Bob Dylan live at Terra Vibe Park Athens (23-06-2014)

Ήταν μια μέρα απλή, όπως όλες οι άλλες. Μετά από δύο συνεχόμενες μέρες στη σκηνή πρέπει να βγάλω και μια ακόμη. Δεν είναι δύσκολο για μένα μόλο που είμαι 73. Το ταξίδι ήταν σύντομο, σιγά μια ώρα εσωτερική πτήση το πολύ και μετά όλα καλά θα πάνε. Άγχος; Τι είναι αυτό; Εδώ δεν είχα στα 20 θα έχω τώρα; Φυσικά και όχι, είναι απλό, μονάχα να αλλάξω μερικά τραγούδια για σήμερα, χμμμ όχι μερικά αρκετά λέω βαρέθηκα έτσι.

Απλή θα 'ναι η μέρα και ο αέρας καθαρός, πιο πολύ ίσως από χτες. Η ώρα πήγε 9:35 και ενώ καμιά μουσική δεν ακουγόταν έξω σκέφτηκε ότι πρέπει να κάνει το βήμα. Και το έκανε.

Λίγο όρθιος για αρχή να πούμε δυο-τρία τρακς για ζέσταμα και μετά βλέπουμε. Έχει κόσμο σκέφτηκε ενώ έριχνε τις μάλλον συνετές ματιές σε 'να σύμπαν από υψωμένα χέρια. Θα τους τη σκάσω απόψε, τι καλά, έτσι για αλλαγή βρε παιδί μου. Χμ, το πιάνο είναι ολίγον τι ακούρδιστο; Δε μπορεί.. καμιά βλακεία μαύρο πλήκτρο θα πάτησα ο μαλάκας, χα, ας έχει. Εεε παιδιά μη με πουλάτε κοιτάτε με γιατί θα το χάσουμε το πανηγύρι. Έτσι ναι..

Ωραία χειροκροτούνε... τους αρέσει όμως; Δεν ξέρω, ίσως ούτε κι αυτοί θα έχουν απάντηση. Σήμερα ξεθάβω τραγούδια, Shelter From The Storm και όχι, σίγουρα όχι, δε θα προλογίσω. Νομίζω είναι καλά κι έτσι. Κοίτα να δεις, κάνω αυτό που πρέπει, ο άλλος ήρθε να ακούσει να παίζω μουσική και να τραγουδήσω, άσχετα αν δε μπορώ να τραγουδήσω, τώρα να κάνω και σόου; Τι ωραία πόλη η Αθήνα, καλησπέρα Ελλάδα κτλ; Πόλη είναι αυτή ή ένα τσιμεντένιο συνονθύλευμα κελιών; Τα έχω λύσει αυτά προ πολλού... δε θέλω βρε παιδί μου τι να γίνει, έτσι έμαθα, έτσι είμαι. Τι ωραία κυλάει το πρόγραμμα! Μ' άρεσε τελικά η ιδέα της αλλαγής. Θα τζαμάρουμε και λίγο στο Duquesne Whistle άντε κι ελάχιστα στο Thunder On The Mountain. Τέλεια τελειώσαμε. Να κάνουμε και ένα ανκόρ εντάξει, All Along The Watchtower τα γνωστά παιδιά. Ελάτε τώρα δίπλα μου, κοιτάτε τους. Πείτε ένα κάποιο γεια με τα μάτια και ας μείνουμε πέντε δευτερόλεπτα έτσι. Οκ, αυτό ήταν. Τέλος.

Κάθε φορά, όταν ο Dylan παίζει κάπου, πολλά γράφονται και λέγονται γύρω από αυτόν και τις συναυλίες του. Διχασμένο κοινό, διχασμένες κριτικές και μια σίγουρα διχασμένη ατμόσφαιρα. Με τα όποια λόγια μου δε μπορώ να προσφέρω τίποτε παραπάνω σε αυτό το γαϊτανάκι μα το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι δεν γίνεται σαν άνθρωπος να κρίνω τον Dylan. Αν θα μπορούσα να προσφέρω στο μουσικό κόσμο έστω το ένα εκατοστό από όσα έχει προσφέρει αυτός τότε ίσως να είχα κάποια τύχη, κάποιο λόγο, μα τώρα όχι.

Τα λόγια πέφτουν φτωχά και οι φράσεις μοιάζουν περιττές σε ΄να άρτιο δοσμένο ποίημα. Έστω και αν δεν έχει ομοιοκαταληξία, έστω και αν ακούγεται φάλτσο, έστω και αν τρώει ο ποιητής τις λέξεις του. Τα γραπτά είν' τα κουρέλια του παρ' τα και αν δεν σου κάνουν έχει και αλλού λαμέ τρυφερά κουρέλια. Το Ballad Of Α Thin Man ήταν κάτι που δεν περίμενα να ακούσω. Τι ωραία που το άκουσα κι αυτό! Έχει κάτι που με κάνει να χαίρομαι αυτό το τραγούδι. Λίγο σαρκαστικό, λίγο κυνικό, λίγο αλμυρό, λίγο κίνκι ίσως. Οι πρώτες του νότες είναι φάρμακο και η ιστορία είναι εξίσου Ιπποκρατικής φύσεως. Κάτι ίσως να χάνουμε όλοι από αυτό που ο Dylan είχε-

έχει στο μυαλό του γι' αυτό ας βαστάμε τα λόγια, ναι ας βαστάμε στα λόγια και ας επιτεθούμε στη φαντασία μας.

Τόση ησυχία απλώθηκε στη λήξη που δεν ξέρω πως ένοιωσα. Απλά κάτι συνέβηκε απόψε. Ο σουρεαλισμός του θαύματος προσπέρασε τα χρόνια της γεροντικής χροιάς κάνοντας τη βραδιά να συμβαίνει σε ένα κλειστό μπαρ για λίγους. Τον είδα από κοντά ναι είμαι σίγουρος γι' αυτό. Στο γυρισμό δεν ακουγόταν κουβέντα, ούτε από τους δίπλα, τους μπρος ή τους πίσω. Ένοιωθα λες και είχαμε πάει για να προσκυνήσουμε σε κάποιο μοναστήρι. Ένοιωθα έτοιμος για να ακούσω άλλη μια συναυλία. Ένοιωθα ξεμέθυστος και φρέσκος. Ίσως έπρεπε να πάρω το δικηγόρο μου για την πλήρη μου διάθεση, για αυτήν την συγκεκριμένη μου ευημερία, μήπως θα έπρεπε να κάνω κάποια φιλανθρωπία; Μπορείς να πουλήσεις θαύματα; Αλήθεια πόσο πάει το κιλό;