12ο ΔΣ Νεάπολης2015-2016

Ά. Ντενίσα Α. Αικατερίνη Κ. Μαρία Κ. Φωτεινή- Στυλιανή Μ. Παναγιώτης Ν. Αλέξη Π. Παολίνα Π. Πετρίτ Π. Παύλος Σ. Χρυσούλα Τ. Δημήτρης Τ. Άννα Χ. Σοφία Ψ. Ελισάβετ

Ε1Υπεύθυνη Εκπαιδευτικός του τμήματος Βασιλική Βασιλειάδου

Ανασκόπηση της χρονιάς που πέρασε

Συμμετοχή μας στο δίκτυο «Βιώσιμη πόλη» του ΚΠΕ ΚΟΡΔΕΛΙΟΥ

Στις γειτονιές του Δήμου μας

Επίσκεψη στο ΚΠΕ Κιλκίς…

και στο σπήλαιο.Μαζί μας είχαμε και τις λιγοστές αλλά πολύ καλές

μαθήτριες του ΔΣ Βραχιάς με τη δασκάλα τους

Συμμετοχή στο μαθητικό συνέδριο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης του ΚΠΕ

Κορδελιού στο Δήμο Θεσσαλονίκης

Με την ίδια παρουσίαση «Ακούστε τι έγραψαν για τη Θεσσαλονίκη» η συμμετοχή μας στο 1ο Φεστιβάλ

Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στο Δήμο Νεάπολης- Συκεών

Συμμετοχή στον 1ο μαθητικό διαγωνισμό για το περιβάλλον

Αποσπάσαμε …

Το Β΄ βραβείο για την οικοϊστορία μας : « Στα όνειρα κρύβονται οι αλήθειες»

Το Γ΄ βραβείο για το οικοποίημά μας «Ένα μικρό-μεγάλο μυστικό»

Συμμετοχή στο διαγωνισμό πολιτιστικών θεμάτων με το παραμύθι «η χαμένη πολιτεία της φαντασίας»

Η ΧΑΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

Κάπου βαθιά στη φαντασία δεκατεσσάρων μικρών παιδιών, δεκατεσσάρων μικρών συμμαθητών υπήρχε μια μαγική, φανταστική πολιτεία.

Πώς την ανακάλυψαν; Τυχαία όπως συμβαίνει στα παραμύθια!

Στην πολιτεία αυτή έμπαιναν όποτε ήθελαν, έπαιζαν, έκαναν όνειρα και έδιναν υποσχέσεις από αυτές που ξεχνάς όταν μεγαλώνεις.

Όπως ξεχάσαμε κι εμείς να σας πούμε πως την πολιτεία αυτή, τη φύλαγε καλά μια πανύψηλη νεράιδα, η νεράιδα Φαντασία και κρατούσε το κλειδί της εισόδου στο μέρος της καρδιάς της σαν πολύτιμο θησαυρό.

Περνούσαν τα χρόνια…

Τα παιδιά μεγάλωναν…

Κι όσο μεγάλωναν, οι επισκέψεις τους στην πολιτεία αραίωναν μια και η φαντασία τους στέρευε ολοένα και περισσότερο. Η νεράιδα μελαγχολούσε γιατί έμενε μόνη της για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Και τότε τρύπωνε στην Πολιτεία η Μοναξιά, μια γκριζοφορεμένη και αγέλαστη ηλικιωμένη κυρία.

Και κάθε φορά έβρισκε την ευκαιρία και είτε έκοβε πόντους από την πανύψηλη νεράιδα είτε χρωμάτιζε την πολιτεία με ένα απαίσιο γκρίζο χρώμα. Όλα αυτά γινόντουσαν αργά …

Οι δεκατέσσερις παιδικοί φίλοι και συμμαθητές μεγάλωσαν, σπούδασαν παντρεύτηκαν, έκαναν δικά τους παιδιά. Κάποιοι δοκίμασαν να φύγουν από την πόλη και από τη χώρα ακόμα. Όμως πάντα κάτι τύχαινε και ξαναγύριζαν πίσω.

Δε διατήρησαν επαφές μεταξύ τους. Χάθηκαν μέσα στην ίδια τους την πόλη, που τους ρουφούσε με τα προβλήματα, τη δουλειά, τη ρουτίνα της κάθε μέρας.

Καμάρωναν όμως τα παιδάκια τους που τα έστελναν στο σχολείο, σε φροντιστήρια ξένων γλωσσών και υπολογιστών, σε αθλήματα, σε ωδεία. Γιατί βέβαια ήθελαν το καλύτερο γι’ αυτά.

Άρχισαν να ανησυχούν όμως, ίσως και ταυτόχρονα όλοι τους, όταν διαπίστωσαν πως τα παιδάκια τους χαμογελούσαν πολύ πολύ σπάνια. Μάλλον δεν τα έφτανε ο χρόνος γιατί έπεφταν κάθε βράδυ πτώματα στην κούραση για να ξεκουραστούν.

Οι γονείς άρχισαν να πιέζουν τα παιδιά τους για να τα κάνουν να χαμογελάσουν αλλά…μάταιοι οι κόποι και οι προσπάθειές τους. Τα πιτσιρίκια υποκρίνονταν ένα χαμόγελο για να τ’ αφήσουν στην ησυχία τους.

Αυτό ήταν ακόμα πιο θλιβερό.

Και αποφάσισαν όλοι οι γονείς , θαρρείς και είχαν συνεννοηθεί μεταξύ τους, να τα μιλήσουν για τη χαμένη Πολιτεία της Φαντασίας. Όμως κανένα δεν τους πίστευε γιατί με τόσα που είχαν ασχοληθεί και γνώριζαν μέχρι τότε είχανε γίνει μικροί σοφοί! Θεωρούσαν αδιανόητο να υπάρχει τέτοια πολιτεία.

Απογοητευμένοι οι γονείς από τη δυσπιστία των παιδιών τους, προσπάθησαν, ο καθένας χωριστά να ξαναμπεί στην Πολιτεία της φαντασίας αλλά μάταια...

Ξαφνικά είχαν μια περίφημη ιδέα. Πιστεύουμε πως τους ήρθε την ίδια στιγμή αλλά μπορεί και να κάνουμε λάθος.

Αποφάσισαν να συναντηθούν και να βρουν όλοι μαζί μια κοινή λύση. Έτσι κι έγινε. Συγκεντρωθήκανε στη μικρή πλατεία των παιδικών τους χρόνων.

Στην αρχή δεν μπορούσε να αναγνωρίσει ο ένας τον άλλον. Τόσο πολύ είχαν αλλάξει. Πολύ σύντομα όμως άρχισαν να μιλάνε για το πώς θα κατάφερναν να μπουν με τα αγέλαστα παιδιά τους στην πολιτεία της Φαντασίας. Ήταν σίγουροι πως μόνο εκεί θα έβρισκαν το χαμόγελό τους.

Πώς όμως θα έμπαιναν; Η νεράιδα τούς είχε ξεχάσει. Πώς θα την έκαναν να θυμηθεί;

Περνούσαν οι ώρες, πρότειναν λύσεις αλλά καμιά δεν τους φαινότανε σωστή. Κουράστηκαν και ξάπλωσαν στο γρασίδι. Άρχισαν να αναπολούν με κλειστά μάτια τα παιδικά τους χρόνια. Τα παιχνίδια, τα πειράγματα, τα αστεία τους. Κι άρχισαν όλοι σχεδόν ταυτόχρονα να χαμογελούν.

Και τότε έγινε κάτι παράξενο…

Όσο περισσότερο χαμογελούσαν, άνοιγε μπροστά στα κλειστά τους μάτια το ίδιο μονοπάτι που τους οδηγούσε στην Πολιτεία. Βρέθηκαν όλοι μπροστά στην πύλη της χαμένης Φαντασίας τους και με αγωνία αλλά και λαχτάρα άρχισαν να φωνάζουν, χαμογελαστοί πάντα, τη νεράιδα να τους ανοίξει.

Η καημένη , είχε μικρύνει τόσο πολύ που με το ζόρι τους άκουγε. Αλλά έβλεπε. Κι αυτό που έβλεπε της έδωσε τη δύναμη να πετάξει κοντά τους, να βγάλει το κλειδί που το είχε φυλαγμένο στην καρδιά της και να το βάλει στην κλειδαριά.

Μόλις το έβαλε, η πύλη ξεκλείδωσε τόσο γρήγορα και απότομα που ξαφνιάστηκε ακόμα και η ίδια!

Ξέρετε, το κλειδί γυρνούσε μόνο με την ενέργεια και τη δύναμη που του έδιναν τα χαμογελαστά πρόσωπα όχι μόνο των παιδιών αλλά και των ενηλίκων. Αυτά μάλιστα ίσως έκρυβαν περισσότερη δύναμη.

Μόλις μπήκαν μέσα και αντίκρισαν τη γκρίζα πολιτεία, κοντοστάθηκαν. Σταμάτησαν για λίγο να χαμογελούν μέχρι που είδαν κάποια λουλούδια να ξαναπαίρνουν τα πανέμορφα χρώματά τους, τους τοίχους να ξαναγίνονται άσπροι , μπλε, κόκκινοι, κίτρινοι όπως παλιά. Άρχισαν πάλι να χαμογελάνε κι όσο περισσότερο χαμογελούσαν τόσο περισσότερο η πολιτεία έβρισκε τα χρώματά της.

Έτρεχαν σαν μικρά παιδιά, κυλιόντουσαν στο καταπράσινο πια χορτάρι, χόρευαν με τη νεράιδα που συνεχώς ψήλωνε μέχρι που έγινε ακόμα πιο ψηλή απ’ ό,τι ήταν παλιότερα !!!

Κι όταν άρχισαν να κουράζονται και να ηρεμούν βρήκαν και τον τρόπο με τον οποίο θα κατάφερναν τα παιδιά τους να τους ακολουθήσουν.

Αφού υποσχέθηκαν ότι θα επέστρεφαν σύντομα πίσω, την αγκάλιασαν και δανείστηκαν από ένα λουλούδι. Τα λουλούδια της φαντασίας ξέρετε δεν είναι όπως τα δικά μας τα συνηθισμένα. Ανοίγουν τα ματάκια τους μόνο σε όποιον θεωρούν κατάλληλο, όπως και το στοματάκι τους απ’ το οποίο βγαίνουν οι πιο υπέροχες μελωδίες που έχει ακούσει ποτέ άνθρωπος.

Επέστρεψαν λοιπόν οι γονείς στα σπίτια τους, στις οικογένειές τους, στις δουλειές τους. Μόνο που τώρα, συστηματικά και τακτικά έβρισκαν περισσότερο χρόνο να περνάνε με τα παιδιά τους. Μέρα με τη μέρα, τα παιδιά άλλαζαν. Στην αρχή ήταν βαριεστημένα, μετά παραξενεμένα. Στο τέλος όμως άρχισαν πραγματικά να χαίρονται την παρέα των γονιών τους. Κι άρχισαν να χαμογελάνε και να γελάνε όλο και πιο πολύ.

Την κατάλληλη λοιπόν στιγμή , ένα ανοιξιάτικο βραδάκι, οι γονείς τους τους έδειξαν τα λουλούδια της φαντασίας. Ξαφνιασμένα ευχάριστα τα παιδιά έκλεισαν τα μάτια τους χαμογελώντας. Και οδηγήθηκαν όλοι μαζί πια, γονείς και παιδιά, στην όχι χαμένη πια, Πολιτεία της Φαντασίας.

Και από τότε βρίσκονται εκεί όποτε θέλουν (και το θέλουν τακτικά πιστέψτε μας), διασκεδάζουν, χαλαρώνουν, γίνονται άλλοι άνθρωποι! Άνθρωποι αισιόδοξοι, με πίστη και με θετική σκέψη. Και μια κι αυτοί παρασέρνουν κι άλλους, η πολιτεία μεγαλώνει συνέχεια…

Δε μας πιστεύετε; Διώξτε τις υποχρεώσεις που σας πνίγουν, βάλτε τα θέλω πάνω από τον εαυτό σας, φορέστε το πιο αληθινό και ζωντανό χαμόγελό σας και…

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ …

  

  Τα 14 παιδιά της Ε1 και η δασκάλα τους, σας περιμένουν!!!

Συμμετοχή στον πανελλήνιο διαγωνισμό «λέμε όχι στο σχολικό εκφοβισμό» με την ταινία

μας :ΜΗ ΦΤΑΝΕΙΣ ΣΤΑ ΑΚΡΑ

http://vod-new.sch.gr/asset/detail/v9ZtYnIWhRqXPpXZWjWVf82f

Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Παιδείας του Δήμου Νεάπολης Συκεών με την παραπάνω ταινία και με τη συνέχεια της, με

τίτλο «ΘΕΛΟΥΜΕ»http://vod-new.sch.gr/asset/detail/W1Zds9LLTbCWaaVSlNjBIhId

Περίπατος και δραστηριότητες στη φθινοπωρινή φύση.Μια από τις δράσεις της παιδικής HELMEPA στην οποία γίναμε για πρώτη φορά μέλη (γλαρόπουλα)

Ο αντιδήμαρχος καθαριότητας κ. Κυζιρίδης με το συνεργάτη του κ. Κόρακα, στην τάξη

μας

Ο κομποστοποιητής και ο κάδος ανακύκλωσης που μας υποσχέθηκε

Οι πρώτοι μας σπόροι

Τα πρώτα μας φυτά

Η πρώτη μας παραγωγή

γευστικότατη!!!

Φυτέψαμε παντού

Δοκιμάσαμε διάφορα αφεψήματα

και … αποφασίσαμε να φυτέψουμε 50 αρωματικά βότανα στον κήπο μας

σε συνεργασία με την κ. Μαρία Διαμαντοπούλου, υπεύθυνη κήπων του

Δήμου μας

«Βιβλία σε Ρόδες». Μια βαλίτσα με παραμύθια και ιστορίες με θέμα το νερό. Μια κινητή βιβλιοθήκη που γυρνάει στα ελληνικά σχολεία, έφτασε στο

τμήμα μας.

Δύο προγράμματα πραγματοποιήθηκαν στο τμήμα μας:Α)Δεξιότητες Ζωής σε συνεργασία με τον κ. Ηλία Μάστορα από το British Council και β) Η ρητορική του μίσους από το Κέντρο Προάσπισης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΠΑΔ) σε συνεργασία με την Ειρήνη και την Έφη

Επίσκεψη στο Μουσείο Ύδρευσης «οι δρόμοι του νερού»

Επίσκεψη στη μέριμνα Ποντίων κυριών μαζί με τη Στ΄ τάξη αλλά και με τμήματα του 1ου ΔΣ Νεάπολης

Φυτέψαμε με τις ηλικιωμένες κυρίες 3 ελαιόδεντρα που φέραμε από το σχολείο μας ως ένδειξη αγάπης, φιλίας, μακροζωίας…

Επίσκεψη στο εργοστάσιο ΦΑΙΔΩΝ

Με αφορμή τον εορτασμό των τριών Ιεραρχών, συγκεντρώσαμε παλιά βιβλία, τα εκθέσαμε και τα

πουλήσαμε.

Φτιάξαμε ψηφιδωτό με καπάκια στην πρόσοψη του σχολείου

…Όταν τα «σκουπίδια» ομορφαίνουν το χώρο

Φτιάξαμε ημερολόγια και αργότερα μάσκες

Μικρές προσφορές από το ταμείο μας για την ενίσχυση του συσσιτίου του Αγίου Γεωργίου

αλλά και για τους πρόσφυγες

Και τέλος, η ημερήσια εκδρομή μας στο Λευκοχώρι

Ευχόμαστε να είναι τα τελευταία σύννεφα της χρονιάς που πέρασε

και ελπίζουμε στα ίδια μέρη να ξαναβρεθούμε

https://www.youtube.com/watch?v=rfPHryoZ_WE

Ευχαριστούμε για τη συνεργασία :

το Διευθυντή του Σχολείου κ. Νομικούδη Ιωάννητο Σύλλογο Γονέων και ΚηδεμόνωνΤην υπεύθυνη περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης κ. Βίκυ Ιππέκητο Δήμο Νεάπολης -Συκεών Τις/τους εκπαιδευτικούς : Άννα Μπρατάνη, Ελένη Βλάχου, Βάσια Μουτζάκα, Ουρανία Υφαντή, Δημήτρη Καλλιπολίτη, Χρήστο Κουμούδη, θανάση Δέλιο και όλους όσοι μας ενίσχυσαν με τον τρόπο τους και συνέβαλλαν στο να δώσουμε μια πιο δημιουργική χροιά στη χρονιά που πέρασε.

Καλό καλοκαίρι !!!