Μηνιαία Αδέσμευτη Εφημερίδα - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012 - Αριθμός φύλλου 87 - Τιμή 2,00€

ΜΕ ΚΟΙΝΗ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ «ΠΥΡΟΠΛΗΚΤΟΣ» Ο ΔΗΜΟΣ ΒΙΑΝΝΟΥ

èΘετική οπωσδήποτε η εξέλιξη του

χαρακτηρισμού του Δήμου Βιάννου ως

«πυρόπληκτου».

Ο Χόνδρος «περιέργως» δεν συμπερι-

λαμβάνεται στις πυρόπληκτες περιο-

χές και τώρα η Δημοτική Αρχή «τρέχει»

να προλάβει!

Γκάφα ή… κάτι άλλο;

èΚαι η ΕΥΠ στην αναζήτηση

των εμπρηστών!

èΞΕΣΗΚΩΘΗΚΑΝΟΙ ΑΡΒΙΤΕΣ

Διεκδικούν τηνίδρυση ΤοπικήςΚοινότηταςΕπεισοδιακήατμόσφαιρα στησυνεδρίαση τουΔ.Σ.

ΣΕΛΙΔA 18

èΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟΤΙΣ ΧΑΜΕΝΕΣ

ΠΑΤΡΙΔΕΣ

Το συγκλονιστικόημερολόγιο ενόςανθυπολοχαγού…

ΣΕΛΙΔΕΣ 16-17

èΦΑΦΛΑΓΚΟΣ

Απόβαση λαθρομεταναστών…

ΣΕΛΙΔA 13

Εκτός ο Χόνδρος!!!

ΣΕΛΙΔΑ 3

Ανάσα για τουςπληγέντες

HXΩ της BIANNOY ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 20122

«Το δόγμα του σοκ»

Την πρώτη φορά που αντικρίζεικανείς τα καμένα σοκάρεται. Ημαυρίλα σα βιτριόλι διαπερνά

τις ψυχές και τα μετατρέπει όλα σεκάρβουνο… Το ίδιο ακριβώς αισθάνεσαι και τη

δεύτερη και την τρίτη φορά. Από την τέ-ταρτη κι ύστερα, το μάτι κι η καρδιά αρ-

χίζουν να συνηθίζουν τη φρίκη. Αφορμή γι’ αυτές τις «μαύρες» σκέψεις είναι (τι άλλο;), οι μνη-μονιακές κυβερνήσεις και οι ελεεινές πολιτικές επιλογές τους,που έχουν φέρει τους Έλληνες στα όρια της απόγνωσης. Εξ’ αρχής επέμενα και επιμένω: η κρίση είναι «εφεύρημα» για ναμας πάρουν ό,τι είχαμε κατακτήσει με τόσους αγώνες! Από καμιάπτώχευση δε κινδύνευε η πατρίδα μας, η οικονομία της οποίαςδεν ήταν σε χειρότερη θέση από τις οικονομίες των περισσότερωνευρωπαϊκών κρατών.

Απλά, για μια ακόμη φορά, της επεβλήθη ο άχαρος ρόλοςτης Ιφιγένειας. Για να επιτευχθεί η «άλωση» κάποιοι άνοι-ξαν διάπλατα τις κερκόπορτες και ο εχθρός εισήλθε χωρίς

«μάχες» και «απώλειες». Ξέρω ότι κάποιοι θα στραβομουτσου-νιάσουν από τις επισημάνσεις αυτές. Και θα στραβομουτσουνιά-σουν, αυτοί που μέχρι προχθές ζητωκραύγαζαν για τον μέγα σο-σιαλιστή Άκη, τον παρ’ ολίγο πρωθυπουργό, ώσπου ανακάλυψανότι είναι (κι αυτός!) απατεώνας! Γιατί η συντριπτική πλειοψηφίατου δημοκρατικού κόσμου, γνωρίζει (πια) «πώς» και από «ποι-ους» συνετελέσθη η προδοσία.

Με το που «μπήκαν στην πόλη οι οχθροί» άρχισαν αμέσωςτα «κόλπα» τους, «σοκάροντας» τον λαό με το εφεύρηματης δήθεν κρίσης και άρχισαν να τεστάρουν τις αντοχές

του: Αρχικά κοπανήσανε τα «χαράτσια». Δυστυχώς ο λαός δεν έδειξεχαρακτήρα και η συντριπτική πλειοψηφία πήγε και τα ’σκασε.«Αντέχουν», σου λένε οι ολετήρες. Ύστερα μείωσαν τους μισθούςκαι τις συντάξεις. Πάλι ο λαός δεν αντέδρασε όπως έπρεπε. Πα-ράλληλα πλακώσανε τους φόρους στα ακίνητα, φόρους στα μπά-νια του λαού, φόρους και στο κατούρημα… Κι ό,τι ώρα είδε οΓιωργάκης ότι δεν τον παίρνει άλλο και ότι θα τον σαπίσουν στοξύλο, την έκανε… με ελαφρά πηδηματάκια. Ναι, ο πρόεδρος τηςσοσιαλιστικής διεθνούς, αυτός ο μέγας πολιτικός, την κοπάνησεμε διαδικασίες παιδιών του δημοτικού, για να έρθουν οι διάφοροι«Παπαδήμιοι» και οι «Πικραμένοι» να ποτίσουν κι άλλη πίκρα τολαό. Ύστερα μας πήγανε στις κάλπες…

Οι τελευταίες εκλογές, μόνο «καθαρές» δεν ήταν, με τα πα-παγαλάκια – δημοσιογράφους να τελαλίζουν το «εμπόρευ-μα» με τις αφόρητα άθλιες και ελεεινές τους πιέσεις, τα

ψευτοδιλήμματα και τις ίντριγκες, για να έχουμε αυτόν τον παράφύσει (α)κυβερνητικό αχταρμά, ο οποίος αποβραδίς δηλώνει ότι«δεν αντέχει ο λαός άλλα μέτρα», αλλά με το πρώτο φως του ήλι-ου άλλα κατεργάζεται και εφαρμόζει. Μέσα σ’ αυτά τα ωραία «περιβάλλοντα» εκτρέφονται και τα μέλητης «Χρυσής Αυγής». Άλλωστε, μη μας πούνε ότι όλος αυτός οεσμός των φασιστοειδών δεν ήταν στην εκλογική τους πελατεία;Απλά, τώρα «πρέπει» να υπάρχει ένας ξέχωρος ετοιμοπόλεμος«στρατός» μποντιμπιλντεράδων για… κάθε ενδεχόμενο…, ένα εί-δος υπερεθνικιστικών «ΜΑΤ» δηλαδή, πάντα για το… καλό μας!

Τι άλλο αποφάσισαν οι «επιβήτορές» μας; Μα αυτή η ιστορίαμε τα φάρμακα και τον ΕΟΠΥ δε «βρωμάει» από εξήντα μί-λια; Αφήνουμε απλήρωτους τους φαρμακοποιούς, ώστε να

δοκιμάσουμε: Θα πάνε τα θύματα να αγοράσουν, πληρώνονταςεξ’ ολοκλήρου τα φάρμακα που εν τέλει τα μετατρέψανε σε φαρ-μάκι; Φυσικά και θα πάνε, γιατί όταν ο ασθενής παίρνει ένα φάρ-μακο λ.χ. για την πίεση, είναι καταδικασμένος, όπως ακριβώς οναρκομανής, να το παίρνει δια βίου! Ναι, όλοι εξαρτημένοι είμα-στε από το βρώμικο σύστημά τους! Δοκιμάσανε λοιπόν τις αντο-χές μας κι ενώ ο ΟΓΑ και τα υπόλοιπα (υποτίθεται) ασφαλιστικάταμεία ανεβάζουν τις τιμές ασφάλισης, οι ασφαλισμένοι είναι πε-ρισσότερο ανασφάλιστοι από κάθε άλλη φορά. Αλλά σάμπως δενκάνουν τα ίδια με το ζήτημα της μεταφοράς των μαθητών; Κι εδώτεστάρουν αντοχές. Εδώ λοιπόν είναι το θέμα: Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να μας ταπεινώσουν άλλο! Να τουςστείλουμε στον διάβολο χωρίς δεύτερη κουβέντα…

ΤΟΥ

Μανώλη

Σπανάκη

ΑΣΠΡΟ- ΜΑΥΡΟ

Άξια αναφοράς είναι τα αντανακλαστικά του Βιαν-νίτη γεωπόνου κ. Γιάννη Τρουλάκη, προϊσταμένουστο Περιφερειακό Κέντρο Προστασίας και Ποιοτι-κού Ελέγχου, ο οποίος έσπευσε και μάλιστα χωρίςνα υποχρεούται, να στείλει έντυπες οδηγίες για το«πώς» και το «πότε» θα κλαδέψουμε τα καμένα ελαι-όδεντρα. Σχετικό δημοσίευμα είχαμε φιλοξενήσειστο προηγούμενο φύλλο της «Ηχώ της Βιάννου»,ενώ από την υπηρεσία στάλθηκαν στο Δήμο Βιάννου,αλλά και σε φορείς της περιοχής, ενημερωτικά δελ-τία με έγχρωμες φωτογραφικές οδηγίες.

Είναι σημαντικό να αισθάνεται ο πολίτης ότι οιυπηρεσίες του κράτους είναι στο πλευρό του. Ασφα-λώς και είναι πολύ σημαντικότερο το να αισθάνεταιτη βοήθεια του κράτους, ο δοκιμαζόμενος πολίτης.Θα πρέπει δε να επισημάνουμε, ότι άλλο τόσο έγκαι-ρη ήταν και η βοήθεια της Περιφέρειας και του αν-τιπεριφεριάρχη κ. Ευριπίδη Κουκιαδάκη, ο οποίοςμαζί με το σύμβουλό του κ. Χρήστο Δοριάκη, είχε πε-ρίπου μετακομίσει στην περιοχή. Σας γράφουμε σεάλλη στήλη ότι τα αντιπλημμυρικά έργα προχώρη-σαν αρκετά για να μην έχουμε τα χειρότερα με τιςπρώτες βροχές. Πρέπει τέλος να εξάρουμε τις προ-σπάθειες όλων όσοι βοήθησαν στο να χαρακτηριστείο Δήμος Βιάννου «πυρόπληκτος».

Είναι εκ προοιμίου δεδομένο, ότι ένας από τουςρόλους αυτής της εφημερίδας, είναι και το να «γκρι-νιάζει» στο κακό και στ’ άδικο. Έχουμε τονίσει ότιδεν πρόκειται να γίνουμε φερέφωνο κανενός και οιμόνοι στους οποίους οφείλουμε να λογοδοτούμε(και λογοδοτούμε ακατάπαυστα 87 μήνες τώρα) εί-ναι οι αναγνώστες μας. Η «Ηχώ της Βιάννου» είναικαι θα παραμείνει «γκρινιάρα». Οι δικές μας γρα-φές είναι κάφτρα του τσιγάρου, γιατί είναι το «καρ-διογράφημα» μιας αδικημένης και ξεχασμένης πε-ριοχής. Οι δικές μας γραφές δεν είναι εφήμερες,γιατί είναι προϊόντα του δίκιου, της διεκδίκησης,της έντιμης, μη αργυρώνητης δημοσιογραφίας.

Γιατί τα λέμε αυτά; Κακοφάνηκε σε κάποιους (αρ-μόδιους;) που τους εγκαλέσαμε από τα ερτζιανά,επειδή ολιγωρούν στο να ξεμπλοκάρουν τις πληρω-μές των δικαιούχων των απαλλοτριώσεων για τηνπαράκαμψη της Άνω Βιάννου. Τους κακοφάνηκεγιατί έχουν μάθει στην αβανταδόρικη δημοσιογρα-φία. Εμείς ένα έχουμε να τους πούμε: να βρουν τοντρόπο να πληρώσουν τους ανθρώπους το ταχύτεροκαι να αφήσουν τους «εξυπνακισμούς». Τι πάει ναπει: «Τα χρήματα είναι εξασφαλισμένα»; Αφού είναιγιατί δεν τα αποδίδουν στους δικαιούχους; Θα μαςαπαντήσει κανείς;

MHNIAIA AΔΕΣΜΕΥΤΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

Τηλέφωνα επικοινωνίας: 28950 22555 - Fax: 28950 22313 - email: ixoviannou@gmail.com

Ιδρυτής: Μανώλης Σπανάκης

Ιδιοκτήτης- Εκδότης: Γιάννης Σπανάκης

Διευθυντής: Μανόλης Σπανάκης

Δημιουργικό: Χάρης Γρηγορέλης

Διόρθωση κειμένων: Μαρία Σπανάκη

Συνδρομές: Ιδιωτών 24 Ευρώ

Σύλλογοι: 30 Ευρώ, Οργανισμοί - Τράπεζες 70 Ευρώ

Υπεύθυνος για το νόμο: Μανώλης Σπανάκης

Χειρόγραφα δημοσιευμένα και μη δεν επιστρέφονται.Τα ενυπόγραφα άρθρα δεν εκφράζουν απαραίτητα τις από-

ψεις της εφημερίδας.Η εκτύπωση της εφημερίδας γίνεται στις εγκαταστάσεις της

εφημ. “ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ”

HXΩ της BIANNOYΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012 3

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΠΕΣΑΝ ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

«Πυρόπληκτη» η Βιάννος

Θετικές είναι οι εξελίξεις στο ζήτημα τουχαρακτηρισμού του Δήμου Βιάννου ωςπυρόπληκτου, αφού μετά την πρώτη

υπογραφή του αναπληρωτή υπουργού Υποδο-μών, κ. Καλογιάννη, μπήκαν και οι πολυπόθη-τες υπογραφές των υπουργών Εσωτερικών κ.Στυλιανίδη και Οικονομικών κ. Στουρνάρα.

Όπως ήταν γνωστό, προκειμένου να επιτευχ-

θεί αυτός ο στόχος, έπρεπε να εκδοθεί Κοινή

Υπουργική Απόφαση, η οποία βέβαια απομένει

να δημοσιευτεί στην Εφημερίδα της Κυβερνή-

σεως, προκειμένου να γίνει νόμος του κράτους.

Ένας νόμος που στην ουσία ανοίγει το δρόμο

για τις αποζημιώσεις και την οικονομική στήρι-

ξη εκατοντάδων κατοίκων, θυμάτων της κατα-

στροφικής πυρκαγιάς του Ιούλη.

Αξίζει όμως να δούμε τι ακριβώς σημαίνει ο

χαρακτηρισμός και από ποια ευεργετήματα συ-

νοδεύεται. Κατ’ αρχήν υπάρχει η έκθεση του Γε-

νικού Λογιστηρίου του Κράτους, με τη σύμφωνη

γνώμη του οποίου δεσμεύτηκαν όλα τα ανα-

γκαία κονδύλια για την αποζημίωση των πλη-

γέντων. Στην έκθεση προσδιορίζεται με ακρί-

βεια η πληγείσα περιοχή, η οποία καλύπτει 45

χιλιάδες στρέμματα. Και στο σημείο αυτό αξίζει

να αναφερθεί ότι όλως περιέργως και ανεξηγή-

τως, η έκταση αυτή αφορά μόνον στις Κοινότη-

τες Άνω και Κάτω Βιάννου και μένει απ’ έξω ο

Χόνδρος!

Το γεγονός αυτό, που κατά την άποψή μας

δεν είναι και τόσο «αθώο», έχει προκαλέσει διά-

φορους «πονοκεφάλους», τόσο στη Δημοτική

Αρχή, όσο και στους κυβερνητικούς βουλευτές

που τώρα τρέχουν, προκειμένου να προλάβουν

ώστε να μην δημοσιευτεί η απόφαση στο ΦΕΚ

πριν συμπεριληφθεί στις πληγείσες περιοχές

και ο Χόνδρος.

Πρέπει να σημειωθεί με έμφαση ότι, ναι μεν

αυτή είναι μια θετική εξέλιξη, όμως υπάρχουν

και πολλά «πονηρά» σημεία. Όσοι λοιπόν έχουν

χάσει από την πυρκαγιά πρώτη κατοικία, θα

αποζημιωθούν με ένα ποσό της τάξεως των 600

ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, ενώ πιθανόν θα

δοθεί και εφάπαξ βοήθημα. Το ύψος της απο-

ζημίωσης θα εξειδικευτεί και οι πληγέντες θα

αποζημιώνονται με βάση το βαθμό και το είδος

της ζημιάς που έχουν υποστεί.

Προτεραιότητα δίνεται σε όσους έχασαν την

κύρια κατοικία τους. Φυσικά και όσοι έχασαν

εξοχικές κατοικίες ή γεωργικές αποθήκες και

εγκαταστάσεις, θα αποζημιωθούν, αλλά με μι-

κρότερα ποσά.

Σημαντική παράμετρος είναι και η ρύθμιση

των δανείων τόσο του δήμου όσο και των πλη-

γέντων, οι οποίοι προβλέπεται να υπαχθούν σε

ευνοϊκές ρυθμίσεις.

Ωστόσο, όπως προαναφέρθηκε, υπάρχουν

και «πονηρά» σημεία στη σχετική απόφαση και

το λέμε αυτό, γιατί διαβάζοντας κανείς προσε-

κτικότερα τα «ψιλά» γράμματα, πληροφορείται

ότι για να αποζημιωθεί κάποιος για το σπίτι ή

το ελαιόφυτο που του κάηκε θα πρέπει να δια-

θέτει τίτλους ιδιοκτησίας, διαφορετικά η περί-

πτωσή του θα εξεταστεί σε δεύτερη φάση…

Επίσης αναφέρεται ρητώς, ότι με την κατάθε-

ση της αίτησης για αποζημίωση θα πρέπει να

προσκομίζεται και τοπογραφικό διάγραμμα του

κατεστραμμένου από τη φωτιά αγροτεμαχίου

και φωτογραφίες από τα καμένα σπίτια!

Αυτό πρακτικά σημαίνει επιπλέον οικονομι-

κές επιβαρύνσεις που δεν τις αντέχουν οι πλη-

γέντες.

Επίσης σημαντικό ζήτημα είναι, η αποζημίω-

ση των αγροτών που έχασαν τη σοδειά τους. Ναι

μεν έχει ολοκληρωθεί η σχετική καταγραφή

από τον ΕΛΓΑ, εκκρεμεί ωστόσο η πληρωμή

των δικαιούχων, για την οποία απαιτείται πολι-

τική απόφαση, δηλαδή απόφαση του αρμόδιου

υπουργείου, αφού ως γνωστόν, ο ΕΛΓΑ αποζη-

μιώνει μόνο όσες ζημιές προκύπτουν από θεο-

μηνίες, άρα δεν αποζημιώνει ζημιές από πυρ-

καγιές!

Ωστόσο, τίθεται ένα σοβαρότατο ερώτημα

σχετικά με τις επόμενες ελαιοπαραγωγικές χρο-

νιές, οι οποίες θα είναι το ίδιο φτωχές και δύ-

σκολες, όσο και η φετινή, αφού από πουθενά

δεν διευκρινίζεται πόσο και αν θα υπάρξουν

αποζημιώσεις στον τομέα αυτό.

Οι επιθεωρητές Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός και να χα-

ρακτηριστεί ο Δήμος Βιάννου ως «πυρόπλη-

κτος», εκτός του πλήρους φακέλου που απέ-

στειλε η Περιφέρεια Κρήτης με την καθοριστι-

κή συνδρομή της Δημοτικής Αρχής, χρειάστηκε

και η επιτόπια επίσκεψη υψηλόβαθμων στελε-

χών του Υπουργείου Ανάπτυξης, τα οποία έλεγ-

ξαν από κοντά την τραγικότητα της κατάστα-

σης, ώστε να συντάξουν τεκμηριωμένα τις ειση-

γήσεις τους. Οι επιθεωρητές δε χρειάστηκαν πέ-

ρα από μια επίσκεψη στα καμένα για να πει-

σθούν για την τραγικότητα της κατάστασης και

να συντάξουν θετική έκθεση, η οποία και έφτα-

σε στα χέρια του Αναπληρωτή Υπουργού Ανά-

πτυξης Σταύρου Καλογιάννη.

Αναφέρεται ότι το κλιμάκιο του Υπουργείου

Ανάπτυξης δεν ασχολήθηκε με τις αγροτικές

αποζημιώσεις, αλλά μονάχα με τα κτιριακά

προβλήματα και ζημιές, καθώς δεν εμπίπτουν

στις αρμοδιότητες του, οι αποζημιώσεις για

εκτάσεις γης.

Πέρα τώρα από τις εξελίξεις αυτές, θετικά

εξελίσσονται τα πράγματα και στην αντιπλημ-

μυρική θωράκιση της περιοχής, ενώ όπως δή-

λωσε ο αντιπεριφερειάρχης κ. Ευριπίδης Κου-

κιαδάκης « επουδενί θα επιτραπεί η βόσκηση

στις καμένες περιοχές».Υπάρχουν όμως κι άλ-

λες ενδιαφέρουσες εξελίξεις στο ζήτημα της

ανακάλυψης των αδίστακτων δραστών που έβα-

λαν την πρώτη φωτιά στην Μάρθα, όσο και εκεί-

νη των Λιβαδιών. Ο κ. Κουκιαδάκης, ο οποίος

ως γνωστόν είναι έγκριτος νομικός, ήταν κατη-

γορηματικός: «Για την πρώτη καταστροφική

πυρκαγιά, υπάρχει πλήθος ενδείξεων ότι πρό-

κειται για εμπρησμό.

Για τη δεύτερη πριν μερικές μέρες (σ.σ. εννοεί

στα Λιβάδια της Βιάννου), νομίζω ότι ο καθένας

καταλαβαίνει ότι κάποιοι είχαν λόγους να κά-

ψουν την περιοχή» για να καταλήξει λέγοντας

με νόημα: «Όταν τους βρούμε θα μας πουν και

τους λόγους που έχουν για να κάψουν τη Βιάν-

νο».

Η ΕΥΠ στο παιχνίδιΤη συνδρομή της Εθνικής Υπηρεσίας Πληρο-

φοριών προτίθεται να ζητήσει και επισήμως η

Περιφέρεια Κρήτης σε μια προσπάθεια να εντο-

πιστούν οι εμπρηστές που προξένησαν τόσο κα-

κό. Οι ντόπιοι «φωτογραφίζουν» ευκρινέστατα

τους εμπρηστές και το μόνο που απομένει είναι

να αποδειχθεί και επισήμως. Αυτό μπορεί να

επιτευχθεί μόνο με τη συνδρομή της σύγχρονης

τεχνολογίας (Άρση τηλεφωνικού απορρήτου

και αποκωδικοποίηση των τηλεφωνημάτων

των υπόπτων κτλ.). Για όλα αυτά, ο κ. Ευριπίδης

Κουκιαδάκης έχει ζητήσει συνάντηση με τον ει-

σαγγελέα Εφετών Κρήτης κ. Ζαχαρία Κοκκινά-

κη από τον οποίο, εκτός των άλλων, θα ζητήσει

και την αυστηρή τήρηση των προβλεπομένων

από το νόμο τόσο για τη βόσκηση, όσο και για

την θήρα.

Ανάσα για την τοπική οικονομία η εξέλιξη αυτή

Ο Β. Κεγκέρογλου

Εν τω μεταξύ, με ερωτήσεις του προς τους Υπουργούς Εργασίας & Κοινωνικής Ασφάλισης καιΟικονομικών, ο βουλευτής κ. Βασίλης Κεγκέρογλου, αναδεικνύει το θέμα της αντιμετώπισηςπροβλημάτων πυρόπληκτων περιοχών, υποβάλλοντας καίριες ερωτήσεις: «Στα προβλήματα των πολιτών, των επιχειρήσεων και των Δήμων, λόγω της ύφεσης και των πε-ριοριστικών μέτρων, ήρθαν να προστεθούν οι επιπτώσεις από τις πυρκαγιές.Προκειμένου να πληροφορούμε αξιόπιστα τους κατοίκους, τους επιχειρηματίες και τους φορείςτων πυρόπληκτων περιοχών, όπως αυτή της Βιάννου, παρακαλώ να μας ενημερώσετε για τιςρυθμίσεις που ισχύουν για πυρόπληκτες περιοχές και συγκεκριμένα:Τι ειδικότερες ρυθμίσεις ισχύουν για τους άνεργους, τους ιδιώτες, τις επιχειρήσεις και τους συνε-ταιρισμούς των πυρόπληκτων περιοχών, σχετικά με τις ασφαλιστικές εισφορές που οφείλουν;Προτίθεστε να προωθήσετε νέες ρυθμίσεις προσαρμοσμένες στην κρίση που βιώνουν οι πολί-τες;».Ομοίως ο κ. Κεγκέρογλου ερωτά τον υπουργό επί των Οικονομικών:« Τι ειδικότερες ρυθμίσεις ισχύουν για τους δανειολήπτες των περιοχών αυτών (οικογένειες, επι-χειρήσεις, συνεταιρισμούς και τις οφειλές στο δημόσιο;Προτίθεστε να αυξήσετε τις δόσεις αποπληρωμής του φόρου εισοδήματος και του ΕΕΤΗΔΕ γιατις πυρόπληκτες περιοχές; Και τέλος: Προτίθεστε να προωθήσετε νέες ρυθμίσεις προσαρμοσμέ-νες στην κρίση που βιώνουν οι πολίτες;».

HXΩ της BIANNOY ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 20124

Ανεβαίνουν και στην Κρήτη, φθά-νοντας μέχρι τα 2,30 ευρώ, ενώ σεΙσπανία και Πελοπόννησο φθάνουνμέχρι τα 2,50 ευρώ!

Οι τιμές του ελαιολάδου άρχισαν να ανε-βαίνουν αξιόλογα και στην Κρήτη, φθά-νοντας στις 11 Σεπτεμβρίου για το έξτρα

παρθένο, στα 2,30 ευρώ, ακολουθώντας τις τι-μές στην Πελοπόννησο και την Ισπανία όπουφθάνουν μέχρι τα 2,50 ευρώ το κιλό! Βέβαια,εκτός από τις μέγιστες τιμές που σημειώνονταισε συγκεκριμένες Συνεταιριστικές Οργανώ-σεις, όπως στον Συνεταιρισμό Πλατάνου σταΧανιά και στις Ενώσεις Λακωνίας, Μεσσηνίαςκαι Κυνουρίας στην Πελοπόννησο, αυξήσειςσημειώθηκαν και σε κάποιες άλλες Οργανώσειςόπως η ΑΒΕΑ στα Χανιά, ενώ σε άλλες έχουν κυ-ριολεκτικά "κολλήσει" ανεξήγητα στο 1,85ευρώτο κιλό (Δελτίο Τιμών ΣΕΔΗΚ, 11-9-12). Έτσι, γενικά στις 11 Σεπτεμβρίου 2012, οι τιμέςΠαραγωγού για το Έξτρα Παρθένο Ελαιόλαδοκυμάνθηκαν στην Κρήτη από 1,85 έως 2,30 ευ-ρώ το κιλό και στην Πελοπόννησο από 2,20 έως2,50 ευρώ το κιλό (Πιν.1), ενώ στην Ισπανία τηνεβδομάδα 5-11 Σεπτεμβρίου, κυμάνθηκαν από2,34 έως 2,52 ευρώ το κιλό.(Πιν.2.) Στην Ιταλία, από την οποία τα επίσημα στοι-χεία έρχονται αρκετά καθυστερημένα, τηνεβδομάδα 27/8 - 2/9, οι τιμές παραγωγού κυμάν-θηκαν στα 2,80 για το έξτρα, 2,15 για το παρθέ-νο και 1,96 ευρώ για το λαμπάντε (βιομηχανι-κό).

Με απάντηση του στο Βουλευτή

του ΠΑΣΟΚ Ν. Ηρακλείου κ. Βα-

σίλη Κεγκέρογλου, ο Υπουργός

Δημόσιας Τάξης και Προστασίας

του Πολίτη επισημαίνει ότι με

άμεσες ενέργειες θα προωθήσει

το θέμα της παραχώρησης κτιρίου

προς στέγαση για το Αστυνομικό

Τμήμα Βιάννου.

«Δεδομένης της λήξης της υφι-

στάμενης σύμβασης (12-07-2011)

και λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαί-

τερα περιοριστικές δημοσιονομι-

κές συνθήκες που επικρατούν, το

Αρχηγείο Ελληνικής Αστυνομίας

αποδέχθηκε –με την υπ’ αριθ.

8039/58051/2 –η από 8-12-2011

απόφαση της Διεύθυνσης Οικονο-

μικών /ΑΕΑ – τη δωρεάν παραχώ-

ρηση προς χρήση του ακινήτου

της πρώην κοινότητας Άνω Βιάν-

νου, προς το σκοπό οριστικής επί-

λυσης του αναφυόμενου στεγαστι-

κού προβλήματος του ως άνω

αστυνομικού Τμήματος για χρονι-

κό διάστημα 15 ετών, από την

ημερομηνία υπογραφής πρωτο-

κόλλου παράδοσης – παραλα-

βής»,αναφέρει στην απάντηση

του το Υπουργείο.

Τέλος ο Υπουργός κ. Νίκος Δέν-

διας τονίζει ότι: «προκειμένου το

εν λόγω οίκημα να καταστεί εύ-

χρηστο, λειτουργικό, εξασφαλί-

ζοντας αξιοπρεπείς και ασφαλείς

συνθήκες εργασίας, απαιτούνται

εργασίες ανακατασκευής, επι-

σκευής –συντήρησης και αναβάθ-

μισης των υφιστάμενων χώρων

του.

Προς τούτο, από τη Διεύθυνση

Τεχνικών του Αρχηγείου της Ελ-

ληνικής Αστυνομίας συντάσσεται

τεχνική περιγραφή – προϋπολογι-

σμό δαπάνης, που θα ολοκληρω-

θεί εντός μηνός και στη συνέχεια

θα αποσταλεί στη Διεύθυνση Οι-

κονομικών/ ΑΕΑ για περαιτέρω

ενέργειες, ένταξης υλοποίησης

του έργου εντός των ορίων του

εκτελούμενου Π/Υ Εξόδων του

Υπουργείου μας, οικονομικού

έτους 2012»

Θα μετεγκατασταθεί το Α. Τ. Βιάννου;

«Παραχώρηση κτιρίου προς στέγαση Αστυνομικού Τμήματος Βιάννου»

Τιμές λαδιού

Βρισκόμαστε στη δεκαε-

τία 1915-1925, μια πε-

ρίοδο κρίσιμη και από

τις χειρότερες στην ιστορία της

χώρας μας, με αποκορύφωμα τη

Μικρασιατική Καταστροφή.

Η χώρα βρίσκεται καταχρεω-

μένη στους διεθνείς τοκογλύ-

φους κι ενώ το Ελληνικό Δημό-

σιο σεβόταν τις υποχρεώσεις του

απέναντι στους δανειστές μας, η

τότε τρόικα, η επονομαζόμενη

Διεθνής Οικονομική Επιτροπή,

κατέκλεβε στην κυριολεξία την

Ελλάδα! Εκμεταλλευόμενη τις

περιστάσεις και με μια λαμογιά

που είχε να κάνει με τις νομισμα-

τικές ισοτιμίες άρπαξε - κυριολε-

κτικά - εξακόσια εκατομμύρια

δραχμές (ποσό τεράστιο για την

εποχή) μέσα σ' αυτή την κρίσιμη

δεκαετία.

Είναι μια από τις άγνωστες

πτυχές της σύγχρονης ελληνικής

οικονομικής ιστορίας, που απο-

καλύπτει τους τρόπους με τους

οποίους οι τραπεζικοί μηχανι-

σμοί κατορθώνουν να απομυζούν

ακόμη και τους ελάχιστους πό-

ρους της χώρας μας, η οποία, ενώ

δεν είχε καν συμπληρώσει εκατό

χρόνια ζωής, γνώριζε το πιο

σκληρό πρόσωπο των διεθνών

δανειστών και ελεγκτών της.

Η μεγάλη κλοπήΣύμφωνα με το Μνημόνιο (Νό-

μο) που έφερε για πρώτη φορά

(1898) στην Ελλάδα τον Διεθνή

Οικονομικό Έλεγχο - με τη μορ-

φή που τον γνωρίζουμε και στις

ημέρες μας -, δόθηκε το δικαίω-

μα της εκμετάλλευσης των μονο-

πωλίων (καπνός, αλάτι, σπίρτα,

οινόπνευμα, χαρτόσημο κ.ά.). Σε

περίπτωση που τα έσοδα ξεπερ-

νούσαν ένα συγκεκριμένο ποσόν

- λιγότερα από τριάντα εκατομ-

μύρια δραχμές -, το πλεόνασμα

θα μοιραζόταν ως εξής: 60% για

την εξυπηρέτηση των δανείων

(30% για βελτίωση των τόκων και

30% για βελτίωση των χρεολυ-

σίων) και το 40% θα επιστρεφό-

ταν στο ελληνικό κράτος. Το σύ-

στημα αυτό λειτούργησε κανονι-

κά μέχρι το 1916.

Μετά την έκρηξη του Α' Παγ-

κοσμίου Πολέμου, αυθαίρετα ο

Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος

άλλαξε τον τρόπο του υπολογι-

σμού. Παίζοντας με τις τιμές των

νομισμάτων, μετέτρεπε τις δραχ-

μές πρώτα σε χάρτινα γαλλικά

φράγκα, στη συνέχεια σε χρυσά

φράγκα και μετά σε αγγλικές λί-

ρες, οι οποίες στο τέλος μετατρέ-

πονταν πάλι σε δραχμές! Με τον

περίπλοκο αυτό τρόπο και τις με-

τατροπές αντί 600 δραχμών, οι

δανειστές μας έφθαναν να παίρ-

νουν 2.800 δραχμές. Έτσι, με τη

«φραγκοποίηση» - όπως απο-

κλήθηκε - της δραχμής, όχι μόνο

κατόρθωναν να καταβροχθίζουν

το μερίδιο του ελληνικού κρά-

τους, αλλά το υποχρέωναν να

πληρώνει παράνομα περίπου

πέντε φορές περισσότερα!!!

Αυτό συνέβαινε επί μία ολό-

κληρη δεκαετία, στη διάρκεια

της οποίας οι δανειστές μας εισέ-

πραξαν 619.493 λίρες Αγγλίας

και - με τη φραγκοποίηση - πή-

ραν παράνομα από το Ελληνικό

Δημόσιο 737.659 λίρες Αγγλίας.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις πλή-

ρωναν χωρίς αντιρρήσεις και δεν

διαμαρτύρονταν, αφού αγνοού-

σαν την πολύπλοκη λογιστική

παραχάραξη. Μόνο το 1921 εγέρ-

θησαν σοβαρές υπόνοιες για λο-

γιστική απάτη. Τότε και ύστερα

από έλεγχο, οι αρμόδιες υπηρε-

σίες ανακάλυψαν την απάτη και

οι ελληνικές κυβερνήσεις άρχι-

σαν να διαμαρτύρονται.

Η κατάσταση στην οποία βρέ-

θηκε η Διεθνής Οικονομική Επι-

τροπή φαινόταν δυσχερής. Το δί-

κιο της ελληνικής πλευράς ήταν

εμφανές, γεγονός που άρχισε έν-

τονα να συζητιέται στους διε-

θνείς τραπεζικούς κύκλους. Τότε

η Διεθνής Οικονομική Επιτροπή,

πέρασε στην «αντεπίθεση». Κα-

τηγόρησε την Ελλάδα ότι δεν

εφάρμοζε το Μνημόνιο του 1898

και δεν δεχόταν τις γνωμοδοτή-

σεις και το πλήθος των αναλύσε-

ων που γινόταν από τις μεγαλύ-

τερες φυσιογνωμίες της παγκό-

σμιας οικονομίας. Επέμενε μέχρι

τέλους προκειμένου να καρπω-

θεί τα τεράστια ποσά που είχαν

αφαιρεθεί από τα ελληνικά τα-

μεία.

Όπως και σήμεραΗ Ελλάδα εκείνη την περίοδο

(Α' Παγκόσμιος, βαλκανικοί πό-

λεμοι, Μικρασιατική Καταστρο-

φή, στρατιωτικά κινήματα) προ-

σπαθούσε να επουλώσει τις πλη-

γές της και τις ανάγκες 1,5 εκα-

τομμυρίου προσφύγων. Όπως

έγραφε ο Μιχ. Γρηγορίου το

1924, ο έλεγχος που είχε επιβλη-

θεί αποτελούσε «βαρύτατον πε-

ριορισμόν εις τα κυριαρχικά δι-

καιώματα του ελληνικού λαού

και κόλαφον κατά της αξιοπρε-

πείας του έθνους»! Ωστόσο, είχε

και τότε η Διεθνής Οικονομική

Επιτροπή βρει συμμάχους και συ-

νεργάτες από τον πολιτικό κό-

σμο της χώρας. Τουλάχιστον δύο

υπουργοί Οικονομικών είχαν πα-

ραχωρήσει προσόδους του Δημο-

σίου στη ΔΟΕ - δήθεν έναντι της

ζημιάς που είχε πάθει από το

«κόψιμο» χρήματος -, παραβλέ-

ποντας τις ελληνικές απαιτήσεις

και δίνοντας έτσι τη δυνατότητα

στους δανειστές να συνεχίσουν

το έργο της «φραγκοποίησης»!

Διεθνής ΔιαιτησίαΤον Δεκέμβριο του 1926 η Ελ-

λάδα, τραυματισμένη από τη Μι-

κρασιατική Καταστροφή, σκλη-

ρά δοκιμαζόμενη θα οδηγηθεί

στον σχηματισμό της οικουμενι-

κής κυβέρνησης υπό την προ-

εδρία του Αλέξανδρου Ζαΐμη.

Υπουργική θέση θα αναλάβει και

ο 70χρονος οικονομολόγος, πολ-

λές φορές βουλευτής Αττικής

Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος

(1856-1947), που είχε διατελέσει

και πρόεδρος του Ελεγκτικού Συ-

νεδρίου. Με την τελευταία ιδιό-

τητά του είχε αποκαλύψει το μέ-

γεθος της απάτης. Όταν επανε-

κλέχθηκε βουλευτής και αφού

λοιδορήθηκε ως γραφικός, εξα-

σφάλισε τις απαραίτητες συμμα-

χίες και πέτυχε την προσφυγή

της Ελλάδας στη Διεθνή Διαιτη-

σία.

Η τελική πράξη του δράματος

ξετυλίχτηκε στα μέσα Νοεμβρίου

1928 και αφού είχε αναλάβει την

εξουσία ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

Στο ξενοδοχείο της Μεγάλης

Βρετανίας, είχε καταλύσει ο Ελ-

βετός επιδιαιτητής Αλεξ Μοριό

(Alex Moriaud ), ενώ τόσο ήταν το

ενδιαφέρον της Διεθνούς Οικο-

νομικής Επιτροπής ώστε βρέθη-

κε στην Αθήνα και ο πρόεδρός

της Ρουσέλ για να παρακολουθή-

σει από κοντά τις εξελίξεις. Βε-

βαίως, ο Ελβετός επιθεωρητής

στην απόφασή του αναγνώρισε

ότι παρανόμως γινόταν η «φραγ-

κοποίηση», αλλά δεν αποφάσισε

την επιστροφή των κλεμμένων

στην Ελλάδα!

Ισχυρίστηκε ότι δεν μπορούσε

να ανακινηθεί ζήτημα για τη μέ-

χρι το 1921 περίοδο, αφού η Ελ-

λάδα - έστω κακώς - πλήρωνε τα

ποσά. Παρέβλεψε δε πως τα επό-

μενα πέντε χρόνια (1921-1926), η

ελληνική κυβέρνηση διαμαρτυ-

ρόταν εντόνως για τις παράνομες

μετατροπές. Και για να διασκεδά-

σει τις εντυπώσεις, αποφάσισε

πως από τα 93 εκατομμύρια

δραχμές που ζητούσε ετησίως ο

Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος,

το ελληνικό κράτος θα πλήρωνε

για μια δεκαετία μόνο 64 εκατομ-

μύρια. Διεθνής διαιτησία σκοπι-

μοτήτων. Μας δικαίωσε, αλλά

δεν μας επέστρεψαν τα λεφτά

που ήδη είχαν πάρει!!!

Η ιστορία προέρχεται από με-

λέτη του ιστορικού ερευνητή και

δημοσιογράφου Λευτέρη Σκιαδά

εκδότη της εφημερίδας Μικρός

Ρωμηός

HXΩ της BIANNOYΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012 5

Οι δανειστές μας(όπως και σήμερα) ήταν λαμόγια!!!

1915-1924:

«Ζητώ συγγνώμη από τους δασκάλους εκείνους,

που μέσα σε φρικιαστικές συνθήκες,

προσπαθούν να στραφούν ενάντια στην ιδεολογία,

ενάντια στο σύστημα και στις πρακτικές όπου έχουν παγιδευτεί,

με τα λιγοστά όπλα που βρίσκουν στην ιστορία και στη γνώση

που ‘διδάσκουν’.

Είναι ήρωες».

Λουί Αλτουσέρ

Η τριμερής κυ-

βέρνηση, αφού

α σ χ η μ ό ν η σ ε

προεκλογικά, λέ-

γοντας ψέματα

και υποσχόμενη

διαπραγματεύ-

σεις και όχι άλλα μέ-

τρα, με την πολιτική της, μετατρέπει σε ερείπια κοινωνικές κα-

τακτήσεις δεκαετιών, βάζει και πάλι στο στόχαστρο τον κόσμο

της εκπαίδευσης. Μέσα από διαδικασίες ολοκληρωτικές, που

οδηγούν σταδιακά στην πιο αντιδραστική εκπαιδευτική απορ-

ρύθμιση, η επίθεσή της, ποντάρει στον τρόμο που προκαλεί

η κρίση και με τις ευλογίες των Μ.Μ.Ε. οδεύει ακάθεκτη προς

την κατεδάφιση του αγαθού της δωρεάν εκπαίδευσης.

Από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους, τα πειράματα

στην εκπαίδευση δεν σταμάτησαν. Τα τελευταία χρόνια όμως,

οι αλλαγές αυτές βρήκαν κοινή συνιστώσα την προσαρμογή

στις ανάγκες της ελεύθερης, δίχως όρια και φραγμούς, αγο-

ράς. Η οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα μας τα τελευταία

χρόνια και οι μνημονιακές πολιτικές που ακολούθησαν και ακο-

λουθούν οι κυβερνώντες, έφεραν τα πάνω κάτω στην εκπαί-

δευση:

▪Λιγότερα έσοδα για τις λειτουργικές δαπάνες των σχολείων

▪Μισθοί και συντάξεις πείνας, αδυναμία εξεύρεσης φαρμά-

κων και γιατρών

▪Μείωση του ρυθμού ανέγερσης σχολικών κτιρίων

▪Συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων

▪Κατάργηση της Πρόσθετης και Ενισχυτικής Διδασκαλίας,

κλείσιμο αθλητικών σχολείων

▪Μείωση των προσλήψεων νέων Εκπαιδευτικών. Φέτος

παρά τον μεγάλο αριθμό αποχωρήσεων, διορίζονται 5 (πέντε)

δάσκαλοι σε όλη τη χώρα!!!!!

▪Μεταβολή των εργασιακών σχέσεων των Εκπαιδευτικών

(περισσότεροι με ελαστικές σχέσεις εργασίας –ωρομίσθιοι-,

αναγκαστικές αποσπάσεις σε άλλες περιφέρειες, διαρροές για

αύξηση ωραρίου κλπ).

▪Στοχοποίηση των εκπαιδευτικών και ενίσχυση του κοινω-

νικού αυτοματισμού.

Η δεινή οικονομική κρίση που έχει εισβάλει σε όλα τα σπίτια

των μέσων οικονομικά και πολιτισμικά οικογενειών, τα οποία

αποτελούν εξάλλου και τη συντριπτική πλειοψηφία των συμ-

μετεχόντων στη δημόσια εκπαίδευση και στα δημόσια σχολεία

μας, έχει δημιουργήσει ένα πλήθος προβλημάτων και παρε-

νεργειών στους μαθητές. Αυτά μεταφέρονται από το σπίτι στο

σχολείο, όπου και παρατηρούνται πρωτόγνωρα οδυνηρές κα-

ταστάσεις:

▪Το φαινόμενο της εκδήλωσης επιθετικής συμπεριφοράς

των μαθητών, λόγω της οικονομικής κρίσης, αυξάνεται με φρε-

νήρεις ρυθμούς.

▪Υποσιτισμός μαθητών

▪Διαρροή χιλιάδων μαθητών ιδιαίτερα στην δευτεροβάθμια

εκπαίδευση

Η πολιτική «αποσύρεται το κράτος - να αναλάβουν οι γονείς,

οι τοπικές κοινωνίες (ιδιώτες, εταιρείες) και οι εκπαιδευτικοί»

στο όνομα της «αποκέντρωσης», εφαρμόζεται από την κυ-

βέρνηση. Με τη λογική του «λιγότερου κόστους» και στο βωμό

της αγοράς, μετατρέπεται όλο και πιο έντονα η εκπαίδευση σε

εμπόρευμα και οι γονείς και μαθητές σε πελάτες ιδιωτών. Μέ-

σα στο νέο ζοφερό τοπίο, το σχολείο του μνημονίου είναι κτι-

σμένο με παλιά υλικά. Είναι το σχολείο της αμάθειας, του δια-

φοροποιημένου προγράμματος, που θα αναπαράγει τις κοι-

νωνικές ανισότητες, με νέο σύστημα πειθάρχησης. Επιδιώ-

κεται έτσι να διαμορφωθεί ένας τύπος ανθρώπου και, κυρίως

εργαζομένου, που πρέπει να είναι ευέλικτος και προσαρμό-

σιμος στις αλλαγές στην αγορά εργασίας και κυρίως παραγω-

γικός και πειθήνιος.

Στο «νεοφιλελεύθερο ευρωπαϊκό σχολείο», η εκπαιδευτική

διαδικασία θεωρείται πλέον μια επιχειρηματική δραστηριότητα

της οποίας το αποτέλεσμα πρέπει να ελεγχθεί, να τυποποιηθεί

και να καταναλωθεί.. Γνώσεις και δεξιότητες «ευέλικτες» και

φθηνές, που γρήγορα αποκτιούνται και γρήγορα χάνονται, θα

αποτελέσουν τα εφόδια για τη «νέα εποχή» της βαρβαρότη-

τας! Επιβάλλουν τις απόψεις περί αποτελεσματικότητας, όπου

η λειτουργία του σχολείου περιγράφεται με όρους παραγωγι-

κής διαδικασίας! Ο αγώνας για ένα άλλο σχολείο, ραμμένο

όχι στα μέτρα της εξουσίας και της ελεύθερης αγοράς, μα της

κοινωνίας, ταυτίζεται με τον αγώνα ενάντια στο μνημόνιο και

στις επιταγές του, για έναν κόσμο με βάση του, την ισότητα και

την ελευθερία... Για μια Παιδεία στην υπηρεσία του λαού και

του τόπου.

*Ο Νίκος Μεντζίνης, είναι δάσκαλος, Πρόεδρος του Νο-

μαρχιακού Τμήματος ΑΔΕΔΥ Ηρακλείου

Δύσκολα ταπράγματα

για την ΈνωσηΗρακλείου

Μόνο ευχάριστα δεν είναι

τα πράγματα για τη μεγαλύ-

τερη δευτεροβάθμια συνε-

ταιριστική οργάνωση της

Κρήτης, την Ένωση Ηρα-

κλείου, καθώς οι εξελίξεις

«δείχνουν» αυτό που εμείς

φωνάζαμε τόσα χρόνια και

κάποιοι άλλοι «σφύριζαν»

αδιάφορα, ότι δηλαδή, το

μέλλον είναι σκοτεινό και

«μαύρο»…

Οι τελευταίες εξελίξεις

εκθέτουν ανεπανόρθωτα

όλους όσοι (δημοσιογράφοι

κλπ.) κάλυπταν όλη τη σα-

πίλα που υπήρχε εντός της

Οργάνωσης, νομίζοντας ότι

αυτές οι πρακτικές θα ωφε-

λούσαν το συνεταιριστικό

κίνημα. Μετά λοιπόν τα «πα-

ράνομα» δάνεια διευθυντι-

κών στελεχών, είχαμε το

«ντου» του ΙΚΑ και της Εφο-

ρίας, που, σύμφωνα με από-

λυτα ασφαλείς πληροφο-

ρίες, προχώρησαν στη δή-

μευση της προσωπικής πε-

ριουσίας μελών της διοίκη-

σης της Ένωσης Αγροτικών

Συνεταιρισμών Ηρακλείου

για τα χρέη της ΕΑΣΗ!

Όπως αναφέρει το ρεπορ-

τάζ, κατά τη συνεδρίαση του

Δ.Σ. της ΕΑΣΗ, υψηλόβαθ-

μο στέλεχος του ΣΔΟΕ Κρή-

της ζήτησε να μιλήσει με τον

πρόεδρο της Οργάνωσης

Ανδρέα Στρατάκη αλλά και

με τον ταμία Μανόλη Καλο-

ψυχάκη, προκειμένου να

τους ενημερώσει για τα...

καθέκαστα, ενώ άλλος

υπάλληλος του ΣΔΟΕ επέ-

δωσε στα δύο μέλη της διοί-

κησης τα σχετικά έγγραφα

που αφορούν στη δέσμευση

της προσωπικής τους ακίνη-

της περιουσίας για τα χρέη

της Οργάνωσης προς την

Εφορία, όπως και για τη μη

καταβολή ΦΠΑ.

Πρέπει να αναφερθεί ότι

οι «αμαρτίες» δεν διαπράχ-

θηκαν από την νυν διοίκη-

ση, αλλά από τον μακαρίτη

πλέον Μανόλη Γαβαλά. Εί-

ναι θλιβερό το γεγονός ότι

τόσο ο πρόεδρος της Οργά-

νωσης όσο και ο ταμίας δεν

μπορούν πλέον να κάμουν

οποιαδήποτε μεταβολή στην

ακίνητη περιουσία τους, ενώ

σύμφωνα με τις ίδιες πηγές,

το ΙΚΑ προχώρησε στην

δέσμευση τόσο των προσω-

πικών τραπεζικών λογαρια-

σμών τους, όσο και των λο-

γαριασμών όσων άλλων εμ-

φανίζονται ως συνδικαιού-

χοι!

Τα χρέη της Οργάνωσης

ξεπερνούν τα 3 εκατομμύρια

ευρώ προς την Εφορία και

το 1,5 εκατομμύριο ευρώ

προς το ΙΚΑ.

Το σχολείο την εποχή του μνημονίου

ΤΟΥ

Νίκου

Μενζίνη

HXΩ της BIANNOY ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 20126

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΚΕΙΜΕΝΑ: Μανώλης Σπανάκης

Το Συνέδριο

Από συνέδρια πάμε καλά στην Ελλάδα της φτώχειας και τηςεξαθλίωσης. Συνέδρια και χοροεσπερίδες…Πληροφορηθήκαμε λοιπόν ότι έγινε στην Παραμυθιά Θεσπρω-τίας, στις 15-17 Σεπτεμβρίου, το Ελληνογερμανικό συνέδριο φι-λίας και συνεργασίας με θέμα « Πολιτισμός και διάδοση τηςιστορίας από τους Νέους στους Νέους». Διοργανωτής ήταν τοΕθνικό Δίκτυο Νέων των Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών τηςΕλλάδας. Τέλος πάντων, εμείς δεν θα σταθούμε στο αν καλώςή κακώς τα κουβεντιάζουμε με τους Γερμανούς, αν και το νασυνδιαλέγεσαι με το σφαγέα σου δεν είναι πολιτισμός, αλλάμπουνταλάδα, για να μη χρησιμοποιήσουμε κάποιο βαρύτεροόρο. Σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό δίκτυοDeutsche Welle, ο πρόεδρος του εν λόγω φορέα κ. ΧαράλαμποςΔασκαλάκης έκανε λόγω για την ιστορικότητα των μαρτυρικώνπόλεων και χωριών της Ελλάδος, υπογραμμίζοντας ότι «οι νέοιπου καταγόμαστε από μαρτυρικούς τόπους αναγνωρίζουμε ότιη Γερμανία του χθες δεν έχει σχέση με τη Γερμανία του σήμερακαι σε αυτή τη προσπάθεια πρέπει οι δυο χώρες μας να βαδίσουντο κοινό μονοπάτι της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς για τηνευρωπαϊκή ολοκλήρωση και τη φιλία των λαών μας…». Η απο-ρία μας: Άραγε, δεν έχει ακούσει τίποτα ο κ. Δασκαλάκης γιατη στάση των Γερμανών στις επανορθώσεις, το κατοχικό δάνειοκαι τη γενικότερη πολιτική τους απέναντι στην Ελλάδα;

Η ΔΕΗ που δεν είναι πια… ΔΕΗ,αφού με τις προδοτικές τους συμ-φωνίες πουλήθηκε κι αυτή σειδιώτες, παίζει με τα νεύρα μαςκαι με αλλεπάλληλες και πολύω-ρες διακοπές έχει διαλύσει τις οι-κιακές συσκευές. Τεράστιες καιπολυδάπανες είναι οι ζημιές καιστις γεωτρήσεις Δήμου και ΤΟ-ΕΒ. Την ίδια στιγμή που οι ανανε-ώσιμες πηγές έχουν αυξηθεί κα-τακόρυφα, οι λογαριασμοί της ενλόγω υπηρεσίας είναι προκλητικά«φουσκωμένοι», ενώ τα δίκτυα εί-ναι ασυντήρητα! Έτσι με τις πρώ-τες υγρασίες του φθινοπώρου αρ-χίζει το μαρτύριο των… διακο-πών. Οι ατυχείς τεχνικοί υπάλλη-λοι έχουν απηυδήσει να ψάχνουνκαι να αποκαθιστούν τις ζημιές,

που επαναλαμβάνουμε, δεν έχουντελειωμό και μαζί με τους κατα-ναλωτές, κάνουν κι αυτοί σπονδήστους Θεούς ευχόμενοι να βρέξειτο συντομότερο, μήπως και ξε-πλυθούν οι μονωτήρες και τελει-ώσει το μαρτύριο. Από την ημέρατου Τιμίου Σταυρού και για πολ-λές ημέρες μετά, μόλις νύχτωνεκαι έπεφτε η υγρασία άρχιζαν οιδιακοπές, ενώ τις περισσότερεςνύχτες είχαμε γενική συσκότιση,αφού όλο και κάποιος στύλος τηςΔΕΗ λαμπάδιαζε από τα βραχυκυ-κλώματα. Εμείς νομίζουμε ότι μεμπροστάρη το Δήμο θα έπρεπε ναυποβληθούν ομαδικές μηνύσεις.Δεν καταλαβαίνουν άλλη γλώσ-σα…

Μας διέλυσε η ΔΕΗ…

Πώς η Ελλάδα σκοτώνει τα παιδιά της

Ο κ. Άγγελος Χανιώτης, ιστορικός της ελ-ληνικής αρχαιότητας, δεν ζει στη χώρα μας.Ανήκει στα λαμπρά μυαλά που η Ελλάδα«απεχθάνεται».

Ωστόσο θεωρούμε ότι στην έναρξη μιαςακόμη νέας σχολικής χρονιάς έχουν ιδιαίτερησημασία οι δηλώσεις του σπουδαίου αυτούσυνέλληνα, οι οποίες δημοσιεύτηκαν πρό-σφατα στην εφημερίδα «Αυγή»: «Τα ελληνι-κά πανεπιστήμια δεν είναι πρωτίστως ο χώ-ρος που μεταδίδεται και δημιουργείται νέαγνώση, αλλά ο χώρος όπου οι νέοι αποκτούνένα «χαρτί», τα κόμματα αναμετρούν τις δυ-

νάμεις τους και η κοινωνία «παρκάρει» γιακάποια χρόνια μια νεολαία που δεν ξέρει τινα την κάνει" λέει δηκτικότατα. Απόφοιτος οίδιος του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθηγητήςτώρα στο Πρίνστον, διατελέσας αντιπρύτα-νης στο κορυφαίο ευρωπαϊκό πανεπιστήμιοτης Χαϊδελβέργης και έχοντας αποσπάσειχορηγία ύψους 1,59 εκατομμυρίων ευρώαπό την Ευρωπαϊκή Ένωση για την έρευνατης ιστορίας των ανθρώπινων συναισθημά-των, μάλλον συγκαταλέγεται σ’ εκείνους πουγνωρίζουν καλά την πανεπιστημιακή λει-τουργία. Όχι, η ελληνική πολιτεία ουδέποτε

ζήτησε τη γνώμη του. Η επιτροπή ωστόσοπου η ίδια όρισε για την απονομή των Κρα-τικών Λογοτεχνικών Βραβείων δεν μπόρεσενα αγνοήσει το βιβλίο του «Θεατρικότητα καιδημόσιος βίος στον ελληνιστικό κόσμο» καιτου απένειμε το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής. Αυτή η βράβευση, όσο κι αν μοιάζειελάχιστη μπροστά στη δική του ακαδημαϊκήπορεία, ωστόσο δίνει την ευκαιρία να γνωρί-σουμε ακόμα ένα από τα υπέροχα ελληνικάμυαλά τα οποία από τα ακαδημαϊκά ιδρύματατης Εσπερίας ανοίγουν ενδιαφέροντες δρό-μους στην έρευνα και τη γνώση.

Αξίζουν πολλά μπράβο στον αν-

τιπεριφερειάρχη κ. Ευριπίδη Κουκια-

δάκη, ο οποίος έσπευσε εξ’ αρχής να

γνωστοποιήσει τις προθέσεις του πε-

ρί του ότι «πρέπει άμεσα να ξεκινή-

σουν τα αντιπλημμυρικά έργα στην

καμένη Βιάννο». Και ξεκίνησαν. Ο Κε-

ρατοκαμπίτης ποταμός καθαρίστηκε

και έπεται το ρυάκι που εκβάλλει δί-

πλα στο «Κόμης Studios». Άλλο θέ-

λουμε όμως να θίξουμε, το οποίο εί-

ναι μέρος της τραγωδίας που βιώνει

ο λαός και η χώρα μας. Οι υπάλληλοι

της Περιφέρειας που εργάζονται στο

έργο (χειριστές εκσκαφέων, οδηγοί

κλπ.), πηγαίνουν το πρωί στην Περι-

φέρεια και ακολούθως με όχημα της

υπηρεσίας πηγαίνουν στον Κερατό-

καμπο, όπου φθάνουν γύρω στις

9:30. Έως ότου βάλουν τα μηχανή-

ματα μπροστά να ζεσταθούν… να ξε-

μουδιάσουν κι ίδιοι από το ταξίδι…

αρχίζουν τη δουλειά στις 10:00…

Γύρω στις 11:00 έχει καφέ…Στις

12:30 τα μηχανήματα ακινητοποιούν-

ται και οι χειριστές επιβιβάζονται στο

υπηρεσιακό όχημα, προκειμένου να

επιστρέψουν στην έδρα τους, δηλαδή

στο Ηράκλειο! Όλα αυτά τα θέσαμε

από ραδιοφώνου υπόψη του κ. Κου-

κιαδάκη, ο οποίος όχι μόνο ήταν γνώ-

στης, αλλά πρόσθεσε ότι επιθεώρησε

ξαφνικά το έργο και διαπίστωσε ότι

χειριστές και μηχανήματα απολάμβα-

ναν τον ασκιανό!

Τα ίδια ακριβώς γίνονται και στο

Δήμο Βιάννου, αλλά και σε όλους

τους Δήμους της χώρας. Και δεν γί-

νονται μονάχα στους Δήμους, αλλά

σ’ ολόκληρο τον ευρύτερο δημόσιο

τομέα.

Θα μας πουν κάποιοι: «Δίκιο

έχουν οι εργαζόμενοι». Να θυμίσουμε

την ιστορία με τον τράγο που προσε-

λήφθη στο δημόσιο;

Οι «εργαζόμενοι» λοιπόν, οι

οποίοι, με βάση τα ισχύοντα στη χώ-

ρα μας, όλο και κάποια κατουρημένη

ποδιά θα φιλήσανε, όλο και κάποιες

αφίσες θα κολλήσανε προκειμένου

να… προσληφθούν κι αφού προσλη-

φθήκανε, αρχίσανε τις τζιριτζάντζου-

λες και τα τερτίπια…

Δεν θα ισχυριστούμε ότι αυτό

συμβαίνει παντού, γιατί υπάρχουν και

υπάλληλοι, οι οποίοι υπηρετούν την

υπηρεσία τους και τους πολίτες με

υψηλό αίσθημα ευθύνης. Επειδή

όμως δεν μας αρέσει να «χαϊδεύου-

με» αυτιά, αλλά να λέμε τα «σύκα σύ-

κα» και τη «σκάφη σκάφη», σε κάποι-

ες δημόσιες υπηρεσίες οι υπάλληλοι,

υπεραμείβονται χωρίς να κάνουν

απολύτως ΤΙΠΟΤΑ. Μπορεί όμως σε

μια χώρα, η οποία μάλιστα δοκιμάζε-

ται σκληρά, να διακατεχόμαστε από

τέτοιες λογικές;

Δηλαδή ήταν τόσο δύσκολο να

βρεθεί στον Κερατόκαμπο ένα διαμέ-

ρισμα και να μείνουν πέντε, δέκα ημέ-

ρες ή όσο ήθελε χρειαστεί, προκειμέ-

νου να μην χάνονται άσκοπα τόσες

εργατοώρες; Πείτε μας σας παρακα-

λούμε, είμαστε τόσο παράλογοι;

Καταλήγοντας: Ναι, φταίνε οι

«Τσοχατζόπουλοι» και τα υπόλοιπα

τρωκτικά, αλλά μήπως κι εμείς οι

υπόλοιποι έχουμε πάρει τη ζωή μας

λάθος;

Και κάτι τελευταίο: Ήταν εγκλημα-

τίες όσοι διέλυσαν τη ΜΟΜΑ, ναι ή

όχι;

Πήραμε τη ζωή μας λάθος παιδιά! Θερμοκήπια δίπλα

στα σπίτια!

Ζούμε την εποχή που οι άνθρωποιολοένα και αναθεωρούν τις απόψειςτους και τα οικολογικά κινήματα έχουνφουντώσει παγκοσμίως. Προς την κα-τεύθυνση αυτή, όλα τα κράτη κι ανάμε-σά τους και η χώρα μας, δίνουν ιδιαίτε-ρο βάρος στην οικολογία και γενικότε-ρα στο περιβάλλον και η περιβαλλοντι-κή εκπαίδευση έχει ενταχθεί στη διδα-κτέα ύλη. Κοντολογίς οι πολιτισμένοιάνθρωποι κατανόησαν, έστω και καθυ-στερημένα, ότι το περιβάλλον είναιταυτόσημο με την ύπαρξη της ίδιαςτης ζωής, σε οποιαδήποτε έκφανσήτης.

Κι ενώ λοιπόν όλα τούτα συμβαίνουνκαι επαναλαμβάνουμε, το παγκόσμιοοικολογικό κίνημα έχει φουντώσει,στον τόπο μας κάποιοι επιμένουν να«σφυρίζουν» αδιάφορα! Αιτία για το ση-μείωμα αυτό είναι οι δριμείες παρατη-ρήσεις καλοκαιρινών επισκεπτών τουΚερατόκαμπου, οι οποίοι μάλιστα προ-τίθενται να ανεβάσουν σε διάφοραμπλογκς στο διαδίκτυο και τις σχετι-κές δυσφημιστικές (προφανώς) φωτο-γραφίες. Τι ήταν αυτό που εξόργισετους οικολογικά ευαίσθητους πολίτες;Μα τα θερμοκήπια, τα οποία βρίσκον-ται δίπλα ακριβώς από τα σπίτια και τιςταβέρνες!

Είναι αλήθεια πως και πριν από τρίαπερίπου χρόνια εμείς κάναμε τη σχε-τική αναφορά και ο ιδιοκτήτης του ακι-νήτου μας είπε να ενημερώσουμε τοΔήμαρχο Βιάννου, ώστε να έρθει σεεπικοινωνία μαζί του και να το ενοικιά-σει ο Δήμος, να φύγει άμεσα το θερμο-κήπιο και να γίνει μια παιδική χαρά ήένας χώρος στάθμευσης. Εμείς, ωςοφείλαμε, ενημερώσαμε τον τότε δή-μαρχο, αλλά, άγνωστο για ποιους λό-γους, το θερμοκήπιο παρέμεινε εκεί!

Εμείς επιμένουμε: Τα θερμοκήπιασε κατοικημένες περιοχές είναι ΠΑΡΑ-ΝΟΜΑ και ο Δήμος Βιάννου, θα πρέπειμε συνοπτικές διαδικασίες να ζητήσειτην απομάκρυνσή τους. Πρέπει να το-νιστεί με έμφαση ότι η περιοχή τωνΜαγατζέδων με βάσει τον ΣΧΟΑΑΠπου είναι νόμος του κράτους, έχει χα-ρακτηριστεί ως χώρος ήπιας τουριστι-κής και οικιστικής ανάπτυξης. Άρααπαγορεύεται ρητά και κατηγορηματι-κά να βρίσκονται στο κύμα και δίπλασε σπίτια θερμοκήπια. Ο πρόεδρος τηςΤοπικής Κοινότητας Άνω Βιάννου θαπρέπει πάραυτα, χωρίς καθυστερήσειςνα κινήσει τις διαδικασίες απομάκρυν-σης του θερμοκηπίου.

Ο δρόμος για τον Άη Βασίλη

Διαβάζουμε στα «Βιαννίτικα Νέα», Μάιος 1977: «Στην περιοχή «Λάζαρος» που βρίσκεται στο μέσον περίπου της αποστάσεωςαπό τον Άγιο Βασίλειο ως το συνοικισμό Κεφαλοβρυσίου, έχει κατασκευαστεί μιαγέφυρα στενή σχετικά και χωρίς κανένα προστατευτικό στηθαίο. Επειδή η γέφυρααυτή βρίσκεται πάνω σε στροφή και κάτω απ’ αυτήν υπάρχει μεγάλος γκρεμός,αποτελεί επικίνδυνο σημείο για το πλήθος των αυτοκινήτων που περνούν καθη-μερινά από εκεί. Κι ενώ πέρυσι η Μ.Ο.Μ.Α. διαμόρφωσε και ασφαλτόστρωσε τοδρόμο, καμιά φροντίδα δεν έγινε για τη διαπλάτυνση και την κατασκευή προστα-τευτικών στηθαίων στην επικίνδυνη αυτή γέφυρα. Επισημαίνοντας τους κινδύ-νους, καλούμε την Νομαρχία να μεριμνήσει για το ζήτημα αυτό, πριν δημιουργηθείκάποιο ανεπανόρθωτο ατύχημα. Πρέπει να είμαστε Προμηθείς και όχι Επιμη-θείς».Αυτά γράφτηκαν τότε… Ειλικρινά λυπόμαστε, αλλά και σήμερα τα ίδια θα γράφαμε! Διήλθαμε το δρόμοαυτό πριν από λίγες ημέρες και αισθανθήκαμε ντροπή. Μέσα στο χωριό, το Συ-νοικισμό, υπάρχουν αμέτρητες λακκούβες γεμάτες με στάσιμα νερά! Ο υπόλοιποςδρόμος που οδηγεί στα πανέμορφα χωριά του Κρεββατά και τον Άγιο Βασίλειο,σε άθλια κατάσταση! Αμέτρητες λακκούβες, θάμνοι και στενοκοπιά! Επαναλαμ-βάνουμε ότι αισθανθήκαμε ντροπή. Αν είναι δυνατόν τον 21ο αιώνα να υπάρχουντέτοιοι δρόμοι…

HXΩ της BIANNOYΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012 7

äΚαι με τη βούλα, που λένε, πυρόπληκτοι! Τώρα βέβαια αρχίζει ένας άλλος Γολγοθάς.

Αν αληθεύουν όλα αυτά που εμείς μάθαμε για τις διατυπώσεις και τα ρέστα, βράσε ρύζι. Όλαθα πάνε σε τοπογραφικά και… συμβόλαια…

äΕξωφρενικό; Ο Αυγενάκης σε ρόλο Ερμή της κυβέρνησης! Ναι, ολόκληρος βουλευτήςέφερε ιδιοχείρως, τα καλά νέα! Προφανώς παρέλαβε τη σκυτάλη από την Μαρία Σκραφνάκη,η οποία ήταν ο Ερμής προηγούμενων κυβερνήσεων… Αχ κατακαημένη Ελλάδα…

äΚι άλλος «εμπρησμός»… Γιατί ο Χόνδρος δεν συμπεριελήφθη στις πυρόπληκτεςπεριοχές; Αλήθεια, με ποια κριτήρια έγινε τέτοιο λάθος, αν είναι λάθος;

äΈνας μαύρος χαμός έγινε στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 20ης Σε-πτεμβρίου.Κάποιοι εξετέθησαν ανεπανόρθωτα. Με το θέμα της Άρβης εννοούμε…

äΠαράξενο φάνηκε σε κάποιους που ο Γ. Α. Παπανδρέου πήγε στο Χάρβαρντ για να δι-δάξει. Τι ενόμιζαν δηλαδή, ότι θα ερχότανε στο Γυμνάσιο Βιάννου; (Σε λίγο πάει και η Δια-μαντοπούλου, ενώ δεν αποκλείεται να ακολουθήσει και η… Σχοιναράκη)!

äΣτις 20 του Σεπτέμβρη κάθισε στο εδώλιο ο πρώην ταμίας του Δήμου Βιάννου, ναδικαστεί για την υπεξαίρεση. Ποιος λέτε να ήταν μάρτυρας υπεράσπισης; Ναι, καλά καταλά-βατε… Τώρα γιατί κάποιοι κάνουν «περίεργους» συνειρμούς δεν το γνωρίζουμε…

äΕρώτηση: από πού μέχρι πού πρώην πολιτευτές, νομάρχες και λοιποί άεργοι της πολι-τικής, μοστραρίστηκαν πρώτο τραπέζι στο Πανδημοτικό Μνημόσυνο; Μήπως επειδή είναιδύσκολο να βρεθούν δίπλα και μέσα στον απλό λαό; Και μη μας πούνε ότι ήρθανε «για να τι-μήσουν τους πεσόντες»…

äΆλλο πάλι και τούτο: Είναι δυνατόν βουλευτής (και γραμματέας κόμματος) να έρθειστο Μνημόσυνο με μπλουζάκι διακοπών; Αυτό δεν είναι απλότητα, αλλά ασέβεια. Έλεος πια…

äΑπορία: Μα γιατί οι Ανταρτικές Ομάδες Μπαντουβάδων πηγαίνουν κάθε χρόνο και κά-νουν μνημόσυνο στη Σύμη αναμεταξύ τους;

äΑνήκουστο! Έμαθε η Ελληνική Αστυνομία την κόντρα της περιοχής μας με τους Χρυ-σαυγίτες και έστειλε στο Ηρώο δύο κλούβες των ΜΑΤ!!! Τον υπόλοιπο καιρό αυτοαστυνο-μευόμαστε…

äΕμείς πάντως, αρνούμαστε να μπούμε σ’ αυτό το άθλιο παιγνίδι της «μόστρας» καιδεν πρόκειται να ξαναδημοσιεύσουμε κανένα όνομα πολιτικού που παρέστη στο Μνημόσυνογια να τον δούνε…

äΓράφεται σ’ ένα μακεδονικό (;) μπλοκ: «Ανεπιθύμητη η Χρυσή Αυγή στη μαρτυ-ρική Βιάννο την ημέρα μνήμης για το ολοκαύτωμα! Αυτό δεν είναι ρατσισμός;». Για πείτεμας, ωρέ μάγκες, από πότε έγιναν «ράτσα» οι νεοναζί;

äΟ κ. Άδωνις Γεωργιάδης, προσφάτως βουλευτής Ν.Δ., έκανε την επαναστατικήπρόταση «να κατασκευαστούν τουαλέτες σκυλιών». Κάνουμε κι εμείς την πρόταση να μετο-νομαστεί η Βουλή σε «κυνοβούλιο»…

äΜας καταγγέλθηκε ότι τα πυροσβεστικά οχήματα δεν γνώριζαν τους δρόμους καιτα περάσματα στα Λιβάδια της Βιάννου προκειμένου να κατασβήσουν τη φωτιά! Εμείς αρ-νούμαστε να το δεχτούμε. Αν πάντως είναι έτσι, τότε…

äΜα συνέβη κάτι στην Ενορία της Ψαρής Φοράδας; Και δε ρωτάμε «πονηρά», αλλά να,έτσι ρε παιδί μου από… περιέργεια…

äΑγαπητέ κ. Δήμαρχε, εμείς επιμένουμε: στα καύσιμα υπάρχουν… διαρροές… Οι πληροφορίες μας (που είναι ακριβέστατες), λένε ότι κάποιες παγούρες οδεύουν σε ξέναρεζερβουάρ.

äΜπράβο στο Δημοτικό Συμβούλιο για το ψήφισμα για τη «Χρυσή Αυγή». Βέβαια, υπήρξε και μια (αρλουμπο)πρόταση, η οποία ευτυχώς δεν υιοθετήθηκε.

äΓια να τελειώνουμε με δαύτους: Πού στεγαζόταν πολιτικά (άρα) και εκλογικάτόσα χρόνια η «Άγρια Δύση», συγνώμη η «Χρυσή Αυγή»; Ή μήπως νομίζουν ότι ο εσμόςτων φασιστοειδών γεννήθηκε σήμερα;

äΌταν πρόκειται να πάει ένας χειριστής του Δήμου για δουλειά π.χ. στο Κατωφύγι,πάει στο Δήμο στις 8:00, φεύγει (με όχημα του Δήμου παρακαλώ) στις 8:15 και φτάνει κοντάστις 9:00 στον τόπο εργασίας του. Αντιστρόφως το μεσημέρι, θα σχολάσει στη 1:00 για ναεπιστρέψει στο Δήμο και να σχολάσει στις 2:30. Τόσο ωραία…

äΌταν δηλαδή ένας δάσκαλος υπηρετεί στην Άρβη και διαμένει στη Βιάννο, στην αί-θουσα θα μπει γύρω στις 9:00; Μήπως καταλάβατε κύριοι ότι το καράβι βούλιαξε και σε λίγοδεν θα έχει να σας πληρώσει;

Καλό Φθινόπωρο!!!

Πινακίδες σήμανσης, υποτίθεται…

Σε απαράδεκτη κατάστασηβρίσκονται πολλές πινακίδεςσήμανσης, οι οποίες, υποτίθε-ται, ενημερώνουν τους ξένουςεπισκέπτες. Σε πολλά σημείαμάλιστα υπάρχουν πινακίδεςαπό την εποχή της επταετίας!Ξεθωριασμένες και ουσιαστι-κά άχρηστες, βρίσκονται εκείγια να μας θυμίζουν πόσαεπεισόδια έχουμε χάσει ως χώ-ρα και ως οργανωμένο (;) κρά-τος. Στη φωτογραφία που σαςπαραθέτουμε, βλέπετε τηνυποτιθέμενη πινακίδα πουβρίσκεται στη διακλάδωσηΚαψαλών προς Άρβη και στηνοποία αποτυπώνεται όλη η μι-ζέρια και η κακομοιριά μας.

Θυμηδία προκαλεί και η πινα-κίδας της έτερης φωτογρα-φίας, από την οποία, υποτίθε-ται ότι, ο επισκέπτης ενημε-ρώνεται ότι έφτασε στη…Μάρθα! Την ίδια ώρα που πα-σχίζουμε να προσελκύσουμεξένους επισκέπτες και πληρώ-νουμε τεράστια ποσά σε εκτύ-πωση τουριστικών οδηγών καιτηλεοπτικά σποτ, συμμετέ-χοντας σε πανάκριβες τουρι-στικές εκθέσεις του εξωτερι-κού, οι επισκέπτες έρχονταιστη χώρα μας και εκτός τωνάλλων παράδοξων έχουν νααντιμετωπίσουν κι αυτή τηναθλιότητα.

Επιτρέψτε μας να σας μετα-

φέρουμε μια προσωπική μαρ-τυρία, όταν ένα ζευγάρι Εγγλέ-ζων μας σταμάτησε στο κέν-τρο του Αρκαλοχωρίου καιμας παρακάλεσε να τους οδη-γήσουμε προς τη Βιάννο! Δυ-στυχώς δεν είναι οι μόνοι,αφού και πολλοί Έλληνεςμπερδεύονται και δεν μπο-ρούν να βρουν άκρη στους διά-φορους «λαβυρίνθους». Ειδι-κά στα Πεζά και στο Αρκαλο-χώρι, λες και τα ’χουν φτιάξειέτσι, ώστε να μπερδεύουντους ανθρώπους. Ελπίζουμεοι επισημάνσεις μας να ευαι-σθητοποιήσουν τους αρμόδι-ους, αν υπάρχουν ακόμη τέτοι-οι στη χώρα μας…

Η Εθνική μας Μοναξιά

ΤΟΥ: Μανώλη Σπανάκη

Μέσα από τη διαστρέβλωση της γλώσσας, πουπερίτεχνα μεθοδεύουν από καιρό, τους είναι ευ-κολότερο να αλλοιώνουν και τις έννοιες των λέ-ξεων. Μετά την αλλοίωση της έννοιας «πατρίδα»,που την εκλαμβάνουν ως κάτι για το οποίο είμα-στε υπερήφανοι που επιλέξαμε για μία πετυχη-μένη καριέρα όπως έκανε ο τέως πρωθυπουργόςΓ. Παπανδρέου, τώρα μεθοδεύουν και τη διαστρέ-βλωση της έννοιας της Ενωμένης Ευρώπης καιπροσπαθούν να την ταυτίσουν με αυτή της ευρω-ζώνης.

Φοβούμενοι ότι η επιστροφή στο εθνικό μαςνόμισμα θα επαναφέρει την εθνική μας συνείδη-ση και θα μας συνενώσει στην μάχη για την οικο-νομική μας ανάπτυξη και την εθνική μας ανεξαρ-τησία, μας απειλούν ότι εάν το τολμήσουμε θααπομονωθούμε από την υπόλοιπη Ευρώπη καιθα ζούμε μέσα στη φτώχεια και την ανέχεια.

Οι Έλληνες είμαστε κοσμοπολίτικος λαός καιόποτε διακριθήκαμε ήταν διότι στις συναναστρο-φές μας με του άλλους λαούς διατηρήσαμε τηνπολιτιστική μας ιδιαιτερότητα και τους μεταδώ-σαμε την κλασσική μας παιδεία και στη συνέχειατην ορθόδοξη πίστη μας. Τα κοσμοπολίτικα κρά-τη που δημιουργήσαμε κατά την Ελληνιστική όσοκαι κατά τη Βυζαντινή περίοδο ήταν μεν πολυε-θνικά αλλά πάντοτε ήταν μονοπολιτισμικά.

Με την πτώση της Πόλης στους Οθωμανούςδιαδώσαμε τον πολιτισμό μας στους Ευρωπαϊ-κούς λαούς που τον διέσωσαν, τον ανέπτυξαν καιοδηγήθηκαν στην Αναγέννηση, στην οποία βασί-ζεται ο σημερινός ευρωπαϊκός πολιτισμός. Αυτότο αναγνωρίζουν όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί που σή-μερα διαδηλώνουν υπέρ της μαστιζόμενης Ελλά-δας δηλώνοντας ότι «Όλοι είμαστε Έλληνες».

Η πολιτισμική ομοιομορφία των ευρωπαϊκώνλαών είναι αυτή που οδήγησε στο όραμα μιαςΕνωμένης Ευρώπης, βασισμένης στην Ελευθε-ρία, τη Δικαιοσύνη και την Αλληλεγγύη. Μιας Ευ-ρώπης πολιτικά ενωμένης με κοινό προϋπολογι-σμό και κοινή δημοσιονομική πολιτική. Ένα κρά-τος ισχυρό, πολυεθνικό αλλά μονοπολιτισμικό,ικανό να αντιμετωπίσει τη νέα παγκόσμια πραγ-ματικότητα που διαμορφώνουν οι αναπτυσσόμε-νες δυνάμεις.

Δυστυχώς οι σημερινοί Ευρωπαίοι ηγέτες, σεαντίθεση με τους οραματιστές της Ενωμένης Ευ-ρώπης, προέταξαν την οικονομική ένωση από την

πολιτική βάζοντας το κάρο πριν από το άλογο*.Δημιούργησαν μία ένωση χωρίς κοινή δημοσιο-νομική πολιτική και μετέτρεψαν την Ευρώπη σεμία αρένα οικονομικού ανταγωνισμού μεταξύ τωνλαών της. Το ευρώ, με αμετάκλητη ισοτιμία, απο-δείχθηκε θηλιά στο λαιμό των αδυνάτων χωρώνμε αρνητικά εμπορικά ισοζύγια και έχει υποβαθ-μίσει το βιοτικό επίπεδο των λαών τους. Οι χώρεςαυτές είναι αναγκασμένες να δανείζονται από τιςαγορές χωρίς αναπτυξιακή προοπτική, τα χρήμα-τα που θα μπορούσαν να τυπώσουν μόνες τουςκαι να ρυθμίσουν τη δική τους νομισματική πο-λιτική με στόχο την ανάπτυξη τους.

Η έξοδος από το ευρώ δεν συνιστά απάρνησητου ευρωπαϊκού οράματος, όπως διαδίδουν, αλλάπράξη επιβίωσης και συγχρόνως συνιστά πράξηάρνησης ταύτισης του ευρωπαϊκού οράματος μετο στρεβλό κακέκτυπο που προσπαθούν να επι-βάλουν. Η ένταξή μας στην Ενωμένη Ευρώπη δενείναι άνευ όρων, καθότι δεν συνιστά μία πράξημειονεξίας και ενός κόμπλεξ που μας ωθεί νααπαρνηθούμε την εθνική μας ταυτότητα για ναγίνουμε πολίτες μίας κοινότητας ανώτερης δήθεντάξης, όπως προπαγανδίζουν οι ευρωλιγούρηδες.

Η άρνηση συμμετοχής μας στο ευρώ δεν συ-νιστά άρνηση του Ευρωπαϊκού Οράματος, στοοποίο μετέχουμε σαν κύριοι κληρονόμοι των αρ-χών στις οποίες στηρίζεται η δημιουργία του, πο-λύ δε περισσότερο δεν συνιστά άρνηση συμμετο-χής στο σύγχρονο παγκόσμιο γίγνεσθαι και από-συρση στον εθνικό μας μικρόκοσμο. Η άρνησησυμμετοχής μας στο ευρώ καταρχήν είναι πράξηφυσικής επιβίωσης αλλά συγχρόνως και μια δια-μαρτυρία για το έκτρωμα, που προτείνουν ωςυποκατάστατο του ευρωπαϊκού οράματος. Σε αυ-τό είμαστε συναγωνιστές όλων των ευρωπαϊκώνλαών που αγωνίζονται για τις αρχές της Ελευθε-ρίας, της Δικαιοσύνης και της Αλληλεγγύης, πουκινδυνεύουν από το πνεύμα της μεγιστοποίησηςτου ατομικού κέρδους που προτείνεται σαν πολι-τισμικό ιδανικό και σα νέα θρησκεία.

Ηλίας ΣταμπολιάδηςΚαθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης

*Σπύρος Λαβδιώτης, «Ευρώ, η θηλιά στο λαιμότης Ελληνικής κοινωνίας», Εκδόσεις Έσοπτρον,Αθήναι 2012.

Σε συνέχεια της με αρ. πρωτ. 49.

πρόσκλησης του Ε.Φ.Δ. ΕΕΤΑΑ Α.Ε.

για την υποβολή προτάσεων στο πλαί-

σιο του Άξονα Προτεραιότητας 7 Εμ-

περιστατωμένες προτάσεις για τρία

σημαντικά έργα κατέθεσε ο Δήμος

Βιάννου στο πρόγραμμα «Αειφόρος

Ανάπτυξη και βελτίωση της ποιότητας

ζωής» το οποίο συγχρηματοδοτείται

από το ΕΤΠΑ.

Η πρώτη αφορά το έργο της αποκα-

τάστασης του παραδοσιακού Νερόμυ-

λου στην Άνω Βιάννο και του ιστορι-

κού κτιρίου του παλαιού Δημοτικού

Σχολείου, με προοπτική να στεγαστεί

η Δημοτική Βιβλιοθήκη, με προϋπο-

λογισμό 220 χιλιάδες ευρώ.

Το κτίριο του παλαιού δημοτικού

σχολείου, το οποίο μάλιστα έχει κριθεί

διατηρητέο είναι παλαιό λιθόκτιστο

κεραμοσκεπές κτίσμα συνολικού εμ-

βαδού 72 τετραγωνικών.

Ο νερόμυλος βρίσκεται ακριβώς δί-

πλα, όπου δεσπόζει και ο αιωνόβιος

πλάτανος και η επίσης παραδοσιακή-

διατηρητέα βενετσιάνικη κρήνη.

Ανήκει στην κατηγορία του «ελληνι-

κού» τύπου με εσωτερικό, οριζόντιο

υδροτροχό (φτερωτή). Γενικά οι νερό-

μυλοι της Κρήτης ανήκουν στην κατη-

γορία του λεγόμενου «ανατολικού» ή

«ελληνικού» τύπου με μικρό σχετικά

οριζόντιο υδροτροχό («φτερωτή»),

εσωτερικά. Ο τύπος αυτός ήταν

απλούστερος του «ρωμαϊκού», απαι-

τούσε ευκολότερους χειρισμούς και

έλυνε ένα βασικό κατασκευαστικό

πρόβλημα σε περιοχές ορεινές ή όπου

υπήρχε νερό εποχιακά μόνο.

Ο νερόμυλος της Άνω Βιάννου συν-

δυάζεται με εξαιρετικά χαρακτηριστι-

κό Γλυκάτο, ένα από τα συνήθη συνο-

δευτικά υδραυλικά έργα που αφορού-

σαν στην μεταφορά και διαχείριση του

νερού, που κατέληγαν στο «ζουργιό»

όπου βρισκόταν ο μηχανισμός κίνη-

σης.

Η δεύτερη πρόταση αφορά τη μετα-

τροπή υφιστάμενου κτηρίου του Πολι-

τιστικού Συλλόγου Εμπάρου σε χώρο

πολιτιστικών δραστηριοτήτων, προ-

ϋπολογισμού ύψους 233 χιλιάδων ευ-

ρώ.

Επίσης, στο πλαίσιο του Άξονα Προ-

τεραιότητας 7 «Αειφόρος Ανάπτυξη

και βελτίωση της ποιότητας ζωής» και

κατόπιν πρόσκλησης της Περιφέρει-

ας Κρήτης, ο Δήμος Βιάννου κατέθεσε

την πρώτη του πρόταση (σε σύνολο 18

που προγραμματίζονται να κατατε-

θούν-συνολικού προϋπολογισμού

3.050.000 ευρώ) με τίτλο: «Βελτίωση

υδροληψίας των οικισμών Άνω και

Κάτω Βιάννου και Χόνδρου» με προ-

ϋπολογισμό 611χιλιάδες ευρώ. Το έρ-

γο αφορά την αξιοποίηση της γεώτρη-

σης στη θέση «Σπαρτή» και την κατα-

σκευή δικτύων μεταφοράς νερού προς

δεξαμενές των οικισμών Άνω και Κά-

τω Βιάννου και Χόνδρου.

HXΩ της BIANNOY ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 20128

Αδιαφορία ή κάτι άλλο;

Πήραμε μια άκρως ενδιαφέ-

ρουσα επιστολή από το

γνωστό δικηγόρο Αθηνών

κ. Μιχάλη Γιαμαλάκη, ο οποίος επα-

νέρχεται στο σοβαρότατο πρόβλημα

της παράνομης καταπάτησης περιου-

σιών από γνωστές κτηνοτροφικές οι-

κογένειες. Ο κ. Γιαμαλάκης, γνωστός

άλλωστε για την ευθύτητα διατύπω-

σης των απόψεών του, επισημαίνει με

παρρησία ότι η πρόσφατη καταστρο-

φική πυρκαγιά που αποτέφρωσε το

1/3 του Δήμου, συνδέεται άμεσα με

τον όλον κύκλωμα καταπάτησης και

των παράνομων επιδοτήσεων, με το

οποίο άλλωστε έχουμε ασχοληθεί εν-

δελεχώς. Ο κ. Γιαμαλάκης όμως, δεν

αρκείται στις καταγγελίες και στις

μηνυτήριες αναφορές του προς τις δι-

καστικές αρχές, αλλά στις 20 Ιουλίου,

προχωρεί και στην ενημέρωση των

πολιτικών αρχών, ήτοι του Δημάρχου

Βιάννου και του Περιφερειάρχη, ελ-

πίζοντας (αφελώς όπως αποδεικνύε-

ται εν τοις πράγμασι) να τύχει της

στοιχειώδους απαντήσεως, αυτής δη-

λαδή που στο κάτω κάτω δικαιούται

ο πολίτης της κάθε ευνομούμενης και

πολιτισμένης χώρας. Και το ανακύ-

πτον ερώτημα είναι: Γιατί ο κ. Δήμαρ-

χος, αφού παρέλαβε την επιστολή,

δεν απάντησε στον πολίτη, ο οποίος

μετά ταύτα, αναγκάζεται να δημοσιο-

ποιήσει το εύλογο παράπονό του; Ελ-

πίζουμε ότι μετά τη δημοσιοποίηση

του ζητήματος ο πολίτης θα τύχει

απαντήσεως. Ωστόσο, το όλο πρό-

βλημα παρουσιάζει κι άλλο ενδιαφέ-

ρον, αφού και η δική μας δημόσια

πρόταση προς τους προέδρους των

καμένων κοινοτήτων, απορρίφθηκε

χωρίς ωστόσο ποτέ να δοθεί η οποι-

αδήποτε απάντηση! Αυτό είναι ανεπί-

τρεπτο για τα δημόσια πρόσωπα.

Όταν δηλαδή εγκαλείται για έναν

οποιοδήποτε λόγο ο «Χ» πρόεδρος,

δεν εγκαλείται το φυσικό πρόσωπο,

αλλά ο αιρετός, ο εκλεγμένος από το

λαό, τον οποίο, υποτίθεται υπηρετεί.

Το δημόσιο πρόσωπο όμως, απολο-

γείται και λογοδοτεί δημόσια κι όχι σε

παρασυναγωγές…

Ως εκ τούτων, η στάση των προ-

έδρων των Τοπικών Κοινοτήτων Άνω

και Κάτω Βιάννου, Χόνδρου και Μάρ-

θας δεν είναι η ενδεδειγμένη και έρ-

χεται σε ευθεία αντίθεση και σύγ-

κρουση με το λαϊκό συμφέρον.

Ελπίζουμε λοιπόν, ότι οι δημότες

μας θα τύχουν της οφειλόμενης απάν-

τησης…

Επανερχόμαστε στην επιστολή του

κ. Γιαμαλάκη, την οποία σας παραθέ-

τουμε ως έχει:

Αξιότιμε κ. διευθυντά,

Ο υπογράφων έχω την τιμή να σας

εκθέσω τα ακόλουθα:

Δια της από 24.4.12 μηνύσεώς μου,

λαβούσης ΑΒΜ (Αριθμός Βιβλίου Μη-

νύσεων) Β12,1960, εμήνυσα ενώπιον

του Εισαγγελέως Πλημμελειοδικών

Ηρακλείου, τους εις την εν λόγω μή-

νυσή μου αναφερομένους και δια τους

λόγους που αναφέρονται σ’ αυτήν.

Μηνυθέντες, με άλλα λόγια, ήταν τα

μέλη μιας γνωστής οικογενείας κτη-

νοτρόφων, οι οποίοι ενέσκηψαν, δί-

κην ιδιοκτησιακής καταιγίδος και

συμφοράς, στην περιοχή του Δήμου

Βιάννου, εδώ και 20 περίπου χρόνια,

καταπατούντες και λυμαίνοντες τις

αγροτικές ιδιοκτησίες των Βιαννιτών

στην φιλόδοξη προσπάθειά τους να

αποκτήσουν σταδιακά, δικαιώματα

κυριότητος επί των ιδιοκτησιών αυ-

τών. Και βέβαια στην προσπάθειά

τους αυτή, ευρήκαν συμμάχους και

Βιαννίτες με εύκαμπτες συνειδήσεις,

οι οποίοι, «μηδίσαντες», προσέφεραν

γη και ύδωρ στους επελαύσαντες. Κυ-

ρίως όμως ευρήκαν στρατηγικό σύμ-

μαχό τους τον ΟΠΕΚΕΠΕ, ο οποίος

εδέχετο να καταβάλει στους καταπα-

τητές και στους επελθόντες επιδρο-

μείς, επιδοτήσεις. Επεδοτούντο δηλα-

δή οι τελευταίοι για ιδιοκτησία που

δεν είχαν και την οποία εδήλωναν επί

10ετίες ως δική τους, ενώ τα εδάφη

αυτά, τα χωράφια και οι βοσκότοποι,

ήταν ιδιοκτησίας και κυριότητας των

Βιαννιτών.

Εμήνυσα λοιπόν όλους αυτούς και

βεβαίως τον ΟΠΕΚΕΠΕ, ο οποίος ενέ-

κρινε επί έτη πολλά και επλήρωνε

τους καταπατητές χωρίς να υποβλη-

θεί στον κόπο, μέσα στην χρονική

ακολουθία δεκαετιών, να διακόψει

την υπαλληλική του νιρβάνα, μια

έστω φορά, και να μεταβεί στη Βιάν-

νο, ή όπου αλλού, προς επιβεβαίωση

των στοιχείων, Ε9 κλπ. που του υπέ-

βαλαν οι καταπατητές, για να εισπρά-

ξουν τις επιδοτήσεις για γη ή χωρά-

φια που δεν είχαν και που ήταν ξένης

ιδιοκτησίας και κυριότητος, ή επί το

σαφέστερο, ήταν καταπατημένη ιδιο-

κτησία των Βιαννιτών. Και βέβαια το

Ε9 ήταν προϊόν αναιδεστάτης και

προπετούς πλαστογραφίας.

Εμήνυσα λοιπόν όλους αυτούς. Και

αντίγραφο της μηνύσεώς μου έστειλα

τόσο προς τον Δήμαρχο Βιάννου, όσο

και προς τον Περιφερειάρχη Κρήτης,

πάντα δε ταύτα την 20-7-12. Και τα

έστειλα δια συστημένων επιστολών

για να μην μπορούν οι παραλήπτες να

ισχυριστούν, ότι δεν τα έλαβαν. Και

παρήλθε έκτοτε χρόνος 60 και πλέον

ημερών. Και απάντηση ουδεμία και

παρ’ ουδενός.

Δεν είχαν δηλαδή την ευαισθησία,

ούτε ο Δήμαρχος Βιάννου, ούτε ο Πε-

ριφερειάρχης, να απαντήσουν στη μή-

νυσή μου, της οποίας το περιεχόμενο

θα έπρεπε να τους ανησυχήσει, αφού

και μέσα από μια διασταλτική ερμη-

νευτική προσέγγισή της, θα έπρεπε να

αντιληφθούν, ότι τα όσα είχα αναφέ-

ρει και διϊσχυριστεί στην εν λόγω μή-

νυσή μου, εμπεριείχαν, ίσως εκ πλα-

γίου, πάντως εμπεριείχαν, επαρκή

πρόβλεψη για τα όσα ακολούθησαν.

Και εννοώ τον εμπρησμό και την κα-

ταστροφή, οικολογική και οικονομι-

κή και όχι μόνο της Βιάννου, που ακο-

λούθησε. Και επιμένω στην επισήμαν-

ση. Ότι δηλαδή η μήνυσή μου εγράφη

την 24.4.12 πολύ δηλαδή πριν από την

πυρκαγιά.

Και στο σημείο αυτό θα μπορούσα

να τελειώσω, όμως άλλος έδοξε άλ-

λως. Πηγαίνουν λοιπόν στον ΟΠΕΚΕ-

ΠΕ οι επιδοτούμενοι και ζητούν να ει-

σπράξουν τις επιδοτήσεις τους, τις

οποίες όμως τους αρνείται ο ΟΠΕΚΕ-

ΠΕ, διότι ο «Χ» ή ο Μ. Γιαμαλάκης

τους εμήνυσε για παράνομη διασπά-

θιση δημοσίου χρήματος και για πα-

ράβαση καθήκοντος, οπότε και οργι-

σθέντες οι επιδοτούμενοι εναντίον

μου, αφού εγώ ευθύνομαι για την μη

είσπραξη των επιδοτήσεών τους, κα-

ταφεύγουν στο Βιαννίτη βουλευτή

Γιάννη Μιχελογιαννάκη για να εκφρά-

σουν τα παράπονά του και να τον πα-

ρακαλέσουν να τους προσφέρει την

πολιτική υποστήριξή του προκειμέ-

νου να εισπράξουν τις παράνομες επι-

δοτήσεις. Τι τους υπεσχέθη ο κ. βου-

λευτής δεν γνωρίζω. Γνωρίζω όμως,

ότι εδέχθην ένα τηλεφώνημα από τον

διευθύνοντα το πολιτικό γραφείο του

κ. βουλευτού στο Ηράκλειο και μου

εζήτησε ο συνομιλητής μου να του

εξηγήσω την θέση μου, την οποία και

του εξήγησα. Όπως επίσης μου είπε,

ότι θα μου τηλεφωνήσει ο κ. Ι. Μιχε-

λογιαννάκης. Και βέβαια στο συνομι-

λητή μου είπα, ότι ευχαρίστως θα συ-

νομιλούσα με τον κ. Ι. Μιχελογιαννά-

κη, υπό τον όρο όμως, ότι ο τελευταί-

ος συντάσσεται με τη νομιμότητα.

Διότι αν δεν συντάσσεται με αυτή και

συντάσσεται με τους σφετεριστές και

καταπατητές αλλοτρίων περιουσιών,

τότε να μη μου τηλεφωνήσει, αφού

ουδέν θα είχαμε να πούμε. Και ο κ. Ι.

Μιχελογιαννάκης μέχρι και σήμερα

δεν μου έχει τηλεφωνήσει, ενώ κάθε

περαιτέρω συνειρμός για την σιωπή

του είναι δικός σας κ. Διευθυντά και

όχι δικός μου, με μόνη ίσως εξαίρεση

την διαπίστωση, ότι ο κ. Ι. Μιχελο-

γιαννάκης δεν συντάσσεται πάντως

μαζί μου.

Τέλος και με την ελπίδα, ότι οι πλη-

ροφορίες αυτές μπορεί να σας είναι

χρήσιμες στο έργο, σας χαιρετώ»…

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣΠήραμε την ακόλουθη επιστολή (τα στοιχεία της επιστολογράφου είναι

στη διάθεση της εφημερίδας), η οποία συνοδεύεται και από τη φωτογραφία

που σας παραθέτουμε:

«Αξιότιμε κύριε δήμαρχε, παρακολουθώ τις άοκνες προσπάθειες που κα-

ταβάλλετε για το καλό του τόπου μας, οι οποίες έχουν ιδιαίτερη σημασία, αν

ληφθούν υπόψη και οι κρίσιμες οικονομικές συγκυρίες. Άλλο τόσο συγκινη-

τικές είναι οι προσπάθειες του προέδρου της Τοπικής Κοινότητας Άνω Βιάν-

νου κ. Λουλάκη Πολυχρόνη, στον οποίο, επίσης αξίζουν πολλά «μπράβο».

Επιτρέψτε μου όμως να θίξω ένα πρόβλημα, σοβαρότατο κατά την άποψη

τόσον εμού, όσο και πολλών άλλων συμπατριωτών μας. Όπως μπορείτε να

δείτε στη σχετική φωτογραφία, η αυλή του συγκεκριμένου κτίσματος βρίσκε-

ται καταφανώς εντός του δρόμου! Αυτό όπως καταλαβαίνετε είναι αισθητικά

άσχημο, αλλά το σοβαρότερο είναι το ενδεχόμενο να προκληθούν ατυχή-

ματα. Επειδή λοιπόν μετά και την κατασκευή του στηθαίου, έχουν δημιουρ-

γηθεί προϋποθέσεις για κάτι καλύτερο στον πανέμορφο και πολύπαθο Κε-

ρατόκαμπο, νομίζουμε ότι πρέπει να πεισθούν οι ιδιοκτήτες να αποκαταστή-

σουν την παρανομία. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα πρέπει εσείς να βρείτε τη

λύση. Θέλω επίσης να σας παρακαλέσω να βρείτε τη λύση, και το παρακεί-

μενο θερμοκήπιο να φύγει από εκεί. Είναι επιεικώς ανεπίτρεπτο, σε κατοι-

κημένες περιοχές και δίπλα ακριβώς από τη θάλασσα να βρίσκονται θερ-

μοκήπια. Σας ευχαριστώ θερμά».

Κλιμάκιο Γιατρών στο Κέντρο Υγείας

Την Κυριακή 14 Οκτωβρίου και ώρα 10:30, θα βρίσκεται στο Κέντρο

Υγείας Βιάννου, πολυπληθές κλιμάκιο ιατρών (καρδιολόγος, οφθαλμία-

τρος, ουρολόγος, ορθοπεδικός, παιδίατρος κ.α.) , προκειμένου να εξετά-

σουν δωρεάν όσους και όσες συνδημότες μας το επιθυμούν. Η ωραία αυτή

πρωτοβουλία ανήκει στον Ροταριανό Όμιλο Ηρακλείου με τη συνεργασία

Δήμου, αλλά και του Κέντρου Υγείας Βιάννου.

Όπως μας διαβεβαίωσε ο Δήμαρχος κ. Παύλος Μπαριτάκης, «την ημέρα

εκείνη τα λεωφορεία του Δήμου θα μεταφέρουν δωρεάν όλους όσοι επι-

θυμούν να έρθουν στο Κέντρο Υγείας για να κάμουν οποιαδήποτε ιατρική

εξέταση».

Σχετικές ανακοινώσεις θα τοιχοκολληθούν και στις Τοπικές Κοινότη-

τες.

Προτάσεις τριών σημαντικών έργων

HXΩ της BIANNOYΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012 9

Οφόβος του εκ του χει-

μώνος αποκλεισμού

εις την Βιάννον επέ-

σπευσε την απόφασίν μου ν’

απέλθω. Και ούτω δεν ηδυνή-

θην να μεταβώ και εις τα ενδό-

τερα της επαρχίας όπου είχα να

ίδω και άλλα πρόσωπα και μέ-

ρη επίσης προσφιλή. Δεν εντρέ-

πομαι να ομολογήσω ότι με εν-

δόμυχον σπαραγμόν απεχωρί-

σθην από τα μέρη τα οποία μετά

τόσα έτη επανείδα και τα πρό-

σωπα τα οποία ηγάπησα κατά

την βραχείαν μου διαμονήν. Η

ιδέα μάλιστα ότι είδα τον τόπον

της γεννήσεώς μου, προς απο-

χαιρετισμόν, χωρίς σχεδόν ελ-

πίδα να τον επανίδω, μου έκαμε

θλιβεροτέραν την αναχώρησιν

εκείνην. Όταν δε ανέβηκα εις

τα προς δυσμάς υψώματα και

βαθμηδόν απεσύρετο και εκρύ-

βετο η περιοχή των αγαπητών

μου μερών, τα μάτια μου υγραί-

νοντο. Από τα υψώματα εκείνα

είδα κάτω την βαθειά θάλασ-

σαν. Και ενθυμήθηκα πως εις

ηλικίαν 4-5 ετών είδα πρώτην

φοράν την θάλασσαν, αυτό τού-

το το Λιβυκό Πέλαγος. Και δεν

λησμονώ την κατάπληξιν, τον

θαυμασμόν και τον φόβον που

μου επροξένησεν, αυτό το

υπέρμεγα και ακατανόητον

πράγμα, αυτό το τέρας με την

απειρίαν των οφθαλμών. Η θά-

λασσα τότε μου εφάνη ότι ήτο

ορθία, ως τοίχος, και επί πολύ

έπειτα είχα τον φόβον ότι θα

προχωρήσει και θα κατακλύσει

την ξηράν.

Περιέγραψα την φρίκην της

Κουτσούρας. Εις την εικόνα

προσθέτω την συνάντησιν μιας

μεγάλης κηλίδος, μαρτυρούσης

ότι δυστυχώς χωρικού το ζώον

είχε πέσει κ’ εχύθη φορτίον

ελαίου μεταφερόμενον εις Ηρά-

κλειον. Μου δεικνύουν φυτόν

με λευκά μαλιαρά φύλλα. Εξ

αυτού φύεται στέλεχος (ραβδί)

λεγόμενον λαμπάδα. Κατά τον

πόλεμον και την έλλειψιν κη-

ρού, εις την Βιάννον εχρησί-

μευαν τας λαμπάδας ταύτας ως

αληθινάς, το Πάσχα, αφού τας

ήλειψαν με λάδι.

Επαναβλέπω υπό τον ιλιγγιώ-

δη κρημνόν και εις το βάθος

υπερσχιλίων μέτρων την κοιλά-

δα της Μάρθας και των Καρα-

βάδων. Χλοερεωτάτη και ωραία

κοιλάς, την οποίαν μαστίζουν

πυρετοί. Εκ του ύψους δε όπου

ευρίσκομαι βλέπω, ως εξ αερο-

πλάνου, την Μάρθαν. Και τ’

αλώνια της φαίνονται ως παι-

γνιδάκια κατασκευασθέντα υπό

παιδιών.

Το βράδυ έφθασα και διενυ-

κτέρευσα εις την Έμπαρον και

με χαράν επανείδα την εκεί

συγγενικήν μου αποικίαν, εις

την οποίαν εξαιρετικήν αγάπην

μου ενέπνευσεν ένα χαριτωμέ-

νον Ελπιδάκι. Το πρωί δε, υπό

τας λάμψεις του ηλίου, το βά-

ρος και η αγριότης των επικρε-

μαμένων βουνών μου εφάνησαν

ολιγώτερον πληκτικά. Η ορεινή

κοιλάς με τον αγνόν αέρα, την

μεγάλην καλλιέργειαν και την

γενναίαν βλάστησιν, μου έδιδε

χαρμόσυνον αίσθημα. Η Έμπα-

ρος έχει πολλάς αμπέλους και

ο οίνος της είνε εξαίρετος, ως

λέγει και η παροιμία: «Από την

Έμπαρο κρασί κι από τη Βιάννο

λάδι». Περί του φοβερού προς

ανατολάς βράχου μου λέγουν

ότι αι βροχαί σχηματίζουν το

χειμώνα τεραστίους καταρρά-

κτας. Περί την Έμπαρον υπάρ-

χουν πολλαί πηγαί (φλέγες).

Μία εξ αυτών, αναβλύζουσα εκ

πέτρας μεγάλης, κατέφαγε την

πέτραν, η οποία είναι αισθητή

εις κάποιον βάθος. Και δύναταί

τις να συμπεράνη ότι το νερό

εκείνο θα είνε ιαματικόν εις την

λιθίασιν. Ομοία δε πηγή, ως

έμαθα, είνε εις το Καστέλλι Πε-

διάδος.

Η οδοιπορία κατά το φθινό-

πωρον έχει εκτός των άλλων,

τας παρενοχλήσεις των ημιό-

νων και όνων υπό της μύγας. Οι

συναντώμενοι χωρικοί έχουν

φίμωτρον εις τους όνους των.

Βλέπομεν δε ένα φορτωμένον

να πίπτει κατά γης διότι ο οί-

στρος, κατά την συνήθειάν του,

εισεχώρησεν εις τους ρώθωνάς

του. Προσαρμόζομεν και εις τα

μουλάρια μας πρόχειρα φίμω-

τρα, αλλ’ όμως αναταράσσον-

ται συχνά και φριμάσουν.

Αποφυγόντες τον ανάγυρον

του Καστελλιού, ακολουθούμεν

ευθυτέραν οδόν. Και διερχόμε-

θα παρά το άλλοτε Τουρκοχώρι

Ρουσοχώρια, των οποίων τουρ-

κικά νεκροταφεία σημειούνται

παρά την οδόν με λίθους αξέ-

στους, εμπηγμένους εις την

γην, μεταξύ επιμήκων αναχω-

μάτων. Εκεί κατά το 1966 έγινε

μία μάχη. Εκεί ήτο ο και περί-

φημος ήρως των Τούρκων ο

Δελής Χουσεΐνης ο Αξεδιανός.

Εις μίαν συμπλοκήν δε ευρέθη

αντιμέτωπος με τον εκ Βιάννου

επίσης ανδρείον Γεώργιον Χα-

τζάκην. Εκκένωσαν κατ’ αλλή-

λων τις πιστόλες των και αμφό-

τεροι έπαθαν αφλογιστίαν. Τό-

τε η Δελή Χουσεΐν είπε προς

τον Χατζάκην:

- Δεν είναι κισμέτι, μωρέ,

να σκοτωθούμε. Αυτή η μπιστό-

λα ήτανε του Μαλικούτη και

ποτέ δεν έσφαλε.

Και παραλαβών τον Χατζά-

κην, όστις ευρέθη μεταξύ πολ-

λών Τούρκων, δεν επέτρεψεν

εις κανένα να τον κακοποιήσει

και ασφαλώς τον εξαπέστειλε

εις Πειραιά.

Κατωτέρω συναντώμεν το

Θραψανό, μεγάλην κώμην, της

οποίας οι κάτοικοι έχουν κύ-

ριον έργον την αγγειοπλαστι-

κήν. Και άδεται η σχετική μαν-

τινάδα:

Διάλε τα ποθαμένα του

του παλιοθραψανιώτη

που κάνει το σταμνί βαρύ

και καταλεί τη νειότη.

Δεύτερον σταθμόν κάνω εις

Αγιές Παρασκιές, όπου έχω άλ-

λην συγγενικήν αποικίαν. Από

ύψωμα του χωριού βλέπω γύρω

τον ομώνυμον Δήμον, με τα χω-

ριά Σκυλλοί, Άη Βασίλης, Πε-

ζά, Καταλαγάρι και λοιπά, όλα

φαιδρά και μεγάλα. Όλη δε η

κοιλάς εκείνη της Πεδιάδος δί-

δει χαρμόσυνον εντύπωσιν καλ-

λονών και επιμελούς ανθρωπί-

νης καλλιεργείας. Είναι δε ομο-

λογουμένως από τα ωραιότερα

οικούμενα της Κρήτης.

Καθ’ ην στιγμήν ητοιμαζόμην

την νύχτα αργά να κτακλιθώ

και απέβαλλα τα υποδήματά

μου έγινε μια σεισμική δόνησις.

Οι φιλοξενούντες με εξηγέρθη-

σαν τεταραγμένοι. Την στιγμήν

σε καθ’ ην απέβαλλα το δεύτε-

ρον υπόδημα έγινε δευτέρα δό-

νησις. Οι άλλοι ώρμησαν εις

την αυλήν. Εγώ όμως εσκέφθη-

κα ησύχως. Δεν θα γίνει άλλη

δόνησις αφού έχω μόνον δύο

παπούτσια.

Την επιούσαν μία άμαξα με

μετέφερεν εντός δύο ωρών εις

το Ηράκλειον.

Δημοσιεύτηκε στην «Νέα

Εφημερίς» την 1η -10-1919

Η δεύτερη λαβωματιά

Με του Δεκαπενταύγουστου τα πρώτα δειλινά

μια δεύτερη λαβωματιά ξυπνά τις θύμισες αυτές

που του Σεπτέμβρη τις αρχές, γονατιστά τιμούμε.

Άρχισαν να γυαλίζουνε τα σπόρια στις ελιές

να φάνε τα πουλιά να τραγουδήσουν

ν’ αντρειωθούνε τα παιδιά ωσάν τα παλικαρόπουλα

που κάποτε και τα βουνά του σκλάβου καβαλίκευαν

κι άφοβα με το χάροντα κονταροχτυπιούνταν.

Άρχισε να μεστώνει τ’ όνειρο

που πίσω από τα κλειστά βλέφαρα

μαρτυροχαμένων αγγέλων άνθιζε

κι η αύρα να μερώνει τη λαβωματιά του πονεμένου.

Με μιας η γη μας φρύγανο γίνηκε

και στέρεψε το δάκρυ

κι ανέβηκε στο ξάγναντο ματοβαμμένος ήλιος.

Μαντήλι πού να βρέξουμε

τη θέρμη του να σβήσει

και ποιος να δέσει την πληγή

για να μεσουρανήσει.

Ράγισε ο θρήνος

και ο πολύς οδυρμός τους λόφους μας

που μέχρι χτες ωσάν στοιχειά καλόγνωμα

για ύπνο μας καλούσαν.

Θρήνος κι οδυρμός πολύς στους κάμπους μας

που σαν και τότε σε πεντάγραμμα της λευτεριάς

την άρπα της ζωής ξυπνούσαν.

Πυκνό σκοτάδι ξέρασε το κήτος του θανάτου

αφάνισε τον ήλιο μας και σκέπασε τη γη μας

και χαίρονται οι Κένταυροι

που ‘χουν τη φλόγα χνώτο.

Πήραν φωτιά οι λόφοι μας

πήραν φωτιά οι κάμποι

κι άγριο άρχισαν χορό οι φλόγες των σπιτιών μας.

Πήραν φωτιά τα σύννεφα,

πήραν φωτιά τ’ ουράνια.

Σκοτείνιασε το βλέμμα του μικρού παιδιού

που ψάχνει να ’βρει

το καμένο του όνειρο κι εαυτό.

Σκοτείνιασε το βλέμμα του

γιατί άνομα έπεσαν πουλιά στον τόπο μας

κι άρπαξαν τις καρδιές μας.

Νίκος Αμανάκης

Δάσκαλος

Στις 9 Φεβρουαρίου 1903 η Βιάν-νος υποδέχτηκε τον πρίγκιπα Γεώρ-γιο. Αυτό καθαυτό ως γεγονός πα-ρουσιάζει ιστορικό ενδιαφέρον. Δυ-στυχώς, από την επίσκεψη αυτή δενέχουμε κάποιο ιστορικό στοιχείο,εκτός αυτού που σας παραθέτουμεκαι το οποίο ασφαλώς έχει εξαιρε-τικό ενδιαφέρον. Πρόκειται για τηνπροσφώνηση του μακαριστού Τί-του, τότε μητροπολίτη Πέτρας, κα-τά τη δοξολογία που ψάλθηκε προςτιμήν του πρίγκιπα. Ωστόσο το ση-μαντικό στοιχείο που αναδεικνύε-ται από την προσφώνηση του Επι-σκόπου, είναι ο ασίγαστος πόθοςτων Κρητικών για την Ένωση τηςΚρήτης με τη μητέρα Ελλάδα. Καιείναι μια τρανή απάντηση σ’ όσουςαφελείς (ο επιεικέστερος των χαρα-κτηρισμών), πέφτουν στις διάφο-ρες «παγίδες» και βάζουν, έστω καιγια αστείο, ζητήματα αυτονομίας.

Η προσφώνηση «Υψηλότατε, πρώτην ταύτην φο-

ράν αξιουμένη της υψίστης τιμήςκαι ευτυχίας η απόκεντρος αύτηΕπαρχία να υποδεχθή Σε τον Προ-σφιλέστερον της Πατρίδος Ηγεμό-να, τον αρρήκτως και πλέον συνδέ-

σαντα το σεπτόν Σου όνομα μετάτης ιστορίας αυτής δια της εν αυτήδράσεώς Σου, έμπλεως ανεκφρά-στου χαράς επί τω ευτυχεί τούτω γε-γονότι, προσφωνεί Σοι δι’ εμού τουταπεινού αυτής Ποιμένος το «κα-λώς ήλθες».

Υψηλότατε. Και ημείς, οι εν τηαποκέντρω ταύτη της Πατρίδος γω-νία ζώντες μετά των λοιπών αδελ-φών Κρητών – τι λέγω; – μετά σύμ-παντος του Ελληνισμού, μετά παλ-μών αγωνιώσης καρδίας παρηκο-λουθούμεν Σοι πλέοντι κατά το πα-ρελθόν θέρος ανά τον ατέρμοναπόντον, βαδίζοντι μετά του ΣεπτούΒασιλέως Πατρός Σου παρά τοιςισχυροίς της γης υπέρ της ταχείαςεκπληρώσεως προαιωνίου καιαναλλοιώτου ημών Πόθου, συνο-δεύοντές Σε δια των εγκαρδιωτέ-ρων και θερμοτέρων ευχών προςπραγμάτωσιν του εθνικού Σου τού-του έργου. Και Ημείς συμμετέσχο-μεν ζωηρότατα μετά των λοιπώναδελφών της θλίψεως, ην εδοκίμα-σε και δοκιμάζει η πατριωτική Σουκαρδία επί τη πραγματοποιήσει ει-σέτι του κοινού ονείρου. Και ημείςεθλίβημεν και θλιβόμεθα επί τού-τω, αλλά και δεν απεθαρρύνθημεν

ούτε θα αποθαρρυνθώμεν εφ’ όσονμένει πνοή ζωής εν ημίν, μετά θρη-σκευτικής ευλαβείας τηρούντεςαλώβητον το εθνικόν πρόγραμμα,όπερ δια του τιμίου αυτών αίματοςχαράξαντες οι αείμνηστοι Πατέρεςημών ως ιεράν κληρονομίαν ειςημάς κατέλιπον. Ηλπίσαμεν και ελ-πίζομεν ακραδάντως εις την θείανΠρόνοιαν, την αποστείλασάν Σε ωςασφαλή αρραβώνα της ποθητής με-τά της Μητρός ενώσεως, ότι Συ θατύχεις της υψίστης ευτυχίας να οδη-γήσεις αλύμαντον το κρητικόν σκά-φος ευθύ του πολυπόθητου λιμέ-νος.

Και επί τη ελπίδι ταύτη τη γλυ-κεία και παρηγόρω αίροντες χείραςικέτιδας προς τον Μέγαν Θεόνημών καθικετεύομεν αυτόν, ίνα δω-ρήται Σοι υγείαν και ενίσχυσιν προςευόδωσιν του ανατεθέντος Σοι ιε-ρού έργου, ώστε ενών ημάς μετάτης Μητρός να βροντοφωνήσειςυπερηφάνως προς αυτόν «Ιδού εγώκαι τα παιδία α μη έδωκεν ο Θεός».Γένοιτο.

Εν Άνω Βιάννω 9 Φεβρουαρίου 1903

+ Ο Πέτρας Τίτος

Η επίσκεψη του πρίγκιπα στη Βιάννο

Η επάνοδος

Με εξαιρετικά επείγον έγγραφό του το

οποίο κοινοποιείται στο Δήμο Βιάννου,

στην Τροχαία και στο ΚΤΕΛ η Διεύθυνση

Τεχνικών Έργων της Περιφερειακής Ενό-

τητας Ηρακλείου, ενημερώνει για την ανα-

γκαιότητα του κλεισίματος του δρόμου για

ένα δεκαήμερο, αφού πρέπει οπωσδήποτε

να κατασκευαστούν τεχνικά αντιπλημμυρι-

κά έργα. Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως

εξής:

Με σκοπό την προστασία της περιοχής

από πλημμυρικούς κινδύνους, μετά από τις

πρόσφατες πυρκαγιές στην περιοχή του

Κερατόκαμπου Δ. Βιάννου, η ΔΤΕΠΕΗ σχε-

διάζει την κατασκευή 8 τεχνικών απορροής

ομβρίων επί της επαρχιακής οδού Χόνδρος

– Κερατόκαμπος.

Στα πλαίσια των προαναφερόμενων ερ-

γασιών, σας πληροφορούμε ότι για την

ασφάλεια τόσο της κυκλοφορίας όσο και

των εκτελούμενων εργασιών, από Δευτέρα

1 Οκτωβρίου 2012 θα γίνει διακοπή της κυ-

κλοφορίας στο τμήμα από Χόνδρο προς

Κερατόκαμπο

Οι εργασίες προβλέπεται να τελειώσουν

εντός 10 ημερών (έως στις 10/10/2012).

Κατά το χρονικό αυτό διάστημα η κυκλο-

φορία προς Κερατόκαμπο θα γίνεται από

παράλληλες οδούς. Προτείνεται ο δρόμος

Καστελιανά - Τσούτσουρας – Κερατόκαμ-

πος για οδηγούς προερχόμενους από δυτι-

κά, καθώς και ο δρόμος Άνω Βιάννος – Κα-

ψάλοι για οδηγούς προερχόμενους από

Βιάννο και ανατολικά.

Παρακαλείται ο Δήμος Βιάννου να ενη-

μερώσει τους δημότες προκειμένου οι οδη-

γοί να συμμορφώνονται με τις ρυθμιστικές

πινακίδες που θα τοποθετηθούν προς τού-

το.

Επίσης οι ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί

σταθμοί και οι εφημερίδες, προς τους οποί-

ους στέλνεται η παρούσα ανακοίνωση, πα-

ρακαλούνται για την μεγαλύτερη δυνατή

δημοσιότητα και ενημέρωση των πολιτών.

Τέλος η Τροχαία Νομού Ηρακλείου και

το αστυνομικό τμήμα Βιάννου παρακαλεί-

ται για την συνδρομή του στην ρύθμιση της

κυκλοφορίας και την προσαρμογή των

οδηγών ιδιαίτερα τις πρώτες ημέρες.

Για 10 μέρες κλειστός ο δρόμος Χόνδρος – Κερατόκαμπος

Toυ Ιωάννου Κονδυλάκη

HXΩ της BIANNOY ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 201210

Ο καημός ενός ξενιτεμένου Βιαννίτη

Στη ράχη του βουνού κτισμένη

μ’ αγνά πετράδια στολισμένη

το πρώτο μέσα στα χωριά.

Κι ο ξένος που ’ρχεται νομίζει

κάστρο παλιό πως αντικρύζει

στην όμορφή σου τη θωριά.

Τα φτωχικά σου τα σπιτάκια

μοιάζουνε μ’ άσπρα προβατάκια

που για βοσκή έχουνε βγει.

Κι είναι ο βοσκός που τα προσέχει

ο γέρο – Πλάτανός σου π’ έχει

στη ρίζα μια δροσοπηγή.

Μέσα στις πέτρινές σου στράτες

περνούν με τα σταμνιά στις πλάτες

αγνές κοπέλες, λυγερές.

Κι οι άντρες τα καλά τους χρόνια

τις νύχτες κάτω απ’ τα μπαλκόνια

λεν μαντινάδες τρυφερές.

Φτωχοί κι απλοί οι κάτοικοί σου

μ’ ιδρώτα βρέχουνε τη γη σου

για να τους δώσει το ψωμί.

Κι όταν πεθαίνουν, στα παιδιά

τους

αφήνουν για κληρονομιά τους

την αρετή και την τιμή.

Η Βιάννος είναι τ’ όνομά σου

και το βουνίσιο τ’ άρωμά σου

είναι θυμάρι και μυρτιά.

Ω! σε θυμάμαι και δακρύζω,

τώρα που μόνος μου γυρίζω

μακριά σου εδώ στην ξενιτιά.

Βοήθα με, Θε μου, να γυρίσω,

στερνή φορά για να πατήσω

την αγιασμένη τούτη γη.

Κι εκεί κοντά στους συγγενείς μου

που με γεννήσαν οι γονείς μου

να ξεψυχήσω μιαν αυγή.

Γ. Δ. Κοκολάκης

Η Βιάννος

Λογοτεχνικός διαγωνισμός Αφιερωμένος στην εξέγερση των φοι-

τητών στο Πολυτεχνείο το Νοέμβριο του

1973 είναι 29ος Παγκρήτιος λογοτεχνι-

κός διαγωνισμός.

Στο διαγωνισμό μπορούν να λάβουν

μέρος κάτοικοι της Κρήτης ή και καταγό-

μενοι από την Κρήτη και περιλαμβάνει

τρεις κατηγορίες διαγωνιζομένων: μαθη-

τές Γυμνασίου, Λυκείου και μη μαθητές.

Τα κείμενα του διαγωνισμού, πεζά ή

ποιητικά, δέον να είναι εμπνευσμένα από

την εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτε-

χνείο, δεν αποκλείονται όμως και τα

ελεύθερα θέματα.

Τα κείμενα για το διαγωνισμό, πεζά ή

ποιητικά, θα πρέπει να είναι πρωτότυπα

και αδημοσίευτα και να σταλούν με ψευ-

δώνυμο (μέσα στο φάκελο να υπάρχουν

τα πλήρη στοιχεία του συγγραφέα και

οπωσδήποτε ο αριθμός του τηλεφώνου

του) σε τέσσερα αντίτυπα (και, αν είναι

δυνατόν, δακτυλογραφημένα), με απλό

ταχυδρομείο (ΕΛΤΑ) στο Σύνδεσμο Φιλο-

λόγων Νομού Χανίων (8ης Δεκεμβρίου 4,

73132 Χανιά) μέχρι τη Δευτέρα 22 Οκτω-

βρίου 2012.

Όσοι λάβουν μέρος στην κατηγορία

“Μη μαθητές” θα πρέπει να στείλουν τρία

τουλάχιστον ποιήματα ή δύο διηγήματα.

Κάθε διαγωνιζόμενος μπορεί να λάβει

μέρος και με ποιήματα και με πεζά.

Η βράβευση όσων διακριθούν στο δια-

γωνισμό θα γίνει στο Δημαρχείο Χανίων

το Σάββατο 17 Νοεμβρίου στις 5.30 το

απόγευμα.

Τα βραβεία θα συνοδεύονται με βιβλία.

Τις κριτικές επιτροπές του Διαγωνι-

σμού απαρτίζουν οι φιλόλογοι:

Α. (για τους μαθητές Γυμνασίου): Μα-

ριάννα Βερνάρδου, Ελένη Μαράκη και

Ασπασία Τσουρλάκη.

Β. (για τους μαθητές Λυκείου): Μαρίνα

Αρετάκη, Δημήτρης Βλαχοδήμος και

Βαρβάρα Περράκη.

Γ. (για τους μη μαθητές): Σταμάτης Φι-

λιππίδης, ομότιμος καθηγητής του Πα-

νεπιστημίου Κρήτης, Δημήτρης Αγγελά-

τος, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθη-

νών, και Γιάννης Δημητρακάκης, λέκτο-

ρας του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Το διαγωνισμό διοργανώνει ο Σύνδε-

σμος Φιλολόγων νομού Χανίων και η πε-

ριφερειακή ενότητα Χανίων.

Κάθε φορά που μετροφυλλούμε τηνιστορική (πλέον) εφημερίδα «Βιαννί-τικα Νέα», αισθανόμαστε την ίδια

ανείπωτη χαρά. Είναι ένα ταξίδι σε περασμένεςδεκαετίες, που άλλοτε φαίνονται τόσο κοντι-νές κι άλλες φορές πάλι πολύ, μα πολύ μακρι-νές! Σ’ ένα τέτοιο μετροφύλλημα, το μάτι μαςέπεσε σ’ ένα ωραίο και νοσταλγικό κείμενο, τοοποίο δημοσιεύτηκε το Μάη του 1977 και οσυντάκτης του υπογράφει με το ψευδώνυμο«Λιβυκός». Ειλικρινά θα είχε ενδιαφέρον ναγνωρίζαμε, ποιος είναι ο συντάκτης της κατα-πληκτικής αυτή περιγραφής. Είναι πολύ πιθα-νό, ο άνθρωπος αυτός να μη βρίσκεται ανάμε-σά μας. Όπως προαναφέρθηκε, μπορεί τα συ-ναισθήματα που εκφράζονται να είναι τόσο ματόσο οικεία και οι συγκλονιστικές εικόνες πουπεριγράφονται να είναι τόσο κοντινές, όμως οιτρεισήμισι δεκαετίες που μεσολαβούν είναι τε-ράστιος χρόνος…

Απολαύστε την!«Γεννημένος κι εγώ στην όμορφη Βιάννο, μα

ξεριζωμένος απ’ αυτήν περισσότερο από μισόαιώνα, νιώθω τον αβάσταχτο πόνο της ξενιτιάςμέρα – νύχτα. Μη μπορώντας να ταξιδέψω ωςεκεί, για να λουστώ στα μύρα και στο φως της,να ξεκουράσω σώμα και ψυχή στην απαλή τηςφύση και στον απέραντο ορίζοντά της, ζω μί-λια μακριά, κλεισμένος στις αναμνήσεις τηςπαιδικής μου ζωής, που τόσα χρόνια στάθηκανκανόνας και πηγή αυτογνωσίας.

Οι φωτεινές, πολύχρωμες, παραδεισένιες θα’λεγα, εικόνες του χωριού μου δεν αλλοιώθη-καν στη μνήμη μου. Ζουν παρθένες κι αμόλυν-τες και με κανένα τρόπο δεν μπορώ να πιστέ-ψω πως ο χρόνος που πέρασε από τότε πουέφυγα, άλλαξε κάτι από το θείο εκείνο σκηνι-κό. Στέκομαι αμετακίνητος στις αναμνήσειςμου, εκείνες που πάντα με συγκινούν και μεκάνουν άλλοτε να κλαίω κι άλλοτε να χαίρομαικαι να γελώ.

Μου λένε πως ο πολιτισμός μα και τα στοι-χεία της φύσης άλλαξαν τα πάντα. Δεν υπάρ-χουν, λέει, τα γραφικά γεφυράκια, οι καμάρεςόπως τις λέγαμε, και τα περβόλια μεταβλήθη-καν σε «πετριάδες» από τη μανία των ορμητι-κών χειμάρρων.

Τα «Λιβάδια» και τα «Τσιγγούνια» έχουν αλ-λάξει όψη. Τα χαντάκια με τις αρμονικές συ-στοιχίες της καταπράσινης λάχαρδης έχουνχαθεί. Γέμισαν λάσπη. Χάθηκε το νερό, χάθηκεκαι η γραφικότητα εκείνης της φιδίσιας νερο-συρμής που ήτονε χρόνια και χρόνια «σήμα κα-τατεθέν» του κάμπου.

Είπα: Λένε… Εγώ όμως με κανένα τρόπο δενθέλω να πιστέψω πως έγινε τέτοιο κακό. Έτσικαι μισοκλείσω τα μάτια μου, να σου κι αρχίζειτο ξετύλιγμα μιας άυλης ταινίας και φέρνειμπροστά μου το όμορφο χωριό μου όπως το

αφήκα. Με το καταπράσινο ταπέτο απλωμένονωχελικά στα πόδια του, με τα κρυστάλλινα νε-ρά του, με τα αρώματα της μυρτιάς, της λυγιάςκαι του μενεξέ. Με την αδιάκοπη μελωδικήσυγχορδία του κελαηδήματος των λογής λογήςπουλιών και τη νυχτερινή συναυλία της νυχτό-βιας πανίδας, που όμοιά της δεν έχω ακούσειόπου κι αν πήγα. Με τον έναστρο ουρανό του,που στη θέα του μένει κατάπληκτος ο ξένος,με τα εκατομμύρια άστρα του που λες κι είναιουρανός άλλου κόσμου. Βλέπω τον Καλέ, τοΚονοστάσι, τη Ρούσα Κεφάλα. Πίνω νερό γάρ-γαρο και δροσερό στις πηγές του και κάνω τοσταυρό μου και προσκυνώ τα κονίσματα τωνξωκλησιών του. Ξαναζώ στιγμή στιγμή τις μέ-ρες της παιδικής μου ζωής και περπατώνταςστα Τσιγγούνια κι εδώ κι εκεί, θαρρώ πως πα-τώ στα χνάρια που αφήκαν τότε οι ξυπόλυτεςπατούσες μου και περνά το κορμί μου μια ηδο-νική κι ανέκφραστη ανατριχίλα! Να κι οι λε-βέντες χορευτές με τα στητά κορμιά και τοεφηβικό χνούδι στα μάγουλα, σημάδι της εκρη-κτικής ερωτικής ωρίμανσης, αεικίνητοι κι ανή-συχοι. Οι μαντινάδες πάνε κι έρχονται:

Αγάπησά σε κι ήκλαψα μα εσύ δεν το κατέχειςΚι αν κάτεχες, τι θα ’βγαινε αφού καρδιά δεν έχεις;

Σταφύλι θέλω να γενώ στο κλήμα της αυλής σου να με τρυγήσεις να με πιεις μ’ ένα γλυκό φιλί σου

Όσο όμως κι αν με μεθά το όραμα αυτό, μέ-νει δυστυχώς πάντα όραμα, σκιά, μακριά απότην πραγματικότητα. Πόσο θα ‘θελα να ξανά-βλεπα εκείνο τον τόπο, μα δεν μπορώ. Ξέρωπως δεν θα δω πρόσωπα αγαπημένα που έφυ-γαν για πάντα. Το άσπρο κοιμητήρι της ΑγίαςΜαρίνας θα φέρει στο νου μου τρομερές στιγ-μές φρίκης και απελπισίας. Το γκρεμισμένοπατρικό σπίτι θα μου δώσει τη χαριστική βολή.Πώς να δεις το παιδικό σου λίκνο πλακωμένομε χώματα και πέτρες και να μη ραγίσει η καρ-διά σου;

Έτσι λοιπόν νιώθω το ωραίο μου χωριό, πουτο αγαπώ τόσο πολύ με τους ανθρώπους του.Το μεγάλο μου ετούτο φυλαχτό, οι αναμνήσειςμου, πήραν φωτιά και φούντωσαν μέσα μουτον τελευταίο καιρό, καθώς διαβάζω την εξαί-ρετη εφημεριδούλα μας «Βιαννίτικα Νέα».

Μα νομίζω πως πρέπει να τελειώσω εδώπροσθέτοντας ετούτα τα λόγια: Χαρά σ’ αυτούςπου ζούνε στον όμορφο, αγνό και θεογαπαη-μένο εκείνο τόπο. Εμείς τον στερούμαστε μέσαστα καυσαέρια και τους θορύβους».

HXΩ της BIANNOYΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012 11

Παγωτό στον Περσικό…

Τα περισσότερα λιμά-νια του Περσικού κόλ-που, είναι κάτι ξύλινες

αποβάθρες, φυτεμένες μέσαστη θάλασσα, όπου προσεγ-γίζουν τα πετρελαιοφόρα καιφορτώνουν. Συνήθως είναιμακριά από πόλεις, και πολ-λές φορές δεν μπορείς να δειςτη στεριά, ή έστω τα κτίρια κά-ποιας μακρινής ακτής. Με δε-δομένο ότι η φόρτωση διαρκείτο πολύ ένα 24ωρο, δεν δίδε-ται η ευκαιρία, ούτε υπάρχεικαι η δυνατότητα να βγουνέξω τα πληρώματα, να κά-νουν τη βόλτα τους, να ψωνί-σουν κάτι και να γνωρίσουνέστω και για λίγο τον ξένο τό-πο. Μετά σου λένε, πήγα στοΚουβέιτ ή στο Κοραμσάρ.Μεγάλο ψέμα. Τίποτα δενέχουν δει. Δυο χρόνια στο«DELIAN SPIRIT» (Πνεύματης Δήλου) του Καρρά, δενπάτησα το πόδι μου σε στεριάστον Περσικό κόλπο. ΑπόΒόρεια Ευρώπη για Περσικό32 ημέρες, φόρτωση το πολύ24 ώρες και άλλες 32 ημέρεςνα επιστρέψεις. Αλλά και στηΕυρώπη δεν είναι καλύτερατα πράγματα, γιατί οι προβλή-τες για τα γκαζάδικα είναι μα-κριά από τις πόλεις, η έξοδοςδύσκολη, δαπανηρή και οχρόνος δεν επαρκεί.

Στα φορτηγά όμως ταπράγματα είναι εντελώς δια-φορετικά. Μπορεί να περιμέ-νεις ημέρες στη ράδα, τη σει-ρά σου να μπεις στο λιμάνι,αλλά και όταν μπεις, συνήθωςείσαι κοντά στην πόλη, καμιάφορά και στο κέντρο. H φορ-τοεκφόρτωση διαρκεί αρκετέςημέρες, έτσι έχεις χρόνο ναδεις ό,τι θέλεις, να πας απόμουσείο μέχρι καμπαρέ, ναφας σε ένα καλό εστιατόριοκαι να πιείς τον καφέ σου σεκαφετέρια της πλατείας.

Γενικό φορτίο από Γερμα-νία – Ολλανδία για το Ιράν. Εί-σοδος στον Περσικό κόλποκαι την επομένη αγκυροβόλη-ση στη ράδα του Abadam, 40μίλια ανοιχτά από τις εκβολέςτου Ευφράτη. Το μόνο πουβλέπαμε ήταν μια κιτρινόμαυ-ρη θάλασσα, ανακατωμένημε τα θολά νερά του ποταμού.Μέχρι εκατό φορτηγά πλοία,τα περισσότερα ελληνικά, πε-ρίμεναν υπομονετικά τη σειράτους να μπουν στο λιμάνι ναξεφορτώσουν. Καθεστώς Σά-χη. Οι παραγγελίες πολλές, οιυποδομές στο λιμάνι ανύπαρ-κτες. Ούτε προβλήτες, ούτεαποθήκες να αποθηκευτούντα φορτία, ούτε μαούνες ή μέ-σα εκφόρτωσης, φορτωτήρεςγερανοί κ.τ.λ. Κατά μέσο όρο,ένα πλοίο έμπαινε στο λιμάνικάθε μέρα, με αποτέλεσμα οχρόνος αναμονής κάθε πλοί-ου στη ράδα να ξεπερνά τιςεκατό ημέρες! Από τρόφιμα,μόνο μακράς διαρκείας. Νε-ρό, με το σταγονόμετρο. Χω-ρίς ντους. Μόνο η κουζίνα είχενερό, μία ώρα το πρωί, και μι-σή το βράδυ. Όλοι οι πλοίαρ-

χοι πρωί – βράδυ συνομιλού-σαν στο κανάλι 10 του V.H.F.Ποιο πλοίο μπήκε, ποιο βγή-κε, αν έβγαλαν έξω αλληλο-γραφία και ό,τι σχετικό μπο-ρούσε να μας ενδιαφέρει. Με-τά υπήρχαν και τα παζάριαγια ανταλλαγή ειδών. Στείλεμου πέντε κιλά καφέ και θασου στείλω πενήντα κιλά ζά-χαρη ή στείλε μου 20 κιλά μα-καρόνια και θα σου στείλωδύο τσουβάλια αλεύρι. Γιαφρέσκα τρόφιμα ούτε κουβέν-τα. Δεν υπήρχαν. Από φρού-τα, κομπόστες κι Άγιος ο Θε-ός.

Ένα πρωί κατέφθασε ένακορεάτικο πλοίο – ψυγείο, μετρείς χιλιάδες τόνους μπανά-νες. Ενημέρωσε ο Πλοίαρχοςμε την άφιξή του τους Πέρσεςπράκτορες, ότι το φορτίο είναιευπαθές και ζήτησε να μπειστο λιμάνι κατά προτεραιότη-τα. «Yes Captain, θα προ-σπαθήσουμε, θα τα ξαναπού-με αύριο, πάλι σήμερα δενπρολάβαμε», πέρασαν είκοσιπέντε ημέρες και το μπανανά-δικο ήταν ακόμα στη ράδα.Όταν τον έβαλαν στο λιμάνινα ξεφορτώσει, ο πράκτοραςαρνήθηκε να παραλάβει τιςμπανάνες γιατί είχαν υπερω-ριμάσει. Έδιωξε το πλοίο καιο Πλοίαρχος πήρε εντολή ναπετάξει τις μπανάνες στηνανοιχτή θάλασσα. Βγαίνονταςαπό το ποτάμι, αγκυροβόλη-σε στη μέση της ράδας και ει-δοποίησε με τον ασύρματο,όποιο πλοίο θέλει να πάει ναπάρει όσες μπανάνες ήθελε.Είδα βάρκα που φόρτωσε πά-νω από έναν τόνο μπανάνες.

Άλλο πλοίο ήλθε από τοΠακιστάν με πέντε χιλιάδεςζωντανά αιγοπρόβατα. Παρ’όλες τις προειδοποιήσεις τουΠλοιάρχου και τις εκκλήσειςτου να μπει άμεσα στο λιμάνιγια νερό, τον άφησαν στη ρά-δα, του τελείωσε το νερό καιψόφησαν όλα τα ζώα. Τα ρίξα-νε στη θάλασσα και τα βλέπα-με τουμπανιασμένα να περι-φέρονται γύρω από τα πλοίαμας, έξι ώρες πάνω, έξι ώρεςκάτω, κατά πώς πήγαιναν τανερά με την παλίρροια. Σε λί-γες ημέρες, όσα δεν έφαγανοι καρχαρίες, τα πήρε το ρεύ-μα μακριά στην ανοιχτή θά-λασσα.

Κάποιο απόγευμα μου είπεο Πλοίαρχος ότι είδε μια φορ-τωτική που γράφει ice milkpowder (παγωτό γάλα σκό-νη). Είναι 300 τόνοι. Έτσι απόπεριέργεια, πήγαινε να δεις τιείναι. Με φακό κατέβηκα στοαμπάρι και από την κορυφήπαίρνω ένα χαρτόδεμα και τοανεβάζω στην κουζίνα. Μέσαυπήρχαν έξι κονσέρβες τωνπέντε λίτρων η κάθε μια μεσκόνη παγωτό. Σύμφωνα μετις οδηγίες, έπρεπε να προ-σθέσεις ζάχαρη και το ανάλο-γο νερό, να ανακατέψεις καλάμε το μίξερ και να το βάλειςστη κατάψυξη. Μετά από δύοώρες είχες ένα θαυμάσιο πα-

γωτό. Χαμός στο πλήρωμα μετο παγωτό. Δεν προλάβαινανοι καταψύκτες. Φάγαμε – φά-γαμε – φάγαμε. Δεν είναι καιλίγο πράγμα στην «καρδιά»του Περσικού κόλπου με πά-νω από 45 βαθμούς Κελσίουθερμοκρασία να τρως παγω-τό! Ο Πλοίαρχος το ανακοί-νωσε και στους άλλους Πλοι-άρχους και άρχισαν να ζη-τούν. Κατ’ εντολή του, δώσα-με σε όλους. Κάποιο άλλο ελ-ληνικό πλοίο είχε φορτίο ζά-χαρη κι έτσι όλα τα πλοία τηςράδας εξασφάλισαν το παγω-τό τους.

Κάποιο πρωινό, βλέπω μιαβάρκα από πλοίο του Ωνάσηνα δένει στην πλευρά του δι-κού μας πλοίου. Ανέβηκανδυο παλικάρια και ευγενικάζήτησαν να τους φιλέψομεπαγωτό. Είπα στο λοστρόμονα ανεβάσει από το αμπάριτρία κιβώτια και τους κάλεσαστην καμπίνα μου για καφέ.

- Σπυριδάκης Μανώληςαπό χωριό της Κρήτης κοντάστο Ηράκλειο μου συστήνεταιο πρώτος.

- Και ίντα κάνουνε τα αδέλ-φια σου ο Παναγιώτης καιτο… «Κουλούκι» ο Μιχάλης;

Παραλίγο να λιποθυμήσειαπό την έκπληξη και την χαράτου ο καπετάν Μανώλης Σπυ-ριδάκης,

Του συστήθηκα κι εγώ, γιατίπράγματι δεν γνωριζόμαστανκαι του εξήγησα ότι τον αδελ-φό του τον Μιχάλη τον έβγαλε«Κουλούκι» ο μεγάλος αδελ-φός του, ο Παναγιώτης, γιατίπάντα ακολουθούσε στην πα-ρέα λίγο πιο πίσω από τουςάλλους, σαν το κουλούκι!Φορτώσαμε παγωτό τη βάρ-κα του καπτάν Μανώλη Σπυ-ριδάκη και έφυγαν για το κα-ράβι τους. Μετά από λίγεςημέρες μπήκε το πλοίο τουςστο λιμάνι να ξεφορτώσει καιπεριμέναμε όλοι πότε θα βγει,να μας φέρει την αλληλογρα-φία. Όταν βγήκε το πλοίο, πή-γα κι εγώ με τη βάρκα, πιοπολύ για να δω τον Μανώλη.

Μαζί με τη αλληλογραφία,μου κατέβασαν και ένα καρ-πούζι μέχρι είκοσι κιλά. Αυτότο δώρο είναι από τα καλύτε-ρα δώρα που πήρα στη ζωήμου και δεν θα το ξεχάσω πο-τέ.

Μετά από εβδομήντα ημέ-ρες στη ράδα, ένα πρωινό,ήλθε ο πλοηγός και μετά απόέξι ώρες πλου μέσα στο ποτά-μι, φθάσαμε στις προβλήτεςτου Abadan και άρχισε η εκ-φόρτωση. Πώς να δουλεύειςμε 45 βαθμούς θερμοκρασία;Το μεσημέρι ήλθε ο Κωστήςστο γραφείο μου και μου είπεότι θέλει να φύγει. Κουράστη-κα, δεν αντέχω πια, αναζητώτη γυναίκα και τα παιδιά μου.Πρόκειται για το χωριανό καιφίλο Κωστή Λουλάκη, η «Κι-νιάπρη» όπως τον λέμε στοχωριό. Μου είχε γράψει ότιήθελε να μπαρκάρει, ειδοποί-ησα το γραφείο Πειραιώς καινα σου ο Κωστής ένα πρωι-νό στη Γερμανία. Τον πήραστη δική μου βάρδια και τονπρόσεχα ιδιαίτερα. Κάποιοπρωινό, λίγο μετά τις τέσσε-ρις, μου λέει. «Δώσε μου τακλειδιά του αμπαριού, να κα-τέβω κάτω να πάρω από τοφορτίο μία κάσα ουίσκι, νατην πουλήσω στον Περσικό,να βγάλω κανένα δολάριο πα-ραπάνω». Πράγματι είχαμεφορτίο ουίσκι.

- Κωστή, του λέω, πάρε τακλειδιά, αλλά να μου υποσχε-θείς ότι θα πάρεις μόνο δύοκάσες και δεν θα το πεις σεκανένα, μην βρούμε κανέναμπελά.

- Λόγω τιμής μου, σου τουπόσχομαι.

Του έδωσα τα κλειδιά καιμόλις πήγε να φύγει, σκέφτη-κα ότι ήταν επικίνδυνο μέσαστο σκοτάδι να κατεβεί στοαμπάρι, να σκαρφαλώσειστην κορυφή του φορτίου καινα πάρει τις κάσες. Φοβήθηκαμην πέσει και σπάσει κανέναπόδι.

- Κωστή του λέω, στάσουνα σου πω. Ο Κωστής νόμισε

ότι το μετάνιωσα, και θα τουζητούσα τα κλειδιά πίσω.

- Όχι βρε Κωστή. Φοβάμαιμην γλιστρήσεις κατά τοσκαρφάλωμα στην κορυφήτου φορτίου και πέσεις. Άστονα πάμε μαζί όταν ξημερώ-σει.

Ο Κωστής γελώντας μουαπάντησε.

- Ντα δεν με θυμάσαι εμένακαπετάν Μιχάλη; Είναι πιο δύ-σκολο το αμπάρι από τονπλάτανο το δικό μας ή απότον τοίχο του δημοτικού, πουδεν άφηνα πουλιτσά για που-λιτσά;

Με το που μπήκαμε στο λι-μάνι, ο Κωστής αμετάπειστος.Να φύγει και να έλθει στην Ελ-λάδα.

- Ναι βρε Κωστή. Αλλάπώς; Τι θα πούμε στους αν-θρώπους στην εταιρεία πουακόμη δεν συμπλήρωσεςπέντε μήνες; Άσε την τεμπε-λιά και κάθισε να δουλέψειςακόμα λίγους μήνες. Εξ’ άλ-λου, με τί λεφτά θα φύγεις;Αδέκαρος θα πας στο χωριό;Να ξέρεις ότι θα πρέπει ναπληρώσεις τα εισιτήρια απότην τσέπη σου.

-Να κάνω τον άρρωστο κα-πτάν Μιχάλη.

-Όχι. Άστο και ίσως το κα-νονίσω εγώ.

Την επομένη τον παίρνωκαι τον πάω στον γιατρό. Αντίνα μπει ο Κωστής για εξέτα-ση, μπήκα εγώ.

- Γιατρέ – του λέω – ο ναύ-της που είναι για εξέταση δενέχει τίποτα. Θέλει να πάει πί-σω στην Ελλάδα για σοβα-ρούς οικογενειακούς λόγουςκαι δεν έχει χρήματα. Εάνμπορείτε, να τον βγάλετε άρ-ρωστο να πληρώσει η εται-ρεία τα εισιτήρια και όχι οίδιος. Χαμογέλασε ο για-τρός…

- Λόγω της ειλικρίνειάς σουθα το κάνω. Την επομένη έφυ-γε για την πατρίδα ο Κωστήςκαι έκτοτε νομίζω δεν ξαναμ-παρκάρησε.

ΙΣΤΟΡiΕΣ ΤηΣ ΑΛμύΡΑΣ

Γράφει ο Καπετάν Μιχάλης Καρπαθάκης

Αλήθεια, θυγατέρα του

Χρόνου

του Νίκου Γ. Ξυδάκη*

Οι μέρες της κρίσεως κυ-

λούν αργά, βασανιστικά. Οι

Έλληνες μετεωρίζονται

αβέβαιοι, έρμαια του συνο-

φρυωμένου γέροντα Χρό-

νου, του αμφίβολου Καιρού,

κακόβουλου στο δικό μας

παρόν. Σαν χάρτινα αθύρμα-

τα μας σηκώνει και μας

στροβιλίζει ο Χρόνος, κρα-

τώντας στα χέρια του δρεπά-

νι και κλεψύδρα, υπενθυμί-

ζοντάς μας τη ματαιότητα

του βίου, αλλά και ότι ήμα-

σταν ανέτοιμοι ακόμη και να

αναλογισθούμε την κρίση.

Ενύσταξαν οι Έλληνες και

εκάθευδον, σαν τις μωρές

παρθένες του Ευαγγελίου,

κρατώντας λαμπάδες χωρίς

λάδι. Απέμειναν καθεύδον-

τες, με αδειασμένο κράτος,

αδειασμένο από νόημα, χω-

ρίς δομή και ζωτικότητα,

χωρίς αποτέλεσμα. Απέμει-

ναν καθεύδοντες, μαλθακοί

και φενακισμένοι κι οι ίδιοι,

ανεχόμενοι αχρείους άρχον-

τες και αλληλοεξαχρειούμε-

νοι.

Ώστε όταν ο Αποκαλύ-

πτων Χρόνος απεκάλυψε

την κόρη του Αλήθεια, αυτή

ήταν οδυνηρή για τους κα-

θεύδοντες. Η αλήθεια απε-

καλύφθη όχι μόνον ως μα-

ταιότητα βίου, αλλά και ως

κατάπληξη και πόνος. Και

ως πικρή επίγνωση: οι Έλ-

ληνες ανακαλύπτουν ότι δεν

έχουν κράτος, ότι κατόρθω-

σαν να το φθείρουν, να το

ευτελίσουν μέχρις αφανι-

σμού, μέχρι το σημείο να αγ-

κομαχούν πια τα σχολεία, τα

νοσοκομεία, οι συγκοινω-

νίες. Το άφησαν, το εγκατέ-

λειψαν τρόπαιο στους προ-

ύχοντες κηφήνες, στους λε-

ηλάτες, να το διαμοιράζουν

σαν λεία, κουρέλι κουρελά-

κι, εν όσω οι ίδιοι μετέπι-

πταν σε πλιατσικολόγους,

μάζα πληβείων άβουλων και

κυριαρχούμενων, εθελόδου-

λων. Συνέχεαν την ασυδοσία

του πληβείου με την ελευθε-

ρία του πολίτη.

Ενώπιον του δραπάνου,

λοιπόν. Για κούρεμα ή για

αποκεφαλισμό. Αλλά και

ενώπιον της κλεψύδρας, η

οποία ρέει διαδοχικά αμφί-

δρομα• όταν στραγγίξει η

άμμος κατά τη μία φορά, ο

γέρων Χρόνος θα την ανα-

στρέψει και θα αρχίσει νέα

ροή. Το αβάσταχτο παρόν

θα παρέλθει, θα περάσει μέ-

σα απ' τις ζωές μας, ο πόνος

θα τελειώσει, θα αρχίσει νέα

ροή, καθαρτήρια, λυτρωτι-

κή, αναγεννητική. Η αλή-

θεια πονά όταν αποκαλύ-

πτεται, συντρίβει και ύστερα

γιατρεύει, αναγεννά. Τη λέ-

με Filia Temporis, Θυγατέρα

του Χρόνου. Μητέρα της ελ-

πίδας.

*Δημοσιεύτηκε στην Κα-

θημερινή

HXΩ της BIANNOY ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 201212

Οι ΣινήδεςΣ

υγγραφέας του εκπληκτικού ηθογραφι-κού χρονογραφήματος που σας παραθέ-τουμε είναι ένας ευφυέστατος Βιαννίτης,

ο Γιώργος Ν. Βολωνάκης (Μποχώρης), ο οποίοςέζησε τη ζωή του στη Θεσσαλονίκη και διέπρεψεστο εμπόριο, ενώ και τα παιδιά του είναι από κά-θε άποψη επιτυχημένα στη ζωή τους (μεταξύ τουςείναι και ο Νίκος, ο γνωστός δημοσιογράφος καιπρώην διευθυντής της ΕΤ3).

Ο Γιώργος Βολωνάκης έχει γράψει αρκετά τέ-τοια ενδιαφέροντα χρονογραφήματα και είναι εκ-πληκτικό το γεγονός, ότι ενώ έφυγε πολύ νωρίςαπό τη Βιάννο, εν τούτοις τη διατηρούσε άσβηστηστη μνήμη του, ενώ έχει ιδιαίτερη ικανότητα στησκιαγράφηση και περιγραφή των ηρώων του.

Επιλέξαμε να δημοσιεύσουμε το συγκεκριμένοχρονογράφημα, αφενός γιατί δείχνει ότι η οικο-νομική μετανάστευση (που τόσο την καταριούν-ται ορισμένοι νεοέλληνες, λες κι ο λαός μας δενκατέχει τα πρωτεία και σ’ αυτόν τον τομέα), υπήρ-χε ανέκαθεν. Δείχνει όμως και κάτι άλλο: Τη φι-λοσοφική διάθεση των Σινάκηδων, οι οποίοι ήτανφίλεργοι αλλά και καλοπερασάκηδες, δουλευτα-ράδες, αλλά τους ενδιέφερε περισσότερο η ποι-ότητα της ζωής τους και σε καμιά περίπτωση ηαπόκτηση ακινήτων, που κάποιοι, τόσο πολύ κό-πτονται γι’ αυτά…

Απολαύστε το!

«Τρία αδέρφια φανερωθήκανε μιαν αργατινήστο χωργιό μας και, καθώς είπανε, εθέλανε δου-λειά στα λιομαζώματα. Μα και όποια άλλη δου-λειά νάταν, στα χωράφια ή και προυγοί ακόμη. Οένας από τα αδέρφια ήτανε παντρεμένος, όπωςείπε, και θα ’φερνε και τη γυναίκα του, αν βρίσκα-νε δουλειά.

Δεν ήταν ασυνήθιστες την εποχή εκείνη οι με-τατοπίσεις Κρητικών από τη μια περιοχή στην άλ-λη, γιατί συχνά είχανε τράβαλα με τους Τούρκουςκι αναγκάζονταν ν’ αφήνουνε τα χωριά τους, γιανα αποφύγουνε τη μανία τους. Έτσι δεν παραξε-νεύτηκε κανείς απ’ αυτή την εμφάνιση των Σινή-δων ή Σινάκηδων στην Άνω Βιάννο. Ο Σινοσταυ-ρούλης, σαν πιο τρεκατσάρης, έκτισε κιόλας σελίγες μέρες με τη συνδρομή των αδερφιών τουένα δωμάτιο – σπίτι, δίπλα στον ποταμό Σκατου-λιά, σ’ ένα κοπρόλακκο, με την έγκριση του Τα-κτικού του Δημάρχου, γιατί ο κοπρόλακκος ανή-κε στο Δήμο. Και τα τρία αδέρφια ρίχτηκαν στηδουλειά και δείχνανε μεγάλη εργατικότητα και τι-μιότητα κι όλο το χωριό άρχισε να τα συμπαθεί.

Σωθήκανε εφέτος από ραβδιστάδες στις ελιέςο Πλαντζουνάς, ο Παπαδημήτρης του Άι Γιώργη,οι Παπαμαστόρηδες, ο Πολίτης. Μα και σαν φαμ-πρικάρηδες τα κατάφερναν θαυμάσια οι Σινήδες.Έφερε και τη γυναίκα του ο Σινοσταυρούλης.Στον ίδιο κοπρόλακκο κτίσανε σπίτι και τα άλλαδύο αδέρφια και παντρευτήκανε γυναίκες από τοχωριό. Ο Κυριάκος μάλιστα, όπως του ’λεγαν γιανα τον πειράζουν, πήρε δυο γυναίκες. Μια με στε-φάνι και την αδερφή της που ήταν λίγο ανήμπο-

ρη, τάχε λίγο λειψά τα γράδα, και δεν είχε «πούτην κεφαλήν κλίναι».

Ο Κυριάκος δεν γνώρισε παιδιά. Ο Γιαννάκηςέκαμε πολλά, θηλυκά τα περισσότερα. Το ίδιο κιο Σταυρούλης. Όλα τα παιδιά τους μοιάσανεστους γονέους τους στην εργατικότητα. Από μι-κρά στο λιομάζωμα των χωριανών, στο θέρος καιστα σπίτια να βοηθούν τις νοικοκυρές στις δου-λειές του σπιτιού. Σημαντικό ρόλο έπαιξε στα οι-κονομικά των δουλευτάδων Σινήδων και η από-φαση που πήρε το Δημοτικό Συμβούλιο με εισή-γηση του Πολίτη, να καθιερωθεί το ραντολόϊ τωνελιών. Μετά την 1η Μαρτίου, που είχε πια τελει-ώσει η συλλογή, μπορούσαν όσοι θέλανε να μα-ζώνουνε για λογαριασμό τους τις ελιές, που ’πε-φταν από τα μουρέλλα. Έτσι την 1η Μαρτίου, ξε-χύνονταν στον κάμπο οι φτωχοί για το ραντολόϊ,που διαρκούσε μια εικοσαριά μέρες και απόδιδεαρκετά, γιατί οι ελιές είχαν ωριμάσει και το λάδιπου ’βγαναν και περισσότερο ήταν και νοστιμό-τερο. Και υπήρχαν οικογένειες που έβγαζαν απ’το ραντολόϊ

περισσότερο λάδι από μερικούς νοικοκυραί-ους. Οι Σινήδες που ’χανε χέρια πολλά, εκάνανετην τύχη τους κάθε χρόνο. Μαζώνανε το λάδι πουχρειάζονταν για φαγητό και πουλούσανε κιόλας,για να αγοράσουν χρειαζούμενα πράματα, χασέ-δες, πανικά, ενδύματα, προυκιά για τα κορίτσιατους. Ποτέ κανένας από τους Σινήδες δεν είχε στονου του ν’ αγοράσει μια δεκαριά μουρέλλα ή ν’αποκτήσει μια σπορά γης, έστω για να τον θάψου-νε, όπως λέμε. Έλεγαν, πως θα χαλούσε το κέφιτους και ο χαρακτήρας τους, αν είχαν χωράφια.Είχανε τη δυνατότητα κάθε χρόνο να κάνουνε κιαυτοί μια αγορά από Τούρκους ή από Χριστια-νούς, που βρισκόντουσαν στην ανάγκη να που-λήσουν τα κτήματά τους. Οι τρεις αδελφοί Σι-νήδες ήρθανε στον κόσμο χωρίς χωράφια καιφύγανε από τον ψεύτη τούτο κόσμο χωρίς μιαπατουχιά γης. Τα παιδιά τους όμως ποτέ δενστερήθηκαν τίποτε, καλοφαγία, ενδυμασία,καλίκωση, προ παντός όμως είχαν πάντα όλοιτους κέφι και καλή καρδιά…

Κάθε Κυριακή ο Σινογιάννης έπινε τη μια τουστα ντουκιάνια, αρχίζοντας από του Σηφογιάννηκαι καταλήγοντας στου Τσουνή στον Κάτω Μύλο.Εκειά τονε μια Κυριακή, σκνίπα στο μεθύσι, κιένας Πλακιώτης, ο Δημητρός ο καντηλανάφτηςτου Άη Δημήτρη, εδιαλαλούσε στον πλειστηρια-σμό ένα μουρέλλο, σηκωματάρικο στο Μπάιλα,που το ‘χε χαρίσει στον Άγιο ένας Τούρκος. Τομουρέλλο ήτανε σ’ ένα λιόφυτο του Πολίτη, μα οΠολίτης δεν ήθελε να το πάρει, για να μην έχει,όπως έλεγε, δώσε πάρε με τον Άγιο! Με τα λεφτάπου θα ’παιρναν, θα συμπλήρωναν την πλακό-στρωση της αυλής του Άη Δημήτρη. Διαλαλούσελοιπόν ο καντηλανάφτης ο Δημητρός: «εξήνταδραχμές το μουρέλλο του Αγίου, δίδει άλλος πα-ραπάνω»; Είχε αρχίσει από είκοσι δραχμές και ωςτο μαγαζί του Τσουνή είχε φθάσει τις εξήντα! Με-θυσμένος όπως ήτανε ο Σινογιάννης, είπε εξήντα

μία δραχμές.Ύστερα από μισή ώρα εγιάγειρε ο Δημητρόςκι έφερε το χαρμόσυνο του Συνογιάννη, ότι «κα-τακυρώθηκε το μουρέλλο στο Γιαννάκο σαν τε-λευταίο πλειοδότη». Δώσε μου Γιαννάκο τα λεφτάκαι καλορίζικο. Σκνίπα στο μεθύσι πάντα ο Σινο-γιάννης, έλυσε το σακκούλι του κι έδωσε τα λε-φτά του Δημητρού.

Μόλις το άλλο πρωί, ξεμέθυστος ο Σινογιάννηςέμαθε τα χθεσινά του καμώματα, σηκώθηκε καιπήγε και βρήκε τον πρωτόπαπα, στην Πλάκα.Εγώ, του λέει, δεν το θέλω το μουρέλο γιατί η οι-κογένειά μου έχει σα σκοπό να μην αποκτήσειεπαέ σε τούτο τον κόσμο μουρέλλα κι ακίνητα.Το χαρίζω λοιπόν πάλι στον Άη Δημήτρη. Λεφτά

δεν θέλω πίσω, αλλά το μουρέλλο είναι το Αγίου.Οι Σινήδες πρόσφεραν πολλά στο χωριό μας και

ας μην τους το αναγνωρίζουμε. Ήταν υπόδειγμαγια την εργατικότητά τους. Ήταν υπόδειγμα γιατην καθαριότητά τους, Καθημερινά σκούπιζαν τοσοκκάκι τους και κάθε βδομάδα ασβέστωναν τιςαυλές τους. Ούτε ένα κολοκυθανθό ήσαν ικανοίνα κλέψουν. Δεν ενδιαφερότανε για τα αγαθά τωνάλλων. Πόσοι από μας δεν θα θέλαμε να έχομεμερικά από τα χαρίσματα των Σινήδων;

Είν’ ξακουστά ονόματα με βίο κι ιστορία το πρώτο για τα σπιτικάτ’ άλλα για εξουσία

Το τζάκι στα παλαιϊνά λεγότανε «εστία» γύρω του πόσα άκουγε!Μύθους και τόσ’ αστεία

Το τζάκι χίλιες φαμελιές έθρεφε στην πυρά του με όσα μαγερόψηνε νόστιμα η κυρά του

Το τζάκι το πανάρχαιο εζέσταινε το σπίτι

κι όσους βεγγέρες κάνανεστον πολυφαμελίτη

Το τζάκι, σα δε κάπνιζε άναβε τσι κουτσούρους με θύμους για προσάναμμα κι όχι μ’ αγουδούρους

Το τζάκι σκόρπα θαλπωρή μες στους βαρείς χειμώνες κι ήτανε απαραίτητο για πάμπολλους αιώνες

Τώρα αντικαταστάθηκε με χίλιες δυο θερμάνσεις όμως τη γλύκα του τζακιού δύσκολα θα ξεχάσεις

Το τζάκι είχε παραστιά τα φαγητά να ψήνει σε μια γωνιά μονόσπιτου την εποχή εκείνη

Το τζάκι ήταν για φτωχούς, ήταν και για τα πλούτη ως μόδα το θυμήθηκαν την εποχή ετούτη

Λάμψη και φλόγα του τζακιού κοντά τους συγκεντρώνουν συζητητές πολλών ειδών π’ ώρες αφιερώνουν

Πολιτικοί ξεφύτρωσαν από σπουδαία σόγια ’πο «τζάκια» και νοικοκυριά και λεν μεγάλα λόγια …

Τα «τζάκια» την πολιτική είχαν κληρονομιά τους δεν λογαριάζαν το λαό, μόνο την αφεντιά τους

Μα ο λαός ξεξύπνησε και θέλει τους ηγέτες γέννημα από τα σπλάχνα του τίμιους ποδηγέτες

Από γενιά λεγότανε πάει το βασιλίκι ανάξια σαν κυβερνά έρχεται ρεζιλίκι

Υπάρχουν ικανότητες απ’ το λαό βγαρμένεςαλλ’ όμως να μην τσ’ έχουνε

σαν παραπεταμένες

Δεν τα γουστάρει ο λαός τα «σόγια» και τα «τζάκια» σαν έχουν όταν κυβερνούν φωτιές στα δυο μπατζάκια

Σαν δυστυχά ένας λαός ζηλοφθονεί τα σόγια στα «τζάκια» δεν θαρρεύεται στα ψεύτικα τα λόγια

Μεγάλοι μας ηγήτορες*δεν ήταν από σόι Μα συγγενείς τους την «ΑΡΧΗ» την πήραν κομπολόι

*(δηλ. Ο Καποδίστριας, ο Βενιζέλος,ο Πλαστήρας, ο γέρο-Καραμανλήςκ.α.).

Χωρίς ιδέες στη Βουλή σηκώνανε κεφάλι φοβόταν ένας τολμηρός τότε να τους τα ψάλει

Τα «τζάκια» δεν κοιτάζουνε λαό, μόνο τον πλούτο

πώς να τον ζήσουν στη χλιδή τον ψεύτη κόσμο ετούτο

«Τζάκυ» σπουδαίο πρόσωπο Κένεντυ και Ωνάση κάθε κυρία θα ’θελε λιγάκι να της μοιάσει

Αλλά σε τι ωφέλησε; Κι ας ήταν από «τζάκι»πλούτο και δόξα πόθησε.Αχόρταγο μεράκι…

Είχε λοιπόν απόλυτο δίκιο ο Εθνάρ-χης όταν μαντιναδολογούσε:«Σαν είναι ο τράγος δυνατός,δεν τονέ στένει η μάντρα, ο άντρας κάνει τη γενιά κι όχι η γενιά τον άντρα».

Μοίρες Σεπτέμβρης 2012

Υ.Γ. Με αφορμή τις τελευταίες εκλο-γικές αποφάσεις του προβληματιζό-μενου ελληνικού λαού.

Τζάκι και τζάκια

Φωτογραφικό αρχείο Μανώλη Γ. Στρατάκη. Θεσσαλονίκη 1935. Αριστερά ο Γιώργος

Βολωνάκης (Μποχώρης) και δεξιά ο Χαρίδημος Φουρναράκης.

ΤΟΥ

Aντώνη

Μανδαλάκη

Βρέθηκαένα από-γ ε υ μ α

κατά τον Δεκαπενταύγουστο στην Αγία Μονή Βιάννου.Πριν την ώρα του Εσπερινού, είδα να έρχονται Βιαννί-τες για ν’ ανάψουν ένα κερί στη χάρη της Παναγιάς.Κουβαλούσαν και λίγους κλάδους δάφνης που τουςέδιναν στον Ηγούμενο της Μονής. Οι γυναίκες που δε-καπεντίζουν στην Αγία Μονή, θα μαδήσουν τα φύλλατης δάφνης και ο Ηγούμενος της Μονής θα στρώσει μ’αυτά το δάπεδο του μοναστηριού, την παραμονή τηςΠαναγίας. Η είσοδος του μοναστηριού είναι στολισμένημε μεγάλα βάγια, ενώ οι εικόνες των Αγίων είναι στο-λισμένες με κλωνιά βασιλικού και λουλούδια από τιςγλάστρες και τις αυλές των πιστών. Τι σημαίνει τοστρώσιμο των δαφνόφυλλων στο δάπεδο του μοναστη-ριού, θα το εξηγήσω παρακάτω.

Στην Κρήτη, την πατρίδα του Απόλλωνα, φυτρώνειη δάφνη «η ευγενής», Laurus Nobilis, που φτάνει σεύψος 5,30 μέτρων και αποτελεί ένα όμορφο και αρχον-τικό δέντρο.

Το δέντρο αυτό που είναι πανελλήνια γνωστό ως η«δάφνη του Απόλλωνα», αποτελεί σύμβολο νίκης.

Θα κόψω δάφνες και μυρτιές από τον Ψηλορείτη να στεφανώσω τσ’ ήρωες που πέσανε στην Κρήτη

Η κρητική Μούσα έχει εμπνευστεί πολλές φορές απότο δέντρο αυτό. Ο ποιητής του κρητικού δράματος «Ζή-νων» θέλει τη δάφνη στεφάνι του νικητή. Γι’ αυτό βάζειστο στόμα του Χάρου την εξής στροφή:

«Κι αρματωμένος σαν εμέ στον πόλεμο προβαίνει και μέσα εις ταις φάλαγγαις και τα τοιχιά ανεβαίνει και νικητής με ταις πληγαίς κράζεται και στεφάνι η Δάφνη η πρικοπράσινη του πλέκει και του βάνει…».

Η δάφνη κατά τη μυθολογία ήταν μια αγνή και ωραίαπαρθένα. Θυγατέρα της Γης και του Πηνειού, που με-τατράπηκε σε δέντρο, γιατί δεν θέλησε να δεχτεί ταερωτικά χάδια του θεού Απόλλωνα. Έκτοτε θεωρείταιπως είναι αφιερωμένη σ’ αυτό τον θεό. Επειδή ο Απόλ-λωνας προσωποποιεί κάθε διανοητική, πνευματική καιαισθητική αρετή, επεκράτησε η συνήθεια να στεφανώ-νουν με τους κλάδους της δάφνης, σοφούς, ποιητές καιγενικά όσους διαπρέπουν πνευματικά.

Μιας και γιορτάζει η Αγία Μονή και θα έρθει ο Δε-σπότης, καθώς και πολιτικοί και τοπικοί άρχοντες, αντίνα τους στρώσουνε κόκκινο χαλί και να τους τιμήσουνγια την παρουσία τους, τους στρώνουν στο δάπεδο δαφ-νόφυλλα.

Το ξύλινο τέμπλο Αν κάποιος βρεθεί μπροστά στο ξύλινο τέμπλο του

Μοναστηριού της Αγιάς Μονής Βιάννου και κρατεί στα

χέρια του ένα χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου Αμερι-κής, θα διαπιστώσει πως και στα δύο υπάρχει η ίδια ει-κόνα. Το τρίγωνο, δηλαδή το δέλτα της Δύναμης. Υπάρ-χει όμως η εξής διαφορά. Ο ανώνυμος και αγράμματοςμαραγκός της Αγιάς Μονής το έφτιαξε πολλά χρόνιαπριν το διαδώσει παγκόσμια η Αμερική. Πολλές φορέςοι απλοί άνθρωποι βλέπουν τα πράγματα με τη δύναμητης ψυχής και της πίστης.

HXΩ της BIANNOYΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012 13

Αγία Μονή ΒιάννουΤΟΥ: Γιώργου Ν. Θεοδοσάκη

ΑΠΟ Τη ΘΡηΣΚΕΥΤΙΚη ΖΩη ΤηΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ

Ξεκαλόκαιρο μπλιό και οι χοροσπερίδες

δίδουνε και παίρνουνε.

Μια για την εορτή τ’ αγίου του χωριού και

μια για τα πράματα που παράγει ο κάθε τό-

πος. Και κάνουνε λέει την εορτή του κερα-

σού, τση καρπούζας, του έρωντα στην Έμ-

παρο, του ξυνόχοντρου, του καπρικού, τω

χοχλιώ κι ό,τι κατεβεί στο μυαλό του κα-

θενούς.

Για το λάδι δεν παίρνω όρκο μα τάξε πως

δε γίνεται. Χοροσπερίδα σάικα δίχως γλέν-

τι και γλέντι δίχως όργανα δε γίνεται κ’

επαέ αρχίζει η μπλεξά. Ποιο να καλέσουνε

να παίξει, έναν καλό λυρατζή γι βιολάτο-

ρα, γι ένα που θ’ ανεμαζώξει κόσμο.

Γιατί δεν είναι ανέ μπαίζει καλά, αλλά ίντα

θα λέει, πώς θα κουνεί την κεφαλή ντου

πέρα πόδε, ανέ σέρνει και καμιά μουγγρά

πού και πού και κατακοντίς ανέ αρέσει στη

νεολαία. Τα παλαιϊνά σεφέρια ήφερνε με

χίλια βάσανα ο κάθε καφετζής τσ’ οργανο-

παίχτες και περίμενε να βγάλει απού τσι

γαζόζες, από κιαμιά μπύρα που ’χενε βαρ-

μένη στο μπάγο, γι να φωνιάξει ο λυραζτής

«ντάμα μπουφέ» για να κεράσουνε τα ταί-

ρια ντους κεινά που χορέβγανε κιανένα

λουκούμι.

Κι ο λυράρης τάξε κιανένα ταγκό επερίμε-

νε να παίξει να φωνιάξουνε «ντάμα λυρά-

ρη» για να του πετάξουνε κιανένα φράγκο

παραπάνω.

Και γιάντα δα τα λέω τουτανά, γιατί τσι

προάλλες επήα σ’ ένα γλέντι με τσι φίλους

μου και δεν εκάτεχα ίντα να γενώ. Είχενε

τα μεγάφωνα τέρμα βαρμένα, δεν ήστενε

τη κεφαλή ντου σ’ ένα ντόπο, εκαταχτύπα

τα πόδια ντου σαν το κουζουλό κι ήπαιζε

τα δαχτύλια ντου ετοσονά ογλίγωρα που

δεν εξεκαθάριζε κιανείς ίντα έπαιζε.

«Μπρέ δε ζαλίζεται», ερώτηξε ο φίλος μου

μα δεν μίλησα, ήφερα όμως στο μυαλό μου

το Μουντόκωστα, το Σκορδαλό, το Σηφο-

γιώργη, το Μαρκογιάννη, που ήβανε την

κεφαλή του απάνω στ’ όργανο κι εκακάρι-

ζε ο ύδρος κι ήστασε κι ήκανε λάσπη χάμε

με το να παίζει ολονυχτίς μα δε την ενεσή-

κωνε. Και ο δικός μας ο συχωρεμένος ο

Νταντάλας, ναι ο Νταντάλας, που ήφτε το

τζίγαρο και τον ήβανε στα χίλια ντου και

τον είχε εκειά όση ώρα ήπαιζε και κι ούτε

η στάχτη δεν ήπεφτε χάμαι.

Αλαβάρι είναι πολλά κοπέλια που παίζου-

νε και καλά και κλουθούνε τσι παράδοσης,

μα κιαμιά βολά με το περίσσο χαλούνε το

ίσο.

Μα ξοπίσω τω λυράρηδω κλουθούνε οι

μαντιναδολόγοι, μιλιούνια είναι. Κι είναι

οι πιο πολλοί μεγάλοι μαντιναδολόγοι, τσι

γροικάς και στέκει η τριχιά σου, μα ’χει κι

αλλους, που εμπλέξανε τσ’ αγάπες με τσι

βοσκικές και τα μιτάτα και το χειρότερο με

τα όπλα κι ένα σωρό ανερουβαλιές που λέ-

νε. Κι οι χορευτάδες τάξε δε μπάνε οπίσω.

Εδά τσι θωρείς, όλοι ένα πάτημα, ένα τσα-

λίμι, οσά τσι μπαλαρίνες που λέει ο φίλος

μου απού την Αθήνα. Και θυμούμαι, κοπέ-

λι δα γω, στα γλέντια του χωριού, που ’κα-

νε ο κάθε χορευτής τα τσαλίμια ντου μια

αργά μια ογλήγορα, μα ο καθένας τα δικά

του που τα νιωθε και προπάντων αν ήτονε

κι η κοπελιά ντου στο γλέντι εσήκωνε πα-

σπούζαλη με το ζάλο ντου κι ο καφεζτής

κάθε ντίς και ντάι εκατάβρεχε με τη λαν-

τουρίστρα να κατακάτσει ο πάσπαρος. Ανέ

τύχαινε δα να πιαστούνε κι απού τη χέρα

εκουλουμούντριζε η καρδιά ντου κι εβγά-

νανε σπίθες τα πόδια ντου!

Ετσα μου ‘ρχουνται στο μυαλό και συμπα-

θάτε με αδέ ντα λέω ντρέτα, μα όντε πάω

σε γλέντι και θωρώ ετουτανά θαρρώ πως

θα πλαντάξω γιατί τάξε πως εξεστρατίσα-

με…

ΤΟΥ

Νίκου Στρατή

Κυριακάκη

Ξεστρατίσματα…

Την ίδια περίοδο που η πολι-τική ηγεσία της χώρας μαςπαίρνει μέτρα για την εξομά-λυνση του προβλήματος τηςλαθρομετανάστευσης, τα νότιαπαράλια της Κρήτης αποδει-κνύονται, σε μια ακόμη περί-πτωση «αχίλλειος πτέρνα», μετους λαθρομετανάστες να μπαι-νοβγαίνουν όποτε θέλουν! Οιδουλέμποροι, γνωρίζονταςπροφανώς το πόσο «φιλόξενα»είναι τα νότια παραλία της Κρή-της, μεταφέρουν ακατάπαυστα«κολασμένες» ψυχές, αποδει-κνύοντας ότι τα σύνορα της Ελ-λάδας, που είναι ταυτόχρονακαι ευρωπαϊκά, είναι μπέστεσκύλοι αλέστε! Δεν είναι η πρώ-τη φορά, που τα παράλια τουΔήμου Βιάννου, προτιμήθηκαναπό τους δουλέμπορους, οιοποίοι κατάφεραν να προσεγγί-σουν στο Φαφλάγκο και νααποβιβάσουν έξι λαθρομετανά-στες, αιγυπτιακής υπηκοότη-τας, όπως οι ίδιοι δήλωσαν.Ωστόσο η όλη υπόθεση φαίνε-ται πως έχει «ουρά», καθώςτους λαθρομετανάστες περίμε-ναν επιβατικά αυτοκίνητα καιμάλιστα στο κύκλωμα φέρεταινα εμπλέκεται και μια Ελληνίδαμε καταγωγή από την Αθήνα!

Οι λαθρομετανάστες εντοπί-στηκαν αρχικά από τις Λιμενι-

κές Αρχές (προφανώς είχαν κά-ποιες πληροφορίες) και στη συ-νέχεια την υπόθεση ανέλαβε τοΑ.Τ. Βιάννου.

Η όλη επιχείρηση είχε και…κινηματογραφικό σασπένς, κα-θώς οι «ταξιτζήδες» αντιλή-φθηκαν το Λιμενικό και αφούκλείδωσαν τα οχήματά τους,έτρεξαν στα γύρω χωράφια καικρύφτηκαν σε θάμνους, για νασυλληφθούν όμως λίγο αργότε-ρα. Οι αστυνομικοί κατάφερανσε χρόνο ρεκόρ να διαπιστώ-σουν ότι το ένα αυτοκίνητοανήκε στην Αθηναία, που φέρε-ται ως εμπλεκόμενη στο κύ-κλωμα, και τα άλλα δύο σε Σύ-ριους. Τα αυτοκίνητα ρυμουλ-κήθηκαν με γερανοφόρο όχηματης αστυνομίας και οδηγήθη-καν στο Α.Τ. Βιάννου.

Στα πορτμπαγκάζ των αυτο-κινήτων, μεταξύ των άλλωνβρέθηκαν μια εξωλέμβια μηχα-νή και μια φουσκωτή βάρκα. Οιλαθρομετανάστες δεν διέθετανκανένα έγγραφο, καθώς όπωςδήλωσαν στις αστυνομικές αρ-χές «ο καπετάνιος του δουλεμ-πορικού, τα πέταξε στη θάλασ-σα και τους είπε να ισχυριστούνότι είναι Παλαιστίνιοι», ενώ τοτίμημα που κατέβαλαν για τημεταφορά τους ήταν 16.000 αι-γυπτιακές λίρες.

Ξέφραγο αμπέλι τα νότια παράλια 6 λαθρομετανάστες ξεφόρτωσε δουλεμπορικό στο Φαφλάγκο!

ΠΑΡΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

Καθηγήτρια Γαλλικών, από-

φοιτη Γαλλικής Φιλολογίας Αθη-

νών και κάτοχος Proficiency of

Cambridge παραδίδει μαθήματα,

ιδιαίτερα ή ολιγομελή.

Πληροφορίες στο τηλέφωνο:

6971/559210

HXΩ της BIANNOY ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 201214

Θα ήταν πολλαπλά χρήσι-

μο να ασχοληθεί κάποι-

ος στα σοβαρά, με τα

ανεπανάληπτα ευτράπελα που

έχουν λάβει χώρα στο Ειρηνοδικείο

Βιάννου. Ένα Ειρηνοδικείο που

οσονούπω θα είναι… ανάμνηση,

όπως άλλωστε τόσα άλλα…

Ο χρόνος για τη χώρα μας έχει

μηδενίσει: Το 1, το 5, το 10 πριν το

ΔΝΤ, το 1, το 3 μετά ΔΝΤ… Επα-

ναλαμβάνουμε, είναι εγκληματικό

αυτό που αποφάσισαν οι επίορκοι

κυβερνήτες μας, οι οποίοι, υπα-

κούοντας τυφλά στις επιταγές ξέ-

νων κέντρων, διέλυσαν τη χώρα

μας. Η διάλυση όμως αυτή θα έχει

τραγικές συνέπειες για την ελληνι-

κή επαρχία, τη μεγάλη τροφοδό-

τρια των γραμμάτων, της λαογρα-

φίας, του πολιτισμού, των ηθών

και των εθίμων. Το Ειρηνοδικείο

της Βιάννου λοιπόν, «κουβαλεί»

στις πλάτες του απίστευτες ιστο-

ρίες που τις συνοδεύουν ανάμεικτα

συναισθήματα. Εκεί στο (ποικιλο-

τρόπως) ιστορικό κτίριο του Πα-

παγιάννη, που για πολλά χρόνια

ήταν η «οδός Σανταρόζα» της

Επαρχίας Βιάννου, εκδικάστηκαν

αμέτρητες δικαστικές διαφορές

και (δυστυχώς) αμέτρητοι συμπα-

τριώτες μας κάθισαν στο σιβηρικά

παγερό εδώλιο του κατηγορουμέ-

νου και άκουσαν με αφόρητη πί-

κρα την ετυμηγορία των δικαστών.

Σ’ αυτή την αίθουσα, πολλοί έχα-

ναν το μεροκάματο προκειμένου

να απολαύσουν την παρέλαση του

ψέματος και της υποκρισίας, τις

θλιβερές και επώδυνες στιγμές της

καταδίκης των κατηγορουμένων,

την προσαγωγή των στο «ιδιαίτε-

ρο» για να τα «σκάσουν», κι όσους

δεν διέθεταν παράδες, να οδηγούν-

ται από τα όργανα «αλλά μπρατσέ-

τα» στα αφιλόξενα υπόγεια του

αστυνομικού τμήματος! Σ’ αυτή

την αίθουσα ακούστηκαν αμέτρη-

τα, άλλοτε πνευματώδη κι άλλοτε

πάλι φαιδρά επιχειρήματα των κα-

τηγορουμένων. Από το χώρο αυτό,

πέρασαν σπουδαίοι δικαστικοί λει-

τουργοί και αγόρευσαν προικισμέ-

νοι νομικοί, ενώ δεν έλειψαν και οι

ολίγιστοι (δικολάβοι και δικηγό-

ροι) με τις εκνευριστικές υπερβο-

λές και τους νομικισμούς της πλά-

κας! Και μόνον οι ατάκες του δικη-

γόρου Ιωάννη Κονδυλάκη (Κοντυ-

λογιάννη), αυτής της πληθωρικής

πνευματικής προσωπικότητας, θα

ήταν αρκετές για να γεμίσουν τις

σελίδες ενός βιβλίου.

Σ’ αυτό τον ίδιο χώρο δέσποζαν

οι βιβλικές μορφές των κτηνοτρό-

φων της ευρύτερης περιοχής, οι

οποίοι, για ευνόητους λόγους, ήταν

οι καλύτεροι πελάτες του «μαγαζι-

ού»! Οι κτηνοτρόφοι, που ενδεδυ-

μένοι με τις πανέμορφες παραδο-

σιακές τους στολές, με τα χιαλου-

βάρια, τα κρουσαλίδικα μαντίλια

και τα καλογυαλισμένα στιβάνια,

αμέσως μετά το πέρας τη δίκης και

ανεξαρτήτως της έκβασής της,

όδευαν ομαδικώς προς τα μαγέρι-

κα της Άνω Βιάννου, όπου κατά

κανόνα σημειώνονταν κρασοκατα-

νύξεις διαρκείας! Την ημέρα του

δικαστηρίου, τα φαγάδικα του

Στρατή και του Περτσουλή, του

Μέρκου και του Χριστοδούλη, του

Πετροδημήτρη, του Μύρου του

Κουτρουμπά και του Τριφύτσου,

είχανε μεγάλη σκόλη!

Το Ειρηνοδικείο «μας» λοιπόν,

που αν είχαμε λίγο περισσότερο

φιλότιμο, θα αποτρέπαμε με κάθε

μέσο το κλείσιμό του… Δεν έχουμε

όμως…

Ένα εντελώς ενδεικτικό παρά-

δειγμα του πλούτου αυτού, είναι

και το γεγονός της απολογίας ενός

ατυχούς κατηγορούμενου, που λο-

γοδοτούσε για λογαριασμό του γαϊ-

δάρου του, ο οποίος, αγνοώντας

τους ισχύοντες νόμους, έκοψε το

σκοινί της τυραννίας του και πήγε

στο διπλανό περιβόλι και έφαγε τις

φυλλάδες και τα λάχανα!

Και σα να μην έφτανε η απειλή

του νόμου, η οποία επικρεμόταν

ως δαμόκλειος σπάθη, καθώς μια

ενδεχόμενη καταδίκη θα σήμαινε

εκατοντάδες ή και χιλιάδες μεταλ-

λικές δραχμές, ο κατηγορούμενος

είχε να αντιμετωπίσει και το επαχ-

θέστατο κόστος της υπεράσπισης!

Απολογούμενος λοιπόν ο κατη-

γορούμενος, είπε επί λέξει τα ακό-

λουθα: «είχα ένα γαλανό γάιδαρο,

κύριε πρόεδρε, κι ήκοψε ο παντέρ-

μος το σκοινί κι επήγε στου Μετα-

ξομανώλη το περβόλι και δεν του

’φηκε πράσινο φύλλο»! Ο Κοντυ-

λογιάννης αντιλήφθηκε το «ατόπη-

μα» του κατηγορουμένου, είχε δε

φροντίσει να πληροφορηθεί την

γεωγραφική προέλευση του προ-

έδρου του δικαστηρίου, ο οποίος

ήτανε από την απάνω Ελλάδα και

άντε να καταλάβει τα όσα του πα-

ρέθεσε ο κατηγορούμενος με τη

ντοπιολαλιά του. Εκρίθη λοιπόν

σκόπιμο να παρέμβει άμεσα: «Ση-

μειωτέον κύριε πρόεδρε ότι «γαλα-

νός» σημαίνει «λευκός»!!! Η πα-

ρέμβαση αυτή αποδείχθηκε καθο-

ριστική, γιατί πράγματι ο δικαστι-

κός λειτουργός αδυνατούσε να κα-

τανοήσει τον ισχυρισμό του κατη-

γορουμένου, ότι δηλαδή έχει και

μπλάβους γαϊδάρους!

Σε μια άλλη δίκη, κατηγορούμε-

νος ήταν ένας εξαιρετικός Βιαννί-

της, τίμιος και δουλευταράς, ο αεί-

μνηστος Στέργιος Κ. Πετράκης, ο

οποίος στα πρώτα χρόνια της επτα-

ετούς Χούντας κάθισε στο σκαμνί

του κατηγορουμένου, με την πολύ

βαριά κατηγορία ότι «δεν είχε ξε-

κοπρίσει το αχίρι του»! Ο Στέργιος

ήτανε προοδευτικός στις πολιτικές

του πεποιθήσεις.

Τον ερωτά λοιπόν ο πρόεδρος

του δικαστηρίου: «Πότε σας κα-

ταγγείλανε κύριε Πετράκη»;

Ο Στέργιος, μ’ αυτή την αφοπλι-

στική αθωότητα των αγνών, άδο-

λων ανθρώπων απάντησε με ευθύ-

τητα: «αλλότες, όντε ν’ εχάλασε η

κατάσταση κύριε πρόεδρε»!!! Όλοι

οι παρευρισκόμενοι στο πολυπλη-

θές ακροατήριο, νομικοί και απλοί

πολίτες, δάγκωσαν τα χείλη τους,

αφού τα όσα είπε ο Στέργιος σήκω-

ναν έως και… Μακρόνησο…

Ο πρόεδρος του δικαστηρίου

αδυνατούσε να πιστέψει τα όσα

άκουγε και επανήλθε με το ίδιο

ερώτημα, μήπως και ο κατηγορού-

μενος συναισθανόμενος το ατόπη-

μά του, ανασκεύαζε. Μάταια όμως,

αφού ο Στέργιος έδωσε αυτολεξεί

την ίδια απάντηση: «αλλότες, όντε

ν’ εχάλασε η κατάσταση κύριε πρό-

εδρε»!!! Είναι απολύτως βέβαιο,

ότι ο πρόεδρος του δικαστηρίου

ήταν βαθύτατα δημοκράτης, οπωσ-

δήποτε ευφυής και παντελώς αδέ-

καστος. Αυτά αποδείχθηκαν από

την απρόσμενα αθωωτική απόφα-

ση…

Ο αείμνηστος δάσκαλός μας, ο

Μανώλης Καδιανάκης, ο οποίος,

ως γνωστόν ήταν μέγας ιστορικός

και λαογραφικός ρέκτης, μου είχε

διηγηθεί κάποτε την ακόλουθη

σχετική ιστορία:

Ο πρόεδρος του δικαστηρίου ρώ-

τησε τον κατηγορούμενο, τι επαγ-

γέλλεται: «Αλετράς, ασβεστάς και

πρώτος μαγγανάρης», απαντά με

παρρησία και καμάρι. Ο δικαστής

μένει άναυδος με την ελευθεροστο-

μία, το θάρρος και το αξιοθαύμα-

στο πνεύμα, το οποίο εν τέλει, χα-

ρακτήριζε τους Βιαννίτες μιας άλ-

λης εποχής.

Και ο σοφός δάσκαλος επισημει-

ώνει: το δύσκολο επάγγελμα του

γεωργού με το ησιόδειο αλέτρι, η

επιχείρηση των ασβεστοκαμίνων,

για την εξυπηρέτηση των οικοδο-

μικών αναγκών της εποχής, αλλά

και το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας που

είχε πάρει για το μαγγάνι που κα-

τασκεύαζε, τον έκαναν να υπερη-

φανεύεται. Το μηχάνημα δηλαδή

για το ξεκούκισμα του μπαμπα-

κιού, που δεν είχε σκεφτεί ως τότε

κανείς άλλος να το επινοήσει και

ήταν απαραίτητο, γιατί τότε στα Λι-

βάδια της Βιάννου, που σήμερα εί-

ναι χέρσα και τέλματα ως επί το

πλείστον, καλλιεργούσαν το μπαμ-

πάκι»!

Θα μπορούσα να γράφω ώρες για

τα ευτράπελα του Ειρηνοδικείου

«μας». Μακάρι οι αναφορές αυτές

να αποτελέσουν το ερέθισμα και

για άλλους συμπατριώτες μας να

ανασύρουν από τα σεντούκια της

μνήμης τους ό,τι σχετικό έχουν φυ-

λάξει…

Τα ωραία των δικαστηρίων

Φωτογραφικό αρχείο Μανώλη Σπανάκη: Δυο μορφές της Βιάννου.αριστερά ο Γιώργος Βασιλάκης και δεξιά ο Γιάννης Κονδυλάκης(Κοντυλογιάννης)

Στέργιος Πετράκης: Ένας αγνός Βιαννίτης που ο τίμιος ιδρώταςτου, πότισε αρκούντως τη Βιαννίτικη γη…

ΤΟΥ: Μανώλη Σπανάκη

Του Βίκτωρος Ουγκώ

Τούρκοι διαβήκαν, χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.Η Χίο, τ’ όμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα,με τα κρασιά, με τα δεντράτ’ αρχοντονήσι, που βουνά και σπίτια και λαγκάδιακαι στο χορό τις λυγερές καμιά φορά τα βράδιακαθρέφτιζε μες στα νερά.

Ερμιά παντού. Μα κοίταξε κι απάνου εκεί στο βράχο,στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχοκάθεται, σκύβει θλιβεράτο κεφαλάκι, στήριγμα και σκέπη του απομένειμόνο μιαν άσπρη αγράμπελη σαν αυτό ξεχασμένημες στην αφάνταστη φθορά.

Φτωχό παιδί, που κάθεσαι ξυπόλυτο στις ράχες

για να μην κλαις λυπητερά, τι ́ θελες τάχα να 'χεςγια να τα ιδώ τα θαλασσάματάκια σου ν' αστράψουνε, να ξαστερώσουν πάλικαι να σηκώσεις χαρωπά σαν πρώτα το κεφάλιμε τα μαλλάκια τα χρυσά;

Τι θέλεις άτυχο παιδί, τι θέλεις να σου δώσωγια να τα πλέξεις ξέγνοιαστα, για να τα καμαρώσωριχτά στους ώμους σου πλατιάμαλλάκια που του ψαλιδιού δεν τάχει αγγίξει η κόψηκαι σκόρπια στη δροσάτη σου τριγύρω γέρνουν όψηκαι σαν την κλαίουσα την ιτιά;

Σαν τι μπορούσε να σου διώξει τάχα το μαράζι;Μήπως το κρίνο απ' το Ιράν που του ματιού σου μοι-άζει;Μην ο καρπός απ’ το δεντρί

που μες στη μουσουλμανική παράδεισο φυτρώνει,κι έν' άλογο χρόνια εκατό κι αν πιλαλάει, δε σώνειμεσ' απ' τον ίσκιο του να βγει;

Μην το πουλί που κελαηδάει στο δάσος νύχτα μέρακαι με τη γλύκα του περνάει και ντέφι και φλογέρα;Τι θες κι απ’ όλα τούτα τ' αγαθά;Πες. Τ' άνθος, τον καρπό; Θες το πουλί;Διαβάτη,μου κράζει το Ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι:Βόλια, μπαρούτι θέλω. Να.

Απόδοση στα ελληνικά:Κωστής Παλαμάς

Δαφνοστεφάνωμα

Στης Βιάννου τσοι ψηλές κορφές,στσ’ απάτητες Μαδάρες,άντρες επολεμήσανε των Γερμανώ φουσάτα και διώξανε το φασισμό κι εφέραν την ειρήνη.Κι οι πόρτες άνοιξαν πλατιές τση λευτεριάς και μπήκε,να στεφανώσει τσοι νεκρούς με δάφνινο στεφάνι…

Δημήτρης Ζαμπουλάκης

Το ελληνόπουλο

HXΩ της BIANNOYΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012 15

Τελέστηκε το μνημόσυνο των πεσόντων

«Καμιά σχετική συζήτηση για το θέματων πολεμικών αποζημιώσεων δενέχει γίνει μεταξύ των δύο χωρών», δή-λωσε ανερυθρίαστα ο εκπρόσωποςτου Υπουργείου Εξωτερικών της Γερ-μανίας! Οι δηλώσεις αυτές, που προφανώςέγιναν για να μην τρέφουν κάποιοι αυ-ταπάτες, ότι δηλαδή οι Γερμανοί έχουνμετανοήσει για τα εγκλήματά τους, έρ-χονται σε μια στιγμή που για πρώτηίσως φορά, διατυπώνεται ευθέως απόεπίσημη κυβερνητική πηγή ότι «η Ελ-λάδα ουδέποτε παραιτήθηκε τωναξιώσεών της». Το Βερολίνο απέρριψε το ενδεχόμενονα πληρώσει πολεμικές αποζημιώσειςστην Ελλάδα για την περίοδο της να-ζιστικής κατοχής της χώρας, επιση-μαίνοντας ότι «τέτοιο ζήτημα δενυπάρχει» και σημειώνοντας ότι «ηομοσπονδιακή κυβέρνηση θεωρεί ότιέπειτα από πολλές δεκάδες χρόνια, το

θέμα των αποζημιώσεων έχει χάσει τονόημά του», σύμφωνα με δήλωση τουεκπροσώπου του υπουργείου Εξωτε-ρικών της Γερμανίας στην καθιερωμέ-νη κυβερνητική ενημέρωση, την οποίασυμπλήρωσε λέγοντας: «Για εμάς, δεντίθεται το θέμα αυτό και θα ήθελα ναπροσθέσω ότι δεν γνωρίζω για καμίασχετική συζήτηση, καμία επαφή μετα-ξύ Γερμανίας και Ελλάδας. Η Γερμανίαέχει αναλάβει την ευθύνη για το πα-ρελθόν της. Το κάναμε πάντα στηδιάρκεια των περασμένων δεκαετιώνκαι αποδείξαμε με διάφορους τρό-πους ότι λαμβάνουμε το παρελθόν αυ-τό σοβαρά υπόψη μας», υπογράμμισεο εκπρόσωπος, διευκρινίζοντας: «Τοίδιο ισχύει και για τη ναζιστική κατοχήτης Ελλάδας στη διάρκεια του Β' Παγ-κοσμίου Πολέμου». Με άλλα λόγια, ηΓερμανία, ναι μεν αναλαμβάνει τις ευ-θύνες για τα στυγερά εγκλήματα πουδιέπραξε, αλλά αποζημιώσεις γιοκ…

Την Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου,τελέστηκε στο ΠανδημοτικόΜνημείο στο Σελί Αμιρά, το

μνημόσυνο των εκτελεσθέντων απότα γερμανικά στρατεύματα κατοχής.Κεντρικός ομιλητής ήταν ο αντιστα-σιακός Δημοσθένης Ραπτόπουλος,γιος του πρωτεργάτη της ΕθνικήςΑντίστασης Αλέξανδρου Ραπτόπου-λου (η εξαιρετική του ομιλία θα δη-μοσιευτεί στο επόμενο φύλλο). Γιατα 69 χρόνια από τα τραγικά γεγονό-τα του 1943, εκτός του μνημοσύνου,έγιναν δύο παράλληλες σημαντικέςεκδηλώσεις. Η πρώτη έγινε στηνΆνω Βιάννο με τη Χορωδία της Περι-φέρειας Κρήτης, η οποία απέδωσεθαυμάσια τραγούδια μεγάλων Ελλή-νων συνθετών. Η δεύτερη έγινε σταΑμιρά με την προβολή ενός σημαντι-κότατου ντοκουμέντου. Πρόκειταιγια την έρευνα του δημοσιογράφουΝίκου Ψιλάκη, με τίτλο «Η Βιάννοςστις φλόγες», την οποία είχε προβά-λει η ΕΡΤ το 1982! Στην εν λόγω δη-μοσιογραφική έρευνα – ντοκουμέν-το, παρουσιάζονται οι «πρωταγωνι-στές» των γεγονότων, από τους οποί-

ους κανείς δεν βρίσκεται πλέον στηζωή. Οι τραγικές χήρες εξιστορούντην τραγικότητα των στιγμών, τουςσκοτωμένους, την αγωνία τους νασκάψουν με τα νύχια τους για να θά-ψουν τα αγαπημένα τους πρόσωπαγια να μην τους φάνε τα όρνεα!

Ανάμεσα σ’ αυτούς που μιλούν γιατη θυσία, συμπεριλαμβάνεται κι έναςαπό τους μεγάλους πρωταγωνιστέςτης Αντίστασης ο γιατρός ΓεώργιοςΠαπαμαστοράκης (Γερουλάνος), πο-λιτικός υπεύθυνος του ΕΑΜ, τουοποίου η μαρτυρία είναι συγκλονι-στική! Σημαντική είναι επίσης και ημαρτυρία του καπετάν ΜανώληΜπαντουβά, έως τότε αρχηγού τηςενωμένης Αντίστασης, αφού τα όσαπροηγήθηκαν των τραγικών γεγονό-των του «μαύρου» εκείνου Σεπτέμ-βρη ήταν αφορμή ώστε το ΕΑΜ ναδιαχωρίσει τη θέση του. Ο καπετάνΜπαντουβάς λοιπόν ομολογεί ότι «ηεξουδετέρωση του φυλακίου της Σύ-μης έγινε με αποκλειστικά δική τουπρωτοβουλία».

Αμέσως μετά την προβολή, ηοποία όπως είναι φυσικό έγινε σε

ιδιαίτερα φορτισμένο συγκινησιακάκλίμα, ακολούθησε μια άκρως ενδια-φέρουσα συζήτηση, στην οποία ο δη-μοσιογράφος κ. Νίκος Ψιλάκης, πουήταν παρών στην προβολή (παρώνήταν και ο οπερατέρ του ντοκιμαν-τέρ κ. Γιώργος Τραχανατζής), ανα-φέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμε-τώπισαν, αλλά και στο πλήθος τωνμαρτυριών που κατέγραψαν, οι οποί-ες δυστυχώς δεν «είδαν» ποτέ τοφως της δημοσιότητας, αφού πετσο-κόφτηκαν άγρια, με τη φαιδρή δι-καιολογία του τηλεοπτικού χρό-νου…

Ο κ. Νίκος Ψιλάκης έκανε μάλισταμια σημαντικότατη πρόταση: να γίνειυποτιτλισμός του ντοκιμαντέρ σεδιάφορες γλώσσες και να προβληθείσε ευρωπαϊκές χώρες και κυρίωςστην Γερμανία. Στη συνέχεια ο Αρι-στομένης Ι. Συγγελάκης, μέλος τηςΕπιτροπής διεκδίκησης Γερμανικώναποζημιώσεων, αναφέρθηκε εκτενέ-στατα στο όλο θέμα.

Πάντως, από την εκδήλωση αυτήβγήκε αβασάνιστα το συμπέρασμαότι εκδηλώσεις σαν και τη συγκεκρι-

μένη είναι πολλαπλά ωφέλιμες καιοι διοργανωτές σ’ αυτές πρέπει ναδώσουν το βάρος. Δυστυχώς η κεν-τρική εκδήλωση, που είναι η τέλεση

του μνημοσύνου έχει μετατραπεί σε«πασαρέλα» πολιτικών και πολιτευ-τών, οι οποίοι ενδιαφέρονται για το«φαίνεσθαι» και όχι για το «είναι»…

Απίθανα και απροσδόκητα επίκαιρος οΓερμανός φιλόσοφος! Στο πρώτο τουβιβλίο, με τίτλο «Η Γέννηση της Τρα-γωδίας» (1872) και συγκεκριμέναστο κεφάλαιο 15, ο ΦρειδερίκοςΝίτσε κάνει μία ιδιαίτερη μνεία στοελληνικό έθνος, αποδεικνύονταςότι ο ίδιος ήταν πολύ μπροστά απότην εποχή του…Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε τοσχετικό, χαρακτηριστικό απόσπα-σμα:«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδοτης εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊ-κός πολιτισμός προσπάθησε να απε-λευθερώσει τον εαυτό του από τουςΈλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναιδιαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέ-σκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημι-ουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυ-πο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώ-μα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο,συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγρα-

φο, με καρικατούρα.Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξε-

σπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού τουμικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρονα ονομάσει βαρβαρικά ό,τι δεν είχε δημιουργηθείστο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζό-μενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακα-λύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια

για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα ταδηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους

έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουντην υπέροχη ομορφιά τους.Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουνντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες.Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεταιπου αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την

αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οιηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και

σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλο-γα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χα-

μηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οιοποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσ-σο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».

Ο Δήμαρχος Βιάννου κ. Παύλος Μπαριτάκης, ο δημοσιογράφος –

συγγραφέας κ. Νίκος Ψιλάκης και ο κ. Αριστομένης Ι. Συγγελάκης

Γερμανικό «όχι» για πολεμικές αποζημιώσεις στην Ελλάδα

Κανείς δεν ανακάλυψε το κώνειο που θα τον απαλλάξει από τους Έλληνες»!

HXΩ της BIANNOY ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 201216

HXΩ της BIANNOYΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012 17

HXΩ της BIANNOY ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 201218

«Η Άρβη θα γίνει Τοπική Κοινότητα»

Σε κλίμα έντασης, καθώς καιεγκλήσεων και αντεγκλήσε-ων, διεξήχθη η συνεδρίαση

του Δημοτικού Συμβουλίου, τοοποίο εντελώς ανεξήγητα, διεκόπημε τρόπο ανορθόδοξο.

Στην ατζέντα της συνεδρίασηςτης Πέμπτης 20 Σεπτεμβρίου ήτανεγγεγραμμένο για συζήτηση και τοαίτημα των κατοίκων της Άρβης νααποτελέσουν ενιαία διοικητική ον-τότητα. Από νωρίς είχαν συγκεν-τρωθεί στο Δημαρχείο περίπου 50κάτοικοι της Άρβης, οι οποίοι περί-μεναν με ανυπομονησία την απόφα-ση του σώματος. Είχε επίσης συγ-κεντρωθεί και το… αντίπαλον δέος,10-15 κάτοικοι από τον Αμιρά. Νασημειωθεί ότι το θέμα είχε ξανασυ-ζητηθεί σε άλλη συνεδρίαση, στηνοποία είχε ληφθεί η ρευστή απόφα-ση της απόρριψης του αιτήματος,καθώς στη σχετική ψηφοφορίαυπήρχε ισοψηφία και μέτρησε ηψήφος του προέδρου του Δ.Σ.

Οι εντάσεις δεν έλειψαν από τοσυγκεντρωμένο πλήθος, όταν δια-πίστωσαν ότι ήταν στο ίδιο έργο θε-ατές και στη σχετική ψηφοφορίαδιαμορφωνόταν ξανά ένας ισόπα-λος συσχετισμός. Τα πνεύματαοξύνθηκαν όταν ο πρώην δήμαρχοςκ. Μανώλης Αναστασάκης, ενώ αρ-χικά ψήφισε «λευκό», στη συνέχειακαι υπό τις πιέσεις όσων αντιτίθεν-ται στο αίτημα των Αρβιτών, άλλα-ξε… γνώμη! Στο σημείο αυτό, οπρόεδρος του Δ.Σ. διέκοψε τη δια-δικασία, ενώ ταυτόχρονα η ένταση«χτύπησε» κόκκινο και είναι θαύμαπου δεν σημειώθηκαν σοβαρά επει-σόδια.

Να σημειωθεί ότι την προηγούμε-νη της συνεδρίασης του Δ.Σ., συνε-δρίασε η Δημοτική Ομάδα της πλει-οψηφούσας παράταξης με κύριοθέμα στην ατζέντα της συζήτησηςτο αίτημα των Αρβιτών (ουσιαστικάεκεί ελήφθη η απόφαση) και απο-φασίστηκε κατά πλειοψηφία «νακαταψηφιστεί». Οι αντιρρήσεις έτσιόπως εκφράζονται από τους προ-έδρους των τοπικών ΚοινοτήτωνΑμιρά και Αγίου Βασιλείου, στιςοποίες υπάγονται διοικητικά Άρβηκαι Ν. Άρβη αντίστοιχα, στηρίζον-ται στην αιτιολογία πως ενδεχόμε-νη ανεξαρτητοποίηση της Άρβης θααποβεί καθοριστικά μοιραία σε βά-ρος των χωριών τους. Με την άπο-

ψη αυτή συντάσσεται και η Δημοτι-κή Αρχή, η οποία δέχεται τα πυράτων Αρβιτών, καθώς όπως εκείνοιισχυρίζονται «προεκλογικά είχε δε-σμευτεί για ακριβώς το αντίθετο».

Ο Δήμαρχος κ. Παύλος Μπαριτά-κης σε δηλώσεις του στην «Ηχώ τηςΒιάννου», παραδέχτηκε ότι «πράγ-ματι προεκλογικά είχα υποσχεθείκάτι τέτοιο, όμως διαβάζοντας προ-σεκτικά τον ισχύοντα νόμο, δεν εί-ναι και τόσο απλό, γιατί πρέπει ναγίνουν δύο διαφορετικές κοινότη-τες». Αναφερόμενος στη διακοπήτης συνεδρίασης, ο κ. Μπαριτάκηςδήλωσε ότι «έγινε γιατί έπρεπε ναδιαφυλαχθεί το κύρος του σώμα-τος» και κάλεσε τους κατοίκους τηςΆρβης να επιδείξουν ψυχραιμία.«Το ζήτημα θα επανέλθει στο Δημο-τικό Συμβούλιο, αλλά η συζήτησηπρέπει να διεξαχθεί με πολιτισμόκαι χωρίς εντάσεις» κατέληξε ο κ.Μπαριτάκης.

Εν τω μεταξύ, αμέσως μετά τα γε-γονότα και συγκεκριμένα την Κυ-ριακή 23 Σεπτεμβρίου, με πρωτο-βουλία του οικείου ΠολιτιστικούΣυλλόγου, πραγματοποιήθηκεστην Άρβη ανοικτή λαϊκή συνέλευ-ση στην οποία αποφασίστηκαν ναπραγματοποιούνται τρίωρες κατα-λήψεις στο Δημαρχείο της Βιάννου,έως ότου το θέμα οδεύσει για τη λύ-ση του.

Πράγματι, τη Δευτέρα 24 Σεπτεμ-βρίου, μεγάλος αριθμός Αρβιτώνκατέλαβαν συμβολικά για ένα δίω-ρο το Δημαρχείο και έλαβαν τηνυπόσχεση από το Δήμαρχο Βιάννου,ότι «έως το τέλος Οκτωβρίου το ζή-τημα θα έρθει εκ νέου προς συζήτη-ση στο Δημοτικό Συμβούλιο».

Κατάληψη πραγματοποιήθηκεκαι μια βδομάδα αργότερα.

Το ψήφισμα«Την Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου

2012 και ώρα 8:00 μμ πραγματοποι-ήθηκε στο χώρο του λιμανιού τηςΆρβης, λαϊκή Συνέλευση των κατοί-κων της, μετά από πρόσκληση τουΠολιτιστικού Επιμορφωτικού Εξω-ραϊστικού Συλλόγου και της επιτρο-πής Αγώνα για τη δημιουργία Τοπι-κής Κοινότητας Άρβης.

Θέμα της Συνέλευσης ήταν η πα-ραπέρα οργάνωση και συνέχιση τουαγώνα της κοινωνίας της Άρβης για

την ίδρυση Τοπικής Κοινότηταςπου θα περιλαμβάνει τους οικι-σμούς Άρβης και Νέας Άρβης.Αφού έγινε ενημέρωση από τονπρόεδρο του συλλόγου ΚουτεντάκηΓεώργιο και τοποθετήθηκαν οι κά-τοικοι του χωριού, η Λαϊκή Συνέ-λευση ενέκρινε το παρακάτω ψήφι-σμα:

1. Καταγγέλλει την ετσιθελικήδιακοπή του Δημοτικού Συμβουλί-ου στη συνεδρίαση της Πέμπτης 20-9-2012 από τον πρόεδρο του Δημο-τικού Συμβουλίου και το ΔήμαρχοΒιάννου, μετά από την ψήφο του κ.Αναστασάκη που ήταν «λευκό».

2. Καταγγέλλει την επανάληψητης ψηφοφορίας, καθώς μετά τηδιακοπή, αντί να ξεκινήσει από εκείπου είχε σταματήσει, ο πρόεδροςξεκίνησε τη διαδικασία από την αρ-χή. Αποτέλεσμα ήταν ο κ. Αναστα-σάκης να αλλάξει την ψήφο του.

3. Καταγγέλλει την εισήγηση τουΔημάρχου για το θέμα. Η εισήγησήτου ήταν τόσο μπερδεμένη που στηνψηφοφορία οι δημοτικοί σύμβου-λοι δεν ήξεραν αν το «Ναι» σημαίνει«Ναι» και το «Όχι», Όχι». Αποτέ-λεσμα ήταν ο Αντιδήμαρχος κ. Αγα-πουλάκης να προτείνει λύση, λέ-

γοντας το απλό ψηφίζω και στηρί-ζω ή δε στηρίζω την πρόταση τουΔημάρχου.

4. Καταγγέλλει την προσπάθειατου προέδρου του Δημοτικού Συμ-βουλίου να αλλάξει την ψήφο τουΑναστασάκη.

5. Καταγγέλλει τον πρόεδρο τουΤοπικής Κοινότητας Αγίου Βασιλεί-ου γιατί τηλεφωνικά πήρε την ψή-φο του μέλους του Τοπικού Συμ-βουλίου Αγίου Βασιλείου κ. Κεφα-λάκη Γεωργίου, λέγοντάς του ότι «οΠρόεδρος του Συλλόγου προσπαθείνα μοιράσει την Άρβη» ή ότι «τη δη-μιουργία τοπικής Κοινότητας δεντην θέλουν οι Αρβίτες».

Η λαϊκή συνέλευση χαιρετίζει τηνέντιμη στάση του κ. Κεφαλάκη ναέρθει από το Ηράκλειο και να ενη-μερώσει τη συνέλευση για αυτές τιςμεθοδεύσεις.

6. Καταγγέλλει όλους αυτούς πουμίλησαν για ακρωτηριασμούς καιγια ψηφοφορίες ανάλογα με το τιμας βολεύει κάθε φορά.

7. Δηλώνουμε ότι θα αγωνιστούμεμε όλες μας τις δυνάμεις, εκμεταλ-λευόμενοι κάθε μέσο που μας δίνειο νόμος ώστε Άρβη και Νέα Άρβηνα γίνουν ενιαία Τοπική ΚοινότηταΆρβης.

8. Δηλώνουμε ότι δεν έχουμε ναχωρίσουμε με κανένα τίποτα, απλάεκφράζουμε τη θέληση και την επι-θυμία μας να μπορούμε εμείς οι ίδι-οι να εκλέγουμε Τοπικό Συμβούλιοπου θα εντοπίζει, θα μεταφέρει καιθα επιλύει τα προβλήματα του τό-που μας. Είναι αδιανόητο το 2ο σεπληθυσμό χωριό του Δήμου Βιάν-νου μετά την Βιάννο, να μην μπορείνα έχει αυτά που έχουν χωριά με το1/5 του πληθυσμού της Άρβης.

9. Όπως ο Δήμαρχος και η Αντι-πολίτευση προεκλογικά είχαν κάθεδικαίωμα να υπόσχονται στους Αρ-βίτες, έτσι και οι Αρβίτες τώραέχουν κάθε δικαίωμα να απαιτή-σουν αυτά που τους υποσχέθηκαν.Τους χαρακτηρισμούς που έχουνακουστεί για όλους εμάς απλώςτους επιστρέφουμε σε αυτούς πουτους εκφράζουν.

ΑποφασίζουμεΣυμβολική κατάληψη του Δημαρ-

χείου Βιάννου τη Δευτέρα 24-9-2012, ώστε ο δήμαρχος να δεσμευ-τεί για την ημερομηνία που θα επα-ναληφθεί ή θα συνεχιστεί η διακο-πείσα συνεδρίαση.

Το παραπάνω ψήφισμα διαβά-στηκε μεγαλόφωνα και εγκρίθηκεομόφωνα από τη λαϊκή Συνέλευση.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ Το Δ.Σ. του Πνευματικού Κέντρου «Περικλής Βλαχάκης» ευχαριστεί θερμά τους:Δημήτρη Ι. Σπανάκη, Μανώλη Λουλάκη (Ντρουβά), Δημοσθένη Λουλάκη, κα-θώς και το διευθυντή της «Ηχώ της Βιάννου» Μανώλη Σπανάκη, γιατί προσέ-φεραν το ποσό που απαιτείτο για την αγορά της επιγραφής του ΠνευματικούΚέντρου, ποσό αρκετά μεγάλο, διενεργώντας λαχειοφόρες αγορές. Τα είδη δετα οποία κληρώθηκαν ήταν προσφορά των ιδίων. Με την ευκαιρία αυτή, ευχα-ριστούμε τον κ. Μανώλη Σπανάκη, γιατί έχει σταθεί δίπλα στην προσπάθειάμας, με πολύ ουσιαστικό τρόπο, θα λέγαμε με πάθος, προσφέροντας πάρα πολ-λά.Ευχαριστούμε επίσης τον Ηρακλειώτη αρχιτέκτονα Γεώργιο Πετράκη, φίλο τηςΒιάννου και του Ιδρύματος, γιατί προσφέρθηκε αφιλοκερδώς να εκπονήσει τημελέτη εξοπλισμού του Βλαχάκειου.Ευχαριστούμε ακόμη τους:Νίκο Διακάκη, Ελένη Εμμ. Γελασάκη, Γιάννη Α. Παπαγιαννάκη, Κλειώ Κονδυ-λάκη, Γιώργο Στειακάκη, Νίκο Καπρούτσο και τις αδελφές Κυριακάκη για τηνπροσφορά τους.

Εκ μέρους του Δ.Σ. Ο Πρόεδρος

Μάνθος Γουρνιεζάκης

Στο ευχαριστήριό του, ο πρόεδροςτου Ιδρύματος «Περικλής Βλαχά-κης», κ. Μάνθος Γουρνιεζάκης, ευ-γενής όπως πάντα, εκφράζει τις ευ-χαριστίες του προς τους δωρητές.Ταυτόχρονα εκφράζει και τις ευχαρι-στίες του προς το πρόσωπό μου,«επειδή έπραξα το αυτονόητο». Κατ’αρχήν τον ευχαριστώ για τον καλότου λόγο. Θεωρώ όμως ότι εμείςοφείλουμε να τον ευχαριστούμε, για-τί δεν φείδεται χρόνου, κόπου καιεξόδων και ασχολείται και, μάλισταμετά πάθους, με τον ευγενέστατοσκοπό της λειτουργίας του Πνευμα-τικού Κέντρου «Περικλής Βλαχά-κης». Για να είμαστε ακριβείς: Ότανβρίσκεσαι μπροστά σε μια τέτοια,

πρωτοφανή για τα δεδομένα της ευ-ρύτερης περιοχής, προσφορά,όπως εκείνη του αείμνηστου ΠερικλήΒλαχάκη, το χρέος δεν εξαντλείται σ’ένα ξερό «ευχαριστώ» ή στο σύνη-θες «ο Θεός σχωρέστον». Ο Περι-κλής Βλαχάκης είναι ο μεγαλύτεροςευεργέτης του τόπου μας και είναιαπορίας άξιο, πώς ο Δήμος Βιάννου,μέχρι σήμερα, δεν έχει καν προβλη-ματιστεί, για τον τρόπο με τον οποίοθα ανταποδώσει ένα μέρος από ταοφειλόμενα. Μπροστά λοιπόν σε μια τέτοια μεγα-λειώδη προσφορά, που προσεγγίζειτον όγκο της Δίκτης, η δική μας, φαί-νεται (και είναι) κόκκος άμμου…Η επίπονη προσπάθεια του αγαπη-

τού μας Μάνθου, να δώσει σάρκακαι οστά στο όραμα του μεγάλου ευ-πατρίδη Π. Βλαχάκη, είναι σε τέτοιοβαθμό συγκινητική, που συμπαρα-σύρει και όλους εμάς να συνταξιδέ-ψουμε και να κωπηλατήσουμε μαζίτου. Μια προσπάθεια, που αν κρί-νουμε από τις οικονομικές (και όχιμόνο) προσφορές, έχει εκτιμηθείαπό πάρα πολλούς συμπατριώτεςμας. Καταλήγοντας λοιπόν: Εμείς οφεί-λουμε στον Μάνθο Γουρνιεζάκη θερ-μές ευχαριστίες, γιατί μας παροτρύ-νει, μας «ξεσουβιάζει» και μας ωθείστον ωραίο αυτόν αγώνα!

Μανώλης Σπανάκης

Το «ευχαριστώ» το οφείλουμε εμείς

ΑμΕΤΑΚΙΝηΤΟΙ ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΟΙ ΑΡΒΙΤΕΣ

Συμβολικές καταλήψεις στο Δημαρχείο

HXΩ της BIANNOYΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012 19

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ μΝημΕΣ

Θλιβερές αναμνήσεις από την αιχμαλωσία στη Μικρά Ασία…

Συνέχεια από την σελίδα 17

Τώρα, λέγουν, σ’ αυτούς έτυχεν ο κλήρος να μαςσκοτώσουν. Ο Στρατηγός Κλαδάς, τέως διοικητήςτης ΧΙ Μερ/χίας χωμένος στο βάθος μιας νταλίκας(βοϊδάμαξα) έχει κινήσει τον οίκτο του καραγωγέωςτου ο οποίος προσπαθεί να τον κρύψει όπωςόπως με τα καλαμπόκια. Τον αποκαλύπτουν όμωςκαι… του πετούν αυγά στο πρόσωπο και όρνιθεςσφαγμένες. Χάλια!! «Ταούκ Γιαμουρτά μπρε, ε; ατσαμπούκ τσαμπούκ. Άγγουρα άγγουρα». Ως τόσοεξακολουθούν σαν ραγδαία βροχή να πίπτουν πά-νω μας με τα φονικά όργανα που λέγω παραπάνω–Αλίμονο! – Το «ουαί της ηττημένοις» εφαρμόζεταιεις όλας τας λεπτομερείας του. Μέσα σ’ ένα μικρόδιάστημα λεπτών τινών μόνο, πεντήκοντα τρειςαξ/κοί τραυματίζονται μάλλον σοβαρώς. Αι σκηναίαυταί δεν περιγράφονται με τας λεπτομερείας των.Πώς σωθήκαμε; Κάποιος απομηχανής θεός μαςσώζει. Αυτός είναι ο Στρατιωτικός Διοικητής τουΕσκή – Σεχίρ. Κατέφθασε στο πεδίον σφαγής πολύεγκαίρως και τη επαμβάσει του σωζώμεθα. Οιτραυματίαι μεταφέρονται εις τινα οικήματα υποχρε-ωνόμεθα όμως να αναφωνήσωμεν όλοι μαζί «ζή-τω ο Μουσταφά Κεμάλ Πασάς»… θα σωθώμενάραγε;

8-10-1922. Εσκή Σεχίρ. Μας δίδουν από ένα κύ-πελλο βραστό νερό με αλεύρι… Μας υπόσχονταιωστόσο εκ μέρους του Στρατιωτικού Διοικητούπολλά, χωρίς όμως και να εκτελούνται. Είθε να μαςλυπηθεί ο Ύψιστος. Κοιμώμεθα σχεδόν γυμνοί…Και ψείρες… Εδώ καθόμαστε 12 ημέρες χωρίς ναβελτιωθούν αι συνθήκαι της ζωής μας. Προμηνύε-ται ο χειμώνας και ήδη αρχίζομε το τούρτουρο. Αύ-ριο μας λένε, 20 του μηνός, θα αναχωρήσωμεν διαΆγκυρα.

20-10-22. Επιβιβαζόμεθα φορτηγών βαγονίωνκαι ξεκινούμε πρωινάς ώρας δι’ Άγκυραν εγκατα-λείποντες το Εσκή Σεχίρ.

21-10-22. Λίαν πρωί αποβιβαζόμεθα στον σταθ-μόν Αγκύρας. Λένε πως είναι ο μεγαλύτερος σιδη-ροδρομικός σταθμός της Ανατολής. Καθίζομε χά-μω στις πλάκες και τρώμε πλιγούρι το οποίο μαςπροσκομίζουν βιαστικά και ύστερα επιβιβαζόμεθαπάλι σε φορτηγά βαγόνια «ντεκοβίλ» (ώρα 6ηπρωινή) έτοιμοι για αναχώρησι, πού πάμε μα-κριά… στο Κιρ Σεχήρ… Από μακριά βλέπομε τηνΆγκυρα σαν ένα μεγάλο χωριό μάλλον παρά πό-λιν. Το μόνο χαρακτηριστικό της ο σιδηροδρομικόςσταθμός και μια δεντροφυτεμένη λεωφόρος απόσταθμού έως την πόλιν μήκους 500 ως 600 μέτρα.Διανύσαντες περί τα 90 χιλιόμετρα ανατολικώς τηςΆγκυρας φθάνωμεν περί την 5η μ.μ. ώραν εις τοτέρμα του ντεκοβίλ, εις το Σανατόριον Ζακ-Σεχίρ-Χισσάρα. Εδώ τυχαίνομε μιας εξαιρετικής περιποι-

ήσεως από τον Διευθυντή του Σανατορίου ια-τρόν… Μας διαθέτει κρεβάτια πρώτης θέσεως…και εκλεκτή σούπα. Ο ύπνος μας είναι μακάριοςκαι οι ψείρες μας εγκαταλείπουν τελείως αφού κά-ναμε και σχετικό λουτρό. Ας είναι καλά οι άνθρω-ποι.

22-10-22. 6ην απογευματινή ώρα φθάνομεν ειςκωμόπολιν Εσκή-Ιμαντέμ- οδοιπορήσαντες περίτας 8 ώρας εκ Ζακ - Χισάρ δηλαδή περί τα 32 χι-λιόμετρα. Εδώ κατοικούν πολλοί χριαστιανοί Έλ-ληνες – τους βλέπουμεν εις τα παραθύρια και στεςαυλόπορτες να στέκουν και να μας κοιτάζουν φο-βισμένα. Κανείς βέβαια δεν τολμά να μας μιλήσει…ο άλλος όχλος ο Τουρκικός μας παρακολουθεί μεδιαθέσεις αγρίας, επιδιώκει μια κατάλληλη στιγμήνα μας επιτεθή. Ευτυχώς μας φυλάττουν καλά οιφρουροί μας και αποσοβείται κάθε κίνδυνος. Μαςτοποθετούν σ’ ένα απέραντο χάνι - εδώ διανυκτε-ρεύομε. Μας χορηγείται τροφή από αυγά βραστάκαι 2 τσάγια.

23-10-22. Εγκαταλείπομεν το Εσκή – Ιμαντέμ –διανύομεν χιλιόμετρα 37… και διανυκτερεύομενσ’ ένα μικρό χωριουδάκι.

24-10-22. Επιτέλους οδοιπορούντες όλιν ημέρανκαι κατάκοποι, τελείως εξαντλημένοι φθάνομεν τέ-λος στο περίφημο Κιρ-Σεχήρ όπερ μεταφραζόμε-

νον εκ της Αραβικής σημαίνει «άγονος πόλις».Εδώ θα μένωμεν πλια οριστικώς. Εδώ έχει ιδρυθείγια μας το στρατόπεδο των αξ/κών αιχμαλώτων,και πριν από εμάς ήδη πλείστοι έχουν εγκαταστα-θή σε δωμάτια του Διοικητηρίου (το μόνον καλόνκτήριον) και σε άλλα ημικατεστραμμένα σπίτια Ελ-λήνων οι οποίοι τα εγκατέλειψαν. Τα σπίτια είναικαμωμένα με άψητα τούβλα και στεγασμένα όλαμε μεσοδόκια και λεπίδα. Πόλις χωρίς καμμιά χάρηπράγματι άγονος. Το μόνον σημείον ζωής της είναιο ποταμός που την διασχίζη με τα πολλά νερά τουςκαι τις αναρίθμητες πάπιες του… Μας κατανέμουνλοιπόν εδώ και εκεί αφού απολυμάναμε σε κλίβανοτα ρούχα μας. Έτσι θα περιμένομεν ενταύθα απη-λαγμένοι πλεια από τας ύβρεις και το κακόν, πληνκλεισμένοι μέσα σαν κατάδικοι, την απελευθερω-σίν μας. Η Άγκυρα χορηγεί τους μισθούς μας αλλάη σχετική υπηρεσία της… άστα! Μας τα καταχράταιβέβαια και τα φέρνει όλω και ταμάμ= ίσα ίσα γιατο φαγητό που μας δίδουν για τη συντήρισί μας…Καθημερινώς και κουβαλούν αξ/κούς, λες και είναιεδώ όλη η Ελλάς-Στρατηγοί, Συνταγματάρχαι κλπ.Μεταξύ αυτών είναι ο Τρικούπης, ο Διγενής, ο Δη-μαράς και ο Κλαδάς, Στρατηγοί, Συνταγματάρχαι12-Ε όλω ανώτατοι, ανώτεροι και κατώτεροι αξιω-ματικοί περί τους 750!!! Μας αριθμίζουν και ο κα-

θένας μας ράβει επί τεμαχίου λευκού πανίου τοναριθμό του στο στήθος του-ιδικός μου 5527. Μαςκαταγράφουν όλα τα χαρακτηριστικά τα οποία κα-ταχωρούν σε φωτογραφίες που μας παίρνουν καιυπογράφομεν σ’ αυτές βεβαιούντες όλα τα στοιχείαμας. Μένομεν πάντοτε με τον Χαράλαμπον Ραπτά-κην στο ίδιο σχεδόν κρεβάτι.

………………………… (Πάσαι αι λεπτομέρειαιτης εις το Κιρ-Σερί ζωής μας γραμμένες σε σημει-ώσεις απωλέσθησαν).

25 Μαρτίου 1923. Κανονισθείσης της ανταλλαγήςορισμένου αριθμού αξ/κών με τους εν Ελλάδι μαςΤούρκους τοιούτους αιχμαλώτους συμπεριλαμβά-νομαι και εγώ μεταξύ των πρώτων ανταλλαγέντων.Περιττόν να περιγραφεί η χαρά μου. Σήμερον εγ-καταλείπομεν το Κιρ-Σεχίρ για να επανέλθομεν ειςτην Πατρίδα Ελλάδα…

26-3-1923. Εσκή-Ιμαντί27-3-1923 Γιαξάν-Χαν (Σταθμός ντεκοβίλ) 28-3-1923 Φθάνομεν εις Άγκυρα περί την 5η μ.μ.

Ώρα και επιβιβαζόμεθα αμέσως σε βαγόνια Β’ θέ-σεως σιδηροδρόμου. Αναχωρούμε την 12η ώρανυκτός.

29-3-1923 2:20 μ.μ. Εις Εσκή-Σεχίρ 21ην ώραΑφιόν –Καρά – Χισάρ.

30-3-1923. Αφιόν. Αναχωρούμεν 11ην και φθά-νομεν στα 5 μ.μ. εις Ουσάκ.

31-3-1923. ώρα 6η πρωινή Φιλαδέλφεια.1 Απριλίου 1923. Σμύρνη Μένομεν στο Διοικητή-

ριον……..4-4-1923. Κατόπιν πολλών και πολλών διατυπώ-

σεων… επιβιβαζόμεθα τέλος περί την 7ην μ.μ.ώραν επί του Ελληνικού ατμοπλοίου «Εσπερία»το οποίον θα μας μεταφέρει στην Ελλάδα. Το τι γί-νεται από την χαράν μας δεν περιγράφεται.

7-4-1923. Αναχωρούμεν πλεια εκ της Σμύρνηςμε τα πειο ζωντανάς εντυπώσεις απ’ αυτήν… απότον καιρόν της κατοχής της, από τα μεγαλεία δη-λαδή και από τη φριχτή καταστροφή. Ποιος να ήτανάραγε ο αίτιος της μεγάλης ταύτης συμφοράς;

8-4-1923. Σάββατον και περί ώραν 6η πρωινήφθάνομεν εις το Λοιμοκαθαρτήριον του Αγίου Γε-ωργίου…………………………

Υ.Γ. Τα αντέγραψα όπως είχαν από μικρά χαρτά-κια τα οποία κατόρθωσα να διασώσω επανερχό-μενος εξ αιχμαλωσίας. Το λοιπόν ημερολόγιον μουμ’ όλες τις λεπτομέρειες μοι κατεσχέθι εις το διοι-κητήριον της Σμύρνης κατά την ανταλλαγήν μας.

Βιάννος τη 10η Μαΐου 1925 Γεώργιος Ε. Στρατάκης Σημείωση Ηχώ της Βιάννου: Είναι αφιερωμέ-

νο στις ιερές μνήμες όλων όσοι βρέθηκαν στηνπρώτη γραμμή του μετώπου…

Ο Γεώργιος Στρατάκης, στα γεράματά του με τον εγγονό του Γιώργο Ν. Στρατάκη.

HXΩ της BIANNOY ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 201220

Ήταν η μέρα του Σταυρού

που είναι σημαντική

γιορτή της Χριστιανο-

σύνης. Αυτή η γιορτή συνέπεσε με

τη θανατηφόρα εξόρμηση των Γερ-

μανών στα χωριά της Βιάννου, τα

χωριά μας. Τα γεγονότα που συνέ-

βησαν εκείνη τη μέρα του 1943 ση-

μάδεψαν ανεξίτηλα τη ζωή μου. Η

περιγραφή τους, περιορίζεται στο

χωριό μου τον Κρεββατά, όπως τα

έζησα και τα ένιωσα ο ίδιος.

Μπορεί τα σημάδια αυτά, όπως

αποτυπώθηκαν στους δρόμους και

τα σοκάκια του χωριού, να ’σβησαν

με το πέρασμα του χρόνου, μα είναι

αδύνατο να σβήσουν από το βιβλίο

της ψυχής μου.

Περνούσα, απομεσήμερο πια,

τους δρόμους του χωριού από την

ανατολική μεριά προς τη δυτική,

όπου ήταν το σπίτι μου. Κατά τύχη

βρισκόμουν μόνος, όταν αντίκρισα

μπροστά μου την πρώτη ομάδα σκο-

τωμένων ανδρών. Αναστατώθηκα,

φοβήθηκα, μα συνέχισα το δρόμο

μου. Δεν άργησα να συναντήσω άλ-

λους και άλλους σκοτωμένους, δε-

ξιά και αριστερά του δρόμου. Ο χά-

ρος ήτανε παντού και μάλιστα στην

πιο άγρια μορφή του. Έδινε σε κάθε

πτώμα διαφορετική στάση. Άλλο

ανάσκελα, άλλο μπρούμυτα, άλλο

καθιστό, άλλο γονατιστό.

Όλα όμως τα κορμιά ήταν «στο-

λισμένα» με μια κατακόκκινη λίμνη

από αίμα. Όταν ολοκλήρωσαν το

ολέθριο έργο τους, οι Γερμανοί άρ-

χισαν να φεύγουν από το χωριό μου

προς τον Αϊ Βασίλη. Τότε αναθάρ-

ρησαν οι γυναίκες και άρχισαν να

βγαίνουν από τα σπίτια. Αντικρίζον-

τας τα πτώματα των δικών τους αν-

θρώπων, άρχιζαν γοερούς θρήνους.

Ποιον όμως να πρωτοκλάψεις, ποι-

ον να θρηνήσεις; Ξαφνικά κάποια

έριξε την ιδέα, να σταματήσουν

τους θρήνους και να προσπαθήσουν

να θάψουν τους νεκρούς, γιατί τη

νύχτα θα τους έτρωγαν τα σκυλιά.

Τότε ομάδες γυναικών, μετέφε-

ραν τους νεκρούς στο νεκροταφείο.

Άνοιξαν τους τάφους και έθεταν

στον καθένα τρεις ή και περισσότε-

ρους νεκρούς. Πριν σκοτεινιάσει,

είχε τελειώσει ο ενταφιασμός. Η

πρώτη νύχτα πέρασε με συνεχείς

εφιάλτες. Ξημέρωσε η άλλη μέρα,

με 21 άτομα στους τάφους. Όλα αλ-

λιώτικα από πριν. Παιδιά ορφανά,

γυναίκες χήρες, χωριό χωρίς άν-

δρες. Οι δρόμοι σημαδεμένοι με

μαύρες στάμπες από αίμα, έδειχναν

τη θέση των πτωμάτων και πρόσε-

χες να μην τις πατήσεις.

Πριν περάσουν 15 μέρες, έρχεται

νέα διαταγή των φονιάδων. Πρέπει

μέσα σε 4 μέρες να εγκαταλείψομε

τα σπίτια μας. Μαζέψαμε όσα πράγ-

ματα μπορέσαμε και φύγαμε από το

χωριό. Τα σπίτια του έμειναν άδεια

κι έρημα…

Δεν άργησαν να ξανάρθουν οι φο-

νιάδες. Πυρπόλησαν τα σπίτια μας

κι εμείς από μακριά βλέπαμε τους

μαύρους καπνούς. Δεν αρκέστηκαν

στο να κάψουν το χωριό μας και άλ-

λα πέντε ακόμη, αλλά έβαλαν εκρη-

κτικά και γκρέμισαν τους τοίχους.

Όποιος περπατά σήμερα τα δρο-

μάκια του Κρεββατά βλέπει ακόμη

αρκετά ερείπια. Τα περιβόλια του,

τα δέντρα του, μένουν χέρσα και

άχρηστα. Ολοφάνερη η ερημιά και

η εγκατάλειψη. Ποιος θα δώσει ζωή

στο χωριό μας, ποιος θα δώσει ζωή

στα χωριά της Βιάννου; Όλοι θέ-

λουν την πόλη και τα παιδιά μαθαί-

νουν, να αποφεύγουν κάθε αγροτι-

κή απασχόληση. Δε θέλουν να γνω-

ρίσουν το χωριό τους, το περιβόλι

τους, το λιόφυτο που κληρονόμη-

σαν.

Επαινώ τις προσπάθειες της εφη-

μερίδας ΗΧΩ που στα δημοσιεύμα-

τά της υποδεικνύει, συμβουλεύει

και παροτρύνει τον κάθε Βιαννίτη,

να αγαπά τη Βιάννο, να καλλιεργεί

την πατρική γη, να την περιφρουρεί

από ξενομπάτες άρπαγες και να μην

την ξεπουλά σε ξένους και μάλιστα

σε μεγάλες εκτάσεις. Κάποτε αν δε

σοβαρευτούμε, θα καταντήσομε ξέ-

νοι στον τόπο μας, χωρίς γη, χωρίς

πατρίδα.

Χανιά 6.9.12

Ν. Κρεβατάς

Ανήμερα του Τιμίου Σταυρού

Αναμνήσεις 14/9/1943

Ξημέρωσε ηλιόλουστη

η μέρα του Σταυρού.

Το τίμιο ξύλο ασπάζομαι

και το Χριστό θωρώ

πάνω στο ξύλο του Σταυρού

με τα καρφιά παντού.

Ακούω τη γλυκιά φωνή,

τ’ αθώου σταυρωμένου.

«Δέξου το πνεύμα μου Θεέ,

ξέχνα τους σταυρωτές μου».

κι ενώ η πλάση ανυμνεί,

δοξάζει το Σταυρό του

οι Γερμανοί ορμήσανε

εις τα χωριά της Βιάννου.

Τα όπλα ρίχνουνε φωτιά,

κροτούν τα πολυβόλα

σειούνται, αντηχούν και φλέγον-

ται

χωριά, βουνά και κάμποι.

Άντρες πολλούς σκοτώνουνε,

τα ορφανά βογκούνε

μα οι δήμιοι οι Γερμανοί,

γλεντούν και τουφεκούνε.

Σιγή απλώνεται παντού,

οι άντρες δε μιλούνε.

Είναι νεκροί.

Και οι γυναίκες, τα παιδιά σιω-

πούν,

γιατί φοβούνται.

Πολλοί νεκροί ’ναι στα χωριά,

μα στη Λυγιά η αισχύνη,

των Γερμανών περίσσεψε,

γίνηκε καταισχύνη.

Άντρες, γυναίκες και παιδιά,

στηθήκανε στο δέτη.

Το πολυβόλο έριξε φωτιά

κι αστροπελέκι.

Οι Γερμανοί λησμόνησαν,

αυτά που μας χρωστούνε,

καταστροφές και σκοτωμούς

και δάνεια ας πούμε,

μα κείνα που μας δάνεισαν,

θυμούνται κι απαιτούν.

Χανιά 6.9.12

Ν. Κρεβατάς

Θύμησες και συγκινήσεις (Του Τιμίου Σταυρού στις 14/9/1943

HXΩ της BIANNOYΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012 21

Οι δύο ληστές Στην Αθήνα, ένας ηλικιωμέ-νος ιερέας πέθαινε στο νοσο-κομείο. Για χρόνια είχε υπηρε-τήσει πιστά τους ανθρώπουςαπό την πρωτεύουσα του κρά-τους και ήταν γνωστός μεταξύτων εκλεγμένων αξιωματού-χων. Έγνεψε στη νοσοκόματου να έρθει κοντά. Η νοσοκό-μα κατάλαβε ότι κάτι σημαν-τικό είχε να της πει ο παπάς:«Θα ήθελα να δω τον Σαμαράκαι το Βενιζέλο πριν πεθάνω»,ψιθύρισε ο ιερέας…Η νοσοκόμα έστειλε αμέσωςτο αίτημα προς τους αρχη-γούς, όπως και στον… Αυτιά(διαφορετικά δεν υπήρχε πε-ρίπτωση να έρθουν) και περί-μενε απάντηση. Ω του θαύμα-τος και οι δυο τους, με… συγ-κίνηση (αχ μανούλα μου),απάντησαν ότι θα επισκε-φθούν τον ιερέα!Όταν έφτασαν στο δωμάτιότου, ο ιερέας πήρε το χέρι τουΣαμαρά στο δεξί χέρι του καιτου Βενιζέλου στο αριστερότου. Υπήρξε σιωπή και μια γα-λήνη απλώθηκε στα μάτια καιστο πρόσωπο του γέροντα.«Λύσε μας το γρίφο, γιατί μαςκάλεσες» είπε ο Σαμαράς,καθώς έβλεπε τον υπέργηροιερωμένο να σβήνει…Κι ο ιερέας με φωνή που ερχό-

ταν από το… υπερπέραν είπε:«Έζησα έχοντας σαν υπόδειγ-μα ζωής τον Ιησού Χριστό κιεπειδή Εκείνος πέθανε ανάμε-σα σε δύο ληστές, θέλω να κά-νω το ίδιο». Και... άφησε οπνεύμα…

Τα δόντια «Έλα παιδί μου να σου δώσωδύο χιλιάρικα να πας να σά-ξεις τα ντόντια σου, να μη σεκοροϊδεύουνε οι αθρώποι»,είπε η κερά Κατίνα στο γιοτης.Ένα σοβαρό τροχαίο με το μη-χανάκι ήταν η αφορμή πουέγινε το στόμα του Νικολήχαρδακούκια. Ύστερα ήρθανεοι γεννήσεις και τα κοπέλιακαι επαραπομείνανε τα ντόν-τια…Η πρόταση όμως της μάναςπαραήταν δελεαστική και φυ-σικά δεν την άφησε αναξιο-ποίητη. Ναι τη μια μέρα ναι την άλλη,επερίμενε η κερά Κατίνα ναδει το γιο τζη με τα καινούριαδόντια, αλλά εις μάτην, αφούο Νικολής ουδέποτε πήγεστον οδοντίατρο. «Γιάντα παιδί μου δε σάχνειςτα ντόντια», τονέ ρώτησε μιαμέρα κι ο Νικολής απάντησεμε απόλυτη ειλικρίνεια: «Ανήθελα να σάξω τα ντόντια, ίν-

τα διάολο ήθελε να τρώμε!!!

Η μάμυ Η μαμά, ο μπαμπάς και τα δύοπαιδιά με καταγωγή από τηΛάρισα, πήγαν διακοπές στηΜύκονο.Την πρώτη κιόλας μέρα, λέειη μαμά στα παιδιά:«Επειδή παιδάκια μου, εδώπου ήρθαμε είναι ένα πολυσύ-χναστο νησί που έρχονταιπολλές και μεγάλες προσωπι-κότητες της πολιτικής και τωνθεαμάτων και για να μην κα-ταλάβουν ότι είμαστε από χω-ριό, εμένα θα με λέτε μάμυ καιτον μπαμπά σας ντάντι. Εντά-ξει»;- Εντάξει! λένε τα παιδιά.Την επόμενη μέρα πάνε γιαμπάνιο και κάποια στιγμήακούγονται οι φωνές των παι-διών: - Μάμυ, Ντάντι, τηράτι πωςπλατσαρνάμε !!!

Στον οδοντίατρο «Παναγία μου, γιατρέ, καικαλλιά μου ‘ναι να κάμω ένακοπέλι παρά να μου βγάλειςτο ντόντι», είπε τρεμάμενη ηΚατερινιά στον οδοντίατρο Κι ο γιατρός με απόλυτη ηρε-μία της απαντά: «Αποφάσισεόμως ίντα από τα δυο θες γιατί

πρέπει να κανονίσω το ύψοςτης καρέκλας»!!!

Ειλικρίνειες…. Ψυχομαχούσε ο Αντώνης κι ηγυναίκα του ήταν συνεχώς πά-νω από το κρεβάτι του και τουκρατούσε τρυφερά στο χέριστις τελευταίες του στιγμές,όταν κάποια στιγμή της λέειμε ασθενική φωνή: «Μαριώμου, πρέπει να σου εξομολο-γηθώ ότι σε κεράτωνα συνε-χώς…»Δεν μεταμίλησε η Μαρία κι οΑντώνης, λίγο πριν βγει η ψυ-χή του, συνέχισε την ειλικρινήτου εξομολόγηση: «Που λες,Μαρία μου, επήγα με τη γειτό-νισσα, με την κουμπάρα μας,με την ξαδέλφη σου…» Ε τότε η Μαρία μίλησε και όλοτρυφερότητα του λέει: - Το ξέρω ’γω Αντώνη μου, τοξέρω! Γι’ αυτό κι εγώ σε δηλη-τηρίασα!

Πολύχρονος Μεγάλη αγωνία είχε ο Κωστήςγια το πόσα χρόνια θα ζήσει.Ούτε έπινε, ούτε κάπνιζε, δί-αιτες κακό…Μια μέρα ένιωσε ένα ποναλά-κι χαμηλά στο κολοράδι καιπάει στο γιατρό στο Αρκαλο-χώρι.

«Μπρε συ γιατρέ, γατές ότιεπιθυμία μου είναι να ζήσω100 χρόνια και γι’ αυτό δεν πί-νω, δεν καπνίζω, δεν πάω μεΒουλγάρες, δεν ξενυχτώ, δεν,δεν…». Ο γιατρός ρωτά: «Πό-σο χρονών είσαι τώρα Κω-στή;». «78», απαντά με υπερη-φάνεια ο Κώτσος. Και ει-σπράττει την απολύτως φιλο-σοφημένη απάντηση του για-τρού: «Κι αυτά είναι χαράμισου»!!!

Το κύπελλο Γίνεται στο Ρέθυμνο ο Αρκά-διος Δρόμος και δεκάδεςαθλητές τρέχουν, από το Μο-ναστήρι μέχρι το Στάδιο.Ένας μπάρμπας, βλέπει τουςαθλητές με τα σορτσάκια πουτρέχουν και απορημένος ρω-τά: «Γιάντα μπρε ανήψο,αγλακούνε ετούτοι»;«Αγώνας δρόμου γίνεται,μπάρμπα, κι όποιος φτάσειπρώτος στο τέρμα, θα πάρειτο κύπελλο», του απαντά ο νε-αρός.Κι ο γέρος εκφράζει την απο-ρία: «Ε, κι αφού το κύπελλο τοπαίρνει ένας, γιάντα αγλακού-νε οι αποδέλοιποι;»!!!

Το αλκοτέστ Ο παπάς πήρε κάπως άτσαλα

τη στροφή και το Νίβα πουοδηγούσε πέφτει πάνω σ’ έναπανάκριβο αυτοκίνητο, τοοποίο γίνεται… φυσαρμόνι-κα! - Ποιος σου έδωσε το δίπλω-μα, ρε άσχετε, λέει νευριασμέ-νος ο οδηγός. Ατάραχος ο παπάς, που το αυ-τοκίνητό του ήτανε σχεδόνάθικτο, λέει με πραότητα: «Τέκνο μου ηρέμησε. Είναιαμαρτία να βρίζεις αυτή τηνστιγμή που έχει επιτελεστείένα πραγματικό θαύμα. Το αυ-τοκίνητό σου καταστράφηκεκι όμως είσαι ζωντανός! «Ναι γέροντα, ίσως έχεις κά-ποιο δίκιο συγγνώμη», λέει μεντροπή ο νεαρός. «Μας δίνεται η ευκαιρία ναδοξάσουμε τον Κύριο, πίνον-τας από αυτό το κρασί πουπροόριζα για την Θεία Κοινωνία...», λέει και τουδείχνει ένα μπουκάλι μαυρο-δάφνη. Ο νεαρός το πιάνει μεδέος κι αφού ήτανε και… ευ-λογημένο το κατεβάζει… «Γέροντα, έγινε πράγματι έναθαύμα και πρέπει να πιεις κιεσύ για να δοξάσουμε τον Κύ-ριο». Κι ο πονηρός παπάς λέ-ει: «Μόλις έρθει η αστυνομίαγια να σου κάμει αλκοτέστ θαπιω κι εγώ»!!!

«Σαράντα μέρες γύριζα το

περασμένο καλοκαίρι την

Κρήτη, για να δω τα χω-

ριά που γκρέμισαν κι έκαψαν οι βάρβα-

ροι και τους άντρες και τις γυναίκες που

τους έντυσαν την μαύρη αρματωσιά του

πένθους. Περίμενα να ακούσω κλάματα

και να δω χέρια να απλώνονται και να

ζητούν βοήθεια, και βρήκα ανυπότα-

κτες, απαράδοτες ψυχές και κορμιά μι-

σόγυμνα, πεινασμένα και αλύγιστα.

Μέσα από τα χαλασμένα χωριά που

πέρασα, πάνω από τα νεοανοιγμένα

μνημεία που δρασκέλιζα, πίσω από τις

κουβέντες που άκουσα, διαπίστωσα

τούτη τη μεγάλη, δισυπόστατη παλικα-

ριά: παράφορη αγάπη για τη ζωή και

άφοβο αντίκρισμα του θανάτου».

Με τα παραπάνω λόγια, ο μεγάλος

στοχαστής Νίκος Καζαντζάκης, περι-

γράφει τη θλιβερή του εμπειρία, το ταξίδι

– προσκύνημα στη γενέθλια γη το 1945,

όταν ως μέλος ειδικής επιτροπής θα

αναλάβει την ευθύνη να καταγράψει τις

ωμότητες που διαπράχθηκαν από τις

δυνάμεις κατοχής στην Κρήτη. Η επι-

τροπή αυτή συστάθηκε κατόπιν ειδικής

διαταγής της κυβέρνησης Βούλγαρη και

αποτελείτο επίσης από τους πανεπιστη-

μιακούς καθηγητές Ιωάννη Κακριδή, Ι.

Καλλιτσουνάκη και K. Κουτουλάκη στον

οποίον οφείλεται και το φωτογραφικό

υλικό της έκθεσης. Η επιτροπή περιό-

δευσε στο νησί από την 29η Ιουνίου μέ-

χρι τις 6 Αυγούστου 1945, επισκεπτόμε-

νη 76 πόλεις και χωριά της Κρήτης και

συγκεντρώνοντας πολύτιμο υλικό. Στη

συνέχεια η έκθεση αυτή, όπως και οι

ανάλογες που συντάχθηκαν από διαφο-

ρετικές ομάδες για άλλες πληγείσες από

το Ναζισμό περιοχές, παραδόθηκαν στο

Υπουργείο Εξωτερικών προκειμένου να

αποτελέσουν αδιάψευστο στοιχείο τεκ-

μηρίωσης των ελληνικών αιτημάτων

αποζημίωσης από τους Γερμανούς.

Ξέρετε ποια ήταν η τύχη της; Χάθηκαν

τα ίχνη της για πάρα πολλά χρόνια,

αφού βλέπετε η έκθεση αυτή αποτελού-

σε ένα ακόμα αγκάθι στην προαγωγή

των ελληνογερμανικών σχέσεων της τό-

τε κυβέρνησης. Ευτυχώς όμως, αντί-

γραφο της έκθεσης αυτής είχε κρατηθεί

από τον Παντελή Πρεβελάκη, ο οποίος

το παρέδωσε αργότερα στο Ιστορικό

Μουσείο Ηρακλείου για να αποτελέσει

μέρος του πολύτιμου αρχείου Νίκου Κα-

ζαντζάκη. Το 1983 ο Δήμαρχος Ηρακλεί-

ου Μανώλης Καρέλλης, ύστερα από

επίπονες προσπάθειες, θα δώσει την

έκθεση αυτή στη δημοσιότητα.

Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες της, αυθόρ-

μητα ζωντανεύουν στο νου μου οι στίχοι

του Ελύτη:

«ήρθαν ντυμένοι “φίλοι”

αμέτρητες φορές οι εχθροί μου

το παμπάλαιο χώμα πατώντας

και το χώμα δεν έδεσε ποτέ

με τις φτέρνες τους»

(Άξιον Εστί Ζ’)

Οι Γερμανοί είχαν ορίσει να πάρουν

την Κρήτη σε 24 ώρες. Η παραμικρή αρ-

γοπορία θα ήταν καταστροφή για τα

αποτρόπαια σχέδιά τους. Ήξεραν ότι οι

Κρητικοί ήταν άοπλοι, πως οι νέοι ήταν

επιστρατευμένοι στο μέτωπο της Αλβα-

νίας και πως οι Άγγλοι μήτε στρατό είχαν

μήτε αεροπλάνα. Θα χρειαστούν τελικά

12 ολόκληρες μέρες για την κατάληψη

της Κρήτης και θα τους κοστίσει τόσο

πολύ, που ουδέποτε πια θα επιχειρή-

σουν άλλη αεραποβατική έφοδο αυτής

της κλίμακας. Όμως τίποτε πια δεν θα

παραμείνει ίδιο ύστερα από αυτή τη μά-

χη που θεωρήθηκε από τις πλέον πα-

ράδοξες στην παγκόσμια στρατιωτική

ιστορία. Η Ευρώπη θα ζήσει μια από τις

πιο τραγικές στιγμές στη νεότερη ιστο-

ρία της, που θα σφραγιστεί με ό,τι πιο

απάνθρωπο έζησε ποτέ η ανθρωπότη-

τα. Γενοκτονίες, στρατόπεδα συγκέν-

τρωσης, κρεματόρια, ατομική βόμβα.

Όσο για τους Κρητικούς; Ο λυσσαλέος

αγώνας για την ελευθερία και την υπε-

ράσπιση του νησιού τους, το παλλαϊκό

μέτωπο αντίστασης κατά των Ναζί, μο-

ναδικό φαινόμενο στην ιστορία του πο-

λέμου, θα οδηγήσει τους κατακτητές στη

θηριώδη «τακτική των αντιποίνων» που

θα φέρει ολόκληρα χωριά στο εκτελεστι-

κό απόσπασμα και θα οδηγήσει στον

απόλυτο εκβαρβαρισμό του πολέμου.

Με την πρόφαση ότι οι Κρητικοί αντιστά-

θηκαν στον κατακτητή, οι ιππότες της

Αρείας φυλής, θα δείξουν το αποκρου-

στικό τους πρόσωπο. Η διαταγή του

στρατηγού Miller συνοψίζει ξεκάθαρα

τις διαθέσεις τους: «Να εξοντωθεί ό,τι

αναπνέει και να καταστραφεί κάθε είδος

ζωής». Έτσι ολόκληρες περιοχές θα γί-

νουν ολοκαύτωμα από την εκδικητική

μανία των κατακτητών, όπως η μαρτυ-

ρική Βιάννος και η Κάνδανος. Αποφασι-

σμένοι οι κάτοικοι να υπερασπιστούν

τον τόπο τους, θα πολεμήσουν μέχρι το

τέλος ενάντια στους Γερμανούς που

εξοπλισμένοι με τον πιο σύγχρονο οπλι-

σμό σκότωναν ό,τι κινούνταν μπροστά

τους. Έτσι λοιπόν, αφού λεηλάτησαν

όλα τα σπίτια και έσφαξαν τα ζώα, πα-

ρέδωσαν στο πυρ όλη την περιοχή, χω-

ρίς όμως ούτε αυτό να είναι αρκετό. Διέ-

ταξαν γέρους και παιδιά να μεταφέρουν

δυναμίτιδα και ανατίναξαν ολόκληρη την

περιοχή στον αέρα. Στην είσοδο του χω-

ριού έστησαν πρόχειρη επιγραφή για να

φαίνεται το μέρος όπου άλλοτε βρισκό-

ταν η Κάνδανος. Εννοείται ότι το λεγό-

μενο πως «Γερμανοί στρατιώτες δολο-

φονήθηκαν εκ των όπισθεν» αποτελεί

τερατώδες ψεύδος, μόνον σκοπό έχον

την συγκάλυψη των ιδίων εγκλημάτων,

όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι

συντάκτες της έκθεσης.

Δεν έχουμε ένα σκαμνί να σε βάλουμε

να καθίσεις, δεν έχουμε ένα ποτήρι να

σου δώσουμε νερό να πιεις, δεν έχουμε

ένα κομμάτι ψωμί αν πεινάς, δεν έχουμε

μήτε άντρες να κουβεντιάσουν μαζί σου.

Όλα, όλα μας τα πήραν και μας τα ’κα-

ψαν οι Γερμανοί. Έτσι μου ‘λεγαν κάτω

από ένα πλάτανο στην μέση του γκρε-

μισμένου χωριού οι μαυροφόρες που

ξεπρόβαλαν από τα χαλάσματα, διηγεί-

ται ο Νίκος Καζαντζάκης.

Και τώρα που φαίνεται να μην θυμάται

κανείς πως η Κρήτη έσωσε το συμμαχι-

κό αγώνα στην Εγγύς Ανατολή και πως

επέδρασε οριστικά στην πορεία του πο-

λέμου, τώρα που μήτε οι ξένοι, μήτε η

Ελλάδα φαίνεται να θυμούνται την θυ-

σία και την εποποιία του κρητικού λαού,

ποιο είναι άραγε το σημερινό χρέος;

Στην είσοδο του Άουσβιτς, μια ρήση

του Ισπανού φιλοσόφου Σανταγιάνα

προειδοποιεί την ανθρωπότητα. «Αυτοί

που δεν θυμούνται το παρελθόν είναι

καταδικασμένοι να το ξαναζήσουν». Σή-

μερα 67 χρόνια μετά τη θηριωδία του

ναζισμού στα Καλάβρυτα, στο Δίστομο,

στο Χορτιάτη και 69 μετά τη Βιάννο,

όπως και σε άλλους ακόμα μαρτυρικούς

τόπους, ύστερα από τη γενικευμένη λε-

ηλασία του εθνικού πλούτου, της περι-

ουσίας των Ελλήνων πολιτών, των αρ-

χαιολογικών θησαυρών, το ζήτημα των

γερμανικών αποζημιώσεων επανέρχε-

ται επιτακτικά όσο ποτέ άλλοτε. Άλλω-

στε έχει γίνει πανελλήνια συνείδηση, η

ανάγκη ενεργοποίησης αυτών των δια-

δικασιών. Η πρωτοβουλία μάλιστα που

έχει αναληφθεί από το Εθνικό Συμβού-

λιο και την Ενωμένη Εθνική Αντίσταση

και στην οποία πρωτοστατεί ο Μανόλης

Γλέζος έχει να αποδώσει θετικούς καρ-

πούς. Ήρθε η ώρα να ανασύρουμε από

τη λήθη και τη σιωπή την ασύλληπτη

αδικία εις βάρος της πατρίδας μας, να

δώσουμε τέλος στην κατάπτυστη ανοχή

της επίσημης πολιτείας, μπροστά σε αυ-

τό το μείζον ζήτημα για την αποκατάστα-

ση του δικαίου και της ιστορικής αλήθει-

ας. Σήμερα πια δεν επαιτούμε αλλά

απαιτούμε!

* Η Γιούλη Ιεραπετριτάκη

είναι ιστορικός - αρχαιολόγος

ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ

Σήμερα πια δεν επαιτούμε αλλά απαιτούμε!ΤΗΣ

Γιούλης

Ιεραπετριτάκη*

HXΩ της BIANNOY ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 201222

ΗΜικρασιατική Καταστροφήόπως την έζησε και την κα-τέγραψε ο μεγάλος Νομπε-

λίστας:«Το χειρότερο, είπε, ήταν οι γυναί-

κες με τα νεκρά παιδιά. Δε μπορούσα-με να τις πείσουμε να μας δώσουν ταπεθαμένα παιδιά τους. Είχαν τα παιδιάτους, νεκρά ακόμα και έξι μέρες, αλλάδεν τα εγκατέλειπαν. Δε μπορούσαμενα κάνουμε τίποτα. Τελικά έπρεπε νατους τα πάρουμε με τη βία.» (Από τησυλλογή διηγημάτων του με το γενικότίτλο «Στην προκυμαία της Σμύρνης»).

Με τα παραπάνω λόγια, κάποιοςήρωας του Χέμινγουεϊ, αξιωματούχοςπολεμικού πλοίου των ΗΠΑ αγκυρο-βολημένου στη Σμύρνη, περιγράφειτην μεγάλη καταστροφή. Το απόσπα-σμα είναι από το πρώτο λογοτεχνικόκείμενο που εξέδωσε ο αμερικανόςσυγγραφέας το 1925, μόλις 26 χρονώντότε και με το οποίο άρχισε να αποκτάπαγκόσμια φήμη. Πρόκειται για τησυλλογή διηγημάτων του, «Στην εποχήμας» (In Our Times), όπου το πρώτοτου διήγημα, ουσιαστικά ο πρόλογοςτου βιβλίου, έχει τον τίτλο «Στην προ-κυμαία της Σμύρνης».

Όσο κι αν μιλάμε για διήγημα, οσυγγραφέας δε γράφει από απλή φαν-τασία. Μόλις πριν τρία χρόνια, ως πο-λεμικός ανταποκριτής της καναδικήςεφημερίδας “Toronto Star”, ο Χέμιν-γουεϊ είχε βρεθεί ως αυτόπτης μάρτυςστον τόπο της καταστροφής και τηνείχε περιγράψει σε μια σειρά άρθρωντου, που εκδόθηκαν το 1985 σε βιβλίομε τον τίτλο: «Dateline: Toronto».

Ως ανταποκριτής αυτής της εφημε-ρίδας, είχε ταξιδέψει από το Παρίσιστην Κωνσταντινούπολη και σε άλλαμέρη της Τουρκίας, στέλνοντας κατάτην πορεία του τα άρθρα στην καναδι-κή εφημερίδα.

Στην έκδοση της 20ης Οκτωβρίου1922 γράφει: «Ο άντρας σκεπάζει μεμια κουβέρτα την ετοιμόγεννη γυναίκατου πάνω στον αραμπά για την προφυ-λάξει από τη βροχή. Εκείνη είναι το μό-νο πρόσωπο που βγάζει κάποιουςήχους [από τους πόνους της γέννας].Η μικρή κόρη τους την κοιτάζει με τρό-μο και βάζει τα κλάματα. Και η πομπήπροχωρά… Δεν ξέρω πόσο χρόνο θαπάρει αυτό το γράμμα να φτάσει στοΤορόντο, αλλά όταν εσείς οι αναγνώ-στες της Σταρ το διαβάσετε να είστε σί-γουροι ότι η ίδια τρομακτική, βάναυσηπορεία ενός λαού που ξεριζώθηκε απότον τόπο του θα συνεχίζει να τρεκλίζειστον ατέλειωτο λασπωμένο δρόμοπρος τη Μακεδονία».

Τα λόγια αυτά δεν είναι γραμμένααπό κάποιον που πρώτη φορά αντικρί-ζει τη φρίκη του πολέμου. Ο νεαρόςΧέμινγουεϊ είχε ζητήσει να καταταγεί

ως εθελοντής στον Πρώτο ΠαγκόσμιοΠόλεμο, αλλά δεν έγινε δεκτός λόγωτης κακής όρασής του. Αυτό δεν τονεμπόδισε να γίνει εθελοντής νοσοκό-μος, να τραυματιστεί σοβαρά δυο φο-ρές στην Αυστρία και τελικά να απο-συρθεί αφού τιμήθηκε με το βραβείοανδρείας. Κι αυτά πριν να βρεθεί στηνΤουρκία ως πολεμικός ανταποκριτήςτης Toronto Star, μόλις 23 χρονών.

Μέσα από το λογοτεχνικό του τα-λέντο, που φανερώθηκε μέσα στα επό-μενα χρόνια, ο συγγραφέας δίνει συγ-κλονιστικές περιγραφές μιας περιό-δου που έχει σημαδέψει την ψυχή τουΝεοέλληνα, μ’ όλο που κοντεύει να πε-ράσει σχεδόν ένας αιώνας από τότε.

Σ’ ένα από τα κείμενα αυτά, στοοποίο αναφερθήκαμε ήδη, «Στην προ-κυμαία της Σμύρνης», που θεωρείταιαριστούργημα γραφής και διδάσκεται,καθώς είδαμε στο Ιντερνέτ, στους φοι-τητές αγγλικής φιλολογίας σε πολλάπανεπιστήμια, γράφει:

«Είχαμε ρητές εντολές να μην επέμ-βουμε, να μη βοηθήσουμε… Το πλοίομας είχε τόση δύναμη που θα μπορού-σαμε να βομβαρδίσουμε όλη τη Σμύρ-νη και να σταματήσουμε το μακελειό,αλλά η εντολή ήταν να μην κάνουμε τί-ποτα… Το παράξενο ήταν, είπε [ο υπο-τιθέμενος αξιωματούχος του αμερικά-νικου πολεμικού που διηγείται τηνιστορία], πως ούρλιαζαν κάθε νύχτα ταμεσάνυχτα. Δεν ξέρω γιατί ούρλιαζαναυτή την ώρα. Ήμασταν στο λιμάνι κιαυτές στην προκυμαία και τα μεσάνυ-

χτα άρχιζαν να ουρλιάζουν. Στρέφαμεπάνω τους, τους προβολείς κι αυτέςτότε σταματούσαν…».

Ο Χέμινγουεϊ ως πολεμικός ανταπο-κριτής είναι πιο σαφής. Ξέρει ότι1.250.000 Έλληνες διώχτηκαν από τασπίτια τους με την ανταλλαγή των πλη-θυσμών: «Ό,τι και να πει κανείς για τοπρόβλημα των προσφύγων στην Ελλά-δα δεν πρόκειται να είναι υπερβολή.Ένα φτωχό κράτος με μόλις 4 εκατομ-μύρια πληθυσμό πρέπει να φροντίσειγια άλλο ένα τρίτο των κατοίκων. Καιτα σπίτια που άφησαν οι Μουσουλμά-νοι που έφυγαν δεν επαρκούν σε τίπο-τα, χώρια η διαφορά στο επίπεδοκουλτούρας που είχαν συνηθίσει οιΈλληνες στην Κωνσταντινούπολη».

Σε μια άλλη ανταπόκρισή του στη«Σταρ» γράφει:

«Βρίσκομαι σε ένα άνετο τρένο, αλ-λά με τη φρίκη της εκκένωσης τηςΘράκης όλα μου φαίνονται απίστευτα.Έστειλα τηλεγράφημα στη «Σταρ» απότην Αδριανούπολη. Δεν χρειάζεται νατο επαναλάβω.

Η εκκένωση συνεχίζεται…. Ψιχάλι-ζε. Στην άκρη του λασπόδρομου έβλε-πα την ατέλειωτη πορεία της ανθρω-ποθάλασσας να κινείται αργά στηνΑδριανούπολη και μετά να χωρίζεταισ’ αυτούς που πήγαιναν στη ΔυτικήΘράκη και τη Μακεδονία. .. Δεν μπο-ρούσα να βγάλω από το νου μου τουςάμοιρους ανθρώπους που βρίσκοντανστην πομπή γιατί είχα δει τρομεράπράγματα σε μια μόνο μέρα. Η ξενοδό-

χισσα προσπάθησε να με παρηγορήσειμε μια τρομερή τούρκικη παροιμία:«Δε φταίει μόνο το τσεκούρι, φταίεικαι το δέντρο». (Toronto Star, 14 Νο-έμβρη 1922).

«Η υποχώρηση του ελληνικού στρα-τού ήταν μια θλιβερή υπόθεση, αλλάδε χρειάζεται να κατηγορούμε γι’ αυτότον απλό Έλληνα φαντάρο. Ακόμα κιόταν γίνονταν εκκενώσεις περιοχών,οι Έλληνες δρούσαν ως πραγματικοίστρατιώτες. Ο Κεμάλ θα είχε μεγάλοπρόβλημα αν ήταν να τους αντιμετω-πίσει στη Θράκη. Ο λοχαγός Wittal τουΙνδικού Ιππικού, που βρισκόταν στηνΑνατολία ως παρατηρητής κατά τηδιάρκεια του πολέμου των Ελλήνων μετον Κεμάλ, μου είπε: «Οι Έλληνεςστρατιώτες ήταν μαχητές πρώτης κα-τηγορίας. Οι αξιωματικοί τους ήτανάριστοι…. Θα μπορούσαν να έχουν κα-ταλάβει την Άγκυρα και να τελειώσουντον πόλεμο αν δεν είχαν προδοθεί».Κατά τον Χέμινγουεϊ, η προδοσία αυτήπήγασε και από τους συμμάχους, αλλάκαι από τον βασιλιά Κωνσταντίνο πουαντικατέστησε τους έμπειρους –αλλάβενιζελικούς- αξιωματικούς, με δικούςτου «που ποτέ δεν είχαν ακούσει τονκρότο της μάχης».

Και τελειώνει με μια πρόταση πουδεν θα την έγραφε ποτέ ένας απλός δη-μοσιογράφος, αν δεν είχε μέσα του τοταλέντο του μεγάλου νομπελίστα συγ-γραφέα: «Όλη μέρα περνούν δίπλαμου, λεροί, εξαντλημένοι, αξύριστοι,ανεμοδαρμένοι στρατιώτες που βαδί-ζουν στη γκρίζα γυμνή ύπαιθρο τηςΘράκης. Χωρίς μπάντες, χωρίς [αν-θρωπιστικές] οργανώσεις να τους ανα-κουφίσουν, χωρίς τόπο να ξαποστά-σουν, παρά γεμάτοι ψείρες, με βρώμι-κες κουβέρτες και κουνούπια όλη τηνύχτα. Είναι οι τελευταίοι από αυτόπου ήταν κάποτε η δόξα της Ελλάδας.Κι αυτό είναι το τέλος της δεύτερης πο-λιορκίας της Τροίας» (Toronto Star, 3Νοεμβρίου 1922).

Μπορεί ο συγγραφέας να ήτανσκληραγωγημένος και από τη φύσητου (πλην των άλλων ήταν και μποξέρ)ή από τη ζωή του ως πολεμικού αντα-ποκριτή, αλλά δε μπορούσε να μη συγ-κινηθεί με τόσο πόνο. Χρόνια αργότε-ρα, αφού είχε καλύψει δημοσιογραφι-κά και τον εμφύλιο πόλεμο στην Ισπα-νία, μιλώντας μέσα από το στόμα ενόςήρωά του γράφει:

«Δε θέλω να κοιμηθώ γιατί έχω τηπροαίσθηση ότι αν κλείσω τα μάτια

μου στο σκοτάδι και αφεθώ στον εαυτόμου, η ψυχή μου θα βγει από το σώμα».

Σε ένα από τελευταία του άρθρα απότην Τουρκία στην Τορόντο Σταρ γρά-φει:

«Ποιος θα θρέψει τόσο πληθυσμό;Κανένας δεν το ξέρει και μέσα στα επό-μενα χρόνια ο χριστιανικός κόσμος θαακούει μια σπαρακτική κραυγή που ελ-πίζω να φτάσει και ως τον Καναδά:«Μην ξεχνάτε τους Έλληνες!».

Σημείωση: Το άρθρο αυτό στηρίχτη-κε κυρίως στα βιβλία του Hemingway«Dateline: Toronto”, 1985, “In OurTimes”, 1925 και «On the Quai at Smyr-na”, 1995. Είναι μια μικρή συμβολήστο θέμα του τι ακριβώς συνέβη στηνπροκυμαία της Σμύρνης.

Σχόλιο: Ποιο είναι προτιμητέο; Νααποσιωπούμε τις ωμότητες των άλλωνλαών εις βάρος του δικού μας, για ναμην καλλιεργούμε εχθροπάθεια εναν-τίον τους στις επόμενες γενιές ή να κα-ταγράφουμε και να διδάσκουμε τα γε-γονότα όπως έγιναν, ώστε να γνωρί-ζουν οι νεότεροι την Ιστορία, ανεξάρ-τητα από τα όποια αισθήματα προκλη-θούν εις βάρος των άλλων;

Η απάντηση βρίσκεται στην υπέρτα-τη αναγκαιότητα της ειρηνικής συνύ-παρξης και συνεργασίας με όλους ανε-ξαιρέτως, πράγμα το οποίο προϋποθέ-τει καλή γνώση και σωστή διδασκαλίατης Ιστορίας, ώστε μέσω αυτής να δι-δάσκονται οι νεότερες γενιές όχι πώςθα εκδικηθούν ή θα εξοντώσουν τουςάλλους αλλά πώς δεν θα επιτρέψουννα επαναληφθούν τα σφάλματα τουπαρελθόντος. Αυτό επιτυγχάνεται μετη στενότερη επαφή και γνωριμία με-ταξύ των απλών πολιτών και με τηνκοινή προσέγγιση στο λεπτό αυτό θέμακαι την αμοιβαία εφαρμογή των προ-ταγμάτων τους εκ μέρους των πολιτι-κών.

//////////////////////////////////////////

Δεν χρειάζονται αποδείξεις για τηνμικρασιάτικη καταστροφή. Το ιστορι-κό αυτό γεγονός έγινε πριν 90 χρόνια.Μέχρι και πριν 10-15 χρόνια, ζούσανπολλοί που ήταν παρόντες και έχουνκαταθέσει τις προσωπικές τους μαρ-τυρίες. Δεν χρειάζεται να ανοίξουμεπαπύρους και να διαβάσουμε αρχαίεςεπιγραφές για να το επιβεβαιώσουμε.Ο παππούς μου πολέμησε στην ΜικράΑσία και έχω τις προσωπικές του μαρ-τυρίες. Οι παππούδες της γυναίκαςμου το ίδιο. Ζούμε σε ελεύθερη χώρακαι ο καθένας έχει τις προσωπικές τουαπόψεις, αλλά εμένα ούτε με αφοράούτε με ενδιαφέρει αυτό.

Εκείνο όμως που με αφορά και μεενδιαφέρει είναι όταν κάποιος προ-σκαλείται από την Πολιτεία να γράψειένα σχολικό βιβλίο Ιστορίας και γρά-φει τις προσωπικές του απόψεις. Εκεί,λοιπόν, οι προσωπικές απόψειςπαύουν να είναι προσωπικές γιατί επη-ρεάζουν μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων.Δεν θέλω και δεν μου αρέσει να γίνεταιπροπαγάνδα στα σχολικά βιβλία υπέρτης Ελλάδας. Αλλά, επίσης, δεν θέλωνα γίνεται προπαγάνδα και κατά τηςΕλλάδας και κυρίως με ψέματα. Εκεί,λοιπόν, πρέπει να γραφτεί η ΙστορικήΑλήθεια ως έχει. Και η αλήθεια είναιότι (χωρίς να λάβουμε υπόψη την γε-νοκτονία των Ποντίων) υπήρξαν700.000 νεκροί και 1.5 εκατ. πρόσφυ-γες. Συνωστισμός μπορεί κάποιος ναπει ότι γίνεται στο μετρό ή στο κέντροτης Αθήνας ή σε μία προεκλογική ομι-λία. Το παραπάνω ιστορικό γεγονόςδεν είναι συνωστισμός είναι γενοκτο-νία. Έλεος πια !!!!! Θα καραφλιάσουμεόλοι δηλαδή!!

Γεώργιος ΤσεκούραςΠανεπιστήμιο Αιγαίου.

Στην προκυμαία της Σμύρνηςη ΓΡΑΦΙΔΑ ΤΟΥ ΧέμΙΝΓΟΥΕϊ ΚΑΙ η μΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚη ΚΑΤΑΣΤΡΟΦη

Η Οργανωτική Επιτροπή της εκδήλωσης «Μουσικό άν-θισμα» που πραγματοποιήθηκε στις 27 Αυγούστου 2012στο Κηποθέατρο «Νίκος Καζαντζάκης» απευθύνει ένα με-γάλο ευχαριστώ σε όλους όσοι συνέβαλαν στο να πραγ-ματοποιηθεί η Εκδήλωση – Συναυλία για την ενίσχυσητων πυρόπληκτων της Βιάννου. Η αφιλοκερδής προσφορά όλων των καλλιτεχνών, ο συν-τοπίτης και φίλος Μανώλης Σηφάκης που επιμελήθηκεκαι προσέφερε την αφίσα της εκδήλωσης, η Μαρία Πα-παδάκη αλλά και οι υπόλοιποι ερασιτέχνες φωτογράφοιμεν, αλλά καλλιτέχνες στη δουλειά τους, που με τις φω-τογραφίες τους μετέφεραν τις εικόνες της καταστροφήςστο χώρο της εκδήλωσης, η δωρεάν παραχώρηση τουΚηποθέατρου «Νίκος Καζαντζάκης» από τον κ. ΓιώργοΑντωνάκη (χώρος, αλλά και προσωπικό του Δήμου πουακούραστα δούλεψε όλη τη βραδιά), οι Βιαννίτες αλλάκαι πολλοί φίλοι της Βιάννου που συμμετείχαν, αλλά καιαυτοί που για λόγους πάνω από τη θέληση τους δεν μπό-ρεσαν μεν να παραστούν αλλά ανταποκρίθηκαν στο κά-

λεσμα, όπως και οι εθελοντές μέλη των συλλόγων πουβοήθησαν στη διοργάνωση. ΟΛΟΙ ο ι παραπάνω συνέ-βαλαν στο να εξελιχθεί η βραδιά της 27ης Αυγούστου σεμια πολύ όμορφη βραδιά αλλά και στο να συγκεντρωθείτο ποσό των 6400 ευρώ. Δυστυχώς η αναλγησία της γραφειοκρατίας στέρησε τηδυνατότητα να καλυφθούν τα έξοδα όπως αρχικά μας εί-χαν υποσχεθεί από την Περιφερειακή Ενότητα Ηρακλείουκι έτσι στο ταμείο του Δήμου κατατέθηκαν 4700 ευρώ γιααγορά λάστιχων που θα διατεθούν σε πυρόπληκτουςσύμφωνα με τις προτεραιότητες που έχει θέσει ο Δήμος.Έχοντας πλήρη γνώση ότι η προσφορά μας είναι πολύμικρή αλλά όχι ασήμαντη θέλομε να πιστεύουμε ότι η πο-λιτεία θα αναλάβει το βάρος που της αναλογεί και θα απο-καταστήσει έγκαιρα τις ζημιές αλλά θα προχωρήσει καισε έργα υποδομής για το μέλλον.

Η Οργανωτική Επιτροπή της Εκδήλωσης

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ

HXΩ της BIANNOYΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012 23

Η εξαιρετική αυτή φωτογραφία είναι του Μανώλη Παπαδογιάννη.Σκηνή αρχαίου δράματος. Τα «καλαίσθητα» φέρετρα δεν ήταν (τότε)μέρος της ανθρώπινης ματαιοδοξίας. «Βασιλείς» και «στρατιώτες»μεταφέρονταν στην τελευταία τους κατοικία με το γνωστό στους πα-λιότερους «καθελέτο» (παράγωγο του ρήματος καθεύδω = κατεβαί-νω). Δίχως αμφιβολία, κυρίαρχο «πρόσωπο» είναι η εκδημούσα Αν-τιγόνη συζ. Γεωργίου Ραπτάκη, από την Άνω Βιάννο. Δεσπόζονταπρόσωπα είναι και οι τρεις μαυροντυμένες κόρες της, Αλεξάνδρα,Μαρία και Ελένη, οι οποίες αποχαιρετούν τη μάνα μοιρολογούμενες,ενώ ο γιος της Δημήτρης Ραπτάκης (δάσκαλος) φαίνεται ψυχραιμό-τερος. Κατά την άποψή μας όμως, το υπερδεσπόζον πρόσωπο είναιο εκ δεξιών ιστάμενος Δημήτρης Κουφαλιτάκης (Κουρέας), γαμπρός

της θανούσης, μια εξέχουσα φυσιογνωμία, ένας ιδιαίτερα πνευματώ-δης, ευφυής και αινιγματικός τύπος της άλλοτε κραταιάς Άνω Βιάν-νου, του οποίου άλλωστε το ύφος λέει πολλά…

Διακρίνονται μεταξύ των άλλων:Από αριστερά, οι ιερείς Εμμανουήλ Βασιλάκης και Αντώνιος Γουρ-

νιεζάκης, Βασίλης Νεραντζάκης, Δημήτρης Παπαγιαννάκης (Σωμα-ράς), Μανώλης Πανακάκης, Γιάννης Λουλάκης, Μιχάλης Ραπτάκης,Γιώργος Αθουσάκης, Βασίλης Δασκαλάκης, Δημήτρης Αρ. Νεραν-τζάκης, Γιάννης Τρουλάκης, Αρίσταρχος Λουλάκης και δεξιά ο Δη-μόνικος Τσικνάκης. Διακρίνονται επίσης οι γυναίκες: Μαρία Κατσα-ράκη, Μαρία Περβολαράκη, Βασιλική Βλαχάκη και Τσιτσινιά Ραπτά-κη.

Η εις Άδου κάθοδος

Πάντα με πίστη στο Θεότις προσευχές μου κάνω να ’ναι καλά οι χωριανοί που ζουν μακριά απ’ τη Βιάννο

Με τ’ ήλιου την ανατολή Σας στέλνω «καλημέρα»η ευτυχία να κρατείσε όλους σας παρέα

Να ’στε καλά σας εύχομαι μέσα απ’ την ψυχή μου ποτέ μην αρρωστήσετε αυτή ’ναι η προσευχή μου

Της μοίρας οι αναποδιές να ’ναι πολύ μακριά σας κι η Παναγία να οδηγά όλα τα βήματά σας

Μακριά από τον τόπο μας

λάμπει η ομορφιά σας κι η λεβεντιά της Βιάννου μας είναι η ταυτότητά σας

Βιαννίτες μου όπου βρίσκεστε σ’ όλα της γης τα μέρη μόνο χαρές σας εύχομαι η μοίρα να σας φέρει

Κι εγώ στης Βιάννου τα χωριά που ‘ναι η γενέτειρά σας στην Παναγιά προσεύχομαι για σας και τα παιδιά σας

Να ’ναι η ζωή σας όμορφη να λάμπει ωσάν τον ήλιο και πάντα να ‘στε δροσεροί σαν της μυρτιάς το φύλλο

Είναι στιγμές της Βιάννος μας είναι βαριά η καρδιά της πουν’ τα παιδιά της μακριά απ’ τ’ άγια χώματά της

Κατερίνα Ραπτάκη

– Δαμουλάκη

Ο Πατούχαλης Οι παλαιότεροι θα ενθυμείστε, ότι ο Έλλη-νας σκηνοθέτης και ηθοποιός Αλέξης Δα-μιανός, σκηνοθέτησε για λογαριασμό τηςτότε ΕΡΤ1 το γνωστό ηθογράφημα τουΙωάννη Κονδυλάκη «Ο Πατούχας». Ο σκη-νοθέτης αγνόησε παντελώς την ιδιαίτερηπατρίδα τόσο του συγγραφέα όσο και τουήρωά του και προτίμησε την Εύβοια για ταγυρίσματα του σήριαλ, ενώ για τις ανάγκεςτου έργου, ως κομπάρσοι, προτιμήθηκανκάτοικοι της περιοχής…Το γεγονός αυτό ξεσήκωσε θύελλα αντι-δράσεων από φορείς και παράγοντες τηςτότε Επαρχίας Βιάννου, οι οποίοι με υπο-μνήματά τους καυτηρίαζαν το γεγονός. Μεαφορμή το ζήτημα αυτό, ένας ωραίοςΒιαννίτης, ο Σπύρος Σπυριδογιαννάκης, οοποίος δικαίως είχε το προσωνύμιο «Σου-ρής» έγραψε το παρακάτω ποίημα, τοοποίο αναγνώστηκε σε συνεστίαση τουΣυλλόγου Βιαννιτών Ηρακλείου:

Χαιρετίζω απόψε με χαρά όλους της Επαρχίας φίλους του Πατούχα και συγγενείς εξ’ αγχιστείας

Κυρίες μου και κύριοι και τρυφερές υπάρξεις, σ’ αυτή μας τη συνάντηση, εδώ απόψε πάλι, ακούστε όπως κάποτε κι εμένα τον τελάλη.

Μάθετε όλοι οι χωριανοί κάτι που δεν αρέσει, πως ο ΠΑΤΟΥΧΑΣ έγινε Πατούχ-Αλής με φέσι.

Έδωσε η ΕΡΤ μας τον παράεις ένα σκηνοθέτη και έκαμε το Μανωλιό στο πι και φι με φέσι!

Χανούμισσα και το Πηγιώ, με φερετζέ η χήρα με κελεμπία ο Νικολής χορεύει δίχως λύρα.

Κι αντί τραγούδι κρητικό, κραυγές και αμανέδες, χτυπούνε σαν τα όργανα τους άδειους ντενεκέδες

Έτσι λοιπόν ο τόπος μας, ως λευτεριάς λημέρι έγινε τουρκομαχαλάς μ’ ένα μπουλούκι ασκέρι.

Του Κονδυλάκη τα γραφτά με νόημα κι ουσία, τα είδε αλλιώς ο Δαμιανός στη νοσηρή του φαντασία.

Γράψαμε και φωνάξαμε, αλλά καμιά απάντηση. Γι’ αυτό κι απόψε διαλαλώ σε τούτη τη συνάντηση,

ν’ ακούσουν οι υπεύθυνοι όποιοι κι αν έχουν θέση, μιας και τ’ οθωμανικό δίκαιο τους αρέσει.

Ας βρούνε κάποιον Γκερ Αλή για να περνούν την ώρα τους χωρίς την τηλεόραση μακριά από τη χώρα τους.

Ο λαός μας που πληρώνει ακριβά όλα τα παρόμοια έργα, ζητάει λίγο σεβασμό, αλλιώς θα πιάσει βέργα.

Και του Πατούχα, Δαμιανέ, ως ξέρεις, τη μαγκούρα όποιος κι αν τη δοκίμασε, τα είδε όλα…σκούρα.

Σημείωση της «Ηχώ της Βιάννου»:

Αφιερώνεται στη μνήμη του Σπύρου

Σπυριδογιαννάκη. Αφιερώνεται επίσης

στους ανεκδιήγητους που έχουν πλημ-

μυρίσει με τούρκικα σίριαλ την ελληνι-

κή τηλεόραση…

Θεούλη μου, τι σου ‘λθε να μ’ αγιάσεις;

Νομίζεις πως θα μ’ έμελλε καθόλου,

αν ήθελες κι εμένα να κολάσεις

και μ’ έστελνες παρέα του διαβόλου;

Μ’ αρέσει o Παράδεισος, αλήθεια,

χωρίς δουλειά σκοτώνω το καιρό

βλέπω Αγίους γύρω μου σωρό,

διαβάζω συναξάρια, παραμύθια,

κι ακούω και τραγούδια θεϊκά,

μα, έλα που δεν έχετε συνήθεια,

να λέτε κι ένα δυο πολιτικά!

Συ κυβερνάς για πάντα με γαλήνη

κι ώρα απ’ το θρόνο σου δε πέφτεις...

Ας ήταν δυνατόν Θεός να γίνει

και άλλος σαν εσένα, λίγο ψεύτης,

να μοιρασθεί των ουρανών τ’ ασκέρι,

να πάνε και μ’ εκείνον οι μισοί,

να ‘ρχεται αυτός, να πέφτεις Συ,

να γίνεται λιγάκι νταραβέρι...

Μα όλα εδώ είναι τακτικά,

O ουρανός Θεό εσένα ξέρει,

και δε μιλούν πολιτικά!

Εδώ που μ’ ησυχία όλοι ζούνε,

για μένα είναι κόλαση μεγάλη,

πολιτικά τ’ αυτιά μου ας ακούνε,

κι ας είμαι και στη κόλαση, χαλάλι!

Αν είχες εις το νου να με κολάσεις,

και μ’ έφερες κοντά σου για ποινή,

να! κόλαση για ‘με αληθινή...

Μα, φθάνει πια, Θεέ μου,

μη με σκάσεις,

και διώξε με στο λέω παστρικά,

γιατί αλλιώς στιγμή δε θα ‘συχάσεις...

Μονάχος θα μιλώ πολιτικά!

Γεώργιος Σουρής

Ο Ρωμιός στον παράδεισο

Ευχαριστώ Βιαννίτες και Βιαννίτισσες

HXΩ της BIANNOY ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 201224

Το μοιρολόι μιας Βιαννίτισσας

Όπως σας γράψαμε στο προηγού-

μενο φύλλο, εντυπωσιαστήκαμε από

την τεχνική αρτιότητα των στίχων

του συνδημότη μας κ. Νίκου Κυρια-

κάκη. Δημοσιεύσαμε τα εκπληκτικά

του δίστιχα, που ήταν αφιερωμένα

στη μνήμη της μητέρας του. Αν κρί-

νουμε από τα τηλεφωνήματα που δε-

χτήκαμε, πολλές καρδιές ράγισαν

και πολλά μάτια δάκρυσαν, ενώ κά-

ποιοι αναγνώστες μας, μας συνέστη-

σαν να τα ξαναδημοσιεύσουμε. Ίσως

το κάνουμε σε επόμενα φύλλα. Είναι

γνωστό ότι και στον τομέα αυτό, ο τό-

πος μας διαθέτει μεγάλα ταλέντα. Με

την ευκαιρία δε αυτή, επαναλαμβά-

νουμε αυτό που αρκετές φορές έχου-

με διατυπώσει, ότι δηλαδή, είμαστε

στη διάθεσή τους να δημοσιεύσουμε

τους στίχους τους.

Επανερχόμαστε στον κ. Νίκο Κυ-

ριακάκη. Οι μαντινάδες του Νίκου,

εκτός από την άψογη τεχνική τους,

περιέχουν μηνύματα για πολλούς

αποδέκτες. Άλλοτε λυρικά και βαθύ-

τατα ερωτικά, άλλοτε σπαρακτικά

και ιδιαίτερα συγκινητικά κι άλλες

φορές πάλι, δηκτικότατα με αδιαμ-

φισβήτητες πολιτικές προεκτάσεις.

Είναι προφανές ότι ο Νίκος ανήκει

στη στόφα εκείνων των Μπαριτών

που είναι προικισμένοι με αυτό το

θείο δώρο, να σκαρώνουν μαντινά-

δες, ερωτικές, κοινωνικές και σκω-

πτικές και με σαφέστατες προεκτά-

σεις και πολιτικά νοήματα. Τραντα-

χτές τέτοιες περιπτώσεις προικισμέ-

νων Μπαριτών είναι (εσκεμμένα χρη-

σιμοποιούμε τον ενεστώτα γιατί τέ-

τοια μεγέθη δεν πεθαίνουν ποτέ), ο

μέγας Δημήτρης Δροσατάκης ή

(Νταντάλας), η κ. Ελένη Πλαγιωτάκη

Σαατσάκη, όπως βέβαια και ο ποι-

ητής του ύμνου της Βιάννου Ευριπί-

δης Πλαγιωτάκης με το γνωστότατό

μας ποίημα:

Αδέρφια σαν θα πάτε

στης Βιάννου τα χωριά…

Ο Νίκος Κυριακάκης επανέρχεται

λοιπόν και εις επίρρωση των προ-

αναφερθέντων σας παραθέτουμε τα

παρακάτω επίκαιρα δίστιχα, από τα

οποία, εκτός της τεχνικής τους αρ-

τιότητας, αναδεικνύεται όλη η ένδεια

και η «γύμνια» των πολιτικών μας τα-

γών:

Καλά καλά η τσικουδιά

πώς βγαίνει δε γατέχουν

μα για τα ρακοκάζανα

μόλις ανοίξουν τρέχουν

Ίντα ’ναι η ρούμπα κι ο λουλάς

το γράδο, ‘νερωτούναι

μέχρι να τρέξει η ρακί

ζεστή να τήνε πιούνε

Κι οι πια πολλοί ακάτεχοι

με μιας την πάνε κάτω

κι απού το ζόρε ντος θωρούν

τον ουρανό άνω κάτω

Και λέω για τσι δήμαρχους,

συμβούλους, βουλευτάδες

και τσι παρατρεχάμενους

που κάνουν τσ’ αφεντάδες

Ποτέ ντος δε σηκώσανε

μια κόφα με σταφύλια

μα όντες πίνουν τη ρακί

χτυπούνε και τα χείλια

Κι ο κακομοίρης ο φτωχός

που τη ρακί του βγάνει

τρέχει ωσάν τον κουζουλό

το χρέος του να κάνει

Και να οφτά και να βραστά

κοκόρους και κουνέλια

μα και ξαρέσκια θέλουνε

σαν τα μικιά κοπέλια

Όλα καλά τα βρήκανε

«μπράβο» κι «ωραία» λένε

και βιαστικά σηκώνονται

κι αλλού να πάνε θένε

Και λέω με παράπονο:

ε κακομοίρη αγρότη

άλλος κάνει τα έξοδα

κι άλλος το φαγοπότι

Αντιπαραβάλλοντας σ’ αυτούς

τους στίχους του Κυριακάκη, τον επί-

σης καταπληκτικό στίχο του Νταν-

τάλα, εκείνον που διατύπωσε στο

άψε σβήσε κατά τα εγκαίνια του Μι-

χαήλ Αρχαγγέλου στην Άνω Βιάννο,

όταν μάταια περίμενε να του δώσουν

ένα κομμάτι άρτο, αφού (και τότε)

τον έφαγαν οι έχοντες την εξουσία…

θα διαπιστώσουμε ότι πράγματι,

πρόκειται περί Μπαρίτικης Σχολής

λαϊκής ποίησης. Απολαύστε την ποι-

ητική διατύπωση του Νταντάλα:

Στη μέσα πάντα τσ’ εκκλησιάς,

ήστεκα ωσά το μπούφο,

τον άρτο τονέ φάγανε

όσοι φορούσαν σκούφο

Εις επίρρωση ακόμα των προανα-

φερθέντων, σας παραθέτουμε δύο

ακόμη εξαιρετικές μαντινάδες του

Νίκου Κυριακάκη, οι οποίες είναι

προϊόντα του πρόσφατου γεγονότος

της οπλοχρησίας που παρ’ ολίγον θα

είχε και θύματα δυο νέους συμπα-

τριώτες μας.

Άντρας δεν είναι όποιος κρατεί

στη χέρα ντου μπιστόλι

η αντριγιά ‘ναι στην καρδιά,

μα δεν την έχουν όλοι

Όπλα κρατούνε οι δειλοί,

οι κλέφτες κι οι τραμπούκοι

τα παλικάρια τα’ χουνε

τα όπλα στο σεντούκι

Υ.Γ. Δεν ανήκω, ευτυχώς, στους

ψευτοπαλικαράδες -πιστολάδες που

ντροπιάζουνε την Κρήτη. Θα έλεγα

ότι συγκαταλέγομαι ακριβώς απέ-

ναντί τους. Αν όμως ήμουν, διαβά-

ζοντας αυτές τις μαντινάδες, ειλικρι-

νά θα πήγαινα να φυλάξω το όπλο

μου στο σεντούκι και θα το έβγαζα

από ‘κει, μόνο εάν κινδύνευε η πατρί-

δα μου…

Πέρυσι στα μέσα του Σε-

πτέμβρη πραγματοποι-

ήθηκε το συνέδριο για τα

ολοκαυτώματα του Β΄ Παγκοσμίου

Πολέμου, την έναρξη του οποίου είχε

κηρύξει ο πρώην πρόεδρος της Βου-

λής κ. Φίλιππος Πετσάλνικος, αλλά

και το καθιερωμένο ετήσιο μνημόσυ-

νο για το Ολοκαύτωμα της Βιάννου.

Ομολογουμένως η επιτυχία του συνε-

δρίου, κρίθηκε αφενός από την πα-

νελλήνια συμμετοχή, αλλά και από

την μεγάλη προσέλευση δημοτών

μας. Τα συμπεράσματα που διατυπώ-

θηκαν μετά το πέρας της διημερίδας,

προφανώς, θα αποτελέσουν αντικεί-

μενο μελέτης και προβληματισμού,

για την αποφυγή παρόμοιων δραμα-

τικών γεγονότων. Η ναζιστική θη-

ριωδία σε ολόκληρη την ελληνική

επικράτεια, αλλά σε τοπικό επίπεδο

αναδείχτηκε και καταδικάστηκε με

τον δραματικότερο τρόπο, από όλους

τους συνέδρους, ομιλητές και ακρο-

ατές, ανεξάρτητα της πολιτικής ή

προσωπικής σκοπιάς που ο καθένας

προσέγγισε το θέμα. Η δραματικότη-

τα των ημερών δεν εμπόδισε τη Βιάν-

νο να δείξει και να αναδείξει το φιλό-

ξενο πρόσωπό της, στους καλεσμέ-

νους εκπροσώπους των ολοκαυτω-

μάτων όλης της Ελλάδας.

Αν έπρεπε όμως εκ των υστέρων

και τότε, αλλά και σήμερα, να απαν-

τήσω στην υποθετική ερώτηση, τι απ’

όλα από όσα διαδραματίστηκαν κατά

την διάρκεια αυτού του συνεδρίου,

αλλά και του μνημόσυνου προς τιμή

του ολοκαυτώματος της Βιάννου, αν

λοιπόν έπρεπε να απαντήσω στην

υποθετική ερώτηση, ποια από όλες

τις δράσεις έπρεπε να διαλέξω ως

την μοναδική που θα πραγματοποι-

ούνταν καταργώντας όλες τις άλλες,

η απάντησή μου απερίφραστα και

χωρίς ενδοιασμούς θα ήταν η βραδιά

με το Λουδοβίκο των Ανωγείων.

Όσοι ήταν εκεί καταλαβαίνουν ήδη

το λόγο.

Αν και τα μουσικά μοιρολόγια που

είπε ο Λουδοβίκος λίγο πολύ είναι

γνωστά, η ερμηνεία τους μπροστά

στο χώρο του μνημείου, η επιβλητι-

κότητα του χώρου, αλλά και η συγκυ-

ρία που πραγματοποιήθηκε η εκδή-

λωση, καθώς και η απόλυτη σιωπή

που επικράτησε σε όλη τη διάρκειά

της, ανέδειξαν κατά το δραματικότε-

ρο τρόπο την ανθρώπινη διάσταση

των γεγονότων, που διαδραματίστη-

καν πριν από 69 χρόνια. Η μουσική

όχι μόνο δεν χάιδεψε και δεν ηρέμη-

σε τις ψυχές μας, αλλά και ανέδειξε

με τον πιο δραματικό τρόπο τις τρα-

γικές στιγμές των γεγονότων. Το

"όφου μάννα μου!", που κλαίγοντας

επαναλάμβανε συνεχώς μια ηλικιω-

μένη κυρία, ακούγοντας τα μοιρολό-

για, "του Μανώλη" και "της Μάνας",

όχι μόνο συμπλήρωνε το δραματικό

σκηνικό, αλλά ακουγόταν σαν κραυ-

γή απόγνωσης, σαν κάλεσμα καταδί-

κης της ναζιστικής θηριωδίας. Μια

ανθρώπινη στιγμή που από μόνη της

ήταν και είναι αρκετή για να αντικα-

ταστήσει ολόκληρη την τελετή του

μνημόσυνου. Η σκυθρωπότητα των

θεατών που έφευγαν μετά το πέρας

της εκδήλωσης, αμίλητοι με σκυμμέ-

νο το κεφάλι, εν αντιθέσει με τη "χα-

λαρότητα" της επομένης, αποδει-

κνύει άλλη μια φορά, ότι η αυθεντική

τέχνη, (η λέξη υπογραμμίζεται για

να μην συγχυστεί με την κατευθυνό-

μενη τέχνη) είναι ικανότερη και προ-

τιμότερη της πολιτικής, αλλά και της

επιστήμης, για την ανθρώπινη προ-

σέγγιση, την ευαισθητοποίηση και

για την κατανόηση των γεγονότων,

εκεί που και ο πιο καλοπροαίρετος

πολιτικός ή ο καθαρά επιστημονικός

λόγος, αποτυγχάνουν. Και η κατα-

νόηση της ανθρώπινης διάστασης

των γεγονότων, είναι η προϋπόθεση

για την πολιτική και επιστημονική

τους κατανόηση.

Εξάλλου οι πολιτικές και οι επι-

στήμες, όπως άλλωστε και οι τέχνες,

είναι ανθρώπινα δημιουργήματα, άρα

ευάλωτες από την ανθρώπινη αδυνα-

μία. Αυτό λοιπόν που έχει πρωταρχι-

κή σημασία είναι η διαπαιδαγώγηση

να βασίζεται στο σεβασμό της ανθρώ-

πινης ζωής και αξιοπρέπειας. Αυτό,

όσοι ήταν εκεί το κατάλαβαν πολύ

καλά και είναι σίγουρο πως ένιωσαν

ένα ισχυρό σοκ και πως έφυγαν "άλ-

λοι άνθρωποι.

* Αυτές οι γραμμές γράφτηκαν πέ-

ρυσι τέτοιο καιρό. Απλά «επικαιρο-

ποιήθηκε» φραστικά το κείμενο. Η

δημοσίευσή του όμως έχει άμεση σχέ-

ση με μια άλλη παρόμοια δράση που

πραγματοποιήθηκε φέτος στο χώρο

που στεγάζεται το μουσείο. Πρόκει-

ται για την προβολή ενός ντοκιμαν-

τέρ που είχε προβληθεί πολύ παλαι-

ότερα από την ΕΡΤ από την έρευνα

που είχε κάνει ο δημοσιογράφος Νί-

κος Ψιλάκης και έχει σχέση με τις

μαρτυρίες αγωνιστών της Εθνικής

Αντίστασης αλλά και απλών ανθρώ-

πων που έζησαν ή γλίτωσαν από τη

θηριωδία των Ναζί. Αυτό που με έκα-

νε όμως να ξαναθυμηθώ αυτές τις

γραμμές ήταν ένας διάλογος που διη-

μείφθη μεταξύ μιας νέας κοπέλας και

μιας γηραιάς κυρίας κατά την αποχώ-

ρησή μας από την εκδήλωση. – Θεία,

ήρθες και συ; - Μπορούσα να μην έρ-

θω παιδί μου;…

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέ-

τος έγινε ένα ωραιότατο πανηγύρι

στον Τίμιο Σταυρό Κερατοκάμπου.

Την παραμονή, μετά τον εσπερινό,

στρώθηκαν τα τραπέζια με ωραι-

ότατους μεζέδες, προσφορά του

πρώην προέδρου του Δημοτικού

Συμβουλίου κ. Χαρίλαου Τριγωνά-

κη. Ο Κλεάνθης Ψαρολογάκης με

το ακορντεόν, ο Δημήτρης Παπα-

ματθαιάκης (Σκαρβελάς), ο Δημή-

τρης Σπανάκης με το μαντολίνο

και ο Δημήτρης Παπαμιχελάκης με

το λαούτο, επεφύλαξαν στους πα-

ρευρισκόμενους μια ανεπανάλη-

πτη βραδιά που θα θυμούνται για

πολλά χρόνια!

Παραμονή του Σταυρού στον Κε-

ρατόκαμπο

Όποιος κρατεί τα έθιμα

και όποιος τα γλεντίζει

μονάχα εκείνος στη ζωή

σαν άνθρωπος αξίζει

Όταν γεννιέσαι μερακλής

ξέρεις να ξεχωρίζεις

γι’ αυτό και την παράδοση

καθημερνά στηρίζεις

Ανθρώπους γνώρισα πολλούς

και τσι ’καμα δικούς μου

μα λίγους εξεχώρισα

για φίλους μπιστικούς μου

Μέσα στον κήπο τση καρδιάς

στη πιο μεγάλη μπάντα

εκειά ’χω τη φιλία μας

να κατοικεί για πάντα!!!

Αφιερωμένες στην όμορφη πα-

ρέα μας την παραμονή του Τιμίου

Σταυρού και ειδικά στους φίλους

μας οικοδεσπότες Χαρίλαο και Άν-

να Τριγωνάκη, ως ελάχιστη αντα-

πόδοση για την ομορφιά της ψυχής

τους!

Αργυρώ Παπαδάκη – Μανωλάκη

Ίντα ’ναι η ρούμπα κι ο λουλάς… Ένα ωραίο πανηγύρι

ΤΟΥ: Μανώλη Αγαπουλάκη

ΤΟΥ: Μανώλη Σπανάκη

Φω

τογρ

αφ

ία: Ν

ίκο

ς Ψ

ιλά

κη

ς

HXΩ της BIANNOYΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012 25

Αβγά σου καθαρίζουνε;Μια φορά το χρόνο, οι Ρωμαίοι γιόρταζαν

– για να τιμήσουν την Αφροδίτη και το Διό-

νυσο – μ’ έναν πολύ τρελό και παράξενο τρό-

πο: Κάθε 15 Μαΐου, έβγαινε ο λαός στις πλα-

τείες και άρχιζε τον «αβγοπόλεμο» με…

αβγά μελάτα! Χιλιάδες αβγά ξοδεύονταν

εκείνη την ημέρα για διασκέδαση κι ο κό-

σμος γελούσε ξέφρενα. Τα γέλια αυτά εξα-

κολουθούσαν για βδομάδες ολόκληρες. Στη

γιορτή δεν έπαιρναν μέρος μονάχα οι πολί-

τες που ήταν κατώτερης κοινωνικής θέσης,

αλλά και ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι,

στρατηγοί, άρχοντες, Ρωμαίες δέσποινες και

αυτοκράτορες καμιά φορά. Έτσι, ο «αβγο-

πόλεμος» ήταν μια από τις μεγάλες αδυνα-

μίες του Νέρωνα, που πετούσε αβγά στους

αξιωματικούς και στους ακόλουθους των

ανακτόρων του, χωρίς να είναι η μέρα της

γιορτής των αβγών.

Στο Βυζάντιο, φαίνεται πως η γιορτή έγινε

της μόδας, για πολύ λίγο διάστημα όμως. Σε

πολλά βυζαντινά κείμενα, αναφέρεται συ-

χνά, αλλά μόνο με δύο-τρία λόγια. Έτσι, από

το περίεργο αυτό έθιμο –που η αιτία του χά-

νεται στα βάθη των αιώνων– έμεινε η ερω-

τηματική φράση: «Αβγά σου καθαρίζουνε;».

Τη λέμε, όταν βλέπουμε κάποιον να γελά

χωρίς λόγο και αφορμή.

Άδακρυς μάχηΚατά το τέλος του 367 π. Χ., ο Αρχίδαμος

Γ΄, γιος του βασιλιά της Σπάρτης Αγησίλαου,

επωφελήθηκε την απουσία του Επαμεινών-

δα από την Πελοπόννησο και αποφάσισε να

επιτεθεί στην Αρκαδία.

Την εποχή εκείνη, ο Αγησίλαος έλειπε

στην εκστρατεία της Μ. Ασίας –όπου πολε-

μούσε τους Πέρσες– και δεν είχε αφήσει πί-

σω του παρά ελάχιστους στρατιώτες. Ο Αρ-

χίδαμος έστειλε τότε αγγελιαφόρους και ζή-

τησε βοήθεια από τον τύραννο Διόνυσο. Ο

τελευταίος του έστειλε μερικούς μισθοφό-

ρους, αλλά ήταν τόσο λίγοι, ώστε τελικά δεν

ήξερε αν έπρεπε να μπλεχτεί σε μια τέτοια

πολεμική περιπέτεια. Τα στρατεύματα όμως

του Επαμεινώνδα άρχισαν να εισχωρούν στη

Λακωνική γη και ν’ απειλούν κι αυτήν ακόμη

τη Σπάρτη, που μέχρι την εποχή εκείνη δεν

είχε δει εχθρική περικεφαλαία κοντά στον

Ευρώτα. Ο Αρχίδαμος, που κατάλαβε τον

κίνδυνο, αποφάσισε τότε να τα παίξει όλα

για όλα.

Συγκέντρωσε τους λιγοστούς άνδρες του,

πέρασε μαζί τους απαρατήρητος στην Αρκα-

δία και μια κατασκότεινη νύχτα χτύπησε τον

εχθρό. Και «τοσοῦτον ῦλοσχερῦς κατέ-

στρωσε περί Μηδέας τούς ῦρκάδας καί ῦρ-

γεῦοι». Δηλαδή, σκοτώθηκαν κάπου δέκα

χιλιάδες στρατιώτες του Επαμεινώνδα, ενώ

από τους Λακεδαιμονίους δεν έπαθε κανέ-

νας τίποτε. Η μάχη αυτή ονομάστηκε από

τους Σπαρτιάτες «ῦδακρυς μάχη», φράση

που συνηθίζουν και σήμερα να τη γράφουν

–κυρίως οι εφημερίδες– όταν αναφέρονται

σε κάποια μάχη που έληξε σχεδόν χωρίς

απώλειες για το νικητή.

Ακριβά είναι τα σφουγγάτασου

Στα θαύματα του Αγίου Γεωργίου διηγούν-

ται και το εξής: Ένα παιδί έπαιζε, σε χωριό

της Παφλαγονίας, στην αυλή της εκκλησίας,

αλλά έχανε συνέχεια. Τότε γύρισε το πρόσω-

πό του στην εκκλησία και είπε δυνατά: «Άγιε

Γεώργιε, ποίησόν με νικήσαι, ίνα φέρω εις

τόν ναόν σου σφογγάτον καλόν». Και ω του

θαύματος, από τη στιγμή αυτή κέρδισε

όλους τους συμπαίκτες του. Συνεπής στην

υπόσχεσή του ο μικρός, πήγε στο σπίτι του

και σε λίγο γύρισε στην εκκλησία και τοπο-

θέτησε μπροστά στο εικόνισμα του Αγίου το

σφουγγάτο. Μόλις έφυγε το παιδί, μπήκαν

τέσσερις προσκυνητές και βλέποντας το

σφουγγάτο που άχνιζε, σκανδαλίστηκαν και

το έφαγαν, σκεπτόμενοι ότι ο Άγιος δεν είχε

ανάγκη από τροφή και ότι θα ήταν προτιμό-

τερο να του άφηναν χρήματα, για ν’ αγορα-

στεί λάδι και κερί για την εκκλησία του.

Υπολόγισαν, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο,

όπως θα λέγαμε σήμερα, γιατί ο Άγιος είχε

διαφορετική γνώμη. Μόλις τοποθέτησαν τα

χρήματα και θέλησαν να βγουν από την πόρ-

τα, ήταν αδύνατο να βαδίσουν. Σκέφτηκαν

τότε ότι τα χρήματα που άφησαν ήταν λίγα

και κατέθεσε ο καθένας τους ακόμα από ένα

μιλιαρήσιο, δηλαδή μια δραχμή αργυρή, αλ-

λά και πάλι δεν μπορούσαν να βγουν. Τότε

αποφάσισαν να καταθέσουν όλοι μαζί μια

χρυσή λίρα. Τελικά, μπόρεσαν να βγουν, μό-

νο όταν κατέθεσαν ο καθένας τους από ένα

χρυσό φλουρί. Και συνεχίζεται η διήγηση:

«και σαν βγήκαν, σταμάτησαν έξω από την

εκκλησία και είπαν: Άγιε Γεώργιε, ακριβά

πουλείς τα σφουγγάτα σου».

Γι’ αυτό κι εμείς σήμερα, για κάποιον που

αντί υψηλού τιμήματος παρέχει τις υπηρε-

σίες του, λέμε: «Ακριβά είναι τα σφουγγάτα

του».

Αλά μπουρνέζικαΌταν μας μιλάει κάποιος μπερδεμένα και

θέλουμε να του πούμε πως δεν καταλαβαί-

νουμε τι μας λέει, τότε του λέμε πως μιλά-

ει… αλά μπουρνέζικα. Πολλοί νομίζουν,

πως είναι μία λέξη. Είναι όμως δύο. Όπως

το αλά γαλλικά. Μπουρνέζικα, λοιπόν, είναι

η γλώσσα που θα μιλούσαν σε κάποιον τόπο

ή και θα μιλάνε ακόμα, γιατί ο τόπος αυτός

πράγματι υπάρχει. Πρόκειται για μια περιο-

χή του Σουδάν, όπου ζει η φυλή Μπουρνού.

Ξέρετε πόσο δύσκολη είναι η αραβική γλώσ-

σα και μάλιστα στις διαλέκτους της. Σε μας

τους Έλληνες, λοιπόν, δίκαια, όσα θ’ ακού-

γαμε απ’ αυτούς, θα φαίνονταν ακαταλαβί-

στικα, αλά μπουρνέζικα. Οι Μπουρνού είναι

μια φυλή, που ήρθε στην Ελλάδα με τα στρα-

τεύματα του Ιμπραήμ.

Οι παλαιότεροι και κυρίως αυτοί που κα-

τάγονταν από τα Νησιά του Αιγαίου πί-

στευαν ότι «Αλαμπουρνέζικα» είναι ιταλική

λέξη που δανειστήκαμε τον Μεσαίωνα από

τους Ενετούς κατακτητές. Τότε, οι ιταλικής

καταγωγής κάτοικοι των Κυκλάδων και κυ-

ρίως της Σύρου, συνήθιζαν να χαρακτηρί-

ζουν καθετί το περίεργο και αξιοθαύμαστο

που συνέβαινε ως «αλιθορνέζικο», μιας και

τους θύμιζε το Λιβόρνο της Ιταλίας (Αλ Λι-

βόρνο = στο Λιβόρνο και από εκεί «Αλιβορ-

νέζικα» δηλαδή, πράγματα από το Αλιβόρ-

νο), και από το «Αλιβορνέζικα» σιγά σιγά

φτάσαμε στο «Αλαμπουρνέζικα» (Ε.Λ.Η.

167/2).

ΛΕΞΕΙΣ & ΦΡΑΣΕΙΣ ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΕΙΣ(Προέλευση – σημασία – πότε λέγονται)

Δεν μας φθάνουν όλα τα υπό-

λοιπα, μονάχα οι κατασχέσεις

μας έλειπαν. Ενώ λοιπόν η δη-

μοτική αρχή έδινε πολύπλευρα

τη μάχη της για τη διεκδίκηση

των θεσμοθετημένων πόρων

αλλά και του χαρακτηρισμού

της Βιάννου ως πυρόπληκτης

περιοχής, το δικαστήριο δι-

καίωσε εργολάβο, ο οποίος,

χωρίς οίκτο, προχώρησε στην

κατάσχεση 25 χιλιάδων ευρώ

από τους λογαριασμούς του

δήμου.

Το γεγονός αυτό προκάλεσε

έναν ακόμη «πονοκέφαλο»

στον Δήμαρχο κ. Παύλο Μπα-

ριτάκη, ο οποίος μάλιστα άφη-

σε «αιχμές» για τις ευαισθησίες

του εργολάβου. «Είχα προσω-

πικά δεσμευτεί απέναντί του

ότι σε σύντομο χρόνο θα εξο-

φλούσαμε το χρέος μας» είπε ο

κ. Μπαριτάκης και κατέληξε:

«Οποιοσδήποτε κι αν ήταν στη

θέση μας, θα προέτασσε το γε-

νικότερο συμφέρον. Όταν προ-

σπαθούμε να μαζέψουμε τα

κομμάτια μας από την πυρκα-

γιά και υπάρχουν ακόμη περιο-

χές χωρίς νερό, με ελλείμματα

στην αντιπλημμυρική προστα-

σία, δεν μπορούμε να προτά-

ξουμε την αποπληρωμή ενός

παλαιού χρέους, αλλά δυστυ-

χώς ο εργολάβος δεν είχε κα-

μιά ευαισθησία».

Ο εργολάβος λοιπόν, ουδό-

λως έλαβε υπόψη του την τρα-

γικότητα της κατάστασης και

προχώρησε στην κατάσχεση

των χρημάτων.

Είναι γνωστό ότι

από τους πρωτο-

πόρους που ανέδειξαν

τα μεταπολεμικά χρόνια τον Κερατόκαμπο, ως

τόπο παραγωγικού ενδιαφέροντος σε πρώιμα

κηπευτικά, στην αρχή υπαίθρια και στη συνέ-

χεια θερμοκηπιακά, ήταν ο αξέχαστος Νίκος

Μαυρογένης με τη βετεράνο αγρότισσα, αεικί-

νητη σύντροφό του Ελευθερία. Τα παραγόμενα

προϊόντα (ντομάτα, αγγούρι, μελιτζάνα, πιπε-

ριά και μπανάνα) ήταν αρίστης ποιότητας. Γρή-

γορα συγκρότησαν οι τοπικοί παραγωγοί ομά-

δα και η σοδειά τους, μέσω του συνεταιρισμού

Ιεράπετρας, όδευε προς τη Λαχαναγορά των

Αθηνών και του Μονάχου. Περίπου 50 χρόνια,

η οικογένεια του Νίκου Μαυρογένη, πραγματι-

κοί αγρότες και εργάτες της μάνας γης, δούλε-

ψαν σκληρά αξιοποιώντας ξεροχώραφα και

άκαρπη στην αρχή γη και φυτεύοντας ελαι-

όδεντρα και άλλα οπωροφόρα δέντρα για τους

πλούσιους και εύγεστους καρπούς τους. Οι

απογοητεύσεις, το λιοπύρι, το ξεροβόρι, η βρο-

χή και η άστοργη διαχρονικά συμπεριφορά και

αδιαφορία της πολιτείας και των τοπικών αρ-

χών, δεν έκαμψαν την βούλησή τους. Η οικο-

γένεια λειτούργησε παιδευτικά. Άλλο όμως η

βούληση κι άλλο η αντοχή. Η υγεία κλονίζεται

και οι συνέπειες, αργά ή γρήγορα έρχονται. Ο

Νίκος, στο δρόμο από το αγρόκτημα με το

αγροτικό του όχημα φορτωμένο με ελαιόκαρπο

προς το εργοστάσιο του Συνεταιρισμού, προ-

δόθηκε από την κουρασμένη του καρδιά. Στο

πλάτεμα του δρόμου στον Άγιο Γεώργιο τον

Πλατανίτη, ο Νίκος σταμάτησε το αυτοκίνητο

και η γυναίκα του τον ρώτησε «γιατί Νίκο στα-

μάτησες, δεν αισθάνεσαι καλά;». Κι εκείνος

απάντησε: «Για να μην προκαλέσω ατύχημα»

και ξεψύχησε…

Παραπονείται λοιπόν ο νεκρός Νίκος Μαυ-

ρογένης για την απροσδόκητα ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗ-

ΤΗ πλήρη καταστροφή των κόπων μιας ζωής,

μιας περιουσίας που δημιουργήθηκε με πολλή

ιδρώτα, μόχθο και αίμα ολόκληρης της οικογέ-

νειας. Δεν αποθησαύριζε χρήματα η οικογένειά

του, αφού ό,τι περίσσευε και όταν περίσσευε,

μετά τις υποχρεώσεις στις Τράπεζες και προς

τρίτους, είχε δυο κατευθύνσεις: σπουδές των

παιδιών και δαπάνες βελτίωσης της παραγω-

γής. Η παράδοση συνεχίστηκε. Οι δύο κόρες

του Νικολή και της Ελευθερίας, Μαρία (διδά-

κτωρ Πανεπιστημίου) και Κατερίνα (Χημικός),

μαζί με τον αδελφό τους Μανώλη (διασώστη

ΕΚΑΒ), παράλληλα με τις επιστημονικές και

εργασιακές υποχρεώσεις, ουδέποτε εγκατέλει-

ψαν την περιουσία. Όμως ένα πρωινό, τα πάν-

τα χάθηκαν από τη λαίλαπα της πυρκαγιάς.

Ελαιόδεντρα, οπωροφόρα δέντρα, θερμοκή-

πια, περιβόλια, λουλούδια, ζώα, γεωργικά μη-

χανήματα και εφόδια, λάστιχα άρδευσης, τίπο-

τε απ’ όλα αυτά δεν έμεινε. Ο πόνος και το πα-

ράπονο ξεχείλισαν για τη σχεδόν επιβεβαιωμέ-

νη ολιγωρία και ανικανότητα των όποιων είχαν

ή έχουν την ευθύνη να προλαμβάνουν ή να πε-

ριορίζουν τις συνέπειες της φωτιάς στην πηγή

της. Και προκύπτει η ερώτηση: πότε σ’ αυτό

τον άμοιρο τόπο θα υπάρξει στην πράξη η τι-

μωρία των ενόχων; Και οι θεσμοί που λειτουρ-

γούν, τυπικά δυστυχώς και πλουσιοπάροχα

(δαπάναις των αγροτών), θα ανακτήσουν ανα-

κλαστικά εγκαίρων επεμβάσεων, αποζημιωτι-

κά για την ελαχιστοποίηση ή έστω τον μετρια-

σμό των ζημιών; Το κράτος για μια ακόμη φορά

απουσιάζει, η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα λει-

τουργήσει; Είπαν και θεωρήθηκε υπερβολή, ότι

η φωτιά θα έκαιγε ακόμη αν δεν υπήρχε η θά-

λασσα. Δεν είναι υπερβολή αλλιώς πώς σταμά-

τησε η φωτιά στην καφετέρια της παραλίας;

Το παράπονο ενός νεκρού…

ΤΟΥ: Γιάννη Σπ. Αγαπάκη

Κατάσχεση στο ταμείο του Δήμου Βιάννου!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η συντακτική Επιτροπή του περιοδικού "Βιαννίτικες Ρίζες", της έκδοσης της «Ιστορικής,

Λαογραφικής, Αρχαιολογικής Ένωσης Βιάννου» (ΙΛΑΕΒ) έχει αρχίσει να συγκεντρώνει

ύλη για την έκδοση του 6ου τεύχους. Παρακαλεί όλους τους συντοπίτες μας που έχουν θέ-

ματα σχετικά με τα ενδιαφέροντα (ιστορία, λαογραφία, αρχαιολογία) του περιοδικού να

τα αποστείλουν για δημοσίευση στην διεύθυνση: Γκερόλα 1 ΤΚ 71201 Ηράκλειο Κρήτης

(Υπ’ όψιν: Μαρίας Χρηστάκη) ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση forensic@med.uoc.gr

Παράκληση αν είναι δυνατόν να σταλούν σε ηλεκτρονική μορφή (CD, USB, e-mail), τα

δε χειρόγραφα να είναι ευανάγνωστα.

Επειδή το περιοδικό έχει μοναδική του χρηματοδότηση την συνδρομή αυτών που το πα-

ραλαμβάνουν και η αποστολή γίνεται προς όσους πιστεύεται ότι τους ενδιαφέρει και θα

ήθελαν να συνεχιστεί η έκδοση του παρακαλούνται οι παραλήπτες του 5ου τεύχους που

επιθυμούν και δεν το έχουν κάνει ακόμη, να καταβάλουν την αξία του (10 ευρώ) στο

Λογ/σμό του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου (αριθμός λογαριασμού 00088643345-2) που ανα-

φέρεται και στο κάτω μέρος της 6ης σελίδας του περιοδικού ή να επικοινωνήσουν με ένα

μέλος της συντακτικής επιτροπής ώστε να τους διευκολύνει.

(Τηλέφωνα επικοινωνίας: Αντώνης Στιβακτάκης: 6946564699, Μαρία Χρηστάκη:

6937473957 και 2810 281207).

HXΩ της BIANNOY ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 201226

ΨΗΦΙΣΜΑΤο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Βιάννου, στη

συνεδρίασή του της 3ης Σεπτεμβρίου 2012, αποφά-

σισε ομόφωνα τα παρακάτω:

Την ερχόμενη Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου έχει οριστεί

ο επίσημος εορτασμός της θλιβερής επετείου του

Ολοκαυτώματος των χωριών του Δήμου Βιάννου.

Έχουμε την πληροφορία ότι μέλη και στελέχη του

κόμματος «Χρυσή Αυγή», προτίθενται να παραστα-

θούν στις εκδηλώσεις μνήμης. Τους διαμηνύουμε,

για μια ακόμη φορά, ότι είναι ανεπιθύμητοι στον

Μαρτυρικό μας τόπο. Η παρουσία τους εδώ, αποτε-

λεί πρόκληση για κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο

άνθρωπο.

Το γεγονός ότι εκπροσωπούνται στο Ελληνικό

Κοινοβούλιο, για εμάς δεν σημαίνει απολύτως τίπο-

τα. Εμείς τιμούμε τη μνήμη προσφιλών και αγαπη-

μένων προσώπων, που έχασαν τη ζωή τους, με τον

πλέον άνανδρο τρόπο από τους Ναζί κατακτητές

και το αίμα τους είναι ακόμα νωπό στον τόπο των

εκτελέσεων. Οι ίδιοι αυτοί κατακτητές, αφού λεη-

λάτησαν τα σπίτια μας, τους έβαλαν φωτιά!

Επαναλαμβάνουμε: είναι ανεπιθύμητος στην Μαρ-

τυρική, αιματοβαμμένη περιοχή μας, κάθε φορέας

ή πρόσωπο που διακατέχεται από ναζιστικές ιδέες.

Ας μην επιχειρήσουν λοιπόν να αμαυρώσουν τις εκ-

δηλώσεις μνήμης και τιμής γιατί σύσσωμος ο λαός

του μαρτυρικού μας Δήμου θα σταθεί σθεναρά απέ-

ναντί τους.

Για το Δ.Σ.

Ο Πρόεδρος

Μηνάς Σταυρακάκης

Ο κ. Γιάννης Σπ. Αγαπάκης(Φιλοσόφων 10, Κηφισιά,Αθήνα) μας γράφει:

Δοκίμασες τις αντοχές μου.Σ’ εσένα απευθύνομαι ΜανώληΣπανάκη, διευθυντή της «Ηχώτης Βιάννου». Δεν αναφέρομαιμόνο στο περιεχόμενο τηςύλης, της διαβαθμισμένης σεψηλό επίπεδο δημοσιογραφι-κής οντότητος της «Ηχώ τηςΒιάννου». Σχόλια, ρεπορτάζ,πολιτικά άρθρα, κρίσεις καικριτικές, τοποθετήσεις καιδιεκδικήσεις προς το συμφέ-ρον του κοινωνικού συνόλου,κατευθύνονται στην ορθή κα-τεύθυνση με ιδιαίτερο, αλλάεντός των πλαισίων της δημο-σιογραφικής δεοντολογίας,μαχητικό τρόπο. Έκτισες με

πολύ κόπο και πίκρα ένα τοπι-κό μέσο μαζικής επικοινωνίας,ένα ελεύθερο βήμα που τιμάκαι προβάλλει τον τόπο, το Δή-μο Βιάννου, που καλύπτει καιαναδεικνύει ό,τι οι Αρχές καιοι Άρχοντες αγνοούν ή αρνούν-ται να προβάλουν. Αναφέρο-μαι στο άξιο ιδιαίτερης μνείαςλογοτεχνικό σου διήγημα υπότον τίτλο «Η Αγκινάρα» (Ηχώτης Βιάννου, σελ. 27, φύλλοΑυγούστου 2012), που αναδη-μοσιεύεται υπό μορφή χρονο-γραφήματος, αφού κίνητροτης δημοσίευσης υπήρξε ηπρόσφατη βιαννίτικη συμφο-ρά εκ της ακατανόητης βιβλι-κής καταστροφής. Το κείμενοαυτό, πέρα κι έξω από την φι-λολογική του αξία, γραμμένο

στην παραδοσιακή, βιαννίτικηντοπιολαλιά και τα παιγνιδί-σματα της γραφίδας σου, δια-κρίνεται και για την ιδιαίτερηπνευματική του αξία. Στέλνειμηνύματα προς κάθε κατεύ-θυνση: στην κοινωνία, στηνπολιτεία, στους θρησκευτι-κούς ταγούς. Οριοθετεί την έν-νοια του καθήκοντος, διδάσκειανθρωπιά, κατακεραυνώνει τοκακό και το άδικο. Στη διαμά-χη μεταξύ του καλού και τουκακού κερδίζει ο Χριστός, πο-τέ ο Σατανάς. Είναι κείμενο βα-θειά παιδευτικό, αληθινό. Πό-σο δίκιο έχεις όταν γράφεις:«Όποιος χρειάζεται φτερά γιανα πετάξει έχει «κοντό» ταξί-δι». Και παρακάτω: «Η επανα-στατικότητα δεν μπορεί να

αφορά μονάχα στις κυβερνητι-κές αμαρτίες, είναι τρόποςζωής, την εφαρμόζεις καιενάντια στο κακό…

Όχι δεν θα την κόψω την αγ-κινάρα, δεν είναι δική μου,ανήκει σ’ αυτόν που την καλ-λιέργησε…». Θα πρότεινα χω-ρίς δισταγμό στους καθηγητέςτου Γυμνασίου και ΛυκείουΒιάννου, να αφιερώσουν μέροςμιας διδακτικής ώρας στηνανάλυση του εν λόγω κειμένουστους μαθητές τους.

Μανώλη σ’ ευχαριστώ».

Αγαπητέ μας κ. Γιάννη, σαςευχαριστούμε για τα καλά σας

λόγια. Θεωρούμε όμως ότι είστε υπερβολικός.

Μανώλης Σπανάκης

Παιδεία είναι…Παιδεία δεν είναι η εκπαίδευση. Γνωρίζω αναρίθμητους πτυχιού-

χους, οι οποίοι ακούνε Βανδή, ψηφίζουν Ψωμιάδη (τον περίφημο Ζορό)και βλέπουν Τατιάνα. Αν είναι κριτήριο αυτό; Είναι μαζί με πολλά άλλα.

Παιδεία είναι να λες καλημέρα με χαμόγελο στο γείτονά σου. Παιδείαείναι να μαρσάρεις τη μηχανή σου, αλλά έξω από κατοικημένη περιοχή.Παιδεία είναι τι πλέει στα εγκεφαλικά σου φιόρδ κι ας μη δύνασαι νατον εκφράσεις απόλυτα με λέξεις. Παιδεία είναι να μην ψακώνεις τη γη,να μη φαρμακώνεις νερό κι αγέρα για την τσέπη σου. Μπροστά σουθα τα βρεις… Παιδεία είναι να έχει ομορφιά η ψυχή σου και να τη με-ταδίδεις. Παιδεία είναι να μη ζηλεύεις και να μη φθονείς. Παιδεία είναινα διεκδικείς και να μάχεσαι για δικαιοσύνη. Παιδεία είναι να σέβεσαιτη φύση, τα ζώα και τους συνανθρώπους σου. Παιδεία είναι να μαζεύειςτα σκουπίδια σου. Παιδεία είναι να νιώθει η ψυχή σου αγαλλίαση γιατίεπιδιώκεις το καλό που είναι συνάμα και όμορφο… Παιδεία είναι η αλ-ληλεγγύη και η κατανόηση. Παιδεία είναι μια όμορφη συζήτηση κι ένακαλό βιβλίο. Παιδεία είναι να μην κοιμάσαι με το χρονοδιακόπτη τηςτηλεόρασης, για να σε πάρει μέχρι και ο ύπνος μ’ αυτήν. Παιδεία είναινα μην περιμένεις να αντικρύσεις το απέναντι αυτοκίνητο για να χαμη-λώσεις τη σκάλα στα φώτα και να περιμένεις να περάσει για να τηνανεβάσεις ξανά, να μην κορνάρεις με το που ανάψει το πράσινο. Ναι,το είδαμε κι εμείς! Παιδεία είναι να αρχίσουν να ακούν οι γονείς τα παι-διά τους, να αφήσουν τις καριέρες, γιατί το παιγνίδι και η αγάπη δεναναπληρώνονται με υπολογιστές και Video games… Παιδεία είναι όλααυτά που δεν κάνει ο σημερινός Έλληνας.

Φέτος το καλοκαίρι λόγω οικονομικής δυσπραγίας, αλλά και γού-στου, αποφάσισα οι διακοπές μου να εξαντληθούν κάνοντας ελεύθερηκατασκήνωση σε διάφορες παραλίες στο νότο της Κρήτης. Απόφασηπου μ’ έφερε πιο κοντά στον «πολιτισμό» μας, είτε ήμουν σε πολυσύ-χναστες παραλίες, όπως το Καλαμάκι, είτε σε δυσπρόσιτες όπως είναιο Άγιος Νικήτας. Εκεί όμως που πραγματικά ο νεοέλληνας κατέβαλετεράστια προσπάθεια προκειμένου να πείσει για τη συγγένειά του μετον Σοφοκλή, τον Ισοκράτη, τον Σόλωνα, τον Ιπποκράτη αλλά και μεσύγχρονους, όπως ο Καραθεοδωρή, ο Παπανικολάου, ο Σάντας καιτόσοι άλλοι, είναι σ’ ένα προικισμένο από τη φύση μέρος, στο Αγιοφά-ραγγο. Αφού παρκάρεις το όχημα μέχρι εκεί που πάει ο δρόμος, φορ-τώνεσαι τα μπαγκάζια σου και περπατάς για κανένα μισάωρο μέσαστο φαράγγι μέχρι να φτάσεις στην εκκλησία του Αγίου Αντωνίου καιτο πηγάδι που έχει εκεί. Προσεύχεσαι και δροσίζεσαι γι’ αυτό που έπε-ται ή δροσίζεσαι και προσεύχεσαι, δικιά σας επιλογή. Για τα υπόλοιπα300 μέτρα ως τη θάλασσα, ο κάθε θάμνος αποτελεί το προσωπικό WC,αλλά και καλαθάκι ταυτόχρονα κάποιας παρέας που βρέθηκε εκεί…Στην παραλία δε, αντικρίζεις τη σύγχρονη αρχιτεκτονική στα δύο πρό-χειρα παραπήγματα με καλάμια «ιονικού ρυθμού», γιατί πρέπει ο άν-θρωπος να έχει μόνιμα εκεί τη φιάλη του, τα τηγάνια του (που τα πλένειστη θάλασσα), τα λάδια και τα ξίδια του, γιατί πώς αλλιώς… Ο κάθελαός έχει την ποιότητα ζωής που του αξίζει, τους κυβερνώντες που τουαξίζουν, τους νόμους που του αξίζουν, όσο δεν διεκδικεί και δεν πράττειπρος το κοινό όφελος…

Παιδεία είναι να μην εκμεταλλεύεσαι την ανάγκη και την ανέχεια. Παι-δεία είναι να ζεις το παρόν, να θυμάσαι το παρελθόν και να ονειρεύεσαιτο μέλλον, πάντα με σεβασμό σε αυτά που σου έχει χαρίσει η ζωή καιη φύση. Παιδεία είναι ν’ αγαπάς…

Παιδεία είναι όλα αυτά που έσβησαν από το θυμικό ετούτου του λαούμε τα χρόνια… Παιδεία είναι και το φιλότιμο. Και μόνο αυτό μας έχειμείνει…

Χ. Ν. Γ.

«Όλβιος όστις της ιστορίας έσχε την μάθησιν» (Ευτυχισμένος όποιος είχε (έχει) τη μάθηση της ιστορίας). Ευριπίδης (5ος π. Χ. αιώνας) Γράφει η Μαρία Φραγκάκη*Πόσο φιλόσοφος ήσουν, ποιητή μας, και

πόσα φιλοσοφικά, διαχρονικά μηνύματαυπάρχουν μέσα σ’ αυτές σου τις φράσεις!Ευτυχισμένος τω όντι όποιος γνωρίζει τηνιστορία. Ο αψευδής μάρτυρας της ανθρω-πότητας (η ιστορία) διδάσκει, νουθετεί καιμας οδηγεί. Θα ’μαστε πράγματι χαρούμε-νοι, πετυχεμένοι, αν γυρίζαμε πίσω, σε πα-λιότερες περιόδους της δικής μας ιστο-ρίας. Ας θυμηθούμε το Χαρίλαο Τρικούπη,με το Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο που πέ-τυχε η χώρα μας.

Προς τα τέλη του 19ου αιώνα, η χώραμας κλυδωνιζόταν ανάμεσα στις ευρωπαϊ-κές δυνάμεις και την Οθωμανική Αυτοκρα-τορία. Ο παλαιοκομματικός βίος είχε εισ-δύσει για τα καλά στην απελευθερωμένηαπό τους Τούρκους αλλά εξαρτημένη πο-λιτικά χώρα μας. Η μια πολιτική διαδεχό-

ταν την άλλη, με αποτέλεσμα να επιβληθείο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (μόνο100 χιλιάδες χρυσά γαλλικά φράγκα γιατον ελληνοτουρκικό πόλεμο δανεικά).Αφήστε το δάνειο του 1924 από τη «σύμ-μαχο» τότε Αγγλία, τη μεταστροφή της αγ-γλικής πολιτικής από τη φιλοτουρκικήδιάθεσή της και τη στήριξή μας από τονΚάνιγκ. Και να τα καταραμένα κόμματαΑγγλικό – Γαλλικό – Ρωσικό που κόντεψαννα διαλύσουν την ελληνική επανάστασηκαι η εμφάνιση του εμφυλίου πολέμου μεό,τι αυτό συνεπαγόταν για την πορεία της.Πίστευε τάχα ο καθένας ότι τα κόμματααυτά ήταν με τις αντίστοιχες προστάτριεςδυνάμεις οι άγγελοί μας. Πόσο λάθος ήμα-σταν! Όλες (οι δυνάμεις) έκρυβαν τα άνο-μα συμφέροντά τους και την προσπάθειανα επωφεληθούν από το διαμελισμό καιτην πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατο-ρίας, για την Ανατολική Αγκινάρα (ΜικράΑσία). Ιμπεριαλιστική πολιτική, βλέπεις,που είχε εκδηλωθεί πιο μπροστά απ’ αυ-τές. Αυτό το έρημο συμφέρον που «τρώει»τα σωθικά από κτήσεως κόσμου (βλέπεΚάιν και Άβελ). Γνωρίζουμε άλλωστε πούκατέληξε κάθε μια «προστασία» φαινομε-

νικά. Ο ρυθμιστής της πολιτικής, οικονο-μικής και κοινωνικής ζωής της χώρας μας.Ποτέ δεν μας εγκατέλειψαν, τάχα γιατί οιβλέψεις τους ήταν τέτοιες, μέχρι και η κα-τάληξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (γιατίάφησα στη μέση σημαντικά κομμάτια μετάτην πολιτική του Τρικούπη – Επανάστασηστου Γουδή – Βενιζέλος – Α’ ΠαγκόσμιοςΠόλεμος – Μικρασιατικός Πόλεμος και ηΟικονομική Κρίση του 1929/ εμφάνιση τουΦασισμού (Ιταλία), ναζισμού (Γερμανία),από τους τάχα «σωτήρες»). Ποιος που είτετα έζησε είτε τα έμαθε μπορεί να τα ξεχά-σει και όχι μόνο την ελληνική πολιτική πουκλυδωνιζόταν κάτω από την κάλυψη τωνξένων συμφερόντων και των αδαών κυβερ-νήσεων της χώρας μας και να ιδού, η κα-τάντια που φτάσαμε! Όμως ας έχουμε θάρ-ρος και ας ευελπιστούμε ότι θα υπάρξουνκάποιοι άνθρωποι (σοφοί) να πεις σωστοίπολιτικοί, που θα ανατρέψουν τα τετριμ-μένα και θα αναβαθμίσουν τη χώρα μας.Είθε να ζούμε με την ελπίδα «να ‘ναι τοστήριγμά μας, το δίδαγμά μας τα παλιά καιθα ορθοποδήσουμε πάλι».

*Η κ. Μαρία Φραγκάκη είναι φιλόλο-γος, τέως γυμνασιάρχης Βιάννου

Αψευδής μάρτυρας η ιστορία

Επιστολές

Απίστευτα πράγματα!!!Σε μια άλλη χώρα αυτό που θα διαβάσετε θα εθεωρείτο εξω-

φρενικό. Ίσως, πριν λίγα χρόνια, να εθεωρείτο ως τέτοιο και

στη χώρα μας. Στις

μέρες μας όμως, όχι

μόνο θεωρείται εντε-

λώς, μα εντελώς φυ-

σικό, αλλά κι εμείς,

κινδυνεύουμε να

χαρακτηριστούμε

και ρομαντικοί (για

να μην πούμε γρα-

φικοί) που το προ-

βάλουμε.

Διαβάστε λοι-

πόν την καταγγε-

λία που μας έκα-

νε μια υπέργηρη

γυναίκα η κ.

Μ α ν τ ζ α β ά κ η

Ελένη από το

Μιλιαράδω: «Ο γαμπρός μου,

πέθανε το 2002 σε ηλικία 50 χρονών, από βαρύ εγκεφαλικό,

αφήνοντας πίσω του μια άρρωστη γυναίκα και τρία παιδιά τα

οποία αποκαταστάθηκαν με χίλιες δυσκολίες. Λίγο πριν πεθά-

νει είχε κάνει ασφάλιση στον ΟΓΑ, αφού μέχρι τότε ήταν στο

ΙΚΑ. Τώρα λοιπόν, τον θυμήθηκε ο ΟΓΑ και του έστειλε ένα

μπουγιουρντί ότι χρωστάει το απίστευτο ποσό των 7.500 ευρώ

περίπου»!

Η κ. Μαντζαβάκη καταλήγει κάνοντας μια ιδιαίτερα ρεαλι-

στική πρόταση: «ας πάνε εκειά που βρίσκεται να τονέ βρούνε

και να τα εισπράξουνε»! Μη φοβάστε αγαπητή μας συνδημό-

τισσα, μα είναι ικανοί να φτάσουνε έως Άδου ταμεία…

Ελαφρόπετρα και υδροπονία Η εταιρία ΛΑΒΑ, διοργανώνει ενημερωτική συνάντηση με θέμα

«Ελαφρόπετρα και υδροπονία», τη Δευτέρα 8 Οκτωβρίου στις

20:00 στο Συνεταιρισμό της Ψαρής Φοράδας. Στη συνάντηση, που

απευθύνεται σε καλλιεργητές και γεωπόνους, θα παρουσιαστούν

τα πλεονεκτήματα της υδροπονίας με χρήση υποστρώματος ελα-

φρόπετρας ως αποδοτική και αποτελεσματική μέθοδος καλλιέρ-

γειας.

Όπως αναφέρεται στο σχετικό δελτίο τύπου, «η άριστη καλ-

λιεργητική συμπεριφορά της ελαφρόπετρας και οι αυξημένες

αποδόσεις που προσφέρει, σε συνδυασμό με το προσιτό της κό-

στος, την καθιστούν ιδανική στην καλλιέργεια κηπευτικών και

ανθοκομικών προϊόντων».

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πνευματικού Ιδρύματος

«ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ» ανακοινώνει ότι τη φετινή ακαδημαϊκή

χρονιά 2012-13 θα φιλοξενήσει φοιτητές – σπουδαστές της

τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, καταγόμενους από την Κρήτη,

στα δύο κτίρια του Ιδρύματος.

Η διαμονή των φοιτητών πραγματοποιείται σε δίκλινα

δωμάτια, σύγχρονες εγκαταστάσεις και περιλαμβάνει κα-

θημερινή σίτιση.

Έντυπα των αιτήσεων μπορείτε να προμηθευτείτε από τη

γραμματεία ή από την ηλεκτρονική διεύθυνση www.kriti-

kiestia.gr.

Αιτήσεις υποβάλλονται στη γραμματεία του Ιδρύματος,

από τις 08:00 έως τις 16:00, ταχυδρομικά στη διεύθυνση

«Στράβωνος 12, Παγκράτι – Τ.Κ. 116-34», με fax 210-

7239149, με mail στο info@kritikiestia.gr.

Το Διοικητικό Συμβούλιο

ΤΗΣ: Μαρίας Φραγκάκη*

HXΩ της BIANNOYΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012 27

Γράμμα στον αδελφό μου30η Αυγούστου, γιορτή του Αγίου Αλεξάν-δρου

Για πολλούς, στο άκουσμα του ονόματοςΑλέξανδρος, αυτόματα έρχεται στο νου οΜέγας Αλέξανδρος ή ο «κοσμοκαλόγερος»της Σκιάθου, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης ήάλλοι επιφανείς άνδρες της υφηλίου, ποδο-σφαιριστές ή άνθρωποι της τηλεόρασης…Στο άκουσμα «Αλέξανδρος» παθαίνω ταρα-χή μεγάλη. Σκέφτομαι το δεύτερό μου «πα-τέρα», αδελφό και εξομολογητή μου. ΤονΑΛΕΚΟ ΤΟ ΔΟΥΡΑΧΑΛΗ. Συμπληρώθηκανήδη τριάμισι χρόνια που έφυγες από κοντάμας. Αδελφέ μου, δεν πρόλαβα να σου πωΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Λίγα κλαδιά μυρτιάς σου κάνωδώρο και τους στίχους της μάνας μας πουβρήκα ξεφυλλίζοντας τα σημειωματάριάτης.

Στον ΑλέκοΣαν της ορφάνιας σύννεφο απλωθείΣαν του καημού το πέπλο μας τυλίξειΣαν λείψει της μανούλας μας το χάδι και του πατέρα η στοργήΠοιος στην ψυχή μας βότανο θα χύσειΠοιος πόνος πιο βαθύς και πιο μεγάλοςΠοιος φέρνει δάκρυα ποταμούςΑπό της μανούλας το χαμό που δίχως άλλοΣτον κόσμο δεν ακούστη να ‘ναι άλλος:Τον πόνο σου το νιώθω και τον ξέρωΤον έζησα απ’ την πρώτη μου πνοήΜα πρέπει δυνατός πολύ να γίνειςΈτσι το θέλει σήμερα η ζωήΤα δάκρυα τ’ αθώα σου τα πονεμέναΕίναι γι’ αυτούς πολύ, πάρα πολύΚαι πρέπει δυνατός πολύ να γίνειςΓια να τα βγάλεις πέρα στη ζωή.Είναι γι’ αυτούς πολύ, πάρα πολύΓι’ αυτούς που την ψυχή τουςΖύμωσαν κακία, ανακάτεψαν Όξος και χολήΣ’ αυτούς αξίζει κάποιο γέλιοΤο ψεύτικο, μαζί κι ο καγχασμός Γι’ αυτούς που πόνο δεν συμπόνεσανΚι είναι χαρά τους τ’ άλλου ο καημός

Για την αντιγραφή, Ελένη Παπαδημητράκη

Υ.Γ. Σ’ αυτό το ποίημα δυστυχώς δεν υπήρχεημερομηνία και ήταν γραμμένο με το πολυ-τονικό σύστημα.

Πέρασε ακριβώς ένας χρόνος, απότότε που έφυγες κι εσύ για τον άλ-λο κόσμο. Ήταν 12 το μεσημέρι.Σού έδωσα δύο κουταλάκια ζουμίκαι μετά άνοιξες για τελευταία φο-ρά τα ωραία σου μάτια, κοίταξεςψηλά κι αριστερά, σαν κάτι να‘βλεπες και έπειτα άφησες την τε-λευταία σου πνοή με τα μάτια ανοι-κτά. Φαίνεται πως ήθελες να σεαποχαιρετήσω με τον ίδιο τρόπο,όπως το μπαμπά, κλείνοντας σουεγώ τα μάτια, όπως τα έκλεισα καισε εκείνον, μέσα στο ασθενοφόροπου τον μετέφερε στο Ηράκλειο,στις 26 Δεκεμβρίου το 1996. Μετά από 6 χρόνια, τον Ιούλιο του

2002, χάνω και τον μοναδικό μουαδερφό Γιώργη, έπειτα από δύοεγχειρήσεις ανοικτής καρδιάς. Δυστυχώς έμεινα μόνη, έχονταςμόνο τον άνδρα μου, τα παιδιάμου, τις 5 αγαπημένες μου εγγονέςενώ πριν λίγες ημέρες, ήρθε στονκόσμο και ο πρώτος μου εγγονός,ο Μανώλης Σπανάκης ο νεότερος,που θα επουλώσει πολλές πλη-γές… Θυμάμαι τον πατέρα μου, την τρυ-φερότητά του, τον τρόπο που μεξυπνούσε, όταν έρχονταν κάθεπρωί στο δωμάτιο μου, φωνάζον-τας μου «Κλειάκι, ξύπνα παιδίμου». Ήταν το όνειρό του να γίνωδασκάλα και η επιθυμία του πραγ-ματοποιήθηκε ακολουθώντας τονδρόμο που και εκείνος διάλεξε. Θυμάμαι, σαν φοιτήτρια στην Παι-δαγωγική Ακαδημία, όταν οι γο-νείς μου με επισκέπτονταν συχνά,ο πατέρας ως πιο αυστηρός μουέλεγε: «Να προσέχεις θυγατέραμου και να κρατηθείς στο ύψος τηςηθικής και της αξιοπρέπειας».

Οι αναμνήσεις της μάνας Από ‘σένα μάνα μου, τι να πρωτο-θυμηθώ; Μου έμαθες τα πάντα… Ακόμη και τον αργαλειό, να υφαί-νω! Ήσουν οικονόμα, δουλευτα-ρού, βοηθώντας πάντα τον πατέραμου σε ό,τι κι αν έκανε. Ήταν

όμως γραφτό σου να φύγεις τελευ-ταία και να ζήσεις και το θάνατοτου Γιώργη σου. Θυμάμαι όταν κά-ποτε, ήρθατε στο σπίτι μου και εί-δατε ξαφνικά την φωτογραφίασας κορνιζωμένη στον τοίχο και ολατρευτός μου πατέρας, σχολίασε,λέγοντας: «Έλα Μαρία να δεις, ηκόρη μας, μας απαθανάτισε απότώρα». Η ευχαρίστησή σας, ζω-γραφίστηκε στα πρόσωπά σας. Μεαγκαλιάσατε και οι δύο, δίνοντάςμου την ευχή σας. Αυτή τη στιγμή,δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Τώρα δεν έχω να περιμένω κανέ-ναν και τίποτα. Το σπίτι μου το πα-τρικό, έκλεισε για μένα, κλείνον-τας μέσα και όλες μου τις καλέςκαι κακές αναμνήσεις. Θα ήθελα να ευχαριστήσω απόκαρδιάς: Τον άνδρα μου που με βοήθησε σεόλες τις δύσκολες στιγμές τηςζωής μου. Τα παιδιά μου, τα οποίααγάπησαν τους γονείς μου στο μέ-γιστο βαθμό. Τον αγαπημένο μουγαμπρό Γιάννη που τόσες φορέςσε σήκωσε στα χέρια του και σεβοήθησε με στοργή και αγάπη, πη-γαίνοντάς σε στο κρεβάτι. Τοναγαπημένο σου ανιψιό Γιάννη Μι-χελογιαννάκη, το Βουλευτή μας,που ήρθε και σε είδε στο σπίτι μου,λέγοντάς μου: «Κλειώ, θέλω νασταθείς δυνατή γιατί η μάνα σου

θα πεθάνει». Θέλω επίσης να ευ-χαριστήσω το θείο Γιώργη και τοθείο Μανώλη όπως και τις θείεςμου Κατίνα, Ευαγγελία και Μαρί-κα. Την αγαπημένη και παιδικήμου φίλη Κλειώ Χλειουνάκη πουαπό αγάπη προς τη μάνα μου καισε μένα, με βοήθησε με όλη τηςτην δύναμη στην κηδεία και στασαράντα. Τέλος ευχαριστώ τις 5εγγονές μου, που ερχόντουσαν κά-θε μέρα για να δουν τη γιαγιά Μα-ρία, ταΐζοντάς την κρέμα της καιαυτή με την σειρά της γελούσε απόικανοποίηση. Σας αποχαιρετώ όλους. Εσάς πουφύγατε από κοντά μας και εύχομαινα συναντιόσαστε αγαπημένοι καιευτυχισμένοι στον άλλο κόσμο.Εκεί που δεν υπάρχουν λύπες, πό-νοι και αναστεναγμοί.

Σας αποχαιρετώ με τους στίχουςτου Μαβίλη:

Αν δεν μπορείς να κλαις το δείλι, τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουνθέλουν μας δεν μπορούννα λησμονήσουν.

Η κόρη σαςΚλειώ Κονδυλάκη –

Παπαματθαιάκη

Αγαπημένη μου μάνα

Ένα ευχαριστώ στην Παναγιά

Όσα κι αν πω «ευχαριστώ», για Σένα είναι λίγα που τον Δεκαπενταύγουστο το πρόσωπό Σου είδα

Σ’ όλες τις παρακλήσεις Σουπου ’ψάλλαν στ’ όνομά Σου είχα την ευλογία Σου να βρίσκομαι κοντά Σου

Και μου ’χες δώσει δύναμη,κούραση να μη νιώσω που όσα κι αν φέρω τάματα δεν θα τα ξεπληρώσω

Πάντα για Σε προσεύχομαι αν κάθομαι κι αν στέκω δίπλα μου Σε αισθάνομαι σε κάθε τι που έχω

Και Σε θερμοπαρακαλώ μέσα από την καρδιά μου ν’ ακούσεις Παναγία μου και πάλι το αίτημά μου

Να ’χεις καλά τσ’ ανθρώπους μας όπου κι αν κατοικούνε Του χρόνου στην Αγιά Μονή κοντά Σου να βρεθούνε, με πίστη και μ’ ευλάβεια τα εγκώμια να πούμε

Προστάτευε το Γούμενο που σ’ έχει Προσεγμένη και σ’ έχει πάντα καθαρή και δροσοποτισμένη

Μέρα και νύχτα στέκεται φρουρός μες την αυλή Σου μην έρθουν πάλι οι ληστές να Σε λεηλατήσουν

Κατερίνα Ραπτάκη – Δαμουλάκη

Έξη χρόνια χωρίς τον Μανώλη Γουρνιεζάκη

Ο Μανώλης στις 6 Οκτωβρίου, συμπληρώνονται 6 χρόνια από τότε που «έφυγε», τόσο ξαφνικά,από κοντά μας.Όμως η ζωή, στις 15 του περασμένου Μαΐου, μας έφερε ένα ανεκτίμητο δώρο, την γέννησητης κορούλας του Νίκου και της Δέσποινας. Δυστυχώς ο Μανώλης, δεν πρόλαβε να καμαρώσειτην εγγονούλα του.Εμείς εδώ θα συνεχίζουμε να ζούμε με την σκέψη του και όταν μεγαλώσει η μικρή μας, θα τηςμιλήσουμε για τον παππού της, ένα αληθινό μαχητή των αξιών και των ιδανικών της ζωής καιθα αισθάνεται υπερήφανη γι’ αυτόν.Αιωνία η μνήμη σου, αγαπημένε μας.

Ντίνα, Νίκος και Δέσποινα

Επιτυχόντες σε ΑΕΙ και ΤΕΙ

2ο Λύκειο Κατερίνης

Τσακιρίδη Άννα – Μαρία του Σίμου και

της Αικατερίνης, Φιλολογίας Κρήτης, Ρέ-

θυμνο

11ο Λύκειο Ηρακλείου

Φακουρέλη Ειρήνη, του Γεωργίου και

της Ουρανίας, Φιλολογίας Κρήτης, Ρέθυ-

μνο

Γενικό Λύκειο Γαζίου

Καρανδινάκη Χριστίνα του Κωνσταντί-

νου και της Ελένης, Αγγλικής Φιλολογίας,

Αθήνας

8ο Λύκειο Ηρακλείου

Δέσποινα Γιακουμάκη, του Νικολάου

και της Ασπασίας, Αγγλικής Φιλολογίας

Αθήνας

Από Λύκεια των Αθηνών

Μελίνα Ι. Ραπτάκη, Ηλεκτρολόγων Μη-

χανικών, ΕΜΠ

Ειρήνη Β. Ραπτάκη, Τοπογράφων Μηχα-

νικών, ΕΜΠ.

(Οι δύο αυτές Βιαννιτοπούλες είναι εγ-

γονές του αείμνηστου Μανώλη Β. Ραπτάκη

και της κ. Ρένας Στειακάκη ).

ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙΙσόγειο κατάστημα επί της κεντρικής οδού (πρώην αγροτικήτράπεζα) 100 τ.μ. περίπου καθώς και αποθήκη.

Πληροφορίες στο τηλέφωνο 2810/261866

ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙΣτη Δέρματο, ενοικιάζεται για καλλιέργεια αγρόκτημα 10,7στρέμματα, οργωμένο, έτοιμο για φύτεμα, με πηγάδι και άδειαηλεκτροδότησης. Εύκολη πρόσβαση από τον επαρχιακό δρό-μο Κερατόκαμπος – Τσούτσουρας

Πληροφορίες: 6976/633304, 28310/22843

ΠΩΛΕΙΤΑΙΕλαιόφυτο 11 στρεμμάτων με 200 μεγάλα ελαιόδεντρα , δίπλαστην κοίτη του φράγματος, στο Χουδέτσι του Δήμου Αρχανών– Αστερουσίων, με παροχή νερού.

Πληροφορίες: 6972/337021

ΠΩΛΕΙΤΑΙΠωλείται οικόπεδο στον Κερατόκαμπο, 649,20 τετραγωνικώνμέτρων (χτίζει 338τ.μ.),βρίσκεται απέναντι από την Πινακοθή-κη, σε πολύ καλή τιμή. Πληροφορίες στα τηλέφωνα: 6972/629497 και 22910/41368

ΠΩΛΕΙΤΑΙΠωλείται χωράφι 3 στρέμματα, στη θέση Σπαστήρας στο Βα-χό, πλησίον του κεντρικού δρόμου.

Πληρ. στα τηλέφωνα: 2810/230508 και 6974/956816

ΝΟΣΗΛΕΥΤΡΙΑΈμπειρη νοσηλεύτρια, απόφοιτη Νοσηλευτικής Σχολής, ανα-λαμβάνει υπεύθυνα περιποίηση ηλικιωμένων (βοήθεια στοσπίτι, προστασία, θεραπείες, ενέσεις και λήψεις φαρμάκων,αλλαγές καθετήρων κ.α.). Πληροφορίες στο τηλέφωνο: 6980/972974

ΠΩΛΕΙΤΑΙΠωλείται ελαιόφυτο στην περιοχή «Κεφάλια» Κάτω Βιάννου,με 50 ποτιστικές ελιές και περίπου δύο στρέμματα χωράφι σεπολύ καλή τιμή.

Πληρ. στα τηλέφωνα: 210/5758276, 6974/024407

ΠΩΛΕΙΤΑΙΠωλείται οικία στο Σωρό Άνω Βιάννου, δίπλα στην Αγία Πελαγία μεαπεριόριστη θέα, αποτελούμενη από 5 δωμάτια και αποθήκη.

Πληροφορίες: Γιάννης Κοτσιφάκης. Τηλ:2810/ 320128

ΠΩΛΕΙΤΑΙΠωλείται οικόπεδο 87τ.μ. στον κεντρικό δρόμο της Άνω Βιάν-νου. Πληροφορίες στο τηλέφωνο: 6944/105893

ΠΩΛΕΙΤΑΙΠωλείται προνομιούχο οικόπεδο 500 τ.μ στη Λυγαριά, στο Συ-νοικισμό της Αγροτικής Τράπεζας, άρτιο και οικοδομήσιμο, μεπανοραμική θέα στη θάλασσα.

Πληρ. στα τηλέφωνα: 6974/962110 και 6973/668188

ΘΑΝΑΤΟΙ ΓΑΜΟΙ

Ο Αρχέλαος – Μιχαήλ Μαρής και η Άννα Παπαδημητροπούλου (πολιτικός)

Ο Γιώργος Εμμ. Αγαπάκης και η Πελαγία Μοσχάκη(πολιτικός)

Ο Μανώλης Αδ. Παπαμαστοράκης και η ΕλισάβετΧλήνου, απέκτησαν κορίτσι

Ο Γιάννης Εμμ. Σπανάκης και η Μαρία Παπαματθαιάκη απέκτησαν αγόρι

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

HXΩ της BIANNOY ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 201228

Στη μνήμη Χαρίδημου Μαγκουφάκη Για το ΚΗΦΗ Δήμου Βιάννου Νίκου Αλέξανδρος 100Μανώλης Ι. Μαγκουφάκης 50Θεόπιστος Γ. Μαγκουφάκης 50

Για το Βλαχάκειο Ίδρυμα Γιώργος Στειακάκης (Βράχος) 50

Νίκος Καπρούτσος 50

Για την Αγία Μονή ΒιάννουΜανώλης Μ. Μαγκουφάκης 50Νίκος – Κούλα Μοσχοβάκη 50

Για το Βλαχάκειο Ίδρυμα

Στη μνήμη Κωνσταντίνου Κυριακάκη

Οι αδελφές του 50

Στη μνήμη Μαρίας Κονδυλάκη (δασκάλισσας) Κλειώ Κονδυλάκη – Παπαματθαιάκη 100

Στη μνήμη Φωτεινής Μικρογιαννάκη Ανώνυμοι 170

Συνδρομές στην Ηχώ της Βιάννου

Δωρεές

Μάρθα Μανουσάκης Ευάγγελος 88 ετών

Συκολόγος Παρταράκης Ιωάννης 63 ετών

Χόνδρος Μαρία συζ. Αντωνίου Μανετάκη92 ετών

ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΝΤΑΙ Στο κεντρικότερο σημείο της Άνω Βιάννου, δίπλα στο μεγάλο

πλάτανο, ενοικιάζονται δύο διαμερίσματα. Πληροφορίες στα

τηλέφωνα: 28950/22082 και 210/7844048

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΟ Την αγαπημένη μας εγγονή, Ειρήνη Φακουρέλη,

που εισήχθη στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστη-

μίου Κρήτης, συγχαίρουμε θερμά και της ευχόμαστε

καλές σπουδές και καλή περαιτέρω σταδιοδρομία.

Ο παππούς και η γιαγιά

Δημήτρης –

Μαρία Δουλγεράκη

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ Την αγαπημένη μας εγγονή, ανιψιά και ξαδέλφη

Δέσποινα Γιακουμάκη, του Νικολάου και της

Ασπασίας Εμμ. Στιβακτάκη, που εισήχθη στο τμή-

μα Αγγλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθη-

νών, συγχαίρουμε και της ευχόμαστε καλή φοίτηση

και καλή πρόοδο.

Η γιαγιά, οι θείοι, οι θείες, τα ξαδέλφια.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ Ο Διοικητής και το προσωπικό του Πυροσβεστικού Κλιμακίου Άνω

Βιάννου θέλουμε να εκφράσουμε τις θερμές ευχαριστίες μας στον

Πολιτιστικό Σύλλογο Καλαμίου – Ψαρής Φοράδας, τον ΑΝΟΚ και

την Ομάδα Παραγωγών Ψαρής Φοράδας, για τη διάθεση στο πυρο-

σβεστικό προσωπικό, αναψυκτικών και νερών κατά τη διάρκεια της

καταστροφικής πυρκαγιάς της 30ης Ιουλίου 2012. Επίσης θέλουμε

να ευχαριστήσουμε όλους τους ιδιώτες που συνέδραμαν με ό,τι είχαν

και δεν είχαν, στην προσπάθεια κατάσβεσης της φωτιάς και να γνω-

ρίζουν ότι σε τέτοιες καταστάσεις επείγουσες τους χρειαζόμαστε δί-

πλα μας να δίνουμε τη μάχη μαζί.

Ο προϊστάμενος του Κλιμακίου

Βεϊσάκης Αβραάμ

Πυρονόμος

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ Αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε από τα βάθη της

καρδιάς μας, όλους όσοι μας συμπαραστάθηκαν στο βαρύτατο πέν-

θος μας, όπως και όσους κατέθεσαν στεφάνια και χρηματικά ποσά

στη μνήμη του αγαπημένου μας συζύγου, πατέρα και παππού Αγη-

σίλαου Στρατάκη. Επίσης ευχαριστούμε θερμά τον παπά Μαρίνο για

τα ωραία του λόγια για τον Αγησίλαο και την οικογένειά μας.

Η σύζυγος Μαρία Στρατάκη

Ο γιος του

Αντώνης Στρατάκης

Τα εγγόνια του

Μαρία – Έλενα και Μαρία Στρατάκη

Δήμος ΒιάννουΠαπαδογιαννάκη Μ. Άγιος Βασίλειος 30Παπαδομαρκάκης Χαράλαμπος Άνω Βιάννος 25Λασιθιωτάκης Μανόλης Άνω Βιάννος 24Τζανάκης Αθανάσιος Ψαρή Φοράδα 24Γουρνιεζάκης Χαρίδημος Δέρματος 24Τσακιρίδης Σίμος Άρβη 24Ζερβουδάκης Χαρίλαος Βαχός 24Παπαμαστοράκης Αδάμ Άνω Βιάννος 24Αναθρεπτάκης Αθανάσιος Έμπαρος 24Μπαριτάκης Γεώργιος Αμιρά 24

Μαστρογιωργάκης Μανόλης Καψάλοι 24Κοτσιφάκης Νίκος Άνω Βιάννος 24Παπαδάκης Γεώργιος 24Ζαμπουλάκης Δημήτρης 24Καρτσαρέας Αντώνης Κερατόκαμπος 24Παπαδημητράκη Νίκη Άνω Βιάννος 24Καριολάκης Γιώργος Άνω Βιάννος 20Μπιτσακάκης Γιώργος Κερατόκαμπος 20Κρεβαθιανάκης Πέτρος Άρβη 20

ΗράκλειοΜακατουνάκης Νίκος 50

Καρπαθάκης Μιχάλης 50Σπανάκης Παντελής 40Καλογεράκης Μηνάς 30Κονδυλάκης Γεώργιος 27Αγγελάκης Γιώργος 25Κοτσιφάκης Δημήτρης 25Καρτσωνάκης Γεώργιος 24Γρυσμπολάκης Δημήτριος (Σκαλάνι) 24Αλεξαντωνάκης Κωνσταντίνος 24Μπριντάκης Νίκος 24Κυριακάκης Νίκος 24Κοκοτάκης Χαράλαμπος 24Ζαμπουλάκης Νίκος 24

Βροντινός Σπύρος 24Χατζάκης Δημήτρης 24Κριαράκη Μαρία 30 Παπαματθαιάκη – Κριαράκη Ελένη 50 Τζανάκης Βαγγέλης 24

ΑθήναΜαντζουράνη Μαρία 36 Παπαδομαρκάκης Δημήτριος 30 Χαλκιαδάκης Γιώργος 30 Πνευματικάκης Μιχαήλ 30 Στεφανάκης Γεώργιος 24

Ζώζολος Σωτήρης 24Μπιλικαΐδης Ιορδάνης 24Ζαϊμάκης Μανώλης 24

Υπόλοιπη ΕλλάδαΧαλκιαδάκης Ζαχαρίας Τυμπάκι 65 Διακαντώνης Γεώργιος Γδόχια 50 Μακράκης Κωνσταντίνος, Καραβάδω 45 Ραπτάκη Ελευθερία Ποταμιά Αρκαδίας 40Φραγκιαδάκης Γιάννης Σητεία 30

Δυο καναρίνια που έκτιζαν φωλιές μες στην αυλή μου επέταξαν απ’ τις φωλιές και μακριά από μένα και δεν γροικώ να κελαηδούνλαγούτα, μαντολίνα ούτε τα μερακλίδικα τραγούδια με τη λύρα.

Να μου γλυκοκελαηδούν τις μέρες και τις νύχτες κι εγώ να σιγοτραγουδώ απ’ την πολλή χαρά μου που έβλεπα τα εγγόνια μου ως τάχα στα όνειρά μου.

Μα πάλι κάνω υπομονή κι έχω χαρά μεγάλη που φεύγουνε για το στρατό κι έχουν κι αυτή τη χάρη,γιατί γνωρίζω, ο στρατός,είναι καλό σχολείο

όπου μαθεύονται πολλά μες στο σκληρό θρανίο.

Φαντάρους βλέπω στα όνειρασ’ ένα βουνό επάνω κι είστε στη μέση σαν Χριστόςκαι το σταυρό μου κάνω.Καλό ταξίδι αντράκια μουκαι στο καλό να πάτε κι η Παναγία κι ο Χριστός δίπλα σας να κοιμάται.

Η γιαγιά σαςΚατερίνα Ραπτάκη –

Δαμουλάκη

Υ.Γ. Το ποίημα είναι αφιερωμέ-νο στα εγγόνια μου Μάνθο και Ρα-φαήλ που παρουσιάστηκαν στρα-τιώτες και τους εύχομαι καλή θη-τεία

Οι ευχές της γιαγιάς

Ρήσεις

Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα.

Ζωγράφισε τον παράδεισο

και μπες μέσα.

Νίκος Καζαντζάκης

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012 HXΩ της BIANNOY 29

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΟ

Το κοριτσάκι μας, Άννα – Μα-

ρία Τσακιρίδη, που εισήχθη στο

Τμήμα Κλασικής Φιλολογίας του

Πανεπιστημίου Κρήτης, στο Ρέ-

θυμνο, συγχαίρουμε θερμά και

του ευχόμαστε καλή πρόοδο στις

σπουδές του. Ευχαριστούμε επί-

σης τον παππού Θόδωρο, τη για-

γιά Ευτέρπη, τη θεία Μαγδαληνή

και την Λένα, για την αγάπη τους

και την απλόχερη βοήθειά τους

στην προσπάθεια που κατέβαλε

το κοριτσάκι μας.

Ο μπαμπάς και η μαμά

και ο αδερφός της

Σίμος – Κατερίνα – Θοδωρής

Τσακιρίδη

Συγχαίρουμε την κόρη μας Χριστίνα

Καρανδινάκη που αρίστευσε στη Γ’

Λυκείου Γαζίου με βαθμό 19 όπως και

για την εισαγωγή της στο Πανεπιστή-

μιο Αθηνών στο τμήμα Αγγλικής Φι-

λολογίας

Οι γονείς της Ελένη Παπαδημητρά-

κη και Κώστας Καρανδινάκης

Στις κόρες μου αφιερώνω τις παρα-

κάτω μαντινάδες

Έχω δυο κόρες λούλουδα

του κάμπου ανθισμένα

όμως δε θα ‘θελα ποτέ

να νιώσουν σαν εμένα

Το Γιωργουλιώ μου χείμαρρος,

ο ίδιος ο μπαμπάς του

όσες ορμήνιες κι αν του πω

μην πέσουνε του κάκου

Το Χριστινάκι μου εύθραυστο

σαν το γυαλί όντε καίει

κοιτάζω τα ματάκια του

και βλέπω σιγοκλαίει

Θεέ μου απού ‘σαι εκεί ψηλά

και βλέπεις πώς πονάω

πάρε τους πόνους από τσ’ αγαπώ

και δε τις λησμονάω

Θυσία γίνομαι γι’ αυτές

κι ας μου κακομιλούνε

θα ‘ρθούνε χρόνια και καιροί

που θα μ΄ αναστορούνε

Άδειασε η σπιτοφωλιά

μα αφού ετσά θα γίνει

θα κάνω πέτρα την καρδιά

μυζήθρα να μη γίνει

Μεγάλωσε η Χριστίνα μου

κι έγινε κυπαρίσσι

γι’ αυτό κι εγώ της εύχομαι

χρόνια πολλά να ζήσει

Όσα άστρα έχει ο ουρανός

κι η θάλασσα κοχύλια

εύχομαι να ν’ χαμόγελα

στα ολόγλυκά σου χίλια

Οι πίκρες και τα βάσανα

είναι για τους ανθρώπους

μα συ θα γίνεις νικητής

για τσι καλούς σου τρόπους

Εκειά που φτάνει η χέρα σου

το κρέμα το καλάθι

γιατί η ζωή είναι μικρή

και δε σηκώνει λάθη

Η μάνα σας

Ελένη Παπαδημητράκη

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ

Σε ανοικτή επιστολή του ο Μίκης Θεοδω-

ράκης κάνει λόγο για «ευτελή προπαγάνδα»

των τουρκικών σήριαλ, ενώ μέμφεται τα ελ-

ληνικά κανάλια για την «προκλητική» επιλο-

γή τους να τα προβάλουν.

Η πολιτική κίνηση του σπουδαίου μουσικο-

συνθέτη εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία κά-

νει λόγο για «προκλητική στάση των κανα-

λιών» που στο βωμό του κέρδους «αγοράζουν

ό,τι τους σερβίρει η τούρκικη τηλεοπτική

αγορά, η οποία ξέρει πολύ καλά τη δουλειά

της».

Διαβάστε ολόκληρη την ανακοίνωση:

«Μπορεί να μοιάζει εκτός τόπου και χρό-

νου, αν δεν το προσέξουμε όμως, σίγουρα θα

βρεθούμε εκτός του τόπου μας και της γλώσ-

σας μας μια μέρα που δεν είναι μακρινή…

Κάθε απόγευμα, ελληνικό τηλεοπτικό κα-

νάλι προβάλλει τη μια πίσω από την άλλη,

δύο τούρκικες σειρές, μια ιστορικού και μία

ερωτικού περιεχομένου, έτσι για ποικιλία.

Η προκλητική αυτή στάση των καναλιών

που προβάλλουν ανενδοίαστα ό,τι πιο ευτε-

λές τους σερβίρει η τούρκικη προπαγάνδα,

μοιάζει να προβληματίζει ελάχιστους.

Στο βωμό του κέρδους - δεν θέλουμε ούτε

να σκεφτούμε άλλους λόγους- τα ελληνικά

κανάλια αγοράζουν ό,τι τους σερβίρει η τούρ-

κικη τηλεοπτική αγορά, η οποία ξέρει πολύ

καλά τη δουλειά της. Σε μια Ελλάδα, αδύναμη

να αντιδράσει, υπνωτισμένη λες από τα απα-

νωτά χτυπήματα και μέσα στο στρόβιλο των

τελευταίων μέτρων που δίνουν τη χαριστική

βολή, η γείτων χώρα με τη γνωστή υψηλών

προδιαγραφών προπαγάνδα, βρήκε τη χρυσή

ευκαιρία. Κύριοι των καναλιών, γιατί πέσατε

στην παγίδα της ανθελληνικής προπαγάνδας;

Όλα αυτά που μας σερβίρουν - πέρα από το

….ιστορικό έκτρωμα- ουδόλως αντικατοπτρί-

ζουν την εικόνα του τουρκικού λαού και της

καθημερινότητας που βιώνει, παγιδευμένος

ανάμεσα στη φτώχια και το μουσουλμανικό

φανατισμό. Πρόκειται για την εικόνα μιας

«άλλης» φανταστικής χώρας, αυτής που θέ-

λουν δείξουν στην Ευρώπη για να προωθή-

σουν τα συμφέροντά τους. Ας είμαστε σε

εγρήγορση, ο εχθρός είναι προ των πυλών αν

δεν μπήκε ήδη μέσα».

Τα Τούρκικα “Πηλά”

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012

30

Η πιο νεανική ομάδα της Δ’ Εθνικής… η «ηΧΩ ΤηΣ ΒΙΑΝΝΟΥ» ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΠΑΤΟΥΧΑ ΤηΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2012-2013

Οι πιτσιρικάδες του Γιάννη Χατζησεβαστού, ετοιμάζονται για «τρελή» πορεία

Ποιος θα τα φανταζόταν όταν πριναπό λίγους μήνες, ο ιστορικόςσύλλογος του δήμου Βιάννου, ο

Πατούχας, ετοιμάζονταν να μην δηλώσεισυμμετοχή στο πρωτάθλημα, θα έφτανε με-ρικές εβδομάδες πριν την έναρξη, σ’ έναεπίπεδο όπου πολλοί παράγοντες και φίλοιτης “στρογγυλής θεάς”, θα αναρωτιόντανπού μπορεί να φτάσει μια ομάδα που στη-ρίζεται κατά βάση σε νέα παιδιά.

Νεαρός προπονητής, νεαροί παίκτες,άψογο κλίμα και χαμηλό σε σχέση με τις άλ-λες χρονιές μπάτζετ, δείγμα των αλλαγώνπου θέλησε να κάνει η νέα διοίκηση ηοποία αποτελείται από μέλη που συμμετεί-χαν στις προηγούμενες διοικήσεις των Πα-παματθαιάκη και Παπαδημητράκη. Η λογι-κή και το σκεπτικό των διοικούντων, ήταννα γυρίσουν όλοι οι Βιαννίτες ποδοσφαιρι-στές ενώ, όποια επένδυση γίνονταν, θααφορούσε ταλέντα, αθλητές μικρούς σε ηλι-κία που θα έρχονταν στην ομάδα για νααναδειχθούν. Το γεγονός ότι ο Πατούχας,φέτος έχεις μέσο όρο ηλικίας σχεδόν 20,5χρονών, αποδεικνύει πως ο αρχικός στό-χος επετεύχθη. Μένει να φανεί και μέσαστο γήπεδο, αν αυτό το εγχείρημα βγάλεικάπου… και δείξει το δρόμο και στους υπό-λοιπους συλλόγους που στηρίζονται σε

παίκτες που ζητούν δεκάδες χιλιάδες ευρώ.

Παίκτες βαρόμετρα Αναμφίβολα οι παίκτες που θα «τραβή-

ξουν» το κουπί και συνάμα παρασύρονταςκαι τους υπόλοιπους, έχουν ήδη φανεί απότα πρώτα φιλικά στην προετοιμασία. Ο ερ-χομός του Κώστα Γκούγκα από τον ΕθνικόΑστέρα, δυνάμωσε ακόμη περισσότερο τηνγραμμή κρούσης αφού μαζί με τον ΚώσταΓουργιώτη φαίνεται πως θα φτιάξουν δίδυ-μο “φωτιά”.

Ο Δημήτρης Μπερερής στο κέντρο είναιπραγματικός «άρχοντας» και μαζί με τουςΝίκο Καραντινάκη, Γιάννη Καστελλιανάκηφτιάχνουν μια δυνατή τριάδα. Η μεγάληαποκάλυψη φαίνεται πως θα είναι ο 17χρο-νος Μιχάλης Σταυρακάκης που ήρθε απότον Εργοτέλη. Δυνατός δείχνει ο Πατούχαςκαι κάτω από τα γκολπόστ αφού τόσο ο18χρονος Αστρινός Ανδρεαδάκης όσο καιο 23χρονος Αλέξης Τζωρμπατζάκης θα πα-λέψουν για μια θέση στην αρχική ενδεκάδα.

Γρίφος η άμυνα με τους Μπελιμπασάκη,Λουλάκη και Νικολάρα να έχουν τον πρώτολόγο. Ο Γιάννης Χατζησεβαστός περιμένειπολλά από τους πιτσιρικάδες Μπιτσακάκη,Λουλάκη, Ραπτάκη και Λουλακάκη. Βοηθός προπονητής

Μανόλης ΛουλάκηςΠροπονητήςΓιάννης Χατζησεβαστός

Προπονητής Τερματοφυλάκων:Κώστας Χανιωτάκης

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012

31

Μιχάλης ΜπιτσακάκηςΘέση: ΜεσοεπιθετικόςΗλικία: 16 Χρονών

Αστρινός ΑνδρεαδάκηςΘέση: ΤερματοφύλακαςΗλικία: 18 χρονών

Μιχάλης Μπιτσακάκης:Θέση: Αμυντικός Ηλικία: 21 χρονών

Άκης ΡαπτάκηςΘέση: ΑμυντικόςΗλικία: 20 χρονών

Δημήτρης ΛουλάκηςΘέση: ΜεσοαμυντικόςΗλικία: 27 χρονών

Γιάννης ΠαπαδογιαννάκηςΘέση: Μεσοεπιθετικός Ηλικία: 15 χρονών

Γιώργος ΛουλάκηςΘέση: ΤερματοφύλακαςΗλικία: 16 χρονών

Μανόλης ΑμανάκηςΘέση: Τερματοφύλακας Ηλικία: 16 χρονών

Μανόλης ΖουριδάκηςΘέση: ΑμυντικόςΗλικία: 19 χρονών

Θοδωρής ΠαπαδόπουλοςΘέση: ΜεσοαμυντικόςΗλικία: 21 χρονών

Στέφανος ΝικολάραςΘέση: ΜεσοαμυντικόςΗλικία: 23 χρονών

Μανόλης ΜπελιμπασάκηςΘέση: ΑμυντικόςΗλικία: 24 χρονών

Χριστόφορος ΜπριντάκηςΘέση: ΑμυντικόςΗλικία: 24 χρονών

Δημήτρης ΜπερερήςΘέση: ΜέσοςΗλικία: 22 χρονών

Νίκος ΚαραντινάκηςΘέση: Μέσος Ηλικία: 26 χρονών

Μιχάλης ΚουτεντάκηςΘέση: ΜέσοςΗλικία: 19 χρονών

Γιάννης ΚαστελλιανάκηςΘέση: ΜέσοςΗλικία: 27 χρονών

Γιάννης ΚοντονασάκηςΘέση: Μεσοαμυντικός Ηλικία:16 χρονών

Σταύρος ΛουλακάκηςΘέση: ΜεσοεπιθετικόςΗλικία: 17 χρονών

Μανόλης ΜπιτσακάκηςΘέση: ΜεσοεπιθετικόςΗλικία: 17 χρονών

Λευτέρης ΛουλάκηςΘέση: ΜεσοεπιθετικόςΗλικία: 20 χρονών

Γιάννης ΛαγουτάρηςΘέση: ΕπιθετικόςΗλικία: 22 χρονών

Κώστας ΓουργιώτηςΘέση: ΕπιθετικόςΗλικία: 23 χρονών

Κώστας ΓκούγκαςΘέση: ΕπιθετικόςΗλικία: 22 χρονών

Μανόλης Ορφανάκης:Θέση: ΑμυντικόςΗλικία: 22 χρονών

Μιχάλης ΣταυρακάκηςΘέση: ΑμυντικόςΗλικία: 16 χρονών

Γιώργος ΛουλακάκηςΘέση: ΑμυντικόςΗλικία: 17 χρονών

Ανδρέας ΤζανιδάκηςΘέση: ΜέσοςΗλικία: 19 χρονών

Αλέξης ΤζωρμπατζάκηςΘέση: ΤερματοφύλακαςΗλικία: 24 χρονών

HXΩ της BIANNOY ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 201232

Η πανέμορφη αυτή φωτογραφία είναι θείο «δώρο» του καλού φίλου δημοσιογράφουκαι συγγραφέα κ. Νίκου Ψιλάκη και είχε δημοσιευτεί στο εκπληκτικής ομορφιάς πε-ριοδικό που ο ίδιος εξέδιδε, τις περίφημες «Κρητικές Εικόνες», που μας παραχώρησεευγενικά η καλή φίλη κ. Καλλιόπη Κουφαλιτάκη-Κονδυλάκη, την οποία και ευχαρι-στούμε. Αύγουστος 1982. Ο Γιάννης Πετράκης, γνωστότερος ως «Αγρότης», κουβαλείμε τις κόφες τα σταφύλια από τα ευλογημένα Λιβάδια της Άνω Βιάννου. Ο συμπαθέ-στατος «κυρ-Μέντιος», είναι φορτωμένος τις καλοπλεγμένες κόφες, που εμπεριέχουντη βιλάνα, τον ταχτά, το λιάτικο, το κοτσυφάλι, το μαντίλαρο, τη φράουλα, το ακομινάτοκαι άλλες εξαιρετικές ποικιλίες σταφυλιών που, δυστυχώς, απωλέσθησαν διαπαντός…και είναι ευτύχημα που σε άλλες περιοχές της Κρήτης παράγονται αρίστης ποιότηταςκρασιά, γιατί, παρ’ ολίγον και θα πίναμε κρασί… Ρηνανίας! Στη φωτογραφία είναι καιο αξέχαστος Συμεών Πετράκης. Στο βάθος, αριστερά του πλάνου, τα τσουβάλια με ταχαρούπια που συγκέντρωνε ο Μανώλης Τίτου Παπαμαστοράκης.

Αν είχαμε όλοι καθαρό τον τόπο απού πατούμε,

το περιβάλλον φιλικό θα ’τανε για να ζούμε.

Δημήτρης Ζαμπουλάκης

Όσο δικαιολογημένη είναι η αγωνία και ηοργή των δικαιούχων των απαλλοτριώσε-ων της παράκαμψης της Άνω Βιάννου, τό-σο αδικαιολόγητη είναι η συμπεριφοράτων διαφόρων «ανευθυνοϋπεύθυνων», οιοποίοι, αδιστάκτως διαβεβαιώνουν ότι «τα

χρήματα είναι εκταμιευμένα κι ότι συντό-μως θα πιστωθούν στους λογαριασμούςτων δικαιούχων». Όταν δε, αναδείξαμε τοζήτημα από ραδιοφώνου και μεταφέραμετην αγωνία του κόσμου, ο αντιπεριφερει-άρχης κ. Κουκιαδάκης έκανε λόγο για «αμ-

πελοφιλοσοφούντες Βιαννίτες υπό τησκιά του πλατάνου»! Εμείς οφείλουμε να φωνάζουμε έως ότουπάρουν τα χρήματα οι δικαιούχοι και ο κο-σμάκης γνωρίζει καλά «ποιοι» αμπελοφι-λοσοφούν...

Τα χρήματα των απαλλοτριώσεων της παράκαμψης

Επί του πιεστηρίου ῦΜυρίστηκαν τα «όρνεα» πτώματα και σπεύδουν «δια τα περαι-τέρω»! Για τους διάφορους εμπόρους ξύλων, ντόπιους και άλ-λους, οι οποίοι, έμαθαν ότι η Βιάννος κάηκε και δείχνουν τη«συμπάθειά τους» οπλισμένοι με αλυσοπρίονα για να υφαρπά-ξουν τα καμένα ελαιόδεντρα! Αιδώς Αργείοι! Οι δασικοί υπάλ-ληλοι, οι οποίοι, εν τέλει κάνουν εξαιρετικά τη δουλειά τους,πρέπει να απαλλάξουν τον τόπο μας από τους τυμβωρύχους.

ῦΣας γράφουμε σε άλλη στήλη για τις κατεστραμμένες πινακί-δες. Κάποιοι φρόντισαν και, τουλάχιστον εκείνη των Καψαλώναντικαταστάθηκε! Μπράβο τους!!!