Η ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΊΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΎ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΤΈΡΙ ΤΗΣ ΒΕΡΓΊΝΑΣ

Ι. Η ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ ΓΕΝΙΚΑΑ. Η ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ/ΩΝ

1. Η «μαγεία» του αριθμού (< άρω = αρμόζω).2. Η αναγκαιότητα της απόκρυφης (Αποκρυφολογία) και μυστικής γλώσσας –

αποκρυπτογράφηση των κωδίκων (αντιστοιχία γράμματος και αριθμού, συνδυασμός αριθμών και ιδεών = Ταρό).

3. Η έννοια του (μεταφορικού και μεταφυσικού) συμβολισμού (ισοψηφία, Γημετρία).

Β. ΑΡΙΘΜΟΜΑΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΣΟΦΙΑ1. Σουμερίων (Αστρολογία). 2. Βαβυλωνίων και Περσών (Αστρική Θεολογία).

Γ. ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΙΘΜΟ-ΛΟΓΙΑ1. Πυθαγορική.2. Πλατωνική, Σπεύσιππος, Ξενοκράτης.3. Νεοπλατωνική (Πλωτίνου, Πρόκλου).

Δ. ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ1. Π.Δ.: Ιεζεκιήλ (10, 14): 4×4=16.2. Ραββινική (Ταλμούδ).3. Κ.Δ.4. Πατέρων της Εκκλησίας (Ιω. Δαμασκηνού, Μάξιμου Ομολογητή, Νείλου

Ασκητή κ.ά).

Ε. ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ1. Γνωστικισμός. 2. Παραθρησκεία (μαγεία, μαντεία).

ΙΙ. ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΑ. Η ΣΧΕΣΗ ΓΗΣ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΟΥ

1. Γενικά.2. Πνεύματα, δαίμονες [εκπεπτωκότες άγγελοι (Ρακιήλ, Χωλιήλ, Σαθιήλ και Σεριήλ)],

ψυχές.

Β. Η ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ (η επίδραση των άστρων στη ζωή του ανθρώπου).

Γ. Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΕΤΡΗΣΗΣ

ΙΙΙ. ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΑ. ΓΕΝΙΚΑ

1. Ορισμοί.2. Το άνω (ουρανός, βουνό κ.λπ.) ως το υπερβατικό.

Β. ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ1. Ιρανική και Χαλδαϊκή Αστρολογία.2. Αιγυπτιακή Αστρολογία.3. Αρχαιοελληνική Αστρολογία (Πλάτων, Νεοπυθαγορισμός, ελληνιστικός

πολυδαιμονισμός, θεουργία).4. Εβραϊκή Αστρολογία [Εσθήρ (= αστέρι)], Αρ. 24, 17, Φίλων, Γνωστικισμός,

Καμπαλά).5. Χριστιανική Αστρολογία (Ωριγένης, Θωμάς Ακινάτης, Παπισμός): [Αστέρι

φανέρωσε την έλευση του δαβιδικού βασιλιά (Αρ. 24, 17, Ματθ. 2, 2), δείχνοντάς Τον ως τον κατ’ εξοχήν «αστέρα

τον πρωινόν» (Απ. 2, 28. 22, 16)].6. Μεσαιωνική Αστρολογία (μαγεία, Σατανισμός, Ρογ. Βάκων).7. Νεότερη Αστρολογία [Πνευματισμός, θεοσοφία («Τάγμα του Αστέρος της Ανατολής» της

Άννυ Μπέσαντ, 1909)].

Γ. ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΗΣ «ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ» ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ1. Ο τύπος του «σοφού» (μάγος, σαμάνος, ιερέας, αστρολόγος).2. Προλήψεις (μοίρα, τύχη, ωροσκόπια για επικείμενους πολέμους,

καταστροφές, γεννήσεις κι ενθρονίσεις βασιλέων κ.λπ.).3. Ο ουρανός, οι πλανήτες, Αστρική Θεολογία.

ΙV. Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΟΧΤΩΑ. Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΟΧΤΩ ΣΤΗΝ ΠΡΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ (ως σπερματικός Λόγος).

1. Το οχτώ (8) ως σύμβολο επανάληψης του χρόνου (βλ. ινδ. Kalpa και «οκταπλό μονοπάτι», ανθρωπόθεη – Νιτσεϊκή ανακύκληση).

2. Το οκτάκτινο άστρο ως ιερογλυφικό γράμμα (No 107 στον κατάλογο του Έβανς) και την οκταπτέρυγη προπέλα (No 108) της Μινωικής Γραφής.

3. Η 8η ημέρα της περιτομής (ονοματοδοσίας).

Β. Ο ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΧΤΩ: ΤΟ 16/ΑΚΤΙΝΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΒΕΡΓΙΝΑΣ ΩΣ ΣΥΜΒΟΛΟ ΦΥΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ (ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΗΣ) ΔΥΝΑΜΗΣ – ΥΠΕΡΟΧΗΣ

1. «Βεργαΐζειν» = «το μηδέν αληθές λέγειν» (Αντιφάνης από: Στέφανο το Βυζάντιο).

2. Με το όνομα <Βεργίνα> θα κτισθεί από τους Σκοπιανούς χωριό στη Μελβούρνη της Αυστραλίας (Ναυτεμπορική 26/11/1992).

3. 16 = 4×4 (Ιεζ. 10, 14). Το 4 (YHWH, ΖΕΥΣ, DEUS, ΕΔΕΜ/Ν, ΑΔΑΜ, Τετρακτύς, τα 4 στοιχεία της ΦΥΣΗΣ των Προσωκρατικών) δηλώνει τη Φύση, τα 4 σημεία του ορίζοντα. Έτσι, το 16 δείχνει το σύνολο του γεωγραφικού ορίζοντα (ό,τι δηλ. εγκόσμιο συλλαμβάνει ο άνθρωπος: ανθρώπινη φυσική / επιστημονική και πολιτιστική τελειότητα).

4. Έμβλημα Μακεδονικής δυναστείας. [Η Μακεδονική δυναστεία σχετίζεται με το Θείον (Ζευς), γιατί ιδρύθηκε από τους Αργεάδες (< Άργος της Πελοποννήσου) μέσω του Ηρακλή (> Τημενίδες, οι οποίοι κατέλαβαν το Άργος), ή κατ’ άλλη παράδοση, μέσω του Μάγνη (γιου του Άργου ή γιου του Δία και της Θυίας, αδελφής του

Έλληνα), που ήταν αδελφός του Μακεδόνα].5. Ο θηλυκός αριθμός 16 (εκ του διπλασιασμού: 8×2) είναι σύμβολο μίμησης, με

βάση τον κύκλο, και σύμβολο του πολιτιστικού (ανθρωποκεντρικά) Φωτός.

Γ. Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΟΧΤΩ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

2

1. Το οχτώ (8) ως σύμβολο της «εν Χριστώ» πληρότητας του χρόνου (αιωνιότητα), και κατά συνέπεια του δοξασμού των πιστών εν τη Βασιλεία του Θεού.

2. Οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν ως ιερό σύμβολο το οκτάκτινο αστέρι (Χ + = ): «Χριστός επί σταυρού».

3. Ογδοάς (Γνωστικός Βασιλείδης, Αλεξάνδρεια 2ος μ.Χ. αι.).4. Οι 8 αναστάσεις (3 Π.Δ. + 4 Κ.Δ. + του Κυρίου).5. Το 8 στην ΠΔ. [8 πτέρυγες κάθε ζωόμορφος Άγγελος (Ιεζ. 10, 21) και 4 + 4 (= 8) 8 (Ιεζ. 40, 41)].6. Το 8 στην Κ.Δ.

Το 8 στο Ματθ. 5, 1-10 δηλώνει την πληρότητα. Το 8 ως προτύπωση του Ιησού: 888 = ΙΗΣΟΥΣ (10+8+200+70+400+200):

Ιεζεκιήλ: α) 1(0) + 8 + 1(000) [(Ιεζ. 48, 35)], β) ΑΛΦΑ – ΩΜΕΓΑ (=801 και 3×8 = 24. Βλ. και

αρχαιοελληνική κατά τριάδες αρίθμηση των γραμμάτων της Αλφαβήτου), γ) ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ (= 801).

Ο Ιησούς είναι ο «τριπλούς Δαυίδ» (Ματθ. 1), εφόσον η γενεαλογία Του είναι 3×14 (Δαβίδ: DWD = 4+6+4).

Κυμαία Σίβυλλα, 280 π.Χ., Λόγος Α΄, 324-331: «Δη τότε και μεγάλοιο Θεού παις ανθρώποισιν ήξει σαρκοφόρος θνητοίς ομοιούμενος εν γη, τέσσερα φωνήεντα φέρει τα δ’ άφωνα εν αυτώ. Δισσά έν αγγέλοντ. αριθμόν δ’ όλον εξονομήνω. οκτώ γαρ μονάδας, τόσσας δεκάδας δ’ επί

ταύταις, ηδ’ εκατοντάδας οκτώ…»). 7. Ο αριθμός 8 στη Λατρεία.

Οκταγωνικός ρυθμός. Οκτώηχος. Η λειτουργική Απόδοση. Η Κυριακή του Αντιπάσχα (8η ημέρα ψηλάφησης του Θωμά).

8. Οι 8 ακάθαρτοι λογισμοί (γαστριμαργία, πορνεία, φιλαργυρία, οργή, λύπη, ακηδία, κενοδοξία,

υπερηφανία).

V. Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΠΤΑΑ. ΣΤΗΝ ΠΡΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ (ως σπερματικός Λόγος).

1. Ο παρθενικός (μη διαιρετός ακριβώς) αριθμός επτά (7) ως σύμβολο ανθρωποκεντρικής τελειότητας, ανθρωποκεντρικού πολιτισμού.

2. 7 πλανήτες (7 ουρανοί: Ουιλόν, Ρακιά, Σεκαχίμ, Ζεβχούλ, Μαόν, Μακχόν, Αραβχόθ).3. Τα 7 θαύματα του κόσμου.4. Οι 7 σοφοί της Αρχαίας Ελλάδας.5. Το 7 στους μύθους και τις παραδόσεις (τα 7 αγόρια και 7 κορίτσια, βορά του

Μινώταυρου, οι & νάνοι κ.λπ.).6. 7 μάτια [«τα μάτια σου 14» (7×7)].7. 7 στέμματα (κορώνες).8. 7 νότες της μουσικής.9. 7 φωνήεντα.10. 7 χρώματα της Ίριδας (ουράνιο τόξο).

Β. ΣΤΟΝ ΙΣΡΑΗΛ (ως προτύπωση).1. 7 ημέρες Δημιουργίας (Εβδομάς: Κυριακή = Ζευς, Δευτέρα = Άρης, Τρίτη = Ήλιος, Τετάρτη =

Αφροδίτη, Πέμπτη = Ερμής, Παρασκευή = Σελήνη, Σάββατο = Κρόνος).2. Οι 7 εορτές του Ισραήλ.3. Τα 7 κέρατα (κεραίες).4. 7 φορές το γύρο της πόλης.5. Επτάφωτη λυχνία.6. Κάθε 7 χρόνια τελούταν το Σαββατιαίο έτος.7. Κάθε 49 (7×7) χρόνια τελούταν το Ιωβηλαίο.

3

Γ. ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

1. Το επτά (7) ως σύμβολο θεοκεντρικής τελειότητας.2. (3+3) 6 (διπλασιασμός Τριάδος: Εξάς = Εξαήμερος της Δημιουργίας) + 1

(Μονάς).3. Οι 7 «αιώνες» («καιροί», «ώρες», φάσεις - περίοδοι) της Ανθρωπότητας

(Βαρβαρισμός, Σκυθισμός, Ελληνισμός, Ειδωλολατρία, Ιουδαϊσμός, Σαμαρειτισμός και Χριστιανισμός).4. Το επτάκτινο «άστρο της Βηθλεέμ» - ο Μεσσίας = Χριστός (7) ως το φως της

τέλειας θεογνωσίας, του ορθόδοξου (θεανθρώπινου) δηλ. Πολιτισμού.5. Οι 7 Σάλπιγγες της Αποκαλύψεως.6. Οι 7 Εκκλησίες της Αποκαλύψεως.7. Οι 7 Σφραγίδες της Αποκαλύψεως.8. Τα 3,5 χρόνια (Αντίχριστου) + 3,5 (Αντίχριστου) = 7.9. Η εξ Εθνών αποτελουμένη Εκκλησία (Άννα) γέννησε 7 παιδιά, δηλ. πλήθος

(πολυγονία).10. Οι 7 Οικουμενικές Σύνοδοι. 11. Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα (ακηδία, γαστριμαργία, οργή, πορνεία, υπερηφάνεια, φθόνος,

φιλαργυρία).12. Οι Επτά Παίδες (Μαξιμιανός, Ιάμβλιχος, Μαρτινιανός, Διονύσιος, Αντωνίνος, Κωνσταντίνος,

Εξακουστοδιανός).13. Ο αριθμός 7 στη Λατρεία.

Η αφιέρωση των Ημερών της Εβδομάδας (Δ. = Αρχάγγελοι, Τ. = Ιω. Πρόδρομος, Τ. = Θεοτόκος, Π. = Απόστολοι, Π. = Σταυρός, Σ. = νεκροί, Κ. = Ανάσταση).

Τα 7 σημεία Χρίσης αγίου Μύρου [5 αισθήσεις (όραση, γεύση, ακοή, όσφρηση, αφή) +

μέτωπο, στήθος]. Τα 7 μυστήρια (Petrus Lombardus).

VΙ. Η ΣΧΕΣΗ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ ΕΠΤΑ ΚΑΙ ΟΧΤΩ ΚΑΤΑ ΤΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ

Α. Η ΜΟΝΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΩΣ ΑΙΡΕΣΗ1. Η αποκλειστική εμμονή στη Φύση (χωρόχρονο) για πηγή Γνώσης, Ηθικής,

Θρησκείας και Πολιτισμού.2. Η αποκλειστική εμμονή στον Άνθρωπο (ψυχοσωματικές δυνάμεις του) για

πηγή Γνώσης, Ηθικής, Θρησκείας και Πολιτισμού.3. Η αποκλειστική εμμονή στο Θείον (Μονοφυσιτισμός) για πηγή Γνώσης,

Ηθικής, Θρησκείας και Πολιτισμού.

Β. Η ΩΣ ΣΥΝΕΡΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΘΕΙΟΥ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ (ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ) ΓΙΑ ΘΕΟΓΝΩΣΙΑ, ΘΕΩΣΗ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ

1. Στη γνώση (Θ. Αποκάλυψη και ανθρώπινη διανόηση). 2. Στην ηθική (συνεργία Θ. Χάριτος και ανθρώπινης βούλησης). 3. Στη θρησκεία: Ο Θεός μας Κ.Η.Ι.Χ. = Ανθρώπινη φύση: ΙΗΣΟΥΣ (888) +

Θεία φύση: ΧΡΙΣΤΟΣ (7) Θε-άνθρωπος.4. Στον πολιτισμό: μεταμόρφωση (αγιασμός) του χώρου και του χρόνου (η

Εβδομάς Ογδοάς, ο χρόνος αιωνιότητα).

4

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Αλτάνη, Άρρητοι Λόγοι, βιβλίο 1ο, εκδ. ΙΔΕΟΘΕΑΤΡΟΝ. Μπον Φ. Μ. – Λη Τ. Σ., Αριθμοσοφία στα ελληνικά κείμενα των Γραφών, εκδ.

ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ. Ευσέβιου, Περί Αστρονόμων, εκδ. ΤΡΟΧΑΛΙΑ. Hagelia H., Numbering the Stars. A phraseological analysis of Genesis 15,

Stockholm, 1994. Kotsakis D., “Astronomy and Mathematical Sciences in Byzantium”, AKSUM

- THYATEIRA, A festschrift for Archb. Methodios, London 1985, σσ. 227-233.

Λαμπάκη Γ., Οι Επτά Αστέρες της Αποκαλύψεως, Θεσσαλονίκη 1995. Μαρτέν Λ. Κ. Σ., Περί των αριθμών, εκδ. ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ. Narlikar J., Τα 7 θαύματα του Σύμπαντος, εκδ. ΤΡΑΥΛΟΣ. North J. L., “Paul’s protest that he does not lie in the light of his Cilician

origin”, JTS 47, 2 (1996) 463. Scott A., Origen and the life of the Stars, Oxford 1991. Σιέττου Γ., Ο ιερός αριθμός 7, εκδ. ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ. Τερέζη Χ., Η θεολογική Γνωσιολογία της ορθόδοξης Ανατολής, ΑΘΗΝΑ 1993. Θεοδοσίου Σ. – Δανέζη Μ., Στα ίχνη του ΙΧΘΥΣ, ΑΘΗΝΑ 2000. Troy L., Ποιος είναι ο Μαιντρέγια, εκδ. ΣΤΕΡΕΩΜΑ. Βαρβατσούλια Γ., «Η θεολογία των αριθμών κατά τους νηπτικούς Πατέρες

Νείλο τον ασκητή και Μάξιμο τον Ομολογητή», ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ 765 (1996) 1183-1193.

Γουέστκοτ Γ., Αριθμοσοφία, εκδ. ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.

5