ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ - ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Υπάρχουν δύο συστήματα τα οποία χρησιμοποιούνται συνήθως για τις

βιβλιογραφικές παραπομπές, τις υποσημειώσεις και την καταγραφή της

βιβλιογραφίας. Το σημαντικό είναι να διαλέξουμε ένα σύστημα και να είμαστε

συνεπείς σε αυτό σε όλη την εργασία μας.

Ι. ΓΑΛΛΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΡΑΠΟΜΠΩΝ

Στο γαλλικό σύστημα οι παραπομπές μπαίνουν στο κάτω μέρος της σελίδας

(υποσέλιδο) ή στο τέλος της εργασίας πριν τη βιβλιογραφία

1. Όταν πρόκειται για βιβλίο:

Στ. Ροζάνης, Μελέτες για το Ρομαντισμό, Πλέθρον, Αθήνα 2001, σ. 28.

Στ. Ροζάνης, Μελέτες για το Ρομαντισμό, Πλέθρον, Αθήνα 2001, σσ. 28-32.

Στ. Ροζάνης, Μελέτες για το Ρομαντισμό, εκδ. «Πλέθρον», Αθήνα 2001, σ. 28.

Στ. Ροζάνης, Μελέτες για το Ρομαντισμό, εκδ. «Πλέθρον», Αθήνα 2001, σσ. 28-32.

Αν θέλουμε να επαναλάβουμε την παραπομπή δεν την αντιγράφουμε όλη:

Στ. Ροζάνης, ό.π., σσ. 28-32.

Αν έχουμε χρησιμοποιήσει περισσότερα του ενός βιβλία του ίδιου συγγραφέα,

απαιτείται να σημειώνουμε με πλάγια γράμματα και τον τίτλο του συγκεκριμένου

έργου στο οποίο παραπέμπουμε πριν από το ό.π..

Παρατηρήσεις: όταν το ό.π. παραπέμπει σε πληροφορία που γράφεται πλάγια,

(όπως παραπάνω), δηλαδή σε τίτλο βιβλίου, συλλογικού τόμου ή περιοδικού,

γράφεται κι αυτό πλάγια. Αν πρόκειται για παραπομπή σε άρθρο περιοδικού ή

κεφάλαιο συλλογικού τόμου το ό.π. γράφεται με όρθια γράμματα. Π.χ. Δ. Τζάκης,

ό.π., σ. 27.

2. Όταν πρόκειται για κεφάλαιο βιβλίου

Βλ. Δ. Τζάκης, «Για την ιστορία της ελληνικής λαογραφίας», στο Γ. Αικατερινίδης,

Ε. Αλεξάκης, Μ.Ε. Γιατράκου, Γ. Θανόπουλος, Ε. Σπαθάρη-Μπεγλίτη, Δ. Τζάκης,

Δημόσιος και ιδιωτικός βίος στην Ελλάδα ΙΙ: Οι νεότεροι χρόνοι, τ. Α΄, ΕΑΠ, Πάτρα

2001, σ. 27.

Αν πρόκειται για συλλογικό τόμο που έχει επιμεληθεί κάποιος ή κάποιοι, η επιμέλεια

σημειώνεται μετά το όνομά του (ή τα ονόματά τους) μέσα σε παρένθεση. Για

παράδειγμα, αν παραπέμπετε σε κείμενο από το ανθολόγιο του ΕΑΠ:

Ά. Κυριακίδου-Νέστορος, «Η ρομαντική έννοια του έθνους και η Λαογραφία», στο

Κ. Γκότσης & Ε. Σπαθάρη-Μπεγλίτη (επιμ.), Ανθολόγιο Δοκιμίων για το δημόσιο και

ιδιωτικό βίο στην Ελλάδα (19ος-20ος αιώνας), ΕΑΠ, Πάτρα 2008, σ. 28.

3. Όταν πρόκειται για περιοδικό

Μ.Γ. Μερακλής, «Οι θεωρητικές κατευθύνσεις της Λαογραφίας μετά το δεύτερο

παγκόσμιο πόλεμο», περ. Λαογραφία, Δελτίον της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας,

τ. ΚΖ΄, Αθήνα, 1971, σσ. 3-23.

Παρατήρηση: Όταν πρόκειται για περιοδικό, χωρίζουμε τον τόπο από την

ημερομηνία με κόμμα. Όταν είναι βιβλίο, δεν τα χωρίζουμε με κόμμα.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1) Ο τίτλος του βιβλίου και του περιοδικού μπαίνουν πάντοτε σε πλάγια.

2) Στην παραπομπή γράφουμε πρώτα το μικρό όνομα.

3) Μπορούμε να αντικαταστήσουμε το σ. ή σσ. με το σελ. είτε για μια είτε για

πολλές σελίδες.

4) Αν η παραπομπή αναφέρεται γενικά στον συγγραφέα και στις συγκεκριμένες

σελίδες του έργου του σημειώνουμε πριν από το όνομά του «Βλ.». Αν έχουμε

δει παρεμφερείς πληροφορίες και σε άλλο συγγραφέα σημειώνουμε «Βλ.

και…» ή «Πβλ.» («παράβαλε»), αν θέλουμε να γίνει και κάποια σύγκριση με

άλλες απόψεις.

5) Σημειώνουμε ακριβώς τη σελίδα ή τις σελίδες στις οποίες παραπέμπουμε. Αν

παραπέμπουμε σε βιβλίο, σημειώνουμε την ακριβή σελίδα από τη συγκεκριμένη

έκδοση π.χ.:

Ά. Κυριακίδου-Νέστορος, Η θεωρία της ελληνικής λαογραφίας, Εταιρεία Σπουδών

Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας, Αθήνα 1978, σσ. 17-18.

Επιπρόσθετες παρατηρήσεις:

Αν το βιβλίο είναι σε δεύτερη έκδοση, το σημειώνουμε ως εξής: 20042.

Αν δεν έχει καταγεγραμμένη χρονολογία σημειώνουμε: χ.χ. (χωρίς χρονολογία).

Αν δεν έχει καταγεγραμμένο εκδοτικό οίκο, σημαίνει συνήθως ότι το έχει εκδώσει

μόνος του ο συγγραφέας και δεν χρειάζεται να σημειώσουμε τίποτα.

2. ΑΓΓΛΟΣΑΞΟΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΡΑΠΟΜΠΩΝ (HARVARD)

Το σύστημα παραπομπών Χάρβαρντ είναι απλό στη χρήση του και προσφέρει

εξοικονόμηση χώρου. Η παραπομπή μπαίνει σε παρένθεση μέσα στο κείμενο στο

σημείο στο οποίο γίνεται η αναφορά. Στην παρένθεση γράφουμε μόνο το επίθετο του

συγγραφέα και ακολουθούν: κόμμα, η χρονολογία έκδοσης του έργου και σελίδα ή

σελίδες (ή :) αν παραπέμπουμε σε συγκεκριμένο σημείο. Το κόμμα πολλές φορές

παραλείπεται.

Αν θέλουμε να παραπέμψουμε σε περισσότερα του ενός και διαφορετικά έργα και

συγγραφείς, βάζουμε ανάμεσα στις δύο αναφορές άνω τελεία.

Π.χ.

1. Όταν πρόκειται για βιβλίο και για ένα μόνο συγγραφέα:

(Κυριακίδου-Νέστορος, 1978:22) ή (Κυριακίδου-Νέστορος, 1978 σ. 22).

Όταν παραπέμπουμε σε όλο το βιβλίο ή το κεφάλαιο ή το άρθρο δεν χρειάζονται

σελίδες π.χ (.Κυριακίδου-Νέστορος, 1978), (Γκότσης και Σπαθάρη-Μπεγλίτη, 2008),

( Αικατερινίδης, 2002), (Αλεξάκης 2002), (Ντάτση, 1990).

2. Όταν πρόκειται για βιβλίο δύο συγγραφέων:

(Γκότσης και Σπαθάρη-Μπεγλίτη, 2008:30) ή (Γκότσης και Σπαθάρη-Μπεγλίτη 2008

σ. 30).

3. Όταν πρόκειται για περισσότερους των δύο συγγραφέων:

(Αικατερινίδης κ.ά, 2002).

4. Όταν πρόκειται για κεφάλαιο γραμμένο από ένα συγγραφέα σε συλλογικό τόμο

αναφέρεται μόνο ο συγγραφέας και όχι οι επιμελητές ή οι υπόλοιποι συγγραφείς

του τόμου:

(Αλεξάκης, 2002:45)

5. Όταν πρόκειται για άρθρο σε περιοδικό:

(Ντάτση, 1990: 55)

ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

Η σωστή παράθεση της βιβλιογραφίας στο τέλος της εργασίας είναι πολύ σημαντική

γιατί διαφορετικά δεν θα μπορούμε να δούμε σε ποιο δημοσίευμα παραπέμπει ο

συγγραφέας της εργασίας.

Στη βιβλιογραφία στο τέλος του κειμένου μπαίνει πάντα πρώτα το επίθετο και μετά

το μικρό όνομα του συγγραφέα (συνήθως μόνο το αρχικό του μικρού ονόματός του).

Οι συγγραφείς στη βιβλιογραφία αναφέρονται με αλφαβητική σειρά.

Α. ΣΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

1. Όταν πρόκειται για Βιβλίο:

Ροζάνης Στ., Μελέτες για το Ρομαντισμό, Πλέθρον, Αθήνα 2001 ή

Ροζάνης Στ., Μελέτες για το Ρομαντισμό, εκδ. «Πλέθρον», Αθήνα 2001.

Σημείωση: Και εδώ ο τόπος έκδοσης δεν χωρίζεται από τη χρονολογία έκδοσης με

κόμμα.

2. Όταν πρόκειται για κεφάλαιο σε συλλογικό τόμο:

Τζάκης Δ., «Για την ιστορία της ελληνικής λαογραφίας», στο Γ. Αικατερινίδης, Ε.

Αλεξάκης, Μ.Ε. Γιατράκου, Γ. Θανόπουλος, Ε. Σπαθάρη-Μπεγλίτη, Δ. Τζάκης,

Δημόσιος και ιδιωτικός βίος στην Ελλάδα ΙΙ: Οι νεότεροι χρόνοι, τ. Α΄, ΕΑΠ, Πάτρα

2001, σσ. 21-47. ή

Τζάκης Δ., «Για την ιστορία της ελληνικής λαογραφίας», στο Γ. Αικατερινίδης et al.,

Δημόσιος και ιδιωτικός βίος στην Ελλάδα ΙΙ: Οι νεότεροι χρόνοι, τ. Α΄, ΕΑΠ, Πάτρα

2001, σσ. 21-47. ή

Τζάκης Δ., «Για την ιστορία της ελληνικής λαογραφίας», στο Γ. Αικατερινίδης κ.ά.,

Δημόσιος και ιδιωτικός βίος στην Ελλάδα ΙΙ: Οι νεότεροι χρόνοι, τ. Α΄, ΕΑΠ, Πάτρα

2001, σσ. 21-47.

Όταν πρόκειται για συλλογικό τόμο μπαίνει πρώτα το επίθετο του συγγραφέα του

άρθρου, ενώ τα ονόματα των επιμελητών του τόμου παραμένουν όπως στον τίτλο του

έργου, δηλαδή πρώτα το μικρό όνομα:

Κυριακίδου – Νέστορος Ά, «Η ρομαντική έννοια του έθνους και η Λαογραφία» στο

Κ. Γκότσης Κ. & Ε. Σπαθάρη-Μπεγλίτη Ε. (επιμ.), Ανθολόγιο Δοκιμίων για το

δημόσιο και ιδιωτικό βίο στην Ελλάδα (19ος-20ος αιώνας), ΕΑΠ, Πάτρα 2008, σελ. 15-

40.

3. Όταν πρόκειται για περιοδικό

Μερακλής Μ.Γ., «Οι θεωρητικές κατευθύνσεις της λαογραφίας μετά το Δεύτερο

Παγκόσμιο πόλεμο», περ. Λαογραφία, Δελτίον της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας,

τ. ΚΖ΄, Αθήνα, 1971, σσ. 3-23.

Όπως παρατηρείτε, στη βιβλιογραφία αναφέρουμε τις σελίδες στις οποίες εκτείνεται

όλο το συγκεκριμένο κεφάλαιο στον συλλογικό τόμο ή το άρθρο στο περιοδικό.

Β. ΣΤΟ ΑΓΓΛΟΣΑΞΟΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ (HARVARD)

Στο σύστημα Χάρβαρντ η χρονολογία έκδοσης είναι πολύ σημαντική για αυτό

μπαίνει μετά το όνομα του συγγραφέα ανάμεσα σε κόμματα ή σε παρένθεση.

Ακολουθούν ο τόπος έκδοσης, άνω και κάτω τελεία και ο εκδοτικός οίκος.

Π.χ.:

1. Όταν πρόκειται για βιβλίο:

Η χρονολογία έκδοσης μπαίνει, όπως αναφέραμε, μετά το όνομα του συγγραφέα

ανάμεσα σε κόμματα ή σε παρένθεση. Ακολουθούν ο τόπος έκδοσης, άνω και

κάτω τελεία και ο εκδοτικός οίκος.

Ροζάνης Στ., 2001, Μελέτες για το Ρομαντισμό, Αθήνα: Πλέθρον.

2. Όταν πρόκειται για κεφάλαιο σε συλλογικό τόμο:

Τζάκης Δ. (2001), «Για την ιστορία της ελληνικής λαογραφίας», στο Γ.

Αικατερινίδης κ.ά., Δημόσιος και ιδιωτικός βίος στην Ελλάδα ΙΙ: Οι νεότεροι χρόνοι,

τ. Α΄, Πάτρα: ΕΑΠ, σσ. 21-47.

3. Όταν πρόκειται για άρθρο σε περιοδικό:

Μερακλής Μ.Γ., 1971, «Οι θεωρητικές κατευθύνσεις της λαογραφίας μετά το

Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο», περ. Λαογραφία, Δελτίον της Ελληνικής Λαογραφικής

Εταιρείας, τ. ΚΖ΄, Αθήνα, σσ. 3-23.

Όπως παρατηρείτε, και στο σύστημα Χάρβαρντ στη βιβλιογραφία αναφέρουμε τις

σελίδες στις οποίες εκτείνεται όλο το συγκεκριμένο κεφάλαιο στον συλλογικό τόμο ή

το άρθρο στο περιοδικό.

ΕΛΠ 41/ΕΑΠ

2015-16