Δωδεκαθεϊσμός-Ελληνική Εθνική Θρησκεία

Τι είναι η Ελληνική Εθνική Θρησκεία;Σύμφωνα με αυτούς που την ακολουθούν «ορίζεται το σύνολο των αντιλήψεων που εξέφρασε το έθνος των Ελλήνων από τα βάθη της αρχαιότητας έως και σήμερα , συμπεριλαμβανόμενης και της περιόδου που υποχρεώθηκε σε αφάνεια και παρανομία λόγω της επιβολής του Χριστιανισμού.

Σαν θρησκεία δεν αναγνωρίζει δόγματα, ιερά βιβλία, προφήτες, κεντρικά ιερατεία και αυστηρά τυπικά, αλλά αλλάζει την μορφή της ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία, νοοτροπία και θεσμούς της κοινότητας (αυτόνομης πόλης κατά την αρχαιότητα) που κάθε φορά την εκδηλώνει.

Νομική προσωπικότητα απέκτησε τον Ιούνιο του 1997 με την ίδρυση του Ύπατου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών.

Ελληνική Εθνική Θρησκεία

Χαρακτηριστικά:

Είναι οργανική (δηλαδή δεν είναι διαχωρισμένη, αλλά αποτελεί αναπόσπαστο οργανικό τμήμα των κοινωνιών που μέσα τους εκδηλώνεται και εξελίσσεται μαζί τους).

Είναι πολυθεϊστική (δηλαδή δέχεται την αυθυπαρξία της ύλης, αναγνωρίζει την υποχρεωτική πλήθυνση της θεϊκής οντότητας, τοποθετεί το όποιο δημιουργικό αίτιο εντός του Κόσμου και κατανοεί ως όντα και όχι πρόσωπα τους θεούς).

Είναι φυσική (δηλαδή δεν έχει κατασκευαστεί από κάποιον ιδρυτή-ηγέτη, αλλά αποτελεί προϊόν ενός προβληματισμού αιώνων γύρω από τα ανθρώπινα και τα θεϊκά ζητήματα).

Κριτικές και εναντιώσεις

Οι εναντιωμένοι στην Ελληνική Εθνική Θρησκεία προσπαθούν να παρουσιάσουν ως αυθαίρετη την ταύτισή της με την ιστορική αρχαία ελληνική θρησκεία, επιχειρηματολογώντας ότι στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε θρησκεία.

Υποστηρίζουν πως εκείνο που ονομάζεται, κατ' αυτούς συμβατικά, αρχαία Ελληνική Θρησκεία είναι ένα σύνολο πίστεων, δοξασιών, μυθολογίας, τελετουργικών πρακτικών, ιδεολογικών, φιλοσοφικών, επιστημονικών και πολιτικών αντιλήψεων πολύ πιο πολύμορφο, λιγότερο αυστηρά δομημένο απ’ ότι οποιαδήποτε θρησκεία με τη σημερινή και με τη χριστιανική έννοια.

Άλλοι επίσης από τους εναντιωμένους στην Ελληνική Εθνική Θρησκεία ισχυρίζονται ιστορική ασυνέχειά και κατά συνέπεια ελλιπή έως μηδενική γνώση, καταλήγοντας στο ότι γι' αυτόν τον λόγο δεν είναι δυνατό να αναβιώσει κανείς σήμερα την αρχαία Ελληνική Θρησκεία.

Αγνοούν βεβαίως αυτοί οι άνθρωποι ότι η δημόσια επανεμφάνιση της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας από το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών δεν αποτελεί "ανακατασκευή" ("reconstruction") αλλά ανάδυση από την μακροχρόνια υποχρεωτική της αφάνεια λόγω καταδίωξης.

ΔΩΔΕΚΑΘΕΪΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

• Αιώνες μετά την καθιέρωση του Χριστιανισμού, η αρχαία ελληνική θρησκεία

αναβιώνει στις μέρες μας, με χιλιάδες πιστούς ανά τον κόσμο, που ζητούν

πλέον να αναγνωριστούν επίσημα από την πολιτεία .

• Την αντίθεσή της σε όλους τους τόνους εκφράζει από την πλευρά της η

ιεραρχία της Ορθόδοξης Εκκλησιάς της Ελλάδος, που χαρακτηρίζει ως μια

ακόμη μορφή αίρεσης τον Δωδεκαθεϊσμό.

ΓΙΟΡΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ

Οι δωδεκαθεϊστές ανέβηκαν στον Όλυμπο

Αψήφησαν τις πολικές θερμοκρασίες, τον δυνατό αέρα που έφερνε χιόνι από την κορυφή και ανηφόρισαν στις πλαγιές του Ολύμπου για να γιορτάσουν τα γενέθλια του Διόνυσου και την ενσάρκωση του Ηρακλή Ηλιοφόρου.

Είναι πολύ σημαντική μέρα για μας η 21η Δεκεμβρίου. Από τότε αρχίζει να μεγαλώνει η μέρα και αναδύονται οι μεγάλες δυνάμεις που φέρνουν τη δημιουργία.

«Τιμούμε τον Ηρακλή τον Ηλιοφόρο, μια θεότητα που ταυτίζεται με τον ήλιο και το φως», είπε στο «Έθνος» εκ μέρους των διοργανωτών ο συνταξιούχος πανεπιστημιακός, Τρύφωνας Ολύμπιος, προσθέτοντας ότι η επιλογή του χώρου, μόνο τυχαία δεν ήταν, καθώς από εκείνη την πλευρά του Ολύμπου ανατέλλει ο ήλιος.

Ορφικός Ύμνος.«Τον Διόνυσο προσκαλώ, τον θορυβώδη που φωνάζει Εύα, τον πρωτογενή, που έχει δύο φύσεις και εγεννήθη τρεις φορές, τον βακχικό βασιλέα, τον ζώντα εις τους αγρούς... αθάνατε δαίμονα Θεέ, άκουσε μακάριε, την φωνήν μου και σπεύσε με γλυκύτητα και με προσήνεια, έχων ευμενή διάθεσιν, μαζί με τις καλλίζωνες συντρόφους σου τις Μαινάδες και τις Βάκχες», έλεγε ο πρώτος ορφικός ύμνος, τον οποίο σιγοψιθύρισαν όλοι στην πλαγιά του Ολύμπου, κάτω από τη χιονοσκέπαστη κορυφή.

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝΟ Αρχαίος πολιτισμός αναπτύχθηκε πολύ εξαιτίας της θρησκείας. Οι άνθρωποι άρχιζαν να χτίζουν ναούς, να φτιάχνουν αγάλματα, τοιχογραφίες προς τιμή των θεών που μερικές από αυτές σώζονται ως σήμερα. Όλα αυτά αποτελούν ταυτότητα για τον Έλληνα αφού πολλοί ξένοι έρχονται στην χώρα μας και δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για την Αρχαία Ελληνική Θρησκεία και για τα αρχαία αντικείμενα που σχετίζονται με αυτήν, σώζονται και αποτελούν μεγάλα έργα τέχνης.

Οι ΘεοίΓια τους Έλληνες, οι θεοί ήταν αθάνατοι, πανταχού παρόντες και αξιολάτρευτοι. Μπορούσαν να ελέγξουν όλους τους θνητούς σε κάθε στάδιο της ζωής τους , προκαθορίζοντας την μοίρα τους και τις σχέσεις τους. Παρόλα αυτά, για τους Έλληνες οι θεοί δεν ήταν απόμακρα, απρόσιτα όντα – οι άνθρωποι μπορούσαν να τους πλησιάσουν, να τους δούνε, να τους ακούσουν και να τους αγγίξουν εύκολα. Οι θεοί αποτελούσαν παράδειγμα προς μίμηση για έναν τέλειο άνθρωπο ο οποίος μπορούσε να κάνει ότι θέλει χωρίς επιπτώσεις.

Οι Αρχαίοι Έλληνες ανέθεταν στους θεούς τους όλες τις ιδιότητες που θα ήθελαν οι ίδιοι να κατέχουν αλλά τις οποίες η ανθρώπινη φύση δεν τους επέτρεπε να αποκτήσουν. Οι ανθρώπινες ιδιότητες των θεών, ωστόσο, δεν μειώνουν την θεϊκή τους υπόσταση.

Κάθε μια από τις Αρχαίες Ελληνικές πόλεις-κράτη είχε το δικό της Πάνθεον. Παρόλα αυτά, ολόκληρη η Ελλάδα μοιραζόταν τους ίδιους θεούς που είχαν δημιουργηθεί από τις κοινές ανάγκες μελών τις ίδιας φυλής. Οι πρώτες γραπτές αναφορές στους Αρχαίους Έλληνες Θεούς χρονολογούνται από την Μυκηναϊκή περίοδο.

Οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου

Ανάμεσα σε όλους τους θεούς που λάτρευαν οι Έλληνες, οι δώδεκα θεοί του όρους Ολύμπου, σχημάτιζαν μια ειδική κατηγορία. Οι θεοί του Ολύμπου ήταν ο Δίας, η Ήρα, η Αθηνά, ο Ποσειδώνας, ο Απόλλωνας, η Άρτεμις, η Δήμητρα, ο Ερμής, η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Ήφαιστος και η Εστία. Σε μερικές περιοχές, διάφορες θέσεις των δώδεκα θεών διεκδικούσαν ο Πλούτωνας, ο Διόνυσος , ο Ηρακλής και άλλοι τοπικοί ήρωες.

Ο μεγαλύτερος όρκος που μπορούσαν να πάρουν οι θνητοί ήταν προς στους δώδεκα θεούς. Η ποινή για τους επιόρκους ήταν αυστηρή διότι οι δώδεκα θεοί ήταν και αμείλικτοι δικαστές για τους ανθρώπους. Οι Αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν κάθε θεό διαφορετικά και επίσης έστηναν προσκυνητάρια για να τιμήσουν τους δώδεκα θεούς.

Λίγα λόγια για τους θεούς: Δίας:

Ο Βασιλιάς του Ολύμπου και αρχηγός του δωδεκαθέου, άρχοντας των κεραυνών, τιμωρός και προστάτης, εραστής και πολέμαρχος, νίκησε τον πατέρα του Κρόνο και έριξε τους Τιτάνες και τους Γίγαντες στα Τάρταρα. Ήταν ο αδιαμφισβήτητος κυβερνήτης του σύμπαντος και ήλεγχε τα πάντα. Αλλά η δύναμη του δεν ήταν χωρίς περιορισμούς. Ο ρόλος του ήταν κυρίως να συντονίζει της δραστηριότητες των άλλων θεών και να επιβεβαιώνει ότι οι άλλοι θεοί δεν ξεπερνούσαν τις δυνάμεις τους φτάνοντας στην ύβρη. Αυτός ήταν σε κάθε περίπτωση ο εγγυητής της τάξης σε θεϊκά και σε ανθρώπινα θέματα. Οι βασιλιάδες της γης θεωρούνταν απόγονοί του

Ήρα:

Αδελφή και σύζυγος του Δια, ήταν η Ήρα, η οποία ως κύριο σκοπό της είχε να προστατεύει τις γυναίκες και το γάμο, αν και συνήθως αρεσκόταν να κατατρέχει και να τιμωρεί τις πάμπολλες ερωμένες του άντρα της και τα παιδιά που προέκυπταν από τις ερωτοτροπίες αυτές εκτός του γάμου τους. Βέβαια, και η Ήρα συχνά κατέφευγε σε ερωτικές περιπλανήσεις, όμως πάντα ξαναγύριζε στον άντρα της. Η Ηρα ανάμεσα στις θεές του Ολύμπου απολάμβανε τη θέση της πιστής γυναίκας και επίσημης συζύγου του Δία.

Αθηνά: Η Αθηνά, η οποία ξεκίνησε ως πάνοπλη Θεά του πολέμου και στη συνέχεια εξελίχθηκε σε πολιούχο Θεά της Αθήνας και σύμβολο της σοφίας, σύμφωνα με το μύθο, ξεπετάχτηκε μέσα από το κεφάλι του Δία κρατώντας δόρυ και ασπίδα και φορώντας περικεφαλαία. Τα σύμβολα της ήταν το δόρυ, η κουκουβάγια και η ελιά. Ήταν μια από τις πιο σημαντικές Ολύμπιες θεότητες σύμφωνα με την παράδοση, υπήρξε κόρη του Δία και της Μέτιδας. Κατά την διάρκεια της μάχης των Γιγάντων ο Δίας κοιμήθηκε με την Μέτιδα, κόρη του Ωκεανού και της Τύφης, που έκρυβε μέσα της όλη την σοφία του κόσμου. Το γεγονός ότι η Αθηνά γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία και ποτέ δεν είχε μητρική στοργή, σημαίνει ότι οι δυνάμεις της ήταν περισσότερο αρσενικές παρά θηλυκές. Η Αθηνά ήταν η μόνη που επιτρεπόταν να μπαίνει στην αίθουσα εξοπλισμού του Δία και να χρησιμοποιήσει ακόμη και τον κεραυνό του.

Ποσειδώνας:Ο Ποσειδώνας ήταν ο θεός της θάλασσας, των ποσίμων υδάτων και πηγών, κυρίαρχος των θαλασσών και των γεωλογικών φαινομένων. Ήταν, όπως ο Δίας, γιος του Κρόνου και της Ρέας. Σύμφωνα με μια εκδοχή του μύθου, όταν γεννήθηκε, η Ρέα τον έκρυψε σε ένα στάβλο και έδωσε στον Κρόνο να φάει ένα μουλάρι αντί για το βρέφος. Όταν μεγάλωσε ο Ποσειδώνας βοήθησε τον Δία στην μάχη των Τιτάνων και πήρε την διάσημη Τρίαινα ως δώρο από τους Κύκλωπες. Αφού εξαφανιστήκαν όλα τα εμπόδια, ο Δίας, ο Ποσειδώνας και ο Άδης – οι γιοι του Κρόνου – μοιράστηκαν την δύναμη στον κόσμο. Ο Δίας πήρε τον Ουρανό, ο Ποσειδώνας την Θάλασσα και ο Άδης τον Κάτω Κόσμο ενώ και οι τρεις είχαν κομμάτια της γης.

Απόλλωνας:

Ο Απόλλωνας, γιος του Δίας και της Λητώς ήταν ο Θεός της μουσικής και της Αρμονίας. Γεννημένος στο ιερό νησί της Δήλου, ανέβηκε από την πρώτη κιόλας μέρα στον Όλυμπο. Ήταν ο Θεός που περισσότερο από τους άλλους αντιπροσώπευε τις αξίες του Ελληνικού Πολιτισμού.Αμέσως μετά την γέννησή του ο Απόλλωνας «ανέβηκε» στον Όλυμπο όπου τον χαιρέτησαν οι θεοί και του προσέφεραν νέκταρ και αμβροσία που θα τον έκαναν αθάνατο.

Άρτεμις Η Αρτεμις, δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα, ήταν η αειπάρθενος θεά της αγρίας φύσης και του κυνηγιού, προστάτιδα των λεχώνων γυναικών και της υπαίθρου. Έτσι οι περιοχές όπου λατρευόταν ήταν πάντα εύφορες ενώ στα μέρη που δεν την τιμούσαν, αντιμετώπιζαν την οργή της.Στο προσκυνητάριο της στο Βύρωνα της Αττικής, οι γυναίκες που επιτυχώς είχαν γεννήσει, έκαναν θυσίες στην Θεά Άρτεμη και τα ρούχα των γυναικών που πέθαιναν στην γέννα ήταν επίσης αφιερωμένα σε αυτήν.

Δήμητρα: Η Δήμητρα, θεά της βλάστησης και της γεωργίας, προστάτευε ιδιαίτερα τις καλλιέργειες δημητριακών και τους αγρότες. Η Θεά της γης λατρευόταν, όπως καθένας θα περίμενε, από τις πρώτες φυλές των αγροτών που κατοίκησαν στην Ελλάδα και τα παλαιότερα προσκυνητάρια της βρίσκονταν σε απομονωμένες αγροτικές περιοχές. Η μεγαλύτερη γιορτή προς τιμήν της Δήμητρας ήταν τα Θεσμοφόρια που γινόταν στην Ελλάδα το φθινόπωρο όταν σπερνόταν το χειμερινό σιτάρι. Καθ’όλη τη διάρκεια των θεσμοφορίων, οι γυναίκες έκαναν μυστικές τελετές για να εγγυηθούν μια καλή σοδιά. Στις αρχές του καλοκαιριού, κατά την περίοδο της γιορτής ονόματι Συροφόρεια, οι γυναίκες έθαβαν μερικούς χοίρους σε λάκκους σκαμμένους στη γη.

Ερμής:Ο φτεροπόδαρος Ερμής ήταν ο αγγελιοφόρος που έφερνε μηνύματα σε θεούς και ανθρώπους, ιδιότητα που τον έκανε ιδιαίτερα δημοφιλή ανάμεσά τους. Προστάτης των εμπόρων, των οδοιπόρων και των παλαιστών, εξελίχθηκε σε θεό του πνεύματος. Ο Ερμής ,ο αγαπητός Αγγελιοφόρος των θεών, απεικονίζονταν από τους καλλιτέχνες κρατώντας το ραβδί του, με φτερωτά σανδάλια και ένα καπέλο στο κεφάλι. Για τους αρχαίους Έλληνες ήταν ο άρχοντας των ανέμων και όλων των άλλων φαινομένων που σχετίζονταν με τον αέρα.

Αφροδίτη:

Η Αφροδίτη, η οποία αναδύθηκε από την θάλασσα, ήταν η Θεοποίηση της γυναικείας ομορφιάς, θεά του έρωτα και της αγάπης. Θεοί και θνητοί, ήταν όλοι μπλεγμένοι στα ερωτικά της δίχτυα. Χαρακτηριστικότερη των περιπτώσεων, είναι ο έρωτάς της με τον Άρη και η επ’αυτοφώρω σύλληψή τους από το σύζυγό της Ήφαιστο με άθραυστες αλυσίδες.

Τα σύμβολα της Αφροδίτης ήταν το περιστέρι, ο κύκνος, ο λαγός, ο κριός και άλλα πολλά.

Άρης:

Ο αιμοδιψής Άρης ήταν πολεμικός θεός, ο οποίος εκπροσωπούσε τη μανία και το παράλογο του πολέμου. Όπως ήταν φυσικό, καμιά πόλη δεν τον έκανε πολιούχο της ενώ δεν ήταν ιδιαίτερα αγαπητός και στον κύκλο των υπολοίπων θεών. Για τους αρχαίους Έλληνες ο Άρης ήταν η κυρίαρχη φιγούρα πίσω από την βία, τις μάχες και τις άλλες διαμάχες μεταξύ των ανδρών.

Ήφαιστος:

Ο Ηφαιστος, ο δύσμορφος θεός, που όμως ήταν πανέξυπνος και εφευρετικότατος άρχοντας των κατασκευών και της μεταλλουργίας, επιδέξιος και δυνατός τεχνίτης, για τους αρχαίους Έλληνες ήταν ο θεός που προστάτευε την φωτιά σε όλες της τις μορφές. Πιστεύεται ότι όταν ο Ήφαιστος έπεσε από τον Όλυμπο, προσγειώθηκε στη Λήμνο, ένα ηφαιστειακό νησί. Κατ’ επέκταση ο θεός σχετίστηκε με τα Ηφαίστεια και την πόλη Ηφαιστεία και τους έδωσε το όνομά του.

Είμαι υπερήφανος που είμαι δωδεκαθεϊστής ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ;;..

1. Και αυτό διότι: είναι η θρησκεία του Ελληνικού Έθνους.

2. Συνδέεται με όλες τις εκφάνσεις του Ελληνικού Έθνους στις ενδοξότερες στιγμές του.

3. Συνδέεται με τους οκτώ Ελληνικούς Πολιτισμούς.

4. Συνδέεται με το Παγκόσμιο Μεγαλείο.

5. Διότι αυτή είναι η θρησκεία η οριζόμενη στην απάντηση των Αθηναίων.

Τμήμα:Α2

Μάθημα:Project

Υπεύθυνος καθηγητής:Χατζηανδρέας Φίλιππος

Όνομα ομάδας: “De Vil”

Άτομα που συνεργάστηκαν:

Ζέφη Αρμάντα

Ζέρβα Ελένη

Καλογερά Κωνσταντίνα

Καραγρηγορίου Ελένη

Κριθαρίδου Όλγα