BBλαχοκερασιάςλαχοκερασιάςHH ΦΦωνή τηςωνή της

ΠEPIOΔIKH EKΔOΣH TOY ΠOΛITIΣTIKOY ΣYΛΛOΓOY BΛAXOKEPAΣIAΣ | www.vlaxokerasia.gr | ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ-ΟΚΤΩΒΡΗΣ-ΝΟΕΜΒΡΗΣ-ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2014 | AP. ΦYΛΛOY 4

Μετά τη δημιουργία του«Αγροτικού ΚτηνοτροφικούΣυνεταιρισμού Αρκαδίας»,ο οποίος αποτελεί τη συνέ-χεια της Ένωσης Αγροτι-κών Συνεταιρισμών Αρκα-δίας συναντήσαμε το Βαγ-γέλη Μητρόπουλο, πρώηνπρόεδρο του συνεταιρι-σμού της Βλαχ/σιάς πουαπάντησε στις ακόλουθεςερωτήσεις:

• Ποια εξέλιξη υπάρχεισχετικά με το συνεταιρι-σμό της Βλαχοκερασιάς;

― Ο συνεταιρισμός τηςΒλαχoκερασιάς συγχωνεύ-τηκε με τον κεντρικό συνε-ταιρισμό της Αρκαδίας μεέδρα την Τρίπολη και τηνεπωνυμία «Αγροτικός - Κτη-νοτροφικός Συνεταιρι-σμός Αρκαδίας - Η Ένω-ση». Aπαρτίζεται από 560μέλη και οι εταίροι από τηΒλαχοκερασιά είναι 46άτομα. Γίνεται έτσι μια και-νούργια αρχή για το συνε-ταιριστικό κίνημα, αφούενώθηκαν οι κατά τόπους

συνεταιρισμοί σε ένα πρω-τοβάθμιο συνεταιρισμό.

• Σχετικά με το κτίριοτου συνεταιρισμού στηΒλαχοκερασιά τι έχει γίνει;

― Το κτίριο του συνεται-ρισμού περιήλθε στην ένω-ση ως ενιαίο περιουσιακόστοιχείο του κεντρικού συ-νεταιρισμού. Η αξία τουεκτιμήθηκε περίπου 80.000ευρώ.

• Θεωρείς ότι με τη συγ-χώνευση τα πράγματα είναικαλύτερα για τους Βλαχο-κερασιώτες εταίρους;

― Είναι καλύτερα, γιατίγίναμε μέτοχοι μιας περι-

ουσίας 12 εκατομμυρίωνευρώ και μπορούμε να χρη-σιμοποιήσουμε τις υποδο-μές του κεντρικού συνεται-ρισμού (πλυντήρια – συ-σκευαστήρια –ψυγεία) καινα ενταχθούμε στις δρα-στηριότητες του.

• Ποιες δραστηριότητεςαναπτύσσει η Ένωση;

― Ο Συνεταιρισμός Τρί-πολης έχει εργοστάσιοζωοτροφών. Οι ζωοτροφέςτου προέρχονται από κα-θαρά προϊόντα (σόγια – δη-μητριακά) και όχιεπιβλαβείς προσμίξεις.Συγκεντρώνει τα δημη-

τριακά όλης της Αρκαδίας(κυρίως της Β. Μαντινείας:Λεβίδι, Κανδήλα) και προ-χωρεί στη διάθεσή τους.Έχει συνάψει και σύμβασημε την Άμστελ για την τρο-φοδοσία της με κριθάρι(πρώτη ύλη της μπύρας).Επίσης έχει εγκαταστήσεικαι φωτοβολταϊκό πάρκοενισχύοντας έτσι τα έσοδάτου.

Έχει εμπορία φαρμάκωνκαι λιπασμάτων. Επίσηςπροχωρεί στην εμπορία τηςπατάτας και των μήλων -αχλαδιών προωθώντας τα

Συνέχεια στη σελ. 3

Συνέντευξη από το Βαγγέλη Μητρόπουλο, πρώην πρόεδρο του συνεταιρισμού της Βλαχ/σιάς

An everlasting message from Alexandros Papadiamantis…As he did every year, so that time as well he took

his Christmas novel to “Acropolis” on Christmas Eve.So he handed his manuscripts over to Gavrielides. Hethanked him and sent him off to the administrator, sohe would get paid. He instructed that he would begiven 10 drachmas (in the decade around 1890).

Papadiamantis held the money in his hands andheaded back to Gavrielides’ office. (Some protestedthat the money were not enough for Christmas and putup a brawl).

- What can I do for you, Mr Papadiamantis, he askedhim, did you forget something?

- The cashier paid me 10 drachmas for the novel. ButI only need five drachmas, to spend for Christmas. Soplease accept one nickel back in order to offer it tosomeone who needs it more than I do.

Once Papadiamantis uttered these words he gavethe nickel back to Gavrielides and hastily left.

Such a soul was Papadiamantis!

(Alexandros Papadiamantis was born in Skiathos in1851 and died in 1911. He is one of Greece’s mostprominent authors, also known as “the Saint of Greekliterature”, “the elite of the elite” according to Kavafis.He mainly authored novels, which hold an exceptionalposition in our contemporary Greek literature.)

Η μετάφραση από τα Ελληνικά έγινε από το Γιάννη Μακαρούνη.

Ως δημοτικός σύμβουλοςτου δημοτικού συμβουλίουκαι εκπροσωπώντας τονπρώην δήμο Σκιρίτιδας θαήθελα να σας ενημερώσωότι έγινε καταγραφή τωνπροβλημάτων που αντιμε-τωπίζουν οι επί μέρους το-πικές κοινότητες με τηβοήθεια των τοπικών προ-έδρων και των τοπικώνσυμβουλίων. Επιπλέον,ύστερα από τη σύγκλισηγενικών συνελεύσεων κα-ταρτίστηκαν τα τεχνικάπρογράμματα των κοινοτή-των. Στη Βλαχοκερασιά ηγενική συνέλευση πραγμα-τοποιήθηκε την Κυριακή 16Νοεμβρίου. Σκοπός των

συνελεύσεων αυτών ήταννα ακουστεί η φωνή τωνπολιτών, γιατί αυτοί είναιπου βιώνουν τα προβλή-ματα καθημερινά και ηλαϊκή γνώμη πρέπει ναακούγεται και επίσημα.

Η επίλυση των προβλη-μάτων ύστερα από την κα-ταγραφή τους και ηυλοποίηση των τεχνικώνπρογραμμάτων θα γίνεικατά προτεραιότητα, λαμ-βάνοντας παράλληλαυπόψη τις ανάγκες τωνκοινοτήτων.

‘Όσο αφορά το γνωστόπρόβλημα του νερού τηςκοινότητας της Βλαχοκε-ρασίας γίνονται οι ανάλο-

γες ενέργειες από τις υπη-ρεσίες του δήμου να διευ-θετηθεί, γιατί το νερό είναιθέμα υγιεινής και οποιαδή-ποτε ενέργεια θα πρέπεινα μεθοδεύεται, γιατί δια-φορετικά θα αποτελεί εγ-κληματική ενέργεια έναντιτης δημόσιας υγείας.

Σας εύχομαι χρόνιαπολλά, ευτυχισμένο το νέοέτος και να έχουμε όλοιτην καλή προαίρεση και τηναπαιτούμενη διάθεση γιασυνεργασία για την αντιμε-τώπιση των καταστάσεων.

Γεώργιος Μπένος

Νέα από τον πρώην δήμο Σκιρίτιδας

Τραγουδούν τα κάλαντα (αριστερά): Η Κωνσταντίνα Μάν-δρου, ο Παναγιώτης Μπιστόλας με το κλαρίνο του, ο Μι-

χάλης Μπιστόλας και ο Αλέξανδρος Σινάνης. (Δεξιά): ΟΧρήστος Μάνδρος και ο Γιώργος Σινάνης.

To εκκλησιαστικό συμβούλιο της ενορίαςΚοιμήσεως Θεοτόκου της Βλαχοκερασιάς

εύχεται σε όλους σαςευτυχισμένο το νέο έτος 2015

με υγεία, ειρήνη, αγάπη και κάθε ευλογία.

Ο πρόεδροςΙερεύς Χρήστος Λυμπερόπουλος

Χριστού τη θεία Γέννηση να πω στ’ αρχοντικό σας...

ΕυχέςTo Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου

Βλαχοκερασιάς και η εφημερίδα μαςσας εύχονται

Χρόνια πολλά και τo 2015 να σας χαρίζει

Αγάπη, Υγεία, Σοφία και Δύναμη.

Ένα διαχρονικό μήνυμα από τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη

…Όπως κάθε χρόνο, πήγε κείνη τη φορά την παρα-μονή Χριστουγέννων στην «Ακρόπολη» το χριστουγεν-νιάτικο διήγημά του. Παρέδωσε λοιπόν τα χειρόγραφάτου στα χέρια του Γαβριηλίδη. Εκείνος τον ευχαρίστησεκαι τον έστειλε στον διαχειριστή, για να πληρωθεί.Έδωσε εντολή να του δώσουν 10 δραχμές (γύρω στη δε-καετία του 1890).

Ο Παπαδιαμάντης πήρε τα χρήματα στα χέρια του καιξαναγύρισε στο γραφείο του Γαβριηλίδη. (Μερικοί δια-μαρτύρονταν πως τα λεφτά δεν τους φτάνουν να κάμουνΧριστούγεννα και αγρίευαν).

- Τι θέλετε, κύριε Παπαδιαμάντη, τον ρώτησε εκείνος,ξεχάσατε τίποτα;

- Μου έδωσε ο ταμίας δέκα δραχμές για το διήγημα.Εμένα όμως μου φτάνουν μόνο πέντε δραχμές, για νακάμω Χριστούγεννα. Πάρετε λοιπόν πίσω το ένα τάλιρονα το δώσετε σε κάποιον που πραγματικά έχει μεγαλύ-τερη ανάγκη.

Μόλις είπε αυτά τα λόγια ο Παπαδιαμάντης έδωσεπίσω στον Γαβριηλίδη το ένα τάλιρο και έφυγε βιαστικά.

Τέτοια ψυχή ήταν ο Παπαδιαμάντης!!

(Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στηΣκιάθο το 1851 και πέθανε το 1911. Είναι ένας από τουςσημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες, γνωστός καιως «ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων», «η κορυφή τωνκορυφών» κατά τον Κ. Καβάφη. Έγραψε κυρίως διηγή-ματα, τα οποία κατέχουν περίοπτη θέση στη νεοελληνικήλογοτεχνία μας.)

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ - ΟΚΤΩΒΡΗΣ - ΝΟΕΜΒΡΗΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2014ΣEΛIΔA 2 H ΦΩNH THΣ BΛAXOKEPAΣIAΣ

Στα πεταχτά...

Παντελόπουλος Επαμεινώνδας 10 €Κατσιαρδής Παναγιώτης 10 €Γεωργόπουλος Παναγιώτης 5 €Πετρόπουλος Παναγιώτης 20 €Πετρόπουλος Βασίλειος 5 €Ζαφειρέτας Ιωάννης 5 €Κωστάκης Γεώργιος 20 €Καραμάνης Σπύρος 5 €Κατσαφάνα Αγγελική 30 €Κοπίτα Μαρία 20 €Μητροπούλου Χαρίκλεια 10 €Μπιστόλας Πέτρος 20 €Γκανάς Παναγιώτης 20 €Αποστολόπουλος Νικόλαος 20 €Μπένος Γεώργιος 25 €Ζέππος Μιχάλης 30 €Γιάννακας Κώστας και Γιώργης 20 €Σώτου Παναγιώτης και Μαρία 20 €Κρίμπαλης Άγγελος 20 €Κατσαφάνας Δημήτριος 10 €Παναγούλιας Αλέξης 10 €Χουχουλής Χρήστος 10 €Μητρόπουλος Κωνσταντίνος 10 €Κοπίτας Παναγιώτης 5 €Σκούφη Γεωργία 10 €

Κοντόπουλος Στέλιος 10 €Σουρλάς Κωνσταντίνος 10 €Ανάγνου Ματίνα και Κωνσταντίνα 20 €Παπαδόπουλος Βασίλης 10 €Στασινού Κατερίνα 10 €Πετρόπουλος Χρήστος 10 €Κολοβού Σοφία 3 €Λυμπερόπουλος Κωνσταντίνος 10 €Γιάννακας Αθανάσιος 16 €Μπιστόλας Ιωάννης 10 €Μικρούλης Κώστας 10 €Γκανά Βασιλική 10 €Πετρόπουλος Ιωάννης 10 €Μαζαράκου Ελένη 3 €Χρόνης Στάθης 10 €Καστραντάς Κων. Γεώργιος 50 €Καστραντά Κατερίνα 10 €Καράγιαννης Παναγιώτης 10 €Καραντζάς Βασίλης 10 €Πετρόπουλος Νίκος 10 €Μητροπούλου Κική 10 €Κοπίτας Βασίλειος 10 €Κοπίτας Χρ. Γεώργιος 10 €Κατσαφάνας Κωνσταντίνος 10 €Καραμπίτσιος Αντώνης 50 €

H ΦΩNH THΣ BΛAXOKEPAΣIAΣ

Έκδοση του Πολιτιστικού Συλλόγου Βλαχοκερασιάς

Για οικονομική συνδρομή της εφημερίδαςμπορείτε να καταθέσετε στο λογαριασμότου Νέου Ταχυδρομικού Tαμιευτηρίου:

0105031070001341/EURΑπό το εξωτερικό:

NEW TT HELLENIC POSTBAΝK SA BIC: ERBKERAA ΙΒΑΝ: GR

Beneficiary: Μαρία Κοπίτα, Αγγελική Κατσαφάνα

ή check στα ονόματα: Μαρία Κοπίτα, Αγ-γελική Kατσαφάνα

(διεύθυνση Βλαχοκερασιά Αρκαδίας)

Διοικητικό ΣυμβούλιοΠολιτιστικού Συλλόγου

ΒλαχοκερασιάςΠρόεδρος:

Μαρία Β. ΚοπίταΑντιπρόεδρος:

Πέτρος Κ. ΜπιστόλαςΓραμματέας:

Σταμάτα Αν. Μήτσιου Ταμίας:

Μιχάλης Α. ΖέπποςΜέλη:

Νίκος ΑποστολόπουλοςΠαναγιώτης Ιωάν. Γκανάς

Κωνσταντίνος Γ. ΤσαντήλαςΕ-mail:

Neasullogou@yahοο.comΤηλ.: 6983 805941

Σελιδοποίηση-Eκτύπωση-Bιβλιοδεσία:Eκδ. Oίκος «ΦYΛΛA», 2710-235180

Διευθύντρια Έκδοσης: Αγγελική Κατσαφάνα - Μπρούσαλη

Ε-mail: agκatsafana@gmail.com τηλ./φαξ: 2710-382397

κιν.: 6997 227340

Συνδρομές για τον Πολιτ ιστ ικό Σύλλογο Βλαχοκερασιάς

Αποστολόπουλος Βασίλης 10 €Γκανάς Αθανάσιος 20 €Ηλιοπούλου Όλγα 50 €Τζιούμης Νικόλαος 20 €Καστραντά-Mητρούλια Σωτηρία 50 €

Mεντή Αλίκη 20 €Mπόμπου Χ. Βασιλική 10 €Π.Π. 20 €Γιαννακόπουλος Ιωάννης 50 €

Μπαζιώτη Αγγελική 50 €

Έκτακτες συνδρομές για τη «Φωνή της Βλαχοκερασιάς»

• Στις 24 Οκτωβρίουακραία καιρικά φαινόμεναέπληξαν τη Βλαχοκερασιά.Ένας καταστρεπτικός ανε-μοστρόβιλος -τέτοιον που οιπαλαιότεροι του χωριού δεθυμούνται να είχαν ξαναζή-σει- σάρωσε τις στέγες,έσπασε κεραμίδια, έριξε κα-μινάδες, ξερίζωσε δέντρα,προξένησε ζημιές σε αυτο-κίνητα… Ευτυχώς που δεχτύπησε κάποιος άνθρωπος.

• Πέρα από συλλόγουςορειβατών που επισκέπτον-ται τη Βλαχοκερασιά, για ναπερπατήσουν το μονοπάτι,ήλθαν και ποδηλάτες πουξεκινώντας από την πλατείατου χωριού απόλαυσαν δια-δρομές στο δάσος της Σκι-ρίτιδας. Επίσης κατά και-ρούς στα γύρω υψώματαανεβαίνουν με τα δίκυκλάτους και μοτοσικλετιστέςορεινών και δύσβατων δια-δρομών.

• Ο Θανάσης Γιάννακαςσυνεχίζοντας τις χορηγίεςτου για τη Βλαχοκερασιάέχει τοποθετήσει σε διά-φορα σημεία του χωριού πι-νακίδες που αφενός κα-τευθύνουν στο μνημείοκοντά στο σημείο που βρι-σκόταν το σπίτι του καπετάνΓιάννακα και αφετέρου δι-ευκολύνουν τους επισκέ-πτες και τους οδηγούςαυτοκινήτων να κινηθούνπρος τον προορισμό τους.

• H Κωνσταντίνα Κοντο-γιάννη, πρώην ταμίας τουσυλλόγου Βλαχοκερασιω-τών Αττικής, δώρισε ταΧριστούγεννα σε Βλαχο-κερασιώτες και φίλουςτου χωριού 1000 μαγνητά-κια, που εικονίζουν το ναότης Κοίμησης της Θεοτό-κου.

•Στα λευκά ντύθηκε η περιοχή στις 30 Δεκεμβρίου. Πυκνόχιόνι κάλυψε τα χωριά μας δημιουργώντας μια πραγματικάχειμωνιάτικη ατμόσφαιρα.

Κώστας Γιάννακας του Χρήστου, ο νέος αγιογράφος της Βλαχοκερασιάς

Από μικρός του άρεσε ναζωγραφίζει, ήταν κάτι πουτον γοήτευε, να ζωντανεύειπρόσωπα και σκηνές της κα-θημερινής ζωής και να τιςφωτίζει με τους δικούς τουσυνδυασμούς χρωμάτων.

Αργότερα άρχισε να ζω-γραφίζει θρησκευτικές εικό-νες, σε μουσαμά αλλά και σεξύλο που η δουλειά είναιακόμη πιο δύσκολη. Παρακο-λούθησε και μερικούς μήνεςμαθήματα αγιογραφίας στηνΤρίπολη, για να τελειοποι-ήσει την τεχνική του.

Ο Αϊ Γιώργης Καβαλάρης,ο Αγιο Νικόλας, ο Αϊ Γιάννης,ο Αγιο-Θανάσης, η Παναγίαστολίζουν το εργαστήριό του.Οι εικόνες είναι δουλεμένεςμε εξαιρετική τέχνη και πε-τυχημένους συνδυασμούςχρωμάτων. Έχει δωρίσει καισε φίλους του διάφορα έργατου, ενώ έχει ξεκινήσει ναδουλεύει μια παραγγελία, τονΆγγελο Γαβριήλ, εικόνα με-γάλων διαστάσεων.

Τις ελεύθερες ώρες του―που δεν είναι πολλές, γιατίεργάζεται με τον αδελφό τουΓιώργο σε ηλεκτρολογικέςεργασίες― τις αφιερώνειστη ζωγραφική χρησιμοποι-ώντας καρυδιές από τοχωριό, για να αξιοποιήσει τοξύλο τους. Η σεμνή μορφήτου, η ηρεμία του και η καθα-ρότητα της ματιάς του δημι-ουργούν την εντύπωση ότι

έχει τις αρετές που χρει-άζονται, για να αποδώσει τηναγιοσύνη των θρησκευτικώνμορφών.

Πέρα από τη ζωγραφική οΚώστας Γιάννακας, ανήσυ-χος και δημιουργικός σε πολ-λούς τομείς, επιδίδεται καισε διάφορες αυτοσχέδιεςμηχανολογικές συνθέσειςκαι κατασκευές.

Αγγελική Κατσαφάνα

Tα αγαθά κόποις κτώνταιΗ μόλις 11 ετών, μαθήτρια

ΣΤ Δημοτικού, Ευδοξία-Κυ-ριακή Ήτουνα, κόρη τουΙωάννη Παντ. Ήτουνα καιτης Αικατερίνης Παν. Γκου-μένη πέρασε φέτος στην Αανωτέρα Τάξη Πιάνου.Είναι μία από τις ελάχιστεςΕλληνίδες σπουδάστριεςμουσικής που κατατάσσον-ται σε αυτό το επίπεδο απότόσο νωρίς. Αυτό σημαίνειότι βρίσκεται στο τελευταίοεπίπεδο σπουδών, τρία χρό-νια πριν την απόκτηση τουπτυχίου της.

Φέτος η οικογένεια τηςΕυδοξίας-Κυριακής κατοι-κεί στο χωριό μας περιμέ-

νοντας να υποδεχθεί τοέκτο μέλος της.

Συνέχεια από τη σελ. 1

στα ράφια των super mar-ket (Μετρό - Βασιλόπου-λος). Παρακολουθεί καιεμπορεύεται τον πατατό-σπορο των Βουρβούρων.• Γίνονται σκέψεις για

παραπέρα δραστηριότη-τες;

― Υπάρχει σκέψη για εμ-πορία λαδιού (να γίνει τυ-ποποιητήριο στο Άστρος)και τυροκομικών προϊόν-των. Βαδίζει με σταθεράβήματα. Πιστεύω ότι, αν εν-διαφερθούν οι νέοι χρησι-μοποιώντας τις υποδομέςκαι προωθώντας την εμπο-ρία, μπορεί το μέλλον τουνα είναι ευοίωνο. • Τι έχεις να πεις για την

αγροτική παραγωγή τουχωριού τη φετινή χρονιά;

― Σχετικά με τα κά-

στανα η περιοχή πήγεκαλά. Η παραγωγή απορρο-φήθηκε. Δεν έμεινε ούτεφλούδα… Το κακό είναι ότιμας έχουν ξεραθεί αρκετά

δέντρα. Εγώ έχασα 2 τό-νους κάστανα, γιατί μου ξε-ράθηκαν οι καστανιές.Όσον αφορά τις ελιές υ-πάρχει λαδιά στις Ράχες,

στην Αγία Ειρήνη, στονΚουρεμένο, στα Μπιστο-λέϊκα, στους Βουτιάνους.Οι Καλτεζιές δεν έχουνφέτος ελιές. Η τιμή του λα-διού προβλέπεται να είναικαλή, πάνω από 3 ευρώ,γιατί και η Ιταλία και ηΙσπανία δεν έχουν φέτοςελιές και θα γίνουν εξαγω-γές. Επίσης θα είναι συμ-φέρουσα και η τιμή για τιςβρώσιμες ελιές που έχου-με (ποικιλία Καλαματιανές,και Αθηνοελιές «τσουνά-τες»). Με άλλα λόγια η φε-τινή χρονιά απέφερε έναικανοποιητικό εισόδημα γιατους παραγωγούς της πε-ριοχής μας.

Η συνέντευξη δόθηκεστην Αγγελική Κατσα-

φάνα, Νοέμβρης 2014

Συνέντευξη από το Βαγγέλη Μητρόπουλο, πρώην πρόεδρο του συνεταιρισμού της Βλαχ/σιάς

Ο Βασίλειος (William) Μπαζιώτηςυπήρξε σημαντικός ζωγράφος της μον-τέρνας τέχνης. Γιoς του Άγγελου Μπα-ζιώτη και της Σοφίας Ηλιοπούλουγεννήθηκε στο Πίτσμπουργκ των ΗΠΑ το1912 και πέθανε νέος στη Ν. Υόρκη το1963. Μεγάλωσε στο Ρέντιγκ όπου οι γο-νείς του διατηρούσαν εστιατόριο. Οικο-νομικές δυσκολίες ανάγκασαν τηνοικογένεια να εγκατασταθεί σε μία υπο-βαθμισμένη περιοχή της πόλης και τονWilliam να εργαστεί σε μία εταιρείαβιτρώ, ενώ τα βράδια παρακολουθούσεμαθήματα σχεδίου. Η εργασία του αυτήκέντρισε το ενδιαφέρον του για την ζω-γραφική αλλά και ο στενός δια βίουφίλος του Ελληνοαμερικανός ποιητήςΒύρων Βαζάκας που γνώρισε την εποχήεκείνη, τον εισήγαγε στην ποίηση τωνΣυμβολιστών και τον ενθάρρυνε ν’ ασχο-ληθεί με την ζωγραφική. Η ζωή του στοΡέντιγκ, που τόσο αγαπούσε και η αφο-σίωση του στην ποίηση επηρέασαν έργατου στα οποία αναζητούσε την ταυτό-χρονη έκφραση δύο αντιφατικών εκπρώτης όψης εννοιών, του τρομακτικούκαι του ωραίου.

Σε ηλικία 21 ετών εγκαταστάθηκε στηΝέα Υόρκη όπου σπούδασε στην ΕθνικήΑκαδημία Σχεδίου 1933-1936. Από το1936 μέχρι το 1941 εργάστηκε σαν καθη-γητής στο Ομοσπονδιακό ΚαλλιτεχνικόΠρόγραμμα και αργότερα σε όλη του τηνσταδιοδρομία δίδαξε σε διάφορα Μου-σεία και Πανεπιστήμια στην Αμερική. Το1948 μαζί με συναδέλφους του ίδρυσαντη σχολή «Θέματα του Καλλιτέχνη».

Από το 1936 συμμετείχε σε πολλέςομαδικές εκθέσεις που έγιναν σε με-γάλα μουσεία και γκαλερί της Αμερικήςκαι της Ευρώπης, ενώ δύο ατομικές τουεκθέσεις έγιναν το 1944 και το 1946 στηνΝέα Υόρκη. Αλλά και μετά τον θάνατότου έγιναν τρεις εκθέσεις το 1965 στη

μνήμη του, το 1978 μία αναδρομική έκ-θεση και το 1987 προς τιμή του για τα 75χρόνια από τη γέννησή του. Βραβεύτηκεδύο φορές από το Ινστιτούτο Τέχνης τουΣικάγου το 1947 για το έργο του «Κύ-κλωψ» και το 1961 για το έργο του «ΗΘάλασσα».

Ο Βασίλειος Μπαζιώτης ήταν κορυ-φαίο μέλος μιας μικρής ομάδας καλλι-τεχνών των «Αφηρημένων Εξπρεσ-σιονιστών» της Νέας Υόρκης την δεκαε-τία του 1940 που εκπροσωπούσαν το ση-μαντικότερο διεθνές καλλιτεχνικόκίνημα της εποχής.

Αρχικά επηρεάστηκε από τον κυβισμόκαι τον Ευρωπαϊκό Σουρεαλισμό αναζη-τώντας την έκφραση των ανθρώπινωνσυναισθημάτων. Πειραματίστηκε με τηντεχνική του «ψυχικού αυτοματισμού»

σαν μέσο έκφρασης του μη συνειδητούτην περίοδο1940-41. Μαχητής σε όλητου τη ζωή για την ελευθερία και εκείνητης τέχνης, ανέπτυξε την δική του αι-σθητική που ναι μεν αντανακλούσε τονεσωτερικό του κόσμο αλλά ταυτόχροναεξέφραζε γενικά τα ανθρώπινα συναι-σθήματα.

Αντλούσε θέματα από τον κόσμο τηςφαντασίας του απεικονίζοντας αφηρη-μένα σύμβολα που συχνά παίρνουν βιο-μορφικά σχήματα ή μορφές τηςθαλάσσιας ζωής που δίνουν την εντύ-πωση ότι επιπλέουν ελεύθερα σε έναλαμπερό κόσμο. Για τον Μπαζιώτη μεγα-λύτερη αξία είχε η διαδικασία της δημι-ουργίας ενός έργου παρά το ίδιο τοέργο.

Λάτρευε, όπως και η σύζυγός τουEthel Cοpstein, την αρχαία ΕλληνικήΤέχνη και Μυθολογία απ’ όπου πολλάέργα του είναι εμπνευσμένα αναδει-κνύοντας την πολιτισμική μας κληρονο-μιά. Τα έργα του, επηρεασμένα και απότην τεχνική του βιτρώ ξεχωρίζουν γιατην κομψότητα της εικόνας, το διαφανέςφόντο, αλλά και την ποικιλία της ποιητι-κής έκφρασης.

Το “Waterflowers” -1947, έργο κομψό,λεπτεπίλεπτο, γαλήνιο και εντυπωσιακό,κάνει τον παρατηρητή να διερωτάται γιατο τι συμβολίζει . Όπως ακριβώς και οίδιος επιθυμούσε, να είναι τα έργα τουμυστηριώδη, ειρηνικά, σιωπηλά, να ενερ-γούν και να προβληματίζουν.

Έργα του εκτίθενται σε μεγάλα μου-σεία της Αμερικής, Metropolitan ΝέαςΥόρκης το “Flesh Eaters” 1952, ΜΟΜΑΝ.Υ., “the Prisoner” 1942, “Dwarf” 1947,“Pompei” 1955, Ινστιτούτο Τέχνης τουΣικάγου «Cyclops» 1947 και άλλα, ενώπολλά ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές.

Στέφανος Π. Σώτος

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ

Βασίλειος (William) Μπαζιώτης

Δραστηριότητες του πολιτιστικού συλλόγου

Το Σεπτέμβριο πραγματοποιήθηκε μονοήμερη εκ-δρομή στις Σπέτσες την οποία διοργάνωσε ο σύλλογόςμας. Έτσι δόθηκε η δυνατότητα στους πατριώτες μαςκαι κυρίως στα παιδιά να περάσουν κάποιες ώρες ξέ-γνοιαστα μακριά από την καθημερινότητά τους. Ευχα-ριστούμε πολύ τον κ. Αντώνη Καρακίτσο (σύζυγο τηςπατριώτισσάς μας Ελένης Βελισάρη) για την ευγενικήχορηγία των 200 ε για την κάλυψη μέρους των εξόδωντης εκδρομής μας.

Τον Οκτώβριο πραγματοποιήθηκε η γιορτή του κά-στανου στο χώρο του σχολείου. Ευχαριστούμε το Δήμογια τις παροχές του (τέντες), το σύλλογο Καλτεζών γιατον εξοπλισμό που μας παρείχε, τις νοικοκυρές, τονΚωνσταντίνο Ευστρ. Μητρόπουλο που μας πρόσφερεαγριογούρουνο, τα καταστήματα του χωριού μας πουπροσέφεραν δώρα για τη λαχειοφόρο αγορά και γενικάόσους βοήθησαν για τη διοργάνωση της γιορτής και πα-ραβρέθηκαν σε αυτή. Παραβρέθηκαν εκπρόσωποι τουΔήμου Τρίπολης και των όμορων τοπικών κοινοτήτωνκαι συλλόγων. Μας διασκέδασε η ορχήστρα «Καρυά-τες» από την Αράχοβα και φιλικά μαζί μας βρέθηκε οΝίκος Πράσινος από το Αλεποχώρι που συμμετείχεστην ορχήστρα και η τραγουδίστρια Ξάρχου Κωνσταν-τίνα. Μαζί μας ήταν και η εκπομπή «Εμείς οι Έλληνες».

Το Δεκέμβριο ο σύλλογος έφτιαξε μαγνητικά ημερο-λόγια για οικονομική του ενίσχυση και σε συνεργασίαμε τους δημοτικούς μας συμβούλους Κότσινα Ιωάννηκαι Μπένο Γεώργιο μάζεψε τρόφιμα, που δόθηκαν γιαφιλανθρωπικούς σκοπούς. Επιπλέον, οι δύο αυτοί σύμ-βουλοι και μέλη του διοικητικού συμβουλίου και τηςεξελεγκτικής επιτροπής του συλλόγου μας μερίμνησανγια το χριστουγεννιάτικο στολισμό του χωριού, όπωςέκαναν και για τις άλλες τοπικές κοινότητες, και τονκαθαρισμό της κεντρικής πλατείας.

Το Δ.Σ. του συλλόγου και η εξελεγκτική επιτροπή σαςεύχονται χρόνια πολλά και καλή χρονιά.

Μαρία ΚοπίταΠρόεδρος του συλλόγου και μέλος του τοπικού συμβουλίου

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ - ΟΚΤΩΒΡΗΣ - ΝΟΕΜΒΡΗΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2014 ΣEΛIΔA 3H ΦΩNH THΣ BΛAXOKEPAΣIAΣ

Waterflowers, 1947. Φωτογραφία απότο εξώφυλλο του Ιατρικού περιοδικούJAMA 1993 που μου προμήθευσε οεξάδελφός μου ιατρός ΠαναγιώτηςΝ. Σώτος.

Ήλθε πάλι ο Νοέμβρης και ο Δεκέμβρης…

Όταν έρχονται αυτοίοι μήνες το χωριό μαςαδειάζει, πολλοί κάτοι-κοι πάνε στα χειμαδιά,για να μαζέψουν τοχειμωνιάτικο εισόδημάτους, τις ελιές. Απόμικρό παιδί θυμάμαιτους γονείς μου και τό-σους άλλους να φορ-τώνουν τα μουλάριατους και να παίρνουντο δρόμο για τα χειμα-διά, τον Κουρεμένο,τον Κοπελιά, την ΑγίαΕιρήνη και τις Ράχες. Όσοι είχαν και κοπάδια έφευγαννωρίτερα από τους άλλους, γιατί περίμεναν να γεννή-σουν. Με το πέρασμα των χρόνων άρχισαν να μειώνον-ται οι άνθρωποι που έφευγαν για τα χειμαδιά, γιατί είτεέφευγαν από τη ζωή είτε δεν ασχολούνταν με την καλ-λιέργεια των ελιών.

Οι αναμνήσεις είναι τόσο γλυκές, αφού θυμάμαι αυ-τούς τους ανθρώπους να μαζεύουν με τόσο μόχθο τομοναδικό τους εισόδημα, που θα τους έδινε πέρα απότο λάδι της χρονιάς και μερικά χρήματα για να περά-σουν τη χρονιά τους. Τα δέντρα τα πρόσεχαν σαν ναήταν παιδιά τους, γιατί είχαν μοχθήσει τόσο πολύ να τααποκτήσουν.

Τα τελευταία χρόνια που διαθέτουμε τόσα μηχανή-ματα για τη συγκομιδή των ελιών η όλη διαδικασία είναιεύκολη σε σχέση με παλιά που μάζευαν χωρίς «λιό-πανα» με τα ταγάρια και αργότερα με «λιόπανα» και«λανάρια» που συνεχίζουμε να τα χρησιμοποιούμεμέχρι και σήμερα.

Ας ευχαριστούμε αυτούς που κουράστηκαν να απο-κτήσουν αυτά τα κτήματα κάτω από δύσκολες συνθή-κες, για να μπορούμε εμείς μετά από χρόνια ναασχολούμαστε με την καλλιέργεια της ελιάς και ναέχουμε ένα εισόδημα.

Πέτρος Μπιστόλας

Από τη συγκέντρωση του κάστανου στα Βούρβουρα.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ - ΟΚΤΩΒΡΗΣ - ΝΟΕΜΒΡΗΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2014ΣEΛIΔA 4 H ΦΩNH THΣ BΛAXOKEPAΣIAΣ

«Εγώ δεν φοβήθηκα τις οβίδες στη Μικρά

Ασία, εσάς θα φοβηθώ;»Θυμάται ο Γεώργιος K. Τσαντήλας

Θυμάμαι το 1941 που ο πατέρας μου Κων-σταντίνος Τσαντήλας αρνήθηκε στα καφε-νεία να δώσει την παρακράτηση δηλ. τηδεκάτη στους κατακτητές (περίπου 50 οκά-δες σιτάρι), γιατί δεν είχε να θρέψει την πο-λυμελή οικογένειά του. Εφτά χωροφύλακεςκαι ο υπομοίραρχος τον έφεραν στο σπίτιακολουθούμενοι και από χωριανούς και τρα-βολογάγανε τον πατέρα μου, που είχε στη-ριχθεί στο κοντεμίρι της πόρτας στο παλιόσπίτι (η πόρτα ήταν ξύλινη δίφυλλη και απόμέσα είχε το σίδερο, το κοντεμίρι), να δώσειμε τη βία την παρακράτηση, μπροστά στα έν-τρομα μάτια τα δικά μου και των αδερφώνμου. Παρ’ ολίγο να τον πετάξουν κάτω απότη λιθαρένια σκάλα μας, ρίχνοντας μπιστο-λιές στον αέρα. Ο πατέρας μου αντρειεύ-τηκε και ξήλωσε τα σιρίτια του υπομοί-ραρχου αρπάζοντας το όπλο του και λέγον-τάς τους ότι αυτός ύψωσε την ελληνική ση-μαία στη Μικρά Ασία και πολέμησε, ενώαυτοί την ποδοπατούν.

Τον κλείσανε για οχτώ ημέρες στο πειθαρ-χείο στη Βλαχοκερασιά και η μάνα μου τουπήγαινε καθημερινά φαΐ. Μετά τον στείλανεστον Ιταλό υποδιοικητή στο Στάδιο. Η μάνα

μου του είχε δώσεικαι το σάισμα κοντάνα ξενυχτήσει. «Εγώδεν φοβήθηκα τιςοβίδες στη ΜικράΑσία, εσάς θα φο-βηθώ;» τους είπε.«Εγώ παρασημοφο-ρήθηκα στη μάχη της

Κιουτάχειας». Ο υποδι-οικητής του είπε «σου

χαρίζω την εξορία, αλλά θα διωχθείτε ποινι-κώς». Στο τέλος πέρασε από δίκη και τοναπαλλάξανε. Ο Λάμπρος ο Καλόγερος τουείχε κάνει και μια δήλωση ότι δεν είχανψωμί.

Βέβαια την παρακράτηση την πήρανε οιχωροφύλακες υπηρετώντας τις κατοχικέςαρχές…

Θυμάμαι και στην Κατοχή που έκλεισε τοσχολείο, γιατί το επιτάξανε οι Ιταλογερμανοί.Κάναμε μάθημα στο ισόγειο σπίτι του δάσκα-λου του Λυμπερίου, απέναντι από το σχολείο,στου Ζάχου και στου Βαρκάρη το σπίτι.

Αφήγηση στην Αγγελική Κατσαφάνα, Aύγουστος 2014

Τι να πρωτοθυμηθώ, χρόνια μαύρα, γεμάτα αίμα και συμφορές….

Θυμάται ο Κωνσταντίνος ΜιχαλόπουλοςΕγώ δεν πήγα στην Αλβανία, ήμουν μικρός

-15 χρονών- το 1940. Θυμάμαι που βάρεσαν οικαμπάνες και σείστηκε το χωριό από τιςκραυγές «πόλεμος, πόλεμος!». Ακόμη έχωαυτή τη βουή στα αυτιά μου….

Οι άντρες του χωριού που ήταν σε στρατεύ-σιμη ηλικία ξεκίνησαν να φεύγουν από τοχωριό, για να προωθηθούν με το τρένο στα σύ-νορα. Τους ξεβγάλαμε μικροί - μεγάλοι μέχριπου βγήκαν στο δρόμο της Σπάρτης (πήγαι-ναν από του Κόπελη). Τελευταίοι έφυγαν οΓιώργης Γάτσης, ο Μανώλης Μητρόπουλος,ο Χουχουλής και ο Μπούρτζος (Γογολόνης),που ήταν εφεδρικοί και μάλιστα ο Γάτσηςείπε: «εμείς που πάμε τελευταίοι δεν θα γυ-ρίσουμε πίσω». Έτσι κι έγινε. Έπεσαν στο μέ-τωπο.

Τα γράμματα που έστελναν από το μέτωποτο χειμώνα του 1940-1941, όταν είχε χιόνι, πή-γαινα με το Σπύρο Ζάχο και τα φέρναμε απότου Παπαντώνη σε σάκο. Ο ταχυδρόμος, Δη-μήτρης Σπυρόπουλος, μας έδινε να μοιρά-σουμε στη γειτονιά μας και χαιρόμασταν ναφωνάζουμε «γράμμα από την Αλβανία!» καινα ανοίγουν χαρούμενα οι πόρτες. Γράμματααπό το μέτωπο ερχόντουσαν και στο σπίτι μαςαπό τα στρατευμένα αδέλφια μου, Γιάννη καιΧρήστο. Μας ζητούσαν να τους στείλουμεφανέλες και κάλτσες, γιατί ο χειμώνας ήτανβαρύς και ανυπόφορος.

Θυμάμαι που φέρανε 250 αιχμαλώτους Ιτα-λούς στο σχολείο και τους φύλαγαν εφεδρι-κοί φαντάροι. Όταν κατέλαβαν τον Απρίλητου ’41 οι Γερμανοί την Ελλάδα, ήλθαν και στοχωριό, επίταξαν το σχολείο και τους ελευθέ-ρωσαν.

Εγώ ήμουν «μικροέμπορος» στην κατοχή,είχα άδεια και πούλαγα στους Γερμανούς κε-ράσια. Πήγαινα στο φρουραρχείο, που ήτανστο σπίτι του Ντίνου Μπαζιώτη, στον Αϊ-Γιώργη, που είχαν τις αποθήκες τους οι κατα-κτητές, στου Κόπελη (στις καρυδιές της Λαϊ-νούς) που είχαν τις βενζίνες τους και ταγράσα τους (ήταν εκεί καμιά 70ριά Γερμανοί),τους έδινα τα κεράσια και μου έδιναν ασπιρί-νες, αντεμπρίνες (φάρμακα για την ελονο-σία), τσιγάρα, κουραμάνες, πολύτιμες στηνπείνα της Κατοχής. Είχα και μια παλάντζα καιτα ζύγιζα. Μια μέρα ένας Γερμανός μου πήρετην παλάντζα και με έβαλε να τον βοηθήσωνα ζυγίσει και να πακετάρει 7 τσουβάλια στα-φίδα ροζακιά που είχαν αρπάξει από την Κα-λαμάτα, να την στείλουν στις οικογένειέςτους στη Γερμανία.

Τροφοδοτούσα και τους Ιταλούς βατράχια,που τα ’πιανα και τα πέρναγα σε κλωστές κου-βαρίστρας. Αυτοί φάγανε και το γάτο του Κο-τοπούλη (τετράπαχος σαν γουρούνι). Τονμαγείρεψαν με φύλλα από αγκινάρες μαζί μεμακαρόνια. Το θυμάμαι, γιατί γυρίζαμε σανπαιδιά στα μαγειρεία τους και μάλιστα δώ-σανε και του Μήτσιου Μιχαλόπουλου καιέφαγε και του φάνηκε ξινό το κρέας. Το κα-

ταλάβαμε, γιατί με-τά είδαμε το τομάριτου κρεμασμένοπίσω από το σχο-λείο να στεγνώνει.

Πολλές φορέςμερικοί Γερμανοί-Ιταλοί άμα τους πε-ρίσσευε φαί το έδι-ναν σε μας τα

παιδιά (μέρος των μαγειρείων ήταν στο σημε-ρινό Δημαρχείο). Το πηγαίναμε στα πλατάνιααπέναντι και τρώγαμε λαίμαργα, η πείνα βλέ-πετε… Ερχόντουσαν και γέροι και τους δί-ναμε, όπως ο Γιάννης και o ΠερικλήςΛυμπερίου, η μάνα του Χρήστου του Λυμπε-ρίου και όποιος τον έσφιγγε η ανάγκη.

Οι κατακτητές τα βράδια τα έπιναν στουΚοτοπούλη που έφτιαχνε κρασί από σταφί-δες. Μας έπαιρνε κι εμάς τα παιδιά για εργα-τάκους να πατάμε τις σταφίδες με το νερό.Δεν υπήρχαν σταφύλια, γιατί έλειπε το θειάφινα θειαφίσουμε τα αμπέλια και χαλούσαν.

Εκείνο που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν η συμ-φορά που μας βρήκε με το σκοτωμό τουαδερφού μου του Χρήστου το ’44.

Ήταν θεριστής. Θερίζαμε στου Μπίλι τηΛάκα απάνω από τον Αγιολιά, και έφυγε οαδελφός μου ο Χρήστος να πάει στο χωριό ναπάρει ψωμί (είχε ζυμώσει η μάνα μου) και ναφύγει για τη Βάλταινα. Τα άλλα μου αδέλφιαο Πανάγος και ο Γιάννης φύγανε να κρυ-φτούν, γιατί ακούστηκε ότι έρχονταν οι Γερ-μανοί. Μετά από μιάμιση ώρα μάθαμε ταμαντάτα, ότι πιάσανε το Χρήστο, από τονΠέτρο Πετρόπουλο. Στο προσκυνητάρι πουπάει για τον Αγιολιά, στο αμπέλι των Μαν-δρέων, τον σκοτώσανε οι Γερμανοί με τη βοή-θεια Ελλήνων συνεργατών τους. Ακούσαμετις ντουφεκιές στο χωράφι. Πετάω το δρεπάνικαι πάω στο χωριό. Με συνόδεψε η ΛυγερήΤζαβέλα ( ο πατέρας μου είχε πεθάνει). Τονείχανε πάει στο σπίτι, ήταν χτυπημένος στοκεφάλι, τον αποχαιρέτισα και έφυγα γρήγοραγια το Βαθύρεμα μη με σκοτώσουν και μένα.

Είχα τρελαθεί, βρήκα ένα μπιστόλι που τοείχα κλέψει από τους Ιταλούς στου Κοτο-πούλη που ήταν μεθυσμένοι το ’41-’42 καιετοιμαζόμουνα να αυτοκτονήσω. Αν ζω σή-μερα το χρωστάω στον Παναγιώτη το Βελισ-σάρη που με πρόλαβε και μου το άρπαξελέγοντάς μου: «έτσι βρε θα εκδικηθούμε τοθάνατο του Χρήστου;». Αργότερα το όπλο τοέδωσα στον Παναγιώτη Παναγούλια, που ήτανμεγαλύτερος, να πολεμήσει τους κατακτητές.

Ο Χρήστος είχε τελειώσει την Ανωτάτη Εμ-πορική και εργαζόταν ως ταμίας των εργαζο-μένων στο φράγμα του Μαραθώνα.

Τι να πρωτοθυμηθώ, χρόνια μαύρα ,γεμάτααίμα και συμφορές….

Αφήγηση στην Αγγελική Κατσαφάνα,Οκτώβριος 2014

Mια πράξη ανθρωπιάς στην καταιγίδα του πολέμουΘυμάται ο Γιάννης Π. Καστραντάς

Σύμφωνα με τις διηγήσεις του πατέραμου, Παναγιώτη Καστραντά, οι Ιταλοί είχανμαγειρείο στον κήπο μας, ενώ στις καμάρεςτου υπογείου μας, που είχαν επιτάξει, είχανκεφαλοτύρια, κρασιά και γενικά την επιμε-λητεία τους.

Ένας από τους Ιταλούς, ονόματι Αλμπέρ-τος, είχε καλές σχέσεις με το Καστραντέικοσπίτι, είχε ειρηνικά οράματα και ντρεπότανπου οι Ιταλοί ήταν κατακτητές της πατρίδαςμας.

Το Σεπτέμβρη του 43 που ανετράπη οΜουσολίνι και οι Ιταλοί συνθηκολόγησαν μετους συμμάχους μας, οι Γερμανοί άρχισαννα κυνηγούν με λύσσα τους Ιταλούς καιπολλούς εσκότωσαν. Ο πατέρας μουέκρυψε τον Αλμπέρτο στο σπίτι μας, τονέκρυψε για να τον γλιτώσει από τους Γερ-μανούς, βάζοντας όμως σε κίνδυνο τη ζωήτου και τη ζωή της οικογένειάς του. Αν οιΓερμανοί μάθαιναν την πράξη του πατέραμου θα τους σκότωναν όλους.

Ο πατέρας μου τον έκρυψε στο πάνω δω-μάτιο του σπιτιού μας που ήταν δίπλα στουΚούρνια, ένα μονοπάτι χώριζε το ένα σπίτιαπό το άλλο.

Αργότερα, το ’65, γκρέμισε αυτό το δωμά-τιο χωρίς να αποζημιωθεί, για να ανοίξει οδρόμος, να περνούν τα φορτηγά να ξεφορ-τώνουν στην αποθήκη στο συνεταιρισμό,γιατί κινδύνευε να την πάρουν από δω καινα την μεταφέρουν στις Κολλίνες, αφού δενεξυπηρετούνταν τα αυτοκίνητα.

Αφού ο Αλμ-πέρτο έμεινεεκεί κρυμμένοςκάμποσο καιρό,διέδωσε η οικο-γένειά μου ότιέρχεται απότην Αμερική οαδελφός του

πατέρα μου ο Χρήστος, που είχε φύγει 12χρονών παιδί. Έτσι παρουσίασαν τον Αλμ-πέρτο στο χωριό σαν τον αδελφό του πα-τέρα μου το Χρήστο και φανερά πλέονέμενε στο σπίτι μας. Ήξερε και εγγλέζικακαι δεν κινούσε τις υποψίες. Συμμετείχεστις δουλειές του σπιτιού, πήγαινε σταΜουρσιά, στη Βάλταινα, στου Αντέρα το Κα-λύβι και έγινε μέλος της οικογένειάς μας.Κάποιοι γείτονες ίσως είχαν υποψιαστείκάτι αλλά κανείς δεν πρόδωσε. Αργότερα οΑλμπέρτο μετά την απελευθέρωση έφυγεγια την πατρίδα του.

Ο πατέρας μου πολλές φορές καμάρωνεπου του δόθηκε η ευκαιρία να γλιτώσει ένανάνθρωπο και έλεγε ότι ο χαρακτήρας τουΑλμπέρτο σπάνιζε, αλλιώς δεν θα έβαζε τηζωή του σε κίνδυνο για έναν παλιοχαρα-κτήρα.

Αυτή ήταν μια πράξη ανθρωπιάς του πα-τέρα μου μέσα στην καταιγίδα του πολέμου.

Αφήγηση στην Αγγελική Κατσαφάνα,Οκτώβριος 2014

Xτύπαγα τα νύχια μου, μου λείπουν ακόμη μερικάΘυμάται ο Γιάννης Κωτσιόπουλος

Στην Κατοχή δεν πεινάσαμε, είχαμε ψωμί.Επειδή είχαμε τους μύλους, κουτσά στραβάκάτι είχαμε, δε βγήκαμε να διακονέψουμεπου βγαίνανε άλλοι. Ο κόσμος ερχότανστους μύλους και άλεθε τα βελανίδια, έβρι-σκε λύσεις να επιβιώσει.

Για λουρίδες στη μέση μας, θυμάμαι, βά-ζαμε κομμάτια από τριχιά που όλο τα σφίγ-γαμε, αφού η κοιλιά μας έμπαινε όλο και πιομέσα.

Εμείς είχαμε κάτι χωράφια στους μύλους

και φυτεύαμε πατάτες. Τα παιδιά είχαμεφτιάξει ένα μικρό φουρνάκι με αυτοσχέδιακεραμίδια και τις ψήναμε και τις αρταίναμεμε κανένα σπουργίτι που σκοτώναμε. Ο Πα-ναγιώτης ο Κωτσιόπουλος τις έτρωγε ωμές.

Γύριζα ξυπόλητος στην Κατοχή, χτύπαγατα νύχια μου, μου λείπουν ακόμη μερικά, δενξαναβγήκαν.

(Αφήγηση στην Αγγελική Κατσαφάνα, Αύγουστος 2014)

Στο ποτάμι για να πλύνουμε…Σαν ξημερώσει, ακούω τη

φωνή της μάνας μου: «παιδιάσηκωθείτε θα πάμε στο ποτάμινα πλύνω.» Σε δυο λεπτά καιτα δυο μας, εγώ και ο αδελ-φός μου, είμαστε έτοιμα. Φορ-τώνει τα σακιά με τα άπλυταστον Ψαρί, τα χονδρικά στονΚοκκίνη και μια και δυο στοποτάμι…Να εκεί χαμηλά στοποτάμι της Βάλταινας, κοντάστο μύλο.

Σε λίγο φτάνουμε. Ξεφορ-τώνει …δένει τα ζα πιο κει.Βάζει 2-3 κακαβολίθια καιανάβει τη φωτιά. Βάζει πάνωτο καζάνι και με την τέσα τογεμίζει νερό. Στην άκρη το πο-τάμι βάζει τη σκάφη της. Απόκάτω τα σκούρα και από πάνωτα ανοιχτόχρωμα και δίπλα

στοιβιάζει τις κουρέλες και 2-3 μπατανίες, όταν χύνει τανερά από τη σκάφη να φου-σκώνουν και αυτές. Μετά μετον κόπανο θα γίνουν πεντα-κάθαρες. Το σαπούνι πουέφτιαξε το Φθινόπωρο με τηγιαγιά άφθονο. Τρίβει-τρίβεικαι «η σαπουνάδα είναι πάνωστα ρούχα μια πιθαμή», όπωςχαρακτηριστικά λέει εκείνη.

Ελάτε παιδιά να μου ξεβγά-λετε κανένα ρουχαλάκι!! φω-νάζει. Μα πού εμείς… εμείςκοιτάμε να πιάσουμε καβού-ρια…Μα τα μάτια μου πάνταγυρνούν προς εκείνη. Με τοκεφάλι σκυμμένο πλένει,απλώνει συμπάει τη φωτιά.Μα δεν κουράστηκε; Δεν πεί-νασε; Κάπως έτσι φτάνει το

δείλι.- Άντε παιδιά μαζευτείτε,

φεύγουμε. Φέρνει τα ζα, φορτώνει και

παίρνουμε το ανηφορικό μο-νοπάτι για το χωριό. Πιο πάνωαρχίζουμε τη γκρίνια. Ελάτε-ελάτε να σας βάλω μισογόμινα βγάλετε τον ανήφορο.Εκείνη περπατώντας και τρα-βώντας τα ζα συνεχίζει χωρίςνα διαμαρτύρεται για τίποτα.Αυτά θυμάμαι, ενώ απλώνω ταρούχα που έβγαλα από τοπλυντήριο.

Αφιερωμένο σε όλες εκεί-νες τις μανούλες που ποτί-σανε με τον ιδρώτα τους όλατα μονοπάτια, για να μεγαλώ-σουν τα παιδιά τους.

K.N.

ΚωνσταντίνοςΤσαντήλας.

ΔΥΟ ΝΟΕΜΒΡΗ. Ο και-ρός σήμερα είναι σχετικάμαλακός, αλλά ο ήλιος παί-ζει το κρυφτούλι με τα σύν-νεφα. Πλησιάζει δειλινό καιη μεγάλη πορεία αρχίζει.

Περνώντας μέσα απόστρατιές ελάτων, παλιά λη-μέρια ληστών και βοσκότο-πους κοπαδιών, κι ακολου-θώντας γιδόστρατες ή ανοί-γοντας καινούργια μονοπά-τια στις ανηφοριές, τραβάμεγια τις κορφές του θεόρα-του Σμόλικα. Σε μερικά ση-μεία του δρόμου ανοίγεταικάτω χάος επικίνδυνο, ατε-λείωτο που ειν’ έτοιμο, λες,να μας καταπιεί. Πότε-πότεξεκουραζόμαστε με λιγότε-ρες στάσεις.

Παχύ στρώμα χιονιού σκε-πάζει τα πάντα. Μόνο σε με-ρικές κορφές, που το σα-ρώνει ο δυνατός άνεμος, τοχιόνι είναι λιγότερο. Όπουγούπατο ή βαθούλωμα φτά-νει τα δύο ή περισσότεραμέτρα. Θαρρείς ότι ο βοριάςμεθοδικά, με προδιαγραμ-μένο σχέδιο σκέπασε τονκόσμο γύρω μ’ ένα πάλ-λευκο πάπλωμα. Όλα κάτωαπ’ αυτό ακινητούν ναρκω-μένα.

Όσο ανεβαίνουμε, τοκρύο γίνεται πιο σκληρό. Τοπαγερό αγιάζι φέρνει στοκορμί δυνατό ρίγος. Τα χέ-ρια κοκαλιάζουν. Τα πόδιαξεπαγιάζουν.

Αλλά δε φτάνει η κούρασηκαι η παγωνιά. Μας ταλαι-πωρούν κι άλλα δυσάρεστα.Στη μέση του δρόμου ξαφ-νικά ένας στρατιώτης τηςεμπροσθοφυλακής φωνάζει:

- Ιταλοί, Ιταλοί… Νάτοι…εκεί κάτου…..

Ο λόχος αναπτύσσεται σεσχηματισμό μάχης. Η πρώτηδιμοιρία πιάνει θέσεις εξόρ-μησης. Πίσω και δεξιά προ-ωθείται η δεύτερη και ταπολυβόλα τάσσονται, για ναβάλλουν. Σε λίγα λεπτά αρ-χίζει η κίνηση. Οι ομάδες α-κροβολισμένες προχωρούναργά, αργά αλλά σε μιαστιγμή σταματούν και δια-γράφονται σαν ένα απλόσταθερό σχήμα πάνω στοχιόνι. Καμιά εχθρική αντί-δραση. Ο «εχθρός» είναι

πλήθος από μεγάλες πέτρεςσπαρμένες στην κατηφοριάκαι κοντές αγριαπιδιές, πουαπό μακριά, μέσα στη θαμ-πάδα του χιονιού, μοιάζουνσαν άνθρωποι. Παρεξήγη-ση…. Μάταια η αναστάτω-ση, χαμένος ο κόπος …..Ό-λα νομίζεις πως ήταν έναφιάσκο του βοριά!..

Όσο είναι ημέρα προχω-ρούμε κανονικά, αλλά, όταναρχίζει να νυχτώνει, ταπράγματα γίνονται όλο καιχειρότερα. Η σκοτεινιάσιγά-σιγά απλώνει το μαύροτης βελούδο πάνω από τηγη.

Ύστερα από βραδυπορίαωρών διατάσσεται στάση. Οσύνδεσμος του λόχου μετα-δίδει τη διαταγή:

- Παιδιά, εδώ θα διανυχτε-ρέψουμε απόψε. Αυτή είναιη διαταγή του Τάγματος.

- Κοιτάξτε να φτιάστε γρή-γορα τις σκηνές σας, είπανοι αξιωματικοί.

- Πωπώ, εδώ μωρέ θα ξε-νυχτήσουμε: λένε πολλοί.Θα πεθάνουμε από τοκρύο!..

Με πολύ κόπο στήνονταιπάνω στο χιόνι τα αντίσκηνα,που μ’ ένα δυνατό φύσηματου αέρα θα πέσουν όλακάτω.

Σκάβουμε με σκαπανικά,βρίσκουμε πέτρες και στε-ρεώνουμε τους ορθοστάτεςκαι τους πασσαλίσκους. Άλ-λες πλακουδές βάζουμεκάτω, για να μην καθόμαστεαπάνω στο χιόνι.

Μέσα σ’ αυτά τ’ αντίσκηναθα περάσουμε τη νύχτα με

θερμοκρασία πολύ κάτω απότο μηδέν.

Σε κατάλληλα σημεία το-ποθετούμε σκοπούς και οιλοχίες ορίζουν στον καθένααπό πότε έως πότε θα φυ-λάξει. Πάντως κανείς δε θαφυλάξει περισσότερο απόμισή ώρα, γιατί το κρύο είναιαβάσταχτο.

Η παγωνιά μας περονιά-ζει. Φτάνουμε στο σημείονα πιστέψουμε ότι θα είναιθαύμα, αν ζήσουμε απόψε.Χωμένοι δύο δύο ή τρείς-τρείς σε κάθε σκηνή καικουκουλωμένοι με τις κου-βέρτες, κολλητά ο έναςστον άλλον, προσπαθούμενα ζεσταθούμε με τα χνώταμας. Τουρτουρίζουμε καιδιαλογιζόμαστε: «Θεέ μου,τι κρύο είναι τούτο; Άραγεθα γλυτώσουμε ή θα μαςβρουν κοκαλωμένους τηναυγή.;»

Σκεφτικοί και σχεδόν αμί-λητοι σκεπτόμαστε τα βά-σανα που έχουμε να τρα-βήξουμε. Με σκυμμένα τακεφάλια παραδινόμαστε σεπικρούς στοχασμούς. Θυμό-μαστε ότι άλλοτε μας έδινεχαρά και ο πόθος της ζωήςμεγαλώνει. Περνούν από τομυαλό μας γρήγορα εικόνεςαγαπημένων προσώπων, πα-

ραστάσεις της ειρηνικήςζωής στην πατρίδα και γεμί-ζει τη ψυχή μας μια έντονηνοσταλγία κι ένα παράπονο.

* Έφεδρου ανθυπολοχα-γού - φιλολόγου καθηγητή.Απόσπασμα από το βιβλίοτου: «Πορεία θριάμ βου».

Δεύτερη νύχτα στο Σμόλικατου αείμνηστου Παναγιώτη Παναγούλια*

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ - ΟΚΤΩΒΡΗΣ - ΝΟΕΜΒΡΗΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2014 ΣEΛIΔA 5H ΦΩNH THΣ BΛAXOKEPAΣIAΣ

Ο εορτασμος της 28ης Οκτωβριου 2014.

Μνήμες του Στράτη ΜητρόπουλουΉμουν 11 χρονών, όταν χτύπησε η καμ-

πάνα – συναγερμός και αναστατώθηκε όλοτο χωριό. Όλοι αναρωτήθηκαν τι έγινε καιμετά από λίγο έγινε επιστράτευση σε όλουςμέχρι 40 χρονών. Ο Μανώλης Μητρόπουλοςήλθε στη μάνα του και ζήτησε να του φτιάξειμπαζίνα. Η μάνα του άναψε τη φωτιά κάτωαπό την κερασιά κοντά στο πηγάδι, η λαμ-πάδα ήταν μεγάλη και άναψε η κερασιά καιη μάνα του το θεώρησε κακό σημάδι, κάτιπου προμήνυε τη συμφορά που θα ακολου-θούσε. Όταν έφευγαν για το μέτωπο, εγώπήγα στα Tσαντιλέικα μαζί τους και ο Μα-νώλης Μητρόπουλος έκλαιγε σαν να ήξερεότι θα πεθάνει. Μόνο ο Μήτσος ο Τράκαςήταν ψύχραιμος και χαιρετούσε.

Στο καφενείο του Mελούδη (Τσιούρου), τοπρώην καφενείο του Μάνδρου, υπήρχε έναράδιο με μεγάφωνο. Μαζευόταν ο κόσμοςνα ακούσει τα νέα, αυτό γινόταν κάθε μέρα.

Τα γράμματα από το μέτωπο περνούσαναπό λογοκρισία, αυτός ήταν και ο λόγος πουήλθε ένα γράμμα που έλεγε ότι ΜανώληςΜητρόπουλος πήγε και συνάντησε τονΠάτζη (που είχε πεθάνει) εννοώντας ότισκοτώθηκε.

Ο Λάμπρος Μητρόπουλος τραυματίστηκε

στην Αλβανία και από την Αθήνα τον μετέφε-ραν στο χωριό. Όταν ήλθε στο χωριό μαζευ-τήκαμε όλοι και τον ρωτούσαμε τι έγινε.Πάνω στη στιγμή ακούστηκε ένα βουητό απόμηχανές και αεροπλάνα, σαν σφήκες έρι-χναν για να καταστρέψουν το δρόμο. Βγή-καμε στου Γιαννέλη, ένας Γερμανός ήλθε μεμια μηχανή και με το χέρι στη σκανδάλη καιέλεγε Καπαρέλο; Καπαρέλο; είχε χάσει τοδρόμο και έψαχνε να πάει στο Καπαρέλι.Όσο να ανοίξω τα μάτια είχε φθάσει στονΑγιογιώργη.

Οι Ιταλοί και οι Γερμανοί στα Γκονέικα,στα χωράφια που δεν υπήρχαν κλαριά, έβα-ζαν τα αυτοκίνητά τους και έφερναν πλατά-νια από τη Βάλτενα, για να τακαμουφλάρουν. Εκεί έκαναν και γυμναστική,έφτιαξαν και μαγειρεία στου Γιάννακα τοσπίτι.

Μου έχει μείνει στη μνήμη ότι οι Γερμανοίήταν ψηλοί, ξανθοί, ψηλόλαιμοι σαν να είχανγεννηθεί από μια μάνα. Είχα ακούσει ότι απόμικρή ηλικία μάθαιναν μηχανολογία και στα15 τους χρόνια οδηγούσαν αμάξι.

Αφήγηση στη Mαρία Κοπίτα, Οκτώβριος 2014

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΑΠΟΣΤ. ΣΟΥΡΛΑΣΓράφει ο Ελευθέριος Σουρλάς

Στις αρχές του 1900 άρ-χισε από όλα τα μέρη τηςΕλλάδος η μετανάστευσιςδια την Αμερική. Έτσι ξεκί-νησε και από το χωριό μαςτη Βλαχοκερασιά.

Πρωτοπόρος μετανάστηςτου χωριού ήτο ο αείμνηστοςΑριστείδης ΑποστόλουΣουρλάς που αφίκετο ειςΑμερική το έτος 1886. Εγκα-τεστάθη εις την πόλιν Pitts-burgh P.A. και επεδόθη ειςδιαφόρους εμπορικάς επι-χειρήσεις. Έγινε και αντι-πρόσωπος της Αμερικανικήςτραπέζης Tresory Tryst Go,σύμφωνα με το βιβλίο «οιΈλληνες της Αμερικής» τουΣπυρίδωνος Κοτάκη.

Ο Αριστείδης, δευτερότο-κος γιός του ΑποστόλουΣουρλά και της Παναγιώτας,το γένος Γεωργίου Κοπίτα,είχε αδελφούς τον Χρήστο(Βλάμη), τον Γεώργιο (Μπα-χανά), τον Κωνσταντίνο (Κο-τοπούλη) και την Κων-σταντίνα, που παντρεύτηκεστις Κολλίνες τον ΓεώργιοΚορκοβίλη.

Δεύτερος μετανάστης ή-ταν ο αδελφός του Κωνσταν-τίνος (Κοτοπούλης) οοποίος, αφού εργάστηκε

στην Αμερική, επανήλθε το1896 φέρνοντας πολλά χρή-ματα, έχτισε πέτρινο σπίτικαι επεδόθη στη Βλαχοκε-ρασιά επιτυχώς στο εμπόριο.

Αυτό ήταν μια μεγάληπρόκληση παρακίνησης τωνχωριανών μας και κατά κύ-ματα έφευγαν και συγκεν-τρώνονταν κοντά στον πρω-τοπόρο Αριστείδη Σουρλά.Ο πρωτοπόρος αυτός έγινε -μπορεί να πει κανείς- το θε-μέλιο, η βάση, πέριξ τουοποίου συγκεντρώθηκαν ωςεπί το πλείστον οι οικογέ-νειες του χωριού μας.

Υπήρξε ιδρυτής και πρό-

εδρος πατριωτικών συλλό-γων της ελληνικής κοινότη-τας και της αδελφότηταςΒλαχοκερασιωτών Pitts-burgh P.A. Πρωτοστάτης ειςπάσαν εθνικήν και κοινωνι-κήν κίνησιν, εις τους αγώνεςαπελευθερώσεως της Κρή-της, εις τους Μακεδονικούςκαι Βαλκανικούς Πολέμουςμε εράνους, δωρεές καιαποστολές χρημάτων στηνΕλλάδα. Επίσης συνέβαλεεις την αγοράν του κτιρίουτου σημερινού καθεδρικούναού «Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟ-ΛΑΟΣ» Pittsburgh P.A.

Είναι πολύ μεγάλο το θέμανα γράψεις για το Σύλλογοτων Βλαχοκερασιωτών τουPittsburgh P.A., για τουςπρωτοπόρους που ρίζωσαν,εργάστηκαν, οργανώθηκαν,πρόκοψαν, για την μεγάλητους προσφορά προς τηνπατρίδα Ελλάδα και την γε-νέτειρά τους Βλαχοκερασιά.Η αγάπη τους και τα έργατους είναι άξια προς μίμησινκαι παραδειγματισμό.

Για όλα όσα πρόσφερανκαι έκαναν για εμάς τουςευχαριστούμε και τους ευ-γνωμονούμε.

Ο Σύλλογος στο Σύδνεϋτης Αυστραλίας δημιουργή-θηκε το 1966 και πλησιάζαμετα 100 άτομα με την επωνυμία«Σύνδεσμος Βλαχοκερασιω-τών».

Σμίγαμε οι Βλαχοκερασιώ-τες, θυμόμασταν τη Βλαχοκε-ρασιά και κρατάγαμε τιςπαραδόσεις μας. Διοργανώ-ναμε χορούς με ελληνικάσυγκροτήματα, κάναμε εκ-δρομές σε παραθαλάσσια

μέρη και βρίσκαμε τρόπουςνα αυξάνουμε τα έσοδα τουσυλλόγου. Ο Κώστας Κωτσιό-πουλος, ο Ηρακλής Σκούφης,ο Ηλίας Λυμπερίου, ο ΝίκοςΒελισσάρης, ο Αλέκος και οΑθανάσιος Σάλτος, ο ΓιώργοςΚαραμπίτσιος και εγώ γίναμεΠρόεδροι στο σύλλογο καιεπανειλημμένα είχαμε βοη-θήσει το χωριό μας με εμβά-σματα και είχαμε μεσο-λαβήσει να έλθει στο χωριό ηκληρονομιά του αείμνηστουΣπύρου Γκουμένη (32.000δολάρια) επί προεδρίας Χρι-στόπουλου.

Συμμετείχαμε και στο σύλ-

λογο της Αρκαδίας, τον Πα-ναρκαδικό. Ο σύλλογος αυ-τός είχε σεβαστή περιουσίακαι βοήθησε και το Νοσοκο-μείο Τρίπολης. Είχαμε αγορά-σει και ένα αυτοκίνητο πρώ-των βοηθειών. Στην ελληνικήλέσχη του, ένα τετραώροφοκτίριο, μαζευόμασταν πολλοί,παίζαμε χαρτιά, τάβλι, συζη-τάγαμε για την Ελλάδα.

Τα παιδιά μας τα στέλναμεκαι στα ελληνικά σχολεία ναμάθουν τη γλώσσα μας. Όσοιαπό εμάς τους μεγάλους δεμάθανε εγγλέζικα, τα παιδιάτους μιλούν καλύτερα τα ελ-ληνικά. Πάντως τα παιδιά μας

έχουν συνείδηση της ελληνι-κότητάς τους και εκτιμούν τιςρίζες τους..

Ο σύλλογός μας σιγά-σιγάσυρρικνώθηκε και με πλει-οψηφία αποφασίσαμε νακλείσει.. Έτσι σταμάτησε ηλειτουργία του. Εγώ επωμί-στηκα την ευθύνη να τονκλείσω. Τα χρήματα που εί-χαμε τα δώσαμε σε ιδρύματα(20.000 δολάρια για καρκινο-παθείς, 20.000 δολάρια γιακαρδιοπαθείς και 16.000 δο-λάρια σε παιδικό νοσοκο-μείο).

Ανεξάρτητα από το κλεί-σιμο του συλλόγου, εμείς νο-

σταλγούμε την Ελλάδα, τοντόπο που γεννηθήκαμε, τοχωριό μας, το δάσος, τους αν-θρώπους. Παρακολουθούμεελληνικά κανάλια, διαβά-

ζουμε ελληνικές εφημερίδες,ερχόμαστε όσο μπορούμε στηγενέτειρά μας και η σκέψημας και η ψυχή μας βρίσκε-ται σε αυτή.

(Η αφήγηση έγινε στην Αγ-γελική Κατσαφάνα κατά τηνεπίσκεψή του στη Βλαχοκε-ρασιά, τον Αύγουστο του2014.)

Σύνδεσμος Βλαχοκερασιωτών ΑυστραλίαςΑφήγηση του Γιάννη Κωτσιόπουλου

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ - ΟΚΤΩΒΡΗΣ - ΝΟΕΜΒΡΗΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2014ΣEΛIΔA 6 H ΦΩNH THΣ BΛAXOKEPAΣIAΣ

Εκφράσεις / Αισθήματα /Επιφωνήματα / Αφηρημένεςέννοιες • Αμάν, aman = έλεος• Άιντε, haydi = εμπρός,

πάμε• Αραλίκι, aralik = παύση,

απραξία •Άχτι, aht = η έντονη επιθυ-

μία για εκδίκηση• Γιοκ, yok = έντονη άρ-

νηση• Γούρι, ugur = η τύχη• Κισμέτ, kismet = η τύχη,

το πεπρωμένο• Κουρμπέτι, gurbet = η ξε-

νιτιά, η εξορία, ο δρόμος, ηπιάτσα• Κούτσικο, kucuk = πολύ

μικρό•Μαράζι, maraz = η αρρώ-

στεια, ο πόνος• Μεράκι, merek = η λα-

χτάρα, η επιθυμία• Μπαγλαρώνω, baglamak

= φυλακίζω, ξυλοκοπώ•Μπέης, bay = κύριος, άρ-

χοντας• Μπελάς, bela = η συμ-

φορά, η ενόχληση•Μπόλικος, bolluk = άφθο-

νος•Μπούζι, buz = πάγος•Μπουλούκι, boluk = ο όμι-

λος, η παρέα• Μπουχτίζω, bikti = σιχαί-

νομαι, βαριέμαι•Νάζι, naz = το σκέρτσο, το

κάμωμα• Νταβαντούρι, tavatur = η

φασαρία• Ντάλα, dal = το καταμε-

σήμερο, ο φανερός•Ντέρτι, dert = ο καημός, η

λύπη•Ντιπ, dip = τελείως, εντε-

λώς• Ντουμάνι, duman = η κα-

πνιά• Ντουνιάς, dunya = ο κό-

σμος, το σύμπαν• Πιπί, pipi = τα κατούρημα• Ρεζίλι, rezil = ο γελοιοποι-

ημένος•Σαβούρα, savur = ο άχρη-

στος, ο απορριπτέος•Σαματάς, samat = ο μεγά-

λος θόρυβος• Σεργιάνι, seyran = η πο-

ρεία, η βόλτα• Σκαμπίλι, iskabil = χα-

στούκι, παιχνίδι της τράπουκας• Στράφι, israf = κάτι που

ξοδεύτηκε χωρίς λόγο• Ταμπλάς, damla = η απο-

πληξία• Τεμενές, temenna = η

υπόκλιση, το προσκύνημα• Τερτίπι, tertip = η διοργά-

νωση, το σχέδιο, το κόλπο, το

νάζι• Τζίνι, cin = ο δαίμονας, το

πνεύμα, ο πολύ έξυπνος άν-θρωπος• Τουρλού, turlu = το ανα-

κάτεμα• Τσαγανό, caganoz = ο

ζήλος, το νεύρο, ο κάβουρας• Τσαλίμι, calim = η επί-

δειξη, το νάζι, ο χαιρετισμός• Τσίσα, cis = τα ούρα, το

κάτουρο• Φιρί φιρί, firi firi = επί-

μονα, σκόπιμα, κυκλικά• Χαΐρι, hayir = το καλό, η

προκοπή• Χαλάλι, helal = αξία, με

ευχαρίστηση, ο νόμιμος, ο θε-μιτός• Χάλι, hal = η εξαθλίωση• Χαμπάρι ή χαμπέρι, haber

= η είδηση, το μαντάτο• Χαράμι, haram = άδικα,

ανώφελα• Χαρμάνι, harman = το

μίγμα• Χατίρι, hatir = η χάρη, η

εξυπηρέτηση, η μνήμη, ο νους• Χούι, huy = ο χαρακτήρας,

η φύση, η ιδιοτροπία• Χουζούρι, husur = η ανά-

παυση, η τεμπελιά• Χουνέρι, huner = το πά-

θημα, η απάτη Εμπόριο / Δοσοληψίες• Αλισβερίσι, alisveris = δο-

σοληψία• Βερεσές, veresiye = οικο-

νομική πίστωση• Δράμι, dirhem = μονάδα

βάρους• Καζαντίζω, kazandi =

κερδίζω πολλά χρήματα, κάνωπεριουσία, πετυχαίνω• Κιτάπι, kitap = το βιβλίο,

το κατάστιχο• Κουμπαράς, kumpara = το

δοχείο αποταμίευσης χρημά-των• Μουστερής, musteri = ο

πελάτης•Μπαξίσι, bahsis = η δωρο-

δοκία, το φιλοδώρημα• Μπαταξής, batakci = ο

κακοπληρωτής• Μπατήρης, batir = ο χρε-

ωκοπημένος•Οκά, okka = Τούρκικη μο-

νάδα βάρους• Παράς, para = το χρήμα• Ρουσφέτι, rusvet = η χαρι-

στική εκδούλευση• Σεφτές, siftah = η πρώτη

είσπραξη της ημέρας• Τελάλης, tellal = ο κήρυ-

κας, ο κράχτης• Τεφτέρι, tefter = το κατά-

στιχο• Τζάμπα, caba = δωρεάν,

χαριστικά

• Τράμπα, trampa = η αν-ταλλαγή • Χαράτσι, harac = ο κεφα-

λικός φόρος, η εξοντωτική φο-ρολογία• Χαρτζιλίκι, harclik = μικρό

ποσό για τρέχοντα έξοδαΈνδυση & Υπόδηση• Βελέντζα, velense = χον-

δρό μάλλινο σκέπασμα• Γιακάς, yaka = το κολάρο,

το περιλαίμιο• Γιλέκο, yelek = σακάκι

χωρίς μανίκια• Μπαντανία, bataniey =

κουβέρτα• Παπούτσι, pabuc = υπό-

δημα• Τσαρούχι, carik = υπό-

δημα με φούντα στη μύτη• Τσεμπέρι, cember = ο γυ-

ναικείος κεφαλόδεσμος• Τσέπη, cep = ο θύλακας

του ρούχου• Τσουράπι, corap = χον-

δρή μάλλινη χειροποίητη κάλ-τσα

Επαγγέλματα• Κατής, kadi = ιεροδίκης• Μανάβης, manav = οπω-

ρολαχανοπώλης•Μαραγκός, marangoz = ο

ξυλουργός• Μπακάλης, bakkal = ο

παντοπώλης• Μπάτσος, bac = αστυνο-

μικός• Μπογιατζής, boyaci = ο

βαφέας• Τσοπάνος, Cuban = βο-

σκός• Χαμάλης, hamal = ο αχθο-

φόρος• Χάνι, han = το πανδοχείο• Χασάπης, kasap = ο κρε-

οπώλης

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:1) Το παρόν λεξιλόγιο αποτελεί

απλά ένα δείγμα των όρων Τουρ-κικής προελεύσεως που χρησιμο-ποιούμε και στη Βλαχοκερασιά.

2) Από την επανάσταση του 1821μέχρι και την εποχή μας έχουνγίνει διάφορες προσπάθειες απόΕλληνικές κυβερνήσεις, γλωσσο-λόγους, δήμους και πολλούς ιδιώ-τες «ξετουρκισμού» των Τουρκι-κών όρων.

3) Πολλές Τούρκικες λέξειςέχουν ριζώσει βαθιά στην ζωή μαςκαι ίσως να είναι δύσκολο να τιςαλλάξουμε.

4) Σύμφωνα με μελέτη Ελληνό-φωνων και Τουρκόφωνων γλωσσο-λόγων καθηγητών του Πανεπι στη-μίου Θράκης, οι Ελληνικές λέξειςπου χρησιμοποιούν οι σύγχρονοιΤούρκοι είναι περισσότερες τωνΤούρκικων λέξεων που χρησιμο-ποιούμε εμείς οι Έλληνες.

Α Ρ Ρ Α Β Ω Ν Ε ΣO Ανδρέας Ζέππος του Μιχάλη αρραβωνιάστηκε με

τη Γεωργία Σταματοπούλου.

Γ Α Μ O Ι

Στις 12 -10-014 ο Τάκης Γιάννακας του Νικολάου καιη Μαρία Γαλιώτου (κόρη της Βασιλικής Γ. Μπιστόλα) τέ-λεσαν τα γάμο τους στο Σικάγο των ΗΠΑ όπου και θαμείνουν, ενώ στις 15-11-2014 δέχτηκαν τις ευχές τωνφίλων και συγγενών τους στο γαμήλιο γεύμα που παρέ-θεσαν στο κέντρο πινακοθήκη στην Τρίπολη.

Στις 8-10-2014 ο Γιάννης Συναδινός του Μανώλη (γιοςτης Αθηνάς Καρκάλα) και η Πλατή Σωτηρία τέλεσαν ταγάμο τους στα Λαγκάδια Αρκαδίας.

ΑΥΤOΙ ΠOΥ ΗΡΘΑΝ Η Νεκταρία Κρίμπαλη του Kων/νου και ο Σωτήρης

Θαλασσινός απέκτησαν το δεύτερο αγοράκι τους. Ο Καρκάλας Γεώργιος του Kων/νου και η Σαρρή Νε-

κταρία απέκτησαν αγοράκι (το πρώτο τους παιδί).Η Σκιαδά Μαρία του Παναγιώτη και ο Στασινόπουλος

Εμμανουήλ απέκτησαν αγοράκι (το πρώτο τους παιδί).Ο Ιωάννης Ήτουνας του Παντελή και η Αικατερίνη

Γκουμένη του Παναγιώτη απέκτησαν κοριτσάκι (το τέ-ταρτο παιδί τους).

Ο Παπαδόπουλος Σάββας (εγγονός της ΝίτσαςΣκούφη) και η σύζυγός του Ευγενία απέκτησαν αγοράκι(το πρώτο τους παιδί).

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΕ AEI-TEIΟ Μήτσιος Κωνσταντίνος- Τιμόθεος του Αναστασίου

(εγγονός του Σταμάτη Μήτσιου) αρίστευσε στο σχολείοτου και πέρασε στη σχολή Mηχανικών ΗλεκτρονικώνΥπολογιστών & Πληροφορικής Αθηνών.

Ο Νικόλαος Μητσόπουλος του Χρήστου (ανιψιός τηςΑναστασίας Μητσοπούλου- Μεσολόγγη) πέρασε 2ος στησχολή εμποροπλοιάρχων στις Οινούσες

ΑΠOΦOΙΤΗΣΑΝΗ Βλάσση Λαμπρινή (κόρη της Ελένης Κ. Βελισάρη)

αποφοίτησε από την Ιατρική σχολή Πατρών.Ο Γεώργιος Μητσόπουλος του Χρήστου (ανιψιός της

Αναστασίας Μητσοπούλου- Μεσολόγγη) αποφοίτησεαπό τη σχολή Eμποροπλοιάρχων Ασπροπύργου (3ος Μη-χανικός Εμπορικού Ναυτικού) και αρραβωνιάστηκε στηΣαλαμίνα με τη Δήμητρα Τσάμη, θυγατέρα εμποροπλοι-άρχου.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΦYΓΑΝΓκανάς Σπυρίδων του Γεωργίου, ετών 85, στο Βερο-

λίνο της Γερμανίας τον Αύγουστο του 2014Λεονταρίτη Χρυσούλα του Νικολάου, ετών 48, στο

Θάνα Τριπόλεως, όπου διέμενε, στις 3/10/2014 Κοπίτας Χρήστος του Παναγιώτη, ετών 77, στις

01/11/2014Μελέτη Θάλεια χήρα Βασιλείου, ετών 88, στις

18/12/2014Ζέππος Δημοσθένης του Αναστασίου, ετών 51, στην

Πενσυλβάνια ΗΠA, το Δεκέμβρη του 2014Σώτος Λάμπρος του Γεωργίου, ετών 80, στην Πενσυλ-

βάνια ΗΠA, το Δεκέμβρη του 2014

ΑΦΙΞΕΙΣ ΟΜΟΓΕΝΩΝΗ Βλαχοκερασιά καλωσόρισε τους ομογενείς της από

το εξωτερικό που επισκέφτηκαν την πατρίδα το φετινόκαλοκαίρι-φθινόπωρο (2014):

Γεωργία Καστραντά του Ηλία με την οικογένειά τηςαπό Σικάγο ΗΠΑ

Αθηνά Μπαζιώτη (αδελφή Γεωργίου Μπαζιώτη) με τοσύζυγό της από Σύδνεϋ Αυστραλίας

Κώστα Σώτο του Δημητρίου με τη σύζυγό του Ελένηαπό Σικάγο ΗΠΑ.

Πληροφορίες - επιμέλεια από την υπάλληλο του Δήμου Δήμητρα Χρόνη

ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ

Τώρα εκεί στα χειμαδιάγυρίζεις νύχτα-μέρα,υπάρχεις μες στα σύννεφα,στο χώμα, στον αγέρα.

Κάτω απ’ το φως του φεγγαριούκάθεσαι στα λιθάρια,χτενίζουν τ’ άσπρα σου μαλλιάαπ’ τις ελιές κλωνάρια.

Χαϊδεύουν τα χεράκια σουτ’ αγαπημένο χώμαόπως η κόρη η καλήτης μάνας της το σώμα.

Κρατάς την πόρτα ανοιχτήστο ταπεινό σπιτάκικι εκεί πλάι στη Παναγιάκαίει το καντηλάκι.

Απλώνεις την αγάπη σουόλα να τα σκεπάσει.Κάθε διαβάτης θα σταθείεκεί να ξαποστάσει.

Παναγιώτης Κοπίτας

ΛΕΞΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ(έρευνα του Χρήστου Πετρόπουλου)

Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Η Ρ Ι OΓια το θάνατο του Χρή-

στου Κοπίτα η οικογένειάτου ευχαριστεί όλους ό-σους συμπαραστάθηκανστο πένθος της.

Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Η Ρ Ι OΕυχαριστούμε όλους ό-σους συνέβαλαν στη συγ-κέντρωση τροφίμων για τοκοινωνικό παντοπωλείοτης ιεράς ΜητροπόλεωςΜαντινείας και Κυνουρίας.

Ο ιερέαςΧρήστος Λυμπερόπουλος

Στο Χρήστο Κοπίτα

Αγαπημένε μoυ παππού,Η θλίψη μου σήμερα είναι

απερίγραπτη και τα συναι-σθήματά μου είναι αμέ-τρητα. Ήσουν ένας άνθρω-πος γλυκός και τρυφερόςγεμάτος στοργή και αγάπηγια μένα.

Θα θυμάμαι για πάντα τιςμικρές γλυκές στιγμές πουμου χάρισες, όπως τις σοκο-λάτες που με κέρναγεςστην Αίγλη, αυτές οι στιγμέςθα μείνουν αξέχαστες γιαμένα. Αλλά αυτό που θα μουλείψει περισσότερο θα είναιτο χαμόγελό σου και η μεγα-λοψυχία σου. Οι συμβουλέςσου, οι ιστορίες σου και οιστιγμές μας, θα μείνουν γιαπάντα ανεξίτηλες μέσαστην καρδιά μου. Η καλο-σύνη σου, η καλοπροαίρετηδιάθεσή σου πάντα ενθάρ-ρυνε το χαμόγελο στο πρό-σωπό μου και έδιωχνε τηλύπη μου.

Ακόμα και τώρα νιώθωτην αγάπη που μου προσφέ-ρεις, ξέρω ότι θα με προσέ-χεις, θα με βοηθάς, θα μουδίνεις κουράγιο. Όταν θαβρίσκομαι στο σκοτάδι, εσύθα το μετατρέπεις σε φως…το φως που θα καθοδηγείπάντα τη ζωή μου…

ΚΟΠΙΤΑ ΝΙΚΗ

Τα μάτια μου πέφτουν σε αυτήν την επι-γραφή και πιο κάτω με κόκκινα γράμματα:ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Χορτάρια φυτρωμένα γύρω από τηνπόρτα, οι τοίχοι ξεφτισμένοι, κάποια τζά-μια σπασμένα… Το μυαλό μου τρέχει στοχθες..Βλέπω το Νίκο τον Κουτό, έχει σφά-ξει ένα ζωντανό και τόχει κρεμάσει στοτσιγκέλι. Έχει βάλει και τη συκωταριά στοτηγάνι, η μυρωδιά φτάνει μέχρι έξω. Ακού-γονται γέλια από 2-3 παρέες. Ξεχωρίζει τοδυνατό γέλιο του Γιώργη του Νικητάκη,πειράζονται με το Γιώργη το Μπότσαρη.Στο διπλανό τραπέζι ο Πανάκος με τονΚατσαρό. Και να από το στενό και ο Πάγ-κας. Έλα να πιούμε ένα ποτήρι τον φωνά-ζει ο Νικητάκης. Όχι εγώ θα κεράσω, λέει

ο Θανάσης Μπίλιουρας.Εκεί έξω στο παγκάκι δυο γυναίκες κάτι

κουβεντιάζουν ψιθυριστά. Είναι η ΌλγαΝικητάκη και η Σταμάτα η Ζέππου. Πλη-σιάζει και η Αφροδίτη με τη Σταμάτα τουΜπίλιουρα. Στο δρόμο μια γυναίκα περ-πατά βιαστικά. Ρωτώ ποια είναι. Η Στρατη-γούλα του Κότσινα ντε, μου λέει οΧρήστος ο Μπόμπος.

Μα η σκέψη μου φρενάρει… και με γε-μίζει πίκρα και απογοήτευση. Όλοι αυτοίοι άνθρωποι έχουν φύγει από κοντά μας…«Μια θεατρική παράσταση η ζωή μας μεαρχή και τέλος».

Η αναφορά αυτή είναι μνημόσυνο γιαόλες αυτές τις ψυχές.

K.N.

TO ΚΟΥΤΟΥΚΙ ΟΙΝΟΚΡΕΟΠΩΛΕΙΟ: Η ΦΤΩΧΟΜΑΝΑ

Ν.Φ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΣEΛIΔA 7ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ - ΟΚΤΩΒΡΗΣ - ΝΟΕΜΒΡΗΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2014 H ΦΩNH THΣ BΛAXOKEPAΣIAΣ

O γέροςΜια ιστορία θα σας πω πως γνώρισα ένα γέρο,και δάκρυσαν τα μάτια μου για όσα τώρα ξέρω.

Και συμβουλή στον άνθρωπο αφήνω, πριν γεράσει,να νοιάζεται για τα στερνά προτού το νου του χάσει.

Και σαν γεράσει ο άνθρωπος δεν τόνε συμπαθούνετον θάνατο παρακαλούν, να τον ξεφορτωθούνε.

Γερά κρατήσου γέροντα από τα περιουσιακά σου, γιατί μια μέρα θα βρεθείς στο δρόμο από τα παιδιά σου.

Θα δεις εχθρός στο σπίτι σου να γίνει τι παιδί σουκαι φίλος ο καλύτερος θα μείνει το πουγκί σου.

Μα σαν γερνάει ο άνθρωπος με κόπο συντηριέται,Καλύτερα ο θάνατος παρά να τυραννιέται

Σε μια γωνιά τον βάζουνε το φουκαρά το γέρο και μόνο τον κοιτάζουνε σαν έχουνε συμφέρον.

Στα γερατειά ο άνθρωπος σαν φεύγουν τα παιδιά του,τα κόπια του λογίζεται στη δόλια μοναξιά του.

Και αν φύγει ο σύντροφος ρημάζει το κονάκι χωρίς αγάπης στήριγμα θα χύνει μαύρο δάκρυ.

Τη συμβουλή μου ξέρε το, ποτέ να μην ξεχάσεις,να τη θυμάσαι πάντοτε αλλά προτού γεράσεις.

Δημήτρης Πανουσόπουλος

ΒΛΑΧΟΚΕΡΑΣΙΩΤΙΚΟ ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟΤου Χρήστου Δ. Στρατηγόπουλου

ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ1. Αναβάτης.2. Απλουστεύω.3. Ακάλυπτη επίπεδη στέγη κτιρίου (Πληθ.).4. Συνθετικό που δηλώνει αδιαφορία για τα

γενικότερα προβλήματα (αντ.).5. Υποθετικός σύνδεσμος – Η Ποιότητα –

Τρίτος Ενικός βασικού αρχαίου Ελληνικού ρή-ματος (αντ.).

6. Όμιλος αγωνίσματος – Το κατ’ εξοχήν πι-θανό θέμα μίας σχολικής εξέτασης.

7. Κέντρο εκπαίδευσης νέων αγωνιστών του1821 (γεν.).

8. Άνθρωποι του υποκόσμου (αντισ.) – Νότα.9. Υπήρξε Πρόεδρος του 7 οριζοντίως και

Δήμαρχος Σκιρίτιδας – Αιγυπτιακή θεότις(αντ.).

10. Κατάληξη ουσιαστικών – Αιγύπτιος Πο-λιτικός – Τα έχει η Αλκμήνη.

11. Ο πρώην Δήμος μας (γεν.) – Με ένα«ξη» μεταβαίνει στην υγρή κατάσταση.

12. Τμήμα – Κραυγή βατράχου (γεν.).13. … πάνε και … έλθουν – Ήπειρος (αντ.)

– Όρος που ο Θεός παρέδωσε στον Μωϋσή

τις δέκα εντολές.

ΚΑΘΕΤΑ1. Ένωση – Χαϊδευτικά ο Σταύρος.2. Το εικοστό πρώτο γράμμα της αλφαβήτου

μας – Υπουργός της πάλαι ποτέ συγκυβέρνη-σης.

3. Στρατιωτικό παράγγελμα – Άλογο (αντ.).4. Χρονικές Περίοδοι (γεν., καθαρ.).5. Επιτροπή κόμματος – Σύνδρομα και αυτά.6. Παραλίες (καθ., Πληθ.) – Ορεξάτοι.7. Ιδιαίτερη πατρίδα του θρυλικού Καπετάν

Γιάννακα, μπιστικού του Κολοκοτρώνη (γεν.).8. Ο πρεσβύτερος αδελφός του Μωϋσή –

Στρατιωτική διοίκηση (αντ., αρχικά).9. Γυναικείο χαϊδευτικό – Αγία της Ανατολι-

κής Ορθοδόξου Εκκλησίας (αντ., γεν.).10. Ο της ακτής – Αντωνυμία (πληθ.).11. Πράγμα Λατίνων – Συνηθίζεται, τσουγ-

κρίζοντας τα ποτήρια στην Αγγλία – Ερωτημα-τική αντωνυμία.

12. Ο οπλισμός του στρατιώτη (αντ.) – Δενπειθαρχεί (καθ.).

13. Η σάλτσα αγγλικά – Εισέβαλα.

«Καίει μέσα μου η φλόγα για την Αγροκερασιά»Αφήγηση του Γιώργoυ Καραμπίτσιου

Έφυγα για την Αυστραλία 16 χρονών παιδί.Έφυγα με δανεικό σακάκι και μια χάρτινη λίραστην τσέπη. «Φύγε», μου είπε ο πατέρας μου οΦίλιππος Καραμπίτσιος, «να μην δούνε ταμάτια σου ότι είδαν τα δικά μου» και εννοούσεβέβαια τη Μικρασιατική καταστροφή.

Έζησα την πείνα της Κατοχής. Το σοφράπου έβαζαν οι δικοί μου να φάμε και το τσίγ-κινο πιάτο στη μέση με το λιγοστό φαΐ και τουςγονείς μου να τρώνε το λιγότερο, για να φτάσειγια μας. τα παιδιά. Νηστικά και ξυπόλυτα πη-γαίναμε και στο σχολείο αλλά δεν το βάζαμεκάτω, ενώ τα πόδια μου ήταν πάγος και με ρώ-ταγε ο Κοτσιάνης αν κρυώνω, του απαντούσα«όχι κύριε».

Έφυγε ο Γιώργος Καραμπίτσιος για την ξε-νιτειά το ’56, προσφέροντας όλη την ενεργητι-κότητά του στην Αυστραλία. Εργάστηκε εκεί,παντρεύτηκε με τη Σοφία και απόκτησε δυοπαιδιά που μιλούν απταίστως ελληνικά. Συμμε-τείχε στο σύλλογο Βλαχοκερασιωτών Αυστρα-λίας υπηρετώντας τον και ως πρόεδρος γιαένα διάστημα τα τελευταία χρόνια. Με βαθιάστενοχώρια μίλησε για το κλείσιμο του συλλό-γου, που δημιουργούσε συνεκτικούς δεσμούςμεταξύ των πατριωτών.

Σήμερα είναι σύμβουλος στον ΠαναρκαδικόΣύλλογο (δραστηριοποιείται στην Αυστραλίακαι η Παναρκαδική Ομοσπονδία) και παρακο-

λουθεί τις συνεδριάσεις που γίνονται μια φοράτο μήνα. Διοργανώνονται διάφορες εκδηλώ-σεις από τον Παναρκαδικό. Μέσα από το σύλ-λογο διοργανώθηκαν και τα συλλαλητήρια γιατο Σκοπιανό. 150.000 Έλληνες παρέλασαν. Οελληνικός πατριωτισμός είναι στο αίμα τους.Το κακό βέβαια είναι, όπως είπε, που δε συμ-μετέχουν οι νέοι.

Αναπόφευκτες με τον ερχομό του στην πα-τρίδα είναι και κάποιες συγκρίσεις.

Με πειράζει, λέει ο Γιώργος Καραμπίτσος,που σε κάποια καταστήματα ή σε υπηρεσίεςπου δέχομαι στην Ελλάδα δεν μου κόβουν από-δειξη, σε αντίθεση με την Αυστραλία που ο πε-ρισσότερος κόσμος έχει φορολογική συνεί-δηση. Περήφανος είμαι και για την ιατροφαρ-μακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη στηνΑυστραλία, δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ «φα-κελάκι» αυτό εκεί είναι αδιανόητο. Φακελάκιλέει ο γιατρός, γιατί με ντροπιάζεις;

Σε όλη τη συζήτηση φάνηκε η ιδιαίτερη αγά-πη για το χωριό του, «αγαπάω το χωριό μου καικαίει μέσα μου η φλόγα για την Αγροκερασιά».

Με συγκίνησε. Πολλές φορές τρέξανε ταμάτια του δάκρυα είτε αναπολώντας τα περα-σμένα είτε σκεφτόμενος το μέλλον της Ελλά-δας.

Από συνομιλία με το Γεώργιο Καραμπίτσιο Αγγελική Κατσαφάνα

Το γεφύρι του ΚοπελιάΟ Κοπελιάς είναι ένας μικρός οικισμός

κοντά στην Κονιδίτσα Λακωνίας, όπου κάποιοιΒλαχοκερασιώτες τον χρησιμοποιούν για χει-μαδιό τους χειμερινούς μήνες από την εποχήτης Τουρκοκρατίας για τη συγκομιδή του λα-διού τους και τα παλαιότερα χρόνια για να ξε-χειμάζουν τα ζώα τους.

Θυμάμαι από όταν πήγα νύφη στα χειμαδιάτο ποτάμι του Κοπελιά να μας δυσκολεύει τηζωή, όταν κατέβαζε νερό. Ήταν πολύ δύσκολανα διασχίσουμε το ποτάμι και δεν ήταν καιλίγες οι φορές που μέναμε στην απέναντιμεριά, επειδή φούσκωνε υπερβολικά. Κάποιεςφορές μεταφέραμε τα ζώα στην αγκαλιά μας,γιατί ήταν πολύ δύσκολο από μόνα τους να πε-ράσουν το ποτάμι. Αναγκαζόμασταν να γυρί-ζουμε γρήγορα στα σπίτια μας, αν βλέπαμε ναμαζεύονταν τα σύννεφα, γιατί ξέραμε ότι θαβρέξει.

Έτσι αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα γε-φύρι για να περνάμε. Το 1973 στείλαμεγράμμα στον Γιάννη Κοπίτα στην Αμερική,αδελφό του Αλέκου Κοπίτα, να μας βοηθήσειοικονομικά για την κατασκευή του. Πράγματιο Γιάννης Κοπίτας νιώθοντας τις δυσκολίεςμας ανταποκρίθηκε γρήγορα.

Η κατασκευή του άρχισε άνοιξη, στα τέλητου Απριλίου. Πέρα από τους μαστόρους πουπληρώθηκαν για το έργο κάποιοι κάτοικοι, πουείχαν μείνει στα χειμαδιά, βοήθησαν ανιδιοτε-λώς με προσωπική εργασία μεταξύ αυτών ήτανη Φωτεινή Κοπίτα, χήρα βασιλείου Κοπίτα, οΕυάγγελος Κοπίτας και η σύζυγος του Ρίνα, οΓρηγόριος Σώτος, ο Αλέξανδρος Κοπίτας, οΝικόλαος Β. Κοπίτας, ο Νικόλαος Κων. Κοπί-

τας και τέλος ο Ιωάννης Παν. Κοπίτας. Εμείςοι γυναίκες μαγειρεύαμε κρέατα, βακαλάοκαι ζυμώναμε ψωμί στους άνδρες, γιατί δού-λευαν σκληρά. Το συνεργείο των μαστόρωναποτελείτο από τον Κωνσταντίνο Παπαδό-πουλο, τον Παναγάκη Βασίλειο και το Νικό-λαο Μουσή. Μεγάλη ήταν και η βοήθεια τουΙωάννη Τσερωτή, προέδρου της Κονιδίτσας.

Ακόμη και σήμερα το γεφύρι που κατα-σκευάστηκε με τόσο κόπο μας εξυπηρετεί.Καλό είναι να μην ξεχνάμε την προσφορά τωνπαλαιότερων, γιατί μέσα από αυτά που μαςκληροδότησαν γράφουμε την ιστορία μας.

Αφήγηση Ρίνας Κοπίτα, χήρα Βαγγέλη Κοπίτα, στη Μαρία Κοπίτα

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΜΑΣΤριάντα Μάη την κονταυγήτου εβδομήντα ένα,άγρια ανεμοθύελλαφύσαγε στον αγέρα.

Με λύσσα επιτέθηκεστο Δέντρο του Αϊ Γιώργη,το ζήλευε, το φθόναγεπου τ’ αγαπούσαν όλοι.

Άγιε μου Γιώργη, σώσε μεαπ’ του βοριά τα νύχια.Το θάνατό μου αποζητάετούτη εδώ τη νύχτα.

Το χτύπησε πισώπλαταπαρέα με το χάρο.Βαριά βογγάει, ξεψύχησε,στα μνήματα επάνω.

Τραντάχτηκε η γύρω γηκαι πεταχτήκαν οι νεκροί,το αγκαλιάσανε σφιχτά,το κράτησαν εκεί παντοτινά.

Με τα δικά μας τα κορμιά το είχαμε θρεμμένο, κρυφό καμάρι το ’χαμετο δακρυοποτισμένο.

Όλοι το νιώθαμε δικό,πατέρα, μάνα κι αδελφό,σπλάχνο μας ήτανε κι αυτό,το ίδιο μας το ριζικό.

Όσο υπήρχες στη ζωήέβλεπα τους γονιούς μου,αγαπημένα πρόσωπακι όλους τους χωριανούς μου.

Η Βλαχοκερασιά το έκλαψε,γιατί ήτανε παιδί της.θρέμμα από το σώμα τηςκαι ύπαρξη δική της.

Τα πλούτη κι ο εγωισμόςείναι μεγάλη πλάνη.Όποιος δεν εγεννήθηκεαυτός δεν θα πεθάνει.

Ματαιοτήτων μάταιατα πάντα ματαιότης, σε όλα σωστή και δίκαιη δεν είναι η ανθρωπότης.

Και έμεινε η θύμησηόραμα μακρινό.Θα σε θυμάμαι πάντοτεδέντρο μου όσο ζω.

Ελευθέριος Σουρλάς

Παραδοσιακή καρυδόπιτα

1 ποτήρι του νερού λάδι1 ποτήρι του νερού ζάχαρη1 ποτήρι του νερού γάλα1 ποτήρι του νερού καρυδόψιχα2 1\2 ποτήρια του νερού αλεύρι1 κουταλιά της σούπας κανέλα1 κουταλιά της σούπας μπέικιν πάουντερ2 βανίλιες5 - 6 αυγάΣιρόπι (1 ποτήρι του νερού ζάχαρη, 1 ποτήρι νερό)

Εκτέλεση:Xτυπάμε τα ασπράδια μαρέγκα και χωριστά τους κρόκουςτων αυγών. Στη συνέχεια ανακατεύουμε το λάδι, το γάλα,την κανέλα, το μπέικιν πάουντερ, τη ζάχαρη, τις βανίλιεςκαι προσθέτουμε τη μαρέγκα και τους κρόκους των αυγών.Συνεχίζουμε το ανακάτεμα ρίχνοντας το αλεύρι και την κα-ρυδόψιχα. Αλείφουμε το ταψί με λάδι, ρίχνουμε το μείγμακαι το βάζουμε να ψηθεί στους 150 βαθμούς, για όση ώραχρειάζεται. Τέλος, ετοιμάζουμε το σιρόπι και, αφού έχουμεαφήσει το γλυκό να κρυώσει, το ρίχνουμε ζεστό.

Κώτσινα Ελένη, σύζυγος Αθανασίου Κώτσινα.

Κουραμπιέδες με λάδι4 ποτήρια νερού λάδι1 πιατέλο τσαγιού ζάχαρη2 κουταλάκια γλυκού σόδα1\2 φλιτζανάκι του καφέ ούζο και 1\2 φλιτζανάκι λεμόνι Αλεύρι όσο πάρει (Ζύμη σφικτή)

ΕκτέλεσηΚτυπάμε το λάδι με τη ζάχαρη. Ρίχνουμετο ούζο, το λεμόνι με τη σόδα, και τα αμύ-γδαλα καβουρντισμένα. Έπειτα ρίχνουμετο αλεύρι και το ζυμώνουμε τριφτά.

Πόπη Πετροπούλου,συζ. Ηλία Πετρόπουλου

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ - ΟΚΤΩΒΡΗΣ - ΝΟΕΜΒΡΗΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2014ΣEΛIΔA 8 H ΦΩNH THΣ BΛAXOKEPAΣIAΣ

Aδελφοποίηση Γέφυρας ΜάναρηΤην Κυριακή 16 Νοεμ-

βρίου στο γειτονικό με τηΒλαχοκερασιά χωριό Μά-ναρη, έγινε γιορτή συμβολι-κής αδελφοποίησης τηςοχτάτοξης πετρόχτιστης σι-δηροδρομικής γέφυρας μετην οδική γέφυρα Ρίου - Αν-τιρρίου «Χαρίλαος Τρικού-πης».

Το κοινό στοιχείο των δυογεφυρών είναι ότι σχετίζον-ται με τον πρωθυπουργό τηςχώρας, Χαρίλαο Τρικούπη, οοποίος άφησε τη μεγάληκληρονομιά του από τα τέλητου 19ου αιώνα στη σύγ-χρονη Ελλάδα. Το γιγαντιαίοκαι μνημειώδες έργο του σι-δηροδρόμου της Πελοποννή-σου συνδέεται με την εποχήτου, ενώ ο ίδιος είχε οραμα-τιστεί από τότε και την ζεύ-ξη Ρίου - Αντιρρίου. ΗΓέφυρα Ρίου-Αντιρρίου είναιη μεγαλύτερη σε μήκος κα-λωδιωτή γέφυρα πολλαπλώνανοιγμάτων στον κόσμο, μεσυνεχές και πλήρως αναρτη-μένο κατάστρωμα 2.252 μέ-τρων. To έργο ολοκληρώθη-κε το 2004 λίγο πριν τουςΟλυμπιακούς Αγώνες πουδιοργανώθηκαν (για δεύτε-ρη) φορά στην Αθήνα.

Στην εκδήλωση παραβρέ-

θηκαν εκπρόσωποι της Πολι-τείας (Περιφερειάρχης, Δή-μαρχος Τρίπολης, Γ.Γ.Υπουργείου Μεταφορών κ.α.) και πολλοί φίλοι του σι-δηροδρόμου, οι οποίο ταξί-δεψαν ειδικά γι’ αυτό τονσκοπό από την Αθήνα καιαλλού. Τα αποκαλυπτήριατης μαρμάρινης αναμνηστι-

κής πλάκας (σε βάθρο τηςγέφυρας) πραγματοποίησανοι διευθύνοντες σύμβουλοιτου ΟΣΕ και της γέφυραςΡίου-Αντιρρίου κ.κ. Π. Θεο-φανόπουλος και Π. Παπανι-κόλας μαζί με τον πρόεδροτου Συνδέσμου Μαναριωτώνκ. Π. Σιαμπέκο.

Στο μεταξύ ανακαινίστηκε

πρόσφατα με δαπάνη τουΟΣΕ και το κτήριο της στά-σης του Μάναρη και αποκα-ταστάθηκαν ακαλαίσθητεςπαρεμβάσεις στη γέφυραπου έγιναν τα τελευταίαχρόνια, ενώ ανακαινιζόταν ησιδηροδρομική γραμμή.

Με το αρχιτεκτόνημα τηςγέφυρας (η κατασκευή τηςολοκληρώθηκε μετά από μιαπενταετία εργασιών το 1896,χρονιά των πρώτων σύγχρο-νων Ολυμπιακών Αγώνωνστην Αθήνα) και της στάσηςτου Μάναρη είχε ήδη ασχο-ληθεί από το 2007 το Γυμνά-σιο Βλαχοκερασιάς σταπλαίσια της περιβαλλοντικήςεκπαίδευσης. Είχε εκδώσειμάλιστα και ειδικό τεύχοςστην προσπάθεια ανάδειξηςαλλά και αποκατάστασηςτου μνημείου από τις ακαλαί-σθητες παρεμβάσεις και τιςφθορές τόσο στη γέφυραόσο και στο παρακείμενοκτήριο.

Η σιδηροδρομική γέφυρακαι η στάση του Μάναρηαποτελεί αξιοθαύμαστο, επι-σκέψιμο αρχιτεκτόνημα στηνευρύτερη περιοχής της Βλα-χοκερασιάς και μπορεί νααποτελέσει ένα τουριστικόαξιοθέατο.

Ψηφιακό Λαογραφικό Μουσείο Βλαχοκερασιάς: Σύντομη Έκθεση ΠροόδουΑπό την τελευταία έκδοση της

«Φωνής της Βλαχοκερασιάς», έχει ση-μειωθεί σημαντική πρόοδος στον εμ-πλουτισμό και «ολοκλήρωση» της ψη-φιακής συλλογής. Τον Οκτώβριο ο υπο-γράφων πραγματοποίησε συνάντησηστην Αθήνα με την Καθ. Φυσικής κα.Ισμήνη Παναγούλια προκειμένου να τουπαραδώσει υλικό σχετικό με τον πά-τερα της ο όποιος έχει ενταχθεί στη κα-τηγορία «Βλαχοκερασιώτες στις Επι-στήμες, τα Γράμματα και της Τέχνες».Παράλληλα, η κα. Παναγούλια πρότεινενα συμπεριληφθoύν στη συλλογή μαςκαι δείγματα αρχιτεκτονικής που χαρα-κτηρίζουν το χωριό μας (ιδίως τα πε-τρόκτιστα). Η πρόταση της υιοθετήθηκε.Έτσι, γειτονιές που είχε φωτογραφίσειο υποφαινόμενος το Πάσχα του 2011ενσωματώθηκαν στη συλλογή.

Την περίοδο 21/11-23/11/14, ο υπο-φαινόμενος παραβρέθηκε στο χωριόκαι είχε παραγωγικές συναντήσεις μεμέλη της Επιτροπής: Κική Κατσαφάνα,Άγγελο Μπιστόλα, Άννα Μαρτίνου καιΜαρία Κοπίτα. Έγινε αλληλοενημέ-ρωση για το έργο του καθενός, ενώ πα-ράλληλα ταυτοποιήθηκαν φωτογραφίεςπου είχαν συγκεντρωθεί από συγχωρια-νούς καθώς και υλικό από την «Εφημε-ρίδα μας» και τη «Φωνή τηςΒλαχοκερασιάς». Ταυτοποιήθηκαν φω-

τογραφίες που μας παραχώρησε ο Άγ-γελος Μπιστόλας («Κούρεια», κ.τ.λ.), οΝικόλας Κοπίτας (Κοπελιά, κ.τ.λ.) και οΑλέκος Μήτσιος (μαγαζί του «Γιαν-νέλη») και συντάχθηκαν σχετικές λε-ζάντες. Καθοριστική ήταν και ησυμβολή της Αναστασίας Μητσοπού-λου-Μεσολόγγη στην ταυτοποίηση μα-ραθωνοδρόμων που έλαβαν μέρος στα«Κούρεια» που είχαν λάβει μέρος στοχωριό μας.

Κατά την παραμονή στο χωριό, τραβή-χτηκαν και άλλες φωτογραφίες για νακαλυφθούν κάποια κενά, όπως οι ενλειτουργία επιχειρήσεις (ταβέρνες, ξε-νώνες κ.τ.λ.) στο χωριό μας. Ταυτό-χρονα, έγιναν και επαφές με τουςΚωνσταντίνο («Καπετάνιο») και Ναπο-λέοντα Κοντογιάννη, για την παραχώ-ρηση φωτογραφικού υλικού από τοαρχείο του Ναπολέοντα που αφορά τοιστορικό παντοπωλείο του πατέρα τους.Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα, ουποφαινόμενος έλαβε από την Κική Κα-τσαφάνα το σχετικό υλικό το οποίο στησυνέχεια ταυτοποίηθηκε από τηλεφώ-νου σε συνεργασία με την Κική και έχειήδη ενσωματωθεί στη συλλογή. Επίσης,το πλούσιο φωτογραφικό υλικό που μαςείχε δώσει ο ομογενής Γιάννης Κωτσιό-πουλος το καλοκαίρι και αφορά παλαι-ότερες δραστηριότητες το Συλλόγου

Βλαχοκερασιωτών ταυτοποιήθηκε μετάτην επιστροφή του στην Αυστραλίαμέσω ανταλλαγής e-mail με τον Γιάννη,τη σύζυγό του Μαρία το το γιο τους.

Τέλος, έχει γίνει προεργασία στησυγκέντρωση υλικού για Βλαχοκερα-σιώτες στις Επιστήμες/Γράμματα/Τε-χνες, τις Ιατρικές Επιστήμες καιΕφαρμογές, την Πολιτική, τις Επιχειρή-σεις και τις Λαϊκές Τέχνες καθώς καιγια Ευεργέτες του χωριού μας. Η διαδι-κασία αναμένεται να ολοκληρωθείεντός του μηνός. Με την ολοκλήρωση,θα πραγματοποιηθεί συνάντηση της Επι-τροπής στην Αθήνα για τον έλεγχο τηςσυλλογής (φιλολογική επιμέλεια, μετά-φραση λεζάντων, κ.τ.λ.) και την οριστι-κοποίηση της ιστοσελίδας. Το σχετικόσχέδιο της ιστοσελίδας (front page) θακοινοποιηθεί σε όλα τα μέλη της Επι-τροπής πριν από την οριστικοποίηση.Φιλοδοξία μας είναι το «Ψηφιακό Λαο-γραφικό Μουσείο Βλαχοκερασιάς» ναδημοσιοποιηθεί στο διαδίκτυο το αργό-τερο τον Φεβρουάριο του 2015. Τιςευχές μας για μια δημιουργική νέα χρο-νιά.

Νίκος Π. Πετρόπουλοςerc@otenet.grΣυντονιστής Επιτροπής26/12/14

Manari Bridge TwinningOn Sunday, November the 16th in the neighboring to

Vlahokerasia village of Manari, took place a symbolicalcelebration of twinning, between the eight-arc, stone-builtrailway bridge with the “Charilaos Trikoupis” Rio-Antirrioroad bridge.

The common element of the two bridges is that they bothrelate with the country’s Prime Minister, Charilaos Trik-oupis, who endowed contemporary Greece with his greatlegacy since the late 19th century. The gigantic and mon-umental work of the Peloponnese railway is affixed withhis era, while he himself had already envisioned the Rio –Antirrio connection. The Rio – Antirrio bridge is thelongest multi-span cable-stayed bridge in the world, witha fully cable-stayed portion deck of 2.252 meters length.The bridge was delivered in 2004 shortly before theOlympic Games, which were held (for the second time) inAthens.

Representatives of the State (Regional Governor, Tripo-lis Mayor, Ministry of Transportation Secretary General, etal) and many friends of the railroads attended the celebra-tion, most of who had specifically travelled here fromAthens and other places. The unveiling of the marble com-memorative plaque (in a pedestal on the bridge) was per-formed by the CEOs of the HRO and the Rio – Antirriobridge Messrs P. Theofanopoulos and P. Papanikolasalong with Mr P. Siabekos, President of the Manari Asso-ciation.

Meanwhile, the building that houses the Manari Stationwas renovated with HRO funds as was the restoration ofthe bridge from foul acts on the bridge inflicted upon itduring the latter years, during the renovation of the railtrack.

The Vlahokerasia High School has been involved al-ready since 2007 with the architectural build of the bridge(its construction was concluded past five years of worksin 1896, year of the first contemporary Olympic Games inAthens), as well as the Manari Station in the context of En-vironmental Education. A special issue had been pub-lished as well, in an effort to promote and to restore themonument from the unsightly interventions and the blem-ishing on the bridge as well as the nearby building.

The railway bridge and the Manari Station offer an ad-mirable, visitable architectural construction in the widerregion of Vlahokerasia and can serve as a tourist attrac-tion.

Η μετάφραση από τα Ελληνικά έγινε από το Γιάννη Μακαρούνη

Εικόνες... Από την εκδρομή στο μονοπάτι της Βλαχοκερασιάς που διοργανώθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2014, ημέρα Σάββατο, από τον ορειβατικό σύλλογο της ΕΥΔΑΠ.

Π Ω Λ Ο Υ Ν Τ Α Ι :

1. γωνιακό οικόπεδο, οικοδομήσιμο σε προνομιακήθέση στο κέντρο του χωριού, έναντι εκκλησίας –πλα-τείας.2. οικόπεδο άρτιο και οικοδομήσιμο εντός Βλαχοκερα-σιάς στη θέση Γκονέικα.Πληροφορίες: Βασιλική Μπόμπου τηλ.6972572822

Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Η Ρ Ι O

Ο Χρήστος Μάνδρος με τη σύζυγό του Νίτσα ευχαρι-στούν τις ανιψιές τους Ιωάννα Γ. Μάνδρου, δημοσιο-γράφο και Χριστίνα Γ. Μάνδρου, συμβολαιογράφο γιατην πρωτοβουλία τους να χρηματοδοτήσουν και ναδιοργανώσουν αποχαιρετιστήρια γιορτή με το κλείσιμοτου καφενείου. Επίσης ευχαριστούν όλους όσους πα-ρευρέθηκαν και τους τίμησαν στην εκδήλωση και όλοτον κόσμο που τους στήριξε επαγγελματικά όλα ταχρόνια που ήταν ανοιχτό το καφενείο.