ΕΛΛΗΝΕΣ! ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!

Δεκαπενθήμερη έκδοση του κινήματος

ανεξάρτητων πολιτών Κ.Α.Π.

Θεσσαλονίκης

ΤΕΥΧΟΣ 2

Σε ότι προσπαθούν να μας επιβάλουν

ΤΕΥΧΟΣ 2

Με συγχωρείτε. Ειλικρινώς δε γνώριζα. Ζητώ ταπεινά και γονυπετής συγχώρεση. Πού να το φανταστώ ότι η Ελλάδα και όλοι μας συνεχίζαμε να τραβάμε τόσο μεγάλο ζόρι; Ότι υπήρχε κίνδυνος χρεο-κοπίας και καταβύθισης της χώρας στα Τάρταρα της ιστορίας. Νόμιζα ότι είχαμε ήδη τελειώσει με όλα αυτά. Ότι για αυτό μπήκαμε στο Μνημόνιο και στο Μεσο-πρόθεσμο, και ότι για αυτό ψηφίσανε και το νέο Μνημόνιο την Κυριακή όλοι μαζί για το καλό της χώρας, κι ότι καθαρίσαμε τελειωτικά με τέτοιες επικίνδυνες κατα-στάσεις. Ειλικρινώς δε το γνώριζα, και να δείτε τι έπαθα ο αφελής έλληνας!

Τις προάλλες την Κυριακή, που όλη η Ελλάδα είχε κρεμαστεί στη τηλεόραση κι έβλεπε Βουλή, εγώ ήμουν στον ξάδελφο μου στο Κιάτο. Χαμπάρι δεν πήραμε το τι γινόταν στη χώρα. Είχαμε πάει με τη γυναίκα μου, για να περάσουμε το τριή-μερο κι επειδή ο ξάδελφος έχει ολόκληρο περιβόλι με ξινά, είπα να μαζέψω και κάμποσα λεμόνια, πορτοκάλια και διάφο-ρα τέτοια, καθότι με την κρίση έχει φτά-σει το γκρέιπφρουτ στα δυο ευρώ το κι-λό. Α, επί ευκαιρίας βρήκα και μάζεψα και ωραιότατη βρούβα, τρυφερή και δρο-σερή, άλλο πράγμα. Φτάσαμε που λέτε την Παρασκευή κατά το μεσημεράκι, η γυναίκα του είχε σφάξει ένα κοκόρι και το έκανε με μια μακαρονάδα με χοντρό μακαρόνι να σου τρέχουνε τα σάλια. Κα-θίσαμε να φάμε τον κόκορα όταν μου λέει ο ξάδελφος. “Λες να πτωχεύσουμε μεθαύριο;” Και γιατί μεθαύριο, ερωτώ ο βλάξ. Αφού όλα καλά πάνε, έχουν ψηφί-σει τα μέτρα, τα μνημόνια, τα όλα τους, ξέρουν τι κάνουν αυτοί. Εντάξει θα χά-

σουμε το κατιτί μας, αλλά τελικώς θα ορθοποδήσουμε, έτσι τουλάχιστον είπαν αυτοί, του λέω. Μια κρίση είναι όπως τόσες και τόσες, στο τέλος θα την σκα-πουλάρουμε όπως πάντα. Δυο χρόνια τώρα τα ίδια και τα ίδια γίνονται. Και συνέχισα να ρουφάω ανέμελος τα μακα-ρόνια νούμερο 5, και να ξεκοκαλίζω α-σθμαίνοντας μια ωραιότατη φτερούγα από το κοκόρι το κοκκινιστό. Ξέρεις, μου λέει ζορίζεται πολύ. Ποιος, ρωτώ; Ο Βε-νιζέλος, λέει ο ξάδελφος. Είναι έτοιμος να σκάσει. Το καλό που του θέλω να μη μου στεναχωριέται, ούτε να το διανοηθεί τέτοιο πράγμα. Φαντάζεσαι να σκάσει κοτζαμάν Βαγγέλης τι έχει να γίνει; Δε θέλω καν να το σκέφτομαι, και συνέχισα να ασχολούμαι με την ετέρα φτερούγα παρά με τον σκασμένο Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης.

Το Σάββατο, κύλησε όπως όλα τα Σάβ-βατα των εκδρομών. Με πλήξη, λίγο ευ-χάριστα, αρκετά άχαρα, και μ’ αυτήν τη σπαστική αναμονή ότι την επομένη ανα-χωρείς. Έφτασε το απόγευμα και εμείς ναρκωμένοι από το φαγητό, είχε σφάξει ο ξάδελφος ένα χηνάρι λουκούμι, καλή του ώρα πουλερικό δεν άφησε ο χριστιανός, μακαρίζαμε την καλή μας τύχη χωρίς να φανταζόμαστε το τι μας περιμένει την επαύριον.

Και ξημέρωσε κι η Κυριακή, η αποφράδα μέρα. Ξυπνήσαμε, ήπιαμε καφέ, φάγαμε το μεσημέρι κάτι λαχανοντολμάδες, είπε ο ξάδελφος να σφάξει μια φραγκόκοτα αλλά το λυπηθήκαμε το ζωντανό νισάφι πια, και κατά το απογευματάκι έξι παρα-καλώ η ώρα, ξεκινήσαμε για την Αθήνα. Επτά, επτά και κάτι κάνω να περάσω από Ομόνοια, αδύνατον. Κλειστή. Να πάω λέω από Αλεξάνδρας, ούτε να το σκεφτεί άνθρωπος, αποκλεισμένη. Γύριζα χωρίς να ξέρω που πηγαίνω. Πως κάνω λάθος και παίρνω μια στροφή και βγαίνω Σταδί-ου και Πεσματζόγλου γωνία. Η μάχη της Κρήτης, λιγότερο περιπετειώδης ήταν.

Σειρήνες περιπολικών να ουρλιάζουν, ασθενοφόρα να τρέχουν μανιασμένα στους δρόμους, πυροσβεστικές να περι-κυκλώνουν κτήρια, φωτιές παντού, κό-σμος αλαφιασμένος να τρέχει αριστερά και δεξιά, πέτρες να σκάνε στο καπό του αυτοκινήτου, βιτρίνες να κατεβαίνουν στο λεπτό, ανθρωποκυνηγητό παντού, αστυνομικοί να τρέχουν να κρυφτούν από κουκουλοφόρους που τους κυνηγού-σαν, η γυναίκα μου να έχει πάθει δύ-σπνοια από τα καπνογόνα και όλα τα πουλερικά του Σαββατοκύριακου που είχα φάει να έχουν φτάσει στο λαιμό μου, και να προσπαθούν να πεταχτούν έξω. Καταβαίνω από τ’ αυτοκίνητο κι απορη-μένος αρχίζω να ρωτάω όποιον έβρισκα εμπρός μου. Τι έγινε ρε παιδιά; Τι συμ-βαίνει; Ποιος μας επιτέθηκε και έγινε η Κλαυθμώνος Βηρυτός; Πότε κηρύχθηκε πόλεμος; Ποιος μας βομβαρδίζει; Με βουτάει ένας μαντράχαλος από το γιακά, που έσερνε ένα καροτσάκι από super market με μια LED τηλεόραση σαράντα ιντσών, και μου λέει. Τρέχα να κρυφτείς, φυλάξου. Ο Βενιζέλος εξερράγη. Προ-σπαθεί όλο το βράδυ να μας σώσει αλλά κάποιοι στη Βουλή δεν κάνουν ότι τους λέει κι έχει σκάσει από το κακό του.

Κι όλος αυτός ο πανικός, όλο αυτό το πανδαιμόνιο και η καταστροφή στην Α-θήνα έγιναν την περασμένη Κυριακή επειδή ήθελαν ο Βαγγέλης, ο Λουκάς, ο Αντώνης, ο Γιώργος κι η Ντόρα, οι Ντάλτον δηλαδή, τη σωτηρία μας. Ευτυ-χώς που μας σκέφτονται και θέλουν να μας σώσουν, ούτε να φανταστώ δε θέλω για το τι θα παθαίναμε σε αντίθετη περί-πτωση. Όσο για εμένα, έφαγα μια καλή πετριά και βρέθηκα σ’ ένα ασθενοφόρο με άλλους πέντε μέσα και λιποθύμησα. Δεν ξέρω πως, πιθανώς την ώρα που άκουγα τον οδηγό να ρωτάει το κέντρο ποιο νοσοκομείο εφημερεύει, αυτό του απάντησε. Γρήγορα στο ΣΩΤΗΡΙΑ.

Ο κ. Κλέωνας και η Σωτηρία ΣΕΛΙΔΑ 2

Δηλώνω και Ορκίζομαι επικαλούμενος την τιμή και τη συνείδησή μου, ότι:

Δεν θα εφησυχάσω και δεν θα παραιτη-θώ των προσπαθειών μου υπερασπιζόμε-νος με πίστη και αφοσίωση, την Σημαία της πατρίδας μου και όσα αυτή συμβολί-ζει για εμένα.

Δεν θα εφησυχάσω και δεν θα παραιτη-θώ μέχρις ότου εκδιωχθούν τόσο οι εξω-

τερικοί όσο και οι εσωτερικοί σφετερι-στές της πατρίδας μου με την έννοια που την ορίζω εγώ.

Δεν θα εφησυχάσω και δεν θα παραιτη-θώ του δικαιώματος να υπερασπίζομαι την οικογένεια μου, την ύπαρξη και την επιβίωση της, δίνοντας με κάθε μέσο, είδος, μορφή, τρόπο, αγώνα και αντίστα-ση, μη εξαιρουμένης της αυτοδικίας,

δίνοντας για αυτήν μέχρι και την τελευ-ταία ρανίδα του αίματος μου.

Δεν θα εφησυχάσω και δεν θα παραιτη-θώ των προσπαθειών μου για την υπερά-σπιση της πατρίδας και της οικογένειας μου μέχρις ότου επανέλθει και αποκατα-σταθεί η λαϊκή κυριαρχία αντιστεκόμενος με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να τα καταλύσει με τη βία.

Ο όρκος του αγανακτισμένου

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕΛΙΔΑ 3

Ο άγνωστος πόλεμος κατά της Ελλάδας

Ξεκινάμε να ψωνίζουμε ελληνικά προϊόντα Το κέρδος είναι τεράστιο!

Αν υποθέσουμε ότι ο κάθε Έλληνας κα-ταφέρει μέσα στο 2012 να αγοράσει ελ-ληνικά προϊόντα αξίας 1.000 ευρώ στη θέση ξένων προϊόντων που αγόρασε πέ-

ρυσι, τότε θα προστεθεί στην προβλημα-τική ελληνική οικονομία το αστρονομικό ποσό των 12 δισ. ευρώ!

Ολόκληρο το περιβόητο ΕΣΠΑ που υπο-τίθεται ότι θα αναζωογονούσε τη χώ-ρα και το οποίο οι αδιάφοροι και ανίκα-νοι κυβερνώντες δεν κατάφεραν να απορ-ροφήσουν τόσο καιρό -ως όφειλαν- είναι 18 δισ. ευρώ για τέσσερα χρόνια.

Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από τα νούμερα και την ακρίβειά τους, όλο και περισσότεροι Έλληνες πολίτες αισθά-νονται πλέον ότι είναι εθνικό καθήκον η στροφή στο ελληνικό τρόφιμο, στο ελλη-νικό ποτό, στροφή στον Έλληνα παραγω-

γό. Και σιγά σιγά, στροφή στο ελληνικό ρούχο και το ελληνικό παπούτσι.

ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΕΧΟΥΝ BARCODE ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ 520 (ΠΡΟΣΟΧΗ: Πρέπει να υπάρχει ένδειξη "ελληνικό προϊόν" ή/και "παρασκευάζεται στην Ελλάδα", διότι αρκετά ξένα προϊόντα έχουν τον ίδιο κωδικό αλλά απλώς και μόνο συσκευάζο-νται και δεν παράγονται στη χώρα μας)!!!

Ας κάνουμε επιτέλους την αρ-χή ΕΠΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ελληνικά...

Πρόκειται για μια πρωτοβουλία που έχει ξεκινήσει τον τελευταίο καιρό στο διαδί-κτυο με την ελπίδα ότι θα διαδοθεί το μήνυμα παντού.

Αυτοί που ξέρουν, λένε ότι η πιο αποτε-λεσματική μορφή πολέμου είναι οι ψυχο-λογικές επιχειρήσεις. Δηλαδή το να δια-λύσεις τα νεύρα και την ψυχολογία του αντίπαλου και να τον καταστήσεις ανίκα-νο να αντισταθεί, χωρίς να ρίξεις ούτε μια σφαίρα. Γι αυτό και οι καλύτεροι αξιωματικοί περνούν τη λεγόμενη Σχολή Ανορθόδοξου Πολέμου.

Στον (οικονομικό, αλλά όχι μόνο) πόλεμο που υφίσταται εδώ και σχεδόν δύο χρόνι-α η Ελλάδα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ψυχολογικές επιχειρήσεις έχουν την τιμητική τους. Εκατομμύρια τόνοι μελά-νης, δισεκατομμύρια σελίδες χαρτί εφη-μερίδων και περιοδικών, και εκατοντάδες χιλιάδες ώρες ανταποκρίσεων και air time καναλιών ρίχτηκαν στη μάχη για να αποσταθεροποιήσουν τους Έλληνες.

Γιατί, θα ρωτήσετε;

Είναι τόσο δυσάρεστα αυτά που συμβαί-νουν και θα συμβούν (έχουμε ακόμη) που πραγματικά χρειάζεται η πλήρης αποστα-θεροποίηση του ψυχικού δυναμικού ενός λαού για να περάσουν. Να περάσουν αναίμακτα, δηλαδή, μια και αυτό είναι που επί της ουσίας επιχειρείται. Έτσι, ενώ στην μία πλευρά έχουμε το οικονομικό πείραμα της πτώχευσης μιας χώρας μέσα σε ένα οικονομικό σύ-στημα (ευρωζώνη) που πρέπει να βγει αλώβητο, από την άλλη έχουμε τη διαχεί-ριση ενός λαού που θα φαλιρίσει, αλλά δεν θα πρέπει να αντιδράσει…

Κι όπως φαίνεται, αυτοί που σχεδίασαν τον ψυχολογικό πόλεμο κατά της Ελλά-

δας, έχουν πετύχει. Αρκετά, τουλάχιστον. Στην Γαλλία, πριν τέσσερα χρόνια, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης κα-τά μερικούς μήνες, στάθηκε αφορμή να καίγεται το Παρίσι για αρκετές ημέρες.

Εδώ, δυστυχώς, η πρωτεύουσα καίγεται (και σίγουρα όχι από αγνούς διαδηλω-τές) ώστε να πεισθούν οι Έλληνες να δεχθούν όχι μόνο τις δεκαπλάσιας βαρύ-τητας αλλαγές στο ασφαλιστικό τους, αλλά και την περικοπή των συντάξεων, την κατάργηση των συλλογικών συμβά-σεων, την απάνθρωπη φορολόγηση, το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας, την εξομοίωση της Ελλάδας με χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, την εξανέμιση της αξίας των ακινήτων και των προσω-πικών περιουσιών, και πολλά άλλα.

Μην έχετε αυταπάτες. Αυτοί που μελέτη-σαν το σχέδιο ήξεραν τι έκαναν. Κατάλα-βαν την κόπωση του ελληνικού λαού. Μετά από δεκαετίες πολέμων (Βαλκανικοί, Διχασμός, Μικρασία, δύο παγκόσμιοι, ένας εμφύλιος κι ένα Κυπρι-ακό) οι Έλληνες κουράστηκαν. Βάλτε λίγο κι ότι έβαλαν μερικά χρήματα στην πάντα κι έμαθαν να κλέβουν και λιγάκι. Κάπου εκεί άρχισαν να πιστεύουν ότι υπάρχει καλύτερη ζωή από τους αγώνες και τις ιδέες. Μια ζωή με εξοχικά και γερμανικά αυτοκίνητα.

Έτσι, όταν ήρθε η ώρα των Ιμίων, οι περισσότεροι Έλληνες προτίμησαν να προστατεύσουν τον νέο πολιτισμό τους. Και επέλεξαν τις ευχαριστίες του

Σημίτη προς τους Αμερικανούς για την

«ισοπαλία» στο Αιγαίο, παρά το να πά-ρουν τα όπλα. Ίσως να είχαν και δίκιο για την συγκεκριμένη περίσταση, όμως…

Σήμερα, που διακυβεύονται πολλά πε-ρισσότερα από δυο βραχονησίδες, οι Έλληνες είναι πολύ πιο κουρασμένοι, πολύ πιο καλομαθημένοι, και πολύ πιο ανήμποροι. Πως;

Οι τόνοι μελάνης και οι ώρες των αντα-ποκρίσεων, που είναι και το «υλικό» του ψυχολογικού πολέμου, δεν τους αφή-νουν να κοιμηθούν εδώ και μήνες. Το σχέδιο μάλιστα είναι τόσο καλά στημένο που κάθε Σαββατοκύριακο «παίζεται» και ένα κορυφαίο διακύβευμα: Χρεοκο-πία, πτώχευση, νέο μνημόνιο, νέο δάνειο, νέο Γιούρογκρουπ. Και δώστου να ανα-βάλουν τις συσκέψεις και τις διαβουλεύ-σεις οι αρχηγοί λες και «πρέπει» σώνει και καλά να μένει όλος ο λαός ξύπνιος περιμένοντας… Γιατί;

Μα, οι περισσότεροι θα γνωρίζετε ότι η στέρηση ύπνου και ανάπαυσης είναι το πρώτο μαρτύριο που επιβάλλεται σε έναν βασανιζόμενο που πρέπει να λυγί-σει. Μην θεωρήσετε τυχαίο ότι τα ψυχια-τρεία και οι κλινικές έχουν γεμίσει Έλληνες που δεν είχαν στο παρελθόν κανένα πρόβλημα. Κάπως έτσι, κι ενώ ο ορίζοντας είναι μαύρος, οι περισσότεροι λένε «ναι», ας τελειώνουμε, ελπίζοντας ότι στο βάθος η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη. Περίπου όπως κι ο βασανιζό-μενος ελπίζει ότι ο βασανιστής θα τον αφήσει να κοιμηθεί… τον ύπνο του δι-καίου.

ΤΕΥΧΟΣ 2 ΣΕΛΙΔΑ 4

Δράσεις Σπιθών Θεσσαλονίκης Τεράστια επιτυχία είχε η εκδήλωση που διοργανώ-θηκε από το Πολιτικό Συμβούλιο της Σπίθας με πρωτοβουλία της Σπίθας Πυρίκαυστου.

Πολλοί και ενδιαφέροντες ομιλητές, άνθρωποι του πνεύματος, επιστήμονες και πολιτικοί, έδωσαν το δικό του στίγμα ο καθένας, στο πολυπληθές ακροα-τήριο.

Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες ο κόσμος ήταν τόσος, που είχαμε και όρθιους…

Επιφυλασσόμαστε για μεγαλύτερη αίθουσα την επό-μενη φορά.

Ανοιχτή συζήτηση στην ΕΔΟΘ Το Πολιτικό Συμβούλιο του Κινήματος Ανεξαρτήτων Πολιτών ''Σπίθα'' μετά από πρωτοβουλία της Σπίθας Πυρίκαυστου διοργά-νωσε ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση με θέμα:

Το μείζον εθνικό ζήτημα του αγγλικού δικαίου και της δανειακής σύμβασης και η συγκρότηση του Μετώπου Αντίστασης και Αλληλεγγύης Ε.ΛΑ.Δ.Α.

Κεντρικός εισηγητής-ομιλητής ήταν ο Γραμματέας του Κινήματος Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος.

Στη συζήτηση συμμετείχαν οι: Κασιμάτης Γιώργος - Ζουράρις Κώστας - Ιντζεσίλογλου Νίκος - Μαριάς Νότης - Νεάρχου Πε-ρικλής - Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία - Παπαθεμελής Στέλιος - Παπαπέτρου Γιώργος - Πατουλίδου Βούλα - Χρυσόγονος Κώ-στας

Η εκδήλωση έγινε το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου στις αίθουσες της ΕΔΟΘ

ΣΕΛΙΔΑ 5 ΑΠΕΝΑΝΤΙ

Γράμμα στα αγέννητα παιδιά μου «Πάνε τώρα κοντά 40 χρόνια που είμαι Έλληνας. Όπως ήταν η μάνα μου πατέ-ρας μου γιαγιά, και ο παππούς μου και πάει λέγοντας και χάνεται κάπου εκεί στην αρχαιότητα.

Έχω το γονίδιο στο DNA μου, και μαζί με αυτό μια βαθιά υπερηφάνεια ριζωμένη μέσα μου και μια αγάπη για την πατρίδα μου που πραγματικά σε όλη μου την ζωή και το διάβα μου στον χρόνο την έκανα τραγούδι, την έκανα χορό, τέχνη, δύνα-μη, θάρρος. Την έκανα επανάσταση και σε πολλές στιγμές στην ιστορία μου την έκανα ηρωισμό.

Είμαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας και κρυφά μέσα μου ακόμα και αν δεν έχω στάλα αρρωστημένου εθνικισμού, πολλές φορές έχει περάσει από το μυαλό μου το «πας μη Έλλην βάρβαρος». Πόσο δέος νιώθω διαβάζοντας αρχαίους τραγικούς και βλέποντας ανυπέρβλητα θεατρικά που ακόμα και σήμερα διατηρούν την φρεσκάδα την δύναμη και την επικαιρό-τητα τους.

Δεν μπορώ να κρύψω ένα μικρό γελάκι ακούγοντας Ελληνικές λέξεις περασμένες στης γλώσσες όλης της υφηλίου και βλέ-ποντας ότι το 70% τις ιατρικής ορολογίας είναι στα Ελληνικά. Μαθηματικά, αρχιτε-κτονική, τέχνη και πάει λέγο-ντας .Ηρωισμοί και στρατηλάτες που ακόμα και σήμερα διδάσκονται στις στρατιωτικές σχολές. Είμαι απόγονος του Μεγάλου Αλέξανδρου.. που κατακτώντας τον μισό τότε γνωστό κόσμο, διέδωσε τον πολιτισμό και όχι το μίσος και την καταστροφή.

Είμαι απόγονος του Λεωνίδα που ενάντια σε κάθε λογική με μόνο όπλο το θάρρος, την Ελληνική Σπαρτιατική καρδιά, στά-θηκε όρθιος με 300 ψυχές να φυλάξει τις Θερμοπύλες, την χώρα του από τον ε-χθρό, να δώσει μια ευκαιρία στα παιδιά του, στην γυναίκα του και τους γέροντες γονείς να συνεχίσουν να ζουν ελεύθεροι. Είμαι απόγονος του αγνώστου στρατιώτη που με αυτοθυσία αντιστάθηκε στον Γερ-μανικό άξονα και έδωσε την ευκαιρία και τον χρόνο στην Σοβιετική Ένωση να α-ντιμετωπίσει και τελικά να κατατροπώσει της δυνάμεις του Χίτλερ μέσα στο κατα-χείμωνο. Έδωσα την ευκαιρία στην Ευ-ρώπη (με το Ελληνικό όνομα) να είναι σήμερα ελεύθερη. Και φυσικά πάνω από όλα είμαι υπερήφανος που στην μικρή αλλά υπέροχη χώρα μου γεννήθηκε η Δημοκρατία.

Σαν έννοια σαν και σαν πράξη στην τε-λειότερη της μορφή. Στην Δημοκρατία όπου ο πολίτης έχει πραγματικό λόγο και η πατρίδα του ανήκει. Στην Δημοκρατία με τις ίσες ευκαιρίες και την Δημοκρατία που τιμωρεί τους άρχοντες όταν δεν υπο-στηρίζουν το συμφέρον της πατρίδας, αλλά το δικό τους.

Είμαι υπερήφανος. Είμαι…Είμαι…Είμαι.. για στάσου μια στιγμή… Είμαι πραγματικά όλα αυτά που περιγράφω;; Γιατί στην πραγματικότητα αυτό που πραγματικά είμαι είναι οι πράξεις μου. Δεν είμαι αυτό που παρέλαβα, αλλά αυτό που θα παραδώσω στα παιδί μου.

Είμαι ο μοντέρνος Έλληνας. Και ντρέπο-μαι γι` αυτό…

Είναι τόσο βαθιά η ντροπή μου γ` αυτό που σου παραδίδω γιε μου και καλή μου κόρη…

Ντρέπομαι επειδή μετέτρεψα κάθε μεγα-λούργημα των προγόνων μου σε μικρό-τητα σε φτήνια προχειρότητα και ωχα-δερφισμό.

Ντρέπομαι επειδή την τέχνη του Πραξι-τέλη του Φειδία του Κριτία του Ηρόδο-του, του Αισχύλου, του Αισώπου, του Αριστοφάνη και τόσων άλλων την μετέ-τρεψα σε καθημερινές σαπουνόπερες και άρλεκιν φτηνό αναγνώσματα. Την μετέ-τρεψα σε νυχτερινά τσιφτετελάδικα απέ-ραντης ηχορύπανσης εργαστηριακής πα-ραγωγής, σουξεδάκια της μιας βραδιάς για να κουνάω τον κ..λο μου καθώς ξο-δεύω μια περιουσία σε γαρίφαλα στην κυρία με τα ψεύτικα χείλια, στήθια, οπί-σθια, μαλλιά και αισθήματα.

Ντρέπομαι επειδή μετέτρεψα τον αρχαίο Ελληνικό χορό σε «πάνελ» μεσημεριανής πατσαβούρας στην TV.

Ντρέπομαι επειδή μετέτρεψα την αρχαία Ελληνική υπερηφάνεια σε ψευδομαγκιά, αίσθηση ανωτερότητας από όλους και από όλα και γιγάντωσα το ΕΓΩ μου μέσα

από την φράση «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε; » Και προφανώς κανένας δεν ήξερε αφού πάνω από όλα δεν ήξερα εγώ ποιος ήμουν από που έρχομαι και που πηγαίνω.

Ντρέπομαι επειδή μετέτρεψα τον Παρθε-νώνα και όλα τα θαύματα της αρχαίας Ελληνικής αρχιτεκτονικής σε τερατουρ-γήματα κλουβιά σε πόλεις άχρωμες άοσμες και με καλαισθησία απόπατου.

Ντρέπομαι επειδή μετέτρεψα τον Όρκο του Ιπποκράτη σε φακελάκι σε αναμονή απέραντη για να σε γιατρέψω γιε μου και καλή μου κόρη. Ντρέπομαι επειδή μετέ-τρεψα τον Όρκο του Ιπποκράτη σε ρά-ντσο και σε θάνατο αν δεν έχεις να πλη-ρώσεις. Μετέτρεψα τους νέους επιστήμο-νες σε σουβλατζήδες εργάτες και μετανά-στες.

Ντρέπομαι επειδή μετέτρεψα τα μαθημα-τικά της Υπατίας σε εορτοδάνεια, πιστω-τικές κάρτες και καθημερινό βομβαρδι-σμό αριθμών που υπολογίζουνε ποτέ θα πτωχεύσεις.

Ντρέπομαι επειδή μετέτρεψα την Ελλάδα των 2 ηπείρων και των 5 θαλασσών σε μια απέραντη γκρίζα ζώνη, επιτρέποντας στον καθένα να αμφισβητεί την εδαφική κυριαρχία της χωράς μου.

Ντρέπομαι επειδή μετέτρεψα με την ψή-φο μου ξανά και ξανά και ξανά τον Σό-λων σε Σημίτη, τον Περικλή σε Γιωργά-κη Παπανδρέου, τον Δημοσθένη σε Κω-στάκη Καραμανλή και τόσους άλλους σπουδαίους ρήτορες και πολιτικούς σε Πάγκαλο, Παυλόπουλο, Καρατζαφέρη, Παπαρήγα, Τσίπρα και σε ότι άλλο βρο-μερό άχρηστο υποκείμενο που λυμαίνε-ται τον τόπο.

Ντρέπομαι που μετέτρεψα το «Η φύση μας έδωσε μια γλώσσα και δυο αυτιά για να ακούμε διπλάσια από όσα λέμε » του Ζήνων σε «By the way » και το «μόλων λαβε » σε «ευχαριστώ τους Αμερικά-νους» μέσα στην Ελληνική Βουλή.

Ντρέπομαι που μετέτρεψα τον εαυτό μου σε πελάτη άλλα και γλείφτη της κάθε κατουρημένης ποδιάς πολιτικού για μια θεσούλα, κάπου να τρυπώσω βρέ αδερφέ.

Τους έδωσα την δύναμη να με μεταχειρί-ζονται σαν ζητιανάκι και κουτοπόνηρα έφαγα, ξεκοκάλισα την οποία επιδότηση για ανάπτυξη και μετέτρεψα τους σπό-ρους για το χωράφι μου σε Porsche cay-enne, καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση παγκοσμίως στην αγορά του πανάκριβου αυτού οχήματος.»

Άμμος αντί για λάδι

ΤΕΥΧΟΣ 2

Οι μικρές στιγμές αντίστασης είναι ο σπόρος του μελλοντικού κοινωνικού κράτους. Όσοι γίνονται τώρα άμμος και όχι λάδι στα γρανάζια του συστήματος είναι ο σπόρος του νέου κοινωνικού αν-θρώπου. Αυτοί που επιδιώκουν να ζή-σουν με κοινωνικές αρχές, είναι δημιουρ-γοί, αλλάζουν τη μίζερη ζωή τους, πολε-μάνε, γκρεμίζουν το σάπιο πολιτικό σύ-στημα, θεμελιώνουν το νέο. Ζούμε μια

εποχή πρωτόγνωρη για μας. Μια εποχή που κανείς δεν είχε ονειρευτεί για τον 21 αιώνα. Είναι μια εποχή εξαιρετικού ενδι-αφέροντος. Ζούμε σε μια εποχή η οποία μας προϊδεάζει για τρομερές επαναστατι-κές ιστορικές αλλαγές. Υπήρξαν άραγε στη σύντομη ζωή μας δραματικότερες και παράλληλα ηρωικότερες στιγμές; Αυτός που θέλει πραγματικά να είναι αλληλέγγυος με το συνάνθρωπό του,

ουμανιστής και επαναστάτης, αυτός θα μείνει ΕΦΗΒΟΣ μέχρι το θάνατό του.

Γνωρίζαμε την έκβαση και αυτού του αγώνα. Του άνισου αγώνα ανάμεσα σε άοπλους πολίτες με τα αθώα τους αμυντι-κά μέσα και στους καλά οπλισμένους πραιτοριανούς του Παπουτσή, έτοιμους να πνίξουν και πάλι μια διαδήλωση από την έναρξή της ακόμη στα δηλητηριώδη αέρια. Να πούμε ότι χάθηκε μια μάχη ακόμη αλλά όχι ο πόλεμος; ΟΧΙ, δε χά-θηκε ούτε η μάχη, μια που κάθε μάχη με τον εχθρό πλέον λαό, καταρχήν αποκαλύ-πτει το ρόλο των εκλεγμένων εκπροσώ-πων του. Κάποιοι λοιπόν βγαίνουν μπρο-στά να υπερασπιστούν την προδοσία, με μισές αλήθειες και επιστρατεύοντας την τρομοκρατία. Κάποιοι επιδιώκουν και την επιβράβευση επικαλούμενοι τους αγώνες που δήθεν έδωσαν στις διαπραγματεύσεις και πάλι κρύβοντας ότι ξεπούλησαν μια ολόκληρη χώρα και το λαό της μαζί, υπογράφοντας συμφωνίες που σόκαραν ακόμα και τους ξένους συνομιλητές τους. Αποκαλύπτει τη νωθρότητα και ανευθυ-νότητα κάποιων άλλων "εκπροσώπων" του λαού να μη διαβάζουν αυτά που κα-λούνται να ψηφίσουν, ακόμη και όταν από το θόρυβο που προκλήθηκε γύρω από το περιεχόμενό τους, κάτι έπιασε το αυτί τους για το λόγο που εξεγείρονται οι ιθαγενείς ψηφοφόροι. Αποκαλύπτει την ιδιοτέλεια, την υστερο-βουλία, την ατολμία να ξεφύγουν από την κομματική πειθαρχία και να υπο-στούν τις συνέπειες του αποκλεισμού από το δικαίωμα να ασκήσουν και πάλι το προσοδοφόρο επάγγελμα του βουλευ-τή, ακόμη κι αν το τίμημα είναι η πώλη-ση της πατρίδας και των κατοίκων της. Δείχνει πόσο πρόθυμοι και ικανοί είναι να υπερασπιστούν αρχές, αξίες και θε-

σμούς που αρμόζουν σε μια δημοκρατική πολιτεία. Αυτήν που κατέλυσαν, εξαγο-ράζοντας χρόνια τώρα τη δικαιοσύνη, την πληροφόρη-ση, νομιμοποιώ-ντας την πολιτι-στική παρακ-μή ,την αναξιο-κρατία, τη διαφ-θορά. Αποκαλύπτει πόσο ανιστόρη-τοι είναι, πόσο δειλοί και μι-κρόψυχοι όταν τα ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ, ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μανώλης Γλέ-ζος μπαίνοντας στη βουλή δεν τους χει-ροκροτούν παρά ελάχιστοι!!! Αλλά και ο πρόεδρος της βουλής, όταν επαναλαμβάνει ανιαρά ότι αμαυρώνεται από τα επεισόδια η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό, φανερώνει κι αυτός το δικό του ρόλο, του δασκάλου της υποκρισίας!! Η ζοφερή πραγματικότητα στο εσωτερι-κό δε φαίνεται να ενοχλεί τον κύριο Πε-τσάλνικο. Στη συνέχεια όταν επικαλείται και την κοινοβουλευτική Δημοκρατία που πλήττεται από τις πράξεις βίας, ε-μπαίζει το λαό μας που βιώνει τη βία στην καθημερινότητά του με χίλιους δυο τρόπους, όταν του στερούν το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί εξαπολύοντας εναντίον του παρακρατικούς και πάνοπλες αστυ-νομικές δυνάμεις, όταν οι εκπρόσωποι της κοινοβουλευτικής "Δημοκρατίας" προκλητικά αγνοούν τη βούλησή του ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ, ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ, ΝΑ ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ. Σήμερα η πλειοψηφία των συμπολιτών

μας είτε βρίσκονταν σε μια άλλη πλατεία, είτε ακόμη κάποιοι παρακολουθούσαν τη μάχη από το σπίτι τους, η ψυχή τους ήταν

στην πλατεία ΣΥΝΤΑΓ-ΜΑΤΟΣ, που καθιερώ-θηκε σε πλατεία αντί-στασης του λαού μας πλέον. Και περίμεναν, έλπιζαν ότι όλοι εσείς που ήσασταν στην πρώ-τη γραμμή, θα τους διώ-ξετε, θα τους εμποδίσε-τε, θα τους νικήσετε. Και αυτό το αίσθημα της αδικίας ή και της ήττας που για άλλη μια φορά νιώσαμε, να είναι

σίγουροι ότι θα μας ενώσει περισσότερο, θα βγάλει περισσότερους στο δρόμο, θα χαλυβδώσει περισσότερο τη βούληση για αγώνες. Έχουμε κερδίσει όλο αυτό τον καιρό πολλές μικρές-μεγάλες νίκες, από τα απλήρωτα χαράτσια τους μέχρι να τους πετάμε από τις εξέδρες στις εθνικές μας επετείους. Σήμερα νιώσαμε για άλλη μια φορά ότι είμαστε πολλοί και αποφα-σισμένοι να μη τους επιτρέψουμε να ε-φαρμόσουν τα προδοτικά τους σχέδια. Κι αυτή είναι η πιο σημαντική συνέπεια της σημερινής ΜΑΧΗΣ: H συνειδητοποίηση ότι η μάχη συνεχίζεται από την επόμενη μέρα και κάθε μέρα, με το λαό ενωμέ-νο να παλεύει να κερδίσει τη ζωή που του έκλεψαν, τη ζωή που του αξίζει. Δεν είμαστε ένας τυχαίος λαός "Είμαστε οι μόνοι σ' ολόκληρη την Ευρώπη που έχουμε το προνόμιο να λέμε τον ουρανό "ουρανό" και τη θάλασσα "θάλασσα" όπως την έλεγαν ο Όμηρος και ο Πλάτω-νας πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια", γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης. Και την ελευθερία "ελευθερία' τη λέμε ακόμη και τους αγώνες "αγώνες" ...

"ΚΑΝΑΓΙΕΣ!...ΣΕ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΑ ΣΤΗΘΗ ΧΩΡΙΚΩΝ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ Η ΠΝΟΗ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΣΑΡΩΣΕΙ"

(Κάθαρσις,

Κ. Καρυωτάκης)

ΣΕΛΙΔΑ 6

Του Αντώνη Χρυσού

Έρχεται κάθαρση της Τουτουντζίδου Μαριάνθης

ΣΕΛΙΔΑ 7

Η πρωτοφανής θρασύτατη ληστεία στο Μουσείο Ολυμπιακών Αγώνων της Αρ-χαίας Ολυμπίας δυο τινά μπορεί να ση-μαίνουν. Η κάποιοι νομίζουν ότι η Ελλά-δα είναι ξέφραγο αμπέλι και ότι ώρα γου-στάρουν μπορούν να πάρουν ένα πολύτι-μο κομμάτι της, ή κάποιες σκοτεινές δυ-νάμεις προσπαθούν να τη σβήσουν από το χάρτη αφαιρώντας της τα αποδεικτικά της μακραίωνης ιστορίας της, στοιχεία. Μπορεί να σημαίνουν και τα δύο ταυτό-

χρονα. Γύπες και κοράκια έχουν στηθεί εδώ και καιρό έξω από την πόρτα μας και περιμένουν. Δεν υπάρχουν πια αφύλακτες κερκόπορ-τες. Κάποιοι ανοίγουν από μέσα. Χωρίς περίσκεψη , χωρίς λύπη χωρίς αιδώ... Οι Έλληνες «συνωστίζονταν» στην προκυμαία της Σμύρνης το '22 ,- συνωστίζονταν για να οδηγηθούν στη σταύρωση, - η Ελλάδα δεν ήταν ένα έθνος, αλλά ένα μόρφωμα

που έφτιαξαν οι ξένες δυνάμεις στα Βαλ-κάνια το 1821, οι Σουλιώτες δεν είχαν ελληνική εθνική συνείδηση, ήταν πρωτό-γονες φυλές... Πόσες λεηλασίες στην ιστορία μας έγιναν αλήθεια, τα τελευταία χρόνια; Όλοι αυτοί οι πατριδοκτόνοι, εθελουσίως απάτριδες, μελανοχίτωνες, πιόνια ξένων συμφερόντων, είχαν απένα-ντί τους μόνο ένα Μίκη Θεοδωράκη που φώναζε και δεν τους άφηνε σε χλωρό κλαρί. Τώρα πια οι περισσότεροι ξέρουν.

Η ληστεία της πατρίδας ωστόσο συνεχί-ζεται. Και η χώρα μας οδηγείται σε σταύ-ρωση, λίγα μέτρα της μένουν για να φτά-σει στον «κρανίου τόπον». Ο υπουργός Πολιτισμού έθεσε την πα-ραίτησή του στη διάθεση του πρωθυ-πουργού. Προς τιμήν του. Προς ποια τιμή όμως πούλησε την αξιοπρέπειά του, όταν υπερηφανευόταν ότι μείωσε κατά 30% τα κονδύλια για τον Πολιτισμό; Για να εξοι-κονομηθούν χρήματα για να πληρώσουμε το χρέος. Ποιο χρέος; Προς ποιους; Από το πρωί στα ραδιόφωνα βγαίνουν οι πολί-τες και προτείνουν τα μουσεία να φυλάει ο στρατός μας. Προσωπικά συμφωνώ. Δεν γίνεται σ' αυτούς τους καιρούς που ζούμε, σε μια ακήρυχτη χούντα, να φυλά-νε την Ολυμπία μια έφορος και δυο φύ-λακες άοπλοι. Και όχι, ο στρατός δεν είναι μαζί τους. Μαζί μας είναι , είμαστε όλοι ένα, ένας λαός ρημαγμένος, που κάποια στιγμή θα τους πάρει στο κυνήγι και θα τους πετάξει έξω από τη πατρίδα μας. Η στιγμή έφτασε. Κι αυτό αποδεί-χτηκε την περασμένη Κυριακή στην πλα-τεία Συντάγματος.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ

Διεμερίσαντο τα ιμάτια μου εαυτοίς της Ιωάννας Κολοβού

Η επανάσταση είναι υπομονή ... είναι ανυποταξία

Μην αφήνετε τον εαυ-τό σας να παρα-σύρεται από τα δόγματα, τις στο-λές, τις δοξασί-ες, μην αφήνετε

τον εαυτό σας να εξαπατάται από αυτόν που σας κυβερνά, από αυτόν που σας υπόσχεται, από αυτόν που σας φοβίζει, από αυτόν που θέλει να αντικαταστήσει έναν αφέντη μ’ έναν καινούργιο αφέντη, μην είστε κοπάδι, για το Θεό, μην καλύ-πτεστε πίσω από τα φταιξίματα των άλλων, να αγωνίζεστε, να σκέφτεστε με το μυαλό σας, να θυμάστε ότι ο καθένας είναι κάποιος, ένα πολύτιμο, υπεύθυνο άτομο, δημιουργός του εαυτού του, να το υπερασπίζεστε το εγώ σας, πυρήνα κάθε ελευθερίας, η ελευθερία είναι καθήκον,

περισσότερο από δικαίωμα είναι καθή-κον.

Ξέρεις κανέναν τρόπο να κάνει κανείς πολιτική χωρίς να μπει στην πολιτική των πολιτικών; Εγώ θέλω να κάνω πολιτική. Η πολιτική για εμένα είναι ένα καθήκον, είναι ένα μέσο για αγώνα. Σε τί ωφελεί να αγωνίζεσαι για την ελευθερία αν όταν υπάρχει λίγη ελευθερία δεν τη χρησιμο-ποιήσεις για να κάνεις πολιτική; Επιχεί-ρησα να σκοτώσω έναν άνθρωπο για να μπορούμε να κάνουμε πολιτική, έσπειρα πόνο για να μπορούμε να κάνουμε πολι-τική, πήγα στη φυλακή και στην εξορία για να μπορούμε να κάνουμε πολιτική: θα έπρεπε ίσως τώρα να αποτραβηχτώ στην ιδιωτική μου ζωή;

Η επανάσταση δεν υπαγορεύεται. Υπάρ-χει μία και μόνο δυνατή επανάσταση κι είναι εκείνη που κάνουμε μόνοι μας, ε-κείνη που ωριμάζει στο κάθε άτομο, που αναπτύσσεται μέσα του αργά, με υπομο-νή, με ανυποταξία!

Η επανάσταση είναι υπομονή, είναι ανυ-ποταξία, δεν είναι βιασύνη, δεν είναι

χάος, δεν είναι αυτό που σας διηγούνται οι δημαγωγοί με τη μαγική ράβδο. Μη δίνετε προσοχή σε όποιον σας υπόσχεται θαύματα, μη δίνετε προσοχή σε όποιον αναλαμβάνει να αλλάζει τα πράγματα ώσπου να πεις τρία σαν μάγος. Οι μάγοι δεν υπάρχουν. Τα θαύματα δεν υπάρ-χουν. Οι αρχηγοί σας κοροϊδεύουν, ηλίθι-οι, που είστε συνηθισμένοι να σας σέρ-νουν όλοι από τη μύτη, να υποκύπτετε. Αυτή η επίφαση της δημοκρατίας μπορεί να σβήσει με ένα φύσημα αν ακολουθή-σετε τις φλυαρίες των ψευτοεπαναστα-τών!

Του Αλέκου Παναγούλη

ΣΕΛΙΔΑ 8

ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ Των καθηγητών Συνταγματικού Δι-καίου Ανδρέα Δημητρόπουλου, Καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργου Κασιμάτη, Ομότιμου Καθη-γητή Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργου Κατρούγκαλου, Καθηγητή Πανεπιστημίου Θράκης Ηλία Νικολόπουλου , Καθηγητή Πα-ντείου Πανεπιστημίου Κώστα Χρυσόγονου, Καθηγητή Πα-νεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Αισθανόμαστε την υποχρέωση να επισημάνουμε προς τη Βουλή και τον ελληνικό λαό ότι το κείμενο, το οποίο καλείται σήμερα να ψηφίσει η λαϊκή αντιπροσωπεία, παραβιάζει κατάφω-ρα θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγ-ματος και του ευρωπαϊκού και διε-θνούς δικαίου για τους λόγους που ακολουθούν: 1. Η παρούσα Βουλή εκλέχθηκε τον Οκτώβριο του 2009 κάτω από εντε-λώς διαφορετικές πολιτικές προϋπο-θέσεις και η λαϊκή εντολή προς αυτή, κατά την έννοια του άρθρου 41 του Συντάγματος, ήταν διαμετρικά αντί-θετη από όσα προβλέπει τώρα το κα-τατεθειμένο κείμενο. Λείπει, συνε-πώς, η δημοκρατική νομιμοποίηση για την ψήφισή του. 2. Το περιεχόμενο του κειμένου, που καλείται να ψηφίσει η Βουλή είναι προϊόν οικονομικού και πολιτικού

εκβιασμού, εκ μέρους των εκπροσώ-πων των δανειστών, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου (άρθρο 52 της Διεθνούς Σύμβασης της Βιέννης του 1969). 3. Το κείμενο που κατατέθηκε για ψήφιση δεν αποτελεί κατά το Σύνταγ-μα ούτε σχέδιο νόμου, δεδομένου ότι δεν περιλαμβάνει διατάξεις νομοθετι-κού περιεχομένου ούτε σχέδιο νόμου κυρωτικού διεθνούς σύμβασης, δεδο-μένου ότι δεν περιέχει το υπογεγραμ-μένο κείμενο της διεθνούς σύμβασης. Πρόκειται για κείμενο προγράμμα-τος, που επι-χειρείται να δεσμεύσει ανεπίτρεπτα επί δεκαετίες το μέλλον της χώρας. Παρουσιαζό-μενο, συνεπώς, ως δεσμευτικό κείμε-νο νόμου, παραβιάζει την αντιπροσω-πευτική αρχή και την κατά το Σύ-νταγμα άσκηση της νομοθετικής λει-τουργίας (άρθρο 26 Σ). 4. Το κείμενο επιχειρείται να υπερ-ψηφιστεί κατά παράβαση του άρθρου 29 του Συντάγματος, στο βαθμό που επιβάλλεται κομματική πειθαρχία χωρίς προηγούμενη εσωτερική ψηφο-φορία και απόφαση συλλογικών κομ-ματικών οργάνων.

5. Η πρόβλεψη ότι οι νέες δανειακές συμβάσεις θα ισχύουν από την υπο-γραφή τους, χωρίς κύρωση από την Βουλή, παραβιάζει τα άρθρα 28 παρ. 2 και 36 παρ. 2 του Συντάγματος, καθώς και το διεθνές δίκαιο. 6. Οι συνταγματικές και οι διεθνούς δικαίου εγγυήσεις σεβασμού και προ-στασίας της εθνικής κυριαρχίας προ-σβάλλονται επιπλέον: (α) Με την επανάληψη –όπως και στη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης της 10.5.2010- της ρήτρας παραίτη-σης από τις ασυλίες της εθνικής κυρι-αρχίας, (β) με τον υπερδανεισμό της χώρας και την άμεση στέρηση της δυνατότητας ικανοποίησης των βασι-κών αναγκών του ελληνικού λαού και της αξιοπρεπούς διαβίωσης των ελλή-νων πολιτών, (γ) με τη σώρευση «επαχθούς» δανεισμού και (δ) με την εφαρμογή του αγγλικού δικαίου και όχι του δημοσίου διεθνούς δικαίου που διέπει τις διεθνείς συμβάσεις των κρατών. Συνεπώς, το κείμενο που καλείται η Βουλή να ψηφίσει παρα-βιάζει στον πυρήνα τους τις συνταγ-ματικές εγγυήσεις της εθνικής κυρι-αρχίας, της λαϊκής κυριαρχίας και της δημοκρατικής αρχής (άρθρο 1 του

Συντάγματος). 7. Τα μέτρα που προ-βλέπει το προς ψήφιση κείμενο ότι θα επιβλη-θούν στον ελληνικό λαό παραβιάζουν τις αρχές της ισότητας των βαρών, του κοινω-νικού κράτους δικαίου (άρθρα 4 παρ. 5 και 25 παρ. 1 του Συντάγμα-τος) και τις εγγυήσεις

των κοινωνικών δικαιωμάτων των Ελλήνων (άρθρα 22 και 23 του Συ-ντάγματος). Παραβιάζουν επίσης θε-μελιώδεις εγγυήσεις της Συνθήκης της Λισαβόνας (του Χάρτη των Θε-μελιωδών Δικαιωμάτων) και του διε-θνούς δικαίου, καθώς και εγγυήσεις του διεθνούς εργατικού δικαίου. Η ψήφιση του νομοσχεδίου συνιστά, συνεπώς, εκτροπή από τη συνταγμα-τική, την ευρωπαϊκή και τη διεθνή νομιμότητα.

ΤΕΥΧΟΣ 2

Αντισυνταγματικό το μνημόνιο 2

Ανάμεσα σε όλες τις άλλες δραστηριότητες, βρήκαμε τον χρόνο και κόψαμε την φετινή μας βασιλόπιτα.

Μπορεί να είναι Φεβρουάριος, αλλά το χιόνι που έπεφτε έξω μας παρέπεμπε στην Πρωτοχρονιά… (Ζωγραφίσαμε Χριστουγεννιάτικα δένδρα στα χιονισμένα παρμπρίζ των αυτοκινήτων). Το κρύο έξω τσουχτερό, αλλά εμείς ζεστά-ναμε την ατμόσφαιρα με το κέφι μας, την καλή μας διάθεση, και το μπουζούκι που έπαιζε ο συναγωνιστής Γιώργος. (Όπως βλέπετε μείναμε κοντομάνικοι).

Τυχερός της βραδιάς και ελπίζει της χρονιάς, ο Χρήστος που βρήκε το «φλουρί». Του ευχόμαστε δύναμη και καλό αγώνα.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ

Κοπή βασιλόπιτας Σπιθών Θεσσαλονίκης

ΣΕΛΙΔΑ 9

Συμμετοχή στις κινητοποιήσεις 9-12 Φεβρουαρίου

Όλο το κέντρο της Θεσσαλονίκης κατακλύστηκε από τις 6 το απόγευμα μέχρι και τις δέκα το βράδυ από αγανακτισμένους πολίτες οι οποίοι διαδήλωσαν με διάφορες παρατάξεις. Οι χιλιάδες διαδηλωτές που βγήκαν στους δρόμους διαδήλω-σαν ειρηνικά και δίνοντας την ψυχή τους έστειλαν το δικό τους μήνυμα κατά του μνημονίου και της κυβέρνησης. Φαίνεται

όμως ότι αυτό δεν ήταν αρκετό (προφανώς επειδή δεν έγιναν επεισόδια) για τα κατά τα άλλα ανεξάρτητα ΜΜΕ που δεν έδειξαν ούτε λεπτό από αυτές τις διαδηλώσεις!! Συμπέρασμα: Οι μεγαλειώδεις ειρηνικές διαδηλώσεις ενισχύουν το φρόνημα των πολιτών, το οποίο δεν τους συμφέρει....

ΣΕΛΙΔΑ 10 ΤΕΥΧΟΣ 2

Το φάντασμα του χρέους στοιχειώνει την Ευρώπη Το φάντασμα του χρέους στοιχειώνει τώρα την Ευρώπη. Όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες τρέμουν μπροστά του και για να εξορκίσουν τον δαίμονα βάζουν τις οικο-νομίες τους σε ακόμη πιο μεγάλη δοκιμα-σία.

Αυτό όμως δεν φαίνεται να αποδίδει. Οι οικονομίες τους εξακολουθούν να βου-λιάζουν, τη στιγμή που το χρέος συνεχί-ζει να διογκώνεται. Ο οίκος αξιολόγησης Standard & Poor's υποβάθμισε πρόσφατα το αξιόχρεο 9 χωρών-μελών της Ευρω-ζώνης, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλί-ας, ενώ πιθανότατα να ακολουθήσει και η Βρετανία. Η εξήγηση αυτής της μαζικής υποβάθμισης είναι φανερή σε οποιονδή-ποτε που δεν είναι τυφλωμένος. Εάν επι-διώκεις να συρρικνώσεις το ΑΕΠ σου, η αναλογία χρέους ως προς το ΑΕΠ είναι καταδικασμένη να αυξηθεί.

Ο μοναδικός τρόπος για να μειώσεις το χρέος σου (πέραν της πτώχευσης) είναι να βάλεις την οικονομία στο δρόμο της ανάπτυξης. Ο φόβος του χρέους είναι ριζωμένος στην ανθρώπινη φύση, έτσι η πολιτική που έχει ως στόχο την εξάλειψη του χρέους φαίνεται σωστή στο μέσο πολίτη.

Ο καθένας ξέρει τι σημαίνει οικονομικό χρέος: χρήματα που οφείλονται και τα οποία τις περισσότερες φορές είναι δανει-σμένα. Το να χρωστά κάποιος προκαλεί αγωνία στην περίπτωση που δεν είναι βέβαιος ότι θα καταφέρει να εξοφλήσει τα χρέη στην ώρα του. Αυτή ακριβώς η αγωνία απεικονίζεται και στο εθνικό χρέ-ος, στο χρέος δηλαδή που οφείλει μια κυβέρνηση στους πιστωτές της.

Με ποιον τρόπο, διερωτάται ο λαός, θα καταφέρουν οι κυβερνήσεις να αποπλη-ρώσουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια που χρωστούν; Όπως χαρακτη-ριστικά το έθεσε ο Βρετανός πρωθυπουρ-γός Ντέιβιντ Κάμερον: «Το κρατικό χρέ-ος μοιάζει με το χρέος των πιστωτικών καρτών και θα πρέπει να αποπληρωθεί».

Αμέσως μετά ακολουθεί το επόμενο στά-διο: για να αποπληρώσει ή τουλάχιστον να μειώσει το εθνικό χρέος, η κυβέρνηση θα πρέπει να περιορίσει το δημοσιονομι-κό της έλλειμμα, επειδή όταν οι δαπάνες υπερβαίνουν τα έσοδα, επιβαρύνεται συνεχώς το εθνικό χρέος.

Πράγματι, εάν η κυβέρνηση δεν καταφέ-ρει να λάβει μέτρα, το εθνικό χρέος θα καταστεί μη βιώσιμο. Ανάλογη είναι και η σχέση ανάμεσα στο εθνικό χρέος και στο χρέος ενός νοικοκυριού.

Ο θάνατός μου δεν εξαλείφει το χρέος μου, σκέφτεται ο απλός πολίτης, και το πρώτο πράγμα που θα ζητήσουν οι πι-στωτές ως αποζημίωση είναι το σύνολο της περιουσίας που σκόπευα να αφήσω στα παιδιά μου. Παρομοίως, ένα χρέος που παραμένει απλήρωτο επί μακρόν από μία κυβέρνηση επιβαρύνει τις μελλοντι-κές γενιές. Μπορεί να απολάμβανα τα οφέλη της κυβερνητικής γενναιοδωρίας, όμως τα παιδιά μου θα πρέπει να εξοφλή-σουν τα χρέη.

Γι' αυτό το λόγο, η μείωση του ελλείμμα-τος βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο της δημοσιονομικής πολιτικής των περισσό-τερων κυβερνήσεων. Μια κυβέρνηση με ένα «αξιόπιστο» σχέδιο «δημοσιονομικής προσαρμογής» έχει υποτίθεται λιγότερες πιθανότητες να κηρύξει στάση πληρωμής του χρέους της ή να το αφήσει για να το αποπληρώσει στο μέλλον.

Αυτό, εκτιμάται, θα δώσει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να δανειστεί χρήματα πιο φθηνά απ' ότι θα μπορούσε να το κάνει σε διαφορετική περίπτωση, μειώνο-ντας σε αντάλλαγμα τα επιτόκια για τους ιδιώτες δανειολήπτες, σε μία κίνηση που θα μπορούσε να τονώσει την οικονομική δραστηριότητα. Κατά συνέπεια, η δημο-σιονομική σταθεροποίηση είναι η «βασιλική οδός» για την ανάκαμψη της οικονομίας.

Αυτό, το επίσημο δόγμα των πλέον ανε-πτυγμένων χωρών σήμερα, ενέχει τουλά-χιστον 5 μεγάλα σφάλματα, τα οποία περνούν κατά το μεγαλύτερο μέρος τους απαρατήρητα, επειδή όλο το σκεπτικό είναι πολύ εύλογο.

- Πρώτον, οι κυβερνήσεις, σε αντίθεση με τους ιδιώτες επενδυτές, δεν χρειάζεται να «αποπληρώνουν» τα χρέη τους. Η κυβέρνηση μιας χώρας με τη δική της κεντρική τράπεζα και το δικό της νόμι-σμα μπορεί απλά να συνεχίσει να δανεί-ζεται τυπώνοντας τα χρήματα που έχει δανειστεί. Αυτό δεν αληθεύει για τις χώ-

ρες της Ευρωζώνης. Όμως, από την άλλη πλευρά, οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών δεν πρέπει να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Εάν οι ξένοι πιστωτές τους τις πιέσουν υπερβολικά, τότε αυτές απλά θα χρεοκοπήσουν. Η χρεοκοπία είναι κάτι κακό, όμως η ζωή μετά τη χρεοκο-πία συνεχίζεται όπως και πριν.

- Δεύτερον, η ηθελημένη μείωση του ελλείμματος δεν αποτελεί τον καλύτερο τρόπο για μια κυβέρνηση να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό της. Η μείωση του ελλείμματος σε μια δοκιμαζόμενη οικο-νομία ανοίγει το δρόμο όχι για την ανά-καμψη αλλά για τη συρρίκνωση, επειδή σημαίνει μείωση του εθνικού εισοδήμα-τος από το οποίο εξαρτώνται τα κυβερνη-τικά έσοδα. Η μέθοδος αυτή θα δυσκολέ-ψει, παρά θα διευκολύνει την προσπάθεια μείωσης του ελλείμματος. Ήδη, η βρετα-νική κυβέρνηση θα πρέπει να δανειστεί 112 δισ. στερλίνες (172 δισ. δολάρια) περισσότερα χρήματα απ' ότι είχε αρχικά προγραμματίσει όταν ανακοίνωνε το σχέ-διο μείωσης του ελλείμματος τον Ιούνιο του 2010.

- Τρίτον, το εθνικό χρέος δεν αποτελεί καθαρό βάρος για τις επόμενες γενιές. Ακόμη και στην περίπτωση που οδηγήσει σε αύξηση των φορολογικών υποχρεώσε-ων, αυτό δεν είναι παρά μεταβιβάσεις από τους φορολογουμένους προς τους ομολογιούχους. Αυτό ενδεχομένως να έχει ανεπιθύμητες επιπτώσεις σε επίπεδο αναδιανομής.

Όμως, προσπαθώντας να το μειώσει εδώ και τώρα, θα επιβαρύνει τις μελλοντικές γενιές: τα έσοδα θα μειωθούν αυτομάτως, τα κέρδη θα περιοριστούν, τα συνταξιο-δοτικά ταμεία θα συρρικνωθούν, τα επεν-δυτικά σχέδια θα ακυρωθούν ή θα ανα-βληθούν, ενώ θα σταματήσει κάθε κατα-σκευαστική δραστηριότητα σε κατοικίες, ξενοδοχεία και σχολεία. Οι μελλοντικές γενεές θα είναι σε χειρότερη οικονομική θέση, καθώς θα χάσουν ενεργητικό που θα διέθεταν σε διαφορετική περίπτωση.

- Τέταρτον, δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στο μέγεθος του εθνικού χρέους και στην τιμή που μια κυβέρνηση θα πρέ-πει να πληρώσει για τη χρηματοδότησή του. Τα επιτόκια που πληρώνουν η Ιαπω-νία, οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γερμανία για το εθνικό χρέος τους είναι εξίσου χαμηλά, παρά τις τεράστιες διαφορές στα επίπεδα του χρέους τους και στις δημοσι-ονομικές πολιτικές.

ΣΕΛΙΔΑ 11 ΑΠΕΝΑΝΤΙ

Δανειζόμαστε για να πληρώνουμε μόνο χρέη

Να γιατί θέλουν να μας ξεκάνουν Για όσους δεν γνωρίζουν τι θα πει Έλληνας και Ελλάδα που “τάχα” πάει για φούντο…. 1.Είμαστε μια χώρα που ελέγχει μια χερ-σαία και θαλάσσια έκταση όση είναι η Γερμανία και η Αυστρία μαζί (450.000 τετρ. χιλιόμετρα), αφού εκτεινόμαστε από την Αδριατική ως τις ακτές του Λι-βάνου (περιλαμβανομένης της Κύπρου μας) και από το τριεθνές στον Έβρο ως ανοιχτά της Λιβύης. Θέλεις ΔΥO ώρες ταξίδι με το αεροπλά-νο για να πας από το πιο δυτικό (Κέρκυρα) στο πιο ανατολικό άκρο του Ελλαδικού χώρου (Λάρνακα). Σαν να πετάς δηλαδή από τις Βρυξέλλες προς τη Μασσαλία. 2. Στον κόσμο ζουν συνολικά 17.000.000 Ελλαδίτες, Κύπριοι, Βορειοηπειρώτες, Κωνσταντινουπολίτες, Ίμβριοι, Τενέδιοι κλπ. 3. Είμαστε 2οι στον κόσμο σε καταθέσεις στην Ελβετία. 4. Δεχόμαστε 16.000.000 τουρίστες τον χρόνο και διαθέτουμε μια σημαντική τουριστική βιομηχανία. 5. Έχουμε τρία πολύ μεγάλα ναυπηγεία

που κατασκευάζουν κάθε είδος πλοίου . 6. Έχουμε βιομηχανίες αμαξωμάτων που κατασκευάζουν βαρέα φορτηγά, λεωφο-ρεία, τρόλεϊ, βαγόνια τραίνων, επικαθή-μενα, μπετονιέρες, βυτία κλπ. 7. Διαθέτουμε 2.400 υπερδεξαμενόπλοια και μεγάλα φορτηγά πλοία είμαστε έτσι 1οι στον κόσμο στην εμπορική ναυτιλία, ενώ άλλα 1.500 τεράστια τάνκερ και φορτηγά έχουν οι Κύπριοι πλοιοκτήτες -5οι στον κόσμο. 8. Είμαστε 2οι παγκοσμίως στο πρόβειο γάλα, 3οι στις ελιές, 3οι παγκοσμίως στον κρόκο, στα ακτινίδια, στα ροδάκινα. 9. Είμαστε 1οι στον κόσμο σε νικέλιο, 1οι σε λευκόλιθο, 1οι στον κόσμο σε υδρομαγνησίτη, 1οι στον κόσμο σε περ-λίτη, (1.600.000 τόνοι), 2οι παγκοσμίως σε μπετονίτη (1.500.000 τόνοι), 1οι στην ΕΕ σε βωξίτη (2.174.000 τόνοι), 1οι και σε χρωμίτη, 1οι και σε ψευδάργυρο, 1οι και σε αλουμίνα. 10. Έχουμε την 2η καλύτερη Πολεμική Αεροπορία στο ΝΑΤΟ (μετά τις ΗΠΑ, ενώ οι Τούρκοι είναι προτελευταίοι), ενώ έχουμε και το 2ο καλύτερο Πολεμικό

Ναυτικό στο ΝΑΤΟ, με την Τουρκία να είναι ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ! 11. Έχουμε νοτίως της Κρήτης 175 δισε-κατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, το 3ο μεγαλύτερο κοίτασμα παγκοσμίως. Ε-ντωμεταξύ ο χρυσός που υπάρχει στην Θράκη μας αξίζει 38 δις ευρώ. Έχουμε εκεί, στην Μακεδονία και την Θράκη, τα 3 μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού της Ευρώπης. Η αξία του πετρελαίου και του αερίου μας είναι – κρατηθείτε – 10.000.000.000.000 (10 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜ-ΜΥΡΙΑ ΔΟΛΑΡΙΑ !) όπως αναφέρει το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, το ΥΣΓΣ. Αυτή τη χώρα πάνε να ξεπουλήσουν για 340 δις;;;;

- Τέλος, το χαμηλό κόστος δανεισμού για τις κυβερνήσεις δεν μειώνει αυτομάτως το κόστος κεφαλαίου για τον ιδιωτικό τομέα. Συνεπώς, οι εταιρικοί δανειολή-πτες δεν δανείζονται με επιτόκιο απαλ-λαγμένο ρίσκου, όπως συμβαίνει με τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα, και η εμπειρία έχει δείξει ότι η νομισματική επέκταση μπορεί μεν να οδηγήσει σε μείωση του κόστους δανεισμού στο κρα-τικό χρέος, όμως έχει ανεπαίσθητη επί-

δραση στα νέα τραπεζικά δάνεια προς επιχειρήσεις ή νοικοκυριά.

Στην πραγματικότητα, γίνεται το αντί-στροφο: ο λόγος για τον οποίο τα επιτό-κια του κρατικού χρέους στη Βρετανία και αλλού είναι τόσο χαμηλά είναι επειδή τα επιτόκια των δανείων του ιδιωτικού τομέα είναι τόσο υψηλά.

Όπως ακριβώς το φάντασμα του κομμου-νισμού που στοίχειωνε την Ευρώπη στο

γνωστό μανιφέστο του Καρλ Μαρξ, έτσι και σήμερα οι κυβερνήσεις της Γηραιάς Ευρώπης έχουν συνασπιστεί σε μια ιερή συμμαχία για να εξορκίσουν το φάντα-σμα του εθνικού χρέους. Όμως, οι πολιτι-κοί που έχουν ως στόχο την εξάλειψη του χρέους, δεν θα πρέπει να ξεχνούν ένα άλλο γνωστό φάντασμα - το φάντασμα της επανάστασης.

Αναδημοσίευση από το naftemporiki.gr

Έχει διαπραγματευτικό πλεονέκτημα και δεν το αξιοποιεί...!!!

Μεταβολή στην ισορροπία δυνάμεων γύρω από το διαπραγματευτικό τραπέζι για το Ελληνικό χρέος διαπιστώνει η οικονομική συντάκτης του BBC, Στέφανι Φλάντερς σε ανάλυσή της για την ιστο-

σελίδα του Βρετανικού δικτύου.

Στην ανάλυσή της συντάκτριας του BBC τονίζεται ότι η Χώρα πλήρωσε το 2011 περισσότερο τόκο κατά 23% περισσότε-ρο σε σχέση με το 2010, παρά τα «φθηνά» δάνεια από τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ (σ.σ. ειρωνικά τα εισαγωγικά της συντάκτριας).

Η Στέφανι Φλάντερς σημειώνει ότι αν μελετήσει κανείς προσεκτικά τα οικονο-μικά αποτελέσματα του δεύτερου εξαμή-νου του 2011 θα διαπιστώσει ότι η Ελλά-δα κατέγραψε πρωτογενές πλεόνασμα 1,8 δισεκατομμυρίων ευρώ, που σημαίνει ότι είναι σε θέση να καλύψει τις εσωτερικές ανάγκες της οικονομίας της και ότι με τα δάνεια που λαμβάνει αποπληρώνει πια

αποκλειστικά το... χρέος της...!!!

Σημειώνουμε ότι το κεφάλαιο το έχουμε ξεπληρώσει με το παραπάνω 5-6 φορές και μας φεσώνουν με τούς τόκους

Σημειώνουμε επίσης ότι επειδή το καθε-στώς θέλει να εξομοιώσει την Ιταλία με την Ελλάδα περνώντας την λογική, ότι και οι άλλες χώρες της Ευρώπης τα ίδια υφίστανται, δανείσθηκε με επιτόκιο 1,9%...

Η απάντηση του Λαού στις απειλές του πολιτικού συστήματος πρέπει να είναι μία και μονότονη:

"Ειδικό Δικαστήριο για το πώς φθάσαμε στο Μνημόνιο"...!!!

«Η Ελλάδα κατέγραψε πλεόνασμα 1,8 δις ευρώ, και δανείζεται μονό για να πληρώνει κατά... 23%

παραπάνω τόκους δανείων...!!!

ΤΕΥΧΟΣ 2 ΣΕΛΙΔΑ 12

«Είμαστε όλοι Έλληνες!» Η Humanite μαζεύει υπογραφές υπέρ της Ελλάδας

Λαοί της Ευρώπης ενωθείτε αναφωνεί η γαλλική εφημερίδα, με τον διευθυντή της να γράφει: «Ναι είμαστε Έλληνες μέσα από την αλληλεγγύη, γιατί αρνούμαστε να υποστούμε αύριο την ίδια δυστυχία που τώρα τους επιβάλλουν». Η αριστερή εφημερίδα έχει δεύτερο θέμα την έκκληση αλληλεγγύης προς την Ελλάδα με τον τίτλο: «Ελλάδα: υπογράψτε την αίτηση με πρωτοβουλία της Humanite». «Ο ελληνικός λαός είναι σε αυτοάμυνα. Η δημοκρατία καταπατείται. Χρειαζόμα-στε ένα σχέδιο αλληλεγγύης για την Ελ-λάδα» γράφει το κείμενο και καλεί τους λαούς της Ευρώπης να υπογράψουν το κείμενο «αλληλεγγύης με την ελληνική

αντίσταση».

Ο διευθυντής της, Patrick Le Hyaric, γράφει το κύριο άρθρο, όπου απευθύνει κάλεσμα σε όλους τους εργαζόμενους και όλους τους λαούς της Ευρώπης για την υποστήριξη του ελληνικού λαού, ζητώ-ντας την απευθείας δανειοδότηση της Ελλάδας από την ΕΚΤ με επιτόκιο 1%, όπως έκανε με τις ιδιωτικές τράπεζες.

«Είναι απαράδεκτο ότι στον 21 αιώνα, στην ευρωπαϊκή ήπειρο, ο λαός που κλη-ροδότησε στον κόσμο τις αρχές της δη-μοκρατίας, ποδοπατείται σήμερα από τις ευρωπαϊκές αρχές. Δεν μπορούμε να απο-δεχθούμε ότι μπορεί να αγνοηθεί η εθνι-

κή του κυριαρχία και ότι μπορεί να υπό-κειται σε μια δημοσιονομική πειθαρχία και έλεγχο, ενώ οι χρηματοπιστωτικές αγορές και οι τράπεζες ληστεύουν με τα τοκογλυφικά επιτόκια.

Αυτός ο μακάβριος χορός από τους γύπες της χρηματαγοράς θα πρέπει να σταματή-σει. Θα πρέπει να τους κόψουμε τα φτε-ρά, διαφορετικά θα επιτεθούν και σε άλλα θύματα στην Ευρώπη. Η λιτότητα που επιβάλλουν οδηγεί στην καταστρο-φή.

«Με όλη μας τη δύναμη ας απορρίψουμε τη λιτότητα, τη στιγμή μάλιστα που και οι δύο ευρωπαϊκές συνθήκες που γράφτη-καν από τον Σαρκοζί και τη Μέρκελ, στοχεύουν στο να επιβληθούν σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση τα ακρώμια, που στραγγαλίζουν τον ελληνικό λαό.

Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και όλη η Ευρώπη, ας συσπειρωθούμε γύρω από μια απαίτηση, απλή και ρεαλιστική: Θα πρέπει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τρά-πεζα να αναλάβει το ελληνικό χρέος δί-νοντας κατευθείαν στη χώρα τα 130 δισ. που έχει ανάγκη, με το ίδιο επιτόκιο που έδωσε στις ιδιωτικές τράπεζες, ήτοι 1 %. Εάν δεν το κάνει θα είναι έγκλημα!».

Επισημαίνοντας τους κινδύνους μιας ακραίας λιτότητας και για τις άλλες χώ-ρες, ο διευθυντής της Humanite αναρω-τιέται: «Και εάν στους επόμενους μήνες ή χρόνια, μας αντιμετωπίσουν και εμάς όπως τους Έλληνες, όπου με το ένα σχέ-διο λιτότητας μετά το άλλο, οι ευρωπαϊ-κές αρχές έχουν επιβάλει μια τρομακτική κοινωνική εκκαθάρι-ση;».

Βρετανικό κίνημα αλληλεγγύης

33 Βρετανοί βουλευτές, συνδικαλιστικοί ηγέτες και ακτιβιστές κυρίως από το χώ-ρο της αριστεράς ανακοίνωσαν στο Λον-δίνο ότι θα οργανώσουν μία Ευρωπαϊκή Εκστρατεία Αλληλεγγύης και συλλογή υλικής βοήθειας για τους Έλληνες πολί-τες, σε σύμπραξη με παρατάξει, συνδικά-τα και κόμματα στη γηραιά ήπειρο. Κα-θοδηγούμενοι από τη βαρύνουσα φυσιο-

γνωμία του βετεράνου αριστερού πολιτικού Τόνι Μπεν, οι συνυπο-γράφοντες τη διακήρυξη του κινή-

ματος τονίζουν ότι ανταποκρίνονται στο κάλεσμα των Μίκη Θεοδωράκη και Μα-νόλη Γλέζου για τη δημιουργία ενός Ευ-ρωπαϊκού Μετώπου υπεράσπισης του ελληνικού λαού έναντι των απαιτήσεων της τρόικα. Οι Βρετανοί που συμμετέχουν στην πρω-τοβουλία τονίζουν ότι οι Έλληνες πολίτες δεν μπορούν να υποχρεωθούν να πληρώ-

σουν μια κρίση για την οποία δεν είναι υπεύθυνοι. Σημειώνουν ότι το διεθνές κεφάλαιο κλέβει την περιουσία της χώ-ρας και αποσυνθέτει τον κοινωνικό της ιστό. Προειδοποιούν ότι η πολιτική που ασκείται από τους πιστωτές στην Ελλάδα θα ακολουθήσει και στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία, υπενθυμίζοντας ότι και στη Βρετανία η κυβέρνηση απειλεί την οικονομία με την αυστηρή πολιτικής λιτότητας.

στον ελληνικό λαό

ΣΕΛΙΔΑ 13

Μηνύματα συμπαράστασης από όλο τον κόσμο

Εν μέσω τσουχτερού κρύου και χιονοθύ-ελλας, δεκάδες Αυστριακοί εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους προς τους Έλληνες πολίτες και την οργή τους «για την επιδι-ωκόμενη φτωχοποίηση και λεηλασία του ελληνικού λαού». Οι διαδηλωτές συγκε-ντρώθηκαν, αργά το βράδυ της Τετάρτης, μπροστά στο ιστορικό κτίριο της ελληνι-κής πρεσβείας στο κέντρο της Βιέννης.

Οι συμμετέχοντες στο συλλαλητήριο, που είχε καλέσει η οργάνωση «Occupy Austria», επέδωσαν σε εκπρόσωπο της ελληνικής πρεσβείας μακροσκελές ψήφι-σμα, στο οποίο, με το γενικό σύνθημα «Αλληλεγγύη στους Έλληνες», διατρα-νώνεται η αποφασιστικότητα για αντί-σταση κατά εκείνων που αμφισβητούν τα θεμέλια επιβίωσης των λαών και διαβεβαιώνεται η αλληλεγγύη του 99% του πληθυσμού της Γερμανίας και της Αυστρίας στον ελληνικό λαό, τον

οποίο εμψυχώνουν με δύναμη, αγάπη και αντοχή.

Στο ψήφισμα, καταγγέλλονται αφενός οι κυβερνήσεις, οι οποίες στο πλευρό των τραπεζών και των κερδοσκόπων, έχουν ως προσανατολισμό τους «τη λεηλασία, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται σή-μερα η Ελλάδα» και αφετέρου, το προπα-γανδιζόμενο από αυτές σύστημα της α-νταγωνιστικότητας και της απεριόρι-στης ανάπτυξης, για να επιβάλουν απάν-θρωπες περικοπές στα κοινωνικά προ-γράμματα και την αγορά εργασίας και με αυτές να προστατεύσουν και να προ-ωθήσουν τα συμφέροντα της οικονομι-κής ολιγαρχίας και των πολεμικών βιο-μηχανιών.

Επιπλέον, στο ψήφισμα ασκείται δριμεί-α κριτική κατά των αντικοινωνικών επιδιώξεων των ευρωπαϊκών κυβερνή-σεων, που, στο παράδειγμα της Ελλάδας

και μέσα στο πλαίσιο της δημοσιονομι-κής κρίσης και της κρίσης του ευρώ, «δεν ανταποκρίνονται κατά κανέναν τρόπο στις βασικές προϋποθέσεις μιας αλληλέγ-γυας συμβίωσης των λαών, ενώ στη βάση αντιδημοκρατικών αποφάσεων, υπονο-μεύεται η κυριαρχία του λαού, χωρίς να υπάρχει η παραμικρή νομιμοποίηση αυ-τών των αποφάσεων και μέτρων».

Μήνυμα από τον ΧΟΡΧΕ ΣΕΜΠΑΓΙΟΣ, βουλευτή του κινήματος « Ελεύθεροι του Νότου» από το κοινοβούλιο της Αργεντι-νής

Αδέλφια Έλληνες, Σύντροφοι και Φίλοι,

Ο λαός μας παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις τελευταίες εξελίξεις στη χώρα σας. Ο λαός της Αργεντινής ξανα-ζεί το δράμα, την τραγωδία της λεηλασί-ας και της ακραίας φτώχειας, βλέποντας και διαβάζονται για αυτά που συμβαί-νουν στη Ελλάδα.

Νιώσαμε αυτό που νιώθετε. Πονέσαμε όπως και εσείς.

Κύλησαν τα δάκρυα των μανάδων μας όταν τα παιδιά τους έφυγαν μετανάστες στα πέτρινα χρόνια του Δ.Ν.Τ.

Είδαμε τους γονείς μας, τα αδέλφια μας και τα παιδιά μας να βρίσκονται στην μακροχρόνια ανερ-γία.

Μας λοιδόρησαν ως τεμπέληδες όπως τώρα χλευάζουν εσάς.

Αγωνιστήκαμε όπως εσείς τώρα !

Νικήσαμε όπως κι εσείς θα νικήσετε!

VENCEREMOS!

Στο πλευρό μας και οι Γερμανοί Το κίνημα αλληλεγγύης υπέρ της Ελλά-δας φαίνεται ότι προσπαθούν κάποιοι να το σπάσουν. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Γερ-μανοί πολίτες που συγκεντρώθηκαν έξω από την πρεσβεία της Γερμανίας και τελι-κά προσήχθησαν, κρατούσαν πανό με συνθήματα υπέρ της χώρας μας.

Πανό με συνθήματα όπως «Δεν θα μας πούνε οι Μερκέλες και οι Σοϊμπλήδες πότε θα ψηφίσει ο κόσμος στην Ελλάδα», «Όχι στο ξεπούλημα της Ελλάδας στο όνομα της Γερμανίας» κ.ά.

Είναι πάντως ξεκάθαρο ότι στην Ευρώπη έχουν δημιουργηθεί κινήματα υπέρ της χώρας μας και γι’ αυτό το μεσημέρι του Σαββά-του σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις ετοιμάζονται εκδηλώσεις συμπα-ράστασης υπέρ της Ελλάδας.

Ο κίνδυνος να εξαπλωθεί η Ελ-ληνική κρίση σε όλη την Ευρω-παϊκή Ένωση είναι πλέον ορατός από του συνειδητοποιημένους Γερμανούς πολίτες.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ

Αυστρία: Πορεία αλληλεγγύης προς την Ελλάδα

ΤΕΥΧΟΣ 2 ΣΕΛΙΔΑ 14

Τελικά, δεν χρειαζόμαστε Ηγέτες Τελικά σε αυτό που κατάληξα για ότι βιώνουμε εδώ και δύο χρόνια και γι αυτά που ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να έρθουν είναι στο ότι, αυτή η χώρα ΔΕΝ χρειάζεται καμία Ηγεσία. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα καλό ΛΑΟ

Ένα λαό, που θα Ενδιαφέρεται για τα Κοινά και όχι για το πως θα βρει συνένο-χους για να σβήσει την απάτη.

Ένα λαό, με βαθιά κουλτούρα που θα μπορεί μέσα από τα σπλάχνα του να βγά-λει παιδιά που θα διοικήσουν με αρετή, αξίες και ανιδιοτέλεια.

Ένα λαό που θα στέκεται με Παρρησία και να σταματάει τη φόρα σε κάθε ξένο που θα θέλει να του υπαγορεύσει τι θα κάνει.

Ένα λαό, που δεν θα είναι διχασμένος σε κρίσιμες ώρες σε στρατόπεδα. Γιατί θα έχει μάθει να σέβεται την διαφορετική άποψη και όχι να την αντιμάχεται.

Ένα λαό, άριστων που θα επιλέγει τους καλύτερους και όχι κακών και μετρίων που εκλέγουν το χειρότερο του είδους του καθ εικόνα και ομοίωση

Ένα λαό, όπου η κάθε μονάδα που την απαρτίζει είναι ΛΙΟΝΤΑΡΙ. Έτσι δεν θα βρει κανένα “λαγό” να τη διοικεί.

Ένα λαό που η βαθιά ευθύνη της κληρο-νομιάς της δεν θα επιτρέπει “πατριώτες” κατά συνθήκη. Που δεν θα δίνει έμφαση στο αυτονόητο.

Ένα λαό όπου δεν θα υπάρχουν αριστε-ροί και δεξιοί. Βαμμένοι χούλιγκαν των ψευτο-ιδεολογιών. Θα υπάρχουν ο σεβα-σμός στο σύνταγμα, το αίσθημα του ΚΟΙΝΟΥ δικαίου, η ευθύνη της ευημερί-ας των πολλών και όχι της κλίκας.

«Να ο άριστος τρόπος του βίου: ν' α-σκούμε τη δικαιοσύνη και ζώντας και όταν πεθαίνουμε.» Σωκράτης.

Ένα λαό που η καρδιά του καθενός θα είναι τόσο καθαρή όσο και οι αποφάσεις του

Ένα λαό που θα δίνει αξία στο τέλειο και όχι που τελειοποιεί το ευτελές.

Ένα λαό, που θα είναι ο νοικοκύρης της χώρας του, θα την αγαπά και θα τη φρο-ντίζει καλύτερα και από το σπίτι του.

Αυτός λοιπόν ο λαός θα φτιάξει και άξιους ηγέτες. Τότε θα διαπρέψει ζώντας ένα νέο χρυσό αιώνα γιατί θα έχε ι ΠΑΙ-ΔΕΙΑ να το πράξει. Να γιατί πονάμε σήμερα. Να γιατί κανέ-νας δεν μπορεί να καταλάβει το δράμα

και το αδιέξοδο και αν το καταλαβαίνει, ΔΕΝ μπορεί να πράξει. Φοβάται. Είναι ένοχος.

Διότι οι πολιτικοί που βγήκαν από τα σπλάχνα ΑΥΤΟΥ του λαού είναι απαί-δευτοι, ξιπασμένοι, λιμασμένοι, Όρνια χωρίς συναισθηματική νοημοσύνη. Χω-ρίς χαρακτήρα, κουλτούρα, κοινωνική– και όχι επαγγελματική- ΠΑΙΔΕΙΑ.

Έτσι ήμαστε κι εμείς. Πολλοί, μικροί κυβερνήτες στο τιμόνι μια χώρας να απο-φασίζουμε για τους διοικητές, τους οργα-νωτές, τους εκτελεστές της. Ο Καθένας κουβαλά μια δική του ΕΛΛΑΔΑ μέσα του, διαφορετική από του διπλανού του.

Κι αν ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ καταλάβαμε τη σαπίλα, την κοροϊδία, τον εμπαιγμό, τη δουλεία τούτων των σφουγγοκωλάριων των ξένων βασιλείων, τότε ας θυμηθούμε τους ΑΡΙΣΤΟΥΣ και ας πράξουμε σαν ΛΑΟΣ.

Δεν έχει σημασία το τι θα γίνει, το ποιός μετά, το τι μετά. Τουλάχιστον για κάποι-ους ήρωες κάποτε που ξεσηκώθηκαν, δεν τους ένοιαζε το μετά. Τους ένοιαζε το ΠΡΩΤΑ. Πρώτα έπρεπε να καθαρίσουν από τις βδέλλες, την ψυχή τους και μετά από το σώμα της χώρας τους.

Κι όσοι με πουν Λαϊκιστή – καραμέλες της σημερινής υποκουλτούρας, ας τολμή-σει να κοιτάξει “κατάματα” τον Μακρυ-γιάννη και τον Κοραή και ας τους πει, πως λαΐκιζαν.

Ας κοιτάξει το “αύριο” και αν θα δει

“ΗΛΙΟ” με αυτό τον ταπεινωτικό τρόπο χειρισμού των “ηγετών” μας, ας το πει και σε αυτό το λαό.

Σε αυτό τον λαό που σκυμμένος, περιμέ-νει στωικά να του περάσουν το περιλαί-μιο και να το σύρουν στα σκλαβοπάζαρα. Που ακόμη και τώρα δεν έχει το Θάρρος να ΟΥΡΛΙΑΞΕΙ και να σταθεί με αξιο-πρέπεια δίνοντας την ηρωική του “έξοδο” που θα τη θυμούνται οι λαοί για πολλά χρόνια. Που θα αναλάβει το βάρος των συνεπειών ΑΛΛΑ με ΔΙΚΗ ΤΟΥ απόφαση.

Τελικά αυτή η χώρα δεν χρειάζεται ΑΥ-ΤΗ τη πολιτική εξουσία. Χρειάζεται ΤΩ-ΡΑ ένα ΚΑΛΟ και ΑΞΙΟ Λαό που ομό-φωνα θα απαιτήσει να τελειώσει η Δου-λοπρέπεια. Ας μην περιμένουμε τον ηγέ-τη. Θα φανεί, μόλις φανούμε όλοι

ΑΞΙΟΙ.

Υπ όψιν του Ελληνικού Λαού

Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος, είναι να διαγράψεις τη μνήμη του. Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλ-τούρα του, την ιστορία του. Μετά να βά-λεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοή-σει μια νέα ιστορία …

∆εν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν. Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα». Μίλαν Κούντερα

ΣΕΛΙΔΑ 15

Ζούμε εποχές μεγάλης ξεφτίλας. Οι άνθρωποι που μας κυβερνούν δεν δι-στάζουν, πια, μπροστά σε τίποτα. Η στήλη αποκαλύπτει σήμερα ότι, σύμ-φωνα με απολύτως ασφαλείς πληροφο-ρίες της, η τρόικα ποτέ δεν έθεσε -πραγματικά- θέμα περικοπής του13ου και του 14ου μισθού.

Ούτε και κανένας άλλος το έθεσε, δηλα-

δή. Η όλη υπόθεση δεν ήταν τίποτε άλλο,

παρά μια συμπαιγνία. Αρχιερέας της, ο

πρωθυπουργός. Φυσικοί αυτουργοί, οι

τρεις πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων

τα οποία στηρίζουν την κυβέρνηση. Ηθι-

κοί αυτουργοί, η τρόικα, οι Γερμανοί, το

ΔΝΤ και οι φίλοι τους, που -με τη διφο-

ρούμενη στάση τους- έπαιξαν το παιχνίδι

των «δικών μας». Α! Και τα media, βε-

βαίως-βεβαίως.

Ο Λουκάς Παπαδήμος ήρθε για να πά-

ρει εξαιρετικά επώδυνα μέτρα, τα ο-

ποία θα σπρώξουν τον Έλληνα βαθύτε-

ρα στη φτώχεια, ώστε να μη χάσουν

ευρώ από τα υπερκέρδη τους οι ξένοι

δανειστές μας. Το γνώριζαν οι πολιτικοί

αρχηγοί, από την πρώτη στιγμή, ότι θα

έβαζαν την υπογραφή τους -είτε σε μια

κόλα χαρτί, είτε στη Βουλή- σε νέο ορυ-

μαγδό χαρατσιών, που πλέον οδηγούν

συμπολίτες μας ακόμη και στο θάνατο

από την πείνα. Κυριολεκτικά.

Το γνώριζαν. Και φοβούνταν. Ήταν

τρομοκρατημένοι. Διότι γνώριζαν, επί-

σης, ότι ο κόσμος έχει χωθεί μέχρι τα

μπούνια στην απελπισία. Και, αυτή τη

φορά, κάποιος θα τους δάγκωνε το λα-

ρύγγι

Έκαναν το κλασικό κόλπο. Για μια ακό-

μη φορά. Εφηύραν ένα χειρότερο εχθρό.

«Θα σας κόψουμε τα δώρα Πάσχα και

Χριστουγέννων και το επίδομα α-

δείας». Και στον ιδιωτικό τομέα. Εφηύ-

ραν κι ένα επιχείρημα, ότι μόνο έτσι -

λέει- θεωρούν οι ξένοι πως η ελληνική

οικονομία θα αποκτήσει ξανά τη χαμένη

της ανταγωνιστικότητα. Κι αυτό το -

απολύτως φανταστικό- λυσσασμένο

σκυλί, το άφησαν λυτό. Το έλυσαν και

το έριξαν σε κανάλια, ραδιόφωνα, εφη-

μερίδες. Να μας τρομοκρατούν. Πρωί.

Μεσημέρι. Βράδυ. Να ξυπνάμε και να

κοιμόμαστε, βουτηγμένοι στο άγχος. Σε

περισσότερο άγχος από αυτό με το οποίο

ζούμε ούτως ή άλλως. Να αναρωτιόμα-

στε πώς διάολο θα πληρώνουμε τις χίλι-

ες-δυο υποχρεώσεις μας, χωρίς τα δώρα;

Πώς; Αφού, κι αυτά πια, δεν τα περιμέ-

νουμε για να πάμε ένα ταξίδι, για να αγο-

ράσουμε κάτι παραπάνω για τον εαυτό

μας, αλλά για να βουλώσουμε τρύπες.

Άφησαν το λυσσασμένο σκυλί λυτό, για

να μας τρομοκρατήσουν και να το θεω-

ρήσουμε μεγάλη τους επιτυχία, όταν -

τώρα- μας σερβίρουν ότι

«αντιστάθηκαν ηρωικά», πως είπαν όχι

στους ξένους, πως γλίτωσαν τα δώρα

και τα επιδόματά μας. Και, να τους πού-

με και ευχαριστώ, όταν -τώρα- μας λένε

ότι θα τη «γλιτώσουμε» με πολύ λιγότε-

ρα. Και κανείς να μη σκεφτεί ότι για

αυτά τα «πολύ λιγότερα» -που λέμε

σήμερα κι ευχαριστώ- θα βάζαμε φω-

τιές στους κάδους της πλατείας Συ-

ντάγματος αν δεν είχε προηγηθεί η τρο-

μοκρατία τους.

Σίγα μην ενδιαφερθούν οι κουστουμαρι-

σμένοι απόγονοι του Μακιαβέλι που όλα

αυτά στοιχίζουν χρόνια από τη ζωή κά-

ποιων ανθρώπων. Μην έχετε αμφιβολία.

Ο συνταξιούχος που έζησε μέσα στην

τρομοκρατία όλων των τελευταίων

εβδομάδων, έχασε χρόνια από τη ζωή

του. Κι αυτό το κρίμα είναι στο λαιμό

τους.

Τι θα μας σερβίρουν σήμερα, λοιπόν;

Αφού μας πουν πόσο ήρωες είναι που

έσωσαν δώρα και επιδόματα, θα μας απο-

καλύψουν αυτό που εξ αρχής είχαν σχε-

διάσει. Το έχουν ήδη συμφωνήσει, με

διαβεβαιώνει η πηγή μου (και είναι σε

θέση να γνωρίζει). Απλά, χτες τα οριστι-

κοποίησαν και σήμερα θα μας τα σερβί-

ρουν.

Είναι τόσο καλοί μαζί μας, λοιπόν, που

δε θα μειώσουν καν τον κατώτατο μισθό.

ΑΛΛΑ, θα διευρύνουν σημαντικά τη

δυνατότητα προσλήψεων με μισθό χα-

μηλότερο από το βασικό. Μην ξεχνάτε

ότι ήδη γίνονται προσλήψεις κάτω από

τον κατώτατο. Αρκεί ο προσλαμβανόμε-

νος να είναι νεότερος των 25 ετών. Δεν

έχουν καταλήξει ακόμη πώς ακριβώς θα

διευρυνθεί αυτή η δυνατότητα. Μπορεί

να πουν ότι οι προσλήψεις με τους μι-

σθούς της πείνας θα αφορούν τους κάτω

των 30 ετών… Ή, μπορεί, να πουν κάτι

ακόμη αθλιότερο: θα μπορεί οποιοσδήπο-

τε να προσληφθεί με πενταροδεκάρες,

αρκεί να… συναινέσει ο ίδιος!

Στο ίδιο «σερβίτσιο» θα χωρέσουν, βε-

βαίως-βεβαίως, η σφαγή των επικουρι-

κών (οι οποίες θα περνούν, πλέον, μέσα

από ένα και μοναδικό Ταμείο) και η ανα-

κεφαλαιοποίηση των τραπεζών με κοι-

νές μετοχές.

Αλλά, είπαμε:Το κρίμα στο λαιμό τους.

Γιώργος Ε. Χριστοφορίδης

ΑΠΕΝΑΝΤΙ

13ος και 14ος μισθός: Το μεγάλο ψέμα

Και το χιόνι έπεφτε straight through

Τηλέφωνο: 2310456906 Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: apenanti.news@gmail.com

Επισκεφθείτε την

Ιστοσελίδα μας

Www.spitha-kap.gr

Δεκαπενθήμερη έκδοση του κινή-ματος ανεξάρτητων πολιτών

Κ.Α.Π.

Θεσσαλονίκης

Συντακτική ομάδα:

Γιώργος Περιβολάρης

Κυριάκος Γκογκόπουλος

Κώστας Παπαθανασίου

Άρθρα που δημοσιεύονται ενυπό-γραφα αποδίδουν τις απόψεις του υπογράφοντος.

Γραφεία Θεσσαλονίκης: Γεννηματά 83Β και Μαυρομάτη

ΞΕΣΗΚΩΘΗΤΕ ΤΩΡΑ!

Η πολιτική χούντα που κυβερ-νά θα αποφασίσει αν θα μας «επιτρέψει» να επιβιώσουμε σε συνθήκες κατοχής, δηλαδή εξαθλιωμένοι, η αν θα μας εκτελέσουν μια και καλή, αφού μας τα πάρουν όλα μα όλα ώστε να ξεμπερδέψουν μια και καλή από μας. Έχουν γραφτεί χιλιάδες άρθρα και εκκλήσεις που καλούν τον ελληνικό λαό να ξεσηκωθεί και να πάρει ο ίδιος την τύχη του στα χεριά του, αλλά μάταια. Ο Έλληνας συνεχίζει ανυποψία-στος τον ύπνο του… Αφού λοιπόν συνειδητά ή ασυ-νείδητα ο ελληνικός λαός ανέ-χεται να τον κυβερνούν και να ορίζουν την τύχη του, μια σά-πια, βρωμερή, ανήθικη και προδοτική συμμορία καθαρμά-των και προδοτών, ας είναι έτοιμος να υποστεί και τις άμεσες συνέπειες της επιλογής του. Οι οποίες περιγράφονται ρητά στο μνημόνιο 2 που θα υπογράψει η συμμορία των προδοτών και των καθαρμάτων που επιτρέψαμε (με την ανοχή μας) να μας κυβερνά. Δεν έχουμε πολλές επιλογές.

Μονό δύο. Ή σκύβουμε το κεφάλι και αποδεχόμαστε τη «μοίρα μας», δηλαδή το ότι θα επιβιώσουμε από δω και πέρα σε συνθήκες Πακιστάν η Ρου-μανίας, με 300 ευρώ το μήνα μισθό και 150 σύνταξη –γιατί ΑΥΤΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΥΜΦΩ-ΝΗΣΑΝ στη σύσκεψη τα κα-θάρματα, κι ας το παίζουν παρθένοι στις κάμερες- ή αντι-δρούμε, ξεσηκωνόμαστε σα λαός ΤΩΡΑ και τους στέλνου-με όλους τους στα τσακίδια! Μην έχετε αυταπάτες, δεν πρόκειται να μας βοηθήσει ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ ! Οι πολιτι-κάντηδες είναι όλοι τους ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΧΡΗΜΑ και μόλις ζορίσουν τα πράγμα-τα θα την κάνουν για έξω όλοι ! Τα λεφτά τους τα ’χουνε ήδη βγάλει έξω εδώ και μήνες, δεν έχουνε να χάσουν τίποτα! Το μπαλάκι πέφτει λοιπόν σε μας. Στο λαό. Όσο καθόμαστε και τους ανεχόμαστε κι άλλο, να ξέρουμε ότι υπογραφούμε τη θανατική μας καταδίκη. Χωρίς καμία υπερβολή. Συνε-χίζοντας το άραγμα και την παθητικότητα σε λίγο καιρό θα

επιβιώνουμε πλέον σε συνθή-κες Βουλγαρίας και Ρουμανίας με 300 ευρώ το μήνα –για όσους θα έχουν δηλαδή ακόμα δουλεία. Οι υπόλοιποι ,θα εξαθλιωθούν πλήρως ή θα πεθάνουν απ’ την πεινά. Αυτό θέλουμε για τη χωρά μας συνέλληνες; Το να ζούμε μέσα στη φτωχιά και την πεινά, εξαθλιωμένοι, χωρίς κανένα δικαίωμα; Χωρίς δουλεία, χωρίς σύνταξη, χωρίς περίθαλψη, χωρίς κοινω-νικά δικαιώματα, χωρίς σπίτι, χωρίς τίποτε; ΟΧΙ; Ε, τότε πρέπει να αντι-δράσουμε και μάλιστα ΤΩΡΑ ! Δεν θα μας σώσει κανένας και τίποτα, αν συνεχίσουμε την απάθεια! Ξεκολλήστε επιτέλους, ακόμα και τώρα, από τους αλήτες τους πολιτικούς και ξεσηκω-θείτε, πριν να ’ναι πολύ αργά. Ακόμα και το ζώο, άμα του πάρεις την τροφή του και τ’ αφήσεις νηστικό, αγριεύει για να επιβιώσει. ΕΜΕΙΣ ΌΧΙ;

Από την σύνταξη

Το χιόνι έπεφτε straight through ως γιατρικό της πλη-γωμένης Ελλάδας. Αυτό «το

άσπρο της ευτυχίας», που κά-νει μικρούς και μεγάλους να χαμογελούν, γονείς και

παππούδες με τα παιδιά να σταματούν τη συνηθισμένη πορεία άγχους τους και να

κοιτούν ανασαίνοντας λίγη ξεγνοιασιά, ανθρώπους στο δρόμο να γίνονται κορυφαίοι

καλλιτέχνες φορώντας το βλέμμα της δημιουργίας, κι-νούμενοι και σκεπτόμενοι

διαφορετικά ωσάν σκηνοθέτες, ζωγράφοι, φωτογράφοι, ποιη-

τές, αυτό το άσπρο

λοιπόν, μας νοιάστηκε και στόλισε και τους δικούς μας τόπους.

Νιφάδες μι-κρές και μεγά-λες, βιαστικές και ράθυμες θέλοντας να

προσφέρουν

λίγη από την καλή μαγεία του παραμυθιού-γιατί από την κακή έχουμε μπόλικη-

μπλέκονται εντυπωσιακά σ’ ένα μεγαλοπρεπή χορό, σ’ ένα χορό κυκλωτικό.

Εδώ εντοπίζεται η σύνδεση και η ομοιότητα τους με την πολι-τική, οικονομική,

κοινωνική πραγματικότητα της χώρας. Χορός κυκλωτικός κι αυτός των εγχώριων

και όχι μόνο εξελίξεων. Υπο-γραφή της δανειακής σύμβα-σης, νέα μέτρα και

σταθμά, τρανταχτές δημοσκο-

πήσεις σεισμικής δόνησης πολλών ρίχτερ, πολιτικές

κοκορομαχίες είναι μόνο μερι-κά από τα στοιχεία που συνθέ-τουν τη βροχή των

ελληνικών εξελίξεων. Κι οι αποδέκτες της, όλοι εμείς, ανοίγουμε την ομπρέλα της

αντίδρασης και των κινητο-ποιήσεων, μήπως και μπορέ-σουμε να προστατευθούμε,

να τη γλυτώσουμε. Στο χιόνι, η ομπρέλα είναι άχρηστη, γιατί αυτό που θέλεις είναι

να σταματήσεις, και να στρέ-ψεις το πρόσωπό σου στον ουρανό. Εδώ όμως, εδώ, η

ομπρέλα της προσπάθειας αποφυγής της κατηφορικής πορείας, με τον τρόπο που

ο καθένας την αντιλαμβάνεται, παίρνει τη θέση του απαραίτη-του αξεσουάρ, του

αναπόφευκτου φυσικού και κοινωνικού αντανακλαστικού επιβίωσης και συνέχειας.

Ιωάννα Π.