Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Δημητρησ κυριτςισ Τμημα Α2

Αν ο θάνατοσ είναι «το ςυγκλονιςτικότερο γεγονόσ τησ

ζωήσ», τότε η Ανάςταςη του Χριςτού είναι πράγματι «η εορτή

των εορτών". Η ακολουθία του Όρθρου και τησ Θείασ

Λειτουργίασ την ολόφωτη νύχτα του Πάςχα μασ ειςάγουν ςτο θρίαμβο τησ νίκησ κατά του

θανάτου.

Ο εςταυρωμϋνοσ τησ Ιερουςαλόμ, «επύ Ποντύου Πιλϊτου», αποδϋκτηκε το θϊνατο μ' όλεσ του τισ πτυχϋσ και μ' όλη του τη δύναμη -δύναμη φθορϊσ, εξουςύασ επύ τησ ζωόσ, χωριςμού ψυχόσ και ςώματοσ. Αποδεχόμενοσ όμωσ το θϊνατο, με το να υπακούςει «ϋωσ τϋλουσ» ςτον Πατϋρα Του, ςυνϋτριψε τη δύναμό του και ανϋτρεψε την εξουςύα του, χαρύζοντασ ςε όλουσ ζωό αιώνιον. Κι ϋγινε η Ανϊςταςη του Ιηςού Χριςτού βεβαιότητα ανϊςταςησ του ςύμπαντοσ κόςμου, αφθαρτοπούηςη τησ ύλησ, ϋγερςη των απ' αιώνοσ κεκοιμημϋνων, αιτύα χαρϊσ όλων των ανθρώπων.

Όταν λϋμε Ανϊςταςη εννοούμε ότι το ςώμα του που ότανε νεκρό και μϊλιςτα πληγωμϋνο από τα καρφιϊ και την λόγχη, ςηκώθηκε. Αυτό το γεγονόσ, διαδόθηκε από πολλούσ την τρύτη ημϋρα και κανϋνασ δεν μπόρεςε να το διαψεύςει.

Οι γραμματεύσ και οι φαριςαύοι, που τον καταδικϊςανε και τον

ςταυρώςανε και ςυνεπώσ, όταν ϋνοχοι,

θα ϋπρεπε να αποδεύξουν ςτο λαό

ότι αυτϊ που διαδύδονται εύναι

ψευδό και ο καλύτεροσ τρόποσ για να το

αποδεύξουν ότανε να πϊνε ςτο μνόμα και να δεύξουν το ςώμα του Χριςτού ότι όταν

νεκρό.

Αςφαλώσ πόγανε, αλλϊ το ςώμα δεν το βρόκανε. Και το ερώτημα εύναι, τι ϋγινε το ςώμα του; Αςφαλώσ οι ϊπιςτοι θα πουν πωσ πόγανε οι μαθητϋσ του και το πόρανε.

Ασ εξετϊςουμε λοιπόν και αυτό την εκδοχό. Οι μαθητϋσ του ζόςανε με τον Χριςτό τρύα χρόνια ακούςανε την διδαςκαλύα του, εύδανε την ζωό του και τα θαύματα που ϋκανε, κϊνανε και εκεύνη με την εξουςύα που τουσ ϋδωςε αλλϊ ςτο τϋλοσ όταν τουσ εύπε υπϊγωμεν ςτην Ιερουςαλόμ και Υιόσ του ανθρώπου μϋλη να πϊθει πολλϊ, να εμπαιχθεύ, να μαςτιγωθεύ, να ςταυρωθεύ και την τρύτη ημϋρα να αναςτηθεύ.

Αυτό οι μαθητϋσ του δεν μπόρεςαν να το καταλϊβουν και όταν ο Χριςτόσ ςυνελόφθη ςτην Γεςθημανό, τρομαγμϋνοι διαλυθόκανε.

Αυτό οι μαθητϋσ του δεν μπόρεςαν να το καταλϊβουν και όταν ο Χριςτόσ ςυνελόφθη ςτην Γεςθημανό, τρομαγμϋνοι διαλυθόκανε. Ο Ιούδασ που τον πρόδωςε, κρεμϊςτηκε. Ο Πϋτροσ τον αρνόθηκε τρεισ φορϋσ. Και όλοι τουσ κρυφτόκανε για τον φόβο τον Ιουδαύων.

Τι ϋγινε λοιπόν την τρύτη ημϋρα; Που το βρόκανε το θϊρροσ να ομολογόςουν χαρούμενα ότι ο Χριςτόσ ζει; Αν οι μαθητϋσ εύχανε κλϋψει το ςώμα θα εύχανε το θϊρροσ να ομολογόςουν ςτουσ γραμματεύσ ότι ο Χριςτόσ Ανϋςτη !!! Ο Πϋτροσ που τον εύχε αρνηθεύ μετϊ την ανϊςταςη κόρυττε με θϊρροσ και εξουςύα και ϋλεγε "Τον Χριςτό τον οπούο ςταυρώςατε, ο Θεόσ τον Ανϋςτηςε και ημεύσ εύμεθα μϊρτυρεσ". Και ότι πρϋπει να πειθαρχούμε ςτον Θεό μϊλλον παρϊ ςτουσ ανθρώπουσ.

Μετϊ την Ανϊςταςη επύ ςαρϊντα μϋρεσ ο Χριςτόσ φανερωνότανε ςτουσ μαθητϋσ του και την τεςςαρακοςτό ημϋρα ανελόφθη ςτον ουρανό. Οι ϋντεκϊ αυτού μαθητϋσ του δώςανε όλοι την ζωό τουσ, κηρύττοντασ την Ανϊςταςη του Χριςτού. Στερηθόκανε τησ απολαύςεισ τησ ζωόσ και ςτο τϋλοσ πεθϊναν με μαρτυρικό θϊνατο, βϋβαιοι γι' αυτό που κηρύττανε.

"Αναςτϊςεωσ ημϋρα, και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει, και αλλόλουσ περιπτυξώμεθα. Εύπωμεν, αδελφού, και τοισ μιςούςιν ημϊσ˙ Συγχωρόςωμεν πϊντα τη Αναςτϊςει, και ούτω βοόςωμεν˙ Χριςτόσ ανϋςτη εκ νεκρών, θανϊτω θϊνατον πατόςασ, και τοισ εν τοισ μνόμαςι ζωόν χαριςϊμενοσ".

ΠΗΓΕΣ:http://www.pame.gr/ekklisia-thriskeies/orthodoxia/anastasi-kiriou.html#.UNHz_OQ6KTY