Guy Hocquenghem - Ιστορική Εικόνα Της Ομοφυλοφιλίας

8/18/2019 Guy Hocquenghem - Ιστορική Εικόνα Της Ομοφυλοφιλίας

http://slidepdf.com/reader/full/guy-hocquenghem- 1/163



ΓΚΤ ΟΚΕΝΓΚΕΜ

ΙΣΟΡΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΣΗ ΟΜΟΥΤΛΟΥΙΛΙΑ

Μετϊφραςη

ΑΝΣΙΓΟΝΗ ΓΨΓΟΤ

Επιμϋλεια

ΑΝΣΡΕΑ ΒΕΛΙΑΡΟΠΟΤΛΟ

ΝΕΥΕΛΗ 1983



Copyright: Libres-Hallier, 1979

Νεφϋλη, 1983

Μαυρομιχϊλη 9, 3607744-3639962



Π ε ρι ε χόμε να

ΜΙΑ ΣΟΟ ΕΤΘΡΑΤΣΗ ΔΗΜΙΟΤΡΓΙΑ ............................................ 9

De bric et de broc........................................................................... 13

To ’θελαν και το ’παθαν .............................................................. 16

ENTRACTE .......................................................................................... 25

Ο Ελιζϊαρ φον Κοϑπφερ ............................................................. 26

Ο Βύλχελμ φον Γκλϋντεν ............................................................. 29

Πρελοϑδιο: η εποχό τησ πϐζασ ............................................................ 33

ΓΕΝΝΗΗ ΣΗ ΟΜΟΥΤΛΟΥΙΛΙΑ ................................................. 41

Σο τϋλοσ μιασ ςιωπόσ .................................................................. 42

Η ϋκρηξη ....................................................................................... 47

Πολιτικό τησ επιςτόμησ ενϊντια ςτον αναρχικϐ κουλτουριςμϐ .............................................................. 51

Οι Δύκεσ του 1907 ........................................................................ 58

ENTRACTE ........................................................................................... 65

Η «Θεραπεύα Προςαρμογόσ» του Φύρςφελντ ........................... 66

Σραβεςτύ και Πϐρνοι ςτα τϋλη του αινα .................................. 70

Ιντερμϋτζο: Δϑο ποιητϋσ ....................................................................... 74

Απϐ τα τρελϊ χρϐνια ςτην επιςτημονικό εξϐντωςη ........................... 85

Η επιτυχύα των τρελν χρϐνων .................................................. 87

Οι εξολοθρευτικού δαύμονεσ

Σο κύνημα τησ Γερμανικόσ Νεολαύασ του 1930 ......................... 99

Και η επϊνοδοσ ςτον πρωτογονιςμϐ.......................................... 102

ENTRACTE

Fidus ............................................................................................. 111

Otto Meyer «AMDEN» ................................................................ 112

Van der Lubbe ............................................................................. 114Σα «ροζ τρύγωνα» ......................................................................... 117

Μια βιωμϋνη μαρτυρύα ............................................................... 122

Ιντερμϋτζο: Σο τρύτο φϑλο ......................................................... 125

Η Δεκαετύα του εξόντα

Ο Αδϊμ ςυναντϊ τον Αδϊμ ......................................................... 133

ENTRACTE .......................................................................................... 147

Οι θεραπεύεσ τησ ομοφυλοφιλύασ .............................................. 148

Μερικϊ παραδεύγματα θεραπειν ............................................. 150

Σραγοϑδι: Γλυκϊ δεκαεξϊχρονα του εξόντα ...................................... 154



ΜΙΑ ΣΟΟ ΕΤΘΡΑΤΣΗ

ΔΗΜΙΟΤΡΓΙΑ

Μια δημιουργύα; Δεν εύναι λοιπϐν αινια, δεν εύναι ςυνυφαςμϋνη με ολϐκληρη

την ανθρπινη ιςτορύα;

Να τι εύναι χωρύσ αμφιβολύα το πιο δϑςκολο να γύνει αποδεκτϐ. Ποιοσ δεν ϋχει

ςυνεύδηςη του γεγονϐτοσ, ϐτι λύγοι μύληςαν για ομοφυλοφιλύα ϋωσ πρϐςφατα;

Αυτϐ ϐμωσ δεν όταν μόπωσ το αποτϋλεςμα των καταςτολν και τησ ντροπόσ;

Εύτε η ομοφυλοφιλύα ονοματιζϐταν εύτε ϐχι, η ομοφυλοφιλύα πϊντα υπόρχε - ϋτςι

δεν εύναι;

Παραξενευϐμαςτε ςυχνϊ τρα που η «χρυςό εποχό» του 60, ο παρϊδειςοσ τησ

απελευθϋρωςησ «Γκαύη» φαύνεται να φτϊνει ςτο τϋλοσ τησ, με κϊποια

αντύςτροφη μϋτρηςη που παρουςιϊζεται ςτισ Η.Π.Α. και την Ευρπη. Ϋ δεν

πρϐκειται παρϊ για ϋνα απϐ τουσ παροδικοϑσ τρϐμουσ που ερεθύζουν τη

μυθομανύα των ομοφυλϐφιλων; Εν πϊςη περιπτςει, το αύςθημα τησ ςχετικόσ

προςωρινϐτητασ και τησ απϊθειασ ςτην αποδοχό των ομοφυλϐφιλων οφεύλεται

ςτο εξόσ: το παρελθϐν μαρτυρϊει για το μϋλλον κι ο καθϋνασ γνωρύζει

διαιςθητικϊ ϐτι θα μποροϑςαν να εξαφανιςτοϑν αϑριο κιϐλασ κι ϐτι αυτό η

κοινωνικό ςυμπεριφορϊ θα μποροϑςε να εξαφανιςτεύ και να απαλειφτεύ, μια κι

αυτϐ εύναι που ςυνϋβη όδη μϋςα ςτη ςκοτεινό περύοδο που ακολοϑθηςε τη

δεκαετύα του ’30. Ναι, αυτό η αποδοχό των ομοφυλϐφιλων μπορεύ αϑριο να χαθεύ

ςαν μια χύμαιρα. Μια δημιουργύα τϐςο εϑθραυςτη. Μια δημιουργύα, γιατύ προτοϑ να

διαμορφωθεύ ςαν μια ξεχωριςτό μορφό πολιτιςμοϑ, δεν εύναι γι’ αυτϐν που μιλϊ

απ’ το μακρινϐ παρελθϐν παρϊ ϋνα αυθαύρετο κι αναχρονιςτικϐ καταςκεϑαςμα,

που φτιϊχτηκε εκ των υςτϋρων απϐ τη μοντϋρνα ψυχολογύα και τουσ

«ιςτορύζοντεσ» ομοφυλϐφιλουσ, ϐλουσ

9



ομϐφωνουσ ςτο ςημεύο αυτϐ. Σϐςο ευαύςθητη, ςτε να μπορϋςουν να την κϊνουν

να εξαφανιςτεύ για πρτη φορϊ, αφοϑ εύχε επιβεβαιςει την ϑπαρξό τησ ςτην

προπολεμικό περύοδο.

Ασ γύνει καλϊ κατανοητϐ ϐτι δεν αναφϋρομαι μϐνο ςτα αγωνιςτικϊ - όπολιτιςτικϊ κινόματα των ομοφυλϐφιλων, αλλϊ και ς’ αυτό την ύδια την κοινωνικό

τουσ αναπαρϊςταςη που όταν ϊγνωςτη τουσ προηγοϑμενουσ αινεσ. Η ιςτορύα

των ομοφυλϐφιλων δεν υπϊρχει πριν απ’ αυτοϑσ και χϊνεται απϐ τη ςτιγμό που δεν

υπϊρχουν πια οι ύδιοι για να τη ςυνεχύςουν. Δεν υπϊρχει καν πρϐςωπο να πιςτϋψει

πωσ αυτό η ιςτορύα προχωρϊ, πωσ υποβϐςκει. Κι η ιςτορύα εξαφανύζεται, τελεύα

και παϑλα. Όπωσ και πριν το 19ο αινα, «δεν υπϊρχει ακϐμα».

Ωρα, αντύ να θεωροϑμε την ομοφυλοφιλύα ςαν το αντικεύμενο μιασ καταςτολόσ

τϐςο ςταθερόσ, που δυο χιλιετηρύδεσ τη βιςανε χωρύσ να τη μιλόςουν, καλϑτερα

ασ δοϑμε κατϊματα την πραγματικϐτητα: η ομοφυλοφιλύα εύναι το πρϐςφατο

προώϐν εκοϑςιων αποφϊςεων, ϋτοιμη να εξαφανιςτεύ αϑριο-μεθαϑριο πϊλι για

μερικϋσ χιλιετηρύδεσ. Εύναι ο λιγϐτερο ριζωμϋνοσ μϋςα ςε μια «φϑςη» ο πιο

«φανταςιακϐσ» των μειονοτικν τρϐπων ζωόσ.

Ναι, υπϊρχει μια «τελικό λϑςη» ςτο ομοςεξουαλικϐ πρϐβλημα, που ο Φύτλερ

και ο τϊλιν την εφϊρμοςαν ςε βϊροσ τησ ομοφυλϐφιλησ ζωόσ τησ δεκαετύασ

του ’30, που δεν θα εύχε τύποτα να μασ ζηλϋψει ςόμερα. Εδ βρύςκεται η μεγϊλη

διαφορϊ με τον εβραύο μϊρτυρα: ωσ προσ την «τελικό λϑςη» τησ, τοϑτη δω η

γενοκτονύα ανόκει ςτη μνόμη τησ ανθρωπϐτητασ, προςτατεϑει το λαϐ τησ

ςόμερα, γιατύ αυτϐ το «ολοκαϑτωμα» (Ση-Βη ϋφα) εύναι γνωςτϐ ς’ ϐλουσ κι

επιδρϊ καθημερινϊ ςτισ ςυνειδόςεισ ακϐμα και ςτισ μϋρεσ μασ. Όμωσ η εξϐντωςη

μερικν εκατοντϊδων χιλιϊδων ομοφυλϐφιλων, μϋςα ςτα γερμανικϊ και ρςικα

ςτρατϐπεδα, δεν παύρνει κι οϑτε θα πϊρει ποτϋ τισ διαςτϊςεισ ενϐσ ιςτορικοϑ

ςκανδϊλου και τοϑτο εύναι το πιο ςημαντικϐ. Όςο για το λϐγο, εύναι απλϐσ:

κανϋνασ ϊλλοσ δεν αςχολεύται με την ϑπαρξη των ομοφυλϐφιλων εκτϐσ απ’

αυτοϑσ τουσ ύδιουσ. Σα υπϐλοιπα κοινωνικϊ ςτρματα δε «μϊθανε» ακϐμα να

ζουν πραγματικϊ μαζύ τουσ. Η διαφορϊ τουσ εύναι πολϑ «τεχνητό», ασ εύναιοριςτικό, για να δημιουργηθεύ πρϐβλημα ςοβαρϐ με την εξαφϊνιςό

10



τουσ. Δεν υπϊρχουν παρϊ οι ύδιοι για να πιςτϋψουν ςτα προβλόματα τησ

ταυτϐτητϊσ τουσ.

υχνϊ ειπθηκε πωσ η απϋχθεια για τον εβραύο, περιςςϐτερο δυνατό απ’ αυτό

για τον ϊραβα ό το μαϑρο, θρϋφτηκε απϐ την ανεπαύςθητη διϊφορϊ του με τον Ωριο. αν δηλαδό ο ρατςιςμϐσ να πολλαπλαςιαζϐταν, με ςυντελεςτό τη

μεγαλϑτερη ομοιϐτητα του ομιλητό με το αντικεύμενο του ρατςιςμοϑ του.

Ανϊλογα κι η αδυναμύα μασ να θεμελιςουμε ςταθερϊ την ομοφυλοφιλύα μϋςα

ςτο οργανικϐ, εύναι πιθανϊ η πηγό του ςϑγχρονου μύςουσ για τον ομοφυλϐφιλο,

που φαύνεται και βινεται ςαν εκφυλιςμϋνοσ «ϐμοιοσ» κι ϐχι γηγενόσ μιασ ϊλλησ

φυλόσ.

Ωρχιςα να ενδιαφϋρομαι για την ιςτορύα τησ ομοφυλοφιλύασ, παύρνοντασ

αφορμό απϐ δϑο διαςτόματα ςιωπόσ. Δϑο χρονικϋσ ςτιγμϋσ που η ιςτορύα τουσ

αποςιωπόθηκε, δϑο λευκϋσ ςελύδεσ για τουσ ομοφυλϐφιλουσ. Η πρτη εύναι η

περύοδοσ που ξεκινϊ απϐ το τϋλοσ των θρηςκευτικν αντιςοδομιςτικν

νομοθετόςεων (μερικϋσ δεκϊδεσ θυμϊτων πυρϊσ κατϊ αινα) και φτϊνει μϋχρι τη

διαμϐρφωςη τησ ςϑγχρονησ ιδϋασ τησ ομοφυλοφιλύασ και τησ ςεξουαλικόσ

καταπύεςησ, δηλαδό εννοοϑμε για τη Γαλλύα την περύοδο που αρχύζει απϐ το 1789

μϋχρι το τϋλοσ του 19ου αινα και για τισ ϊλλεσ ευρωπαώκϋσ χρεσ την αρχό του

19ου αινα. Βϋβαια, οι ςοδομιςτϋσ δεν εύναι ομοφυλϐφιλοι. Αλλϊ αυτό η περύοδοσ

«παϑςησ», πριν τη δημιουργύα των καινοϑργιων αντιλόψεων, αυτό η ςτιγμό τησ

ολοκληρωτικόσ ςιωπόσ του νϐμου για τισ μη αποδεκτϋσ ςεξουαλικϋσ πρϊξεισ εύναι

επύςησ και η φϊςη τησ κυοφορύασ τησ καινοϑριασ μειονϐτητασ. Περύοδοσ

γϋννηςησ, περύοδοσ αυτοκαθοριςμοϑ.

Κι η ϊλλη ςιωπό εύναι προφανσ αυτϐ το νεκρϐ χρονικϐ διϊςτημα, που χωρύζει

τον ομοςεξουαλικϐ αναβραςμϐ του προπολεμικοϑ Βερολύνου απϐ την

αναζωπϑρωςό του, ςτο τϋλοσ τησ δεκαετύασ του ’50. Καθολικό ςιωπό, ςε τϋτοιο

βαθμϐ, που κι οι ύδιοι οι ομοφυλϐφιλοι πεύςτηκαν πωσ πρϋπει να ξαναρχύςουν

απϐ την αρχό τον αγνα τουσ, τουλϊχιςτο ϐςον αφορϊ μια βαθιϊ

ςυνειδητοπούηςη τησ θϋςησ τουσ. Σριϊντα χρϐνια ςιωπόσ απϐ το 1934 μϋχρι το

«Γκαύη Λιμπερϋιςον» ςτην Αμερικό. Η ςιωπό ϋχει αντιφατικϋσ ιδιϐτητεσ: η πρτη

ςιωπό δεν εύναι η ευλογημϋνη εποχό τησ ςϑγχυςησ, του ιντερμϋδιου μεταξϑ

11



ενϐσ τϑπου θρηςκευτικοϑ διακανονιςμοϑ κι ενϐσ ςεξουαλικοϑ καθοριςμοϑ. Εν η

διαδεδομϋνη ϊγνοια τησ τϑχησ των προπολεμικν κινημϊτων εύναι μονϊχα η

ϋνδειξη τησ δυνατϐτητασ τησ απϐλυτησ διαςτρϋβλωςησ, τησ εξϊλειψησ τησ

ιςτορικόσ τουσ καταχρηςησ. Ευθραυςτϐτητα. Αυτϋσ οι δυο ςιωπϋσ, αυτό που προηγεύται απϐ την

επιβεβαύωςη μιασ καινοϑργιασ ϑπαρξησ κι αυτό που την ακολουθεύ, μασ την

θυμύζουν. Υανταζϐμαςτε, με πρϐτυπο τα εθνικϊ απελευθερωτικϊ κινόματα τησ

προηγοϑμενησ δεκαετύασ, ϐτι η ομοφυλϐφιλη απελευθϋρωςη εύναι μια βαθμιαύα

και ακατανύκητη διαδικαςύα εξϋλιξησ, θεμελιωμϋνη ςτην προοδευτικό εμφϊνιςη

μιασ πραγματικϐτητασ που προϒπόρχε και δεν ςυμπιϋςτηκε ποτϋ. Μια

αναδρομικό αυταπϊτη. Λϑςη προςωρινό, γεννημϋνη μια ϐμορφη μϋρα απϐ τουσ

ϋρωτεσ τησ ψυχιατρικόσ και του πολιτικοϑ προοδευτιςμοϑ, η ομοςεξουαλικϐτητα

εύναι ύςωσ θνητό ϐχι μϐνο γι’ αυτϐν που τη φϋρει, αλλϊ και ςαν τον επακριβό

παραλογιςμϐ ενϐσ εφόμερου μοντερνιςμοϑ. Με τύμημϊ τησ βϋβαια εκατομμϑρια

προςωπικϋσ οδϑνεσ.

Επιςκοπικϐσ φαλλικϐσ ςταυρϐσ (!) (δημοςιευμϋνοσ απϐ τον Φύρςφελντ)

12



DE BRIC ET DE BROC

κοτεινό εποχό. Βϋβαια πριν την εφεϑρεςη τησ ομοφυλοφιλύασ, οι ϊντρεσ με

τουσ ϊντρεσ και οι γυναύκεσ μεταξϑ τουσ... Αλλϊ αυτϐ που ποτϋ δε φανερθηκε

μϋχρι την επινϐηςη τησ ύδιασ τησ λϋξησ τησ ομο- ςεξουαλικϐτητασ, εύναι τοϑτο το

ςϑνολο παραςτϊςεων που βιθηκαν ςαν μια ςημαύνουςα ενϐτητα.

Μιλϊμε ϊνετα για «ςεξουαλικϋσ μειονϐτητεσ». Ο πληθυντικϐσ τισ φϋρνει

αμϋςωσ ςε παραλληλύα με τισ φυλετικϋσ ό εθνικϋσ μειονϐτητεσ, οδηγεύ ςα να

όταν προφανϋσ ςτην πιςτοπούηςη μιασ διαφορϊσ ριζωμϋνησ ςτα πρϊγματα. την

πραγματικϐτητα, δεν υπϊρχουν και δεν υπόρξαν ποτϋ μϋχρι πολϑ πρϐςφατα«ςεξουαλικϋσ μειονϐτητεσ». Αυτϐ, που προςδιορύζεται εδ μ’ ϋναν περιληπτικϐ

ϐρο, υπερκαλϑπτει μια πλειονϐτητα ςεξουαλικό (οι γυναύκεσ που θεωροϑνται ςαν

ο καταπιεςμϋνοσ λαϐσ τησ ιςτορύασ) και μια μειονϐτητα ςεξουαλικό, ανακϊλυψη

του τελευταύου αινα, πρϐτυπο μοντϋλο κϊθε δυνατόσ ςεξουαλικόσ μειονϐτητασ,

που εύναι η ομοφυλοφιλύα. Για τουσ ψυχαναλυτϋσ, ο φετιχιςμϐσ εύναι το αρχϋτυπο

των ςεξουαλικν διαςτροφν. Μποροϑμε να ποϑμε ϐτι ο ομοφυλϐφιλοσ εύναι το

αρχϋτυπο τησ κοινωνικόσ διαςτροφόσ, αυτϐσ που «επιτρϋπει» εδ κι ϋναν αινα

να ςκεφτοϑμε ςυγκεκριμϋνα το φϑλο ςαν διαςτροφό. Δεν υπϊρχει λοιπϐν παρϊ

μια μϐνη ταυτϐχρονη γϋννηςη να χαιρετόςουμε, αυτό που ςυνδϋεται ομοοϑςια με

την ϋννοια τησ ςεξουαλικόσ κατηγορύασ, δηλαδό τη ςεξουαλικό μειονϐτητα και

την ομοφυλοφιλύα. Αυτό εύναι που αργϐτερα θα διυλιςτεύ ςε παιδοφιλύα,

ςαδομαζοχιςμϐ και πϊει λϋγοντασ.

Γϋννηςη δϑςκολη κι οδυνηρό. Γιατύ αν η ομοφυλοφιλύα δεν εύναι μια ϋννοια, η

κοινό αντύληψη κι η εκλογύκευςη ςτοιχεύων αντιφατικν, που διαμϐρφωςαν αυτό

την αναπαρϊςταςη (τησ ομοφυλοφιλύασ), εύναι μια μεγϊλη αλχημεύα. Φρειϊςτηκε

να ςυνδυαςτοϑν κϊθε τϑπου διαςκορπιςμϋνεσ πρακτικϋσ, να καταςκευαςτεύ ϋνα

μύγμα ετερογενν ςτοιχεύων, για να φτϊςουμε ς’ αυτό την ψευδο-προφϊνεια που

μασ γοητεϑει ςόμερα. Ασ τα ποϑμε χϑμα: υπϊρχει ο ςοδομιςμϐσ,

13



Πιϊτο για αυγϊ με φαλλικϐ χεροϑλι (Φύρςφελντ)

ςαν χρόςη του «ακατϊλληλου δοχεύου», τησ απαγορευμϋνησ απ’ το θρηςκευτικϐ

νϐμο ςπερματοδϐχησ, εύτε μεταξϑ αντρν εύτε ανϊμεςα ςτα δϑο φϑλα.

Τπϊρχει ο αυνανιςμϐσ, μοναχικϐσ ό αμοιβαύοσ, ςαν χϊςιμο τησ ςπορϊσ,

«ϋγκλημα κατϊ τησ αλόθειασ», καρπϐσ ψευδν φαινομϋνων. Τπϊρχει η χρόςη

του ανδρο-αντικειμϋνου, που ϋρχεται ςε αντύθεςη με το ρϐλο των υιν του Αδϊμ.

Αλλϊ αυτϋσ οι διϊφορεσ καταδικαςτϋεσ πρϊξεισ δεν καθορύζουν τον τϑπο ενϐσ

προςπου. Ακϐμα κι αυτό η καθολικό εκκληςύα απ’ αυτόν την ϊποψη ϋχει ϊδικα

κατηγορηθεύ για μύα δύωξη, τησ οπούασ ϊλλωςτε δεν εύναι πρτοσ γεννότορασ.

14



Ο περύφημοσ «Κανϐνασ 56» τησ υνϐδου τησ Ωγκυρασ, ϐπου ςυχνϊ

προςποιοϑμαςτε πωσ βρύςκουμε την αρχό τησ καταδύκησ των ομοφυλϐφιλων

απϐ την εκκληςύα, ςτην πραγματικϐτητα αφορϊ ϐςουσ διαπρϊττουν «μοιχεύεσ

κατϊ τησ φϑςησ», ϐςουσ ϋχουν «μια ανορθϐλογη ςυμπεριφορϊ», δηλαδό αυτοϑσπου «ςυνόψαν ανόθικεσ πρϊξεισ με ζα». Όςο για τα ϐδομα και Γϐμορα,

πρϐκειται για υπερβολό. Κανϋνασ δε μπορεύ να πει ειλικρινϊ, ποια εύναι η ακριβόσ

διαςτροφό, ςτην οπούα αναφϋρεται το βιβλικϐ κεύμενο. Ναι, η ομοφυλοφιλύα

εύναι ςϑγχρονη. υναθρούζοντασ διαφορετικϋσ μορφϋσ αποδοκιμαςύασ, η

θεμελιακό προςωπικϐτητα ϋγινε ορατό κι ασ μη μπορεύ κϊνεισ να την απομονςει

εϑκολα μϋςα ςτο παθιαςμϋνο πεταλοϑδιςμα ενϐσ αντ, για παρϊδειγμα.

Μποροϑμε να ποϑμε πωσ με το πϋραςμα των αινων ϋχουμε μια κοινωνικό

«προςαρμογό», ϐπου μια ρευςτό ςκϐνη απϐ ςκϐρπιεσ πρϊξεισεπαναςυγκεντρθηκαν ακτινωτϊ γϑρω απϐ τη ςυνεκτικό και διαυγό εικϐνα ενϐσ

διεςτραμμϋνου υποκειμϋνου...

Δεν αξύζει λοιπϐν τον κϐπο v α φϋρνουμε ςτο νου μασ αυτϋσ τισ φημιςμϋνεσ

ονομαςύεσ, που δεν ανταποκρύνονται παρϊ ςε ςκϐρπιεσ, αςτραφτερϋσ υπερβολϋσ.

Οι bougres, οι μϊγοι ςοδομιςτϋσ, les Chevaliers de la manchette libertins, δεν

εύναι ομοφυλϐφιλοι μεταμφιεςμϋνοι.

Η χρόςη τησ λϋξησ «ομοφυλϐφιλοσ» κρϑβει τη γενεαλογύα ενϐσ κοινωνικοϑ

μαςτορϋματοσ, που φαύνεται ςαν η απλό ακριβολογύα μιασ ξεκϊθαρησ ςημαςύασ:

δηλαδό να κϊνεισ ϋρωτα με κϊποιον του ύδιου φϑλου. Αλλϊ ποια ςτιγμό αυτό η

ςϑνθεςη του ϐρου καταλόγει η ύδια απϐ μϐνη τησ ςτο ςκιτςϊριςμα μιασ

προςωπικϐτητασ και ςυναθρούζει γϑρω απ’ αυτόν τϐςα αντιφατικϊ γνωρύςματα

μιασ κοινωνικόσ μειονϐτητασ που μπορεύ να τυπολογηθεύ; Ποια ςτιγμό αρχύζει να

οριοθετεύ ϋνα πεδύο κοινωνικϐ ςαν ετεροςεξουαλικϐ - ομοςεξουαλικο;

Αυτϐ το θϋμα του ονϐματοσ εύναι πολϑ ςημαντικϐ. Η επινϐηςη τησ λϋξησ

«ομοςεξουαλικϐσ» εύναι ϋνα αποφαςιςτικϐ βόμα. Εύναι μια εφεϑρεςη τησ

ςϑγχρονησ αςτικόσ εξϋλιξησ, ςυνδυαςμϋνη με τη δημιουργύα τησ

ψυχοςεξουαλικόσ γνςησ. Απϐ τουσ ζιγκολϐ του νυχτερινοϑ Βερολύνου ςτο

εργαςτόριο του Dr. Freud. Ο Σζϋφρευ Γουόκσ (βλϋπε βιβλιογραφύα) πιςτεϑει ϐτι

εύναι ςτο τϋλοσ του 19ου αινα, που ξεπετϊγεται μια αςτικό υπο-κουλτοϑρα γϑρω

απϐ τισ μϋλλουςεσ

15



ομοςεξουαλικϐτητεσ. το Λονδύνο, την ύδια εποχό, δημιουργοϑνται τα μυςτηριδη

κλαμπ των «Mollies», που εύναι η πρτη οργϊνωςη διαςτροφόσ, που μασ ϋχει

αφόςει ενδεύξεισ για τον δικϐ τησ κδικα ψωνιςτηρύου, το δύχτυο των τϐπων

ςυνϊντηςόσ τουσ, κλπ. Αλλϊ θα πρϋπει να περιμϋνουμε τα μϋςα του 19ου αιναςτην Ευρπη, ςτο Βερολύνο, το Παρύςι και το Λονδύνο για να ολοκληρωθεύ ϋνασ

τϑποσ διαςτροφόσ του δρϐμου, που μϐνοσ του αντιπροςωπεϑει ϐλουσ τουσ ϊλλουσ.

τη Γαλλύα εύναι, μετϊ την υπϐθεςη Κουςτύν, οι υποθϋςεισ τησ οδοϑ Ρεμπϊρτ την

εποχό τησ δεϑτερησ αυτοκρατορύασ με 47 ςυλλόψεισ και η υπϐθεςη Γουρντ, που

θα γύνουν αφορμό να ςυνειδητοποιηθεύ για πρτη φορϊ και να γύνει προςιτό ςτουσ

ανθρπουσ τησ επιςτόμησ, ςτουσ δικαςτϋσ, ςτουσ γιατροϑσ και ςτουσ πολιτικοϑσ, η

κοινωνικοπούηςη τησ ςεξουαλικόσ διαςτροφόσ. Δε θα αναφερθοϑμε ςτην

προςπϊθεια των γιατρν (Σαρντιϋ) ό των γϊλλων αςτυνομικν του 19ου αινα

(Μαςϋ) για να αποκαταςτόςουν την ομοςεξουαλικό τυπολογύα. Η επύδραςό τουσ

εύναι ϊπειρα μικρϐτερη απ’ αυτόν των γερμανν ερευνητν. Αλλϊ, ϐπωσ κι αυτού,

κερδύζουν με τον ομοφυλϐφιλο μια επιςτημονικό επινϐηςη ποιϐτητασ: ο

ομοφυλϐφιλοσ εύναι πρτα απ’ ϐλα αυτϐσ που προςφϋρεται για εξϋταςη, αυτϐσ

που καθιςτϊ το φϑλο του ςαν εργαλεύο ανϊλυςησ και κοινωνικόσ πρϊξησ. Αν το

τϋλοσ του 19ου αινα διαλϋγει οριςτικϊ τη λϋξη «ομοςεξουαλικϐσ», ενϊντια ςτο

«κύναιδοσ», «ουρανιςτόσ» ό «ομοερωτικϐσ» εύναι γιατύ αυτό η λϋξη αποβλϋπει ςτο

φϑλο (ςεξ), θϋλει να το ερμηνεϑςει ςαν το απϐλυτο θεμϋλιο τησ ανθρπινησ

ςυμπεριφορϊσ.

ΣΟ ΘΕΛΑΝ ΚΑΙ ΣΟ ΠΑΘΑΝ

Μη βιϊζεςτε ϐμωσ: τα παρϊδοξα ϋχουν μϐλισ αρχύςει. Γιατύ αν η ιδϋα τησ

ομοφυλοφιλύασ δημιουργόθηκε πρϐχειρα απϐ ςκϐρπια ςτοιχεύα και μπορεύ να

εξαφανιςτεύ εϑκολα, ςαν μορφό πολιτιςτικό, «τϊραξε τα νερϊ»: τοϑτη η καινοϑργια

κοινωνικό ςυμπεριφορϊ δεν εύναι η φυλακό που δημιοϑργηςε ϋνασ εχθρικϐσ

νεωτεριςμϐσ οϑτε ο καρπϐσ μιασ εξωτερικόσ κατηγοριοπούηςησ, αλλϊ προώϐν

ςυνειδητϐ κι εκοϑςιο των πρτων «ομοφυλϐφιλων». Η πραγματικό αιτύα για την

υπεροχό

16



τησ γερμανικόσ ϋρευνασ πϊνω ςτο θϋμα μασ, ςε ςχϋςη με τη γαλλικό που

εξαντλεύται με το τϋλοσ του τελευταύου αινα, εύναι βαςικϊ η ακϐλουθη: ςτη

Γερμανύα ερευνητϋσ, οι ύδιοι ομοφυλϐφιλοι, ςυνθϋτουν τουσ καινοϑργιουσ

επιςτημονικοϑσ οριςμοϑσ.

Μ’ αυτϐ το κύνημα που η ευρωπαώκό κοινωνύα γϑρω ςτα 1860 κυοφορεύ τον

ϋκφυλο γιο τησ, μϋςα ςτην αςτικό ζοϑγκλα, το νϋο παιδύ αυτοδιεκδικεύται βύαια

και αγωνύζεται για να γεννηθεύ. Οι ομοφυλϐφιλοι καταςκευϊζουν το δικϐ τουσ

θεωρητικϐ οικοδϐμημα. Αυτϐσ ο διαχωριςμϐσ τουσ απϐ την κοινωνύα, που

χαρακτηρύζεται απ’ αυτϐ το απλϐ γεγονϐσ ςαν «νορμϊλ», οφεύλεται ς’ αυτοϑσ,

αυτού τον επικαλοϑνται, χτύζοντασ τη δικό τουσ ταυτϐτητα ςαν θϋςη ϊμυνασ.

Ασ αφηγηθοϑμε τη γϋννηςη τησ λϋξησ. Εύμαςτε ςτα 1860. Η Γερμανύα προχωρεύ

για την ενοπούηςη τησ γϑρω απ’ την πρωςικό μοναρχύα. Κι ϐλα τα κρϊτη που θααποτελϋςουν τη γερμανικό Αυτοκρατορύα, βρύςκονται ςτη διαδικαςύα υιοθϋτηςησ

ενϐσ ενιαύου ποινικοϑ κδικα, που εύναι ςημαντικϐσ ςταθμϐσ για τη διαμϐρφωςη

του ςϑγχρονου και ςυγκεντρωτικοϑ γερμανικοϑ κρϊτουσ.

Όμωσ αυτϐσ ο καινοϑριοσ ποινικϐσ κδικασ ειςϊγει με την 175 παρϊγραφϐ του

την τιμωρύα απϐ τη δικαιοςϑνη για τισ «παρϊ φϑςιν πρϊξεισ» μεταξϑ των αντρν

(μϋχρι την εποχό του ναζιςμοϑ οι γυναύκεσ δε θα υπολογύζονται. Ασ τονιςτεύ πωσ

το ϊρθρο 175 θα παραμεύνει ςε ιςχϑ κατϊ τη διϊρκεια τησ δημοκρατύασ του

Βεώμϊρ, το Γ' Ρϊιχ και τη ςϑγχρονη Ομοςπονδιακό Γερμανύα μϋχρι τη δεκαετύα

του ’60).

Ϊνασ Οϑγγροσ γιατρϐσ, ο Κϊρολυ Μαρύα Μπϋνκερτ, γρϊφει ϋνα κεύμενο ςτον

πρςο υπουργϐ τησ Δικαιοςϑνησ, ειςηγητό αυτόσ τησ καταπιεςτικόσ ενοπούηςησ,

προςπαθντασ μϊταια εξϊλλου να αναταχτεύ ςτην υιοθϋτηςη του καινοϑριου

νϐμου.

Ο Μπϋνκερτ βϋβαια υπεραςπύζει τη δικό του θϋςη (ομοφυλϐφιλοσ ο ύδιοσ),

ϐμωσ ςαν γιατρϐσ επινοεύ μια λϋξη καινοϑρια για να χαρακτηρύςει τα θϑματα του

νομοθετικοϑ ςχεδύου. Εύναι η λϋξη «ομοςεξουαλικϐσ».

Ο πρτοσ «ςτρατευμϋνοσ» ομοφυλϐφιλοσ εύναι και ο εφευρϋτησ του νϋου

ονϐματοσ (ομοςεξουαλικϐσ) κι αυτό η νϋα προοπτικό, που εύναι «επιςτημονικό»

για να μην εύναι καταςταλτικό, θα ςημαδεϑει τον

17



Η ϊτακτη τϊξη.

— Θϋλετε να μου επιτρϋψετε να ςασ προςφϋρω το μπρϊτςο μου για να ςασ οδηγόςωςτο τραπϋζι ςασ; Γελοιογραφύα ενϐσ ομοφυλϐφιλου ζευγαριοϑ, μϋςα ς’ ϋνα βερολινϋζικο περιοδικϐ

(Lustige Bl ätter, 1904)

18



προςανατολιςμϐ των μελλοντικν κινημϊτων.

Και λύγη ετυμολογύα: για μασ η λϋξη «ομοςεξουαλικϐσ» δε θϋτει πια κανϋνα

πρϐβλημα. Και ϐμωσ, αυτϐσ ο ϐροσ, που μονϊχα ϋνασ αινασ ψυχιατρικόσ

εκλαϏκευςησ μπϐρεςε να του δςει το βϊροσ του προφανοϑσ, με μια απλοώκό

εςωτερύκευςη, εύναι ςτισ ρύζεσ του ϋνα περύεργο ςϑμφυρμα ςτοιχεύων. Σο να

καταςκευϊςεισ ϋναν επιςτημονικϐ ϐρο το 1860 ςόμαινε να τον φορτύςεισ με

προθϋςεισ και δεν πρϐκειται για απλό ςϑμπτωςη με τουσ βαρβαρικοϑσ ϐρουσ, που

ςυνθϋτουν την εφεϑρεςη του Μπϋνκερτ (ο οπούοσ πρϋπει να γνριζε λατινικϊ και

αρχαύα ελληνικϊ). Μϋχρι τϐτε κανϋνασ δεν εύχε τονύςει τϐςο, μιλντασ για τον

εραςτό των αγοριν, την ταυτϐτητα ανϊμεςα ςτο υποκεύμενο και το αντικεύμενϐ

του (ο παιδεραςτόσ, ϐπωσ κι ο κλαςικϐσ Berdache, δεν εύναι «ομοςεξουαλικού»,

αφοϑ ο ςεξουαλικϐσ τουσ παρτενϋρ ορύζεται ςαν ουςιαςτικϊ διαφορετικϐσ απ’

αυτοϑσ με κριτόριο την ηλικύα ό την αρρενωπϐτητα...). Αυτϐ το κλεύςιμο μϋςαςτο ύδιο φϑλο, ςτοιχεύο που θεωρεύται πια διακριτικϐ, εύναι αναμφιςβότητα το

ελληνικϐ πρϐθεμα «ομο» που το υποδηλνει. Παρϐλα αυτϊ το «sexis» ςτα

ελληνικϊ δεν πϊει να πει ςεξ αλλϊ διαχωριςμϐσ (εξ ου οι γαλλικϋσ λϋξεισ section,

dissequer...). Η «ϋννοια» εύναι ϊδεια απϐ κϊθε ςυγκεκριμϋνο νϐημα και δεν ϋχει

παρϊ λειτουργύα διακριτικό (ο διαχωριςμϐσ των ομούων γκρουπαριςμϋνων μεταξϑ

τουσ) -ό τϐτε το «ςεξουαλικϐ» (το λατινικϐ «sexus» με τύμημα τον περύφημο

βαρβαριςμϐ) δε φανερνεται παρϊ ςα διϊκριςη. Ο Μπϋνκερτ γρϊφει ςτην αυγό

αυτόσ τησ ςϑγχρονησ ϋννοιασ του «ςεξ» (ϐπου ϊλλωςτε η ομοςεξουαλικϐτητα

παύζει ϋνα ρϐλο ςκαπανϋα.).

Πρϋπει να ςταματόςουμε να πιςτεϑουμε ϐτι αυτό η ονομαςύα εύναι επιτϋλουσ η

ϋκφραςη μιασ απλόσ κι εϑκολα οριοθετημϋνησ πραγματικϐτητασ. Πρϋπει να

ανακτηθοϑμε πϊνω ς’ αυτϐ το ϐνομα, γιατύ μασ «καταςκευϊζει» κατϊ κϊποιο

τρϐπο, δηλαδό δημιουργεύ μϋςα απϐ κολϊζ την ψευδό απλϐτητα μιασ ζωτικόσ

ταυτολογύασ. Σο ϐτι ο Μπϋνκερτ πύςτεψε πωσ «απελευθϋρωςε» τουσ

ομοφυλϐφιλουσ βαφτύζοντϊσ τουσ ϋτςι, το ϐτι θερηςε απαραύτητο το πϋραςμα

απ’ αυτϐ το νεολογιςμϐ για να επιτραπεύ η χειραφϋτηςη ενϐσ μϋχρι τϐτε

ακατονϐμαςτου και υποταγμϋνου λαοϑ, εύναι γεγονϐσ μεγύςτησ ςημαςύασ. Αλλϊ κι

ϐςοι αμφιβϊλλουν για την επύδραςη του ϐρου ςτην ύδια την

19



Ο Ϊντουαρντ Κϊρπεντερ (Edward Carpenter) 43 χρονν. Γεννημϋνοσ ςτα 1844,

πϋθανε το 1929. οςιαλιςτόσ, πολϑ οικεύοσ του Ουύτμαν αυτϐσ ο ϊγγλοσ

ςυγγραφϋασ υπόρξε ο αντιπρϐςωποσ του ομοφυλϐφιλου κινόματοσ μϋςα ςτη

χρα του. Οπαδϐσ τησ ανατολικόσ φιλοςοφύασ, δημοςιεϑει το 1883 Προσ τη

Δημοκρατύα ποιόματα ουώτμανικϊ. Η αγϊπη τησ ανθρωπϐτητασ πρϋπει να γύνει ϋνα

με την αγϊπη των αντρν, τον ϋρωτα μεταξϑ αντρν, τον ϋρωτα για τη φυςικό

ομορφιϊ του λαοϑ, για παρϊδειγμα. Μετϊ το 1894 εκδύδει ςοςιαλιςτικϊ και

φεμινιςτικϊ δημοςιεϑματα και το 1895, την «Ομογενικό αγϊπη» -ομογενικϐσ αντύ

τον ομοςεξουαλικϐ κατϊ τον Κϊρπεντερ. τη ςυνϋχεια γύνεται πρϐεδροσ του

αγγλικοϑ ομοφυλϐφιλου κινόματοσ «Βρετανικό Εταιρεύα για τη πουδό τησ

εξουαλικόσ Χυχολογύασ ». Εφαρμϐζοντασ κατϊ γρϊμμα αυτϐ το ςτύχο του

Ουύτμαν:

«θα μπω ςιωπηλϊ μϋςα ςτην κρεβατοκϊμαρα και θα ξαπλςω ανϊμεςα ςτο ςϑζυγο

και τη ςϑζυγο».

Ϊζηςε μϋςα ςε μια αγγλικό εργατικό οικογϋνεια απϐ ϋρωτα για τον ϊντρα.



υπϐθεςη τησ ομοφυλοφιλύασ, ασ αναλογιςτοϑν την τερϊςτια ςημαςύα που ϋχει ς’

ϐλεσ τισ ςτιγμϋσ ο «τοϑτοσ δω» να αποκαλυφτεύ και να ονομαςτεύ. Μϋςα ςτην

προςωπικό ιςτορύα του καθϋνα, η ουςιαςτικό ςτιγμό με την οπούα «γύνεςαι» και

που μετρϊει περιςςϐτερο κι απ’ την πρτη πρϊξη, εύναι η ομολογύα τουονϐματοσ. Αυτό η γεμϊτη δϋοσ κι ελπύδα ςτιγμό που κϊποιοσ δηλνει: «εύμαι

ομοφυλϐφιλοσ». Πϋραςμα απ’ το ϊγνωςτο ςτο γνωςτϐ, που περιτϋμνει το κϑριο

πρϐβλημα τοϑτησ τησ περύεργησ μειονϐτητασ. Ο ομοφυλϐφιλοσ, περιςςϐτερο

απϐ κϊθε ϊλλον κοινωνικϐ τϑπο, δεν υπϊρχει ουςιαςτικϊ πριν απ’ το να

αυτοονομαςτεύ «αληθοφανσ».

Εύναι πολϑ εϑκολο να ποϑμε: «Εύναι η κοινωνύα που ςασ υποχρενει να πϊρετε

ϋνα ϐνομα ό ακϐμα να περιορύςουμε τη γϋννηςη τησ κατηγορύασ

«ομοφυλϐφιλοσ» ςτην πρϊξη με την οπούα η εξουςύα αποφαςύζει να

«ψυχιατροποιόςει» ϋνα τμόμα αυθαύρετα καθοριςμϋνο του πληθυςμοϑ τησ. Αυτϐ

το «αυθαύρετο» τησ ϋννοιασ του ομοφυλϐφιλου, που δηλνει η ςϑνθεςη τησ

λϋξησ, παύρνει ϐλο το βϊροσ του βιωμϋνου, μϐνο επειδό ριζνει μϋςα ςτην ύδια τη

θϋληςη του νεογεννημϋνου ομοφυλοφιλικοϑ κινόματοσ να δςει ςτον εαυτϐ του

μορφό και ϐνομα και να χτύςει μια ταυτϐτητα με χαρακτόρα ιατρικϐ. Αντύθετα με

τουσ «μεγϊλουσ τρελοϑσ» του νοςοκομεύου, ϋγκλειςτουσ απ’ την επιςτόμη, οι

«ελαφρσ διανοητικϊ αςθενεύσ», δηλαδό αυτού οι ελεϑθεροι διεςτραμμϋνοι (που

γενικϐ τουσ τϑπο αποτελοϑν οι ομοφυλϐφιλοι), εύναι ςε μεγϊλο βαθμϐ οι ύδιοι

δημιουργού του αποκλειςμοϑ τουσ.

Αυτο-αποκαλυπτϐμενοσ και αυτο-εφευροϑμενοσ, ο ομοφυλϐφιλοσ θεμελινει

μια καινοϑρια προβληματικό γϑρω απϐ την προςωπικό ςυμπεριφορϊ. Πρτα απ’

ϐλα, με την προςπϊθεια να «εξηγηθεύ και δικαιολογηθεύ» για την ομοφυλοφιλικό

του τϊςη και για να αθωωθεύ. Κι ϑςτερα με τη ςυμμϋτοχη του, ςαν ο ερευνητόσ

του ύδιου του εαυτοϑ του, ςτη διαμϐρφωςη μιασ κοινωνικόσ ςεξουαλικόσ

ψυχιατρικόσ.

Ο Ζαν Ντανϋ ϋδειξε ϐτι αυτό η ψυχιατροπούηςη των αρχν τησ ομοφυλοφιλύασ

ανταποκρύνεται ς’ ϋναν ανταγωνιςμϐ μεταξϑ μιασ ιατρύζουςασ εξουςύασ και μιασδικαςτικόσ εξουςύασ. Η ιατρικό θϋλει να αποςπϊςει απϐ τα χϋρια τησ δικαιοςϑνησ

τουσ «ελαφρσ διανοητικϊ αςθενεύσ», ϐπωσ ϋκανε όδη με τουσ «τρελοϑσ» του

ϊςυλου.

21



ύγουρα, αν οι ομοφυλϐφιλοι εύναι ϊρρωςτοι, πρϋπει να τουσ θεραπεϑςουμε κι ϐχι

να τουσ τιμωρόςουμε. Αυτϐ που εύναι λιγϐτερο γνωςτϐ εύναι η αβεβαιϐτητα, που

επικρατεύ ςτα ϐριϊ μεταξϑ ιατρικόσ πρακτικόσ και αγωνιςτικόσ πρϊξησ, μεταξϑ του

«θεραπεϑω» και του «κϊνω να γύνει αποδεκτϐσ» (ο ομοφυλϐφιλοσ), θεραπευτικόπου εύναι η μϐνη που ςυςτόνει ο Φύρςφελντ, για παρϊδειγμα. Αντύθετα, ο

Κραφτ- Ϊμπιγκ, δημιουργϐσ τησ «ςεξουαλικόσ ψυχοπϊθειασ», τησ ςεξουαλικόσ

ψυχοπαθολογύασ, εύναι οπαδϐσ των ενεργητικν θεραπειν. Αυτϐ δεν τον εμποδύζει

καθϐλου να υπογρϊψει το αύτημα των Γερμανν για την κατϊργηςη τησ

παραγρϊφου 175 και να ϋχει ςχϋςεισ με τουσ ιατρικο-πολιτικοϑσ ηγϋτεσ του

ομοφυλϐφιλου κινόματοσ. Η θεραπεύα ό η απϐρριψό τησ θα παραμεύνει μια

εςωτερικό διαμϊχη του ιατρικοϑ κϐςμου, μϋςα ςτον οπούο ο Φύρςφελντ θα

αποτελεύ ελϊχιςτη μειοψηφύα, για να μη μιλόςουμε για απομϐνωςό του. Αλλϊ τοπιο ςημαντικϐ αυτό την εποχό εύναι ϐτι ο ομοφυλϐφιλοσ εύτε θεωρεύται

εκφυλιςμϋνοσ (Κραφτ- Ϊμπιγκ) εύτε επιληπτικϐσ εύτε ςυφιλιδικϐσ απϐ

κληρονομικϐτητα εύτε αλκοολικϐσ, ς’ οποιαδόποτε απ’ αυτϋσ τισ περιπτςεισ, ο

ομοφυλϐφιλοσ δεν πρϋπει πια να θεωρεύται ςαν «αμαρτωλϐσ» ό ςαν

«εγκληματύασ». Ο Καύςαρασ Λομπρϐζο, ϋνασ απ’ τουσ θεμελιωτϋσ τησ ςϑγχρονησ

εγκληματολογύασ, προτεύνει ςτην Ιταλύα την απο-εγκληματικοπούηςη τησ

ομοφυλοφιλύασ, που κατακτόθηκε μερικϊ μϐνο το 1889. ϑμφωνα με τη γνμη του,

δεν ϋχουμε το δικαύωμα να τουσ θεωροϑμε υπεϑθυνουσ, ϐποια κι αν εύναι η κρύςη

μασ για την αιτιολογύα του κακοϑ. Ωρα απϐ το Λομπρϐζο ωσ το Φϊβελοκ Ϊλλισ, ο

οπούοσ όταν ςυνεργϊτησ του ύμοντσ, ϊγγλου ομοφυλϐφιλου αγωνιςτό, ϋχουμε μια

ενιαύα γραμμό. Μ’ ϊλλα λϐγια, αν ο αγνασ για τη «νομιμοπούηςη» τησ

ομοφυλοφιλύασ κερδύζει ϋδαφοσ, τοϑτο γύνεται με τύμημα ϋνα τερϊςτιο

διφοροϑμενο: θα ϋρθει μια μϋρα, που η ποινικό καταςτολό θα «ςυλλϊβει» την

ιατρικό γνςη με το παιχνύδι των νϋων ψυχιϊτρων κι ακϐμα πιο πολϑ με τουσ νϋουσ

ναζιςτικοϑσ και ςοβιετικοϑσ νϐμουσ, θεμελιωμϋνουσ ςε μια ιατρικο-κοινωνικό

«επιςτόμη», με μαρξιςτικό ό ευγονικό χροιϊ. Σο να γύνει δεκτό η επιρροό τησ

ιατρικόσ ςτην υπϐθεςη τησ ομοφυλοφιλύασ, ϊςχετα απϐ τον ευρϑ ό περιοριςμϋνο

«φιλελευθεριςμϐ» τησ τελευταύασ, αποδεύχτηκε γεγονϐσ με βαρϑτατεσ ςυνϋπειεσ.

22



Αλλϊ ολϐκληρη η ιςτορύα των ομοφυλϐφιλων εύναι μοναδικό για ϋνα τησ

χαρακτηριςτικϐ: αυτϐν τον εγκαινιαςτικϐ ρϐλο, που ϋπαιζαν οι ενδιαφερϐμενοι

ςτην εξϋλιξη των καταςτολν. Με το να προςφϋρουν την περύπτωςη τουσ και το

ςμα τουσ για αντικεύμενο ςε μια επιςτόμη, που οι ύδιοι θεμελύωναν, με το ναμεταμορφωθοϑν ςε «μηχανό ςυμπτωμϊτων», δύνοντασ οι ύδιοι την περιγραφό

τουσ ςτουσ ςυγχρϐνουσ τουσ, υπόρξαν πρωτοπϐροι ςτο χρο τουσ ενϐσ

γενικευμϋνου κινόματοσ ψιχιατροπούηςησ τησ κοινωνύασ. Φωρύσ την ενεργητικό

ςυμμετοχό τουσ, αυτό η κοινωνικό επανϊςταςη, η τϐςο διακριτικό και βαθιϊ, δε

θα εύχε ποτϋ τη δυνατϐτητα να εκδηλωθεύ. Γιατύ όταν οι πρτοι μη-τρελού,

τουλϊχιςτο φαινομενικϊ, που διεκδύκηςαν το προνϐμιο τησ ψυχιατρικόσ

απογραφόσ, ανούγοντασ ϋτςι το δρϐμο ςτη γενικευμϋνη εςωτερύκευςη των

ςεξουαλικν «εννοιν» απϐ τον πληθυςμϐ. Κι αν ϋχετε αμφιβολύεσ γι’ αυτϐ

εξετϊςτε και ςόμερα ακϐμα αν δεν αληθεϑει πωσ η παρουςύα ενϐσ ομοφυλϐφιλου

«ψυχιατροποιεύ» τη ςυμπεριφορϊ, τισ θϋςεισ, τισ εκμυςτηρεϑςεισ, τη βεβαιϐτητα

ϐτι υπϊρχει ϋνασ ςεξουαλικϐσ ρϐλοσ ς’ ϐλουσ αυτοϑσ που τον περιβϊλλουν.

Ϊτςι λοιπϐν, οι ομοφυλϐφιλοι ϑφαναν οι ύδιοι την ηθικό τουσ καμιζϐλα. Εύναι

ςυχνϊ αυτού που ανακαλϑπτουν το ψυχιατρικϐ εργαλεύο, πιςτεϑοντασ ϐτι ς’ αυτϐ

βρύςκουν την ανεξαρτηςύα τουσ. Αν ο Μπϋνκερτ εύναι γιατρϐσ κι ο Φύρςφελντ

επύςησ εύναι γιατρϐσ κι ο μεγαλϑτεροσ θεωρητικϐσ του γερμανικοϑ

ομοφυλοφιλικοϑ κινόματοσ, απ’ τον οπούο με τη ςειρϊ του κι ο ύδιοσ ο Υρϐυδ θα

καθοριςτεύ. Ο ύμοντσ, θεμελιωτόσ του αγγλικοϑ ομοφυλοφιλικοϑ κινόματοσ,

εύναι κι αυτϐσ γιοσ γιατροϑ. Μαζύ με τον Φϊβελοκ Ϊλλισ, δημιουργοϑν τισ βϊςεισ

τησ ςϑγχρονησ ψυχο-ςεξολογύασ (με το πολϑ κλαςικϐ τουσ ϋργο «εξουαλικό

διαςτροφό»). Όλοι αυτού οι γιατρού, αυτού οι επιςτόμονεσ ομοφυλϐφιλοι εύναι

οργανωμϋνοι, ςε ομϊδεσ και οργανιςμοϑσ με χαρακτόρα ιατρικϐ (ϐπωσ η

«Εταιρεύα για τη μελϋτη τησ εξο-Χυχολογύασ», ςτο Λονδύνο, με επικεφαλόσ το

διϊδοχο του ύμοντσ, Κϊρπεντερ, ςτη δεκαετύα του ’20). Δεν εύναι κινόματα

ομοφυλϐφιλων που κρϑβονται πύςω απϐ ψευτο-επιςτημονικοϑσ οργανιςμοϑσ.

Όχι, αυτού οι ςϑνδεςμοι κι οι ςυγκεντρςεισ εύναι η ϋκφραςη τησ αγωνιςτικόσ,ομοςεξουαλικόσ κοινωνικοπούηςησ τησ εποχόσ.

2



Ο τρϐποσ τησ να αυτο-ονομαςτεύ και να ζόςει. Αμοιβαύα , ολϐκληρη η ςϑγχρονη

ιατρικό Επιςτόμη τησ ςεξολογύασ τρϋφεται και αναπτϑςςεται απ’ αυτοϑσ τουσ

κϑκλουσ.

Ϊνα κομμϊτι απϐ τισ τοιχογραφύεσ του Υον Κοϑπφερ.

24



Επειςϐδιο



Ο ΕΛΙΖΑΑΡ ΥΟΝ ΚΟΤΠΥΕΡ

το Μινοϑζιο ςτην ιταλικό Ελβετύα, υψνεται ο ναϐσ που χτύςτηκε για τον

ϋρωτα απϐ τον πιο τρελϐ των πρτων ερευνητν τησ ομοφυλοφιλύασ. Αυτϋσ οι

τοιχογραφύεσ, ϐπου χορεϑουν, κοιμοϑνται, βαςανύζουν και χαώδεϑονται μϐνο νϋοι

ϊντρεσ με μικροςκοπικϊ και ϊτριχα πϋη, διακοςμοϑν το εςωτερικϐ του. Αυτϐσ ο

ερευνητόσ, αυτϐσ ο ζωγρϊφοσ, αυτϐσ ο αρχιτϋκτονασ, αυτϐσ ο ςυγγραφϋασ εύναι ο

Ελιζϊαρ φον Κοϑπφερ (Elisàr von Kupff er).

Εύναι απ’ τη Βαλτικό ςτη καταγωγό κι εγκατϋλειψε τη Ρωςύα το 1912. Ερευνητόσ

τησ ομοφυλοφιλύασ, η λϋξη τοϑτη θα του εύχε προκαλϋςει φρύκη. Γιατύ γι’ αυτϐν τα

περύ τον ανομϊτιςτο αυτϐν ϋρωτα εξελύςςονται τελεύωσ διαφορετικϊ, ακϐμη κι αν ο

καθϋνασ μπορεύ να δει εδ την αρχό των φροϒδικν θεμϊτων (ναρκιςςιςμϐσ,

καθόλωςη ςτην προεφηβικό ηλικύα...).

Ο Κοϑπφερ μϋςα ςτα βιβλύα του προτεύνει τη λϋξη «αραφρϐδιτοσ», για να

προςδιοριςτεύ ο ύδιοσ. Η ανϊμειξη του Ωρη και τησ Αφροδύτησ. Ϊνασ ατελόσ

τρϐποσ ερμαφροδιτιςμοϑ, αφοϑ τα φϑλα παραμϋνουν αρςενικϊ, περιςςϐτερο

εντοπιςμϋνοσ ςτουσ γοφοϑσ και το ςτόθοσ και, που θεωρεύται ςαν ϋνα πρτο

ςτϊδιο, «προεφηβικϐ». Ο Κοϑπφερ δεν ανόκε ςτην ιατρικό πτϋρυγα (τϊςη) των

ομοφυλϐφιλων ερευνητν, αλλϊ ςυμφωνεύ περιςςϐτερο με τουσ ςχιςματικοϑσ του

Μπραντ ςτη Γερμανύα (βλϋπε πιο κϊτω «Γϋννηςη τησ ομοφυλοφιλύασ»),προςκολλημϋνοσ ϐπωσ αυτού ςτον «lieblingsminne», τη μεςαιωνικό αγϊπη μεταξϑ του

κυρύου και του ακϐλουθου του ό την αρχαύα τησ αναφορϊ, την «αιςθητύζουςα».

26



Σο Μινοϑζιο, ϐπου ο Κοϑπφερ οικοδομεύ το ναϐ του, εύναι το μϋροσ που πϋθανε

ο μεγϊλοσ ποιητόσ τϋφαν Γκεϐρκγε (βλϋπε «Ιντερλοϑδιο»)· Εκεύ κοντϊ εύναι και

το ιδεολογικϊ κϋντρο κι η κοιτύδα τησ ολικόσ ζωόσ τησ Αςκϐνα, που ςυγκϋντρωνε

καλλιτϋχνεσ, φυςιολϐγουσ, θεϐςοφουσ, απ’ ϐπου πϋραςαν ο Μοντριϊν, η ΙςιδραΝτϊνκαν, ϐπου ϋζηςε ο Fidus.

Μϋςα ς’ αυτό τη γερμανο-ευρωπαώκό κουλτοϑρα, που τολμϊει τα πϊντα, η

περύπτωςη του Κοϑπφερ εύναι μοναδικό. Ο Κοϑπφερ δεν παραδϋχεται κατϊ βϊθοσ

ςαν τελειϐτητα παρϊ την προεφηβικό ηλικύα του ϊντρα, θεωρντασ την

πληρϐτητα τησ μορφόσ, ανδρϐγυνη αγνϐτητα. Παρατηρεύςτε τη φωτογραφύα του

νϋου εραςτό του και μοντϋλου του, του Σζύνο.

Εκτϐσ απϐ τον Σζύνο, ςτον οπούο αναγνριζε τη δικό του εξϊλλου εικϐνα, ο

Κοϑπφερ δεν εύχε ποτϋ ϊλλα μοντϋλα απ’ τον εαυτϐ του. Καυχιϐταν ϐτι όταντϋλειοσ ϋφηβοσ ςτην ηλικύα των ςαρϊντα ετν, διατηρημϋνοσ ϋξω απϐ το χρϐνο

τησ θλιβερόσ δαςϑτητασ απϐ τον προςωπικϐ του θεϐ.

Αυτϋσ οι τοιχογραφύεσ του Μινοϑζιο, πραγματικϐ παραλόρημα ενϐσ Puvis de

Chavannes, που δε θα ζωγρϊφιζε παρϊ ϋνα μϐνο πρϐςωπο, αυτϋσ οι δεκϊδεσ των

ανυπϐταχτων γυμνν νϋων, απορροφημϋνων ςε ακατϊληπτεσ τελετουργύεσ, για τη

μεγϊλη ανακατανομό των φϑλων, εύναι η χαμϋνη φωνό μιασ ϊλλησ δυνατόσ

αναπαρϊςταςησ των ερωτικν μασ επιλογν.

27



Σο ςϑνολο των τοιχογραφιν του φον Κοϑπφερ ςτο Μινοϑζιο. Όλεσ οι

προςωπογραφύεσ του Κοϑπφερ εύναι πϊντοτε ϋνα αυτο-πορτραύτο...

28



Ο ΒΙΛΦΕΛΜ ΥΟΝ ΓΚΛΕΝΣΕΝ

Ο Βύλχελμ βαρϐνοσ φον Γκλϋντεν γεννόθηκε το 1856 κι αυτϐσ ςτισ ϐχθεσ τησ

Βαλτικόσ. τα εύκοςι του χρϐνια, φυματικϐσ, αποφαςύζει ακολουθντασ τισ

ςυμβουλϋσ ενϐσ ϊλλου γερμανοϑ βαρϐνου, του ζωγρϊφου Όττο Γκϋλενγκ Πλϊτεν

να επιςκεφτεύ τη ικελύα και την Σαορμύνα για την οπούα όδη ο ποιητόσ Πλϊτεν

εύχε μεύνει εκςτατικϐσ. Ϊτςι εγκαθύςταται ςτην Σαορμύνα, που δε θα εγκαταλεύψει

ποτϋ κι αρχύζει να δοκιμϊζει την κλύςη του ςτη ζωγραφικό. Σο 1888, ο πεθερϐσ του,

ςπουδαύοσ πολιτικϐσ ςϑμβουλοσ του Κϊιζερ, απολϑθηκε απϐ τη θϋςη του ϑςτερα

απϐ ϋνα ςκϊνδαλο ςε βϊροσ του κι ϐλη η περιουςύα τησ οικογϋνειασ κατϊςχεται.

Καταςτραμμϋνοσ ο Γκλϋντεν, αρχύζει να φτιϊχνει καρτ-ποςτϊλ τησ περιοχόσ, με τη

βοόθεια μιασ φωτογραφικόσ μηχανόσ, που ϋνασ φύλοσ του γερμανϐσ, ο δοϑκασ του

Μϋκλεμπουρκ, του ςτϋλνει.

Γϑρω ςτα 1880, η φωτογραφύα τϋχνησ βρύςκεται ςτο ξεκύνημϊ τησ. Με την

αγγλικό ςχολό, που οργαννει ϋκθεςη το 1887 ςτο Λονδύνο και με τον Γκλϋντεν η

φωτογραφύα - ντοκουμϋντο κι η φωτογραφύα - πορτραύτο ξεπερνιοϑνται.

Η παραγωγό του Γκλϋντεν, που δε ςταμϊτηςε να δουλεϑει μϋχρι το θϊνατϐ του,

το 1931, τον τοποθετεύ ςτην πρτη γραμμό των καλλιτεχνν τησ αβανγκϊρντ. Ο

Γκλϋντεν βελτύωςε αιςθητϊ τη φωτογραφικό τεχνικό, ειδικϊ ςτον τομϋα των

φύλτρων. Ανϋδειξε δε ο ύδιοσ τϋςςερισ ςπουδαύουσ μαθητϋσ. Πολϑ γνωςτϐσ ςτηνεποχό του, ο Γκλϋντεν πόρε για το ϋργο του πολλϊ βραβεύα και διακρύςεισ, ςτην

Ιταλύα ϐπωσ και ςτο Παρύςι, ςτο Κϊιρο ό ςτη Νϋα Τϐρκη.

29



30



Ο Εδουϊρδοσ ο 8οσ τησ Αγγλύασ, ο Κρϐνπρινζ, Διϊδοχοσ του Γερμανικοϑ θρϐνου,

ο Αλφϐνςο XII τησ Ιςπανύασ, ο Ριχϊρδοσ τρϊουσ, ο Όςκαρ Ουϊιλντ, ο Ανατϐλ

Υρανσ τον τύμηςαν με την επύςκεψό τουσ. Ωφηςε πεθαύνοντασ περιςςϐτερα απϐ

3000 ϋργα του ςτο αγαπημϋνο του μοντϋλο, τον Ιλ Μϐρο. Σο 1936, η φαςιςτικό αςτυνομύα τισ κατϊςχει και καταςτρϋφει ϋνα μϋροσ τουσ,

δικϊζοντασ τον Ιλ Μϐρο. Σο 1960, το ϋργο του Γκλϋντεν εύναι ακϐμα

απαγορευμϋνο ςτην Ιταλύα. Θα επανεμφανιςτεύ μϋςα ςτη δεκαετύα του 70, πρτα

ςτην Σαορμύνα, ςτα τουριςτικϊ καταςτόματα, κι ϑςτερα ς’ ϋνα ναπολιτϊνο ϋμπορο

αντύκασ και ξαναγύνεται διϊςημο. Όλα τα παιδιϊ του τρύτου κϐςμου περιμϋνουν το

βαρϐνο τουσ - αυτϐ το γερμανϐ λύγο τρελϐ βαρϐνο, του οπούου ο Γκλϋντεν

παραμϋνει το πρϐτυπο.

31



Πρελούδιο

Η εποχό τησ πϐζασ.

Πριν απϐ δϋκα χρϐνια μϐνο, δεν όταν δϑςκολο να ξαναβροϑμε τον Ιλ Μϐρο, το

μοντϋλο του Γκλϋντεν, ςτην πλατεύα τησ Σαορμύνα. Ϊχοντασ γύνει ϋνασ γϋροσ πια

ςιτςιλιϊνοσ χωρικϐσ, μασ ϊφηςε να μαζϋψουμε τισ ςκϐρπιεσ αναμνόςεισ του.

- Αν γνριςα το βαρϐνο, κϑριε; άςωσ όμουν εγ ο πρτοσ που τον εύδε ςτην

περιοχό μασ. Όταν όμουν νϋοσ με φναζαν Ιλ Μϐρο, ο Ωραβασ. Θα πρϋπει να υπόρχε

λύγο απ’ αυτϐ το αύμα ςτην οικογϋνειϊ μασ. Δεν υπόρχαν πολλϋσ διαςκεδϊςεισ ςτην

Σαορμύνα αυτό την εποχό. Περνοϑςαμε ολϐκληρεσ μϋρεσ ςτον καινοϑριο ςταθμϐ, κϊτω

απ’ το χωριϐ. Σο τραύνο ερχϐταν μια φορϊ τη μϋρα απ’ τη Μεςςύνα, μα για μασ όταν ϋνα

γεγονϐσ ςπουδαύο! Περιμϋναμε μια ευκαιρύα, ϋναν ξϋνο, κϊτι ςαν ςαϑρεσ ςτον όλιο...

Θυμϊμαι πολϑ καλϊ τη ςτιγμό που ϋφταςε, όταν ντυμϋνοσ πολϑ ζεςτϊ απ’ ϐτι

ρειαζϐταν. Αμϋςωσ, ϐταν βιαςτόκαμε να πϊρουμε τισ αποςκευϋσ του, ϋβγαλε να μασ

δςει χρόματα. Ϋταν πολϑ γενναιϐδωροσ, κϑριε, με μια γενναιοδωρύα που δε

ςυναντϊμε ςόμερα πια. Και δεν υπόρχε και χρόμα ςτην Σαορμύνα αυτόν την εποχό.

Μϐνο κατςύκια, αλητϊκια και γϋροι. Αυτϐ όταν ϐλο. Μποροϑμε λοιπϐν να ποϑμε πωσ

ϊρη ςτο βαρϐνο, ευημϋρηςε το χωριϐ μασ. Και γνωρύζω περιςςϐτερεσ απϐ μια

οικογϋνειεσ πλοϑςιεσ, που του οφεύλουν τα πϊντα. Για κϊθε φωτογραφύα που ϋκανε,

μασ ξεχριζε ϋνα ποςϐ, που κρατοϑςε για το γϊμο μασ. Σρα πια εύμαι γϋροσ κι εύναι ο

γιοσ μου που δουλεϑει ςτη θϋςη μου, ςτο πρατόριο βενζύνασ μασ, ςτη δημοςιϊ τησ

υρακοϑςασ . Αλλϊ αυτϐ το πρατόριο το αγϐραςα χϊρη ςτο βαρϐνο, ϐταν πϋθανε.

33



την αρχό, δεν ϋκανε τύποτα ϊλλο απ’ το να μασ παρατηρεύ με τα αςτεύα του

κυϊλια, που εύχε φϋρει μαζύ του. Και γρόγορα βϋβαια καταλϊβαμε πωσ όμαςταν εμεύσ

που κούταζε, καθσ παύζαμε αυτϐ που λϋτε εςεύσ ςιδηρϐδρομο ςτα γαλλικϊ . Ϋμαςταν

πια ϋφηβοι, αλλϊ παύζαμε ακϐμα ςαν αγϐρια, γιατύ δεν εύχε τύποτα ϊλλο να κϊνουμε

ςτο χωριϐ και δεν όμαςταν ςυνηθιςμϋνοι να μασ κοιτϊζουν, ξϋρετε. υνόθωσ, οι

ϊντρεσ μασ βϊραγαν, λϋγοντϊσ μασ να χαθοϑμε απϐ μπροςτϊ τουσ. όμερα ο μικρϐσ

μου γιοσ ϋχει τη βϋςπα του, πϊει ςτο ςινεμϊ ςτην πϐλη, αλλϊ αυτϐ δεν τον εμποδύζει

ύςωσ να ςυναντόςει κι αυτϐσ με τη ςειρϊ του το δικϐ του βαρϐνο...

Λοιπϐν, μασ καταςκϐπευε και ςε μασ φαινϐταν κϊπωσ περύεργο να νιθουμε το

βλϋμμα του, ϋτςι, μϋςα ςτην εξοχό. Δεν όμαςταν ξϑπνιοι. Μασ ϋκανε να γελϊμε, και

μασ κολϊκευε το γεγονϐσ πωσ ϋνασ κϑριοσ, ϋνασ αληθινϐσ κϑριοσ, ϋνασ πλοϑςιοσ ξϋνοσ

ενδιαφερϐταν για μασ περιςςϐτερο απϐ την οικογϋνειϊ μασ. Αυτϐ τον καιρϐ τα

κορύτςια δεν ϋβγαιναν ϋξω καθϐλου, μϋναν ςτο ςπύτι κλειςμϋνα μαζύ με τισ μανϊδεσ

τουσ, κοντϊ ςτη φωτιϊ, ακϐμα και το καλοκαύρι. Οι ϊντρεσ ϋφευγαν να δουλϋψουν

ςτην πϐλη ό ςτη θϊλαςςα και μεισ, τα αγϐρια, φυλϊγαμε τα κοπϊδια, που γνωρύζανε

το δρϐμο τϐςο καλϊ, ϐςο κι εμεύσ.

Ϊτςι λοιπϐν παύζαμε, πιανϐμαςταν ςτα χϋρια μ’ ϐλεσ μασ τισ δυνϊμεισ, κϊναμε

ςαματϊ για να γελϊςουμε, κυλιϐμαςταν με τισ ρεσ πϊνω ςτη χλϐη...

Ϋμαςταν ακϐμα ςαν μικρϊ μοςχϊρια ό πιθηκϊκια. Ϋμαςταν νϋοι, γεμϊτοι

ςφρύγοσ, τι τα θϋλετε. Σύποτα το ςοβαρϐ, παιδιαρύςματα. Και ξαφνικϊ, όταν εκεύ ,

πύςω απϐ ϋνα δϋντρο, δεν μποροϑςαμε να πϊμε πουθενϊ χωρύσ να αιςθανθοϑμε την

παρουςύα του. Αυτϐ ϊλλαζε το τοπύο, αλλϊ ϐχι και τισ ςυνόθειϋσ μασ.

Ύςτερα, μια μϋρα κατϋληξε να μασ ρωτόςει αν θϋλαμε να του ποζϊρουμε. Βϋβαια,

ςτην αρχό δεν καταλϊβαμε. Νομύζαμε πωσ όταν ζωγρϊφοσ: για τη φωτογραφύα, όταν

η πρτη φορϊ που κϊποιοσ μασ μύλαγε. Εύχε διαλϋξει το ντεκϐρ του. Ϊνα ϑφαςμα

ζωγραφιςμϋνο, που του το μεταφϋραμε ςτο ςπύτι του γαώδουροκαβϊλα, και που

προερχϐταν απϐ το αρχαύο θϋατρο.

Μπερδεϑω λύγο τισ αναμνόςεισ μου. Σι τα θϋλετε, πϐςα αγϐρια του

34



ωριοϑ περϊςανε μπροςτϊ απϐ κεύνο το ζωγραφιςμϋνο ϑφαςμα. Ϋταν η αρχό του

εμπορύου τησ φωτογραφύασ ςτην περιοχό μασ και το ντεκϐρ χρηςύμεψε για μιςϐ

αινα...

Εμεύσ ςτην αρχό δεν καταλαβαύναμε τι ζόταγε απϐ μασ. Μϋςα ςτην αληθινό φϑςη,

όμαςταν ςαν ϊγριοι ςτην ελευθερύα μασ, τρϋχαμε, όμαςταν τϐςο ευκύνητοι, τϐςο

γρόγοροι. Μπροςτϊ ςτο ντεκϐρ, ολϐγυμνοι, γινϐμαςταν χαζού, τελεύωσ αδϋξιοι. Μασ

ϋδειχνε τισ φωτογραφύεσ που εμφϊνιζε ςτη Νεϊπολη. Εμεύσ γελϊγαμε ςαν ηλύθιοι

κοιτϊζοντασ τουσ εαυτοϑσ μασ ϋτςι, ςε ταμπλϐ βιβϊν. τριφογϑριζε γϑρω μασ, μασ

ϊλλαζε θϋςη ϋνα χϋρι, μασ μετακινοϑςε τη γϊμπα. Ϋμαςταν οι κοϑκλεσ του, τα

ζωντανϊ μανεκϋν του με ςϊρκα και οςτϊ. Σϋλοσ, μασ ϋλεγε: Ωχτονγκ. Δεν όμαςταν πια

εμεύσ πϊνω ςτη φωτογραφύα. Ωλλα ϐντα, ακύνητα, ϐμορφα ςαν θεού. Με το να μϋνουμε

ϋτςι χωρύσ να μετακινοϑμαςτε, καταλόγαμε να παθαύνουμε κρϊμπεσ. Ξαναρχϐταν

κοντϊ μασ, μασ μιλοϑςε ςε ςπαςμϋνα ιταλικϊ, ϋπαιρνε την πϐζα για να μασ δεύξει.

Ϋθελε να εύμαςτε πιο ςοβαρού, μασ εξηγοϑςε τη χϊρη των αρχαύων ελλόνων και την

ομορφιϊ των τοιχογραφιν τησ Πομπηύασ. Εμεύσ όμαςταν αφηρημϋνοι, αναγκαζϐταν

να αρχύςει δϋκα φορϋσ, τα ξανϊπιανε χωρύσ να κουραςτεύ και καλοϑςε τον ουρανϐ για

μϊρτυρα τησ αδιαφορύασ μασ για την τϋχνη, τησ αδυναμύασ μασ να κατανοόςουμε την

ρχαιϐτητα.

Αυτϋσ οι ςυγκεντρςεισ για ποζϊριςμα πολλϋσ φορϋσ κρατοϑςαν ολϐκληρη τη

νϑχτα. Ωνθρωποι του χωριοϑ πϋρναγαν απ’ ϋξω και κούταγαν απ’ το φωτιςμϋνο

παρϊθυρο την αλλϐκοτη ιεροτελεςτύα τον βαρϐνου. Αλλϊ όταν τϐςο ευγενικϐσ, τϐςο

αβρϐσ με τισ γυναύκεσ, που κανϋνασ δεν αντϋλεγε ςε τύποτα. Για παρϊδειγμα, η μητϋρα

μου ϋτρεφε γι’ αυτϐν ϐλο και μεγαλϑτερη λατρεύα. Όταν πϋθανε, ϋβαλε τη φωτογραφύα

του πϊνω ςτο τζϊκι, δύπλα ςτισ εικϐνεσ των αγύων.

Εμεύσ, θα δύναμε ϐλα τα ρωμαώκϊ αγϊλματα του μουςεύου τησ Αγκριζϋντα, για ϋνα

φωνογρϊφο ό μια φωτογραφικό μηχανό ςαν τη δικό του. Για να μασ μεταφϋρει ςτην

ατμϐςφαιρϊ του, μασ απϊγγελνε ςτύχουσ ενϐσ ϋλληνα ποιητό του Θεϐκριτου ό ακϐμα

του Βιργύλιου. τη διϊρκεια αυτόσ τησ ρασ, εμεύσ τςιμπιϐμαςταν και βϊζαμε τρελϊ

γϋλια. Θα πεύτε βϋβαια, πωσ όμαςταν ανϐητοι, αφελεύσ. Αλλϊ όμαςταν ϐπωσ μικρϊ

ζα ςτην εξοχό, δεν καταλαβαύναμε τύποτα.

35



Θα όταν αργϐτερα, ϐταν ςυνειδητοπούηςα την αξύα των ςτιγμν αυτν, ϐταν

κατϊλαβα ϐτι ο Βαρϐνοσ όταν... μεγϊλοσ καλλιτϋχνησ, ϐπωσ ϐλοσ ο κϐςμοσ το γνωρύζει.

Ναι, όμαςταν ζα...

Αλλϊ αυτϐσ πϊλευε ενϊντια ςτη ζωδικη φϑςη μασ, όθελε να μασ εξευγενύςει, να μασ

μεταβϊλει ςε όρωεσ τησ μυθολογύασ, να ξαναζωντανϋψει τον Πϊρη, το Γανυμόδη, τον

Αντύνοο. Μασ επαναλϊμβανε πωσ όμαςταν ϐλοι ευγενεύσ, πραγματικού ευγενεύσ, που

κατϊγονταν απευθεύασ απϐ τισ μεγϊλεσ ελληνικϋσ οικογϋνειεσ τησ ικελύασ. Αναζητοϑςε

ςε μασ την τελεύωςη του ανθρπου, αλλϊ εμεύσ όμαςταν ϑλη ταπεινό κι ατελόσ για ϋναν

τϐςο μεγϊλο δημιουργϐ, για ϋναν κϑριο...

Εγ, όμουν ο πιο νϋοσ απ’ αυτοϑσ που πόγαιναν ςτο ςτοϑντιο του. Ο Ωλντο, που

ϋγινε αργϐτερα δόμαρχϐσ μασ, ο Γκραζιϊνο, που ϋγινε ο φαρμακοποιϐσ κι ο Εττϐρε, που

πϋθανε ςτον πϐλεμο, με οδόγηςαν ς’ αυτϐν μια μϋρα. Ϋμουν αδϑνατοσ ςαν καρφύ,

κϑριε, κι ϋνιωθα λύγο ντροπό να δεύχνομαι ϋτςι. Αλλϊ δεν καταλϊβαινα τύποτα απϐ την

τϋχνη του. Για μασ τουσ ϊλλουσ όταν μϐνο ϋνασ τρελϐσ που μασ ϋδινε χρόματα για να

μϋνουμε ακύνητοι, πρϊγμα που μασ όταν βϋβαια δϑςκολο. Όμωσ αυτϐ μασ κολϊκευε

παρϐλα αυτϊ: την εποχό κεύνη κϊνεισ δεν ενδιαφερϐταν για τα αγϐρια, που όταν

περιφρονημϋνα, ςαν τισ μϑγεσ που διχνουμε. Ϊτςι λοιπϐν, το να ενδιαφϋρεται κϊποιοσ

για μασ, προπϊντων αυτϐσ, μασ ϋκανε να αιςθανϐμαςτε ςπουδαύοι. Μερικϋσ φορϋσ που

μασ παρατηροϑςε, μετϊ απϐ μια πϐζα, χαμογελντασ με τισ ιδϋεσ του, εμεύσ

ςιωποϑςαμε, νιθαμε περόφανοι.

Απϐ το πρωύ μϋχρι το βρϊδυ όταν μαζύ μασ ςε κϊποιο μϋροσ για να μασ

καταςκοπεϑει. α να φοβϐταν μόπωσ χϊςει την ευκαιρύα να απολαϑςει την ομορφιϊ

μιασ μϐνο απϐ τισ κινόςεισ μασ.

υχνϊ, ξϋςπαγε πολϑ θυμωμϋνοσ μαζύ μασ, με τα παιχνύδια μασ, με τη χοντροκοπιϊ

μασ. Μασ ϋλεγε: δε ντρεπϐςαςτε, ςτην ηλικύα ςασ; Προςπαθοϑςε να μασ βγϊλει απϐ

την τρϑπα μασ, να μασ κϊνει να ενδιαφερθοϑμε για τα θϋλγητρα τησ κουλτοϑρασ. Αλλϊ

εμεύσ ξαναγυρύζαμε πϊντα ςτη ζωδικια φϑςη μασ, τι τα θϋλετε, πρϋπει να παρϋλθει η

νεϐτητα...

Μϊλιςτα, πρϋπει να όμαςταν φοβερού. Κι εκεύνοσ εύχε την υπομονό ενϐσ πτηνοθόρα,

μασ αιχμαλτιζε μϋςα ςτισ φωτογραφύεσ του ςχεδϐν αιφνιδιϊζοντϊσ μασ, ϋτςι

ανυπϐταχτοι που εύμαςταν.

36



Μϋροσ τοιχογραφύασ του Ελιζϊαρ φον Κοϑπφερ



Όταν εύχε καλϐ, καιρϐ, βγαύναμε ϋξω ςτην ταρϊτςα, μπροςτϊ ςτο παλιϐ

εγκαταλειμϋνο μοναςτόρι. Με τα χρϐνια, ο βαρνοσ καλλιϋργηςε ϐλα τα εύδη των

ειδωλολατρικν ιεροτελεςτιν, ϐλουσ τουσ τρϐπουσ λειτουργύασ προσ τιμόν του όλιου,

που οι αρχαύοι ονϐμαζαν Απϐλλωνα. Νομύζω πωσ ο βαρνοσ προςχρηςε ςτο

ζωροαςτριςμϐ, ό κϊτι τϋτοιο. Εμεύσ εύμαςταν η ιερό ακολουθύα του ςτισ μακρϋσ ικεςύεσ

ςτο φωσ τον καλοκαιριοϑ τη μϋρα του ηλιοςταςύου. Ο ιερϋασ μασ δε τα ςυμπαθοϑςε

πολϑ ϐλα αυτϊ, αλλϊ δεν ϋλεγε τύποτα, γιατύ ο βαρνοσ, χωρύσ να πηγαύνει ςτην

εκκληςύα, ϋδινε μεγϊλα ποςϊ για τουσ φτωχοϑσ τον χωριοϑ.

Μασ διϊβαζε την ιςτορύα των αρχαύων θεν μϋςα ςτον Ηςύοδο, με μια αςτεύα

προφορϊ, ςα να όταν ιεροκόρυκασ. Εμεύσ γελοϑςαμε πύςω απϐ την πλϊτη του, αλλϊ

δεν τολμοϑςαμε να ποϑμε τύποτα, γιατύ φοβϐμαςταν λιγϊκι παρϐλα αυτϊ. Σον

νομύζαμε λύγο μϊγο και φοβϐμαςταν τισ μαγγανεύεσ του.

Πϐςο καιρϐ περϊςαμε να ποζϊρουμε μϋρεσ ολϐκληρεσ ςτον όλιο... Μετϊ εύμαςταν

πιο ςυνηθιςμϋνοι, γνωρύζαμε καλϑτερα τισ παραξενιϋσ του. Εύχε τρϋλα με τα μεγϊλα

μϊτια ςτισ φωτογραφύεσ του, γιατύ τα θεωροϑςε ςαν τον καθρϋφτη τησ ψυχόσ. Ϋταν

ακριβσ η εποχό τησ πϐζασ -ςόμερα προτιμϊνε το ενςταντανϋ. Όμωσ αυτϐσ μποροϑςε

να περϊςει τρεισ μϋρεσ για να κϊνει ϋνα κλιςςϋ, εύτε γιατύ πϋρναγε ϋνα ςϑννεφο, εύτε

γιατύ ϋνασ απϐ μασ εύχε κουνηθεύ ό εύχε γελϊςει.

Ολϐκληρη η μυθολογύα ζωντϊνευε ϋτςι, κι όταν απϐ τϐτε που ϊρχιςα να τη

μαθαύνω. Εγ ϋκανα τον Ιξύονα πϊνω ςτην ϊμαξα, τον Ενδυμύονα να κοιμϊται, τον

κυνηγϐ να αιφνιδιϊζει την Ωρτεμι ςτο λουτρϐ τησ. Φρηςιμοποιοϑςε ϐλα τα παλιϊ

πρϊγματα ςτο χωριϐ για να ςυνθϋςει το ντεκϐρ του. Και ξϋρετε, εύναι αυτϐσ που ϋφερε

ςτη μϐδα τισ ρϐδεσ τησ ςικελιϊνικιασ «ςαρϋτ» (ϊμαξα με δυο ρϐδεσ).

Μερικϋσ φορϋσ όταν ςκληρϐσ μαζύ μασ για το καλϐ μασ, για το καλϐ τησ τϋχνησ.

Μασ ϋδενε, μασ ϋςτριβε τα μπρϊτςα, μασ βαςϊνιζε, όθελε την παρϊςταςη του

πϐνου, την ϋκφραςό του. Λύγο λύγο, μαθαύναμε ν’ αναγνωρύζουμε τη γραμμό, που

αρχύζει απϐ την ϊκρη των δαχτϑλων και φτϊνει μϋχρι την ϊκρη των ποδιν ακϐμα το

παιχνύδι των γοφν κι ϐλα τα υπϐλοιπα.

38



Όταν εύχε πολλό ζϋςτη, περνϊγαμε τη νϑχτα μϋςα ςτον τροπικϐ κόπο, που όταν

μπροςτϊ ςτο ςπύτι. Εύχε φυτευτεύ την εποχό τον βαςιλιϊ Υερδινϊνδου απϐ ϋνα

ποιητό, αλλϊ όταν πια εγκαταλειμμϋνοσ. Σα ϊςτρα ϋλαμπαν, μϐνο ϋνα αερϊκι φϑςαγε

μϋςα ςτα φϑλλα, που μασ ϋκανε να ανατριχιϊζουμε. Εκεύνοσ ϊδειαζε το ςκευοφυλϊκιοτων κεριν και οι πεταλοϑδεσ ϋρχονταν να κϊψουν τα φτερϊ τουσ ςτα κηροπόγια.

Μασ ϋδινε να πιοϑμε λύγεσ ςταγϐνεσ απϐ ϋνα γαλλικϐ κραςύ μϋςα ςε κρυςτϊλλινα

ποτόρια, εμεύσ χϑναμε λύγο απϐ νευρικϐτητα κι ϋνταςη. Ϋταν μια αύςθηςη που ποτϋ

δεν γνριςα απϐ τϐτε, απϐ κεύνεσ κει τισ νϑχτεσ. Μια μεγϊλη γλυκϑτητα, μια

πρϐγευςη, ϐχι τϐςο «καθολικό» του παραδεύςου. Αιςθανϐταν την ανϊγκη να μασ

κϊνει να δοκιμϊςουμε κϊποια αιςθόματα, για να αποτυπςει ςτη φωτογραφύα το

αποτϋλεςμα που ϋψαχνε. Ϊτςι τύποτα δεν όταν γι’ αυτϐν υπερβολικϐ, προκειμϋνου να

μασ δημιουργόςει την αύςθηςη τησ πούηςησ, να μασ αποςπϊςει απ’ την καθημερινό μασ φϑςη, αυτό των μικρν υποανϊπτυκτων, που τα κοροϏδευαν ϐλα αυτϊ. Και

πραγματικϊ καταλόγαμε να νιθουμε διαφορετικϊ με την επιμονό του, να

αιςθανϐμαςτε καλϑτεροι μϋςα μασ, περιςςϐτερο ωραύοι, περιςςϐτερο ευγενεύσ .

Ϊρχονταν πολλού ξϋνοι, ϐλο και περιςςϐτεροι, που ανϋβαιναν μϋχρι το ςπύτι του για

να δουν τισ φωτογραφύεσ, μασ. Ωρχιςε να τισ πουλϊ και μασ ϋδειχνε τα περιοδικϊ τησ

Γερμανύασ ό τησ Αμερικόσ που τισ τϑπωναν. ε μασ αυτϐ φαινϐταν ςα θαϑμα. Μασ

ϋλεγε την τιμό που ϋφταναν οι φωτογραφύεσ μασ και καταλαβαύναμε πωσ εύχε

περιςςϐτερα κανεύσ να κερδύζει απ’ αυτό την ιςτορύα παρϊ απϐ οποιαδόποτεκτηνοτροφύα κατοικιν. Μασ υποχρϋωνε να αποταμιεϑουμε τα χρόματα που μασ

ϋδινε. Μ’ αυτϐ τον τρϐπο εύναι που το χωριϐ αϑξηςε τον πληθυςμϐ του. Σα κορύτςια

ϋρχονταν απϐ την πϐλη για να πϊρουν ϊντρα απϐ την Σαορμύνα και τα καινοϑργια

ζευγϊρια ϊνοιγαν τα πρτα ξενοδοχεύα για τουσ τουρύςτεσ. Αυτό εύναι η προςφορϊ

του: δεν μασ διαμϐρφωςε μονϊχα το πνεϑμα και το γοϑςτο, αλλϊ μασ βοόθηςε να

ξεφϑγουμε απ’ τη μιζϋρια.

Κι ϐταν γύναμε πια ϊντρεσ οι ύδιοι δεύχναμε τισ φωτογραφύεσ μασ ςτα παιδιϊ μασ,

περόφανοι που εύχαμε ποζϊρει γι’ αυτϐν. Σα μαθαύναμε να αγαποϑν το ϐνομα τουΒαρνου, του ανθρπου ςτον οπούο

39



χρωςτϊγαμε την ϊνετη ζωό μασ. Γιατύ απϐ μασ, τουσ ξυπϐλητουσ μικροϑσ ςιτςιλιϊνουσ,

εύχε κϊνει αληθινοϑσ πρύγκηπεσ τησ τϋχνησ κι οι εικϐνεσ μασ, θα μασ κρατόςουν

ζωντανοϑσ για πϊντα, μϋςα ςε ϊγνωςτα μουςεύα, ςε πϐλεισ μακρινϋσ, ςτο Βορρϊ για να

μαγεϑουν τουσ δυςτυχεύσ, που ποτϋ δεν μπϐρεςαν να ταξιδϋψουν ςτη χρα των

ημύθεων.



ΓΕΝΝΗΗ ΣΗ ΟΜΟΥΤΛΟΥΙΛΙΑ

(1860-1907)

Αυτό η ουςιαςτικό περύοδοσ κυοφορύασ, που την ςημαδεϑει η εφεϑρεςη του

Μπϋνκερτ, δεν εύναι λοιπϐν (βλϋπε τισ προηγοϑμενεσ αναφορϋσ ςτον Κοϑπφερ ό

το Γκλϋντεν) αφιερωμϋνη αποκλειςτικϊ ςτον ιατρικϐ αυτοπροςδιοριςμϐ των

ομοφυλϐφιλων. Αυτού οι καλλιτϋχνεσ, αυτού οι ποιητϋσ, αυτού οι φιλϐςοφοι, οι

οπούοι θα προςφϋρουν παρϊλληλα ςτο μεγϊλο επιςτημονικϐ και πολιτικϐ κύνημα

ϋναν ϊλλο δρϐμο ςωτηρύασ, εύναι επύςησ θεμελιωτϋσ τησ ςϑγχρονησ ομοςε-

ξουαλικϐτητασ. Ϊχουν τον θεωρητικϐ τουσ, μια απϐ τισ πιο ςυναρπαςτικϋσ

φιγοϑρεσ του τϋλουσ του αινα: τον Καρλ Φϊινριχ Οϑλριχσ, που γεννόθηκε το

1825 και πϋθανε το 1895. Εύναι ςυγχρϐνωσ ο πρτοσ κι ο τελευταύοσ. Ο τελευταύοσ

απομονωμϋνοσ, μιςϐτρελοσ, ϊμεςοσ πρϐδρομοσ των μεγϊλων πολιτικν

κινημϊτων των ομοφυλϐφιλων ςτη Γερμανύα (ο θϊνατϐσ του δύνει ςχεδϐν το

ςϑνθημα τησ ανϊφλεξησ τουσ.) Ο πρτοσ, που εύχε αναλϊβει μια

προπαγανδιςτικό δρϊςη ενϊντια ς’ αυτό την ϊνοδο τησ ςϑγχρονησ

αντι-ομοςεξουαλικόσ καταςτολόσ που αντιπροςωπεϑει ςτη Γερμανύα, αυτϐ το

φουαγιϋ, το εργαςτόρι των πολιτικν και επιςτημονικν ιδεν, η υιοθϋτηςη τησ

παραγρϊφου 175. Με το ψευδνυμο Νοϑμα Νουμϊντιουσ, εκδύδει το 1864 δυο

δοκύμια για να υπεραςπιςτεύ αυτοϑσ, που θα ονομϊςει απϐ το 1868 «ουρανιςτϋσ».

Κι εύναι πρϊγματι τϐτε που εκδϐθηκε (1868), με το αληθινϐ του ϐνομα (θϊρροσ

που ϊγγιζε τα ϐρια τησ τρϋλασ) το κϑριο ϋργο του, «Η εξουαλικό Υϑςη του

Αντρικοϑ Ουρανιςμοϑ». Ο ϐροσ ουρανιςτόσ προϋρχεται ϐπωσ εύναι φυςικϐ απϐ

το υμπϐςιο του Πλϊτωνα, απϐ την Ουρανύα Αφροδύτη που εύναι η προςτϊτισ των

ερτων μεταξϑ των αγοριν. Μεταξϑ των πολυϊριθμων ονομϊτων, που φϐρεςε η

υπϐθεςη τησ ομοφυλοφιλύασ, δυο εύναι οι κϑριεσ κατευθϑνςεισ: οι ϐροι

ομοφυλϐφιλοι, ομοςεξουαλικού, ομοερωτικού,

41



διαςεξουαλικού εύναι η ιατρύζουςα οδϐσ. Αλλϊ η ϊλλη κατεϑθυνςη η ελληνύζουςα,

η πνευματικύζουςα, αυτό τησ Αφροδύτησ και των Ουρανιςτν, δεν εύναι «ϋνασ

ξεπεραςμϋνοσ ςταθμϐσ» των αρχν τοϑτησ τησ ςυνεύδηςησ ϐτι εύςαι ϊλλοσ. Θα

την ξαναβροϑμε παροϑςα, ςαν μια ϊλλη μειονοτικό δυνατϐτητα, καθϐλη τηδιϊρκεια τησ ιςτορύασ του ομοφυλϐφιλου κινόματοσ,

Ο Οϑλριχσ προςδιορύζει τον ουρανιςμϐ ςαν «ϋνα πνεϑμα γυναύκασ ςτο ςμα

ενϐσ ϊντρα». Αυτϐσ ο προςδιοριςμϐσ ϋγινε ονομαςτϐσ απϐ το γεγονϐσ ϐτι με την

αναύρεςη που του αναςκευϊςτηκε και αναιρϋθηκε απϐ το Φύρςφελντ και το

Υρϐυντ, αλλϊ αποτελεύ πρτα απ’ ϐλα μια προςπϊθεια να αποκαταςταθεύ η

αντύληψη ϐτι «κϊποιο πρϊγμα» ο ουρανιςμϐσ, μια κϊποια πολιτιςτικό μορφό

ϋρωτα μεταξϑ των αντρν, θα ϋπρεπε να αναγνωριςτεύ ςαν κϊτι τϐςο φυςικϐ και

τϐςο λύγο αξιϐποινο ϐςο και το γεγονϐσ, για παρϊδειγμα, του να γεννηθεύ κϊποιοσαριςτερϐχειρασ.

ΣΟ ΣΕΛΟ ΜΙΑ ΙΨΠΗ

Ο Οϑλριχσ εύναι επύςησ το τϋλοσ αυτόσ τησ πρτησ «ςιωπόσ» γϑρω απϐ τηνομοςεξουαλικϐτητα, που τϐνιςα πιο πϊνω. Ο ςυγκεντρωτιςμϐσ τησ ςϑγχρονησ

Γερμανύασ, του πιο νϋου και ρωμαλϋου κρϊτουσ ςτην Ευρπη τησ εποχόσ εκεύνησ

προχωρεύ ομϐτιμα με την αρχό του καινοϑριου δικαςτικοϑ λϐγου που τιμωρεύ την

ομοφυλοφιλύα. Μετϊ την όττα τησ Αυςτρύασ, ϋχουμε την οικοδϐμηςη τησ

Γερμανικόσ Αυτοκρατορύασ πϊνω ςτην όττα τησ Γαλλύασ. Σο 1871, η καινοϑρια

Αυτοκρατορύα υιοθετεύ οριςτικϊ την παρϊγραφο 175, που τιμωρεύ με ποινό

φυλϊκιςησ, που μπορεύ να φτϊςει και τα πϋντε χρϐνια, τισ «ςχϋςεισ ενϊντια ςτη

φϑςη» μεταξϑ των αντρν.Σϋλοσ του μεςαιωνικοϑ νϐμου κατϊ τησ ςοδομύασ αλλϊ και τϋλοσ μιασ

παρενθετικόσ ςιωπόσ. Η Γερμανύα ανούγει το δρϐμο: ς’ αυτϐν τον τομϋα επύςησ, η

αναζότηςη νϋων μϋςων κοινωνικο-πολιτικοϑ ελϋγχου αποκαλϑπτει την υπεροχό

του «γερμανικοϑ εργαςτηρύου», για να μεταχειριςτοϑμε την ϋκφραςη του

Γκλοϑκςμαν. την Αγγλύα, ο παλιϐσ μεςαιωνικϐσ νϐμοσ κατϊ τησ ςοδομύασ και

τησ παιδεραςτύασ,

42



πϋφτει ςε αχρηςτύα γϑρω ςτο 1836. Ο καινοϑριοσ αντι-ομοςεξουαλικϐσ νϐμοσ, η

τροποπούηςη του Λαμπουςϋρ, που προςδιορύζει την πρϊξη τησ «χοντρόσ

απρϋπειασ» μεταξϑ αρςενικν, δεν ψηφύςτηκε κατϊ το 1885. τη Γαλλύα, ο

προςδιοριςμϐσ του εγκλόματοσ τησ ςοδομύασ εξαφανύζεται με την Επανϊςταςη:η ςιωπό διαρκεύ μϋχρι το... 1942 και το 1960, οπϐτε και ψηφύςτηκαν κεύμενα,

ειδικϊ αφιερωμϋνα ςτισ πρϊξεισ μεταξϑ προςπων του ύδιου φϑλου.

Σϐτε επύςησ, το «παρϊ φϑςιν» του παλιοϑ κδικα ξαναζωντϊνεψε αλλϊ με ϊλλη

ϋννοια, ταγμϋνο ςτην υπηρεςύα μιασ αννυμησ και λαώ -

Ο Όςκαρ Ουϊιλντ, 1856-1900

43



κόσ και αντι-εκκληςιαςτικόσ δημϐςιασ «αιδοϑσ», η οπούα εύναι φορϋασ κϊθε

προϐδου. Εξϊλλου, μποροϑμε να παρατηρόςουμε ςτη Γαλλύα την ϊνοδο τησ

δημοκρατικόσ «αιδοϑσ» μϋςα ςτον κδικα, βαθμιαύα με την αϑξηςη τησ ηλικύασ

των κατηγοροϑμενων για «προςβολό τησ αιδοϑσ με ανηλύκουσ». Ο νϐμοσ ψυχιατρικοποιεύται, παραιτεύται απϐ την αξύωςη μιασ καθολικόσ γνςησ

για να διαμορφωθεύ ςϑμφωνα με τισ προδιαγραφϋσ μιασ ιατρικόσ επιςτόμησ, τησ

μϐνησ ικανόσ, ςε τελικό ανϊλυςη, να πει που αρχύζει το παθολογικϐ, το «αςελγϋσ»,

τησ μϐνησ ικανόσ να το εξηγόςει με την πραγματογνωμοςϑνη του υποκειμϋνου.

Βεβαινει πωσ τιμωρεύ τισ πρϊξεισ μϐνο, αλλϊ προςδιορύζει βϊςει τησ νομολογύασ

τησ, των αναφορν τησ αςτυνομύασ, των προανακρύςεων ϋναν τϑπο ομοφυλϐφιλου,

ό τϑπουσ ομοφυλοφιλύασ, των οπούων οι πρϊξεισ που επιδϋχονται δικαςτικό

κϑρωςη δεν εύναι παρϊ η ακριβόσ αντανϊκλαςη. τη ςτροφό του αινα, αμϋςωσ μετϊ τισ νομοθετόςεισ τησ Αγγλύασ και τησ

Γερμανύασ ξεςπϊ η ςειρϊ των μεγϊλων ευρωπαώκν ςκανδϊλων, τα οπούα φϋρνουν

για πρτη φορϊ ςτο φωσ τησ δημοςιϐτητασ το νϋο διεςτραμμϋνο. Εύναι η υπϐθεςη

τησ δύκησ του Ουϊιλντ ςτην Αγγλύα: το 1895, ο εραςτόσ του λϐρδου Ντϊγκλασ

πληρνει για την ελευθερύα του την αποκϊλυψη του καινοϑριου ομοφοβικοϑ

ςυνδρϐμου.

Εύναι επύςησ οι υποθϋςεισ των Μϐλτκε και Όιλενμπουργκ ςτη Γερμανύα και η, με

λιγϐτερεσ αξιςεισ, γαλλικό υπϐθεςη που οδόγηςε τον Υϋρζεν ςτην εξορύα ςτοΚϊπρι, γεγονϐτα που δημιουργοϑν ςκϊνδαλα ενϐσ καινοϑργιου τϑπου. Ο τϑποσ

μεγϊλησ κυκλοφορύασ ςυμμετϋχει. Μια δημϐςια εικϐνα δημιουργεύται, καινοϑργιοι

προςδιοριςμού, που κυρνουν εδ και λύγο καιρϐ νϋουσ νϐμουσ, για ϋνα ον τησ

ςκιϊσ, ϊγνωςτο ςτα πλόθη. Οι κατηγοροϑμενοι ανόκουν ϐλοι ςτην «υψηλό

κοινωνύα» και τουσ προςϊπτουν τϐςο κατηγορύεσ για τα όθη τουσ, ϐςο για τισ

ξεςτρατιςμϋνεσ κοινωνικϊ (ταξικϊ) προτιμόςεισ τουσ για την πληβειακό νεϐτητα.

Διαμορφνεται αργϊ η ιδϋα ϐτι αποτελοϑν ϋνα «κοινωνικϐ κύνδυνο», μια αιτύα

διατϊραξησ τησ ιςορροπύασ. Αυτϋσ οι μεγϊλεσ δύκεσ οδηγοϑν για μερικϊ χρϐνια ςτηδύωξη των ομοφυλϐφιλων που φαύνεται αν ϐχι να κϐβει, τουλϊχιςτο να

44



ςτιγματύζει δυνατϊ την πορεύα του γεννμενου ομοφυλϐφιλου κινόματοσ.

Ο Υϋρζεν, ο όρωασ του Ο Εξϐ-

ριςτοσ του Κϊπρι του Ρϐτζερ

Πϋιρεφιτ, πϊνω, και ο ιταλϐσ

εραςτόσ του Νύνο, κϊτω, με ρω-

μαώκό ενδυμαςύα ςτη βερϊντα

τησ περύφημησ ϋπαυλησ "Δϑςη"

ςτο Kϊπρι.

45



Σα γερμανικϊ ςκϊνδαλα: πϊνω, γαλλικό γελοιογραφύα, ο γερμανικϐσ ςτρατϐσ

αγκαλιϊ με την ομοφυλϐφιλη παρακμό (ο αυτοκρϊτορασ και ο Υύλιπποσ φον

Όιλενμπουργκ, κϑριο θϑμα των δικν του Βερολύνου). Κϊτω, ο Γκυγιμ IIαριςτερϊ, ο Υύλιπποσ φον Όιλενμπουργκ δεξιϊ λεγϐμενοσ Υιφό. Ο ύδιοσ ο θρϐνοσ

εύναι γεμϊτοσ βϐρβορο.

46



Η ΕΚΡΗΞΗ

Γιατύ ο καιρϐσ των ψευδωνυμικν δοκιμύων ϋχει τελειςει. Αν ςτην Αγγλύα, η

δύκη του Ουϊιλντ δε ξεςηκνει ςχεδϐν καθϐλου αντιδρϊςεισ, οϑτε ςτη Γαλλύα-διαβϊςτε τον Ζιντ που ςυνϊντηςε τον Ουϊιλντ γεραςμϋνο, βγαύνοντασ απϐ τη

φυλακό και τον βρόκε «κακϐγουςτο»-, ςτη Γερμανύα, το οςιαλδημοκρατικϐ

κϐμμα με τον Ϊντουαρντ Μπερνςτϊιν, ανακαλϑπτει τα νϋα δεδομϋνα του

προβλόματοσ τησ ομοφυλοφιλύασ. Κατϊ τα χρϐνια που θα ακολουθόςουν, θα

υπϊρξει μια ςταθερό αλληλοδιαςταϑρωςη μεταξϑ τησ επιςτημονικόσ ιδεολογύασ

των επιτροπν για την απελευθϋρωςη των ομοφυλϐφιλων και τησ πολιτικόσ

ςοςιαλδημοκρατύασ ϐπωσ ςτην Αγγλύα μεταξϑ των εργατικν και του Κϊρπεντερ.

Ο Μπερνςτϊιν καταγγϋλλει τισ διξεισ κατϊ του Ουϊιλντ, ςτο ϐνομα τησεπιςτημονικόσ γνςησ για το αβλαβϋσ τησ ομοςεξουαλικϐτητασ. Δϑο χρϐνια

αργϐτερα, το 1897, δημιουργεύται η πρτη ςτρατευμϋνη ομοφυλϐφιλη οργϊνωςη,

ςτον κϐςμο, η «Ανθρωπιςτικό και Επιςτημονικό Επιτροπό» (W.H.K. τα αρχικϊ τησ

ςτα γερμανικϊ), που ςυγκεντρνει γϑρω απϐ τον Δρ. Μϊγκνουσ Φύρςφελντ,

ςυγγραφϋα του «απφ και ωκρϊτησ», ενϐσ ςϑντομου δοκιμύου (πϊνω ςτην

ομοφυλοφιλύα) δημοςιευμϋνου τον προηγοϑμενο χρϐνο, τον εκδϐτη του Μαξ

πορ, και τον Ωντολφ Μπραντ, διευθυντό τησ πρτησ γερμανικόσ ομοφυλϐφιλησ

εφημερύδασ, που εύχε αρχύςει να εκδύδεται επύςησ το 1896, την «Der Eigene», (ΟΙδιαύτεροσ ). Σο 1899 ο πορ εύχε όδη εκδςει 23 ϋργα πϊνω ςτην ομοφυλοφιλύα και

το 1900 η οργϊνωςη περιλϊμβανε 70 μϋλη (5000) το 1910). Η ζωό των

ομοφυλϐφιλων προχωρεύ με τον ύδιο ρυθμϐ: αυτό την εποχό το Βερολύνο

αριθμοϑςε όδη πϊνω απϐ 40 μπαρ για ομοφυλϐφιλουσ και δυο χιλιϊδεσ περύπου

ζιγκολϐ για ϊντρεσ ςυχνϊζουν ςτα πεζοδρϐμια τησ πρωτεϑουςασ.

Η δημιουργύα τησ Ανθρωπιςτικόσ και Επιςτημονικόσ Επιτροπόσ (W.H.K.)

πρϋπει να επανατοποθετηθεύ ςτο κϋντρο των πολλαπλν κοινωνικν

πειραματιςμν, που εμφανύζονται ϐλο και περιςςϐτερο μϋςα ςτη μεςοαςτικό τϊξητησ Γερμανύασ: ϐλεσ οι μορφϋσ μεταρρϑθμιςησ μϋςα ςτην καθημερινό ζωό, ο

υγιεινιςμϐσ τησ «Naturheilbewegung»,

47



κινόματα τησ αγροτικόσ μεταρρϑθμιςησ, φεμινιςτικϊ κινόματα, η οδϐσ τησ

«Lebensreform» («Μεταρρϑθμιςη τησ Ζωόσ») ςαν διϋξοδοσ ςτο δύλημμα μεταξϑ

μαρξιςμοϑ και καπιταλιςμοϑ. Αλλϊ η ιδεολογικό ςυγγϋνεια τησ W.H.K. με τη

ςοςιαλδημοκρατικό πραγματικϐτητα καλϑπτει γϐνιμα αυτϐ το ϊνοιγμα ςτηνουτοπύα, που χαρακτηρύζει τϐςο τοϑτη την περύοδο, ϐςο και το τϋλοσ των χρϐνων

του 1960 ςτην Ευρπη- Αμερικό. Ϋδη απϐ το 1898, ο Μπϋμπελ εύχε ζητόςει ςτο

Ρϊιχςταγκ την κατϊργηςη του ϊρθρου 175.

Σην ύδια εποχό, το ϊλλο ρεϑμα, αυτϐ του Μπραντ, περιςςϐτερο «πολιτιςτικϐ»

ϐπωσ το αντιλαμβϊνονταν ο Οϑλριχσ, ςυνυπϊρχει ςτα πλαύςια τησ WHK. Η

εφημερύδα του, Der Eigene, αυτοπροςδιοριζϐταν ςαν «ϋντυπο για την αντρικό

κουλτοϑρα, τϋχνη και φιλολογύα». Σο 1902 ο Μπραντ απομακρϑνθηκε απϐ τουσ

ςοςιαλδημοκρϊτεσ γιατροϑσ και ύδρυςε με το φύλο του, τον ςυγγραφϋα ΜπϋνεντικτΥρόντλαντερ την «Κοινϐτητα των Ιδιαύτερων» («Gemeinschaft der Eigenen»).

Αυτό θα διαρκϋςει μϋχρι το ναζιςμϐ.

Ναι, μια πραγματικό ϋκρηξη του ομοφυλϐφιλου κινόματοσ: το 1905,

τυπνονταν 320 εκδϐςεισ για ομοφυλϐφιλουσ ςτη Γερμανύα. Δϋκα χρϐνια πριν, ο

Οϑλριχσ εύχε πεθϊνει ςτην Ιταλύα μϐνοσ, ατιμαςμϋνοσ και εξϐριςτοσ.

Ομϊδα νϋων εκδιδϐμενων Βερολινϋζων του «Marienkazino», μερικού εύναι

ντυμϋνοι με γυναικεύα ροϑχα (ντοκουμϋντο του Φύρςφελντ).

48



1898-1902: μϋςα ςε τϋςςερα χρϐνια, η Γερμανύα παρουςιϊζει μια τϋτοια

πολιτιςτικό και πολιτικό εξϋλιξη ςτο κύνημα των ομοφυλϐφιλων, που μϐνο με την

Απελευθϋρωςη Γκαύη μπορεύ να ςυγκριθεύ ςτισ Η.Π.Α. πριν δϋκα περύπου χρϐνια.

Αυτό η απϐτομη ϊνοδοσ ςε ιςχϑ ταυτύζεται με το προςωπικϐ πεπρωμϋνο εκεύνου,

που θα αντιπροςωπεϑςει την ομοςεξουαλικϐτητα για τριϊντα χρϐνια.

Ο Μϊγκνουσ Φύρςφελντ γεννόθηκε το 1868. Σο 1898 ϊρχιςε μια οργανωμϋνη

εκςτρατεύα για την κατϊργηςη του ϊρθρου 175 κι ϋγινε τϐτε δεκτϐσ ςε ακρϐαςη απϐ

τον υπουργϐ Δικαιοςϑνησ Νύμπερντιγκ. Ϋταν για να του δηλςει πωσ η κυβϋρνηςη

ϋχει τα χϋρια τησ δεμϋνα ς' αυτό την υπϐθεςη, ϐςο η κοινό γνμη δεν αλλϊζει. Η

πρτη χρόςη ενϐσ επιχειρόματοσ, που ϐλοι οι ςϑγχρονοι πολιτικού χρηςιμοπούηςαν

ςτη ςυνϋχεια.

Ο Φύρςφελντ οργαννει τϐτε μια καμπϊνια, ςτε να προκαλϋςει αναςτϊτωςη

ςτη χρα. Ϋδη το 1903 εύχε μαζϋψει για την αύτηςό του 6000 υπογραφϋσ, μεταξϑ

των οπούων του τϐτε υπουργοϑ των Οικονομικν Φύλφερντιγκ, ϐλησ τησ ηγεςύασ

του οςιαλδημοκρατικοϑ κϐμματοσ (Μπϋμπελ, Κϊουτςκι, Μπερνςτϊιν κ.λ.π)

ςυγγραφϋων, ϐπωσ του Φϋρμαν Ϊςςε, του Σϐμασ Μαν, του Ρύλκε, τησ Λου αλομϋ,

του Ζολϊ (ο οπούοσ την ύδια εποχό γρϊφει το ϋργο του Ειδϑλλιο ενϐσ ομοφυλϐφιλου ,

που δεν ολοκλόρωςε ϐμωσ ποτϋ) μουςικν, ϐπωσ του Κ. Μ. Βϋμπερ. επιςτημϐνων,

ϐπωσ του Αώνςτϊιν... Σο 1914 εύχαν υπογρϊψει την αύτηςη του 3000 γιατρού, 1000

πανεπιςτημιακού δϊςκαλοι, εκατοντϊδεσ δικαςτικού. Μερικού θα το πληρςουν

ακριβϊ μια μϋρα.

Σο 1905, η W.H.K. μοιρϊζει 30.000 αντύτυπα μιασ μπροςοϑρασ

προπαγανδιςτικόσ του προβλόματοσ, που ϋφταςε τα 100.000 αντύτυπα το 1914.

Αλλϊ προπϊντων, το 1903 ο Φύρςφελντ αποφαςύζει να αρχύςει την πρτη εθνικό

ϋρευνα πϊνω ςτην ομοφυλοφιλύα. Η W.H.K. μοιρϊζει 7000 ερωτηματολϐγια ς’ ϋνα

μεγϊλο κοινϐ (εργϊτεσ μεταλλουργύασ, φοιτητϋσ κλπ). Δημοςιεϑει τα

αποτελϋςματα: το 2,2% των Γερμανν εύναι ομοφυλϐφιλοι, δηλαδό 1.200.000

ϊτομα.

Η απόχηςη τησ ϋρευνασ όταν τρομερό. Απϐ τϐτε, ϊλλο δε γινϐταν παρϊ να

ξεκαθαρύζουν το αποτϋλεςμα, ανεβϊζοντϊσ το ςε ποςοςτϊ 4% ό ακϐμα και 6% του

πληθυςμοϑ. Αλλϊ για πρτη φορϊ γινϐταν

49



Γελοιογραφύα αντι- γερμανικό και αντι-ομοςεξουαλικό («ΣΟ πιϊτο με βοϑτυρο») με

αφορμό τα ςκϊνδαλα του 1907. Σο κεύμενο φϋρεται να λϋγεται ςτον λιμπιντικϐ

μπουρζουϊ και εκφυλιςμϋνο γερμανϐ: «Όχι αντιμιλιταριςμϐσ ςτη χρα μασ. Εμεύσ

ςεβϐμαςτε τουσ ςτρατιτεσ μασ ςαν τα θεμϋλια τησ Σϊξησ και τησ Ηθικόσ». Σο

χϋρι ςτο πιςινϐ εξηγεύ το λογοπαύγνιο.

φανερϐ πωσ δεν επρϐκειτο για μερικϊ απομονωμϋνα τϋρατα, αλλϊ για μια

υπαρκτό μειονϐτητα, ϋνα ϊτομο ςτα ςαρϊντα.

Η δικαιοςϑνη εξοργύζεται. Ο Φύρςφελντ διχτηκε για τη δημοςύευςη τησ

ϋρευνασ, που κρύθηκε ςαν πορνογραφικό. Καταδικϊςτηκε να πληρςει μϐνο ϋνα

μικρϐ πρϐςτιμο γιατύ τo δικαςτόριο ϋλαβε υπϐψιν του τον «επιςτημονικϐ

χαρακτόρα» τησ ϋρευνασ.

50



1905, 1907: δυο νϋεσ ςυζητόςεισ ςτο Ρϊιχςταγκ πϊνω ςτο θϋμα τησ

ομοφυλοφιλύασ. Ο ςοςιαλδημοκρϊτησ βουλευτόσ Σόλε, που ζότηςε την

κατϊργηςη του ϊρθρου 175, βεβαύωςε ϐτι το 6% του γερμανικοϑ πληθυςμοϑ όταν

ομοφυλϐφιλοι. Σο 1907, μια μεγϊλη εκδόλωςη για την κατϊργηςη του ϊρθρου:

ςυμμετϋχουν 2000 ϊτομα.

Πολιτικό πρεμιϋρα: το 1912, η W.H.K. εκςτρατεϑει προεκλογικϊ, υπϋρ του

οςιαλδημοκρατικοϑ κϐμματοσ. Καταχωρεύ ς’ ϐλεσ τισ εφημερύδεσ του γερμανικοϑ

τϑπου το ακϐλουθο κεύμενο: «Εςεύσ του τρύτου φϑλου, μην ξεχνϊτε το εξόσ: οι

ςυντηρητικού πϊντοτε μιλοϑςαν εναντύον ςασ. Η αριςτερϊ μιλοϑςε για ςασ. Αυτϐ

να λϊβετε υπϐψη ςασ».

το μεταξϑ ϐμωσ αυτϊ τα ςκϊνδαλα του 1907 ανϋκοψαν απϐ την ευθεύα πορεύα

του ϋνα κύνημα όδη διαρθρωμϋνο. Οι ενοχοποιόςεισ μϋςα ςτισ γραμμϋσ των

αντερων αξιωματοϑχων του γερμανικοϑ κρϊτουσ (για ομοφυλοφιλύα), ο

ερμανϐσ ςτρατιτησ που ϋγινε η πϐρνη των γελοιογρϊφων, ο ξεκωλιϊρησ του

ευρωπαώκοϑ γϋλιου, πόγαινε πολϑ πια. Βραχυπρϐθεςμα, ϐλεσ οι προςπϊθειεσ τησ

W.H.K. δεν κατϋληξαν παρϊ ς’ ϋνα μονϊχα ςυγκεκριμϋνο αποτϋλεςμα: μια

πρϐταςη νϐμου... που ςκϐπευε να επεκτεύνει την ιςχϑ του ϊρθρου 175 και ςτισ

ςχϋςεισ μεταξϑ γυναικν. Και βϋβαια, ϐλα αυτϊ ςτο ϐνομα τησ ορθολογικοπούηςησ

του κδικα.

ΠΟΛΙΣΙΚΗ ΣΗ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΝΑΝΣΙΑ ΣΟΝ

ΑΝΑΡΦΙΚΟ ΚΟΤΛΣΟΤΡΙΜΟ

Ο Φύρςφελντ ϊφηςε πρτα απ’ ϐλα ϋνα τερϊςτιο επιςτημονικϐ αλλϊ και

ταυτϐχρονα μπαρϐκ-αλλϐκοτο ϋργο. Απϐ το 1899 ωσ το 1923, ο γιατρϐσ διευθϑνει

την ετόςια ϋκδοςη «Επετηρύδα των Διαςεξουαλικν Διαφορν», που το 1903

αριθμοϑςε 1300 ςελύδεσ. Πρϐκειται για ϋνα ςϑνολο ιατρικν, νομικν, κι

ανθρωπολογικν γνςεων πϊνω ςτο ςεξουαλικϐ ό ερωτικϐ αντι-κονφορμιςμϐ.

Η ϑπαρξη του ερμαφροδιτιςμοϑ και τησ διαςεξουαλικϐτητασ, ϋκανε τον

Φύρςφελντ να ςχηματύςει τη γνμη ϐτι η ςεξουαλικό διαφοροπούηςη δεν εύναι

ποτϋ απϐλυτη. Διαςεξουαλικϐτητα, «τρύτο φϑλο»

5 1



ςτην πολιτικό: αυτό η θεωρύα απϐ τϐτε παραμερύςτηκε ολοκληρωτικϊ απϐ τισ

θεωρύεσ των Υρϐυδ και Ωντλερ, που κι οι δυο τουσ εξϊλλου δημοςύευςαν ϊρθρα ςε

περιοδικϊ, που διηϑθυνε ο Φύρςφελντ. Αλλϊ εκεύνοσ εύναι αυτϐσ, που ανακϊλυψε

ϋνα επιςτημονικϐ πεδύο και δεν πρϋπει να ξεχνϊμε ϐτι η διαμϐρφωςό του υπόρξετϐςο δημοφιλόσ ςτη Γερμανύα, ϐςο κι η φροϒδικό θεωρύα ςόμερα ςτισ Η.Π.Α.

Όπωσ όδη το τονύςαμε, αυτό η απϋραντη επιρροό του Φύρςφελντ ςυγκροϑεται

ς’ ϐλη τη διϊρκεια τησ ανϊπτυξόσ τησ μ’ ϋνα ϊλλο ρεϑμα. περιςςϐτερο

αδιαμϐρφωτο, περιςςϐτερο «πολιτιςτικϐ» ό αιςθητικϐ, ςυχνϊ πιο «ριζοςπαςτικϐ»

επύςησ. Γι αυτοϑσ, το «ομοφυλϐφιλο ζότημα» (δεν ςυμπαθοϑν τον ϐρο

«ομοφυλοφιλύα») δεν εύναι οϑτε ιατρικϐ πρϐβλημα οϑτε πολιτικϐ, με την ϋννοια

ϐτι η διϊλυςη τησ ςκοταδιςτικόσ ομύχλησ και η εδραύωςη τησ επιςτημονικόσ

αλόθειασ, εύναι πολιτικϊ θϋματα. Ο Μπραντ, που αποχωρύςτηκε το 1902,ενςαρκνει αυτϐ το ρεϑμα. Σο κύνημϊ του ποτϋ δεν αποτϋλεςε ϐπωσ η W.H.K. του

Φύρςφελντ, μια δϑναμη ενωμϋνη κι αποτελεςματικό.

Ανακϊτωμα παιδιςμοϑ και θηλυκοπούηςησ (Φύρςφελντ).

52



Ο Υρϋντερικ μιτ ςαν ϊντρασ και ςαν γυναύκα.

53



54



Η πραγματικό ταυτϐτητα (αρςενικοϑ) αποκαλϑπτεται τη μϋρα του γϊμου του...

55



Ο βαρνοσ φον Σϋςςενμπεργκ,

τησ Ανθρωπιςτικόσ Επιτροπόσ,

ςαν ϊντρασ (πϊνω αριςτερϊ) με

τον εραςτό του, πιο ηλικιωμϋ-

νο και ςαν γυναύκα (κϊτω δε-ξιϊ).

Σο κεύμενο κϊτω απ’ τη φωτο-

ραφύα λϋει:

«Παρακινημϋνοσ απ’ την ορθϐτητα

και την αξύα των επιθυμιν ςασ κι

ϐχι απϐ ματαιϐτητα ό απϐ ϊλλα

ανομολϐγητα κύνητρα, ςασ

εμπιςτεϑομαι, αγαπητϋ Φύρςφελντ,

αυτϐ το πορτραύτο, πουαποκαλϑπτει την πραγματικό μου

φϑςη, επιςυνϊπτοντασ και το

ϐνομα μου ςαν αποδεικτικϐ τησ

αυθεντικϐτητασ του.»

Τπογραφό: Φϋρμαν, βαρνοσ φον

Σϋςςενμπεργκ.

56



Οι θϋςεισ του ϋχουν αιςθητικό χροιϊ και ςκοπεϑουν ςτο να προκαλϋςουν, χϊνουν

ϐμωσ το ςτϐχο τουσ και αλληλοαναιροϑνται. Ο Μπραντ θεωρεύ τον εαυτϐ του

αναρχικϐ και δηλνει: «Δεν θα προςπαθόςουμε να προκαλϋςουμε τον ούκτο του

κϐςμου και τησ κυβϋρνηςησ παρϋχοντασ επιςτημονικϋσ αποδεύξεισ τησ

υποτιθϋμενησ ανωμαλύασ μασ».

Ο Μπραντ ανϋπτυξε μια ολϐκληρη θεωρύα πϊνω ςτην ιςορροπύα τησ

Αρρενωπϐτητασ και τησ Θηλυκϐτητασ ςε κϊθε ϊνθρωπο και θεωροϑςε ϐπωσ ο

Οϑλριχσ, τον ελληνικϐ πολιτιςμϐ ςαν ϋνα πρϐτυπο ϊφθαςτο. Ο φύλοσ του

Υρόντλαντερ, που μαζύ του ύδρυςε την «Κοινϐτητα των Ιδιαύτερων», γρϊφει το

1904 ϋνα βιβλύο με τον τύτλο: Η Αναγϋννηςη το υ Ουρανύου Ϊρωτοσ . Επαναβύωςη

του πλατωνικοϑ Ουρανιςμοϑ. Αλλϊ βρύςκουμε επύςησ ςτα μϋλη τησ οργϊνωςησ

ϋνα πϊθοσ για τη μεςαιωνικό εποχό, που χαρακτηρύζεται απϐ το «Lic-

blingsminnc», ϐρο προςφιλό ςτον Κοϑπφερ. Αυτϐσ ο ποιητικϐσ ϐροσ τησ

μεςαιωνικόσ απϐχρωςησ, ϋπρεπε να χρηςιμοποιηθεύ για να θεμελιωθεύ ο «νϋοσ

μεςαιωνικϐσ» ομοςεξουαλικϐσ τϑποσ.

Μετϊ τισ δύκεσ των χρϐνων 1907-1908. ο Μπραντ όρθε ςε αντύθεςη με την

μετριοπαθό πολιτικό του Φύρςφελντ. Κατηγορεύ μϋςα ςτην εφημερύδα του τον

καγκελϊριο φον Μπϑλοο ςαν κρυφϐ ομοφυλϐφυλο. Αυτϐσ ο ακτιβιςμϐσ του

προκαλεύ ςοβαρϊ προβλόματα και καταλόγει ςτη φυλακό. Ο Υρόντλαντερ

τρελαύνεται ςιγϊ ςιγϊ και τϋλοσ αυτοκτονεύ, αφοϑ γρϊψει μια βδομϊδα πριν το

θϊνατο του, «Επτϊ θϋςεισ πϊνω ςτην ομοφυλοφιλύα », που χαρακτηρύζονται απϐ

ςπϊνια βιαιϐτητα, αντικληρικό και αντιφεμινιςτικό. Οριςμϋνοι δεν παραλεύπουν

να διακρύνουν εδ τα ςημϊδια τησ ςυνϋχειασ μεταξϑ του μυςτικιςτικοϑ

ομοφυλϐφιλου αναρχιςμοϑ ενϐσ Υρόντλαντερ και τησ ναζιςτικόσ ιδεολογύασ.

Παιχνύδι πολϑ εϑκολο.

Μϋςα ςε αυτό την πλοϑςια ςε δρϊςη ομοφυλϐφιλη αναταραχό τησ εποχόσ,

πολλϋσ αντιφϊςεισ μασ φαύνονται ακατανϐητεσ. Υυςικϊ δεν ψϊχνουμε να

δικαιςουμε ό να καταδικϊςουμε παλινδρομικϊ ανθρπουσ, που εύχαν την τϐλμη

να πουν και να ςκεφτοϑν πρϊγματα, που πριν απ’ αυτοϑσ ποτϋ δεν εύχαν

διατυπωθεύ. Για παρϊδειγμα, ςε οριςμϋνα ςημεύα, οι «γιατρού» τησ W.H.K.

χαρακτηρύζονται απϐ μια τϐλμη που για μια επιςτημονικό «ομϊδα πύεςησ» μασ

εκπλόςςει ακϐμα και ςόμερα. Ο Φύρςφελντ, παρϐλο που υπόρξε ϋνασ μεγϊλοσ

57



ϊντρασ τησ επιςτόμησ, δεν ϋκρυβε το γεγονϐσ πωσ του ϊρεςε να ψωνύζεται το

βρϊδυ, ντυμϋνοσ γυναύκα ςτουσ δρϐμουσ του Βερολύνου. Μεταξϑ των διευθυνϐντων

την W.H.K. η πούηςη του ανακατματοσ των φϑλων όταν κϊτι πολϑ κοινϐ: η Ρϐζα

Υον Μπρϊουνςβϊιγκ, επικεφαλόσ του γυναικεύου τμόματοσ τησ W.H.K., ντυνϐτανϊντρασ. Ο βαρνοσ φον Σϋςενμπεργκ, μϋλοσ του κεντρικοϑ γραφεύου τησ

οργϊνωςησ, φοροϑςε βραδυνϊ γυναικεύα φορϋματα.

Δεν πρϐκειται για αμφύβολεσ αςτειϐτητεσ, για αποτυχημϋνα μακιγιϊζ μιασ

βραδιϊσ μεθυςιοϑ. Αυτού οι «ρεφορμιςτϋσ», αυτού ΟΙ επιςτημονικού

ςοςιαλδημοκρϊτεσ, πύςτευαν ειλικρινϊ ςτη δικό τουσ διαςεξουαλικϐτητα. ημϊδια

φυγόσ ςε μια ιδεολογύα, αφιερωμϋνη κατϊ τα ϊλλα ςτον προςδιοριςμϐ τησ

«επιςτημονικόσ δυςτυχύασ» του ομοφυλϐφιλου.

ΟΙ ΔΙΚΕ ΣΟΤ 1907

Αυτό τη χρονιϊ, ϋνασ αναρχικϐσ δημοςιογρϊφοσ ονϐματι Φϊρντεν ξεκύνηςε μια

εκςτρατεύα, μϋςα ςτον γερμανικϐ τϑπο, εναντύον του πιο ςτενοϑ φύλου και

ςϑμβουλου πολιτικοϑ του Κϊιζερ, Γουλιϋλμου II, του πρύγκηπα Υύλιπ φον

Όιλενμπουργκ. Σον κατηγορεύ για «όθη παρϊ φϑςιν» και προχωρεύ μϋχρι να

υπονοεύ τη ςυνενοχό του Αυτοκρϊτορα.

Ωλλοτε όμερα

58



Η ιδϋα όταν καινοϑργια: να καταγγϋλλεται η υποκριςύα του ομοφυλϐφιλου τησ

εξουςύασ. Εμϋλλετο να ϋχει το αποτϋλεςμα, που εύχαν μϋχρι τρα αυτοϑ του εύδουσ

οι προςπϊθειεσ: πρϊγματι απϐ την καταγγελύα τησ υποκριςύασ, περνϊμε πολϑ

ρόγορα ςτην καταγγελύα τησ ομοφυλοφιλύασ αυτόσ καθαυτόσ. Η Γερμανύα

νριςε μια ςειρϊ απϐ δύκεσ τη μια πύςω απ’ την ϊλλη, ϋνα κυνηγητϐ τησ

ομοφυλοφιλύασ μϋςα ςτην αντερη διούκηςη και προπϊντων μϋςα ςτο ςτρατϐ.

Αποκαλϑπτονται εκπληκτικϋσ ςχϋςεισ μεταξϑ των ςτρατηγν και των αντρν του

ςτρατεϑματοσ. Ο παγκϐςμιοσ τϑποσ διαςκϋδαζε μ’ ϐλα αυτϊ, ϐπωσ το

αποδεικνϑουν αυτϋσ οι καρικατοϑρεσ τησ εποχόσ, που φτϊνουν ς’ ϋνα επύπεδο

ςχεδϐν ςκατολογικϐ και φανερνουν εν πϊςει περιπτςει μια αιςχρό φανταςύα

ανεξϊντλητη ςτο θϋμα τησ κωλοτρυπύδασ του γερμανοϑ ςτρατιτη, ταγμϋνησ ςτο

ιεραρχικϐ ξεκλιαςμα.

Ναι, η «αποκϊλυψη» τησ ομοςεξουαλικϐτητασ εύναι μια παγύδα: ςυνύςταται ςτο

να δςει ϐλεσ τισ ευκαιρύεσ τησ ςτον εχθρϐ. Μακριϊ απ’ το να δεχτεύ ϐτι η

εμφϊνιςη ομοφυλϐφιλων ςτα υψηλϊ αξιματα του Κρϊτουσ αποτελοϑςε την

απϐδειξη του αβλαβοϑσ τησ ομοφυλοφιλύασ, η κοινό γνμη απαιτοϑςε κϊθαρςη.

Αφϐτου εγϋρθηκε αυτό η αξύωςη τησ πολιτικόσ «αλόθειασ» ο ομοφυλϐφιλοσ εύνα

παγιδευμϋνοσ. Αρνοϑμενοσ να εκδηλωθεύ, αρνεύται τον εαυτϐ του. Ο Φύρςφελντ

εύχε την ατυχύα να ζόςει αυτό τη θλιβερό εμπειρύα. Αυτϐσ που του ανατϋθηκε να

πιςτοποιόςει την ομοφυλοφιλύα οριςμϋνων κατηγοροϑμενων, δηλνοντϊσ την,

καταδικϊζει ο ύδιοσ τον εαυτϐ του.

Ο Φύρςφελντ λοιπον, που κλόθηκε ςτα δικαςτόρια με τον τύτλο του «ειδικοϑ»

ςτο θϋμα, δεν κρϑβεται. Σρϋχει απϐ δικαςτόριο ςε δικαςτόριο και πιςτοποιεύ ϐτι ο

φον Μϐλτκε, δόμαρχοσ του Βερολύνου και αρχηγϐσ του Γενικοϑ Επιτελεύου εύνα

ομοφυλϐφιλοσ. Προπϊντων, η επιςτημονικό αλόθεια: καλϑτερα απϐ το να

κρυφτεύσ, να καταδικαςτεύσ ϋςτω κι ϊδικα.

Αυτό η απροςδϐκητη βοόθεια τησ απελευθερτριασ επιςτόμησ ςτη δικαςτικό

καταπύεςη προκϊλεςε ϋναν απϐλυτα δικαιολογημϋνο πανικϐ ςτα μϋλη και ςτουσ

υποςτηρικτϋσ τησ W.H.K. Δεν κινδϑνευαν απϐ τη μια μϋρα ςτην ϊλλη να δουν τον

Φύρςφελντ να πιςτοποιεύ με θλύψη

59



ΟΙ ΑΝΣΙ-ΟΜΟΥΤΛΟΥΙΛΕ

ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΥΙΕ ΓΙΑ ΣΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΣΡΑΣΟ

(1907-1908)

(πϊνω) Κορωνύδα για το Βυζϊντιο τησ Γερμανύασ.

(Fantasio, ϋκδοςη διμηνιαύα, No 1η Νοϋμβρη. Επανϋκδοςη με ειδικό ϊδεια του εκδϐτη.)

(κϊτω) - Θυμϐςαςτε καλϊ, υπολοχαγϋ: καμιϊ ποινό ς’ αυτϐ το νϋο ςτρατιτη! Ο

ςτρατηγϐσ τον φωνϊζει Υϊννυ.

61



- Εξοχϐτητα, ϐςο μπορ να δω μϐνο τρεισ απ’ αυτοϑσ τουσ νεοςϑλλεκτουσ, ϋχουν

τα απαραύτητα προςϐντα για να γύνουν θωρακοφϐροι.

Jednodniówka «Przepiórka», τησ Βαρςοβύασ.

62



Ο ομοφυλϐφιλοσ ςτρατϐσ H επιθερηςη του τρατηγοϑ. - Ο ςτρατϐσ εύναι μια μεγϊλη οικογϋνεια... Εύςαςτε ϐλοιανόψια μου!

Γελοιογραφύα του Α. Ρουμπύγ

(Le Rire 9 Νοεμβρύου)

61



- ϑμφωνα με τισ πληροφορύεσ που ϋχουμε, η πρωςικό τϊξη Για την Αρετό θα

ςχηματύζεται ςτο εξόσ ϋτςι:

(Der figh τησ Βιϋννησ, Νοϋμβρησ)

64



Η «ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΡΟΑΡΜΟΓΗ» ΣΟΤ ΦΙΡΥΕΛΝΣ

Σο 1914, ςτο Η Ομοφυλοφιλύα του ϊντρα και τησ γυναύκασ, ο Μϊγκνουσ

Φύρςφελντ παρουςιϊζει την αντύληψό του για τισ ςχϋςεισ μεταξϑ του «αληθινοϑ»

εκ γενετόσ ομοφυλϐφιλου, και του γιατροϑ. Ο Φύρςφελντ θεωρεύ τη μϋθοδο του

ςαν μια «θεραπεύα προςαρμογόσ» ςτην κοινωνύα.

«Η πρτη μασ φροντύδα πρϋπει να εύναι να κϊνουμε τον ομοφυλϐφιλο, ϊντρα ό

υναύκα, να νιςει ϊνετα. Πρϋπει να εξηγόςουμε πωσ η ομοφυλοφιλύα εύναι μια

ϋμφυτη ςυμπεριφορϊ, που δεν οφεύλεται ςε κανϋνα ςφϊλμα του αςθενοϑσ. Ακϐμα

ϐτι αυτό δεν εύναι ϋνα κακϐ απϐ μϐνη τησ (αυτό καθαυτό) αλλϊ ϐτι αποβαύνει

κακϐ, περιςςϐτερο εξαιτύασ τησ λανθαςμϋνησ ερμηνεύασ που τησ γύνεται. Αυτό η

ερμηνεύα οδηγεύ τουσ ομοφυλϐφιλουσ (ϐχι μϐνο αυτοϑσ που ϋχουν υποχρεωθεύ

ςτην αποχό) να υποφϋρουν ςαν ϋνοχοι για ϋνα ςφϊλμα που δεν ϋχουν διαπρϊξει...

Πρϋπει να τουσ δεύξουμε μϋςα απϐ παραδεύγματα ιςτορικϊ, τη μεγϊλη εξϊπλωςη

τησ ομοφυλοφιλύασ ςτο παρελθϐν και το παρϐν, για να απαλλϊξουμε τον αςθενό

απϐ το ϊγχοσ του, ο οπούοσ αιςθϊνεται πολϑ απομονωμϋνοσ απϐ το γεγονϐσ του

βαςανιςτηρύου, που εύναι η ςτϋρηςη ςχϋςεων.

«Πρϋπει να εγκαταλεύψουμε τισ καταπιεςτικϋσ προςπϊθειεσ να ϋχουν οι

ομοφυλϐφιλοι ςχϋςεισ μ’ ϋνα παρτενϋρ του ϊλλου φϑλου, ϐπωσ και τισ δοκιμϋσ

ϊμων... Πρϋπει να ςταματόςουμε να τουσ δύνουμε φϊρμακα, που θεωροϑνται ϐτι

αυξϊνουν τη ςεξουαλικό δϑναμη. Πρϋπει να ςταματόςουμε επύςησ τη χρόςη των

βρωμιοϑχων καταπραϒντικν και προπϊντων τη μορφύνη, αμϋςωσ και χωρύσ

εξαύρε-

66



Ο Δϐκτωρ Μϊγκνουσ Φύρςφελντ παντοϑ! ΟΙ ΟΜΟΥΤΛΟΥΙΛΟΙ ΣΑ ΜΕΓΑΛΑ ΔΕΙΠΝΑ Λεζϊντα:

«Δεδομϋνου ϐτι οι ςχϋςεισ και οι ροπϋσ μϋςα ςτην καλό κοινωνύα γύνονται πιο

προβληματικϋσ και πιο πολϑπλοκεσ απϐ ποτϋ, ϋνεκα παθολογικϐ-ςεξουαλικν

αιτύων. Δοκιμϊζουμε να εμπιςτευτοϑμε ςτον Δρ. Φύρςφελντ την τοποθϋτηςη των

ςυνδαιτημϐνων ςτα μεγϊλα δεύπνα.» Αυτϐ που τουσ παρουςιϊζει... ϐλουσ ςε μια

γωνιϊ, μακριϊ απϐ τη μιςητό φοϑςτα (« Jngend», Μϐναχο, 1907)

67



ςη. Όλα αυτϊ μασ δύνουν μια ιδϋα για τισ «θεραπεύεσ τησ ομοφυλοφιλύασ» που

ςυνόθωσ προτεύνονταν κεύνη την εποχό.

«Ϊνασ καλϐσ θεραπευτικϐσ τρϐποσ εύναι να ςυμβουλεϑεισ τον αςθενό να

διαβϊζει βιβλύα ποιϐτητασ και να ςυναντϊ καλλιεργημϋνουσ ομοφυλϐφιλουσ...

που δϋχονται τον εαυτϐ τουσ. Βϋβαια, χρειϊζεται προςοχό μόπωσ η επιθυμύα του

να ςυναντόςει ανθρπουσ «αντερουσ πολιτιςτικϊ» δεν εύναι παρϊ ϋνα πρϐςχημα

για να βρει ςεξουαλικϋσ ςχϋςεισ....

«Σο πιο λεπτϐ πρϐβλημα, που πρϋπει να ςυζητηθεύ με τον αςθενό, εύναι αυτϐ

μιασ ικανοποιητικόσ ςεξουαλικόσ δραςτηριϐτητασ. Αν μποροϑςαμε να μη

λϊβουμε υπϐψιν μασ, παρϊ μϐνο την υγιεινό και

ιατρικό ςκοπιϊ, αν μποροϑςανε οι πρϊξεισ μασ να μην αναχαιτύζονται απϐ

προκαταλόψεισ και νϐμουσ, που θεωροϑμε ςαν μη θεμελιωμϋνουσ, θα δοκιμϊζαμε

να αποκαταςτόςουμε ϋνα μύνιμουμ κι ϋνα μϊξιμουμ αυτόσ τησ ςεξουαλικόσ

δραςτηριϐτητασ ςε κϊθε περύπτωςη... Αλλϊ για το γιατρϐ, τα πρϊγματα δεν εύναι

τϐςο απλϊ ςόμερα. Διαπιςτθηκε - με τη βοόθεια των ϋμπειρων δικαςτικν - ϐτι

ϋνασ

Σερατδησ ανϊπτυξη των ϐρχεων

ςε ϋναν υδροκϋφαλο μη

εγχειριςμϋνο

Λ (Υωτογραφύα X ύρςφελντ)

68



ιατρϐσ, που θα οδηγοϑςε τον αςθενό του να ςυνϊψει ςεξουαλικϋσ ςχϋςεισ με

κϊποιον ϊλλο, θα μποροϑςε να διωχθεύ νϐμιμα. πϊνια γιατρού, που αιςθϊνονται

να τουσ αφορϊ η καλό κατϊςταςη των αςθενν τουσ, ϋχοντασ ςυνεύδηςη των

ευθυνν τουσ, ϋδωςαν τϋτοιεσ ςυμβουλϋσ ςε πεύςμα των κινδϑνων, προπϊντων ςε

περιπτςεισ που η καθολικό καταςτολό κϊθε ςεξουαλικόσ δραςτηριϐτητασ

προκαλεύ ςοβαρϋσ νευρωτικϋσ διαταραχϋσ. Αυτού οι γιατρού γνωρύζουν πωσ δε

μπορεύ παρϊ μϋςα απϐ τη ςεξουαλικό δραςτηριϐτητα ο αςθενόσ να φτϊςει ς’ ϋνα

ςτϊδιο χαλϊρωςησ κι ϐτι αυτό η δραςτηριϐτητα λειτουργεύ ςχεδϐν ςαν ϋνα

φϊρμακο καμωμϋνο για τϋτοιεσ διαταραχϋσ και ςαν τη μϐνη ιατρικό περύθαλψη,

που εύναι ευεργετικό...

«θεωρ ςαν ϋνα μεγϊλο βόμα προσ τα μπροσ το γεγονϐσ ϐτι, ςυχνϐτερα τρα

απϐ ϊλλοτε, οι ομοφυλϐφιλοι εξομολογοϑνται το πρϐβλημϊ τουσ ςτισ οικογϋνειϋστουσ και τουσ φύλουσ τουσ, εύτε απευθεύασ εύτε με τη μεςολϊβηςη του γιατροϑ. Οι

λεςβύεσ, γενικϊ, εύναι πιο διςτακτικϋσ ς’ αυτϐ το θϋμα. Ακϐμα κι αν η μητϋρα κι οι

αδερφϋσ υποφϋρουν, ακϐμα κι αν ο πατϋρασ ςοκϊρεται, εύναι καλϑτερα να υπϊρχει

ειλικρύνεια ςτο θϋμα αυτϐ...

«υνοψύζοντασ, ς’ ϐ,τι αφορϊ τη θεραπεύα τησ αρςενικόσ ό θηλυκόσ

ομοφυλοφιλύασ, μποροϑμε να ςυμπερϊνουμε ϐτι η ομοφυλοφιλύα εκ γενετόσ δε

μπορεύ να θεραπευτεύ με καμύα ιατρικό μϋθοδο οϑτε καμύα ψυχοθεραπεύα...»

(Μϊγκνουσ Φύρςφελντ, Η Ομοφυλοφιλύα του ϊντρα και τησ γυναύκασ , κεφ. 23)

69



ΣΡΑΒΕΣΙ ΚΑΙ ΠΟΡΝΟΙ ΣΑ ΣΕΛΗ ΣΟΤ ΑΙΩΝΑ

Σο «δωμϊτιο των ηδονοβλεψιν», ϊλλη διαςτροφό του καιροϑ. Ντοκουμϋντ απϐ τον Φύρςφελντ

70



Η μυςτικό ζωό των καινοϑργιων διεςτραμμϋνων μϋςα ςτισ μεγϊλεσ πϐλεισ δεν

εύναι αποκλειςτικϐτητα τησ Ευρπησ. Πϋρα απϐ τισ γαλλικϋσ, γερμανικϋσ,

αγγλικϋσ μαρτυρύεσ, ιατρικϋσ κι αςτυνομικϋσ, για τα μϋρη ςυνϊντηςησ, το

ψωνιςτόρι, το λεξιλϐγιο, βρύςκουμε επύςησ μϋςα ςτην επιςτημονικό αμερικϊνικη

φιλολογύα κι ϊλλα παραδεύγματα μιασ κοινωνιολογύασ των αβϑςςων ςτο τϋλοσ

του 19ου αινα. Αλλϊ ςτισ Η.Π.Α. εκδηλνονται περιςςϐτερο οι επιδρϊςεισ του

ρατςιςτικοϑ προβλόματοσ, ϐπωσ αποδεικνϑουν οι περιγραφϋσ αυτϋσ των μαϑρων

τραβεςτύ:

ΜΙΑ ΟΡΓΑΝΨΗ ΜΑΤΡΨΝ ΕΡΨΣΟΠΑΘΨΝ

Σο 1893, ς’ ϋνα ϊρθρο για ϋνα ιατρικϐ περιοδικϐ, ο Δρ Σςαρλσ Φιοϑτζεσ

ςημεινει, παύρνοντασ αφορμό απϐ την ερωτοπϊθεια, μ’ ϊλλα λϐγια το ςϑνολο

των ςεξουαλικν διαςτροφν:

«Πληροφορόθηκα απϐ ϋγκυρη πηγό ϐτι γύνεται μϋςα ςτη πϐλη τησ

Ουϊςινγκτον μια ετόςια ςυγκϋντρωςη μαϑρων αρςενικοϑ φϑλου. Ονομϊζεται ο

χορϐσ των Σραβεςτύ (Drag dance). Μια δραςτηριϐτητα αυτοϑ του εύδουσ

πρϐςφατα απαγορεϑτηκε απϐ την αςτυνομύα ςτη Νϋα Τϐρκη.

Για να διεγεύρουν τη διαςτροφό, ϐλοι αυτού οι ϊντρεσ μεταμφιϋζονται ςε

γυναύκεσ πολυτελεύασ, με κοντϊ πουκϊμιςα, ντεκολτϋ φουςτϊνια και ϐλα τα

απαραύτητα αξεςουϊρ των γυναικν ςτο χορϐ,

71



μϋςα ςτισ μεγϊλεσ αμερικϊνικεσ πϐλεισ μια μϐδα, τησ κϐκκινησ γραβϊτασ, που

υιοθετεύται απϐ τουσ ομοφυλϐφιλουσ, ςαν ςημϊδι αναγνριςησ μεταξϑ τουσ. Εύναι

ιδιαύτερα εξαπλωμϋνη μεταξϑ των αδελφν (faines), ϐπωσ αυτο-αποκαλοϑνται οι

ςπεςιαλύςτεσ ςτην πεολειξύα. «Αυτό εύναι κϐκκινη», μου γρϊφει ϋνασανταποκριτόσ ο ύδιοσ ομοφυλϐφιλοσ, κι ϋχει γύνει ϋνα ςϑμβολο τησ ςεξουαλικόσ

διαςτροφόσ, ϐχι μϐνο μεταξϑ τουσ αλλϊ ακϐμα και για το κοινϐ. Ϊνασ φύλοσ μου

διηγόθηκε μια φορϊ πωσ, ϐταν ϋνα γκρουπ απϐ αλότεσ των δρϐμων εύδε την

κϐκκινη γραβϊτα που κατϊ τϑχη φοροϑςε, ϊρχιςαν να γλϑφουν ϋνα δϊχτυλο,

μιμοϑμενοι το γλεύψιμο του πϋουσ. Οι εκδιδϐμενοι των οδν τησ Υιλαδϋλφειασ και

τησ Νϋασ Τϐρκησ φοροϑν χωρύσ εξαύρεςη κϐκκινη γραβϊτα. Σα δωμϊτια του

ςυνϐλου των ομοφυλϐφιλων ςυμπεριλαμβϊνουν το κϐκκινο ςαν κϑριο χρμα...»

73



Ιντερμέτζο: Δυο ποιητές

Δυο ποιητϋσ του τϋλουσ του περαςμϋνου αινα και των αρχν του δικοϑ μασ

αινα αντιπροςωπεϑουν τισ πιο ολοκληρωμϋνεσ εκφρϊςεισ των ομοφυλοφιλικν

ευαιςθηςιν ςτισ Η.Π.Α. και ςτη Γερμανύα, και θα αναγνωρύςουμε εϑκολα την

επύδραςό τουσ ςε βϊθοσ (προπϊντων αυτό του Ουύτμαν) ςτισ εκδηλςεισ που

ςυνοδεϑουν ακϐμα και ςόμερα τισ φιλικϋσ ςχϋςεισ μεταξϑ των αντρν μϋςα ςτισ

χρεσ τουσ.

ΓΟΤΨΛΣ ΟΤΙΣΜΑΝ

Ο Γουλτ Ουύτμαν (1819-1892), ο φημιςμϋνοσ ποιητόσ τησ αμερικϊνικησ

αδερφϐτητασ, δε θϋληςε ποτϋ να δηλςει δημϐςια τισ ερωτικϋσ του προτιμόςεισ

με τρϐπο μη διφοροϑμενο. Εν τοϑτοισ, γνωρύζουμε με ακρύβεια πϐτε ο Ουύτμαν

αποφϊςιςε να «υμνόςει την ακατανύκητη επιθυμύα των ςυντρϐφων μεταξϑ τουσ ».

Εύναι ςτα 1860, με την ευκαιρύα μιασ καινοϑριασ ϋκδοςησ τησ ποιητικόσ του

ςυλλογόσ Υϑλλα τησ χλϐησ. Οι πρτοι ςτύχοι τησ ςυλλογόσ ενημερνουν

ξεκϊθαρα τον αναγνςτη για τον καινοϑριο ποιητικϐ προςανατολιςμϐ: Ο Ουύτμαν

αναγγϋλλει πωσ θα παρουςιϊζει ςτο εξόσ «ϐργανα και πρϊξεισ ςεξουαλικϋσ »,

περιγρϊφοντϊσ τεσ « με μια φωνό θαρραλϋα και καθαρό», τραγουδντασ το

«Σραγοϑδι των ςυντρϐφων »:

74



Απϐ δω και πϋρα θ’ αφόςω να μαύνεται η πυρϊ που ϋχω μϋςα μου, και που

απειλοϑςε να με καταβροχθύςει, θα δεύξω ςτο φωσ τησ μϋρασ αυτϐ που τϐςον καιρϐ

ότανε καταχωνιαςμϋνο, αυτϊ τα ϋρποντα πυρϊ .

Θα εγκαταλειφτ ς’ αυτϊ ολοκληρωτικϊ.

Θα γρϊψω τον ϑμνο και το ευαγγϋλιο των ςυντρϐφων και του ϋρωτα.

Ποιοσ εκτϐσ απϐ μϋνα θα μποροϑςε να καταλϊβει αυτϐν τον ϋρωτα , με ϐλεσ του τισ

οδϑνεσ και τισ χϊρεσ;

Και ποιοσ θα μποροϑςα εγ να εύμαι, εκτϐσ απϐ ποιητόσ αυτόσ τησ

ςυντροφικϐτητασ;

(Υϑλλα τησ χλϐησ, 1860)

Ο Ουλτ Ουύτμαν και ο φύλοσ του Πϋτερ Ντϐυλ

75



Η ποιητικό τον Ουύτμαν ςτοχεϑει ςτο να δημιουργόςει μια αγϊπη τησ

ανθρωπϐτητασ, μια ϋξαρςη ςτοργικό και ερωτικό μεταξϑ των αντρν, μϐνη δυνατό

να θεμελιςει μπροσ ςτα μϊτια του την αμερικϊνικη δημοκρατύα.

Πιςτεϑω πωσ ο πρτοσ ςκοπϐσ των Ηνωμϋνων Πολιτειν εύναι να ανακαλϑψει μια

αντερη φιλύα, μ’ ϋξαρςη, ϊγνωςτη μϋχρι τα τρα,

Γιατύ εγ αιςθϊνομαι πωσ αυτϐ το αύςθημα περιμϋνει και πϊντοτε περύμενε,

κρυμμϋνο μϋςα ςε κϊθε ϊντρα...

Θα όθελα να φτϊςω μϋχρι μϋςα ςασ, μϋχρι τη ςτιγμό που αυτϐ θα

γύνει καθημερινϐ για ςασ να περπατϊτε χϋρι με χϋρι πιαςμϋνοι,...

(Υϑλλα τησ χλϐησ, 1860)

Παρϐλα αυτϊ, ο Ουύτμαν ςε πεύςμα των ςχϋςεων που εύχε για τριϊντα χρϐνια με το

αγγλικϐ ομοφυλϐφιλο κύνημα, με τον ύμοντσ, τον Κϊρπεντερ, που γρϊμματϊ τουσκαι ςυναντόςεισ τισ αποδεικνϑουν, θα αρνηθεύ πϊντα τη ςυμμετοχό του ςε

επύςημεσ δραςτηριϐτητεσ του κινόματοσ. Ο Κϊρπεντερ, που ο μυςτικϐσ ιδεαλιςμϐσ

του, η παθιαςμϋνη του προτύμηςη για ϋρωτεσ προλεταριακοϑσ (θα φτϊςει μϋχρι να

πϊει να ζόςει με μια εργατικό οικογϋνεια απϐ ϋρωτα για το ςϑζυγο) βγαύνουν

κατευθεύαν απϐ τα ουιτμανικϊ τραγοϑδια, δε θα πετϑχει απϐ τον Ουύτμαν πϊρα τα

ακϐλουθα λϐγια: « Αυτϐ που υπϊρχει πύςω απϐ τα Υϑλλα τησ Φλϐησ, λϋει ο Ουύτμαν

εύναι κϊτι που πολϑ λύγοι ϊνθρωποι εύναι ςε θϋςη να καταλϊβουν... Τπϊρχει μϋςα ςτη

φϑςη μου κϊτι το κρυφϐ... κϋφτομαι ϐτι υπϊρχουν αλόθειεσ που εύναι καλϑτερα να μηξεςκεπϊζονται, να μϋνουν καλυμμϋνεσ ...» (Παραπομπό απϐ το ϋργο «Η Αμερικϊνικη

Ιςτορύα του Γκαύη» του Κατζ). Σο 1871, ο Ουύτμαν δημοςύευςε ϋνα δοκύμιο,

Δημοκρατικϋσ προοπτικϋσ, που ανϋπτυςςε τισ εφαρμογϋσ τησ αντύληψόσ του για τον

ϋρωτα μεταξϑ των ανδρν. Για ϋναν Ευρωπαύο ςαν εμϋνα, αυτϐ το κεύμενο ϋχει

κϊτι το μαγευτικϐ: απ’ αφορμό ϋνα μου ταξύδι ςτη Νϋα Τϐρκη για τα «διακϐςια

χρϐνια» τησ ύδρυςησ των Ηνωμϋνων Πολιτειν, εύδα μϋςα ςτο δρϐμο, ςτο Village,

ακριβσ το ιςοδϑναμο μιασ πρϐρρηςησ ουιτμανικόσ μϋςα ςτισ Δημοκρατικϋσ

προοπτικϋσ. Ο Ουύτμαν φαντϊζεται την Αμερικό του 1976, ϋνασ δεϑτεροσ αινασκϑληςε απϐ την Ανεξαρτηςύα. «Λοιπϐν, πολλϊ πρϊγματα που δε τολμϊμε

76



καν να ονειρευτοϑμε, θα μπορϋςουμε να τα δοϑμε αποκαταςτημϋνα... Η ϋντονη

ερωτικό ςυντροφικϐτητα, η παθιαςμϋνη προςωπικό ϋλξη του ϊντρα για τον ϊντρα...

που φαύνεται, απϐ τϐτε που αναπτϑχθηκε, καλλιεργόθηκε κι αναγνωρύςτηκε μϋςα

ςτη ζωό, ϐπωσ και ςτη φιλολογύα, ςαν η πιο ςύγουρη ελπύδα κι η πιο ςταθερό

εγγϑηςη για τα μϋλλον των Ηνωμϋνων Πολιτειν, θα εκφραςτεύ ολοκληρωτικϊ ςτο

εξόσ.»

Και το Μανχϊτταν ςόμερα, πρωτεϑουςα εντελσ «ομοςεξουαλύζουςα» θα

οότευε τον Ουύτμαν, γι’ αυτό τη μορφό του την αρρενωπό και «κϊντρυ» τησ

οπούασ υπόρξε ο μυητόσ και που ϋγινε το πιο αντιπροςωπευτικϐ ςτυλ των

αμερικϊνων ομοφυλϐφιλων.

Η ουιτμανικό αντύληψη τησ ερωτικόσ ςχϋςησ του ϊντρα με τον ϊντρα προκαλεύ

μια ουςιαςτικό ερτηςη. Ο Ουύτμαν δεν ενδιαφϋρεται για την

«ομοςεξουαλικϐτητα», με την ϋννοια ενϐσ καθοριςμϋνου φϑλου, του τρύτου, ϐπωσ

εύναι η περύπτωςη των ευρωπαύων θεωρητικν, ϐπωσ του Κϊρπεντερ και του

Φύρςφελντ. Αυτϐ που τον παθιϊζει κι ϋχει καταλόξει ν’ αποτελεύ ϋνα ςημαντικϐ

μϋροσ του αμερικϊνικου ϋρωτα, εύναι η ϑπαρξη ς’ ϐλουσ τουσ ϊντρεσ αυτόσ τησ

ερωτικόσ δυνατϐτητασ, ϑπαρξη διϊχυτη, που δεν εύναι φυλαγμϋνη για μια

μειονϐτητα «διεςτραμμϋνων». Δυνατϐτητα ερωτικό, που βρύςκει τισ ρύζεσ τησ μϋςα

ςτη ςυγκεκριμϋνη ιςτορύα του «Υαρ-ουϋςτ» τησ ςυντροφικϐτητασ μεταξϑ

ςκαπανϋων, οικοδϐμων του πολιτιςμοϑ, μακριϊ απϐ τισ οικογενειακϋσ ρύζεσ, τουσ

ϊμουσ και τισ γυναύκεσ. Ο ϋρωτασ, που ο Ουύτμαν ϋχει για τουσ πλανϐδιουσ, τουσ

νϋουσ περιπετειδεισ προλετϊριουσ, που ψϊχνουν δουλειϊ απϐ πϐλη ςε πϐλη,

βγαύνει απ’ αυτϐ το μεγαλεύο τησ αμερικϊνικησ εποποιύασ.

τισ ευρωπαώκϋσ χρεσ, η ϋξαρςη τησ αντρικόσ φιλύασ με φϐντο τη φϑςη

ςυνδϋεται γενικϊ, αργϊ η γρόγορα, με τισ αυταρχικϋσ μορφϋσ τησ ιδεολογύασ. άςωσ

ιατύ αυτό προϒποθϋτει μια διϊρκεια, μια υπερβατικϐτητα, ϋνα ιςτορικϐ ϋδαφοσ

κλειςτϐ, εθνικϐ και περιφραγμϋνο. τισ Η.Π.Α. με τον Ουύτμαν, αυτό η αντρικό

φιλύα, απϐ το γεγονϐσ του εξερευνητικοϑ τησ ρϐλου, τησ φυγόσ προσ τα μπροςτϊ, ςτισ απϋραντεσ εκτϊςεισ του Ουϋςτ, του ξεριζωμϋνου τυχοδιωκτιςμοϑ, ταυτύζεται

αντύθετα με ϋνα ρεϑμα βαθιϊ δημοκρατικϐ. Εκδηλνει λύγο τη χειραφετημϋνη

ελευθερύα τησ ςεξουαλικόσ αδελφϐτητασ.

77



Κι εύναι εδ η επιρροό του Ουύτμαν. Σο γεγονϐσ ϐτι ακϐμα αϑριο ςτη Νϋα

Τϐρκη, εύτε εύναι οπαδϐσ του «μπϐντυ μπύλντινγκ», τησ ςωματικόσ αγωγόσ, ο

αρρενωπϐσ ομοφυλϐφιλοσ του δρϐμου αιςθϊνεται βαθιϊ, με πϊθοσ

προςκολλημϋνοσ ςτισ ιδϋεσ τησ ελευθερύασ του αμερικϊνικου υντϊγματοσ.

Μϐλισ ολοκλόρωνα τισ παρατηρόςεισ μου πϊνω ς’ αυτϐ που μποροϑμε να

ονομϊςουμε το «Ουιτμανικϐ θαϑμα» βρόκα ςτον ποιητό Ωλλεν Γκύνςμπεργκ την

επιβεβαύωςη αυτόσ τησ ομοφυλϐφιλησ δημοκρατικόσ παρϊδοςησ. την κατϊθεςό

του, ςτην περύφημη δύκη των αμερικϊνων αμφιςβητιν, τη «δύκη των επτϊ», ςτο

ικϊγο, ο Γκύνςμπεργκ μιλϊ επανειλημμϋνα για την τρυφερϐτητα μεταξϑ των

πολιτν, για την προςκολλητικϐτητα, για να μεταχειριςτοϑμε την ουιτμανικό

ϋκφραςη, ςαν βοόθεια ενϊντια ςτη ςκληρϐτητα των ςχϋςεων τησ καθημερινϐτητασ

μεταξϑ των αμερικϊνων αρςενικν. τη «υνϋντευξη με τον Ωλλεν Γκύνςμπεργκ»

(μεταφραςμϋνο απϐ τον Α. Ζομπϋρ και . ακσ), ο Γκύνςμπεργκ επανϋρχεται επύ

μακρϐν πϊνω ς’ αυτό την επιρροό του Ουύτμαν, και θεωρεύ ϐτι ϊδικα ϋχει αγνοηθεύ

απϐ τα ςϑγχρονα «Γκαύη Κινόματα». Οι αντιλόψεισ του ύδιου του Γκύνςμπεργκ

πληςιϊζουν πολϑ ς’ αυτϋσ του Ουύτμαν: τονύζει την παγκοςμιϐτητα του ερωτικοϑ

αιςθόματοσ των αντρν, δυςπιςτεύ για τισ περιοριςτικϋσ κατηγοριοποιόςεισ των

«ομοφυλϐφιλων». Ο Γκύνςμπεργκ παραθϋτει ϋνα ϊλλο κομμϊτι απϐ τισ

Δημοκρατικϋσ προοπτικϋσ: « Λϋω πωσ η δημοκρατύα επιβϊλλει μια τϋτοια ερωτικό

ςυντροφικϐτητα, ςαν μια δύδυμη αδερφό ό τον αναπϐφευκτο αντύποδϊ τησ, και χωρύστην οπούα θα εύναι ανολοκλόρωτη...».

Ο ΚΑΛΑΜΟ

Ϊτςι αρχύζει το πρτο πούημα αυτοϑ του νϋου τμόματοσ των «Υϑλλων τησ

λϐησ» του 1860, που αντιπροςωπεϑει τον καινοϑργιο προςανατολιςμϐ του ποιητό:

ε ϊγνωςτουσ δρϐμουσ, Μϋςα ςτα ϊλςη που αγκαλιϊζουν τισ λύμνεσ,

78



Καταφεϑγω ς’ αυτϐ τον τρϐπο ζωόσ που δε φοβϊται να δειχτεύ,

’ ϐλα τα γνωςτϊ μϋχρι τρα μοντϋλα ςτα πλόθη, ςτισ ηδονϋσ, ςτα οφϋλη, ςτουσ

κομφορμιςμοϑσ ,

Για πϐςο καιρϐ πρϐςφερα ςε μϐνη νομό την ψυχό μου, Ϊχουν γύνει φανερϊ για μϋνα, αυτϊ τα μοντϋλα που ακϐμα αρνεύται το πλόθοσ·

φανερϐ για μϋνα, ϐτι η ψυχό μου ϐτι η ψυχό των αντρν για την οπούα μιλ δεν

τρϋφεται, δε χαύρεται παρϊ ανϊμεςα ςε ςυντρϐφουσ.

Μϐνοσ εδ, μακριϊ απϐ το θϐρυβο του κϐςμου,

Ρεμβϊζω, ακοϑω τισ αρωματιςμϋνεσ φωνϋσ τησ φϑςησ,

Και δεν ϋχω πια ενοχό, γιατύ ς’ αυτϐ το κρυμμϋνο μϋροσ εγ μπορ να εξομολογηθ

αυτϐ που δε θα τολμοϑςα να πω αλλοϑ:

Πανύςχυρη εύναι για μϋνα αυτό η ζωτικό δϑναμη, που δεν τολμϊ να δειχτεύ αλλϊκρατϊ ϐλο το υπϐλοιπο,

Και αποφαςιςμϋνοσ να μην τραγουδόςω πια ςόμερα παρϊ την ϋλξη του ϊντρα για

τον ϊντρα,

Μ’ αυτϊ τα τραγοϑδια, που θα πϊρουν ςμα μϋςα ςτην ουςύα τησ

ζωόσ,

Προςφϋροντασ ςτο μϋλλον το ϐραμα ενϐσ αθλητικοϑ ϋρωτα,

Αυτϐ το απϐγευμα, αυτϐν τον ϋνατο μόνα του χρϐνου, ςτα ςαρανταϋνα μου

φθινϐπωρα, Ανϋλαβα για ϐλουσ αυτοϑσ, που εύναι ό υπόρξαν νϋοι ϊντρεσ,

Να πω το μυςτικϐ των νυχτν και των ημερν μου,

Να υμνόςω τον παντοδϑναμο πϐθο των ςυντρϐφων.

Σο πϋμπτο πούημα του Κϊλαμου, εύναι πιο ξεκϊθαρο ακϐμα, πϊνω ς’ αυτόν την

ενοποιητικό και πολύτικη ιδιϐτητα του ϋρωτα μεταξϑ των αντρν:

Ψ Πολιτεύεσ τησ Ϊνωςησ!

Σι ψϊχνετε; Μια ενϐτητα που θα αποτελοϑν μϐνα τα δεςμϊ του νϐμου;

Μια ςυμφωνύα ςτο χαρτύ; Μια ϋνωςη δια τησ εξουςύασ;

Όχι!

Νϊμαι εγ, που ςασ φϋρνω αυτϐ που δεν μπϐρεςαν να ςασ δςουν

79



οϑτε ο νϐμοσ οϑτε η βύα.

Ναι, αυτϐ που μπορεύ να ςασ κρατόςει γερϊ ενωμϋνουσ ϐπωσ κι η ςφαύρα μασ.

Απϐ το τραγοϑδι μου θα γεννηθεύ μια καινοϑρια φιλύα, θα τησ δςουν το ϐνομϊ

μου,

Θα διαςχύςει ϐλεσ τισ Πολιτεύεσ μασ χωρύσ να νοιϊζεται για αποςτϊςεισ,

Θα τισ ενςει, θα τισ ςυνδϋςει τη μια με την ϊλλη,

Και θα γύνουν Ϊνα, φορεύσ των νϋων εμβλημϊτων,

Η ςτοργό θα ξϋρει να λϑνει τισ διαμϊχεσ που γεννινται απ’ την ελευθερύα.

Κι αυτού που αγαποϑν ο ϋνασ τον ϊλλο θα εύναι αόττητοι... Καινοϑρια όθη: παντοϑ,

ςε κϊθε κατοικύα, μϋςα ςτουσ δρϐμουσ, θα εκδηλωθεύ η ςτοργό μεταξϑ των αντρν ο

φύλοσ, ο ςϑντροφοσ, φεϑγοντασ θα χαιρετϊ μ’ ϋνα φιλύ το ςϑντροφο ό το φύλο που

μϋνει.

Θα γύνουν τϐςεσ αλλαγϋσ,

Θα υπϊρξουν τϐςα και τϐςα χϋρια ενωμϋνα...

Αυτού δω θα εύναι οι κϑριοι του κϐςμου , αντλντασ τη δϑναμό τουσ απϐ μια

καινοϑρια δϑναμη,

Θα περιφρονόςουν γελντασ τισ επιθϋςεισ ϐλου του κϐςμου ,

Αυτού δω θα εύναι ενωμϋνοι πιο δυνατϊ κι απϐ μια αλυςύδα απϐ ατςϊλι

Και εγ εκςτατικϐσ, ω φύλοι, ω χρεσ, θα ςασ ενςω απϐ δω κι

εμπρϐσ

μ’ αυτϐν τον ϋρωτα μεταξϑ εραςτν.

ΣΕΥΑΝ ΓΚΕΟΡΓΚΕ

Ο τϋφαν Γκεϐργκε (1868-1933), ο γερμανϐσ ςυμβολιςτόσ ποιητόσ, υπόρξε ϋνασ

μεγϊλοσ υμνητόσ του ςματοσ των εφόβων αγοριν. Γνωρύζουμε τον κϑκλο των

ποιημϊτων του γϑρω απϐ τον Μαξιμύνο, τον δεκαεξϊχρονο εραςτό του που πϋθανε

ξαφνικϊ. Ο ςυγγραφϋασ του Ϊβδομου Κϑκλου , του Βιβλύου των Ποιμϋνων (1895)

δημιοϑργηςε

80



Γιορτό με ενδυμαςύεσ (μεταμφιεςμϋνων) ςτο ςπύτι του τϋφαν Γκεϐργκε (ο ύδιοσςτην ϊκρη αριςτερϊ)

Ο τϋφαν Γκεϐργκε με ϋνα φύλο του, με παρεμβολό μιασ εικοςαετύασ

81



ϑρω του ϋναν κϑκλο φύλων, ελιτύςτικο και ςφοδρϊ χρωματιςμϋνο απϐ μια

ομοφυλοφιλύα μυςτικιςτικό και μεγαλϐςτομη. Πολϑ μιςογϑνησ, αντικεύμενο

ακραύασ κολακεύασ ϋφτανε μϋχρι τη γελοιοπούηςη απϐ μϋρουσ των ποιητν, των

κριτικν τησ τϋχνησ, των καλλιγραφιςτν, που μϊζευε γϑρω του, ο Γκεϐργκε όταν

μεγϊλοσ θαυμαςτόσ των γιορτν με αρχαύα κουςτοϑμια ϐπου οι νϋοι φύλοι του

πϐζαραν ςαν Ρωμαύοι τησ μπελ επϐκ (μια προτύμηςη που επϋζηςε και μετϊ απ’

αυτϐν, μϋςα απ’ ϐλη την ευρωπαώκό ομοςεξουαλικϐτητα). Λϋνε πωσ οργϊνωνε ςτο

ςπύτι του Υύντουσ παρελϊςεισ νϋων γυμνν που κρατοϑςαν δϊδεσ... Ο Γκεϐργκε,

που αρνόθηκε κϊθε ςυνεργαςύα με το ναζιςμϐ (παρ’ ϐλο το επύμονο φλερτ του

ναζιςμοϑ προσ το μεγαλϑτερο ζντα γερμανϐ ποιητό) εξορύςτηκε ςτην Ελβετύα και

πϋθανε το 1933 ςτο Μινοϑζιο, το ύδιο Μινοϑζιο, που ο Κοϑπφερ εύχε διακοςμόςει με

τοιχογραφύεσ ανδρϐγυνων τριϊντα χρϐνια πριν....

Ναυτικϐ ρομϊντςο ό ο παιδεραςτόσ ψαρϊσ.

Μϐλισ ςτον ορύζοντα, ςε μια αργό πτςη,

βυθύζεται το φλεγϐμενο κϐκκινο μπαλλϐνι

Κϊνω ϋνα ςταθμϐ, όρεμοσ, πϊνω ςτον αμμϐλοφο

Με την ελπύδα μιασ ερωτικόσ ςυνϊντηςησ.

υτό την ρα ϐλα εύναι ϋρημα,

Σο λουλοϑδι μαραύνεται μϋςα ςτην αλυκό.

Εκεύ πϋρα ϋνα ςπύτι, μιασ ξϋνησ γυναύκασ

ϐπου κανϋνασ δε μπαύνει παρϊ για μια μϐνο ςτιγμό.

Με τα λυγερϊ του μϋλη και τα καθϊρια μϊτια

Να που περνϊ ϋνα αγϐρι με μαλλιϊ χρυςϊ.

ορεϑει και τραγουδϊ ςτο δρϐμο του

Και χϊνεται, κρυμμϋνο απϐ μια βϊρκα.

Σο ατενύζω περπατντασ, το ακολουθ με το βλϋμμα

παρϐλο που ποτϋ δε μου μιλϊ .

82



Μεταξϑ μασ οϑτε μια λϋξη. Η απλό του παρουςύα με γεμύζει γλυκϑτητα.

Σο ςπύτι μου εύναι ϐμορφο κι η ςκϋπη μου γερό,

Κι ϐμωσ η χαρϊ δε το κατοικεύ ακϐμα. Ϊχω παρϐλα αυτϊ μπαλςει ϐλα μου τα δύχτυα, Και κουζύνα

και κϊμαρα εύναι ϋτοιμεσ για ϋρωτα.

Ϊτςι μϋνω καθιςμϋνοσ, περιμϋνω ςτην ακρογιαλιϊ.

Σα μηνύγγια μου χτυποϑν μϋςα ςτα χϋρια μου.

Γιατύ λοιπϐν το καλϐ να ζω ακϐμα τοϑτη τη μϋρα, Αν το ξανθϐ

παιδύ δε φανεύ μια φορϊ.

(Der Stern des Bundes, 1914)

8



Οι Βαντερφϐγκελ χτυπόθηκαν απϐ το κϑμα των δικν του 1907- 1908 κα

πολλού διευθϑνοντεσ, ϑποπτοι για αμφύβολα όθη, εξαναγκϊςτηκαν να

παραιτηθοϑν. Σϐτε δημιοϑργηςαν μια ϊλλη οργϊνωςη τουσ

«Γιϐυνγκβαντερφϐγκελ», (« Νεαρϊ Αποδημητικϊ πουλιϊ ») που αριθμεύ 1500 μϋλη το

1910. Κριτικϊροντασ τον πουριτανικϐ προςανατολιςμϐ που δϐθηκε ςτουσ

Βαντερφϐγκελ απϐ την διεϑθυνςη των ενόλικων οι Γιϐυνγκβαντερφϐγκελ, χωρύσ

να προχωροϑν μϋχρι την απολογύα τησ ανοιχτόσ παιδεραςτύασ, ϐμωσ δηλνουν

αρκετϊ διειςδυτικϊ: «Η φιλύα μεταξϑ ενϐσ νϋου αγοριοϑ κι ενϐσ ενόλικου, που δεν

περιορύζεται ςτην επύβλεψη εξαιτύασ τησ ϋλλειψησ εμπειρύασ, να τι κϊνει το μεγαλεύο

μασ. Η δϑναμη που μασ εννει δεν εύναι η απλό ςυντροφικϐτητα, αλλϊ ακριβσ η

επιθυμύα τησ φιλύασ .»

Αλλϊ η δημοςύευςη του ϋργου του Μπλϑχερ, προδύδοντασ το μυςτικϐ, προκαλε

μια επερτηςη ςτο κοινοβοϑλιο τησ Βαυαρύασ. Οι Γιϐυνγκβαντερφϐγκελ

κατηγοροϑνται ϐτι δεν εύναι παρϊ ϋνα κλαμπ παιδεραςτν. Σο υπϐλοιπο του

κινόματοσ τησ νεολαύασ αρνεύται κατηγορηματικϊ κϊθε ςχϋςη με την

ομοφυλοφιλύα.

Αλλϊ η αντιπαρϊθεςη μεταξϑ των Γιϐυνγκβαντερφϐγκελ και «κανονικν»

κινημϊτων, δεν εύχε την παιδεραςτύα ςαν αιτύα πρωταρχικό. Εν τα ϊλλα γκρουπ

εξελύςςονται προσ ϋναν αυταρχιςμϐ κι ϋνα αντιςημιτικϐ μιλιταριςμϐ, ο

Γιϐυνγκβαντερφϐγκελ ϋρχονται ϐλο και πιο πολϑ κοντϊ ςτισ φιλελεϑθερεσ

θεωρύεσ του Γκουςτϊβ Βύνεκεν.

Ο Βύνεκεν, που γεννόθηκε το 1875 και πϋθανε το 1964, όταν παςιφιςτόσ κα

ιδρυτόσ τησ Ελεϑθερησ χολικόσ Κοινϐτητασ του Βύκερςντορφ ςτη Thuringe που

διηϑθυνε απϐ το 1906 μϋχρι το κλεύςιμο του απϐ τουσ ναζύ. Ο Βύνεκεν τϐνιζε

προπϊντων την ερωτικό ςχϋςη, αν ϐχι ςεξουαλικό, μεταξϑ παιδιοϑ κι ενόλικα.

Επϋμενε ςτην αναγκαιϐτητα μιασ «Γιουγκεντκουλτοϑρ», μιασ κουλτοϑρασ τησ

νεϐτητασ, ανεξϊρτητησ απϐ τισ ανερχϐμενεσ αυταρχικϋσ τϊςεισ ςτισ οργανςεισ

των νϋων. Ο Βύνεκεν εύχε προαιςθανθεύ αυτϐ που θα όταν το ουςιαςτικϐ ϐπλο του

ναζιςμοϑ, η εκμετϊλλευςη τησ «επιθυμύασ για ενϐτητα» τησ γερμανικόσ νεϐτητασ,

ο βιαςμϐσ τησ εκπληκτικόσ τησ ζωντϊνιασ.

Σο 1913, ο Βύνεκεν και οι Γιϐυνγκβαντερφϐγκελ πϋτυχαν να πεύςουν ϋναν αριθμϐ

απϐ ϊλλα γκρουπ να οργανωθοϑν ςε μια «Ελεϑθερη Γερμανικό Νεϐτητα».

86



Αυτό αριθμοϑςε 40.000 μϋλη, που εξϋλεξαν αντιπροςπουσ τουσ ςτο πρτο

ςυνϋδριο, τον Οκτβριο του 1913: αυτϐ ϋγινε ςτο Μοντ Μϊιςςνερ.

Οι τρεισ χιλιϊδεσ παρϐντεσ ςτο Μοντ Μϊιςςνερ υιοθϋτηςαν τον «ϐρκο του

Μϊιςςνερ», κϊλεςμα ςτην ανεξαρτηςύα τησ νεϐτητασ. Αλλϊ αυτό η προςπϊθεια

δεν εύχε ςχεδϐν ςυνϋχεια: με τον πϐλεμο, οι διαφωνύεσ μεταξϑ των

Γιϐυνγκβαντερφϐγκελ, των παςιφιςτν και των Βαντερφϐγκελ, που πρϐςθεςαν

ϋνα πολεμικϐ δύςτιχο ςτον ϑμνο τουσ, ϋγιναν ακϐμα μεγαλϑτερεσ.

Μια διαφϊνεια για το «ςυνϋδριο του Mont Meissner» τησ Ελεϑθερησ Γερμανικόσ

Νεϐτητασ, ςχεδιαςμϋνη απϐ τον Υύντουσ

Η ΕΠΙΣΤΦΙΑ ΣΨΝ ΣΡΕΛΨΝ ΦΡΟΝΨΝ

Βϋβαια, η ροπό του κινόματοσ του Φύρςφελντ δεν υπόρξε ποτϋ ςχεδϐν πιο

ϋνδοξη. Παρϐλο που δεν όταν καθϐλου μιλιταριςτόσ ο Φύρςφελντ

87



ϋγραφε το 1915 αναφερϐμενοσ ςτο Μεγϊλο Πϐλεμο του 1914- 1918: «Πρϋπει να

εύμαςτε ϋτοιμοι να επαναλϊβουμε τισ προςπϊθειεσ μασ, μϐλισ θα επϋλθει αυτϐ που

ελπύζουμε ςαν γρόγορη νύκη». Η W.H.K. εύχε γύνει καθ’ ομούωςη τησ

οςιαλδημοκρατύασ, μια οργϊνωςη διεθνόσ: δημιουργεύ παραρτόματα ςτο Ωμςτερνταμ το 1911, που θα εύναι ιδιαύτερα δραςτόριο, ςτη Βιϋννη το 1914, ςτο

Λονδύνο το 1912: ς’ αυτό την τελευταύα πρωτεϑουςα, ςτο 14ο Διεθνϋσ Ιατρικϐ

υνϋδριο του 1913, ο Φύρςφελντ προκϊλεςε αύςθηςη ανακοιννοντασ τα

ςυμπερϊςματα για την ομοφυλοφιλύα και την διαςεξουαλικϐτητα. Εκεύ ςυνϊντηςε

τον Κϊρπεντερ.

Αλλϊ αν η τϑχη τησ «ομοφυλϐφιλησ διεθνοϑσ» υπόρξε ςε μικρογραφύα ανϊλογη

τησ τϑχησ τησ Δεϑτερησ Διεθνοϑσ, απϐ την επομϋνη του πολϋμου το κύνημα

αναγεννόθηκε πϊνω ςε πιο ριζοςπαςτικϋσ βϊςεισ. Η W.H.K. και ο Φύρςφελντςτρϋφονται ςτην αριςτερϊ: ο Φύρςφελντ υποςτηρύζει τρα τουσ ςπαρτακιςτϋσ και

την 10η Νοεμβρύου 1918, τη μϋρα τησ παραύτηςησ του Κϊιζερ, ςτη μεγϊλη

ςυνϊντηςη των επαναςτατικν δυνϊμεων, μπροςτϊ Ρϊιχςταγκ, ο Φύρςφελντ

παύρνει το λϐγο μϋςα ςτισ ομοβροντύεσ των πολυβϐλων. Υανταςτεύτε ϋναν

αγωνιςτό ομοφυλϐφιλο να απευθϑνεται ςτο πλόθοσ μπροςτϊ ςτο Φειμερινϐ

Ανϊκτορο ςτην Αγύα Πετροϑπολη το 1917! Η γερμανικό ιςτορύα εύναι πραγματικϊ

μοναδικό. Και αργϐτερα, ϐταν ο ναζιςμϐσ θα εξηγόςει την όττα του 1918 με τη

«μαχαιριϊ ςτην πλϊτη», θα χρηςιμοποιόςει πρϐθυμα το παρϊδειγμα του Φύρςφελντ, εβραύου και εκθηλυςμϋνου.

Με την αποκατϊςταςη τησ ηρεμύασ, ο Φύρςφελντ επιςτρϋφει ςτουσ

ςοςιαλδημοκρατικοϑσ του ϋρωτεσ. Σο 1919, μετϊ απϐ ςυμφωνύα, οι ποινϋσ που

προβλϋπονται απϐ το ϊρθρο 175 ελαττνονται. τη δεκαετύα του εύκοςι, η

εξϊπλωςη του κινόματοσ ςτο εςωτερικϐ ςυγκεκριμενοποιεύται: ο Φύρςφελντ

πετυχαύνει μια ςειρϊ απϐ ςυναντόςεισ, 2000 οπαδού ςτη Βιϋννη, ςτην Ολλανδύα,

ςτην Ιταλύα... Εύναι η εποχό ενϐσ ςλϐγκαν εμπνευςμϋνου απϐ το μαρξιςμϐ:

«Ουρανιςτϋσ ϐλων των χωρν, ενωθεύτε». τη Γερμανύα, η W.H.K. προςθϋτει ςτη δραςτηριϐτητα τησ τα μϋςα τησ

μοντϋρνασ προπαγϊνδασ. Γυρύζει το πρτο φιλμ ομοφυλϐφιλησ προπαγϊνδασ,

«Διαφορετικϐσ απϐ τουσ ϊλλουσ», με τον Κϐνραντ

88



Βϋιντ, τη φημιςμϋνη βεντϋτα του φιλμ Σο εργαςτόρι τον δϐκτορα Καλιγκϊρι.

Σο φιλμ ϋγινε απϐ τον Ρ. Όςβαλντ και παρουςιϊςτηκε ςτον τϑπο ςτισ 25 ΜαϏου

του 1919. Πρϐκειται για μια ςκοτεινό ιςτορύα αντιομοφυλϐφιλου εκβιαςμοϑ, ϐπου ο

Φύρςφελντ παύζει τον ύδιο του τον εαυτϐ. Προβϊλλεται και ςυζητεύται ς’ ολϐκληρη

τη χρα. Ακϐμα εμφανύζεται ϋνα θϋατρο ομοφυλϐφιλησ απελευθϋρωςησ και

«αγκιτϊτςιασ», το «Θϋατρο Ϊρωσ ». Αλλϊ το πιο ςημαντικϐ, εύναι, τον Ιοϑλιο του

1919, τα εγκαύνια του Ινςτιτοϑτου των εξουαλικν Επιςτόμων, ϋνα παλιϐ ϐνειρο

του Φύρςφελντ. Γρόγορα γύνεται παγκϐςμιο κϋντρο ϋρευνασ. Φϊρη ςτα αρχεύα που

ςυςςωρεϑονται, ο Φύρςφελντ εκδύδει ογκδεισ πραγματεύεσ πϊνω ςτη « εξουαλικό

Παθολογύα » (1928) κι ϑςτερα, απλοϑςτερα, πϊνω ςτη « εξουαλικό Επιςτόμη» ςε

πϋντε τϐμουσ, το 1930. Επιχορηγοϑμενο απϐ το κρϊτοσ, το Ινςτιτοϑτο εύναι η

επιςτημονικό ϋκφραςη τησ W.H.K. Αλλϊ αυτϐσ ο τερατολογικϐσ και πανεπιςτημιακϐσ προςανατολιςμϐσ δεν

οητεϑει ϐλον τον κϐςμο. Ξαφνικϊ, το ομοφυλϐφιλο κύνημα γνωρύζει μια δεϑτερη

διϊςπαςη, μετϊ απ’ αυτό του Μπραντ. Ενϊντια ςτον ακαδημαώςμϐ του Ινςτιτοϑτου,

ο X. Κϊνερτ ιδρϑει το «Γερμανικϐ ϑνδεςμο για τη φιλύα», προαπεικϐνιςη

οριςμϋνων ςϑγχρονων κινημϊτων. Οργαννονται εβδομαδιαύοι χορού, ϋνα

κοινοτικϐ ομοφυλϐφιλο κϋντρο, ανοιχτϐ ςε ϐλουσ ςτο Βερολύνο και βγαύνει ϋνα

μηνιαύο περιοδικϐ με ειδικευμϋνεσ αγγελύεσ.

Σο 1920, τα τρύα ομοφυλϐφιλα κινόματα (ςτο μεταξϑ η εφημερύδα «Κοινϐτητατων Ιδιαύτερων» εύχε γύνει εβδομαδιαύα) ςυναντινται και αποφαςύζουν τη

δημιουργύα μιασ ενιαύασ επιτροπόσ για να πετϑχουν την κατϊργηςη του

αντι-ομοφυλϐφιλου νϐμου. Αυτό διευθϑνεται απϐ τον Κουρτ Φύλλερ, (1885-1972),

δεξύ χϋρι του Φύρςφελντ, ο οπούοσ μετϊ την εμπειρύα του ςτο ςτρατϐπεδο του

Οριϊνενμπουργκ, θα εκδςει τα πολϑτιμα «Απομνημονεϑματα» του.

Σο 1920, μιλντασ ςε μια ςυνϊντηςη ςτο Μϐναχο, ο Φύρςφελντ τραυματύςτηκε

απϐ μια αντιςημιτικό επύθεςη. Οι εθνικοςοςιαλιςτικϋσ εφημερύδεσ γρϊφουν:

«Ευτυχσ, ο Δϐκτωρ Φύρςφελντ χτυπόθηκε τϐςο καλϊ, που το ευφρϊδεσ ςτϐμα τουδε θα μπορϋςει ποτϋ πια να δεχτεύ τα φιλύα των οπαδν του». Σο 1921, πϊντοτε ςτο

Μϐ-

89



Ο Κϐνραντ Βϋιντ (Conrad Veidt) ςτο βϊθοσ και ο Ρ. οϑνζελ (Reinhold Schünzel )

ςτο πρτο ομοοεξουαλικϐ φιλμ (1919)

90



Αδερφϋσ-αδερφού ερμαφρϐδιτοι. Ποιοσ εύναι ο αδερφϐσ, ποια εύναι η αδερφό, ο

ουδϋτεροσ γερμανϐσ («Geschwister») δεν το λϋει, ςημεινοντασ μϐνο «ζευγϊρι

παιδιν των ιδύων γονϋων»

91



ναχο, μια ϊλλη επύθεςη αφόνει το Φύρςφελντ μιςοπεθαμϋνο μϋςα ςτο δρϐμο, με το

κρανύο ανοιχτϐ. Σο φιλμ «Διαφορετικϐσ απϐ τουσ ϊλλουσ» γύνεται τϐςο ςυχνϊ

αντικεύμενο επύθεςησ, που η κυβϋρνηςη ςτο τϋλοσ απαγορεϑει την προβολό του με

το πρϐςχημα τησ «διατϊραξησ τησ δημϐςιασ τϊξησ». Σο 1923, γύνεται νϋα επύθεςη

εναντύον του Φύρςφελντ ςτη Βιϋννη απϐ τουσ ναζύ με ρεβϐλβερ, τη ςτιγμό που

ξανα - παρουςιϊζεται το φιλμ.

Αλλϊ αυτϊ τα ςοβαρϊ επειςϐδια δεν εμποδύζουν την ϊνοδο τησ νϐμιμησ

διεκδύκηςησ του κινόματοσ. Σο 1921, ο νϋοσ υπουργϐσ τησ γερμανικόσ Δικαιοςϑνησ

εύναι ϋνασ απ’ αυτοϑσ που υπϋγραψαν την αύτηςη τησ W.H.K. πριν τον πϐλεμο. Ο

Κουρτ Φύλλερ δημοςιεϑει ςτο ϐνομα των ομοφυλϐφιλων κινημϊτων ϋνα μαχητικϐ

κϊλεςμα που τελεινει μ’ αυτϊ τα λϐγια: «Η απελευθϋρωςη των ομοφυλϐφιλων δεν

μπορεύ να εύναι ϋργο παρϊ μϐνο των ύδιων των ομοφυλϐφιλων ». Σελικϊ, ςτισ 12 ΜαϏου

του 1922, ο Φύρςφελντ παύρνει ϊδεια να απευθυνθεύ προςωπικϊ ςτο Ρϊιχςταγκ.

Αλλϊ η προςπϊθεια του πϋφτει ςτο κενϐ.

Σο 1921, ο Φύρςφελντ εύχε οργανςει μϋςα ςτο χρο του Ινςτιτοϑτου το πρτο

Διεθνϋσ υνϋδριο για τη ςεξουαλικό μεταρρϑθμιςη. Ϋδη μπορεύ να ςημειωθεύ ϋνα

βϋβαιο «γλύςτρημα του κινόματοσ προσ τα αριςτερϊ»: μϋςα ςε μια ΕΔ, που

επύςημα κατϊργηςε κϊθε διϊκριςη ςε βϊροσ τον ομοφυλϐφιλων ςτη νομοθεςύα, οι

δηλςεισ του Μπϊτκισ, επύςημου ςεξολϐγου του PCUS που επικροτοϑν νομϐτυπα

κϊθε ςεξουαλικό απϐλαυςη με ϋνα ςυναινοϑντα ςϑντροφο, προωθοϑν ϋνα ρεϑμα

προ-κομμουνιςτικόσ ςυμπϊθειασ μϋςα ςτην W.H.K. Η δουλειϊ του Φύρςφελντ

εξϊλλου αναφϋρεται τϐτε ςαν παρϊδειγμα μϋςα ςτη οβιετικό Εγκυκλοπαύδεια, και

το 1922, ο Ρ.Λύνςερτ, μϋλοσ του γερμανικοϑ Κομμουνιςτικοϑ κϐμματοσ, γύνεται

μϋλοσ του Γραφεύου τησ Επιτροπόσ.

Μετϊ το 1928, ο πραγματικϐσ φορϋασ δρϊςησ κατϊ των διακρύςεων ςε βϊροσ

των ομοφυλϐφιλων εύναι ο «Παγκϐςμιοσ ϑνδεςμοσ για τη ςεξουαλικό

μεταρρϑθμιςη», που ιδρϑθηκε αυτϐ το χρϐνο ςτην Κοπεγχϊγη και μϋςα ςτον οπούο

ο Φύρςφελντ αςκεύ μια μεγϊλη επιρροό. ’ ϐτι αφορϊ τον ομοφυλϐφιλο, ο

ϑνδεςμοσ υιοθετεύ το πρϐγραμμα του: ϊρνηςη κϊθε κϑρωςησ, αναδρομό ςτην

ιατρικό επιςτόμη για να

92



αντικαταςταθοϑν οι παραδοςιακϋσ νομικϋσ αντιλόψεισ. τον ύδιο ϑνδεςμο

ςυμμετϋχει και το κύνημα «εξπολ» του Β. Ρϊιχ: αυτϐσ προτεύνει μια πλατφϐρμα

«αγκιτϊτςιασ», που τη θερηςαν εξτρεμιςτικό τϐςο οι ςοςιαλδημοκρϊτεσ

αντιπρϐςωποι, ϐςο και οι ςοβιετικού ςεξολϐγοι. Σο εξπολ δε θα δειχτεύ ιδιαύτερα

ευνοώκϐ για την ομοςεξουαλικϐτητα, ςεξουαλικϐτητα τησ «αντικατϊςταςησ » ςτα

μϊτια του ύδιου του Ρϊιχ. Παρ’ ϐλ’ αυτϊ η πρτη ιατρικο-επιςτημονικό ςυμμαχύα θα

διαμορφωθεύ ενϊντια ςτισ θϋςεισ του, και θα κερδύςει μεγϊλη εξουςύα.

Ασ ςταματόςουμε μια ςτιγμό ς’ αυτόν την περύοδο του 1920-1930: αυτό

εκδηλνει μια αφθονύα, που μϋςα ςε λύγουσ μόνεσ θα ςαρςουν ο ναζιςμϐσ και ο

ςταλινιςμϐσ, καθϋνασ ςτον τομϋα του. Η ιςχϑσ του αμφιςβητηςιακοϑ

ομοφυλϐφιλου κινόματοσ βρύςκεται ςτο απϐγειο τησ και μποροϑμε να ποϑμε πωσ

δε θα ξαναβρεύ ποτϋ το κύνημα μϋςα ςτην Ιςτορύα, μια τϋτοια οργανωμϋνη δϑναμη,

τη ςτιγμό που εύναι καταδικαςμϋνο ςε λύγουσ μόνεσ ςτην εξαφϊνιςη. Ο Διεθνόσ

ϑνδεςμοσ για τον οπούο μιλόςαμε πριν, και του οπούου ο Φύρςφελντ και οι

ομοφυλϐφιλοι όταν ϋνα κινητόριο ςτοιχεύο, αριθμεύ 130.000 μϋλη απ’ ϐλο τον

κϐςμο. τη Γερμανύα, εμφανύζονται κανονικϊ περιςςϐτερεσ απϐ εύκοςι πϋντε

ομοφυλϐφιλεσ εφημερύδεσ, απϐ τισ οπούεσ τϋςςερισ περιοδικϋσ για τισ λεςβύεσ κα

ακϐμα κι ϋνα περιοδικϐ για τουσ ςαδο-μαζοχιςτϋσ, ϐπωσ όδη λϋγεται (δεν ϋχουμε

τύποτα επινοόςει). Εύναι η ομϊδα του Μπραντ, ανεξϊρτητεσ εκδϐςεισ ϐπωσ η «L’

Insel», πορνογραφικϋσ εκδϐςεισ κλπ.

Σο 1927, γυρύζεται μια κϐπια του « Διαφορετικϐσ απϐ τουσ ϊλλουσ » με τον τύτλο

«Οι νϐμοι του ϋρωτα ». Ο Κουρτ Φύλλερ αρχύζει μια νϋα εκςτρατεύα για την αδιϊκοπη

προςπϊθεια κατϊργηςησ (του ϊρθρου 175), που φαύνεται αυτό τη φορϊ πωσ θα

επιτϑχει: το 1929, η πρϐταςη τησ κατϊργηςησ υιοθετεύται επιτϋλουσ απϐ την

κοινοβουλευτικό επιτροπό. Αλλϊ την αποφαςιςτικό ακριβσ ςτιγμό,

παρεμβϊλλεται το οικονομικϐ κραχ του 1929. Ο ναζιςμϐσ γύνεται ξαφνικϊ

απειλητικϐσ. Η προοπτικό κατϊργηςησ του ϊρθρου εξαφανύζεται ςτη δύνη των

εγονϐτων.

Ο Φύρςφελντ ξεκύνα ϋνα γϑρο του κϐςμου για προπαγϊνδα: απϐ τισ Η.Π.Α μϋχρ

την Ωπω Ανατολό. Όταν επιςτρϋφει ςτην Ευρπη

93



το 1932, αποφαςύζει να μεύνει εκτϐσ Γερμανύασ. Σο Υεβρουϊριο του 1933, ο Φύλλερ

βγϊζει το τελευταύο φϑλλο τησ Ετόςιασ εφημερύδασ τησ Επιτροπόσ. Ο Φύρςφελντ

ϋχει αυτο-εξοριςτεύ ςτη Γαλλύα, ςτη Νύκαια, ϐπου προςπαθεύ να ξανανούξει το

Ινςτιτοϑτο του. Η Γαλλύα, η πιο καθυςτερημϋνη, απϐ τισ μεγϊλεσ ευρωπαώκϋσ

μητροπϐλεισ ς’ αυτϐ το θϋμα, δε γνωρύζει εξϊλλου, εκτϐσ απϐ τισ προςωπικϋσ

προςπϊθειεσ του Ζιντ, παρϊ μια μικρό «αγκιτϊτςια» ομοφυλϐφιλων. Μϐνο κϊποιο

λύγοι χαμϋνοι ςυμμετϋχουν ςτισ προςπϊθειεσ, ϐπωσ, π.χ., η προςπϊθεια γϑρω απϐ

το περιοδικϐ «URANIA » (βλ. εικονογρϊφηςη).

Η αποτυχύα του γερμανικοϑ κινόματοσ, ςταματημϋνου ακριβσ τη ςτιγμό τησ

πλόρουσ ανϊπτυξόσ του, δε μπορεύ να μην οδηγόςει τη ςυνεύδηςη μπροςτϊ ςε μια

ιςτορικό κατϊςταςη ιδιαύτερα ξεχωριςτό: χωρύσ να γενικοποιοϑμε, φαύνετα

καθαρϊ πωσ η καθυςτϋρηςη του ύδιου του «ομοφυλϐφιλου ζητόματοσ» απϐβηκε

μοιραύα για το κύνημα τισ περιςςϐτερεσ φορϋσ. Δε φτϊνει ςε πλόρη ιςχϑ, παρϊ

ϑςτερα απ’ ϐλα τα ϊλλα κινόματα μεταρρϑθμιςησ τησ καθημερινϐτητασ, (το

φεμινιςτικϐ, παραδεύγματοσ χϊρη), κι εύναι πιο ςυχνϊ το πρτο θϑμα του πολιτικοϑ

αντύκτυπου, που ακολουθεύ τισ εποχϋσ τησ «παρακμόσ» (διϊβαζε: αδυναμύασ τησ

πολιτικόσ εξουςύασ). Ϊτςι, ύςωσ, κϊποια μϋρα, και το αμερικϊνικο κύνημα Γκαύη,

προσ το παρϐν μετϋωρο....

ΟΙ ΕΞΟΛΟΘΡΕΤΣΙΚΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕ

Η απϐτομη ανατροπό του ρεϑματοσ ςτη Γερμανύα, δεν αφοροϑςε ιδιαύτερα τουσ

ομοφυλϐφιλουσ, παρϐτι αυτού υπόρξαν ςαν κύνημα απϐ τα πρτα θϑματα των

«αυθϐρμητων αντιδρϊςεων», οργανθηκαν, ϐπωσ ςτην περύπτωςη του Ινςτιτοϑτουτου Φύρςφελντ, ςτισ 6 ΜαϏου του 1933. τϋλνονται μερικού διευθϑνοντεσ ςε

ςτρατϐπεδο ςυγκεντρςεωσ, αλλϊ το καθεςτσ δεν ϊρχιςε να εξαπολϑει ϋνα ειδικϐ

ανθρωπο-κυνηγητϐ ενϊντια ςτον ομοφυλϐφιλο του δρϐμου.

Μια που λϋγονται τϐςεσ ποταπϋσ τερατολογύεσ για τουσ ομοφυλϐφιλουσ και το

ναζιςμϐ, που προςπαθοϑν να δικαιολογόςουν αςυνεύδητα τη ςιωπό για την εξορύα

και το μαζικϐ μακελειϐ των «κϐκκινων

94



τριγνων», ασ θυμηθοϑμε πωσ ο Φύτλερ προςωπικϊ ποτϋ δεν ϋκρυψε την απϋχθεια

του για τουσ ϋρωτεσ μεταξϑ αντρν. Ο Ρ. Ντηλσ, ιδρυτόσ τησ Γκεςτϊπο, διηγεύται

μϋςα ςτα απομνημονεϑματα του ϐτι ο Φύτλερ απϋδιδε ςτην ομοφυλοφιλύα την

πραγματικό αιτύα τησ παρακμόσ τησ αρχαύασ Ελλϊδασ. Η ελϊχιςτη ανοχό ωσ προσ

τοϑτο το θϋμα, θα οδηγοϑςε αναπϐφευκτα ςτον εκφυλιςμϐ τησ Ρϊτςασ.

Μϐνο ο ςυςχετιςμϐσ των δυνϊμεων ανϊμεςα ςτα SS και τα SA υποχρϋωνε τον

Φύτλερ ςε κϊποια μετριοπϊθεια απϋναντι ςτουσ ναζύ αξιωματοϑχουσ, ϐπωσ τον

Ραιμ, ϑποπτουσ για ανόθικεσ πρϊξεισ ενϊντια ςτη φϑςη. Απϐ κϊποια πλευρϊ εύναι η

ςχετικό «ανεξαρτηςύα» του Ραιμ, την οπούα ο Φύτλερ τϐςο προςπϊθηςε να ςπϊςει,

που εξηγεύ την υπϐληψη του. Σο 1925, η «αναιςχυντύα» του ϋφταςε μϋχρι να κινόςει

μια δημϐςια δύκη ςε βϊροσ ενϐσ ζιγκολϐ, που τον εύχε εξαπατόςει, και

παρουςιϊςτηκε ςαν ομοφυλϐφιλοσ δημϐςια. το κϊτω κϊτω ο επύςημοσ

θεωρητικϐσ του ρατςιςτικοϑ ναζιςμοϑ, ο Ρϐζενμπεργκ, όταν βϋβαια εβραύοσ...

Αλλϊ κανϋνασ δεν ςκϋφτηκε ποτϋ να το προςϊψει αυτϐ ςτο λαϐ του Ιςραόλ. Εν ο

Ραιμ, ακϐμα και ςόμερα, προςφϋρει ς’ ϐλα τα εύδη των ψευτο-ςοφν μια ευκαιρύα

ια να δικαιολογόςουν την απϋχθεια τουσ για τουσ ομοφυλϐφιλουσ...

Σο Μϊρτιο του 1934, (εύμαςτε τρεισ μόνεσ πριν απϐ τη «νϑχτα των μεγϊλων

μαχαιριν», ςημειςτε το καλϊ), η οβιετικό Ϊνωςη υιοθετεύ ϋνα νϋο νϐμο, που

τιμωρεύ τισ ομοφυλϐφιλεσ πρϊξεισ μεταξϑ ςυναινοϑντων αντρν με φυλϊκιςη μϋχρι

πϋντε χρϐνων. Η ποινό επεκτεύνεται και μϋχρι οκτ χρϐνια ςτην περύπτωςη που

ϋγινε χρόςη βύασ ό κατϊχρηςη εξουςύασ. Μεγϊλοι διωγμού εξαπολϑονται απ’ ϊκρη

ς’ ϊκρη ϐλησ τησ χρασ, οι πρτοι αυτοϑ του εύδουσ ς’ ϐλο τον κϐςμο. τη Μϐςχα,

ςτο Λϋνινγκραντ, ςτο Καρκϐβ, ςτην Οδηςςϐ, ς’ ϐλεσ τισ μεγϊλεσ πϐλεισ, η

αςτυνομύα ςυλλαμβϊνει τουσ «γνωςτοϑσ» ομοφυλϐφιλουσ, οι οπούοι οδηγοϑνται

ςτη ιβηρύα.

Μεταξϑ τϊλιν και Φύτλερ, οι δυςτυχιςμϋνοι ομοφυλϐφιλοι πληρνουν ϋνα

τερατδεσ παιχνύδι αντι-κατοπτριςμοϑ. Οι ναζύ, εύχαν βρει κατϊ των μαρξιςτν την

ιδϋα ϐτι η Διεθνόσ ϋχει διαβρωθεύ, ϐπωσ και τα κομμουνιςτικϊ κϐμματα, απϐ τουσΕβραύουσ. Ιδϋα, που εξϊλλου θηςε την ΕΔ ς’ ϋνα ϊγριο αντιςημιτιςμϐ. Αλλϊ οι

κομμουνιςτϋσ προπαγανδιςτϋσ βρόκαν μια δαιμϐνια απϊντηςη: κατηγορντασ

95



τουσ ναζύ για ομοφυλοφιλύα, τουσ εξαναγκϊζουν να καθαρύςουν τουσ δικοϑσ τουσ

ςτϊβλουσ του Αυγεύα. Εύναι η εποχό του Γκϐρκι, του μεγϊλου Γκϐρκι, που γρϊφει

μϋςα ςτον «Προλεταριακϐ Ουμανιςμϐ»: «τισ φαςιςτικϋσ χρεσ, η ομοφυλοφιλύα

καταςτρϋφει τη νεολαύα και ανθεύ χωρύσ τιμωρύα. Και εν ςτισ ... ςοςιαλιςτικϋσ χρεσ, η ομοφυλοφιλύα ϋχει θεωρηθεύ κοινωνικϐ ϋγκλημα και τιμωρεύται αυςτηρϊ ,

ςτη Γερμανύα ϋχει γύνει μϐδα το να εύςαι ομοφυλϐφιλοσ. ΚΑΣΑΡΓΕΙΣΕ ΣΗΝ

ΟΜΟΥΤΛΟΥΙΛΙΑ ΚΑΙ Ο ΥΑΙΜΟ ΘΑ ΕΞΑΥΑΝΙΣΕΙ».

Καταργεύςτε τουσ Εβραύουσ και ο μαρξιςμϐσ θα εξαφανιςτεύ, απαντϊ ςαν

τρομακτικό ηχ η ναζιςτικό προπαγϊνδα. Και καθεμιϊ απϐ τισ δυο δικτατορύεσ,

ενεργντασ περιςςϐτερο απϐ ανταγωνιςμϐ παρϊ απϐ πραγματικό αντύθεςη,

επωφελεύται να τακτοποιόςει τα του ούκου τησ.

Μϐνο που αυτό η ςταλινικό προπαγϊνδα ξεπϋραςε τον ύδιο το ςταλινιςμϐ. Και ηδυτικό ιντελλιγκϋντςια τϐςο εμπνεϑςτηκε απ’ αυτόν που την ϋκανε ουςιαςτικϊ δικό

τησ θϋςη, αυτϐ το «κολλϊζ» μεταξϑ ομοφυλοφιλύασ και φαςιςμοϑ. Δεύτε ακϐμα και

το Ρϊιχ, δεύτε κϊποιο ςημερινϐ αριςτερϐ.

Οι γερμανικού ξεννεσ νεϐτητασ το 1931

96



Πρϐκειται, γενικϊ, γι’ αριςτεροϑσ. Αυτϐ που δε ξϋρουν, εύναι πωσ

επαναλαμβϊνουν την ύδια τακτικό με κεύνη των αρχν τησ αντι-ομοφυλϐφιλησ

δύωξησ. Γιατύ το πραγματικϐ ςϑνθημα τησ γενικευμϋνησ δύωξησ, που θα οδηγοϑςε

ςτο μακελειϐ, δεν το ϋδωςε μια αιτιολογημϋνη απϐφαςη του Φύτλερ, αλλϊ η πύεςη

που αςκόθηκε ς’ αυτϐν απϐ την ευρωπαώκό αριςτερϊ. Πρϊγματι, οι ομοφυλϐφιλοι

υπόρξαν τα θϑματα ενϐσ αμοιβαύου εκβιαςμοϑ μεταξϑ του ςοβιετικοϑ και του ναζι-

ςτικοϑ καθεςττοσ.

Ασ αποδςουμε την εφεϑρεςη ςτουσ εφευρϋτεσ: όταν οι ςοβιετικού που

ϊρχιςαν, ωθντασ εκβιαςτικϊ τουσ ναζύ: οι τελευταύοι βϋβαια αναλαμβϊνουν

ρόγορα το ϋργο με μια τρομερό αποτελεςματικϐτητα. Οι ςοβιετικού εύχαν όδη

ανούξει το δρϐμο για τα ςτρατϐπεδα ςυγκϋντρωςησ, που θα εκμεταλλευτοϑν οι

ναζύ με την γνωςτό ςε ϐλουσ επιτυχύα. Η ϐχι τϐςο φανερό ιδϋα μιασ ουςιαςτικόσ

«κατϊργηςησ» του ομοφυλϐφιλου ς’ ϐλη την επικρϊτεια, προϒπϐθετε επύςησ μια

«ιδεολογικό επανϊςταςη», που χρωςτϊμε ςτο ΚΚΕ.

Μϋςα ςε δϋκα χρϐνια, η καινοϑρια «αντύληψη του κϐςμου» τησ οβιετικόσ

νωςησ, ςτη βϊςη των ύδιων θεωριν, περνϊ χωρύσ πρϐςκομμα απϐ την ανοχό

ςτην κϊθαρςη. Σο 1923, ο Μπϊτκισ ϋγραφε ςτη εξουαλικό Επανϊςταςη: «Οι

ςχϋςεισ του ςοβιετικοϑ νϐμου με τη ςεξουαλικϐτητα βαςύζονται ςτην αρχό ϐτι οι

απαιτόςεισ τησ μεγϊλησ πλειονϐτητασ του λαοϑ εύναι ςε αρμονύα με τισ ανακαλϑψεισ

τησ ςϑγχρονησ επιςτόμησ. «Σην ύδια εποχό ο Φύρςφελντ μποροϑςε να προςυπογρϊψει

τη διακόρυξη αυτό, με ϐλη του την καρδιϊ . Αλλϊ, ελευθερνοντασ προςωρινϊ την

ομοςεξουαλικϐτητα απϐ κϊθε «αυτοϑςια» καταδύκη, ϊνοιγε το δρϐμο ς’ ϐλεσ τισ

δυνατϋσ νομιμοποιόςεισ πολιτικν αποφϊςεων πϊνω ςτο θϋμα. Απϐ το 1928, ο Πϊαςε

Οζϋςκι, ϋνασ ϊλλοσ ςοβιετικϐσ ςεξολϐγοσ, προςδιορύζει την ομοςεξουαλικϐτητα ςαν

«κοινωνικϐ κύνδυνο». Δεν ϋχουνε βγει απϐ το πλαύςιο των αρχν τον Μπϊτκισ. Μια

τερϊςτια πρϐοδοσ, αποςαφηνύζει ο ύδιοσ ο Πϊαςε Οζϋςκι, ολοκληρθηκε ςτον

επιςτημονικϐ τομϋα, ςε ςχϋςη με το «παρϊ φϑςιν» του αςτικοϑ ςκοταδιςμοϑ. Όταν η

πολιτικό εύναι μια επιςτόμη, τϐτε η καταπύεςη εύναι πρϊξη υγιεινόσ. Η επιςτόμη των

ναζύ, ϐςο «τρελό» και να όταν, εύχε επύςησ ϐλη τη δυνατό επιςτημονικό ακρύβεια

και εγκυρϐτητα ϐταν διακόρυςςε την εξαφϊνιςη των ομοφυλϐφιλων

97



ια να προςτατεϑςει τα ςπερματϐζωα των αρεύων.

Η εξϐντωςη μιασ ό περιςςϐτερων εκατοντϊδων χιλιϊδων ομοφυλϐφιλων θα

μπορϋςει ϋτςι να γύνει ςιωπηλϊ, θεωροϑμενη ςαν μη ϋχουςα αξιϐλογη ςημαςύα,

ϋνα απλϐ επειςϐδιο, λύγο βύαιο ϋςτω, μϋςα ςτουσ πολϑπλοκουσ ϋρωτεσ των

ομοφυλϐφιλων με τουσ αγκυλωτοϑσ ςταυροϑσ.

98



Υωτογραφύα Ντανιϋλ Γκερϋν

ΣΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΟΤ 1930

Οι γερμανικού «ξεννεσ νϋων» (Jungenherbergen) παρϋμειναν μϋχρι το τϋλοσ,

μια εςτύα του κινόματοσ τησ γερμανικόσ νεολαύασ. Ο τϋφαν Γκεϐργκε, ο Υύντουσ

εύχαν βγϊλει πολλϋσ εφημερύδεσ, και πολυϊριθμοι αγωνιςτϋσ ομοφυλϐφιλοι

ςυμμετεύχαν ςαν οπαδού. Απϐ τη δεκαετύα του 1900 μϋχρι τον ερχομϐ του

φαςιςμοϑ, αυτϋσ θα αποτελϋςουν τη βϊςη ςτρατολϐγηςησ για τα φυςιολατρικϊ ό

τα μεταρρυθμιςτικϊ κινόματα, με τα οπούα εύναι ςυνδεμϋνο το ομοφυλϐφιλο

κύνημα.

99



Σϋςςερισ « Wandever» το 1932 (φωτ. Ντανιϋλ Γκερϋν)

100



Ο αρχηγϐσ τησ «Κλύκασ» που πόρε το ϐνομα του « Wineton», ςϑμφωνα με την

ινδικό επιφυλλύδα του Γκ. Εμϊρντ. τη ζνη: « Wied-Frei» («Ωγριοσ κι

ελεϑθεροσ»)

101



ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΟΔΟ ΣΟΝ ΠΡΩΣΟΓΟΝΙΜΟ

’ ϋνα ρεπορτϊζ που ϋγινε για λογαριαςμϐ του περιοδικοϑ τησ αριςτερϊσ Μ, το

1932, ο Ντανιϋλ Γκερϋν ανακαλϑπτει «την επϊνοδο ςτη βαρβαρϐτητα» που

ςυμβολύζει για τη γερμανικό νεολαύα την επιτυχύα των ελευθϋριων «κλικν», των

ομϊδων των νϋων ανϋργων, οργανωμϋνων ςε κοινοτικό ζωό, ςτο περιθριο κϊθε

νϐμου. «Ελεϑθερη» ςεξουαλικϐτητα, περύεργο ανακϊτεμα μιασ

υπερ-αρρενωπϐτητασ και μιασ θηλυκόσ αιςθηςιακϐτητασ (ϐπωσ το μαρτυροϑν τα

ςκουλαρύκια και τα ροϑχα τουσ), ονϐματα μυθικϊ («Λύμα ταρτϊρου, Ϊρωτασ

Σςιγγϊνων, Πειρατϋσ των δαςν»), μια κϊποια προτύμηςη για ςτολϋσ ακϐμα

καλυμμϋνη κϊτω απϐ μια ϋξαλλη φανταςύα και προπϊντων μυόςεισ περιςςϐτερο

ό λιγϐτερο ςαδιςτικϋσ και ςυντροφικό ομοφυλοφιλύα: Αυτϊ εύναι μερικϊ απϐ τα

πιο εντυπωςιακϊ γνωρύςματα των «ςυμμοριν». Αναρχικού, χωρύσ ταμποϑ,

ζντασ με ληςτεύεσ, αυτού οι περιθωριακού φϋρνουν λιγϐτερο το μόνυμα τησ

«ςϑγχυςησ» τησ γερμανικόσ νεολαύασ (μετα - ναζιςτικό εκλογύκευςη) και

περιςςϐτερο το βαθϑ κλονιςμϐ των αξιν τησ ιδιωτικόσ ζωόσ μϋςα ςτο βαθϑ

γερμανικϐ αναβραςμϐ. Να θυμηθοϑμε επύςησ το Μπρεχτ, a propos του

ςτρατοπϋδου των νϋων ανϋργων του «Kuhle Vampe», κοντϊ ςτο Βερολύνο.

Σο 1932, η κυβϋρνηςη του φον Πϊπεν αποφαςύζει να οργανςει ϐλουσ αυτοϑστουσ νϋουσ ϊνεργουσ ςε ςτρατϐπεδα εργαςύασ. Αυτό η φωτογραφύα δεύχνει ϋνα

απϐ αυτϊ τα ςτρατϐπεδα του 1932: ανούγουν διϊπλατα το δρϐμο ςτη

ςτρατιωτικοκοπούηςη τησ νεολαύασ απϐ το εθνικο-ςοςιαλιςτικϐ κϐμμα! Η

αυτο-οργϊνωςη δύνει οριςτικϊ τη

102



θϋςη τησ ςτο χιτλερικϐ ςϑςτημα οργϊνωςησ τησ νεολαύασ. Σο ιδιαύτερο

ενδιαφϋρον των ναζύ για το κύνημα τησ νεολαύασ και η ικανϐτητα τουσ ςτη

χρηςιμοπούηςη του, εξηγοϑν ςε μεγϊλο βαθμϐ τισ ερωτικϋσ φανταςιςεισ τησ

καλσ-ςκεφτϐμενησ εφηςυχαςμϋνησ αριςτερϊσ, τισ ςχετικϋσ με τισ κοινοβιακϋσεφηβικϋσ και ανδρικϋσ εφιδρςεισ ςαν εςτύα τησ φαςιςτικόσ μϐλυνςησ.

Ακριβσ γιατύ δύνει μια τϋτοια ςημαςύα ςτη ςτρατιωτικό ϋνταξη τησ νεολαύασ,

το ναζιςτικϐ καθεςτσ θα κϊνει τα πϊντα για να απαλλαγεύ απϐ την υποψύα τησ

ομοφυλοφιλύασ, για την οπούα κατηγορόθηκε με ςθϋνοσ απϐ τουσ κομμουνιςτϋσ

και τουσ δυτικοϑσ δημοκρϊτεσ. Μϊταια, ϐμωσ: ϐςο περιςςϐτερο αγωνιζϐταν ο

ναζιςμϐσ ςτϋλνοντασ πλόθη ομοφυλϐφιλων για εξϐντωςη, τϐςο περιςςϐτερο

όταν θϑμα αυτόσ τησ ακαταπϐνητησ και εξευτελιςτικόσ κατηγορύασ,

παραςϑροντασ μαζύ του, μϋςα ςτη μομφό τησ ιςτορύασ, τισ χιλιϊδεσ τα θϑματατου. Μποροϑμε ύςωσ να ιςχυριςτοϑμε πωσ ςτα μϊτια κϊποιασ μερύδασ, αρκετϊ

μεγϊλησ και ςόμερα ακϐμα, εύναι «αναγκαύο» ο φαςιςμϐσ να εύναι ομοφυλϐφιλοσ,

ύςωσ γιατύ εδ βρύςκεται ϋνα ςτύγμα μεγαλϑτερο απ’ ϐλεσ τισ εξοντςεισ ςτον

κϐςμο. Η ςϑνδεςη φαςιςμϐσ-ομοφυλοφιλύα εύναι αποτελεςματικό, βαραύνει

ακϐμα ςτισ ςυνειδόςεισ. Οπωςδόποτε, υπόρχαν αντιςημύτεσ πριν το Φύτλερ, αλλϊ

για πολλοϑσ ανθρπουσ, ο τερατδικοσ, «καθοριςτικϐσ» χαρακτόρασ του

ναζιςμοϑ οφεύλεται ακριβσ ς’ αυτό τη ϑνθεςη. Μονομιϊσ, η πιο αδυςπητη

παγύδα που ςτόθηκε ποτϋ εναντύον μιασ μερύδασ ανθρπων (τουλϊχιςτο μιασ

ςχεδϐν-μερύδασ, που εξηγεύ τα υπϐλοιπα), ςυνεχύζει ακϐμα να λειτουργεύ

αθϐρυβα. Σο μαρτϑριο, που καθαγύαςε τον εβραύο, ςυνεχύζει να βρωμύζει ϐλεσ τισ

μϋρεσ τον ομοφυλϐφιλο, καθιςτντασ τον κατϊ κϊποιο τρϐπο υπεϑθυνο, ϐχι μϐνο

για την ύδια του την δυςτυχύα (πρϊγμα που ϋχει κϊποια μορφό αλόθειασ) αλλϊ

πολϑ περιςςϐτερο, εξαιτύασ τησ μανύασ των ύδιων των δημύων του, υπεϑθυνο για το

ναζιςμϐ, με τον οπούο πρϋπει απαραύτητα να τον ςυνδϋουν βαθιϋσ λιμπιντικϋσ

ςυγγϋνειεσ. Η ιδϋα του τϊλιν βρόκε το δρϐμο τησ και η μαρξιςτικό παγύδα

αποκαλϑπτεται πιο ιςχυρό και ανθεκτικό απϐ τη ναζιςτικό φρύκη.

Πϊντωσ, μϐλισ πυροδοτεύται, η γερμανικό αντι-ομοφυλϐφυλη μηχανό

αποδεικνϑεται ριζικό. τισ 28 Ιουνύου του 1934, ϋχουμε λοιπϐν

10



τη δολοφονύα του Ραιμ και του επιτελϊρχη του ςτρατοϑ, των SA, που

θυςιϊςτηκαν ςτη νϋα καμπϊνια τησ απϊντηςησ ςτισ ςοβιετικϋσ ςυκοφαντύεσ. Ϊνα

χρϐνο μετϊ απ’ αυτό τη νϑχτα των μεγϊλων μαχαιριν και την επικϑρωςη του

ςοβιετικοϑ νϐμου, η παρϊγραφοσ 175 τροποποιόθηκε ϋτςι, ςτε να γύνει το

καινοϑργιο νομοθετικϐ κεύμενο κατϊ των ομοφυλϐφιλων, ο «νϐμοσ για την

προςταςύα του γερμανικοϑ αύματοσ και τησ γερμανικόσ τιμόσ». Οι ποινικϋσ

πρϊξεισ επεκτεύνονται ςτο εξόσ ακϐμα και για το απλϐ αγκϊλιαςμα ακϐμα και

ςτισ ομοφυλοφιλικϋσ φανταςιςεισ. Πρϋπει να αποςοβηθεύ μϋχρι και η

παραμικρό ςκιϊ φαινομενικόσ ανοχόσ: ςε μια δύκη εξωφρενικό, ϋνασ ϊντρασ

καταδικϊςτηκε, επειδό θεωρόθηκε ϋνοχοσ για το ϐτι δεν παρατηροϑςε, ς’ ϋνα

ζευγϊρι επιδειξιν που ϋκανε ϋρωτα, παρϊ μονϊχα το ςμα του αρςενικοϑ

παρτενϋρ... Η απλό ομοφυλϐφιλη πρϐθεςη αρκεύ για να γύνει αιτύα κατηγορύασ,εφϐςον η καινοϑργια κοινωνικό επιςτόμη θεωρεύ λιγϐτερο ςημαντικϋσ τισ πρϊξεισ

απϐ τον τϑπο τησ προςωπικϐτητασ του «εκφυλιςμϋνου». Ϊτςι κϊποιοσ εύναι «απϐ

τη δομό» του ομοφυλϐφιλοσ, εύτε κϊνει ομοφυλϐφιλεσ πρϊξεισ εύτε ϐχι. Κι εδ

ακϐμα, βϋβαια ακοϑςια, ο Φύρςφελντ εύχε ετοιμϊςει το ϋδαφοσ για την κοινό

γνμη...

105



Επειςϐδιο



FIDUS

Ο Υύντουσ, κατϊ τo αληθινϐ του ϐνομα Οϑγκο Όππενερ, γεννόθηκε το 1868, και

πϋθανε το 1948. Αν δεν ϋχουμε καμύα ϋνδειξη για την πιθανό ομοφυλοφιλύα του πιο

μεγϊλου υμνητό τησ νεανικόσ ομορφιϊσ των γερμανν, πϊντωσ φαύνεται πωσ εύχε

ςχϋςεισ με τον κϑκλο του τϋφαν Γκεϐργκε. Ο Υύντουσ υπόρξε ϋνασ απϐ τουσ πιο

ςημαντικοϑσ δημιουργοϑσ του νατουραλιςτικοϑ και μεταρρυθμιςτικοϑ κινόματοσ,

τησ «Labensrefom», τησ αναμϐρφωςησ τησ ζωόσ. Ϊζηςε μαζύ με το δϊςκαλο και

εμπνευςτό του, Ντύφφενμπαχ, μϋςα ςε μια φυςιοκρατικό ανδρικό κοινϐτητα, ςτη

Βαυαρύα. Με ιδεολογικό ςυγγϋνεια με τον αναρχικϐ Μϑςαμ, την Κλϊρα Σςϋτκιν,

τον Κϊουτςκυ, θα ιδρϑςει το «St. Georgs-Bund », ςϑνδεςμο για μια καινοϑργια ζωό

κουλτοϑρασ για τη νεολαύα. Εφευρϋτησ μιασ εικϐνασ του νϋου, ςτην οπούα

αναγνωρύζονται ϐλα τα κινόματα τησ προλεταριακόσ νεολαύασ υπόρξε επύςησ ϋνασ

ουτοπικϐσ αρχιτϋκτονασ μιασ μεγϊλησ δημιουργικϐτητασ (ςχϋδια θεϊτρων, ναού

και τϐποι μιασ καινοϑριασ κοινωνικόσ ζωόσ). Εξ ολοκλόρου αντύθετοσ με τουσ

κομμουνιςτϋσ, που ϋβλεπαν ςτην «Lebensreform» ϋνα «τρύτο δρϐμο» μεταξϑ

καπιταλιςμοϑ και ςοςιαλιςμοϑ, μια επικύνδυνη μικροαςτικό χύμαιρα, και τουσ

οπούουσ ςϐκαρε η υπερϊςπιςη τησ γυμνϐτητασ, τϐςο αγαπητόσ ςτο Υύντουσ,εκεύνοσ προχωρεύ μετϊ το 1930 προσ το χιτλεριςμϐ και φτϊνει μϋχρι να κϊνει το

πορτραύτο του ύδιου του Υϑρερ. Αλλϊ το ναζιςτικϐ καθεςτσ τον απϋκλειςε:

ϑποπτοσ για ςυνεργαςύα με τουσ ναζύ που οι ύδιοι αρνόθηκαν, ο Υύντουσ εύχε ϐλεσ

τισ δυςχϋρειεσ τησ κϊθαρςησ χωρύσ ποτϋ να βρει πραγματικϊ τη θϋςη του μϋςα ςτο

ναζιςμϐ.

111



OTTO MEYER « AMDEN»

Ο OTTO Μϋγιερ, ζωγρϊφοσ και ςχεδιαςτόσ, εύναι κοινϊ γνωςτϐσ ςαν «Μϊγιερ

μντεν» απϐ το ϐνομα τησ κοινϐτητασ ολικόσ ζωόσ του Ωμντεν, ςτη γερμανικό

Ελβετύα, ϐπου ϋζηςε για πολϑ καιρϐ. Εύναι γι’ αυτόν ακριβσ την κοινϐτητα του

μντεν, που ο Fidus ςχεδύαςε ϋνα πλϊνο ναοϑ, ςυνεχύζοντασ την ουτοπιςτικό

παρϊδοςη του ρεφορμιςμοϑ και τησ ςωματικόσ ομορφιϊσ που ϋχει όδη

παρουςιαςτεύ ςτο ςπύτι του Κοϑπφερ ςτο Μινοϑζιο ό μϋςα ςτην κοινϐτητα τησ

ςκϐνα.

Ο Όττο Μϋγιερ εύναι ο ζωγρϊφοσ των παιδιν του κολλεγύου, αυτν των

ελβετικν οικοτροφεύων ϐπου ανατρϊφηκε κι ο ύδιοσ. Γοητευμϋνοσ απϐ το ςμα

των νεαρν αγοριν μϋςα ςτη ςχολικό κοινϐτητα γνριζε να ςυλλαμβϊνει ςτισ

ςκηνϋσ του κολλεγύου (ντουσ, εμβολιαςμϐσ κλπ.) τη χϊρη του παιδικοϑ ερωτιςμοϑ.

Ϊχοντασ ςτενό επαφό με τη ςχολό του Μπαουχϊουζ ςτη τουτγϊρδη, φύλοσ του

ζωγρϊφου Όςκαρ λϋμμερ. με τον οπούο ανταλλϊςςει μια ςημαντικό

αλληλογραφύα, ο Όττο Μϋγιερ μασ παρουςιϊζει ϋνα χαρακτόρα ςτο ϋπακρο

πρωτϐτυπο: η «παιδεραςτικό» τϋχνη αφιερωμϋνη ςυνόθωσ ςτη διεςτραμμϋνη χρόςη των κλιςϋ μιασ τϋχνησ παρελθοντολογικόσ, γύνεται ςτον Όττο Μϋγιερ τϋχνη

ενϐσ δυνατοϑ και εκπληκτικοϑ μοντερνιςμοϑ. Οι φλου και ςχεδϐν ςυμβολικϋσ

φιγοϑρεσ του, πιο κοντινϋσ ςτουσ αρχαώκοϑσ «Κοϑρουσ» παρϊ ςτην ελληνιςτικό

ατονύα ςτην οπούα παραπϋμπουν τϐςο ςυχνϊ ϊλλοι καλλιτϋχνεσ, ϋχουν τη

μυςτηριδη και θαμπό ομορφιϊ των μυθιςτορημϊτων του Musil, ςαν να βλϋπαμε

«Αταξύεσ του μαθητό Törless» ςε εικϐνεσ.

112



VAN DER LUBBE

Marinus , ο θαλαςςινϐσ, αυτϐσ που ϋρχεται απϐ την θϊλαςςα. Αυτϐ όταν το

ϐνομα του Βαν ντερ Λϑμπε, αυτοϑ του νϋου Ολλανδοϑ, που κατηγορόθηκε το 1933,

ϐτι εύχε βϊλει φωτιϊ ςτο Ρϊιχςταγκ, ημερομηνύα αποφαςιςτικό κατϊ τουσ

ιςτορικοϑσ, για την εγκαθύδρυςη του ναζιςτικοϑ καθεςττοσ.

Παρϊξενοσ ο Marinus. Κοϑκλα που ταλαντεϑεται ανϊμεςα ςε αντιφατικϊ

ςυμφϋροντα, που τον ξεπερνοϑν: προβοκϊτορασ ναζύ, λϋνε οι κομμουνιςτϋσ,

προβοκϊτορασ κομμουνιςτόσ, βεβαινουν με τη ςειρϊ τουσ οι ναζύ.

Ακϐμα και ςόμερα, ο ϐμορφοσ Marinus εύναι η εικϐνα του ύδιου του ϑποπτου

προβοκϊτορα, που επϋτρεψε το ξεκύνημα του αντι-κομμουνιςτικοϑ κυνηγητοϑ ςτη

Γερμανύα.

Ο Βαν ντερ Λϑμπε, λοιπϐν, όταν ομοφυλϐφιλοσ. Εύναι ο χροσ ϐλων των

αντιφϊςεων μιασ εποχόσ, εύτε τον δοϑμε ςαν μια μοναχικό ϑπαρξη, που την ϋχουν

λεκιϊςει με προςβολϋσ εύτε ςαν ϋνα ζιγκολϐ, πουλημϋνο ςτο διϊβολο.

Με το Βαν ντερ Λϑμπε, θαρρεύσ ϋνασ ονειροπϐλοσ Ρϊντιγκε, ϐλεσ οι αντιφϊςεισ

δϋνονται μεταξϑ τουσ. Τπερβολικϊ ωραύοσ, προλεταριακϐσ ϊγγελοσ για τουσ

αναρχικοϑσ, τρελό μπϊλα για «πύςςεσ» μεταξϑ κομμουνιςτν και ναζύ, ο φον

Λϑμπε όταν μια αμφιλεγϐμενη προςωπικϐτητα, ιδωμϋνοσ μϋςα ςτην

υπερπλειοδοςύα, μεταξϑ δημοκρατιν, και ναζιςτικν ό ςοβιετικν

ολοκληρωτιςμν. Η χειρονομύα του όταν πρτα απ’ ϐλα ενϐσ ριζοςπαςτικοϑ αντι-

κοινοβουλευτιςμοϑ. Ϊβαλε φωτιϊ ςτο γερμανικϐ κοινοβοϑλιο (εξϊλλου όδη

υποταγμϋνο ψυχό τε και ςματι ςτο Φύτλερ) κϊνοντασ φυτύλι τα ύδια του τα ροϑχα ,

ποτιςμϋνα με πετρϋλαιο. Εκπληκτικϐ ςϑμβολο τησ θυςύασ, ανθρπινη δϊδα μϋςα

ςτη μπαρουταποθόκη των ολοκληρωτιςμν ςτη γϋνεςό τουσ.

114



Κατηγοροϑμενοσ, χωρύσ αποδεύξεισ εξϊλλου, ϐτι όταν πρϊκτορασ των ναζύ, ο

Βαν ντερ Λϑμπε δεν ϋχει κανϋνα δικαύωμα πϊνω ςτην ύδια του τη χειρονομύα. Ο

ύδιοσ επύςησ, υφύςταται το νϐμο τησ ανταλλαγόσ μεταξϑ των προπαγϊνδων, των

οπούων οι ομοφυλϐφιλοι όταν τα θϑματα ςτην εποχό αυτό: πρϊκτορασ τησμπολςεβύκικησ ςυνομωςύασ κατ;a το ναζιςτικϐ τϑπο, εύναι ϋνασ ταραγμϋνοσ

ομοφυλϐφιλοσ, που τον εξουςιϊζουν ςκοτεινού εκβιαςμού, ςτα μϊτια των

κομμουνιςτν και των δημοκρατν. Ο Βαν ντερ Λϑμπε εύναι ϋνασ αθϋλητοσ

«αντικειμενικϐσ» προβοκϊτορασ, εφϐςον η αςτυνομύα των ναζύ δε θα καταφϋρει

ποτϋ να του αποςπϊςει την παραμικρό δόλωςη, που εκθϋτει μια πολιτικϊ αντύθετη

δϑναμη. Παρϋμεινε το αρχϋτυπο του «κατευθυνϐμενου» του ιςτορικϊ ανεϑθυνου,

αυτοϑ που δεν

Ο Βαν ντερ Λϑμπε ςτο Βερολύνο με αφορμό τη δύκη του

ϋχει ςυνεύδηςη του νοόματοσ, των πρϊξεων του. Αρνητικϐσ όρωασ μιασ Ιςτορύασ,

ϐπου δεν αντιπαρατύθενται παρϊ τα ατςαλϋνια τϋρατα των μεγϊλων προπολεμικν

κρατν, ςυνθλιμμϋνοσ απϐ την αλληλοςϑγκρουςη του ναζιςμοϑ με τον

Κομμουνιςμϐ. Ο Λϑμπε εύναι το ςϑμβολο του πεπρωμϋνου των ομοφυλϐφιλων του

καιροϑ του, θϑμα ακατανϐητο, χωρύσ δικηγϐρο, που προαναγγϋλλει ϋνα μακελειϐ

χωρύσ αποζημιςεισ.

115



ΣΑ «ΡΟΖ ΣΡΙΓΩΝΑ»

Ποτϋ δεν ϋγινε δυνατϐ να μϊθουμε επακριβσ τον αριθμϐ των ομοφυλϐφιλων,

που εξαφανύςτηκαν ςτα ναζιςτικϊ ςτρατϐπεδα. Δε γνωρύζουμε με βεβαιϐτητα

παρϊ μϐνο τισ ςτατιςτικϋσ των ανακριτικν διαδικαςιν ςτη Γερμανύα, εν

ξεφεϑγουν απϐ κϊθε απογραφό οι ςυνοπτικϋσ εκτελϋςεισ (κατϊ τη διϊρκεια του

πολϋμου), καθσ και οι μαζικϋσ ςυλλόψεισ ς’ ϐλεσ τισ ευρωπαώκϋσ χρεσ,

ςυμπεριλαμβανϐμενησ και τησ Γερμανύασ, καθσ και οι αποςτολϋσ

ομοφυλϐφιλων κατευθεύαν, χωρύσ καταδικαςτικό απϐφαςη, ςτα ςτρατϐπεδα,

των οπούων τα αρχεύα τισ πιο πολλϋσ φορϋσ καταςτρϊφηκαν με την προϋλαςη

των ςυμμαχικν ςτρατευμϊτων. Αλλϊ το πιο ςημαντικϐ εμπϐδιο όταν βϋβαια η

ϊρνηςη των αρχν, ςτην Απελευθϋρωςη, να λϊβουν υπϐψη τουσ τουσ

κρατοϑμενουσ με τα «ροζ τρύγωνα» και τον κατανοητϐ φϐβο που ςυνϋχιζε να

κυριαρχεύ ςτα ύδια τα θϑματα, που κατϊ κανϐνα δεν παραδϋχτηκαν ποτϋ ϐτι

διχτηκαν λϐγω τησ ομοφυλοφιλύασ τουσ. Γιατύ εξϊλλου, και μϋχρι πρϐςφατα,

τϐςο ςτη Γερμανύα, ϐςο και ςτην Αγγλύα, μια τϋτοια παραδοχό θα τουσ ςτούχιζε

μια νϋα ποινικό καταδύκη.

Ο Ευγϋνιοσ Κϐγκαν ςτο βιβλύο του «Σο κρϊτοσ των Εσ-Εσ», δε γρϊφει για τουσ

ομοφυλϐφιλουσ παρϊ μϐνο τα παρακϊτω: «Κϐκκινο τρύγωνο για τουσ πολιτικϊ

διαφωνοϑντεσ κατϊδικουσ, πρϊςινο για τουσ εγκληματύεσ κοινοϑ δικαύου, μωβ για

τισ θρηςκευτικϋσ αιρϋςεισ, καςτανϐ για τουσ Σςιγγϊνουσ και ροζ για τουσ

ομοφυλϐφιλουσ.» Σα τρύγωνα που φϐραγαν οι ομοφυλϐφιλοι όταν δϑο, ϋνα ςτηναριςτερό πλευρϊ του ςακακιοϑ κι ϋνα ςτο δεξύ μπατζϊκι ςτο παντελϐνι, για να

τουσ εκθϋτουν ϋτςι περιςςϐτερο (τουσ ομοφυλϐφιλουσ) ςτισ διξεισ των ϊλλων

ςυγκρατουμϋνων τουσ.

117



Η μϐνη νομϐτυπη δύωξη όταν αυτό που αςκοϑςε η τακτικό δικαιοςϑνη, βϊςει

του ϊρθρου 175, ςτη «βελτιωμϋνη» του μορφό. Σϋτοιεσ καταδικαςτικϋσ

αποφϊςεισ εκδϐθηκαν εναντύον 50.000 ατϐμων περύπου. Εξετϊζοντασ τισ

ςτατιςτικϋσ, βλϋπουμε ϐτι καταδικϊζονταν κατϊ μϋςο ϐρο περύπου 1.000 ϊτοματο χρϐνο μϋχρι και το 1934, το 1936 ϐμωσ φτϊνουν τισ 5.000 περύπου και ςτη

ςυνϋχεια απϐ το 1936 μϋχρι το 1940 τισ 10.000. Οι καταδικαςμϋνοι ομοφυλϐφιλοι,

αφοϑ εκτύςουν την ποινό τουσ, οδηγοϑνται μετϊ, αυτϐματα ςτα ςτρατϐπεδα. ε

περύπτωςη υποτροπόσ, η νομοθεςύα προϋβλεπε όδη τον ευνουχιςμϐ.

Οι αριθμού πϋφτουν ξαφνικϊ απϐ το 1940-41 κι αυτϐ οφεύλεται ςύγουρα ςτην

υιοθϋτηςη μεθϐδων πιο ςυνοπτικν και ϐχι ςε κϊποια απρϐςμενη επιεύκεια. Ϋδη

πριν απϐ τον πϐλεμο, ϋνασ ϊγνωςτοσ αριθμϐσ γερμανν ομοφυλϐφιλων ϋφταναν

κατευθεύαν ςτα ςτρατϐπεδα μϋςω τησ Γκεςτϊπο, που εύχε αναδιοργανωθεύ το

1936 απϐ τον Φύμμλερ, ϋναν απϐ τουσ πιο μανιακοϑσ δικτεσ των ομοφυλϐφιλων

του ναζιςτικοϑ καθεςττοσ. Ο Φύμμλερ, ευνοντασ, ϐπωσ ϋλεγε, την «ϊμεςη

εξϐντωςη ϐλων των εκφυλιςμϋνων», εφϊρμοζε την ποινό του θανϊτου χωρύσ

ϊλλη διαδικαςύα, ς’ ϐλουσ τουσ υπϊλληλουσ του υπουργεύου του, που όταν

ϑποπτοι για ομοφυλοφιλύα. το ςτρατϐ επύςησ, η κϊθαρςη γινϐταν χωρύσ δύκεσ ό

ϊλλεσ διαδικαςύεσ.

Ανϊμεςα ςτο 1936 και το 1939, αρκετϋσ δεκϊδεσ χιλιϊδων ομοφυλϐφιλων

ςτϊλθηκαν κατευθεύαν ςτα ςτρατϐπεδα. Ο εθνικοςοςιαλιςτόσ «θεωρητικϐσ» επύ

του θϋματοσ όταν ο Δρ. Ροϑντολφ Κλϊρε, που ςυνϋγραψε το εγχειρύδιο «Η

ομοφυλοφιλύα και η Σιμωρύα» βεβαινοντασ: « Μϐνο μια αμεύλικτη αυςτηρϐτητα

μπορεύ να οδηγόςει ςτην αγνϐτητα ». Πρϋπει να υπενθυμύςουμε ϐτι η εξολϐθρευςη

των μειονοτότων απϐ τουσ ναζύ ϊρχιςε πολϑ πριν απϐ τον πϐλεμο, με τουσ

τρελοϑσ, τουσ κοινωνικϊ ανύκανουσ κι ϐλουσ ϐςουσ αφοροϑςε, πριν καν τη λόψη

μιασ πολιτικόσ απϐφαςησ, ο ευγονιςμϐσ τησ ναζιςτικόσ ιατρικόσ. Αυτό όταν και η

περύπτωςη των ομοφυλϐφιλων.

Με την αναδιοργϊνωςη τησ Γκεςτϊπο, ο Φύμμλερ, που πόρε προςωπικϊ μϋροσ

ςτην εκτϋλεςη του Ραιμ, και των 200 θυμϊτων τησ νϑχτασ των μεγϊλωνμαχαιριν, ανϋθεςε ςτη δεϑτερη μεραρχύα το κυνόγι των ομοφυλϐφιλων. Με τισ

δικϋσ του προςωπικϋσ διαταγϋσ,

118



Ανθρωπολογικϋσ μετρόςει σ ς’ ϋνα ςτρατϐπεδο.



ϋγινε η κατϊταξη των ομοφυλϐφιλων κρατοϑμενων ςτα ςτρατϐπεδα τρύτου

βαθμοϑ, ςτρατϐπεδα του θανϊτου, που χρηςιμοποιόθηκαν για τουσ

ομοφυλϐφιλουσ, τουσ εβραύουσ και τουσ Σςιγγϊνουσ.

Σο 1937, η επύςημη εφημερύδα των Εσ Εσ εκτύμηςε τον αριθμϐ των γερμαννομοφυλϐφιλων ςτα δϑο εκατομμϑρια ϊτομα και απαύτηςε την εκκαθϊριςη τουσ.

Η χωρύσ νομικό διαδικαςύα καταδύωξη πόρε μεγϊλη ϋκταςη: ϐλοι οι

ομοφυλϐφιλοι που όταν γνωςτού ςτην αςτυνομύα πριν απϐ το 3ο Ρϊιχ,

ςυνελόφθηςαν. Μϐνο ςτο Βερολύνο οι κατϊλογοι τησ αςτυνομύασ πριν απϐ την

κατϊληψη τησ εξουςύασ, απϐ τουσ ναζύ, περιλϊμβαναν 20.000 ομοφυλϐφιλουσ.

Απϐ το 1940, προςτϋθηκαν και οι ομοφυλϐφιλοι των κατεχϐμενων χωρν.

Η καταναγκαςτικό εργαςύα, οι ιατρικϋσ εμπειρύεσ κι ιδιαύτερα τα πειρϊματα με

φςφορο, που προκαλοϑςαν εγκαϑματα και πϐνο, αποδεκϊτιςαν τισ γραμμϋσ

των «ροζ τριγνων». Τπεβϊλοντο ςτην πειθαρχύα των ςτρατοπϋδων 3ου βαθμοϑ.

Η ειςαγωγό τουσ ςτο νοςοκομεύο απαγορευϐταν. Σο να αρρωςτόςουν λοιπϐν

ςόμαινε την υπογραφό τησ θανατικόσ τουσ καταδύκησ.

Σο μύςοσ των ναζιςτν δημύων για τουσ ομοφυλϐφιλουσ κρατοϑμενουσ εύναι

γνωςτϐ. υμπεριφϋρονταν με μια ιδιαύτερη ςκληρϐτητα ενϊντια ςτουσ πρην

πϐρνουσ. Εύχαν την πεπούθηςη πωσ τϋτοιοι ϊνθρωποι, ϐπωσ τα «ροζ τρύγωνα»,

αποτελοϑςαν απϐ μϐνοι τουσ μεγϊλο κύνδυνο μϐλυνςησ. Αυτϐ το μύςοσ κϊποτε

ϋφτανε ωσ την παρϊνοια: ς’ ϋνα ςτρατϐπεδο, νεαρού κρατοϑμενοι,

καταδικαςμϋνοι για κλοπϋσ, τοποθετόθηκαν, ελλεύψει χρου, ςτα ύδια

παραπόγματα με τα «ροζ τρύγωνα». Η ιδϋα ϐμωσ μιασ τϋτοιασ γειτνύαςησ

ςοκϊριζε τϐςο τουσ φϑλακεσ Εσ-Εσ, που ϋκαναν θανατηφϐρεσ ενϋςεισ μορφύνησ

ςτουσ νεαροϑσ κρατοϑμενουσ. Μεταξϑ των ομοφυλϐφιλων και των ϊλλων

κρατοϑμενων ϋπρεπε πϊςει θυςύα να κρατηθεύ ϋνα ανυπϋρβλητο τεύχοσ.

Ο Ροϑντολφ Φοσ, διοικητόσ του ςτρατοπϋδου του αξενχϊουζεν και μετϊ του

Ωουςβιτσ, γρϊφει ςτα απομνημονεϑματα του «το αξενχϊουζεν, προςπαθοϑςαν

να ξεχωρύςουν τουσ ομοφυλϐφιλουσ απϐ τουσ ϊλλουσ. Αυτού ϋπρεπε να

δουλεϑουν μϋρα και νϑχτα: ελϊχιςτοι επϋζηςαν. Ϋταν ϋνα πραγματικϐκαβουρντιςτόρι κοκϊλων.»

Ο Ζαν Ντενϋ (μνημονεϑοντασ τον Μ.Υουκ) γρϊφει ϐτι το ςτρατϐπεδο

120



ςυγκϋντρωςησ εύναι φανταςιακϊ ϋνα τερατδεσ μύγμα νοςοκομεύου και

ορνιθοτροφεύου. Μετϋχει του ςχεδύου για την αναγϋννηςη τησ φυλόσ κι εκεύ

γύνονταν η επιλογό των υγιν ςτοιχεύων τησ Γερμανύασ. Σα ιατρικϊ πειρϊματα,

που γύνονταν μϋςα ςτα ςτρατϐπεδα, ενιςχϑουν αυτό την ϊποψη: ςτοΡϊβενςμπρυκ, οργανθηκαν «ςεμινϊρια θεραπεύασ» για ομοφυλϐφιλουσ,

ςυχνϐτατα θανατηφϐρα. το Μποϑχενβαλντ, ϋνασ Δανϐσ γιατρϐσ δοκύμαζε, με

την υποςτόριξη του Φύμμλερ, μαζικϋσ ενϋςεισ με ανδρογϐνεσ ορμϐνεσ.

αδιςτικϊ πειρϊματα ό μεταμφιεςμϋνη εξϐντωςη, αυτϊ τα γεγονϐτα αποτελοϑν

την ειρωνικό και μακϊβρια κατϊληξη τησ ιατροπούηςησ τησ ομοφυλοφιλύασ. Ο

ςυνδετικϐσ κρύκοσ μεταξϑ τησ ςοβιετικόσ κοινωνικόσ υγιεινόσ και τησ φονικόσ

ιατρικόσ των ναζιςτικν ςτρατοπϋδων εύναι η επιςτόμη, ϋςτω καρικατουρύςτικη

ϋςτω ςχηματοποιημϋνη, επιςτόμη τησ ςυμπεριφορϊσ, επιςτόμη μαρξιςτικό,

επιςτόμη ναζιςτικό. Γιατύ απϐ τη θεωρύα τησ ομοφυλοφιλύασ ςαν ϋκφραςη

εκφυλιςμοϑ προςφιλοϑσ ςτον Κραφτ- Ϊμπιγκ (δϊςκαλο του Μϊγκνουσ

Φύρςφελντ), ωσ τη χιτλερικό ευγονικό, με ενδιϊμεςο ςταθμϐ το ςοβιετικϐ

«κοινωνικϐ κύνδυνο» - περνϊει το ύδιο αιματοβαμμϋνο νόμα.

121



ΜΙΑ ΒΙΩΜΕΝΗ ΜΑΡΣΤΡΙΑ

Οι αφηγόςεισ των ομοφυλϐφιλων, που επϋζηςαν ςτα ςτρατϐπεδα

ςυγκεντρςεωσ, εύναι εξαιρετικϊ ςπϊνιεσ. Πϋρα απϐ τον εφιαλτικϐ χαρακτόρα

των μαρτυρύων πϊνω ςτα ςτρατϐπεδα τησ εξϐντωςησ, οι μαρτυρύεσ των

ομοφυλϐφιλων φϋρουν επιπλϋον το βϊροσ μιασ καταδύκησ, που οφεύλεται ςτο

«ςεξουαλικϐ» χαρακτόρα του μαρτυρύου τουσ. Η χρηςιμοπούηςη των εικϐνων του

ναζιςτικοϑ ςτρατοπϋδου απϐ μια κϊποια πορνογραφικό φιλολογύα, η τυπικϊ

ετεροςεξουαλικό αντύληψη πωσ οι ςχϋςεισ μεταξϑ κρατοϑμενων τησ κατηγορύασ,

«ροζ τρύγωνα» και των φυλϊκων ϋπρεπε να ϋχουν μια «ερωτικό» διϊςταςη,

εμπϐδιςαν κϊθε δημοςύευςη. Η ενοχό επαυξϊνοντασ την ενοχό, ϐςοι επϋζηςαν

προτύμηςαν να ςωπϊςουν καλϑτερα παρϊ να τρϋφουν μια μακϊβρια διϋγερςη.

Πρϊγμα που δικαιολογεύται.

Αλλϊ η ανϐητη και τερατδησ φόμη, βαθιϊ νοςηρό, που περιβϊλει την

εξϐντωςη των «ροζ τριγνων», πρϋπει να οδηγηθεύ οριςτικϊ ςτισ πραγματικϋσ

τησ διαςτϊςεισ. Εύναι αρκετϊ τρομερό η τϑχη αυτν των θυμϊτων, για να μη τουσ

ςτολύςουμε απϐ πϊνω και μ’ ϋνα ςαδο-μαζοχιςμϐ των (ςεξ-ςοπσ) καταςτημϊτων

ειδν ςεξ: ϐχι, τα ςτρατϐπεδα των «ροζ τριγνων» δεν όταν χροι για γιγαντιαύεσ

παρτοϑζεσ. Δεν υπόρχε καμύα «ςυνενοχό» μεταξϑ θυμϊτων και δημύων (κι

επαναλαμβϊνουμε πωσ κανεύσ δε θα τολμοϑςε να υποςτηρύξει τϋτοια παρϊδοξα

αναφερϐμενοσ ςτην εβραώκό εξϐντωςη.) Η απϐλυτη βύα, η δυςτυχύα κι ο θϊνατοσ:

αυτϐ εύναι ϐλη η αλόθεια κι εύναι όδη αρκετό. Ασ ακοϑςουμε τη μαρτυρύα του

φυςικοϑ Κλϊαςεν φον Νοϑντεγκ (L.D. Classen von Neudegg), που δημοςιεϑτηκε

μϋςα ςτη δεκαετύα του πενόντα απϐ ϋνα γερμανικϐ ομοφυλϐφιλο περιοδικϐ

(Humanitas):

«Σα ροζ τρύγωνα παραμεύνετε ςτη θϋςη ςασ!» Η διαπεραςτικό διαταγό δϐθηκε μετϊ την κλόςη μασ ϋνα βρϊδυ τον καλοκαιριοϑ, τον Ιοϑνιο του 1942. Μεύναμε για

πολλό ρα ϐρθιοι μϋςα ςτην ερημικό αυλό. Οι μυρωδιϋσ του δϊςουσ που όταν πολϑ

κοντϊ μασ, μασ θϑμιζαν τη χαμϋνη μασ ελευθερύα. Ο λαιμϐσ μασ ϋκαιγε κι όταν

ςτεγνϐσ απϐ

122



το φϐβο. Ϊνασ αξιωματικϐσ των Εσ -Εσ βγόκε επιτϋλουσ απϐ το διοικητόριο κι απϐ

πύςω οι λακϋδεσ του. Μασ πληςύαςαν και ο ταγματϊρχησ μασ κραϑγαςε: «Σριακϐςιοι

διεςτραμμϋνοι εγκληματύεσ ςτισ διαταγϋσ ςασ διοικητϊ!»

Πόρανε τα ονϐματϊ μασ και μασ πληροφϐρηςαν πωσ, ςϑμφωνα με μια διαταγό του

Σρύτου Ρϊιχ, η δικό μασ κατηγορύα θα όταν ςε απομϐνωςη, κϊτω απϐ ςκληρϐτερεσ

πειθαρχικϋσ ςυνθόκεσ: θα μασ μεταφϋραν απϐ το ςτρατϐπεδο που εύμαςταν, ςτο

αχςενχϊονζεν, ςτο εργοςτϊςιο τοϑβλων του Κλύνκερ. Ανατριχιϊςαμε ακοϑγοντασ τη

διαταγό γιατύ αυτϐ το μϋροσ όταν πολϑ γνωςτϐ. Μια τελευταύα δουλειϊ μασ

ανατϋθηκε προτοϑ να φϑγουμε: θα ϋπρεπε να θϊβαμε καμύα εικοςαριϊ πτματα, που

μασ λϋρωναν με το αύμα τουσ για καιρϐ.

Δυο μόνεσ αργϐτερα, που μασ φϊνηκαν χρϐνια, δεν εύμαςταν πια παρϊ πενόντα

απϐ τουσ τριακϐςουσ - «ροζ τρύγωνα». Κϊθε πρωύ, τα χτυπόματα του μαςτύγιου όταν

πιο πολλϊ. Ϊπρεπε να ςταθεύσ ςτο κϋντρο για να μη ςε χτυπόςουν τϐςο. Σρεισ μεταξϑ

μασ προςπϊθηςαν να δραπετεϑςουν: ϐταν τουσ ξανϊφεραν πύςω, η λϋξη «Homo»

όταν με μεγϊλα γρϊμματα ζωγραφιςμϋνη ςτη ριγωτό τουσ πυτζϊμα. Η τροφό τουσ

ποτιζϐταν ςτο αλϊτι για να τουσ διψϊςουν. Ύςτερα τουσ μαςτύγωναν πϊνω ς’ ϋνα

πϊςςαλο. Και με τον όχο ταμποϑρλων γϑρω τουσ, επαναλϊμβαναν τραγουδντασ:

«Νύκη ξαναγυρύςαμε πύςω!» Κατϐπι τουσ κρϋμαγαν.

Εύδα να φτϊνει ϋνασ απϐ τουσ «ροζ τρύγωνα» ςε καλό κατϊςταςη. Αφοϑ ϐμωσ

διαδοχικϊ πιϊςτηκε, βαςανύςτηκε, χτυπόθηκε, ϑςτερα ρύχτηκε ϋξω μια νϑχτα ςυνϋχεια

μϋςα ςτο κρϑο κι ϋπειτα πϋραςε απϐ ντουσ, ϋπαθε πνευμονύα. Ϊτςι, ϐτανξαναχτυπόθηκε κι ϑςτερα δϋθηκε κϊτω απϐ μια λϊμπα με πολϑ δυνατϐ φωσ ςε

εναλλαγό με κρϑα ντουσ, πϋθανε γρόγορα.

Γνριςα μεταξϑ των «ροζ τριγνων» καλλιτϋχνεσ, μηχανικοϑσ, διανοοϑμενουσ,

ονομαςτοϑσ αθλητϋσ, εμπϐρουσ, ϋνα πρςο πρύγκηπα, και ζιγκολϐ. Όλοι όταν

χαμϋνοι κι ανυπερϊςπιςτοι μϋςα ς’ αυτϐ τον κϐςμο των ςτρατοπϋδων και ςε

ςυνθόκεσ ιδιαύτερησ απομϐνωςησ. Ο ϋνασ απ’ αυτοϑσ, ϋνασ παλιϐσ ακϐλουθοσ

πρεςβεύασ, που βριςκϐταν ςε μια κατϊςταςη μϐνιμησ νϊρκησ, μια μϋρα ξαφνικϊ ϋπεςε

κϊτω φαρδϑσ πλατϑσ και μεμιϊσ πϋθανε.

123



Ευνοϑχοσ ακρωτηριαςμϋνοσ απϐ τον πϐλεμο

124



Ιντερμέτζο

Σο τρίτο φίλο

Μια γριϊ γυναύκα μιλϊ. αρϊντα χρϐνια πριν, όταν η γραμματϋασ του γιατροϑ

Φύρςφελντ. Μια γριϊ γυναύκα που δεν υπϊρχει βϋβαια πϊρα μϐνο μϋςα ςτη

φανταςύα του ςυγγραφϋα....

Για μϋνα, ο εφιϊλτησ ϊρχιςε εδ και ςαρϊντα επτϊ χρϐνια, ςτισ ϋξη τον Μϊη του

1933 ακριβσ. Ζω απϐ τϐτε που ο πϐλεμοσ τϋλειωςε, ςτο αν -Υραντςύςκο κι ϐταν

διηγοϑμαι αυτϊ τα γεγονϐτα ςτη φύλη μου, θϋλω να πω αυτό με την οπούα μοιρϊζομαι

τρα τη ζωό μου και τη ςτοργό μου, αμϋςωσ τοϑτοσ ο μύςοσ αινασ απϐςταςησ

χϊνεται κι ο εφιϊλτησ ξαναγυρνϊ .

Ϋμουν γραμματϋασ ςτο Ινςτιτοϑτο εξουαλικν Ερευνν, ςτο Βερολύνο. Ϊνα

πρωύ, εύχα πϊει να δουλϋψω, ϐπωσ ϐλεσ τισ μϋρεσ όδη απϐ δϑο χρϐνια, ςτισ εννιϊ. Σην παραμονό εύχε δημοςιευτεύ μια αγγελύα ςε εφημερύδεσ εθνικο-ςοςιαλιςτικϋσ, που

ϋλεγε: «Οι φοιτητϋσ τησ Γυμναςτικόσ Ακαδημύασ θα αρχύςουν αϑριο την

απορρϑπανςη τησ κουλτοϑρασ απϐ το Ινςτιτοϑτο του Δϐκτορα Φύρςφελντ». Όμωσ

δεν όταν η πρτη φορϊ, εύμαςταν πια ςυνηθιςμϋνοι ςτισ απειλϋσ και τισ προςβολϋσ,

που όταν ςχεδϐν καθημερινϋσ...

Μϊλιςτα, ςτο Ινςτιτοϑτο καθϋνασ ϋβαζε τα δυνατϊ του να μοιϊζει με μια μϋρα

ϐπωσ ϐλεσ οι ϊλλεσ. Θυμϊμαι που εύχα πϊει ςτο γραφεύο του γιατροϑ τισ

φωτογραφύεσ του προςεχοϑσ τεϑχουσ τησ Διαςεξουαλικόσ Επετηρύδασ. το

Ινςτιτοϑτο εύχα αρχύςει να δουλεϑω ςαν τηλεφωνότρια, αφοϑ εύχα ςτρατευτεύ ςε μια

λεςβιακό οργϊνωςη, αλλϊ παρϊ τη νεαρό μου ηλικύα κατϋληξα να γύνω ϋνα εύδοσ

ιδιαύτερησ γραμματϋωσ τησ ανθρωπιςτικόσ και επιςτημονικόσ Επιτροπόσ. Ο γιατρϐσ

125



πληςύαζε τα πενόντα του, αλλϊ δεν ϋδειχνε την ηλικύα του. Εύχε τισ δικϋσ του ςυνταγϋσ

για να διατηρεύται νϋοσ. Ϋταν ο πιο γλυκϐσ ϊνθρωποσ, ο πιο γοητευτικϐσ ς’ ϐλο τον

κϐςμο, φιλικϐσ και γελαςτϐσ πϊντα με το λιγοςτϐ προςωπικϐ του και δεν τον

απαςχολοϑςε παρϊ ϋνα μϐνο πρϊγμα: να φτϊςει ςτην επιςτόμη μϋςα απϐ τηνκοινωνικό δικαιοςϑνη, απϐ την επιςτημονικό ϋρευνα. Θυμϊμαι με ςυγκύνηςη: «Per

scientiam ad justitiam», Ϊλεν, αυτϐ εύναι το ϋμβλημα μου», μου επαναλϊμβανε

ςυχνϊ, ϐταν διϊβαζε κϊποια επύθεςη εναντύον του ςτισ εφημερύδεσ. Εξϊλλου η

υπϐληψό του ςτη Γερμανύα όταν πολϑ μεγϊλη. Σο Ινςτιτοϑτο ςτεγαζϐταν μϋςα ςτο

παλιϐ ανϊκτορο ενϐσ πρύγκηπα του Ρϊιχ, πρϊγμα που ϋκανε το γιατρϐ να λϋει ϐτι το

κϋντρο μασ ερευνν όταν το τϋκνο τησ επανϊςταςησ του 1918.

Κι οι υπϐλοιποι του γραφεύου τησ Επιτροπόσ όταν επύςησ εκεύ αυτϐ το πρωύ. Δεν

όταν καν ανόςυχοι, ό τουλϊχιςτο δεν το δεύχνανε. Ωρχιςαν τη δουλειϊ τουσ ϐπωσςυνόθωσ. Ϋταν που εύχαν ςχϋςεισ μ’ ολϐκληρη την Ευρπη...

Αλλϊ πϊνω απ’ ϐλα, όταν επιςτόμονεσ. το Ινςτιτοϑτο, αντιπροςωπεϑονταν ϐλοι

οι κλϊδοι τησ διανϐηςησ. Τπόρχαν ειδικού ερευνητϋσ των πρωτϐγονων λαν ϐπωσ κι

ερευνητϋσ των αφροδύςιων νοςημϊτων. Κϊνανε πειρϊματα και με τουσ ποντικοϑσ

επύςησ, γιατύ οι αρςενικού ποντικού, αν τουσ απομονςεισ μεταξϑ τουσ, γύνονται

διαςεξουαλικού. Κεύνη τη μϋρα, τουσ εύχα εγ φϋρει τα δϑο πειραματϐζωα, το θυμϊμαι

με πϐνο γιατύ ςε λύγο θα γινϐμαςταν εμεύσ οι ύδιοι πειραματϐζωα, με τη ςειρϊ μασ...

Και χρειϊςτηκε μια ςτιγμό για να δουν αν τα δυο ζα ςχημϊτιζαν μεταξϑ τουσ ζευγϊρι

ό αν προςπαθοϑςαν να αποφϑγουν το ϋνα το ϊλλο, πριν δεχτοϑν τουσ πρτουσ

πελϊτεσ.

Οι γνωμοδοτόςεισ τον δϐκτορα όταν περιζότητεσ και τισ εκτιμοϑςαν πολϑ ςτο

Βερολύνο. Ϊπειτα παρϋχονταν δωρεϊν. Ο ύδιοσ θεωροϑςε πωσ η καλϑτερη αμοιβό του

όταν το υλικϐ για ϋρευνα, που του ϋφερναν οι επιςκϋπτεσ. Ο κϐςμοσ που ερχϐταν να

μασ δει όταν απ’ ϐλα τα κοινωνικϊ ςτρματα: μητϋρεσ που φϋρναν τα παιδιϊ τουσ,

που παρουςύαζαν τϊςεισ ομοςεξουαλικϋσ, ακϐμα όταν εργϊτεσ, καλλιτϋχνεσ, μϋχρι και

κϐςμοσ τησ αριςτοκρατύασ, ϐπωσ κεύνο το πρωινϐ.

Αλλϊ ςτο Ινςτιτοϑτο, δε γιατρεϑαμε τη ςεξουαλικό διαφορϊ, εκτϐσ απϐ

περιπτςεισ πραγματικόσ αρρςτιασ. Εξϊλλου, ο μϐνοσ ςκοπϐσ

126



Ο δϐκτωρ Φύρςφελντ παρουςιϊζοντασ ςτην κϊμερα το δυςδιϊκριτο φϑλο ενϐσ

ψευδο-ερμαφρϐδιτου, του Υρϋντερικ μύτ. indecis

των πειραμϊτων και των γνωμοδοτόςεων όταν να αποδεύξουμε την ϑπαρξη

διαςεξουαλικν διαφοροποιόςεων μϋςα ςτο ύδιο φϑλο και να οδηγόςουμε και τουσ

ενδιαφερομϋνουσ να τισ δεχτοϑν ϐπωσ εύναι. Ο γιατρϐσ πύςτευε πωσ εύμαςτε ϐλοι, με

τον ϋνα ό με τον ϊλλο τρϐπο, ενδιϊμεςοι βαθμού μεταξϑ του ϊντρα και τησ γυναύκασ

και εύχε αναλϊβει (με τη δουλειϊ του) να το αποδεύξει. «Απϐ ςασ μϋχρι μϋνα,

127



Ϊλεν, μου ϋλεγε ςυχνϊ, ποιεσ εύναι οι πραγματικϋσ διαφορϋσ; Εγ ϋχω μια κλειτορύδα

πιο αναπτυγμϋνη και διϊτρητη , εςεύσ μια λεκϊνη πιο φαρδιϊ κι αυτϐ εύναι ϐλο: απλϐ

ζότημα αποχρςεων, ςε τελικό ανϊλυςη». Ωλλωςτε, ο ύδιοσ ο γιατρϐσ αγαποϑςε να

ντϑνεται γυναύκα μερικϋσ φορϋσ το βρϊδυ, μετϊ τη δουλειϊ. Εικοςιπϋντε χρϐνια πριν,

εύχε δημοςιεϑςει την πρτη του μελϋτη για τη ςεξουαλικό μεταμφύεςη κι εύναι αυτϐσ,

που δημιοϑργηςε την επιςτημονικό ϋννοια τησ λϋξησ «τραβεςτύ». Μου ζόταγε ςυχνϊ να

τον βοηθόςω να κουμπςει τον κορςϋ του ό να βϊλει την περοϑκα του.

Ναι , εύχε ϋνα ακοϑραςτο ενδιαφϋρον για τουσ επιςκϋπτεσ του. Εύτε επρϐκειτο για

κυρύα τον καλοϑ κϐςμου, εύτε για τϋρασ του τςύρκου εύτε για ϋνα ντροπαλϐ ςϑζυγο, ό

ακϐμα για ϋναν εκδιδϐμενο του δρϐμου, εκεύνοσ διατηροϑςε την ύδια ηρεμύα. Σουσ

ρωτοϑςε για τη ζωό, τισ ςυνόθειεσ τουσ , αναζητοϑςε τη διαςεξουαλικϐτητα εν ενεργεύα

προτοϑ να εξετϊςει τα ϐργανα. Και ποτϋ δεν ϋδειχνε ανυπομονηςύα, ακϐμα κι αν

κϊποιοι δύςταζαν να απαντόςουν, πϊντα διατεθειμϋνοσ να περιμϋνει την καλό τουσ

θϋληςη. Μϊντευε τισ κρυφϋσ πτυχϋσ τησ ςεξουαλικόσ ζωόσ προτοϑ του μιλόςουν γι’

αυτϋσ, αλλϊ περύμενε να τισ θύξουν μϐνοι τουσ απϐ ςεβαςμϐ και λεπτϐτητα. Αυτό την

εποχό ο γιατρϐσ βριςκϐταν ςτο δρϐμο μιασ ανακϊλυψησ. Ωρχιζε να ςκϋφτεται ϐτι

εύμαςτε περιςςϐτερο αρςενικού ό θηλυκού ανϊλογα με την ποςϐτητα μιασ χημικόσ

ουςύασ μϋςα ςτον οργανιςμϐ μασ. Εδ και μερικϊ χρϐνια κατϊλαβα πωσ εύχε προδεύ

αυτϐ που ονομϊζουμε ςόμερα ορμϐνεσ. Αλλϊ δεν όταν χημικϐσ, ενδιαφερϐταν πρτα

απ’ ϐλα γι αυτϊ που οι ϊνθρωποι ϋκρυβαν γιατύ ϋνιωθαν ενοχό και που δεν εύναι ςτην

πραγματικϐτητα, παρϊ φυςικϊ χαρακτηριςτικϊ. Ϋταν πειςμϋνοσ πωσ εύναι μονϊχα ηντροπό τησ κοινωνύασ που προκαλεύ τη μεγϊλη δυςτυχύα των ανθρπων, επειδό εύναι

διαφορετικού απϐ τουσ ϊλλουσ και που τουσ οδηγοϑςε πϊντα ςτο να κρϑβονται. Πϊνω

απ' ϐλα όταν ϋνασ μεγϊλοσ ανθρωπιςτόσ, ϋνα εύδοσ Αώνςτϊιν του ςεξ, ϐπωσ τον

αποκϊλεςε ςτην εποχό του η αμερικϊνικη εφημερύδα «Νιου Γιορκ Σϊιμσ». Εύχε αρχύςει

ςαν ειδικϐσ ερευνητόσ του αλκοολιςμοϑ και δεν μποροϑςε να υποφϋρει τουσ

μεθυςμϋνουσ, δεν ανεχϐταν να υπϊρχει ςτο Ινςτιτοϑτο οϑτε μια ςταγϐνα αλκοϐλ.

Όμωσ ϑςτερα, ϐταν κατϋληξε να αςχολεύται με τισ ςεξουαλικϋσ παραμορφ-

128



ςεισ κατϊλαβε πωσ ο χειρϐτεροσ εχθρϐσ εύναι η υποκριςύα.

Αγαποϑςε πολϑ τουσ νϋουσ, γιατύ ϋλεγε πωσ αυτού δε θα γνριζαν το ςκοταδιςμϐ,

που επικρατοϑςε ακϐμα ϐταν αυτϐσ όταν παιδύ. Σουσ διηγιϐταν πϐςο όταν δϑςκολο

για τον ύδιο, πριν τον πϐλεμο να κϊνει την οικογϋνεια του να δεχτεύ τισ φυςικϋσ του ροπϋσ. Κι ϐπωσ όταν αιςιϐδοξοσ, ςκεφτϐταν ϐτι αυτού θα ζοϑςαν την ελευθερύα μϋςα

ςτα πλαύςια τησ επιςτημονικόσ γνςησ που δεν εύχε γύνει εφικτό ςτισ προηγοϑμενεσ

γενιϋσ. Ο φτωχϐσ αγαπητϐσ μου δϐκτορασ, ποτϋ δεν κατϊλαβε την πλϊνη του!

υμβοϑλευε τουσ νϋουσ να κϊνουν ςπορ, να αφόνονται ελεϑθεροι ςτισ φυςικϋσ τουσ

τϊςεισ και τουσ μούραζε απϐ ϋνα νοϑμερο που αντιςτοιχοϑςε ςτη διαςεξουαλικό

κλύμακα. Αυτϐ το πρωινϐ, ετοιμϊζονταν να εξετϊςει ϋνα γυμναςιϐπαιδο κι εγ, ϐπωσ

πϊντα ς’ αυτϋσ τισ περιπτςεισ, τουσ ϊφηνα μϐνουσ για να αςχοληθ με τουσ

φακϋλουσ του Ινςτιτοϑτου. Σϐτε όταν που οι ϊλλοι ϋφταςαν...

Μϐλισ πρϐλαβα να τρϋξω να τουσ ειδοποιόςω αλλϊ όταν όδη αργϊ. Οι ςπουδαςτϋσ

των ναζιςτικν κϑκλων εύχαν παραβιϊςει την πϐρτα, ουρλιϊζοντασ πωσ θϋλαν να

καθαρύςουν τη χρα απϐ τισ βρωμιϋσ και τισ μαρξιςτικϋσ χυδαιϐτητεσ. Όντασ ο

γιατρϐσ και εβραύοσ όταν δύπλα απεχθόσ γι’ αυτοϑσ. Ϋταν μια απϐ τισ πρτεσ

επύςημεσ ποινικϋσ δραςτηριϐτητεσ. Θυμϊμαι πωσ, ϐταν αυτού μπόκαν μϋςα ρύχνοντασ

με καταγόσ, οι επιςκϋπτεσ μασ μεύνανε κατϊπληκτοι, υποθϋςανε πωσ επρϐκειτο για

επϋμβαςη τησ αςτυνομύασ ό δεν ξϋρω τι. Πϊντωσ δε μποροϑςαν να καταλϊβουν τιτουσ ςυνϋβαινε.

Σουσ ανϊγκαςαν να ςτηθοϑν απϋναντι ςτον τούχο με τα ρεβϐλβερ ςτα νεφρϊ τουσ,

λϋγοντασ τουσ χυδαύα πειρϊγματα. Ϋταν αγϐρια πολϑ νϋα, ολϐτελα φανατιςμϋνα.

Προςπϊθηςα να ξεφϑγω αλλϊ με πιϊςανε.

Κι ϑςτερα, ϊρχιςαν να λεηλατοϑν το Ινςτιτοϑτο, να ςπϊνε τα εργαλεύα, να

ξεςχύζουν τα αρχεύα, να κομματιϊζουν μϋςα ςε λύγα λεπτϊ δουλειϊ ομαδικό τριϊντα

χρϐνων. Ϊκαψαν περιςςϐτερα απϐ 10.000 βιβλύα αυτό τη μϋρα, αφοϑ πρτα ϋκαψαν

την προτομό του δϐκτορα ςυμβολικϊ, εν ϐλοσ ο ϐχλοσ χειροκροτοϑςε θραςϑδειλα.

Μια μϋρα φοβερό, ςτην πραγματικϐτητα κι ϐμωσ δεν όταν τύποτα μπροςτϊ ς’ ϐςα

μασ περύμεναν ςτα χρϐνια που ακολοϑθηςαν.

130



Βϋβαια, γύνανε ϐλεσ αυτϋσ οι καταςτροφϋσ κι αυτϐ που με λυπεύ πραγματικϊ εύναι πωσ

ακϐμα και ςόμερα δε μϋνει τύποτα απ’ ϐλη την τερϊςτια δουλειϊ του Ινςτιτοϑτου κι

ϐτι κανϋνασ δεν τη θυμϊται. Ϋταν μια πολιτιςτικό «εξϐντωςη» που προμηνοϑςε τη

φυςικό εξϐντωςη. Σρύα χρϐνια πριν, ο δϐκτορασ εύχε πετϑχει απϐ την κοινοβουλευτικό

επιτροπό τον Ρϊιχςταγκ να υιοθετηθεύ το ψόφιςμα του για την κατϊργηςη των

αντι-ομοφυλϐφιλων νϐμων. Σην επαϑριο ϐμωσ τησ καταςτροφόσ, δεν εύχε τύποτα

απομεύνει απϐ μιςϐν αινα προςπϊθειεσ γι’ αυτό τη μεταρρϑθμιςη, ςαν να μην όταν

παρϊ ϋνα ϐνειρο και η Επιτροπό και οι τοπικού ςϑλλογοι και οι παγκϐςμιεσ

οργανςεισ και τα ςυμβοϑλια και τα περιοδικϊ και τα κινηματογραφικϊ ϋργα.

Ναι, η καταςτροφό όταν ξαφνικό και βύαιη ςαν καταιγύδα. Βϋβαια, όταν όδη πϊνω

απϐ δϋκα χρϐνια που οι ναζύ μασ επετύθεντο, αλλϊ δεν εύχαμε ποτϋ φανταςτεύ τι εύχαν

οργανςει για μασ απϐ το 1934 κι ϑςτερα. ε πεύςμα ϐλων, μϋχρι το τϋλοσ, η ζωό

ςυνεχύςτηκε ςτο Βερολύνο. Ϊτςι, κι εν οι ςυλλόψεισ ϊρχιζαν όδη, γύνονταν ακϐμα

γιορτϋσ, χορού, κι υπόρχαν ϊνθρωποι που πύςτευαν ϐτι όταν ϐλα αςϑςτατεσ φόμεσ.

Βϋβαια, μετϊ τον πϐλεμο, ϐταν οι Αμερικϊνοι ελευθϋρωςαν το ςτρατϐπεδο μασ,

προςπϊθηςα να ξαναβρ τουσ παλιοϑσ μου φύλουσ. Εύχαν ϐλοι εξαφανιςτεύ. Όπωσ οι

εβραύοι, αλλϊ το πιο φοβερϐ μ’ αυτοϑσ όταν πωσ κανϋνασ δεν ενδιαφερϐταν τι εύχαν

απογύνει. Μϋςα ςτισ οργανςεισ για την ανεϑρεςη των εξαφανιςθϋντων, με

περιγελοϑςαν καταπρϐςωπο, γελοϑςαν πύςω απϐ την πλϊτη μου. Αυτοϑσ τουσανθρπουσ κϊνεισ δε τουσ αναζητοϑςε, οϑτε η ύδια τουσ η οικογϋνεια, που αιςθανϐταν

ντροπό γι’ αυτοϑσ .

Ναι, εύμαςταν απονόρευτοι κι αςυνεύδητοι, εύχαμε χορϋψει το χορϐ τουσ μϋχρι το

τϋλοσ και μασ εύχαν γι’ αυτϐ ςκληρϊ τιμωρόςει, χωρύσ να μπορϋςουμε ποτϋ να

δικαιωθοϑμε. Πϋθαναν για το τύποτα. Πϐςοι όταν; Εκατϐ χιλιϊδεσ, πεντακϐςιεσ

χιλιϊδεσ, ϋνα εκατομμϑριο; Ποιοσ θα το μϊθει ποτϋ; Απ’ ϐλουσ αυτοϑσ τουσ χορευτϋσ,

αυτοϑσ τουσ τραβεςτύ, που εύχα γνωρύςει ςτο Βερολύνο, οϑτε ϋνασ δεν επϋζηςε. Ϊτςι,

ϐταν κϊποτε παραξενεϑονται μερικού ςτο περιβϊλλον μου, που δεν θϋλω να πϊω ςε

γιορτό ό ςε πϊρτυ δικν μασ, ό ςε ντιςκοτϋκ ρεζερβϋ, εγ ξαναθυμϊμαι αυτοϑσ τουσ

τελευταύουσ χοροϑσ ςτο Βερολύνο, εν όδη τα τραύνα ϋφευγαν για το Μποϑχενβαλντ

και λϋω

131



ςτον εαυτϐ μου χαμηλϐφωνα πωσ αϑριο ύςωσ αυτό η χαρϊ τησ ζωόσ, αυτό η

αςφϊλεια θα ανατραποϑν ςτο ϊψε ςβόςε, aφοϑ ςτο κϊτω-κϊτω υπόρξαμε τϐςο

δυνατού και δεν μϊθαμε ποτϋ να υπεραςπιζϐμαςτε τουσ εαυτοϑσ μασ παρϊ με τη λόθη.

132



τη Γαλλύα, πιο πολϑ κι απϐ τα οργανωμϋνα κινόματα, που τα αποτελοϑςαν

μικρϋσ μειονϐτητεσ (Μϋτωπο των ομοφυλϐφιλων επαναςτατικόσ δρϊςησ το 1971,

ϑςτερα Ομϊδεσ τησ Απελευθϋρωςησ των Ομοφυλϐφιλων) ϋχουμε την

αποςϑνθεςη τησ αρςενικόσ ιδεολογύασ, που ξεκινϊ απϐ κϑκλουσ κϊτω απ’ την

επύδραςη των «καινοϑργιων ιδεν» τϑπου Μϊη του 68, πολϑ δυνατϋσ αυτό την

εποχό.

Ϊνα παρϊδειγμα αξύζει περιςςϐτερο απϐ κϊθε θεωρητικό ανϊλυςη.

Σο 1972 -η δεκαετύα του εξόντα ξεπερνϊ το αριθμητικϐ χρονολογικϐ πλαύςιο

και δϑςκολα μποροϑμε να ποϑμε πωσ δεν υπϊρχει επύδραςη τουσ ςόμερα -

παρευριςκϐμουν τυχαύα ό ςχεδϐν τυχαύα, ςε μια ςυγκϋντρωςη που την

αποτελοϑςαν γιατρού, εκπαιδευτικού, ψυχαναλυτϋσ -με λύγα λϐγια τύποτα το πολϑ

ερεθιςτικϐ (ϐπωσ μπορεύ κϊνεισ να προβλϋψει) τύποτα το ιδιαύτερα

πρωτοποριακϐ: ςυζητοϑςαμε για τη μορφό μιασ μελϋτησ μεταξϑ ϋρευνασ και

κοινωνικόσ ςτρϊτευςησ (ϋνα εύδοσ που αποτελεύ τυπικϐ επϊγγελμα για

τριαντϊρηδεσ ςόμερα). Ϊφταςε ϋνα αγϐρι με καθυςτϋρηςη, που μασ εύχαν

αναγγεύλει ςαν το κϋντρο τησ ςυγκϋντρωςησ και που όταν ψυχαναλυτόσ. Κι εδ

εύναι το παρϊδοξο: ο αναλυτόσ αποκαλϑπτεται να εύναι μια απϐλαυςη για τα

μϊτια, με μια ιταλικό γοητεύα, με κϊτι το αιλουροειδϋσ που ςε κϊνει να θϋλεισ να

το χαώδϋψεισ, πολϑ νϋοσ για το βαθμϐ τησ κοινωνικόσ απϊτησ -ό τησυπευθυνϐτητασ, ϐπωσ προτιμϊτε- ςτον οπούο εύχε όδη φτϊςει. Τποκϑπτοντασ

ςτην γοητεύα του, ϊρχιςα να παραφυλϊω ϋτοιμοσ να αιχμαλωτύςω το παραμικρϐ

βλϋμμα του, βϋβαιοσ πωσ η παρουςύα μου εκεύ, ϊςχετα με ϐ,τι λεγϐταν και που

δεν ϋφτανε ςτα αυτιϊ μου παρϊ ςαν μακρινϐσ όχοσ, ερχϐταν να ςυναντόςει τη

δύκη του αύςθηςη. Κι ϐταν η αριςτερο-ψυχαναλυτικό φλυαρύα τϋλειωςε,

πραγματικϊ ϋφυγα μαζύ του. Εύχα όδη ϋναν καινοϑριο εραςτό.

Αυτό η κατϊςταςη επαγρϑπνηςησ, ό διειςδυτικόσ προςοχόσ πϋρα απϐ το

τεύχοσ των λϐγων, μ’ ϋκανε πολϑ ευαύςθητο ςτισ κινόςεισ, υπϐγειεσ, ενοχλημϋνεσ

και διακριτικϋσ, με τισ οπούεσ το κοινϐ ςχολύαζε περιςςϐτερο ό λιγϐτερο

αςυνεύδητα τη ςυνϊντηςη μασ. Γιατύ η ςυμπεριφορϊ μου εύχε γύνει απϐ ϐλουσ

αντιληπτό. Σο κατϊλαβα αυτό τη μϋρα: υπϊρχει μια ηθικό αποςϑνθεςη των

αρςενικν δομν μϋςα ςτο

134



χρο των ατϐμων των αινια υπϐ ανϊρρωςη απϐ το Μϊη του 68, και που

αποτελεύ την πρωτοπορύα τησ κοινωνύασ ςόμερα. Πριν, το κοινϐ δε θα εύχε

«αφόςει να γύνει» -ϐχι βϋβαια πωσ θα εύχε μπει ανϊμεςα μασ αλλϊ θα εύχε

καταςτόςει αδϑνατη τη ςιωπηρό ςυγκατϊθεςη του αγοριοϑ, ό τουλϊχιςτον μη

εκφρϊςιμη. Η βαριϊ παρουςύα του κοινοϑ, το βαρϑ του πϋπλο θα τα εύχε ϐλα

αναγϊγει ςτο νϋφοσ μιασ αδϑνατησ φανταςύωςησ μιασ απομονωμϋνησ αδελφόσ.

Και δεν πρϐκειται βϋβαια για το πρϐβλημα τησ εννοιολογικόσ παραδοχόσ τησ

ομοφυλοφιλύασ. Γιατύ ποτϋ πραγματικϐ δεν εμπϐδιςε τα πραγματικϊ αδιϋξοδα,

μϋςα ςε κϑκλουσ απελευθερωμϋνων αντρν. Πρϐκειται περιςςϐτερο για την

κατϊρρευςη βιωμϋνων βεβαιοτότων παρϊ για ιδεολογικό κατϊκτηςη - να πωσ

εξηγεύται το γεγονϐσ ϐτι δε ςυναντόςαμε παρϊ μια ελαφρϊ ταραχό, ςυνδυαςμϋνη

με κϊποιο θαυμαςμϐ, ς’ αυτοϑσ που εύχαν ςυνειδητοποιόςει τη ςκηνό που

παιζϐταν κϊτω απϐ τα μϊτια τουσ. Τπϊρχει μϊλλον μια αδυναμύα να κϊνει

κανϋνασ να λειτουργόςουν οι ςυγκροτηςιακού φραγμού τησ αρρενωπϐτητασ, ςαν

μότρα των ςχϋςεων των αντρν μεταξϑ τουσ, παρϊ μια ολικό επαναςτατικό

βοϑληςη: ο καθημερινϐσ ερωτιςμϐσ μεταξϑ γϊλλων αρςενικν, μϋςα ς’ αυτό την

επϋκταςη του «πνεϑματοσ» τησ δεκαετύασ του εξόντα, ϊλλαξε (και κϊθε

κοινωνικϐσ χροσ εύναι πρτα απ’ ϐλα ϋνασ αντρικϐσ χροσ) γιατύ η βεβαιϐτητα

αυτό καθαυτό του ετερϐφυλου ϊντρα κλονύςτηκε. Οριακϊ και τουλϊχιςτον ςταπλαύςια αυτόσ τησ πλατιϊσ τϊξησ διανοοϑμενων (ϋνα εύδοσ υπερπληθωρικοϑ

τριτογενοϑσ τομϋα με αμφιςβητηςιακό απϐχρωςη) δυο ϊντρεσ δε μποροϑν να

κοιταχτοϑν πια πρϐςωπο με πρϐςωπο χωρύσ να χαμογελϊςουν.

Αδυναμύα ςυγκροτηςιακό του αρςενικοϑ τησ δεκαετύασ του εξόντα, κρυμμϋνη

πύςω απϐ τα μουςτϊκια του. Ακϐμα μια φορϊ, δεν πρϐκειται για ολϐκληρο τον

πληθυςμϐ των νεαρν αρςενικν (ευτυχσ ύςωσ), αλλϊ για τισ

πολιτικο-ςεξουαλικϋσ μϐνο ιδεολογύεσ τησ πιο δυναμικόσ ηλικιακόσ ομϊδασ και

καλϑτερα τοποθετημϋνησ για να ενςαρκςει-εξαπλςει αυτϋσ τισ ιδεολογύεσ. τη

Γαλλύα, για παρϊδειγμα, ϋχει πια οριςτικϊ εκλεύψει η ταϑτιςη του ϊντρα με ϋναν

προλετϊριο αρρενωπϐ και μυδη, ϐπωσ κι η θερηςη του αποφαςιςμϋνου ϊντρα

ςαν παραμϋτρου κϊθε μελλοντικόσ κοινωνύασ. Με την παρακμό των

επαναςτατικν ιδεν (και χωρύσ αμφιβολύα δεν ϋχουμε δω

135



τη μικρϐτερη ςυνϋπεια του Μϊη του 68), ολϐκληροσ ο αντριςμϐσ, ςαν ϊμεςοσ,

πραγματικϐσ φορϋασ τησ επανϊςταςησ αρχύζει να αμφιταλαντεϑεται. ε

αντιπαρϊθεςη με μερικϋσ ορμητικϋσ διεξϐδουσ ςτην τραγικό αρρενωπϐτητα αλλϊ

και ς’ ϊλλεσ φυλϋσ και ς’ ϊλλουσ κϐςμουσ, πϐςα και πϐςα «νϋα ςτελϋχη» δε θα

ςυναντόςουμε που κϊνουν ςημειωτϐ, ετοιμϊζοντασ μϋςα ςτο διςταγμϐ και το

φϐβο τησ θηλυκϐτητασ μια ςεξουαλικϊ προβληματικό προςωπικϐτητα. Η

αμερικϊνικη νεολαύα, ςαν μοντϋλο αναφορϊσ του προλετϊριου που προϋρχεται

απϐ την αριςτερϊ, το «ςτριφτϐ» τςιγϊρο, «Cool» ο τϑποσ, ό ο Lou Reed ςτη θϋςη

των οινοποςιν του καρτιϋ Λατϋν και του Μπραςϋν κϊτι πραγματικϐ ϋχει ςπϊςει

ς’ αυτοϑσ τουσ νεαροϑσ αρςενικοϑσ κι ϐλοι, ο μαθητόσ του λυκεύου τησ επαρχύασ,

ο ρομαντικϐσ παρουςιαςτόσ τησ τηλεϐραςησ, ϐπωσ κι ο νϋοσ κοινωνιολϐγοσ,

πατϋρασ τησ «απελευθερωμϋνησ» οικογϋνειασ, φϋρουν περιςςϐτερο ό λιγϐτερο το

ενδϐμυχο ςημϊδι. (Να εννοόςουμε πωσ αυτϐ το διακριτικϐ «ϊνοιγμα» τουσ

προςδιορύζει ςτο προςεχτικϐ μϊτι ςαν εϑθραυςτεσ οντϐτητεσ που ϋνα τολμηρϐ

χτϑπημα μπορεύ να μεταςτρϋφει). Απϐ μια πλευρϊ, ςύγουρα ϐλα αυτϊ τα

αρςενικϊ ϋχουν γύνει «ξεκωλιϊρηδεσ». Ση ςτιγμό εξϊλλου που οι αδελφϋσ

ανακαλϑπτουν το κοντϐ μαλλύ και την αρρενωπϐτητα τησ εμφϊνιςησ.

Ηθικού «ξεκωλιϊρηδεσ» βϋβαια πλην εξαιρϋςεων. Δε μιλ εδ για την

ομοφυλοφιλύα με την αυςτηρό ϋννοια, τησ οπούασ το πραγματικϐ ακροατόριολύγο μεταβλόθηκε αλλϊ γι’ αυτόν που η «αναγνριςη» τησ ϋρχεται ν’ απηχόςει το

γκρϋμιςμα των εμποδύων ενϊντια ς’ ϋνα ομοςεξουαλιςμϐ διϊχυτο. Αυτϐσ εύναι

πρτα απ’ ϐλα ο διεςτραμμϋνοσ δρϐμοσ τησ αδυναμύασ μπροςτϊ ςτον γυναικεύο

ευνουχιςμϐ με την πιο πλατιϊ ϋννοια (ο καινοϑργιοσ φϐβοσ τησ γυναύκασ).

Σο παρϊδοξο εύναι πωσ ο Μϊησ του 68 αντιπροςωπεϑει για τη γαλλικό

κοινωνύα απ’ αυτό την πλευρϊ ϋνα τϋλοσ και ϐχι μιαν αρχό. Σο τϋλοσ ενϐσ

αρςενικοϑ όρωα προλετϊριου, μιασ «θετικϐτητασ» ερωτικόσ κληρονομημϋνησ

απϐ τον 19ο αινα (ο ϋρωτασ ςτα οδοφρϊγματα, ο αγωνιςτόσ με χϋρια

μαυριςμϋνα που η ςυντρϐφιςςα του τον χαώδεϑει μετϊ το δύκαιο αγνα). Ο Μϊησ

όρθε να ενιςχϑςει αυτϐ το πολεμικϐ κλιςϋ, ϋδωςε ςτον ϊντρα με τη ςτολό

εκςτρατεύασ που η γυναύκα του ετοιμϊζει τον καφϋ, μια τελευταύα λϊμψη που

παρατϊθηκε

136



ϐπωσ λϋγανε, (ό ακϐμα χειρϐτερα αυτού που προςποιοϑνταν πωσ θα δςουν ςτο

«ετεροςεξουαλικο πρϐβλημα» λϑςεισ προλεταριακϋσ και οριςτικϋσ). Δεν εύχαμε

ιδϋα για την απληςτύα, με την οπούα τα μϋςα ενημϋρωςησ θα κϊλυπταν τη

δημοςύευςη-πολιτικοπούηςη του ιδιωτικοϑ-ςεξουαλικοϑ κϐςμου.

Ο τρϐποσ λοιπϐν του να «πηδϊσ» ϋχει γύνει πολιτικϐσ: ςε τϋτοιο βαθμϐ, που

εγ διαπύςτωςα -και χωρύσ αμφιβολύα δεν εύμαι ο μϐνοσ- μια ολοκληρωτικό

ανανϋωςη με τη μορφό τησ «ςεξουαλικόσ» ϋκφραςησ. Όπωσ μ’ αυτοϑσ που

όθελαν να κϊνουν ϋρωτα με μια αδελφό (κι οι οπούοι το διϊλεγαν και

αντιπροςωπευτικϐ) ςαν εμπειρύα πολιτικό ό αν προτιμϊτε, για να ςυμπληρςουν

τον τϑπο του καινοϑργιου ανθρπου μϋςα τουσ ό να τελειοποιόςουν τον κϑκλο

τησ προςωπικόσ τουσ ολοκλόρωςησ ό ποιοσ ξϋρει τι ακϐμα. Ωγνωςτοι κϊθονται

και ςασ εξομολογοϑνται τα βϊςανα τουσ ςαν αςυνεύδητοι ομοφυλϐφιλοι. Ϊτςι

χϑμα!

Αυτϐ που ανόκε ςτη δικαιοδοςύα τησ ιδιωτικόσ ηθικόσ ϋγινε το αντικεύμενο

μιασ δημϐςιασ και ςυνεχοϑσ ςυζότηςησ, που αναπτϑςςεται ςε καθϋναν απϐ μασ.

Κϊθε ςυζότηςη ερωτικό καταντϊ αντικεύμενο ϋρευνασ θϋςεων, τοποθϋτηςη πϊνω

ςτουσ «ςεξουαλικοϑσ ρϐλουσ». Ο Υουκ ϋδειξε μϋςα ςτη «Δύψα για Γνςη» την

απύςτευτη ανϊγκη να «λεχθεύ η αλόθεια», που ςυνοδεϑει το ςϑγχρονο ςεξουαλικϐ

λϐγο. Λοιπϐν, τα κινόματα ςεξουαλικόσ αμφιςβότηςησ εύναι ς’ ϋνα βαθμϐ τοαύτιο αυτόσ τησ επανα -κεντροπούηςησ τησ ατομικόσ αλόθειασ γϑρω απϐ το Sex.

Και η ομοφυλοφιλύα (να εννοόςουμε εδ την ομοςεξουαλικϐτητα -ζότημα, την

ομοςεξουαλικϐτητα -πρϐβλημα) ϋγινε πολιτικϐ ερτημα του αρςενικοϑ, κϊπωσ

ϐπωσ η ϋκτρωςη ϋχει γύνει εδ και κϊμποςο καιρϐ το πολιτικϐ ζότημα των

γυναικν. Οι ύδιοι επαρχιτεσ μπουρζουϊδεσ, που θα ϋςπαγαν τα μοϑτρα του

ομοφυλϐφιλου γιου τουσ, τρα κατϊπληχτοι ακοϑνε τα «ερωτόματα του καιροϑ

τουσ», ςτα οπούα αναφϋρεται το ραδιϐφωνο τουσ ό η τηλεϐραςη τουσ και η

ομοφυλοφιλύα ϋγινε ϋνα απ' αυτϊ. Σο «νϋο ςτϋλεχοσ» αναρωτιϋται που κρϑβονται

οι ομοςεξουαλικϋσ του ενορμόςεισ με την ύδια ηδονικό ςυγκύνηςη με την οπούα

αναφϋρει την επαγγελματικό του ςυνεύδηςη μϋςα ςτην κακό ςυνεύδηςη.

Μϋςα ςε μερικϊ χρϐνια, τα αυτιϊ μασ προςαρμϐςτηκαν ςτο ςεξο-

138



GIANT76-PAGE ISSUE!

10 PAGES IN

LIVING COLOR!

60 FABULOUS

PHYSIQUE PHOTO

10 DOUBLE PAGI

SPREADS!



λογικϐ κομφοϑζιο, ςτον πϊταγο των εκμυςτηρεϑςεων, ςτα ερωτόματα, ςτισ

εξομολογόςεισ που ϋγιναν το καθημερινϐ ηχητικϐ φϐντο τησ ζωόσ μασ (ςαν ϋνασ

θϐρυβοσ ραδιοφνου το απϐγευμα.) Με το τϋλοσ τησ δεκαετύασ του εξόντα, η

ςεξουαλικό ταυτϐτητα ϋγινε η τελευταύα θεολογικό τροφό, η τελευταύα

θρηςκευτικό διαμϊχη, οικουμενικό αποκρυςτϊλλωςη αυτοϑ που ο καθϋνασ

πιςτεϑει πωσ αιςθϊνεται ςαν το τελικϐ νϐημα τησ ϑπαρξησ.

Ϊτςι, καταλαβαύνουμε απ’ ϐλα αυτϊ πωσ πιο πολϑ απϐ νύκεσ απελευθερωτικν

κινημϊτων θα πρϋπει να μιλϊμε για μια καινοϑρια μορφό κατανομόσ τησ

εξουςύασ. Η φεμινιςτικό εξουςύα που χαρακτόριςε ςαν ϋγκλημα το βιαςμϐ, ό η

αναγνριςη του δικαιματοσ των νεοϒορκϋζων μπϊτςων να εύναι αδελφϋσ,

αποτελοϑν ϐχι τϐςο υποχρηςη των καταπιεςτικν νϐμων ϐςο ςημϊδια μιασ νϋασ αρχιτεκτονικόσ. Με αυτϐ τον τρϐπο γεννιϋται η δυνατϐτητα ενϐσ φεμινιςμοϑ

αυθϐρμητα επικουρικοϑ του νϐμου ό μιασ ομοςεξουαλικϐτητασ που βρύςκει την

ιςορροπύα τησ, ξεπερνϊ αυθαύρετα τισ περιθωριακϋσ τησ παρϊνομεσ

περιθωριακϐτητεσ και βγαύνει απϐ το ςκοτϊδι με την υιοθϋτηςη ενϐσ λϐγου

επιτϋλουσ κοινωνικοποιημϋνου.

Ενδιαφϋρει να αποκρυπτογραφόςουμε τη νϋα Φϊρτα τησ Σρυφερϐτητασ που

διαμορφθηκε μϋςα μασ, και που τρϋφει τη δημϐςια ςεξουαλικό διϊχυςη. Κι

αυτϐσ ο καινοϑριοσ αςτεριςμϐσ δε μπορεύ να φανερωθεύ παρϊ ς’ ϋνα χρο που θα

ϋχει εγκαταλειφτεύ απϐ την αντρικό λιποταξύα. Η Γκαύη αμφιςβότηςη και ο

φεμινιςμϐσ φαύνονταν να δουλεϑουν απϐ κοινοϑ για την καταςτροφό των

ςεξουαλικν ρϐλων. Όλα περνοϑςαν απϐ την αμφιςβότηςη και κρύςη του αντρι-

ςμοϑ. Αλλϊ η αντρικό κυριαρχύα, αν θα πρϋπει να διατηρόςουμε τη λϋξη, δεν

εύναι μϐνο μια βιαιϐτητα: Εύναι πρτ’ απ’ ϐλα μια βύαιη πονηριϊ. Μια μαλθακό

εξουςύα, ςτην πραγματικϐτητα πιο δυνατό μϋςα ςτην αδρϊνεια τησ παρϊ μϋςα

ςτη δρϊςη τησ. Απειλοϑμενοσ ςτο φυςικϐ του χρο τησ προτεραιϐτητασ του

αρςενικοϑ απϋναντι ςτο θηλυκϐ, ο μπρετεςεριανϐσ ετεροφυλϐφιλοσ

επιβεβαινεται διαφορετικϊ, ανακαλϑπτει τη γοητεύα τησ «παθητικόσ»

αποπλϊνηςησ. Μπορεύ κϊποιοσ ακϐμα και να διαβεβαιςει πωσ ο

ετεροφυλϐφιλοσ ϊντρασ εύναι πιο εϑκολο τρα να γύνει αντικεύμενο βιαςμοϑ

-θϋλω να πω να πηδηχτεύ ημιςυνειδητϊ. Κατϊ κϊποιο τρϐπο η φεμινιςτικό

140



κουλτοϑρα γνριζε πϊντα αυτό τη μυςτικό ανανδρύα του ϊντρα, που η Βαλερϑ

ολϊνασ τϐςο καλϊ περιϋγραψε. Απύςτευτοσ βϊλτοσ τοϑτοσ ο νευρωτικϐσ

αντριςμϐσ, ϐπου η κακό ςυνεύδηςη του «φαλλοκρϊτη» καταλόγει ςτον πιοεγωικϐ μαλϊκα.

Φωρύσ ενθουςιαςμϐ, αλλϊ περιςςϐτερο με μια ςκοτεινό δειλύα αυτό η αρςενικό

κοινωνύα που ϋγινε μια «γϋνια» δϋχεται προοδευτικϊ ϋναν κϊποιο αριθμϐ

ομοφυλϐφιλων μηνυμϊτων. Απϐ αδυναμύα ό αυτϊρεςκη ομολογύα μπροςτϊ ςτη

φεμινιςτικό ςκληρϐτητα περιςςϐτερο, παρϊ απϐ ενθουςιαςμϐ λιμπιντικϐ. Αν οι

φθορϋσ, που προκαλοϑνται απϐ μια ςχετικό αποςαφόνιςη τησ λανθϊνουςασ

ομοφυλοφιλύασ μεταξϑ των αντρν γύνονται αιςθητϋσ, εύναι γιατύ αυτϋσ

ανταποκρύνονται ςε μια προβληματικοπούηςη του αντριςμοϑ απϐ το κύνημα πουβρύςκεται πύςω απϐ το δηλωμϋνο ςεξουαλικϐ αντικεύμενο, τη γυναύκα. Όταν η

εικϐνα αδυνατύζει, τα φανταςτικϊ πρϐςωπα ανοςτοϑν. Ϊνασ ϊντρασ που δεν εύναι

πια περόφανοσ που εύναι ϊντρασ δεν εύναι ϊντρασ.

Αν πολλού νϋοι ϊντρεσ τησ δϑςησ νιθουν φϐβο για τισ γρατζουνιϋσ απϐ τα

νϑχια των φεμινιςτριν (φοβοϑνται ϐτι δε μποροϑν πια να εύναι ςτο ϑψοσ τουσ, ό

ευχαριςτιοϑνται με την μαζοχιςτικό επιδοκιμαςύα πωσ δεν εύναι πια

φαλλοκρϊτεσ), δεύχνουν περιςςϐτερο ςε ςχϋςη με τουσ ομοφυλϐφιλουσ μια

κακοπιςτύα (εύναι ϊλλωςτε οι ετερϐδοξοι του ςεξ): ςτιγμιαύα, ϐλα τρϋπονται ςε

ςυνενοχό (με ϋνα τρϐπο πολιτικϊ ϊμεμπτο, αυτού εκδικοϑνται τισ γυναύκεσ).

Οριακϊ, απωθημϋνοσ απϐ τισ καινοϑργιεσ αμαζϐνεσ που ανακηρϑςςονται οι

ύδιεσ ςαν μια απαραβύαςτη υπϐςταςη, ο αρςενικϐσ ερωτιςμϐσ ανακαλϑπτει πωσ

θα μποροϑςε ςτο βϊθοσ να αρκεςτεύ ςτον ύδιο τον εαυτϐ του.

Η φεμινιςτικό ςεμνοτυφύα και η ομοςεξουαλύζουςα αςυδοςύα οϑτε ςυμμαχοϑν

οϑτε ϐμωσ ϋρχονται ςε αντύθεςη μεταξϑ τουσ αλλϊ μοιρϊζονται ϋνα καινοϑργιο

πεδύο εξουςύασ, ϋνα καινοτϐμο κοινωνικϐ φανταςιακϐ. Για τον αντριςμϐ ςε κρύςη,η ομοφυλοφιλύα δεν εύναι πια η μεγαλϑτερη απαγϐρευςη. Ϊτςι ϋχουμε τον

εκπληκτικϐ διαςκορπιςμϐ ομοςεξουαλικν ςυμβϐλων-εικϐνων ςτη διαφόμιςη,

τον κινηματογρϊφο κλπ. Όλοσ ο κϐςμοσ εύναι λύγο ομοφυλϐφιλοσ μεταξϑ των

αντρν: η ϋντονη εξϊπλωςη αυτόσ τησ τερϊςτιασ κοινοτοπύασ ϋπνιξε

141



το ομοςεξουαλικϐ δηλητόριο. Σο «ομοφυλϐφιλο ζότημα» χρηςιμεϑει για να

αναρωτιοϑνται αν εύναι ερωτευμϋνοι με το αφεντικϐ τουσ ό για να εμψυχςει τα

μαθόματα επαγγελματικν προςανατολιςμν.

’ αυτό την ομοφυλϐφιλη αποδραματοπούηςη ανταποκρύνεται ςτενϊ κι η

τραγικοπούηςη των ςχϋςεων μεταξϑ αντρν και γυναικν, καθσ και μια βαθιϊ

μεταβολό μϋςα ςτον κϐςμο των ύδιων των ομοφυλϐφιλων. Σην ύδια ςτιγμό που η

φεμινιςτικό λογοκριςύα χτυπϊει τουσ βιαςτϋσ, το «ςκληρϐ πορνϐ» των

ομοφυλϐφιλων ϋχει ϊνθηςη κι ϐχι μονϊχα ςτο ςινεμϊ, αλλϊ και ςαν ςϑγχρονο

ερωτικϐ μοντϋλο. Σο «Fist Fucking» (η γροθιϊ μπηγμϋνη ςτον κϐλο) γύνεται

ςυνταγό, ϐταν ο κολπικϐσ βιαςμϐσ εύναι ςκϊνδαλο. Όλα ξαναεμφανύζονται αλλοϑ

ςαν αντικεύμενο μύμηςησ αυτοϑ που καταδικϊζει η φεμινιςτικό πολιτικό. Ηεξϋλιξη των ομοφυλϐφιλων πρακτικν αποκαλϑπτει την οδϐ ενϐσ αντριςμοϑ

ολοκληρωτικϊ θεατρικοϑ, ανακυκλνοντασ τισ φανταςιςεισ τησ αντρικόσ βύασ

ςε ερωτικϊ πυροτεχνόματα. Μερικού ζοϑςαν με τη θεωρύα του Ρϊιχ και του

Υρϐυδ πωσ τα μεγϊλα κοινωνικϊ ςματα κι ολϐκληρη η κοινωνύα, ϐπωσ αυτό

που εύναι διαμορφωμϋνη απϐ «ομϊδεσ αντρν», δεν λειτουργοϑν παρϊ μϐνο

εξιδανικεϑοντασ τισ ομοςεξουαλικϋσ τουσ απωθόςεισ ό ολοκληρνοντασ τεσ

μϋςα ςτουσ κεραυνοϑσ και τισ αποκαλυπτικϋσ φλϐγεσ ενϐσ χοροϑ των SS μϋςα

ςτο βομβαρδιζϐμενο Βερολύνο. Εδ και εύκοςι χρϐνια ςτισ ΗΠΑ εδ και δϋκα

χρϐνια ςτη Γαλλύα, οι ενδεύξεισ ςυνϊγουν ϐτι δεν θα ϋπρεπε να υπερηφανεϑονται

πολϑ γι’ αυτόν την φαινομενικϊ λογικό αντύφαςη -ό καλϑτερα πωσ ο λϐγοσ, που

οργαννει το κοινωνικϐ ςεξ, δε φοβϊται τισ αντιφϊςεισ. Ναι, ύςωσ υπϊρχει θϋςη

ςόμερα για μια ομοςεξουαλικϐτητα «Cool», ϊνετη, μεταξϑ των μοντϋρνων αγο-

ριν, απϐ τη ςτιγμό που αυτό αφόνει όςυχα τα παιδιϊ κι οργαννεται μϋςα ς'

ϋναν ομοταξιςμϐ ςτην τϊξη τησ (που παραιτεύται απϐ την παραδοςιακό

διατομικϐτητα των περιθωρύων: αδελφϋσ με Ωραβεσ ό παιδεραςτϋσ με αλότεσκ.α.)

Ο αντριςμϐσ ςαν ςϊκοσ πυγμαχικϐσ, αδειανϐσ απϐ τισ δυνϊμεισ του, μπορεύ

θαυμϊςια να ςυνυπϊρξει με μια ομοςεξουαλικϐτητα ςχεδϐν νορμϊλ και ςχεδϐν

εξαφανιςμϋνη ςαν μια ανεξϊρτητη πολιτιςτικό μορφό. χεδϐν φυςιολογικό: δεν

βλϋπουμε εδ το ςϑνθημα μιασ νϋασ λειτουργύασ που ξεπερνντασ το ϊτοπο να

θϋςει εκτϐσ παιχνι-

142



διοϑ ϋναν ολϐκληρο πληθυςμϐ (κι επομϋνωσ εκτϐσ ελϋγχου) με το να

τοποθετεύται μϋςα ςε μια ςοφό ανιςορροπύα του οπούου οι διϋξοδοι εύναι

φραγμϋνεσ απϐ την οικουμενοπούηςη του ςεξουαλικοϑ λϐγου:

Βριςκϐμαςτε μπροςτϊ ςε μια μερικό ϐςμωςη μεταξϑ ομοφυλοφιλύασ και

κοινωνικόσ ζωόσ. Για πρτη φορϊ, η μορφό του ομοφυλϐφιλου αρχύζει να

μοιϊζει μ’ αυτό του μϋςου αρςενικοϑ λύγο χειραφετημϋνου, ϐχι πια για να

κρυφτεύ, μεταμφιεςμϋνοσ ςε «νορμϊλ», αλλϊ απϐ εςωτερικό παρϐρμηςη για μια

ςωματικό μιςο-φυςιολογικϐτητα. Οι ιδιϐτητεσ του ςϑγχρονου αρςενικοϑ εύναι

«unisexe» (κοινϋσ ςτουσ ετερϐφυλουσ και τουσ ομοφυλϐφιλουσ): Σα τζηνσ, το

ϊφτερ-ςϋιβ, μουςτϊκι κληροδοτημϋνο απϐ το κύνημα των χύππυσ, ϐλα αποτελοϑν

ςτερεϐτυπα κοινϊ και ςτισ δυο πλευρϋσ του φρϊχτη. Μου ςυμβαύνει καμύα φορϊ

να μη ξϋρω πια αν ϋχω μπροςτϊ μου μια αδερφό ψευτοαρρενωπό με μουςτϊκια ό

ϊνετο ετερϐφυλο.

Αυτό η κοινωνύα βρύςκεται ςε φϊςη ϐχι να καταργόςει αλλϊ να καταπιεύ, να

χωνϋψει ϋνα απϐ τα πιο ουςιαςτικϊ τησ ϐρια. Σο ςημαντικϐ δεν εύναι τϐςο να

εμποδύςεισ την ομοφυλοφιλύα, ϐςο να τη γνωρύςεισ, να τη μορφοποιόςεισ να τησ

αφαιρϋςεισ την οδυνηρό τησ γοητεύα. Η παρακμό των αντρικν ρϐλων επιτρϋπει

την αναπροςαρμογό τησ ομοςεξουαλικόσ επιθυμύασ, την προςϊρτηςη τησ μϋςα

ςτο πλαύςιο που ςυντύθεται απϐ μια «κρύςη τησ κοινωνύασ» που οργαννεται

μακροπρϐθεςμα. Μια ϋνταςη υποχωρεύ τη μϋρα, που ο ομοφυλϐφιλοσ δεν προκαλεύ πια απϐ

μϐνοσ του την αντύδραςη μαγεύασ - απϋχθειασ του ϊλλου, τη μϋρα, που η μεγϊλη

διϊφορϊ εξαςθενεύ ςε ςημεύο που να γύνει αδιϐρατη. Αυτό τη μϋρα ο

ομοφυλϐφιλοσ παϑει να εύναι αυτϐσ που ανηςυχεύ τον ετερϐφυλο αρςενικϐ, που

μϊταια τον κυνηγοϑςε, αφοϑ ανακαλϑπτει κι ο ύδιοσ επύςησ τη χαρϊ τησ

αυτϊρκειασ (ό του πηδόματοσ μεταξϑ λευκν που μοιϊζουν μεταξϑ τουσ), γύνεται

ϋντιμα ομοφυλϐφιλοσ, αφϐτου κατευθϑνει τισ επιθυμύεσ του ς’ αυτϐν που του

μοιϊζει ςαν αδερφϐσ. Κατϊ τη διϊρκεια αυτόσ τησ μεγϊλησ περιϐδου, που αρχύζει απϐ την εμφϊνιςη

μιασ χαρακτηριςτικόσ ομοφυλοφιλύασ (τϋλοσ του 19ου αινα) και φτϊνει μϋχρι

την πρϐςφατη «ομοςεξουαλικό επανϊςταςη», ο ομοφυλϐφιλοσ κυνηγϊει τον μη

δυνατϐ ετερϐφυλο. Δυςτυχύα

144



146



Επειςϐδιο



ΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΕ ΣΉ ΟΜΟΥΤΛΟΥΙΛΙΑ

Απϐ το τϋλοσ του 19ου αινα μϋχρι τισ μϋρεσ μασ (λοβοτομό ςόμερα ςτη

Γερμανύα, ευνουχιςμϐσ φυςικϐσ ό χημικϐσ, ακϐμα ςε ιςχϑ ςε πολλϋσ χρεσ), ο

κατϊλογοσ με τισ «θεραπεύεσ» που προορύζονται ςτο να θεραπεϑςουν τουσ

ομοφυλϐφιλουσ απϐ τισ ερωτικϋσ τουσ προτιμόςεισ ςυνθϋτει απϐ μϐνοσ του μια

φιλολογύα φρύκησ. Αυτϋσ οι πρακτικϋσ που ατιμϊζουν το ιατρικϐ ςμα, δενπροκϊλεςαν ποτϋ καμύα οργανωμϋνη διαμαρτυρύα απϐ μϋρουσ των

ομοφυλϐφιλων κινημϊτων. Αν αυτϋσ οι πρακτικϋσ ϋχουν διϊρκεια, ςε ςημεύο που

να ανθοϑν μϋχρι τισ μϋρεσ μασ, εύναι γιατύ εξελύςςονται μϋςα ςτο ιδιωτικϐ πλαύςιο

μιασ «εκοϑςιασ» ςχϋςησ μεταξϑ του γιατροϑ και του «αςθενοϑσ». Περύεργεσ

«θεραπεύεσ»: φαύνονται να ϋχουν απϐ κοινοϑ αυτϊ τα δυο παρϊδοξα γνωρύςματα:

ςτισ περιςςϐτερεσ περιπτςεισ πρϐκειται για κϊποια απϊνθρωπη δοκιμαςύα,

ανυπϐφορη και που ο αςθενόσ επιβϊλλει ςτον εαυτϐ του «εκοϑςια». Σο δεϑτερο

τουσ γνριςμα ϐτι εύναι ολοκληρωτικϊ αποτυχημϋνεσ, πρϊγμα πουεπιβεβαινεται απϐ ϐλουσ τουσ εφαρμοςτϋσ τουσ. Που ϐμωσ δεν τουσ απο-

ςτρϋφει απϐ τo να τισ ςυνεχύζουν, αντύθετα μϊλιςτα. Η πραγματικό τερατολογύα

εύναι αυτό εδ, των ιατρικν μορφν των μανιαςμϋνων με τη δυςτυχύα των

ϊλλων...

Μποροϑμε να κατατϊξουμε τισ «θεραπεύεσ» ςε τϋςςερισ βαςικϋσ κατηγορύεσ:

τη χειρουργικό (λοβοτομό, ευνουχιςμϐσ, vasectomie , αφαύρεςη των ωοθηκν, τησ

κλειτορύδασ)· τη μϋθοδο του Παβλϐφ που αποςκοπεύ ςτο να δημιουργόςει ςτο

υποκεύμενο τησ την αποςτροφό για το φϑλο του με ρυθμιςμϋνεσ αντανακλϊςεισ

(που επιτυγχϊνονται με εμετοϑσ και παραςκευϊςματα που προκαλοϑν ναυτύα, με

ηλεκτροςϐκ, κατϊ τη διϊρκεια παρϋλαςησ υποδηλωτικν φωτογραφιν, η

Κοϑβα γνωρύζει ακϐμα αυτϋσ τισ μεθϐδουσ: με παγωμϋνα λουτρϊ, ϐπωσ ϋνα

αμερικϊνοσ γιατρϐσ το 1884, η με τη φαρμακο-

148



λογύα, ςοκ με Μετραζολ, ΗΠΑ, 1940)· μεθϐδουσ υποβολόσ που προκαλοϑν την

αποχό (ϑπνωςη, διϊφορεσ κατηγορύεσ ψυχοθεραπεύασ, ψυχανϊλυςη, που δεν εύναι

ςτο βϊθοσ παρϊ μια μϋθοδοσ δια τησ αποχόσ, ϐπου η εξομολϐγηςη αντικαθιςτϊ

την πρϊξη), και τϋλοσ οι χημικϋσ μϋθοδοι καθαυτϋσ, που υποτύθεται ϐτι

«θεραπεϑουν» ϊμεςα, τον ομοφυλϐφιλο: οι ορμϐνεσ βϋβαια αλλϊ επύςησ το LSD,

που ϋχει χρηςιμοποιηθεύ γι’ αυτϐ το ςκοπϐ, ϐπωσ και τα ηρεμιςτικϊ κλπ. Ασ μη

μιλόςουμε για τουσ ανδυνουσ τςαρλατανιςμοϑσ (θεραπεύα με τη μουςικό, τη

χορτοθεραπεύα κλπ.)

Μϋςα ςε μια λύςτα με 36 μϋθοδεσ που εφαρμϐςτηκαν και επιδοκιμϊςτηκαν απϐ

δημοςιογραφικϊ ϊρθρα ςτισ ΗΠΑ απϐ το 1884, ο Σζϐναθαν Κατζ (Γκαύη

Αμερικϊνικη Ιςτορύα) αποκαλϑπτει πωσ η ϑπνωςη, για παρϊδειγμα, που

προτϊθηκε και εφαρμϐςτηκε απϐ το 1899 απϐ κϊποιον δϐκτορα Κακϋνμποσ(Quackenbos) ςυνεχύζει να χρηςιμοποιεύται και ςτισ μϋρεσ μασ. Πολλϋσ μϋθοδοι

δοκιμϊςτηκαν πϊνω ςε φυλακιςμϋνουσ, εθελοντϋσ, που ϋτςι πετϑχαιναν μια

μεύωςη τησ ποινόσ τουσ. Βρύςκουμε μϋςα ςτη λύςτα του Κατζ τϋςςερα ϊρθρα που

αφηγοϑνται μεθϐδουσ ευνουχιςμοϑ (απϐ το 1893 μϋχρι το 1953) δϑο λοβοτομϋσ

(απϐ το 1948 και το 1959), καμύα δεκαριϊ εφαρμογϋσ αποςτροφόσ, χημικϋσ η

ηλεκτρικϋσ που η τελευταύα τουσ (το ηλεκτροςϐκ) χρηςιμοποιεύται απϐ το 1974,

τρεισ μεταχειρύζονται τισ ορμϐνεσ, τϋςςερισ προτεύνουν την αποχό, κϊποιεσ

υπνςεισ... και καμιϊ δεκαριϊ ψυχαναλυτικϋσ μϋθοδοι. Βλϋπουμε πωσ, αντύθετααπϐ μια κοινό αντύληψη, οι «ϊμεςεσ» και δυςμενεύσ για τη φϑςη θεραπεύεσ εύναι

πιο πολλϋσ. Και δεν υπϊρχει καμύα «αντικατϊςταςη» των «παλιν» θεραπειν

απϐ «νϋεσ»: αν οι ορμϐνεσ και τα ηλεκτροςϐκ εύναι δημιουργόματα (τεχνικϊ) πιο

πρϐςφατα (1935-1940), οι ύδιεσ μϋθοδεσ αποςτροφόσ ϋχουν τουσ οπαδοϑσ τουσ το

1880 ϐπωσ και το 1970. Δεν ϋχουμε καν μια προοδευτικό αντικατϊςταςη των

«βϊρβαρων» μεθϐδων απϐ τη ψυχανϊλυςη: διαφορετικϊ εύδη θεραπεύασ ϋχουν

επύςημα αντιπροςωπευτεύ απϐ ϋναν ιςοδϑναμο αριθμϐ μαρτυρύων απϐ ϐλεσ τισ

εποχϋσ που εξετϊζουμε, ςυμπεριλαμβανϐμενησ και τησ ςϑγχρονησ περιϐδου (αυτό

η ιςτορύα τησ «θεραπεύασ» αρχύζει με τισ αρχϋσ τησ ψυχανϊλυςησ, που γεννϊ η

ύδια τισ «ϊμεςεσ» μεθϐδουσ.)

149



ΜΕΡΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΣΑ ΘΕΡΑΠΕΙΨΝ

Σο 1933, ϋνασ αμερικϊνοσ γιατρϐσ, με το ϐνομα La Forest Potter, ϋγραψε ϋναν

πλόρη κατϊλογο απϐ τισ εμπειρύεσ του πϊνω ςε θεραπεύεσ ομοφυλϐφιλων, ςτη

βϊςη τησ ψυχανϊλυςησ ςε ςυνδυαςμϐ με ορμονικϋσ ενϋςεισ (τισ πρτεσ του

εύδουσ). Ο Πϐττερ ςχολιϊζει ϋτςι την «τραγωδύα του Όςκαρ Ουϊιλντ»:

«Εύναι πραγματικϊ πολϑ ϊδικο που ο Ουϊιλντ γεννόθηκε τριϊντα ό ςαρϊντα

χρϐνια νωρύτερα. Αν ζοϑςε ςτισ μϋρεσ μασ.... θα μποροϑςαμε πολλϊ να κϊνουμε για

τη θεραπεύα του. Θα μποροϑςαμε να εκθϋςουμε τον θυρεοειδό του αδϋνα,

πραγματικϊ υπερ-ενεργητικϐ, ςτισ ακτύνεσ X, να κϊνουμε να ατροφόςει ϋτςι αυτϐσ ο

αδϋνασ, αιτύα βαςικό τησ ςεξουαλικόσ ανωμαλύασ του Ουϊιλντ. Ϊπειτα θα

μποροϑςαμε να του αναςυγκροτόςουμε ϋναν χαρακτόρα αρςενικϐ με ςυνδυαςμοϑσ

απϐ τμόματα μετα - βλεννδη, απϐ αδρεναλύνη και ςυμπυκνματα ϐρχεων. Θα

μποροϑςαμε να τον οφελόςουμε με τισ ψυχολογικϋσ και ψυχαναλυτικϋσ μεθϐδουσ τησ

ςόμερον».

Ο δϐκτορασ Πϐττερ τελεινει το ϋργο του με μια παλλϐμενη αγϐρευςη υπϋρ

τησ θεραπεύασ των «ανμαλων»:

«Θα ςκοτςουμε χωρύσ αμφιβολύα μερικοϑσ, αλλϊ θα θεραπεϑςουμε ϊλλουσ... Και

χιλιϊδεσ απ’ αυτοϑσ που ζουν ςόμερα μϋςα ςτα ςκοτϊδια τησ ανωμαλύασ, θα μποροϑν

να αποςπαςτοϑν απϐ την ανυπαρξύα τησ ςημερινόσ τουσ ζωόσ.. .» Παραθϋτουμε εδ επύςησ, για την παβλοβιανό μϋθοδο, του Δϐκτορα ρνεκ και

Υρϋουντ, δυο Σςεχοςλοβϊκουσ εφαρμοςτϋσ τησ, που γρϊφουν το 1953 ςτο

Διεθνϋσ εξολογικϐ Δελτύο:

«Η πειραματικό διαδικαςύα διαιρεύται ςε δυο φϊςεισ. Πρτα, προςφϋρουμε ςτον

αςθενό καφϋ ό τςϊι, ό τςϊι ανακατεμϋνο με Εμετύνη... και δϋκα λεπτϊ ϑςτερα, του

κϊνουμε μια ϋνεςη υποδερμικό με τϋςςερα προώϐντα: Εμετύνη, Απομορφύνη,

Πιλοκαρπύνη και Εφεδρύνη... Σϐτε του δεύχνουμε φιλμ και ντιαποςιτιβ με ϊντρεσ

πρτα ντυμϋνουσ, ϑςτερα με μαγι, ϑςτερα γυμνοϑσ. Μετϊ απϐ πϋντε η δϋκα λεφτϊ, ο αςθενόσ αρχύζει να αιςθϊνεται ϊςχημα και να

κϊνει εμετϐ... Η διαδικαςύα αυτό κρατϊ κϊθε φορϊ περύπου τρύα τϋταρτα τησ ρασ...

150



ε μια δεϑτερη φϊςη, δεύχνουμε ςτον αςθενό φιλμ ϐπου εμφανύζονται γυναύκεσ ςε

ςτϊςεισ κατϊλληλεσ να ερεθύςουν ϋνα φυςιολογικϐ ϊντρα. Αυτϋσ οι προβολϋσ

γύνονται την ρα του ϑπνου κι αφοϑ ο αςθενόσ ϋχει κϊνει μια ϋνεςη των 50 mg απϐ

Σεςτοςτερϐνη... Επαναλαμβϊνουμε τη δοκιμό πϋντε με δϋκα φορϋσ ακολουθντασ

την περύπτωςη του αςθενοϑσ... Απϐ τουσ εύκοςι πϋντε αςθενεύσ, δϋκα πϋραςαν ςτην

ετεροςεξουαλικϐτητα ςτο τϋλοσ τησ θεραπεύασ, αλλϊ τϋςςερισ απϐ αυτοϑσ ςτη

ςυνϋχεια υποτροπύαςαν.»

Σο 1959 οι δϐκτορεσ Ζλϐτοβ και Παγκανύνι κϊνουν ϋναν απολογιςμϐ των

πειραματιςμν τουσ ςτη λοβοτομό:

«Ο αςθενόσ παραδϋχεται ϐτι εύχε γύνει μια «τρελό» (αδερφό) και ϐτι πϋρναγε τον

καιρϐ του ςτο Γκρύνουιτσ Βύλλατζ (ςτοματικϐ ςεξ ενεργητικϐ ό παθητικϐ). Σον

Αϑγουςτο, του 1951, του κϊναμε μια λοβοτομό προμετωπιαύα. Ϊγινε πολϑ όρεμοσ, με

κϊποιεσ παραιςθόςεισ ςαν το επακϐλουθο τησ αρρςτιασ του. Ϊχαςε πολϑ απϐ το

ενδιαφϋρον του για ϐ,τι τον περιςτούχιζε κι ϋγινε απαθόσ. Αλλϊ μϋχρι το 1953 δεν

αναμύχτηκε ςε καμύα δραςτηριϐτητα ομοερωτικό η αυτοερωτικό... δυςτυχσ ϐμωσ

ςτη ςυνϋχεια, ο αςθενόσ ϋγινε πολϑ ταραγμϋνοσ, πολλαπλαςύαςε τουσ αυνανιςμοϑσ,

τισ ομοερωτικϋσ εκδηλςεισ και τισ προτϊςεισ προσ τουσ ϊλλουσ αςθενεύσ.... Ϊγινε

θϑμα των επαναλαμβανϐμενων παραιςθόςεων του, ϊκουγε γυναικεύεσ φωνϋσ τισ

οπούεσ αρνιϐταν να αποκαλϑψει, τι του λϋγανε... Όλα αυτϊ οφεύλονται χωρύσ

αμφιβολύα ςτη ςεξουαλικό παρϋκκλιςη του».

υνοψύζοντασ, ςε 100 αςθενεύσ που υπϋςτηςαν τη λοβοτομό, οι 60 ϋδειχναν

εκδηλςεισ ομο-ερωτιςμοϑ μετϊ την επϋμβαςη. Σα δϑο τρύτα απϐ αυτοϑσ εύχαν όδη

τϋτοια ςυμπτματα πριν τη λοβοτομό. Σο τελευταύο τρύτο δεν πρϋπει επομϋνωσ να

θεωρεύται ϐτι ϋγινε «ομερωτικϐ» απϐ το γεγονϐσ τησ εγχεύρηςησ, αλλϊ απλϊ ϐτι

φανϋρωςε τϊςεισ που μϋχρι τϐτε όταν καλυμμϋνεσ...

Επιτυχύα καθαρό και πλόρησ λοιπϐν, που ϐμωσ δεν εμπϐδιςε τουσ δυο

γιατροϑσ να ςυνεχύςουν τουσ χαςαπιςμοϑσ τουσ για χρϐνια ακϐμα... Παραθϋτουμε τϋλοσ δυο παραδεύγματα πρϐςφατα τησ θεραπεύασ που

αποςκοπεύ ςτο να δημιουργόςει την αποςτροφό για το ύδιο το

151



φϑλο του ςτον αςθενό. Σο 1963, ο Δϐκτορασ Μ.Μ. Μύλλερ γρϊφει για τισ

«υπνωτικϋσ του θεραπεύεσ» μϋςα ς’ ϋνα αμερικϊνικο ιατρικϐ περιοδικϐ: «Πολλού

εύναι οι ϊντρεσ ομοφυλϐφιλοι, κι ιδιαύτερα οι πιο θηλυκοποιημϋνοι που ανακαλϑπτουν

μια πολϑ μεγϊλη ευαιςθηςύα ςτισ γεϑςεισ, ςτισ μυρωδιϋσ και μια υπερ-ενεργητικϐτητα

ςτο ϊγγιγμα... Με την ϑπνωςη, επιτϑχαμε να εκμεταλλευτοϑμε αυτόν την ευαιςθηςύα..

« Τποβολϋσ μετα -υπνωτικϋσ εύχαν ςαν ςκοπϐ να ςυνδϋςουν τισ αντιδρϊςεισ

αποςτροφόσ με κϊθε εμπειρύα ςτενόσ επαφόσ με ϋνα αντρικϐ ςμα.. Οι οςμϋσ οι πιο

απωθητικϋσ (κι επομϋνωσ κι οι πιο αποτελεςματικϋσ) όταν αυτϋσ των οϑρων, των

κοπρϊνων, ενϐσ ακϊθαρτου ςτϐματοσ. Αρκοϑςε να υποβϊλουμε κϊτω απϐ την

επόρεια ϑπνωςησ αυτϋσ τισ οςμϋσ και τισ γεϑςεισ ςε ςυνδυαςμϐ με τα αντρικϊ

γεννητικϊ ϐργανα και να φυτϋψουμε αυτό την αποςτροφό μϋςα ςτο υποςυνεύδητο...»

Σο 1967, ο δϐκτορασ Καουτϋλα τελειοποιεύ τη θεραπεύα δια τησ αποςτροφόσ:

αντύ να χρηςιμοποιόςει φωτογραφύεσ η φιλμσ, ο γιατρϐσ αρκεύται ςτο να

«ευαιςθητοποιόςει» τον αςθενό με ςυζητόςεισ και υποβολϋσ:

«Θϋλω να φανταςτεύτε πωσ εύςαςτε μϋςα ς’ ϋνα δωμϊτιο μ’ ϋναν ϊντρα, ποϑ εύχατε

επιθυμόςει. Αυτϐσ εύναι τελεύωσ γυμνϐσ. Όςο πιο πολϑ τον πληςιϊζετε, παρατηρεύτε

πωσ αυτϐσ ϋχει κρεατοελιϋσ και ϋλκη ς’ ϐλο του το ςμα κι ϐτι ϋνα υγρϐ βγαύνει απϐ

παντοϑ. Όλο του το ςμα εκπϋμπει μια φοβερό μυρωδιϊ. Η οςμό εύναι τϐςο δυνατό

που ςασ αρρωςταύνει. Τπολεύμματα τροφόσ αρχύζουν να ανεβαύνουν ςτο λαιμϐ ςασ.

Δε μπορεύτε πια να ςυγκρατηθεύτε και κϊνετε εμετϐ παντοϑ, ςτο πϊτωμα, μϋςα ςτα χϋρια ςασ, πϊνω ςτα ροϑχα ςασ... δοκιμϊζετε να φϑγετε απϐ το δωμϊτιο, αλλϊ η

πϐρτα εύναι κλειδωμϋνη... Η οςμό γύνεται ϐλο και πιο ανυπϐφορη. το τϋλοσ,

καταφϋρνετε να μιςοανούξετε την πϐρτα και βγαύνετε ςτον καλϐ, καθαρϐ αϋρα,

πηγαύνετε ςπύτι ςασ, πλϋνεςτε και αιςθϊνεςτε τϐςο καθαρϐσ, τϐςο καθαρϐσ...»

Και τελεινουμε μ’ αυτϐ το βρετανικϐ δημοςύευμα, που αφορϊ μια θεραπεύα

που ςκοπεϑει ςτο να δημιουργόςει την αποςτροφό, οι ςυγγραφεύσ του οπούου

εύναι οι γιατρού Βϋιμπεργκ και Μπελλ:



«Η θεραπεύα τησ αποςτροφόσ εφαρμϐςτηκε πϊνω ς’ ϋναν ϊντρα ομοφυλϐφιλο που

εύχε ϋνα πρϐβλημα καρδιακϐ. Η θεραπευτικό τεχνικό προϒπϐθετε τη δημιουργύα

ναυτύασ ςτον αςθενό με τη λόψη εμετικν και ςυζητόςεων πϊνω ςτην

ομοςεξουαλικϐτητα. Σο δεϑτερο μϋροσ τησ θεραπεύασ περιλϊμβανε, μετϊ το τϋλοσ τησ

ναυτύασ, ςυζητόςεισ που ςυνϋδεαν ιδϋεσ ευχϊριςτεσ με ετεροςεξουαλικϋσ

φανταςιςεισ και τη περιςταςιακό βοόθεια ολύγων δϐςεων L.S.D. την παροϑςα

περύπτωςη μασ, ο αςθενόσ πϋθανε απϐ μια κρύςη καρδιακό, που προκλόθηκε απϐ τη

χρόςη των εμετικν.»

Κομμϊτια του Σζϐναθαν Κατζ απϐ το βιβλύο του: Η

Αμερικϊνικη Ιςτορύα του Γκαύη.

153



ΣΡΑΓΟΤΔΙ:

Γλυκά δεκαεξάχρονα του εξήντα

«Γρϊμμα κλεμμϋνο απϐ ϋνα πλοϑςιο- μποϋμικο παριζιϊνικο διαμϋριςμα»

Εύμαςταν ευρωπαύοι, εύμαςταν δεκαϋξι χρϐνων, όταν το 1960.

Και δε θα επιτρϋψω ςε κανϋνα να ιςχυριςτεύ πωσ δεν όταν τϐτε η πιο ϐμορφη

εποχό για να εύναι κανεύσ ϋνασ απελευθερωμϋνοσ νϋοσ.

Σο να εύςαι ϋφηβοσ χωρύσ εμπϐδια, αυτόν την εποχό, δε θα μποροϑςε κϊνεισ ποτϋ

να ξαναπεύ τι θαϑμα όταν. Αρκοϑςε μϐνο να μην ϋχεισ προκαταλόψεισ, να εύςαι λύγο

ζωντανϐσ ςτο κορμύ και ςτο μυαλϐ. Σϐτε ϐλα φαύνονταν δυνατϊ . Ϋμουν θαρρεύσ προικιςμϋνοσ να εύμαι πανταχοϑ παρν. Βριςκϐμουν ςτο Παρύςι,

ςτο Βερολύνο, ςτο Ωμςτερνταμ ό ςτο Λονδύνο το ύδιο εϑκολα ςα να ϊλλαζα

πεζοδρϐμιο ςτη αιν - Ζερμαύν. Ϊκανα ψωνιςτόρι παντοϑ, και παντοϑ εύχα επιτυχύα.

Ζότημα ρυθμν: κρατ την ανϊμνηςη ενϐσ ρυθμοϑ τησ ύδιασ τησ εποχόσ, ςτη μουςικό

τησ μϋςα ςτισ αρτηρύεσ μου. Φαμογελοϑςα, μου χαμογελοϑςαν. υναντοϑςα νϋουσ με

μια εκπληκτικό ευκολύα και οι περιοριςμού καταργοϑνταν απϐ ϐλεσ τισ πλευρϋσ.

Μια ςτερεοφωνικό ευτυχύα περικυκλωμϋνη απϐ πρϊςινα φυτϊ. Η εποχό των

ευτυχιςμϋνων μειονοτότων. Ϋταν ςαν ϋνασ ξϋφρενοσ κυκλικϐσ χορϐσ: απ’ τα χαρϊματα ωσ τα μεςϊνυχτα, απϐ

τισ ςϊουνεσ του Βερολύνου μϋχρι τισ μπουϊτ του Ωμςτερνταμ, ςυγχϋαμε την

προςωπικό μασ απϐλαυςη με την ευτυχύα μιασ εποχόσ, μιασ ηπεύρου.

15



Υϐρεςα ςαμπϐ ςτο Ωμςτερνταμ, ϋνα ινδικϐ ςαρύκι ςτο αν Υραντζύςκο, μια

ςουρεαλιςτικό ςτολό ςτο Λονδύνο. Και παντοϑ όμουν τϐςο ευτυχιςμϋνοσ να εύμαι ο

εαυτϐσ μου αυτϐσ ο θηςαυρϐσ τησ επιθυμητόσ νεϐτητασ και νϐμιζα πωσ ϐλεσ οι

απαγορεϑςεισ για τισ ερωτικϋσ μου προτιμόςεισ εύχαν καταργηθεύ - και του κϐςμου τισ

ϊλλεσ γλυκϑτατεσ αφϋλειεσ. Δε βαριϋςαι: δε μετανινω για τύποτα. Βϋβαια, βλϋποντασ τα απϐ απϐςταςη

ςόμερα, μου φαύνονται λύγο ψεϑτικα, αυτό η εντϑπωςη να ταλαντεϑεςαι χωρύσ

ςτηρύγματα, να εύςαι ςαν αινια νϋοσ. Εμεύσ ϐμωσ τουλϊχιςτον, εμεύσ τη ζόςαμε τη

νεϐτητα μασ περιςςϐτερο ύςωσ απ’ ϐςο θα ϋχουν ποτϋ την ευκαιρύα να το κϊνουν οι

νετεροι μασ. Και δεν αιςθϊνομαι καθϐλου αγωνύα ςαν το ξαναςκϋφτομαι. Ϋταν ςαν

ϋνασ μετϋωροσ χρϐνοσ. Καμύα φορϊ, με πιϊνει το παρϊπονο αλλϊ λϋω ςτον εαυτϐ μου:

ηρϋμηςε φύλε, εύςαι τριανταπϋντε χρονν, δεν τα κατϊφερεσ τϐςο ϊςχημα - εύμαι

τρα προςαρτημϋνοσ ςτο γραφεύο του Τπουργοϑ τησ οικολογύασ.

Αλλϊ ϐταν ξαναθυμϊμαι τα τρϑπια τζην μου τησ εποχόσ εκεύνησ, ξαναθυμϊμαι την

αλαζονεύα μου, τη βεβαιϐτητα μου ϐτι ο κϐςμοσ μου ανόκε κι ϐτι δε θα μποροϑςε να

υπϊρξει τύποτα το καλϑτερο απϐ ϋναν ϊντρα λευκϐ και ξανθϐ, απελευθερωμϋνο, μϋςα

ςε μια δυτικό δημοκρατύα...

Εύμαςταν πολϑ Νϊρκιςςοι, αλλϊ Νϊρκιςςοι τησ εποχόσ τησ τηλεϐραςησ, εύμαςταν

το οικουμενικϐ μοντϋλο τησ ηδονόσ που εύχε θριαμβεϑςει ς’ ϐλεσ τισ ςυγκροϑςεισ.

Νϊρκιςςοι, γιατύ μοιϊζαμε ϐλοι μεταξϑ μασ κι όταν μϋςα ςτα νερϊ των καναλιν του

Ωμςτερνταμ, τησ δύκησ μασ Μϋκκασ, που η εικϐνα μασ μασ φαινϐταν η πιο καθαρό, ό

πιο φυςικό. Σργαμε χϊμπουργκερ, αλωνύζαμε φορντασ παποϑτςια του μπϊςκετ.

Τπόρχε η αυταπϊτη πωσ εύμαςταν ϐλοι αιμομικτικϊ αδϋρφια κϊτω απϐ τα μακριϊ μασ

μαλλιϊ . Ο ςϑγχρονοσ κϐςμοσ δεν όταν παρϊ μια αφορμό για να απολαϑςουμε, οι

μηχανϋσ του δεν όταν για μασ παρϊ παιχνύδια. Ο δρϐμοσ όταν μια ςκηνό και μεισ οι

ηθοποιού μιασ μουςικόσ κωμωδύασ που ϋπρεπε να διαρκϋςει μια ολϐκληρη ζωό .

Ωλλοι θα πουν πωσ αυτό η εποχό όταν ανϐητη. Για ϋναν ϐμωσ νϋο ομοφυλϐφιλο δε

διϋφερε πολϑ απϐ τον παρϊδειςο.

155



Πϊντα ϋκανε καλϐ καιρϐ τϐτε, ςτη δεκαετύα του 60. Εύμαςταν ο πλανότησ των

νϋων, αυτϐσ για τον οπούο δοϑλευε η διαφόμιςη, το ραδιϐφωνο, ζοϑςαμε ςτισ ϐχθεσ

ενϐσ ωκεανοϑ απολαϑςεων, που περύμενε να βουτόξουμε μϋςα. Δεν καταλαβαύναμε

ακϐμα (το θυμϊςαι;) πωσ θα μποροϑςαμε να γύνουμε γϋροι. Ποτϋ δε γνωρύςαμε καμύα

βύαιη καταςτολό. Εύμαςταν τα λύγο ϊγουρα ακϐμα φροϑτα μιασ μεταπολεμικόσ

αφθονύασ.

Ϋταν τϐτε που ςε ςυνϊντηςα. Σα κορμιϊ μασ όταν λεύα και η ορμό μασ εϑκολη.

Εςϑ ςυμβϐλιζεσ ςτα μϊτια μου ϐλη αυτόν την Ευρπη του Βορϊ, που ϋπαιρνε τη

ρεβϊνσ τησ ενϊντια ς’ ϋνα μακρϐχρονο πουριτανιςμϐ και ςυνϋτριβε το Νϐτο με τη

νεϐπλουτη ελευθερύα του. Εςϑ μου μϊθαινεσ αυτϐν τον όρεμο αμοραλιςμϐ: μια τζοϑρα

χαςύσ, μια δϐςη ςτϋρεο, κι όταν ςαν ο Αδϊμ να ςυναντοϑςε τον Αδϊμ. ’ αγαποϑςα

για τη μυθικό ςου αθωϐτητα: για πρτη φορϊ ύςωσ αγϐρια φιλιϐντουςαν χωρύσ να

αιςθϊνονται ϐτι αμαρτϊνουν. Πόγαμε ςτο Μαρρακϋσ, ϐπου εγκαθιςτοϑςαμε

κοινϐτητεσ νϋων ευρωπαύων, με την εντϑπωςη ϐτι θα ξαναφτιϊξουμε ϋναν κϐςμο

καμωμϋνο απϐ όλιο και χϊδια. τη μια γωνύα κϊπνιζε ϋνα ξυλϊκι ινδικϐ λιβϊνι, ςτην

ϊλλη κεύτονταν ϋνα τεϑχοσ αμερικϊνικου περιοδικοϑ Γκαύη. Η εξϋλιξη τον κϐςμου

φαινϐταν αναπϐφευκτη ςτο ανοιχτϐ μασ ζευγϊρι: οι αποδεςμευμϋνεσ επιθυμύεσ θα

μεταμϐρφωναν την κοινωνικό ζωό ςε μια γιγαντιαύα παρτοϑζα μεταξϑ αγοριν ς’ ϋνα

Μαρϐκο το μιςϐ ινδικϐ το μιςϐ ρωμαώκϐ. Όνειρο Γκαύη τησ Καλιφϐρνιασ με φϐντο

Μϋναρα και χύπικη ςοφύα.

Με ςϋνα, αυτϐσ ο κϐςμοσ τησ δεκαετύασ του 60 εύχε το χρμα ροζ - μπομπϐν,

πρϊςινο μόλο, τραγανιςτϐ και υπϐξινο, δροςερϐ και τρυφερϐ ςαν το φροϑτο που

κατϋςτρεψε την Εϑα. Υροϑτο, επιτϋλουσ χωρύσ απαγϐρευςη, υπϐςχεςη μιασ επύγειασ

ευτυχύασ, ϊνοιξη που δε γνριςε καλοκαύρι.

156



Υινάλε:

Royal Opera

Παρύςι, φθινϐπωρο του 1980. Δυο φωνϋσ που δεν ςυνομιλοϑν μεταξϑ τουσ,

αλλϊ αφηγοϑνται ξεχωριςτϊ, δυο αφηγόςεισ που διαςταυρνονται, δυο

αφηγόςεισ τησ ύδιασ νϑχτασ. Μια φωνό, η πρτη, με μια ϋντονη αμερικϊνικη

προφορϊ, όρεμη, επιβλητικό, ςχεδϐν αδιϊφορη. Μια ϊλλη φωνό, η δεϑτερη,

υςτερικό, τεντωμϋνη, παραμορφωμϋνη ςτο τηλϋφωνο, να απευθϑνεται ς’ ϋναν

ϊγνωςτο ςυνομιλητό.

Αυτϐ που μου ςυνϋβη εκεύνο το βρϊδυ, δϑςκολα θα το ’λεγα μια περιπϋτεια. Κιϐμωσ, ϐταν ξαναςκϋφτομαι το Παρύςι κι ϐταν κλεύνω τα μϊτια, βλϋπω πϊντα

μπροςτϊ μου αυτό τη νϑχτα, αυτϐ το πρϐςωπο που ξανϊρχεται. αν να ϋχει γύνει ο

μεςϊζοντασ μεταξϑ αυτόσ τησ πϐλησ κι εμϋνα. τη δικό μου χρα, μϋςα ςε μια

κοινωνύα φυςιολογικό, δηλαδό τακτικό και κϐςμια, δε θα εύχα ποτϋ την περιϋργεια να

’ρθω ςε επαφό μ’ αυτοϑσ τουσ τϑπουσ. Βϋβαια, δεν ϋχω τύποτα εναντύον τουσ. Απλϊ,

αυτού ανόκουν ς’ ϋναν ϊλλο γαλαξύα. Αλλϊ εκεύνο το βρϊδυ όμουν ξϋνοσ, αυτϐ δύνει

προνϐμια, κι ϑςτερα όταν η κοϑραςη, το αλκοϐλ... Κι αυτϐσ κι ϐλοι του εύδουσ του,

τρα το ξϋρω, υποφϋρουν λιγϐτερο απϐ την καταπύεςη παρϊ απϐ το διαχωριςμϐ.

Ϊτςι λοιπϐν για μια φορϊ...

Ϊφτανα απϐ τη ιγκαποϑρη, κι ϋφευγα πϊλι την ϊλλη μϋρα το πρωύ για το

Ντητρϐιτ. Εύμαι αντιπρϐςωποσ γεωργικν μηχανν: δεν εύναι και πολϑ ποιητικϐ,

αλλϊ προτιμ να μην πολυμιλ γι’ αυτϐ. Ο ςταθμϐσ ςτο Παρύςι όταν ακριβσ μια

παρϋνθεςη. Ϊξη ρεσ να ξοδϋψω ςτον αεροςταθμϐ των Ϊνβαλιντ.

157



Σο αυτοκύνητο τησ Air-France όταν ςταματημϋνο ςτο κϐκκινο και θα ξαναξεκύναγε.

Εύδα εκεύνο το καφϋ, ανοιχτϐ τϐςο αργϊ πϊνω ςτη λεωφϐρο. Εύχα ανϊγκη απϐ τςιγϊρα

κι ϑςτερα μια ανϊγκη για ζεςταςιϊ, για ςυντροφιϊ...

Εύναι πραγματικϊ αξιολϊτρευτεσ οι γυναύκεσ, που πουλϊνε τςιγϊρα ςτη Γαλλύα. Κι

ϑςτερα, καθσ ξαναμϋτραγα τα ψιλϊ μου, αυτϊ τα ϊτιμα, μικρϊ γαλλικϊ νομύςματα,

αιςθϊνθηκα πωσ κϊποιοσ με παρατηροϑςε...

Αλλϐ, ςε ξϑπνηςα; Εξαφανύςτηκα... Μα, ναι, πόγαν ϐλα πολϑ καλϊ , μα,

ναι, ς’ απογοητεϑει, ε;

Πωσ ϋγινε, αν τον καμϊκωςα; Μα αυτϐσ μου πρϐςφερε πρτοσ τςιγϊρο. Αλλϊ εύναι αλόθεια, δεν ϐρμηςα πϊνω του, φυςικϊ τον εύδα μϐλισ μπόκε μϋςα,

«ϋκανε μπαμ», δεν εύχατε παρϊ να κϊνετε πολϑ γρόγορα: πϊντωσ αυτϐσ δεν

εύναι οϑτε αδερφό οϑτε ζιγκολο. Πϊντα τα ύδια κϊνετε, καθϐςαςτε και λϋτε:

«Α, αυτϐν θα τον ϋκανα πολϑ κϋφι», αλλϊ κανϋνασ δεν παύρνει την

πρωτοβουλύα...

158



Προφανσ όταν ϋνα καφενεύο, ϐπωσ ϐλα τα ϊλλα, καθϐλου χαρακτηριςτικϐ, ςτο

ςτυλ «πλαςτικϐ-νϋον», αλλϊ τρα ξϋρω πωσ αυτϊ τα μϋρη εύναι η πραγματικό

ςϑγχρονη πούηςη των πϐλεων. Σουλϊχιςτον ςτισ τρεισ το πρωύ. Ση μϋρα πρϋπει να

εύχε τισ γραμματεύσ των γραφεύων που βρύςκονταν εδ γϑρω. Η βερϊντα ότανκλειςτό και ςτο μπαρ υπόρχαν μϐνο ναυϊγια τησ νϑχτασ ...

Ωρχιςε ζητντασ μου ϋνα τςιγϊρο. Ϋταν ϋνασ αςτεύοσ τϑποσ , ϐχι νϋοσ αλλϊ

ντυμϋνοσ ςα να όταν ϋνασ καθυςτερημϋνοσ ϋφηβοσ. άςωσ να υπόρξε κϊποτε

γοητευτικϐσ. Αλλϊ , εύχε κϊτι το φθαρμϋνο, κϊτι το νευρικϐ. Σο ’παιζε λιγϊκι χαμύνι με

καλό καρδιϊ και κϋφι. Και ςκϋφτηκα πωσ δε θα ϋπρεπε να όταν εϑκολο να γερνϊνε

ϊνθρωποι ςα κι αυτϐν. υνϋχιζε να κϊνει ςα να όταν πολϑ ςαγηνευτικϐσ, ακϐμα και

μαζύ μου. Αλλϊ υπερβολικϊ νευρικϐσ ϑςτερα απ’ ϐλεσ αυτϋσ τισ νϑχτεσ να πύνει,

υποθϋτω...

Οι ϊνθρωποι του μπαρ όταν γαντζωμϋνοι ςτον πϊγκο, ϋτςι που ϋπρεπε να τουσ

ςπρξουμε για να περϊςουμε, αλλϊ μασ ϊφηναν, γνωρύζονταν ϐλοι μεταξϑ τουσ:

υπόρχε ϋνα εύδοσ ψεϑτικησ ευγϋνειασ. Αντιλόφθηκα πωσ ϐλοσ ο κϐςμοσ με κούταζε,

θα ξανϊβγαινα ϋξω, αν αυτϐσ δε μου ϋκανε θϋςη, εν ϐλοι οι ϊλλοι ςχολιϊζανε

μεγαλοφνωσ. Δεν υποφϋρω τη γαλλικό μπϑρα κι ϋτςι, ϐταν το γκαρςϐνι ϋφερε δϑο

μπϑρεσ, παρϊγγειλα μια βϐτκα -πορτοκϊλι κι αυτϐσ ϋδωςε πύςω τισ δϑο μπϑρεσ.

Υερϐταν ςα να όταν ο οικοδεςπϐτησ μου...

Μα ϐχι, δεν κούταζε εςϋνα ϐταν ϋβαλεσ το δύςκο, αντύθετα εγ του

εξηγοϑςα το μϋροσ, ο καημϋνοσ εύχε ϑφοσ ςα να νϐμιζε πωσ θα τον τργανε

ωμϐ, δεν εύχε βϋβαια καταλϊβει που εύχε πϋςει... Εγ, γι’ αυτϐ το λϐγο αγαπ

τϐςο το Ρουαγιϊλ, γιατύ υπϊρχει τϐςοσ και τϐςοσ κϐςμοσ που ϋρχεται εδ

κατϊ λϊθοσ. Κι ϑςτερα το φωσ εύναι ύςωσ λύγο ςκληρϐ αλλϊ δεν εύμαι πια ςτη

φϊςη να κρϑβω τισ ρυτύδεσ μου μϋςα ςτο ημύφωσ των μπονϋιτ. Ναι, εύμαι

πολϑ των καφϋ και καθϐλου των μπουϊτ... Εξϊλλου, το Ρουαγιϊλ εύναι τα

ςκυλϊδικα τησ οδοϑ αιντ - Ανν, εύναι τα ςκουπύδια κι εύναι μϋςα ςτα

ςκουπύδια που βρύςκεισ τα διαμϊντια και μϊλιςτα διαμϊντια ακατϋργαςτα

ςαν κι αυτϐν. Εςεύσ, εύςαςταν τελεύωσ μεθυςμϋνοι, αυτϐ δεν μποροϑςε

159



παρϊ να τον αηδιϊςει, νομύζετε πϊντα πωσ τουσ διαςκεδϊζει ό πωσ ςασ

θαυμϊζουν; ςτην πραγματικϐτητα, τουσ τρομϊζετε κι αυτϐ εύναι ϐλο. Κι

ϑςτερα ϋχετε μια αναύδεια, ϐχι, δεν εύναι ανοηςύα, αυτόν δεν την λογαριϊζω,

θραςϑτητα του ςτυλ «κϊνε τοϑτο, κϊνε κεύνο»... Αλλϊ οι ϊντρεσ ςαν αυτϐν

δεν τουσ νοιϊζει, οϑτε καν τουσ ςοκϊρει, αντύθετα τουσ αφόνει ψυχροϑσ, αυτϐ

εύναι ϐλο. Και τον καταλαβαύνω πολϑ καλϊ, δεν εύμαι βϋβαια λιγϐτερο

αδερφό απ’ οποιανδόποτε ϊλλη, αλλϊ ϐταν κϊνετε τισ υςτερικϋσ, νομύζετε ϐτι

αρϋςει ςε κανϋναν;

Ψ, οι αδερφϋσ του πϋτςινου μπουφϊν εύναι αδερφϋσ ϐπωσ κι οι ϊλλεσ,

αγαπητό μου. Σο κϐλπο ςου να βϊλεισ το Village People απϋτυχε

παταγωδσ: εξϊλλου, δεν εύναι καν αμερικϊνοσ, εύναι ρςοσ... Ωκου που ςου

λϋω, ρςοσ, βλϋπεισ;... Βϋβαια και μιλόςαμε αγγλικϊ, εγ δε μιλ ρςικα.Εύναι αλόθεια πωσ όπιαμε ςαν ςφουγγϊρια αλλϊ αυτϐσ αντϋχει πολϑ το

αλκοϐλ, μϐνο λύγο ζαλύςτηκε... Ωκουςε, μεταξϑ μασ, μην πεισ λϋξη, εύναι ϋνασ

ρςοσ αντικαθεςτωτικϐσ. Όχι, δεν μου το εύπε, με ϊφηςε να το εννοόςω,

όταν πολϑ επικύνδυνο, καταλαβαύνεισ με ςασ γϑρω του. Και γιατύ ϋνασ

ςοβιετικϐσ αντικαθεςτωτικϐσ δεν θα εύχε μια ερωτικό περιπϋτεια με μια

παρακμιακό καπιταλύςτρια αδερφό; Δε ςκαμπϊζετε τύποτα απϐ το ςϑγχρονο

ρομαντιςμϐ μεταξϑ μασ, εμϋνα κι εκεύνου, ϐλα γύνονταν με μιςϐλογα γιατύ

ϋχουμε κι οι δυο την εμπειρύα τησ δυςτυχύασ, γιατύ κι οι δυο εύμαςτε

φθαρμϋνοι απϐ τη ζωό... Παραλύγο να μεύνουμε ςτο καφϋ ωσ την ρα που θα

ϋκλεινε κϊθε φορϊ που του πρϐςφερα ϋνα ποτόρι μου το ανταπϋδιδε, ςύγουρα

δεν όθελε να μου χρωςτϊει τύποτα.

Τπόρχαν ϊνθρωποι κϊθε εύδουσ, ςωφϋρ ταξύ, ϊραβεσ, αγϐρια που λύγο -πολϑ

εκπορνεϑονταν, πιςτεϑω. Δεν εύχα ποτϋ πιςτϋψει πωσ εύναι δυνατϐ να γύνεται

καταμεςόσ ςτη λεωφϐρο. Σου το εύπα και μου απϊντηςε ϐτι χωρύσ αμφιβολύα

ςκεφτϐμουνα πωσ ϊνθρωποι ςαν κι αυτοϑσ θα κϊναν καλϑτερα να κρϑβονταν. Δενεύχε τελεύωσ ϊδικο. Αλλϊ πολϑ γρόγορα με εύχε μεθϑςει πιο πολϑ με τη φλυαρύα του

παρϊ με το αλκοϐλ. Δεν όταν αντιπαθητικϐσ. Εύχε ϋναν παρϊξενο τρϐπο να μιλϊ

160



για ϐλο κεύνο το περιβϊλλον, ςα να επρϐκειτο μϐνο για θϋαμα και ςα να όταν εκεύνοσ

απϋξω, ςα να μην όταν μϋςα ςτο κϐλπο του ψωνιςτηριοϑ - που φαινϐταν να εύναι η

κϑρια αςχολύα τουσ. Δεν καταλϊβαινα ποιοσ ψνιζε ποιον γϑρω μου, οϑτε αν όταν

για τα λεφτϊ ό για ϋνα ποτόρι αλκοϐλ ό απλϊ για το ςεξ. Αλλϊ γινϐταν μιααναταραχό μεταξϑ τουσ κι ϑςτερα όταν ϐλοι αυτού που ϋμπαιναν και ϋβγαιναν απϐ τισ

τουαλϋτεσ, ϐπου υπόρχε ϋνα εύδοσ πϊρε-δςε. Αυτϐσ εύχε ϋνα ϑφοσ περόφανο για ϐλα

αυτϊ, ςυμπεριφερϐταν ςα να όταν ο ιδιοκτότησ αυτόσ τησ αγϋλησ τρελν ό ο

διευθυντόσ ενϐσ αςϑλου τρελν, τελοςπϊντων περιςςϐτερο ςαν ϋνασ απϐ τουσ

τρελοϑσ, που πύςτευε πωσ όταν ο διευθυντόσ. Καταβϊθοσ, όταν λύγο πιο όρεμοσ αλλϊ

ϋμοιαζε ςτουσ ϊλλουσ, εκτϐσ απ’ το ϐτι όταν αυτϐσ που μου μιλοϑςε για τουσ φύλουσ

του.

Μϊλιςτα ϐταν βγόκαμε ξημϋρωνε... Αυγό, αυγό, αυγοϑλα, θανϊςιμοσ

εχθρϐσ τον ρύμμελ.... Κϊθε πϋντε λεπτϊ εκεύνοσ μου πρϐςφερε τςιγϊρο και τα

δϊχτυλα μασ αγγύζονταν... Βϋβαια δεν όμουν πολϑ φρϋςκια αλλϊ μ’ εκτύμηςε

για τον εαυτϐ μου, αγαπητό μου, ςαν ϋνα κομμϊτι τον Παριςιοϑ, για

φαντϊςου. Μαζύ του δεν ϋχω τύποτα να κρϑψω: κατεβόκαμε ολϐκληρη τη

λεωφϐρο τησ Όπερασ, η μπϑρα εύναι η καλϑτερη βενζύνη. Εγ, αν πιω

αρκετϊ, μπορ να διανϑςω χιλιϐμετρα. Κι ϑςτερα, προφανσ δεν τον

ενοχλοϑςα... ξϋρω ςου φαύνεται τρελϐ πωσ κϊποιοσ μπορεύ να προτιμϊ ναψωνύζεται ϐλη τη νϑχτα, μϐνο και μϐνο για την ευχαρύςτηςη τησ ςυνϊντηςησ,

τι τα θϋλεισ, ϐλοσ ο κϐςμοσ δεν μπορεύ να εύναι μια αδερφό με μουςτϊκια...

Θαρρ πωσ αυτϐ που του αρϋςει ςε μϋνα εύναι το τραγικϐ μου ςτοιχεύο: εύμαι

ϋνα πολιτιςτικϐ τϋλοσ, θα ϋπρεπε να εύχα γεννηθεύ ςτον 19ο αινα. Αλλϊ αυτϐ

ακριβσ εύναι που τον γοητεϑει: ϋχει την αύςθηςη του γοϑςτου αυτϐσ ο

ϊνθρωποσ. Εξϊλλου δεν πρϋπει να βιϊζεται κανεύσ, δεν εύμαι ϋνα μονομανόσ

του ςεξ, μϐνο ϋνασ μανιακϐσ του ψωνιςτηριοϑ. Σο ξϋρουμε καλϊ, πωσ

τελεινουν αυτϋσ οι ιςτορύεσ, δεν υπϊρχει λϐγοσ να ςφυροκοπϊμε ςτο κεφϊλιαπϐ την αρχό: ϐχι οι ςκηνϋσ του «πηδόματοσ». Οριακϊ, η αναζότηςη ενϐσ

εραςτό εύναι μια πρϐφαςη για να ςυναντόςουμε ανθρπουσ…

161



Ϋμουν πολϑ βύαιοσ ς’ ϐ,τι αφορϊ την κοινωνικό ϋνταξη των Γκαύη και πραγματικϊ

αυτού οι ϊνθρωποι του μπαρ όταν λύγο οι απϐκληροι τησ ύδιασ τουσ τησ κοινωνικόσ

ομϊδασ κι αυτϐσ ο εκπρϐςωποσ τουσ. Σο αςτεύο εύναι πωσ τα εξηγοϑςε ϐλα αυτϊ ςε

μϋνα, που δεν ϋχω και καμύα ιδιαύτερη ςχϋςη μ’ ϐλα αυτϊ. Αλλϊ μου ϋδωςε να

καταλϊβω ϋνα πρϊγμα: η ανοχό, η ϋνταξη, εύναι αλόθεια πωσ εύναι πρτα απ’ ϐλα

ϋνασ τρϐποσ να τουσ λεσ: «πηδηχτεύτε ϐςο θϋλετε ανϊμεςα ςασ κι αφόςτε μασ

όςυχουσ». Αυτϐσ όθελε να μεύνει ϋνασ ταραχοποιϐσ ό ϋνασ που θα ξεςηκνει

ανηςυχύεσ. Σου μύληςα για τη Νϋα Τϐρκη, για το Village, αλλϊ μου εύπε πωσ δεν του

ϊρεςε πολϑ, ακριβσ γιατύ ϋγινε επύτηδεσ γι’ αυτοϑσ, πωσ ξαναβρύςκονταν ςε κλειςτϐ

κϑκλωμα αναμεταξϑ τουσ. Ϊλεγε ακϐμα πωσ προτιμοϑςε να γύνει το αντικεύμενο

επύθεςησ απϐ ϋναν αλότη, παρϊ να κϊνει ενςεισ αυτοϊμυνασ και να καλϋςει την

αςτυνομύα. Πραγματικϊ, ϋδινε την εντϑπωςη πωσ τον ενοχλοϑςε, παρϐλο, που εύχε

κϊποια δϐςη υπερβολόσ, η ςϑγχρονη εξϋλιξη. Εμϋνα αυτϐ με εξϋπληξε, θα

ςκεφτϐμουνα ακριβσ το αντύθετο. Ϊλεγε πωσ ανϊμεςα ς’ ανθρπουσ ςαν κι αυτϐν

και τουσ ςυνοικιακοϑσ αλότεσ ό τουσ ϊραβεσ, υπόρχαν του κϐςμου οι δεςμού. Ϊτςι, αν

ϊρχιζαν αυτού να προςποιοϑνται τα θϑματα, αναγκαςτικϊ αυτϐ θα ϋκοβε τουσ

δεςμοϑσ με τουσ ϊλλουσ, θα διϋλυε αυτόν την κοινϐτητα των περιθωριακν. Για

κϊποιον απϐ το Μανχϊτταν, τοϑτοσ εδ όταν λύγο καθυςτερημϋνοσ, θα ϋπρεπε ναεύχε διαβϊςει πολϑ αυτϊ τα ευρωπαώκϊ μυθιςτορόματα του 1900. Εν ςόμερα, οι

γκαύη που γνωρύζω εύναι περιςςϐτερο τησ κοκαϏνησ, τησ ςαμπϊνιασ και τησ ντύςκο.

Αλλϊ τοϑτο μ’ ϊγγιξε, όταν λύγο αφελϋσ, πολϑ ηπειρωτικο-ευρωπαώκϐ , αυτό η ιδϋα να

εύςαι παρϐλα αυτϊ ϋνασ «παρϊνομοσ».

Ξϋρεισ ςκαλύζαμε τα ςκουπύδια ςτισ πϋντε το πρωύ, εκεύνοσ βρόκε ϋνα

φρϊγκο. Λϋνε πωσ φϋρνει ευτυχύα. Γυρύζαμε ακϐμα ςαν ςφαύρεσ κι αρχύςαμε

να κατουρϊμε καταμεςόσ ςτο δρϐμο. Ϊχει ϋνα πρϊμα, μα τι πρϊμα αυτϐ δενεύναι πϋοσ, εύναι τρϐμπα....

162



Όλη την ρα πεταγϐταν απϐ το ϋνα θϋμα ςτο ϊλλο, προςπαθοϑςε να με

προκαλϋςει, γινϐταν κυνικϐσ κι ϑςτερα, ξαφνικϊ γινϐταν ρομαντικϐσ ό ϊρχιζε να μου

πουλϊ μια ηθικό του περόφανου περιθωριακοϑ. Μου μιλοϑςε για το Μαρακϋσ, αλλϊ

για να μου πει πωσ απεχθανϐταν το Σςϊρτερ ετ του ηλιοκαμϋνου αδερφϊτου και

πωσ δεν αγαποϑςε το Μαρακϋσ παρϊ ϐταν ϋβρεχε. Πρϐβαλε επύμονα την

προςωπικϐτητα του τϑπου «τελευταύοσ αριςτεριςτόσ» και «αναρχικϐσ του ςεξ». Εγ

δεν τα πολυπύςτευα ϐλα αυτϊ, ϐμωσ όθελα να τον ακοϑω, μια και δε μου ζητοϑςε

τύποτα ςε αντϊλλαγμα. Δε ςκϋφτηκα τϐτε πωσ όταν κϊπωσ ςκληρϐ να τον αφόνω να

εκτύθεται ϋτςι με ϐςα ϋλεγε...

Σου ϋδειξα τον κόπο του Κεραμεικοϑ, ευκαιρύα για να δω τισ αντιδρϊςεισ

του. Αυτό την ρα υπϊρχουν μερικού ακϐμα που βϊζουν χϋρι ο ϋνασ ςτον

ϊλλο. Ϋταν αςτεύο, εκεύνοσ φϊνηκε να ςοκϊρεται αρκετϊ. Κι ϑςτερα εύναι ϋνα

πραγματικϐ θϋαμα, οι τελευταύεσ καθυςτερημϋνεσ αδερφϋσ ςαν νυχτερύδεσ

που τισ πρϐλαβε η ανατολό του όλιου... Μ’ αρϋςει πολϑ να κϊνω το ύδιο

ςυνηθιςμϋνο δρομολϐγιο αλλϊ τη μϋρα, αυτϐ τα αλλϊζει ϐλα κι ϋπειτα δεν

εύμαςταν ϋνα κανονικϐ ζευγϊρι, που ψϊχνει ϋνα μϋροσ να πηδηχτεύ αυτϐ ϋδινε

ϋνα τελεύωσ διαφορετικϐ ςτυλ ςτο τοπύο...

Αλλιτικα θα τα εύχε δει ϐλα, ακϐμα και το τζοϑρο, τη μεγϊλη περιφορϊ,

χρϐνο αρκετϐ για να τον εξημερςω.

Μϋςα ςτο δημϐςιο κόπο μ’ οδόγηςε ς’ ϋνα μϋροσ, που όταν περιφραγμϋνο με

ςυρματοπλϋγματα. Μϐλισ ϋβλεπε ϋνα ςυρματϐπλεγμα, αμϋςωσ όθελε να το περϊςει.

Εύναι το μϋροσ που βϊζουν τισ καρϋκλεσ και το υλικϐ για τουσ κηπουροϑσ. Λοιπϐν, δε

μποροϑςα παρϊ να καταλϊβω τι ζητοϑςε απϐ μϋνα. Εύχε απϐ την αρχό μια ςτϊςη

πολϑ επύμονη αλλϊ και ϊτολμη ταυτϐχρονα: Εύχε την εντϑπωςη πωσ δεν ϋτρεφε

αυταπϊτεσ εξαρχόσ, πωσ δοκύμαζε απϐ απελπιςύα. Αιςθϊνθηκα ϐτι εύχε εκ των

προτϋρων παραιτηθεύ ςτην όττα του.... Κατϊ βϊθοσ, αν εύχα δεχτεύ αυτϐ που ζητοϑςε,

θα όταν μϐνο απϐ ευγϋνεια ό απϐ ούκτο. Δεν κϊνω ϋρωτα απϐ ούκτο. άςωσ ϋχω ϊδικο.

Δεν επϋμεινε καθϐλου κι αν δεν όμουν γι’ αυτϐ ςύγουροσ, πωσ δε θα τολμοϑςε ποτϋ

163



να επιμεύνει, δε θα τον εύχα ακολουθόςει ϐλη αυτό τη νϑχτα...

Τπόρχαν ςτιγμϋσ που με νευρύαζε που δεν εκδηλωνϐταν, εν ϋβλεπα καλϊ

πωσ το όθελε. Παραλύγο να τον ρύξω μϋςα ςτο νερϐ. Σο τϋλειο ϋγκλημα, δεν

ϋχει καν φύλουσ ςτο Παρύςι. τον κόπο των Tuileries οι αδερφϋσ εύναι ςαν

ϋντομα ςτην παρϋλαςη του ϋρωτα τουσ. Μϐλισ αρχύςει να τη βρύςκει μια,

αμϋςωσ μαζεϑονται καμύα εκατοςταριϊ . Εγ εύμαι περιςςϐτερο ςαν ακρύδα,

τα αρςενικϊ ϋρχεται πϊντα μια ςτιγμό, που ϋχω ϐρεξη να τα καταςπαρϊξω.

Με οδόγηςε ςτην ϐχθη του ποταμοϑ. Ϊκανε ςαν να ϋπαιζε μαζύ μου τη γϊτα με το

ποντύκι, αλλϊ ϋνα ποντύκι που θα του ϊρεςε πολϑ να το πιϊςουν. το ποτϊμι το νερϐ

όταν βρμικο. Προςπαθοϑςε να με κϊνει να γελϊςω, αλλϊ όδη εγ δεν όξερα με ποιο

τρϐπο θα ξεμπϋρδευα μαζύ του και ςύγουρα το καταλϊβαινε...

Σον οδόγηςα κϊτω απϐ τη γϋφυρα του Λοϑβρου, μ’ αρϋςει το βρμικο

νερϐ του ηκουϊνα, τα κλινεξ που επιπλϋουν. Κι ϑςτερα μϋςα ςτο τοϑνελ

κϊτω απϐ τη γϋφυρα εύχε ςκοτϊδι, ςα να βριςκϐςουν μϋςα ςτον κλο ενϐσ

νϋγρου ςτο βϊθοσ ενϐσ ορυχεύου....

Θα ϋλεγε κϊνεισ πωσ η μϋρα του προκαλοϑςε φϐβο. Ϊψαχνε να με πϊει μϋςα ςτισ

ςκοτεινϋσ γωνύεσ, μϋςα ς’ ϋνα τοϑνελ, του ϊρεςαν τα υπϐγεια μϋρη, ϐπωσ του ϊρεςε η μοϑχλα, η ςκουριϊ, τα ποντύκια, ϐλα αυτϊ που εύναι παρϊςιτα, γιατύ ϋβλεπε και τον

ύδιο του τον εαυτϐ ςαν μια ϑπαρξη των υπονϐμων. Εγ εύμαι ϊνθρωποσ τησ μϋρασ,

αγαπ το φωσ, ϋτςι αιςθϊνθηκα πωσ θα του ξϋφευγα...

ύγουρα, τϋλειωςα τη νϑχτα μαζύ του. Πόγαμε ςτο ξενοδοχεύο του, ξϋρεισ,

ςτο Ιντερκοντινϋνταλ, μα ναι, κοντϊ ςτην πλατεύα τησ Βαντϐμ, πολϑ πολϑ

ςικ. Βϋβαια και μ’ αφόςανε να μπω. Και μου διηγόθηκε τη ζωό του, πολϑ

ενδιαφϋρον, ϐπωσ ςου το λϋω, γατϊκι μου. Εύναι κϊποιοσ πολϑ ςπουδαύοσ,εύναι

164



ςτον ΟΗΕ ό κϊτι τϋτοιο, δεν εύναι ϐποιοσ -ϐποιοσ. Κερδύζει αρκετϊ χρόματα.

Αλλϊ εύναι προπϊντων η γοητεύα, η τρυφερϐτητα του, α, δε μοιϊζει καθϐλου

με τουσ ςυνηθιςμϋνουσ χοντρϊνθρωπουσ τϑπουσ. Σελειςαμε με ςαμπϊνια

ςτο δωμϊτιο του... Θϋλεισ να μϊθεισ και τα υπϐλοιπα, ϋτςι δεν εύναι

βρωμιϊρα; ’ ερεθύζει ε; Καλϊ μπορεύσ να χνεισ τη μϑτη ςου ϊμα θεσ, εγ

εύμαι διακριτικό, διακριτικό κι ευχαριςτημϋνη ό ξοφλημϋνη. Ωντε ς’ αφόνω

τρα θα ανυπομονεύ, θα πϊρουμε το πρωινϐ μασ ςτη Μπαγκατϋλ. Ναι, θϋλει

να δοϑμε το δϊςοσ ςαν ερωτευμϋνοι...

Όταν τον ϊφηςα, ςτην αποβϊθρα χωρύσ τύποτα βϋβαια να κϊνω μαζύ του, πόρα

ταξύ να πϊω ςτισ Ϊνβαλιντ. Αιςθανϐμουν κϊποια ντροπό. Ο όλιοσ εύχε ανατεύλει. Σο

Παρύςι ξαναγινϐταν ςα μια καρτ - ποςτϊλ. ε λύγεσ ρεσ θα βριςκϐμουν πϊλι με τη

γυναύκα μου και τα αγϐρια μου. Όςο γι’ αυτϐν, μου ϊφηςε μϐνο μια μυρωδιϊ ςτϊχτησαπϐ κρϑα τςιγϊρα. Κι ϑςτερα, ϐλη αυτό η κοϑραςη απϐ τϐςο περπϊτημα για το

τύποτα, απϐ τϐςη φλυαρύα για το τύποτα, απϐ το να τον ϋχω αδειϊςει απϐ τισ

εξομολογόςεισ του και τισ ςυγκινόςεισ του. Πϊντωσ ϐποτε ξαναπϊω ςτο Παρύςι, θ’

αποφεϑγω τη λεωφϐρο τησ Όπερασ το βρϊδυ.

Guy Hocquenghem - Ιστορική Εικόνα Της Ομοφυλοφιλίας

Documents

Transcript of Guy Hocquenghem - Ιστορική Εικόνα Της Ομοφυλοφιλίας