10

Συνέντευξη: Αλέκα Παπαρήγα

Αμφιθέατρα

34 νέοι στρατευμένοιΣε “επιφυλακή” ενάντια στον “εχθρό-λαό”

36 μετανάστεςΕΕ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ- ΣΥΡΙΖΑ

Ηρθαν ντυμένοι φίλοι οι εχθροί…

38 πάμε γυμνάσιο

40 όχι σε όλα τα ναρκωτικάΕνάντια στην τοξικομανίαΠρόληψη-�π�ξάρτηση-�πανένταξη�π�ξάρτηση-�πανένταξηπ�ξάρτηση-�πανένταξη�πανένταξηπανένταξη

42 πολιτισμόςΔημήτρης Ραβάνης-Ρεντής

Παντοτινό παράδειγμα αγωνιστή και δημιουργού

44 προτάσειςΗ ΚΝΕ στο “Συρμό”

46 διεθνήΚομμουνιστικές και προοδευτικές

οργανώσεις νεολαίας

Αλληλεγγύη στον ελληνικό λαό!

3 μήνας μπαίνει

4 μήνας βγαίνει

6 18ο Συνέδριο ΚΚΕΣυνέντευξη με την Αλέκα Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

10 αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης“Κάτω τα χέρια από την Παλαιστίνη!”

Με την αλληλεγγύη μας απαντάμε στο έγκλημα!

14 νεολαίαΣτο στόχαστρο ο οργανωμένος ταξικός αγώνας

Το “νέο” επαναστατικό υποκείμενο… που έρχεται από τα παλιά!

18 δημοκρατικά δικαιώματαΟ οργανωμένος αγώνας μόνη απάντηση στην καταστολή!

20 μαθητές“Διάλογος” με αντιδραστικές προθέσεις

Προσπάθεια αποπροσανατολισμού των λαϊκών οικογενειών

22 αμφιθέατραΕπιτροπές Αγώνα

Συσπείρωση και δράση σε κάθε τμήμα, σχολή, έτος

24 καζαμίας 2009

26 οδηγητής“Οδηγητής”, όπλο στα χέρια της ΚΝΕ

28 νέοι εργαζόμενοιΑυταρχισμός σε χώρους δουλιάς

Συλλογικες συμβασεις: Δική τους η κρίση…στα χέρια μας η λύση!

OΔΗΓΗΤΗΣ- Oργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, www.odigitis.gr, e-mail: mail@odigitis.gr Ιδιοκτησία: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕÈ, Εκδότρια - Διευθύντρια: Αναστασία Μοσχόβου, Διεύθυνση: Κοτοπούλη 11 και Β�ραντζέρου, ΤΚ: 104 32, Αθήνα,

Κωδικός: 3995, ISSN 1791-3594, Τηλ.: 210 5282.526-528, Fax: 210 5241.526, Συνδρομητές: Σόλωνος 130, ΤΚ:106 81, Τηλ: 210 3320.800

(ετήσιες συνδρομές: �σωτ�ρικού 22 �υρώ, �ξωτ�ρικού: 35 �υρώ), Εκτύπωση: Τυπο�κδοτική Α.Ε, Λ�ύκης 134 - Κρυονέρι

Ο “Οδηγητής” κυκλοφορεί ξανά το

Σάββατο 7 Φλεβάρη

Η κάλυψη του πανελλαδικού πλάνου της ΚΝΕ μέχρι τις 6 Γενάρη σε ποσοστό 58,32% αναδεικνύει τις σημαντικές δυνατότητες που υπάρχουν για την επίτευξη των φιλόδοξων στόχων που έχουν βάλει οι κομματικές και οι ��ίτικες οργανώσεις για την υπερκάλυψη των��ίτικες οργανώσεις για την υπερκάλυψη τωνίτικες οργανώσεις για την υπερκάλυψη των πλάνων και τη στέγαση του Αρχείου του Κόμματος.

Με αποφασιστικότητα και αισιοδοξία να αξιοποιήσουμε το διάστη-μα που απομένει για να απευθυνθούμε στους φίλους, τους συναδέλ-φους, τους συμμαθητές. Με σχέδιο σε κάθε χώρο δουλιάς, γειτονιά, σχολείο και σχολή.

Η νεολαία και ο λαός μας έχουν να κερδίσουν πολλά από την επίτευ-ξη του στόχου της στέγασης του Αρχείου. Η επιτυχία της εξόρμησης είναι επιτυχία για την ίδια την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώμα-τα. Γι’ αυτό πρέπει να εντείνουμε τις προσπάθειές μας, αξιοποιώντας και την άμιλλα μεταξύ των οργανώσεων, να κουβεντιάσουμε με κάθε νέο, κάθε εργαζόμενο για την οικονομική εξόρμηση, για 18ο Συνέδριο και τους στόχους της αντεπίθεσης.

Με ενθουσιασμό, να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό για την υπερκάλυψη των πλάνων παντού, για να στεγάσουμε το Αρχείο του Κόμματός μας!

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΠΟΣΟΣΤΟ

Οικονομική εξόρμησηΔεκέμβρης ‘08 – Γενάρης ‘09

Κεντρική Μακεδονία

ΤΕΙ Αθήνας

Αθήνα

Αττική

Πειραιάς

Κρήτη

ΑΕΙ Αθήνας

ΤΟ Καλλιτεχνών

Πελοπόννησος

Θεσσαλία

Θεσσαλονίκη

Δυτική Μακεδονία

Ανατολική Μακεδονία – Θράκη

Αιγαίο

ΑΕΙ Θεσσαλονίκης

ΟΒ “Ριζοσπάστη”“Ριζοσπάστη”Ριζοσπάστη””

Οργανώσεις Εξωτερικού

ΟΒ “902”

ΤΕΙ Θεσσαλονίκης

Β/Δ Ελλάδα

Ανατολική - Στερεά Ελλάδα – Εύβοια

58,32%

85,84% 80,23%

79,44%

77,78% 75,00%

68,07%

67,47%

66,09%

61,47%

52,20%

52,00%

52,00%

50,60%

45,74%

40,69%

39,35%

28,00%

26,39%

21,43%

18,50%

15,00%

Σύνολο

4022

Αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης

3 ϐ μήνας μπαίνειΟδηγητής ϐ Γενάρης 2009

«Γιατί μας τιμωρούν οι Ισραηλινοί; Γιατί έβαλαν στόχο τη φτωχή ζωή μας; Εδώ μας λέ-νε ότι έχουν γερές πλάτες τους Αμερικάνους κι όλους τους ισχυρούς της γης, αλλά πολλοί εδώ στον καταυλισμό μας λένε ότι όλοι οι λαοί στο εξωτερικό από πολύ μακριά, μας σκέπτονται και φωνάζουν στις χώρες τους και στέλνουν βοήθεια. Αχ και να ξέρατε πό-ση δύναμη μας δίνετε να αντέξουμε! Δε θα σταματήσουμε γιατί έχουμε δίκιο, γιατί όπως εσείς, όπως κάθε λαός στον κόσμο έχει τη δική του πατρίδα. Και τη δική μου τη λένε Παλαιστίνη!»

(Από το γράμμα του Παλαιστίνιου μαθητή Ασράφ στο Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας)

Πριν να μάθει την αλφαβήτα έμαθε ο Ασ-ράφ πως όταν οι ιμπεριαλιστές μιλούν για αξίες και «αλλαγή», «ανθρώπινο κρέας μυ-ρίζει», έμαθε να αγωνίζεται, να ξεχωρίζει με ποιους να πάει και ποιους να αφήσει. Αυτούς τους λαούς που δεν χαμήλωσαν τα λάβα-ρα, τρέμουν οι ιμπεριαλιστές. Οι “μωρές παρθένες” χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα σκοτωμένα παιδιά στην Παλαιστίνη την ίδια ώρα που έχουν τα χέρια τους βαμένα στο αίμα. Οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι ιμπε-ριαλιστές, ρεπουμπλικάνοι και δημοκρατικοί, νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες, βά-ζουν ξεδιάντροπα στην ίδια ζυγαριά τους δο-λοφόνους και τους δολοφονημένους, εκείνοι που αρνιούνται 60 χρόνια τώρα το δικαίωμα σ’ έναν ολόκληρο λαό να ζει στη δική του πατρίδα. Δικοί τους σύμμαχοι είναι οι ισρα-ηλινοί ιμπεριαλιστές, δικά τους και τα σχέδια για τη “νέα Μέση Ανατολή” και οι σφαίρες

επιρροής. Κάθε βόμβα τους κι ένα μελλοντικό συμβόλαιο για τις πολυεθνικές και τα μονο-πώλιά τους, κάθε έγκλημα μικρό μπροστά στη δίψα του κεφαλαίου για κέρδη.

Γι’ αυτό και τα δάκρυα δεν αρκούν. Γι’ αυ-τό τώρα είναι η ώρα να μιλήσουν οι λαοί. Γι’ αυτό η οργή μας γίνεται οργάνωση στους τόπους δουλιάς και τα σχολεία, στις γειτο-νιές και τις σχολές, γίνεται φωνή αλληλεγ-γύης στο λαό της Παλαιστίνης. Γι’ αυτό τα πανό μας γράφουν ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος εδώ και τώρα! Γι’ αυτό απέναντί μας βάζουμε όλο το σύστημα της εκμετάλλευσης που παρασάπισε κι έχει μόνο πολέμους, φτώ-χεια και δυστυχία να δώσει στην εργατική τάξη, το λαό, τη νεολαία.

Ντύνεται τώρα το παλιό σα νέοΤη σαπίλα της η αστική τάξη την ξέρει

καλύτερα κι από εμάς. Το ότι στο ανελέητο κυνήγι του κέρδους που είναι ο απόλυτος νόμος του καπιταλισμού, αφήνουν στο διάβα τους εύφλεκτα για την ταξική πάλη υλικά, το ξέρουν επίσης. Γι’ αυτό και παίρνουν τα μέτρα τους. Παλιά τους τέχνη κόσκινο και το μαστίγιο και το καρότο και η τρομοκρατία και η κολακεία.

Δεν έγιναν ξαφνικά “εξεγερμένοι”, ούτε απέκτησαν τάσεις “αυτοκτονίας” οι Τεγόπου-λοι και οι Μπόμπολες, που δεν λυπήθηκαν καμία από τις χιλιάδες σελίδες που αφιέρω-σαν στο “νέο” κίνημα και στα “νέα” επανα-στατικά υποκείμενα που ανακάλυψαν πίσω από τις κουκούλες. Δεν έπαθαν παράκρουση οι οπορτουνιστές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που ζητά-νε από τους κομμουνιστές να αποκηρύξουν την ταξική βία, τη βία της εργατικής τάξης

στην πάλη της για την εξουσία και την ίδια ώρα αποθεώνουν το ανέξοδο σπάσιμο της βιτρίνας και ταυτίζουν τους φανερούς και κρυφούς μηχανισμούς που κρύβονται κάτω από την κουκούλα με τους χιλιάδες μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενους που βγήκαν στο δρό-μο για το δικαίωμα στη μόρφωση, τη δουλιά, τη ζωή.

Ξέρουν καλά όλοι αυτοί οι όψιμοι υπερασπι-στές της νεολαίας, τα κόμματα του ευρωμο-νόδρομου, πώς να αξιοποιούν την κοινωνική και πολιτική απειρία της νεολαίας, για να αποπροσανατολίσουν, να κρύψουν τις τερά-στιες ευθύνες τους για τα προβλήματα των εργαζομένων και της νεολαίας, και κυρίως τη διέξοδο που βρίσκεται στην αμφισβήτηση όχι της «κοινωνίας των μεγάλων» αλλά της εξουσίας των μονοπωλίων. Εχουν πείρα από “κινήματα” της μιας νύχτας που σπέρνουν τη μοιρολατρία και δίνουν πάτημα στην κατα-στολή και τον αυταρχισμό, που γίνονται άλλοθι για το μασκάρεμα του πολιτικού συστήματος, τους ανασχηματισμούς και τα κεντροαριστερά σενάρια. Που μιλάνε για το ότι «τίποτα δεν είναι πια ίδιο» για να κρύ-ψουν πως μένει ίδιο το κύριο, η εξουσία της αστικής τάξης. Εχουν πείρα στο πώς να εντάσ-σουν και το τυχόν αυθόρμητο στοιχείο, στους σχεδιασμούς κέντρων και παράκεντρων καλά οργανωμένων από καιρό, αποδεδειγμένα προβοκατόρικων και άμεσα αξιοποιήσιμων ενάντια στους κομμουνιστές και γενικότερα το λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα.

Γι’ αυτό και δεν εκπλήσσει που όλο αυτό το ετερόκλητο συνοθύλευμα από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου ως τους “αντιεξουσι-αστές” και από τους οπορτουνιστές ως τους

μεγαλοεκδότες αφρίζουν ομαδικά όταν ακού-νε για ταξική πάλη, μαζικό, οργανωμένο και περιφρουρημένο αγώνα, συνειδητή δουλιά που βάζει στο σήμερα το σπόρο για τη συμ-μαχία της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα, για την ανατροπή της αστικής τάξης, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, το σοσιαλισμό. Γι’ αυτό και αφρίζουν όταν το ΚΚΕ λέει πως η μεγαλύτερη μορφή βίας είναι η ταξική εκμετάλλευση και όλα τα σώ-ματα ασφαλείας μαζί αυτό το “δικαίωμα” της αστικής τάξης θέλουν να προστατέψουν…

Η προσπάθειά τους να εξαπατήσουν τη νεολαία, να φορέσουν στους νέους κουκού-λες, να τους στρέψουν ενάντια στο εργατικό κίνημα, δεν έφερε τα αποτελέσματα που ήθελαν, δέχτηκε ένα γερό χτύπημα από τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Χιλιάδες νέοι εργάτες, μαθητές, φοιτητές διαδήλωσαν ορ-γανωμένα και με περιεχόμενο που έρχεται σε ρήξη με την πολιτική του ευρωμονόδρομου. Είμαστε πιο έμπειροι, μπορούμε να ‘μαστε πιο αισιόδοξοι. Οι σταγόνες που θα ξεχει-λίσουν το ποτήρι της λαϊκής αγανάκτησης και δυσαρέσκειας θα πολλαπλασιαστούν το επόμενο διάστημα. Στην τελική ευθεία για το 18ο Συνέδριο του Κόμματός μας, δικό μας καθήκον είναι να βρεθούμε στο ύψος των περιστάσεων, ν’ ανοίξουμε “πόλεμο” στις αδυναμίες μας, να συμβάλλουμε ακόμα πιο αποφασιστικά στην ανασύνταξη του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος για να περάσει ο λαός και η νεολαία στην αντεπίθεση!

Σας φωνάζω

Σας σφίγγω τα χέρια,

δεν κιότεψα εδώ μες στην πατρίδα μου,

μήτε και μάζεψα τους ώμους.

Ορθώθηκα μπροστά στους άδικους

Ορφανός, γυμνός, ξυπόλητος.

Ορμηξα μες στο θάνατο,

Τα λάβαρα μου δε χαμήλωσα και τα χορτάρια

πάνω στους τάφους των προγόνων μου τα φύλαξα

Από το ποίημα “Σας σφίγγω τα χέρια”, του Παλαιστίνιου Ταουφίκ Ζαγιάντ

4 ϐ μήνας βγαίνει

Ψεύτες και χυδαίοι οι οπορτουνιστές

Τη στιγμή που ο λαός δεν έχει φράγκο στην τσέπη να πάρει ένα

κουλούρι και του φωνάζουν από χίλιες μπάντες να σφίξει το ζω-

νάρι οι μεγαλέμποροι διαπίστωσαν ότι ο τζίρος τους πέφτει επειδή

τα μαγαζιά δεν είναι ανοιχτά αρκετές ημέρες και ώρες. Βέβαια

αυτοί σαν αστοί ξέρουν καλά τι κάνουν. Να συγκεντρώσουν το

τζίρο και τα κέρδη στα χέρια τους θέλουν οι άνθρωποι. Τη νύφη

θα πληρώσουν και πάλι οι εργαζόμενοι με κατάργηση της κυρι-

ακάτικης αργίας και επέκταση ωραρίου και οι μικρέμποροι που

θα συνθλιβούν αδυνατώντας να ανταγωνιστούν τις αλυσίδες και

τα πολυκαταστήματα. Βάλε και λίγο προβοκάτσια και σπασμένες

βιτρίνες και έτοιμο το έργο «συννεφιασμένη (εργάσιμη) Κυριακή»

που παρακολουθήσαμε από τα αστικά κανάλια. Εμείς πάντως βλέ-

ποντας τους μεγαλεμπόρους να κλαίνε για τα κέρδη που έχασαν

και αναλογιζόμενοι την επερχόμενη οικονομική κρίση θυμηθήκα-

με τους πάντα επίκαιρους στίχους Μπ. Μπρεχτ:

«Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί

Οι έμποροι φωνάζουν γι’αγορές

Οι άνεργοι πεινούσαν

Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται

Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι

Κηρύχνουν τη λιτότητα

Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα

Ζητάνε θυσίες»

Κυριακή, ��������� �������� και κ�ρ����������� �������� και κ�ρ��και κ�ρ��

“Απαγορεύονται αι συναθροίσεις άνω των 5 ατόμων”Είδε φως (προβοκάτσια) και μπήκε το ΛΑΟΣ, γνωστό για τις “δημοκρατικές” και “επαναστατικές” του (στο πνεύμα

της “επανάστασης” της 21ης Απρίλη) ιδέες. Με το γνώριμο δημαγωγικό και λαϊκίστικο ύφος τους ζήτησαν (μεταξύ άλ-λων): την απαγόρευση των διαδηλώσεων, την κατάργηση του ασύλου και νέα “ιδιώνυμα” (κι όμως 2009 έχουμε…)! Την ίδια στιγμή βέβαια, δεν παρέλειπαν ανάμεσα στα “αντισυστημικά” (τρομάρα τους) παραληρήματα να λένε και καμιά αλήθεια, όπως ότι είναι έτοιμοι να συνεργαστούν με το δικομματισμό σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας και ότι εν όψει κρίσης επιθυμούν “εργασιακή ειρήνη”αποδεικνύοντας έτσι ότι ο αυταρχισμός και η καταστολή πάνε πάντα χέρι-χέρι με την αντιλαϊκή πολιτική. Με αυτό το πλευρό να κοιμάστε κύριοι του ΛΑΟΣ και εσείς και το σύστημα που υπηρετείτε.

Πρόεδρε, αυτοί με λένε προβοκάτορα!

Μη σκας, παιδί μου...Το θράσος τους δεν έχει όρια. Σα γνήσιοι

οπορτουνιστές δε διστάζουν να αξιοποιή-σουν τη χυδαιότητα, το ψέμα και τη συκοφά-ντηση προκειμένου να δικαιολογήσουν τον καιροσκοπισμό τους. Το κόμμα που ψήφισε το Μάαστριχτ και το 65ωρο, που στηρίζει τη μερική απασχόληση με… πλαφόν, έχει το θράσος να μιλάει για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Το κόμμα που συνεργάζεται με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ σε δεκάδες δήμους, συνδικάτα, νομαρχίες, έχει το θράσος να μιλάει για πάλη ενάντια στο δικομματισμό και να συκοφαντεί το ΚΚΕ ότι «συγκυβερνά με τη ΝΔ». Κι όταν οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να κρυφτούν και να αντιπαρατε-θούν στα πολιτικά επιχειρήματα του ΚΚΕ, ξανά ψέμα και ξανά λάσπη. Για του λόγου το αληθές να μερικές από τις “ένδοξες” στιγμές της “Αυγής” του τελευταίου μήνα μετά τη δολοφονία του 15χρονου:

«Μετά το ����� Καραμανλή �� �απαρήγα����� Καραμανλή �� �απαρήγα Καραμανλή �� �απαρήγα πορεία του ΚΚΕ στην Κουμουνδούρου!» (11/12/2008)

Μετάφραση: Ετσι είδε την πορεία των δε-κάδων χιλιάδων εργαζομένων και νεολαιών στο Υπουργείο Εργασίας ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ

«Μέλη της �ΚΣ που φώναζαν συνεχώς συνθήματα ενάντια στο ΣΥΝ (…) και την αναρχία (κρίση, φτώχεια, αναρχισμός �� αυ-τός είναι ο καπιταλισμός)» (13/12/2008)

Αραγε αυτά τα ψέματα τα πιστεύουν στην Κουμουνδούρου; Γιατί τέτοιο σύνθημα μόνο στα οπορτουνιστικά κεφάλια τους υπάρχει.

Και η αποκορύφωση της χυδαιότητας και του μίσους ενάντια στη νεολαία που αγωνί-ζεται οργανωμένα και περιφρουρημένα:

«Το ΚΚΕ πήρε προχθές τα σχολεία και τα πήγε μπ….τσαρκα στο Μεταξουργείο» (14/12/2008)

Ρωτάμε: Συγχαρητήρια από το Γκέμπελς έφτασαν στη φυλλάδα σας; Γιατί ανήκετε στην ίδια θέση με εκείνον: στο χρονοντού-λαπο της ιστορίας. Το ίδιο γερασμένος και παρωχημένος είναι ο αντικομμουνισμός σας.

μήνας βγαίνει ϐ 5Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

πωλειται

ΑΓΓΕΛΙΕΣμικρεσ

ζητειται

χαθηκε

σε ειδα

Τον Αρη τι τον έπαιξες;

ΕΕ: Φάρος ειρήν�ς και σταθερότ�τας (1)“Θλίψη” υποτίθεται πως νιώθει η Ευρωπαϊκή Ενωση μπροστά

στην τραγωδία που ζει αυτές τις μέρες ο παλαιστινιακός λαός. Το πόσο βαθιά είναι αυτή η “θλίψη”, αποδεικνύεται και από όσα νιώθει και για το Ισραήλ επειδή -κατά την ΕΕ πάντα- αμύνεται! Το πόσο ειλικρινής είναι αυτή η “θλίψη” φαίνεται από την πολιτική “ίσων αποστάσεων” ανάμεσα στο θύτη και το θύμα, ανάμεσα στην πανίσχυρη ιμπεριαλιστική μηχανή του Ισραήλ και τον επί 60 χρό-νια αγωνιζόμενο για την απόκτηση δικής του πατρίδας παλαιστι-νιακό λαό. Πόσο βολική αλήθεια “θλίψη” για την επιθετικότητα του Ισραήλ…

ΕΕ: Φάρος ειρήν�ς και σταθερότ�τας (2)Δεν χρειάζεται, βέβαια να ψάξει πολύ κανείς για να δει για

ποιον “θλίβεται” περισσότερο η ΕΕ. Στους Παλαιστίνιους έστειλε ανθρωπιστική βοήθεια-κοροϊδία και την… τιμή να τους βάζει στο ίδιο τσουβάλι με τους σφαγείς τους. Στο Ισραήλ το ίδιο το συμβού-λιο των ΥΠΕΞ της ΕΕ, μόλις ένα μήνα πριν, φρόντισε να δώσει το “μεγάλο ανθρωπιστικό βραβείο”, αναβαθμίζοντας τη μεταξύ τους σχέση, πάνω στη βάση “των κοινών αξιών μεταξύ των δύο μερών και ιδιαίτερα για τη δημοκρατία, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του κράτους δικαίου και των θεμελιωδών ελευθερι-ών, της χρηστής διακυβέρνησης και του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου”… Πράγματι: Ισραηλινοί και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές μοι-ράζονται τις ίδιες αξίες!

ΕΕ: Φάρος ειρήν�ς και σταθερότ�τας (3)Κι αφού διεξάχθηκε “μαραθώνιος” διαβουλεύσεων για το πώς

η ΕΕ θα καλύψει, φραστικά, τις αστείες διατυπώπεις περί «αυτο-άμυνας του Ισραήλ», ενώ οι Παλαιστίνιοι νεκροί ξεπερνούν τους 500, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι πήραν επιτέλους σημαντικές πρωτοβουλίες: ξεκινάνε τις τουρνέ τους στη Μέση Ανατολή, για να υποστηρίξουν τα δικά τους ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και τη δική τους λεία από την… ειρηνευτική μοιρασιά. Πώς το λένε εκεί-νο τα κόμματα του ευρωμονόδρομου; Α, ναι: «ΕΕ, φάρος ειρήνης και σταθερότητας».

Φορούσες κουκούλα. Μου έκλεισες το μάτι κι εγώ σου χάιδεψα τα αυτιά. Καταδίκασα τη βία γιατί η αγάπη θέλει νάζι αλλά εσύ το πήρες τοις μετρητοίς. Γλυκέ μου “εξεγερμένε νεολαίε”, θα με ψηφίσεις; Η αγκαλιά μου είναι μεγάλη!

Τυράκι διαλόγου. Εκπτώσεις για φοι-τητές, μαθητές και “κινήματα”. Δώρο η φάκα και το μεγάλο εγχειρίδιο της κοινωνικής συναίνεσης του δρ. Δημήτρη Οπορτουνιστάκου.

Νέο “επαναστατικό υποκείμενο”. Εργάτες δε γίνονται δεκτοί

18%. Οποιος το βρει να επικοινωνήσει με Κουμουνδούρου. Είναι μεγάλης συ-ναισθηματικής αξίας.

Κίν�μα, το: είναι η κινητοποίηση ή η σειρά κινητοποιή-σεων στην οποία καλεί η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευ-ση, ο ΣΥΝασπισμός και πάσης φύσεως γκρούπα και φυσικά οι αγαπημένοι μας κουκουλοφόροι.

Εξ�γερσ�, �: είναι οποιαδήποτε κινητοποίηση ή σειρά κινητοποιήσεων στην οποία καλεί ο ΣΥΝ και πάσης φύσεως γκρούπα στην οποία συμμετέχουν τουλάχιστον 2 επιπλέον άτομα πλην των μελών των ανωτέρω οργανώσεων. Μια εξέ-γερση περιλαμβάνει τουλάχιστον 2 μολότοφ, 5 σπασμένες τζαμαρίες, και 12 απευθείας συνδέσεις με κεντρικά δελτία ειδήσεων

ΚΚΕ, το: είναι η ενσάρκωση του απόλυτου Κακού. Πιο κακό από το Σάουρον, το Νταρθ Βέηντερ, το Μέγκατρον και το Βελζεβούλ μαζί. Γίνεται εύκολα αντιληπτό διότι μιλά διαρκώς για συμμαχία της νεολαίας με την εργατική τάξη (μπλιαχ!) και για ανίερους και μοχθηρούς σκοπούς όπως η ανατροπή του καπιταλισμού.

* Το λεξικό είναι μια προσφορά της “Ελευθεροτυπίας”, πηγαίνει σετάκι με το ημερολόγιο της “Αυγής”.

Μικρό λεξικό τ�ς εξ�γερσ�ς (μια είναι � εξ�γερσ�)*

Στο επόμενο φύλλο του “Ο” απο-κλειστική έρευνα. Ποιος και γιατί ρήμαξε τη ζωή του Τεγόπουλου;

Παιδείας. Στανταράκι.

Το παλαιστινιακό πρέπει να περάσει στα χέρια των λαών. Χρειάζεται να γεμίσουν οι δρόμοι από εργα-ζόμενους που ζητούν να δημιουργηθεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, που καταδικάζουν τις κυβερ-νήσεις οι οποίες δεν παίρνουν μια τέτοια θέση

“Ο”: Οι ιμπεριαλιστές αιματοκυλούν και πάλι την Παλαιστίνη… Τελικά μπορεί να υπάρξει λύση;

Αλέκα Παπαρήγα: Εκφράζεται βέβαια έντονα η λύπη, η θλίψη, το πνεύμα αλληλεγ-γύης προς τον παλαιστινιακό λαό. Εμείς ξε-κινάμε από την καρδιά του προβλήματος. Πρέπει να δημιουργηθεί παλαιστινιακό κράτος, ανεξάρτητο, που να έχει τα πλήρη δικαιώματα ενός κράτους κι από κει και πέρα τα εσωτερικά προβλήματα, οι σχέσεις ανάμε-σα στις πολιτικές δυνάμεις πρέπει να λυθούν με την παρέμβαση του λαού. Και είναι βέβαιο ότι όταν δημιουργηθεί ένα ανεξάρτητο πα-λαιστινιακό κράτος, εκεί και η ίδια η ταξική πάλη θα αναπτυχθεί. Το να χάνεται χρόνος για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους εί-ναι κάτι το τρομερό. Και δεν το λέω μόνο απ’ την πλευρά την ανθρωπιστική, που κι αυτή οπωσδήποτε μας ενδιαφέρει. Το παλαιστινι-ακό ήταν πάντα ένα θέμα κρίκος για όλο το μεσανατολικό. Επομένως, όσο δεν αντιμετω-πίζεται, θα λειτουργήσουν άλλοι παράγοντες που μπορούν να δημιουργήσουν νέες εστίες

πολέμου. Γι’ αυτό λέμε: όχι ίσες αποστά-σεις. Αυτή τη στιγμή το Ισραήλ πρέπει να καταδικαστεί. Είναι γνωστό ότι αν ήθελαν οι ΗΠΑ, η ΕΕ και οι αραβικές χώρες, το πα-λαιστινιακό θα ’χε λυθεί προ πολλού. Αρα είναι θέμα κατ’ εξοχήν πολιτικό και δεν αρκεί ο ανθρωπισμός. Ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, δίπλα στο Ισραήλ και με την επιδίωξη βεβαίως της ειρηνικής συνύπαρξης.

“Ο”: Ως τέτοιο πολιτικό ζήτημα, προς ποια κατεύθυνση μπορούν να πιέσουν οι λαοί για να σταματήσει το αιματοκύλισμα και για την επίλυση του παλαιστινιακού;

Α.Π: Υπογράμμισα το γεγονός ότι οι πολιτι-κοί παράγοντες δεν θέλουν να λύσουν το ζή-τημα για μια σειρά, πολιτικούς πάλι λόγους, άρα το θέμα πρέπει να περάσει στα χέρια των λαών. Πιστεύουμε ότι το παλαιστινιακό είναι ένα θέμα που μπορεί να ασκήσει πίεση στις κυβερνήσεις, γιατί είναι ένα μακροχρόνιο πρόβλημα, γιατί υπάρχει μεγάλη ευαισθησία στους λαούς και δεν υπάρχει άλλη λύση απ’

την ανάπτυξη των λαϊκών κινημάτων. Πρέπει αυτή τη φορά -θα έλεγα- να έχουν μια νίκη τα λαϊκά κινήματα. Θα ‘χει μια ευρύτερη και παγκόσμια σημασία, ξαναλέω πέρα απ’ το μεγάλο πρόβλημα το ανθρωπιστικό, των νε-κρών, των τραυματισμένων κτλ.

Πιστεύουμε ότι χρειάζεται να γεμίσουν οι δρόμοι από εργαζόμενους που ζητούν να δημιουργηθεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, που καταδικάζουν τις κυβερνή-σεις οι οποίες δεν παίρνουν μια τέτοια θέ-ση. Ταυτόχρονα πιστεύουμε όμως ότι πρέπει να υπάρχει και μια ροή κομμάτων, οργανώ-σεων, κινημάτων και στην ίδια την περιοχή της Παλαιστίνης, ούτως ώστε η αλληλεγγύη να εκφραστεί πιο κοντά και να ξέρουν ότι δεν είναι μόνοι τους.

“Ο”: Με αφορμή την πρόσφατη οι-κονομική κρίση λένε πολλοί ότι όλοι χάνουμε, άρα όλοι πρέπει να συμ-βάλλουμε για να ξεπεραστεί η κρίση αυτή. Το ΚΚΕ γιατί διαφωνεί;

Α.Π: Κατ’ αρχάς υπάρχει ένα αντικειμενικό γεγονός, ότι ακριβώς επειδή η κρίση είναι

στην ίδια τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος, φανερό είναι ότι ένα μέρος επιχειρηματικών ομίλων κι ακόμα ανώτερων ή μεσαίων επιχειρήσεων μπορεί να χάσει. Συ-νολικά όμως η αστική τάξη και το καπιτα-λιστικό σύστημα δεν θα χάσουν. Συνήθως απ’ την κρίση βγαίνουν κερδισμένοι, ακριβώς γιατί η κρίση “διορθώνει” αντιθέσεις και αντι-νομίες που έχει το σύστημα και περνάει σε μια φάση ανάκαμψης που όμως κατά τη γνώ-μη μας, θα είναι δύσκολη και βεβαίως δεν θα ‘ναι μια ανάκαμψη χωρίς προβλήματα. Μπορεί να έχουμε αλλαγές στο συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνά-μεις, άρα ένα τμήμα των επιχειρηματιών θα χάσει. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει οι εργαζόμενοι να δείξουν αλληλεγγύη. Ούτε γενικά οι εργαζόμενοι, ούτε και ειδικά αυτών των επιχειρήσε- ων. Αυτοί που θα χάσουν τα πιο πολλά και θα είναι τα θύ-μα-

Σ την τελική ευθεία για το 18ο Συνέδριο του Κόμματός μας, οι πο-

λιτικές εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος, και η σημαντική

πολιτική παρέμβαση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε αυτές, βοηθά-

νε στον εμπλουτισμό της προσυνεδριακής συζήτησης και των

Θέσεων της ΚΕ, ώστε το Κόμμα και η Οργάνωσή μας πιο αισιόδοξα και

μαχητικά να βρεθούν στο ύψος των περιστάσεων. Για τα ζητήματα αυτά ο

«Οδηγητής» μίλησε με τη σ. Αλέκα Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

με την Αλεκα Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Το Κόμμα και η ΚΝΕ να βρεθούν στο ύψος των περιστάσεων

7

τα είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Θα φορ-τωθούν νέα βάρη. Και ήδη έχουμε νέες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, σχέδια που είχαν μπει από πριν σε δρόμο εφαρμογής, όπως είναι η αύξηση των ορίων συνταξιοδό-τησης. Αυτά τα σχέδια θα επιταχυνθούν. Οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικήσουν όχι μόνο να μην χάσουν, αλλά πρέπει και να κερδίσουν. Ακριβώς γιατί η κρίση προήλθε ως συνέπεια της αύξησης των κερδών και των κεφαλαίων, της υπερπαραγωγής, της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, οι εργαζόμε-νοι πρέπει να διεκδικήσουν κέρδη. Η κρίση πρέπει να αποτελέσει και την αιτία και την αφορμή για την ανάκαμψη του κινήματος με ταξικό προσανατολισμό, για την πρόοδο των κοινωνικών συμμαχιών ανάμεσα στην εργατι-κή τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα τα οποία υποφέρουν από την παρουσία των μονοπω-λίων σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Επομένως η κρίση πρέπει να λειτουργήσει και σαν παράγοντας διέγερσης ας πούμε, του ταξικού ενστίκτου, του ταξικού προσανατολι-σμού, της ανασύνταξης του κινήματος.

“Ο”: Μετά και τη δολοφονία του 15χρονου και τα γεγονότα που ακολούθησαν, πολλοί μίλησαν για “εξέγερση”, για “νέα επαναστατικά υποκείμενα” κοκ. Τι λέει το ΚΚΕ για αυτά;

Α.Π: Πιστεύουμε πως ότι ζήσαμε το τελευ-ταίο διάστημα με τα θετικά του, αλλά και με ορισμένα στοιχεία αρνητικά, μπορούν να αποτελέσουν ένα πεδίο σοβαρού προβλημα-τισμού. Κατ’ αρχάς η δολοφονία του Αλέξη

ήταν ένα γεγονός μη τυχαίο, με την έννοια ότι ο προσανατολισμός των σωμάτων ασφα-λείας είναι τέτοιος που είχαμε και έχουμε τέ-τοια φαινόμενα, δολοφονίες δηλαδή αθώων ή και αγωνιστών. Τυχαίο μπορεί να ήταν ως προς το συγκεκριμένο συμβάν. Αυτό λοιπόν το μη τυχαίο πολιτικά συμβάν αλλά τυχαίο στη συγκεκριμένη του έκφραση, προκάλεσε ένα ξέσπασμα οργής και αγανάκτησης και το πολύ σημαντικό είναι ότι στους δρόμους βγήκαν πιο μαζικά οι μαθητές και οι μαθήτρι-ες, οι συμμαθητές αυτού του παιδιού. Εμείς πιστεύουμε ότι είναι πολύ θετικό αυτό το ξέσπασμα, ακόμα κι όταν είναι φορτισμένο με πάρα πολλά αυθόρμητα στοιχεία. Αλλω-στε το κίνημα έχει πολλές εκφράσεις. Το αυθόρμητο εκδηλώνεται ακριβώς επειδή υπάρχει και το συνειδητό. Αυτό που λέμε δυσαρέσκεια και οργή καλλιεργείται και μέσα από την ανάπτυξη του κινήματος και μέσα από την πολιτική δράση και είναι αυθόρμητο με την έννοια ότι είναι ακόμα απροσανατόλιστο.

Στη διάρκεια βέβαια αυτών των κινητο-ποιήσεων είχαμε και τη γνωστή δράση των αυτοαποκαλούμενων αντιεξουσιαστών, όπου ένα σημαντικό μέρος από αυτούς έδρασε με κουκούλες και το κυριότερο χρησιμοποίησε την τυφλή βία. Τι μας απασχολεί εμάς: στο βαθμό που κι αυτή η έκφραση ήταν προϊόν αυθόρμητο θα μπορούσε κανείς να το δει με μια επιείκεια και να περιοριστεί σε μια συζή-τηση για τις μορφές πάλης, για την πολιτικο-ποίηση του κινήματος, εν πάσει περιπτώσει για το πώς ένα κίνημα θα είναι πραγματικά αποτελεσματικό και δεν θα έχει μόνο οξυμέ-

νες μορφές πάλης αλλά και οξυμένο πολιτικό περιεχόμενο. Ωστόσο, όλα τα στοιχεία δεί-χνουν, αν το δει κανείς και διαχρονικά, ότι υπάρχει μια απολύτως καθοδηγημένη προ-σπάθεια, είτε να αξιο-ποιηθεί το αυθόρμητο και να ενταχθεί μέσα στα σχέδια εκείνων που θέλουν να υποσκάψουν το κίνημα, είτε να δημιουργηθεί απ’ την αρχή. Να το πω και πιο συγκεκριμένα: δεν πρόκειται για μια συνωμοσία. Η ιστορία έχει δείξει ότι όταν πάει ένα κίνημα να φουσκώσει και πριν καλά-καλά φουσκώσει, τότε χρησιμοποιού-νται “εναλλακτικές” μορφές του κινήματος, ακριβώς για να μη δρομολογηθεί αυτό με μια πολιτική κατεύθυνση και κυρίως να μην έχει μακρόπνοο χαρακτήρα. Ετσι λοιπόν αυτό το κίνημα των αντιεξουσιαστών στο βαθμό που είναι αυθόρμητο, που δεν πιστεύουμε ότι στο σύνολο του είναι αυθόρμητο, κάνει ζημιά στο κίνημα. Στο βαθμό όμως που είναι καθο-δηγούμενο, και είναι καθοδηγούμενο σε ένα μέρος του, θέλει σοβαρό αντιπάλεμα. Αντιπάλεμα, εννοούμε πολιτικό.

Το χειρότερο είναι ότι υπήρξαν πολιτι-κές δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που προσπά-θησαν να χαϊδέψουν τα αυτιά αυτού του “κινήματος” και μάλιστα να το οικειοποι-ηθούν λέγοντας ότι το καινούργιο στοιχείο σήμερα είναι η πέτρα και η κουκούλα. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για εξέγερση. Για ξέ-

Λαϊκή εξέγερση σημαίνει πριν απ’ όλα το εργατικό κίνημα μπροστά, οι σύμμαχες δυνάμεις, αγροτιά, μικρομεσαίοι, νεο-λαία βεβαίως, σημαίνει αμφισβήτηση της ίδιας της εξουσίας των μονοπωλίων

σπασμα οργής ναι, αλλά για λαϊκή εξέγερση δεν μπορεί εύκολα κανείς να μιλήσει. Λαϊκή εξέγερση σημαίνει πριν απ’ όλα το εργα-τικό κίνημα μπροστά, οι σύμμαχες δυνά-μεις, αγροτιά, μικρομεσαίοι και η νεολαία βεβαίως, σημαίνει αμφισβήτηση της ίδιας της εξουσίας των μονοπωλίων και όχι γε-νικά της εξουσίας. Και, κακά τα ψέματα, η λαϊκή εξέγερση θα έχει πρωτοπορία δεμέ-νη με τη μάζα, κι αυτή η πρωτοπορία θα καθοδηγεί.

Θέλω να προσθέσω και κάτι άλλο: οι αντι-εξουσιαστές ισχυρίζονται ότι δεν έχουν κα-θοδήγηση, δεν έχουν αρχηγούς. Ετσι όπως εξελίσσεται αυτό το φαινόμενο πρέπει να σας πω ότι υπάρχουν αρχηγοί και δυστυχώς αυτό είναι άγνωστο στη μεγάλη μάζα των νέων ανθρώπων. Υπάρχουν αρχηγοί, υπάρχει καθοδήγηση και μάλιστα υπάρχει και μετά-δοση πείρας, διεθνούς πείρας. Τέλος, πρέπει να πω, ότι υπάρχει διασύνδεση με το κράτος και το παρακράτος. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα παιδιά που έλκονται από τέτοιες μορφές πάλης είναι άνθρωποι του κράτους και του παρακράτους, αλλά υπάρχουν νήματα, υπάρ-χει διασύνδεση και υπάρχει σχεδιασμός να στηριχθεί αυτό το κίνημα για τα καλά, για να δικαιολογηθεί εκτός των άλλων και η εφαρ-μογή των τρομονόμων.

Είμαστε όμως αισιόδοξοι. Δεν φοβόμαστε τις μορφές πάλης. Εμείς όταν μιλάμε για ρήξη και ανατροπή σημαίνει πια ανώτερες μορφές πάλης και εξοικείωση με τέτοιες μορφές και πάνω απ’ όλα αλλαγή της τάξης που βρί-

σκεται στην εξουσία. Αυτό είναι και το πιο προχωρημένο κίνημα και νομίζω

πως η νεολαία τελικά έλκεται και θα

νοιώσει μεγάλη έλξη σε ένα τέτοιο κίνη-μα. Αλλά χρειάζεται δουλιά και υπομονή.

“Ο”: Πολύς κόσμος πάντως εκτίμησε τη στάση του Κόμματος αυτή την πε-ρίοδο και μάλιστα το Κόμμα δέχθηκε επίθεση για τη στάση αυτή.

Α.Π: Θέλω να ξεκαθαρίσω το εξής: υπήρχαν αυτό που λέμε απλοί άνθρωποι, εργαζόμενοι, οι οποίοι είδαν την πολιτική υπεροχή και υπευθυνότητα του Κόμματος. Με την έννοια ότι εμείς ξεκαθαρίσαμε ότι υποστηρίζουμε ένα κίνημα ικανό να αντεπεξέρχεται στα μέσα που θα χρησιμοποιήσει το κράτος και η κυβέρνηση εναντίον του, άρα αυτό σημαίνει ένα κίνημα αγωνιστικό που δεν φοβάται ούτε τα ΜΑΤ, ούτε τα δακρυγόνα, που ξέρει να αντιπαρατίθεται. Αυτό το εκτίμη-σαν πάρα πολλοί εργαζόμενοι. Ναι, ξέρουμε υπάρχουν και μερικοί άνθρωποι που μπορεί κατά κάποιο τρόπο να εκτίμησαν τη στάση μας κι από μια συντηρητική σκοπιά. Δηλαδή αυτή τη σκοπιά που λέει, “ρε παιδιά με το διάλογο”, “με τη συζήτηση”, “δεν χρειάζεται σύγκρουση” κ.τ.λ. Αυτό όμως δεν μας παρα-σύρει. Και δεν μας ενδιαφέρει αν θέλετε, να δείξουμε τη μαχητικότητα και αγωνιστικότη-τά μας σ’ ένα τέτοιο τμήμα του κατεστημένου που μπορεί να εκτίμησε τη θέση μας, σαν μια θέση πυροσβέστη. Οχι. Εμείς μάλιστα σε όλο το επόμενο διάστημα είμαστε σε θέση να αποδείξουμε ότι όταν έχεις στόχους ριζικής

αλλαγής, δεν μπορεί παρά και οι μορφές να έχουν μια αντιστοιχία. Αλλο αυτό κι άλλο η τυφλή βία και το ξέσπασμα πάνω στις βιτρί-νες και τα αυτοκίνητα.

“Ο”: Σε σχεδόν ένα μήνα πραγ-ματοποιείται το 18ο Συνέδριο του Κόμματος. Γιατί μιλάμε για Συνέδριο αντεπίθεσης;

Α.Π: Κατ’ αρχάς είναι μια αντεπίθεση που πρέπει να κάνουμε προς τις αδυναμίες, τις ελλείψεις και τις καθυστερήσεις που έχουμε, δηλαδή αφορά κι εμάς. Κι εδώ που τα λέμε δεν μπορεί να ζητάς από τη νεολαία, από το λαό, να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους στην κυρίαρχη πολιτική, στα μονοπώλια, στην καπιταλιστική εργοδοσία κι εσύ να κάνεις πως δεν βλέπεις τις αδυναμίες και τις ελλείψεις που έχεις. Βέβαια αδυναμίες και ελλείψεις σε μια πορεία προόδου. Κι ακριβώς όταν έχεις πρόοδο φαίνονται αυτές οι ελλείψεις. Ποιες είναι αυτές; Και στον πιο εύστοχο προσανατολισμό στην εργατική τάξη και στις μορφές δράσης μας μέσα στο λαό και στην αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων συσπείρωσης που υπάρχουν και στην ακόμα παραπέρα ωρίμανση του ιδεολογικού και πολιτικού μετώπου. Πρέ-πει όχι μόνο να σταθούμε στο ύψος των συν-θηκών, αλλά να τρέξουμε ακόμα πιο πολύ, ακριβώς επειδή τα επόμενα χρόνια μπορούν

να υπάρχουν απότομες -είτε θετικές είτε και αρνητικές- εξελίξεις.

Η αντεπίθεση λοιπόν μας αφορά. Αλλά ταυτόχρονα δεν μπορούμε να πάρουμε πάνω μας τα πάντα. Εδώ χρειάζεται ένα όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης, ιδιαί-τερα των νέων ηλικιών, να προβληματιστούν. Αυτό το “δεν πάει άλλο”, που ακούμε καθημερινά είναι σωστό, αλλά δεν αρκεί. Επομένως εμείς μιλάμε για ανασύνταξη του κινήματος που σημαίνει μαζικοποίη-ση, ταξικό προσανατολισμό, κοινωνική συμμαχία. Δηλαδή οι εργαζόμενοι όχι απλά να γραφτούν στα σωματεία, αλλά να μετέχουν μαζικά κι ενεργά στην οργάνωση της πάλης, κάτι που ακόμα είναι αδύναμο. Πρέπει να μπουν νέες δυνάμεις, υπάρχουν εφεδρείες και κυρίως είναι οι νέες ηλικίες των εργαζομέ-νων, των ανέργων. Υπάρχουν επίσης ζητήμα-τα που αφορούν το ξεπέρασμα κρισιακών και εκφυλιστικών φαινομένων στο φοιτητικό και το σπουδαστικό κίνημα, σε αντίθεση με το μαθητικό που έχει πιο θετικά στοιχεία, για να μπορούμε να μιλήσουμε τότε για παρουσία του νεολαιίστικου κινήματος μέσα στο γενικό αγώνα. Υπάρχει ανάγκη να χτυπηθεί η δικομ-ματική εναλλαγή, να προετοιμαστεί ο λαός για το ενδεχόμενο να αντιμετωπίσει άλλες κυβερνήσεις συνεργασίας, να μην παγιδεύε-ται σε παραπλανητικούς ελιγμούς. Η ανασύ-νταξη περιλαμβάνει πάρα πολλά ζητήματα.

Το Συνέδριο νομίζω ότι θα γίνει πιο πλούσιο, διότι θα συζητήσει τα θέματα της κρίσης και τα θέματα του νεολαιίστικου κινήματος. Είναι δυο ζητήματα που αναδείχτηκαν στην προσυνεδριακή περίοδο απ’ έξω αλλά και με τη δική μας δράση και νομίζω ότι πολλά από τα συμπεράσματα που έχουμε στις Θέσεις θα γίνουν πιο βαθιά, πιο ουσιαστικά.

Τέλος η μεγάλη συνεισφορά του Συνε-δρίου είναι το θέμα του σοσιαλισμού. Απο-δείχθηκε ότι θα ’ταν λάθος να αφήσουμε να περάσει περισσότερος χρόνος σε μια δεύτερη εξέταση, γιατί πρόκειται για δεύτερη εξέτα-ση, της υπόθεσης του σοσιαλισμού. Κατά τη διάρκεια της κρίσης όλοι μιλούν για τον καπι-ταλισμό: και τα στηρίγματά του, και οι φίλοι και οι οπαδοί του, και οι αντίπαλοί του. Ολοι αναζητούν έναν άλλο δρόμο. Αυτό δείχνει κάτι. Επομένως οι απαντήσεις που δίνουμε, που επιχειρούμε να δώσουμε στα θέματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, θα βοηθήσουν ακριβώς αυτός ο άλλος δρόμος που προτεί-νουμε εμείς, ο αγώνας για το σοσιαλισμό, να πάρει πιο ουσιαστικά και πρακτικά χαρακτη-ριστικά, κι αν θέλετε και να απομυθοποιη-θούν ορισμένα ζητήματα, να απαλλαγεί από την εξιδανίκευση και κυρίως να αναδείξουμε με ιδανικό τρόπο το σοσιαλισμό διδασκόμε-νοι και από τη θετική και από την αρνητική εμπειρία.

“Ο”: Με αφορμή πάντως τις Θέσεις της ΚΕ για το σοσιαλισμό, ξεδιπλώ-νεται μια ολόκληρη επίθεση απέναντι στο Κόμμα, η γνωστή “σταλινολο-γία”…

Α.Π: Να ξεκαθαρίσουμε το εξής: υπάρχουν άνθρωποι εντελώς καλοπροαίρετοι οι οποίοι εδώ και πάρα πολλά χρόνια ακούνε ότι στα πρώτα χρόνια της σοσιαλιστικής οικοδόμη-σης υπήρχε ένας λαός καταπιεσμένος από το Κόμμα και την εξουσία, ο οποίος δια της βίας οικοδομούσε το σοσιαλισμό και ότι όταν υπήρχαν ιδεολογικές διαφορές λύνονταν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Η πραγματικότητα έχει ως εξής: η νίκη της Οκτωβριανής Επα-νάστασης, πολύ φυσιολογικά αφύπνισε και την εργατική τάξη και ένα μεγάλο μέρος του λαού, αλλά έκανε ακόμα πιο επικίνδυνη την αστική τάξη και τα ενδιά-μεσα κοινωνικά στρώματα τα οποία έβλε-παν ότι τώρα πια θα χάσουν τη δυνατότητα να εκμεταλλεύονται τον ιδρώτα του λαού.

Tα πρώτα χρόνια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης η ταξική πάλη οξύνεται και η οικοδόμηση γίνεται και με ειρηνικό τρόπο, με δημιουργικό έλεγχο, αλλά πρέπει να βγάζει απ’ τη μέση και τα εμπόδια που υπάρχουν

Αυτό το “δεν πάει άλλο”, που ακούμε καθημερινά είναι σωστό, αλλά δεν αρκεί. Γι’ αυτό μιλάμε για ανασύνταξη του κινήματος που σημαίνει μαζικο-ποίηση, ταξικό προσανατολισμό, κοινωνική συμμαχία

Και αυτά αντέδρασαν. Ακριβώς λοιπόν τα πρώτα χρόνια της σοσιαλιστικής οικοδό-μησης η πάλη οξύνεται και η οικοδόμηση γίνεται και με ειρηνικό τρόπο, με δημιουρ-γικό έλεγχο, αλλά πρέπει να βγάζει απ’ τη μέση και τα εμπόδια που υπάρχουν. Και πρέπει να πούμε ότι η ταξική πάλη οξύνθηκε και υπήρχαν θύματα κι απ’ τις δυο πλευρές. Αυτή είναι η ουσία. Αυτό που τους ενοχλεί στα πρώτα χρόνια είναι ακριβώς ότι τότε έγινε η κοινωνικοποίηση της καπιταλιστικής ιδιο-κτησίας και η συνεταιριστικοποίηση, έγιναν τα κολχόζ. Ενοχλούν τα πρώτα χρόνια ακρι-βώς επειδή ποντάρει η αντίδραση είτε στην αποτυχία της επανάστασης είτε στην ήττα της μόλις κερδίσει. Και φυσικά τα πυρά συγκε-ντρώθηκαν και στο Κόμμα και στο Στάλιν.

Εμείς βέβαια δεν εξιδανικεύουμε την περί-οδο οικοδόμησης των βάσεων του σοσιαλι-σμού και την περίοδο της νίκης πάνω στην κουλάκικη ιδιοκτησία στο χωριό. Την θεω-ρούμε σημαντική. Από κει και πέρα βεβαίως μπορεί κανείς αν εμβαθύνει να δει πλευρές που κι οι ίδιοι τις έβλεπαν σε ένα βαθμό και να δει και αντίθετα σημεία. Ομως σε μια τέ-τοια περίοδο κρίνεται το κύριο, και το κύ-ριο είναι η οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Τέτοια που βοήθησε τη Σοβιετική Ενωση να συμβάλει αποφασιστικά και στη νίκη στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν δεν είχε προηγηθεί αυτή η περίοδος, δεν ξέρω αν θα μπορούσε η ΕΣΣΔ να ‘χει μια τέτοια συμβολή στον πόλεμο αλλά και κατοπινή. Να μην ξεχνάμε ότι δεν υπήρχε προηγούμενη εμπειρία στην οικοδό-μηση του σοσιαλισμού, να μην ξεχνάμε ότι στη Ρωσία υπήρχε πολύ μεγάλο βάρος της τσιφλικάδικης και της κουλάκικης ιδιοκτη-σίας. Η εργατική τάξη ήταν τότε μειοψηφία. Επομένως υπήρχαν σοβαρές εσωτερικές ιδι-αιτερότητες οι οποίες βεβαίως νικήθηκαν, τις νίκησε η επανάσταση, καθώς και η απόλυτη ιμπεριαλιστική περικύκλωση και στήριξη του εσωτερικού παράγοντα απ’ έξω.

Κάτι τελευταίο: εμείς τι θέλουμε; Και η νί-κη της επανάστασης και η οικοδόμηση του σοσιαλισμού να γίνουν και να μην υπάρχει ούτε ένα θύμα βίας. Η ιστορία όμως έχει δείξει ότι τη βία δεν την ξεκινούν οι εξεγερ-μένοι: αναγκάζονται να απαντήσουν σε αυτή. Η επανάσταση πριν απ’ όλα είναι ένα θετικό δημιουργικό γεγονός κι ο σοσιαλισμός είναι απόλυτα συνυφασμένος με την ειρήνη και με τη δημοκρατία. Ωστόσο η πορεία της οικοδό-μησής του, ιδιαίτερα στην αρχική φάση, είναι δύσκολη κι όταν γίνεται σε μια χώρα κι όταν υπάρχει τέτοια περικύκλωση. Ετσι πρέπει να

9

δούμε τα ζητήματα και η “στα-λινολογία” κυρίως αφορά την οι-κοδόμηση του σοσιαλισμού και την εργατική εξουσία.

“Ο”: Το Κόμμα μας έκανε βήματα σε σχέση με την βοήθειά του στην ΚΝΕ;

Α.Π: Κατ’ αρχάς η Πανελλα-δική Συνδιάσκεψη για τη Νεολαία που πραγματοποιήσαμε, είναι μια κατάκτηση διότι τα συμπεράσματά της πάνε πιο πέρα. Ξαναβλέποντάς την τώρα μπροστά στο Συνέ-δριο, βλέπει κανείς ότι είναι μια Συνδιάσκεψη μακράς πνοής. Βεβαίως μπορεί σε 2-3 χρόνια να θέλει να δεις κάποιες πλευρές της. Αλλά στη γενική της κατεύθυνση, πρέπει να πούμε ότι βοήθησε σε θέματα προσανατολισμού, δηλαδή στην προσπάθεια να προσανατολιστεί καλύτερα η δουλιά μας στις νέες ηλικίες, όχι για να τις κολακέψουμε αλλά γιατί σήμερα τα μέτρα, οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις αφορούν τις νέες ηλικίες αλλά και γιατί, αν δεις τα πράγματα με προοπτική, από τώρα πρέπει να μεστώσουν οι νέες ηλικίες γιατί θα αναλάβουν πολύ μεγάλες ευθύνες στην πορεία. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην ΚΝΕ, αναφέρομαι γενικότερα σε πρωτοπόρα τμή-ματα της νεολαίας. Πάντως στην αντεπίθεση απέναντι στις αδυναμίες μας πρέπει να συμπεριληφθεί και η νεολαία και η βοή-θεια στην ΚΝΕ. Ενώ υπάρχει ένας γενικός προσανατολισμός, πρέπει να πω ότι στην εξει-δίκευση της δουλιάς μας στη νεολαία, στον κάθε κρίκο καθοδήγησης, ακόμα υστερούμε. Γιατί αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι μια εξειδίκευση. Η ΚΝΕ έχει την οργανωτική της αυτοτέλεια, την οργάνωση της δικής της επικοινωνίας με τη νεολαία, βεβαίως στα πλαίσια της στρατηγικής του Κόμματος. Ομως ακόμα δεν μπορούμε να πούμε ότι ως Κόμμα έχουμε αποκτήσει αυτήν την ικανότητα εξει-δίκευσης. Η όταν λέμε δουλιά στην εργατική τάξη, να υπάρχει ενιαία αντίληψη σε όλο το Κόμμα ότι μιλάμε, βεβαίως γενικά στην εργα-τική τάξη, αλλά κυρίως σε τομείς και κλάδους που απασχολούνται νέοι άνθρωποι. Νομίζω ότι είμαστε σε μια φάση στροφής προς τη

νεολαία, δεν μπορώ να πω ότι έχουμε πάρει τη στροφή, πιστεύω όμως ότι το Συνέδριο θα βοηθήσει και νομίζω ότι και όλα τα τελευταία γεγονότα που ζήσαμε αφυπνίζουν, ως προς το ξεπέρασμα των αδυναμιών μας.

“Ο”: Τελικά, οι κομμουνιστές, οι ΚΝί-τες, μπορούμε να ‘μαστε αισιόδοξοι για το επόμενο διάστημα;

Α.Π: Θέλω να δώσω στην αισιοδοξία συγκε-κριμένα χαρακτηριστικά και όχι τα χαρακτηρι-στικά ευχής. Σε τι μπορούμε να είμαστε αισι-όδοξοι. Γίνονται διεργασίες στη συνείδηση του εργαζόμενου λαού στην Ελλάδα. Ο λα-ός αναζητεί, σκέφτεται κι έχει μια σημα-σία ότι μια σειρά μύθοι έχουν αρχίσει και ξεπερνώνται: της ΕΕ, της παγκοσμιοποίησης, ακόμα και οι μύθοι για τη ΝΔ, για το ΠΑΣΟΚ, έχουν χλωμιάσει πάρα πολύ. Βεβαίως, ακόμα δεν έχει κερδίσει πλατιά έδαφος ο άλλος δρό-μος ανάπτυξης, η εναλλακτική λύση που έχει ανάγκη ο τόπος, ο απεγκλωβισμός απ’ τα δυο κόμματα. Είναι σε μια αναζήτηση διεξόδου ο λαός. Αυτό είναι ένα αισιόδοξο στοιχείο και νομίζω ότι δεν υπάρχει μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλους λαούς.

Το δεύτερο αισιόδοξο στοιχείο είναι ότι ο ίδιος ο καπιταλισμός έχει δώσει πια απτές αποδείξεις και δίνει περισσότερες ούτως ώστε να διαμορφωθεί μια αντιμονοπωλια-κή, μια αντικαπιταλιστική συνείδηση. Ποιο είναι τώρα το ζήτημα: μπορεί να έχεις πρόοδο στη συνείδηση και ακόμα να έχεις δυσκολίες στη δράση. Γιατί στη δράση πρέπει ο εργα-ζόμενος να ξεπεράσει τους φόβους που του προκαλεί και το ίδιο το σύστημα, τον κίνδυνο της απόλυσης, την αφοσίωση στο κίνημα που οπωσδήποτε δημιουργεί την ανάγκη μιας προσαρμογής της προσωπικής ζωής και των

προτεραιοτήτων. Τέτοιες αναστολές βέβαια πάντοτε υπήρχαν. Νομίζω λοιπόν ότι είμαστε στη φάση όπου θα ανάψουν πολλές σπί-θες, θα υπάρξουν πολλές σταγόνες για να ξεχειλίσει το ποτήρι, αυτό που όμως έχει μεγάλη σημασία είναι το Κόμμα και η ΚΝΕ να βρεθούν στο ύψος των περιστάσεων. Εχουμε δικαίωμα να είμαστε αισιόδοξοι και σ’ αυτό, αρκεί η αισιοδοξία μας να μη μας οδηγήσει σε μια αυταρέσκεια και σε μια αυ-τοϊκανοποίηση. Πολλά πράγματα εξαρτώνται σήμερα από την αποφασιστική βελτίωση της δράσης του Κόμματος και της ΚΝΕ στο λαό και τη νεολαία, διότι υπάρχουν ευκαιρίες για την αντεπίθεση. Επομένως πολλά πράγματα, όχι όλα, εξαρτώνται από μας.

Κι ένα τελευταίο που ήθελα να πω είναι ότι τα προβλήματα βεβαίως είναι τα ίδια ο σπινθήρας που παρακινούν. Ομως για διά-φορους λόγους, που εδώ δεν μπορούμε να αναπτύξουμε, πολλές φορές χρειάζεται η δι-άδοση των ιδεών, να οξυνθεί δηλαδή η πάλη των ιδεών για να δημιουργήσει το κατάλληλο κλίμα ούτως ώστε να προσανατολιστούν οι εργατοϋπάλληλοι, οι άλλοι εργαζόμενοι, στον αγώνα για τα προβλήματά τους. Δηλαδή δεν μπορεί να πει κανείς ότι μόνα τους τα προ-βλήματα αφυπνίζουν. Η πάλη των ιδεών πρέπει να ενταθεί. Η διαμόρφωση δηλαδή ενός κλίματος αγωνιστικής αισιοδοξίας, είναι σήμερα απαραίτητη για να μπορεί ο εργαζόμενος, ο νέος με βάση το πρόβλη-μά του να βγει στο δρόμο. Και πάλι εδώ έχουμε σοβαρές ευθύνες αλλά και δυνατότη-τες να ανταπεξέλθουμε.

Η πάλη των ιδεών πρέπει να ενταθεί. Η διαμόρφωση δηλαδή ενός κλίματος αγωνιστικής αισιοδοξίας, είναι σήμερα απαραίτη-τη για να μπορεί ο εργαζόμενος, ο νέος με βάση το πρόβλημά του να βγει στο δρόμο.

Συνέντευξη: Τάσος Γαλανόπουλος

Ο λαΟς απαιτει:

τ ο σύνθημα του ΚΚΕ να

μη χαθεί ούτε λεπτό στην

έκφραση αλληλεγγύης

του ελληνικού λαού στο λαό της

Παλαιστίνης, κόντρα στους ιμπε-

ριαλιστικούς σχεδιασμούς απλώ-

θηκε ραγδαία σε όλη την Ελλάδα.

Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας ο λαός

έδειξε με πολύμορφο τρόπο τη συ-

μπαράστασή του στον παλαιστινια-

κό λαό, καταδικάζοντας παράλλη-

λα το έγκλημα που διαπράττει το

Ισραήλ με τις πλάτες ΗΠΑ, ΝΑΤΟ

και ΕΕ. Απαίτησε δικαίωση του

αγώνα του Παλαιστινιακού λαού

για ίδρυση ανεξάρτητου Παλαιστι-

νιακού κράτους στα εδάφη του 1967 με πρωτεύουσα την ανατο-λική ιερουσαλήμ, καθώς και την

επιστροφή όλων των προσφύγων

στον τόπο τους.

Ο λαός στους δρόμουςΧιλιάδες λαού ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα

του ΚΚε, του παΜε και του φιλειρηνικού κι-νήματος διοργανώνοντας συγκεντρώσεις και πορείες αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, στην αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε κάθε γωνιά της χώρας από τα πρώτα κιόλας 24ωρα του νέου εγκλήματος του Ισραήλ. Το ίδιο έγινε και όταν η ισραηλινή πολεμική μηχανή προχώρησε σε χερσαία επίθεση στη Γάζα, καθώς ακόμα περισσότεροι συγκεντρώθηκαν για ν’ απαιτήσουν τη ματαίωση των ιμπεριαλι-στικών σχεδίων για τη Μέση Ανατολή.

Οι εργάτες στο πλευρό της ΠαλαιστίνηςΜήνυμα καταδίκης της ισραηλινής επίθεσης και αλληλεγγύης στο λαό και την εργατική

τάξη της Παλαιστίνης εξέδωσε η παγκόσμια ςυνδικαλιστική Ομοσπονδία. Στην Ελλάδα, το παΜε από την πρώτη στιγμή συμμετείχε στη διοργάνωση πολύμορφων εκδηλώσεων αλληλεγγύης, ενώ βοήθησε να συγκεντρωθεί φαρμακευτικό υλικό το οποίο και στάλθηκε στην πολύπαθη Λωρίδα της Γάζας.

Η Ομοσπονδία Οικοδόμων κήρυξε πανελλαδική απεργία στις 7 Γενάρη σε ένδειξη αλ-ληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, ενώ στάση εργασίας κήρυξαν ταξικές ομοσπονδίες κι εργατικά κέντρα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Παράλληλα, το ταξικό εργατικό κίνημα απαίτησε από ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να καλέσουν απεργία σε ένδειξη συμπαράστασης στην Παλαιστίνη.

Σε μια συμβολική κίνηση αλληλεγγύης, τη Δευτέρα 5 Γενάρη, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης, μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ κατέβασαν τη σημαία της ιμπεριαλιστικής ΕΕ έξω από το δημαρχείο της αθήνας και στη θέση της ύψωσαν τη σημαία της πα-λαιστίνης. Ανάλογες κινήσεις έγιναν και σε δημαρχεία άλλων πόλεων της Ελλάδας.

Στο δημαρχείο της Νίκαιας, η δημοτική

αρχή και ο δήμαρχος ςτέλιος Μπενετά-τος ύψωσαν την πρωτοχρονιά τη σημαία της Παλαιστίνης έξω από το δημαρχείο σε ένδειξη αλληλεγγύης. Παράλληλα, σε κάθε δήμο οι κομμουνιστές και συνεργαζόμενοι προωθούν ψηφίσματα που καταδικάζουν τη νέα επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα με τις πλάτες των ΗΠΑ και της ΕΕ.

ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος απαίτησαν χιλιάδες διαδηλωτές που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΚΚε και της ΚΝε στις 4 Γενάρη

Ομοιώματα του Μπους και του Ομπάμα καίγονται

συμβολικά υπό τον ήχο αντιιμπεριαλιστικών συν-

θημάτων

Δυναμικό μπλόκ από παλαιστινίους που ζούν στη χώρα μας συμμετείχε στη διαδήλωση του ΚΚε φω-νάζοντας συνθήματα στη γλώσσα τους

Η σημαία της παλαιστίνης κυματίζει στο Δημαρχείο

της αθήνας σε ένδειξη αλληλεγγύης

Κυματίζει η σημαία της Παλαιστίνης

Κομμουνιστικά κι Εργατικά Κόμματα απ’ όλο τον κόσμο

Αμεση ήταν η αντίδραση της Ομάδας εργασίας των διεθνών συναντήσεων των Κομμουνιστικών κι εργατικών Κομμάτων απ’ όλο τον κόσμο, η οποία εξέδωσε έκκλη-ση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και καταδίκης του ιμπεριαλιστικού εγκλήματος. «Αυτή η πολιτική γενοκτονίας και κρατικής τρομοκρατίας της κυβέρνησης του Ισραήλ γίνεται με την έγκριση και την υποστήριξη των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων των ΗΠΑ και της ΕΕ και με την ανοχή ορισμέ-νων αντιδραστικών αραβικών καθεστώτων», σημειώνει η ομάδα εργασίας. Παράλληλα, καλεί τους λαούς «Να απαιτήσουν τον άμε-σο τερματισμό της εισβολής, την άρση του αποκλεισμού και την επιβολή κυρώσεων σε βάρος του Ισραήλ» και να «κλιμακώσουν τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και άμεσης βοήθειας προς τον Παλαιστινιακό λαό». Επιπλέον, επιβεβαίωσαν την αλληλεγγύη των κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων με τις προοδευτικές, αντιιμπεριαλιστικές και κομμουνιστικές δυνάμεις στην Παλαιστίνη και στο Ισραήλ κι όλους εκείνους που πα-λεύουν για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιε-ρουσαλήμ.

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο ΕιρήνηςΣτις 4 Γενάρη, η γραμματεία του παγκό-

σμιο ςυμβούλιο ειρήνης(ΠΣΕ) εξέδωσε ανα-κοίνωση καταδίκης της ισραηλινής εισβολής στη Γάζα, τονίζοντας πως «Οι εκατοντάδες νεκροί και χιλιάδες τραυματίες από ισραη-λινές βόμβες αποτελούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και πρέπει να δικαστούν ως τέτοια». Ενώ παράλληλα καυτηρίασε την υποκρισία των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ και ΕΕ ση-μειώνοντας πως: «Το καθεστώς του Ισραήλ δε θα μπορούσε να προβεί στα παραπάνω

εγκλήματα δίχως την πλήρη υποστήριξη της κυβέρνησης των ΗΠΑ (απερχόμενης και νέας). Η θέση εκφρασμένη από την τσέχικη προεδρία της ΕΕ (για “αμυντικό χαρακτήρα της επέμβασης”) δείχνει την εγκληματική συνέργεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία απέχει πολύ από το να είναι πιο ανθρώπινη και, ακόμη λιγότερο, το αντίβαρο των ΗΠΑ». Ακόμα, το ΠΣΕ εξέφρασε τη βαθιά αλληλεγ-γύη και το σεβασμό του στις δυνάμεις που αγωνίζονται για την ειρήνη μέσα στο Ισραήλ χαιρετίζοντας τις κινητοποιήσεις που έλαβαν χώρα εκεί. Τέλος, το ΠΣΕ κάλεσε τους λαούς του κόσμου να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους «με μαζικές πολιτικές διαμαρτυρίες και δράσεις ενάντια στην αδικία και τη γε-νοκτονία του Παλαιστινιακού λαού».

ΠΟΔΝΕδώ και χρόνια η παγκόσμια Ομοσπονδία

Δημοκρατικών Νεολαιών (πΟΔΝ) στέκεται στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού και της νεολαίας στον αγώνα που δίνουν για τη δική τους ελεύθερη πατρίδα. Τον προηγούμενο μήνα, όταν φαινόταν πως η ισραηλινή επιθε-τικότητα κλιμακωνόταν, η ΠΟΔΝ οργάνωσε αποστολή αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη (σχετικά είχαμε αναφερθεί στο φύλλο του Δεκέμβρη 2008).

Μετά τη νέα κλιμάκωση της ισραηλινής επιθετικότητας και τις ισραηλινές επιδρομές στη Λωρίδα της Γάζας η ΠΟΔΝ εξέδωσε ανα-κοίνωση με την οποία καταδικάζει «τη βάρ-βαρη, παράνομη και εγκληματική επίθεση του ισραηλινού στρατού στη Γάζα», εκφρά-ζοντας παράλληλα την αλληλεγγύη της στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού.

Η ΠΟΔΝ κάλεσε τις οργανώσεις-μέλη και φίλους της τη βδομάδα 5-10 Γενάρη να προ-χωρήσουν σε μαζικές εκδηλώσεις αλληλεγ-γύης καταδίκης της εισβολής και υπέρ του αγώνα του Παλαιστινιακού λαού.

Xιλιάδες λαού σ’ όλη τη χώρα βγήκαν στους δρόμους κι έδω-σαν απάντηση στο ιμπεριαλιστικό έγκλημα

Ενα τραγούδι για την ΠαλαιστίνηΧιλιάδες ήταν οι Αθηναίοι που βρέθηκαν

στη μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης στην Πα-λαιστίνη, την οποία διοργάνωσαν το παΜε, η ελληνική επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και ειρήνη, η Ομοσπονδία Γυναικών ελλά-δας, η ελληνική επιτροπή Διεθνούς Δημο-κρατικής αλληλεγγύης και η πολιτιστική παρέμβαση. Στη συναυλία συμμετείχαν πολ-λοί γνωστοί καλλιτέχνες, οι οποίοι από την πρώτη στιγμή έδωσαν το βροντερό “παρών”, αλληλέγγυοι στο δοκιμαζόμενο λαό.

Αντιπροσωπεία του ΚΚΕ στη ΡαμάλαΤριήμερη επίσκεψη στην Παλαιστίνη πραγ-

ματοποίησε αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με επικε-φαλής τη σ. αλέκα παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, στην οποία συμμετείχαν ακόμα οι σ. Δημήτρης Κουτσούμπας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, Κώστας Καζάκος, βουλευτής, Γιώρ-γος τούσσας, μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευ-τής και Ηλίας λέγγερης, μέλος της ΚΕ και του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων, προκειμένου να εκφράσει την έμπρακτη αλληλεγγύη του Κόμματος στο λαό της Παλαιστίνης. Η αντι-προσωπεία του ΚΚΕ επισκέφτηκε τη Ραμάλα, στη Δ. Οχθη και είχε συνάντηση με τον πρω-θυπουργό της Παλαιστινιακής Αρχής.

“Μήνυμα ελήφθη��Μήνυμα ελήφθη�����Η Οργάνωση για την απελευθέρωση της παλαιστίνης ευχαρί-

στησε τον ελληνικό λαό για την αλληλεγγύη του όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και τώρα με το παρακάτω μήνυμα που έστειλε στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ.

«Αγαπητοί σύντροφοι,Ο παλαιστινιακός λαός είναι περήφανος για τις εκδηλώσεις αλ-

ληλεγγύης που πραγματοποιήθηκαν υπέρ του. Κάνουμε έκκληση να συνεχιστούν οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης και να ασκηθεί πίεση στις ΗΠΑ να μην καταψηφίσει απόφαση του Συμβούλιου Ασφαλεί-ας του ΟΗΕ που θα ζητά το σταμάτημα της ισραηλινή επίθεσης στη Γάζα. Ολοι αντιλαμβανόμαστε που βρίσκεται το πρόβλημα! Οι θέσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ είναι θλιβερές ως συνήθως.

Εκτιμούμε, επίσης, ιδιαίτερα την αποστολή ελληνικής ανθρωπι-στικής βοήθειας και την αποστολή Ελλήνων γιατρών στη Γάζα».

αντιπροσωπεία του ΚΚε

αναχωρεί για την Ραμάλα

επιφανείς καλλιτέχνες τραγούδησαν

για τον παλαιστινιακό λαό στη μεγάλη

συναυλία αλληλεγγύης

11

Εγκλημα διαρκείας

Βέβαια, μόνο σαν παραμυθάκι θα μπορού-σε να αντιληφθεί κανείς όσα ισχυρίζεται το κράτος του Ισραήλ και οι ιμπεριαλιστές περί “αυτοάμυνας”. Δεν πρόκειται για πόλεμο ανάμεσα σε δυο κράτη, ούτε βέβαια για “τρομοκρατία” όπως υποστηρίζουν κατά και-ρούς οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, αλλά για το διαρκή αγώνα ενός λαού να αποκτήσει τη δική του ελεύθερη πατρίδα

που μετρά πια 60 χρόνια. Κι αυτό ακριβώς είναι που μπαίνει καρφί στο μάτι των ιμπερια-λιστών και ματαιώνει τους σχεδιασμούς τους και γι’ αυτό προσπαθούν να το ξορκίσουν.

Από τη Νάκμπα (=καταστροφή) των Παλαι-στινίων στον αραβο-ισραηλινό πόλεμο του 1948 και τον “πόλεμο των έξι ημερών” το 1967, ο παλαιστινιακός λαός ζει υπό διαρκή κατοχή και διωγμό. Ο πόλεμος συνεχίζεται με αιματηρές στρατιωτικές επιθέσεις, αλλά και με ισραηλινούς εποικισμούς στα Παλαιστινιακά εδάφη (για να δημιουργηθούν τετελεσμένα). Ακόμα, εντείνεται με το χτίσιμο (από το 2002)

του μήκους 650 χλμ. τεί-χους της

ντρο-

πής από το Ισραήλ στη Δ. Οχθη, το οποίο κατακερματίζει τα παλαιστινιακά εδάφη της περιοχής, κάνοντας ασφυκτική τη ζωή των Παλαιστινιών που ζουν εκεί, διαιωνίζοντας την ισραηλινή κατοχή. Από την άλλη μεριά, στη Λωρίδα της Γάζας το Ισραήλ εδώ και και-ρό έχει επιβάλει τον αποκλεισμό της περιο-χής, πάλι για να… “αμυνθεί”. Το αποτέλεσμα είναι, βέβαια, το 1,5 εκατομμύριο Παλαιστί-νιοι που κατοικούν στην περιοχή να καταδι-καστεί στη φτώχεια και τη στέρηση τροφίμων, πόσιμου νερού και φαρμάκων, σε σημείο που να αντιμετωπίζει το φάσμα της γενοκτονίας.

Με την υπογραφή ΗΠΑ και ΕΕ

Το Ισραήλ, βέβαια, δεν είναι μόνο του στην εκτέλεση αυτού του φρικιαστικού εγκλήμα-τος, αφού έχει και τις “πλάτες” και τις ευλο-γίες των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Από την πρώτη στιγμή η αμερικάνικη κυβέρ-νηση παραβλέποντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, αλλά και κοινής λογικής, αναγνώ-ρισε το Ισραήλ σαν το… αμυνόμενο μέρος. Χαρακτηριστική και προκλητική η δήλωση της Αμερικανίδας υπουργού εξωτερικών Κο-ντολίζα Ράις, την πρώτη μέρα των ισραηλι-νών βομβαρδισμών: «Οι ΗΠΑ καταδικάζουν τις διαρκείς επιθέσεις με ρουκέτες ενάντια στο Ισραήλ και θεωρούν τη “Χαμάς” υπεύ-θυνη για το νέο κύκλο βίας στη Γάζα» (!!!). Ο δε νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα (τον οποίο με τόσες δάφνες προϋ-

πάντησαν στην Ελλάδα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ), που αναλαμβάνει επίση-μα τα καθήκοντά του στο τέλος Γενά-ρη, με την απόλυτη σιωπή του ή με τη δηλωσή του πως «οι ΗΠΑ έχουν ένα πρόεδρο κάθε φορά» ξεκαθάρισε τη στάση πλήρης κάλυψης του Ισρα-ήλ. Τα διαπιστευτήρια που έδωσε

στο Ισραήλ και τον ιμπερι-αλισμό, όταν δήλωνε τη

«διαρκή προσήλωσή του στην ασφάλεια

του Ισραήλ» και το (αμίμητο) «αν

ρίξει κάποι-

ος ρουκέτες στο σπίτι μου ενώ κοιμούνται οι κόρες μου τη νύχτα, θα κάνω ό,τι μπορώ για να τον σταματήσω. Θα περίμενα ότι και οι Ισραηλινοί θα έκαναν το ίδιο» δεν αφήνουν περιθώρια για παρανοήσεις.

Εξάλλου, το Ισραήλ είναι ο πιο πιστός σύμ-μαχος των ΗΠΑ και των ιμπεριαλιστών στη Μέση Ανατολή. Αποτελεί “όχημα” για την εφαρμογή των σχεδιασμών για τη “νέα Μέση Ανατολή” στην οποία πρώτο και τε-λευταίο λόγο θα έχουν οι ιμπεριαλιστές και οι πολυεθνικές τους.

Από τη μεριά της, η ΕΕ ακολουθεί πολιτική ίσων αποστάσεων ανάμεσα στα δύο μέρη, καλώντας σε άλλη μια, δίχως περιεχόμενο, εκεχειρία. Κι αυτό επειδή η ΕΕ, ως φύσει ιμπεριαλιστική ένωση που είναι, επιμένει να επιμερίζει τις ευθύνες για το έγκλημα και στις δύο πλευρές, βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι το θύτη με το θύμα! Βάζουν, δηλαδή, στην ίδια μοίρα την πολεμική μηχανή του Ισραήλ που εδώ και 60 χρόνια σπέρνει το θάνατο προκαλώντας ουσιαστικά τη γενοκτονία των Παλαιστινίων, με τον αγώνα των παλαιστινι-ακού λαού να αποκτήσει επιτέλους μια ελεύ-θερη πατρίδα.

Οι πρωτοβουλίες και ο ρόλος “ειρηνοποιού” που προσπαθεί να προωθήσει για τον εαυτό της έχουν αυτήν την αφετηρία και ουσιαστι-κά αθωώνουν κι αβαντάρουν τη βία που εξα-πολύει το Ισραήλ όλα αυτά τα χρόνια. Η ΕΕ αρνήθηκε να καταδικάσει πριν από περίπου ένα χρόνο στο Συμβούλιο Ανθρώπινων Δικαι-ωμάτων του ΟΗΕ τον ισραηλινό αποκλεισμό της Γάζας που οδηγούσε σε γενοκτονία 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους. Ακόμα, παραμένει ο κυριότερος εμπορικός εταίρος του Ισραήλ, ενώ στις 8 Δεκέμβρη οι υπουργοί εξωτερικών της ΕΕ επέλεξαν να αναβαθμίσουν τις σχέσεις της ΕΕ με το Ισραήλ, γεγονός το οποίο μετα-φράζεται σε στενότερη συνεργασία της Ενω-σης με το Ισραήλ σε ζητήματα ασφάλειας και στρατηγικής. Επιβράβευσαν, έτσι, ουσιαστικά την πολύχρονη κατοχή και το συνεχόμενο αιματοκύλησμα.

Συνενοχή κι υποκρισία από τα κόμματα του “ευρωμονόδρομου”

Το μακελειό των Ισραηλινών στην Παλαι-

ι λαοί όλου του

κόσμου με φρί-

κη παρακολου-

θούν τις τελευ-

ταίες εβδομάδες

την εξέλιξη ενός

συνεχιζόμενου εγκλήματος ενάντια

στον παλαιστινιακό λαό, όταν το

Ισραήλ με πρόσχημα το “δικαίωμά

του στην αυτοάμυνα”, εξαπέλυσε

τη μεγαλύτερη επίθεση εναντίον

της Γάζας από το 1967. Τουλά-

χιστον 285 Παλαιστίνιοι έπεσαν

νεκροί την πρώτη μέρα των ισραη-

λινών επιθέσεων κάνοντας την 27η

Δεκέμβρη την πιο αιματηρή μέρα της ισραηλινής κατοχής στην Πα-

λαιστίνη. Μετά από μέρες ανηλε-

ούς σφυροκοπήματος της Λωρίδας

της Γάζας από την αεροπορία του

Ισραήλ, δυνάμεις του στρατού προ-

χώρησαν σε χερσαία εισβολή στην

περιοχή, από την οποία ο Ισραη-

λινός στρατός είχε αναγκαστεί να

αποσυρθεί το 2005, παραμένοντας

ωστόσο κυρίαρχος του θαλάσσι-

ου κι εναέριου χώρου της αλλά

και όλης της γύρω περιοχής.

Την ώρα που γράφονται αυτές

οι γραμμές, οι Παλαιστινιακές

απώλειες ξεπερνούν τους 500,

ανάμεσά τους μικρά παιδιά, γυ-

ναίκες και ηλικιωμένοι.

Νίκη στο λαό της Παλαιστίνης

Οι Παλαιστινιακές απώλειες ξεπερνούν τις 500, ανάμεσά τους μικρά παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι

13

στίνη δεν έχει υποστηρικτές μόνο τους ιμπε-ριαλιστές και τις ενώσεις τους, αλλά βρίσκει στήριγμα και στη χώρα μας τα αστικά πολιτι-κά κόμματα και τα κόμματα του ευρωμονό-δρομου.

Η κυβέρνηση της ΝΔ κάνει τα αδύνατα δυνατά, βάζοντας πλάτη στο συνεχόμενο έγκλημα που συντελείται. Με δήλωση της Ελληνίδας υπουργού εξωτερικών, η κυβέρνη-ση ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις δηλώσεις

της ΕΕ. Επιπλέον, μόλις τον περασμένο Μάη η Ελλάδα προχώρησε σε κοινή αεροπορική άσκηση με την πολεμική αεροπορία του Ισραήλ. Η κυβέρνηση συμπαραστάθηκε ενεργά στο “θεάρεστο έργο” της ισραηλινής πολεμικής μηχανής, αφού εντός της ελληνι-κής επικράτειας Ισραηλινοί πιλότοι προετοι-μάστηκαν για τις νέες σφαγές. Εξάλλου, η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας–Ισραήλ εί-ναι παλιά ιστορία, αφού υπάρχει ήδη από το 1994, όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ξέχασε τις αγκαλιές με τον Αραφάτ και υπέγραψε τη σχετική συμφωνία με τους φονιάδες του παλαιστινιακού λαού.

Από τη μεριά του, το ΠΑΣΟΚ έμεινε για άλ-λη μια φορά πιστό την πάγια στάση του στο πλευρό των ιμπεριαλιστών. Ο πρόεδρός του και πρόεδρος της “Σοσιαλιστικής Διεθνούς” Γ. Παπανδρέου, χωρίς να ξεστρατίσει ούτε εκατοστό από αυτή τη γραμμή, επιμέρισε τις

ευθύνες σε θύτη και θύμα δηλώνοντας: «Κα-ταδικάζουμε τους πολύνεκρους ισραηλινούς βομβαρδισμούς στη Γάζα και ζητούμε την άμεση παύση τους, όπως και των επιθέσεων με πυραύλους κατά του Ισραήλ».

Καλύτερη στάση δεν κράτησαν, όμως, ούτε τα κόμματα του ευρωμονόδρομου ΣΥΝ/ΣΥ-ΡΙΖΑ και ΛΑΟΣ, τα οποία στις ανακοινώσεις τους βγάζουν, κυριολεκτικά “λάδι” την ΕΕ. Ο ΣΥΝ ισχυρίζεται ότι στο έγκλημα συμπράτ-τουν «κυρίαρχοι κύκλοι της ΕΕ», σπέρνοντας αυταπάτες ότι η ιμπεριαλιστική ένωση μπορεί να βελτιωθεί και να παίξει το ρόλο του ειρη-νευτή. Από τη μεριά του ο ΛΑΟΣ –δια στόμα-τος Βελόπουλου- κατηγόρησε την Τσεχία, η οποία πρόσφατα ανέλαβε την προεδρία της ΕΕ, ότι στο θέμα της Παλαιστίνης ακολουθεί «τις αμερικανικές και όχι τις ευρωπαϊκές γραμμές». Τα παραμυθάκια τους που πα-ρουσιάζουν την ΕΕ σαν το καλό “παιδί” που δήθεν έχει μπλέξει με κακές παρέες, δεν κο-ροϊδεύουν πια κανένα.

Δεν υπάρχει ιμπεριαλιστική ειρήνη

Οσο η υπόθεση του Παλαιστινιακού λαού γίνεται μπαλάκι ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές είναι μάταιο να ελπίζει κανείς ότι δίκαιη φιλο-λαϊκή λύση μπορεί να υπάρξει, αφού μια τέ-τοια λύση θα σκόνταφτε στους σχεδιασμούς τους για την περιοχή. Εξάλλου, εάν πραγματι-

κά ΗΠΑ και ΕΕ ήθελαν να λυθεί το

ζήτημα με δίκαιο τρόπο, αυτό θα είχε γίνει. Αλλά είναι οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστές που χρόνια τώρα στηρίζουν την ισραηλινή επιθετικότητα, γράφοντας “στα παλιά τους τα παπούτσια” τις αποφάσεις και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ που μιλάνε για απόσυρση του Ισραήλ στα εδάφη του 1967 και ίδρυση ανεξάρτητου, βιώ-σιμου Παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύου-σα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Είναι οι ίδιοι που απροκάλυπτα στηρίζουν κι αρνούνται να καταδικάσουν τους απάνθρωπους αποκλει-σμούς, τις σφαγές, τους εποικισμούς και το χτίσιμο του τείχους. Από τη μεριά του, ο ΟΗΕ εξαιτίας των αρνητικών διεθνών συσχετι-σμών μετά τις ανατροπές του ’89-’91 έχει μετατραπεί σε όργανο των ιμπεριαλιστών και στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να παίξει μόνο διακοσμητικό ρόλο.

Αλληλεγγύη: όπλο για τους λαούς

Οσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην Πα-λαιστίνη δεν αφορούν μόνο τους Παλαιστί-νιους και τους Ισραηλινούς. Τα σχέδια των ιμπεριαλιστών στη Μέση Ανατολή και αλλού, αφορούν όλους μας και ιδιαίτερα τους λαούς στην περιοχή μας, γι’ αυτό και οι προσπάθει-ες για δίκαιη λύση και ειρήνη πρέπει να γίνει υπόθεση όλου του λαού. Δεν πρέπει να χαθεί ούτε λεπτό και να σημάνει συνα- γερμός για να εκφράσει ο ελληνικός λαός με

κάθε δυνατό τρόπο την αλληλεγγύη του στο δοκιμαζόμενο λαό της Παλαιστίνης. Να παλέ-ψει για τη ματαίωση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων για τη “νέα Μέση Ανατολη” και να απαιτήσει καμία συμμετοχή της Ελλά-δας στο πλευρό του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Με ξεκάθαρη αντιιμπεριαλιστική στάση να καταδικάσει τη νέα ισραηλινή σφαγή στη Γάζα, αλλά και ν’ απαιτήσει εδώ και τώρα τη μόνη εφικτή λύση για το λαό της Παλαιστίνης και του Ισραήλ, δηλαδή ανεξάρτητο παλαι-στινιακό κράτος στα εδάφη του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ κι άνευ όρων επιστροφή των προσφύγων.

Ηλίας Μπαλτάς

της ΠαλαιστίνηςΣτις 8 Δεκέμβρη οι υπουρ-γοί εξωτερικών της ΕΕ ανα-βάθμισαν τις σχέσεις της ένωσης με το Ισραήλ επι-βραβεύοντας ουσιαστικά το συνεχόμενο αιματοκύλισμα

13

14 ϐ νεολαία

ο οργανωμένοςταξικός αγώνας

Στο στόχαστρο

H αγανάκτηση που συσσωρεύεται στην εργατική τάξη

και το λαό, που θα ενταθεί εξαιτίας της οικονομικής

κρίσης, μπορεί να μετατραπεί κάτω από την παρέμ-

βαση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, σε οργανωμένη πάλη

για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Αυτό προβληματίζει την αστική τάξη. Γι’ αυτό εκτός από την ένταση

της καταστολής, την προσπάθεια για ενσωμάτωση με την αξιοποίηση

του εργοδοτικού συνδικαλισμού, σίγουρο είναι ότι θα αξιοποιήσει

κάθε λογής προβοκατόρικους μηχανισμούς αλλά και αντιλήψεις που

επιδιώκουν να στρέψουν διαθέσεις σε αντιδραστική κατεύθυνση,

που είναι απέναντι στο κίνημα.

Ετσι πρέπει να ερμηνεύσουμε όλη αυτή τη φιλολογία που αναπτύ-

χθηκε και τη βροχή αναλύσεων από τον αστικό τύπο, το γεγονός

ότι φιλοξενήθηκαν άρθρα του Κουφοντίνα και άλλων από τη 17Ν

σε μεγάλες εφημερίδες, το γεγονός της υπερπροβολής της δράσης

των κουκουλοφόρων από τα κανάλια ακόμα και από διεθνή μέσα

ενημέρωσης. Είναι γνωστό ότι τα μέσα ενημέρωσης έθαψαν ή πο-

λέμησαν με ιδιαίτερο μένος κινητοποιήσεις της νεολαίας με πολύ

μεγαλύτερη μαζικότητα όπως τις μαθητικές κινητοποιήσεις ’98-’99,

τις κινητοποιήσεις εναντια στην επίσκεψη Κλίντον, άλλες εργατικές

κινητοποιήσεις κλπ.

Οι προβοκάτσιες ήταν πάντα μία μέθοδος πάλης της αστικής τά-

ξης ενάντια στο λαϊκό κίνημα και από τη χρήση της δεν πρόκειται

να παραιτηθεί.

Η δράση και η πολιτική του οπορτουνισμού, που εκφράζεται κυρίως

από το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, παίζει συνολικά ρόλο στην προσπάθεια να στρα-

φούν η διαμαρτυρία και η αγανάκτηση σε αντιδραστική κατεύθυνση

και με τη θεώρηση σαν κομμάτι του κινήματος των προβοκατόρικων

μηχανισμών.

Σ’ αυτή τη λογική κινούνται μια σειρά αναλύσεις των οπορτουνι-

στών για το “νέο” κίνημα που ανακάλυψαν, τους συμβολισμούς της

σπασμένης βιτρίνας, τη σημασία που έχουν οι “αντιεξουσιαστικές”

απόψεις για το κίνημα και άλλα πολλά που είπαν και έγραψαν. Ας

δούμε μερικές από αυτές.

Χιλιάδες νέοι εργάτες, μαθητές, φοιτητές διαδήλωσαν οργανωμέ-να και με περιεχόμενο που έρχεται σε ρήξη με την πολιτική του ευρωμονόδρομου

Οταν το παλιό... ντύνεται νέοΗ ανακάλυψη “νέου κινήματος”, για άλλη

μία φορά, συνοδεύεται με την άρνηση του ρόλου της εργατικής τάξης που… δήθεν “ξε-πέραστηκε” σαν παλιά, δογματική αντίληψη.

Είναι παλιά, παμπάλαια σαβούρα η αμφι-σβήτηση, η υποτίμηση ή η μείωση του ρόλου της εργατικής τάξης από τον οπορτουνισμό. Η ανακάλυψη “νέων υποκειμένων”, έχει την ιστορική της εξέλιξη σε όλο τον 20ο αιώνα. Από τις θεωρίες του Μαρκούζε και του Γκαρο-ντί στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ως και του πιο πρόσφατου Αντόνιο Νέγκρι, κοινός τόπος είναι η αμφισφήτηση του ρόλου της εργατικής τάξης ή το… “ξεπέρασμά” της.

Να θυμίσουμε ότι σχετικά πρόσφατα ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε ξαναανακαλύψει ένα “νέο” κίνημα το οποίο γρήγορα …το ξέχασε. Την περίοδο των διεθνών διαδηλώσεων στη Γένοβα ή το 2003 στη Θεσσαλονίκη, ήταν το περίφημο “κίνημα των κινημάτων”, το οποίο και τότε για άλλη μία φορά ξεπέρναγε το... εργατικό κίνημα, που για άλλη μια φορά πά-λιωνε... Έγραφε η “Αυγή” στις 22/06/2003: «Κίνημα των κινημάτων, έτσι αποκαλείται στην Ιταλία το κίνημα της αντι-παγκοσμιοποί-ησης ή της παγκοσμιοποίησης από τα κάτω… Στο πλαίσιο της κοινωνιολογίας των κοινωνι-κών κινημάτων η έκφραση των συλλογικών συμφερόντων συχνά συναρτάται προς την παρουσία μιας αντικειμενικά υπαρκτής κοι-νωνικής κατηγορίας ατόμων και την ύπαρξη πυκνών σχέσεων στο εσωτερικό της. Συγκρι-τικά βέβαια προς το εργατικό κίνημα, τα νέα κοινωνικά κινήματα έτειναν να έχουν μια πε-ρισσότερο χαλαρή δομή». Το έργο είναι χιλι-οπαιγμένο και με αυτόν τον τρόπο επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν νέους οι οποίοι δεν έχουν κοινωνική και πολιτική πείρα και τώρα μπαίνουν στο κίνημα.

Μην ξεχνάμε, λοιπόν, ότι το πραγματικά παλιό, έχει ανάγκη να παρουσιάζεται με νέο περιτύλιγμα κάθε φορά.

Στον τύπο των οπορτουνιστών έγιναν δι-άφορες… προσεγγίσεις για το υποκείμενο του “νέου” κινήματος. Αλλοι έκαναν λόγο για τη “γενιά των 700 ευρώ”, άλλοι για το “πρεκαριάτο”(οι “επισφαλής”), άλλοι για τη νεολαία που αποτελεί “αυτόνομη κοινωνική δύναμη” ή που “προσδιορίζεται με ιδεολογικά και πολιτικά κριτήρια” και όχι με βάση την ένταξή της στην κοινωνικοταξική διάρθρωση και άλλα πολλά.

Να μία από τις εκδοχές στην “Αυγή” στις 28/12/2008:«ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΡΙΤΟ: διαταξική, διαστρωματική σύνθεση. Αριστούχοι μαθη-τές, φοιτητές, τσιγγανάκια, μετανάστες, τα “κορίτσια με τις γόβες”, τα παιδιά των ιδιω-τικών-ελίτ σχολείων, χούλιγκαν, επισφαλώς εργαζόμενοι.»

Ωστόσο είναι φανερό ότι όλες οι προσεγ-γίσεις του οπορτουνισμού έχουν μια κοινή συνισταμένη: αρνούνται την ταξική πάλη καταλήγοντας πρώτα απ’ όλα, ανεξάρτητα αν αυτό διατυπώνεται ρητά, στην αμφισβήτηση του ρόλου της εργατικής τάξης, εκφράζοντας τα μικροαστικά στρώματα.

Αυτό δεν είναι τυχαίο κι αποδεικνύει τη στρατηγική τους ενσωμάτωση στον καπι-ταλισμό, καθώς το λαικό κίνημα μόνο με επικεφαλής την εργατική τάξη μπορεί να αμφισβητήσει και να ανατρέψει την αστική εξουσία.

Η αντίληψή τους για το “υποκείμενο” του “νέου” κινήματος, είναι αδιάρρηκτα συνδεδε-μένη με τη στόχευση του “νέου” κινήματος που εξαντλείται σε επιδιώξεις εναλλαγής δι-αχειριστή της αστικής εξουσίας (εξού και το σύνθημα να φύγει η κυβέρνηση των δολοφό-νων). Είναι λογικό ότι η δύναμη της αστικής εξουσίας δεν μπορεί να σπάσει… «από τα κορίτσια με τι γόβες», ούτε από «τα παιδιά των ιδιωτικών-ελιτ σχολείων» σε συμμαχία με τους… «χούλιγκαν». Η ανατροπή της αστικής εξουσίας δεν μπορεί να γίνει ούτε από ένα θολό διαταξικό συνοθύλεμα.

Μόνο το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, που θα έχει ραχοκοκαλιά, πυρήνα, ηγετική δύναμη το ταξικό εργατικό κίνημα, ριζωμένο πρώτα απ’ όλα στη βιομηχανία και στους τόπους δουλιάς είναι ικανό να φέρει σε πέρας έναν αγώνα με απίστευτες δυσκολίες, μακρόχρονο, που απαιτεί πραγματικές θυσίες, που σίγου-ρα θα απαιτήσει ιδιαίτερα ανεβασμένες και οξυμένες μορφές πάλης. Μόνο ένα τέτοιο κίνημα μπορεί να αναμετρηθεί με επιτυχία με το αστικό κράτος και να το νικήσει, μόνο ο οργανωμένος λαός μπορεί να κατακτήσει τη λαϊκή εξουσία.

Κίνημα ενσωμάτωσης στην αστική εξουσία

Ο οπορτουνισμός εξαίρει το νέο κίνημα ως… “αντιεξουσιαστικό”. Αυτό ασφαλώς συνδέεται με την αντίληψή του για κίνημα που θα εξυ-πηρετεί τα σενάρια αντινεοφιλελεύθερης δια-

νεολαία ϐ 15Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

χείρισης του καπιταλιστικού συστήματος, που θα βρίσκεται δηλαδή κάτω από την κηδεμονία της αστικής τάξης.

Στην “Εποχή” στις 21/12/2008 διαβάζουμε: «πρέπει να κάνουμε τη διάκριση μεταξύ των κινημάτων ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και αυτών μιας προηγού-μενης περιόδου που στοιχημάτιζαν στη βίαιη ανατροπή του καπιταλισμού μέσω της κατά-ληψης του κράτους… η γενιά των κινημάτων της παγκοσμιοποίησης έχει ρητά απορρίψει τη στρατηγική της βίαιης ανατροπής. Μπορεί να επηρεάζεται από τον αναρχισμό, αλλά μόνο με την έννοια της συμβολικής βίας… Οταν τα παιδιά χτυπούν μια τράπεζα αυτό αποτελεί μια μορφή συμβολικής βίας, δεν είναι ότι έχουν σκοπό την κατάληψη της κρατικής εξουσίας».

Ενα από τα χαρακτηριστικά λοιπόν του “νέου” κινήματος είναι ότι δεν στοχεύει στην ανατροπή της αστικής εξουσίας και αυτό ανα-δεικνύεται σαν θετικό στοιχείο. Η βία είναι συμβολική, δηλαδή εκφράζει την κοινωνική διαμαρτυρία με το σπάσιμο της τράπεζας, αλλά μένει σταθερά στο έδαφος του καπιτα-λισμού.

Να πως συνεχίζει ο συγκεκριμένος αρθρο-γράφος: «…ένας λόγος που αυτή η γενιά βλέ-πει με σκεπτικισμό το πολιτικό σύστημα, και τα παραδοσιακά κόμματα της αριστεράς έχει να κάνει με την απόρριψη της σημασίας της κρατικής εξουσίας».

Κίνημα λοιπόν που βλέπει με «σκεπτικισμό το πολιτικό σύστημα» και δεν παλεύει για την ανατροπή του, κίνημα που απορρίπτει τη σημασία της κρατικής εξουσίας, δηλαδή του είναι αδιάφορο τι χαρακτήρα έχει αυτή η εξουσία, ποια τάξη βρίσκεται στην εξουσία. Δηλαδή κίνημα κοινωνικής διαμαρτυρίας που δεν παλεύει για την ανατροπή του καπιταλι-στικού συστήματος και ασφαλώς εκδηλώνεται ως εκτόνωση… συμβολικής βίας, με το σπάσι-μο της βιτρίνας.

Να τι γράφει ένα άλλος αρθρογράφος της “Εποχής” στις 28/12/2008 εκτιμώντας τη ση-

μασία του νέου κινήματος: «Η μεγάλη διαφο-ρά της σημερινής συγκυρίας συνίσταται στον τρόπο που εκδηλώθηκε ο συγκρουσιακός της χαρακτήρας και κυρίως στους στόχους που θέτει ή αδυνατεί να θέσει… η έλλειψη σαφούς πολιτικής ανάλυσης πίσω από τις συγκρούσεις αλλά και ο συγκυριακός, εν πολλοίς, χαρακτήρας των πρόσφατων δρά-σεων- στοιχεία όχι απαραιτήτως αρνητικά- καταμαρτυρούν την ιδιαίτερη μορφή αυτών των δράσεων… παρόλη τη συμμετοχή του συνόλου της αριστεράς, ο αναρχικός χώρος αναδείχθηκε σε ηγεμονική δύναμη…»

Το κίνημα, λοιπόν, είναι αναρχικό και αντι-εξουσιαστικό με την έννοια της αδιαφορίας για την εξουσία. Πρέπει να είναι κίνημα που απέχει από την πολιτική γενικά, δηλαδή που υιοθετεί την αστική πολιτική γι’ αυτό «δεν θέ-τει στόχους, δεν έχει πολιτική ανάλυση».

Οι εμβριθείς αναλύσεις των οπορτουνιστών για το “νέο” κίνημα, για τις ιδιαιτερότητες της “εξέγερσης”, όπως αποκαλούν τη δράση των κουκουλοφόρων, το… “νέο” που φέρνει η δράση των “αντιεξουσιαστών”, αυτό που σε τελική ανάλυση θεωρούν ότι τους συνδέει μαζί τους, είναι ότι δεν παλεύουν για την ανατροπή της αστικής εξουσίας.

Κίνημα ευάλωτο στη δράση προβοκατόρικων μηχανισμών

Είναι απολύτως φυσιολογικό λοιπόν με τέτοια αντίληψη και τέτοιες αναζητήσεις για το “νέο” κίνημα, να γράφει η εφημερίδα “Εποχή” στις 21/12/2008: «Ο αναρχικός αντιε-ξουσιαστικός χώρος πρωτοστάτησε και πρω-τοστατεί στις συγκρούσεις... Δεν θα μπορού-σε να το κάνει μόνος του, χωρίς τη μαζική συμμετοχή της αριστεράς στον ξεσηκωμό και τη συντροφική στάση απέναντι στο “μπλακ μπλοκ” που αυτή -ορθά- επέδειξε θα απομο-νονώταν πολιτικά, θα δαιμονοποιούνταν (ως συνήθως...) και θα καταστελλόταν... Πρώτον γιατί σ’ αυτόν τον ξεσηκωμό η Αριστερά δεν πρέπει να καταδικάζει την “τυφλή βία” και δεύτερον γιατί η αριστερά πρέπει να θεωρεί τους κουκουλοφόρους οργανική συνιστώσα

της εξέγερσης.»

Συντροφική στάση απέναντι στο “μπλακ-μπλοκ”, ταύτιση του κινήματος με τις κουκού-λες, η δράση σκοτεινών κέντρων αποτελεί συ-νιστώσα του κινήματος, η αριστερά δεν πρέπει να καταδικάζει την τυφλή βία…

Δεν είναι παράξενο οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥ-ΡΙΖΑ, που αρνούνται τη βία του οργανωμένου κινήματος για την ανατροπή της αστικής εξου-σίας και πολύ περισσότερο αρνούνται τη βία της εργατικής εξουσίας, να φλερτάρουν με την τυφλή βία, ανώδυνη για το σύστημα, καθώς εκφράζουν μικροαστικές διαθέσεις.

Συντάσσονται, έτσι με όσους επιχειρούν να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση νέων χωρίς πείρα, τέτοια κέντρα. Κάνουν το κίνημα ευ-άλλωτο στη δράση προβοκατόρικων μηχανι-σμών.

Μηχανισμών που ο πυρήνας τους αποτελείται από προβοκατόρικες ομάδες, με πολυπλόκα-μες σχέσεις με τους μηχανισμούς του αστικού κράτους που δρουν με σχέδιο, με επιχειρησι-ακό πνεύμα, οργανωμένα και με πανελλαδικό συντονισμό, με βαθύ αντικομμουνιστικό χα-ρακτήρα, σίγουρα με πολλαπλές στοχεύσεις ανάμεσα στις οποίες είναι η επιδίωξη να προβοκάρουν, να χτυπήσουν, να διαλύσουν το οργανωμένο εργατικό κίνημα. Ενας τέτοιος μηχανισμός, που αποτελείται από ανθρώπους πεπειραμένους, που προφανώς δεν φτιάχτηκε τώρα, αλλά έχει ετοιμαστεί από καιρό, είναι ικανός για κάθε είδους προβοκάτσιες, έρχεται γάντι στην αστική τάξη και τα διάφορα επι-τελεία της που επιδιώκει την τρομοκράτηση, τον εκφοβισμό, την υποταγή των λαϊκών στρωμάτων, την ενίσχυση της καταστολής και σίγουρα το χτύπημα της πρωτοπορίας του ερ-γατικού κινήματος της χώρας, του ΚΚΕ.

Ιδιαίτερος στόχος η νεολαίαΣτο στόχαστρο της αστικής τάξης για άλλη

μια φορά βρέθηκε η νεολαία, ιδιαίτερα η σπουδάζουσα και η μαθητική, υπολογίζοντας ότι εκεί μπορούν πιο εύκολα να ξεγελάσουν, να παρασύρουν σε μορφές και περιεχόμενο δράσης που τις απομακρύνουν και τις φέρ-νουν απέναντι στο εργατικό-λαϊκό κίνημα.

Αξιοποίησαν άλλη μία φορά τη γνωστή μέθοδο της κολακείας της νεολαίας. Υπολογίζουν στο γεγονός ότι αυτή

δεν έχει κοινωνική και πολιτική πείρα. Γι’ αυτό έκαναν λόγο για

ρατσιστική αντιμετώπιση και πολιτική ενάντια στους νέους. Εξισώνουν το γιο του εργάτη, με το γιο του βιομήχανου.

Οι εκκλήσεις, από τους… “καθοδηγητάδες” της νεολαίας «να κατανοήσουμε τους νέους», «να τους κοιτάξουμε στα μάτια» είναι εκ του πονηρού. Την ίδια στιγμή που μιλάνε για… κατανόηση, αποκρύπτουν από τους νέους, ιδιαίτερα από αυτούς που προέρχονται από τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα, ότι στην πολι-τική που έφερε τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση, που ελαστικοποιεί τις εργασιακές σχέσεις κλπ έχουν συναινέσει όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, ότι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ ψήφισαν από κοινού το Μάαστριχτ, ότι όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου προσκυνάνε το κεφάλαιο.

Η προσπάθειά τους αυτή να εξαπατήσουν τη νεολαία, να φορέσουν στους νέους κου-κούλες, να τους στρέψουν ενάντια στο ερ-γατικό κίνημα, δεν έφερε τα αποτελέσμα-τα που ήθελαν, δέχτηκε ένα γερό χτύπημα από τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Χιλιάδες νέοι εργάτες, μαθητές, φοιτητές διαδήλωσαν οργανωμένα και με περιεχό-μενο που έρχεται σε ρήξη με την πολιτική του ευρωμονόδρομου.

Αντί επιλόγου…

Το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να αποφύγει τις εγγενείς αντιφάσεις του. Μπρο-στά στις δυνατότητες που ανοίγονται, αλλά και στους κινδύνους που υπάρχουν απαιτείται ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος, με την ερ-γατική τάξη επικεφαλής. Οι νέοι να είναι στο πλάι του ταξικού εργατικού κινήματος. Κίνημα ταξικό, μαζικό, οργανωμένο, προσανατολισμέ-νο, περιφρουρημένο που θα ανοίγει δρόμο για την προοπτική ανατροπής των εκμεταλλευτών. Υπάρχουν προϋποθέσεις σήμερα με ισχυρό ΚΚΕ και ΚΝΕ, το λαϊκό και νεολαιίστικο κίνη-μα να περάσει στην αντεπίθεση.

Τάσος ΤραβασάροςΜέλος του Γραφείου

του ΚΣ της ΚΝΕ

16 ϐ νεολαία νεολαία ϐ 17Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

Οι τελευταίες βδομά-

δες, με τις μαζικές

κινητοποιήσεις ερ-

γαζομένων, φοιτη-

τών και μαθητών,

προσφέρουν εμπειρία που υπό

άλλες συνθήκες θα απαιτούνταν

πολύ περισσότερος χρόνος για να

αποκτηθεί. Οι αγώνες του ταξικού

κινήματος δέχτηκαν πυρά, είτε από

τις κυρίαρχες δυνάμεις, είτε από τις

παραφυάδες του οπορτουνισμού.

Από αυτό το γεγονός μπορούμε να

βγάλουμε πολλά συμπεράσματα

για το πώς ο αντίπαλος προσπαθεί

να βάλει στο χέρι τ�� λα�κό κίνημα�� λα�κό κίνημα λα�κό κίνημα

και ιδιαίτερα αυτό της νεολαίας.

Το ζήτημα αποκτά εξαιρετική ση-

μασία σήμερα που η κρίση υπερ-

παραγωγής του καπιταλισμού

χτυπάει ήδη τις ΗΠΑ και μια σειρά

ισχυρές ευρωπα�κές χώρες, ενώ

κάνει την εμφάνιση της και στην

Ελλάδα. Υπό αυτές τις συνθήκες,

το λα�κό κίνημα έχει δύο δρόμους

μπροστά του. Αφ’ ενός, το δρόμο

της οργανωμένης, ταξικής σύ-

γκρουσης που έχει ως στόχο την

ανατροπή του καπιταλισμού και

το πέρασμα στο σοσιαλισμό. Αφ’

ετέρου, το δρόμο της αναδίπλωσης

και της ενσωμάτωσης στο καπιταλι-

στικό σύστημα. Μπροστά σε αυτές

τις δύο επιλογές, είναι φανερό ότι

εμείς επιλέγουμε την πρώτη. Οσο

για την αστική τάξη, είναι επίσης

φανερό οτι επιστρατεύει λυτούς

και δεμένους για να οδηγηθούμε

στο δεύτερο.

“Πολύχρωμος” αντικομμουνισμός…Σ’ αυτούς τους λυτούς και δεμένους υποτα-

κτικούς, συγκαταλέγεται και το “πολύχρωμο” συνοθύλευμα του οπορτουνισμού. Αυτό έγινε φανερό με τον πιο αδιάψευστο τρόπο μετά τη δολοφονία του 15χρονου από τον ειδικό φρουρό. Με αφορμή τη δολοφονία εκφρά-στηκε η οργή και η αγανάκτηση ειδικά των μαθητών και της νεολαίας, πολλές φορές και αυθόρμητα. Η οργή αυτή δεν οφείλεται μό-νο στην ένταση της κρατικής καταστολής, αλλά σε όλη τη ζωή που ο καπιταλισμός και οι κυβερνήσεις του έχουν διαμορφώ-σει για τη νεολαία.

Βέβαια, η αυθόρμητη αντίδραση είναι θε-τική στο βαθμό που μπορεί να πάρει χαρα-κτηριστικά οργανωμένης συνειδητής πάλης ενάντια στον καπιταλισμό. Αν παραμείνει στο επίπεδο του αυθόρμητου ξεπέφτει σε ένα ανώδυνο για το σύστημα “παιχνίδι”, χωρίς προσανατολισμό και στόχους. Αυτό είναι και το ζητούμενο για την αστική τάξη, που γνω-ρίζει ότι για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, η νεολαία θα πρέπει να μείνει μακριά από το οργανωμένο ταξικό κίνημα και ακόμα περισ-σότερο να αποκτήσει εχθρική στάση προς την πρωτοπορία του, το ΚΚΕ και την ΚΝΕ.

Ταυτόχρονα, μπήκε σε λειτουργία ο μη-χανισμός του αστικού κράτους με την αξιο-ποίηση των λεγόμενων “αντιεξουσιαστών”. Ενας μηχανισμός που πολλά στοιχεία μας δείχνουν ότι ήταν έτοιμος από πριν και που σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζεται με την αυθόρμητη οργή και αγανάκτηση. Στόχος του η προβοκάτσια του λαϊκού κινήματος, η τρομοκράτηση της εργατικής τάξης, η άμβλυνση των αντιδράσεων μπροστά στα αντεργατικά μέτρα, η δικαιολόγηση των μέτρων καταστολής που έρχονται.

Σ’ αυτήν την κατεύθυνση, οι οπορτουνιστές όλων των χρωμάτων και των ποικιλιών προ-σφέρουν τις καλύτερες υπηρεσίες στα αφεντι-κά τους. Δίνουν πολιτική κάλυψη στον προ-βοκατόρικο μηχανισμό, ταυτίζοντάς τον με το λαϊκό κίνημα. Με περισπούδαστες αναλύσεις, ανακαλύπτουν σε αυτόν το μηχανισμό το “νέο ιδιότυπο κίνημα”, που θα δώσει διεξόδους στη νεολαία και θα ξεπεράσει τα “χρεοκοπη-μένα μοντέλα” του παρελθόντος. Προφανώς, όταν μιλάνε για “χρεοκοπημένο μοντέλο” αναφέρονται στην οργάνωση και στην πάλη σε ταξική γραμμή, στη μάχη ενάντια στις πο-λιτικές της ΕΕ και των κυβερνήσεών της, είτε νεοφιλε-λεύθερες είτε σο-σιαλδημοκρατικές.

Ετσι, καθόλου

τυχαία, ανοίγουν τη συζήτηση για το “νέο” κίνημα, για το “νέο” επαναστατικό υποκεί-μενο. Βέβαια, το “νέο” γι’ αυτούς ορίζεται πάντα σε αντιδιαστολή με την εργατική τάξη. Τώρα το ανακάλυψαν στους 15χρονους και στη νεολαία…

…κι άλλα “υπερταξικά” ιδεολογήματα

Οταν οι οπορτουνιστές μιλούν για τη νεολαία, αναφέρονται μόνο σε ένα πολύ συγκεκριμένο κομμάτι της. Αυτό που σπου-δάζει, αποκτά μεταπτυχιακά και διδακτορικά και βγαίνει στην παραγωγή πολύ αργά, με μισθούς πείνας. Πρόκειται για το γνωστό ιδεολόγημα της γενιάς των 700 ευρώ. Μίας δήθεν ενιαίας γενιάς νέων, που ορίζεται από την ηλικία και το ύψος των αποδοχών της. Μάταια βέβαια θα ψάξει κάποιος για ταξική ανάλυση σε αυτό το ιδεολόγημα. Σύμφωνα με τους φορείς του, υπεύθυνη γι’ αυτήν την κατάσταση είναι μόνο η “νεοφιλελεύθερη” διαχείριση του καπιταλισμού. Μένει έτσι στο απυρόβλητο το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστη-μα. Ακόμα και τους μαθητές, υπό αυτό το πρί-σμα τους εξετάζουν και τους εντάσσουν στο “νέο” κίνημα, σαν μελλοντικό μέρος αυτής της διαβόητης “γενιάς”.

Δυστυχώς για τους οπορτουνιστές, η πραγ-ματικότητα για άλλη μια φορά είναι διαφορε-τική. Η νεολαία ούτε ενιαία είναι, ούτε έχει τα ίδια χαρακτηριστικά. Υπάρχει η νεολαία που εντάσσεται στην εργατική τάξη και στα λαϊ-κά στρώματα και η νεολαία που ανήκει στην αστική τάξη. Υπάρχουν οι μαθητές των ΕΠΑΣ και των νυχτερινών, οι σπουδαστές των ΙΕΚ, οι μαθητές που βγαίνουν στο μεροκάματο από πολύ νωρίς και που στη συντριπτική τους πλειοψηφία προέρχονται από την εργατική τάξη. Μαζί με αυτούς και η πλειοψηφία των αποφοίτων ΑΕΙ-ΤΕΙ, ενδεχομένως με μεταπτυ-χιακά και διδακτορικά.

Η κατάσταση που βιώνει αυτή η μερίδα της νεολαίας οφείλεται στο ίδιο το εκμεταλλευτι-κό σύστημα. Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώ-σεις των τελευταίων χρόνων στην εργασία και στην παιδεία, αναδιαρθρώσεις που χειροτε-ρεύουν τη θέση της εργατικής τάξης και της νεολαίας, δεν είναι αποτέλεσμα μιας κακής, απάνθρωπης διαχείρισης. Είναι οι ίδιες οι ανάγκες του καπιταλισμού για κέρδος που επιβάλλουν σήμερα αυτήν την πραγματική

καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, την αύξηση της ανεργίας, μαζί και το πέταμα της επιστημονικής ειδίκευσης και των κατόχων της στα σκουπίδια.

Η μεγάλη ιστορία του… “νέου”Ας επανέλθουμε όμως στο “νέο” υποκείμενο.

Πόσο καινούργια είναι αυτή η συζήτηση; Από ποιους προέρχεται και γιατί; Η αναζήτηση για το “νέο” κίνημα και το “νέο” υποκείμενο είναι τόσο παλιά όσο και το πραγματικό εργατικό κίνημα. Στην Α’ Διεθνή (μέσα του 19ου αιώνα) ο Μαρξ συγκρούστηκε αποφασι-στικά με τον αναρχισμό του Μπακούνιν, που έψαχνε κι αυτός την “άλλη” μορφή οργάνω-σης… στην ανοργανωσιά! Στην Επανάσταση του 1917, αναρχικές συμμορίες έστρεψαν τα όπλα ενάντια στη Σοβιετική εξουσία και τους μπολσεβίκους. Στον ισπανικό εμφύλιο, οι αναρχικοί μαζί με τους τροτσκιστές έπαιξαν ανοιχτά αντεπαναστατικό ρόλο. Κοινός πα-ρονομαστής στις παραπάνω περιόδους ήταν η ανοιχτή επίθεση στο οργανωμένο εργατικό κίνημα και στο κόμμα της εργατικής τάξης, ο χυδαίος αντικομμουνισμός.

Η Οκτωβριανή Επανάσταση και η πραγματι-κότητα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ έβαλαν στην άκρη αυτές τις απόψεις, για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επανεμφανί-στηκαν όμως τη δεκαετία του ’60, μέσα στο κίνημα της νεολαίας και κυρίως των φοιτη-τών, γνωρίζοντας μεγάλη στήριξη από την αστική τάξη. Χαρακτηριστικά, κατά τη διάρ-κεια της χούντας, ενώ το λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ βρισκόταν υπό σκληρό διωγμό, μια σειρά αναρχικών και τροτσκιστικών εκδόσεων ήταν νόμιμες.

Εκείνη την εποχή, λοιπόν, διάφοροι δια-νοούμενοι της “νέας αριστεράς” (Μαρκούζε, Γκορζ κ.α) και του “ευρωκομμουνισμού” (Αλτουσέρ), μιλούσαν για “αστικοποίηση” της εργατικής τάξης. Υποστήριζαν ότι δεν μπορούσε πλέον να παίξει τον επαναστατικό της ρόλο. Αυτοί οι πολιτικοί πρόγονοι του ΣΥΡΙΖΑ τοποθετούσαν το “νέο” επαναστατι-

Το μόνο επαναστατικό υποκείμενο που μπορεί να τραβήξει τον κόσμο μπροστά και να απαλ-λάξει την ανθρωπότητα από τον καπιταλισμό είναι η εργατική τάξη

16 ϐ νεολαία νεολαία ϐ 17Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

κό υποκείμενο στους φοιτητές, στα λούμπεν στοιχεία και σε άλλα περιθωριακά στρώματα της καπιταλιστικής κοινωνίας.

Η θέση για τον επαναστατικό ρόλο του λού-μπεν έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τον ίδιο το Μαρξ. Ηδη από το 1848 και σε σχέση με τις αστικές επαναστάσεις στη Γαλλία και στην Ευρώπη, ο Μαρξ έδειξε και το τόνιζε ρητά ότι το λούμπεν στοιχείο εξαγοράζε-ται πολύ εύκολα και περνάει στη μεριά της αντίδρασης. Αυτή η παρατήρηση δεν έχει χάσει τη σημασία της σήμερα. Ας αναλο-γιστούμε ποιοι στελέχωναν τα τάγματα ασφα-λείας στην κατοχή, ποιος στελεχώνει σήμερα τους φανερούς και κρυφούς μηχανισμούς του αστικού κράτους. Αλλωστε, η αξιοποίηση του υπόκοσμου για το χτύπημα του λαϊκού κινή-ματος και οι διαχρονικές του σχέσεις με το αστικό κράτος είναι γνωστές.

Από τότε αυτές οι αντιλήψεις έχουν διεκδι-κήσει πολλές φορές τον τίτλο του “νέου”, σε αντιπαράθεση με το πραγματικό εργατικό-λα-ϊκό κίνημα. Το 1968 στις μεγάλες εργατικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις στη Γαλλία και αλλού, το 1979 στην Ελλάδα με τη μάχη ενάντια στο ν.815, το ’90-’91 με το μαθητικό κίνημα ενάντια στα μέτρα της ΝΔ, μέχρι και πρόσφατα την περίοδο 2001-03 με το “νέο” (για άλλη μια φορά…) κίνημα κατά της “πα-γκοσμιοποίησης” με τα ποικιλώνυμα φόρουμ. Ακόμα και τη λαϊκή αντιιμπεριαλιστική εξέ-γερση του Πολυτεχνείου το ’73 σε αυτά τα μέτρα προσπαθούν να την κόψουν.

Αυτές οι αντιλήψεις λοιπόν είναι τόσο “νέ-ες” που κοντεύουν να σαπίσουν. Στην πραγ-ματικότητα έχουν ήδη σαπίσει, όπως και το σύστημα που τις δημιούργησε, όπως έχουν σαπίσει και οι πολιτικοί τους φορείς. Παρ’

όλα τα μεγάλα λόγια των δυνάμεων που τις εκφράζουν, ποτέ δεν έχουν οδηγήσει το κί-νημα σε νίκη, δεν έχουν προσφέρει τίποτα το θετικό στην εργατική τάξη και στη νεολαία. Ισα-ίσα, τη στέλνουν κατευθείαν στην αγκα-λιά της αστικής τάξης, κάτι που πολύ πρό-σφατα αποδείχτηκε στη Γαλλία, η οποία πριν τις προεδρικές εκλογές συνταράχτηκε από τις λαϊκές κινητοποιήσεις, από το ΟΧΙ στην “Ευρωσυνθήκη”. Η κυριαρχία όμως αυτών ακριβώς των θέσεων στο κίνημα, η μετατρο-πή του ΚΚ εδώ και καιρό σε θλιβερή ουρά της σοσιαλδημοκρατίας, οδήγησε στη σαρωτική νίκη του Σαρκοζί.

Το μόνο επαναστατικό υποκείμενο που μπορεί να τραβήξει τον κόσμο μπροστά και να απαλλάξει την ανθρωπότητα από τον καπιταλισμό είναι η εργατική τάξη. Πρόκειται για την τάξη που παράγει τον πλούτο αλλά γεύεται μόνο ένα μικρό κομμάτι του. Πρόκειται για την τάξη που έχει μία ιστορική αποστολή: Να αποτινάξει την τάξη των εκμεταλλευτών, την τάξη των αστών και το σύστημά τους. Το μόνο επαναστατικό κόμμα είναι το Κομμουνι-στικό Κόμμα, η πρωτοπορία της εργατικής τάξης.

Αυτήν την ταξική διαχωριστική γραμμή πρέπει να την κρατήσουμε καθαρή σε όλες τις μά-χες που δίνουμε. Η πραγματική σύγκρουση γίνεται στους χώρους δουλιάς. Εκεί όπου εργάτες κάθε ηλικίας, συσπειρωμένοι στο ΠΑΜΕ, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, δίνουν τη μάχη με το κεφάλι ψηλά. Παλεύουν με περηφάνια, ανυποχώρητα, με το πρόσωπο καθαρό και χωρίς κουκούλες, απέναντι στην εργοδοτι-κή τρομοκρατία και στις απολύσεις.

Ο μόνος δρόμος που μπορεί να φέρει τη νίκη είναι η οργανωμένη, μαζική ταξική πάλη με στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμη-ση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού! Δεν χωράει καμία υποχώρηση απέναντι στο ιδεολογικό δηλη-τήριο που ο αντίπαλος διοχετεύει στο κίνημα με στόχο το Κόμμα μας.

Να δώσουμε λοιπόν τη μάχη με όλες μας τις δυνάμεις για ισχυρό ΚΚΕ, ισχυρή ΚΝΕ σε όλους τους χώρους δουλιάς, στα σχολεία και στις σχολές με καθαρό τον ταξικό προσανα-τολισμό! Αυτή είναι η βασική προϋπόθεση για την ανασύνταξη του εργατικού και του λαϊκού

κινήματος, του κινήματος της νεολαίας ως κομμάτι αυτού. Για ένα επαναστατικό κίνημα νικηφόρο στις επερχόμενες μάχες, για να γίνει ο 21ος αιώνας, ο αιώνας της πραγματικά νέας νικηφόρας σοσιαλιστικής επανάστασης!

Η δική μαςαπάντηση

Δημήτρης Σκόρδος

Κηδεία των θυμάτων της αντεπαναστατικής ανταρσίας της Κρονστάνδης. Οι στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού περνούν τα φέρετρα των συντρόφων τους μέσα από τους δρόμους της Πετρούπολης.

Η πραγματική σύγκρουση γίνεται στους χώρους δουλιάς. Εκεί όπου εργάτες κάθε ηλικίας, συσπειρωμένοι στο ΠΑΜΕ, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, δίνουν τη μάχη με το κεφάλι ψηλά

18 ϐ δημοκρατικά δικαιώματα

Τούβλο-τούβλο το αντιδημοκρατικό οικοδόμημα

Η δολοφονία του 15χρονου ήρθε να προστε-θεί στα αντίστοιχα περιστατικά των προηγού-μενων χρόνων. Οι “τρελές σφαίρες”, όμως, της αστυνομίας δεν αποτελούν τη μοναδική μορφή κρατικής καταστολής και δεν μπορούν να ιδωθούν ξεκομμένα από την ένταση του αυταρχισμού που γίνεται όλο και πιο αισθητή τα τελευταία χρόνια. Θυμηθείτε:

nn Την αντιμετώπιση των λαϊκών κινητοποι-ήσεων με στρατιές από ΜΑΤ, δακρυγόνα και χημικά απαγορευμένα ακόμα και για πολεμι-κές συγκρούσεις!

nn Οτι 9 στις 10 απεργίες κηρύσσονται πα-ράνομες και καταχρηστικές

nn Το μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης σε βάρος των απεργών

nn Οτι η Αθήνα έχει γεμίσει με χαφιεδοκά-μερες που επανειλλημμένα έχουν επισημαν-θεί να παρακολουθούν διαδηλωτές

nn Τα μαθητοδικεία και τα αγροτοδικεία, την αντιμετώπιση των πρόσφατων μαθητικών κινητοποιήσεων με την ασφάλεια και τους εισαγγελείς

nn Την παρουσία ασφαλιτών με πολιτικά σε συγκεντρώσεις και δραστηριότητες του ταξι-κού συνδικαλιστικού κινήματος

nn Τη βία και τις εξετελιστικές πρακτικές σε βάρος μεταναστών και αλλά και άλλων υπόπτων όπως στην πρόσφατη υπόθεση της “ζαρντινιέρας”.

Και θα μπο-ρούσαμε να παραθέσουμε πολλά ακόμα παραδείγματα. Ολο αυτό το αυταρχικό πλαίσιο έχει δημιουργηθεί με ευθύνη των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Το ΚΚΕ από την αρχή ανέδειξε τις βαρύτατες ευθύνες της αστυνομίας και της κυβέρνησης για τον άδικο χαμό του 15χρο-νου, υπέδειξε όμως ως ενόχους και όλο το παραπάνω αντιδημοκρατικό πλαίσιο, τον προσανατολισμό της αστυνομίας ενάντια στο λαϊκό κίνημα, την ανάλογη διαπαι-δαγώγηση των σωμάτων ασφαλείας για να αντιμετωπίζουν σαν εχθρό τον απεργό εργάτη, το μετανάστη, το μαθητή και φοι-τητή που αγωνίζεται, ανέδειξαν ότι

η ένταση της κρατικής βίας και καταστο-λής πάει χέρι-χέρι με την πολιτική που χτυπά τις λαϊκες ανάγκες

Τρoμoκρατία… εκ προμελέτηςΣτις 22 Ιούλη 2005 ο 27χρονος ηλεκτρο-

λόγος Ζαν Τσαρλς ντε Μενέζες σωριάζεται νεκρός με 7 σφαίρες στο κεφάλι από αστυ-νομικούς με πολιτικά, μέρα μεσημέρι στο μετρό του Λονδίνου. Οι αστυνομικοί ισχυρί-ζονται ότι ενήργησαν νομίμως στα πλαίσια του βρετανικού τρομονόμου. Εδώ βρίσκεται και η βαθύτερη αιτία που συνδέει αυτά τα 2 φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους περιστα-τικά. Με σημείο καμπής την επίθεση στους δίδυμους πύργους το 2001 εξαπολύεται τα τελευταία χρόνια μια συνολική επίθεση ενα-ντίον των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των ελευθεριών των λαών όλου του κόσμου. Ο “μπαμπούλας” είναι η “τρομοκρατία”, στο κέντρο του στόχου όμως βρίσκονται τα λαϊκά κινήματα. Η χώρα μας με τις αποφά-σεις και τις ψήφους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ εί-ναι μέσω της ΕΕ ενταγμένη στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας πράγμα που μεταφράζεται σε ενίσχυση του αυταρχισμού, της κρατικής βίας και τρομοκρατίας.

Εχουνε νομικά βιβλία και διατάγματαΕχουνε φυλακές και οχυρώσεις(Τις άλλες σχετικές προετοιμασίες τους δεν τις μετράμε!)Εχουνε δεσμοφύλακες και δικαστέςΠου παίρνουνε πολλά λεφτά κι έτοιμοι για όλα είναι.…Εχουνε αστυφύλακες και στρατιώτεςΠου παίρνουνε λίγα λεφτά και έτοιμοι για όλα είναι.

Ναι, μα για ποιο σκοπό;Τόσο πανίσχυροι λοιπόν είναι οι εχτροί τους;

Πιστεύουνε πως πρέπει να υπάρχει ένα στήριγμα

Που αυτούς που καταρρέουν στηρίζει.

Μια μέρα, και σύντομα θα γίνει αυτό Θα δούνε πως σε τίποτα όλα αυτά δεν τους χρειάζονται άλλο. Και τότε θα μπορούνε να στριγγλίζουν «Αλτ!» πιο δυνατά ακόμη

Γιατί τότε ούτε τα κανόνια, ούτε τα λεφτάΑλλο πια δε θα τους προστατεύουνΜπ. Μπρεχτ, “Εχουνε νομικά βιβλία και διατάγματα”

Η εν ψυχρώ εκτέλεση του 15χρονου μαθητή στις 6 του περασμένου

μήνα και τα γεγονότα που ακολούθησαν πυροδότησαν μια ολό-

κληρη συζήτηση σχετικά με την κρατική καταστολή. Οπως πάντα

σε τέτοιες περιπτώσεις η επιχείρηση αποπροσανατολισμού άρχι-

σε σε χρόνο μηδέν. Ακούσαμε περί μεμονωμένων περιστατικών, “νταήδων”

αστυνομικών και κομματικού κράτους. Κάθε άποψη αναδεικνύει μια μερική

πτυχή του προβλήματος αλλά, όπως ο διάολος το λιβάνι, αποφεύγει να θέσει

το ζήτημα στην ουσία του.

ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Τα κατασταλτικά μέτρα δεν είναι παρά η πανοπλία της πο-λιτικής των αναδιαρθρώσεων σε εργασία, παιδεία κλπ.

Ο οργανωμένος αγώνας μόνη απάντηση στην καταστολή

Στιγμιότυπο από τις μαζικές κινητοποίησεις που οργάνωσε η ΚΟΑ του ΚΚΕ και οι οργανώσεις Αθή-νας της ΚΝΕ το Σάββατο 13/12/2008

δημοκρατικά δικαιώματα ϐ 19Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

ΤρομονόμοςΗ δολοφονία του 15χρονου παιδιού πυρο-

δότησε μαζικές αντιδράσεις των εργαζομέ-νων αλλά και της νεολαίας απέναντι στην κρατική καταστολή. Αυτό εκμεταλλεύτηκαν μηχανισμοί οι οποίοι δρώντας πίσω από την ασφάλεια της κουκούλας δημιούργησαν ένα σκηνικό τυφλής βίας και εμπρησμών στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Στο χορό της προβοκάτσιας εντάσσονται και οι δολοφονικές επιθέσεις εναντίον αστυνομικών από σκοτεινούς μηχανισμούς, ελεγχόμενους από κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας. Οι προβοκάτσιες δίνουν στην κυβέρνηση και το αστικό κράτος το πάτημα που χρειάζεται για να νομιμοποιεί την ένταση της καταστολής απέναντι στο λαϊκό κίνημα.

Ενα ακόμα βήμα στον αντιδημοκρατικό κατήφορο είναι η απόπειρα εφαρμογής του ευρωτρομονόμου σε βάρος συλληφθέντων στη Λάρισα. Ο ευρωτρομονόμος εισήχθηκε στην ελληνική ποινική νομοθεσία με τους νόμους 2829/2001 του ΠΑΣΟΚ (στηρίχτηκε από ΝΔ) και 3251/2004 της ΝΔ (με την κατ’ αρχήν συμφωνία του ΠΑΣΟΚ). Ο νόμος αυτός χαρακτηρίζει σαν τρομοκρατική πράξη κάθε πράξη που μπορεί «να βλάψει σοβαρά ή να καταστρέψει τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού» και σαν τρομο-κράτης όποιος «συγκροτεί ή εντάσσεται ως μέλος σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα από τρία ή περισσότερα πρόσωπα» με σκοπό να τελέσουν τέτοιες πράξεις. Από τα παραπάνω αποσπάσματα φαίνεται ότι χρησι-μοποιούν ορισμούς-λάστιχο προκειμένου η “αντιτρομοκρατική” νομοθεσία να περι-λάβει άτομα και μορφές δράσης του λαϊ-κού κινήματος. Οποιος αμφισβητεί την τάξη πραγμάτων, την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία είναι εν δυνάμει τρομοκράτης. Στους τρομονόμους μια πράξη μπορεί να χαρακτη-ριστεί τρομοκρατική «όταν γίνεται με τρόπο ή σε έκταση ή υπό συνθήκες που είναι δυνα-τόν να βλάψουν σοβαρά μια χώρα ή έναν δι-εθνή οργανισμό και με σκοπό να εκφοβίσει

σοβαρά έναν πληθυσμό ή να εξαναγκάσει παρανόμως δημόσια αρχή ή διεθνή οργανι-σμό να εκτελέσει οποιαδήποτε πράξη ή να απόσχει από αυτήν ή να βλάψει σοβαρά ή να καταστρέψει τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού».

Τέτοιες πράξεις μπορεί να είναι μεταξύ άλλων «η παράνομη κατάληψη ή φθορά κρατικών κυβερνητικών εγκαταστάσεων, δη-μόσιων συγκοινωνιακών μέσων, εγκαταστά-σεων υποδομής, δημόσιων χώρων και άλλων δημοσίων αγαθών». Από τα παραπάνω είναι προφανές ότι μορφές πάλης του λαϊκού κι-νήματος (καταλήψεις δημοσίων κτηρίων, η περιφρούρηση μιας απεργίας, ακόμα και η διαδήλωση) μπορούν εύκολα να χαρακτηρι-στούν σαν τρομοκρατικές. Αυτό επιβεβαιώ-νεται και από επίσημα κείμενα της ΕΕ οπού στοχοποιείται η «ριζοσπαστικοποίηση» και οι «ακραίες πεποιθήσεις» σαν υπεύθυνες για την τρομοκρατία.

Αυταρχισμός: η πανοπλία των αναδιαρθρώσεων

Οι πραγματικές αιτίες της έντασης της κρατκής βίας και με νομοθετικά μέτρα και το ανάλογο “οπλοστάσιο” είναι η πολιτική του κεφαλαίου. Η ΕΕ και τα κόμματα του κεφα-λαίου γνωρίζουν πολύ καλά ότι η πολιτική τους μαζί με τη φτώχεια, την ένταση της εκμετάλλευσης γεννά και την αμφισβήτη-ση. Τα κατασταλτικά μέτρα δεν είναι παρά η πανοπλία της πολιτικής των αναδιαρθρώσεων σε εργασία, παιδεία κλπ, συνδέονται με την επιδίωξη του κεφαλαίου να φορτώσει στην πλάτη του λαού τα βάρη της οικονομικής κρίσης. Τα παραπάνω δεν αποτελούν τίποτα καινούργιο. «Το κράτος δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μηχανή για την καταπίεση μιας τάξης απέναντι σε μια άλλη» τόνιζε ο Ενγκελς ήδη από το 19ο αιώνα. Η κρατική δύνα-μη συνίσταται κυρίως «στους ειδι-κούς σχηματισμούς των ένοπλων

ατόμων, που έχουν στη διάθεσή τους τις φυλακές κλπ (…) Ο μόνιμος στρατός και η αστυνομία είναι τα κύρια όργανα δύναμης της κρατικής εξουσίας» συ-μπλήρωνε ο Λένιν μερικά χρόνια αργό-τερα. Με την αστική τάξη στην εξουσία το κράτος δεν μπορεί παρά να είναι όρ-γανο επιβολής της αστικής τάξης πάνω στην εργατική.

Αγώνας για τα δικαιώματά μαςΟπως οι αστοί θωρακίζουν την αντερ-

γατική-αντιλαϊκή τους πολιτική παίρνο-ντας πίσω δημοκρατικά δικαιώματα και

κατακτήσεις, έτσι και οι εργαζόμενοι και οι νέοι που βλέπουν τα δικαιώματά τους να πλήττονται πρέπει να θωρακίζουν τον αγώνα τους για μισθούς, συντάξεις, παι-δεία κλπ με αιτήματα για υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών τους δικαι-ωμάτων και κατακτήσεων. Μονόδρομος για το λαό και τη νεολαία είναι η οργάνωση του αγώνα τους μέσα από τα συνδικάτα και τους μαζικούς τους φορείς. Οι αγώνες που αναπτύχτηκαν όλο αυτό το διάστημα ενάντια στην αστυνομική βία και καταστολή πρέπει να συνεχιστούν και να ενταθούν βάζοντας αιτήματα που έρχονται σε συνολική ρήξη με με την πολιτική αυταρχισμού που ακολουθεί η ΕΕ, η ΝΔ, και το ΠΑΣΟΚ κατ’ εντολήν του κεφαλαίου. Τέτοια αιτήματα όπως:

nn Να απαγορευθεί η χρήση χημικών ενάντια στους διαδηλωτές

nn Να καταργηθεί ο ν. 3169/2003 περί οπλοχρησίας των αστυνομικών ο οποίος πα-ρέχει ευχέρειες για καταχρηστική άσκηση των σχετικών δυνατοτήτων

nn Να σταματήσει η προσπάθεια περιορι-σμού των διαδηλώσεων

nn Να σταματήσει η πρακτική παρακο-λούθησης των συγκεντρώσεων και της “δι-είσδυσης” μυστικών αστυνομικών καθώς και η πρακτική των προληπτικών προσαγωγών και των εκφοβιστικών ελέγχων

nn Να μην εκδοθεί το σχέδιο ΠΔ που προβλέπει τις χρωμόσφαιρες, τα κινητά φράγματα κλπ, να καταργηθεί η τροπολογία

για τη χρήση αστυνομικών σκύλων στις δια-δηλώσεις και στην αστυνόμευση

nn Να αποκαθηλωθεί το σύστημα καμε-ρών �4��4�4��

nn Να καταργηθούν οι μηχανισμοί και θεσμοί αστυνόμευσης που δημιουργήθη-καν στο πλαίσιο των ΟΤΑ (Δημοτική Αστυνο-μία, συμβούλια πρόληψης παραβατικότητας, αστυνομικός γειτονιάς κλπ)

nn Να μην εμπλακούν με κανένα τρόπο και πρόσχημα οι ένοπλες δυνάμεις σε ζητήματα τήρησης της εσωτερικής δημόσιας τάξης

nn Να καταργηθεί η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ν. 2811/2000) που ποινικο-ποιεί τους μαθητικούς αγώνες. Απόλυτη απαγόρευση χρήσης καμερών και λοιπών μηχανισμών αστυνόμευσης στα σχολεία, ΑΕΙ και ΤΕΙ

nn Υπεράσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου, κατάργηση του σχετικού αντιδημο-κρατικού νομικού πλαισίου

nn Ελεύθερη συνδικαλιστική και πολιτι-κή δράση στους εργασιακούς χώρους

nn Να απαγορευθεί ρητά η παρακολού-θηση και αστυνόμευση των εργαζομένων στους χώρους εργασίας, όπως και η χρήση ηλεκτρονικών μέσων επιτήρησης και ελέγχου των ίδιων ή των επικοινωνιών τους

nn Να απαιτήσουμε να καταργηθεί όλο το αντιδημοκρατικό πλέγμα που υιοθετή-θηκε με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας στα πλαίσια της ΕΕ και με διμερείς συμφωνίες (τρομονόμοι, ευρωέ-νταλμα, Frontex κλπ)

Η ιστορία είναι αμείλικτη. Κανένα μέτρο, κανείς εξοπλισμός, κανένας κατασταλτικός μηχανισμός δεν μπορεί να κλείσει το δρόμο της κοινωνικής εξέλιξης. Σήμερα αυτή η προ-οπτική φαίνεται πιο ξεκάθαρα από ποτέ: είναι η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, η εγκαθίδρυση της εξουσίας της εργατικής τάξης, της οικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Δημήτρης Τζόκας

Μονόδρομος για το λαό και τη νεολαία είναι η ορ-γάνωση του αγώνα τους μέσα από τα συνδικάτα

και τους μαζικούς φορείς

Από παλαιότερη κινητοποίηση της Δημοκρατικής Συσπείρωσης ενάντια στον τρομονόμο

“Τρομοκράτες” επί το έργον. Εργαζόμενοι καταλαμβά-νουν τις σιδηροδρομικές γραμμές διαμαρτυρόμενοι για την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ

20 ϐ μαθητές

Προχωρούν με την ίδια αντιδραστική πολιτική

Ας σκεφτεί κανείς. Αν �ία κ����ν�σ� εί�εΑν �ία κ����ν�σ� εί�ε στό�ο να πά�ει φιλολαϊκά ��τ�α, αν επ�όκει-το π.�. να α�ξήσει τις δαπάνες για τ�ν παι-δεία στο 15% το� κ�ατικού π�οϋπολογισ�ού θα εί�ε ανάγκ� να “πείσει” κάποιον για τα ��τ�α το�; ��ι. �α τα ανακοίν�νε και θα��ι. �α τα ανακοίν�νε και θα π�οκαλούσε τ�ν αποδο�ή. Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει στόχο να προχωρήσει την αντι-δραστική της πολιτική και θέλει απλά να μη συναντήσει αντιδράσεις. Το ίδιο �κανε και το ΠΑΣ�Κ όταν ήταν στ�ν κ����ν�σ�. Το κίν��α, ό��ς, δεν ��ει τίποτα να κε�δίσει στο επίπεδο τ�ν διεκδικήσε�ν σ�ζ�τώντας �ε τ�ν κ����ν�σ� και τα άλλα κό��ατα το� ε����ονοδ�ό�ο�. �ύτε ��ει να κε�δίσει τίποτα α�φισ��τώντας τ� νεοφιλελεύθε�� δια�εί�ισ� για να τ�ν αντικαταστήσει �ε τ� σοσιαλδ��οκ�ατική.

� αγώνας πο� διεξάγεται είναι αγώνας τά-ξ�ς π�ος τάξ�. � στό�ος είναι ο καθ�νας να παί�νει σ’ α�τήν τ�ν πάλ� το ���ος πο� αντι-στοι�εί στα π�αγ�ατικά το� σ��φ��οντα, στα σ��φ��οντα τ�ς τάξ�ς στ�ν οποία ανήκει. Η ε�γατική τάξ� δεν ��ει τα ίδια σ��φ��οντα

�ε τ�ν αστική. Γιατί να κάτσο�ν στο τ�απ�ζι να σ�ζ�τήσο�ν;

Το ΚΚΕ εκπ�οσ�πώντας τα σ��φ��οντα τ�ς ε�γατικής τάξ�ς α�νήθ�κε τ� σ���ετο�ή στο ‘διάλογο”. ΠΑΣ�Κ-ΣΥΝ-ΛΑ�Σ κάνοντας τά�α κάποια κ�ιτική �ς π�ος το�ς ό�ο�ς, ό�ι απλά δ��ονται αλλά και π�οσπαθούν να οδ�γή-σο�ν το κίν��α στ� φάκα το� διαλόγο�. Για πα�άδειγ�α, ο Αλ�κος Αλα�άνος, εν ��σ� �αθ�τικών κιν�τοποιήσε�ν, ζ�τούσε από τον π��θ�πο��γό να καλ�σει το�ς �αθ�τ�ς σε σ�ζήτ�σ�.

Τα π�ο�λή�ατα πο� �ιώνο�ν οι �αθ�τ�ς είναι ταξικά. Τα αδι�ξοδα και οι δ�σκολίες �πά��ο�ν για τα παιδιά τ�ς ε�γατικής τάξ�ς και τ�ν φτ��ών στ���άτ�ν. �ι άλλοι ��ο�ν�ι άλλοι ��ο�ν��ο�ν�ο�ν ή θα ��ο�ν τον τ�όπο το�ς. Το �αθ�τικό κί-Το �αθ�τικό κί-ν��α �πο�εί να κε�δίσει αν σ�ναντ�θεί �ε το ε�γατικό ταξικό κίν��α, οργανώνοντας τον αγώνα στην κατεύθυνση της ρήξης και της ανατροπής.

Στην παγίδα της “ελεύθερης πρόσβασης”

Να σ�ζ�τήσο�ν άλλ�στε τι; Η κυβέρνη-ση υλοποιεί με θέρμη τις αποφάσεις της ΕΕ. Και α�τ�ς λ�νε: �ο�φ�τική �πο�άθ�ισ�, στ�οφή στ�ν κατά�τισ� για τα παιδιά τ�ν ε�γατικών οικογενειών, ιδι�τικοποί�σ� τ�ς εκπαίδε�σ�ς.

Το σύνθημα της ελεύθερης πρόσβασης είναι αποπροσανατολιστικό και παγίδα. Ας θ���θού�ε. Για ελεύθερη πρόσβαση μι-λούσε και ο Αρσένης. Με το νό�ο 2525\97, ό��ς, �ιλιάδες �αθ�τ�ς αναγκάστ�καν να εγκαταλείψο�ν το σ�ολείο, δεν πή�αν καν απολ�τή�ιο.

Η κ����ν�σ� το π�ο�γού�ενο διάστ��α ��αλε τ� �άσ� το� 10 και αύξ�σε το�ς ταξι-κούς φ�αγ�ούς �ποστ��ίζοντας ότι στο πανε-πιστή�ιο δε γίνεται να π�γαίνει όποιος θ�λει, π��πει να πλ��οί κάποιες π�οϋποθ�σεις, να ξ��ει “π�ντε π�άγ�ατα”. Α�τό πο� �ε τίποτα

δεν αποδ��εται � κ����ν�σ� και � τάξ� τ�ν οποία εκπ�οσ�πεί είναι ότι απαίτηση και δυνατότητα της εποχής είναι να είναι όλοι μορφωμένοι, ανεξά�τ�τα από το επάγγελ�α πο� θα ακολο�θήσο�ν στ�ν πο�εία, αν θα γίνο�ν επιστή�ονες ή ό�ι. Μια κοιν�νία δεν ��ειάζεται �όνο επιστή�ονες. Χρειάζεται, όμως, μορφωμένο λαό.

Α�α ανεξά�τ�τα �ε το αν κάποιος θα πάει στο πανεπιστή�ιο ή ό�ι, θα π��πει να ��ει τις �ασικ�ς γνώσεις τις οποίες θα αποκτήσει στο σ�ολείο. Μετά από τ� �ασική εκπαίδε�σ�, όσοι θ�λο�ν να ακολο�θήσο�ν �να επάγ-γελ�α πο� δεν απαιτεί επιστ��ονική γνώσ�, π��πει να �πο�ούν να π�γαίνο�ν σε δ��ό-σιες και δ��εάν επαγγελ�ατικ�ς σ�ολ�ς �ετά το σ�ολείο.

�σοι θ�λο�ν να ακολο�θήσο�ν �να επάγ-γελ�α πο� απαιτεί επιστ��ονική �ό�φ�σ� θα π��πει να ��ο�ν τ� δ�νατότ�τα να σπο�δά-σο�ν σε ενιαίο και δ��εάν σύστ��α ανώτατ�ς εκπαίδε�σ�ς.

“���������� ��� �������������� ��������������������� ��� �������������� ������������� ��� �������������� �����������

πό τα μέσα �ενάρη το υπουργείο �αιδείας έχει εξαγγείλει

ότι ξεκινάει ο “διάλογος�� για το ζήτημα της πρόσβασης στα

����-����. �άλεσε κόμματα, φορείς, ακόμα και τα μαθητικά

συμβούλια να συμμετέχουν. Πρόκειται για μία ακόμα

προσπάθεια να αποπροσανατολίσει τις εργατικές οικογένειες από τα πραγματικά προβλήματα και ταυτόχρονα να υλοποιήσει αντιδραστικές

αλλαγές στο χώρο της εκπαίδευσης. Eχει μεγάλη σημασία να πέσει στοχει μεγάλη σημασία να πέσει στο

κενό η προσπάθειά του να καλλιεργηθεί λογική συναίνεσης.

Το μαθητικό κίνημα, δεν έχει τίποτα να κερδίσει στο επίπεδο των διεκδικήσεων συζητώντας με την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του ευρωμονοδρόμου

Αναμνηστική φωτογραφία από το σχολικό λεύκωμα

“Διάλογος 2005” ενόψει του ερχόμενου reunion

των “συμμαθητών”!

μαθητές ϐ 21�δ�γ�τής ϐ Γενά��ς 2009

«… δίνουμε την απάντη-ση στο δρόμο»

Αντιγόνη Δάτση, ��λος το� 15�ελούς το� 23ο� ΓΕΛ �εσσαλονίκ�ς και ��λος το� Σ�ντο-νιστικού Αγώνα Σ�ολεί�ν �εσσαλονίκ�ς

«Είναι φανερό πως έχει γίνει ένα μεγάλο βήμα μαζικής αφύπνισης στο μαθητικό κί-νημα. Σχολεία και μαθητές που δεν είχαν ξανακατέβει στο δρόμο συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις. Από την πρώτη στιγμή πραγματοποιήσαμε εξορμήσεις σε όλα τα σχολεία, συζητήσαμε και αποφασίσαμε μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις ύστερα από το κάλεσμα του Συντονιστικού να κατέβουμε σε κινητοποιήσεις, κάναμε διαδηλώσεις σε κάθε δήμο, καλέσαμε τους γονείς μας και όλο το λαό να συμμετέχουν. Δείξαμε πως ξέρουμε ποια είναι τα προβλήματα και πως θα απαντήσουμε σ’ αυτά. Οι μαθητές κατα-λαβαίνουμε ότι αυτή η πολιτική δεν είναι για το συμφέρον μας και θέλουμε να την αντιπαλέψουμε. Οσο για το διάλογό τους, από τη μικρή μας πείρα καταλαβαίνουμε πως αυτός ο δρόμος δεν πάει πουθενά. Αλλωστε, το είδαμε με τα μάτια μας όποτε εκφράσαμε τα αιτήματά μας για 15% για την παιδεία από τον κρατικό προϋπολογισμό στα γραφεία εκπαίδευσης και σε δημαρχεία. Δεν άλλαξαν την πολιτική τους και πάλι ψήφισαν μειωμένες δαπάνες για τα σχολεία μας. Δε θα συμμετέχουμε σε κανένα διάλογο, η απάντησή μας δίνεται στο δρόμο.»

«Εκφράζουμετην αλληλεγγύη μας στον Παλαιστινιακό λαό»

Αφροδίτη Πετσίνη, π�όεδ�ος το� 15�ελούς το� 2ο� ΓΕΛ Γκ�ά�ας, ��λος το� ΣΑΣΑ

«Καταδικάζουμε την αιματοχυσία του Πα-λαιστινιακού λαού από την κυβέρνηση του Ισραήλ. Δε μπορούμε να δεχτούμε πως την ώρα που γίνεται αυτό κανείς από την κυ-βέρνηση ή την Ευρωπαϊκή Ενωση όχι μόνο δε κάνει τίποτα για να το εμποδίσει, αλλά ούτε καν το καταγγέλλει και το στηρίζει με τον τρόπο αυτό. Μας αφορούν, μας αγγί-ζουν και θα απαντήσουμε και σε αυτά τα ζητήματα, όπως κάναμε και όλο το προη-γούμενο διάστημα. Ως Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας θα προσπαθήσουμε να συζητηθεί το θέμα μέσα από εκδηλώσεις για την Παλαιστίνη, θα συγκεντρώσουμε τρόφιμα και φάρμακα για να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στον Παλαιστινιακό λαό, θα ξεκαθαρίσουμε αγωνιστικά πως οι μαθητές στηρίζουμε το δικαίωμα των Παλαιστινίων να έχουν τη δική τους πατρίδα, το δικό τους ανεξάρτητο κράτος. Οργανώνουμε συναυ-λία αλληλεγγύης από μαθητικά συγκροτή-ματα στις 10 Γενάρη στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης».

Με λίγα λόγια το σ�ολείο ��ει γίνει �ια κού�-σα όπο� τ���ο�ν όλοι και κ�ίνονται από το αν θα τε��ατίσο�ν. Ωστόσο, δεν ��ο�ν ξεκινήσει όλοι από το ίδιο σ��είο. Ειδικά το λύκειο δεν ��ει άλλο �όλο από το να π�οετοι�άσει το�ς �αθ�τ�ς για τ�ν εισαγ�γή στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Γι’αυτό και έχει κατευθύνσεις. Γιατί οι �α-θ�τ�ς π��πει να π�οετοι�αστούν σε ο�ισ��να �αθή�ατα για τ�ν κού�σα τ�ν πανελλαδικών εξετάσε�ν. Κι ας πάει �τσι πε�ίπατο � �ασική �ό�φ�σ� για όλο�ς!

Στόχος του σχολείου η ολόπλευρη μόρφωση

Για να πάψει λοιπόν το σ�ολείο να είναι εξεταστικό κ�ντ�ο, ��ειάζεται να αποκτή-σει �όλο και στό�ο, διαφο�ετικό από τ�ν π�οετοι�ασία για τ�ν εισαγ�γή. Στό�ος το� θα π��πει να είναι � ολόπλε��� �ό�φ�σ�. Ζ�τά�ε λοιπόν τ�ν αποσύνδεσ� το� σ�ολείο� από τ�ν είσοδο στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Να κατα�γ�θούν οι κατε�θύνσεις στο λύκειο γιατί το σ�ολείο ��ει στό�ο να πα���ει τ� �ασική �ό�φ�σ�. Να κατα�γ�θούν οι πανελλαδικ�ς εξετάσεις στ� Γ’ Λ�κείο�. Να κατα�γ�θεί � �άσ� το� 10. Οι εξετάσεις για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ να γίνονται μετά το σχολείο. Η τε�νική διαδικασία θαΗ τε�νική διαδικασία θα �πο�ούσε να είναι � εξής: Να εξετάζονται οι �αθ�τ�ς σε 4-5 �ασικά �αθή�ατα τα οποία να καλύπτο�ν �ς επιστ��ονικό αντικεί�ενο το σύνολο τ�ν πανεπιστ��ιακών τ���άτ�ν.

� καθ�νας να ��ει: Απε�ιό�ιστ� δ�νατότ�τα επιλογών π�οτί��σ�ς. �ικαί��α επανάλ�ψ�ς�ικαί��α επανάλ�ψ�ς τ�ς διαδικασίας όσες φο��ς το επιθ��εί. Κατο�ύ��σ� �αθ�ολογίας. Τ�λος ζ�τά�ε ναΤ�λος ζ�τά�ε να �πά��ει ιδιαίτε�� ���ι�να για το�ς ε�γαζο-��νο�ς και τα παιδιά ειδικών κατ�γο�ιών (ΑΜΕΑ).

Το κίν��α δεν π��πει να αποπ�οσα-νατολιστεί από τ�ν παγίδα τ�ς ελεύθε��ς π�όσ�ασ�ς. Π��πει ακό�α πιο επιθετικά ναΠ��πει ακό�α πιο επιθετικά να π�ο�άλει τις ανάγκες το� για ενιαίο δ�δε-κά��ονο �ασικό δ��όσιο και δ��εάν σ�ο-λείο. Τα ��λ� τ�ς ΚΝΕ θα δώσο�ν όλες τιςΤα ��λ� τ�ς ΚΝΕ θα δώσο�ν όλες τις δ�νά�εις το�ς για α�τό.

Μαθητική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ

Το μαθητικό κίνημα μπορεί να κερδίσει αν συναντηθεί με το εργατικό ταξικό κί-νημα, οργανώνοντας τον αγώνα στην κατεύθυνση της ρήξης και της ανατροπής

Α�τό ���αια δεν ��ει κα�ία σ��σ� �ε τ� λογική τ�ς κ����ν�σ�ς, � οποία λ�ει ότι δεν είναι όλοι κατάλλ�λοι για να πάνε στα πανεπιστή�ια, ότι κάποιοι δεν παί�νο�ν τα γ�ά��ατα.

Ο φόβος της ανεργίας οδηγεί στην “επιλογή”

Το ζήτ��α είναι να �πο�εί κάποιος να επι-λ�ξει ελεύθε�α το αν θα σπο�δάσει ή ό�ι, αν θα γίνει επιστή�ονας, τι επάγγελ�α θα ακο-λο�θήσει. �α �ας πο�ν: «γιατί εξαναγκάζεται σήμερα κανένας να ακολουθήσει εκείνο ή το άλλο επάγγελμα; Ο καθένας διαλέγει».

Ας σκεφτού�ε ό��ς… Ακό�α κι οι ίδιοι λ�νε ότι το κ�ιτή�ιο για τ�ν επιλογή σ�ολών δεν εί-ναι τι α��σει στο �αθ�τή, τι θα ήθελε να γίνει, αλλά αν �ε α�τ�ς τις σπο�δ�ς θα εξασφαλίσει �στ� �ια δο�λιά. �ι �αθ�τ�ς αγ�νιούν να �πο�ν στο πανεπιστή�ιο ό�ι γιατί θ�λο�ν να γίνο�ν δάσκαλοι, γιατ�οί, γε�πόνοι κλπ. αλ-λά για να ��ο�ν �να �α�τί, για να ��ο�ν �ια δο�λιά. Ο φόβος της ανεργίας τους οδηγεί στην �επιλογή�.�επιλογή�.επιλογή�.�..

Ακό�α πόσο ελεύθε�� �πο�εί να είναι � επιλογή όταν δε ζο�ν όλοι στις ίδιες σ�νθή-κες, όταν �πά��ο�ν ανισότ�τες;

Ταξικό σχολείο σε μια ταξική κοινωνία

Αν σή�ε�α δεν τελειώνο�ν όλοι το σ�ολείο, αν δεν φτάνο�ν όσοι θ�λο�ν στο πανεπιστή-�ιο δεν είναι γιατί � διανο�τική το�ς κατά-στασ� δεν το�ς το επιτ��πει, δεν είναι γιατί �τσι θ�λο�ν, αλλά γιατί � κοιν�νία πο� ζού�ε και κατά σ�ν�πεια και το σ�ολείο, ��ει ανι-σότ�τες και διαφο�οποιήσεις. Είναι ταξικό. �εν πα���ει σε όλο�ς τις ίδιες σ�νθήκες για να αναδείξο�ν τις ικανότ�τ�ς το�ς, να δο�ν τι το�ς α��σει, να ολοκλ��ώσο�ν τ�ν π�οσ�πι-κότ�τά το�ς, να πά�ο�ν τις �ασικ�ς, γενικ�ς γνώσεις και �ετά από όλα α�τά να αποφασί-

σο�ν και να διαλ�ξο�ν τι θ�λο�ν να κάνο�ν στ� ζ�ή το�ς.

Οι διαφορές αυτές έχουν να κάνουν με την κοινωνική ταξική θέση της οικογένει-ας που ανήκει ο καθένας.

Ενα παιδί από �ια φτ��ή λαϊκή οικογ�νεια ή �εταναστών δεν ��ει τις ίδιες δ�νατότ�τες �ε �να παιδί από πλούσια οικογ�νεια. Είναι πολύ πιθανό λοιπόν να ��ε�θεί ότι δεν τα καταφ��νει, να πάει στα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ και να εγκαταλείψει τα όνει�ά το� για �ό�φ�σ� ή να ��ν τα δια�ο�φώσει ποτ�.

Ας πούμε μερικά παραδείγματα:nn Το κόστος τ�ν φ�οντιστ��ί�ν το αντ��ο�ν

όλοι; Είναι το ίδιο να π�γαίνεις στο καλύτε�ο φ�οντιστή�ιο και το ίδιο να ��ν �πο�είς ούτε τ�ν ενισ��τική το� σ�ολείο� να πα�ακολο�-θήσεις γιατί δο�λεύεις το απόγε��α;

nn Είναι το ίδιο αν οι γονείς είναι σπίτι για να �ο�θήσο�ν το παιδί στο διά�ασ�α ή αν δο�λεύο�ν δ�ο δο�λι�ς και το παιδί ό�ι �όνο δεν ��ει �οήθεια, αλλά �πο�εί να φο�τώνεται και �ε �πο��εώσεις το� σπιτιού;

nn Είναι το ίδιο αν ��ει το παιδί δικό το� δ��άτιο, γ�αφείο, �πολογιστή ή �οι�άζεται το ίδιο δ��άτιο �ε άλλο�ς 20, όπ�ς γίνεται σε πολλά σπίτια �εταναστών;

Ταξικοί φραγμοί στη μόρφωση

Κοντά σε όλες α�τ�ς τις ανισότ�τες κι ακ�ι-�ώς επειδή �πά��ο�ν α�τ�ς, επειδή το σ�ολείο είναι ταξικό κι οι εξετάσεις ��ο�ν �α�ακτή�α φ�αγ�ού. �ι εξετάσεις δ�λαδή από �όνες�ι εξετάσεις δ�λαδή από �όνες το�ς δεν σ�νιστούν εκπαιδε�τικό σύστ��α. �εν σ�νιστούν εκπαίδε�σ�. Το είδος και ο χαρακτήρας του σχολείου είναι που καθο-ρίζουν το χαρακτήρα των εξετάσεων κι όχι οι εξετάσεις το χαρακτήρα του σχολείου. ��λαδή, σε α�τ�ς τις σ�νθήκες οι εξετάσεις δε λειτο��γούν �ς �λεγ�ος τ�ς πο�είας και τ�ς αποτελεσ�ατικότ�τας το� σ�ολείο�, αλλά σαν ε�πόδια πο� π��πει ο �αθ�τής να ξεπε-�άσει π�οκει��νο� να τελειώσει το σ�ολείο. Λειτο��γούν �ς πα�άγοντας αποτ�οπής απ’ α�τό και τ�ν π�οσπάθεια για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ («Δε θα τα καταφέρω με τόσες εξετάσεις, άρα να μην πάω στο λύκειο, να πάω ΕΠΑΛ- ΕΠΑΣ ή σε κανένα ΙΕΚ»). �τι οι εξετάσεις δε σ���άλ-λο�ν στ� γνώσ� το καταλα�αίνο��ε από το γεγονός ότι �όλις τελειώσο�ν, τ�ν επό�εν� ���α, οι �αθ�τ�ς δε θ��ούνται τίποτα από όσα δια�άζανε.

22 ϐ αμφιθέατρα

“Ο”: Ποια είναι η πραγματικότητα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι σπουδαστές του ΤΕΙ Πειραιά;

Γιάννης Πατσής: Η πραγματικότητα που ισχύει για όλους τους σπουδαστές ισχύει και στα ΤΕΙ Πειραιά. Οι συνέπειες της υποβάθ-μισης και της υποχρηματοδότησης των ΤΕΙ αποκρυσταλλώνονται και στο κουρέλιασμα του πτυχίου μας και στο αύριο που μας πε-ριμένει. Σε μια δουλιά μέχρι και 13 ώρες την ημέρα για 600 ευρώ, χωρίς εργασιακά δι-καιώματα. Η μοίρα δηλαδή της συντριπτικής πλειοψηφίας των αποφοίτων των ΤΕΙ. Αντιμε-τωπίζουμε όμως κι άλλα προβλήματα που διαμορφώνονται και αυτά ως αποτέλεσμα της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης που

εφαρμόζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τό-σα χρόνια, με κύριο, τα τεράστια ποσά που δαπανά κάθε μήνα η οικογένεια του σπουδαστή για τα σχεδιαστικά, τα υλικά, τα αναλώ-σιμα, τα νοίκια κ.ο.κ.

Βασίλης Λάππας: Χαρακτηρι-στικό είναι πως στα ΤΕΙ Πειραιά για 5.000 σπουδαστές που κα-τάγονται από την επαρχία δεν υπάρχει ούτε ένα δωμάτιο σε εστία. Μόνο δεκαέξι σπουδα-

στές φιλοξενούνται στη φοιτητι-κή εστία του Πανεπιστημίου της Αθήνας.

“Ο”: Η απάντηση του σπου-δαστικού κινήματος είναι αντάξια της επίθεσης που δέχεται;

Γ.Π: Το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα είναι διαλυμένο και αυτό φαίνεται σε όλες τις βαθμίδες του. Κάτι που αντικειμενικά δυσκολεύει την οργάνωση της πάλης των σπουδαστών, το να βγαίνουν συμπεράσματα και μέσα από τον αγώνα και τη δράση, να δι-αμορφώνεται μια διέξοδος από όλη αυτή την κατάσταση μέσα από τη ριζοσπαστικοποίηση του αγώνα, τον συντονισμό ανάμεσα στις σχο-λές αλλά και με τα άλλα κομμάτια του λαϊκού κινήματος με βάση συγκεκριμένους στόχους πάλης και διεκδικήσεις. Οι συμβιβασμένες παρατάξεις αλλά και οι τυχοδιωκτικές

δυνάμεις μέσα στο φοιτητικό και σπου-δαστικό κίνημα έχουν πολύ συγκεκριμένο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτήν την κατάσταση.

Β.Λ: Γι’ αυτό και ανάλογα με αν τις βολεύει ανά σχολή αναγνωρίζουν ή όχι τα Διοικητικά Συμβούλια και τις Γενικές Συνελεύσεις. Γενι-κά, εμποδίζουν την ανασύσταση της ΕΣΕΕ σε αγωνιστική κατεύθυνση. Αυτή η διαλυτική κατάσταση απομακρύνει μεγάλο μέρος των σπουδαστών από το να συμμετέχουν στις μαζικές διαδικασίες. Αυτή τη στιγμή η μόνη οργάνωση που μπαίνει μπροστά στο να οργανωθεί ο αγώνας των σπουδαστών, να αποκτήσει μαζικά χαρακτηριστικά και προσα-νατολισμό ρήξης και ανατροπής της κυρίαρ-χης πολιτικής είναι η ΚΝΕ.

Να πάρουν οι σπουδαστές

την υπόθεση στα χέρια τους

“Ο”: Πώς αποφασίσατε τη συγκρότη-ση επιτροπής αγώνα και πώς υλοποι-ήθηκε αυτή η απόφαση;

Γ.Π: Αρχικά συζητήσαμε μέσα στις οργανώ-σεις βάσης της ΚΝΕ στο ΤΕΙ Πειραιά για την επιτροπή αγώνα, για το ρόλο που θα πρέπει να επιτελεί, για την ανάγκη οργάνωσης του αγώνα των σπουδαστών. Με βάση τους στό-χους πάλης του Κόμματος διαμορφώσαμε ένα πλαίσιο αιτημάτων το οποίο αναδείκνυε τις δι-

εκδικήσεις για Ενιαία Ανώτατη, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία, για εργασιακά δικαιώματα σύμφωνα με τις σύγχρονες ανά-γκες μας. Με το πλαίσιο αυτό καλέσαμε σε μια καθορισμένη συνάντηση σε αμφιθέατρο, άνθρωπο τον άνθρωπο, τους σπουδαστές με τους οποίους είχαμε βρεθεί πλάι πλάι στους αγώνες, αλλά και μαζικά τους σπουδαστές μέσα από ανακοινώσεις στα μαθήματα. Αυτό το κάλεσμα είχε εξαρχής ιδιαίτερη απή-χηση. Αλλωστε, με τις κινητοποιήσεις που είχαν προηγηθεί, πιο πλατιά οι σπουδαστές γνώρισαν τις θέσεις και τη στάση της ΚΝΕ, ενισχύθηκε η εμπιστοσύνη στις πρωτοβου-λίες που παίρνουμε και αυτό συνέβαλε στο να ανταποκριθούν στο κάλεσμα να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Συζητήσαμε πάνω στο πλαίσιο αιτημάτων, μεταφέρθηκε εμπειρία από τα προβλήματα στη σχολή και στη δουλιά, συζητήθηκαν προβληματισμοί, μπήκαν ιδέες και διαμορφώσαμε πρόγραμμα δράσης, το οποίο συλλογικά υλοποιήσαμε. Η επιτροπή αγώνα και το περιεχόμενό της έγινε έτσι, κτήμα κάθε σπουδαστή. Αυτό ανατροφοδοτήθηκε από τον ενθουσιασμό των σπουδαστών και ακόμα περισσότεροι συσπει-ρώθηκαν γύρω από αυτό το πλαίσιο, μπήκαν

ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ

Συσπείρωση και δράσησε κάθε τμήμα, σχολή, έτος

Με το 9ο Συνέδριό της η ΚΝΕ έβαλε πιο αποφασιστικά το στόχο να δώσει όλες τις δυνάμεις της για το ξεπέρασμα

της διαλυτικής κατάστασης που επικρατεί στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα μέσα από την οργάνωση του

αγώνα της σπουδαστικής και φοιτητικής νεολαίας σε αντιμονοπωλιακή-αντιμπεριαλιστική κατεύθυνση. Η ίδια η

εμπειρία αποδεικνύει, άλλωστε, πως αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να διαμορφωθούν όροι διεκδίκησης των σύγχρονων

αναγκών της νεολαίας και του λαού. Ο “Ο” συζήτησε με τους Γιάννη Πατσή και Βασίλη Λάππα, στελέχη της ΚΝΕ και

σπουδαστές στη σχολή Δομικών Εργων του ΤΕΙ Πειραιά για την εμπειρία τους από την προσπάθεια αυτή, όπως εκφράστηκε

μέσα από τη σύσταση επιτροπής αγώνα στο τμήμα τους.

Oι επιτροπές αγώνα πρέπει να γίνουν η μαγιά για να ανασυσταθεί το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα

αμφιθέατρα ϐ 23Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

«Στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα

προβάλλει η ανάγκη για τη δημιουργία

πόλου συσπείρωσης, που θα παρεμβαίνει

πανελλαδικά και θα συντονίζει την αγωνι-

στική δράση στα προβλήματα των φοιτητών-

σπουδαστών, με στόχους πάλης ενάντια στις

αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην ανώτα-

τη εκπαίδευση, θα ενισχύει την αντιμπε-

ριαλιστική-αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση

στο φοιτητικό-σπουδαστικό κίνημα. Στόχος

είναι να συντονίζονται οι σύλλογοι, με αγω-

νιστικές αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσε-

ων και οι Επιτροπές Αγώνα των σχολών κατά

πόλη και πανελλαδικά στα Συντονιστικά, να

βοηθούν στην αλλαγή του συσχετισμού. Ο

πόλος αυτός θα αφορά τους φοιτητές, αλλά

θα συμβάλλει και στην κοινή δράση με τους

εργαζομένους των ιδρυμάτων και το διδα-

κτικό προσωπικό».

Απόσπασμα από την απόφαση του 9ου Συνεδρίου της ΚΝΕ

στη δράση, συμμετείχαν στην επιτροπή ύστε-ρα από κάλεσμα των ίδιων των σπουδαστών που συμμετείχαν σ’ αυτήν.

“Ο”: Ποιες πρωτοβουλίες πήρε αυτή η επιτροπή;

Γ.Π: Η επιτροπή πήρε αρκετές πολύ ση-μαντικές πρωτοβουλίες για τα ζητήματα που αφορούσαν τους σπουδαστές. Μέσα σε ένα μήνα για παράδειγμα πραγματοποιή-σαμε τρεις φορές παράσταση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Παιδείας για το ζήτημα των δωρεάν συγγραμμάτων, κάτι που έγινε και με απόφαση του σπουδαστικού συλλόγου η οποία επικύρωσε το πλαίσιο που πρότεινε η επιτροπή αγώνα. Οργανώθηκε μπλόκο στην οδό Θηβών ύστερα από πρόταση των σπου-δαστών που συμμετείχαν στη επιτροπή αγώ-να. Την ίδια στιγμή, το πλαίσιο αιτημάτων και το κάλεσμα της επιτροπής περνούσε από χέρι σε χέρι σε όλους τους σπουδαστές. Υπήρχαν περιπτώσεις σπουδαστών που ψήφιζαν ΔΑΠ και ΠΑΣΠ αλλά με τη συμμετοχή τους στην επιτροπή αγώνα έβγαλαν συμπεράσματα για το ρόλο αυτών των δυνάμεων.

Β.Λ: Σημαντική ήταν και η πρωτοβουλία που πήρε η Επιτροπή στην προσπάθεια να φτά-σουν τα αιτήματά μας έξω από τους τοίχους της σχολής, να απευθύνει κάλεσμα στους ερ-γαζομένους των επιχειρήσεων που υπάρχουν γύρω από το ΤΕΙ Πειραιά. Πραγματοποιήσαμε εξορμήσεις σε χώρους δουλιάς, εργοστάσια. Η επιτροπή αγώνα είχε κύρος ανάμεσα στους σπουδαστές, πολλοί έπαιρναν ενεργά μέρος στις διάφορες πρωτοβουλίες.

“Ο”: Υπήρχαν δυσκολίες και αδυνα-μίες σε αυτήν την προσπάθεια;

Γ.Π: Δυσκολίες υπήρχαν. Οχι τόσο από την παρέμβαση των άλλων δυνάμεων. Φυσικά και αυτές προσπάθησαν να σαμποτάρουν αυτή τη διαδικασία είτε με το να υποβιβάσουν μια τέτοια προσπάθεια μέσα από επιχειρήμα-τα του στυλ «μια χούφτα ΚΝίτες είναι αυτοί που συμμετέχουν» είτε με το να σπέρνουν την μοιρολατρία και την απογοήτευση πως «τίποτα δεν καταφέρνουμε με τους αγώνες» είτε με προσπάθειες αλλοίωσης του πολιτικού περιεχομένου που υιοθετούσε η επιτροπή. Οι αδυναμίες προέκυψαν κυρίως από το πρωτόγνωρο της προσπάθειας. Οτι τόσο μεγάλο μέρος των σπουδαστών έδειξε διαθέ-σεις συμμετοχής και δραστηριοποίησης που ξεπέρασε την εμπειρία μας. Φάνηκε η ανάγκη πως χρειάζεται να δίνεται συνέχεια σε μια τέτοια προσπάθεια, συνεχώς να βαθαίνει το περιεχόμενο και να είναι περισσότερο πολύ-μορφες οι μορφές πάλης που επιλέγονται, να υπάρχει συντονισμός ανάμεσα σε αντίστοιχες πρωτοβουλίες σε άλλες σχολές, να υπάρχει συμπόρευση με τους εργαζομένους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Μαγιά για την ανασύσταση

του κινήματος

“Ο”: Υπάρχει σήμερα η ανάγκη αυτή η εμπειρία να τροφοδοτήσει μια νέα πιο ώριμη προσπάθεια;

Γ.Π: Στις σημερινές συνθήκες που με πρό-σχημα την κρίση θα υπάρξει και νέα επίθεση στα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας, οι σπουδαστές πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, να οργανωθούν μέσα από τις επιτροπές αγώνα. Να καθορί-ζουν οι ίδιοι τον αγώνα τους ανεξάρτητα με το αν υιοθετείται αυτό το πλαίσιο αιτημάτων και το πρόγραμμα δράσης και από τη Γενική Συνέλευση ή το Διοικητικό Συμβούλιο. Ανε-ξάρτητα, δηλαδή, από τους σχεδιασμούς των κομμάτων της πλουτοκρατίας και του ευρωμονόδρομου, σχεδιασμούς που ακο-λουθούν οι σπουδαστικές τους παρατάξεις με σκοπό να ενσωματώσουν στα σχέδια αυτά το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα.

Β.Λ: Ολη αυτή η δραστηριότητα μπορεί και πρέπει να γίνει η μαγιά για να ανα-συσταθεί το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, να υπάρξει καθοριστική αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων, να απομονωθούν λο-γικές συμβιβασμού και μοιρολατρίας και να κυριαρχήσει η λογική της ρήξης και της ανειρήνευτης πάλης για την διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών του λαού και της νεολαίας.

Κυρίως γιατί ως αυριανοί εργαζόμενοι θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε την αντεργα-τική πολιτική που πλήττει τα συμφέροντα και τα δικαιώματά μας. Θα χρειαστεί και αύριο πολύ περισσότερο να οργανωθούμε στα τα-ξικά συνδικάτα και στις διάφορες επιτροπές αγώνα σε χώρους δουλιάς για να διαμορφω-θούν όροι αντεπίθεσης και στο εργατικό και λαϊκό κίνημα.

Γ.Π: Οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισσες πρέπει να πρωτοστατήσουμε σε κάθε σχολή ώστε να συσταθούν επιτροπές αγώνα, οι οποίες θα αποτελέσουν βήμα έκφρασης των αγωνι-στικών διαθέσεων των σπουδαστών. Με τα αιτήματα και τη δράση τους να αντιπαλεύουν την πολιτική των αναδιαρθρώσεων και να διεκδικούν την παιδεία, τη δουλιά, την ζωή που έχουν ανάγκη σήμερα οι νέοι. Να γίνουν πυρήνες συσπείρωσης και δράσης σε κά-θε σχολή αλλά και στους χώρους δουλιάς και τη γειτονιά, πλάι στο ταξικό εργατικό κίνημα.

Αλεξάνδρα Λυμπέρη

Να γίνουν πυρήνες συσπείρωσης και δράσης σε κάθε σχο-λή αλλά και στους χώρους δουλιάς και τη γειτονιά πλάι στο ταξικό εργατικό κίνημα

Γενάρης

Φλεβάρης

ΜάρτηςΑπρίλης

ΜάηςΙούνης

Μια νέα χρονιά, ξεκινάει και όλοι κάτι περιμένουν. Το ΠΑΣΟΚ να γίνει κυβέρνηση (“θα

φάααααμε”!), ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το επόμενο γκάλοπ (“θα φάααμε;”) και ο λαός τα χειρότερα. Στη

ΝΔ μετά τον ανασχηματισμό υπάρχουν φόβοι για μια νέα γενιά τρομοκρατών: Αλογοσκούφης

και Λιάπης που έμειναν εκτός κατεβάζουν πλαίσιο ενάντια στην ανάλγητη κυβέρνηση της

δεξιάς, με σύνθημα «ρημάξατε τις ζωές μας, θα ρημάξουμε τα πάντα». Μαθητές, φοιτητές

και εργαζόμενοι κατεβαίνουν κατά χιλιάδες στο δρόμο για το νέο έγκλημα στην Παλαιστίνη

αλλά τα κανάλια βγάζουν ����� από το “κέντρο αγώνα” της Νομικ�ς όπου πραγματοποιείται����� από το “κέντρο αγώνα” της Νομικ�ς όπου πραγματοποιείται

από το “κέντρο αγώνα” της Νομικ�ς όπου πραγματοποιείται

doub�e�do�� επίδειξη μόδας με την τελευταία λέξη στην κουκούλα.�do�� επίδειξη μόδας με την τελευταία λέξη στην κουκούλα.do�� επίδειξη μόδας με την τελευταία λέξη στην κουκούλα.

επίδειξη μόδας με την τελευταία λέξη στην κουκούλα.

Τη μέρα των ερωτευμένων ο Γιωργάκης τραγου�δάει στον Αλαβάνο «Ελα, να ζήσουμε μαζί». Ο Αλέκος με σκληρό αντιπολιτευτικό στυλ του ζητά προγαμιαίο συμβόλαιο, τουλάχιστον 6 σημείων. Το συνοικέσιο απασχο�λεί εφημερίδες και κανάλια: η “Ελευθεροτυπία” βγάζει το s��g�e Πάγκαλου�Παπαδημούλη Πάγκαλου�Παπαδημούλη «Φταίμε κι οι δυο που ζούμε χώρια» ενώ η “Αυγ�” κυκλοφορεί με ειδικό ένθετο «Συνδι-κάτα, Δήμοι, Νομαρχίες. Μαζί μπορούμε περισσότερα». Η Επιτροπ� πολιτικού σχεδιασμού της ΝΔ περνά στην αντεπίθεση με πολυσέλιδη έκδοση «1992�2009. Το Μάαστριχτ που μας ενώνει» και ζητά κυβέρνη�ση των καλύτερων στελεχών ΝΔ�ΠΑΣΟΚ�ΣΥΝ. Ο ΣΕΒ χαιρετίζει.

Γίνεται και ένα Συνέδριο αλλά «δεν ακούσαμε, δεν είδαμε» σε εφημε�ρίδες και κανάλια, με εξαίρεση το Φώτη Παπούλια που παθαίνει υπερ�κόπωση συγγράφοντας το βαθιά αποκαλυπτικό ρεπορτάζ «πώς ο Στάλιν έφαγε 10 παιδάκια στην καθισιά του».

«Κρίση με πιάνει κρίση» τραγουδούν οι εργαζόμενοι μετά τις δηλώσεις Βγενόπουλου «Θα διώξουμε και κανά-δυο (εκατομμύρια), δεν βγαίνουμε!». Η ΓΣΕΕ αποδίδει τις δηλώσεις σε λύσεις συμβολαίων στον Παναθηναϊκό και ζητάει κοινωνικ� συναίνεση και διάλογο για το μέλλον της ομάδας.

Στα σχολεία, την επέτειο της 25ης Μάρτη, εισάγεται μια νέα εκδοχ� της ιστορίας: για τα 400 χρόνια σκλαβιάς φταίει που δεν �μασταν στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ για να μας προστατεύσουν. Ο Κολοκοτρώνης �ταν αιμοσταγ�ς τρομοκράτης.

Η “Αυγ�” δημοσιεύει γκάλοπ με τα ερωτ�ματα «ποιος είναι ο καταλληλότερος αξύρι-στος πολιτικός» και «ποιος πολιτικός ξέρει από καλό χόρτο». Αλαβάνος και Ψαριανός βγαίνουν πρώτοι. Η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει: «η κυβέρνηση της αριστεράς και των μετανέων κινημάτων είναι μια ανάσα».

Λίγο η κρίση, λίγο η ακρίβεια κανείς δεν έχει όρεξη για πρωταπριλιάτικα αστεία. Η εκλογο�λογία φουντώνει: στη ΝΔ κάνουν ευχέλαιο, στη Χαριλάου Τρικούπη και τη Κουμουνδούρου βγαίνουν τα μαχαίρια για τα υπουργεία. Γεγονός του μ�να, πάντως είναι οι φοιτητικές εκλογές. Ο Παπαδημούλης χτυπά πάλι στην Ευρωβουλ� ζητώντας να ψηφίζουν στις φοιτητικές εκλογές οι σπουδαστές των ΚΕΣ! Η ΔΑΠ χαιρετίζει και διοργανώνει κεντρικ� προεκλογικ� εκδ�λωση με ομιλητές Μαριέττα και Πολύδωρα για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Οι διεργασίες για τη συγκρότηση ψηφοδελτίου από ΠΑΣΠ�ΕΑΑΚ�ΣΥΡΙΖΑ γίνονται σε συντροφικό κλίμα, καθώς τα βρίσκουν σε 3 βασικά αιτ�ματα: Κάτω η κυβέρνηση “της δεξάς”, σεξουαλικ� απελευθέρωση, όλη η εξουσία στις καταλ�ψεις στέγης. Το 20% της ΠΚΣ επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά την απομόνωσ� της.

Την Πρωτομαγιά, η ΓΣΕΕ σε μια ακόμα επίδειξη ταξικ�ς πάλης διοργανώνει στο ξενοδοχείο “Μεγάλη Βρετάνια” μαζί με τον ΣΕΒ ημερίδα με θέμα «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα» και ομιλητές τους συντρόφους Πολυζωγόπουλο, Μανώλη, Δραγασάκη και Βγενόπουλο.

Αφού το ευχέλαιο δεν έπιασε γίνεται εκ νέου ανασχηματισμός: ο Καρατζαφέρης αναλαμβάνει το Υπουργείο Μεταναστευτικ�ς Πολιτικ�ς και ο Αδωνης Γεωργιάδης το Υπουργείο Ελληνοχριστι�ανικ�ς Παιδείας με υφυπουργό το Βορίδη. Στη κυβέρνηση επιστρέφουν Μαριέττα Γιαννάκου και “Τζέρι” ενώ η Μάρα Ζαχαρέα αναλαμβάνει κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ρόλο συντονιστ� του υπουργικού συμβουλίου αναλαμβάνει ο Μητσοτάκης που εύχεται στον Κώστα Καραμανλ� «να μακροημερεύσει».

Σφίγγουν λίγο οι ζέστες αλλά φτάνουν και οι Ευρωεκλογές και οι αστοί την έχουν μυριστεί από το πρωί τη δουλιά. Το ΚΚΕ (πάλι!) ανεβαίνει. Επιστρατεύεται το βαρύ πυρο�βολικό: ΝΔ�ΠΑΣΟΚ κατεβάζουν κοινό ψηφοδέλτιο με επικεφαλ�ς Αλέφαντο και σύνθημα «τα πάντα όλα μας δίνει η ΕΕ». Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει το πολιτικό του πλαίσιο για τις ευρωεκλογές με τίτλο «κι έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα». Ξεχωρίζει το αίτημα�αιχμ� για αριστερό και κινηματικό Ευρωστρατό.

Την επόμενη μέρα των εκλογών, στη ΝΔ συζητάνε για το πότε θα γίνουν εκλογές, στο ΠΑΣΟΚ κάνουν ανασχηματισμό της “σκιώδους κυβέρνησης” ενώ στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αναρω�τιούνται «τι έχουν τα έρμα (τα ποσοστά) και ψοφάνε».

Αύγουστος

Ιούλης

Σεπτέμβρης

Οκτώβρης

Νοέμβρης

Και αυτ� τη χρονιά, βέβαια, το μέλλον είναι στα χέρια μας…Αγωνιστικό και δημιουργικό το 2009!

Ποιος λέει ότι το καλοκαίρι δεν υπάρχουν ειδ�σεις; Ενώ το 18ο αντιιμπεριαλιστικό δι�μερο της ΚΝΕ βρίσκεται σε εξέλιξη, ο Ομπάμα σαν πρόεδρος των ΗΠΑ διατάσσει την εισβολ� στην Κένυα και την ανακηρύσσει 53η πολιτεία των ΗΠΑ (52η πολιτεία είναι το Κόσσοβο εδώ και καιρό). Δικαιο�λογώντας αυτ�ν την απόφαση ο Ομπάμα δηλώνει «ήθελα να έρθω πιο κοντά στις ρίζες μου αλλά και να νιώσουν οι Κενυάτες την “Αλλαγή”» και ευχαριστεί δημόσια την “Αυγ�” για τα καλά της λόγια. Το δι�μερο της ΚΝΕ μεταφέρεται άρον – άρον έξω από την Αμερικάνικη πρεσβεία (μα καλά δεν κουράζονται με τίποτα;).

Οι ευχές του Κ. Μητσοτάκη για “μακροημέρευση” πιάνουν τόπο και έτσι προκηρύσσονται αιφνι�διαστικά εκλογές στις 17 Ιούλη. ΝΔ�ΠΑΣΟΚ κοιτάνε την αυτοδυναμία με κυάλι, στο ΣΥΡΙΖΑ πέφτει σύρμα να μην καρφώνονται, κι έτσι προκηρύσσονται ξανά εκλογές για τον Αύγουστο. Το ΚΚΕ (μα πάλι;!) ανεβαίνει …

Αν�μερα Δεκαπενταύγουστο, η Μον� Βατοπεδίου διοργανώνει στο Αγιο Ορος διε�

θνές συνέδριο �e�� �s�����e. Στο συνέδριο εισηγείται ο ίδιος ο Εφραίμ αποκαλύπτοντας

�e�� �s�����e. Στο συνέδριο εισηγείται ο ίδιος ο Εφραίμ αποκαλύπτοντας

�s�����e. Στο συνέδριο εισηγείται ο ίδιος ο Εφραίμ αποκαλύπτοντας

�s�����e. Στο συνέδριο εισηγείται ο ίδιος ο Εφραίμ αποκαλύπτοντας

. Στο συνέδριο εισηγείται ο ίδιος ο Εφραίμ αποκαλύπτοντας

τα μυστικά των επενδύσεων στη γη ενώ παρεμβαίνουν οι Θ. Ρουσόπουλος, Μπάμπης

Βωβός και η Παναγιά η Οικοπεδοφαγούσα.

Η κυβέρνηση, για να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο πυρκαγιών επιστρατεύει Πολύ�

δωρα για να κατευνάσει το “στρατηγό Ανεμο”. Ο ΣΥΡΙΖΑ χαιρετίζει το νέο κίνημα

των εμπρηστών που «μ’ αυτό το συμβολικό τρόπο δείχνουν την αντίθεσή τους στην

εξουσία».

Στις εκλογές κανένα κόμμα δεν έχει αυτοδυναμία, οι συζητ�σεις για μετεκλογικ�

συνεργασία ΠΑΣΟΚ�ΣΥΝ�ΛΑΟΣ�Λεβέντη ναυαγούν τελευταία στιγμ� κι έτσι πάμε πάλι

σε εκλογές. Το “ραντεβού” ανανεώνεται για τον Οκτώβρη.

“ραντεβού” ανανεώνεται για τον Οκτώβρη.

ραντεβού” ανανεώνεται για τον Οκτώβρη.” ανανεώνεται για τον Οκτώβρη. ανανεώνεται για τον Οκτώβρη.

Στη καθιερωμένη ΛΑΘ (Λαϊκ� Αγορά Θεσσαλονίκης), ο Ψωμιάδης ως υπηρεσιακός πωλητ�ς… υπουργός βγάζει στο σφυρί ό,τι έχει απομείνει: ΟΣΕ, ΕΛΤΑ, Ολυμπιακ� (ξανά), λιμάνια (κι άλλα), αεροδρόμια, την Πάρνηθα (χωρίς το καζίνο) και τη μάσκα του Ζορό. «Δεν τα κάνω αυτά για το κεφάλαιο, αλλά για την φουκαριάρα τη μάνα μου». Σεΐχηδες, βιομ�χανοι και ο Εφραίμ βάζουν τα δυνατά τους για να τονώσουν την ψυχολογία της αγοράς.

Η έναρξη της σχολικ�ς χρονιάς, βρίσκει τα σχολεία με ελλείψεις και προβλ�ματα (εδώ δεν θέλει ικανότητα πρόβλεψης). Με τις κινητοποι�σεις να οργανώνονται ακόμα και στα δημοτικά από γονείς και μαθητές, ο Τσίπρας προτείνει ψ�φο στα 8!

Η ακρίβεια εν τω μεταξύ έχει χτυπ�σει κόκκινο οπότε το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “Οδηγητ�” φαντάζει ως ανάσα! Το Φεστιβάλ σημειώνει τεράστια επιτυχία και “παίρνουμε το αίμα μας πίσω” για την περσιν� βροχ�.

Η ΕΕ πιστ� στο ραντεβού της με τα αντεργατικά μέτρα προωθεί νέο πακέτο με το κωδικό όνομα “����” (����b�����” (����b�” (����b�����b� �ou��� Μe��� Τ������ou). Στα μέτρα περιλαμβάνονται με� Μe��� Τ������ou). Στα μέτρα περιλαμβάνονται με�e��� Τ������ou). Στα μέτρα περιλαμβάνονται με� Τ������ou). Στα μέτρα περιλαμβάνονται με�������ou). Στα μέτρα περιλαμβάνονται με�). Στα μέτρα περιλαμβάνονται με�ταξύ άλλων 103 ώρες δουλιάς την εβδομάδα, σύνταξη στα 79, κατώτερο μεροκάματο 1,75 ευρώ. Τελικά, μετά από αίμα, δάκρυα και ιδρώτα του ΣΥΡΙΖΑ το 103ωρο μπλοκάρε�ται προσωρινά για 1,5 βδομάδα! Για «νίκη του κινήματος» κάνει λόγο η ΚΠΕ του ΣΥΝ ενώ ο Αλέκος Καλύβης δηλώνει «επόμενο βήμα μας, η διεκδίκηση του 100ωρου».

Οι εκλογές δεν δίνουν αυτοδυναμία και έτσι οι συζητ�σεις για κυβέρνηση συνεργασίας φουντώνουν.

Ο εορτασμός του Πολυτεχνείου, είναι μαζικότατος με τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ να δίνουν τον τόνο. ΕΑΑΚ και ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλουν το Πολυτεχνείο ως ξεχωριστ� κομματικ� συγκέντρωση και διοργανώνουν εκδηλώσεις στην ΑΣΟΕΕ.Τελικά, μετά από πολλές διαπραγματεύσεις η κυβέρνηση συνεργασίας είναι γε�γονός. ΝΔ�ΠΑΣΟΚ�ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΟΣ συμφωνούν να κυβερν�σουν από κοινού με �o������o�. Τα πρώτα 2 χρόνια αναλαμβάνουν ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, τον τρίτο χρόνο

. Τα πρώτα 2 χρόνια αναλαμβάνουν ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, τον τρίτο χρόνο η ΝΔ ενώ τον τέταρτο χρόνο θα κυβερν�σουν μαζί και οι τέσσερις. Οι αναλύσεις στην “Ελευθεροτυπία” για το “κολλημένο” και “απομονωμένο” ΚΚΕ δίνουν και παίρνουν: «Τι νομίζουν, εκεί στον Περισσό πως επειδή ανεβήκαν σε 4 εκλογές σερί θα κάνουν ό,τι θέλουν;»

Αλλη μια χρονιά φτάνει στο τέλος της και τα γράμματα των πολιτικών αρχηγών στον Αϊ�Βασίλη δημοσιεύονται στην “�s��esso”. Ο Κωστάκης αφού δηλώνει “καλό” παιδί ζητά άλλα 4 χρόνια πρωθυπουργός και 10 κιλά χοτ��s��esso”. Ο Κωστάκης αφού δηλώνει “καλό” παιδί ζητά άλλα 4 χρόνια πρωθυπουργός και 10 κιλά χοτ�”. Ο Κωστάκης αφού δηλώνει “καλό” παιδί ζητά άλλα 4 χρόνια πρωθυπουργός και 10 κιλά χοτ�” παιδί ζητά άλλα 4 χρόνια πρωθυπουργός και 10 κιλά χοτ� παιδί ζητά άλλα 4 χρόνια πρωθυπουργός και 10 κιλά χοτ�ντογκ, ο Γιώργος ένα αγγλοελληνικό λεξικό και μια αυτοδύναμη κυβέρνηση ενώ ο μετρημένος Αλέξης ζητά ένα “18%”. Ολοι παίρνουν από ένα ελαφάκι…

26 ϐ οδηγητής

Ε νας χρόνος αυτοτελούς κυκλοφορίας του

“Ο” συμπληρώνεται φέτος. Ενας χρόνος

και ο “Οδηγητής” αποδεικνύεται με τον

καλύτερο τρόπο ότι αποτελεί ένα έντυπο-

όπλο και κλειδί στην επαφή της ΚΝΕ με τη νεολαία,

αναπόσπαστο κομμάτι της δουλιάς και παρέμβασης

της Οργάνωσης. Οπλο στη μάχη για την προώθηση της

πολιτικής του ΚΚΕ στη νέα γενιά. Ενας χρόνος, και τα

πρώτα συμπεράσματα είναι από κάθε άποψη ενθαρρυ-

ντικά, πράγμα που φαίνεται και απ’ τη μεγάλη αύξηση

της διακίνησης.

όπλο στα χέρια της ΚΝΕ

“Οδηγητής”

Σύντροφος στη δουλιά μας

Βασική προϋπόθεση για να γίνει ένα βήμα παραπέρα στην αξιοποίηση και διακίνηση του “Ο” είναι να κατανοηθεί ακόμη καλύ-τερα το ζήτημα του ρόλου, της σημασίας και της αποστολής του “Ο”. Οργανο επα-ναστατικής, κομμουνιστικής νεολαίας ο “Ο” ενημερώνει-οργανώνει-γενικεύει την πείρα. Χωρίς να αντικαθιστά την απαραίτητη, καθημερινή ενημέρωση απ’ το “Ριζοσπάστη”, προβάλλει αντιπροσωπευτικές πλευρές της επικαιρότητας και της δράσης μας, δίνει το βασικό κάθε φορά στόχο, αναλύει τις εξε-λίξεις. Εξοπλίζει με στοιχεία και πλευρές των θέσεών μας μέσα από εξειδικευμένα ντοκουμέντα και αρθρογραφία, ανάλογα πάντα με την επικαιρότητα, δίνοντας το στίγμα του σχεδιασμού μας κάθε μήνα. Προβάλλει επιχειρήματα και στοιχεία, άρθρα και σχόλια, απαντώντας στην αντιπαράθεση,

αναδεικνύοντας παράλληλα την ανάγκη συ-νολικής γνώσης των θέσεών μας. Μορφώνει και διαπαιδαγωγεί, συμβάλλοντας στην προσπάθεια διαμόρφωσης μορφωτικού ρεύματος στην Οργάνωση και πλατιά στη νεολαία, ανοίγοντας ζητήματα θεωρίας και ιστορίας, στάσης ζωής, αξιών του επα-ναστατικού κινήματος, ελεύθερου δημι-ουργικού χρόνου. Κάνει προτάσεις και δίνει αφορμές για περαιτέρω ψάξιμο και μελέτη.

Ο αναντικατάστατος ρόλος του “Ο”, η αξία της διακίνησής του και το γεγονός ότι η ολό-πλευρη αξιοποίησή του είναι αναγκαία προ-ϋπόθεση για την υλοποίηση των στόχων της ΚΝΕ, είναι ζητήματα αδιαπραγμάτευτα. Γιατί η αξιοποίησή του στη ζωή της Οργάνωσης βοηθάει στον εξοπλισμό, βελτιώνει τη λειτουργία και το περιεχόμενό της, ενι-σχύει την επαφή με τον κομματικό τύπο στις γραμμές μας. Γιατί η πλατιά διακίνησή

του στη νεολαία μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά στην προπαγάνδιση των θέσεων του Κόμματος και της δράσης της ΚΝΕ, στη γνωριμία και την πολιτι-κή συζήτηση με χιλιάδες νέους, στην οικοδόμηση σταθερών δεσμών μαζί τους.

Ουσιαστικό βήμα βελτίωσης…

Χαρακτηριστικά είναι τα αποφασιστικά βήματα που πραγματοποίησε η Οργάνωση στη βελτίωση του “Ο” και την ουσιαστι-κή αξιοποίησή του. Πολλά τα φωτεινά παραδείγματα που έρχονται απ’ όλη την Ελλάδα. Ο “Οδηγητής” έδωσε καλύτερο προσανα-

τολισμό στην ίδια την Οργάνωση, στη δουλιά στην εργαζόμενη νεολαία, στη δουλιά με τους στόχους πάλης στο φοιτητικό και μαθητικό κίνημα. Αγκάλιασε πλατιά χώρους δουλιάς, στέκια νεολαίας, σχολεία και σχολές. Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή νεολαιίστικο έντυ-πο που να γίνεται υπόθεση τόσο πολλών νέων από την άποψη της διάδοσης και διακίνησής του.

Βέβαια υπάρχουν πολύ μεγάλες δυνατότη-τες ακόμα. Η πείρα έχει δείξει ότι η διακίνηση του “Ο” δεν έχει βρει “ταβάνι”. Οσο βγαί-νουμε, τόσο δίνουμε, τόσο κερδίζουμε στην επαφή μας με τη νεολαία. Σε όσους χώρους ανοιγόμαστε, συναντάμε αποδοχή, εκφράζεται το αυξημένο κύρος του Κόμμα-τος, συναντάμε κόσμο που προβληματίζεται, αναζητά διέξοδο, ακούει την πολιτική μας πρόταση.

Σχεδιασμός… η λέξη κλειδί

Γενικεύοντας τη θετική πείρα όλης της προηγούμενης χρονιάς χρειάζεται να επιμεί-νουμε στο ζήτημα του σχεδιασμού, καθώς είναι το κλειδί στη μάχη για την αύξηση της διακίνησης και αξιοποίησης του “Ο”. Σχέδιο που θα εξασφαλίζει το μηνιάτικο χαρακτήρα της εξόρμησης και δεν θα είναι υπόθεση των πρώτων ημερών μετά την κυκλοφορία του. Στόχος να φτάσει ο “Ο” σε κάθε χώρο που σπουδάζει, δουλεύει, διασκεδάζει και ζει η νεολαία, εξασφαλίζοντας σταθερή παρου-σία σ’ αυτούς και παλεύοντας να διευρύνεται με ολοένα και περισσότερους. Εχει ξεχωριστή σημασία σήμερα ο “Ο” να φτάνει σε εργο-στάσια, σε σχολές κατάρτισης, στα νυχτερινά. Σχεδιασμός που θα πατάει στις ανάγκες και τις απαιτήσεις που η ίδια η ζωή βάζει και θα ανταποκρίνεται στους στόχους και τις αποφά-σεις της Οργάνωσης, στην κατεύθυνση της ολόπλευρης ισχυροποίησης του Κόμματος και της ΚΝΕ. Ενα τέτοιο σχέδιο απαιτεί έγκαιρη προετοιμασία της Οργάνωσης με συζήτηση

για την αξία του “Ο” και της διακίνησής του, με συγκεκριμένη κουβέντα απαντώντας στο γιατί ο “Ο” αποτελεί το μέσο, το όπλο του κάθε μέλους της ΚΝΕ. Σχεδιασμός που υλο-ποιείται μόνο με σταθερό και δημιουργικό έλεγχο.

Να αποτελέσει το πρώτο έντυπο νεολαίας

Οι νέοι κομμουνιστές, τα μέλη και οι φί-λοι της ΚΝΕ έχουν το δικό τους όπλο στην πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, στην πάλη για το σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Ο “Ριζοσπάστης” και ο “Οδηγητής” κατέχουν αναντικατά-στατο ρόλο στην καθημερινή μας δουλιά και επαφή, στην προβολή των αγώνων της εργατικής τάξης και της νεολαίας, σε αντιπαράθεση με τα υπόλοιπα αστικά ΜΜΕ που έχουν ως μόνη σχέση με τους αγώνες της νεολαίας, αυτή της “απέναντι όχθης” και παίρνουν εργολαβία τη λάσπη και τη συκο-φάντηση όσων αγωνίζονται, διαμορφώνοντας ψυχολογία και συνείδηση τέτοια που να μην απειλεί το καπιταλιστικό σύστημα και τα μο-νοπώλια.

Η απάντησή μας πρέπει να είναι αντεπίθε-ση. Πρέπει, ειδικά στις σημερινές συνθήκες, ακόμα περισσότερο, να βγούμε μπροστά και με όπλο τον “�” και το “Ρ”, να βάλλουμε�” και το “Ρ”, να βάλλουμε” και το “Ρ”, να βάλλουμε στη δράση και αυτούς που μέχρι σήμερα δεν είχαν αποφασίσει να κάνουν το βήμα. Αυτή η ανάγκη γεννά αντικειμενικά και μια άλλη. Αυτή της περαιτέρω αύξησης της κυκλοφορίας του “Οδηγητή”, ώστε να αποτελέσει πραγματικά το πρώτο έντυπο νεολαίας.

Το όπλο πρέπει να το πάρουν στα χέρια τους όσοι περισσότεροι γίνεται. Και αυτό είναι κύριο καθήκον των κομμουνιστών.

Σωτήρης Παρίσης

μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ

οδηγητής ϐ 27Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

Πελοπόννησος

Η σταθερή, μηνιαία παρουσία του “Ο” και ο έλεγχος των οργάνων στη διακίνηση και αξιοποίησή του, ανέβασε τόσο την απαιτητι-κότητα όσο και την αποτελεσματικότητα των πλάνων, ιδιαίτερα αυτών της οικοδόμησης. Με τον “Ο” στην πρώτη γραμμή πατήσαμε πόδι σε χώρους όπως ΟΑΕΔ, ΙΕΚ, για πρώ-τη φορά. Το βασικότερο ίσως, ότι η έκρηξη αυτή στη διακίνησή του, ο τριπλασιασμός της σε σχέση με πέρσι σε όλες τις Ν.Ο, είναι πλέον μια αναμφισβήτητη και χειροπια-στή απόδειξη, μέχρι τον τελευταίο σύντροφο, ότι όσο απευθυνόμαστε, διακινούμε. Ταβάνι δεν υπάρχει.

Μπάμπης Λουτσέτης

Θεσσαλία

Κλείνοντας τον πρώτο χρόνο, τα αποτε-λέσματα που μετρά η Οργάνωση από την αυτοτελή κυκλοφορία του “Οδηγητή” είναι πολλά και μόνο θετικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο εργατικός τομέας Λάρισας ο οποίος ξεπέρασε τα ασθενικά του βήματα και πλέον παρεμβαίνει σταθερά σε μια σειρά χώρους όπως ο επισιτισμός, αξιοποιώντας τον “Ο” και αυξάνοντας κατακόρυφα τη διακίνησή του.

Δεν έλειψε ποτέ από τους ΚΝίτες που εξορ-μούσαν όλο αυτό το διάστημα στις σχολές του ΟΑΕΔ, στα ΕΠΑΛ και τα ΕΠΑΣ και αντίστοιχα λάμβανε θερμή υποδοχή από τους νέους που φοιτούν εκεί.

Θετικό επίσης σημείο είναι η εσωοργανω-τική αξιοποίησή του με συζητήσεις πάνω σε άρθρα, οι οποίες έδωσαν τη δυνατότητα στην οργάνωση να έρθει σε επαφή εις βάθος με την πρωτοπόρα θεωρία του κομμουνισμού.

Κωνσταντίνος Αναγνώστου

Ωρωπός Πρεβέζης

Οταν η παρέμβασή μας είναι σχεδιασμένη και μεθοδική, τα αποτελέσματα είναι εμφανή, αγγίζουν πλατιά τη νεολαία αλλά τρομάζουν και τον αντίπαλο. Ετσι λοιπόν στο Γυμνάσιο του Ωρωπού Πρεβέζης, οι οργανωμένες δυνάμεις της ΚΝΕ διακίνησαν μέσα στο σχολείο 20 φύλλα του “Οδηγητή” σε συμμαθητές τους, σε μια περίοδο κινητο-ποιήσεων, κόντρα στην τρομοκράτηση των μαθητών. Το γεγονός προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις και απειλές σε μαθητές, θέμα που πήρε μεγάλες διαστάσεις.

Απ’ αυτό φαίνεται ξεκάθαρα ποιος είναι ο ρόλος του σχολείου, να κρατά τους μαθητές δέσμιους στην πολιτική που σήμερα εφαρμό-ζεται και από την άλλη να τους κρατά μακριά από τους αγώνες, τις διεκδικήσεις και κατά συνέπεια από την ΚΝΕ.

Αννα-Μαρία Σίσκου

Κεντρική Μακεδονία

Η Οργάνωση Περιοχής (ΟΠ) Κεντρικής Μακεδονίας υποδέχθηκε τον “Οδηγητή” με μεγάλη αισιοδοξία. Το Γενάρη του 2008 η Οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας είχε διπλασιάσει τη διακίνηση του “Ο” στην πε-ριοχή κι ας ήταν “κουτσός” μήνας, 12 Γενάρη κυκλοφορήσαμε! Η ανάγκη να κυκλοφορεί αυτοτελώς η εφημερίδα της επαναστατικής νεολαίας της ΚΝΕ, ήταν φανερή και έτσι είδαμε τον “Ο”, όχι απλά ως ένα ακόμα όπλο για την διάδοση της πολιτικής μας, αλλά και ως μέσο για να καταγράφεται η φωνή της νεολαίας, οι δραστηριότητες της Οργάνωσης και των νέων ανθρώπων.

Μέσα λοιπόν από τα σχολεία και τις σχο-λές, από τα ΤΕΙ και τα πανεπιστήμια, ως τους εργασιακούς χώρους και τα στέκια της Κεντρικής Μακεδονίας, ο “Ο” ενημέρωνε και ενημερωνόταν, σχολιαζόταν και σχολίαζε, συ-γκρούονταν και αντεπιτίθετο! Η “ιστορία” και τα αφιερώματα, τα “αμφιθέατρα” και “μαθητές” αποτέλεσαν έναυσμα για προ-βληματισμό, απορίες και διάβασμα!

Γιώργος Κρουστάλλης

Κρήτη

Πλούσια η εμπειρία που έχει αποκτήσει η ΟΠ Κρήτης από τη διακίνηση και αξιοποίηση του “Οδηγητή”, ειδικά μετά την αυτοτελή κυ-κλοφορία του.

Οι ΟΒ συζήτησαν με θέμα τον “Ο”, εξη-γώντας την αναντικατάστατη συμβολή του στην αυτοτελή παρέμβαση στους διάφορους χώρους, έβαλαν φιλόδοξα πλάνα με βάση το πλάνο κάθε συντρόφου και τις ανάγκες του χώρου. Βγήκε η ανάγκη να μαζεύονται κάθε πρώτο Σάββατο του μήνα, να συζητούν κάποιο άρθρο, πράγμα που βοήθησε να ανέβει το ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο αφού άνοιξε η όρεξη για διάβασμα και τέλος να σχεδιάζουν την εξόρμηση.

Δεν πρέπει όμως να παραλείψουμε την τε-ράστια συμβολή του στο άνοιγμα στους χώρους κατάρτισης, όπου η παρέμβασή μας το προηγούμενο διάστημα ήταν μι-κρή. Η τακτική περιοδεία και εξόρμηση του Εργατικού Τομέα με τον “Ο” ειδικά στα ΙΕΚ του Ηρακλείου είχε σαν αποτέλεσμα να γνω-ρίσουμε πολλούς νέους του χώρου κάτι που έφερε και οργανωτική ανάπτυξη αλλά και οδήγησε στη δημιουργία συλλόγου σπουδα-στών που δεν υπήρχε πιο πριν. Ειδικά στα νυχτερινά μετά και τα αφιερώματα του “Ο” οι μαθητές μας τον ζητούσαν κάθε φορά που πηγαίναμε!

Κατερίνα Μπακέλα

Πειραιάς

Από το Γενάρη του 2008 που ξεκίνησε η αυτοτελής κυκλοφορία του “Οδηγητή” υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός σε όλη την Οργάνωση Πόλης του Πειραιά. Οι Τομεα-κές Οργανώσεις (ΤΟ) ή Οργανώσεις Βάσης (ΟΒ) δεν είδαν τον “Ο” σαν μια παραπάνω χρέωση, αλλά σαν στήριγμα στην δράση τους, τον αξιοποίησαν καλύτερα και η ΟΒ έκανε βήματα, καλύτερη πολιτική επαφή με επιρροές, και καλύτερους δεσμούς με συντρόφους.

Στη Νίκαια η ΤΟ εκεί έχει αξιοποιήσει άρθρα του “Ο”, που έδιναν στοιχεία για την ανασφάλιστη εργασία. Επίσης στην ίδια οργάνωση αξιοποιήθηκαν τα άρθρα του “Ο” για την παιδεία και έγιναν δυο μαθητικές ΟΒ με πλούσια συζήτηση. Ακόμα πήρανε το αφιέρωμα για το Πολυτεχνείο, το βγάλα-νε φωτοτυπία και το κόλλησαν στα σχο-λεία τους.

Σπετίμ Καραγκιόζ

η πλατιά διακίνηση του “Οδηγητή”στη νεολαία μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά στην προπαγάνδιση των θέσεων του Κόμματος και της δράσης της ΚΝΕ

Η αυτοτελής κυκλοφορία του “Ο” και ο καλύτερος προσανατολισμός των Οργανώσεων όσον αφορά τη μελέτη, την αξιοποίηση και τη διακίνησή του, έχουν απτά αποτελέσματα. Τα θετικά βήματα που έχουν γίνει αποτυπώνονται και στις ανταποκρίσεις που μας ήρθαν απ’ όλη την Ελλάδα. Στη σελίδα αυτή δημοσιεύουμε κάποια αποσπάσματα, ενώ όλες μπορείτε να τις διαβάσετε στην ενότητα “Από μήνα σε μήνα”, στο ����� του “Ο”�� ���.��������.������� του “Ο”�� ���.��������.�� του “Ο”�� ���.��������.�����.��������.��.��������.����������.��.����

28 ϐ νέοι εργαζόμενοι

Βία και εκμετάλλευση πάνε χέρι-χέρι

Η βία και μάλιστα η οργανωμένη βία μι-ας τάξης πάνω σε μια άλλη είναι συστατικό στοιχείο κάθε εκμεταλλευτικού συστήματος. Η ίδια η βία εκφράζεται ποικιλοτρόπως. Ο κα-πιταλισμός ως εκμεταλλευτικό σύστημα έχει τη βία στον πυρήνα του. Η βία συνίσταται πρώτα απ’ όλα στην καπιταλιστική εκμε-τάλλευση: Ο εργάτης προκειμένου να ζήσει είναι αναγκασμένος να πουλήσει την εργατι-κή του δύναμη. Τον πλούτο που παράγει η εργατική τάξη τον ληστεύει στην κυριολεξία ο καπιταλιστής. Αυτή η θεμελιώδης βία είναι καθαγιασμένη από όλους τους νόμους του αστικού κράτους και σπανίως μάλιστα θα χαρακτηριστεί ως τέτοια. Σήμερα ο καπιταλι-σμός στην κρατικομονοπωλιακή του βαθμίδα χαρακτηρίζεται από αντίδραση σε όλη τη

γραμμή.

Τα μονοπώλια για να επιτύχουν το μέγιστο κέρδος, προκειμένου να εξασφαλίσει το κα-θένα καλύτερες θέσεις στον αδυσώπητο με-ταξύ τους ανταγωνισμό, πρέπει να εντείνουν την εκμετάλλευση. Γίνονται κατά συνέπεια όλο και πιο βίαια σε σημείο που να ματο-κυλάνε ολόκληρους λαούς. Γιατί πώς αλλιώς εκτός από βία μπορούν να χαρακτηριστούν τα

παρακάτω φαινόμενα;

Εργατικά ατυχήματα

142.400 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο στην ΕΕ από επαγγελματικές ασθένειες και άλλοι 8.900 από εργατικά ατυχήματα. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση κάθε 3,5 λεπτά ένας εργάτης δολοφονείται από την εργοδο-σία. Μόνο στη χώρα μας και μόνο μέσα στο 2008,

127 εργάτες έχασαν τη ζωή τους στα ερ-γοδοτικά κάτεργα. Η απουσία μέτρων υγι-εινής και ασφάλειας, η εντατικοποίηση της εργασίας, τα εξοντωτικά ωράρια οδηγούν στα φονικά και στη φθορά της υγείας των εργα-ζομένων προκειμένου να μεγιστοποιούνται τα κέρδη του κεφαλαίου. Την ίδια στιγμή η ανασφάλιστη εργασία καθιστά ακόμα και αυ-τές τις πετσοκομμένες παροχές του δημοσίου συστήματος υγείας απαγορευμένο καρπό για πολλούς νέους εργαζομένους.

Απολύσεις

Η ανεργία αποτελεί το μεγαλύτερο εφιάλτη για τον εργαζόμενο. Οδηγεί στην εξαθλίωση και την ανέχεια χιλιάδες εργαζομένους καθη-μερινά. Πρώτα θύματα των απολύσεων είναι οι έγκυες εργαζόμενες και οι μετανάστες. Οι εργοδότες αξιοποιούν το φόβητρο της απόλυσης για να τρομοκρατούν τους ερ-γαζομένους ώστε αυτοί να μη διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Δεν είναι τυχαίο ότι το όπλο της απόλυσης στρέφεται επιλεκτικά και στο-χευμένα εναντίον συνδικαλιστών του ταξικού εργατικού κινήματος. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι στην Ελλάδα του 2008 λειτουργούν ακόμα οι “μαύρες λίστες” για τους απεργούς και τους συνδικαλιστές, ιδιαίτερα σε κλάδους όπως η ναυτιλία κ.α.

Παρακολούθηση σε χώρους δουλιάς

Οι κάμερες μέσα σε μαγαζιά και σε εργασι-ακούς χώρους τείνουν να γίνουν καθε

στώς τα τελευταία χρόνια. Οι εργοδότες συ-χνά επικαλούνται “λόγους ασφαλείας” για να νομιμοποιήσουν την κατάφωρη προσβολή της προσωπικότητας των υπαλλήλων τους. Επιπλέον, οι κάμερες χρησιμοποιούνται ώστε ο εργαζόμενος να νιώθει διαρκώς πάνω του το άγρυπνο βλέμμα του αφεντικού, να εντα-τικοποιείται η εργασία. Σε πολλά εργοστάσια το ρόλο του χαφιέ αναλαμβάνουν ακόμα οι “επιστάτες” και οι ρουφιάνοι της βάρδιας, οι άνθρωποι των αφεντικών.

Μέτρα υπέρ του κεφαλαίου

Βία σε βάρος της εργατικής τάξης απο-τελούν και τα πολιτικά μέτρα υπέρ του κε-φαλαίου που θεσμοθετούν τα κόμματά τους, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Τα παραδείγματα είναι πολλά και πρόσφατα, οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που καθιερώνουν τη δουλιά ως τα βα-θιά γεράματα, η επιδίωξη για κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, το 65ωρο είναι μερικά μόνο από τα μέτρα που κάνουν τη ζωή του εργαζόμενου μαρτύριο.

Κρατική καταστολή

Αυτήν την πολιτική που ασκεί η εξουσία του κεφαλαίου θωρακίζει το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του. Οταν τα άλλα μέσα αποτύχουν, αναλαμβάνουν οι ραβδούχοι της αστικής τάξης να βάλουν στη θέση τους τον

Καμία θυσία για την πλουτοκρατία

Οργανωμένη απάντηση στην τρομοκρατία

ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΙΑΣ

πο το ασφαλιστικό και την κατάργηση των Βαρέων και Ανθυγιεινών μέχρι τον

περιορισμό των διαδηλώσεων εκφράζεται η ίδια αντεργατική πολιτική. Η πολιτική

αυτή που χαράσσουν και υπηρετούν η ΕΕ και τα κόμματα που τη στηρίζουν έχει

ως αναπόσπαστο στοιχείο της...

Η βία συνίσταται πρώτα απ’ όλα στην καπιταλιστική εκμετάλλευση: Ο εργάτης προκειμένου να ζήσει είναι αναγκασμένος να πουλήσει την εργατική του δύναμη

Εργοδοτικό έγκλημα με 8 νεκρούς εργάτες στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη φέτος το καλοκαίρι

νέοι εργαζόμενοι ϐ 29Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

εργαζόμενο που σηκώνει κεφάλι. Εννιά στις δέκα απεργίες κηρύσσονται παράνομες και καταχρηστικές από τα αστικά δικαστή-ρια και αν (σπάνια) δε συμβεί αυτό οι κυ-βερνήσεις έχουν στα χέρια τους το όπλο της πολιτικής επιστράτευσης το οποίο έχουν χρησιμοποιήσει επανειλημμένα εναντίον των ναυτεργατών, των εργαζομένων στους ΟΤΑ και άλλων εργαζομένων. Τα σώματα καταστολής επιστρατεύονται συχνά-πυκνά ενάντια στους απεργούς και τους αγωνιζόμενους εργάτες. Οι εργοδότες δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν σκοτεινούς μηχανισμούς και απειλές για να εκφοβίσουν τους εργαζομένους όπως απέδει-ξε η πρόσφατη δολοφονική επίθεση εναντίον της συνδικαλίστριας καθαρίστριας Κωνστα-ντίνας Κούνεβα. Μόλις τον προηγούμενο μήνα η Ομοσπονδία Οικοδόμων κατήγγειλε απειλές κατά της ζωής των συνδικαλιστών οικοδόμων του νεοσύστατου παραρτήματος Μεσσηνίας από την εργοδοσία.

Οι κομμουνιστές και το ταξικό κίνημα στην πρώτη γραμμή της πάλης

Το ΠΑΜΕ σταθερά μπαίνει μπροστά στην οργάνωση της πάλης με μαζικότατες κινητοποιήσεις δίνοντας έμπρακτη απά-ντηση στις απόπειρες τρομοκράτησης του λαού. Δεν είναι τυχαίο που η απεργιακή συ-γκέντρωση του ΠΑΜΕ βούλιαζε Ομόνοια και Μεταξουργείο στις 10 Δεκέμβρη και τα αστικά ΜΜΕ έψαχναν “νέα” κινήματα και υποκείμε-να ανάμεσα στις κουκούλες και τις σπασμένες τζαμαρίες. Ενοχλείται η αστική τάξη όταν χι-λιάδες μαθητές και φοιτητές ανταμώνουν με χιλιάδες εργάτες με κοινά αιτήματα, όταν νέοι εργαζόμενοι κατεβαίνουν για πρώτη φορά σε κινητοποιήσεις συσπειρωμένοι στις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Σημαντικό ρόλο στην επιτυχία της απεργίας έπαιξε και η περιφρούρησή της από τις τα-ξικές δυνάμεις. Πολύ περισσότερο το ΠΑΜΕ έδωσε τον τόνο της συνέχισης και έντασης του αγώνα διοργανώνοντας μαχητικά συλλα-λητήρια ενάντια στο 65ωρο, στηρίζοντας τις κινητοποιήσεις του οργανωμένου μαθητικού κινήματος, περιφρουρώντας την κυριακά-τικη αργία, εκδηλώνοντας από την πρώτη

στιγμή τη διεθνιστική του αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης.

Απάντηση με κίνημα μαζικό και οργανωμένο

Οι κομμουνιστές και οι ταξικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος προβάλλουν την αυτονόητη αλήθεια που φοβίζει το κεφάλαιο: ότι η απάντηση στη βία δίνεται πρώτα από όλα στην καρδιά του συστήματος, στην παρα-γωγή. Οπως δήλωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: «Το θάρρος, η παλικαριά και η λεβεντιά πριν απ’ όλα κρίνονται στον τόπο δουλιάς, απέναντι στους μηχανισμούς της εργοδοσίας.» Με συ-σπείρωση στα συνδικάτα, με ρίζωμα των συν-δικάτων στους τόπους δουλιάς, με επιτροπές αγώνα και σωματειακές επιτροπές. Αντίστοιχα άνοδος της οργάνωσης, ένταση της πάλης απαιτείται και σε χώρους που συγκεντρώνεται μεγάλο κομμάτι της εργαζόμενης νεολαίας όπως είναι τα ΙΕΚ, τα νυχτερινά σχολεία, οι σχολές μαθητείας του ΟΑΕΔ κλπ. Η εργατική τάξη είναι η μεγαλύτερη κοινωνική δύναμη. Η δύναμη αυτή μπορεί να γίνει ακατανίκητη όταν οργανώνεται, όταν βάζει στο στόχαστρο συνολικά το καπιταλιστικό σύστημα που στέκεται απέναντί της. Οπως έγραφε ο Λένιν: «Τα μεγάλα προβλήματα της πολιτικής ελευ-θερίας και της ταξικής πάλης τα λύνει, σε τελευταία ανάλυση, μόνο η δύναμη, κι εμείς πρέπει να φροντίσουμε για την προετοιμα-σία και την οργάνωση της δύναμης αυτής και για τη δραστήρια, όχι μόνο αμυντική μα και επιθετική χρησιμοποίησή της».

Δ.Τ.

Η απάντηση στη βία δίνεται πρώτα από όλα στην καρδιά του συστήματος, στην παρα-γωγή

Βήματα στην οργάνωση της πάληςΟι κινητοποιήσεις του προηγούμενου δια-

στήματος αποτελούν εφόδιο για τους αγώ-νες που έρχονται. Παρακάτω ξεχωρίζουμε ορισμένα ενδεικτικά παραδείγματα για τα αποτελέσματα που μπορεί να φέρει η με-θοδική, σωστά προσανατολισμένη δουλιά στην κατεύθυνση της ενδυνάμωσης των αγώνων και του επιπέδου οργάνωσης του λαού.

Αθήνα: Πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές του Συλλόγου σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ (ΣΥΣΔΙΕΚ). Περίπου 2.000 σπουδαστές ενίσχυσαν με την ψήφο τους το σύλ-λογο που οργανώνει την πάλη των σπου-δαστών με αιτήματα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες τους. Το επόμενο διάστημα θα συγκροτηθεί το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου. Μαζική ήταν η συμμετοχή των σπουδαστών στις κινητοποι-ήσεις αυτού του διαστήματος. Σε κάποιες σχολές πραγματοποιήθηκαν αποχές ενώ οι σπουδαστές της Σιβιτανίδειου προχώρησαν σε συμβολικό κλείσιμο της σχολής. Το επό-μενο διάστημα προγραμματίζονται περιο-δείες από κοινού με ταξικά σωματεία για τα ζητήματα των εργαζόμενων σπουδαστών που αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία.

Λάρισα: Ολο το προηγούμενο διάστημα η ΚΝΕ πραγματοποίησε καμπάνια για την ανασφάλιστη εργασία, δουλιά που έφε-ρε αποτελέσματα με την εγγραφή νέων εργαζομένων στα σωματεία τους. Στους κλάδους του εμπορίου και του επισιτισμού, όπου μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων είναι νέοι, πραγματοποιήθηκαν συσκέψεις από τα ταξικά σωματεία του κλάδου, στα πλαίσια των οποίων λειτουργούν επιτροπές

νέων. Σχεδόν καθολικά συμμετείχαν στην απεργία της 10ης Δεκέμβρη οι εργαζόμενοι σε “Ιντρακάτ” και “Εξάλκο” όπου η ερ-γοδοσία ανακοίνωσε απολύσεις, χάρη και στην καταλυτική παρέμβαση του ταξικού εργατικού κέντρου του νομού. Αντίστοιχα αυξημένη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις καταγράφηκε στις σχολές μαθητείας του ΟΑΕΔ παρά την τρομοκράτηση των μαθη-τών από διεύθυνση και εργοδότες. Οπως μας μεταφέρουν οι σύντροφοι, η πρωτοπό-ρα δουλιά των μελών της ΚΝΕ μέσα από τις γραμμές των συνδικάτων αλλά και αυτοτε-λώς αναγνωρίζεται από όλο και περισσότε-ρους νέους.

Κρήτη: Οι εμπειρία των οργανώσεων της Κρήτης επιβεβαιώνει το κύρος της ΚΝΕ στους εργαζόμενους νέους. Στο νυχτερι-νό σχολείο του Ηρακλείου οι μαθητές απευ-θύνθηκαν στην ΚΝΕ για να αναδείξουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, γνωρίζο-ντας ότι στο ΚΚΕ θα βρουν έναν ειλικρινή και ανυπόκριτο σύμμαχο. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι κάποιοι μαθητές ταξι-δεύουν 150 χλμ για να πάρουν το “χαρτί”” από το νυχτερινό και συχνά κοιμούνται σε αποθήκες και κλειστά μαγαζιά αφού δεν μπορούν να επιστρέψουν σπίτια τους! Στη σχολή ΟΑΕΔ του Ρεθύμνου η εξόρμηση της ΚΝΕ μετατράπηκε σε συζήτηση διάρκειας μιας ώρας μέσα στην αίθουσα των μαθημά-των. Οι δυνάμεις της ΚΝΕ πρωτοστάτησαν και στη μάχη ενάντια στις απολύσεις στις οποίες προχώρησαν καταστήματα όπως “Σπρίντερ”, “Πλαίσιο”, “������” κ.α.������” κ.α.” κ.α.

Λιμάνι Πειραιά, 2002: Ο εφοπλιστής Αγούδημος και αξιωματικοί του Λιμενικού συντονίζουν την επιχείρηση των κατασταλτικών δυνάμεων εναντίον των απεργών ναυτεργατών μετά την κήρυξη πολιτικής επιστράτευσης από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ

Απεργία στις 10 Δεκέμβρη. Το ποτάμι των απερ-γών πλημμυρίζει την οδό Αγ. Κωνσταντίνου

30 ϐ νέοι εργαζόμενοι

«Για ένα κομμάτι ψωμί,πρέπει να δώσεις πολλά»

Οχι, δεν ήταν η πρώτη του δουλιά. Από φοιτητής δούλευε. Τότε βέβαια ήταν για το χαρτζιλίκι. 22 χρονών τέλειωσε την ΑΣΟΕΕ. Είχε μπροστά και το στρατό με τα έξοδά του, τις δόσεις για το αυτοκινητάκι που πήρε, τις σκέψεις να πιάσει ένα δικό του σπίτι, ονειρευ-όταν και σχεδίαζε με δυο λόγια τη ζωή του… Για να υλοποιήσει αυτές τις σκέψεις βγήκε στην παραγωγή και σύντομα διαπίστωσε ότι πράγματι, γι’ αυτό το “κομμάτι ψωμί, πρέπει να δώσεις πολλά”…

Πολλά τα “πρέπει” και τα “μην” που συ-νάντησε. Να μη μιλάει με τους συναδέλφους του, να τους καρφώνει, να είναι ευχάριστος στους προϊσταμένους, υποτελής στο διευθυ-ντή. Επρεπε να αρκείται στα 600 ευρώ κι ας μην του έφταναν για τα όνειρά του, έπρεπε να κάθεται εθελοντικά υπερωρίες, έπρεπε να συμβιβαστεί.

Και ταυτόχρονα τα οικονομικά αδιέξοδα ορθώνονταν τεράστια. Και το κάθε “πρέπει” έμοιαζε έτσι πιο απλό και πιο εύκολο…

Ταυτόχρονα όμως ανησυχούσε. Και αυτός και οι συνάδελφοί του. Νέα έφταναν από την Ευρωπαϊκή Ενωση για 65 ώρες εργασίας την εβδομάδα, για ενεργό και ανενεργό χρόνο εργα-

σίας,

για δουλιά και την Κυριακή. Πόσο ακόμη έπρεπε να σκύψει το κεφάλι; Μια λέξη κυ-ριαρχούσε για το παρόν και για το μέλλον: φόβος!

Δεν είχε μάθει όμως να ζει έτσι. Θυμόταν από μικρός τον πατέρα του να προσπαθεί να φέρει βόλτα τους λογαριασμούς, όμως δεν είχε μεγαλώσει με την υποταγή, αλλά με άλλες αξίες. Είχε από καιρό άλλωστε πάρει την απόφαση να συστρατευτεί στον αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώ-που από άνθρωπο, μέσα από τις γραμμές της ΚΝΕ.

Και μ’ αυτά τα εφόδια, μπόρεσε και σε αυτόν το σκόπελο να σταθεί όρθιος. Αρχικά γράφτηκε στο σωματείο του, το Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων, που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ. Ηξερε ότι τον τόπο και το χρόνο της σύγκρουσης δεν τον όριζε αυτός. Αυτός θα απαντούσε στην επίθεση που θα δεχόταν. Φοβόταν όμως ακόμη. Τότε ήταν που προ-κηρύχθηκε η απεργία για τις 10 του Δε-κέμβρη.

«Θα απεργήσω»Σχεδόν όλοι ήξεραν πια στο κατάστημα

ότι θα απεργήσει. Το ’χε πει ο ίδιος. Χρεια-ζόταν εκείνα τα μάτια που τον έβλεπαν με σιγουριά, με περηφάνια. Τα χρειαζόταν για

στήριγμα.

Την προηγούμενη μέρα της απεργίας, στα-μάτησε τον προϊστάμενό του. Εβαλε τα χέρια του στις τσέπες από αμηχανία.

– Γιώργο, του είπε με όχι και τόσο στα-θερή φωνή, αύριο έχει προκηρυχτεί απεργία από τη ΓΣΕΕ. Συμμετέχει και το σωματείο μας και αύριο δε θα έρ-θω. Θα απεργήσω.– Τι; τον ρώτησε με απορία, τι εννοείς ακριβώς;

Το πρόσωπό του είχε πάρει φωτιά. Τα χέρια του είχαν παγώσει. Του το επανέλαβε. Τότε ο προϊστάμενος φώναξε τον υποδιευθυντή. Εκείνος 35άρης, με το ρόλο του “καλού αστυ-νομικού” στην ανάκριση στην καθημερινή τριβή διεύθυνσης και προσωπικού, πλησίασε και ρώτησε χαρούμενα.

– Τι έγινε, έχουμε κάποιο θέμα εδώ;Πριν προλάβει να μιλήσει ο προϊστάμενος, με μια ανάσα -σταθερά αυτή τη φορά- επανέλα-βε τη δήλωσή του για την αυριανή απεργία. Ο υποδιευθυντής έμεινε για μια στιγμή σι-ωπηλός. Επειτα έβαλε τα γέλια. Ο προϊστά- τα γέλια. Ο προϊστά-τα γέλια. Ο προϊστά-μενός του χαμογελούσε, μπορούσε όμως κανείς να διακρίνει μια ανησυχία πίσω από το πρόσωπό του. Δεν είχε ξανακούσει ποτέ κάτι παρόμοιο. Ο υποδιευθυντής σταμάτησε σιγά σιγά το γέλιο του.Εκείνος με ηρεμία, είπε:

– Να σας ενημερώσω ήθελα όπως θα κά-νω και με τον κ. διευθυντή.

Τα γέλια κόπηκαν πια τελείως.– Τι θα κάνεις; Είσαι κα-λά; Ασε, θα το αναλάβου-με εμείς.– Οχι, απάντησε. Οπως σας ενημέρωσα, θα ενημερώ-σω και το διευθυντή. Πάω τώρα.Εκείνοι είχαν μείνει απο-σβολωμένοι. Εκείνος ξεκί-νησε προς το γραφείο του διευθυντή. Τον πήραν από

πίσω.

Καθώς διέσχιζε το κατάστημα με τους ανώτε-ρους πίσω του, δεν ήξερε πως έβαζε το ένα πόδι μετά το άλλο. Επαιρνε όμως σιγουριά και ώθηση από το βλέμμα των συναδέλφων. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκε πως κάπως έτσι θα ένιωθαν και οι σύντροφοι περπατώντας προς το εκτελεστικό. Κι είπε από μέσα του:

– Αϊ στο διάολο, θες να μου γίνεις και ήρωας! Δεν κοιτάς που έχεις κατουρηθεί επάνω σου.

Κι έπειτα μπροστά στη σκάλα που οδηγούσε στο γραφείο του διευθυντή σκέφτηκε:

– Μήπως δεν είναι εκτελεστικό απόσπα-σμα η διεύθυνση του όποιου καταστήμα-τος, για το σαραντάρη, πενηντάρη συνά-δελφο, που ανακοινώνει ότι την αυριανή μέρα θα απεργήσει, τη στιγμή που έχει δυο παιδιά, ένα στεγαστικό ή δυο κάρτες να ξεχρεώσει;

Κι ανέβηκε με θάρρος τη σκάλα.Στο γραφείο του διευθυντή μπήκαν και οι τρεις μαζί. Ο διευθυντής τα ‘χάσε:

–Τι έγινε εδώ; ρώτησε.

«Δεν απειλείτε εμένααλλά ένα σωματείο»

Το μέτωπό του φλεγόταν. Ενιωθε ένα σφίξι-μο στο στομάχι. Προλάβαινε να κάνει πίσω. Να αστειευτεί. Να γυρίσει στη δουλιά του.Επανέλαβε όμως με θάρρος την πρόθεσή του να απεργήσει στην αυριανή πανελλαδική απεργία. Ο διευθυντής τον κοίταξε και κούνη-σε αργά τα χείλη του.

– Τσ! είπε. Οχι. – Είναι αναφαίρετο δικαίωμά μου.– Κι έμενα δικό μου να σε διώξω, είπε ήρεμα ο διευθυντής. – Εγώ δεν ήρθα να σας απειλήσω, απά-ντησε. Ηρθα να σας ενημερώσω. Μα αν εδώ μέσα προτιμάτε απειλές… Μάθετε ότι δεν απειλείτε εμένα αλλά ένα σω-ματείο και στο πρόσωπό μου υπάρχουν χιλιάδες πρόσωπα που σας κοιτούν αυτή τη στιγμή.– Πέρασε έξω, του φώναξε. Να ξέρεις

ΕρΓοΔοΤιΚΗ ΤροΜοΚραΤια

ο σα θα διαβάσετε παρακάτω, εξελίχθηκαν τον περασμένο Δεκέμβρη σ’ ένα από τα καταστήματα παιχνιδιών της αλυσίδας “�������� �νας νέος�������� �νας νέος��� �νας νέος

εργαζόμενος αποφασίζει να απεργήσει, να παλέψει για τα δίκια της τάξης του�� Η εργοδοσία όμως έχει άλλη άποψη: η απεργία τιμωρείται με

απόλυση�� Αλλη άποψη είχε όμως και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα που οργάνωσε την πάλη και πέτυχε την ανάκληση της απόλυσης��

Νέα έφταναν από την ΕΕ για 65 ώρες εργασίας την εβδομά-δα, για ανενεργό χρόνο εργασίας, για δουλιά και την Κυρι-ακή. Πόσο ακόμη έπρεπε να σκύψει το κεφάλι; Μια λέξη κυριαρχούσε για το παρόν και για το μέλλον: φόβος!

νέοι εργαζόμενοι ϐ 31Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

πως αν δεν φύγεις αύριο, θα φύγεις σί-γουρα μεθαύριο.– Πολύ καλά. Κατέβηκε τη σκάλα ανάλα-φρος. Ενιωθε δυνατός. Γύρισε στη δουλιά του, μα τώρα ένιωθε ότι ήταν κάτι πάνω από αυτή.

Στις δύο επόμενες ώρες οι ανώτεροί του αράδιασαν “επιχειρήματα” όπως:

– Θα χώσεις όλους τους άλλους αύριο.– Τον στεναχώρησες το διευθυντή, που σε συμπαθεί τόσο. Τον χτύπησες κι εσύ στο ευαίσθητο σημείο του.– Τουλάχιστον άλλαξε το λόγο και μην έρθεις αύριο. Να μόνο γι’ αυτήν την απεργία και σε όλες τις επόμενες θα σε καλύπτει ο ίδιος ο διευθυντής. – Πώς του μίλησες έτσι! Αυτός στο κάτω κάτω σε πληρώνει…Και του τα ’λεγαν αυτά αυτοί που δούλευ-αν όσες ώρες τους έλεγαν, χωρίς προσω-πική ζωή, για 200 ευρώ παραπάνω… Τους κοίταζε μελαγχολικά.

Ο διευθυντής “ενημερώνει”: «κάποιοι θα φύγουν…φροντίστε να μην είστε σ’ αυτούς»

Συμμετέχει στην απεργία και τις δύο επόμε-νες μέρες στη δουλιά, ενημερώνει όλους τους συναδέλφους για τις απειλές που είχε δεχθεί.οταν έφτασε το Σάββατο, ο διευθυντής μάζεψε και τους 40 εργαζόμενους λέγο-ντας ότι κάποιοι θα φύγουν.

– Οι υπόλοιποι φροντίστε να μην είστε μέσα σ’ αυτούς, είπε.

Χρησιμοποιούσαν το παράδειγμά του για να απειλήσουν και τους υπόλοιπους! Δεν το άντεξε. Μπορώ να μιλήσω; Είπε..

– Μίλα, του είπε με προσποιητή άνεση. Δημοκρατία έχουμε!– Είμαστε εργαζόμενοι που δουλεύ-ουμε για μια επιχείρηση κολοσσό και παίρνουμε ψίχουλα για τα υπερκέρδη τους. Ολοι δουλεύουμε για 600 και 700 ευρώ και δεν τα φτύνω καθόλου. Ολοι τα έχουμε ανάγκη και μεγάλη μάλιστα. Αλλά δεν αξίζει να ζούμε με το φόβο, την αγωνία και το άγχος ότι θα χάσου-με τη δουλιά μας. Μην αφήνετε να σας τρομάζουν έτσι ώστε με το μαστίγιο της απόλυσης και το καρότο ότι κάποιοι θα μείνουν, να δίνουμε και την ψυχή μας για τα υπερκέρδη τους. Μην αφήνετε!– Πολύ ωραία, τον διέκοψε ο διευθυντής. απολύεσαι τώρα. Πέρασε έξω. Οι υπό-λοιποι στις δουλιές σας. Τώρα. Ο συνδι-καλισμός εδώ μέσα απαγορεύεται. Στις δουλιές σας είπα!

Υπόθεση του σωματείουΤην επόμενη μέρα, Κυριακή, ήρθαν πολλοί

συνάδελφοι σπίτι του. Κουβέντιασαν. Ηρθαν σε επαφή με το σωματείο. Ηταν ένα βήμα.Τη Δευτέρα το πρωί, άφησε ανυπόγραφο το χαρτί της απόλυσης και γύρισε μέσα στο κατάστημα με τον πρόεδρο του συλλόγου εμποροϋπαλλήλων και μέλος της εκτελε-στικής γραμματείας της ΓΣΕΕ από το ΠΑΜΕ. Ζητήθηκε να μιλήσουν με το διευθυντή, ο οποίος προκλητικότατα τους έδιωξε, λέγο-ντάς τους ότι αν είχαν κάποιο πρόβλημα, να κινηθούν νομικά. Η απάντηση που πήρε ήταν ότι δεν θα κινη-

Η πίεση που άσκησε το σωματείο προς τον πρόεδρο της εταιρείας ήταν καθοριστική. Η εργοδοσία, μετά από μια βδομάδα, προχώρησε στην ακύρωση της απόλυσης.

θούμε στα όρια της νομιμότητάς σας!Εκεί για πρώτη φορά είδε τον διευθυντή του να τρέμει.

– Τι εννοείτε; τραύλισε– Θα το δεις πολύ σύντομα, ήταν η απά-ντηση από το σωματείο. Το ΠΑΜΕ είμα-στε εμείς. Θα το δεις πολύ σύντομα… Και αποχώρησαν.

Το ίδιο απόγευμα βρισκόταν μέσα στο πούλ-μαν που ναύλωσε το σωματείο, γεμάτο εργα-ζόμενους κουρασμένους από τη δουλιά τους, που πήγαιναν να διαμαρτυρηθούν μαζί του για την άδικη απόλυση. Οχι απλά γι’ αυτόν, αλλά για τη μεγάλη υπόθεση της τάξης του. Για να σπάσει η εργοδοτική ασυδοσία και τρομοκρατία σε έναν ακόμη χώρο δουλιάς. Για να παρθεί πίσω η απόλυσή του.

Κι έγιναν οι δεκάδες συνάδελφοι, φωνή χίλιες φορές πιο δυνατή από τη δική του. Και μπλόκαραν την είσοδο του καταστή-ματος, ενημερώνοντας τον κόσμο για την απόλυση. Ο κόσμος εκείνο το απόγευμα δεν ψώνισε. Ακούστηκε αργότερα πως η επιχείρη-ση έχασε κάπου 50.000 ευρώ εκείνες τις 3 ώρες που διήρκησε η κινητοποίηση.

Τώρα καταλάβαινε πως την ταξική μάχη

δεν την έδινε μόνος του. Την έδιναν όλοι μαζί. Κι ήταν πολύ μεγάλο πράγμα ετούτο. Πολύ σημαντικό.

Τώρα πια δε φοβότανε. Ούτε ακροβατούσε. Πλέον είχε διαλέξει πλευρά. Ενιωθε μεγάλη τιμή που ήταν παρών, στην πρώτη γραμμή, που είχε τόσο ωραίους ανθρώπους δίπλα του, τέτοιους συντρόφους.

Η εργοδοσία παίρνει πίσωτην απόλυση

Από την πρώτη στιγμή της κινητοποίησης εκείνο το απόγευμα η εργοδοσία εξαπέ-λυσε ένα κύμα τρομοκρατίας προς τους συναδέλφους χωρίς προηγούμενο, στην αρχή βέβαια άτεχνα, μα όσο προχωρούσαν οι μέρες κατασκεύαζε όλο και καλύτερες προ-βοκάτσιες, εκφόβιζε ευθέως.

Αρχικά διέδιδε ότι θέλουν να σπάσουν το κατάστημα, να κλέψουν τα ταμεία και να κά-νουν πλιάτσικο. Οταν είδαν ότι η μαζικότητα της κινητοποίησης και τα συνθήματα έβρι-σκαν απήχηση σε εργαζομένους και κατανα-λωτές, άλλαξαν τακτική.

Τις επόμενες μέρες η διεύθυνση προσπα-θούσε να ανακρίνει με θράσος τα πολιτικά

πιστεύω των συναδέλφων του. Προσπαθούσε να εκφοβίσει ακόμη και όσους δηλωμένα δεν συμφωνούσαν με την κινητοποίηση του σω-ματείου, μα ήταν φίλοι μαζί του. Διέδωσαν τη φήμη πως εκείνος απειλούσε τους συναδέλ-φους του ότι αν δεν γραφτούν στο σωματείο, θα απολυθούν.

Η πίεση που άσκησε το σωματείο προς τον πρόεδρο της εταιρείας τις επόμενες μέρες ήταν καθοριστική. Καθοριστική επί-σης ήταν και η στάση των συναδέλφων που δεν άφησε κανένα περιθώριο στη διεύθυνση να πραγματοποιήσει τις προβοκάτσιες που σχεδιάζονταν.

Τέλος, με δεδομένη την αταλάντευτη στάση του σωματείου αλλά και των συ-ναδέλφων του, η εργοδοσία προχώρησε μετά από μια εβδομάδα στην ακύρωση της απόλυσής του.

Τώρα εκείνος συνεχίζει κανονικά στη δου-λιά του και είναι σίγουρος πως η ώρα που οι συνάδελφοι θα καταλάβουν τη δύναμη τους μέσα από ένα μέτωπο ταξικό, μέσα από το ΠΑΜΕ, είναι κοντά. Είναι σίγουρος και διδά-χθηκε από τη μάχη αυτού του Δεκέμβρη.

32 ϐ νέοι εργαζόμενοι

2 χρόνια λιτότητας...και τα σκυλιά δεμένα

Πέρσι 2 Απρίλη η συμβιβασμένη πλειοψη-φία της ΓΣΕΕ και ο ΣΕΒ έδωσαν τα χέρια για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργα-σίας (ΕΓΣΣΕ). Αν πέρσι μιλάγαμε για για μία κατάπτυστη σύμβαση, φέτος αυτό ισχύει στο δωδεκαπλάσιο. Κι αυτό γιατί η σύμβαση αυτή όχι μόνο καταδίκαζε τους εργαζόμενους σε αυξήσεις πείνας της τάξης του 4,5% ή ενός

ευρώ την ημέρα αλλά είχε

διετή διάρκεια. Ισχύει δηλαδή και για το 2009. Με αυτόν τον τρόπο η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και ο ΣΕΒ έδεσαν το γάιδαρο της κερ-δοφορίας του κεφαλαίου και για φέτος όπου οι επιπτώσεις της καπιταλιστικής κρίσης απει-λούν πολλαπλά τους εργαζομένους.

Υποταγμένος συνδικαλισμός…Με βάση αυτά αξίζει να θυμηθούμε την

εμπειρία από την εξέλιξη της μάχης των ΣΣΕ πέρσι. Ετσι, οι υποτιθέμενες “αυξήσεις” εξανεμίστηκαν λόγω πληθωρισμού ο οποίος επισήμως έφτασε το 4,3%. Στην πραγματικότητα το εργατικό εισόδημα μει-ώθηκε αφού οι αυξήσεις σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης ήταν στην πραγματι-κότητα πολύ μεγαλύτερες. Από την πλευρά τους οι εργοδότες κατά τις διαπραγματεύ-σεις για τις κλαδικές και επιχειρησιακές συμβάσεις “οχυρώθηκαν” πίσω από την εξευτελιστική σύμβαση που υπέγραψε η ΓΣΕΕ. Χαρακτηριστικό είναι ότι για τον ΗΛΠΑΠ δεν έχει υπογραφεί ακόμα ΣΣΕ για το 2008 αφού το υπουργείο μεταφορών και η διοίκηση του οργανισμού εκβιά-ζουν τους εργαζομένους να δεχτούν την ΕΓΣΣΕ! Αντίστοιχα οι εργαζόμενοι στο Μετρό, στην ΕΑΒ και σε άλλους χώρους και κλάδους ήρθαν αντιμέτωποι με την αδιαλλαξία της εργοδοσίας δίνοντας πα-ρατεταμένους αγώνες για ικανοποιητικές συλλογικές συμβάσεις.

…και οι αγώνες τωνταξικών δυνάμεων

Από την άλλη πλευρά, πλούσια είναι και η εμπειρία του ταξικού συνδικαλιστι-κού κινήματος που έδωσε μάχες για την υπογραφή ικανοποιητικών συλλογικών συμβάσεων με πλαίσιο αιτημάτων που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες

ανάγκες των εργαζομένων και με γνώμονα την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση και συμμε-τοχή τους στον αγώνα. Οι επιτυχίες των ταξι-κών συνδικάτων σε χώρους και κλάδους μετά από σημαντικούς αγώνες ξεμπροστιάζουν την υποταγή των συμβιβασμένων συνδικαλιστι-κών δυνάμεων που κυριαρχούν. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

nn Το συνδικάτο μετάλλου Πειραιά με αυξήσεις από 9% έως 17,2%. Ετσι τα μεροκά-ματα διαμορφώνονται στα 90 ευρώ για τους τεχνίτες και 75 ευρώ για τους βοηθούς. Επί-σης κατέκτησε την εφαρμογή του 5ημερου-7ωρου-35ωρου για τους μηχανουργούς.

nn Την Πανελλήνια Ενωση Καθαριστών-Αμμοβολιστών που υπέγραψε σύμβαση με αύξηση 10% κατά μέσο όρο για τις διάφορες ειδικότητες. Αντίστοιχες αυξήσεις πέτυχε και η Ενωση Ηλεκτρολόγων Πλοίων.

nn Την �μοσπονδία �ικοδόμων�μοσπονδία �ικοδόμωνμοσπονδία �ικοδόμων�ικοδόμωνικοδόμων που μετά από απεργιακές κινητοποιήσεις και καταλή-ψεις στα γραφεία των εργοδοτών υπέγραψε ΣΣΕ με αυξήσεις 7,5% και προσθήκη μιας ακόμα τριετίας στη μισθολογική κλίμακα.

Δυνατός εργάτηςείναι ο οργανωμένος

Οπωσδήποτε οι παραπάνω αυξήσεις δε λύ-νουν τα προβλήματα της εργατικής και λαϊκής

οικογένειας. Είναι ωστόσο δείγματα γραφής του τι μπορεί να πετύχει το συνδικαλιστικό κίνημα συσπειρωμένο σε ταξική γραμμή. Απαραίτητος όρος για την υπογραφή και την υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων εί-ναι η καθολική συμμετοχή των εργαζομένων στα συνδικάτα τους. Οι εργοδότες “ποντά-ρουν” στο γεγονός ότι οι εργαζόμενοι παραμένουν στη μεγάλη τους πλειοψηφία ασυνδικάλιστοι και ιδίως οι νέοι. Ετσι μπο-ρούν να διαπραγματεύονται ατομικά με τον εργαζόμενο συμπιέζοντας προς τα κάτω τις αποδοχές και τους όρους εργασίας.

ΠΑΜΕ: Καμία θυσίαγια την πλουτοκρατία

Την ίδια στιγμή που κλαίνε σα χαροκαμμέ-νες μάνες για την οικονομική κρίση που τάχα «πλήττει όλους» τα θησαυροφυλάκιά τους ξεχειλίζουν από κέρδη. Για τους εργαζόμε-νους όμως προετοιμάζουν καθήλωση μισθών, 65ωρα, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, απολύσεις. Οι εργαζόμενοι δεν οφείλουν να παζαρέψουν το παραμικρό από τα κατακτημένα δικαιώματά τους. Με τα αι-τήματα του ΠΑΜΕ για εφόδιο να ενισχύσουν την οργάνωσή τους στους χώρους δουλιάς και τους κλάδους με επιτροπές αγώνα και σωμα-τειακές επιτροπές, δυναμώνοντας τη συμμα-

ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

Μπροστά στην υπογραφή των φετινών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) το κεφάλαιο εξαπολύει νέο κύμα ιδεολογικής τρομοκρατί-

ας. Υποστηρίζουν ότι κεφάλαιο και εργαζόμενοι είναι “στο ίδιο καράβι” ακριβώς επειδή θέλουν να βγουν από την κρίση σε βάρος των

εργαζομένων, με τη συναίνεση των τελευταίων, με “ταξική ειρήνη”. Στην πραγματικότητα οι κρίσεις είναι φαινόμενο σύμφυτο με το

σύστημά τους. Οι εργαζόμενοι ούτε ευθύνονται για την κρίση, ούτε οφείλουν να πληρώσουν τα σπασμένα. Η μάχη των ΣΣΕ μπορεί να γίνει

εφαλτήριο για την αντεπίθεση των εργαζομένων σε κατεύθυνση ριζικής εναντίωσης με τα μονοπώλια, την ΕΕ και τα κόμματα που τους στηρίζουν.

1/1/09 έως 4/2009

5/2009 έως 12/2009

Μέση αύξη-ση σε ευρώ ανά ημέρα

Μέση αύξη-ση ποσοστό

Μισθοί 701 ¤ 740 ¤ 0,86 3,71%

Ημερομίσθια 31,32 ¤ 33,04 ¤

Κατώτεροι μισθοί και μεροκάματα για το 2009

ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

«Φτάσαμε σε ένα καλό, ικανοποιητικό σημείο.(…) Υπογράψαμε μια καλή σύμβαση και στο μέλλον θα υπογράψουμε ακόμα κα-λύτερες».

«Πλησιάζουμε ένα στόχο που υπολείπεται μεν του μέου όρου της ΕΕ, αλλά αρχίζει πλέ-ον ο στόχος να είναι ορατός … Αυτή ήταν η επιδίωξή μας και εξ αυτών κρίνω ότι το τέ-λος των διαπραγματεύσεων υπήρξε αίσιο».

Γ. Παναγόπουλος, πρόεδρος ΓΣΕΕ

«Η σημερινή κατάληξη καταδεικνύει ότι μεταξύ των κοινωνικών εταίρων η βούληση για διάλογο, η δυνατότητα για συναίνεση και η ετοιμότητα για κοινές αποφάσεις δεν αποτελούν σχήμα λόγου. Κατά τούτο, η επι-τευχθείσα συμφωνία συνιστά και ένα εφαρ-μοσμένο πρότυπο δημιουργικής διαχείρισης που η κοινωνία μας το έχει ανάγκη. Περισ-σότερο από ποτέ!».

Δ. Δασκαλόπουλος Πρόεδρος ΣΕΒ

«Θεωρούμε ότι φτάσαμε στο “μάξιμουμ” των εφικτών επιδιώξεών μας, αφού κινείται μέσα στο στόχο μας, για σύγκλιση με το μέ-σο όρο των ευρωπαϊκών μισθών».

Κ. Πουπάκης, γγ ΓΣΕΕ

Αυτά δήλωναν αμέσως μετά την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ εργοδότες και εργατοπατέρες αδυ-ναντώντας να κρύψουν την ικανοποίησή τους. Ωστόσο οι εξελίξεις τους επιβεβαίωσαν… από την ανάποδη αφού οι εργαζόμενοι -ιδιαίτερα τώρα- καθόλου ικανοποιημένοι δεν αισθά-νονται. Η δε Αυτόνομη Παρέμβαση (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) είδε αντί για ανοιχτή και πρόστυχη προδοσία των εργατών “λάθος τακτικής” της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ! Την ίδια στιγμή βέ-βαια δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κάνουν κουμπαριές με ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ σε αμέτρητα σωματεία, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα και να κατεβάζουν κοινά ψηφοδέλτια σε αντί-ΠΑΜΕ κατεύθυνση (βλέπε ΕΚ Πειραιά, ομοσπονδία κλωστοϋφαντουργίας-ιματισμού-δέρματος κ.λ.π).

χία και την κοινή δράση με τους αυτοπασχο-λούμενους και τη φτωχή αγροτιά. Οσο για τις δυνάμεις της συναίνεσης… ας τις στείλουν να κάνουν παρέα με τους κεφαλαιοκράτες με τους οποίους τα βρίσκουν τόσο καλά…

Το ΠΑΜΕ διεκδικεί:» 1.400 ευρώ κατώτερο μισθό, 56 ευρώ κατώτερο μεροκάματο.» Μόνιμη σταθερή δουλιά για όλους. Σταθερό ωράριο 5ημερο-7ωρο-35ωρο. 5ημερο-6ωρο-30ωρο για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά (ΒΑΕ). Οχι στην επέκταση του ωραρίου και στην κατάργηση της κυρια-κάτικης αργίας.» Να μην περάσει καμία απόλυση, να επαναπροσληφθούν όσοι απολύθηκαν.» Πλήρη προστασία των ανέργων. Επι-δότηση ανεργίας στο 80% του βασικού μισθού (1.120 ευρώ) από την πρώτη μέρα και για όλο το διάστημα ανεργίας.» Κατάργηση του ΦΠΑ και πάγωμα των τιμών στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανά-λωσης. Δωρεάν μετακινήσεις με τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας τις πρωινές ώρες. Μείωση εισιτηρίων σε όλα τα μέσα μετα-φοράς.» 6ωρη εργασία με κανονικές αποδοχές και άδειες μετ’ αποδοχών την περίοδο των εξετάσεων για τους εργαζόμενους μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές.» Αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας-πρόνοιας με υπηρεσίες και παροχές στο ύψος των σημερινών αναγκών.

Δ.Τ.

Από την κρίση χάνουμε όλοι……φωνάζουν εν χορώ τα μονοπώλια καλώντας τους εργαζομένους

να βγάλουν στο σφυρί δικαιώματα και κατακτήσεις. Βέβαια την

ίδια στιγμή τα κέρδη τους χαίρουν άκρας υγείας ενώ η τσέπη των

εργαζομένων νοσεί χρονίως. Παρακάτω παραθέτουμε ορισμένα

παραδείγματα των κερδών μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων για το

πρώτο 9μηνο του 2008:

Εθνική τράπεζα: 1,24 δις ευρώ, αύξηση 7%

ΟΤΕ: 501,7 εκατ. ευρώ, αύξηση 15,9%

Ομιλος Alapis: 103,8 εκατ. ευρώ,

αύξηση 138%

Τράπεζα Πειραιώς: 441 εκατ. ευρώ,

αύξηση 23%

ΕΛΠΕ: 181 εκατ. ευρώ, μείωση 20%

Aegean Airlines: 26,8 εκατ ευρώ,

μείωση 21%

Alpha Bank: 567,8 εκατ. ευρώ

ΜΟΤΟR ΟIL: 133,15 εκατ. ευρώ,

αύξηση 11,7%

Οι εισηγμένες στο χρηματιστήριο επιχειρήσεις

συγκέντρωσαν στο 9μηνο του 2008 6,6 δισ. ευρώ

καθαρά κέρδη! Και, φυσικά, μην ξεχνάμε τον μπο-

ναμά των 28 δισ. ευρώ προς τους τραπεζίτες.

Αραγε τι είναι “μαξιμαλιστικό”; Τα αιτήματα του

ΠΑΜΕ ή τα κέρδη του κεφαλαίου;

Τι έλεγαν τότε…

Απαραίτητος όρος για την υπογραφή και

την υπεράσπιση των συλλογικών συμβά-

σεων είναι η καθολική συμμετοχή των

εργαζομένων στα συνδικάτα τους

Η κατάργηση στην πράξη των συλλογικών συμβάσεων αποτελεί στόχο πρώτης προτεραι-ότητας του κεφαλαίου στα πλαίσια των καπι-ταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Η προσπάθεια υπονόμευσης περιλαμβάνει:n Διάσπαση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων με συμβάσεις έργου, εργο-λαβίες κ.λ.π.n Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης (ΤΣΑ). Τα ΤΣΑ θεσπίστηκαν από το ΠΑΣΟΚ με νό-μο του 1999. Αποτελούν συμφωνίες μεταξύ των εκπροσώπων των εργαζομένων και των εργοδοτών μιας περιοχής, του αντίστοιχου Οργανισμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης και του δημοσίου. Σε αυτές μπορούν να συμφωνού-νται μισθοί και όροι εργασίας δυσμενέστεροι από αυτούς που ορίζονται στις συλλογικές συμβάσεις.n Τροπολογία για τις πρώην ΔΕΚΟ. Ψηφί-στηκε πριν από λίγους μήνες από τη ΝΔ. Σύμ-φωνα με αυτή οι νεοπροσλαμβανόμενοι θα εξαιρούνται από την εφαρμογή των επιχειρη-σιακών ΣΣΕ ενώ καταργείται το δικαίωμα των συνδικάτων να προσφεύγουν στον Οργανισμό Διαιτησίας.n Προγράμματα επιδοτούμενης εργασίας (������ κ.α.) του ΟΑΕΔ. σε αυτά οι εργαζόμενοι������ κ.α.) του ΟΑΕΔ. σε αυτά οι εργαζόμενοι κ.α.) του ΟΑΕΔ. σε αυτά οι εργαζόμενοι συχνά δεν πληρώνονται ούτε τα προβλεπόμε-να από την ΕΓΣΣΕ, πράγμα που συμβαίνει επίσης στις πρακτικές των σπουδαστών σε σχολές μαθητείας, ΙΕΚ, ΤΕΙ κ.λ.π.n “Γραφεία προσωρινής απασχόλησης” τα οποία “δανείζουν” εργαζομένους σε επιχειρή-σεις με χειρότερους μισθούς από αυτούς που δίνονται στους “κανονικούς” υπαλλήλους της επιχείρησης! Τα τελευταία νομιμοποιήθηκαν με νόμο του ΠΑΣΟΚ κατόπιν ευρωενωσιακής επιταγής.n Ευρωενωσιακή κατεύθυνση αποτελεί επί-σης το συνολικό ξεχαρβάλωμα των συλλογι-κών συμβάσεων. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινούνται οι αποφάσεις του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις υποθέσεις “������ �����” και “�����” όπου κρίθηκε ότι η������ �����” και “�����” όπου κρίθηκε ότι η �����” και “�����” όπου κρίθηκε ότι η�����” και “�����” όπου κρίθηκε ότι η” και “�����” όπου κρίθηκε ότι η�����” όπου κρίθηκε ότι η” όπου κρίθηκε ότι η “ελευθερία παροχής υπηρεσιών” και η “ελευ-θερία κίνησης του κεφαλαίου” υπερισχύουν των δικαιωμάτων της συλλογικής δράσης των εργαζομένων. Πιο απλά δίνουν στις επιχειρή-σεις τη δυνατότητα να μεταφέρουν εργατικό δυναμικό από μία χώρα της ΕΕ σε μια άλλη και να το απασχολούν με τους -χειρότερους- όρους και μισθούς της χώρας από την οποία προέρχονται οι εργαζόμενοι και όχι με αυτούς που ισχύουν στις ΣΣΕ της χώρας που δουλεύ-ουν. Το Μάαστριχτ στα καλύτερά του και με την υπογραφή ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ ανεξίτηλη από κάτω…

Υπονόμευση τωνΣυλλογικών Συμβάσεων

με τη σφραγίδα της ΕΕ

νέοι εργαζόμενοι ϐ 33Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

34 ϐ νέοι στρατευμένοι

Το “αμυντικό – αποτρεπτικό” δόγμαΗ εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων σε ζητή-

ματα εσωτερικής ασφάλειας σχετίζεται με την αναπροσαρμογή του αμυντικού δόγματος της χώρας, που διατυπώθηκε επί ΠΑΣΟΚ και εφαρμόζεται από τη ΝΔ, ως “αμυντικό-απο-τρεπτικό” με στόχο να γίνει πλήρως αποτρε-πτικό. Παράλληλα, συνδέεται και με το νέο ΝΑΤΟϊκό δόγμα και την Πολιτική Ασφάλει-ας και Αμυνας της Ευρωπαϊκής Ενωσης που έχουν υιοθετηθεί από τις ελληνικές κυβερνή-σεις, που περιλαμβάνουν και την εσωτερική ασφάλεια στον προσανατολισμό και τα καθή-κοντα των Ενόπλων Δυνάμεων, στο όνομα της αντιμετώπισης της “τρομοκρατίας” και των άλλων “ασύμμετρων απειλών”.

Δεν είναι τυχαίο ότι στις απειλές που συνιστούν την “τρομοκρατία” συγκατα-λέγονται ενέργειες και δραστηριότητες του λαϊκού κινήματος (“απειλές” κατά της οικονομικής δραστηριότητας, όπως θα μπο-ρούσε να χαρακτηριστεί μια απεργία ή μια κατάληψη κλπ.).

Αμεση σύνδεση με αυτά έχει και η μετα-τροπή του στρατού σε επαγγελματικό-μισθο-φορικό, με την πρόσληψη δεκάδων χιλιάδων επαγγελματιών οπλιτών.

Οι “ασύμμετρες απειλές” και το ΓΕΣΣτη λογική των “ασύμμετρων απειλών” και

των κατευθύνσεων που προωθούν τα αμε-ρικανοΝΑΤΟϊκά επιτελεία, παρουσιάστηκε το Γενάρη του 2003 μελέτη της Διεύθυνσης Αμυντικής Σχεδίασης και Προγραμματισμού του Γενικού Επιτελείου Στρατού, με θέμα “Ασύμμετρες απειλές και τρόποι αντιμετώπι-σής τους, στα πλαίσια της άμυνας της εθνικής επικράτειας (��������� ��������)”. �ασικά��������� ��������)”. �ασικά ��������)”. �ασικά��������)”. �ασικά)”. �ασικά σημεία της μελέτης ήταν:

» Διεύρυνση του πεδίου δράσης των Ενό-πλων Δυνάμεων σε πλήθος τομέων της εσω-

τερικής ζωής της χώρας.» Προληπτική δράση για την αντιμετώπιση των ασύμμετρων απειλών.» Αυτονόμηση της δράσης του στρατού, με τη συγκρότηση “στεγανών” μηχανισμών από τον υπόλοιπο κρατικό μηχανισμό.1

Ενα πρώτο βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση έγινε με τη συμμετοχή των ΕΔ στην ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Για το σκοπό αυτό είχε συγκροτηθεί ειδικός κλά-δος στο ΓΕΕΘΑ, με αποστολή την εσωτερική ασφάλεια.

“Επικίνδυνοι διαδηλωτές” επί ΠΑΣΟΚΤο “χρονικό” των ασκήσεων με εχθρούς

διαδηλωτές που κρατούν κόκκινες σημαίες και πανό με αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα ξεκινά το 2002. Η πρώτη άσκηση καταστο-λής διαδηλώσεων, από ελληνικές στρατι-ωτικές δυνάμεις, πραγματοποιήθηκε στις 13 Μάρτη 2002, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, στη �έροια στο πλαίσιο άσκησης του �΄ Σώματος Στρατού, για την προετοιμασία των “ειρη-νευτικών” αποστολών για την αντιμετώπιση

διαδηλωτών. Ηταν μια άσκηση τμήματος του �’ Σώματος Στρατού, το οποίο, στα πλαίσια του νέου ΝΑΤΟϊκού δόγματος, έχει μετα-τραπεί στο σύνολό του, σε δύναμη ταχείας ανάπτυξης και σ’ αυτό έχουν ενταχτεί όλες οι επίλεκτες δυνάμεις του Στρατού Ξηράς. Το πρόσχημα ήταν η προετοιμασία των “ειρη-νευτικών” αποστολών για την αντιμετώπιση “ατάκτων ομάδων” αμάχων πολιτών. Ανοιχτά, παραδεχόταν η πράσινη τότε ηγεσία των ΕΔ πως οι δυνάμεις αυτές θα χρησιμοποιηθούν για την καταστολή της λαϊκής δράσης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και βέβαια αφού θα έχουν και το “κολάι” αν χρειαστεί αύριο – μεθαύριο καταστέλλουν και κανένα “άτακτο” εντός συνόρων.

Οπως και έγινε το 2003, όταν δυνάμεις των ΟΥΚ υπό τις διαταγές του εφοπλιστή Αγούδη-μου επιστρατεύτηκαν για να καταστείλουν τη μεγαλειώδη απεργία των ναυτεργατών στο λιμάνι του Πειραιά.

Στο ίδιο έργο θεατέςΤο “έργο” συνεχίζεται επί ΝΔ. Στις 13 - 15

Σε “επιφυλακή”ενάντια ΣτοN “εχθρό-λαό”

Με αφορμή τα γεγονό-

τα που ακολούθησαν

της δολοφονίας του

15χρ�νου μαθητή���νου μαθητή��νου μαθητή��

όλες οι στρατιωτικές

μονάδες βρέθηκαν σε κατάσταση

“κίτρινου συναγερμού”�� δηλαδή

με αυξημένα μέτρα ασφάλειας των

στρατοπέδων για το ενδεχόμενο

αποτροπής ή αντιμετώπισης απει-

λής κατά της ασφάλειας των εγκα-

ταστάσεων. Αυτό που δίνει άλλο

περιεχόμενο στη συγκεκριμένη κι-

νητοποίηση του στρατιωτικού μη-

χανισμού είναι ότι γίνεται γενικευ-

μένα και συνδέεται άμεσα με την

κατάσταση εσωτερικής ασφάλειας

της χώρας ενώ το σήμα της επιφυ-

λακής δε δόθηκε στη δημοσιότητα

για “λόγους ασφάλειας”. Χαρακτη-

ριστικό είναι πως στο ΚΕΜΧ στο

Ναύπλιο έβαλαν φαντάρους στην

πύλη του στρατοπέδου την ώρα

που περνούσε πορεία.

Η εξέλιξη αυτή�� επιβεβαίωσε για

ακόμη μια φορά πως η κυβέρνηση

και η ηγεσία του υπουργείου Εθνι-

κής Αμυνας προωθούν τη χρησι-

μοποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων

σαν κατασταλτική δύναμη κατά

του “εσωτερικού εχθρού”.

Η ανάθεση ρόλων κατασταλτικής δύναμης στις ΕΔ, συνδέεται με την ίδια τη φύση και την αποστολή τους, όπως τη θέλουν και την έχουν ορίσει η άρχουσα τάξη και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί

Ρόλος των Ενόπλων Δυνάμεων είναι να διασφαλίζουν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και όχι να καταστέλλουν το λαϊκό κίνημα και να συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές αποστολές.

νέοι στρατευμένοι ϐ 35Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

289, Νιγρίτα ΣερρώνΓια την ιστορία… του στρατοπέδου μας

ενημερώνει φαντάρος με �-���� αλλά και�-���� αλλά και-���� αλλά και���� αλλά και αλλά και την αντίστοιχη φωτογραφία που μας έστει-λε. Το στρατόπεδο φέρει το όνομα του Αν/χου Δ. Γιαννόπουλου ο οποίος «κατά την κατοχή έλαβε μέρος στις εθνικές ομάδες αντίστασης και τραυματίστηκε το 1943 σε συμπλοκή με άντρες του ΕΛΑΣ» ενώ έλαβε μέρος και στον «αντισυμμοριακό αγώνα». Τέτοιου είδους είναι η “ιστορική μόρφωση” που παρέχεται στο στράτευμα. Πλάι σε αυ-τά, εθνικιστικά συνθήματα και τραγούδια, σκοπιανοφαγία και τουρκοφαγία συνθέ-τουν το παζλ της “διαπαιδαγώγησης” στο συγκεκριμένο στρατόπεδο. Οι φαντάροι να καταδικάσουν τη παραχάραξη της ιστορίας και να απιτήσουν να μπει τέλος στον αντι-κομμουνισμό.

ΚΕΥΠ, Λαμία“Πλούσιο” το μενού καταγγελιών και από

το συγκεκριμένο κέντρο. Στα παράπονα στρατιωτών για τις συνεχόμενες υπηρεσίες, Λοχαγός απαντούσε με υβριστικές εκφρά-σεις και με χειρονομίες (επιδεικνύοντας συγκεκριμένο σημείο του σώματός του). Την ίδια στιγμή, οι άγραφες άδειες, παρά όσα διατυμπάνιζε η διοίκηση, στα βύσματα έπεφταν βροχή. «Δεν έλειψαν βέβαια και τα κηρύγματα των αξιωματικών κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων του προη-γουμένου διαστήματος και οι οδηγίες που δόθηκαν στις φρουρές για την προστασία του ΚΕΥΠ από επιθέσεις από τον “εχθρό-λαό”. Αξιωματικοί προσπαθούσαν να δικαι-ολογήσουν την αστυνομία και την κυβέρ-νηση. Ανέφεραν ότι όσοι πάνε σε πορείες τα σπάνε κ.α.» μας γράφουν από το ΚΕΥΠ και συμπληρώνουν: «Τέλος, όσον αφορά τα παράπονα των στρατιωτών για την ποσότη-τα του φαγητού, ύστερα από τη διεκδίκη-ση μεγαλύτερων μερίδων κατακτήθηκε η δυνατότητα των στρατιωτών να παίρνουν και δεύτερη μερίδα στο τέλος του συσσι-τίου αποδεικνύοντας ότι η διεκδίκηση και η γνώση των δικαιωμάτων μέσα στο στρατό μπορεί να φέρει αποτελέσματα.»

ΝΔΒΕ, Καλαμαριά ΘεσσαλονίκηςΥπάρχουν φαντάροι που πεινάνε; Και

όμως! Μέχρι πρόσφατα συνέβαιναν τα εξής καταπληκτικά και εξοργιστικά στη ΝΔ�Ε. Στις εγκαταστάσεις δεν υπάρχουν μαγειρεία και γι’ αυτό η διοίκηση έδινε στους ναύτες

του Ιούνη 2006 στο 951 Τάγμα Στρατονο-μίας στου Παπάγου, έγινε άσκηση «αντιμε-τώπισης διαδηλωτών» που, σύμφωνα με το σενάριο, «διαδήλωναν κατά του ΝΑΤΟ και ένας αριθμός τους επιχείρησε να περάσει την πύλη του στρατοπέδου». Ο ισχυρισμός, που είχε προβληθεί τότε από το ΥΠΕΘΑ, ήταν πως η άσκηση αναφερόταν στην αντιμετώ-πιση διαδηλωτών που θα επιχειρούσαν να μπουν σε ελληνικό στρατόπεδο στα πλαίσια των εκτός ελληνικών συνόρων, “ειρηνευτικών αποστολών”.

Στις 29 Ιούλη 2008, έγινε άσκηση-επίδει-ξη προετοιμασίας των Ειδικών Δυνάμεων για αποστολές εντός των πόλεων, παρουσία του αρχηγού ΓΕΣ αντιστράτηγου Δ. �ούλγαρη, σε Πεδίο �ολής της Νέας Περάμου Αττικής. Με αυτήν την εκπαίδευση, όπως σημειώθη-κε από το ΓΕΣ, δόθηκε «ιδιαίτερη βαρύτητα στην εκπαίδευση τμημάτων σε επιχειρήσεις εντός κατοικημένου τόπου» και ειδικότερα σε «Στρατιωτικές Επιχειρήσεις σε Αστικό Εδαφος» (ΣΕΑ�), οι οποίες�), οι οποίες), οι οποίες «διεξάγονται ενα-ντίον εχθρού που μπορεί να έχει αναμειχθεί με ομάδες πολιτών».

Τέλος, στις 11 Σεπτέμβρη του 2008 στην άσκηση “ΕΥΡΩΠΗ-ΙΙ/2008” της “Ομάδας Μά-χης” (�������) που έχει συγκροτηθεί υπό�������) που έχει συγκροτηθεί υπό) που έχει συγκροτηθεί υπό ελληνική ηγεσία στο πλαίσιο του “ευρωστρα-τού” από Ελλάδα, �ουλγαρία, Ρουμανία, Κύ-προ, στρατιωτικές δυνάμεις (στρατονόμοι) καταδίωκαν, για τις ανάγκες του σεναρίου της άσκησης, “διαδηλωτές” που κρατού-σαν πανό με το σύνθημα “��� ��� �����”��� ��� �����” ��� �����”��� �����” �����”�����”” ενώ ο διοικητής της 21ης Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας ζήτησε τη συνδρομή της Αστυ-νομίας για να αντιμετωπιστούν πραγματικοί διαδηλωτές!

Οι ασκήσεις αυτές, καθώς και άλλες που δε γίνονται γνωστές, επιβεβαιώνουν πως οι Ενόπλες Δυνάμεις εκπαιδεύονται και σε ρόλους κατασταλτικής δύναμης, ώστε ν’ ανταποκρίνονται στο δόγμα περί αντιμετώπι-σης των λεγόμενων “ασύμμετρων απειλών”, δηλαδή πρώτα απ’ όλα ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Φοβούνται το λαϊκό κίνημα και την αντίδρασή του απέναντι στους νέους ιμπερι-

αλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις γι’ αυτό και παίρνουν τα μέτρα τους.

Η ανάθεση ρόλων κατασταλτικής δύναμης στις ΕΔ, συνδέεται με την ίδια τη φύση και την αποστολή τους, όπως τη θέλουν και την έχουν ορίσει η άρχουσα τάξη και οι ιμπερι-αλιστικοί οργανισμοί (ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ενωση).

Ενοπλες Δυνάμεις για το λαόκαι όχι ενάντια στο λαό

�ασική αποστολή των ενόπλων δυνάμεων πρέπει να είναι η υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας και όχι η καταστολή και οι ιμπεριαλιστικές αποστολές. Δεν χρειά-ζεται να πούμε περισσότερα, την καλύτερη απάντηση τη δίνουν φαντάροι της 2008Δ ΕΣΣΟ του Κέντρου Εκπαίδευσης Διαβιβά-σεων της Καλαμάτας, με επιστολή-απάντη-ση σε όσους θέλουν το στρατό ενάντια στον “εχθρό-λαό”:

«Γιατί όσα ακούμε τις τελευταίες μέρες από τους ανωτέρους μας -είτε επίσημα σε έκτα-κτα προσκλητήρια που γίνονται γι’ αυτόν το λόγο, είτε ανεπίσημα- περί αναγκαιότητας να είναι ο στρατός έτοιμος να επέμβει ενάντια στον “εχθρό-λαό” που διαδηλώνει αν μας ζητηθεί, δεν μπορούν παρά να μας θυμίζουν μαύρες εποχές και να συναντούνε την κάθε-τη εναντίωσή μας. Δε δεχόμαστε έναν τέτοιο ρόλο του στρατού, ούτε σήμερα, ούτε ποτέ!

Γιατί ξέρουμε πολύ καλά ποια θα είναι η θέση μας μόλις απολυθούμε και ξαναβρε-θούμε με πολιτικά: Θα είναι στο πλάι όσων αγωνίζονται σήμερα ενάντια στην κρατική καταστολή, θα είναι στο πλάι όσων πα-λεύουν σήμερα, εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης, για τα δικαιώματα της νεολαίας και των εργαζομένων, κόντρα στα σχέδια της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της. (…)»

Παραπομπή:1. Για τη συγκεκριμένη μελέτη του ΓΕΣ μπορείτε

να διαβάσετε περισσότερα στον Ριζοσπάστη, 29/1/2003

καθημερινά το αστρονομικό πόσο των 4,70 ευρώ για τη σίτισή τους! Δηλαδή 3 “πιτόγυ-ρα” τη μέρα! Τελικά, μια μάνα κατήγγειλε το γεγονός στην τηλεόραση και η διοίκηση αποφάσισε να πάρει μέτρα! Ανέθεσαν σε 5-6 ναύτες να ψωνίσουν από το �����-������ και�����-������ και-������ και������ και και να μαγειρέψουν στην κουζίνα που υπάρχει στο οίκημα του Ναυάρχου «ό,τι καταλαβαί-νουν!»

Ολα αυτά, μπορεί να φαίνονται τραγελαφικά αλλά αναδεικνύουν τις πολιτικές ευθύνες ΝΔ –ΠΑΣΟΚ, που όλα αυτά τα χρόνια ξοδεύουν δισεκατομμύρια για το ΝΑΤΟ, τον Ευρωστρα-τό, τους εξοπλισμούς και τις ιμπεριαλιστικές αποστολές αλλά για το φαντάρο και τις συν-θήκες ζωής του δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή.

6o ΣΠ, ΚόρινθοςΦαντάρος από το 6ο ΣΠ της Κορίνθου μας

έστειλε ένα αναλυτικό ���� για τα τεκταινό-μενα στο στρατόπεδο. Λόγω έλλειψης χώρου, δημοσιεύουμε αυτό το μήνα απόσπασμα για το πώς η διοίκηση “αντιμετώπισε” τις κινητο-ποιήσεις του λαού και της νεολαίας με αφορ-μή τη δολοφονία του μαθητή:

«Την Κυριακή 7-12, ένας αξιωματικός ανακοίνωσε στους φαντάρους πως όλο το στρατόπεδο είναι σε επιφυλακή διότι “δι-αδηλωτές” καινέ όλη την Ελλάδα, όλες οι πόλεις καίγονται και έχουν σα στόχο όλες τις δυνάμεις καταστολής και ασφάλειας και το στρατόπεδο κινδυνεύει.....και από τα επει-σόδια σκοτώθηκε ένας 15χρονος. Πλήρης διαστρέβλωση της αλήθειας. Μάλιστα με διαταγή του διοικητή απαγορεύτηκαν όλες οι έξοδοι την Δευτέρα 8-12 με την δικαιο-λογία πως 2 πούλμαν με κουκουλοφόρους έρχονταν στην Κόρινθο να κάνουν επεισόδια και κινδυνεύει η σωματική ακεραιότητα των φαντάρων!!!»

“Εγερτήριο” στον «902 Αριστερά στα ��»��»Κάθε Κυριακή στις 22.00

Χρήσιμοι… για τα κέρδη τους

Είναι αλήθεια πως οι μετανάστες, ως άγρια εκμεταλλευόμενο κομμάτι της εργατικής τά-ξης, αποτελούν ανάσα για την καπιταλιστική οικονομία. Σ’ αυτήν τη λογική μια σειρά από μελέτες και πολιτικοί εκφραστές του καπιτα-λιστικού συστήματος παρουσιάζουν τη με-τανάστευση “χρήσιμη” για την οικονομία, εννοώντας στην πραγματικότητα ότι είναι χρήσιμη για το κεφάλαιο. Από εδώ ξεκινάει και η αντιμεταναστευτική λογική της “ελεγχό-μενης” μετανάστευσης, και τα αποτελέσματά της με πιο χαρακτηριστική την Οδηγία για την “μπλε κάρτα” που ενέκρινε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον περασμένο Νοέμβρη. Πρό-κειται για προκλητική οδηγία που ταυτίζει τη διαμονή των μεταναστών σε κράτη-μέλη της ΕΕ με την εξασφάλιση συμβολαίου εργασίας, με επαχθείς μάλιστα όρους (ο μισθός τους θα είναι θεσμοθετημένα κατώτερος) και δίνει τη δυνατότητα στις κυβερνήσεις της ΕΕ να ανοι-γοκλείνουν τη “στρόφιγγα” της μετανάστευ-

σης, ανάλογα κάθε φορά με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Μάλιστα, η “μπλε κάρτα” αφορά εργατικό δυναμικό υψηλής ειδίκευσης και γι’ αυτό «αποτελεί κλοπή εγκεφάλων από τις φτωχότερες χώρες για να αποκτήσουν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια καλύτερη θέση στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, ιδιαίτερα με τις HΠA», όπως είχε τονίσει και ο Θανάσης Παφίλης ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, στην Ολο-μέλεια του Ευρωκοινοβουλίου.

Με λίγα λόγια, όσοι αποτελούν χρήσιμο φτηνό εργατικό δυναμικό για το κεφά-λαιο επιτρέπεται να συμβάλλουν “νόμιμα” στη μέγιστη κερδοφορία του. Οσους πάλι δεν χρειάζονται, τους κρατάνε στην παρανο-μία ώστε να μη γίνει ούτε καν λόγος για δικαιώματα.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει “χρήσιμη” και “άχρηστη” μετανάστευση. Υπάρχουν αιτί-ες (ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, φτώχεια κτλ) που οδηγούν στη μετανάστευση, στο καθεστώς της παρανομίας, της βαθιάς εκμετάλλευσης, των άθλιων συνθηκών και γι’ αυτές τις αιτίες

υπεύθυνοι είναι οι ιμπεριαλιστές και οι πο-λιτικοί τους εκφραστές, τα κόμματα του ευ-ρωμονόδρομου, που σήμερα μιλάνε για “χρή-σιμους” μετανάστες. “Αχρηστοι” δεν είναι οι εργαζόμενοι Ελληνες ή μετανάστες, που παράγουν όλο τον πλούτο που υπάρχει, αλλά οι καπιταλιστές που απομυζούν τον τεράστιο αυτό πλούτο.

“Πολυπολιτισμική” εκμετάλλευση

Το παραμύθι δεν σταματά εκεί. Στην προ-σπάθειά τους να καλύψουν την ουσία της ταξικής πολιτικής που ακολουθούν και απέ-ναντι στους μετανάστες, τα αστικά κόμματα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αλλά και ο οπορτουνισμός, μιλούν για μια κοινωνία “πολυπολιτισμική”, “ανεκτι-κή” απέναντι στο “διαφορετικό”. Η ταύτισή τους είναι πραγματικά προκλητική αλλά και αποκαλυπτική.

Γιατί στην πραγματικότητα στο μόνο πράγ-μα στο οποίο είναι… ανεκτικό το κεφάλαιο εί-ναι η τρελή κερδοφορία και η εκμετάλλευση Ελλήνων και μεταναστών. Δεν είναι τυχαίες άλλωστε δηλώσεις όπως αυτές του Υπουργού Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλου που σε διάσκεψη των υπουργών Εσωτερικών της ΕΕ (10/5/2007) είχε πει: «Ο μετανάστης δε συνιστά πρόβλημα ούτε κίνδυνο για μια κοινωνία. Αντίθετα, η μετανάστευση είναι παράγοντας ανάπτυξης και προόδου (...) Δεν είναι λίγα, μάλιστα, τα παραδείγματα χωρών που στήριξαν, σε σημαντικό βαθμό, την οικονομική ανόρθωση και την αύξηση της παραγωγικότητάς τους, αλλά και την

άμβλυνση των κάθε είδους ανισοτήτων στη συμβολή των μεταναστών». Με πιο απλά λό-για ο μετανάστης “δεν αποτελεί κίνδυνο” για την άρχουσα τάξη, στο βαθμό που συμβάλλει στην παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικό-τητα του κεφαλαίου. Το λέει και η “διεθνής“διεθνήςδιεθνής πείρα” της εκμετάλλευσης.” της εκμετάλλευσης. της εκμετάλλευσης.

Οσο για το ΠΑΣΟΚ: «Ο μετανάστης έδω-σε και δίνει χρόνο και δυνατότητα στον αγρότη και τον ψαρά να εξελιχθούν από μεροκαματιάρηδες σε επιχειρηματίες (!!!). Ο μετανάστης δρα ως γέφυρα οικονομικών δραστηριοτήτων με τη χώρα καταγωγής του, αυξάνοντας τις εξαγωγές μας (…)». Αυτά τα απίστευτα δήλωνε το Φλεβάρη του 2007 η Μαριλένα Κοππά, ευρωβουλευτής του ΠΑ-ΣΟΚ, που μάλλον σε μια κρίση αυτοκριτικής (;) για την αντιμεταναστευτική πολιτική που ακολούθησαν απαρέγκλιτα οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, είχε προσθέσει: «Οι μετανάστες μας έδωσαν χρόνο με αυτασφάλιση, με μαύ-ρη εργασία, με μισθούς πείνας, χωρίς δια-κοπές, χωρίς παροχές, κάθε μέρα». Οντως, η μαύρη εργασία και οι μισθοί πείνας είναι η περίφημη “πολυπολιτισμική” κοινωνία που ονειρεύονται και που φτιάχνουν τα κόμματα του κεφαλαίου.

Στο ίδιο επικίνδυνο παιχνίδι περί “χρήσι-μων” μεταναστών μπαίνουν αναπόφευκτα και οι ευρωλάγνοι οπορτουνιστές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που κατά τα άλλα κόπτονται για τα δικαιώματα τους. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η δήλωση του Φώτη Κουβέλη στο φεστιβάλ μεταναστευτικών κοινοτήτων στο Βύρωνα (5/10/2008): «Οι μετανάστες δεν είναι κατά-

«Ηρθαν ντυμένοι φίλοι οι εχθροί…»ε αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα που ακολούθησαν

τη δολοφονία του 15χρονου, τα αστικά ΜΜΕ δεν παρέ-

λειψαν ανάμεσα στο υπόλοιπο βρώμικο παιχνίδι που

έπαιξαν στις πλάτες του ταξικού εργατικού κινήματος,

να μιλήσουν και για πλιάτσικα των μεταναστών σε σπα-

σμένα μαγαζιά. Είναι οι ίδιοι που χρόνια τώρα χύνουν δηλητήριο στη

συνείδηση της εργατικής τάξης με τα γνωστά “επιχειρήματα” τύπου «οι

μετανάστες μας παίρνουν τις δουλιές», «οι μετανάστες “ρίχνουν” τα με-

ροκάματα» κλπ.

Πιο ύπουλες ωστόσο είναι μια σειρά από θέσεις των αστικών κομμάτων

και του οπορτουνισμού στη χώρα μας, θέσεις που ακούγονται όλο και πιο

συχνά εν όψει και της εφαρμογής των νέων αντιμεταναστευτικών νόμων

και οδηγιών (βλέπε Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το

Ασυλο και Κοινοτικές Οδηγίες για την “μπλε κάρτα” και την “ενιαία άδεια

παραμονής και εργασίας”). Πρόκειται για επικίνδυνες θέσεις που πίσω

από το δήθεν προοδευτικό περιτύλιγμά τους κρύβουν την προσπάθεια

αποπροσανατολισμού, διάσπασης και ακόμα μεγαλύτερης εκμετάλλευσης

των εργαζομένων, Ελλήνων και μεταναστών.

ΕΕ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ

O�α �σα τρα����� οι μ��τα��στ��ς δ��� ����αι α�οτέ���σμα μιας γ���ικ� κι α�ριστα ρατσιστικής�α �σα τρα����� οι μ��τα��στ��ς δ��� ����αι α�οτέ���σμα μιας γ���ικ� κι α�ριστα ρατσιστικής α�τιμ��τώ�ισης, α��� μιας �αθι� ταξικής �ο�ιτικής �ου ��ήττ��ι τη� ��ργατική τ�ξη συ�ο�ικ�

36 ϐ νέοι μετανάστες

Αθλια είναι η κατάσταση στα κέντρα κράτησης μεταναστών σε όλη τη χώρα (φωτ. από το κέντρο στην Παγανή Μυτιλήνης)

ρα. Είναι πολύ θετικό στοιχείο η παρουσία τους. Εγώ δεν ανήκω σε αυτούς που μετρούν τους ανθρώπους με νούμερα και επιδόσεις, αλλά η συμμετοχή των μεταναστών αύξησε το ΑΕΠ το 2004 κατά 2,8%.».

Η αποκαλυπτική αυτή σύμπνοια ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ δείχνει με τον καλύτερο τρόπο πως πίσω από τα μεγάλα λόγια, κρύβεται μια βαθιά ταξική πολιτική. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς: όλα όσα τραβάνε οι μετανάστες δεν είναι αποτέλεσμα μιας γενικά κι αόριστα ρατσιστικής αντιμετώπισης, αλλά μιας βαθιά ταξικής πολιτικής που πλήττει την εργατική τάξη συνολικά και τους μετανάστες ως κομ-μάτι της ιδιαίτερα.

Το ΚΚΕ, ως γνήσιο Κόμμα της εργατικής τά-ξης, βλέποντας τους μετανάστες ως κομμάτι της εργατικής τάξης, δεν μπαίνει στο βρώμι-κο αυτό παιχνίδι. Γι’ αυτό και η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα στο 8ο Φεστιβάλ του 5ου-6ου διαμερίσματος της ΚΟΑ του ΚΚΕ, για τους μετανάστες, τόνιζε: «Δεν αισθανό-μαστε για σας απλώς κάποια συμπάθεια, δε συμπάσχουμε με εσάς απλώς. Εμείς δε μιλάμε μόνο για σας, να πούμε απλώς σεβό-μαστε τον πολιτισμό σας, τη γλώσσα σας, τα συγκροτήματά σας. Πριν απ’ όλα, θέλουμε να υπερασπίσουμε το δίκιο σας στον τόπο δουλιάς. Και βεβαίως τα ήθη, τα έθιμά σας και τη γλώσσα σας, και τα παιδιά σας, και τις γυναίκες σας, και αυτούς που έχετε αφήσει πίσω στην πατρίδα σας. Για μας, η εργατική τάξη και στην Ελλάδα και παγκόσμια είναι μία, ενιαία».

Τους έ�ιασ�� ο ���ος

Οι “φίλοι” των μεταναστών δεν σταματούν εκεί. Εδώ και αρκετούς μήνες η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, δια μέσου των εκπροσώπων τους

στην ΤΑ και μαζί με την αστυνομία έχουν κα-ταστρώσει οργανωμένο σχέδιο για να διώξουν τους μετανάστες από το κέντρο της Αθήνας. Πώς δικαιολογούν το νέο αυτό πογκρόμ; Μιλώντας για την γκετοποίηση, το ρατσισμό, τους κινδύνους για τη δημόσια υγεία και για την ασφάλεια των επιχειρηματιών και των κατοίκων, Ελλήνων και μεταναστών. Δηλαδή προβλήματα υπαρκτά που όμως οφείλο-νται στην αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ που τη στηρίζουν τα αστικά κόμματα και στην τοπική αυτοδιοίκηση! Λες και το να ζουν 10-10 μετανάστες σ’ ένα δωμάτιο ή να κοιμούνται με βάρδιες πάνω σε χαρτόκου-τα είναι επιλογή τους. Κρύβουν συνειδητά λοιπόν τις ευθύνες ΕΕ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που με νόμους και οδηγίες έχουν τους μετανάστες στο καθεστώς της παρανομίας ούτως ώστε να αποτελούν το πιο άγρια εκμεταλλευόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης, χωρίς παροχές πρόνοιας, υγείας, στέγης στους ίδιους και τις οικογένειές τους.

Η… “φι�ομ��τα�αστ��υτική” �ο�ιτική της ΕΕ

Οπως είπαμε και εισαγωγικά, όλα αυτά τα επιχειρήματα έρχονται σήμερα να πολλα-πλασιαστούν, ακριβώς επειδή προχωράει με γοργά βήματα η ολοκλήρωση της αντιμετανα-στευτικής πολιτικής της ΕΕ. Αυτή είναι η αφε-τηρία των όψιμων “φίλων” των μεταναστών. Για να καταλάβουμε για τι φίλους μιλάμε, στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής της ΕΕ δια στόματος του πρωθυπουργού η κυβέρνηση της ΝΔ ζήτησε αυστηρότερα αντιμετανα-στευτικά μέτρα, ενώ δεκάδες φορές έχουμε ακούσει το ΠΑΣΟΚ να κάνει κριτική στην κυβέρνηση πως δεν εφαρμόζει την τάχα “φιλομεταναστευτική” πολιτική της ΕΕ. Από το

παιχνίδι δεν λείπει φυσικά και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που από τη μια δήθεν νιώθει συμπάθεια για τους “καημένους” μετανάστες κι από την άλλη στηρίζει την αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, ζητώντας π.χ. να εφαρμο-στεί η οδηγία που προβλέπει οι πρόσφυγες να επαναπροωθούνται χωρίς να τους χορη-γείται άσυλο! Ετσι είναι ο οπορτουνισμός: τη μια θέλει μια κοινή μεταναστευτική πολιτική στην ΕΕ και την άλλη “καταδικάζει” την Ευ-ρώπη – φρούριο, λες και η ένωση των ευρω-παίων ιμπεριαλιστών θα μπορούσε να ‘χει και διαφορετική φιλομεταναστευτική πολιτική. Διπρόσωπος, ευρωλάγνος και γι’ αυτό επικίν-δυνος για το εργατικό-λαϊκό κίνημα. Αλλωστε δεν είναι τυχαίο που τον Ιούλη που μας πέρα-σε όλα τα κόμματα πλην του ΚΚΕ συμφώνη-σαν σε Εκθεση της διακομματικής επιτροπής για την πολιτική της μετανάστευσης, μια έκ-θεση που δίνει ουσιαστικά τα συχαρίκια σε όλους τους αντιμεταναστευτικούς νόμους των τελευταίων χρόνων. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα της Εκθεσης: «Είναι πάντως θετικό το γεγονός ότι σχετικά σύ-ντομα η πολιτεία απέκτησε θεσμικό πλαίσιο νομιμοποίησης των μεταναστών το 1997, ως πρώτο βήμα και μεταναστευτικής πολιτικής το 2001. Ακολούθησαν κι άλλες χρήσιμες πα-ρεμβάσεις: Ο νόμος 3386/2005 και ο νόμος 3536/2007». Πρόκειται για νόμους οι οποίοι

ουσιαστικά, μεταξύ άλλων, “νομιμοποίησαν” την ομηρία των μεταναστών καθώς επιβάλ-λουν άγρια παράβολα όταν οι μετανάστες κα-ταθέτουν αίτηση για χορήγηση και ανανέωση της άδειας διαμονής!

Ταξική ����τητα η α���τηση

Ολα τα παραπάνω δεν είναι ζητήματα αδι-αφορίας ή ρατσιστικής πολιτικής απέναντι στους μετανάστες. Αντίθετα, τα μονοπώλια, οι κυβερνήσεις και οι μηχανισμοί τους έχουν ξεκάθαρη στρατηγική, με σκοπό αφ’ ενός το πώς θα χρησιμοποιήσουν τους μετανάστες σαν ακόμα πιο φτηνό, ευέλικτο, εργατικό δυ-ναμικό και πως θα συμπιέσουν τα δικαιώματα συνολικά της εργατικής τάξης με σκοπό το μέγιστο κέρδος και αφ’ ετέρου τη διάσπαση της εργατικής τάξης με κάθε λογής επιχει-ρήματα και ιδεολογήματα. Μπροστά σε όλο αυτό το οργανωμένο σχέδιο που έχουν στή-σει για να αποκρύψουν την ταξική φύση των προβλημάτων των μεταναστών, η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από οργανωμένο, ταξικό εργατικό κίνημα, δεν μπορεί να είναι άλλη απ’ τη ταξική ενότητα Ελλήνων και με-ταναστών εργατών.

Αννα Ψυχογυιού

Κρύ�ου� τις ��υθύ���ς ΕΕ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ �ου μ�� ��μους και οδηγ���ς έχου� τους μ��τα��στ��ς στο καθ��στώς της �α-ρα�ομ�ας ούτως ώστ�� �α α�οτ���ού� το �ιο �γρια ��κμ��-τα����υ�μ���ο κομμ�τι της ��ργατικής τ�ξης

νέοι μετανάστες ϐ 37Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

Σε άθλιες συνθήκες χιλιάδες μετανάστες περνούν αμέτρητα Σαββατοκύριακα έξω απ’ τη Διεύθυνση Αλλοδαπών περιμένοντας την κάρτα που θα τους χαρίσει λίγους μήνες νόμιμης παραμονής

30 ϐ

Αλήθεια, ποιο παιδί λαϊκής οικογένειας που βλέπει τη μάνα του και τον πατέρα του να δουλεύουν μέρα-νύχτα για να τα βγάλουν πέρα, να ζουν με το φόβο της ανεργίας, να μοχθούν για να πληρώσουν αδρά την ταξική εκπαίδευση, πιστεύει αυτά

τα παραμύθια για «χάσματα γενεών» και «κοινωνίες των μεγάλων»; Ποιο παιδί της εργατικής και λαϊκής οικογένειας που ασφυκτιά μέσα στο σχολείο των ταξι-κών φραγμών, που βλέπει το μέλλον να διαγράφεται

σκοτεινό, πιστεύει πως για τα προβλήματά του αυτά φταίνε οι γονείς του, οι εργαζόμενοι;

Ολοι αυτοί που προβάλλουν αυτά τα επιχειρήματα, και που μέχρι χτες ρίχναν λάσπη στους αγώνες των μαθητών, προσπα-θούν με κάθε τρόπο να αποπροσανατολίσουν, να κρύψουν την αιτία των προβλημάτων των νέων των λαϊκών οικογενειών. Η ρίζα λοιπόν αυτών των προβλημάτων δεν είναι το χάσμα ανά-μεσα σε νέους και μεγάλους, αλλά το χάσμα ανάμεσα σε μια χούφτα πλουσίων και στο λαό, ανάμεσα στην αστική τάξη και τα τσιράκια της και την εργατική τάξη. Το πρόβλημα είναι πως ενώ τον πλούτο τον παράγουν οι εργαζόμενοι, τον καρπώνονται μια χούφτα επιχειρηματίες.

Ας σκεφτούμε το πιο απλό. Τις ίδιες δυνατότητες έχει στα πλαίσια της ταξικής εκπαίδευσης ο νέος από μια λαϊκή οικογέ-

νεια και τις ίδιες ένα πλουσιόπαιδο; Τα ίδια προβλήματα έχει ο νέος που βλέπει το μέλλον με μισή δουλιά και ζωή, με μισθούς πείνας και ανεργία και τα ίδια ένα παιδί που βλέπει το μέλλον “στρωμένο”;

Ολοι αυτοί που τάχα καταλαβαίνουν ενώ στην ουσία κοροϊ-δεύουν τους νέους, είναι οι ίδιοι που χάρισαν 28 δισ. στις τρά-πεζες, που έχουν κατεδαφίσει τη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, είναι οι ίδιοι που υπηρετούν το κεφάλαιο και κόβουν δικαιώ-ματα και παροχές απ’ τους εργαζόμενους, απ’ τους γονείς μας. Είναι οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, κι από κοντά ο ΣΥΝ\ΣΥΡΙΖΑ, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Ξέρουν πολύ καλά ότι τα προβλήματα των νέων, όπως και των μεγαλύτε-ρων τα προκαλεί η πολιτική τους κι όχι γενικά κι αόριστα οι “μεγάλοι”.

Φοβούνται ακόμα περισσότερο ένα μαζικό, οργανωμένο και περιφρουρημένο μαθητικό κίνημα που συνειδητοποιεί ότι έχει κοινό συμφέρον με τους εργαζόμενους και που παλεύει μαζί με το ταξικό εργατικό κίνημα για τα δικαιώματα στην παιδεία, τη δουλιά, τη ζωή. Αυτό το μαθητικό κίνημα είναι το μόνο αποτε-λεσματικό κίνημα και η απάντηση που θα πάρουν όλοι αυτοί οι δήθεν υπερασπιστές της νεολαίας.

ΔΕΝ ΘΑ ΠΆΡΟΥΜΕ…

Και τι δεν μας είπαν το τελευταίο διάστημα, μετά τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή, τα

διάφορα αστικά ΜΜΕ, οι αστοί πολιτικοί και οι υπόλοιποι μεγάλοι “αναλυτάδες” που

“ανακάλυψαν” μέσα σε μια νύχτα τα προβλήματα της νεολαίας: ότι οι χιλιάδες μαθητές

που βγήκαν στο δρόμο για το δικαίωμα στη μόρφωση, τη δουλιά, τη ζωή ταυτίζονται με

τους κουκουλοφόρους και τις μολότοφ. Οτι η οργή των νέων οφείλεται στην «κοινωνία

των μεγάλων» που «δεν νοιώθει τους νέους», που «δεν τους αφήνει χώρο για να μιλήσουν και να

εκφραστούν». Η γνωστή και παμπάλαιη κολακεία της νεολαίας, τα γνωστά και παμπάλαια παραμύθια

για το «χάσμα των γενεών».

Η ρίζα των προβλημάτων δεν

είναι το χάσμα ανάμεσα σε

νέους και μεγάλους, αλλά το

χάσμα ανάμεσα σε μια χού-

φτα πλουσίων και στο λαό,

ανάμεσα στην αστική τάξη

και τα τσιράκια της και την

εργατική τάξη

πάμε γυμνάσιο ϐ 39Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

Η Ηρώ, 12χρονη μόλις αναγνώστρια του

“Ο”, μας έστειλε τις σκέψεις της για το “Πάμε

Γυμνάσιο” και κάποιες απορίες.

«Γεια σας!!! Το όνομά μου είναι Ηρώ και

πάω στη ΣΤ’ Δημοτικού (…) Θα ήθελα λίγα

πιο απλά λόγια για το τι είναι τα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ

και γιατί να μην πηγαίνουν τα παιδιά μετά

το γυμνάσιο να σπουδάζουν σ’ αυτά. (…) Θα

μπορούσε ο “Οδηγητής” να γράψει απλά

παραδείγματα για τα ψέματα που μας λέει

η τηλεόραση ή να προτείνει θέματα για ερ-

γασίες στην τάξη. Επίσης, θα μπορούσε να

αφιερώσει μια σελίδα σε κόμιξ ή γελοιογρα-

φίες με απλά πολιτικά μηνύματα».

Ηρώ,

ευχαριστούμε πολύ για τις προτάσεις που

μας έστειλες. Το επόμενο διάστημα θα προ-

σπαθήσουμε η ενότητα του “Πάμε Γυμνά-

σιο” να ανοίξει και άλλα ζητήματα, να γίνει

ακόμα πιο πλούσια.

Στα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ πηγαίνουν κυρίως παιδιά

14-15 ετών που αναγκάζονται να εγκαταλεί-

ψουν τη γενική μόρφωση και εκπαίδευση

και να στραφούν στην κατάρτιση. Παιδιά

φτωχών λαϊκών οικογενειών που πάνε για

να “μάθουν μια τέχνη” αφού σύμφωνα με

αντιπαιδαγωγικές αντιλήψεις “δεν παίρνουν

τα γράμματα”. Νέοι που είναι αναγκασμέ-

νοι να βγουν νωρίς στο μεροκάματο για να

βοηθήσουν την οικογένειά τους ενώ παράλ-

ληλα παλεύουν να πάρουν ένα “χαρτί” για

μια καλύτερη ίσως δουλιά. Και τι “χαρτί” ε;!

Μισές γνώσεις, χωρίς καμιά ειδίκευση στο

αντικείμενο σπουδών τους. Κι αυτό γιατί;

Εχει να κάνει με το τι εργαζομένους θέλουν

οι επιχειρήσεις. Τους έρχονται πιο φθηνοί

βλέπεις αυτοί που ξέρουν λίγα γράμματα, λί-

γη αριθμητική, χωρίς απαιτήσεις και φυσικά

χωρίς δικαιώματα. Αυτά είναι τα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ

και γι’ αυτό δημιουργήθηκαν, στο πλαίσιο

βέβαια συνολικά των αλλαγών που γίνονται

στην εκπαίδευση.

Εμείς δεν δεχόμαστε ότι τα παιδιά χωρίζο-

νται σε “έξυπνους” και “χαζούς”, όπως και

δεν δεχόμαστε ότι ο νέος πρέπει να επιλέγει

από τα 14 και 15 χρόνια του το επάγγελμα

που θα ακολουθήσει, ουσιαστικά μάλιστα

χωρίς να έχει το δικαίωμα επιλογής αφού

η οικογένεια του δεν μπορεί να πληρώ-

σει. Αντίθετα πιστεύουμε ότι απαίτηση

και δυνατότητα της εποχής μας, είναι να

είναι όλοι μορφωμένοι, ανεξάρτητα του

τι επάγγελμα θα ακολουθήσουν στην πο-

ρεία, αν θα γίνουν επιστήμονες ή όχι. Μια

κοινωνία δεν χρειάζεται μόνο επιστήμονες.

Χρειάζεται, όμως, μορφωμένο λαό.

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι οι νέοι να

μην πηγαίνουν στα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ αλλά να

διεκδικήσουν ένα άλλο σχολείο, ενιαίο

12χρονο και υποχρεωτικό για όλους

μέχρι τα 18 χρόνια, δημόσιο και δω-

ρεάν, χωρίς αντιεπιστημονικούς διαχωρι-

σμούς σε γενικό και τεχνικό σχολείο. Ενα

σχολείο που θα γεμίζει τους μαθητές, θα

τους μορφώνει ολόπλευρα, και θα παρέ-

χει τα απαραίτητα εφόδια μακριά από

ταξικούς διαχωρισμούς.

“Ειρήνη”

Τ’ όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη. Τ’ όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη. Τα λόγια της αγάπης κάτω απ’ τα δέ-ντρα, είναι η ειρήνη. Ο πατέρας που γυρνάει τ’ απόβραδο μ’ ένα φαρδύ χαμόγελο στα μάτια μ’ ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα κ οι σταγόνες του ιδρώτα στο μέτωπό του είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού που παγώνει το νερό στο παράθυρο, είναι η ειρήνη. (…) Τότε που οι φυλακές επισκευάζονται να γίνουν βιβλιοθήκες, τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει από κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα τότε που τ’ ανοιξιάτικο φεγγάρι βγαίνει

ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΑΣ γράμματα, mail, ανταποκρίσεις

για τους προβληματισμούς σας,

κάτι που έγινε στο σχολείο σας ή ακόμα και

προτεινόμενα θέματα για αυτήν την ενότητα,

τι θα θέλατε να διαβάσετε σ΄ αυτές τις σελίδες,

και βέβαια τη γνώμη σας e-mail : mail@odigitis .gr / τηλ. : 210 5282 528 / διευθ: Κοτοπούλη 11 και Βεραντζέρου

Α.Ψ.

ΠΡΟΤΆΣΕΙΣ

απ’ το σύννεφο όπως βγαίνει απ’ το κουρείο της συνοι-κίας φρεσκοξυρισμένος ο εργάτης το Σαββατόβραδο είναι η ειρήνη. (…) Αδέρφια μου, μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά του. Δώστε τα χέρια, αδέρφια μου, αυτό ‘ναι η ειρήνη.

Αποσπάσματα από το ποίημα “Ειρήνη”, του Γιάννη Ρίτσου

Ο μεγάλος κομμουνιστής ποιητής Γιάννης Ρίτσος γεννήθηκε την Πρωτομαγιά του 1909 στη Μονεμβασία. Το έργο του, που αριθμεί πάνω από 100 ποιητικές συλλογές, συνδέ-θηκε με το εργατικό και λαϊκό κίνημα ήδη από τα πρώτα του βήματα. Το 1925 έρχεται στην Αθήνα και εργάζεται ενώ γράφεται στη Νομική Σχολή που όμως, εξαιτίας και των προβλημάτων υγείας, δεν φοίτησε. Ηδη από εκείνα τα χρόνια έρχεται σε επαφή με το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα, ενώ ξε-κινά να μελετά μεταξύ άλλων και το μεγάλο κομμουνιστή ποιητή Κώστα Βάρναλη. Τη δεκαετία του ��0 γίνεται μέλος του ��Ε. Το ��0 γίνεται μέλος του ��Ε. Το�0 γίνεται μέλος του ��Ε. Το 19�4 εκδίδεται η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο “Τρακτέρ”, ενώ ξεκινά να δη-μοσιεύει στο “Ριζοσπάστη” τη στήλη “Γράμ-ματα για το Μέτωπο”. Το Μάη του 19�6, ο Ρίτσος εμπνευσμένος από την αιματηρή απεργία των καπνεργατών στη Θεσσαλονί-

κη, συνθέτει μέ-σα σε λίγες μόνο μέρες τον κορυφαίο “Επιτάφιο”. Στην Αντίσταση συμμετέχει στο μορφωτικό τομέα του ΕΑΜ. Τον Ιούλη του �48 πιάνεται και εκτοπίζεται στη Λήμνο, το Μάη του �49 μεταφέρεται στη Μακρόνησο και ύστερα στον Αϊ-Στράτη. Μένοντας πιστός στις αρχές του ��Ε δεν υπογράφει δήλωση μετανοίας ενώ κατά τη διάρκεια της εξορίας γράφει κορυφαία έργα όπως οι “Γειτονιές του κόσμου” και “ο Ανθρωπος με το γαρύ-φαλλο” αφιερωμένο στο Νίκο Μπελογιάν-νη. Το 1956 γράφει τη “Σονάτα του σεληνό-φωτος” που παίρνει το Α� κρατικό βραβείο. Το �67 συλλαμβάνεται και μαζί με άλλους αγωνιστές μεταφέρεται στη Γυάρο κι έπειτα στη Λέρο. Τιμήθηκε με το βραβείο Λένιν για την Ειρήνη το 1977. Πέθανε το Νοέμβρη του 1990.

“Δεν παίρνεις τα γράμματα, παρ’ το χαμπάρι”«Το σημαντικότερο στοιχείο είναι ότι ο σωστά οργανωμένος ΣΕΠ μπορεί να λειτουρ-

γήσει καταλυτικά στο Γυμνάσιο και να ανακόψει τη βασική επιλογή των μαθητών για

το Ενιαίο Λύκειο και την αποστροφή τους για την Επαγγελματική και την Τεχνική Εκ-

παίδευση».Απόσπασμα από το βιβλίο του ΣΕΠ, Γ’ Γυμνασίου

«Καλό είναι να τονίσετε τον καθοριστικό ρόλο των προσωπικών χαρακτηριστικών

κάθε ατόμου και την ιδιαίτερη σημασία της αυτογνωσίας, καθώς και της καλής πληρο-

φόρησης σχετικά με τις ιδιαιτερότητες των διάφορων επαγγελμάτων, προκειμένου να

ληφθεί μια απόφαση επαγγελματικής φύσεως». Απόσπασμα από το βιβλίο εκπαιδευτικού

Ευρωπαϊκή Ενωση, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, θέλουν να πείσουν τα παιδιά των λαϊκών οικογε-νειών ότι οι ίδιοι φταίνε για τους ταξικούς διαχωρισμούς στην εκπαίδευση, ότι εκείνοι “δεν παίρνουν τα γράμματα” κι ότι γι’ αυτό από 14 και 15 χρόνων πρέπει να επιλέγουν το “δρόμο” της εκμετάλλευσης, δουλεύοντας από τέτοιες ηλικίες με τις ώρες και για ψίχουλα, για να αυξάνουν τα κέρδη τους οι επιχειρήσεις. Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη! Συνεχίζουμε να παλεύουμε ενάντια στην πολιτική τους, που δημιούργησε το σχολείο της αμορφωσιάς και των ταξικών φραγμών, για ένα άλλο σχολείο υποχρεωτι-κό για όλα τα παιδιά ως τα 18 τους χρόνια, δημόσιο και δωρεάν, ένα σχολείο που θα μορφώνει πραγματικά και ολόπλευρα.

40 ϐ όχι σε όλα τα ναρκωτικά

Η πραγματική διέξοδος και η σημασία της πρόληψης

Το φαινόμενο της τοξικομανίας είναι σύμ-φυτο με το καπιταλιστικό σύστημα ή θα λυ-θεί οριστικά με την ανατροπή του. Ωστόσο, έμφαση πρέπει να δοθεί να στο τρίπτυχο πρόληψη-θεραπεία-επανένταξη. Οι τρεις αυτοί άξονες είναι βέβαια εξ ίσου σημαντι-κοί και η συστηματική τους υλοποίηση είναι απαραίτητος όρος για τη συνολική αντιμε-τώπιση του κοινωνικού αυτού φαινομένου. Για την ΚΝΕ η πρόληψη είναι το κυριότερο στοιχείο για την αντιμετώπιση της τοξικομα-νίας, χωρίς αυτό να σημαίνει πως πρέπει να δίνεται λιγότερη σημασία στην απεξάρτηση και την επανένταξη. Θεμελιώδες στοιχείο της πρόληψης είναι η ουσιαστική και ολό-πλευρη ενημέρωση αλλά δεν στεκόμαστε μόνο εκεί.

Η πρόληψη στοχεύει κυρίως στη συνειδητή μείωση της ζήτησης των ναρκωτικών, σημαί-νει εξασφάλιση οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών προϋποθέσεων, ώστε κάθε νέος να μπορεί ελεύθερα ν’ αναπτύξει όλες του τις δυνατότητες. Να μπορεί να διαμορφώ-σει μια ώριμη προσωπικότητα, αγωνιστική, ανυπότακτη, αισιόδοξη και ολοκληρωμένη. Ο πρώτος φραγμός ενάντια στη χρήση δεν πρέπει να είναι ούτε ο νόμος, ούτε η ενημέ-ρωση για τις καταστροφικές επιπτώσεις της στην ψυχική και σωματική υγεία. Πρέπει να είναι πρώτ’ απ’ όλα η συνειδητή επιλογή για μια δημιουργική ζωή που δεν έχει ανάγκη από υποκατάστατα και παραισθη-σιογόνα.

Οι θέσεις της ΚΝΕ για την πρόληψη Κατά συνέπεια, το συνολικό διεκδικητι-

κό πλαίσιο της ΚΝΕ για τα δικαιώματα και τις ανάγκες της νεολαίας στη μόρφωση, τη δουλιά, τον ελεύθερο χρόνο, την ερασιτε-

χνική δημιουργία και τον αθλητισμό, δίνει από μόνο του ένα σημαντικό μέρος των στόχων πάλης που συμβάλλουν στην πρό-ληψη.

Συστατικό στοιχείο της πρόληψης αποτε-λεί βέβαια και η ύπαρξη ενός οξυμένου ιδεολογικού μετώπου σε όλη την κοινω-νία που να αναδεικνύει την κοινωνικοπο-λιτική ρίζα του προβλήματος των ναρκω-τικών, καθώς και την πάγια ανάγκη για την οριστική του αντιμετώπιση, να καταγγέλει τον ψεύτικο διαχωρισμό των ναρκωτικών σε “σκληρά” και “μαλακά” και να αντιτίθεται σθεναρά ενάντια στη νομιμοποίηση της χρή-σης τους.

Στην υλοποίηση όλων των παραπάνω θα μπορούσαν να συμβάλλουν αποφασιστικά τα μέτρα που σταθερά προτείνει η ΚΝΕ όσον αφορά το τόσο σπουδαίο αυτό ζήτημα της πρόληψης, όπως η δημιουργία εθνικού δικτύου επιμόρφωσης γονέων και εκπαιδευ-τικών, η διαμόρφωση ειδικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων σε όλες τις βαθμίδες της εκ-παίδευσης, η παρουσία ειδικού συμβούλου στήριξης σε όλα τα σχολεία, καθώς και η στήριξη και ανάπτυξη με πολιτική και οικο-νομική ευθύνη του κράτους σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και των μαζικών φορέων, ενός ολοκληρωμένου δικτύου Συμ-

βουλευτικών Σταθμών.

Μοναδικός σκοπός τους η διαχείρηση…

Μπορεί η άμεση υλοποίηση όλων αυτών των μέτρων να είναι κάτι περισσότερο από αναγκαία αλλά μέχρι τώρα καμιά ουσιαστι-κή προσπάθεια δεν έχει γίνει από τους πολιτικά “ιθύνοντες”. Αντιμετωπίζουν το πρόβλημα ως μια καθαρά ατομική επιλογή που δεν επιδέχεται πρόληψης ή θεραπείας, αποκόπτωντάς το έτσι από την κοινωνική και πολιτική του βάση.

Ηθελημένα και συνειδητά ακολουθείται μια πολιτική διαχειριστική που στόχο έχει όχι να λύσει, αλλά να διαιωνίσει το πρό-βλημα, με τη συνεχή ανάπτυξη προγραμμά-των υποκατάστασης σε βάρος των προγραμ-μάτων πρόληψης. Αυτό επιτυγχάνεται με την υποχρηματοδότηση, την υποβάθμιση και την ιδιωτικοποίηση του χώρου αντιμετώπισης των ναρκωτικών αλλά και την υποκατάσταση της συλλογικής και πολιτικής ευθύνης από την ατομική.

Στο πλαίσιο αυτό κινείται και το νέο “Εθνι-κό Σχέδιο Δράσης Κατά των Ναρκωτικών”, που με τις προοδευτικές του αοριστολογί-ες και χωρίς χρονοδιαγράμματα και πα-ρουσίαση των πόρων υλοποίησης έρχεται ν’ απαντήσει μόνο στο πως θα εξυπηρετηθεί με τον καλύτερο τρόπο το κεφάλαιο, αφού η μόνη συγκεκριμμένη αναφορά που συναντά κανείς είναι αυτή της πλήρους ιδιωτικοποίη-σης των δομών πρόληψης, θεραπείας και επανένταξης.

Η μοναδική φωνή ενάντια στα ναρκωτικά

Ο μόνος μαζικός φορέας που προβάλλει ένα διαφορετικό δρόμο σ’ αυτό το τόσο ζοφε-ρό τοπίο είναι η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Φορέων Κατά των Ναρκωτικών. Πρόκειται για μια μαζική κίνηση που συ-γκροτήθηκε πριν από δύο περίπου χρόνια αποτελούμενη από το Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ), το Σωμα-τείο Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης,

Αγώνας για την πρόληψη!

Η ανάγκη για την αντιμετώπιση του κοινωνικού φαινομέ-

νου της τοξικομανίας γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική

αφού η χρήση των ναρκωτικών εξαπλώνεται ασταμάτη-

τα παρά τα κροκοδείλια δάκρυα και τις “πρωτοβουλίες”

των εκάστοτε υπευθύνων.

Το σημαντικό αυτό ζήτημα εξακολουθεί ν’ αντιμετω-

πίζεται λανθασμένα και αποσπασματικά. Τα “μέτρα” που λαμβάνονται,

όπως η χρήση υποκατάστατων, η εγκατάλειψη των κέντρων πρόληψης και

θεραπείας και η αντιμετώπιση της τοξικομανίας σ’ ένα στενό νομικό και

ιατρικό πλαίσιο χωρίς ν’ αναδεικνύεται η κοινωνική και πολιτική ρίζα του

προβλήματος, έχουν σκοπό να διαιωνίσουν και όχι ν’ αντιμετωπίσουν ορι-

στικά αυτήν την κοινωνική μάστιγα.

ΕΝaΝτιΑ ΣτΗΝ τΟξιΚΟμΑΝiΑ

Η πρόληψη στοχεύει στη συνειδητή μείωση της ζήτησης των ναρκωτικών, την εξασφάλιση οικονομικών και κοινωνικών προϋποθέσεων, ώστε κάθε νέος να μπορεί ελεύθερα ν’ ανα-πτύσει όλες του τις δυνατότητες

Από πρόσφατη συνέλευσητης Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής

όχι σε όλα τα ναρκωτικά ϐ 41Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

τους Συλλόγους Γονέων Θεραπευτικών Κοινοτήτων, την Πανελλήνια Ενωση Νοσο-κομειακών Ψυχολόγων (ΠΕΝΟΨΥ) και την Επιτροπή Εργαζομένων στο “18 ΑΝΩ”. Η Πανελλαδική συντονιστική επιτροπή, έχει ως στόχο να συσπειρώσει μαζικούς φορείς, συλ-λόγους γονέων, γυναικών και νεολαίας, αθλη-τικούς και πολιτιστικούς συλλόγους, φορείς Παιδείας και Υγείας, εργατικά σωματεία και ευαισθητοποιημένους πολίτες σε ένα κοινό μέτωπο ενάντια στα ναρκωτικά. Ενα μέτω-πο που θα διαμορφώσει ένα ενιαίο εθνικό πλαίσιο πάλης ενάντια σε κάθε είδους εξάρ-τηση που υποτάσσει και αλλοτριώνει κάθε νέο που εμπλέκεται σ’ αυτή οδηγώντας τον στην παθητικότητα, την απόσυρση και την παραίτηση.

Επιστέγασμα όλης αυτής της δράσης της Συντονιστικής Επιτροπής είναι το πρόσφατο ψήφισμά της για μια συνολική αντιμετώπιση του κοινωνικού προβλήματος των ναρκωτικών και για την υποστήριξη του αγώνα των εργα-ζομένων στα κέντρα πρόληψης. Ενα ψήφισμα που θα δοθεί από την επιτροπή σε μαζικούς φορείς, σε όλα τα πολιτικά κόμματα και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, προκειμένου να τροφοδοτηθεί η συζήτηση και να ενταθούν οι προσπάθειες για τη συγκρότηση και την υλοποίηση ενός εθνικού σχεδίου δράσης που θα αντιμετωπίζει ουσιαστικά και στη ρίζα του το φαινόμενο της τοξικομανίας.

Στο ψήφισμα της Συντονιστικής Επιτρο-πής για την επίλυση των προβλημάτων λει-τουργίας των Κέντρων πρόληψης και για την πρόληψη και αντιμετώπιση του κοινωνικού προβλήματος των ναρκωτικών, αναφέρονται μεταξύ άλλων:

nn Νομοθετική αναγνώριση των κέντρων πρόληψης και κατοχύρωση των επαγγελματι-κών δικαιωμάτων των εργαζομένων σ’ αυτά.

nn Σύναψη κλαδικής συλλογικής σύμβα-σης εργασίας με συγκεκριμμένο εθνικό φο-ρέα, πάγια και συνεχής δωρεάν επιμόρφωση και εποπτεία του επιστημονικού και στελεχι-κού δυναμικού των κέντρων πρόληψης.

nn Πάγια χρηματοδότηση των Κέντρων Πρόληψης από το κράτος, άμεση αποπληρω-μή των τεράστιων οφειλών του ΟΚΑΝΑ (12 εκατομμύρια ευρώ) και του Υπουργείου Εσω-

τερικών και της ΚΕΔΚΕ (4 εκατομμύρια ευρώ) προς αυτά, καθώς και επέκταση των δομών πρόληψης σε όλη τη χώρα.

nn Διαμόρφωση μιας ενιαίας εθνικά αντι-ναρκωτικής πολιτικής ως αποτέλεσμα ευρύ-τερου κοινωνικού διαλόγου ανάμεσα στους αρμόδιους φορείς και σε επιστημονικούς, συνδικαλιστικούς, πολιτιστικούς και νεολαιί-στικους φορείς.

nn Κεντρικός σχεδιασμός με ενιαία αντίληψη για την πρόληψη, τη θεραπεία και την επανέ-νταξη, που θα διασφαλίζει τη συντονισμένη δράση και την ορθή κατανομή των υπηρεσι-ών, καθώς και τους απαιτούμενους πόρους και τις αναγκαίες προσλήψεις προσωπικού.

nn Αμεση κατάργηση κάθε ιδιωτικής πρωτοβουλίας που οδηγεί στην εμπορική εκμετάλλευση της ανθρώπινης δυστυχίας, καθώς και κεντρικά σχεδιασμένη ανάπτυξη σύγχρονων, άρτια εξοπλισμένων, και απο-κλειστικά δημοσίων και δωρεάν δομών πρό-ληψης και θεραπείας σε ολόκληρη τη χώρα με τουλάχιστον ένα “στεγνό” θεραπευτικό πρόγραμμα σε κάθε νομό, κι ένα κέντρο πρό-ληψης σε κάθε Δήμο.

Ο δρόμος για την οριστική λύσηΗ διαχειριστική αντιμετώπιση του ζητήμα-

τος των ναρκωτικών από τις εκάστοτε αστικές κυβερνήσεις οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εξάπλωσή του. Είναι τεράστιες και δι-αχρονικές οι ευθύνες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡιΖΑ και γι’ αυτό το ζήτημα. Με τη συνειδητή τους αδιαφορία αλλά και με την προβολή επικίνδυνων θέσεων (δηλώσεις Παπανδρέου για τη νομιμοποίηση του χασίς, πληθώρα δηλώσεων από το ΣΥΡΙΖΑ για νομι-μοποίηση αλλά και διαχωρισμό “σκληρών”-“μαλακών”), προσπαθούν ν’ αποπροσανατο-λίσουν το λαό από την πραγματική ουσία του προβλήματος προβάλλοντας σαν πρότυπο ζωής τη ναρκωκουλτούρα και στρώνοντας το έδαφος για την ακόμα μεγαλύτερη εξάπλωση των ναρκωτικών.

Η οριστική ρήξη με το τόσο βαθύ αυτό κοι-νωνικό πρόβλημα προϋποθέτει τη διάθεση για το κοινωνικό όφελος τεράστιων δαπανών, οι οποίες μέσα στα πλαίσια του καπιτα-

λισμού είναι ταγμένες στην υπηρεσία της πλουτοκρατίας και του μεγάλου κεφαλαί-ου και όχι των λαϊκών αναγκών.

Απαιτείται μια πολιτική που θα βελτιώνει τους όρους ζωής των εργαζομένων και της νε-ολαίας, κάτι που σημαίνει τη σύγκρουση με τα κελεύσματα των μονοπωλίων και του ιμπε-ριαλισμού. Ενας τέτοιος προσανατολισμός δεν μπορεί να τηρηθεί από καμιά αστική κυβέρνηση που εξυπηρετεί μονάχα τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

Το ΚΚΕ είναι η μόνη πολιτική δύναμη που σταθερά και αταλάντευτα αγωνίστηκε ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά καταγγέλο-ντας πριν απ’ όλα τις βαθειές κοινωνικοπολι-τικές ρίζες του προβλήματος, αναδεικνύοντας συγχρόνως τη μοναδική ουσιαστική πρόταση πάλης. Ποτέ δε μάσησε τα λόγια του γι’ αυτό το τόσο σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα και πάντα καλούσε το λαό σε μαζική πάλη που στο στόχαστρό της θα έχει την καρδιά της αντιλαϊκής πολιτικής που γεννά τις προϋπο-θέσεις για την εξάπλωση των ναρκωτικών.

Γι’ αυτό είναι υπόθεση αποκλειστικά του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος να αγω-νιστεί σ’ αυτήν την κατεύθυνση, έτσι ώστε ν’ αποτρέψει την εκάστοτε κυβερνητική πολιτι-κή και να πετύχει νίκες σε όφελος του λαού και της νεολαίας, δημιουργώντας έτσι τις προ-ϋποθέσεις για την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας που θα έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο και τις σύγχρονες ανάγκες του και όχι το κέρδος, μιας άλλης εξουσίας της λαϊκής που θα παρέχει όλες τις προϋπο-θέσεις για μια ζωή ελεύθερη και δημιουργι-κή, ελεύθερη από τα ναρκωτικά.

μάρκος Ηλιάδης

Για την κατάσταση τόσο στα κέντρα πρό-ληψης όσο και στο χώρο της αντιμετώπισης των ναρκωτικών γενικότερα μιλήσαμε με τον πρόεδρο του ΕΣΥΝ, Ηλία μηχαλαρέα:

«Η σημερινή συνάντηση είναι μια ευρεία σύσκεψη μαζικών φορέων που έχει ως σκο-πό να αναδείξει το χαρακτήρα του Εθνικου Σχεδίου Δράσης της κυβέρνησης, αλλά και το ζήτημα της σημασίας της πρόληψης όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τη δουλιά των Κέντρων Πρόληψης. Καταγγέλουμε το Εθνικό Σχέδιο Δράσης αφού αφ’ ενός είναι ανεφάρμοστο λόγω της ανυπαρξίας οικονο-μικοτεχνικών υποδομών και αφ’ ετέρου εί-ναι ένα εξαιρετικά “επικίνδυνο” σχέδιο που ιδιωτικοποιεί την παροχή υπηρεσιών απε-ξάρτησης. Ταυτόχρονα, απαξιώνει τα “στε-γνά” προγράμματα προωθώντας τη χρήση υποκατάσταστων σε ευρεία κλίμακα.,ακόμα και μέσω του ΕΣΥ κάτι που θεωρούμε απα-ράδεκτο, ενώ μετατρέπει τον ΟΚΑΝΑ σε ένα γραφειοκρατικό όργανο υλοποίησης της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής. Ετσι λοι-πόν υποθηκεύεται το μέλλον χιλιάδων νέων της χώρας κάτι που υπογραμμίζεται και από το γεγονός ότι, ενώ η χώρα μας έχει τα χα-μηλότερα ποσοστά εισόδου στα ναρκωτικά στην ΕΕ, η κυβέρνηση αντί να ενισχύει τα κέ-ντρα πρόληψης τα απαξιώνει με κάθε τρόπο προκειμένου να τα μετατρέψει σε απλά κέ-ντρα ψυχικής υγείας. Η Πανελλαδική Συντο-νιστική Επιτροπή σχεδιάζει ν’ απευθύνει ένα πλατύ κάλεσμα σε μαζικούς φορείς, στους πολιτικούς αρχηγούς και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προκειμένου ν’ αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά κι ενιαία το πρόβλημα των ναρκωτικών που έχει λάβει πραγματικά επι-δημικές διαστάσεις».

Δήλωση

του Ηλία Μιχαλαρέα

Μόνο η μαζική λαϊκή πάλη μπορεί να δώσει οριστική

λύση στο πρόβλημα των ναρκωτικών που συνειδητά διαιωνίζε-ται στον καπιταλισμό

Από παλιότερη κινητοποίηση του Ε.ΣΥ.Ν για τα Κέντρα Πρόληψης

Εκδήλωση της ΚΝΕ για το Δ. Ραβάνη-Ρεντή

Στις 30/11/2008 πραγματοποιήθηκε από την ΚΝΕ εκ-

δήλωση στο “Συρμό” αφιερωμένη στη ζωή και το έργο

του Ρεντή. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης έγινε μια

ολοκληρωμένη παρουσίαση της ζωής του αλλά και της

πορείας του εργατικού κινήματος από τα χρόνια της δι-

κτατορίας του Μεταξά κι έπειτα. Παράλληλα, διαβάστη-

καν αποσπάσματα από το έργο του και παίχτηκαν κάποια

από τα γνωστότερα αντάρτικα τραγούδια του. Ανάμεσα

στους παρευρισκομένους και η σύντροφος του Ρεντή,

Αλεξάνδρα Κρέμου, που με επιστολή της προς την ΚΝΕ

τόνισε πως «Η εκδήλωση στο σύνολό της δεν είχε τίποτα

να ζηλέψει από καταξιωμένους καλλιτέχνες, κατόρθωσε

να δώσει το κλίμα και την τραγικότητα της περιόδου και

με συγκίνησε βαθύτατα… Είναι παρήγορο που υπάρχουν

ακόμα νέοι σαν τα παιδιά της ΚΝΕ που αρνούνται ν’ ασχο-

ληθούν με ψυχοφθόρες ασχολίες και δίνουν τον εαυτό

τους “στα ωραία και τα υψηλά”…»

42 ϐ πολιτισμός

Ενας αφανής μα τόσο γνωστός… Ξεχωριστός εκπρόσωπος του καλλιτεχνικού αυτού “χώρου”

και ο Δημήτρης Ραβάνης Ρεντής, ο γλυκύτατος “Μίμης” με το αξέχαστο χιούμορ και το αστείρευτο ταλέντο. Ασχολήθηκε με όλα τα είδη του λόγου, από την ποίηση και το θέατρο μέχρι τον κινηματογράφο και τη δημοσιογραφία.

Κομμουνιστής δημιουργός και αγωνιστής της Ε��ικής Ε�νι-��ικής Ε�νι-ικής Ε�νι-κής Αντίστασης και του ΔΣΕ, ο Ρεντής αποτελεί πραγματικά ένα από τα φωτεινότερα παραδείγματα αφανούς αλλά ξεχωρι-στού καλλιτέχνη που σφράγισε με το έργο του το λαϊκό πολι-τισμό. Χιλιάδες έχουν έρ�ει σ’ επαφή με το πολύπλευρο έργο του, έχουν σιγοτραγουδήσει τα τραγούδια του χωρίς να γνωρίζουν το δημιουργό που βρίσκεται από πίσω. Ο ίδιος έγραψε τραγούδια που έχουν μεγαλώσει γενιές ολόκλη-ρες αγωνιστών όπως το “Παιδιά σηκω�είτε να βγούμε στους δρόμους”, το “Σαν ατσάλινο τείχος” και το “Ο Μπελογι-άννης ζει”, και επιδόθηκε γενικότερα σε μια πλουσιότατη καλλιτεχνική παραγωγή χωρίς να γνωστοποιεί σχεδόν ποτέ την ταυτότητά του…

Πολεμιστής με τ’ όπλο και την πένα Ο Ρεντής γεννήθηκε το 1925 στην Α�ήνα, στην πλατεία Βι-

κτωρίας, τη γειτονιά όπου θα ξεκινήσει τους νεανικούς του αγώνες μέσα από την ΕΠΟΝ και αργότερα απ’ το ΚΚΕ.

Η πρώτη του λογοτεχνική απόπειρα έρχεται μόλις στα δεκα-πέντε του χρόνια με τη σατυρική επιθεώρηση “Ο Αρχικένταυ-ρος”, που παίχτηκε για την προπαγάνδιση του ΕΑΜ, από έναν ερασιτεχνικό θίασο. Το 1942 συνεργάζεται με τον Γρηγόρη Ξενόπουλο στην “Διάπλαση των παίδων” και δημοσιεύει αντιστασιακούς στίχους στον ΕΠΟΝίτικο και ΕΑΜίτικο παρά-νομο τύπο.

Αργότερα εντάσσεται στη συντακτική επιτροπή του περιοδικού “Νεανική φωνή”, μαζί με την Αλκη Ζέη, τον Τάσο Λιγνάδη και άλλους. Εκεί δημοσιεύει ποιήματά του με το ψευδώνυμο “Στέφος Ροδάν�ης”, το πρώτο από μια σειρά καλλιτεχνικών ψευδωνύμων (Φώτης Α�ηναίος, Δήμος Ροδάς, Φους-Φους κ.ά), που θα χρησιμοποιήσει όλα τα επόμενα χρόνια είτε για να προστατευθεί στα χρόνια της παρανομίας είτε απλά για λό-

γους σεμνότητας και χιούμορ.Ως υπεύθυνος πολιτισμού στα Αετόπουλα και στην ΕΠΟΝ

συμβάλλει αποφασιστικά στην πολιτιστική έκρηξη της Ε�νι-κής Αντίστασης. Οργανώνει τις “Πολιτιστικές ομάδες κρού-σης”, που γυρνούν τις γειτονιές παρουσιάζοντας στο λαό το “Θέατρο του δρόμου”, ανεβάζει έργα στο βουνό με τους μα-χητές του ΕΛΑΣ και οργανώνει το καλλιτεχνικό συγκρότημα του ΔΣΕ. Για την προσφορά του �α προλάβει ήδη μέχρι το 1949 να τιμη�εί με… δύο καταδίκες σε �άνατο!

Μετά την ήττα του εμφυλίου βρίσκει καταφύγιο στις Λαϊκές Δημοκρατίες -και κυρίως στη Ρουμανία- για δεκαεννιά χρόνια. H περίοδος αυτή αποδείχθηκε μια από τις πιο δημιουργικές της ζωής του, αφού δουλεύοντας σε μια σοσιαλιστική κοινω-νία που παρείχε όλες τις προϋποθέσεις για την απρόσκοπτη καλλιτεχνική δημιουργία είχε την ευκαιρία να αναπτύξει μια αξιοζήλευτη δραστηριότητα.

Χάρη στο Πρώτο βραβείο του Ελληνικού Κρατικού Θε-ατρικού Οργανισμού που του απονέμεται το 1962 ο δρόμος για τον επαναπατρισμό του είναι πια ανοιχτός και επικυρώνεται από κυβερνητική απόφαση του 1966. Η υλοποίηση της από-φασης αυτής όμως καθυστέρησε δύο χρόνια με αποτέλεσμα να επιστρέψει στην Ελλάδα το 1968 μέσω Γαλλίας. Η επιστροφή του στη Χούντα σήμανε –για ακόμα μια φορά- μια ζωή μέσα στο κυνηγητό και την παρανομία. Αρχικά συλλαμβάνεται και αργότερα αφήνεται ελεύ�ερος αφού πρώτα του αφαιρού-νται η ελληνική ι�αγένεια και το δικαίωμα προς εργασία. Μην μπορώντας να εκδώσει κανένα έργο του, κερδίζει το ψωμί του γράφοντας με ψευδώνυμα επιτυχημένες σειρές για το ρα-διόφωνο (“Το σπίτι των ανέμων” κ.ά.) αλλά και βραβευμένες διαφημίσεις, την αμοιβή των οποίων εισέπρατταν γνωστοί και φίλοι για λογαριασμό του.

Μετά την πτώση της Χούντας συνεχίζει την πετυχημένη δουλιά σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές σειρές, ενώ το 1974 εκδίδει το πρώτο βιβλίο του στην Ελλάδα, την ποιητική συλ-λογή “Ρεπορτάζ για ένα ζεστό Νοέμβρη”, που γράφτηκε μέσα στην καρδιά των γεγονότων του Πολυτεχνείου και αρχικά μοιράστηκε σε χειρόγραφα από χέρι σε χέρι.

�ο�οο 1976 μετακομίζει στην Καλλιθέα όπου θα μείνει μέχρι

Παντοτινό παράδειγμα

αγωνιστή και δημιουργού

ΔηΜHΤΡηΣ ΡΑΒ�ΝηΣ-ΡΕΝΤHΣ

«Ο δημιουργός δεν μπορεί να μένει κλεισμένος στους τέσσε-ρις τοίχους παρατηρητής και “κριτής”, αλλά ν’ αγωνίζεται στα πεζοδρόμια, τον ίδιο αγώνα της εργατικής τάξης και του λαού»

Αναμφίβολα υπάρχουν εκατοντάδες δημιουργοί που και μ’ ένα

μοναχά έργο τους κατάφεραν να κερδίσουν την παγκόσμια

αποδοχή. Υπάρχει όμως και μια ιδιαίτερη “οικογένεια”, αυτή

των αφανών πρωτοπόρων που μπορεί να μην έγιναν διάσημοι,

αλλά το έργο τους αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι του λαϊκού πολιτι-

σμού.

Είναι οι δημιουργοί που ποτέ δε διαχώρισαν τον αγώνα από τη δημιουργία,

αυτοί που ανήκουν και οι ίδιοι στο λαό, εμπνέονται από αυτόν και τρα-

γουδούν τους αγώνες του. Οι εργάτες του χεριού και του πνεύματος που

δημιουργούν όχι για το κέρδος αλλά για την κοινωνική πρόοδο.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τέτοιων καλλιτεχνών, το έργο των οποίων

είναι δυστυχώς άγνωστο στους περισσότερους και ιδίως στη νεολαία. Κι

όμως η νέα γενιά δεν έχει παρά να κερδίσει σπουδαία μαθήματα ζωής από

την επαφή με το έργο αυτό και τους δημιουργούς του.

πολιτισμός ϐ 43Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

Παντοτινό παράδειγμα

αγωνιστή και δημιουργού

Ο δρομάκος με την πιπεριάΕκδόσεις “Σύγχρονη Εποχή”

Το μυθιστόρημα αυτό του Δημήτρη Ραβάνη-Ρεντή εκδόθηκε για πρώτη φορά στη Ρουμανία, το 1958 και αποτελεί μια πραγματική “τοιχογραφία” του ηρωισμού του ελληνικού λαού την περίοδο της φασιστικής κατοχής και του εμφυλίου πολέμου. Μιας περιόδου που σημάδεψε και τον ίδιο το δημιουργό με την ένταξη του στην ΕΠΟΝ, στο ΕΑΜ και τελικά στο ΚΚΕ, επιλογή που ακολούθησε συνειδητά, σεμνά και απαρέγκλιτα ως το τέλος της ζωής του. Η αγάπη για το λαό και το μίσος απέναντι στους Γερμανούς και Αγγλους κατακτητές και τους συ-νεργάτες τους, ο ρεαλι-σμός των χαρακτήρων, η ένταση των συναισθημά-των, η απλή και απέριττη γλώσσα, συνθέτουν ένα πραγματικό αριστούργημα που πρέπει να διαβαστεί, ειδικά από τους νέους.

το τέλος της ζωής του. Η καινούρια του γειτο-νιά θ’ αποτελέσει γι’ αυτόν νέο πεδίο δράσης, θα στηρίξει τη δημιουργία του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου και θα αφιερωθεί στη δι-απαιδαγώγηση της νεολαίας συνεχίζοντας έτσι τον αγώνα μιας ολόκληρης ζωής. Οπως άλλωστε έγραφε και ο ίδιος στη διαθήκη του με την οποία άφηνε όλα του τα υπάρχοντα -δηλαδή τα γραπτά του- στο ΚΚΕ, «ο δημιουργός, όπως με δίδαξε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δεν μπορεί να μένει κλεισμένος στους τέσσερις τοίχους, παρατηρητής και “κριτής”, αλλά ν’ αγωνίζεται στα πεζοδρόμια, τον ίδιο αγώνα της εργατικής τάξης και του λαού»…

Ακούραστος εργάτης του αγώνα και του πνεύματος

Παρά τις απίστευτες δυσκολίες, την παρανο-μία, και τα οικονομικά προβλήματα, η λογοτε-χνική παραγωγή του Ρεντή είναι εκπληκτική τόσο σε όγκο όσο και σε ποιότητα, αφού αποτελείται συνολικά από 32 εκδομένα έργα, 15 ανέκδοτα, 21 ποιητικές συλλογές, 24 θεατρι-κά, 50 μονόπρακτα, σενάρια για πολλές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, 10 ραδιοφωνικές εκ-πομπές με 1000(!) συνολικά επεισόδια και 22 τηλεοπτικές εκπομπές.

Σε όλη αυτή τη δραστηριότητα αναπόσπαστο κομμάτι και η δημοσιογραφία μέσω της μακρο-χρόνιας συνεργασίας του με το “Ριζοσπάστη” και τον “902” κατά την οποία βοήθησε απλόχε-ρα πολλούς νέους δημοσιογράφους στα πρώτα τους βήματα.

Τιμήθηκε πολλές φορές για το έργο και την ανεκτίμητη προσφορά του. Ανάμεσα στα βρα-βεία και αυτό της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών, το Πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης στη Ρουμανία και το Πρώτο βραβείο του Ελληνικού Κρατικού Θεατρικού Οργανισμού για το έργο του “Νεκρή Γραμ-μή”. Το ίδιο έργο θα βραβευτεί και πάλι από το Φεστιβάλ Ι�άκης το 1980 αλλά και από το Πανεπιστήμιο Α�ηνών το 1993. Επίσης έλαβε και το πρώτο βραβείο “Κώστα Ελευ�ερουδά-κη” για το παιδικό βιβλίο “Το πιο παράξενο ταξίδι”.

Σπάνιο υπόδειγμα ήθουςκαι χαρακτήρα

Ο Ρεντής αποτέλεσε παράδειγμα ήθους για όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν. Ολοι τον θυμούνται για την εργατικότητα, τη συνέ-πεια, τη σεμνότητα, τη γλυκύτητα, το χιούμορ. Την αγάπη του για τον απλό άνθρωπο και τη νε-ολαία, τη συνεχή φροντίδα του για το Κόμμα και το “Ριζοσπάστη”. Είναι χαρακτηριστικό το ότι όποτε γινόταν αναφορά στους αγώνες, το έργο και την τεράστια προσφορά του, προσπαθούσε πάντα να “ξεγλιστρήσει” λέγοντας πως «ε, κάτι λίγο έκανα κι εγώ, όχι τίποτα σπουδαίο», ενώ όταν τον ρωτούσαν για ποιο λόγο απέφευγε τόσο επίμονα κάθε αναφορά στ’ όνομά του, απαντού-σε «δε μ’ αρέσει να πιάνω πολύ τόπο»…

Ο Ρεντής όσο κι αν έβαζε τη σεμνότητα πάνω από την αυτοπροβολή, όσο κι αν μιλούσε μέσα από τα έργα του και όχι μέσα από τις “δημόσιες σχέσεις”, όσο κι αν κρυβόταν πάντα πίσω από τα ψευδώνυμά του, τελικά δεν ξεχάστηκε, δεν πέρασε στη λησμονιά και την αφάνεια.

Απλά το έργο του “δέθηκε” τόσο με τον πο-λιτισμό μας, τα στοιχεία του δημιουργού ήταν πάντοτε τόσο καλά “κρυμμένα”, ώστε δύσκολα πια διακρίνονται τα “τυπικά” χαρακτηριστικά. Κι έτσι πρέπει να είναι το έργο ενός κομμουνιστή που συνδυάζει την καλλιτεχνική δημιουργία με τον αγώνα για τις λαϊκές ανάγκες. Ενός δημιουρ-γού που δεν πασχίζει να γίνει γνωστός μέσα απ’ το έργο του αλλά απεναντίας αφήνει να “μιλήσει” το ίδιο το έργο, να μιλήσει για την αγωνία, τα όνειρά του για τον άν�ρωπο και ολόκληρο τον κόσμο…

Δημιουργοί σαν το Ρεντή δε γίνεται αλλά ούτε επιτρέπεται να ξεχαστούν.

Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που δε συμβι-βάζονται με τη μοιρολατρία και την υποταγή, με τα σάπια πολιτιστικά πρότυπα που μας κα-τακλύζουν καθημερινά. Πάντα θα υπάρχουν ασυμβίβαστοι νέοι και προοδευτικοί άνθρωποι που θ’ ασφυκτιούν σ’ αυτόν τον “πολιτισμό” της χυδαιότητας και του εμπορίου και θ’ ανα-ζητούν διέξοδο. Ανθρωποι που θα θυμούνται το μαχητή του ΔΣΕ, τον ποιητή της Αντίστασης, τον “εργάτη” της πεζογραφίας, του θεάτρου και του κινηματογράφου, το μάχιμο δημοσιογράφο και τον τρυφερό παραμυθά των παιδιών…

Μ.η.

Εργα του Δημήτρη Ραβάνη Ρεντή

Ποίηση: “Μπαλάντα στην ειρήνη”, “Ο Μπελογιάννης ζει”, “Τούτη τη γη τη λεν

Ελλάδα”, “Το τραγούδι των δρόμων”

Πεζογραφία: “Το ημερολόγιο της προσφυγιάς”, “Τα παιδιά της Αθήνας”, “Το

όγδοο πάτωμα”, “Το φιμωμενό φως”

Θέατρο: “Στη σκοπιά”, “Τραγούδι για τον Μπελογιάννη”, “Με μπροσούρες και

τεφτέρια”, “Το φιλόδεντρο”

Ανέκδοτα έργα: “Λουλούδι της Μονεμβασιάς”, “Μαρτυρώντας, πολεμώντας,

τραγουδώντας”, “Ποιητικά παιχνίδια”, “Η πτώση του Ικαρου”

Μαρία Δημητριάδη«η καρδιά της αντιχτυπά και στο πιο μακρινό αστέρι…»

Το Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια για το θάνατο της Μαρίας Δημη-τριάδη. Με τη στάση ζωής της, με τις επιλογές της, με τα τραγούδια που ερμήνευ-σε σε στίχους μεγάλων ποι-ητών, όπως του Γ. Ρίτσου, Ν. Χικμέτ, Βλ. Μαγιακόφ-σκι, στρατεύτηκε στις αγωνίες, στις ανησυχίες, στους αγώνες του λαού μας. Η παρουσία της και η πορεία της στο ελληνικό τραγούδι συνέβαλε στο να έρθουν σε επαφή και οι νέες γενιές με το επαναστατικό τραγού-δι. Πλέον «η καρδιά της αντιχτυπά και στο πιο μακρινό αστέρι…» (Ν. Χικμέτ).

«Οταν τραγουδάω σε τέτοιες εκδηλώσεις της ΚΝΕ αισθάνομαι σαν να

είναι η πρώτη φορά που τραγουδάω. Εκτός από το φορτισμένο σε συναι-

σθήματα κλίμα, η ζωντάνια της νεολαίας είναι μεταδοτική, κολλάω νιάτα.

Το μόνο που έχω να πω είναι το ίδιο το σύνθημα: Οτι ένας είναι ο εχθρός

ο ιμπεριαλισμός, ότι οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν και ότι μόνο

οι κυβερνήσεις οι εξαρτημένες από τους ιμπεριαλιστές, Αμερικανούς και

Ευρωπαίους, που έχουμε πάνω από το κεφάλι μας, είναι αυτές που μας

θέλουν να είμαστε εχθροί. Και φυσικά η ΚΝΕ είναι πάντα πρωτοπόρα.

Διοργανώνει τέτοιες εκδηλώσεις που είναι αναγκαίες και πρωτοφανείς

για τα ελληνικά δεδομένα» (Δήλωση της Μαρίας Δημητριάδη για το Φε-στιβάλ της ΚΝΕ. Ριζοσπάστης, 7 Ιούλη 1998)

«Στέκομαι δίπλα στο Κόμμα στο οποίο ανήκω και με όλες μου τις δυ-

νάμεις, θα στηρίξω τις θέσεις του και θα πολεμήσω μαζί του», Μαρία Δημητριάδη (Ριζοσπάστης, 16 Μάη 1999).

44 ϐ προτάσεις

Γενάρης ‘09

Σάββατο10/1 22.30Συναυλία έντεχνου Ροκ με τους

“Δρόμοι Παράλληλοι”

Κυριακή11/1 17.30Παιδικό θέατρο, “Το τραγούδι

του Ηλιου”

22.30Συναυλία Metal με τους “Black

Pearl”

Δευτέρα 12/1 22.00Συναυλία Ροκ με τους “Beauty and the Beasts”

Πέμπτη15/1 21.30Βιβλιοπαρουσίαση – Προβολή της ταινίας “Για ποιον χτυπάει η καμπάνα” του Ερνεστ Χέ-

μινγουέι

Εισιτήριο: 3 ευρώ

“Το αλάτι αυτής της θάλασσας” Της �������� �������������� ������ ������������

Δύο νέοι από την Παλαιστίνη ψάχνουν για μια καλύτερη προοπτική, ο πρώτος φεύγο-ντας από τη δοκιμαζόμενη πατρίδα του και η δεύτερη επιστρέφοντας στο πατρικό της σπίτι. Ωστόσο η αναζήτηση θα τους δείξει πως ο αγώνας είναι ο μοναδικός δρόμος για την ελευθερία.

Το ΧιόνιΤης ���d� Beg���

Μια διαλυμένη οικογένεια προσπαθεί να επιβιώσει σ’ ένα ερειπωμένο χωριό της Γιου-γκοσλαβίας μετά τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρ-δισμούς. Τα εναπομείναντα μέλη της έχουν

φτιάξει έναν πλασμα-τικό κόσμο στον οποίο δεν έχει συμβεί τίποτα, έναν κόσμο που ωστό-σο θα διαλυθεί με μιας όταν ένας επιχειρημα-τίας τους προτείνει ν’ αγοράσει την περιοχή του βομβαρδισμένου χωριού τους καλώντας τους να διαλέξουν: Τις αναμνήσεις τους ή την επιβίωση;

Βαλς με τον ΜπασίρΣκηνοθεσία: Άρι Φόλμαν

Αποκαλυπτική, καλοδουλεμένη, ενδιαφέ-ρουσα τόσο στο περιεχόμενό της, όσο και στη μορφή της η ταινία του Ισραηλινού Άρι Φόλμαν.

Πάνω από όλα όμως επίκαιρη, τραγικά επί-καιρη!

“Βγήκε” στις αθηναϊκές αίθουσες δύο μέρες πριν την έναρξη της χερσαίας εισβολής του ισραηλινού στρατού στη Γάζα, το θέμα όμως είναι για πόσο ακόμα θα προβάλλεται, καθώς συνήθως τέτοιες ταινίες-“κατηγορώ” ενάντια στα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού, “όλως τυχαίως” εξαφανίζονται από τις αίθουσες σε χρόνο μηδέν.

Θέμα της η εισβολή του ισραηλινού στρα-τού το 1982 στο Λίβανο, ο ρόλος που έπαιξε στη σφαγή των Παλαιστινίων στα προσφυγικά στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα.

Παρασκευή 16/1 22.30Γλέντι οργάνωσης Σπουδά- οργάνωσης Σπουδά-ζουσας

Σάββατο 17/1 22.00Συναυλία Ροκ με τους “361

μοίρες”

Κυριακή 18/1 21.00Εκδήλωση για τη διεθνιστική προσφορά του ΚΚΕ στον Ισπα-

νικό εμφύλιο

Δευτέρα19/1 22.00Συναυλία έντεχνου Ροκ με τους “Αράδες”

Πέμπτη 22/1 21.30 Προβολή ταινίας “Ψευδώνυμο Λούκατς”

Παρασκευή 23/1 22.30Γλέντι Οργάνωσης Αθήνας

Σάββατο 24/1 22.30Συναυλία Ροκ με τους “Fair play” και τους “Εκτελούνται έργα”

Κυριακή25/1 21.30Βραδιά κλασσικής μουσικής από τα μουσικά σύνολα της ΚΝΕ

Δευτέρα 26/1 21.30Θεατρική βραδιά με μονόπρακτα

του Μποστ

Πέμπτη29/1 21.30Προβολή ταινίας, “Τα δεκατρία τριαντάφυλλα”

Παρασκευή30/1 22.30Γλέντι Οργάνωσης Σπουδάζουσας

Σάββατο31/1 22.00Συναυλία Ροκ με τον Κώστα Θεο-δώρου

προτάσεις ϐ 45Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

Δίσκος«Ομπρός βοηθάτε να ση-κώσουμε τον ΗλιοΠάνω από την ΕλλάδαΟμπρός βοηθάτε να σηκώ-σουμε τον Ηλιο Πάνω από τον Κόσμο […]Σπρώχτε με στήθος και με γόναΝα τον εβγάλουμε από τη λάσπη […]

Εμπρός Αδέρφια παρα-δέρφια και μας έζωσε με τη Φωτιά του…»

Ενα από τα σημαντικότερα έργα στη μυθική μουσική διαδρομή του Μίκη Θεοδωράκη. Στο πνευματικό εμβατήριο–Οιδίπους τύραννος, η ποίηση του μεγάλου μας ποιητή Αγγελου Σικελιανού, δένεται με τη μουσική δημι-ουργώντας ένα αποτέλεσμα γεμάτο συμβολισμούς και μεγαλοπρέπεια.

Πολλά λόγια δεν χωρούν… Μιλά ο Ποιητής:

«κι είπα το ξέρω Πως οι Θεοί σου οι ΟλύμπιοιΧθόνιο τώρα γίνανε θεμέλιο

Γιατί τους θάψανε βαθιάΝα μην τους βρουν οι ξένοι…»

Ο Αγγελος Σικελιανός είναι ένας από τους κορυφαίους ποιητές μας. Απο-τελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα φιλελεύθερου αστού διανοούμενου που όταν κατάλαβε ότι ο φασισμός απλώνεται πάνω από την Ευρώπη, ήρθε σε επαφή με την ιδεολογία του μαρξισμού και στρατεύθηκε ενεργά στο πλευρό του λαού μας. Εντάχθηκε στο ΕΑΜ το 1941 και πρωτοστάτησε στην προπαγάνδισή του, με αποτέλεσμα αργότερα το αστικό κράτος να τον εκ-δικηθεί σαμποτάροντας τρεις φορές την υποψηφιότητά του για το Βραβείο Νομπέλ.

Σε αυτό το έργο οι δυο μεγάλοι δημιουργοί μας ενώνονται για να μας δώσουν το όραμά τους: Συμβολίζοντάς την πρόοδο του λαού μας με την αντιπαράθεση ανάμεσα στο Φως και το Σκοτάδι και γεμάτοι εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του (τον οποίο συμβολίζουν, όχι τυχαία, με τη λέξη “Δη-μιουργοί”) τον παρακινούν: «Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον Ηλιο Πάνω από την Ελλάδα…»

Σας τον προτείνουμε ανεπιφύλακτα, ακόμη κι αν δεν έχετε επαφή με αυτά τα έργα, αφού η μελοποιημένη ποίηση είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της λαϊκής τέχνης…

Hταν πρωί τ’ Αυγούστουκοντά στη ροδαυγήβγήκα να πάρω αγέραστην ανθισμένη γη

Βλέπω μια κόρη κλαίεισπαραχτικά θρηνείσπάσε καρδιά μου εχάθητο γελαστό παιδί

Το τραγούδι αυτό σε στίχους του Ιρλανδού ποιητή Brendan Behan, μεταφράστηκε από το Βασίλη Ρώτα και μελοποιήθηκε από το Μίκη Θεοδωράκη, τον Οκτώβρη του 1961 στο Παρίσι.

Είχεν αντρειά και θάρροςκι αιώνια θα θρηνώτο πηδηχτό του βήματο γέλιο το γλυκό

Ανάθεμα την ώρακατάρα τη στιγμήσκοτώσαν οι εχθροίμας το γελαστό παιδί

Το 1962 ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά με την ερμηνεία της Ντόρας Γιαννακοπούλου και το Δημήτρη Φάμπα στην κιθάρα. Ομως η πιο γνωστή ερμηνεία είναι αυτή της Μαρίας Φαραντούρη στο δίσκο “Ενας Ομηρος’’ που κυκλοφόρησε 10 χρόνια αργότερα.

Μον’ να ‘ταν σκοτωμένοστου αρχηγού το πλάικαι μόνον από βόλιΕγγλέζου να ‘χε πάει

Κι απ’ απεργία πείναςμέσα στη φυλακήθα ‘ταν τιμή μου που ‘χασατο γελαστό παιδί

Το τραγούδι αναφέρεται στην καταπίεση των Ιρλανδών από τους Βρετανούς αλλά και στην εμφύλια διαμάχη που ακολούθησε μετά την αυτονομία της Ιρλανδίας. Γι’ αυτό και ο αρχικός στίχος ήταν “σκοτώσαν οι δικοί μας το γελαστό παιδί” αφού το “γελαστό παιδί” σκοτώθηκε από σφαίρα συμπατριώτη του Ιρλανδού και όχι από “βόλι Εγγλέζου”…

Ωστόσο, μετά τη μελοποίηση του Μίκη Θεοδωράκη, αγκαλιάστηκε απ’ όλο το λαϊκό κίνημα στη Χούντα αλλά και αργότερα. Αλλάζοντας τον επίμαχο στίχο (‘’σκοτώσαν οι φα-σίστες / οι εχθροί το γελαστό παιδί’’), το κομμάτι μετατράπηκε σε τραγούδι αντίστασης και αγώνα.

Βασιλικιά μου αγάπημ’ αγάπη θα σ’ το λέωγια το ό,τι έκανεςαιώνια θα σε κλαίω

Γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύδόξα τιμή στ’ αξέχαστο γελαστό παιδί

Στις δικές μας μέρες που η βία της αστικής εξουσίας και του ιμπεριαλισμού συνεχίζει να σκορπίζει το θάνατο απ’ άκρη σ’ άκρη είναι καλό να θυμόμαστε αυτό το υπέροχο τραγούδι που είναι ακόμα τραγικά επίκαιρο.

Φίλιππος Παχνιστής

“Το γελαστό παιδί”

Μεταφερόμαστε 27 χρό-νια πριν, στην ίδια μαρτυ-ρική γωνιά του πλανήτη.

Ιδιος ο θύτης, ο ιμπερια-λισμός, ίδια τα θύματα, οι λαοί: οι Παλαιστίνιοι που αγωνίζονται για μια ελεύ-θερη πατρίδα, αλλά και ο λαός του Ισραήλ, τα παι-διά των 18 και 19 χρονών, όπως ο ήρωας της ταινίας, που τα στέλνουν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα να σκοτώσουν και να σκοτωθούν σε έναν άδικο πόλεμο.

Γυρισμένη αρχικά σε ψηφιακή μορφή με πραγματικούς ηθοποιούς, η ται-νία «ντύθηκε» στη συνέχεια με 2.500 σχέδια στο χέρι, για να βγει μετά από δουλιά 3 χρόνων ένα πολύ δυνατό αποτέλεσμα, ένα εκφραστικό κινούμενο σχέδιο που υπηρετεί άριστα το περιεχόμενο.

Με δυο λόγια: προλάβετε!

46 ϐ διεθνή

ΚομμουνιστιΚεσ Και προοδευτιΚεσ οργανωσεισ νεολαιασ

Τ α πρόσφατα γεγονότα στην Ελλάδα και

οι μαζικές, οργανωμένες κινητοποιή-

σεις του ελληνικού λαού και νεολαίας

είχαν αντίκτυπο και στο εξωτερικό κι

όπως είναι λογικό, οι κομμουνιστές ανά τον κό-

σμο, οι προοδευτικές αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις

χαιρέτησαν τον αγώνα του ελληνικού λαού και της

νεολαίας ενάντια στον εντεινόμενο αυταρχισμό και

την καταστολή, για τα δικαιώματά τους.

Μηνύματα αλληλεγγύης στην ΚΝΕ έστειλαν:nn Νεολαία Τουρκικού ΚΚ nn Ομοσπονδία Κομμουνιστικής Νεολαίας Ιταλίας nn Νέοι Κομμουνιστές Ιταλίας nn Κίνημα Conolly Ιρλανδίας nn Νέοι Κομμουνιστές Νορβηγίας nn Ενωση Νέων Κομμουνιστών Γιουγκοσλαβίας (Σερβία) nn Νεολαία SOS Κροατίας nn Κολεκτίβες Νέων Κομμουνιστών Ισπανίας

nn Κομμουνιστική Νεολαία και η Συνδικαλιστική Ενωση Φοιτητών Ελβετίας nn ΚΝ Συρίας

nn ΚΚ και ΚΝ Λουξεμβούργου nn Ενωση ΚΝ Καναδά

nn ΚΝ Γαλλίαςnn ΚΝ Αυστρίαςnn ΠΟΔΝ

Το μήνυμα της ΠΟΔΝ

Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικής Νεολαίας εκφράζει τα συλλυπητήριά της και καταδικάζει απερίφραστα τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, που πυ-ροβολήθηκε από αστυνομικό στην Ελλάδα. Γι’ αυτή τη δολοφονία η ελληνική κυβέρνηση και η ηγεσία της αστυνομίας φέρει ακέραια την ευθύνη. Αυτό είναι αποτέλεσμα της εκ-παίδευσης και του προσανατολισμού των δυνάμεων ασφαλείας, οι οποίες στρέφονται ευθέως κατά του λαϊκού κι εργατικού κινήμα-τος, ενάντια στον αγώνα της νεολαίας. Τέτοια, περιστατικά προκύπτουν μόνο ύστερα από τις οδηγίες της ΕΕ για τον περιορισμό των δημο-κρατικών δικαιωμάτων με την εφαρμογή του Ευρωτρομονόμου από τους ιμπεριαλιστές.

Η ΠΟΔΝ χαιρετίζει τις μεγάλες διαδη-λώσεις και τους αγώνες της ελληνικής νεολαίας. Αυτή η μαχητική απάντηση των μαθητών, των φοιτητών, των νέων εργαζομέ-νων, των νέων ανθρώπων στην Ελλάδα δεν εκ-φράζει μόνο την οργή τους για τη δολοφονία του 15χρονου νέου. Αυτός ο αγώνας δείχνει ότι σε συνθήκες της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, οι νέοι μπορούν να δουν πιο καθαρά ότι μόνο μέσω του αγώνα μπορούν να προβληθούν αιτήματα για τα πλήρη δικαι-ώματα στη μόρφωση, τη δουλιά και τη ζωή. Η ΠΟΔΝ υπογραμμίζει τη στήριξη της στην αντιπαράθεση που δίνει το νεολαιίστικο και το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα με τους μηχανισμούς που στόχο έχουν να δυ-σφημίσουν και να αποπροσανατολίσουν τον αγώνα τους.

Η ΠΟΔΝ χαιρετίζει τη μαζική πάλη της νεολαίας στην Ελλάδα, καθώς και τις διαδη-λώσεις αλληλεγγύης σε πολλές άλλες χώρες που γίνονται αυτό το διάστημα, αποδεικνύο-ντας ότι η νεολαία έχει έναν κοινό εχθρό: τον ιμπεριαλισμό.

Τώρα, όπως και πριν, είμαστε σίγουροι ότι η οργανωμένη πάλη της νεολαίας και των λαών είναι ο μόνος τρόπος για να φτάσουμε στη νίκη και καλούμε όλες τις οργανώσεις - μέλη και τους φίλους της ΠΟΔΝ να ενισχύσουν τις

προσπάθειές τους στην ενημέρωση για το τι πραγματικά συμβαίνει στην Ελλάδα ως ένας τρόπος για να ενισχύθει ο δικός τους αγώνας! Θα νικήσουμε τον ιμπεριαλισμό!

Μήνυμα της ΕΔΟΝ για τον πυροβολισμό μαθητή στο Περιστέρι

Το Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΔΟΝ καταδι-κάζει τη δολοφονική επίθεση αγνώστων κατά ομάδας μαθητών στο Περιστέρι, οι οποίοι μετέχουν στις μαθητικές κινητοποιήσεις στην Ελλάδα και είχε ως αποτέλεσμα να τραυμα-τιστεί στο χέρι από πυροβολισμό ο μαθητής Γιώργος Παπλωματάς, μέλος του 15μελούς συμβουλίου του σχολείου του.

Η δολοφονική επίθεση στρέφεται κατά του οργανωμένου μαθητικού κινήματος και των εκλεγμένων οργάνων του. Αποδεικνύει για ακόμα μια φορά την ανάγκη η ελληνική νεο-λαία να συνεχίσει να διαδηλώνει ειρηνικά και οργανωμένα με στοχοπροσηλωμένο τρόπο. Η ΕΔΟΝ επαναδιατυπώνει την αλληλεγγύη της στην αγωνιζόμενη ελληνική νεολαία και στα πολιτικά και κοινωνικά της αιτή-ματα.

Η επίθεση έγινε από άγνωστους, γεγονός το οποίο ενισχύει τις υποψίες για απελευθέρω-ση αντιδραστικών και ακροδεξιών δυνάμεων μέσα στην ελληνική κοινωνία, φαινόμενο το οποίο αν τελικά ισχύει μας πηγαίνει χρόνια πίσω στις πιο σκοτεινές σελίδες της πρόσφα-της ιστορίας της Ελλάδας.

Νεολαία του ΚΚ Τουρκίας

Καταδικάζουμε τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή από αστυνομικό στην Αθήνα. Αυτή η αποτρόπαια δολοφονία είναι η απάντηση της ελληνικής αστικής τάξης στην οικονομική και πολιτική κρίση. Η κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία προσανατόλισε τα σώματα ασφαλείας ενάντια στον εργαζόμενο λαό, τους φοιτητές και τους μαθητές είναι υπεύθυνη γι’ αυτό το έγκλημα.

Είμαστε βέβαιοι, ότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ θα πρωτοπορήσουν στον οργανωμένο αγώνα των εργαζόμενων και της νεολαίας ως απάντηση

στην δολοφονία και την κρίση.Εμείς, η Νεολαία του ΚΚ Τουρκίας είμα-

στε αλληλελέγγυοι με την ελληνική νεο-λαία που αγωνίζεται για τα δικαιώματά της και οργανώνει κινητοποιήσεις ενάντια στη δολοφονία.

Είμαστε αλληλέγγυοι με όλους τους Έλληνες εργαζόμενους που ετοιμάζουν την απεργία στις 10 Δεκέμβρη.

Κάτω ο καπιταλισμός.Ζήτω ο αγώνας εργατών και νεολαίας.

ΕΚΝ Καναδά

Η Ενωση Κομμουνιστικής Νεολαίας του Καναδά εκφράζει την αμέριστη στήριξή της στους Ελληνες εργαζόμενους και τη νεολαία και τη μεγαλειώδη προσπάθεια τους. Ενώνου-με τη φωνή μας με αυτή του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην καταδίκη της δολοφονίας του 15χρονου από την αστυνομία στην Αθήνα.

Την Τετάρτη, 10 Δεκέμβρη, η Ελλάδα γνώρισε μια από τις πιο μαζικές απεργίες των τελευταίων χρόνων. Χιλιάδες μαθητών, φοιτητών ενώθηκαν με την εργατική τάξη έκλεισαν σχολεία και σχολές και διαδήλωσαν για δικαιοσύνη, κόντρα στο κλίμα τρόμου και εκφοβισμού.

Στεκόμαστε δίπλα στη νεολαία του Καναδά, καταδικάζοντας και τις εδώ δολοφονίες ριζο-σπαστικοποιημένων νέων από την αστυνομία.

Η λίστα των δολοφονημένων είναι πολύ μεγά-λη. Χαρακτηριστικά, όμως, αναφέρουμε τον 18χρονο Αλι Αλ Ναδίρ που πυροβολήθηκε πέρσι από την αστυνομία του Τορόντο, τον 17χρονο Μάικλ Λάνγκαν που πέθανε μετά από χτύπημα με όπλο ηλεκτρικής εκκένωσης από την αστυνομία του Γουίνιπεγκ τον Ιούλιο και τον Φρέντι Βιγιανουέβα που πυροβολή-θηκε τον Αύγουστο από την αστυνομία του Μόντρεαλ.

ΚΝ Αυστρίας

Η ΚΝ Αυστρίας στηρίζει τις προσπάθειες των ελληνικών οργανώσεων νεολαίας και ιδι-αίτερα της ΚΝΕ στη διαμαρτυρία τους ενάντια στην ελληνική κυβέρνηση. Κατά τη γνώμη μας αυτό που προέχει είναι η ενίσχυση του οργανωμένου αγώνα για τα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας μετά από αυτές τις μέρες της οργής και ταραχών.

Θέλουμε ακόμα να τονίσουμε ότι η αλλη-λεγγύη μας είναι το μόνο όπλο ενάντια στην καταστολή, γι’ αυτό ας αγωνιστούμε ενωμένοι ενάντια στις ιμπεριαλιστικά αστυνομικά κρά-τη. Η δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου δεν είναι μόνο μια επίθεση ενάντια στην ελληνική νεολαία, αλλά και μια επίθεση ενάντια στους νέους που αγωνίζονται ενάντια στον ιμπερια-λισμό σε ολόκληρο τον κόσμο.

Αλληλεγγύη στον ελληνικό λαό!

Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009 διεθνή ϐ 47

Πέρα από τα πολλά μηνύματα αλληλεγγύης που έφτασαν στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ για τον αγώνα των Ελλήνων εργαζομένων και νεολαί-ας σε πολλά σημεία της Ευρώπης διοργανώ-θηκαν κινητοποιήσεις καταγγελίας της δολο-φονίας του 15χρονου μαθητή και της κρατικής καταστολής.

Στις 10 Δεκέμβρη οι φοιτητικές παρατάξεις των Νέων Κομμουνιστών Ιταλίας και της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ιταλίας διοργάνωσαν κινητοποίηση μπροστά στην ελληνική πρεσβεία στη Ρώμη, στην οποία έλαβε μέρος και η ΚΝΕ, ενώ στο Τορίνο αντίστοιχη κινητοποίηση έκανε η Επιτροπή Αγώνα Ελλήνων φοιτητών. Στην Ολλανδία, στην πόλη Bergen� ��� ���� ��� ������� ���� ��������, η ΚΝ Ολλανδίας διοργάνωσε συζήτηση με θέ-μα τις εξελίξεις στην Ελλάδα.

Στο Παρίσι, ύστερα από απόφαση της γε-νικής της συνέλευσης, η Επιτροπή Ελλήνων Φοιτητών προέβη σε κινητοποίηση στην ελ-ληνική πρεσβεία.

Οι κινητοποιήσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ έφτασαν, ακόμα και στο «στόμα του λύκου», τις Βρυξέλλες, όπου δυνάμεις του Κόμματος και της ΚΝΕ πορεύτηκαν μέχρι το ελληνικό προξενείο.

Στο Λονδίνο, η ΚΝΕ και η ΕΔΟΝ πραγ-ματοποίησαν μαχητική κινητοποίηση στην ελληνική πρεσβεία, ενώ αντίστοιχα έπραξε την επόμενη μέρα και το ΚΚΕ. Αντίστοιχες κινητοποιήσεις έγιναν και στο Εδιμβούργο.

Τέλος, ανάλογα έπραξαν μαθητές ελληνικών σχολείων στο Μόναχο και τη Στουτγκάρδη. Στη Στουτγκάρδη, μάλιστα, η τοπική αστυνο-μία επιχείρησε να τρομοκρατήσει τους μαθη-τές, τους οποίους σταματούσε μετά το τέλος της κινητοποίησης για εξακρίβωση…

ΤΑ ΔΙΕθΝΗ ΜΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Εξυμνώντας βολικές «ΕξΕγέρςΕις» Δεν ήταν μόνο τα ντόπια ΜΜΕ που οργί-

αζαν κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων στην Αθήνα, τα οποία έσπερναν από τρομο-λαγνία και φόβο μέχρι… “εξεγερτικές κορό-νες”, αλλά και “βαθυστόχαστες” αναλύσεις για τη φύση της «νεανικής εξέγερσης». Τι κι αν για να υπάρξει πραγματική εξέγερση προϋπόθεση αποτελεί η εργατική τάξη και οι σύμμαχοι της με πολιτικούς στόχους να αμ-φισβητήσουν την εξουσία του κεφαλαίου;

Οι μηχανισμοί σε πρώτο πλάνο Ετσι, το διεθνές “μενού” των εφημερίδων

και των μεγάλων κολοσσών των ΜΜΕ είχε απ’ όλα. Πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν, όπως είναι φυσικό, οι μολότοφ και οι εικόνες καταστροφής από το κέντρο της Αθήνας, ταυτίζοντας έτσι το λαϊκό κίνημα και την οργή των Ελλήνων εργαζομένων και της νεολαίας με τυφλούς εμπρησμούς κατα-στημάτων από μηχανισμούς του συστήματος που δρουν με κουκούλες, ενώ παράλληλα δε λείπει και η “ανησυχία” για την οικονομική ζωή της πόλης. Χαρακτηριστικοί οι τίτλοι σε εφημερίδες του εξωτερικού που κάνουν λόγο για «Βίαιες ταραχές στην Ελλάδα» (“�����”�����”” του Λονδίνου). Κατά τ’ άλλα, όσο κι αν προ-σπαθήσει κανείς, στο διεθνή τύπο δε θα βρει ούτε αράδα που να αναφέρεται –έστω κι ενδεικτικά- στα αιτήματα και τους πολιτι-κούς στόχους του λαϊκού κινήματος. Ούτε βέβαια θα βρει κανείς εύκολα μια μακρινή εικόνα από τις μεγαλειώδεις, οργανωμένες και μαζικότατες κινητοποιήσεις που έλαβαν χώρα αυτή την περίοδο.

Οτιδήποτε άλλο εκτός από την εργα-τική ταξη

Οπως και με τα ντόπια ΜΜΕ από τις σελί-δες των μεγάλων εφημερίδων και τις οθόνες των μεγάλων τηλεοπτικών καναλιών του εξωτερικού δεν έλειψαν οι ...εμβριθείς και βαθυστόχαστες αναλύσεις για όσα συμβαί-

νουν στην Ελλάδα. Ετσι, για παράδειγμα ο Observer μιλάει για την εξέγερση των «νέ-ων της μεσαίας τάξης» και της «γενιάς των 700 ευρώ», «γλωσσομαθών και με μετα-πτυχιακά νέων», “ανακαλύπτοντας” το “νέο επαναστατικό υποκείμενο”. Λογικά, έτσι, οι χιλιάδες εργάτες, νέοι και μεγαλύτεροι που συμμετείχαν στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη στριμώχτηκαν στις 2 αράδες που… τους αναλογούσαν, ενώ οι φοιτητές και οι μαθητές, οι “πτυχιούχοι” εξαφανίστηκαν από το πλάι των εργατών, στην εικόνα που μετάδωσαν τα διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ. Μέσα σ’ αυτή την “εξέγερ-ση”, ήταν “λογικό” να μη χωρέσουν στις σελίδες και τα πλάνα τους οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις του οργανωμένου λαϊκού κι-νήματος, του ΚΚΕ, της ΚΝΕ, του ΠΑΜΕ.

Εκτόνωση η συνταγή τους Οι εξελίξεις στην Ελλάδα, στενά δεμένες με

τις εξελίξεις σ’ όλο τον κόσμο ειδικά αυτήν την περίοδο της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, ανησυχούν και χτυπούν συναγερμό στις υπόλοιπες καπιταλιστικές χώρες, σε αντιδραστική κατεύθυνση αφού η αστική τάξη βλέπει πως στην περίοδο της κρίσης μπορεί να υπάρξει απότομη άνοδος της λαϊκής πάλης. Η έντονη προ-βολή των «κουκουλοφόρων» από τα μίντια στόχο έχει να προβάλει την προτεινόμενη συνταγή του συστήματος για να προκύψουν αναλώσιμα κινήματα εκτόνωσης, χωρίς πο-λιτικούς στόχους και με πυρήνα τους από-λυτα ελεγχόμενους μηχανισμούς, κρατικούς και παρακρατικούς. Ξέρουν οι καπιταλιστές (που έχουν βεβαίως και τα μιντια στα χέρια τους) ότι το εκμεταλλευτικό τους σύστημα θα προκαλεί αντιδράσεις κι οργή στους ερ-γάτες και στη νεολαία. Στόχος τους είναι ο ριζοσπαστισμός τους να μετατραπεί σε εκκωφαντική τουφεκιά και κυρίως χωρίς να ζυμώνεται η διέξοδος μιας άλλης εξου-

σίας.

Τα άσφαιρα πυρά Αυτό που προσπαθούν να προβάλλουν τα

διεθνή ΜΜΕ είναι αυτό που συμβαίνει σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όπου γίνεται προσπάθεια τα ΚΚ να ενσωματωθούν και να εξαναγκαστούν να υποταχθούν στην γραμμή ενός άσφαιρου κινήματος, χωρίς πολιτικούς στόχους αμφισβήτησης του συστήματος, το οποίο επικαλείται μάλιστα τον «αντιεξουσια-στικό» προσανατολισμό του, με την κάλυψη αντιδραστικών μηχανισμών στην υπηρεσία της άρχουσας τάξης. Δηλαδή ένα κίνημα που θα διδάσκει στον εργάτη ότι είναι γενικά κακό πράγμα η εξουσία, άρα δεν πρέπει να την πάρει στα χέρια του ποτέ. Πιο βολικό δίδαγμα από βιομήχανους για εργάτες με αντιεξουσιαστικό μάλιστα άλλοθι δε θα μπορούσε να βρεθεί. Γι’ αυτό άλλωστε και η πρεμούρα του Αλ-Τζαζίρα που στην ιστοσελίδα του σημειώνει ότι ο κύριος λόγος για την καθυστέρηση να αναπτυχθεί αναρχι-κό αντιεξουσιαστικό κίνημα στην Ελλάδα για δεκαετίες είναι η δράση και η παρέμβαση του ΚΚΕ στο εργατικό κίνημα.

Κι ο πραγματικός αντίπαλος Γνωρίζουν κι αυτοί, όπως κι εμείς άλλωστε,

ότι η απάντηση στην εξουσία τους, η διέ-ξοδος για το λαό είναι η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ και ο προσανατολισμός του για ένα κίνημα ταξικό, οργανωμένο, περιφρουρημέ-νο από την ενσωμάτωση, με πρωτοπόρα την εργατική τάξη, σε σύγκρουση με τα μονοπώ-λια και τον ιμπεριαλισμό. Προφανώς από τις κινητοποιήσεις του περασμένου μήνα στην Ελλάδα, το μεγάλο κεφάλαιο και τα μιντιακά φερέφωνα του το πήραν το μήνυμα τους ότι έχουν να κάνουν με αντίπαλο σκληρό καρύ-δι.

Η.Μ