28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Οκτώβρη εικοσιοχτώ, ημέρα δοξασμένη

που οι Έλληνες ορμήσανε, όλοι τους ενωμένοι.

Στ' Αλβανικά βουνά, δόξας σελίδες γράψαν.

Η Ελλάδα ξαναέλαμψε και τον εχθρό τον θάψαν.

Χτυπούσανε αλύπητα, τρέχοντας νύχτα μέρα

χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, φωνάζοντας "αέρα".

Χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, σκορπίζανε τη φρίκη

σ' εχθρό ανώτερο απ' αυτούς,

το σύνθημά τους "Νίκη"!

ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΙΚΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ

Σ’ εσάς που πολεμήσατε για την ελευθερία

κι εγράψατε με αίμα σας τη νέα ιστορία,

καίγουμε με τη σκέψη σας στους τάφους σας λιβάνι

κι αμάραντο σας φέρνουμε της δόξας το στεφάνι.

Ας είναι πάντα ελαφρό στους τάφους σας το χώμα

και τ’ όνομά σας άσβηστο ας μείνει στον αιώνα.

Σ’ όλους εσάς οφείλουμε τρανή ευγνωμοσύνη

και η θυσία σας σε μας παράδειγμα θα μείνει.

Αν κάποτε θα χρειαστεί κι εμείς να αμυνθούμε,

για τα αγνά ιδανικά, εσάς θα μιμηθούμε.

Σήμερα που γιορτάζουμε τα επινίκια σας,

η σκέψη μας φτεροκοπά με σεβασμό κοντά σας.

Για σας μιλούμε σήμερα όλοι με περηφάνια

κι από τον κήπο της καρδιάς σας πλέκουμε

στεφάνια.

ΣΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ

Λευτεριά, πιο τρανό, πιο μεγάλο

θείο δώρο, δε γνώρισαν άλλο

από σένα, γλυκιά, οι θνητοί.

Κι αν αγκάθινο φόρεσες στέμμα

δε «δουλώθης». Κρουνοί από αίμα

για χατίρι σου τρέξαν καυτοί.

Μοιάζεις κάποτε σαν πεθαμένη,

μα η ψυχή σου αθάνατη μένει

κι όταν φαίνεσαι να ’χεις ταφεί.

Ξεκουράζεσαι…Κι έπειτα πάλι,

το λαμπρό σου ορθώνεις κεφάλι

και το πύρινο αδράχνεις σπαθί.

και της νίκης ανοίγεις τους δρόμους

και τυράννων, γκρεμίζεις τους θρόνους

και δεσμά ρίχνεις κάτω, βαριά.

Πλάθεις ήρωες μ’ ένα σου βλέμμα

και μιας δόξας αιώνιας το στέμμα

τους χαρίζεις, γλυκιά λευτεριά…

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ

Εβδομήντα δύο επέρασανχρόνια από τη μέρα

που η Πίνδος αντιλάλησεστην ιαχή "αέρα"

Πάνω από μιισός αιώνας διάβηκεπου άστραψε η λόγχη

και που βροντοφωνάξανεοι Έλληνες το ΟΧΙ

Η Δόξα εσεργιάνισετην Πίνδο με καμάρι

και σκόρπισε τριγύρω τηςτο δάφνινο κλωνάρι

Τα συλλογιέμαι και ριγώτα παλληκάρια εκείνα,

που δίχως σκέψη αψήφισαντο κρύο και την πείνα.

Δε λογαριάσαν τη φωτιά,ούτε την τρύπια χλαίνη

και μπήκανε στην Κορυτσάκαι μες το Τεπελένι.

Είμαι πολύ περήφανοςκαι θέλω να τους μοιάσω.

Θα ήταν τάχα μπορετόκαι να τους ξεπεράσω;

ΟΧΙ

Σήμερα η πατρίδα μας φορεί τα γιορτινά τηςκι απ' άκρη σ' άκρη αντηχούν

τα κατορθώματά της

Σαν σήμερα οι Έλληνες ΟΧΙ βροντοφωνάξαν,αψήφισαν τον κίνδυνο και τ' άρματα αρπάξαν

ΟΧΙ, δεν θα περάσετε μες τη γλυκιά πατρίδα!ΟΧΙ, δεν θα πατήσετε τα χώματά μας τα ιερά!

ΟΧΙ !!! βροντοφωνάζουνε ΟΧΙ και πάλι ΟΧΙ !!!

Καλύτερα να βάψουμε μ' αίμα όλα τα βράχιαπαρά να μας σκλαβώσετε!

ΟΧΙ και πάλι ΟΧΙ !!!

ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ

Γιορτάζει η Πατρίδα μας,μεγάλη χαρά.Σιμά η Δόξα,

μ’ ολάσπρα φτερά.

Γιορτάζει η Πατρίδα μας,Σε κάθε μεριά

Μυρίζουν οι δάφνεςγελά η Λευτεριά

Σ αυτή τη γιορτή μαςελάτε παιδιά.

Ψηλά τη σημαίαψηλά την καρδιά.

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΛΛΑΔΑ

Πατρίδα μας περήφανηΗρώων συ κοιτίδαστον κόσμο πάλι εσκόρπισεςτο φως και την ελπίδα.

Πληγώθηκες, γονάτισες,κι ως πάντα τιμημένη,ολόρθη ξαναπρόβαλεςδαφνοστεφανωμένη.

Νικήτρα και γιγάντινησαν τα παλιά τα χρόνια,συντρίβεις κάθε βάρβαροκαι τραγουδάς αιώνια.

Η λευτεριά σου Ελλάδα μας,ζωή ψυχή και Μάνα.Τ' ανθρώπου μένεις σύμβολοτων σκλάβων η καμπάνα.

ΟΧΙ

Ένα ΟΧΙ στον εχθρό σου, όπως έκανες και πάντα,βροντοφώναξες Ελλάδακαι το θρυλικό Σαράντα!

Και το πήρανε τα νιάτατης πατρίδας το λουλούδικαι το έκαμαν με πίστηεγερτήριο τραγούδι.

Στις κορφές ψηλά της Πίνδουσαν θεριά έχουν ανέβεικι αν τους λείπουνε τα όπλαη ψυχή τους περισσεύει.

Πολεμούν στην Τρεμπεσίνατα παιδιά σου αντρειωμένακι ανασταίνουνε και πάλιτο παλιό Εικοσιένα!

ΒΡΟΝΤΑΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΟΣ

Βροντάει ο Όλυμπος, αστράφτει η Γκιώνα,μουγκρίζουν τ' Aγραφα, σειέται η Στεργιά.Στ' άρματα, στ' άρματα, εμπρός! στον αγώναγια τη χιλιάκριβη τη Λευτεριά.

Ξαναζωντάνεψε τ' αρματολίκι,τα μπράτσα σίδερο, φλόγα η ψυχή,λουφάζουν έντρομοι οι ξένοι λύκοιστην εκδικήτρια μας αντρίκεια ορμή.

Ο Γοργοπόταμος στη Αλαμάναστέλνει περήφανο χαιρετισμό.Μιας ανάστασης νέας χτυπά η καμπάνα,μηνάν τα όπλα μας το λυτρωμό.

Σπάμε την άτιμη την αλυσίδαπου μας εβάραινε θανατερά,θέλουμε λεύτερη εμείς Πατρίδακαι πανανθρώπινη τη Λευτεριά.

«ΟΧΙ» - 28η Οκτωβρίου 1940

Παρακαλούνε τη γιαγιά τα εγγονάκια πάλι

- Το παραμύθι μας, καλή! Κι αρχίζει εκείνη αγάλι:

- Ψηλά πάνω στα σύνορα – πέρασαν χρόνια τώρα –

φουσάτα σιδερόφρακτα πλακώσανε τη χώρα

Κι είπανε στην Ελλάδα μας: «Τη χώρα σου ζητάμε.

Σκέψου καλά το τι θα πεις! Τι δίνεις; Σε ρωτάμε.

Σε άρνησή σου, ξέρε το, θε να μιλήσει η λόγχη!».

Κι η Ελλάδα βροντοφώναξε απ’ άκρη σ’ άκρη «ΟΧΙ»

Και να! Χτυπούν οι βάρβαροι! Βουίζουνε οι λόγκοι!

Θεριεύει η Πίνδος! Θάνατος, αντάρα, αίμα, βόγκοι!

Κανόνια, τανκς, καπνός, φωτιά, κραυγή, κατάρα, ρόγχοι.

Μα πάνω απ’ όλα αντιλαλεί περίτρανα το «ΟΧΙ»

Πολέμησαν οι Διγενείς! Δοξάσαν την Ελλάδα

και χάρισαν στη λευτεριά παγκόσμια λαμπράδα!

Νίκησε η ελληνική ψυχή! Νίκησε πέρα ως πέρα,

με το τσαρούχι του τσολιά και με τη λέξη «ΑΕΡΑ»!

Είκοσι οκτώ ‘ναι σήμερα, μη χάσετε τη μέρα!

Κάποτε αυτή συγκλόνισε ολόκληρη τη σφαίρα!

Χαράξτε στην ψυχούλα σας πως η Ελλάδα το ‘χει

να πέφτει για τη λευτεριά και ν’ απαντάει «ΟΧΙ»

Αυτό ‘ν’ το παραμύθι μου! Θέλω να το θυμάστε!

Και, σας ορκίζω στα ιερά, ποτέ μη το ξεχάστε!

Κάθε χρονιά παιδάκια μου, που ‘ρθει το πρωτοβρόχι

να σας θεριεύει την καρδιά τ’ οκτωβριανό το «ΟΧΙ»

ΟΚΤΩΒΡΗΣ 1940

Ανοίγουν τα παράθυρα κι όσοι μένουν χαιρετούν αυτούς που

φεύγουν.

Και φεύγουν όλοι. Γέμισαν οι πόλεις τύμπανα και σημαίες.

Ορθή η αυγή σημαιοστολίζει τα όνειρά μας

και η Ελλάδα λάμπει μες στα φώτα των ονείρων μας.

Αυτοκίνητα περνούν γεμάτα πλήθος.

Αποχαιρετιούνται στις πόρτες και γελούν.

Ύστερα ακούγονται τ’ άρβυλα στην άσφαλτο,

που μακραίνει και σβήνει στο βάθος του δρόμου

Εκεί τα τρένα περιμένουν.

Σφυρίζουν για λίγο έξω από την πόλη.

Ακούγονται οι αποχαιρετιστήριοι πυροβολισμοί.

Κι ύστερα όλα σωπαίνουν και περιμένουν.

Διαβάζουμε τα τελευταία παραρτήματα:

Νικούμε. Νικούμε. Πάντα νικάει το δίκιο!

Μια μέρα θα νικήσει ο Άνθρωπος.

Μια μέρα η Λευτεριά θα νικήσει τον Πόλεμο.

Μια μέρα θα νικήσουμε για πάντα.

ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑ

Στην ιστορία των λαώνσύμβολο θα' ναι πάνταοι Έλληνες, το ΟΧΙ τουςκι ο Οκτώβρης του Σαράντα!

Τ' αηδόνι απ' την Ανατολήκαι τα πουλιά απ' τη Δύση,σ' όλο τον κόσμο τραγουδούνκι οι ουρανοί αντιλαλούν.

Πως πάλι η `Ελλάδα μια φοράτο δρόμο για τη Λευτεριάστον άνθρωπο θα δείξει!

Στης Αλβανίας τα βουνάκι απάνω στ' άσπρο χιόνι,της νιότης και της λεβεντιάςο ανθός με το αίμα της καρδιάς.

Γράφει πως πάντα εδώ θα ζειτου Λεωνίδα η ψυχήκαι του Κολοκοτρώνη.

ΣΗΜΑΙΑ - Ω! ΣΗΜΑΙΑ

Γεια σου , σημαία γαλανή,Σημαία δοξασμένη !

Φωτίζεις την Ελλάδα μας Και είσαι ευλογημένη.

Σ' έχουμε κλείσει στην ψυχή, βαθιά μεσ' στην καρδιά μας, κι όπου στηθείς , περήφανα

κρατάς την λευτεριά μας.

Ω, σημαία ! Είσ' Ελλάδα !Μ' ένα «ταν «ή επί «τας»,

Των προγόνων μας τη δάδα μια ιδέα την κρατάς.

Ω, σημαία τιμημένη ! Σαν τραγούδι της αυγής, Στους αιώνες δοξασμένη,

Πάντα εμπρός μας οδηγείς.

ΤΟ «ΟΧΙ»

Με ένα στόμα, μια ψυχή

βροντοφωνάξαμε όλοι:

«ΟΧΙ» με λόγια θαρρετά,

«ΟΧΙ» και με το βόλι.

Κι εκεί κοντά στα σύνορα

της Αλβανίας πέρα

ακούστηκε περήφανο

το ελληνικό «ΑΕΡΑ».

ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 40

Δυο λόγια θα θελα να πωσε σας που βρίσκεστε στο χώμα,

που στους πολέμους δώσατετα νιάτα σας, ψυχή και σώμα

Με αίμα γράψατε εσείςλαμπρές του Έθνους μας σελίδες

τη Λευτεριά χαρίσατεσε Έλληνες και Ελληνίδες

Δεχθείτε το στεφάνι αυτόπου η γαλανόλευκη το δένειτο χώμα που σας σκέπασε

αιώνια ελαφρό να μένει.

ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ

Όταν ήταν παλικάριαοι παππούδες μας παιδιάπολεμήσαν μες στα χιόνιανα μη ζήσουν τα εγγόνια

στων τυράννων τη σκλαβιά

Οι παππούδες μας που τώραέχουν χιόνια στα μαλλιάπολεμήσανε πριν χρόνια

μες στο κρύο και στα χιόνιαγια τιμή, για λευτεριά.