Τα κλαριά των ελάτων ψηλά χαιρετάνΤα πουλιά εγνοιανά κελαηδούνεΣ' αγριόδασος ζεις µαγεµένο και αν θες να φύγεις αδύνατο σου 'ναι.

H πασχαλιά ας ρίχνει βροχή λουλακίΤην κερασιά να γδύνει ο αγέρας.Μα ας είναι, εγώ θα σε πάρω από 'κειΣε παλάτι µε τρίλιες φλογέρας.

Χίλια χρόνια το σύµπαν σου µάγοι σφαλούνΚρυφό µένει στο φως και σε µέναΛες πως µέρη πιο ωραία δεν θα 'βρεις αλλούΑπ' τα ξέφωτα τα γητεµένα.

Το χορτάρι την πάχνη ας µη δει το πρωίΑν σβηστεί το φεγγάρι τι κρίµα.Μα ας είναι, εγώ θα σε πάρω από 'κειΣ' ένα πύργο µε θέα στο κύµα.

Ποια µέρα, ποιαν ώρα να ξεκλέψεις µπορείςΣιγά να 'ρθεις να σε συναντήσω;Θα σε πάρω στα χέρια και πάµε χωρίςΟύτε χνάρι ν' αφήσουµε πίσω.

Θα σε κλέψω, το κλέψιµο αν προτιµάς-Ή µάταια σκορπούσα το σφρίγος;Kι η καλύβα, α στέρξε, Εδέµ για εµάςΑν πιαστούν το παλάτι κι ο πύργος!