Post on 17-Nov-2014
description
2
3
ΑΠΟΨΕ Ε∆Ω ΑΠΟΨΕ Ε∆Ω ΑΠΟΨΕ Ε∆Ω ΑΠΟΨΕ Ε∆Ω
ΘΘΘΘα µείνω απόψε εδώ
∆ίπλα στο κύµα
Που ξενυχτάει
Για ένα φεγγάρι
Που δε λέει να γεµίσει.
Μ’ ένα τριζόνι συντροφιά
Ρυθµό να ορίζει
Σε παρέλαση
Σκιών.
Ένα θα γίνω
Με την άµµο
Που άλλο δεν αντέχει
Να συγκρατεί
Αποτυπώµατα ονείρων.
4
ΑΟΡΑΤΑ ΑΟΡΑΤΑ ΑΟΡΑΤΑ ΑΟΡΑΤΑ
ΣΣΣΣτην πλάτη ως εδώ
Κουβάλησα τη µικρή ζωή µου
Και στην καρδιά
Απορία και µέθη.
Αναρριχήθηκα σε σκήτες
Πνευµάτων χθόνιων
Και άναψα κερί
Το φόβο θεό µην κάνω.
Με οδηγό
Της φαντασίας την όραση
Έγιναν όλα
Μα πιο πολύ
Όσα δεν ήθελα.
Στου Αχέροντα τα κρύα νερά
Πολλές φορές
Με κοίταξα στα µάτια
Κι αναστήθηκα.
Όλα ως εδώ
Στους χάρτες του µυαλού
Γραµµένα µε καλέµι
Με οδηγούν
∆εν ξέρω που.
Αόρατα ορίζουν
πορεία για ύστερα.
5
Κι όσο ρωτάω
Πως
Όσα θέλω
Κι όχι
Όσα πρέπει
Θα συµβούν
Κανείς δεν µου απαντάει.
6
ΣΩΠΑΣΑΝ ΟΛΑ ΣΩΠΑΣΑΝ ΟΛΑ ΣΩΠΑΣΑΝ ΟΛΑ ΣΩΠΑΣΑΝ ΟΛΑ
ΣΣΣΣταγόνες φως
Καταδιώκουν το νερό
Και το χορεύουν.
Εκείνο αρχίζει
Τραγούδι ανερµήνευτο
Για να γλιτώσει
Μην καεί.
Σκορπίζουν το µελάνι
Σταγόνες δάκρυα.
Τη βούληση µου
∆ιασπείρουν µακριά.
Τριγύρω δεν ακούω πια
Καµία φωνή.
Σα να σωπάσαν όλα
Κι αφουγκράζονται
Το αντίο.
7
ΧΑΙΡΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΧΑΙΡΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΧΑΙΡΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΧΑΙΡΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ
ΣΣΣΣτη σκιά λουσµένη
Σε ρυάκι αιώνων αναπαύεται
Στήλη επιτάφια ξεχασµένη.
Ε∆ΩΕ∆ΩΕ∆ΩΕ∆Ω ΚΟΙΜΑΤΑΙΚΟΙΜΑΤΑΙΚΟΙΜΑΤΑΙΚΟΙΜΑΤΑΙ ΗΗΗΗ ΠΟΜΠΗΙΑΠΟΜΠΗΙΑΠΟΜΠΗΙΑΠΟΜΠΗΙΑ ΚΟΡΗΚΟΡΗΚΟΡΗΚΟΡΗ ΤΟΥΤΟΥΤΟΥΤΟΥ ΛΥΚΟΥΛΥΚΟΥΛΥΚΟΥΛΥΚΟΥ ΤΟΥΤΟΥΤΟΥΤΟΥ ΠΟΜΠΗΙΟΥΠΟΜΠΗΙΟΥΠΟΜΠΗΙΟΥΠΟΜΠΗΙΟΥ ΜΑΝΝΑΜΑΝΝΑΜΑΝΝΑΜΑΝΝΑ ΧΑΙΡΕΧΑΙΡΕΧΑΙΡΕΧΑΙΡΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΑΓΑΠΗΜΕΝΗΑΓΑΠΗΜΕΝΗΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΑΠΟΑΠΟΑΠΟΑΠΟ ΚΑΡ∆ΙΑΣΚΑΡ∆ΙΑΣΚΑΡ∆ΙΑΣΚΑΡ∆ΙΑΣ
Μη ξεγελιέστε από τα µάτια
Τραγούδι ακούστε
Της φωνής που λέει
Χαίρω από καρδιάς
Γιατί είµαι αγαπηµένη.
Ζω
Και θα φωνάζω
Αγαπήθηκα.
Στον αιώνα ζω
Και θα φωνάζω
Αγαπήθηκα.
Αγάπη από καρδιάς
Το χρόνο σαβανώνει.
8
ΚΥΜΑΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΚΥΜΑΤΑ
ΆΆΆΆναψε πάλι ξαφνικά
Η θράκα
Την παλιά φωτιά.
Θα σιωπήσω
Να ελευθερωθούν
Αισθήµατα
Από τη φυλακή
Των λόγων.
Να διασκορπιστεί
Η αλήθεια τους
Στη θάλασσα
Τη µάννα που τα γέννησε
9
ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑ
ΤΤΤΤους θόρυβους του κόσµου
Αφανίζουν µυρωδιές
Βασιλικού και ρίγανης
Αυτή την ώρα
Ιούνιος, βλέπεις.
Σκέψης που νηστεύει
Οι αλήθειες τέλειες
Σαν έργο φωτισµένου γλύπτη.
Πόθοι και πάθη
Υποκλίνονται
Με προθυµία αποχωρούν.
Ούτε η ανάµνηση σου
∆εν αναστέλλει
Τη φυγή τους.
Γαληνή ισορροπεί τα µάτια
Και αρκούνται αυτά
Σε όσα αισθάνονται
Νοήµατα δεν ψηλαφούν.
Μόνο κάποιοι παράφωνοι
Ανήσυχοι ήχοι, λιποτάκτες
Χωµένοι στο πίσω του µυαλού
∆ίνουν χρησµό
Πως νέο συµβούλιο
Η Ανάγκη µε την Τύχη
Έχουν αρχίσει.
Ίσως ζηλόφθονα
Ποινή µας απαγγείλουν
Για λίγη ειρήνη
Που αγγίζουµε
Αυτή την ώρα.
10
ΣΙΩΠΗΣΙΩΠΗΣΙΩΠΗΣΙΩΠΗ
ΈΈΈΈτσι, όπως είχα αφήσει
Τα παράθυρα µισάνοιχτα
απόδρασε
Η λήθη αποσταµένη.
Του νου η µηχανή
Ξενύχτησε
Στη γειτονιά ατρύγητων ελπίδων
ντυµένη πίκρας χρώµατα.
Τόση σιωπή
Μόνο µε όνειρα ηµερεύει.
11
ΧΩΡΙΣ ΣΧΕ∆ΙΟ ΧΩΡΙΣ ΣΧΕ∆ΙΟ ΧΩΡΙΣ ΣΧΕ∆ΙΟ ΧΩΡΙΣ ΣΧΕ∆ΙΟ
ΤΤΤΤίποτε όπως ήταν δεν ξανάρχεται.
Μονάχα κάποιες σκέψεις
Και η ανάγκη να ξαναρωτάµε
Για όσα δεν υπάρχουν απαντήσεις
Αφού η µελαγχολία παγιδεύει
Σαν αράχνη.
Χωρίς σχέδιο πορεύεται
Ο,τι σα στρόβιλος
Χαράζει στο ταξίδι µας
Παράδοξα σχήµατα
Που πότε – πότε κύκλοι µοιάζουν.
Μεγάλη η µοναξιά
Και οι φόβοι του
Για ν’ αποφεύγει
Την παρέα µας επίµονα.
Ό,τι έφτιαξε, να ξαναφτιάξει
∆ε µπορεί.
Τίποτε όπως ήταν δεν ξανάρχεται.
Μονάχα οι κραδασµοί
Αστερισµών που χτίζουµε
Με ήχο, χρώµα, λέξεις
Μουσικές
Και µας λαξεύουν.
12
ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΝΑ ΨΑΞΩ, ΠΟΥ; ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΝΑ ΨΑΞΩ, ΠΟΥ; ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΝΑ ΨΑΞΩ, ΠΟΥ; ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΝΑ ΨΑΞΩ, ΠΟΥ;
ΨΨΨΨάχνω
Να βρω το πρόσωπο σου
Στα δευτερόλεπτα
Που ενώνονται βλέµµατα
Υποψηφίων εραστών
Που λεν’ πολλά
Κι αποµακρύνονται αµέσως
Μην καταλάβει ο αέρας
Το µυστικό τους µήνυµα.
Στη νύχτα
Που γνέφει πως θέλει
Συντροφιά της
Ένα µοναχικό σαξόφωνο.
Στη σκέψη
Εµπρηστή που ξέρει
Πως δεν καίγεται
Η θάλασσα.
Για µένα
Να ψάξω
Που ;
13
ΑΓΙΟΣ ΘΥΜΟΣ ΑΓΙΟΣ ΘΥΜΟΣ ΑΓΙΟΣ ΘΥΜΟΣ ΑΓΙΟΣ ΘΥΜΟΣ
ΌΌΌΌτι µας ανήκει
Είναι µόνο λίγος χώρος
Με ‘µας συγκατοικούν εκεί
Αυτά που έχουµε
Και που δεν έχουµε
Και ότι νοµίζουµε δικό µας.
Εκεί σκέψεις πολύτιµες
Πυγολαµπίδες
Και οι µοναχικοί περίπατοί µας.
Φωτογραφίες διπλωµένες
Που δε θα ξαναδούµε
Αµίλητα αισθήµατα
Που δεν άντεξαν οι άλλοι.
Και όσοι δικοί µας άνθρωποι
Πανέρι άπλωσαν
Σε άλλη γειτονία
Όταν τελείωσαν
Οι αγορές µας.
Αυτό που µας ανήκει
Είναι µόνο λίγος χώρος
∆ροσισµένος
Από µικρή σταγόνα χρόνου
Που µπορεί πολλά.
Φωτόνια επισκέπτονται
Ελπίδων γογγυτά
Που νέες ελπίδες αγοράζουν.
14
Όταν ανοίξουµε την πόρτα
Ο Άγιος Θυµός, προστάτης
Αιρετικός και κοσµοπλάστης
Τη σκόνη από πάνω µας τινάζει.
Ότι στη µνήµη και στη σκέψη ασελγεί
Εξατµίζει και πυρπολεί
Τα περιττά, τα ανεκπλήρωτα
Με ευγένεια.
∆ρόµο ανοίγει
Στο κλάµα νεογέννητης ζωής
Προοπτική συνθέτει ευρυγώνια
Απαλλαγµένη
Από εµµονές και Ατλαντίδες.
Ο Άγιος Θυµός
Όσα υπόσχονται οι νέοι σου πόθοι
Αφήνει να συµβούν.
15
AFFECTUSAFFECTUSAFFECTUSAFFECTUS
ΊΊΊΊσως, κατάφερες απόψε
Να διαβάσεις
Αυτά που γράφτηκαν για σένα.
Ίσως έκλαψες, γέλασες ίσως.
∆εν ήταν λέξεις, γράµµατα,
Μηνύµατα
Ηχώ αχνών θορύβων.
Ήταν το ένα µου ιµάτιο
Αλήθεια που γεννήσαν οι καιροί.
Με τις χορδές του ουρανού
Παίζει απόψε το φεγγάρι.
Θάρθει βροχή.
Σκεπάσου.
16
ΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝΕ ΠΟΤΕΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝΕ ΠΟΤΕΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝΕ ΠΟΤΕΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝΕ ΠΟΤΕ
∆∆∆∆εν ερµηνεύσαµε σωστά
Την προφητεία κάποιων φύλλων
Που τη φωλιά τους εγκατέλειπαν,
Λίπασµα για το αύριο.
Και ξάφνου όλα τίποτε,
Σα να µην ήτανε ποτέ.
Όσοι µας αγαπούσαν
Απαρνιούνται τα κοµµάτια µας.
Οι συνωµότες άφαντοι
Το ‘Εν αποσυρµένο
Αδιάφορο όπως πάντα
Αφόταν τέλειωσε
Παιχνίδια µε τη λάσπη.
Μα ξαναρχίζουµε να γνέθουµε
Με φαντασία
Και γέλιο αυθόρµητο.
Όσο υπάρχει ακόµα
Το βαθύ γαλάζιο, το κόκκινο,
Το µοβ, το πράσινο
Και δάκρυα
Που θα τα σµίξουν όλα
Σ’ ένα καινούργιο σχέδιο,
Ανθρώπινα τα θαύµατα.
17
ΑΠΟΓΕΙΑΠΟΓΕΙΑΠΟΓΕΙΑΠΟΓΕΙΩΣΗ ΩΣΗ ΩΣΗ ΩΣΗ
ΚΚΚΚουρνιάζω στη γωνιά
Και περιµένω
Τι θα πει
Ο καιρός.
Με κατακαίει
Η απουσία.
Μα, δε µπορεί
Θα µε ξανάβρω
Με χορό.
Τα όρια εξατµίζουν
Χρώµατα ήχων
Που αναζητούν
Στην άλλη όχθη
Συντροφιά.
Γι’ άλλες ψυχές
Φυλακισµένες στη σιωπή
Γεφύρια χτίζουν.
Κι’ αυτές ανέλπιστα
Τους δρόµους
Που χαράζει ο αυλός µου
Γεµίζουν µε µανία
Σα διαδήλωση.
Ήλιου που δύει µεγαλόπρεπα
Χρυσόσκονη
Με ελευθερώνει.
18
ΑΙΤΙΕΣ ΣΙΩΠΗΣ ΑΙΤΙΕΣ ΣΙΩΠΗΣ ΑΙΤΙΕΣ ΣΙΩΠΗΣ ΑΙΤΙΕΣ ΣΙΩΠΗΣ
Σ’ Σ’ Σ’ Σ’ είχα ξεχάσει.
Μου ‘παν πως άλλαξε
Το χρώµα των µατιών σου
Και πως λατρεύεις πια
Θεούς µικρών ψυχών.
Σ’ είχα ξεχάσει
Και διέγραψα τα χρέη σου.
Θυµάµαι µόνο πως
Με χνούδι από σύννεφα
Τραγούδια σου έπλεκα.
Πως κράτησα το χέρι σου
Ν’ ανέβεις προς το ξέφωτο
Και πως σου µάθαινα
∆ύσκολες λέξεις.
Είχα µάλλον ονειρευτεί
Τι θα µπορούσες.
Θνητά
Τα ποιο πολλά µας όνειρα.
19
ΚΑΥΣΩΝΑΣ ΚΑΥΣΩΝΑΣ ΚΑΥΣΩΝΑΣ ΚΑΥΣΩΝΑΣ
ΆΆΆΆδειοι οι δρόµοι
Των ανθρώπων
Η αγορά κλειστή.
Καύσωνα έχει σήµερα.
Όλοι κλεισµένοι
Σε καβούκια
Για προφύλαξη.
Κάποιοι
Σε παραλίες συνωστισµένοι.
Αύριο, στη δουλειά
Θα ανακαλύψουνε
Tους άλλους
Για να επιδείξουν
Τα εγκαύµατα απ’ τον ήλιο
Σαν τρόπαιο θάρρους.
Καύσωνας σήµερα
Ευτυχώς
Όλοι έχουν φύγει.
Μπορώ κι’ ακούω
Να αγανακτούν µε κρότο
Στις κουκουναριές
Οι νέοι σπόροι
Και να διασκορπίζονται
Στην πυρωµένη γη
Με πείσµα.
20
ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ ΠΑΡΕΕΣ ΠΑΡΕΕΣ ΠΑΡΕΕΣ
ΕΕΕΕυρύκλεια, Καλλιόπη
Και Σοφία
Στην αυλή µας οι κυράδες
Κάθε απόγιοµα
Συνεδρίαζαν.
Σε γιασεµί κι αγιόκληµα
Ανάµεσα ψιθύριζαν.
Τι,
Ποτέ δεν έµαθα.
Κι ύστερα γέλια
Άφθονα γέλια
Μέχρι και δάκρυα.
Μέσα απ’ τις γρίλιες
Με ζήλο κρυφακούγαµε
Σα νεοφώτιστοι ερευνητές.
Λίγο απ’ τα λόγια τους
Να δανειστούµε
Να µεγαλώσουµε.
Όµορφη συντροφιά
Που χάθηκε
Μαζί µε τη αυλή
Του πατρικού µου.
21
ΑΝΑ∆ΥΣΗ ΑΝΑ∆ΥΣΗ ΑΝΑ∆ΥΣΗ ΑΝΑ∆ΥΣΗ
ΑΑΑΑν είσαι τυχερός
Κάποτε φτάνει η ώρα
Που Ανοιγει δρόµος
Για ‘κει που δεν υπάρχουν
Άλλοι.
Μόνο απορίες, αναµνήσεις
Αγεωµέτρητα αισθήµατα
Επιτυχίες χθεσινές
Εγωισµοί, αγάπες,
Μίση και απουσίες
Παιχνίδια του µυαλού
Θεοµαχίες.
Το βήµα δυσκολεύει
Απ’ όσα καίνε
Και τροµάζουν.
Αυτοµολούν
Στο φόβο, στη σιωπή
Τα λόγια.
Ώσπου οι πλάνες
Πυρσοί φωσφόρου
Αναφλέγονται
Φωτίζουν νέα τοπία.
22
Αυτή η φωτιά
Καθαγιάζει, ευλογεί
Στο ξέφωτο
Σαν ιλασµός
Σε αναδύει ενήλικα.
Τώρα ποια ξέρεις
Με κατανόηση και γέλιο
Τ’ ανθρώπινα σφραγίζεις.
Μαµή η µοναξιά
Αποσυνάγωγες αλήθειες
Ξεγεννάει.
23
ΑΙΤΙΕΣ ΛΥΠΗΣ ΑΙΤΙΕΣ ΛΥΠΗΣ ΑΙΤΙΕΣ ΛΥΠΗΣ ΑΙΤΙΕΣ ΛΥΠΗΣ
ΚΚΚΚοµµάτια
Αµφορέα αρχαίου
Μέρος µορφής ωραίας
Απεικόνιζαν.
Τέκτονας η φαντασία επιδέξιος
Και ειδικός στα υλικά
Τα υπόλοιπα συµπλήρωσε
Επιθυµίες µου
Να µη δυσαρεστήσει.
Πόθοι και η καλοσύνη µας
Με θραύσµατα εικόνων
Πλάθουν κάποιες φορές
Του κόσµου αναπαράσταση
Όπως τον θέλουµε να είναι.
24
ΣΤΟΝ ΣΠΥΡΟΣΤΟΝ ΣΠΥΡΟΣΤΟΝ ΣΠΥΡΟΣΤΟΝ ΣΠΥΡΟ
∆∆∆∆εν έµεινε κλειδί
Στην κλειδοθήκη
Ένα- ένα εκποιήσαµε
Τα υπάρχοντα
Και παραδώσαµε κλειδιά
Στους νέους ιδιοκτήτες.
Όσα λίγα περισσέψανε
Χαρίσαµε φιλεύσπλαχνα
Ένδεια να καλύψουµε
Πασχόντων.
Τα χρέη µας ξοφλήθηκαν
Κι είµαστε πια
Ελεύθεροι εντελώς
Από αγάπες περιττές
Του σαββατόβραδου
Και ανόητες συµβάσεις.
Ας µένει εκεί
Στην εκκλησιά
Της ρηµαγµένης φυλακής
Παλιά εικόνα
Ακίνητη και µόνη
Νηφάλιου θεού
Να ευλογεί τον άδειο χωρο
Και να θυµάται τις ψυχές
Που πυρπολήθηκαν
Με σιδερένια αισθήµατα
Μπροστά στα µάτια του.
25
Εδώ και αύριο
Και χθες και σήµερα
Για χρόνια.
Μηδέν ο χρόνος.
Εµείς χαρούµενοι δραπέτες
Ανυπάκουοι
Σε διάσπαρτες ολοζώντανες στιγµές
Θα ταξιδεύουµε
Εδώ και αύριο
Και χθες και σήµερα
Για χρόνια.
26
ΩΡΕΣ ΚΑΡ∆ΙΑΣΩΡΕΣ ΚΑΡ∆ΙΑΣΩΡΕΣ ΚΑΡ∆ΙΑΣΩΡΕΣ ΚΑΡ∆ΙΑΣ
ΑΑΑΑέρινες µορφές
Που δε θα δουν ποτέ
Το πρόσωπο της µέρας.
Τα µάτια σαν ανοίγω
Χάνονται.
Έρχονται κάθε τόσο
Και µε παίρνουν
Ταξίδι ατέλειωτο.
Σε µονοπάτια
Που χαράζουν ώρες γλυκές
Της λυχναφής
Και της καρδιάς.
Σε βρύση δροσερή
Οδοιπορεί η ψυχή µου
Απ’ τ’ άγιο µεσηµέρι
Λαβωµένη.
27
ΕΛΕΓΑ ΠΩΣ ΘΑ ΄ΜΕΝΕΣΕΛΕΓΑ ΠΩΣ ΘΑ ΄ΜΕΝΕΣΕΛΕΓΑ ΠΩΣ ΘΑ ΄ΜΕΝΕΣΕΛΕΓΑ ΠΩΣ ΘΑ ΄ΜΕΝΕΣ
ΚΚΚΚάποτε µε κυρίευες
Με πτήσεις µαγικές
Που συνοδεύαν αστραπές.
Έλεγα, πως
Θα ‘µενες καιρό
Κι ας έτρεφες τις πλάνες µου
Με φάσεις
Σα σελήνη.
Απρόσκλητα ξανάρθες
Στο περβάζι των ωρών µου
Απόψε
Αχνή, αµήχανη σκιά, βουβή.
Εσύ, που τότε ανάσταινες
Χορούς της Ευρυνόµης,
Έλεγα πως θα ‘µενες πολύ.
Μα δε µπορεί.
Την αθεΐα µου δίδαξε
Η οδύνη.
Κάποτε,
Έλεγα πως θα ‘µενες καιρό.
28
ΦΩΣΦΩΣΦΩΣΦΩΣ
ΈΈΈΈνας φάρος
Αναβόσβησε µακριά.
Πέρασε
Ο νους τη θάλασσα
Κι έτρεξε να τον ανταµώσει.
29
ΤΩΡΑ ΤΩΡΑ ΤΩΡΑ ΤΩΡΑ
ΤΤΤΤο Τώρα
Αν µας κοσµεί
Με αστερίων φωνές
Που έλαµψαν χθες
Κι ας ξέραµε πως
Χρόνια πριν έχουν πεθάνει
Την όραση µας ενθαρρύνει
Με ότι ίσως δεν µπορέσουµε
Να ξαναδούµε.
Το Τώρα
Που αφήνει στο δισάκι µας
Σοφία για ύστερα
Για να µη γίνει το αύριο
Σκήτη χαµένων µας ονείρων.
Αυτό το Τώρα
Μας πλουτίζει.
Μήτρα του αύριο και του χθες.
30
ΑΠΡΟΟΠΤΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣΑΠΡΟΟΠΤΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣΑΠΡΟΟΠΤΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣΑΠΡΟΟΠΤΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ
Από νωρίς
Μας δασκαλεύει η ζωή
Μαθήµατα δύσκολα.
Μα εµείς
Άλλα έχουµε στο νου
Και πνίγουµε
Τον ήλιο µε καπνό
Άθελα µας.
Ό,τι µέσα µας
Βαθιά καταχωνιάζουµε
Περιµένει και εκδικείται.
Για χρόνια
Αποζητάει συντροφιά
Λες κι έχει κάνει
Τόσα όνειρα για µας.
Σαν προσδοκία
Που νυχτουργεί
Και οσφραίνεται την ώρα
Να µας συναντήσει.
Σα να µας όφειλαν
Η να οφείλαµε
Κι έπρεπε
Ν΄ ανταµώσουµε ξανά.
Αντιστρέφουν σαν καθρέφτης
Το είδωλο του χρόνου
Απρόοπτες συναντήσεις
Μεταµορφώνουν το σήµερα
Σε χθες.
Παραµεληµένα αισθήµατα
Που είχαν κάνει
Τόσα όνειρα για µας
Ακέραια επαναφέρουν.
31
Θ’ ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕΘ’ ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕΘ’ ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕΘ’ ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕ
ΌΌΌΌταν
Η µατιά αντάρτης
Θα σπουδάζει
Σε ο,τι έφυγε
Θ' ανταµώσουµε.
Όταν
Η απορία άφεγγη
Θα συστέλλεται
Σε µνήµα νηπτικά
Θ’ ανταµώσουµε ξανά.
32
ΑΚΕΡΑΙΕΣ ΩΡΕΣΑΚΕΡΑΙΕΣ ΩΡΕΣΑΚΕΡΑΙΕΣ ΩΡΕΣΑΚΕΡΑΙΕΣ ΩΡΕΣ
ΕΕΕΕυλογητός ο πόνος
Ωρών που έσβησαν
Κι έπλεξαν µίτο
Στους δαίδαλους του χρόνου.
Της λήθης
Ηµερεύει τη φωτιά
Σαν ιερός πυροβάτης.
33
ΕΥΧΕΣ ΣΕΕΥΧΕΣ ΣΕΕΥΧΕΣ ΣΕΕΥΧΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ
ΠΟΥ ∆ΠΟΥ ∆ΠΟΥ ∆ΠΟΥ ∆ΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ
ΝΝΝΝα ‘σαι χαρούµενη
Και απέραντη
Σα µαγική µορφή
Ανεξερεύνητη.
Να ‘σαι πορεία µύησης
Και στάση ζωής
Σαν τα µεγάλα
Παιδικά µας όνειρα.
Ν’ αναστατώνεις
Τα χρώµατα της άνοιξης
Με τις εκρήξεις
Των µατιών σου.
Πατρίδα νά 'σαι
Της ψυχής
Και αιµοσφαίριο
Της σκέψης µου
Αφού µεταναστεύσω
Και δε θα θέλω τίποτα
Άλλο από σένα.
34
ΣΑΝ ΕΝΑ ΑΧΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙΣΑΝ ΕΝΑ ΑΧΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙΣΑΝ ΕΝΑ ΑΧΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙΣΑΝ ΕΝΑ ΑΧΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
ΣΣΣΣύνθηµα δίνει
Ανεπαίσθητος τριγµός
Κι ύστερα
Θόρυβος σφυγµών
Που επιταχύνονται.
Ανασηκώνεσαι
Και ψάχνεις σαστισµένος
Τον ορίζοντα των µυστικών
Για να µαντέψεις
Ποιο δεν άντεξε
Και δόλια σ’ απαρνήθηκε.
Κι ύστερα τίποτα.
Σα να ‘κλεισε σφιχτά
Τα µάτια η αγάπη
Και σκοτείνιασε
Χάνονται όλα.
Σα φιλµ ασπρόµαυρο
Που πριν το έργο τελειώσει
Καίγεται.
Κι αφού για λίγο
Φως γεννήσει
Σκοτεινιάζει την οθόνη.
35
Έτσι ακριβώς
Ραγίζουν οι καρδιές
Και χάνονται όλα
Χωρίς προµήνυµα.
Σαν τα τραγούδια
Που δε γράψαµε ποτέ.
Σαν ένα αχνό φεγγάρι
Που κοιτάει κατάµατα
Έναν ήλιο το ξηµέρωµα
36
ΤΟΣΗ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΝ∆ΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣΗ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΝ∆ΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣΗ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΝ∆ΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣΗ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΝ∆ΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣΤΟΣΤΟΣΤΟΣ
ΌΌΌΌψη δεόντως πονηρά
Όπως αρµόζει
Σε πολύπαθη κυρία
Που άπειρες φορές απώλεσε
Αθωότητα και αγάπη.
Βλέµµα νυκτόβιου θηρευτή
Αναζητά θηράµατα
Αδιακρίτως και τη µέρα.
Εκκρίνει ενίοτε
Πόνου κραυγές
Για να δηλώσει άοκνη παρουσία.
∆εν επαιτεί
Οπωσδήποτε απαιτεί
Άνευ µελέτης και σχεδίου.
Η γνώση άλλωστε ενοχλεί.
Αρκεί η ηµερησία παρόρµηση
Του πνέοντος ανέµου
Αναλόγως.
Κόµµωση τεχνηέντως
Sui generis
∆ύσκολα µπορεί να αντιγραφεί.
Με πράξη συµβολαιογραφική
Ως ιδιοκτησία κατοχυρώθει.
Στο δελτίο ταυτότητος αναγράφεται
Στη θέση υπηκοότης.
37
Ενδύµατα δια χειρός
Θα πληρωθούν τον άλλο µήνα
Προέχει η πληρωµή
Του κρέατος ταράνδου
Ως απαιτεί ο ιατρός
Λόγω θερµίδων.
Οι χειρώνακτες
Μπορούν να περιµένουν.
Συσκευασία άψογη γενικώς
Καθόλου δεν περνά απαρατήρητη
Όταν ο δρόµος είναι άδειος
Και έχει ακόµη ηµέρα.
Μα επιτέλους
Κανείς δεν ενδιαφέρεται
Να της ανάψει ένα φως.
Ένα ανακάτεµα στα µέσα
Και ξιφολόγχες έτοιµες
Να ανασυρθούν
Άνευ προκλήσεως εχθρών.
∆όρατα και ξίφη σε ετοιµότητα
Άφθονοι δικηγόροι και πανέτοιµοι
Με προσυσκευασµένες
Μηνυτήριες αναφορές
Κατά παντός
Υπόπτου για αθωότητα.
Πλούσια κοιτάσµατα µοχθηρίας
Σε αποθέµατα ανεξάντλητα.
Οργή για ότι δεν ακούει
Τη στριγκλή φωνή
Που αδιάκοπα θορυβεί
Για να δηλώσει, υπάρχω
Με δέουσα ευτέλεια
Και πλήξη
Ποιότητος ανωτέρας.
38
Είδατε πόσα κάνει η ζωή
Για να χαρίσει
Λίγο γέλιο, στοχασµό
Σκέψεις συµπόνιας
Σε µας
Τα ταπεινά της τέκνα.
∆εόντως εκτιµήστε το.
39
ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ Ι∆ΙΟΤΗΤΕΣΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ Ι∆ΙΟΤΗΤΕΣΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ Ι∆ΙΟΤΗΤΕΣΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ Ι∆ΙΟΤΗΤΕΣ
ΣΣΣΣύγκορµοι τρέµουµε
Λες κι είναι η πρώτη φορά.
Αφήσαµε απ’ έξω τη σκέψη
Ούτε ακούσαµε
Το χτύπο της πόρτας
Που κλείσαµε πίσω µας.
Απορρίπτουµε µε αδέξια ορµή
Με αυτόµατη συνέργια
Χωρίς προσυνεννόηση
Περιτύλιγµατα σωµάτων.
Σ΄ αυτή την τελετουργία
∆εν έχει θέση
Καµία ανάλυση.
Του οίστρου η µουσική
Θέτει αυτόµατα
Κανόνες δικούς της και ρυθµούς
Σε αδιάσπαστη ένωση
Τα οδηγεί.
Εκείνα υπάκουα
Κορυφώνουν την αιωνιότητα
Της µοναδικής στιγµής.
Η λαβα αλλάζει συνεχώς
Τη γεωµετρία τους.
40
Ο χώρος δεν επαρκεί
Και αυτοσχεδιάζουν
Συµµαχώντας µε το χρόνο
Που εκούσια µεγεθύνεται
Ευλαβούµενος τα συµβαίνοντα.
Σύγκορµοι τρέµουµε
Λες κι είναι
Η πρώτη φορά.
Σε ανακαλύπτω συνέχεια
Και µε αποκαλύπτεις
Με τα υγρά
Τρεµάµενα χείλη σου.
Με τα µαλλιά σου
Που συµφιλιώνονται
Με το ιδρώτα του προσώπου σου
Με τα µάτια σου
Που κλειστά εγκλωβίζουν
Τη µυσταγωγία της έξαψης.
Ταξιδεύουµε µαζί
Σε θάλασσες ζωοποιών υγρών
Και αναπαράγουµε δυνάµεις
Που µας παρασύρουν
Σε δίνη
Καταργηµένων ορίων.
Απόλυτα ενωµένοι
Εισβάλουµε στο απέραντο.
∆ιακόπτουµε προσωρινά
Για να συνεχίσουµε
Πιο οχληροί
Αναξέλεγκτοι περιηγητές
Σε τεράστιες διαστάσεις
Αισθήσεων.
Στη συγχώνευση άστρων
Με την αυγή.
41
ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΣΟΥΡΟΥΠΟΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΣΟΥΡΟΥΠΟΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΣΟΥΡΟΥΠΟΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΣΟΥΡΟΥΠΟ
ΙΙΙΙόνιο πέλαγος
Μαζί κι’ ο Αµβρακικός
Χιλιάδες χρόνια σ’ έχουν
Μέσ’ την αγκαλιά τους.
Ανάµεσά τους νυφούλα
Στέκεις λαµπροστόλιστη
Πρέβεζα όµορφη
Απάνεµη και ιστορική
Πόλη του πολιτισµού
Πανάρχαια ιστορική
Της ρέµβης και του στοχασµού.
∆αντέλες χρυσοκέντητες
Οι γραφικές σου ακρογιαλιές
Όνειρο άπιαστο κατά το λιόγερµα
Ν’ ακούς του φλοίσβου το τραγούδι
Και το κελάηδισµα των κοχυλιών
Που γυροφέρνουν πέρα δώθε
Στις χρυσαφένιες σου αµµουδιές.
Κι’ οι φτωχογειτονιές,
Με τις ολάνθιστες αυλές
Τα γιασεµιά σου
Με τις χρυσές δροσοσταλίδες
Απ’ τις σταγόνες της βροχής
Σαν λαµπυρίζουν
Ανάσασµα γίνονται ψυχής
Μοσχοµυρίζουν.
42
Μελαγχολώ σαν θυµηθώ
Τους άγριους χειµώνες
Που νυχτοπερπατούσα
Μέσα στ’ ανεµοβρόχια
Κι’ όλο µονολογούσα
Ψάχνοντας µάταια να βρω
Της µοίρας µου το ριζικό.
Και τι να πρωτοθυµηθώ
Σαν θα γυρίσω πίσω
Στους γκρίζους εκείνους τους καιρούς
Του αλληλοσπαραγµού
Και της ντροπής
Στις νύχτες εκείνες τις ατέλειωτες
Του τρόµου και της σιωπής
Στα δίσεκτα χρόνια κατοχής.
∆ρόµοι ζωής
Στενά δεµένοι µε το χτες
Το σήµερα, το αύριο.
∆ιαβαίνοντας και τώρα
Τ’ αχνόφεγγα σοκάκια
Με τα λαµπιόνια τα θολά
Ακόµα ηχούν στ’ αυτιά µου
Οι αξέχαστες καντάδες
Και σαν σε όνειρο
Γριούλες βλέπω καθιστές
Στα κάτασπρα πεζούλια
Ανάµεσα στα γιούλια
Και στις τριανταφυλλιές
Με το θολό τους βλέµµα
Να γνέθουν µε τη ρόκα τους
Της µοίρας τους το γνέµα.
43
Κι’ οσφραίνοµαι
Τις ανθισµένες πασχαλιές
Και τ’ αγιοκλήµατα
Και περπατώ και περπατώ
Κι ΄όλο µετρώ τα βήµατα
Έχοντας µόνη συντροφιά
Του γκιώνη τη γλυκιά λαλιά
Κι’ αλήθεια αναλογίζοµαι
Πώς φύγανε τα χρόνια
Και δεν ξανάρθαν πια τα χελιδόνια.
Χρόνια πικρά µα και γλυκά
Που η µηχανή του χρόνου
Ποτέ δεν θα τα σβήσει.
Μνήµες παλιές που
Κάνουν την καρδιά
Ν’ αναπηδά και να ριγήσει.
Πατρίδα µου σε σκέφτοµαι
Σ’ αποζητώ όπου βρεθώ
Κι’ εσένα και τους καλούς µου φίλους
Τις λυγερές τις κοπελιές
Που δεν ξεχνώ
Κι’ όσο θα ζω
Στη µνήµη θα κρατώ
Φωνές αλλοτινές
Μορφές αγαπηµένες
Που τη ζωή µου σφράγισαν
Και µίσεψαν και σεργιανούν
Στους ουρανούς
Θαµπές ξεθωριασµένες.
44
Πατρίδα µου
Πολλοί σ’ αγάπησαν
Σε πρόδωσαν πολλοί.
Μα εσύ, στους δύσκολους καιρούς
∆εν λύγισες ποτέ σου
Πάλεψες κι’ άντεξες
Και στάθηκες ορθή .
Στο χώµα σου
Γεννήθηκα κι’ ανδρώθηκα
Στο χώµα σου πρωτοπερπάτησα
Και γνώρισα τον κόσµο.
Φεγγάρια αµέτρητα
Στις ανθισµένες γειτονιές
Και στα δροµάκια σου
Τα γραφικά, τα µατωµένα
Τα φτωχικά, τα λασπωµένα.
Εκεί τραγούδησα κι’ αγάπησα
Και πόνεσα και δάκρυσα
Εκεί έσπειρα όνειρα ζωής
Αγάπης και ελπίδας.
45
Πατρίδα µου
Ακόµα ένα σούρουπο
Θάθελα απόψε
Να περάσουµε µαζί.
Με ένα φεγγάρι ολόγιοµο
Στο χρυσαφένιο Αµβρακικό
Να ονειρευτώ και να χαθώ
Ξανά στα περασµένα.
Σπάνιο δώρο του Θεού
Η οµορφιά σου.
∆εν ζω µακριά σου.
46
ΑΣ’ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΑΝΟΙΧΤΟΑΣ’ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΑΝΟΙΧΤΟΑΣ’ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΑΝΟΙΧΤΟΑΣ’ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΑΝΟΙΧΤΟ
ΑΑΑΑς το παράθυρο ανοιχτό
Να δεις στον ουρανό
Πως κλαίει ο αποσπερίτης,
Να δεις πώς κλαίει µια καρδιά
Που ζει στη µοναξιά
Σαν το φτωχό σπουργίτη.
Τις κρύες νύχτες περπατώ
Στα στέκια τα παλιά
Μα δεν σε βρίσκω πουθενά
Κι είναι όλα σκοτεινά
Γλυκό µου εσύ αστέρι.
Σαν κι’ απόψε,
Γιορτάζαµε µαζί
Την πιο γλυκιά γιορτή
Την τρέλα του έρωτά µας.
Σαν κι’ απόψε
Χτίζαµε µαζί
Τη νέα µας ζωή
Τα πιο γλυκά όνειρά µας.
47
Σαν κι’ απόψε
Γελούσαν οι ουρανοί
Τα δέντρα τα πουλιά
Κι’ οι θάλασσες κι’ οι κάµποι.
Τώρα πια
Χαθήκαν όλ’ αυτά
Έσβησε µια ζωή
Έσβησε µια αγάπη.
Θολό το δάκρυ τ’ ουρανού
Πικρό του δειλινού
Οι µέρες µου περνάνε
Πνιγµένες µέσα στη σιωπή
Και στην αναµονή
Αργά - αργά κυλάνε.
Γιατί εσύ
∆εν πόνεσες ποτέ.
Πίκρα σφιγµένα χείλη
Καλό ταξίδι
Κι’ ένα µαντήλι χαιρετισµού
Συνηθισµένη εικόνα
Μέσ’ την προβλήτα
Του λιµανιού.
48
ΠΑΡΕ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΧΩΜΑΠΑΡΕ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΧΩΜΑΠΑΡΕ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΧΩΜΑΠΑΡΕ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΧΩΜΑ
Πάρε µια χούφτα χώµα
Απ’ την πατρίδα
Και την καρδιά µου για φυλαχτό
Με πόνο θα προσµένω
Το γυρισµό σου
Στον τόπο αυτό.
Όταν σηµάνει η ώρα του λυτρωµού µας
Και ξανανθίσουν κερασιές
Τότε θα σ’ ανταµώσω
Κάτω απ’ τις λεύκες
Στις φυλλωσιές.
Ήταν γραφτό της µοίρας
Να χωριστούµε
Και να χαθούµε στην προσφυγιά
Να ζούµε σ’ άλλους τόπους
Σε ξένα µέρη
Στην ξενιτιά.
Λύκοι ανάµεσά µας
Κατασπαράζουν
Τα ιδανικά µας αδέρφια λαοί
Άνθρωποι µας γεννάνε
Και µας πουλάνε
Μέσ’ τη ζωή.
49
ΧΑΘΗΚΕΣ ΣΑΝ ΣΥΝΝΕΦΟΧΑΘΗΚΕΣ ΣΑΝ ΣΥΝΝΕΦΟΧΑΘΗΚΕΣ ΣΑΝ ΣΥΝΝΕΦΟΧΑΘΗΚΕΣ ΣΑΝ ΣΥΝΝΕΦΟ
ΈΈΈΈφυγες ένα δειλινό
Πρωτοµαγιά ήταν θαρρώ.
Έφυγες σαν τον άνεµο
Στην πρώτη καταιγίδα
Κι άφησες πίσω µια καρδιά
Με µια βαθιά ρυτίδα.
Να ζει στη µαύρη µοναξιά
Άλλη δίχως χαρά κι ελπίδα.
Χάθηκες σα σύννεφο
Σαν αστραπή στον ουρανό
Σαν τη σταγόνα της βροχής
∆ίχως µια λέξη να µου πεις.
Πόσες χιλιάδες όνειρα
Και θάλασσες ελπίδες
Πάντα για σένα έκανα
Πάλι να ξανάρθεις.
Στη σκέψη µου σ’ αναζητώ
Και προσπαθώ να θυµηθώ
Το πρόσωπο σου το χλωµό
Και χάνοµαι, παραµιλώ.
Είσαι το πεπρωµένο µου
Πυξίδα µου µες τη ζωή
Αρρώστια µου το πάθος µου
Η αµαρτία µου η κρυφή
50
ΚΥΚΝΕΙΟ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑΚΥΚΝΕΙΟ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑΚΥΚΝΕΙΟ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑΚΥΚΝΕΙΟ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ
ΜΜΜΜάνα βοήθησέ µε
Να δω το φως του ήλιου
Με τα δικά σου µάτια
Να βγω από τον εφιάλτη
Της µακριάς ετούτης νύχτας
Και κάνε για µένα µια ευχή
Να λυτρωθώ.
Όνειρα σκοτωµένα
Στριφογυρίζουν
Στο ταραγµένο µου µυαλό,
Η µοναξιά το λογικό µου ζώνει
Κι’ η νύχτα µε πληγώνει.
Ξέρεις τι είναι µάνα
Για µία στιγµή φυγής,
Για µία στιγµή αλήθειας
Να σβήνει το χαµόγελο
Και τ’ όνειρο µαζί
Προτού να ξηµερώσει;
Ξέρεις τι είναι µάνα
Να χάνεσαι στο άγνωστο
Στης κόλασης τη δίνη
Να ζεις στη µαύρη καταχνιά
Ν’ αναζητάς το είναι σου
Και να µη βρίσκεις πουθενά
Λίγη στοργή, λίγη γαληνή.
51
Αυτή η νύχτα.
∆εν είναι σαν τις άλλες.
Ήρθες απόψε
Στο βρώµικο σαλόνι
Του σαλεµένου µου µυαλού.
Και µούφερες λουλούδια
Και στα λευκά ντυµένη
Στεκόσουν λυπηµένη
Κι’ έκλαιγες, κι’ έκλαιγες
Με αναφιλητά
Χαϊδεύοντάς µου τα µαλλιά.
Είχες στα χέρια σου
Και µία φωτογραφία
Που την κρατούσες χρόνια φυλαχτό
Στον κόρφο σου τον ακριβό.
Όµορφη µάνα
Ήρθες στην τρικυµία µου
Στην πιο κατάλληλη στιγµή
Στην πιο ευλογηµένη
Να µου ζεστάνεις την ψυχή
Ν’ ακούσω από τα χείλη σου
Κι’ από τα µύχια της καρδιάς σου
Τι πάει να πει καηµός
Της µάνας στεναγµός.
Μα είναι πια αργά
∆εν έχω τα φτερά
∆εν έχω τη δύναµη να βρω
Μεριά για ν’ ακουµπήσω.
52
ΑΡΓΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩΑΡΓΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩΑΡΓΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩΑΡΓΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ
ΠΠΠΠες µου σε ποιό αστέρι
Να βρίσκεσαι κρυφό
Μονάκριβό µου ταίρι
Για νάρθω να σε βρω.
Όµορφη µου Πασχαλιά
Άρωµα καλοκαιριού
Της αυγής δροσοσταλιά
Τριαντάφυλλο Μαγιού
Πού πετάς χωρίς φτερά
Πες µου πώς να σε χαρώ
Μέσ’ τη βαρυχειµωνιά
Με κόντρα τον καιρό.
Αργά να περιµένω
Παντού σ’ αναζητώ
Παράθυρο κλεισµένο
Σε γκρίζο ουρανό.
Βοήθα Παναγιά µου
Εσύ που αγρυπνάς
Στάχτη τα όνειρά µου
Σκληρό να καρτεράς
Όµορφη µου Πασχαλιά
Άρωµα καλοκαιριού
Της αυγής δροσοσταλιά
Τριαντάφυλλο Μαγιού
53
ΓΕΡΙΚΟ ΣΚΑΡΙΓΕΡΙΚΟ ΣΚΑΡΙΓΕΡΙΚΟ ΣΚΑΡΙΓΕΡΙΚΟ ΣΚΑΡΙ
ΧΧΧΧρόνια στο µουράγιο
Το γέρικο σκαρί
Μοιάζει µε ναυάγιο
Κι’ ακόµα νοσταλγεί
Να σαλπάρει πάλι
Για πέλαγα ανοιχτά
Σε µακρινά λιµάνια
Σε µέρη εξωτικά.
Μα τα όνειρα σβήνουν
Κι’ αλλάζουν οι καιροί
Μπόρες και καταιγίδες
Σάπισαν το σκαρί.
Ο γερολοστρόµος
Πάνω στην κουπαστή
Στρίβει ένα τσιγάρο
Και σιγοτραγουδεί.
Κι’ όλο αναθυµιέται
Τους δύσκολους καιρούς
Που αρµένιζε µαζί του
Πελάγη ωκεανούς.
Όνειρα γκρεµισµένα
Φουρτούνες και καηµοί
Στ’ αµπάρια σφαλισµένα
Θαµµένοι στοχασµοί.
54
Στ’ άρµενο ένας γλάρος
Μέσ’ τη βαθιά σιωπή
Το πέλαγο αγναντεύει
Με θλίψη αναπολεί
Αργοκυλάει ένα δάκρυ
Στην άκρη του µατιού
Μοιάζει να είναι φάρος
Φύλακας του σκαριού.
Μα τα όνειρα σβήνουν
Κι’ αλλάζουν οι καιροί
Μπόρες και καταιγίδες
Σαπίσαν το σκαρί.
Όνειρα γκρεµισµένα
Φουρτούνες και καηµοί,
Στ’ αµπάρια σφαλισµένα
Θαµµένοι στοχασµοί.
55
ΣΤΟΥ ΚΟΣΜΣΤΟΥ ΚΟΣΜΣΤΟΥ ΚΟΣΜΣΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΟΥ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΟΥ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΟΥ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ
ΘΘΘΘέλω να νοιώθω
τον αέρα στα µαλλιά µου.
Θέλω ο ήλιος στην ψυχή µου ν’ ανατέλλει
Θέλω το χορτάρι να είναι πράσινο
Να το πατώ µε τα γυµνά µου πόδια
Και να χορεύω, να χορεύω, ατέλειωτα.
Θέλω ν ακούω το τραγούδι της βροχής
Την ώρα που ποτίζει τη διψασµένη γης
Και να οσφραίνοµαι το άρωµα
Που βγαίνει µέσα από τα σπλάχνα της
Την ώρα που ο σπόρος γίνεται ζωή.
Ν’ ακούω της µάνας µου το γέλιο
Σαν βάλσαµο να µπαίνει στην ψυχή µου
Και τα παιδιά θέλω να βλέπω
Να γεύονται την οµορφιά της φύσης
Να πλάθουν όνειρα
Και ν’ ατενίζουν µε χαµόγελο
Το µέλλον τους για προκοπή.
Να βλέπω τη µέρα να σµίγει µε τη νύχτα
Και να ‘ρχεται µία άλλη αυγή
Γιοµάτη ελπίδα για ζωή.
Να βλέπω τα χωράφια νά καρπίζουν
Και το ζευγά περήφανο
Να καµαρώνει τη σοδειά του.
Και τη δική σου ανάσα
Θέλω ν ακούω τη νύχτα
Πατρίδα των τρισµέγιστων
Και του πολιτισµού κοιτίδα
Καθώς ανήσυχη αγρυπνάς
Την ώρα που ηρεµούν
56
Τα µίση και τα πάθη
Την ώρα που ο ιδρώτας
Κι ο µόχθος του εργάτη
Μαζί µε τους ρυθµούς
Της πυρωµένης σου καρδιάς
Ουράνια συνθέτουν µελωδία
Για ένα καινούριο αύριο
Καλλίτερο από το χτες.
θέλω του κόσµου οι λαοί
Να ζουν ειρηνικά
Χωρίς ένδεια, καταφρόνια
Και τον αφανισµό.
Νάµαστε όλοι λεύτεροι
Μέσα στο σπιτικό µας
Στο χώµα που µας γέννησε.
Εδώ που αγωνιστήκαµε
Αγώνες ιερούς
Για ιδανικά και ακριβές πατρίδες
Εδώ που γράψαµε ιστορία
Με εκατόµβες τους νεκρούς.
∆υνάστες των λαών,
Στο όνοµα των συµφερόντων σας
Βιάσατε τη γη µας
Μολύνατε το χώµα
Τις θάλασσες και τον αέρα ακόµα.
Όνειδος του ανθρωπίνου γένους
Θα είστε πάντα υπόδικοι
Κι ανεπιθύµητοι
Σε τούτο τον πλανήτη.
57
Αφήστε µας.
Αφήστε να γεννιόµαστε
Και να πεθαίνουµε
Όποτε εµείς το θέλουµε.
Άλλος τρόµος κι άλλη θλίψη
∆ε χωράει στα µάτια µας.
Αφήστε
Στου κόσµου το τραπέζι
Το ψωµί, το κρασί και την ειρήνη.
Θέλουµε να ζήσουµε.
58
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Α) ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΧΡΗΣΤΟΥ Κ. ΛΟΡΕΝΤΖΟΥΑ) ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΧΡΗΣΤΟΥ Κ. ΛΟΡΕΝΤΖΟΥΑ) ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΧΡΗΣΤΟΥ Κ. ΛΟΡΕΝΤΖΟΥΑ) ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΧΡΗΣΤΟΥ Κ. ΛΟΡΕΝΤΖΟΥ
ΑΠΟΨΕ Ε∆Ω * 1
ΑΟΡΑΤΑ * 2
ΣΩΠΑΣΑΝ ΟΛΑ * 4
ΧΑΙΡΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ * 5
ΚΥΜΑΤΑ * 6
ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑ * 7
ΣΙΩΠΗ * 8
ΧΩΡΙΣ ΣΧΕ∆ΙΟ * 9
ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΝΑ ΨΑΞΩ, ΠΟΥ; * 10
ΑΓΙΟΣ ΘΥΜΟΣ * 11
AFFECTUS * 13
ΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝΕ ΠΟΤΕ * 14
ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ * 15
ΑΙΤΙΕΣ ΣΙΩΠΗΣ * 16
ΚΑΥΣΩΝΑΣ * 17
ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ * 18
ΑΝΑ∆ΥΣΗ * 19
ΑΙΤΙΕΣ ΛΥΠΗΣ * 21
ΣΤΟ ΣΠΥΡΟ * 22
ΩΡΕΣ ΚΑΡ∆ΙΑΣ * 24
ΕΛΕΓΑ ΠΩΣ ΘΑ ‘ΜΕΝΕΣ * 25
ΦΩΣ * 26
ΤΩΡΑ * 27
ΑΠΡΟΟΠΤΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ * 28
Θ’ ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕ * 29
ΑΚΕΡΑΙΕΣ ΩΡΕΣ 30 ٭
ΕΥΧΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΠΟΥ ∆ΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ * 31
ΣΑΝ ΕΝΑ ΑΧΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙ * 32
ΤΟΣΗ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΝ∆ΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ * 34
ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ Ι∆ΙΟΤΗΤΕΣ * 37
59
Β) ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΠΒ) ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΠΒ) ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΠΒ) ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΠΑΑΑΑ
ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΣΟΥΡΟΥΠΟ * 39
ΑΣ΄ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΑΝΟΙΧΤΟ * 44
ΠΑΡΕ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΧΩΜΑ * 46
ΧΑΘΗΚΕΣ ΣΑΝ ΣΥΝΝΕΦΟ * 47
ΚΥΚΝΕΙΟ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ * 48
ΑΡΓΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ * 50
ΓΕΡΙΚΟ ΣΚΑΡΙ * 51
ΣΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ * 53