Παιδική Σχιζοφρένεια

Δρ. Ζαφειριάδης Κ.

1. Διαγνωστικά κριτήρια της Σχιζοφρένειας

Δύο είναι τα κυριότερα συμπτώματα της σχιζοφρένειας, τα οποία θα πρέπει να

επιμένουν τουλάχιστον για ένα εξάμηνο, οι ψευδαισθήσεις και το παραλήρημα.

Οι ψευδαισθήσεις μπορεί να είναι ακουστικές ή οπτικές. Δηλαδή, τα παιδιά

αναφέρουν ότι ακούν φωνές ή ότι βλέπουν φαντάσματα. Μάλιστα,

μεταβάλλεται ανάλογα με το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού, αφού στην

παιδική ηλικία μπορεί το παιδί να έχουν ψευδαισθήσεις με ζώα και τέρατα,

ενώ στην εφηβική ηλικία αποκτούν σεξουαλικό περιεχόμενο.

Οι παραληρητικές ιδέες είναι ιδέες και επίμονες σκέψεις (δομή και οργάνωση

των σκέψεων), πεποιθήσεις, χωρίς, όμως, βάση λογικής (διαταραχές στη ροή

της σκέψης), τις οποίες το παιδί τις πιστεύει. Συνήθως πρόκειται για ιδέες

διωκτικές, μεγαλείου ή άλλου είδους (κάποιοι θέλουν να τα βλάψουν,

νομίζουν πώς σκέφτονται το κακό τους, είναι παντοδύναμοι)

Άλλα χαρακτηριστικά της σχιζοφρένειας είναι η «χάλαση» του λόγου, δηλαδή ο

αποδιοργανωμένος λόγος χωρίς συνειρμό και νοηματική αλληλουχία, που

περιλαμβάνει ασύνδετες φράσεις, ενώ χαρακτηριστικό αποτελεί και η

αποδιοργανωμένη συμπεριφορά που μπορεί να έχει στοιχεία κατατονίας,

καταθλιπτικά και πιθανές αυτοκτονικές τάσεις. Η αποδιοργανωμένη συμπεριφορά

περιλαμβάνει παράξενες και ασυνήθιστες χειρονομίες και εκφράσεις του προσώπου.

2. Πιθανά αίτια της Σχιζοφρένειας

Στη βιβλιογραφία αναφέρεται ότι, για να εκδηλώσει ένα παιδί σχιζοφρένεια, θα

πρέπει να υπάρχει συνδυασμός προδιάθεσης και να συνυπάρχουν και αγχογόνοι

περιβαλλοντικοί παράγοντες. Δηλαδή, η σχιζοφρένεια στηρίζεται σε βιολογικούς

παράγοντες (βλάβη στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα και το νευροαναπτυξιακό

μοντέλο του Weinberger).

Στους παράγοντες επιβάρυνσης περιλαμβάνονται:

Στους περιβαλλοντικούς παράγοντες γίνεται αναφορά για επιπλοκές κατά τη

διάρκεια της κύησης ή του τοκετού (προ- και περιγεννητικές επιπλοκές), αλλά

και η εποχή, ο τόπος και η σειρά της γέννησης.

Φυλετικές διαφορές

Η μετανάστευση

Η κοινωνική τάξη

1

Η χρήση ουσιών

Ακόμη, το δυσλειτουργικό οικογενειακό περιβάλλον, η ποιότητα επικοινωνίας

και το είδος των συναισθημάτων που εκφράζουν οι γονείς αποτελούν

παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα να εκδηλωθεί η Σχιζοφρένεια.

3. Η αναπτυξιακή πορεία των παιδιών με Σχιζοφρένεια

Τα παιδιά που από μικρή ηλικία παρουσιάζουν ελλείψεις στην ανάπτυξή τους,

εμφανίζουν δυσκολίες στο συντονισμό των κινήσεών τους, είναι παθητικά σε

εξωτερικά ερεθίσματα με υποτονικότητα (θέλουν να είναι μόνα τους) και σοβαρά

προβλήματα στην ανάπτυξη του λόγου (ασάφεια και αποδιοργάνωση).

Στην περίοδο της σχολικής ηλικίας εκδηλώνουν δυσκολίες στην προσοχή τους και

μαθησιακά προβλήματα, ενώ υστερούν και στην κοινωνικότητά τους (κάνουν

δύσκολα παρέες).

Βιβλιογραφία

Γκοτζαμάνης, Κ. (Μετάφραση-Επιμέλεια). Διαγνωστικά Κριτήρια DSM-IV.

Αθήνα: Ιατρικές εκδόσεις Λίτσας,

Ιεροδιακόνου, Χ.Σ. (1991). Ψυχικά προβλήτα στα παιδιά. Θεσσαλονίκη:

Εκδόσεις Μαστορίδη

Κάκουρος, Ε., Μανιαδάκη, Κ. (2002). Ψυχοπαθολογία παιδιών και εφήβων.

Αθήνα: Τυπωθήτω - Δάρδανος

Στεφανής, Κ., Σολδάτος, Κ., Μαυρέας, Β. (Απόδοση στια Ελληνικά και

Επιμέλεια). (1993). Ταξινόμηση ICD-10 Ψυχικών Διαταραχών και Διαταραχών

της Συμπεριφοράς. Αθήνα: Εκδόσεις Βήτα

Χριστοδούλου και Συν. (2006). Ψυχιατρική. Αθήνα: Εκδόσεις ΒΗΤΑ

2