LYKOS_040

ΛΥΚΟS 10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

19 ΜΑΪ 2013 # 40

Εξώφυλλο:Sometime Later- Αλεξάνδρα Μάντζαρη ◈ Editorial:Απόσταση Ως το Θάνατο ◈ Έρωτας- Θάνατος ◈ Little Drop of PoisonΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:The Life Out of Me-George Griefy ◈ Beat Bazaar:19/05/13 ◈ ΠΡΟΣΩΠΑ:Μελίνα Δασκαλάκη ◈ O Έρωτας και ο Θάνατος-λαϊκός μύθος ◈ Ο Έρωτας και ο Θάνατος- Δ.Λιαντίνης ◈ Για Κάτι που Ποτέ Δεν Τελειώνει- Κωστής Ατσαλής ◈ Annabel Lee- Edgar Alan Poe ◈ Νεκρός Έρωτας- Elizabeth Eleanor Siddal ◈ Μετάφραση: Ζωή Ν.Νικολοπούλου ◈ ΒΙΒΛΙΟ:Στον Κήπο με τα Θηρία- Eric Larson ◈ ΑΝΙΜΑ:7 Βillions Needles- Nobuaki Tadano ◈ ΣΙΝΕΜΑ:Γυναίκα στους Αμμόλοφους- Ιαπωνικός

Κινηματογράφος ◈ ΉΧΟΣ:Danger Mouse & Daniele Liuppi ◈ Lykos Vinyls # 40 Love - Death ◈ May Roosevelt & Nτίνος Χριστιανόπουλος ◈ ΕΞΟΔΟΣ:The Swink Project ◈ Σκιές στο Χαμάμ ◈ Νew York ◈ RADIO/TV On ◈ COMIC:Σκίτσα Αγάπης

ΛΥΚΟS 19 ΜΑΪΟΥ 2013

2

To Λύκος είναι εβδοµαδιαίο περιοδικό για τις τέχνες και τον πολιτισµό. Διανέµεται δωρεάν, καθε Κυριακή σε ηλεκτρονική µορφή.

Ενηµερωθείτε για τα νέα τεύχη και δείτε το αρχείο.

Βρείτε το Λύκος και στη σελίδα µας στο Facebook.

Eάν θέλετε να συµµετέχετε στα επόµενα τεύχη µε εικαστικό έργο, φωτογραφία ή κοµικ, στείλετε δείγµατα εργασιών σας στο email

ΕΚΔΟΣΗ | ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ | ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑΣταυρούλα Παπαδάκη

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΕΥΧΟΥΣΘοδωρής Ρέγκλης

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΑλεξάνδρα Μάντζαρη

Παύλος ΡέγκληςGeorge Griefy

ΔανάηΔηµήτρης ΚρητικόςΚωστής ΑτσαληςΛευτέρης Φαρος

Γιώργος Μυλωνάς // Jnk ArtworksΜαρίνα ΤσιρώνηΝτίνος Καψάλας

Στέργιος Ρουµελιώτης // KURO

ΕΦΩΦΥΛΛΟΑλεξάνδρα Μάντζαρη

ΚΟΜΙΚΚωστής Τζωρτζακάκης

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑΣταυρούλα Παπαδάκη, Εύη Αργυρίου, Jim Ver, Νίκος Μπελάνε,

Μαρία Κυριακίδου (Pantallu), Κωστής Ατσαλής, Λευτέρης Φαρος, Ζωή Ν. Νικολοπούλου, Librofilo, EKEBI, Gil Galad, Κωνσταντίνος Κοττας,

Θόδωρος Εξηντάρης, Χλόη Ιορδανίδου, Ελένη Αγγελοπούλου

Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή ολική, µερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση η διασκευή απόδοση του

περιεχοµένου µε οποιοδήποτε τρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφήσεως ή άλλο, χωρίς προηγούµενη γραπτή άδεια του Εκδότη. Νόµοι 238/1970, 4301/1979, Ν.100/1975, Ν.Δ.

3565/1956 και 4254/1962 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου.

www.lykosmagazine.com

www.facebook.com/lykosmagazine

[email protected]

[email protected]

www.tedreglis.com

[email protected] [email protected]@[email protected]://atsalisart.blogspot.gr/[email protected]@gmail.com [email protected]@[email protected]

[email protected]

[email protected]

http://www.lykosmagazine.tumblr.com

http://www.lykosmagazine.tumblr.com

http://www.facebook.com/lykosmagazine

http://www.facebook.com/lykosmagazine

mailto:[email protected]




http://www.tedreglis.com

http://www.tedreglis.com



http://www.paulreg.tumblr.com








http://atsalisart.blogspot.gr/%22%20%5Ct%20%22_blank


http://gmail.com/

http://gmail.com/



http://yahoo.gr/

http://yahoo.gr/










3

ΕξώφυλλοSometime Later από την Αλεξάνδρα

Μάντζαρη

ΕditorialΑπόσταση Ως το Θάνατο

ΑντιθέσειςΈρωτας- Θάνατος

SideshowLittle Drop of Poison

ΚλείστροThe Life Out of Me από τον George

Griefy

Beat Bazaar19/05/2013

Ανταπόκριση από Θεσσαλονίκη.

Mάθε Τέχνη ΠρόσωπαΓνωριµία µε τη Μελίνα Δασκαλάκηκαι την εκποµπή της ''Σκόνη του Χρόνου'' στο Amagi webradio

Κόκκινη ΚλωστήO Έρωτας και ο Θάνατοςνησιώτικος λαϊκός µύθος

Ο Έρωτας και ο Θάνατος- Δηµήτρης Λιαντίνης

''οι δυο όψεις του ίδιου προσώπου''Για Κάτι που Ποτέ Δεν Τελειώνει-

Κωστής ΑτσαλήςAnnabel Lee- Edgar Alan Poe

Νεκρός Έρωτας- Elizabeth Eleanor Siddal// Μετάφραση: Ζωή

Ν.Νικολοπούλου

ΙΝΚΣτον Κήπο µε τα Θηρία- Eric Larson

Άνοιξηαπό την Ελληνική Λέσχη Βιβλίου

Άνιµα7 Βillions Needles- Nobuaki Tadano

'' H δύναµη εφηβικών ψυχών µπορεί να αλλάξει τον κόσµο''

Μεγάλο ΠανίΓυναίκα στους Αµµόλοφους- Ιαπωνικός Κινηµατογράφος

''Φτυαρίζεις για να επιβιώσεις ή επιβιώνεις για να φτυαρίζεις;''

JiveΟ Ήχος µιας Ιταλικής Ροµαντικής

Αισθητικής αλλιώς από τους Danger Mouse & Daniele Liuppi

Album: Rome

PlayLykos Vinyls # 40

Love - Death

ΕνηχόριαMay Roosevelt

Mουσική σε Ποίηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου

ShowcaseThe Swink Project

για όσους αγαπούν το µελάνι και τη φιλοσοφία του swing.

Σκιές στο ΧαµάµΈκθεση σε Ιστορικό Κέλυφος ,στο

Λουτρό των Αέρηδων.

Να ΠαςStart Spreadin' The News

New York! New York!

ΦωνόρασηRadio/Tv ON

ComicΟνειροπόλοι

Σκίτσα Αγάπης

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

4

6

8

10

12

14

16

26

34

36

40

42

48

50

54

56

58

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ


4

EDITORIAL

EDITORIAL

Απόσταση Ως το Θάνατο

-Φόρα τα παπούτσια σου, ξεκινάς!

-Για πού;

-Μα για το θάνατο φυσικά.

-Και γιατί να θέλω να πεθάνω;

-Για να συναντήσεις διανύοντας την απόσταση ως εκεί τον έρωτα.

-Και αν πεθάνω πριν ερωτευτώ;

-Αν δεν ερωτευτείς , δεν πεθαίνεις.

-Άρα να µην ερωτευτώ για να µείνω αθάνατος;

-Αν δεν ερωτευτείς θα ζεις ενώ δε ζεις.

-Και ο έρωτας είναι ένας όπως και ο θάνατος;

-Υπάρχουν πολλοί έρωτες και θάνατοι διασκορπισµένοι στο δρόµο σου, αλλά ο έρωτας και ο θάνατος είναι µέγας και ένας.

-Και πώς καταλαβαίνεις αυτόν τον έναν και το µέγα; Φοβάµαι µήπως δεν τους αναγνωρίσω.

-Δε γίνεται, γιατί για αυτόν τον έρωτα θα µπορείς να βουτηχτείς στο θάνατο, αλλά για αυτόν τον έρωτα θα τον φοβάσαι περισσότερο απ' όλα. Θα τους καταλάβεις γιατί και οι δυο βιώνονται διαρκώς στο παρόν, στο τώρα και µετά δεν υπάρχει.

-Μα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πεθαίνουν ανέραστοι.

-Γι'αυτούς ο θάνατος είχε κόστος.

-Γιατί ο θάνατος κοστίζει;

-Κυρίως ο θάνατος πρέπει να κοστίζει.

-Και πόσο κοστίζει ο θάνατος;

-Όσο κοστολογείται ο άνθρωπος που ερωτεύεται µέχρι θανάτου τη ζωή.

Σταυρούλα ΠαπαδάκηΑρχισυντάκτρια

◈


5

Eικονογράφηση Αλεξανδρα Μαντζαρη - [email protected]://www.facebook.com/alexandra.mantzari



https://www.facebook.com/alexandra.mantzari

https://www.facebook.com/alexandra.mantzari


6

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Ένα Τσιγάρο Δρόµος

Τώρα σου ζητά να της είσαι πιο πιστός από ποτέ. Να πας και να τη βρεις να της χαϊδέψεις τα µαλλιά και να εντοπίσεις τις οµορφιές που φαίνονται και κρύβει. Να επιστρέψεις στους φίλους σου την επόµενη µέρα και να τους µιλάς ασταµάτητα για το µούδιασµα που σου προκαλεί. Τώρα τα χέρια σου της είναι απαραίτητα , να την πιάσουν , να τη δουλέψουν από άκρη σε άκρη σα φρέσκο χώµα. Τώρα µε ένα βρεγµένο πανί και µε φιλήµατα χρειάζεται να της δροσίσεις το µέτωπο από την κάψα του ήλιου εκείνου που τόσα χρόνια την κυνηγά όπου βρεθεί. Πες της πως το βράδυ θα τη συναντήσεις στη γωνία του δρόµου της και πως θα περιµένεις εκεί εώς ότου έρθει. Τα φιλιά της γλυκόπικρα θα εθίσουν τα χείλη σου όπως εθίζονται στον πρωινό καφέ. Τώρα που σου κρύβεται και δε σου δίνεται , ψάξε να τη βρεις και κάνε τη να σου δοθεί. Όταν σου δοθεί , συνέχισε να την ποθείς και να την αναζητάς. Τώρα. Γιατί ο έρωτας είναι µια συνέχεια από ''τώρα'' ανυπόµονα και αν τη ζωή δεν την ερωτεύεσαι µε συνέπεια στο χρόνο, φεύγει και λες πως κάποτε σε πλήγωσε εκπνέοντας καπνό από τις

ευκαιρίες που έκαψες και πως ήταν όλη και όλη ένα ''τσιγάρο-δρόµος''.

ΕΡΩΤΑΣ - ΘΑΝΑΤΟΣ

ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ[email protected]

stavpapadaki.com




7

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Κατακτητές

Κάτι πρέπει να φοβάσαι όταν ξυπνάς το πρωί. Κάτι να σε προκαλεί να πολεµήσεις, κάτι να σου θυµίζει ότι είσαι θνητός. Αν δεν φοβάσαι τίποτα, δεν ξέρω τι είσαι. Συνήθως οι άνθρωποι που δεν φοβούνται τίποτα µεταµορφώνονται σε κατακτητές. Και δεν τους συναντάς µόνο στην τηλεόραση, µέσα σε ακριβά σακάκια να µιλούν για την πατρίδα. Τους βρίσκεις παντού. Τους γελάς, τους ερωτεύεσαι, τους ζεις. Είναι σαν όλους τους άλλους µόνο που τα χουν νικήσει όλα. Την φιλία, τον έρωτα , τον θάνατο. Ναι, ακόµη και τον θάνατο. Αν συµπεριφέρεσαι στον πιο µικρό θάνατο σαν να είναι στατιστικό λάθος έτσι θα συµπεριφερθείς και στον οριστικό. Κάτι πρέπει να φοβάσαι µέχρι το τέλος. Κάτι πρέπει να υπάρχει πάντα που να µπορεί να σε νικά για να παραµείνεις άνθρωπος.

Eικονογράφηση: Παυλος Ρεγκλης - www.paulreg.tumblr.com

ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ[email protected]






8

SIDESHOW

TOY JIM VER [email protected] www.jimver.net

mailto:[email protected]?subject=


http://www.jimver.net



9

SIDESHOW


10

ΚΛΕΙΣΤΡΟ


11

ΚΛΕΙΣΤΡΟ

ΤΟΥ GEORGE [email protected]/photos/griefy/



http://www.flickr.com/photos/griefy/

http://www.flickr.com/photos/griefy/


12

BEAT BAZAAR

POST-EASTER

Πέρασε η Ανάσταση, η δευτερανάσταση, η περιφορά µε τη µπάντα του δήµου, τη µπάντα του στρατού, πέρασαν οι επίσηµοι και οι ανεπίσηµοι, όλοι οι αθώοι τρελοί της πόλης και τέλος κάποια ξεχασµένα πρεζάκια και όλα αυτά κάτω απ’ το φωταγωγηµένο µπαλκόνι σου που άντεξε µε άνεση το βάρος των συγγενών που χρόνο µε τον χρόνο µειώνονται ένας προς έναν. Πέρασαν όλοι µε βήµα συγχρονισµένο ή ανέµελο, στολισµένοι µε καινούρια ρούχα ή µε αυλακωµένα κορµιά, γεµάτες κοιλιές η κολληµένα στην πλάτη στοµάχια. Κι εσύ τους χάζευες κρατώντας µία προπέρσινη λαµπάδα που περισσότερο έµοιαζε µε µεγάλο λευκό κερί από την αριστερή µεριά του παγκαριού, έχοντας στην τσέπη ένα βαθυκόκκινο αυγό χωρίς να σε νοιάζει καθόλου αν θα είναι το πιο γερό αυγό ανάµεσα στα αυγά των συγγενών αλλά κρυφά παρακαλούσες να µην είναι έτσι ώστε να αυξηθούν οι πιθανότητες νίκης της µοναδικής γιαγιάς σου. Παρατηρούσες κοστούµια, βραδινά φορέµατα και ιερά άµφια να ανεµίζουν πότε λυπηµένα και πότε χαρµόσυνα ανάλογα µε τους χτύπους της βαριάς καµπάνας και το εφέ των βεγγαλικών από τους γύρω σκοτεινούς λόφους που ξέδωσαν µονοµιάς και έλαµψαν στην προσταγή των εκτυφλωτικών σκευασµάτων µε βάση την πυρίτιδα. Η αλήθεια είναι ότι φέτος το µυαλό σου δεν ήταν αποκλειστικά στο τραπέζι ή στα τραπέζια και στις σούβλες που θα ακολουθούσαν ή στα γλέντια, έστω και σ’ αυτά τα στολισµένα επίτηδες ώστε να δείχνουν όλοι χαρούµενοι έστω κι αν δεν είναι. Μια θολή και σχεδόν συνεσταλµένη σκέψη τυραννούσε από νωρίς το

κεφάλι σου κερνώντας ηµικρανίες και λοιπά αγκοµαχητά. Τα τσιγάρα άναβαν κι έσβηναν το ένα καπάκι στο άλλο. Όπου κι αν στεκόσουν αισθανόσουν ένα ράκος που σέρνει τα εναποµείναντα κοµµάτια του σαρκίου του µε χίλια ζόρια και χωρίς κανέναν ιδιαίτερο λόγο ή σκοπό. Έµεινες τελευταίος στο έρµο µπαλκόνι κοιτάζοντας στην απέναντι πλευρά του πεζοδροµίου να διαβαίνουν υπό τους ήχους µιας αδιευκρίνιστης µελωδίας όλες οι ευχές, όλα τα όνειρα, όλες οι ανάσες, όλα τα θέλω, όλα τα είχα αλλά τα έχασα και να φεύγουν µακριά σου χωρίς να σου ρίξουν ούτε µία τελευταία µατιά αποχαιρετισµού. Κι αυτό σε λύπησε τόσο γιατί ήσουν απόλυτα σίγουρος πως παρά την κρίση και τη γαµηµένη προσωπική σου και εντελώς δική σου ανεργία – αεργία σού είχαν µείνει έστω και λίγες ευχές, λίγα όνειρα, λίγα θέλω, λίγα έχω ακόµη και κυρίως λίγες ανάσες στην άκρη για τα δύσκολα που θα έρθουν ή µάλλον για τα δυσκολότερα που περιµένεις. Όµως όχι! Η µόνη που έµεινε να περιµένει απρόσκλητη στην απέναντι πλευρά του δρόµου ήταν η δεσποινίς Ήττα. Η ήττα σου στρογγυλοκαθισµένη δίπλα στα αδέσποτα σκυλιά. Να σε περιµένει, να σε καλεί, να σε φτάνει στο σηµείο να σκέφτεσαι: τι διάολο, στον δεύτερο όροφο είµαι. Λες να πάθω κάτι αν σαλτάρω; Και συνεχίζεις να αναρωτιέσαι αν όλα αυτά που σε περιβάλλουν δηµιουργήθηκαν σίγουρα µε σοφία ή από απόλυτο σαδισµό. Μονολογείς ότι ποτέ δεν ήσουν άνθρωπος που ήθελε πολλά και πάντα νοιαζόσουν για τον διπλανό σου. Μοιραζόσουν ό,τι είχες µε όποιον ήσουν και τέλος έµεινες στον άσσο. Χµµ… Μάλλον κάτι δεν έκανες καλά. Οι φωνές από το

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΑΝΕ[email protected]://nikbelane.blogspot.com



http://nikbelane.blogspot.com

http://nikbelane.blogspot.com


13

BEAT BAZAAR

εσωτερικό του σπιτιού υπερίσχυσαν των φωνών εντός σου. Φόρεσες ένα ψεύτικο χαµόγελο και ξεκουµπώνοντας τα κουµπιά του σακακιού σου διέσχισες κατά µήκος το µπαλκόνι αδιαφορώντας για την τύπισσα που αναφέραµε παραπάνω. Μπήκες στο διαµέρισµα όπου σε περίµεναν όλοι για το καθιερωµένο τσούγκρισµα των αυγών χωρίς να µαρτυρήσεις σε κανέναν τη σκέψη σου και την µικρή απάτη που έκανες εις βάρος σου· να χτυπήσεις στο µάρµαρο του παρτεριού το αυγό σου ώστε ίσα να ραγίσει και να χάσεις πρώτος. Καλό µετά – Πάσχα!


14

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

ΜΕΛΙΝΑ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ

‘’Γεννήθηκα και µεγάλωσα στην Αθήνα, στο Κουκάκι, όπου και µένω. Είµαι 50 ετών, δικηγόρος και µητέρα δυο γιων, ήδη φοιτητών. Ασχολούµαι µε την πολιτική από τότε που θυµάµαι τον εαυτό µου. Είµαι µέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΡΑΣΗΣ από την ίδρυσή της και µε την στήριξή της (ως πρώτη σε σταυρούς Κοινοτική Σύµβουλος) Πρόεδρος της 1ης Κοινότητας του Δήµου Αθηναίων. Έζησα όλη µου την ζωή δίπλα σε καλλιτέχνες και βγάζω τα δικά µου καλλιτεχνικά απωθηµένα συνδυάζοντάς τα µε τις πολιτικές µου ανησυχίες στην εβδοµαδιαία εκποµπή µου ‘’H Σκόνη του Χρόνου’’ στον Amagi Radio.’’

Ladies and gentlemen η κυρία Μελίνα Δασκαλάκη….

ΕΡ : Aν δεν είχατε γίνει νοµικός, θα είχατε γίνει…;ΑΠ : Στην Νοµική µπήκα αποτυγχάνοντας να µπω στην Φιλοσοφική. Το όνειρό µου ήταν να γίνω φιλόλογος και δη γλωσσολόγος. Η αγάπη για την γλώσσα και η σχετική λόξα δεν µε εγκατέλειψαν ποτέ.

ΕΡ : Η Νοµική είναι για σας…;ΑΠ : Η Νοµική µε το που µπήκα στο Πανεπιστήµιο µε συνάρπασε. Κατάλαβα από το πρώτο έτος ότι είναι η θεµελιώδης επιστήµη της κοινωνικής οργάνωσης. Σε αυτήν χρωστάµε τους κανόνες του κοινωνικού παιγνιδιού, ακόµα και αυτούς της κατάλυσής του, χρωστάµε την πολιτική µας συνείδηση, χρωστάµε έννοιες όπως δικαιοσύνη, ανθρώπινα δικαιώµατα, σύνταγµα, διάκριση των εξουσιών.

ΕΡ : Πολιτική είναι….;ΑΠ : Για µένα υπήρξε η φυσική εξέλιξη της Νοµικής. Όποιος ασχολείται µε την Νοµική ασχολείται µε την Πολιτική. Τα όρια των δύο είναι αδιόρατα, αν κάτι αλλάζει είναι ο κύριος στόχος της ενασχόλησης. Η Πολιτική στοχεύει στην επίτευξη καλύτερης διακυβέρνησης. Είναι δηλαδή η Πολιτική η επιδίωξη της µέγιστης δυνατής προόδου, εντός του πλαισίου των υφιστάµενων κανόνων, που η Νοµική σου έχει µάθει να σέβεσαι, ώσπου να µπορέσεις να τους

αλλάξεις.

ΕΡ : Η ΔΡΑΣΗ µπορεί να ….;ΑΠ : Εκφράσει την λογική και τους ανθρώπους που έχουν µάθει να στηρίζονται στις δυνάµεις τους. Ξέρετε, το πρόβληµα είναι ότι από την µεταπολίτευση ως εδώ πολιτικοί, συνδικαλιστές, διεφθαρµένοι κρατικοί λειτουργοί, κρατικοδίαιατοι επιχειρηµατίες καλλιέργησαν µιά γενικευµένη παρασιτική νοοτροπία στους πολίτες. Η ΔΡΑΣΗ είναι το µόνο κόµµα που αξιόπιστα και µε συνέπεια λόγων και έργων αντιτίθεται σε αυτήν την καταστροφική νοοτροπία.

ΕΡ : Ενόψει του συνεδρίου της στις 25 και 26 Μαΐου, ο αριθµός εγγραφής νέων µελών στη ΔΡΑΣΗ είναι εντυπωσιακός για τα πολιτικά δεδοµένα. Πάνω από 2000 άτοµα δήλωσαν παρουσία στο πλευρό όλων σας. Τι θα λέγατε σ ’όλους τους, ως υποψήφια σύνεδρος ;ΑΠ : Τους ευχαριστώ. Ξέρω ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι κανονικοί άνθρωποι σαν εµάς, δεν είναι κρατικοδίαιτοι φοροφΑγάδες. Θα τους έλεγα να συνεχίσουν να διαδίδουν τις απόψεις τους, η εποχή πολιτικά είναι πολύ ρευστή και σήµερα η ΔΡΑΣΗ έχει τις καλύτερες προϋποθέσεις να ακουστεί και να εκπροσωπηθεί από όσο είχε ποτέ στο παρελθόν. Σε προσωπικό επίπεδο θα τους ζητούσα να στηρίξουν την υποψηφιότητά µου για την Κεντρική Επιτροπή, την Διοικούσα Επιτροπή και τη θέση του Γραµµατέα της ΔΡΑΣΗΣ. Η ΔΡΑΣΗ µεγάλωσε και χρειάζεται να δώσει µεγάλη έµφαση στην κοµµατική οργάνωση. Σε αυτό θέλω και πιστεύω ότι µπορώ να βοηθήσω.

ΕΡ : Ο µεγαλύτερος εχθρός της δηµοκρατίας είναι….ΑΠ : Ο Λαϊκισµός. Αποπροσανατολίζει τους πολίτες από τα προβλήµατα και κυρίως από τις εφικτές λύσεις και οδηγεί τσιφ στον Φασισµό και την Ολιγαρχία.

ΕΡ : Σωστό είναι ότι….;ΑΠ : Η ερώτηση µου φέρνει στο νού την µετάφραση του Σεφέρη από την Ελένη του Ευριπίδη: Τι’ ναι Θεός, τι µη Θεός, και τι τ’ ανάµεσό τους; Δύσκολη η απάντηση για το τι είναι σωστό και τι δεν

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΜΑΡΙΑ ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ aka [email protected]




15

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

είναι. Στο δικό µου κοσµοείδωλο, σήµερα, σωστό είναι η ευγένεια, ο σεβασµός του άλλου και η µετριοπάθεια.

ΕΡ : Λάθος είναι ότι….;ΑΠ : Λάθος, αντίστοιχα, νιώθω ότι είναι ό,τι µας αποξενώνει από τις βαθύτερες ανάγκες µας.

ΕΡ : Ποιος είναι ο µεγαλύτερος φόβος σας ….;ΑΠ : Να πάθουν κάτι τα παιδιά µου. Δεν λέω να πεθάνουν, αυτός δεν είναι ένας απλός φόβος, είναι πυρηνικός τρόµος.

ΕΡ : Αν δεν µένατε Αθήνα, θα µένατε….;ΑΠ : Στην Βαρκελώνη. Μου είναι πολύ οικεία και ‘φιλική στον χρήστη’, έχει εκρηκτική ατµόσφαιρα και καλλιτεχνική παραγωγή και ... είναι και η έδρα της Μπαρτσελόνα.

ΕΡ : Τι χρώµα θα δίνατε στο σήµερα ;ΑΠ : Πορτοκαλί. Είναι ένα πιο τιθασσευµένο και πιο αισιόδοξο κόκκινο.

ΕΡ : Μια γυναίκα µπορεί….;ΑΠ : Να κάνει παιδιά. Τελεία. Όλα τα άλλα τα µπορεί ένας άνθρωπος.

ΕΡ : Συντροφικότητα είναι….;ΑΠ : Η ευκαιρία και η δυνατότητα που δίνει ο ένας σύντροφος στον άλλον να υπάρχει ολόκληρος µέσα στην σχέση τους. Η αίσθηση θαλπωρής και παρουσίας που µένει αδιατάρακτη και όταν ακόµα ο σύντροφος βρίσκεται µακριά.

ΕΡ : Ιδανικός προορισµός διακοπών….;ΑΠ : Η Πάτµος. Η γη της επαγγελίας µου.

ΕΡ : Tι σας κάνει να χαµογελάτε ;ΑΠ : Το χαµόγελο αυτών που αγαπάω.

ΕΡ : Αγαπηµένο σηµείο στην Αθήνα του σήµερα..;

ΑΠ : Ο µοναδικός πεζόδροµος της Διονυσίου Αεροπαγίτου και της Αποστόλου Παύλου. Και ο κήπος του Νοµισµατικού Μουσείου.

ΕΡ : Ποιο βιβλίο θα µου προτείνατε να διαβάσω ;ΑΠ : Αχ, δεν τα µπορώ αυτά τα διλήµµατα. Ας πούµε αν δεν έχετε διαβάσει τους Αδελφούς Καραµαζώφ, αυτό. Αλλά, κάποτε µιά φίλη έφευγε για µακρινό ταξίδι στην Αφρική. Της ετοιµάσαµε λοιπόν ένα survival kit που περιείχε τα ελάχιστα εκείνα που χρειάζεται κανείς για να µείνει ζωντανός. Ε, για να µείνει ζωντανή εγώ της διάλεξα την Ιλιάδα. Σας την προτείνω να την διαβάσετε αυτό το καλοκαίρι.

ΕΡ : Ποιον δίσκο θα µου προτείνατε να ακούσω ;ΑΠ : Εδώ τα πράγµατα είναι ακόµη πιο δύσκολα. Το Περιβόλι του Τρελλού. Τον Μεγάλο Ερωτικό. Το A Night in the Opera και το κοντσέρτο της Κολωνίας του Κηθ Τζάρετ. Το αυτοκρατορικό κοντσέρτο του Μπετόβεν. Και πολύ Μπάχ.

ΕΡ : Υπόσχεση που έχετε δώσει στον εαυτό σας και φανήκατε συνεπής της ;ΑΠ : Καµία. Οι πιο σηµαντικές µου αποφάσεις δεν πήραν πανηγυρικό χαρακτήρα, απλώς ήρθε το πλήρωµα του χρόνου και έγιναν πράξη.

Την κ. Μελίνα Δασκαλάκη, είχα την χαρά να την πρωτοσυναντήσω και να την γνωρίσω ,στον σταθµό του amagi radio.Εκτίµησα εξαρχής την ευγένεια και το καθαρό χαµόγελό της. Με τον καιρό διαπίστωσα πως πέρα αυτών, διαθέτει και µια καλλιεργηµένη, σοφή, ανθρωπιστική κουλτούρα. Λάτρεψα τις µουσικές επιλογές της και κάθε θεµατολογία των εκποµπών της. Αγάπησα τον λόγο της και το τακτ που τον διακρίνει. Την ακούς κάθε Παρασκευή στις 8 το απόγευµα στην συχνότητα του amagi radio και την συναντάς στο συνέδριο της ΔΡΑΣΗΣ 25 & 26 Μαΐου.


16

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Κάποτε ο Θεός ζούσε στη Γη. Καθόταν µπροστά στην καλύβα του κι έφτιαχνε ανθρώπους από πηλό. Κι όπως εργαζόταν αδιάκοπα, µύρισε έξαφνα ψάρι ψητό![Μπορείτε να το φανταστείτε: ένα ψάρι µεγάλο µε σάρκα λευκή, πασπαλισµένο µυρωδικά και ψιλοκοµµένες φετούλες λεµονιού.] Ήταν η γειτόνισσα που έψηνε. Σηκώθηκε και πήγε να τη βρει. Την παρακάλεσε για ένα πιάτο φαί, αλλά αυτή θύµωσε: «Ου να µου χαθείς παλιόγερε! Ήρθες να ζητιανέψεις, κοτζάµ άνθρωπος κάθεσαι όλη µέρα καταγής και παίζεις µε τις λάσπες. Να πας να δουλέψεις, µπας και πιάσεις κάνα ψάρι δικό σου, παλιοτεµπέλη.»

Αυτά του είπε. Και ίσως κι άλλα πολλά. Ο Θεός, πολύ πικραµένος µε τα λόγια και την αγνωµοσύνη της, επέστρεψε στην καλύβα του κι ορκίστηκε να µην ξανακατέβει στη Γη. Και µια και δυο σκαρφάλωσε σε ένα σύννεφο περαστικό κι ούτε που έριξε ξανά µια µατιά πίσω του.

Στην αρχή δηλαδή. Διότι όσο περνούσε ο καιρός ένιωθε µοναξιά. Απέραντη µοναξιά. Και που και που, έσκυβε το κεφάλι του από εκεί ψηλά και κοίταζε τους ανθρώπους να ζουν τη ζωή τους. Μια µέρα εµφανίστηκε µπροστά του ο πρώτος γιός του. Ήταν ντυµένος στα µαύρα και στα χέρια του κρατούσε δρεπάνι. Του πρότεινε να τον βοηθήσει και ο Θεός κούνησε το κεφάλι του καταφατικά.

Έτσι ο Θάνατος κατέβηκε στη Γη. Με το δρεπάνι του έπαιρνε τη µία ψυχή µετά την άλλη, να έχει ο πατέρας του παρέα στον ουρανό. Οι άνθρωποι όλο και

λιγόστευαν, θρήνοι ακούγονταν από κάθε σπίτι, οι δουλειές έµεναν µισές γιατί δεν περίσσευαν χέρια να τις φέρουν εις πέρας.

Κι ο Θεός; Αρχικά χάρηκε. Οι άνθρωποι πλήθαιναν στον ουρανό και πλέον είχε πολλά να κάνει.

Κι έπειτα µια µέρα έριξε πάλι µια µατιά στη Γη. Έτσι, τυχαία. [Είπαµε: είχε πλέον πολλά να κάνει.] Και για πρώτη φορά άκουσε τους θρήνους και είδε ότι οι άνθρωποι είχαν λιγοστέψει τόσο που σε λίγο δεν θα έµενε ούτε ένας όρθιος. [Ε, φανταστείτε: και τόσα χρόνια δουλειάς χαµένα...] Σκεφτικός, κάθισε λίγο να ξαποστάσει. Πώς θα έλυνε το πρόβληµα; Και τότε εµφανίστηκε ο δεύτερος γιός του. Είχε µικρά φτερά στην πλάτη και στα χέρια του κράταγε µια φαρέτρα, τόξο και βέλη. Του πρότεινε να τον βοηθήσει κι ο Θεός ανακουφισµένος συµφώνησε.

Έτσι ο Έρωτας κατέβηκε στη Γη. Με τα βέλη του ‘κεντούσε’ τις καρδιές των ανθρώπων κι αυτοί ερωτεύονταν, έκαναν έρωτα, έφερναν νέους ανθρώπους στον κόσµο, δηµιουργούσαν µε µεράκι. [Διότι και οι κάθε λογιώ δηµιουργίες, έρωτας είναι.] Η ζωή ανθούσε ξανά. Από τότε οι δυο γιοί του Θεού, ο Θάνατος κι ο Έρωτας κατοικούν στη Γη. Κι ο Θεός στην Ουρανό. Και οι άνθρωποι ταξιδεύουν από τη Γη στον Ουρανό – και καµµιά φορά και πάλι πίσω! Ή έτσι τουλάχιστον υποστηρίζουν κάποιοι…

Νησιώτικος λαϊκός µύθος: Πώς ήρθαν στη γη.


17


Eικονογράφηση: Δανάη - [email protected] [email protected]

http://www.flickr.com/photos/danae_art/








18


Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Λιαντίνης- ''Γκέµµα''

«Κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, γεννιέται το σύµπαν. Η, για να µικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που ερωτεύουνται δύο άνθρωποι γεννιέται ένας αστέρας µε όλους τους πρωτοπλανήτες του. Και κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος, πεθαίνει το σύµπαν. Η, για να µικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος στη γη, στον ουρανό εκρήγνυται ένας αστέρας supernova.

Έτσι , από την άποψη της ουσίας ο έρωτας και ο θάνατος δεν είναι απλώς στοιχεία υποβάθρου. Δεν είναι δύο απλές καταθέσεις της ενόργανης ζωής. Πιο πλατιά, και πιο µακρυά, και πιο βαθιά, ο έρωτας και ο θάνατος είναι δύο πανεπίσκοποι νόµοι ανάµεσα στους οποίους ξεδιπλώνεται η διαλεκτική του σύµπαντος. Το δραστικό προτσές δηλαδή ολόκληρης της ανόργανης και της ενόργανης ύλης. Είναι το Α και το ω του σύµπαντος κόσµου και του σύµπαντος θεού. Είναι το είναι και το µηδέν του όντος. Τα δύο µισά και αδελφά συστατικά του.

Έξω από τον έρωτα και το θάνατο πρωταρχικό δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Αλλά ούτε είναι και νοητό να υπάρχει. Τα ενενήντα δύο στοιχεία της ύλης εγίνανε, για να υπηρετήσουν τον έρωτα και το θάνατο. Και οι τέσσερες θεµελιώδεις δυνάµεις της φύσης, ηλεκτροµαγνητική, ασθενής, ισχυρή, βαρυτική, λειτουργούν για να υπηρετήσουν τον έρωτα και το θάνατο. Όλα τα όντα, τα φαινόµενα, και οι δράσεις του κόσµου είναι εκφράσεις, σαρκώσεις, µερικότητες, συντελεσµοί, εντελέχειες του έρωτα και του θανάτου. Γι αυτό ο έρωτας και ο θάνατος είναι αδελφοί κα οµοιότητες, είναι συµπληρώµατα, και οι δύο όψεις του ιδίου προσώπου.»


19


Φωτογραφία: Δημήτρης Κρητικός[email protected]




20


ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΑΤΣΑΛΗ

http://atsalisart.blogspot.gr/




21



22


ANNABEL LEE

It was many and many a year ago,In a kingdom by the sea,That a maiden there lived whom you may knowBy the name of Annabel Lee;And this maiden she lived with no other thoughtThan to love and be loved by me.

I was a child and she was a child,In this kingdom by the sea:But we loved with a love that was more than love - I and my Annabel Lee;With a love that the winged seraphs of heavenCoveted her and me.

And this was the reason that, long ago,In this kingdom by the sea,A wind blew out of a cloud, chillingMy beautiful Annabel Lee;So that her high-born kinsmen cameAnd bore her away from me,To shut her up in a sepulchreIn this kingdom by the sea.

The angels, not half so happy in heaven,Went envying her and me - Yes! that was the reason (as all men know,In this kingdom by the sea)That the wind came out of the cloud one night,Chilling and killing my Annabel Lee.

But our love it was stronger by far than the loveOf those who were older than we - Of many far wiser than we - And neither the angels in heaven above,Nor the demons down under the sea,Can ever dissever my soul from the soulOf the beautiful Annabel Lee;

For the moon never beams without bringing me dreamsOf the beautiful Annabel Lee;And the stars never rise but I feel the bright eyesOf the beautiful Annabel Lee;And so, all the night-tide, I lie down by the sideOf my darling -my darling -my life and my bride,In the sepulchre there by the sea - In her tomb by the sounding sea.

Edgar Allan Poe

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ - ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ ΦΑΡΟΥwww.behance.net/lefterisafel

[email protected]

http://www.behance.net/lefterisafel

http://www.behance.net/lefterisafel

http://gmail.com/

http://gmail.com/


23



24


ΝΕΚΡΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Ω ποτέ µη θρηνείς τον έρωτα που είναι νεκρός Αφού ο έρωτας είναι σπάνια αληθινός Και αλλοτροπεί από γαλανός σε κόκκινος,Από θαµβωτικός κόκκινος σε γαλανός, Κι ο έρωτας γεννήθηκε πρόωρα νεκρός Κι είναι τόσο σπάνια αληθινός. Τότε µη φυλάς χαµόγελο στο όµορφο πρόσωπό σου Γιατί θα αποκτήσεις τον πιο βαθύ αναστεναγµό.Τα πιο τίµια λόγια στα πιο άδολα χείλη Λέγονται και σίγουρα πεθαίνουν, Κι εσύ θα στέκεις µόνος, αγαπηµένε µου, Όταν η παγωµένη µορφή αλλάξει.

Γλυκέ µου, ποτέ µη θρηνείς κάτι που δεν υπάρχει, Γιατί δεν είναι δώρο του Θεού. Κι αν το πιο απλό όνειρο του έρωτα ήταν αληθινό Τότε, γλυκέ µου, θα ήµασταν στον ουρανό,Κι εδώ είναι µόνο η γη, αγαπηµένε µου, Που ο αληθινός έρωτας δεν είναι δώρο.

Elizabeth Eleanor Siddal (25 Ιουλίου 1829-11 Φεβρουαρίου 1862). Μοντέλο Άγγλων καλλιτεχνών και ποιήτρια. Κεντρική φιγούρα στη ζωή του Dante Gabriel Rossetti ακόµα και µετά την αυτοκτονία της.

Elizabeth Eleanor Siddal

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ZΩΗ Ν. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ[email protected]

http://www.nikolopoulouzoe.com

http://www.nikolopoulouzoe.com




25


Εικονογράφηση: Μυλωνάς Γιώργος//Jnk Artworks

[email protected] http://jnk2007artworks.yolasite.com/

http://society6.com/jnk2007



http://jnk2007artworks.yolasite.com/

http://jnk2007artworks.yolasite.com/




26

ΙΝΚ


27

ΙΝΚ

ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΜΕ ΤΑ ΘΗΡΙΑ

Την (αληθινή) ιστορία της οικογένειας Ντοντ στην Γερµανία την εποχή της ανόδου του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία, χρησιµοποιεί ως αφορµή ο ιστορικός και δηµοσιογράφος Eric Larson (Ν.Υόρκη - Η.Π.Α., 1954), για το συναρπαστικό ιστορικό του αφήγηµα (ή µυθιστορηµατική βιογραφία) µε τίτλο «ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΜΕ ΤΑ ΘΗΡΙΑ» («In the garden of beasts»), (Εκδ. Μεταίχµιο, µετάφρ. Α.Μιχαηλίδης, σελ.575). Με σαγηνευτική και γλαφυρή αφήγηση παρακολουθούµε τους πρώτους µήνες του Ναζιστικού κόµµατος στην εξουσία, την προσπάθεια του Χίτλερ να πνίξει κάθε αντιπολιτευτική φωνή, την αργή και τροµακτική διείσδυση των ανθρώπων του παντού µέσα από την καθηµερινότητα µιας αµερικανικής µεσοαστικής οικογένειας.

Βρισκόµαστε στο 1933, χρονιά ανόδου του Ναζιστικού κόµµατος στην εξουσία. Είναι ακόµα καγκελάριος ο γηραιός Χίντεµπουργκ και ο Χίτλερ που έχει σχηµατίσει κυβέρνηση µε την ψήφο του (απογοητευµένου και «αγανακτισµένου) γερµανικού λαού, δεν είναι ακόµα ανεξέλεγκτος και προσπαθεί να δείξει ένα πολιτισµένο πρόσωπο προς τον υπόλοιπο κόσµο. Οι Εβραϊκές οργανώσεις στις ΗΠΑ και αλλού προσπαθούν να στρέψουν το ενδιαφέρον στην ήδη εφαρµοσµένη αντι-εβραϊκή πολιτική και στις εξαγγελίες του Αδόλφου που δείχνουν τις πραγµατικές του προθέσεις, αλλά στις Η.Π.Α υπάρχουν αντικρουόµενες

απόψεις γύρω από το θέµα. Ο Πρόεδρος Ρούζβελτ µετά από πολύµηνες αποτυχηµένες προσπάθειες να βρει υποψήφιο για την χηρεύουσα θέση του πρεσβευτή της χώρας στην Γερµανία, καταλήγει στον καθηγητή ιστορίας στο πανεπιστήµιο του Σικάγου, Γουίλιαµ Ντοντ, έναν 60άρη συντηρητικό και τίµιο άνθρωπο, ήπιο και χωρίς ξεσπάσµατα, µε κάποιο ενδιαφέρον στην πολιτική, λίγο στεγνό και χωρίς καµιά φινέτσα διανοούµενο που του άρεσε η αγροτική ζωή και που προσπαθεί να γράψει εδώ και χρόνια ένα βιβλίο σχετικά µε την ιστορία του Αµερικάνικου Νότου που θα έχει ως τίτλο «Ο παλιός Νότος». Ο Ντοντ δεν έχει πρόβληµα να ζήσει µε τον σχετικά µικρό µισθό του πρέσβη και πείθει την οικογένειά του να τον ακολουθήσει στο Βερολίνο. Είναι καλοκαίρι του ’33 και ήδη οι Ναζί έχουν κάψει δηµοσίως βιβλία, έχουν αρχίσει να κυνηγάνε εβραίους και κοµµουνιστές, έχουν δηµιουργήσει τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης για αντιφρονούντες γενικώς.

Η οικογένεια Ντοντ που καταφθάνει στο Βερολίνο τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς, απαρτίζεται από την υποµονετική και συνετή σύζυγο Μάτι και τα δύο παιδιά τους, τον Μπιλ, 28άρη νεαρό ιστορικό, που ακολουθεί το πατρικό επάγγελµα αλλά το κύριο ενδιαφέρον του είναι τα γρήγορα αυτοκίνητα και την 25άχρονη, καλλονή Μάρθα που διαλύει τον γάµο της µε έναν φέρελπι τραπεζικό για τον οποίο δεν αισθάνεται τίποτα

ΤΟΥ LIBROFILO

http://www.librofilo.blogspot.com

http://www.librofilo.blogspot.com/





28

πλέον, για να ακολουθήσει την οικογένεια στο Βερολίνο. Ο Ντοντ έχοντας κάνει το διδακτορικό του στην Λειψία, τρέφει µεγάλο θαυµασµό για το γερµανικό «πνεύµα» και την κουλτούρα της χώρας που τον φιλοξένησε λίγα χρόνια στα νιάτα του, θαυµάζει την γερµανική εξοχή, ενώ ολόκληρη η οικογένεια µένει άναυδη µπροστά στην πολυτέλεια των βουλεβάρτων, και των επαύλεων. Σε µια τέτοια θα νοικιάσουν το σπίτι τους οι Ντοντ χωρίς να υποψιαστούν ότι ο εβραίος ιδιοκτήτης που θα κρατήσει τον τελευταίο όροφο, τους το προσφέρει σχεδόν τσάµπα για να αισθάνεται ασφάλεια από την προστασία που θα απολαµβάνει ως διπλωµάτης ο Ντοντ. Ήδη ο Ντοντ αισθάνεται έξω από τα νερά του, καθώς το υπόλοιπο προσωπικό της πρεσβείας µαθηµένο σε χλιδή και πολυτέλεια νιώθει τα πράγµατα να σφίγγουν όταν ο «µονοκόµατος» και συντηρητικός πρέσβης προτιµάει να κινείται διακριτικά, να κόβει περιττά έξοδα και να προωθεί µια ταπεινή και χωρίς εξάρσεις ζωή.

Τα δύο βασικά πρόσωπα της ιστορίας είναι ο πρέσβυς Ντοντ και η κόρη του, η Μάρθα. Γύρω τους περιστρέφονται τα γεγονότα που περιγράφει µε θαυµάσιο και αγωνιώδη (αστυνοµικό) τρόπο ο συγγραφέας κρατώντας σε µε κοµµένη την ανάσα.

Ο Ντοντ απολαµβάνει τους περιπάτους του στο Τιεργκάρντεν, το µεγάλο πάρκο του Βερολίνου µε τον ζωολογικό κήπο - «τον κήπο µε τα θηρία» του τίτλου -, έχει ως βασική οδηγία να διατηρεί τις ισορροπίες, να προστατεύει τους όλο και περισσότερους αµερικανούς πολίτες που πέφτουν θύµατα επιθέσεων από τρελλαµένους ναζί στο δρόµο και κυρίως να προσπαθήσει να πείσει την κυβέρνηση της χώρας να φανεί συνεπής στην αποπληρωµή των δανείων που είχε πάρει από τις Η.Π.Α., αλλά δεν κρατάει κλειστό το στόµα του στις κοινωνικές εκδηλώσεις, πολλές φορές λέγοντας «τα σύκα-σύκα», µπροστά στα µούτρα των έκπληκτων (ήδη επηρµένων) µελών του Ναζιστικού κόµµατος. Η αίσθηση που υπάρχει στις ΗΠΑ ήταν ότι η κυβέρνηση του Χίτλερ δεν επρόκειτο να διαρκέσει επί µακρόν, αλλά ο Ντοντ είχε αρχίσει να αµφιβάλλει. Ήδη η εικόνα της Γερµανίας που είχε στο µυαλό του αρχίζει να θολώνει, βλέπει καθαρά τι πάει να γίνει - είναι εκεί όταν ξεσπάει η «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών» ένα χρόνο µετά την άφιξή του και η εκκαθάριση των S.A., είναι εκεί όταν αρχίζουν να εξαφανίζονται ο ένας µετά τον άλλον κάποιοι άνθρωποι που έβρισκε ότι µπορούν να αντισταθούν στον Χίτλερ. Προσπαθεί να αφυπνίσει το «κοιµώµενο» διπλωµατικό κατεστηµένο στην Ουάσινγκτον αλλά αντιµετωπίζεται ως «ενοχλητικός» και ως «µονοµανής».

Η Μάρθα στην αρχή παρασύρεται από τις πολυτελείς δεξιώσεις, τους ωραίους και καλοντυµένους άντρες, τα καµπαρέ και τις διασκεδάσεις. Ξενυχτάει, πίνει, δηµιουργεί σχέσεις, προκαλεί µε τη στάση της. Συναναστρέφεται Ναζί, µε ανθρώπους της εξουσίας, µε επισκέπτες αµερικανούς συγγραφείς, διανοούµενους. Είναι ένα κορίτσι λιγότερο επιφανειακό

από αυτό που φαίνεται, αλλά στην αρχή νιωθει θαυµασµό για τις ωραίες στολές, τα γυµνασµένα κορµιά, την «τάξη» που επικρατεί στη χώρα. Αρκούν µερικές εκδροµές σε κοντινές πόλεις, η παρακολούθηση της διαπόµπευσης µιας γυναίκας από το αλλαλάζον πλήθος για να καταλάβει που βρίσκεται. Όταν δε σχετίζεται ερωτικά µε τον γοητευτικό Μπόρις, τον Ρώσο διπλωµάτη (και ουσιαστικά κατάσκοπο) µαθαίνει την άλλη πλευρά – οι Σοβιετικοί προσπαθούν να την στρατολογήσουν, αλλά είναι τροµερά επιπόλαιη και πεταχτούλα γι’αυτούς.

«Για τον Ντοντ που είχε γίνει διπλωµάτης από τύχη και όχι επειδή το είχε σχεδιάσει, όλη αυτή η ιστορία ήταν απολύτως φρικιαστική. Ήταν ένας διανοούµενος, ένας δηµοκράτης πιστός στις αρχές του Τζέφερσον, ήταν ένας αγρότης που αγαπούσε την ιστορία και την παλιά Γερµανία όπου είχε σπουδάσει όταν ήταν νέος. Τώρα οι επίσηµες δολοφονίες είχαν κλιµακωθεί τροµακτικά. Πολλοί φίλοι και γνωστοί του Ντοντ, άνθρωποι που είχαν έρθει στο σπίτι του για φαγητό ή για τσάι, ήταν νεκροί. Τίποτα στο παρελθόν του Ντοντ δεν τον είχε προετοιµάσει γι’αυτό. Έφερνε στο προσκήνιο µε µεγαλύτερη οξύτητα παρά ποτέ τις αµφιβολίες του για το αν θα κατόρθωνε οτιδήποτε ως πρέσβης. Αν δεν µπορούσε, τότε τι νόηµα είχε να παραµένει στη θέση του όταν η µεγάλη του αγάπη ο «Παλιός Νότος», µάζευε αράχνες στο γραφείο του;

Ωστόσο, διατηρούσε ακόµη κάποιο ίχνος ελπίδας. Στο ηµερολόγιο του, στην καταχώριση της 8ης Ιουλίου, µια εβδοµάδα µετά τις εκκαθαρίσεις και λίγο προτού κλείσει χρόνος από την άφιξή του στο Βερολίνο, έγραψε: «Ο στόχος µου εδώ είναι να εργαστώ για την ειρήνη και για καλύτερες διµερείς σχέσεις. Δεν βλέπω πως θα µπορέσει να γίνει κάτι όσο ο Χίτλερ, ο Γκέρινγκ και ο Γκέµπελς είναι οι ηγέτες αυτής της χώρας. Ποτέ µου δεν διάβασα ή άκουσα να υπάρχουν σε τόσο υψηλές θέσεις πιο ακατάλληλοι άνθρωποι όσο αυτοί οι τρείς. Μήπως πρέπει να παραιτηθώ;»

Ορκίστηκε να µη φιλοξενήσει ποτέ τον Χίτλερ, τον Γκέρινγκ ή τον Γκέµπελς στην πρεσβεία ή στο σπίτι του, και αποφάσισε ακόµα ότι «ποτέ ξανά δεν θα παραστώ σε οµιλία του καγκελάριου και δεν θα επιζητήσω να έχω προσωπική συνοµιλία µαζί του, εκτός υπό επίσηµες περιστάσεις. Αυτός ο άνθρωπος µου προκαλεί φρίκη.»»

Τέσσερα χρόνια κράτησε η θητεία του Γουίλιαµ Ντοντ στη θέση του πρέσβη. Με πρόσχηµα µια ασθένειά του, το αµερικανικό υπουργείο εξωτερικών έπεισε τον Πρόεδρο Ρούσβελτ να τον αντικαταστήσει µε κάποιον βολικότερο και περισσότερο αποδεκτό από το Ναζιστικό καθεστώς που όσο πήγαινε και εκτραχυνόταν. Ο Ντοντ ήταν ήδη ουσιαστικά «persona non grata» για τον Χίτλερ που έβγαζε αφρούς και µόνο στο άκουσµα του ονόµατός του, ήταν ήδη το «µαύρο πρόβατο» της κοντόφθαλµης αµερικανικής πολιτικής που αρκείτο σε κάποιες διαµαρτυρίες όταν τα νέα από το Βερολίνο έφθαναν δείχνοντας προς τα πού πάει η

ΙΝΚ


29

ΙΝΚ


30

ΙΝΚ

κατάσταση. Λίγο µετά την επιστροφή στις ΗΠΑ η ασθένεια του θα χειροτερεύσει και θα πεθάνει στο αγρόκτηµά του µη προλαβαίνοντας να δεί την εκ των υστέρων δικαίωσή του. Ο «Παλιός Νότος» έµεινε ηµιτελής και οι γερµανικές εφηµερίδες πανηγύρισαν δεόντως τον θάνατό του.

Ο Λάρσον στηρίχθηκε στα ηµερολόγια του Ντοντ που βρέθηκαν µετά τον θάνατό του, και στις αναµνήσεις της Μάρθας, τις οποίες έγραψε υπό µορφή αποµνηµονευµάτων «Μέσα από τα µάτια της πρεσβείας» το 1939. Η Μάρθα είχε µια πολύ ενδιαφέρουσα ζωή, παντρεύτηκε µολις γύρισε στην πατρίδα, ασχολήθηκε ενεργά µε τις αριστερές ιδέες, δηµιούργησε «λογοτεχνικό σαλόνι» στο Σικάγο, συνεργάστηκε ενεργά µε τους Σοβιετικούς και µετακόµισε µε τον σύζυγό της στην Πράγα κατά τη διάρκεια των Μακαρθικών διώξεων (όπου βέβαια µετάνιωσε οικτρά για την επιλογή της), όπου πέθανε σε βαθιά γεράµατα.

Το βιβλίο είναι συναρπαστικό και το διαβάζεις σαν να είναι ένα αγωνιώδες θρίλερ, παρ’ότι τα γεγονότα είναι γνωστά σε όλους. Ο συγγραφέας καταφέρνει να δηµιουργήσει έξοχα την εφιαλτική ατµόσφαιρα φρίκης και τρόµου που κυριαρχούσε στο Βερολίνο την δεκαετία του 30. Οι χαρακτήρες του είναι ολοζώντανοι και πολύ µυθιστορηµατικοί, ενώ η ιστορία της οικογένειας Ντοντ είναι γεµάτη από περιστατικά και γεγονότα που κρατάνε τον αναγνώστη καρφωµένο στις σελίδες του βιβλίου που µόνο ιστορικό αφήγηµα (συνήθως βαρετό) δεν µοιάζει και κάποιες στιγµές σου φαίνεται αδύνατο να είναι όλα αυτά αληθινά και όχι µυθοπλαστικό εύρηµα. Μάλλον αυτό είδαν και στο Χόλιγουντ και ήδη είναι στα σκαριά η ταινία που θα στηρίζεται στο βιβλίο του Λάρσον, µε σκηνοθέτην τον Hazanavicius του The Artist και πρωταγωνιστές τον Τοµ Χανκς και την Ν.Πόρτµαν.


31

ΙΝΚ


32

EKEBI

ΑΝΟΙΞΗ

Άνοιξη

Ήρθε η άνοιξη. Το λένεχίλια- δυο σηµάδια.Κάποιες πόρτες τρίζουν, κλαίνεσ’ όσα σπίτια είν’ άδεια.

Το χορτάρι σκώνει µπόι,θέριεψε τ’ αστάχυ,µέριασαν κάτου απ’ τη χλόηκ’ οι πιο µαύροι βράχοι.

Σάρωσαν τα χελιδόνιατ’ ουρανού τις στράτες.Τόπο ανοίγουνε τα χιόνιαστ’ άνθη, στους διαβάτες.

Πλούσια αρώµατα λιγώνουντη λιγόψυχη αύρα.Και της νύχτας οι ώρες λυώνουντα δεσµά τα µαύρα.

Ήρθε η άνοιξη. Το λένεχίλια – δυο σηµάδια.Κάποιες πόρτες τρίζουν, κλαίνεστην καρδιά, που ειν’ άδεια.

Το λουλούδι ξεγελιέται,σου γεννάει το κέφι,δεν κρατιέται, µαρτυριέται,τ’ άµυαλο σου γνέφει.

Στα κλαριά που λουλουδίζουνβουίζει το µελίσσι.Μέσα στις καρδιές που ανθίζουνξεχειλίζει η φύση.

Στο ερµοκλήσσι εκεί παρέκειπαίζουν τα παιδάκιακι’ ο Χριστούλης παραστέκειπίσω από τ’ ανθάκια.

Ήρθε η άνοιξη. Το λένεχίλια- δυο σηµάδια.Κάποιες πόρτες τρίζουν, κλαίνεσ’ όποια σκέψη είν’ άδεια.

Αίµος Αυρήλιος

Τρελλή Χαρά

Με γυµνό πόδι στα πλούσια λουλούδιαµε ξέπλεγα στις αύρες τα µαλλιά τηςπετά η τρελλή Χαρά µε τα τραγούδια,παιδούλα δροσερή σα µοσχοµπάτης.

Σαν πεταλούδα βελουδένια χνούδιατινάζει απ’ τα πολύχρωµα φτερά τηςκαι στα τετράξανθά της τα πλεξούδια κάτι αντιφέγγει σα µεσηµεριά της,

και τη χαρά της δεν κρατάει στα στήθια,µα εκεί που τρελλά κράζει: τι µου λείπει;να σου, πετιέται από τα κουφολίθιαη γρηά Ηχώ και της φωνάζει: η λύπη!Είµαι γρηά και ξέρω µόνο αν πάθειςµπορείς και τι ναι η χαρά να µάθεις

Ιωάννης Γρυπάρης

Απ’ όπου πέρασε η χαρά

Απ’ όπου πέρασε η χαράδεν άφισε σηµάδι!Μου λεν πως µόνο µια φορά,που ήταν βαρύ σκοτάδι,

σηµάδια άφηκε, που κανείς,όταν ξηµέρωσε, δε µπόρεσε να τάβρει.Σαν πάτησε η χαρά τη γηςη νύχτα ήταν βαθειά και µαύρη.

Και ψάχνουµε άδικα γι’ αχνάριαπου άφηκε πίσω της, περνώντας, η χαρά.Ποιός ξέρει! Θα τ’ άφηκε πάνου σε λιθάρια..Δε ξέρει του καηµού την τέχνη, που πατάει στα /µαλακά!

Αίµος Αυρήλιος

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΒΙΒΛΙΟΥwww.elbi.gr

http://www.elbi.gr

http://www.elbi.gr


33

EKEBI

Αυτοί οι ποιητές… δεν µας αφήνουν να χαρούµε!

Η Άνοιξη. Ευτυχώς έφτασε και φέτος. Γεµάτη προσδοκίες, ανησυχίες, αντιθέσεις. Χρωµατιστή και µυρωδάτη. Και επιθετική: η ανοιξιάτικη αλλεργία στόλισε µε ποικίλη ηχητική επένδυση όλους τους δηµόσιους και µη χώρους. Σηµασία έχει, πάντως, πως είναι εδώ. Με ανακούφιση ανακαλύπτουµε πως µπορούµε ακόµη να διαχωρίζουµε τις εποχές, κάτι το οποίο σταδιακά αρχίζει να εκλείπει εξαιτίας των -σε ολόκληρη τη γη αισθητών- κλιµατικών αλλαγών. Και πως άνθισαν τα δέντρα. Όσα, βέβαια, απέµειναν από τις πυρκαγιές. Έτσι, θα βρούµε ένα φυσικό ίσκιο να πάρουµε µια ανάσα από την –ακόµη και για την Ελλάδα- υπερβολική πλέον ζέστη του καλοκαιριού. Όπως γράφει και ο Αίµος Αυρήλιος, « Ήρθε η άνοιξη. Το λένε χίλια- δυο σηµάδια».Χαίρεται η φύση όλη, χαίρεται και ο άνθρωπος. Γιατί τον συνεπαίρνει αυτή η χαρά. «Μπορώ ν’ αντισταθώ στα πάντα, εκτός από τον …πειρασµό», υποστηρίζει ο Oscar Wilde. Δεν υπάρχει αντίσταση στη µαγεία της φύσης, «λιώνει» όπως «και της νύχτας οι ώρες λιώνουν τα δεσµά τα µαύρα». Η εποχή της αναγέννησης, λοιπόν. Πολλοί ποιητές και καλλιτέχνες εµπνεύστηκαν και δηµιούργησαν, ο καθένας στον τοµέα του, διαφορετικά έργα για την

εξύµνηση αυτής της τόσο αγαπητής εποχής, που είναι συνυφασµένη µε την αισιοδοξία, το άνθισµα της ζωής, µε µια καινούρια αρχή. Όλη αυτή η αισιοδοξία, η «τρελλή χαρά» στην ανθρώπινη ζωή, όµως… Είναι µια σκέψη πολύ όµορφη για να είναι αληθινή! Κάτι…. λείπει από αυτό το τέλειο, χρωµατιστό, µυρωδάτο σκηνικό της Άνοιξης. Η απάντηση ηχεί αναπάντεχη στο ποίηµα του Γρυπάρη, όταν η Χαρά αναρωτιέται: «τι µου λείπει;», καθώς απολαµβάνει την άνοιξη. «Η λύπη!», της φωνάζει η γριά- Ηχώ. «Είµαι γρηά και ξέρω, µόνο αν πάθεις µπορείς και τι ναι η χαρά να µάθεις».Οι αντιθέσεις της άνοιξης αντικατοπτρίζονται ξεκάθαρα και στα ανθρώπινα συναισθήµατα: χαρά, αλλά και λύπη, χαρµολύπη – «Κάποιες πόρτες τρίζουν, κλαίνε σ’ όποια σκέψη είν’ άδεια» - αποτυπώνουν οι ποιητές στα ποιήµατά τους, υπενθυµίζοντάς µας την ανθρώπινη διάστασή µας. Ακόµη και όταν ζούµε κάτι τόσο θαυµαστό, όπως η Άνοιξη.

Λουκία ΓονήΕλληνική Λέσχη του Βιβλίου

Eικονογράφηση: Μαρι να Τσιρω νη - [email protected]

http://yahoo.gr/

http://yahoo.gr/


34

ΑΝΙΜΑ

7 BILLION NEEDLES

O Nobuaki Tadano επηρεασµένος από το πόνηµα επιστηµονικής φαντασίας του Hal Clement πίσω στα 1950 µε όνοµα Needle δηµιούργησε το manga 70 Oku no Han, ή πιο γνωστό ως 7 Billion Needles.

Η ιστορία γυρίζει γύρω από τη ζωή της Hikaru Τakabe, ενός µοναχικού κοριτσιού στην εφηβεία που αποτελεί τον ξενιστή ενός πλάσµατος γνωστού ως Horizon, που αναζητά ένα διαγαλαξιακό δολοφόνο µε σκοπό τον αφανισµό της ανθρωπότητας.

Τόσο απλά µόνο µπορεί να περιγραφεί ένα manga που εκδόθηκε σε τέσσερις µόλις τόµους από τον Απρίλιο του 2008 µέχρι τον Μάρτιο του 2010. Τόσο απλά για ένα τόσο σύντοµο manga που έλαβε τόσες πολλές και διφορούµενες κριτικές. Άλλοι έκριναν αυστηρά το σχέδιο του mangaka, άλλοι την ιστορία που σαν θέµα θεωρούσαν ότι επαναλαµβανόταν.

Η αλήθεια δεν κρύβεται κάπου στη µέση. Ένα πολύ σύντοµο manga βασισµένο σε βιβλίο που αν κάτι βλέπει καθαρά, είναι οι ψυχές των εφήβων που βρίσκουν δύναµη να αντιµετωπίσουν την υπέρτατη καταστροφή µόνο µέσα από το µεγαλείο της ψυχής τους.

Οι δυνάµεις που κρύβονται µέσα στον καθένα µας, µεγαλώνοντας εξασθενούν, για να βγουν στην επιφάνεια µόνο αν κινδυνέψουµε. Στους εφήβους όµως η δύναµη αυτή δε χάνεται, βρίσκεται εκεί και είναι πάντα έτοιµη να αλλάξει τον κόσµο…

TOY GIL [email protected]

Οι εφηβικές ψυχές αλλάζουν τον κόσµο




35

ΑΝΙΜΑ


36

ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ

ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΑΜΜΟΛΟΦΟΥΣ

Την ώρα που η Δύση εξυµνούσε την ιερή τριάδα του ιαπωνικού κινηµατογράφου (Κουροσάβα, Όζου και Μιζογκούτσι) ως τον απόλυτο συνδετικό κρίκο µεταξύ των πολιτισµών των δυο σηµείων του ορίζοντα, ο Τεσικαχάρα σκηνοθετούσε στην αφάνεια (για τους δυτικούς) κάποιες από τις ταινίες του που έµελλαν, φέροντας έναν avant-garde αέρα στα κινηµατογραφικά δεδοµένα, να ανακατατάξουν τη θέση της ιαπωνικής δηµιουργικότητας σε παγκόσµια κλίµακα. Η «γυναίκα στους αµµόλοφους», µαζί µε τον «Λάκκο» και το «Πρόσωπο ενός ξένου» θεωρούνται οι αντιπροσωπευτικότερες ταινίες του µεγάλου Ιάπωνα σκηνοθέτη.

Παίρνοντας τριήµερη άδεια από τη δουλειά του στο Τόκιο, ένας εντοµολόγος πάει στην έρηµο µε σκοπό να ψάξει για ένα σπάνιο είδος σκαθαριού κι αφού χάνει το τραίνο της επιστροφής δέχεται την φιλική πρόταση των κατοίκων ενός χωριού να τον φιλοξενήσουν για το βράδυ. Έτσι, τον πάνε στο σπίτι µιας γυναίκας, στον πάτο ενός µεγάλου αµµόλακκου. Το επόµενο πρωί ο άνδρας συνειδητοποιεί ότι είναι εγκλωβισµένος, καθώς

ο µόνος τρόπος διαφυγής από τον αµµόλακκο, µια σχοινένια σκάλα, έχει πλέον εξαφανισθεί. Η µοναδική συντροφιά του γίνεται συνεπώς η µοναχική «γυναίκα των αµµόλοφων» η οποία του εξηγεί πως είναι καταδικασµένοι σε µια ατέρµονη διαδικασία συντήρησης του αµµόλακκου, προκειµένου να µην κινδυνεύει από κατάρρευση το χωριό στα χείλη του λάκκου, µε αντάλλαγµα έναν κουβά νερό και λίγο φαΐ.

Με κύριο θεµατικό άξονα την σισύφεια µοίρα του ανθρώπου καθώς και την αέναη πάλη των δύο φύλων, ο Τεσικαχάρα ξεδιπλώνει το ταλέντο του, εικονοποιώντας υπό την σχεδόν σουρεαλιστική µατιά του το οµώνυµο µυθιστόρηµα του Άµπε Κόµπο. Ο εντοµολόγος, ήδη από την πρώτη στιγµή συνειδητοποίησης της νέας πραγµατικότητάς του εξαπολύει µια επίθεση προς τους χωρικούς, προς το φυσικό τοπίο και την δεσπόζουσα άµµο, µα πρωτίστως προς την γυναίκα. Ενώ εκείνη του εκµυστηρεύεται πως χρειάζεται µια ανθρώπινη συντροφιά για να µοιραστεί το βάρος της ανούσιας καθηµερινότητάς της (στο καφκικό σύµπαν του

ΤOY ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΟΤΤΑ[email protected]

«Φτυαρίζεις για να επιβιώσεις ή επιβιώνεις για να φτυαρίζεις;»




37


Τεσικαχάρα η αιτία και ο λόγος που την οδήγησαν εκεί είναι άγνωστοι κι εν τέλει αδιάφοροι) αυτός την απαρνείται και µε µόνο σύµµαχο το σώµα του προσπαθεί να σκαρφαλώσει τα γιγάντια, αµµώδη τείχη που υψώνονται γύρω του. Σε δεύτερο χρόνο, µετά τις αποτυχηµένες προσπάθειές του, ως πολυµήχανος Οδυσσέας εγκλωβισµένος στο νησί της Κίρκης, θα χρησιµοποιήσει το µυαλό του προκειµένου να σχεδιάσει µια µέθοδο απόδρασης – µάταια όµως πάλι. Καθώς περνούν οι µέρες ,οι προµήθειες τελειώνουν και η άµµος όλο και πιο ύπουλα κι απειλητικά διεισδύει στο σπίτι δηµιουργώντας στον πρωταγωνιστή αυτό το ανίκητο συναίσθηµα µεταξύ τρόµου και πανικού ως απόρροια της αδυναµίας συµµόρφωσής του µε την νέα κατάσταση των πραγµάτων · όταν όµως τα προγονικά ένστικτα για ανθρώπινη σαρκική επαφή θα κατακλύσουν τον λογισµό του και θα υπερνικήσουν τη σωµατική δίψα του, ο εντοµολόγος θα έρθει αντιµέτωπος µε µια προσωπική πρόκληση.

Θέτοντας στο στόχαστρο την έννοια της εξουσίας και το πώς η σχέση µεταξύ εξουσιαστή-εξουσιαζόµενου µεταβάλλεται συνεχώς, ο ιάπωνας σκηνοθέτης καταδικάζει την έλλειψη ανθρωπιάς κι ουσιαστικής επαφής που κυριαρχεί στο σύγχρονο πολιτισµό. Οι χωρικοί, ως αρχαίοι αυταρχικοί θεοί, διασκεδάζουν βλέποντας τα δεινά του ζευγαριού του αµµόλακκου και τους τιµωρούν όταν αυτοί κρίνουν πως χρειάζεται. Κάνοντας τον παραλληλισµό, ο θεατής συµπονά τους πρωταγωνιστές καθώς ανάµεσα στα βάσανά τους και την αναπόφευκτη µοίρα που τους δόθηκε αναγνωρίζει τον δικό του εαυτό και προβληµατίζεται, εν τέλει, ως προς το µέχρι ποιο σηµείο θεωρείται ο σηµερινός άνθρωπος ελεύθερος, που σταµατάνε οι προσωπικές επιλογές κι από πού ξεκινούν οι επιβεβληµένες ενέργειες. Ο πρωταγωνιστής εντοµολόγος είναι ένας σύγχρονος αγωνιστής : παρά την δύσκολη θέση του παλεύει να αλλάξει τη ζωή του – τη νέα αυτή ζωή του, όπως του επιβλήθηκε, µέχρι που θα µπορέσει µέσα στα νέα δεδοµένα να ανακαλύψει τα µικρά στοιχεία που θα του επαρκέσουν. Ενώ αρχικά τρελαίνεται στην


38


ιδέα πως είναι παγιδευµένος σε µια κατάσταση που αφενός δεν επέλεξε κι αφετέρου στα µάτια του φαντάζει ως µια µάταιη, θανατερή κι αέναη επανάληψη, στην πορεία συνειδητοποιεί πως και η προηγούµενη ζωή του στο Τόκιο, η βάση του, ήταν εξίσου ανούσια – για αυτό άλλωστε ασχολήθηκε µε την εντοµολογία ως χόµπυ, για να ξεχνιέται. Η µεγάλη διαφορά όµως έγκειται στο ότι στο πυκνοκατοικηµένο Τόκιο κανείς δεν µέτρησε την απουσία του γιατί δεν ήταν, εν τέλει, τίποτα παραπάνω από ένα όνοµα που αργότερα γράφηκε στις λίστες των αγνοουµένων, ενώ για την γυναίκα στους αµµόλοφους, ο ίδιος άνθρωπος ήταν όλος της ο κόσµος.

Μέσα από µια δίωρη περιπλάνηση στους άνυδρους αµµόλοφους, µε τα πλάνα του Τεσικαχάρα να αγγίζουν την εικαστική τελειότητα, οι αντιθέσεις : γονιµότητα γυναίκας/ στείρα άµµος, άνδρας/γυναίκα , χωρικοί/ πρωταγωνιστές (κατ’ αντιστοιχία : θεοί/θνητοί) και εγκλωβισµός / άµµος που κυλά δηµιουργούν την µοναδική αίσθηση ενός αδιεξόδου µέσα στο οµοιόµορφο αµµώδες τοπίο όπου η δίψα και το ξερό δέρµα ανάγονται στο ανυπέρβλητο φυσικό εµπόδιο που καλείται να ξεπεράσει κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.


39



40

JIVE

ROME

H περπατηµένη οδός είναι αυτή της δηµιουργίας ενός Soundtrack µετά την ταινία, για την ταινία. Έχουµε επίσης σπανιότερα δει την δηµιουργία µια ταινίας πάνω σ’ ένα θέµα, το οποίο πραγµατεύεται ένα µουσικό album. Αυτό κυρίως από µεγάλες µπάντες των 60s και 70s. Υπάρχει όµως κι ένα άλλο είδος soundtrack, αυτό που δεν βασίζεται πάνω σε κάποια ταινία, αλλά σε κάποια εποχή ή εικόνα ίσως, στο µυαλό του δηµιουργού, την οποία προσπαθεί να συνθέσει µέσω του ήχου. Και το “Rome”, το Soundtrack-Album των Danger Mouse και Daniele Luppi, το οποίο κυκλοφόρησε το 2011 είναι ίσως το πιο διάσηµο παράδειγµα τέτοιου εγχειρήµατος στις µέρες µας.

Οι άνθρωποι πίσω από το album, ο Ιταλός συνθέτης Daniele Luppi και ο γνωστός µας Danger Mouse, από τους Gnarls Barkley και όχι µόνο, πέτυχαν το σκοπό τους µ’ έναν πολύ ώριµο τρόπο. Χρησιµοποιώντας ο καθένας την εµπειρία που έχουν κερδίσει από την µέχρι τώρα δουλειά τους, ο Daniele Luppi έβγαλε σε κάθε νότα ίσως του “Rome” την Ιταλική, ροµαντική αισθητική του και ο Danger Mouse έπιασε µε χαρακτηριστική ακρίβεια τον ήχο µιας παλαιότερης εποχής, χωρίς να κάνει το album µουντό και ετεροχρονισµένο. Άλλωστε κάπως έτσι “βγάζει το ψωµί του” ως παραγωγός, χρόνια τώρα.

Το ρόλο τους βέβαια στην όλη επιτυχία που είχε το συγκεκριµένο project έπαιξαν και οι δύο πολύ καλές επιλογές στο “cast” του συγκεκριµένου Soundtrack-χωρίς-ταινία. Ο γνωστός µας Jack White, ο οποίος έτσι κι αλλιώς έχει τις vintage καταβολές του στη µουσική που γράφει ή και στην φωνή του ακόµη, τραγούδησε το “hit” του album: “Two Against One”, το οποίο οπτικοποιήθηκε υπέροχα από τον Αµερικανό σκηνοθέτη και φωτογράφο Chris Milk, γνωστό από τις δουλειές του µε U2 , Green Day, Audioslave, Gnarls Barkley και πολλών άλλων. Επίσης το White είχε την τιµητική του και στο “The Rose With the Broken Neck”, το δεύτερο ίσως καλύτερο κοµµάτι του album. Στη συνέχεια τη σκυτάλη πήρε η Norah Jones, η οποία έγινε γνωστή στην αρχή ως η κόρη του µεγάλου Ravi Shankar, αλλά στη συνέχεια, έχτισε το δικό της “Βασίλειο” και έχει τη δική της αξιοπρόσεκτη καριέρα στον παγκόσµιο χάρτη της µουσικής.

Το “Rome” δεν είναι ακριβώς album, ούτε είναι Soundtrack και οι Danger Mouse και Daniele Luppi δεν είναι µέλη κάποιου σχήµατος. Η λογική λέει ότι αυτή ήταν µια συνεργασία που έγινε για το συγκεκριµένο project και εκεί θα µείνει. Μας άφησε όµως µ’ ένα περίεργης αισθητικής και εποχής album που αξίζει µια θέση στη “βιβλιοθήκη” µας.

TOY JIM VER [email protected] www.jimver.net






41

JIVE


42


43


44


45


46


47


48

ΕΝΗΧΟΡΙΑ

ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΕΞΗΝΤΑΡΗhttp://thodorosexintaris.blogspot.gr/[email protected]

Σαν πληρωµένη απάντηση ήρθε αυτός ο δίσκος. Σε µια συζήτηση περί της µουσικής δηµιουργίας της πόλης εξέφρασα την άποψη πως η Θεσσαλονίκη δεν είναι αυτό που ήταν πριν από µερικά χρόνια: η πόλη όλο και περισσότερο χάνει τους µουσικούς της που ζητούν καλύτερη τύχη στην πρωτεύουσα αλλά και οι µουσικές σκηνές, όσες υπάρχουν, αδυνατούν να συντηρήσουν τους εναποµείναντες. Έτσι, σε συνδυασµό µε την κατάρρευση των δισκογραφικών εταιρειών και την απαίτηση για πλήρη κάλυψη των εξόδων µια δισκογραφικής παραγωγής των συνθετών/ τραγουδοποιών από τους ίδιους, η εικόνα της πόλης είναι ζοφερή. Και τότε έρχονται τρεις δίσκοι σε διάστηµα λίγων ηµερών είτε για να ανατρέψουν τον ισχυρισµό είτε για να δώσουν µια λιγότερο απαισιόδοξη νότα.

Δεν κρύβω πως µε µεγάλη περιέργεια έσπευσα να ακούσω τον καινούργιο δίσκο της May Roosevelt. Τα σχετικά µε τον προηγούµενο δίσκο µπορείτε να διαβάσετε σε παλιότερο τεύχος: µια δουλειά ιδιαίτερη, µε προσωπικό ύφος και άποψη. Καθόλου παράλογο λοιπόν όταν έχεις ήδη ακούσει µια δουλειά για την οποία έχεις εκφραστεί πολύ θετικά να περιµένεις πολλά και από την επόµενη. Η πραγµατικότητα αποδείχθηκε ακόµα καλύτερη.

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, χαρακτηριστική µορφή της Θεσσαλονίκη και των τεχνών γενικότερα µε συνεπή παρουσία εδώ και πολλά χρόνια στην πνευµατική ζωή, είναι νοµίζω από τους ανθρώπους που δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Λόγος χαρακτηριστικός, συχνά αιρετικός και – παλαιότερα κυρίως – περιθωριακός ή περιθωριοποιηµένος. Δεν κρύβω πως αυτή τη συνεργασία δεν την περίµενα για πολλούς λόγους.

Από τη µια είναι ο προηγούµενος οργανικός δίσκος της May Roosevelt. Από την άλλη υπάρχει µια γενικότερη “απόσταση” σε όσους ασχολούνται µε ηλεκτρονική µουσική ή ηλεκτρονικά όργανα µε τον ελληνικό λόγο, πολύ δε περισσότερο µε την ποίηση. Παρ’ όλο όµως που ο λόγος υπάρχει, δεν υπάρχουν τραγούδια: ο ίδιος ο Ντίνος Χριστιανόπουλος απαγγέλλει τους στίχους του µε τον χαρακτηριστικό τρόπο του και η µουσική συνυπάρχει δηµιουργώντας ένα συµπαγές σύνολο.

Πιάνο και θέρεµιν, αυτά είναι τα όργανα που χρησιµοποιήθηκαν για να συνακουστούν µε την απαγγελία του Χριστιανόπουλου. Μελοποίηση υπάρχει, δηλαδή δηµιουργία µελωδίας – και αρµονίας - αλλά δεν είναι η µελοποίηση των στίχων. Τα δύο όργανα, ξεχωριστά ή µαζί, δηµιουργούν µέσα στον µινιµαλισµό τους έναν ήχο απρόσµενο και απρόσµενα ταιριαστό µε την ποίηση του Χριστιανόπουλου. Στα δέκα κοµµάτια του δίσκου η απαγγελία ακούγεται στην αρχή κυρίως, αφήνοντας έτσι χώρο στη συνέχεια για την µελωδική συνέχεια και εξέλιξη των βασικών θεµάτων που ακούγονται είτε και αυτά στην αρχή ή παρουσιάζονται µετά την απαγγελία για να αναπτυχθούν κατόπιν.

Το αποτέλεσµα είναι καταπληκτικό µε όλη τη σηµασία της λέξης. Το ηχητικό αποτέλεσµα αναδίδει µια νοσταλγία, έναν σκεπτικισµό ή µια θλίψη, συνεπώς κινούµενο στα χνάρια των σκέψεων και των λέξεων των ποιηµάτων. Μια σύγχρονη µατιά µιας νέα κοπέλας που φέρνει έναν διαφορετικό αέρα – και ήχο – στην ποίηση εν ζωή ποιητή και γεφυρώνει την απόσταση ηλικιών, ιδεών, εµπειριών.

MAY ROOSEVELT

Μουσική Σε Ποίηση Ντίνου Χριστιανόπουλου

http://thodorosexintaris.blogspot.gr/

http://thodorosexintaris.blogspot.gr/




49

ΕΝΗΧΟΡΙΑ

Δεν πρέπει να παραβλεφθεί το εικαστικό µέρος του ψηφιακού δίσκου. Πέρα από το όµορφο ανάγλυφο εξώφυλλο, υπάρχει αφισάκι µε τους στίχους των ποιηµάτων που ακούγονται στην µία πλευρά του και µια ακουαρέλα µε την προσωπογραφία της May Roosevelt. Μια ακόµα ακουαρέλα µε την προσωπογραφία του Ντίνου Χριστιανόπουλου βρίσκεται στο εσώφυλλο του δίσκου. Δηµιουργίες του Στέλιου Ψευτόγκα και οι δύο, είναι πραγµατικά υπέροχες και συµπληρώνουν εικαστικά την αρτιότητα του δίσκου - την µίξη του οποίου έχει κάνει ο «γκουρού» Χρήστος Μέγας.

Η µετά βεβαιότητας καλύτερη θερεµινίστρια στη Ελλάδα έχει λοιπόν πολλές δυνατότητες που σιγά-σιγά αποκαλύπτει. Το σίγουρο είναι πως άκουσα έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς και όταν το γνωρίζεις οκτώ µήνες πριν το τέλος της κάτι σηµαίνει.

Ακούτε:

και 90,4 Αριστερά στα fm: Τετάρτη 21.00-23.00 και Κυριακή 19.00-21.00


50

SHOWCASE

THE SWINK PROJECT

Η αγάπη για το µελάνι και τη φιλοσοφία swing

µας οδηγεί στο Taf.

Link:http://vimeo.com/65213778

Το metamatic:taf µε χαρά παρουσιάζει την έκθεση Swink η οποία εγκαινιάζεται τη Δευτέρα 20 Μαΐου και θα διαρκέσει έως τις 26 Μαΐου 2013.

Το Σικάγο του '20, η Ευρώπη του '40, οι κλαρωτές φούστες και η χορευτική ατµόσφαιρα µας θυµίζουν την αγάπη µας για το swing και δηµιουργούµε το Swink Project.

Η έκθεση παίρνει το όνοµα της από τη σύνθεση των λέξεων swing και ink και στοχεύει να συνδυάζει την swing κουλτούρα µε το design. Είκοσι εννέα δηµιουργικά γραφεία και freelancers εµπνέονται από τη µουσική και σχεδιάζουν εικαστικές αφίσες που θα εκτεθούν στα δέκα δωµάτια του metamatic:taf.

Έχοντας στη διάθεσή του τέσσερις βασικές λέξεις-κλειδιά (κίνηση, ατµόσφαιρα, ενδυµασία, µουσικά όργανα), καθένας από τους συµµετέχοντες, δηµιουργικό γραφείο ή freelancer, είναι ελεύθερος να χρησιµοποιήσει όποια τεχνική επιθυµεί για να δηµιουργήσει µια αφίσα που να οπτικοποιεί µε το δικό του τρόπο την έννοια του swing.

H έκθεση θα εγκαινιαστεί τη Δευτέρα 20 Μαΐου µε ένα πολύχρωµο swing πάρτυ, που θα περιλαµβάνει live performance από τους Belleville, workshop µεταξοτυπίας από τον tind και αναπάντεχες εκπλήξεις.

Διοργάνωση: Βάσια Καλοζούµη, Corn Studio (Ανδρέας Ξενούλης, Δήµος Στάθης).

Συµµετέχουν: Anna Trympali, Corn Studio, Daphne Giannakou, Dimitra Karagianni, Dimitris Anapliotis, Dimitris Schinarakis & Stefanie Vryoni, Ioannis Markakis, Joanna Jelly, Junkart, Kuki, La tigre Design | Christina Pasiou, Lefteris Apostolopoulos, Maria Kozari Mela, Marianna Mantikou, Nearchos Ntaskas | Polkadot Design, Parisko, Reach People, Sále designers, Seaman, Shk Crew, Sophia Georgopoulou, Stefanos Michaelides, Sugahtank, John Roubanis, Tassos Papaioannou, Thanos Gionis, Tind, Tommaso Taraschi | Tato, Vassia Kalozoumi, Yannis Fetanis.

Εγκαίνια: Δευτέρα 20.05.2013, 20:30

Είσοδος ελεύθερη

Διάρκεια έκθεσης: 20.05-26.05.2013

Ώρες Λειτουργίας: Δευτ.-Σαβ. 12:00-21:00, Κυρ. 12:00-19:00

http://vimeo.com/65213778

http://vimeo.com/65213778


51

SHOWCASE


52

SHOWCASE

ΣΚΙΕΣ ΣΤΟ ΧΑΜΑΜ

Το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης µε µια σειρά εικαστικών εκθέσεων στο Λουτρό των Αέρηδων ενστερνίζεται τις σύγχρονες, διεθνώς, αντιλήψεις και πρακτικές για το µουσειακό περιβάλλον ως πηγή έµπνευσης αλλά και εκφραστικό εργαλείο πολλαπλά αξιοποιήσιµο από τους καλλιτέχνες. Μέσα σε αυτό το θεωρητικό - µουσειολογικό πλαίσιο φιλοξενεί το εγχείρηµα«Σκιές στο Χαµάµ»Πρόκειται για µια παρέµβαση - εργαστήριο οµάδας φοιτητών του Τµήµατος Αρχιτεκτόνων του Ε. Μ. Π., σε συντονισµό και επιµέλεια της εικαστικού και επιµελήτριας εκθέσεων Νεφέλης Κονταρίνη .Στόχος του εργαστηρίου είναι η εξοικείωση των φοιτητών µε την σύλληψη και υλοποίηση µιας συνθετικής πρότασης- έκθεσης σε ιστορικό κέλυφος. Εγκαίνια: Τετάρτη 22 Μαΐου, ώρα 20.00Τόπος: Λουτρό των Αέρηδων, Κυρρήστου 8, ΠλάκαΔιάρκεια Έκθεσης : 23 Μαΐου - 5 Ιουνίου 2013.Ώρες λειτουργίας: 9.00 - 15.00, κάθε µέρα εκτός Τρίτης.Πληροφορίες: 210 - 32 44 340http://www.nefelicontarini.com/

Η οµάδα:

Ζαµπόπουλος ΔηµήτρηςΚαλυβιώτη ΝάντιαΚυρατζής ΘάνοςΜπίκα ΜαρίαΝικολάου ΧριστίναΠάστρα Ελεάνα

Έκθεση σε Ιστορικό Κέλυφος

http://www.nefelicontarini.com/%22%20%5Ct%20%22_blank

http://www.nefelicontarini.com/%22%20%5Ct%20%22_blank


53

SHOWCASE


54

ΤΗΣ ΧΛΟΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ[email protected]

ΝΑ ΠΑΣ

Είναι µεγάλη έξη να ταξιδεύεις. Σα νοµάς, να µη χωράς ποτέ σε έναν τόπο. Να θες να ανακαλύπτεις. Πόλεις, χωριά, χώρες, ηπείρους.

Το µικρόβιο αυτό µε οδήγησε το Πάσχα µέχρι τη Νέα Υόρκη, το Μεγάλο Μήλο. Δεκαπέντε ώρες ταξίδι, τζετ-λαγκ απ’ τη διαφορά ώρας [σκοτώνει, αν το αποφασίσετε πάρτε µελατονίνες], φρικτό φαγητό αεροπλάνου, προσγείωση. Ταξί, διαδροµή από το JFK ως το Greenwich Village που µε φιλοξένησε για δέκα ηµέρες. Πρώτη επαφή µε Queens. Φτώχεια, σπίτια-παράγκες από πλαστικό. Τα Banlieux της πρωτεύουσας του σύγχρονου νεοφιλελευθερισµού.

Φτάνοντας στο Βίλατζ, ξέχασα ό,τι ήξερα από Sex and the city. Ατµόσφαιρα καλλιτεχνική, φρικιά και φοιτητές του Parsons στο δρόµο, µαγαζιά που πωλούν ρούχα από δεύτερο χέρι [αγαπηµένο το Deacon’s closet, βρίσκεις έως και Chanel φόρεµα µε 20 ευρώ], αλλά και στέκια της ποτοαπαγόρευσης, όπως το Strip House, που επισκέφτηκα ζαλισµένη το πρώτο βράδυ. Ατµόσφαιρα που θυµίζει µαφία, εξαιρετικό κρέας, τσιµπηµένες τιµές.

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα περιοχή που τώρα αναπτύσσεται, η παλιά κρεαταγορά, το Meatpacking district, κάτι σαν το δικό µας Κεραµεικό-Βοτανικό. Χαµηλά κτίρια, που µετά από δυο µέρες συνεχόµενων ουρανοξυστών αξίζουν ευγνωµοσύνης, όµορφος µοντέρνος κόσµος, Louboutin στα πόδια αλλά κανένα ύφος, βρίσκεσαι στη χώρα της ελευθερίας. Οπωσδήποτε στάση στο Pastis για δείπνο ή brunch και στο Spice market για επαφή µε ταϋλανδέζικη καυτερή κουζίνα.

Αντίστοιχης λογικής, αλλά πιο νεανική και προσγειωµένη, είναι η περιοχή εκτός Μανχάταν και εντός Μπρουκλιν, το Williamsburg. Ατελείωτοι δρόµοι µε όµορφα σπίτια, κουρεία, µαγαζιά, φοιτητές κι εδώ, απίστευτες εµφανίσεις, ήλιος. Σταµατάµε για µια µπύρα στο La Nonna στη Βedford av., καταλήγουµε να αδειάζουµε δυο πίτσες. Οι επιρροές των ιταλών στην πόλη, τεράστιες.

Βέβαια, σηµαντική περιοχή του Μανχάταν είναι και το Σόχο, όχι τόσο για shopping [απλησίαστες τιµές…], όσο για να θαυµάσεις τον κόσµο. Οι Αµερικάνοι, εξάλλου, διαφέρουν από τους Ευρωπαίους κυρίως στην έλλειψη σωβινισµού. Είναι ο θαυµαστός καινούριος κόσµος εδώ, χωνευτήρι λαών, κανείς δεν είναι ανώτερος εθνικά, ακόµα κι αν φηµίζεσαι για τους φοροδιαφεύγοντες πολίτες αξίζεις σεβασµού και χαµόγελου. Σταµατήστε σε οποιαδήποτε µπυραρία στην περιοχή αυτή, αράξτε στο µπαρ. Από µόνο του µια εµπειρία.

Βέβαια, τη Νέα Υόρκη δεν την είδες ποτέ αληθινά αν δεν την κοιτάξεις από ψηλά, µε το βλέµµα του µεγιστάνα. Προτιµότερο το Ρόκφελερ από το Empire State Building. Θέα στο Central Park, στο Ground Zero, στο κτίριο της Κράησλερ, στην άνω µεριά του Μανχάταν, που τριγυρίζει η αριστοκρατία. Κατεβαίνοντας από τον 158ο όροφο,

START SPREADIN' THE NEWS




55

ΝΑ ΠΑΣ

ανέβηκα τη Μάντισον για να δω ιδίοις όµασι πού ζει η ελίτ. Μέρη αδιάφορα, µε όµορφα όµως σπίτια, παρτέρια µε τουλίπες, δέντρα. Ο δρόµος οδηγεί στα µουσεία, στο ΜοΜΑ, στο Μετροπόλιταν, στο Γκούγκενχαηµ. Εδώ αγαπούν τους ζωγράφους του 20ου αιώνα. Παντού Ντεγκά, Βαν Γκογκ, ο δικός τους Πόλοκ. Η έναστρη νύχτα, τα ρολόγια του Νταλί, εκθέµατα ιστορικά, ακόµα κι αν δε γνωρίζεις τίποτα από τέχνη, συγκινείσαι.

Πραγµατικός κάτοικος, όµως, του Μεγάλου Μήλου νιώθεις µόνο στην Times Square. Για τον άνθρωπο που γνωρίζει µόνο από Ευρώπη, είναι µια αποκάλυψη. Του πόσο µικρός είσαι, πόσο λίγες αντιστάσεις έχεις απέναντι στη βιοµηχανία της διαφήµισης και της παραπλάνησης. Πόσο όµορφος είναι ο σύγχρονος πολιτισµός των Σειρήνων. Πόσο εύκολα αφήνεσαι κι ενδίδεις. Στις Σατραπείες του 21ου αιώνα.

Τι συµφορά, ενώ είσαι καµωµένοςγια τα ωραία και µεγάλα έργαη άδικη αυτή σου η τύχη πάντα

ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται·να σ’ εµποδίζουν ευτελείς συνήθειες,και µικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.Και τι φρικτή η µέρα που ενδίδεις,(η µέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις),και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,και πηαίνεις στον µονάρχην Aρταξέρξηπου ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.

Και συ τα δέχεσαι µε απελπισίααυτά τα πράγµατα που δεν τα θέλεις.Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει·τον έπαινο του Δήµου και των Σοφιστών,τα δύσκολα και τ’ ανεκτίµητα Εύγε·

την Aγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.Aυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Aρταξέρξης,αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάµεις.

Κ.Π. Καβάφης

Στη χώρα της αµαρτίας και του πολέµου, της φτώχιας και της καταπίεσης, ένιωσα για λίγο συνεπαρµένη, για λίγο ξέχασα να κοιτώ τους αστέγους και τους παράφρονες. Κι αυτό δε θα της το συγχωρήσω ποτέ.

Από τη Νέα Υόρκη, για την Αθήνα και το Λύκο.

Eικονογράφηση: Ντίνος Καψάλας [email protected]




56

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

ΔΕΥΤΕΡΑ 20/05ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ[email protected] ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

22:00Δραματική: The Lincoln Lawyer (STAR)

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

12:00Ελληνικό & Ξένο Ποικίλο Ρεπερτόριο: Λία Σαντοριναίου (Love 97.5)

18:00Ξένο Ποικίλο Ρεπερτόριο: Σάκης Τσιτομενέας (En Lefko 87.7)

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

22:30Μυστηρίου: The Ghost Writer (MEGA)

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ



ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

20:00Κωμική: Ο Μιχαλιός Του 14ου Συντάγματος (ET3)

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ



23:00Synth-pop, Dream-pop: Life on Pulsars (Innersound Radio.com)

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

ΤΡΙΤΗ 21/05 ΤΕΤΑΡΤΗ 22/05

Eικονογράφηση Στέργιος Ρουμελιώτης // KURO - [email protected]






57

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

-

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ



ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

-

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ



ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

13:30Μιούζικαλ: Grease (ANT1)

ΠΕΜΠΤΗ 23/05 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24/05 ΚΥΡΙΑΚΗ 26/05


58

COMIC


59

COMIC

ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΤΖΩΡΤΖΑΚΑΚΗ[email protected]://kostis-tz.blogspot.gr/



http://kostis-tz.blogspot.gr/

http://kostis-tz.blogspot.gr/


60


61


62

WWW.LYKOSMAGAZINE.COM

LYKOS_040

Documents

Transcript of LYKOS_040