ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

ΣΕΛΙΔΑ 1

ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

Η Μάχη στο Μανιάκι Στις αρχές του 1825 η Επανάσταση διέτρεχε μεγάλο κίνδυνο, όχι μόνο από τον Ιμπραήμ, αλλά και εξαιτίας του εμφύλιου σπαραγμού. Ο αιγύπτιος πολέμαρχος, μετά την κατάληψη του Νεόκαστρου (κάστρου της Πύλου),

γρήγορα έγινε κυρίαρχος σχεδόν όλης της Μεσσηνίας και ετοιμαζόταν να βαδίσει κατά της Τριπολιτσάς, διοικητικού κέντρου της Οθωμανικής Πελοποννήσου, που κατείχαν οι Έλληνες από το 1822.

Στις απελευθερωμένες περιοχές κυβερνούσε το «Εκτελεστικό» υπό τον Γεώργιο Κουντουριώτη, ενώ οι αρκετοί οπλαρχηγοί (Κολοκοτρώνης κ.ά.) βρίσκονταν στις φυλακές, θύματα της εμφύλιας διαμάχης. Ο Παπαφλέσσας, που ασκούσε καθήκοντα Υπουργού Στρατιωτικών, διείδε τον κίνδυνο που διέτρεχε η Επανάσταση και παρότι πολιτικός φίλος του Κουντουριώτη και αντίπαλος του Κολοκοτρώνη, εισηγήθηκε την απελευθέρωση των φυλακισμένων οπλαρχηγών. Συν τοις άλλοις, συναντούσε απροθυμία να συγκροτήσει ένα επαρκές στράτευμα για την αντιμετώπιση του Ιμπραήμ.

Στα μέσα Μαΐου. αποφάσισε να αναλάβει δράση και να αντιπαρατεθεί ο ίδιος με τον εχθρό, σε μια προσπάθεια να αφυπνίσει τους Έλληνες. Είχε όμως και πολιτικά κίνητρα το σχέδιό του. Ήλπιζε ότι με μια νίκη κατά του Ιμπραήμ θα αποκτούσε δύναμη για να ανατρέψει την κυβέρνηση Κουντουριώτη και να σχηματίσει

κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Με λίγους άνδρες αναχώρησε από το Ναύπλιο και αφού διέσχισε την Πελοπόννησο κατέλαβε την ανατολική πλευρά του όρους Μάλα στο Μανιάκι της Μεσσηνία, μία ορεινή περιοχή που «βλέπει» όλη την περιοχή μέχρι το Νεόκαστρο και από όπου θα είχε καλύτερη εποπτεία των κινήσεων του εχθρού.

Ο Ιμπραήμ με τις υπηρεσίες πληροφοριών που διέθετε εντόπισε εύκολα τις θέσεις των ανδρών του Παπαφλέσσα και κινήθηκε εναντίον του με 6.000 πεζούς και ιππείς. Ο Παπαφλέσσας μόλις και μπόρεσε να παρατάξει 1.300 άνδρες, αν και σύμφωνα με τις υποσχέσεις των οπλαρχηγών η ελληνική δύναμη θα έπρεπε να αγγίζει τους 10.000 άνδρες. Κατασκεύασε πρόχειρα προχώματα και παρέταξε τους άνδρες τους σε άμυνα τριών σειρών. Κάποιοι από τους οπλαρχηγούς του πρότειναν να δώσουν αλλού τη μάχη, επειδή η περιοχή ήταν ακατάλληλη και ότι τα ταμπούρια που είχαν κατασκευάσει θα ήταν εύκολη υπόθεση για το αιγυπτιακό ιππικό. Ο Παπαφλέσσας επέμεινε να δώσει τη μάχη στο Μανιάκι, υπολογίζοντας στις ενισχύσεις που περίμενε.

Με τη θέα των ορδών του Ιμπραήμ στις 19 Μαΐου. 1825, αρκετοί από τους Έλληνες καταλήφθηκαν από φόβο και αρνήθηκαν να πολεμήσουν. «Είχε μαυρίσει ο κάμπος από τον πολύν στρατόν» γράφει χαρακτηριστικά ο Φωτάκος (Φώτιου Χρυσανθόπουλου ή Φωτάκου: «Βίος Παπαφλέσσα», 1868). Σχεδόν αμέσως άρχισαν οι διαρροές. Το σύνθημα της αποχώρησε έδωσε ο μανιάτης οπλαρχηγός Σταυριανός Καπετανάκης με δέκα άνδρες και στη συνέχεια η φυγή γενικεύτηκε. Το ελληνικό στρατόπεδο δεν αριθμούσε πάνω από 600 άνδρες.

Η μάχη άρχισε το πρωί της 20ης Μαΐου. 1825 και κράτησε περίπου οκτώ ώρες. Για τους πεπειραμένους Αιγύπτιους και τους Γάλλους αξιωματικούς τους δεν ήταν δύσκολο να κάμψουν την αντίσταση των λιγοστών Ελλήνων, παρότι πολέμησαν με υπέρμετρη γενναιότητα. Εισέβαλαν στα ταμπούρια τους και τους σκότωσαν σχεδόν όλους, ανάμεσά τους και τον Παπαφλέσσα. Ήταν μια άνιση μάχη από όλες τις πλευρές και έφερε στη μνήμη πολλών τη Μάχη των Θερμοπυλών και τη θυσία των 300 του Λεωνίδα. Οι ενισχύσεις έφθασαν σχεδόν κατόπιν εορτής.

Οι 1.300 άνδρες του Δημητράκη Πλαπούτα μόλις που πρόλαβαν να ρίξουν μερικές τουφεκιές, ενώ ο αδελφός του Παπαφλέσσα, Νικήτας Φλέσσας, με 700 άνδρες προτίμησε να αποσυρθεί μόλις έμαθε την καταστροφή. Μετά τη μάχη, ο Ιμπραήμ αναζήτησε τον νεκρό Παπαφλέσσα. Του έφεραν ένα ακέφαλο πτώμα. Διέταξε να βρεθεί και η κεφαλή του και αφού στερέωσαν όρθιο σε ένα κορμό δέντρου το σώμα του, του πρόσδεσαν και το κεφάλι, ώστε να παρέχει την εντύπωση ζωντανού ανθρώπου. Τότε ο Ιμπραήμ, κατά τον Φωτάκο, τον κοίταξε άφωνος για λίγο, έκαμε μια χειρονομία σεβασμού και θαυμασμού και είπε: «Πράγματι αυτός ήτο ικανός και γενναίος άνθρωπος. Καλύτερα να επαθαίναμεν άλλην τόσην ζημίαν, αλλά να τον επιάναμεν ζωντανόν».

Μετά τη νίκη του στο Μανιάκι, ο Ιμπραήμ ολοκλήρωσε την κατάληψη της Μεσσηνίας με την πυρπόληση της Καλαμάτας και στη συνέχεια στράφηκε κατά της Τριπολιτσάς, την οποία κατέλαβε στις 11 Ιουνίου 1825. Εν τω μεταξύ, από τις 17 Μαΐου. ο Κολοκοτρώνης είχε αποφυλακιστεί και διοριστεί αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων. Ως στρατηγική αντιμετώπισης του Ιμπραήμ επέλεξε τον κλεφτοπόλεμο, την ανύψωση του ηθικού του πληθυσμού και την καταπολέμηση του «προσκυνήματος» τύπου Νενέκου.

Στη μάχη αυτή σκοτώθηκε και ο Δημήτριος Ηλία Φλέσσα ανιψιός του Παπαφλέσσα. Γεννήθηκε στο Γαρδίκι , Μεσσηνίας το 1792. Έπεσε ηρωικά την 20 Μαΐου. 1825 στο Μανιάκι μαζί με τον

θείο του Αρχιμανδρίτη Γρηγόριο Παπαφλέσσα. Όπως το περιγράφει ο Φωτάκος . "... και οι έφοδοι εγίνοντο συνεχείς και αδιάκοποι, έως ότου κατόρθωσαν να πηδήσουν μέσα εις τού

'Αρχιμανδρίτου το οχύρωμα. Τούτο ειδών ο ανεψιός του Δημήτριος, επετάχθη υπό το ιδικόν του οχύρωμα και έτρεξε δια να βοηθήση τον θείον του, ο οποίος εκινδύνευεν. Τότε ο Φλέσιας τον διέταξε να γυρίση

ΜΑΙΟΣ 2011 ΤΕΥΧΟΣ ΝΟ. 46 ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΩΝ ΦΛΕΣΣΑΙΩΝ «Ο ΠΑΠΑ-ΦΛΕΣΣΑΣ»

Αγίου Σίλα 29, Νέα Πεντέλη, 15236, Τηλ. 210 6138059 ΦΑΞ 210 8037827, www.flessas.eu e-mail tflessas@flessas.eu

ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

ΣΕΛΙΔΑ 2

γλήγορα εις το οχύρωμά του δια να το κρατήση και ενώ εγύρισεν οπίσω και επλησίασεν εις το οχύρωμα του ηύρε τους Τούρκους μέσα εις αυτό. Εκεί δε κτυπών και κτυπούμενος υπό πολλών Τούρκων εχάθη και αυτός και οι στρατιώται του οι οποίοι δεν ηξεύρομεν πόσοι ήσαν, και αν απ' αυτούς εσώθησαν και πόσοι. (Φωτάκος σελ. 399)

Αντίγραφο ΠΡΑΚΤΙΚΟΥ Νο. 7 Αθήνα, σήμερα την 9ην Μαΐου. 2011, ημέρα της εβδομάδος Δευτέρα και ώρα 11.00 τα μέλη του Δ. Σ. του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΩΝ ΦΛΕΣΣΑΙΩΝ «Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ, συνήλθαν σε τακτική συνεδρίαση στα γραφεία του Συλλόγου, ύστερα από πρόσκληση του προέδρου κ. Φλέσσα Ευθυμίου για συζήτηση και λήψη αποφάσεως στο μόνο θέμα ήτοι: ΘΕΜΑ: Να ευχαριστήσει δημοσίως τον κ. ΘΕΟΦΙΛ. Για την ηχογράφηση στις 6 Μαΐου. 2011 του λαϊκού τραγουδιού «ΤΟΥ ΦΛΕΣΣΑ Η ΜΑΝΝΑ..»

Ο κ. Θεόφιλος γεννήθηκε στη Συμίζα Ηλείας. Ύστερα από τις γυμνασιακές του σπουδές στα Λεχαινά και την Ανδραβίδα, ήρθε στην Αθήνα, όπου συνέχισε τις σπουδές του στην τεχνολογική εκπαίδευση.

Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα ορθοφωνίας και τεχνικής τραγουδιού.

Η σταδιοδρομία του ως ερμηνευτής της παραδοσιακής μουσικής αρχίζει μετά τη στρατιωτική του θητεία με εμφανίσεις σε συναυλίες, κοινωνικές εκδηλώσεις, γάμους, πανηγύρια κ.λ.π. δίπλα σε σπουδαίους τραγουδιστές, όπως ο Χρόνης Αηδονίδης, η Δόμνα Σαμίου, ο Δημήτρης Ζάχος, η Τασία Βέρα, ο Ηλίας Παπαγεωργίου, η Σοφία Κολλητήρη, ο Χρήστος Πανούτσος, η Φιλιώ Πυργάκη, ο Αλέκος Κιτσάκης κ.α.

Η ηχογράφηση έγινε από τον κ. Θεόφιλο, τον οποίον δημόσια θερμά τον ευχαριστούμαι και του ευχόμαστε κάθε επιτυχία και στην ορχήστρα του αποτελούμενη από τους:

Μάνο Αχαλινοτώπουλο στο κλαρίνο, Μανώλη Κόττορο στο βιολί, Κλεάνθη Κορκοβέλο στο τσίμπαλο, Χρήστο Ζώτο στο λαούτο, Ανδρέα Νιάρχο στο Τουμπρλέκι και τον Χ. Μπίρη ηχολήπτη.

Το Δ.Σ. θερμά ευχαριστεί και ευγνωμονεί όλους που έλαβαν μέρος στην ηχογράφηση, αποφασίζει δε ομόφωνα το τραγούδι αυτό να παίζεται στη γιορτή της αναπαράστασης της μάχης του Μανιακίου στο Μανιάκι Μεσσηνίας στις 20 Μαΐου. κάθε χρόνο και σε όλες τις επίσημες εκδηλώσεις του συλλόγου με ξεκάθαρη μνεία του δημιουργού του κ. Θεόφιλου. Μη υπάρχοντος άλλου θέματος προς συζήτηση λύεται η συνεδρίαση.

Αφού αναγνώστηκε και βεβαιώθηκε η ακρίβεια του παρόντος πρακτικού υπογράφεται από τα μέλη. Σημ. Το CD μπορείτε να το προμηθευτείτε από τα γραφεία του Συλλόγου κάθε ημέρα κατά τις εργάσιμες ώρες ή

εάν επιθυμείτε μπορεί να σας αποσταλεί ταχυδρομικώς με αντικαταβολή 10 ευρώ για τα έξοδα αναπαραγωγήςκαι μεταφοράς.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Α΄ (272-337 π.χ.) (Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)

Ο Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος (Flavius Valerius Constantinus) ή Μέγας Κωνσταντίνος ή Άγιος και Ισαπόστολος Κωνσταντίνος (κατά την Ορθόδοξη Εκκλησία) υπήρξε Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 274 μ.Χ. έως τον θάνατό του το 337 μ.Χ.. Υπήρξε Αυτοκράτορας της Δύσεως από το 312 μ.Χ. εως το 324 μ.Χ. και μονοκράτορας από το 324 μ.Χ. ως το 337 μ.Χ.[1].

Καταγωγή και γέννηση Γεννήθηκε στη Ναϊσό στις 27 Φεβρουαρίου του 272. Γονείς του Κωνσταντίνου ήταν ο Ρωμαίος Καίσαρας

Κωνστάντιος Α΄ Χλωρός (Aurelius Valerius Constantius) και η Ελένη (μετέπειτα αγία Ελένη, η Ισαπόστολος), κόρη ξενοδόχου. Ο Κωνστάντιος ήταν μάλλον ταπεινής καταγωγής, παρά τους ισχυρισμούς του γιου του ότι καταγόταν από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο Β΄ και η Ελένη κόρη κάποιου πανδοχέα από το Δρέπανο της Βιθυνίας. Όταν γνωρίστηκαν στη γενέτειρα της Ελένης, το 270 μ.Χ., ο Κωνστάντιος είχε ήδη ανέλθει στην ιεραρχία του ρωμαϊκού στρατού και του είχε απονεμηθεί ο τίτλος του «δούκα» (dux, στρατηγός).

Η Ελένη ακολούθησε το σύντροφό της στις εκστρατείες του στη Γερμανία και στη Βρετανία και περίπου το 274 μ.Χ., στη Ναϊσσό της Μοισίας (σημερινή Νις της Σερβίας), γέννησε το γιο τους Κωνσταντίνο, στην πόλη από όπου καταγόταν και ο σύζυγός της. Πρέπει να σημειωθεί ότι η χρονολογία γέννησης του Κωνσταντίνου αποτελεί θέμα προς έρευνα για τους ιστορικούς, αφού δεν έχει προσδιορισθεί επακριβώς. Άλλες χρονολογίες που προτείνονται είναι το 271, το 272 ή το 273, ενώ κάποιοι τοποθετούν τη γέννησή του ακόμη και 10 χρόνια μετά, περίπου δηλαδή στα 285 μ.Χ.

ΤΑ ΝΕΑΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

Τον πρώτο καιρό, ο Κωνσταντίνος έζησε κοντά στον πατέρα του, παρακολουθώντας τους στρατιωτικούς του αγώνες. Στο περιβάλλον του Κωνστάντιου, ο Κωνσταντίνος έλαβε τη στρατιωτική εκπαίδευση και έμαθε τα εγκύκλια γράμματα από σημαντικούς δασκάλους της εποχής. Ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός προέβη στη διοικητική μεταρρύθμιση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας εισάγοντας το θεσμό της «τετραρχίας» και το 293 μ.Χ. όρισε τον Κωνστάντιο Α΄ Χλωρό Καίσαρα της Γαλατίας, της Ισπανίας και της Βρετανίας (των δυτικών επαρχιών). Ο νόμος, όμως, απαγόρευε σε ανώτατους αξιωματούχους να είναι

Ο Μέγας Κωνσταντίνος. Μωσαϊκό στον ναό τ ης Αγίας Σοφίας 1000μ.χ.

ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

ΣΕΛΙΔΑ 3

παντρεμένοι με γυναίκες ταπεινής καταγωγής. Έτσι, ο Κωνστάντιος χώρισε, ύστερα από «έδικτο» (αυτοκρατορικό διάταγμα) του Διοκλητιανού, την Ελένη και παντρεύτηκε τη Θεοδώρα, συγγενή του Μαξιμιανού, Αυγούστου της Δύσης. Ο γιος του, Κωνσταντίνος και η Ελένη παρέμειναν στη Νικομήδεια, όμηροι του Διοκλητιανού και του Καίσαρα της Ανατολής, Γαλέριου, για να εξασφαλιστεί η πίστη του Κωνστάντιου.

Στο περιβάλλον του Διοκλητιανού, όπου έμεινε για πολλά χρόνια, ο Κωνσταντίνος συμπλήρωσε τη μόρφωσή του δίπλα σε πολύ αξιόλογους λογίους. Η παλιότερη άποψη ότι ο Κωνσταντίνος στερείτο μόρφωσης δεν είναι πια αποδεκτή. Πολλά χρόνια αργότερα έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μόρφωση των δικών του παιδιών και αυτό υποδεικνύει άνθρωπο που αναγνώριζε και εκτιμούσε τα μορφωτικά αγαθά. Ταυτόχρονα, συμμετείχε στις εκστρατείες του Διοκλητιανού και του Γαλέριου και ανήλθε στο βαθμό του «τριβούνου» (Tribunus, διοικούσε την αυτοκρατορική σωματοφυλακή και τις βοηθητικές κοόρτεις).

Στην αυλή του αυτοκράτορα ο νεαρός Κωνσταντίνος ξεχώρισε και επιβλήθηκε με την εντυπωσιακή του εμφάνιση και τα σωματικά χαρίσματα, τις φυσικές δεξιότητες, τις διοικητικές ικανότητες, το αυξημένο αίσθημα καθήκοντος, την ευγένεια τρόπων και συμπεριφοράς. Όλα αυτά καθιστούσαν αισθητή την παρουσία του και ο Κωνσταντίνος κέρδισε την ιδιαίτερη εύνοια του Διοκλητιανού.

Ένα περιστατικό είναι ενδεικτικό της ορμητικότητας και του οξύθυμου χαρακτήρα του Κωνσταντίνου, που δεν τον εγκατέλειψαν ποτέ και που, όπως θα δούμε, τον οδήγησαν σε σκληρές αποφάσεις, οι οποίες σημάδεψαν την οικογενειακή του ζωή: Ο Καίσαρας Γαλέριος γιόρταζε τη νικηφόρα εκστρατεία του εναντίον των Περσών με θηριομαχίες στην αρένα της Νικομήδειας, τις οποίες παρακολουθούσε ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός, όλοι οι ανώτατοι αξιωματούχοι, μεταξύ τους ο Κωνσταντίνος και βέβαια ο λαός. Ο Γαλέριος, που στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου διέβλεπε έναν ικανότατο μελλοντικό αντίπαλο, με τον ανιψιό του Μαξιμίνο Δάια αμφισβήτησαν το θάρρος του Κωνσταντίνου και τον προκάλεσαν να αντιμετωπίσει (Συνέχεια στη σελίδα 6)

ΣΕΛΙΔΑ 7 ΑΠΟ 8 ένα λιοντάρι Νουμιδίας, για να αποδείξει τις ικανότητές του. Ο Κωνσταντίνος, οργισμένος για τη δημόσια προσβολή του Γαλέριου, αποδέχτηκε την πρόκληση, παρά τις ρητές αντιρρήσεις του Διοκλητιανού, ο οποίος φοβόταν για τη ζωή του νεαρού αξιωματικού του. Ο Κωνσταντίνος σκότωσε το λιοντάρι μέσα στην αρένα, κάτω από τις επευφημίες του πλήθους, που εύλογα δεν ήταν συνηθισμένο να βλέπει τους γιους της ανώτατης στρατιωτικής και διοικητικής αριστοκρατίας, να συμμετέχουν στις άγριες επικίνδυνες θηριομαχίες.

Δίπλα στον Διοκλητιανό ο Κωνσταντίνος έζησε από κοντά έναν από τους μεγαλύτερους διωγμούς εναντίων των χριστιανών, τα βασανιστήρια και τις δημόσιες εκτελέσεις των οπαδών της νέας θρησκείας, που ξεκίνησε με το «έδικτο» του αυτοκράτορα το 303 μ.Χ. από τη Νικομήδεια. Η χριστιανή μητέρα του και ο πατέρας του, που παρέβλεπε όλα τα διατάγματα κατά του Χριστιανισμού και δεν καταδίωξε ποτέ τους χριστιανούς, πρέπει να λειτούργησαν ως αντίβαρο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του νεαρού τριβούνου.

ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ, ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 313 Μ.Χ. Κύριο άρθρο: Διάταγμα των Μεδιολάνων Το Φεβρουάριο του 313 μ.Χ., ο μέγας Κωνσταντίνος συνάντησε στα Μεδιόλανα της Ιταλίας (σημερινό

Μιλάνο) τον Αύγουστο Λικίνιο. Κατά τη συνάντηση αυτή ελήφθησαν αποφάσεις για την κοινή πολιτική στα θρησκευτικά θέματα. Κάτι τέτοιο ήταν απαραίτητο για να επέλθει η εσωτερική ειρήνευση στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ύστερα από αιώνων διωγμούς για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις.

Σύμφωνα με τις αποφάσεις των Μεδιολάνων, κατοχυρώθηκε η ανεξιθρησκία και η θρησκευτική ελευθερία. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε για τον Χριστιανισμό, ο οποίος καθίστατο θρησκεία επιτρεπτή και νόμιμη για τους Ρωμαίους πολίτες και οι χριστιανοί ελεύθεροι μπορούσαν να ασκήσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Όμως, ο Χριστιανισμός δεν αναγνωριζόταν ως επίσημη και προστατευόμενη θρησκεία της αυτοκρατορίας.

Τα θεσπίσματα αυτά έχει καθιερωθεί εσφαλμένα να αποκαλούνται διάταγμα των Μεδιολάνων. Στην πραγματικότητα δεν έλαβαν τη μορφή επίσημου αυτοκρατορικού διατάγματος. Η νεότερη έρευνα έχει δείξει ότι οι δύο αυτοκράτορες ουσιαστικά ενεργοποιούσαν παλαιότερες αποφάσεις, οι οποίες δεν είχαν τεθεί σε ισχύ. Το πρωτότυπο του εγγράφου δεν έχει διασωθεί, αλλά έχει διασωθεί ένα λατινικό διάταγμα που έστειλε ο Λικίνιος στον νομάρχη της Νικομήδειας για την εφαρμογή των αποφάσεων, προκειμένου να κερδίσει τη συμπάθεια των χριστιανών υπηκόων του. Το κείμενο αυτό διασώθηκε με το χαρακτηρισμό "διάταγμα των Μεδιολάνων" και ο τίτλος αυτός ταυτίστηκε με το κείμενο των από κοινού ειλημμένων αποφάσεων του Κωνσταντίνου και του Λικίνιου.

Στη Δύση, ο Κωνσταντίνος δεν περιορίστηκε στη θεωρητική θεσμοθέτηση του Χριστιανισμού αλλά προστάτευσε έμπρακτα τις χριστιανικές κοινότητες με οικονομικές επιχορηγήσεις, επιστροφή των δημευμένων τόπων λατρείας και των κτημάτων των χριστιανών πολιτών, την απαλλαγή του κλήρου από τα δημόσια βάρη, κ.α. Τα μέτρα αυτά κατέστησαν ιδιαίτερα προσφιλή τον Κωνσταντίνο στους χριστιανούς, ακόμη και στην Ανατολή, στην επικράτεια του Λικίνιου.

Αφού υπόγραψαν τις αποφάσεις για τη θρησκευτική πολιτική που θα ακολουθούσαν και τη μεταξύ τους συμμαχία, ο Κωνσταντίνος πάντρεψε τη δεκαοχτάχρονη αδερφή του Κωνσταντία με το Λικίνιο, που το 313 ήταν 45 χρονών. Έτσι, επισφραγίστηκε μια εύθραυστη ειρήνη, στην οποία οι δύο αντίπαλοι οδηγήθηκαν από την ανάγκη των δεδομένων περιστάσεων και όχι από αμοιβαία καλή θέληση.

ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

ΣΕΛΙΔΑ 4

ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΙΚΗΤΑ Δ. ΦΛΕΣΙΑ ΓΙΑ ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΏΝ ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ ΤΟΥ. Συνεχίζοντας την έρευνα για τον εντοπισμό περισσοτέρων τεκμηρίων για την οικογένεια των Φλεσσαίων και

ψάχνοντας στα Αρχεία της Βουλής , βρήκα στα αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας το εξής έγγραφο: Στις 18 Ιουνίου 1823 ο αδελφός του Παπαφλέσσα Νίκήτας, ο οποίος είχε δικό του στράτευμα από την περιοχή του

Λεονταρίου και της Πολιανής, προφανώς για να διορθώσει ορισμένες αδικίες σχετικά με τις προαωγές αγωνιστών, υποβάλει προς την Σεβαστήν Διοίκηση του Βουλευτικού σώματος κατάσταση αγωνιστών που αυτός πιστεύει ότι πρέπει να προβιβαστούν, επειδή όπως λέει «εδούλευσαν με πίστιν και προθυμίαν εις τον υπέρ ανεξαρτησίας του Έθνους αγώνα, ..»

Δυστηχώς η κατάσταση των αγωνιστών που προτείνει δεν βρέθηκε καθώς επίσης δεν βρέθηκαν και το προβούλευμα υπ΄αριθμόν 150 που αναφέρει η σημείωση της Γραμματείας του Α. Πολυζωϊδη που υπογράφει για τον Γενικό Γραμματέα. Πρότασις περί στρατιωτικών προαγωγών.

Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας Τόμος 11 έγγραφο 167 Ύπερτάτη Διοίκησις Έπληροφορήθην ότι ο υπουργός των Πολεμικών Αναγνώστης Παπαγεωργίου

επρόβαλε προλαβόντως είς την Σεβαστήν ομήγυριν της Διοικήσεως μερικούς Λεονταρίτας ότι εδούλευσαν με πίστιν και προθυμίαν εις τον υπέρ της ανεξαστησίας του έθνους αγώνα, οι οποίοι και προβιβάσθηκαν εις στρατιωτικούς βαθμούς. Η εξοχότης του, καθώς τα, πράγματα μαρτυρούν, φαίνεται ότι δεν έκαμαν ακριβή διαστολήν εις τους προβιβασμούς και έπροβίβασε και μερικούς αναξίους,

χωρίς να τρέξουν πώποτε με την απαιτουμένην πίστιν και προθυμίαν εις τον αγώνα του πολέμου. Εγώ δε ευρισκόμενος πάντοτε παρών εις όλους τους υπέρ της πατρίδος πολέμους και γνωρίζων ακριβώς την έμπειρίαν και τας εκδουλεύσεις εις έκαστου στρατιώτου δεν λείπω από τον να αναφέρω εις την Σ. Διοίκησην εκείνους όσοι έτρεξαν με προθυμίαν και γενναιότητα εις το στάδιον του αγώνος, των οποίων και περικλείω τα ονόματα, παρακαλών να προβιβάση και αυτούς ή ένδοξος Διοίκησις, διά να τρέχουν αόκνως εις άλας τας ανάγκες της πατρίδος.

Μένω με σέβας βαθύτατον Τριπολιτζά τη 18 Ιουνίου 1823

Ο πατριώτης Νικήτας Δ. Φλέσιας

Ότι ίσον απαράλλακτων τω πρωτοτύπω 1823, Ιουνίου 19, εν Τριπολιτζά

(Σφραγίς) Δια τον Γενικόν Γραμματέα

Ό Αρχηγός τον Κλάδου του Βουλευτικού Α. Πολυζωίδης

Επί του νώτου: Εγένετο ή απάντησις δια προβουλεύματος υπό αριθμόν 150.

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821 ΜΑΙΟΣ 1825

Αρχές Μαΐου.. Ό πρόεδρος του Εκτελεστικού Κουντουριώτης κι ό γραμματέας του Μαυροκορδάτος, έπειτα από τη θλιβερή τροπή της κατάστασης στο Μοριά, γυρίζουν από τη Μεσσηνία στο Ναύπλιο. Αρχές Μαΐου.. Ό λαός γυρεύει την απελευθέρωση των φυλακισμένων στην "Ύδρα «ανταρτών» για να ηγηθούν του αγώνα ενάντια στον Ιμπραήμ. 4 Μαΐου. Ό κεχαγιάμπεης του Κιουταχή κυριεύει τα Σάλωνα (Άμφισσα). 6 Μαΐου. Ό Γ. Μαυρομιχάλης κι ό Π. Γιατράκος υπογράφουν με τον Ιμπραήμ συνθήκη για την παράδοση του Νιόκαστρου του Ναβαρίνου. 8 Μαΐου. Ό Γ. Κουντουριώτης γράφει από το Ναύπλιο στον αδερφό του Λάζαρο πώς το Βουλευτικό επιμένει ν΄ απελευθερωθούν οι φυλακισμένοι στην "Ύδρα «αντάρτες». 10 Μαΐου. Το Εκτελεστικό, για να ησυχάσει τη γενική κατακραυγή, σκέφτεται να χορηγήσει αμνηστία μονάχα στον Κολοκοτρώνη. Αρνιέται να τη δεχτεί και γυρεύει γενική αμνηστία. 11 Μαΐου. Σ' εκτέλεση της συνθήκης πού υπογράφτηκε στις 6 του Μάη, το Νιόκαστρο της Πύλου παραδίνεται στον Ιμπραήμ. 12 Μαΐου. Ό Κιουταχής σηκώνει ταμπούρι 80 μονάχα οργιές από το τείχι του Μεσολογγίου. 13 Μαΐου. (;) Ξεκινάει από την Κωνσταντινούπολη ή τούρκικη αρμάδα με καπουτάν πασά τον Χοσρέφ, μεταφέροντας πλήθος εφόδια για τη στρατιά του Κιουταχή και για ν ́αποκλείσει το Μεσολόγγι κι από τη θάλασσα. 14 Μαΐου. Το Βουλευτικό και το Εκτελεστικό, σε κοινή συνεδρίαση, αποφασίζουν τη χορήγηση γενικής αμνηστίας. 15 Μαΐου. Μάχη στα Πέντε Όρνια, κοντά στη Δεσφίνα. Νίκη των Ελλήνων, μ' αρχηγό τον Καραϊσκάκη. Μέσα Μαΐου. Ό Κιουταχής χτυπάει όλο και με περισσότερα κανόνια το Μεσολόγγι. Οι κάτοικοι, ακόμα και γυναίκες και παιδιά, εργάζονται για να μερεμετίσουν και να δυναμώσουν τις ντάπιες.

ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

ΣΕΛΙΔΑ 5

16 Μαΐου. Ό τούρκικος στόλος βγαίνει στο Αιγαίο. Αμφίρροπη ναυμαχία ανάμεσα Τένεδο και Λήμνο. 16 Μαΐου. Αποφυλακίζονται στην Ύδρα οι «αντάρτες». 16 Μαΐου. Μάχη στο χωριό Λευκαδίτη του Λιδωρικιού. Νίκη των Ελλήνων μ΄ αρχηγό τον Σαφάκα. Αρχηγοί των Τούρκων ό Ταχήρ Άμπάζμπεης Ντίμπρας κι ό Μουστάμπεης. 17 Μαΐου. Οι αποφυλακισμένοι «αντάρτες» φτάνουν στο Ναύπλιο, όπου ό λαός τους υποδέχεται ως σωτήρες. 18 Μαΐου. Το Εκτελεστικό, με διακήρυξη του, αναγγέλλει τη χορήγηση γενικής αμνηστίας. 18 Μαΐου. Ή δεύτερη μοίρα του στόλου μας με ναύαρχο τον Σαχτούρη συναντά έξω από τη Σκύρο την αρμάδα του Χοσρέφ. 19 Μαΐου. Ή κυβέρνηση διορίζει αρχιστράτηγο «κατά των αιγυπτίων στρατευμάτων» τον Κολοκοτρώνη. 19 Μαΐου. Αμφίρροπη μάχη στο χωριό Δυρράχι της Μεγαλόπολης, μ αρχηγό των Ελλήνων τον Νικηταρά, ενάντια στους Αιγυπτίους. 20 Μαΐου. Ηρωικός θάνατος του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι, πού γύρευε ν ανακόψει, με λιγοστά στράτευμα, την προέλαση του Ιμπραήμ. 20 Μαΐου. Μεγάλη ναυμαχία στον Κάβο Ντόρο, ανάμεσα Άνδρο και Εύβοια. Ή δεύτερη μοίρα του ελληνικού στόλου με ναύαρχο τον Σαχτούρη κατατροπώνει την αρμάδα του Χοσρέφ. Τα μπουρλότα του Ματρώζου, του Μουσού και του Μπούτη καίνε μια φρεγάδα και μια κορβέτα. 20 Μαΐου. Φτάνει στη Σούδα της Κρήτης νέα μοίρα του αιγυπτιακού στόλου, με ναύαρχο τον Τζετζί Χουσεΐν πασά. 21 Μαΐου. Ό Ιμπραήμ κυριεύει την Κυπαρισσία. 21 Μαΐου. Μέρος της ντάπιας Μπότσαρη στο Μεσολόγγι γκρεμίζεται από το βομβαρδισμό. 22 Μαΐου. (;) Φτάνει στη Σούδα της Κρήτης ή νικημένη στον Κάβο Ντόρο αρμάδα του Χοσρέφ για ν άνασυνταχθεί. Σμίγει με τον αιγυπτιακό στόλο. 23 Μαΐου. Οι δύο μοίρες του ελληνικού στόλου, του Μιαούλη και του Σαχτούρη, συναντιούνται στη Μήλο, απ' όπου ξεκινούν για να χτυπήσουν την τουρκοαιγυπτιακή αρμάδα στη Σούδα. 25 Μαΐου. Φόνος στις Σπέτσες της Μπουμπουλίνας. 25 Μαΐου. Φτάνει στο Ναύπλιο ή πρώτη δόση από το δεύτερο δάνειο του Λονδίνου. 25 Μαΐου. Δολοφονική απόπειρα στη σπηλιά του Άντρούτσου ενάντια στον Trelawney από τους συμπατριώτες του "Αγγλους Fenton και Whitecompe. 28 Μαΐου. Ό Ιμπραήμ κυριεύει τήν Καλαμάτα, τις Κιτριές και τον Αλμυρό. 28 Μαΐου. "Εφοδος του Κιουταχή στο Μεσολόγγι. Έξοδος τής φρουράς. Νίκη τών πολιορκημένων. 29 Μαΐου. Φτάνει στο Μεσολόγγι μικρή μοίρα του ελληνικού στόλου, μ' αρχηγό τον καπετάν Νέγκα, και σπάζει τόν αποκλεισμό από τη θάλασσα τής τούρκικης μοίρας, πού είχε μόνιμη βάση της την Πάτρα. 30 Μαΐου. Οί πολιορκητές αρχίζουν, με χιλιάδες σκλάβους χριστιανούς εργάτες, να σωριάζουν χώμα και νά σχηματίζουν μικρό λόφο, το «Ύψωμα της Ενώσεως» όπως τ' ονόμασε ό μηχανικός Κοκκίνης, για νά πάρουν μ' αυτό το Μεσολόγγι. 31 Μαΐου. Αμφίρροπη ναυμαχία έξω άπό τη Σούδα. Μάιος "Επειτα άπό ενέργειες των "Αγγλων ο κόντε Ρώμας συγκροτεί στη Ζάκυνθο επιτροπή γιά τά ελληνικά πολιτικά ζητήματα.

Το οικογενειακό οικόσημο των Φλεσσαίων ΣΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΜΑΣ ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΛΛΑ και ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ

• Δεν διεκδικούμε αλλά δεν ξεχνούμε • Δεν προδίδουμε τους προγόνους μας • Δεν παραδίδουμε την ιστορία μας • Δεν λησμονούμε την παράδοση μας • Δεν καυχιόμαστε αλλά. και δεν χωρατεύουμε • Δεν φωνάζουμε αλλά και δεν σιωπούμε • Δεν κάνουμε επίθεση αλλά και δεν υποχωρούμε • Δεν κλείνουμε την πόρτα αλλά δεν την αφήνουμε αφρούρητη • Δεν έχουμε επιθετικότητα αλλά δεν έχουμε ούτε ηττοπάθεια, • Είμαστε πρώτα Φλεσσαίοι και Έλληνες • Η ιστορία από εμάς περιμένει

ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

ΣΕΛΙΔΑ 6

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ

ΣΤΟ ΜΑΝΙΑΚΙ 20 ΜΑΙΟΥ 2011 Όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος στις 20 Μαΐου 2011, ημέρα Παρασκευή και ώρα 10.30 πμ. στο Δημοτικό Διαμέρισμα

Μανιακίου του Δήμου Παπαφλέσσα, εορτάστηκε η επέτειος της Ιστορικής Μάχης του Μανιακίου κατά την οποία ο Αρχιμανδρίτης Υπουργός Εσωτερικών Γρηγόριος Δικαίος - Φλέσσας Παπαφλέσσας, μαζί με τους τριακόσιους περίπου συμπολεμιστές, θυσιάστηκαν για την ελευθερία του υπόδουλου Ελληνισμού.

Έγινε επιμνημόσυνη δέηση στον παρά τον Ιερό Ναό Αναστάσεως του Χριστού ανδριάντα του Εθνεγέρτη Αρχιμανδρίτη Παπαφλέσσα, στη μνήμη αυτών που έπεσαν αγωνιζόμενοι στη μάχη του Μανιακίου στις 20 Μαΐου 1825,

Έγινε κατάθεση στεφάνων στον ανδριάντα του Παπαφλέσσα από εκπροσώπους της Κυβέρνησης, της Βουλής, των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας, του Νομάρχη Μεσσηνίας, τον Δήμαρχο Παπαφλέσσα, τον πρόεδρο Τοπικού Συμβουλίου Δημ. Διαμερισμάτων Μανιακίου, τον εκπρόσωπο της οικογένειας των Φλεσσαίων κ. Παναγιώτη Φλέσσα από την Καλαμάτα και άλλους εκπροσώπους συλλόγων. Ακολούθησαν παραδοσιακοί χοροί από το Σύλλογο Γυναικών και από μαθητές των Σχολείων του Δήμου Παπαφλέσσα.

Εκπρόσωποι της οικογένειας των Φλεσσαίων στο Μανιάκι 20 5 2011

ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

ΣΕΛΙΔΑ 7

Το βιβλιο του Τίμου Φλέσσα είναι έτοιμο. Όποιος επιθυμεί να το πάρει ας τηλεφωνίσει στο γραφείο να του σταλεί μα αντικαταβολή 30,00€

ΠΟΡΕΙΑ ΑΙΩΝΩΝ

ΑΠΑΝΤΑ & ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΗΡΩΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ-ΦΛΕΣΣΑ

Τό ιερώτερον και πρωταρχικόν ανθρώπινον Καθήκον είναι η δι ́αμυντικών πολέμων προάσπισις τής Ελευθερίας και των Ηθικών Αξιών.

Εις τήν εκτέλεσιν τούτου επρώτευσαν οι Φλεσσαίοι κατά την μακράν διαδρομήν τών 7 αιώνων του Ιστορικού των βίου.

ΤΙΜΟΥ ΦΛΕΣΣΑ, ΤΑΞΙΑΡΧΟΥ εα. της Πολεμικής Αεροπορίας

Ιδιοκτήτης ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΩΝ

ΦΛΕΣΣΑΙΩΝ Ο «ΠΑΠΑ-ΦΛΕΣΣΑΣ» Αγίου Σίλα 29, Νέα Πεντέλη, 15236.

ΤΗΛ. 210- 6138059 -ΦΑΞ 210- 8037827

e-mail tflessas@flessas.eu, www.flessas.eu ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ Αριθ. Τεύχους 46

Εκδότης Διευθυντής Τίμος Φλέσσας Διανέμεται ΔΩΡΕΑΝ

ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΕΚΤΕΣ. ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΚΑΙ

ΕΜΒΑΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΣΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΩ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Ή ΣΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ

ΤΡΑΠΕΖΑΣ 051/296036-26

Εγώ πλήρωσα την συνδρομή μου.

ΕΣΕΙΣ; Τιμή Συνδρομής 25 Εάν όχι παρακαλούμε θερμά

να την εξοφλήσετε είτε με ταχυδρομική επιταγή στη

Διεύθυνση του Συλλόγου ή μέσω της Εθνικής Τράπεζας

στο λογαριασμό 051/296036-26