην πόλη µας µε θέµα«Ηθική, Πολιτική και Νοµιµότητα»): «Θα σας πεθάνουµε στην νοµιµότητα».Αυτό πρέπει να κάνουµε κι εµείς οι πολίτες. Να τους πεθάνουµε στη νοµιµότητα.

Γράφει η ΜαρίαΚρέτση

Αυτοεξαιρούµενοι

Με την πίκρα στο στόµα και την ψυχή γιατην υποβάθµιση της χώρας και τον άδικο,ύπουλο, παράλογο, «συµβολικό»; θάνατοτριών συναδέλφων, θα προσπαθήσω ναεκθέσω κάποιες απόψεις για την οικονο-µία.Στην εποχή αυτή που ζούµε η οικονοµίαείναι διεθνής, ο ένας επενδύει στα «προ-ϊόντα» ή στα οµόλογα του άλλου, αν θεω-ρήσει ότι θα έχουν κέρδος και µε γνώµοναµόνο αυτό, πείθει τον κόσµο να δώσει ταλεφτά του, (για να κερδίσει βέβαια καιαυτός κάτι), κερδίζοντας αυτός πολλαπλά-σια...Αυτή η ανεξέλεγκτη σχεδόν κατάσταση άρ-χισε µε την απελευθέρωση την αγορώναπό τους «γίγαντες» του νεοφιλελευθερι-σµού Θάτσερ και Ρήγκαν που υποστήριζανανοιχτά τους κερδοσκόπους και τους άφη-ναν ανεξέλεγκτους να φτιάχνουν τέτοιαπροϊόντα και να «παίζουν» τα παιχνίδιατους εις βάρος των υπολοίπων, κάτι πουφάνηκε καθαρά µε την κρίση του 2007στην Αµερική και την Ευρώπη. Τους άφη-ναν δηλαδή ελεύθερους να ‘παίζουν’ µηβάζοντας όρια ούτε στα ποσά που έπαιζανσε σχέση µε την κεφαλαιακή τους επάρ-κεια, ούτε στους τρόπους και στο σπεκου-λάρισµα των προϊόντων που έφτιαχναν γιανα πουλήσουν, ούτε στα κέρδη που έβγα-ζαν από όλες αυτές τις ιστορίες, επιβρα-βεύοντας µε χιλιάδες ή και εκατοµµύριαδολάρια τα µεγαλοστελέχη προκαλώνταςτον θαυµασµό κάποιων και την απέχθειατων υπολοίπων, εξαχριώνοντας βέβαιατους ίδιους(τα µεγαλοστελέχη),που νόµι-ζαν και νοµίζουν ότι είναι ‘θεοί’, µέχρι πουφθάσαµε εδώ που φθάσαµε…Όπως η GOLDMAN SACHS που ευθέωςπλέον κατηγορείται από την ΑµερικάνικηΕπιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SFC) και απο-λογούνται οι υπεύθυνοι ότι συνδηµιούρ-γησε «προϊόντα» (ABACUS) µε διεθνούςκύρους µεγαλοεπενδυτές και συγκεκρι-µένα τον Paulson που έπαιξε επίσης γεράστην µη αξιοπιστία των ελληνικών οµολό-γων, όπου ήταν επίτηδες συγκεντρωµένατα πιο επισφαλή στεγαστικά δάνεια (δάνειαχωρίς ουσιαστικές καλύψεις ή δεσµεύσεις

εκ µέρους των δανειοληπτών) που η ίδιακαι οι άλλες τράπεζες είχαν πουλήσειστους πελάτες τους, ενώ από την άλλη«στοιχηµάτιζε» στην πτώση τους, την ίδιαώρα που τα πουλούσε σε άλλες τράπεζεςκαι ασφαλιστικά ταµεία, αποκρύπτονταςβέβαια ότι ήταν προσχεδιασµένη η κατά-πτωσή τους…βλέποντας βέβαια τα κέρδητης να πολλαπλασιάζονται ενώ οι άνθρω-ποι έχαναν τα σπίτια του και οι τράπεζεςκαι τα ασφαλιστικά ταµεία τα κεφάλαια πουείχαν επενδύσει…ας µην αναφέρουµε λε-πτοµέρειες για το πλήγµα που έδωσε επί-σης στην µεγαλύτερη ασφαλιστικήεταιρεία των ΗΠΑ την AIG…Τώρα προσπαθούν να τα µαζέψουν στηνΑµερική και αν τους αφήσουν να ψηφίσουντο Νοµοσχέδιο για τον έλεγχο της κερδο-σκοπίας και τα παιγνίδια των Αµερικανικώντραπεζών, ίσως να µπορούµε να ελπί-σουµε σε ένα παγκόσµιο µηχανισµό χρη-µατοπιστωτικού ελέγχου που θαπροφυλάσσει τα δικαιώµατα των αγορα-στών, είτε αυτοί είναι τράπεζες, ασφαλι-στικά ταµεία ή άλλοι πολίτες από τουςκάθε λογής Traders..Αλλά ας επανέλθουµε εις τα καθ’ ηµάς.Γερµανοί, Αµερικάνοι, Εγγλέζοι άσωτουςµας ανεβαζαν, διεφθαρµένους µας κατέ-βαζαν και δεν έχουν και εντελώς άδικο γιακάποιες χιλιάδες εξ ηµών. Άραγε πως γέ-µισε η Αττική, η Χαλκιδική, η Μύκονος κλπµε βίλες, πισίνες, πόρσε και Aston Mar-tin µε τους µισθούς των 1000 η των 2000ευρω; Όλοι αυτοί δεν πρέπει να ελεγθούν;Kαι βέβαια όχι επιλεκτικά...,Ένα άλλο σοβαρό πρόβληµα που έχει προ-κύψει την σηµερινή εποχή είναι τι κάνουµεµε τα παιδιά µας, τα µορφώσαµε, τα καλο-αναθρέψαµε µάλλον κακοµαθηµένα, θέ-λουν δουλειές σύµφωνα µε τις σπουδέςτους και µε τίποτα δεν βρίσκουν…Παλιά λέγαµε δουλειά να ‘ναι ότι να ‘ναι, ηµόρφωσή µας από µέτρια εώς καλή αλλάσχεδόν πεινάγαµε, οπότε κάθε εργασίαευπρόσδεκτη, οι ανάγκες λιγότερες, οι ελ-πίδες περισσότερες, η διάθεση για Ζωήαπέραντη…ο ανταγωνισµός ελάχι-στος…Σήµερα

όλα τα θέλουµε στα µέτρα µας, αλλά δεννοµίζω ότι υπάρχουν πολλές επιλογές, ήθα επιστρέψουµε στα χωράφια µας µενέες πιο αποδοτικές, περισσότερο υγιει-νές καλλιέργειες σε όσους απέµειναν, ήθα ξαναµάθουµε τις δουλειές των πατε-ράδων και παππούδων µας κτηνοτρόφοι,παπουτσήδες, φουρνάρηδες, µπακάληδες,κουρείς κλπ. Συν τις νεώτερες εργασίεςηλεκτρονικοί, µηχανικοί, ηλεκτρολόγοι ενώθα πραµείνουν κάποιες ειδικότητες της Ια-τρικής και των οικονοµικών και κάποιωνάλλων κλάδων που είναι ακόµα σε ζήτηση.Οι ευθύνες είναι πολλές σε πολλούς το-µείς και πέφτουν στους ώµους αυτών πουανεύθυνα έπαιρναν αποφάσεις και δενµιλάω µόνο για την κατάχρηση εξουσίαςπου έκαναν εκµεταλλευόµενοι την ισχύ τηςθέσης τους, εις βάρος της οικονοµικής κα-τάστασης της χώρας, προς όφελός τους.Αναφέροµαι και σε αποφάσεις που έπαιρ-ναν χωρίς να υπολογίσουν µακροπρόθε-σµα τις επιπτώσεις τους, χωρίς ναλαµβάνουν ως πρωταρχικό παράγοντα τοσυµφέρον της χώρας και των κατοίκωντης.∆εν µπορούσαν π.χ να µετρήσουν τιςανάγκες κάθε νοµού ανά ειδικότητα,( µεµια από τις δεκάδες υπηρεσίες που έχουνδηµιουργήσει και είναι ανενεργές, σύµ-φωνα µε τους ανθρώπους που συνταξιο-δοτούνται ή πεθαίνουν στην ίδια ειδικότητακαι σύµφωνα µε την αύξηση ή µείωση τουπληθυσµού και τις ειδικές επαγγελµατικέςή άλλες τοπικές ανάγκες της περιοχής ναπροκηρύσσουν ανάλογες θέσεις στα πα-νεπιστήµια, π.χ δίνουν εξετάσεις 10.000φοιτητές στη νοµική, ένα ήδη κορεσµένο

κλάδο και µετά από πέντε χρόνια έντονηςπροσπάθειας να µην ξέρουν τι να κάνουντο πτυχίο τους…Αν αυτό κάποιοι το θεω-ρούν ελευθερία επιλογής εγω το θεωρώανεγκεφαλίαση, αν υπάρχει τέτοιος όρος.Όπως και στον δηµόσιο τοµέα, είναι δυ-νατόν σε µια χώρα 10.000.000 κατοίκωννα είναι πάνω από 500.000 οι δηµόσιοιυπάλληλοι, όπως ακούγεται; Ή γιατί έναςβουλευτής να έχει το δικαίωµα να έχειπάνω από δύο δηµόσιους υπαλλήλουςαποσπασµένους στο γραφείο του; Γιατίκάθε βουλευτής να επιτρέπεται να εκλέ-γεται πάνω από δύο φορές, δεν καταλα-βαίνουν ότι έτσι γίνεται κοµµατάρχης κάτισαν τους παλιούς κοτζαµπάσηδες και επα-ναλαµβάνεται αυτό το άρρωστο άθλιο φαι-νόµενο των διορισµών, των πέρα από κάθεδηµοκρατική λογική εξυπηρετήσεων καιαλληλο-υποχρεώσεων που δηµιουργούν-ται; Πότε άραγε θα τα αλλάξουν όλα αυτάγιατί αν δεν τα αλλάξουν η χώρα αυτή δενέχει µέλλον ενώ έχει παρελθόν. Τώραόσον αφορά το κυρίως ζητούµενο προς τοπαρόν, ίδωµεν...Αλλά όχι µόνο αυτά, η Παιδεία(υποθετικάµιλάµε) που από τα χρόνια του δηµοτικούανάλογα µε τις ικανότητες και την προ-σπάθεια του καθενός θα καθόριζε και τοεπαγγελµατικό του µέλλον και προσανα-τολισµό σε όλες τις ειδικότητες τεχνικές,γεωργικές, παροχής υπηρεσιών κ.λ.π. καιόχι όπως µέχρι τώρα που ο καθένας νό-µιζε (ακοµα νοµίζει,ειµαι σίγουρος) πωςόταν πάρει ένα πτυχίο µε οποιοδήποτετρόπο το καταφέρει αυτό σώθηκε…επαγ-γελµατικά εννοώ, όταν όλα δείχνουν εδώκαι χρόνια ότι δεν είναι αλήθεια, τι συµβαί-νει, δεν µπορούµε να δούµε µπροστά µας,ζούµε µε εµµονές; Όλα τα προαναφερόµενα και όσα άλλα

χρειάζονται να αλλάξουν, δεν θα αλλάξουναν όλοι µηδενός εξαιρουµένου δεν αλλά-ξουµε νοοτροπία, αν δεν ξαναγυρίσoυµε,(το λέω έτσι γιατί οι παλιοί το είχαν), σε ένακόσµο σύµπνοιας, αλληλεγγύης, αρµονίας,λιτότητας και ελάχιστου ανταγωνισµούόπου το υπερβολικό σε οποιονδήποτετοµέα ήταν καταδικασµένο από την ίδια τηνκοινωνία όπου η αυθαιρεσία και κυρίως ηδιαφθορά εθεωρείτο πλήγµα ενάντια στοσύνολο, όπως και είναι, και όχι προσόν τωνδήθεν έξυπνων, αλλά πράξεις επιδειξιών,εγωιστών, εξουσιοµανών που η ίδια η κοι-νωνία αποµάκρυνε ή αποµόνωνε για ναδιαφυλάξει το µέλλον της…Και από τηνάλλη ας αφή-σουµε τον πα-ρ ά λ ο γ οσυνδικαλισµό µετις χοντρές κοι-λιές και τις πα-χυλές αµοιβές,που συµπληρώνουν το διαβρωτικό ενάντιαστην ελληνική κοινωνία πλήγµα κάποιωνπολιτικών, κάποιων δηµοσιογράφων καικάποιων δηµοσίων υπαλλήλων και κάποιωνεπιχειρηµατιών… Ο άνθρωπος παντού και πάντοτε, από τιςπράξεις του κρίνεται και όχι από τις θεω-ρητικές του τοποθετήσεις, όσο προοδευ-τικές και αν φαίνονται… Αυτές και ας µηνξεχνάµε κάποιες αρχές όπως ότι η ελευ-θερία µας περιορίζεται από την αυθαιρε-σία των άλλων, και ότι οι πραγµατικοίαγωνιστές διακρίνονταν πάντα από την πα-λικαριά και την µπέσα τους και όχι από τιςύπουλες προσχεδιασµένες πράξειςτους…οι δεύτεροι µπορεί απλά να είναιπολύ καλά εκπαιδευµένοι δολοφόνοι...∆εν αντέχουν άλλη κοροϊδία, τα κορόιδα…


Γράφει ο Βαγγέλης Σ.Μαρκάκης

Λίγα λόγια για την οικονοµία

Καλοκαιράκι έµπλεο προσδοκιών αλλάκι ανησυχιών. Στον καιρό του ∆ΝΤ τοβαροµετρικό είθισται να είναι χαµηλό.

Αυτό τουλάχιστον διδάσκει η µετεωρολογίατων οικονοµικών κρίσεων. Αστάθεια, ακρά-τεια οικονοµικών όρων, επισφαλείς εργα-σιακές περιπτύξεις, πρόωρη εκσπερµάτωσηιδεών ένεκα η λαχτάρα για επιβεβαίωση.Έρωτας. Ιδανικός καιρός για µπανανόψαρα.Θα έχουµε πάντα την αγάπη µας. Κλασικήατάκα από δακρύβρεχτες ασπρόµαυρες ται-νίες έγχρωµων και µη δακρύων.

Ο Σοπενχάουερ έλεγε: παντού και σεόλες τις εποχές υπήρξε µεγάλη δυσαρέ-σκεια εναντίον των κυβερνήσεων, των νόµωνκαι των δηµόσιων θεσµών. Αυτό, κατά τηγνώµη του, προέρχεται από το γεγονός ότιοποιοσδήποτε είναι πάντοτε έτοιµος να κα-ταστήσει υπεύθυνες τις κυβερνήσεις για τηδυστυχία, η οποία όµως είναι αχώριστη απότην ανθρώπινη ύπαρξη, δεδοµένου ότι η δυ-στυχία αυτή έχει την καταγωγή της, σύµφωναµε τον µύθο, στην κατάρα που έπεσε στονΑδάµ κι εποµένως σε όλη την φυλή του. Είχε δίκιο; Έχει δίκιο; Ας σκεφτούµε το εξής. Έστω ένα ζευγάριερωτευµένων ανθρώπων. Για αυτούς ο κό-σµος όλος είναι συµπτυγµένος στους εαυ-τούς τους. Το σύµπαν ολάκερο είναι τηστιγµή της ενώσεώς τους εις σάρκαν µίαν.Ένας µόνο εχθρός καραδοκεί απειλώνταςτους. Η σχάση του έρωτα. Η διάσπαση τουατόµου. Άτοµον είναι ότι δεν τέµνεται. Ο άν-θρωπος κατά τον Πλάτωνα αρχικά ήταν Ένα.∆ιασπάστηκε σε δύο επειδή περιέπεσε σεαµάρτηµα καθοσιώσεως. Έκτοτε αναζητάεναγωνίως το άλλο µισό επί ποινή αθανα-σίας…Πλέον δεν είµαστε άτοµα αλλά ούτε κατα-φέρνουµε και να γίνουµε…∆εν καταφέρνουµε να βρούµε το έτερονήµισυ. Στιγµιότυπα µόνο ανακαλύπτουµεκαθώς ψαχουλεύουµε στο ηµερολόγιο σύµ-παντος. Πολύγλωσσο καθώς είναι όµως κιασκαρδαµυκτί γραµµένο αφήνει υπονοού-µενα ατάκτως εριµµένα. Πάνω που καταλα-βαίνουµε µια αράδα έρχεται η επόµενη καιαναρωτιόµαστε αν είναι στραβός ο γιαλός..Τι σχέση έχουν τώρα το καλοκαιράκι, το ∆ΝΤκι ο έρωτας;Στα τρία τα δύο είναι αστάθµητοι παράγον-τες..Αν θεωρήσουµε ότι ο Σοπενχάουερ έχειδίκιο αδίκως τα βάζουµε µε την κυβέρνησηκαι τον επίπονο έως εξευτελιστικό τρόποπου επέλεξε για να σώσει, τάχα µου, τηνχώρα από την καταστροφή. Επίσης αδίκωςκατακρίνουµε και την αστυνόµευση του ∆ΝΤεπί παντός οικονοµικού σχεδιασµού. Η δου-λειά ή αν θέλετε ο ρόλος τόσο της κυβέρνη-σης, της όποιας κυβέρνησης, όσο και του

∆ΝΤ είναι αυτή ακριβώς. Να χειραγωγούν, νααιχµαλωτίζουν, να κωλυσιεργούν προστα-τεύοντας κατ’ αυτό τον τρόπο την ευηµερίατου µηχανισµού που τους πληρώνει. Τηνευηµερία της εξουσίας. Κι ο έρωτας; Εδώείναι το κλειδί της θύρας και ταυτόχρονα τοθέρος των προσδοκιών!Θα έχουµε πάντα την αγάπη µας;Ένα ερωτηµατικό ακυρώνει την δυναµική τηςατάκας ή µήπως το ερωτηµατικό αυτό θαµπορούσε να γίνει ασπίδα για πάσης φύσεωςµηχανισµούς καταπίεσης;Αν αναλογιστούµε την περιρρέουσα ατµό-σφαιρα ενός ερωτευµένου ανθρώπου θαβρεθούµε αµέσως σε µια κατάσταση έξωαπό τα συνηθισµένα. Πως είναι ένας ερω-τευµένος άνθρωπος; Πως σκέφτεται, πωςενεργεί, πως βιώνει την καθηµερινότητα,πως διαχειρίζεται κι αντιµετωπίζει οτιδήποτεσυµβαίνει γύρω του. Θα απαντήσω δια στό-µατος Αρχιµήδου. ∆ος µοι πα στω και τανγαν κινάσσω. Έτσι κατά η γνώµη µου είναι οερωτευµένος άνθρωπος. Όπως ο µοχλόςτου Αρχιµήδη. Βρίσκεται στην κατάλληληθέση, έτσι τουλάχιστον πιστεύει, κι εποµέ-νως µπορεί να κουνήσει και τη γη αν το θε-λήσει!∆εν υπάρχει έρωτας εκεί έξω… Υπάρχει µόνο οργή και θυµός. Απογοήτευσηκι απελπισία. Φόβος κι ανασφάλεια. Τρόµοςκαι πανικός. Ας είναι καλά τα ΜΜΕ πουφροντίζουν γι αυτό. Αυτοί όµως ξέρουν τι κά-νουν όπως άλλωστε γνωρίζουν και γιατί πλη-ρώνονται. Ο ρόλος τους είναι η εξάλειψη τουερωτηµατικού…Θα έχουµε πάντα την αγάπη µας. Τελεία.Υπάρχει µην το ψάχνεις, ή ακόµα τι τα θέ-λεις τώρα έχουµε τόσα πάνω από το κεφάλιµας, που καιρός για έρωτες, παιδιά είµαστε;Εδώ ο κόσµος χάνεται! Θα έχουµε πάντα την αγάπη µας; Ερωτηµα-τικό. ∆ηλαδή; Αν δεν την έχουµε; Θα γίνεικάτι; ∆εν την έχουµε; Μα όχι φυσικά! Θυµά-σαι τότε που ήµασταν ερωτευµένοι; Θυµάσαιπου δεν διστάζαµε πουθενά; Που δεν κου-ραζόµαστε µε τίποτα; Τότε που κάναµεέρωτα αχόρταγα θαλεροί; Τότε που µια γου-λιά κρασί από τα χείλη σου έµοιαζε µε ελιξί-ριο ζωής;Αυτό το ερωτηµατικό είναι τροµοκράτης.Απειλεί ευθέως την ασφάλεια και την τάξητης κοινωνίας. Να επιληφθούν οι αρχές καινα φροντίσουν για άµεση σύλληψή του κιακολούθως για την απέλασή του στην χώρακαταγωγής του. Ο Νόρµαν Μέιλερ είχε πει κάποτε ότι όλοιόσοι ζητούν έντροµοι περισσότερη τάξη κιασφάλεια ουσιαστικά ζητούν περισσότεροφασισµό. Πράγµατι, αυτό ζητάνε όλοι όσοιβρίσκονται όµηροι των δελτίων ειδήσεων.Θέλουν δουλειά, θέλουν σύνταξη, ιατροφαρ-µακευτική περίθαλψη, εισοδήµατα κατοχυ-ρωµένα, αίσθηµα ασφάλειας, εθνικήςυπερηφάνειας, διακοπές καλοκαίρι και µε-ρικά σαββατοκύριακα ετησίως, αµάξι, φτηνήβενζίνη, φτηνά δάνεια, πρωτάθληµα και κύ-πελλο κι ευρωπαϊκό. Απλά πράγµατα. ∆ενθέλει πολλά ο µέσος τηλεθεατής. Εκείνος που θέλει τα πάντα είναι ο έρωτας.Γι αυτό και δεν είναι ούτε θεός αλλά ούτε κιάνθρωπος. Είναι δαίµονας. Κι εµείς ως ορ-θόδοξοι χριστιανοί έχουµε εξορκίσει οτιδή-ποτε δαιµονικό απειλεί να ταράξει τοτρίπτυχο που εγγυάται τον εξοστρακισµό τουερωτηµατικού. Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια.

Κωνσταντίνος Ε. Γυπαράκης

TPOXIO∆EIKTIKA ΠYPA


Με τη φωνή των γονιών

ΜΜιιαα ξξεεχχωωρριισσττήή µµηηττέέρραα**ΤΤηηςς EERRMMAA BBOOMMBBEECCKK

Φαντάζοµαι τον Θεό να αιωρείται πάνω από τηγη και να επιλέγει τα εργαλεία για τη διατήρησητου γένους µε µεγάλη επιµέλεια και σοφία.Παρακολουθεί µε προσοχή και µετά υπαγο-ρεύει στους βοηθούς αγγέλους του, να σηµει-ώσουν τις παρατηρήσεις του στο «µεγάλοΒιβλίο της ζωής»: Ανδρέας και Ελένη - αγόρι.Προστάτης τους ο Άγιος ΝεκτάριοςΟρέστης και Μαρία - κορίτσι. Προστάτης τουςη Αγία Άννα.Κώστας και Ελευθερία - δίδυµα - προστάτης;

Σ' αυτούς στείλε Προ-στάτη τον Άγιο Πέτρο,αυτός είναι συνηθισµέ-νος στις βλασφηµίες.Στο τέλος φωνάζει ένανάγγελο και του λέει χα-µογελώντας:

Σε τούτη εδώ τη γυναίκα θα δώσεις ένα ανά-πηρο παιδί! Ο άγγελος ξαφνιασµένος τον ρω-τάει:Μα γιατί διαλέξατε ειδικά αυτήν Κύριε: Είναιτόσο ευτυχισµένη!Ακριβώς γι' αυτό. Του απαντά ο Θεός χαµογε-λώντας. Πώς µπορώ να δώσω ένα ανάπηροπαιδί σε µια µητέρα που δεν ξέρει να χαµογελά.Αυτό θα ήταν τραγικό.Και θα µπορέσει ειδικά αυτή η γυναίκα Κύριενα έχει την απαιτούµενη υποµονή; ρωτάει ο άγ-γελος.∆εν θέλω να έχει πολύ υποµονή, γιατί έτσι θαπνίγονταν σε µια θάλασσα συµπόνιας, οίκτουκαι απελπισίας. Όταν θα ξεπεράσει το πρώτοσοκ και θα στερέψει ο θυµός της, είµαι σίγου-ρος ότι θα τα καταφέρει άψογα. Σήµερα την πα-ρακολούθησα. Είναι αυτόνοµη και ανεξάρτητη,γνωρίσµατα σπάνια για µια µητέρα, αλλά απα-ραίτητα. Το παιδί που θα της χαρίσω θα ζει σ'έναν δικό του κόσµο και αυτή θα πρέπει να τοαναγκάσει να γνωρίσει τον δικό της. Αυτό δενθα είναι καθόλου εύκολο.Μα η συγκεκριµένη γυναίκα Κύριε, απ' ό,τιξέρω δεν πιστεύει σε Σας. Ο Θεός χαµογελά:∆εν πειράζει, θα το τακτοποιήσω κι αυτό. Είναιιδανική, πίστεψε µε, γιατί έχει αρκετό εγωισµό.Ο άγγελος φανερά ταραγµένος τον ρωτά: Εγωισµός; Μα αυτό σηµαίνει ότι είναι ενάρετη!Ο θεός γνέφει καταφατικά.Αν δεν µπορεί να αποµακρύνεται σταδιακά απότο παιδί της δεν θα µπορέσει να αντέξει. Αυτήείναι η πιο κατάλληλη για να της χαρίσω ένα όχικαι τόσο "τέλειο" παιδί. Ακόµα δεν το γνωρίζειαλλά είναι αξιοζήλευτη.Γιατί ποτέ δεν θα ακούσει την οµιλία σαν κάτιαυτονόητο. Ποτέ δεν θα δει το περπάτηµα σανκάτι καθηµερινό. Όταν το παιδί της θα πει γιαπρώτη φορά τη λέξη "µαµά" θα συνειδητοποι-ήσει τι σηµαίνει «θαύµα». Όταν περιγράφει στοτυφλό παιδί της ένα δέντρο, ένα ηλιοβασίλεµαθα βλέπει µε τρόπο τέτοιο που λίγοι άνθρωποι

της πλάσης µου καταφέρνουν να δουν. Θα τηςεπιτρέψω να διακρίνει τα πάντα µε σαφήνεια,όπως εµένα.Κατά της Άγνοιας, της Σκληρότητας και τιςΠροκαταλήψεις θα της επιτρέψω να επαναστα-τήσει. Ποτέ δεν θα την εγκαταλείψω, θα είµαιδίπλα της κάθε µέρα της ζωής της, κάθε λεπτό,γιατί εκτελεί το έργο µου τόσο σωστά όσο κα-νένας άλλος, σαν να είναι δίπλα µου.- Και ποιον προστάτη Άγιο θα τηςδώσουµε Κύριε; Ο Θεός χαµογελά:-Αυτή δεν χρειάζεται προστάτη Άγιο, αγαπητέµου άγγελε. Ένας καθρέφτης της αρκεί!Απόδοση στα ελληνικά Θ. ΜΑΥΡΑΚΗ

Τις πρώτες ανοιξιάτικες µέρες του Μαΐου, ηπαγκοσµιοποιηµένη πλην αγαπηµένη γιορτή τηςµητέρας ευωδιάζει µε αρώµατα τη δική µας κα-θηµερινότητα. Μία γιορτή λουλουδιασµένη µελόγους, τραγουδισµένη µε λέξεις αδύναµεςπου χάνουν τη σηµασία τους µη µπορώντας νααποκαλύψουν το µέγεθος ενός µεγαλείου πουµε κανένα µέτρο δεν µπορεί να µετρηθεί γιατίξεπερνάει το άπειρο.Μνεία ιδιαίτερη στις µάνες των παιδιών µε ανα-πηρίες που ξέρουν περισσότερο από τις άλλεςµάνες να αναλώνονται και να µεταµορφώνονταισε ένα άλλο νου σε µία άλλη ψυχή Κι αυτό δενλέγεται κατανόηση, ούτε ευαισθησία, και σί-γουρα δεν είναι τέχνη που η πενία κατεργάζε-ται. Είναι χάρισµα που σε πηγαίνει σε άλληδιάσταση. Χάρισµα, που όποιος το κατέχει, κα-τέχει το θησαυρό της γνησιότητας της ύπαρξηςµας στη ποτέ άλλοτε η υποµονή δεν συµφιλιώ-θηκε µε την αποφασιστικότητα, το µίσος µε τηναγάπη, η ταπεινοφροσύνη µε τον εγωισµό ηντροπή όσο κι αν κρύφτηκε για να µη τη δουνκαι τη χλευάσουν, κάποτε ξεσκεπάστηκε απο-γυµνώνοντας όλη της την αλήθεια .Την αλή-θεια, µίας διαφορετικής ύπαρξης που είναιπλασµένη για τη ζωή. Κι ο αγώνας αυτής τηςγυναίκας µάνας για να κρατήσει τη ζωή µεςστην αξιοπρέπεια και την ελπίδα µες το φώςκρατάει µία ζωή όσο και η ζωή της.

* Το παρόν κείµενο γράφτηκε για το προηγού-µενο φύλλο της Πυξίδας. Εκ παραδροµής ,καιµε ευθύνη της σύνταξης, βρέθηκε σε αυτό..!

Γράφει ηΡούλα

Καλαϊτζάκη*

ΟΟ έέρρωωττααςς σστταα χχρρόόννιιαα ττοουυ ∆∆ΝΝΤΤ


Πιοτό και δάκυα ανακατωµένα /Στιχ.Καλδάρας Απόστολος/ Τραγ.Π.Γαβαλάς Κ.Τσιτσακλή / 1956Εµένα µε λένε Περικλή / Στιχ.Κ.Βίρβος /Τραγ. Π.Γαβαλάς / 1956Ότι φας και ότι πιεις / Στιχ.Κ.Βίρβος /Τραγ. Π.Γαβαλάς , Βούλα Γκίκα / 1956Ο βιοπαλαιστής / Στιχ. Καλδάρας Απόστολος / Τραγ.Π.Γαβαλάς / 1956Το παραµύθι της κοινωνίας / Στιχ. Καλδάρας Απόστολος / Τραγ.Π.Γαβαλάς / 1956Κούνια που σε κούναγε / Στιχ. Καλδάρας Απόστολος / Τραγ.Π.Γαβαλάς , Μ.Αστέρη / 1956∆ε µετανιώνω που σ’αγάπησα πολύ / Στιχ.Γκούβερης Αλέκος / Τραγ.Μαρ. Χατζοπούλου / 1956Πιες , αγάπη µου και σπάσε / Στιχ.Καλδάρας Απόστολος / Τραγ. Μ.Αστέρη , Μιχ.Καλογράνης / 1956Τι να το κάνω πως είσαι ωραίος / Στιχ.Καλδάρας Απόστολος / Τραγ.Μαρ.Χατζοπούλου /1957Από τα ψηλά στα χαµηλά / Στιχ. Παπαγιαννοπούλου Ε./ Τραγ. Σπ.Ζαγοραίος/ 1958Γυναίκα απ’το σωρό / Στιχ. Σέµσης ∆ηµήτρης / Τραγ.Π.Τσαουσάκης , Ι.Γε-ωργακοπούλου / 1949Ας µε κρίνει η κοινωνία / Στιχ.Σέµσης ∆ηµήτρης / Τραγ.Π.Τσαουσάκης , Ι.Γεωργακοπούλου / 1949 Η γυναίκα που ψηφίζει / Στιχ.Αργυρόπουλος Χρήστος / Τραγ. Μ.Νίνου ,Α. Ευγενικός / 1950

Η πρώτη νύχτα που ‘ χεις φύγει / Στιχ. Μάνεσης Κώστας / Τραγ. Α.Ευγενικός , Μ.Νίνου / 1950Στις καρδιές τις πεισµατάρες / Στιχ. Κολοκοτρώνης Χρήστος / Τραγ. Π.Τσαουσάκης , Ρ.Στάµου ,Ν.Καλλέργης / 1952Ο λεβέντης που πονά / Στιχ, Κολοκοτρώνης Χρήστος / Τραγ. Π.Τσαουσάκης , Ρ. Στάµου / 1952Βρε ζωή , φαρµάκια στάζεις / Στιχ. Βασιλειάδης Χαρ. / Τραγ.Π.Τσαουσάκης , Ρ.Ντάλλια / 1951 Πήρα το δρόµο τον κακό / Στιχ.Κ.Βίρβος / Τραγ. Ρ.Στάµου , Π.Τσαουσάκης / 1951∆ε ζούµε εµείς οι µάγκες / Στιχ. Καλδάρας Απόστολος / Τραγ. Π.Τσαουσάκης , Μ.Γρίλλης / 1952Μάνα που µε µεγάλωσες / Στιχ. Π.Τσαουσάκης / Τραγ.Π.Τσαουσάκης / 1952Το στεφάνι πετώ µες στη φωτιά / Στιχ. Π.Τσαουσάκης / Τραγ. Π.Τσαουσάκης , Μ.Λούζα / 1952Πόσα ποτήρια ξέχειλα / Στιχ. Κολοκοτρώνης Χρήστος / Τραγ. Π.Τσαουσάκης , Μ.Γρίλλη / 1952Ότι βρέξει ας κατεβάσει / Στιχ. Κ.Βίρβος / Τραγ. Π.Τσαουσάκης / 1952Το απάτητο βουνό / Στιχ. Κυριαζής Ιωάννης / Τραγ. Ρ.Στάµου , Α.Καλδάρας , Ι.Κυριαζής / 1953Τα δώρα / Στιχ.Καλδάρας Απόστολος / Τραγ. Ρ.Στάµου , Α.Καλδάρας / 1953Είσαι δειλός / Στιχ. Χρ.Κολοκοτρώνη / Τραγ. ∆.Ρουµελιώτης , Α.Καλδάρας , Μ.Γρίλλη / 1953Το φτωχόπαιδο / Στιχ. Χρ.Κολοκοτρώνη / Τραγ. ∆.Ρουµελιώτης , Α.Καλδάρας , Μ.Γρίλλη / 1953Το µπερντάκι (Απόψε που τα χάλασα) / Στιχ. Καλδάρας Απόστολος / Τραγ.Π.Τσαουσάκης , Μ.Γρίλλη/ 1954Η στεναχώρια / Στιχ. Κ.Βίρβος / Τραγ. Π.Τσαουσάκης , Μ.Γρίλλη/ 1954Εσύ , πασά µου , φάε και πιε / Στιχ. Κ.Βίρβος / Τραγ. Π.Τσαουσάκης , Μ.Γρίλλη / 1954Τώρα που µ’έχεις να µε προσέχεις / Στιχ. Κ.Βίρβος / Τραγ. Κ.Γκρέυ/ 1954Μου λένε τι σου ζήλεψα / Στιχ. Κ.Βίρβος / Τραγ. Α.Καλδάρας , Κ.Γκρέυ / 1954Τι να το κάνω που είσαι ωραίος / Στιχ. Καλδάρας Απόστολος / Τραγ. Γ.Λύδια / 1957Ο µετανάστης / Στιχ. Παπαγιαννοπούλου Ε. / Τραγ. Π.Τσαουσάκης , Γ.Λύδια / 1957 Μία σου και µία µου / Στιχ. Ε.Παπαγιαννοπούλου / Τραγ. Γ.Λύδια , Ατν.Κλειδωνιάρης / 1957Το Καµαράκι / Στιχ. Καλδάρας Απόστολος / Τραγ. Γ.Λύδια , Αντ.Κλειδωνιάρης / 1957Μες στης χήρας την ταβέρνα / Στιχ. Παπαγιαννοπούλου Ε. / Τραγ. Π.Τσαουσάκης , Α.Καλδάρας /1957Οι µαύροι δρόµοι µε περιµένουν / Στιχ. Κ.Βίρβος / Τραγ. Π.Πάνου / 1958Γλέντα µε φως µου , γλέντα µε / Στιχ. Καλδάρας Απόστολος / Τραγ. Κ.Γκρέυ /1958Ο ρωµιός / Στιχ. Καλδάρας Απόστολος / Τραγ. Α.Ευγενικός , Μ.Νίνου , Ν.Βούλγαρης / 1950

ee--mmaaiill:: cchhaanniiaadd@@yyaahhoooo..ggrr

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΛ∆ΑΡΑΣ 8η Συνέχεια

Τρίκαλα 7-4-1922 Αθήνα 8-4-1990Συνθέτης, στιχουργός,

τραγουδιστής, οργανοπαίκτης

Γράφειo ∆ήµoς

Kερδέλας

Βολοδέρνω την κόλα το χαρτί εδώ καιδυο ώρες. Τη γυρίζω γύρω γύρω και δενξέρω τι να γράψω. Θέµατα υπάρχουνκαι µάλιστα πολλά αλλά από πού ν’ αρ-χίσω και που να τελειώσω…Να ξαναγράψω πάλι για την άµοιρη πα-τρίδα; Μήπως πια όλοι δεν ξέρουµε τι

έχει παιχτεί και τιπαίζεται από κυβερ-νώντες σκληρόπε-τσους,χαραµοφάηδες, αν-θρώπους που λεςκαι δεν ήξεραν τόσα

χρόνια που ήταν υπουργοί στις προ-ηγούµενες κυβερνήσεις τι γινόταν, δενέβλεπαν , δεν άκουγαν, αλλά χαζοί ήταννα βγάλουν το δάχτυλο από το µέλι; Αχ,αυτό το µέλι κόσµο και κόσµο έχει φάει.Εγώ θα το άλλαζα το ρητό και θα τοέκανα κάπως έτσι: «Τρίχα από µέλι βγά-ζει πρωθυπουργό και κυβερνήσεις καιτο π των πρωθυπουργών µε µικρό καιπολύ τους είναι»Αλλά ευκαιρίας δοθείσης να και τοασφαλιστικό, να και τα πρώτα σηµάδιατης διεθνοποίησης της απρόσωπης διε-θνοποίησης, δηλαδή πιστεύετε πως ηΜέρκελ δεν έχει µε τι ν’ ασχοληθεί µηβλέποντας το χάλι της ότι ούτε το 20%δεν της έχει µείνει αλλά ασχολείται µετην Ελλάδα και ίσως και να µην ξέρειπού είναι. Ἠ ακόµα και οι άλλοι βαρυ-σήµαντοι που τελειώνουν σε «ος»,

«ους» κτλ. Συνάνθρωποι κόλπα είναιόλα καταλάβετε το, µας δουλεύουν γιανα κάνουµε τη δουλειά τους µάλλον τιςεντολές που έλαβαν. Πριν εκλεγούνείχαν χρήµατα και όλα καλά θα πήγαι-ναν. Φώναζε ο Προβόπουλος «λεφτάδεν υπάρχουν. Αυτοί όµως είχαν τα πα-νωπροίκια που θα τους άφηνε ο Κωστά-κης, ναι ο καλοκάγαθος χοντρούλης, ο«σεµνά και ταπεινά», θυµάστε; αυτός που τώρα κρύβεται πίσω από τιςκολόνες στη Βουλή, µην τον µατιάσουν;Α, ρε βρεγµένη σανίδα… Συνάνθρωποι, συνέλληνες, ξεκινά τοΜουντιάλ, µη σας αποχαυνώσουν, άρτοςκαι θέαµα εδίδετο πάντοτε στις δύσκο-λες του έθνους στιγµές. Συγκεντρω-θείτε, άλλο είναι το θέµα. ΟΣεπτέµβριος έρχεται τα µπάνια τουλαού θα τελειώσουν και η πόδηση τωνπαιδιών, τα φροντιστήρια, το πετρέλαιοκαι πολλά άλλα θ’ αποτελούν την καυτήπατάτα κάτω από τη µασχάλη µας, όχι τηδική τους. ∆εν ξέρω, το έχω ξαναγρά-ψει, νιώθω απογοήτευση, αηδία αλλά καιντροπή που την πατρίδα µου , τους συµ-πατριώτες µου τους άγουν και τους φέ-ρουν οι επιτήδειοι. Αλλά µηστενοχωριέµαι, υπάρχουν οι εξεταστι-κές των πραγµάτων επιτροπές. Αυτέςθα δώσουν τη λύση καταδικάζονταςτους ενόχους της σηµερινής κατάντιαςµας.Αρα, κοιµόµαστε ήσυχοι…….. (;)

Γράφει οΑριστείδηςΚονίδης

DDuumm ssppiirroo ssppeerroo ήήPPaattrriiaamm aammaammuuss

Γράφοντας στο κενό

Μεσηµέριασε κι ο καλοκαιρινός ήλιος άρχιζε να καίει στα τραπεζάκια του καφενείου που καθόντου-σαν οι δυό φίλοι, ο Κώστας κι ο Γιάννης. Είχανε πληρώσει το λογαριασµό, είχανε πιεί και τις τελευ-ταίες γουλιές τσίπουρου από τα ποτήρια και ήταν έτοιµοι να φύγουνε. Ο Κώστας ρώτησε :-Πάµε το απόγευµα στη θεατρική παράσταση του 1ου Επα.Λ.;-Παίζει ακόµα –Ιούνιο µήνα - το µαθητικό φεστιβάλ θεάτρου;-Όχι ρε Γιάννη, οι εκπαιδευτικοί, µε δική τους πρωτοβουλία και όχι στα πλαίσια κάποιου διαγωνιστι-κού ή εκπαιδευτικού θεσµού, αποφάσισαν, ετοίµασαν και ανεβάζουν το «Ζητείται ψεύτης» του ∆η-µήτρη Ψαθά. Ξέρεις, αυτό που έχουµε δει όλοι µας µε τον Ηλιόπουλο σε ασπρόµαυρη Ελληνικήταινία του ‘50.-Για… θύµισέ µου λίγο την υπόθεση.-Κοίτα ο Ψαθάς καυτηριάζει τη στρεβλή σχέση που έχει ο Έλληνας ψηφοφόρος µε τον πολιτικό πουψηφίζει. Έτσι στήνει την ιστορία ενός βουλευτή που προσλαµβάνει κάποιον ψεύτη (για την ακρίβειααρχιψεύταρο) για να µπορέσει να ανταπεξέλθει στα τρελά αιτήµατα των ψηφοφόρων του αλλά και στιςαµετροεπείς και κούφιες υποσχέσεις του προς αυτούς.-Μέσα στο κλίµα των ηµερών δηλαδή…-Ναι, και να σκεφτείς πάνε 60 χρόνια από τότε που το έγραψε το κείµενο. Το καλύτερο βέβαια είναι

ότι οι ατάκες που κάνουν τον κόσµο να γελάει παραµένουν φρέσκες, σα ναγράφτηκαν σήµερα.-Ακούγεται πολύ καλό αλλά ρε συ Κώστα έχω κάτι δουλείες το απόγευµα,άσε να πάµε µεθαύριο που θα είµαι πιο χαλαρά.-∆εν κατάλαβες… το ανεβάζουν µόνο για δύο µέρες στο Ωδείο και απ’ ότιφαίνεται από την προπώληση των προσκλήσεων, αν αργήσεις να πας, δε θα

βρεις θέση.-Σώπα ρε τα θηρία !! Sold out και µε εισιτήριο σε περίοδο κρίσης;-Όχι «εισιτήριο»… Πρόσκληση ! τα έσοδα των παραστάσεών τους, θα διατεθούν για τις ανάγκες τουΣυλλόγου “Ορίζοντας”, ο οποίος στηρίζει παιδιά και ενηλίκους της πόλης µας µε νεοπλασµατικές πα-θήσεις. -Ε! καλά µωρέ Κώστα, αφού θα γεµίσει το θέατρο, άρα η φιλανθρωπία θα έχει αντίκρισµα, δε βαριέσαινα δεις µια ακόµα σχολική παράσταση;- Καθόλου! Γιαννιό, οι άνθρωποι δουλεύουν την παράσταση από τον Οκτώβριο και κάποιοι που είδαντην πρόβα τζενεράλε µιλούσαν µε ενθουσιασµό για αυτή.-Υπερβολές… το συνηθίζουν οι εκπαιδευτικοί να υπερβάλουν…-Άπιστε Θωµά! Ένα θα σου πω, άνθρωπος που εµπιστεύοµαι την κρίση του στα θεατρικά – ξέρειςεσύ ποιος- µου είπε πως οι ερµηνείες των ηθοποιών εκπαιδευτικών αντέχουν και κριτική για επαγ-γελµατίες.- Σώπα ρε, είπε έτσι, αυτός;-Ναιιιι λέµεεε… και για τη σκηνοθεσία είπε πολύ καλά λόγια. Την έχει κάνει η Άννα Σαράντου- Και για πες οι υπόλοιποι ποιοι είναι ;- Στην παράσταση συµµετέχουν οι: Ρ. Λώλη, ∆. Γαγάρας, Θ. Πούντζας, Κ. Σαρρής, Ε. Κωστάκη, Β. Νι-κηφοράκη, Μ. Ζυµβραγουδάκη, Μ. Αποστόλου, Μ. Μαρκετάκης, Τ. Φραγκιουδάκη, Σ. Ζερβάκης καιΤ. Φρονιµάκη.στα Σκηνικά Θ. Μπενάκης, κουστούµια Ε. Μαρουσάκη, µουσική επιµέλεια Α. Σαράντου, φωτισµοί Τ.Παπαγεωργίου, µακιγιάζ Μ. Ανανιάδου, Β. Αναγνώστου, Α. Φέκα, Τ. Κουντουράκη, Χ. Σταµπολάκη,κοµµώσεις Κ. Τζαµαντάκη, Χ. Αθανασίου, Α. Τουρλή, Β. Καράµπελα. -ΜΠΡΑΒΟ τους, τέτοιες πρωτοβουλίες σε κάνουν να ξεχνάς την καταχνιά της κρίσης (της οικονο-µικής αλλά και της ευρύτερης κοινωνικής και πολιτισµικής) στην Ελλάδα, και σε οπλίζουν µε ελπίδαγια τις µέρες που θα’ ρθουν. -Σωστό. ΜΠΡΑΒΟ τους. -Πάµε τώρα;-Πάµε.

Επί της Γραµµής

Γράφειo Bασίλης

Παπαστάµος


ΛΛΕΕΩΩΦΦΟΟΡΡΟΟΣΣ ΚΚΑΑΖΖΑΑΝΝΤΤΖΖΑΑΚΚΗΗ 8800ΒΒΑΑΜΜΒΒΑΑΚΚΟΟΠΠΟΟΥΥΛΛΟΟ

ΤΤΗΗΛΛ.. 2288221100 8888665588

EΣTIATOPIO - TZAZ KAΦEKAΛAMAKI - THΛ.: 2821032545

ΘΘρρυυµµµµααττιισσµµέέννοο γγυυααλλίίΝΝίίννοουυ ΦΦέέννεεκκ ΜΜιικκεελλίίδδηη ΕΕΜΜΠΠΕΕΙΙΡΡΙΙΑΑ ΕΕΚΚ∆∆ΟΟΤΤΙΙΚΚΗΗ

Η ιστορία ενός νεαρού στην Κύπρο τη δεκαετία του’50, τότε που οι προσπάθειες Ένωσης του νησιού µετην Ελλάδα και αποτίναξης της βρετανικής επικυριαρχίας θαοδηγήσουν σε ένοπλο αγώνα. Και κάπου εκεί, ο έρωτας, πανταχού παρών, ναθέτει προσωπικά διλήµµατα και να πρωταγωνιστεί στη ζωή του…Στις αρχές της δεκαετίας του ’50, στην Κύπρο,όταν οι καρδιές και τα βλέµµατα όλων των Ελληνο-κυπρίων είναι στραµµένα στις προσπάθειες Ένω-σης του νησιού µε την Ελλάδα, ένας νεαρός, οΝικηφόρος, θα βρεθεί µπροστά στις µεγαλύτερεςπροκλήσεις της ζωής του. Μεγαλωµένος σε ένααστικό περιβάλλον, θα συναναστραφεί τις κορυ-φαίες πνευµατικές µορφές του τόπου του και θααρχίσει να διαµορφώνει πολιτική σκέψη. Παράλ-ληλα, ο έρωτας, που έχει χτυπήσει από νωρίς τηνπόρτα του, θα τον κάνει να γνωρίσει την όµορφηπλευρά της ζωής, για την οποία αξίζει κανείς ναπολεµήσει, ακόµη κι αν αυτή κάποιες φορές µοι-άζει µε θρυµµατισµένο γυαλί.Όµως η κατάσταση στο νησί αγριεύει, µε την αγ-γλική κατοχή να τίθεται διαρκώς υπό αµφισβήτησηκαι τις προσπάθειες αντίστασης των Κυπρίων ναπυκνώνουν. Ο Νικηφόρος θα φύγει από το νησί καιθα βρεθεί στην Αθήνα για σπουδές. Κι εκεί θα συ-ναντήσει τους ανθρώπους που θα αλλάξουν γιαπάντα τη ζωή του…

ΤΤαα λλοογγοοττεεχχννιικκάά ππεερριιοοδδιικκάά ττηηςς κκααττοοχχήήςςΜΜΠΠΟΟΥΥΦΦΕΕΑΑ ΑΑΛΛΕΕΞΞΑΑΝΝ∆∆ΡΡΑΑ

ΕΕκκδδόόσσεειιςς ΣΣΟΟΚΚΟΟΛΛΗΗΣΣΟ καθοριστικός ρόλος των λογοτεχνικών περιοδι-κών στα πνευµατικά δρώµενα, η σχετική αυτονοµίαπου παρουσιάζει η περίοδος της Κατοχής µε τη συ-νακόλουθη ιδεολογική και συναισθηµατική της φόρ-τιση αλλά και η πενιχρή βιβλιογραφία για τηνπρωτοφανή πνευµατική κίνηση της εποχής, οδήγη-σαν στη συγγραφή αυτής της µελέτης. Αντικείµενότης τα λογοτεχνικά περιοδικά που πρωτοκυκλοφό-ρησαν στον Ελλαδικό χώρο από τον Απρίλιο του1941 ως τον Οκτώβριο του 1944. Εξετάζονται αυ-τόνοµα και παρουσιάζονται διεξοδικά 37 περιοδικάόσον αφορά το ιστορικό της έκδοσης, τους συνερ-γάτες, τα περιεχόµενά τους και ακολουθεί συνο-λική θεώρησή τους που αναδεικνύει τα πνευµατικά

ζητήµατα της εποχής, φωτίζοντας µια άλλη πλευρά,ίσως και την πιο φωτεινή αυτής της δραµατικής πε-ριόδου. Ένα γοητευτικό ταξίδι στην ψυχή τουωραίου και αδούλωτου Έλληνα που απαντούσε µετη πέννα του στη βαρβαρότητα των κατακτητών.Πλοηγοί οι έφηβοι συνεργάτες των περιοδικών πουκάνουν τα πρώτα τους λογοτεχνικά βήµατα, ο Μαν.Αναγνωστάκης, ο Βάσος Μαθιόπουλος, ο ΚωστήςΣκαλιόρας, ο Ντ. ∆ηµόπουλος, ο Κώστας Στεργιό-πουλος, ο Τ. Πατρίκιος, ο Ν. Καχτίτσης, η ΛύντιαΣτεφάνου, ο Αλ. Κοτζιάς, ο Λ. Βρανούσης, ο Τ. Λι-γνάδης ο Τ. Κόρφης, ο Γ. Παυλόπουλος, ο Τ. Σινό-πουλος, και τόσοι άλλοι και µαζί τους η παλιάκαταξιωµένη φρουρά των Αγγ. Σικελιανού, Τ. Άγρα,Οδ. Ελύτη, Ν. Γκάτσου, Ν. Βρεττάκου, Ν. Καζαν-τζάκη, Μ. Αυγέρη, κ.ά. Όλοι σε µια θαυµαστή συγ-χορδία που έµελλε βίαια να διαλύσει ο εµφύλιοςπου ακολούθησε.

ΟΟ µµιικκρρόόςς κκόόµµηηςς δδρράάκκοουυλλααςςΆΆνννναα ∆∆άάλλλλααΕΕκκδδ.. ΚΚέέδδρροοςς

Ο κόσµος όπου ζουν οι δράκουλες δεν επικοινωνείµε τους υπόλοιπους κόσµους. Να όµως που τρειςµικροί δράκουλες κατάφεραν να βρεθούν στονκόσµο των ανθρώπων. Μια στιγµή, όµως! Πώς γί-νεται όλα µα όλα στον κόσµο των ανθρώπων να µοι-άζουν τόσο πολύ µε τον δικό τους κόσµο;

Ο Θοδωρής – ο ήρωας της ιστορίας µας – είναιένας συνηθισµένος εντεκάχρονος. Προτιµά το διά-λειµµα από το µάθηµα, βρίσκει τα κορίτσια της ηλι-κίας του χαζά, λατρεύει τα καινούρια µοντέλα τηςMercedes και, φυσικά, τις περιπέτειες. Η διαφορά από τα υπόλοιπα αγόρια της ηλικίας τουείναι ότι αυτός δεν είναι άνθρωπος, αλλά ένας µι-κρός κόµης δράκουλας που ζει σε έναν ειδικόκόσµο για δράκουλες. Ο Θοδωρής και οι φίλοι του– ο Κωστής και ο Αλέξης, ας µην ξεχνιόµαστε, δρά-κουλες κι αυτοί – ζουν τη νύχτα αντί για την ηµέρα,πίνουν σοκολατούχο αίµα αντί για γάλα και τρώνεζουζούνια αντί για δηµητριακά στο πρωινό τους. Στην ιστορία µας µπλέκουν σε µια µοναδική περι-πέτεια και κάνουν πραγµατικότητα το πιο απίθανοκαι ταυτόχρονα το πιο απαγορευµένο όνειρο κάθεµικρού κόµη δράκουλα: Καταφέρνουν να συναντή-σουν ανθρώπους! Κατά τη διάρκεια αυτής της συ-νάντησης θα ανακαλύψουν ότι οι άνθρωποι είναιτελικά πολύ διαφορετικοί από αυτό που φαντάζον-ταν και ενδόµυχα φοβούνταν.


ΟΟ ∆∆ρρόόµµοοςς ((TThhee rrooaadd))ΣΣκκηηνν.. ΤΤζζοονν ΧΧίίλλκκοοοουυττ ,, µµεε ττοουυςς:: ΒΒίίγγκκοο ΜΜόόρρττεενν--

σσεενν,, ΣΣααρρλλίίζζ ΘΘεερρόόνν,, ΚΚόόννττιι ΣΣµµιιττ--ΜΜαακκΦΦιι,, ΓΓκκάάιιΠΠιιρρςς,, ΡΡόόµµππεερρττ ΝΝττιιββάάλλ

Ένας πατέρας διασχίζει µε τον γιο του την κα-τεστραµµένη Αµερική. Τίποτα δεν κινείται στοερηµωµένο τοπίο εκτός από τη στάχτη στονάνεµο. Το κρύο είναι τόσο τσουχτερό που ρα-γίζει πέτρες, ενώ µόλις χιονίσει όλα γίνονταιγκρίζα. Ο ουρανός είναι πάντα σκοτεινός. Προ-ορισµός τους είναι η ακτή, αν και δεν γνωρί-ζουν τι θα βρουν εκεί. Μαζί τους έχουν µόνοένα πιστόλι, για να µπορούν να υπερασπιστούντον εαυτό τους από τις συµµορίες που παρα-µονεύουν στον δρόµο, τα ρούχα που φοράνε,ένα καροτσάκι µε τροφή και, βέβαια, ο ένας τονάλλον.Μια σπουδαια ταινια από την Αµερικη στηριγ-µενη σε ένα πολύ µεγαλο µυθιστορηµα ( Ο∆ροµος εκδ. Καστανιώτη).Μαζι µε τις ταινιες «Τα παιδια των Ανθρωπων»και «Crash» είναι τρεις από τις καλυτερες ται-νιες της δεκαετιας.

ΗΗ ΑΑλλίίκκηη σσττηη ΧΧώώρραα ττωωνν ΘΘααυυµµάάττωωνν ((AAlliiccee iinnWWoonnddeerrllaanndd))

ΣΣκκηηνν.. ΤΤιιµµ ΜΜππάάρρττοονν,, µµεε ττοουυςς :: ΤΤζζόόννιι ΝΝττεεππ,, ΜΜίίααΓΓοουυαασσιικκόόββσσκκαα,, ΑΑνν ΧΧάάθθααγγοουυεεϊϊ,, ΈΈλλεενναα ΜΜππόόννααµµ

ΚΚάάρρττεερρ,, ΚΚρρίίσσππιινν ΓΓκκλλόόββεερρ

Η 19χρονη πια Αλίκη ακολουθεί τον ΆσπροΛαγό και επιστρέφει στη Χώρα των Θαυµάτωνγια πρώτη φορά µετά τα παιδικά της χρόνια, γιανα ξανασυναντήσει τους παιδικούς της φίλους:τον Λευκό Κούνελο, την Γάτα του Τσέσαϊρ,τους Τουιντλντί και Τουιντλντούµ, τον Τυφλο-πόντικα, τον Μεταξοσκώληκα και φυσικά τονΚαπελά. Ο Τζόνι Ντεπ υποδύεται τον Τρελο-Καπελά και η Μία Γουασικόβσκα την Αλίκη.Πότε µικραίνοντας και πότε µεγαλώνοντας, ηΑλίκη θα ξεκινήσει ένα φανταστικό ταξίδι γιανα βρει το πραγµατικό της πεπρωµένο και ναβάλει τέλος στην τυραννία της Κόκκινης Βασί-λισσας.

ΕΕννννέέαα ((NNiinnee))ΣΣκκηηνν.. ΡΡοοµµππ ΜΜάάρρσσααλλ,, µµεε ττοουυςς:: ΝΝττάάννιιεελλ ΝΝττέέιι

ΛΛιιοούύιιςς,, ΝΝιικκόόλλ ΚΚίίννττµµαανν,, ΠΠεεννέέλλοοππεε ΚΚρροουυζζ ,, ΚΚέέιιττΧΧάάννττσσοονν,, ΣΣοοφφίίαα ΛΛόόρρεενν

Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις πρωταγωνιστεί στο πο-λυαναµενόµενο µιούζικαλ "Nine" και είναι περι-κυκλωµένοςαπό ένα all-star γυναικείο cast, τοοποίο πρέπει να το δει κάποιος στην µεγάληοθόνη για να το πιστέψει: Νικόλ Κίντµαν, Πε-νέλοπε Κρουζ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Κέιτ Χάντσον,Τζούντι Ντεντς, Στέισι Φέργκισον (γνωστή ωςτραγουδίστρια µε το όνοµα "Fergie"), καθώς καιΣοφία Λόρεν. Η ιστορία είναι εµπνευσµένη απότην αυτοβιογραφική ταινία "8½" του ΦεντερίκοΦελίνι. Σκηνοθετεί ο Ροµπ Μάρσαλ, ο οποίοςείχε προταθεί για Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθε-σίας µε το µιούζικαλ "Chicago".

ΤΤοο κκοορρίίττσσιι έέππααιιξξεε µµεε ττηη φφωωττιιάά ((FFlliicckkaann ssoommLLeekkttee mmeedd EEllddeenn))

ΣΣκκηηνν.. ΝΝττάάννιιεελλ ΆΆλλφφρρεεννττσσοονν,, µµεε ττοουυςς ΝΝοοοοµµιιΡΡάάππααςς,, ΜΜίίκκααεελλ ΝΝιικκββιισσττ,, ΣΣοοφφίίαα ΛΛεεννττάάρρππ,, ΛΛέένναα

ΈΈννττρρεε,, ΓΓκκεεόόρργγκκιι ΣΣττάάιικκοοφφ

Η Λίσµπετ Σαλάντερ, ιδιοφυΐα στους υπολογι-στές, δε διστάζει µπροστά σε τίποτα προκει-µένου να πετύχει το στόχο της. ∆εν ξεχνά καιδε συγχωρεί, και όταν συναντά διαφθορά και

κακοποίηση, ιδίως απέναντι σε γυναίκες, είναιανελέητη. Κηρύσσοντας πόλεµο σ’ αυτούς πουκινούν τα νήµατα της βιοµηχανίας του εµπορίουσαρκός, χρησιµοποιεί τις ικανότητές της ωςχάκερ για να βοηθήσει στην έρευνα που έχειξεκινήσει ο Μίκαελ Μπλούµκβιστ, εκδότης τουπεριοδικού Μιλένιουµ. Εµπλέκεται, όµως,άθελά της σε µια διπλή δολοφονία, ενώ η αστυ-νοµία την κυνηγά και για έναν τρίτο φόνο. Όλατα στοιχεία την ενοχοποιούν και τα δακτυλικάτης αποτυπώµατα έχουν βρεθεί στο όπλο τουεγκλήµατος. Καθώς όλες οι δυνάµεις στηΣουηδία αλλά και αποφασισµένοι εγκληµατίεςείναι στα ίχνη της, η Λίσµπετ δεν έχει άλλη επι-λογή: πρέπει να ανακαλύψει και να ξεσκεπά-σει την αλήθεια προτού είναι αργά για την ίδιατης τη ζωή.

ΣΣττηηνν άάκκρρηη ττοουυ ννήήµµααττοοςς ((EEddggee ooff ddaarrkknneessss))ΣΣκκηηνν :: ΜΜάάρρττιινν ΚΚάάµµππεελλ,, µµεε ττοουυςς :: ΜΜεελλ ΓΓκκίίππ--

σσοονν,, ΝΝττάάννιι ΧΧιιοούύσσττοονν,, ΡΡέέιι ΓΓοουυίίννσσττοονν,, ΣΣοονν ΡΡόόµµ--ππεερρττςς,, ΜΜπποογγιιάάνναα ΝΝοοββάάκκοοββιιττςς,, ΝΝττέέιιββιιννττ ΆΆρροονν

ΜΜππέέιικκεερρ,, ΤΤζζέέιι ΟΟ.. ΣΣάάννττεερρςς,, ΝΝττέέννιιςς ΟΟ''ΧΧάάρραα

Η ταινία "Στην Άκρη του Νήµατος" είναι ένα συ-ναισθηµατικά φορτισµένο θρίλερ που διαδρα-µατίζεται στη γκρίζα ζώνη µεταξύ πολιτικής καιεπιχειρηµατικού κόσµου. Ο Τόµας Κρέιβεν(Μελ Γκίµπσον) είναι ένας βετεράνος του Αν-θρωποκτονιών του Αστυνοµικού Τµήµατος τηςΒοστόνης και ανύπανδρος πατέρας. Όταν η

24χρονη µοναχοκόρη του Έµµα (Μπογιάνα Νο-βακόβιτς) δολοφονείται στα σκαλοπάτια τουσπιτιού του, όλοι υποθέτουν ότι ο στόχος τηςεπίθεσης ήταν εκείνος. Πολύ σύντοµα όµως,οι υποψίες του Τόµας στρέφονται αλλού και ξε-κινά µια αποστολήπροκειµένου να εξι-χνιάσει την κρυφήζωή της κόρης τουκαι την δολοφονίατης. Οι έρευνές του,τον οδηγούν σε ένανεπικίνδυνο κόσµοεπιχειρηµατικών συγκαλύψεων, κυβερνητικώνσκευωριών και δολοφονιών – και στον σκοτεινό

κυβερνητικό επιτελή Ντάριους Τζέντµπεργκ(Ρέι Γουίνστοουν), που έχει αναλάβει να εξα-φανίσει κάθε αποδεικτικό στοιχείο. Η µοναχικήαναζήτηση του Κρέιβεν για τον θάνατο τηςκόρης του, µεταµορφώνεται σε µια οδύσσειασυναισθηµατικής ενδοσκόπησης και µεταµέ-λειας.

Πρoτείνει oAντώνης

Σπανoυδάκης

Τ ι δούµε κα ι τ ι θα ακούσουµε στα Χαν ιάΤ ι δούµε κα ι τ ι θα ακούσουµε στα Χαν ιά

ΙΙοούύννηηςς,, ππρρώώττοοςς µµήήννααςς ττοουυ κκααλλοοκκααιιρριιοούύ,, µµήήννααςς εεξξεεττάάσσεεωωνν ααλλλλάά κκααιι ααρρχχήή δδιιαακκοοππώώνν κκααιι αασσφφααλλώώςς µµήήννααςς ΜΜοουυννττιιάάλλ!!!! ΣΣεε µµααςς όόµµωωςς σσττηηννΕΕλλλλάάδδαα ,, ηη ππρρώώττηη εείίδδηησσηη εείίννααιι τταα οοιικκοοννοοµµιικκάά ττηηςς χχώώρρααςς,, οο κκίίννδδυυννοοςς γγιιαα ππττώώχχεευυσσηη,, τταα σσκκάάννδδααλλαα κκααιι όόλλοο ααυυττόό ττοο ππααννηηγγύύρριι…… µµεε ααπποοττέέ--λλεεσσµµαα όόλλαα τταα ππρροοηηγγοούύµµεενναα ααλλλλάά κκααιι οο ννέέοοςς ααυυττοοδδιιοοιικκηηττιικκόόςς χχάάρρττηηςς,, οοννόόµµααττιι ΚΚααλλλλιικκρράάττηηςς νναα έέρρχχεεττααιι σσεε δδεεύύττεερρηη µµοοίίρραα κκααιι µµεε ττοουυςςπποολλιιττιικκοούύςς ττωωνν 22 µµεεγγάάλλωωνν κκοοµµµµάάττωωνν νναα εείίννααιι κκοοµµππιιαασσµµέέννοοιι……

Στις 6 Μάη έγινε η µεγάλη πορεία διαµαρ-τυρίας στην Αθήνα για τα οικονοµικάµέτρα, που όµως αµαυρώθηκε από τονεµπρησµό της Τράπεζας µε τα γνωστάαποτελέσµατα. Τελικά εκ του αποτελέ-

σµατος φάνηκε ότι µάλλον προβοκάτσια ήτανε…οπότε και οι έντονες διαµαρτυρίες κόπασαν…Τα µουσικά µας απ’την άλλη, πάνε καλά, τόσο καλά

που πραγµατικά είναινα εκπλήσσεται κανείς!! Μια ανείπωτη αισιο-δοξία βγαίνει, ιδίωςαπό τη νέα γενιά, πουδεν παίρνει χαµπάρι

από κρίση αφού συνεχίζει να διασκεδάζει σε κλαµπ,µπαρ, συναυλίες, στέκια, µεζεδάδικα, να πίνει αµέ-τρητους καφέδες µε τιµή γύρω στα 4 ευρω και µπύ-ρες -ειδικά µια συγκεκριµένη µάρκα-, να ντύνεταιπροσεγµένα και στιλάτα µέχρι και τη σαγιονάρα… και να κυκλοφο-ράει δίτροχο ή τετράτροχο καλογυαλισµένο καιολοκαίνουργο !!Μέσα στο Μάη είχαµε πολλά λάϊβ και κάθε είδουςµουσικές εκδηλώσεις στην πόλη και στα πέριξ ! ΣτοΠνευµατικό Κέντρο Χανίων διοργανώθηκε βραδιάΌπερας από την Νοµαρχιακή Αυτοδιοίκηση και τονΣύνδεσµο για τη διάδοση των Καλών Τεχνών στηνΚρήτη, µε σολίστ τη σοπράνο ΝΝίίκκηη ΧΧααζζιιρράάκκηη καιτον τενόρο ΓΓιιώώρργγοο ΨΨααρροουυδδάάκκηη και µε τη συµµε-τοχή της Χορωδίας Χανίων. Στο πιάνο συνόδευσανη ΝΝττόόρραα ΜΜααννιιττάάκκηη και η ΜΜααρρίίαα ΚΚοουυττοουυλλάάκκηη. Ήτανµια πολύ καλή συναυλία µε γνωστά αποσπάσµατααπό όπερες και άριες, ερµηνευµένα άψογα !! Ηπροσέλευση του κόσµου αθρόα και εκεί φάνηκε τοέλλειµµα σε κλιµατισµό και εξαερισµό, της κατά τ’

άλλα πολύ ωραίας αίθουσας, Στην αίθουσα ΟΝ στα Ταµπακαριά, έκαναν δύο εµ-φανίσεις στις 24 και 25 Μάη, οι «ΦΦωωννέέςς ττοουυΝΝόόττοουυ» ένα ωραίο µουσικό σχήµα από το Ρέθυµνο,σε τραγούδια του Μάνου Χατζηδάκι, µε επιτυχία ! Οι «ΑΑππρροοσσάάρρµµοοσσττοοιι» το ροκ σχήµα του αξέχαστουΠαύλου Σιδηρόπουλου, ήρθε στην πόλη µας, στοNOTOS club στις 9 Μάη. Η παλιά φρουρά των λλααϊϊκκώώνν ττρρααγγοουυδδιισσττώώνν τηςπόλης µας, έκαναν µία εµφάνιση στα ΑΣΤΡΑ, στις29 Μάη, διοργανωµένη από το Γιώργο Βερυκάκηκαι το ρράάδδιιοο-- ΑΑΜΜΟΟΡΡΕΕ, όπου βραβεύτηκαν από το∆ήµο Χανίων ενώ τα έσοδα πήγαν σε άπορες οι-κογένειες. Οι τραγουδιστές που βραβεύτηκαν καιµας θύµισαν τα παλιά, ήταν οι Στέλιος Τσατσαρώ-νης, Λάκης Μωραϊτάκης, Παντελής Κιάσος, Γεωρ-γία Τσατσαρώνη, Αντώνης Πρέκας, ΈλεναΜωραϊτη, Στέλιος Καραχάλιος, Μανώλης Φουρνα-ράκης, Σταυρούλα Πεδή, Στέλιος Καραχάλιος καιΓιώργος Κιάσος.Ο ΣΣύύλλλλοογγοοςς φφίίλλωωνν ΣΣττέέλλιιοουυ ΚΚααζζααννττζζίίδδηη ΑΑπποοκκόόρρωωνναα,έκανε την πρώτη του φετινή µουσική συνάντησηστις 30 Μάη στην όµορφη εξοχική ταβέρνα «Λου-τρό» κοντά στις Βρύσες. Τραγούδια του Στέλιουέπαιξε η ορχήστρα του συλλόγου και τραγούδησανοι Γιώργος Χαχλάκης, Μάνος Αποστολάκης και Κώ-στας Ψαρουδάκης. Στις αρχαιρεσίες του Συλλόγουπου έγιναν τον Απρίλη, πρόεδρος εκλέχτηκε οΓιώργος Χατζηδάκης, γραµµατέας ο υπογράφων,υπεύθυνος δηµοσίων σχέσεων ο Σήφης Κουλιζά-κης, αντιπρόεδρος ο Κυριάκος Νικολουδάκης καιταµίας ο ∆ηµήτρης Αποστολάκης.H κορυφαία µας τραγουδίστρια ΧΧάάρριιςς ΑΑλλεεξξίίοουυ, τα-ξίδεψε στις 15 Μαΐου στην ΣΣµµύύρρννηη, την πατρίδατων προγόνων της έπειτα από πρόσκληση του δη-

µάρχου Ιµπραήµ Χαλίλ Σενόλ, ο οποίος τίµησε τηνκαταγωγή της και την προσφορά της στην Τέχνη.Συµβολικά δόθηκε το όνοµά της σε έναν από τουςδρόµους της Σµύρνης, του Σεβδίκιοϊ, που σηµαίνει«Χωριό της Αγάπης» – σήµερα λέγεται Γκαζί Εµίρ,βρίσκεται 15 χλµ. νότια της Σµύρνης και το 1922κατοικείτο από Έλληνες, Ευρωπαίους και ελάχι-στους Τούρκους. Από εκεί καταγόταν ο παππούςτης ερµηνεύτριας, Γιάννης Σαρρής.Η r’n’b ντίβα RRiihhaannnnaa ήρθε στην Αθήνα, συγκεκρι-µένα στο Φάληρο στο γήπεδο Καραϊσκάκη, για µιασυναυλία. Παραλειπόµενα : ο κόσµος ήταν (µόνο)17.000, οι περισσότεροι απογοητεύτηκαν λέει πουδεν άλλαξε ούτε ένα ρούχο σε ολόκληρη τη συ-ναυλία… (δεν κατάλαβα, για να ακούσουνε πήγανεή για να δούνε ;), η συναυλία κράτησε µόνο 45λεπτά (!!) ενώ η απειλή µιας δυνατότερης βροχήςεκτός από το ψιλόβροχο που έριξε υπήρχε συνέ-χεια και γενικά ένα κλίµα ανεκπλήρωτου υπήρξε.Η Ριάνα δεν πήγε στη Μύκονο όπως έκανε πέρσι ηΜπιόνσε αλλά πήρε το µπάνιο της σε κάποια πα-ραλία της Αττικής… Ο BBoobb DDyyllaann ήρθε στις 29 Μάη στο Terra Vibe στηΜαλακάσα που οσονούπω ανακαινίζεται αλλάζον-τας χώρο και συνέπεσε µε την τηλεοπτική φιέστατης Γιουροβίζιον. Ευκαιρίας δοθείσης µάθαµε ότιτην προηγούµενη φορά που ήρθε ο Dylan στο Λυ-καβηττό, έπαιξε µε την πλάτη γυρισµένη στο κοινό!! Θεός ξέρει γιατί… θα το ερευνήσω… Στο Τerravibe πήγε µια χαρά φέτος, αν κρίνουµε από τις εν-τυπώσεις που µας µετέφεραν κάποιοι που πήγανστη συναυλία του θρύλου του ροκ !!Όσο για τη EEuurroovviissiioonn, ενώ είχε κάποια αρκετάκαλά τραγούδια και καλούς τραγουδιστές και καλ-λιτέχνες γενικότερα παρόλο που την παράστασηέκλεψαν οι εντυπωσιακές εµφανίσεις, τελικά τηνπρωτιά πήρε ένα αουτσάϊντερ µία 17χρονη τρελλο-Γερµανιδούλα, για να γελάσει λίγο και το χειλάκιτης Μέρκελ που γέµισε φαρµάκια φέτος η «κακο-µοίρα»… Ο δικός µας ο Αλκαίος, µε το «Όπα» κα-τάφερε να µπεί στη δεκάδα, προς έκπληξινκάποιων που τον έβλεπαν στις τελευταίες θέσεις..µη λέµε ονόµατα… Για µία ακόµα χρονιά τα ταβερνάκια στο παλιό λι-µάνι που έχουν ζωντανή µουσική, άνοιξαν, τα πιοπολλά µέσα στο Μάη. Στο ΑΑδδέέσσπποοττοο παίζουν οΓιώργος Καντεράκης κιθάρα και εναλλάξ ο Γιώρ-γος Τσέρτος και ο Ευθύµης Περιστερίδης µπου-ζούκι. Στο ΜΜεεσσόόσσττρρααττοο είναι ο Νεκτάριος

Ψαρουδάκης µπουζούκι, τραγούδι και ο ΚώσταςΑρτεµάκης κιθάρα, τραγούδι. Μικρά σχήµατα µε λαϊκά και ρεµπέτικα έχουν επί-σης το ΈΈλλαα,, η ΜΜυυρροοββόόλλοοςς,, το ΧΧάάννιι,, το ΜΜεεσσόό--σσττρρααττοο,, το ΕΕνν ππλλωω και το ΣΣεεµµίίρρααµµιιςς..Ακόµα κάθε Τετάρτη βράδυ στην καντίνα ΠΠααννεελλλλήή--ννιιοονν στη µικρή παραλία των Αγίων Αποστόλων,απέναντι από το γήπεδο, παίζει κοµπανία µε ρεµ-πέτικα και λαϊκά.Οι ταβέρνες και µεγαλύτεροι χώροι εκδηλώσεωνµε ορχήστρα παραµένουν και είναι ο ΖΖυυγγόόςς, το FFllaa--mmiinnggoo, το ΑΑλλκκυυώώνν, η ΝΝεερράάϊϊδδαα, το ΚΚρρηηττιικκόό ΚΚοοννάάκκιιεπί της Ακρωτηρίου και το ΓΓααλλααττιιααννόό ΠΠέέρραασσµµαα..Το πρόγραµµα της ΚΚΕΕ∆∆ΗΗΧΧ (πρώην ∆ΗΠΕΧ) για τιςκαλοκαιρινές εκδηλώσεις θα βγει µέσα στον Ιούνη,όπως πάντα καθυστερηµένα.. αλλά λόγω εκλογώναναµένεται πλούσιο !! Εκλογές είπαµε και θυµη-θήκαµε ότι θα γίνει το σώσε στο ΜΜηηττρροοπποολλιιττιικκόό∆∆ήήµµοο –πλέον- των ΧΧααννίίωωνν !! Πολλοί οι υποψήφιοι,πολλές οι συζητούµενες συνεργασίες µεταξύ τωνπρώην ∆ηµάρχων και από τις ζυµώσεις που γίνον-ται έχουµε χάσει το λογαριασµό ! Από την ονοµα-σία όµως και µόνο «Μητροπολιτικός ∆ήµος»φανταζόµαστε ότι ετοιµάζεται κάτι πολύ µεγάλο…ή µήπως όχι ;;Μέσα στον Ιούνη έχουν προγραµµατιστεί η ΕΕυυρρωω--ππααϊϊκκήή ΜΜέέρραα ΜΜοουυσσιικκήήςς, το τετραηµέρο 18-21 Ιούνη,που και εδώ δεν έχουν βγει έγκαιρα τα προγράµ-µατα και ακόµα το ΑΑννττιιρρααττσσιισσττιικκόό ΦΦεεσσττιιββάάλλ που θαγίνει στις 26 και 27 Ιούνη.

ΠΠΡΡΟΟΤΤΑΑΣΣΕΕΙΙΣΣΠΠΕΕΡΡΙΙΟΟ∆∆ΙΙΚΚΑΑ

ΛΛΑΑΪΪΚΚΟΟ ΤΤΡΡΑΑΓΓΟΟΥΥ∆∆ΙΙ - Τεύχος 27 Μάϊος-Ιούνιος 2010Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος µε πολλή και ενδια-φέρουσα ύλη ! Συνέντευξη µε το ∆ιονύση Σαββό-πουλο για το έντεχνο, συζήτηση για τα περιοδικό«Ντέφι» και «Λαϊκό τραγούδι», η δισκογραφία τουΚωνσταντινουπολίτη συνθέτη, κιθαρίστα και τρα-γουδιστή Κώστα Καρίπη, η αλληλογραφία ΆκηΠάνου-Μάνου Χατζηδάκι, οι µαγνήτες Savvas, η δι-σκογραφία του Βασίλη Βασιλειάδη, ο Στέλιος Κα-ζαντζίδης σαν δηµιουργός, άρθρο και δισκογραφίατου Ανδρέα Ζακινθυνάκη, άρθρα για τη Νίτσα Τσί-τρα, Φωτεινή Μαυράκη και πολλά ακόµα !!Το περιοδικό περιέχει cd µε σπάνιες ηχογραφή-σεις της Μαρίκας Νίνου

Γράφει oΓιώργος

Βαβουλές


ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

H ποιότητα στην θέρµανση και στον κλιµατισµό

Η έγκυρη, ακηδεµόνευτη φωνή του πολίτη, η δική σου φωνή,

κάθε µέρα στον Sky και στους 91,8.συνεντεύξεις – καταγγελίες – αθλητικά

τοπική, πανελλαδική και διεθνής επικαιρότητα

Ο Παντελής Γιαΐτσης, η Ελπίδα Κατσαράκηο Βασίλης Φουντουλάκης, ο Ματθαίος Φρατζεσκάκης,

ο Παντελής Χουλάκης και ο Μανώλης Μπουζάκης,

δεν µασούν τα λόγια τους, λένε τα πράγµατα µε τ’ όνοµά τουςκαι είναι µαζί σας στις αλήθειες και στα δύσκολα!


ΣTHN APXH TOY TPAΓOY∆IOY

ΒΒααγγγγέέλληηςς ΜΜπποουυννττοούύννηηςς110000 GGuuiittaarrss

ΕΕιισσιιττήήρριιαα δδιιππλλάάΝΝααττάάσσσσαα ΜΜπποοφφίίλλιιοουυ

LLYYRRAAΗ Νατάσσα Μποφίλιου και οι δύο µόνιµοι -τατελευταία χρόνια- συνεργάτες της, ο ΘέµηςΚαραµουρατίδης που υπογράφει τη µουσική καιο Γεράσιµος Ευαγγελάτος που υπογράφει τουςστίχους, παρουσιάζουν τη νέα τους δουλειά«Εισιτήρια διπλά» που κυκλοφορεί από τη Lyra. Οι ίδιοι, εκτός από συνοδοιπόροι στη δηµιουρ-γία είναι πάνω απ’ όλα φίλοι, παρέα αδιάσπα-στη και δίνουν ένα ξεκάθαρο στίγµα µε τατραγούδια τους ως γνήσιοι εκπρόσωποι τηςγενιάς τους. Το νέο τους άλµπουµ είναι γι’ αυ-τούς «ένα ακόµη χρονικό της συνύπαρξής µας–άλλοτε κωδικοποιηµένο και άλλοτε δηλωµένοξεκάθαρα. Οι κουβέντες, οι σιωπές µας, οι νύ-χτες και οι µέρες µας. Θα ακούσετε αµέτρηταποτήρια κρασί, τσιγάρα, τηλέφωνα στη µέσητης νύχτας, δισταγµούς χρόνωνκαι αποφάσεις της στιγµής, τα-ξίδια, ταξίδια, ταξίδια…Ταξίδια µε Εισιτήρια ∆ιπλά στηµνήµη. Και οι τρεις µε µια φωνήυπογραµµίζουν: Τα «Εισιτήρια∆ιπλά» είναι ένας δίσκος για τηµνήµη, την πρόσφατη και αυτήπου χάνεται στο χρόνο. Έχουµεένα θέµα οι τρεις µας µε τηµνήµη. Κρατάµε ό,τι µπορεί νααποδείξει πως πέ-ρασαν στιγµές απότη ζωή µας που άξι-ζαν να µείνουν γιαπάντα. Κι ας µηνέµειναν όσοέπρεπε. Κι ας έγι-ναν καπνός πριναπό τη φωτιά.Αυτός ο δίσκοςείναι ένας φόροςτιµής στους αν-θρώπους της ζωής µας που πέρασαν, στις ται-νίες που έµειναν, στα ταξίδια που έγιναν και σ’εκείνα που προγραµµατίζονται και διαρκώςαναβάλλονται. Είναι Οι οµπρέλες του Χερ-βούργου του Jacques Demy, το Wild is theWind της Nina Simon, η Σοφία Βέµπο, η πνιγ-µένη Οφηλία του Gregory Crewdson, η Αθήνα,η Θεσσαλονίκη, η Ύδρα, το Παρίσι, το Λονδίνοκι όλα όσα αποτελούν την προσωπική µας µυ-θολογία και την άµυνά µας απέναντι στονκόσµο και το χρόνο. Όσο για τη Νατάσσα Μποφίλιου, που από τηνπρώτη της κιόλας εµφάνιση στη δισκογραφίαέκανε αίσθηση και συζητήθηκε έντονα, έχειγραφτεί µεταξύ άλλων: «Με φωνητικά και ερ-µηνευτικά προσόντα αντιστρόφως ανάλογα τηςηλικίας της, η Ν.Μ. ανήκει στις τραγουδίστριεςτης νέας γενιάς, οι οποίες γεννούν µεγάλεςπροσδοκίες για τη µελλοντική συνεισφορά

τους στο ελληνικό τραγούδι». Και η αλήθειαείναι πως κάθε νέο βήµα της συναινεί σε αυτό. Το «Εισιτήρια διπλά» είναι ένας δίσκος πουόλοι βρίσκουµε κάτι από τον εαυτό µας γιατίείναι φτιαγµένος µε ουσία, ειλικρίνεια, και αλη-θινά αισθήµατα. Άλλη µια απόδειξη ότι ναι, οιπαρέες γράφουν ιστορία!

ΣΣυυννεερργγαασσίίαα :: wwwwww..ee--oorrffeeaass..ggrr

JJaazzzziiuumm -- YYoorrggooss KKrroommmmyyddaassOOrrggaann TTrriioo

Το «Jazzium» είναι το πρώτο άλµπουµ των Yor-gos Krommydas Organ Trio, ένα τρίο που απο-τελείται από τον Γιώργο Κροµµύδα (κιθάρα),τον Γιώργο Κοντραφούρη (Hammond) και τονΧρήστο Ασωνίτη (drums).

Ο Γιώργος Κροµµύδαςείναι ο συνθέτης όλωντων κοµµατιών τουάλµπουµ, το οποίο κι-νείται στο χώρο τηςµουσικής fusion, έναείδος jazz παρεξηγη-µένο καθότι έχει συν-δεθεί αρκετές φορέςµε παραγωγές φτηνήςσυνοδευτικής µουσι-κής.Στη συγκεκριµένη πε-

ρίπτωση το «Jazzium» αποτελείταιαπό 9 κοµµάτια συνοδευτικής µεναλλά κάθε άλλο παρά «φτηνής»µουσικής. Το επίπεδο των τριώνµουσικών είναι εξαιρετικό. Άλλωστεκαι οι τρεις τους είναι καθηγητέςµουσικής και µάλιστα µε εξαιρετι-κές δουλειές και συνεργασίες στοβιογραφικό τους.Το αποτέλεσµα της πρώτης τουςδισκογραφικής συνεύρεσης δικαιώ-

νει αν µη τι άλλο το πλούσιο βιογραφικό τουςκαι θέτει τις βάσεις για µία δηµιουργική συνέ-χεια στο είδος που χάραξε πρώτος στα τέλητης δεκαετίας του 1960 ο Miles Davis. Εντού-τοις στα 9 κοµµάτια του «Jazzium» δεν θαβρούµε πολλά κοινά στοιχεία µε τη µουσική τουMiles Davis όσο µε του Chic Corea. Οι συνθέ-σεις αποτελούνται κυρίως από σόλο εναλλα-γές της κιθάρας του Γιώργου Κροµµύδα καιτου hammond του Γιώργου Κοντραφούρη,πάντα µε τη συνοδεία των κρουστών του Χρή-στου Ασωνίτη. Στο άλµπουµ δεν ακούγονταιτροµπέτες ή σαξόφωνα (τα πιο χαρακτηριστικάόργανα της jazz) µε εξαίρεση το τελευταίο κοµ-µάτι του άλµπουµ, το «White Shadows», όπουσυµµετέχουν ο Ανδρέας Πολυζωγόπουλος στοflugelhorn και ο Μάνος Λούτας στο µπάσο.

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Oδίσκος αποτελεί τη ζωντανή ηχογράφηση της συ-ναυλίας που πραγµατοποιήθηκε στο Ωδείο Ηρώ-δου Αττικού στις 28 Ιουλίου 2004. Περιλαµβάνει

18 µουσικά θέµατα από κλασικούς συνθέτες (Bach, Vi-valdi, κ.α) µέχρι σύγχρονους (κυρίως Χατζιδάκι, συνθέ-σεις του ίδιου του Ε. Μπουντούνη κ.α). Εµπνευστής και δηµιουργός του εγχειρήµατος είναι οΒαγγέλης Μπουντούνης. Με κλασικές σπουδές στηνΙταλία και την Ισπανία (όπου µαθήτευσε δίπλα στον An-drés Segovia), έχει συνεργαστεί µε τον Μ. Χατζιδάκι,έχει τιµηθεί σε διεθνείς διαγωνισµούς, έχει εργαστείπάνω στην τελειοποίηση της ποιότητας του ήχου και στηβελτίωση της τεχνικής της κιθάρας και έχει εκδώσει ση-µαντικά σχετικά βιβλία. Οι «Κιθαριστές» είναι ένα µουσικό σχήµα που δηµιουρ-γήθηκε το 1993, η ιδέα όµως γεννήθηκε το καλοκαίριτου 1984 κατά τη διάρκεια του πρώτου σεµιναρίου κιθά-ρας στο Ρέθυµνο. Η απόπειρα αυτή συνάντησε την έν-θερµη υποστήριξη του Μάνου Χατζιδάκι, ο οποίοςδιηύθυνε και την παρθενική συναυλία της ορχήστρας. Οικιθαριστές προέρχονταν από διαφορετικές πόλεις τηςΕλλάδας και έτσι η ορχήστρα δεν µπόρεσε να συνεχίσειτην πορεία της. ∆έκα χρόνια αργότερα ο ΒαγγέληςΜπουντούνης «έστησε» ξανά µια ορχήστρα µε µέλη τε-λειόφοιτους της σχολής του που ζουν στην Αθήνα. Η νέαπορεία των «Κιθαριστών» ξεκίνησε µε την αρωγή τωνφιλόµουσων αλλά και του Τρίτου Προγράµµατος που αγ-κάλιασε και στήριξε από τα πρώτα βήµατά της την ορχή-στρα, η οποία έδωσε δεκάδες συναυλίες σε όλη τηνΕλλάδα µε κορυφαία αυτή στο Ηρώδειο τον Ιούλιο του2004.Στη συναυλία στο Ηρώδειο παρουσιάζεται µια ορχήστρααπό 100 και πλέον κιθαριστές και σολίστες τους:Μάρω Ραζή: κιθάρα, requintoΧάρη Κανελλίδη: Εξάρχων (κιθάρα)Ανδρέα Καρακατσάνη: 1η κιθάραΚ. Κωνσταντόπουλο: µαντολίνο, κιθάραΧ. Γούλα: κρουστά, κιθάραΛυδία Μπουντούνη: βιολίΚ. Μπουντούνη: βιολοντσέλοΣηµειώνει ο Β. Μπουντούνης στο ένθετο του CD: «Πρό-κειται ασφαλώς για ένα καθαρό πείραµα, ένα σηµαντικόρίσκο. Η κιθάρα, όπως είναι γνωστό, δεν είναι όργανοορχήστρας, και οι κιθαριστές δεν έχουν συνηθίσει ναπαίζουν πολλοί µαζί. Αν προσθέσει κανείς και το πρό-βληµα του συντονισµού (εφόσον είναι νυκτό όργανο) καιτου κουρδίσµατος, τότε ενδέχεται να θεωρηθεί αδύνατηµια τέτοια εκδήλωση...Το πιο µεγάλο πρόβληµα σε αυτήτην προσπάθεια ήταν και είναι η έλλειψη ικανού ρεπερ-τορίου που θα αναδείκνυε την οµορφιά του µοναδικούαυτού νέου ήχου. Αυτό το πρόβληµα µε οδήγησε στησύνθεση πρωτότυπων κοµµατιών ειδικά για τους "Κιθα-ριστές" και στη διασκευή γνωστών έργων της παγκό-σµιας µουσικής φιλολογίας µε κορµό τα έργα του ΜάνουΧατζιδάκι».Πιο συγκεκριµένα τα µουσικά θέµατα που παρουσιά-

ζονται είναι τα εξής:

01. Το βαλς των χαµένων ονείρων02. Libertango03. Recuerdos de l' Alhambra04. Έλα πάρε µου τη λύπη05. Saltarello06. Aria από τη σουίτα για ορ-χήστρα Αρ.3 σε Ρε Μείζονα -J.S. Bach07. Romance08. Andante09. Kemal10. Moonlight sonata11. El vito12. Moment musical13. Asturias14. Κάπου υπάρχει η αγάπη µου15. Το τραγούδι της γης16. Catira-Frevo17. Το βαλς για το σινεµά18. Το βαλς του ΗρωδείουΟ δίσκος κυκλοφόρησε από την εταιρεία Corifeo τουΝότη Μαυρουδή, ο οποίος ανέλαβε την επιµέλεια και τηδιεύθυνση παραγωγής. Ο ίδιος προλογίζοντας το δίσκοσηµειώνει µεταξύ άλλων: «...Γέµισε η σκηνή από νέουςκιθαριστές και ο ήχος της ορχήστρας απλώθηκε εντυ-πωσιακά για να σηµατοδοτήσει πως ο κόσµος έχειανάγκη νέα σχήµατα, νέα σύνολα και απρόσµενες δια-σκευές γνωστών κοµµατιών. Η µεγάλη ορχήστρα των κι-θαριστών υπό τη διεύθυνση του Βαγγέλη Μπουντούνη«έπαιξε» µε ήχους περίεργους και αντιµετώπισε τις συν-θέσεις µε σεβασµό προσδίδοντας νέες διαστάσεις στοέργο. ∆ηµιούργησε ένα εντυπωσιακό ηχόχρωµα και µε-τέβαλε τις µουσικές αυτές σε «καλό αγωγό» για τις πα-ρέες όχι µόνο των φίλων της κιθάρας, αλλά ευρύτερωνοµάδων…Υποστηρίζουµε πάντα πως οι µουσικές έχουνανάγκη από ευρηµατικούς τρόπους παρουσίας που να... ταράζουν τα βαλτωµένα νερά του µουσικού καθω-σπρεπισµού!».

Ο δίσκος κυκλοφόρησε το ∆εκέµβριο του2004. Η έκδοση είναι ιδιαίτερα προσεγµένη µε ένθετοπου περιλαµβάνει εισαγωγικά σηµειώµατα του Ν. Μαυ-ρουδή και του Β. Μπουντούνη, βιογραφικά του ίδιου καιτης Μάρως Ραζή και πληροφορίες για τους «κιθαρι-στές». Φυσικά συνοδεύεται από αρκετές φωτογραφίεςαπό τη συναυλία, ενώ είναι µεταφρασµένο και στα αγ-γλικά. Η διάρκεια του cd ξεπερνά τα 70 λεπτά. Τέσσερα χρόνια µετά την έκδοση του δίσκου, το 2008,κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος µε τις 100 κιθάρες,µε τον τίτλο «Historia de un amor». Μαζί µε τις 100 κι-θάρες, συνυπάρχουν τα έγχορδα (βιολί, βιολοντσέλο,µαντολίνο), το κοντραµπάσο και τα κρουστά, που δηµι-ουργούν και πάλι µια πολύ όµορφη µουσική ατµόσφαιρα.Όπως και στον πρώτο δίσκο τα µουσικά θέµατα, αν καιεκτείνονται σε όλο σχεδόν το φάσµα της µουσικής, κα-ταφέρνουν να δένουν µεταξύ τους σε ένα όµορφο σύ-νολο που ακούγεται από την αρχή µέχρι το τέλος καιαπευθύνεται σε όλους που αγαπούν την καλή µουσική.

Γράφειo Γιώργoς

Tσίµας


««……ττοο χχττύύπποο µµόόννοο ττηηςς κκααρρδδιιάάςς πποουυ µµααςς ββααφφττίίζζεειι ααννθθρρώώπποουυςς»» ∆∆ιιοοννύύσσηηςς ΣΣααββββόόπποουυλλοοςς

ΜΜεε ζζοορρίίζζεειι ττοο µµυυααλλόό..ΤΤιι νναα γγρράάψψωω πποουυ δδεενν έέχχεειι γγρρααφφεείί.. ΠΠοοιιοοςς λλόόγγοοςς,, ππιιαα ιιδδέέαα εείίννααιι ααυυττάά πποουυ θθαα έέχχοουυνν ααππόόµµόόνναα ττοουυςς ααξξίίαα –– ααννεεξξααρρττήήττωωςς ααππόό πποοιιοοςς κκααιι γγιιααττίί τταα έέχχεειι εεκκφφέέρρεειι..ΜΜεε ααππωωθθεείί οο κκυυρρίίααρρχχοοςς εεγγχχώώρριιοοςς πποολλιιττιικκάάννττιικκοοςς λλόόγγοοςς.. ΩΩρρααίίαα ττααιιρριιαασσµµέένναα κκλλιισσέέ πποουυσσκκααννεε ττηηνν εεππόόµµεεννηη σσττιιγγµµήή πποουυ θθαα εειιππωωθθοούύνν µµεε ττοονν κκρρόόττοο κκααιι ττοο εειιδδιικκόό ββάάρροοςς ττηηςς σσαα--πποουυννόόφφοουυσσκκααςς.. ““ΕΕίίµµαασσττεε ααπποοφφαασσιισσµµέέννοοιι νναα ρρίίξξοουυµµεε άάππλλεεττοο φφωωςς σσεε κκάάθθεε ππττυυχχήή ττηηςςδδηηµµόόσσιιααςς ζζωωήήςς γγιιααττίί οο ΕΕλλλληηννιικκόόςς λλααόόςς εείίννααιι κκααττααδδιικκαασσµµέέννοοςς νναα κκεερρδδίίσσεειι κκααιι ααυυττήή ττηηµµάάχχηη””.. ΠΠιιοο σσυυχχννάά ααππόό όόσσοο θθαα έέππρρεεππεε,, ααννττιισσττοοίίχχοουυ πποοιιόόττηηττααςς λλόόγγοοςς δδιιααττυυππώώννεεττααιι κκααιιααππόό ττηηςς ΑΑρριισσττεερράά..ΜΜεε ααππωωθθεείί οο ααννττίίσσττοοιιχχοοςς λλόόγγοοςς ττωωνν µµεεγγάάλλωωνν µµααςς σσυυµµµµάάχχωωνν.. ΑΑνν κκααιι ααυυττοοίί εείίννααιι ππιιοο ααδδίί--σστταακκττοοιι γγιιααττίί εεκκφφρράάζζοουυνν µµεεγγααλλύύττεερραα σσυυµµφφέέρροονντταα.. ΗΗ δδιιαασσττρρέέββλλωωσσηη ττηηςς ααλλήήθθεειιααςς εείίννααιι

ππιιοο έέννττοοννηη κκααιι έέχχοουυνν ττηηνν ααπποοκκρροουυσσττιικκήή οοσσµµήή ττηηςς ηηθθιικκοοππλλαασσίίααςς..““ΗΗ χχώώρραα ααππεειιλλεείίττααιι ααππόό ττοουυςς ττρροοµµοοκκρράάττεεςς κκααιι όόπποοιιοοςς δδεενν εείίννααιιµµααζζίί µµααςς εείίννααιι εεννααννττίίοονν µµααςς””.. ““∆∆εενν εείίννααιι δδυυννααττόό νναα ξξοοδδεεύύεεττεε ππεε--ρριισσσσόόττεερραα ααππόό όόσσαα ππααρράάγγεεττεε””.. ΣΣττοο λλόόγγοο ααυυττώώνν εεννττοοππίίζζεεττααιι ππιιοοέέννττοονναα κκααιι ττοο σσττοοιιχχεείίοο ττηηςς ααννττίίφφαασσηηςς:: ΑΑυυττοοίί πποουυ µµιιλλοούύνν γγιιαα ττοοννκκίίννδδυυννοο ττηηςς ττρροοµµοοκκρρααττίίααςς κκααττέέχχοουυνν ττηηνν ππρρωωττιιάά σσττιιςς σσφφααγγέέςς ((φφυυ--

σσιικκάά εενν οοννόόµµααττιι ττηηςς δδηηµµοοκκρρααττίίααςς,, ττηηςς εελλεευυθθεερρίίααςς κκλλππ)).. ΑΑυυττοοίί πποουυ οορρµµηηννεεύύοουυνν οοιικκοο--ννοοµµίίαα κκάάννοουυνν ττιιςς ππιιοο ππρροοκκλληηττιικκέέςς σσππααττάάλλεεςς ((εενν οοννόόµµααττιι ππάάλλιι ττηηςς εελλεευυθθεερρίίααςς,, ααλλλλάάααυυττήή ττηη φφοορράά ττηη ββααφφττίίζζοουυνν εελλεευυθθεερρίίαα ττηηςς ααγγοορράάςς))..ΒΒέέββααιιαα δδεενν εείίννααιι κκααιι ααλλάάθθηηττοοιι οοιι άάννθθρρωωπποοιι.. ΤΤοουυςς ξξεεφφεεύύγγεειι κκααµµιιάά φφοορράά κκααιι ηη ααλλήήθθεειιαα..ΠΠρρόόεεδδρροοςς ααννωωττάάττοουυ δδιικκαασσττηηρρίίοουυ ττηηςς δδεεκκααεεττίίααςς ττοουυ 5500 σσττηηνν ΑΑµµεερριικκήή ππρρόόττεειιννεε νναα κκαα--ττααρργγηηθθοούύνν οοιι εεκκλλοογγέέςς κκααιι νναα ααννααττεεθθεείί ηη δδιιαακκυυββέέρρννηησσηη ττηηςς χχώώρρααςς σσεε εεππιιττεελλεείίοο ααππόόσσττεελλέέχχηη µµεεγγάάλλωωνν εεππιιχχεειιρρήήσσεεωωνν οοιι οοπποοίίεεςς οούύττωωςς ήή άάλλλλωωςς δδιιοοιικκοούύνν.. ΜΜόόλλιιςς ππρριινν ααππόόλλίίγγεεςς µµέέρρεεςς οο ΓΓεερρµµααννόόςς ππρρόόεεδδρροοςς ΧΧοορρσσττ ΚΚέέλλεερρ ππααρρααιιττήήθθηηκκεε γγιιααττίί εεππααννέέλλααββεε δδηηµµόό--σσιιαα ααυυττόό πποουυ οο ίίδδιιοοςς κκααιι οοιι όόµµοοιιοοίί ττοουυ θθεεωωρροούύνν εευυννόόηηττηη ααλλήήθθεειιαα:: ΗΗ ΓΓεερρµµααννίίαα ππρρέέππεειινναα σσυυµµµµεεττέέχχεειι σσεε δδιιεεθθννεείίςς σσττρρααττιιωωττιικκέέςς εεππεεµµββάάσσεειιςς γγιιαα νναα ππρροοσσττααττεεύύεειι τταα οοιικκοοννοοµµιικκάάττηηςς σσυυµµφφέέρροονντταα.. ΞΞέέχχαασσεε οο κκααηηµµέέννοοςς νναα γγααρρννίίρρεειι λλίίγγηη δδηηµµοοκκρρααττίίαα ήή εελλεευυθθεερρίίαα..ΞΞέέφφυυγγαα όόµµωωςς,, δδεείίγγµµαα κκααιι ααυυττόό όόττιι οο ννοουυςς µµοουυ ζζοορρίίζζεεττααιι νναα ββρρεειι ααππάάννττηησσηη σσττοο ππρρώώττοοεερρώώττηηµµαα.. ΗΗ µµόόννηη λλύύσσηη εείίννααιι νναα γγρράάψψωω ααυυττόό πποουυ µµοουυ έέρρχχεεττααιι ααννααγγννωωρρίίζζοοννττααςς ττηηνν ααδδυυ--ννααµµίίαα µµοουυ νναα εεκκφφρράάσσωω µµόόννοο µµεε λλόόγγιιαα ααυυττόό πποουυ φφοουυσσκκώώννεειι µµέέσσαα µµοουυ.. ΜΜεε σσυυγγκκιιννοούύνν λλοοιι--ππόόνν λλέέξξεειιςς.. ΕΕίίττεε ααυυττέέςς πποουυ ααππόό µµόόννεεςς ττοουυςς κκοουυββααλλάάννεε έένναα ννόόηηµµαα,, εείίττεε ττααιιρριιάάσσµµααττααλλέέξξεεωωνν.. ΛΛίίγγαα θθαα γγρράάψψωω ππααρραακκάάττωω γγιιαα ττρρεειιςς λλέέξξεειιςς ττηηςς ππρρώώττηηςς κκααττηηγγοορρίίααςς.. ΤΤαα ττααιι--ρριιάάσσµµαατταα εείίννααιι ππιιοο πποολλύύππλλοοκκηη κκααττηηγγοορρίίαα.. ΠΠεερριιλλααµµββάάννοουυνν µµιικκρράά σσττιιχχάάκκιιαα πποουυ τταα αακκοούύωωκκααιι κκοοιιττάάωω τταα αασσττέέρριιαα µµεε ππεερρηηφφάάννιιαα πποουυ ττοο µµιικκρρόό ττααππεειιννόό ττοουυςς δδηηµµιιοούύρργγηηµµαα ππάάννωωσσττηη ΓΓηη κκααττάάφφεερρεε νναα φφττιιάάξξεειι κκάάττιι ττόόσσοο µµεεγγάάλλοο.. ΠΠεερριιλλααµµββάάννοουυνν µµεεγγάάλλαα έέρργγαα,, ααππόό ΑΑνν--θθρρώώπποουυςς µµεε έέρρωωτταα γγιιαα ττηη ζζωωήή.. ΑΑλλλλάά εεππεειιδδήή ((λλόόγγωω χχώώρροουυ)) θθαα ααδδιικκήήσσωω πποολλλλοούύςς δδεενν

κκάάννωω ααννααφφοορρέέςς..ΣΣττιιςς ττρρεειιςς λλέέξξεειιςς ττώώρρααΕΕλλεευυθθεερρίίαα:: ααυυττήή πποουυ σσυυννέέχχεειιαα έέρρχχεεττααιι.. ΑΑυυττήή πποουυ σσυυννέέχχεειιαα κκεερρδδίίζζεεττααιι.. ΑΑυυττήή πποουυ δδεεννσσττηη χχααρρίίζζεειι κκααννέέννααςς.. ΗΗ αασσττααµµάάττηηττηη ααννααζζήήττηησσήή ττηηςς ααπποοττεελλεείί ττηη λλυυδδίίαα λλίίθθοο κκάάθθεε ααγγώώνναα..ΑΑυυττήή πποουυ σσιιχχααίίννεεττααιι ττοο άάρρωωµµαα ττηηςς δδάάφφννηηςς όόπποοιιοουυ εεππααννααππααύύεεττααιι σσττηηνν εεππίίττεευυξξηη εεννόόςςππρρόόσσκκααιιρροουυ σσττόόχχοουυ.. ΑΑυυττήή ηη ααλλήήττιισσσσαα πποουυ κκααθθηηµµεερριιννάά ττηηνν ππρροοσσββάάλλοουυνν ννττύύννοοννττααςς κκααιιααρρωωµµααττίίζζοοννττάάςς ττηηνν σσαανν κκοοκκόότταα σσααλλοοννιιοούύ.. ΝΝααιι!! εείίννααιι ααξξίίαα..ΕΕφφττααξξοούύσσιιοοςς.. ΗΗ λλααϊϊκκήή ααππόόδδοοσσηη ττοουυ ““ααυυττεεξξοούύσσιιοουυ”” ααππόό ττοονν ΠΠέέττρροο ΠΠιικκρρόό σσττηηνν ((ππρροο--σσφφάάττωωςς εεππααννεεκκδδοοθθεείίσσαα)) ττρριιλλοογγίίαα ττοουυ ΧΧααµµέένναα ΚΚοορρµµιιάά.. ΟΟ ΠΠιικκρρόόςς ππρροοφφααννώώςς σσττοοιιχχεειι--ώώννεεττααιι ααππόό ααυυττήήνν ττηηνν έέννννοοιιαα.. ΑΑκκοολλοουυθθώώ ττηη µµέέθθοοδδόό ττοουυ κκααιι µµοοιιρράάζζοοµµααιι µµέέρροοςς ααππόό ττοοββάάρροοςς ττηηςς,, ββάάζζοοννττάάςς ττηη σσττοο χχααρρττίί.. ΒΒέέββααιιαα εείίννααιι άάλλλλοο νναα ττααιιρριιάάξξεειιςς µµεερριικκάά γγρράάµµµµαατταα σσττοοχχααρρττίί κκααιι άάλλλλοονν νναα µµπποορρέέσσεειιςς νναα ααπποοδδόόσσεειιςς ττοο ββάάρροοςς ττηηςς έέννννοοιιααςς.. ΑΑφφεεννττιικκόό σσττοοννεεααυυττόό µµοουυ.. ΥΥππάάρρχχεειι άάλλλλοοςς ττρρόόπποοςς νναα ππρροοσσεεγγγγίίσσεειιςς ττηηνν ππρροοηηγγοούύµµεεννηη έέννννοοιιαα ττηηςς εελλεευυ--θθεερρίίααςς;; ΝΝααιι!! εείίννααιι ααξξίίαα..ΈΈρρωωττααςς.. ΑΑνν τταα ππρροοηηγγοούύµµεενναα εείίννααιι οοιι ππρροοϋϋπποοθθέέσσεειιςς γγιιαα ττηη ζζωωήή,, οο έέρρωωττααςς εείίννααιι οο λλόόγγοοςςγγιιαα ττοονν οοπποοίίοο ζζοούύµµεε ωωςς µµοοννααδδιικκόό ααννττιισσττάάθθµµιισσµµαα ττοουυ θθααννάάττοουυ.. ΑΑνν λλεείίππεειι ααππόό ττηη ζζωωήή µµααςςοο έέρρωωττααςς ((γγιιαα ππρρόόσσωωππαα,, ππρράάγγµµαατταα,, κκαατταασσττάάσσεειιςς,, ττοοππίίαα,, µµοουυσσιικκέέςς……)) ττόόττεε δδεενν ζζοούύµµεε-- ααππλλώώςς ξξοοδδεεύύοουυµµεε ττοο οοξξυυγγόόννοο ααννααππννέέοοννττααςς,, σσκκέέττοο ββάάρροοςς γγιιαα ττηη γγηη.. ΝΝααιι!! ΕΕίίννααιι ααξξίίαα..ΟΟιι άάλλλλοοιι ααςς µµεεττρράάννεε µµεε χχααρρττοοφφυυλλάάκκιιαα µµεεττοοχχώώνν κκααιι κκααττααθθέέσσεειιςς

««ΠΠιιάάσσεε δδυυοο ΚΚααρρυυάάττιιδδεεςς……»»

ΘΘέέλλωω νναα αασσχχοολληηθθώώ µµεε έένναα εειιδδιικκόό ααννττιικκεείίµµεεννοο ααππόό ααυυττάά πποουυ ππρροοααννέέφφεερραα –– σσυυγγκκεεκκρριι--µµέένναα γγιιαα ττοονν κκεεννόό ηηθθιικκοοππλλαασσττιικκόό λλόόγγοο ττηηςς κκυυρρίίααρρχχηηςς ττάάξξηηςς.. ΣΣαανν τταα ππααιιδδάάκκιιαα µµααςς δδαα--σσκκααλλεεύύοουυνν τταα ααρργγυυρρώώννηητταα ΜΜέέσσαα ΜΜααζζιικκήήςς ΕΕξξηηµµέέρρωωσσηηςς γγιιαα ττοο ππόόσσαα λλεεφφττάά κκέέρρδδιισσεεααυυττήή ηη χχώώρραα ξξεεπποουυλλώώννττααςς τταα αακκίίννηηττάά ττηηςς κκααιι ππόόσσαα ηη άάλλλληη ξξεεπποουυλλώώννττααςς ττοονν εεθθννιικκόό ττηηςςππλλοούύττοο.. ΤΤοο µµήήννυυµµαα εείίννααιι ααππλλόό:: πποουυλλήήσσττεε τταα όόλλαα.. ΕΕγγώώ οο χχααζζόόςς λλέέωω,, ΟΟΚΚ τταα πποουυλλάάµµεε..ΣΣττηηνν εεππόόµµεεννηη κκρρίίσσηη ττιι θθαα έέχχεειι µµεείίννεειι νναα πποουυλλήήσσοοµµεε;; ΤΤηη µµάάνναα µµααςς;; ΤΤηηνν ααξξιιοοππρρέέππεειιάά µµααςς;;ΚΚιι αανν δδεενν τταα ααγγοορράάζζεειι κκααννεείίςς;;∆∆υυοο ππααρρααδδεείίγγµµαατταα ααππόό τταα ππιιοο ππρρόόσσφφαατταα.. ∆∆ύύοο γγίίγγααννττεεςς ττιιςς δδηηµµοοσσιιοογγρρααφφίίααςς έέχχοουυννααφφιιεερρώώσσεειι ττοονν πποολλύύττιιµµοο ττηηλλεεοοππττιικκόό χχρρόόννοο ααρρκκεεττώώνν εεκκπποοµµππώώνν γγιιαα νναα µµααςς πποουυνν ππόόσσοοκκάάννεειι ττοο χχρρυυσσάάφφιι σστταα κκοοιιττάάσσµµαατταα ττηηςς ΒΒόόρρεειιααςς ΕΕλλλλάάδδααςς.. ΤΤεερράάσσττιιαα πποοσσάά σσεε δδιιςς εευυρρώώσσφφυυρρίίζζοουυνν γγύύρρωω µµααςς.. ΕΕυυρρώώ πποουυ ππρροοφφααννώώςς θθαα µµπποούύννεε σσττηηνν ττσσέέππηη µµααςς κκααιι όόχχιι σσττηη φφιι--λλόόττιιµµηη εεττααιιρρεείίαα πποουυ θθαα ααννααλλάάββεειι ττηηνν εεκκµµεεττάάλλλλεευυσσήή ττοουυςς.. ΤΤοο ααρρσσεεννιικκόό σσττοο ννεερρόό πποουυππίίννοουυµµεε;; ΤΤοο ππεερριιββάάλλλλοονν;; ΟΟιι ααπποοιικκιιοοκκρρααττιικκοούύ χχααρραακκττήήρραα σσυυµµββάάσσεειιςς;; ΨΨιιλλάά γγρράάµµµµαατταα..∆∆υυσσαανναασσχχέέττηησσαανν πποολλλλοοίί µµεε ττοο γγααµµήήλλιιοο ππααρρττάάκκιι πποουυ οορργγααννώώθθηηκκεε ππάάννωω σσττοο θθωωρρηηκκττόόΑΑββέέρρωωφφ.. ΓΓιιααττίί;; ΞΞέέρρεεττεε ππόόσσαα λλεεφφττάά ββγγάάλλααµµεε;; ΠΠοουυ νναα δδεείίττεε αανν πποουυλλοούύσσααµµεε κκααµµιιάά ααππόόττιιςς ΚΚααρρυυάάττιιδδεεςς σσεε ππλλοούύσσιιοουυςς πποουυ θθαα θθέέλλααννεε νναα σσττοολλίίσσοουυνν ττοονν κκήήπποο ττοουυςς µµεε κκάάττιι ππρρωω--ττόόττυυπποο.. ΕΕξξάάλλλλοουυ ττόόσσεεςς έέχχοουυµµεε κκααιι µµεε ττηηνν ττεεχχννοολλοογγίίαα µµπποορροούύµµεε νναα ττιιςς ααννττιικκαατταασσττήή--σσοοµµεε µµεε ααννττίίγγρρααφφαα.. ΓΓιιαα φφαανντταασσττεείίττεε έένναα γγεεύύµµαα ττηηνν ππααννσσέέλληηννοο σσττηηνν ΑΑκκρρόόπποολληη..ΠΠοολλιιττιισσµµόόςς!! ΧΧώώρριιαα ττηη χχοοννττρρήή κκοοννόόµµαα.. ΣΣκκεεφφττεείίττεε ππόόσσοο ωωρρααίίεεςς θθαα ήήτταανν µµεερριικκέέςς ββιιλλίίττσσεεςςµµεε ττοο γγκκααζζόόνν ττοουυςς κκααιι ττηηνν ππιισσιιννοούύλλαα ττοουυςς µµέέσσαα σσττηηνν ααγγρριιάάδδαα ττοουυ φφααρρααγγγγιιοούύ ττηηςς ΣΣαα--µµααρριιάάςς..ΜΜαα υυππάάρρχχοουυνν όόρριιαα θθαα ααννττέέττεειιννεε κκααννεείίςς.. ∆∆ιιααφφωωννώώ.. ΤΤοο όόρριιοο κκααθθοορρίίζζεεττααιι ααππόό ττοο σσττόόχχοο,,πποουυ σσήήµµεερραα εείίννααιι ««οοιι ππααρράάδδεεςς µµππρροοςς ααππόό ττιιςς ααννάάγγκκεεςς ττωωνν ααννθθρρώώππωωνν»».. ΤΤοο θθέέµµαα εείίννααιινναα ααλλλλάάξξοοµµεε σσττόόχχοο..

Γράφειo Πέτρoς

Λυµπεράκης

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και η Πυξίδα Της Πόλης παρουσιάζουν :

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑ∆ΟΣΗ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥΣτέλιος Γιακουµάκης

«…Στο φιλότιµο του Κισαµίτη, που τρέχει πάντακοντά στον ξένο, στον αδελφό, στη χαρά και στηλύπη. Η µουσική παράδοση της επαρχίας µας είναιτρανή και περήφανη. Οι Κισαµίτες λάτρεψαν καιλατρεύουν τους παλιούς µουσικούς της επαρχίας,τους Πρωτοµάστορες όπως τους ονόµασαν, µορφέςγλυκές και άγιες, λεβέντες που παρελαύνουν στονκατάλογο που µας άφησε ο Ναύτης. Κραταιά δοξά-ρια βιολιστών ήχησαν στην Κίσαµο πρώτα, από τονΚιόρο ως τον Κουνέλη το Μαύρο και το Ναύτη, και

γλυκύτατα λαγούτα από τους Κουτσουρέληδες, το Μανώλη τον Καρτσώνη και άλλους. Όλοιαυτοί, µε την τέχνη και το µεράκι τους, κράτησαν δροσερή τη ζωή µας, γύρεψαν να γιατρέψουν τιςπληγές του κόσµου, µας χάρισαν σκάλες για να αποδράσοµε από τη βαρβαρότητα της προσωρι-νότητάς µας. Αλήθεια, τι διάβολο θέλει να πει αυτή η τελευταία φράση; Τι αποµένει τώρα; Αποµέ-νει να σεβαστούµε την παράδοσή µας, αποµένει να δουλέψοµε για να φωτιστούν και άλλαστοιχεία, σκοτεινά ή άγνωστα. Η ζωή συνεχίζεται…»

Κεντρική διάθεση βιβλιοπωλείο “Το Βιβλίο”, Πλ. Κολοκοτρώνη 29, τηλ. 28210 28507Πληροφορίες : Πυξίδα της Πόλης


87,6 ΡΑ∆ΙΟ ΑΜΟΡΕ88 LOVE RADIO 88,388,8 ΓΑΥ∆ΟΣ FM 88,9 ΚΡΗΤΕΣ89,6 SUPER FM 282105201090,1 ERA SPOR90,5 SPOR FM 282105680091 VENUS 282107470491,5 ∆ΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 282104397991,8 SKAI NEWS 282105300092,1 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ92,5 ΡΑ∆ΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 282202254592,9 ΕΡΑ1 2106009604 /693,2 ΛΑΜΨΗ FM93,5 ΡΑ∆ΙO ΕΝΤΑΣΗ93,8 ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 282104002594,4 ORIGINAL 282109911194,9 ΕΡΑ2 210606682295 ΝOΤOΣ FM 282104002595,295,5 ΡΑ∆ΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 282104024096,2 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 282107069097 ΑΝΤΕΝΝΑ ∆YΤ.ΚΡΗΤΗΣ 282105550597,4 ΡΥΘΜΟΣ 282102846697,7 STAR FM 282105070198,2 MAGIC FM 282105399498,5 SEVENTH SKY 282102013098,8 ΓΝΩΜΗ 98,9 ΧΑΝΙΑ FM 28210 3410699 LOVE RADIO99,2 ΡΑ∆ΙO ΚΡΗΤΗ 281026196299,6 SUPER RADIO 2821088370100,2 MAX FM-Sky 2821055008/9101 MRB 2821020400101,5 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734102,4 ΡΑ∆ΙO ΗΡΑΚΛΕΙO 102,7 STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243103 PLUS 103 2821053989103,5 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑ∆OΣ 2107226868104 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570104,5 SUGAR FM105 ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700105,4 PETPO FM 2821033460106 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ106,5 MUSIC BOX 2821081210 & 40690107 RADIO MELODY 2821093271107,3 Ω∆ΥΣΣΕΑΣ FM107,4 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO 107,9

ΕΕΛΛΛΛΗΗΝΝΙΙΣΣ,, τηλ. 2821051850ΑΑΤΤΤΤΙΙΚΚΟΟΝΝ,, τηλ. 2821040208ΚΚΗΗΠΠΟΟΣΣ,, τηλ. 2821056450PPAALLAACCEE,, τηλ. 2821057757

Στα

σιν

εµ

ά

τη

ς π

όλη

ς

Τη δυνατότητα να κερδίζουν χρήµατα από τιςφωτογραφίες που «ανεβάζουν» στο ∆ιαδίκτυο θαέχουν, στο εξής, 40 εκατοµµύρια χρήστες τουΠαγκόσµιου Ιστού.

Με τη συµφωνία που υπέγραψαν το Flickr καιτο φωτογραφικό πρακτορείο Getty Images, εκα-τοµµύρια απλοί χρήστες του ∆ιαδικτύου αντιµε-τωπίζονται ως δυνητικά «επαγγελµατίες» καιαποκτούν «εµπορική υπόσταση».

Το Flickr είναι η µεγαλύτερη «online» βιβλιο-θήκη φωτογραφιών. Τουλάχιστον 4 δισεκατοµµύ-ρια εικόνες είναι σήµερα αναρτηµένες στηνιστοσελίδα, ενώ κάθε λεπτό «ανεβαίνουν» χιλιά-δες νέες φωτογραφίες από τους 40 εκατοµµύ-ρια εγγεγραµµένους χρήστες της.

Τα µέλη αυτής της φωτογραφικής κοινότη-τας µπορούν να γίνουν πλουσιότερα. Η συµφωνίατων δύο φωτογραφικών «κολοσσών» προβλέπειότι το Getty Images θα µπορεί να αντλεί υλικόαπό ολόκληρη την φωτογραφική βάση δεδοµένωντου Flickr. Οι πάσης φύσεως φωτογραφίες πουέχουν «ανεβάσει» απλοί πολίτες, θα µπορούν νααξιοποιηθούν από το αµερικανικό φωτογραφικόπρακτορείο, µε την άδεια των ιδιοκτητών τουςκαι, φυσικά, µε το αζηµίωτο.

Η συµφωνία επεκτείνει την ήδη υπάρχουσα -εδώ και ένα χρόνο- συνεργασία µεταξύ των δύοεταιρειών, στο πλαίσιο της οποίας το Getty είχεπρόσβαση στις φωτογραφίες του Flickr που είχαντραβηχτεί αποκλειστικά από επαγγελµατίες καιηµι-επαγγελµατίες.

Το Getty επέλεγε τις φωτογραφίες που τοενδιέφεραν, τις πουλούσε στους πελάτες του καιέδινε προµήθεια στους φωτογράφους. Μέχρι σή-µερα έχει χρησιµοποιήσει περισσότερες από100.000 φωτογραφίες.

Τώρα, η δυνατότητα επιλογής µεγαλώνει θε-αµατικά, αφού η νέα «δεξαµενή» περιέχει του-λάχιστον 4 δισ. φωτογραφίες. «Οι χρήστες τουFlickr είναι τα µάτια του κόσµου», δήλωσε στοBBC ο γενικός διευθυντής της ιστοσελίδας,Ντάγκλας Αλεξάντερ.

«Στη δηµιουργία της συλλογής µας συµµε-τέχουν χρήστες από περισσότερες από 100χώρες, που έχουν ‘’ανεβάσει’’ φωτογραφίες απόκάθε γωνιά του πλανήτη. Αυτή η συµφωνία, διευ-ρύνει την παγκόσµια φωτογραφική αγορά. Πα-ράλληλα, όµως, δίνει στους χρήστες µας τηνευκαιρία να κερδίσουν χρήµατα και να δείξουντην δουλειά τους σε µεγαλύτερο κοινό», συµ-πλήρωσε ο ισχυρός άνδρας του Flickr.

Η αµοιβή για κάθε φωτογραφία θα ποικίλλειανάλογα µε το περιεχόµενό της. Συνήθως, ηµέση τιµή αγοράς από τα πρακτορεία κυµαίνεταιµεταξύ 150 και 240 δολαρίων.

Ο γενικός επιχειρησιακός διευθυντής τουGetty Images, Νικ Έβανς Λοµπ, δήλωσε ότι τοFlickr αποτελεί µια εξαιρετική πηγή φωτογρα-φιών, αλλά και µια θαυµάσια πηγή έµπνευσης.«Πρόκειται για µια πραγµατικά θαυµάσια συλ-λογή, που έχει εκπληκτικό εύρος σε όλο τονκόσµο. Αυτά είναι δύο από τα µεγάλα πλεονε-κτήµατά της».

Σύµφωνα µε τον κ. Λοµπ, στην απόφαση γιατη σύναψη αυτής της συµφωνίας συνέτεινε ένα«πείραµα» που πραγµατοποίησε το Getty πριναπό λίγο καιρό, όταν δηµοσίευσε µια αγγελία, µετην οποία έψαχνε φωτογραφίες µε θέµα την οι-κογένεια.

«Λάβαµε περισσότερες από 17.000 φωτο-γραφίες από όλο τον κόσµο, σε απίστευτα µικρόχρονικό διάστηµα. Αυτό µας έδωσε µια πολύ ευ-

ρεία και βαθιά απεικόνιση του ‘’κόνσεπτ’’ της οι-κογένειας, που αντανακλά τις αντιλήψεις πουυπάρχουν για το θέµα σε όλο τον κόσµο», εξηγείτο στέλεχος του φωτογραφικού πρακτορείου,προσθέτοντας ότι «στο παρελθόν, µία από τιςεπικρίσεις που δεχόµασταν ήταν ότι η φωτογρα-φική αγορά είχε γίνει αισθητικά κυριαρχούµενηαπό τη βιοµηχανία της Βόρειας Αµερικής και τηςΕυρώπης».

Τώρα αυτό αλλάζει, µε την «οικουµενική»διάσταση που δίνει η συλλογή του Flickr, αποτε-λούµενη από φωτογραφίες από όλη την Υφήλιο.

Σύµφωνα µε τον κ. Λοµπ, η συµφωνία αυτήέχει κι ένα επιπρόσθετο πλεονέκτηµα: «οι φω-τογραφίες µας τώρα γίνονται πιο ‘’θαρραλέες’’,καθώς δεν έχουν τραβηχτεί για εµπορικούς λό-γους και, ως εκ τούτου, είναι περισσότερο αυ-θεντικές».

Πολλοί χρήστες του Flickr και «επίδοξοι»φωτογράφοι δηλώνουν ενθουσιασµένοι µε αυτήτην εξέλιξη.

Η συνεργασία των δύο επιχειρήσεων φέρνειτους ερασιτέχνες φωτογράφους πιο κοντά στιςµεγάλες εταιρείες του χώρου, όπως το GettyImages. Αυτό µέχρι σήµερα ήταν περίπου αδια-νόητο, µια και οι ερασιτέχνες δεν είχαν την ευ-καιρία να δείξουν τη δουλειά τους στα µεγάλαφωτογραφικά πρακτορεία. «Η εξέλιξη αυτή µεβοηθά να διαβώ το κατώφλι του Getty, κάτι πουπροσπαθούσα επί µαταίω για πολλά χρόνια», λέειο Μπέργκµαν.

Όπως ανακοινώθηκε, το Getty δεν θα χρησι-µοποιεί τις φωτογραφίες των χρηστών του Flickr,αν οι τελευταίοι δεν έχουν προηγουµένως δώσειτη ρητή συγκατάθεσή τους.

επιµέλεια : Μ.Ανευλαβής

Κερδίστε χρήµατα από τις φωτογραφίες που «ανεβάζετε» στο Ίντερνετ

ΣΣηηµµεειιώώσσεειιςς γγιιαα κκάάθθεε µµεελλλλοοννττιικκήή χχρρήήσσηηΕγώ λέω να µείνω εδώ, σ’ αυτό το άθλιο µπαρ,έστω και µόνος. Μια φυσαρµόνικα καθώς θα παίζει θα σαρώνει τις σκέψεις µου στις τέσσερις βρώµικες γωνίες.

Μέσα στο ηµίφως ένας αξύριστος γέροςκοιµάται πάνω από το µισοτελειωµένο τουποτό.Ένα λεπτό ρυάκι σάλιο από το στόµα του ως το κατάστικτο τραπέζι.Άσπρο θαµπό ,

θαρρείς και είναι η ψυχή του που βγαίνει λίγη – λίγη από τα χείλη του.

Ο µπάρµαν κοιτάει δήθεν το κενό καθώς γυαλίζει τα ποτήρια του,νοθεύει τα ποτά,ακονίζει τα µαχαίρια.Στη πραγµατικότητα όµως κρατάει µυστικά σηµειώσειςπάνω στη δική µου απόγνωσηγια κάθε µελλοντική χρήση.Τη σήµερον ηµέρα, φίλε, όλη η δύναµη βρίσκεται στην πληροφορία.Κι όλο το χρήµα επίσης.

Ως εδώ όµως.Αρκετά.Ποτέ µου δε µου άρεσαν οι σχοινοτενείς εξηγήσεις και αρνούµαι σθεναρά να µεταφράσω, είτε τη θλίψη είτε τη λύσσα µου,

σε καλοδιατυπωµένα επιχειρήµατα.Ίσως κάποτε τα ξαναπούµε, φίλε µου Άρη.Προς το παρόν µένω δίχως φίλουςνυχτωµένος σ’ αυτόν τον έρηµο τόποόπου τα όρνια κουλουριασµένα ονειρεύονταιτην αυριανή τους ευωχία µε τη δική µου σάρκα.

ΗΗ εεµµµµοοννήή µµεε τταα ππααρρααµµύύθθιιαα“Είδα την Αφροδίτη χτες...”Πάντα ονειρευόµουν ένα ποίηµα να ξεκινάει έτσι

και να’ χει τέλος χαρούµενο, όπως τα παραµύθια. Τώρα µόνο καταλαβαίνω πόσο λάθος είχα.Πόσο κορόιδο είχα πιαστεί µ’ όλες αυτές τις ιστορίες

που αφήνουν τη διήγηση στη µέση,εκεί που ζήσαν όλοι καλά κι εµείς καλύτερα.Μ’ αυτό το τελευταίο, σαφή προειδοποίηση να µην την πολυψάξεις τη δουλειά,αν δε θέλεις άσχηµα ξεµπερδέµατα.

Έτσι ποτέ δε µάθαµε για τη Χιονάτηπου έκανε πολλά παιδιά και πέρασε µια ολόκληρη ζωή ξεσκατώνονταςµπροστά από άθλιες τηλεοπτικές εκποµπές.(Αλήθεια ,τι προβλέπει το πρωτόκολλο για την κατάθλιψη;)Γέρασε πρόωρα, πάνω απ’ το σίδεροκαι τα πλυµένα ρούχα.

Άσπρισαν τα µαλλιά της. Εξ ου και το όνοµα άλλωστε.Κανείς απ’ τους παλιούς της φίλους δεν τη θυµάται πια.

Ή για τη Σταχτοπούταπου κάθε βράδυ έτρωγε ξύλοαπό ένα µέθυσο πρίγκηπα.Ανάµεσα από τα χτυπήµατα ακουγόταν µουσικήαπό το διπλανό σκυλάδικο.(Πάντα εν σοφία εποίησας)Που είδε τα δυο παιδιά της να γεννιούνται ανάπηρα από την κακοποίηση.‘Αφωνα και παραµορφωµένα,δίπλα της πάντα, ακόµη κι όταν έκλεινε τα µάτια τηςνα µη τα βλέπει, να µη βλέπει τίποταποτέ πια τίποταΚαι κείνος να την κατηγορεί .Ωσπου ένα βράδυ δεν άντεξε, φωτιά την ώρα που κοιµόντουσαν. Και γλίτωσε µονάχα αυτή, µισότρεληγεµάτη στάχτες απ’ τους δικούς τηςπάνω στα ρούχα της, στο πρόσωπό τηςστάχτες παντού.

Ίσως γι’ αυτό λοιπόν κι αυτή η εµµονήνα λένε οι µεγάλοι παραµύθια στα παιδιά.Είναι µια µυστική εισαγωγή στη φρίκη,σ’ αυτό που δεν µπορεί εύκολα να ειπωθεί,στο αποτρόπαιο.

Γιατί και τα παιδιά κάποτε θα µεγαλώσουν, θα κάνουνε τη σύνδεση.

Θα καταλάβουν.

Γράφειo Nίκoς

Xατζηιωάννoυ


ΤΤοο κκααλλοοκκααίίρριι εείίθθιισσττααιι ννααααπποοφφεεύύγγοουυµµεε ττοο ττσσάάιι κκααιινναα ττρρυυγγοούύµµεε ττοο µµέέλλιι ..ΤΤοοφφαασσκκόόµµηηλλοο όόµµωωςς ααχχννίίζζεειιππιικκρρόό σσττοο ττρρααππέέζζιι ττηηςςζζωωήήςς µµααςς κκααθθηηµµεερριιννάά ..ΗΗεελλππίίδδαα έέγγιιννεε σσιιωωππηηρρήήυυππόόθθεεσσηη ττοουυ κκααθθεεννόόςς ..ΈΈννααςς δδρρόόµµοοςς µµοοννααχχιικκόόςς όόπποουυ οο κκααθθέέννααςςκκρρύύββεεττααιι µµήήππωωςς κκααιι δδοουυνν οοιι άάλλλλοοιι ττηηνν ααδδυυννααµµίίαα ττοουυ ήή έέννααςς δδρρόόµµοοςςσσυυλλλλοογγιικκόόςς όόπποουυ οο έέννααςς σσυυννααννττάά ττοονν άάλλλλοο άάννθθρρωωπποο κκααιι ααννττααλλ--λλάάσσσσοουυνν πποολλλλάά υυπποοσσχχόόµµεενναα χχααµµόόγγεελλαα.. ΕΕίίννααιι ωωρρααίίοο όότταανν ξξεεφφεεύύγγεειικκααννεείίςς ττηηνν σσκκιιάά ττηηςς οοιικκοοννοοµµίίααςς ..ΤΤοο ννέέφφοοςς ττηηςς ππννίίγγεειι ττοο ππααρρόόνν κκααιισσυυσσκκοοττίίζζεειι ττοο µµέέλλλλοονν ..ΗΗ άάγγννοοιιαα ττοουυ αασσύύσσττοολλοουυ ψψεεύύδδοουυςς ττωωνν µµοο--ννόόδδρροοµµωωνν εεππιιλλοογγώώνν οοδδηηγγεείί σσεε ππρροοσσωωππιικκάά κκααιικκοοιιννωωννιικκάά ααδδιιέέξξοοδδαα ττόόσσοο ββαασσααννιισσττιικκάά όόσσοο κκααιιοοιι ίίδδιιεεςς οοιι εεππιιλλοογγέέςς ..ΟΟιι άάννθθρρωωπποοιι πποουυ ψψάά--χχννοουυνν µµεε ααγγωωννίίαα ξξέέρροουυνν ππωωςς ππρρόόκκεειιττααιι γγιιααψψεεύύδδοοςς κκααιι ααυυττόό κκάάννεειι ττοο σσττέέρρννοο ττοουυςς νναα αανναα--σσααίίννεειι κκααιι νναα σσηηκκώώννεειι ττοο ββάάρροοςς ττωωνν οοννεείίρρωωννττοουυςς ..ΞΞέέρροουυνν ππωωςς σσήήµµεερραα δδεενν θθαα ήήµµαασστταανν σσττοο ∆∆ΝΝΤΤ αανν δδεενν εεππιι--σσττρρεεφφόότταανν γγιιαα έένναα χχρρόόννοο οο ΦΦΠΠΑΑ σστταα κκααζζίίννοο,, σστταα ιιδδιιωωττιικκάά ννοοσσοοκκοο--µµεείίαα κκααιι σστταα ιιδδιιωωττιικκάά σσχχοολλεείίαα …… ΨΨάάχχννοουυνν ττηηνν εελλππίίδδαα σσεε µµιιαα ππιιοοεεννεερργγήή ζζωωήή γγεεµµάάττηη λλόόγγιιαα κκααιι έέρργγαα ααννθθρρώώππωωνν ..ΕΕλλππίίζζεειι κκααννεείίςς ππωωςςθθαα δδηηλλώώσσοουυνν σσυυµµµµεεττοοχχήή σσττηηνν ααυυρριιααννήή πποολλιιττιικκήή ζζωωήή ,,ππωωςς θθαα αανναα--λλάάββοουυνν ττοο µµεερρίίδδιιοο ττηηςς εευυθθύύννηηςς πποουυ ττοουυςς ααννααλλοογγεείί ..ΕΕλλππίίζζεειι κκααννεείίςςεεππίίσσηηςς σσεε µµιιαα ννέέαα ««σσεειισσάάχχθθεειιαα»» σσαανν εεκκεείίννηη πποουυ ααππάάλλλλααξξεε ττοουυςςδδοούύλλοουυςς ττηηςς ααρρχχααίίααςς ΑΑθθήήννααςς ααππόό ττοο άάχχθθοοςς ττηηςς υυπποοθθήήκκηηςς ττηηςςππρροοσσωωππιικκήήςς εελλεευυθθεερρίίααςς ππρροοκκεειιµµέέννοουυ νναα δδααννεειισσττοούύνν ..ΕΕττοούύττηη εεδδώώηη σσεειισσάάχχθθεειιαα µµπποορρεείί νναα κκααττααρργγεείί µµέέρροοςς ττωωνν χχρρεεώώνν κκααθθώώςς οοννόόττοοςς ππννίίγγεεττααιι σστταα χχρρέέηη κκααιι σσττοο ββοορράά δδεενν ξξέέρρεειι πποοιιοοςς χχρρωωσσττάάσσεε πποοιιοονν ..ΚΚιι ήήτταανν ττοο ττααξξίίδδιι ττηηςς ααννθθρρωωππιισσττιικκήήςς ββοοήήθθεειιααςς σσττηη ΓΓάάζζααπποουυ έέρριιξξεε σσττααγγόόννεεςς µµέέλλιι σσττηη φφααρρµµαακκωωµµέέννηη ζζωωήή µµααςς µµαα κκααιι εεκκεείίννοοππννίίγγηηκκεε σσττοο φφαασσκκόόµµηηλλοο ττοουυ ππααγγκκόόσσµµιιοουυ εεµµππααιιγγµµοούύ ..ΨΨάάχχννοουυννεε οοιιττσσιιγγκκοούύννηηδδεεςς κκααιι οοιι µµιισσµµιιττζζήήδδεεςς ττηη ςς δδηηµµόόσσιιααςς ζζωωήήςς σστταα γγρρααφφεειι--οοκκρρααττιικκάά γγρρααννάάζζιιαα ττηηςς σσκκοουυρριιαασσµµέέννηηςς εεξξοουυσσίίααςς ττοουυςς νναα ββρροούύννεεττηη δδιιάάττααξξηη πποουυ γγιιαα αακκόόµµαα µµιιαα φφοορράά θθαα ααθθωωώώσσεειι ττοο έέγγκκλληηµµαα.. ΓΓεελλοοίίοοιιγγρρηηγγοορρεείίττεε…… ππωωςς θθαα τταα κκααττααππιιοούύµµεε όόλλαα δδεενν µµπποορρώώ νναα σσααςς ττοο εεγγ--γγυυηηθθώώ ..ΝΝαα φφοοββάάσσττεε ττοο πποοττήήρριι πποουυ ξξεεχχύύλλιισσεε ,,έέττσσιι λλέέεειι οο φφιιµµωωµµέέµµοοςςααππόό ττοονν οοχχεεττόό ττωωνν ΜΜΜΜΕΕ …… σσοοφφόόςς λλααόόςς..

Γράφειη Θεoδoσία∆ασκαλάκη

Πυξίδα 91 - Ιούνιος 2010

Documents

Transcript of Πυξίδα 91 - Ιούνιος 2010