ECUMENICAL PATRIARCHATEARCHDIOCESE OF

THYATEIRA & GREAT BRITAIN

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ

ΘΥΑΤΕΙΡΩΝ & Μ. ΒΡΕΤΑΝΝΙΑΣ

ΛΟΓΟΣ ΚΥΡΙΟΥTHE WORD OF OUR LORD

Σίμωνος ἀποστόλου τοῦ ζηλωτοῦ, Ἡσυχίου ὁμολογητοῦ, Λαυρεντίου ὁσίου ΣαλαμῖνοςSimon the Zealot, Hesychius Confessor, Laurence of Salamina

AΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ AΝΑΓΝΩΣΜΑΠράξ. θ΄, 32-42

Ἐν ταῖς ἡμεραῖς ἐκείναις, ἐγένετο Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν. Εὗρεν δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι, ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραββάτῳ, ὃς ἦν παραλελυμένος. Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος, Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς ὁ Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. Καὶ εὐθέως ἀνέστη. Καὶ εἶδον αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδαν καὶ τὸν Ἀσσάρωνα, οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν κύριον. Ἐν Ἰόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβηθά, ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει. Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀσθενήσασαν αὐτὴν ἀποθανεῖν· λούσαντες δὲ αὐτὴν ἔθηκαν ἐν ὑπερῴῳ. Ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδης τῇ Ἰόππῃ, οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντες ὅτι Πέτρος ἐστὶν ἐν αὐτῇ, ἀπέστειλαν πρὸς αὐτόν, παρακαλοῦντες μὴ ὀκνῆσαι διελθεῖν ἕως αὐτῶν. Ἀναστὰς δὲ Πέτρος συνῆλθεν αὐτοῖς· ὃν παραγενόμενον ἀνήγαγον εἰς τὸ ὑπερῷον, καὶ παρέστησαν αὐτῷ πᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει μετʼ αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς. Ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο· καὶ ἐπιστρέψας πρὸς τὸ σῶμα, εἶπεν, Ταβηθά, ἀνάστηθι. Ἡ δὲ ἤνοιξεν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς· καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον, ἀνεκάθισεν. Δοὺς δὲ αὐτῇ χεῖρα, ἀνέστησεν αὐτήν· φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὰς χήρας, παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν. Γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθʼ ὅλης τῆς Ἰόππης, καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν ἐπὶ τὸν Κύριον.

EPISTLE READINGActs 9: 32-42

In those days, as Peter went here and there among them all, he came down also to the saints that lived at Lydda. There he found a man named Aeneas, who had been bedridden for eight years and was paralyzed. And Peter said to him, «Aeneas, Jesus Christ heals you; rise and make your bed.» And immediately he rose. And all the residents of Lydda and Sharon saw him, and they turned to the Lord. Now there was at Joppa a disciple named Tabitha, which means Dorcas. She was full of good works and acts of charity. In those days she fell sick and died; and when they had washed her, they laid her in an upper room. Since Lydda was near Joppa, the disciples, hearing that Peter was there, sent two men to him entreating him, «Please come to us without delay.» So Peter rose and went with them. And when he had come, they took him to the upper room. All the widows stood beside him weeping, and showing tunics and other garments which Dorcas made while she was with them. But Peter put them all outside and knelt down and prayed; then turning to the body he said, «Tabitha, rise.» And she opened her eyes, and when she saw Peter she sat up. And he gave her his hand and lifted her up. Then calling the saints and widows he presented her alive. And it became known throughout all Joppa, and many believed in the Lord.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ10 Μαΐου 2020

Ἦχος γ΄. Ἀριθμ. 19

SUNDAY OF THE PARALYTIC10 May 2020

3rd Mode. No. 19

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑἸωάν. ε΄, 1-15

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα. Ἔστι δὲ ἐν τοῖς ῾Ιεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγομένη Ἑβραϊστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα. ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν. ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσετο τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι. ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ. τοῦτον ἰδὼν ὁ ̓ Ιησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγώ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει. λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει. ἦν δὲ σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. ἔλεγον οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τὸν κράβαττον. ἀπεκρίθη αὐτοῖς· ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. ἠρώτησαν οὖν αὐτόν· τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρ ᾿Ιησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ. μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται. ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε τοῖς ̓ Ιουδαίοις ὅτι ᾿Ιησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ.

GOSPEL READINGJohn 5: 1-15

At that time, Jesus went up to Jerusalem. Now there is in Jerusalem by the Sheep Gate a pool, in Hebrew called Bethesda which has five porticoes. In these lay a multitude of invalids, blind, lame, paralyzed, waiting for the moving of the water; for an angel of the Lord went down at certain seasons into the pool, and troubled the water; whoever stepped in first after the troubling of the water was healed of whatever disease he had. One man was there, who had been ill for thirty-eight years. When Jesus saw him and knew that he had been lying there a long time, he said to him, «Do you want to be healed?» The sick man answered him, «Sir, I have no man to put me into the pool when the water is troubled, and while I am going another steps down before me.» Jesus said to him, «Rise, take up your pallet, and walk.» And at once the man was healed, and he took up his pallet and walked. Now that day was the sabbath. So the Jews said to the man who was cured, «It is the sabbath, it is not lawful for you to carry your pallet.» But he answered them, «The man who healed me said to me, ‘Take up your pallet, and walk.’ «They asked him, «Who is the man who said to you, ‘Take up your pallet, and walk’?» Now the man who had been healed did not know who it was, for Jesus had withdrawn, as there was a crowd in the place. Afterward, Jesus found him in the temple, and said to him, «See, you are well! Sin no more, that nothing worse befall you.» The man went away and told the Jews that it was Jesus who had healed him.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΟΣ

Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή, από τον κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, μας αναφέρει το θαύμα της θεραπείας του Παραλύτου από τον Κύριό μας, στην Προβατική κολυμβήθρα. Εκεί, ο παραλυτικός για τριανταοκτώ χρόνια περίμενε υπομονετικά να θεραπευτεί από την ανίατη αρρώστια του. Ο Ιωάννης ήταν ο νεότερος μαθητής του Χριστού και ο πλέον αγαπητός, αυτός «ον ηγάπα ο Ιησούς». Μαζί με τον Πέτρο και τον Ιάκωβο ήταν οι εκλεκτοί του Κυρίου, τους οποίους επέλεξε στην ανάβασή Του στο Θαβώρ, όπου είδαν το φως της θεότητας Του, αλλά και στην ανάσταση της κόρης του Ιαείρου.

Ο Ιωάννης, ο μαθητής της αγάπης, ήταν παρών στο θείο πάθος στον Γολγοθά, στην οδυνηρή Σταύρωση, στην Αποκαθήλωση, και στην Ταφή του δασκάλου του. Σε αυτόν εμπιστεύτηκε ο Σταυρωμένος Ιησούς την αγία μητέρα Του, λέγοντάς του, «ιδού η μήτηρ σου». Ο Ιωάννης έγραψε το τέταρτο Ευαγγέλιο στην ελληνική γλώσσα. Το ευαγγέλιο αυτό διαφέρει από τα άλλα διότι έχει υψηλό θεολογικό περιεχόμενο. Ομιλεί για την Αγία Τριάδα και την θεότητα του Ιησού, με το «εν αρχή ην ο Λόγος και ο Λόγος ην προς τον Θεό και Θεός ην ο Λόγος». Για τον λόγο αυτό ονομάζεται Θεολόγος. Ονομάζεται επίσης μαθητής της αγάπης, διότι είναι ο μόνος Ευαγγελιστής που αναφέρει τους λόγους του Κυρίου μας για την άπειρη αγάπη του Θεού προς τον αμαρτωλό άνθρωπο: «ο Θεός αγάπη εστί και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ». Έγραψε τρεις Επιστολές προς όλους τους χριστιανούς. Μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ., πήγε στην Έφεσο και κήρυξε τον χριστιανισμό. Εκεί ο Αυτοκράτορας Δομετιανός, αφού τον βασάνισε τον εξόρισε με άλλους χριστιανούς στην νήσο Πάτμο, όπου έγραψε το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Κοιμήθηκε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα και τάφηκε στην Έφεσο.

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Ευαγγελιστής της αγάπης διηγείται μία ακόμη φανέρωση της έμπρακτης αγάπης του Θεανθρώπου προς το δυστυχισμένο απολωλός πλάσμα του. Ως στοργικός πατέρας ο Κύριος νοιάζεται για όλα τα προβλήματα του ανθρώπου, σωματικά και ψυχικά. Όταν έχουμε εμπιστοσύνη στην αγάπη Του, όταν κτυπάμε την πόρτα του ελέους Του με την προσευχή μας, τότε Εκείνος ανταποκρίνεται με τον δικό Του τρόπο στην προσευχή μας και επιφέρει το θαύμα. Αυτό έπραξε και στον δυστυχισμένο παράλυτο, τον οποίον συνάντησε στην Προβατική κολυμβήθρα να περιμένει τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια την θεραπεία του.

Τι συνέβαινε όμως εκεί; Όπως διηγείται η σημερινή περικοπή, στην Προβατική κολυμβήθρα ο Θεός της αγάπης έδειχνε την παρουσία Του, την παντοδυναμία Του, την αγάπη Του για το δυστυχισμένο πλάσμα του. Έστελνε κατά διάφορα χρονικά διαστήματα τον Άγγελό του και τάρασσε το νερό της δεξαμενής όπου υπήρχε εκεί. Όποιος έπεφτε πρώτος στο νερό «υγιής εγίνετο» από οποιαδήποτε ανίατη αρρώστια κι αν υπέφερε. Ωστόσο ο παράλυτος δεν κατάφερνε να αγγίξει το αγιασμένο νερό, ο πόνος του η δυστυχία του δεν άγγιζε τις καρδιές των ανθρώπων γύρω του να σπεύσουν να τον βοηθήσουν. Όμως άγγιξε την καρδιά του Θεανθρώπου! Ο λόγος του Κυρίου μας, «έγειρε άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει», ήταν αρκετός για να εκπληρώσει αυτόματα την επιθυμία του. Αυτός είναι ο Κύριός μας: όταν οι συνάνθρωποί μας κλείνουν τα αυτιά τους στα προβλήματά μας, όταν μας εγκαταλείπουν, όταν είναι αδιάφοροι, τότε ακριβώς Αυτός βρίσκεται δίπλα μας συμπαραστάτης, βοηθός και Σωτήρας.

Η Αγία Γραφή μας προτρέπει, «έλπισον επί τον Κύριον». Να έχεις ακλόνητη ελπίδα στην βοήθεια του Θεού, διότι η ελπίδα διώχνει την μοναξιά, την απελπισία, τον φόβο και φέρνει την ευλογία του Θεού στη ζωή μας. Ιδιαίτερα σε χρόνους όπου όλη η ανθρωπότητα έχει μεγάλη ανάγκη την θεία βοήθεια, καθώς περιμένει όπως ο παράλυτος το θαύμα της θεραπείας της από θανατηφόρες

Archdiocese of Thyateira & Great Britain, 5 Craven Hill, London W2 3ENTel.: 020 7723 4787. Fax: 020 7224 9301. E-mail: mail@thyateira.org.uk . Website: www.thyateira.org.uk

πανδημίες. Μικροί και μεγάλοι να ενώσουμε τις προσευχές μας: Άνω σχώμεν τας καρδίας. Να ομολογήσουμε στον Χριστό ότι παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειές μας, «άνθρωπον ουκ έχομεν» να μας ελευθερώσει από την πληγή ταύτη. Προς Σε καταφεύγομεν. βοήθησον ημάς ως αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός.

SERMON ON THE GOSPEL READINGAll too often as Christians, we are accustomed to think of healing (and of raising the dead) as

belonging to the words and actions of Christ Himself as we read in today’s Gospel. It is easy to gloss over the idea that others can also perform these miracles, yet in the Epistle appointed for this day we encounter Peter, with his profound faith in Christ, calling upon the same Lord to restore the paralytic Ǽneas to health and then to raise up the much loved Tabitha from death.

But are such miracles confined to the pages of the Bible? Is there something wrong with the faith of the Christian that these things no longer happen? Surely not! For we have many examples to be found in the pages of history. Let us take just two examples from our own times Saint Luke of Simferopol and Crimea and Saint Iakovos of Evia.

In both cases their faith was profound yet utterly different; the one highly educated, a surgeon and latterly a bishop; the other a simple priest-monk. Both trusted that God would hear their petition and complete the miracle. Saint Luke expected God to guide his hands in surgery and his patients were restored to health when other surgeons would have admitted failure. On the other hand, Saint Iakovos with his simple faith knew what was needed, called upon his much-loved saints, John the Russian and David of Evia, to go and work with whichever surgeon or doctor was performing the healing and guide their hands to a successful outcome.

In both cases it was their utter faith in Christ that brought happy conclusions to otherwise impossible situations. We are reminded that if we have faith even as small as a grain of mustard (about 1mm diameter) we too can move the sycamore tree to the sea (Luk. 17:6). Such power is to be found in this tiny thing! So too, our faith: if it is genuine, if it be Apostolic in nature, no matter how tiny it may be, it will grow and become stronger so that the bearer will be capable of performing the most extraordinary miracles. It is there in all of us – if only we would reach out to Christ and let Him into our hearts as did the Apostles and as do the Saints.

Where is our faith? Do we keep it tucked up in a corner of our brains to be brought out on special occasions – or do we let it live and grow in our hearts so that our whole life revolves around Christ Himself. Perhaps we need to take that mustard seed off the shelf of our mind and plant it in our hearts where, watered with blood, sweat, tears; and above all love, it will grow and blossom. Then, when we have cast out the last vestiges of pride and acquired a measure of humility our faith grows to the extent that miracles are possible – even for us!

Then, just maybe, when the time is right, our prayer is most fervent and our need is greatest, the miraculous may occur for us also. It may not be earth-shattering, indeed, quite the opposite, it may be something that only we will ever know about, but miracle it will be, none-the-less, for Christ has heard our prayer and seen into the depth of our heart and what He sees is good..

Thus the ‘saint’ which lies dormant within us, comes to life and we become one with the Apostles and Saints and all the company of Heaven.

Printed by Athina Press

Fr Pancratios Sanders

Πρωτοπρεσβ. Γεώργιος Ζαφειράκος