ΑΝΤΑΜΩΜΑΑΝΤΑΜΩΜΑΑΝΤΑΜΩΜΑΑΝΤΑΜΩΜΑ Ποίηµα

Χρήστος Κ. Λορέντζος

Στην Όλγα,

που ζωγράφιζε, τ’ αστέρια

που τη ζήλεψαν.

ΓΓΓΓια του χρόνου

αναβλήθηκε η συνάντηση

Ίδιο µήνα, ίδιο τόπο.

Έµεινε το καλοκαίρι αµέριµνο

Να συνεχίσει τη δουλεία του

Και τα βραδάκια,

οι παρέες στα τραπέζια,

Να γελούν, να σχολιάζουν,

να αδιαφορούν.

Παίζει και η γη κρυφτό µε το φεγγάρι.

Τέτοια έκλειψη καιρό είχαµε να δούµε.

Πιάσαν δουλειά οι προφήτες

Το µέλλον µε ακρίβεια να ορίσουν.

Η συνάντησή µας

Για του χρόνου αναβλήθηκε

Ίδιο µήνα, ίδιο τόπο.

Κερνάει όνειρα η ζωή όταν µεθάει.

Σαν ανταµώναµε,

όπως τότε στην ίδια τάξη,

Απ’ ότι ζήσαµε µαζί

Όσα θέλαµε θυµόµαστε

Και αθωώναµε αµαρτίες

Ξεµέθυστοι από τα χρόνια

των πολλών ελπίδων.

Μετρούσαµε τις απουσίες µε σιωπή,

Όπως είχαµε µάθει από παλιά.

Πολλοί είµαστε ακόµα,

Ας λέει ο απουσιολόγος ό,τι θέλει.

Κείνες τις ώρες η ζωή µας

Εικόνα ακοµµάτιαστη

Τις εκλείψεις ειρωνεύονταν

Με δειλά κοιτάγµατα παλιών ερώτων

Που δεν είχαν κουραστεί να περιµένουν.

Όλους σας ανταµώνω πάλι τώρα

Φίλοι παλιοί, ακριβοί µου

Στον ίδιο τόπο της καρδιάς

Στο δικό µας καλοκαίρι.

Όλοι είστε εδώ,

Ακόµα κι όσοι λείπουν.