Επισκόπηση Θ.Ενότητας - Φιλοσοφικησυμβουλετικη

Δημοσιεύθηκε: Παρ Νοέ 21, 2008 12:32 pm

Σας χαιρετω και καλως σας βρισκω. Ειμαι νεομελος σε αυτο το forum και πραγματικα αισθανομαιχαρουμενος με την πληθωρα θεματων προςσυζητηση και στοχασμο. Ενα τετοιο θεμα θα ηθελα"ανοιξω" και εγω με σκοπο την επικοδομητικηανταλλαγη αποψεων. Ειμαι ενας νεος ψυχολογος(νεος επαγγελματικα και οχι ηλικιακα) πουσκοπευει να ασκησει το επαγγελμα του σε λιγοκαιρο. Φυσικα θα πρεπει να ειμαιπροσανατολισμενος σε ενα συγκεκριμενο ειδοςψυχοθεραπειας για αυτο και παρακολουθωδιαφορα σεμηναρια συμβουλευτικης θεραπειας.Προσφατα ομως , ψαχνοντας στο internet γιαφιλοσοφικα θεματα (διαβαζω αρκετα φιλοσοφιαστον ελευθερο χρονο μου), ειδα ενα προγαμμαφιλοσοφικης συμβουλευτικης και ψυχοφιλοσοφιας.Δεν σας ζητω να με συμβουλεψετε γιατι ειδη εκαναεγγραφη (εχω ξεκινησει ηδη και την πρωτη μουεργασια στα πλαισια των μαθηματων αυτων) και σεενα χρονο (ταχυρυθμο) ή σε δυο χρονια θα παρωτο διπλωμα του φιλοσοφικου συμβουλουαναγνωρισμενο απο τις ευρωπαικες καιαμερικανικες φιλοσοφικες συμβουλευτικες εταιριες.Αυτο που θελω να ρωτησω ειναι αν εσεις εχετε

ακουσει κατι για αυτο και ποια ειναι η γνωμη σας(δεν κανω φυσικα σφυγμομετρηση, απλα μεενδιαφερει η γνωμη ατομων που εχουν μαθει ναμιλανε με επιχειρηματα).

xm...

Δεν μας λες για αρχή ποιά είναι η διεύθυνση ναρίξουμε μια ματιά?

ακούγεται πολύ ενδιαφέρον...

Το "Φιλοσοφική Συμβουλευτική" έχει νόημα αν:● 1. Είναι επωνυμία τμήματος σχολής

αναγνωρισμένης από το κράτος● 2. Είναι όρος επαγγέλματος με καθορισμένα

δικαιώματα δημοσιευμένα στην εφημερίδα τηςκυβερνήσεως

● 3. Είναι τίτλος εξειδίκευσης, ή μεταπτυχιακούανωτέρας ή και ανωτάτης σχολής.

● 4. Είναι όνομα εμπορικής επιχείρησης.● 5. Είναι τίτλος συγγράμματος.

Για να λες λοιπόν Mephisto, ότι είδες έναπρόγραμμα..."ΦιλοσοφικήςΣυμβουλευτικής"....μάλλον δεν εννοείς τα1,2,3,4,5...

Στον αιώνα της μπαρούφας....όλα μπορούν ναγίνουν "διδασκαλία". Αφού ψοφάει ο κόσμος να

πληρώνει για φροντιστήρια...και επειδή όλα αυτάστηρίζονται στην άγνοια του "μελλοντικούεπαγγελματία"....του κάνουν μάθημα, το τι μάθημαθα κάνει αυτός σε άλλους. Είναι δηλαδή ένααεροπλανάκι εκπαίδευσης.

Απόδειξη: Πες μας Mephisto πως σε πέντε μήνεςσου δίνει το δικαίωμα ο εκπαιδευτής σου, μετά απόεξετάσεις...να ανοίξεις το δικό σου εκπαιδευτήριομε το αζημίωτο (θα έρχεται ως εξεταστής οεκπαιδευτής σου).

Ουσιαστικά η εκπαίδευση στην Ελλάδακαθοδηγείται από δυο υπουργεία. Το ένα είναι τουπουργείο παιδείας και το άλλο το υπουργείοαπασχόλησης. Το υπουργείο απασχόλησης δεν έχεισχολές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης...αλλάμεταλυκειακής όπως έχει και το υπουργείοπαιδείας........το πρώτο έχει τα ΚΕΚ και το δεύτεροτα ΙΕΚ.Υπάρχουν όμως και τα εργαστήρια ελευθέρωνσπουδών (ΕΕΣ) που έλαβαν το μεγάλο αγγούρι,νόμος 3696/2008, για υποδομές και εγγυητικήεπιστολή 100000 ευρώ...Ευτυχώς τα κέντρα ξένωνγλωσσών ως Φροντιστήρια γλιτώνουν!

Τι είναι λοιπόν η σχολή που παρέχει "ΦιλοσοφικήΣυμβουλευτική" Mephisto; ΙΕΚ, ΚΕΚ,

ΕΕΣ....(φροντιστήρια δεν μπορεί να είναι γιατίλογαριάζονται μόνο αυτά για μαθήματα σχολείουκαι οι ξένες γλώσσες).

Σας ευχαρισρω πολυ για τις απαντησεις σας.

Καταρχην η διευθυνση του συγκεκριμενου site

ειναι

ηhttp://www.geocities.com/filosofikisimbouleutiki/

.

Τωρα οσον αφορα στα θεματα που εθιξε ο Bugman: πρωτα να σε ευχαριστησω ιδιαιτερα για τηναπαντηση σου, πραγματικα μιλας με επιχειρηματακαι μαλιστα ευστοχα. Θελω ομως να σε διορθωσωσε κατι. Δεν ειπα οτι σε πεντε μηνες παιρνειςπτυχιο, αλλα σε 2 χρονια (εκτος και εαν ειναιταχυρυθμο, οποτε γινεται 12 μηνες). Επισης τακριτηρια 1,2,3,4,5 που ανεφερες τα σεβομαι καικαλα που υπαρχουν και αυτα αλλα εδω μιλαμε γιακατι καινουργιο. Φαντασου οτι συγραμμα ελληνικοακομη για την φιλοσοφικη συμβουλευτικη δενυπαρχει. Ειναι ενας καινουργιος τομεας ακομη καιγια τα δεδομενα της αμερικης και της ευρωπης.Λογικο ειναι λοιπον στην Ελλαδα να μην εχειθεσπιστει ακομη κατι (εδω δεν υπαρχουν αναλογακριτηρια ουτε για την απλη συμβουλευτικη πουεχει αναγνωριστει επισημα σαν μεθοδοςψυχοθεραπειας απο την αμερικανικη εταιρια

ψυχολογιας απο τη δεκαετια του '50). Επισης λαβεσοβαρα υποψη σου οτι ενας απο τους εκπαιδευτηςτης εν λογο σχολης διδασκε στο Παντειοπανεπιστημιο (απο εκει αποφοιτησα και ξερω τιεστι Παντειο). Το γεγονος εξαλου οτι για ναεγγραφεις σε αυτο το προγραμμα σπουδων πρεπειηδη να εχεις πτυχιο ψυχολογιας ή φιλοσοφιαςαλλα και το οτι το διπλωμα που παρεχει ειναιαναγνωρισμενο απο την ευρωπαικη καιαμερικανικη εταιρια φιλοσοφικης συμβουλευτικηςνομιζω οτι του δινει κυρος και αξιοπιστια. Ολααυτα τα γραφω οχι για να δικαιολογησω την σχοληή την αποφαση μου να λαβω μερος στοπρογραμμα αλλα για να εχετε μια πληρη εικονα καινα μπορεσετε να εκτιμησετε σφαιρικοτερα τηνκατασταση. Και κατι τελευταιο, δεν "ψοφαω" στονα πληρωνω φροντιστηρια, ουτε εχω αγνοια περιτων θεματων επαγγελματικης προοπτικης, πολυ δεπερισσοτερο τις δεοντολογιας απεναντι σεμελλοντικους συναδελφους μου και ειδικοτεραμελλοντικων πελατων μου.

Εντάξει ως σεμινάριο το δέχομαι, αλλά αυτό είναιμια "ειδίκευση" και όχι από μόνος του έναςεπαγγελματικός τίτλος!Ας πούμε ότι κάποιος μηχανικός κάνει σεμινάριογια ασφάλεια της εργασίας. Αυτό δεν μεταφράζεταιως ειδικός για την ασφάλεια εργασίας, αλλά όταντου ζητηθεί βιογραφικό θα το αναφέρει ως

πρόσθετο προσόν. Το πόσα χρόνια απαιτούνται γιαένα σεμινάριο...είναι ένα ζήτημα. Όταν γιαπαράδειγμα απαιτείται δυο χρόνια από τη ζωήκάποιου...τότε δεν μιλάμε για σεμινάριο αλλά γιαμεταπτυχιακό, το οποίο πρέπει να το παρέχειυποχρεωτικά ένα ίδρυμα τριτοβάθμιαςεκπαίδευσης. Τα σεμινάρια δεν αναφέρονται μεχρόνια σπουδών αλλά με ώρες σπουδών. Είναιδηλαδή ενημερωτικά ως προς ένα θέμα με ύληλιγότερη από ένα μάθημα εξαμήνου.

Δες εδώ:http://www.cc.uoa.gr/skf/seminario.html#11

Τί θα πει «φιλοσοφική συμβουλευτική»;! Τί είναιαυτό;! Διπλώματα, χρήματα κτλ. μυρίζομαι... κατάτα άλλα... Συμβουλευτική στην ψυχολογία τοκαταλαβαίνω αλλά στην φιλοσοφία είναι λίγοπρωτάκουστο και συνάμα ανούσιο. Ποιός είναιαυτός που δίδασκε Πάντειο; Διότι και 'γωΠαντειακός είμαι.

Ακριβως. Ειναι ειδικευση. Ο επαγγελματικος μουτιτλος ειναι ψυχολογος. Καθε ψυχολογος ομωςοφειλει να ειδικευτει σε μια θεραπευτικη μεθοδο(ψυχαναλυτικη, συμπεριφοριστικη, γνωσιακη,συμβουλευτικη κ.λ.π.). Εγω απλα επελεξα τηνφιλοσοφικη συμβουλευτικη. Φιλε opyrgosφιλοσοφικη συμβουλευτικη ειναι η συμβουλευτικη

που ασκουν οι ψυχολογοι, με την διαφορα οτι δενχρησιμοποιει μονο τις ψυχολογικες θεωριες για τηνεπιλυση ενος προβληματος αλλα και την σοφια τωνστοχαστων ολων των αιωνων. Ας μην ξεχναμε οτικατα την αρχαιοτητα η φιλοσοφια ηταν ενταγμανηστην καθημερινη ζωη των ανθρωπων και πασχιζεγια να τονβοηθησει.

Δεν απάντησες όμως...ποιος "Πάντειος"Καθηγητής;

Φίλε Mephisto άλλο ψυχολογία και άλλοφιλοσοφία (από την άποψη βεβαίως τηςσυμβουλευτικής). Πέραν όμως των εξειδικεύσεωνσε ακόμη περισσότερους τομείς και αντικείμενα -κάτι που δεν είναι πολλές φορές αποτελεσματικό(το Πάντειο έχει πολλά τέτοια παραδείγματα) -,συμβουλευτική στη φιλοσοφία, επέτρεψέ μου ναπω, είναι η μεγαλύτερη !@$% που έχω ακούσει.

Νομίζω ότι δεν εννοεί συμβουλευτική στηφιλοσοφία, αλλά συμβουλευτική με χρήσηφιλοσοφίας!

Η Ελληνική Φιλοσοφική Συμβουλευτική καιΨυχοφιλοσοφία οργανώνει προγράμματαεκπαίδευσης με ακαδημαϊκά κριτήρια για τηνπιστοποίηση του Συμβούλου Φιλοσοφίας.

Από το link που παραθέτεται παραπάνω τα έχω

πάρει αυτά τα λόγια.

Το ζήτημα εδώ δεν είναι το εκπαιδευτικόπρόγραμμα αλλά αν έχουμε ακούσει κάτι για αυτό:Εγώ απαντώ ευθέως...τίποτα...πρώτη φορά τοείδα εδώ να αναφέρεται.

Και 'γω πρώτη φορά το ακούω. Και απ' ότι έριξαμια ματιά στο link...

Ο καθηγητης ειναι ο Αποστολου ο οποιος διδασκεΦιλοσοφικη Ανθρωπολογια στο Παντειο στο τμημαψυχολογιας. Τωρα οσον αφορα στο αντικειμενοπου θιγουμε ο bugman καταλαβε σωστα, ειναισυμβουλευτικη με χρηση φιλοσοφιας (ιδιαιτερατων στωικων, της υπαρξιακης φιλοσοφιας και τηςανατολικης - κινεζικης φιλοσοφιας, χωρις βεβαιανα αποκλειονται και αλλες). Μια καλη πηγη για ναπαρετε μια ιδεα ειναι το βιβλιο "Πλατωνας, οχιπροζακ" του Λου Μαρινοφ αλλα και (γιατι οχι) το"Θεραπεια του Σοπεναουερ" του Ιρβιν Γιαλομ.

Θα πιστοποιηθείς (;) σαν "ειδικός" σύμβουλοςποιών; Των στελεχών ανθρώπινου δυναμικού;Των διευθυντών προσλήψεων; Των εξαρτημένωνκαι κοινωνικά αποκλεισμένων ατόμων; Σύμφωναμε ποιούς θα συμβουλεύεις; Με τους Στωικούς καιτη φιλοσοφία της Ελληνιστικής περιόδου στα

σύγχρονα προβλήματα και τις προκλήσεις του21ου αιώνα; Με το κάρμα της ανατολικήςφιλοσοφίας στο ατομικό άγχος, την ανασφάλειακαι τη μαζική αποπροσωποποίηση στις σύγχρονεςμητροπόλεις;

Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο καθένας μας έχειαναπτύξει μια άποψη για τη ζωή. Αυτό συνιστά μιαφιλοσοφία. Αν λοιπόν ο Χ ασθενής βρίσκεται σεαδιέξοδο...δεν μπορεί δηλαδή να σκεφθεί κάτικαλύτερο μέσα από μια συζήτηση με τονσύμβουλο, ο οποίος θα έχει χαρτογραφήσει τηνφιλοσοφία του...τις απαντήσεις που δίνει σταθέματα που τον απασχολούν (και όχι σε οτιδήποτεάλλο), τότε θα εφαρμόζεται η ρήξη τηςαναποτελεσματικής φιλοσοφίας με κάποια σχετικήκαι γνωστή. Αυτό σημαίνει με άλλα λόγια πλύσηεγκεφάλου...

Έχω την εντύπωση λοιπόν ότι η ΦιλοσοφικήΣυμβουλευτική είναι η πλύση εγκεφάλου με άλλαλόγια!

Είναι από τις ελάχιστες φορές που θα συμφωνήσωμαζί σου φίλε Bugman.

ΤΕΙ Καβάλας φίλε...ΤεχνολογίαΠετρελαίου...εγγύηση!

...την πιο άχρηστη ειδικότητα διάλεξα οάνθρωπος.......για την Ελληνική κοινωνία αλλάχρήσιμη για τον πλούτο των γνώσεων...που έδινε.Όπως φυσικά συμβαίνει σε όλες τις σχολές...80γράφτηκαν στο πρώτο εξάμηνο... 29 μείναμε στοτελευταίο και δέκα αποφοιτήσαμε...με πτυχίο!Γι΄αυτό πρέπει να καταργήσουν τις εξετάσεις! Έχειχώρο για όλους στην αρχή και για όσους μπορούνστο τέλος!Σκέφτομαι πως αν στην Πάντειο ο λόγος τουαριθμού πτυχιούχων προς τον αριθμό των αρχικώνεγγεγραμμένων είναι πάνω από το 0,3 μάλλονδώρο δίνουν τα πτυχία!

Βουλωμένο γράμμα διαβάζεις!

Φιλε opyrgos, οι προκλησεις και τα προβληματαπου αντιμετωπιζει ο συγχρονος ανθρωπος μπορεινα εχουν αλλαξει, τα συναισθηματα ανεπαρκειαςομως αλλα και ο δυσλειτουργικος τροπος επιλυσηςτων, παραμενουν αναλλοιωτα στους αιωνες, ειτεπροκαλουνται επειδη ψοφησε το αλογο σου καιδεν μπορεις να διαχειριστεις σωστα το γεγονος οτιδεν θα μπορεσεις να σπυρεις το χωραφι ειτε επειδηπροκαλουνται απο τον εθισμο σου στο διαδυκτιομε αποτελεσμα την κοινωνικη σου απομονωση. Ηφιλοσοφια δεν σου δινει μαγικες συνταγες γιαοποιοδηποτε προβλημα σε απασχολει, αλλα σουδινει τα εργαλεια ωστε να κατανοησεις αρχικα το

προβλημα σου, να αξιολογησεις εις βαθος τιςεπιλογες που εχεις και τελος να καταληξεις σε μιαλυση η οποια θα γινει και τροπος ζωης ετσι ωστεστο μελλον να διαχειριζεσαι καλυτερα παρομοιαπροβληματα.

Με συγχωρείς φίλε Mephisto αλλά μάλλον δενέχεις κατανοήσει τί είναι η φιλοσοφία και ποιόςείναι ο σκοπός της.

Νομίζω οτι αυτό που λέει ο Mephisto, είναι '' ηφιλοσοφία στην υπηρεσία της ψυχολογίας''

Εγώ θα έλεγα, ''γιατί όχι?''Ίσως να μιλούσαμε τότε γιατην πιο εξελιγμένηψυχολογία που υπήρξε ποτέ.

(και εδώ που τα λέμε ... κάποιοι το έχουνεφαρμόσει αυτό εδώ και δεκαετίες έστω κι αν δεντου έχουν δώσει κάποιο όνομα,και έστω κι αν δενείναι γενικά αποδεκτοί από τους φιλοσοφους ωςφιλόσοφοι ή από τους ψυχολόγους ως ψυχολόγοι

)

Σκέψου Mephisto, να έρθει μεθαύριο κάποιος στοιατρείο σου και να βασίσεις την γραμμή στήριξηςτου σε αρχές όπως:

''Τα πάντα ρει'' (άρα και το πρόβλημα σου είναιπροσωρινό)

''Η εστίαση της προσοχής δομεί την ψυχολογικήπραγματικότητα'' (άρα: Μην εστιάζεσαι στοπρόβλημα τόσο πολύ...χαλάρωσε)

κλπ.

Νομίζω, ειδικά σε ελαφριές περιπτώσεις θα έσωζεςπολύ κόσμο, που ίσως στα χέρια άλλωνψυχολόγων(θέλω να πιστεύω της μειοψηφίας)μπορεί να κατέληγαν να κατηγορούν τον εαυτότους, να αναμοχλεύουν το παρελθόν και εντέλει ναφύγουν από τα ιατρεία τους με περισσότεραπροβλήματα αντί να λύσουν εκείνο που πήγαν ναλύσουν.

Αυτά που μας περιγράφει ο Mephisto είναι όντως ηφιλοσοφία ως εργαλείο της ψυχολογίας. Δεν είναικάτι πρωτοφανές. Πολλές επιστήμες αλλά καιάνθρωποι και θρησκείες ακόμα έχουν μεταχειριστείτη φιλοσοφική μεθοδολογία (αποσπασματικά καιημιτελώς βέβαια πάντα) σαν εργαλείο. Μηνξεχνάμε ότι και ο Χίτλερ ακόμα επικαλείτο τονΝιτσεϊκό Ζαρατούστρα για να χτίσει το δόγμα τηςΑρειας Φυλής. Αλλά ακόμα και ο χριστιανισμός σανδόγμα κατακλέβει την πλατωνική φιλοσοφία μεοικονομικά και εξουσιαστικά κίνητρα για ναπουλήσει τον κόσμο των ιδεών με όρους καιπροϋποθέσεις βέβαια.

Όταν όμως μεταχειριζόμαστε τη φιλοσοφία σανεργαλείο, ποτέ δεν φιλοσοφούμε αλλάμεταχειριζόμαστε τη στοχαστική μας ικανότηταυστερόβουλα. Έτσι η φιλοσοφία χάνει τοθεμελιακό της χαρακτηριστικό που της δίνειταυτότητα: το ότι είναι ανυπόθετη και ανεξάρτητη.Εν προκειμένω, η φιλοσοφία σε πολλέςπεριπτώσεις έρχεται σε αντίθεση με την ψυχολογίακαι αυτό ακριβώς είναι που δεν μπορούν νασυμπορευτούν από κοινού σε μια συμβουλευτικήκατεύθυνση.

Έστω ότι έρχεται σε μένα να τον συμβουλεύσω μεψυχοφιλοσοφία κάποιος που έχει έντονηαυτοκτονική διάθεση από παθολογικά αίτια, επειδήδηλαδή έχει μελαγχολήσει από ερωτικήαπογοήτευση. Αφού λοιπόν εγώ ως σύμβουλοςχρησιμοποιώ τη στωική φιλοσοφία (όπως μας είπεςMephisto) είμαι υποχρεωμένος να πω στονάνθρωπο ακριβώς το εξής: "Αν η ζωή σου έχειφτάσει στο σημείο να είναι ένα ανυπόφορομαρτύριο, τότε μπορείς να αυτοκτονήσεις".Επιπλέον, όπως έκανε και ο Ηγησίας ο Κυρηναϊκός(στωική φιλοσοφία και εδώ) θα πρέπει να ιδρύσωκαι ένα σύγχρονο νοσοκομείο θεραπευτικήςαυτοκτονίας για να υποστηρίξω τη στωικήφιλοσοφική μου συμβουλευτική. Για αυτά τι έχει ναπει η ψυχολογία; Μήπως τα ακριβώς αντίθετα;Υπάρχει ψυχολόγος που θα συμβουλεύσει τον

πελάτη του να αυτοκτονήσει; Ο καθηγητής σου οΑποστόλου γνωρίζει τον Ηγησία τον πεισιθάνατο;

Φίλε Mephisto εν ολίγοις δεν γίνεται ναχρησιμοποιήσεις την φιλοσοφία ως εργαλείο τηςψυχολογίας. Η φιλοσοφία γράφει στα παπάρια τηςτων άνθρωπο και την ψυχολογική του ευημερία.Το μόνο που ενδιαφέρει τη φιλοσοφία είναι ναπροχωράει χωρίς να σταματά σε τείχη και σκοπούς,ανυπόθετα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Μπορείνα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωποςείναι ιός (όπως ήδη έχει καταλήξει η σχολή τηςβαθειάς οικολογίας) ή ότι ο άνθρωπος το καλύτεροπου έχει να κάνει όταν φτάσει στο απροχώρητοείναι να πετάξει το παιχνιδάκι που λέγεται ζωή στασκουπίδια (στωική/κυρηναϊκή φιλοσοφία και"εύλογος εξαγωγή"). Η φιλοσοφία όχι μόνο δενθεωρεί τον άνθρωπο ως κέντρο του κόσμου, αλλάπολλές φορές στρέφεται και εναντίον του. Αυτόείναι το έργο της, και γι αυτό πονάμε όσοιασχολούμαστε μαζί της. Ασχολούμαστε για ναβασανιζόμαστε. Μας δίνει όμως μια μεγάλη χαρά.Το γεγονός ότι ξέρουμε τι μας συμβαίνει (τραγικάπρόσωπα), και ας βασανιζόμαστε. Αυτό όμως δεναρκεί στην ψυχολογία που την ενδιαφέρει ηψυχική υγεία του ανθρώπου.

Συμπερασματικά, όλη αυτή η trendy τάση γιαψυχοφιλοσοφία είναι άλλη μια πατέντα που έχουν

βρει μερικοί για να κάνουν χρήσιμα τα οικονομικώςάχρηστα πτυχία τους. Και δεν εννοώ εσέναMephisto που μπορεί όντως να προβληματίζεσαιανιδιοτελώς και να μην έχεις οικονομικέςανησυχίες.

Το μόνο που μπορούν να καταφέρουν οι"ψυχοφιλόσοφοι" είναι να συνεχίσουν να είναιψυχολόγοι και να συμβουλεύουν ψυχολογικά. Ηψευδεπίγραφη φιλοσοφία δεν μπορεί να λέγεταιφιλοσοφία. Πολλοί θέλουν να τη σφετεριστούναλλά διαρκώς η ιστορία τους βγάζει εκτός.Χρήσιμη συμβουλευτική θα ήταν μόνο μιασυμβουλευτική καθαρά φιλοσοφική, χωρίςψυχολογία. Μια συμβουλευτική που δεν θαδίσταζε να στραφεί εναντίον του ανθρώπου.Αλλά αυτό φυσικά είναι αντιεπαγγελματικό.Κάποια στιγμή ίσως το δοκιμάσω πειραματικά

Φιλε Afham αυτη ηταν η πιο εμπνευσμενη κριτικηπου ακουσα για την φιλοσοφικη συμβουλευτικη,σε ευχαριστω για αυτο. Θα ηθελα ομως να θιξωμερικα θεματα πανω σε αυτα που ειπες. Καταρχηννα σου υπενθυμησω οτι η συμβουλευτικη(ασχετως αν ειναι φιλοσοφικη ή ψυχολογικη) δενεχει ωσ στοχο να κατευθυνει τον ανθρωπο πουζητα βοηθεια, αλλα να δειξει επιλογες για τηνεπιλυση ενος προβληματος που ισως εναςανεκπαιδευτος δεν βλεπει αμεσως. Βασικη μεριμνα

της συμβουλευτικης ειναι η ενοραση και ηαυτοεπιγνωση, τι καλυτερο εργαλειο λοιπον αποτην χρηση φιλοσοφιας για αυτο. Θα σου δωσω εναπαραδειγμα για να το καταλαβεις καλυτερα αυτο.Ας υποθεσουμε οτι ερχεται μια μητερα σε ενανσυμβουλο γιατι εχει προβληματα με τον γιο της. Οισχεσεις τους ειναι τεταμενες και οι συχνοικαυγαδες μεταξυ τους της εχει δημιουργησειμεγαλο στρες. Ας υποθεσουμε οτι αυτο συμβαινειγιατι η ιδια ειναι επιτυχημενη και θελει το ιδιο γιατον γιο της ο οποιος μαλλον δεν δινει τοση μεγαληβαρυτητα σε αυτο. Τι νομισεις οτι θα τηνσυμβουλευαν συμβουλοι διαφορων σχολωνψυχολογιας? Προφανως ο ψυχαναλυτης της ναεστιαζε στην παιδικη της ηλικια και στην δικη τηςσχεση με τους γονεις της. Καταλαβαινεις ποτε θατελειωνε, αν τελειωνε ποτε. Ο συμπεριφοριστηςκατα πασα πιθανοτητα θα προσπαθουσε να βρειγιατι αυτο το ερεθισμα (η μη επιτυχια του γιου) τηςπροκαλει τοσο μεγαλο αγχος και θα δουλευε στονα αποσυνδεσει αυτο το γεγονος απο τασυναισθηματα αγχους της. Καποιος αλλος που θαειχε ειδικευτει επανω στην συστημικη θεραπεια θαεβλεπε την οικογενεια ως συνολο και μεσα σε αυτοτο πλαισιο θα προσπαθουσε να επιλυσει τοπροβλημα μεσα απο την εκπαιδευση των μελωντης για σωστη επικοινωνια και εκφραση τωνσυναισθηματων τους.Κοιταξε ποσο κατευθυντικες ειναι ολες αυτες οι

προσεγγισεις.Αντιθετα ο φιλοσοφικος συμβουλος θα της ελεγεκατι σαν αυτο "αναρωτιαμαι εαν για καποια ατομααρκει το να υπαρχουν απλως". Απο κει και περα θαειχε πυροδοτηθει ενας διαλογος σχετικα με τηνεννοια της "ευθυνης" της "τελειας οικοιγενειας" καιτην εννοια της "επιτυχιας". Προσεξε. Δεν ειπα γιατα συναισθηματα, αλλα για τις εννοιες. Ισως εχειςδικιο. Η φιλοσοφια δεν δινει δεκαρα για τονανθρωπο και τα συναισθηματα του. Δινει ομως γιατις εννοιες. Μεσα απο αυτον τον διαλογο λοιπονθα μπορουσε να επιτευχθει μια αλλαγη στη στασητης μητερας απεναντι στη συμπεριφορα του γιουτης, απλα και μονο προσεγγιζοντας τις εννοιες τωνθεματων που την απασχολουν διαφορετικα. Με μιααλλη οπτικη γωνια, αναστοχαζομενη (εχεις δικιοκαι εδω, η φιλοσοφια πρεπει να προωθει τονστοχασμο, και με αυτο τον τροπο ο φιλοσοφικοςσυμβουλος το πετυχαινει) τις επιπτωσεις που εχει ησυμπεριφορα της εξαιτιας των πεποιθησεων τηςσχετικα με τις συγκεκριμενες εννοιες.Αυτη ηταν μια υποθετικη περιπτωση η οποια ομωςμπορει να γενικευτει και σε πολλα αλλαπροβληματα που αντιμετωπιζει ο ανθρωπος.Για οποιεσδηποτε αλλες κριτικες σου παρατηρησειςευχαριστως να τις συζητησουμε.

το θεμα ειναι απλο.ο ψυχολογος ειναι κατεπαγγελμα φιλος,η πορνη κατ επαγγελμα

συντροφος,αυτο που λεμε εδω ο κατ επαγγελμαφιλοσοφημενος φιλος.μετα θα εχουμε κατεπαγγελμα αδερφια κτλ κτλ.αμα υπαρχει καποιοςπου πληρωνεται γι αυτα οποιος το κανει τσαμπα σελιγο θα θεωρειται και ποντιος

Mephisto δεν μου έλυσες την απορία μου με αυτότο case study που μου ανέφερες. Εγώ δεν ήθελαένα άλλο case study που θα βόλευε τονψυχοφιλόσοφο, αλλά μια απάντηση στο δικό μουcase study. Σου θυμίζω ότι δεν θα διαλέγεις εσύπεριπτώσεις, εκείνες θα σε διαλέγουν. Περιμένωλοιπόν. Να αυτοκτονήσει ο φίλος μας ή όχι;

Φίλε afham, η φιλοσοφία - με την αυστηρήσημασία της λέξης - δε συνεπάγεται αυτόματα τηνψυχολογία, ούτε η ψυχολογία τη φιλοσοφία, είτεως μεθοδολογικό εργαλείο είτε ως μαθησιακόςκλάδος. Θα λέγαμε σε γενικές γραμμές ότι ηφιλοσοφία είναι μια εξωστρεφής τάση ενώ ηψυχολογία μια επιμέρους εσωστρεφής τάση. Αυτόσημαίνει ότι η φιλοσοφία μπορεί να είναι μιαθεωρητικήπρακτική, δηλαδή αδιαχώριστααφηρημένη, ως προς τα αντικείμενά της, καιγενική, αν όχι καθολική, ως προς τα αποτελέσματάτης, κάτι που δεν ισχύει στην ψυχολογία. Αυτόβεβαίως δε σημαίνει ότι ο ψυχολόγος δεν μπορείνα εκπονήσει γενικές θεωρίες, επί παραδείγματι,για τη δομή της προσωπικότητας, ή τα στάδιαεξέλιξης της νοημοσύνης. Αλλά αυτό, όταν το

κάνει, δεν υπάγεται πλέον στο επάγγελμά του,αλλά στη φιλοσοφία, τουλάχιστον όταν η μέθοδόςτου είναι αφηρημένη και αυστηρή. Όταν δηλαδή ηφιλοσοφία χρησιμοποιείται ως μέθοδος,μετατίθεται στο πεδίο της επιστήμης - εξού και ηαλληλοδιαπλοκή τους απ' τις πρώτες δεκαετίες του17ου αιώνα. Από τη μία μεριά, η επιστήμη είναιαυτή που θα παρέχει εμπειρικές αποδείξεις για τουςισχυρισμούς μας ή να διαπιστώνει ότι αυτοί οιισχυρισμοί ορθώς απορρίπτονται. Από την άλλημεριά, η φιλοσοφία (μπορεί να) είναι μεταφυσική.Στην επιστημονική σύλληψη του κόσμου, ο ρόλοςτης φιλοσοφίας απέχει απ' το να είναι, όπως ήτανγια τον Πλάτωνα, η βασίλισσα των επιστημών,όπου η θεωρητική γνώση ήταν ενοποιημένη με τησοφία. Καθίσταται αντιθέτως, όπως θα έλεγε και οΛοκ, ο «χαμάλης» της επιστήμης, της οποίαςδουλειά είναι να καθαρίζει τα σκουπίδια πουυπάρχουν στο δρόμο προς τη γνώση και τηνεπιστημονική μέθοδο. Υπό αυτήν την άποψη φίλεMephisto, η φιλοσοφία δεν ανήκει, και κατ'επέκταση δεν μπορεί να είναι "θεραπευτικό"εργαλείο στα χέρια κάποιου που του ανήκει. Όλοιέχουν δικαίωμα στη φιλοσοφία, εφόσον όλοιτην έχουν ανάγκη απ' τη στιγμή πουα-πορούν (έλλειψη πόρου, διεξόδου ήπεράσματος).

Γιατί απευθύνεσαι σε μένα; Υποστήριξα κάτι το

αντίθετο;

Θα ήθελα να σου επισημάνω το εξής: η φιλοσοφίαδεν είναι εξωστρεφής διαδικασία. Είναιαυστηρότατα εσωστρεφής και καταλήγειεξωστρεφής από ανάγκη.

Δεν ξέρω πώς ακριβώς την εννοείς ωςεσωστρεφής, διότι δε μου δίνεις περισσότεραστοιχεία, αλλά θα έλεγα μάλλον ότι ξεκινάει κατάβάση ως εξωστρεφής διαδικασία, ως ενασχόλησηδηλαδή προπάντων με τη φύση και με τα φυσικάφαινόμενα και δενκαταλήγει...

Φιλε afham οσον αφορα στην περιπτωση τουανθρωπου με αυτοκτονικο ιδεασμο, θα ηθελα νασου υπενθυμισω οτι δεν κανουν ολες οιθεραπευτικες μεθοδοι για ολες της "ψυχικες"ασθενειες. Ακομη και ο ιδιος ο Φρουντ υποστηριξεοτι ουτε η ψυχαναλυση ειναι ικανη να"θεραπευσει" τους ψυχωσικους. Εναν τετοιοανθρωπο λοιπον θα τον παρεπεμπα σε καποιοκεντρο ψυχικης υγειας ωστε να τον αναλαβειπρωτα ενας ψυχιατρος και με φαρμακευτικη αγωγηνα υποχωρησουν λιγο οι παρορμητικες του τασεις(στην περιπτωση μας αυτοκτονικες) και μονοαργοτερα και σε συνεργασια με τον ψυχιατρο θαπροχωρουσα. Παρολα αυτα και χαριν συζητησεωςεαν υποθεσουμε οτι αυτος ο ανθρωπος εχειαποφασισει να αυτοκτονησει φευγοντας εαν δεν

βοηθηθει απο εμενα (αν και αυτα τα πραγματα δενγινονται), τοτε θα μπορουσα πραγματι ναχρησιμοποιησω την σοφια των Στωικων,σαφεστατα δεν θα χρησιμοποιουσα το δικο σουπαραδειγμα (για ευνοητους λογους). Πιθανοταταθα προσπαθουσα να ανοιξω εναν διαλογο μαζι τουσχετικα με την αξιωση των Στωικων για μια"αρμονια της λογικης βουλησης με την εξωτερικηπραγματικοτητα". Με λιγα λογια μπορει να βιωνωδυσκολες καταστασεις στην πραγματικοτητα μου,μπορω ομως να τις δεχτω οπως ακριβως ερχονταιγιατι εναρμονιζω την θεληση και βουληση μουσυμφωνα με την εξωτερικη πραγματικοτητα."...στη βουληση, οταν αυτη συνεχεται με τετοιοντροπο, δεν μπορει να παρεισφρυσει τιποτα,οτιδηποτε αλλο κρατιεται σε αποσταση, ο ιδιος οπονος δεν μπορει να γινει σκοπος που πρεπει ναικανοποιηθει".Φιλε opyrgos, ο Λοκ που ανεφερες, καταπαραδοξο τροπο, ηταν ο πρωτος στοχαστης πουσυνεισεφερε τοσα πολλα στην ψυχολογια τηςαναπτυξης και απο της δικες του ιδεες αρχισε ναθεμελιωνεται ο κλαδος αυτος της ψυχολογιας.

Mephisto ακριβώς αυτό εννοώ. Με τον τρόποαντιμετώπισης που προτείνεις αποδεικνύεις ότιχρησιμοποιείς τη φιλοσοφία αποσπασματικά και"όπου σε συμφέρει" ώστε να εξυπηρετήσεις τηνψυχολογία στο να βοηθήσεις τον άνθρωπο ενώ η

φιλοσοφία θα μπορούσε κάλλιστα να σου προτείνεινα αφήσεις (ή και να ενισχύσεις ακόμα) τηναυτοκτονία του ασθενή αυτού. Ε αυτό δεν λέγεταιφιλοσοφία. Λέγεται μια νέα μέθοδος ψυχολογίαςγια την οποία πρέπει να βρείτε άλλο όνομα και όχιμε το συνθετικό της φιλοσοφίας. Ίσως "αναλυτικήψυχολογία" θα ήταν δόκιμο.

Φίλε Mephisto, αρχικά ένα ερώτημα: γιατί σεαυτόν που έχει τάσεις αυτοκτονίας θα αναφέρεις -και κατ' επέκταση θα συζητήσεις (;) - τουςΣτωικούς και όχι τον Σοπενάουερ; Γιατί ηαυτοκτονία είναι μία κατ' εξοχήν ατομική πράξη καιόχι ένα κοινωνικό φαινόμενο επανεμφανιζόμενοσυνεχώς στις σύγχρονες κοινωνίες, όπως θαανέλυε ο Ντιρκάιμ;

Θα ξανασημειώσω ότι σε προβλήματα σύγχρονακάνεις αναχρονισμούς και συνάμα χρησιμοποιείς τηφιλοσοφία πράγματι αποσπασματικά και ενάντιαστον εαυτό της. Αυτό το πράγμα είναι μιαεσφαλμένη αντίληψη της φιλοσοφίας. Η"συμβουλευτική" αναλαμβάνει με εργολαβικήαυταπάρνηση την κερδοφόρο αξιοποίησή της. Ηφιλοσοφία ΔΕΝ αναγνωρίζει ασθενείς καιθεραπευτές, φιλισταισμούς και άσπιλουςδιαχωρισμούς - ούτε καν η ψυχανάλυση. Θα τηβρεις παντού, κάτω από τις ίδιες επιφάσεις. Καιαυτός που θέλει να αυτοκτονήσει λοιπόν είναι, σε

κάποιο βαθμό, φιλόσοφος. Σχεδόν όλοι είμαστε,αφού όλοι μας υιοθετούμε ορισμένες αξίες, βάσειτων οποίων ρυθμίζουμε τη ζωή μας ή το θάνατόμας (ή τουλάχιστον, θέλουμε να πιστεύουμε ότι τηρυθμίζουμε βάσει αυτών των αξιών, ενώαισθανόμαστε αμήχανα όταν δε λειτουργούμε κατ'αυτόν τον τρόπο).

Υ.Γ. Για τον Τζον Λοκ θα συζητήσουμε άλλη φορά.

Νομίζω ότι ο Afham ξεκαθάρισε την σχέσηφιλοσοφίας και ψυχολογίας. Η όποια χρήση τηςφιλοσοφίας που δεν γίνεται για μαθησιακούςλόγους, αλλά σε τετ-α-τετ συζητήσεις δεναποσκοπεί στο να αναβαθμίσει τις γνώσεις του"ασθενή" αλλά να τον ταπεινώσει με το πρόσχημα"δεν ήξερες" και μέσα από αυτό να τον αναγκάσεινα δεχτεί τις προτάσεις του φιλοσοφικούψυχολόγου.Ουσιαστικά ένας φιλόσοφος δεν προτείνει αλλάκάνει διάλογο με σκοπό να ξεκαθαρίσει τις θέσειςτου, και αυτές οι θέσεις να προκαλέσουν, νασυγκινήσουν τον άλλο, ώστε και ο άλλος να έχειθέσεις, όσο και διαφορετικές και αν είναι αυτές. Οφιλόσοφος δεν επιδιώκει ταύτιση ιδεών, ούτεαπόδειξη, ούτε να πείσει. Πετυχαίνει μέσα από τοδιάλογο την ανάταση τόσο του εαυτού του όσο καιτου άλλου. Σκοπός δηλαδή είναι να σκεπτόμαστεκαι αυτή είναι η πρακτική του φιλόσοφου.

Μια λοιπόν "φιλοσοφική ψυχολογία" θα πρέπει νακαθορίζει τον διάλογο, ότι ο ασθενής έχει τηνδιάθεση να πάρει θέση σε προβλήματα, όπου εδώθα είναι τα δικά του προβλήματα. Ενώ λοιπόν στηνψυχολογία, ο ειδικός ακολουθεί μια μέθοδο όπουεμφανίζει το πρόβλημα και με την σιγουριά τουειδικού δείχνει και την λύση...σε μια φιλοσοφικήψυχολογία...δεν υπάρχει τίποτα σίγουρο και ηόποια λύση θα δοθεί από τον ίδιο τον ασθενή...μετην στάση του στο διάλογο.Στο ερώτημα του Afham "θα αυτοκτονήσεις ή όχι",ο ασθενής πρέπει να αναφέρει τη θέση του "θακάνω αυτό γιατί πιστεύω ότι έτσι είναι ταπράγματα". Ουσιαστικά είναι ένα παιχνίδι "Η Στιγμήτης Αλήθειας". Ξεστομίζοντας μια αρνητική θέσηγια τον εαυτό του...κανείς μπορεί νασυνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματόςτου.Αυτή είναι και η μόνη χρησιμότητα που λογαριάζωγια την φιλοσοφική συμβουλευτική...και όχι βέβαιατο τραβηγμένο που είχα αναφέρει παραπάνω, ηπλύση εγκεφάλου.

O Achenbach συνεκρινε καποτε τον φιλοσοφικοσυμβουλο με τον τιμονιερη ενος πλοιου " οφιλοσοφικος συμβουλος δεν ειναι ο τιμονιερηςεκεινος που η δουλεια του ειναι να παιρνει τη θεσητου αληθινου καπετανιου για οση ωρα χρειαζεται,ωστε να κουμανταρει το πλοιο μακρυα απο τους

κινδυνους που ξερει πως κρυβονται κατω απο τηνεπιφανεια σε καποια ιδιαιτερα θαλασσια περιοχη. Οφιλοσοφικος συμβουλος ειναι μαλλον εναςεκπαιδευμενος τιμονιερης στο καταστρωμα ενοςπλοιου το οποιο εχει χασει την ταχυτητα ή τη ροτατου ή και τα δυο και καθεται διπλα στον καπετανιοτου, εξεταζοντας παλιους και καινουργιους χαρτες,ελεγχοντας την πυξιδα, τον εξαντα και τοτηλεσκοπιο, καθως κουβεντιαζει μαζι του για τηδιευθυνση των ανεμων, τα θαλασσια ρευματα καιτ'αστερια, πανω απο τις κουπες με τον αχνιστοκαφε. Μοναχα αργοτερα, σαν πεσει το βραδυ,συζητουν ζητηματα οπως αν ειναι πραγματι οκαπετανιος του σκαφους και τι σημαινει να εισαι οκαπετανιος. Ο "τιμονιερης" ισως να αναφερει στον"καπετανιο" τι ειχε ειπωθει στο παρελθον οτισημαινει να ειναι κανεις καπετανιος, καθως και τιεχει ειπωθει για το ιδιο θεμα σε αλλες γωνιες τουκοσμου. Η συζητηση αλλοτε σοβαρευει και αλλοτεπερνα στην ευθυμια, μεχρι ο καπετανιος ναξαναπαρει πισω τον ελεγχο του πλοιου, να αυξησειτην ταχυτητα του και να τραβηξει στη του στηναξιοπιστη θαλασσα"Αυτο το αποσπασμα περιγραφει καλυτερα αποεμενα τον ρολο του φιλοσοφικου συμβουλου.Οσον αφορα στην επιλεκτικοτητα, νομιζω οτι ειναιαυτονοητο γιατι συμβαινει. Ακομα και σανψυχολογικος συμβουλος πρεπει να επιλεξεις την"σχολη" που θα χρησιμοποιησεις για την

αντιμετωπιση καποιου περιστατικου. Δεν χρηζουνβεβαια ολα την ιδια αντιμετωπιση. Το ιδιοσυμβαινει και με τον φιλοσοφικο συμβουλο.Επιλεγει "σχολη" φιλοσοφιας που θαχρησιμοποιησει σε ενα πειστατικο με μονογνωμονα την ηθικη, πνευματικη και σωματικηακεραιοτητα του ατομου που εχει μπροστα του.Δεν την επιβαλει ομως, απλα την θετει ως θεμα γιασυζητηση. Για αυτο το λογο οι φιλοσοφικοισυμβουλοι αποκαλουν τα ατομα που τουςεπισκεπτονται "¨επισκεπτες" και οχι "ασθενεις" ή"πελατες". Η εννοια του "επισκεπτη" ενεχει τηνσυντροφια, την απλη συζητηση και την φιλικηδιαθεση.

ναι , αλλά έτσι ο "επισκέπτης" δεν"απελευθερώνεται" από "κάτι", αλλά από τη μίαφαντασίωση περνά στην άλλη. Πώς θα πετύχεις ναμη δει απέναντί του άλλον έναν πατέρα ο"επισκέπτης"; Η συντροφιά κτλ δεν αρκούν

Βέβαια. Ανάλογα με την περίπτωση θα επιλέξει μιασχολή

Φίλε μου δεν είναι φιλοσοφία αυτό. Ο φιλόσοφοςοφείλει να είναι συνεπής. Ίσως από τα μοναδικάχαρακτηριστικά του γνωρίσματα. Δεν γίνεται ναείναι και υπαρξιστής και αναλυτικός και στωϊκός καιμηδενιστής και πανθεϊστής και μεταμοντέρνοςανάλογα με την περίσταση. Δεν είναι ενιαία η

φιλοσοφία, το ένα ρεύμα αντιμάχεται το άλλο. Ηφιλοσοφία ποτέ δεν υπήρξε χαμαιλέοντας.

Mephisto, εξακολουθείς να μην κατανοείς τορόλο της φιλοσοφίας και να την αναγάγεις σε έναθεραπευτικό εργαλείο διαφόρων "ειδικών" που θασυμβουλεύουν τους άλλους κατά βούληση. Οφιλόσοφος δε συμβουλεύει, δεν παριστάνειτο δάσκαλο σε κανέναν. Η φιλοσοφία δενείναι ψυχιατρική. Αντιθέτως - και εδώ μας μιλάειπερισσότερο το σωκρατικό πρότυπο για το ρόλοτου φιλοσόφου - μειώνει την οίηση των υπολοίπωναλλά και των αυτοαποκαλούμενων επαιόντωναποδεικνύοντάς τους την άρση των αυτονόητωνπραγμάτων και απαντήσεων σε ορισμέναερωτήματα ακόμη και των πραγμάτων πουθεωρούν ότι έχουν συνειδητοποιήσει. Όλα τ' άλλαείναι η εργολαβική αντιμετώπιση της φιλοσοφίας.

ΜΑ για εργολαβία δεν πρόκειται; Ο φιλοσοφικόςσύμβουλος δεν είναι ο φιλόσοφος πουσυμβουλεύει, αλλά ο σύμβουλος που "φιλοσοφεί"τον πόνο του άλλου μαζί με τον άλλον! Και αυτότο κάνει για να μπορεί ο άλλος να σκεφθείκαλύτερα, ας πούμε φροντιστηριακά, ενώ ο ίδιος,ο σύμβουλος να ικανοποιηθεί οικονομικά....

Ο Mephisto το είπε από την αρχή....για βιοπορισμόδιάλεξε τη Φιλοσοφική Συμβουλευτική!

Φιλε Bugman ποτε δεν ειπα πως διαλεξα τηνφιλοσοφικη συμβουλευτικη μονο βιοπορισμο. Ανμε ενδιεφερε μονο αυτο τοτε θα ειδικευομουν στηνψυχαναλυση και θα ανοιγα ενα γραφειο στηνΕκαλη ή στην Κηφισια. Βασικο μου κριτηριο ητανκαι ειναι η καινοτομια, η ελυθερια και η ευεληξιαπου σου παρεχει αυτο το εργαλειο. Επισης ποτεδεν ειπα πως ο φιλοσοφικος συμβουλος ειναι καιφιλοσοφος. Συμφωνω με οσα λετε αλλα ολα αυτα(θα επρεπε να) αντιπροσωπευουν εναν φιλοσοφο,οχι φιλοσοφικο συμβουλο. Ο ρολος τουφιλοσοφικου συμβουλου ασφαλως και δενταυτιζεται με εκεινον του φιλοσοφου. Οφιλοσοφικος συμβουλος σε συνεργασια με τον"επισκεπτη" του, δεν προσπαθει να ερμηνευσει τονκοσμο και τα γεγονοτα, αλλα να τα κατανοησει.Και αυτο ασφαλως γινεται μεσα απο θεωρητικεςπροσεγγισεις διαφορων ερμηνειων που μαςκληροδοτησαν οι φιλοσοφοι ανα τους αιωνες. Δενυποβαθμιζεται η φιλοσοφια με αυτον τον τροπο.Το να τεθει στην υπηρεσια του ανθρωπου δεν τηνυποβαθμιζει με κανενα τροπο.Επειτα μην ξεχνατε και κατι αλλο. Δεν θα πρεπει σεαυτες τις περιπτωσεις να ειμαστε τοσο ακαμπτοι μετο συστημα αξιων της φιλοσοφιας. Οταν ενα ατομοζηταει την βοηθεια σου για ενα προβλημα που τοναπασχολει πραγματικα, δεν θα κατσει να σκεφτειοτι η λυσεις που του προτεινονται προερχονται αποτον υπαρξισμο ή απο τον στωικισμο. Αδιαφορο του

ειναι. Τον ενδιαφερει να βγει απο το αδιεξοδο πουβρισκεται και να μπορεσει να χειριστει με επυτυχιαπαρομοιες καταστασεις και στο μελλον. Ο φιλοςopyrgos απαντησε οτι η φιλοσοφια δεν αναγεται σεθεραπευτικο εργαλειο και υπεραμυνθηκε τηςαποψης του. Ομως...γιατι οχι? Η μουσικηαποτελεσε θεραπευτικο εργαλειο και εξακολουθεινα αποτελει μεσω της μουσικοθεραπειας. Το ιδιοσυμβαινει και με την θεατρικη εκφραση μεσω τηςδραματοθεραπειας. Και για να το προχωρησουμεακομη παραπερα, θεραπευτικα εργαλεια αποτελουνκαι οντοτητες οπως τα αλογα μεσω τηςιπποθεραπειας αλλα και τα δελφινια. Πραγματικαθεραπευτικα εργαλεια... Δεν ακουσα ομως κανεναννα διαμαρτυρεται για αυτο.Η φιλοσοφια κυριοι δεν ειναι υπερανω τουανθρωπου. Καποτε τον υπηρετουσε κιολας. Γιατιοχι και σημερα που την εχουμε περισσοτερο αποποτε αναγκη.

προσωπικά δεν διαφωνώ με τίποτα τονεωτερίστικο.

Καλό είναι να δοκιμάζονται όλα σε έναν κόσμο πουπλέον δύσκολα "προσφέρει" ουσιαστικές λύσεις...

Συνεπώς, θα με ενδιέφερε ν΄διαβάσω τις απόψειςσου και τις απόψεις της νέας αυτής τάσης, όμως μεένα βλέμμα το οποίο είναι καθαρά χομπύστικο και

όχι βλέμμα που κάνει παραπομπή σε κάτι ιατρικό ήσυμβουλευτικό.

Η φράση "θα σου δώσω μια συμβουλή" ενοχλεί τααυτιά μου, εκτός αν προέρχεται απο ένανδάσκαλο.Κανείς δεν έχει το δικαιωμα να συμβουλέψεικανεναν.Εχει πάντα το δικαίωμα, -εφόσον του ζητηθεί- ναεκφέρει την προσωπική του άποψη....

Επίσης, είμαι αντίθετη -χωρίς να θέλω να σε θίξωπροσωπικά φίλε μου-στους ψυχολόγους....

Είναι λίγο "φινγκ-φονγκ", αν κρίνω απο τιςπληθωρικές, ξανθες ψυχολόγες που μαζεύονταιστα μεσημεριανάδικα και στα πρωινάδικα και οιοποίες μου δίνουν την εντύπωση ότι κουβαλούνπολλά προσωπικά προβλήματα στα οποία πρέπει ναβρουν λύση...και ως εκ τούτου, οι "συμβουλές"που δίνουν δεν ειναι και οι πλέον"ανταγωνιστικές".

Και η κυβέρνηση φοροθεραπεία μας κάνει...αλλάγιατί δεν μας αρέσει;Αντιλαμβάνομαι Mephisto το σκεπτικό σου...δενμετράει το μέσο όταν ο στόχος μπορεί ναεπιτευχθεί. Ασφαλώς και δεν στεναχωριούνται οιστωϊκοί εκεί που βρίσκονται...Πάντως το ωραίο

εδώ είναι ότι ζήτησες την άποψη των μελώνμας...και όπως είδες δεν υπήρχε γνώση επί τουθέματος περί συμβουλευτικής γενικότερα (δεν είδααντιεπιχειρήματα με βάση την συμβουλευτική).Προφανώς λοιπόν η συμβουλευτική δεν είναι οτομέας μας! Σε μια κοινωνία δέκα εκατομμυρίωνανθρώπων...το τι σημαίνει συμβουλή...το ξέρουμεμόνο αν πάμε στα δικαστήρια και απευθυνθούμε σεδικηγόρους! Γνωρίζω ταξιτζή με πτυχίο παιδικήςψυχολογίας ο οποίος η μόνη χρησιμότηταγι΄αυτόν είναι να βγάζει μωράκια...στα μπαράκια!Γιατί να αφήσει το προστατευμένο του επάγγελμα,είναι ιδιοκτήτης και οδηγός ταξί, για να ανοίξει έναγραφείο παιδοψυχολογίας; Υπάρχει κάποιααυστηρή οδηγία ότι σε μια ομάδα προβλημάτωνυποχρεωτικά πρέπει να απευθυνθεί ο πολίτης σεψυχολόγο, ή παιδοψυχολόγο; Αυτή η εργασία δενέχει σήμερα την αξία που πρέπει να έχει, γιατί δενέχει γίνει θεσμός. Η δυνατότητα όπως και συδήλωσες των διάφορων θεραπειών, όπωςμουσικοθεραπεία...να φέρουν αποτελέσματα μέσααπό την ένταξη σε μια κοινωνική ομάδα, με τηνσυμμετοχή είναι ανταγωνιστική με τις κοινωνικέςδραστηριότητες και αυτά τα οφέλη που δίνουνστους συμμετέχοντες.Αν λοιπόν κάποιος μπορεί να ξεδώσει άνευοποιονδήποτε αναλύσεων με τη συμμετοχή του σεκοινωνικές δραστηριότητες...γιατί να απευθυνθείσε ειδικό; Έχουμε μάθει να πηγαίνουμε σε ειδικό

εκεί που θα έχουμε συντομότερα αποτελέσματα.Είναι λοιπόν η φιλοσοφική συμβουλευτική μιαμέθοδος που φέρνει γρήγορα αποτελέσματα;

Mephisto, προσοχή! Μην μπλέκουμε τα διάφοραπεδία. Επειδή η μουσική και η θεατρική έκφρασηχρησιμοποιείται για θεραπεία αυτό δε σημαίνει ότικαι η φιλοσοφία εντάσσεται σ' αυτά τα πεδία. Ημουσική ψυχαγωγεί και εξημερώνει τα ήθη, ακόμηκι αν δεν ανήκει στην τάξη του φαρμάκου, όπωςμας δείχνει η ιστορία του Σαούλ, του πρώτουβασιλιά των Ιουδαίων, που περιγράφεται ωςμανιοκαταθλιπτικός, στον οποίο ο υπήκοός τουΔαβίδ έπαιζε άρπα για να κατευνάσει τημελαγχολική του διάθεση. Και όταν εγκύπτουμεστην Ποιητική του Αριστοτέλη, βλέπουμε τηντραγική πράξη, μέσω του φόβου και του οίκτουπου εμπνέει στο θεατή, να προκαλεί μέσα του έναείδος κάθαρσης που εξαγνίζει τις ψυχές. Αυτόόμως δε συμβαίνει στη φιλοσοφία. Δεν είναι αυτόςο σκοπός της. Σκοπός της είναι να δίνει απαντήσειςκαι να ασχολείται με θεμελιακά ερωτήματα, όπως τίείναι γνώση. Να απαντήσει στο ερώτημα τί είναιωραίο στην τέχνη, τί σημαίνει καλό και τί κακό στησυμπεριφορά των ανθρώπων, τί υπάρχει πέρα απότα φυσικά όρια του ανθρώπου, πέρα από τονορατό κόσμο μας κτλ. Αυτές τις απαντήσεις δεν τιςδίνει "θεραπεύοντας" αλλά ανακαλύπτοντας,απορώντας, δηλαδή σφάλλοντας μάλλον παρά

δίνοντας διεξόδους. Στη φιλοσοφία είναιπροτιμότερο να σφάλλουμε επειδή επεκτεινόμαστε,παρά επειδή περιοριζόμαστε. Το άτομο δηλαδή πουέχει πρόβλημα - με την αυστηρή σημασία τηςλέξης, δεδομένου ότι η λέξη πρόβλημα προέρχεταιαπό αυτό που τίθεται μπροστά σε κάποιον καιαποτελεί εμπόδιο - είναι αυτό που έχει μεγαλύτερηαξία για τη φιλοσοφία, ακόμη και αν έχει τάσειςαυτοκτονίας. Αυτό δηλαδή σημαίνει ότι έχειαποβάλλει τη συνήθεια του να επιβιώνει μέσα στονκόσμο, να μη σαστίζει και να μην απορεί πια. Ναμην είναι νωθρός κι αδιάφορος άνθρωπος.Ακριβώς το αντίθετο. Να θέλει να ζήσει μια ζωήθαυμάσια και συναρπαστική γι' αυτό και αυτοκτονείεπειδή αυτή δεν υπάρχει. Περισσότερα θα είχεςδηλαδή να μάθεις εσύ απ' αυτόν παρά αυτός απόσένα.

Ναι αλλά ποιος πληρώνει το λογαριασμό; Οασθενής...Τα οποία χρήματα τα χαίρεται ο σύμβουλος πουδεν είναι ασθενής...Τα οποία χρήματα αν και ασθενής ο ασθενής είχετρόπο να τα έχει....Με τα οποία χρήματα ο ασθενής ικανοποιεί τοσυμβουλευτικό του έλλειμμα...Με τα οποία χρήματα ο σύμβουλος ικανοποιεί τοοικονομικό του έλλειμμα...Κατά τα άλλα ο Mephisto παραβλέπει το κέρδος

(αλλά δεν το αγνοεί..δεν παρέχει δωρεώνυπηρεσίες...) και μας λέει ότι παίρνει ικανοποίησηως άλλος ασθενής....

Τελικά μήπως η φιλοσοφική συμβουλευτική είναιένας διάλογος ασθενών...όπουαλληλοθεραπεύονται;Κάτι τέτοιο μας λέει ο Opyrgos...(περισσότερα θαμάθει ο σύμβουλος από τον συμβουλευόμενο μαςλέει).

Περιμένω όμως την απάντηση του Memphisto ωςπρος τα γρήγορα αποτελέσματα...Είναι η μέθοδοςαυτή γρήγορη; Ανταγωνίζεται άλλες μεθόδους σταίσα; Γιατί κάποιος να επιλέξει την φιλοσοφικήσυμβουλευτική; Για λόγους εξυπηρέτησης; Γιαηθικούς λόγους; Για φαντασιακούς λόγους; (τηνέχει δει μαθητευόμενος φιλόσοφος)...

Και κάτι άλλο προς Opyrgo...Αυτό με τον υπήκοοτου Δαυίδ μήπως εμπεριέχει και κάποιο σεξουαλικόυπονοούμενο;

Εκεί ο νους σου! Όχι, δεν περιέχει. Διαβασε τηνιστορία να δεις.

Ορίστε ο φιλοσοφικός σύμβουλος Opyrgos....πώςμε έστειλε για διάβασμα.....Διέγνωσεπρόβλημα...και έδωσε τη λύση...γρήγορα...απλά...και δωρέαν......

Ευχαριστώ!

σήμερα μ΄αρέσετε γιατί έχετε μια χιουμοριστικήδιαθεση παίδες

Μαρια, ποτε δεν ειπα οτι θα δινω συμβουλες, δενειναι αυτος ο σκοπος της φιλοσοφικηςσυμβουλευτικης. Εαν μου ζητηθει θα δωσωεπιλογες, οχι συμφωνα με την δικη μουκοσμοθεωρια (αυτη δεν ενδιαφερει τον"επισκεπτη" που αντιμετωπιζει ενα προβλημα),αλλα συμφωνα με την κοσμοθεωρια ανθρωπωνπου πραγματικα εχουν να πουν κατι, οπως οιφιλοσοφοι. Να το ξεκαθαρισουμε λοιπον αυτο. Οφιλοσοφικος συμβουλος δεν κατευθυνει, ουτεσυμβουλευει. Προτεινει λυσεις και επιλογες. Τοποια επιλογη θα ακολουθησει το ατομο ωστε ναλυσει το προβλημα του (ή αν θες να κατανοησει τοπροβλημα του ετσι ωστε να φτασει στην λυση)αφορα το ιδιο το ατομο και κανεναν αλλο.Φιλε opyrgos, εχει δει ποτε καταθλιπτικο? Εχειςμιλησει μαζι του? Με λιγα λογια, εχεις ιδεα τι ειναικαταθλιψη? Μαλλον οχι, απο τον τροπο πουεξιδανικευεις τους ανθρωπους που εχουναυτοκτονικες τασεις φαινεται οτι δεν εχεις ιδεα.Φιλε bugman, γιατι εστιαζεις συνεχως στο ζητηματων χρηματων? Οι ψυχολογικοι συμβουλοι, αρακαι η φιλοσοφικοι συμβουλοι, δεν παυουν να ειναιεπαγγελματιες που παρεχουν τις υπηρεσιες τουςοπως και σε καθε αλλο επαγγελμα παροχης

υπηρεσιων. Και κατι αλλο.....Το να μεμφεσαισυνεχως τους επαγγελματιες ψυχικης υγειας για τογεγονος οτι πληρωνονται για τις υπηρεσιες τους,εκτος απο την απαξιωση σου απεναντι τους,δειχνεις και την ταση σου να νουθετεις αλλα και ναπροστατευεις το κοινο απο αυτους. Μην εισαι τοσο"συμβουλευτικος", ουτε "προστατευτικος", γιατιετσι υιοθετεις τις ιδιοτητες αυτων που απαξιωνεις.Με εκτιμηση και καθε σεβασμο προς ολους τουςσυνομιλητες μου.

Συγνωμη για το διπλο post αλλα οι ερωτησεις πουδεχομαι αφορουν τοσα θεματα που ορισμενες δεντις θυμαμαι. Οφειλω αλλη μια απαντηση στον φιλοbugman. Οσον αφορα στο γιατι επελεξα τοσυγκεκριμενο θεραπευτικο εργαλειο δεν εχει νακανει οτι "την ειδα φιλοσοφος". Οπως εξηγησα καισε προηγουμενο post, υπαρχουν διαφορα ειδη (ήσχολες καλυτερα) ψυχοθεραπειας. Καποιο πρεπεινα επιλεξει ο νεος ψυχοθεραπευτης ωστε να εχειενα θεωρητικο και μεθοδολογικο πλαισιο που θακινηθει. Η επιλογη αυτη συνηθως γινεται με πολυαπλα κριτηρια (αφου ολες εχουν μειονεκτηματακαι πλεονεκτηματα) οπως για παραδειγμα το ποιαμεθοδος ταιριαζει στον χαρακτηρα του ή με βασητην εμπειρια του (καποια συγκεκριμενη μεθοδοςτον βοηθησε να ξεπερασει ενα προβλημα κατα τοπαρελθον). Στην δικη μου περιπτωση ισχυει τοδευτερο. Ξεπερασα αρκετα προβληματα μεσω της

μελετης της φιλοσοφιας και εξακολουθω νααναζητω τροπους (μεσω αυτου του εργαλειου) ναγινομαι καθε μερα καλυτερος ανθρωπος, συζυγος,πατερας.

Αναγνωρίζεις λοιπόν και μόνος σου ότι δε μιλάμεπλέον για φιλοσοφία αλλά για ψυχιατρική. Να τοξεκαθαρίσουμε αυτό και να μην τρέφουμεαυταπάτες. Η κατάθλιψη - δηλαδή ένας ιδιαίτεροςτρόπος ψυχοβιολογικής αντίδρασης στις διάφορεςεντάσεις που προκαλεί στο άτομο η ζωή - είναικλινικός όρος και όχι φιλοσοφικός. Σκοπός τηςόποιας φιλοσοφικής "σχολής" δεν είναι η θεραπείατης κατάθλιψης ή οποιουδήποτε άλλουπαθολογικού συμπτώματος.

Οχι, δεν ειναι ουτε ψυχιατρικη. Αυτη ειναι αλλοςενας τροπος θεωρησης των πραγματων. Καιμαλιστα ιατρικος.Οταν εχεις μπροστα σου εναν ανθρωπο μεκαταθλιπτικη διαταραχη και σου ζηταει βοηθεια,εαν θελεις να λεγεσαι σοβαρος ψυχοθεραπευτηςεισαι υποχρεωμενος να ανατρεξεις στιςψυχοθεραπευτικες μεθοδους που εχεις ειδικευτειωστε να του προσφερεις πραγματικη βοηθεια, καιοχι να εξιδανικευεις τις αυτοκτονικες του τασεις καιτην γεματη απογνωση και καταστροφικη ζωη του.

Εγώ δε μιλώ για το αν θέλεις να λέγεσαι σοβαρόςψυχοθεραπευτής αλλά για το αν θέλεις να λες ότι

φιλοσοφείς σοβαρά. Διότι αν ήθελες να λες ότιφιλοσοφείς σοβαρά δε θα αποκαλούσες με τόσηευκολία τη ζωή κάποιου άλλου καταστροφική καιγεμάτη απόγνωση ούτε θα τον κατέτασσες σταάτομα χρήζοντα βοηθείας. Εκτός αν χαρακτηρίζειςμε τον ίδιο τρόπο και κάποιες "σχολές" καιφιλοσόφους όπως για παράδειγμα τον ΑρθούροΣοπενάουερ. Τρικυμία εν κρανίω!

1) το ζήτημα το χρημάτων...ήταν ένα λογοπαίγνιοως προς την πραγματική κατάσταση που βιώνουμεεδώ...της συζήτησης που δεν χρεώνεται...με τησυζήτηση που χρεώνεται..Τώρα πώς χρεώνεται μιασυνεδρία ψυχολόγου...δεν ξέρω....προφανώς είναιελεύθερη η αγορά αυτή διαμορφώνει τις τιμές!2) Να διαχωρίσουμε τον ψυχολόγο από τονψυχίατρο. Μιλάμε για μέρα με νύχτα...ο ψυχίατροςέχει το δικαίωμα να συνταγογραφεί. Ο ψυχολόγοςδεν δίνει φάρμακα...Έτσι όταν έχουμε παθήσειςτου Κεντρικού Νευρικού Συστήματος...θαασχοληθεί ο Ψυχίατρος. Όταν έχουμε ελαφριέςπεριπτώσεις άγχους θα ασχοληθεί οψυχολόγος....αυτός που θα βρει τις αιτίες πουπροκαλούν το άγχος και θα προτείνει μεθόδουςπρος αποφυγή του...Είναι μια γνώμη ειδικού...π.χ.τράβα για διακοπές...Αν το πει ο γνωστός του οαγχωμένος μπορεί να τσαντιστεί...γιατί διαβλέπειμια ειρωνεία, είναι αυτό που λέμεπαραγνωριστήκαμε..Ενώ ο ψυχολόγος είναι

τωρινή επιλογή του ασθενή άρα είναι με το μέροςτου!

Στο ξαναρώτησα, αλλά δεν μου απάντησες.Τι θα συμβεί με την ιδεολογική αναγνώριση τουεαυτού μας; Θα εξαντληθεί στη διαλεκτική τηςαυτοσυνείδησης, εμβαθύνοντας τους μύθους της,χωρίς ποτέ να απελευθερώνεται από αυτούς;Θα τοποθετηθεί στο κέντρο του παιχνιδιού αυτός οάπειρος καθρέφτης;Ή θα μετατοπισθεί, θα παραμερισθεί, θα βρεθεί καιθα χαθεί, θα εγκαταλειφθεί, θα επανέλθει, θαυποταχθεί από μακριά σε δυνάμεις ξένες και τόσοέντονες, ώστε ξαφνικά -όπως συμβαίνει με τοφυσικό φαινόμενο του συντονισμού που σπάει απόμακριά ένα τζάμι- να μη μείνει παρά ένας σωρόςσπασμένων γυαλιών στο σανίδι;(λόγια τουΑλτουσέρ)

συμφωνώ με τον Bugman,

δεν έχει καμία σχέση ο ψυχίατρος με τονψυχολόγο και ο ψυχολόγος αν αντιληφθεί οτι έχειμπροστά του ένα ψυχωτικό άτομο, αυτό πουπρέπει να κάνει είναι να τον στείλει στον ψυχίατρο.Οι ασθένειες όπως κατάθλιψη, μανιοκατάθλιψη,σχιζοφρένεια κλπ, είναι "προβληματικοί" νευρώνες.

Αλλά mephisto, πως είναι δυνατόν να μην είναισυμβουλευτικός ο ρόλος της ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ

φιλοσοφίας? δεν το αντιλαμβάνομαι....αν δενείναι, -πράγμα το οποιο εξηγείς-, προφανως θαπρέπει ν΄αλλάξει τίτλο, διότι εκει παραπέμπει.

Απο την άλλη λες οτι θα χρησιμοποιείς τουςεκάστοτε φιλοσόφους και την κοσμοθεωρία τουςγια να δώσεις μια άλλη οπτική γωνία στον"ασθενή" σου.

Αν για παράδειγμα έρθει ένας υλιστής που σαφώςείναι αντίθετος με τον Πλάτωνα, τι θα κάνεις μετον άνθρωπο αυτό, ο οποίος έχει καρκίνοπαρεμπειπτόντως και έχει δει μια μορφή στο όνειρότου, την οποία δεν μπορεί να προσδιορίσει και ηοποία του ειπε ότι σε 2 μήνες θα πεθάνει...?Βέβαια, δεν τολμά να παραδεχτεί οτι....το πιστεύειτο ρημάδι τ΄όνειρο...γιατί βρίσκεται σε κόντρα μετα "πιστεύω" του, τα οποία τιμά και σέβεται.

Maria απαντω ξεκινοντας απο εσενα. Το ναπιστευεις οτι επειδη η συγκεκριμενη μεθοδοςλεγεται "συμβουλευτικη", οποιος την ασκει δινεισυμβουλες ειναι σαν να λες οτι ο ψυχιατροςθεραπευει αυτο το πραγμα που λεγεται ψυχη(ασχετως αν κανενας τους δεν παραδεχεται τηνυπαρξη της) παρολο που "οι ασθένειες όπωςκατάθλιψη, μανιοκατάθλιψη, σχιζοφρένεια κλπ,είναι "προβληματικοί" νευρώνες", οπως γραφεις.Το ξαναλεω για αλλη μια φορα. Ο ρολος της

συμβουλευτικης (ειτε ψυχολογικης ειτεφιλοσοφικης) ειναι να βοηθησει το ατομο πουζηταει βοηθεια, να αποκτησει ενσυναισθηση, αλλακαι εναν αλλο τροπο, μια αλλη οπτικη γωνια (ήμαλλον οπτικες γωνιες) εξετασης τωνπροβληματων. Ξεκαθαρα. Ειναι η λιγοτεροκατευθυντικη μεθοδος ψυχοθεραπειας γιατιπροερχεται απευθειας απο την ανθρωπιστικηθεωρια του Carl Rogers.Οσον αφορα στο παραδειγμα σου με τον υλιστηπου πασχει απο καρκινο, προφανως για να μεεπισκεφθει σημαινει απλα οτι η υλιστικη θεωρησητων πραγματων δεν τον βοηθαει. Θα του προτειναδιαφορετικους τροπους θεωρησης των πραγματωνκαι των καταστασεων που τον αφορουν (ακομηκαι της ιδιας της ιδεας του θανατου σε αυτη τηπεριπτωση) με σκοπο να αποκτησει μια καλυτερηποιοτητα ζωης, εστω και για τους δυο τελευταιουςτου μηνες. Το θεωρεις ανουσιο αυτο?Φιλε rakis, εσυ μιλας μιλας για μια εκβαθρωναναδομηση της προσωπικοτητας. Αυτος ισως ναειναι ο στοχος της ψυχαναλυσης αλλα οχι τηςφιλοσοφικης συμβουλευτικης. Σε παραπεμπω στηναπαντηση που εδωασα στην Maria.Αγαπητε bugman αυτα που λες περι ψυχιατρων καιψυχολογων ισχυαν μεχρι το 1945. Στηνμεταπολεμικη περιοδο, εξαιτιας της εξαρσης τωνψυχασθενειων (για ευνοητους λογους) οικυβερνησεις αναγκαστηκαν (προς μεγαλη λυπη

των ψυχιατρων) να προσλαβουν και ψυχολογουςγια την ιαση ολων αυτων των πληθυσμιακωνομαδων. Επισης θα υθελα να σε πληροφορησω οτιοι ψυχολογοι θεωρουνται καταλληλοτεροι αποτους ψυχιατρους και για την αντιμετωπιση"βαρυτερων" καταστασεων διοτι εχουν εκπαιδευτεισε μια ευρεια γκαμα ψυχοθεραπευτικωνπροσεγγισεων απο οτι οι ψυχιατροι οι οποιοιασκουν μονο την ψυχαναληση. Αλλωστε και οιδιος ο Φρουντ παραδεχτηκε οτι η μεθοδος του δενειναι καταλληλη για ψυχωσικους, παρα μονο σενευρωτικους. Αν και για να ειμαι αντικειμενικος, οισυγχρονη ταση η οποια ειναι εμπειρικα καιεπιστημονικα τεκμηριωμενη, ειναι σε αυτες τιςπεριπτωσεις να συνεργαζονται οι ψυχιατροι (ωστενα ελεγχουν την φαρμακευτικη αγωγη), οιψυχολογοι (αναλαμβανοντας το ψυχοθεραπευτικοκομματι) και οι κοινωνικοι λειτουργοι (με στοχο ναενταξουν οσο γινεται πιο ανωδυνα τον ¨ασθενη"στο κοινωνικο περιβαλλον).Τελος, φιλε opyrgos, οποιος θελει να αυτοκτονησειτο κανει λογο του φιλοσοφικου του υποβαθρου καιεξισωνεται με τον Αρθουρο Σοπεναουερ?Πραγματικα....Τρικυμία εν κρανίω!

Mephisto εξακολουθείς να μην καταλαβαίνεις

ποιό ρόλο παίζει η φιλοσοφία. Ακόμη και σ'

αυτό το ερώτημα όμως που σου έβαλα, σ' αυτόν

που θέλει να αυτοκτονήσει, γιατί δε θα τον

"συμβουλέψεις" σύμφωνα με τον Σοπενάουερ και

θα τον "συμβουλέψεις" σύμφωνα με κάποιον άλλο

φιλόσοφο ή "σχολή"; Και τί ξεχωρίζει εσένα και σε

κάνει "ειδικό" στο να "συμβουλεύεις", από κάποιον

άλλο που έχει απλά μελετήσει φιλοσοφία ή ακόμη

και απ' τον ίδιο τον "παθόντα"; Το πτυχείο του

νεολογισμού «φιλοσοφική συμβουλευτική»;

Mephisto έγραψε:

Ο ρολος της συμβουλευτικης (ειτε

ψυχολογικης ειτε φιλοσοφικης) ειναι να

βοηθησει το ατομο που ζηταει βοηθεια, να

αποκτησει ενσυναισθηση, αλλα και εναν

αλλο τροπο, μια αλλη οπτικη γωνια (ή

μαλλον οπτικες γωνιες) εξετασης των

προβληματων.

Καλά, πλάκα κάνεις;!

Mephisto έγραψε:

Θα του προτεινα διαφορετικους τροπους

θεωρησης των πραγματων και των

καταστασεων που τον αφορουν (ακομη και

της ιδιας της ιδεας του θανατου σε αυτη τη

περιπτωση) με σκοπο να αποκτησει μια

καλυτερη ποιοτητα ζωης, εστω και για τους

δυο τελευταιους του μηνες. Το θεωρεις

ανουσιο αυτο?

«Να αποκτήσει μια καλύτερη ποιότητα ζωής»;!

Αυτός είναι ο σκοπός της φιλοσοφίας ή της

«φιλοσοφικής συμβουλευτικής»;!

Υ.Γ. Έχω επίσης να σχολιάσω για κάποια πράγματαπου λες σχετικά με ψυχαναλυτές και κοινωνικούςλειτουργούς, αλλά δε θα προχωρήσω ακόμη.

Δημοσιεύθηκε: Τετ Νοέ 26, 2008 11:06 pm

http://www.filosofia.gr/forum/viewtopic.php?p=55855

http://www.filosofia.gr/forum/viewtopic.php?t=2134&postdays=0

http://www.filosofia.gr/forum/viewtopic.php?t=2134&postdays=0

http://www.filosofia.gr/forum/viewtopic.php?t=2134&postdays=0

&postorder=asc&start=15&sid=3609b8f7e8a1bb4eb567a51da34b681d

&postorder=asc&start=30&sid=3609b8f7e8a1bb4eb567a51da34b681d

&postorder=asc&start=45&sid=3609b8f7e8a1bb4eb567a51da34b681d