Ιστορίες που έγραψαν μαθητές πάνω στην παραβολή του Καλού Σαμαρείτη

Ήταν βράδυ. Η Άννα αφού τελείωσε τη δουλειά στο γραφείο, μπήκε στο αμάξι και ξεκίνησε για το σπίτι της.

Τα φώτα είχαν ανάψει, ωστόσο ο δρόμος ήταν αρκετά σκοτεινός. Ξαφνικά, ενώ οδηγούσε, άκουσε ένα θόρυβο και το αυτοκίνητο άρχισε να προχωρά με δυσκολία. Φοβήθηκε. Δεν ήξερε τι να κάνει.

Έψαξε το κινητό της αλλά διαπίστωσε πως το είχε ξεχάσει στο γραφείο. Σταμάτησε στην άκρη του δρόμου κάτω από μια κολόνα με φως. Αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια. Πέρασαν κάποια αυτοκίνητα αλλά δε σταμάτησε κανένα. Η Άννα είχε απελπιστεί. Έριχνε φοβισμένες ματιές τριγύρω της και προσπαθούσε να σκεφτεί .

Είχε χάσει κάθε ελπίδα όταν είδε να σταματάει μπροστά της ένα αυτοκίνητοΚοίταξε διστακτικά . Ήταν μια οικογένεια τσιγγάνων.

- Τι συμβαίνει; ρώτησε ο άνδρας.- Κάτι έπαθε το αμάξι μου και δεν

ξεκινάει. Μήπως έχετε κινητό να κάνω ένα τηλεφώνημα;

-Να, ορίστε.-Ευχαριστώ πολύ.Πήρε το τηλέφωνο και ειδοποίησε τους γονείς της. Ευχαρίστησε ακόμη μια φορά τον άνθρωπο που τη βοήθησε και περίμενε .Λίγο αργότερα έφτασε και ο πατέρας της. Μπήκε στο αυτοκίνητο και πήραν τον δρόμο για το σπίτι.

Εργασία στο μάθημα των Θρησκευτικών της β Γυμνασίου

Από τη Ζωή Ζαρκάδα

Υπεύθυνη καθηγήτρια Κωνσταντινίδου Σεβαστή