Ο Γεϊργιοσ Βιηυθνόσ είναι ζνασ από τουσ ςθμαντικότερουσ νεοζλλθνεσ πεηογράφουσ.

Εμφανίηεται ςε μια εποχι που ςτθ χϊρα μασ οι πεηογράφοι ςτρζφονται ςτθν περιγραφι

τθσ υπαίκρου με ςτόχο τα ικθ και τα ζκιμα του ελλθνικοφ λαοφ. Έτςι καλλιεργικθκε το

ηθογραφικό διήγημα.

Ο Βιηυθνόσ όμωσ πιγε πιο πζρα και πρόςκεςε και αυτοβιογραφικά χαρακτθριςτικά ςτο

ζργο του.

Χαρακτθριςτικά του ζργου του είναι:

1) Αυτοβιογραφικόσ χαρακτιρασ: το ζργο του είναι αποκλειςτικά ςχεδόν βιωματικό

(καταγραφζσ από τθν παιδικι θλικία, οι ιρωζσ του είναι ςυγγενικά του πρόςωπα, ο

τόποσ είναι θ ιδιαίτερθ πατρίδα του, θ Αν. Θράκθ)

2) Ψυχογραφικό αφιγθμα: τον ενδιαφζρει θ ανκρϊπινθ ψυχι και τα μυςτικά τθσ.

Επιςθμαίνει πρϊτοσ ςτα ζργα του τισ ψυχολογικζσ διαδικαςίεσ των θρϊων (Π.χ

επικετικότθτα, εκλογίκευςθ).

3) Λαογραφικά ςτοιχεία: ςυγκεντρϊνει ςτοιχεία από τθ ηωι των μικρϊν αγροτικϊν

κοινωνιϊν και από τθν προφορικι τουσ παράδοςθ (οι διάλογοι ςτα ζργα του

ακολουκοφν το ιδίωμα τθσ Θράκθσ).

4) Η γλϊςςα: χρθςιμοποιεί τθν αρχαϊηουςα γλϊςςα που ςε αρκετά ςθμεία είναι

προςιτι, αποδεικνφοντασ τθ φιλολογικι του παιδεία. Πρϊτοσ χρθςιμοποιεί τθν

τοπικι διάλεκτο τθσ πατρίδασ του ςτουσ διαλόγουσ.

5) Αφθγθματικζσ τεχνικζσ: - Χρθςιμοποιεί τθν αφιγθςθ ςε α’ πρόςωπο.

-Υπάρχουν αναδρομζσ ςτο παρελκόν που διαςποφν τθ

γραμμικι αφιγθςθ των γεγονότων.

- Είναι αιςκθτι θ κεατρικότθτα των ζργων του με τθ ςυμμετοχι

πολλϊν προςϊπων, τθν εναλλαγι ςκθνϊν και επειςοδίων.

- Χρθςιμοποιεί μικτό τρόπο αφιγθςθσ (διιγθςθ +μίμθςθ).

Κρίςεισ για το ζργο του

«Στο διιγθμα καρτεροφμε ςτισ πρϊτεσ ςελίδεσ μια κοινότατθ αςτυνομικι περιπζτεια.

Και βριςκόμαςτε ςε μια κρίςθ ψυχισ, όπου θ παιδεμζνθ μθτρικι καρδιά εξαγιάηεται

ς’ολόκλθρο το πλάτοσ και τθσ ςτοργισ τθσ και τθσ φιλζκδικθσ νεφρωςθσ, όπου ο φονιάσ

μασ γίνεται περιςςότερο ςυμπακθτικόσ από το κφμα, όπου θ μιςαλλοδοξία καταλφεται

με τθ δφναμθ τθσ ανκρωπιάσ.» Ι.Μ. Παναγιωτόπουλοσ

«…Θα’λεγα πωσ εδϊ θ ιςορροπία των αντικζςεων λειτουργεί με τον τελειότερο τρόπο.

Η επιμελθμζνθ τεχνικι ςυνδυάηεται με τολμθρζσ καταδφςεισ ςτο βυκό θσ ψυχισ. Πίςω

από τισ περιπζτειεσ μιασ καλοςτθμζνθσ αςτυνομικισ ιςτορίασ αναδφονται οι άνκρωποι

με τθν τραγικότθτά τουσ, Έλλθνεσ και Τοφρκοι πιαςμζνοι ςτα πλοκάμια τθσ μοίρασ. Η

μθτζρα του κφματοσ και ο δολοφόνοσ: θ πρϊτθ δεμζνθ ςτθν άγνοιά τθσ, ο δεφτεροσ,

αγακόσ και ακϊοσ, βυκιςμζνοσ ςτθ ςυςκότιςθ του νου του…» Παν.Μουλάσ