Poetry News Φύλλο 2ο

Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα

Αριθμός φύλλου 2 Κυριακή 11 Μαΐου 2014 διανέμεται δωρεάν

ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΦΗΣΕ ΠΙΣΩ ΤΟΥΟ ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΓΚΑΡΣΙΑ ΜΑΡΚΕΣ

Ένα ανέκδοτο έργο με τίτλο «Θα ιδωθούμε τον Αύγουστό» άφησε πίσω του ο σπουδαίος συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Πρόκειται για ένα χειρόγραφο που ο Κολομβιανός Νομπελίστας δεν θέλησε να εκδώσει όσο ζούσε. Την είδηση έδωσε στο πρακτορείο Associated Press, ο διευθυντής τοτου μεξικάνικου εκδοτικού οίκου Penguin Random House Mexico, Κρίστομπαλ Πέρα. Σύμφωνα με όσα είπε οΠέρα, η οικογένεια του Μάρκες που «έφυγε» από τη ζωή στις 17 Απριλίου, σε ηλικία 87 ετών, δεν έχει αποφασίσει ακόμα αν θα επιτρέψει την έκδοση του έργου αλλά και σε περίπτωση που το κάνεικάνει, σε ποιον εκδοτικό οίκο θα παραχωρήσει τα πνευματικά δικαιώματα. Απόσπασμα από το ανέκδοτο έργο του σπουδαίου συγγραφέα- που μοιάζει να είναι το πρώτο κεφάλαιο-δημοσιεύτηκε στην ισπανική εφημερίδα «La Vanguardia» . Ο Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες περιγράφει το ταξίδι μίας πενηντάχρονης παντρεμένης γυναίκας που επισκέπτεται τον τάφο της μητέραςμητέρας της σε ένα εξωτικό νησί. Αυτό είναι ένα ταξίδι που η γυναίκα πραγματοποιεί κάθε χρόνο. Εκεί κάνει μία σχέση με έναν άντρα, κοντά στην ηλικία της, που συναντά στο ξενοδοχείο όπου διαμένει. Το ανέκδοτο έργο,

αποτελεί μια έκπληξη για μένα. Την τελευταία φορά που είχα μιλήσει με τον Γκάμπο για αυτό το χειρόγραφο, μου είχε πει ότι επρόκειτο για ένα αυτόνομο έργο το οποίο είχε σκοπό να συμπεριλάβει σε ένα βιβλίο με άλλες τρεις παρόμοιες και επίσης ανεξάρτητες ιστορίες» αναφέρει ο Μάρτιν και συμπληρώνει : «Προφανώς ο Γκάμπο συνέχισε να ασχολείται με αυτό μέχρι και πριν από μερικά χρόνια».

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ήταν σπουδαίος Κολομβιανός συγγραφέας, βραβευμένος με Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του λογοτεχνικού ρεύματος του «μαγικού ρεαλισμού» και ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της Ισπανόφωνης λογοτεχνίας.Γεννήθηκε στις 6 Μαρτίου 1927 στο χωριό Αρακατάκα (βρίσκεται στο Διαμέρισμα Μαγδαλένα) της Κολομβίας. Το 1982 του δόθηκε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Με βάση το σκεπτικό της απόφασης,απόφασης, ο Μάρκες τιμήθηκε με το βραβείο «για τα μυθιστορήματα και τα διηγήματά του, στα οποία το φανταστικό και το πραγματικό συνδυάζονται σε έναν πλούσιο κόσμο φαντασίας, αντανακλώντας τη ζωή και τις συγκρούσεις μιας ηπείρου»

ο συγγραφέας το έγραφε παράλληλα με το τελευταίο του βιβλίο «Memories of my Melan-choly Whores» που εξέδωσε το 2004. Ο βιογράφος του Μάρκες, Τζέραλντ Μάρτιν αποκάλυψε ότι η συγγραφή του έργου «Θα ιδωθούμιδωθούμε τον Αύγουστο» ξεκίνησε ως μία μικρή ιστορία, η οποία στην συνέχεια διανθίστηκε. «Το γεγονός

πηγή: protothema.gr



ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ & ΕΚΔΟΣΗ: Εκδόσεις ΔιάνυσμαΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Λεωνίδας Σκυλίτζης

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑΛεωνίδας Σκυλίτζης

Νίκη Ταγκάλου

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣΜέλη της ομάδας Μέλη της ομάδας στο Facebook

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ[email protected]

ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ & ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟhttp://issuu.com/lewnidasskylitzhs

ΕΚ ΤΗΣ ΔΙΕΘΥΝΣΕΩΣ

Αγαπητοί αναγνώστες,

ΤΤο δεύτερο φύλλο της Poetry News φιλοδοξεί να σηματοδοτήσει την απαρχή της καθιέρωσης ως εφημερίδα για την ποίηση κι ένα βήμα για τους ποιητές να δημοσιεύουν και να δείχνουν τη δουλειά τους σε ένα ευρύ αναγνωστικό κοινό. Το πρώτο φύλλο ξεπέρασασε τους 200 αναγνώσεις με πάνω απαπό 5 λεπτά μέσο χρόνο ανάγνωσης. Και γι αυτό θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συνεργάτες του πρώτου φύλλου και όλα τα μέλη της ομάδας στο facebook. Φυσικά, το μεγαλύτερο ευχαριστώ πηγαίνει στους αναγνώστες και γι αυτό είμαστε ανοιχτοί σε οποιαδήποτε σχόλια, παρατηρήσεις, προτάσεις έχουν να κάνουν με το έντυπο. προτάσεις έχουν να κάνουν με το έντυπο.

Σας εύχομαι καλή ανάγωνηση,Λεωνίδας Σκυλίτζης

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ


η εφημερίδα διανέμεται δωρεάνμέσω του διαδικτύου

Αριθμός φύλλου 2 Κυριακή 11 Μαΐου 2014

ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ΔΥΑΝΙΣΜΑ


ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ


ΠΑΡΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ‘ΡΘΕ

Από την στιγμή που ‘ρθε,ο έρωτας στα όνειρα μου,τα καυτά φιλιά σου που ‘ναι;Να ζεστάνουν την καρδιά μου.Είσαι τ’ ωραιότερο άνθος,που απου ανθίζει ένα πρωί,και το παράφορο πάθος,στη ψυχή μου την αγνή.Τα πανέμορφα σου μάτια,δε χορταίνω να κοιτάζω,ένα ρομαντικό δειλινό.Η καρδιά μου έγινε κομμάτια,από σένα που από σένα που θαυμάζω,δεν αντέχω άλλο να πονώ.

ΧΑΜΕΝΗ ΕΛΠΙΔΑ

Όταν σε πρωτοσυνάντησα γεννήθηκε,μέσα μου μετά από καιρό η ελπίδα,γεμάτη με χρώματα η ζωή μου αναστήθηκε,στέγνωσε με φιλιά την δυνατή καταιγίδα.Τα πράγματα δυστυχώς δεν εξελίχθηκαν,όπως σαν ονειροπόλος σε πλάνη ποθούσα,όπως σαν ονειροπόλος σε πλάνη ποθούσα,η αισιοδοξία και το κουράγιο διαλύθηκαν,μόνο θλίψη και απόγνωση πλέον μετρούσα.Τι κρίμα τόσα σχέδια που κάναμε πήγανε χαμένα,πετάχτηκαν σαν βότσαλα στο γιαλό μακριά,μένοντας ριγμένα για χρόνια στον πυθμένα.Εύχομαι να ‘σαι ευτυχισμένη μακριά μου,παρόλο που με πίκρανες βάναυσα πικρά,παρόλο που με πίκρανες βάναυσα πικρά,αφήνοντας με λαχτάρα, τ’ ανεκπλήρωτα όνειρα μου.

ΒΑΓΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Π

Στα όνειρά σου θα βρεθώτην πόρτα να μ’ ανοίξεις,κι αν είσαι μόνος θα σταθώ,θα ‘ρθω να με φιλήσεις.Μα αν Μα αν στου ονείρου τη χαράείσαι με άλλη συντροφιά,για πάντα θα σε αφήσω,δεν θα ξαναγυρίσω.Στα όνειρα μου τοίχο ψηλό, γύρω, ολόγυρα θα χτίσωεκεί μονάχη θα κλειστώκαι και θα σε λησμονήσω. ΕΡΣΗ ΤΖΩΡΑ

Ψ

Σεληνιασμένες οι ψυχέςΞορκίζουν τρέλας χάδεμαΜ’οσές τους μείναν αντοχέςΨάχνουν λογικής απάνεμα.Μα έλα που δεν ξαΜα έλα που δεν ξαστοχούνΟι Ερινύες τις περιφρουρούνΣτ’αυτί τους αντηχούνΚαι τον καημό θεριεύουν.Κι εγώ που τις προκάλεσαΤα’απόβραδο να ‘ρθούνεΔροσοσταλιές νυχοπατούνΜάλλον δε Μάλλον δε θα φανούνε.Μα οι ψυχές αγρίεψανΚαι τρικυμία εκάμανΣτης λίμνης το γλυκό νερόΉρθαν και με ξεκάναν

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΥΞΑΡΑΣ

Θ ;

Ήσουν κάτω εκεί στην γηΣερνόσουν, κάτω στο έδαφοςΣε χτυπούσαν και σε έβριζανΤους είδα, ήθελα να τους διώξωΜε κοίταξες, χαμογέλασες.Με κοίταξες, χαμογέλασες.Μου φάνηκες σαν άγγελος!Ήθελα να σε βοηθήσω να σηκωθείςΠροσπάθησαΠήγες να περπατήσεις, προσπάθησεςΣερνόσουν πάλι κάτω στο έδαφοςΣε χτυπούσαν και σε έβριζανΤΤους κοίταξα, χαμογέλασα.Είχες μαζί σου τον θεόΕίχα μαζί μου τον διάβολοΦοβήθηκες την αλλαγήΣου άπλωσα το χέρι μου, φοβήθηκεςΔεν χαμογέλασεςΔεν χαμογέλασαΕίδα Είδα στα μάτια σου πόνοΠόνο πολύ, αβάστακτοΠαρακάλεσα τον θεό σου, να σου δώσει φτεράΜου τα έφερε το άλλο πρωί ο διάβολος,Στα πρόσφερα, τα αρνήθηκεςΘες να γίνεις άγγελος τελικά;



ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕ

1

Μυρίστε,,,και υμνολογίστετο όνειρο,Ναι ετσι πέρασε στο παρελθόνγεμάτο αντανακλάσειςφωτός,και συκλίνουσες εκφρακαι συκλίνουσες εκφραστικέςμετατοπίσεις,φορτωμένες αναμνήσειςταίζοντας,τα παιδικά μου όνειραμ, αποστηθισμένα βήματα.Πληγή στην όραση η βροχήτων μνημονίων,των μνημονίων,καληδοσκόπιο ουράνιου τόξουπερνά ο χρόνος παίζονταςκρυφτό,η μέρα μεταμφιέζεται σε νύχταμ΄ενα τακούνι...

2

Γιά τελευταία φορά!Χορεύοντας μετρούσα λόγια πνιγμένα,μασώνταςτα φωνίεντα.Μιά φωτογένειαΜιά φωτογένειαστό πάτωμα γδαρμένα δάχτυλαμετάστασηανάσας.Δυό βήματαμιά κορδέλα να δένειτα ότα όρια της γλώσσαςν΄αφουγκράζομαιφινάλε.Κι η επιθυμίανα υποκλίνεται να τολμάνα αντιστέκεται,σ΄αυτό πού την συνθλίβεινύχτα κι απόγνωση....νύχτα κι απόγνωση....3

Ενα χάδι αέρινοαπαλόαύρας λεπτής,κι η ακοή ν΄αφουγκράζεταιτον ψίθυρο του άνεμου,κι αυτό το μπλέκι αυτό το μπλέσαν γέρνει ο Ηλιοςκλείσε τα μάτια σουκι αγκάλιασεΗλιοταξίδεμααγαπης....

ΤΑΚΗΣ ΤΣΑΝΤΗΛΑΣ

Διστακτική στο χθες και σ' ένα μέλλον που αχνοφέγγει στον ορίζοντα η σιωπή πυροδοτείται από τη λάμψη ενός αντάρτη ήλιου κι εξεγείρεταικι εξεγείρεται


ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΠΑΠΑ

1

Και ο έρωτας...ύψιστο ανάμεσα σε όλα ... πνοή και θάνατο σε ένα φιλί δίνει ...μόνο αυτός...

***

22

Σσσσς μη μιλάς Άκου... διακρίνεις τα λόγια της καρδιάς μου;Αν και ψιθυριστοί οι παλμοί λένε "Σ'αγαπώ"Κοίτα... κοίτα πώς πάλλονται οι φλέβες μου Να δραπετεύσουν θέλουν , κοντά σου με τραβάνε Κλείσε τα μάτια....το νιώθεις ;Είναι η επιθυμία μου αυτή που σε αγγίζει σα χάΕίναι η επιθυμία μου αυτή που σε αγγίζει σα χάδι "Έρωτας"δραπετεύει η λέξη αβίαστα από τα χείλη σου"Όχι μάτια μου , δεν είναι έρωτας "Σου σιγοτραγουδώ "Γέννηση σύμπαντος είναι με εμάς θεούς και τ'αστέρια σκλάβους των ευχών μας"

ΣΑΓΙΑΣ ΠΕΤΡΟΣ

άτιτλο

Τι όμορφα ειν´τα ματια σου και τα ξανθα μαλλιά σουΜελι ειναι το στόμα σου που δίνεις τα φιλια σου!ΑΑγάπης όνειρο γλυκόόμορφο περιστέριτο γέλιο σου εζηλεψετο πιο λαμπρό αστέρι!Μα και η καρδιά σουεναι χρυσή!Αγάπη ειναι γεμάτηαπλόχερα που τη σκορπαςαπλόχερα που τη σκορπαςχωρις να πάρεις κατι!Κι οταν χορευεις ματια μουολοι εσε κοιτουνεοι φίλοι σου σε χαίρονται και άλλοι σε ζητουνε!

Είναι η επιθυμία μου αυτή που σε αγγίζει σα χάδι "Έρωτας"δραπετεύει η λέξη αβίαστα από τα χείλη σου"Όχι μάτια μου , δεν είναι έρωτας "Σου σιγοτραγουδώ "Γέννηση σύμπαντος είναι με εμάς θεούς και τ'αστέρια σκλάβους των ευχών μας"


ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΣΕΛΗΣ.

Ε ...

Μάτια μου..Έρωτας δεν είναι οι καρδούλες,τα στιχάκια,τα σ'αγαπώ,τα λόγια...Τα αρκουδάκια,οι σοκολάτες και τα λουλούδια..Αυτά είναι όμορφο άλλα υλικό συμπλήρωμα..Έρωτας είναι ζάλη..Έρωτας είναι ζάλη..Είναι πόνος.. Είναι αχ..!!Είναι τυφώνας που παρασέρνει κάθετι στο διάβα του.. Ερωτας είναι το απόλυτο κενό και η πληρότητα μαζί.. Έρωτας είναι να καίς μέσα σου..Στο μυαλό,στην καρδιά,το κορμί..Κάθε σπιΚάθε σπιθαμή του κορμιού σου.. Είναι φωτιά που τα καίει όλα.. Τα κάνει όλα στάχτη και από μέσα της γεννιούνται ξανά δύο κορμιά..Έρωτας είναι η απόλυτη γύμνια.. Είναι το παγωμένο δάκρυ που κυλά όταν ουρλιάζοντας σου λείπει κάποιος...Είναι η θερμοκρασία που νιώθεις να χτυπά κόκκινο όταν βλέπεις το άτομο που σου αναστάτωσε τη ζωή και όλο σου το είναι..Είναι ένα μήνυμα του,η φωνή του,ένα άγγιγμα του που κάνει τη βελόνα από τη πυξίδα της Είναι ένα μήνυμα του,η φωνή του,ένα άγγιγμα του που κάνει τη βελόνα από τη πυξίδα της λογικής να γυρίζει τρελά και να σπάει.. Η αναμονή να τον δείς... Να νιώσεις πάλι ζωντανός..Έρωτας είναι η ισοπέδωση των ορίων.. Η πυρκαγιά στη λογική.. Η βουτιά στο κενό των "πρέπει" των "δεν" των "μη"..Έρωτας είναι η αίΈρωτας είναι η αίσθηση που γεύεσαι όταν κοιμάσαι και ξυπνάς με τη μορφή και την αύρα εκείνου που πια είναι τα πάντα για'σένα και λεηλάτησε το μυαλό σου κατακτώντας το..Η σκέψη που καταλαμβάνει κάθε σπιθαμή του νου σου..


Η ανάσα που χρειάζεσαι για να ζείς..Η ματιά που βυθίζει στο κόκκινο χάος τα πάντα..Το μυαλό που χάνεται σε κάτι τόσο άγνωστο μα και απαραίτητο.. Η γλώσσα που βάζει φωτιά στις ενοχές..Το κάθε βήμα που κάνεις.. Η ανατολή και η δύση του ηλίου που σου δίνουν κάθε μέρα δύναμη για κάτι νέο.. Που σε αφήνουν να ονειρεύεσαι..Που σε αφήνουν να ονειρεύεσαι..Το ξενύχτι και το ξημέρωμα σου..Το όνειρο και το παραμύθι σου..Το σωστό που σβήνει κάθε ανούσιο λάθος.. Το πολύ που κάιει κάθε τίποτα.. Η απορία πως ζούσες τόσο καιρό χωρίς εκείνη καταλαβαίνοντας ότι δεν ζούσες..Δυό ζευγάρια χέρια να κρατάνε την καρδιά της αγάπης τους..ΑΑυτά είναι ο έρωτας καρδιά μου..Αυτά..


ΒΑΓΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Τ

Ο έρωτας είναι φυλακή και σκοτεινό μπουντρούμι,όπου μόνος φυλακίζεσαι, και ποιος να σε γλυτώσει,σαν η ψυχή σου κούρνιασε σε τούτο το λαγούμι,το σκίρτημα το νεανικό όταν η καρδιά σου νιώσει.

ΑΑντιπαλεύεις χίμαιρες και ξωτικά τα βράδιατον εαυτό σου, την ψυχή και την καρδιά να σώσεις, και ψάχνεις μες στα όνειρα του λυτρωμού τα χάδια,να τα γευτείς, να τα χαρείς, τον πόνο να ημερώσεις.Του έρωτα τα βέλη σαν σε λαβώσαν στην καρδιά,σε πνίγει τότε ο καημός, σε καίει του πόθου η φωτιάκαι δεν θα βρεις αναπαμό, ούτε θα βρεις αλλού γιατρειάπαρά παρά στην ποθητή αγκαλιά, μες της αγάπης τα φιλιά!!!

Α

Περίμενε με στα όνειραΣτα όνειρά σου θα βρεθώτην πόρτα να μ’ ανοίξεις,κι αν είσαι μόνος θα σταθώ,θα ‘ρθω να με φιλήσεις.Μα αν Μα αν στου ονείρου τη χαράείσαι με άλλη συντροφιά,για πάντα θα σε αφήσω,δεν θα ξαναγυρίσω.Στα όνειρα μου τοίχο ψηλό, γύρω, ολόγυρα θα χτίσωεκεί μονάχη θα κλειστώκαι και θα σε λησμονήσω.

ΑΡΗΣ ΖΕΡΒΟΠΟΥΛΟΣ

Ο

Σμιλεμένη θαρρείςστο σύγνεφο της χαραυγήςη θεϊκή μορφή σου,τη νύχτα του έρωτανα μου θυμίζει.να μου θυμίζει.Ολονυχτίς, πιασμένος στον ιστότης αγκαλιάς σουκι όλο τριγύρω ένα φώςσαν απ’ αστέρι φωτεινόνα με τυλίγει.Μέσα σ’ ονείρου κάστραττριγυρνούσε το κορμί σουστο μαγικό του πόθου μας ταξίδι,καβάλα στου έρωτα το άτιανεβασμένο.Έστειλε η θάλασσα ένα κύμα,χαιρετισμό στο πέρασμά σου,όταν σαν οπτασία διάβηκεςτη τη στράτα τ’ ασημένιουφεγγαριού,πασχίζοντας να το ταιριάξειστο γαλάζιο της ματιάς σου.


ΖΕΡΒΟΥ ΤΡΙΑΔΑ

Α

Στην έρημο,στην καυτερή φωτιά,περπάταγα μονάχη,μπροστά μου μία θάλασσα,κίτρινη σαν τα στάχυα,η άμμος,σκόνη απατηλή κι ήθελα να μου λάχει,μια βρύση,δροσερό νερό,μα γύρω,μόνο βράχια...ΑΑπόκαμα να περπατώ,ο ήλιος μ'είχε κάψει,τα ξεραμένα χείλη μου αδύνατον ν'ανοίξω,επιθυμούσα διακαώς,η τύχη μου ν'αλλάξει,να βρώ μια όαση δροσιάς,τα δέντρα της ν'αγγίξω.Ενίσχυσα την σκέψη μου,με δύναμη και γνώση,και έβαλα στα πόδια μου τα μαγικά φτερά...εκείνα που με γλύτωναν παλιά από την πτώση,όταν όταν στεκόμουν σε γκρεμούς,με σήκωναν ψηλά...Επιτέλους!!!ήρθε η ώρα μου και όαση αντικρύζω,όπως το ονειρεύτηκε το καθαρό μυαλό μου,πνιγμένη μ'άνθη και νερά!!Σαν φτάνω γονατίζω,στη λίμνη για να πιω νερό,μα χάνεται από μπρός μου...Ηταν αντικατοπτρισμός,μα κάτω δεν το βάζω,εγώ την όαση θα βρω,όσο και να κοπιάσω,το 'χω να αγωνίζομαι,ποτέ δεν ησυχάζω,το 'χω να αγωνίζομαι,ποτέ δεν ησυχάζω,εκείνο που επιθυμώ,στα χέρια μου θα πιάσω...

ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΕΪΣΑΚΗΣ

Α

Σήκωσε το σπαθί ψηλάείχε λαβή σταυρού και δυό λεπίδεςκι αστόχαστος πολύ για ν'αστοχήσειαυγής το φόρεμα να κόψει.πάνω πάνω στο απέθαντο θαλάζιοτου βράχου η μύτη αναπνέειμνήμες ψαμμόλιθοι στο βραχύ του στέρνοδεν φόρεσαν της ματαιοδοξίας του το δώρο.

Γ ΜΙΧΑΣ

Α-

Ενας καλός άνεμος,με φέρνει στο λιμάνι της ψυχής,φιλοξενούμενος,και προσωρινά ναυαγός,με σανίδα ευαισθησίας,να με οδηγεί στην ακτή των προσδοκόμενων αποτελεσμάτων.Γιγαντώνεται η θέληση,μόνιμα εποχικοί υπάλληλοι της συνείδησης,κάνουμε τα μακκάνουμε τα μακρινά μας ταξίδια,με τα σάπια καράβια των υπο-σχέσεων,εφοδιασμένοι,με ''ξηρά'' σιωπή,και πόσιμο υγρό συναίσθημα,για επι-βίωση,βάζοντας ρότα για μια ολοκληρωτική διαδρομή ωκεάνιας ωρίμανσης.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΣΥΝΤΟΜΑΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ

ΣΕ ΕΝΤΥΠΗ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ


ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ

Η

Την ζωή σου, που την έζησες, μέσ από τα όνειρα σου. Μέσα, στα σύννεφα λευκή.Χορό στήνουν οι ελπίδες.ΤΤριγύρω, από την σκέψη σου.τριγύρω, από των ήλιο.Τρελό χορό και λαμπερό,να ξεγελιέται ο πόνος.Στα μάτια, ρίχνοντάς, φωτιά,καίγοντας, αυταπάτες.Μένοντας, ολόγυμνη η ζωή,με την αλήθεια ρούχο.με την αλήθεια ρούχο.Ντύνοντας, βλέμμα και καρδιά,μες, των βαρύ, χειμώνα.Μέχρι ν΄ρθει η καλοκαιριάκαι να ζεστάνει η ανάσα.Ανάσα που μοσχοβολά.με γιασεμί και κρίνα.Αλήθεια, βγήκε και κυλά,Αλήθεια, βγήκε και κυλά,απ' την λαλιά, στα χείλι.

ΛΟΥΚΙΑ ΠΛΥΤΑ

Ν

Αστέρων γέννημα οι αισθήσεις μου ερωτεύθηκαν της μουσικής τα σήματαγήινα αεροπατήματακάθε μικρούλας νότας φωνήφόρος τιμήςφόρος τιμήςχρυσό κλειδί μες της ψυχής τα σήμαντρα.


Διαπίστωση πραγματικότητας σκληρής.Τα γηρατειά μας αδυσώπητα.Την στιγμή της αναγκαστικής σιωπήςενός παιδιού μέσα μας.Πάψαμε τις ιστορίες,τα παραμύθιαενώ ο ρεαλιενώ ο ρεαλισμός έγινε δέρμα μας.Στις αλάνες σταμάτησαν ν'ακούγονται φωνές,μεγάλωσαν,συμβιβάστηκανστα κουστούμια και σε φόρμες εργασίας.Βάρυναν.Κι όσο μεγαλώνουμε,η ζωή κυλά νερό,η ζωή κυλά νερό,δεν φτάνει.Η υπερτίμηση του Εγώ μας,ταυτότητα.Και το κάθε παιδί σιωπά.Τα άλογα σαν γέρνουν τα σκοτώνουν.Γυρίστε τις σφαίρες πίσω!!!Εδώ ζουν παιΕδώ ζουν παιδιά,σε σώματα μεγάλων.

ΣΑΒΒΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΑΚΗΣ

Α

Αγγελούδι της πρώιμης χαραυγήςστους αλλότριους καιρούς κι αφιλόξενους έρωτες! Μηρυκάζεις τα όνειρα των απατηλών υποσχέσεων και συμβιβατων απατηλών υποσχέσεων και συμβιβασμών!Ορθώσου αμυνόμενο στα γήινά σου πόδια!Άπλωσε τα πάλλευκα και παρθενικάπανιά της Ελπίδας!Άλωσε τους χειμώνες της σαρκοφάγου αναμονήςμε τους εκούσιους τριγμούς της ανομολόγητης αθωότητάς σου!Διάνοιξε τ' αΔιάνοιξε τ' αδιαπέραστα σκοτάδια της απρόσιτης ζωήςμε την αστραπόμορφη ματιά σου και το αγνό χαμόγελο της Νιότης σου!Αμυδρό φως της αδύτου Αωνιότηταςστον ψυχογενή ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ του ΘΕΙΟΥ!!!

***Δεν μ'έμαθαν ν'ανασαίνω ερωτικά.Ούτε τις λέξεις μου στις κοιλάδες χαμούνα σύρω.Ίσως γιατί οι κορμοράνοι,δεν πέρασαν από'δω παρά στάθηκαν-αξετίμητα!σστα παράλια της Μικράς Ασίας.Αν στερήθηκα-προσεχή Μελετητή!τον στεναγμό,στον οργασμό του ρόδουείναι γιατί φιλτράρω τα λιπάσματα που'ρχόνταιαπό πέλαγος Λυβικό.Αν υπομένεις,θα φανώ στα σύνορα της Ρωμιοσύνης.

ΣΕΛΑΝΑ ΓΡΑΙΚΑ

Δ Α


ΕΛΕΝΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

άτιτλο

Επικίνδυνα τα ταξίδια του μυαλού...Δεν ξέρεις το ταξίδι...ούτε τον προορισμό...Άπλα ταξιδεύεις...Είναι τα μόνα ταξίδια που δεν έχεις αποσκευές...πάρα μονάχα την καρπάρα μονάχα την καρδιά σου... την ψυχή σου...Σε παρασερνόσουν οι σκέψεις...οι αναμνήσεις...Ανάβεις και ένα τσιγάρο...έτσι για το γαμώτο...που δεν μπορείς να ξεστομίσεις....Φυσάς τον καπνό και όλα διαλύονται...Φτάνεις στο τέλος...Ο έρωτας...ΤΤον ταξιδεύεις;η σε ταξιδεύει;Τι είναι ποιο επικίνδυνο;Δεν έχω απάντηση...Θα το τελειώσω εδώ...Αρκετά ρίσκαρα με αυτό το ταξίδι...Δεν μπορώ να ρισκάρω και την ψυχή μου..

ΜΑΡΙΑ ΣΙΓΜΑ

Τ΄ΑΓΓΙΣΜΑ ΤΩΝ ΡΟΔΩΝ

Αναστάσιμο φιλί,τ' 'Αγγισμα των Ρόδων !Ώ,πως κείνα ξέρουννα γεννιούνται στον ήλιο!Σφαλιστά ,κατακόκκιναΣφαλιστά ,κατακόκκιναέχοντας στραμμένατα πορφυρά τα πέταλα στο Φως! Ο Άνεμος, μυσταγωγός-το πέρασμά του -τα εγγίζει εγείροντας πόθους αιώνιους! εγείροντας πόθους αιώνιους!Προτροπή Ζωής ετούτη η Άνοιξη..Χαιρετίζω την Αυγή,θαυμάζω το φως!Τα Ρόδα πάντα πορφυρά!Πως οσφραίνονται νέα μπόρα!Το δυνατό βοριά το σέβονται ,δε ριγούν!Μόνο πλέκουν στιχομυθίες ερώτωνσ'αμόλυντα χώματα!σ'αμόλυντα χώματα!Καθώς κι απόψε γέρνουν κατακόκκινα,παραδομένα απαλά σε ψεύτες καιρούςστήνουν χορούς, με νυχτερινές δροσοσταλίδες..΄Ωσπου ένας Άνεμος γητευτής σκεπάσει,τα τελευταία αρώματα της νύχταςτα τελευταία αρώματα της νύχταςκι αφήσειγυμνούς κι ερωτευμένους όλους τους μίσχους....

Αριθμός φύλλου 2Κυριακή 11 Μαΐου 2014


η εβδομαδιαια ποιητικη εφημεριδαpoetry news

σελιδοποιηθηκε & σχεδιαστηκεαπο τις εκδοσεις διανυσμα

με σκοπο την προβολητης ποιησης

και χωκαι χωρις καμια αξιωσηπανω στα δικαιωματα των συμμετεχοντων

[email protected]

Poetry News Φύλλο 2ο

Documents

Transcript of Poetry News Φύλλο 2ο