Μια μζρα ο Ιθςοφσ δίδαςκε ςτα πλικθ και ιταν ανάμεςα τουσ Φαριςαίοι και άλλοι δάςκαλοι του νόμου.

Και τότε ιρκαν μερικοί άντρεσ που ςικωναν ζνα κρεβάτι με ζναν παράλυτο. Ήκελαν να τον βάλουν μζςα ςτο ςπίτι που ιταν ο Ιθςοφσ και να τον φζρουν μπροςτά του αλλά είχε πολφ κόςμοσ μπροςτά ςτθν είςοδο και δεν μποροφςαν να μπουν.

Τον ανζβαςαν λοιπόν ςτθ ςκεπι.

Από εκεί ζβγαλαν μερικά ξφλα και τον κατζβαςαν μαηί με το φορείο του μπροςτά ςτον Ιθςοφ.

Όταν εκείνοσ είδε τθν πίςτθ αυτϊν των ανκρϊπων, που ζκαναν τόςο κόπο για να ζρκουν μζχρι εκεί, είπε ςτον παράλυτο: «άνκρωπε ασ είναι ςυγχωρεμζνεσ οι αμαρτίεσ ςου».

Οι Γραμματείσ και οι Φαριςαίοι που ςτζκονταν εκεί ςκζφτθκαν: «μα ποιοσ νομίηει ότι είναι και λζει τζτοια πράγματα; Αμαρτίεσ μπορεί να ςυγχωρεί μόνο ο Θεόσ».

Ο Ιθςοφσ όμωσ που διάβαςε τισ ςκζψεισ τουσ γφριςε προσ το μζροσ τουσ και είπε: «τι είναι αυτά που ςκζφτεςτε; Ποιο από τα δφο είναι πιο εφκολο να πεισ κανείσ; Ασ είναι ςυγχωρεμζνεσ οι αμαρτίεσ ςου ι ςικω πάνω και περπάτα; Για να δείτε πωσ ο Υιόσ του Θεοφ ζχει εξουςία και τισ αμαρτίεσ να ςυγχωρεί γφριςε και είπε ςτον παράλυτο άνκρωπο:

«ςικω πάνω, πάρε το κρεβάτι ςου και πιγαινε ςπίτι ςου!»

Κι αμζςωσ ο παράλυτοσ ςθκϊκθκε όρκιοσ μπροςτά ςε όλουσ, πιρε το κρεβάτι του κι ζφυγε για το ςπίτι του δοξάηοντασ το Θεό.

Και όλοσ ο κόςμοσ κυριεφτθκε από μεγάλο φόβο γιατί είδαν τόςο καυμαςτά και πρωτοφανι πράγματα εκείνθ τθν θμζρα.