1

ΓΕΛ ΜΟΙΡΩΝ

Project: Ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός και οι ρίζες του.

Υπόθεμα: <<Περιήγηση στους πολιτισμούς της Ευρώπης:

Αγγλία,Ισπανία,Γερμανία,Γαλλία,Ιταλία>>

Ερευνητική έκθεση των μαθητών της Β' τάξης κατά το

σχολικό έτος 2012-2013

Μπούζα Αικατερίνης

Φραγκιαδάκη Γιώργου του Νικολάου

Φραγκιαδάκη Γιώργου του Εμμανουήλ

Υπεύθυνη εκπαιδευτικός:

Καλοχριστιανάκη Ευτυχία

2

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Αγγλία

Γερμανία

Γαλλία

Ισπανία

Ιταλία

Πηγές

3

ΑΓΓΛΙΑ:Η Αγγλία είναι η μεγαλύτερη από τις χώρες που

αποτελούν το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και

Βορείου Ιρλανδίας. Πολλές φορές το όνομά της χρησιμοποιείται

λανθασμένα αντί του ονόματος του Ηνωμένου Βασιλείου.

Πήρε το όνομά της από τους Άγγλους, ένα από τα φύλα τα οποία

αρχικά κατοικούσαν στην Βόρεια Γερμανία και μετανάστευσαν

στην Αγγλία κατά τον 6ο αιώνα μ.Χ.. Από εκεί προέρχεται και η

λατινική ονομασία Anglia. Η πρωτεύουσα της Αγγλίας, το

Λονδίνο, είναι και πρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου. Άλλες

μεγάλες πόλεις της Αγγλίας είναι το Μάντσεστερ, το Λίβερπουλ

και το Νιούκασλ.

Προστάτης Άγιος της Αγγλίας είναι ο Άγιος Γεώργιος.

4

Ιστορία

Σημάδια ανθρώπινης δραστηριότητας στην Αγγλία υπάρχουν για

παραπάνω από 500.000 χρόνια πριν, παρόλο που η Εποχή των

Παγετώνων έκανε κατά διαστήματα την Αγγλία ακατοίκητη. Κατά

την Εποχή του Λίθου, αναπτύχθηκε στην Αγγλία μία από τις

παλαιότερες καλλιεργητικές κοινότητες του κόσμου, αν όχι η

παλαιότερη, οι οποίες αντικατέστησαν τους κυνηγούς. Στην

Δυτική Αγγλία εμφανίζονται, 4.000 χρόνια πριν, ανεπτυγμένες

μεγαλιθικές κοινότητες με μεγαλύτερο επίτευγμα αυτών το

Stonehenge. Ακολούθησαν τα κέλτικα φύλα που ήρθαν από την

5

Δυτική Ευρώπη, κυρίως από τη Γαλλία, περνώντας από τη

χερσόνησο της Βρετάνης, εξ ου και η ονομασία "Βρετανοί". Αυτά

τα φύλα, είχαν επαφές με τους Φοίνικες, στοιχείο που δείχνει ότι

από τότε η Βρετανία ήταν σημαντικό κομμάτι του Πανευρωπαϊκού

εμπορικού δικτύου!

Οι Βρετανοί ήταν σημαντικοί παράγοντες σε θέματα της

υπόλοιπης Ευρώπης και υποστήριξαν τους Γαλάτες συμμάχους

τους, στους Γαλατικούς Πολέμους εναντίον της Ρωμαΐκής

Δημοκρατίας. Αυτό προκάλεσε τους Ρωμαίους να επιτεθούν στην

Βρετανία και σταδιακά να κατακτήσουν όλο το νότιο κομμάτι. Η

Αγγλία ξέφυγε της Ρωμαΐκής κυριαρχίας στον 5ο αιώνα όταν η

Ρώμη περνούσε κρίση.

Χωρίς τη στήριξη του Ρωμαϊκού στρατού, η Βρετανία δεν

μπορούσε να απωθήσει τα Γερμανικά φύλα που έφταναν τον 4ο

και 5ο αιώνα. Πολλοί Ρωμαίοι όμως παρέμειναν στο νησί, οι

οποίοι απορροφήθηκαν από τα άλλα φύλα.

Τα νέα φύλα στην Βρετανία ήταν τρία: οι Άγγλοι, οι Σάξωνες και

οι Ιούτοι. Σταδιακά, διαμορφώθηκαν κράτη τα οποία

απορροφήθηκαν μεταξύ τους, με πιο γνωστή την Αγγλοσαξονική

Επταρχία. Σύντομα, εμφανίστηκε ένας βασιλιάς-ηγέτης για όλους

τους Αγγλοσάξονες, ο οποίος είχε τον έλεγχο όλων ή των

περισσότερων Άγγλων. Είναι αδύνατο να προσδιοριστεί με

ακρίβεια το πότε το Αγγλικό Βασίλειο ενώθηκε πλήρως. Μία

άποψη είναι ότι η πλήρης ένωση των Άγγλων προέκυψε από την

6

ανάγκη να αμυνθούν στην επίθεση των Δανών Βίκινγκ, οι οποίοι

κατέκτησαν το Ανατολικό κομμάτι της Αγγλίας τον 8ο αιώνα. Ο

Εγκβέρτος, Βασιλιάς του Ουέσεξ (839 μ.Χ.), θεωρείται ο πρώτος

Βασιλιάς όλων των Άγγλων, αν και ο τίτλος "Βασιλιάς της

Αγγλίας" χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά επίσημα από τον

Αλφρέδο τον Μέγα (871-899).

Πολλές ονομασίες τοποθεσιών στην Αγγλία και στην Σκωτία,

προέρχονται από Κέλτικα Αγγλικά ονόματα, όπως το Λονδίνο,

Ντουμπάρτον, Γιόρκη, Ντόρκεστερ, Ντόβερ και Κολτσέστερ. Η

ουαλική ονομασία για την Αγγλία είναι Lloegr, με άγνωστη

προέλευση, αν και πιθανολογείται να σημαίνει "Χαμένες Χώρες"

(Lost Lands).

Μέχρι πρόσφατα, θεωρούσαμε ότι όταν οι Αγγλο-Σάξονες

μετανάστευσαν στην Βρετανία, οι Βρετανοί είχαν απωθηθεί από

το νησί. Όμως, γενετικές μελέτες απέδειξαν ότι οι αρχαίοι Άγγλοι

δεν μετανάστευσαν. Πολλές αρχαιοαγγλικές φυλές παρέμειναν

εκεί όπου αργότερα θα σχηματιζόταν το έθνος της Αγγλίας.

Τα ευρήματα του Καπέλλι ενίσχυσαν την έρευνα του Στήβεν

Μπάσετ από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμινγχαμ, η οποία έρευνα

κατά την δεκαετία του 1990, έλεγε ότι η περιοχή των Ουέστ

Μίντλαντς ακόμη και σήμερα αποτελείται πιο πολύ από αρχαία

Αγγλικά φύλα παρά από Αγγλοσαξονικά.

Διακυβέρνηση

7

Σαν μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου το πολίτευμα της Αγγλίας

είναι Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Η νομοθετική

εξουσία ασκείται από το κοινοβούλιο, που αποτελείται από δύο

σώματα, τη Βουλή των Λόρδων και τη Βουλή των Κοινοτήτων.

Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας

18 ετών και άνω.[1] Στη διοίκηση της χώρας εναλλάσσονται οι

Συντηρητικοί και οι Εργατικοί, με τρίτο κόμμα τους

Φιλελεύθερους

Δημοκράτες.

Σημαντικές πόλεις

Λονδίνο (Πρωτεύουσα)

8

Μπέρμιγχαμ

Ληντς

Σέφιλντ

Μάντσεστερ

Λίβερπουλ

Μπρίστολ

Κόβεντρι

Λέστερ

Νότιγχαμ

Νιούκασλ

Πλίμουθ

Γουλβερχάμπτον

Ντέρμπι

Σαουθάμπτον

Δημογραφία

Με πάνω από 53 εκατομμύρια κατοίκους, η Αγγλία είναι η

μεγαλύτερη σε πληθυσμό χώρα του Ηνωμένου Βασιλείου. Με

πυκνότητα 407 ανθρώπων ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο[1] είναι η

δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση

μετά τη Μάλτα.

Έτος προσχώρησης στην ΕΕ: 1973

9

ΓΕΡΜΑΝΙΑ:

Η Γερμανία, επίσημα Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

(γερμ. Bundesrepublik Deutschland), είναι μία από τις

μεγαλύτερες σε πληθυσμό χώρες της Ευρώπης, η πολυπληθέστερη

χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και κινητήρια δύναμή της, και μία

από τις σημαντικότερες βιομηχανικές και ανεπτυγμένες χώρες του

κόσμου. Συνορεύει προς τα βόρεια με τη Δανία, τα ανατολικά με

την Πολωνία και την Τσεχική Δημοκρατία, τα νότια με την

Αυστρία και την Ελβετία και τα δυτικά με τη Γαλλία, το

Λουξεμβούργο, το Βέλγιο και την Ολλανδία. Στα βόρεια βρέχεται

από τη Βόρεια Θάλασσα και τη Βαλτική. Η Γερμανία (η τότε

Δυτική Γερμανία) είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ευρωπαϊκής

Ένωσης.

10

Ιστορία

Πριν από περίπου 5.000 χρόνια εμφανίζονται οι πρώτοι οικισμοί

στον χώρο της σημερινής Γερμανίας.

Από το 58 π.Χ. και μετά, τα νερά του Ρήνου αποτελούν το φυσικό

σύνορο μεταξύ της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και των γερμανικών

φύλων. Στα τέλη του 1ου αι. π.Χ. οι Ρωμαίοι δοκιμάζουν να

επεκταθούν ανατολικά του ποταμού (Μεγάλη Γερμανία), αλλά η

11

προσπάθεια αποτυγχάνει. Μεταξύ του 1ου και του 6ου αιώνα τα

γερμανικά φύλα εξαπλώνονται στην Ευρώπη και αναμειγνύονται

με τους Κέλτες. Μεγάλες εκτάσεις των σημερινών ανατολικών

κρατιδίων της Γερμανίας παραμένουν μέχρι τα τέλη του

Μεσαίωνα πολιτιστικά στον σλαβικό χώρο.

Υπό την ηγεσία του Καρλομάγνου, το Βασίλειο των Φράγκων

αγωνίζεται από το 800 και μετά να γίνει πρώτη ευρωπαϊκή

δύναμη. Η αυτοκρατορία του όμως δε θα διαρκέσει για πολύ: κατά

τη Συνθήκη του Βερντέν, που υπογράφεται στην ομώνυμη πόλη το

843, οι τρεις εγγονοί του Καρλομάγνου διαιρούν το τεράστιο

αυτοκρατορικό κράτος του στο γαλλόφωνο Δυτικό Βασίλειο των

Φράγκων και το γερμανόφωνο Ανατολικό Βασίλειο των Φράγκων.

Στις 2 Φεβρουαρίου του 962 ο Όθων Α΄ στέφεται στη Ρώμη

πρώτος αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του

Γερμανικού Έθνους, η οποία όμως με την πάροδο των αιώνων

διαιρείται σε πολυάριθμα ανεξάρτητα βασίλεια και ελεύθερες

πόλεις (Freie Reichsstadt). Τέλος, μετά τον Τριακονταετή Πόλεμο

(1618-1648), ο οποίος χωρίζει τη δυτική Ευρώπη σε καθολικούς

και προτεστάντες, o αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής

Αυτοκρατορίας χάνει τη δύναμή του και παραμένει συμβολική

μορφή.

Το 1806 ο Ναπολέων Βοναπάρτης αναγκάζει τον Αυτοκράτορα

της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Φραγκίσκο Β΄, να

παραιτηθεί. Κατόπιν ενώνει πολλά από τα γερμανικά βασίλεια,

12

στα οποία ενσωματώνει και πολλές ανεξάρτητες (άλλοτε

περισσότερες από 80). Το Κογκρέσο της Βιέννης συνεχίζει την

πολιτική της ένωσης με τελικό αποτέλεσμα την ίδρυση της

Γερμανικής Ομοσπονδίας, η οποία αποτελείται από 38 γερμανικά

κράτη. Η ισχυρότερη δύναμη εντός της χαλαρής αυτής

ομοσπονδίας είναι η Αυστρία.

Οι συνεχείς συγκρούσεις μεταξύ της Αυστρίας και της νέας

γερμανικής δύναμης της Πρωσίας οδηγούν στον

Γερμανο-αυστριακό πόλεμο του 1866. Αφού η Πρωσία νικά την

Αυστρία, η Γερμανική Ομοσπονδία διαλύεται. Μετά τον

Γάλλο-Πρωσικό πόλεμο του 1871/72 ιδρύεται η Γερμανική

Ομοσπονδία του Βορρά με πρώτη δύναμη την Πρωσία και δίχως

την Αυστρία.

Το ίδιο έτος οι Γερμανοί ηγεμόνες ανακηρύττουν τη Γερμανική

Ομοσπονδιακή Αυτοκρατορία και προσφέρουν το στέμμα στον

Γουλιέλμο Α΄ της Πρωσίας. O Ότο φον Μπίσμαρκ ονομάζεται

καγκελάριος της αυτοκρατορίας.

Στα τέλη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και η γερμανική μοναρχία

βρίσκει το τέλος της. Ο Γουλιέλμος Β΄ παραιτείται και ακολουθεί

κοινοβουλευτική δημοκρατία. Με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών η

Γερμανία χάνει την Αλσατία και τη Λοραίνη τις οποίες

προσάρτησε η Γαλλία, καθώς και διάφορες μικρότερες περιοχές

που προσάρτησαν το Βέλγιο και η Πολωνία. Επίσης χάνουν όλες

τις αποικίες τους, αποστρατικοποιήθηκε η ανατολική όχθη του

Ρήνου και υποχρεώνονται να καταβάλουν πολεμικές αποζημιώσεις

δυσανάλογες προς τις δυνατότητές της.

13

Η Γερμανία το 1938 ενσωματώνει την ανεξάρτητη Αυστρία στο

Τρίτο Ράιχ και εξασφαλίζει με τη συμφωνία του Μονάχου την

προσάρτηση της Σουδητίας (περιοχή της Τσεχοσλοβακίας με

ισχυρή πληθυσμιακή παρουσία του γερμανικού στοιχείου). Με τη

γερμανική επίθεση κατά της Πολωνίας την 1 Σεπτεμβρίου 1939

αρχίζει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος για τη Γερμανία λήγει

στις 8 Μαΐου 1945 με συνθηκολόγηση άνευ όρων. Πριν, στις 30

Απριλίου, ο Χίτλερ αυτοκτονεί, ενώ το 1946 οι επιζώντες πολιτικά

και στρατιωτικά κυρίως υπεύθυνοι καταδικάζονται στη δίκη της

Νυρεμβέργης. Η Γερμανία διαιρέθηκε σε τέσσερις ζώνες κατοχής:

το 40% του εδάφους της στα ανατολικά συνιστούσε τη ρωσική

ζώνη, και το υπόλοιπο στα δυτικά από βορρά προς νότο την

αγγλική, τη γαλλική και την αμερικανική ζώνη, ενώ στα εδαφικά

όρια της μεταπολεμικής Γερμανίας προς τα δυτικά δεν υπήρξαν

ουσιαστικές μεταβολές αλλά προς τα ανατολικά προβλέφθηκε η

μετακίνηση κατά 200 χιλιόμετρα των συνόρων της Πολωνίας προς

τα δυτικά έως τη γραμμή Όντερ- Νάισε, ενώ ακόμη

ανατολικότερα, εδάφη που κατέχονταν παλαιότερα από την

Πολωνία ενσωματώθηκαν στην ΕΣΣΔ. Στις 23 Μαΐου 1949

ψηφίζεται το σύνταγμα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της

Γερμανίας, η οποία ιδρύεται στις τρεις ζώνες κατοχής των δυτικών

δυνάμεων. Η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας ιδρύεται στις 7

Οκτωβρίου 1949 στη σοβιετική ζώνη κατοχής. Η πτώση του

τείχους του Βερολίνου το 1989 οδήγησε το επόμενο έτος 1990

στην επανένωση της Γερμανίας. Με την πτώση του τείχους το

1989 ανοίγουν και τα σύνορα μεταξύ δυτικής και ανατολικής

Γερμανίας. Στις 3 Οκτωβρίου 1990 πραγματοποιείται η

προσχώρηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην

Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας.

14

Πολίτευμα

Το πολίτευμα της Γερμανίας είναι Ομοσπονδιακή Προεδρευόμενη

Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Αρχηγός του κράτους είναι ο

Ομοσπονδιακός Πρόεδρος, ο οποίος είναι ο εγγυητής του

πολιτεύματος και εκπροσωπεί το γερμανικό κράτος διεθνώς. Η

θητεία του διαρκεί πέντε χρόνια. Αρχηγός της κυβέρνησης είναι ο

Καγκελάριος, ο οποίος ασκεί εκτελεστική εξουσία. Σήμερα,

Πρόεδρος της Γερμανίας από τις 12.03.2012 είναι ο Γιόαχιμ

Γκάουκ. Καγκελάριος της Γερμανίας είναι η Άνγκελα Μέρκελ.

Σε ομοσπονδιακό επίπεδο υπάρχουν δύο νομοθετικά σώματα: η

Ομοσπονδιακή Βουλή (Bundestag) και το Ομοσπονδιακό

Συμβούλιο (Bundesrat). Τα μέλη της Ομοσπονδιακής Βουλής

εκλέγονται απ' ευθείας από τον λαό σε εθνικό επίπεδο κάθε

τέσσερα χρόνια. Αρμοδιότητα της Ομοσπονδιακής Βουλής είναι

και η εκλογή του Καγκελάριου. Το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο

αντιπροσωπεύει τα ομόσπονδα κράτη (Länder) και τα μέλη του

ορίζονται από τις κυβερνήσεις αυτών.

Με 82.282.988 κατοίκους[8], η Γερμανία είναι η μεγαλύτερη

πληθυσμιακά χώρα της Ευρώπης.

Η πλειονότητα των κατοίκων, περίπου 68 εκατομμύρια (82%),

είναι Γερμανικής καταγωγής, ενώ συνολικά περίπου 75

εκατομμύρια έχουν την γερμανική υπηκοότητα. Περίπου 15

εκατομμύρια κάτοικοι είναι ξένης καταγωγής, ενώ 8 εκατομμύρια

15

έχουν ξένες υπηκοότητες. Οι μεγαλύτερες ομάδες μεταναστών

προέρχονται κυρίως από χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Επίσης

μεγάλο τμήμα προέρχεται από χώρες της Ασίας, όπως Τούρκοι,

Κούρδοι, Ιρανοί και Άραβες. Το υπόλοιπο ποσοστό των

μεταναστών προέρχεται από χώρες της νότιας Ευρώπης, όπως την

Ιταλία, τη Βοσνία Ερζεγοβίνη, τη Σλοβενία, τη Σερβία, την

Αλβανία και την Ελλάδα. Τέλος, μικρό ποσοστό προέρχεται από

χώρες της Αφρικής.

Σημαντικές πληθυσμιακές ομάδες με πλήρη ή μερική γερμανική

καταγωγή, καταγράφονται στις ΗΠΑ (περίπου 50 εκατ.), στη

Βραζιλία (περίπου 5 εκατ.), και στον Καναδά (περίπου 3 εκατ.).

Το προσδόκιμο ζωής (2010), στο σύνολο του πληθυσμού είναι

79,41 έτη, 76,41 χρόνια για τους άνδρες και 82,57 για τις γυναίκες.

Μεγάλο μέρος του πληθυσμού συγκεντρώνεται σε μεγάλα αστικά

συγκροτήματα, όπως το Βερολίνο, το Αμβούργο, το Μόναχο, η

Κολονία, η Φρανκφούρτη και η Στουτγγάρδη. Παράλληλα, η

επαρχία της χώρας είναι αρκετά πυκνοκατοικημένη, με μικρές

πόλεις, κωμοπόλεις, αλλά και μεγάλα χωριά, σε όλη την έκτασή

της. Πρέπει να σημειωθεί ότι μεγάλη αστική συγχώνευση

καταγράφεται στην περιοχή του Ρήνου στο Ρουρ, στο ομόσπονδο

κρατίδιο της Βόρεια Ρηνανίας-Βεστφαλίας, όπου περίπου 12 εκατ.

κατοικούν στις γειτονικές πόλεις του Ντίσελντορφ, της Κολονίας,

του Έσσεν, του Ντόρτμουντ, του Ντούισμπουργκ και του

Μπόχουμ.

16

Θρησκεία

Ο χριστιανισμός είναι η επικρατέστερη θρησκεία στη Γερμανία, με

περίπου 53 εκατομμύρια πιστούς, σχεδόν το 64% του συνολικού

πληθυσμού. Συγκεκριμένα, το 32,3% (περίπου 27 εκατ.) είναι

προτεστάντες, κυρίως ευαγγελιστές, και το υπόλοιπο 31%

(περίπου 26 εκατ.) καθολικοί. Επίσης, υπάρχουν μειονότητες

ορθοδόξων, κοπτών και άλλων χριστιανικών δογμάτων. Οι

προτεστάντες καταγράφονται στη βόρεια και την ανατολική

Γερμανία, ενώ οι καθολικοί κυριαρχούν στο νότο και τα δυτικά

της χώρας. Σημειώνεται ότι ο σημερινός προκαθήμενος της

Καθολικής Εκκλησίας Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ' έχει γεννηθεί στη

Βαυαρία.

Το Ισλάμ και ο μωαμεθανισμός αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη

θρησκευτική κοινότητα της χώρας, με σχεδόν 4,5 εκατ. πιστούς,

που αναλογούν περίπου στο 5% του συνολικού πληθυσμού. Οι

περισσότεροι προέρχονται από μεταναστευτικά ρεύματα, ενώ

κυριαρχούν οι Σουνίτες και οι Αλεβίτες, προερχόμενοι από την

Τουρκία. Επίσης, καταγράφεται μικρός αριθμός Σιιτών.

Ο Βουδισμός και οι Εβραίοι έχουν περίπου 200.000 πιστούς

(0,25%), ενώ ο Ινδουισμός και οι Σιχ ακολουθούν με μικρότερα

ποσοστά. Σχεδόν το 50% των βουδιστών στη Γερμανία είναι

μετανάστες από χώρες της Ασίας.

Το ποσοστό του μη θρησκευόμενου πληθυσμού, ανέρχεται

17

περίπου στο 30% του συνολικού πληθυσμού, ενώ γεωγραφικά

καταγράφεται ιδιαίτερα στα πρώην κρατίδια της Ανατολικής

Γερμανίας, καθώς και σε μεγάλες αστικές περιοχές.

Έτος προσχώρησης στην ΕΕ: Ιδρυτικό μέλος (1952)

ΓΑΛΛΙΑ:

Η Γαλλία (γαλλ. France, πλήρες όνομα République française) είναι

χώρα της Δυτικής Ευρώπης αλλά περιλαμβάνει και εδάφη που

βρίσκονται σε άλλες ηπείρους. Συνορεύει βόρεια με το Βέλγιο και

το Λουξεμβούργο, Βορειοανατολικά με τη Γερμανία, ανατολικά

με την Ελβετία και την Ιταλία, Νότια με την Ισπανία και με την

Ανδόρρα. Βορειοδυτικά βρέχεται από τη Βόρεια θάλασσα, δυτικά

από τη Μάγχη και τον Ατλαντικό και Νότια από τη Μεσόγειο

θάλασσα. Έχει έκταση 547.026 τετρ. χιλιόμετρα και πληθυσμό

65.821.885 κατοίκων, εκ των οποίων οι 63.136.180 βρίσκονταν

στη μητροπολιτική Γαλλία (εκτιμήσεις για το 2011)[3].

Πρωτεύουσα είναι το Παρίσι ενώ οι μεγαλύτερες πόλεις της είναι

η Μασσαλία, η Λυών, η Τουλούζ, η Νίκαια, το Μπορντό, το

Στρασβούργο, η Λιλ, η Ναντ και η Ρουέν.

Επίσημη ονομασία της χώρας είναι Γαλλική Δημοκρατία. Επίσημη

γλώσσα είναι τα Γαλλικά και η θρησκεία που επικρατεί είναι το

Χριστιανικό ρωμαιοκαθολικό δόγμα. Άλλες θρησκείες που

εκπροσωπούνται είναι η προτεσταντική, η ιουδαϊκή ,η

μουσουλμανική και η Χριστιανική ορθόδοξη. Νομισματική

μονάδα ήταν το Φράγκο (μέχρι το 1999) ενώ σήμερα είναι το

Ευρώ.

18

Γεωγραφία

Τα σπουδαιότερα βουνά είναι οι Γαλλικές Άλπεις που βρίσκονται

στη Νοτιοανατολική περιοχή της χώρας, με ψηλότερη κορυφή το

«Λευκό Όρος» (4 810μ.) ακολουθούν τα Πυρηναία, τα Ιούρα και

τα Βόσγια.

Υπάρχουν και πεδινές περιοχές.

Χαρακτηριστικό των ποταμών είναι ότι αυτοί που ρέουν προς τα

Βόρεια έχουν συνήθως ήρεμη ροή, ενώ όσοι ρέουν προς τα Νότια

είναι ορμητικοί και πολλές φορές χειμαρρώδεις. Σπουδαιότεροι

ποταμοί είναι οι εξής: ο Σηκουάνας (Seine), που χαρακτηρίζεται

σαν «υδάτινη λεωφόρος». Αποτελεί τον επιμηκέστερο πλωτό

ποταμό της χώρας, ξεκινά από το Ανατολικό τμήμα της και ρέει

προς τα Βορειοδυτικά. Περνά από το Παρίσι και χύνεται στη

θάλασσα της Μάγχης, στη Χάβρη. Ο Λίγηρας (Loire), ο

μακρύτερος ποταμός της Γαλλίας, ξεκινά από Νοτιότερα και η

αρχική του ροή έχει κατεύθυνση προς τα Βορειοδυτικά μέχρι την

Ορλεάνη. Από εκεί και πέρα στρέφεται προς τα Δυτικά και χύνεται

στον Ατλαντικό, στο Σαιν Ναζαίρ. Ο Γαρούνας (Garonne) είναι

ορμητικότερος από τους προηγούμενους, πηγάζει από τα

Πυρηναία και χύνεται στον Ατλαντικό. Ο Ροδανός (Rhône) είναι

δυσκολότερα πλωτός από τους προηγούμενους και οι εκβολές του

σχηματίζουν μεγάλο Δέλτα. Ο Ρήνος (Rhin) αρδεύει 180 περίπου

χιλιόμετρα της Ανατολικής παραμεθόριας περιοχής. Οι

μεγαλύτεροι ποταμοί της Γαλλίας συνδέονται μεταξύ τους, καθώς

και με τους μεγάλους ποταμούς της Ευρώπης με διώρυγες

συνολικού μήκους 4.800 χιλιομέτρων.

19

Ποικίλη μορφολογία παρουσιάζουν οι ακτές και οι παραλίες της

χώρας. Αυτές που βρίσκονται στη Βόρεια θάλασσα είναι χαμηλές,

πεδινές και αμμώδεις, ενώ οι ακτές της Μάγχης είναι βραχώδεις.

Όσες βρίσκονται στη Μεσόγειο είναι χαμηλές και πλαισιωμένες με

λίμνες, ενώ οι ακτές της Προβηγκίας είναι ψηλότερες και έχουν

πολλές κολπώσεις. Ειδικά οι ακτές της Νορμανδίας παρουσιάζουν

την ιδιομορφία της εναλλαγής αμμωδών επίπεδων παραλιών με

απότομες βραχώδεις ακτές με κλίση σχεδόν κάθετη (ακτές

Νορμανδικού τύπου).

Το μεγαλύτερο ποσοστό πληθυσμού ζει στις αστικές περιοχές.

Εκτός από το Παρίσι οι μεγαλύτερες πόλεις της Γαλλίας είναι η

Λυών (Lyon) (445.400 κατ.), η Μασσαλία (Marseilles) (798.300

κατ.), η Τουλούζη (Toulouse) (390.000 κατ.), το Μπορντό

(Bordeaux) (215.363 κατ.), η Νάντη (Nantes) (270.000 κατ.) και

το Στρασβούργο (Strasbourg) (264.115).

Κλίμα

20

Η Γαλλία έχει ποικιλία κλιμάτων, εξαιτίας της μεγάλης της επαφής

με τις θάλασσες που την περιβρέχουν και τις πλαισιώσεις της από

ηπειρωτικές περιοχές. Η χώρα βρίσκεται σε ίση περίπου απόσταση

από το Βόρειο πόλο και τον Ισημερινό, για αυτό δεν γνωρίζει ούτε

τα μεγάλα ψύχη της Βόρειας ή Ανατολικής Ευρώπης, ούτε τους

μεγάλους καύσωνες των μεσογειακών χερσονήσων. Στις ακτές της

Μεσογείου, π.χ., καθώς και στο μεγαλύτερο τμήμα της Νότιας

Γαλλίας, τα καλοκαίρια είναι ζεστά και ξηρά. Στα Νότια οι

χειμώνες είναι εξαιρετικά ήπιοι, ωστόσο μερικές φορές φυσούν

από τα Πυρηναία και τις Άλπεις ψυχροί άνεμοι. Ένας τέτοιος

άνεμος είναι και ο μαΐστρος από το Δέλτα του Ροδανού που φυσά

3-4 μέρες συνέχεια και με μεγάλη ορμή. Η πτώση των βροχών

είναι σχεδόν παντού καλά κατανεμημένη. Οι άφθονες βροχές

κάνουν το έδαφος ευφορότατο.

Δημογραφία

Ο πληθυσμός της χώρας είναι 65.821.885 [2] (20η στον κόσμο). Ο

ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 0,549% (εκτίμηση 2009).

830.900 γεννήσεις το 2006, ευρωπαϊκό ρεκόρ γεννητικότητας με

2,07 παιδιά ανά οικογένεια. Ρυθμός γεννήσεων 12,57

γεννήσεις/1000 πληθυσμού (εκτιμ. 2009) και θανάτου 8,48

θάνατοι/1000 πληθυσμού (εκτίμηση 2008).

Γεωργία

Η γαλλική γεωργία βασίστηκε αρχικά στην καλλιέργεια ειδών

διατροφής. Πολύ γρήγορα, τα κρασιά της, τα οπωρικά και οι

βιομηχανικές της καλλιέργειες απέκτησαν μεγάλη φήμη. Το σιτάρι

21

καλλιεργείται κυρίως στο Βόρειο και Βορειοδυτικό τμήμα της

χώρας και αποτελεί ένα από τα πιο βασικά γεωργικά προϊόντα της

Γαλλίας. Μεγάλες ποσότητές του εξάγονται στο εξωτερικό.

Παράγει επίσης, βρώμη, σίκαλη, κριθάρι, ζαχαρότευτλα, ρύζι,

καλαμπόκι, πατάτες και όλα τα είδη των λαχανικών. Στους

γαλλικούς οπωρώνες παράγονται άφθονα και ποικίλα φρούτα,

όπως αχλάδια, μήλα, πορτοκάλια, κεράσια, δαμάσκηνα, βερίκοκα

κτλ.

Τα αμπελοειδή αποτελούν μια από τις χαρακτηριστικές

καλλιέργειες της μεσημβρινής Γαλλίας. Παράλληλα με την

παραγωγή κοινών κρασιών, στην Γαλλία παράγεται η πλουσιότερη

και περισσότερο φημισμένη ποικιλία κρασιών υψηλής ποιότητας.

Το κρασί αποτελεί το γνωστότερο προϊόν της Γαλλίας και εξάγεται

σε μεγάλες ποσότητες. Αμπελώνες υπάρχουν σχεδόν σε όλες τις

γαλλικές περιοχές. Τα γαλλικά κρασιά θεωρούνται από τα

καλύτερα όλου του κόσμου. Υπάρχει μεγάλος αριθμός ποικιλιών,

γεύσεων και αποχρώσεων, όπως τα ροζέ της Προβηγκίας, τα

ερυθρά του Ροδανού, τα λευκά του Λίγηρα και της Αλσατίας, τα

αφρώδη της Καμπανίας (σαμπάνιες), το πιο φημισμένο κρασί είναι

το Μπορντό.

Ο κτηνοτροφικός πλούτος της χώρας αυξάνει σταθερά. Στον τομέα

της κτηνοτροφίας αφθονούν τα ζώα για την παραγωγή κρέατος και

γάλακτος. Τα βοοειδή αντιπροσωπεύουν το μισό περίπου των

εκτρεφόμενων ζώων. Τα πρόβατα εκτρέφονται άλλα για το κρέας

τους και άλλα για το γάλα τους. Ένα μεγάλο μέρος από την

παραγωγή γάλακτος χρησιμοποιείται για την παρασκευή των

22

πολυάριθμων ποικιλιών των (επίσης διάσημων) γαλλικών τυριών.

Κρασί

Οι απόγονοι των Γαλατών είναι που ανήγαγαν την παραγωγή

κρασιού σε επιστήμη. Αυτοί που έμαθαν στον υπόλοιπο κόσμο, ότι

το κρασί δεν είναι απλά ένα ακόμα φυτικό προϊόν αλλά είναι ένας

ζωντανός οργανισμός που απαιτεί την αμέριστη προσοχή του

παραγωγού, από την αρχή που θα φυτευτεί το σταφύλι μέχρι να

βγει το πώμα της φιάλης στο τραπέζι του καταναλωτή.

Η παραγωγή του κρασιού είναι τέχνη. Η προώθησή του απαιτεί

φαντασία. Και η κατανάλωσή του, σύμφωνα με τους Γάλλους,

είναι ένας συνδυασμός των δύο. Γι’ αυτό και σήμερα τα κρασιά

τους κρατούν επάξια την πρώτη θέση στο μυαλό των απανταχού

«σομελιέ». Όχι πως και άλλες χώρες δεν έχουν αξιόλογες ποικιλίες

σταφυλιών και ωραία κρασιά, το εναντίον. Απλά οι Γάλλοι

παραγωγοί θεωρούν την κάθε φιάλη παιδί τους και την προσέχουν

αναλόγως.

Στη Γαλλία υπάρχουν 13 οινοποιητικές περιοχές. Περισσότερο ή

λιγότερο γνωστές όλες έχουν να επιδείξουν ξεχωριστά κρασιά

τόσο στη γεύση όσο και στα αρώματα. Οι κυριότερες από αυτές

είναι:

Η πιο γνωστή ποικιλία κρασιού ή καλύτερα οινοποιητική

23

περιοχή είναι η Καμπανία που παράγει τη γνωστή μας σαμπάνια.

Η περιοχή αυτή βρίσκεται βορειοανατολικά του Παρισιού και

κρατάει τα σκήπτρα της οινοποιίας χάρη στην τυχαία ανακάλυψη

του μοναχού Ντομ Περινιόν (Dom Pérignon).

Ο μοναχός αυτός κατάλαβε ότι το διοξείδιο του άνθρακα παίζει

σημαντικό ρόλο στη παραγωγή του κρασιού και ότι

εμφιαλώνοντας το κρασί πριν την ολοκλήρωση της ζύμωσης το

αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό. Το πόσο δίκιο είχε, το ξέρουμε

πλέον όλοι. Οι πιο γνωστές ετικέτες από αυτή την περιοχή είναι η

Dom Pérignon, η Moët et Chandon, η Ruinart, η Krug, η

Pommery, η Veuve Clicquot και η Mumm μεταξύ άλλων.

Μία άλλη περιοχή που χρόνια διεκδικεί τα πρωτεία από τη

Καμπανία είναι η περιοχή του Μπορντό. Βρίσκεται

νοτιοανατολικά του Παρισιού και περηφανεύεται (όχι αδίκως) για

τα κρασιά της. Εδώ συναντούμε ίσως τα πιο ποιοτικά και ακριβά

κρασιά της Γαλλίας. Υπάρχουν πάνω από επτά χιλιάδες σατώ

(chateaux) (που κυριολεκτικά σημαίνει πύργος) και

καλλιεργούνται περίπου εκατόν είκοσι χιλιάδες αμπελώνων. Η

ποικιλία αυτή είναι η αγαπημένη των Ευρωπαίων αφού το 67%

των εξαγωγών καταναλώνεται εκτός Γαλλίας. Οι κυριότερες

ποικιλίες που καλλιεργούνται είναι η Merlot, η

Cabernet-Sauvignon, ηCabernet-Franc,η Sémillon, και η

Sauvignon που δίνουν τις γνωστές ετικέτες του Château Margaux,

Pétrus, Château Penin κ.α.

24

Τα κρασιά της Βουργουνδίας είναι και αυτά από τα πιο

φημισμένα κρασιά στον κόσμο. Το 1415 με το βασιλικό διάταγμα

τα κρασιά που επιτρεπόταν να ονομάζονται κρασιά Βουργουνδίας

καθοριζόταν να είναι τα κρασιά που θα παράγονταν πάνω από τη

γέφυρα της πόλης Sens. Για πάνω από 1.500 χρόνια οι μοναχοί σε

αυτή περιοχή καλλιεργούν τη γη της και έχουν προσφέρει από τα

καλύτερα κρασιά που έχουμε δοκιμάσει. Τα κρασιά της περιοχής

αυτής είναι αυστηρώς ελεγχόμενα και χωρίζονται σε 2 κατηγορίες,

α) τα Premier Cru με 600 αμπελώνες να συγκαταλέγονται στους

κατάλληλους για αυτά τα κρασιά και β) τα Grand Cru που

θεωρούνται τα καλύτερα των καλύτερων. Μόνο 33 αμπελώνες

έχουν το προνόμιο να συγκαταλέγονται στους αμπελώνες που

μπορούν να προσφέρουν τα σταφύλια τους για τη παραγωγή

αυτών των κρασιών. Η περιοχή αυτή μας έχει προσφέρει μερικά

από τα καλύτερα κρασιά, όπως Chambertin, Clos Vougeot,

Corton, Corton-Charlemagne,Montrachet, Musigny, La Tache.

Γενικά, στη περιοχή της Βουργουνδίας, οι εκτάσεις των

αμπελώνων είναι χωρισμένες σε μικρότερες και υπάρχουν πάνω

από 3.500 καλλιεργητές που έχουν τα 2/3 των 24.000 εκταρίων

αμπελώνων που καλλιεργούνται σε αυτή την περιοχή.

Έτος προσχώρησης στην ΕΕ: Ιδρυτικό μέλος (1952)

ΙΣΠΑΝΙΑ:

Το Βασίλειο της Ισπανίας (Ισπανικά: Reino de España) ή Εσπερία

(Hesperia) των αρχαίων Ελλήνων, ή Hispania και Spania των

Ρωμαίων, είναι ένα κράτος της νοτιοδυτικής Ευρώπης, που

καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της Ιβηρικής χερσονήσου.

Προς Βορρά ορίζεται από τον Βισκαϊκό κόλπο και με τη Γαλλία

από την οποία την χωρίζει η μεγάλη οροσειρά των Πυρηναίων.

25

Επίσης επί των Πυρηναίων και Βορειοανατολικά συνορεύει με την

Ανδόρρα. Ανατολικά και νότια βρέχεται από τη Μεσόγειο

Θάλασσα και νοτιοδυτικά βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό.

Τέλος Δυτικά συνορεύει με την Πορτογαλία.

Κλίμα

Το κλίμα της Ισπανίας ποικίλει ανάλογα των περιοχών και του

ύψους του εδάφους, παρουσιάζοντας έτσι μεγάλες διαφορές

μεταξύ των περιφερειακών διαμερισμάτων. Γενικά είναι εύκρατο

με πολλές ομοιότητες εκείνων της Ιταλίας και της Ελλάδος με

λιγότερες όμως βροχοπτώσεις αυτών των Χωρών. Η δε ξηρότητα

που παρατηρείται σε διάφορες περιοχές είναι τόσο μεγάλη ώστε να

χαρακτηρίζει ένα μεγάλο τμήμα των εδαφών της να μοιάζει με την

περιοχή του αφρικάνικού άτλαντος (όρους). Έτσι ενώ στη

26

Μαδρίτη η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι +14 °C , η Σεβίλλη

παρουσιάζει +20 °C και ενώ στις παρυφές των Κανταβρικών

ορέων και Πυρηναίων η βροχή φθάνει τα 1-2 εκατοστά εντούτοις

στο κεντρικό οροπέδιο κυμαίνεται μόλις στα 0,25-0,27 εκ.

Δημογραφία

O συνολικός πληθυσμός του κράτους είναι, σύμφωνα με

εκτιμήσεις του 2009, 45.525.002 κάτοικοι. Το προσδόκιμο ζωής

στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009

τα 80,05 χρόνια (76,74 χρόνια οι άνδρες και 83,57 οι γυναίκες).

Γλώσσες

Ισπανική γλώσσα (castellano= καστιλιάνικα ή καστιλιανή).

Επίσημη γλώσσα σε όλη την Ισπανία όπως και σε όλη σχεδόν την

Λατινική και Κεντρική Αμερική. Όλες οι άλλες ομιλούμενες

γλώσσες παραμένουν επίσημες στην αυτόνομη περιοχή που

ομιλούνται.

Καταλανική γλώσσα: (català) Ομιλούνται στην Καταλωνία,

στην περιοχή της Βαλένθιας, στις Βαλεαρίδες νήσους και σε μέρος

της Νότιας Γαλλίας (Περπινιάν)

Βασκική γλώσσα: (euskara) Στη Χώρα των Βάσκων και στην

Ναβάρρα.

Γαλικιανή γλώσσα (gallego): Στη Γαλικία. Μοιάζει πολύ με

την πορτογαλική.

27

Θρησκεία

Οι Ισπανοί είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος τους χριστιανοί

Ρωμαιοκαθολικοί.

Η Εκκλησία της Ισπανίας περιλαμβάνει 11 Ιερές Μητροπόλεις και

52 Επισκοπικές θέσεις μετά βοηθών Επισκόπων που ιστορικά

υπάγονται στην Αρχιεπισκοπή του Τολέδου, με 20.000 περίπου

ιερείς σε ισάριθμους Ναούς εκ των οποίων 66 είναι Καθεδρικοί,

17.200 παρεκκλήσια, 970 περίπου μοναστήρια ανδρών με 17.000

μοναχούς και 3730 γυναικεία μοναστήρια με 50.000 περίπου

μοναχές . Οι αριθμοί ιερέων, μοναστηριών και μοναχών ανάγονται

κατά το 1955.Οι δε Αρχιερείς της Μαδρίτης - Αλκαλά και της

Βαρκελώνης υπάγονται (εξαρτώνται) απ΄ ευθείας από το

Βατικανό.

Σήμερα το Ισπανικό Σύνταγμα (άρθρο 16) παρέχει και

προστατεύει πλήρως την ανεξιθρησκία, που είχε ξεκινήσει από το

1868.

Αυτόνομες Κοινότητες

28

Ανδαλουσία

Αραγωνία

Αστούριας

Βαλεαρίδες Νήσοι

Βαλένθια

Γαλικία (ή Γαλίθια στα ισπανικά)

Εξτρεμαδούρα (συχνά προφέρεται και Εστρεμαδούρα)

Θεούτα

Κανάριες Νήσοι

Κανταβρία (Καντάμπρια)

Καστίλλη και Λεόν

Καστίλλη-Λα Μάντσα

Καταλωνία

29

Μαδρίτη

Μελίγια

Μούρθια

Ναβάρρα

Λα Ριόχα

Χώρα των Βάσκων

Γεωργία

Η Ισπανία θεωρείται από τις περισσότερο γεωργικές χώρες της

Ευρώπης. Το έδαφός της είναι πολύ γόνιμο αλλά μέχρι το 1960

ήταν ατελώς καλλιεργούμενο. Στους παλαιότερους χρόνους οι

Ρωμαίοι θεωρούσαν την Ισπανία ως σιτοβολώνα της

αυτοκρατορίας τους. Οι δε Άραβες κατάφεραν ένα πολύ μεγάλο

μέρος του αγόνου εδάφους να το καταστήσουν γόνιμο. Παρά

ταύτα σήμερα ακόμη περισσότερο από το 1/3 του συνολικού

καλλιεργήσιμου εδάφους παραμένει ακαλλιέργητο. Η απουσία της

εντατικής καλλιέργειας οφείλεται κυρίως στην έλλειψη εργατικών

χεριών και επαρκούς ύδατος. Όμως στα τελευταία χρόνια έχουν

εντατικοποιηθεί οι προσπάθειες προς αύξησή της.

Τα κυριότερα προϊόντα της Ισπανίας είναι ο σίτος, το λάδι (πρώτη

σε παραγωγή στην Ευρώπη), το κρασί, οι ελιές, το κριθάρι, οι

πατάτες, φρούτα και εσπεριδοειδή.

30

Από άποψης παραγωγής οίνου στην Ευρώπη έρχεται δεύτερη μετά

την Γαλλία. Η ποιότητα των ισπανικών κρασιών θεωρείται καλή,

με μικρότερη φήμη όμως από τα γαλλικά κρασιά. Ονομαστά

κρασιά με ονομασία προελεύσεως είναι από την περιοχή της Ριόχα

(Rioja), Πενεδές (Penedés), Ριβέρα ντελ Ντουέρο (Ribera del

Duero) όπως και τα Κρασιά της Μάλαγας όπως το Μοσκατέλ

(παρόμοιο με το ελληνικό μοσχάτο). Η Ισπανία παράγει επίσης

άφθονα οινοπνευματώδη ποτά πολλά εκ των οποίων είναι

ονομαστά και εκτός της χώρας ιδίως εκείνα των περιοχών της

Ταρραγώνας, της Βαρκελώνης και της Ανδαλουσίας (σέρυ ή

χερέθ).

Κτηνοτροφία

Η κτηνοτροφία στην Ισπανία θεωρείται αρκετά προοδευμένη

ειδικά μετά την ένωση όλων των Ισπανών κτηνοτρόφων σε

Συνομοσπονδία, η οποία και πέτυχε την εισαγωγή των καλύτερων

ειδών για τα εδάφη της χώρας που παρέχουν άφθονους

βοσκοτόπους. Κατά τις στατιστικές του 1960 η Ισπανία διέθετε

20.100.000 πρόβατα, 5.800.000 χοίρους, 4.800.000 κατσίκες,

3.800.000 αγελάδες, 1.300.000 ημιόνους, 1.100.000 όνους,

700.000 ίππους και στις Καναρίους νήσους 4.300 καμήλες.

Τα κτηνοτροφικά προϊόντα της Ισπανίας ως εκ τούτου είναι

άφθονα, υπερκαλύπτουν την εσωτερική αγορά και μεγάλες

ποσότητες διατηρημένων κρεάτων (όπως το γνωστό χαμόν),

μαλλιά, δέρματα, τυροκομικά, συσκευασμένα γαλακτοκομικά

εξάγονται. Τέτοια προϊόντα μπορούν να βρεθούν συχνά και στην

Ελλάδα σε αλυσίδες ανώτερης στάθμης όπως ο Βασιλόπουλος.

31

Αλιεία

Η Ισπανία με τα υφιστάμενα εκτεταμένα παράλια τόσο προς τον

Ατλαντικό όσο και προς τη Μεσόγειο παρουσιάζει επίσης

ανεπτυγμένη αλιεία μ΄ ένα μεγάλο αλιευτικό στόλο σκαφών

ανοικτής, μέσης και παράλιας αλιείας. Σημαντικά κέντρα

αλιευτικής δραστηριότητας είναι οι λιμένες Α Κορούνια, Φερρόλ,

Πάλος και Κάδιθ προς τον Ατλαντικό, οι Σανταντέρ, Χιχόν και

Μπιλμπάο στο Βισκαϊκό και οι Μάλαγα, Αλμερία, Καρθαγένη και

περισσότερο όλων Βαρκελώνη στη Μεσόγειο.

Μεγάλο μέρος των ισπανικών αλιευμάτων εξάγονται στο

εξωτερικό. Κυριότερα είδη των ισπανικών αλιευμάτων είναι από

την Μεσόγειο λαυράκια, σκουμπριά, συναγρίδες, γλώσσες και

διάφορα μαλάκια και όστρακα, από δε τον Ατλαντικό βακαλάος,

σαρδέλες και τόνοι. Επίσης και από τους ισπανικούς ποταμούς,

σολομοί.

Ισπανικός Πολιτισμός

Φιλολογία

Το κλασσικότερο έργο της ισπανικής λογοτεχνίας είναι ο Δον

Κιχώτης του Μιγκέλ Θερβάντες. Η ισπανική λογοτεχνία έχει

πλούσια παράδοση και δυνατή αλληλεπίδραση με τη Λατινική

Αμερική. Από τους σύγχρονους συγγραφείς σημαντικοί

θεωρούνται οι Χουάν Ραμόν Χιμένεθ (Νόμπελ λογοτεχνίας 1956),

Καμίλο Χοσέ Θέλα (Νόμπελ λογοτεχνίας 1989), Πίο Μπαρόχα

32

κ.α.

Ζωγραφική

Η Ισπανία έχει πολύ μακριά παράδοση στην ζωγραφική. Από τους

Βελάσκεθ, Ελ Γκρέκο δια μέσου του πρωτοποριακού Γκόγια για

να φτάσουμε στον 20ο αιώνα και τους Πικάσσο, Μιρό και Νταλί.

Να υπενθυμίσουμε πως ο Ελ Γκρέκο ήταν Έλληνας και το

πραγματικό του όνομα ήταν Δομίνικος Θεοτοκόπουλος.

Μουσική

Η ισπανική μουσική έχει μεγάλη ποικιλία κατά περιοχές, που

σχετίζεται βεβαία με τις διαφορές επιρροές από Βορρά και Νότο.

Η παραδοσιακή μουσική της Ισπανίας στηρίζεται στην καθολική

εκκλησιαστική παράδοση που είναι κοινή σε όλη την δυτική

Ευρώπη, με πολυφωνικές χορωδίες, ευρεία χρήση του

εκκλησιαστικού οργάνου και κλασικούς θρησκευτικούς ψαλμούς

(Περγκολέζι, Μπαχ κ.α.). Μέσα από αυτό όμως έχει βγει μια

ιδιαίτερη ισπανική παράδοση, με το γνωστό πάσο ντόμπλε (διπλό

βήμα) και τις ραντσέρας.

Στην Νότια Ισπανία και ειδικά την Ανδαλουσία υπάρχει η πολύ

δυνατή παράδοση του φλαμένκο, μιας έντονης μουσικής με σαφείς

τσιγγάνικες και βορειοαφρικάνικες επιρροές.

Η ισπανική μουσική έχει επηρεάσει αποφασιστικά και ολόκληρη

33

την λατινική Αμερική η οποία με την σειρά της σήμερα επηρεάζει

σημαντικά την ισπανική μουσική, από τις αβανέρας (habaneras)

της Καταλονίας στις αρχές του αιώνα, μέχρι την κατοπινή ρούμπα

και το σημερινό ρεγκετόν.

Γνωστοί Ισπανοί καλλιτέχνες είναι οι τενόροι Πλάθιδο Ντομίνγκο

και Χοσέ Καρρέρας από τη Μαδρίτη και την Καταλονία

αντίστοιχα, η επίσης Καταλανή σοπράνο Βικτόρια ντελς Άνχελς, ο

κιθαρίστας Πάκο ντε Λουθία αλλά και οι πιο μοντέρνοι Χοσέ

Παδίγια και Μανού Τσάο.

Πολιτικά

Κύριο λήμμα: Πολιτικά της Ισπανίας

Το πολίτευμα της Ισπανίας είναι βασιλευομένη δημοκρατία,

Αρχηγός Κράτους είναι ο εκάστοτε Ισπανός Μονάρχης και

αρχηγός Κυβερνήσεως ο Πρωθυπουργός. Το σύστημα είναι

πολυκομματικό, με την κυβέρνηση να ασκεί εκτελεστική εξουσία

και τα δύο σώματα του Κοινοβουλίου να ασκούν την κεντρική

νομοθετική εξουσία. Η δικαστική εξουσία είναι ανεξάρτητη. Η

χώρα έχει Σύνταγμα που τέθηκε σε ισχύ στις 29 Δεκεμβρίου του

1978.

Αρχηγός Κράτους είναι ο Βασιλιάς Χουάν Κάρλος Α΄, από τις 22

Νοεμβρίου του 1975. Πρωθυπουργός είναι ο Χοσέ Λουίς

34

Ροδρίγκεθ Θαπατέρο, που εξελέγη στις 14 Μαρτίου του 2004.

Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας

18 ετών και άνω.[3]. Στις 9 Μαρτίου του 2008 διεξήχθησαν

βουλευτικές εκλογές.[4] Στις εκλογές αυτές εξελέγησαν 350

βουλευτές στο Κογκρέσο και οι 208 άμεσα εκλεγμένοι στην Άνω

Βουλή, την ισπανική δηλαδή Γερουσία. Το κυβερνών

Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα της Ισπανίας (PSOE) με

επικεφαλής τον Πρωθυπουργό Χοσέ Λουίς Ροδρίγκεθ Θαπατέρο

ανακηρύχθηκε νικητής των εκλογών.

Διεθνείς σχέσεις

Μετά το θάνατο του Στρατηγού Φράνκο και την επιστροφή στη

δημοκρατία το 1975, η πρώτη προτεραιότητα στην εξωτερική

πολιτική της Ισπανίας ήταν να βγει από την απομόνωση που

βρισκόταν τόσα χρόνια και να διευρύνει τις διπλωματικές σχέσεις

της, να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και να καταστήσει τις

σχέσεις της με την Δύση ασφαλείς.

Σαν μέλος του NATO από το 1982, η Ισπανία έχει αναδειχθεί ένα

σημαντικό μέλος των διεθνών δραστηριοτήτων ασφαλείας. Η

είσοδός της στην Ευρωπαϊκή Ένωση αντιπροσωπεύει ένα

σημαντικό κομμάτι της εξωτερικής της πολιτικής και σήμερα η

Ισπανία έχει άριστες σχέσεις με όλα τα ευρωπαϊκά κράτη με στενή

συνεργασία σε τομείς αστυνόμευσης, μετανάστευσης, αγροτικής

πολιτικής και βέβαια νομισματικής πολιτικής. Ακόμη και σε πολλά

διεθνή ζητήματα πέραν της Δυτικής Ευρώπης, η Ισπανία προτιμά

να συντονίζει τις προσπάθειές της μαζί με αυτές των υπόλοιπων

35

μελών της ΕΕ μέσα από τον Ευρωπαϊκό μηχανισμό πολιτικής

συνεργασίας. Έτος προσχώρησης στην ΕΕ: 1986

ΙΤΑΛΙΑ:

Η Ιταλική Δημοκρατία ή Ιταλία (Στα Ιταλικά: Repubblica Italiana

ή Italia) είναι χώρα της νότιας Ευρώπης, αποτελούμενη από μία

χερσόνησο σε σχήμα μπότας και δύο μεγάλα νησιά στη Μεσόγειο

θάλασσα: τη Σικελία και τη Σαρδηνία. Βόρεια συνορεύει με την

Ελβετία και την Αυστρία, δυτικά με τη Γαλλία και ανατολικά με

τη Σλοβενία, ενώ ανήκει στην Ιταλία και η πόλη Καμπιόνε

ντ'Ιτάλια, που βρίσκεται στο έδαφος της Ελβετίας. Οι ανεξάρτητες

χώρες του Σαν Μαρίνο και του Βατικανού βρίσκονται εξ

ολοκλήρου μέσα σε ιταλικό έδαφος.

Γεωγραφία

36

Η Ιταλία αποτελείται κυρίως από μία μεγάλη χερσόνησο σε σχήμα

μπότας, που εισχωρεί στην Μεσόγειο, ανάμεσα στην Αδριατική

θάλασσα, το Ιόνιο πέλαγος και το Τυρρηνικό πέλαγος. Τα

Απέννινα όρη διαμορφώνουν τη ραχοκοκαλιά της χερσονήσου, και

φτάνουν ως τα βόρεια όπου ενώνονται με τις Άλπεις. Εκεί

βρίσκεται και η μεγάλη πεδιάδα του ποταμού Πάδου.

Έχει επίσης 2 μεγάλα νησιά, τη Σικελία και τη Σαρδηνία.

37

Το ψηλότερο σημείο είναι το Λευκό Όρος με υψόμετρο 4.810

μέτρα, αλλά για την Ιταλία κυρίως γνωστά είναι τα ηφαίστεια του

Βεζούβιου κοντά στη Νάπολη και της Αίτνας στη Σικελία.

Δημογραφία

Σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009, ο πληθυσμός είναι 58.126.212

κάτοικοι.

Η Ιταλία είναι σε μεγάλο βαθμό ομοιογενής γλωσσικά και

θρησκευτικά, ενώ παρουσιάζει σημαντικές πολιτιστικές,

οικονομικές και πολιτικές ανομοιομορφίες. Είναι η χώρα με τη 5η

μεγαλύτερη πυκνότητα πληθυσμού στην Ευρώπη με 196 άτομα

ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Υπάρχουν μικρές ομάδες αυτογενών

μειονοτήτων.

Ο Καθολικισμός είναι η θρησκεία της πλειοψηφίας των κατοίκων

(85% των κατοίκων αναπροσδιορίζονται ως καθολικοί). Ωστόσο

υπάρχουν κοινότητες Προτεσταντών και Εβραίων ενώ υπάρχει και

αυξανόμενος αριθμός μεταναστών Μουσουλμάνων.

Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα

με εκτιμήσεις του 2009 τα 80,2 χρόνια (77,26 χρόνια οι άνδρες και

38

83,33 οι γυναίκες).

Πολιτισμός

Η Ιταλία είναι γνωστή για τις τέχνες, τον πολιτισμό, και πολλά

μνημεία της, όπως ο Πύργος της Πίζα και το Ρωμαϊκό Κολοσσαίο,

όπως και για την κουζίνα της (πίτσα, μακαρονάδες, κλπ.), κρασί,

τρόπος ζωής, μόδα, ντιζάιν, κινηματογράφος, θέατρο, λογοτεχνία,

ποίηση, εικαστικές τέχνες, μουσική (κυρίως όπερα), διακοπές, και

γενικότερα, για το γούστο της.

Η Αναγεννησιακή περίοδος της Ευρώπης ξεκίνησε στην Ιταλία το

14ο και 15ο αιώνα. Λογοτεχνικά αριστουργήματα, όπως η ποίηση

του Δάντη, Πετράρχη, Tορκουάτο Τάσσο και Λουδοβίκου

Αριόστο και η πεζογραφία του Βοκάκκιου.

Η μουσική επιρροή των Ιταλών συνθετών Παλεστρίνα, Κλάουντιο

Μοντεβέρντι, Αρκάντζελο Κορέλλι και Αντόνιο Βιβάλντι

αποδείχτηκε τεράστια. Τον 19ο αιώνα, η ιταλική ρομαντική όπερα

άνθισε με συνθέτες, όπως οι Τζοακίνο Ροσίνι, Τζουζέπε Βέρντι και

Τζάκομο Πουτσίνι.

Οι σύγχρονοι Ιταλοί καλλιτέχνες, συγγραφείς, σκηνοθέτες,

αρχιτέκτονες, συνθέτες και σχεδιαστές συνεχίζουν να

συνεισφέρουν σημαντικά στο δυτικό πολιτισμό.

39

Το Ποδόσφαιρο είναι το εθνικό άθλημα των Ιταλών και το πάθος

τους για το άθλημα αυτό είναι φανερό. Η Ιταλία έχει κερδίσει το

Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου τέσσερις φορές : το 1934,

1938, 1982 και 2006.

Ο αστεροειδής 477 Ιταλία (477 Italia), που ανακαλύφθηκε το

1901, πήρε το όνομά του από την Ιταλία.

Οικονομία

Αρκετές Ιταλικές επιχειρήσεις είναι γνωστές παγκοσμίως, όπως η

παρασκευάστρια ζυμαρικών Barilla Group.

40

Ναυτιλία

Κυριότεροι λιμένες της Ιταλίας είναι: η Τεργέστη, η Ανκόνα, το

Μπρίντιζι ή Βρινδήσιο, το Οτράντο, ο Τάρας (Taranto) και η

Νάπολη ή Νεάπολη, η Γένοβα και η Βενετία. Το 1974 ο εμπορικός

στόλος της Ιταλίας αριθμούσε 1050 πλοία συνολικής

χωρητικότητας 8.877.825 κ.ο.χ. κατέχοντας την 9η θέση

παγκόσμια.

Διακυβέρνηση

Το πολίτευμα της Ιταλίας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική

Δημοκρατία. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όλοι οι Ιταλοί

πολίτες που έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους.

Ωστόσο, στις εκλογές για την ανάδειξη των Γερουσιαστών το όριο

είναι τα 25 έτη.

Στις 22 Ιουλίου του 2008 με 171 ψήφους υπέρ, 128 κατά και έξι

αποχές, η Ιταλική Γερουσία ενέκρινε το νόμο ο οποίος

προστατεύει τους τέσσερις ανώτατους αξιωματούχους του

κράτους από ποινικές διώξεις, περιλαμβανομένου και του

πρωθυπουργού.

Έτος προσχώρησης στην ΕΕ: Ιδρυτικό μέλος (1952)

41

Συμπερασματικά, κάθε χώρα από τις παραπάνω έχει δικά της ήθη

και έθιμα αλλά υπάρχει και κάτι που τις ενώνει. Είναι όλες μέλη

της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενός θεσμού που δημιουργήθηκε τα

τελευταία χρόνια με σκοπό να ενώσει κάθε χώρα-μέλος της, να

βοηθήσει όποια από αυτές έχει ανάγκη και να της φέρει όσο πιο

κοντά γίνεται.

Στο παραπάνω κείμενο μελετάμε στοιχεία πέντε (5) χωρών της

Ε.Ε. , μαθαίνουμε για τον πολιτισμό τους, την οικονομία τους, τα

έθιμα και τις παραδόσεις τους.

ΠΗΓΕΣ:

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e3/Engla

nd_counties_population_%28crop%29.png/491px-England_counti

es_population_%28crop%29.png

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/dd/Roya

l_Arms_of_England_%281198-1340%29.svg/410px-Royal_Arms

_of_England_%281198-1340%29.svg.png

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b7/Arm

oiries_r%C3%A9publique_fran%C3%A7aise.svg/175px-Armoirie

s_r%C3%A9publique_fran%C3%A7aise.svg.png

42

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/26/Auto

nomous_communities_of_Spain_el.png/450px-Autonomous_com

munities_of_Spain_el.png

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/1e/Escudo_de_

Espa%C3%B1a.png

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2c/Dolo

mites_cablecar_view_2009.JPG/800px-Dolomites_cablecar_view_

2009.JPG

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/00/Embl

em_of_Italy.svg/390px-Emblem_of_Italy.svg.png

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/ba/EU-It

aly.svg/713px-EU-Italy.svg.png

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/80/Coat

_of_Arms_of_Germany.svg/461px-Coat_of_Arms_of_Germany.sv

g.png

http://el.wikipedia.org/wiki/

43