Ηλίας Ζ.

Δημήτρης Κ.

17<<Το καλύτερο

παιδί>>

<<Προσπαθούσα να σκεφτώ κάτι για να γελάσω η να πάρω θάρρος και να μπω, αλλά όσες φορές το κατάφερνα, άλλες τόσες εγκατέλειπα την προσπάθεια.>>

18 <<Psycho

Killer>>

<<Μόλις χτες έμαθα ότι ο

πατέρας μου, ο πραγματικός

μου πατέρας, ζει..>> του είπα

έτοιμος να δακρύσω πάλι, αν

πιεζόμουν λίγο, σίγουρα θα

έβαζα τα κλάματα στο δρόμο.

19

<<Condemnation>>

<<Κοίτα>>, άρχισα να λέω

στη μάνα μου, <<μπορεί

μερικές φορές να είμαι κάπως

ανώριμος ή αυθόρμητος, αλλά

ξέρω ποιο είναι το καλό και

ποιο το κακό>>

20 <<Rehab>>

<<Ε, να… Κάθε κατάσταση

που ζω τη συνδυάζω μ’ ένα

τραγούδι. Ορισμένες φορές τα

τραγούδια έρχονται αυτόματα

στο μυαλό μου, άλλες φορές

τα’ ακούω και πράττω

αναλόγως.>>

21 <<Rasputin>>

<<Για μια στιγμή

νοστάλγησα την παρέα που

είχα χάσει, τις μέρες στο

μπιλιαρδάδικο, τους

ατέλειωτους καφέδες, τα

ξενύχτια που έκανα με τα

παιδιά και γέρναγα

ξημερώματα στο σπίτι, κάθε

μέρα επί μήνες.>>

22 <<Eloise>>

<<Ήθελα να δακρύσω γι’

αυτά που είχα χάσει και

γι’αυτά που δεν είχα κερδίσει,

αλλά τελικά δεν μου βγήκε.

23 <<People are

strange>>

<<Όλοι άρχισαν να

χαιρετιούνται. Τους έβλεπα

καθώς κατέβαιναν, μετά, με το

που βγήκαν όλοι από το

λεωφορείο, κάνεις δεν έδωσε

σημασία σε κανέναν, ο

καθένας τράβαγε το δρόμο

του έχοντας χεσμένους τους

υπόλοιπους.

24 <<Perfect day>>

<<Τα είχα ξεχάσει όλα. Το

εννοώ αυτό, με το ζόρι

κοίταξα το κινητό μπας και

έχει πάρει κάνεις, παρόλο που

δεν ήθελα κανέναν, ούτε τη

Λουΐζα. Εδώ ήταν άλλος

κόσμος, άλλοι άνθρωποι,

άλλες σκοτούρες, άλλοι

ρυθμοί. Κι αυτό μου άρεσε.

25 <<Τhat’s how

people grow up>>

Εκείνη την στιγμή άνοιξε

απότομα η πόρτα και μπήκε ο

πάππους μέσα. Ήταν φοβερά

ανήσυχος, κάτι τον είχε

τρομάξει. Και φαινόταν πολύ

βιαστικός.

<<Πρέπει να πάμε στην

Αθήνα>>, μας είπε ξερά. <<Η

Ελευθερία έπαθε καρδιακή

προσβολή και την έχουν στο

νοσοκομείο…>>

26 <<Κόκκινο

γαρίφαλο>>

Έσκυψα πάνω από το κεφάλι

της κι άρχισα να της ψιθυρίζω

στο αυτί τραγουδιστά

<<…Κόκκινο γαρίφαλο…

κόκκινο γαρίφαλο…>>, όπως

τότε που μου τραγουδούσε,

όταν ήμουν μικρός. Τώρα

ήταν αυτή σαν μωρό που

ήθελε να του τραγουδήσουν.

27 <<All by

myself>>

Στάθηκα παγωμένος να

κοιτώ μπροστά μου, προς το

θάλαμο της μητέρας μου...

Κατέβηκα τις σκάλες των

ορόφων σαν τρελός,

σκουντώντας όποιον έβρισκα

μπροστά μου. Βγήκα έξω

στην αυλή και ξέρασα, μην

μπορώντας να συγκρατήσω

την αναγούλα μου. Μη

μπορώντας να συγκρατήσω τα

δάκρυα μου…

28 <<Bitter sweet

symphony>>

<<Θα τα καταφέρουμε>>,

του ψιθύρισα και μπήκα μέσα.

Αυτός με κοίταξε

παραξενεμένος, σχεδόν

αιφνιδιασμένος. Εγώ όμως

τουλάχιστον έδωσα τόπο στην

οργή… στην οργή μου!

Επιτέλους!

29 <<Boulevard of

Broken Dreams>>

<<Αφού έχεις αρρωστήσει

με τη μουσική, τότε πρέπει να

βρεις μ’ αυτή μόνο τη γιατρειά

σου. Μόνο αυτή ίσως σε

βοηθήσει να ηρεμήσεις…>>

30 <<Cry for love>>

Περίμενα για λίγο από κάτω,

ελπίζοντας να τραβήξει την

κουρτίνα της, να βγει στο

παραθύρι της και να μου

πετάξει τη μακριά πλεξούδα

της για ν’ ανεβώ στο δωμάτιο

της, τουλάχιστον έτσι μου

άρεσε να φαντάζομαι τη

σκηνή.

31 <<Dear

Prudence>>

Κατόπιν με έδειξε στον Τάσο

και στον Παντελή, που με

βούτηξαν από τους ώμους, με

σήκωσαν και με πέταξαν στον

τοίχο. Είχα αιφνιδιαστεί, δεν

το περίμενα αυτό από τους,

πρώην έστω, κολλητούς μου.

32 <<Shine>>

Στη συνεχεία όμως

αιφνιδιάστηκα όταν είδα στην

είσοδο του δωματίου μου τη

Λουΐζα, μόνη, με ένα κουτί

γλυκά στα χέρια, να με κοιτά

με συμπόνια. Ήταν

πανέμορφη, ό,τι πιο όμορφο

είχα δει εδώ και πολλές μέρες.

33 <<The last

track>>

“<<Είμαι πολύ κωλόπαιδo

τελικά>>, είπα στη Λουίζα,

που έσκασε στα γέλια μόλις

έφυγε το παιδί.

<<Ναι μπορεί να είσαι. Αλλά

και τα κωλόπαιδα δικαιούνται

έναν wonderful world, δε

νομίζεις;>>