ΦΥΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ...

ΦΥΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ

Ορισμός

Είναι φυτά καλλωπιστικά, με διακοσμητικό φύλλωμα ή άνθη ή και τα δυο μαζί.

Θεωρείται ότι ευδοκιμούν σε τροπικές και εύκρατες χώρες, στις οποίες μπορεί να φτάσουν και στο μέγεθος ενός πολύ μεγάλου δέντρου.

Σε χώρες όπως η Ελλάδα πρέπει να εγκλιματιστούν στις συγκεκριμένες καιρικές συνθήκες κάτω από τις οποίες μπορούν να αναπτυχθούν μέχρι ενός σημείου.

Για τον λόγο αυτό είναι φυτά τα οποία απαιτούν εσωτερικούς χώρους για να μπορέσουν να αναπτυχθούν.

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΦΥΤΩΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ

Φως. Τα φυτά δεν πρέπει να εκτίθενται απευθείας στον ήλιο και ιδιαίτερα τις μεσημεριανές ώρες, γιατί μπορεί να δημιουργηθούν εγκαύματα στα φύλλα τους. Όσο πιο πράσινο είναι το φύλλωμα, τόσο πιο εύκολα προσαρμόζεται το φυτό σε εσωτερικό χώρο με ήπιο φωτισμό (ζαμιοκούλκας, μονστέρα, φτέρη, πεπερόμια, φυλλόδενδρο, διεφφεμπάχια, χλωρόφυτο, δράκαινα). Τα φυτά με ανοιχτοπράσινο ή πολύχρωμο φύλλωμα, απαιτούν φωτεινούς χώρους (καλαθέα, κρότωνας).

• Τα φυτά εσωτερικού χώρου που είναι ανθεκτικά σε μειωμένο φωτισμό, ευδοκιμούν και πολλές φορές αναπτύσσονταικαλύτερα σε φωτεινές θέσεις μέσα στο σπίτι, αρκεί να μην τα χτυπούν οι απευθείας ακτίνες του ήλιου.

• Ουσιαστικά, αυτό που κάνουν είναι να προσαρμόζουν τους ρυθμούς τους και με αυτό τον τρόπο καταφέρνουν ναεπιβιώνουν ακόμα και με λίγο φως.

• Ωστόσο σε συνθήκες πλήρους σκοταδιού δεν επιβιώνουν.

• Πλεονέκτημα των φυτών εσωτερικού χώρου που επιβιώνουν σε χώρους με λίγο φως είναι το γεγονός ότι έχουνπεριορισμένες ανάγκες σε φροντίδα, καθώς σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού, τα φυτά εμφανίζουν μειωμένηφωτοσύνθεση και μεταβολισμό.

• Εφόσον αναπτύσσονται σε χαμηλότερο ρυθμό, έχουν και μικρότερες ανάγκες σε πότισμα και θρεπτικά στοιχείαλίπανσης.

• Ποτίζονται αραιότερα, μόνο όταν στεγνώνει το χώμα της γλάστρας, κάθε 1-2 βδομάδες, ενώ υπάρχουν φυτά όπως οζαμιόκουλκας που τους αρκεί το πότισμα μια φορά τον μήνα.

• Όσον αφορά τη λίπανση, προστίθεται υγρό λίπασμα για πράσινα φυτά (ή λίπασμα ανθοφορίας για αυτά που έχουνλουλούδια, όπως το σπαθίφυλλο) μια φορά το μήνα, την περίοδο της άνοιξης και του φθινοπώρου.

• Καλό είναι επίσης, να διαβρέχεται το φύλλωμα τους την ζεστή περίοδο του καλοκαιριού ψεκάζοντας τοχρησιμοποιώντας απεσταγμένο νερό και να καθαρίζεται η σκόνη από τα φύλλα τους μια φορά την εβδομάδα με έναβρεγμένο πανί.

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΦΥΤΩΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ

Θερμοκρασία. Οι διακυμάνσεις της θερμοκρασίας επιδρούν αρνητικά στην ανάπτυξη των φυτών, αν και αυτό είναι αναπόφευκτο στα σύγχρονα σπίτια με την κεντρική θέρμανση.

Η άριστη θερμοκρασία για την συντήρηση των φυτών εσωτερικού χώρου κυμαίνεται μεταξύ 18 και 27οC.

Σημαντικό είναι η θερμοκρασία να παραμένει σε σταθερά επίπεδα χωρίς μεγάλες διακυμάνσεις.

Η διαφορά της θερμοκρασίας που έχει ο χώρος κατά τη διάρκεια της ημέρας από τη θερμοκρασία που

αποκτά κατά τη διάρκεια της νύχτας δεν πρέπει να ξεπερνά τους 10οC.

Αερισμός. Απαιτείται καλός αερισμός όμως χωρίς παγωμένα ρεύματα επειδή τα ρεύματα καταστρέφουν τα φύλλα και μειώνουν την ευρωστία των φυτών.

Ο στάσιμος αέρας που δεν ανανεώνεται αδυνατίζει τα στελέχη και τα φύλλα των φυτών.

Πότισμα. Δεν πρέπει να γίνεται αυθαίρετα, αλλά ανάλογα με τις απαιτήσεις των φυτών. Τα περισσότερα καταφέρνουν να επιζήσουν σε συνθήκες ξηρασίας.

Συνήθως, η κυριότερη αιτία θανάτου των φυτών εσωτερικού χώρου είναι το υπερβολικό πότισμα.

Κάποια φυτά ποτίζονται από την βάση της γλάστρας γιατί έχουν ευαίσθητα φύλλα τα οποία σαπίζουν.

Φροντίδες για να αναπτυχθούν και να διατηρηθούν

Μεταφύτευση.

Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζεται η καλή λειτουργία των ριζών.

Η μεταφύτευση είναι απαραίτητη όταν το φυτό είναι μεγάλο και οι ρίζες έχουν μπλεχτεί πολύ στο χώμα, με αποτέλεσμα το φυτό να ασφυκτιά.

Πολλές φορές η ίδια η εμφάνιση των φυτών προειδοποιεί για την ανάγκη του φυτού για μεταφύτευση.

Μοιάζει σαν να θέλει να γείρει, ή δεν αναπτύσσεται την άνοιξη, ή οι ρίζες προεξέχουν από την βάση της γλάστρας.

Λίπανση.

Μερικές φορές τυχαίνει το μείγμα της γλάστρας να μην περιέχει όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά ώστε να εφοδιάσει τα φυτό και ιδιαίτερα όταν το φυτό βρίσκεται σε περίοδο ανάπτυξης.

Έτσι παρέχουμε στο φυτό λίπασμα είτε σε υδατοδιαλυτή μορφή, είτε απευθείας στο μίγμα της γλάστρας κατά το πότισμα, είτε ψεκάζοντας με διαφυλλικά λιπάσματα απευθείας στο φύλλωμα.

Κλάδεμα.

Είναι μια φροντίδα η οποία είναι απαραίτητη σε όλες τις κατηγορίες των φυτών, καθώς επίσης και στα φυτά εσωτερικών χωρών. Πάντα αφαιρούμε τα κατεστραμμένα φύλλα και άνθη.

Με το κλάδεμα τα φυτά διατηρούν συμμετρική εμφάνιση.

Το κόψιμο των πλαϊνών βλαστών βοήθα την καλύτερη ανάπτυξη των υπολοίπων, ενώ το φυτό αποκτά συνεπτυγμένο σχήμα.

Όταν πρόκειται για ανθοφόρα φυτά, τα πλαϊνά μπουμπούκια πρέπει μερικές φορές να κόβονται.

Με τον τρόπο αυτό μπορεί αφενός να έχουμε λιγότερα άνθη, αλλά αφετέρου τα άνθη είναι πολύ μεγαλύτερα

Μίγματα χώματος - Υποστρώματα

Διακρίνονται σε δυο κατηγορίες:

Υποστρώματα με βάση το χώμα τα οποία είναι βαριά και κατάλληλα για μεγάλα φυτά, μπορούν να θρέψουν το φυτό για ένα έτος τουλάχιστον αλλά είναι πιθανόν να περιέχουν επιβλαβείς προσμείξεις (σπόροι ζιζανίων, παράσιτα κ.α.)

Υποστρώματα με βάση την τύρφη τα οποία είναι πιο ελαφρά και διαθέτουν λιγότερα θρεπτικά συστατικά και αυξημένη υδατοϊκανότητα. Χρησιμοποιούνται για φυτά που δεν αναπτύσσονται πολύ και έχουν ανάγκη εδαφικής υγρασίας (π.χ. φτέρες)

Γενικά ένα μίγμα κατάλληλο για τα περισσότερα φυτά είναι:

7 μέρη αποστειρωμένου αργιλλώδους χώματος με λίπασμα

3 μέρη τύρφης

2 μέρη άμμου

Το αργιλλώδες χώμα εμπλουτισμένο με λίπασμα προσφέρει στο μίγμα θρεπτικά συστατικά για την ανάπτυξη των φυτών ενώ η τύρφη συντελεί στην συγκράτηση υγρασίας του υποστρώματος. Τέλος η άμμος αυξάνει το πορώδες του υποστρώματος με αποτέλεσμα την καλή αποστράγγιση και το αερισμό τους ριζικού συστήματος.

ΦΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

Βασική αρχή στην προστασία των φυτών από εχθρούς και ασθένειες είναι η εξασφάλιση άριστων συνθηκών ανάπτυξης των φυτών.

Κατά την εμφάνιση προβλημάτων ή συμπτωμάτων θα πρέπει να αναγνωρίζεται εάν οφείλονται σε εχθρούς και ασθένειες ή τα αίτια τους είναι οι εδαφοκλιματικές και καλλιεργητικές συνθήκες.

Για παράδειγμα στις περισσότερες περιπτώσεις η ξήρανση στις άκρες των φύλλων οφείλεται σε συνθήκες ξηρασίας και υψηλής θερμοκρασίας ή η σήψη της βάσης των βλαστών οφείλεται σε υπερβολικό πότισμα.

Οι πλέον συνήθεις εχθροί και ασθένειες για τα φυτά εσωτερικού χώρου είναι οι αφίδες, οι κάμπιες, τα κοκκοειδή (έντομα), το ωίδιο, ο βοτρύτης (μύκητες) και ο τετράνυχος (άκαρι).

Η μετάδοση των ασθενειών μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους όπως με το χώμα, ή από τα φυτά του κήπου ή ακόμα και από νέα προσβεβλημένα φυτά.

Πιθανόν κάποιο παράσιτο να βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση και να αναπτυχθεί μόλις υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες (π.χ. ο βοτρύτης σε συνθήκες υγρασίας και έλλειψης αερισμού).

Σε περιπτώσεις με μικρές προσβολές (αφίδες, τετράνυχοι, κ.α.) μπορεί να γίνει εξολόθρευση των παρασίτων με το χέρι δηλαδή αφαίρεση τους με ένα κομμάτι βαμβάκι εμποτισμένο σε οινόπνευμα ή ελαφρό διάλυμα θερινού πολτού 1% (βιολογική καταπολέμηση εντόμων/έλαια).

Σε έντονες προσβολές θα πρέπει να γίνει χημική καταπολέμηση με οργανοφωσφορικά ή καρβαμιδικάεντομοκτόνα ή ακαρεοκτόνα χαμηλής τοξικότητας.

ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ

Α. ΕΓΓΕΝΗΣ (με σπόρους). Χρησιμοποιείται από επαγγελματίες κυρίως για φοινικοειδή ή μονοετή φυτά. Έχει το μειονέκτημα ότι δεν αναπαράγονται ακριβώς τα μορφολογικά χαρακτηριστικά των φυτών λόγω του ανασυνδυασμού του γενετικού υλικού. Φυτά ανθοφόρα που προέρχονται από εγγενή πολλαπλασιασμό καθυστερούν να ανθοφορήσουν.

Β. ΑΓΕΝΗΣ ή ΒΛΑΣΤΗΤΙΚΟΣ. Τυπικά κάθε μέρος από το αρχικό φυτό (μόσχευμα) μπορεί να δώσει νέα φυτά. Οι διάφοροι τρόποι βλαστητικού πολλαπλασιασμού για τα φυτά εσωτερικού χώρου είναι:

Μοσχεύματα βλαστών. Ανάλογα με το τμήμα του βλαστού από το οποίο λαμβάνονται τα μοσχεύματα διακρίνονται σε ακραία, μέσα και μοσχεύματα βάσης. Συνήθως στα μοσχεύματα βλαστών αφαιρούνται τα περισσότερα φύλλα εκτός από ένα ή δυο στην κορυφή (Διεφεμπμάχχια, φίκος, φιλόδενδρο κ.α).

Μοσχεύματα φύλλων. Αποτελούνται από ολόκληρο ή τμήμα φύλου/ από φύλλο ή μέρος φύλλου με μίσχο/ από φύλλο με μίσχο και οφθαλμό μαζί με τμήμα του βλαστού (Σανσεβιέρια, σαιντπώλια, βιγόνια κ.α).

Διαχωρισμός φυτών όπου παράγονται νέα φυτά με διαχωρισμό μικρών φυτών που σχηματίζονται στην βάση των μητρικών (παραβλαστήματα) ή με διαχωρισμό της στεφάνης του φυτού με τμήμα ριζών οπότε προκύπτουν 2, 3 ή 4 νέα φυτά, ή με τεμαχισμό κονδύλων (Βρομελιώδη, κ.α.).

Έρριζες παραφυάδες (Ανθούριο, σπαθίφυλλο, φοίνικας, κ.α.)

Καταβολάδες, οι οποίες μπορεί να είναι απλές ή σύνθετες και επίγειες ή εναέριες (Φίκος ελάστικα, χλωρόφυτο, κ.α.).

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΒΡΟΜΕΛΙΩΔΩΝ

Κατάγονται από την Κεντρική Αμερική. Στην οικογένεια περιλαμβάνονται περί τα 1.400 είδη.

Πολλά είναι επίφυτα (αναπτύσσονται σε κορμούς – κλαδιά δένδρων) ενώ άλλα είναι επίγεια.

Δεν έχουν κορμό, τα φύλλα τους σχηματίζουν ροζέτες στις οποίες συγκρατούν απόθεμα νερού.

Προσλαμβάνουν ατμοσφαιρική υγρασία με λέπια που φέρουν στα φύλλα τους.

Σχηματίζουν ανθοφόρο σχηματισμό στο κέντρο της ροζέτας ο οποίος διατηρείται για αρκετό χρόνο.

Μετά την ανθοφορία η ροζέτα καταστρέφεται αφού ήδη έχουν σχηματιστεί παραβλαστήματα στην βάση της.

ΑΙΧΜΕΙΑ Aechmea fasciataΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ

Φύλλα έως 30 εκ. με λευκόγκριζες ραβδώσεις, ρόδινο άνθος.

ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Διαρκεί 2-3 χρόνια, το φυτό καταστρέφεται μετά την ανθοφορία και αφού έχει σχηματίσειπαραβλαστήματα. Ανθίζει το καλοκαίρι κανονικά αλλά και άλλες εποχές ανάλογα με τηνεποχή φύτευσης των παραβλαστημάτων.

ΕΔΑΦΟΚΛΙΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

Έντονος φωτισμός

Θερμοκρασία μεταξύ 12 και 27ο C

Διατήρηση του χώματος σε υγρή κατάσταση (πότισμα 2 φορές / εβδομάδα ώστε η ροζέτα ναπεριέχει νερό έως ύψους 2,5 εκ.)

Διαπερατό μίγμα εδάφους χωρίς Ca.

ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΙΚΕΣ ΦΡΟΝΤΙΔΕΣ

Φύτευση παραβλαστημάτων και μεταφύτευση πριν την άνθιση.

Δεν χρειάζεται κλάδεμα (εκτός από κόψιμο του άνθους μόλις μαραθεί), δεν επιτρέπεται τογυάλισμα των φύλλων.

ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

Πράσινη αφίδα.


Παραβλαστήματα

Σπόροι

ΦΥΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΙ

Μεμονωμένο ή με φίκο, φιλόδενδρο, μαράντα.

ΒΡΙΕΣΙΑ Vriesia splendensΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ

Φύλλα δερματώδη χοντρά κυρτά προς τα κάτω με σκούρες ραβδώσεις κατά πλάτος που σχηματίζουν ροζέτα διαμέτρου 45 εκ. και ύψους 30 εκ.

Μακρύ και πλατύ κεντρικό στέλεχος (ύψους έως και 50 εκ.) με πορτοκαλί βράκτια φύλλα σε σχήμα στάχυ τα οποία ανοίγουν ελαφρά και εμφανίζονται μικρά κίτρινα άνθη.


Διαρκεί περίπου 2,5 χρόνια όταν το φυτό προκύπτει με απόσπαση παραβλαστήματος ενώ τα φυτά που προκύπτουν από σπόρους θα χρειαστούν 10-15 χρόνια για να φτάσουνστην ανθοφορία. Το φυτό καταστρέφεται μετά την ανθοφορία και αφού έχει σχηματίσει 2-3 παραβλαστήματα. Ανθίζει κανονικά το καλοκαίρι αλλά και σε άλλες περιόδουςανάλογα με την εποχή φύτευσης των παραβλαστημάτων ή των σπόρων.


Απαιτείται ηλιακό φως για την διατήρηση του χρώματος των βράκτιων φύλλων και των ραβδώσεων των φύλλων αλλά χρειάζεται προφύλαξη από τον μεσημεριανό καυτό ήλιο.

Θερμοκρασία 18-21ο C με ανώτατη 27ο C το καλοκαίρι.

Πότισμα 3 φορές/εβδομάδα το καλοκαίρι και 1-2 το χειμώνα ώστε το χώμα να διατηρείται υγρό.

Γέμισμα της ροζέτας με νερό έως ότου να εμφανιστεί το κεντρικό στέλεχος και εάν οι θερμοκρασία δεν είναι κάτω από τα επιτρεπτά όρια.

Λίπανση με υδροδιαλυτό λίπασμα κάθε 2 εβδομάδες την περίοδο ανάπτυξης των φύλλων και του στελέχους.

ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ

Απαιτούνται 2 μεταφυτεύσεις.

Δεν χρειάζεται κλάδεμα εκτός από ψαλίδισμα των ξερών – καστανών άκρων των φύλλων και κόψιμο του κεντρικού στελέχους μετά την ανθοφορία.

Καθάρισμα των φύλλων με βρεγμένο πανί.

ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

Τετράνυχος (απαιτείται ψεκασμός με οργανοφωσφορικά εντομοκτόνα - ακαρεοκτόνα σε συνδυασμό με θερινό πολτό ή με ειδικά ακαρεοκτόνα).


Παραβλαστήματα (αποσπώνται την άνοιξη ή το καλοκαίρι πριν φθάσουν στο μέσο του ύψους του αρχικού φυτού).

Σπόροι.


Μεμονωμένο ή με άλλα πράσινα φυτά που χρειάζονται ατμοσφαιρική υγρασία.

ΓΚΟΥΣΜΑΝΙΑ Gusmania minor

ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ

Φυτό μεσαίου μεγέθους (ύψος 30-40 εκ. διάμετρος 25 εκ.) με πορτοκαλί ή κόκκινα βράκτια φύλλα (τα πραγματικά άνθη είναι ασήμαντα καιδιατηρούνται μόνο μια μέρα).


Διαρκεί 2-3 χρόνια, το φυτό καταστρέφεται μετά την ανθοφορία και αφού έχει σχηματίσει παραβλαστήματα. Ανθίζει το καλοκαίρι κανονικά αλλά καιάλλες εποχές ανάλογα με την εποχή φύτευσης των παραβλαστημάτων.


Έντονος φωτισμός, προστασία από τον καυτό μεσημεριανό ήλιο του καλοκαιριού.

Θερμοκρασία 15-18οC το χειμώνα και 18-24οC (ανώτατη 27οC) το καλοκαίρι.

Πότισμα 2 φορές/εβδ. και καθημερινός ψεκασμός με νερό το καλοκαίρι και πότισμα 1 φορά/εβδ. το χειμώνα. Ρίχνουμε νερό και στον ρόδακα τουάνθους.

Πλούσιο τυρφώδες μίγμα.


Φύτευση παραβλαστημάτων και μια μεταφύτευση.

Δεν χρειάζεται κλάδεμα εκτός από κόψιμο των κατεστραμμένων φύλλων.

Απλό καθάρισμα των φύλλων.

ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

Πράσινη αφίδα.


Με παραβλαστήματα την άνοιξη.


Συνδυάζεται με φυτά που απαιτούν έντονο φωτισμό.

ΑΝΑΝΑΣ Αnanas comosus

ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ φύλλα μακριά, οδοντωτά, άνθη μικρά και ασήμαντα

Ανανάς εύκομος: ύψος 25-30 εκ. πράσινα φύλλα, καρποφορεί εύκολα

Ανανάς εύκομος ποικιλόχρωμος: μικρότερα φύλλα με κίτρινες λωρίδες περιφερειακά.


Διαρκεί 2 περίπου χρόνια, το φυτό καταστρέφεται μετά την ανθοφορία και αφού έχει σχηματίσει παραβλαστήματα


• Έντονος φωτισμός

• Θερμοκρασία 18-21ο

οC με ανώτατη 24ο C. Για διατήρηση φυτών σε μικρό μέγεθος χαμηλώνουμε την θερμοκρασία στους 5ο C.

• Πότισμα 2 φορές/εβδομάδα το καλοκαίρι και 1 το χειμώνα.


• Φύτευση παραβλαστημάτων και μεταφύτευση 3 μήνες μετά. Νέα μεταφύτευση μετά από 1 χρόνο.

• Δεν χρειάζεται κλάδεμα (εκτός από ψαλίδισμα των ξερών – καστανών άκρων των φύλλων).

• Δεν επιτρέπεται το γυάλισμα των φύλλων απλώς καθάρισμα των φύλλων με μαλακό πανί.

• Προστασία φυτού από παγωμένα ρεύματα.

ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

Κοκκοειδή (ψώρες) – ψεκασμός με οργανοφωσφορικά σε συνδυασμό με θερινό πολτό.


Παραβλαστήματα, σπόροι, κομμένος καρπός.

ΦΥΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟI

Μεμονωμένο ή κεντρικό φυτό σε συνθέσεις.

ΚΡΥΠΤΑΝΘΟΣ Cryptanthus bivittatus


• Μικρό φυτό με φτωχό ριζικό σύστημα στο οποίο είναι δύσκολο να διακρίνουμε το άνθος στο κέντρο της ροζέτας.

• C. bivittatus: φύλλα με σκουροπράσινες ραβδώσεις κατά μήκος.

• C. tricolor:: φύλλα πράσινα με αχνορόδινες ραβδώσεις κατά μήκος.

• Κρύπτανθος ο ζωνάτος: φύλλα (μεγαλύτερα από τα άλλα είδη) με οριζόντιες κυματοειδείς ραβδώσεις σε πορφυρόγκρίζο χρώμα.


Ουσιαστικά μπορεί να διατηρηθεί για πάντα. Ο ρυθμός ανάπτυξης του είναι αργός.


• Έντονος φωτισμός.

• Θερμοκρασία μεταξύ 15-24ο C.

• Πότισμα 2-3 φορές/εβδ. το καλοκαίρι και κάθε 10-ημερο το χειμώνα.

• Δεν συγκρατεί νερό στην ροζέτα. Τις θερμές ημέρες χρειάζεται ψεκασμό με νερό.

• Τυρφώδες χώμα με βρύα.


• Δεν χρειάζεται μεταφύτευση

• Δεν χρειάζεται κλάδεμα ή γυάλισμα των φύλλων.


• Με παραβλαστήματα την άνοιξη τα οποία δεν είναι απαραίτητο να έχουν ρίζες.

ΝΕΟΡΕΓΓΕΛΙΑ Neoregelia carolinae


Φύλλα σκληρά οδοντωτά πράσινα τα οποία παίρνουν λαμπερό κοραλλί χρώμα μόλις εμφανιστούν τα ρόδινα άνθη στο κέντρο του φυτού. Το χρώμα των φύλλων διατηρείται αρκετό σε αντίθεση με τα άνθη. Η N. carolinae tricolor έχει κίτρινες λωρίδες κατά μήκος των φύλλων και η διάμετρος της φτάνει τους 60 εκ.


Διαρκεί 2-3 χρόνια, το φυτό καταστρέφεται μετά την ανθοφορία και αφού έχει σχηματίσει παραβλαστήματα. Ανθίζει το καλοκαίρι κανονικά αλλά και άλλες εποχές ανάλογα με την εποχή φύτευσης των παραβλαστημάτων.


Άφθονος φωτισμός και προστασία από τον μεσημεριανό καλοκαιρινό ήλιο.

Θερμοκρασία μεταξύ 13 και 21ο C (ιδανική 15ο C όλο το χρόνο).

Το κύπελλο του φυτού πρέπει να έχει πάντα νερό (χρειάζεται αλλαγή κάθε εβδομάδα).

Πότισμα μόνο το καλοκαίρι 1-2 φορές/εβδ.

Μίγμα τυρφώδους και αργιλλώδους χώματος.


Μεταφύτευση 3 μήνες μετά την φύτευση των παραβλαστημάτων και δεύτερη μεταφύτευση.

Δεν χρειάζεται κλάδεμα (εκτός από κόψιμο κατεστραμμένων φύλλων).

Καθάρισμα φύλλων με μαλακό πανί.

Λίπανση κάθε 2 εβδ. το καλοκαίρι με υδροδιαλυτό λίπασμα.

ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

Κοκκοειδή (ψώρες) - ψεκασμός με οργανοφωσφορικά σε συνδυασμό με θερινό πολτό.


Παραβλαστήματα.

Σπόροι.


Μεμονωμένο ή με φίκο, φιλόδενδρο, δράκαινα.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΦΟΙΝΙΚΟΕΙΔΩΝ

Κατάγονται από την Νότιο Αμερική.

Πολλά αναπτύσσονται σε εύκρατες ζώνες και πολλά μπορούν να επιζήσουν και σε ψυχρά κλίματα.

Λίγα αναπτύσσονται σε εσωτερικούς χώρους.

Παρουσιάζουν σχετικά βραδεία ανάπτυξη.

Στο φυσικό τους περιβάλλον μπορούν να αναπτυχθούν και να φτάσουν σε ύψος μέχρι τα 6μ και να δώσουν και καρπούς (καρύδα, κ.λ.π.).

Το φύλλωμα τους είναι εκείνο στο οποίο οφείλεται η καλλωπιστική τους άξια. Τα άνθη τους είναι μάλλον ασήμαντα ενώ σε κάποια από τα φοινικοειδή, δεν υπάρχουν καν.

Πολλαπλασιάζονται σχετικά δύσκολα.

Είναι σχετικά ακριβά φυτά.

ΚΕΝΤΙΑ Kentia forsteriana

MOΡΦΟΛΟΓΙΑ

Εντυπωσιακό φυτό με μακριά φύλλα που ξεπετάγονται από τον κεντρικό βλαστό. Είναι ευλύγιστα φυτά και συνήθως σε μια γλάστρα είναι παραπάνω από ένα φυτά φυτεμένα μαζί. Δυο είδη είναι γνωστά: η Kentia forsteriana και η Kentia velmor. Και τα δυο είδη παρουσιάζουν βραδεία ανάπτυξη και είναι ακριβά φυτά.


Μπορούν να διατηρηθούν πολλά χρόνια με τις κατάλληλες πάντα περιποιήσεις, κυρίως όχι υπερβολικό πότισμα τον χειμώνα.

Αργή ανάπτυξη, περίπου ένα με δυο φύλλα το χρόνο.

Σε θερμοκήπιο η ανάπτυξη μπορεί να είναι ταχύτερη.

Καμία εποχή ανθοφορίας.


Έντονος φωτισμός. Σε καλοφωτισμένες θέσεις το φυτό έχει καλύτερη ανάπτυξη. Όμως μπορεί να αντέξει και σε σκιερό μέρος.

Θερμοκρασία. Απαιτεί το χειμώνα 10ºC, το καλοκαίρι 24ºC, ενώ η ιδανική είναι 16ºC.

Πότισμα. Το καλοκαίρι 2 φορές την εβδομάδα, ενώ το χειμώνα κάθε 10 με 14 ημέρες.

Χώμα. Απαιτεί κυρίως αργιλώδες εδαφικό μείγμα.


Μεταφύτευση. Γίνεται μια φορά τον χρόνο όταν το φυτό είναι μικρό. Όταν το φυτό είναι αρκετά ανεπτυγμένο τότε αλλάζουμε μόνο το χώμα που βρίσκεται στο πάνω μέρος της γλάστρας. Αφήνουμε το φυτό τότε απότιστο έτσι ώστε οι ρίζες να διακλαδιστούν στο νέο μείγμα χώματος.

Δεν απαιτείται καθάρισμα των φύλλων με ειδικά καθαριστικά γιατί τα φύλλα παίρνουν έναν καφέ χρωματισμό.

Δεν απαιτείται κλάδεμα, παρά μόνο αφαίρεση των κατεστραμμένων φύλλων. Αν τα φύλλα στις άκρες τους έχουν ένα καφέ χρώμα λόγω της έλλειψης υγρής ατμόσφαιρας, τότε ψαλιδίζονται χωρίς όμως να κόβονται τα πράσινα μέρη του φύλλου.


Γίνεται με σπόρους. Όμως είναι μια διαδικασία που απαιτεί ειδικούς. Οι σπόροι για να βλαστήσουν απαιτούν 27ºC.


Συνήθως φυτεύεται μόνη της.

ΚΟΚΚΟΣ Coccos weddeliana

MOΡΦΟΛΟΓΙΑ

Δυο είναι τα είδη που μεγαλώνουν σε εσωτερικούς χώρους. Ο Coccos nucifera, o οποίος είναι και ο μεγαλύτερος σε μέγεθος. Καρπός αυτής της ποικιλίας είναι η γνωστή σε όλους μας καρύδα. Είναι ασυνήθιστο φυτό ιδιαίτερα σε μικρή ηλικία λόγω του ότι στη βάση του φαίνεται η καρύδα. Σε νεαρή ηλικία έχει ευλύγιστα φύλλα και μετά από χρόνια παίρνει μορφή δένδρου. Οι πιθανότητες να δώσει καρπούς όταν δεν βρίσκεται στο φυσικό του περιβάλλον είναι περιορισμένες. Το ύψος του στο φυσικό περιβάλλον μπορεί να φτάσει τα 30μ. Σε εσωτερικούς χώρους μπορεί να φτάσει ως τα 2μ.

Ο Coccos weddeliana. Είναι το μικρότερο σε μέγεθος είδος. Μοιάζει με μικρογραφία του φοίνικα. Έχει λεπτότερα φύλλα πάνω στους λυγερούς βλαστούς του. Το ανώτερο ύψος που μπορεί να φτάσει είναι 120εκ. Προκειμένου να να φτάσει στο ανώτερο ύψος του μπορεί να περάσουν ακόμη και 20 χρόνια.


Τα δυο πρώτα χρόνια είναι τα πιο δύσκολα. Αν το φυτό επιζήσει, το πιο πιθανό είναι να διατηρηθεί πολλά χρόνια.


• Ο φωτισμός μπορεί να είναι έντονος ακόμη και απευθείας έκθεση στον ήλιο, εκτός αν τα φύλλα είναι βρεγμένα.

• Η θερμοκρασία που απαιτείται είναι 18º C για τον χειμώνα και 21ºC για το καλοκαίρι.

• Πότισμα 2 φορές την εβδομάδα ενώ το χειμώνα αραιότερα.

• Χώμα. Αργιλώδες μείγμα χώματος με τύρφη σε αναλογία ¼.


• Μεταφύτευση. Δεν απαιτείται μεταφύτευση παρά μόνο όταν το φυτό βρίσκεται σε νεαρή ηλικία.

• Κλάδεμα. Αφαιρούμε μόνο τα κατεστραμμένα φύλλα.

• Λίπανση. Εφαρμόζουμε υδατοδιαλυτό λίπασμα το καλοκαίρι, σε τακτά χρονικά διαστήματα.


• Με σπόρο

• Με καρύδα (Και οι δυο μέθοδοι απαιτούν ειδικούς).


Λόγω του μεγέθους της, είναι καλύτερα να μεγαλώνει μόνη της.

Όμως το είδος weddeliana επειδή έχει βραδεία ανάπτυξη μπορεί να φυτευτεί σε γυάλινα δοχεία (terrarium), σε συνδυασμό με άλλα φυτά όπως ο κρότωνας, η χεδέρα και οιφτέρες.

ΦΟΙΝΙΚΑΣ Phoenix sp.ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ

Ο φοίνικας απαριθμεί αρκετά είδη, εκ των οποίων τα ακόλουθα χρησιμοποιούνται ως φυτά εσωτερικών χώρων.

Phoenix dactilifera (χουρμαδιά). Είναι μεγάλο φυτό με λίγα φύλλα στους φυλλοφόρους βλαστούς του.

Phoenix canariensis (φοίνικας κανάριος). Προέρχεται από τους Κανάριους Νήσους. Μπορεί να φτάσει σε ύψος έως 6μ. όταν βρίσκεται στο φυσικό του περιβάλλον. Εξελίσσεται σε μεγάλο δένδρο με διάμετρο κορμού από 3-8μ. Απαιτεί πολύ καιρό μέχρι να φτάσει στο ανώτατο ύψος του, γιατί αναπτύσσεται με αργούς ρυθμούς. Έχει φύλλα μεγάλα και αιχμηρά τα οποία είναι επικίνδυνα κάποιες φορές.

Phoenix roebelenii. Είναι μια μικρογραφία του κανάριου, που φτάνει σε ύψος 1,5μ. Είναι ο πλέον κατάλληλος για εσωτερικούς χώρους λόγω των μικρών του διαστάσεων και της μεγαλύτερης ευαισθησίας του στο κρύο. Εκτός από τον ροιβελέριο, οι υπόλοιποι μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε εσωτερικούς χώρους μόνο όταν είναι νεαρά φυτά.


Οι φοίνικες μπορούν να διατηρηθούν πολλά χρόνια, όμως σε εσωτερικούς χώρους τα κρατάμε 8-9 χρόνια, γιατί στη συνεχεία αναπτύσσονται πολύ και απαιτούν άλλες συνθήκες περιβάλλοντος.


• Ο φωτισμός στα νεαρά φυτά δεν θα πρέπει να είναι έντονος και ειδικά όχι απευθείας έκθεση στον ήλιο. Αντέχουν και σε σκοτεινούς χώρους,, αλλά χώροι με έμμεσο φωτισμό είναι οι ιδανικότεροι.

• Θερμοκρασία. Το χειμώνα 10ºC . Όλα τα είδη μπορούν να μεταφερθούν σε εξωτερικούς χώρους το καλοκαίρι. Αρκεί στους χώρους αυτούς η θερμοκρασία να είναι γύρω στους 21ºC.

• Πότισμα. Απαιτείται πότισμα 2-3 φορές την εβδομάδα το καλοκαίρι. Την άνοιξη και το φθινόπωρο μια φορά την εβδομάδα. Τον χειμώνα κάθε 14 μέρες χρησιμοποιώντας χλιαρό νερό.

• Λίπανση. Υδατοδιαλυτό λίπασμα κάθε 14 μέρες το καλοκαίρι.


• Μεταφύτευση. Γίνεται μια φορά τον χρόνο την άνοιξη. Για αυτά τα φυτά είναι κατάλληλες οι βαθιές ελαφρώς στενές γλάστρες. Όταν μεγαλώσουν τα μεταφυτεύουμε σε βαρέλια και όταν είναι απαραίτητο αλλάζουμε το χώμα στο πάνω μέρος του βαρελιού.

• Καθάρισμα των φύλλων με σπρέι δεν απαιτείται. Ένα απλό ψέκασμα είναι αρκετό.

• Κλάδεμα. Κόβουμε μόνο τους χαμηλότερους φυλλοφόρους οφθαλμούς όταν μαραίνονται τα φύλλα.


• Με σπόρους την άνοιξη. Απαιτούνται δυο μήνες για να βλαστήσουν οι σπόροι. Χρειάζεται υγρή ατμόσφαιρα και θερμοκρασία 24ºC.

• Με παραφυάδες (φοίνικας ροιβελέριος).

Phoenix canariensis

Phoenix dactylifera

Phoenix roebelenii

ΧΑΜΑΙΔΟΡΑ Η ΚΟΜΨΗ Chamaedora elegansΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ

Είναι μικροσκοπικός φοίνικας κατάλληλος για εσωτερικούς χώρους. Κυμαίνεται από 30-60εκ. Χάρις στην ελκυστική εμφάνιση των φύλλων του και την προσαρμοστικότητα του σε αντίξοες συνθήκες περιβάλλοντος, θεωρείται από τα ιδανικότερα διακοσμητικά φυτά. Αξιοπερίεργο χαρακτηριστικό του φυτού αυτού είναι ότι ανθίζει σε νεαρό στάδιο της ζωής του. Το άνθος του είναι ένας πράσινος μίσχος με μικρά κίτρινα άνθη σαν της μιμόζας που δημιουργεί ωραία αντίθεση με το φύλλωμα. Τα άνθη ακολουθούνται από μικρούς καρπούς.

Είναι μικρό φυτό και μπορεί να φυτευτεί και σε τερράριουμ. Σε γλάστρες φυτεύονται συνήθως τρία μαζί για πυκνότερη βλάστηση. αναπτύσσεται με βραδύ ρυθμό, γιαυτό και αν αγοραστεί μεγάλο στοιχίζει ακριβά.


Διαρκεί τουλάχιστον 5-6 χρόνια.

ΕΔΑΦΟΚΛΙΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣΦωτισμός.

Στο φυσικό του περιβάλλον αναπτύσσεται συνήθως κάτω από την σκιά μεγάλων δένδρων. Έτσι μπορεί να τοποθετηθεί σε χώρους σχετικά σκοτεινούς, όμως ο ρυθμός ανάπτυξης του θα είναι βραδύτερος.

• Θερμοκρασία. Το καλοκαίρι απαιτεί δροσιά, γύρω στους 16ºC. Ανώτερη θερμοκρασία 18ºC. Κατώτερη θερμοκρασία 13ºC.

• Πότισμα. Οι απαιτήσεις του περιορίζονται στο συχνό πότισμα.

Πρέπει το χώμα να διατηρείται πάντα υγρό. Ποτίζουμε 2-3 φορές την εβδομάδα το καλοκαίρι,

ενώ 1 φορά την εβδομάδα τον χειμώνα.

• Λίπανση. Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού απαιτείται υδατοδιαλυτο λίπασμα μικρής ισχύος κάθε 14 ημέρες.


• Μεταφύτευση. Είναι προτιμότερο να γίνεται κάθε Μάρτη. Όμως προσοχή να μην χρησιμοποιούνται μεγάλες γλάστρες.

• Κλάδεμα. Δεν απαιτείται, αρκεί να απομακρύνονται τα κατεστραμμένα φύλλα.

• Δεν χρειάζεται καθαρισμός των φύλλων με σπρέι, γιατί δημιουργούνται εγκαύματα στα φύλλα.


Γίνεται με σπόρο, διαδικασία που απαιτεί ειδικούς.

ΦΥΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΙ.

Συνδυάζεται με φυτά με μεγάλο φύλλο όπως φίκους και φιλόδενδρα.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΡΟΥΒΙΩΔΩΝ

ΓΙΟΥΚΑ Yucca elelephantipeςΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ

Εντυπωσιακό ασυνήθιστο φυτό με σκληρούς, καστανόχρωμους βλαστούς και με καταπράσινη φυλλώδη κορυφή.

α. Yucca elelephantipes. Τα φύλλα της είναι αιχμηρά χωρίς όμως να πληγώνουν. Το ύψος της κυμαίνεται από 15-120 εκ.

β. Yucca aloifolia. Πολύ μεγαλύτερο φυτό με άγρια φύλλα το οποία πληγώνουν την σάρκα. Το ύψος της κυμαίνεται από 60εκ.-3μ.

Και οι δυο ποικιλίες του φυτού είναι κατάλληλες για υδροκαλλιέργεια. Η Γιούκα μόλις ανθίσει βγάζει ένα χαρακτηριστικό ανθικό στέλεχος.

BIOΛΟΓΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Η Γιούκα μπορεί να διατηρηθεί για πολλά χρόνια. Ο ρυθμός ανάπτυξης της είναι αργός (15-30εκ τον χρόνο).


• Έντονος φωτισμός. Το καλοκαίρι μπορεί να μεταφερθεί και έξω.

• Θερμοκρασία. Τον χειμώνα 7-12ºC.

• Πότισμα.Το καλοκαίρι 2-3 φορές την εβδομάδα με άφθονο νερό, ενώ το χειμώνα κάθε 10 περίπου ημέρες.

• Λίπανση. Το καλοκαίρι κάθε εβδομάδα με υδατοδιαλυτό λίπασμα.


• Μεταφύτευση. Γίνεται μια φορά τον χρόνο όταν το φυτό είναι μικρό.

• Δεν απαιτείται καθάρισμα των φύλλων με ειδικά καθαριστικά.

• Δεν απαιτείται κλάδεμα, παρά μόνο αφαίρεση των κατεστραμμένων φύλλων.

ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ Γίνεται την άνοιξη.

• Με παραβλαστήματα

• Με διαίρεση ριζών.

• Με κομμάτια βλαστών. Οι βλαστοί για να ριζοβολήσουν απαιτούν θερμοκρασία 27ºC.


Η Yucca elelephantipes μπορεί να φυτευτεί μαζί με άλλα φυτά. Σε εξωτερικούς χώρους τις περισσότερες φορές την συναντάμε σε βραχόκηπους.

Η Yucca aloifolia συνήθως χρησιμοποιείται μόνη της.

ΜΠΑΝΑΝΙΑ Mysa cavendishiiΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ

Τα φύλλα της μπανανιάς είναι πολύ μεγάλα. Φτάνουν στο 1μ. περίπου και στα 30εκ. πλάτος.

Είναι απαλά και πολύ ευαίσθητα. Απαιτούν προσοχή επειδή σχίζονται εύκολα. Σε φυσικό περιβάλλον και λόγω των ανέμων ο διαχωρισμός των φύλλων αποτελεί φυσιολογική άμυνα του φυτού.

Μόνο αυτό το είδος είναι διαδεδομένο σαν φυτό εσωτερικού χώρου. Αυτό το φυτό παράγει τους γνωστούς καρπούς της μπανάνας. Είναι καρποί που δεν έχουν σπόρους.

Φυτά που προέρχονται από σπόρους ίσως είναι άλλων ποικιλιών.


Μπορεί να ζήσει 4-5 χρόνια. Ο βλαστός που καρποφορεί συνήθως μαραίνεται μετά, αφού προηγουμένως δημιουργήσουν 2-3 παραφυάδες.


• Απαιτεί έντονο φωτισμό και δεν την πειράζει ο έντονος ήλιος, αρκεί να μην μένει νερό πάνω στα φύλλα και δημιουργήσουν εγκαύματα.

• Απαιτεί κανονική θερμοκρασία εσωτερικού χώρου. Τον χειμώνα να μην πέσει κάτω από τους 15ºC.

• Ελεύθερο πότισμα το καλοκαίρι 2 με 3 φορές την εβδομάδα, ενώ το χειμώνα πότισμα κάθε 10 ημέρες.

• Λιπαίνουμε το καλοκαίρι με υδατοδιαλυτο λίπασμα κάθε 14 ημέρες.


• Μεταφύτευση. Κάθε άνοιξη όταν το φυτό είναι μικρό. Μετά αλλάζουμε μόνο το χώμα στο πάνω μέρος της γλάστρας.

• Προσέχουμε γιατί κατά τον καθαρισμό των φύλλων, τα φύλλα μπορεί να σχιστούν. Δεν απαιτείται ειδικό σπρέι καθαρισμού.

• Κλάδεμα. Αφαιρούμε μόνο τα κατεστραμμένα φύλλα και παλιούς βλαστούς που έχουν καρποφορήσει και μαραθεί.


• Με παραφυάδες . Ο καρπός της ποικιλίας αυτής δεν παράγει σπόρους.

Έτσι πολλαπλασιάζεται με παραφυάδες που χωρίζονται από το μητρικό φυτό την άνοιξη και φυτεύονται

σε χώρο με συνθήκες υψηλής ατμοσφαιρικής υγρασίας και σε θερμοκρασία 18-21ºC.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΕΧΘΡΟΙ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΦΥΤΟ

• Καστανες άκρες των φύλλων που στη συνέχεια ξεραίνονται: Έλλειψη ποτίσματος και ατμοσφαιρική ξηρασία.

• Γλοιωδης σαπίλα στους βλαστούς και στον κορμό του φυτού: Υπερβολικό πότισμα.

• Το φυτό δεν αναπτύσσεται την άνοιξη: Το έδαφος έχει εξαντληθεί από θρεπτικά συστατικά.

• Φύλλα σχισμένα: Οφείλεται σε ανθρώπινο παράγοντα ή απότομη πτώση νερού πάνω στα φύλλα.

• Ψευδόκοκκοι ή βαμβακάδα: Λευκές κηλίδες σαν βαμβάκι πάνω στα φύλλα και ιδιαίτερα στις μασχάλες των παλαιότερων.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΛΕΙΡΙΩΔΩΝ

ΔΡΑΚΑΙΝΑ Draceana spp.Περιλαμβάνονται περίπου 40 είδη που ανήκουν στην οικογένεια των Λειριωδών και κατάγονται από την Ασία και την Αφρική. Συχνά συγχέονται τις κορδυλίνες οι οποίες όμως έχουν πιο εντυπωσιακούς χρωματισμούς.


Στο φυσικό της περιβάλλον σχηματίζει μεγάλο κορμό και μπορεί να φτάσει τα 6 μέτρα. Σχηματίζει ροζέτα φύλλων που σε εσωτερικούς χώρους φθάνει σε ύψος 45-60 εκ. ενώ όταν αναπτύσσεται σε ώριμους κορμούς μπορεί να φτάσει ανάλογα με την ποικιλία σε ύψος και διάμετρο ροζέτας το 1 μ.

Dr. schryveriana: έχει πράσινα φύλλα με κίτρινο περίγραμμα. Dr. marginata – Δράκαινα μαρτζινάτα: έχει πολύ λεπτά φύλλα σκουροπράσινα ή δίχρωμα. Dr. fragrans – Δράκαινα εύοσμη: έχει φαρδιά πράσινα φύλλα μα βαρύ άρωμα στα ώριμα φυτά και είναι πολύχρωμη παραλλαγή. Dr. sanderiana – Δράκαινα σανδηριανή: είναι μικρό φυτό με πρασινο – υπόλευκες ραβδώσεις στα φύλλα. Dr. deremensis – Δράκαινα δερεμένσειος: έχει πράσινα φύλλα με ασημένιες ραβδώσεις.


Τουλάχιστον 5-6 έτη. Ο ρυθμός ανάπτυξης είναι αργός (10-15 εκ./έτος).


• Άφθονος φωτισμός για την διατήρηση των χρωμάτων αλλά και προφύλαξη από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο.

• Θερμοκρασία 13-24ο C (άριστη 18-21ο C). Χρειάζεται προφύλαξη από τα παγωμένα ρεύματα.

• Ατμοσφαιρική υγρασία: χρειάζεται ψεκασμός με νερό 2 φορές/εβδ.

• Αργιλώδες ή τυρφώδες μίγμα χώματος με καλή αποστράγγιση.


Με ακραία μοσχεύματα ή μοσχεύματα βλαστού μήκους 8 εκ. που φυτεύονται την άνοιξη.


Κατάλληλο για συνδυασμούς με φίκους, φιλόδενδρα, κισσούς κ.α.

ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ• Μεταφύτευση τον Μάρτιο κάθε 2-3 χρόνια το

πολύ.• Πότισμα 1-2 φορές/εβδ. το καλοκαίρι και 1

φορά/εβδ. το χειμώνα. • Λίπανση το καλοκαίρι με υδροδιαλυτό λίπασμα

κάθε 2 εβδομάδες το καλοκαίρι.• Κλάδεμα δεν είναι απαραίτητο παρά μόνον για

αφαίρεση ξερών κατεστραμμένων φύλλων.• Καθάρισμα φύλλων με βρεγμένο πανί ή προϊόν

γυαλίσματος (1 φορά/2 μήνες).

ΣΑΝΣΕΒΙΕΡΙΑ Sansevieria trifasciata

Περιλαμβάνονται περίπου 40 είδη που ανήκουν στην οικογένεια των Λειριωδών αλλά μόνον 5-6 από αυτά χρησιμοποιούνται ως καλλωπιστικά.


Έχει φύλλα σαν σπαθιά με κίτρινο περίγραμμα που μπορούν να φτάσουν σε ύψος 1 μέτρου. Δίπλα στα φύλλα εκπτύσσεται κατευθείαν από το χώμα ανθικό στέλεχος με ύψος το μισό των φύλλων και μικροσκοπικά άνθη. Υπάρχουν καταπράσινες και ποικιλόχρωμες ποικιλίες. Το σύνηθες ύψος του φυτού στους εσωτερικούς χώρους είναι 30-45 εκ. με 5-12 φύλλα.


Ζει απεριόριστα με την προϋπόθεση να μην ποτίζεται υπερβολικά. Βγάζει κατά μέσο όρο 2-3 φύλλα/έτος.


• Διατηρείται ακόμη και σε εντελώς σκοτεινούς χώρους. Κατά την ανθοφορία είναι καλύτερα να φωτίζεται.

• Θερμοκρασία 10-24ο C .

• Ατμοσφαιρική υγρασία: προτιμά ξηρή ατμόσφαιρα.

• Αργιλώδες μίγμα χώματος με καλή αποστράγγιση.

ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ:

• Μεταφύτευση κάθε 2 χρόνια. Σε μικρές γλάστρες ανθίζει καλύτερα.

• Χρειάζεται λίγο πότισμα δηλαδή 1 φορά/7-10 μέρες το καλοκαίρι και 1 φορά/3 εβδ. το χειμώνα.

• Λίπανση το καλοκαίρι με υδροδιαλυτό λίπασμα κάθε 3 εβδομάδες το καλοκαίρι.

• Κλάδεμα δεν είναι απαραίτητο παρά μόνον για αφαίρεση ξερών κατεστραμμένων φύλλων.

• Καθάρισμα φύλλων με βρεγμένο πανί και ποτέ με προϊόν γυαλίσματος.


Οι ποικιλόχρωμες ποικιλίες πολλαπλασιάζονται με διαίρεση των ριζών για την διατήρηση των χρωμάτων. Με μοσχεύματα φύλλων που λαμβάνονται το καλοκαίρι δημιουργούνται φυτά με καταπράσινο φύλλωμα.


Είναι δύσκολο να φυτευτούν με άλλα φυτά αφού απαιτούν λίγο πότισμα και ξηρή ατμόσφαιρα. Εάν όμως φυτευτούν με την δική τους γλάστρα καλυμμένη με άμμο είναι δυνατή η συμμετοχή της σανσεβιέριας σε φυτικές συνθέσεις.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

• Σήψη βάσης φύλλων ή

καστανές κηλίδες στα

φύλλα: υπερβολικό πότισμα

• Αποχρωματισμός –

ξεθώριασμα φύλλων

(ποικιλόχρωμες ποικιλίες) :

ανεπαρκής φωτισμός

• Καταστροφή άκρων των

φύλλων: αστάθεια φυτού

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΡΕΩΔΩΝ

ΦΙΚΟΣ Ficus spp.Περιλαμβάνει αρκετά είδη που ανήκουν στην οικογένεια των Μορεωδών (Moraceae).


Ficus benjamina: το πιο γνωστό είδος με μικρά ωοειδή οξύληκτα φύλλα, μήκους 8 εκ. και πλάτους 2,5 εκ., ζωηρού πράσινου χρώματος.

Ficus nitida: φίκος Ρόδου με φύλλα ανάλογου μεγέθους και σχήματος και πιο κατακόρυφη ανάπτυξη.

Ficus australis: φίκος Αυστραλίας με μεγαλύτερα σε μέγεθος φύλλα

Ficus diversifolia: με μικρά στρογγυλωπά φύλλα και πράσινους καρπούς που παίρνουν πορτοκαλοκίτρινο χρώμα πριν πέσουν.

Εκτός από τον F. diversifolium τα υπολοιπα είδη δεν ανθίζουν και δεν καρποφορούν σε εσωτερικούς χώρους.


Εφόσον εγκλιματιστεί μπορεί να ζήσει πολλά χρόνια. Ο ρυθμός ανάπτυξης είναι περίπου 45 εκ./έτος για τα περισσότερα είδη. Σε εξωτερικό περιβάλλον μπορούν να γίνουν δένδρα ύψους 5-6 μέτρων.


• Ο Ficus benjamina χρειάζεται έντονο φωτισμό (αλλιώς έχουμε πτώση φύλλων), τα υπόλοιπα είδη απαιτούν λιγότερο φωτισμό ενώ ο Ficus diversifolia μπορεί να αναπτυχθεί και σε χαμηλό φωτισμό.

• Θερμοκρασία τουλάχιστον 13-15ο C (με ανώτερη τους 24ο C το καλοκαίρι). Ο F. diversifolia αντέχει και σε χαμηλότερη θερμοκρασία (έως 7ο C ).

• Ατμοσφαιρική υγρασία: χρειάζεται καθημερινό ψεκασμό με χλιαρό νερό

• Όλα τα είδη παρουσιάζουν ευαισθησία στα παγωμένα αέρια ρεύματα που προκαλούν πτώση των φύλλων.

• Αργιλώδες μίγμα χώματος.


Μεταφύτευση 1 φορά/έτος και σε ώριμα φυτά γίνεται αλλαγή του επιφανειακού εδάφους.

Πότισμα 2 φορές/εβδ. το καλοκαίρι και 1 φορά ανά 7-10 τον χειμώνα. Υπερβολικό πότισμα προκαλεί κιτρίνισμα και πτώση των φύλλων.

Λίπανση κατά την εποχή ανάπτυξης με υδροδιαλυτό λίπασμα κάθε 2 εβδομάδες.

Κλάδεμα την άνοιξη όταν αρχίζει η εποχή ανάπτυξης για την διαμόρφωση του σχήματος. Δεν πρέπει να κόβονται οι εναέριες ρίζες που σχηματίζουν οι F. benjamina και F. nitida.

Καθάρισμα φύλλων με ψεκασμό ή προϊόν γυαλίσματος (1 φορά/2 μήνες)


Με ακραία μοσχεύματα που κόβονται την άνοιξη και μερικά είδη με εναέριες καταβολάδες (π.χ. F. australis).


Συνδυάζονται με πολλά άλλα είδη ενώ τα μεγάλα ψηλά φυτά διατηρούνται συνήθως μόνα τους.

Ficus elastica: Έχει φύλλα βαθυπράσινα μεγάλα φαρδιά και σκληρά που εκπτύσσονται από σκληρό κόκκινο αρχικά και μετά καφέ και πράσινο κολεό. Ανθίζουν μόνο τα πολύ μεγάλα ώριμα φυτά και παράγουν καρπό που μοιάζει με σύκο.

Ficus elastica Ficus benjamina

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΑΡΑΛΙΩΔΩΝ

ΑΡΑΛΙΑ Aralia spp.ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ

Δυο είναι τα κυριότερα είδη

Αράλια η ιαπωνική ή Φάτσια η ιαπωνική - Aralia japonica. Είναι φυτό ανθεκτικό. Σε ζεστά κλίματα μπορεί να αναπτυχθεί και σε κήπους. Τα φύλλα της είναι σχιστά σαν δάκτυλα χεριού και έχουν ζωηρό πράσινο χρώμα. Υπάρχει και μια ποικιλία με φύλλα που έχουν λευκά άκρα.

Αράλια η ελεγκαντίσιμα ή Διζυγοθήκη η κομψοτάτη Aralia elegadissima. Το είδος αυτό δεν είναι τόσο ανθεκτικό όσο η Αραλια η ιαπωνική. Τα φύλλα της έχουν μπρούτζινο χρώμα και δημιουργούν ωραία αντίθεση όταν συνδυάζεται με άλλα φυτά. Είναι ενδιαφέρον το ότι στο ίδιο φυτό παρουσιάζονται φύλλα με διαφορετικό σχήμα. Στη βάση αρχικά βγαίνουν φύλλα που προέρχονται από τους σπόρους, στη συνέχεια τα πρώτα νηπιακά φύλλα είναι αιχμηρά και οδοντωτά και τέλος τα φύλλα που εμφανίζονται σε μεγαλύτερη ηλικία του φυτού είναι σχηματικά όμοια με της αράλιας, μόνο που έχουν μπρούτζινο χρώμα.


Διαρκεί τουλάχιστον 3-4 χρόνια.


• Φωτισμός. Σε ότι αφορά την αραλια, μπορεί να επιζήσει ακόμα και σε σκοτεινούς χώρους, μακριά από το φυσικό φως, ενώ η διζυγοθήκη απαιτεί περισσότερο έμμεσο ηλιακό φωτισμό.

• Θερμοκρασία. Η αράλια επιζεί σε δροσερές θερμοκρασίες. Η ιδανική είναι 10-12ºC αλλά αντέχει και σε πολύ χαμηλή πτώση της θερμοκρασίας. Η διζυγοθηκη απαιτεί 15ºC τον χειμώνα και ανώτερη θερμοκρασία το καλοκαίρι 21ºC.

• Πότισμα. Κρατάμε το χώμα πάντα υγρό. Το καλοκαίρι ποτίζουμε δυο φορές την εβδομάδα, ενώ το χειμώνα μια φορά.

• Χώμα. Καταλληλότερο είναι το αργιλώδες μίγμα εδάφους.


• Μεταφύτευση. Γίνεται πάντα την άνοιξη που αρχίζει η ανάπτυξη του φυτού. Καλό είναι να αποφεύγονται οι μεγάλες γλάστρες.

• Καθάρισμα φύλλων. Η αράλια έχει μεγάλα φύλλα και μπορούν να καθαριστούν με ένα μαλακό πανί. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και προϊόν γυαλίσματος φύλλων κάθε δυο μήνες. Η διζυγοθήκη καθαρίζονται μόνο με καθημερινό ψέκασμα με νερό. Δεν χρησιμοποιείται ποτέ προϊόν γυαλίσματος φύλλων.

• Κλάδεμα. Μετά τη μεταφύτευση κλαδεύουμε το φυτό κόβοντας τα μακριά και άκομψα κοτσάνια.


Γίνεται και στα δυο είδη την άνοιξη με σπόρους ή με ακραία μοσχεύματα. Κατά το στάδιο του πολλαπλασιασμού η αράλια απαιτεί 13ºC, ενώ η διζυγοθήκη 21ºC.


Συνδυάζονται συνήθως με φυτά που απαιτούν υψηλή ατμοσφαιρική υγρασία, όπως φίκοι και φιλόδενδρα.

Αράλια η ιαπωνική ή Φάτσια η ιαπωνική

Aralia japonica

Διζυγοθήκη η κομψοτάτηAralia elegadissima

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΑΡΩΔΩΝ

ΑΓΛΑΟΝΗΜΑ Aglaonema trewbiiΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ

Το αγλαόνημα προέρχεται από την Ν. Α. Ασία. Είναι φυτό με καλλωπιστική αξία φυλλώματος. Προσαρμόζεται σε εσωτερικούς χώρους εύκολα και είναι κατάλληλο για υδροκαλλιέργεια.

Η ποικιλία «Ασημένια Βασίλισσα» είναι η πλέον κατάλληλη για εσωτερικούς χώρους. Τα φύλλα της έχουν μήκος 12-15 εκ. και είναι πράσινα με επικάλυψη από ασημοπράσινεςραβδώσεις.


Μπορούν να ζήσουν περίπου 4 χρόνια. Κάθε χρόνο εκφύονται περίπου 5-6 φύλλα.

ΕΔΑΦΟΚΛΙΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΙΚΕΣ

• Φωτισμός. Δεν έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις φωτισμού και αντέχουν αρκετά στην απευθείας έκθεση στον ήλιο.

• Θερμοκρασία. Είναι φυτό ανθεκτικό σε χαμηλές θερμοκρασίες.

• Το καλοκαίρι μπορεί να αντέξει και σε μεγαλύτερη θερμοκρασία, με την προϋπόθεση όμως ότι η ατμόσφαιρα θα είναι υγρή.

• Πότισμα. Είναι φυτό κατάλληλο για υδροκαλλιέργεια άρα μπορεί να επιζήσει και σε αρκετά υγρό εδαφικό περιβάλλον.


• Μεταφύτευση. Γίνεται κάθε άνοιξη.

• Καθάρισμα φύλλων. Καθαρίζουμε τα φύλλα με χλιαρό νερό. Δεν χρησιμοποιούμε σπρέι γυαλίσματος φύλλων.

• Kλάδεμα. Δεν είναι απαραίτητο. Κόβετε μόνο τα κατεστραμμένα φύλλα.

ΑΝΘΟΦΟΡΙΑ

Το καλοκαίρι εμφανίζονται μικρά ασήμαντα λευκά άνθη μέσα σε πράσινο στάχυ.


• Διαίρεση ριζών. Γίνεται τον Απρίλη-Μάη. Τα νέα φυτά απαιτούν 21ºC μέχρι να μεγαλώσουν.

• Μοσχεύματα βλαστών.

• Ακραία μοσχεύματα.

ΦΥΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΙ.

Μεγαλώνουν συνήθως με φίκους, φιλόδενδρα και φατσαδέρες,

λόγω των κοινών απαιτήσεων τους.

ΑΝΘΟΥΡΙΟ Anthyrium sp.Tο ανθούριο είναι από εκείνα τα φυτά εσωτερικού χώρου που απαιτούν αρκετές φροντίδες. Eίναι εξωτικό φυτό και προέρχεται από την Κολομβία.

Ανθουριο το σχερζεριανό - Anthyrium scherzerianum. Είναι το πιο δημοφιλές είδος. Έχει στενόμακρα φύλλα τα οποία ξεπετάγονται από το κέντρο του φυτού προς όλες τις κατευθύνσεις. Η ελκυστικότητα του φυτού οφείλεται στα φωτεινά, κόκκινα, λευκά ή ρόδινα άνθη του. Εμφανίζονται σαν κόκκινες λόγχες από το κέντρο του φυτού και διαρκούν αρκετό χρονικό διάστημα. Μερικές φορές συμβαίνει τα άνθη να είναι βαριά για τον μίσχο τους και χρειάζονται υποστήριγμα.

Ανθουριο ανδρεανό. Έχει μεγαλύτερα άνθη από το σχερζεριανό. Τα άνθη του διατηρούνται πολύ καιρό στο βάζο. Η καλλιέργεια του απαιτεί ειδικούς.

Ανθουριο το κρυσταλλινό. Έχει πολύ άμορφα πράαινα φύλλα σε σχήμα καρδιάς με ασημένιες ραβδώσεις. Είναι πολύ δύσκολο να διατηρηθεί από μη ειδικούς.

Τα περισσότερα είδη ανθούριου είναι κατάλληλα για υδροκαλλιέργεια.


Με κατάλληλες περιποιήσεις και συνθήκες είναι απεριόριστη. Σε αντίθετη περίπτωση το φυτό δεν διατηρείται πάνω από ένα χρόνο.


• Φωτισμός. Απαιτεί έντονο φως, όχι όμως απευθείας έκθεση στον ήλιο.

• Θερμοκρασία. Απαιτεί σταθερή θερμοκρασία ιδιαίτερα το χειμώνα. Η ανώτερη θερμοκρασία που μπορεί να διατηρηθεί είναι 29ºC με την προϋπόθεση ότι υπάρχουν συνθήκες υψηλής ατμοσφαιρικής υγρασίας.

• Πότισμα. Είναι προτιμότερο να ποτίζεται με βροχόνερο.


• Μεταφύτευση. Γίνεται κάθε 2 χρόνια.

Όταν το φυτό μεγαλώσει, οι ρίζες του εμφανίζονται στην επιφάνεια του χώματος,

άρα καλύπτονται με χώμα ή μεταφυτεύουμε το φυτό.

• Κλάδεμα. Δεν είναι απαραίτητο.

ΑΝΘΟΦΟΡΙΑ

Διατηρείται ανθισμένο συνήθως σχεδόν όλο το χρόνο, αλλά περισσότερο το καλοκαίρι.


• Με σπόρους.

• Με διαίρεση φυτού.


Είναι προτιμότερο το φυτό να φυτεύεται μόνο του.

ΔΙΕΦΦΕΝΜΠΑΧΙΑ Dieffenbachia amoenaΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ

Η διεφφεμπάχια είναι ελκυστικό φυτό που προέρχεται από την Βραζιλία. Μέχρι πρόσφατα καλλιεργούνταν από κατοίκους τροπικών κυρίως περιοχών, αλλά σήμερα, με κατάλληλες περιποιήσεις μπορούν να διατηρηθούν και στα δικά μας σπίτια. Είναι φυτό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε υδροκαλλιέργειες.

Οι διεφφεμπάχιες έχουν φαρδιά, καλοσχηματισμένα φύλλα με ευδιάκριτες χρωματιστές ραβδώσεις που ποικίλουν ανάλογα με το είδος. Ο χυμός των βλαστών και των φύλλων της είναι δηλητηριώδης γι’αυτο πρέπει πάντοτε να πλένονται τα χέρια αφού αγγίξουμε το φυτό.

Καθώς το φυτό αναπτύσσεται, είναι φυσιολογικό να χάνει τα χαμηλότερα φύλλα του και τελικά ο κορμός του να γίνεται πολύ ψηλός. Το φυτό τότε μπορεί να κλαδευτεί έως την βάση του και στη συνέχεια να ξαναβλαστήσει.


Είναι φυτό που μπορεί να ζήσει αρκετά χρόνια. Πάντως καθώς τα χαμηλότερα φύλλα πέφτουν και αφήνουν γυμνό το βλαστό είναι προτιμότερο να πολλαπλασιάζουμε το φυτό.


• Φως. Απαιτεί έντονο φως.

• Θερμοκρασία. Ιδανική θερμοκρασία είναι γύρω στους 20ºC.

• Πότισμα. Ποτίζουμε κατά προτίμηση με βροχόνερο. Το χειμώνα θα πρέπει το νερό να είναι χλιαρό.


• Μεταφύτευση. Γίνεται μια φορά τον χρόνο την άνοιξη.

Κάθε φορά οι καινούριες γλάστρες πρέπει να είναι δυο μεγέθη μεγαλύτερες από τις παλιές.

• Καθάρισμα φύλλων.

Καθαρίζουμε τα φύλλα με ένα βρεγμένο πανί, κρατώντας τα με το χέρι μας γιατί σπάζουν εύκολα.

• Κλάδεμα.

Αφαιρούμε τα χαμηλότερα φύλλα όταν καταστραφούν. Αν ο βλαστός του φυτού είναι πολύ ανεπτυγμένος και γυμνός τον κόβετε αφήνοντας του μήκος 10εκ. πάνω από το χώμα. Το κομμένο τμήμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μόσχευμα. Για να κάνουμε αυτή τη διαδικασία καλό είναι να χρησιμοποιούνται γάντια, για να αποφεύγεται η επαφή με τον χυμό του φυτού.


Γίνεται με ακραία μοσχεύματα ή κομμάτια βλαστού.

ΜΟΝΣΤΕΡΑ Monstera deliciosaΚατάγεται από τις Δυτικές Ινδίες και την Κ. Αμερική και ανήκει στην οικογένεια των Αρωδών.


Φυτό με αργή ανάπτυξη (βγάζει 1 ή 2 φύλλα/έτος) που μπορεί να φτάσει σε ύψος 2,3-2,5 μέτρων σε εσωτερικούς χώρους. Έχει φύλλα μεγάλα, πλάτους έως και 60 εκ., σχιστά και τρυπητά (χαρακτηριστικό ότι προέρχεται από περιοχές με δυνατούς ανέμους). Συνήθως αναπτύσσεται οριζόντια αλλά μπορεί να αναρριχηθεί με κατάλληλη υποστήριξη αφού εμφανίζει και εναέριες ρίζες.

Τα ώριμα φυτά εμφανίζουν το καλοκαίρι κίτρινο άνθος και στη συνέχεια βρώσιμο καρπό.


Διατηρείται πολλά χρόνια.


• Φωτισμός μέτριος. Μπορεί να διατηρηθεί σε σκιερά μέρη ενώ το καλοκαίρι δεν πρέπει να εκτίθεται στον ήλιο.

• Θερμοκρασία 10-24ο C.

• Ατμοσφαιρική υγρασία υψηλή. Θα πρέπει να ψεκάζεται με νερό τακτικά ή να τοποθετείται σε μουσκεμένα βότσαλα ή βρεγμένη τύρφη.

• Τυρφώδες μίγμα χώματος με καλή αποστράγγιση.


• Μεταφύτευση 1 φορά/έτος και έπειτα γίνεται αλλαγή του επιφανειακού εδάφους.

• Δεν χρειάζεται πάρα πολύ πότισμα (1 φορά/εβδ. το καλοκαίρι και 1 φορά/14 μέρες το χειμώνα.

• Λίπανση το καλοκαίρι με υδροδιαλυτό λίπασμα κάθε 3 εβδομάδες

• Κλάδεμα δεν είναι απαραίτητο. Χρειάζεται υποστύλωση για να αναπτυχθεί σε ύψος.

• Καθάρισμα φύλλων με βρεγμένο πανί ή προϊόν γυαλίσματος (1 φορά/2 μήνες).


Γίνεται στις αρχές άνοιξης με ακραία μοσχεύματα (σε θερμοκρασία 24-27ο C).

Επίσης οι κορυφές μπορούν να βγάλουν ρίζες σε νερό.


Σαν νεαρό φυτό συνδυάζεται με άλλα είδη. Μόλις αναπτυχθεί λόγω μεγέθους διατηρείται μόνο του.

ΦΙΛΟΔΕΝΔΡΟ Philodendron sp.Τα φιλόδενδρα κατάγονται από την Κ. Αμερική και περιλαμβάνουν πολλά είδη και ποικιλίες που μπορεί να είναι αναρριχόμενα ή μη. Ανήκουν στην οικογένεια των Αρωδών.


Philodendron bipinnatifidum. Φυτό με όρθια ανάπτυξη που μπορεί να φτάσει σε ύψος και άνοιγμα φυλλώματος το 1 μ. Έχει φύλλα μεγάλα μήκους έως 60 εκ. και πλάτους έως και 40 εκ. Τα ώριμα φυτά εμφανίζουν άνθη χωρίς ιδιαίτερη καλλωπιστική αξία.

Philodendron scandens. Έχει μικρά καρδιόσχημα φύλλα και σχηματίζει εναέριες ρίζες. Με κατάλληλη υποστύλωση (πάσσαλοι με βρύα ή καλάμια) μπορεί να φτάσει σε μεγάλο ύψος και να καλύψει δικτυωτά – πλαίσια. Οι βλαστοί του μεγαλώνουν με ρυθμό 0,60-1 μ./έτος. Ο χρωματισμός των φύλλων είναι ζωηρός πράσινος ενώ σε μερικές ποικιλίες είναι καστανοκόκκινος.


Διατηρείται 4-5 χρόνια


• Φωτισμός έντονος αλλά έμμεσος. Δεν πρέπει να εκτίθεται άμεσα στον ήλιο και μπορεί να διατηρηθεί και σε σκιερά μέρη.

• Θερμοκρασία 12-24ο C.

• Ατμοσφαιρική υγρασία: θα πρέπει να ψεκάζεται με νερό 2 φορές/εβδ.

• Τυρφώδες ή αργιλώδες μίγμα χώματος.


• Μεταφύτευση όταν το φυτό αναπτυχθεί πολύ σε σχέση με την γλάστρα του. Στα ώριμα φυτά καλύτερα να γίνεται αλλαγή του επιφανειακού εδάφους.

• Πότισμα 2 φορές/εβδ. το καλοκαίρι και 1 φορά/εβδ. το χειμώνα

• Λίπανση το καλοκαίρι με υδροδιαλυτό λίπασμα κάθε 2 εβδομάδες.

• Κλάδεμα δεν είναι απαραίτητο. Απλώς αφαιρούνται τα κατεστραμμένα φύλλα. Τα αναρριχώμενα κορυφολογούνται για να έχουν πιο συμπαγή εμφάνιση.

• Καθάρισμα φύλλων με βρεγμένο πανί ή προϊόν γυαλίσματος (1 φορά/2 μήνες).


• Με σπόρους (που δημιουργούνται και ωριμάζουν σε τροπικές περιοχές) που φυτεύονται σε θερμοκρασία 24-27ο C και

• Με μοσχεύματα βλαστών που εκπτύσσονται στην βάση των ώριμων φύλλων την άνοιξη (P. bipinnatifidum) ή ακραία μοσχεύματα (P. scandens).


Συνδυάζεται με άλλα είδη όπως ο φίκος, η φατσεδέρα, η διεφφενμπάχια.

Philodendron bipinnatifidum

Philodendron scandens

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΟΛΥΠΟΔΙΔΩΝ (ΦΤΕΡΕΣ)

Οι φτέρες δεν σχηματίζουν άνθη αλλά αναπαράγονται με σπόρια που βγαίνουν στην κάτω

επιφάνεια των φύλλων.

Μερικές φτέρες αναπτύσσονται στο έδαφος ενώ άλλες είναι επίφυτες και επιβιώνουν σε

χαραμάδες – ρωγμές δένδρων (τρέφονται από ιστούς που βρίσκονται σε σήψη ή από βρύα).

Αναπτύσσονται καλά σε σκιερές θέσεις, σε συνθήκες υψηλής ατμοσφαιρικής υγρασίας και σε

ελαφρά (π.χ. τυρφώδη) εδάφη με καλό αερισμό, αποστράγγιση και μεγάλη υγρασία.

Γενικά έχουν αργό ρυθμό ανάπτυξης και δεν έχουν μεγάλες απαιτήσεις σε θρεπτικά στοιχεία.

ΑΔΙΑΝΤΟ (ΦΤΕΡΗ ή ΠΟΛΥΤΡΙΧΙ) Adiantum capillus venerisΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ

Φυτό με μικρά φύλλα που στο άνω μέρος τους έχουν λοβούς και εσοχές. Αναπτύσσεται εύκολα και μπορεί να φτάσει σε ύψος 30-40 εκ. και πλάτος 60 εκ.


Απεριόριστη διάρκεια ζωής με κατάλληλες συνθήκες.


• Φωτισμός μέτριος ή και χαμηλός. Αναπτύσσεται καλά σε σκιερά μέρη ενώ δεν πρέπει να εκτίθεται στον ήλιο.

• Θερμοκρασία μεγαλύτερη των 10ο C.

• Ατμοσφαιρική υγρασία υψηλή. Θα πρέπει να ψεκάζεται με νερό τακτικά ή να τοποθετείται σε μουσκεμένα βότσαλα ή βρεγμένη τύρφη. Όταν υπάρχει κεντρική θέρμανση – ξηρή ατμόσφαιρα απαιτείται ψεκασμός με νερό.

• Τυρφώδες μίγμα χώματος με καλό αερισμό και αποστράγγιση.


• Μεταφύτευση την άνοιξη όταν το φυτό μεγαλώσει πολύ σε σχέση με την γλάστρα του.

• 2 φορές/εβδ. το καλοκαίρι και 1 φορά/εβδ. το χειμώνα.

• Λίπανση το καλοκαίρι με υδροδιαλυτό λίπασμα κάθε 2 εβδομάδες.

• Κλάδεμα: αφαίρεση κατεστραμμένων κλάδων.

• Καθάρισμα φύλλων ψεκασμό με νερό και όχι με προϊόν γυαλίσματος.


Γίνεται στις αρχές καλοκαιριού με διαίρεση ριζών ή με φύτευση σπορίων στις αρχές άνοιξης (σε θερμοκρασία 21ο C).


Με άλλα είδη που θέλουν παρόμοιες συνθήκες ή καλύτερα με άλλες φτέρες.

ΑΣΠΛΕΝΙΟ Asplenium sp.ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ

Asplenium nidus avis (φωλιά): Έχει μεγάλα (μήκους έως 60 εκ. και πλάτους έως 20 εκ.) ανοιχτοπράσινα φύλλα που στην πίσω επιφάνεια τους διακρίνεται κεντρικό σκουρόχρωμο νεύρο.

Asplenium buldiferum (βολβοφόρο): Έχει σύνθετα φύλλα - φυλλοφόρους βλαστούς - με μικρά φυλλάρια. Στις άκρες των φυλλοφόρων βλαστών σχηματίζονται βολβίδιαμε τα οποία μπορεί να αναπαραχθεί


Μεγάλη διάρκεια ζωής με κατάλληλες συνθήκες


• Φωτισμός χαμηλός. Δεν αντέχει την έκθεση στον ήλιο.

• Θερμοκρασία 10οC-24οC. Χρειάζεται προφύλαξη από παγωμένα ρεύματα τον χειμώνα. Το βολβοφόρο ασπλένιο προσαρμόζεται σε χαμηλότερες θερμοκρασίες (1οC-18οC).

• Ατμοσφαιρική υγρασία υψηλή. Θα πρέπει να ψεκάζεται με νερό τακτικά ή να τοποθετείται σε μουσκεμένα βότσαλα ή βρεγμένη τύρφη.



• Μεταφύτευση 1 φορά/έτος κάθε άνοιξη

• Πότισμα 1-2 φορές/εβδ.

• Λίπανση το καλοκαίρι με υδροδιαλυτό λίπασμα

• Κλάδεμα: αφαίρεση κατεστραμμένων κλάδων

• Καθάρισμα φύλλων ψεκασμό με νερό και όχι με προϊόν γυαλίσματος


Γίνεται με σπόρια (Ασπλένιο φωλιά) ή με βολβίδια (Ασπλένιο βολβοφόρο) την άνοιξη


Με άλλα είδη που θέλουν παρόμοιες συνθήκες ή καλύτερα με άλλες φτέρες.

ΝΕΦΡΟΛΕΠΙΔΑ (ΦΤΕΡΗ ΤΗΣ ΒΟΣΤΩΝΗΣ) Nephrolepis exaltata


Φυτό με σύνθετα φύλλα (ή φυλλοφόρους βλαστούς) μήκους 45-75 εκ. που ξεκινούν από τον κεντρικό βλαστό και αναπτύσσονται περιμετρικά με συμμετρικό τρόπο.


Αρκετά χρόνια με κατάλληλες συνθήκες.


• Φωτισμός χαμηλός. Δεν αντέχει την έκθεση στον ήλιο και μπορεί να προσαρμοστεί σε πολύ σκοτεινούς χώρους.

• Θερμοκρασία 11οC-24οC.

• Ατμοσφαιρική υγρασία υψηλή. Θα πρέπει να ψεκάζεται με νερό τακτικά

ή να τοποθετείται σε μουσκεμένα βότσαλα ή βρεγμένη τύρφη.



• Μεταφύτευση 1 φορά/έτος κάθε άνοιξη.

• Πότισμα 2-3 φορές/εβδ. το καλοκαίρι και 1 φορά /εβδ. το χειμώνα.

• Λίπανση το καλοκαίρι με υδροδιαλυτό λίπασμα ανά 2 εβδομάδες.

• Κλάδεμα: αφαίρεση κατεστραμμένων κλάδων.



Γίνεται με έρριζες παραφυάδες που σχηματίζονται δίπλα στο μητρικό φυτό.


Με άλλα είδη που θέλουν παρόμοιες συνθήκες ή με άλλες φτέρες και όταν αναπτυχθεί αρκετά φυτεύεται μεμονωμένο.


Ξήρανση – πτώση φύλλων : Ελλειψη υγρασίας εδαφικής ή ατμοσφαιρικής.

Χλωρωτικά φύλλα : Ελλειψη θρεπτικών στοιχείων.

ΠΛΑΤΥΤΣΕΡΙΟ ή ΕΛΑΦΟΚΕΡΑΤΟ Platycerium alcicorneΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ

Είναι επίφυτο που στην βάση του βγαίνουν φύλλα το ένα πάνω στο άλλο που μεγαλώνουν και συγκρατούν το φυτό. Τα κυρίως φύλλα είναι μακριά (έως 50-60 εκ.) και διχαλωτά και αναπτύσσονται προς όλες τις κατευθύνσεις.


Αναπτύσσεται αργά και μπορεί να ζήσει πολλά χρόνια.


• Άφθονος ηλιακός φωτισμός. Προσωρινά μόνον αντέχει στην σκιά.


• Δεν έχει ανάγκη υψηλής ατμοσφαιρικής υγρασίας σε αντίθεση με τις άλλες φτέρες.



• Δεν χρειάζεται μεταφύτευση.

• Πότισμα 2-3 φορές/εβδ. το καλοκαίρι και 1 φορά /εβδ. το χειμώνα.

• Λίπανση το καλοκαίρι με υδροδιαλυτό λίπασμα ανά μήνα.

• Κλάδεμα: αφαίρεση παλιών μαύρων κατεστραμμένων φύλλων.



Γίνεται με σπόρια ή με παραβλαστήματα που σχηματίζονται δίπλα στο μητρικό φυτό.


Συνήθως φυτεύεται μεμονωμένο.


• Κάμψη φύλλων προς τα κάτω : Έλλειψη εδαφικής υγρασίας.

• Σάπισμα φύλλων : Υπερβολική υγρασία σε συνδυασμό με

χαμηλή θερμοκρασία

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΥΦΟΡΒΙΩΔΩΝ

ΠΟΙΝΣΕΤΙΑ Ή ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ Euphorbia pulcherrimaΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ

Είναι γνωστή ως λουλούδι των Χριστουγέννων, γιατί ανθίζει αυτή την εποχή. Η θεαματικότητα του φυτού οφείλεται στα

κόκκινα βράκτια φύλλα που περιτριγυρίζουν τα μικρά και κίτρινα άνθη του. Οι βλαστοί του φυτού περιέχουν γαλακτώδη χυμό

που λέγεται ότι είναι δηλητηριώδης.

Τα βράκτια φύλλα εκτός από κόκκινους χρωματισμούς μπορεί να έχουν και κίτρινο χρώμα.


Θεωρείται φυτό μιας εποχής.


Το φυτό απαιτεί καλοφωτισμένη θέση.


Το φυτό αν διατηρηθεί και την επόμενη εποχή, το μεταφυτεύουμε το καλοκαίρι.

Απαιτεί όμως προσοχή γιατί οι βλαστοί είναι εξαιρετικά εύθραυστοι.


Γίνεται με ακραία μοσχεύματα.


Είναι προτιμότερο να αναπτύσσεται μόνο του.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΕΧΘΡΟΙ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

• Τα φύλλα κατσαρώνουν, κιτρινίζουν και πέφτουν : Υπερβολική ζέστη

και ανεπαρκές πότισμα σε συνδυασμό με έλλειψη φωτός.

• Αδύναμη και ασθενική όψη του φυτού : Παγωμένα ρεύματα.

• Φύλλα παραμορφωμένα και κολλώδη, με πράσινα

• έντομα : Μελίγκρα.

• Φύλλα με ακανόνιστες ασημένιες κηλίδες : Ίωσης.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΑΚΑΝΘΩΔΩΝ

ΑΦΕΛΑΝΔΡΑ Aphelandra squarrosaΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ

Είναι εντυπωσιακό φυτό με μεγάλα φύλλα με έντονες κρεμ νευρώσεις και κίτρινα άνθη που περιβάλλονται από κιτρινοπράσινα βράκτια.


Αναπτύσσεται γρήγορα, διατηρείται συνήθως ένα ή δυο χρόνια και έπειτα καλύτερο είναι να δημιουργούνται νέα φυτά με μοσχεύματα. Συνήθως τα μοσχεύματα φυτεύονται τον Μάρτιο και ανθίζει το καλοκαίρι. Τον δεύτερο χρόνο μπορεί να φτάσει σε ύψος 50-60 εκ. και πλάτος 35-40 εκ.


• Άφθονος ηλιακός φωτισμός χωρίς απ΄ ευθείας έκθεση διότι παθαίνει εγκαύματα.


• Χρειάζεται υψηλή ατμοσφαιρική υγρασία. Ψεκασμός καθημερινά με νερό και τοποθέτηση της γλάστρας σε μουσκεμένα βότσαλα ή νοτισμένη τύρφη.

• Αργιλώδες μίγμα χώματος


• Χρειάζονται 1-2 μεταφυτεύσεις έως την άνθιση του φυτού.

• Πότισμα 2-3 φορές/εβδ. κατά την περίοδο ανάπτυξης και 1 φορά /εβδ. το υπόλοιπο χρόνο.

• Λίπανση κατά την ανάπτυξη του άνθους με υδροδιαλυτό λίπασμα ανά 2 εβδομάδες.

• Κλάδεμα: αραίωση βλασταριών την άνοιξη και κόψιμο της κορυφής του άνθους μετά την ανθοφορία.

• Καθάρισμα φύλλων με ψεκασμό με νερό ή με προϊόν γυαλίσματος κάθε 2 μήνες.


Γίνεται με ακραία μοσχεύματα βλαστών την άνοιξη


Μπορεί να φυτευτεί με φίκους, φιλόδενδρα, κισσούς, βρομελιώδη.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΓΕΣΝΕΡΙΩΔΩΝ

ΣΑΙΝΤΠΩΛΙΑ (ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗ ΒΙΟΛΕΤΑ) Saintpaulia ionantha


Είναι φυτό που το αρχικό είδος του είχε άνθη σε σκούρο μπλε χρώμα, αλλά έχουν δημιουργηθεί ποικιλίες

με άνθη μωβ, κόκκινα, ρόδινα και λιλά χρώματα. Τα φύλλα της είναι πράσινα με χνουδωτή επιφάνεια.


Η διάρκεια της ζωής της είναι απεριόριστη.


• Προφυλάσσουμε το φυτό από τον έντονο φωτισμό.

• Η κατώτερη θερμοκρασία που μπορεί να αντέξει τον χειμώνα είναι 12 ο C.

• Το φυτό απαιτεί υψηλή ατμοσφαιρική υγρασία, όχι όμως ψέκασμα στο φύλλωμα του.


• Μεταφυτεύουμε μόλις τα φύλλα πληθαίνουν και είναι μικρά. Συνήθως χρόνο παρά χρόνο.

• Ποτίζουμε το φυτό στην βάση της γλάστρας, προσέχοντας να μην βραχούν τα φύλλα γιατί σαπίζουν Δεν θέλει συχνά ποτίσματα.


• Με μοσχεύματα φύλλων με μίσχο, που ριζοβολούν σε χώμα ή σε νερό. Γίνεται συνήθως την άνοιξη.

• Με σπόρο. Γίνεται επίσης την άνοιξη.


Συνήθως φυτεύονται πολλές σαιντπωλιες μαζί.


• Τα φύλλα και τα άνθη σαπίζουν : Υπερβολικό πότισμα.

• Άνθη λεπτά και αραιά : Συμβαίνει μετά από περίοδο βαριάς ανθοφορίας.

• Το φυτό έχει υγιές φύλλωμα αλλά δεν ανθίζει : Προσθέτουμε στο φυτό φωσφορικό λίπασμα.

•

ΦΥΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ...

Documents

Transcript of ΦΥΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ...