1

Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα

«Το Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου» είναι δίωρο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που εκπόνησε η εκπαιδευτικός ΠΕ Σοφία Κορνηλάκη για την Δ΄ τάξη του 6ου Δημοτικού σχολείου Ν. Φιλαδέλφειας Αθήνας, κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής μονοήμερης επίσκεψης της τάξης στην περιοχή της Αργολίδας στις 11 Ιουνίου 2016.

Διάρκεια προγράμματος 2 ώρες : 10.30 – 12:30

Φάσεις προγράμματος: (στον αρχαιολογικό χώρο)

1. Άφιξη των μαθητών στον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Επιδαύρου

2. Σύντομη ενημέρωση για την ιστορία της περιοχής και τον αρχαιολογικό χώρο.

3. Στον χώρο του θεάτρου ενημέρωση για τα διάφορα μέρη του χώρου καθώς και τη λειτουργία τους.

4. Παρουσίαση από τους μαθητές της θεατρικής διασκευής της «Ειρήνης» του Αριστοφάνη

5. Χωρισμός των μαθητών σε ομάδες. Διανομή φύλλων εργασίας .(1ο φυλλάδιο σχετικό με τον χώρο του θεάτρου)

6. Επίσκεψη στο αρχαιολογικό Μουσείο της Επιδαύρου.

7. Σύντομη ενημέρωση για το Μουσείο, την ιστορία και τα εκθέματά του. Διανομή του 2ου φυλλαδίου εργασίας σχετικού με το Μουσείο.

8. Αξιολόγηση (στο σχολείο)

Στην επιστροφή στο σχολείο οι μαθητές :

1.εργάζονται ομαδοσυνεργατικά, χρησιμοποιούν όσα ήδη έμαθαν στον αρχαιολογικό χώρο.

2.παρατηρούν και επεξεργάζονται το υλικό που συγκέντρωσαν

3. δημιουργούν πρόπλασμα του αρχαίου θεάτρου και αρχαία αγγεία με καλλιτεχνικό πηλό

4. κατασκευάζουν προσωπεία με γυψόγαζα

5.ακούνε ηχογραφημένα αποσπάσματα αρχαίου θεατρικού λόγου

6.συμπληρώνουν τα φυλλάδια εργασίας , ζωγραφίζουν, γράφουν άρθρα για τη σχολική τους εφημερίδα

7. παρουσιάζουν τις εργασίες των ομάδων και τις αξιολογούν

8. ολοκληρώνουν τη θεατρική τους παράσταση «Ειρήνη» του Αριστοφάνη με κοστούμια και αυτοσχέδια σκηνικά που κατασκεύασαν οι ίδιοι μέσα στην τάξη και παρουσιάζουν έκθεση με φωτογραφίες, βίντεο και εικαστικές δράσεις από την επίσκεψή τους στο θέατρο της Επιδαύρου

2

Σκοποί:

1. Να αναδειχθεί ο χώρος του Αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου.

2. Να αποτελέσει το συγκεκριμένο θέατρο πρότυπο για την κατανόηση της λειτουργίας του αρχαίου θεάτρου γενικότερα.

3. Να ευαισθητοποιηθούν οι μαθητές για την προστασία της αρχαίας κληρονομιάς.

Στόχοι:

1. Γνωριμία με το αρχαίο θέατρο και τη γύρω περιοχή.

2. Ενημέρωση για τις ανασκαφές και τα ευρήματα.

3. Συσχέτιση του τρόπου ζωής των αρχαίων με το σύγχρονο τρόπο ζωής

Μεθοδολογία

Χωρισμός σε ομάδες (ΘΕΑΤΡΑ ΝΑΟΙ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ)

Οι μαθητές χωρίζονται σε 3 ομάδες. Κάθε ομάδα φοράει καρτέλες κι έτσι ξεχωρίζουν οι ομάδες μεταξύ τους. Όλες οι δραστηριότητες στο θέατρο αλλά και στο Μουσείο γίνονται από τις ομάδες (ομαδοσυνεργατική διδασκαλία)

Μελέτη πεδίου

Σκοπός της μελέτης πεδίου είναι η εμπλοκή των μαθητών/ριών σε άμεσες παρατηρήσεις, η συλλογή και καταγραφή στοιχείων του υπό εξέταση θέματος και η αξιολόγησή τους. Τα στάδια που ακολουθούνται είναι τα ακόλουθα:

1) Προετοιμασία εκπαιδευτικού προγράμματος από την εκπαιδευτικό της τάξης κ. Κορνηλάκη Σοφία.

. 2) Προετοιμασία μαθητών/τριών πριν την επίσκεψη στο πεδίο με τη χρήση πολυμέσων στο σχολείο.

. 3) Εργασία στο πεδίο. Τα παιδιά χωρισμένα σε ομάδες αναλαμβάνουν να υλοποιήσουν τις συγκεκριμένες δραστηριότητες (παρατήρηση, καταγραφή στοιχείων, φωτογράφηση κ.τ.λ.)

4) Επιστροφή και εργασία στο σχολείο, κατασκευές, σύνθεση των στοιχείων, συμπλήρωση ερωτηματολογίων και κοινοποίηση / παρουσίαση αποτελεσμάτων.

Παιχνίδια ρόλων και προσομοίωσης, δραματοποίηση

Η δραματοποίηση, τα παιχνίδια ρόλων και προσομοίωσης, το θεατρικό παιχνίδι και το θέατρο στην εκπαίδευση αποτελούν κοινωνικό εργαλείο. Με αυτές τις δραστηριότητες τα παιδιά αναπτύσσουν κοινωνικές δεξιότητες και μαθαίνουν να δουλεύουν σε ομάδες.

3

Θέατρο

Ίσως κανένα δημιούργημα του ανθρώπινου πολιτισμού δεν εκμεταλλεύτηκε τόσο επιδέξια και με τέτοια αίσθηση του μέτρου το Φυσικό Περιβάλλον, όσο το Αρχαίο Θέατρο. To θεατρικό οικοδόμημα, άλλοτε λαξευμένο κι άλλοτε κτισμένο σε μια πλαγιά με υπέροχη θέα, αποτελεί την κορυφαία έκφραση μιας μοναδικής ισορροπίας ανάμεσα στο Φυσικό και στο Δομημένο περιβάλλον. Το θέατρο με αποκρυσταλλωμένα τα βασικά χαρακτηριστικά του γνωρίζει ως κατασκευή μεγάλη διάδοση στα ελληνιστικά και Ρωμαϊκά χρόνια και σε αυτή την κατεύθυνση θεωρείται αποφασιστική η συμβολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο υπαίθριος χώρος του θεάτρου στην ελληνική πόλη, αρμονικά πάντοτε ενταγμένος στο φυσικό τοπίο, αποτέλεσε σταδιακά το κέντρο της καλλιτεχνικής και πολιτικής ζωής. Τα 728 αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά θέατρα που έχουν καταγραφεί απλώνονται σε 32 σημερινές χώρες. Τα περισσότερα αρχαία θέατρα έχει η Ιταλία (169) και ακολουθεί η Τουρκία (140). Τρίτη έρχεται η Ελλάδα με 134 θέατρα. Από τα 728 θέατρα, ελληνικά είναι τα 190 και ρωμαϊκά τα 461, ενώ 77 μένουν αταξινόμητα γιατί δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία

Μάσκες (Προσωπεία)

Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση, ο Θέσπις, το δεύτερο μισό του 6ου αιώνα, έβαψε τα πρόσωπα των υποκριτών με διάφορες χρωστικές ουσίες και δημιούργησε προσωπεία από λινό ύφασμα. Ωστόσο η χρήση των προσωπείων ανάγεται σε μια προηγούμενη εποχή, στις απαρχές της λατρείας του Διόνυσου και της επιβαλλόμενης σε αυτήν μεταμφίεσης του ανθρώπου, με σκοπό την υπέρβαση της ανθρώπινης φύσης του. Με την αύξηση των απαιτήσεων του δράματος κατά τον 5ο π.Χ αιώνα το προσωπείο βοηθούσε τον ηθοποιό να υπερβεί την ατομική του προσωπικότητα και να εναλλάσσει διαφορετικούς ανδρικούς και γυναικείους χαρακτήρες στα 3 διακεκριμένα δραματικά είδη. Με τη σταδιακή επέκταση των κοίλων και την κατασκευή μεγάλων θεάτρων κατά τους επόμενους αιώνες τα προσωπεία διευκόλυναν την απόδοση της έκφρασης σε δυσμενέστερα οπτικά δεδομένα και ενδεχομένως βελτίωναν τα ακουστικά αποτελέσματα. Η κοινωνική θέση των γυναικών της Αθήνας, που τους απαγόρευε κάθε δημόσια εμφάνιση, είχε ως αποτέλεσμα την ερμηνεία των γυναικείων ρόλων από άντρες. Τον 4ο αιώνα π.Χ. που η υποκριτική τέχνη διεκδικεί ολοένα και περισσότερες υψηλές καλλιτεχνικές επιδόσεις, τους γυναικείους ρόλους αναλαμβάνουν ειδικά εκπαιδευμένοι ηθοποιοί. Σε όλα τα είδη του δραματικού λόγου οι υποκριτές και ο χορός φορούσαν προσωπεία. Η γρήγορη εναλλαγή των ρόλων που έπρεπε να υποδυθεί ο ίδιος ηθοποιός συνέβαλε στην καθιέρωση της θεατρικής μάσκας. H χρήση της προσωπίδας οδηγεί τους θεατές πρώτα στην εξιδανίκευση των ηρώων, έπειτα, ο θεατής, χάρη στο προσωπείο, απομακρύνεται από την καθημερινότητα και μεταφέρεται σ’ έναν άλλο κόσμο, όπου οι ήρωες δρουν και πάσχουν. Έτσι, καθορίζεται και ο τρόπος της υποκριτικής του ηθοποιού. Ο ηθοποιός πρέπει να χρησιμοποιήσει τη μεγαλόπρεπη χειρονομία, τη μεγαλόπρεπη στάση. Καθώς μάλιστα το προσωπείο δεν επέτρεπε μορφασμούς, η υποκριτική των ηθοποιών στηριζόταν σε κινητικά και φωνητικά μέσα.

4

Η ακουστική του αρχαίου θεάτρου

Η ακουστική ποιότητα των αρχαίων ελληνικών θεάτρων είναι τόσο γνωστή και αξιοθαύμαστη με αποτέλεσμα να παίρνει χαρακτήρα μυστικισμού. Η ακουστική δεν υπήρχε ως επιστήμη στον αρχαίο Ελληνικό κόσμο. Οι πρόγονοί μας είχαν την ικανότητα να παρατηρούν το περιβάλλον και να εξάγουν συμπεράσματα. Η πρώτη παρατήρηση είναι η σχεδόν ομοιόμορφη κατανομή της ηχητικής ενέργειας της φωνής γύρω από έναν ομιλητή. Από αυτή προκύπτει ο κυκλικός χαρακτήρας του κοίλου. Η δεύτερη παρατήρηση είναι η παρεμπόδιση της άνετης ακρόασης όταν ο ακροατής δε βλέπει τον ομιλητή. Αυτό οδήγησε στην κλίση του κοίλου.. Η τρίτη παρατήρηση είναι η ανάγκη για ησυχία. Η μεγάλη ησυχία καθιστά τη φωνή ικανή να ακουστεί σε μεγάλες αποστάσεις. Γι’ αυτό επιλέγονται τέτοιες θέσεις για την κατασκευή των αρχαίων θεάτρων όπου ο περιβάλλων χώρος προσφέρει απόλυτη ησυχία. Η ακουστική του μαρμάρινου θεάτρου είναι εξαιρετικά ικανοποιητική. Η διαφορά ύψους της κάθε σειράς σε σχέση με την προηγούμενη απέτρεπε τις αλλοιώσεις των ηχητικών κυμάτων, ενώ η μορφή του κοίλου επέτρεπε την καλή συγκέντρωση του ήχου. Η ψηλή κατασκευή του σκηνικού οικοδομήματος με τα παρασκήνια και η λεία επιφάνεια της ορχήστρας, που αργότερα φρόντιζαν να είναι πλακοστρωμένη, λειτουργούσαν ως ενισχυτές του ήχου Οι δραματικοί αγώνες Οι δραματικοί αγώνες συνδέονται με την αρχαία Αθήνα και ιδιαίτερα με το θέατρο του Διονύσου. Η διεξαγωγή των αγώνων αυτών στον ιερό χώρο του Διονύσου άρχισε να γίνεται μετά την οικοδόμηση του ναού προς τιμή του θεού. Στο θέατρο του Διονύσου οι Αθηναίοι ποιητές παρουσίαζαν κάθε χρόνο τα νέα τους έργα. Έπαιρνε μάλιστα η παράσταση αυτή αγωνιστικό χαρακτήρα, γιατί κατά τη διαδικασία αυτή αναδεικνύονταν και βραβεύονταν τα καλύτερα έργα. Ο χρόνος της διεξαγωγής των αγώνων δεν ήταν τυχαίος. Συνδεόταν με την άνοιξη και συνεπώς με τον οργιαστικό χαρακτήρα της λατρείας του Διονύσου. Παράλληλα λειτουργούσαν και άλλοι πρακτικοί λόγοι για την επιλογή του χρόνου. Την περίοδο αυτή οι γεωργικές εργασίες ήταν περιορισμένες και ο αγροτικός πληθυσμός περισσότερο ελεύθερος. Άλλωστε η πολυπληθής παρουσία στην Αθήνα ξένων και συμμάχων, κατά το ίδιο χρονικό διάστημα, οι οποίοι έρχονταν, για να εκπληρώσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις, έδινε στην πόλη την ευκαιρία να προβάλει μέσα από τους δραματικούς αγώνες τη δόξα και το μεγαλείο. Οι κριτές των έργων ήταν 10. Ο νικητής ποιητής αλλά και ο χορηγός στεφανώνονταν με κισσό, το ιερό φυτό του Διονύσου. Οι ποιητές που συμμετείχαν στους δραματικούς αγώνες έπρεπε να παρουσιάσουν, μαζί με τις τρεις τραγωδίες, και ένα σατυρικό δράμα, ώστε να τελειώνουν οι παραστάσεις με ένα θέαμα εύθυμο και ανακουφιστικό. Οι δραματικές παραστάσεις επικράτησε να γίνονται κατά τις εορτές του Διονύσου, ώστε να συνδέονται με τη θρησκευτική τους προέλευση. Οι εορτές αυτές ήταν τέσσερις: Τα μεγάλα ή εν άστει Διονύσια, τα μικρά ή κατ’ αγρούς Διονύσια, τα Λήναια και τα Ανθεστήρια.

Λαξευμένα Θέατρα

Το θέατρο της Επιδαύρου δεν είναι το μοναδικό δείγμα λαξευμένου θεάτρου. Πιο συχνά το κοίλον διαμορφώνεται σε ένα φυσικό πρανές, όπου σταδιακά οι θεατές, από το γυμνό έδαφος όπου παρακολουθούσαν αρχικά την παράσταση, κάθονται σε εδώλια, πάνω σε ξύλινες πρόχειρες κατασκευές στην αρχή και μετά σε πιο μόνιμες, πέτρινες. Ωστόσο, όταν

5

το ανάγλυφο του εδάφους το επέτρεπε, το θέατρο λαξευόταν στο προϋπάρχον πέτρωμα. Με αυτόν τον τρόπο γινόταν εξοικονόμηση υλικού αλλά και έργου αφού δεν απαιτούνταν η μεταφορά όλων των υλικών από μεγάλη απόσταση. Επιπλέον από αισθητικής απόψεως, ένα κτήριο τέτοιου μεγέθους εντασσόταν αρμονικά στο περιβάλλον, χωρίς να προκαλεί, καθώς αποτελούσε ένα τμήμα του φυσικού τοπίου. Παραδείγματα λαξευμένων θεάτρων στην Ελλάδα αποτελούν το θέατρο του Άργους στην Πελοπόννησο, κατασκευή των ελληνιστικών χρόνων, των Οινιάδων στην Αιτωλοακαρνανία, της Χαιρώνειας στη Βοιωτία, της Λίνδου στη Ρόδο.

Λαξευμένα θέατρα, ελληνικά ή ρωμαϊκά, βρίσκονται και εκτός του σημερινού ελληνικού χώρου. Τέτοια είναι της Πάφου στην Κύπρο, που δεν έχει ανασκαφεί πλήρως, τα δύο θέατρα των Συρακουσών στη Σικελία. Τέλος, αναφέρουμε και ένα παράδειγμα ρωμαϊκού λαξευτού θεάτρου στην Πέτρα της Ιορδανίας, λαξευμένο πάνω σε ψαμμόλιθο .

Θέατρο Επιδαύρου

Το καλύτερα διατηρημένο θέατρο της αρχαιότητας χτίστηκε τον 4ο αι. π.Χ. και οφείλει την πολύ καλή του κατάσταση στο γεγονός ότι για αιώνες η περιοχή παρήκμασε και έτσι δε δέχτηκε πολλές εξωτερικές επεμβάσεις. Συνδυάζει την τέλεια ακουστική, την κομψότητα και τις συμμετρικές αναλογίες, χαρακτηριστικά που επαινεί ήδη από τον 2ο αι. μ.Χ. ο περιηγητής Παυσανίας. Κατασκευάσθηκε στη

δυτική πλευρά του Κυνορτίου όρους, στα τέλη της κλασικής εποχής, γύρω στο 340-330 π.Χ., στο πλαίσιο της γενικής ανοικοδόμησης του ιερού. Είχε χωρητικότητα 12.000 ως 14.000 θεατών και εκπλήσσει με την εξαιρετική ακουστική του. Η ορχήστρα του είναι τέλειος κύκλος και στο κέντρο της υπάρχει το ίχνος της βάσης της θυμέλης. Σώζεται η βάση της σκηνής ενώ έχουν αναστηλωθεί οι διπλές θύρες των παρόδων. Κάθε καλοκαίρι πραγματοποιούνται παραστάσεις αρχαίου δράματος στα πλαίσια του φεστιβάλ Αθηνών.

Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου

Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου περιλαμβάνει δύο ιερά, στα οποία λατρεύονταν μαζί δύο θεραπευτές θεοί: ο Απόλλωνας Μαλεάτας στο παλαιότερο, στο λόφο Κυνόρτιον, και ο Ασκληπιός στο νεότερο πεδινό ιερό, όπου πραγματοποιούνταν οι περίφημες τελετουργίες της ίασης.

6

Το πεδινό ιερό είναι το μεγαλύτερο και ευρύτερα γνωστό. Η σημερινή είσοδος του αρχαιολογικού χώρου βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του ιερού και δεν αντιστοιχεί στην αρχαία, που βρισκόταν στη βόρεια. Ακολουθώντας την ιερά οδό, που ξεκινούσε από την παραθαλάσσια πόλη της Επιδαύρου, οι προσκυνητές εισέρχονταν στο ιερό από τα Προπύλαια, τη μνημειώδη είσοδο δωρικού ρυθμού, του 3ου αι. π.Χ. Μέσα στο ιερό ακολουθούσαν την Ιερά οδό έως το κέντρο του, όπου βρισκόταν ο δωρικός ναός του Ασκληπιού, του οποίου είναι σήμερα ορατή μόνο η θεμελίωση. Γύρω από το ναό είχαν οικοδομηθεί τα υπόλοιπα κτίσματα που συνδέονταν με τη λατρεία του θεού και την τελετουργία της ίασης: το Άβατο, όπου γινόταν η εγκοίμηση των ασθενών, η θόλος ή θυμέλη, ένα κυκλικό περίστυλο οικοδόμημα, όπου στεγαζόταν η μυστηριακή χθόνια λατρεία του Ασκληπιού, και το τελετουργικό εστιατόριο, όπου γίνονταν τα τελετουργικά γεύματα των ασθενών. Γύρω από το τέμενος του Ασκληπιού υπήρχαν οικοδομήματα για την εξυπηρέτηση των ασθενών και των προσκυνητών, καθώς και κατασκευές για τις ανάγκες των Ασκληπιείων, των αγώνων που καθιερώθηκαν τον 4ο αι. π.Χ. και απέκτησαν πανελλήνιο χαρακτήρα. Σώζονται κατάλοιπα λουτρικών εγκαταστάσεων, ενός μεγάλου ξενοδοχείου, του Καταγωγίου, που είχε 160 δωμάτια για τη διαμονή των ασθενών και των συνοδών τους, η παλαίστρα, το γυμνάσιο, το ωδείο, το στάδιο και το θέατρο, το τελειότερο παράδειγμα ελληνικού θεάτρου, μοναδικό για την αξιοθαύμαστη προσαρμογή του στο χώρο, την τελειότητα των αναλογιών του και της ακουστικής του. Σώζονται, επίσης, κατάλοιπα πολλών μικρών ναών αφιερωμένων στον Απόλλωνα, στην Αρτέμιδα, στην Αφροδίτη και σε δευτερεύουσες λατρείες συγγενείς με την κύρια λατρεία του Ασκληπιού, στην Υγεία, στο Μαχάωνα, στον Τελεσφόρο, στον Ύπνο και στην Ηπιόνη. Ορατά εν μέρει είναι και τα κατάλοιπα του πολύπλοκου υδραυλικού συστήματος μεταφοράς του νερού από τις πηγές του Κυνορτίου μέσω καναλιών και λεκανών καθίζησης στο βορειοανατολικό τμήμα του ιερού, σε δύο κόμβους διανομής, τη δωρική κρήνη και την ιερή κρήνη.

Στο βορειοανατολικό τμήμα του ιερού σώζονται κυρίως κατάλοιπα από τη φάση ανοικοδόμησης του 2ου αι. μ.Χ. Είναι ορατά λείψανα της βιβλιοθήκης, λουτρών, μικρών ναών, καθώς και του κτηρίου που είναι γνωστό ως στοά του Κότυος και ταυτίσθηκε πρόσφατα με το ιερό των Αιγυπτίων, που ήταν αφιερωμένο στον Ασκληπιό, στον Απόλλωνα και στην Υγεία ως Όσιρι, Όρο και Ίσιδα, αντίστοιχα. Τα υστερότερα ερείπια είναι τμήματα της περιμετρικής στοάς του 4ου αι. μ.Χ., στην οποία εντάχθηκαν τμήματα παλαιοτέρων κτηρίων, προπαντός του Καταγωγίου.

Το ορεινό ιερό του Απόλλωνα Μαλεάτα είναι μικρότερο σε έκταση. Εδώ έχουν αναδειχθεί κατάλοιπα των διαδοχικών φάσεων χρήσης του χώρου από την πρωτοελλαδική περίοδο (αψιδωτά κτίσματα) έως τη ρωμαϊκή. Είναι ορατά τα τρία άνδηρα του μυκηναϊκού τεμένους με τον υπαίθριο βωμό τέφρας και το χώρο των τελετουργικών γευμάτων. Στο κατώτερο άνδηρο σώζεται τμήμα της πώρινης θεμελίωσης του ναού του Απόλλωνα, που κτίσθηκε το 380 π.Χ. πάνω από το βωμό τέφρας του 9ου αι. π.Χ. και το μικρό αρχαϊκό ναό του 7ου αι. π.Χ. Ανατολικά του τεμένους οικοδομήθηκε κατά την κλασική εποχή ένας βωμός του τύπου των

7

μνημειωδών κτιστών τετραστύλων βωμών. Στα βόρεια το ιερό οριζόταν με αναλημματικό τοίχο, που κτίσθηκε κατά τη σημαντικότερη φάση οικοδομικής δραστηριότητας στο χώρο, τον 4ο και 3ο αι. π.Χ. Στη νότια πλευρά του τοίχου σχηματιζόταν στοά, η οποία είχε πρόσοψη προς το εσωτερικό του ιερού. Στην ίδια περίοδο χρονολογείται και ένα μικρό σπανιότατο υπαίθριο τέμενος των Μουσών, ενώ στο 2ο αι. μ.Χ. χρονολογούνται τα υπόλοιπα ορατά μνημεία του χώρου, το πρόπυλο στην είσοδο του ιερού, η ανοικοδόμηση της ελληνιστικής κατοικίας των ιερέων, της Σκανάς, η δεξαμενή του Αντωνίνου, της οποίας είναι διατηρημένο το μεγαλύτερο τμήμα της οροφής, καθώς και ένα Νυμφαίο

Το αρχαιολογικό Μουσείο Επιδαύρου

Το αρχαιολογικό Μουσείο Επιδαύρου βρίσκεται εντός του Αρχαιολογικού Χώρου του ιερού του Ασκληπιού στην Επίδαυρο, που αποτελούσε τη μητρόπολη όλων των

ασκληπιείων του αρχαίου κόσμου. Κτίστηκε για να στεγάζει τα πολλά και σημαντικά ευρήματα της πολυετούς ανασκαφής του Ιερού του Ασκληπιού (1881-1928), η οποία

διεξήχθη από τον αρχαιολόγο Παναγή Καββαδία και την Αρχαιολογική Εταιρεία.

Πρόκειται για επίμηκες κτήριο, κτισμένο μεταξύ του αρχαίου Θεάτρου και του υπόλοιπου ιερού του Ασκληπιού, στη νότια πλευρά μικρού χειμάρρου,

προσαρμοσμένο με επιτυχία από αισθητικής πλευράς στο φυσικό, κλασσικό τοπίο του ιερού. Η εμπρόσθια και δυτική πλευρά καταλήγουν σε διώροφες απολήξεις σε

σχήμα διπλού Τ. Το Μουσείο αποτελείται από τον προθάλαμο και δύο μακρόστενες αίθουσες. Επί πλέον στη νότια του πλευρά κατασκευάστηκε μεταγενέστερα πρόσθετο

υπόστεγο, το οποίο στεγάζει μεγάλο αριθμό επιγραφών.

Τα εκθέματα του Μουσείου χρονολογούνται από την αρχαϊκή ως τη ρωμαϊκή εποχή. Το είδος των εκθεμάτων ποικίλει και περιλαμβάνει, επιγραφές, ιατρικά εργαλεία, μακέτες αρχαίων κτηρίων, ακροκέραμα, ανάγλυφα, αγάλματα μεγάλου μεγέθους αλλά και πολλά αναθήματα μικρού μεγέθους, καθώς και μεγάλα τμήματα σημαντικών αρχαίων κτηρίων από το ιερό του Ασκληπιού: α) Προπύλαια, β) Ναός Ασκληπιού, γ) Ναός Άρτεμης, δ) Θόλος Επιδαύρου, ε) καθώς και το σημαντικό γνωστό ημιτελές Κορινθιακό κιονόκρανο που βρέθηκε κοντά στη Θόλο. Επίσης στο Μουσείο εκτίθενται και εκμαγεία σημαντικών αγαλμάτων όπως της Υγείας 4ου π.Χ. αι. της Αφροδίτης (ρωμαϊκό αντίγραφο), του Ασκληπιού (ρωμαϊκής εποχής), των αετωμάτων του ναού του Ασκληπιού, των ακρωτηρίων του ναού της Άρτεμης καθώς και ανάγλυφων, τα οποία βρίσκονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα.

Το Μουσείο είναι, εκτός των άλλων, ιδιαίτερα σημαντικό και πρωτότυπο για τα εκτεθειμένα τμήματα των αρχαίων κτηρίων και αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα Μουσεία της Αρχαίας Ελληνικής Αρχιτεκτονικής.

8

Ερευνώ τις γνώσεις μου για το αρχαίο θέατρο

1.Ποια πόλη θεωρείται η «μητέρα» του αρχαίου δράματος; Α. Η Αθήνα Β. Η Θήβα Γ. Η Σπάρτη

2. Το αρχαίο θέατρο σχετίζεται με τη λατρεία: Α. του Δία. Β. της Αθηνάς. Γ. του Διονύσου.

3. Ποιο πολίτευμα ευνόησε την ακμή του αρχαίου δράματος; Α. Η δημοκρατία Β. Η τυραννίδα Γ. Η αριστοκρατία

4. Ποιο αρχαίο δραματικό είδος εμπνέεται κυρίως από την επικαιρότητα; Α. Η τραγωδία Β. Η κωμωδία Γ. Το σατυρικό δράμα

5. Ποιο θεωρείται το σημαντικότερο και αρχαιότερο τμήμα ενός θεατρικού οικοδομήματος; Α. Το κοίλο Β. Η ορχήστρα Γ. Η σκηνή

6. Το όνομα ποιας κωμικής ηρωίδας του Αριστοφάνη σημαίνει «αυτή που σταματάει τον πόλεμο»; Α. Λυσιστράτη Β. Κλεονίκη Γ. Λαμπιτώ

7. Οι χορηγοί των ποιητών: Α. πρόσφεραν δωρεάν κεράσματα στους θεατές. Β. αναλάμβαναν όλα τα έξοδα του χορού μιας παράστασης (στέγαση, σίτιση, κοστούμια, πρόβες κ.ά.). Γ. αναλάμβαναν να πληρώσουν το μισθό των ποιητών.

8. Οι υποκριτές στην Αθήνα ήταν: Α. αθηναίοι άντρες. Β. αθηναίοι άντρες και γυναίκες. Γ. μέτοικοι.

9. Ποια από τις παρακάτω τραγικές ηρωίδες εναντιώθηκε στους νόμους του κράτους ενταφιάζοντας το νεκρό αδελφό της, Πολυνείκη; Α. Η Ισμήνη Β. Η Ευρυδίκη Γ. Η Αντιγόνη

10. Στο Διονυσιακό Θέατρο οι «επίσημοι» παρακολουθούν τους δραματικούς αγώνες από: Α. το ψηλότερο σημείο του κοίλου (επιθέατρο). Β. μαρμάρινους θρόνους στην πρώτη σειρά (προεδρίες). Γ. ειδικά διαμορφωμένη κερκίδα.

11. Τα θέατρα τον 5ο αιώνα π.Χ. ήταν συνήθως: Α. ξύλινα. Β. μαρμάρινα. Γ. πέτρινα.

12. Η αναβίωση του αρχαίου δράματος έχει τις ρίζες της: Α. στην Αναγέννηση. Β. στο Μεσαίωνα. Γ. στη Βιομηχανική Επανάσταση.

9