5

ΤΕΥΧΟΣ 7 @ IANOYAΡΙΟΣ 2012

ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥALPHA BANK

Το ευρώ στο απόσπασμαΜετέωρη οικονομικά

και πολιτικά η ΕΕ

Ευχές για ένα δημιουργικό

2012

AA

magazineΤΕΥΧΟΣ 7 @ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2012

Περιεχόμενα

Amagazine

ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ALPHA BANK@ Ιπποκράτους 23, 10679 Αθήνα, Τηλ.: 210.3692000, Fax: 210.3692090, e-mail: info@sab.gr@ Ιδιοκτήτης: Σύλλογος Προσωπικού Alpha Bank@ Εκδότης: Τάσος Γκιάτης@ Διευθύνεται από Συντακτική Επιτροπή@ Υπεύθυνοι έκδοσης: Θανάσης Παπαδής, Στέλιος Παπαπέτρου

04 08 16 ΤΟ ΘΕΜΑ04 Το ευρώ στο απόσπασμα06 Το στοίχημα της Alpha Bank για το 2012 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΛΟΒΕΡΔΟΥ08 “Να αφήσουμε πίσω την πολιτική αφασία’’

ΚΟΙΝΩΝΙΑ11 Αυτόφωρο, εισφοροδιαφυγή και στο βάθος…συντάξεις!

ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΕΙΣ12 Απέτυχε ή όχι το Μνημόνιο; Δ. Μπακάλη και Θ. Παπαδής «ξιφουλκούν» ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ14 Τα Greek Statistics και το θαύμα της ανεργίας

ΚΟΙΝΩΝΙΑ16 Ανεργία, Μισθοί και Ανταγωνιστικότητα

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ 18 Δημήτρης Κόκκορης: O δικός μας Μαραθωνοδρόμος

ΑΡΘΡΟ20 Θα σώσουμε το ευρώ ή θα «δολοφονήσουμε» την Ευρώπη;

3A

Editorial

Μία δύσκολη χρονιά έφυγε και μία ακόμη πιο δύσκο-λη βρίσκεται μπροστά μας. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε μεταίχμιο. Οι πολιτικές δυνάμεις του

τόπου αποδείχτηκαν κατώτερες των περιστάσεων. Το ίδιο όμως φαίνεται να συμβαίνει και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και στη μέση όλων αυτών βρίσκονται οι πολίτες, οι εργαζόμενοι που νιώθουν πως αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμο είδος. Η ανασφάλεια καθη-μερινά αυξάνει και πιέζει τον ιστό της ελληνικής κοινωνίας.

Τα αδιέξοδα εντείνονται και μέσα όλο αυτό το ζοφερό περι-βάλλον η αναζήτηση ελπίδας και προοπτικής μοιάζει να είναι πο-λυτέλεια και ουτοπία.

Ευθύνη όμως όλων μας, αλλά και υποχρέωση, είναι σε αυτές τις δύσκολες στιγμές να μείνουμε όρθιοι. Να επιστρέψουμε στις αξίες της αλληλεγγύης και της συναδελφικότητας.

Αυτές τις ημέρες, κυρίως, αλλά και όλες τις υπόλοιπες δύσκο-λες που έρχονται θα πρέπει να διατηρήσουμε ψηλά όλα τα ιδανι-κά που χαρακτηρίζουν τους Έλληνες στην πορεία τους ανά τους αιώνες.

Δική μας υποχρέωση, ως συνδικαλιστικό κίνημα είναι να σκύ-ψουμε πάνω από τα προβλήματα και να προσπαθήσουμε να δώ-σουμε λύσεις. Χωρίς στείρο συνδικαλιστικό λόγο, αλλά με ευθύνη και λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες που επικρατούν στην ελ-ληνική οικονομία, αλλά και τις ανάγκες όλων των εργαζομένων στην Τράπεζα και του καθένα προσωπικά, θα αναζητήσουμε τις βέλτιστες λύσεις.

Το 2012 θα βρει την Τράπεζα στην ίδια στέγη με την Eurobank, δημιουργώντας τη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας. Ωστόσο, έχουμε αίσθηση της πραγματικότητας και γνωρίζουμε πως με βάση της συνθήκες που διαμορφώνονται θα πρέπει όλοι μαζί να συμβάλουμε στην επιτυχία αυτού του φιλόδοξου, αλλά και δύ-σκολου εγχειρήματος.

Το Alpha Magazine και οι άνθρωποι του Συλλόγου εύχονται ολόψυχα σε όλους εσάς και στις οικογένειές σας καλές γιορτές και ένα καλύτερο και δημιουργικό 2012.

404

Η ευρωζώνη έχει εισέλθει σε μία ιδιαίτερα δύσκολη συγκυρία από την οποία

κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει, εάν και πότε θα βγει. Δεν είναι λίγοι οι αναλυτές εκείνοι που θεωρούν ότι η γενεσιουρ-γός αιτία των σημερινών προβλημάτων είναι η δημιουργία του ευρώ. Φτιάχτη-κε πρόχειρα, δεν είναι προηγηθεί μία πραγματικά οικονομική ένωση και σή-μερα «θερίζουμε» τους καρπούς αυτής της προχειρότητας.

Πριν από λίγο καιρό η Washington Post είχε αναφερθεί σε άρθρο της ότι «είναι πλέον ξεκάθαρο ότι το ευρώ ήταν ένα τεράστιο λάθος. Πιθανότατα να αποτελεί το μεγαλύτερο λάθος πο-λιτικής στη μεταπολεμική Ευρώπη. Τα οφέλη του ενιαίου νομίσματος (μείωσε το κόστος συναλλαγών και την αβεβαιό-τητα που δημιουργούν οι διακυμάνσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών) ήταν προσωρινά. Τα αρνητικά του δείχνουν μόνιμα: Πρώτον, το αυξανόμενο οικονο-μικό κόστος για τη διάσωση του ευρώ.

Δεύτερον, ο εντεινόμενος εθνικισμός, καθώς ευρωπαϊκοί λαοί ερίζουν για το ποιος φταίει». Και το άρθρο συνεχίζει «μην περιμένετε κάποια μαγική λύση. Η Ευρώπη βρίσκεται μετέωρη πολιτι-κά και οικονομικά και δεν φαίνεται να μπορεί να ξεφύγει σύντομα από αυτό το καθεστώς.

Ανύπαρκτη επιλογήΘεωρητικά, οι χώρες που βρίσκο-

νται σε κρίση πιθανόν να ωφεληθούν εάν εγκαταλείψουν το ευρώ. Εάν το πράξουν θα μπορούν να υποτιμήσουν, ενισχύοντας τις εξαγωγές και την τουρι-στική βιομηχανία τους. Στην πραγματι-κότητα, αυτή η επιλογή είναι επικίνδυ-νη, πιθανόν δε και ανύπαρκτη.

Οποιοσδήποτε υπαινιγμός ότι κά-ποια από αυτές θα εγκαταλείψει το ευρώ θα είναι καταστροφικός για τις τράπεζες. Η απουσία αγοραστών των κρατικών ομολόγων τους θα αναγκάσει τις χώρες αυτές σε χρεοκοπία. Κάτι τέτοιο θα δι-ογκώσει τις ζημίες των τραπεζών εντός

Μετά τη Σύνοδο Κορυφής της

25ης Μαρτίου πολλοί ήταν

εκείνοι που βιάστηκαν

να πανηγυρίσουν και να πουν… «τα δύσκολα

πέρασαν»

@ΤΟΥ

ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΔΗ

ΤΕΥ

ΧΟ

Σ 7

@

Ι

ΑΝ

ΟΥΑ

ΡΙΟ

Σ 2

01

2

ΤΟ ΘΕΜΑ

Το ευρώ στο απόσπασμα

5

και εκτός των συνόρων. Χωρίς βιώσιμες τράπεζες θα κλείσουν οι κρουνοί του χρήματος για τους δανειολήπτες. Θα επιβληθούν συναλλαγματικοί έλεγχοι, απαγορευτικοί για τη διασυνοριακή δι-ακίνηση κεφαλαίων. Εάν μία χώρα εγκα-ταλείψει το ευρώ μπορεί να δημιουργη-θεί ένα ντόμινο, με ανάλογες επιπτώσεις στις τράπεζες άλλων χωρών».

Όπως γράφει ο επικεφαλής οικο-νομολόγος της Citigroup Γουίλιαμ Μπι-ούτερ στην εφημερίδα Financial Times, «σε περίπτωση αιφνίδιας χρεοκοπίας και εξόδου από την Ευρωζώνη δεν θα κατέρρεε μόνον το ευρωπαϊκό τραπεζι-κό σύστημα, αλλά και το βορειοατλαντι-κό. Η χρηματοπιστωτική κρίση που θα ακολουθούσε θα πυροδοτούσε μία πο-λυετή παγκόσμια ύφεση, με το ΑΕΠ να συρρικνώνεται κατά πάσα πιθανότητα άνω του 10% και την ανεργία στη Δύση να υπερβαίνει το 20%.

Σοβαρές επιπτώσεις θα υπήρχαν και για τις αναδυόμενες αγορές». Δε-δομένων των τρομακτικών αυτών πιθανοτήτων, ουδείς θα ήθελε να προ-καλέσει την τύχη. Ο Μπιούτερ θεωρεί ότι οι πιθανότητες αυτού του σεναρίου δεν υπερβαίνουν το 5%. Υποτίθεται ότι οι κυβερνήσεις κάποιων ευρωπαϊκών χωρών -ή κάποιος άλλος, τέλος πάντων- θα βοηθήσουν στην αποφυγή του, συ-νεχίζοντας να χορηγούν δανεισμό στις πλέον αδύναμες οικονομικά χώρες. Αλλά και αυτό δημιουργεί προβλήμα-τα. Επιβάλλει τη λιτότητα σε ορισμένες χώρες και εκχωρεί τον έλεγχο των προ-ϋπολογισμών τους σε τρίτους, στην Ε.Ε. ή στο ΔΝΤ.

Η λογική είναι απλή. Εάν πρέπει να διασωθούν οι δανειολήπτες, τότε οι δα-νειοδότες τους θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να κρίνουν τις πολιτικές τους. Οι πιθανότητες για επεμβάσεις -και αντιδράσεις- είναι οφθαλμοφανείς. Εκ-χωρείται η εθνική κυριαρχία αναφορικά με βασικές πολιτικές επιλογές και στρα-τηγικές. Εξουσίες συγκεντρώνονται και αφαιρούνται από τα εθνικά κράτη.

Οι αντιδράσεις ενάντια στην ιδέα της ενωμένης Ευρώπης είναι κάθε άλλο παρά απίθανες. Μετέωρη βρίσκεται λοιπόν η Ευρώπη. Ο,τι έχει λογική από οικονομική άποψη είναι πολιτικά επι-κίνδυνο - και ό,τι είναι λογικό πολιτικά

είναι επικίνδυνο για την οικονομία. Το 1999, όταν εισήχθη το ευρώ, οι στόχοι ήταν σαφείς. Κινητήριος δύναμη για τη συμμετοχή στην ολοένα και μεγαλύτε-ρη ευημερία, θα ενδυνάμωνε την κοινή ευρωπαϊκή συνείδηση.

Η ισχύς της Γερμανίας θα υποκλινό-ταν μπροστά στο ευρύτερο ευρωπαϊκό όραμα. Τώρα όλα είναι ανάποδα… Το ευρώ βαραίνει την ευρωπαϊκή οικονο-μία, οδηγεί σε αντιπαραθέσεις και ανα-βαθμίζει τη Γερμανία, επιτρέποντάς της να επιβάλλει τους όρους για τη λύση του προβλήματος. Το άρθρο της Washington Post καταλήγει «ίσως καταφέρει η Ευ-ρώπη να ξεπεράσει την τρέχουσα κρίση μέσω ενός συνδυασμού δανεισμού από

την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, αλλά και πολιτικών για την επιτάχυνση των αναπτυξιακών ρυθμών. Αυτό είναι το καλύτερο αποτέ-λεσμα που μπορεί να φανταστεί κανείς, αλλά όλα τα υπόλοιπα - πολύ χειρότε-ρα - είναι δυνατά. Ακόμη όμως και το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα δεν θα είναι αρκετό για τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς. Αυτό που θα αφήσει πίσω του «θα είναι μία αποδυναμωμένη και πικραμένη Ευρώπη, που δεν θα μπο-ρεί να είναι ο εταίρος που χρειάζονται οι ΗΠΑ στον 21ο αιώνα».

Εκτιμήσεις...Ζοφερές εκτιμήσεις και αβέβαιο το

μέλλον της Ευρώπης που μέχρι πρό-σφατα φάνταζε το «αντίπαλο δέος» των ΗΠΑ σε bras de fer από το οποίο κερ-δισμένοι θα ήταν όλοι οι αναπτυγμένοι λαοί. Η Ευρώπη «κόλλησε» στα λα-σπόνερα της αναβλητικότητας και των λάθος αποφάσεων σε καίριους τομείς. Είναι αργά για αλλαγή πορείας; Κανένας δεν ξέρει. Το μόνο σίγουρο είναι πως με φθαρμένες και ξεπερασμένες πολιτικές δεν μπορεί να βγεις από τον βούρκο της ανυποληψίας στα μάτια των αγορών.

Η Σύνοδος της 9ης Δεκεμβρίου έδειξε μεν τον δρόμο, αλλά δεν έπεισε. Χρειάζονται γρήγορες και αποτελεσμα-τικές αποφάσεις. Πλέον το ξέρουν οι ηγέτες της ΕΕ και κυρίως Γερμανία και Γαλλία. Το ζήτημα είναι αν μπορούν να ξεπεράσουν τα όριά της και τις δεσμεύ-σεις τους, απέναντι σε λαϊκισμούς, εθνι-κισμούς και στείρους δογματισμούς.

Η χρηματοπιστωτική

κρίση που θα ακολουθούσε

θα πυροδοτούσε μία πολυετή

παγκόσμια ύφεση, με το ΑΕΠ να

συρρικνώνεται κατά πάσα

πιθανότητα άνω του 10% και την

ανεργία στη Δύση να υπερβαίνει το

20%

Amagazine

ΤΕΥ

ΧΟ

Σ 7

@

Ι

ΑΝ

ΟΥΑ

ΡΙΟ

Σ 2

01

2

ΤΟ ΘΕΜΑ

05

406

Το 2012 ξεκινάει με κοινή ευχή να βρίσκεται στα χείλη όλων: να μην είναι χειρότε-

ρο από το 2011. Ο χρόνος που έφυγε μας άφησε πίσω του πληγές οι οποίες είναι δύσκολο να θεραπευτούν γρήγο-ρα και αποτελεσματικά. Στον τραπεζικό χώρο η αβεβαιότητα που αφήνει το 2011 είναι μεγάλη. Η αναμενόμενη έκ-θεση της BlackRock σε συνδυασμό με την υλοποίηση του PSI και το «κούρεμα» 50% στα ομόλογα του ελληνικού δημο-σίου έχουν δημιουργήσει ένα περιβάλ-λον που αναμφίβολα είναι τουλάχιστον δύσκολο. Η Alpha Bank αντιμετωπίζει όλες αυτές τις προκλήσεις μέσα από στοχευμένες κινήσεις οι οποίες έχουν έναν κοινό παρονομαστή.

Να βγει μέσα από αυτή την πρωτο-φανή για την ελληνική οικονομία και το τραπεζικό σύστημα, κρίση με όσο το δυνατό λιγότερες απώλειες. Παράλλη-λα «βλέπει» και την κρίση ως ευκαιρία προκειμένου να βγει μέσα από αυτή πιο δυνατή προς όφελος των εργαζομένων της, των μετόχων και των πελατών της.

Η προωθούμενη συγχώνευση με την Eurobank κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Έχοντας ως σύμμαχο το Κατάρ, η διοίκηση και οι άνθρωποι της Alpha Bank σταθμίζουν τις κινήσεις τους προκειμένου να ανταποκριθούν με απόλυτη επιτυχία στις προκλήσεις

που έχουν να αντιμετωπίσουν και δεν είναι λίγες. Ένα από τα ζητούμενα στην προσπάθεια αυτή είναι να αποσαφηνι-στεί το τοπίο. Λέγονται και γράφονται πολλά και σε πολλές περιπτώσεις η πο-λυγλωσσία αλλά και διαφορετικές προ-σεγγίσεις του θέματος, μόνο καλό δεν κάνουν στην προσπάθεια να βρεθεί ο

κανόνας της ισορροπίας σε μία οικονο-μία που δοκιμάζεται. Όσο πιο γρήγορα ξεκαθαρίσει το τοπίο τόσο πιο γρήγορα το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα βρει ξανά τον δρόμο του. Η Alpha Bank ήταν και είναι μία τράπεζα η οποία χαρακτη-ρίζεται από σύνεση στις κινήσεις της. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι τα μεγέθη της και ο ισολογισμός της είναι από τους πλέον ισχυρούς, αν όχι ο ισχυρότερος, τηρουμένων πάντα των αναλογιών στον κλάδο. Αυτό το αποδεικνύουν με τον πλέον ηχηρό τρόπο και τα stress test που έχουν γίνει στην Ελλάδα υπό τις όποιες δυσμενείς παραδοχές.

Ο Γιάννης Κωστόπουλος και ο Δη-μήτρης Ματζούνης με την σύνεση και την διορατικότητα που τους χαρακτη-ρίζει μπόρεσαν να δουν τις επερχόμενες εξελίξεις σε χρόνο προγενέστερο των γεγονότων, κάτι που τους επέτρεψε να προβούν, στα πλαίσια των δυνατοτήτων που είχαν, στις κινήσεις εκείνες που θα θωρακίσουν την τράπεζα έναντι μελλο-ντικών και απρόβλεπτων κινδύνων.

Το 2012 θα είναι μία χρονιά καθορι-στική για την Alpha Bank. Οι προκλήσεις πολλές, οι κίνδυνοι ακόμη περισσότεροι. Επειδή όμως το παρελθόν προδικάζει εν πολλοίς και το μέλλον, είναι σίγουρο πως στο τέλος της ημέρας η Alpha Bank θα βγει πιο δυνατή και πιο θωρακισμένη από αυτή την κρίση.

ΤΕΥ

ΧΟ

Σ 7

@

Ι

ΑΝ

ΟΥΑ

ΡΙΟ

Σ 2

01

2

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Όσο πιο γρήγορα ξεκαθαρίσει το τοπίο τόσο πιο γρήγορα το ελληνικό τραπεζικό

σύστημα θα βρει ξανά τον δρόμο

του. Η Alpha Bank ήταν και είναι μία τράπεζα η οποία χαρακτηρίζεται

από σύνεση στις κινήσεις της

Το στοίχημα της Alpha Bank για το 2012

@ΤΟΥ

ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΔΗ

507

Amagazine

ΤΕΥ

ΧΟ

Σ 7

@

Ι

ΑΝ

ΟΥΑ

ΡΙΟ

Σ 2

01

2

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Λύσεις όμως υπάρχουν και αυτό

το γνωρίζει και ο Ευάγγ. Βενιζέλος, αλλά και ο

επικεφαλής του IIF Τσαρλς Νταλάρα

Κρατικοποίηση τραπεζών ή μήπως μία λύση βιώσιμη που θα λύνει τα προβλή-

ματα και δεν θα τα μεγιστοποιεί; Αυτό το ερώτημα πλανάται εδώ και αρκετές εβδομάδες πάνω από το ελληνικό τρα-πεζικό σύστημα. Η απάντηση από τον υπουργό Οικονομικών είναι πως οι τρά-πεζες εφόσον δεν βρουν τα κεφάλαια που απαιτούνται προκειμένου ο δείκτης κεφαλαιακής τους επάρκειας να βρεθεί εκ νέου, μετά το «κούρεμα» των ελλη-νικών ομολόγων, σε διεθνώς αποδεκτά επίπεδα, τότε θα οδηγηθούν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και το ελληνικό δημόσιο θα αποκτήσει τις τράπεζες.

Η λύσηΗ λύση αυτή φαίνεται ωστόσο να

βρίσκει πολλά εμπόδια και μεγάλες -αν όχι σφοδρές- αντιρρήσεις, από το σύνο-λο όλων εκείνων που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουν άποψη και λόγο στην υπόθεση αυτή.

Το ΔΝΤ -θέλοντας να κρατήσει απο-στάσεις από την υπόθεση- δηλώνει πως το management θα πρέπει να παραμεί-νει ιδιωτικό, ενώ πουθενά δεν αναφέρει

πως ο μοναδικός τρόπος επανακεφα-λαιοποίησης των τραπεζών είναι να εκδώσουν κοινές μετοχές τις οποίες και θα αποκτήσει το κράτος. Προφανώς ο υπουργός θεωρεί υπεύθυνες για τη ση-μερινή κατάσταση της ελληνικής οικο-νομίας, τις τράπεζες στο σύνολό τους. Δεν εξηγείται διαφορετικά η εμμονή του αυτή, να μη θέλει να ακούσει καν μία διαφορετική λύση ή άποψη. Όμως οι ελληνικές τράπεζες αγόραζαν ελλη-νικά ομόλογα θέλοντας να στηρίξουν την ελληνική οικονομία. Είναι επίσης γνωστό πως πολλές φορές ασκήθηκαν πιέσεις προκειμένου αυτές να συμμε-τάσχουν και οι εκδόσεις του ελληνικού δημοσίου να πετύχουν.

Ακόμη και αυτή τη δύσκολη 2ετία με τα spreads να βρίσκονται εκτός ελέγχου και τις αγορές να έχουν κλείσει για την ελληνική οικονομία, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα διαισθανόμενο τις ευθύνες του αλλά και το μέγεθος της αναγκαιότητας της πολιτείας για νέα κεφάλαια ώστε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, συνεχίζει μέχρι και σήμερα να αγοράζει έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου, με επιτόκια πολύ χαμηλότερα, από αυτά που δα-

νείζονται χώρες που είναι σε πολύ κα-λύτερη μοίρα από την Ελλάδα, όπως η Ιταλία, η Ισπανία και το Βέλγιο. Λύσεις όμως υπάρχουν και αυτό το γνωρίζει και ο ίδιος, αλλά και ο επικεφαλής του IIF Τσαρλς Νταλάρα. Οι επόμενες εβδομά-δες θα είναι καθοριστικές όχι μόνο για το μέλλον των τραπεζών, αλλά κυρίως για την επιτυχία του PSI.

Ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά αφού πι-θανή νέα καθυστέρηση θα σημάνει πως και το πρόγραμμα αυτό, που συμφωνή-θηκε 26 και 27 Οκτωβρίου στη Σύνοδο Κορυφής, μπορεί να καταστεί εκπρό-θεσμο και να χρειαστεί άλλο. Η Ελλάδα δεν έχει σύμμαχό της τον χρόνο, τον έχει εχθρός της. Θα πρέπει, επιτέλους, όλοι να σκύψουν πάνω από το πρόβλημα και να δώσουν εκείνες τις λύσεις που απαιτούνται προς όφελος των πολιτών και της κοινωνίας. Η ανάγκη να βρεθούν «αποδιοπομπαίοι τράγοι» θα οδηγήσει στο ακριβώς αποτέλεσμα. Τα «παιχνί-δια» πρέπει να τελειώσουν. Ο χρόνος τελειώνει. Η άμμος στην κλεψύδρα στέ-ρεψε. Ας το δουν τώρα οι έχοντες λόγο και οι λαμβάνοντες τις αποφάσεις και επιτέλους ας αφήσουν κατά μέρος τον πολιτικό τους στρουθοκαμηλισμό.

Η άμμος στην κλεψύδρα τελειώνει….

@ΤΟΥΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΔΗ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

08

Ανδρέας ΛοβέρδοςΝα αφήσουμε πίσω

την πολιτική αφασία

ΟΑνδρέας Λοβέρδος με αιχμηρό και αυτοκριτικό λόγο απαντά στις ερωτή-

σεις του περιοδικού για όλα τα μείζονα θέματα που απασχόλησαν και θα απα-σχολήσουν την ελληνική κοινωνία και το πολιτικό σύστημα μέσα σε μια πε-ρίοδο πρωτόγνωρης κρίσης.

Κρίσης οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής. Όπως επισημαίνει χαρα-κτηριστικά: «Ο λόγος μας ήταν συμ-βατικός, ενώ οι εποχές είναι αντισυμ-βατικές. Κατά τη γνώμη μου, η λύση μπορεί να προκύψει μόνο από την Κεντροαριστερά». Ο υπουργός Υγείας παίρνει θέση και για τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ αλλά και για το πολιτικό σύ-στημα τονίζοντας πως ήρθε ο καιρός «ν’ αφήσουμε οριστικά πίσω μας την πολιτική αφασία και την επίπλαστη ευμάρεια του παρασιτισμού».

Με δεδομένο ότι η νέα κυβέρνη-ση καλείται να φέρει εις πέρας ένα πολύ συγκεκριμένο και κρίσιμο έργο κάτω από πιεστικά χρονικά περιθώ-ρια, δεν σας ανησυχεί το ενδεχόμενο καθυστερήσεων ή δημιουργίας προ-βλημάτων εξαιτίας παγιωμένων μι-κροκομματικών συμπεριφορών στο πολιτικό προσωπικό των κομμάτων που την στηρίζουν;

Η κυβέρνηση ευρύτερης συνεργα-σίας του κ. Λ. Παπαδήμου δίνει στους πολίτες την ασφάλεια που παρέχει η ομόνοια, έναντι των άγονων μικρο-κομματικών ανταγωνισμών. Η νέα κυ-βέρνηση είναι περιορισμένου χρόνου και ειδικού σκοπού, άλλωστε ο ίδιος ο πρωθυπουργός μίλησε για «ενδιά-μεση» κυβέρνηση. Πάντως, όποιον χαρακτηρισμό και να της δώσουμε, σίγουρα δεν πρόκειται για μια κυ-βέρνηση μονοθεματική. Με κριτήριο, λοιπόν, ότι συμμετέχουμε τρία κόμ-ματα, οφείλουμε όλα τα υπουργεία να

σταθμίσουμε τις νομοθετικές και τις υπόλοιπες πολιτικές μας πρωτοβουλί-ες. Προβλήματα υφίστανται, διότι το εγχείρημα είναι πρωτόγνωρο και έτσι τα ενδεχόμενα που αναφέρατε παρα-μένουν υπαρκτά.

Να μην ξεχνάμε όλοι πως είμα-στε σε φάση πολιτικής συνεννόησης και από τη στιγμή που δεν μπορούμε σήμερα να δημιουργήσουμε αμέσως όρους ευημερίας, ας παράσχουμε στον πολίτη το στήριγμα, πως θα ασχοληθούμε ως πολιτικό σύστημα με τα θέματά του. Απομένει να δούμε, ως πολιτικό σύστημα, αν διασώθηκε έστω και ένα μικρό μέρος από τη σοβαρό-τητά μας. «Η λύση μπορεί να προκύψει μόνο από την Κεντροαριστερά»

Οι επιλογές της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ προκάλεσαν ένα πρωτόγνωρο, για τα μεταπολι-τευτικά δεδομένα, χάσμα μεταξύ των λαϊκών στρωμάτων και του κόμμα-

ΤΕΥ

ΧΟ

Σ 7

@

Ι

ΑΝ

ΟΥΑ

ΡΙΟ

Σ 2

01

2

«Κατά τη γνώμη μου, η λύση μπορεί

να προκύψει μόνο από την

Κεντροαριστερά»

@ΣΥΝΕΝΤΕΥξΗ ΣΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ

ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ

5

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΤΕΥ

ΧΟ

Σ 7

@

Ι

ΑΝ

ΟΥΑ

ΡΙΟ

Σ 2

01

2

τος. Πιστεύετε ότι αυτή η απόσταση μπορεί να καλυφθεί έως τις επόμενες εκλογές με δεδομένο ότι θα πρέπει να πάρετε κρίσιμες αποφάσεις που αφορούν και την ηγεσία του κόμμα-τος αλλά και το ΠΑΣΟΚ της «επόμενης μέρας»;

Τα δύο τελευταία χρόνια, ως κυ-βέρνηση ΠΑΣΟΚ, μέσα σε καταιγι-στικές συνθήκες πίεσης, με λιγοστά, όπως αποδείχτηκε, ιδεολογικά και πολιτικά εφόδια, με έλλειψη εμπειρί-ας και γνώσης για πρωτοφανέρωτες καταστάσεις, το παλέψαμε όσο μπο-ρούσαμε. Έγιναν, ωστόσο, και σοβα-ρά λάθη, καθυστερήσεις και αδικίες. Τελικά, πάντως, καταφέραμε η χώρα να κρατηθεί όρθια, να διατηρεί ακόμη το δικαίωμα στην ελπίδα της διάσω-σης, της ανάκαμψης και της προοπτι-κής. Στην πορεία του χρόνου, ο απο-λογισμός αυτής της προσπάθειας, θα ζυγιστεί ψυχραιμότερα και γι’ αυτό δικαιότερα.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πάλεψε για δημοσιονομική ευταξία και έκανε κάποιες μεγάλες διαρθρωτικές αλλα-γές, αλλά δεν προχώρησε τα θέματα της ανάπτυξης με τρόπο οριζόντιο και έτσι η χώρα βούλιαξε στην ύφεση. Το δυστύχημα είναι πως και από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης (2007 – 2009) υπό καθεστώς πολύ μικρότερης έντασης σε σχέση με την τελευταία διετία, δεν υπήρξε καμία προετοιμασία. Ο λόγος μας ήταν συμ-βατικός, ενώ οι εποχές είναι αντισυμ-βατικές. Κατά τη γνώμη μου, η λύση μπορεί να προκύψει μόνο από την Κεντροαριστερά, το κύριο βάρος της οποίας, σε επίπεδο προγράμματος, εξ ανάγκης για κάποια χρόνια θα κινηθεί στο πεδίο του κέντρου. Και σε αυτή την Κεντροαριστερά το ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι η δεσπόζουσα πολιτική δύναμη. Η υπευθυνότητα και ο ριζοσπαστικός, αλλά ρεαλιστικός πολιτικός του λόγος θα είναι τα εφόδιά του, αφού αυτά χρειάζεται η χώρα και αυτά αναζητεί στα λεγόμενά του ο πολίτης. Το βασι-κό, ωστόσο, όπλο του ΠΑΣΟΚ για να αναταχθεί ιδεολογικά, πολιτικά και ορ-γανωτικά και να παρέμβει καταλυτικά στην κεντροαριστερή ανασύνθεση είναι οι δημοκρατικές διαδικασίες.

Οι διαδικασίες, δηλαδή, εκείνες που θα δώσουν την ευκαιρία στους πολίτες να πουν τη γνώμη τους για πρόσωπα και πολιτικές, με βάση τα όσα έζησαν τα τελευταία χρόνια. Γι’ αυτό η πρόταση μου είναι πεντακάθα-ρη: οι διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ πρέπει

να είναι ουσιαστικές, λιτές και αδάπα-νες, ολιγοήμερες, δίχως περιοδείες και παράτες, και ο πρόεδρός του να εκλε-γεί με κάλπες από τη βάση, από τους πολίτες. Κι όλη αυτή η διαδικασία να γίνει όταν ο πρόεδρός του το επιλέξει, οπωσδήποτε όμως προ των βουλευτι-κών εκλογών.

Παραφράζοντας ένα γνωμικό του Τσαρούχη μπορούμε να πούμε ότι «η Ελλάδα είναι ένα υπέροχο σκηνικό. Μόνο η παράσταση είναι προβλημα-τική». Σήμερα χρειαζόμαστε αλλαγή της παράστασης ή και του πολιτικού σκηνικού ; Τι πρέπει να αποχαιρετή-σουμε από τον παλιό κόσμο ;

Σήμερα, μεσούσης της κρίσης, διαμορφώνεται σταθερά για τη χώρα ένα νέο στρατηγικό πλαίσιο, το οποίο μπορεί να την οδηγήσει στην ανόρθω-ση. Απαιτείται ριζική αλλαγή υποδείγ-ματος στην πολιτική, στην εργασία, στην παραγωγή και στη νοοτροπία. Θα μιλήσω πολύ συγκεκριμένα γι’ αυτό όταν ανοίξουν επίσημα οι διαδι-κασίες εξέλιξης στο ΠΑΣΟΚ. Το κλειδί της ελληνικής κρίσης, αλλά και το ση-μείο υπέρβασής της είναι η κάλυψη του παραγωγικού μας κενού. Πρέπει να πάμε γρήγορα σε μια παραγωγική, εξωστρεφή και ανταγωνιστική οικο-νομία. Τίποτε από αυτά, όμως, δεν γί-νεται αν δεν ορίσουμε ποιοι είμαστε, τι θέλουμε και, κυρίως, πώς θα κάνουμε πράξεις τις πολιτικές μας στοχεύσεις. Αποδείχτηκε, πως σε αυτό το τρίτο ζήτημα, κανένα κόμμα στην Ελλάδα δεν έχει επάρκεια. Από αυτό, όμως, εξαρτάται η τύχη της χώρας, επειδή η μεγάλη και βασική του προϋπόθεση είναι ο ριζοσπαστικός μετασχηματι-σμός του κράτους.

Πώς θα μιλά κανείς π.χ. για επενδύ-σεις, για προώθηση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων στήριξης, για προώ-θηση των εξαγωγών, για προγράμματα

ενίσχυσης της μικρής επιχειρηματικής δραστηριότητας στον αγροτικό τομέα, δηλαδή πώς θα μπορεί να μιλά κανείς για ανάπτυξη και για χτύπημα στην ανεργία, όταν το κράτος παραμένει ως έχει και δεν επιχειρούνται αμέσως οι καίριες και ριζοσπαστικές μεταβολές; Επομένως, «η αλλαγή της παράστα-σης», κατά το γνωμικό του Τσαρούχη, είναι επιβεβλημένη από τις συνθήκες και η ανόρθωση της χώρας επιτακτική ανάγκη. Πρέπει να παλέψουμε για τη Νέα Ελληνική Ανόρθωση.

Οι κυοφορούμενες αλλαγές στο χρηματοπιστωτικό σύστημα πόσο μπορούν να συμβάλλουν στην αλλα-γή του οικονομικού κλίματος αλλά και των πραγματικών δεδομένων μιας οικονομίας που για 5η χρονιά θα βρίσκεται σε ύφεση ;

Σε ένα περιβάλλον ευρωπαϊκής αναταραχής και διαρκών μεταβολών, η Ελλάδα δίνει μάχη με τον εαυτό της και με το χρόνο, με τεράστιο κοινωνι-κό κόστος, αλλά θα τα καταφέρει. Εγ-γύηση γι’ αυτό αποτελεί η συνειδητο-ποίηση της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών, που, όπως αποδείχτηκε, είναι πιο μπροστά από πολιτικούς και κόμ-ματα και τους παρωθούν να ξεπερά-σουν τον εαυτό τους, αλλά και ο πολι-τισμός, οι αξίες και η ιστορική αντοχή του ελληνισμού. Το γεγονός ότι βρε-θήκαμε πολιτικά και κοινωνικά απροε-τοίμαστοι σε μια δραματική συγκυρία όξυνσης των δικών μας διαρθρωτικών αδυναμιών και της παγκόσμιας κρίσης, μας κάνει να πληρώνουμε μεγαλύτερο τίμημα. Ήρθε, ωστόσο, η στιγμή να με-τατρέψουμε το κόστος της κρίσης σε μια ιστορικού χαρακτήρα αναβάθμιση της χώρας που να στηρίζεται σε στα-θερά θεμέλια εθνικής ωρίμανσης και αξιοπρέπειας, δημοκρατικής εμβά-θυνσης και παραγωγικής ανάπτυξης. Να αφήσουμε, δηλαδή, οριστικά πίσω μας την πολιτική αφασία και την επί-πλαστη ευμάρεια του παρασιτισμού. Το στρατηγικό πλαίσιο που ανέπτυ-ξα στην προηγούμενη ερώτησή σας, αποτελεί την ουσία των προτάσεων που επεξεργάζομαι προκειμένου να μπορέσει η χώρα μας να αντιστρέψει την πενταετή ύφεση και να αλλάξει τη δύσκολη σημερινή καθημερινότητα των Ελληνίδων και των Ελλήνων.

Πήρατε κρίσιμες αποφάσεις σε δύο νευραλγικούς τομείς της διοίκη-σης όπως είναι το υπουργείο Εργασί-ας και το υπουργείο Υγείας.

Τελικά, πάντως, καταφέραμε η

χώρα να κρατηθεί όρθια, να

διατηρεί ακόμη το δικαίωμα

στην ελπίδα της διάσωσης, της ανάκαμψης και της προοπτικής

09

Amagazine

410

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΤΕΥ

ΧΟ

Σ 7

@

Ι

ΑΝ

ΟΥΑ

ΡΙΟ

Σ 2

01

2

Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο; Οι πολιτικές συγκρούσεις ή τα κατεστη-μένα συμφέροντα που κυριαρχούσαν στον χώρο της κοινωνικής ασφάλισης και στον τομέα της υγείας ;

Κύριε Παπαπέτρου, τόσο στο υπουργείο Εργασίας, όσο και στο υπουργείο Υγείας η βάση της προσπά-θειάς μου ήταν και παραμένει κοινή: η επιτάχυνση της θέσπισης και της εφαρμογής εκείνων των διαρθρωτι-κών αλλαγών που θα βοηθήσουν την πατρίδα μας να βγει από την κρίση και την απαξίωση. Από το ξεκίνημα της κυ-βερνητικής μου θητείας ακολούθησα μια εμπροσθοβαρή λογική και επιχεί-ρησα να διαχειριστώ δύο ταυτόσημα, τις περισσότερες φορές, καθηκοντο-λόγια, δηλαδή του καθηκοντολογίου της Ελλάδας και του αντίστοιχου των διεθνών της δεσμεύσεων. Σε αυτή την πορεία δεν υπολόγισα το λεγόμενο πολιτικό κόστος ή την αποφυγή κά-ποιας σύγκρουσης.

Πώς θα μπορούσα να το κάνω αυτό άλλωστε, όταν η χώρα συνεχώς βρισκόταν εν μέσω ενός πρωτοφανέ-ρωτου πολέμου; Πάντα προτίμησα και προτιμώ να προσέχω το πώς και το αν εκπληρώνονται οι υποχρεώσεις μου, παρά να αυτοεγκλωβίζομαι σε τρι-κυμίες μέσα σε ένα ποτήρι. Άλλωστε υπάρχουν και οι πολίτες.

Αυτοί κρίνουν και αυτοί θα κρί-

νουν και στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Πιστεύω ακράδαντα πως σφυρηλατείται σήμερα μια νέα σχέση πολιτικών και πολιτών που ανατρέπει τις πελατειακές σχέσεις της μεταπολί-τευσης: ο πολιτικός αξιολογείται και κρίνεται από το κατά πόσο μπορεί να χτυπήσει τα προβλήματα στη ρίζα τους και να βοηθήσει στον απεγκλω-βισμό από αυτά. Δεν κρίνεται για αυτά που λέει, αλλά για αυτά που πράττει.

Ναρκωτικά - πορνεία - AIDS. Πή-

ρατε πρωτοβουλίες με ουσιαστικά αποτελέσματα. Γιατί εκφράσατε την ανησυχία εξάπλωσής τους; Τι σας ανησυχεί περισσότερο σε αυτά τα κρίσιμα θέματα ;

Ο κατάλογος των πρωτοβουλιών μας δεν περιορίζεται μόνο σε αυτά, αλλά θίγετε με την ερώτησή σας κά-ποια ζητήματα δημόσιας υγείας που κατέστησαν το κέντρο της Αθήνας αβίωτο και επικίνδυνο για όλους τους κατοίκους, τους επιχειρηματίες, τους εργαζόμενους και τους επισκέ-πτες του. Το υπουργείο Υγείας και ο Δήμος Αθηναίων έχουν προγραμμα-τίσει δράσεις ανακούφισης που αφο-ρούν θέματα προαγωγής και αγωγής Υγείας, όπως είναι οι προσυμπτωματι-κοί έλεγχοι, οι εμβολιασμοί, οι δράσεις δημόσιας υγείας στα σχολεία και τις γειτονιές των δημοτικών διαμερισμά-

των κ.ά. Επίσης, εξετάσαμε από κοινού την πορεία υλοποίησης των δράσεων που είναι σε εξέλιξη από το καλοκαίρι σε σχέση με το AIDS και άλλα λοιμώδη νοσήματα, όσον αφορά τα παράνομα εκδιδόμενα άτομα και τους μετανά-στες με ή χωρίς νομιμοποιητικά έγγρα-φα. Στο πλαίσιο αυτό προωθείται η συ-νέχεια της συνεργασίας του ΚΕΕΛΠΝΟ με τα δημοτικά ιατρεία του Δήμου και άλλους υγειονομικούς σχηματισμούς της περιοχής, με στόχο τη δημιουργία ενός αποτελεσματικού μόνιμου δικτύ-ου υγειονομικής ασφάλειας το οποίο θα συμβάλει στην οριστική αλλαγή των συνθηκών διαβίωσης στο κέντρο της Αθήνας.

Μεγάλο μέρος της προσπάθειάς μας αυτής αποτελεί η εξάλειψη της «λίστας της ντροπής» του Ο.ΚΑ.ΝΑ και στην Αθήνα, ώστε έως τα Χριστούγεν-να ο χρόνος αναμονής σε όλο το λεκα-νοπέδιο να μην ξεπερνά τον ένα μήνα. Ήδη πραγματοποιήθηκε η δέσμευσή μας και είναι γεγονός η απομάκρυν-ση του Ο.ΚΑ.ΝΑ από τον αστικό ιστό (Αθήνα, Πειραιάς) και η μεταφορά των ασθενών - χρηστών στα νοσοκομεία. Στη Θεσσαλονίκη, ο χρόνος αναμονής για ένταξη στα προγράμματα ξεπερ-νούσε τα τέσσερα χρόνια, ενώ σήμερα με τις παρεμβάσεις μας καταφέραμε να τον ελαχιστοποιήσουμε σε μόλις 20 ημέρες.

Η νέα κυβέρνηση είναι

περιορισμένου χρόνου και

ειδικού σκοπού, άλλωστε ο ίδιος ο

πρωθυπουργός μίλησε για

«ενδιάμεση» κυβέρνηση

5 11

Αυτόφωρο, εισφοροδιαφυγή και στο βάθος…συντάξεις!

Μέχρι το τέλος του χρόνου, το αργότερο μέσα στον Ιανου-άριο, ο υπουργός Εργασίας

θα καταθέσει τροπολογία στη Βουλή με την οποία θα προβλέπεται η διαδικασία του αυτόφωρου για όσους επιχειρηματίες δεν έχουν κάνει διακανονισμό καταβολής των ασφαλιστικών εισφορών. Εν μέσω κρίσης οι υπηρεσίες του υπουργείου φιλοδοξούν να αυξήσουν τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων από τη σύλληψη της εισφοροδια-φυγής. Εγχείρημα εξαιρετικά δύσκολο. Σε διαφορετική περίπτωση ένα νέο ντόμινο περικοπών σε κύριες και επικουρικές συ-ντάξεις είναι αναπόφευκτο.

Κάποιοι έχουν να πληρώσουν από το 1998

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Υπουρ-γείου Εργασίας το σύνολο των βεβαιωμέ-νων αλλά ανείσπρακτων ασφαλιστικών ει-σφορών προσεγγίζει το αστρονομικό ποσό των 9 δισ. ευρώ! Ο αριθμός των επιχειρήσε-ων που χρωστούν στα ασφαλιστικά ταμεία πλησιάζει τις 10.000 σε όλη την Ελλάδα. Τα στοιχεία είναι πέραν πάσης αμφιβολίας εντυπωσιακά και αποδεικνύουν τον τρόπο που λειτούργησε το κράτος αλλά και ένας σημαντικός αριθμός επιχειρήσεων σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης. Εάν ανα-λογιστεί κανείς ότι μόνο η τελευταία δόση της τρόϊκας ήταν περίπου 8,2 δισ., τότε μπο-ρεί εύκολα να συνειδητοποιήσει τι σημαίνει να λείπουν από το ασφαλιστικό σύστημα 9 δισ. ευρώ, επειδή μερίδα της επιχειρηματι-κής τάξης της χώρας μας απλά δεν είχε… δι-άθεση να πληρώσει. Μάλιστα κάποιοι έχουν να πληρώσουν από το 1998! Να πληρώσουν εισφορές που έχουν εισπράξει. Την ίδια πε-ρίοδο οι άνθρωποι που διαχειρίστηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία απλά έκαναν πως δεν έβλεπαν το πρόβλημα. Αναγόρευσαν σε πα-νάκεια τις περικοπές συντάξεων, τάχα για να βελτιωθούν τα έσοδα, και την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Κι όμως,

παρά τις επανειλημμένες περικοπές συντά-ξεων και τις αυξήσεις των ορίων ηλικίας, τα ταμεία δεν σώθηκαν. Τα οικονομικά τους δεν βελτιώθηκαν. Και οι ασφαλισμένοι πλή-ρωναν και εξακολουθούν να πληρώνουν το «μάρμαρο»!

Τρομάζει η «έκρηξη» της ανεργίαςΗ δυναμική των μεγεθών της ανεργίας

σε οικονομικούς κλάδους, διοικητικές περι-φέρειες και ειδικά στις ηλικίες έως 25 ετών προκαλεί ίλιγγο στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Γιατί; Επειδή, σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις, η πρόβλε-ψη για το 2012 είναι να έχουμε στατιστική ανεργία 19% - 20% και πραγματική που σύμ-φωνα με τις εκτιμήσεις του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ θα πλη-σιάσει το 24% - 25%, Αυτό σημαίνει ότι πάνω από 1 εκατ. άτομα θα μείνουν εκτός εργασί-ας και άρα εκτός του συστήματος είσπραξης ασφαλιστικών εισφορών. Οι απώλειες για τα ασφαλιστικά ταμεία, εξαιτίας της έκρηξης της ανεργίας της μείωσης των μισθών αλλά και της ελαστικής εργασίας εκτιμώνται σε 6 δισ. ευρώ για την επόμενη χρονιά. Εάν συνυ-πολογίσουμε και την εισφοροδιαφυγή εξαι-τίας της «μαύρης» ανασφάλιστης εργασίας τότε οι απώλειες για το σύστημα θα προσεγ-γίσουν μόνο για το 2012 τα 10 δισ. ευρώ.

Μόνη λύση η ανάπτυξη και η αναζήτηση νέων πόρων

Κανείς πλέον δεν αμφισβητεί ότι το μόνο «φάρμακο» για την έξοδο από τον φαύλο κύκλο της περιδίνησης στην οποία έχει μπει το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας είναι η ανάπτυξη. Και η αναζήτηση νέων πόρων στο πλαίσιο των προτάσεων που ήδη έχουν καταθέσει τα συνδικάτα. Διαφορετικά, πολύ σύντομα θα κληθεί η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εργασί-ας να πάρει νέες αποφάσεις για το σύνολο του ασφαλιστικού συστήματος. Και αυτές, δυστυχώς, θα είναι πιο επώδυνες από όσες έχουν προηγηθεί έως τώρα.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Υπουργείου

Εργασίας το σύνολο των

βεβαιωμένων αλλά ανείσπρακτων ασφαλιστικών

εισφορών προσεγγίζει το

αστρονομικό ποσό των 9 δισ. ευρώ!

@ΤΟΥ

ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ

magazineΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΤΕΥ

ΧΟ

Σ 7

@

Ι

ΑΝ

ΟΥΑ

ΡΙΟ

Σ 2

01

2

A

412

Όχι σε αυτό το

μνημόνιο… Το μνημόνιο

απέτυχε.. Μετά Χριστό

Προφήτης θα μου πεις..

Το μνημόνιο φαινόταν ότι θα αποτύχει, από την πρώτη μέρα της κατάρτισης του.

Ούτε είμαι οικονομολόγος , ούτε διαθέτω την “πολυφορεμένη σήμερα μικρο- μακρό οικονομική κατάρτιση” που κατακλύζει τα τηλεοπτικά παρά-θυρα. Πάντα ήμουν υπέρ τις ευημερίας των ανθρώπων και όχι των αριθμών.. Ως απλός πολίτης, με μια κοινή λογική δια-βάζω το μνημόνιο. Το μνημόνιο απέτυχε και ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα απο-τύχει και οι λόγοι προφανείς..

Οι “συνταγές” για να πετύχουν , πρέ-πει να λάβουν υπόψη και τις πρώτες ύλες και τα σκεύη μαγειρικής και τα μηχανή-ματα ψησίματος , και την ικανότητα του μάγειρα. Μα πάνω από πανω από όλα , προφανώς, πρέπει μα λάβουν υπόψη τις γευστικές συνήθειες αυτού για τον οποίο προορίζεται το φαγητό. Στο μνημόνιο τίποτα από αυτά δεν ελήφθη υπόψη. Να το πω αλλιώς, για τους high tech, το “copy – paste” για να πετύχει πρέπει να γίνει στο ίδιο ή συμβατό λει-τουργικό σύστημα, αλλιώς το Paste είναι μια σκέτη αποτυχία και οδηγεί ξεκάθα-ρα σε “error”.

Το μνημόνιο ήταν προδιαγεγραμ-μένο ότι θα αποτύχει. Γιατί δεν έλαβε υπόψη του κανένα από τα δομικά συ-στατικά ούτε της Ελληνικής Κοινωνίας, ούτε της Ελληνικής οικονομίας. Διότι οι πολιτικές που προέβλεπε δεν είχαν καμία αναφορά, καμία πρόβλεψη για την ανάπτυξη – το πρώτο πρόβλημα σε αυτή τη χώρα- . Διότι στηρίχθηκε απλά και μόνο στις ήδη αποτυχημένες φοροεισπρακτικές πολιτικές, με πρώτο και άμεσο αποτέλεσμα το στέρεμα της

αγοράς. Χτύπησε τους ήδη χτυπημέ-νους υπαλλήλους και συνταξιούχους ,μειώνοντας την αγοραστική τους δύνα-μη, κάνοντας τους ανήμπορος να αντα-πεξέλθουν ακόμη και στις πιο απλές καθημερινές τους ανάγκες.

Το μνημόνιο ήταν προδιαγεγραμ-μένο ότι θα αποτύχει , γιατί δεν έλαβε υπόψη τη μικρή και μικρομεσαία επιχεί-ρηση, που αποτελεί τον κορμό της ελ-ληνικής οικονομίας, την οποία οδήγησε σε διάλυση. Το μνημόνιο ήταν προδι-αγεγραμμένο ότι θα αποτύχει, γιατί η λογική του οδηγούσε στην αύξηση της ανεργίας , ως άμεσο αποτέλεσμα της ύφεσης , σε μία χώρα που τα ποσοστά ανεργίας ήταν ήδη ψηλά

Και όχι μόνο… το μνημόνιο δεν έλαβε υπόψη την ελληνική νοοτροπία, και προσπάθησε να εφαρμόσει τα ανε-φάρμοστα, μέσα από ήδη αναξιόπιστους μηχανισμούς . Μη λαμβάνοντας υπόψη τον Έλληνα , και τη στάση του απέναντι σε ένα ηθικά χρεοκοπημένο κράτος, ενί-σχυσε την «μετανάστευση» κεφαλαίων και αύξησε τη φοροδιαφυγή

Τέλος, ήταν προδιαγεγραμμένο να αποτύχει, Γιατί οτιδήποτε αποτελεί μο-νόδρομο είναι αποτυχημένο. Οτιδήπο-τε δεν επιδέχεται αλλαγές και προσαρ-μογές σε ένα δυναμικό τοπίο (όπως αυτό της αγοράς) είναι βέβαιο ότι θα αποτύ-χει . Όχι λοιπόν στις πολιτικές αυτού του μνημονίου. Ναι στη στροφή στην ανάπτυξη και την επανεκκίνηση της οικονομίας για τη δημιουργία μιας νέας Ελλάδας, ικανής να κρατάει τα παιδία της, να σέβεται τον άνθρωπο . Της Ελλά-δας της αξιοκρατίας, της αξιοπρέπειας, την Ελλάδα της ανάπτυξης.

ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΕΙΣ

ΤΕΥ

ΧΟ

Σ 7

@

Ι

ΑΝ

ΟΥΑ

ΡΙΟ

Σ 2

01

2

@ΤΗΣΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΜΠΑΚΑΛΗ

513

magazineΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΕΙΣ

ΤΕΥ

ΧΟ

Σ 7

@

Ι

ΑΝ

ΟΥΑ

ΡΙΟ

Σ 2

01

2

AΔεν απέτυχε το Μνημόνιο, απέτυχε

η εφαρμογή του

Πριν από λίγες ημέρες συ-μπληρώθηκαν 20 μήνες από τότε που Ελλάδα ζή-

τησε τη συνδρομή Ε.Ε. και ΔΝΤ για να ξεπεράσει τα προβλήματά της. Μερι-κές εβδομάδες μετά, από τον Μάιο του 2010, υπογράφτηκε το περίφημο πλέον Μνημόνιο. Πολλοί το έχουν κακίσει, το έχουν λοιδορήσει, το έχουν απαξιώσει. Θεωρούν ότι για όλα τα δεινά φταίει αυτό. Κατά την ταπεινή μου άποψη αυτό είναι πέρα ως πέρα λάθος. Τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο έπρεπε να είχαν γίνει πράξη χρόνια πριν.

Με τι άραγε διαφωνεί κάποιος; Με το ότι θα έπρεπε να είχαν ανοίξει οι αγορές, που καταχρηστικά και εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, παρέμειναν κλειστές;Με τη μείωση του Δημοσίου;Με την αναδιοργάνωση του Δημοσί-ου;Με την πάταξη της φοροδιαφυγής;Την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυ-γής;Την πώληση – αξιοποίηση της δημόσι-ας περιουσίας;Την πάταξη της διαφθοράς;

Το Μνημόνιο ήταν μία ανάγκη της ελληνικής οικονομίας και κατ’ επέκταση

της ελληνικής κοινωνίας. Για το γεγονός ότι δεν πέτυχε δεν φταίει το πρόγραμμα, αλλά η υλοποίησή του και ο τρόπος με τον οποίο έγινε.

Η προηγούμενη κυβέρνηση, δεν μπόρεσε και δεν τόλμησε. Μπορεί να έχει το ελαφρυντικό ότι είχε να αντιμετωπίσει μία πρωτόγονη κατάσταση, αλλά αυτό δεν είναι η «κολυμπήθρα του Σιλωάμ». Έγιναν πολλά λάθη, παραλείψεις, συμ-βιβασμοί με κοινωνικές ομάδες, συντε-χνίες. Δεν μπόρεσε η προηγούμενη κυ-βέρνηση να «σπάσει αβγά». Αρνήθηκε να δει την πραγματικότητα. Προτίμησε την «εύκολη» λύση επιβολής των φόρων πάνω στους φόρους, της οριζόντιας πε-ρικοπής μισθών, από τη δύσκολη λύση της εξυγίανσης του κράτους.

Και το αποτέλεσμα ήταν τραγικό!Η Ελλάδα δεν βρίσκεται εδώ σήμε-

ρα λόγω του Μνημονίου, αλλά εξαιτίας του ότι αυτά που περιλαμβάνονταν στο Μνημόνιο δεν εφαρμόστηκαν. Η κυβέρ-νηση δεν μπόρεσε. Οι συντεχνίες και οι κοινωνικές ομάδες που χτύπησαν το σύ-στημα από μέσα κυριάρχησαν και πάλι. Κάποιοι κατηγορούν το Μνημόνιο ότι φταίει για την ύφεση. Όμως αν δει κα-νείς τα στοιχεία, η ανάπτυξη που υπήρ-χε τόσα χρόνια ήταν ψευδεπίγραφη.

Στηρίχτηκε στην υπερκατανάλωση και στα δανεικά. Όλα τα χρόνια της ανάπτυ-ξης το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών ήταν υπέρμετρα ελλειμματικό. ξοδεύα-με πολύ περισσότερα από αυτά που πα-ράγαμε. Το πρόβλημα της Ελλάδος είναι η ίδια μας η νοοτροπία. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο πολίτη.

Οι πολιτικοί μας, ακόμη και σ’ αυτή τη δύσκολη συγκυρία, αδυνατούν να αντιληφθούν την κρισιμότητα των στιγμών και δεν θέλουν να βάλουν το εθνικό συμφέρον πάνω από το κομμα-τικό. Οι πολίτες δείχνουν μεγαλύτερη ωριμότητα. Και χαρακτηριστικό παρά-δειγμα η συμπεριφορά τους με το τέλος ακινήτων. Μπορεί να το χαρακτήρισαν χαράτσι, μπορεί να φοβήθηκαν, μπο-ρεί…, αλλά στο τέλος στη συντριπτική τους πλειονότητα ανταποκρίθηκαν και το πλήρωσαν, κόβοντας άλλες εξίσου σημαντικές δαπάνες του οικογενειακού προϋπολογισμού.

Κάποιες όμως παρακμιακές συντε-χνίες, υποστηριζόμενες από τις ολιγομε-λείς κοινωνικές ομάδες που εκφράζουν, ακολουθώντας το παράδειγμα των πο-λιτικών προσπαθούν να διατηρήσουν ζωντανό ό,τι πιο παρασιτικό έχει η ελ-ληνική κοινωνία: Την αδικία, τη μίζα, την παρακμή.

@ΤΟΥΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΔΗ

414

ΤΕΥ

ΧΟ

Σ 7

@

Ι

ΑΝ

ΟΥ

ΡΙΟ

Σ 2

01

2

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Τα Greek Statistics αποτέλεσαν για τουλάχιστον την τελευταία 10ετία σημείο αναφοράς της πολιτικής αντιπαράθεσης, ενώ έπληξαν και την αξιοπιστία

της χώρας στο εξωτερικό και κυρίως εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα στατιστικά στοιχεία για μία σειρά από κομβικές για την Ελλάδα ημερομηνίες αμφισβητούνται έντονα από πολλές πλευρές. Κάποιοι είχαν πει ότι για όλα φταίει ο ενα-γκαλισμός κράτους και Στατιστικής και η λύση βρέθηκε με την ανεξαρτητοποίησή της. Την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδος, γνωστή και ως ΕΣΥΕ, αντικατέστησε η ανεξάρτητη πλέον Ελληνική Στατιστική με τα αρχικά ΕΛΣΤΑΤ. Ωστόσο, από τα τελευταία στοιχεία της φαίνεται πως δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα σε ό,τι αφορά την αξιοπιστία των στοιχείων της. Πλήθος από ερωτήματα εγείρονται μετά τη δημοσιοποί-ηση στατιστικών στοιχείων που αφορούν την ανεργία, αλλά και τους βασικούς δείκτες που συνθέτουν μεγέθη άμεσα συ-ναρτώμενα με τις αποφάσεις που λαμβάνονται στην ελληνική οικονομία.

Στους διαδρόμους του Υπουργείου Οικονομικών έχει αρ-χίσει έντονη δυσφορία για την ποιότητα και την αξιοπιστία των στοιχείων, τα οποία πολλές φορές θα πρέπει να λαμβά-νονται σοβαρά υπόψη για τη λήψη των αποφάσεων. Όμως και φορείς εκτός κυβέρνησης, όπως για παράδειγμα η Alpha Bank, έχουν εξαπολύσει κατά καιρούς σφοδρές επιθέσεις εναντίον της ΕΛΣΤΑΤ θέτοντας ευθέως ζήτημα και ζητώντας επαρκείς εξηγήσεις για μία σειρά από ζητήματα. Η «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» ήταν τα στοιχεία του Αυγούστου για την πορεία της ανεργίας στη χώρα μας. Σε έναν μήνα όπου παραδοσιακά στην Ελλάδα και ειδικά στις τουριστικές περι-οχές η ανεργία μειώνεται δραστικά, τα στοιχεία της ΕΣΛΤΑΤ

έδειχναν όχι μόνο το ακριβώς αντίθετο αλλά κυριολεκτικά έξαρση του φαινομένου. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2011 ήταν μία ιδιαίτερα καλή χρονιά για τον ελληνικό τουρισμό και σύμ-φωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος η αύξηση των εσόδων αγγίζει το 10%. Το παράδοξο του πράγματος έρχο-νται να ενισχύσουν και τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν την περασμένη Πέμπτη και αφορούν την πορεία της ανεργίας τον περασμένο Σεπτέμβριο. Η λογική αλλά και η πραγματικότητα λένε ότι με την ολοκλήρωση της high season η ανεργία θα παρουσίαζε αύξηση - μικρή ή μεγάλη δεν έχει και πολλή ση-μασία. Όμως και εδώ η ΕΛΣΤΑΤ έκανε το θαύμα της. Η ανεργία στην Ελλάδα είχε μείωση και μάλιστα στις τουριστικές περιο-χές αρκετά μεγάλη. Το πώς γίνεται αυτό είναι απορίας άξιο και

ΕΛΣΤΑΤ

Είναι προφανές πως υπάρχει ζήτημα γύρω από τα στοιχεία που δίνονται από τη Στατιστική Υπηρεσία

@ΤΟΥΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΔΗ

14

Τα Greek Statistics και το θαύμα της ανεργίας

5

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

χρήσιμο θα ήταν να υπάρξουν κάποιες επαρκείς εξηγήσεις. Αξίζει μία μικρή ανάλυση αυτής της ομολογουμένως ασυνή-θιστης και ταυτόχρονα παράδοξης αλληλουχίας στοιχείων από τη Στατιστική Αρχή. Μερικά ενδεικτικά παραδείγματα από δύο περιοχές αμιγώς τουριστικές:

● Νότιο Αιγαίο: τον Αύγουστο του 2010 -που δεν ήταν καλή χρονιά τουριστικά για την Ελλάδα- η ανεργία μειώνε-ται ελαφρά στο 5,9%, σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2009 και εν συνεχεία αυξάνεται τον επόμενο μήνα στο 7,5%. Εφέτος -που ήταν πολύ καλή χρονιά- εκτινάσσεται στο 16,3% (!) τον Αύγουστο για να υποχωρήσει το 10,3% τον Σεπτέμ-βριο.

● Ιόνια Νησιά: Τον Αύγουστο του 2010 η ανεργία αυ-ξάνεται στο 5,6% σε σχέση με τον Αύγουστο του 2009, ενώ τον Σεπτέμβριο του 2010 ανεβαίνει στο 10,3%. Εφέτος τον Αύγουστο εκτινάσσεται στο 12,8% για να υποχωρήσει τον επόμενο μήνα Σεπτέμβριο με το τέλος της τουριστικής σεζόν στο 6,9%.

ΕΣΛΤΑΤ: Παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος 19%. ΔΕ-ΣΜΗΕ: Αύξηση 0,2%. Τα παράδοξα του πράγματος όμως δεν σταματούν εκεί. Την περασμένη Πέμπτη η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε τα στοιχεία για τη βιομηχανική παραγωγή, της οποίας ο σχετικός δείκτης σημείωσε για τον Οκτώβριο διψή-φια πτώση, ενώ τον αμέσως προηγούμενο μήνα είχε πτώση μεν αλλά οριακή. Αυτό ίσως μπορεί να πει κάποιος ότι θα μπορούσε να συμβεί. Αυτό όμως που σίγουρα δεν μπορεί να συμβεί είναι τα στατιστικά στοιχεία να βρίσκονται σε εκ διαμέτρου αντίθετη τροχιά με τα πραγματικά. Για του λόγου το αληθές, η ΕΛΣΤΑΤ δίνει πτώση της παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος σε ποσοστό 19,2%, ενώ για τον ίδιο μήνα ο φορέας

που μετρά την παραγωγή με βάση τα πραγματικά στοιχεία, ο ΔΕΣΜΗΕ, δίνει οριακή αύξηση σε ποσοστό 0,2%. Μεγάλη αναντιστοιχία υπάρχει και στα στοιχεία του 10μήνου. Η ΕΛ-ΣΤΑΤ δίνει μείωση 10,3% και ο ΔΕΣΜΗΕ άνοδο για το ίδιο διάστημα 3,92%.

Είναι προφανές πως υπάρχει ζήτημα γύρω από τα στοι-χεία που δίνονται από τη Στατιστική Υπηρεσία. Σε μία περί-οδο, μάλιστα, που όλα τα σενάρια βάσει του οποίων λαμ-βάνονται οι σχετικές αποφάσεις για την ελληνική οικονομία έχουν σημείο αναφοράς τα στοιχεία που δίνονται από την ΕΛΣΤΑΤ. Αν, για παράδειγμα, οι υπολογισμοί γίνουν με βάση την ύφεση που προβλέπεται από την ΕΛΣΣΤΑΤ -στο 9μηνο τρέχει με 8% περίπου- τα αποτελέσματα θα είναι διαφορε-τικά από ό,τι αν γίνουν με βάση την ύφεση που προβλέπει το Υπουργείο Οικονομικών που είναι 5,5% για το 2011. Επί-σης είναι αναμφισβήτητο το γεγονός πως αν εξ αρχής για το 2010 οι αποφάσεις λαμβάνονταν με βάση ύφεση 3,5% όπως ήταν τελικά και όχι 4,5% που ήταν η αρχική πρόβλεψη της ΕΛΣΤΑΤ, θα ήταν διαφορετικές και ίσως και το τελικό αποτέ-λεσμα άλλο.

Όπως μάλιστα υποστηρίζει για το ίδιο θέμα η Alpha Bank «η συγκεκριμένη εκτίμηση επηρέασε αρνητικά το οικονομι-κό κλίμα σχεδόν ολόκληρο το 2011, καθώς χρησιμοποιήθη-κε σε χιλιάδες μελέτες και αναλύσεις διεθνώς για να στηρίξει την πορεία της ελληνικής οικονομίας προς τη χρεοκοπία και την επιθετική πολλαπλή υποβάθμιση του ελληνικού δημοσί-ου χρέους από τις εταιρείες αξιολόγησης της πιστοληπτικής διαβάθμισης». Και, τέλος, σημειώνει με νόημα, «σήμερα κα-νείς δεν ενδιαφέρεται για την ανακοίνωση του -3,5%. Όλοι ξέρουν το -4,5%».

ΤΕΥ

ΧΟ

Σ 7

@

Ι

ΑΝ

ΟΥΑ

ΡΙΟ

Σ 2

01

1

15

416

ΤΕΥ

ΧΟ

Σ 7

@

Ι

ΑΝ

ΟΥΑ

ΡΙΟ

Σ 2

01

2

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η αύξηση της ανεργίας κατά την περίοδο (2009 - 2011) εφαρμογής του

προγράμματος λιτότητας και ύφεσης και η προβλεπόμενη αύξησή της κατά το 2012, σε επίπεδα που η πραγματική ανεργία θα προσεγγίσει το 1.400.000 άτομα, οδηγεί τους εκπροσώπους της Τρόικας σε έντονες πιέσεις παράτασης των πολιτικών εσωτερικής υποτίμησης αντί σε αλλαγή και σε ριζική αντικατά-σταση του νεοφιλελεύθερου μείγματος οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Πράγματι, οι αρνητικές αυτές εξελίξεις του ΑΕΠ κατά το 2011 (-5,5%, -6%) και κατά 2012 (-3%, -4%) σημαίνουν ότι το 2012 η στατιστική ανεργία από 18% το 2011 θα αυξηθεί στο 21% και εάν υλο-ποιηθεί το πρόγραμμα της εργασιακής εφεδρείας θα αυξηθεί στο 23% του εργατικού δυναμικού. Παράλληλα, η πραγματική ανεργία το 2012 θα ανέλ-θει στα επίπεδα του 28% (1.400.000 άτομα) επιδεινώνοντας ακόμη περισ-σότερο την χρηματοοικονομική κατά-σταση της κοινωνικής ασφάλισης κατά την τρέχουσα δεκαετία (6 δισ. ευρώ απώλειες εσόδων το 2011 από την ανεργία και τη μείωση μισθών). Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις σε δύο χρό-νια χάθηκαν 320.000 θέσεις εργασίας,

όσες δηλαδή δημιουργήθηκαν την πε-ρίοδο 2000 - 2008, κατά την οποία η ελ-ληνική οικονομία παρουσίαζε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης με τον ρυθμό των ανέργων να έχει αυξηθεί από το 2008 έως σήμερα κατά 95%.

Οι εξελίξεις της ανεργίας κατά το 2011 και 2012 επιστρέφουν τα επίπεδα της ανεργίας στις δεκαετίες του 1950 και 1960 (η ανεργία το 1961 ήταν 26,4% με 864.000 άτομα) και ταυτόχρονα δι-αμορφώνουν συνθήκες κοινωνικού κραχ οδηγώντας στη διάβρωση της κοινωνικής συνοχής με 500.000 άτομα να ζουν μέσα σε νοικοκυριά χωρίς ερ-γαζόμενο (από 9,8% το πρώτο εξάμη-νο του 2010 σε 12,9% το αντίστοιχο διάστημα του 2011) και 75.000 ζευ-γάρια (2011) να είναι χωρίς εργασία. Ειδικότερα, η Περιφέρεια της Δυτικής Μακεδονίας με το υψηλότερο επίπεδο της ανεργίας (23,1%) προσεγγίζει τα υψηλότερα επίπεδα ανεργίας της Ε.Ε.-27 που παρατηρούνται σε οκτώ περι-φέρειες της Ισπανίας, μεταξύ των οποί-ων, στη Μελίγια (23,7%), στη Θέουτα (24,1%), στα Κανάρια νησιά (28%) και στην Ανδαλουσία (28%).

Επιπλέον, σε δύο χρόνια χάθηκε επίσης το 50% της αγοραστικής δύνα-μης που κατακτήθηκε με τις διεκδική-

@ΤΟΥ

ΣΑΒΒΑ Γ. ΡΟΜΠΟΛΗΚΑΘ. ΠΑΝΤΕΙΟΥ ΠΑΝ/ΜΙΟΥ

ΕΠΙΣΤ. Δ/ΝΤΗ ΙΝΕ/ΓΣΕΕ– ΑΔΕΔΥ

Ανεργία, Μισθοί και Ανταγωνιστικότητα

Η πραγματική ανεργία το 2012 θα ανέλθει στα

επίπεδα του 28% (1.400.000 άτομα)

επιδεινώνοντας ακόμη

περισσότερο την κατάσταση της κοινωνικής ασφάλισης κατά

την τρέχουσα δεκαετία

517

ΤΕΥ

ΧΟ

Σ 7

@

Ι

ΑΝ

ΟΥΑ

ΡΙΟ

Σ 2

01

2

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

σεις των συνδικάτων την τελευταία δε-καετία, επιστρέφοντας στα επίπεδο του 2001 - 2002, ενώ ο κατώτατος μισθός υποχώρησε σε επίπεδα πριν από το 1984. Με άλλα λόγια, η Τρόικα επιμένει να αποδείξει το αλάνθαστο μιας ουσια-στικά και αποδεδειγμένα λανθασμένης πολιτικής που παρατείνει την ύφεση και την καθίζηση της παραγωγικής και κοινωνικής βάσης της χώρας.

Έτσι, τα οικονομικά και κοινωνι-κά αδιέξοδα στην ελληνική οικονο-μία και κοινωνία πολλαπλασιάζονται και οι στόχοι αυτού καθ’ εαυτού του προγράμματος δεν επιτυγχάνονται, με αποτέλεσμα τα βασικά οικονομικά και κοινωνικά μεγέθη στην Ελλάδα να έχουν υποχωρήσει, μέσα σε δύο χρό-νια, κατά μία δεκαετία.

Στα πλαίσια αυτά, αξίζει να σημει-ωθεί ότι η πρόσφατη άφιξη των εκπρο-σώπων ης Τρόικας στην Ελλάδα δεν πε-ριορίζεται στην αξιολόγηση υλοποίη-σης του προγράμματος λιτότητας αλλά εκτείνεται στην κατάθεση πρόσθετων και μονομερών προτάσεων ευελιξίας

της εργασίας και μείωσης των μισθών, ακόμη και αυτών των κατώτατων ορίων, προκειμένου, κατά τη θεώρησή τους, να αντιμετωπισθεί η ανεργία και να βελτιωθεί το επίπεδο ανταγωνιστι-κότητας της ελληνικής οικονομίας.

Όμως, η πραγματικότητα στην ελληνική οικονομία είναι εντελώς δια-φορετική και ως μη ανταποκρινόμενη στις προσεγγίσεις και αντιλήψεις των εκπροσώπων της Τρόικας, τα μέτρα που προτείνουν για εμβάθυνση της ευελιξίας και περαιτέρω μείωσης των μισθών, εκτός από τις κοινωνικές τους συνέπειες (αγοραστική δύναμη μειω-μένων κατώτατων μισθών σε επίπεδα

πριν το 1980) δεν θα έχουν τα αναμενό-μενα, κατά την Τρόικα, αποτελέσματα.

Πράγματι, από την άποψη αυτή είναι χαρακτηριστικό ότι στην ελληνική οικονομία η μείωση των πραγματικών μισθών κατά 11,5% στο σύνολο της οικονομίας και κατά 9,2% στον ιδιωτι-κό τομέα κατά την διετία 2010 – 2011, καθώς και η εμβάθυνση της ευελιξίας της εργασίας, δεν συνοδεύτηκε από μείωση ή σταθεροποίηση αλλά από διπλασιασμό του ποσοστού ανεργίας κατά την τελευταία διετία (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, 2011).

Η παρατήρηση αυτή σημαίνει ότι η μείωση των μισθών την τελευταία τριε-τία στην Ελλάδα συνέβαλε, μεταξύ των άλλων, στην ύφεση και στον διπλασια-σμό του ποσοστού ανεργίας και διερω-τάται κανείς πώς μπορεί να αναμένεται η καταπολέμησή της, διαμέσου της μείωσης των κατώτατων ορίων μισθών και ημερομισθίων. Ειδικότερα, είναι εν-διαφέρον να τονισθεί ότι η μείωση των κατώτατων ορίων μισθών και ημερο-μισθίων (Ν. 3845/10) για νέους κάτω

των 25 ετών στο 80% του κατώτατου μισθού και στο 70% του κατώτατου μι-σθού της ΕΓΣΣΕ (Εθνικής Γενικής Συλ-λογικής Σύμβασης Εργασίας) για νέους εργαζομένους 15 - 18 ετών, εκτός από την παραβίαση της συνδικαλιστικής ελευθερίας, της συλλογικής αυτονο-μίας και του άρθρου 21 παράγ. 3 του Συντάγματος (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, 2011), δεν συνέβαλε στη μείωση της ανεργίας των νέων αυτής της ομάδας ηλικιών η οποία αυξάνεται σημαντικά την τελευ-ταία διετία.

Αναφορικά με το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας αποδεικνύεται

(ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, 2011) ότι κατά την περίοδο 1995 - 2009 συγκρινόμενο με το αντίστοιχο μέγεθος των 35 βιομηχα-νικών χωρών αυξήθηκε συνολικά κατά περίπου 5%. Αυτό σημαίνει ότι κατά την αύξηση του σταθμισμένου κόστους εργασίας σε δολάρια (23%), το 18% οφειλόταν στις μεταβολές της ονομα-στικής σταθμισμένης συναλλαγματι-κής ισοτιμίας, δηλαδή στην ανατίμηση του ευρώ και μόνο 5% στις διεκδικήσεις των εργαζομένων για υψηλότερες απο-δοχές. Παράλληλα, αποδεικνύεται ότι ενώ κατά τη διάρκεια της διετίας 2009 - 2011 σημειώθηκε μείωση του μοναδι-αίου κόστους εργασίας, τα περιθώρια κέρδους αυξήθηκαν.

Αυτό σημαίνει ότι στις συνθήκες της ύφεσης στην Ελλάδα μόνο ένα μικρό μέρος της μείωσης του κόστους εργασίας μετακυλίεται στις τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών. Με άλλα λόγια, ο ισχυρισμός της Τρόικας ότι η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας επιδεινώθηκε την περίοδο 1995 - 2009 κατά 26,8% και τοποθετή-

θηκε στην 90η θέση εξαιτίας των αυξή-σεων των μισθών δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Για την επιδεί-νωση της ανταγωνιστικότητας τιμής οι αυξήσεις των μισθών στην Ελλάδα ευ-θύνονται μόνο κατά ένα μικρό μέρος, περίπου κατά ένα πέμπτο. Κατά συ-νέπεια, αποτελεί τουλάχιστον επιστη-μονικά αντιδεοντολογικό και πολιτικά αναποτελεσματικό να αλλοιώνεται η πραγματικότητα και να υποστηρίζεται ότι η μείωση των κατώτατων ορίων μι-σθών και η μείωση του κόστους εργασί-ας θα επιφέρουν μείωση της ανεργίας και βελτίωση του επιπέδου ανταγωνι-στικότητας στη χώρα μας.

418

- Ποια ήταν η στιγμή που δεν θα ξεχάσετε ποτέ από την «τρα-πεζική» ζωή σας;Οι στιγμές που έζησα στην Τράπεζα στη διάρκεια των 25 ετών ποικίλλουν. Δεν θα ξεχάσω όμως ποτέ τη συμμετοχή μου ως Ολυ-μπιακού Αγγελιαφόρου στην Αρχαία Ολυμπία τον Σεπτέμβριο του 2003 και την τετραήμερη παραμονή μου στην Ολυμπιακή Ακαδη-μία για τη διάδοση των αρχών του Ολυμπισμού.

- Από πότε ασχολείστε με τον αθλητισμό; Εκτός από το τρέξιμο ασχολείστε ή ασχοληθήκατε με άλλο άθλημα;Με τον αθλητισμό άρχισα να ασχολούμαι εντατικά όταν πλέον ήμουν 40 ετών, διότι δυστυχώς τότε διαπίστωσα ότι πέρα από τα χρήματα υπάρχουν πολύ πιο όμορφα και πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Είναι αυτό που λέμε ηθικές αξίες, και αθλητισμός. Εκτός από τον στίβο ασχολούμαι με την κολύμβηση (αυτόνομη κατάδυ-ση) και με το ποδήλατο που ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι από μικρό παιδί. Έχω διανύσει μεγάλες αποστάσεις όπως Αθήνα - Ναύ-πλιο σε εννέα ώρες. Όμως, ήθελα να εστιάσω στη συμμετοχή μου στον φετινό Μαραθώνιο. Έχω λάβει μέρος στον Ημιμαραθώνιο 21.100μ. που έγινε στις 16 Οκτωβρίου 2011 (Ελευσίνα - Μέγαρα) στο πλαίσιο της εκδήλωσης «ΣΤ’ ΑΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΣΑΝΙΑ», ο χρό-νος μου ήταν 1 ώρα και 57 λεπτά.

- Περιγράψτε μας την προετοιμασία σας για τη συμμετοχή στον Μαραθώνιο.Ο φετινός Μαραθώνιος, στις 13 Νοεμβρίου 2011, ήταν ο πρώτος για μένα. Η προετοιμασία μου διήρκησε περισσότερο από 20 μήνες σε πολύ σκληρό πρόγραμμα 4 - 5 φορές την εβδομάδα από τρεις ώρες. Είχα την τιμή και την τύχη να έχω προπονήτρια τη Μαρία Πολύζου, πρέσβειρα του ελληνικού αθλητισμού, κάτοχο ρεκόρ

ΤΕΥ

ΧΟ

Σ 7

@

ΙΑ

ΝΟ

ΥΑΡ

ΙΟΣ

20

12

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Δημήτρης Κόκκορης

O δικός μας Μαραθωνοδρόμος5 ώρες και 5 λεπτά!!!29ος Κλασικός Μαραθώνιος Αθηνών

infoΓεννήθηκε στις 10 Ιουλίου του 1960. Είναι πατέρας δύο παιδιών. Η κόρη του, μαθήτρια Λυκείου, είναι αθλήτρια του στίβου στα 800μ., ενώ ο γιος του είναι μα-θητής στο Μουσικό Γυμνάσιο - Λύκειο Παλλήνης και αποτελεί μέλος της νεανικής συμφωνικής ορχήστρας της ΕΡΤ.

Εργάστηκε στην Τράπεζα από το 1987. Υπηρέτησε στα κατα-στήματα: Συγγρού, Φιλελλήνων, Αγ. Παρασκευής, Νέας Μάκρης, Παπάγου, Σπύρου Λούη και τον τελευταίο ενάμιση χρόνο στο Τα-μείο Υγείας.

18

519

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΤΕΥ

ΧΟ

Σ 7

@

ΙΑ

ΝΟ

ΥΑΡ

ΙΟΣ

20

12

19

Ελλάδος στις γυναίκες στον Μαραθώνιο δρόμο και τη μοναδική αθλήτρια που αναβίωσε τον Φειδιππί-δειο Άθλο: Αθήνα - Σπάρτη -Αθήνα - Μαραθώνας 542 χλμ. Οπως καταλαβαίνετε η εξαντλητική προπόνηση ήταν κάτι που μου έγινε βίωμα όλους αυτούς τους μήνες σε συνάρτηση πάντα με τις ασκήσεις τακτικής για την επίτευξη του στόχου που, φυσικά, ήταν ο τερ-ματισμός. Ο χρόνος μου ήταν 5 ώρες και 5 λεπτά.Όμως στο σημείο αυτό θα ήθελα να προσθέσω και κάτι ακόμη. Για να λάβει μέρος κανείς σ’ έναν Μαρα-θώνιο δεν αρκούν μόνο η καλή φυσική κατάσταση, η τακτική και οι συμβουλές από έναν καλό γυμναστή. Κατά τη ταπεινή μου γνώμη απαιτείται να μπορείς να πιστεύεις στον εαυτό σου και να ξέρεις να ερμη-νεύεις εκείνο το ξεχωριστό «ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΜΑΧΟΥ-ΝΤΕΣ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΜΑΡΑΘΩΝΙ ΧΡΥΣΟΦΟΡΩΝ ΜΗΔΩΝ ΕΣΤΟΡΕΣΑΝ ΔΥΝΑΜΙΝ». Γιατί, κακά τα ψέματα, ο Μα-ραθώνιος θέλει ψυχή και, φυσικά, δεν υπάρχουν όρια όταν ο νους ορίζει και η ψυχή θέλει.

- Ποιο ήταν το πρώτο συναίσθημα που νιώσατε την ώρα του τερματισμού.Με ρωτάτε τι ένιωσα τη στιγμή του τερματισμού στο Καλλιμάρμαρο. Τι να απαντήσει κανείς σ’ αυτό το ερώτημα, πόσες σελίδες πρέπει να γράψει κάποι-ος γι’ αυτό το αξεπέραστο, το απίθανο συναίσθημα. Τούτο μόνο θα σας πώ: H εντολή που είχα ήταν, «πάμε δυνατά, πάμε πάση δυνάμει» στα τελευταία 2.195μ., πονούσα παντού. Έκλαιγα και ούρλιαζα όταν έστρι-ψα στην Ηρώδου Αττικού και μαζί μου όλος αυτός ο απίθανος κόσμος, παρά το υπερβολικό κρύο χει-ροκροτούσε και ζητωκραύγαζε: Έφτασες - τελείωσες - κουράγιο.

- Συμμετείχατε σε άλλους αγώνες; Σκοπεύετε να συνεχίσετε;Αυτοί οι δύο αγώνες, ο ημιμαραθώνιος τον Οκτώβριο

και ο κλασικός Μαραθώνιος τον Νοέμβριο είναι οι μόνοι στους οποίους έχω λάβει μέρος. Θα συνεχίσω να τρέχω όσο ζω.

- Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο συνάδελφο ;Η λέξη Αθλητισμός είναι ο ορισμός της Αρετής και του Ήθους. Η επίτευξη του στό-χου, η ιδέα του Ευ αγωνίζε-σθαι, η έννοια της ευγενούς άμιλλας είναι να στοιχεία εκεί-να που θα σου αλλάξουν τη ψυχολογία και γενικά τη ζωή σου. Το συστήνω ανεπιφύλακτα και νιώθω την ανάγκη και την ευθύνη να μεταλαμπαδεύσω στους συναδέλφους τη δόξα των Αθλητών και ειδικά των Μαραθωνοδρόμων.

420

ΤΕΥ

ΧΟ

Σ 7

@

Ι

ΑΝ

ΟΥΑ

ΡΙΟ

Σ 2

01

2

ΑΡΘΡΟ

20

Από το 1956 μέχρι σήμε-ρα, στην πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση

(Αλήθεια θυμάστε αυτή τη φράση), το ευρωπαϊκό οικοδόμημα βρέθηκε αρ-κετές φορές αντιμέτωπο με «κρίσεις», με κίνδυνο ακόμη και τη διάλυση της Ενωμένης Ευρώπης (Ενωμένη Ευρώ-πη… και αυτή τη φράση κοντεύουμε να ξεχάσουμε). Η κρίση της «άδειας καρέ-κλας», το 1965 που αφορούσε πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς τα έξι τότε μέλη της ΕΟΚ για τη δημιουργία μηχανισμού άντλησης πόρων εντός της Κοινότητας, με την παράλληλη διαχείρι-ση των Κοινοτικών χρημάτων, βρήκε την απόλυτη άρνηση του ντε Γκολ, ο οποίος δεν δεχόταν καν να συζητήσει το θέμα. Χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια και η πα-ραίτηση του ντε Γκολ για να αντιμετωπι-στεί το πρόβλημα.

Το 1969, ο νέος πρόεδρος της Γαλ-λίας Ζορζ Πομπιντού, μόλις ανέλαβε την εξουσία, κάλεσε τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ηγέτες και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στη Χάγη, όπου και συμφωνή-θηκε η άντληση πόρων για την Ευρωπα-ϊκή Κοινότητα, καθιερώνοντας έτσι τον προϋπολογισμό της ΕΟΚ.

Στα χρόνια που ακολούθησαν περά-σαμε από την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη, στη συνθήκη του Μάαστριχτ και τη θέσπιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στη συνθήκη του Άμστερνταμ και της Νίκαι-ας. Φτάνοντας το 2004 στη Συνταγματι-κή Συνθήκη της Ευρώπης, η οποία δεν επικυρώθηκε ποτέ…

Στην προσπάθεια οικοδόμησης της πολιτικής ένωσης, ήδη από το Μάα-

στριχτ η Ευρώπη συνειδητοποίησε ότι η οικονομική ένωση από μόνη της δεν είναι ικανή να προωθήσει τη λογική της Ενωμένης Ευρώπης, γι’ αυτό και θεσμοθέτησε πολιτικές και στα άλλα πεδία ολοκλήρωσης (οι γνωστοί τρεις πυλώνες ΚΕΠΠΑ, Ευρωπαϊκή Κοινότητα, Δικαιοσύνη και Εσωτερικές Υποθέσεις), φτάνοντας ακόμη και στη θέσπιση της Ευρωπαϊκής Ιθαγένειας.

Η σημερινή κρίση, που όλοι βιώ-νουμε, βρήκε την «Ενωμένη Ευρώπη» πολιτικά αδύναμη. ΗκΚρίση δεν είναι κατ’ ανάγκη συνώνυμο της κατάρρευ-σης. Οι ΗΠΑ, για παράδειγμα, διαθέτουν την ικανή πολιτική νομιμοποίηση για να συνεχίσουν.

Πολιτική νομιμοποίησηΑντίθετα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση,

η πολιτική νομιμοποίηση φαντάζει σχε-δόν ανύπαρκτη, αν και οι χώρες που την απαρτίζουν παραμένουν ισχυρές.

Η πολιτική στην Ευρώπη επιστρέφει σε εθνική πολιτική, με τους Ευρωπαί-ους ηγέτες να μην κάνουν τίποτα για να ανατρέψουν τον ευρωσκεπτικισμό - που κατά τη γνώμη μου έχει ξεπεράσει αυτόν που βιώσαμε τη δεκαετία του ’80.

Παράλληλα, τα πολιτικά άκρα κερδί-ζουν έδαφος σε ολόκληρη την Ευρώπη, με τα λαϊκιστικά κόμματα να διαλαλούν προς όλες τις κατευθύνσεις την αντίθεσή τους στη διάσωση χωρών (από το Εθνι-κό Μέτωπο της Γαλλίας, το Die Linke της Γερμανίας ως και το ολλανδικό Κόμμα της Ελευθέριας που μετατρέπεται σε αντι- ευρωπαϊκό). Ακόμη περισσότερο, η Ευρώπη δίνει το μήνυμα στους πο-

λίτες ότι η διάσωσή της δεν είναι θέμα πολιτικής, αλλά θέμα τεχνοκρατών/οι-κονομολόγων (ελληνικό και ιταλικό πα-ράδειγμα), διορισμένων, προσθέτοντας και το πρόβλημα της δημοκρατικής νο-μιμοποίησης.

Ευρωσκεπτικιστές ψηφοφόροι και νεοφιλελεύθερες ιδέες οδηγούν τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να απο-κλείουν τις οικονομικές πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν να δώσουν τη λύση, προβάλλοντας ακόμη και τη λογική των πολλών ταχυτήτων, που με πολύ κόπο και δουλειά είχε ξεπεράσει η Ευρώπη στο παρελθόν.

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επι-τροπής, μάλιστα, φτάνει να μην κάνει καμία αναφορά στον αντίκτυπο που θα είχε στους λαούς της Ένωσης μια ενδε-χόμενη αποχώρηση της Ελλάδας, αλλά δημόσια να φοβάται μόνο την «αντίδρα-ση των αγορών».

«…Αν η Ελλάδα τηρήσει τις δε-σμεύσεις της τότε είναι αδιανόητο. Σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να το εξετάσουμε. Θα ήταν ωστόσο ένα κακό μήνυμα προς τις αγορές αν η ευρωζώνη χάσει ένα από τα μέλη της».

Για όσους από εμάς πιστεύουμε στην Ενωμένη Ευρώπη, όπου η οικονο-μική, η πολιτική και η κοινωνική ενοποί-ηση θα πραγματοποιούνται παράλληλα, για όσους από εμάς πορευόμαστε με το σύνθημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης «Ενω-μένοι στην πολυμορφία», οι ημέρες που ζούμε είναι πολύ κρίσιμες, καθώς πλέον δεν είναι εμφανές αν τελικά θα σωθεί το ευρώ ή μαζί του θα «δολοφονηθεί» ολό-κληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Θα σώσουμε το ευρώ ή θα

«δολοφονήσουμε» την Ευρώπη;

@ΤΗΣ

ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΜΠΑΚΑΛΗ