11. Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Τῇ Ἁγίᾳ καί Μεγάλῃ Κσοιακῇ ςξῦ Πάρυα

αὐςήμ ςήμ ζωητόοξμ Ἀμάρςαριμ ςξῦ Κσοίξσ

καί Θεξῦ καί Σωςῆοξπ ἡμῶμ ἑξοςάζξμεμ.»

Εἰς τόν Ὄρθρον Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον (κζ΄ 62-66)

«Σῆ ἐπαύριον, ἥτις ἐστί μετά τήν Παρασκευήν,

συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι

πρός Πιλᾶτον λέγοντες: Κύριε, ἐμνήσθημεν ὅτι

ἐκεῖνος ὁ πλάνος εἶπεν ἔτι ζῶν, μετά τρεῖς ἡμέρας ἐγείρομαι <

<Κέλευσον οὖν ἀσφαλισθῆναι τόν τάφον ἕως τῆς τρίτης ἡμέρας,

μήποτε ἐλθόντες οἱ μαθηταί αὐτοῦ νυκτός

κλέψωσιν αὐτόν καί εἴπωσι τῷ λαῷ

ἠγέρθη ἀπό τῶν νεκρῶν. Καί ἔσται ἡ ἐσχάτη πλάνη

χείρων τῆς πρώτης<

<Ἔφη δέ αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος. Ἔχετε κουστωδίαν.

Ὑπάγετε ἀσφαλίσασθε ὡς οἴδατε. Οἱ δέ πορευθέντες ἠσφαλίσαντο τόν

τάφον σφραγίσαντες τόν λίθον μετά τῆς κουστωδίας.»

Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον κεφ. ΚΗ΄ 1-15

«Ὀψέ δέ αββάτων, τῇ ἐπιφωσκούσῃ

εἰς μίαν αββάτων, ἦλθε Μαρία ἡ Μαγδαληνή

καί ἡ ἄλλη Μαρία θεωρῆσαι τόν τάφον <

< Καί ἰδού σεισμός ἐγένετο μέγας.

Ἄγγελος γάρ Κυρίου καταβάς ἐξ οὐρανοῦ

προσελθών ἀπεκύλισε τόν λίθον

ἀπό τῆς θύρας καί ἐκάθητο ἀπάνω αὐτοῦ.

Ἦν δέ ἡ ἰδέα αὐτοῦ ὡς ἀστραπή

καί τό ἔνδυμα αὐτοῦ λευκόν ὡσεί χιών<

< Ἀπό δέ τοῦ φόβου αὐτοῦ ἐσείσθησαν οἱ τηροῦντες

καί ἐγένοντο ὡσεί νεκροί <

< Ἀποκριθείς δέ ὁ ἄγγελος εἶπε ταῖς γυναιξί:

μή φοβεῖσθε ὑμεῖς, οἶδα γάρ ὅτι Ἰησοῦν τόν ἐσταυρομένον ζητεῖτε,

οὐκ ἔστιν ὧδε. Ἠγέρθη γάρ καθώς εἶπε.

Δεῦτε ἴδετε τόν τόπον ὅπου ἔκειτο ὁ Κύριος.

< Καί ταχύ πορευθεῖσαι εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι ἠγέρθη ἀπό τῶν νεκρῶν,

καί ἰδού προάγει ὑμᾶς εἰς τήν Γαλιλαίαν.

Ἐκεῖ αὐτόν ὄψεσθε . . .

. . . Πορευομένων δέ αὐτῶν ἰδού τινες τῆς κουστωδίας

ἐλθόντες εἰς τήν πόλιν ἀπήγγειλαν τοῖς ἀρχιερεῦσιν

ἅπαντα τά γενόμενα <

< Καί συναχθέντες μετά τῶν πρεσβυτέρων

συμβούλιόν τε λαβόντες ἀργύρια ἱκανά ἔδωκαν τοῖς στρατιώταις

λέγοντες: εἴπατε ὅτι οἱ μαθηταί αὐτοῦ

νυκτός ἐλθόντες ἔκλεψαν αὐτόν

ἡμῶν κοιμωμένων. . .

. . . Καί ἐάν ἀκουσθῇ τοῦτο ἐπί τοῦ ἡγεμόνος,

ἡμεῖς πείσομεν αὐτόν καί ὑμᾶς ἀμερίμνους ποιήσομεν ...

< Οἱ δέ λαβόντες τά ἀργύρια ἐποίησαν ὡς ἐδιδάχθησαν.

Καί διεφημίσθη ὁ λόγος οὗτος παρά Ἰουδαίοις

μέχρι τῆς σήμερον.»

Ἡ εἰκόνα, ὡς μιά μορφή τέχνης πού εἶναι,

ἐκφράζει: τήν πίστη καί τήν ἀλήθεια,

τό ὡραῖο καί τό ἰδεῶδες, τήν ὀμορφιά τῆς ζωῆς, τόν πολιτισμό καί τήν

παράδοση.

Θεξτάμηπ ὁ Κοήπ, 16ξπ αἰ., Ἱ.Μ. Σςασοξμικήςα Ἁγίξσ Ὄοξσπ

Ἱεοά Μξμή Δατμίξσ 11ξρ αἰῶμαρ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΧΩΡΑΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ 12ξρ

Θεξτάμηπ ὁ Κοήπ, 16ξπ αἰ., Ἱ.Μ. Σςασοξμικήςα Ἁγίξσ Ὄοξσπ

Ἡ πίστη στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ

ἀποτελεῖ τόν ἀκρογωνιαῖο λίθο της.

«Εἰ Χοιρςόπ ξὐκ ἐγήγεοςαι, κεμόμ ἄοα ςό κήοσγμα ἡμῶμ,

κεμή δέ καί ἡ πίρςιπ ὑμῶμ»

Αὐτή ἡ πίστις στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας

ἀποτέλεσε:

τήν πίστη, τή ζωή καί τό κήρυγμα

τῶν Ἀποστόλων, τῶν μαρτύρων,

τῶν ὁμολογητῶν καί ὅλων τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.

«Ἀμαρςάρεωρ ἡμέοα! Λαμποσμθῶμεμ λαξί. Πάρυα, Κσοίξσ πάρυα.

Ἐκ γάο θαμάςξσ ποόπ ζωήμ καί ἐκ γῆπ ποόπ ξὐοαμόμ

Χοιρςόπ ὁ Θεόπ ἡμᾶπ διεβίβαρεμ,

ἐπιμίκιξμ ἄδξμςαπ.»

«Θαμάςξσ ἑξοςάζξμεμ μέκοωριμ,

ἅδξσ ςήμ καθαίοεπιμ, ἄλληπ βιξςῆπ,

ςῆπ αἰωμίξσ, ἀπαουήμ. Καί ρκιοςῶμςεπ

ὑμμξῦμεμ ςόμ αἴςιξμ, ςόμ μόμξμ εὐλξγηςόμ

ςῶμ παςέοωμ Θεόμ καί ὑπεοέμδξνξμ.»

«Αὕςη ἡ κληςή καί ἁγία ἡμέοα,

ἡ μία ςῶμ Σαββάςωμ, ἡ βαριλίπ καί κσοία,

ἑξοςῶμ ἑξοςή καί παμήγσοίπ ἐρςιμ παμηγύοεωμ,

ἐμ ᾗ εὐλξγξῦμεμ Χοιρςόμ εἰρ ςξύπ αἰῶμαπ.»

Γι’ αὐτό καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας

εἶναι τό κέντρο

τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἕνα ὁλόκληρο ἔτος κινεῖται μέ κέντρο τό Πάσχα:

Σό Σριώδιο (10 ἑβδομάδες = 70 ἡμέρες),

Σό Πεντηκοστάριο (8 ἑβδομάδες = 56 ἡμέρες)

καί κάθε Κυριακή (μαζί μέ τίς Σετάρτες καί τίς Παρασκευές).

Λοιπόν, δέν ἀποτελεῖ ὑπερβολή, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας

ἔχει ἀποκληθεῖ ὡς ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀναστάσεως.

Ἀλβανία Ὀχρίδα 14ος αἰ. Ι.Μ. Ντετσάνι Σερβίας 16ος αἰ.

Ματίας Γκρύνεβαλντ 1515

Πιέρο ντελά Φραντσέσκα, Ἰταλία 1490

Δομίνικος Θεοτοκόπουλος (El Greco) 1594

Θεόφιλος 1907, Μακρυνίτσα

Παρθένης, 1917, Ἐθνική Πινακοθήκη

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς διδάσκει:

«Εἴ τις εὐσεβής καί φιλόθεος ἀπολαυέτω τῆς καλῆς ταύτης καί λαμπρᾶς πανηγύρεως<

Πάντες ἀπολαύσατε τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος<

. . . Μηδείς φοβείσθω θάνατον, ἠλευθέρωσε γάρ ἡμᾶς

τοῦ ωτῆρος ὁ θάνατος. Ἔσβησεν αὐτόν

ὁ ὑπ’ αὐτοῦ κατεχόμενος <

…Ἀνέστη Χριστός καί σύ καταβέβλησαι.

Ἀνέστη Χριστός καί πεπτώκασι δαίμονες.

Ἀνέστη Χριστός καί χαίρουσιν Ἄγγελοι.

Ἀνέστη Χριστός καί ζωή πολιτεύεται.

Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος. . .

Χριστός γάρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή

τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο. Αὐτῶ ἡ δόξα καί τό κράτος

εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.»

Ε Π Ε Ξ Ε Ρ Γ Α Ι Α

Ποιές ἀπό τίς παρακάτω εἰκόνες ἀποδίδουν τήν Ὀρθόδοξη ἄποψη

τῆς Ἀναστάσεως;

Α β γ

δ ε

Σί ἀποτελεῖ ἡ Ἀνάσταση γιά τήν Ἐκκλησία μας;

1. Σό κέντρο τῆς ζωῆς της.

2. Σό κέντρο τοῦ Σριωδίου.

3. Σό κέντρο τοῦ Πεντηκοσταρίου.

Βλέποντας τήν παρακάτω εἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως, ποιός ὕμνος τήν

ἐκφράζει;

Γιατί ὁ χριστιανός δέν πρέπει νά φοβεῖται τόν θάνατο;

1. Διότι ὁ Θεός τόν νίκησε.

2. Διότι ὁ θάνατος εἶναι ἔργο τοῦ διαβόλου.

3. Διότι ὁ Κύριός μας τόν θανάτωσε μέ τήν Ἀνάστασή Σου.