Από Δόξα και Θάνατο

Μέλπω Αξιώτη

Βιογραφία

• Η Μέλπω Αξιώτη υπήρξε αξιόλογη ποιήτρια και πεζογράφος του 20ού αιώνα.Γεννήθηκε το 1905 στην Αθήνα Οι γονείς της χώρισαν το 1908 και η Αξιώτη μεγάλωσε στη Μύκονο με τον πατέρα της.Σχολαρχείο. Από το 1918 ώς το 1922 μπήκε εσωτερική στη Σχολή Ουρσουλινών της Τήνου.Το 1924 ο πατέρας της πέθανε.Ένα χρόνο μετά, η Αξιώτη παντρεύτηκε τον θεολόγο και δάσκαλό της Βασίλη Μάρκαρη με τον οποίο πήγαν να ζήσουν στη Μύκονο.

Από Δόξα και Θάνατοαπόσπασμα από το βιβλίο

Ο «Εικοστός Αιώνας» της Μέλπως Αξιώτη είναι αντάξιος της φρίκης που ο ίδιος έσπειρε. Η συγγραφέας συνδυάζει ιστορικές πληροφορίες, προσωπικές μαρτυρίες και βιώματα, σε μιαν απόπειρα μυθιστορηματικής αποτύπωσης της ελληνικής περιπέτειας από το ’16 ως το ’46, μια αιματοβαμμένη τριακονταετία, της οποίας ο απόηχος διατρέχει τις σελίδες του βιβλίου, και φέρνει τον αναγνώστη κοντά, απίστευτα κοντά, σε ό,τι επιθυμεί να ξορκίσει: τον πόλεμο, και μάλιστα τον χειρότερο που υπάρχει, τον εμφύλιο, την ανθρώπινη αγριότητα και θηριωδία. Ευτυχώς που υφίσταται και μια «ακρίτσα αγάπης», μια «υποψία έρωτος», για να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί.    Το άρθρο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αμαρυσία» στις 16 Φεβρουαρίου 2006.    

 

Η Αξιώτη θυμάται …

Τα συσσίτια

• Χειμώνας. Τα συσσίτια στήνονταν παντού. O τόπος ρουφούσε ζωή από μια καραβάνα. O πληθυσμός μαζευότανε, ξεχνούσαν κάθε παρελθόν, και περίμεναν στην ουρά. Μ' ένα ντενεκεδάκι. Κολλούσαν ψείρα και θερμότητα, ο ένας απ' τον άλλον.

Τα συσσίτια στην κατοχή

• Δεκέμβριος 1943. Συσσίτιο σε κάποια γειτονιά της κατεχόμενης Αθήνας.Αρχές του φοβερού χειμώνα του 43’.Τότε που η πείνα μέτρησε τα θύματά της κατά χιλιάδες.

Φυλακές κατά τον εμφύλιο

Μόνο που λιγοθυμούσε. Ξυπνούσε κι έπεφτε πάλι σε βύθιση. Από πάνω τη χτυπούσαν. Ήτανε μια νεκρή, που δε θάφτηκε ακόμα και νιώθει φούχτα φούχτα το χώμα που της ρίχνουνε, και τη χώνει όλο πιο βαθιά. Έτσι έμεινε από τότε. Της τσάκισαν το χέρι, κόλλησε στραβά

μόνο του, σαν του σκύλου του δρόμου. Κόλλησε μες στη φυλακή.

Διαδήλωση του 43’• Είχε έρθει ύστερα ο Μάρτης. Ήρθε κι εκείνη η μέρα. Αποβραδίς καθένας

κοιμήθηκε μονάχος του, την άλλη μέρα βρέθηκαν πολλοί μαζί. Ήταν διαδήλωση. Η πρώτη διαδήλωση. Ήρθανε παρέες παρέες. Όπως πάνε στη λειτουργιά.

Δημιουργήθηκε από :

Κυριάκος ΜουστάκαςΓιώργος Μάστορας

Παναγιώτης Τσεντεμίδης Λάζαρος Τσεντεμίδης