2

3

ΑΠΟΨΕ Ε∆Ω ΑΠΟΨΕ Ε∆Ω ΑΠΟΨΕ Ε∆Ω ΑΠΟΨΕ Ε∆Ω

ΘΘΘΘα µείνω απόψε εδώ

∆ίπλα στο κύµα

Που ξενυχτάει

Για ένα φεγγάρι

Που δε λέει να γεµίσει.

Μ’ ένα τριζόνι συντροφιά

Ρυθµό να ορίζει

Σε παρέλαση

Σκιών.

Ένα θα γίνω

Με την άµµο

Που άλλο δεν αντέχει

Να συγκρατεί

Αποτυπώµατα ονείρων.

4

ΑΟΡΑΤΑ ΑΟΡΑΤΑ ΑΟΡΑΤΑ ΑΟΡΑΤΑ

ΣΣΣΣτην πλάτη ως εδώ

Κουβάλησα τη µικρή ζωή µου

Και στην καρδιά

Απορία και µέθη.

Αναρριχήθηκα σε σκήτες

Πνευµάτων χθόνιων

Και άναψα κερί

Το φόβο θεό µην κάνω.

Με οδηγό

Της φαντασίας την όραση

Έγιναν όλα

Μα πιο πολύ

Όσα δεν ήθελα.

Στου Αχέροντα τα κρύα νερά

Πολλές φορές

Με κοίταξα στα µάτια

Κι αναστήθηκα.

Όλα ως εδώ

Στους χάρτες του µυαλού

Γραµµένα µε καλέµι

Με οδηγούν

∆εν ξέρω που.

Αόρατα ορίζουν

πορεία για ύστερα.

5

Κι όσο ρωτάω

Πως

Όσα θέλω

Κι όχι

Όσα πρέπει

Θα συµβούν

Κανείς δεν µου απαντάει.

6

ΣΩΠΑΣΑΝ ΟΛΑ ΣΩΠΑΣΑΝ ΟΛΑ ΣΩΠΑΣΑΝ ΟΛΑ ΣΩΠΑΣΑΝ ΟΛΑ

ΣΣΣΣταγόνες φως

Καταδιώκουν το νερό

Και το χορεύουν.

Εκείνο αρχίζει

Τραγούδι ανερµήνευτο

Για να γλιτώσει

Μην καεί.

Σκορπίζουν το µελάνι

Σταγόνες δάκρυα.

Τη βούληση µου

∆ιασπείρουν µακριά.

Τριγύρω δεν ακούω πια

Καµία φωνή.

Σα να σωπάσαν όλα

Κι αφουγκράζονται

Το αντίο.

7

ΧΑΙΡΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΧΑΙΡΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΧΑΙΡΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΧΑΙΡΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ

ΣΣΣΣτη σκιά λουσµένη

Σε ρυάκι αιώνων αναπαύεται

Στήλη επιτάφια ξεχασµένη.

Ε∆ΩΕ∆ΩΕ∆ΩΕ∆Ω ΚΟΙΜΑΤΑΙΚΟΙΜΑΤΑΙΚΟΙΜΑΤΑΙΚΟΙΜΑΤΑΙ ΗΗΗΗ ΠΟΜΠΗΙΑΠΟΜΠΗΙΑΠΟΜΠΗΙΑΠΟΜΠΗΙΑ ΚΟΡΗΚΟΡΗΚΟΡΗΚΟΡΗ ΤΟΥΤΟΥΤΟΥΤΟΥ ΛΥΚΟΥΛΥΚΟΥΛΥΚΟΥΛΥΚΟΥ ΤΟΥΤΟΥΤΟΥΤΟΥ ΠΟΜΠΗΙΟΥΠΟΜΠΗΙΟΥΠΟΜΠΗΙΟΥΠΟΜΠΗΙΟΥ ΜΑΝΝΑΜΑΝΝΑΜΑΝΝΑΜΑΝΝΑ ΧΑΙΡΕΧΑΙΡΕΧΑΙΡΕΧΑΙΡΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΑΓΑΠΗΜΕΝΗΑΓΑΠΗΜΕΝΗΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΑΠΟΑΠΟΑΠΟΑΠΟ ΚΑΡ∆ΙΑΣΚΑΡ∆ΙΑΣΚΑΡ∆ΙΑΣΚΑΡ∆ΙΑΣ

Μη ξεγελιέστε από τα µάτια

Τραγούδι ακούστε

Της φωνής που λέει

Χαίρω από καρδιάς

Γιατί είµαι αγαπηµένη.

Ζω

Και θα φωνάζω

Αγαπήθηκα.

Στον αιώνα ζω

Και θα φωνάζω

Αγαπήθηκα.

Αγάπη από καρδιάς

Το χρόνο σαβανώνει.

8

ΚΥΜΑΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΚΥΜΑΤΑ

ΆΆΆΆναψε πάλι ξαφνικά

Η θράκα

Την παλιά φωτιά.

Θα σιωπήσω

Να ελευθερωθούν

Αισθήµατα

Από τη φυλακή

Των λόγων.

Να διασκορπιστεί

Η αλήθεια τους

Στη θάλασσα

Τη µάννα που τα γέννησε

9

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑ

ΤΤΤΤους θόρυβους του κόσµου

Αφανίζουν µυρωδιές

Βασιλικού και ρίγανης

Αυτή την ώρα

Ιούνιος, βλέπεις.

Σκέψης που νηστεύει

Οι αλήθειες τέλειες

Σαν έργο φωτισµένου γλύπτη.

Πόθοι και πάθη

Υποκλίνονται

Με προθυµία αποχωρούν.

Ούτε η ανάµνηση σου

∆εν αναστέλλει

Τη φυγή τους.

Γαληνή ισορροπεί τα µάτια

Και αρκούνται αυτά

Σε όσα αισθάνονται

Νοήµατα δεν ψηλαφούν.

Μόνο κάποιοι παράφωνοι

Ανήσυχοι ήχοι, λιποτάκτες

Χωµένοι στο πίσω του µυαλού

∆ίνουν χρησµό

Πως νέο συµβούλιο

Η Ανάγκη µε την Τύχη

Έχουν αρχίσει.

Ίσως ζηλόφθονα

Ποινή µας απαγγείλουν

Για λίγη ειρήνη

Που αγγίζουµε

Αυτή την ώρα.

10

ΣΙΩΠΗΣΙΩΠΗΣΙΩΠΗΣΙΩΠΗ

ΈΈΈΈτσι, όπως είχα αφήσει

Τα παράθυρα µισάνοιχτα

απόδρασε

Η λήθη αποσταµένη.

Του νου η µηχανή

Ξενύχτησε

Στη γειτονιά ατρύγητων ελπίδων

ντυµένη πίκρας χρώµατα.

Τόση σιωπή

Μόνο µε όνειρα ηµερεύει.

11

ΧΩΡΙΣ ΣΧΕ∆ΙΟ ΧΩΡΙΣ ΣΧΕ∆ΙΟ ΧΩΡΙΣ ΣΧΕ∆ΙΟ ΧΩΡΙΣ ΣΧΕ∆ΙΟ

ΤΤΤΤίποτε όπως ήταν δεν ξανάρχεται.

Μονάχα κάποιες σκέψεις

Και η ανάγκη να ξαναρωτάµε

Για όσα δεν υπάρχουν απαντήσεις

Αφού η µελαγχολία παγιδεύει

Σαν αράχνη.

Χωρίς σχέδιο πορεύεται

Ο,τι σα στρόβιλος

Χαράζει στο ταξίδι µας

Παράδοξα σχήµατα

Που πότε – πότε κύκλοι µοιάζουν.

Μεγάλη η µοναξιά

Και οι φόβοι του

Για ν’ αποφεύγει

Την παρέα µας επίµονα.

Ό,τι έφτιαξε, να ξαναφτιάξει

∆ε µπορεί.

Τίποτε όπως ήταν δεν ξανάρχεται.

Μονάχα οι κραδασµοί

Αστερισµών που χτίζουµε

Με ήχο, χρώµα, λέξεις

Μουσικές

Και µας λαξεύουν.

12

ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΝΑ ΨΑΞΩ, ΠΟΥ; ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΝΑ ΨΑΞΩ, ΠΟΥ; ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΝΑ ΨΑΞΩ, ΠΟΥ; ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΝΑ ΨΑΞΩ, ΠΟΥ;

ΨΨΨΨάχνω

Να βρω το πρόσωπο σου

Στα δευτερόλεπτα

Που ενώνονται βλέµµατα

Υποψηφίων εραστών

Που λεν’ πολλά

Κι αποµακρύνονται αµέσως

Μην καταλάβει ο αέρας

Το µυστικό τους µήνυµα.

Στη νύχτα

Που γνέφει πως θέλει

Συντροφιά της

Ένα µοναχικό σαξόφωνο.

Στη σκέψη

Εµπρηστή που ξέρει

Πως δεν καίγεται

Η θάλασσα.

Για µένα

Να ψάξω

Που ;

13

ΑΓΙΟΣ ΘΥΜΟΣ ΑΓΙΟΣ ΘΥΜΟΣ ΑΓΙΟΣ ΘΥΜΟΣ ΑΓΙΟΣ ΘΥΜΟΣ

ΌΌΌΌτι µας ανήκει

Είναι µόνο λίγος χώρος

Με ‘µας συγκατοικούν εκεί

Αυτά που έχουµε

Και που δεν έχουµε

Και ότι νοµίζουµε δικό µας.

Εκεί σκέψεις πολύτιµες

Πυγολαµπίδες

Και οι µοναχικοί περίπατοί µας.

Φωτογραφίες διπλωµένες

Που δε θα ξαναδούµε

Αµίλητα αισθήµατα

Που δεν άντεξαν οι άλλοι.

Και όσοι δικοί µας άνθρωποι

Πανέρι άπλωσαν

Σε άλλη γειτονία

Όταν τελείωσαν

Οι αγορές µας.

Αυτό που µας ανήκει

Είναι µόνο λίγος χώρος

∆ροσισµένος

Από µικρή σταγόνα χρόνου

Που µπορεί πολλά.

Φωτόνια επισκέπτονται

Ελπίδων γογγυτά

Που νέες ελπίδες αγοράζουν.

14

Όταν ανοίξουµε την πόρτα

Ο Άγιος Θυµός, προστάτης

Αιρετικός και κοσµοπλάστης

Τη σκόνη από πάνω µας τινάζει.

Ότι στη µνήµη και στη σκέψη ασελγεί

Εξατµίζει και πυρπολεί

Τα περιττά, τα ανεκπλήρωτα

Με ευγένεια.

∆ρόµο ανοίγει

Στο κλάµα νεογέννητης ζωής

Προοπτική συνθέτει ευρυγώνια

Απαλλαγµένη

Από εµµονές και Ατλαντίδες.

Ο Άγιος Θυµός

Όσα υπόσχονται οι νέοι σου πόθοι

Αφήνει να συµβούν.

15

AFFECTUSAFFECTUSAFFECTUSAFFECTUS

ΊΊΊΊσως, κατάφερες απόψε

Να διαβάσεις

Αυτά που γράφτηκαν για σένα.

Ίσως έκλαψες, γέλασες ίσως.

∆εν ήταν λέξεις, γράµµατα,

Μηνύµατα

Ηχώ αχνών θορύβων.

Ήταν το ένα µου ιµάτιο

Αλήθεια που γεννήσαν οι καιροί.

Με τις χορδές του ουρανού

Παίζει απόψε το φεγγάρι.

Θάρθει βροχή.

Σκεπάσου.

16

ΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝΕ ΠΟΤΕΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝΕ ΠΟΤΕΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝΕ ΠΟΤΕΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝΕ ΠΟΤΕ

∆∆∆∆εν ερµηνεύσαµε σωστά

Την προφητεία κάποιων φύλλων

Που τη φωλιά τους εγκατέλειπαν,

Λίπασµα για το αύριο.

Και ξάφνου όλα τίποτε,

Σα να µην ήτανε ποτέ.

Όσοι µας αγαπούσαν

Απαρνιούνται τα κοµµάτια µας.

Οι συνωµότες άφαντοι

Το ‘Εν αποσυρµένο

Αδιάφορο όπως πάντα

Αφόταν τέλειωσε

Παιχνίδια µε τη λάσπη.

Μα ξαναρχίζουµε να γνέθουµε

Με φαντασία

Και γέλιο αυθόρµητο.

Όσο υπάρχει ακόµα

Το βαθύ γαλάζιο, το κόκκινο,

Το µοβ, το πράσινο

Και δάκρυα

Που θα τα σµίξουν όλα

Σ’ ένα καινούργιο σχέδιο,

Ανθρώπινα τα θαύµατα.

17

ΑΠΟΓΕΙΑΠΟΓΕΙΑΠΟΓΕΙΑΠΟΓΕΙΩΣΗ ΩΣΗ ΩΣΗ ΩΣΗ

ΚΚΚΚουρνιάζω στη γωνιά

Και περιµένω

Τι θα πει

Ο καιρός.

Με κατακαίει

Η απουσία.

Μα, δε µπορεί

Θα µε ξανάβρω

Με χορό.

Τα όρια εξατµίζουν

Χρώµατα ήχων

Που αναζητούν

Στην άλλη όχθη

Συντροφιά.

Γι’ άλλες ψυχές

Φυλακισµένες στη σιωπή

Γεφύρια χτίζουν.

Κι’ αυτές ανέλπιστα

Τους δρόµους

Που χαράζει ο αυλός µου

Γεµίζουν µε µανία

Σα διαδήλωση.

Ήλιου που δύει µεγαλόπρεπα

Χρυσόσκονη

Με ελευθερώνει.

18

ΑΙΤΙΕΣ ΣΙΩΠΗΣ ΑΙΤΙΕΣ ΣΙΩΠΗΣ ΑΙΤΙΕΣ ΣΙΩΠΗΣ ΑΙΤΙΕΣ ΣΙΩΠΗΣ

Σ’ Σ’ Σ’ Σ’ είχα ξεχάσει.

Μου ‘παν πως άλλαξε

Το χρώµα των µατιών σου

Και πως λατρεύεις πια

Θεούς µικρών ψυχών.

Σ’ είχα ξεχάσει

Και διέγραψα τα χρέη σου.

Θυµάµαι µόνο πως

Με χνούδι από σύννεφα

Τραγούδια σου έπλεκα.

Πως κράτησα το χέρι σου

Ν’ ανέβεις προς το ξέφωτο

Και πως σου µάθαινα

∆ύσκολες λέξεις.

Είχα µάλλον ονειρευτεί

Τι θα µπορούσες.

Θνητά

Τα ποιο πολλά µας όνειρα.

19

ΚΑΥΣΩΝΑΣ ΚΑΥΣΩΝΑΣ ΚΑΥΣΩΝΑΣ ΚΑΥΣΩΝΑΣ

ΆΆΆΆδειοι οι δρόµοι

Των ανθρώπων

Η αγορά κλειστή.

Καύσωνα έχει σήµερα.

Όλοι κλεισµένοι

Σε καβούκια

Για προφύλαξη.

Κάποιοι

Σε παραλίες συνωστισµένοι.

Αύριο, στη δουλειά

Θα ανακαλύψουνε

Tους άλλους

Για να επιδείξουν

Τα εγκαύµατα απ’ τον ήλιο

Σαν τρόπαιο θάρρους.

Καύσωνας σήµερα

Ευτυχώς

Όλοι έχουν φύγει.

Μπορώ κι’ ακούω

Να αγανακτούν µε κρότο

Στις κουκουναριές

Οι νέοι σπόροι

Και να διασκορπίζονται

Στην πυρωµένη γη

Με πείσµα.

20

ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ ΠΑΡΕΕΣ ΠΑΡΕΕΣ ΠΑΡΕΕΣ

ΕΕΕΕυρύκλεια, Καλλιόπη

Και Σοφία

Στην αυλή µας οι κυράδες

Κάθε απόγιοµα

Συνεδρίαζαν.

Σε γιασεµί κι αγιόκληµα

Ανάµεσα ψιθύριζαν.

Τι,

Ποτέ δεν έµαθα.

Κι ύστερα γέλια

Άφθονα γέλια

Μέχρι και δάκρυα.

Μέσα απ’ τις γρίλιες

Με ζήλο κρυφακούγαµε

Σα νεοφώτιστοι ερευνητές.

Λίγο απ’ τα λόγια τους

Να δανειστούµε

Να µεγαλώσουµε.

Όµορφη συντροφιά

Που χάθηκε

Μαζί µε τη αυλή

Του πατρικού µου.

21

ΑΝΑ∆ΥΣΗ ΑΝΑ∆ΥΣΗ ΑΝΑ∆ΥΣΗ ΑΝΑ∆ΥΣΗ

ΑΑΑΑν είσαι τυχερός

Κάποτε φτάνει η ώρα

Που Ανοιγει δρόµος

Για ‘κει που δεν υπάρχουν

Άλλοι.

Μόνο απορίες, αναµνήσεις

Αγεωµέτρητα αισθήµατα

Επιτυχίες χθεσινές

Εγωισµοί, αγάπες,

Μίση και απουσίες

Παιχνίδια του µυαλού

Θεοµαχίες.

Το βήµα δυσκολεύει

Απ’ όσα καίνε

Και τροµάζουν.

Αυτοµολούν

Στο φόβο, στη σιωπή

Τα λόγια.

Ώσπου οι πλάνες

Πυρσοί φωσφόρου

Αναφλέγονται

Φωτίζουν νέα τοπία.

22

Αυτή η φωτιά

Καθαγιάζει, ευλογεί

Στο ξέφωτο

Σαν ιλασµός

Σε αναδύει ενήλικα.

Τώρα ποια ξέρεις

Με κατανόηση και γέλιο

Τ’ ανθρώπινα σφραγίζεις.

Μαµή η µοναξιά

Αποσυνάγωγες αλήθειες

Ξεγεννάει.

23

ΑΙΤΙΕΣ ΛΥΠΗΣ ΑΙΤΙΕΣ ΛΥΠΗΣ ΑΙΤΙΕΣ ΛΥΠΗΣ ΑΙΤΙΕΣ ΛΥΠΗΣ

ΚΚΚΚοµµάτια

Αµφορέα αρχαίου

Μέρος µορφής ωραίας

Απεικόνιζαν.

Τέκτονας η φαντασία επιδέξιος

Και ειδικός στα υλικά

Τα υπόλοιπα συµπλήρωσε

Επιθυµίες µου

Να µη δυσαρεστήσει.

Πόθοι και η καλοσύνη µας

Με θραύσµατα εικόνων

Πλάθουν κάποιες φορές

Του κόσµου αναπαράσταση

Όπως τον θέλουµε να είναι.

24

ΣΤΟΝ ΣΠΥΡΟΣΤΟΝ ΣΠΥΡΟΣΤΟΝ ΣΠΥΡΟΣΤΟΝ ΣΠΥΡΟ

∆∆∆∆εν έµεινε κλειδί

Στην κλειδοθήκη

Ένα- ένα εκποιήσαµε

Τα υπάρχοντα

Και παραδώσαµε κλειδιά

Στους νέους ιδιοκτήτες.

Όσα λίγα περισσέψανε

Χαρίσαµε φιλεύσπλαχνα

Ένδεια να καλύψουµε

Πασχόντων.

Τα χρέη µας ξοφλήθηκαν

Κι είµαστε πια

Ελεύθεροι εντελώς

Από αγάπες περιττές

Του σαββατόβραδου

Και ανόητες συµβάσεις.

Ας µένει εκεί

Στην εκκλησιά

Της ρηµαγµένης φυλακής

Παλιά εικόνα

Ακίνητη και µόνη

Νηφάλιου θεού

Να ευλογεί τον άδειο χωρο

Και να θυµάται τις ψυχές

Που πυρπολήθηκαν

Με σιδερένια αισθήµατα

Μπροστά στα µάτια του.

25

Εδώ και αύριο

Και χθες και σήµερα

Για χρόνια.

Μηδέν ο χρόνος.

Εµείς χαρούµενοι δραπέτες

Ανυπάκουοι

Σε διάσπαρτες ολοζώντανες στιγµές

Θα ταξιδεύουµε

Εδώ και αύριο

Και χθες και σήµερα

Για χρόνια.

26

ΩΡΕΣ ΚΑΡ∆ΙΑΣΩΡΕΣ ΚΑΡ∆ΙΑΣΩΡΕΣ ΚΑΡ∆ΙΑΣΩΡΕΣ ΚΑΡ∆ΙΑΣ

ΑΑΑΑέρινες µορφές

Που δε θα δουν ποτέ

Το πρόσωπο της µέρας.

Τα µάτια σαν ανοίγω

Χάνονται.

Έρχονται κάθε τόσο

Και µε παίρνουν

Ταξίδι ατέλειωτο.

Σε µονοπάτια

Που χαράζουν ώρες γλυκές

Της λυχναφής

Και της καρδιάς.

Σε βρύση δροσερή

Οδοιπορεί η ψυχή µου

Απ’ τ’ άγιο µεσηµέρι

Λαβωµένη.

27

ΕΛΕΓΑ ΠΩΣ ΘΑ ΄ΜΕΝΕΣΕΛΕΓΑ ΠΩΣ ΘΑ ΄ΜΕΝΕΣΕΛΕΓΑ ΠΩΣ ΘΑ ΄ΜΕΝΕΣΕΛΕΓΑ ΠΩΣ ΘΑ ΄ΜΕΝΕΣ

ΚΚΚΚάποτε µε κυρίευες

Με πτήσεις µαγικές

Που συνοδεύαν αστραπές.

Έλεγα, πως

Θα ‘µενες καιρό

Κι ας έτρεφες τις πλάνες µου

Με φάσεις

Σα σελήνη.

Απρόσκλητα ξανάρθες

Στο περβάζι των ωρών µου

Απόψε

Αχνή, αµήχανη σκιά, βουβή.

Εσύ, που τότε ανάσταινες

Χορούς της Ευρυνόµης,

Έλεγα πως θα ‘µενες πολύ.

Μα δε µπορεί.

Την αθεΐα µου δίδαξε

Η οδύνη.

Κάποτε,

Έλεγα πως θα ‘µενες καιρό.

28

ΦΩΣΦΩΣΦΩΣΦΩΣ

ΈΈΈΈνας φάρος

Αναβόσβησε µακριά.

Πέρασε

Ο νους τη θάλασσα

Κι έτρεξε να τον ανταµώσει.

29

ΤΩΡΑ ΤΩΡΑ ΤΩΡΑ ΤΩΡΑ

ΤΤΤΤο Τώρα

Αν µας κοσµεί

Με αστερίων φωνές

Που έλαµψαν χθες

Κι ας ξέραµε πως

Χρόνια πριν έχουν πεθάνει

Την όραση µας ενθαρρύνει

Με ότι ίσως δεν µπορέσουµε

Να ξαναδούµε.

Το Τώρα

Που αφήνει στο δισάκι µας

Σοφία για ύστερα

Για να µη γίνει το αύριο

Σκήτη χαµένων µας ονείρων.

Αυτό το Τώρα

Μας πλουτίζει.

Μήτρα του αύριο και του χθες.

30

ΑΠΡΟΟΠΤΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣΑΠΡΟΟΠΤΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣΑΠΡΟΟΠΤΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣΑΠΡΟΟΠΤΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ

Από νωρίς

Μας δασκαλεύει η ζωή

Μαθήµατα δύσκολα.

Μα εµείς

Άλλα έχουµε στο νου

Και πνίγουµε

Τον ήλιο µε καπνό

Άθελα µας.

Ό,τι µέσα µας

Βαθιά καταχωνιάζουµε

Περιµένει και εκδικείται.

Για χρόνια

Αποζητάει συντροφιά

Λες κι έχει κάνει

Τόσα όνειρα για µας.

Σαν προσδοκία

Που νυχτουργεί

Και οσφραίνεται την ώρα

Να µας συναντήσει.

Σα να µας όφειλαν

Η να οφείλαµε

Κι έπρεπε

Ν΄ ανταµώσουµε ξανά.

Αντιστρέφουν σαν καθρέφτης

Το είδωλο του χρόνου

Απρόοπτες συναντήσεις

Μεταµορφώνουν το σήµερα

Σε χθες.

Παραµεληµένα αισθήµατα

Που είχαν κάνει

Τόσα όνειρα για µας

Ακέραια επαναφέρουν.

31

Θ’ ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕΘ’ ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕΘ’ ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕΘ’ ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕ

ΌΌΌΌταν

Η µατιά αντάρτης

Θα σπουδάζει

Σε ο,τι έφυγε

Θ' ανταµώσουµε.

Όταν

Η απορία άφεγγη

Θα συστέλλεται

Σε µνήµα νηπτικά

Θ’ ανταµώσουµε ξανά.

32

ΑΚΕΡΑΙΕΣ ΩΡΕΣΑΚΕΡΑΙΕΣ ΩΡΕΣΑΚΕΡΑΙΕΣ ΩΡΕΣΑΚΕΡΑΙΕΣ ΩΡΕΣ

ΕΕΕΕυλογητός ο πόνος

Ωρών που έσβησαν

Κι έπλεξαν µίτο

Στους δαίδαλους του χρόνου.

Της λήθης

Ηµερεύει τη φωτιά

Σαν ιερός πυροβάτης.

33

ΕΥΧΕΣ ΣΕΕΥΧΕΣ ΣΕΕΥΧΕΣ ΣΕΕΥΧΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ

ΠΟΥ ∆ΠΟΥ ∆ΠΟΥ ∆ΠΟΥ ∆ΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ

ΝΝΝΝα ‘σαι χαρούµενη

Και απέραντη

Σα µαγική µορφή

Ανεξερεύνητη.

Να ‘σαι πορεία µύησης

Και στάση ζωής

Σαν τα µεγάλα

Παιδικά µας όνειρα.

Ν’ αναστατώνεις

Τα χρώµατα της άνοιξης

Με τις εκρήξεις

Των µατιών σου.

Πατρίδα νά 'σαι

Της ψυχής

Και αιµοσφαίριο

Της σκέψης µου

Αφού µεταναστεύσω

Και δε θα θέλω τίποτα

Άλλο από σένα.

34

ΣΑΝ ΕΝΑ ΑΧΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙΣΑΝ ΕΝΑ ΑΧΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙΣΑΝ ΕΝΑ ΑΧΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙΣΑΝ ΕΝΑ ΑΧΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

ΣΣΣΣύνθηµα δίνει

Ανεπαίσθητος τριγµός

Κι ύστερα

Θόρυβος σφυγµών

Που επιταχύνονται.

Ανασηκώνεσαι

Και ψάχνεις σαστισµένος

Τον ορίζοντα των µυστικών

Για να µαντέψεις

Ποιο δεν άντεξε

Και δόλια σ’ απαρνήθηκε.

Κι ύστερα τίποτα.

Σα να ‘κλεισε σφιχτά

Τα µάτια η αγάπη

Και σκοτείνιασε

Χάνονται όλα.

Σα φιλµ ασπρόµαυρο

Που πριν το έργο τελειώσει

Καίγεται.

Κι αφού για λίγο

Φως γεννήσει

Σκοτεινιάζει την οθόνη.

35

Έτσι ακριβώς

Ραγίζουν οι καρδιές

Και χάνονται όλα

Χωρίς προµήνυµα.

Σαν τα τραγούδια

Που δε γράψαµε ποτέ.

Σαν ένα αχνό φεγγάρι

Που κοιτάει κατάµατα

Έναν ήλιο το ξηµέρωµα

36

ΤΟΣΗ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΝ∆ΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣΗ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΝ∆ΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣΗ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΝ∆ΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣΗ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΝ∆ΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣΤΟΣΤΟΣΤΟΣ

ΌΌΌΌψη δεόντως πονηρά

Όπως αρµόζει

Σε πολύπαθη κυρία

Που άπειρες φορές απώλεσε

Αθωότητα και αγάπη.

Βλέµµα νυκτόβιου θηρευτή

Αναζητά θηράµατα

Αδιακρίτως και τη µέρα.

Εκκρίνει ενίοτε

Πόνου κραυγές

Για να δηλώσει άοκνη παρουσία.

∆εν επαιτεί

Οπωσδήποτε απαιτεί

Άνευ µελέτης και σχεδίου.

Η γνώση άλλωστε ενοχλεί.

Αρκεί η ηµερησία παρόρµηση

Του πνέοντος ανέµου

Αναλόγως.

Κόµµωση τεχνηέντως

Sui generis

∆ύσκολα µπορεί να αντιγραφεί.

Με πράξη συµβολαιογραφική

Ως ιδιοκτησία κατοχυρώθει.

Στο δελτίο ταυτότητος αναγράφεται

Στη θέση υπηκοότης.

37

Ενδύµατα δια χειρός

Θα πληρωθούν τον άλλο µήνα

Προέχει η πληρωµή

Του κρέατος ταράνδου

Ως απαιτεί ο ιατρός

Λόγω θερµίδων.

Οι χειρώνακτες

Μπορούν να περιµένουν.

Συσκευασία άψογη γενικώς

Καθόλου δεν περνά απαρατήρητη

Όταν ο δρόµος είναι άδειος

Και έχει ακόµη ηµέρα.

Μα επιτέλους

Κανείς δεν ενδιαφέρεται

Να της ανάψει ένα φως.

Ένα ανακάτεµα στα µέσα

Και ξιφολόγχες έτοιµες

Να ανασυρθούν

Άνευ προκλήσεως εχθρών.

∆όρατα και ξίφη σε ετοιµότητα

Άφθονοι δικηγόροι και πανέτοιµοι

Με προσυσκευασµένες

Μηνυτήριες αναφορές

Κατά παντός

Υπόπτου για αθωότητα.

Πλούσια κοιτάσµατα µοχθηρίας

Σε αποθέµατα ανεξάντλητα.

Οργή για ότι δεν ακούει

Τη στριγκλή φωνή

Που αδιάκοπα θορυβεί

Για να δηλώσει, υπάρχω

Με δέουσα ευτέλεια

Και πλήξη

Ποιότητος ανωτέρας.

38

Είδατε πόσα κάνει η ζωή

Για να χαρίσει

Λίγο γέλιο, στοχασµό

Σκέψεις συµπόνιας

Σε µας

Τα ταπεινά της τέκνα.

∆εόντως εκτιµήστε το.

39

ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ Ι∆ΙΟΤΗΤΕΣΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ Ι∆ΙΟΤΗΤΕΣΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ Ι∆ΙΟΤΗΤΕΣΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ Ι∆ΙΟΤΗΤΕΣ

ΣΣΣΣύγκορµοι τρέµουµε

Λες κι είναι η πρώτη φορά.

Αφήσαµε απ’ έξω τη σκέψη

Ούτε ακούσαµε

Το χτύπο της πόρτας

Που κλείσαµε πίσω µας.

Απορρίπτουµε µε αδέξια ορµή

Με αυτόµατη συνέργια

Χωρίς προσυνεννόηση

Περιτύλιγµατα σωµάτων.

Σ΄ αυτή την τελετουργία

∆εν έχει θέση

Καµία ανάλυση.

Του οίστρου η µουσική

Θέτει αυτόµατα

Κανόνες δικούς της και ρυθµούς

Σε αδιάσπαστη ένωση

Τα οδηγεί.

Εκείνα υπάκουα

Κορυφώνουν την αιωνιότητα

Της µοναδικής στιγµής.

Η λαβα αλλάζει συνεχώς

Τη γεωµετρία τους.

40

Ο χώρος δεν επαρκεί

Και αυτοσχεδιάζουν

Συµµαχώντας µε το χρόνο

Που εκούσια µεγεθύνεται

Ευλαβούµενος τα συµβαίνοντα.

Σύγκορµοι τρέµουµε

Λες κι είναι

Η πρώτη φορά.

Σε ανακαλύπτω συνέχεια

Και µε αποκαλύπτεις

Με τα υγρά

Τρεµάµενα χείλη σου.

Με τα µαλλιά σου

Που συµφιλιώνονται

Με το ιδρώτα του προσώπου σου

Με τα µάτια σου

Που κλειστά εγκλωβίζουν

Τη µυσταγωγία της έξαψης.

Ταξιδεύουµε µαζί

Σε θάλασσες ζωοποιών υγρών

Και αναπαράγουµε δυνάµεις

Που µας παρασύρουν

Σε δίνη

Καταργηµένων ορίων.

Απόλυτα ενωµένοι

Εισβάλουµε στο απέραντο.

∆ιακόπτουµε προσωρινά

Για να συνεχίσουµε

Πιο οχληροί

Αναξέλεγκτοι περιηγητές

Σε τεράστιες διαστάσεις

Αισθήσεων.

Στη συγχώνευση άστρων

Με την αυγή.

41

ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΣΟΥΡΟΥΠΟΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΣΟΥΡΟΥΠΟΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΣΟΥΡΟΥΠΟΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΣΟΥΡΟΥΠΟ

ΙΙΙΙόνιο πέλαγος

Μαζί κι’ ο Αµβρακικός

Χιλιάδες χρόνια σ’ έχουν

Μέσ’ την αγκαλιά τους.

Ανάµεσά τους νυφούλα

Στέκεις λαµπροστόλιστη

Πρέβεζα όµορφη

Απάνεµη και ιστορική

Πόλη του πολιτισµού

Πανάρχαια ιστορική

Της ρέµβης και του στοχασµού.

∆αντέλες χρυσοκέντητες

Οι γραφικές σου ακρογιαλιές

Όνειρο άπιαστο κατά το λιόγερµα

Ν’ ακούς του φλοίσβου το τραγούδι

Και το κελάηδισµα των κοχυλιών

Που γυροφέρνουν πέρα δώθε

Στις χρυσαφένιες σου αµµουδιές.

Κι’ οι φτωχογειτονιές,

Με τις ολάνθιστες αυλές

Τα γιασεµιά σου

Με τις χρυσές δροσοσταλίδες

Απ’ τις σταγόνες της βροχής

Σαν λαµπυρίζουν

Ανάσασµα γίνονται ψυχής

Μοσχοµυρίζουν.

42

Μελαγχολώ σαν θυµηθώ

Τους άγριους χειµώνες

Που νυχτοπερπατούσα

Μέσα στ’ ανεµοβρόχια

Κι’ όλο µονολογούσα

Ψάχνοντας µάταια να βρω

Της µοίρας µου το ριζικό.

Και τι να πρωτοθυµηθώ

Σαν θα γυρίσω πίσω

Στους γκρίζους εκείνους τους καιρούς

Του αλληλοσπαραγµού

Και της ντροπής

Στις νύχτες εκείνες τις ατέλειωτες

Του τρόµου και της σιωπής

Στα δίσεκτα χρόνια κατοχής.

∆ρόµοι ζωής

Στενά δεµένοι µε το χτες

Το σήµερα, το αύριο.

∆ιαβαίνοντας και τώρα

Τ’ αχνόφεγγα σοκάκια

Με τα λαµπιόνια τα θολά

Ακόµα ηχούν στ’ αυτιά µου

Οι αξέχαστες καντάδες

Και σαν σε όνειρο

Γριούλες βλέπω καθιστές

Στα κάτασπρα πεζούλια

Ανάµεσα στα γιούλια

Και στις τριανταφυλλιές

Με το θολό τους βλέµµα

Να γνέθουν µε τη ρόκα τους

Της µοίρας τους το γνέµα.

43

Κι’ οσφραίνοµαι

Τις ανθισµένες πασχαλιές

Και τ’ αγιοκλήµατα

Και περπατώ και περπατώ

Κι ΄όλο µετρώ τα βήµατα

Έχοντας µόνη συντροφιά

Του γκιώνη τη γλυκιά λαλιά

Κι’ αλήθεια αναλογίζοµαι

Πώς φύγανε τα χρόνια

Και δεν ξανάρθαν πια τα χελιδόνια.

Χρόνια πικρά µα και γλυκά

Που η µηχανή του χρόνου

Ποτέ δεν θα τα σβήσει.

Μνήµες παλιές που

Κάνουν την καρδιά

Ν’ αναπηδά και να ριγήσει.

Πατρίδα µου σε σκέφτοµαι

Σ’ αποζητώ όπου βρεθώ

Κι’ εσένα και τους καλούς µου φίλους

Τις λυγερές τις κοπελιές

Που δεν ξεχνώ

Κι’ όσο θα ζω

Στη µνήµη θα κρατώ

Φωνές αλλοτινές

Μορφές αγαπηµένες

Που τη ζωή µου σφράγισαν

Και µίσεψαν και σεργιανούν

Στους ουρανούς

Θαµπές ξεθωριασµένες.

44

Πατρίδα µου

Πολλοί σ’ αγάπησαν

Σε πρόδωσαν πολλοί.

Μα εσύ, στους δύσκολους καιρούς

∆εν λύγισες ποτέ σου

Πάλεψες κι’ άντεξες

Και στάθηκες ορθή .

Στο χώµα σου

Γεννήθηκα κι’ ανδρώθηκα

Στο χώµα σου πρωτοπερπάτησα

Και γνώρισα τον κόσµο.

Φεγγάρια αµέτρητα

Στις ανθισµένες γειτονιές

Και στα δροµάκια σου

Τα γραφικά, τα µατωµένα

Τα φτωχικά, τα λασπωµένα.

Εκεί τραγούδησα κι’ αγάπησα

Και πόνεσα και δάκρυσα

Εκεί έσπειρα όνειρα ζωής

Αγάπης και ελπίδας.

45

Πατρίδα µου

Ακόµα ένα σούρουπο

Θάθελα απόψε

Να περάσουµε µαζί.

Με ένα φεγγάρι ολόγιοµο

Στο χρυσαφένιο Αµβρακικό

Να ονειρευτώ και να χαθώ

Ξανά στα περασµένα.

Σπάνιο δώρο του Θεού

Η οµορφιά σου.

∆εν ζω µακριά σου.

46

ΑΣ’ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΑΝΟΙΧΤΟΑΣ’ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΑΝΟΙΧΤΟΑΣ’ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΑΝΟΙΧΤΟΑΣ’ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΑΝΟΙΧΤΟ

ΑΑΑΑς το παράθυρο ανοιχτό

Να δεις στον ουρανό

Πως κλαίει ο αποσπερίτης,

Να δεις πώς κλαίει µια καρδιά

Που ζει στη µοναξιά

Σαν το φτωχό σπουργίτη.

Τις κρύες νύχτες περπατώ

Στα στέκια τα παλιά

Μα δεν σε βρίσκω πουθενά

Κι είναι όλα σκοτεινά

Γλυκό µου εσύ αστέρι.

Σαν κι’ απόψε,

Γιορτάζαµε µαζί

Την πιο γλυκιά γιορτή

Την τρέλα του έρωτά µας.

Σαν κι’ απόψε

Χτίζαµε µαζί

Τη νέα µας ζωή

Τα πιο γλυκά όνειρά µας.

47

Σαν κι’ απόψε

Γελούσαν οι ουρανοί

Τα δέντρα τα πουλιά

Κι’ οι θάλασσες κι’ οι κάµποι.

Τώρα πια

Χαθήκαν όλ’ αυτά

Έσβησε µια ζωή

Έσβησε µια αγάπη.

Θολό το δάκρυ τ’ ουρανού

Πικρό του δειλινού

Οι µέρες µου περνάνε

Πνιγµένες µέσα στη σιωπή

Και στην αναµονή

Αργά - αργά κυλάνε.

Γιατί εσύ

∆εν πόνεσες ποτέ.

Πίκρα σφιγµένα χείλη

Καλό ταξίδι

Κι’ ένα µαντήλι χαιρετισµού

Συνηθισµένη εικόνα

Μέσ’ την προβλήτα

Του λιµανιού.

48

ΠΑΡΕ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΧΩΜΑΠΑΡΕ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΧΩΜΑΠΑΡΕ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΧΩΜΑΠΑΡΕ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΧΩΜΑ

Πάρε µια χούφτα χώµα

Απ’ την πατρίδα

Και την καρδιά µου για φυλαχτό

Με πόνο θα προσµένω

Το γυρισµό σου

Στον τόπο αυτό.

Όταν σηµάνει η ώρα του λυτρωµού µας

Και ξανανθίσουν κερασιές

Τότε θα σ’ ανταµώσω

Κάτω απ’ τις λεύκες

Στις φυλλωσιές.

Ήταν γραφτό της µοίρας

Να χωριστούµε

Και να χαθούµε στην προσφυγιά

Να ζούµε σ’ άλλους τόπους

Σε ξένα µέρη

Στην ξενιτιά.

Λύκοι ανάµεσά µας

Κατασπαράζουν

Τα ιδανικά µας αδέρφια λαοί

Άνθρωποι µας γεννάνε

Και µας πουλάνε

Μέσ’ τη ζωή.

49

ΧΑΘΗΚΕΣ ΣΑΝ ΣΥΝΝΕΦΟΧΑΘΗΚΕΣ ΣΑΝ ΣΥΝΝΕΦΟΧΑΘΗΚΕΣ ΣΑΝ ΣΥΝΝΕΦΟΧΑΘΗΚΕΣ ΣΑΝ ΣΥΝΝΕΦΟ

ΈΈΈΈφυγες ένα δειλινό

Πρωτοµαγιά ήταν θαρρώ.

Έφυγες σαν τον άνεµο

Στην πρώτη καταιγίδα

Κι άφησες πίσω µια καρδιά

Με µια βαθιά ρυτίδα.

Να ζει στη µαύρη µοναξιά

Άλλη δίχως χαρά κι ελπίδα.

Χάθηκες σα σύννεφο

Σαν αστραπή στον ουρανό

Σαν τη σταγόνα της βροχής

∆ίχως µια λέξη να µου πεις.

Πόσες χιλιάδες όνειρα

Και θάλασσες ελπίδες

Πάντα για σένα έκανα

Πάλι να ξανάρθεις.

Στη σκέψη µου σ’ αναζητώ

Και προσπαθώ να θυµηθώ

Το πρόσωπο σου το χλωµό

Και χάνοµαι, παραµιλώ.

Είσαι το πεπρωµένο µου

Πυξίδα µου µες τη ζωή

Αρρώστια µου το πάθος µου

Η αµαρτία µου η κρυφή

50

ΚΥΚΝΕΙΟ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑΚΥΚΝΕΙΟ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑΚΥΚΝΕΙΟ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑΚΥΚΝΕΙΟ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ

ΜΜΜΜάνα βοήθησέ µε

Να δω το φως του ήλιου

Με τα δικά σου µάτια

Να βγω από τον εφιάλτη

Της µακριάς ετούτης νύχτας

Και κάνε για µένα µια ευχή

Να λυτρωθώ.

Όνειρα σκοτωµένα

Στριφογυρίζουν

Στο ταραγµένο µου µυαλό,

Η µοναξιά το λογικό µου ζώνει

Κι’ η νύχτα µε πληγώνει.

Ξέρεις τι είναι µάνα

Για µία στιγµή φυγής,

Για µία στιγµή αλήθειας

Να σβήνει το χαµόγελο

Και τ’ όνειρο µαζί

Προτού να ξηµερώσει;

Ξέρεις τι είναι µάνα

Να χάνεσαι στο άγνωστο

Στης κόλασης τη δίνη

Να ζεις στη µαύρη καταχνιά

Ν’ αναζητάς το είναι σου

Και να µη βρίσκεις πουθενά

Λίγη στοργή, λίγη γαληνή.

51

Αυτή η νύχτα.

∆εν είναι σαν τις άλλες.

Ήρθες απόψε

Στο βρώµικο σαλόνι

Του σαλεµένου µου µυαλού.

Και µούφερες λουλούδια

Και στα λευκά ντυµένη

Στεκόσουν λυπηµένη

Κι’ έκλαιγες, κι’ έκλαιγες

Με αναφιλητά

Χαϊδεύοντάς µου τα µαλλιά.

Είχες στα χέρια σου

Και µία φωτογραφία

Που την κρατούσες χρόνια φυλαχτό

Στον κόρφο σου τον ακριβό.

Όµορφη µάνα

Ήρθες στην τρικυµία µου

Στην πιο κατάλληλη στιγµή

Στην πιο ευλογηµένη

Να µου ζεστάνεις την ψυχή

Ν’ ακούσω από τα χείλη σου

Κι’ από τα µύχια της καρδιάς σου

Τι πάει να πει καηµός

Της µάνας στεναγµός.

Μα είναι πια αργά

∆εν έχω τα φτερά

∆εν έχω τη δύναµη να βρω

Μεριά για ν’ ακουµπήσω.

52

ΑΡΓΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩΑΡΓΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩΑΡΓΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩΑΡΓΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ

ΠΠΠΠες µου σε ποιό αστέρι

Να βρίσκεσαι κρυφό

Μονάκριβό µου ταίρι

Για νάρθω να σε βρω.

Όµορφη µου Πασχαλιά

Άρωµα καλοκαιριού

Της αυγής δροσοσταλιά

Τριαντάφυλλο Μαγιού

Πού πετάς χωρίς φτερά

Πες µου πώς να σε χαρώ

Μέσ’ τη βαρυχειµωνιά

Με κόντρα τον καιρό.

Αργά να περιµένω

Παντού σ’ αναζητώ

Παράθυρο κλεισµένο

Σε γκρίζο ουρανό.

Βοήθα Παναγιά µου

Εσύ που αγρυπνάς

Στάχτη τα όνειρά µου

Σκληρό να καρτεράς

Όµορφη µου Πασχαλιά

Άρωµα καλοκαιριού

Της αυγής δροσοσταλιά

Τριαντάφυλλο Μαγιού

53

ΓΕΡΙΚΟ ΣΚΑΡΙΓΕΡΙΚΟ ΣΚΑΡΙΓΕΡΙΚΟ ΣΚΑΡΙΓΕΡΙΚΟ ΣΚΑΡΙ

ΧΧΧΧρόνια στο µουράγιο

Το γέρικο σκαρί

Μοιάζει µε ναυάγιο

Κι’ ακόµα νοσταλγεί

Να σαλπάρει πάλι

Για πέλαγα ανοιχτά

Σε µακρινά λιµάνια

Σε µέρη εξωτικά.

Μα τα όνειρα σβήνουν

Κι’ αλλάζουν οι καιροί

Μπόρες και καταιγίδες

Σάπισαν το σκαρί.

Ο γερολοστρόµος

Πάνω στην κουπαστή

Στρίβει ένα τσιγάρο

Και σιγοτραγουδεί.

Κι’ όλο αναθυµιέται

Τους δύσκολους καιρούς

Που αρµένιζε µαζί του

Πελάγη ωκεανούς.

Όνειρα γκρεµισµένα

Φουρτούνες και καηµοί

Στ’ αµπάρια σφαλισµένα

Θαµµένοι στοχασµοί.

54

Στ’ άρµενο ένας γλάρος

Μέσ’ τη βαθιά σιωπή

Το πέλαγο αγναντεύει

Με θλίψη αναπολεί

Αργοκυλάει ένα δάκρυ

Στην άκρη του µατιού

Μοιάζει να είναι φάρος

Φύλακας του σκαριού.

Μα τα όνειρα σβήνουν

Κι’ αλλάζουν οι καιροί

Μπόρες και καταιγίδες

Σαπίσαν το σκαρί.

Όνειρα γκρεµισµένα

Φουρτούνες και καηµοί,

Στ’ αµπάρια σφαλισµένα

Θαµµένοι στοχασµοί.

55

ΣΤΟΥ ΚΟΣΜΣΤΟΥ ΚΟΣΜΣΤΟΥ ΚΟΣΜΣΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΟΥ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΟΥ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΟΥ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ

ΘΘΘΘέλω να νοιώθω

τον αέρα στα µαλλιά µου.

Θέλω ο ήλιος στην ψυχή µου ν’ ανατέλλει

Θέλω το χορτάρι να είναι πράσινο

Να το πατώ µε τα γυµνά µου πόδια

Και να χορεύω, να χορεύω, ατέλειωτα.

Θέλω ν ακούω το τραγούδι της βροχής

Την ώρα που ποτίζει τη διψασµένη γης

Και να οσφραίνοµαι το άρωµα

Που βγαίνει µέσα από τα σπλάχνα της

Την ώρα που ο σπόρος γίνεται ζωή.

Ν’ ακούω της µάνας µου το γέλιο

Σαν βάλσαµο να µπαίνει στην ψυχή µου

Και τα παιδιά θέλω να βλέπω

Να γεύονται την οµορφιά της φύσης

Να πλάθουν όνειρα

Και ν’ ατενίζουν µε χαµόγελο

Το µέλλον τους για προκοπή.

Να βλέπω τη µέρα να σµίγει µε τη νύχτα

Και να ‘ρχεται µία άλλη αυγή

Γιοµάτη ελπίδα για ζωή.

Να βλέπω τα χωράφια νά καρπίζουν

Και το ζευγά περήφανο

Να καµαρώνει τη σοδειά του.

Και τη δική σου ανάσα

Θέλω ν ακούω τη νύχτα

Πατρίδα των τρισµέγιστων

Και του πολιτισµού κοιτίδα

Καθώς ανήσυχη αγρυπνάς

Την ώρα που ηρεµούν

56

Τα µίση και τα πάθη

Την ώρα που ο ιδρώτας

Κι ο µόχθος του εργάτη

Μαζί µε τους ρυθµούς

Της πυρωµένης σου καρδιάς

Ουράνια συνθέτουν µελωδία

Για ένα καινούριο αύριο

Καλλίτερο από το χτες.

θέλω του κόσµου οι λαοί

Να ζουν ειρηνικά

Χωρίς ένδεια, καταφρόνια

Και τον αφανισµό.

Νάµαστε όλοι λεύτεροι

Μέσα στο σπιτικό µας

Στο χώµα που µας γέννησε.

Εδώ που αγωνιστήκαµε

Αγώνες ιερούς

Για ιδανικά και ακριβές πατρίδες

Εδώ που γράψαµε ιστορία

Με εκατόµβες τους νεκρούς.

∆υνάστες των λαών,

Στο όνοµα των συµφερόντων σας

Βιάσατε τη γη µας

Μολύνατε το χώµα

Τις θάλασσες και τον αέρα ακόµα.

Όνειδος του ανθρωπίνου γένους

Θα είστε πάντα υπόδικοι

Κι ανεπιθύµητοι

Σε τούτο τον πλανήτη.

57

Αφήστε µας.

Αφήστε να γεννιόµαστε

Και να πεθαίνουµε

Όποτε εµείς το θέλουµε.

Άλλος τρόµος κι άλλη θλίψη

∆ε χωράει στα µάτια µας.

Αφήστε

Στου κόσµου το τραπέζι

Το ψωµί, το κρασί και την ειρήνη.

Θέλουµε να ζήσουµε.

58

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Α) ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΧΡΗΣΤΟΥ Κ. ΛΟΡΕΝΤΖΟΥΑ) ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΧΡΗΣΤΟΥ Κ. ΛΟΡΕΝΤΖΟΥΑ) ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΧΡΗΣΤΟΥ Κ. ΛΟΡΕΝΤΖΟΥΑ) ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΧΡΗΣΤΟΥ Κ. ΛΟΡΕΝΤΖΟΥ

ΑΠΟΨΕ Ε∆Ω * 1

ΑΟΡΑΤΑ * 2

ΣΩΠΑΣΑΝ ΟΛΑ * 4

ΧΑΙΡΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ * 5

ΚΥΜΑΤΑ * 6

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑ * 7

ΣΙΩΠΗ * 8

ΧΩΡΙΣ ΣΧΕ∆ΙΟ * 9

ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΝΑ ΨΑΞΩ, ΠΟΥ; * 10

ΑΓΙΟΣ ΘΥΜΟΣ * 11

AFFECTUS * 13

ΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝΕ ΠΟΤΕ * 14

ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ * 15

ΑΙΤΙΕΣ ΣΙΩΠΗΣ * 16

ΚΑΥΣΩΝΑΣ * 17

ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ * 18

ΑΝΑ∆ΥΣΗ * 19

ΑΙΤΙΕΣ ΛΥΠΗΣ * 21

ΣΤΟ ΣΠΥΡΟ * 22

ΩΡΕΣ ΚΑΡ∆ΙΑΣ * 24

ΕΛΕΓΑ ΠΩΣ ΘΑ ‘ΜΕΝΕΣ * 25

ΦΩΣ * 26

ΤΩΡΑ * 27

ΑΠΡΟΟΠΤΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ * 28

Θ’ ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕ * 29

ΑΚΕΡΑΙΕΣ ΩΡΕΣ 30 ٭

ΕΥΧΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΠΟΥ ∆ΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ * 31

ΣΑΝ ΕΝΑ ΑΧΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙ * 32

ΤΟΣΗ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΝ∆ΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ * 34

ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ Ι∆ΙΟΤΗΤΕΣ * 37

59

Β) ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΠΒ) ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΠΒ) ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΠΒ) ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΠΑΑΑΑ

ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΣΟΥΡΟΥΠΟ * 39

ΑΣ΄ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΑΝΟΙΧΤΟ * 44

ΠΑΡΕ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΧΩΜΑ * 46

ΧΑΘΗΚΕΣ ΣΑΝ ΣΥΝΝΕΦΟ * 47

ΚΥΚΝΕΙΟ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ * 48

ΑΡΓΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ * 50

ΓΕΡΙΚΟ ΣΚΑΡΙ * 51

ΣΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ * 53