Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ

Κατά το τελευταίο εξάμηνο στα ΜΜΕ αλλά και στην πολιτική αρθρογραφία

κυριάρχησε η συζήτηση για το πρωτογενές πλεόνασμα. Το πρωτογενές πλεόνασμα

είναι ένας δημοσιονομικός όρος που υπολογίζεται εξαιρετικά απλά. Είναι η διαφορά

εσόδων εξόδων του κράτους εξαιρουμένων των τόκων για την εξυπηρέτηση του

δημοσίου χρέους. σύμφωνα με την κυβέρνηση το ελληνικό δημόσιο θα είχε το 2013

πρωτογενές πλεόνασμα. Τον Απρίλη του 2014 ανακοινώθηκαν τα δημοσιονομικά

στοιχεία της eutostat για όλες τις χώρες της ΕΕ.

Στον πίνακα για την Ελλάδα η eutostat αναφέρει: δημοσιονομικό έλλειμμα 23,109

δισεκατομμύρια ευρώ και δαπάνες για τόκους 7,2 δισεκατομμύρια ευρώ. Η απλή

αφαίρεση που καταλήγει στο τελικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα δείχνει πως το

ελληνικό δημόσιο παρουσίασε πρωτογενές δημοσιονομικό έλλειμμα 16

δισεκατομμυρίων ευρώ. κι εκεί σταματά η eutostat.

http://epp.eurostat.ec.europa.eu/cache/ITY_PUBLIC/2-23042014-AP/EN/2-

23042014-AP-EN.PDF

Αντ’ αυτού ανακοινώθηκε δημοσιονομικό πλεόνασμα 0,8% του ΑΕΠ για την Ελλάδα.

Ένας εκπρόσωπος της Eurostat διευκρίνισε ότι το πρωτογενές πλεόνασμα της

Κομισιόν περιλαμβάνει προσαρμογές στον ορισμό που δίνει η στατιστική υπηρεσία,

χωρίς ωστόστο να γνωρίζει ο ίδιος ποιες ακριβώς είναι αυτές, ενώ παρέπεμψε

στον εκπρόσωπο της Κομισιόν, Simon O΄Connor. Ο O΄ Connor αναγκάστηκε να

δώσει λεπτομέρειες. Σύμφωνα με την WSJ και όπως γράφει το capital.gr ο O΄

Connor είπε:

"Πρώτον, εξαιρέσαμε τις δαπάνες των τόκων που αντιστοιχούν στο 4% του

ΑΕΠ". Αυτό, εξήγησε, συμφωνεί με τον γενικό ορισμό του πρωτογενούς

πλεονάσματος. «Δεύτερον, εξαιρέσαμε αρκετά ειδικά στοιχεία, ώστε να

αποτυπωθεί πιο σωστά η υφιστάμενη διαρθρωτική δημοσιονομική θέση. Για το

2013, οι προσαρμογές αυτές ισοδυναμούν με το 9,5% του ΑΕΠ και αντανακλούν

κυρίως το έκτακτο κόστος της στήριξης του τραπεζικού κλάδου, το οποίο

ανήλθε στο 10,8% του ΑΕΠ, καθώς και την επιστροφή των κερδών από

τα ομόλογα που διακρατούσαν τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, που αντιστοιχούν

στο 1,5% του ΑΕΠ. "Έτσι, καταλήξαμε σε πρωτογενές πλεόνασμα 0,8% του

ΑΕΠ", εξήγησε ο O΄Connor, χρησιμοποιώντας και συνοδευτικό πίνακα. Όταν

ερωτήθηκε από την WSJ εάν η μεθοδολογία αυτή έχει εφαρμοστεί και σε κάποια

άλλη χώρα μέλος της ΕΕ, ο εκπρόσωπος της Κομισιόν απάντησε με e-mail:"Οχι,

ο ορισμός αφορά την κάθε χώρα χωριστά".

http://www.capital.gr/news.asp?id=1998716

Είναι φανερό πως αφαιρέθηκαν όλες εκείνες οι δαπάνες που ήταν απαραίτητο ώστε

να παρουσιαστεί στο τέλος πλεόνασμα. Αυτά για τη διαχείριση των αριθμών το 2014.

Πηγαίνοντας στο 2010 θα δούμε μια αντίθετη διαχείριση. Τότε έπρεπε το

δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας να αυξηθεί.

Μέσα από συνεχείς αναθεωρήσεις και «ελέγχους» αναθεωρούνται προς το

υψηλότερο τα ελλείμματα του ελληνικού δημοσίου από το 2006 και μετά για να

φτάσει το έλλειμμα του 2009 στο 15,4% του ΑΕΠ. Την ίδια πορεία ανόδου

ακολουθούσε και το δημόσιο χρέος το οποίο από 115,1% του ΑΕΠ τον Απρίλη του

2010 έφτασε στο 126,8% τον Οκτώβριο (πίνακας 1).

ΠΙΝΑΚΑΣ 1

http://epp.eurostat.ec.europa.eu/portal/page/portal/government_finance_statistics/do

cuments/Report_EDP%20GR%20-%20final.pdf

http://epp.eurostat.ec.europa.eu/portal/page/portal/government_finance_statistics/docu

ments/Report_EDP%20GR%20-%20final.pdf

Πως έγινε αυτό; Μα εντάσσοντας στα ελλείμματα και στα χρέη της γενικής

κυβέρνησης τα ελλείμματα και τα χρέη όλων των οργανισμών του δημοσίου, των

δήμων αλλά και το off market swap με τη G.Shacs της κυβέρνησης Σημίτη. Στους

επόμενους πίνακες βλέπουμε τις εντάξεις αυτών των οργανισμών στα ελλείμματα και

στα χρέη της γενικής κυβέρνησης και τις μεταβολές που επέφεραν τόσο στα

ελλείμματα όσο και στο χρέος όπως τα δίνει πάλι η eurostat.

Στον επόμενο πίνακα βλέπουμε το σύνολο των οργανισμών που εντάχθηκαν στη

γενική κυβέρνηση.

http://epp.eurostat.ec.europa.eu/portal/page/portal/government_finance_statistics/docu

ments/Report_EDP%20GR%20-%20final.pdf

Ίσως αναρωτηθεί κάποιος: Ήταν παράτυπο αυτό; Η απάντηση είναι όχι. Οι σχετικοί

κανόνες εθνικών λογαριασμών (ESA95) προβλέπουν πράγματι αυτή τη δυνατότητα.

Το πραγματικό ερώτημα όμως είναι αν έχουν εφαρμοστεί πάλι και σε ποιες χώρες η

παραπάνω προβλεπόμενη διαδικασία. Σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή Ν.

Χουντή ο αρμόδιος επίτροπος O. Rehn απαντά:

"E-8967/10EL

Απάντηση του κ. Rehn

εξ ονόματος της Επιτροπής

(9.12.2010)

Στο ευρωπαϊκό σύστημα λογαριασμών 1995 (ΕΣΛ 95) παράγραφος 3.27 (και πίνακας 3.1) ορίζονται

τα κριτήρια για τη διάκριση των θεσμικών μονάδων μεταξύ εμπορεύσιμων και μη εμπορεύσιμων

μονάδων. Τα κράτη μέλη υποχρεούνται να εφαρμόζουν αυτά τα κριτήρια περιοδικά προκειμένου να

αποφασίσουν για την κατάταξη των δημόσιων επιχειρήσεων και, γενικά, των μονάδων που

ελέγχονται από τη γενική κυβέρνηση. Αν οι μονάδες αυτές πληρούν τα κριτήρια για μη εμπορεύσιμες

μονάδες, ένα από τα οποία είναι ο κανόνας του 50%, κατατάσσονται στον υποτομέα της γενικής

κυβέρνησης. Πολλά κράτη μέλη το έχουν πράξει στο παρελθόν. Ένας ενδεικτικός κατάλογος της

επανακατάταξης που έγινε στα κράτη μέλη περιλαμβάνει: Γαλλία (2001), Βέλγιο (2008 και 2010),

Εσθονία (2008), Ουγγαρία (2008), Ιρλανδία (2007), Ιταλία (2008), Ρουμανία (2008 και 2010), Ισπανία

(2009), Πολωνία (2009), Γερμανία (2010), και το Ηνωμένο Βασίλειο (2010).

Από την απάντηση του επιτρόπου φαίνεται πως η διαδικασία αυτή δεν είναι κάτι

συνηθισμένο. Κάθε άλλο μάλιστα. Κι όχι μόνο αυτό η τελείως γενικόλογη και

αοόριστη απάντηση του επιτρόπου αφήνει κάποιες αμφιβολίες για την έκταση της

ένταξης στη γενική κυβέρνηση των δημοσίων οργανισμών. Ας δούμε γιατί ήταν τόσο

φειδωλός στην απάντησή του. Σε ερώτηση του Π. Λαφαζάνη στην ελληνική βουλή και

προς το υπουργείο οικονομικών με το ίδιο περιεχόμενο έλαβε την παρακάτω

απάντηση.

Από τις απαντήσεις του επιτρόπου και της ΕΛΛΣΤΑΤ προκύπτει πως όχι μόνο δεν

ήταν συνηθισμένη στην Ε.Ε. η διαδικασία της ένταξης του συνόλου των οργανισμών

του δημοσίου στη γενική κυβέρνηση αλλά δεν είχε γίνει καμία φορά τέτοια

γενικευμένη εφαρμογή της προβλεπόμενης διαδικασίας. Όταν και όπου εφαρμόστηκε

αφορούσε την ένταξη κάποιου συγκεκριμένου οργανισμού στη γενική κυβέρνηση.

Μόνο σε κάποιες χώρες και κάποιες χρονιές προστέθηκαν στο έλλειμμα τις γενικής

κυβέρνησης τα ελλείμματα ενός και μόνο, συνήθως, οργανισμού. Ποτέ και πουθενά

όλων. Μόνο στην Ελλάδα και για συγκεκριμένους πολιτικούς λόγους. Πολλά

ερωτήματα αρχίζουν επομένως να γεννούνται. Ήταν φανερό πως η διαδικασία που

ακολουθήθηκε θα ανέβαζε τόσο το έλλειμμα όσο και το χρέος του δημοσίου κάτι

απολύτως αναμενόμενο όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για κάθε χώρα.

. Οι αριθμοί επομένως χρησιμοποιούνται από τις πολιτικές ηγεσίες και τους

μηχανισμούς τους για να εξυπηρετούν συγκεκριμένες πολιτικές. Φυσικά με

χειραγώγηση.

Γ. Π. Τριανταφυλλόπουλος

http://eparistera.blogspot.gr/