Η Γυναίκα στην εργασία του 19 αιώνα

Το γυναικείο κίνημα οργανώθηκε μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο και την Παγκόσμια ∆ιακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, οπότε και μια σειρά από

διεθνείς συμβάσεις και πολιτικές του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ανάγκασαν μεγάλους οργανισμούς και κυβερνήσεις κρατών να προωθήσουν την ισότιμη

συμμετοχή και αντιμετώπιση της γυναίκας στους περισσότερους τομείς. Συγκεκριμένα, το1952

ψηφίστηκε η διεθνής σύμβαση του Ο.Η.Ε. για τα ίσα πολιτικά δικαιώματα των γυναικών και την ίση

πρόσβαση σε όλα τα δημόσια λειτουργήματα, με την οποία αναγκάστηκε να συμμορφωθεί και η χώρα μας

(Γιωτοπούλου-Μαραγκοπούλου, 1998). Ωστόσο, οινομοθετικές μεταρρυθμίσεις προς όφελος των γυναικών δεν άλλαξαν σημαντικά την κοινωνική

θέση της γυναίκας, η οποία εξακολούθησε να χαρακτηρίζεται από ουσιαστικές αντιφάσεις και επομένως να καταλήγει σε αδιέξοδα. Άλλωστε, η

νομοθετική ισότητα σε καμία περίπτωση δεν προεξοφλεί ούτε και εξασφαλίζει την ουσιαστική

ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα. Για παράδειγμα, τη δεκαετία του 1970, παρότι η γυναίκα είναι ήδη στην παραγωγή, περιορίζεται στην άσκηση μερικών μόνο επαγγελμάτων και δεν κατέχει καθόλου ανώτατες

θέσεις στην επαγγελματική ιεραρχία.

Παράλληλα, η πλειονότητα των πολιτών σε Αγγλία, Γαλλία και Γερμανία, σύμφωνα με έκθεση της τότε Ε.Ο.Κ., πιστεύει ότι η γυναίκα είναι αυτή που πρέπει

να αναλάβει την ευθύνη του νοικοκυριού και της ανατροφής των παιδιών(Παυλάκου, 1991).

Αντίστοιχα, το1981, σε παρόμοια μελέτη, το 60% των γυναικών απάντησε ότι εργάζεται εκτός σπιτιού

μόνο για οικονομικούς λόγους(Παυλάκου, 1991). Ακόμη και σήμερα όμως, η οργάνωση των θεσμών

και των βασικών κοινωνικών οργανισμών παραμένει σύμφωνη με παραδοσιακά ανδρικά πρότυπα και

μοντέλα ζωής(Εvans, 1994). Πολλές φεμινίστριες ισχυρίζονται ότι οι σύγχρονες κοινωνικές συνθήκες χαρακτηρίζονται από μια«νέο-πατριαρχία», δηλαδή

μια νέου είδους πατριαρχική οργάνωση, η οποία διαφέρει από παλιότερους τρόπους κοινωνικής

οργάνωσης μόνον ως προς το βαθμό και τη μορφή(Bradley, 1989; Walby, 1990). Για παράδειγμα,

η γυναίκα μπορεί σήμερα να αναλάβει μια επαγγελματική ενασχόληση, εφόσον όμως οργανώσει

τις δραστηριότητές της με τέτοιον τρόπο ώστε η καθημερινή λειτουργία του νοικοκυριού να μην

διακόπτεται. Σύμφωνα άλλωστε με την τελευταία αναφορά του Οργανισμού Ηνωμένων

Εθνών η οποία επιχειρεί να απαντήσει στο περίπλοκο ζήτημα της εξέλιξης της θέσης της γυναίκας

παγκοσμίως, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι παρόλη την πρόοδο, οι διαφορές ανάμεσα στα φύλα

παραμένουν και επομένως οι πραγματικές αλλαγές στις ζωές των 1Η Κοινωνική Θέση της Γυναίκας γυναικών σε επίπεδο κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ισότητας και ανθρωπίνω νδικαιωμάτων

χρειάζονται ακόμη πολύ χρόνο για να ολοκληρωθουν

Ήταν 20 Ιούνη του 1976, όταν στον κινηματογράφο «Ιλιον», γυναίκες από 44 συλλόγους από όλη τη χώρα

ψήφιζαν το καταστατικό και την επωνυμία της κοινής τους δραστηριότητας και του συντονισμού

των αγώνων τους, την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ).

Το επτάχρονο σκοτάδι της στρατιωτικής δικτατορίας της 21ης Απρίλη του 1967 μόλις είχε

τελειώσει. Το εργατικό, το λαϊκό, το γυναικείο κίνημα ήταν διαλυμένα. Είχαν μείνει όμως γερές οι

ρίζες και οι αναφορές από τις γυναίκες της Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Γυναικών (ΠΟΓ) - 1946, της Πανελλαδικής Δημοκρατικής Ενωσης Γυναικών

(ΠΔΕΓ) - 1948 και της Πανελλαδικής Ενωσης Γυναικών (ΠΕΓ) - 1964, την οποία διέλυσε η χούντα μαζί με άλλους φορείς του λαϊκού μας κινήματος.

Γυναίκες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ (1941-1944), του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (1946-1949),

αγωνίστριες του αντιδικτατορικού αγώνα (1967-1974), συνδικαλίστριες, εργάτριες, γυναίκες των

γραμμάτων και των τεχνών, γυναίκες του γραφείου και του αγρού, νοικοκυρές, συγκρότησαν την ΟΓΕ με κοινό στόχο τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Γυναίκες μέλη του ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή της συγκρότησης της ΟΓΕ ήταν παρούσες και με την

πρωτοπόρα δράση τους έδωσαν ώθηση στην ανάπτυξη της οργάνωσης που έθεσε ως σκοπό της «να συντονίζει τον αγώνα και τις προσπάθειες των Ελληνίδων για την ισοτιμία της γυναίκας και την ενεργό συμμετοχή της για την εξασφάλιση της Δημοκρατίας, των αποφάσεων του Παγκόσμιου Συνεδρίου στο Βερολίνο, της Συνδιάσκεψης στο Μεξικό, του Δεκάχρονου Πλάνου των Ενωμένων

Εθνών» (Αρθρο 2 του καταστατικού).Η ίδρυση της ΟΓΕ έγινε σε περίοδο που είχε ανέβει η

συμμετοχή των γυναικών στην κοινωνική εργασία και κυρίως είχε ανέβει η συμμετοχή τους στη

μισθωτή εργασία με χειρότερους όρους πληρωμής της για την ίδια εργασία με τους άνδρες, δηλαδή σε

συνθήκες μεγαλύτερης εκμετάλλευσης της γυναικείας εργατικής δύναμης.

Ταυτόχρονα, μεγάλο ήταν το ποσοστό των εργαζόμενων γυναικών ως συμβοηθούντων μη

αμειβόμενων και μη ασφαλισμένων μελών και ως αγροτισσών χωρίς κοινωνική ασφάλιση με ό,τι αυτή συνεπάγεται παρά μόνο με μια προνοιακή σύνταξη.

Το μορφωτικό επίπεδο παρέμενε ακόμα πολύ χαμηλό, με υψηλά ποσοστά αναλφάβητων γυναικών στις

γυναίκες της ελληνικής υπαίθρου.

Η ΟΓΕ ΓΙΑ ΤΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΖΗΤΗΜΑ

Από την ίδρυσή της η ΟΓΕ διαφοροποιήθηκε από τις άλλες γυναικείες οργανώσεις, τονίζοντας ότι το Γυναικείο Ζήτημα, το ιστορικό αυτό φαινόμενο, είναι ένα σύμπλεγμα οικονομικών, πολιτικών, πολιτιστικών ανισοτιμιών και διακρίσεων που εκδηλώνονται σε όλες τις κοινωνικές σχέσεις, συμπεριλαμβανόμενων και των σχέσεων των δύο φύλων, σχέσεις που πηγάζουν από τις ταξικές σχέσεις εκμετάλλευσης. Διακήρυξε ότι την ισοτιμία των γυναικών την έβλεπε μέσα στα πλαίσια της κατάργησης των ταξικών σχέσεων εκμετάλλευσης των εκμεταλλευτικών κοινωνιών και όχι μόνο μέσα από την ισονομία ανάμεσα στα δύο φύλα, γι’ αυτό δεν την έβλεπε σε αντιπαράθεση με τους άνδρες.Δεν έβλεπε και δε βλέπει την ισοτιμία να πραγματώνεται όσο κυριαρχεί η εξουσία του κεφαλαίου, όσο τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής μένουν στην ιδιοκτησία των κεφαλαιοκρατών. Βλέπει ότι δε θα υπάρξει λύση αν δε χτυπηθεί η ανισότητα στη ρίζα της. Οι γυναίκες που έχουν συμφέρον από τη ριζική λύση του προβλήματος είναι οι γυναίκες που ανήκουν στην εργατική τάξη, την τάξη που θα απελευθερώσει την κοινωνία από κάθε μορφή εκμετάλλευσης, σε συμμαχία κοινής δράσης με τα λαϊκά στρώματα.

«Γυναικεια και ανδρικα επαγγελματα »

Οικοδομικες εργασιες : Ανδρικο επαγγελμαΝοικοκυριο:Γυναικιο

Κομμωτικη ,αισθητικη και κοσμηματολογια :Γυναικειο επαγγελμαΟδηγος οχηματων:ανδρικο επαγγελμα

Μαγειρικη: Γυναικειο ΕπαγγελμαΚαθαριστρια :Γυναικειο επαγγελμα

Πιστευω πως αυτές οι διαφοροποησεις γινονται με βαση την μυικη δυναμη των δυο φυλων εάν και δεν

θα επρεπε…ότι ειδαμε και διαβασαμε εχουν σχεση με τα κειμενα που διαβασαμε , παντου εμφανιζεται ότι

θεωρουσαν κατωτερη την γυναικα απ τον ανδρα ,δεν ειχαν ισα δικαιωματα ουτε την ιδια αντιμετωπιση απ

το κρατος και την κοινωνια

· Συμφωνούν τα όσα είδατε/διαβάσατε με την εικόνα για τη θέση της γυναίκας, όπως περιγράφεται στα κείμενα της Μουτζάν

και της Γαλανάκη;

ότι ειδαμε και διαβασαμε εχουν σχεση με τα κειμενα που διαβασαμε , παντου εμφανιζεται ότι θεωρουσαν κατωτερη την γυναικα απ τον ανδρα ,δεν ειχαν ισα

δικαιωματα ουτε την ιδια αντιμετωπιση απ το κρατος και την κοινωνια , η γυναικα δεν ειχε

δικαιωμα στην εργασια , στην εκπαιδευση , στις εκλογες ,την θεωρουσαν μονο νοικοκυρα ενώ οι

ανδρες ειχαν προσβαση σε όλα « Σαν υποτιθεμενα ανωτερα οντα ».

Πιστευω πως αυτές οι διακρισεις υπαρχουν ακομα και σημερα ανεξαρτητα απ την υποτιθεμενη

σημερινη ισοτηταΠχ . Καποια επαγγελματα τα θεωρουμε ακομα

γυναικεια και ανδρικα :