Eλλάδα| ™·‚‚·ÙÈ¿ÙÈÎË ∂§∂À£∂ƒ√∆À¶π∞ | 3 OKTøBPIOY 200916

Aιθεροβάµων: µπήκε στο πολιτικό λεξικό από τον Α.Παπανδρέου. Αφορούσε εσωκοµµατικούς αντιφρονού-ντες και σηµαίνει αυτόν που περπατά στα σύννεφα...

ακουµπάµε τους τροµοκράτες: η φράση του τότε υ-πουργού Α. ∆ροσογιάννη (1985) έµεινε στην ιστορία όχιγιατί ήταν αλήθεια, αλλά ως ανεπιτυχής άσκηση τόνω-σης ηθικού. Κάτι άλλο ακουµπούσαν προφανώς...

αλλαγή: κεντρικό πολιτικό σύνθηµα που σηµατοδότησετον βαθύτερο κοινωνικό µετασχηµατισµό της µεταπο-λίτευσης. Ταυτίστηκε µε την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην ε-ξουσία.

αναδόµηση: την καθιέρωσε ο Α. Παπανδρέου ως πιο εύη-χη και πολιτικώς ορθή εκδοχή του ανασχηµατισµού.

ανήκοµεν εις την ∆ύσιν: φράση εθνικού ετεροπροσδιο-ρισµού από τον αείµνηστο Κ. Καραµανλή. Ο Α. Παπαν-δρέου απάντησε µε τη φράση-σύνθηµα «Η Ελλάδα α-νήκει στους Ελληνες».

αντάρτης: δηµοσιογραφικός όρος για τους διαφωνούντεςβουλευτές κυβερνώσας (συνήθως) παράταξης.

ανφέρ: πράξη πολιτικώς ανήθικη. Τη χρησιµοποίησε ο Κ.Μητσοτάκης για να περιγράψει τη συµπεριφορά των ελ-ληνικών κυβερνήσεων της µεταπολίτευσης απέναντιστον Κ. Γλίξµπουργκ!

απέραντο φρενοκοµείο: η εικόνα της Ελλάδας κατά τοναείµνηστο Κ. Καραµανλή, στα τέλη της δεκαετίας του’80

αρχάγγελος της κάθαρσης (κατ’ άλλους της αποστα-σίας): αφορά το ίδιο πρόσωπο (Κ. Μητσοτάκης), ανά-λογα την οπτική γωνία του καθενός.

αρχιερέας της διαπλοκής: φράση που ο σηµερινός πρω-θυπουργός απέδωσε, ως φιλοφρόνηση, στον προκάτοχότου Κ. Σηµίτη

αυθαίρετο, αν το δηλώσεις µπορείς να το σώσεις: πολι-τική νοµιµοποίησης των αυθαιρέτων επί Τρίτση (1983)τα οποία, χωρίς να δηλώνονται, ξεφυτρώνουν σαν µα-νιτάρια.

Bαρόνος: τίτλος κοµµατικής ευγένειας για παλαίµαχακαι συνήθως ισχυρά, ακόµα, πολιτικά τζάκια.

βυθίσατε το «Χόρα»: φράση του Α. Παπανδρέου για τοτουρκικό πλοίο θαλασσίων ερευνών. Ταυτόσηµο εν πολ-λοίς µε την εξωτερική πολιτική της χώρας.

∆εν δικαιούσθε διά να οµιλείτε: άποψη που διατύπω-σε το 1985 ο Μένιος Κουτσόγιωργας, για να δικαιολο-γήσει την προεκλογική πολιτική της σύγκρουσης των«δύο κόσµων» (δηλαδή του φωτός, που εκπροσωπούσετο ΠΑΣΟΚ, και του σκότους, όπου ανήκε η Ν.∆).

δεν θέλω ου: φράση πολιτικής ευπρέπειας του Γ. Ράλλητο 1981. Οι συγκεντρωµένοι πάντως εξακολουθούν νααποδοκιµάζουν τους πολιτικούς αντιπάλους.

δηµιουργική λογιστική: χρησιµοποιήθηκε για να συκο-φαντήσει τα οικονοµικά αποτελέσµατα των κυβερνή-σεων Σηµίτη, ως προϊόντα λογιστικών µαγειρεµάτων.Είχε προηγηθεί ωστόσο η δηµιουργική αριθµητική τουΚ. Μητσοτάκη για τις αυξήσεις στους µισθούς:1+1=14%.

διαπλοκή: να έχεις τηλεόραση, εφηµερίδες και εταιρείεςµε δουλειές του ∆ηµοσίου και κανείς να µην τολµά νασε αγγίξει (βλ. και τον όρο «νταβατζήδες»).

δωράκι: συνώνυµο της µίζας. Προέρχεται από τη φράση«είπαµε να κάνει ένα δωράκι στον εαυατό του, αλλά όχικαι 500 εκατ. δρχ.», που φέρεται (ατεκµηρίωτα λένεπολλοί) να είπε ο Α. Παπανδρέου για στέλεχος ∆ΕΚΟ.

Eδώ και τώρα: έκφραση του Α. Παπανδρέου, δηλωτι-κή (κατά τον ίδιο) της ανυποµονησίας των µαζών γιαδράση και αλλαγή.

έθεσεν εαυτόν εκτός κόµµατος: ο κοµψός τρόπος τουΑ. Παπανδρέου να αναγγέλλει τις διαγραφές, καθιερώ-θηκε έκτοτε ως πολιτικά ορθός απ’ όλο το πολιτικό σύ-στηµα.

είµαστε έθνος ανάδελφον: η αγωνία της εθνικής µονα-ξιάς από τον Χρ. Σαρτζετάκη.

είστε το κράτος: διαβεβαίωση του Κ. Μητσοτάκη προςτους αστυνοµικούς, οι οποίοι προφανώς την πήραν σο-βαρά.

εισαγγελέας: εµφανίζεται συνήθως στη φράση «να πάτεό,τι στοιχεία έχετε για σκάνδαλα στον εισαγγελέα». Τηνεπέβαλε η κυβέρνηση Σηµίτη και την υιοθέτησε πλή-ρως η Ν.∆. Για τους αδαείς, συνοδεύεται από γενικό-λογες εκφράσεις του τύπου «όλα στο φως», «το µαχαίριστο κόκαλο».

εκσυγχρονισµός: η πολιτική προµετωπίδα των κυβερνή-σεων Σηµίτη. Ταυτίστηκε µε δεξιά, σοσιαλδηµοκρατικήστροφή. Σήµερα σπάνια χρησιµοποιείται.

εµπιστοσύνη: λεκτική αυτοεπιβεβαίωση της πολιτικής α-ξιοπιστίας των κοµµάτων (π.χ. ΠΑΣΟΚ, δύναµη εµπι-στοσύνης). Απαντά επίσης κατά κόρον στη φράση «έ-χω εµπιστοσύνη στη ∆ικαιοσύνη», την οποία επανα-λαµβάνουν ως Ευαγγέλιο όσα πολιτικά στελέχη βρεθούνκατηγορούµενα (αφού όλα υποστηρίζουν ότι είναι θύ-µατα πολιτικής σκευωρίας βεβαίως...).

έξω πάµε καλά: φράση δηλωτική της φανερής δυσαρµο-νίας µεταξύ κακής εσωτερικής κατάστασης και καλήςεξωτερικής εικόνας της χώρας (Κ. Καραµανλής ο πρε-σβύτερος). Χρησιµοποιείται ωστόσο και ευρύτερα.

ετεροχρονισµένος: ουδέτερος όρος που παραπέµπει σεάγρια λιτότητα, όταν σχετίζεται µε την (µη) καταβολήτης Αυτόµατης Τιµαριθµικής Αναπροσαρµογής (κυβερ-

∆Ô˘ XPH™TOY ZEPBA

À ¿Ú¯Ô˘Ó ϤÍÂȘ Î·È ÊÚ¿ÛÂȘ Ô˘ÚÔÛ‰ÈÔÚ›˙Ô˘Ó ÌÈ· ÔÏfiÎÏËÚË Â-

Ô¯‹. ∞ÔÙÂÏÔ‡Ó, ÙÚfiÔÓ ÙÈÓ¿, ÙÔÓıÂÌÂÏÈÒ‰Ë ÎÒ‰Èη ÂÈÎÔÈÓˆÓ›·˜ Ô˘ıÂÛ›˙ÂÈ Ë ÂÍÔ˘Û›· ÁÈ· Ó· ηٷÛÙ‹ÛÂÈ۷ʤ˜ ÙÔ Ì‹Ó˘Ì¿ Ù˘ Î·È Ó· ·Û΋ÛÂÈ,fiÛÔ ÈÔ ·ÓÂÌfi‰ÈÛÙ· ÌÔÚ›, ÙËÓ Ë-ÁÂÌÔÓ›· Ù˘.∞fi ÙÔ 1974 Ò˜ ÙȘ ̤Ú˜ Ì·˜, ÙÔ ‚·ÛÈ-Îfi ÏÂÍÈÏfiÁÈÔ ÙˆÓ ∂ÏÏ‹ÓˆÓ ÔÏÈÙÈÎÒÓÂ›Ó·È ÊÙÈ·Á̤ÓÔ ÛÙ· ̤ÙÚ· ÙÔ˘˜. ¶Úfi-ÎÂÈÙ·È ÁÈ· ȉȷ›ÙÂÚ˜ ÂÎÊÚ¿ÛÂȘ, Û˘Ì-‚ÔÏÈΤ˜ ·Ó·ÊÔÚ¤˜ Î·È ÓÂÔÏÔÁÈÛÌÔ‡˜Ô˘ ηıfiÚÈÛ·Ó ·ÔÊ·ÛÈÛÙÈο ÙÔÓ΢ڛ·Ú¯Ô, ηٿ ÔÏÏÔ‡˜ ͇ÏÈÓÔ, Ô-ÏÈÙÈÎfi ÏfiÁÔ Ù˘ ÌÂÙ·ÔÏ›Ù¢Û˘. µ·-ÛÈο ·Ú·ÎÙËÚÈÛÙÈο ÙÔ˘, Ë È‰ÂÔÏÔÁÈ-΋ ·ÌÊÈÛËÌ›· ÙˆÓ ÏÂÁÔÌ¤ÓˆÓ Î·È Ë Â-ÛÎÂÌ̤ÓË ·Û¿ÊÂÈ· ÙÔ˘ ÂÚȯfi̤ÓÔ˘ÙÔ˘˜.¶Úˆı˘Ô˘ÚÁÔ› (Ô ∫ˆÓÛÙ·ÓÙ›ÓÔ˜ ∫·-Ú·Ì·ÓÏ‹˜ Î·È Ô ∞Ó‰Ú¤·˜ ¶··Ó‰Ú¤-Ô˘, Ô ∫. ªËÙÛÔÙ¿Î˘, Ô ∫. ™ËÌ›Ù˘ ηÈÔ ∫ÒÛÙ·˜ ∫·Ú·Ì·ÓÏ‹˜), ÛÙÂϤ¯Ë ÎÔÌ-Ì¿ÙˆÓ Î·È Ô˘ÚÁÔ› ¤·ÈÍ·Ó ÙÔÓ ÈÔÛËÌ·ÓÙÈÎfi ÚfiÏÔ ÛÙË ‰È·ÌfiÚʈÛËÙÔ˘ Û‡Á¯ÚÔÓÔ˘ ÂÏÏÂÈÙÈÎÔ‡ ‰ËÌfiÛÈ-Ô˘ ÏfiÁÔ˘.™Â ÁÂÓÈΤ˜ ÁÚ·Ì̤˜, ÔÈ ÔÏÈÙÈÎÔ› ÂÈ-¯ÂÈÚÔ‡Ó Ó· ÚÔÛ·ÚÌfiÛÔ˘Ó Ù· ‰Â‰Ô-̤ӷ ÛÙȘ ·fi„ÂȘ ÙÔ˘˜, ÚÔÛ‰›‰Ô-

ÓÙ·˜ ·ÚÔ˜ ÛÙȘ ÂÈÏÔÁ¤˜ ÙÔ˘˜. √Ù·ÓÛÙÚÈÌÒ¯ÓÔÓÙ·È ·fi ÙȘ ÂÍÂÏ›ÍÂȘ ÚÔ-ÙÈÌÔ‡Ó Ó· ÎÚ˘ÊÙÔ‡Ó, fï˜, ›Ûˆ ·-fi ÏÂÎÙÈΤ˜ ·ÎÚÔ‚·Û›Â˜, ‰ÈÊÔÚÔ‡ÌÂ-Ó˜ ÂÚÌËÓ›˜ Î·È Â˘ÚËÌ·ÙÈο ÁψÛ-ÛÈο Ù¯ӿÛÌ·Ù·. ∞ÔÔÈÔ‡ÓÙ·È Û¯Â-‰fiÓ ¿ÓÙ· ÙȘ ¢ı‡Ó˜ ÙÔ˘˜, ‰È·ÛÙ¤Ï-ÏÔ˘Ó ÙËÓ ÂÚÌËÓ›· ÙˆÓ Ï¤ÍÂˆÓ Î·È ÂÈ-Û¿ÁÔ˘Ó ÓÂÔ·Á›˜ ÁψÛÛÈÎÔÔÏÈÙÈ-ÎÔ‡˜ fiÚÔ˘˜, ÔÈ ÔÔ›ÔÈ ¿ÏÏÔÙ ͷÊÓÈ¿-˙Ô˘Ó Ì ÙËÓ ·ÔÚÈÛÙ›· Î·È ¿ÏÏÔÙ Â-ÍÔÚÁ›˙Ô˘Ó Ì ÙËÓ Î˘ÓÈÎfiÙËÙ¿ ÙÔ˘˜.™ÙË Û˘ÓÙÚÈÙÈ΋ ÏÂÈÔÓfiÙËÙ¿ ÙÔ˘˜,Û˘Ó‰˘¿˙Ô˘Ó ÙËÓ ÔÏÈÙÈ΋ ÙÔ˘˜ Èη-ÓfiÙËÙ· Ì ÙËÓ ·Ï·˙ÔÓÈ΋ ‰‡Ó·ÌËÔ˘ ÙÔ˘˜ ‰›ÓÂÈ Ë ¿ÛÎËÛË Ù˘ ÂÍÔ˘-Û›·˜.∞fi ÙËÓ «ÂÙÂÚÔ¯ÚÔÓÈṲ̂ÓË ∞∆∞» ÙÔ˘¶∞™√∫ ¤ˆ˜ ÙÔ «¿ÁˆÌ· ÙˆÓ ÌÈÛıÒÓ»Ù˘ ¡.¢., ÙÔ «mea culpa» ÙÔ˘ ∞. ¶·-·Ó‰Ú¤Ô˘ Î·È ÙËÓ «˘ÔÙ›ÌËÛË ÙˆÓÛηӉ·Ïˆ‰ÒÓ Ú·ÁÌ¿ÙˆÓ ÙÔ˘ µ·ÙÔ-‰›Ô˘» ÙÔ˘ ∫ÒÛÙ· ∫·Ú·Ì·ÓÏ‹, ÙÔӉȷ¯ÚÔÓÈÎfi «ÎÔÈÓˆÓÈÎfi ·˘ÙÔÌ·ÙÈ-ÛÌfi», ÙË ‰È·ÏÔ΋ Î·È ÙÔ˘˜ «ÓÙ·‚·-ÓÙ˙‹‰Â˜», Ô ÂÏÏÂÈÌÌ·ÙÈÎfi˜ ÔÏÈÙÈÎfi˜ÏfiÁÔ˜, ¤ÛÙˆ Î·È Ì ÙȘ ·Ó·Áη›Â˜ ·-Ú·ÏÏ·Á¤˜, ‰Â›¯ÓÂÈ Ó· ¤¯ÂÈ ÈÛÙÔÚÈÎ‹Û˘Ó¤¯ÂÈ·.∂›Ó·È ·Ú·ÎÙËÚÈÛÙÈÎfi fiÙÈ ÔÏϤ˜ ·fiÙȘ ÊÚ¿ÛÂȘ-ÎÏÂȉȿ Ô˘ ÛËÌ¿‰Â„·ÓÙÔÓ ÌÂÙ·ÔÏÈÙ¢ÙÈÎfi ÏfiÁÔ (ÛÂÌÓ¿ ηÈ

Ù·ÂÈÓ¿, ÎÔ˘Ì¿ÚÔÈ, ÓfiÌÈÌÔ Î·È ËıÈ-Îfi, ·Ú·Ï·ÓËı¤ÓÙ˜ Ô˘ÚÁÔ›, ı·Ì·˜ ¿ÚÔ˘Ó Ì ÙȘ ¤ÙÚ˜) ηٷÁÚ¿-ÊËÎ·Ó ÌfiÏȘ ÙËÓ ÙÂÏÂ˘Ù·›· ÂÚ›Ô‰ÔÙ˘ ¡.¢., ÁÂÁÔÓfi˜ Ô˘ Ô‰ËÏÒÓÂÈ ÙËÁÂÓÈÎfiÙÂÚË ·ÔÙ˘¯›· ÙÔ˘ ·Ï·ÈÔ‡Û˘ÛÙ‹Ì·ÙÔ˜ ÂÍÔ˘Û›·˜ Ó· ‰È·¯ÂÈÚÈÛÙ›ÙËÓ ·Ì˯·Ó›· Ô˘ ÙÔ˘ ÚÔοÏÂÛ·ÓÔÈ Û˘Ó¯›˜ ·ÔÙ˘¯›Â˜ Î·È Ù· ÛÔ‚·Ú¿Ï¿ıË ÙÔ˘.√È Û˘ÓÙ¿ÎÙ˜ ÙÔ˘ ȉÈfiÌÔÚÊÔ˘ ·˘ÙÔ‡ÔÏÈÙÈÎÔ‡ ÏÂÍÈÎÔ‡, ·ÔÙ‡ˆÛ·Ó Û’·˘Ùfi fiÏË ÙËÓ ÔÚ›· ÙÔ˘ ÌÂÙ·ÔÏÈ-Ù¢ÙÈÎÔ‡ Á›ÁÓÂÛı·È. ¶ÔÏϤ˜ ·fi ÙȘÊÚ¿ÛÂȘ ÙÔ˘˜ ¤‰ÂÈÍ·Ó Ó’ ·ÓÙ¤¯Ô˘Ó ÛÙÔ¯ÚfiÓÔ. •Â¤Ú·Û·Ó ÙËÓ ÚÔÛˆÚÈÓ‹ Â-ÈÎÔÈÓˆÓȷ΋ ÙÔ˘˜ ÚËÛÈÌfiÙËÙ·, ¤ÁÈ-Ó·Ó ÛËÌÂ›Ô ·Ó·ÊÔÚ¿˜ Î·È ÂËÚ¿-˙Ô˘Ó Ì¤¯ÚÈ Û‹ÌÂÚ· ÙËÓ ÔÏÈÙÈ΋ ˆ‹ÙÔ˘ ÙfiÔ˘.√È ÂÚ¯fiÌÂÓ˜ ÂÎÏÔÁ¤˜ ʤÚÓÔ˘Ó Î·È ¿-ÏÈ ÛÙÔ ÚÔÛ΋ÓÈÔ ÙÔÓ ÙÚfiÔ Ì ÙÔÓ Ô-Ô›Ô ÔÈ ÛËÌÂÚÈÓÔ› ‰È·¯ÂÈÚÈÛÙ¤˜ Ù˘ Â-ÍÔ˘Û›·˜ ·ÛÎÔ‡Ó ÙËÓ Ù¤¯ÓË ÙÔ˘ ÔÏÈÙÈ-ÎÔ‡ ÏfiÁÔ˘. ªÂ ·ÊÔÚÌ‹ Î·È Ù· ÓÙÈ̤ÈÙ,fiÔ˘ ·ÎÔ‡ÛÙËÎ·Ó ·ÏȤ˜ Î·È Ó¤Â˜ ÂÎ-ÊÚ¿ÛÂȘ, ÂÈϤͷÌ ٷ ÈÔ ÁÓˆÛÙ¿ Ï‹Ì-Ì·Ù· ÙÔ˘ ÏÂÍÈÏÔÁ›Ô˘ ·˘ÙÔ‡, Û’ ¤Ó· ÏÂ-ÎÙÈÎfi «ÊÏ·˜ ̷λ Ô˘ Û˘Ì˘ÎÓÒÓÂÈ,·Ó¿ÌÂÛ· ÛÙ· ¿ÏÏ·, Î·È ÙÔ ·ÈÛıËÙÈÎfi ·-ÔÙ¤ÏÂÛÌ· ÙˆÓ ÙÂÏÂ˘Ù·›ˆÓ 35 ÚfiÓˆÓÙ˘ ÔÏÈÙÈ΋˜ ÈÛÙÔÚ›·˜ Ì·˜.

Tο λεξικό τηςµεταπολίτευσης

Eλλάδα| ™·‚‚·ÙÈ¿ÙÈÎË ∂§∂À£∂ƒ√∆À¶π∞ | 3 OKTøBPIOY 2009 17

νητική πολιτική ΠΑΣΟΚ, 1985). Σύγχρονη κυνική εκ-δοχή του, το «πάγωµα µισθών» της κυβέρνησης Καρα-µανλή.

Zαρντινιέρα: συνώνυµο του µεµονωµένου περιστατι-κού αστυνοµικής βίας. Χαρακτηριστικό «δείγµα» τηςπάγιας αστυνοµικής πρακτικής. Συνοδεύεται πολύ συ-χνά από εποστρακισµούς σφαιρών, θανάτους ανύπο-πτων πολιτών και ατιµωρησία των δραστών-αστυνοµι-κών.

ζιβάγκο: ενδυµατολογική πρόταση πολιτικού ριζοσπαστι-σµού της δεκαετίας του ’70. Την εισήγαγε ο Α. Παπαν-δρέου αλλά κράτησε λίγο.

Hθικό και νόµιµο: ο Γ. Βουλγαράκης ταύτισε τις δύοέννοιες, δίνοντας νέο νόηµα στις αξίες της πολιτικής.

Θα µας πάρουν µε τις πέτρες: πρόβλεψη του ΓιώργουΠαπανδρέου µετά τις αποκαλύψεις του σκανδάλου Ζί-µενς, που επιβεβαιώθηκε εν µέρει τον περασµένο ∆ε-κέµβριο µε την εξέγερση των νέων.

θεσµός είναι µόνο ο κυρίαρχος λαός: η πρωτότυπη απά-ντηση του Α. Παπανδρέου στους διώκτες του, το 1989.

θυρωρός: σύµβολο κοινωνικής αναγνώρισης και καταξίω-σης τη δεκαετία του ’80. Εµεινε στην ιστορία από τηνπαροιµιώδη φράση του Γ. Κατσιφάρα: «Αν δεν ήταν οΑ. Παπανδρέου, δεν θα µας ήξερε ούτε ο θυρωρός τηςπολυκατοικίας µας».

Kάθαρση: προσδιόρισε τη περίοδο του σκανδάλου Κο-σκωτά και των ειδικών δικαστηρίων που ακολούθησαν.Κατ’ άλλους, ταυτίζεται απολύτως µε το «βρώµικο’89».

κάθετα: ΠAΣOK νεολογισµός για την απόλυτη διαφωνία.καµένη γη: τα άδεια ταµεία που άφησε πίσω της η Ν.∆. το

1981 για να πλήξει την «αλλαγή». Καραµανλής ή τανκς: η φράση-δίληµµα του Μ. Θεοδω-

ράκη το 1974 θεωρήθηκε από πολλούς τότε εκβιαστική.Τελευταία ο Ευ. Στυλιανίδης επανέλαβε ως φάρσα µάλ-λον το εκσυγχρονισµένο δίληµµα Καραµανλής ή χάος,για να εισπράξει από την Αννα ∆ιαµαντοπούλου την α-πάντηση Καραµανλής ίσον χάος. Η εξίσωση του χά-ους...

κασέτα: Εξωθεσµική απειλή για κάθε επίορκο δηµόσιο λει-τουργό. Γνωστές έχουν µείνει οι «κασέτες της ΚΥΠ» καιτου Μ. Τριανταφυλλόπουλου, ενώ τελευταία κάνουνθραύση και τα ροζ dvd.

κοινωνικός αυτοµατισµός: εισήχθη από το ΠΑΣΟΚ (∆.Ρέππας) για να επεξηγήσει και να παρακινήσει φαινό-µενα εµφύλιας αντίδρασης κοινωνικών οµάδων απένα-ντι σε άλλες. Εκτοτε τον επικαλούνται, ως λύση ή απει-λή, όλες οι στριµωγµένες εξουσίες.

κοριός: βασικό εργαλείο άσκησης πολιτικής. Από την ε-ποχή του Tόµπρα και των ΚΑΦΑΟ, ώς τον άρχικοριό Χ.Μαυρίκη, τον στρατηγό Γρυλλάκη και τη Vοdafone, οιυποκλοπές στην Ελλάδα ζουν και βασιλεύουν.

κουµπάροι: πραγµατικοί κουµπάροι που παίζουν τουςκοµµατικούς και κρατικούς «µεγαλοπαράγοντες» για ί-διον όφελος (;). Εγιναν γνωστοί πρόσφατα στην υπόθε-ση ΜΕΒΓΑΛ-Eπιτροπής Ανταγωνισµού.

κωλόσπιτο: η ροζ βίλα του Ανδρέα Παπανδρέου και της∆. Λιάνη στην Εκάλη, διά στόµατος Ε. Γιαννόπουλου:«Ε, δεν θα µας ρίξουν για ένα κωλόσπιτο».

Λοχαγός: άτυπο κοµµατικό αξίωµα που προσδιορίζειµεσαία σε θέση και ηλικία στελέχη. Απαντά και στα δύοµεγάλα κόµµατα. Το κίνηµα των «λοχαγών» στήριξε τονΚ. Σηµίτη αλλά και τον σηµερινό πρωθυπουργό στηναρχηγία.

Mαζί: λέξη κλειδί της µεταπολίτευσης για τον προσ-διορισµό αλλά και την υφαρπαγή της λαϊκής συναίνε-

σης (π.χ. «µαζί θα προχωρήσουµε»). Συνηθίζεται ώς τιςµέρες µας.

µεσάζοντες: από βδέλλες των αγροτών του κάµπου µετα-πήδησαν σε πιο κυριλέ δουλειές (π.χ. εξοπλιστικά, προ-µήθειες του ∆ηµοσίου κ.ά).

mea culpa: µεγαλόψυχη επίδειξη αυτοκριτικής από τονΑ. Παπανδρέου µετά το Νταβός. Σηµαίνει «λάθος µου»στα λατινικά. Πρόσφατα ο Κ. Καραµανλής, κάνονταςσκληρή αυτοκριτική, έφτασε στο σηµείο να παραδεχθείότι υποτίµησε το Βατοπέδι!

µηδενική ανοχή (εννοείται κατά της διαφθοράς): θα µπο-ρούσε να είναι το πιο σύντοµο ανέκδοτο της κυβέρνη-σης Καραµανλή.

µη προνοµιούχοι: η ευρεία κοινωνική συµµαχία που ανέ-δειξε το 1981 σε πλειοψηφικό ρεύµα το ΠΑΣΟΚ.

µπάνια του λαού: ο Α. Παπανδρέου τα χαρακτήρισε ιερά,για να αποφύγει εκλογές καλοκαιριάτικα. Εκτοτε η ρή-ση απέκτησε διαχρονική αξία και καθολικό σεβασµό.

Nέο: επιθετικός προσδιορισµός του απόλυτου κενού.Χρησιµοποιείται κυρίως όταν δεν έχει κανείς τίποτα ου-σιαστικό να πει: π.χ. Νέα Ελλάδα, νέα αρχή, νέα δια-κυβέρνηση, νέο ξεκίνηµα.

νταβατζήδες: ήρθε στην επιφάνεια από τη φράση «δεν θαανεχθούµε να κυβερνούν αυτό τον τόπο 5 νταβατζήδεςκαι 6 συντεχνίες», την οποία φέρεται να είπε το 2004 οΚ. Καραµανλής σε βουλευτές του, τρώγοντας σουβλά-κια στου Μπαϊρακτάρη. Θα µπορούσε να είναι η απά-ντηση στο all time classic ερώτηµα του θείου του: «Mαεπιτέλους, ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο;». Στιγµατί-ζει τα γνωστά φαινόµενα διαπλοκής, αν και 5 χρόνιαµετά δεν έχει διευκρινιστεί ακόµη πόσοι και ποιοι είναιτελικά οι νταβατζήδες...

ντολµαδάκια της Μαρίκας: γαστρονοµικό συνώνυµο τηςσυγκυβέρνησης Τζαννετάκη (Ν.∆. - ΣΥΝ).

Ξεπούληµα: Η εκποίηση δηµόσιας περιουσίας από τοαντίπαλο κόµµα.

Oικοσκευή: έχει δύο ερµηνείες. Προσδιορίζει την κι-νητή περιουσία του Γλίξµπουργκ που βγήκε κρυφά α-πό το Τατόι επί Μητσοτάκη, αλλά και τις οικοσκευές-δώρα της Ζίµενς σε πολιτικά πρόσωπα.

Παραπλανηθείς υπουργός (ενίοτε και πρωθυπουρ-γός): νέα µορφή ιδιότυπης πολιτικής και ποινικής α-νευθυνότητας των πολιτικών προσώπων. Ο όρος ανή-κει στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδά.

πολιτική ευθύνη: άγνωστης ετυµολογίας και περιεχοµέ-νου φράση για το ελληνικό πολιτικό σύστηµα, όπου υ-πουργοί και πρωθυπουργός θεωρούνται περίπου αδα-είς και παντελώς ανεύθυνοι άνθρωποι.

πράσινη ανάπτυξη: οικονοµική πολιτικλή νέου, οικολο-γικού τύπου. Λανσάρεται τα τελευταία χρόνια από τονΓ. Παπανδρέου.

πρωθυπουργός: απαντά κυρίως στο σύνθηµα «είσαι καιθα είσαι ο πρωθυπουργός» και στη φράση «έναν πρω-θυπουργό τον στέλνεις σπίτι του, όχι στο ειδικό δικα-στήριο», η οποία αποδίδεται στον Κων. Καραµανλή(θείο), την περίοδο των παραποµπών του Α. Παπαν-δρέου.

Pετιρέ: συµβολική περιγραφή προνοµιούχων στρωµά-των του ∆ηµοσίου (Α. Παπανδρέου).

Σκληρό ροκ: µεγάλη σε ένταση πολιτική αντιπαράθεση.

Χρησιµοποιήθηκε από τον Κ. Λαλιώτη. σε δέκα χρόνια θα το έχουµε ξεχάσει: φράση του Κ. Μη-

τσοτάκη το 1991 για το όνοµα Μακεδονία. ∆ηλωτικό τηςγενικότερης αµηχανίας του πολιτικού συστήµατος ναλύσει εδώ και 20 χρόνια το ζήτηµα.

σεµνά και ταπεινά: κλασικό µότο των δύο τελευταίων κυ-βερνήσεων Καραµανλή σε θέµατα ηθικής τάξεως καισυµπεριφοράς. Πώς λέµε «καµία σχέση»!

σκάνδαλο-σκανδαλολογία: αφορά υποθέσεις κλοπής δη-µόσιας περιουσίας και παραβατικής συµπεριφοράς α-πό πολιτικά πρόσωπα. Η σηµασία της εξαρτάται ωστόσοαπό την οπτική και την πολιτική ένταξη του καθενός.Τελευταία ο Κώστας Καραµανλής, µετά το Βατοπέδι,εισήγαγε την ηπιότερη παραλλαγή «σκανδαλώδη πράγ-µατα».

Tα δικά µας παιδιά: οι ηµέτεροι που προσλαµβάνονταισε ∆ηµόσιο και ∆ΕΚΟ. Μετά το ΑΣΕΠ ονοµάζονται και«συµβασιούχοι».

τεµαχισµός-τιµάριο: αφορά το ΠΑΣΟΚ, που κατά τον ι-δρυτή του «δεν τεµαχίζεται, δεν τιµαριοποιείται».

τρένο: ταυτίστηκε σηµειολογικά µε το ΠΑΣΟΚ. Εξού και ηφράση «όποιος διαφωνεί, να κατέβει από το τρένο».Στη Ν.∆ χρησιµοποιούν συνήθως το βουκολικότερο πα-ράδειγµα του µαντριού («Οποιος µείνει έξω από το µα-ντρί τον τρώει ο λύκος»).

Τσοβόλα δώσ’ τα όλα: φράση του Α. Παπανδρέου σε προ-εκλογική συγκέντρωση του 1989 στο Περιστέρι. Αποτέ-λεσε το σήµα κατατεθέν της ακατάσχετης προεκλογικήςπαροχολογίας, αν και στην πράξη δεν δόθηκαν πολλά...

Yπευθυνότητα-σοβαρότητα: την επικαλούνται οι πο-λιτικοί, µόνο όταν βρεθούν σε δύσκολη θέση.

Φούσκα: συνώνυµο της απάτης του Xρηµατιστηρίου,για την οποία ουδείς πλήρωσε. Ταυτίσθηκε επίσης µετις λέξεις λαµόγια, αεριτζήδες, παπαγαλάκια.

φως στο τούνελ (ή και έξοδος από το τούνελ): αγαπη-µένη φράση όλων των υπουργών Oικονοµίας, σε περιό-δους επιβολής άγριας λιτότητας.

Xρονοδιάγραµµα: εγκαθιδρύθηκε στο πολιτικό λεξιλό-γιο ως χρονικό πλαίσιο αποµάκρυνσης των αµερικανι-κών βάσεων, που τελικώς παρέµειναν. Εκτοτε χρησιµο-ποιείται για κάτι που σίγουρα δεν πρόκειται να συµβεί...

χρονοντούλαπο (της ιστορίας): ευρηµατική έκφραση τουΑ. Παπανδρέου για τον σκουπιδοντενεκέ...

Tο A και το Ω

των µπαλκονιών