Η ΕΠΙΣΤΉΜΗ ΚΑΙ Η

Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ

ΠΟΛΕΜΟ

Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος (1914-1918) υπήρξε καταλυτικός για την ανάπτυξη των αερομεταφορών.

Πριν από το 1914 ο αριθμός των αεροπλάνων στις Η.Π.Α. ήταν πολύ μικρός (49 αεροπλάνα).

Στο τέλος του πολέμου υπήρχαν στις Η.Π.Α. 14.000 αεροπλάνα! Στο μεσοπόλεμο δόθηκε ιδιαίτερη ώθηση στις αερομεταφορές από τις ταχυδρομικές υπηρεσίες

Το 1905 έγιναν οι πρώτες πτήσεις με επιβάτες.

Πριν από τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο τον πρώτο ρόλο στην τεχνολογική εξέλιξη της αεροπλοΐας τον είχε η Γαλλία.

Την ίδια εποχή εγκαθιδρύθηκαν στη Γερμανία αεροπορικές συνδέσεις μεταξύ των μεγάλων πόλεων και έως το 1914 είχαν μεταφερθεί με ασφάλεια περισσότεροι από 42.000 επιβάτες.

Το αεροπλάνο εξελίχθηκε σε ένα σημαντικό μέσο για τη μεταφορά της αλληλογραφίας. Την ίδια εποχή εμφανίσθηκαν και οι πρώτες αεροπορικές εταιρείες. Στη δεκαετία του 1930 οι αερομεταφορές εξελίχθηκαν με ταχύτατους ρυθμούς στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Δημιουργήθηκαν έτσι δύο είδη πολεμικών αεροσκαφών: αναγνωριστικά και βομβαρδιστικά. Ο α' παγκόσμιος πόλεμος δημιούργησε και ένα άλλο είδος, τα καταδιωκτικά. Το 1910 ο Ολλανδός γενικός αρχίατρος DE MOOY προτείνει την χρησιμοποίηση των αεροπλάνων για τη μεταφορά των τραυματιών μακριά από το πεδίο της μάχης. Από τότε η ιατρική αεροπορία αποκτά σημαντική εξέλιξη.

Όπως γίνεται αντιληπτό η ιστορία του όπλου είναι παράλληλη με εκείνη των πολέμων χάρη των οποίων και συνεχώς εξελίσσεται. Στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο παρατηρείται μια θεαματική παρουσία των όπλων. Στη θάλασσα έχουν ήδη εμφανισθεί τα θωρηκτά που φαντάζουν σαν τεράστια πλωτά πυροβολεία. Στον αέρα εμφανίζονται ιπτάμενες μηχανές όπου και σημειώνονται οι από αέρος επιθέσεις. Τη θέση τωνβλημάτων τώρα καταλαμβάνουν οι βόμβες. Πρώτη τέτοια αεροπορική επίθεση με ρίψη βομβών έγινε από τον Έλληνα Δ. Καμπέρο κατά των Τούρκων στη Θεσσαλία στη διάρκεια του Α' Βαλκανικού Πολέμου. Τα πυροβόλα όμως συνεχίζουν την εξέλιξη τους.

Όπως γίνεται αντιληπτό η ιστορία του όπλου είναι παράλληλη με εκείνη των πολέμων χάρη των οποίων και συνεχώς εξελίσσεται. Στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο παρατηρείται μια θεαματική παρουσία των όπλων. Στη θάλασσα έχουν ήδη εμφανισθεί τα θωρηκτά που φαντάζουν σαν τεράστια πλωτά πυροβολεία. Στον αέρα εμφανίζονται ιπτάμενες μηχανές όπου και σημειώνονται οι από αέρος επιθέσεις. Τη θέση τωνβλημάτων τώρα καταλαμβάνουν οι βόμβες. Πρώτη τέτοια αεροπορική επίθεση με ρίψη βομβών έγινε από τον Έλληνα Δ. Καμπέρο κατά των Τούρκων στη Θεσσαλία στη διάρκεια του Α' Βαλκανικού Πολέμου. Τα πυροβόλα όμως συνεχίζουν την εξέλιξη τους.

Την ίδια εποχή εμφανίζονται και τα πρώτα "ύπουλα όπλα". Ξηρές και θάλασσες αρχίζουν να φιλοξενούν τα ύπουλα

εκείνα τέρατα τις νάρκες. Και ενώ στη θάλασσα οι τορπίλες βρίσκονται σε εξέλιξη,

μια άλλη παρουσία, επίσης "ύπουλη", γίνεται αισθητή, το μάτι του περισκοπίου. Τον Φεβρουάριο του 1917 τα γερμανικά υποβρύχια παύουν πλέον να τηρούν τον εθιμοτυπικό κώδικα της "μη βύθισης εμπορικών πλοίων" απειλώντας ακόμη και την αμερικανική ναυτιλία στον Ατλαντικό.

Έτσι και οι ΗΠΑ που μέχρι τότε εφοδίαζε με πολεμικό υλικό τους Συμμάχους αναγκαστικά μπήκε στο πόλεμο.

Ένα ακόμη ενδιαφέρον σημείο αποτελούν οι λεγόμενες μαζικές καταστροφές που σημειώθηκαν τότε και μάλιστα ολόκληρων κοινοτήτων.

Τα νέα βαρέα όπλα που εισήλθαν στο πόλεμο με την εμβέλεια των 100 χλμ. μπορούσαν να βομβαρδίσουν πόλεις από ασφαλέστερη πλέον απόσταση για το πεζικό.

Παρά ταύτα οι στρατηγοί όλων των εμπλεκομένων προτιμούσαν ν΄ ακολουθούν την παλιά ακόμη τακτική της αντιτακτής (κατ' έναντι) παράταξης των στρατευμάτων τους.

Τα χημικά όπλα στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο χρησιμοποιήθηκαν κατά κύριο λόγο για να σπάσουν το ηθικό, να τραυματίσουν και να σκοτώσουν παγιωμένους υπερασπιστές, κατά των οποίων η αδιάκριτη και γενικά αργή κίνηση ή στατική φύση των νεφών αερίου θα ήταν πιο αποτελεσματική.

Οι τύποι των όπλων που χρησιμοποιήθηκαν κυμαίνονταν από χημικές ουσίες που έκαναν του στρατιώτες ανίκανους να πολεμήσουν, όπως δακρυγόνα , σε θανατηφόρους παράγοντες όπως το φωσγένιο και το χλώριο. Αυτός ο χημικός πόλεμος ήταν ένα σημαντικό συστατικό του πρώτου παγκόσμιου πολέμου και του πρώτου ολοκληρωτικό πόλεμο του 20ού αιώνα.

Η ευρεία χρήση αυτών των παραγόντων χημικού πολέμου και η εν καιρώ πολέμου πρόοδος στη σύνθεση έντονα εκρηκτικών υλών, οδήγησε κατά καιρούς να εκφραστεί η άποψη ότι ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ο «πόλεμος των χημικών».

Η δολοφονική ικανότητα των αερίων, ωστόσο, ήταν περιορισμένη - μόνο τέσσερα τοις εκατό των θανάτων σε μάχες προκλήθηκαν από αέρια - επειδή υπήρχε η δυνατότητα να αναπτυχθούν αποτελεσματικά αντίμετρα κατά των χημικών επιθέσεων, όπως μάσκες αερίου, σε αντίθεση με τα περισσότερα άλλα όπλα της εποχής. Στα τελευταία στάδια του πολέμου, καθώς η χρήση του αερίου αυξανόταν, η συνολική αποτελεσματικότητά του μειωνόταν.

Η εργασία πραγματοποιήθηκε από τους μαθητές :

Καρακόλη Ελἐνη Μεταξιώτη Νίκο Νάσση Σοφία Ζήσης Ναζλίδης Καρασμάνης Χρήστος Βασίλης Ζωγράφος