ΕΛΕΝΗΤΑΠΡΟΣΩΠΑΤΟΥΕΡΓΟΥ

, Ηαποκαλούμενη καιΩραία Ελένη περίφημη , για την ομορφιά της τάς νήσους στην

ελληνική μυθολογία ήταν κόρη του Τυνδάρεωή τουΔία και σύζυγος του, . Μενέλαου του βασιλέα της Σπάρτης Η

αρπαγή της από τονΠάρηκαι η μεταφορά της , στην Τροία έγινε αφορμή σύμφωναμε τον, . μύθο του ΤρωικούΠολέμου ΟΌμηρος την

ονομάζει κόρη του Δία καιφαίνεται ότι , γεννήθηκε από την επαφή του με τη Λήδα την

οποία ο θεός επεσκέφθημεταμορφωμένος σε. κύκνο Είναι δηλαδήαδελφή των

.ΔιοσκούρωνΚάστορακαιΠολυδεύκηΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ

Οι Διόσκουροι (> Διός+Κούροι), ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης, ήταν παιδιά (δίδυμα) του ΔΙΑ και της Λήδας και αδέρφια της ωραίας Ελένης. Ήταν θεοί του φωτός και προσωποποιούσαν για τους Έλληνες την εντιμότητα, τη γενναιοψυχία, την τόλμη, την ευγένεια και την αρετή. Ήταν προστάτες των καραβιών και των ναυτικών. Οι Έλληνες τους λάτρευαν και τους τιμούσαν σαν θεούς, ενώ συχνά ζητούσαν από αυτούς συμπαράσταση και βοήθεια στις δύσκολες ώρες. Ήταν οι προστάτες και σωτήρες των θνητών

ΠΑΡΗΣ

Ο Πάρις (στη νέα ελληνική αναφέρεται κάποτε και ως Πάρης), γνωστός και με το όνομα Αλέξανδρος ή Αλάξανδος, ήταν πρόσωπο της ελληνικής μυθολογίας, γιος του Πριάμου, βασιλιά της Τροίας. Ο γνωστότερος μύθος που συνδέεται με τον Πάρι είναι ο σχετικός με την απαγωγή της Ωραίας Ελένης από αυτόν, που προκάλεσε τον Τρωικό Πόλεμο. Προς το τέλος

ΕΛΕΝΗΤΑΠΡΟΣΩΠΑΤΟΥΕΡΓΟΥ

αυτού του πολέμου, ο Πάρις πλήγωσε θανάσιμα στη φτέρνα τον Αχιλλέα με ένα βέλος

ΕΛΕΝΗΤΑΠΡΟΣΩΠΑΤΟΥΕΡΓΟΥ

ΕΛΕΝΗΤΑΠΡΟΣΩΠΑΤΟΥΕΡΓΟΥ

Στην ελληνική μυθολογία η Λήδα ήταν η μητέρα των Διοσκούρων Πολυδεύκη και Κάστορα, καθώς και της ωραίας βασίλισσας της Σπάρτης Ελένης (εκ του Διός), της Κλυταιμνήστρας, της Τιμάνδρας, της Φοίβης και της Φιλονόης εκ του συζύγου της Τυνδάρεω

ΜΕΝΕΛΑΟΣ

Στην ελληνική μυθολογία ο Μενέλαος (< μένος (σφρίγος, οργή, δύναμη) + λαός, "η οργή του λαού"[εκκρεμεί παραπομπή]) ήταν αδελφός του Αγαμέμνονα και σύζυγος της Ωραίας Ελένης. Κατά την κυρίαρχη εκδοχή (Ιλιάδα) ήταν γιος του Ατρέως και της Αερόπης, εγγονός του Πέλοπα και της Ιπποδάμειας. Σύμφωνα με άλλη, μεταγενέστερη εκδοχή, ο Μενέλαος και ο Αγαμέμνονας ήταν γιοι του Πλεισθένους και εγγονοί του Ατρέα, τους ανάθρεψε όμως ο παππούς τους. Σε κάποια περίσταση διώχθηκαν από τις Μυκήνες και κατέφυγαν στην Σπάρτη, όπου βασιλιάς ήταν ο Τυνδάρεως. Διαγωνιζόμενος εκεί με άλλους μνηστήρες, ο Μενέλαος πήρε ως

σύζυγο την Ωραία Ελένη, κόρη του Τυνδάρεω. Μετά λοιπόν και τον θάνατο των Διοσκούρων, ο Τυνδάρεως έδωσε το βασίλειό του στον Μενέλαο και την Ελένη

Mενέλαος και Ελένη

ΕΡΜΙΟΝΗ

ΕΛΕΝΗΤΑΠΡΟΣΩΠΑΤΟΥΕΡΓΟΥ

Στην ελληνική μυθολογία η Ερμιόνη ήταν η μοναδική κόρη που απέκτησαν μαζί ο Μενέλαος και η Ωραία Ελένη.

Οι αρχαιότερες παραδόσεις διηγούνται ότι ο Μενέλαος είχε μνηστεύσει την Ερμιόνη με τον γιο του Αχιλλέα, τον Νεοπτόλεμο, και ότι μετά την επιστροφή του από τον Τρωικό Πόλεμο εόρτασε με μεγαλοπρέπεια τους γάμους τους. Η παραλλαγή ωστόσο που ακολουθούν οι τραγικοί ποιητές είναι πολύ διαφορετική. Σύμφωνα με την αντίληψή τους, η Ερμιόνη μνηστεύθηκε πρώτα τον Ορέστη, πριν από τον Τρωικό Πόλεμο. Οι μυθογράφοι αναφέρουν ότι την εποχή της απαγωγής της μητέρας της, η Ερμιόνη ήταν εννέα ετών. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Μενέλαος άλλαξε γνώμη και υποσχέθηκε τη μοναχοκόρη του στον Νεοπτόλεμο, ώστε να εξασφαλίσει τη συμμετοχή του στον πόλεμο και να μπορέσουν έτσι να κυριεύσουν την Τροία. Μετά τον πόλεμο, λοιπόν, ο Ορέστης αναγκάστηκε να παραχωρήσει την Ερμιόνη, την οποία είχε ήδη νυμφευθεί, στον Νεοπτόλεμο, που τη διεκδικούσε με το δικαίωμα της πατρικής ευλογίας. Για να βρεθεί μία δικαιολογία στην υπόσχεση του Μενελάου προς τον Νεοπτόλεμο, λένε ότι ο γάμος της Ερμιόνης με τον Ορέστη είχε γίνει κρυφά από τον Μενέλαο, με την προτροπή του παππού της Τυνδάρεω, όσο ο Μενέλαος πολεμούσε στην Τροία. Τελικώς, η Ερμιόνη έγινε αντικείμενο φιλονικίας ανάμεσα στον Ορέστη και τον Νεοπτόλεμο.

ΔΗΙΦΟΒΟΣ

Στην ελληνική μυθολογία ως Δηίφοβος είναι κυρίως γνωστός ένας από τους γενναιότερους ήρωες της Τροίας. Οι γονείς του ήταν ο Πρίαμος και η Εκάβη. Μετά τον θάνατο του αδελφού του, του Έκτορα, ανέλαβε την αρχιστρατηγία των Τρώων στον Τρωικό Πόλεμο, ως «ο αλκιμώτατος των Πριαμιδών». Ο Δηίφοβος πολέμησε γενναία με τον Ιδομενέα και σκότωσε πολλούς εχθρούς, όπως τον Υψήνορο και τον Ασκάλαφο, γιο του ίδιου του θεού Άρη. Κάποτε τραυματίσθηκε από τον Μηριόνη, οπότε τον μετέφερε ο αδελφός του, ο Πολίτης, μακριά από τη μάχη. Ο Δηίφοβος σκοτώθηκε κατά την άλωση της Τροίας από τον Οδυσσέα και τον Μενέλαο. Το ακρωτηριασμένο πτώμα του έμεινε άταφο και μυθολογείται ότι μεταμορφώθηκε σε βότανο.

Σύμφωνα με μεταγενέστερη παράδοση, όταν σκοτώθηκε ο Πάρις η Ωραία Ελένη παντρεύτηκε τον Δηίφοβο. Στο δράμα του Ευριπίδη, η Ελένη δικαιολογούμενη ισχυρίζεται ότι ο Δηίφοβος την απήγαγε παρά τη θέληση των άλλων Τρώων. Οι ποιητές Ίβυκος και Σιμωνίδης αναφέρουν ότι ο Δηίφοβος ήταν κρυφά ερωτευμένος με την Ελένη όταν ακόμα ζούσε ο αδελφός του Πάρις. Μια άλλη εκδοχή είναι ότι μετά τον θάνατο του Πάρι ο Δηίφοβος συγκρούσθηκε με τον αδελφό του Έλενο «υπέρ των Ελένης γάμων», τελικά όμως προκρίθηκε αυτός

ΤΥΝΔΑΡΕΩΣ

ΕΛΕΝΗΤΑΠΡΟΣΩΠΑΤΟΥΕΡΓΟΥ

Στην ελληνική μυθολογία ο Τυνδάρεως ήταν γιος του Περιήρους (ή του Οιβάλου) και της Γοργοφόνης, κόρης του Περσέα. Ο Τυνδάρεως ήταν σύζυγος της Λήδας και ο πατέρας της Ελένης και της Κλυταιμνήστρας (η Λήδα γέννησε επίσης με τον Δία τους Διόσκουρους). Ο Τυνδάρεως ήταν βασιλιάς της Λακεδαίμονος και αδελφός του Λευκίππου, του Αφαρέως και του Ικαρίου.

Σύμφωνα με τον Ησίοδο, όταν κάποτε ο Τυνδάρεως θυσίασε στους θεούς παρέλειψε την Αφροδίτη, γι' αυτό και εκείνη έκανε τις θυγατέρες του άπιστες και επιπόλαιες γυναίκες. Εξάλλου, ο Τυνδάρεως συνδέεται και με τον κύκλο του Ηρακλή: Ο Ικάριος και ο Τυνδάρεως εκδιώχθηκαν από τον ετεροθαλή αδελφό τους Ιπποκόωντα, οπότε κατέφυγαν στην Πλευρώνα, στο ανάκτορο του Θεστίου, όπου παρέμειναν και τον βοήθησαν να αντιμετωπίσει τους γείτονες εχθρούς του. Αργότερα, ο Ηρακλής σκότωσε τον Ιπποκόωντα και τους γιούς του, και επανέφερε τον Τυνδάρεω στον θρόνο της Σπάρτης. Σε αυτή τη μάχη ο Ηρακλής έχασε τον αδελφό του, τον Ιφικλή

ΕΙΚΟΝΕΣΤΗΣΩΡΑΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ

ΤΕΛΟΣΠαναγιώτης Γεράκης

ΕΛΕΝΗΤΑΠΡΟΣΩΠΑΤΟΥΕΡΓΟΥ

Αθανασιάδης Δημήτρης

Αλμανίδης Μανώλης