ΑΘΕΪΣΜΌΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΌΣ

ΓΕΝΙΚΑ

Υπάρχουν βασικές διαφορές μεταξύ Αθεϊσμού και

Αντιχριστιανισμού.

Και στην πραγματικότητα, πολλοί που παριστάνουν

τους Αθεϊστές ή τους Άθεους, δεν είναι παρά

Αντιχριστιανοί.

ΝΟΟΤΡΟΠΊΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΘΕΪΣΤΉ

Πολλοί εμφανίζονται ως "άθεοι" στις συζητήσεις

μαζί μας, είτε σε φόρουμ, είτε σε ιδιωτικά μηνύματα,

είτε μέσω αρθρογραφίας τους, είτε προφορικά.

Αυτοί αυτοπροβάλλονται ως "φορείς της

προοδευτικότητας", "ορθολογιστές", "μορφωμένοι",

"ψαγμένοι", κλπ.

Όλοι αυτοί όμως έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό,

που τους διαφοροποιεί από τους απλούς άθεους ή

τους αθεϊστές: Τρέφουν μανιώδες μίσος ΕΙΔΙΚΑ για

τον Χριστιανισμό.

Ένας άθεος, απλώς δεν έχει πεισθεί για την ύπαρξη

του Θεού. Όμως δεν τρέφει καμία εμπάθεια για όσους

πιστεύουν, ή για τα σεβάσματά τους. Δεν δογματίζει

για τη μη ύπαρξη του Θεού. Απλώς ο ίδιος δεν έχει

πεισθεί, και είναι ανοιχτός σε κάθε λογίκευση, χωρίς

παρωπίδες και εμμονές.

Από την άλλη, ένας αθεϊστής είναι δογματικός στις

απόψεις του ότι δεν υπάρχει Θεός. Το αποκλείει με

βεβαιότητα, και με θρησκευτικό ζήλο. Η φιλοσοφία του

καταντά θρησκεία, στο βαθμό που ο δογματισμός του

απολυτοποιείται και τον ωθεί σε ανάλογους

επηρεασμούς της ζωής του.

Ο Αντιχριστιανός όμως, είναι κάτι διαφορετικό. Αν

και συχνά εμφανίζεται ως "άθεος", ή "αθεϊστής", (και

έτσι θέλει να εμφανίζεται), στην πραγματικότητα

αυτό που τον ωθεί στις ενέργειές του, δεν είναι ούτε

η απιστία, ούτε η πίστη σε κάτι, ούτε ο δογματισμός

πως δεν υπάρχει Θεός. Η κινητήρια δύναμη που

τον ωθεί, είναι ΤΟ ΜΙΣΟΣ κατά του Χριστιανισμού,

και ευρύτερα ενάντια σε ό,τι έχει σχέση με αυτόν.

Κατ' αρχήν, αν οι Αντιχριστιανοί ήταν άθεοι, δεν θα

είχαν μίσος. Όταν όμως παρατηρούμε, να γίνεται

μια άνιση επίθεση ενάντια ΕΙΔΙΚΑ σε οτιδήποτε έχει

σχέση με τον Χριστιανισμό, και να ξεχνιούνται, ή

ακόμα και να "λιβανίζονται" "θεοί" άλλων θρησκειών

από αυτούς, εδώ είναι εμφανές ότι κάτι άλλο

συμβαίνει, και πως οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι

ιδεολόγοι, αλλά εμπαθείς.