1

1966: The Sound of Silence

Paul Simon and Arthur "Art" Garfunkel.

2

Hello darkness, my old friend,I’ve come to talk with you again,Because a vision softly creeping,Left its seeds while I was sleeping,And the vision that was planted in my brainStill remainsWithin the sound of silence.

Όταν οι ταυτότητες κατασκευάζουν ή σβήνουν γεγονότα …

Όταν τα γεγονότα παρουσιάζονται αναπόφευκτα …

3

In restless dreams I walked aloneNarrow streets of cobblestone,neath the halo of a street lamp,I turned my collar to the cold and dampWhen my eyes were stabbed by the flash ofA neon lightThat split the nightAnd touched the sound of silence.

Όταν η Ιστορία φιλοδοξεί να προβλέπει και επιμένει να αφηγείται …Όταν η αφήγηση ταυτίζεται με το παρελθόν …

4

And in the naked light I sawTen thousand people, maybe more.People talking without speaking,People hearing without listening,People writing songs that voices never shareAnd no one daredDisturb the sound of silence.

Όταν η μνήμη «χρωστά» μόνο στους ήρωες …

5

Fools said I, you don’t knowSilence like a cancer grows.Hear my words that I might teach you,Take my arms that I might reach you.But my words like silent raindrops fell,And echoedIn the wells of silence

Τότε είμαστε σίγουροι.Ζούμε έναν εφιάλτη.

Και θα πρέπει να τεντώσουμε τα αυτιά μας …

6

And the people bowed and prayedTo the neon God they made.And the sign flashed out its warning,In the words that it was forming.And the signs said, the words of the prophetsAre written on the subway wallsAnd tenement halls.And whispered in the sounds of silence.

Μήπως κι ακούσουμε τον ήχο της σιωπής.

7

Ο Paul Simon έγραψε το The Sound of Silenceστις 22 Νοεμβρίου 1963, την ημέρα της δολοφονίαςτου John Fitzgerald Kennedy.

Όμως ακόμη και σήμερα ο «ήχος της σιωπής» μοιάζει ως το μοναδικό αντίδοτο.