Δολιανίτικα Νέα Οκτώβριος-Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2010

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑΝΕΑ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΝΝΑ∆ΙΟΣ(1786 - 1854)

ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΟ ∆ΕΛΤΙΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑΣΤ Η Σ Α ∆ Ε Λ Φ Ο Τ Η ΤΑ Σ ∆ Ο Λ Ι Α Ν Ι Τ Ω Ν Η Π Ε Ι Ρ Ο Υ

ΕΤΟΣ 44ον - ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 153 - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ, ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010 - ΤΙΜΗ 30 ΛΕΠΤΑ∆ΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΑΓ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ 57, 5ος ΟΡΟΦΟΣ - ΤΚ 104 37 ΑΘΗΝΑ - ΤΗΛ./FAX: 210 5248006

Η παράδοση είναι ένας βράχος που αν ανέβεις πάνω σ’ αυτόν κοιτάζεις µακριά.

Παντού τριγύρω παρακµήη χώρα µου µ’ όλα της ζει τα χαµηλάστο δρόµο πεταµένα τα µυστικά της ψυχήςΕρηµιά και χειµώναςκαι µια οσµή νεκροτοµείου στον αέρα

Λ. Πούλιος

Ο ι πρώτες αυτοδιοικητικές εκλογές µε βάσητον «Καλλικράτη» είναι γεγονός. Απ’ αυτές

προέκυψε ο νέος αυτοδιοικητικός χάρτης τηςχώρας. Το χωριό µας, τα ∆ολιανά, ανήκει πιαστο ∆ήµο ΠΩΓΩΝΙΟΥ, µε έδρα το Καλπάκι.Το νεότευκτο ∆ήµο συναποτελούν οι άλλοτε∆ήµοι: Καλπακίου, Άνω Καλαµά, Άνω Πωγω-νίου, ∆ελβινακίου, η διευρυµένη Κοινότητα Πω-γωνιανήςκαιηδιευρυµένηΚοινότηταΛάβδανης.

Πώς µπορεί να νιώθει ένας µόνιµος κάτοικοςτης ευρύτερης περιοχής µέσα στο νέο ∆ήµο;Στα διευρυµένα όριά του σίγουρα νιώθει από-µακρος από το κέντρο όπου παίρνονται οι απο-φάσεις και που τον αφορούν άµεσα. Μπορεί ναέχει εκλέξει τους αντιπροσώπους του, αλλά σ’ένα ∆ηµοτικό Συµβούλιο µε τόσους πολλούςΣυµβούλους η φωνή του, η άποψή του ξεθω-ριάζει όλο και περισσότερο. Η ευθύνη του µετα-τίθεται στους αντιπροσώπους του. Η ∆ηµοτικήΑρχή ξεφεύγει από την αγκαλιά του πολίτη καιπηγαίνει σ’ αυτή του αντιπροσώπου. Ενώ στηµακραίωνη ιστορία του θεσµού της Τοπικής Αυ-τοδιοίκησης η σχέση πολίτη-∆ηµοτικής Αρχήςήταν άµεση. Η αµεσότητα αυτή έδινε ουσιαστικόπεριεχόµενο στη δηµοκρατική λειτουργία τηςΤοπικής Αρχής.

Από την άλλη όµως η µετάθεση εξουσιών καιαρµοδιοτήτων από την κεντρική κρατική εξου-σία στις περιφέρειες αποτελεί ένα στοιχείο απο-κεντρωτικής λειτουργίας του κράτους. Οιεξουσίες και οι αρµοδιότητες του Περιφερειάρχηγεννούν ελπίδες ότι θα υπάρξει καλύτερος προ-γραµµατικός σχεδιασµός και ορθολογική ανά-πτυξη µε βάση τις δυνατότητες της κάθεπεριοχής. Η αµφίδροµη σχέση ∆ήµου – Περι-φέρειας µπορεί να έχει θετικά αποτελέσµαταστην αναπτυξιακή πορεία της χώρας, εφόσον

επικρατούν οι δηµοκρατικοί κανόνες λειτουρ-γίας και αναδεικνύονται οι άξονες ορθολογικήςανάπτυξης του παραγωγικού ιστού της χώρας.

Απαραίτητη προϋπόθεση για να υλοποιηθούνοι όποιοι σχεδιασµοί και προγραµµατισµοί είναιη ύπαρξη της αναγκαίας χρηµατοδότησης.Απόπού θα προέλθουν αυτά τα κονδύλια;

Αν υπάρχει η διαβεβαίωση ότι θα εξασφαλι-στούν από τον κρατικό προϋπολογισµό, τότεαχνοφαίνεται η σπίθα της ελπίδας για µια ανα-πτυξιακή προοπτική.

Αν οι συνενώσεις και οι συγχωνεύσεις γίνονταιγια να περιοριστούν οι δαπάνες µε κοινωνικόχαρακτήρα και πραγµατοποιούνται µε λογιστικάκριτήρια, χωρίς να λαµβάνονται υπόψη οι ανάγ-κες των πολιτών, τότε η προοπτική επιβίωσηςτων ανθρώπων στους τόπους τους είναι δυσ-διάκριτη.

Η αποκέντρωση συνδέεται µε την ανά-πτυξη και η ανάπτυξη µε την αύξηση τωνεπενδύσεων και την τόνωση της απασχό-λησης, ιδιαίτερα σε συνθήκες πολυεπίπε-δης κρίσης και οικονοµικής ασφυξίας.

∆ιαφορετικά οι ∆ήµοι µε λειψή χρηµατοδότησηθα εξαναγκαστούν να αποβάλουν τον κοινωνικόχαρακτήρα τους και να µεταβληθούν σε φορο-εισπρακτικούς µηχανισµούς. Το βάρος αυτό σεκαµιά περίπτωση δεν µπορούν να το αντέξουνοι κάτοικοι των χωριών.

Εδώ οι οικονοµικοί δείκτες και οι λογιστικοίυπολογισµοί καταρρίπτονται εκ των πραγµά-των, καθώς έρχονται αντιµέτωποι µε τα ροζια-σµένα χέρια των ξωµάχων, τα ρυτιδιασµέναπρόσωπα των µανάδων, τα ορθάνοιχτα, απο-ρηµένα µάτια των λιγοστών παιδιών.

Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όσοι εκ τωναντιπροσώπων µας στη Βουλή προέρχονταιαπό την περιφέρεια και βίωσαν µια πραγµατι-κότητα, που τους σφράγισε ανεξίτηλα τηνψυχή και το σώµα.

Οι συνθήκες οποιασδήποτε οικονοµικήςκρίσης δεν δικαιολογούν το πέρασµα στοιερό «της Αγίας Τράπεζας», όπου φυλάσσε-ται ο ιδρώτας του µόχθου γενεών ανθρώπων.

Τα χωριά µας, µπορεί να ερήµωσαν, διατη-ρούν όµως καλά κλεισµένο, ως επτασφράγιστοµυστικό, τον απόηχο µιας ολόκληρης ζωής, πουθεµελίωσε την ανάπτυξη όλης της χώρας. Οιλόφοι και τα βουνά ορθώνονται ως άλλοι «Τύµ-βοι» µε τα ιερά και άγια λείψανα της προσφο-ράς των ανθρώπων τους προς το άτοµο και τοκοινωνικό σύνολο.

Η εκκωφαντική σιωπή των χωριών µας, όλεςτις χειµωνιάτικες νύχτες, ορθώνει υποµονετικάτις µαρµάρινες στήλες, όπου αναγράφεται µεανεξίτηλα γράµµατα: «∆ένοντας το παλιό µετο καινούργιο στην αιώνια χάραξη».

ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ ΜΕ ΑΝΑΜΜΕΝΑ ΤΑ ΦΩΤΑΤΩΝ ΕΛΠΙ∆ΩΝ - ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ - ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑ∆ΟΣΕΩΝ

Ο σεβασµός στα πρόσωπα, που µέτρησαν τη ζωή τους µε το βάρος της σκληρής εργασίας,δεν αφήνει περιθώρια για περικοπές και περιφρόνηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ ΤΗΣ Α∆ΕΛΦΟΤΗΤΑΣΣ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες που ζούµε, όλοι µαςέχουµε ανάγκη από µικρές οάσεις. Η αγάπη και η επιθυ-µία να βρεθούµε όλοι µαζί θα µας φέρει κοντά στις 13 Φε-βρουαρίου 2011 και ώρα 11.00 στην αίθουσά µας (ΑγίουΚων/νου 57, 5ος όροφος). Είναι αλήθεια ότι καλοπερνάµε.Ας βρεθούµε όλοι εκεί.

Η ΕΚ∆ΡΟΜΗ ΜΑΣΤο ∆.Σ. της Αδελφότητας προτείνει ηµερήσια εκδροµή στηΛειβαδιά στις 27 Φεβρουαρίου 2011. Ο τόπος συνάντησηςείναι το ξενοδοχείο Στάνλεϊ (έξοδος Μετρό) στις 7.30 ακρι-βώς. Τηλεφωνήστε στην υπεύθυνη Ντίνα Τσιούγκου:Πρωί 210 5057294, απόγευµα 210 5016150,κιν: 6972250306

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!Το ∆.Σ. της Αδελφότητας εύχεταισε όλους τους συγχωριανούς µας,ντόπιους και ξενιτεµένους,ο νέος χρόνος να φέρει υγεία και δύναµη γιανα ξεπεραστούν οι δυσκολίες µε τον πιοανώδυνο τρόπο.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!Το ∆.Σ. της Αδελφότητας συγχαίρειτο νέο ∆ηµοτικό Συµβούλιοτου νεοσύστατου ∆ήµου Πωγωνίουγια την εκλογή του και εύχεται καλή επιτυχίαστο δύσκολο έργο του.

Η ΠΙΤΑ ΤΗΣ Π.Σ.Ε.Την Κυριακή 6 Φεβρουαρίου2011 και ώρα 10 το πρωί, στοΣτάδιο Ειρήνης και Φιλίας θαπραγµατοποιηθεί η κορυφαίαεκδήλωση της ΠανηπειρωτικήςΣυνοµοσπονδίας Ελλάδος“ΠΙΤΑ ΤΟΥ ΗΠΕΙΡΩΤΗ”.Όπως κάθε χρόνο, θα υπάρχουνπλούσιο καλλιτεχνικό µουσικόπαραδοσιακό πρόγραµµα, δεκά-δες χορευτικά συγκροτήµατα καιθα απονεµηθούν οι ετήσιες βρα-βεύσεις. Είσοδος ελεύθερη.

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ2ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010

Α Υ Τ Ο Ι Π Ο Υ Φ Ε Υ Γ Ο Υ Ν Α Π Ο Κ Ο Ν Τ Α Μ Α Σ

Κ Ο Ι Ν Ω Ν Ι Κ Α

ΣΟΦΙΑ ΤΟΥΚΑΆλλη µια γυναίκα αντι-

προσωπευτική µιας γενιάςπου φεύγει σιγά-σιγά καιδεν πρόκειται να υπάρξειόπως τη γνωρίσαµε, αφούάλλαξαν οι συνθήκες πουτην ανέδειξαν.

Η Σοφία, µε κορµοστασιάσαν λαµπάδα, όµορφη καιλιγοµίλητη, στάθηκε επάξια δίπλα στον αλησµόνητοΒασίλη. ∆ηµιούργησαν οικογένεια µέσα σε σκληρέςσυνθήκες βιοπάλης, όπως ήταν εκείνα τα χρόνια γιατους περισσότερους ανθρώπους του χωριού. Από-κτησαν τρία παιδιά: τον Γιάννη, τη Σταυρούλα καιτον Αντώνη. Τα µεγάλωσαν µε πολύ κόπο. Πάλεψανόσο µπορούσαν για να τους εξασφαλίσουν τα απα-ραίτητα.

Όταν άνοιξε η Γερµανία ο Βασίλης αναγκάστηκενα ταξιδέψει από τους πρώτους. ∆ούλεψε σκληρά,µακριά από την οικογένειά του για πολλά χρόνια. Ηδουλειά δεν τον φόβιζε, γιατί ήταν συνηθισµένος.Ήταν καλός οικογενειάρχης και πρόκοψε. Εξασφά-λισε τα απαραίτητα για την οικογένειά του και βοή-θησε τα παιδιά του.

Η γυναίκα του ήταν το στήριγµά του. Έµεινε στοχωριό µαζί µε τα παιδιά, υποµένοντας τις συνέπειεςτης ξενιτιάς του συζύγου της. Έγινε άντρας και γυ-ναίκα µαζί. Με υποµονή αντιµετώπιζε όλες τις δυ-σκολίες και βοηθούσε τα παιδιά της. Υπήρξευποδειγµατική µάνα και σύζυγος.

Έχτισαν ένα ωραίο σπίτι στα ∆ολιανά και το χαι-ρόταν όλη η οικογένεια. Απολάµβαναν τους καρ-πούς της προσπάθειας µιας ολόκληρης ζωής.

Όταν έφυγε ο Βασίλης, η Σοφία πήγε κοντά σταπαιδιά της στην Αθήνα. Κι εδώ άπλωσε τις συναι-σθηµατικές φτερούγες της πάνω από τα παιδιά καιτα εγγόνια της.

Έπραξε το καθήκον της προς την οικογένειά τηςώς την τελευταία στιγµή. Γι’ αυτό και θα κατέχει ξε-χωριστή θέση στην καρδιά τους.

Η γλυκιά της φυσιογνωµία θα παραµείνει βαθιάχαραγµένη στο νου και την καρδιά όλων: των συγ-γενών, φίλων και συγχωριανών.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΕΠΑΣΆλλος ένας συγχωριανός

µας, που είχε κλεισµένα γιατα καλά µέσα στην καρδιάτου τα ∆ολιανά, έφυγε γιαπάντα.

Ο Βασίλης, γιος µιας πο-λυµελούς οικογένειας, αντι-µετώπισε κι αυτός τιςδυσκολίες της ζωής εκείνατα πέτρινα χρόνια στοχωριό. Αναγκάστηκε ν’ ανα-ζητήσει την τύχη του µακριά από το χωριό, στηνΑθήνα. Ο δρόµος δεν ήταν στρωµένος µε ροδοπέ-ταλα. Έπρεπε να παλέψει σκληρά και έδωσε όλεςτου τις δυνάµεις για να καλυτερέψει τη ζωή του.

Παντρεύτηκε την κοντοχωριανή του ΠαρασκευήΣιέρρα και απόκτησαν δυο κόρες. Τα έδωσε όλα γιατην οικογένειά του. ∆ούλεψε σκληρά και µε τη συµ-παράσταση της γυναίκας του µεγάλωσαν τις κόρεςτους µε τις καλύτερες προϋποθέσεις και τις αποκα-τέστησαν µε τον καλύτερο τρόπο.

Ο Βασίλης ήταν άνθρωπος συναισθηµατικός καιδιατηρούσε άσβηστη την αγάπη του για το χωριό.Πλαισίωνε όλες τις εκδηλώσεις της Αδελφότητας καιχαιρόταν να βρίσκεται ανάµεσα σε παιδικούς φίλουςκαι συγχωριανούς.

Έδειχνε µεγάλο ενδιαφέρον για κάθε ∆ολιανίτη.Άνθρωπος µε κοινωνική ευαισθησία ενδιαφερότανγια το καλό όλων. Η απουσία του θα γίνει ιδιαίτερααισθητή στην οικογένειά του που υπεραγαπούσε.Όλοι οι συγχωριανοί του έχουν µόνο καλά λόγια ναπουν για τον Βασίλη. Τον αγνό ∆ολιανίτη, τον καλό

οικογενειάρχη, το γνήσιο φίλο.Θα λείψει από όλους µας πολύ. Θα τον θυµόµαστε

ως τον άνθρωπο που έπραξε το καθήκον του προςόλους.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΟΥΒΑΛΗΣ

ΚΩΣΤΑΣ ΡΟΥΝΤΑΣΧτύπησε λυπητερά στο χωριό µας η καµπάνα,

όταν έφτασε η θλιβερή είδηση ότι ο Κωστάκης έφυγεµακριά µας για πάντα.

Ο Κώστας ευτύχησε να έχει πατέρα το θρύλο τουκλαρίνου, τον αλησµόνητο Φίλπα.

Ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του. Έγινε κιαυτός µουσικός και ταξίδεψε στην Αµερική, όπουέµεινε για πολλά χρόνια. Μετά επέστρεψε στηνΑθήνα, όπου ζούσε µόνιµα και εργαζόταν ως µου-σικός.

Κληρονόµησε την ευαισθησία, τη φιλοτιµία και τηνκαλοσύνη του πατέρα και της µητέρας του. ∆ιακρί-θηκε και ως µουσικός. Έπαιζε µε ιδιαίτερη διάθεσηγια τους συγχωριανούς του. Αγαπούσε τους αν-θρώπους του χωριού και εισέπραττε την αγάπη καιτο σεβασµό όλων. Ένας λόγος παραπάνω πουήταν και ο γιος του δικού µας Φίλπα.

Ήταν πιστός στις παραδόσεις του χωριού και µενοσταλγία θυµόταν περιστατικά από τη ζωή στοχωριό µας. Ερχόταν τακτικά σ’ επαφή µε συγχωρια-νούς µας. Ξεχώριζε ιδιαίτερα και ήταν αχώριστο δί-δυµο µε τον αείµνηστο Νίκο Μπερτόδουλο.

Η ευαισθησία του ως άνθρωπος και καλλιτέχνηςείχε και το ανάλογο τίµηµα. Έδινε τα πάντα για τουςάλλους και κρατούσε ελάχιστα για τον εαυτό του.

Φρόντιζε ιδιαίτερα την εµφάνισή του και πάνταήταν κοµψός και ευπαρουσίαστος. Χαρακτηριστικάήταν τα µεγάλα του γαλανά µάτια, που καθρέφτιζαντην ευαισθησία του και το µεγαλείο της ψυχής του.

Το κενό που αφήνει στους δικούς του είναι δυσα-ναπλήρωτο. Για όλους εµάς του συγχωριανούς καιφίλους του θα παραµείνει ο ξεχωριστός καλλιτέχνης,ο ευαίσθητος άνθρωπος.

Η διάθεσή του να προσφέρει ό,τι καλύτερο µπο-ρούσε στην παρέα ήταν χαρακτηριστική.

Εµείς όλοι θα του κρατάµε ξεχωριστή θέση στηνκαρδιά µας. Το κερί της ανάµνησης θα φωτίζει τηδική του εικόνα και δίπλα του πατέρα του, του αλη-σµόνητου Φίλπα.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΕΛΑΝΙ∆ΗΗ Αναστασία Μελανίδη ήταν κόρη του Χρήστου και

της Βασιλικής Μελανίδη. Ευτύχησε να έχει αδερφότον αλησµόνητο φίλο και συγχωριανό µας Τάκη, τονυπέροχο αυτόν άνθρωπο.

Η Αναστασία, δυστυχώς σε µικρή ηλικία ήρθε αν-τιµέτωπη µε µια αρρώστια, που την καταδίκασε ναπεράσει τη ζωή της σε αναπηρικό καροτσάκι. Παράτην ατυχία της, η προσπάθειά της και η αγάπη τηςγια τη ζωή την όπλισαν µε υποµονή και επιµονή.Κατάφερε να αυτοµορφωθεί και να ανταποκρίνεταιµε άνεση στις απαιτήσεις της καθηµερινότητας.

Της συµπαραστάθηκαν ολόψυχα όλοι οι δικοί τηςάνθρωποι. Ιδιαίτερα ο Τάκης τη φρόντιζε ασταµά-τητα. Αλλά η γυναίκα του και τα παιδιά του ήταν συ-νέχεια στο πλευρό της. ∆εν την άφησαν ούτε στιγµήνα νιώθει µόνη της. Κάθε καλοκαίρι την έφερναν στοχωριό που αγαπούσε τόσο πολύ. Πάντα η φροντίδατων άµεσων συγγενών της υπήρξε υποδειγµατική.

Η προσωπική της διαδροµή αποτελεί φωτεινό πα-ράδειγµα για τους άλλους ανθρώπους και ιδιαίτεραγια τους νέους και τις νέες. Απέδειξε περίτρανα τίµπορεί να πετύχει ένας άνθρωπος µε συνεχή καισοβαρή προσπάθεια. Πόσα εµπόδια και πόσες δυ-σκολίες µπορεί να υπερνικήσει.

Το κενό της απουσίας της αποκτά µεγάλες δια-στάσεις, γιατί ταυτίζεται µε αυτό του αδερφού της,του Τάκη. Όλη τους η ζωή είναι ταυτισµένη και ζυ-µωµένη µε πόνο και αγάπη. Όλα τα χρόνια τουςείχαν τη σφραγίδα µιας αθόρυβης και δηµιουργικήςζωής.

Γι’ αυτό και το καντίλι της θύµησης θα φωτίζειήρεµα και ευλαβικά τις δυο όψεις της ίδιας εικόνας.Το καλύτερο µνηµόσυνο και για τους δυο, αποτελείη συχνή παρουσία της υπόλοιπης οικογένειας στοχωριό. Η αγάπη µε την οποία πλαισιώνουν όλες τιςεκδηλώσεις. Ο σεβασµός σε ό,τι αγάπησαν και άφη-σαν ο Τάκης και η Αναστασία. Οι βαθιές ρίζες, πουάπλωσαν όλοι µαζί στο χωριό, θα φέρουν σίγουρατ’ ανθισµένα κλαδιά την άνοιξη...

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ- Ο Παναγιώτης Νάκος και η Όλγα Ντακουβά-νου απέκτησαν ένα υγιέστατο αγόρι.- Ο Κώστας Κώτσης, γιος της ∆ανάης Τσού-βαλη-Κώτση, και η ∆ήµητρα Ντάρλα απόκτη-σαν ένα υγιέστατο αγόρι.Να τους ζήσουν τα νεογέννητα!

ΒΑΠΤΙΣΕΙΣ-Ο Χρίστος Τέτσικας, γιος του Θανάση και τηςΒαγγελίτσας Κολοβού-Τέτσικα και η ΒασιλικήΘεοδωρίδου, βάφτισαν στα ∆ολιανά το γιο τουςκαι του έδωσαν το όνοµα του παππού του, Θα-νάσης.- Η Μαρία Μίγγου και ο Μαυροµιχελάκης Ανα-στάσιος βάπτισαν την κόρη τους και της έδω-σαν το όνοµα Ελισάβετ.-Ο Θανάσης Μάτσας, γιος της Λίτσας Μάτσα-Ζήση και η Σοφία Φαναριώτου, βάφτισαν τατρίδυµα παιδιά τους και τους έδωσαν τα ονό-µατα: ∆ηµήτριος – Γεώργιος – ∆έσποινα.Να τους ζήσουν τα νεοφώτιστα!

ΓΑΜΟΙ- Η Μαρία Μίγγου (κόρη του Βασίλη) παντρεύ-τηκε µε τον Μαυροµιχελάκη Αναστάσιο.- Η Σοφία Τούκα, κόρη του Αντώνη Τούκα, παν-τρεύτηκε µε τον Ανδρέα Αναστασιάδη.Να ζήσουν ευτυχισµένοι!

ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ- Η Ισµήνη Γκατσαλίδου και τα παιδιά της προ-σφέρουν 200 € στη µνήµη του Τάκη Σακελλα-ρίου.- Ο Αντώνης Τούκας προσφέρει 40 € στη µνήµητης µητέρας του Σοφίας Τούκα.

ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ- Ο Βασίλης Εξάρχου του Φωτίου 100€- Ο ΑΣΜΕΚ ∆ΟΛΙΑΝΩΝ 500€

ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΕΙΣΗ Θάλεια Αντωνιάδη, εγγονή της ΛίτσαςΜάτσα-Ζήση, αποφοίτησε από το ΠαιδαγωγικόΤµήµα και εργάζεται ως αναπληρώτρια.Καλή σταδιοδροµία!

ΣταύροςΜανώλης.Κοιτάζει µε τοβλέµµα ενόςάλλου καιρού.Κατοικεί στοβάθος τωνδρόµων πουόποιον κι ανπάρεις θα τονσυναντήσεις.Ο Σταύροςείναι απ’ αυ-τούς πουέδωσαννόηµα στηβασιλεία τουδειλινού.

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ 3ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010

Συνεχίζουµε την προσπάθεια παρουσίασης του βιβλίουτου κ. Πάνου Τζιόβα “Τα ∆ολιανά της Ηπείρου”, µετρόπο περιληπτικό.

ΤΡΙΤΗ ΠΕΡΙΟ∆ΟΣ (1931-1940)

Η τρίτη και τελευταία δεκαετία προτού από τον πόλεµο του1940, αποτελεί για τα ∆ολιανά την πυραµίδα της ανάπτυξήςτους, την οποία είχαν χτίσει οι κοινές προσπάθειες όλων τωνφορέων του χωριού. Σ’ αυτή τη δεκαετία, από πλευράς παι-δείας, πέρα από το µεικτό εξατάξιο ∆ηµοτικό Σχολείο, είχειδρυθεί και λειτουργούσε για λίγα χρόνια το κατώτερο Γε-ωργικό Σχολείο ∆ολιανών και το Ηµιγυµνάσιο που κι αυτόείχε καταργηθεί, µετά από λίγο χρονικό διάστηµα για ναπάρει τελικά τη θέση του το Αστικό Σχολείο, το οποίο λει-τουργούσε µέχρι το σχολικό έτος 1942-1943.

Από πλευράς Συνεταιρισµού είχαν βρεθεί λύσεις για ταπροβλήµατα που χρόνιζαν, όπως η γνωστή υπόθεση τουΓεωργίου Τζαβέλλα, άλλαξαν, µε τροποποιήσεις του κατα-στατικού, βασικά άρθρα, ενώ από πλευράς Κοινότητας τα-κτοποιήθηκαν και έγιναν οριστικά τα διοικητικά σύνορα µετις γειτονικές Κοινότητες, δηµιουργήθηκε και εφαρµόστηκετο πρώτο κτηµατολόγιο και γενικά είχε µπει κάποια τάξη στακοινοτικά ζητήµατα. Σ’ αυτή τη δεκαετία παρατηρείται αύ-ξηση του πληθυσµού των ∆ολιανών µε την µετοίκηση πολ-λών οικογενειών, λόγω γάµου ή άλλων αιτιών, µαζί µε τηνπολύ µικρή µετακίνηση νέων από το χωριό στο γειτονικόΤσερβάρι (Ελαφότοπος).

Το µεικτό εξατάξιο ∆ηµοτικό Σχολείο ∆ολιανών από τη λει-τουργία του και χάρη στους καλούς εκπαιδευτικούς ανα-πτύχθηκε µε µεγάλη ταχύτητα και αυτό το γεγονός τοπιστοποιεί τόσο η δύναµη των µαθητών που προοδευτικάαυξάνεται χρόνο µε το χρόνο, όσο και η αυστηρότητα κατάτις προαγωγικές εξετάσεις. Σύµφωνα µε τα επίσηµα στοι-χεία που βρίσκονται στο ∆ηµοτικό Σχολείο ∆ολιανών, το σχο-λικό έτος 1930-1931 η συνολική δύναµη των µαθητώνέφτανε τους 142. Το επόµενο σχολικό χρόνο τους 154. Τατελευταία τρία χρόνια πριν από τον πόλεµο του 1940, η δύ-ναµη των µαθητών του ∆ηµοτικού Σχολείου των ∆ολιανώνπροοδευτικά είχε πέσει. Έτσι το σχολικό έτος 1936-1937 είχεσυνολικά 151 µαθητές, το επόµενο 144 και το αµέσως επό-µενο 139.

Σύµφωνα µε σχετικό δηµοσίευµα της τότε τοπικής εφηµε-ρίδας «Ελευθερία», µε βάση σχετικό νόµο του κράτους,είχαν ιδρυθεί σε Ηπειρωτικές Κοινότητες, κι ανάµεσα σ’αυτές και στα ∆ολιανά, τα κατώτερα Γεωργικά Σχολεία.

Το κατώτερο Γεωργικό Σχολείο των ∆ολιανών είχε λει-τουργήσει από τις 25 Αυγούστου του 1931.

Σκοπός των Γεωργικών Σχολείων ήταν η γεωργική πρα-κτική µόρφωση σ’ αυτούς που µελλοντικά θα ασχοληθούνµε τη γεωργία. Η φοίτηση στα Σχολεία αυτά ήταν δύο χρόνια, αλλά ο νόµοςείχε προβλέψει ότι όπου οι συνθήκες οι τοπικές το επέβαλλαν µπορούσε ναπροστεθεί και τρίτη τάξη ειδικού κλάδου της γεωργίας ή της γεωργικής βιο-

µηχανίας.Η ίδρυση και η λειτουρ-

γία του κατώτερου Γεωρ-γικού Σχολείου των∆ολιανών, είχε αποδει-χτεί πολύ ευεργετική γιατους κατοίκους και το ∆η-µοτικό Σχολείο και αυτότο αναντίρρητο γεγονόςτο πιστοποιούν οι διακρί-σεις των ∆ολιανιτών στηδιεθνή έκθεση της Θεσ-σαλονίκης. Έτσι στηνέκθεση του 1934 το ∆η-µοτικό Σχολείο των ∆ο-λιανών και ο Μιχ.Στεφάνου έκθεσαν κου-κούλια και ο Α. Τσαντήςκρασί. Τον επόµενοχρόνο η έκθεση είχεβραβεύσει τον ΜιχαήλΣτεφάνου µε το χάλκινο

βραβείο για την παραγωγή ρεβιθιών, τον Σταύρο Σακελλαρίου µε χρυσόβραβείο για τα σηροτροφικά και µελισσοκοµικά προϊόντα. Το χρυσό βρα-βείο αντιστοιχούσε σε 750 δρχ. της εποχής εκείνης.

Το σχολικό έτος 1936-1937 είχε λειτουργήσει στα ∆ολιανά το Αστικό Σχο-λείο, που είχε τρεις τάξεις και συνολική δύναµη 20 µαθητές, από τους οποί-ους οι τρεις ήταν γυναίκες, γεγονός που πιστοποιεί ότι το Αστικό Σχολείοήταν µεικτό. Οι παραπάνω µαθητές και µαθήτριες προέρχονταν από ταχωριά Βλαχάτανο, ∆ολιανά, Κάτω Πεδινά, Ελαφότοπο και Κόνιτσα. Τηνεπόµενη η δύναµη των µαθητών είχε φτάσει τους 37.

Τη σχολική χρονιά 1939-1940 το σχολείο διέθετε 62 µαθητές µε διευθυντήτον κ. Μουταφτσή.

Οι απόφοιτοι του Αστικού Σχολείου ∆ολιανών εφοδιαζόταν µε απολυτή-ριο, µε το οποίο γράφονταν στην τρίτη τάξη του Γυµνασίου του παλαιούτύπου, που ήταν τετρατάξιο.

Οι µαθητές και οι µαθήτριες που αποφοιτούσαν από το Αστικό Σχολείοτων ∆ολιανών, κατά πλειοψηφία συνέχιζαν τις σπουδές τους στο τετρατά-ξιο τότε Γυµνάσιο της Πωγωνιανής.

Το Αστικό Σχολείο ∆ολιανών, σταµάτησε τη λειτουργία του το έτος 1944.ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Κ Α Σ Τ Ο Ι Χ Ε Ι Α Γ Ι Α Τ Ο Χ Ω Ρ Ι Ο Μ Α Σ

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑΤριµηνιαία Έκδοση της Αδελφότητας∆ολιανιτών Ηπείρου “Ο Γεννάδιος”

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚ∆ΟΣΗΣ:ΤΑΣΟΣ ΧΑΤΖΗΣ

∆εινοκράτους 21, 106 75 ΑθήναΤηλ.: 210 7241252

ΣΥΝ∆ΡΟΜΕΣΠολυζώης ΕξάρχουΤαµίας Αδελφότητας

Ζησιµοπούλου 6-8, 115 24 Ν. ΦιλοθέηΤηλ.: 6977 996979

ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝ∆ΡΟΜΗ 10 ευρώ

ΕΚ∆ΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΗπειρωτικές Εκδόσεις “Πέτρα”

Οικονόµου 32, 106 83 ΑθήναΤηλ.: 210 8233830 - Fax: 210 8238468e-mail: [email protected]

Φωτογραφία από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. ∆ιακρίνονται οι Γρηγόρης Καµάρας, Κων-σταντίνος Καµάρας, Θεµιστοκλής Μελανίδης, Ιωάννης Λιακόπουλος, Γεώργιος Λιακόπουλος,Πολυξένη Λιακοπούλου, Χαρίκλεια Λιακοπούλου, Λάζαρος Λώλης, ∆ήµος Λώλης, Φώτιος Στύ-λος, Ρούσιο Οικονοµίδου, Μιχάλης Οικονοµίδης, Χρήστος Μ΄άνθος, Περικλής Τσιουρόκος(Σουψανάς), Γρηγόριος Βαζάκας.

Περιµένουµε τη συµµετοχή όλων στην έκδοσητης εφηµερίδας µας. Στείλτε µας τη συνεργασία σας,

καθώς και παλαιές και νεότερες φωτογραφίεςαπό τη ζωή του χωριού και των συγχωριανών µας.

Τις παραπάνω φωτογραφίες έστειλε ο Αλέξης ∆όκος.


Η ΜΟΝΗ ΣΤΟΜΙΟΥΤο περασµένο καλοκαίρι βρέ-

θηκα οικογενειακώς στοχωριό µας. Ο γιος µου κι η γυναίκαµου σαν καλλιτέχνες, είναι φανατι-κοί φυσιολάτρες και οικολόγοι απόκαρδιάς$ Έχουν γυρίσει τα πε-ρισσότερα βουνά και φαράγγια τηςχώρας µας πλην του Αώου. Ρώ-τησα το φίλο µου κ. Τουφίδη απ’την Κόνιτσα, γνωστό κοσµηµατο-πώλη και συγγραφέα, τι µπορεί ναγίνει, ώστε αυτοί να πάρουν µιαγεύση του Αώου και ‘γω αν µπορώνα πάω µαζί τους.Μου πρότεινε τη Μονή Στοµίου.

Τέσσερις ώρες αλέ ρε τουρ απόΚόνιτσα. Την εποµένη, πριν οήλιο βγει, βρεθήκαµε στο αρι-στερό βάθρο της οµώνυµης γέ-φυρας. Η Κόνιτσα µόλις άρχισεδειλά-δειλά να σαλεύει σαν αγου-ροξυπνηµένη, απλωµένη στηνπλαγιά του Προφήτη Ηλία. Τυλιγ-µένη από την αντάρα που ανε-βαίνει τα πρωινά απ’ τα ποτάµιατης και µόνο τα τζαµί της ξεχωρί-ζει, µε το γερµανικό πολυβολείο,στοιχειωµένο πάνω στο βράχο ναφυλάει τη γέφυρα απ’ τα φαντά-σµατα$

Η γέφυρα του Αώου στην Κόνι-τσα είναι γνωστή για την τελει-ότητά της. Χτισµένη µε µεράκιαπό ονοµαστούς µαστόρους της πέτρας, απ’ τηνπεριοχή, αιώνες τώρα συνδέει τα δυο βουνά, τηΓκαµήλα και το Σµόλικα, που κάποτε, πολύπαλιά, στα βάθη των αιώνων, τα χώρισε για ναδιαβεί ορµητικός ο Αώος$ Ήταν το µοναδικόπέρασµα στην περιοχή µέχρι τώρα που ο πολιτι-σµός τ’ αυτοκίνητα, οι νέοι δρόµοι κ.λπ. την πα-ρόπλισαν$ Όµως στέκει εκεί αγέρωχη, άτρωτηαπ’ το χρόνο, να τη δέρνουν οι καιροί, κι αυτοίακλόνητη, να µας θυµίζει ότι υπήρχαν και παλιό-τερα άνθρωποι που κάνανε θαύµατα χωρίς τασηµερινά µέσα. Μόνο µεράκι και µαστοριά!

Περνώντας τη γέφυρα, αριστερά µας ξανοίγεταιένα µονοπάτι στη δεξιά όχθη του Αώου. Έναςσκύλος αδέσποτος µάς πήρε στο κατόπι, φύλα-κας κι οδηγός µας. Οι κορφές του Σµόλικα στοβάθος άρχισαν να χρυσίζουν απ’ τον ήλιο πουσε λίγο ανέτειλε, διώχνοντας τα σκοτάδια απόλαγκάδια και χαράδρες. ∆εξιά µας το σύδεντροαδιαπέραστο απ’ τα πυκνά δέντρα και τα χαµό-κλαδα. Μόνο τ’ αγρίµια µπορούν να κυκλοφο-ρούν$ Τα βράχια εκατέρωθεν της όχθης, ναξεπετάγονται επιβλητικά, πότε σαν τεράστια αρ-µόνια και πότε σαν πύργοι ή καµπαναριά. Κι οσκύλος να µας ακολουθεί, πότε να χάνεται στοσύδεντρο και πότε να πηδάει από πέτρα σεπέτρα, στην κοίτη του ποταµιού, και σε λίγο ναµας περιµένει στην επόµενη στροφή.

Το µονοπάτι φορές-φορές κοµµένο, να µαςαναγκάζει να πορευόµαστε στην όχθη και να µαςσυντροφεύει το κελάρυσµα του νερού, καθώς κυ-λάει πάνω στα κρόκαλα. Ξαφνικά σ’ ένα πλά-τωµα της κοίτης, διάσπαρτοι κάτι µεγάλοι βράχοι,που µοιάζουν µε κατάλευκες βελέντζες που λεςκαι τις ρίξαν εκεί να στραγγίσουν από κάποια νε-ροτριβή$Φτάνοντας κοντά στο στόµια, είναι τοστενότερο σηµείο που περνά ο Αώος ανάµεσαΣµόλικα και Γκαµήλα, όπου και αναγκάζεται ν’ αλ-λάξει πορεία, γι’ αυτό και στόµιο, και η Μονή Στο-µίου, δεξιά πάνω στον τεράστιο βράχο της$Εδώ αρχίζει πλέον η ανηφόρα. Στάση για κολα-τσιό, µια ανάσα, λίγο νερό κι «αρτσάνα» τον ανή-φορο$

Το µονοπάτι κλωθογυρίζει µέσα στο σύδεντρο,

κι ο ήλιος να παίζει κρυφτό στις φυλλωσιές, ενώτα αγριοπούλια τιτιβίζουν συνέχεια πετώνταςαπό κλαρί σε κλαρί$ Και ξαφνικά βρισκόµαστεσε µια απλωσιά που στο τέρµα της προβάλλει οµαντρότοιχος της Μονής. Είναι σε υψόµετρο 700µ. κι είναι αφιερωµένη στην Παναγία. ∆ρασκελί-ζοντας τη σιδερένια αυλόπορτα, δεξιά µας το εκ-κλησάκι. Λιτό, µικρό κι απόκοσµο, γεµάτοµυστήριο$Στον πρόναο έχει µιντέρια πέτριναόπου καθίσαµε να ξεκουραστούµε, απέναντι τακελιά στη σειρά και δυο εργάτες τα επισκευάζουν.

Στην είσοδο της εκκλησίας ένα τραπεζάκι, προ-σφέρει λουκούµι και δίπλα η βρύση, κρύο νερό,στους προσκυνητές και τους οδοιπόρους. Οπαπάς απουσιάζει για να µας πει το ιστορικό. Ρί-χνουµε τον οβολό µας στο παγκάρι για ένα κερί

και νάµαστε πάνω στη βίγλα, στην κορυφήτου βράχου, όπου ένας σταυρός ξεπροβάλ-λει στον ορίζοντα και κάτι κάγκελα να µηνεπιτρέπουν τη διάβαση$ Πλησιάζουµε όσογίνεται και βρισκόµαστε στη µέση τουχάους$ Τι θέαµα! Τι µεγαλείο είναι αυτό πουξανοίγεται κάτωθέ µας! Ένα βάραθρο 500µέτρων, ένας βράχος κοφτός µε το µαχαίρι,που καταλήγει στο ποτάµι. Κι ο Αώος ορµη-τικός, να τραβάει το δρόµο. Συνάντηση µετον Βοϊδοµάτη και τον Σαραντάπορο, να δια-σχίσουν τη γειτονική Αλβανία και ν’ αδει-άσουν τα νερά τους στην Αδριατική.

∆εξιά κι αριστερά κορφές ατελείωτες καιµπροστά έρχεται από πάνω ο Αώος, περ-νώντας συνέχεια στο φαράγγι, µεταξύ Σµό-λικα και Γκαµήλας. Το πράσινο σε όλες τουτις αποχρώσεις, η ησυχία απόλυτη, κι αν θέ-λεις$ µπορείς να κουβεντιάσεις µε το Θεό,έτσι ολοµόναχος, ενώπιος – ενωπίω και νασ’ ακούσει, γιατί κάτω µε τους θορύβους δενακούει πλέον κανέναν$ κουφάθηκε$

Οι µυρουδιές ασυνήθιστες – θυµάρι, τσάι,ρίγανη κι ένα απαλό άρωµα απ’ τα γύρωαγριολούλουδα. Γεµίσαµε τις µπαταρίες µαςµ’ όλα αυτά και βγήκαµε στο πλάτωµα.Καθώς αγνάντευα προς τα κάτω, εκεί στηνάκρη µια κρανιά µε τα κατακόκκινα κράνατης, µου θύµισε το µονοπάτι στην Αγία Πα-ρασκευή, µεταξύ της µεγάλης µούρσας καιτου σύδεντρου όπου ευδοκιµούσαν οι κρα-νιές.

Ο σκύλος πιστός, µας περιµένει να µας συ-νοδέψει ώς την Κόνιτσα. Σε ένα άλλο επί-πεδο το µποστάνι της Μονής όπου κάτιεργάτες σκαλίζουν. Αριστερά µας, λίγο πα-

ρέκει, µια βρύση κι ένα ερείπιο παλιό. Ο δρόµοςτώρα κατηφορικός και γνωστός. Στην Κόνιτσααφού φιλέψαµε πάλι, µε τα υπόλοιπα του κολα-τσιού µας, το σκύλο, τον ευχαριστούµε για την ξε-νάγηση κι επιστροφή στο χωριό µας. Για ναγευµατίσουµε στο Μπαξιέ, στο νέο εστιατόριο,τον ανεψιών µου, Μαρίας – ∆ηµήτρη και Ρού-λας. Τους εύχοµαι καλές δουλειές.

Σε όλους, όσοι είχατε την υποµονή να µε δια-βάστε να είστε πάντα καλά. Κι αν δεν κάνατε τηδιαδροµή αυτή, φροντίστε να την κάνετε, για ν’απολαύσετε κι εσείς τη φύση σ’ όλο της το µεγα-λείο!$Και να ΄µαστε πάντα όλοι καλά.

Βασίλης Οικονοµίδης

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΑ∆ΟΛΙΑΝΑ ΤΟΥΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΚΟΥΣΥΛΛΟΓΟΥ«Ο ΦΟΙΒΟΣ»

Στις 16 Οκτω-βρίου 2010 οσυγχωριανόςµας ΓιώργοςΤσούβαλης,στο πλαίσιοµιας πενθήµε-ρης εκδροµήςσε Γιάννενακαι Ζαγοροχώ-ρια, του Φυσιο-λατρικού Οµίλου Αθηνών «Ο Φοίβος», της οποίας και ήταν αρχηγός θεώρησεσκόπιµο να φέρει το λεωφορείο για φαγητό στο µύλο του Ντέλλα και µετά στοχωριό µας για καφέ. Όλοι θαύµασαν το χωριό µας και µια οµάδα φωτογραφή-θηκε στο µνηµείο των πεσόντων του χωριού µας. Ακολούθησε επίσκεψη στηνεκκλησία, όπου θαύµασαν το τέµπλο της και τις αγιογραφίες, και ο παπα-Φί-λιππας µίλησε για το ιστορικό της εκκλησίας. Στη συνέχεια έψαλαν όλοι µαζί το«Τη Υπερµάχω» και έφυγαν κατενθουσιασµένοι.


ΌΌτταανν ααφφηηννίίαασσεε ττοο άάλλοογγοο……Χριστούγεννα του 1943. Στο χωριό ζούσε µόνη της η Γιαγιά µου. Στα

Γιάννενα τα σχολεία έκλεισαν για τις διακοπές των Χριστουγέννων καιτης Πρωτοχρονιάς. Φοιτούσα τότε στην Β΄ τάξη του οχταταξίου ΓυµνασίουΘηλέων Ιωαννίνων. Ο πατέρας µου µε είχε στείλει στο χωριό, για να µην«είναι µόνη η γιαγιά». Οι µέρες των εορτών πέρασαν και εγώ έπρεπε ναγυρίσω στα Γιάννενα. Θα άνοιγε το σχολείο.

Αλλά τότε δεν υπήρχε αυτοκίνητο για συγκοινωνία Γιάννενα – ∆ολιανά.Στην Κατοχή ζούσαµε τότε. Αυτοκίνητα σπάνια βλέπαµε. Η συγκοινωνία γι-νόταν και µε κάρο που το έσερνε άλογο. Το ταξίδι διαρκούσε 8 ώρες. Τότεκάρο µε άλογο στο χωριό υπήρχε ένα του Νίκου Νάκου (πατέρα του Στέ-φανου Ραπτογιάννη).

Την τελευταία µέρα των διακοπών τ’ Αϊ-Γιαννιού, πρωί-πρωί πήρα θέσηδίπλα στον µπάρµπα-Νίκο, πάνω στο κάρο. Εκείνος τράβηξε τα χαλινάριακαι το κάρο ξεκίνησε βαρυφορτωµένο µε τις προµήθειες από το χωριό: σα-κούλια µε φασόλια, µε αλεύρι σιταρένιο ή καλαµποκίσιο, µε τραχανά, µεχυλοπίτες, µε κάχτες (καρύδια) και µύγδαλα. Αυτά ήταν τα προϊόντα τουχωριού, που τα κουβαλούσαµε στα Γιάννενα, γιατί δεν υπήρχαν στηναγορά αυτά τα είδη. Όλα τα φαγώσιµα τα είχε κατασχέσει ο γερµανικόςστρατός κατοχής και οι Έλληνες των πόλεων πεινούσαν. Τότε το χωριόέσωσε την πόλη.

Τότε το χωριό είχε «ζωή». Είχε κόσµο που καλλιεργούσαν τα χωράφια.Είχαν ζώα για γάλα, είχαν απ’ όλα. Έτσι λοιπόν εκείνη τη µέρα το κάρο τουΝίκου Νάκου κουβαλούσε µαζί µε τ’ άλλα σακούλια, τις νταµιζάνες µε τορακί και το πετιµέζι, τις παραγγελίες του κόσµου, κουβαλούσε µαζί µε µένακαι τα σακούλια µε τα µπουκάλια µε τα πλούσια δώρα της γιαγιάς µου.

Το κρύο τσουχτερό. Μόνο που δε χιόνιζε. Η µέρα µουντή, χειµωνιάτικη καιη κρύα υγρασία σε περόνιαζε, σε παρέλυε, τόσες ώρες ακινησία πάνω στοκάρο. Ο χωµατόδροµος είχε λακκούβες. Οι σιδερένιες ρόδες, καθώς κυ-λούσαν, έπεφταν µέσα και προκαλούσαν τριγµούς και τραµπαλίσµατα πουταλάνιζαν το κορµί του αναβάτη και το κορµί πονούσε. Ταλαιπωρία αφάν-ταστη, για τα σηµερινά δεδοµένα µε τις ανέσεις µας στα ταξίδια µας.

Όµως και το άλογο, ζωντανός οργανισµός, κάπου έπρεπε να σταµατήσει,να ξεκουραστεί. Σταµάτησε, λοιπόν, στην Ασφάκα, όπου ο δρόµος περ-νούσε µέσα στο χωριό. Τότε ο καροτσέρης ετοίµασε τον κουβά µε το νερόνα ποτίσει πρώτα το άλογο και ξεκρέµασε το σακούλι µε το κριθάρι για την«ταΐ» του αλόγου. Συνάµα τραβούσε το χαλινό από το κεφάλι του αλόγουγια να του περάσει το σακούλι. Και λέει ο µπάρµπα-Νίκος σε µένα: «Κατέβακι εσύ να ξεµουδιάσεις».

Μόλις, λοιπόν, πρόλαβα και πάτησα στο χώµα έγινε το κακό. Και να πώς!Μόλις το άλογο έµεινε χωρίς χαλινό, άρχισε να ταράζεται, να αναπηδά σταπίσω πόδια «σούζες». Αφηνίασε και µην µπορώντας πλέον ο άνθρωποςνα το συγκρατήσει έκανε µεταβολή και στρέφοντας προς τα πίσω να γυρί-σει πίσω στο χωριό, άρχισε να καλπάζει στον ανηφορικό δρόµο ακυβέρ-νητο. Όταν σε λίγη απόσταση έφτασε στο γκρεµό και πατώντας η ρόδαστην άκρη, έγειρε το κάρο µε το φορτίο, πέφτει το άλογο έξω από το δρόµοκαι το κάρο κάνει τούµπα πάνω του. Το ταξίδι διακόπηκε τραγικά. Τρέξαµεκοντά, είδαµε την καταστροφή του φορτίου. Έσπασαν τα µπουκάλια, χύ-θηκε το ρακί, το πετιµέζι και ο τραχανάς κι όλα έγιναν «αχταρµάς». Με πιά-σαν αναφιλητά «Ε! τι κλαις;» φωνάζει ο µπάρµπα-Νίκος. «∆ε λες, δόξα τωΘεώ που πρόλαβες και κατέβηκες! Πού θα ήσουν τώρα;».

Στη συνέχεια ο µπάρµπα-Νίκος έµεινε να ξεµπερδέψει την κατάσταση κιεγώ συνέχισα την πορεία πεζή, µε τη συνοδεία κάποιων ανθρώπων, πουπροσφέρθηκαν να µε µαζέψουν από το δρόµο, µικρό παιδί, 11 χρονών.Άρχισε να βρέχει. Φτάσαµε σούρουπο στο Χάνι του Λυκόστοµου. Αυτόήταν λίγο πριν από τη Γέφυρα. Ήταν ένα παµπάλαιο κτίριο, διώροφο.Μπροστά ήταν ένας πλάτανος θεόρατος, µε χοντρό κορµό να τον «αγκα-λιάσουν τρεις$». Εκεί υπήρχε καφενείο και µπήκα να περιµένω, να έρθειο πατέρας µου από την πόλη να µε πάρει. Και οι άνθρωποι, που συνό-δευαν, συνέχισαν το δρόµο να ειδοποιήσουν τον πατέρα µου για τα όσασυνέβησαν. Είχε πλέον νυχτώσει για τα καλά, όταν κάποιο µαύρο αυτοκί-νητο, ίσως ήταν ταξί, ή κάποιο κρατικό; Του Νοµάρχη; ∆εν ξέρω πώς ενήρ-γησε ο πατέρας µου στη δύσκολη περίσταση που τον έφερε στο Χάνι.Κατέβηκε λαχταρισµένος:

«Πού ’σαι παιδάκι µου! Κακό που µας βρήκε!». Ήταν πρόσφατη και ηαπώλεια της µητέρας µας. Είχε πεθάνει τον προηγούµενο χρόνο σε ηλικία40 χρόνων. Μας άφησε ορφανά τέσσερα ανήλικα παιδιά µέσα στην Κα-τοχή. Το πλήγµα της µοίρας ήταν βαρύ για µας!

Όλα αυτά µού ‘ρθαν στο νου, όταν χθες Παρασκευή των Γ΄ χαιρετισµώνπήγαµε µε γκρουπ να προσκυνήσουµε την Παναγία και να εκκλησιαστούµεστο ναό του χωριού, αυτού που λέγεται Ασφάκα και αναθυµώντας τα παλιά,σύγκρινα τη σηµερινή κατάσταση του χωριού αυτού.

Ωραίες οικοδοµές και µια ολοκαίνουργια αστραφτερή εκκλησία µε υπέ-ροχη αγιογραφία. Και είπα µέσα µου. «Η ζωή είναι υπέροχη! ∆όξα τωΘεώ!».

Ιωάννινα 3 Μαρτίου 2010

Αφροδίτη Παππά

Συνοµήλικοι, φίλοι, συγγενείς, ποζάρουν σε µια αναµνηστική φωτο-γραφία στα γραφεία της Αδελφότητας. ∆ιακρίνονται από αριστερά:Γιώργος Τσούβαλης, Βασίλης Πλόσκας, Θανάσης Μουκοβίνας, Βά-σιος Οικονοµίδης.

Ο ι ε υ χ έ ς µ α ς

Θ α δώσουµε στον εαυτό µας την ευκαιρία,για να αλλάξουµε στη ζωή µας πορεία.

Ε κείνος για µας ταπεινώθηκε,σε φάτνη γεννήθηκε, µεγάλωσε, σταυρώθηκε.

Ο λους µας δίδαξε µε το παράδειγµά του,εµείς θα ζητήσουµε το άγγιγµά του.

Σ την καρδιά µας να ‘λθει στην ψυχή,παράκληση να κάνουµε ευχή,

Τ ην ώρα που έρχονται οι γιορτές,να συγχωρήσουµε, να αφήσουµε το χτες.

Ο λοι οι άνθρωποι να αισθανθούν ευδοκίανα φύγει απ’ τη γη για πάντα η αδικία.

Τ ην ουρανοποίηση δίδαξε το βρέφοςνα εξαφανιστεί της αµαρτίας το νέφος.

Ε µείς γιατί δεν τον ακολουθούµε,µε την Αλήθεια του οι πάντες να σωθούµε.

Χ ριστέ µου να του πούµε τώρα,στείλε µας τα θεία σου τα δώρα.

Θ έλουµε οικογενειακώς και χωριστάνα βαδίζουµε το δρόµο σου σωστά.

Ε ιρήνη να έλθει για πάντα στη γη,να σταµατήσουν τα µίση οι ταγοί.

Ν α περάσουµε ευλογηµένα και φέτοςΧριστούγεννα και νέο έτος.

21-11-2010Με αγάπη Χριστού

Οικογένεια Λιόλιου ΠέτρουΙεροψάλτου Εσταυρωµένου Κολωνού

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΒΙΒΛΙΩΝ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ Α∆ΕΛΦΟΤΗΤΑΣΟ συγχωριανός µας Νίκος Ζού-πας έστειλε στα γραφεία τηςΑδελφότητας µεγάλο αριθµό βι-βλίων για τον εµπλουτισµό τηςβιβλιοθήκης της Αδελφότητας, ειςµνήµην του αδελφού του ΧάρηΖούπα (φωτ.).Ο αείµνηστος Χάρης ανέπτυξεαξιόλογη και πολυεπίπεδη δρα-στηριότητα στο ∆ήµο Καλαµάτας,όπου έµεινε µόνιµα. Η καρδιά τουόµως ήταν δοσµένη στα ∆ολιανά. Ένας από τους τοµείς, όπου έδειξε αξιοθαύµαστο ζήλο, ήταν ο Πο-λιτισµός. Στήριξε µε όλες του τις δυνάµεις το Μεσσηνιακό Ερασιτε-χνικό Θέατρο.Νίκο, το ∆.Σ. της Αδελφότητας σε ευχαριστεί πολύ για την προ-σφορά σου αυτή.


ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ

Απέναντι από τον Μπαξέ ήταν η ισόγεια οικία Χατζή-Αλέξη, που χρησιµοποιήθηκε αρχικά ως χυτήριο (ορει-χαλκουργείο έγραφε η ταµπέλα) του Γιάννη Βούλγαρου(Ιωάννου Πέτρου κατά κόσµον), που κρεµούσε τα κου-δούνια έξω απ’ το κατάστηµα, καθένα µε τη δική τουνότα κι όταν τα χτυπούσε αυτός, έφτιαχνε τραγούδι µ’αυτά. Αργότερα το οίκηµα αυτό έγινε διώροφο, στονπάνω όροφο λειτουργούσε παλαιότερα το Σχολαρχείοκι αργότερα η Αστική Σχολή, Γραφεία Κοινότητας καιΣυνεταιρισµού κ.λπ, κ.λπ και σήµερα λειτουργεί ως Ξε-νώνας. Στο ισόγειο, το µισό φαρµακείο (Νίκου Πουτέ-τση κι αργότερα Πέτρου Οικονόµου) και τ’ άλλο µισόκαφενείο του Συνεταιρισµού. ∆ίπλα του, το ∆ηµοτικόΣχολείο και πιο πάνω η αίθουσα της 5ης και 6ης τάξηςτου. Στο ισόγειο το στόµιο πηγαδωτής στέρνας (τηςστέρνας της Εκκλησιάς, όπως λέγονταν), απ’ την οποίαυδρεύονταν τα ∆ολιανά και δίπλα αποθήκη του ∆ηµο-τικού Σχολείου.

Το οίκηµα αυτό µαζί µε το µεγαλύτερο µέρος της πλα-τειούλας µε τη µεγάλη υδροδεξαµενή, που είχε δύοστόµια και απ’ την οποία υδρεύονταν τα ∆ολιανά µαζίµε τις άλλες στέρνες του χωριού, κατεδαφίστηκε και στηθέση τους ανεγέρθη Πνευµατικό Κέντρο της Μητρόπο-λης ∆ρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης και σή-µερα χρησιµοποιείται ως Αγροτικό Ιατρείο και Κέντροτου Ε.Κ.Α.Β.

Ο µπροστινός του χώρος ήταν ίσιος µε το λοιπό έδα-φος και είχε µια βαγιά, στην οποία κρεµούσαν την καµ-πάνα της Εκκλησίας, που στερούνταν ακόµαγυναικωνίτη και καµπαναριών. Η καµπάνα αργότεραµεταφέρθηκε στον χώρο µεταξύ του ∆ηµοτικού Σχο-λείου και του ισογείου Χατζη-Αλέξη (όπου σήµερα ηκύρια είσοδος της «Αστικής Σχολής») και όταν διαµορ-φώθηκε ο χώρος µπροστά στην Εκκλησία, που ωςτώρα µόνη είσοδό της είχε την µικρή «ανδρική» λεγό-µενη είσοδο και απέκτησε νάρθηκα, γυναικωνίτη καιδύο καµπαναριά, η καµπάνα µεταφέρθηκε σ’ ένα απ’αυτά. Τότε χάλασαν και τα υπόστεγα γύρω απ’ την εκ-κλησία, όπου µαγειρεύονταν τα φαγητά κατά τον εορ-τασµό του πανηγυριού και στρώνονταν και τα σχετικάτραπέζια.

Κι ο χορός γινόταν στον µπροστινό χώρο της εκκλη-σίας και του ∆ηµοτικού Σχολείου. Και ο χώρος αυτός,απ’ την πλευρά της κεντρικής οδού, ήταν φραγµένοςµε σιδηρά κιγκλιδώµατα και είχε δύο εισόδους: Μία

µικρή στη γωνία της «Αστικής Σχολής» και µία µεγάληέναντι της κεντρικής µας εκκλησίας. Κάτω από τη δε-ξαµενή µε τα δύο στόµια, υπήρχε το «καλαντσίδικο»,όπου οι γυρολόγοι καλαντζίδες «γάνωναν» τα χαλκώ-µατα των κατοίκων. Στη συνέχεια, στο «Ζορµπάδικο»(οίκηµα Νίνας Κάππη) η Αστυνοµία του χωριού καιδίπλα κατά καιρούς το Κοινοτικό Κατάστηµα.

Πιο πάνω, στη γωνία (οίκηµα Κολιοδόση - οικία Αλε-ξάνδρας Οικονόµου), στο ισόγειο το τσαρουχάτικο τουΑθανασίου Κούσια, που επειδή ήταν και βαρύκοος, τολέγανε «του Νάσιου Κφού». Απέναντι, όπου το απο-στακτήριο τσίπουρου Καρανάσιου, αρχικά ήταν Παρ-θεναγωγείο, τώρα είναι ερείπιο. Πιο πέρα, τοσαµαράτικο Γιώργου Καρανάσιου που το λειτουργούσεο γιος του Λευτέρης µέχρι πρόσφατα. Πιο πέρα, ρα-φείο, στο οποίο εργάστηκε και ο µακαρίτης Μένης ∆ρα-γατίδης. Και ακριβώς απέναντι, το ραφείο του ΚώτσιουΧρόνη.

Ερχόµαστε πάλι στο καφενείο του Συνεταιρισµού,απέναντι απ’ τον «Μπαξέ». ∆ίπλα, το µαγέρικο ΜίχουΟικονοµίδη και πιο δίπλα του το µεγάλο εµπορικό Πέ-τρου Οικονοµίδη (γενικού εµπορίου, µέχρι και οικοδο-µικά υλικά, ξυλεία, αλλά και ήδη προικός διέθετε) πουαργότερα κι αυτό έγινε καφενείο.

Παρακάτω και στη συνέχεια, στη γωνία, το κρεοπω-λείο Μήτρου ΖωηΘάνου (Μητρο-Ζώη) που αργότεραχρησιµοποιήθηκε και ως µπακάλικο του ιδίου και τουΠρόκου Κράνου κι αργότερα και ως µαγέρικο. Και στησυνέχεια, στη γωνία που σχηµατίζεται µε την κεντρικήοδό, το καφενείο του Χρήστου Φαρµάκη. Απέναντι καιλίγο ψηλότερα, στο πέρας του «Μπαξέ» το εργαστήριτου Γιάννη Ζαφείρη, που αργότερα έγινε ζαχαροπλα-στείο του Χαντζάρα, ύστερα φωτογραφείο του Φιλο-ποίµενα Τσίτου, ύστερα τενεξίδικο ΚυριάκουΚοντόζογλου και ύστερα καφενείο Αγγέλου Κολοβού.∆ίπλα αργότερα και το περίπτερο Νίκου Κατσάνου(Νίκου Λώλη). Αυτά τα δύο κατεδαφίστηκαν και οχώρος τους ενοποιήθηκε µε την πλατεία.

Παρακάτω και στην ίδια σειρά, το υποδηµατοποιείοΑδελφών Χρήστου (Ζώη και Πέτρου Τσαραπλάνη) πουαργότερα το πήραν διάφοροι τσαγκάρηδες (ΒασίληςΜπακάλης, Μίλτος Μέτσιος) και κατέληξε κουρείο Αγ-

γελή Τασινού. Πιο κάτω, στο οίκηµα Βασίλη Ζωγράφου,κρεοπωλείο και µανάβικο Ζώη Θάνου κι αργότεραΓιώργου Σωπίκη. Πιο κάτω, το υποδηµατοποιείο Παν-τελή Παππά που αργότερα το χρησιµοποίησαν κι άλλοιως υποδηµατοποιείο Μίλτου Μέτσιου και ως καφενείοακόµα. Και στο οίκηµα Ηλία Ζωγράφου, το µεγάλο εµ-πορικό Φώτου Ντούγια (Φώτου Εξάρχου), που αργό-τερα έγινε παντοπωλείο Κωνσταντίνου Νταφόπουλουκαι καφενείο ∆ηµητρίου Τσούβαλη.

Στη συνέχεια τα ερείπια απ’ το µεγάλο Χάνι που κα-ταστράφηκε από πυρκαϊά. Ήταν διώροφη οικοδοµή:Στο ισόγειο λειτουργούσε µαγέρικο, χώρος υποδοχήςαλόγων κάρων και αµαξών συγκοινωνίας, αποθηκευτι-κοί χώροι τροφίµων και τροφής ζώων κ.λπ και στοτέρµα της, εκεί που έσµιγε µε την οικία Βασίλη Γκατζό-γερου (Βασίλη Κοντοπάνου), το µπινδρούµι- κρατητή-ριο του Σταθµού Χωροφυλακής ∆ολιανών. Στησυνέχεια στην οικία Βασίλη Κοντοπάνου, κουρείο τουιδίου και µπροστά της πλατειούλα που φιλοξενούσευδατοδεξαµενή που κατασκευάστηκε από δωρεά Απο-στόλου Λώλη και όπως µαρτυράει αναµνηστική πλάκα,κατασκεύασε «οµβροδόκην κοινήν πάσιν ναέτοις ∆ο-λιανών» και απ’ όπου υδρεύονταν οι κάτοικοι του χω-ριού. Η πλατειούλα αυτή έφερε δύο στόµια: το ένα εξαυτών ήταν σε κοινή θέα για την ύδρευση των κατοί-κων και το άλλο ήταν µέσα στο καφενείο που βρίσκον-ταν στην πλατεία αυτή και το λειτουργούσε ο ΓιάννηςΛιάκος.

Στην άκρη του, προς τον δρόµο µεριά, ήταν και περί-πτερο που το είχε ο Μήτρο Κάβγιας που ήταν και εφη-µεριδοπώλης. Λίγο βραδύγλωσσος και διαλαλούσε τοεµπόρευµα του ως εξής: «Φ..µ..ρ.ιδ..ςςςς». Κάτω απτην πλατεία και στην οικία Κώστα Μήλιου, το γαλαντζί-δικο Μήτρου Μπόµπολη. Επιστρέφοντας, στο στενό,ψιλικατζίδικο ∆ηµητρίου Τσούβαλη και στη γωνία τουφασµατάδικο του Θοδωρή Κουτούλη. Μπαίνονταςπάλι στην κεντρική οδό, ήταν διώροφο παλαιό οίκηµαπου διέµενε ο Γιάννης Βούλγαρος, ο οποίος στη συνέ-χεια το αντάλλαξε (;) µε το οίκηµα κάποιας γριάς Κου-τούλη µε αυτό που βρίσκεται δίπλα στην οικία ΝίκουΓκαραµπέρη. Στο ισόγειο της οικίας αυτής υπήρχεµικρό κατάστηµα που κατά την κατοχή χρησιµοποι-ήθηκε και ως καφενείο Βασίλη Γκουραµέτσιου. Αφούκατεδαφίστηκαν, στο χώρο αυτό γίνανε τρία καταστή-µατα, εκ των οποίων το ένα αποθήκη, το δεύτερο λει-τουργεί ως κοµµωτήριο και το τρίτο κενό.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑΤου ΒΑΓΓΕΛΗ ΘΑΝΟΥ

Ο ΈρωταςΟι κλειστές κοινωνίες των χωριών, οι αντιλήψεις και οι δια-φορετικές συνθήκες, δηµιουργούσαν ασφυκτικά πλαίσια γιατην ελευθερία των ατόµων των διαφόρων ηλικιών. Τη φύσηόµως των ανθρώπων «ού ράδιο µεταβαλείν» (∆εν είναι εύ-κολο ν’ αλλάξεις).Έτσι λοιπόν ο Γρηγοράκης, εφηβάκος, γοητεύτηκε από τακάλλη της Χριστινούλας. Πού να βρει όµως χρόνο και τόπονα της δείξει τα τρυφερά του αισθήµατα; Αποφασίζει, λοιπόν,να της γράψει ένα γράµµα, όπου της ανέφερε απλά και ξεκά-θαρα αυτά που ένιωθε γι’ αυτή. Αναστατωµένη και φοβι-σµένη η Χριστίνα, αντέδρασε σπασµωδικά και παρουσιάζειτο γράµµα στους γονείς της. Αυτοί µε τη σειρά τους το γνω-στοποίησαν στο σχολείο. ∆ιέρρευσε και στην κοινωνία τουχωριού. Οπότε µια από τις γυναίκες του χωριού συναντά το

Γρηγοράκη και του λέει: «Ω, Γρηγοράκη, αλήθεια έγραψες γράµµα στη Χριστίνα;».Αιφνιδιασµένος και θιγµένος ο Γρηγοράκης άρχισε να φωνά-ζει ανάλογα. Οπότε η γυναίκα αναδιπλώθηκε και άρχισε νατα µαζεύει: «Όχι µου χαµένε εσύ, ‘κείνο τ’ άλλο το παιδί τό-γραψε».

Η βάπτισηΟ Στέλιος επρόκειτο να βαπτιστεί στην κεντρική εκκλησία τουχωριού µας. Μαζεύτηκαν συγγενείς και φίλοι της οικογένειαςκαι όλοι περιµένουν να ακούσουν το όνοµα από το στόµατου «νούνου». ∆εν χάνει χρόνο ο κουµπάρος και ορθά –κοφτά ανακοινώνει «Στάλιν». «Ντροπή Σταύρο, να φέρουµετον κοµµουνισµό στα ∆ολιανά». Ακολούθησαν διαπραγµα-τεύσεις και προέκυψε συµβιβαστικά το όνοµα «Στέλιος».

ΕΥΘΥΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΩΝΑναπολώντας τα παλιά...

Η καλότατη άκακη µάκω-Σήµω, ενµέσω στρατιωτών στα ∆ολιανά.Ήταν παντρεµένη µε τον ΜήτροΜόσχο. Απόκτησαν ένα κοριτσάκι,τη Βαγγελίτσα, που αρρώστησε καιχάθηκε δωδεκάχρονη... Πεθαίνον-τας ο άνδρας της έζησε µόνη τηςόλα τα χρόνια στα ∆ολιανά και ήτανπρακτική οδοντογιατρός. Είχε µια“οδοντάγρια”, κάπως έτσι την έλε-γαν, και έβγαζε τα δόντια των χω-ριανών, των κοντοχωριανών, τωνστρατιωτών, Ελλήνων, Ιταλών, Γερ-µανών και όχι µόνο. Ήταν πολυγρα-φότατη, αράδιαζε ποιήµατα καιιστορίες µέχρι τα τελευταία της...Όσοι πέρασαν από το Γυµνάσιο ∆ο-λιανών, σίγουρα θα τη θυµούνται...


Φ Ω Τ Ο - Γ Ρ Α Φ Η Μ Α Τ Α ( Α π ό τ ο ν Α λ έ ξ η ∆ ό κ ο )

Η ορκοµωσία των νεών δηµοτικών αρχόντων του ∆ήµου Πωγωνίου

Στις 29 ∆εκεµβρίου 2010, ηµέρα Τετάρτη, στις 5.30 το απόγευµα, στοΚλειστό Γυµναστήριο Καλπακίου έγινε η τελετή ορκοµωσίας των νέων ∆η-µοτικών Συµβούλων αλλά και των νέων Τοπικών Συµβούλων.Στην τελετή παρευρέθηκαν και οι Βουλευτές του Νοµού µας κ.κ Οικονό-

µου Αθ. και Παντούλας Μιχ. Επίσης ο αντιπρύτανης του ΠανεπιστηµίουΙωαννίνων κ. Καψάλης Ιωάννης, ο ∆ήµαρχος Ζαγορίου κ. Παπαθανα-σίου Γαβριήλ και αρκετός κόσµος από όλο το Πωγώνι.

Την τελετή ορκωµοσίας έκανε ο Αρχιµανδρίτης και ∆ιευθυντής Ιεροδιδα-σκαλείου Βελλάς κ. ∆ηµήτριος. Μετά την ορκωµοσία µίλησαν ο νεοεκλε-γείς ∆ήµαρχος Πωγωνίου κ. Καψάλης Κων/νος, καθώς και οι αρχηγοί τωνµειοψηφησάντων παρατάξεων κ.κ Ντόντης Ιωάννης, Στεργίου Φάνης,Μεντής Χρήστος, οι οποίοι ευχήθηκαν καλή θητεία στο νέο ∆ήµαρχο καιεπιτυχία στο νέο ∆ηµοτκό Συµβούλιο, του νέου πλέον Καλλικρατικού∆ήµου Πωγωνίου. Μετά το τέλος της τελετής προσφέρθηκαν (σε µπουφέ)κρασί, εδέσµατα και αναψυκτικά στους παρευρισκοµένους στην εκδή-λωση. Ευχόµαστε ολόψυχα στους νέους ∆ηµοτικούς – Τοπικούς Συµβού-λους όλου του ∆ήµου Πωγωνίου καλή επιτυχία στο δύσκολο έργο τους γιατο καλό της περιοχής µας και ιδιαίτερα στους χωριανούς µας νεοεκλεγέν-τες συµβούλους κ.κ. Σώτο Ιωάννη (∆ηµοτικό σύµβουλο), Σκόρδο Γεώρ-

γιο (Πρόεδρο Τοπικού Συµβουλίου), Γκόνη Ηρακλή, Σιώζιο Παναγιώτη(Τοπικούς Συµβούλους) να έχουν µία καλή και επιτυχηµένη θητεία για τοκαλό του χωριού µας. Η συµπαράσταση αλλά και η κριτική µας θα είναιεποικοδοµητική, ώστε να λυθούν τα όποια προβλήµατα υπάρχουν ή θαπροκύψουν για το χωριό µας.

1. ∆ήµος Πωγωνίου (Άνω Καλαµά) Καψάλης:................................. 950 Ντόντης: .................................. 821

2. ∆ήµος Πωγωνίου (Άνω Πωγώνι) Καψάλης: ............................... 450 Ντόντης: .............................. 955

3. ∆ήµος Πωγωνίου (∆ελβινακίου)Καψάλης: ..................................877 Ντόντης: ...................................634

4. ∆ήµος Πωγωνίου (Καλπακίου)Καψάλης: ..................................968Ντόντης: ....................................598

5. ∆ήµος Πωγωνίου (Πωγωνιανή)Καψάλης: .................................152Ντόντης: ..................................112

6. ∆ήµος Πωγωνίου (Λάβδανη )Καψάλης: ................................... 57Ντόντης: ..................................... 26

Τελικό αποτέλεσµα σε 58 από 58 εκλογικά τµήµατα

Εγγεγραµένοι: .......................... 18.101Ψήφισαν: .................................. 6.936 Λευκά – Ακυρα: .............................351Έγκυρα: ....................................6.585

Ελαβαν - Καψάλης: .................................3.438 ...............ποσοστό 52,21% έδρες 16

- Ντόντης: .................................. 3.147 .................ποσοστό 47,79 % έδρες 7

- Στεργίου: ................................. 1.448 ................................................έδρες 3

- Μεντής: .................................... 627 ............................................... έδρες 1

“Η θρυλική αλωνιστική µηχανή” του αείµνηστου Μήτσου ∆όκου, σε ώρα σκλη-ρής εργασίας το κατακαλόκαιρο. ∆ιακρίνονται οι αείµνηστοι Φώτης Τσιδώνηςκαι Σπύρος Κύργιος...

Ο Βασίλης Φαρµάκης (στο µέσον) µε άλλους δασκάλους και µαθητές, σε ώραµαθήµατος στη Γεωργική Σχολή ∆ολιανών.

Η βασιλόπιταΗ πίτα που φτιάχνουν οι γυναίκες σε όλες τις γωνιές της χώρας µας την παραµονήτης Πρωτοχρονιάς και που κόβεται σε πανηγυρική συγκέντρωση των µελών της οι-κογένειας ή και άλλων συγγενών και φίλων έχει τις ρίζες της στα αρχαία ελληνορω-µαϊκά έθιµα. Στα Κρόνια, εορτή του θεού Κ(Χ)ρόνου που λατρευόταν στην Ελλάδα,και στα Σατουρνάλια (saturnalia) της Ρώµης έφτιαχναν γλυκά και πίτες, µέσα σταοποία έβαζαν νοµίσµατα. Σε όποιον τύχαινε το κοµµάτι, ήταν ο τυχερός της παρέας.Η ορθόδοξη παράδοση συνέδεσε το έθιµο της βασιλόπιτας µε τον Αϊ-Βασίλη. Η ιστο-ρία έχει ως εξής: Ο Μέγας Βασίλειος, για να προστατεύσει την περιφέρειά του, τηνΚαισαρεία Καππαδοκίας, από τις επιδροµές των αλλοφύλων, έκανε έρανο και µά-ζεψε χρυσά νοµίσµατα και άλλα τιµαλφή προκειµένου να τα δώσει στους εχθρούςώστε να τους δελεάσει για να µη λεηλατήσουν την περιοχή του. Ο εχθρός τελικά δενκατόρθωσε να εισβάλει στην Καισαρεία, και τα τιµαλφή σώθηκαν αλλά ανακατεύτη-καν. Τότε, ο Μέγας Βασίλειος είπε να φτιάξουν µικρές πίτες-ψωµάκια, µέσα στιςοποίες έβαζαν και ένα χρυσό νόµισµα ή κάποιο άλλο από τα τιµαλφή που είχαν µα-ζευτεί. Οι πίτες αυτές µοιράστηκαν σε όλους, και ο καθένας κράταγε ό,τι του τύχαινε.Σήµερα η βασιλόπιτα κρύβει ένα χρυσό φλουρί, σε ανάµνηση εκείνου του γεγονό-τος, και όποιος το βρει θεωρείται ο τυχερός της χρονιάς.

Τελικά αποτελέσµατα εκλογών 14 Νοεµβρίου 2010


∆είτε την ιστοσελίδα του χωριού µας στο Internet, την οποία επιµελήθηκε ο Γιώργος Σάµπαλης, σ τ η δ ι ε ύ θ υ ν σ η : w w w . d o l i a n a . n e t Ε κ ε ί µ π ο ρ ε ί τ ε ν α δ ι α β ά σ ε τ ε π λ έ ο ν κ α ι

τ η ν ε φ η µ ε ρ ί δ α µ α ς “ ∆ Ο Λ Ι Α Ν Ι Τ Ι Κ Α Ν Ε Α ” κ α ι σ ε η λ ε κ τ ρ ο ν ι κ ή µ ο ρ φ ή .

Φ Ω Τ Ο - Γ Ρ Α Φ Η Μ Α Τ Α ( Α π ό τ ο ν Α λ έ ξ η ∆ ό κ ο )ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ∆ΟΛΙΑΝΩΝ «Ο ΓΕΝΝΑ∆ΙΟΣ»Στις 23/12/2010, όπως κάθε χρόνο, µετά από την µικρή γιορτή που γίνεται στο ∆η-µοτικό Σχολείο από τα παιδιά του Νηπιαγωγείου και του ∆ηµοτικού, η οποία ήτανπραγµατικά πολύ όµορφη και παραστατική και οφείλουµε να συγχαρούµε τους διορ-γανωτές και τα παιδιά, ο Σύλλογος µοίρασε δώρα και γλυκά στους µαθητές του Νη-πιαγωγείου- ∆ηµοτικού και στα µικρά παιδάκια του χωριού µας. Επίσης προσέφερεµελοµακάρονα και κουραµπιέδες στους παρευρισκόµενους γονείς. Ευχές για τα“χρόνια πολλά” απηύθυνε προς τους µαθητές και τους γονείς η Πρόεδρος του Πο-λιτιστικού Συλλόγου Τζαβέλλα Χριστίνα, αλλά και η καινούργια ∆ιευθύντρια µαζίµε τους δασκάλους του Σχολείου, οι οποίοι ευχαρίστησαν τον Σύλλογο για την προ-σφορά των δώρων.Τα παιδιά πολύ χάρηκαν τον πρόωρο ερχοµό του Αϊ Βασίλη πουδεν µπορούσε να τα επισκεφθεί, όταν τα σχολεία θα ήταν κλειστά. Τα µεγαλύτεραείναι υποψιασµένα για την ύπαρξη του Αγίου, αλλά ένα δώρο από όπου κι αν προ-έρχεται, είναι πάντα καλοδεχούµενο τόσο για τα µεγαλύτερα παιδιά, αλλά πιο πολύγια τα µικρά που το περιµένουν µε µεγάλη χαρά και ευχαρίστηση. Τα δώρα για τους µικρούς µαθητές (µέσα σε σακούλες καλά συσκευασµένα και µεµια καρτούλα δεµένη σε κορδέλα που είχε τις ευχές για τα χρόνια πολλά από το ∆.Στου Συλλόγου), µοιράστηκαν στα παιδιά µπροστά στο στολισµένο Χριστουγεννιά-τικο ∆έντρο του Σχολείου. Τόση ήταν η χαρά των παιδιών που “χάλασαν τον κόσµο’’µε τις χαρούµενες φωνούλες τους. Οι παρευρισκόµενοι απόλαυσαν τους κουραµ-πιέδες και τα µελοµακάρονα, που είχε ο Σύλλογος, και ανταλλάσσοντας ευχές µεταξύτους έκλεισε η όµορφη αυτή γιορτή για τα παιδιά.

Προϋπολογισµός Α.Σ.Μ.Ε.Κ

Στις 6 Ιανουαρίου έτους 2011, στο Κοινοτικό Κατάστηµα του χωριού,πραγµατοποιήθηκε η Γενική Συνέλευση του Α.Σ.Μ.Ε.Κ ∆ολιανών, µε θέµατην ψήφιση του προϋπολογισµού έτους 2011.Στη Γενική Συνέλευση βρέθηκε αρκετός κόσµος.Ο πρόεδρος του Συνεταιρισµού κ. Μήλιος Κωσταντίνος έκανε ενηµέ-ρωση στα µέλη του Συνεταιρισµού για διάφορα θέµατα που απασχόλησαντον ΑΣΜΕΚ (οικόπεδο πισίνας, µύλος Οπάγιας, ΒΙΟΠΑ στις Γαλάτες).Επίσης ανέφερε στη Γενκή Συνέλευση την αγορά άδειας παραγωγής τσί-πουρου από τον ΑΣΜΕΚ. Θα κατασκευσαθεί “ΚΑΖΑΝΑΡΙΟ” στην Καλύβα Καλέτσου, όπου θα µπο-ρούν να βγάζουν όλοι οι χωριανοί τα τσίπουρά τους. Στη συνέχεια διαβά-στηκε ο προϋπολογισµός 2011 αναλυτικά και δόθηκαν εξηγήσεις από τοΣυµβούλιο, σε όποιες απορίες υπήρχαν. Ο προϋπολογισµός του 2011 ψη-φίστηκε οµόφωνα από τα µέλη του Συνεταιρισµού. Mετά το τέλος της εκ-δήλωσης και αφού κόπηκε η Πρωτοχρονιάτικη πίτα του Α.Σ.Μ.Ε.Κ πήγαµεόλοι µαζί για τσιπουράκι στο κεντρικό καφενείο µιας και ο καιρός ήταν αρ-κετά κρύος.

ΑNAΠΑΝΤΕΧΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΠριν από λίγο καιρό ήρθε στην Αθήνα ο Γρηγόρης Γιαννόπουλος (µόνιµος κάτοι-κος Πάτρας) και πήρε µια αξιέπαινη πρωτοβουλία. Ειδοποίησε όσους µπόρεσε συ-νοµίληκους συγχωριανούς µας για µια συνάντηση. Η ανταπόκριση ήτανικανοποιητική ως προς τον αριθµό. Η συνάντηση φορτισµένη συναισθηµατικά. Ησυγκίνηση µεγάλη. Συνυπήρξαν άνθρωποι που είχαν να συναντηθούν 30-40 χρό-νια. Κάποιοι δεν µπορούσαν να αναγνωριστούν µεταξύ τους. Πώς να µη συµβείαυτό, όταν φύγαµε από το χωριό µας νέοι µε µαύρα µαλλιά και τώρα οι περισσότε-ροι ήταν συνταξιούχοι µε κάτασπρα µαλλιά ή και χωρίς µαλλιά;Η αναβίωση των όσων περάσαµε στο χωριό µας, µαζί µε ευφορία, έφερνε και ένανκόµπο στο λαιµό. Ιδιαίτερα όταν έγινε αναφορά σε όσους έφυγαν από κοντά µας,υπογραµµίζοντας παράλληλα το σύντοµο της διαδροµής µας. Γιατί η χρονική από-σταση φαινόταν να προσδιορίζεται ανάµεσα στο χτες και στο σήµερα. ∆ώσαµε τηνυπόσχεση ότι θα υπάρξουν και άλλες συναντήσεις. Στην πεζή καθηµερινότητα πουζούµε και σε συνθήκες αποξένωσης, αυτές οι οάσεις αναζωογονούν τους ανθρώ-πους. Είναι το οξυγόνο µας σε συνθήκες ασφυξίας που µας καταπνίγουν.Καλή αντάµωση...

«ΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΚΥΚΝΟΥ»20 Ιανουαρίου 2011 στους κινηµατογράφουςΗ ΟDΕΟΝ παρουσιάζει µια διεθνή παραγωγή του Ηπειρώτη σκηνοθέτη Νίκου Τζίµα, µε ένα

εντυπωσιακό cast Ελλήνων και ξένων ηθοποιών.

ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ∆ύο δροσερές κοριτσίστικες υπάρξεις, χαριτωµένες και οι δύο, η Αρετή Οικονόµουεγγονή του Σπύρου Οικονόµου και η Φανή Σινούρη εγγονή του Φάνη Παππά,έδωσαν µε µία πρωτοβουλία τους µήνυµα ελπίδας από τη νέα γενιά στην παρούσα«απρόσωπη» κοινωνία.Με αυτοσχέδιες κατασκευές και πρωτότυπα καλλιτεχνήµατα τη µέρα του πανηγυ-ριού, 16 Αυγούστου2010, στην πλατεία ∆ολιανών, διέθεσαν µε µικρό αντίτιµο «τηνπραµάτειά τους», συγκέντρωσαν 50 ευρώ και τα παρέδωσαν στο ταµείο της Αδελ-φότητας.Χαιρετίζουµε την ευγένεια ψυχής των δύο κοριτσιών και ευελπιστούµε στη δηµι-ουργία του «νέου αίµατος» της Αδελφότητας.

Κοπή Πίτας ΑΣΜΕΚΠροτού γίνει η κοπή της πίτας ο πρόεδρος και το ∆.Σ ευχήθηκαν σε όλους “ΧΡΟΝΙΑΠΟΛΛΑ” µε υγεία και το 2011 να είναι µια αποδοτική και χαρούµενη χρονιά γιαόλους. Κρατήθηκε ένα λεπτό σιγή στη µνήµη των εκλιπόντων συγχωριανών µας.Στη συνέχεια µε την ευλογία του ιερέα του χωριού µας, Φίλιππα Τσιδώνη, έγινε ηετήσια κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του ΑΣΜΕΚ. Το φλουρί κέρδισε η ΒασιλικήΚόντη και το αντίτιµο ήταν, όπως κάθε χρόνο, µια χρυσή λίρα.Υπήρχε µπουφές µε αναψυκτικά, τσίπουρο, ξηρούς καρπούς, προσφορά του ∆.Σ.Ήταν µια όµορφη εκδήλωση-µάζωξη µε αφορµή το κόψιµο της πίτας για όλους τουςσυχωριανούς .

Δολιανίτικα Νέα Οκτώβριος-Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2010

Documents

Transcript of Δολιανίτικα Νέα Οκτώβριος-Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2010