5/12/2018 Xeimonas 2011-12.2 - slidepdf.com

http://slidepdf.com/reader/full/xeimonas-2011-122 1/4

 

Εκδηλώσεις 

Συλλόγων ΜορφοβουνιωτώνΣύλλογος Βόλου

Κοπή πίταςΣας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας

στην καφετέρια «Καρτιέ Λατέν» στον Άναυρο Βόλου (στοντερματισμό των λεωφορειακών γραμμών Νο1, Νο3 και Νο15)

την Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012 και ώρα 11:00.Με εκτίμηση, το Δ.Σ.

***Σύλλογος Καρδίτσας 

Κοπή πίταςΗ κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συλλόγου θα πραγ-ματοποιηθεί την Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012 και ώρα 11:00,

στα γραφεία του Συλλόγου, Σπαρτάκου 5, Λάκα Μαντζιάρα.

Ετήσιος χορόςΟ ετήσιος χορός του Συλλόγου θα λάβει χώρα το Σάββατο 4Φεβρουαρίου 2012 στο κέντρο Αντωνίου στη Μητρόπολη.

***Σύλλογος Αθήνας 

Κοπή πίταςΗ κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συλλόγου θα πραγ-ματοποιηθεί την Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012 και ώρα 11:00

στα γραφεία του Συλλόγου, στη οδό Αγίας Αναστασίας 5 στονΠερισσό της Νέας Ιωνίας (στάση ΗΣΑΠ Περισσός).

Υ γ ε ί α , ε υ η μ ε ρ ί α & ε ι ρ ή ν ηγ ι α ό λ ο τ ο ν κ ό σ μ ο

Χ Α Ρ Ο Υ Μ Ε Ν Ο Σ& Ε Υ Τ Υ Χ Ι Σ Μ Ε Ν Ο Σ 

Ο Ν Ε Ο Σ Χ Ρ Ο Ν Ο Σ

ΟΜΑΔΑ 

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ

ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Αγαπητέ συγχωριανέ,

Η κοινή καταγωγή, η μεγάλη νοσταλ-γία για το αγαπημένο μας χωριό και ηπρόθεσή μας να διατηρήσουμε και σφυ-ρηλατήσουμε ακόμη περισσότερο τουςδεσμούς ανάμεσά μας, μας δίνει το δι-καίωμα να απευθυνθούμε στον καθένα

προσωπικά, σε μια προσπάθεια διάσω-σης της εφημερίδας, ζητώντας τη συμπα-ράστασή σου.

Όπως γνωρίζεις η ενασχόληση των  χωριανών με την έκδοση της εφημερί-δας, απορρέει από μεράκι και ανάγκηγια επικοινωνία και πληροφόρηση, μετα-

τρέποντας σε πράξη την επιθυμία του με-

γάλου Μάρκου, όταν τα όμορφα εκείνα χρόνια της ίδρυσης του συλλόγου μας,έριξε πρώτος την ιδέα: … Να βγάλουμεκαι δική μας εφημερίδα, αν θέλουμε ναμη χαθούμε.

Η εφημερίδα μας ύστερα από αξιέπαι-νες προσπάθειες ελάχιστων χωριανών,εκδόθηκε και αποτέλεσε αυτά τα 25χρό-νια της κυκλοφορίας της, τον κύριο δί-αυλο επικοινωνίας μεταξύ μας.

Πρέπει επί πλέον να γνωρίζεις, πωςτο κόστος έκδοσης και αποστολής σεόλους τους χωριανούς, καλύπτεται απο-κλειστικά από τις συνδρομές και έκτακτεςενισχύσεις ορισμένων χωριανών. Μέχριτώρα η διακίνησή της καλύπτονταν απότην υπάρχουσα ταχυδρομική ατέλεια.

 Δυστυχώς όμως ύστερα από την εφαρ-μογή του νόμου 3986/2011, που προ-βλέπει την άρση της ταχυδρομικής ατέ-λειας στην αποστολή εφημερίδων στουςσυνδρομητές, το κόστος που καλείται ναεπωμιστεί ο σύλλογος, είναι δυσβάστα- χτο, επειδή ελάχιστοι χωριανοί καταβάλ-λουν τη συνδρομή τους. Στο παρελθόν

κάποιοι ανέλαβαν προσωπικά το κόστος

ορισμένων εκδόσεων. Ελπίζουμε να μιμη-θούν και άλλοι που έχουν τη δυνατότητα,το παράδειγμά τους στο μέλλον. Επειδήόμως στην παρούσα χρονική συγκυρίαβιώνουμε πρωτοφανή οικονομική κρί-ση, κάτι τέτοιο φαντάζει πολύ δύσκολο.Η εφημερίδα χωρίς την μικρή βοήθειατου καθένα μας, είναι αδύνατο να επι-βιώσει.

Με την ανακοίνωσή μας αυτή κάνουμεέκκληση σε όλους, να συνδράμουν απότο υστέρημά τους στην επιβίωση της εφη-μερίδας μας. Για τους μη έχοντες, τα 10ευρώ το χρόνο θα είναι σημαντική βο-ήθεια. Οι έχοντες, ας βοηθήσουν λίγοπερισσότερο.

Τα Δ.Σ. των Συλλόγων καθώς και ησυντακτική επιτροπή, η οποία μοχθεί γιανα φθάνει η εφημερίδα σε όλους τους  χωριανούς, θα σας ενημερώσουν γιατον τρόπο καταβολής της συνδρομής.

Η άποψη που εκφράστηκε στο να απο-κλειστούν από τη λήψη της εφημερίδαςόσοι δεν καταβάλουν έστω και την ελά-  χιστη συνδρομή, δεν μας βρίσκει σύμ-

φωνους.

Στην ενέργειά μας αυτή οδηγηθήκα-με από τη σκέψη πως, ύστερα από τηνκατάργηση των λοιπών εκδηλώσεων, εκ-δρομών, χοροεσπερίδων κ.λ.π. ιδιαίτε-ρα στην Αθήνα, η διατήρηση της εφημε-ρίδας αποτελεί πλέον το μοναδικό μέσοεπικοινωνίας μεταξύ μας.

 Με βουνεσιώτικους χαιρετισμούς

Με αλφαβητική σειρά:Βασιλούλης Γιώργος, ΑθήναΚατοίκος Αποστόλης, Βόλος

Κατοίκος Θωμάς, ΑθήναΚοντοστέργιος Σεραφείμ, ΘεσσαλονίκηΚυριαζής Δημήτριος (Τάκης), Αθήνα

Κυρίτσης Φώτης, ΑθήναΜανώλη – Ρόπη Ελένη, ΚαρδίτσαΝασιάκος Ηλίας, Βόλος

Πανταζής Γιώργος, ΑθήναΠαπαδούλη Άννα, Βόλος

Σκούφη Αλέξάνδρα, ΑθήναΣταύρου Γιώργος, Αθήνα

Σ τ ο φ ύ λ λ ο π ο υ κ ρ α τ ά τ ε σ τ α χ έ ρ ι α σ α ςδ ε ν έ χ ο υ ν δ η μ ο σ ι ε υ θ ε ί δ ι α φ η μ ί σ ε ι ς .

 

 Ό σ ο ι α π ό ε σ ά ς ε π ι θ υ μ ε ί τ ε ν α δ ι α φ η μ ί σ ε τ ε

τ η ν ε π ι χ ε ί ρ η σ ή σ α ς σ τ ο ε π ό μ ε ν ο φ ύ λ λ ο ,

 

π α ρ α κ α λ ο ύ μ ε ε π ι κ ο ι ν ω ν ή σ τ ε μ ετ α μ έ λ η τ ω ν Δ . Σ . τ ω ν Σ υ λ λ ό γ ω ν .

Τριμηνιαία Περιοδική Έκδοση των Απανταχού Βουνεσιωτών | Οκτώβρης - Νοέμβρης - Δεκέμβρης 2011 | Φύλλο 47

ΦΩΝΗ

 

Μορφοβουνιώτικη

5/12/2018 Xeimonas 2011-12.2 - slidepdf.com

http://slidepdf.com/reader/full/xeimonas-2011-122 2/4

 

Ο ΠελαργόςΟ Παλαπέλας Απόστολος και η

Τζούρτζου Ξανθή απέκτησαν αγο-ράκι και του χάρισαν το όνομαΒασίλειος. Να χαίρεστε το γιο σαςκαι να τον καμαρώσετε όπως επιθυ-μείτε!

Εις γάμου κοινωνίαΟ Κωνσταντίνος Πιντζόπουλος,πρωτότοκος γιος του Σωτήρη και τηςΓιάννας, νυμφεύθηκε την αγαπημένητου Κέριν στη Βοστόνη της Μασα-

  χουσέτης στις 19 Μαρτίου 2011.Να ζήσετε! [Φωτογραφία δεξιά]

ΕυχέςΣτέλνω σε εσάς και στους απαντα-

 χού βουνεσιώτες τις καλύτερες ευχέςμου για τα Χριστούγεννα και το νέοέτος 2012!

Αλέξης Γαλανούλης

Αυτοί που φεύγουν... Δύο θανάτους είχαμε το τρίμηνο

που μας πέρασε. Έφυγε ο πρώηνγραμματέας της κοινότητας Κοντο-στέργιος Στεριάδης, σε ηλικία 85ετών. Από τη ζωή έφυγε, ακόμα, ο

Κορομπίλης Στέλιος, 56 ετών, αδερ-φός του Γιάννη Κορομπίλη (προμη-θέα), το γένος Σακελλαρίου. Ο Στέ-λιος Κορομπίλης ήταν μηχανολόγοςμηχανικός και δραστηριοποιούντανστην Αθήνα. Ας είναι ελαφρύ το

 χώμα που τους σκεπάζει.

ΣυλλυπητήριαΓια το θάνατο του αγαπημένου

μας ξαδέλφου και φίλου Στεριάδη

Κοντοστέργιου εκφράζουμε στηνοικογένειά του τα θερμά μας συλ-λυπητήρια. Οικογένεια ΔημήτριουΣακελλαρίου

ΔωρεάΟ αντιπεριφερειάρχης κύριος Τσι-

άκος Βασίλης προσέφερε στο Σύλ-

λογο Καρδίτσας ένα κλιματιστικόμηχάνημα για τις ανάγκες του Συλ-λόγου. Ο Σύλλογος τον ευχαριστείθερμά και του εύχεται καλό έργο.

Κοινων ικά & άλλα . . .

Η εφημερίδα είναι δική σας!Στείλτε μας τα νέα σας, τις απόψεις σας,

τις παρατηρήσεις σας στο

morfovuni@yahoo.grμέχρι τις 10 Μαρτίου 2012, ώστε να δημοσιευθούν στο επόμενο φύλλο.

ΝΕΚΡΟΛΟΓΙΑΧρήστος κ. ΑλεξανδρήςΑναδημοσίευση από 

την εφημερίδα «Νέος Αγών» της Καρδίτσας 

Με μεγάλη λύπη μάθαμε ότι ακόμα ένας– σχετικά νέος – συμπολίτης, συγχωριανός,και συνάνθρωπός μας έφυγε από κοντά μαςακολουθώντας το πεπρωμένο της ζωής.

Πρόκειται για το γνωστό επιχειρηματία,Χρήστο κ. Αλεξανδρή, από το ΜορφοβούνιΚαρδίτσας, ο οποίος ευδοκίμησε στο βορ-ρά χωρίς ποτέ να αποκοπεί από την ιδιαίτε-ρη πατρίδα του και το χωριό Μορφοβούνι,απ’ όπου κατάγονταν. Η οικογένειά του καιη βάση των επιχειρησιακών δραστηριοτήτωντου ήταν εκεί πάνω στην παγωμένη Σουηδία,αλλά η ζεστή του καρδιά και η σκέψη του

ήταν πάντα εδώ στην Ελλάδα, στην πόλη τηςΚαρδίτσας, και στο χωριό, μέρη τα οποίακαι επισκεπτόταν τακτικότατα αφού είχε οικο-γενειακούς και επιχειρηματικούς δεσμούς καιστην Καρδίτσα και στην Αθήνα. Αγαπούσεκαι λάτρευε κάθε τι ελληνικό. Και το έκανεπράξη με τις συχνές του επισκέψεις, με τηνεπικοινωνία που είχε με τους ανθρώπους, καιμε την απλότητα του χαρακτήρα του.

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Χρήστοςο Αλεξανδρής ήταν μοναδικός γιατί ήξερενα συνδυάζει πολλά πράγματα μαζί. Ήξερεπώς να χρησιμοποιεί τα μέσα που διέθετε, τααγαθά και τις ευκαιρίες της ζωής, όχι μόνοπρος όφελος του εαυτού του, αλλά και γιαόλους όσους αγαπούσε και βρισκόταν κο-ντά του.

Απ’ ό,τι ξέρω και απ’ ό,τι μπορώ να συ-

μπεράνω ήταν ένας πολύ τολμηρός, δραστή-ριος, οικονομικά πετυχημένος και κοινωνικάκαταξιωμένος άνθρωπος. Κατάφερε να απο-κτήσει πλούτο χωρίς ποτέ να μετατραπεί ο ίδι-ος σε υποχείριο του – να γίνει σκλάβος του

 χρήματός του – όπως πολύ συχνά συμβαίνειμε πολλούς άλλους. Ήλεγχε απόλυτα τον

πλούτο που είχε στα χέρια του και τον χρη-

σιμοποιούσε όπως αυτός ήθελε και όπως οίδιος πίστευε ότι θα ταίριαζε καλύτερα στηνκάθε περίπτωση, στο άτομό του, και στη ζωή.Είχε την ευκαιρία να δει και να γνωρίσει απόκοντά πόσο ανίσχυροι και ευαίσθητοι, ή καιπόσο χαμερπείς, γίνονται μερικοί άνθρωποιμπροστά στην ισχύ του χρήματος. Μια ισχύτην οποία αυτός είχε μάθει να τιθασεύει καινα χειρίζεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Ήταν ένας άνθρωπος που δεν είχε χάσειποτέ επαφή με τις ρίζες του. Απόλυτα προ-σγειωμένος στην πραγματικότητα της εποχήςκαι της ζωής του. Μοιράστηκε, με τους αν-θρώπους του, όσο αυτό ήταν δυνατό, τηςψυχής του τα αγαθά, τις χαρές, και τις απο-λαύσεις της ζωής όσο μπορούσε πιο πολύκαι πιο καλά, χωρίς αναβολές, χωρίς ανα-

στολές και μεταθανάτιες προσδοκίες. Είχεαπό πολύ νωρίς συλλάβει το νόημα της ζωήςκαι αξιοποιούσε θετικά την κάθε δυνατότηταπου συναντούσε. Ενδεικτικό του χαρακτήρατου ήταν η θέρμη της κουβέντας του, το συ-νοδευτικό χαμόγελό του και η μεγάλη τουαπλοχεριά. Μια απλοχεριά που εκτεινότανπρος κάθε κατεύθυνση με την οποία δώρισε,βοήθησε και ευεργέτησε γνωστούς και άγνω-στους, συλλόγους και δεινοπαθούντες, γιατίείχε μεγάλη καρδιά.

Όλη του η ζωή, υπήρξε ένα χειροπιαστόπαράδειγμα ενός ανθρώπου (που ενσάρκω-νε τη γενναιοδωρία ενός Βουνεσιώτη) και κα-λού πατριώτη. Μπορεί ο Χρήστος να έφυγενωρίς, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα μείνει γιαπάντα ζωντανός στη μνήμη όλων όσων έτυχε

να τον γνωρίσουν από κοντά.Με τούτες τις λίγες γραμμές λέμε ένα μεγά-λο, και ατέλειωτο, αντίο στο συμπολίτη μαςκαι συγχωριανό μας Χρήστο Κ. Αλεξανδρή.Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.

Αλέξης Γαλανούλης

Συνδρομες

Μελων

Βόλος  Ευρώ Φιλλίπου Ιωάννης 30Χρονόπουλος Χρήστος 20Καφεντζής Γεώργιος 50Ζαχαρή Καλλιόπη 20

Σκούφης Ηλίας 100

Αθήνα ΕυρώΚοτοπούλης Βασίλειος 20Κοτοπούλη Ελένη 25Ζαχαρής Ηλίας 25Κατσακιώρης Η. Θωμάς 20Ευαγγέλου Δημήτριος 20Ευαγγέλου Ιωάννης 20Κατοίκος Φώτης 20Κατσακιώρης Γεώργιος 20Αντωνάκης Σόλων 20

Καλαντζής Ηλίας 10Γαλανούλης Αλέξης 30Σταύρου Η. Γεώργιος 20Μπάζιος Νίκος 40Ποδηματάς Άγγελος 20Κατοίκος Σωτήρης 20Θεακου Φωτεινή 30

Τ ί μ η σ α ν τ η μ ν ή μ η

του Νικόλαου Πλαστήρα 

Την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011 τελέσθηκε η καθιερωμένηετήσια επιμνημόσυνη δέηση στον τάφο του Στρατηγού και Πρω-θυπουργού Νικολάου Πλαστήρα, στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών

  χοροστατούντος του ο Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Θεσσαλιώ-

τιδος & Φαναριοφαρσάλων κ. Κύριλλου.Τη μνήμη του Εθνικού μας ήρωα τίμησαν με την παρουσία τους καικατέθεσαν στεφάνια, εκπρόσωποι της πολιτικής και στρατιωτικής ηγε-σίας του τόπου, των σωματείων του Νομού Καρδίτσας και της Χίου.

Για το έργο και τη ζωή του Πλαστήρα μίλησε ο δήμαρχος Καρδίτσαςκ. Κ. Παπαλός.

Οκτώβρης - Νοέμβρης - Δεκέμβρης 2011Αριθμός Φύλλου 47

Τριμηνιαία Περιοδική Έκδοσητων Απανταχού Βουνεσιωτών 

Ιδρυτής: Μάρκος Τσούλας 

Εκδίδεται από τη Συντακτική Επιτροπή:Θωμάς Τσιτσιπάς, Απόστολος Ρεφενές,

Ευάγγελος Καφεντζής, Γεώργιος ΓέρμανοςΚωδικός: 4547

Ηλεκτρονικός Σχεδιασμός: Γεώργιος Γέρμανος

“Η Μορφοβουνιώτικη Φωνή δέχεται για δη-μοσίευση πρωτότυπα θέματα με περιεχόμενοεπιστημονικό, εγκυκλοπαιδικό, επικαιρότη-τας, κοινωνικό, ψυχαγωγικό. Δεν επιτρέπε-ται η δημοσίευση ύλης που αναφέρεται σεπροσωπικά θέματα ή περιέχει φράσεις, λέ-ξεις ή εικόνες που μπορούν να προκαλέσουνδυσμενή σχόλια και αντιπαραθέσεις.”

Ηλεκτρονική Διεύθυνση:morfovuni@yahoo.gr

Ταχυδρομική ΔιεύθυνσηΑγίας Αναστασίας 5, Περισσός - Νέα Ιωνία

Τ.Κ. 142 32, ΑθήναΤηλέφωνο 210 2522596

Fax 210 2518283Εκτύπωση: Κώστας Παππάς - Εκτυπωτική

Τυπογραφείο Καρδίτσας2441020257 - ektgr@otenet.gr

 

ΦΩΝΗ

 

Μορφοβουνιώτικη

2

5/12/2018 Xeimonas 2011-12.2 - slidepdf.com

http://slidepdf.com/reader/full/xeimonas-2011-122 3/4

 

Ποδόσφαιρο

Ανοδική πορεία για τονΑ.Ο. Μορφοβουνίου

Ο Α.Ο. Μορφοβουνίου συνεχίζει την πορείατου στα ερασιτεχνικα πρωταθλήματα της Ε.Π.Σ.Καρδίτσας χάρη στο μεράκι των ανθρώπων τηςδιοίκησης που με τις ενέργειές τους το καλοκαίρικατάφεραν να την σώσουν από την αφάνεια στη νοποία παραλίγο να βυθιστεί. Η ομάδα ανανεώ-θηκε κατά 60% από νεαρούς παίκτες ηλικίας 16

 χρόνων έως 18 και με τους παλιούς βουνεσι ώτεςπαίκτες έκαναν ένα σύνολο ικανό να πρωταγω-νιστήσει στο πρωτάθλημα της Γ΄ ερασιτεχνικήςκατηγορίας. Έτσι αυτή την στιγμή είναι στην τρί-τη θέση της βαθμολογίαςκαι διεκδικεί ακόμη καιτην άνοδο στην παραπάνωκατηγορία. Η διοίκηση τηςομάδος εκτύπωσε και έναημερολόγιο που σκοπόέχει την οικονομική ενίσχυ-σή της. Γι’ αυτό παρακαλείόλους τους βουνεσιώτεςκαι φίλους της ομάδος ναενισχύσουν την προσπάθεια αυτή γιατί είναι ταμόνα έσοδα για να παραμείνει η ομ άδα στα πρω-ταθλήματα της Ε.Π.Σ. Καρδίτσας. Τέλος θέλεινα ευχαριστήσει όλους τους επιχειρηματίες που

μπήκαν με τη διαφήμισή τους στο ημερολόγιοτης ομάδας και συνέδραμαν οικονομικά.Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

Για τη ΔιοίκησηΟ πρόεδρος

Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου

Ο Ευριπίδης 

συνάντησε 

τον Αριστοτέλη 

& τον Πλαστήρα 

O 

αρχαίος φιλόσοφος Αριστο-τέλης μεταξύ των άλλων πουέγραψε ήταν και τα «πολιτι-

κά». Στα «πολιτικά, λοιπόν,αναφέρει ότι οι άνθρωποι που δια- χειρίζονται την εξουσία από οποιαδή-ποτε θέση πρέπει να έχουν μοναδικόσκοπό τους το δημόσιο συμφέρον, το

  γενικό καλό όλων των πολιτών, την ευδαιμονία (ευτυχία) των πολιτών.

Στη συνέχεια γράφει ότι όποιοςπολιτικός εξαπατήσει το λαό πρέπεινα οδηγείται στο δικαστήριο κι αναποδειχτεί ένοχος για το αδίκημα νατιμωρείται παραδειγματικά. Λέει, επί-σης, ότι την εξουσία πρέπει να τηνασκούν οι ενάρετοι πολίτες και ναμην πλουτίζουν από το αξίωμα τους.

Εδώ και 2.500 χρόνια δηλαδή ει-πώθηκε το αυτονόητο για την πολιτι-κή και την διαχείριση της εξουσίας.

Αν αυτά τα απλά βεβαίως και απο-λύτως λογικά εφαρμόζονταν από τουςκατέχοντες την εξουσία στη χωράμας, αλλά και σε άλλες χώρες δε θαφτάναμε εδώ που φτάσαμε και δενξέρουμε ακόμη που θα φτάσουμε…  Δυστυχώς αρκετά κνώδαλα αλώ-

νιζαν και αλωνίζουν στην πολιτι-κή κονίστρα. Εξαπάτησαν το λαό

  χωρίς κανένα ίχνος ντροπής «ξε-τσίπωτοι» που λέει κι ο κόσμος.

Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάνειςμα ποιος έχει το μέλι στα χέρια του καιδεν θα γλείψει τα δάχτυλα του; Βεβαί-ως υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρ-

 χουν έντιμοι, ευσυνείδητοι και άνθρω-ποι με ακλόνητες αρχές που είχαν τομέλι στα χέρια τους και δεν έγλειψαν.

Εμείς οι βουνεσιώτες το ξέρουμεκαλύτερα από όλους. Το χωριό μας

έβγαλε τον ΝΙΚΟΛΑΟ ΠΛΑΣΤΗΡΑ,ο οποίος γράφτηκε στο πάνθεον τηςιστορίας ως ο πολιτικός που πέθανεστην ψάθα. Ότι πεθαίνοντας είχε στηντσέπη του ένα εικοσάρικο! Τρεις φορέςπρωθυπουργός και έφυγε από τη ζωήπάμφτωχος αλλά αξιοπρεπής και παρά-

δειγμα για τους νεώτερους πολιτικούς.Αυτό το παράδειγμα τολμώ να πω τοσυνέχισε κι ένας άλλος χωριανός μαςπολιτικός, ο Ευριπίδης Καφαντάρης.

Ο Ευριπίδης έβαλε το συλλογικόκαλό πάνω από το προσωπικό τουσυμφέρον. Φώναζε πάντα εναντίοντου ρουσφετιού. Πολιτεύτηκε με πολι-τικό ήθος και αξιοπρέπεια. Δεν συμ-βιβάστηκε με το σύστημα και πολλέςφόρες, όταν χρειάστηκε το πολέμησεαυτό το σύστημα. Δεν δέχτηκε συναλ-

λαγές ύποπτες ποτέ του. Είχε τον ΑΡΙ-ΣΤΟΤΕΛΗ ως θεωρητικό παράδειγμααλλά και τον ΠΛΑΣΤΗΡΑ ως πρότυποήθους. Προτίμησε το φτωχός στα υλι-κά αγαθά αλλά έντιμος και καθαρός,μπήκε στην πολιτική φτωχός κι είναιφτωχότερος. Το σύστημα, δυστυχώς,τον έκανε πέρα γιατί δεν θέλει τέτοιους.

Τα παραπάνω δεν τα γράφω για κα-νέναν άλλο λόγο παρά μόνο για τηνΙστορία και για να μαθαίνουν οι νεώτε-ροι. Πρέπει να αισθανόμαστε περηφά-νια οι βουνεσιώτες όχι μόνο βέβαιαγια τους προαναφερθέντες αλλά καιγια πολλούς συγχωριανούς που ότανμπόρεσαν βοήθησαν και βοηθούντους συνανθρώπους τους έχονταςσαν γνώμονα το γενικό συμφέρον

και ευτυχώς υπάρχουν ακόμη τέτοιοι.Εύχομαι σ’ όλους ΚΑΛΗ ΧΡΟ-

ΝΙΑ, με υγεία και ανθρωπιά πουτη χρειαζόμαστε περισσότερο στηνανταριασμένη εποχή που ζούμε.

Γ.Σ.Κ.

Κι ο Χάρος... έχει προβλήματα!Γεράσιμος Μοσχόπουλος

«Πτήση, χωρίς στάσεις,κατευθείαν στον

παράδεισο» 

Συνέχεια από το προηγούμενο...

Καθώς προχωρούσε, άκουσε μια αντρι-κή, αλλά όχι και τόσο αρρενωπή φωνή ναλέει γεμάτη ελπίδα:

-«Νεαρέ έλα δω να με βοηθήσεις!» καισαν πλησιάζει το αφεντικό των θανάτων,ο άντρας, με την όχι και τόσο αρρενωπήφωνή, βγάζει μια στριγκλιά κι έπειτα προ-σθέτει:

-«Αγαπητέ φίλε μου, μπορεί να πέσαμε μεαεροπλάνο, αλλά παρόλα αυτά τίποτα δενδικαιολογεί το κακόγουστο ντύσιμό σου!Μάλλον δεν έχεις ιδέα από μόδα, έτσι δενείναι; Μην ντρέπεσαι να το παραδεχτείς!»κι ο Χάρος παίρνει ως αφορμή αυτό τοσχόλιο, για να τον πειράξει:

-«Σοβαρά; Τι λες θα μου πήγαινε;» κιαμέσως ο γυναικωτός άντρας πέφτει μέσαστην παγίδα κι απαντά:

-«Χμ… σε φαντάζομαι με ένα κόκκινο

ανατολίτικο μανδύα, με ένα χρυσαφί τουρ-μπάνι και μια μπλε μπέρτα, καθώς μου φαί-νεσαι άνθρωπος με πολύ κύρος, παρόλατα κουρέλια που φοράς!». Ο Χάρος ήτανδιχασμένος, αφενός ήθελε να σκάσει σταγέλια, αφετέρου επιθυμούσε να συνεχίσειτο αστείο, οπότε είπε με σοβαρό, γεμάτοθαυμασμό ύφος:

-«Από αυτά που μου λες, καταλαβαίνωότι πρέπει να είσαι σπουδαίος μόδιστρος!».Ο μόδιστρος χάβει τα λόγια του Χάρου κιαπαντά με τόνο υπεροπτικό:

-«Νεαρέ μου, απ’ ό,τι καταλαβαίνω εγώ,πρέπει να ζεις στον κόσμο σου! Είμαι ο ΝικΤακ κι έχω κριθεί σε τρεις ηπείρους! Δενπεριμένω ένα παιδαρέλι σαν και σένα ναμου κάνει κριτική!». Ο Χάρος απαντά ατά-ραχα:

-«Έχετε δίκιο κύριε Νικ Τακ, είμαι από

ένα πολύ διαφορετικό κόσμο, όχι απ’ αυτόπου συνηθίζατε να ζείτε!». Ο κοσμογυρι-σμένος μόδιστρος έπιασε αμέσως το υπο-νοούμενο κι άρχισε ταυτόχρονα να συνει-δητοποιεί την θέση του, αλλά μιλούσε σαν

υστερική γυναίκα:-«Δηλαδή αυτό ήτανε; Τετέλεσθαι; Μα

δεν φορώ τα κατάλληλα ρούχα για την πε-ρίσταση! Τι ειρωνεία, που είναι, να φύγω μελευκό σμόκιν! Και δεν μου λες βρε Χάρε;Είναι οριστικό αυτό;». Ο υπεύθυνος θανά-των άλλο που δεν ήθελε να ακούσει, οπότεείπε ειρωνικά:

-«Δηλαδή τι περιμένεις εσύ; Ξέρεις κανέ-ναν, που να γύρισε πίσω ή μήπως πέρασεςτην επόμενη ζωή κάνα δικαστήριο, όπουμπορείς να κάνεις έφεση για αλλαγή τηςαπόφασης; Και δεν θέλω να ακούσω τίπο-τα για τον Λάζαρο, γιατί όταν ξαναειδωθή-καμε μου είπε-Πάλι εσύ εδώ;». Ο γυναικω-τός μόδιστρος όμως, δεν πήρε το μήνυμακι επέμενε σχεδόν εκνευριστικά:

-«Ναι βρε Χάρε μου έχεις δίκιο, αλλά συ-νέβη ξαφνικά κι έχω κάποιες εκκρεμότητες.Είχα μόλις σχεδιάσει την καινούργια καλο-καιρινή κολεξιόν, η οποία είχε το όνομα-Μαυρισμένο Τζιτζίκι, κι όπως καταλαβαί-νεις πρέπει να επιστρέψω. Φυσικά δεν θα σεαφήσω παραπονεμένο! Δεν θα φοράς πλέ-ον αυτά τα παλιομοδίτικα ρούχα, αλλά ταδικά μου, που θα είναι ειδικά σχεδιασμέναγια εσένα! Τι λες;». Ο Χάρος συνεχίζοντας

την ειρωνεία, λέει χαμογελαστά πάντα:-«Οφείλω να ομολογήσω, πως λυπάμαι

πολύ, που θα χάσω τέτοια ευκαιρία… ρού- χα της φίρμας-Νικ Τακ, αλλά μην ανησυ- χείς θα σχεδιάζεις τις στολές των αγγέλων!Είμαι σίγουρος πως αυτοί θα είναι χαρού-μενοι, που θα φορούν τα ρούχα σου!».

Ο κύριος Νικ Τακ, παρόλο την επισή-μανση για τον προορισμό του, συνέχισε ναέχεις ενστάσεις:

-«Ναι, δεν λέω, καλός είναι ο παράδει-σος, αλλά…», δεν πρόλαβε να αρθρώσειτην επόμενη λέξη, καθώς ο Χάρος τον διέ-κοψε, με σοβαρό και παράλληλα αυστηρόύφος:

-«Αρκετά σε ανέχτηκα! Γρήγορα εκεί πουθα σου υποδείξω, χωρίς άλλες χρονοτρι-βές!». Ήταν τέτοια η έκφραση του υπεύθυ-νου θανάτων, που δεν χωρούσε καμιά αμ-

φισβήτηση. Ο Νικ Τακ κατευθύνθηκε προςτο μέρος, όπου περίμεναν και οι υπόλοιποιμελλοντικοί κάτοικοι του παραδείσου.

Συνεχίζεται...

 

τα ξωτικάδιήγημα του Δημήτρη Καλαντζή

Συνέχεια από το προηγούμενο φύλλο...

Τα χέρια και τα πόδια των υποτίθεται ξωτικών,άρχισαν μετά από ποιός ξέρει πόση ώρα καιπάρ’ όλο το χορό, σιγά σιγά να παίρνουν τηνθερμοκρασία του εδάφους και της νύχτας. Κιενώ είχε ακουστεί το πρώτο λάλημα του πετεινού,κάπου στα ριζά κατά το φλορεσιώτικο, σκέφτη-καν σύμφωνα και με την παράδοση ότι δέν είχαν

πλέον λόγο να μένουν άλλο κι εκτός αυτού θα‘πρεπε κάποτε να γύριζαν πίσω στην καλύβα γιανα μην πλευριτώσουν. «Έι, τηλευταία πλάκα κισκαρίζουμει», τους υποσχέθηκε ο Λάμπρος κιέτσι κι έγινε. Τα προσανάματα απ’ το κλαρί τωνπολιορκούμενων που προορίζονταν για το άνα-μα της φωτιάς το επόμενο πρωί, είχαν σχεδόντελειώσει και το μισοσκόταδο απειλούσε να κατα-λάβει το εσωτερικό της καλύβας. Τα σκουτιά συ-νέχιζαν παρ όλα αυτά να καίγονται, οι ψίθυροι,τα σταυροκοπήματα και οι προσευχές έδιναν καιέπαιρναν ακόμη.

Πόση ώρα είχαν διαρκέσει οι μαρτυρικές στιγ-μές εκείνης της νύχτας; Κανείς δεν μπόρεσε ναπει με σιγουριά. Κι ενώ είχαν αρχίσει η μουσική,τα γαυγίσματα των σκύλων κι η βουή να καταλα-γιάζουν, μια γυναικεία φωνή από τα έγκατα τηςγης ερχόμενη ξελαρυγγιάζονταν μετά απ’ το χα-λασμό φωνάζοντας. « Γιάννοοοο ώωω Γιάννο»!

Μόνο αυτή η στριγκλή καί παράξενη φωνή,μαζί με το βουητό του ξερού και κρύου ανέμου,ακούγονταν όλο και πιό ξέμακρα καλώντας επί-μονα το Γιάννο μέσα στη νύχτα. Λίγες στιγμέςαργότερα απόλυτη σιγή βασίλευε στ’ αλώνι, εκείπου πριν λίγο συνέβαιναν εξωκοσμικά πράγματαγια τους παθόντες. Ο κρύος νυχτερινός αέρας,πού ‘χε δυναμώσει λίγο, έφερνε μαζί του έναψιλό ψιλό χιονάκι κι ανατάραζε τα γυμνά κλαδιάτου τζέρνου που συμπαραστέκονταν στην καλύ-βα χρόνια τώρα. Έμεινε να ακούγεται μόνο ογνώριμος θόρυβος των κλαδιών που σέρνοντανπάνω στον χωμάτινο τσατμά της. Βαθιές ανάσεςδήλωναν την ανακούφιση, που αισθάνθηκαν οιάνθρωποι μετά από μία τέτοια δοκιμασία. Ώςσιμά το πρωί δεν είχαν κλείσει μάτι, δοκιμαστέςκαι δοκιμαζόμενοι αυτή τη νύχτα. Οι μεν, για-τί έπρεπε να κοσκινίσουν και να επαινέσουν τονυχτερινό τους κατόρθωμα, οι δε γιατί έπεσανσε ατέλειωτες συζητήσεις, υποθέσεις και προβλη-ματισμούς που αναζωπύρωναν ακόμα πιο πολύμέσα τους την πίστη και την προκατάληψη γιατ’ ανεμικά. Κάπου στο βάθος της ψυχής τους,αφού το τέλος απέβει αίσιο, ήταν και λίγο περή-φανοι, εδώ που τα λέμε. Γιατί θεωρούσαν τουςεαυτούς τους τυχερούς ίσως που βρέθηκαν,έστω και μια φορά στη ζωή τους στην προνο-μιούχα θέση να ζήσουν, πλασματικά αυτό που

τους ετοίμασαν οι γειτόνοι τους, ένα μέχρι τώρατερπνό παραμύθι που τ’ άκουγαν κάθε τόσο, καιτο οποίο γι’ αυτούς ήταν, μιας και δεν γνώριζαντην πραγματικότητα, καθ’ όλα αληθινό αυτή τηνύχτα. Ό Θεός ύπνος όμως κατάφερε παρ όλααυτά να τρυπώσει και στα δύο κονάκια και ναβαρύνει ολουνών τα ματόκλαδα έστω και γιαμερικές ώρες. Στην καλύβα των δοκιμασμένωνκοιμόταν σχεδόν ο ένας πάνω στον άλλο, κα-θώς δεν τόλμησαν νά σκορπιστούν στα γύρωκαλύβια. Ποιός εμπιστεύονταν πλέον κι αυτή τησιγαλιά της νύχτας, έστω και μετά το λάλημα τουπετεινού, μετά απ’ όλα αυτά που είχαν συμβεί;

Χάραξε η καινούργια μέρα κα καθώς βαρούσεο ήλιος στ’ αλώνι, άστραψαν κάτι παλιά, τούρκι-κα, φράγκικα ή ποιός ξέρει τι, κέρματα που είχανβρεθεί σε κάτι παμπάλαιους τάφους στο „ξερί-πιωμα» πάνω στο σύρραχο του χωραφιού του

 Λάμπρου, ο οποίος είχε φροντίσει πιστός στιςπαλιές διηγήσεις να τα σκορπίσει στ’ αλώνι πρινφύγουν. Είχε ρίξει κατά διαταγή του και το ξωτικόο ανιψιός του και μερικά στα παχνιά των ζώων.

Βγαίνοντας οι γείτονές τους έξω την άλλημέρα, τα βρήκαν, τα συμμάζεψαν, τα ‘βαλαν στα

 χαιμαλιά των ζώων, τά ‘καναν φυλαχτάρια καιτάφερναν μαζί τους χρόνια μετά, μαζί με την πα-ράξενη και κωμικοτραγική ιστορία.

Στις βοσκές κατά το μεσημεράκι της άλληςμέρας έπρεπε ο Λάμπρος και η παρέα του ναακούνε με τάχα θαυμασμό και περισσή περιέρ-γεια αυτά που τους μολογούσαν οι γειτόνοι τους.Με κόπο έπρεπε να κρατήσουν κάποια σοβαρο-φάνεια, κάθ’ ότι στις διηγήσεις των παθόντων

υπήρχαν σκηνές που ούτε καν είχαν διαδραμα-τισθεί την περασμένη νύχτα. Τι να πρωτoαναφέ-ρουμε; την ομορφιά των γυναικών που χορέψανεστ’ αλώνι; η οποία κατά τις διηγήσεις τους ήταναπαράμμιλλη κι είχε ξεπεράσει, προς τα άνωφυσικά, κάθε όριο φαντασίας ή τις γλυκύτατεςφωνές τους;

Τι συμπολιάζει, καημένε, ο ανθρώπινος νουςαν του δοθεί η ευκαιρία! Δεν μπορούσαν πραγ-ματικά να πιστέψουν στ’ αυτιά τους. Ότι είχανστην οικογένειά τους τέτοιες ομορφονιές δεντο ‘ξεραν ούτε οι ίδιοι. Γιατί, για να πούμε τηναλήθεια, μερικές κοπέλες της παντρειάς προσπα-θούσαν εδώ και καιρό με τον „απαδότη» να τιςβγάλουν απ’ το σπίτι και παρ όλο το προικιό πουτις έδιναν, ώς τώρα δέν στάθηκε τρόπος, πούλέμε. Κι άσε τις γυναίκες να πάνε στην ευχή, άμοι άντρες;

«Αν ήμουνα στ’ αλήθεια γυναίκα, τι θα μολο-γούσαν παραπάνω οι παλαβοί»;, απορούσαν κιέλεγαν οι άνδρες ξωτικά από μέσα τους γελώ-ντας.

Φυσικά και δεν τόλμησαν να μαρτυρήσουντην κασκαρίκα που τους είχαν ετοιμάσει, αλλάεδώ που τα λέμε κι αν το προσπαθούσαν, ποιόςαπό τους παθόντες θα τους πίστευε;

Οκτώβρης - Νοέμβρης - Δεκέμβρης 2011

3

5/12/2018 Xeimonas 2011-12.2 - slidepdf.com

http://slidepdf.com/reader/full/xeimonas-2011-122 4/4

 

« Ε Φ Υ Γ Ε »Ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΣΑΜΠΑΛΙΩΤΗΣ

ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ

& ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΒΟΥΝΕΣΙΟΥ 

Την τελευταία του πνοή άφησε σε Νοσοκομείο τουΒερολίνου όπου νοσηλευόταν με σοβαρό πρόβλημαυγείας, ο γνωστός διεθνής εικαστικός καλλιτέχνης Πα-ντελής Σαμπαλιώτης. Η απώλειά του είναι μεγάλη γιατην Τέχνη, τον Πολιτισμό και την Ελλάδα, καθότι ανα-γνωρισμένος, κυρίως στο εξωτερικό όπου δημιούργη-σε σπουδαία έργα. Προπαντός όμως είναι απώλεια γιατην Καρδίτσα και για το Μορφοβούνι, για το οποίοεργάστηκε αθόρυβα.

Τα τελευταία χρόνια ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής στην Δημο-τική Πινακοθήκη του Νιούκλεν του Βερολίνου, συνεργάτης - μου-σειοπαιδαγωγός στο πρόγραμμα του Οργανισμού «Jugend imMuseum» (Νεολαία στο Μουσείο) και στην Εθνική Πινακοθήκητου Βερολίνου. Γεννήθηκε το 1955 στην Αγιοπηγή Καρδίτσας,σπούδασε βυζαντινή ζωγραφική καθώς και ζωγραφική στην Αθή-να. Από το 1973 εργάζονταν ως ελεύθερος καλλιτέχνης. Μεταξύτων ετών 1978 και 1988 ταξίδεψε στην Ευρώπη και έμεινε για με-γαλύτερα χρονικά διαστήματα στην Ελβετία, την Γαλλία, την Ισπα-νία και στην Σουηδία. Από το 1988 και μέχρι το έτος 1997 έζησεκαι εργάστηκε στην Αθήνα και στην Ύδρα. Στο ενεργητικό τουείχε πολλές προσωπικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα καιστο Εξωτερικό. Έργα του ευρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιεςΣυλλογές, σε Ελλάδα, Γαλλία, Γερμανία, Σουηδία, Ιαπωνία.

Ταυτόχρονα με την διεθνή του διαδρομή ο Παντελής, δεν απου-σίασε ποτέ από τον γενέθλιο τόπο, την Καρδίτσα, για την οποίαεργάστηκε για την πολιτιστική ανάπτυξη του Νομού. Ειδικότερα συ-

νεργάστηκε με την Δημοτική Πινακοθήκη Καρδίτσας και το ΔήμοΚαρδίτσας μεταφέροντας εικαστικές πρωτοβουλίες και πρωτοπο-ριακές ιδέες.

Ήταν ιδρυτικό μέλος της Εταιρίας Σύγχρονης ΠολιτιστικήςΑνάπτυξης (ΕΣΠΑ ΜΚΟ), ενός πολιτιστικού φορέα που δραστη-ριοποιείται κυρίως στην Καρδίτσα και έχει έδρα το Μορφοβούνι.Ο Σαμπαλιώτης έχει προσφέρει στα πολιτιστικά του χωριού μας,αρχής γενομένης από τον Λογοτεχνικό Διαγωνισμό «Αντώνης Σα-μαράκης», του οποίου υπήρξε εικαστικός σύμβουλος και σχεδίασετο λογότυπο του Διαγωνισμού και έμβλημα μετέπειτα του Πολιτι-στικού Κέντρου. Η μεγάλη όμως συνεισφορά ήταν στο ότι συνέ-βαλλε με την εικαστική του γνώση στην δημιουργία μελέτης γιατο Πάρκο Ιστορικής Μνήμης στη θέση «Στεφάνι». Θυμίζουμε ότιήταν μια τολμηρή εικαστική πρόταση για δημιουργία υπαίθριουΜουσείου Σύγχρονης Τέχνης (Χωρο – χρόνου Άγραφον), η οποίαεκπονήθηκε σε συνεργασία με τον τότε πρόεδρο του ΔημοτικούΣυμβουλίου Πλαστήρα κ. Παναγιώτη Νάνο και υποβλήθηκε στοΥπουργείο Πολιτισμού. Για το σκοπό αυτό μάλιστα είχε δημιουρ-

γήσει το πρώτο έργο, σύμπλεγμα γλυπτών για εγκατάσταση στοφυσικό περιβάλλον.Αντί κηδείας, στο Βερολίνο έγινε ειδική εκδήλωση που παρα-

βρέθηκαν Έλληνες και Γερμανοί φίλοι του καλλιτέχνη, στην οποίαμίλησε ο κ. Δημήτρης Καλαντζής, καθηγητής στο Τεχνολογικό Πα-νεπιστήμιο του Βερολίνου και επιστήθιος φίλος του Σαμπαλιώτη.

Ο Παντελής θα ζει πάντα μέσα από το έργο του. Αιωνία τουη μνήμη.

Πέρσι τέτοιο καιρό από αυτή τη στήλη, γράφαμεπως ο χρόνος που έφυγε ήταν ο χειρότερος που βι-ώσαμε τις τελευταίες δεκαετίες και κάναμε την ευχήελπίζοντας το 2011 να είναι καλύτερο. Διαψευ-σθήκαμε όμως οικτρά, γιατί η χρονιά που φεύγειήταν πολύ χειρότερη και όπως όλα δείχνουν, δεν έχουμε δει ακόμη τον πάτο του βαρελιού. Που θαπάει όμως, θα τον δούμε και θα πάρουμε την ανη-

φόρα αισιοδοξώντας για ένα καλύτερο αύριο, γιαμια καλύτερη χρονιά με υγεία, ευημερία, με ειρήνηκαι προκοπή.

Χρόνια πολλά σε όλους και καλή χρονιά.

Ύμνος στην αγρότισσα μάνα.

Στην εποχή της τρόικας και της ξένης εξάρτησης, στηνεποχή της αλλοτρίωσης κάθε έννοιας ηθικής και ανθρωπι-σμού, στην εποχή της οικονομικής εξαθλίωσης που βιώνειη συντριπτική πλειοψηφία των συμπατριωτών μας, θεωρώσκόπιμο να σύρουμε από το συρτάρι αξιακά βιώματα τουπαρελθόντος, ιδιαίτερα της αγροτικής υπαίθρου, των τα-λαίπωρων προγόνων μας, που παρά την εξαθλίωση πουβίωναν στην καθημερινότητά τους, κράτησαν άσβεστη τηδάδα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς που μας πα-ρέδωσαν. Αν τώρα εμείς αυτές τις αξίες τις ρίξαμε στονκαιάδα, υπεύθυνοι δεν είναι εκείνοι. Την κύρια ευθύνη τη

φέρουμε εμείς με τη χαλαρότητά μας, με την ροπή μαςστον εύκολο πλουτισμό, με την τάση απαξίωσης θεσμών,συμβόλων και ιδεών.

Γιαυτό, όταν ανακαλύπτουμε διαμάντια του πολιτιστι-κού μας θησαυρού, σαν αυτό που ακολουθεί, καλό είναινα μην τα κρατάμε μόνο για τον εαυτό μας. Το παρακάτωποίημα του Διονύση Δουβίτσα, το ανακάλυψα σε μια το-πική εφημερίδα της Λευκάδας. Με συγκίνησε πολύ και ανήταν δικό μου, θα το αφιέρωνα στις μανάδες όλης τηςΈλλάδας, όλου της γης. Αν τώρα αντικαθιστούσαμε το«λευκαδίτισσα» με το «βουνεσιώτισσα» του παλιού και-ρού, δεν θα απείχαμε και πολύ από την πραγματικότητα.

- Απολαύσε το:

«Εσένα Λευκαδίτισσα, αγρότισσα κυρά μουμάνα, γυναίκα κι’ αδελφή, ποιμένα, ζευγολάτη

μορφή τιτάνια, θεά, πώς να σε περιγράψω;Φτωχά τα λόγια στο χαρτί, μη μπας και σ’ αδικήσω!

 Δος μου μια μέρα μοναχά, απ’ τη σκληρή ζωή σου,έπος να γράψω ηρωικό, να σου το τραγουδήσω.

Στου κοκοτού το λάλημα, το πρώτο, τρεις η ώρα,Θα σηκωθείς για ζύμωμα, να φκιάσεις το σακκούλι.

για το χωράφι το πρωί, να ‘ν’ έτοιμο στην ώρα. Λίγο φαί μαγειρευτό, άλλοτε ξεροφάι.

το κολοκύθι το κρασί, δυο κούπες για τους άντρες,Θα σπαργανίσεις το παιδί κι ως τόσο έχει φέξει.Γρήγορα πλάθεις το ψωμί, έξι καλά καρβέλια,

τα βάζεις στην πινακωτή κι ως ότου αυτό να «γίνει»,ξυπνάς τους άντρες να σκωθούν κι αμέσως στο κατώι,

να σαμαρώσεις τ’ άλογο, τα σγύρια να φορτώσεις.Αλέτρι αν είναι για σπορά και λαιμαριές και ζεύλες.

Αν θερισμός η αλώνισμα, δρεπάνια, δεκριάνια,δριμόνι για το γέννημα, σβάρνα και καρπολόγια.

Αν ίσως είναι τρυγητός, κοφίνια και καλάθια,νάναι η κάδη καθαρή, πλημένο το βαγένι.

Ετοιμασμένα για μουστιά, τρόκολο, πατητήρια.Το καρατέλο το μικρό, για να μπει κεροπάτι.Κι αν είναι για λιομάζωμα, τους λούρους, τα στρωσίδια,

να καθαρίσεις το ρογό, την πίλα της καπάσας.

Όλα χαζίρι την αυγή. Πας το ψωμί στο φούρνοκι η πρώτη αχτίδα του ηλιού σε βρίσκει στο χωράφι.

Στο διπλανό το πέτσουρο θα δέσεις τα μαρτίνιακαι θα δουλέψεις στον αγρό, αϊτάροντας τους άντρες.

Τα χέρια αλέστα εργάζονται, τα χείλη τραγουδάνε,στ’ αρμονικό τ’ αντάμωμα της γης με τους ανθρώπους.Μάνα και συ, μάνα κι’ η γη, της δίνεις και σου δίνει.

Ολοχρονίς παλαίβετε κι οι δυο αντρειωμένες.Εσύ της σκίζεις τα πλευρά κι’ εκείνη σε ματώνει.

Τρέφεται με τους κόπους σου κι’ εσύ με το ψωμί της.

Ακούραστη κι’ αγόγγυστη, στο γυρισμό το δείλι,αφού ξεζώσεις την ποδιά και κάνεις ποδολόγα,

φορτώνεις στο κεφάλι σου ένα δεμάτι ξύλα.

Να ξαβοηθήσεις γρήγορα κι’ αρπάζεις τη βαρέλα,κρύο νερό να πεταχτείς στη βρύση να γεμίσεις.

Μετά το δείπνο, η φαμελιά γέρνει να ξαποστάσει.Μα εσύ δε ξεντρεγάρησες. Την ταύλα θα σηκώσεις,θα γαλουρίσεις το παιδί και θα τ’ αποκοιμίσεις.κι’ από κοντά στον αργαλειό με το φαρδί το χτένι,

να πλέξεις με τα δάχτυλα τη μόστρα στο ιφάδι.Βάζεις σαΐτες τέσσαρις και τέσσαρα μιτάρια

κ’ υφαίνεις με τα όνειρα την προίκα της θγατέρας.Κι’ όσο να πάει και να ‘ρθεί το χτένι στο διασίδι,η κόρη αξαίνει μονομιάς και γίνεται φρεγάδα.

Τη βλέπεις νύφη ολόλαμπρη πάνω σε άσπρο άτικαι δίπλα της ρηγόπουλο να της κρατά το χέρι.Πίσω, δυο άλογα γερά, το γοίκο φορτωμένατα βλογημένα τα σκουτιά που ύφανε η μάνα.

Άσπρα μαλλινοσέντονα κι απλάδια και ντρεμίδια,βελέντζες και σαγιάσματα, καρπέτες, μαντανίες,κοντέσια και πουκάμισα, πετσέτες και μεσάλια,

σακκούλια, πάντες και χαλιά και δυο καβαλοσκούτια.

Μπροστά πηγαίναν τα βιολιά και συ ακουρμενόσουν,μέχρι π’ αποκοιμήθηκες, στ’ αντί για προσκεφάλι.

Γυναίκα Αγιοπετρίτισσα κι’ απ’ όλη τη Λευκάδα,σήκω λαλούν οι κοκοτοί, έρχετ’ η άλλη μέρα,

φέρνει καινούργια κάματα, αγώνα, μα κι’ ελπίδες.Μ’ αντρειωμένες δρασκελιές κι’ αυτή θα την περάσεις

κι’ ύστερα θα ‘ρθει Κυριακή, θα ‘ρθει γιορτή και σχόλη.Θα βάλεις τα φτιασίδια σου, θα βάλεις τα καλά σου,

με το παιδί στην εκκλησιά θα πας, στο πανηγύρι.Κάνε Φανερωμένη μου, να ‘χει σοδιά και φέτος,Να ‘χει ψωμί, να ‘χει κρασί, λάδι για το καντήλι.

Γυναίκα Λευκαδίτισσα, αγρότισσα σου πρέπειευγνωμοσύνη και τιμή και προτομή και δόξα.

Χρήστος Αλεξανδρής

Το βράδυ της 27ης Αυγούστου, πίναμε το τελευταίοκρασί στο μαγαζί του Σωτήρη στην πλατεία. Ανανεώ-σαμε το ραντεβού για το Σεπτέμβρη, όταν θα γύριζε,όπως υπολόγιζε, θεραπευμένος από το εξωτερικό. Πα-ρήγγειλε και στην Βαγγελίτσα να του ετοιμάσει την πίτταπου του άρεσε. Δυστυχώς δεν θα γυρίσει ποτέ, ούτε καιη σωρός του. Έμεινε εκεί στην ξενιτιά, στη φιλόξενη

 χώρα του βορρά. Εκεί όπου μεγαλούργησε. Γιατί όντωςμεγαλούργησε επιχειρηματικά ο Χρήστος.

Το μικρότερο από τα πέντε παιδιά, του Κώστα καιτης Φωτεινής Αλεξανδρή, ακολούθησε το δρόμο τηςξενιτιάς, στις αρχές της δεκαετίας του 1970 εκεί στη

Σουηδία, όπου ήταν ήδη εγκατεστημένος ο αδερφόςτου Βασίλης. Στην αρχή έκανε χίλιες δυο δουλειές. Οανήσυχος όμως χαρακτήρας του, σε συνδυασμό με τημεγάλη ευστροφία του, καθώς και τις γυμνασιακές τουγραμματικές γνώσεις, γρήγορα τον οδήγησαν στον επι-

 χειρηματικό τομέα αγοραπωλησίας μεγάλων φορτηγώναυτοκινήτων. Στο μεταξύ δημιούργησε οικογένεια καιαπόκτησε τρία αγόρια.

Οι περισσότεροι συνάνθρωποί μας, δυστυχώς, ότανσωρεύουν πλούτο γίνονται αλαζόνες, απόμακροι καιακατάδεχτοι. Ο Χρήστος αντίθετα έμεινε πάντα ο ίδιοςο Χρηστάκης που ξέραμε, το μικρό παιδί του μπάρ-μπα Κώτσιου, απλός, καταδεκτικός και συμπονετικόςμε τους ανθρώπους.

Αγαπούσε παθολογικά το χωριό και τους χωριανούςκαι σε κάθε επιχειρηματικό του ταξίδι στην Ελλάδα, δενπαρέλειπε να το επισκεφθεί, τα δε καλοκαίρια έμεινε

για αρκετό διάστημα. Συνέδραμε, λόγω και της οικο-νομικής δυνατότητάς του, ποικιλότροπα το χωριό, τοσύλλογό μας και αρκετούς χωριανούς.

Η απώλεια του αγαπητού μας Χρήστου είναι μεγάλη,πρώτα για την οικογένειά του, τα αδέρφια του και γιαόλους μας. Θα θυμόμαστε πάντα τα χιουμορίστικα πει-ράγματά του, και τις αγνές προθέσεις του για το χωριόκαι τους χωριανούς, Ας είναι ελαφρό το χώμα της ξενι-τιάς που σε σκεπάζει, φίλε Χρήστο. Θερμά συλλυπητή-ρια στην οικογένειά του και τα αδέρφια του.

Έφυγε και ο γραμματέας μας

Σε ηλικία 85 ετών και ύστερα από την άνιση μάχημε την καταραμένη αρρώστια, άφησε την τελευταία τουπνοή στις 28 του Νοέμβρη ο επί δεκαετίες κοινοτικόςμας γραμματέας Στεριάδης Κοντοστέργιος.

Η προσφορά του στα κοινά του χωριού μας είναιπολύ μεγάλη, μάλιστα στις δύσκολες δεκαετίες της με-τεμφυλιακής περιόδου. Ήταν ο πολύτιμος συνεργάτηςτου εκάστοτε προέδρου και ο σύμβουλος και συμπα-ραστάτης κάθε χωριανού, στις συναλλαγές του με τηνκοινότητα.

Στη σύζυγό του και τα παιδιά του θερμά συλλυπη-τήρια.

 Από το καραούλι του Νταΐραγα  τ ο υ Γ . Β α σ ι λ ο ύ λ η - gvasiloulis@yahoo.gr

Πανελλαδικές Εξετάσεις

Οι επιτυχίεςτων Βουνεσιωτών 

Η Δήμητρα Στρατηγοπούλου της Ελένης Κουτίνουπέτυχε στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών του ΕθνικούΜετσόβιου Πολυτεχνείου.

Η Ελένη Κοτοπούλη του Βασιλείου πέτυχε στο ΤμήμαΦιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών.

Οι Σύλλογοι Μορφοβουνιωτών& η Μορφοβουνιώτικη Φωνή 

τις συγχαίρουν και τους εύχονται καλή πρόοδο!