Πυξίδα 88 - Μάρτιος 2010

ΣEΛ. 2Aπό μήνα σε μήνα (εικόνες και σχόλια επικαιρότητας από τον Ματθαίο Φραντζεσκάκη και τον Αντώνη Περιβολάκη)

ΣEΛ. 3«Τα Περιττά»

από την Βαρβάρα ΠεράκηEδώ στο Nότο από τον Ματθαίο Φραντζεσκάκη

ΣEΛ. 4Οψεις - Απόψεις, από τον Μιχάλη ΝικολακάκηΑνεπαισθήτωςΓράφει η Βούλα Καντεράκη

ΣEΛ. 5Η πρώτη Ευρώ-διάσωση και τα «Γουρούνια» του Ευρωπαϊκού ΝότουΓράφει ο Κυριάκος Κώτσογλου

ΣEΛ. 6«Τα Ασήμαντα»από τον Γιώργο Κοκκινάκο

ΣEΛ. 7Η Συνωμοσία του θορύβουαπό τον Γιώργο Μανουσέλη

ΣEΛ. 8 Φατσοβιβλίογράφει ο Γιώργος Γώγουλος

ΣEΛ. 9Σβάστικες και αγκυλώσεις! γράφει η Αθηνά Σκουλαρίκη

ΣEΛ. 10Η άκρα δεξιά, ο εθνοφυλετισμός και η βίαΓράφει ο Μάνος Σαββάκης

ΣEΛ. 11«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό

κόσμο…». Σκάκι στα Σχολεία από τον Μιχάλη Δαρμαράκη

ΣEΛ. 12Θέμα: "http://www.cretase-nse.com" Μιλώντας στα παιδιάγια θέματα ανακύκλωσηςΠρόσωπο : Μανώλης Βαρδάκης,στέλεχος ΔΕΔΙΣΑ

ΣEΛ. 13«…Οι σύγχρονες κοινωνίες είναιεξ ορισμού εξαρτητικές. Αυτόκατά τη γνώμη μου ερμηνεύε-ται από το τεράστιο κενό πουδημιουργεί στην ανθρώπινηύπαρξη μια κοινωνία που δια-μορφώθηκε όχι για να καλύπτειτις ανάγκες των ανθρώπωναλλά την οικονομία της ελεύθε-ρης αγοράς…»Φοίβος Ζαφειρίδης, ψυχίατρος

ΣEΛ. 14Aλλοτριωμένες γενιέςαπό την Μαρία Κρέτση Οκτώ Μαρτίου! Η ημέρα της γυναίκας!από την Σοφία Τσουρλάκη

ΣEΛ. 15Στην άκρη της πόλης

ΣEΛ. 16Τροχιοδεικτικά Πυράαπό τον Κώστα ΓυπαράκηΜε τη φωνή των γονιών Γράφει η Ρούλα Καλαϊτζάκη

ΣEΛ. 17Ο «Ρεμπέτης»του Δήμου ΚερδέλαΓράφοντας στο Κενόαπό τον Αριστείδη Κονίδη

ΣEΛ. 18"επί γραμμής"από τον Βασίλη ΠαπαστάμοΒιβλιόραμα

ΣEΛ. 19Βιντεοπροτάσεις από τον Αντώνη Σπανουδάκη

ΣEΛ. 20Οικολογίες και άλλες cine-ιστορίες

ΣEΛ. 21«Στην αρχή του τραγουδιού»από τον Γιώργο Τσίμα«Μουσικές Προτάσεις»

ΣEΛ. 22“Η σύριγγα του Πάνα” από τον Πέτρο Λυμπεράκη

ΣEΛ. 23Με την πυξίδα στα ΜΜΕΤι γίνεται στην πόλη

ΣEΛ. 24“Στήλη άλατος” από τον Νίκο Χατζηιωάννου«Φασκόμηλο με μέλι» σερβίρει η Θεοδοσία Δασκαλάκη

ΦΥΛΛΟ 88XANIA

ΜΑΡΤΙΟΣ 2010) (

www.pyxida.gr

www.pyxida.gr

ΝΝέέαα κκοοππήή ααππόό ττιιςς ττρράάππεεζζεεςς

Πρόσφατα αποφάσισε ο Άρειος Πάγος να κρίνει καταχρηστικούςµερικούς όρους τραπεζών που αφορούν συναλλαγές τους µε πελάτεςτους. Για παράδειγµα καταχρηστικός κρίθηκε ο όρος που επέβαλλεπροµήθεια 1,40 Ευρώ σε κάθε κατάθεση που γίνεται από τρίτοπρόσωπο σε λογαριασµό πελάτη της, η προµήθεια των 0,80 Ευρώ γιαανάληψη ή κατάθεση µετρητών όταν οι συναλλαγές υπερβαίνουν τις 4τον µήνα όπως και η καταβολή τόκου εκ µέρους του δανειολήπτη ότανπροχωρά αυτό σε σταδιακή αποδέσµευση δανείου. Παρ΄ όλα αυτά οιτράπεζες, οι µόνες που δεν χάνουν ποτέ από το οικονοµικό παιχνίδιβρήκαν µια άλλη «µαγκιά». Αποφάσισαν να βάλουν προµήθεια 0,20Ευρώ σε συναλλαγές µέσω ∆ιαδικτύου. Για παράδειγµα, όταν κάποιοςπάει να πληρώσει λογαριασµούς ∆ΕΚΟ µέσω κάποιας υπηρεσίας e-banking του ζητείται κι ένα επιπλέον ποσό των 20 λεπτών ή τουαφαιρείται έτσι κι αλλιώς από το λογαριασµό του µόλις κάνει τησυναλλαγή. ∆εν µπορεί κανείς να τους πιάσει από πουθενά. Και τοωραίο είναι πως µέχρι να κριθεί και αυτό το µέτρο αντισυνταγµατικόαυτοί θα έχουν µαζέψει µερικά ακόµη εκατοµµυριάκια. Τέτοιααναισθησία πια, ακόµη και σε τόσο χαλεπούς καιρούς;

Α.Π.

ΗΗλλεεκκττρροοννιικκηη ππεειιρρααττιιαα

Μέσα στον τελευταίο χρόνο έχουν κλείσει στη χώρα µας τουλάχιστον3 site που έχουν να κάνουν µε την παρουσίαση και το κατέβασµα (dow-nloading) οπτικοακουστικών αρχείων σε ψηφιακή µορφή. Βέβαια,πρόκειται για µουσικές, ταινίες, εκποµπές, βιβλία σκαναρισµένα κλπ.Άλλες φορές µπορούσε κάποιος να κατεβάσει αρχεία µε κάποιο είδοςσυνδροµής, εν τούτοις ούτε ένα φράγκο δεν πήγαινε στουςδηµιουργούς κι άλλες φορές υπήρχε η δυνατότητα να κατεβάσειςαρχεία χωρίς χρηµατική συνδροµή, απλά για τη συµµετοχή σου σε αυτάτα fora υπήρχε µια στοιχειώδης ηθική απαίτηση να συµµετέχεις και οχρήστης µε τον τρόπο του, π.χ. προσφέροντας και αυτός δικά τουαρχεία σε δηµόσια κατανάλωση δηλαδή ανοιχτό διαµοιρασµό. Είναιπροφανές ότι οι συγκεκριµένες διαδικασίες εµπίπτουν στους νόµουςπερί πνευµατικών δικαιωµάτων, αυτό είναι το νοµικό µέρος τουζητήµατος. Όσον αφορά το «ηθικό» µέρος πιστεύω ότι είναι επιλήψιµονα υπάρχει πρόσοδος από µια τέτοια διαδικασία από τη στιγµή που δενπηγαίνουν χρήµατα στον δηµιουργό ή στον παραγωγό. Η λογική τουδιαµοιρασµού αρχείων προσωπικά δεν µε βρίσκει ασύµφωνο αλλά αξίζεινα ρίξει κανείς µια µατιά στο τι έγινε στη Γαλλία. Εκεί λοιπόν ψηφίστηκεένα νόµος που απαγορεύει τον διαµοιρασµό αρχείων που υπόκεινται σεπνευµατική ιδιοκτησία, είναι ο περίφηµος νόµος Σαρκοζί κατά τηςηλεκτρονικής Πειρατείας. Σύµφωνα µε αυτόν το νόµο αυτός πουδιαµοιράζεται τέτοιου είδους αρχεία είναι παράνοµος και κινδυνεύειµε µεγάλα πρόστιµα, µέχρι και εφ΄ όρου ζωής αποκλεισµό του από το∆ιαδίκτυο (αξίζει να σηµειώσουµε ότι η χρήση των Megaupload καιRapidshare δεν θεωρείται παράνοµη). Σύµφωνα λοιπόν µε τα νεότεραστοιχεία, παρά την αυστηρότητα του νόµου η «∆ιαδικτυακή Πειρατεία»στη Γαλλία αυξήθηκε µέχρι και 3% στη χρήση των υπηρεσιών πουπροαναφέραµε αλλά µειώθηκε δραστικά η χρήση των υπηρεσιών Ρ2Ρ.Παρατηρήθηκε όµως ότι και οι χρήστες του Ρ2Ρ ακόµα και ότανκατεβάζουν µέσω διαµοιρασµού πληρώνουν για να αποκτήσουν νόµιµακάποια ψηφιακά αρχεία από σχετικές νόµιµες ιστοσελίδες. Άρα γιαπρόκειται για µια πελατεία που αν κριθεί παράνοµη ως προς το Ρ2Ρ θασταµατήσει να τροφοδοτεί οικονοµικά και ιστοσελίδες πώλησηςσχετικών αρχείων. Εν ολίγοις ο,τι και αν σκαρφιστούν µέσω των νόµωνπάντα θα βρίσκονται κάποιες δίοδοι εναλλακτικοί ειδικά στις δύσκολεςεποχές µας…

Α.Π.

ΈΈνναα αακκόόµµαα ββήήµµαα ππρροοςς ττηηνν εεξξααθθλλίίωωσσηη ττηηςς δδηηµµόόσσιιααςς εεκκππααίίδδεευυσσηηςς

Μπορεί άραγε να βρεθεί καλύτερος τίτλος για να περιγράψει τηνκατάσταση την οποία βιώνουν σήµερα χιλιάδες εκπαιδευτικοί σε όλητην Ελλάδα, άνθρωποι επιστήµονες, 25, 30, 40 και άνω ετών οι οποίοιαναγκάστηκαν, µη έχοντας άλλη επιλογή, να καταφύγουν σε µιαωροµίσθια απασχόληση των 350 ευρώ στο δηµόσιο σχολείο;Όλοι αυτοί τώρα πετάγονται στο δρόµο, στερούµενοι και αυτά τα 350ευρώ και αφήνοντας στην τύχη τους εκατοντάδες µαθητές σε όλη τηνΕλλάδα.Ποια λογική ανάγκασε το υπουργείο µεσούσης της σχολικής χρονιάςνα κλείσει τα τµήµατα της Πρόσθετης ∆ιδακτικής Στήριξης για ναεξοικονοµήσει αυτούς τους «υπέρογκους» µισθούς των 350 ευρώ; Μήπως για να στερήσει από αυτούς τους προνοµοιούχουςεργαζόµενους τη δυνατότητα να διεκδικήσουν την ένταξη τους στοταµείο ανεργίας το καλοκαίρι; Μήπως για να συνεχίσει µε άλλο τρόποτην αφαίµαξη του γλίσχορου οικογενειακού εισοδήµατος στέλνονταςµερικά ακόµα παιδιά στα χέρια των επιχειρηµατιών της ιδιωτικήςεκπαίδευσης;Ποια είναι η ευθύνη των σχολικών µονάδων που συµµορφώνονταιµε αυτή τη λογική; Ποια η θέση της τοπικής ηγεσίας της εκπαίδευσηςαπέναντι σε τέτοιες ντιρεκτίβες;

Μέχρι πότε θα συνεχίζουµε να υλοποιούµε µέτρα που υποβαθµίζουνακόµη περισσότερο το δηµόσιο σχολείο, που ρίχνουν σε µεγαλύτερηανέχεια τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς, που διαλύουν τουςπρογραµµατισµούς σχολικών µονάδων µαθητών και καθηγητών;

Όταν ο αδιόριστος εκπαιδευτικός εκλιπαρεί για µια θέσηωροµισθίας, που αποτελεί έτσι και αλλιώς διαβατήριο για ένα αβέβαιοµέλλον, για την οποία αµοίβεται µετά την πάροδο ενός χρόνου από τηνπρόσληψη του, (αλήθεια στοιχειώδης λογική δε θα επέβαλλε ταχρήµατα να καταβάλλονται έντοκα στους δικαιούχους τους;) ότανλοιπόν εκλιπαρεί για ένα σχεδόν ανύπαρκτο δικαίωµα, αυτό δεναποτελεί πράγµατι το ίστατο σηµείο της καταβαράθρωσης τηςπροσωπικής και επαγγελµατικής αξιοπρέπειας ενός ανθρώπου;∆υστυχώς όχι, πρόκειται για µια περιπέτεια, το τέλος της οποίαςδεν έχει ακόµη γραφτεί. Είναι στο χέρι σας και στο χέρι µας ναγράψουµε διαφορετικά το µε µαθηµατική ακρίβεια επερχόµενο άθλιοτέλος.Ζητούµε την κατανόηση και την ενεργή σας συµπαράστασηΖητούµε να αντισταθείτε µαζί µας ενεργά στοναγώνα για ένα καλύτερο σχολείο, για έναν αξιοπρεπή εκπαιδευτικό,για µια δικαιότερη κοινωνία.Τώρα, πριν να είναι αργά…

Βερυκάκη Ευστρατία, φιλόλογος

22ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 88 ΜΑΡΤΙΟΣ 2010

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα:

...κυκλoφoρoύµε

τη 3η βδoµάδα κάθε µήνα,

σε 3000 αντίτυπα και µπoρείτε να µας βρείτε στα

παρακάτω σηµεία:

Βιβλιoπωλεία:

ΕΠΙΛOΓΕΣ,

ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕ∆ΡO,

ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO,

ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866,

Χαρτoπωλεία:

∆ΙΑΓΡΑΜΜΑ,

ΚΥΒOΣ,

ΡOΜΒOΣ,

ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ,

Καταστήµατα ∆ίσκων:

STUDIO 2000

LA. SI. DO.,STUDIO A, Virgin

Σινεµά:

Palace, ΚΗΠΟΣ

Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ

E∆EM, ΑΝΕΚ∆OΤO, ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ,

ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ∆ΥO ΛOΥΞ,

ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ, ΜΑΧΑΛΑΣ,

ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB:

DV PLANET, PLAY, MOVIE FORUM, VIPS (∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

VIDEO BEST, VIDEO BLUE

ΤOΡ VIDEO, (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗ∆ΩΝ)

Άλλα σηµεία:

∆ΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ,

ΕΙΣO∆OΣ ΝOΜΑΡΧΙΑΣ,

ΕΙΣO∆OΣ ∆ΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ,

ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ,

ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ)

ΑΝΕΚ LINES

Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο)

ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO),

ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), Ω∆ΕΙO,

ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ

∆PAKAKHΣ, SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ), BREAK (ΓΟΓΟΝΗ)

OLA STORES

NEW STAND, ΟΝΕΙΡΟ

Στο Hράκλειο:

BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH

BIBΛIOΠΩΛEIO ANAΛOΓIO

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΦΩΤΟ∆ΕΝΤΡΟ

ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

Στην Aθήνα:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EK∆. ΣABBAΛA (ZΩO∆. ΠHΓHΣ 18)

Στη Θεσσαλονίκη:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EK∆. ΣABBAΛA (BAΣ. HPAKΛEIOY 47)

BIBΛIOΠΩΛEIA IANOΣ (APIΣTOTEΛOYΣ 7, METAMOPΦΩΣEΩΣ

24 - KAΛAMAPIA, ΦIΛIΠΠOYΠOΛEΩΣ 57 - AMΠEΛOKHΠOI,

25ης MAPTIOY 45

ΠΥΞΙ∆ΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ ΤOΥΣ

ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO

Ι∆ΙOΚΤΗΣΙΑ:ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡ∆OΣΚOΠΙΚΗ

«ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ»ΚΩ∆ΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483

ISSN 1790-6075

ΕΚ∆OΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚ∆OΣΗΣΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ «ΠΥΞΙ∆Α» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122

FAX: 2821036364e-mail: [email protected]

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣΜ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣKΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ∆ΑΡΜΑΡΑΚΗΣΣΙΣΣΥ ∆ΑΣΚΑΛΑΚΗ

ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗ∆ΗΜOΣ ΚΕΡ∆ΕΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙ∆ΑΚΗΣ

ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ

KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΙ∆ΗΣ ΚΟΝΙ∆ΗΣMYPTΩ KONTOMΙTAKHΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣNIKOΣ MANOYΣEΛHΣΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ

BAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡO∆ΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥ∆ΑΚΗΣ

Α. ΣΤΕΓOΣΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗEPH XATZH∆AKH

ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙ∆ΩΝΗΣ

ΣKITΣA - ΣΧΕ∆ΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ. 6974430507

ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙ∆ΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙ∆Η

Η πυξίδα πρoσφέρεται µε αντίτιµo τη διάδoση και τη συµµετoχή

Η ΕΚ∆ΟΣΗ ΜΑΣΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

ΑΑλλλλααγγήή γγρρααµµµµήήςς ππλλεεύύσσηηςςΓνωρίζουµε όλοι πως ένας άνθρωπος που εκπροσωπεί τη χώρα γυ-ρίζει αναφανδόν από τη µια στην άλλη τις πρωτεύουσες του ∆υτικούκόσµου προκειµένου να επιτύχει … τι ακριβώς; Προφανώς ούτε οίδιος δεν είναι απόλυτα σίγουρος. Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει θέσειυποτίθεται σαν στόχο τη διάσωση, έστω και την τελευταία στιγµή,της χώρας από το αδιέξοδο. ∆εν ισχυρίζοµαι πως αν ήµουν στη θέσητου θα έκανα τα πράγµατα καλύτερα ή αν υπήρχε ένα σύστηµα δια-φορετικό από τα κυρίαρχο ή ακόµα και την απουσία συστήµατος τότεδεν θα είχαµε προβλήµατα. Προς το παρόν αυτά ανήκουν στο χώροτης θεωρίας και µπορούµε να τα συζητάµε αλλού. Έχει περάσει έναεξάµηνο, έχουµε παρακολουθήσει και ζήσει µε αυτόν άνθρωπο τιςυποτιθέµενες τιτάνιες προσπάθειές του για να µην πάνε τα πράγ-µατα πολύ χειρότερα. Μας έπεισε ότι στην ουσία παίζονται κερδο-σκοπικά παιχνίδια σε βάρος της χώρας µας, γιατί άραγε; Μήπως γιανα µην την πληρώσει επί της ουσίας κανείς από τους µεγάλους που«έφαγαν» τα προηγούµενα χρόνια; Είναι σίγουρο πως οι Ευρωπαίοιηγέτες του ζήτησαν να µπουν κάποιοι στη φυλακή. ∆εν ξέρω σε τι θαεξυπηρετούσε αν έµπαιναν στη φυλακή προσωπικά θα προτιµούσα ναδηµευόταν η περιουσία τους και να χρησιµοποιούνταν για δηµόσιουςσκοπούς έστω και µε΄σω απαλλοτρίωσης. Το ενδιαφέρον είναι όµωςότι αυξάνουν εκείνες οι φωνές που ζητάνε από την κυβέρνηση νααλλάξει τη φιλοδυτική της πλεύση επειδή η ρότα αυτή αποδείχθηκεµη επωφελής. Αρκετοί ζητάνε από τον πρωθυπουργό να στραφείπρος Ρωσία, Κίνα, Αραβία. Προσπαθώ να καταλάβω, διαβάζοντας καιτις σχετικές υποδείξεις των αρθρογράφων, είναι πιο καλοί καπιτα-λιστές αυτοί, είναι πιο αξιόπιστοι ή επειδή απλά τυχαίνει να ταέχουµε από αιώνες καλά µαζί τους; Και τέλος, δεν είναι και οι κα-λύτεροι φίλοι Αµερικανών και Ευρωπαίων, έτσι δεν είναι; Είναι λόγοςαυτό ς για να τους προτιµήσουµε; Πολύ σπασµωδικά µου φαίνονταιόλα τούτα κι ας µην είµαι ο ειδικός. . Αρχίσαµε βέβαια να κλείνουµεκάποιες συµφωνίες εµπορικού χαρακτήρα και µε τον Αραβικό κόσµοαλλά από αυτό µέχρι να αλλάξεις εντελώς τη γραµµή πλεύσης σουµήπως καταντήσει πολύ πιο επικίνδυνο από αυτό που ζούµε τώρα;

Α.Π.

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 88 ΜΑΡΤΙΟΣ 201033

«…Μουδιασµένη η κοινωνία παρακο-λουθεί τις αλεπάλληλες κυβερνητικέςεξαγγελίες για περικοπές δαπανών καιεισοδηµάτων. Μετά τη στιγµιαία ελπίδαπρο των εκλογών, όταν άκουγαν ότι“λεφτά υπάρχουν”, οι Ελληνες συ-νειδητοποιούν επώδυνα τα οικονο-µικά µεγέθη της κρίσης, στο βαθµόπου αυτά εφαρµόζονται πλέον στονοικογενειακό προϋπολογισµό, στηροή καθηµερινών δαπανών του νοι-κοκυριού. Κι ακόµη βρισκόµαστεστην αρχή…»

Νίκος Ξυδάκης, δηµοσιογράφος, 2010…

«…Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία της νεοφιλελεύθερηςσυνταγής: ένα είδος συλλογικού τραύµατος της κοινωνίας-πειρα-µατόζωο. Στη Ρωσία, µετά το 1991, το σοκ από την πτώση του κοµ-µουνισµού έκανε δυνατή την εφαρµογή της «θεραπείας σοκ» πουιδιωτικοποίησε την κρατική οικονοµία. Στη Βολιβία, όπου ιδιωτικο-ποιήθηκε µέχρι και το νερό, είχε προηγηθεί µια µεγάλη περίοδος οι-κονοµικής και πολιτικής αστάθειας. Στην περίπτωση της Χιλής,όπου το νεοφιλελεύθερο πείραµα εφαρµόστηκε για πρώτη φοράµετά το πραξικόπηµα του Πινοσέτ το 1973, η κοινωνία ήταν τραυ-µατισµένη από την αιµατηρή ανατροπή της κυβέρνησης Αλιέντε καιτην οικονοµική κρίση που είχε προηγηθεί…»

Στέλιος Κούλογλου, δηµοσιογράφος, 2010…

«…Σου προσφέρουν µια δουλειά, κάνεις όνειρα, δεν πραγµατοποι-είται κανένα για χρόνια πολλά κι εσύ βρίσκεσαι εκεί κολληµένος,χωρίς να καταλαβαίνεις γιατί... Θυµάµαι ότι πήγαινα σπίτι µου, έπε-φτα στο κρεβάτι και κουκουλωνόµουν µε την κουβέρτα χωρίς νακοιµάµαι ώρες ατελείωτες. ∆εν ήθελα να βλέπω και να ακούω κα-νέναν. Μια δόση, θυµάµαι ότι ήµουν έτσι κουκουλωµένος, είχαοκτώ µήνες να δουλέψω γιατί είχε τελειώσει η σύµβαση και δενείχε ανανεωθεί, και ακούω τον πατέρα µου να λέει στη µάνα µου:"Εχει λεφτά ο µικρός; ∆ώσ' του κάνα πεντακοσάρικο...". Ενιωσα τέ-τοια ντροπή, που δεν θα την ξεχάσω στη ζωή µου... Γι' αυτό σουλέω, συµβασιούχος είναι ο εγκλωβισµένος στο Χρηµατιστήριο τηςζωής, που έχει κάθε µέρα πτώχευση...».

Φώτης Τσεβάς, συµβασιούχος, 2010…

Ας τρέµουν οι κυρίαρχες τάξεις µπροστά σε µια κοµµουνιστική επα-νάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν σ' αυτήν τίποτε άλλο,εκτός από τις αλυσίδες τους. Έχουν να κερδίσουν έναν κόσµο ολό-κληρο.Karl Marx - Fridrich Engels 1872

…

για την αντιγραφή Μ.Φ.

Γράφειo Mατθαίoς

Φραντζεσκάκης

Σηµαίνει :Χωρίς αυταπάτες, χωρίς µυθεύµατα, χωρίς παράξενες δεσµεύσεις,χωρίς προκαταλήψεις, είµαι άνθρωπος.Έρχοµαι από πολύ παλιά, από την εποχή της άγνοιας, από την εποχήτης αθέλητης αθωότητας, από τότε της πρωτόγονης αίσθησης µιαςανεξερεύνητης ελευθερίας. Έχει µια µοίρα απροσδιόριστη.Γυναίκες, πλάσµατα µε χρόνιες ζηµιές και κακοποιήσεις, ικανές γιατα µικρά και τα µεγάλα, για τα σοβαρά νοήµατα, τη φωτεινή σκέψη, τηµεγάλη πράξη.Στολίδι και θύµα στο πρόσωπο του πολιτισµού, πλάσµα που υµνήθηκε,τραγουδήθηκε αλλά δεν αποκαταστάθηκε.Το γυναικείο Όνειρο είναι µια χούφτα σύννεφο.Είµαστε τα κακά πνεύµατα του παντού και του πάντα µε µατωµέναόνειρα σε µάχες και πολέµους άλλοτε προσωπικούς και άλλοτεκοινωνικούς, µε νίκες και µε ήττες.Χωράµε στη µοναξιά του κόσµου κι αυτός χωράει όλος µέσα µας µε

διπλές συγκρούσεις, µε εσωτερικέςαναστολές, µε δεδοµένη τη φύση µας, µεδονήσεις και υποταγή, µε ανεκπλήρωταόνειρα, µε αναπάντητα γιατί, κρατάµε τηζωή και την κοιτάµε κατάµατα, τη γεννάµε,την απελευθερώνουµε.Εµείς, το θηλυκό γένος της γραµµατικής,όπως η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η

δηµοκρατία, η Κρήτη, η χαρά, η αγάπη, η ευτυχία, η λύπη, η ζωή, ηφωτιά.Η γυναίκα του έρωτα, η γυναίκα της µητρότητας, η γυναίκα τηςδουλειάς, η γυναίκα του αγώνα, η γυναίκα της ποίησης, η γυναίκα τηςτέχνης, η µεγάλη ευαίσθητη της ανθρώπινης ιστορίας. Η γυναίκα πουθέλει να γίνει σαν τη θάλασσα. Η γυναίκα φως. Αυτή η γυναίκα που«όπου βρισκόταν ήταν ο παράδεισος» το ηµερολόγιο του Αδάµ καιτης Εύας.Στον 20ο αιώνα έλεγαν ότι ήταν η µεγαλύτερη ανακάλυψη.Στον 21ο αιώνα λένε ότι είναι ο ίδιος ο αιώνας.Η γυναίκα, µύθος – τραγούδι – λόγος – ποίηµα – φιλοσοφικήσυζήτηση.Η γυναίκα του αγώνα, αυτού του 1887 στη Νέα Υόρκη, όπου τηνέπνιξαν στο αίµα.Η γυναίκα «ο µαύρος αυτού του κόσµου», John Lennon

Η γυναίκα επιβάτης στο τρένο της ιστορίας. Η Παναγιά – µάνα.Η Άλκηστης και η ΑνδροµάχηΗ Άννα Καρένινα, η Άννα η Κοµνηνή, η Θεοδώρα, η Άννα Φράνκ τουρατσισµού και η Αντιγόνη της ηρωικής αξιοπρέπειας. Η Αρετούσα τουέρωτα, η λαχτάρα της µητρότητας, το θύµα της ζήλιας, η Εκάβη ναθρηνεί τα θύµατα του πολέµου, η Ρόζα Λούξεµπουργκ τηςεπανάστασης, η Ελένη και η Ερωφίλη. Η Ιφιγένεια της θυσίας και ηΛυσιστράτη της Ειρήνης, η Κάρµεν και η Στέλλα της Μελίνας, η ΜάναΚουράγιο της ήττας και της επιµονής. Η Μαρία Νεφέλη του Ελύτη, ηΜήδεια της απελπισµένης εκδίκησης, της ρατσιστικής ύπαρξης και ηΜπουµπουλίνα του Αγώνα. Η Πηνελόπη της προσµονής και τηςαφοσίωσης. Η Σαλώµη της παραπλάνησης, η Σάρα, η Φαίδρα πουκαίγεται τον έρωτα της, η φραγκογιαννού του Παπαδιαµάντη, άγγελοςθανάτου για την άσχηµη µοίρα της γυναίκας.Μύθος και σύµβολο της τέχνης και της ζωής. Η γυναίκα σε όλες τιςεκδοχές.Του αγώνα, της πολιτικής, του φεµινισµού. Η Ηλέκτρα Αποστόλου τηςΚαισαριανής, της αντίστασης, µικρές και µεγάλες ηρωίδες, πλάσµατααπό Όνειρο και ύλη, σήµερα στον 21ο αιώνα ακόµα, γυναίκες ήκορίτσια θάβονται ζωντανές. Μανάδες θρηνούν τα παιδιά τους απόάδικες βολές, κορίτσια σέρνονται σε πορνεία, γυναίκεςκακοποιούνται, εργάτριες απολύονται σε όλη τη γη και στονπολιτισµένο κόσµο.∆εν χώρεσε ακόµα η πολιτική τις γυναίκες, ζει µια στενή ζωή. Ηγυναίκα που πρόσφατα γιόρταζε, επιτίθεται µε αγάπη και πολιτισµό,προτείνει τη γυναικεία µατιά στον κόσµο ελπίζοντας στη θηλυκήιδιαιτερότητα. ∆εν είναι µια ακόµα Εύα, είναι η ίδια η αντοχή, ηκαρτερία, η επιµονή, η απόγνωση, η δικαίωση, η αγάπη. Είναι ηγυναίκα η ανατολή και η δύση. Είναι η γυναίκα, η ισότητα, ηαναγνώριση, η συµµετοχή, η σύντροφος, η χρονιά αλυσοδεµένη σεδιαφορετικούς, παλιούς και µοντέρνους ζυγούς. Ακόµα φωνάζει,διεκδικεί, υπερασπίζεται, η αιώνια «όµορφη», η αιώνια ευαίσθητη, ηµήτρα της ζωής, η γυναίκα. Φως και µύρο και πάθος της ζωής τωνανθρώπων. Ας την τραγουδήσουµε κι ας την υπερασπιστούµε. Τοχρωστάµε στο πριν, στο τώρα, στις κόρες µας.

ΤΑ ΠΕΡΙΤΤΑ

Είµαι γυναίκα

Γράφειη Βαρβάρα

Περάκη

Η έγκυρη, ακηδεµόνευτη φωνή του πολίτη, η δική σου φωνή,

κάθε µέρα στον Sky και στους 91,8.συνεντεύξεις – καταγγελίες – αθλητικά

τοπική, πανελλαδική και διεθνής επικαιρότητα

Ο Παντελής Γιαΐτσης, η Ελπίδα Κατσαράκηο Βασίλης Φουντουλάκης, ο Ματθαίος Φρατζεσκάκης,

ο Παντελής Χουλάκης και ο Μανώλης Μπουζάκης,

δεν µασούν τα λόγια τους, λένε τα πράγµατα µε τ’ όνοµά τουςκαι είναι µαζί σας στις αλήθειες και στα δύσκολα!

Ζητάµε συνεργάτη …

Αν θεωρείς ότι η «Πυξίδα Της Πόλης» είναι ένα έντυπο που σου ταιριάζει…

Αν σε ενδιαφέρει ο χώρος της διαφήµισης …

Επικοινώνησε µαζί µας γιατί ψάχνουµε συνεργάτη ο οποίος θα αναλάβει το διαφηµιστικό τµήµα της εφηµερίδας.

«ΠΥΞΙ∆Α της Πόλης»ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣ

ΤΗΛ : 2821074104 - 6974739122 ΦΑΞ : 2821036364 / e-mail: [email protected]


Ποτέ ξανά κάτω από σβάστικα

Τέρµα τα αστεία. Τα σχολεία και οι µαθητέςστις πόλεις των Χανιών και του Ρεθύµνουβρίσκονται ενώπιων µίας τεράστιας απει-λής. Ανοίγουν και κλείνουν κάτω από τη

σκιά του φασισµού.Οι έφηβοι πάντα αναζητούν διαχωριστικές γραµµέςκαι τοίχοι πάνω στα οποία να εκφράσουν το θυµότους και γύρω από τα οποία να συγκροτήσουν τηνταυτότητα τους. Παναθηναϊκή και ολυµπιακή, trendyκαι εναλλακτική, µεταλάδες και σκυλάδες., όλααυτά τα δίπολα κατά καιρούς έχουν λειτουργήσειπρος την κατεύθυνση τις δηµιουργίας οµαδοποι-

ήσεων µέσα κι έξω από τασχολεία. Σε αυτές τις αντι-θέσεις εισχώρησαν από τατέλη τις δεκαετίας του ’90και αυτή του Έλληνα και τουξένου, του παιδιού που

συµπαθεί και αυτού που αντιπαθεί τους µετανά-στες.Αλλά σήµερα δεν βρισκόµαστε σε αυτό το σηµείο.∆εν συζητάµε για τα καθηµερινά µικρά κρούσµαταρατσισµού που µπορεί να εκδηλωθούν από παιδιάµέσα στην εφηβική τους σκληρότητα. Ούτε έχουµενα κάνουµε µόνο µε µία-δύο συµµορίες ανηλίκωνπου σε τακτική βάση πλέον εγκληµατούν και απει-λούν τη ζωή µεταναστών συµπολιτών µας.Στα Χανιά και στο Ρέθυµνο σήµερα, σε όλες οι πα-ραπάνω ενέργειες έχουν βρει πρόσφορο έδαφος ολόγος και οι εγκληµατικές πρακτικές συγκεκριµέ-νων πολιτικών οργανώσεων της ακροδεξιάς. Ταιστολόγια οργανώσεων όπως η χρυσή αυγή σταΧανιά και της Ο.Ε.Ρ. στο Ρέθυµνο είναι ενδεικτικάτης παραπάνω τάσης όπως και οι σχετικές οµάδεςστο Facebook. ∆εκάδες νέοι της πόλης µας ασπά-ζονται αντιλήψεις φασιστικές και νεοναζιστικές, καιθεωρούν ως τον πλέον πρόσφορο τρόπο για ναεκτονώσουν την οργή τους, αλλά και αναδειχτούνανάµεσα στους συνοµηλίκους τους, την επίθεσηαπέναντι σε ένα µετανάστη.Γύρω και µέσα από αυτές τις παρέες, άνθρωποι µεονόµατα και διευθύνσεις πλέον, που οι αντιλήψειςτους ανοιχτά αντιτίθενται στη δηµοκρατία, βρίσκουνχώρο για να προβούν σε ακόµα θρασύτερες ενέρ-

γειες. Λίγες εξ’ αυτών µόνο έρχονται στην επιφά-νεια, όπως το κάψιµο της Εβραϊκής συναγωγής, ηεπίθεση στο στέκι µεταναστών ή η τελευταία επί-θεση στη νεαρή καθηγήτρια. Οι περισσότερεςόµως, και οι πλέον απάνθρωπες στρέφονται προςτους πλέον αφανείς και απροστάτευτους στόχους:τους µετανάστεςΣτο επόµενο βήµα θα ήµαστε στο σηµείο χωρίς επι-στροφή. Ο φασισµός θα έχει θέση στο πολιτικόσκηνικό της πόλης και η βία, όπως η τελευταία επί-θεση µας έδηξε, θα κρέµεται πάνω από τα κεφάλιαόλων µας.Η πόλη και ο νοµός ολόκληρος όµως συγκροτούνµία πολιτεία. Έχει βουλευτές, εκλεγµένους άρχον-τες και πολιτικά κόµµατα. Έχει επαγγελµατικέςοµάδες µε τους συλλογικούς φορείς έκφρασηςτους. Έχει πολιτιστικές οµάδες, Μ.Κ.Ο. µε έντονηδράση και συλλόγους πολιτών. Αν όλη αυτή δεν αν-τιδράσουν τώρα τότε αύριο θα είναι αργά. Αυτοίπρέπει να αφυπνίσουν τους γονείς, τις γειτονιέςκαι τα ίδια τα παιδιά. Αυτή πρέπει να περικυκλώ-σουν το φαινόµενο και να στείλουν τους 2-3 εγκε-φάλους της όλης κίνησης στη θέση τους: στιςτρώγλες των µεσσιανικών τους πολιτικών φαντα-σιώσεων, αν όχι στη φυλακή. Γιατί αύριο θα είναιαργά.

Υ.Γ. Όταν λέω σήµερα ότι είµαι Κρητικός, εννοώότι είµαι και κληρονόµος όλων εκείνων των ιστο-ριών που µου λεγε η γιαγιά µου, όλων εκείνων τωνµικρών και µεγάλων ηρωισµών που συγκρότησαν τηπραγµατικότητα της εθνικής αντίστασης στη Κρήτη.∆εν υπήρχε άλλη περιοχή της Ελλάδας που ο λαόςτης τόσο ενωµένος (συγκριτικά µε την έκταση τουδωσιλογισµού αλλού) να αντιστάθηκε στη ναζιστικήεισβολή και κατοχή. ∆εν υπήρξε άλλη περιοχή τηςΕλλάδος που ο λαός της να πλήρωσε τόσο ακριβάµε αίµα, µε καµένα χωριά και µε τον ιδρώτα της κα-ταναγκαστικής εργασίας το κόστος της κατοχήςστον τόπο. Και δεν υπάρχει µεγαλύτερη προσβολήγια όλους αυτούς τους νεκρούς, παρά η γνώσηπως έστω και ένα από τα δισέγγονα τους αναθαρ-ρίζει σήµερα όταν αντικρίζει µία σβάστικα.

Γράφειo Mιχάλης

Nικoλακάκης

ΑΑΦΦΑΑΣΣΙΙΑΑ ΣΣΤΤΑΑΪΪΛΛ««ΗΗ σσύύγγχχρροοννηη γγιιγγάάννττωωσσηη ττηηςς ππααγγκκόόσσµµιιααςς ππααρρααγγωωγγήήςς ππεε--ρριιττττώώνν ααγγααθθώώνν εεππέέββααλλεε κκααιι οορριισσµµέέννεεςς ππααρρααχχωωρρήήσσεειιςςππρροοςς ττιιςς µµάάζζεεςς ππρροοκκεειιµµέέννοουυ νναα εεξξωωθθηηθθοούύνν σσττηηνν κκααττααννάά--λλωωσσηη.. ΤΤώώρραα,, αανν δδεενν ααννήήκκεειιςς σσττοουυςς ««εεκκλλεεκκττοούύςς»»,, δδεεννεείίσσααςς ππλλοούύσσιιοοςς,, εεππιιττυυχχηηµµέέννοοςς,, δδιιάάσσηηµµοοςς,, µµπποορρεείίςς κκάάλλλλιι--σστταα νναα ττοουυςς υυπποοδδύύεεσσααιι.. ΈΈχχεειιςς ττοο εελλεεύύθθεερροο νναα σσυυµµππεε--ρριιφφέέρρεεσσααιι µµεε ττοονν ππιιοο άάκκρρααττοο εεγγωωκκεεννττρριισσµµόό κκααιι ττηηννππεεπποοίίθθηησσηη ππωωςς δδιικκααιιοούύσσααιι νναα ιικκααννοοπποοιιεείίςς κκάάθθεε σσοουυ εεππιι--θθυυµµίίαα...... ∆∆εε χχρρεειιάάζζεεττααιι νναα κκυυννηηγγήήσσεειιςς ττιιςς ααπποολλααύύσσεειιςς..ΟΟιι ααπποολλααύύσσεειιςς σσεε κκααττααδδιιώώκκοουυνν ππααννττοούύ.. ΟΟ ττρρόόπποοςς πποουυννττύύννεεσσααιι,, δδιιαασσκκεεδδάάζζεειιςς,, κκάάννεειιςς δδιιαακκοοππέέςς,, µµιιλλάάςς,, ττρρωωςς,,ππίίννεειιςς δδεενν εείίννααιι πποοττέέ ααρρκκεεττάά ιικκααννοοπποοιιηηττιικκόόςς.. ΣΣοουυ ζζηη--ττάάννεε όόλλοο κκααιι µµεεγγααλλύύττεερρεεςς εεππιιδδόόσσεειιςς,, όόλλοο κκααιι µµεεγγααλλύύ--ττεερροο εεκκττρρααχχηηλλιισσµµόό γγιιαα νναα ξξεεχχωωρρίίσσεειιςς...... ««οο κκααττααννααλλωωττήήςςεείίννααιι ττοο ααιιώώννιιοο ββρρέέφφοοςς πποουυκκλλααίίεειι γγιιαα ττοο µµπποουυκκάάλλιι ττοουυ»»((ΈΈρριιχχ ΦΦρροοµµ))...... ΤΤοο ααννααίίττιιοο χχάάχχααννοο κκααιι τταα µµέέσσηηςς θθεεθθµµοο--κκρραασσίίααςς ααιισσθθήήµµαατταα έέγγιινναανν ττρρόόπποοςς ζζωωήήςς.. ΗΗ ααγγάάννππηη κκααιιττοο µµίίσσοοςς ααααννήήκκοουυνν σσττηηνν κκααττηηγγοορρίίαα ττωωνν ξξεεππεερραασσµµέέννωωννσσυυγγκκιιννήήσσεεωωνν.. ΤΤαα πποολλιιττιικκάά ζζηηττήήµµαατταα,, οοιι ααππεερργγίίεεςς,, ηη ππαα--ρράάδδοοσσηη,, ττοο κκοοιιννοο ββίίωωµµαα,, εείίννααιι όόλλαα ππααλλιιάά κκααιι δδεεύύττεερραα..ΤΤαα κκοορράάκκιιαα ττωωνν ττρρααππεεζζώώνν σσοουυ ππααρρέέχχοουυνν ααφφεειιδδώώςς κκαατταα--ννααλλωωττιικκάά δδάάννεειιαα γγιιαα εεµµπποορρεεύύµµαατταα,, δδιιαακκοοππέέςς,, ττααξξίίδδιιαα..ΜΜεε ππιισσττωωττιικκέέςς κκάάρρττεεςς ττοο ξξόόδδεεµµαα σσεεββαασσττώώνν χχρρηηµµααττιικκώώννπποοσσώώνν ππααρροουυσσιιάάζζεεττααιι σσαανν ααππλλήή δδιιααδδιικκαασσίίαα µµιιααςς υυπποογγρραα--φφήήςς.. ΚΚααιι τταα ππιιοο αακκρριιββάά κκαατταασσττήήµµαατταα έέχχοουυνν εεππααννέέλλθθεειισσττοο σσύύσσττηηµµαα ττοουυ ππααλλιιοούύ ββεερρεεσσέέ ττωωνν φφττωωχχοοδδιιααββόόλλωωνν ττηηςςγγεειιττοοννιιάάςς.. ΌΌλλαα µµεε δδόόσσεειιςς.. ΟΟιι µµηηχχααννιισσµµοοίί ττηηςς ππααοοββλλάά--κκωωσσηηςς ππρροοηηγγοούύννττααιι ππάάνντταα ττωωνν µµηηχχααννιισσµµώώνν ττηηςς κκααττααννάά--λλωωσσηηςς.. ∆∆εε ννοοεείίττααιι νναα ππλλαασσάάρρεειιςς ττοο ττίίπποοτταα εεάάνν ππρρώώττααδδεενν έέχχεειιςς χχααζζέέψψεειι ττοονν άάλλλλοο...... ΤΤαα ννέέαα ππααιιδδιιάά πποουυ µµππααίί--ννοουυνν ααννυυπποοψψίίαασστταα σσττηηνν έέκκλλυυσσηη ττοουυ λλάάιιφφ σσττάάιιλλ εείίννααιι ττααππρρώώτταα θθµµαατταα.. ΠΠεερριιοοδδιικκάά χχυυδδααίίααςς πποολλυυττέέλλεειιααςς ττοουυςςπποουυλλάάννεε ττοο άάχχρρηησσττοο µµεε ππεερριιττύύλλιιγγµµαα µµύύθθοουυ.. ΟΟ κκόόσσµµοοςςππααρροουυσσιιάάζζεεττααιι µµππρροοσσττάά ττοουυςς σσαανν έέννααςς κκόόσσµµοοςς εεµµπποορρεευυ--µµάάττωωνν.. ΟΟφφεείίλλοουυνν νν’’ ααπποοκκττήήσσοουυνν όόσσοο γγίίννεεττααιι ππεερριισσσσόό--ττεερραα γγιιαα νναα γγίίννοουυνν ααπποοδδεεκκττάά.. ΑΑγγοορράάζζωω άάρρααυυππάάρρχχωω......»» ((ααππόόσσππαασσµµαα ααππόό ττοο ββιιββλλίίοο ττοουυ ∆∆ιιοοννύύσσηη ΧΧααρριιττόόπποουυ--λλοουυ,, «« ηηµµωωνν ττωωνν ιιδδιιωωνν»»))

ΒΒοούύλλαα ΚΚααννττεερράάκκηη

Α Ν

Ε Π

Α Ι

Σ Θ

Η Τ

Ω Σ


Έχει µεγάλο ενδιαφέρον, κυ-ρίως τον τελευταίο µήνα, η«συλλογή» των απόψεων πουπροέρχονται από τους «γκου-ρού» της Ευρωπαϊκής µα και

Παγκόσµιας Οικονοµίας σχετικά µε τα««PP..II..GG..SS..»» της Ευρώπης. ΠΠοορρττοογγααλλίίαα,, ΙΙτταα--λλίίαα,, ΕΕλλλλάάδδαα κκααιι ΙΙσσππααννίίαα, οι οικονοµικά«ασθενείς» του Ευρωπαϊκού Νότου, οιχώρες εκείνες που απειλούν µε αποστα-θεροποίηση το Ευρώ αλλά και την Ευρω-ζώνη γενικότερα. Να λοιπόν, που το ζήσαµεκι αυτό. Να γίνουµε ως χώρα, ακρωνύµιο,ή επιτέλους τµήµα αυτού, σε µια οµάδαχωρών οι οποίες θα µείνουν στην ιστορίαως, «∆ηµοσιοοικονοµικά Βάρβαρες».Περισσότερο απ’ όλα τα γουρούνια καικατά γενική οµολογία, η χώρα µας χρίζειάµεσης βοήθειας κι η πρώτη των απόψεων«σωτηρίας» αναφέρεται στη δυνατότητα ήτην υποχρέωση της Ελλάδας, «να προσφύ-γει στο ∆ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο και ναακολουθήσει πιστά το πρόγραµµα σταθε-ρότητας το οποίο θα αποφασισθεί αφούτεκµηριωθεί και ως ικανό, πέραν του ανα-γκαίου. Κάτι τέτοιο, συµπληρώνεται, εκτόςτων οικονοµικών θετικών συνεπειών πουθα έχει, θα αποκαταστήσει παράλληλα, τηνηθική και την αδικία µεταξύ των λαών τηςΕυρωζώνης». Στελέχη του ∆.Ν.Τ. δήλωσανκατ’ επανάληψη, ότι η δηµιουργία του θε-σµού έγινε ακριβώς για περιπτώσεις όπωςτης Ελλάδας, η οποία δεν έπαψε ποτέ ναείναι µέλος του. Ενδεχοµένως να µην είναιαρεστές πάντοτε οι αποφάσεις και τα προ-γράµµατα τα οποία συντάσσει, εντούτοις,αυτός είναι ο σκοπός της ύπαρξής του.Πέραν όλων των παραπάνω, ας επιχειρή-σουµε να µπούµε για ένα δευτερόλεπτοστο µυαλό των υπολοίπων Ευρωπαίων.∆είτε ότι εκτός των άλλων, θεωρούν την∆ηµοσιοοικονοµική συµπεριφορά της Ελ-λάδας, ως πράξη ψευδή κι έτσι, ηθικά επι-λήψιµη, προς τους άλλους εταίρους τηςΕυρωζώνης.Μια δεύτερη άποψη αναφέρεται στην προ-οπτική να εξέλθει η χώρα από την Ευρω-ζώνη για ένα εύλογο χρονικό διάστηµα, στηδιάρκεια του οποίου θα υποτιµήσει το πα-λαιό της νόµισµα και στη συνέχεια θα επι-στρέψει σ’ αυτήν µε µια νέα

προδιαγεγραµµένη ισοτιµία σε σχέση µε τοΕυρώ. Η αλήθεια είναι ότι έχω ακούσειπλήθος υποτιµητικών, ακόµα και απαξιωτι-κών σχολίων σχετικά µε την άποψη αυτή.Παρότι δεν συµφωνώ, δεν θα αναφερθώούτε εδώ σε επιστηµονικό επίπεδο. Θα πωµόνο ότι, µια τέτοια λύση θα είχε ως απο-τέλεσµα στην προσέλκυση επενδυτικού εν-διαφέροντος σε µια υποτιµηµένηνοµισµατικά αγορά, αλλά παράλληλα θα«απορροφούσε» και όλους τους αποστα-θεροποιητικούς και κερδοσκοπικούς κρα-δασµούς που προκαλεί η Ελλάδα,αφήνοντας το Ευρώ να συνεχίσει τη δικήτου µάχη στο διεθνές νοµισµατικό στερέ-ωµα χωρίς να ανησυχεί για τον Ελληνικόασταθή παράγοντα. ∆ύσκολη µια πιθανήεφαρµογή µιας τέτοιας λύσης, αφού άντενα τη βρεις τώρα τη ∆ραχµή για να την υπο-τιµήσεις. Εντούτοις, εµπεριέχει και ηθικήαλλά και κατανόηση.Κατανοώ, σηµαίνει λειτουργώ κατά τηνόηση του άλλου, µε απλά λόγια, βλέπω µετα µάτια και ακούω µε τα αυτιά του, φοράωτα παπούτσια του. Και το κάνω αυτό όχι γιακανένα άλλο λόγο, αλλά για να µπορέσω νααντιληφθώ σωστά τον τρόπο που σκέφτε-ται «ο άλλος», τη δική του οπτική γωνία γιατα πράγµατα. Αυτή η δεξιότητα, η κατα-νόηση, αποτελεί γενικά το «κλειδί» για τηνδηµιουργία θετικών ανθρωπίνων ή επαγ-γελµατικών σχέσεων. Αναφέροµαι στα πρό-σφατα Ευρωπαϊκά άρθρα και φυσικά δε λέωότι µπορούµε έτσι να δικαιολογήσουµεαπόψεις όπως αυτή του FFooccuuss. Αντιθέτωςλέω ότι τέτοιες ενέργειες βεβήλωσης τηςιστορίας και του πολιτισµού µας θα έπρεπενα αποτελούν αιτίες πολύ ισχυρών εθνικώνδιαβηµάτων και όχι ασθενικών αντιδρά-σεων, ειδικά απέναντι σε αυτούς, που υπο-χρέωσαν την ανθρωπότητα στοµεγαλύτερο µέχρι σήµερα πισωγύρισµά. Εκείνο όµως που θέλω να τονίσω εµφατικάείναι ότι απαιτείται να δούµε πολύ πιο αυ-τοκριτικά την άποψη ότι, «ενώ έχετε ει-σπράξει και ολοκληρώσει τρία ΚοινοτικάΠλαίσια Στήριξης και αισίως µπαίνετε στοτέταρτο, το οποίο σε τρία χρόνια έχετεαπορροφήσει κατά µόλις 3%, συνεχίζετε ναµας λέτε ∆ηµοσιοοικονοµικά ψεύδη. Πα-ράλληλα, σε πολύ µεγάλο βαθµό, τα Ευρω-

παϊκά αυτά κονδύλια δεν έχουν επενδυθείγια τις απαιτούµενες διαρθρωτικές αλλα-γές µε αποτέλεσµα να µην είµαστε καθό-λου σίγουροι για το εάν µπορείτε εσείς οιίδιοι να αντιµετωπίσετε την Ευρωπαϊκήπρόκληση χωρίς επιδοτήσεις. Αντιθέτως,αγοράζετε µε τα ίδια χρήµατα τζιπ και κα-τασκευάζετε πισίνες. Πόσο έντιµο θα µπο-ρούσε να χαρακτηριστεί αυτό για χώρες οιοποίες θα µπορούσαν τα χρήµατα αυτά νατα δίνουν στους δικούς τους αγρότες καιεπενδυτές βοηθώντας τους να ατενίσουνµε µεγαλύτερη αισιοδοξία τον Ευρωπαϊκόενοποιηµένο ανταγωνισµό. Γιατί αγαπητοίσυνάδελφοι;». Έτσι αγαπητοί φίλοι σκέ-φτεται ο µέσος Ευρωπαίος πολίτης, επι-χειρηµατίας και πολιτικός και είναισηµαντικό να µας απασχολήσει αυτή ηπλευρά, αντί να ξεκινάµε χωρίς ίχνος σκέ-ψης την απάντηση, «∆ε µπορείτε να µιλάτεεσείς…».Μ’ αυτά και µ’ αυτά έχει στηθεί µια χαρά ηγέφυρα για το ρεσάλτο. Η κρίση πέρα απόπραγµατική έχει και µια – ίσως πιο ζηµιο-γόνα - τροµοκρατική διάσταση η οποία κα-θηµερινά διαχέεται στο κοινό κι αυτόακολουθεί. Είναι τραγικό το ότι στις δηµο-σκοπήσεις για τα νέα µέτρα, ο κόσµος εµ-φανίζεται µπερδεµένος και δηλώνει σεποσοστό περίπου πενήντα τοις εκατό ότιτα µέτρα που λήφθηκαν είναι επιβεβληµένααλλά ό ίδιος δηλώνει ότι είναι άδικα καιυπερβολικά. Είναι τραγικό αυτό να µη µπο-ρούµε να δηµιουργήσουµε εθνική άποψησχετικά µε το τι φταίει και τι πρέπει ναγίνει.««ΦΦττααίίµµεε όόλλοοιι ααππόό λλίίγγοο γγιιαα ττηηνν κκρρίίσσηη»». Αυτότο σύνθηµα θα έπρεπε να αντικαταστήσειεκείνα των κινητοποιήσεων που δηλώνουνότι κανείς, µα κανείς δεν φταίει. Όλοιφταίµε, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσό-τερο. Φταίω εγώ προσωπικά, που φρόντιζατόσα χρόνια να παίρνω πολλαπλές επιδο-τήσεις χωρίς να εκσυγχρονίζω την καλ-λιέργειά µου ενώ παράλληλα δίνω τησοδειά µου σε ξένους µειώνοντας το ακα-θάριστο εθνικό προϊόν, φταίω εγώ πουδουλεύω στο Ελληνικό ∆ηµόσιο και παράγωπολύ λιγότερο απ’ όσο πληρώνοµαι αναγ-κάζοντας τους άλλους συναδέλφους µουνα δουλέψουν παραπάνω, φταίω εγώ που

ως ελεύθερος επαγγελµατίας κερδο-σκοπώ όποτε µπορώ, φταίω εγώ που ωςσυνταξιούχος θα πάρω δύο συντάξεις. Κυ-ρίως όµως φταίω γιατί όταν θα γίνουν οι κι-νητοποιήσεις, δεν θα βγω να µιλήσω γιατίδε µπορώ και θα κάτω ότι είναι δυνατόν γιανα µπερδέψω την κοινή γνώµη. Έτσι στηθέση µου θα βάλω τον αγρότη που έχει τρίαπαιδιά και το εισόδηµάτου δεν φτάνει ούτεγια τα φυτοφάρµακα,το νέο ∆ηµόσιο Υπάλ-ληλο που έχει βάλειως στόχο τα 1.000 €κι ακόµα δεν τα έχει καταφέρει, τους νέουςελεύθερους επαγγελµατίες που σκέφτον-ται να αλλάξουν πόλη για µια καλύτερηεπαγγελµατική αποκατάσταση – προοπτικήκαι τη µαµά µου, που εισπράττει 400 € απότη σύνταξη του πατέρα µου, µετά απότριάντα χρόνια δουλειάς. Προς το παρόν οι επιχειρήσεις ετοιµάζον-ται να αλλάξουν το Φ.Π.Α. στα είδη τους,θα κάνουν φαντάζοµαι και µια µικρή στρογ-γυλοποίηση προς τα πάνω, ενώ στην Πο-λεοδοµία της Νοµαρχίας τον Ιανουάριοκαταθέτηκαν πενήντα (50) ΟικοδοµικέςΆδειες σε σχέση µε τις 250-300 που «έµ-παιναν» τον ίδιο µήνα κάθε πέρσι. Α, καικάτι άλλο. Εάν κάποια ξενόφερτη εταιρείασκεφτεί να εκµεταλλευτεί την κρίση κάνο-ντας καλύτερες τιµές ή απορροφώντας τηςαυξήσεις να µην ξεχάσω να της υποβάλλωµια αγωγή. Θα ήταν µάλλον υπερβολική µιαπρόβλεψη για το που θα φτάσουµε. Όπωςπροανέφερα, τώρα στρώνεται το έδαφοςγια να είναι γόνιµο. Όµως θα κλείσω, λέ-γοντας ότι η αρχή για να βελτιωθεί κάποιοςείναι να κρίνει ότι κάτι δεν το κάνει καλά. Κιεγώ δεν βλέπω καµιά τέτοια διάθεση απόκανένα. Όλοι τα κάνουµε απίστευτα καλάκαι πάντα φταίνε «οι άλλοι», άρα δενέχουµε λόγο να αλλάξουµε το τέλειο πουµας εκφράζει. «Η κόλαση είναι οι άλλοι»,είχε πει ο Σαρτρ.

ΜΜηηχχααννιικκόόςς ΠΠααρρααγγωωγγήήςς && ∆∆ιιοοίίκκηησσηηςς MMsscc

Η πρώτη Ευρώ-διάσωση και τα «Γουρούνια» του Ευρωπαϊκού Νότου

Γράφει οΚυριάκος Γ.Κώτσογλου*


ΑΣΗΜΑΝΤΑ

Υπάρχει λύση έξω από την πολιτική;Χρεοκοπήσαµε σαν χώρα. 400 δις

ευρώ είναι το χρέος. Ο πρωθυπουργός δενσταµατά τα ταξίδια, τις συναντήσεις, τιςεπαφές µε ξένους ηγέτες. Προς πάνταςδιαλαλεί ότι η Ελλάδα δεν ζητάει χρήµατα!Εντάξει, τους έπεισε!!

Εν τω µεταξύ κανείς δεν µας πιστεύει.Κανείς δεν µας εµπιστεύεται ότι µπορούµενα αλλάξουµε. Πώς είναι δυνατόν να αλ-λάξουµε όταν 35 χρόνια µάθαµε να ζούµε

µε δανεικά; Φάγαµεκαι τα δικά µας χρή-µατα, αλλά και τωνπαιδιών µας. ∆ιάφορασενάρια ακούγονται.

Θα φύγουµε από την Ε.Ε., θα προσφύγουµεστο ∆.Ν.Τ., θα επανέλθοµε στην δραχ-µούλα και πάει λέγοντας.

Εν τω µεταξύ όλοι οι Έλληνες έχουνάποψη για την κατάσταση µας και όλοι υπο-δεικνύουν λύσεις. Όλοι θέλουν µέτρα,αλλά όταν τα µέτρα τους αγγίζουν διαµαρ-τύρονται. Η Ν∆ µε απύθµενο πολιτικό θρά-σος, θέλει να µας πείσει ότι η κατάστασηµας δηµιουργήθηκε επειδή το ΠΑΣΟΚ άρ-γησε 4 µήνες να πάρει µέτρα!! Το ΠΑΣΟΚκουβέντα δεν λέει για το ποιος δηµιούρ-γησε το χρέος. Από το 24% στο 75% εκτι-νάχτηκε το χρέος από το 1980 έως το1990.

Προκαλεί εντύπωση ωστόσο το γεγο-νός ότι ούτε ένας πολιτικός δεν βρέθηκενα ζητήσει συγνώµη, να µας πει ότι οι πο-λιτικοί ως υπεύθυνοι πολιτικοί άνδρες δη-µιούργησαν το χρέος, να νοιώσειστοιχειωδώς ένοχος, να ‘’πληρώσει’’ γιαολόκληρο το πολιτικό σύστηµα. Αντίθετα,ξέρουν να διαµαρτύρονται για τις ‘’περικο-πές’’ που τους έγιναν στις αποζηµιώσειςτους, όταν εκατοµµύρια άνθρωποι στενά-ζουν κάτω από τα σκληρά µέτρα και τις δυ-σκολίες που έρχονται.

Ακόµα προκαλεί εντύπωση το γεγονόςότι η αριστερά πετάει την µπάλα στην εξέ-

δρα και δεν λέει ότι µε τις ίδιες πολιτικέςσκέψεις και πρακτικές, µε το ίδιο πολιτικόµοντέλο-και αν ακόµα µαζευτούνε τα χρή-µατα-σε λίγα χρόνια θα έχοµε πάλι το ίδιοαποτέλεσµα.

Είναι το σύστηµα πολιτικής διακυβέρ-νησης που δηµιουργεί το πρόβληµα. Είναιη αδιαφάνεια, η σκοπιµότητα, η αδικία, πουυπάρχει στον πυρήνα του.

Οι πολίτες ασφαλώς δεν είναι αµέτο-χοι. Ο καθένας στην κλίµακα του… Εθι-σµένοι και αυτοί βαδίζουν χρόνια τώρα τηνοδό της ήσσονος προσπάθειας, την οδότης ευκολίας.

∆εν είναι µόνο ο αντιπαραγωγικός δη-µόσιος τοµέας, είναι που ολόκληρη η κοι-νωνία έχει υιοθετήσει παρόµοιααντανακλαστικά. Πώς θα παραχθεί ο πλού-τος; Πώς θα µεγαλώσει η πίτα; Ακόµα καιο ιδιωτικός τοµέας, στο µεγαλύτερο τουποσοστό είναι κρατικοδίαιτος.

Όλοι οι Έλληνες θέλουµε να αλλά-ξουµε, πιστεύουµε ότι πρέπει να αλλά-ξουµε, αλλά χωρίς να αλλάξουµε. Αυτόείναι το παράδοξο.

Χρειάζεται όλοι να αλλάξουµε τρόποσκέψης, τρόπο κοινωνικής συµπεριφοράςκα όχι µόνον. Χρειάζεται κυρίως τα προ-βλήµατα της κοινωνίας, της οικονοµίας,της καθηµερινότητας να τα δοµήσουµε σεένα πολιτικό πρόταγµα και σε ένα σχέδιοστρατηγικών αλλαγών, που θα µας πάει σεένα άλλο µοντέλο κοινωνικής οργάνωσης.Πιο δίκαιο, πιο δηµοκρατικό και πιο ελεύ-θερο.

Η αντιπροσωπευτική δηµοκρατία χωρίςµηχανισµούς ουσιώδους κοινωνικού ελέγ-χου, µετατρέπεται σε εξουσία των ολίγων,αυτονοµείται, αποκόπτεται από την κοινω-νία, παύει να την εκφράζει, να την εξυπη-ρετεί. Παράγει πολιτική για το συνάφι της,αναπαράγει και συντηρεί τον εαυτό της.Όµως δεν υπάρχουν λύσεις έξω από τηνπολιτική. Αλλά ποια πολιτική;

Γράφει οΓιώργος

Κοκκινάκος

ΠΠοορρννόό

ΑΑππόό ττοονν ΕΕΥΥΓΓΕΕΝΝΙΙΟΟ ΑΑΡΡΑΑΝΝΙΙΤΤΣΣΗΗ

ΟΟδδιιππλλόόςς θθρρίίααµµββοοςς ττοουυ DDVVDD µµεε ππρρωωττααγγωωννίίσσττρριιαα ττηηνν ΤΤζζοούύλλιιαα ΑΑλλεε--ξξααννδδρράάττοουυ,, ππρρώώτταα σσττοο εεππίίππεεδδοο ττωωνν ππωωλλήήσσεεωωνν,, κκααιι δδεευυττεερροογγεε--ννώώςς ααλλλλάά όόχχιι δδεευυττεερρεευυόόννττωωςς,, σσ'' ααυυττόό ττηηςς δδηηµµοοσσιιόόττηηττααςς,, όόπποουυηη έέκκρρηηξξηη εεννδδιιααφφέέρροοννττοοςς κκάάλλυυψψεε κκάάθθεε άάλλλλοο θθόόρρυυββοο,, πποολλιιττιικκόό,,

κκοοιιννωωννιικκόό ήή ττηηλλεεοοππττιικκόό,, δδύύσσκκοολλαα εεξξηηγγεείίττααιι µµεε µµόόννοονν γγννώώµµοονναα ττοο ππααρροουυ--σσιιαασσττιικκόό ττηηςς σσυυγγκκεεκκρριιµµέέννηηςς κκοοππέέλλααςς,, αακκόόµµηη λλιιγγόόττεερροο δδεε µµεε ττοο σσκκααννδδαα--λλώώδδεεςς ττηηςς υυππόόθθεεσσηηςς,, εεφφόόσσοονν,, ππρρέέππεειι νναα ττοο ππααρρααδδεεχχττοούύµµεε,, τταα σσκκάάννδδααλλααττέέττοοιιοουυ ήή άάλλλλοουυ εείίδδοουυςς πποολλύύ ααππέέχχοουυνν ππλλέέοονν ααππ'' ττοο νναα ααπποοττεελλοούύνν ππααρραα--δδεείίγγµµαατταα σσππααννιιόόττηηττααςς.. ΕΕΤΤΣΣΙΙ,, κκααιι εεφφόόσσοονν έέγγιιννεε κκοοιιννώώςς ππααρρααδδεεκκττόό όόττιι ττοο ζζήήττηηµµαα ααπποοκκττάάεειι ββάάρροοςςκκοοιιννωωννιιοολλοογγιικκοούύ ααιιννίίγγµµααττοοςς,, δδεενν θθαα έέββλλααππττεε νναα ααννααζζηηττηηθθεείί µµιιαα ββααθθύύττεερρηηεερρµµηηννεείίαα,, όόχχιι κκααιι ττόόσσοο ππρροοφφααννήήςς,, πποουυ δδεενν εείίννααιι άάλλλληη,, δδυυσσττυυχχώώςς ααππ'' ττηηνν

υυππόόθθεεσσηη όόττιι ηη ΤΤζζοούύλλιιαα κκααττόόρρθθωωσσεε νναα µµππεειισσττηη θθέέσσηη ττοουυ ΑΑΠΠΟΟΛΛΥΥΤΤΟΟΥΥ ππρροοϊϊόόννττοοςς.. ΤΤοοεεννσσάάρρκκωωσσεε ααππ'' όόλλεεςς ττιιςς ααππόόψψεειιςς σσττοο σσυυλλ--λλοογγιικκόό αασσυυννεείίδδηηττοο ττοουυ µµεεγγάάλλοουυ κκοοιιννοούύ,,ττωωνν ππιιττσσιιρριικκάάδδωωνν κκααττ'' ααρρχχάάςς,, ωωςς ττοο άάκκρροοννάάωωττοονν ττοουυ εεφφήήµµεερροουυ,, ττοουυ ααγγααθθοούύ µµίίααςςχχρρήήσσεεωωςς,, πποουυ ζζωωννττάάννεεψψεε κκααιι ππααρρααλληηρρεείίσσττηη γγλλώώσσσσαα ττοουυ σσώώµµααττοοςς.. ∆∆ΕΕΝΝ εεππρρόόκκεειιττοο ααππλλώώςς γγιιαα ππλλάάκκαα,, ααφφοούύεείίννααιι δδύύσσκκοολλοο νναα ππιισσττέέψψοουυµµεε όόττιι οοιι ααγγοορραα--σσττέέςς ττοουυ DDVVDD σσττεερροούύνντταανν ππρρόόσσββαασσηηςς σσττοογγυυµµννόό ήή σσεε όό,,ττιι κκάάπποοττεε ααπποοκκααλλοούύσσααµµεε««άάσσεεµµννοο θθέέααµµαα»».. ΟΟχχιι,, οοιι ααγγοορραασσττέέςς ααφφηη--ννίίαασσαανν δδιιόόττιι ττοο δδόόλλωωµµαα ήήτταανν σσυυµµββοολλιικκόό..ΑΑθθεελλάά ττηηςς,, ηη ΤΤζζοούύλλιιαα ππέέττυυχχεε νναα ππααρροουυσσιιάά--σσεειι σσεε ααννάάγγλλυυφφηη ααπποοκκλλεειισσττιικκόόττηητταα ττοο ππεε--

ππρρωωµµέέννοο ττοουυ µµεεττααµµοοννττέέρρννοουυ ααννθθρρώώππιιννοουυ ααννττιικκεειιµµέέννοουυ:: σσττοο εεξξήήςς,, ττοοττεελλεευυττααίίοο θθαα εείίννααιι κκάάττιι πποουυ θθαα υυππεερρββααίίννεειι ττηη λλοογγιικκήή ττωωνν ππωωλλήήσσεεωωνν γγιιαα ννααεεκκττεεθθεείί οορριιαακκάά σσττοο φφααίίννεεσσθθααιι,, κκααθθώώςς θθαα µµεεττααττρρέέππεεττααιι σσττιιγγµµιιααίίαα ααλλλλάάοολλοοκκλληηρρωωττιικκάά σσεε εειικκόόνναα,, µµέέχχρριι νναα ««κκααεείί»»,, φφωωττίίζζοοννττααςς µµεεγγααλλοοππρρεεππώώςςεεκκεείίννοο ττοο ττρροοµµαακκττιικκόό κκααιι αακκααττοοίίκκηηττοο ψψυυχχιικκόό σσύύµµππαανν γγιιαα ττοο οοπποοίίοο µµααςς εείίχχεεεεξξααρρχχήήςς ππρροοϊϊδδεεάάσσεειι ηη ττηηλλεεόόρραασσηη:: ττηηνν άάββυυσσσσοο ττηηςς ππλλήήρροουυςς ααδδιιααφφοορρίίααςςγγιιαα ττιιςς ππρροοσσωωππιικκέέςς σσυυννέέππεειιεεςς.. ΥΥΠΠ'' ααυυττήή ττηηνν έέννννοοιιαα,, ηη ΤΤζζοούύλλιιαα έέγγιιννεε σσυυµµββοολλιικκόόςς ααννττιιππρρόόσσωωπποοςς ττοουυ ννέέοουυααννθθρρώώπποουυ,, σσττοουυ οοπποοίίοουυ τταα ππλλεεοοννεεκκττήήµµαατταα ππεερριιλλααµµββάάννεεττααιι ηη εεκκκκωωφφαανν--ττιικκήή ααππρροοθθυυµµίίαα δδιιάάκκρριισσηηςς ααννάάµµεεσσαα σσττοο ιιδδιιωωττιικκόό κκααιι ττοο δδηηµµόόσσιιοο --κκάάττιι σσααννλλυυσσσσααλλέέοοςς ππόόθθοοςς σσυυµµµµεεττοοχχήήςς σσεε µµιιαα σσυυλλλλοογγιικκήή ππααρρααίίσσθθηησσηη κκαατταασσττρροο--φφήήςς όόλλωωνν ττωωνν οορρίίωωνν κκααιι σσττεεγγααννώώνν.. ΟΟλλοοφφάάννεερραα ττρρααγγιικκήή ππεερρίίππττωωσσηη εεννόόςςααττόόµµοουυ πποουυ γγίίννεεττααιι 110000%% ΠΠΡΡΑΑΓΓΜΜΑΑ,, σσεε όόφφεελλοοςς χχιιλλιιάάδδωωνν θθεεααττώώνν οοιι οοπποοίίοοιι,,µµ'' ααυυττόό ττοονν µµεελλααγγχχοολλιικκόό ττρρόόπποο,, µµπποορροούύνν νναα δδοοκκιιµµάάσσοουυνν µµιιαανν ύύσσττααττηη ππρροο--σσπποοίίηησσηη,, ααδδιιααννόόηηττηη ππρριινν ααππ'' ττοονν υυππόό σσυυζζήήττηησσιινν κκιιννηηµµααττοογγρρααφφιικκόό άάθθλλοο::ττηηνν ππρροοσσπποοίίηησσηη όόττιι θθαα ήήτταανν δδυυννααττόόνν,, αακκόόµµηη σσήήµµεερραα,, νναα υυππάάρρξξεειι κκάάττιι πποουυσσοοκκάάρρεειι..

ΠΠηηγγήή:: wwwwww..eenneett..ggrr 1133003322001100

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

?


Ότι υπάρχει κρίση το ακούω από τότε που θυ-µάµαι τον εαυτό µου. Μόνο που τόσα χρόνια ηκρίση ήταν αξιών, προτύπων, ιδεών και άλλων τινώνπου επηρέαζαν µόνο το κουβεντολόι σε ηµερήσιαβάση. Τώρα που η κρίση είναι καθηµερινού φαγητούτι γίνεται;

Μισθός ένα χιλιάρικο ή λίγο παραπάνω. Η γυ-ναίκα άνεργη, έστω και προσωρινά λόγω απολύ-σεων, κλεισίµατος της προσωπικής τηςεπιχείρησης ή ότι άλλο βάλει ο νους σας. Ενοίκιοτέσσερα κατοστάρικα. Λογαριασµοί τρία κατοστά-ρικα. Σούπερ µάρκετ σαράντα γιούρο ανά 5-6µέρες µόνο για γάλατα, κρέµες και πάνες. Βενζίνητριάντα την εβδοµάδα. Κάντε τα µαθηµατικά καιβγάλτε άκρη. Κι αυτές είναι οι καλές περιπτώσεις,γιατί οι περισσότεροι χρωστάµε και σε τράπεζεςκαι το χιλιάρικο δεν είναι ο µέσος όρος µισθού πουκυκλοφορεί στην πιάτσα. Την παλεύεις; Όπωςέλεγε ένας φίλος µου, το πρόβληµα µε τον καπιτα-λισµό δεν είναι ότι περνάει πάλι κρίση, αλλά ότι σεαντίθεση µε το παρελθόν, δεν έχει πια τίποτα ναυποσχεθεί για το µέλλον. Κανείς δεν τάζει πια κα-λύτερες µέρες. Κανείς δεν παραµυθιάζει κανένανµε την ανάπτυξη που περιµένει στη γωνία και τιςνέες θέσεις εργασίας που είναι στο τελωνείο καιπεριµένουν τα τυπικά για να τις ανοίξουµε φρέ-σκιες, µοσχοµυριστές, της κούτας. Η µαύρη αλή-θεια είναι ότι είµαστε όλοι ευχαριστηµένοι καιδοξάζουµε το θεό αν έχουµε µια δουλειά που, έστωκαι µε συνθήκες µανιφακτούρας, καλύπτει τα οικο-γενειακά έξοδα. Γιατί; Πως άλλαξε έτσι η κατά-σταση µέσα σε λιγότερο από είκοσι χρόνια; Όλοιξέρουµε, όλοι καταλαβαίνουµε και οι περισσότεροι,του εαυτού µου συµπεριλαµβανοµένου, κάνουµετην πάπια. Γιατί όταν έρχονται τα ζόρια, ο φόβοςµην χάσεις κι αυτά που σου ‘µειναν γίνεται θηρίοπου παραµονεύει σε κάθε γωνιά.

Και µην ακούω αφελείς ερωτήσεις του στυλ «τιφταίω εγώ να πληρώσω την κρίση;».

Φταις. Κι εσύ φταις κι εγώ φταίω κι όλοι µαςφταίµε. Γιατί πας και παίρνεις ακριβό αυτοκίνητο,γιατί παίρνεις σπίτι µε δάνειο, γιατί καταναλώνειςπερισσότερα απ’ όσα έπρεπε, γιατί ανασαίνεις πε-ρισσότερο αέρα απ’ όσο σου αναλογεί, γιατί, γιατί,γιατί… έτσι πάει. Τώρα το ότι εκτός από τη διαφή-µιση που υπηρετεί τις επιχειρήσεις, οι ίδιες οι κυ-βερνήσεις σου σε παρότρυναν να σκορπάς ταφράγκα σα µαρουλόφυλλα, να παίζεις τζόγο στοχρηµατιστήριο και να νιώθεις ο πιο κιµπάρης λαόςτου πλανήτη δεν παίζει ρόλο. Ας πρόσεχες. Το τυ-ράκι το είδες, τη φάκα δεν την είδες; Ούτε ότι ηαναπαραγωγή της εργατικής δύναµης έχει αλλάξειέννοια από το 18ο αιώνα και περιλαµβάνει παρα-πάνω πράγµατα από τροφή, στέγη και ένδυση είναιδικαιολογία. Να µην άλλαζε. Ήρθε η ώρα να µιλή-σει η λαϊκή σοφία, όπως σε κάθε περίπτωση πουδεν υπάρχει τίποτα άλλο ουσιαστικό να ειπωθείπρος υπεράσπιση της κατάστασης. Να απλώνεις ταπόδια σου µέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωµα, µηνκουνάς τα πόδια σου προτού καβαλήσεις, των φρο-νίµων τα παιδιά πριν πεινάσουν µαγειρεύουν. Μετη λαϊκή σοφία όµως δεν κάνεις χαΐρι. Μόνο άχρη-στες ενοχές γεµίζεις που δεν ήσουν αρκετά φρό-νιµος, µετρηµένος και συντηρητικός, δηλαδήβαρετός, µίζερος και φοβικός όσο και η λαϊκήσοφία. Το ζητούµενο όµως, δεν είναι να ζήσεις πιοµετρηµένα, αλλά πιο ελεύθερα. Και το πρόβληµαπου ανακύπτει είναι ότι αυτό που συνήθως απει-λείται αµέσως µετά την οικονοµική ευµάρεια είναιο βαθµός της πάσης φύσεως ελευθερίας που απο-λαµβάνεις. Άρα κάτι πρέπει να γίνει και µάλιστα εγ-καίρως. Πρέπει να αποφασίσουµε πωςφτάσαµε εδώ για να δούµε που θα πάµε.Γιατί αν δεν εκτιµήσεις σωστά το πώς σ’

έβγαλε ο δρόµος εκεί που είσαι, είναι µάλλον αµ-φίβολο να υπολογίσεις πως θα πάς εκεί που θέ-λεις.

Όλοι θέλουµε να κοιµόµαστε ήσυχοι και να ξυ-πνάµε βρίσκοντας τα πάντα στη θέση τους. Ναέχουµε αυτή την ψευδαίσθηση σταθερότητας καιασφάλειας που είναι απαραίτητη για να νιώθουµεισορροπηµένοι και φυσιολογικοί. Στην παρούσαφάση όµως, το πιο τίµιο που µπορεί να κάνει κά-ποιος είναι να παραδεχτεί στον εαυτό του ότι τέ-τοια πράγµατα δεν υπάρχουν και δεν υπήρξαν ποτέ.Ούτε ασφάλεια, ούτε ισορροπία, ούτε σταθερότητα.Γιατί την κρίση την προκαλεί η έµφυτηαδυναµία του οικονοµικού πλέγµατος νατην αποτρέψει, που σηµαίνει ότι πρόκει-ται για εγγενή και µη αναστρέψιµη αδυ-ναµία του. Είναι κατ’ αναλογία η ιστορίατου βάτραχου και του σκορπιού που περνούν τηλίµνη. Όπως επίσης, είναι προφανές ότι κι εµείςξεχνάµε. Ξεχνάµε και επαναλαµβάνουµε όλα όσαείχαµε ορκιστεί ότι δε θα ξαναγίνουν. Κι έτσι ξα-νάρχεται η ώρα εκείνων που θα σου υποσχεθούνότι θα σε κάνουν και πάλι µεγάλο. Το πώς δε σεαφορά, µη σκοτίζεσαι µε τέτοια δευτερεύοντα. Πί-στευε και µη ερεύνα. Μόνο που για να γίνεις µε-γάλος, κάποιος πρέπει να µικρύνει ακόµηπερισσότερο. Στο µεταξύ όλοι µας παλεύουµε µετα κύµατα και στην προσπάθεια να µην πνιγούµε,ξεχνάµε να µιλήσουµε για τα στραβά και τ’ ανάποδαπου καθηµερινά πληθαίνουν κι απειλούν τους δίπλαµας. Κι όπως λέει ο συγγραφεύς, όταν θα ‘ρθει ηδική µας ώρα, είναι πολύ πιθανό – πάλι – να µηνέχει µείνει κανένας να µιλήσει.

Η Σ

υνωµ

οσία

του θ

ορύβ

ου


Μανουσέλης

Για να µπορεί να έρχεται η ΠΥΞΙ∆Α στο σπίτι σας…

Αλλά και γενικώς για να µπορεί να κυκλοφορεί απρόσκοπτα…

Συνδροµή ετήσια 10 ευρώΥπηρεσίες – Τράπεζες – Φορείς 50 ευρώΣυνδροµή υποστήριξης … Κατά συνείδηση

Το ποσό της συνδροµής σας µπορείτε να το καταθέσετε στους λογαριασµούς µας:

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 5758-020951-719ΙΒΑΝ GR40 0172 7580 0057 5802 0951 719∆ΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΡΑΠΕΖΑ ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΣΥΝΑΙΤΕΡΙΣΤΙΚΗΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΜΟΥΙΒΑΝ GR33 0870 0410 0000 0001 1181 348∆ΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣή να στέλνετε επιταγή στην διεύθυνση: Πυξίδα Της ΠόληςΤθ 53 / Τκ 73135Χανιά Κρήτης

Μην ξεχνάτε να σηµειώνετε το όνοµα σας

Ετοιµάζοντας την Πυξίδα …

ΕίδαµεΗ λίστα της σιωπής

Σκηνοθεσία: Νίκος Βεζυργιάννης Σενάριο: Παύλος Νεράντζης

Ζήσαµε Τα ΜΜΕ σε πλήρη δράση διαµόρφωσης συνειδήσεων

Ακούσαµε (µεταξύ άλλων…) ΞΕΝΙΟΣ - Η Κρήτη εντός µου 2010

Η νέα δισκογραφική δουλειά του Μιλτιάδη Πασχαλίδη

∆ιαβάζαµεΚαι λίγες ανεξάρτητες και αµερόληπτες αναλύσεις. Φωνές όασης…


Έτσι είναι γνωστό στη γλώσσα των παι-διών αλλά και των περισσοτέρων χρη-στών, το Facebook, το οποίο είναι ένααπό τα πιο δηµοφιλή social networkingsite (ιστοχώρος κοινωνικής δικτύωσης)παγκοσµίως. Ένα πολύχρωµο λεύκωµα φωτογραφιώνκαι ένα παζλ απόψεων και εκφράσεωνόπου χιλιάδες, κυρίως νέοι και νέες,αλλά και άνθρωποι κάθε ηλικίας, καθη-µερινά πλοηγούνται στις σελίδες του, δη-µιουργώντας προφίλ χρηστών,προσκαλώντας καινούργιους φίλους, συ-ζητώντας, παίζοντας, αναµοχλεύοντας

προσωπικές λεπτο-µέρειες, στοιχεία,και πολλά ακόµηπροσωπικά δεδο-µένα.Είναι ένας όµορφος

ψηφιακός κόσµος, µια συνήθεια, ένα συµ-πλήρωµα της καθηµερινότητας, όπου οιπερισσότεροι συναντούν τις διαδικτυο-παρέες τους, διασκεδάζουν, αλλά καιΕΜΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΙ. Χρησιµοποιούν τοπραγµατικό τους όνοµα, τη διεύθυνση,την ηµεροµηνία γέννησής τους, προσω-πικές τους στιγµές σε φωτογραφίες κ.α.,χωρίς αρχικά να έχουν διαβάσει τα«µικρά γράµµατα» στους όρους χρήσηςκαι χωρίς ποτέ να σκεφτούν την πραγµα-τικότητα της κοινότητας των χρηστών τουFacebook. «ΤΥΦΛΗ» εµπιστοσύνη. Έτσι θα προσπαθήσουµε να διαβάσουµεµαζί, κάποιους βασικούς όρους στουςοποίους συνήθως οι χρήστες αυτοµάτωςσυµφωνούν, µε την εγγραφή τους.1.Στις πρώτες κιόλας σειρές αναφέρεταιότι «οι όροι µπορούν να αλλάξουν οπο-τεδήποτε χωρίς προειδοποίηση», πουσηµαίνει ότι ο χρήστης αυτοµάτως συµ-φωνεί και µε όλες τις αλλαγές που µπο-ρεί να γίνουν χωρίς προηγούµενηενηµέρωσή του.2.Οι εφαρµογές δεν εγγυώνται την ασφά-λεια. Εποµένως, οι χρήστες του Face-book που χρησιµοποιούν προγράµµατα,παιχνίδια, quiz κ.α., που προέρχονται απότρίτους, πρέπει να γνωρίζουν ότι εάν οιπροσωπικές τους πληροφορίες διαρρεύ-σουν µέσα από τα πρωτόκολλα ασφά-λειας του Facebook, το Facebook ∆ΕΝφέρει καµία ευθύνη.3.Αποποιούµαστε τα πνευµατικά µας δι-καιώµατα. Πρέπει να γνωρίζουµε ότι ανε-βάζοντας οποιοδήποτε περιεχόµενο,

δίνουµε στο Facebook την άδεια να τοχρησιµοποιήσει µε όποιον τρόπο θέλει.∆ηλαδή, δεν ελέγχουµε πλέον τα πνευ-µατικά δικαιώµατα του υλικού που αναρ-τήσαµε. Ακριβώς στους όρουςαναφέρεται ότι «…οι χρήστες χορηγούναυτόµατα και επιτρέπουν στην επιχεί-ρηση Facebook, µια αµετάκλητη, διαρκή,µη αποκλειστέα, µεταβιβάσιµη, πλήρωςπληρωµένη, παγκόσµια άδεια (µε το δι-καίωµα στο sublicense) να χρησιµοποι-ήσει, αντιγράψει, αποδώσει δηµόσια,επιδείξει δηµόσια, να επαναφορµάρει καινα µεταφράσει, απόσπασµα (γενικά ή ενµέρει) και να διανείµει το περιεχόµενοχρηστών για οποιοδήποτε σκοπό σχετικάµε τον ιστοχώρο ή την προώθησή του, ναπροετοιµάσει σχετικές παράγωγες ερ-γασίες µε τον ιστοχώρο, ή να ενσωµατώ-σει άλλες, και να χορηγήσει και ναεγκρίνει sublicenses των ανωτέρω». Σκε-φτείτε την έκπληξή σας!!!, να δείτε σεπεριοδικό µια φωτογραφία σας ή ακόµηκαλύτερα µια προσωπική σας στιγµή.Όλα όσα αποκαλύπτουµε, µπορούν ναδιατεθούν δηµόσια.4.Η µυστικότητα δεν είναι εγγυηµένη. ΤοFacebook δεν εγγυάται τη µυστικότητατους. Αυτό σηµαίνει ότι εάν ένας hackerκλέψει τα προσωπικά σας δεδοµέναµέσα από το Facebook, αυτό δε φέρεικαµία ευθύνη ούτε µπορεί να κατηγορη-θεί για τις πολιτικές ασφαλείας του.5.Είναι τροµερά δύσκολο να διαγράψεις

το προφίλ σου στο Facebook. Ακόµα καιαν ο λογαριασµός σου απενεργοποιηθεί,ή σβήσεις το προφίλ σου, οι πληροφορίεςπαραµένουν διαθέσιµες στους εξυπηρε-τητές του Facebook επ’ αόριστον. Τα ψη-φιακά ίχνη µας µπορούν ναξανα-ακολουθηθούν.

Όλα τα παραπάνω δεν πρέπει να µαςτροµάζουν, είναι συνήθως τα αντίστοιχα«ψιλά γράµµατα», στους όρους που υπο-γράφουµε για διάφορες συναλλαγές µαςκαι µας βοηθούν να ξεπεράσουµε τις αϋ-πνίες µας όταν τους διαβάζουµε.Πρέπει όµως να καθορίσουµε ορισµέ-νους βασικούς κανόνες. Να µάθουµε,πρώτα να διαβάζουµε τους όρους εγγρα-φής και στη συνέχεια να συµφωνούµε.Επίσης ας είµαστε πιο προσεκτικοί µε τιςπληροφορίες και το περιεχόµενο πουαναρτούµε στο ∆ιαδίκτυο. Μπορούµε ναγίνουµε δηµοφιλείς µε ασφαλέστερουςτρόπους και σε ασφαλέστερους τόπους.


Γώγουλος

Φατσοβιβλίο ΚΚααττααφφωωννήή......Η Καταφωνή έχει τρία χρόνια ζωής στα Χανιά.

Ξεκίνησε µε πρωτοβουλία της µουσικού Αντιγό-νης Αραµπατζόγλυ και δραστηριοποιήθηκε υπό τηδιεύθυνσή της µέχρι και το καλοκάιρι του 2009.Όπως καθετί ζωντανό, κι αυτή η οµάδα έχει κατάκαιρούς αλλάξει σύνθεση και έχει υπάρξει ανέ-καθεν ανοιχτή σε νέα µέλη. Από το φετινό φθινό-πωρο η Καταφωνή συνεχίζεται από τα µέλη τηςκαι λειτουργεί συλλογικά και αυτοοργανωµένα. Ηεπιλογή αυτή προέκυψε από τη δράση, τα ζητού-µενα της οµάδας και τις συνθήκες.

Είµαστε µια οµάδα ερασιτεχνική που εξε-ρευνά τη δηµιουργία µε το µισό νου στραµµένοστη µουσική, το τραγούδι και το µισό νου στο θέ-ατρο. Κάποιοι από εµάς είναι µουσικοί, άλλοιέχουν θεατρική παιδεία, άλλοι φλερτάρουν και µετα δυο. Όλοι µοιραζόµαστε το µεράκι, µια δηµι-ουργική ανησυχία και την ανάγκη να την επικοι-νωνήσουµε και να της δώσουµε µορφή.Προσπάθουµε να πειραµατιζόµαστε µε καινούριακαι διαφορετικά πράγµατα που να αποτελούν γιαµας πρόκληση, και να ανεβάζουµε τον πήχη λίγοψηλότερα. Προσπαθούµε να δουλεύουµε και ναπαρουσιάζουµε ο,τι πιο όµορφο και αξιοπρεπέςστο µέτρο κάθε φορά των δυνατοτήτων µας.

Στόχος µας επίσης να εξελισσόµαστε και ναβελτιωνόµαστε. Πέρα από την εφαρµογή της αλ-ληλοδιδακτικής που µας δίνει πολλά αλλά δενµας αρκεί, τα µέλη της Καταφωνής οργανώσαµεκαι παρακολουθήσαµε δυο σεµινάρια φωνητικήςτο φετινό φθινόπωρο.

Τα έσοδα από τις παραστάσεις µας τα διαθέ-τουµε σε µαθήµατα/σεµινάρια στην κατεύθυνσητου να βελτιωθούµε, στην κάλυψη τρεχόντωνεξόδων της οµάδας και εξόδων µιας πιθανήςεπόµενης δουλειάς.

Μέχρι σήµερα η Καταφωνή έχει παρουσιάσειδύο µουσικές παραστάσεις (Eλαφονήσι –καλο-καίρι 2008, σε συνεργασία µε την Οκτάβα, Χανιά- αίθουσα ΟΝ –Μάιος 2009) και έχει συµµετάσχεισε εκδήλωση – αφιέρωµα για το Γ. Ρίτσο σταΧανιά και στο Ρέθυµνο (χειµώνας 2009).


ΤΤιιςς ααµµααρρττίίεεςς ττοουυςς ττιιςς φφόόρρττωωσσααννσσττοουυςς άάλλλλοουυςς κκιι έέττσσιι ααγγιιάάσσααννεε....

ΓΓιιάάννννηηςς ΡΡίίττσσοοςς∆εν έχεις ιδέα πως είναι να έχεις την αρετή καιτην ανδρεία να αναγνωρίζεις τα λάθη σου,να παραδέχεσαι τα παραπτώµατα σου και τις ατιµίεςσου,να πορεύεσαι µε αλήθεια για τις ενέργειες και τοείναι σου..Αυτό που σχεδόν διδάσκεσαι είναι να φορτώνεις τηνανηθικότητα σου σε άλλους.. Με αυτόν τον τρόπο καθαρίζεις το όνοµα σου και καταφέρνεις το επιδιωκόµενο: να εξασφαλίζεις την θετική για τοπρόσωπο σου εικόνα. Μια εικόνα ψεύτικη.. Οι άλλοι, οι πιο αδύναµοι, θα κου-βαλήσουν τις συνέπειες των πρά-ξεων που σε αναστάτωσαν για λιγο..Για λιγο.. Τώρα όλα είναι εντάξει.. Τους έπεισες ότι φταίνε άλλοι, ή έστω ότι δεν φταιςεσύ.. Και πείστηκες κι ο ίδιος..Με τα βλέµµατα και τα φώτα στραµµένα αλλού, έχειςόλο το πεδίο δικό σου..Να καταστρώσεις κι άλλο τερτίπι που θα σε γλιτώσεικαι την επόµενη φορά.. Εξάλλου εσύ δεν είσαι υπαί-τιος για τίποτα.. ∆εν το γράφει κανένα χαρτί.. Ούτε ιστορίας, ούτε δι-καστικό.. ∆εν το φωνάζει κανένα στόµα.. Ούτε το δικό τους,ούτε το δικό σου..Τι σηµασία έχει αν το ψιθυρίζουν κάποιοι;∆εν ξέρουν τι λένε..Εσύ είσαι καλός..Εγώ φταίω, έτσι δεν είναι?

Το περιστατικό που συνέβη το βράδυτης 24ης Φεβρουαρίου στη Χαλέπα,ήρθε να προσθέσει ακόµα µια «θεα-µατική επιτυχία» διαφόρων «νταή-

δων ανδρών» απέναντι σε µιαανυπεράσπιστη δασκάλα. ∆υο, κατά τα φαι-νόµενα, νεαροί κουκουλοφόροι, πιθανότατα

«γνήσιοι έλληνες»και όχι «βροµιάρηδεςαλλοδαποί», χάρα-ξαν τη σβάστικα στοµπράτσο µιας πα-τριώτισσας τους,

διότι µάλλον έθεσε ως θέµα, στο πλαίσιοενός µαθήµατος έκθεσης, το ζήτηµα του ρα-τσισµού και της διαφορετικότητας. Η σεµνήµου άποψη είναι απόλυτα µη σύνθετη, δη-λαδή απλούστατη. Μαζί µε την εγχάραξη ενός αγκυλωτούσταυρού στο µπράτσο κάθε γυναίκας, µετα-νάστη ή πολιτικού ακτιβιστή, συγχρόνως µετο κάψιµο και µε τη λεηλασία διαφόρωνεναλλακτικών χώρων συνεύρεσης και κοι-νωνικότητας, παρέα µε τα µολότοφ - πουεγώ είχα πειστεί ως τυπικός έλληνας απότους τηλεοπτικούς δέκτες, ότι αποτελούσαναποκλειστικότητα των µαλλιάδων και τωναναρχικών, αλλά εκ νέου γελάστηκα – ταυ-τόχρονα µε τον άγριο και ανηλεή ξυλοδαρµόδυο Χανιωτών που συµµετείχαν σε κινητο-ποιήσεις για θέµατα ελευθεριών και κοινω-νικών δικαιωµάτων, διακυβεύεται γιαπολλοστή φορά, η ουσιωδώς διαµφισβητού-µενη σταθερότητα και το «ηθικό» περιεχό-µενο του σύγχρονου νεοελληνικού µύθου,όπως µας τον κληροδοτούν καθηµερινά, τασυµβατικά ΜΜΕ, οι συστηµικοί λόγοι και οικατεστηµένες πρακτικές περί του «αλλό-τριου και του ετερότοπου», τα ενίοτε µισαλ-λόδοξα κηρύγµατα διαφόρων επιφανώνιερέων διαφόρων γνωστών και άγνωστωνθρησκειών και οι δακρύβρεχτες αναφορέςεπιφανών πολιτικών του ελληνικού κοινο-βουλίου για «εθνικούς ήρωες» σε διάφορεςσεµνές επετειακές τελετές εορταστικού ση-µαιοστολισµού και επετειακών παρελάσεων. Σε συνθήκες αυξανόµενης οικονοµικής ανέ-χειας, οντολογικής ανασφάλειας, εργασια-κής ελαστικότητας και αξιακής ευελιξίας, ηστοχοποίηση του «ανυπεράσπιστου-κατώτε-ρου» φαντάζει σωτήρια και λυτρωτική. Αν γιατην σχεδόν ολοσχερή εξαφάνιση των δασών,αν για τη µόλυνση των θαλασσών, αν για τηνεκποίηση της όποιας κοινωνικής περιου-σίας, αν για τη συστηµατική απαξίωση οποι-ασδήποτε έννοιας αλληλεγγύης, που δενεδράζεται σε υποχρεωτική φιλανθρωπία ή αλα κάρτ κοινωνική πρόνοια, αν για τις επι-θέσεις στους µισθούς και τις συντάξεις δενευθύνεται κανένας «αληθινός πατριώτης»,τότε ο ένοχος, ο «όποιος άλλος», δηλαδή,έχει τελεσίδικα καταδικαστεί σε συµβολικήκαι βιολογική εξαφάνιση, χωρίς προηγού-µενη ακρόαση. Με συνοπτικές και κυριολε-κτικά «µέσα στο σκοτάδι» διαδικασίεςπιτσιρικάδες που νιώθουν ψυχολογικά έωλοικαι ανασφαλείς αλλά και µεγαλύτεροι τουςπου βιώνουν ότι µετεωρίζονται, απορρί-πτονται ή εξωθούνται στο κοινωνικό περι-θώριο, συµπράττουν σε µια συµµαχία,άλλοτε τυφλής και άλλοτε συγκεκριµένης,βίας µε απώτερο σκοπό την εκφόβιση καιτον παραδειγµατισµό όλων των υποκειµένων

που εξακολουθούν να ονειρεύονται και ναπροτείνουν, µε προσωπικό κόστος και αρ-κετή φαντασία, µια περισσότερο λογοκεν-τρική, εγκεφαλική, και εν τέλει φιλική προςτους χρήστες, τις κοινωνίες µας δηλαδή,συνύπαρξη.

Τα αντίστοιχα αναρίθµητα «µεµονωµένα πε-ριστατικά» σε εθνικό επίπεδο – αποδει-κνύουν εµπειρικά και συντριπτικά, όπως τακατάγµατα διαφόρων που έλαχαν των «ευ-γενικών νουθετήσεων» αυτών των φασιστο-ειδών τραµπούκων, την ύπαρξη ενόςκοµβικού κοινωνικού ζητήµατος, απέναντιστο οποίο ούτε σιωπές συνενοχής, ούτεκρατική αδιαφορία ούτε πολιτική συγκάλυψηεπιβάλλεται. Απεναντίας, ανα-ζητείται τρό-πος διαρκούς συντονισµού όλων των φο-ρέων, πολιτών, ενώσεων, θεσµών καιλοιπών κοινωνικών δρώντων για να ξεµπερ-δεύουµε οριστικά µε τους νοσταλγούς της,ανούσιας, βαρετής, µονοδιάστατης, επίπλα-στης και σκοπίµως επινοηµένης «ελληνικήςκαθαρότητας». Οι σβάστικες υλικοποιούνστα σώµατα και τους χώρους των ανθρώπωναυτό που κατ’ ουσίαν παραµένουν: αγκυλω-µένες επιφάσεις µιας - και ψυχοπαθολογι-κού χαρακτήρα - υποτιθέµενηςασυγκράτητης ανδροσύνης και αυξηµένηςεθνικής παλικαριάς. Μονάχα που, όπως λέ-γανε και οι σοφές γιαγιάδες µας, τότε πουως λαός είχαµε «οµοιογένεια και συνοχή»:όπου ακούς πολλά κεράσια παιδάκι µου,κράτα και µικρό καλάθι.

∆∆ιιδδάάσσκκωωνν ΚΚοοιιννωωννιιοολλοογγίίααςς ΠΠααννεεππιισσττηηµµίίοουυ ΑΑιιγγααίίοουυ

Σβάστικες και αγκυλώσεις!

Γράφει οΜάνος

Σαββάκης

Γράφει ηΚατερίνα

Παπασηφάκη

Την τελευταία δεκαετία στην Ελλάδαη άκρα δεξιά ξέφυγε από το πολι-τικό περιθώριο και άρχισε να ισχυ-

ροποιεί την επιρροή και την εκλογικήαντιπροσώπευσή της. Παράλληλα µε τηδυσανάλογα µεγάλη προβολή των εκ-προσώπων του χώρου στην ιδιωτική τη-λεόραση, αυξήθηκε η απήχηση τωναπόψεών τους στην κοινή γνώµη, αλλάκαι τα κρούσµατα ακροδεξιάς βίας.Με επίκεντρο το µεταναστευτικό ζήτηµα,την ελληνική ταυτότητα και τα λεγόµενα«εθνικά θέµατα», αλλά και την αντίθεσηστο πολιτικό κατεστηµένο, το κόµµαΛΑΟΣ παγίωσε την πολιτική του παρου-σία µε θέσεις τυπικές της νέας εθνολαϊ-κιστικής άκρας δεξιάς σε όλη τηνΕυρώπη. Πολλές τάσεις συνυπάρχουνστο εσωτερικό του και πολλές ακόµη ορ-γανώσεις δραστηριοποιούνται µε ακόµηπιο ακραίο λόγο και δράσεις, µε γνωστό-τερη τη Χρυσή Αυγή.Απαξιωµένοι µετά την τραγική εµπειρίατης Χούντας, οι εκπρόσωποι της άκραςδεξιάς επανέκαµψαν µε την άνοδο τουεθνικισµού τη δεκαετία του 1990 (µακε-δονικό, ελληνο-τουρκικά κλπ.) και στησυνέχεια εκµεταλλευόµενοι την ανασφά-λεια που προκαλεί στα πιο αδύναµαστρώµατα της κοινωνίας η παγκοσµιο-ποίηση και η αύξηση της µετανάστευσης.Κατάφεραν να διευρύνουν το ακροατήριότους διατυπώνοντας ένα λόγο απλου-στευτικό και σχηµατικό, που όµωςαπαντά µε ευθύτητα σε ερωτήµατα πουαπασχολούν την κοινωνία, ενώ ταυτό-χρονα αποστασιοποιήθηκαν από θέσειςπου θυµίζουν το στιγµατισµένο φιλο-χουντικό ή νέο-ναζιστικό χώρο. Ακόµη καιόσοι υιοθετούν ρατσιστικό λόγο και γνω-στά φασιστικά σύµβολα, εµφανίζονταιπλέον ως «έλληνες εθνικιστές».Είναι χαρακτηριστικό πως ο πρώην δια-φηµιστής Γ. Καρατζαφέρης επανέφερε(διαστρεβλωµένο) το δηµοφιλές σύνθηµατης δεκαετίας του ’70: «Η Ελλάδα ανή-κει στους Έλληνες». Υιοθέτησε το σύν-θηµα του Ανδρέα Παπανδρέου υπέρ τηςεθνικής ανεξαρτησίας και της απεξάρτη-σης από τις ξένες δυνάµεις, ανασηµα-σιοδοτώντας το εθνοτικά, κατά τωνµεταναστών. Η επίκληση του ονόµατοςλειτουργεί νοµιµοποιητικά για µία άποψη

που ο Παπανδρέου (µετανάστης ο ίδιος)ποτέ δεν θα προσυπέγραφε.

ΕΕθθννοοφφυυλλεεττιισσµµόόςς κκααιι µµεεττααννάάσσττεευυσσηη

Στο λόγο των εθνικιστών, οι µετανάστεςπροσλαµβάνονται ως απειλή, τόσο γιατην κοινωνική και εθνική ασφάλεια, όσοκαι για την εθνική ταυτότητα και τον ελ-ληνικό πολιτισµό. Σύµφωνα µε αυτή τηνπροσέγγιση, στόχος του κράτους θαέπρεπε να είναι όχι να τους ενσωµατώ-σει, αλλά να ελέγξει και να αποτρέψει τηµετανάστευση. Παρότι πρόκειται για παγ-κόσµιο φαινόµενο, που οφείλεται στιςδιεθνείς οικονοµικές ανισότητες, τουςπολέµους και τα αυταρχικά καθεστώτα,και δεν πρόκειται προφανώς να εξαλει-φθεί στο άµεσο µέλλον, η άκρα δεξιά τοαποµονώνει ως ελληνική ιδιαιτερότητακαι επιµένει σε µη ρεαλιστικές προτά-σεις κλειστών συνόρων και επαναπρο-ώθησης χιλιάδων «λαθροµεταναστών».Για τους υποστηρικτές του πολιτισµικούεθνικισµού, δεκτοί στο εθνικό σώµα µπο-ρούν να γίνουν µόνο όσοι εξελληνιστούνπλήρως, ενώ για όσους πιστεύουν στοµύθο της καθαρότητας του έθνους, κα-νείς ξένος δεν θα έπρεπε να πάρει ποτέτην ιθαγένεια, εφόσον «έλληνας γεννιέ-σαι, δεν γίνεσαι». Τέτοιες εθνοφυλετι-κές (ρατσιστικές) αντιλήψειςεκφράστηκαν πρόσφατα όχι µόνο από πο-λιτικούς, αλλά και από εκπροσώπους τηςΕκκλησίας, όπως ο Μητροπολίτης Καλα-βρύτων Αµβρόσιος, ο οποίος απεφάνθη:«Το Ελληνικό αίµα µολύνθηκε! Ανακα-τεύθηκε πια µε το Πακιστανικό, [το] Αφ-γανικό, το Ιρανικό, το Ιρακινό, τοΑλβανικό και βάλε...». Οι αναφορές στο ελληνικό αίµα, στην αρ-χαιότητα και στους ένδοξους προγόνουςτου έθνους είναι συχνότατες στα κείµενακαι τη ρητορική του ακροδεξιού χώρου.Πρόκειται για την αντίληψη που θεωρείτο έθνος κοινότητα του αίµατος, δηλ. κοι-νής καταγωγής µε φυλετικούς δεσµούς.Οι µετακινήσεις πληθυσµών στη διάρκειατων αιώνων, οι επιµιξίες και οι ξένες πο-λιτισµικές επιρροές αποσιωπούνται. Ητάση αυτή συνεπάγεται µια λογική απο-κλεισµού της ετερότητας και εθνικής πε-ριχαράκωσης, ακραία ξενοφοβία,µισαλλοδοξία και ρατσιστικές αντιλήψεις.Συχνά καταλήγει σε µια ρητορική µίσους(hate speech), σε κινδυνολογία και θεω-ρίες συνωµοσίας. Τα στερεότυπα περίνέο-ταξικής απειλής, εξωτερικών καιεσωτερικών εχθρών που επιβουλεύονταιτο έθνος αποτελούν µοτίβα του εθνικι-στικού λόγου.Συνήθης στον δηµόσιο λόγο είναι επίσηςη επίκληση διογκωµένων αριθµών γιατους µετανάστες στην Ελλάδα και ειδικάγια τους µουσουλµάνους. Ακούστηκαναπίστευτα νούµερα εκατοµµυρίων µου-σουλµάνων µεταναστών, όταν ο αριθµόςτους, σύµφωνα µε όλους τους ειδικούς,δεν ξεπερνάει τις 250.000. Η ισλαµοφο-βία, παλαιά και νέα, χρησιµοποιήθηκε έν-τεχνα ώστε να αντιδράσουν οι πολίτεςκατά του νοµοσχεδίου για την ιθαγένεια.

Η ακροδεξιά ιδεολογία στο µεταναστευ-τικό ζήτηµα προκαλεί αναπόφευκτα κοι-νωνικές συγκρούσεις. Ο ξένοςπαραµένει δια παντός αποκλεισµένος καιανεπιθύµητος. Η αντιµετώπιση αυτή οδη-γεί εξ ορισµού στην αποξένωση των µε-ταναστών, οι οποίοι περιθωριοποιηµένοικαι αποσυνάγωγοι, είτε θα ζουν ως πα-ρίες, είτε θα αναπτύξουν αντανακλαστικάµίσους και βίαιης αντίδρασης απέναντισε µια κοινωνίαπου τους απορρί-πτει. Αντίθετα, τακίνητρα για νοµι-µοποίηση, πολι-τική συµµετοχήκαι ένταξη τωνµεταναστών ενθαρρύνουν την οµαλή κοι-νωνικοποίηση τους και την κοινωνική καιεργασιακή ισότητα όλων των πολιτών, ωςπρος τα δικαιώµατα αλλά και τις υποχρε-ώσεις (µισθοί, ασφάλιση, φορολογία).Όσοι δεν δέχονται την ένταξη και πολι-τογράφηση των µεταναστών, ουσιαστικάεπιθυµούν µια κοινωνία προνοµιούχωνκαι πληβείων και όχι µια δηµοκρατία ίσωνπολιτών.

∆∆ιικκττύύωωσσηη κκααιι εεππιιρρρροοήή

Οι στρατευµένοι οπαδοί της άκρας δε-ξιάς οργανώθηκαν και συγκροτήθηκαν σεσώµα µε αφορµή την αντιπαράθεση γιατο νοµοσχέδιο. Το διαδίκτυο ειδικά ανα-δεικνύεται σε τόπο προνοµιακής έκφρα-σης και διακίνησης ακραίων απόψεων:συντελεί σε αυτό η ανωνυµία, η εύκοληδιασύνδεση µεταξύ των χρηστών, η αντι-γραφή και αναπαραγωγή κειµένων, η δια-κίνηση ανυπόγραφων ειδήσεων χωρίςδιασταύρωση και έλεγχο, µε συνέπεια τηδιασπορά ανακριβών πληροφοριών,φηµών και αστήρικτων καταγγελιών. Τοαποτέλεσµα ήταν πως υπερ-εκπροσω-πούνταν οι ακραίες ξενοφοβικές απόψειςκαι δινόταν µια στρεβλή εικόνα της κοι-νής γνώµης. Τα νέα παιδιά κυρίως, που ενηµερώνον-ται αποκλειστικά σχεδόν από το διαδί-κτυο, πείθονται εύκολα από τέτοιεςδυναµικά εκφρασµένες απόψεις, που κα-ταγγέλλουν τους διεφθαρµένους πολιτι-κούς και κολακεύουν την ελληνικήκαταγωγή – αλλά και την ανδρική ταυτό-τητα. Ο εθνοκεντρισµός της σχολικής εκ-παίδευσης, η έλλειψη κριτικήςπροσέγγισης της γνώσης και τα εθνικι-στικά στερεότυπα του δηµόσιου λόγουαποτελούν το γόνιµο έδαφος πάνω στοοποίο φυτρώνει ο σπόρος των ακροδε-ξιών οργανώσεων. Οι κοινωνικές εντάσεις σε µια εποχή οι-κονοµικής κρίσης και η αδράνεια τηςπλειοψηφίας στην αντιµετώπιση κρου-σµάτων ξενοφοβίας και ρατσισµού, επι-δεινώνουν το πρόβληµα. Τα σηµάδιαόµως, για όποιον παρατηρεί, είναι ορατά.Καιρός να τα αντιµετωπίσουµε πριν γενι-κευτεί η βία.

∆∆ρρ.. ΚΚοοιιννωωννιιοολλοογγίίααςς ττηηςς ΕΕππιικκοοιιννωωννίίααςς,,ΜΜέέλλοοςς ΚΚ..ΕΕ..ΜΜ..ΟΟ..


Η άκρα δεξιά, ο εθνοφυλετισµός και η βία

Ανάγνωση µιαςσυναυλίας

Για καλή µου τύχηη λαχτάρα τηςψυχής νίκησε τηνκόπωση του κορ-µιού και την Κυ-ριακή στις 7 τουΜάρτη παρακο-λούθησα στηΜικρή Σκηνή µιασυναυλία- αφιέ-ρωµα σε λιγότεροέως ελάχιστα

γνωστές συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη µε ερ-µηνευτές τους Ελισάβετ Βερούλη, Τάσο Ψαλλι-δάκη, Ζωή Μαρκαντωνάκη. Κιθάρα-φωνή ο Τάκης∆ηµητρόπουλος, πιάνο-φωνή ο Ευριπίδης Σταµα-τίου. Εγχείρηµα δύσκολο σε καιρό του συρµού µαη κατάµεστη αίθουσα θα δικαίωσε τους ερµηνευ-τές.Την ώρα που η σκηνή παλλόταν από την ιδιότυπηερµηνεία του Τάκη ∆ηµητρόπουλου ανακάλεσα τηΜαρίνα Αµπράµοβιτς που λέει πως όταν ζεις τασυναισθήµατά σου µέχρι τέλους, τη χαρά και τηλύπη, όταν δεν τα κουκουλώνεις, τότε έρχεται ήτέλεια καύση. Καίγονται, αποχωρούν, νιώθεις γα-λήνη.Μέρες µετά οι στάλες µιας ασθενικής βροχήςσκαλωµένες στ’ ακροκέραµο του διπλανού σπιτιούψιθυρίζουν τις ερµηνείες της Ελισάβετ Βερούληκαι του Τάσου Ψαλλιδάκη στο µοιρολόι της βροχήςαπό τα Λυρικά του Θεοδωράκη σε στίχους τουΤάσου Λειβαδίτη «.. ο καηµός σου βραχνάς, πάψενα πονάς. Η ζωή γοργά περνά, δυο κρασιά δυοστεναγµοί, κι έχε γεια...»Στο σχολικό περίπατο δυο εβδοµάδες µετά, τα οιζωγραφιές της Λουίζας στην άµµο οδηγούν συ-νειρµικά στην εξαιρετική ερµηνεία της ΕλισάβετΒερούλη που παρασταίνει ως βίωµα πάνω στησκηνή νότες συλλαβές, συλλαβές νότες… «σ’ ένααχερόχρωµο πανί κεντά η καλόγρια η µικρή µακάθε τόσο αναστενάζει και κάτι µε το νου τηςβάζει…τι ποτάµια τι χορτάρια, τι λιοτρόπια τι φεγ-γάρια, πλάσµατα της αρεσιάς της, της ονειροφαν-τασιάς της» (Romanchero Gitano F.G.Lorca /Οδ.Ελύτη)Τελικά η αλήθεια της µουσικής βρίσκεται στη δό-νηση εκείνη που παραµένει στο αυτί όταν ο τρα-γουδιστής έχει τελειώσει το τραγούδι κι οοργανοπαίκτης δεν αγγίζει πια τις χορδές. (XαλίλΓκιµπραν)

ΕΕυυχχααρριισσττώώ ααππόό κκααρρδδιιάάςςΒΒοούύλλαα ΚΚααννττεερράάκκηη

Γράφει ηΑθηνά

Σκουλαρίκη


Astérix et Obélix, 50 ans/χρόνια

Εκδηλώσεις για τα 50 χρόνια Αστερίξ καιΟβελίξ διοργανώσε ο ΕλληνογαλλικόςΣύλλογος Χανίων σε συνεργασία µε τηγαλλική πρεσβεία στην Ελλάδα, το Γαλ-λικό Ινστιτούτο Αθηνών και τη ∆ιεύθυνσηΑ/βάθµιας Εκπαίδευσης Χανίων από 14έως 18 Μαρτίου.Οι εκδηλώσεις περιλαµβάναν εκθέσειςπλαστικοποιηµένης αφίσας και µαθητικήςδηµιουργίας, θεατρική παράσταση απόµαθητές και προβολές ταινίας “Αστερίξκαι οι Βίκινγκς”

Στις 27 Φεβρουαρίου το µεσηµέρι,ηµέρα Σάββατο, κατευθυνόµουν µετο αυτοκίνητο προς το ξενοδοχείοSanta Marina, όπου διοργανώθηκαν οι

µαθητικοί σκακιστικοί αγώνες ∆υτικής Κρή-της, από τους οποίους το πρώτο αγόρι και κο-

ρίτσι κάθε τάξηςπροκρίνονται στο Πα-νελλήνιο ΣχολικόΠρωτάθληµα.

Αναπολούσατην περυσινή αντί-

στοιχη διοργάνωση στα ∆ωδεκάνησα όπουσυµµετείχα ως αρχηγός διαιτητής και υπεύ-θυνος κληρώσεων. Μια απλή και εύκοληδιοργάνωση, µιας και στο σχολικό πρωτά-θληµα ∆ωδεκανήσου συµµετείχαν µόλις 67µαθητές, απόρροια του γεγονότος ότι µέχριπέρυσι η Ρόδος δεν είχε κανένα ενεργό σκα-κιστικό σωµατείο.

Φτάνοντας στην είσοδο του ξενοδο-χείου επανήλθα στην χανιώτικη σκακιστικήπραγµατικότητα. Συνειδητοποίησα ότι πιο εύ-κολα θα έβρισκα θέση στάθµευσης στην οδόΤζανακάκη µέρα µεσηµέρι παρά έξω από τοχώρο των αγώνων, καθώς ο αριθµός τωνσυµµετοχών ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Πε-ρίπου 450 µαθητές έλαβαν µέρος στο σχο-λικό πρωτάθληµα, και αν προσθέσετε και τοναντίστοιχο αριθµό γονέων που παρευρίσκον-ταν έξω από τις αίθουσες των αγώνων, µπο-ρείτε να αντιληφθείτε το πανδαιµόνιο πουεπικρατούσε.

Πού οφείλεται ο συνεχώς αυξανό-µενος αριθµός µαθητών σκακιστών στηνπόλη µας; Ούτε η Ελληνική Σκακιστική Οµο-σπονδία διαφηµίζει περισσότερο τους αγώ-νες στην Κρήτη, ούτε το Υπουργείο Παιδείαςασχολείται µε το γεγονός, αν και οι αγώνεςτελούν υπό την αιγίδα του. Αρκούν ορισµέναενεργά σκακιστικά σωµατεία για να έχουµε

ένα από τα πιο πολυπληθή µαθητικά τουρ-νουά στην Ελλάδα;

Η απάντηση έγκειται στο γεγονός ότιπολλά σχολεία στην πόλη µας έχουν µετα-τρέψει το σκάκι σε µια εκπαιδευτική διαδικα-σία µάθησης, πραγµατοποιώνταςπρογράµµατα εκµάθησης σκακιού στα πλαί-σια του ολοήµερου δηµοτικού σχολείου. Ανκαι το Υπουργείο Παιδείας δεν εφαρµόζει κά-ποιο επίσηµο πρόγραµµα, όπως παραδείγµα-τος χάρη τα προγράµµατα ΠεριβαλλοντικήςΕκπαίδευσης, Σύλλογοι Γονέων και Κηδεµό-νων και ∆ιευθυντές σχολείων µε δική τουςπρωτοβουλία προχωρούν στην υλοποίησηπρογραµµάτων εκµάθησης σκακιού, σε συ-νεργασία µε τα τοπικά σκακιστικά σωµατεία.Έτσι οι µαθητές έχουν τη δυνατότητα ναασχοληθούν συστηµατικά κατά τη διάρκειατης σχολικής χρονιάς µε ένα πολύ ισχυρόεκπαιδευτικό εργαλείο, λύνοντας σκακιστικάπροβλήµατα, µαθαίνοντας να χάνουν, ναδιορθώνουν τις αδυναµίες τους, τη σηµασίατης ευγενούς άµιλλας κ.α.

Θεωρώντας δεδοµένη την επιτυχίατων προγραµµάτων αυτών και τα επόµεναχρόνια, ο αριθµός των µαθητών στους µαθη-τικούς αγώνες θα αυξάνεται. Πώς πρέπει ναδιαχειριστούµε αυτή την κατάσταση, έτσιώστε να µην υποβαθµιστεί το επίπεδο τωναγώνων; Σίγουρα στο οργανωτικό επίπεδο θαπρέπει να υπάρξουν κάποιες βελτιώσεις,όπως να βρεθούν µεγαλύτερες αίθουσεςαγώνων (αλήθεια πότε θα είναι έτοιµα τα Νε-ώρια των Χανίων προς χρήση;), περισσότεροικαι κατάλληλα εκπαιδευµένοι διαιτητές - µηνξεχνάµε ότι οι διαιτητές στα σχολικά πρωτα-θλήµατα προσφέρουν τη βοήθεια τους οι-κειοθελώς και αφιλοκερδώς για ναµπορέσουν να υλοποιηθούν οι αγώνες, και ανκαι είναι γνώστες του αθλήµατος, ίσως ναέχουν κάποιες ελλείψεις σε τεχνικά θέµατα -, και αλλαγές στον τρόπο διεξαγωγής τωναγώνων, καθώς πάντα δηµιουργούνται µικρο-

προβλήµατα που δηµιουργούν καθυστερήσειςκαι εκνευρισµό.

Επίσης, πολύ σηµαντικό θέµαείναι η ενηµέρωση των γονέων. Ότανένας µεγάλος αριθµός γονέων ζητάνε ενη-µέρωση λίγο πριν ξεκινήσουν οι αγώνες, ση-µαίνει ότι δεν έχει αφιερωθεί αρκετόςχρόνος προς την κατεύθυνση αυτή και δηµι-ουργείται άσχηµη εντύπωση. Θα µπορούσεπχ. ένα απόγευµα πριν την έναρξη των αγώ-νων, να πραγµατοποιηθεί µια ενηµέρωση γο-νέων τόσο για σκακιστικά όσο και γιαδιαδικαστικά θέµατα. Θα µπορούσε επίσης ναπραγµατοποιηθεί µια συζήτηση µε κάποιονπαιδοψυχολόγο, ώστε να ενηµερωθούν οι γο-νείς για το πώς µπορούν να διαχειριστούν κα-ταστάσεις που µπορεί να αντιµετωπίσουν ταπαιδιά τους στους µαθητικούς αγώνες, όπωςµια ήττα, άγχος κατά τη διάρκεια των αγώνων,αποφυγή επιπλήξεων των παιδιών όταν χά-νουν ή πολύ στενή επιτήρηση κατά τη διάρ-κεια της παρτίδας.

Εάν κατορθώσουµε να διατηρήσουµευψηλό το επίπεδο των µαθητικών σκακι-στικών πρωταθληµάτων και προσανατολι-στούµε σε µια πιο εκπαιδευτική προσέγγιση,- και όχι στο κυνήγι ανούσιων µεταλλίων -,τότε τα οφέλη για τους µικρούς σκακιστέςθα είναι πολλαπλά, και κάθε χρόνο θα θέ-τουµε µε ασφάλεια υψηλότερους στόχους.Στόχους που άλλα µέρη της Ελλάδας δε µπο-ρούν να φτάσουν ούτε κατά το ήµισυ.

«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσµο…»

Γράφει οΜιχαήλ

∆αρµαράκης

Σκάκι στα Σχολεία


ΤΤιι σσηηµµααίίννεειι νναα εείίσσααιι ««σσκκοουυππιιδδιιάάρρηηςς»» -- σσήήµµεερραα;; Να ξεκινήσω από το ότι σε καµία περίπτωση δεν νιώθω

«σκουπιδιάρης» (προέκταση του σκουπιδιού) όµως τηνθεωρώ µια πολύ καλή λέξη όταν ξεκινώ παρουσιάσεις σενηπιαγωγεία και δηµοτικά γιατί αµέσως συγκεντρώνω τοενδιαφέρον των παιδιών. Θεωρώ ότι είναι ίσως το πιο πα-ρεξηγηµένο επάγγελµα .

Σήµερα ο υπάλληλος καθαριότητας του ∆ήµου ή ο υπάλ-ληλος φορέα διαχείρισης αποβλήτων έχει µια πολύ απαιτη-τική και δύσκολή εργασία , εργασία που συνεχώςαναβαθµίζεται, διαχέεται από ένα διαρκώς ανατρεπόµενο-αναβαθµιζόµενο από άποψης νοµοθεσίας περιβάλλον µεαπαίτηση προσαρµογής σε νέες τεχνολογίες και τάσεις.

Παράλληλα αντιµετωπίζει την απαξίωση από την κοινω-νία-πολίτες τόσο από το αντικείµενο (σκουπίδι) και την λει-τουργία όσο για το κόστος που έχει η ορθολογική (νόµιµηκαι φιλοπεριβαλλοντική) διαχείριση του. «Θέλω ανακύκλωσηκαι σωστή διαχείριση των απορριµµάτων µου, µακριά απόεµένα και χωρίς να πληρώσω»!!

Επίσης ο κόσµος ξεχνά εύκολα. Η εποχή του Κουρου-πητού δεν ήταν πριν από 100 χρόνια. Πριν 11 χρόνια γίναµετο κακό σηµείο αναφοράς σε όλη την Ευρώπη και σήµεραστα Χανιά έχουµε την καλύτερη διαχείριση απορριµµάτωνστην Ελλάδα και βρισκόµαστε στην 2η θέση πανελλαδικάσαν περιοχή, στην ανακύκλωση µε κιλά ανά κάτοικο µετά τοπρόγραµµα του Αµαρουσίου (ένα πρόγραµµα διαλογής στηνπηγή που λειτουργεί περισσότερα από 20 χρόνια). Ποιος ταθυµάται ή τα γνωρίζει αυτά;

Απασχολούµε σε µια Επιχείρηση µε µοναδικό έργο για ταδεδοµένα της Ελλάδος µε όλες τις δράσεις της πλήρωςαδειοδοτηµένες, µε επιστηµονικό προσωπικό που αντιστοι-χεί στο 10% του συνόλου των εργαζόµενων και µε αποτέ-λεσµα όλου αυτού που πραγµατοποιείται σήµερα στα Χανιάη ∆Ε∆ΙΣΑ και ο ∆ιευθύνων Σύµβουλος της κ.Κοπάσης να κα-τέχει τη θέση του προέδρου του δικτύου των Φο∆ιΣΑ (φο-ρέων διαχείριση στερεών αποβλήτων της Ελλάδος).

Έτσι στο τέλος των παρουσιάσεων τα παιδιά έχουν πει-στεί για το έργο µας, γεγονός που εµφανίζεται όταν τα ρωτώ

«πόσοι από εσάς θα ήθελαν να κάνουν την ίδια δουλειά µεεµένα στο µέλλον» και η συντριπτική πλειοψηφία τους τοεπιθυµεί.

ΗΗ εεµµππεειιρρίίαα ττοουυ νναα εεννηηµµεερρώώννεειιςς µµααθθηηττέέςς…….Πραγµατικά µοναδική. Τα παιδιά είναι στην κυριολεξία

«σφουγγάρια» που προβληµατίζονται έντονα από τα περι-βαλλοντικά προβλήµατα και αφοµοιώνουν τα οφέλη της ανα-κύκλωσης. Έχουν άποψη και δεν είναι λίγες οι φορές πουέχουν πρακτικές προτάσεις που ανά περίπτωση και εµείςστην ∆Ε∆ΙΣΑ τις έχουµε εφαρµόσει έστω και πιλοτικά.

Αυτό όµως που µε «τρελαίνει» είναι όταν αρκετές φορέςστο τέλος παρουσιάσεων σε µικρά παιδιά (νηπιαγωγείο, 1ηκαι 2α δηµοτικού) έρχονται προς εµένα προσφέροντας µουµία ζωγραφιά, ένα χάδι ή ένα φιλί! Τι άλλο µπορώ να ζητήσωαπ’ αυτή τη ζωή εγώ ένας «σκουπιδιάρης»;

ΣΣεε πποοιιοο ββααθθµµόό τταα ππααιιδδιιάά εείίννααιι δδεεκκττιικκάά σσεε ππεερριιββααλλλλοοννττιι--κκοούύςς ππρροοββλληηµµααττιισσµµοούύςς;;

Πραγµατική ιστορία! Όπως έχεις παρατηρήσει στις πα-ρουσιάσεις δείχνουµε και κάποιες φωτογραφίες όπου κά-ποιοι «κακοί πολίτες» ρίχνουν σκουπίδια στους δρόµους καιτο συζητούµε στην τάξη (περιβάλλον και πολιτισµός).

Ήµουνα µε υπηρεσιακό όχηµα, κάπνιζα και σταµάτησασε ένα ψιλικατζίδικο για να πάρω κάτι. Βγαίνοντας από τοόχηµα πέταξα το τσιγάρο στο δρόµο και µπαίνοντας µέσαστο µαγαζί συναντώ τρία παιδάκια (δηµοτικού) που µου λένε«καληµέρα κύριε Μανώλη».

Εγώ µε µεγάλη χαρά (που µε θυµόντουσαν) τα χαιρετώ,ψωνίζω και βγαίνοντας τα συναντώ να µε περιµένουν έξωαπό το κατάστηµα, κάνοντας µου την εξής ερώτηση : «κύριεΜανώλη πιστεύετε ότι είναι σωστό κάποιος να πετά το τσι-γάρο του στον δρόµο και µάλιστα αναµµένο;»

∆άσκαλε που δίδασκες;;;;;;;;

ΣΣεε πποοιιοο ββααθθµµόό τταα ππααιιδδιιάά µµπποορροούύνν νναα εεππηηρρεεάάσσοουυνν ττηηννκκααθθηηµµεερριιννήή µµααςς

Πραγµατική ιστορία νο2! Παίρνει τηλέφωνο ένας γονέαςστην ∆Ε∆ΙΣΑ επιµένοντας να µιλήσει µαζί µου.Επειδή έλειπα στην Αθήνα συνοµιλούµε µετάαπό 2 ηµέρες ρωτώντας µε κάποια πράγµατα γιατην ανακύκλωση και αν είναι αλήθεια.

Του απαντώ στις ερωτήσεις του και τονρωτώ για πιο λόγο έχει αυτές τις απόρροιες καιήθελε να µιλήσει µόνο µαζί µου; «Κύριε Βαρδάκη

µετά την παρουσίαση που κάνατε στο … σχολείο, ο υιός µουκαθηµερινά ελέγχει τα σκουπίδια του σπιτιού µας, πολλέςφορές αφαιρεί πράγµατα από τον κοινό κάδο που θεωρού-σαµε ότι δεν ανακυκλώνονται και τα βάζει στην ανακύκλωση.Όταν πάλι επιστρέφει από το σχολείο ψάχνει να βρει τι µπο-ρεί να ψωνίσαµε και µας κάνει παρατήρηση αν κάποια συ-σκευασία δεν ανακυκλώνεται και βέβαια δεν µπορώ να τουπω τίποτα, γι αυτό το λόγο σας έψαχνα να µιλήσουµε!»

ΠΠοοιιαα εείίννααιι ηη πποοιιοο δδύύσσκκοολληη εερρώώττηησσηη πποουυ έέχχεειιςς δδεεχχττεείίπποοττέέ ααππόό µµααθθηηττήή;;

Τα παιδιά δεν κάνουν δύσκολες ερωτήσεις, απλά ορι-σµένα θέµατα είναι δύσκολο να απαντηθούν-εξηγηθούν σεκάποιες µικρές κυρίως ηλικίες. Επίσης είναι και κάποια ζη-τήµατα αποβλήτων που δεν είναι αρµοδιότητα της ∆Ε∆ΙΣΑαλλά τα παιδιά γνωρίζοντας εµάς, «απαιτούν» λύση, θέτον-τας το ερώτηµα γιατί δεν έχει γίνει κάτι ακόµα.

Αυτό που θυµάµαι και µε βρήκε εντελώς απροετοίµα-στο, ήταν το 2005 όταν ξεκινούσαµε τις ενηµερώσεις στασχολεία, σε ένα νηπιαγωγείο, η ερώτηση παιδιού ήταν :«ποιος ανακάλυψε την ανακύκλωση και που έγινε πρώτηφορά»!

σσυυννέέχχεειιαα σσττηηνν 2222ηη σσεελλίίδδαα

ΟΟ ΜΜααννώώλληηςς ΒΒααρρδδάάκκηηςς……

Γεννηµένος το 1973 στην Κεφαλλονία (εξόν και ητρέλα του), σήµερα είναι παντρεµένος µε ένα παιδίκαι κατοικεί στα Χανιά.

Είναι κάτοχος 2 πτυχίων από το Γεωπονικό Πανεπι-στήµιο Αθηνών (Εγγείων Βελτιώσεων-Γεωργικής Μηχα-νικής και Γεωργικής Οικονοµίας) και Μεταπτυχιακού∆ιπλώµατος από ΕΜΠ.

Μέχρι το 2003 εργαζόµενος στον ιδιωτικό τοµέα καιαπό το 2004 εργάζεται στην ∆Ε∆ΙΣΑ. Το διάστηµα 2005-2008 ήταν υπεύθυνος Εναλλακτικής ∆ιαχείρισης, Ενηµέ-ρωσης Ευαισθητοποίησης Κοινού καθώς και Marketing.Από το 2008 είναι ∆ιευθυντής Εναλλακτικής ∆ιαχείρι-σης της ∆Ε∆ΙΣΑ ΑΕ (ΟΤΑ).

Έχει πραγµατοποιήσει περισσότερες από 300 πα-ρουσιάσεις-οµιλίες, από το 2005 έως σήµερα, σε νηπια-γωγεία, δηµοτικά, γυµνάσια, λύκεια, ειδικά σχολεία,ΚΑΠΗ, συλλόγους, περιβαλλοντικές οµάδες και οργανώ-σεις, οµίλους, κατασκηνώσεις, καλοκαιρινά προγράµµαταγια παιδιά, Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, προ-σκόπους και οδηγούς, αθλητικές ενώσεις και γενικάόπου έχει ζητηθεί από την ∆Ε∆ΙΣΑ να παραβρεθεί και νασυµµετέχει µε σκοπό την ενηµέρωση και ευαισθητοποί-ηση πολιτών ή µαθητών, σε θέµατα διαχείρισης απορ-ριµµάτων και περιβάλλοντος.

Πρόσωπο: Μανώλης ΒαρδάκηςΘέµα: Ενηµερώνοντας για την ανακύκλωση


ΠΠοοιιοο εείίννααιι ττοο µµέέγγεεθθοοςς ττοουυ ππρροοββλλήήµµααττοοςς ττηηςςεεξξάάρρττηησσηηςς σσττηηνν κκοοιιννωωννίίαα µµααςς;;

Η κατάχρηση παράνοµων ναρκωτικών ουσιών αλλάταυτόχρονα και η κατάχρηση αλκοόλ αυξήθηκαν µε τα-χύτατους ρυθµούς τα τελευταία 20 – 25 χρόνια σε βαθµόπου και στην Ελλάδα η εξάρτηση αποτελεί ένα σοβαρό-τατο κοινωνικό πρόβληµα.

ΠΠοουυ οοφφεείίλλεεττααιι ααυυττήή ρρααγγδδααίίαα ααννάάππττυυξξηη ττοουυ ππρροοββλλήή--µµααττοοςς ττηηςς εεξξάάρρττηησσηηςς;;

Καταρχήν θα πρέπει να διευκρινίσουµε ότι η φαρ-µακευτική εξάρτηση, από αλκοόλ, παράνοµες ή νόµι-µες ναρκωτικές ουσίες αποτελεί πλέον µόνο ένα µέροςτου προβλήµατος. Αυτή τη στιγµή εµφανίζονται µαζικά καιεξαπλώνονται µε ταχύτατους ρυθµούς νέες µη φαρµα-κευτικές εξαρτήσεις, οι οποίες όµως είναι το ίδιο επικίν-δυνες µε τις πρώτες. Παραδείγµατος χάριν η εξάρτησηαπό το διαδίκτυο, η εξάρτηση από τα τυχερά παιχνίδια,από το Lifestyle, από την εργασία, την εξουσία και τη δύ-ναµη, οι διαταραχές πρόσληψης τροφής. Όλα αυτά δεί-χνουν ότι οι σύγχρονες κοινωνίες είναι εξ ορισµούεξαρτητικές. Αυτό κατά τη γνώµη µου ερµηνεύεται από τοτεράστιο κενό που δηµιουργεί στην ανθρώπινη ύπαρξη µιακοινωνία που διαµορφώθηκε όχι για να καλύπτει τις ανάγ-κες των ανθρώπων αλλά την οικονοµία της ελεύθερηςαγοράς.

ΝΝααιι ααλλλλάά σσεε σσχχέέσσηη µµεε ππρριινν ααππόό εείίκκοοσσιι χχρρόόννιιαα,, ττιι έέχχεειι

ααλλλλάάξξεειι ααφφοούύ εείίχχααµµεε ττοο ίίδδιιοο κκοοιιννωωννιικκοοοοιικκοοννοοµµιικκόό σσύύ--σσττηηµµαα;;

Βεβαίως και πριν 30 – 40 χρόνια καπιταλισµό είχαµε,αλλά δεν είχαµε το σηµερινό ασύδοτο καπιταλισµό τωνακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Αυτός ο ύστεροςκαπιταλισµός αποδιοργάνωσε πλήρως την κοινωνία καιτους ανθρώπους, είναι ανίκανος να προσδώσει οποιοδή-ποτε νόηµα ζωής στους ανθρώπους και έτσι οι άνθρωποιπροσφεύγουν σε οποιαδήποτε κατάσταση ικανή να τουςπροσφέρει ένα ψευδονόηµα. Άλλοι προσφεύγουν στηνυπερκατανάλωση άχρηστων υλικών αγαθών, άλλοι σε χαρ-τορίχτρες και καφετζούδες, άλλοι σε επιστήµονες ή τσαρ-λατάνους ψυχοθεραπευτές και τέλος άλλοι προσπαθούννα καλύψουν το κενό τους από µία συγκεκριµένη συµπε-ριφορά.

ΜΜπποορρεείί ττοο πποολλιιττιικκόό σσύύσσττηηµµαα νναα εεππηηρρεεάάσσεειι σσεε ττέέττοοιιοοββααθθµµόό ττηηνν ψψυυχχιικκήή ιισσοορρρροοππίίαα ττωωνν ααννθθρρώώππωωνν;;

Ακόµα χειρότερα. Μπορεί ακόµα να θέσει σε κίνδυνοκαι την ίδια τους τη ζωή. πάρτε το παράδειγµα της FranceTelecom από τη στιγµή που ιδιωτικοποιήθηκε και δουλεύειµε κριτήρια ελεύθερης αγοράς. Οδήγησε στην αυτοκτο-νία αρκετούς εργαζόµενους και πολλοί περισσότερουςστη λήψη ψυχοφαρµάκων. Είναι προφανές ότι το ιδιωτικόmanagement της εταιρείας µε µοναδικό στόχο την αύξησητης παραγωγικότητας οδήγησε σε καταστροφή των αν-θρώπινων σχέσεων, σε µοναξιά, σε ακραίο ανταγωνισµό,σε κυνισµό και γενικά σε απανθρωποίηση. Αυτά όλα είναιπου έκαναν τους ανθρώπους της France Telecom να αρ-ρωσταίνουν ψυχικά, ακόµα και να αυτοκτονούν. Αν όλααυτά τα είδαµε να συµβαίνουν στο µικροµέγεθος µιαςεταιρείας φαντάζεστε ποιες είναι οι επιπτώσεις των ίδιωνπολιτικών όταν εφαρµόζονται σε ολόκληρη την κοινωνία.

ΓΓιιααττίί ηη εεππιισσττήήµµηη,, πποουυ ααννττιιµµεεττώώππιισσεε µµεε εεππιιττυυχχίίαα ττόόσσααππρροοββλλήήµµαατταα υυγγεείίααςς ττοουυ σσύύγγχχρροοννοουυ ααννθθρρώώπποουυ,, ααππέέττυυχχεεσσττοονν ττοοµµέέαα ττηηςς ππρρόόλληηψψηηςς κκααιι ττηηςς θθεερρααππεείίααςς ττωωνν εεξξααρρττήή--σσεεωωνν;;

Από όλα τα παραπάνω νοµίζω ότι είναι εύκολο πλέονκανένας να συµπεράνει τους λόγους της αποτυχίας. Ηεπιστηµονική κοινότητα αναλώθηκε τις τελευταίες δε-καετίες σε διαχειριστικές προτάσεις που δε λύνουν ορι-στικά το πρόβληµα, αλλά απλά κουκουλώνουν τασυµπτώµατα. Απέφυγε έτσι να πει όλη την αλήθεια. Ναπει δηλαδή ότι θεραπεία του προβλήµατος, των συνεχώςεξαπλούµενων εξαρτήσεων αποτελεί η ανατροπή του κα-πιταλιστικού συστήµατος.

ΣΣττοονν ττοοµµέέαα ττηηςς εεξξάάρρττηησσηηςς µµιιαα σσεειιρράά ααππόό ααυυττοοδδιιααχχεειι--

ρριιζζόόµµεενναα εεγγχχεειιρρήήµµαατταα κκααττάάφφεερραανν νναα ααλλλλάάξξοουυνν ττιιςς σσυυννήή--θθεειιεεςς κκααιι ττοονν ττρρόόπποο ζζωωήήςς ττωωνν εεξξααρρττηηµµέέννωωνν ααννθθρρώώππωωνν..ΠΠωωςς ττοο κκααττάάφφεερραανν;;

Αυτά τα εγχειρήµατα κατάφεραν να θεραπεύσουν / αλ-λάξουν τους εξαρτηµένους ανθρώπους χάρη στο γεγονόςότι υιοθέτησαν µια κουλτούρα εσωτερικής λειτουργίαςπου δεν είχε καµία σχέση µε την καπιταλιστική πραγµατι-κότητα. Αυτή η κουλτούρα ήταν πιο κοντά στις παραδο-σιακές κοινοτικές αξίες όπως η κοινωνική δικαιοσύνη, ηαλληλεγγύη και η ισοπολιτεία και δεν είχε καµία σχέση µετην καπιταλιστική κουλτούρα. Αυτό τελικά αποδείχτηκεφάρµακο για τη θεραπεία των πονεµένων ανθρώπων.

ΠΠώώςς εεππηηρρέέαασσαανν ααυυττάά τταα εεγγχχεειιρρήήµµαατταα ττιιςς ααννττιιλλήήψψεειιςςµµααςς γγιιαα ττοο φφααιιννόόµµεεννοο ττηηςς εεξξάάρρττηησσηηςς;;

Μετά την επιτυχία των αυτοδιαχειριζόµενων εγχειρη-µάτων ήταν επόµενο να καταλάβουµε ότι πολλές από τιςαντιλήψεις µας για το φαινόµενο της εξάρτησης ήταν απο-λύτως λανθασµένες. Για παράδειγµα πως µπορούµεακόµα και σήµερα να ισχυριζόµαστε ότι το φαινόµενο τηςεξάρτησης είναι κατεξοχήν βιολογικό φαινόµενο ότανπρωτοβουλίες πασχόντων πολιτών καταφέρνουν να το θε-ραπεύσουν χωρίς τη χρήση φαρµακευτικών ουσιών, ενώαντίθετα θεραπευτικά εγχειρήµατα που στηρίζονται σεφαρµακευτικές ουσίες αποτύγχαναν και αποτυχαίνουνσταθερά στην αντιµετώπιση του;

ΣΣεε σσχχέέσσηη,, ααςς πποούύµµεε,, εειιδδιικκόόττεερραα γγιιαα ττηη σσυυµµππωωµµααττιικκήήααννττιιµµεεττώώππιισσηη ττωωνν ννααρρκκωωττιικκώώνν,, υυππάάρρχχοουυνν κκααττάά κκάάπποοιιοοττρρόόπποο δδύύοο σσχχοολλέέςς θθαα έέλλεεγγεε κκααννεείίςς.. ΑΑππόό ττηη µµιιαα ττοο κκαατταα--σσττααλλττιικκόό µµοοννττέέλλοο κκααιι ααππόό ττηηνν άάλλλληη έένναα πποοιιοο φφιιλλεελλεεύύθθεερροοπποουυ ααννττιιµµεεττωωππίίζζεειι πποοιιοο φφιιλλιικκάά ττοονν χχρρήήσσττηη.. ΗΗ ΕΕλλλλάάδδαα πποούύκκιιννεείίττααιι;;

Η νοµοθεσία στην Ελλάδα δεν είναι ακραία κατασταλ-τική χάρη σε κάποιες βελτιώσεις που έγιναν στον αρχικόνόµο του 1987. Παρόλα αυτά ο νόµος είναι επί της ουσίαςάδικος. Ορίζει αυθαίρετα κάποιες φαρµακευτικές ουσίεςως παράνοµες και εν συνεχεία τις καταδιώκει µε αυστη-ρότητα. Επ’ αυτού έχω να παρατηρήσω τα εξής: πρώτοναυτή η πολιτική εφαρµόζεται εδώ περίπου και εκατό χρό-νια από τα σύγχρονα κράτη της δύσης χωρίς κανένα απο-λύτως θετικό αποτέλεσµα. ∆εύτερον σε µια εποχή που οισύγχρονες κοινωνίες µαστίζονται από ακραίες εξαρτητι-κές συµπεριφορές, που περιγράψαµε πιο πάνω, µε ποιοδικαίωµα αποµονώνουµε κάποιες από αυτές τις εξαρτητι-κές συµπεριφορές και τις θέτουµε εκτός νόµου; ∆εδοµέ-νου ότι οι επιπτώσεις στην ψυχική ανθρώπινη υγεία είναιοι ίδιες, αυτή η µονοµερής καταστολή της παράνοµηςφαρµακευτικής εξάρτησης ή θα πρέπει να αρθεί ή θα πρέ-πει να επεκταθεί σε όλες τις βλαπτικές για την ψυχικήυγεία εξαρτήσεις. ∆ηλαδή θα πρέπει ενδεχοµένως νατεθεί εκτός νόµου η εµπορία και η διακίνηση ηλεκτρονι-κών παιχνιδιών, ο τζόγος, το αλκοόλ και τα λοιπά. κατα-λαβαίνετε λοιπόν το µέγεθος της υποκρισίας που συνιστάαυτή η µονοµερής κατασταλτική πολιτική. Σίγουρα λοιπόνγια να είµαστε ειλικρινείς θα πρέπει να υιοθετήσουµε µιαπερισσότερο ανεκτική στάση απέναντι σε αυτούς τους συ-νανθρώπους µας που δεν επιλέγουν µια νόµιµη εξαρτη-τική συµπεριφορά αλλά µία παράνοµη. Αυτά όλα βέβαιαέχοντας επίγνωση ότι µια φιλελεύθερη πολιτική απέναντιστις λεγόµενες παράνοµες φαρµακευτικές ουσίες δεν θαπροσφέρει µια τελική λύση αλλά θα συνεισφέρει σε µιαπιο δίκαιη αντιµετώπιση κάποιων συνανθρώπων µας.

«…Οι σύγχρονες κοινωνίες είναι εξ ορισµούεξαρτητικές. Αυτό κατά τη γνώµη µου ερµηνεύεται από το τεράστιο κενό που δηµιουργεί στην ανθρώπινη ύπαρξη µια κοινωνία που διαµορφώθηκε όχι για να καλύπτειτις ανάγκες των ανθρώπων αλλά την οικονοµίατης ελεύθερης αγοράς…»

Φοίβος Ζαφειρίδης, ψυχίατρος

ΕΕξξααρρττήήσσεειιςς κκααιι κκοοιιννωωννίίαα ΘΘεερρααππεευυττιικκέέςς κκοοιιννόόττηηττεεςς:: ΟΟµµάάδδεεςς ααυυττοοββοοήήθθεειιααςς

ΣΣυυγγγγρρααφφέέααςς :: ΖΖααφφεειιρρίίδδηηςς,, ΦΦοοίίββοοςςΕΕκκδδοοττιικκόόςς ΟΟίίκκοοςς:: ΚΚΕΕ∆∆ΡΡΟΟΣΣ

Γιατί η επιστήµη, που αντιµετώπισε µε επιτυχία τόσα προ-βλήµατα υγείας του σύγχρονου ανθρώπου, απέτυχε στον τοµέατης πρόληψης και της θεραπείας των εξαρτήσεων; Γιατί, αντί-θετα, πρωτοβουλίες πολιτών, όπως τα αυτοδιαχειριζόµενα εγ-χειρήµατα των ΑΑ και των θεραπευτικών Κοινοτήτων τηςδεκαετίας του 1960 κατάφεραν να αλλάξουν τις συνήθειες καιτον τρόπο ζωής των εξαρτηµένων ανθρώπων, προς µεγάλη έκ-πληξη της επιστηµονικής κοινότητας και της κοινωνίας;

Πώς επηρέασαν αυτά τα εγχειρήµατα τις αντιλήψεις µας γιατο φαινόµενο της εξάρτησης; Πώς σχετίζεται η κοινωνία µε τησυνεχιζόµενη εξάπλωση των εξαρτήσεων και την αδυναµία θε-ραπείας του προβλήµατος; Αυτά είναι µερικά µόνο από τα ερω-τήµατα στα οποία επιχειρούν να απαντήσουν τα δηµοσιευµένακαι αδηµοσίευτα άρθρα του Φοίβου Ζαφειρίδη, τα οποία, ταξινο-µηµένα κατά χρονολογική σειρά, περιλαµβάνονται στο ανά χείραςβιβλίο.

Προτιµήθηκε η χρονολογική σειρά προκειµένου ο αναγνώ-στης να µπορεί να παρακολουθεί την εξέλιξη των σκέψεων καιτων προβληµατισµών του συγγραφέα σε σχέση µε τις εκάστοτεισχύουσες κοινωνικές συνθήκες και την επιστηµονική πρόοδο,ενώ πολλά από τα παλαιοτέρα άρθρα συνοδεύονται από εκτετα-µένα σχόλια που γράφτηκαν ειδικά για το βιβλίο αυτό, προκειµέ-νου να βοηθήσουν τους φοιτητές και τους νέους επιστήµονεςστην πληρέστερη κατανόηση των διαφορετικών πλευρών του φαι-νοµένου της εξάρτησης.

ΟΦοίβος Ζαφειρίδης είναι ψυχίατρος ειδικευµένος στηνκοινωνική ιατρική και διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολήςτου Πανεπιστηµίου της Ζυρίχης. Ίδρυσε τη Θεραπευ-

τική Κοινότητα "Ιθάκη" το 1983 Κέντρο Θεραπείας Εξαρτη-µένων Ατόµων (ΚΕ.Θ.Ε.Α.) το 1987, του οποίου υπήρξεδιευθυντής µέχρι το 1995. Έκτοτε, εργάζεται στο τµήµα Ψυ-χολογίας του Α.Π.Θ, ως αναπληρωτής καθηγητής, όπου δι-δάσκει ψυχολογία των εξαρτήσεων και ανθρωπιστικήψυχολογία / ψυχοθεραπεία. Παράλληλα, είναι επιστηµονικόςυπεύθυνος του Προγράµµατος Προαγωγής Αυτοβοήθειαςτου τµήµατος Ψυχολογίας του Α.Π.Θ.

Aλλοτριωµένες γενιές


Από τον τροφοσυλλέκτη της Εποχής του Λίθου στον «καθολικό άνθρωπο» της Ανα-γέννησης, και από τον εξειδικευµένο επιστήµονα του 20ου αιώνα στον επαγγελ-µατία άνεργο και τον προσωρινά εργαζόµενο του 21ου. Από τη δουλεία τηςεργασίας στην ειλωτεία της µερικής απασχόλησης, της ετεροαπασχόλησης και

της εργασίας µε περιορισµένη διάρκεια. Από την υπερεργασία πάνω, στην οποία θεµε-λιώθηκε το καταναλωτικό µοντέλο κοινωνιών και στην οποία στηρίχτηκε το καπιταλιστικόσύστηµα (δοχεία συγκοινωνούντα τα δύο τελευταία) στην εργασία µε «δόσεις», για να µηναποδοµηθεί το σύστηµα.Στο ψυχολογικό πείραµα του Kemper «Who am I», στο οποίο η επαγγελµατική ιδιότητα έρ-χεται πρώτη ως απάντηση στην παραπάνω ερώτηση, οι νέες γενιές θα απαντούν: άνερ-γος ή προσωρινά εργαζόµενος. Κι όµως θα είναι οι γενιές µε τα περισσότερα προσόντα,αποκτηµένα µε αιµατηρές θυσίες της οικογένειας, οι οποίες θα πληγούν από την καθιέ-ρωση των ελαστικών µορφών εργασίας και την απελευθέρωση των απολύσεων. Ευέλι-κτες εργασιακές σχέσεις τις ονοµάζει κατ’ ευφηµισµόν το εργοδοτικό κατεστηµένο και οιπολιτικοί φυσικά, για να χρυσώσουν το χάπι και να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Σε παλαιότερες εποχές οι παράγοντες που συντελούσαν στην αλ-λοτρίωση της εργασίας ήταν κυρίως η µηχανιστική επανάληψη αυτής,η στυγνή εξειδίκευση που οδηγούσε στην πνευµατική µονοµέρειατου ειδικού και η αντιµετώπισή της ως έργο καταναγκασµού ή ωςαποκλειστικό µέσο εξυπηρέτησης του υλικού συµφέροντος και τηςµαταιοδοξίας του εργαζοµένου. Σήµερα η ψυχική αποξένωση του ερ-

γαζοµένου από το προϊόν της δηµιουργίας του έρχεται από την ανασφάλεια και την παρο-δικότητα της εργασίας του. Ο άνεργος στερείται τη δυνατότητα να επιβιώσει υπαρξιακά,να αυτοπραγµατωθεί, να ισορροπήσει ψυχικά, να συγκροτηθεί ηθικά, να εξελιχθεί πνευ-µατικά και διανοητικά, να αυτονοµηθεί οικονοµικά και να καταξιωθεί κοινωνικά. Το ίδιο καιο προσωρινά εργαζόµενος. Παροδική ανεργία και εφήµερη εργασία τα ίδια προβλήµαταπροξενούν στο άτοµο και την κοινωνία.Κοινωνικό αποκλεισµό, επικίνδυνη εσωστρέ-φεια,στιγµατική µαταίωση, συµπλεγµατική κατωτερότητα και λανθάνοντα αντικοινωνισµόαπό την πλευρά του ατόµου. Κοινωνικές, πολιτικές, οικονοµικές και πολιτιστικές παθογέ-νειες σε µια χώρα. Έξαρση της εγκληµατικότητας, δυσλειτουργία των δηµοκρατικών θε-σµών, γιγαντισµό της «µαύρης εργασίας» και της εργοδοτικής ασυδοσίας (για τηνεξασφάλιση του επιούσιου ο άνεργος θα δουλεύει ανασφάλιστος και θα είναι αυτός πουθα επανδρώνει τις στρατιές των αυριανών απεργοσπαστών, ετοιµοπόλεµες ανά πάσαστιγµή να τρώσουν και να υπερφαλαγγίσουν τις δυνάµεις των απεργών),υποβάθµιση καισυρρίκνωση του πνευµατικού πολιτισµού, δηµογραφική γήρανση, υπερτροφία των αστικώνκέντρων και εγκατάλειψη της υπαίθρου, αποδηµία ενός τµήµατος του ανθρώπινου δυνα-µικού και επιδείνωση της ασφαλιστικής πολιτικής, αφού τα ταµεία δεν µπορούν να γεµίσουνµε λεφτά από ανέργους ή από τις εισφορές των ευκαιριακά εργαζοµένων.Εκτός από τα παραπάνω, οι σύγχρονες κοινωνίες είναι εργασιοκεντρικές. Ολόκληρος ο κώ-δικας των κοινωνικών και ηθικών αξιών τους έχει επίκεντρο την εργασία. Το κοινωνικό αί-σθηµα, η κοινωνική συνείδηση και συνοχή εδραιώνονται πάνω σε αξίες και αρχές πουαπορρέουν από τον κοινωνικοποιητικό ρόλο της εργασίας (συνεργατικότητα, τιµιότητα,υπευθυνότητα, αµοιβαιότητα, αλληλεγγύη, συνέ-πεια, ισοτιµία, αξιοκρατία, κ.τ.λ.). Σε τέτοιες κοι-νωνίες το άτοµο χωρίς επαγγελµατική ταυτότηταδεν µπορεί να ενσωµατωθεί και να ενταχθεί οµαλά,να επικοινωνήσει µε τα υπόλοιπα µέλη του κοινω-νικού συνόλου και να αυτοπροσδιοριστεί. Ο προ-σωρινά εργαζόµενος είναι ένας νοµάς τουεργασιακού χώρου, ο οποίος δεν προλαβαίνει ναγνωρίσει το αντικείµενο της εργασίας του, να τοδει ολοκληρωµένο, να δεθεί συναισθηµατικά µ’αυτό, να καρπωθεί την ηθική ικανοποίηση της προ-σφοράς του στο κοινωνικό σύνολο. Ένας ανέστιοςκαι περιφερόµενος µέτοικος µε άδεια παραµονήςπεριορισµένου χρόνου.Πόσο πιο θλιβερή γίνεται η παρουσία του στις κοι-νωνίες του «έχειν», στις κοινωνίες που τον αξιο-λογούν µε κριτήριο τις καταναλωτικές τουδυνατότητες υποδεικνύοντάς του πόσο ανεπαρκήςείναι. Πόσο πιο οικτρή είναι η θέση του, όταν είναιµόνιµα παγιδευµένος στο δόκανο της ψηφοθηρι-κής δηµαγωγίας των πολιτικών. Πόση απόγνωσηκαι θυµό νιώθει, όταν συνειδητοποιεί ότι τον αντι-µετωπίζουν σαν ένα εργαλειακό προϊόν µε ηµερο-µηνία λήξεως.Τα σηµερινά δεδοµένα δυστυχώς επιβεβαιώνουνότι µεθοδικά και δόλια απαλλοτριώνεται το δι-καίωµα των µελλοντικών γενεών να είναι υπαρ-ξιακά ενεργές. Κι αυτό αποτελεί τη χειρότερηµορφή αλλοτρίωσης...

Γράφει η ΜαρίαΚρέτση

Μέχρι τα δεκαεννέα µου, αυτή η µέραφάνταζε µεγαλειώδης. Σηµατοδο-τούσε το όνειρο του µέλλοντος! Κάθε

όγδοη του Μάρτη ζήλευα που εγώ δεν ανήκαακόµη στις «εορτάζουσες» και φανταζόµουνπως θα είναι στο µέλλον, που τώρα είναι πιαπαρόν. Στην πενταετία µεταξύ είκοσι και ει-κοσιπέντε ετών, η ηµέρα αυτή ήταν αφορµήγια λουλουδάκια – αρκουδάκια – γλυκάκια καιεπίσης ήταν και η εκτόνωση του απωθηµένου

µου. Χαιρόµουν αφάν-ταστα να ανταλλάσωευχές για «χρόνιαπολλά» µε άλλες γυ-ναίκες και ακόµη πε-ρ ι σ σ ό τ ε ρ ο

απολάµβανα να ανοίγω φεµινιστικού περιεχο-µένου συζητήσεις για το πόσο καταπληκτικάπλάσµατα είµαστε και πόσο πολύ θα ήτανάθλιες οι ζωές των ανδρών αν δεν υπήρχαµεεµείς σε αυτές! Παρατηρούσα όµως ότιµόνες µας γιορτάζαµε και µόνες µας το χαι-ρόµασταν. Ένα πράγµα Γιάννης πίνει – Γιάν-νης κερνάει δηλαδή.Εκεί γύρω στα εικοσιπέντε, πέρασα µια πε-

ρίοδο άρνησης. « Εγώ δεν δέχοµαι να γιορ-τάζω µόνο µια ηµέρα, αυτά είναι για τιςκαταπιεσµένες γυναικούλες! Εγώ γιορτάζωκάθε µέρα» διατεινόµουν δεξιά – αριστεράκαι καθάριζα . Φούσκωνα κιόλας από υπερη-φάνεια που έσπαγα το κατεστηµένο…. λέει!Μέχρι που κάπου στα τριάντα µου, κατά-λαβα κάτι που πολύ µε τάραξε. Παλαιότερανόµιζα ότι επρόκειτο για παγκόσµια ηµέρα.Έτσι µου είχαν πει. Όµως συνειδητοποίησαότι «κόσµος» ήταν και άλλες ήπειροι πέρααπό την Ευρώπη και την Αµερική. Έµαθαλοιπόν ότι σε καµία Ανατολική χώρα δενγιορτάζεται αυτή η ηµέρα. Ο όρος «παγκό-σµια» αναφέρονταν σε ΗΠΑ – Ρωσία και Ευ-ρώπη. Όταν το πρώτο - έµαθα γέµισα οργή.Ήταν άλλη µία απόδειξη ότι οι ανατολίτες,δεν αγαπούν τις γυναίκες. Όχι ότι και οιδικοί µας δεν έδειχναν µεγάλο ενδιαφέρον,

αλλά τουλάχιστον εµείς κάτι είχαµε να γιορ-τάζουµε ή να κατηγορούµε. Ας σηµειωθείότι τότε θεωρούσα τις γυναίκες των ανατο-λικών χωρών καταπιεσµένα πλάσµατα. Τότεόµως συνειδητοποίησα το παράλογο τουπράγµατος. Αν µόνο οι καταπιεσµένες γυ-ναίκες γιόρταζαν αυτή την ηµέρα – όπως πί-στευα για τις δυτικές– γιατί οιΑνατολίτισσες δεν το έκαναν; Μήπως γιατίδεν ήταν καταπιεσµένες;Ήµουν κάπως µπερδεµένη και παρέµειναέτσι, µέχρι κάποια µέρα που ο άνδρας µου,εξ Ανατολής ορµώµενος και έχοντας άγνοιατου όρου, µε ρώτησε τι ακριβώς γιορτάζαµεαυτή τη µέρα; Συνειδητοποίησα ότι δεν είχαιδέα! Τόσα χρόνια δεν ήξερα για τι ακριβώςγιόρταζα!! Ντράπηκα πολύ και άρχισα ναψάχνω. Και έµαθα! Όλα άρχισαν στις 8Μαρτίου 1857 όταν κάποιες εργάτριες κλω-στοϋφαντουργίας ξεσηκώθηκαν απαιτώνταςκαλύτερες συνθήκες εργασίας. Χρειάστη-καν πενήντα δύο χρόνια µέχρι να γιορταστείγια πρώτη φορά ως «διεθνής» - λέµε τώρα– ηµέρα της γυναίκας η 8η Μαρτίου, το1909 και µόνο για την Αµερική. Εννέα χρό-νια αργότερα, και χάρην µιας Ρωσίδας φε-µινίστριας, η ηµέρα της γυναίκαςαναγνωρίζεται και στην Ρωσία εν µέσω τηςΟκτωβριανής Επανάστασης. Το 1977 Ο Ορ-γανισµός Ηνωµένων Εθνών αναγνωρίζει την8η Μαρτίου ως «Παγκόσµια Ηµέρα για τα δι-καιώµατα της γυναίκας και την ∆ιεθνή ει-ρήνη» ( αυτό το παγκόσµια θέλει λίγηκουβέντα παραπάνω, αλλά άντε τώρα ναεξηγήσεις στους ∆υτικούς ότι και η Ανατολήανήκει στον ίδιο κόσµο!). Το πώς καταλή-ξαµε βέβαια από ηµέρα για τα δικαιώµατατων γυναικών και την παγκόσµια ειρήνη, ναφτάσουµε να γιορτάζουµε ούτε εµείς ξέ-ρουµε τι, σε ladies show µε ανδρικά στρι-πτίζ και κόκκινα τριαντάφυλλα, µόνο ο Θεόςµπορεί να το εξηγήσει.Σήµερα νιώθω πολύ πιο ξεκάθαρα µέσα

µου για αυτή την ηµέρα! ∆εν την πανηγυ-ρίζω ούτε την απορρίπτω. Για εµένα είναιµια αφορµή να σταµατήσω για λίγο. Να βγωαπό την επαναλαµβανόµενη ρουτίνα της κα-θηµερινότητας και να παρατηρήσω τη ζωήµου. Να νιώσω περήφανη και ευγνώµων πουγεννήθηκα γυναίκα , που γεννήθηκα αυτήτην περίοδο και που γεννήθηκα εδώ. Ναεκτιµήσω το γεγονός ότι έχω δικαιώµαταπου δεν είχε η γιαγιά µου αλλά και που αρ-κετές οµόφυλές µου σε όλες τις χώρες τουκόσµου δεν απολαµβάνουν, είτε λόγω θρη-σκείας, είτε λόγω κοινωνίας , είτε απλά λόγωσυνθηκών. Να ενθουσιαστώ που µπορώ νακατέχω ολοκληρωτικά τον εαυτό µου και ναορίζω την πορεία µου σε αυτή τη ζωή. Να χα-µογελάσω που έχω την πολυτέλεια να γκρι-νιάζω γιατί πρέπει όλη η ηµέρα µου να είναιγεµάτη υποχρεώσεις που δεν µου αφήνουνκαθόλου ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό µου,τη στιγµή που ξέρω καλά ότι όλο αυτό έγινεκατ’ επιλογή µου. Να νιώσω τρυφερότητα γιατον άνδρα του σήµερα, που αντέχει τη γυ-ναίκα του σήµερα µε όλα τα καλά της και τακακά της. Να θυµηθώ πόσο σηµαντικό είναινα προσπαθώ συνεχώς να γίνοµαι καλύτερη,ώστε να γίνω ένα καλό πρότυπο για τις κόρεςµου. Και κυρίως, να ευχαριστήσω τον θεό γιαόσα µου έχει δώσει.Χρόνια µας πολλά και για να θυµόµαστε καιτην ουσία του πράγµατος, ειρήνη!! Ή όπωςθα έλεγαν οι Ανατολίτισσες , Σαλάµ!

Γράφει ηΣοφία

Τσουρλάκη

Οκτώ Μαρτίου! Η ηµέρα της γυναίκας!

«Τα τροχήλατα βήµατά µου µεοδηγούν στην γενέθλια γειτο-νιά», είχα διαβάσει κάπου –ίσως εδώ, σε τεύχος παλιό-

τερο της Πυξίδας… Μια φράση που θαµπορούσα να την είχα γράψει κι εγώ…Μια φράση που θα ήθελα να την είχαγράψει εγώ.

Βαδίσω στα στενά της. Μικρά στοιχείαενός ακάλυπτου παρελθόντος…

Μνήµες… Εικόνες στην άκρη της πόλης.Σπίτια χαµηλά, εγ-καταλελειµµένο τοπαλιό νοσοκο-µείο… χορταρια-σµένες οι αυλές, ναλείπουν οι άνθρω-ποι… Εδώ ήταν η

ξυλαποθήκη του κ. … και πλάτη µεπλάτη τα κτήρια που στέγασαν τα όνειρακαι το βιοπορισµό δύο µικρών εκδοτώνεκείνης της µακρινής εποχής. Γκρεµί-στηκαν…και ο ακάλυπτος χώρος καλύ-πτεται καθηµερινά από τροχοφόρεςµαταιοδοξίες πολλών κυβικών… [ξε-περνώ γρήγορα τις σκέψεις για τηνανάγκη των χώρων στάθµευσης, αν

µείνω θα χάσω τη µαγεία της αναπόλη-σης… ταυτόχρονα θα πρέπει να σκεφτώπάλι και πάλι, ξανά και ξανά για τοντρόπο ζωής…ιδιοκτήτες τόσων ανέσεωνπου αγχώνει η τακτοποίησή τους…].

Ο φούρνος του… σήµερα µια «µον-τέρνα» διώροφη πολυκατοικία. Ακόµαµυρίζει εφτάζυµο… Το σπίτι του για-τρού, πριν λίγες µέρες πέθανε η κυρίατου… Η µεγάλη κλινική… Το νηπιαγω-γείο… Με γρήγορο βήµα κατέβηκα στηνυπόγεια κάβα της παιδική µου ηλικίας,για το κρασί του παππού – και ήπια τηνπρώτη γουλιά από την µποτίλια, µέχρι ναγυρίσω στο σπίτι…

∆ιέτρεχα τα σοκάκια της και δύο πα-ράλληλες ζωές…

Άκουγα τώρα µια νέα – άγνωστηγλώσσα… Οι νέοι ενοικιαστές έφεραν ταΒαλκάνια δίπλα µου… Και κάπνιζαπολύ. Με την πίπα του πατέρα µου… Πη-γαίνω και έρχοµαι… όπως περνά κανείςστο απέναντι πεζοδρόµιο µόλις αντικρί-ζει έναν παλιό του έρωτα… Ζικ – Ζακ ηβόλτα µου. Κουραστική… Η καθηγήτριαΚ. να λείπει χρόνια, η Α. να έχει ήδη

φύγει για πάντα… [τη σκληρή που είναικαι τούτη η απώλεια…].

Μια λεµονιά µεγαλώνει… Ανθίζει καικαρπίζει, υπόσχεται ζωή! Ανεβαίνω τηνµικρή ανηφόρα. Στρωµένη µε ένα σταµ-πωτό δάπεδο – µια ανάπλαση - καθαρήµε την φροντίδα των ανθρώπων της…Μα που να είναι οι ίδιοι; Είναι σίγουροςότι είναι Κυριακή… Η κ. Κατίνα µε τονκ. Γιάννη… ο κ. Μηνάς… Μα που ναείναι όλοι τους… ∆εν είναι νεκρή η γει-τονιά: βλέπει ωραία κουρτινάκια σταµικρά εξωτερικά παράθυρα των σπιτιών,δύο ανθισµένα γεράνια στο µπαλκόνιαπέναντι… Οι πόρτες είναι ανοικτές!

Ανάβω ένα ακόµα τσιγάρο…

« Τι λες για έναν καφέ; » Πριν προλάβωνα απαντήσω – είχα χαθεί στη βόλτα µου– µε καλεί ξανά:«Μόλις κατέβασα τον δικό µου καιψάχνω παρέα.» ∆εν µπορούσα να αρ-νηθώ! Ένα βήµα έκανα – η πόρτα είναιανοικτή – µια µικρή αυλή φανερώνεται…µια καρέκλα µε περιµένει:«Ευχαριστώ πολύ», κατάφερα να πω…µα ήδη µε καλούσε - µπροστά στην κου-

ζίνα του – ο ηλικιωµένος ιδιοκτήτης τουσπιτιού.« Πως τον πίνεις;»« Σκέτο αν δεν σας κάνει κόπο!»« Όλη η χαρά δική µου! Να `χω παρέατέτοια Κυριακή! Κανείς δεν µένει πιαεδώ! »

Φοβήθηκα! Που να του εξηγώ σκέ-φτηκα. Ποιος είµαι, τι γυρεύω – σάµπωςήξερα – τι να του απαντώ…

Μα η µια έκπληξη πάνω στην άλλη!Καµιά ερώτηση. Σιωπηλός και γαλήνιος.Ήρεµος…σαν να διέτρεχε αναµνήσειςκαι δύο παράλληλες ζωές.

Φέρνει τον καφέ, βγάζει τα τσιγάρα τουκαι µια µαύρη πίπα – ίδια η δική µου –που έφερνα τώρα µπροστά µας για τοεπόµενο τσιγάρο µου …

- «Από τον πατέρα µου την έχω»… Μιαφράση, από δυό στόµατα… Μια φράση,από τα απέναντι πεζοδρόµια της Κυρια-κάτικης µου βόλτας µου…


Γράφει ο Αντώνης

Ν. Χελιδώνης

ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ Η συνάντηση

ΟΆγγλoς φιλόσοφος Τόµας Χόµπςστο έργο του Λεβιάθαν υποστή-ριξε ότι ο άνθρωπος δεν έχειαγαθή φύση, αλλά είναι εκ φύ-σεως εγωιστής και ηδονιστής.

∆ύο γεγονότα που έλαβαν χώρα σχεδόνταυτόχρονα µ’ έκαναν να ανατρέξω σ’ αυτόντον αφορισµό κατά κάποιο τρόπο του Χοµπς.Το ένα έχει να κάνει µε τον ακρωτηριασµότου πιο διάσηµου αγάλµατος της Αφροδίτηςκαι το άλλο µε µια µορφή υπερτασικής αµ-φιβληστροειδοπάθειας η οποία φαίνεται ναέπληξε στο σύνολο του τον αντρικό πληθυ-σµό της χώρας µας ένεκα η κυκλοφορία σταπερίπτερα ενός πορνοβίντεο από µια συµ-πατριώτισσα «καλλιτέχνιδα».Κι επειδή είναι δύσκολες οι ώρες που περ-νάει η χώρα µας αυτή την περίοδο το µυαλόκι η συµπάθειά µου ολάκερη είναι στη Τζού-λια...είναι ίσως η µόνη που δεν απεργεί δί-νοντας κυριολεκτικά το σώµα της βορά στηνπροσπάθεια αύξησης του ΑΕΠ...έστω και µεσαµπάνιες...από την άλλη δεν µπορεί να πε-ράσει απαρατήρητο το γεγονός ότι απόυπερτασική αµφιβληστροειδοπάθεια κινδυ-νεύουν περισσότερο οι έγγυες γυναίκες καιµάλιστα µετά την εικοστή εβδοµάδα κυή-σεως. Τα κακά νέα είναι ότι οι άντρες τηςχώρας µας άµα τη κυκλοφορία του περιώ-νυµου βίντεο παρουσίασαν µικροαιµµορα-γίες στα µάτια και σε κάποιες περιπτώσειςαναφέρθηκαν οίδηµατα στα µάτια λόγω υψη-λής πιέσεως. Κοινώς τους πετάχτηακν ταµάτια έξω. Τα καλά νέα είναι ότι όσοι γλυ-τώσουν την αποκόλληση του αµφιβληστρο-ειδούς το διάστηµα που υπολείπεται για τηνολοκλήρωση της εγκυµοσύνης θα βλέπουνπάλι όπως παλιά κι ίσως καλύτερα.Το ζήτηµα τώρα του κωλοδάχτυλου κάποιουανεγκέφαλου θιασώτη ενδεχοµένως τουναζιστικού παρελθόντος της Γερµανίαςαποδεικνύει το µέγεθος της ανοησίας τουδηµιουργού του αλλά και το πόσο δίκιο έχειτελικά ο Χοµπς...Προσωπικά δεν αισθάνοµαι θιγµένος απότην αβελτηρία της µαλακίας του νοσηρούκαι σµερδαλέου φασιστόµουτρου όσο ότιπάρα πολλοί δικοί µας ποιούν την νήσσανµην και λαλήσει ο κόκορας σε αλλουνούκοτέτσι...εκτός κι αν ο...γυναικολόγος πουτους παρακολουθεί συνέστησε πλήρη ακι-νησία για να µην διακοπεί απότοµα η κύη-σις...Λέει επίσης ο Χόµπς ότι τα ανθρώπινα κί-

νητρα καθοδηγούνται σύµφωνα µε τη φύσητους κι εποµένως από προσωπικό συµφέ-ρον κι αυτό ως γεγονός µπορεί να έχει κα-ταστροφικές συνέπειες. Είδατε ας πούµετις συνέπειες από την κυκλοφορία του βίν-τεο της Τζούλιας. Σχεδόν όλος ο αντρικόςπληθυσµός της χώρας σε κατάσταση εγκυ-µοσύνης. Που είναι το κράτος; Που είναι ηκυβέρνηση; Που είναι η αντιπολίτευση; Πουείσαστε όλοι τέλος πάντως οι ταγοί τουέθνους; Ρεζίλι διεθνώς έχουµε γίνει...∆ιάλειµµα για διαφηµίσεις. Οι εκδόσειςΚουκουρούκου books σας προσκαλούνστην παρουσίαση του βιβλίου «Άµα αργήσωφάτε» Ιστορίες από τα Μαγειρεία. Μια θε-ατρική παράσταση σε 24 ώρες, από τηνσύλληψη ως την παρουσίαση της. Αυστη-ρώς ακατάλληλη για λογικούς ανθρώπους.Στο φουαγιέ προσφέρονται αντισυλληπτι-κές µάσκες. Στην Αϊτή τρώνε χωµάτινα µπι-σκότα για να αντιµετωπίσουν την πείνα.

Χους εις χουν και πνεύµα εις πνεύµααπελεύσει.Συνεχίζοντας ο Χοµπς παρατηρεί ότικαθώς θα είναι πλέον ανεξέλεγκτοι οι άν-θρωποι, το φαντάζεστε; ΕγκυµονούντεςΆντρες; και καθοδηγούµενοι από την εσω-τερική δυναµική τους, το έµβρυο φίδι τουκόρφου τους, το πιθανότερο είναι πως θααλληλοκαταστραφούν. Κι εποµένως για ναδιατηρηθεί η κοινωνική ειρήνη, ο Χοµπς δη-µιουργεί ένα τέχνασµα, τον Λεβιάθαν, τοΚράτος, είτε µε τη µορφή της απόλυτης µο-ναρχίας, είτε µε τη µορφή της κοινοβου-λευτικής δηµοκρατίας.Νέο διάλειµµα για διαφηµίσεις. Ο τάδε isattending, ο ίδιος is now friends with καιστο ενδιάµεσο η απάντηση των Ελλήνωνστο Γερµανικό περιοδικό focus & στηνκυρία Μέρκελ. Αν δω την αιτία πίσω από τοαποτέλεσµα θα γίνω αυτή που πραγµατικάείµαι, κι επειδή η ποίηση δεν είναι το δυ-νατό µου χαρτί και ελάχιστοι είναι οι ποι-ητές που θα διάβαζα µε ευχαρίστηση θαπαρακαλούσα να µην µε συµπεριλαµβάνετεστις λίστες των φίλων που στέλνετε ποι-ήµατα. Ευχαριστώ πολύ, θα σας είµαι υπό-χρεη. Αδύνατη η αλληλεγγύη χωρίςσυµµόρφωση στα θέµατα ασύλου.Στα µούτρα µας ο κόσµος όλος…κι εµείςκαλούµαστε για άλλη µια φορά να στα-θούµε στο ύψος των περιστάσεων...αντ' αυτού κάνουµε στάσεις στη σκέψη, εκ-πτώσεις στον πολιτισµό κι απεργία στη συ-νείδηση...Μετά σταµάτησα να διαβάζω τονΧοµπς...άρχισα να βολτάρω στο διαδίκτυοκι έπεσα πάνω σ’ αυτόν...O Alex JONES αναφέρεται αναλυτικά στηνπροµελετηµένη κατάρρευση της Ελλάδαςκαι τα ανοµήµατα που έπαιξαν µεταξύ κυ-βερνήσεών µας και Goldman Sachs.http://www.youtube.com/watch?v=p9JsRYV_FlM&feature=player_embeddedΤάπερµαν...όπως πολύ σωστά και θαρρα-λέα το έλεγε η Μαλβίνα. Τάπερµαν µε µου-σταλευριά για balls….Τελικά έτσι είναι...κωλοέλληνες...είµαστε"φιλοι" γιατί ο καθένας για τους δικούς τουλόγους κάτι θέλει να προωθήσει...τονεαυτό του βασικά...τη δραστηριότητατου...διαφήµιση εν ολίγοις...δοξάστε µεγιατί είµαι ο και λέγοµαι κι έχω τόσους χι-λιάδες φίλους...µαιστα...και την τάδε µέρα παρουσιάζω το έργο µουκι ελάτε να µε δοξάσετε...WE'RE ONLY IN IT FOR THE MONEY....Αφήστε µε να παραµείνω παγόβουνο, ανλιώσω κινδυνεύει ο πλανήτης....

Κωνσταντίνος Ε. Γυπαράκης

TPOXIO∆EIKTIKA ΠYPA


Με τη φωνή των γονιών

Στις 26 Νοεµβρίου του 2009, µία εβδοµάδα πριν τη ∆ιε-θνή γιορτή της Αναπηρίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση κύρωσετην Συνθήκη των Ηνωµένων Εθνών για τα ∆ικαιώµατατων ανθρώπων µε αναπηρία, που είχε υπογράψει τονΜάρτιο του 2007. Η Ελλάδα αν και έχει υπογράψει τησυνθήκη µαζί µε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, δεν την έχεικυρώσει που σηµαίνει ότι πρόκειται απλά για ωραίαλόγια χωρίς αντίκρισµα. Τα ανθρώπινα δικαιώµατα, καιη προστασία τους, όσο αυτονόητα κι αν είναι, αποτε-λούν συγχρόνως προϊόν συλλογικής συνείδησης, καιπολιτικής πράξης. Στην πραγµατικότητα η εκπλήρωσητων δικαιωµάτων είναι πάντα υπό διεκδίκηση και δια-πραγµάτευση. Για τους ανθρώπους µε νοητικές και πολ-λαπλές αναπηρίες η συνθήκη των Η.Ε για τα ∆ικαιώµατα

των ανθρώπων µε Αναπηρίαείναι µία ιστορική ευκαιρίαγια να βγουν από την αφάνειακαι αποτελεί την πρώτη παγ-κόσµια συνθήκη που αναφέ-ρεται εξολοκλήρουαποκλειστικά για τους αν-θρώπους µε αναπηρία. Μάλι-

στα είναι η πρώτη διεθνής συνθήκη που υπογράφει ηΕυρωπαϊκή Ένωση Έχει υπογραφεί από 143 χώρεςπαγκοσµίως, ενώ έχει κυρωθεί από 75 χώρες.Με την κύρωση τα κράτη αναλαµβάνουν το καθήκον γιατην αξιολόγηση, προσαρµογή, αλλαγή και δηµιουργίαπολιτικών σύµφωνα µε τους στόχους της συνθήκης,καθώς και τη µετρήσιµη παρακολούθηση προόδου τηςχώρας προς την πραγµατική όχι απλά θεσµοθετηµένηισότητα. Το προαιρετικό πρωτόκολλο που συνοδεύει τη συνθήκη,εξοπλίζει την εφαρµογή της συνθήκης σε εθνικό επί-πεδο µε µηχανισµούς που επιτρέπουν σε πολίτες νααπευθύνονται στην αντίστοιχη Επιτροπή των Η.Ε. σε πε-ριπτώσεις παραβίασης δικαιωµάτων. Τα κράτη που κυ-ρώνουν τη συνθήκη θα πρέπει να προνοούν για τηνπροστασία των δικαιωµάτων των ανθρώπων µε αναπη-ρία, κατά µήκος όλων των διαφορετικών πολιτικών, καιόχι µόνο σε εξειδικευµένες πολιτικές για την αναπηρία.Η Συνθήκη περιλαµβάνει 50 άρθρα τα οποία αναφέρον-ται σε βασικά δικαιώµατα και την ανάγκη λήψης µέτρωνγια την εκπλήρωση τους, σχετικά µε την προσωπικήασφάλεια και την ισότητα ενώπιον του νόµου και της δι-καιοσύνης, την ανεξάρτητη διαβίωση και την πρόσβασησε προσωπική βοήθεια, σε ευρύ φάσµα κοινωνικών υπη-ρεσιών, τον σεβασµό της ιδιωτικής και οικογενειακήςζωής, την ελευθερία έκφρασης, κίνησης και πρόσβασηςσε κοινά αγαθά και υπηρεσίες, την απασχόληση, την εκ-παίδευση, την υγεία, την αποκατάσταση καθώς και τησυµµετοχή στην πολιτική και πολιτιστική ζωή.Άρθρο 12 Τα άτοµα µε βαριές νοητικές αναπηρίες πουυπό το σηµερινό καθεστώς βρίσκονται υπό δικαστικήσυµπαράσταση, αποκτούν πλήρη δικαιοπρακτική ικανό-τητα που σηµαίνει ότι αναγνωρίζονται ως ισότιµοι πολί-τες αυτής της χώρας και υποχρέωση της πολιτείας είναινα τους παρέχει τις κατάλληλες συνθήκες για να ασκή-σουν τα δικαιώµατα τους. Σηµαίνει ότι µε την κατάλληληεξάσκηση και υποστήριξη µπορούν να παίρνουν τιςδικές τους αποφάσεις και να ορίζουν εκείνοι τη ζωήτους.Άρθρο 9 Αναφέρεται στην προσβασιµότητα που δεν έχεινα κάνει µόνο µε τον πολεοδοµικό σχεδιασµό, την προ-σπελασιµότητα, τις ράµπες, κ.τ.λ. αλλά κυρίως µε τηνπροσβασιµότητα του ατόµου, σε όλα τα επίπεδα της κοι-νωνικής ζωής.Άρθρο 10 Κατοχυρώνει το δικαίωµα του ανθρώπου στη

ζωή και τη λήψη όλων των απαραίτητων µέτρων προ-κειµένου να διασφαλιστεί στον άνθρωπο µε την οποι-αδήποτε αναπηρία η απόλαυση αυτού του δικαιώµατοςσε ίση βάση µε τους άλλους. Η αµέλεια και η αδυναµίαυποστήριξης αυτών των ανθρώπων λόγω της πολυδιά-στατης ανάγκης τους για υποστήριξη, αποτελεί απειλήγια τη ζωή τους και βάναυση καταπάτηση των ανθρωπί-νων δικαιωµάτων τους.Άρθρο 16 Αναφέρεται στη λήψη όλων των απαραίτητωννοµοθετικών, εκπαιδευτικών, κοινωνικών µέτρων προ-κειµένου οι άνθρωποι µε αναπηρία να προστατεύονταιεντός και εκτός της κατοικίας τους από κάθε είδουςβία, εκµετάλλευση και κακοµεταχείριση.Άρθρο 17 Προστατεύει το δικαίωµα σεβασµού της σω-µατικής και πνευµατικής ακεραιότητας όλων των αν-θρώπων µε αναπηρίες σε ίση βάση µε τους άλλους. Ηευθανασία, η στείρωση, οι διάφορες ιατροφαρµακευτι-κές παρεµβάσεις και η σεξουαλική κακοποίηση ΑΠΑ-ΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ.Άρθρο 19 Αναφέρεται στην ανεξάρτητη διαβίωση τωνανθρώπων µε αναπηρία, αναγνωρίζοντας το δικαίωµαόλων ανεξαρτήτως που ζουν κάτω από αυτές τις συν-θήκες, να επιλέγουν τον τόπο διαµονής τους, και όχι νααναγκάζονται να ζουν κάτω από ιδιαίτερες διευθετήσειςδιαβίωσης.Άρθρο 25 Αναγνωρίζει το δικαίωµα των ανθρώπων µεαναπηρία να απολαµβάνουν ένα όσο το δυνατόν ψηλό-τερο επίπεδο υπηρεσιών υγείας, χωρίς διακρίσεις µεβάση την αναπηρία τους.Με την ευχή αυτή η συνθήκη να αποτελέσει τον θεµέ-λιο λίθο για µια κοινωνία ωριµότερη. Έστω και µε κά-ποιους αιώνες καθυστέρηση…… Ας είναι καλορίζικη!

Πηγές των πληροφοριών:Περιοδικό «Συµµετοχή» ( ΠΟΣΚΑµεΑ) Περιοδικό «ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ»

Γράφει ηΡούλα

Καλαϊτζάκη*


ΟΟ ΜΜΑΑΡΡΚΚΟΟΣΣ ΥΥΠΠΟΟΥΥΡΡΓΓΟΟΣΣ«« ΌΌσσοοιι γγιιννοούύνν ππρρωωθθυυπποουυρργγοοίί »» ΜΜάάρρκκοουυ ΒΒααµµββαακκάάρρηη

Επέθανε ο Κονδύλης µας, πάει κι ο Βενιζέλος,την πούλεψε κι ο ∆εµερτζής που θα ΄φερνε το τέλος.Όσοι γινούν πρωθυπουργοί όλοι τους θα πεθάνουν,τους κυνηγάει ο λαός απ τα καλά που κάνουν. Βάζω υποψηφιότητα πρωθυπουργός να γίνω, να κάθοµαι τεµπέλικα να τρώγω και να πίνω.Και να ανεβαίνω στη βουλή εγώ να τους διατάζω,να τους πετώ τον αργιλέ και να τους µαστουριάζω.

«« ΡΡεεµµππέέττιικκηη ΚΚυυββέέρρννηησσηη »» ΜΜααρρίίννοουυ ΓΓααββρριιήήλλ ((ΜΜααρριιννάάκκηη))

Ρεµπέτικη κυβέρνηση θα κάνω στην Ελλάδα, και µες στα υπουργεία µου ρεµπέτες θα΄ χω αράδα.Και στην εθνοσυνέλευση διαταγή θα δίνωκαι όλα τα προβλήµατα έντοκα θα τα λύνω.Γάλλοι, Εγγλέζοι, Γερµανοί κι εσείς Αµερικάνοι,αφήστε την Ελλάδα µας το πόνο της να γιάνει.Θα διώξω και τις βάσεις τους, θα φύγω κι απ΄το Νάτο,για να΄µαστε από πάνω εµείς κι αυτοί να΄ναι από κάτω.Θα φύγω κι από την ΕΟΚ, την ενωµένη Ευρώπη,γιατί σκλάβοι γυρεύουνε να γίνουν οι ανθρώποι.

«« ΦΦάάττεε,, ππλλοούύσσιιοοιι ππααρράάδδεεςς »»ΜΜοουυσσιικκήή ΘΘεεόόδδωωρροοςς ∆∆εερρββεεννιιώώττηηςς,, σσττίίχχοοιι ΕΕυυττυυχχίίαα ΠΠααππααγγιιααννοοπποούύλλοουυ

Βρε, πλεονέχτη πλούσιε, ποτέ σου δε χορταίνεις,Τον άνθρωπο που δυστυχεί και σέρνεται µες τη ζωή,δεν τον καταλαβαίνεις.Φάτε πλούσιοι παράδες κι εµείς ας πεθάνουµεµια φορά στο ίδιο χώµα όλους θα µας βάλουνε. (ρε-

φρέν) Με τον παρά σου, πλούσιε, πάντα τα καταφέρνειςνα τρως το δίκιο του τ’αλλουνού κι από το στόµα τουφτωχού και την µπουκιά να παίρνεις.Όσο υπάρχουν πλούσιοι χωρίς ψυχή, στη πλάση,από τη σκληρή τους τη καρδιά, η έρηµη φτωχολογιά,ψωµί δε θα χορτάσει.

««ΤΤαα φφάάγγαανν τταα λλεεφφττάά»» 22001100 (( ΡΡεεµµππέέττιικκοο ))

Παιδιά τα φάγαν τα λεφτά, αυτοί που κυβερνούνε,και µας αφήσανε ταπί, Αµάν, Αµάν και µπέικα περνούνε.Φάγανε οι εφοπλιστές, φάγαν οι τραπεζίτες,φάγαν οι βιοµήχανοι, Αµάν, Αµάν κι άλλοι πολλοί κοπρί-τες.Κι αφού ξαφρίσαν τα πολλά,πάνε και για τα λίγα,θέλουν όλη την τράπουλα,κι όχι µόνο το Ρήγα. Στους δρόµους βγείτε µάγ-κες µου πλακώνει καται-γίδα,πάρτε µαχαίρια κρητικά, Αµάν, Αµάν και κόφτε τους ταφρύδια.

Το έθνος ηµών Υφίσταται πολιτικήν Τινά ζύµωσιν, καθ’ηνΤα ακαθαρτότερα στοιχείαανέρχονται κι επιπλέουσιν,εν είδει εξαφρίσµατος,επί της επιφανείας.Ο τοιούτος αφρός, κατέχων κατά τους νόµουςτης φυσικής, τα ανώταταστρώµατα, θέλει κυβερνά,φλυαρεί και κλέπτειασυστόλως την Ελλάδα,µέχρις ου τελείωσηη ζύµωσις και λάβη ανά χείρας ο λαόςτην µεγάλην εξαφριστικήν κουτάλα.

Ροίδης Εµµανουήλ. Συγγραφέας, ένα από τα λαµπρό-τερα αναγεννητικά και κριτικά πνεύµατα των Ελληνικώνγραµµάτων. ( Σύρος 1836 – Αθήνα 1904 )

[email protected]

Με αφορµή τα πρόσφατα αντιλαϊκάµέτρα της κυβέρνησης που κάνουντους φτωχούς – φτωχότερους καιτους πλούσιους – πλουσιότερους.

Αφιερωµένο εξαιρετικά όπου δει

Γράφειo ∆ήµoς

Kερδέλας

Από µικρός ήθελε να έχει, να κρατά ηµερο-λόγιο. Να γράφει σ’ αυτό τα γεγονότατης ηµέρας, κοµµάτια απτη ζωή του, θύ-

µησες γι’ αυτόν στα χρόνια που θα ερχονταν.Πάντοτε το σκεφτόταν, δεν το αποφάσιζε, όµως.Όχι δε φοβόταν να µοιραστεί µε τοχαρτί τις εµπειρίες του,τις καθηµερινές του επαφές µε την πραγµατι-

κότητα αλλά όλο τοανέβαλλε. Ώσπου κά-ποια Χριστούγεννα, κά-ποια παραµονή τωνΧριστουγέννων στριµωγ-µένος, σπρώχνοντας καισπρωχνόµενος από το

γιορτινό πλήθος βρέθηκε µέσα στο βιβλιοπωλείο.Χάζεψε για λίγη ώρα φυλλοµετρώντας βιβλίαώσπου σε έναν πάγκο βρήκε τα άγραφα ακόµα τε-τράδια µε τη λέξη ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ µε γράµµαταχρυσά. Το σκέφτηκε και παίρνοντας την απόφασηδεν του έµεινε παρά να διαλέξει το χρώµα – µιαασήµαντη λεπτοµέρεια, αλλά να! έτσι... όχι τοκαφέ, µήπως το βαθύ πράσινο, το σκούρο µπλε;Αλλά στην καρδιά του µίλησε όπως το διαλεγµένοκοµπολόι στο χέρι αυτού που το επέλεξε, ένα κόκ-κινο, ένα βαθύ κόκκινο σαν αίµα χρώµα. Το πήρε,το ζύγιασε στα χέρια του και σε λίγο ήταν δικότου. Το βράδυ στο σπίτι αφού ευλαβικά τουέβγαλε το περιτύλιγµα – του άρεσε παντα η ηδονήπου νιώθει κανείς όταν ξετυλίγει σιγά σιγά το αν-

τικείµενο του πόθου έστω κι αν ξέρει από πριν τιείναι. ∆εν µοιάζει άραγε η προσµονή αυτή σαντην εγκαρτέρηση της γυµνης γυναικειας σάρκας;)το άνοιξε, το χαρτί έµοιαζε κίτρινο κάτω από τοφως της λάµπας, έπιασε το µολύβι και άρχισε ναγράφει τις αναµνήσεις του από παιδί, τα παιχνίδιαστην αυλή του σπιτιού του µαζί µε άλλα γειτονό-πουλα, το µαυροπίνακα του σχολείου αλλά και τοδικό του µικρό µαυροπίνακα που πάνω του χάραζετα πρώτα του γράµµατα. Τη µητέρα σκυµµένη ναγυαλίζει το παρκέ του σπιτιού και τη γιαγιά να λέειπαραµύθια (;) ιστορίες της ζωής µέχρι να τονπάρει ο ύπνος. Την πρώτη αγάπη και το συνεχό-µενο µούδιασµα του άτριχου νεανικού κορµιούόταν βρισκόταν κοντά της. Την πρώτη δουλειά τατραγούδια που έγιναν γι’ αυτόν τραγούδια που αγά-πησε, τα ξαναµµένα νεανικά χείλη που φίλησεκάτω από το φως του φεγγαριού κείνα τα καλοκαί-ρια αλλά και τα υγρά µονοπατια που χαράζουν ταδάκρυα στα νεανικά του µάγουλα. Τα δύσολα πέ-τρινα χρόνια που το όνοµα ελευθερία µόνο στοάκουσµά του έκανε την ψυχή να µατώνει και τοκορµί να πονά. Έγραφε, έγραφε ατε-λείωτα ώσπου το πρώτο φως της µέρας µπήκε απότο παράθυρο. Το ηµερολόγιο είχε πια τελειώσειτα φύλλα του. Το πήρε και το ξεφύλλισε και τότεπαρατήρησε ότι δεν είχε πουθενά σηµειώσει ηµε-ροµηνίες όπως γίνεται συνήθως στα ηµερολόγια,είχε γράψει άθελά του το βιβλίο της ζωής του έναβιβλίο µε κόκκινα σαν το αίµα εξώφυλλα.

Γράφει οΑριστείδηςΚονίδης

ΤΤοο κκόόκκκκιιννοο ηηµµεερροολλόόγγιιοο Γράφοντας στο κενό

«Νέο σχολείο» ονόµασε η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και δια βίου µάθησης το σχέδιοπου προτείνει για τη λειτουργία της βασικής εκπαίδευσης από τη νέα σχολική χρονιά. Είναιµόλις δύο µέρες που η Υπουργός παρουσίασε στο Υπουργικό Συµβούλιο ένα γενικόλογο κεί-µενο 37 µόλις σελίδων και δεν έχουν δοθεί - πέρα από το αρχικό κείµενο – άλλες διευκρι-νήσεις.Η κύρια είδηση από το κείµενο – αυτή που προβάλουν σχεδόν όλα τα ΜΜΕ – είναι ο εξοπλι-σµός των σχολείων µε υπολογιστές και διαδραστικούς πίνακες. Καλό, αλλά έχει ανακοινω-θεί από πέρσι… Η προηγούµενη κυβέρνηση είχε φροντίσει, µε τρόπο προσβλητικά πρόχειρο,να εξαγγείλει αλλά και να υλοποιήσει την πρώτη φάση του έργου που έχει ενταχθεί στο ΕΣΠΑ.Ποιος δε θυµάται τους φορητούς µαθητικούς υπολογιστές; Στο ίδιο έργο, την ψηφιακή τάξη,ο πρώην υπουργός είχε εντάξει - και είχε ανακοινώσει το Σεπτέµβριο - διαδραστικούς πίνα-κες για κάθε σχολική µονάδα. ∆εκάδες εκατοµµύρια ευρώ δαπανήθηκαν χωρίς καµία προ-ετοιµασία και καµία µέριµνα είτε για επιµόρφωση των εκπαιδευτικών είτε για λογισµικό καιυπηρεσίες προς τους µαθητές έτσι ώστε η «ψηφιακή τάξη» να ξεκινήσει µε τις απαραίτητες

προϋποθέσεις.Στα ίδια βήµατα φαίνεται να κινείται και η νέα ηγεσία του Υπουργείου.Ενώ µήνες τώρα µιλούσε για την αναγκαιότητα της επιµόρφωσης τωνεκπαιδευτικών και δηµιουργούσε την εντύπωση ότι θα εξαγγείλει µιαµόνιµη δοµή επιµόρφωσης εκείνο που ανακοίνωσε δεν είναι τίποτεάλλο απ’ ότι συνηθίζονταν χρόνια τώρα. Σεµινάρια των 50 ωρών δια

ζώσης και 150 ωρών εξ αποστάσεως επιµόρφωσης για τους εκπαιδευτικούς. Ευκαιριακά,µιας και το ΕΣΠΑ είναι εδώ σήµερα για να δώσει χρήµατα, ενώ για το αύριο ποιος νοιάζεται;Εκείνο που µε κάνει να απορώ είναι τι θα γίνει µετά το 2014 ( µόνο τέσσερα χρόνια είναι…)που θα τελειώσουν τα επιδοτούµενα, και που δε θα υπάρχει ξανά τίποτε που να αφορά τηνεπιµόρφωση αλλά και τον τεχνολογικό εξοπλισµό των σχολείων.Στο κείµενο ξεχώρισα επίσης την αναφορά στις «ζώνες εκπαιδευτικής προτεραιότητας».Χρόνια τώρα το συνδικαλιστικό όργανο των εκπαιδευτικών το βάζει ως αίτηµα. Το υπουργείοέρχεται να το υλοποιήσει και έτσι να δώσει ένα αντισταθµιστικό µέτρο σε σχολεία περιοχώνπου έχουν ανάγκη µεγαλύτερης προσοχής. Μόνο που για την πρόσθετη διδακτική στήριξη καιτην ενισχυτική διδασκαλία που είναι επίσης αντισταθµιστικά µέτρα για τη διασφάλιση τωνίσων ευκαιριών, δε γίνεται κουβέντα στο κείµενο… Αν συνυπολογίσουµε την δέσµευση τηςκυβέρνησης στα νέα µέτρα για ελάχιστους διορισµούς (µειωµένους κατά 50%), είναι σχεδόνσίγουρο ότι οι δύο δοµές θα λειτουργήσουν µε τις χειρότερες προϋποθέσεις τη νέα σχολικήχρονιά στα πλαίσια του «νέου σχολείου»Το ολοήµερο γυµνάσιο υπήρχε στο πρόγραµµα του κυβερνόντος κόµµατος από το 2004. Τουςτελευταίους µήνες υποστηρίχθηκε µε ένταση από την ηγεσία του Υπουργείου. Στο κείµενοόµως του «νέου σχολείου» απουσιάζει κι αυτό. Και πώς να είναι παρών, αφού για να υλο-ποιηθεί απαιτούνται χρήµατα σε υποδοµές, διοικητικό και εκπαιδευτικό προσωπικό.Το κείµενο παρουσίασης του «νέου σχολείου» κάνει αναφορές σε πολλά θέµατα που περι-µένουν µε αγωνία να διαβάσουν, στην ολοκληρωµένη τους µορφή, πολλοί ενδιαφερόµενοι.Ο τρόπος πρόσληψης εκπαιδευτικών, ο τρόπος µεταθέσεων – αποσπάσεων, ο νόµος περίαξιολόγησης στελεχών και φυσικά το τεχνολογικό λύκειο καλύπτονται επιδερµικά στο κείµενο,και είναι σίγουρο ότι το επόµενο χρονικό διάστηµα, όταν παρουσιαστούν στην ολοκληρωµένητους µορφή, θα δώσουν στην εκπαιδευτική κοινότητα αρκετό υλικό για συζητήσεις (τουλάχι-στο…).

Επί της Γραµµής

Γράφειo Bασίλης

Παπαστάµος


ΛΛΕΕΩΩΦΦΟΟΡΡΟΟΣΣ ΚΚΑΑΖΖΑΑΝΝΤΤΖΖΑΑΚΚΗΗ 8800ΒΒΑΑΜΜΒΒΑΑΚΚΟΟΠΠΟΟΥΥΛΛΟΟ

ΤΤΗΗΛΛ.. 2288221100 8888665588

EΣTIATOPIO - TZAZ KAΦEKAΛAMAKI - THΛ.: 2821032545

ΚΚααρρλλ ΜΜααρρξξ:: ΤΤοο κκεεφφάάλλααιιοο ΗΗ ββιιοογγρρααφφίίαα εεννόόςς ηηµµιιττεελλοούύςς ααρριισσττοουυρργγήήµµααττοοςς

WWhheeeenn,, FFrraanncciissΕΕλλλληηννιικκάά ΓΓρράάµµµµαατταα

«Οι φιλόσοφοι έχουν ερµηνεύσει τον κόσµο µε διά-φορους τρόπους. Το θέµα όµως είναι να τον αλλά-ξουν», έγραφε ο Καρλ Μαρξ το 1845. Εδώβρίσκεται η ουσία του "Das Kapital", αυτής της συ-ναρπαστικής περιγραφής του καινούργιου καπιτα-λιστικού κόσµου της Βικτοριανής εποχής, οι ιδέεςτου οποίου έµελλε να επηρεάσουν τις ζωές εκα-τοµµυρίων ανθρώπων και να µεταβάλουν τον ρουτης παγκόσµιας ιστορίας. Σε αυτό το βιβλίο ο Fran-cis Wheen αφηγείται µε ζωηρές λεπτοµέρειες τηνεικοσάχρονη προσπάθεια του Μαρξ να ολοκληρώ-σει το ηµιτελές αριστούργηµα του. Το "Κεφάλαιο"γεννήθηκε σε ένα διαµέρισµα δύο δωµατίων στοΣόχο, εν µέσω πολιτικών φιλονικιών και µιας προ-σωπικής τραγωδίας. Ο πρώτος τόµος δηµοσιεύ-τηκε το 1867, µετά σιωπηρών επαίνων, αλλά µόνοµετά τον θάνατο του Μαρξ θα επηρέαζε σηµαντικάστοχαστές, συγγραφείς και επαναστάτες, από τονΤζορτζ Μπέρναρντ Σο ως τον Λένιν. Ένα ευφυέςκαι καλογραµµένο βιβλίο, που δείχνει ότι, εκτόςαπό µια στεγνή οικονοµική πραγµατεία, "Το Κεφά-λαιο" µπορεί να διαβαστεί σαν ένα γοτθικό µυθι-στόρηµα, οι ήρωες του οποίου υποδουλώνονταιαπό το τέρας που οι ίδιοι δηµιούργησαν: τον καπι-ταλισµό. Και κάτι άλλο: «όσο υπάρχει καπιταλι-σµός», λέει ο Wheen, «θα πρέπει πάντα ναδιαβάσουµε "Το Κεφάλαιο" και φυσικά να προσπα-θούµε να το κατανοούµε».

ΜΜάάννοοςς ΚΚοοννττοολλέέωωνν““ΙΙσσττοορρίίαα ΕΕυυννοούύχχοουυ””

ΕΕκκδδ.. ΠΠααττάάκκηη

Παιδί ακόµα ήταν όταν γνώρισε τον τρόµο του βια-σµού και σκληρότητα της εξουσίας. Αλλά ήταν έναπαιδί προικισµένο και αποφασισµένο να επιζήσει.Κι έπειτα, στα χρόνια της ύστερης εφηβείας του,την ώρα που ετοιµαζότανε να επικοινωνήσει µε τονέρωτα, του στερήσανε την έκφραση της αρσενικήςτου ταυτότητας. Αλλά ακόµα κι έτσι- ανάπηρος σε-ξουαλικά-ήθελε να ζήσει. Κι είχε καταλάβει πως,

αν έπρεπε να επιβιώσει, ο ασφαλέστερος τρόποςήταν να µετατραπεί από υποτελής σε άρχοντα.Κάπου στα βάθη της ψυχής του έκρυψε το λυγµό,ενώ έντυσε το σώµα του µε το κίτρινο χρώµα τουψυχρού ηγέτη. Μα πίσω από το παγερό πρόσωπο του ευνούχου,τα πάθη καιροφυλαχτούσαν και απαιτούσαν τηνπραγµάτωσή τους. Κι έτσι βρέθηκε αντιµέτωπος µετον έρωτα και το θάνατο.

ΤΤαα ππααιιδδιιάά δδεενν θθέέλλοουυνν ψψυυχχοολλόόγγοο.. ΓΓοοννεείίςς θθέέλλοουυνν!!ΕΕµµππιισσττεευυττιικκήή εεππιισσττοολλήή σσεε γγοοννεείίςς πποουυ σσκκέέφφττοοννττααιι

ΝΝίίκκοοςς ΣΣιιδδέέρρηηςςΜΜεεττααίίχχµµιιοο

"Σίγουρα, είναι µια τέχνη το να είσαι καλός γονιός.Στις συνηθισµένες περιπτώσεις, η κοινωνία, ο πο-λιτισµός και η οικογενειακή ιστορία εξοπλίζουντους γονείς µε την τεχνογνωσία και µε τους ψυχι-κούς πόρους που θα τους επιτρέψουν να ανταπο-κριθούν και να λειτουργήσουν αρκετά καλά, δηλαδήεπαρκώς, σαν γονείς. Ωστόσο, και σ’ αυτό το ζή-τηµα, για να µπορέσει να λειτουργήσει µια οικογέ-νεια και να αναθρέψει ένα παιδί ψυχικάισορροπηµένο, η απόλυτη προϋπόθεση δεν είναιτο καλός, αλλά το γονιός: Εκατοµµύρια παιδιάέχουν µεγαλώσει µε γονείς µετριότατους ως προςτη γονεϊκή τους λειτουργία. Και ποτέ κανένα παιδίδεν ανατράφηκε µε τέλειους γονείς: Όλοι είχανατέλειες, ανεπάρκειες, κενά, προβλήµατα... Όµως,το δίληµµα δεν είναι ή τέλειοι γονείς ή καθόλου γο-νείς. Το πρωταρχικό και απόλυτο ζητούµενο είναινα υπάρχουν γονείς". (απόσπασµα από το βιβλίο)Το βιβλίο αυτό είναι ταυτόχρονα επιστηµονική µε-λέτη και εµπιστευτική επιστολή σε γονείς που σκέ-φτονται. Απευθύνεται σε συνήθεις γονείς, πουµέσα σε συνήθεις οικογένειες ανατρέφουν συνήθηπαιδιά. Και στην πορεία συναντούν δυσκολίες, απο-ρίες, προβλήµατα, ίσως και αδιέξοδα. Όλο και συ-χνότερα, αυτοί οι συνήθεις γονείς θέτουν τοερώτηµα: "Μήπως το παιδί χρειάζεται ψυχολόγο;".Η εµπειρία και ο στοχασµός του Νίκου Σιδέρη τονοδηγούν κατά κανόνα στο συµπέρασµα ότι, κατάκανόνα, τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέ-λουν!


ΜΜοοννάάκκρριιββηη (( PPrreecciioouuss ))ΣΣκκηηνν:: ΛΛιι ΝΝττάάννιιεελλςς,, µµεε ττοουυςς:: ΓΓκκααµµπποορρέέιι ΣΣιινν--

ττιιµµππέέ,, ΜΜοο'' ννίίκκ,, ΠΠόόλλαα ΠΠάάττοονν,, ΜΜααρράάιιαα ΚΚάάρρεεϊϊ,,ΛΛέέννιι ΚΚρράάββιιττςς

Ένα δράµα µε δυνατό θέµα και καλές ερµη-νείες, πολύ ‘αµερικάνικο’ όµως στην αντιµε-τώπισή του: Αντί να συγκλονίσει µε τηρεαλιστική κοινωνική καταγραφή, τονίζει το µή-νυµα ‘όποια κι αν είσαιότι και να σου συµβεί,µπορεί να τα καταφέ-ρεις αν πιστέψειςστον εαυτό σου’. Βασί-ζεται στο πετυχηµένοβιβλίο ‘Push’ της Σά-φαϊρ, έκανε µεγάληεπιτυχία στις ΗΠΑ χτυ-πώντας στο κοινό της–συµπαραγωγού- Όπρα Γουίνφρεϊ και είναιυποψήφια για 6 Όσκαρ, ανάµεσά τους αυτά τηςκαλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου καιερµηνείας για την Σιντιµπέ και την Μο’νίκ...1987, στο Χάρλεµ της Νέας Υόρκης. Η Pre-cious, µια υπέρβαρη, µοναχική 16χρονη δέχε-ται κάθε είδους κακοποίηση στο σπίτι της. Ηµητέρα της, που ζει κλέβοντας την πρόνοια,την χτυπάει και τη βρίζει, ο ‘απόντας’ πατέραςτης τη βιάζει, οι συνοµήλικοι τη χλευάζουν καιµόνο καταφύγιό της είναι η φαντασία της. Ότανη Precious µένει για δεύτερη φορά έγκυος καιτη διώχνουν από το σχολείο (όπου κανείς δενέχει καταλάβει ότι είναι εντελώς αγράµµατη)θα δοκιµάσει την τύχη της σε ένα εναλλακτικόσχολείο, αναζητώντας µια ακτίνα ελπίδας...

ΡΡααγγιισσµµέέννεεςς ΑΑγγκκααλλιιέέςς ((LLooss AAbbrraazzooss RRoottooss //BBrrookkeenn EEmmbbrraacceess))

ΣΣκκηηνν:: PPeeddrroo AAllmmooddoovvaarr ,, µµεε ττοουυςς :: PPeenneellooppeeCCrruuzz,, LLuuiiss HHoommaarr,, BBllaannccaa PPoorrttiilllloo,, JJoossee LLuuiissGGoommeezz,, TTaammaarr NNoovvaass,, AAgguussttiinn AAllmmooddoovvaarr

Ένας άντρας γράφει, ζει και αγαπάει µέσα στοσκοτάδι. Ήταν το θύµα ενός µοιραίου αυτοκι-νητικού δυστυχήµατος δεκατέσσερα χρόνιανωρίτερα, στο οποίο δεν έχασε απλά τηνόρασή του, αλλά και τη γυναίκα της ζωής του.Ένα βράδυ ξεκινάει να αφηγείται την οδυνηρή

αυτή ιστορία, µια ιστορία συγκινητική και τρα-γική. Μια ιστορία που µπορεί να αποτυπωθείµε τη φωτογραφία δύο ερωτευµένων ανθρώ-πων που αγκαλιάζονται και που κάποιος έχεισκίσει σε χίλια κοµµάτια;

ΤΤιι ΑΑππέέγγιιννεε ηη ΈΈλλιι ((AAbboouutt EEllllyy))ΣΣκκηηνν.. ΑΑσσγγκκάάρρ ΦΦααρρααννττίί,, µµεε ττοουυςς:: ΣΣααχχάάµµππ ΧΧοο--

σσεεϊϊννίί,, ΓΓκκοολλσσίίφφττεε ΦΦααρρααχχάάννιι,, ΜΜεερρίίλλαα ΖΖααρρέέιι

Μετά από πολλά χρόνια στη Γερµανία, οAhmad ξαναγυρίζει στην Τεχεράνη και οι πα-λιοί συµφοιτητές του απο το πανεπιστήµιο ορ-γανώνουν προς τιµήτου ένα τριήµεροστην Κασπία θά-λασσα. Η διασκέδασηαρχίζει αµέσωςκαθώς όλοι συµµετέ-χουν στο σχέδιο τηςSepideh, που έφερεµαζί της την όµορφηElly, δασκάλα της µι-κρής κόρης της, µετην ελπίδα ότι θα «τα φτιάξει» µε τον πρό-σφατα χωρισµένο Ahmad. Αλλά τα ασήµανταψέµατα που αρχίζουν να συσσωρεύονται απʼ τηστιγµή που η παρέα φτάνει στην παραλία, γί-νονται ξαφνικά µπούµερανγκ όταν η Elly εξα-φανίζεται χωρίς κανείς να ξέρει που είναι.

ΗΗ λλεευυκκήή κκοορρδδέέλλαα ((TThhee wwhhiittee rriibbbboonn))ΣΣκκηηνν.. ΜΜίίκκααεελλ ΧΧάάννεεκκεε,, µµεε ττοουυςς:: ΚΚρρίίσσττιιαανν ΦΦρρίίνν--

ττεελλ,, ΛΛεεοοννίί ΜΜππέέννεεςς«Λευκή κορδέλα: Μια γερµανική ιστορία για

παιδιά». Αυτός είναιολόκληρος ο πρωτότυ-πος τίτλος της βραβευ-µένης µε τον ΧρυσόΦοίνικα στις Κάννεςταινίας του Μίκαελ Χά-νεκε και βλέποντας τοφιλµ δεν είναι δύσκολονα καταλάβεις το γιατί. Τα παιδιά στη µικρήαγροτική κοινότητα πουπαρακολουθεί µε επιµέλεια ανθρωπολόγου ο

Αυστριακός σκηνοθέτης, µπορεί να µην έχουνακόµη οσµιστεί το υγρό σκοτάδι του ναζισµούπου θα διαπότιζε λίγες δεκαετίες αργότερα τηγερµανική κοινωνία ή τη σύγχρονη ασθένειαπου θα γεννούσε τους έφηβους ήρωες του“Funny Games”, όµως η αθωότητά τους µοιάζεινα έχει ήδη πεθάνει. Για την ακρίβεια µοιάζεινα έχει γεννηθεί νεκρή σε ένα περιβάλλονπουριτανικό και αυταρχικό, δοµηµένο πάνω σεµια κατεστηµένη ιεραρχική κλίµακα και θωρα-κισµένο µε πατριαρχική αυστηρότητα και θρη-σκευτική ηθικολογία. Στην επιφάνεια τηςεικόνας όλα δείχνουν ιδανικά, µέχρι τη στιγµήπου κάτι που κανείς δεν µπορεί να δει τινάζειτη βουκολική γαλήνη του σχεδόν αρχαϊκούαυτού µικρόκοσµου στον αέρα.Ένα σύρµα δεµένο ανάµεσα σε δύο δέντρα θαανατρέψει το άλογο του γιατρού, κι αυτό θαείναι το πρώτο από µια σειρά από «ανεξήγητα»γεγονότα που θα σπείρουν το φόβο, τη δυσπι-στία και την εχθρότητα ανάµεσα στους χωρια-νούς. Το σκοτάδι θα αναδυθεί κάτω από τονκαλοκαιρινό ήλιο, αλλά δεν είναι τόσο το«κακό» που µολύνει κάτι αγνό, όσο τα σηµάδιααπό το σκουλήκι που έτρωγε ήδη το µήλο απόµέσα. Κανείς δεν µπορεί να καταδείξει τονένοχο της συγκεκριµένης πράξης, κανείς δενµπορεί να βρει αυτούς που βασάνισαν το γιοτου γαιοκτήµονα, κανείς δεν µπορεί να πειποιος έκαψε ένα στάβλο, όµως σε µια κοινωνίαόπου κανείς δεν είναι ένοχος µήπως τελικά εί-µαστε ένοχοι όλοι; ∆εν είναι τα άτοµα που δια-φθείρουν το σύνολο, η διαδροµή έχειαντίστροφη πορεία, λέει ανάµεσα σε άλλα ηταινία του Χάνεκε, που αποτελεί κι αυτή µιαλευκή κορδέλα, σαν εκείνες που ο ιερέας τουχωριού φορά στα παιδιά του για να τους υπεν-θυµίσει τη χαµένη τους αθωότητα.Γυρισµένο σε ασπρόµαυρο, µε καθαρότηταστις εικόνες και αυστηρότητα στη φόρµα, δο-µηµένο αφηγηµατικά µε τρόπο «κλασικίζοντα»αλλά και εµποτισµένο µε µια διαρκή αίσθησηανησυχίας που θα ταίριαζε καλύτερα σε θρί-λερ, το φιλµ του Χάνεκε –ακόµη κι αν αφήνειαχτίδες φωτός να διαπεράσουν τη συννεφιάτου– ζωγραφίζει µια µάλλον µελανή εικόνα γιατην ουσία του ανθρώπου και για τα µαθήµατα

που δεν δείχνουµε ναµην έχουµε διδαχτεί.Κρατώντας για τονεαυτό του τις όποιεςπαρατηρήσεις του,αφήνοντας τις απαν-τήσεις σε ερωτήµατασεναριακά, ηθικά, κοινωνικά εκτός της οθόνης,κατορθώνει να στήσει µια βραδυφλεγή «βρό-µικη βόµβα» σκέψεων και (ναι!) συναισθηµάτωνπου εκρήγνυται εντός σου, διασπείροντας τηναµφιβολία απέναντι σε κάθε τι που θεωρούσεςδεδοµένο, βάζοντάς σε να µετρήσεις ξανά ταόρια της δικής σου «καλοσύνης», της δικήςσου αθωότητας και της αθωότητας των γύρωσου…

ΠΠρροοφφήήττηηςς ((UUNN PPRROOPPHHEETTEE))ΣΣκκηηνν.. ΖΖαακκ ΟΟννττιιάάρρ µµεε ττοουυςς ΤΤααχχάάρρ ΡΡααχχίίµµ,, ΝΝιιλλςς

ΆΆρρεεσσττρροουυππ,, ΆΆννττεελλ ΜΜππεεννττσσεερρίίφφΚαταδικασµένος σε 6 χρόνια φυλάκιση, οΜάλικ δεν µπορεί ούτενα διαβάσει, ούτε ναγράψει. Φτάνοντας στηφυλακή είναι µόνος,µόλις 19 ετών, αλλάµοιάζει νεότερος καιπιο εύθραυστος απότους υπόλοιπους κατά-δικους. Τον προσεγγί-ζει ο αρχηγός µιαςσυµµορίας φυλακισµέ-νων και του αναθέτει κάποιες "αποστολές".Μέσα από αυτές, ο νεαρός Μάλικ σκληραγω-γείται και κερδίζει την εµπιστοσύνη του αρχη-γού της συµµορίας. Παράλληλα όµως, διατηρείτα δικά του κρυφά σχέδια, που τολµά να φέρειεις πέρας.

Πρoτείνει oAντώνης

Σπανoυδάκης

Τ ι δούµε και τ ι θα ακούσουµε στα ΧανιάΤ ι δούµε και τ ι θα ακούσουµε στα Χανιά

ΜΜππήήκκααµµεε σσττοο ΜΜάάρρττηη κκααιι τταα ββάάσσαανναα µµεε ττηηνν άάσσχχηηµµηη οοιικκοοννοοµµιικκήή κκααττάάσστταασσηη ττηηςς χχώώρρααςς,, σσυυννεεχχίίζζοοννττααιι.. ΗΗ χχώώρραα έέχχεειι ββοουυλλιιάάξξεειιµµεεττάά ααππόό µµιιαα κκαακκήή δδιιααχχεείίρριισσηη χχρρόόννωωνν κκααιι δδεεκκααεεττιιώώνν κκααιι µµέέσσαα έένναα οορρυυµµααγγδδόό ααππόό κκεερρδδοοσσκκόόπποουυςς,, ααννάάγγκκηη γγιιαα δδάάννεειιαα,, ππόόλλεεµµοοεευυρρωω-- δδοολλααρρίίοουυ κκααιι άάλλλλαα πποολλιιττιικκόό--οοιικκοοννοοµµιικκάά ππααιιγγννίίδδιιαα ππρροοσσππααθθεείί ηη ννέέαα κκυυββέέρρννηησσηη νναα τταα φφέέρρεειι ββόόλλτταα...... ΛΛεεφφττάά υυππάάρρχχοουυνν µµααςςεείίππεε ππρροοεεκκλλοογγιικκάά οο ΓΓιιώώρργγοοςς,, ττώώρραα µµααςς λλέέεειι όόττιι ««υυππήήρρχχαανν»» εεννώώ ηη ΜΜέέρρκκεελλ χχααµµοογγεελλώώννττααςς µµεε ααννωωττεερρόόττηητταα,, άάρρχχιισσεε νναα ππεεττάάεειισσππόόννττεεςς νναα πποουυλλήήσσοουυµµεε ννηησσιιάά κκααιι ττηηνν ΑΑκκρρόόπποολληη …… ΕΕδδώώ ττηηνν έέχχωω ττηηνν ααππάάννττηησσηη,, ααλλλλάά δδεενν γγρράάφφεεττααιι ……

Σφιγµένα λοιπόν τα πράγµατα, κάτι σαν Γερµανικήκατοχή ένα πράµα νοιώθουµε … και πολλοί λένε :«να εύχεστε µην έχουµε χειρότερα…». Ο περισσό-τερος κόσµος σφυρίζει αδιάφορα γιατί αν σε πάρεικι από κάτω δεν είναι λύση … έτσι θα λέγαµε ότι ηµουσική και η διασκέδαση, παραµένει µία από τις πιοασφαλείς διεξόδους του Έλληνα !! Μέσα στο Φλε-

βάρη είχαµε τις Από-κριες και πολλά λάϊβστην πόλη. Καρναβάλιαέγιναν στην Κίσσαµο,την Παλαιόχωρα, το Βα-τόλακκο, το Ακρωτήρικαι µετά από πολλά

χρόνια στη Σούδα Στο Ρέθυµνοτο Καρναβάλι για µια ακόµα χρονιά είχε πολύµεγάλη επιτυχία, βοηθούντος και του καλοκαιρινούσχεδόν καιρού. Στην παρέλαση της τελευταίας Κυ-ριακής, ο κόσµος ήταν χιλιάδες, οι οµάδες πολύ καλάπροετοιµασµένες και το κέφι στη πόλη στο κατακό-ρυφο !! Μας έκαναν εντύπωση τα άρτια ηχητικά καιη άψογη µουσική κάλυψη της παρέλασης, που πραγ-µατικά δίνει τον τόνο που χρειάζεται. Παράλληλα είχεστηθεί κοντά στο λιµάνι µια µεγάλη σκηνή και πολλοίdj έπαιζαν µέχρι αργά χορευτική µουσική, σε έναπάρτι που στήθηκε κυριολεκτικά στα στενά της πα-λιάς πόλης !! Από ένα µικρό υπολογισµό πουέκανα,την τελευταία βδοµάδα του ΡεθυµνιώτικουΚαρναβαλιού, οικονοµικά µπορεί κανείς να την πα-ραλληλίσει µε ένα µήνα καλοκαιρινού τουρισµού σταΧανιά .Στο Α∆ΕΣΠΟΤΟ έπαιξαν ο Ρος Ντέϊλυ µαζί µετην Κέλλυ Θωµά και τον Γιώργο Αντωνάκη στις 2 και3, το σχήµα Aptalica στις 11 και ο Λεωνίδας Λαϊνάκηςστις 18 και 25 Φλεβάρη. Στα ΤΑΜΠΑΚΑΡΙΑ µεταξύάλλων έπαιξαν ο Γιώργος Μανωλιούδης στις 5 και 6,ο Γιώργος Καλορµάκης και ο Γιάννης Κατάκης στις12 και ο Λευτέρης Κουµής στις 20 Φλεβάρη. Στη ΜΕΛΩ∆ΙΑ της παρέας, έπαιξε ο Μιχάλης Μπα-κατσάκης στις 18 και ο Γιώργος Ξυλούρης –Ψαρο-γιώργης- στις 25 Φλεβάρη. Στην ΠΡΟΒΑ ήταν οΓιώργος και Μιχάλης Φράρος και ο Μανώλης Αγγε-λάκης την τελευταία Κυριακή των Απόκρεω στις 14Φλεβάρη, σε µια πολύ πετυχηµένη εµφάνιση και ο Μι-χάλης Φραγκιαδάκης στις 26.2 µε το πολύ καλό νέοσχήµα «Πύλη του ήχου» !!Οι Paint it blue έπαιξαν στις 4 ΕΠΟΧΕΣ στις 18 Φλε-βάρη, ο Νίνο ήταν στο SENSO στις 4, ο Νίκος Ζωιδά-κης στις 8 και οι migr στις 24 στο MY CAFE και οΣτέλιος Μπικάκης στα ΜΑΥΡΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ στις 21

του µήνα.Στην Κίσσαµο στην πολύ καλό εστιατόριο ΠΥΞΙ∆Α,στην παραλία, έπαιξαν στις 13 Φλεβάρη, έντεχνα καιλαϊκά, οι : Γιώργος Χαχλάκης, Γιώργος Βαβουλές καιΜανώλης Φλεµετάκης. Πραγµατικά ήταν έκπληξη ταπρωτότυπα γκουρµέ πιάτα επ’ ευκαιρίας και τηςγιορτής του Αγ.Βαλεντίνου.Ο Μπάµπης Τσέρτος µε την Ειρήνη Τουµπάκη και τοπολύ καλό σχήµα τους, εµφανίστηκαν στα ΜΑΥΡΑΜΕΣΑΝΥΧΤΑ στις 23 Φλεβάρη, πιστεύω µετά απόπολύ καιρό, όπου έγινε µια πραγµατικά πολύ ωραίαβραδιά !!Την Καθαρά ∆ευτέρα ο ∆ήµος Χανίων οργάνωσεσυναυλία στην πλατεία Τάλω, µε την Ευριδίκη, το∆ηµήτρη Κοργιαλά και τους Μίκρο µε επιτυχία. Ο∆ήµος Κυδωνίας την ίδια µέρα είχε τις καθιερωµένεςεκδηλώσεις στους Αγίους Αποστόλους, µε δωρεάνφαγητό και κρασί, συναυλία από την ορχήστρα νέωνκαι πολλά δρώµενα και αθλοπαιδιές, που τίµησαν χι-λιάδες Χανιώτες !!Βρεθήκαµε στην Ιεράπετρα στις 6 του µήνα, όπουη Μορφωτική Στέγη Ιεράπετρας έκανε τον ετήσιοχορό της και παράλληλα έδωσε τα βραβεία µαντι-νάδας. Θέµα της µαντινάδας ήταν η «µοναξιά»και το τρίτο βραβείο κέρδισε Χανιώτης, ο γνωστόςµαντιναδολόγος και λυράρης Θανάσης Πατεράκης !Θαυµάσαµε το επίπεδο της εκδήλωσης, το καλόκλίµα και τη συντροφικότητα µελών και καλεσµένων,κάτι που αρχίζει να µας λείπει πια … Την έκπληξηέκανε ο ∆ήµαρχος Ιεράπετρας, µε µια πολύ καλήµαντινάδα πάνω στο θέµα του διαγωνισµού ! Ρεµπέ-τικα και παραδοσιακά έπαιξαν οι : Σπύρος Τσικαλου-δάκης, Κατερίνα Καλαϊτζάκη, Γιώργος Βαβουλές καιΓιώργος Φραγκάκης.Στην εκδήλωση αυτή είχαµε την τύχη να γνωρί-σουµε ένα θερµό θιασώτη της κρητικής µουσικήςπαράδοσης, ραδιοφωνικό παραγωγό χρόνια στηνΑθήνα και συλλέκτη, που έχει αποφασίσει να δη-µιουργήσει µουσείο µε αντικείµενα και υλικό που έχεισυγκεντρώσει εδώ και πάνω από 30 χρόνια, στοχωριό του τις Μάλες, δυτικά της Ιεράπετρας µια καιδε βρίσκει ανάλογη ανταπόκριση από κρατικούς φο-ρείς ... Τον ευχαριστούµε για τα στοιχεία που µαςέδωσε και τα φώτα του, πάνω σε θέµατα της µουσι-κής µας ιστορίας !! Βρεθήκαµε επίσης στο πολύ µεγάλο χώρο, ακόµαενός από τους µεγαλύτερους συλλέκτες της Κρή-της, σε µουσικό υλικό, στο Ηράκλειο αλλά και στο ερ-γαστήρι ενός καλού οργανοποιού κοντά στις Αρχάνες

και πιστεύω να βρούµε χώρο σε επόµενο τεύχος νααναφερθούµε εκτενώς και στους δύο αυτούς ξεχω-ριστούς ανθρώπους !! Με πολύ ενδιαφέρον είδαν πολλοί τη σειρά εκποµ-πών, που ήταν αφιερωµένες στο ΜΜίίκκηη ΘΘεεοοδδωωρράάκκηη,πέντε τον αριθµό, από τη Βίκυ Φλέσσα, στο κρατικόκανάλι της ΝΕΤ. Στην τελευταία µάλιστα εκποµπή οΜίκης απόρησε αν θα παιχθούν όντως, µια και δή-λωσε ότι πολλά χρόνια τώρα είναι αποκλεισµένοςαπό τα κανάλια ! Συγκλονιστικές οι µαρτυρίες του γιατα άγρια χρόνια του παρελθόντος, για όσους δεν ταέχουν διαβάσει στα βιβλία του, αλλά είναι διαφορε-τικά ασφαλώς να τα ακούς από τον ίδιο !! Έκανε πολ-λές αναφορές στη ζωή του, την καριέρα του, τηνάρρηκτη σχέση µε την οικογένεια του, την πολιτικήκαι την πολυσυζητηµένη πρόσφατη πολιτική του πο-ρεία, διηγώντας τα πολύ ρεαλιστικά, που πραγµατικάάφησαν όλη την Ελλάδα ξάγρυπνη, αφού η εκποµπήπροβάλλονταν µέχρι τις 3 τα ξηµερώµατα !! Εν τω µεταξύ χρυσός δίσκος απονεµή-θηκε στο Μίκη Θεοδωράκη και όλους τους συν-τελεστές για το δίσκο «ΤΤαα θθεεµµέέλλιιαα µµοουυ σσττααββοουυννάά», µε ερµηνευτές τη Γλυκερία, το ∆ηµήτρηΜπάση και τον Πασχάλη Τερζή ! Στην εκδήλωση πουοργανώθηκε στο βιβλιοπωλείο του εκδοτικού οίκουΚυριακίδη, στο Σύνταγµα, µίλησε σε φιλική ατµό-σφαιρα ο Μίκης και ένα απόσπασµα µετέδωσε οΛάκης Λαζόπουλος στην εκποµπή του.Στα µέσα του ∆εκέµβρη έφυγε από τη ζωή σε ηλικία78 χρόνων ο σπουδαίος Χανιώτης λυράρης ΝΝίίκκοοςς ΚΚοο--λλιιαακκοουυδδάάκκηηςς. Με καταγωγή από τη Λικοτιναρά Απο-κορώνου, ξεκίνησε στη δεκαετία του 1950 καιηχογράφησε το 1958 σε πλάκες των 78 στροφών,τρεις σκοπούς, τον Κεφαλιανό, Λικοτιναριανό και Καϊ-νιανό. Στη συνέχεια κυκλοφόρησε πολλούς δίσκους45 και 33 στροφών και ήταν περιζήτητος σε γλέντιασε όλο το Νοµό και στην Κρήτη. Για χρόνια διατη-ρούσε κατάστηµα µε όργανα, δίσκους και κασέτεςστο κέντρο των Χανίων. Συνεργάστηκε µε πολλούςκαλλιτέχνες της παραδοσιακής µας µουσικής και τατελευταία χρόνια µε τη νεώτερη γενιά των µουσικών,µε πολλούς από τους οποίους έκανε δισκογραφικέςδουλειές σαν συνθέτης και λυράρης.

ΠΠΡΡΟΟΤΤΑΑΣΣΕΕΙΙΣΣΠΠΕΕΡΡΙΙΟΟ∆∆ΙΙΚΚΟΟ ΜΜΕΕΤΤΡΡΟΟΝΝΟΟΜΜΟΟΣΣ

Κυκλοφόρησε το τεύχος 35 του πολύ καλού µουσι-κού περιοδικού ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ. Σε αυτό το τεύχοςπεριέχονται πολλά χρήσιµα και ενδιαφέροντα άρθραγια τους φίλους του λαϊκού, του ρεµπέτικου και έν-τεχνου τραγουδιού, όπως συνέντευξη µε τον ΚώσταΜακεδόνα, αφιέρωµα στην Ευτυχία Παπαγιανοπού-λου, συνέντευξη µε την λαϊκή τραγουδίστρια ΝίκηΚαµπά, τη βιογραφία και συνέντευξη µε τον παλιόλαϊκό τραγουδιστή Μιχάλη Χασαπάκη από τον ΗλίαΒολιώτη, άρθρα για τους ∆ήµο Μούτση, Χρήστο Λε-οντή, Γιώργο Φακανά, Ζυλιέτ Γκρεκό, Γιάννη Λεµ-πέση, ακροάσεις δίσκων, παρουσιάσεις και πολλήακόµα ενδιαφέρουσα ύλη !!

Με µουσικούς χαιρετισµούς !!

Γράφει oΓιώργος

Βαβουλές


ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

H ποιότητα στην θέρµανση και στον κλιµατισµό

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και η Πυξίδα Της Πόλης παρουσιάζουν :

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑ∆ΟΣΗ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥΣτέλιος Γιακουµάκης

«…Στο φιλότιµο του Κισαµίτη, που τρέχει πάντακοντά στον ξένο, στον αδελφό, στη χαρά και στηλύπη. Η µουσική παράδοση της επαρχίας µαςείναι τρανή και περήφανη. Οι Κισαµίτες λάτρε-ψαν και λατρεύουν τους παλιούς µουσικούς τηςεπαρχίας, τους Πρωτοµάστορες όπως τους ονό-µασαν, µορφές γλυκές και άγιες, λεβέντες πουπαρελαύνουν στον κατάλογο που µας άφησε οΝαύτης. Κραταιά δοξάρια βιολιστών ήχησαν στηνΚίσαµο πρώτα, από τον Κιόρο ως τον Κουνέλη το

Μαύρο και το Ναύτη, και γλυκύτατα λαγούτα από τους Κουτσουρέληδες, το Μανώλη τον Καρ-τσώνη και άλλους. Όλοι αυτοί, µε την τέχνη και το µεράκι τους, κράτησαν δροσερή τη ζωή µας,γύρεψαν να γιατρέψουν τις πληγές του κόσµου, µας χάρισαν σκάλες για να αποδράσοµε από τηβαρβαρότητα της προσωρινότητάς µας. Αλήθεια, τι διάβολο θέλει να πει αυτή η τελευταία φράση;Τι αποµένει τώρα; Αποµένει να σεβαστούµε την παράδοσή µας, αποµένει να δουλέψοµε για ναφωτιστούν και άλλα στοιχεία, σκοτεινά ή άγνωστα. Η ζωή συνεχίζεται…»

Κεντρική διάθεση βιβλιοπωλείο “Το Βιβλίο”, Πλ. Κολοκοτρώνη 29, τηλ. 28210 28507Πληροφορίες : Πυξίδα της Πόλης


Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του1984 και είχε πολύ µεγάλη απήχηση στο κοινόκαθώς προβλήθηκε έντονα από το ραδιόφωνο τηςεποχής. Σηµείωσε µάλιστα και µεγάλη εµπορικήεπιτυχία ξεπερνώντας σε πωλήσεις τα 50.000 αν-τίτυπα (ίσως είναι ο προσωπικός δίσκος του Μ.Μητσιά µε τις περισσότε-ρες πωλήσεις).Ουσιαστικά, όπως µαρ-τυρά και ο τίτλος, πρόκει-ται για ένα «πάντρεµα»δύο διαφορετικών µουσικώνσχολών και εποχών.Η πρώτη πλευρά του δίσκουπεριλαµβάνει 6 τραγούδιατων «κλασικών» λαϊκών δηµι-ουργών Θόδωρου ∆ερβενιώτηκαι Κώστα Βίρβου και η δεύ-τερη 7 τραγούδια των νέωνακόµα στη δισκογραφία Στα-µάτη Κραουνάκη και Λίνας Νι-κολακοπούλου. «Έτσι λοιπόν,οι δηµιουργοί µοιράζονται τιςδύο πλευρές του δίσκου καιδίνουν στον Μητσιά τα καλύ-τερα «όπλα» από το «οπλο-στάσιό» τους, µε τοντραγουδιστή να ισορροπεί µεαξιοθαύµαστο τρόπο σε δύοεντελώς διαφορετικά είδη ερ-µηνείας».1Το τραγούδι των Θ. ∆ερβε-νιώτη – Κ. Βίρβου που αµέσως ξεχώρισεκαι ακούστηκε πολύ ήταν το «Σου 'χω έτοιµη συ-γνώµη». ∆υνατό ζεϊµπέκικο µε ισορροπηµένουςκαι µεστούς λαϊκούς στίχους: «Τα παράθυρα κλει-σµένα όπως τα κελιά/ έρηµη η καρδιά µου λιώνειδίχως αγκαλιά…»2. Πολύ καλό επίσης και το «Θαφύγω πρώτος» και «Το φαρµάκι όλου του κό-σµου».Πάντως περισσότερη αίσθηση προκάλεσε η άλληπλευρά του δίσκου, ίσως γιατί ήταν αυτή πουέφερνε ένα διαφορετικό και καινούργιο ήχο καιστίχο. Έχουν περάσει µόλις 3 χρόνια από τοπρώτο τραγούδι των Σ. Κραουνάκη και Λ. Νικολα-κοπούλου, το «Να σoυ λερώvω τo φιλί», πoυτραγoύδησε η Βίκυ Μoσχoλιoύ στo δίσκo "Σκoυ-ριασµέvα Χείλια" τo 1981. Αυτό το διάστηµα µε-σολαβούν και άλλα καλά τραγούδια, όµως κανέναδεν ξεχώρισε τόσο όσο το «Ποτέ» µε το οποίο ξε-κινά η δεύτερη πλευρά του «Εξ’ αδιαιρέτου»:«Ποτέ δε θα µπω σ' άλλο σώµα / Ποτέ κι ας γυρνώ σαν σκιά/ Ποτέ κι ας µοιράζοµαιακόµα/ στο πριν, στο ποτέ στο µετά». Αναφέρει η στι-χουργός: Χάρηκα πολύ τότε γιατί είδα ότι κάτι γει-

ώθηκε. Κατάφερα και είπαπράγµατα που έτσι κι αλ-λιώς έλεγα, αλλά µε έναντέτοιο τρόπο ώστε να κατέ-βουν κάτω".3 Σ' εκείνη τη δεύτερη πλευρά του δίσκου υπάρ-

χουν ακόµη τα τραγούδια:«Το θρίλερ», «Προσεχώς»,«Απόψε θέλω κάτι να συµ-βεί», «Τα ψέµατα τελει-ώσανε», «Καληνύχτακοιµήσου», καθώς καιη «Επέτειος» -ακόµα ένα τραγούδιπου ακούστηκε πολύ. Τρα-γούδια όλα µε ιδιαίτερο χα-ρακτήρα, πρωτότυπη καιελκυστική µουσική και πολύκαλό στίχο. Πραγµατικά µιαπρόταση ανανέωσης του λαϊ-κού τραγουδιού- γιατί ωςλαϊκά τραγούδια πρέπει να τααντιµετωπίσουµε. Και υπόαυτή την έννοια αποκτά ιδι-αίτερο νόηµα η συνύπαρξηστο συγκεκριµένο δίσκο τουπαλιού µε το νέο µε δύο δί-δυµα που άφησαν εποχή στηνιστορία του ελληνικού τρα-γουδιού. Συν-δετικός κρίκος µία από

τις αξιολογότερες και πλέον αναγνωρίσι-µες φωνές του λαϊκού τραγουδιού, ο Μανώ-λης Μητσιάς, σε µερικές από τις πιοσηµαντικές και διαχρονικές ερµηνείες του. Είναιο πρώτος δίσκος του στην εταιρία Minos (έπειτααπό 14 ολόκληρα χρόνια συνεργασίας µε την Co-lumbia). Παραγωγός ήταν ο Γιώργος Μακράκηςκαι η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound.Στις δεύτερες φωνές ακούγεται η Λιζέτα Νικο-λάου, ενώ την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση ορ-χήστρας επιµελήθηκαν οι Θόδωρος ∆ερβενιώτης(στα δικά του τραγούδια) και Νέστωρ ∆άνας (στατραγούδια του Κραουνάκη).

1. Τάσος Κριτσιώλης, από το «Αρωµα Βινυλίου»:http://vinylmaniac.madblog.gr/note/11213/ΘΟ∆Ω-ΡΟΣ-∆ΕΡΒΕΝΙΩΤΗΣΣΤΑΜΑΤΗΣ-ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ-2. δείτε το ακόλουθο βίντεο για να µεταφερθείτεστο κλίµα και την αισθητική της εποχής:http://www.youtube.com/watch?v=FFaQLRNTCzY3. Λίνα Νικολακοπούλου σε συνέντευξή της στοΓιάννη Νένε τον Ιούλιο του '88 για το περιοδικό"Κλικ".

Γράφειo Γιώργoς

Tσίµας

ΣTHN APXH TOY TPAΓOY∆IOY

ΘΘΟΟ∆∆ΩΩΡΡΟΟΣΣ ∆∆ΕΕΡΡΒΒΕΕΝΝΙΙΩΩΤΤΗΗΣΣ -- ΣΣΤΤΑΑΜΜΑΑΤΤΗΗΣΣ ΚΚΡΡΑΑΟΟΥΥΝΝΑΑΚΚΗΗΣΣΕΕΞΞ ΑΑ∆∆ΙΙΑΑΙΙΡΡΕΕΤΤΟΟΥΥΜΜααννώώλληηςς ΜΜηηττσσιιάάςς

ΣΣττίίχχοοιι:: ΚΚ.. ΒΒίίρρββοοςς –– ΛΛ.. ΝΝιικκοολλαακκοοπποούύλλοουυ

ΒΒααγγγγέέλληηςς ΚΚααζζααννττζζήήςςΤΤηηςς γγηηςς ττοο µµυυσσττιικκόό

Εκεί που κρύβεται της γης το µυστικό…, εκείανταµώνουν λίµνες, ποτάµια, βουνά, πεδιά-δες, ωκεανοί… Ποιος ξέρει; Αντάµωµα, σανκι αυτό που έγινε και σε αυτό εδώ το cd, µετον Βαγγέλη Καζαντζή να ντύνει µε µουσικήτους «κόσµους» που κρύβουν µέσα τους οιστίχοι του Γιώργου Γκώνια. ∆υο φίλοι από τηΛαµία και τοΚυριάκι Βοι-ωτίας, που µετη σειρά τουςκάλεσαν σεαυτό το συνα-π ά ν τ η µ α ,πλέον και άλ-λους φίλους,τον Ψαραντώνη, τον Απόστολο Ρίζο, την Μα-ρίνα ∆ακανάλη, τους 20 µουσικούς καθώςκαι την ∆ήµητρα Ψυχογυιού που έδωσε ει-κόνα και χρώµα στα τραγούδια.…Αντάµα και το «Ριζιµιό» µε έναν «Ταξι-δευτή»,στις «Ρωγµές στους Χάρτες»,µε µια«Ηλιαχτίδα» και τη «Στιγµή στο άπειρο», την«Μοναξιά» και «Το αύριο που χάνεται» µέσαστη «Νύχτα», που µοιάζει µε «Μικρή αυτα-πάτη», µέσα στη «Φαντασία» που οργιάζεισαν αντικρίζει… «της γης το µυστικό».

DDiilleecc KKooccSSeevvddaalliimm aammaann

EErrooss MMuussiicc«Παράδοση είναι αυτό που είµαστε, το γυµνόπράγµα. ∆είχνει από πού ερχόµαστε καιβγάζει από µέσα µας όλα µας τα ακούσµατα:τη τζαζ, το ροκ, το έντεχνο, όλα όσα κά-νουµε». Dilek KocΝέο δισκογραφικό βήµα µε παραδοσιακά καιόχι µόνο τραγούδια στην τουρκική και στηνελληνική γλώσσα κάνει η Ντιλέκ Κoτς, πουέγινε γνωστήµέσα από τησυµµετοχήτης στο συγ-κ ρ ό τ η µ α‘Καφέ Αµάν’και από τοsoundtrackτης ταινίας‘Πολίτικη Κουζίνα’, σε µουσική της Ευαν-θίας Ρεµπούτσικα. ‘Sevdalim aman’ τιτλοφο-ρείται η προσωπική δισκογραφική δουλειάτης µε τη συµµετοχή της Γλυκερίας. Στο ‘Sevdalim Aman’ περιέχονται τραγούδιαπου αγαπήθηκαν εξίσου και από τις δύο µε-ριές του Αιγαίου, από την παραδοσιακή µέχρικαι την πρόσφατη λαϊκή µουσική των δύολαών. ‘Από τα γλυκά σου µάτια/Sallasana sal-lasana’, ‘Ας βαστήξει αυτός ο µπάλος/Bebe-rim oglan’, ‘Της τριανταφυλλιάς ταφύλλα/Sevdalim aman’ και ‘Έξω ντέρτια καικαηµοί/ Pencereden ay dogdu’ είναι τα τέσ-σερα τραγούδια τα οποία τραγουδούν µαζί η

Ντιλέκ και η Γλυκερία.Όσο για το ξεκίνηµα της Ντιλέκ Κoτς, ταπρώτα µουσικά της βήµατα την οδήγησανστην Ακαδηµία Κωνσταντινούπολης, στοσύλλογο πολιτισµού και τέχνης και στη χο-ρωδία του Ruhi Su, ο οποίος έγινε γνωστόςκαι σύµβολο διανόησης για την επεξεργασίακαι την παρουσίαση της τουρκικής λαϊκήςµουσικής. Η Ντιλέκ Κoτς έχει µοιραστεί τησκηνή µε αξιόλογους Τούρκους αλλά και Έλ-ληνες καλλιτέχνες όπως η Μαρία Φαραν-τούρη, ο Μίµης Πλέσσας, ο ΠαντελήςΘαλασσινός, η Γλυκερία, η Νένα Βενετσά-νου και πολλοί άλλοι.

ΜΜίίκκηηςς ΘΘεεοοδδωωρράάκκηηςςΤΤοουυ έέρρωωτταα κκααιι ττοουυ θθααννάάττοουυ

LLeeggeenndd

Υπό τον γενικό τίτλο «Αφιέρωµα στον ΜίκηΘεοδωράκη», δόθηκαν στο Μέγαρο Μουσι-κής Αθηνών δύο παραστάσεις (30/1 &1/2/2008) µε ερµηνευτές τη Μαρία Φαραν-τούρη και το Χρήστο Θηβαίο.Αποτέλεσµα της ηχογράφησή τους είναι τοπαρόν διπλό cd «Μίκης Θεοδωράκης: Τουέρωτα και του θανάτου» που κυκλοφορείαπό τη Legend και περιλαµβάνει τέσσεριςκύκλους τραγουδιών του κορυφαίου Έλληνασυνθέτη:1) Ένας όµηρος, 2) Η µπαλάντα του Μαουτ-χάουζεν, 3) Η Οδύσσεια, 4) Ο Κύκλος Μαρία ΦαραντούρηΌπως αναφέρει ο κριτικός και ιστορικός

µουσικής, Γιώργος Β. Μονεµβασίτης, πουπρολογίζει το cd:«Ενενήντα τέσσερις κύκλοι τραγουδιών –λαϊκών και λόγιων- έχουν καταγραφεί στηνεργογραφία του Μίκη Θεοδωράκη, ορίζονταςένα χρονικό φάσµα εξήντα επτά χρόνων(1939 – 2006). Στην περίπτωση του ΜίκηΘεοδωράκη και των κύκλων τραγουδιώντους οποίους υπέγραψε, η έννοια του αντι-προσωπευτικού απουσιάζει. Κάθε κύκλοςπροσδιορίζεται από διαφορετικές συνιστώ-σες. Υπάρχουν ωστόσο πάντοτε κάποια οµο-ειδή χαρακτηριστικά τα οποία δηλώνουν τησυγγένεια και νοµιµοποιούν τη συµπαράταξησε µια µουσική εκδήλωση. Τέτοια ανι-χνεύονται και στους τέσσερις κύκλους µετους οποίους δοµήθηκε το πρόγραµµα τωνδυο συναυλιών. Οι τρεις προέρχονται απότην πρώτη περίοδο επικοινωνίας του συν-θέτη –µέσω του έργου του– µε ένα ευρύ-τερο λαϊκό ακροατήριο, και διαθέτουνάλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο εµ-φανή λαϊκά ερείσµατα. Ο τέταρτος, ο κύκλοςΟδύσσεια, συνδέεται µε τους υπόλοιπουςτρεις µε τη φωνή για την οποία πλάστηκε γιανα ερµηνευτεί. Τη φωνή της Μαρίας Φαραν-τούρη. Αυτή που συµπορεύεται µε τα τρα-γούδια του αδιάκοπα για περισσότερα απόσαράντα χρόνια και έχει σφραγίσει µε τηφωνή της και τους τέσσερις κύκλους του πα-ρόντος αφιερώµατος».

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ


ΗΗµµέέρρεεςς 11998844

Θέλω να καταθέσω µια πρόταση. Να εξαιρεθούν απότα µέτρα λιτότητας οι δηµοσιογράφοι. Αυτές τιςµέρες ιδρώνουν να βγάλουν το ψωµί τους. Κάθεµέρα ανακοινώνουν κρίσιµες συναντήσεις. Κάθε

µέρα ανακοινώνουν νέα µέτρα. Κάθε µέρα να λένε “θυσίες,θυσίες, χανόµαστε” απευθυνόµενοι στους µισθωτούς. Καικάθε µέρα πρέπει να τα ξαναζεστάνουν και να τα σερβίρουνµε διαφορετικό τρόπο, γιατί και χοίρος να είναι κανείς το ίδιοφαΐ το βαριέται κάθε µέρα. Ακούστε πρωτότυπο τρόπο να πέσει η αύξηση στα καύσιµαστα µαλακά: “Εδώ δίπλα είναι ένα πρατήριο µε την πιο φτηνήβενζίνη στην Αθήνα, µόνο 1,38!! Μα πως είναι δυνατό να δίνει

τόσο φτηνά τη βενζίνη; Α! Εδώ στηνΑθήνα λειτουργεί ο ανταγωνισµός.” Τιτέχνη! Τι εφεύρηµα για να ξεχάσοµε ότιµόλις λίγους µήνες πριν η τιµή του λί-τρου είχε µηδενικό από µπροστά. Ειρή-σθω εν παρόδω, τι έγινε µε κείνο το

πρόστιµο στις πετρελαϊκές εταιρείες για τις συνεννοήσειςπου έκαναν κάτω από το τραπέζι για τις τιµές; (εναρµονι-σµένη πρακτική στη νεογλώσσα). Καµιά εκατοστή εκατοµµύ-ρια ήταν. Τα εισέπραξε ποτέ το κράτος; Αν και θα µου πειςέχουν πολύ δουλειά να παγώσουν τις συντάξεις. Επιστρέφοντας στους δηµοσιογράφους (αν και λόγω της δρα-µατικής τους ερµηνείας στο ξεφούρνισµα τόσων ψεµάτων θατους άξιζε και ο τίτλος του ηθοποιού) πραγµατικά υποκλίνο-µαι. Άξιος ο µισθός τους. Το επιχείρηµα π.χ. ότι τα ίδια χρυσάαγόρια που µε τις πολιτικές τους έφεραν την παγκόσµιαύφεση, τώρα έρχονται ως τιµητές των πάντων είναι δύσκολονα το κάνεις γαργάρα. Αυτοί ουδέν πρόβληµα. Το τοκογλυ-φικό επιτόκιο που µας δανείζουν (περίπου 6,5%) το βρίσκουν“βαρύ αλλά δικαιολογηµένο”. Θέλει γιγάντιο υποκριτικό τα-λέντο (ή τόνους σκέτης υποκρισίας) για να το εκφωνείς αυτόκοιτώντας µε θλιµµένο βλέµµα το φακό. ∆εν αναρωτιούνται καν “γιατί δεν τα ζητάει από τους πολί-τες”; Ποιος πολίτης παίρνει σήµερα από τις τράπεζες 6,5%;Εγώ πάντως ευχαρίστως θα δάνειζα τις µικρές µου οικονο-µίες στο κράτος αν µου έδινε ακόµη και 3% αντί του 0,7%

που µου δίνουν σήµερα οι νόµιµοι τοκογλύφοι. Και µια και µιλήσαµε για εναρµονισµένες πρακτικές δεν σαςκάνει εντύπωση ότι όλοι οι δηµοσιογράφοι λένε εδώ και τρειςµήνες τα ίδια (µε λίγο αλατοπίπερο Πασοκ-Ν∆ ανάλογα µε τοχρώµα του καθενός); Κανένας δεν σκέφτηκε να ρωτήσειγιατί στην Ιρλανδία που εφάρµοσαν τα ίδια νεοφιλελεύθεραµέτρα πάνε από το κακό στο χειρότερο; Κανείς δεν σκέφτηκεέστω ρητορικά να ρωτήσει, αφού οι Κινέζοι µας δανείζουνστη µισή τιµή, γιατί δεν παίρνουµε δάνειο από εκεί αφούζούµε σε καπιταλισµό και ισχύει ο νόµος της προσφοράς καιτης ζήτησης; Κανείς από τους πολυξευρότατους αναλυτέςδεν έχει κάποια συγκεκριµένη τόση δα προτασούλα να πειγια τους µεγαλοεπιχειρηµατίες και τους εφοπλιστές µε δη-λώσεις των 10 και 15 χιλιάδων ευρώ. Όλοι κλείνουν ταλαύρα λογύδρια για τους µισθωτούς που τους πληρώνουν οιαγνοί επιχειρηµατίες και µε ένα ευχολόγιο “να µπουν κάποιοιεπιτέλους φυλακή” ή κάποια παραλπίπα για τεκµήρια πολυ-τελείας. Τουλάχιστον είναι ανακουφιστικό ότι κάηκε πια ηπαλιά προσφιλής τους φράση µε µαχαίρια, αίµατα, κόκκαλακ.α. αιµοσταγή. Έχω γράψει ότι απεχθάνοµαι τις γενικεύσεις. Προφανώς λοι-πόν και εδώ δεν εννοώ όλους τους δηµοσιογράφους. Ξέρετεκαι ξέρουν ποιους αφορά. Η οµοιότητά τους µε την κατά-σταση που περιέγραψε ο Όργουελ είναι τόσο απεχθής όσοκαι τροµακτική. Και ένα τελευταίο. Αµέσως µετά την 11η του Σεπτέµβρηυπήρξε ένα πολύ σύντοµο, φωτεινό διάλειµµα ειλικρίνειας.Πολιτικοί και δηµοσιογράφοι διαισθάνθηκαν από ένστικτο τοτι κρυβόταν από πίσω. Ο µέγας φόβος που γέννησε η έκρηξητίναξε συσσωρευµένη υποκρισία ετών. Σε απροσδόκητη σύµ-πνοια όλοι µαζί άρχισαν να µιλούν για την ανάγκη δίκαιης ανα-διανοµής του πλούτου. Σήµερα φαντάζοµαι ότι γυρνάνε και κοιτάνε αυτές τις µέρεςπίσω από το θαµπόγυαλο την νέας υποκρισίας που επανα-συσσωρεύθηκε ταχύτατα λέγοντας «µα τι σαχλαµάρεςέλεγα». Και επιστρέφουν στο πλέξιµο ύµνων για τους χρυ-σούς κηφήνες που οδήγησαν τον πλανήτη στη διαβόητη κρίσηκαι που προτείνουν ως λύση την αναδιανοµή του πλούτουαλλά από την ανάποδη: οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτω-χοί φτωχότεροι.

Σύγχρονες Μαρίες Αντουανέτες µε βαριά διπλώµατα ξέρουνπολύ καλά τι λένε. Υπερασπίζονται τα συµφέροντά τους καιτο βασικό επιχείρηµά τους το οποίο πλαισιώνουν µε τίτλουςαπό σπουδαία πανεπιστήµια είναι «ακαταµάχητο»: ∆εν υπάρ-χει άλλος τρόπος. ∆εν υπάρχει άραγε;

Γράφειo Πέτρoς

Λυµπεράκης

σσυυννέέχχεειιαα ααππόό ττηηνν 1122ηη σσεελλίίδδαα

ΟΟιι ρρυυθθµµοοίί ααφφοοµµοοίίωωσσηηςς ττηηςς αανναακκυυκκλλωωττιικκηηςς κκοουυλλττοούύρρααςς εείίννααιιααννάάλλοογγηη µµεε ττοουυςς ρρυυθθµµοούύςς ππααρρααγγωωγγήήςς ττωωνν σσκκοουυππιιδδιιώώνν µµααςς;; Σε καµιά περίπτωση και να ευχαριστήσω τους Χανιώτες για

την συµµετοχή τους στο πρόγραµµα, αλλά οι ρυθµοί ανακύ-κλωσης είναι πολλαπλάσιοι σε σχέση µε τον αύξηση των αστι-κών απορριµµάτων. Έτσι ενώ τα τελευταία πέντε χρόνιαέχουµε αύξηση 1 µε 3 % στα αστικά απορρίµµατα η ανακύ-κλωση πέραν των πρώτων ετών που υπήρχε και παράλληληανάπτυξη κάδων και κινιόταν µε ρυθµούς 80% ανά έτος στατελευταία 2 χρόνια που δεν υπάρχει ιδιαίτερη τοποθέτησηνέων κάδων (έχουµε και µείωση λόγο «εµπρησµών») ο ρυθ-µός αύξησης της ανακύκλωσης είναι από 12 έως 25%.

ΘΘεεωωρρεείίςς όόττιι οοδδηηγγοούύµµαασσττεε σσεε γγεεννιιέέςς πποουυ θθαα δδώώσσοουυνν ααππάάνν--ττηησσηη σσττηη δδιιααχχεείίρριισσηη ττωωνν σσκκοουυππιιδδιιώώνν ττοουυςς ήή ……Σίγουρα. Μιλάµε για νέες µορφές διαχείρισης απορριµµάτωνπου απαιτούν αλλαγή στον τρόπο ζωής, στις συνήθειες µαςκαι κυρίως στην νοοτροπία µας. Ο ενεργός πληθυσµός µε τουςρυθµούς που κινείται είναι δύσκολο να αφοµοιώσει τις νέεςανάγκες και «αγνοεί» την αναγκαιότητα τους. Το µέλλον µαςείναι τα παιδιά και πιστεύουµε ότι όταν η σηµερινή µαθητικήνεολαία εισέλθει στην παραγωγή θα είναι πολύ καλύτερα ενη-µερωµένη και προσαρµοσµένη στις περιβαλλοντικές απαιτή-σεις της ζωής. Αυτό βέβαια σε καµία περίπτωση δεν µπορεί νασυµβεί από µόνο του. Απαιτεί συνεχή εκπαίδευση από το σχο-λικό περιβάλλον (εξόν και θεωρούµε σηµαντικότατη την συµ-βολή των εκπαιδευτικών) αλλά και διαρκή περιβαλλοντικήενηµέρωση από φορείς (όπως η ∆Ε∆ΙΣΑ) και γενικά εµάς τουςµεγαλύτερους.

ΤΤεελλιικκάά ττιι εείίννααιι ηη αανναακκύύκκλλωωσσηη γγιιαα σσέένναα;;Ξέρω ακούγεται κλισέ αλλά το εννοώ, είναι τρόπος ζωής! Σεπροσωπικό-οικογενειακό επίπεδο πλέον είναι βίωµα, χωρίςνα είναι υπάρχει η παραµικρή υπόνοια ότι κουράζει ή απαιτείεπιπλέον κόστος ή χρόνο από την καθηµερινότητα µου.Σε επαγγελµατικό και κοινωνικό επίπεδο µπορεί να αισθάνο-µαι περήφανος που ασχολούµαι µε αυτό το αντικείµενο ή ότανεπικοινωνούνε µαζί µας (στην ∆Ε∆ΙΣΑ) από όλη την Ελλάδαζητώντας µας πληροφορίες και στοιχεία, όµως παραµένει έναςπροβληµατισµός και ένα άγχος βλέποντας καθηµερινά τα πε-ριβαλλοντικά προβλήµατα (πχ κλιµατική αλλαγή) και τις δυνα-τότητες που έχει η ανάπτυξη της ανακύκλωσης στον τόπο µαςή τις βελτιώσεις που πρέπει να γίνουν.∆εν υπάρχει για µας, πίστεψε µε µιλάω και εκφράζω µεγάλοµέρος των ανθρώπων της ∆Ε∆ΙΣΑ, η πολυτέλεια της αναµο-νής µέχρι την εποχή που η σηµερινή µαθητική γενιά, καλύτεραεκπαιδευµένη και περιβαλλοντικά συνειδητοποιηµένη γίνει πα-ραγωγική.


87,6 ΡΑ∆ΙΟ ΑΜΟΡΕ88 LOVE RADIO 88,3 VILLAGE Χανιά 282105304188,8 ΓΑΥ∆ΟΣ FM 88,9 ΚΡΗΤΕΣ89,6 SUPER FM 282105201090,1 ERA SPOR90,5 SPOR FM 282105680091 VENUS 282107470491,5 ∆ΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 282104397991,8 SKAI NEWS 282105300092,1 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ92,5 ΡΑ∆ΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 282202254592,9 ΕΡΑ1 2106009604 /693,2 ΛΑΜΨΗ FM93,5 ΡΑ∆ΙO ΕΝΤΑΣΗ93,8 ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 282104002594,4 ORIGINAL 282109911194,9 ΕΡΑ2 210606682295 ΝOΤOΣ FM 282104002595,295,5 ΡΑ∆ΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 282104024096,2 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 282107069097 ΑΝΤΕΝΝΑ ∆YΤ.ΚΡΗΤΗΣ 282105550597,4 ΡΥΘΜΟΣ 282102846697,7 STAR FM 282105070198,2 MAGIC FM 282105399498,5 SEVENTH SKY 282102013098,8 ΓΝΩΜΗ 98,9 ΧΑΝΙΑ FM 28210 3410699 LOVE RADIO99,2 ΡΑ∆ΙO ΚΡΗΤΗ 281026196299,6 SUPER RADIO 2821088370100,2 MAX FM-Sky 2821055008/9101 MRB 2821020400101,5 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734102,4 ΡΑ∆ΙO ΗΡΑΚΛΕΙO 102,7 STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243103 PLUS 103 2821053989103,5 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑ∆OΣ 2107226868104 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570104,5 SUGAR FM105 ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700105,4 PETPO FM 2821033460106 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ106,5 MUSIC BOX 2821081210 & 40690107 RADIO MELODY 2821093271107,3 Ω∆ΥΣΣΕΑΣ FM107,4 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO 107,9

ΕΕΛΛΛΛΗΗΝΝΙΙΣΣ,, τηλ. 2821051850ΑΑΤΤΤΤΙΙΚΚΟΟΝΝ,, τηλ. 2821040208ΚΚΗΗΠΠΟΟΣΣ,, τηλ. 2821056450PPAALLAACCEE,, τηλ. 2821057757

Στα

σιν

εµ

ά

τη

ς π

όλη

ς

Ταχύτατη ανάπτυξη τόσο σε επίπεδο διείσδυσης,όσο και σε επίπεδο παροχής υπηρεσίας από τιςτηλεοπτικές επιχειρήσεις παρουσιάζει στο τρέ-

χον έτος η HDTV (High Definition TV), µε την οποία είναισυµβατό το µοντέλο εκποµπών της επίγειας ψηφιακήςτηλεόρασης που έχουν επιλέξει στη χώρα µας οι ιδιω-τικοί τηλεοπτικοί σταθµοί.Σύµφωνα µε τις εκτιµήσεις και βάσει της µέχρι τώρααύξησης των µεγεθών που αφορούν το HD, αναµένεταιότι τα έσοδα του τοµέα θα κινηθούν περί τα 2,2 δισ. δο-λάρια το 2012, έτος σταθµό, αφού τότε εκτιµάται ότι τοµεγαλύτερο µέρος των χωρών της Ε.Ε., θα περάσειαποκλειστικά σε µοντέλο ψηφιακών εκποµπών.

ΗΗ ααννάάππττυυξξηη σσττηηνν ττηηλλέέοορραασσηηΣύµφωνα µε στοιχεία των Eutelsat, Screendigest και Lyn-gsat, στην Ευρώπη τα νοικοκυριά που έχουν εφοδιαστείµε συσκευές HD, έχουν φτάσει στα 95 εκατοµµύρια καιµέσα στο 2010 εκτιµάται ότι θα ξεπεράσουν τα 122εκατοµµύρια (στη ∆υτική, Κεντρική και Ανατολική Ευ-ρώπη).Ήδη στη Γηραιά Ήπειρο, πρόσβαση σε υπηρεσίεςυψηλής ευκρίνειας έχουν περίπου 10 εκατοµµύριανοικοκυριά, αριθµός ο οποίος το 2010 αναµένεται ναδιπλασιαστεί, ξεπερνώντας τα 18 εκατοµµύρια.Βασικό όχηµα για τη διείσδυση της τηλεόρασης υψη-λής ευκρίνειας στα νοικοκυριά, παραµένει η δορυφο-ρική τηλεόραση, ακολουθούµενη από την καλωδιακήτηλεόραση, την επίγεια ψηφιακή και την IPTV.Σύµφωνα µε στοιχεία της Eutelsat (βάσει ερευνών τωνεταιρειών Gfk, TNS και CSA) και στα επόµενα χρόνιακαι ειδικότερα µέχρι την ηµεροµηνία που έχει θέσειη Ε.Ε. για την πλήρη µετάβαση στις επίγειες ψηφιακέςτηλεοπτικές εκποµπές (2012), εκτιµάται ότι η ανα-λογία ως προς την παροχή υπηρεσιών υψηλής ευκρί-νειας από τις διαφορετικές πηγές τηλεοπτικώνυπηρεσιών, θα παραµείνει ίδια, µε τη δορυφορική τη-λεόραση να κατέχει τη µερίδα του λέοντος.Στο ίδιο διάστηµα ωστόσο αναµένεται να υπάρξει δι-πλασιασµός στους παρόχους HD υπηρεσιών σε όλεςτις διαφορετικές µορφές παροχής τηλεόρασης.

ΤΤοο HHDD σσεε κκάάθθεε µµέέσσοοΣυµφωνα µε µελέτες της εταιρείας Akamai σε συ-νεργασία µε την καναδική τηλεόραση, η τεχνολογίαHD, αυξάνει δραµατικά το χρόνο τηλεθέασης κάνο-ντας του τηλεθεατές να ξοδεύουν αρκετά περισσό-τερη ώρα µπροστά από τις οθόνες τους -έως και50%-, πράγµα που µε τη σειρά του συµβάλλει στη ση-µαντική αύξηση των εσόδων από κάθε τηλεοπτικήδραστηριότητα. Ανάλογα αποτελέσµατα επιτυγχάνονται και από τηνπροβολή υψηλής ευκρίνειας τηλεοπτικού περιεχοµέ-νου και µέσω διαδικτύου, πράγµα που ωθεί τις µεγά-λες εταιρείες του χώρου να επενδύουν σηµαντικάκεφάλαια προς την κατεύθυνση αυτή.

ΣΣττηηνν ΕΕλλλλάάδδααΣτη χώρα µας η επιλογή του mpeg4, ως µοντέλο συµ-πίεσης του ψηφιακού τηλεοπτικού σήµατος, από τηνπλευρά των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθµών -απόφασητην οποία βέβαια ακόµα δεν έχει υποστηρίξει η δηµό-

σια τηλεόραση- υπόσχεται να «ανοίξει την πόρτα» τουτηλεοπτικού περιεχοµένου υψηλής ευκρίνειας, στο µε-γαλύτερο µέρος των τηλεθεατών. Πάντως κάτι τέτοιο δεν θα πρέπει να αναµένεται πριντο 2015, αφού θα πρέπει πρώτα να αποδοθούν άδειεςλειτουργίας στους ψηφιακούς τηλεοπτικούς σταθµούς,προκειµένου να διασφαλιστεί η οµαλή λειτουργίας τηςαγοράς και κατ' επέκταση η βιωσιµότητα της σχετικήςεπένδυσης από την πλευρά των καναλιών.Την ίδια ώρα πάντως, στο παιχνίδι της παροχής HD πε-ριεχοµένου, παίζει και η συνδροµητική τηλεόραση, τόσοη δορυφορική όσο και η δικτυακή. Υπενθυµίζεται ότι ηδορυφορική πλατφόρµα που ετοίµαζε ο ΟΤΕ µέσω τουHellasSat, θα παρείχε εξ ολοκλήρου περιεχόµενο HDαφού είχαν κλειστεί και οι σχετικές συµφωνίες µε δί-κτυα του εξωτερικού.

ΣΣΤΤΕΕΛΛΙΙΟΟΣΣ ΙΙΩΩΑΑΝΝΝΝΟΟΥΥ ΠΠηηγγήή:: ΝΝααυυττεεµµπποορριικκήή

ΕΕππιιµµέέλλεειιαα :: ΜΜ.. ΑΑννεευυλλααββήήςς

HDTV: Γρήγορη εξάπλωση στην ευρωπαϊκή αγορά

ΕΕΝΝΥΥΠΠΝΝΙΙΑΑΙστορία πρώτη

Χθες βράδυ ονειρεύτηκε πάλι ότι πέθαινε. Παραδόξως ήταν ήρεµος, γαλήνιος θαέλεγε κάποιος µε ταλέντο στις περιγραφές, σαν είχε φτάσει επιτέλους το πλήρωµα τουχρόνου και αυτός απλώς βάδιζε. Μπρος του προπορεύονταν ένας τυφλός, τον καταλάβαι-νες από τα µαύρα γυαλιά και από το µπαστουνάκι που χτυπούσε ρυθµικά το πλακόστρωτο,και τρεις µεγαλόσωµοι µπάσταρδοι σκύλοι που µύριζαν βροχή και προχωρούσαν αργά,στρέφοντας κάθε λίγο τα κεφάλια τους πίσω, ίσως για να δουν αν οι άλλοι ακολουθούσανή ίσως για δικούς τους άγνωστους λόγους. Στην αρχή νόµισε πως αυτός ο παράξενοςσυρφετός ήταν οι προποµποί του στον Άδη. Πίσω τους ίσως κρύβονταν κάποιοι παράξενοισυµβολισµοί που αν προσπαθούσε αρκετά θα κατάφερνε επιτέλους να τους κατανοή-

σει.Μέσα στον ύπνο του είχε ξεχάσει ότι στο θάνατοπορευόµαστε µόνοι, δίχως τυφλούς και δίχως σκύλουςκαι προπαντός δίχως τη µυρωδιά της βροχής. Και πράγ-µατι σε µια στροφή του δρόµου ο τυφλός δίχως να πεικουβέντα, σαν να µην είχαν περπατήσει τόση ώρα όλοναυτόν το δρόµο µαζί, σταµάτησε, κι αφού για λίγο έλεγξετον γύρω του χώρο µε το µπαστουνάκι του, τακ-τακ-τακο ήχος του πάνω στο πλακόστρωτο, κάθισε φαρδύς-

πλατύς και άπλωσε το χέρι του ζητιανεύοντας απ’ τους περαστικούς λίγα ψιχία ευτυχίας,έστω και προσποιητής, τρεις νότες από ένα τραγούδι της προκοπής, την ανάµνηση µιαςβραδιάς σ’ ένα φτηνό δωµάτιο µε θέα τη φωτισµένη πόλη κι ένα µπουκάλι αλκοόλ πουαδειάζει µε γοργούς ρυθµούς, µία-δύο λέξεις, ει δυνατόν αχρησιµοποίητες στις µεταξύ µαςσυνοµιλίες, έτσι που να διατηρούν ακόµη µια ελάχιστη ανταλλακτική αξία, ένα νόµισµα πα-λαιάς κόπης που να φέρνει στο νου περασµένες εποχές ή τέλος πάντων ό,τι ο καθέναςσας προαιρείται, ακόµη και µια περιφρονητική µατιά ή ένα εντελώς απαξιωτικό σχόλιο,αφού στο τέλος-τέλος κανείς δε θέλει να περνά εντελώς απαρατήρητος. Τα σκυλιά για λίγοεπιδόθηκαν στις συνήθεις σκυλίσιες δραστηριότητές τους, δάγκωσαν την ουρά τους, γά-

βγισαν αόρατους εχθρούς, οσµίστηκαν ποιος ξέρει τι κι ύστερα χώρι-σαν, τραβώντας το καθένα το δρόµο του, έτσι που να µην µπορεί να πειποιο τράβηξε προς τη σωστή κατεύθυνση ούτε αν βέβαια υπήρχε κάποιατέτοια ή αν υπήρξε ποτέ. Σε λίγο δε φαινόταν τίποτα, µονάχα ακουγό-ταν το σποραδικό αλύχτισµά τους, τόσο δυνατό που τον ξύπνησε σχε-δόν . Και µετά ούτε κι αυτό. Χάθηκαν εντελώς. Κι αυτός απόµεινε εκεί,χωρίς οδηγούς, χωρίς εχθρούς και φίλους, µόνος σ’ ένα τόπο παράξενοκάπου ανάµεσα στον ύπνο, τον ξύπνιο και το θάνατο. Ιστορία δεύτερη

Θα σας πω µια αληθινή ιστορία. Ό,τι σας έχω πει µέχρι τώρα ήταν ψέµατα. Μην κου-νάτε το κεφάλι σας λες και το είχατε καταλάβει. Είσαστε αξιολύπητοι. Αν θέλω σας πουλώκαι σας αγοράζω. Όµως εγώ θα σας πω µια αληθινή ιστορία, παρόλο που ξέρω ότι δεν θατην πιστέψετε. Ήταν κάποτε ένας άνδρας. Κι ένα βράδυ είδε ένα όνειρο. Κι απ’ αυτό τοόνειρο δεν έλεγε να ξυπνήσει. Τότε όλοι σκέφτηκαν πως αυτό το όνειρο θα ήταν πολύσπουδαίο και πολύ όµορφο και όλοι θέλησαν να το επισκεφτούν και ήταν τόσοι πολλοί, πουέπρεπε να τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Τότε κάποιος είπε πως έπρεπε πρώτοι να πάνεοι πιο σπουδαίοι, σύµφωνα µε την κοινή λογική. Αυτός που το πρότεινε ήτανε κάποιοςσπουδαίος. Και µιας και αυτός που ονειρευόταν ήταν κοιµισµένος και δεν µπορούσε να δια-τυπώσει κάποια αντίρρηση που να ευσταθεί νοµικά και να µπορεί να σταθεί σε κάποιο δι-καστήριο, έτσι και έγινε. Οι πρώτοι σπουδαίοι που επισκέφτηκαν το όνειρο απογοητεύτηκανσφόδρα, γιατί το µόνο που είδαν ήταν ένα κίτρινο πουλί σ’ ένα κατάλευκο χιονισµένο τοπίο.∆ιαπίστωσαν µετα λύπης την παντελή απουσία οποιουδήποτε θρησκευτικού συµβόλου πουθα µπορούσε να αποτελέσει πηγή έµπευσης και εφαλτήριο πνευµατικής ανάτασης για τονχειµαζόµενο λαό. Βέβαια η οµορφιά της εικόνας ήταν αναµφισβήτητη. Η οµορφιά όµωςδίχως θεία έµπνευση αποτελεί κενή έπαρση και αλλαζονική µαταιοδοξία. Φρόντισαν λοι-πόν να ενσπείρουν θρησκευτικά σύµβολα ένθεν κακείθεν , ικανά στον αριθµό ,ώστε ναµην περνούν απαρατήρητα ούτε από έναν τυχαίο αόµµατο µικροπωλητή. Παρά τις ουσιώ-δεις αυτές προσθήκες το όνειρο παρέµεινε ανεπαρκές, σύµφωνα µε τη γνώµη των επό-µενων ονειροεπισκεπτών. Η βασική του αδυναµία ήταν ότι δεν παρέπεµπε µε τρόπο φανερόκαι αναµφισβήτητο σε κανενός είδους κριτική απέναντι στις υφιστάµενες κοινωνικοοικο-

νοµικές σχέσεις και διεργασίες ενώ απουσίαζε παντελώς και σε βαθµό ανε-πίτρεπτο οποιοδήποτε όραµα δικαιότερης κατανοµής του πλούτου και κοι-νωνικής αλληλεγγύης. Βεβαίως η λογοκρισία είναι επιφαινόµενο φασιστικήςνοοτροπίας, ωστόσο η προσθήκη συγκεκριµένων λεπτοµερειών και συµβό-λων, χωρίς να θίγουν το βασικό πυρήνα του ονείρου θα του πρόσθεταν αναµ-φίβολα και αναντίρρητα το απαραίτητο ιδεολογικό βάθος . Όπερ και εγένετο.Το τρίπτυχο επένδυση- χρησιµότητα- ανταποδοτικότητα προβληµάτισε τους

ονειροεπισκέπτες που ακολούθησαν αµέσως µετά. Σύµφωνα µε τις ενδελεχείς αναλύσειςτους η βιωσιµότητα ενός ονείρου είναι ευθέως ανάλογη µε την ανταπόκριση που αυτό έχειστο καταναλωτικό κοινό σε βάθος χρόνου. Η επιτυχία του συγκεκριµένου ονείρου οφείλε-ται σε στατιστική ανωµαλία η οποία ουδόλως εγγυάται µελλοντικές αποδόσεις. Προς τηνκατεύθυνση εξασφάλισης εγγυηµένων µερισµάτων κρίνονται απαραίτητες οι εξής διορ-θώσεις: α. Η προσθήκη ερωτευµένου ζευγαριού, η οποία έχει ευρεία απήχηση στο κατα-ναλωτικό κοινό, εφόσον τηρούνται οι κοινές διαφηµιστικές προϋποθέσεις β. η προσθήκηκατάλληλης µουσικής υπόκρουσης, διεγερτικής συναισθηµάτων. Προτείνεται απόσπασµακάποιας πρόσφατης επιτυχίας γ. η συνεχής προβολή επί δίµηνο σε ώρες υψηλής τηλε-θέασης δ. διόγκωση των τιµών, ώστε να µπορούν να εµφανιστούν εκπτωτικές προσφο-ρές υπό τη µορφή δώρων. Πέρα από τα παραπάνω, κραυγαλέα είναι η απουσίαοποιασδήποτε αναφοράς σε εθνικά σύµβολα και πάνω απ’ όλα στο εθνικό πεπρωµένο σεσηµείο που ο κοιµώµενος να ελέγχεται για εθνική µειοδοσία ή έστω για ασύγγνωστη διε-θνιστική αφέλεια. Η προσθήκη εθνικών συµβόλων και η νοηµατοδότηση του ονείρου προςτην κατεύθυνση της υπεράσπισης των εθνικών ιδανικών είναι εκ των ων ουκ ανευ σε µιαεποχή προκλήσεων και διεθνών ανακατατάξεων. Βεβαίως η απουσία οποιουδήποτε προ-σφιλούς προσώπου δεν τιµάει τον ονειρευόµενο. ∆είχνει µειωµένο αίσθηµα οικογενειακήςευθύνης και ως εκ τούτου απαιτεί συνδυασµένες αλλαγές και προσαρµογές µε την προ-σθήκη το λιγότερο ενός µητρικού ή πατρικού συµβόλου.

Βέβαια κάτω από το βάρος όλων αυτών των αλλαγών το όνειρο καταποντίστηκε καιο άντρας που ονειρευόταν πέθανε. Έτσι έγινε, όπως σας στα λέω. Έβγαλε έναν αναστε-ναγµό και πέθανε. Ο θάνατός του αποδώθηκε σε φυσιολογικά αίτια και ο ιατροδικαστήςπήρε υποχρεωτική άδεια πέντε εβδοµάδων.

Γράφειo Nίκoς

Xατζηιωάννoυ


ΛΛέέττεε νναα εείίµµαασσττεε οο οοµµφφααλλόόςς ττηηςς σσύύγγχχρροοννηηςς ΕΕυυ--ρρώώππηηςς ;; ΜΜοουυρρµµοουυρρµµοουυρρ όόλλοοιι γγιιαα µµααςς µµιιλλοούύνν..ΣΣκκέέφφττοοµµααιι µµήήππωωςς εείίννααιι γγιιαα ττοο κκααλλόό όόλλωωνν .. ΜΜηησσκκεεφφττεείίττεε ππωωςς µµοουυ’’σσττρριιψψεε ππρροοττοούύ κκααλλάά κκααλλάάζζοορριισσττώώ µµεε τταα µµέέττρρααπποουυ εεξξήήγγγγεειιλλεε ηη κκυυββέέρρ--ννηησσηη ..ΤΤοο λλέέωω σσοοββααρρόό..ΝΝιιώώθθωω ππωωςς εείίµµαασσττεε ττοοππεειιρρααµµααττόόζζωωοο ττηηςς ΕΕυυ--ρρώώππηηςς ..ΈΈττσσιι ήήρρθθαανν ττααππρράάγγµµαατταα ώώσσττεε νναα εείί--µµαασσττεε εεµµεείίςς οο ααδδύύννααµµοοςςκκρρίίκκοοςς ττηηςς ΕΕυυρρώώππηηςς.. ΟΟιι ααγγοορρέέςς σσαανν τταα κκοορράάκκιιααµµύύρριισσαανν ααίίµµαα κκααιι ππεεττοούύνν ααππόό ππάάννωω µµααςς ..ΠΠοοιιοοςςθθαα κκεερρδδοοσσκκοοππήήσσεειι ππιιοο πποολλύύ ;; ΑΑγγώώννααςς ττόόσσοο ρρωω--µµααλλέέοοςς ……όόσσοο κκααιι ααννήήθθιικκοοςς.. ΜΜήήππωωςς ττεελλιικκάά δδοο--κκιιµµαασσττοούύνν οοιι ααννττοοχχέέςς ττωωνν λλααώώνν σσεε σσκκλληηρρήήλλιιττόόττηητταα ;;ΘΘαα ββλλέέπποουυνν εεµµάάςς κκααιι θθαα κκααττααγγρράάφφοουυννσσυυµµππεερράάσσµµαατταα οοιι εευυρρωωππααίίοοιι ..ΕΕκκεείίννοο ττοο ΣΣύύµµ--φφωωννοο ΣΣττααθθεερρόόττηηττααςς φφωωννάάζζεειι όόττιι µµππάάζζεειι ααππόόππααννττοούύ µµαα γγιιαα ττηηνν ώώρραα µµόόννοο ττηηνν ααπποοσσττααθθεερροο--πποοίίηησσηη πποουυ δδρραα δδιιααλλυυττιικκάά θθαα ββιιώώσσοουυµµεε ..ΤΤοο εευυ--ρρωωοοµµόόλλοογγοο δδεε σσυυζζηηττιιέέττααιι ππααρράά µµόόννοο ααππόό ττηηννοουυττοοππιικκήή ααρριισσττεερράά ..ΟΟιι ρρεεααλλιισσττέέςς σσαανν ττηηνν ……ΓΓκκόόλλττµµαανν ΣΣαακκςς ,,σσαανν ττηηνν κκυυββέέρρννηησσήή µµααςς εεππιιλλέέ--γγοουυνν ττηηνν ππεερριικκοοππήή ττωωνν εεππιιδδοοµµάάττωωνν ,,δδηηλλααδδήή ττωωννµµιισσθθώώνν,, κκααιι ττωωνν κκαατταακκττήήσσεεωωνν ττωωνν εερργγααζζοοµµέέ--ννωωνν.. ΞΞέέρροουυνν νναα κκάάννοουυνν κκοουυµµάάννττοο ......ΤΤόόττεε µµεε ττηηννεείίσσοοδδοο σσττοο εευυρρώώ ηη γγεερρµµααννιικκήή ττρράάππεεζζαα ήήξξεερρεε νναακκρρύύββεειι ττοο έέλλλλεειιµµµµαα γγιιαα νναα κκάάννεειι µµππίίζζννεεςς,, όόππωωςςκκααιι ττώώρραα ππιιέέζζεειι γγιιαα ττοονν ίίδδιιοο λλόόγγοο ..ΌΌσσοο γγιιαα ττηηννεελλλληηννιικκήή κκυυββέέρρννηησσηη λλόόγγιιαα δδεενν έέχχωω……ΙΙδδιιααίίττεερρααόότταανν ιισσχχυυρρίίζζεεττααιι όόττιι τταα µµέέττρραα έέχχοουυνν µµόόννιιµµοο χχαα--ρραακκττήήρραα ……∆∆ηηλλααδδήή θθαα ββρριισσκκόόµµαασσττεε σσεε µµόόννιιµµηηχχρρεεοοκκοοππίίαα ήή µµήήππωωςς χχρρεεοοκκόόππηησσεε οο σσοοσσιιααλλιισσµµόόςςττηηςς ;; ΚΚααλλοούύµµαασσττεε νναα δδεείίξξοουυµµεε ππόόσσοο θθαα ααννττέέ--ξξοουυµµεε σσττιιςς ππιιοο σσυυννττηηρρηηττιικκέέςς εεππιιλλοογγέέςς κκααιι µµεειιςςκκααιι όόλλοοιι όόσσοοιι ααππόό ττοονν εευυρρωωππααϊϊκκόό ννόόττοο-- ήή µµήήππωωςςκκααιι ααππόό ττοο ββοορρρράά ;;––έέπποοννττααιι……ΚΚααιι ύύσσττεερραα εείίννααιικκααιι ααυυττόόςς οο λλααϊϊκκιισσµµόόςς ττηηςς εευυθθιιξξίίααςς ααππέέννααννττιισσττηηνν ιισσττοορριικκήή µµααςς κκλληηρροοννοοµµιιάά,, πποουυ όόλλεεςς ττιιςςάάλλλλεεςς ππεερριιόόδδοουυςς ττηηνν έέχχοουυµµεε ππρροοςς εεκκµµεεττάάλλ--λλεευυσσηη κκααιι µµόόννοονν;; ΩΩςς ππόόττεε ;; ΗΗ ΑΑφφρροοδδίίττηη ττηηςςΜΜήήλλοουυ εείίττεε ωωςς ζζηηττιιάάνναα,,σσεε γγααλλλλιικκόό µµέέσσοο εεννηηµµέέ--ρρωωσσηηςς,, εείίττεε ωωςς πποορρννοοσσττάάρρ,,σσττοο γγεερρµµααννιικκόό ffooccuuss,,εεµµέένναα δδεε µµεε θθίίγγεειι όόσσοο µµεε θθίίγγεειι ηη κκααθθηηµµεερριιννήήααππααξξίίωωσσηη ττωωνν ππάάννττωωνν σσ’’ααυυττήήνν εεδδώώ ττηη χχώώρραα .. ΗΗββοολλήή ,, ηη ξξεεφφττίίλλαα κκααιι ηη ααππααιιδδεευυσσίίαα .. ΗΗ πποολλιιττιικκήή ,,κκααττώώττεερρηη ττωωνν ππεερριισσττάάσσεεωωνν ..ΗΗ εεκκκκλληησσίίαα,, κκααττώώ--ττεερρηη ττωωνν ππεερριισσττάάσσεεωωνν.. ΟΟιι οοιικκοοννοοµµιικκοοίί ππααρράά--γγοοννττεεςς,, κκααττώώττεερροοιι ττωωνν ππεερριισσττάάσσεεωωνν ..ΤΤεελλιικκάάµµόόννοο ηη κκααµµπποούύρραα ττοουυ λλααοουυττζζίίκκοουυ σσττέέκκεεττααιι όόρρθθιιαα……ΜΜήήππωωςς δδεενν τταα έέββααλλαανν όόλλοοιι µµεε ττηηνν κκααλλήή ……ΕΕλλ--λλάάδδαα ;; ΜΜήήππωωςς ττεελλιικκάά ττοο ππρρόόββλληηµµαα εείίννααιι νναα κκοοιι--ττααχχττοούύµµεε σσττοονν κκααθθρρέέππττηη κκααιι νναα ααφφήήσσοουυµµεε κκααττάάµµέέρροοςς ττοουυςς ααπποοµµοοννωωττιικκοούύςς εεθθννοοκκεεννττρριισσµµοούύςς ;;ΚΚααλλόό κκοουυρράάγγιιοο όόλλοοιι ΡΡεεεεεεεε……νν!!!!

Γράφειη Θεoδoσία∆ασκαλάκη

Πυξίδα 88 - Μάρτιος 2010

Documents

Transcript of Πυξίδα 88 - Μάρτιος 2010