Paxeos Enterou Final PROGRAM

2 1

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Εκ μέρους της Οργανωτικής Επιτροπής, είναι ιδιαίτερη τιμή μου να σας προσκαλέσω στο 4ο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Παχέος Εντέρου και Πρωκτού.

Έχουν περάσει έξι χρόνια από τη διοργάνωση του 1ου μας συνεδρίου και είναι ιδιαίτερη χαρά να ξαναβρεθούμε στην όμορφη Θεσσαλονίκη. Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στο ξενοδοχείο Μακεδονία Παλλάς από 19 έως 22 Μαΐου 2011.

Η προσφορά υψηλού επιπέδου χειρουργικής τεχνογνωσίας είναι απαραίτητο εφόδιο στη σύγχρονη χειρουργική πρακτική και θα πρέπει να είναι σταθερός στόχος και ευθύνη των διοργανωτών κάθε συνεδρίου. Η εμπειρία των προηγούμενων συνεδρίων δείχνει ότι εκτός από την παρουσίαση και ανταλλαγή ιατρικών πληροφοριών, σε κοινωνικό επίπεδο δημιουργούνται συναδελφικοί δεσμοί αλληλοεκτίμησης που οδηγούν σε μακροχρόνιες επιστημονικές και επαγγελματικές συνεργασίες.

Ο βασικός στόχος του συνεδρίου είναι, μέσα από διαλέξεις, στρογγυλές τράπεζες, ελεύθερες ανακοινώσεις και διαδραστικές διαδικασίες, να παρουσιαστεί μια πλούσια θεματολογία στις σύγχρονες εξελίξεις της χειρουργικής του παχέος εντέρου και πρωκτού με τη συμμετοχή διακεκριμένων ομιλητών αλλά και νεότερων επιστημόνων.

Επιπρόσθετα φέτος, χαιρετίζουμε την ενεργό συμμετοχή των νοσηλευτών με τη διοργάνωση του 1ου

Νοσηλευτικού Σεμιναρίου, το οποίο ευελπιστούμε να καθιερωθεί ως θεσμός, καθώς είμαστε σίγουροι ότι συμβάλλει στην ποιοτική αναβάθμιση του Συνεδρίου.

Ελπίζω ότι μέσα από την ενεργό συμμετοχή σας θα δοθεί η ευκαιρία ανταλλαγής ιατρικών εμπειριών και απόψεων με απώτερο σκοπό να ανοιχθούν νέοι ορίζοντες στη χειρουργική αντιμετώπιση των παθήσεων του παχέος εντέρου και κυρίως των επιπλοκών τους, που συχνά ταλαιπωρούν τους ασθενείς αλλά και τους χειρουργούς. Πιστεύω ότι οι εργασίες του συνεδρίου θα ολοκληρωθούν με απόλυτη επιτυχία, όπως και στα προηγούμενα τρία συνέδρια και εκ μέρους της Οργανωτικής Επιτροπής σας εύχομαι μια ευχάριστη διαμονή στην πόλη της Θεσσαλονίκης.

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς

Γεώργιος Αθ. ΜπασδάνηςΚαθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.Πρόεδρος ΕΛΕΧΠΕΠ

HHH

2 3

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ

ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ - ΠΡΩΚΤΟΥ

Πρόεδρος: Μπασδάνης Γ.Α’ Αντιπρόεδρος: Κανέλλος Ι.Β’ Αντιπρόεδρος: Χρηστάκης Χ.Γεν. Γραμματέας: Παπαδόπουλος Β.Ταμίας: Μιχαλόπουλος Α.Μέλη: Τσιμογιάννης Ε. Λυρατζόπουλος Ν.

ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Πρόεδρος: Μπασδάνης Γ.Γεν. Γραμματέας: Ευθυμιάδης Χ.Ειδ. Γραμματέας: Τζεβελέκη Ι.Ταμίας: Μιχαλόπουλος Α.Μέλη: Ανθιμίδης Γ. Αποστολίδης Σ. Γρηγορίου Μ. Ιωαννίδης Α. Καραμανλής Ε. Κοσμίδης Χ. Κοτζάμπαση Κ. Μακραντωνάκης Α. Μέκρας Α. Μέκρας Δ. Παραμυθιώτης Δ. Πραματευτάκης Μ. Φωτιάδης Π. Χαραλαμπόπουλος Η.

ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟΥ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ

Πρόεδροι: Φαϊτατζίδου Α., Κοτζάμπαση Κ.Μέλη: Δελπέρης Ι. Κουζούχα Α. Μουλαϊδης Α. Μάρκου Δ. Μιχελή Μ.

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Πρόεδρος: Χατζηθεοχάρης Γ.Γραμματέας: Παπαδόπουλος Β.Μέλη:

Ακριβιάδης Ε.Γερασιμίδης Θ.Δερβένης Χ.Καμπαρούδης Α.Κανέλλος Ι.Καραϊτιανός Ι.Καραμόσχος Κ.Κεσίσογλου Ι.Κομπορόζος Β.Κωνσταντινίδης Κ.Λαζαρίδης Χ.Λυρατζόπουλος Ν.

Μακρής Ι.Μαντζώρος Ι.Μαράκης Γ.Μοσχίδης Α.Μπότσιος Δ.Ναούμ Μ.Ντοκμετζίογλου Ι.Ξυνός Ε.Οικονόμου Σ.Παπαβραμίδης Σ.Παπαπολυχρονιάδης Κ.Παπαχριστοδούλου Α.

Παυλίδης Θ.Πιτιακούδης Μ.Πολυχρονίδης Α.Προυσαλίδης Ι.Σπανός Κ.Σπυρίδης Χ.Συράκος Θ.Τέντες Α.- Α.Τεπετές Κ.Τζιρής Ν.Τρυγώνης Κ.Τσαλής Κ.

Τσαντήλας Δ.Τσιμογιάννης Ε.Φαϊτατζίδου Α.Φαχαντίδης Ε.Φούντζηλας Γ.Χατζηθεόκλητος Ε.Χρηστάκης Χ.Χριστοφορίδης Ε.Χρυσάφης Γ.Χρυσίδης Θ.

Αγγελόπουλος Σ.Αθανασάκης Η.Ανδρεάδης Ι.Αρκούδας Μ.Ατματζίδης Κ.Αυγερινός Κ.Βρακάς Ξ.Βώρος Δ.Γενίτσαρης Μ.Γιακουστίδης Δ.Γυμνόπουλος Δ.Δεληκούκης Σ.Δεμερτζίδης Χ.Δημητριάδης Χ.Διαμαντής Θ.Δρίζης Θ.Ευαγγέλου Ι.

Ζανδές Ν.Ζαραμπούκας Θ.Ζεκερίδης Θ.Ζώρας Ο.Ιωαννίδης Κ.Κακαβούλης Τ.Καλαβάς Π.Καλτσάς Α.Καλφαρέτζος Φ.Καπουτσής Ν.Καραγιαννάκης Α.Καραλιώτας Κ.Καρασακαλίδης Α.Καρβουνάρης Δ.Κάσινος Μ.Κισκίνης Δ.Λαοπόδης Β.

Λέανδρος Ε.Μακραντωνάκης Ν.Μακρίδης Χ.Μπαλτογιάννης Γ.Μπαράτσης Σ.Νάτσικας Β.Νικητέας Ν.Νικητίδης Ν.Ξηροπόταμος Ν.Παπαδιαμαντόπουλος Π.Παπαστρατής Γ.Πεχλιβανίδης Γ.Πολυμενέας Γ.Ρίζος Σ.Σακαντάμης Α.Σαλιάγκας Κ.Σέμογλου Χ.

Σιμόπουλος Κ.Σκάνδαλος Ι.Σπηλιώτης Ι.Σφηκάκης Π.Τσιαούσης Ι.Τσιφτσής Δ.Φαρδέλλας Ι.Φατούρος Μ.Φινοκαλιώτης Ν.Χαλκιαδάκης Γ.Χατζηθεοφίλου Κ.Χατζηκοκόλη Σ.Χιώτης Α.Χριστιανόπουλος Γ.Χριστουδουλίδης Κ.Χρυσός Ε.

ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Γαμβρός Ο.Γιακουστίδης Ε.Δαδούκης Ι.

Ελευθεριάδης Ε.Ζησιάδης Α.Καππάς Α.

Μηνόπουλος Γ.Μπέτσης Δ.

Μπράμης Ι.Χαρλαύτης Ν.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ

Πρόεδρος: Χαρλαύτης Ν.Γραμματέας: Παπαδόπουλος Β.Μέλη: Δερβένης Χ. Μακρής Ι. Μπαράτσης Σ. Πολυχρονίδης Α.

4 5

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΠΕΜΠΤΗ 19 ΜΑΪΟΥ 2011 ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΙΙ

14:30 - 15:00 Προσέλευση συνέδρων - Εγγραφές

15:00 - 16:30 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ ΤΟΥ CROHN ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΠΛΟΚΩΝ ΤΗΣ Συντονιστές: I. Μακρής, Δ. Τσαντήλας

Οριοθέτηση της συντηρητικής από τη χειρουργική αντιμετώπιση Α. Καμπαρούδης

Εκλεκτική και επείγουσα εγχειρητική αντιμετώπιση της νόσου του Crohn στο λεπτό έντερο Χ. Κοσμίδης

Σύγχρονη αντιμετώπιση της νόσου του Crohn στο κόλον και την ορθοπρωκτική περιοχή

Ν. Λυρατζόπουλος

Πυελοπερινεϊκές, σπλαγχνικές και δερματικές συριγγώδεις επικοινωνίες στη νόσο του Crohn Ι. Παπακωνσταντίνου

16:30 - 17:00 ΔΙΑΛΕΞΗ Προεδρείο: Α. Μιχαλόπουλος, Κ. Ιωαννίδης

Μοριακή καρκινογένεση και επιλεκτική φαρμακευτική στόχευση Α. Παπαβασιλείου

17:00 - 17:30 Διάλειμμα - Καφές

17:30 - 19:00 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΙΚΗ ΝΟΣΟΣ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ Συντονιστές: Α. Σακαντάμης, Σ. Οικονόμου

Επιδημιολογία - Αιτιοπαθογένεια Σ. Ραφαηλίδης

Κλινικές εκδηλώσεις - Επιπλοκές Ν. Συμεωνίδης

Συντηρητική και χειρουργική αντιμετώπιση της εκκολπωματικής νόσου του παχέος εντέρου

Θ. Παυλίδης

Αντιμετώπιση των επιπλοκών της εκκολπωματικής νόσου Κ. Ψαρράς

Λαπαροσκοπική προσέγγιση της εκκολπωματικής νόσου Γ. Μαράκης

19:00 - 20:30 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΣΤΙΣ ΕΓΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ ΓΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟ Συντονιστές: Χ. Λαζαρίδης, Γ. Χρυσάφης

Ανάλυση του είδους και της βαρύτητας των επιπλοκών του Ο.Κ. I. Μαντζώρος

Θεραπευτικές στρατηγικές στις ενδοπεριτοναϊκές και εξωπεριτοναϊκές διαφυγές των αναστομώσεων

Ι. Καραϊτιανός

Σηπτικές επιπλοκές και επακόλουθα αποτελέσματα μετά από κολεκτομές Ι. Σπηλιώτης

Ουρολογικές, σεξουαλικές και γυναικολογικές επιπλοκές μετά από κολεκτομές Κ. Μωυσίδης

20:30 - 21.30 ΕΠΙΣΗΜΗ ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ

20:30 - 20:45 Προσφωνήσεις - Χαιρετισμοί

20:45 - 21:15 ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑ ΔΙΑΛΕΞΗ Tα όρια της ποινικής ευθύνης σε σχέση με το ανθρώπινο λάθος Κ. Λογοθέτης

21:30 Δεξίωση (Αίθουσα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ι)

6 7


ΠΕΜΠΤΗ 19 ΜΑΪΟΥ 2011 ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΜΦΙΤΡΥΩΝ

ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ

16:00 - 16:30 Χαιρετισμοί

16:30 - 17:00 ΔΙΑΛΕΞΗ Προεδρείο: Ε. Μποϊδίδου, Α. Σαμούκα

Διατροφική υποστήριξη του ασθενούς με καρκίνο παχέος εντέρου Σ. Κόκκοτα


17:30 - 19:30 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ Προεδρείο: Κ. Κουτσιαντά, Ε. Τσιουρή ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΕΓΚΑΙΡΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

• Επιδημιολογία Κ. Κωνσταντοπούλου

• Διατροφή Σ. Παπαδοπούλου

• Προβιοτικά Ε. Παπαντώνη

• Έλεγχος Hb στα κόπρανα Δ. Ιωαννίδου

• Κολοσκόπηση Ε. Πατσιώρα

• Κατευθυντήριες οδηγίες Α. Λυγκοβανλή

Σχολιασμός: Κ. Κοτζάμπαση


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20 ΜΑΪΟΥ 2011 ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΙΙ

09:00 - 10:30 ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΗ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΑΡΑΕΔΡΙΚΑ ΣΥΡΙΓΓΙΑ: ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΩΝ

ΜΕΘΟΔΩΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΟΥΣ Συντονιστές: Ι. Κανέλλος, Β. Παπαδόπουλος

Εισηγητές: Ι. Χρυσογονίδης Ι. Μαντζώρος Ι. Γαλάνης Β. Παπαδόπουλος

Σχολιαστές: Γ. Μπασδάνης, Β. Κομπορόζος

10:30 - 11:00 ΔΙΑΛΕΞΗ Προεδρείο: Β. Κομπορόζος

Perineal - Transanal procedures for rectal prolapse M. Pescatori


11:30 - 13:00 ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΗ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΟΠΑΘΕΙΑ: ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΩΝ

ΜΕΘΟΔΩΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΠΛΟΚΩΝ ΤΟΥΣ Συντονιστές: Α. Μιχαλόπουλος, Α. Πολυχρονίδης

Εισηγητές: Μ.Γ. Πραματευτάκης Α. Χιώτης Κ. Σπανός Β. Παπαζιώγας Β. Παπαδόπουλος

Σχολιαστής: Χ. Χρηστάκης

13:00 - 13:30 ΔΙΑΛΕΞΗ Προεδρείο: Χ. Δεμερτζίδης, Ν. Τζιρής

Το μέλλον της πρόληψης του ορθοκολικού καρκίνου φαίνεται ότι θα είναι «High - Tech» Κ. Κοτζάμπαση

13:30 - 14:00 ΔΙΑΛΕΞΗ Προεδρείο: Χ. Σπυρίδης, Ι. Φαρδέλλας

Δια του παχέος εντέρου ενδοκοιλιακές επεμβάσεις. Πόσο αιρετικές ακούγονται σήμερα;

Ε. Ελευθεριάδης

14:00 - 16:00 Μεσημβρινή Διακοπή

8 9

16:00 - 17:30 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΛΚΩΔΗΣ ΚΟΛΙΤΙΣ Συντονιστές: Σ. Μπαράτσης, Κ. Καραμόσχος

Νέα φάρμακα στη συντηρητική αντιμετώπιση. Υπάρχει κίνδυνος από τη χρόνια χορήγηση;

Μ. Καρδάση

Ποια είναι τα όρια της συντηρητικής από τη χειρουργική αντιμετώπιση; Α. Πολυχρονίδης

Οι επείγουσες καταστάσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν από γενικό χειρουργό; Απαιτείται εξειδίκευση; Π. Αλεπάς

Προβλήματα και μακροχρόνια αποτελέσματα της ολικής ορθοκολεκτομής με νεολύκηθο Β. Κομπορόζος

17:30 - 17:50 ΔΙΑΛΕΞΗ Προεδρείο: Ε. Χατζηθεόκλητος

Abdominosacral resections for advanced pelvic malignacy P. Tekkis


18:10 - 18:30 ΔΙΑΛΕΞΗ Προεδρείο: Ε. Χατζηθεόκλητος

Surgical management of familial adenomatous polyposis syndrome P. Tekkis

18:30 - 20:00 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΕΟΤΕΡΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΟΡΘΟΚΟΛΙΚΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ Συντονιστές: Γ. Φούντζηλας, Γ. Πενθερουδάκης

Κλινικά δεδομένα για τη θέση της επικουρικής θεραπείας σε ασθενείς με ορθοκολικό καρκίνο Σταδίου ΙΙ

Ι. Ξανθάκης

Η συμβολή της μικροδορυφορικής αστάθειας και των πολυγονιδιακών υπογραφών για την εξατομικευμένη εφαρμογή επικουρικής θεραπείας σε ασθενείς με ορθοκολικό καρκίνο Σταδίου ΙΙ

Α. Στριμπάκος

Σύγχρονες απόψεις για τη θεραπεία ασθενών με μεταστατικό ορθοκολικό καρκίνο με χορήγηση κυτταροτοξικών και βιολογικών παραγόντων

Θ. Μακατσώρης

Ο ρόλος της περιεγχειρητικής θεραπείας και βιολογικών δεικτών σε ασθενείς με ορθοκολικό καρκίνο, υποψηφίους για θεραπευτική εκτομή ηπατικών μεταστάσεων

Γ. Πενθερουδάκης

20:00 - 21:30 ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΝΕΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ Προεδρείο: Γ. Μπασδάνης

Παρουσίαση καινοτόμων εργαλείων στη σύγχρονη χειρουργική Ν. Καζεπίδου

Εφαρμογή του νέου κοπτοράπτη και κυκλικού αναστομωτήρα στην ανοιχτή χειρουργική Χ. Ευθυμιάδης

Αξιολόγηση της μέχρι τώρα πορείας της λαπαροσκοπικής χειορυργικής στο παχύ έντερο Ε. Τσιμογιάννης

Με την ευγενική χορηγία της εταιρείας

10 11

O10 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΛΛΑΣ ΙΝΙΚΗΣ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΟΡΘΟΠΡΩΚΤΙΚΩΝ ΣΥΡΙΓΓΙΩΝ: ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ

Γιαννακοπούλου Ε. Τμήμα Βασικών Ιατρικών Μαθημάτων, Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας, ΤΕΙ Αθηνών

O11 AΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΡΑΚΤΙΚΗΣ ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ S.T.A.R.R. Μπασδάνης Γ., Μιχαλόπουλος Α., Παπαδόπουλος Β., Τζεβελέκη Ι., Μέκρας Δ., Μέκρας Α. Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

O12 ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΗΣ ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΕΚΤΟΜΗΣ Παραμυθιώτης Δ., Καραμανλής Ε., Ντούρος Β., Γεωργιάδη Σ., Τσίκα Α., Νάκος Ν.,

Μιχαλόπουλος Α., Μπασδάνης Γ. Α’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.


11:30 - 13:00 Ελεύθερες Ανακοινώσεις ΙΙ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ - ΑΝΟΙΧΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ Προεδρείο: Ε. Φαχαντίδης, Α. Καρασακαλίδης

Ο13 ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΚΟΛΕΚΤΟΜΗ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΑΔΕΝΟΚΑΡΚΙΝΩΜΑ Πραματευτάκης Μ.Γ., Ράπτης Δ., Μαντζώρος Ι., Κανέλλος Δ., Αγγελόπουλος Σ., Ψωμάς Σ.,

Τσάχαλης Θ. Χειρουργικό Τμήμα, Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο Θεσσαλονίκης

Ο14 ΔΕΙΚΤΕΣ ΦΛΕΓΜΟΝΗΣ ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ. ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΚΑΙ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗΣ ΠΡΟΣΠΕΛΑΣΗΣ

Τσιμογιάννης Κ.1, Τέλλης Κ.2, Παππάς-Γώγος Γ.1, Τσελέπης Α.2, Τσιμογιάννης Ε.1, Μπασδάνης Γ.3 1Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. Ιωαννίνων «Γ. Χατζηκώστα», 2Εργαστήριο Βιοχημείας, Τμήμα

Χημείας, Παν. Ιωαννίνων, 3Α’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ.

Ο15 Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΟΙΚΤΗ ΚΑΙ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

Ευθυμιάδης Χ., Κοσμίδης Χ., Γρηγορίου Μ., Φωτιάδης Π., Τζεβελέκη Ι., Μέκρας Α., Μπασδάνης Γ. Α’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α., Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο Θεσσαλονίκης

Ο16 ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΑ ΥΠΟΒΟΗΘΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΥΣΤΡΟΦΗΣ ΣΙΓΜΟΕΙΔΟΥΣ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Χριστοδουλίδης Γ., Συμεωνίδης Δ., Κουκούλης Γ., Μπαλογιάννης Ι., Σπυριδάκης Μ., Τεπετές Κ. Πανεπιστημιακή Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν. Λάρισας

Ο17 ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΤΗΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ VS ΑΝΟΙΚΤΗ ΧΟΛΟΚΥΣΤΕΚΤΟΜΗ. ΚΛΙΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ

Πιτιακούδης M1., Φωτάκης Σ.1, Τσαλικίδης Χ.1, Ζέζος Π.2, Κουκλάκης Γ.2, Ρωμανίδης Κ.1,

Σιμόπουλος Κ.1 12η Πανεπιστημιακή Χειρουργική Κλινική Δ.Π.Θ., 2Τμήμα Ενδοσκοπήσεων Δ.Π.Θ.


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20 ΜΑΪΟΥ 2011 ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΜΦΙΤΡΥΩΝ

09:00 - 11:00 Ελεύθερες Ανακοινώσεις Ι ΚΑΛΟΗΘΗ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΡΩΚΤΟΥ Προεδρείο: Ι. Προυσαλίδης, Κ. Σαλιάγκας

O01 ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΘΡΟΜΒΩΜΕΝΩΝ ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΩΝ Πραματευτάκης Μ.Γ., Ράπτης Δ., Μαντζώρος Ι., Χριστοφορίδης Ε., Καλφάδης Σ.,

Μακραντωνάκης Α., Τσάχαλης Θ., Λαζαρίδης Χ. Δ΄ Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Χειρουργικό Τμήμα, Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο Θεσσαλονίκης

O02 ΠΕΡΙΕΔΡΙΚΑ ΣΥΡΙΓΓΙΑ: Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ Σβορώνος Χ., Χατζής Ι., Ταβάκη Ε., Σουβατζή Μ., Ευαγγέλου Ν., Χατζηθεόκλητος Ε. Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν.Θ. «Ο Άγιος Δημήτριος»

O03 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΕΡΙΕΔΡΙΚΩΝ ΑΠΟΣΤΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΡΙΓΓΙΩΝ. ΑΝΑΛΥΣΗ 160 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΜΙΑΣ ΕΞΑΕΤΙΑΣ 2005-2010

Σίμογλου Χ., Γυμνοπούλου Ε., Χατζηκωνσταντίνου Ν., Γυμνόπουλος Δ. Χειρουργική Κλινική, Γ. Ν. Κομοτηνής

O04 ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΠΕΡΙΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΩΝ ΕΠΙΠΛΟΚΩΝ ΣΤΗΝ ΑΙΜΟΡΡΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ ΜΕ ΣΥΣΚΕΥΗ LIGASURE

Δοντάς Ι., Αλβανός Γ., Παχαντούρης Π., Κατσέλη Α., Χατζηγεωργίου Ρ., Θεοδοσίου Π. Β΄ Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς»

O05 ΓΙΓΑΝΤΙΑ ΚΟΝΔΥΛΩΜΑΤΑ ΠΕΡΙΠΡΩΚΤΙΚΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ HIV ΛΟΙΜΩΞΗ Μιχαλόπουλος Ν., Πλιάκος Ι., Παπαβραμίδης Θ., Μιστριώτης Γ., Λιάβας Λ., Πολυζώνης Μ.,

Σαπαλίδης Κ., Κεσίσογλου Ι., Παπαβραμίδης Σ. Γ΄ Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

O06 ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΜΕΘΟΔΩΝ ΑΙΜΟΡΡΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗΣ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΙΑΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ

Καφάσης Θ., Αλβανός Γ., Τσάγκος Ι., Ραπτόπουλος Β., Xατζηγεωργίου Ρ., Θεοδοσίου Π. Β’ Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς»

O07 HAL-RAR ΑΙΜΟΡΡΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ. ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΙΑΣ ΕΠΤΑΕΤΙΑΣ Καφάσης Θ., Δοντάς Ι., Μακρίδης Γ., Καλλίρη Β., Χατζηγεωργίου Ρ., Θεοδοσίου Π. Β’ Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς»

O08 ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΟΠΑΘΕΙΑ. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ - ΑΝΑΛΥΣΗ 102 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΜΙΑΣ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ 2006-2010. ΣΥΓΚΡΙΣΗ 2 ΜΕΘΟΔΩΝ Σίμογλου Χ., Γυμνοπουλου Ε., Γυμνόπουλος Δ. Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. Κομοτηνής «Σισμανόγλειο»

O09 ΔΙΑΠΡΩΚΤΙΚΗ ΑΠΟΛΙΝΩΣΗ ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΙΚΩΝ ΑΡΤΗΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΟΠΑΘΕΙΑΣ: ΑΝΑΛΥΣΗ 90 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ

Σπυριδάκης Μ.1, Χριστοδουλίδης Γ.1, Συμεωνίδης Δ.1, Δήμας Δ.2, Διαμαντής Α.1, Πολυχρονοπούλου Ε.1, Τεπετές Κ.1

1Πανεπιστημιακή Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν. Λάρισας, 2Χειρουργική Κλινική, Νοσοκομείο Ελπίς, Αθήνα

12 13

Ο18 ΜΟΝΗΡΕΣ ΕΚΚΟΛΠΩΜΑ ΤΥΦΛΟΥ - ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΑΙΤΙΑ ΑΛΓΟΥΣ ΤΟΥ ΔΕΞΙΟΥ ΛΑΓΟΝΙΟΥ ΒΟΘΡΟΥ

Χαλαστή Μ., Τουλούμης Ζ., Στέργιος Κ., Κάβουρας Ν., Γιαννακόπουλος Β., Κουντούρης Χ., Σοφός Γ., Λαβάντ Λ.

Χειρουργική Κλινική, Γ. Ν. Χαλκίδας

Ο19 Η ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ HANSEN-STOCK ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΟΞΕΙΑ ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΙΚΗ ΝΟΣΟ

Αλ Μογράμπι Σ., Βερροιώτου Μ., Ράλλης Θ., Πολυτίδης Ι., Παναγιώτογλου Δ., Σουνιδάκης Ν., Φαρδέλλας Ι.

Χειρουργική Κλινική, Γ. Ν. Νάουσας

Ο20 EΚΚΟΛΠΩΜΑΤΙΚΗ ΝΟΣΟΣ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ: ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤHΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ 10ΕΤΙΑΣ Τριανταφυλλίδης Ι., Παπαδοπούλου Δ., Δημητριάδης Σ., Δεμερτζίδης Χ. Χειρουργική Κλινική, Γ. Ν. Βέροιας

Ο21 ΦΛΕΓΜΟΝΗ ΜΟΝΗΡΟΥΣ ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΟΣ ΤΥΦΛΟΥ - ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ ΑΙΤΙΟ ΟΞΕΙΑΣ ΚΟΙΛΙΑΣ Παραμυθιώτης Δ., Παναγιώτου Δ., Πανίδης Στ., Δίγκας Ε., Παπαευθυμίου Λ., Παπαδόπουλος Β.,

Φαχαντίδης Ε. Α’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

13:00 - 15:00 Ελεύθερες Ανακοινώσεις ΙΙΙ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ Προεδρείο: Ο. Γαμβρός, Θ. Παυλίδης

Ο22 Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ. ΑΝΑΛΥΣΗ 49 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑ 2006-2010

Σίμογλου Χ., Γυμνοπούλου Ε., Γυμνόπουλος Δ. Χειρουργική Κλινική, Γ. Ν. Κομοτηνής «Σισμανόγλειο»

Ο23 ΧΡΗΣΗ ΚΥΚΛΙΚΟΥ ΑΝΑΣΤΟΜΩΤΗΡΑ ΚΑΙ ΚΟΠΤΟΡΑΠΤΗ ΣΤΗ ΔΕΞΙΑ ΚΟΛΕΚΤΟΜΗ Λαμπρόπουλος Λ., Κακαβά Κ., Μπεθάνης Π., Τσιάμπα Ε., Φραγκούλης Χ., Ρόζης Κ., Πονηράκος Β. Β’ Χειρουργική Κλινική, Παναρκαδικό Γ.Ν. Τρίπολης

Ο24 ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ: ΜΙΑ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ Συμεωνίδης Δ., Χριστοδουλίδης Γ., Κουκούλης Γ., Σπυριδάκης Μ., Τεπετές Κ. Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν. Λάρισας Ο25 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΠΛΕΓΜΕΝΟΥ ΟΡΘΟΚΟΛΙΚΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ Τριανταφυλλίδης Ι., Παπαδοπούλου Δ., Δημητριάδης Σ., Παπαδόπουλος Β., Δεμερτζίδης Χ. Χειρουργική Κλινική, Γ. Ν. Βέροιας

Ο26 ΔΙΑΦΥΓΗ ΑΠΟ ΑΝΑΣΤΟΜΩΣΕΙΣ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ-ΠΡΩΚΤΟΥ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ

Μουρούνογλου Μ., Παπαδόπουλος Δ., Γεωργιάδου Θ., Τζιουβάρας Χ., Ιακωβίδης Π., Ανδρεάδης Ε., Σαπίδης Ν., Χρυσίδης Θ. Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. Έδεσσας

Ο27 ΣΤΑΔΙΟ ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΟΡΘΟΚΟΛΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΟ Παπαδόπουλος Δ., Μουρούνογλου Μ., Νανά Χ., Χρυσίδου Μ., Σταμκοπούλου Α., Οικονόμου Α., Χρυσίδης Θ. Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. Έδεσσας

Ο28 ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΕΞΑΙΡΕΘΕΝΤΩΝ ΛΕΜΦΑΔΕΝΩΝ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΜΑ ΤΟΥ ΟΡΘΟΚΟΛΙΚΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ Βερροιώτου Μ., Αλ Μογράμπι Σ., Ράλλης Θ., Παναγιώτογλου Δ., Σουνιδάκης Ν., Φαρδέλλας Ι. Χειρουργική Κλινική, Γ. Ν. Νάουσας

Ο29 ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΟΡΘΟΥ: Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΧΑΜΗΛΗΣ ΠΡΟΣΘΙΑΣ ΕΚΤΟΜΗΣ Μέκρας A., Μέκρας Δ., Τζεβελέκη Ι., Καλλές Β., Νταμπάκης Γ., Μιχαλόπουλος Α., Μπασδάνης Γ. Α’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

Ο30 ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΧΡΟΝΑ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΑ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ Ανανανιάδης Α.1, Αθανασίου Α.1, Καλούδης Ι.1, Τόσκας Ι.1, Δώρη Π.1, Μιχαλόπουλος Ν.1,

Κουμπανάκη Μ.2, Κωνσταντινίδης Ι.1, Ευθυμιόπουλος Γ.1, Γαβριηλίδης Π.1, Χρυσάφης Γ. 1 1Β΄ Χειρουργική Κλινική, Α.Ν.Θ. Θεαγένειο, 2Παθολογοανατομικό Εργαστήριο, Α.Ν.Θ. Θεαγένειο

Ο31 Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΝΔΟΑΥΛΙΚΩΝ ΜΟΣΧΕΥΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΟΡΘΟΚΟΛΙΚΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΚΑΙ ΑΓΓΕΙΑΚΗΣ ΝΟΣΟΥ

Σπανός Κ.1, Τσουλφάς Γ.1, Γεωργαντής Γ.1, Μελάς Ν.1, Σαρατζής Ν.1, Κτενίδης Κ.1, Λαζαρίδης Ι.1, Μέκρας Α.2, Συράκος Θ.1, Κισκίνης Δ.1

1Α’ Πανεπιστημιακή Χειρουργική Κλινική, Α.Π.Θ., Γ.Ν.Θ. Παπαγεωργίου, 2Α’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική, Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

Ο32 ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΚΛΕΚΤΙΚΗ ΟΡΘΟΚΟΛΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ. ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ;

Μάτσου Α., Βαλσαμίδης Κ., Βρακάς Γ., Ζέρβα Δ., Δουλγεράκης Μ., Χατζημήσιος Κ., Ζανδές Ν., Σαλιάγκας Κ. Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. Κοζάνης «Μαμάτσειο»

Ο33 ΔΙΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΣΠΛΗΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΛΕΚΤΟΜΗΣ Παπαδόπουλος Β., Μιχαλόπουλος Α., Παραμυθιώτης Δ., Ιωαννίδης Α., Μέκρας Α., Παναγιώτου Δ., Φωτιάδης Κ., Σαλονικίδης Σ., Μαριανού Ι., Μπασδάνης Γ. Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική, Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

14 15


ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΜΑΪΟΥ 2011 ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΙΙ

09:00 - 10:30 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΚΟΙΛΙΑΣ ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ Συντονιστές: Σ. Παπαβραμίδης, Ι. Κεσίσογλου

Ο ρόλος της ενδοκοιλιακής πίεσης Θ. Παπαβραμίδης

Ενδείξεις της τεχνικής Ε. Κωτίδης

Τεχνικές προσωρινής σύγκλεισης της ανοικτής κοιλίας Κ. Σαπαλίδης

Τεχνικές σύγκλεισης της ανοικτής κοιλίας με αρνητική πίεση (vacuum Pack - VAC) Ι. Πλιάκος

Εφαρμογή και αποτελέσματα της συσκευής VAC στη χειρουργική του παχέος εντέρου Ν. Μιχαλόπουλος

Σχολιαστής: Ν. Δεληγιαννίδης

10:30 - 11:00 ΔΙΑΛΕΞΗ Προεδρείο: Γ. Χατζηθεοχάρης, Α. Παπαγεωργίου

Fast track στη χειρουργική του παχέος εντέρου Χ. Δερβένης


11:30 - 13:00 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΟΡΘΟΥ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΤΗ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ ΣΤΗ ΡΟΜΠΟΤΙΚΗ Συντονιστές: Ε. Ξυνός, Θ. Συράκος

Ορισμός του ορθού - πρωκτού και περινεϊκής χώρας από ανατομικής, ακτινολογικής και χειρουργικής άποψης

Σ. Αποστολίδης

Χαμηλός καρκίνος του ορθού. Πότε και πώς θα αποφύγουμε τις ακρωτηριαστικές επεμβάσεις; Κ. Τεπετές

Λαπαροσκοπική χειρουργική του ορθού. Πού βρισκόμαστε σήμερα; Χ. Ευθυμιάδης

Ρομποτική χειρουργική του ορθού. Ελληνική και διεθνής εμπειρία Ν. Νικητέας

Σχολιαστής: Γ. Πολυμενέας


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20 ΜΑΪΟΥ 2011 ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΜΦΙΤΡΥΩΝ


16:30 - 18:00 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ Προεδρείο: Χ. Τσιγκαροπούλου, Α. Κουζούχα ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ - Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟΥ • Ο ρόλος του νοσηλευτή χειρουργείου στην κολεκτομή Π. Πετρίδης

• Ο ρόλος του νοσηλευτή χειρουργείου στις διαπρωκτικές επεμβάσεις Δ. Κοκαρίδας

• Πρόληψη λοιμώξεων χειρουργικού πεδίου σε επεμβάσεις παχέος εντέρου Ι. Ιστίκογλου

Σχολιασμός: Α. Μιχαλόπουλος


18:30 - 20:00 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ Προεδρείο: Μ. Μιχελή, Γ. Μπαρλαγιάννη ΔΙΑΤΟΜΕΑΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΧΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ

ΚΑΡΚΙΝΟ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

• Αναπνευστική υποστήριξη Β. Ντρίτσου • Προετοιμασία του εντέρου για εγχείρηση Θ. Ζαχαροπούλου

• Υποστήριξη στη ΜΕΘ Ε. Σιάπκας

• Ψυχολογική υποστήριξη του καρκινοπαθούς Δ. Κουρδή

• Μετεγχειρητικό άλγος και καρκινικός πόνος Ε. Τζήλου

Σχολιασμός: Α. Φαϊτατζίδου

16 17

13:00 - 13:30 ΔΙΑΛΕΞΗ Προεδρείο: Β. Κομπορόζος

Postoperative complications after PPH and STARR. Prevention and treatment M. Pescatori

13:30 - 14:00 ΔΙΑΛΕΞΗ Προεδρείο: Ι. Κανέλλος

The management of AIN (Anal Intraepithelial Neoplasm) and squamous cell carcinoma of the anus

D. Pissas

14:00 - 16:00 Μεσημβρινή Διακοπή

16:00 - 17:30 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΕΟΤΕΡΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΟΡΘΟΚΟΛΙΚΩΝ ΗΠΑΤΙΚΩΝ ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΩΝ Συντονιστές: Δ. Καραβίας, Β. Παπανικολάου

Γενικές αρχές της χειρουργικής αντιμετώπισης των ορθοκολικών ηπατικών μεταστάσεων

Ι. Μαρούλης

Χειρουργικές στρατηγικές για σύγχρονες ορθοκολικές ηπατικές μεταστάσεις και Ablative τεχνικές Ε. Φελέκουρας

Τρόποι αύξησης της εξαιρεσιμότητας των ορθοκολικών ηπατικών μεταστάσεων Δ. Ζαχαρούλης

Ο ρόλος της Χ/Θ στις χειρουργήσιμες και ανεγχείρητες σύγχρονες και μετάχρονες ορθοκολικές ηπατικές μεταστάσεις

Η. Αθανασιάδης

Σχολιαστής: Κ. Τσαλής

17:30 - 18:00 ΔΙΑΛΕΞΗ Προεδρείο: Ι. Ντοκμετζίογλου, Θ. Χρυσίδης

Προβλεπτικοί και προγνωστικοί μοριακοί δείκτες στον καρκίνο του παχέος εντέρου Γ. Νασιούλας


18:30 - 20:00 ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΚΑΙ ΦΛΕΒΙΚΗ ΘΡΟΜΒΩΣΗ Συντονιστές: Θ. Γερασιμίδης, Γ. Μπασδάνης

Η εξέλιξη των ηπαρινών. Είναι όλες οι ηπαρίνες χαμηλού μοριακού βάρους….ίδιες; Δ. Καραμάνος

Κατευθυντήριες οδηγίες αντιπηκτικής αγωγής στους ασθενείς με καρκίνο Ε. Παπαδάκης

Παρατεταμένη θρομβοπροφύλαξη μετά από χειρουργείο για καρκίνο παχέος εντέρου

Ι. Κακίσης

Με την ευγενική χορηγία της εταιρείας

20:00 - 20:30 ΔΙΑΛΕΞΗ Προεδρείο: Θ. Ζεκερίδης, Δ. Παραμυθιώτης

Η αντιμετώπιση των ηπατικών μεταστάσεων από ορθοκολικό καρκίνο σε ασθενείς με κίρρωση ήπατος και ασκίτη

Δ. Γιακουστίδης

18 19


ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΜΑΪΟΥ 2011 ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΜΦΙΤΡΥΩΝ

09:00 - 11:00 Ελεύθερες Ανακοινώσεις IV ΔΙΑΦΟΡΑ Προεδρείο: Ν. Χαρλαύτης, Ι. Ευαγγέλου

Ο34 ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΠΑΡΕΝΤΕΡΙΚΗ ΣΙΤΙΣΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

Πανίδης Στ., Κόκκοτα Σ., Πέννα Σ., Παπακώστας Π., Τζεβελέκη Ι., Σταύρου Γ., Φωτιάδης Κ., Κοτζάμπαση Κ. Α’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική ΑΠΘ, Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

Ο35 ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΕΝΤΕΡΙΚΗ ΣΙΤΙΣΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

Κόκκοτα Σ., Παπακώστας Π., Πέννα Σ., Ντούρος Β., Παναγιώτου Δ., Μέκρας Α., Σαλονικίδης Σπ., Κοτζάμπαση Κ.

Α’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική ΑΠΘ, Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

Ο36 ΠΡΟΔΡΟΜΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΙΟΤΙΚΟΥ SYNBIOTIC 2000 Forte ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΝΟΣΟ CROHN

Τζεβελέκη Ι., Κόκκοτα Σ., Ντούρος Β., Ιωαννίδης Α., Πανίδης Στ., Σταύρου Γ., Κοτζάμπαση Κ. Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

Ο37 ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΡΑΥΜΑΤΩΝ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ: ΚΟΛΟΣΤΟΜΙΑ Ή ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ; Παπαδόπουλος Β., Μιχαλόπουλος Α., Αποστολίδης Σ., Παραμυθιώτης Δ., Πανίδης Σ., Ιωαννίδης Α., Σταύρου Γ., Ζαταγιάς Α., Σασοπούλου Π., Φαχαντίδης Ε. Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

Ο38 ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑ ΑΠΟ ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΙΚΗ ΝΟΣΟ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟY ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΣΥΝΟΔΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ: ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ Η΄ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ;

Μιχαλόπουλος Α., Παπαδόπουλος Β., Αποστολίδης Σ., Παραμυθιώτης Δ., Πανίδης Σ., Ιωαννίδης Α., Σαλονικίδης Σ., Μπασδάνης Γ. Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

Ο39 ΕΠΕΙΓΟΥΣΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΕ ΑΠΟΦΡΑΚΤΙΚΟΥΣ ΟΓΚΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ Παπαδόπουλος Β., Μιχαλόπουλος Α., Σταύρου Γ., Πανίδης Σ., Ιωαννίδης Α., Μέκρας Δ.,

Παναγιώτου Δ., Φωτιάδης Κ., Μπασδάνης Γ. Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

Ο40 ΝΕΥΡΟΕΝΔΟΚΡΙΝΙΚΟΙ ΟΓΚΟΙ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ Αράπογλου Σ., Γερογιάννης Ι., Καμπαρούδης Α., Πετράς Π., Τσολπάκης Α., Γερασιμίδης Θ. Ε’ Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ, Γ.Ν.Θ. Ιπποκράτειο

Ο41 ΑΣΥΝΗΘΗ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΑ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ Δώρη Π.1, Τόσκας Ι.1, Καλούδης Ι.1, Ανανανιάδης Α.1, Αθανασίου Α.1, Μιχαλόπουλος Ν.1, Κουμπανάκη Μ.2, Κωνσταντινίδης Κ.1, Ευθυμιόπουλος Γ.1, Γαβριηλίδης Π.1, Χρυσάφης Γ.1 1Β΄ Χειρουργική Κλινική, Α.Ν.Θ. Θεαγένειο, 2Παθολογοανατομικό Εργαστήριο, Α.Ν.Θ. Θεαγένειο

Ο42 Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ V.A.C. (Vaccum-Assisted Closure) ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

Μιστριώτης Γ., Πλιάκος Ι., Μιχαλόπουλος Ν., Παπαβραμίδης Θ., Κουλούρης Χ., Κεσίσογλου Ι., Σαπαλίδης Κ., Παπαβραμίδης Σ.

Γ΄ Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

Ο43 ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ ΤΗΣ ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΕΚΤΟΜΗΣ ΜΕ ΚΛΑΣΙΚΗ ΔΙΑΘΕΡΜΙΑ, ΜΕ LIGASURE ΚΑΙ ULTRACISION

Παραμυθιώτης Δ., Καραμανλής Ε., Μέκρας Α., Γεωργιάδη Σ., Τσίκα Α., Νάκος Ν., Μιχαλόπουλος Α., Μπασδάνης Γ.

Α’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

Ο44 GOSSYPIBOMA ΩΣ ΜΕΣΟΣΙΓΜΟΕΙΔΙΚΟ ΑΠΟΣΤΗΜΑ Παραμυθιώτης Δ., Δίγκας Ε., Σαλονικίδης Σπ., Ιωαννίδης Α., Μπασδάνης Γ., Φαχαντίδης Ε. Α’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

Ο45 ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΔΕΝΟΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΟΣ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΠΛΑΚΩΔΕΣ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΠΡΩΚΤΟΥ

Χαλβατζούλης O., Τζεβελέκη Ι., Μιχαλόπουλος Α., Φορούλης X., Μπασδάνης Γ., Παπακωνσταντίνου Χ.

Α΄ Κλινική Θώρακος, Καρδιάς και Μεγάλων Αγγείων, Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.


11:30 - 13:00 Ελεύθερες Ανακοινώσεις V ΔΙΑΦΟΡΑ - ΠΑΧΥ ΕΝΤΕΡΟ Προεδρείο: Δ. Καρβουνάρης, Μ. Ναούμ

Ο46 ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΛΙΠΩΜΑTΩΝ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ Μαντζώρος Ι., Ράπτης Δ., Πραματευτάκης Μ.Γ., Κανέλλος Δ., Ψωμάς Σ., Μακραντωνάκης Α., Σαπίδης Ν. Χειρουργικό Τμήμα, Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο Θεσσαλονίκης

Ο47 ENTEROBIUS VERMICULARIS: ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ ΑΙΤΙΟ ΟΞΕΙΑΣ ΣΚΩΛΗΚΟΕΙΔΙΤΙΔΑΣ Γιαλαμάς Ε.1, Παπαβραμίδης Θ.1, Μιχαλόπουλος Ν.1, Καραγιαννοπούλου Γ.2, Χέβα Α.2, Βασιλάκη Ο.3, Σαπαλίδης Κ.1, Κεσίσογλου Ι.1, Παπαβραμίδης Σ.1 1Γ’ Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ, Ιατρική Σχολή ΑΠΘ, 2Παθολογοανατομικό

Εργαστήριο, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ, Ιατρική Σχολή ΑΠΘ, 3Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ, Ιατρική Σχολή ΑΠΘ

Ο48 ΕΛΕΓΧΟΣ ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΪΕΡΟ ΦΛΕΒΙΚΟ ΠΛΕΓΜΑ Γερμανός Σ.1, Μπούλιαρης Κ.1, Σπανός Κ.1, Μπολάνης Ι.2, Αλεπάς Π.2, Νίκου Ε.2, Μπαράτσης Σ.2 1Χειρουργική Κλινική, Κουτλιμπάνειο & Τριανταφύλλειο Νοσοκομείο Λάρισας, 2Ιασώ Γενική

Κλινική Αθήνας

20 21

Ο49 Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΛΛΟΠΟΥΡΙΝΟΛΗΣ ΣΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΙΣΧΑΙΜΙΑΣ - ΕΠΑΝΑΙΜΑΤΩΣΗΣ

Σαπαλίδης Κ.1, Παπαβραμίδης Θ.1, Γιαλαμάς Ε.1, Δεληγιαννίδης Ν.1, Τζιούφα Β.2, Παπαβραμίδης Σ.1 1Γ’ Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α., Ιατρική Σχολή ΑΠΘ, 2Παθολογοανατομικό

Εργαστήριο, Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α., Ιατρική Σχολή ΑΠΘ

Ο50 ΞΕΝΑ ΣΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΟΡΘΟ. ΕΙΝΑΙ ΑΜΙΓΩΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜA; ΑΝΑΛΥΣΗ 7 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΜΙΑΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ 2001-2010

Σίμογλου Χ., Γυμνοπούλου Ε., Μπάμπαλης Δ., Χατζηκωνσταντίνου Ν., Γυμνόπουλος Δ. Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. Κομοτηνής «Σισμανόγλειο»

Ο51 ΛΑΧΝΩΤΟ ΑΔΕΝΩΜΑ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ ΠΡΟΚΑΛΩΝ ΣΥΝΔΡΟΜΟ Mc KITTRICK-WHEELOCK. ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

Τρουλλινάκης Ε., Φραγκιαδάκη Ε., Καραγιάνης Γ., Μπουμπάκη Δ., Ανδριανάκη Κ., Βελεγράκης Μ. Β΄ Χειρουργική Κλινική, «Βενιζέλειο-Πανάνειο» Γ.Ν. Ηρακλείου Κρήτης

Ο52 ΔΙΑΛΕΙΠΩΝ ΑΤΕΛΗΣ ΕΙΛΕΟΣ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΟΣ ΣΕ ΛΙΠΩΜΑ ΤΥΦΛΟΥ Τρουλλινάκης Ε., Φραγκιαδάκη Ε., Καραγιάννης Γ., Μπουμπάκη Δ., Ανδριανάκη Κ., Βελεγράκης Μ. Β΄ Χειρουργική Κλινική, «Βενιζέλειο-Πανάνειο» Γ.Ν. Ηρακλείου Κρήτης

Ο53 ΤΟΠΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΡΟΠΤΩΣΗΣ ΤΕΛΙΚΗΣ ΚΟΛΟΣΤΟΜΙΑΣ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Κρόκος Ν., Μιχαηλίδου Ε., Καρακατσάνης Α., Μαργιούλας Α. Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν.Θ. «Άγιος Παύλος»

Ο54 ΕΥΜΕΓΕΘEΣ ΟΛΟΤΟΙΧΩΜΑΤΙΚΟ ΛΙΠΩΜΑ ΣΙΓΜΟΕΙΔΟΥΣ Τσιαουσίδου Α.1, Κατσουράκης Α.1, Αριστέρογλου Α.1, Ιγνατιάδης Α.1, Αλατσακής Μ.1,

Χατζηθεόκλητος Ε.1, Τσομπανίδου Χ.2 1Χειρουργικό Τμήμα, Γ.Ν.Θ. « Άγιος Δημήτριος», 2Παθολογοανατομικό Τμήμα, Γ.Ν.Θ. « Άγιος

Δημήτριος»

13:00 - 15:00 Ελεύθερες Ανακοινώσεις VI και VIDEO παρουσιάσεις ΟΛΙΚΕΣ ΟΡΘΟΚΟΛΕΚΤΟΜΕΣ - ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΕΣ ΚΟΛΕΚΤΟΜΕΣ κ.α. Προεδρείο: Σ. Ρίζος, Α. Μοσχίδης

Ο55 ΟΛΙΚΗ ΚΟΛΕΚΤΟΜΗ ΚΑΙ ΕΙΛΕΟΛΥΚΗΘΟΠΡΩΚΤΙΚΗ (IPAA). 30 ΧΡΟΝΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ Γαβριήλ Στ., Κοντοράβδης Ν., Αλεπάς Π., Εμμανουήλ Θ., Μπαράτσης Σ. Ιασώ General Γενική Κλινική Χολαργού

Ο56 ΟΛΙΚΗ ΟΡΘΟΚΟΛΕΚΤΟΜΗ ΓΙΑ ΕΛΚΩΔΗ ΚΟΛΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΗ ΠΟΛΥΠΟΔΙΑΣΗ. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΗΣ ΕΙΛΕΟΣΤΟΜΙΑΣ

Μπασδάνης Γ., Μιχαλόπουλος Α., Καραμανλής Ε., Μέκρας Δ., Μέκρας Α., Τζεβελέκη Ι., Φαχαντίδης Ε.

Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

Ο57 ΜΕΘΟΔΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΟΡΘΟΚΟΛΠΙΚΩΝ ΣΥΡΙΓΓΙΩΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

Μπασδάνης Γ., Παπαδόπουλος Β., Πανίδης Σ., Μέκρας Δ., Μέκρας Α., Παναγιώτου Δ., Αποστολίδης Σ., Ζαταγιάς Α., Μιχαλόπουλος Α.


Ο58 ΛΟΙΜΩΞΗ ΤΟΥ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ ΣΕ ΔΙΑΒΗΤΙΚΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΟΛΕΚΤΟΜΗ

Παπαδόπουλος Β., Μιχαλόπουλος Α., Πανίδης Σ., Ντούρος Β., Σταύρου Γ., Φωτιάδης Κ., Σαλονικίδης Σ., Σασοπούλου Π., Μαριανού Ι., Μπασδάνης Γ.


Ο59 ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΙΛΕΟΣΤΟΜΙΑΣ ΕΚΤΡΟΠΗΣ ΜΕΤΑ ΝΕΟΛΗΚΥΘΟΠΡΩΚΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΟΜΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΕΝΔΟΠΥΕΛΙΚΗΣ ΣΗΨΗΣ

Μιχαλόπουλος Α., Παπαδόπουλος Β., Παραμυθιώτης Δ., Πανίδης Σ., Ντούρος Β., Ιωαννίδης Α., Νέττα Σ., Μπασδάνης Γ. Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

Ο60 ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΠΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΟΡΘΟΥ Πανίδης Σ., Μιχαλόπουλος Α., Παπαδόπουλος Β., Αποστολίδης Σ., Καραμανλής Ε., Ντούρος Β.,

Ιωαννίδης Α., Σταύρου Γ., Μπασδάνης Γ. Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

Ο61 VIDEO ΕΠΕΜΒΑΣΗ ALTEMEIER ΓΙΑ ΠΡΟΠΤΩΣΗ ΟΡΘΟΥ Κοντοράβδης Ν., Αλεπάς Π., Γαβριήλ Στ., Εμμανουήλ Θ., Μπαράτσης Σ. Ιασώ General Γενική Κλινική Χολαργού

Ο62 VIDEO ΟΛΙΚΗ ΚΟΛΕΚΤΟΜΗ ΚΑΙ ΕΙΛΕΟΛΥΚΗΘΟΠΡΩΚΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΟΜΩΣΗ (IPAA) Αλεπάς Π., Γαβριήλ Στ., Κοντοράβδης Ν., Εμμανουήλ Θ., Μπαράτσης Σ. Ιασώ General Γενική Κλινική Χολαργού

Ο63 VIDEO ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΑΜΗΛΗ ΠΡΟΣΘΙΑ ΕΚΤΟΜΗ ΓΙΑ ΠΡΩΙΜΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΟΡΘΟΥ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΣ Κοσμίδης Χ., Ευθυμιάδης Χ., Ανθιμίδης Γ., Γρηγορίου Μ., Φωτιάδης Π., Βασιλειάδου Κ.,

Μπασδάνης Γ. Τμήμα Χειρουργικής, Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο, Θεσσαλονίκη

Ο64 VIDEO ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΑΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ Ευθυμιάδης Χ., Κοσμίδης Χ., Γρηγορίου Μ., Ανθιμίδης Γ., Ιωαννίδης Α., Φωτιάδης Π.,


Ο65 VIDEO ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΟΛΙΚΗ ΟΡΘΟΚΟΛΕΚΤΟΜΗ ΜΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΝΕΟΛΗΚΥΘΟΥ ΚΑΙ

ΛΗΚΥΘΟ-ΠΡΩΚΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΟΜΩΣΗ ΓΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΗ ΠΟΛΥΠΟΔΙΑΣΗ Μπασδάνης Γ., Ευθυμιάδης Χ., Κοσμίδης Χ., Γρηγορίου Μ., Ανθιμίδης Γ., Μέκρας Δ., Μέκρας Α. Τμήμα Χειρουργικής, Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο, Θεσσαλονίκη

O66 VIDEO ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΗΛΗΣ ΚΟΛΟΣΤΟΜΙΑΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΤΕΛΙΚΗ

ΚΟΛΟΣΤΟΜΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΟΙΛΙΟΠΕΡΙΝΕΪΚΗ ΕΚΤΟΜΗ Ευθυμιάδης Χ., Κοσμίδης Χ., Γρηγορίου Μ., Ανθιμίδης Γ., Τζεβελέκη Ι., Ιωαννίδης Α.,

Μπασδάνης Γ. Τμήμα Χειρουργικής, Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο, Θεσσαλονίκη O67 ΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΑΦΑΙΡΕΣΗΣ ΠΕΡΙΕΔΡΙΚΩΝ ΣΥΡΙΓΓΙΩΝ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥΣ

ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΑΜΗΛΩΝ ΠΑΡΑΟΡΘΙΚΩΝ Λαζαρίδης Η. Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. Γιαννιτσών

22 23


ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΜΑΪΟΥ 2011 ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΜΦΙΤΡΥΩΝ


16:00 - 16:30 ΔΙΑΛΕΞΗ Προεδρείο: Α. Μουλαϊδης, Ι. Δελπέρης

Σύγχρονες μορφές ενέργειας και υλικών στις επεμβάσεις παχέος εντέρου Γ. Παγκαλτζής

Με την τεχνική υποστήριξη της εταιρείας

16:30 - 18:00 ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΑΣΦΑΛΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ Προεδρείο: Ι. Μάγρας, Α. Φαϊτατζίδου

• Παρουσίαση προγράμματος WHO «safe surgery saves lives». Προβολή video Α. Φαϊτατζίδου

• Αποτελέσματα από την εφαρμογή του προγράμματος στο Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ Θ. Μαρτινοπούλου

18:00 - 18:30 Διάλειμμα - Καφές 18:30 - 20:00 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΜΕ ΣΤΟΜΙΑ Προεδρείο: Δ. Μάρκου, Σ. Κόκκοτα

• Γενικά περί στομίας Χ. Τσιγκαροπούλου

• Κολοστομία Α. Γκόγκου

• Ειλεοστομία Κ. Μοσχοτά

• Νεφρο/ουρητηροστομία Α. Παπαδοπούλου

• Ψυχολογική υποστήριξη Ε. Χατζηιωαννίδου

Σχολιασμός: Χ. Χρηστάκης

20:00 - 20:15 Λήξη Νοσηλευτικού Σεμιναρίου - Απονομή πιστοποιητικών


ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΜΑΪΟΥ 2011 ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΙΙ

10:00 - 11:30 ΒΡΑΧΕΙΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ Προεδρείο: Χ. Χρηστάκης, Ε. Χριστοφορίδης

Υπερηχογραφική μελέτη καλοήθων παθήσεων πρωκτού Χ. Ευθυμιάδης

Μονομετρική ηλεκτροφυσιολογική μελέτη πρωκτικού σωλήνα Μ. Γρηγορίου

Χειρουργικές τεχνικές αποκατάστασης πρωκτικού δακτυλίου Δ. Παραμυθιώτης

11:30 - 13:00 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ: ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ Συντονιστές: Ε. Τσιμογιάννης, Χ. Ευθυμιάδης

Ορθοκολικός καρκίνος. Γιατί πάνω από το 90% των επεμβάσεων γίνονται ανοιχτά; Κ. Τσιμογιάννης

Πώς μπορεί να αρχίσει ένας χειρουργός τη λαπαροσκοπική χειρουργική του παχέος εντέρου; Κ. Μαυραντώνης

Evidence Based αποτελέσματα λαπαροσκοπικής κολεκτομής για καρκίνο Γ. Πεχλιβανίδης

Κέντρα ποιοτικής εκπαίδευσης για την προώθηση της πρακτικής ορθοκολικής χειρουργικής, με σκοπό τη βελτίωση του αποτελέσματος στον ασθενή

Μ. Πιτιακούδης

Σχολιαστής: Γ. Χαλκιαδάκης

13:00 - 13:30 Τελετή Λήξης - Συμπεράσματα

24 25

E-POSTERS

P01 ΣΥΝΔΡΟΜΟ McKittric-Wheelock: ΣΠΑΝΙΑ ΑΙΤΙΑ ΔΙΑΡΡΟΙΑΣ ΚΑΙ ΟΞΕΙΑΣ ΝΕΦΡΙΚΗΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ

Μπούλιαρης Κ.1, Γερμανός Σ.1 ,Σπανός Κ.1, Σιμόπουλος Β.1, Κατσαούνης Α.1, Μακρυγιάννης Γ.1, Σουλικιά Κ.1, Γιαγλάρας Α.1, Μπολάνης Ι.2, Γεωργιάδης Γ.1.

1Χειρουργική Κλινική, Κουτλιμπάνειο & Τριανταφύλλειο Νοσοκομείο Λάρισας, 2Ιασώ Γενική Κλινική Αθήνας

P02 ΔΙΑΤΡΗΣΗ ΜΕΚΚΕΛΕΙΟΥ ΑΠΟΦΥΣΗΣ ΑΠΟ ΞΕΝΟ ΣΩΜΑ: ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ Δημητρίου Ι., Καπουτσής Γ., Λιάππης Τ., Καραβαλάκη Μ., Μίρελης Χ. Χειρουργικό Τμήμα, Γ.Ν.Θ. «Άγιος Δημήτριος»

P03 ΛΑΧΝΩΤΟ ΑΔΕΝΩΜΑ. ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ Θεμελίδης Η., Μπαμπουρδά Ε., Κρόνη Μ., Κατσικογιάννης Ν., Χατζηπασχάλης Α., Παναγής Α. Χειρουργική Κλινική Ε.Σ.Υ, Π.Γ.Ν. Αλεξανδρούπολης

P04 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΡΘΟΥ: ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΙΑΣ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ

Πέτρου Κ., Σβορώνος Γ., Τσέλιος Γ., Μέκρας Π., Μυστακίδης Α., Σεφεριάδης Φ., Ρουμελιώτης Αθ., Ζερβάκης Χ., Χρηστάκης Χ., Κυριακίδης Α., Καρυδάκης Π.

Χειρουργικό Τμήμα, Π.Ν.Ν.Θ.Α. «ΣΩΤΗΡΙΑ»

P05 ΤΟΠΙΚΗ ΡΗΞΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΣΙΓΜΟΕΙΔΟΥΣ ΜΙΜΟΥΜΕΝΗ ΠΕΡΙΣΦΙΓΜΕΝΗ ΚΟΙΛΙΟΚΗΛΗ Λιαρμακόπουλος Ε., Καλαϊτζής Ι., Μαρκάκης Χ., Μαρίνης Α., Χατζημάρκου Α., Ρίζος Σ. Α΄ Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. «Τζάνειο», Πειραιάς

P06 ΑΙΜΑΤΟΧΕΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΗΣΗ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΜΙΑΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ Ανδρεαδάκης Ε., Παρασκάκης Σ., Χατζηδάκης Ι., Ανδρομιδάς Ι., Ψηλομανουσάκης Γ., Πατεδάκης Θ.-Ι.,

Κορδαλή Π., Χριστοπούλου Μ., Κουμεντάκης Ε., Μουδατσάκης Ν., Κούνουνας Θ., Καρατσής Π. Χειρουργική κλινική, Γ.Ν. Αγίου Νικολάου, Κρήτη

P07 ΑΠΟΦΡΑΞΗ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ. ΕΜΠΕΙΡΙΑ 15 ΜΗΝΩΝ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ Παρασκάκης Σ., Πατεδάκης Θ.-Ι., Χατζηδάκης Ι., Ανδρομιδάς Ι., Ψηλομανουσάκης Γ., Κορδαλή Γ.,

Μουδατσάκης Ν., Κουμεντάκης Ε., Ανδρεαδάκης Ε., Κούνουνας Θ., Καρατσής Π. Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. Αγίου Νικολάου, Κρήτη

P08 ΚΑΡΚΙΝΟΕΙΔΕΣ ΜΕΚΕΛΕΙΟΥ. ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΚΛΙΝΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ Μουδατσάκης Ν., Παρασκάκης Σ., Κορδαλή Π., Πατεδάκης Θ.-Ι., Χατζηδάκης Ι., Ανδρομιδάς

Ι., Ψηλομανουσάκης Γ., Κουμεντάκης Ε., Χριστοπούλου Μ., Ανδρεαδάκης Ε., Κούνουνας Θ., Καρατσής Π.

Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. Αγίου Νικολάου, Κρήτη

P09 H TEXNIKH LONGO. Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ 2 ΕΤΩΝ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ Παρασκάκης Σ., Ψιλομανουσάκης Γ., Μουδατσάκης Ν., Ανδρομιδάς Ι., Πατεδάκης Θ.-Ι.,

Κορδαλή Π., Χατζηδάκης Ι., Κουμεντάκης Ε., Ανδρεαδάκης Ε., Κούνουνας Θ., Καρατσής Π. Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. Αγίου Νικολάου, Κρήτη

P10 ΣΥΣΤΡΟΦΗ ΤΥΦΛΟΥ ΚΑΙ ΛΟΙΜΩΞΗ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟΥ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΝΟΗΤΙΚΗ ΣΤΕΡΗΣΗ. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Παρασκάκης Στ., Ανδρομιδάς Ι., Μουδατσάκης Ν., Χατζηδάκης Ι., Ψηλομανουσάκης Γ., Πατεδάκης Θ.-Ι., Κορδαλή Π., Κουμεντάκης Ε., Ανδρεαδάκης Ε., Κούνουνας Θ., Καρατσής Π.


P11 ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΑΙΜΑΤΟΚΡΙΤΗ ΚΑΙ ΟΡΙΑΚΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΦΕΡΡΙΤΙΝΗΣ

Αγγέλη Π.1, Καλλιά Σ.2 1Γαστρεντερολογικό Τμήμα, 2Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν. Φιλιατών

P12 ΗΠΙΑ ΣΙΔΗΡΟΠΕΝΙΚΗ ΑΝΑΙΜΙΑ ΚΑΙ ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ

Καλλιά Σ.1, Αγγέλη Π.2 1Μικροβιολογικό Εργαστήριο, 2Γαστρεντερολογικό Τμήμα, Γ.Ν. Φιλιατών

P13 ΕΛΙΚΟΒΑΚΤΗΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΠΥΛΩΡΟΥ ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ Στροφύλας Α., Κεραμιδάρης Δ., Λαγουδιανάκης Ε., Παππάς Α., Κορονάκης Ν., Μανουράς Α. Β’ Χειρουργική Kλινική, 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών, Α’ Προπαιδευτική

Χειρουργική Κλινική, Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, Αθήνα

P14 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΠΑΝΙΟΥ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΣΑΡΚΩΜΑΤΟΕΙΔΟΥΣ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΟΣ ΟΡΘΟΠΡΩΚΤΙΚΗΣ ΣΥΜΒΟΛΗΣ

Κεραμιδάρης Δ.1, Κουκούτσης Η.1, Γουργιώτης Σ.1, Λαγουδιανάκης Ε.1, Σαμπαζιώτης Δ.2, Γάκης Χ.1, Γεμενετζής Γ.1, Λαχανάς Ι.1, Σερέτης Χ.2, Δημητρακόπουλος Γ.1 1Β΄ Χειρουργική Κλινική, 401 ΓΣΝΑ, 2Παθολογοανατομικό Τμήμα, 401 ΓΣΝΑ

P15 ΕΠΙΠΕΔΑ ΓΑΣΤΡΙΝΗΣ ΣΤΟΝ ΟΡΟ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ Στροφύλας Α., Κεραμιδάρης Δ., Μανουράς Ι., Λαγουδιανάκης Ε., Παππάς Α., Σερέτης Χ.,

Κορωνάκης Ν., Μανουράς Α. Β’ Χειρουργική Kλινική, 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών, Α’ Προπαιδευτική

Χειρουργική Κλινική, Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, Αθήνα

P16 ΜΕΛΕΤΗ ΑΝΑΤΟΜΙΚΗΣ ΚΑΤΑΝΟΜΗΣ ΠΟΛΥΠΟΔΩΝ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ Κωνσταντινίδου Β.1,2, Κωνσταντινίδης Κ.1 1Ιδιωτικό Ιατρείο, Θεσσαλονίκη, 2Ιατρική Σχολή ΑΠΘ

P17 ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΙΣΧΑΙΜΙΚΗΣ ΟΡΘΙΤΙΔΑΣ ΣΤΟΥΣ ΥΠΕΡΗΛΙΚΕΣ Σιαπέρας Γ.¹, Αγγέλη Π.², Τσίμος Κ.¹, Ξιάρχου Α.¹,Τσώνης Γ.¹ ¹Παθολογική Κλινική, ²Γαστρεντερολογικό Τμήμα, Γ.Ν.Φιλιατών

P18 ΕΠΕΙΓΟΥΣΕΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΛΕΠΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ Λιντζέρης Ι., Αγρογιάννη Ξ., Καπόγιαννης Φ., Μαύρος Β., Ρόζης Κ., Πονηράκος Β. Β΄ Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν.Τρίπολης

P19 ΕΠΕΙΓΟΥΣΕΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΠΡΩΚΤΟΥ Λιντζέρης Ι., Αγρογιάννη Ξ., Μαύρος Β., Αποστολοπούλου Α., Χρονοπούλου Ζ. Μπεφάνης Π.,

Φραγκούλης Χ., Πονηράκος Β. Β΄ Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν.Τρίπολης

P20 ΠΕΡΙΤΟΝΑΪΚΗ ΠΛΥΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΟΡΘΟΚΟΛΙΚΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ Σερέτης Φ.1, Λεβεντάκος Κ.2, Λιάκος Ν.2 1Ιατρική Σχολή Πατρών, 2Ιατρική Σχολή ΑΠΘ

P21 ΑΠΟΦΡΑΞΗ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΚΗΛΗ SPIEGEL. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΜΙΑΣ ΣΠΑΝΙΑΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΟΝΤΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

Σαλεμής Ν., Κοντοράβδης Ν., Τσοχαταρίδης Ε. Β’ Χειρουργική Κλινική, ΝΙΜΤΣ, Αθήνα

P22 ΚΑΚΟΗΘΕΙΣ ΟΓΚΟΙ ΠΡΩΚΤΟΥ Λιντζέρης Ι., Πρίγκουρης Π., Γιοβανάκης Κ., Αγρογιάννη Ξ., Αργυράκος Θ., Πρίγκουρης Σ. Β’ Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. Τρίπολης, Δ’ Χειρουργική Kλινική και Παθολογοανατομικό Εργαστήριο, Γ.Ν. Αθηνών «Ο Ευαγγελισμός»

P23 ΑΜΕΣΕΣ ΚΑΙ ΑΠΩΤΕΡΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΤΗΣ ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΕΚΤΟΜΗΣ ΜΕ ΚΥΚΛΙΚΟ ΑΝΑΣΤΟΜΩΤΗΡΑ: Η 6 ΕΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΣ

Γρηγορόπουλος Π1., Καλλές Β.2, Παπαπαναγιώτου Ι.1, Μέκρας Α., Αργυρού Α.1, Παπαγεωργίου Κ.1, Ντεριάν Α.1

11η Χειρουργική Κλινική, 1ο Νοσοκομείο ΙΚΑ, Αθήνα, 2Α’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

26

P24 ΚΟΙΛΙΟΠΕΡΙΝΕΪΚΗ ΕΚΤΟΜΗ ΓΙΑ ΜΕΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΑΠΟ Ca ΜΑΣΤΟΥ - ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

Ευθυμιάδης Χ., Κοσμίδης Χ., Φωτιάδης Π., Ανθιμίδης Γ., Βασιλειάδου Κ., Μέκρας Δ., Ιωαννίδης Α., Μπασδάνης Γ. Τμήμα Χειρουργικής, Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο, Θεσσαλονίκη

P25 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΜΕΤΑ ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΕΚΤΟΜΗ ΚΑΤΑ LONGO Ευθυμιάδης Χ., Κοσμίδης Χ., Γρηγορίου Μ., Ανθιμίδης Γ., Βασιλειάδου Κ., Τζεβελέκη Ι.,


P26 ΣΥΣΤΡΟΦΗ ΤΥΦΛΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΙΔΥΜΗ ΚΥΗΣΗ - ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Κοσμίδης Χ., Ευθυμιάδης Χ., Ανθιμίδης Γ., Ταβανιώτου Α., Βασιλειάδου Κ., Μέκρας Α.,


P27 ΚΑΡΚΙΝΟΕΙΔΕΣ ΣΚΩΛΗΚΟΕΙΔΟΥΣ ΑΠΟΦΥΣΗΣ ΩΣ ΤΥΧΑΙΟ ΕΥΡΗΜΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ (ΔΕ) ΗΜΙΚΟΛΕΚΤΟΜΗ ΓΙΑ ΑΔΕΝΩΜΑ ΤΥΦΛΟΥ

Βαλσαμίδης Κ., Σεμερτζίδου Α., Παπατόλιος Γ., Γάτσιος Γ., Γκότσης Ι., Δουλγεράκης Μ., Ζανδές Ν., Χατζημήσιος Κ., Σαλιάγκας Κ. Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. Κοζάνης Μαμάτσειο

P28 ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΗΚΥΘΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΡΘΟΚΟΛΕΚΤΟΜΗ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΕΛΚΩΔΗ ΚΟΛΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΗ ΠΟΛΥΠΟΔΙΑΣΗ

Μιχαλόπουλος Α., Παπαδόπουλος Β., Παραμυθιώτης Δ., Ντούρος Β., Πανίδης Σ., Ιωαννίδης Α., Μέκρας Α., Σαλονικίδης Σ., Μπασδάνης Γ.


P29 ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΗΣ ΚΟΛΟΣΤΟΜΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΧΑΜΗΛΗ ΠΡΟΣΘΙΑ ΕΚΤΟΜΗ ΓΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΟΡΘΟΥ. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Αποστολίδης Σ., Ζαταγιάς Α., Παπαδόπoυλος Β., Μιχαλόπουλος Α., Καραβαλάκη Μ., Ζευγαρίδης Α. Euromedica Κυανούς Σταυρός, Χειρουργικό Tμήμα, Θεσσαλονίκη

P30 Η ΧΡΗΣΗ ΒΙΟΑΠΟΡΡΟΦΗΣΙΜΟΥ ΔΑΚΤΥΛΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΟΜΩΣΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΑΜΗΛΗ ΠΡΟΣΘΙΑ ΕΚΤΟΜΗ ΓΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΟΡΘΟΥ. ΠΡΩΪΜΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Αποστολίδης Σ., Ζαταγιάς Α., Καραβαλάκη Μ., Ζευγαρίδης Α. Euromedica Κυανούς Σταυρός, Χειρουργικό Tμήμα, Θεσσαλονίκη

P31 ΒΕΛΤΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΥΠΕΡΗΛΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΟΡΘΟΚΟΛΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΟ

Παπαδόπουλος Β., Μιχαλόπουλος Α., Αποστολίδης Σ., Παναγιώτου Δ., Ιωαννίδης Α., Μέκρας Α., Σταύρου Γ., Σαλονικίδης Σ., Νέττα Σ., Μπασδάνης Γ.


P32 ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΩΣΗ ΟΡΘΟΥ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ ΑΣΘΕΝΟΥΣ Παπαδόπουλος Β., Μιχαλόπουλος Α., Πανίδης Σ., Ντούρος Β., Μέκρας Α., Παναγιώτου Δ.,

Φωτιάδης Κ., Νέττα Σ., Μαριανού Ι., Μπασδάνης Γ. Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

P33 Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΟΜΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΦΥΓΗΣ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΚΒΑΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΟΡΘΟΥ

Μιχαλόπουλος Α., Παπαδόπουλος Β., Παραμυθιώτης Δ., Πανίδης Σ., Αποστολίδης Σ., Ζαταγιάς Α., Μέκρας Δ., Παναγιώτου Δ., Μπασδάνης Γ.


Sensura

28 29

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Τόπος και χρόνοςΘεσσαλονίκη, ξενοδοχείο Makedonia Palace19-22 Μαΐου 2011

ΓλώσσαΗ επίσημη γλώσσα του Συνεδρίου είναι η ελληνική. Οι διαλέξεις των ξένων ομιλητών θα πραγματοποιούνται στα αγγλικά και δεν προβλέπεται μετάφραση.

Εμπορική ΈκθεσηΚατά τη διάρκεια του Συνεδρίου θα λειτουργεί έκθεση φαρμακευτικών προϊόντων και ιατρικών μηχανημάτων.

Δικαίωμα Συμμετοχής Κατηγορία Aπό τις 16 Απριλίου 2011 και την επί τόπου εγγραφή

Ειδικευμένοι 190 €Ειδικευόμενοι 90€Νοσηλεύτριες /τες 20€*Φοιτήτριες/τες ΔωρεάνΕπίσημο Δείπνο** 30 €

* Περιλαμβάνεται η παρακολούθηση του Νοσηλευτικού Σεμιναρίου** Η πρόσκληση είναι για ένα άτομοΤο δικαίωμα συμμετοχής περιλαμβάνει:

Ειδικευμένοι/ ΕιδικευόμενοιΠαρακολούθηση συνεδρίου•Επίσκεψη στον εκθεσιακό χώρο•Συνεδριακό υλικό•Εναρκτήρια Τελετή & Δεξίωση Υποδοχής•Διαλείμματα καφέ•Πιστοποιητικό συμμετοχής•Επίσημο Δείπνο•

Νοσηλεύτριες/τεςΠαρακολούθηση συνεδρίου•Επίσκεψη στον εκθεσιακό χώρο•Συνεδριακό υλικό•Εναρκτήρια Τελετή & Δεξίωση Υποδοχής•Διαλείμματα καφέ•Πιστοποιητικό συμμετοχής συνεδρίου•Πιστοποιητικό νοσηλευτικού σεμιναρίου•

Φοιτήτριες/τεςΠαρακολούθηση συνεδρίου•Επίσκεψη στον εκθεσιακό χώρο•Πιστοποιητικό συμμετοχής •

Μόρια Συνεχιζόμενης Ιατρικής Εκπαίδευσης (CME - Credits)Στους συνέδρους θα χορηγηθούν 18 μόρια Συνεχιζόμενης Ιατρικής Εκπαίδευσης (CME - CPD) αμοιβαία αναγνωρίσιμα από τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο.

Πιστοποιητικό Νοσηλευτικού ΣεμιναρίουΣτους συμμετέχοντες του Νοσηλευτικού Σεμιναρίου θα δοθεί πιστοποιητικό συμμετοχής με 4 Μεταπτυχιακές Εκπαιδευτικές Μονάδες χορηγούμενες από την Ένωση Νοσηλευτών Ελλάδος.

ΔιαμονήΞενοδοχείο Κατηγορία Μονόκλινο Δωμάτιο Δίκλινο Δωμάτιο

MAKEDONIA PALACE Deluxe € 175 € 195

Ημερήσιες τιμές δωματίων με πρωινό.Η ελάχιστη διαμονή ανά δωμάτιο είναι 3 διανυκτερεύσεις.

Γραμματεία Συνεδρίου

Σταδίου 50Α, 55535 Πυλαία ΘεσσαλονίκηςΤηλ.: 2310 247743, 2310 247734, fax: 2310 247746Email: [email protected], www.globalevents.gr

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Η Οργανωτική Επιτροπή θα ήθελε να ευχαριστήσει για τη συμβολή τους στην επιτυχία του Συνεδρίου τις παρακάτω εταιρείες:

συριγγώδους πόρου με έγχυση γαστρογραφίνης και σε 2 μαγνητική τομογραφία. Οι χειρουργικές μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για την αντιμετώπιση τους και τα αποτελέσματα τους είναι οι εξής : Α) Συριγγεκτομή 31 ασθενείς από τους οποίους 16 (51,6%) εμφάνισαν ήπιες διαταραχές του σφικτήρα , 1 (3,2%) πλήρη ακράτεια και 2 (6,4%) υποτροπή του συριγγίου, Β)Συριγγοτομή 16 άσθενείς εκ των οποίων 6 (37,5%) παρουσίασαν ήπιες διαταραχές του σφικτήρα και 4 (25%) υποτροπή, Γ) Σταδιοποιημένη σφικτηροτομή (seton division) 57 ασθενείς εκ των οποίων 32 (56,1%) εμφάνισαν ήπιες διαταραχές του σφικτήρα και 21 (36,8%) υποτροπή, Δ) Συνδυασμό μερικής συριγγεκτομής και σταδιοποιημένης σφικτηροτομής 9 ασθενείς εκ των οποίων 4 (44,4%) εμφάνισαν ήπιες διαταραχές του σφικτήρα,1 (11,1%) ακράτεια κοπράνων και 1 (11,1%) υποτροπή, Ε) Τοποθέτηση εμβαλώματος στο συριγγώδη πόρο (Surgisis Biodesign Anal Fistula Plug )1 ασθενής ο οποίος εμφάνισε υποτροπή.

Αποτελέσματα και Συμπεράσματα: 1. Η αντιμετώπιση των περιεδρικών συριγγίων είναι δύσκολη και συνοδεύεται από υψηλά ποσοστά υποτροπών και επιπλοκών. Γι’αυτό απαιτείται η γνώση περισσοτέρων της μιας χειρουργικών τεχνικών ούτως ώστε η θεραπεία να εξατομικεύεται ανάλογα με το είδος και την βαρύτητα του συριγγίου2.Τα αποτελέσματα μας είναι συγκρίσιμα με αυτά της διεθνούς βιβλιογραφίας

O03 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΕΡΙΕΔΡΙΚΩΝ ΑΠΟΣΤΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΡΙΓΓΙΩΝ. ΑΝΑΛΥΣΗ 160 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΜΙΑΣ ΕΞΑΕΤΙΑΣ 2005-2010

Σίμογλου Χ., Γυμνοπούλου Ε., Χατζηκωνσταντίνου Ν., Γυμνόπουλος Δ.

Χειρουργική Κλινική, Γ. Ν. Κομοτηνής

Σκοπός: Το περιεδρικό συρίγγιο είναι η φυσική εξέλιξη του περιεδρικού αποστήματος. Σκοπός της εργασίας μας είναι η ανάλυσης των περιστατικών κατά φύλλο και ιδιότητα και ο τρόπος σωστής αντιμετώπισης τους ώστε να μην υποτροπιάσουν.

Υλικό και Μέθοδος: Κατά την εξαετία 2005-2010 στην χειρουργική κλινική μας αντιμετωπίσαμε 160 περιστατικά για περιεδρικό απόστημα κα συρίγγιο. Ο μέσος χρόνος μετεγχειρητικής παρακολούθησης ήταν 24 μήνες. Από τους 160 ασθενείς οι 108 ήταν άνδρες, 52 γυναίκες αστοί 85, αγρότες 75. Η μέση ηλικία για τους άνδρες ήταν τα 46 έτη και για τις γυναίκες τα 43 έτη. Από τους 160 ασθενείς οι 25 είχαν είδη χειρουργηθεί μια η περισσότερες φορές πριν εισαχθούν στην κλινική μας. Από τους 160 ασθενείς οι 89 είχαν απόστημα και οι 71 χειρουργηθήκαν για περιεδρικό συρίγγιο. Από τους 89 ασθενείς με απόστημα έγινε στους 49 συγχρόνως παροχέτευση αποστήματος και αντιμετώπιση του περιεδρικού συριγγίου (εβρέθει ο συριγγώδεις πόρος). Στα διασφυκτηριακά έγινε εκτομή του συριγγώδης πόρου και διεκβολή ράμματος (μέθοδος του Ιπποκράτη), ενώ στους υπόλοιπους 40 έγινε απλή παροχέτευση του αποστήματος.

Αποτελέσματα: Στους 40 ασθενείς που έγινε απλή παροχέτευση, παρουσίασαν υποτροπή 20 (50%). Από τους χειρουργηθέντες σε πρώτο χρόνο για απόστημα και συρίγγιο υποτροπίασαν 2 (8%). Δεν είχαμε σημαντικές επιπλοκές. Κανείς από τους ασθενείς δεν παρουσίασε μετεγχειρητική ακράτεια.

Συμπεράσματα: Η ανεύρεση και η αντιμετώπιση του συριγγώδεις πόρου κατά την αρχική παροχέτευση του αποστήματος μειώνει σημαντικά την πιθανότητα υποτροπής και προϋποθέτει αυξημένη εμπειρία του χειρουργού.

ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ

O01 ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΘΡΟΜΒΩΜΕΝΩΝ ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΩΝ

Πραματευτάκης Μ.Γ., Ράπτης Δ., Μαντζώρος Ι., Χριστοφορίδης Ε., Καλφάδης Σ., Μακραντωνάκης Α., Τσάχαλης Θ., Λαζαρίδης Χ. Δ΄ Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Χειρουργικό Τμήμα, Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο Θεσσαλονίκης

Εισαγωγή: Τα τελευταία χρόνια έχει δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στην τελειοποίηση των τεχνικών αντιμετώπισης των αιμορροΐδων, ενώ πολλές συγκριτικές μελέτες ασχολούνται με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των διαφόρων μεθόδων. Η αιμορροϊδεκτομή κατά Milligan-Morgan αποτελεί ευρέως αποδεκτή μέθοδο με πολύ καλά αποτελέσματα για την εκλεκτική αντιμετώπιση της αιμορροϊδοπάθειας, ακόμη και στην οξεία φάση. Η ταυτόχρονη διενέργεια έσω-πλάγιας σφιγκτηροτομής, έχει αρκετούς υποστηρικτές και ίσως να προσφέρει στη μείωση του μετεγχειρητικού πόνου σε κάποιους ασθενείς.Σκοπός της μελέτης είναι να παρουσιάσουμε τα αποτελέσματα από την χειρουργική αντιμετώπιση των θρομβωμένων αιμορροΐδων, σε πρώτο χρόνο, με τη μέθοδο Milligan-Morgan.

Ασθενείς και μέθοδος: Από το 2000 έως το 2010 αντιμετωπίστηκαν συνολικά 40 ασθενείς με εκτεταμένες, θρομβωμένες εσωτερικές αιμορροΐδες. Από τους ασθενείς 23 ήταν άνδρες και 17 γυναίκες, με μέση ηλικία 38,6 έτη (22-63). Το μέσο χρονικό διάστημα από την εμφάνιση των συμπτωμάτων μέχρι τη χειρουργική επέμβαση ήταν 4,5 ημέρες (2-12). Οι ασθενείς, υπό γενική αναισθησία, υποβλήθηκαν σε αιμορροϊδεκτομή κατά Milligan-Morgan με Ligasure™. Σε 18 ασθενείς διενεργήθηκε και έσω-πλάγια σφιγκτηροτομή.

Αποτελέσματα: Η μετεγχειρητική πορεία των ασθενών ήταν ομαλή. Ο μέσος χρόνος νοσηλείας ήταν 1,6 ημέρες (1-4). Ο μετεγχειρητικός πόνος ήταν συχνή επιπλοκή. Αξιολογήθηκε με βάση την κλίμακα VAS (Visual Analog Scale) και θεωρήθηκε σοβαρός για τους ασθενείς με VAS>5. Μετεγχειρητικά η μέση τιμή του VAS ήταν 4,8+/-1,9. Σε κάποιους ασθενείς το άλγος επέμεινε για δύο εβδομάδες, αλλά αντιμετωπίστηκε ικανοποιητικά με απλά παυσίπονα. Η μετεγχειρητική νοσηρότητα ήταν 14,3% (6\42). Σε 3 ασθενείς παρουσιάστηκαν δυσουρικά ενοχλήματα που αντιμετωπίστηκαν με παροδικό καθετηριασμό της κύστης. 1 γυναίκα ασθενής παρουσίασε οξεία ραγάδα δακτυλίου που αντιμετωπίστηκε επιτυχώς με τη χορήγηση τρινιτρικής γλυκερίνης για 21 ημέρες. Σε 2 ασθενείς εμφανίστηκε στένωση του πρωκτού, η οποία αντιμετωπίστηκε επιτυχώς με διαστολές.

Συμπέρασμα: Η αιμορροϊδεκτομή κατά Milligan-Morgan, όταν εφαρμόζεται τεχνικά σωστά είναι ασφαλής και αποτελεσματική για την αντιμετώπιση των θρομβωμένων αιμορροΐδων.

O02 ΠΕΡΙΕΔΡΙΚΑ ΣΥΡΙΓΓΙΑ: Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ

Σβορώνος Χ., Χατζής Ι., Ταβάκη Ε., Σουβατζή Μ., Ευαγγέλου Ν., Χατζηθεόκλητος Ε.

Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν.Θ. «Ο Άγιος Δημήτριος»

Σκοπός: Το περιεδρικό συρίγγιο είναι μια μη φυσιολογική επικοινωνία του πρωκτού με το δέρμα διαμέσου ενός επιθηλιοποιημένου πόρου. Η θεραπεία των περιεδρικών συριγγίων είναι αποκλειστικά χειρουργική. Παρουσιάζουμε την εμπειρία του τμήματος μας στην αντιμετώπιση ασθενών με περιεδρικό συρίγγιο τα τελευταία 6 χρόνια.

Υλικό και Μέθοδοι: Κατά την περίοδο 2004 - 2010 αντιμετωπίστηκαν στην κλινική μας 119 ασθενείς με περιεδρικό συρίγγιο . Το 82% των ασθενών ήταν άνδρες ενώ μόνο το 18% γυναίκες με μέσο όρο ηλικίας τα 51 έτη. Από τους 119 ασθενείς 9 έπασχαν από νόσο του Crohn, 4 από ελκώδη κολίτιδα και 1 ανέπτυξε το συρίγγιο έπειτα από τραυματισμό της περινεϊκής χώρας. Όλοι οι ασθενείς κατά τον προεγχειρητικό έλεγχο υπεβλήθησαν σε πλήρη φυσική εξέταση και ορθοσιγμοειδοσκόπηση, ενώ σε 25 έγινε επιπλέον έλεγχος της πορείας του

32 33

34 35

O04 ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΠΕΡΙΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΩΝ ΕΠΙΠΛΟΚΩΝ ΣΤΗΝ ΑΙΜΟΡΡΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ ΜΕ ΣΥΣΚΕΥΗ LIGASURE

Δοντάς Ι., Αλβανός Γ., Παχαντούρης Π., Κατσέλη Α., Χατζηγεωργίου Ρ., Θεοδοσίου Π.

Β΄ Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς»

Σκοπός: Η παρουσίαση τεχνικών πρόληψης των πιθανών διεγχειρητικών και μετεγχειρητικών επιπλοκών από την αιμορροϊδεκτομή με συσκευή Ligasure.

Υλικό και μέθοδοι: 627 ασθενείς υποβλήθηκαν την τελευταία 7ετία σε ligasure αιμορροϊδεκτομή. Οι ασθενείς προεγχειρητικά υποβλήθηκαν στο συνήθη προεγχειρητικό έλεγχο και σε ολική κολονοσκόπηση οι άνω των 50 ετών. Η επέμβαση διενεργήθηκε υπό τοπική αναισθησία, και οι ασθενείς εισήχθησαν σε κλινική μίας ημέρας. Η μετεγχειρητική παρακολούθηση περιελάμβανε την επανεξέταση του ασθενούς 1,6 και 12 μήνες μετά την επέμβαση. Περιγράφονται οι τεχνικές πρόληψης (tips and tricks) και ελαχιστοποίησης της πιθανότητας επιπλοκών.

Αποτελέσματα: Η χρήση συγκεκριμένων τεχνικών βημάτων ελαχιστοποίησε τα ποσοστά φλεγμονής, πόνου και αιμορραγίας.

Συμπέρασμα: Η αιμορροϊδεκτομή με τη χρήση συσκευής ligasure είναι μία ασφαλής μέθοδος με σχεδόν μηδενικά ποσοστά επιπλοκών, εφόσον ο χειρουργός ακολουθεί κάποιες συγκεκριμένες τεχνικές και χειρισμούς, όπως αναδείχθηκαν από την μακροχρόνια εμπειρία μας στην εφαρμογή της αναφερόμενης τεχνικής.

O05 ΓΙΓΑΝΤΙΑ ΚΟΝΔΥΛΩΜΑΤΑ ΠΕΡΙΠΡΩΚΤΙΚΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ HIV ΛΟΙΜΩΞΗ

Μιχαλόπουλος Ν., Πλιάκος Ι., Παπαβραμίδης Θ., Μιστριώτης Γ., Λιάβας Λ., Πολυζώνης Μ., Σαπαλίδης Κ., Κεσίσογλου Ι., Παπαβραμίδης Σ.

Γ΄ Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Σκοπός: Οι κονδυλωματώδεις βλάβες της ουρογεννητικής και πρωκτικής χώρας οφείλονται συνήθως σε λοίμωξη από στελέχη του Human Papiloma Virus (HPV). Τα κονδυλώματα της περιπρωκτικής χώρας είναι συχνά στους ασθενείς με AIDS και σπάνια το μέγεθός τους αυξάνει ανεξέλεγκτα, αποτελώντας τα γιγάντια κονδυλώματα του πρωκτού ή όγκους του Buschke-Loewenstein. Σκοπός της εργασίας είναι η παρουσίαση των αποτελεσμάτων μικρής σειράς 6 ασθενών με γιγάντια κονδυλώματα του πρωκτού που αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά στη Γ΄ Χειρουργική κλινική του ΑΠΘ.

Υλικό - Μέθοδοι: Τη χρονική περίοδο 2005-2010, 6 ασθενείς (5 άνδρες και 1 γυναίκα με μέση ηλικία τα 41 έτη) με HIV λοίμωξη και γιγάντια κονδυλώματα περιπρωκτικής χώρας αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά. Μελετήθηκαν και αξιολογήθηκαν τα προεγχειρητικά χαρακτηριστικά των ασθενών, η χρονική διάρκεια της HIV και HPV λοίμωξης, το ανοσολογικό status και το ιϊκό φορτίο των ασθενών, το είδος της αντιρετροϊκής θεραπείας, το είδος της επέμβασης, τα παθολογοανατομικά ευρήματα, οι μετεγχειρητικές επιπλοκές, η νοσηρότητα και η θνητότητα των ασθενών αυτών.

Αποτελέσματα: Πέντε από τους ασθενείς υποβλήθηκαν σε ευρεία εκτομή των κονδυλωμάτων, ενώ σε δύο από αυτούς απαιτήθηκε η διενέργεια κολοστομίας. Σε έναν ασθενή με εκτεταμένη βλάβη και αδυναμία εκτομής διενεργήθηκε τελική κολοστομία . Πέντε ασθενείς εμφάνισαν επιπλοκές την άμεση μετεγχειρητική περίοδο, ενώ δύο από αυτούς κατέληξαν εντός εξαμήνου. Όλοι οι ασθενείς είχαν υψηλό ιϊκό φορτίο και χαμηλά επίπεδα των CD4. Σε τέσσερις από τους ασθενείς διαπιστώθηκε παθολογοανατομικά η ύπαρξη κακοήθους εξαλλαγής.

Συμπεράσματα: Τα γιγάντια κονδυλώματα του πρωκτού είναι υψηλού κινδύνου εξαλλαγής στους ασθενείς με HIV λοίμωξη. Η μετεγχειρητική νοσηρότητα είναι μεγάλη, ιδίως στους ασθενείς με ενεργό νόσο (υψηλό ιϊκό φορτίο - χαμηλά CD4).

O06 ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΜΕΘΟΔΩΝ ΑΙΜΟΡΡΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗΣ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΙΑΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ

Καφάσης Θ., Αλβανός Γ., Τσάγκος Ι., Ραπτόπουλος Β., Xατζηγεωργίου Ρ., Θεοδοσίου Π.

Β’ Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς»

Σκοπός: Η παρουσίαση των διαφόρων μεθόδων αιμορροϊδεκτομής και των αποτελεσμάτων μας.

Υλικό και μέθοδοι: 1273 ασθενείς ηλικίας 25-85 ετών υποβλήθηκαν την τελευταία δεκαετία σεαιμορροϊδεκτομή.Οι ασθενείς παρουσίαζαν αιμορροιδοπάθεια ΙΙ-IVβαθμού. Οι ασθενείς προεγχειρητικά υποβλήθηκαν στο συνήθη προεγχειρητικό έλεγχο και σε ολική κολονοσκόπηση οι άνω των 50 ετών.Η επέμβαση διενεργήθηκε υπό τοπική αναισθησία, και οι ασθενείς εισήχθησαν σε κλινική μίας ημέρας.627 ασθενείς υποβλήθηκαν σε αιμορροϊδεκτομήμε ligasure, 415 σε HAL-RARαιμορροϊδεκτομή, 85ασθενείς σε περίδεση με ελαστικούς δακτυλίους, 48 σε εκτομή με τη χρήση RFσυσκευής και 98 σε Miligan-Morganαιμορροϊδεκτομή.Η μετεγχειρητική παρακολούθηση περιελάμβανε την επανεξέταση του ασθενούς 1,6 και 12 μήνες μετά την επέμβαση.

Αποτελέσματα: Σε όλες τις τεχνικές τα ποσοστά των μετεγχειρητικών επιπλοκών (αιμορραγία, πόνος, ραγάδα, φλεγμονή, στένωση, δυσκοιλιότητα,ακράτεια)ήταν κάτω του 5%, με εξαίρεση τη Μiligan-Morganεκτομή που συνοδευόταν από αυξημένα ποσοστά μτχ πόνου, αιμορραγίας και εμφάνισης ραγάδας.Ένα απόστημα εμφανίστηκε στην ομάδα των ασθενών με περίδεση με ελαστικούς δακτυλίους, ενώ αυξημένα ποσοστά αιμορραγίας (10%)εμφανίστηκαν μεταξύ 4ης και 6ης μτχ ημέρας στην ομάδα χρήσης του RF.

Συμπέρασμα: Όλες οι μέθοδοιαιμορροϊδεκτομής είναι ασφαλείς και αποτελεσματικές,αρκεί η επιλογή της μεθόδου να γίνεται με συγκεκριμένα κριτήρια, το βαθμό αιμορροιδοπάθειας,τα συνοδά ευρήματα και κυρίως την καλή γνώση και εμπειρία και εξοικίωση του χειρουργού με τη μέθοδο που ακολουθεί.

O07 HAL- RAR ΑΙΜΟΡΡΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ. ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΙΑΣ ΕΠΤΑΕΤΙΑΣ

Καφάσης Θ., Δοντάς Ι., Μακρίδης Γ., Καλλίρη Β., Χατζηγεωργίου Ρ., Θεοδοσίου Π.

Β’ Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς»

Σκοπός: Η παρουσίαση της τεχνικήςΗAL-RARαιμορροϊδεκτομής και των αποτελεσμάτων μας.

Υλικό και Μέθοδοι: 415 ασθενείς ηλικίας 25-85 ετών υποβλήθηκαν την τελευταία 7ετία σεΗAL-RARαιμορροϊδεκτομή.Οι ασθενείς παρουσίαζαν αιμορροιδοπάθεια ΙΙ-IVβαθμού. Οι ασθενείς προεγχειρητικά υποβλήθηκαν στο συνήθη προεγχειρητικό έλεγχο και σε ολική κολονοσκόπηση οι άνω των 50 ετών.Η επέμβαση διενεργήθηκε υπό τοπική αναισθησία, και οι ασθενείς εισήχθησαν σε κλινική μίας ημέρας.Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε περίδεση των αιμορροιδικών αρτηριών με HALκαι 72 εξ αυτών σε επιπλέον εκτομή αιμορροιδικών όζων.Η μετεγχειρητική παρακολούθηση περιελάμβανε την επανεξέταση του ασθενούς 1,6 και 12 μήνες μετά την επέμβαση.

Αποτελέσματα: Σε 7 ασθενείς (1,7%)παρουσιάστηκε μετεγχειρητική μικρή αιμορραγία και οδηγήθηκαν σε επανεπέμβαση.15 ασθενείς (3,6%) εμφάνισαν ήπιο οίδημα που αντιμετωπίστηκε με αντιφλεγμονώδη υπόθετα.Η χρήση συγκεκριμένων τεχνικών βημάτων ελαχιστοποίησε τα ποσοστά φλεγμονής, πόνου και αιμορραγίας.15 ασθενείς (6,5%) υποβλήθηκαν σε επανεπέμβαση μεταξύ του 6ου και 12ου μετεγχειρητικού μήνα.

Συμπέρασμα: Η ΗAL- RARαιμορροϊδεκτομή είναι μία ασφαλής, αποτελεσματική και άριστα ανεκτή μέθοδο από τον ασθενή.

36 37

O08 ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΟΠΑΘΕΙΑ. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ - ΑΝΑΛΥΣΗ 102 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΜΙΑΣ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ 2006-2010. ΣΥΓΚΡΙΣΗ 2 ΜΕΘΟΔΩΝ

Σίμογλου Χ., Γυμνοπούλου Ε., Γυμνόπουλος Δ.

Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. Κομοτηνής «Σισμανόγλειο»

Σκοπός: Ο Σκοπός της παρούσης μελέτης μας είναι να παρουσιάσουμε τα 102 περιστατικά με αιμορροειδοπαθεια που αντιμετωπίσαμε χειρουργικά στην κλινική μας την πενταετία 2006-2010 και η ανάλυσης τους κατά φύλο, ηλικία και ιδιότητα καθώς επίσης και η σύγκριση της καθιερωμένης μεθόδου Milligan-Morgan με την νέα μέθοδο Longo.

Υλικό και Μέθοδος: Κατά την πενταετία 2006-2010 αντιμετωπιστήκαν χειρουργικά στην κλινική μας 102 ασθενείς με της τεχνικές Milligan-Morgan και Longo εκ των οποίων ήταν 62 άνδρες μέσης ηλικίας 31 έως 56 ετών και 40 γυναίκες μέσης ηλικίας 25 έως 44 ετών. Με την μέθοδο Milligan-Morgan αντιμετωπίσαμε 49 περιστατικά. Από αυτούς 29 ήταν άνδρες και 20 γυναίκες. Όλοι τους έπασχαν από αιμορροΐδες 3ου και 4ου βαθμού. Τέσσερις από τους είχαν μεγάλη πρόπτωση του βλεννογόνου του ορθού. Στην ιδία χρονική περίοδο οι υπόλοιποι 53 ασθενείς με αιμορροειδοπαθεια 3ου-4ου βαθμού υποβληθήκαν σε μέθοδο Longo. Από αυτούς ήταν 33 άνδρες και 20 γυναίκες.

Αποτελέσματα: Οι επιπλοκές στις δυο τεχνικές ήταν ελάχιστες. Μια υποτροπή παρουσιάστηκε με την μέθοδο Longo και έγινε επανεγχειρηση με την μέθοδο Milligan-Morgan.Υπήρχε όμως μεγάλη διαφορά ως προς τον χρόνο νοσηλείας, το μετεγχειρητικό πόνο, τον χρόνο επανόδου στη φυσιολογική δραστηριότητα των ασθενών που αντιμετωπιστήκαν χειρουργικά με την μέθοδο Longo.Ο μέσος όρος νοσηλείας στους ασθενείς που χειρουργηθήκαν με την μέθοδο Longo ήταν 1ημερα, ενώ την μέθοδο Milligan-Morgan ήταν από 3 έως 5 ημέρες.

Συμπεράσματα: Με τις άλλες τεχνικές αντιμετώπισης των αιμορροΐδων ο πόνος είναι έντονος με μεγάλη διάρκεια (>1εβδομαδας) με χρήση ισχυρών παυσιπονων,ενώ με τη μέθοδο Longo ο πόνος είναι ελάχιστος. Ως προς της επιπλοκές δεν υπάρχει διαφορά. Η επιστροφή στην φυσιολογική δραστηριότητα των ασθενών μετά από δυο εβδομάδες με την μέθοδο Milligan-Morgan ενώ σχεδόν άμεσα επανέρχονται με την μέθοδο Longo και λύνεται και το πρόβλημα της δυσκοιλιότητας.

O09 ΔΙΑΠΡΩΚΤΙΚΗ ΑΠΟΛΙΝΩΣΗ ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΙΚΩΝ ΑΡΤΗΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΟΠΑΘΕΙΑΣ: ΑΝΑΛΥΣΗ 90 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ

Σπυριδάκης Μ.1, Χριστοδουλίδης Γ.1, Συμεωνίδης Δ.1, Δήμας Δ.2, Διαμαντής Α.1, Πολυχρονοπούλου Ε.1, Τεπετές Κ.1

1Πανεπιστημιακή Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν. Λάρισας, 2Χειρουργική Κλινική, Νοσοκομείο Ελπίς Αθήνα

Εισαγωγή: Η αιμορροϊδοπάθεια αποτελεί μια συνηθισμένη νόσο του σύγχρονου δυτικού κόσμου. Το ποσοστό εμφάνισης της νόσου ανέρχεται στο 8%. Αρκετές χειρουργικές τεχνικές εφαρμόζονται για την αντιμετώπιση των αιμορροϊδικών όζων. Αξιολογήσαμε τα αποτελέσματα της μεθόδου HAL, που βασίζεται στον εντοπισμό των αιμορροϊδικών αρτηριών με την βοήθεια της συσκευής Doppler, και στην συνέχεια στην απολίνωση τους.

Υλικό και Μέθοδος: Σε χρονικό διάστημα 4 έτων 90 ασθενείς με αιμορροϊδοπάθεια αντιμετωπίστηκαν με την εφαρμογή της μεθόδου απολίνωσης των αιμορροϊδικών αρτηριών (HAL). Ο μέσος όρος ηλικίας ήταν 46+/- 12,6 έτη. Πενήντα-τρεις ήταν άνδρες και 37 ήταν γυναίκες. Η παρακολούθηση των ασθενών πραγματοποιήθηκε στις 2, 6 εβδομάδες μετεγχειρητικά και στο 1 έτος. Αξιολογήθηκαν οι βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπλοκές και το ποσοστό υποτροπών.

Αποτελέσματα: Το 47,77% των ασθενών είχε αιμορροΐδες 2ου βαθμού, το 43,33% είχε 3ου βαθμού και το 8,88% από 4ου βαθμού. Ο μέσος εγχειρητικός χρόνος ήταν 26+/- 4,1min. Ο μέσος αριθμός απολινώσεων ανέρχονταν στις 7,3. Επιπρόσθετη χορήγηση αναλγητικών απαιτήθηκε σε 16 ασθενείς. Τέσσερεις ασθενείς εμφάνισαν

άμεσες μετεγχειρητικές επιπλοκές. Υποτροπή των αιμορροΐδων παρουσιάστηκε σε 6 ασθενείς.

Συμπέρασμα: Η απολίνωση των αιμορροϊδικών αρτηριών κατά HAL αποτελεί μια ασφαλή και αποτελεσματική χειρουργική μέθοδο αντιμετώπισης της αιμορροϊδικής νόσου.

O10 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΛΛΑΣ ΙΝΙΚΗΣ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΟΡΘΟΠΡΩΚΤΙΚΩΝ ΣΥΡΙΓΓΙΩΝ: ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ

Γιαννακοπούλου Ε.

Τμήμα Βασικών Ιατρικών Μαθημάτων, Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας, ΤΕΙ Αθηνών

Στόχος: H κόλλα ινικής, η οποία αποτελεί μία θεραπευτική επιλογή για τα ορθοπρωκτικά συρίγγια ενεργοποιεί τη θρομβίνη προς σχηματισμό πηγμάτων ινικής, τα οποία μηχανικά καλύπτουν το συριγγώδη πόρο. Στόχος της μελέτης αυτής ήταν να διερευνηθεί η αποτελεσματικότητα και ασφάλεια της κόλλας ινικής στη θεραπευτική αντιμετώπιση των ορθοπρωκτικών συριγγίων.

Μέθοδος: Ηλεκτρονική αναζήτηση έγινε στις βάσεις δεδομένων Pubmed, Scopus, Google Scholar με τις κατάλληλες λέξεις κλειδιά “fistula in ano, anorectal fistula, fibrin glue”. Τα κριτήρια καταλληλόλητας πληρούσαν πλήρεις δημοσιεύσεις που παρείχαν αριθμητικά δεδομένα σύγκλεισης, υποτροπής, και ανεπιθυμήτων ενεργειών μετά από τη χρήση της κόλλας ινικής στη θεραπευτική των ορθοπρωκτικών συριγγίων. Κλινικές μελέτες, τυχαιοποιημένες και μή, αναδρομικές μελέτες, σειρές περιστατικών και αναφορές μεμονωμένων περιστατικών πληρούσαν τα κριτήρια καταλληλότητας.

Αποτελέσματα: Ανευρέθησαν 40 μελέτες, εκ των οποίων περιορισμένος αριθμός τυχαιοποιημένων κλινικών μελετών. Ο αριθμός των ασθενών που υποβάλλονταν σε θεραπεία με κόλλα ινικής ήταν < 50 στις περισσότερες μελέτες. Η διάρκεια παρακολούθησης περιοριζόταν σε λίγες εβδομάδες στην πλειονότητα των μελετών. Τα ποσοστά επιτυχούς σύγκλεισης των συριγγίων κυμαίνονταν από 0-100%. Μικρός αριθμός ανεπιθυμήτων ενεργειών έχει αναφερθεί με τις περισσότερες να αφορούν τη δημιουργία περιπρωκτικού αποστήματος μετά την εφαρμογή της κόλλας ινικής.

Συμπεράσματα: Τα υπάρχοντα δεδομένα δείχνουν ότι η κόλλα ινικής αποτελεί μια θεραπευτική επιλογή για την αντιμετώπιση των ορθοπρωκτικών συριγγίων. Το πλεονέκτημα αυτής έναντι των καθιερωμένων τεχνικών είναι η διατήρηση της λειτουργίας των σφιγκτήρων. Περαιτέρω έρευνα θα συμβάλλει στην εξέλιξη της τεχνικής και στην τεκμηρίωση της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας αυτής.

O11 AΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΡΑΚΤΙΚΗΣ ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ S.T.A.R.R.

Μπασδάνης Γ., Μιχαλόπουλος Α., Παπαδόπουλος Β., Τζεβελέκη Ι., Μέκρας Δ., Μέκρας Α.


Η αποφρακτική δυσκοιλιότητα αποτελεί νόσο που μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής των ασθενών και για την εμφάνισή της ενοχοποιούνται διάφορες ανατομικές ανωμαλίες ή παθολογικές καταστάσεις του τελικού τμήματος του ορθού καθώς και του πρωκτικού σωλήνα. Συχνότερη αιτία αποτελεί η πρόπτωση του βλεννογόνου του ορθού και στις γυναίκες συχνότερα αποδίδεται σε ορθοκήλη. Στις παραπάνω περιπτώσεις εκτελείται η εγχείρηση S.T.A.R.R. (Stapled Transanal Rectal Resection),που είναι η διαπρωκτική και με τη χρήση δύο συρραπτικών εργαλείων (stapler) αφαίρεση του πλεονάζοντος - προπίπτοντος τμήματος του ορθού.

Στην Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική του Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ, κατά το χρονικό διάστημα Ιανουάριος 2004 - Ιουνιάριος 2010, αντιμετωπίστηκαν με την παραπάνω μέθοδο συνολικά 24 ασθενείς (16 γυναίκες και 8 άνδρες, με μέσο όρο ηλικίας τα 52 έτη). Από τους ασθενείς αυτούς, στους 15 η αποφρακτική δυσκοιλιότητα αποδόθηκε σε ορθοκήλη, στους 7 σε πρόπτωση του βλεννογόνου του ορθού και σε 2 υπήρχαν προπίπτουσες

38 39

αιμορροϊδες. Όλοι οι ασθενείς προεγχειρητικά υποβλήθηκαν σε κολοσκόπηση, έλεγχο με ακτινοσκιερά σφαιρίδια, αφοδευσιογράφημα, υπερηχογράφημα πρωκτικού σωλήνα και ορθοπρωκτική μανομετρία. Υποβλήθηκαν στην εγχείρηση STARR η οποία διενεργήθηκε διαπρωκτικά και με τη χρήση δύο συρραπτικών εργαλείων αφαιρέθηκε το πλεονάζον - προπίπτον τμήμα του ορθού.

Τα αποτελέσματά μας θεωρούνται ικανοποιητικά όσον αφορά στον έλεγχο της δυσκοιλιότητας και την αντιμετώπιση της ορθοκήλης και της πρόπτωσης του βλεννογόνου του ορθού, καθώς, μετεγχειρητικά, αποκαταστάθκαν οι φυσιολογικές ανατομικές σχέσεις της περιοχής, με ανατομική διόρθωση της ορθοκήλης και μείωση της οπίσθιας κολποκήλης στις γυναίκες. Ο μετεγχειρητικός πόνος ήταν ελάχιστος και συγκρίσιμος εκείνον της αιμορροϊδεκτομής με stapler και οι πιο συχνές επιπλοκές ήταν η έπειξη για αφόδευση και η μετεγχειρητική αιμορραγία.

Συμπερασματικά, η μέθοδος S.T.A.R.R. είναι αποτελεσματική στον έλεγχο επιλεγμένων περιπτώσεων αποφρακτικής δυσκοιλιότητας, έχει μικρό εγχειρητικό χρόνο, είναι σχετικά ανώδυνη, με ελάχιστες μετεγχειρητικές επιπλοκές και καλό λειτουργικό και αισθητικό αποτέλεσμα.

O12 ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΗΣ ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΕΚΤΟΜΗΣ

Παραμυθιώτης Δ., Καραμανλής Ε., Ντούρος Β., Γεωργιάδη Σ., Τσίκα Α., Νάκος Ν., Μιχαλόπουλος Α., Μπασδάνης Γ.


Σκοπός: Αντικείμενο της συγκεκριμένης μελέτης είναι η σύγκριση των τριών εγχειρητικών τεχνικών της αιμορροϊδεκτομής: Milligan-Morgan με την κλασική διαθερμία, απολίνωση των αιμορροϊδικών αρτηριών καθοδηγούμενη με υπερήχους (τεχνική HAL) και αιμοροϊδοπηξίας με stapler (τεχνική Longo) ανάλογα με τις επιπλοκές, τη διάρκεια της εγχείρησης καθώς και το χρόνο νοσηλείας των ασθενών.

Υλικό και Μέθοδοι: 36 ασθενείς με αιμορροϊδοπάθεια 3ου και 4ου σταδίου τυχαιοποιήθηκαν σε 3 ομάδες των 12 ασθενών σύμφωνα με την μέθοδο αιμορροϊδεκτομής που εφαρμόστηκε. Τα δημογραφικά στοιχεία των ασθενών, ο εγχειρητικός χρόνος, τα διεγχειρητικά συμβάματα, οι άμεσες μετεγχειρητικές επιπλοκές, το μετεγχειρητικό άλγος και η ποσότητα και ποιότητα των αναλγητικών που χρησιμοποιήθηκαν, η παραμονή στο νοσοκομείο, το κόστος νοσηλείας, ο χρόνος επανόδου στην εργασία και η μετεγχειρητική παρακολούθηση για 6 μήνες καταγράφηκαν.

Αποτελέσματα: Παρατηρήθηκε μεγαλύτερος εγχειρητικός χρόνος στην ομάδα στην οποία εφαρμόστηκε η Milligan-Morgan τεχνική σε σχέση με αυτή στην οποία χρησιμοποιήθηκε η τεχνική Longo, ενώ δεν βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά ανάμεσα στην ομάδα με την Longo και στη HAL τεχνική. Επιπλέον, τα επίπεδα του πόνου κατά VAS ήταν υψηλότερα στην Milligan-Morgan τεχνική σε σχέση με τις άλλες δύο τεχνικές. Τέλος, δε σημειώθηκε μεγάλη διαφοροποίηση στις διαταραχές της ούρησης και στην μετεγχειρητική αιμορραγία μεταξύ και των τριών μεθόδων.

Συμπεράσματα: Οι δυο νεότερες τεχνικές αποδείχθηκαν εξίσου αποτελεσματικές με την κλασική ανοικτή αιμορροϊδεκτομή.

O13 ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΚΟΛΕΚΤΟΜΗ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΑΔΕΝΟΚΑΡΚΙΝΩΜΑ

Πραματευτάκης Μ.Γ., Ράπτης Δ., Μαντζώρος Ι., Κανέλλος Δ., Αγγελόπουλος Σ., Ψωμάς Σ., Τσάχαλης Θ.

Χειρουργικό Τμήμα, Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο Θεσσαλονίκης

Εισαγωγή: Μεγάλες κλινικές μελέτες όπως η COLOR (Colon cancer Laparoscopic or Open Resection) και η COST (Clinical Outcomes of Surgical Therapy), απέδειξαν τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής κολεκτομής στη διάρκεια νοσηλείας, στο αισθητικό αποτέλεσμα, στην ανάγκη για μετεγχειρητική αναλγησία, στην ταχύτερη μετεγχειρητική αποκατάσταση της κινητικότητας του εντέρου και στην ταχύτερη έναρξη σίτισης του ασθενούς. Σχετικά με τα ογκολογικά αποτελέσματα σε ασθενείς σταδίου I και II η λαπαροσκοπική κολεκτομή εμφανίζει τα ίδια αποτελέσματα με την ανοικτή, ενώ σε ασθενείς σταδίου III υπερτερεί (evidence-based, level 1). Σκοπός της μελέτης είναι να παρουσιάσει τα αποτελέσματα της λαπαροσκοπικής κολεκτομής σε ασθενείς μας που χειρουργήθηκαν για κακοήθεια κατά το διάστημα 2005-2010.

Ασθενείς και μέθοδοι: Διενεργήθηκαν συνολικά 13 λαπαροσκοπικές κολεκτομές, εκ των οποίων 9 δεξιές ημικολεκτομές, 3 σιγμοειδεκτομές και 1 τυφλεκτομή. Από τους ασθενείς 7 ήταν άνδρες και 6 γυναίκες με μέση ηλικία 66,9 έτη (42-79). Όλες οι επεμβάσεις έγιναν από έναν, εξειδικευμένο χειρουργό. Οι αναστομώσεις διενεργήθηκαν εξωσωματικά και το χειρουργικό παρασκεύασμα αφαιρέθηκε αφού το τραύμα καλύφθηκε με ειδικό προστατευτικό (wound protector).

Αποτελέσματα: Για τη δεξιά ημικολεκτομή ο μέσος χειρουργικός χρόνος ήταν 168 λεπτά και η μέση διάρκεια νοσηλείας 5,3 ημέρες. Σε μία περίπτωση (11,1%) απαιτήθηκε μετατροπή της μεθόδου σε ανοικτή, εξαιτίας μη ελεγχόμενης αιμορραγίας. Στη λαπαροσκοπική σιγμοειδεκτομή, ο μέσος χειρουργικός χρόνος ήταν 176 λεπτά και η μέση διάρκεια νοσηλείας 10,2 ημέρες, ενώ η τυφλεκτομή διήρκεσε 85 λεπτά. Μετεγχειρητικά σημειώθηκε μία περίπτωση αναστομωτικής διαφυγής που αντιμετωπίστηκε με επέμβαση κατά Hartmann. Όσον αφορά στη σταδιοποίηση, 3 ασθενείς ήταν σταδίου 0 (Tis), 4 σταδίου Α, 1 σταδίου BI, 3 σταδίου BII και 2 σταδίου CI. Σε 4 περιπτώσεις το νεόπλασμα ήταν καλής διαφοροποίησης, σε 7 μέτριας και σε 2 χαμηλής. Όλοι οι ασθενείς είναι, μέχρι σήμερα, ελεύθεροι νόσου.

Συμπέρασμα: Η λαπαροσκοπική κολεκτομή, όταν διενεργείται από εξειδικευμένο χειρουργό, είναι ασφαλής και αποτελεσματική.

O14 ΔΕΙΚΤΕΣ ΦΛΕΓΜΟΝΗΣ ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ. ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΚΑΙ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗΣ ΠΡΟΣΠΕΛΑΣΗΣ

Τσιμογιάννης Κ.1, Τέλλης Κ.2, Παππάς-Γώγος Γ.1, Τσελέπης Α.2, Τσιμογιάννης Ε.1, Μπασδάνης Γ.3

1Χειρουργική Κλινική Γ.Ν. Ιωαννίνων «Γ. Χατζηκώστα», 2Εργαστήριο Βιοχημείας, Τμήμα Χημείας, Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, 3Α’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ.

Εισαγωγή: Οι χειρουργικές επεμβάσεις σχετίζονται με έναν καταρράκτη αντιδράσεων που οδηγεί στην άσηπτη φλεγμονή και ενεργοποιεί την εγγενή άμυνα του οργανισμού. Η λαπαροσκοπική χειρουργική μειώνει το χειρουργικό τραύμα και προς όφελος της άμυνας του οργανισμού μέσω του μειωμένου στρες. Οι κυτοκίνες και η CRP συνδέονται με το χειορυργικό τραύμα και το στρες. Οι Toll-Like Receptores (TLRs) 2 και 4 είναι οι πρώτοι υποδοχείς αναγνώρισης των παθογόνων που εισέρχονται στον οργανισμό. Οι a-Defensins παίζουν σημαντικό ρόλο στην άμυνα με τη δράση τους στην πρώιμη φαγοκυττάρωση.

Σκοπός: Mελετήθηκαν IL-6, ΤNF-a, hsCRP, TLR 2, TLR 4 και a-defensins στους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε ανοιχτή και λαπαροσκοπική προσπέλαση για ορθοκολικό καρκίνο για σύγκριση της φλεγμονώδους αντίδρασης μεταξύ των δύο αυτών τεχνικών.

Υλικό-Μέθοδος: Συνολικά 40 ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν σε δύο ομάδες των 20 ασθενών. Ομάδα Α (n=20) ανοιχτή κολεκτομή. Ομάδα Β (n=20) λαπαροσκοπική κολεκτομή. Μια ώρα προεγχειρητικά τοποθετήθηκε

40 41

επισκληρίδειος καθετήρας και έγινε έγχυση ρουπιβοκαϊνης περιεγχειρητικά και 48 ώρες μετεγχειρητικά.Έγινε συλλογή αίματος για την μέτρηση των επιπέδων IL-6, hsCRP, TLR2,TLR4 TNF-a και a-defensins προεγχειρητικά, 5 λεπτά μετά την διαίρεση του εντέρου, 6 και 24 ώρες μετεγχειρητικά.

Αποτελέσματα: Μέσος χειρουργικός χρόνος Α vs B : 115 vs 142 λεπτά. Μέση απώλεια αίματς Α vs B: 240ml vs 105 ml (p<0.001). Μέσος χρόνος νοσηλείας 8 ημέρες για την ομάδα Α και 5 ημέρες για την ομάδα Β (p=0.05). Τα επίπεδα IL-6 ήταν υψηλότερα στην ομάδα Α στις 6 και 24 ώρες (p<0.0001). Η hsCRP ήταν υψηλότερη στην ομάδα Α στις 24 ώρες (p=0.001). Για τους TNF-a δεν υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφορά στις δυο ομάδες. Τα επίπεδα TLR2 ήταν υψηλότερα στην ομάδα Α στα 5 λεπτά και τις 24 ώρες ( p=0.02 και p=0.01 αντίστοιχα ). Οι TLR-4 ήταν υψηλότερη στην ομάδα Α στα 5 λεπτά (p<0.0001). Οι α-Defensins ήταν υψηλότερες στην ομάδα Β στα 5 λεπτά και τις 24 ώρες (p=0.002 και p=0.007 αντίστοιχα).

Συμπέρασμα: Η φλεγμονώδης αντίδραση, και κατά συνέπεια το χειρουργικό στρες, είναι χαμηλότερα στην λαπαροσκοπική κολεκτομή για ορθοκολικό καρκίνο με θετική βραχυπρόθεσμη επίδραση στην πορεία του ασθενούς. Αυτό δίνει το έναυσμα για μεγαλύτερες και μακροχρόνιες μελέτες ώστε να ελεγχθεί το πιθανό ογκολογικό όφελος.( Clinical Trials identifier : NCT00942461 at www.clinicaltrials.gov)

O15 Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΟΙΚΤΗ ΚΑΙ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

Ευθυμιάδης Χ.., Κοσμίδης Χ., Γρηγορίου Μ., Φωτιάδης Π., Τζεβελέκη Ι., Μέκρας Α., Μπασδάνης Γ.

Α’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.,Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο Θεσσαλονίκης

Σκοπός: Ο σκοπός της εργασίας αυτής είναι να παρουσιάσουμε την εμπειρία και τα αποτελέσματά μας από τη χειρουργική του παχέος εντέρου για καλοήθεις και κακοήθεις παθήσεις τόσο ανοικτά όσο και λαπαροσκοπικά και να συγκρίνουμε τα αποτελέσματα μεταξύ των δύο προσπελάσεων.

Υλικό και μέθοδοι: Από το 2004 έως και το 2010, υποβλήθηκαν σε χειρουργικές επεμβάσεις παχέος εντέρου 765 ασθενείς από την χειρουργική μας ομάδα. Το εύρος των παθήσεων περιλαμβάνει τόσο καλοήθεις όσο και κακοήθεις παθήσεις του παχέος εντέρου. .Από τους ασθενείς αυτούς 596 υποβλήθηκαν σε ανοικτές επεμβάσεις και 160 σε λαπαροσκοπικές.

Αποτελέσματα: Η συγκριτική μελέτη των αποτελεσμάτων όσον αφορά στην ανοικτή και λαπαροσκοπική προσπέλαση έδειξε ότι με την αυξανόμενη εμπειρία στη λαπαροσκοπική χειρουργική τα αποτελέσματα είναι απόλυτα συγκρίσιμα με την ανοικτή προσπέλαση όσον αφορά στη ριζικότητα, τον αριθμό των λεμφαδένων και τις μετεγχειρητικές επιπλοκές, άμεσες και απώτερες, προσφέροντας όμως στον ασθενή όλα τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής προσπέλασης.

Συμπεράσματα: Η λαπαροσκοπική χειρουργική για την αντιμετώπιση των παθήσεων του παχέος εντέρου, τόσο καλοήθων όσο και κακοήθων, θα πρέπει να αποτελεί εναλλακτική μέθοδο εκλογής. Απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί η εμπειρία της χειρουργικής ομάδας.

O16 ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΑ ΥΠΟΒΟΗΘΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΥΣΤΡΟΦΗΣ ΣΙΓΜΟΕΙΔΟΥΣ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Χριστοδουλίδης Γ., Συμεωνίδης Δ., Κουκούλης Γ., Μπαλογιάννης Ι., Σπυριδάκης Μ.,Τεπετές Κ.

Πανεπιστημιακή Χειρουργική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας, Λάρισα

Σκοπός: Η παρουσίαση μιας ενδιαφέρουσας επείγουσας περίπτωσης λαπαροσκοπικάυποβοηθούμενης σιγμοειδεκτομής λόγω συστροφής σιγμοειδούς.

Υλικό και Μέθοδοι: Γυναίκα 65 ετών με κλινικά σημεία απόφραξης του παχέος εντέρου λόγω συστροφής σιγμοειδούς υποβλήθηκε σε λαπαροσκοπικά υποβοηθούμενη σιγμοειδεκτομή. Η αποκατάσταση της συνέχειας του γαστρεντερικού δεν έγινε με πρωτογενή αναστόμωση αλλά μετά από πλαγιοπλάγια αναστόμωση των δύο τμημάτων το κοινό τυφλό άκρο διαμορφώθηκε ως τελική στομία.

Αποτελέσματα: Ο χειρουργικός χρόνος ήταν 95 λεπτά ενώ η διεγχειρητική αιμορραγία αμελητέα. Η μετεγχειρητική πορεία της ασθενούς ήταν ανεπίπλεκτη και η ασθενής εξήλθε από το νοσοκομείο την 4η μετεγχειρητική ημέρα.

Συμπεράσματα: Οι ελάχιστα επεμβατικές χειρουργικές τεχνικές έχουν θέση και σε περιπτώσεις απόφραξής του παχέος εντέρου λόγω συστροφής ιδιαίτερα όταν συνδυάζονται με ασφαλείς αναστομωτικές τεχνικές.

O17 ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΤΗΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ VS ΑΝΟΙΚΤΗ ΧΟΛΟΚΥΣΤΕΚΤΟΜΗ. ΚΛΙΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ

Πιτιακούδης M.1, Φωτάκης Σ.1, Τσαλικίδης Χ.1, Ζέζος Π.2, Κουκλάκης Γ.2, Ρωμανίδης Κ.1, Σιμόπουλος Κ.1

12η Πανεπιστημιακή Χειρουργική Κλινική, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, 2Τμήμα Ενδοσκοπήσεων, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Σκοπός: Σκοπός της παρούσης μελέτηςείναι να διερευνήσει συγκριτικά κατά πόσο η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή σχετίζεται με συντομότερη εντερική πάρεση από ότι η ανοιχτή χολοκυστεκτομή.

Υλικό και Μέθοδος: Μελετήθηκαν κλινικά 29 ασθενείς, από τους οποίους 22(12Γ:10Α, μέση ηλικία 58 έτη) υποβλήθηκαν σε λαπαροσκοπικήκαι 7 (4Γ:3Α, μέση ηλικία 61 έτη )σε ανοικτή χολοκυστεκτομή . Όλοι οι ασθενείς ήταν ελεύθεροι συστηματικών νοσημάτων και ανέφεραν φυσιολογική εντερική κινητικότητα προεγχειρητικά. Ουδείς εξ αυτών έκανε χρήση υπακτικών ή άλλων ευκινητικών φαρμάκων. Για την μελέτη της κινητικότητας του εντέρου χρησιμοποιήθηκαν ακτινοσκιεροί δείκτες (sitzmarks), σε συνδιασμό με απλό ακτινολογικό έλεγχο κοιλίας.

Αποτελέσματα: Από την μελέτη μας προέκυψε στατιστικά σημαντική διαφορά (p=0,001)στην μετεγχειρητική κινητοποίηση του εντέρου ανάμεσα στις δύο ομάδες ασθενώνυπέρ της ομάδας της λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής

Συμπέρασμα: Από την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων μας, διαφαίνεται σαφώς η πρωιμότερη αποκατάσταση της μετεγχειρητικής πάρεσης του παχέος εντέρου στην ομάδα τηςλαπαροσκοπικήςχολοκυστεκτομής, σύμφωνα και με τα αποτελέσματα από άλλες μελέτες της διεθνούς βιβλιογραφίας.

42 43

O18 ΜΟΝΗΡΕΣ ΕΚΚΟΛΠΩΜΑ ΤΥΦΛΟΥ - ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΑΙΤΙΑ ΑΛΓΟΥΣ ΤΟΥ ΔΕΞΙΟΥ ΛΑΓΟΝΙΟΥ ΒΟΘΡΟΥ

Χαλαστή Μ., Τουλούμης Ζ., Στέργιος Κ., Κάβουρας Ν., Γιαννακόπουλος Β., Κουντούρης Χ., Σοφός Γ., Λαβάντ Λ.

Χειρουργική Κλινική, Γ. Ν. Χαλκίδας

Εισαγωγή: Το Μονήρες Εκκόλπωμα του Τυφλού αποτελεί μια καλοήθη νοσολογική οντότητα, αρκετά σπάνια, η οποία περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Potier το 1912. Είναι αληθές εκκόλπωμα, αφού το τοίχωμά του διαθέτει και μυϊκό χιτώνα. Είναι συγγενές και συνήθως ασυμπτωματικό. Η κλινική του συμπτωματολογία εκδηλώνεται με άλγος (ΔΕ) λαγονίου βόθρου, ως έκφραση των επιπλεγμένων περιπτώσεων (φλεγμονή, διάτρηση ή αιμορραγία). Σπάνια, λόγω εξεσημασμένης φλεγμονής, εμφανίζεται σαν όγκος τυφλού.

Σκοπός: Η παρουσίαση της εμπειρίας μας στη διαχείρηση και αντιμετώπιση της σπάνιας αυτής νοσολογικής οντότητας.

Υλικό-Μέθοδος: Την πενταετία 2006-2010 αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά στην κλινική μας 750 ασθενείς με άλγος (ΔΕ) λαγονίου βόθρου, εκ των οποίων 7 ασθενείς εμφάνιζαν μονήρες εκκόλπωμα του τυφλού (0,01%). Σε 2 περιπτώσεις αναγνωρίσθηκε φλεγμονή του εκκολπώματος και έγινε εκτομή του με συρραπτικό ΤΑ και ενταφιασμός με ορομυϊκές ραφές. Σε 3 ασθενείς βρέθηκε έντονη φλεγμονή με ρήξη του εκκολπώματος και διενεργήθηκε δεξιά κολεκτομή και ειλεοεγκαρσία αναστόμωση. Σε 1 περίπτωση επρόκειτο για φλεγμονή και έγινε ενταφιασμός του εκκολπώματος. Τέλος σε 1 ασθενή ήταν τυχαίο εύρημα στα πλαίσια ΜΤΧ κήλης-ειλεού, οπότε έγινε ενταφιασμός του εκκολπώματος. Συμπληρωματικά σε 3 ασθενείς έγινε και σκωληκοειδεκτομή. Σε όλες τις περιπτώσεις οι ασθενείς έλαβαν κατάληλη ενδοφλέβια αντιβιοτική αγωγή.

Συμπέρασμα: Οι επιπλοκές του μονήρους εκκολπώματος του τυφλού αποτελούν σπάνια αιτία άλγους του (ΔΕ) λαγονίου βόθρου. Θα πρέπει παρ΄όλα αυτά, η ύπαρξή του, να λαμβάνεται υπ΄όψη στην διαφοροδιάγνωση των ασθενών με άλγος (ΔΕ) λαγονίου βόθρου.

O19 Η ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ HANSEN-STOCK ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΟΞΕΙΑ ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΙΚΗ ΝΟΣΟ

Αλ Μογράμπι Σ., Βερροιώτου Μ., Ράλλης Θ., Πολυτίδης Ι., Παναγιώτογλου Δ., Σουνιδάκης Ν., Φαρδέλλας Ι.


Σκοπός: Η οξεία εκκολπωματική νόσος εκδηλώνεται με ένα σύνολο κλινικών συμπτωμάτων που ποικίλουν από ένα απλό κοιλιακό άλγος έως και δυνητικά επικίνδυνων για τη ζωή επιπλοκών, γεγονός που καθιστά αναγκαία τη λεπτομερή μελέτη της και συνεπώς την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση αυτής.

Υλικό και Μέθοδοι: Από τον Ιανουάριο του 2008 έως το Δεκέμβριο του 2010 νοσηλεύτηκαν στην κλινική μας 36 ασθενείς, με κλινική εικόνα οξείας εκκολπωματικής νόσου, εκ των οποίων 17 γυναίκες με μέσο όρο ηλικίας τα 53 έτη και 19 άντρες με μέσο όρο ηλικίας τα 58 έτη. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε εργαστηριακό έλεγχο και σε αξονική τομογραφία άνω-κάτω κοιλίας. Για τη σταδιοποίηση και αντιμετώπιση των ασθενών αυτών χρησιμοποιήθηκε η ταξινόμηση Hansen-Stock.

Αποτελέσματα: Από τους 36 ασθενείς, οι 20 είχαν οξεία ανεπίπλεκτη εκκολπωματίτιδα (στάδιο I) και αντιμετωπίστηκαν με διπλή αντιβιοτική αγωγή (κινολόνη και μετρονιδαζόλη). Σε 5 ασθενείς διαπιστώθηκε φλεγμονή και πάχυνση του τοιχώματος του σιγμοειδούς (στάδιο IIa), 2 εκ των οποίων υποβλήθηκαν σε σιγμοειδεκτομή και τελικο-τελική αναστόμωση λόγω στένωσης του αυλού, ενώ οι υπόλοιποι 3 αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά. Σε 1 ασθενή διαγνώσθηκε απόστημα (αρ) λαγόνιου βόθρου (στάδιο IIb) οπότε και αντιμετωπίστηκε με διαδερμική παροχέτευση. Σε 4 ασθενείς διαπιστώθηκε ρήξη εκκολπώματος με συνοδό περιτονίτιδα (στάδιο IIc) και υποβλήθηκαν σε σιγμοειδεκτομή κατά Hartmann. Τέλος, 6 ασθενείς παρουσίασαν υποτροπή της νόσου (στάδιο III) και αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά. Συμπεράσματα: Η ταξινόμηση Hansen-Stock αποτελεί μία από τις καταλληλότερες και πιο αποτελεσματικές

μεθόδους για τη σωστή διαχείριση των ασθενών με εκκολπωματική νόσο αφ’ ενός επειδή μπορεί να χρησιμοποιηθεί προεγχειρητικά και αφετέρου επειδή μελετά όλες τις μορφές αυτής.

O20 EΚΚΟΛΠΩΜΑΤΙΚΗ ΝΟΣΟΣ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ: ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤHΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ 10ΕΤΙΑΣ

Τριανταφυλλίδης Ι., Παπαδοπούλου Δ., Δημητριάδης Σ., Δεμερτζίδης Χ.

Χειρουργική Κλινική, Γ. Ν. Βέροιας

Σκοπός της μελέτης αυτής, είναι η παρουσίαση της εμπειρίας μας από την διάγνωση και αντιμετώπιση της εκκολπωματικής νόσου του παχέος εντέρου, κατά την τελευταία δεκαετία.

Υλικό και Μέθοδοι: Την χρονική περίοδο, Ιανουάριος 2001 - Ιανουάριος 2011, νοσηλεύτηκαν στην κλινική μας 161 ασθενείς με μέση ηλικία 64,2 έτη και εκκολπωμάτωση παχέος εντέρου.

Αποτελέσματα: Η εντόπιση των εκκολπωμάτων αφορούσε το σιγμοειδές σε 101 περιπτώσεις, το κατιόν σε 41, το τυφλό σε 6 και όλες τις μοίρες του παχέος εντέρου σε 13 περιπτώσεις.Σε 78 ασθενείς η διάγνωση αφορούσε επιπλεγμένη εκκολπωματική νόσο: διάτρηση εκκολπώματος με σχηματισμό περικολικού ή πυελικού αποστήματος σε 4 και γενικευμένη περιτονίτιδα σε 5 ασθενείς, απόφραξη σε 3, αιμορραγία σε 26, συρίγγια σε 2 και εκκολπωματίτιδα σε 38 ασθενείς. Όλοι οι ασθενείς με ρήξη και απόφραξη, καθώς και 2 ασθενείς με αιμορραγία χειρουργήθηκαν επειγόντως. Τέσσερις ασθενείς υποβλήθηκαν σε εκλεκτική επέμβαση λόγω σχηματισμού συριγγίων ή υποτροπιάζουσας εκκολπωματίτιδας.Πραγματοποιήθηκαν 1 δεξιά και 1 αριστερή ημικολεκτομή, 10 σιγμοειδεκτομές Hartmann, 6 σιγμοειδεκτομές με τελικοτελική αναστόμωση και προφυλακτική εγκαρσιοστομία σε 2 περιπτώσεις. Σε έναν ασθενή απαιτήθηκε κολποπλαστική και σε έναν μερική κυστεκτομή.Οι ασθενείς με μη επιπλεγμένη εκκολπωματίτιδα, αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά με ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών ευρέως φάσματος.

Συμπεράσματα: Η εκκολπωματική νόσος είναι συχνότερη σε άτομα ηλικίας > 60 ετών με κύρια εντόπιση στο αριστερό κόλον. Οξείες επιπλοκές όπως ανθιστάμενη αιμορραγία, σήψη και απόφραξη αποτελούν ενδείξεις για άμεση χειρουργική αντιμετώπιση. Το είδος της επέμβασης που κάθε φορά πραγματοποιείται είναι συνάρτηση του βαθμού της περιτοναϊκής επιμόλυνσης, των συνυπαρχουσών παθήσεων και της εμπειρίας του χειρουργού.

O21 ΦΛΕΓΜΟΝΗ ΜΟΝΗΡΟΥΣ ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΟΣ ΤΥΦΛΟΥ - ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ ΑΙΤΙΟ ΟΞΕΙΑΣ ΚΟΙΛΙΑΣ

Παραμυθιώτης Δ., Παναγιώτου Δ., Πανίδης Στ., Δίγκας Ε., Παπαευθυμίου Λ., Παπαδόπουλος Β., Φαχαντίδης Ε.


Σκοπός: Τα εκκολπώματα του τυφλού αποτελούν μια σπάνια νοσολογική οντότητα, αφού μόνο το 3,6% των περιπτώσεων εκκολπωμάτωσης του παχέος εντέρου αφορούν το τυφλό. Τα μονήρη εκκολπώματα του τυφλού είναι συνήθως συγγενή, συχνότερα σε άρρενες μέσης ηλικίας ενώ η ακριβής αιτιοπαθογένεια παραμένει άγνωστη. Κατά κανόνα είναι ασυμπτωματικά και συχνά αποτελούν τυχαίο εύρημα στον έλεγχο του κόλου ή κατά τη διάρκεια ερευνητικής λαπαροτομίας.

Υλικό και Μέθοδοι: Παρουσιάζεται η περίπτωση θήλεος ασθενούς 42 ετών που προσήλθε στο τμήμα επειγόντων με οξύ διαξιφιστικό άλγος δεξιού λαγονίου βόθρου και συνοδό ανορεξία και ναυτία από 12ώρου. Ο αιματολογικός έλεγχος αποκάλυψε λευκοκυττάρωση (WBC 23.49 x 103/μl) και CRP 11.76 mg/dl, ενώ η CT κοιλίας ανέδειξε την παρουσία “φλεγμαίνουσας σκωληκοειδούς απόφυσης”. Διεγχειρητικά, διαπιστώθηκε διάχυτη φλεγμονή του τυφλού και ύπαρξη μονήρους εκκολπώματος το οποίο φλέγμαινε οξέος, ενώ η σκωληκοειδής απόφυση φλέγμαινε κατά συνέχεια ιστών. Πραγματοποιήθηκε περιορισμένη δεξιά ημικολεκτομή.

Αποτελέσματα: Η παθολογοανατομική εξέταση επιβεβαίωσε την παρουσία του μονήρους εκκολπώματος

44 45

χωρίς στοιχεία κακοήθειας. Η μετεγχειρητική πορεία υπήρξε ομαλή και η ασθενής εξήλθε την 6η ημέρα. Μετεγχειρητικά, η κολοσκόπηση 3 μήνες μετά δεν έδειξε την ύπαρξη άλλων εκκολπωμάτων στο κόλον.

Συμπεράσματα: Η φλεγμονή μονήρους εκκολπώματος του τυφλού αποτελεί ένα σπάνιο αίτιο οξείας κοιλίας και θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά την διαφοροδιάγνωση του άλγους στο δεξιό λαγόνιο βόθρο. Η ακριβής προεγχειρητική διάγνωση παραμένει εξαιρετικά δύσκολη και, στις περισσότερες των περιπτώσεων, πραγματοποιείται διεγχειρητικά.

O22 Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ. ΑΝΑΛΥΣΗ 49 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑ 2006-2010

Σίμογλου Χ., Γυμνοπούλου Ε., Γυμνόπουλος Δ.

Χειρουργική Κλινική, Γ. Ν. Κομοτηνής «Σισμανόγλειο»

Σκοπός: Σκοπός της μελέτης μας είναι η ανάλυση των περιστατικών καρκίνου παχέος εντέρου της περιοχής μας, κατά φύλο, ιδιότητα, η τοπογραφία αυτών και ο τρόπος αντιμετώπισης τους.

Υλικό και Μέθοδος: Την τετραετία 2006-2010 αντιμετωπιστήκαν στην κλινική 49 ασθενείς με καρκίνο παχέος εντέρου εκ των οποίων 28 ήταν άνδρες μέσης ηλικίας 62 ετών και 21 γυναίκες μέσης ηλικίας 66 έτη. Στις 15 περιπτώσεις ο καρκίνος αφορούσε το ορθό και 34 το υπόλοιπο παχύ έντερο. Σε 2 ασθενείς βρέθηκε συγχρόνως καρκίνος. Στον έναν βρέθηκε στο τυφλό και στο ανώτερο ορθό ενώ στον δεύτερο βρέθηκε στο σιγμοειδές και εγκάρσιο. Σε 6 ασθενείς συνυπήρχε χολολιθίαση και έγινε συγχρόνως χολοκυστεκτομή και σε έναν χρειάστηκε να γίνει διερεύνηση χοληδόχου πόρου για χοληδοχολιθίαση.

Αποτελέσματα: Η εντόπιση του καρκίνου ήταν 15 ασθενής στο ορθό εκ των οποίων έγινε σε 8 ασθενής κοιλιοπερινεϊκη εκτομή και 7 χαμηλή πρόσθια εκτομη, 12 σιγμοειδές εκ των οποίων έγινε 8 κατά Hartmann και 4 σιγμοειδεκτομές, σε 5 ασθενείς στο κατιόν και σε 1 στην αριστερή κολική καμπή-έγινε αριστερή ημικολεκτομή, 3 ανιον,5 τυφλό, 2 σκωληκοειδή απόφυση στην βάση της - έγινε δεξιά ημικολεκτομή, 3 εγκάρσιο- έγινε εγκαρσιεκτομή. Τα 28 περιστατικά χειρουργηθήκαν επειγόντως. Είχαμε 2 θανάτους μετεγχειρητικούς λόγω σηπτικού σοκ , πολλαπλής ανεπαρκείας οργάνων.

Συμπεράσματα: Ο καρκίνος παχέος εντέρου εξακολουθεί να εμφανίζεται μετά την έκτη δεκαετία με υπεροχή στους άνδρες, με κυρία εντόπιση στο ορθό και σιγμοειδές. Το υψηλό ποσοστό ειλεού στην περιοχή μας υποδηλώνει ανεπαρκή διαγνωστική προσπέλαση στους κατοίκους της περιοχής μας. Παρ’όλα αυτά η θνητότητα παραμένει χαμηλή.

O23 ΧΡΗΣΗ ΚΥΚΛΙΚΟΥ ΑΝΑΣΤΟΜΩΤΗΡΑ ΚΑΙ ΚΟΠΤΟΡΑΠΤΗ ΣΤΗ ΔΕΞΙΑ ΚΟΛΕΚΤΟΜΗ

Λαμπρόπουλος Λ., Κακαβά Κ., Μπεθάνης Π., Τσιάμπα Ε., Φραγκούλης Χ., Ρόζης Κ., Πονηράκος Β.

Β’ Χειρουργική Κλινική, Παναρκαδικό Γενικό Νοσοκομείο Τρίπολης

Σκοπός: Η μελέτη της συμβολής της χρήσης κυκλικού αναστομωτήρα και κοπτοράπτη στη δεξιά ημικολεκτομή.

Υλικό και Μέθοδοι: Αναδρομική μελέτη των επεμβάσεων με τη συγκεκριμένη μέθοδο που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια μιας δεκαετίας στη Β’ χειρουργική κλινική του Παναρκαδικού Γενικού Νοσοκομείου Τρίπολης . Καταγράφηκαν 32 ασθενείς στους οποίους πραγματοποιήθηκε τελικοπλάγια ειλεοεγκαρσιαία αναστόμωση με χρήση κυκλικού αναστομωτήρα Νο 29 και κοπτοράπτη Νο 75. Μετά την προετοιμασία του κολοβώματος του τελικού ειλεού γίνεται προσαρμογή και ασφάλιση της κεφαλής του κυκλικού αναστομωτήρα η οποία έχει αποσυνδεθεί από το στέλεχος κυκλικού αναστομωτήρα με τοποθέτηση ράμματος prolene 2.0. Στη συνέχεια εισάγεται το στέλεχος στο κολόβωμα του εγκαρσίου κόλου αφού απασφαλίσθηκε και προωθήθηκε η βελόνη

του δια μέσουτης κολικής ταινίας. Τέλος κλειδώνουμε την κεφαλή του κυκλικού αναστομωτήρα στον άξονα - βελόνης και επιτυγχάνεται η δημιουργία της αναστόμωσης (ειλεοεγκάρσιας) τελικό ειλεό.

Αποτελέσματα: Η χρήση κυκλικού αναστομωτήρα και κοπτοράπτη στη δεξιά ημικολεκτομή με τελικοπλάγια ειλεοεγκαρσία αναστόμωση εξασφαλίζει ταχύτατη δημιουργία ασφαλούς και λειτουργικής αναστόμωσης με μηδενική πιθανότητα μετεγχειρητικής δυσλειτουργίας λεπτού εντέρου (π.χ. ατελούς ειλεού)

Συμπέρασμα: Η συγκεκριμένη χειρουργική μέθοδος κρίνεται ασφαλέστερη και ταχύτερη συγκριτικά με τη μέθοδο αναστόμωσης με το χέρι.

O24 ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ: ΜΙΑ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ

Συμεωνίδης Δ., Χριστοδουλίδης Γ., Κουκούλης Γ., Σπυριδάκης Μ., Τεπετές Κ.

Χειρουργική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γ.Ν. Λάρισας

Σκοπός: Η εκτίμηση των αποτελεσμάτων της χειρουργικής θεραπείας του καρκίνου του παχέος εντέρου στην τρίτη ηλικία

Υλικό και Μέθοδοι: Από το Μάρτιο του 2002 έως τον Φεβρουάριο του 2010, 434 ασθενείς με πρωτοπαθή καρκίνο του παχέος εντέρου που παραπέμφθηκαν στην κλινική μας και υπεβλήθησαν σε θεραπευτικές εκτομές ή κάποιου είδους παρηγορητική επέμβαση μελετήθηκαν αναδρομικά. 286 ασθενείς (65,8%) ήταν κάτω των 75 ετών (Ομάδα Α) ενώ 148 ασθενείς (34,2%) άνω των 75 ετών (Ομάδα Β)

Αποτελέσματα: Σε 386 ασθενείς (88,9 %) διενεργήθηκε μια επέμβαση με θεραπευτικό στόχο ενώ 48 ασθενείς (11,1 %) υπεβλήθησαν σε κάποιου είδους παρηγορική επέμβαση. 45 ασθενείς (15,7 %) από την ομάδα ελέγχου και 44 ασθενείς (29,7%) από την δεύτερη ομάδα χειρουργήθηκαν επειγόντως λόγω κάποιας επιπλοκής (P< 0.001).Το μέσο ASAscore ήταν 1,74 ± 0,84 and 2,32 ± 0,94 για τις δύο ομάδες αντίστοιχα (P<0.001). Το μέσο TNM στάδιο της νόσου ήταν 2,28 ± 1,00 and 2,74 ± 0,98 για την πρώτη και δεύτερη ομάδα αντίστοιχα (P 0.0001). Οι ηλικιωμένοι ασθενείς εμφάνισαν αυξημένη επίπτωση μετεγχειρητικών επιπλοκών και αυξημένη θνητότητα σε σχέση με τους νεώτερους ασθενείς (P 00.2 and 0.001 αντίστοιχα).

Συμπεράσματα: Η χειρουργική του παχέος εντέρου στην τρίτη ηλικία είναι ένα ιδιαιτέρως σημαντικό κεφάλαιο στην χειρουργική ογκολογία. Θεραπευτικές αποφάσεις εξατομικευμένες σε κάθε περίπτωση είναι η ιδανική πρακτική ώστε να διατηρηθεί μια αποδεκτή ισορροπία μεταξύ θεραπευτικών εκτομών και παρηγορικών επεμβάσεων.

O25 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΠΛΕΓΜΕΝΟΥ ΟΡΘΟΚΟΛΙΚΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Τριανταφυλλίδης Ι., Παπαδοπούλου Δ., Δημητριάδης Σ., Παπαδόπουλος Β., Δεμερτζίδης Χ.

Χειρουργική Κλινική, Γ. Ν. Βέροιας

Σκοπός αυτής της αναδρομικής μελέτης είναι η παρουσίαση της εμπειρίας μας στην αντιμετώπιση του επιπλεγμένου ορθοκολικού καρκίνου κατά τα τελευταία δεκαπέντε έτη.

Υλικό και Μέθοδοι: Την χρονική περίοδο Ιανουάριος 1996 - Ιανουάριος 2011, 122 ασθενείς με μέση ηλικία 67,3 έτη, υποβλήθηκαν σε επείγουσα λαπαροτομία για την αντιμετώπιση απόφραξης, διάτρησης και αιμορραγίας από ορθοκολικό καρκίνο.

Αποτελέσματα: Η εντόπιση του νεοπλάσματος αφορούσε το τυφλό σε 7 ασθενείς, το ανιόν σε 8, την ηπατική καμπή σε 9, το εγκάρσιο σε 14, την σπληνική καμπή σε 12, το κατιόν σε 12, το σιγμοειδές σε 43, το ορθοσιγμοειδές σε 10 και το ορθό σε 7 ασθενείς.

46 47

Πραγματοποιήθηκαν: τυπική ή εκτεταμένη δεξιά ημικολεκτομή σε 23 ασθενείς, εγκαρσιεκτομή σε 9, τυπική ή εκτεταμένη αριστερή ημικολεκτομή σε 21 ασθενείς -με δημιουργία ανακουφιστικής στομίας σε 13 περιπτώσεις-, σιγμοειδεκτομή Hartmann σε 31 ασθενείς, υψηλή πρόσθια εκτομή σε 9 ασθενείς με προφυλακτική στομία σε 6 περιπτώσεις, χαμηλή πρόσθια εκτομή σε 15 ασθενείς με προφυλακτική στομία σε 9 περιπτώσεις και παρηγορικές επεμβάσεις σε 14 ασθενείς. Εξαιτίας τοπικοπεριοχικής επέκτασης απαιτήθηκε τμηματική εντερεκτομή σε 4 περιπτώσεις, ωοθηκεκτομή σε 2, υστερεκτομή σε 1, υφολική γαστρεκτομή σε 1 και μερική κυστεκτομή σε 1 περίπτωση.Το στάδιο της νόσου κατά TNM/UICC ήταν: ΙΙ 6,56%, ΙΙΙ 71,31%, ΙV 22,13%. Η 5ετής επιβίωση ήταν 29,51% και η περιεγχειρητική θνητότητα 9,02%. Μείζονες επιπλοκές παρουσίασαν 14 ασθενείς.

Συμπεράσματα: Οι ασθενείς με επιπλεγμένο ορθοκολικό καρκίνο εμφανίζουν αυξημένη μετεγχειρητική νοσηρότητα και θνητότητα και κατά κανόνα προσέρχονται με προχωρημένη νόσο. Η εγχειρητική στρατηγική καθορίζεται από την εντόπιση και την έκταση του νεοπλάσματος, την γενική κατάσταση του ασθενούς και τα διεγχειρητικά ευρήματα.

O26 ΔΙΑΦΥΓΗ ΑΠΟ ΑΝΑΣΤΟΜΩΣΕΙΣ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ-ΠΡΩΚΤΟΥ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ

Μουρούνογλου Μ., Παπαδόπουλος Δ., Γεωργιάδου Θ., Τζιουβάρας Χ., Ιακωβίδης Π., Ανδρεάδης Ε., Σαπίδης Ν., Χρυσίδης Θ.

Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. Έδεσσας

Σκοπός: Η αναδρομική ανάλυση του ποσοστού διαφυγής από αναστομώσεις παχέος εντέρου-πρωκτού και σύγκριση με τα ελληνικά και διεθνή δεδομένα. Υλικό-Μέθοδοι: Από τις 01/01/2001 έως και το Μάρτιο 2011 υπεβλήθηκαν σε επεμβάσεις παχέος εντέρου πρωκτού 281 ασθενείς (α:γ 171:110, ηλικίας από 36 εως 89 χρονών)από αυτές προγραμματισμένες ήταν 227 και επείγουσες 56.Καλοήθεις παθήσεις 65 και κακοήθεις 216.Οι επεμβάσεις που πραγματοποιήθηκαν ήταν:20 κοιλιπερινεϊκές εκτομές,10 σιγμοειδεκτομές κατά Ηartmman ,20 παρηγορικές στομίες, 64 χαμηλές πρόσθιες εκτομές, 10 εγκαρσιεκτομές,52 σιγμοειδεκτομές,74 δε ημικολεκτομές,6 αρ ημικολεκτομές,20 υψηλές προόσθιες εκτομές,2 λαπαροσκοπικές αρ ημικολεκτομές, 1 λαπαροσκοπική σιγμοειδεκτομή,1 λαπαροσκοπική χαμηλή πρόσθια εκτομή,1 λαπαροσκοπική δε ημικολεκτομή.Σε 166 περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκε κυκλικός αναστομωτήρας και 65 περιπτώσεις ευθύγραμμος κοπτορράπτης.Παρατηρήθηκαν 8 περιπτώσεις διαφυγής από την αναστόμωση από τις οποίες οι 5 αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά και οι 3 χειρουργίκα. Αποτελέσματα:Επιπλοκή Ν % Βιλιογραφικό %

Διαφυγή από την αναστόμωση 8 2.8 3.5 Πνευμονική εμβολή 1 0.78 0.26 Λοίμωξη ουροποιητικού 14 5 10 Διαπύηση τραύματος 20 7.1 8 Εν τω βάθει φλεβοθρόμβωση 11 4 5 Καρδιακή ανεπάρκεια 6 2.1 5.7 Συμπεράσματα: 1.Οι επεμβάσεις παχέος εντέρου - πρωκτού μπορούν να εκτελούνται σε περιφερειακά νοσοκομεία με αποδεκτά αποτελέσματα. 2.Το ποσοστό διαφυγής από αναστομώσεις παχέος εντέρου-πρωκτού συμβαδίζει με τα βιβλιογραφικά δεδομένα.

O27 ΣΤΑΔΙΟ ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΟΡΘΟΚΟΛΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΟ

Παπαδόπουλος Δ., Μουρούνογλου Μ., Νανά Χ., Χρυσίδου Μ., Σταμκοπούλου Α., Οικονόμου Α., Χρυσίδης Θ.

Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. Έδεσσας

Σκοπός αυτής της μελέτης είναι η παρουσίαση της εμπειρίας μας στην διάγνωση των ασθενών με ορθοκολικό καρκίνο αναφορικά με το στάδιο της νόσου κατά την προσέλευση τους στην κλινική μας στην διάρκεια της τελευταίας 10ετίας.

Υλικό - Μέθοδοι: Πραγματοποιήθηκε αναδρομική μελέτη όλων των ασθενών με ορθοκολικό καρκίνο που διαγνώστηκαν στην κλινική μας την χρονική περίοδο Μάρτιος 2001 -Μάρτιος 2011. Οι παράγοντες που μελετήθηκαν ήταν: το στάδιο της νόσoυ σύμφωνα με την ταξινόμηση κατά TNM , τα δημογραφικά χαρακτηριστικά των ασθενών, το οικογενειακό ιστορικό ως προς ορθοκολικό καρκίνο, η κλινική σημειολογία και o παρακλινικός έλεγχος διάγνωσης και σταδιοποίησης της νόσου.

Αποτελέσματα: Διαγνώστηκαν 216 ασθενείς με ορθοκολικό καρκίνο, 121 άνδρες και 95 γυναίκες, ηλικίας 38 -89 ετών. Από αυτους θετικό οικογενειακό ιστορικό είχαν 82 και αρνητικό 134 .Από τους 216 ασθενείς,σε 48 (22,2%) ασθενείς διαγνώστηκε νόσος σταδίου I κατά TNM ,σε 82 (38%) σταδίου ΙΙ, σε 51 (23,6%) σταδίου ΙΙΙ και σε 35 (16,2%) σταδίου ΙV. Το στάδιο της νόσου δεν συμβάδιζε απόλυτα με την βαρύτητα της κλινικής σημειολογίας και την ηλικία των ασθενών. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε απεικονιστικό (βαριούχος υποκλυσμός, CT) ενδοσκοπικό (βιοψίες) και εργαστηριακό έλεγχο.

Συμπεράσματα: 1. Σημαντικό ποσοστό των ασθενών της περιφέρειάς μας εξακολουθεί να προσέρχεται στο νοσοκομείο σε προχωρημένα στάδια της νόσου.2. Διαπιστώνεται απουσία προγραμμάτων μαζικού προληπτικού ελέγχου.

O28 ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΕΞΑΙΡΕΘΕΝΤΩΝ ΛΕΜΦΑΔΕΝΩΝ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΜΑ ΤΟΥ ΟΡΘΟΚΟΛΙΚΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Βερροιώτου Μ., Αλ Μογράμπι Σ., Ράλλης Θ., Παναγιώτογλου Δ., Σουνιδάκης Ν., Φαρδέλλας Ι.


Σκοπός: Ο αριθμός των εξαιρεθέντων λεμφαδένων στον ορθοκολικό καρκίνο είναι μείζονος σημασίας για τη σταδιοποίηση και την ενδεχόμενη συμπληρωματική θεραπεία, ενώ οι λεμφαδενικές μεταστάσεις είναι ένας από τους σημαντικότερους προγνωστικούς παράγοντες του ορθοκολικού καρκίνου. Σκοπός της μελέτης είναι να καθορίσει τους παράγοντες που σχετίζονται με τον αριθμό των εξαιρεθέντων λεμφαδένων στους ασθενείς με ορθοκολικό καρκίνο. Υλικό και Μέθοδοι: Στην τριετία 2008-2010 χειρουργήθηκαν στην κλινική μας 42 ασθενείς για ορθοκολικό καρκίνο. Από αυτούς οι 25 ήταν γυναίκες με μέσο όρο ηλικίας τα 76.3 έτη και οι 17 ήταν άντρες με μέσο όρο ηλικίας τα 75.9 έτη. Στη συνέχεια μελετήθηκαν οι εξής παράγοντες: ηλικία, φύλο, εντόπιση καρκίνου και διαστάσεις νεοπλάσματος.

Αποτελέσματα: Από τους 42 ασθενείς που χειρουργήθηκαν, οι 32 (76.2%) είχαν λεμφαδένες ελεύθερους μεταστάσεων (στάδιο B), ενώ οι 10 (23.8%) παρουσίασαν μεταστατικούς λεμφαδένες (στάδιο C). Ο μέσος όρος λεμφαδένων για ασθενείς 60-70 ετών ήταν 11.33, για αυτούς 71-80 ετών ήταν 9 και για τους ασθενείς 81-91 ετών ήταν 7.2. Ανάμεσα στα δύο φύλα δεν σημειώθηκε σημαντική διαφορά. Στα νεοπλάσματα του (δε) κόλου παρατηρήθηκε μεγαλύτερος αριθμός εξαιρεθέντων λεμφαδένων απ’ ότι σε αυτά του (αρ) κόλου, γεγονός που πιθανόν να οφείλεται σε μεγαλύτερο όγκο παρασκευάσματος, ενώ δεν παρατηρήθηκε καμία συσχέτιση ανάμεσα στις διαστάσεις του νεοπλάσματος και στον αριθμό των αφαιρεθέντων λεμφαδένων.

48 49

Συμπεράσματα: Όπως προκύπτει από τη μελέτη μας, ο αριθμός των εξαιρεθέντων λεμφαδένων στον ορθοκολικό καρκίνο σχετίζεται με την ηλικία και την εντόπιση του νεοπλάσματος, ενώ οι διαστάσεις του όγκου και το φύλο αποτελούν ανεξάρτητους παράγοντες. Άξιο υπενθύμισης είναι και ο παράγων χειρουργός.

O29 ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΟΡΘΟΥ: Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΧΑΜΗΛΗΣ ΠΡΟΣΘΙΑΣ ΕΚΤΟΜΗΣ

Μέκρας A., Μέκρας Δ., Τζεβελέκη Ι., Καλλές Β., Νταμπάκης Γ., Μιχαλόπουλος Α., Μπασδάνης Γ.


Εισαγωγή: Ο ορθοκολικός καρκίνος είναι ο τρίτος σε συχνότητα εμφάνισης, αποτελεί το δεύτερο πιο συχνό αίτιο θανάτου από κακοήθη νεοπλασία και το ορθό αποτελεί την πιο συχνή εντόπισή του. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η παρουσίαση και αξιολόγηση των σύγχρονων τάσεων στην χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του ορθού, με έμφαση στην χρήση της χαμηλής προσθίας εκτομής (ΧΠΕ) τα τελευταία 15 χρόνια.

Υλικό και Μέθοδος: Στην παρούσα μελέτη συμπεριλήφθησαν 251 ασθενείς με καρκίνο του ορθού (μέση ηλικία 65,17 έτη, εύρος 22-87 έτη) που χειρουργήθηκαν στην Α’ Π.Ρ.Χ. κλινική, την περίοδο από το 1996 έως το 2010. Το χρονικό αυτό διάστημα χωρίστηκε σε τρεις πενταετείς περιόδους (1996-2000, 2001-2005 και 2006-2010) ενώ οι ασθενείς ταξινομήθηκαν σε καθεμιά από τις παραπάνω περιόδους με βάση την ημερομηνία την οποία υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση.

Αποτελέσματα: Κατά την πρώτη περίοδο (1996-2000), 71 ασθενείς χειρουργήθηκαν για καρκίνο του ορθού, εκ των οποίων 23 (32,4%) υποβλήθηκαν σε κοιλιοπερινεϊκή εκτομή (ΚΠΕ), ενώ 40 (56,3%) σε ΧΠΕ. Στη δεύτερη περίοδο (2001-2005), από τους 102 ασθενείς, σε 30 (29,4% ) διενεργήθηκε ΚΠΕ ενώ σε 62 (60,8%) ΧΠΕ. Τέλος, κατά την τρίτη περίοδο (2006-2010), από τους 78 ασθενείς, μόνο 10 (12,8%) υποβλήθηκαν σε ΚΠΕ, ενώ 58 (74,3%) σε ΧΠΕ.

Συμπεράσματα: Τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν επιτελεσθεί σημαντικές πρόοδοι στην χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του ορθού. Η ολική εκτομή του μεσοορθού αποτελεί την τεχνική εκλογής στην αντιμετώπισή του, ενώ η χρήση νέων συρραπτικών εργαλείων στην χειρουργική του ορθού (Contour®,κυκλικοί αναστομωτήρες, κτλ.), έχει καταστήσει δυνατή την επίτευξη πολύ χαμηλών και ασφαλών αναστομώσεων, με συνέπεια να μειωθεί κατά πολύ ο αριθμός των ΚΠΕ όπως φαίνεται και από τα αποτελέσματα της μελέτης μας.

O30 ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΧΡΟΝΑ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΑ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

Ανανανιάδης Α. 1, Αθανασίου Α.1, Καλούδης Ι.1, Τόσκας Ι.1, Δώρη Π.1, Μιχαλόπουλος Ν.1, Κουμπανάκη Μ.2, Κωνσταντινίδης Ι.1, Ευθυμιόπουλος Γ.1, Γαβριηλίδης Π.1, Χρυσάφης Γ. 1

1Β΄ Χειρουργική Κλινική, ΑΝΘ Θεαγένειο, 2Παθολογοανατομικό Εργαστήριο, ΑΝΘ Θεαγένειο

Σκοπός: Τα σύγχρονα και τα μετάχρονα καρκινώματα του παχέος εντέρου εμφανίζονται σε ποσοστό 2% έως 10%. Σκοπός της αναδρομικής εργασίας είναι η παρουσίαση της εμπειρίας της Β΄ Χειρουργικής κλινικής στη διάγνωση, αντιμετώπιση και παρακολούθηση των σύγχρονων και μετάχρονων καρκινωμάτων σε σύγκριση με τα μονήρη καρκινώματα του παχέος εντέρου.

Υλικό - Μέθοδοι: Τη χρονική περίοδο 2000-2010 386 ασθενείς (216 άνδρες και 170 γυναίκες με μέση ηλικία τα 65,5 έτη) με εξαιρέσιμο προεγχειρητικά ορθοκολικό καρκίνο αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά στη Β΄ Χειρουργική κλινική. Κριτήρια αποκλεισμού από τη μελέτη ήταν η οικογενής πολυποδίαση, η νόσος του Crohn, η ελκώδης κολίτιδα, η παρουσία μη επιθηλιακών νεοπλασμάτων, η μετεγχειρητική παρακολούθηση των ασθενών για χρονικό διάστημα <6 μήνες, καθώς επίσης και ο θάνατος του ασθενούς περιεγχειρητικά. Από τους ασθενείς αυτούς οι 320 πληρούσαν τα κριτήρια και συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη. Μελετήθηκαν και αξιολογήθηκαν η συχνότητα των σύγχρονων και μετάχρονων καρκινωμάτων (ομάδα Α), τα προεγχειρητικά χαρακτηριστικά των ασθενών

αυτών, τα ενδοσκοπικά ευρήματα, η εντόπιση των όγκων, η ταυτόχρονη παρουσία αδενωμάτων, η αντιμετώπιση, η μετεγχειρητική πορεία και επιπλοκές, το στάδιο κατά Astler-Koller, η μετεγχειρητική παρακολούθηση και η επιβίωση των ασθενών αυτών συγκριτικά με τους ασθενείς με μονήρη αδενοκαρκινώματα (ομάδα Β).

Αποτελέσματα: 13 ασθενείς παρουσίαζαν σύγχρονα καρκινώματα, ενώ 9 ασθενείς μετάχρονα καρκινώματα. Τα σύγχρονα καρκινώματα ήταν ιστολογικού τύπου καλύτερης πρόγνωσης σε σχέση με τα μονήρη αδενοκαρκινώματα. Στους ασθενείς της ομάδας Α η παρουσία συνοδών αδενωματώδων πολύποδων ήταν στατιστικά σημαντική (p=0,01) σε σχέση με την ομάδα Β. Η πενταετής επιβίωση ήταν παρόμοια στις δύο ομάδες των ασθενών.

Συμπεράσματα: Η πρόγνωση των σύγχρονων και μετάχρονων καρκινωμάτων δε διαφέρει σημαντικά σε σχέση με τα μονήρη καρκινώματα του παχέος εντέρου. Ο επιμελής προεγχειρητικός ενδοσκοπικός έλεγχος όλου του μήκους του παχέος εντέρου, καθώς επίσης και η ενδελεχής μετεγχειρητική παρακολούθηση είναι ουσιώδους σημασίας για την έγκαιρη διάγνωση αυτών των καρκινωμάτων.

O31 Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΝΔΟΑΥΛΙΚΩΝ ΜΟΣΧΕΥΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΟΡΘΟΚΟΛΙΚΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΚΑΙ ΑΓΓΕΙΑΚΗΣ ΝΟΣΟΥ

Σπανός Κ.1, Τσουλφάς Γ.1, Γεωργαντής Γ.1, Μελάς Ν.1, Σαρατζής Ν.1, Κτενίδης Κ.1, Λαζαρίδης Ι.1, Μέκρας Α.2, Συράκος Θ.1, Κισκίνης Δ.1

1Α’ Πανεπιστημιακή Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Γ.Ν.Θ. Παπαγεωργίου, 2Α’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

Σκοπός: Μία από τις σημαντικές προκλήσεις για ένα χειρουργό είναι ο ασθενής με σύγχρονη διάγνωση ορθοκολικού καρκίνου (ΟΚΚ) και σημαντικής αγγειακής νόσου. Παρουσιάζουμε τα νεότερα δεδομένα από την εμπειρία της Πανεπιστημιακής Χειρουργικής Κλινικής μας στην αντιμετώπιση αυτών των δύσκολων περιστατικών. Ασθενείς και Μέθοδοι: Αναδρομική μελέτη των δεδομένων των ασθενών με ΟΚΚ κατά την τελευταία τριετία ανέδειξε 5 ασθενείς με σύγχρονη διάγνωση ΟΚΚ και αγγειακής νόσου. Μελετήθηκαν τα επιδημιολογικά χαρακτηριστικά και η αντιμετώπιση αυτών των ασθενών.

Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα, συμπεριλαμβανομένης και της παρουσίασης, της εντόπισης, έκτασης, αντιμετώπισης και επιβίωσης των ασθενών παρουσιάζονται στους Πίνακες στο τέλος της εργασίας. Μέσος όρος ηλικίας των ασθενών ήταν 75 έτη.

Συμπεράσματα: Με βάση την αναδρομική μελέτη των δεδομένων των ασθενών της κλινικής μας, η χρήση ενδοαυλικών μοσχευμάτων έχει οδηγήσει στην επιτυχημένη αντιμετώπιση των ασθενών με σύγχρονη διάγνωση ΟΚΚ και σημαντικής αγγειακής νόσου.

ΑσθενείςΑνεύρυσμα

Θέση Ρήξη Μέγεθος (εκ) Θεραπεία1 Λαγόνιος Όχι 3,4 Ενδοαγγειακή2 Αορτή Όχι 6,4 Ενδοαγγειακή3 Αορτή Ναι 5,8 Ενδοαγγειακή

ΚαρωτίδαΘέση Στένωση Ποσοστό Θεραπεία

4 Καρωτίδα Ναι >90% Ενδοαγγειακή5 Καρωτίδα Ναι >90% Ενδοαγγειακή

50 51

ΑσθενείςΟρθοκολικός καρκίνος

Αντιμετώπιση ΕπιβίωσηΘέση Κύριο

σύμπτωμα Ιστολογική Θεραπεία

1 Σιγμοειδές Αιμορραγία Αδενοκαρκίνωμα Χαμηλή προσθία Σύγχρονη Ναι

2 Σιγμοειδές Αιμορραγία Αδενοκαρκίνωμα Χαμηλή προσθία Σύγχρονη Ναι

3 Σιγμοειδές Ρήξη Αδενοκαρκίνωμα Hartmann Σύγχρονη Ναι

4 Ορθοσιγμοειδές Άλγος Αδενοκαρκίνωμα Χαμηλή προσθία

Αγγειακή νόσος πρώτα Ναι

5 Ορθό Αιμορραγία Αδενοκαρκίνωμα Χαμηλή προσθία

Αγγειακή νόσος πρώτα Ναι

O32 ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΚΛΕΚΤΙΚΗ ΟΡΘΟΚΟΛΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ. ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ;

Μάτσου Α., Βαλσαμίδης Κ., Βρακάς Γ., Ζέρβα Δ., Δουλγεράκης Μ., Χατζημήσιος Κ., Ζανδές Ν., Σαλιάγκας Κ.

Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. «Μαμάτσειο» Κοζάνης

Σκοπός: Σκοπός της εργασίας είναι η παρουσίαση των διεθνώς αναγνωρισμένων κατευθυντήριων οδηγιών (guidelines) που αφορούν την χρήση του μηχανικού καθαρισμού του εντέρου (ΜΚΕ) πριν από εκλεκτική ορθοκολική επέμβαση.

Υλικό & Μέθοδος: Διεξήγαμε αναδρομική μελέτη στις βάσεις δεδομένων του PubMed, για τυχαιοποιημένες μελέτες (randomized controlled trials, RCTs) και μετα-αναλύσεις (meta-analyses) που περιελάμβαναν ενήλικες ασθενείς που υποβλήθηκαν σε εκλεκτική ορθοκολική χειρουργική επέμβαση. Συγκρίναμε ασθενείς που έλαβαν προεγχειρητικά ΜΚΕ με αυτούς που δεν έλαβαν. Σημαντικοί παράγοντες που εξετάσθηκαν ήταν οι μετεγχειρητικές σηπτικές επιπλοκές και η διάσπαση της αναστόμωσης.

Αποτελέσματα: Η έρευνά μας κατέληξε σε 5 RCTs και 2 meta-analyses. Ασθενείς που υποβλήθηκαν σε επείγουσα ορθοκολική επέμβαση αποκλείσθηκαν από την έρευνα. Ξεχωρίσαμε τις κατευθυντήριες οδηγίες (guidelines) για 6 διαφορετικούς τύπους εκλεκτικής ορθοκολικής επέμβασης.

Συμπεράσματα: Ο μηχανικός καθαρισμός του εντέρου (ΜΚΕ) αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια βασική κλινική πράξη κατά την προεγχειρητική προετοιμασία ασθενών που θα υποβληθούν σε εκλεκτική επέμβαση στο ορθόν ή στο κόλον. Παρόλα αυτά, πολλές πρόσφατες έρευνες υποστηρίζουν την εγκατάλειψη του ΜΚΕ, αφού δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές όσον αφορά μετεγχειρητικές φλεγμονώδεις επιπλοκές, όπως ρήξη της αναστόμωσης και επιπολής φλεγμονές του χειρουργικού τραύματος. Επιπλέον ο ΜΚΕ είναι μια χρονοβόρος, ακριβή διαδικασία και ιδιαίτερα δυσάρεστη για τον ασθενή. Το πιο σημαντικό είναι ότι μπορεί να εκθέσει ηλικιωμένους ασθενείς και ασθενείς με ήδη υπάρχοντα καρδιολογικά ή νεφρολογικά προβλήματα σε επικίνδυνες επιπλοκές, όπως διαταραχή των ηλεκτρολυτών και της οξεοβασικής ισορροπίας.

O33 ΔΙΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΣΠΛΗΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΛΕΚΤΟΜΗΣ

Παπαδόπουλος Β., Μιχαλόπουλος Α., Παραμυθιώτης Δ., Ιωαννίδης Α., Μέκρας Α., Παναγιώτου Δ., Φωτιάδης Κ., Σαλονικίδης Σ., Μαριανού Ι., Μπασδάνης Γ.


Σκοπός της μελέτης η διερεύνηση της ορθής αντιμετώπισης των σπληνικών κακώσεων κατά τη διάρκεια των κολεκτομών.

Υλικό - Μέθοδος: Στην αναδρομική αυτή μελέτη συμπεριλήφθηκαν 1.500 ασθενείς που υποβλήθηκαν

σε κολεκτομή από το 1990 έως το 2010 στην Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική. Αναλύθηκε η άμεση μετεγχειρητική νοσηρότητα και η θνητότητα (30 ημερών) καθώς και τα χαρακτηριστικά των ασθενών και ακολούθησε στατιστική ανάλυση.

Αποτελέσματα: Από το σύνολο των 1.500 κολεκτομών που διενεργήθηκαν στην κλινική αναφέρθηκαν 16 τραυματισμοί του σπληνός (1%), οι 9 σε άνδρες (56,25%) με μέση ηλικία τα 67 έτη και το μέσο BMI 25,5 και οι 7 σε γυναίκες (43,75%) με μέση ηλικία 69 έτη και μέσο ΒΜΙ 27. Δέκα τραυματισμοί διενεργήθηκαν κατά τη διάρκεια προγραμματισμένου χειρουργείου (62,5%) και 6 σε επείγουσες επεμβάσεις (37,5%), ενώ σε 3 ασθενείς (18,75%) που παρατηρήθηκε κάκωση δεν είχε κινητοποιηθεί η αριστερή κολική καμπή. Η κάκωση αντιμετωπίσθηκε άμεσα σε 3 ασθενείς, ραφή τοποθετήθηκε σε έναν ασθενή, ενώ σε σπληνεκτομή υποβλήθηκαν οι 12 ασθενείς (75%). Σε 2 περιπτώσεις η κάκωση δεν αναγνωρίσθηκε διεγχειρητικά και οι ασθενείς οδηγήθηκαν εκ νέου στο χειρουργείο και υποβλήθηκαν σε σπληνεκτομή. Η νοσηρότητα ανήλθε στο 32%, ενώ η θνητότητα στο 6,25%.

Συμπεράσματα: Οι τραυματισμοί του σπληνός κατά τη διάρκεια των κολεκτομών είναι σπάνιες, όμως συνοδεύονται από υψηλή νοσηρότητα. Η διατήρηση του σπληνός επιτυγχάνεται με δυσκολία και τα αποτελέσματα της παρούσης μελέτης οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι οι χειρουργοί δεν πρέπει να δείχνουν απροθυμία στην άμεση διενέργεια σπληνεκτομής όταν οι προσπάθειες αποκατάστασης των κακώσεων του σπληνός αποτυγχάνουν.

O34 ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΠΑΡΕΝΤΕΡΙΚΗ ΣΙΤΙΣΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

Πανίδης Στ., Κόκκοτα Σ., Πέννα Σ., Παπακώστας Π., Τζεβελέκη Ι., Σταύρου Γ., Φωτιάδης Κ., Κοτζάμπαση Κ.


Εισαγωγή: Ασθενείς με καρκίνο παχέος εντέρου και μετεγχειρητικές επιπλοκές όπως εντερο-δερματικά συρίγγια μετά από διάσπαση αναστόμωσης ή στενώσεις από ακτινική εντεριτίδα χρήζουν παρεντερικής διατροφής και γι΄αυτό αναγκαστικά νοσηλεύονται στο νοσοκομείο, όπως και οι τελικού σταδίου ασθενείς.Κατά τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ένα ιατρικό και νοσηλευτικό δίκτυο παρακολούθησης και υποστήριξης κατ’ οίκον ασθενών που λαμβάνουν παρεντερική διατροφή μέσω ενός κεντρικού εμφυτευμένου καθετήρα [port] στο σπίτι.

Σκοπός της παρούσης μελέτης είναι να παρουσιασθεί η εμπειρία μας από τέτοιους ασθενείς με παρεντερική σίτιση στο σπίτι.

Μέθοδος: Κατά το χρονικό διάστημα 2004-2010 σιτίσθηκαν στο σπίτι 15 άρρενες ασθενείς με καρκίνο παχέος εντέρου, ηλικίας 74±9 ετών. Οι 11 από αυτούς είχαν νόσο τελικού σταδίου, οι 2 είχαν ουλώδη στένωση-απόφραξη ακτινικής αιτιολογίας και ο 2 εντερο-δερματικά συρίγγια μετά από διάσπαση της αναστόμωσης.

Αποτελέσματα: ‘Ολοι οι ασθενείς ελάμβαναν τριπλό σάκο διατροφής 1.5L [1500kcal] με προσθήκη γλουταμίνης και ιχνοστοιχείων και συμπλήρωμα ηλεκτρολυτικών διαλυμάτων, εφόσον ο ασθενής δεν ελάμβανε νερό από το στόμα. Ο νοσηλευτής -μετά τη βασική εκπαίδευση του συγγενούς για το χειρισμό του σάκκου- τους επισκέπτονταν ανά 5 ημέρες για την αλλαγή της βελόνης χορήγησης από το port. Σε κανέναν ασθενή δεν παρατηρήθηκε λοίμωξη σχετιζόμενη με τον καθετήρα. Οι 11 πρώτοι ασθενείς σιτίσθηκαν στο σπίτι επί 95±23 ημέρες, μέχρι λίγες ημέρες προ του θανάτου τους, οπότε ελάμβαναν μόνον υγρά ενδοφλεβίως. Οι 2 με την ουλώδη στένωση σιτίσθηκαν για 35 και 58 ημέρες και οι υπόλοιποι 2 για 26 και 32, οπότε το συρίγγιο έκλεισε.

Συμπερασματικά, η κατ’ οίκον νοσηλεία αποτελεί ένα χρήσιμο βοήθημα για τον ασθενή, αφού μπορεί να λαμβάνει παρεντερική σίτιση στο σπίτι του και να μην είναι αναγκασμένος μόνον για αυτό να παραμένει επί μακρόν στο νοσοκομείο.

52 53

O35 ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΕΝΤΕΡΙΚΗ ΣΙΤΙΣΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

Κόκκοτα Σ., Παπακώστας Π., Πέννα Σ., Ντούρος Β., Παναγιώτου Δ., Μέκρας Α., Σαλονικίδης Σπ., Κοτζάμπαση Κ.


Εισαγωγή: Κατά τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ικανοποιητικά ένα ιατρικό και νοσηλευτικό δίκτυο παρακολούθησης και υποστήριξης ασθενών που λαμβάνουν παρεντερική διατροφή μέσω κεντρικού εμφυτευμένου καθετήρα [port] στο σπίτι. Η υπηρεσία αυτή μπορεί να εφαρμοσθεί και σε ασθενείς με καρκίνο παχέος εντέρου που είτε είναι τελικού σταδίου και δεν μπορούν να προσλάβουν τίποτε από το στόμα είτε είναι σχετικά πρόσφατα χειρουργημένοι αλλά έχουν μια μετεγχειρητική επιπλοκή [π.χ. εντερο-δερματικό συρίγγιο μετά από διάσπαση της αναστόμωσης]. Τα οφέλη της παροχής αυτής είναι αυτονόητα, αφού ο ασθενής απαλλάσσεται από την αναγκαστική παραμονή του στο νοσοκομείο, υπάρχουν όμως και ενδογενή προβλήματα.

Σκοπός της παρούσης μελέτης είναι να ερευνηθούν τα προβλήματα που βιώνουν οι ασθενείς με παρεντερική σίτιση στο σπίτι.

Μέθοδος: Ζητήθηκε από 15 ασθενείς με καρκίνο παχέος εντέρου και από το στενό οικογενειακό τους περιβάλλον να αναφέρουν τα 3 κυριότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν από την παρεντερική σίτιση στο σπίτι, τα οποία έχουν σημαντική επιρροή στην καθημερινότητα τους.

Αποτελέσματα: Σημειώθηκαν τα ακόλουθα προβλήματα: τεχνικές δυσκολίες [11] αρνητική ψυχολογία [9], εξάρτηση από το περιβάλλον [6], κοινωνικοί περιορισμοί [6], οικονομική δυσπραγία [5], επιπλοκές [4], διαταραχές ύπνου [4]. Όλοι παραδέχονται ότι επιβιώνουν χάρη στη διατροφή, παρά το ότι οι 6/15 δεν θα ήθελαν να ζήσουν. Το οικείο περιβάλλον αναφέρθηκε στα οικονομικά προβλήματα [15] και στην δέσμευσή τους με τον ασθενή [10], στις τεχνικές δυσκολίες [6], αλλά και στην ψυχολογία ασφάλειας που δημιουργεί τόσο σε αυτούς όσο και στον ασθενή η αναμονή της επίσκεψης του νοσηλευτή [14].

Συμπερασματικά, η κατ’ οίκον παρεντερική σίτιση αποτελεί ένα δύσκολο κομμάτι στη ζωή του ασθενούς, που όμως χάρη σ’ αυτήν μπορεί να ζει αξιοπρεπώς και να τελευτήσει μέσα στο οικογενειακό του περιβάλλον.

O36 ΠΡΟΔΡΟΜΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΙΟΤΙΚΟΥ SYNBIOTIC 2000Forte ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΝΟΣΟ CROHN

Τζεβελέκη Ι., Κόκκοτα Σ., Ντούρος Β., Ιωαννίδης Α., Πανίδης Στ., Σταύρου Γ., Κοτζάμπαση Κ.


Υπάρχουν ισχυρά βιβλιογραφικά δεδομένα ότι η εντερική χλωρίδα εμπλέκεται στην παθογένεση των φλεγμονωδών νοσημάτων του εντέρου, αφού είναι πλέον αποδεδειγμένος ο ρόλος της στην ανοσιακή άμυνα του οργανισμού.

Σκοπός της παρούσης μελέτης είναι να διερευνηθεί ο ρόλος της εξωγενούς τροποποίησης της εντερικής χλωρίδας με συμβιοτικά στην έκβαση της νόσου Crohn. Στη ανοικτή αυτή πιλοτική μελέτη περιλαμβάνονται 7 άρρενες ασθενείς με ανεπίπλοκη νόσο Crohn [τροποποιημένος δείκτης CDAI 231 ± 30] που προσήλθαν για αντιμετώπιση με αντι-TNF, αλλά ουσιαστικά επιθυμούσαν μια εναλλακτική θεραπεία. Σε αυτούς χορηγήθηκε για 30 συνεχείς ημέρες και μετά άπαξ εβδομαδιαίως για τους επόμενους 7 μήνες το σκεύασμα Synbiotic 2000Forte [Ιόνιος Φαρμακευτική], το οποίο περιέχει 4 προβιοτικά [1011 cfu το καθένα] Pediococcus pentosaceus 5-33:3, Leuconostoc mesenteroides 32-77:1, L. paracasei ssp. paracasei 19; and L. plantarum 2,362; και ινουλίνη, βρώμη, πηκτίνη και ανθεκτικά στην υδρόλυση άμυλα ως πρεβιοτικά. Η αποτελεσματικότητα τους αξιολογήθηκε από την κλινική εικόνα, τη δραστηριότητα της νόσου και τις τιμές της CRP, στους χρόνους 0, 2, 4, 8, 12 and 24 εβδ. από την έναρξη της θεραπείας.

Αποτελέσματα: Παρατηρήθηκε μια σημαντική βελτίωση στην κλινική εικόνα, τη δραστηριότητα της νόσου από τη 2η εβδομάδα, η οποία και διατηρήθηκε καθόλη την περίοδο της μελέτης. Ο δείκτης CDAI στις 4 εβδ. ήταν 174 ± 22 [p = 0.004] και συνέχισε μειούμενος στις 8, 12 και 24εβδ, 94 ± 19, 82 ± 20, 77 ± 14, αντίστοιχα [p < 0.0001]. Όμοια, παρατηρήθηκε προοδευτική μείωση των τιμών της CRP, που επιβεβαίωσαν την κλινική ύφεση της νόσου [56 ±19 mg/L στο χρόνο 0 vs. 21 ± 9 στις 24 εβδ].

Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα την πρόδρομης αυτής μελέτης φαίνεται να υποστηρίζουν το ρόλο των συμβιοτικών στη διατήρηση της ύφεσης της νόσου. Σε κάθε περίπτωση όμως, η μελέτη αυτή είναι χωρίς ομάδα ελέγχου και ασφαλώς απαιτούνται πολύ περισσότερα περιστατικά και μεγαλύτερος χρόνος μελέτης πριν εξαχθούν τα οριστικά συμπεράσματα.

O37 ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΡΑΥΜΑΤΩΝ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ: ΚΟΛΟΣΤΟΜΙΑ Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ;

Παπαδόπουλος Β., Μιχαλόπουλος Α., Αποστολίδης Σ., Παραμυθιώτης Δ., Πανίδης Σ., Ιωαννίδης Α., Σταύρου Γ., Ζαταγιάς Α., Σασοπούλου Π., Φαχαντίδης Ε.


Εισαγωγή: Η διαχείριση ασθενών με τραυματισμούς του παχέος εντέρου έχει εξελιχθεί σημαντικά κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Σκοπός της παρούσης μελέτης αποτελεί η ανάλυση των περιπτώσεων τραυματισμού του παχέος εντέρου που αντιμετωπίσθηκαν στην κλινική μας και η αναγκαιότητα διενέργειας ή όχι στομίας εκτροπής.

Υλικό - Μέθοδος: Κατά την δεκαετία 2000-2010 αντιμετωπίσθηκαν 10 ασθενείς με τραυματισμούς του παχέος εντέρου. Αναλύεται ο μηχανισμός κάκωσης και η χειρουργική αντιμετώπιση αναφορικά με τη χρήση στομίας εκτροπής ή όχι.

Αποτελέσματα: Οι ασθενείς ήταν 5 άνδρες και 5 γυναίκες με μέση ηλικία 40 έτη (20-55). Ο μηχανισμός της κάκωσης αφορούσε 4 διατιτραίνοντα τραύματα από πυροβόλο όπλο ή μαχαίρι, 4 αμβλείες κακώσεις συνεπεία αυτοκινητιστικού ατυχήματος, μία περίπτωση αφορούσε μαιευτικό τραύμα και άλλη μία είσοδο ξένου σώματος στον πρωκτό και ορθό με ρήξη των σφιγκτήρων και του ορθού. Πρωτογενής αποκατάσταση διενεργήθηκε σε 7 περιπτώσεις, ενώ κολοστομία εκτροπής σε 3 περιπτώσεις. Η μετεγχειρητική θνητότητα ήταν μηδενική και η σύγκλειση των στομιών εκτροπής διενεργήθηκε μετά την πάροδο 2-4 μηνών.

Συμπεράσματα: Από την ανάλυση του υλικού της παρούσης μελέτης διαπιστώνεται ότι η άμεση αποκατάσταση των τραυματισμών του παχέος εντέρου αποτελεί πρωταρχικό μέλημα ανεξαρτήτως των σχετικών κινδύνων που αυτή εμπεριέχει. Η εφαρμογή εκτροπής σε όλες τις περιπτώσεις είναι αδικαιολόγητη και απαιτείται μόνον σε περιπτώσεις εκτεταμένων καταστροφών, αμφίβολης αιμάτωσης, ύπαρξη εκτεταμένου οιδήματος και σε τραυματισμούς των σφιγκτήρων.

54 55

O38 ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑ ΑΠΟ ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΙΚΗ ΝΟΣΟ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟY ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΣΥΝΟΔΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ: ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ Η΄ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ;

Μιχαλόπουλος Α., Παπαδόπουλος Β., Αποστολίδης Σ., Παραμυθιώτης Δ., Πανίδης Σ., Ιωαννίδης Α., Σαλονικίδης Σ., Μπασδάνης Γ.


Σκοπός: Η αιμορραγία από εκκολπωματική νόσο του παχέος εντέρου συνήθως μπορεί να αντιμετωπιστεί με συντηρητική αγωγή. Ωστόσο, σε μια επιλεγμένη ομάδα ασθενών λόγω των επαναλαμβανόμενων, επίμονων αιμορραγιών που επηρεάζει την ποιότητα της ζωής τους ή προκαλεί απειλητικές για τη ζωή τους καταστάσεις (καταπληξία), θα πρέπει να αντιμετωπισθούν με χειρουργική επέμβαση. Σκοπός της αναδρομικής αυτής μελέτης αποτελεί η διερεύνηση των παραγόντων κινδύνου που σχετίζονται με την κολεκτομή σε ασθενείς με υποτροπιάζουσες αιμορραγίες.

Υλικό - Μέθοδος: Μεταξύ του 1990 έως το 2010, μελετήθηκαν 93 ασθενείς με αιμορραγία του παχέος εντέρου λόγω εκκολπωμάτωσης. Ακολούθησε μονοπαραγοντική και πολυπαραγοντική ανάλυση για τον εντοπισμό των παραγόντων κινδύνου που σχετίζονται με την κολεκτομή. Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των 73 ασθενών ήταν τα 70 έτη (εύρος, 52-90 ετών). Στους περισσότερους ασθενείς η αιμορραγία αντιμετωπίσθηκε με συντηρητική θεραπεία (n = 83, 89%), ενώ επείγουσα κολεκτομή πραγματοποιήθηκε σε δέκα ασθενείς (11%). Η εντόπιση της αιμορραγίας δεν κατέστει δυνατόν να ταυτοποιηθεί σε έξι από αυτούς, με αποτέλεσμα να υποβληθούν σε υφολική κολεκτομή με ειλεoορθική αναστόμωση. Στους υπόλοιπους τέσσερις ασθενείς διενεργήθηκε σε δύο δεξιά ημικολεκτομή και σε 2 σιγμοειδεκτομή. Κατέληξαν 2 ασθενείς λόγω καρδιοαναπνευστικών προβλημάτων στην ομάδα των ασθενών που χειρουργήθηκαν και ένας θάνατος παρατηρήθηκε στην ομάδα με τη συντηρητική αντιμετώπιση. Η πολυπαραγοντική ανάλυση έδειξε ότι η παρουσία συνοδών νοσημάτων και η ημερήσια μέγιστη απαίτηση σε μετάγγιση αίματος ήταν παράγοντες κινδύνου για την διενέργεια επείγουσας κολεκτομής. Συμπεράσματα: Τα συνυπάρχοντα νοσήματα αυξάνουν την θνητότητα των ασθενών υψηλού κινδύνου μετά από επείγουσα χειρουργική επέμβαση. Για την αποφυγή της υψηλής θνητότητας και νοσηρότητας που σχετίζονται με την επείγουσα κολεκτομή, προτείνεται οι ασθενείς με αιμορραγίες από εκκολπωμάτωση του παχέος εντέρου με συνυπάρχοντα νοσήματα και ειδικότερα οι υποομάδες των ασθενών με διαβήτη και ουρική αρθρίτιδα να υποβάλλονται σε έγκαιρη εκλεκτική κολεκτομή.

O39 ΕΠΕΙΓΟΥΣΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΕ ΑΠΟΦΡΑΚΤΙΚΟΥΣ ΟΓΚΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ Παπαδόπουλος Β., Μιχαλόπουλος Α., Σταύρου Γ., Πανίδης Σ., Ιωαννίδης Α., Μέκρας Δ., Παναγιώτου Δ., Φωτιάδης Κ., Μπασδάνης Γ.


Σκοπός: Η ανεύρεση των προγνωστικών παραγόντων που επηρεάζουν την έκβαση ασθενών με αποφρακτικό καρκίνο του παχέος εντέρου οι οποία υποβλήθηκαν σε επείγουσα κολεκτομή.

Υλικό - Μέθοδος: Στην αναδρομική αυτή μελέτη συμπεριλήφθηκαν 250 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε επείγουσα κολεκτομή κατά το διάστημα 1980 - 2010 στην κλινική μας. Οι 76 ασθενείς παρουσίασαν απόφραξη του δεξιού κόλου, ενώ οι 174 του αριστερού κόλου. Εκτομή και αναστόμωση σε 138 ασθενείς και σε 112 εκτομή και στομία (Hartmann). Οι ασθενείς χωρίσθηκαν σε δύο ομάδες. Η πρώτη αφορούσε τους ασθενείς με πτωχή έκβαση κατά τις πρώτες 30 μετεγχειρητικές ημέρες και στην δεύτερη οι υπόλοιποι ασθενείς.

Αποτελέσματα: Ο σημαντικότερος προγνωστικός παράγοντας αποτέλεσε το American Anesthesiology Association score, ειδικότερα όταν ASA score ≥3. Επίσης πολύ σημαντικές παράμετροι για την αρνητική έκβαση αναδείχθηκαν η ηλικία των ασθενών > 60 έτη, το APACHE score (Acute Physiology and Chronic Health

Evaluation II -APACHE II) score ≥11, και η παρουσία περιτονίτιδος.

Συμπεράσματα: Οι προγνωστικοί παράγοντες που εμφάνισαν σημαντικότητα στην παρούσα μελέτη σχετίζονται άμεσα με την φυσική κατάσταση των ασθενών λίγο πριν την χειρουργική επέμβαση καθώς και τον χρόνο της εγχειρητικής παρέμβασης από την έναρξη των συμπτωμάτων. Επομένως, η προεγχειρητική εκτίμηση και αξιολόγηση των ασθενών αυτών καθώς και η ύπαρξη περιτονίτιδος προβλέπουν ουσιαστικά και την τελική έκβαση.

O40 ΝΕΥΡΟΕΝΔΟΚΡΙΝΙΚΟΙ ΟΓΚΟΙ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

Αράπογλου Σ., Γερογιάννης Ι., Καμπαρούδης Α., Πετράς Π., Τσολπάκης Α., Γερασιμίδης Θ.

Ε’ Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ, Γ.Ν.Θ. Ιπποκράτειο

Οι νευροενδοκρινικοί όγκοι του παχέος εντέρου είναι σχετικά σπάνιες νεοπλασίες, διαφόρου βαθμού κακοήθειας που απαντούν είτε σποραδικά, είτε στα πλαίσια συνδρόμου πολλαπλής ενδοκρινικής νεοπλασίας.

Με σκοπό την αναφορά και συζήτηση της διαγνωστικής και θεραπευτικής προσέγγισης των ασθενών με νευροενδοκρινικό όγκο του παχέος εντέρου σχεδιάσαμε αυτή την αναδρομική μελέτη.

Ασθενείς: Την τελευταία οκταετία, 8 ασθενείς, 5 γυναίκες και 3 άντρες, ηλικίας 18 - 85 ετών, αντιμετωπίστηκαν με τελική διάγνωση νευροενδοκρινικός όγκος του παχέος εντέρου. Ο όγκος εντοπιζόταν στη σκωληκοειδή απόφυση (n=4), στο δεξί κόλον (n=1), στο ορθοσιγμοειδές (n=2) και στο εγκάρσιο κόλον (n=1).

Αποτελέσματα: Η χειρουργική αντιμετώπιση περιελάμβανε σκωληκοειδεκτομή (n=4), δεξιά κολεκτομή (n=1), εγκαρσιεκτομή (n=1) και χαμηλή προσθία ορθοσιγμοειδεκτομή (n=1). Επίσης, σε μία περίπτωση, ο όγκος κρίθηκε διεγχειρητικά μη εξαιρέσιμος. Σε 2 από τους παραπάνω ασθενείς υπήρχαν μεταστάσεις στους λεμφαδένες.Η ιστολογική εξέταση ανέδειξε καρκινοειδές σε 5 ασθενείς, καλοήθους συμπεριφοράς σε 4 (της σκωληκοειδούς απόφυσης) και κακοήθους σε 1 (εγκάρσιο κόλον). Επίσης ανέδειξε νευροενδοκρινικό καρκίνωμα διαφόρου κακοήθειας σε 4 περιπτώσεις (1 του τυφλού, 1 του ανιόντος και 2 του ορθοσιγμοειδούς). Στους ασθενείς που διαπιστώθηκε κακοήθεια, χορηγήθηκε οκτρεοτίδη μετεγχειρητικά.

Συμπεράσματα: Η δυσκολία διάγνωσης των νευροενδοκρινικών όγκων του παχέος εντέρου οφείλεται κυρίως στην άτυπη συμπτωματολογία με την οποία εμφανίζεται ο ασθενής. Η χειρουργική εκτομή αποτελείτην αντιμετώπιση εκλογής, ενώ η χορήγηση οκτρεοτίδης μετεγχειρητικά αποτελεί ευρύ πεδίο έρευνας ως προς τα αποτελέσματά της.

O41 ΑΣΥΝΗΘΗ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΑ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

Δώρη Π.1, Τόσκας Ι.1, Καλούδης Ι.1, Ανανανιάδης Α.1, Αθανασίου Α.1, Μιχαλόπουλος Ν.1, Κουμπανάκη Μ.2, Κωνσταντινίδης Κ.1, Ευθυμιόπουλος Γ.1, Γαβριηλίδης Π.1, Χρυσάφης Γ.1

1Β΄ Χειρουργική Κλινική, ΑΝΘ Θεαγένειο, 2Παθολογοανατομικό Εργαστήριο, Α.Ν.Θ. Θεαγένειο

Σκοπός: Τα νεοπλάσματα με προέλευση το επιθήλιο (Αδενώματα - Αδενοκαρκινώματα) αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία (90%) των όγκων με εντόπιση το παχύ έντερο . Σπανιότερα, στο παχύ έντερο εκδηλώνονται νεοπλάσματα διαφορετικού ιστολογικού τύπου, όπως οι στρωματικοί (GIST) και οι νευροενδοκρινικοί όγκοι (NET). Σκοπός της αναδρομικής αυτής μελέτης είναι η καταγραφή και αξιολόγηση της συχνότητας των νεοπλασμάτων αυτών καθώς επίσης και η σύγκριση των κλινικών χαρακτηριστικών τους, της αντιμετώπισης τους και της πρόγνωσης τους σε σχέση με τα αδενοκαρκινώματα.

Υλικό - Μέθοδοι: Τη χρονική περίοδο 2000-2010, 386 ασθενείς (216 άνδρες και 170 γυναίκες με μέση ηλικία τα 65,5 έτη) με εξαιρέσιμο προεγχειρητικά ορθοκολικό νεόπλασμα υποβλήθηκαν σε διαφόρου τύπου

56 57

κολεκτομές. Ανάλογα με τον ιστολογικό τύπο του νεοπλάσματος οι ασθενείς χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, την ομάδα Α (ασθενείς με νεοπλάσματα επιθηλιακής προέλευσης) και στην ομάδα Β (ασθενείς με νεοπλάσματα μη επιθηλιακής προέλευσης). Μελετήθηκαν και αξιολογήθηκαν τα προεγχειρητικά χαρακτηριστικά των ασθενών, το ASA score, τα προεγχειρητικά ενδοσκοπικά και απεικονιστικά ευρήματα, η εντόπιση του όγκου, το είδος της επέμβασης, η μετεγχειρητική πορεία και επιπλοκές, τα παθολογοανατομικά ευρήματα, η μετεγχειρητική αντιμετώπιση και επιβίωση των ασθενών αυτών.

Αποτελέσματα: 7 ασθενείς (4 άντρες και 3 γυναίκες με μέση ηλικία τα 61 έτη) αποδείχτηκε ιστοπαθολογοανατομικά ότι είχαν νεοπλάσματα μη επιθηλιακής προέλευσης. 3 Ασθενείς είχαν στρωματικούς όγκους, 2 ασθενείς μελανώμα, ενώ 2 ασθενείς είχε νευροενδοκρινικό καρκίνωμα. Η εντόπιση των στρωματικών όγκων ήταν στο αριστερό κόλον και το ορθό, ενώ των νευροενδοκρινικών όγκων στο δεξιό κόλον. Ο ασθενής με το μεταστατικό μελάνωμα είχε κακή πρόγνωση (επιβίωση 14 μήνες).

Συμπεράσματα: Τα πιο συχνά μη επιθηλιακά νεοπλάσματα του παχέος εντέρου είναι τα GISTs και τα NETs. Πολύ σπάνια το παχύ έντερο είναι εστία εντόπισης του μελανώματος (πρωτοπαθούς και μεταατατικού).

O42 Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ V.A.C. (Vaccum-Assisted Closure) ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

Μιστριώτης Γ., Πλιάκος Ι., Μιχαλόπουλος Ν., Παπαβραμίδης Θ., Κουλούρης Χ., Κεσίσογλου Ι., Σαπαλίδης Κ., Παπαβραμίδης Σ.

Γ΄ Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α. Εισαγωγή: Η θεραπεία της ανοικτής κοιλίας και η επακόλουθη χρήση του συστήματος VAC στους ασθενείς με βαριά ενδοκοιλιακή σήψη είναι πλέον ευρέως αποδεκτή. Σκοπός της εργασίας είναι να παρουσιάσει την εμπειρία της Γ’ Χειρουργικής Κλινικής στην εφαρμογή του συστήματος VAC στη χειρουργική του παχέος εντέρου.

Υλικό-Μέθοδοι: Τη χρονική περίοδο Ιανουάριος 2007-Δεκέμβριος 2010 173 ασθενείς (101 άνδρες και 72 γυναίκες με μέση ηλικία 64 έτη) με παθήσεις του παχέος εντέρου αντιμετωπίσθηκαν χειρουργικά. Εικοσιένα ασθενείς απαιτήθηκε να χειρουργηθούν επειγόντως. Συνολικά 14 ασθενείς χρειάστηκε μετεγχειρητικά να αντιμετωπιστούν με λαπαροστομία, λόγω της σοβαρής αρχικής ενδοκολιακής σήψης (10 ασθενείς), είτε δευτερευόντως στα πλαίσια της αντιμετώπισης μετεγχειρητικών επιπλοκών (4 ασθενείς). Μελετήθηκαν και αξιολογήθηκαν τα προεγχειρητικά χαρακτηριστικά των ασθενών αυτών, η διάρκεια παραμονής της ανοικτής κοιλίας, η επιτυχής οριστική σύγκλειση, οι επιπλοκές της λαπαροστομίας, η νοσηρότητα και η θνητότητα.

Αποτελέσματα: Η μέση διάρκεια της λαπαροστομίας ήταν 13,1 ημέρες. Η οριστική επιτυχής σύγκλειση της ανοικτής κοιλίας ήταν εφικτή σε 8 ασθενείς (58%). Η μέση διάρκεια της νοσηλείας ήταν 32,3 ημέρες. Σε 2 ασθενείς εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια παραμονής της ανοικτής κοιλίας εντεροατμοσφαιρικά συρίγγια (14%). Η συνολική θνητότητα των ασθενών αυτών ήταν υψηλή (41%). ( 4 με πρωτοπαθή σήψη και 2 με μετεγχειρητικές επιπλοκές)

Συμπεράσματα: Η εφαρμογή του VAC ως σύστημα προσωρινής κάλυψης της ανοικτής κοιλίας είναι αποτελεσματική στη σοβαρή σήψη στα πλαίσια επεμβάσεων του παχέος εντέρου. Το ποσοστό οριστικής επιτυχούς σύγκλεισης είναι υψηλό. Η θνητότητα, ιδιαίτερα της δευτερογενής μετεγχειρητικής περιτονίτιδας παραμένει σε υψηλά επίπεδα.

O43 ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ ΤΗΣ ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΕΚΤΟΜΗΣ ΜΕ ΚΛΑΣΙΚΗ ΔΙΑΘΕΡΜΙΑ, ΜΕ LIGASURE ΚΑΙ ULTRACISION

Παραμυθιώτης Δ., Καραμανλής Ε., Μέκρας Α., Γεωργιάδη Σ., Τσίκα Α., Νάκος Ν., Μιχαλόπουλος Α., Μπασδάνης Γ.


Σκοπός: Αντικείμενο της συγκεκριμένης μελέτης είναι η σύγκριση των μεθόδων της αιμορροϊδεκτομής με την κλασική διαθερμία, με τη μέθοδο ηλεκτροθερμικής συγκόλλησης των αγγείων Ligasure και τη διαθερμία υπερήχων Ultracision, ανάλογα με τις επιπλοκές και τη διάρκεια της εγχείρησης καθώς και το χρόνο νοσηλείας των ασθενών.

Υλικό και Μέθοδοι: 36 ασθενείς με αιμορροϊδοπάθεια 3ου και 4ου σταδίου τυχαιοποιήθηκαν σε 3 ομάδες των 12 ασθενών όπου χειρουργήθηκαν με κλασική διαθερμία (C ομάδα), με Ligasure (L ομάδα) και Ultracision (U ομάδα). Τα δημογραφικά στοιχεία των ασθενών, ο εγχειρητικός χρόνος, τα διεγχειρητικά συμβάματα, οι άμεσες μετεγχειρητικές επιπλοκές, το μετεγχειρητικό άλγος και η ποσότητα και ποιότητα των αναλγητικών που χρησιμοποιήθηκαν, η παραμονή στο νοσοκομείο, ο χρόνος επανόδου στην εργασία και η μετεγχειρητική παρακολούθηση για 6 μήνες καταγράφηκαν.

Αποτελέσματα: Οι τρεις τεχνικές δεν παρουσίασαν στατιστικά σημαντικές διαφορές όσον αφορά τα μετεγχειρητικά αποτελέσματα και τις επιπλοκές, ωστόσο στην κλασική διαθερμία παρατηρήθηκε μεγαλύτερος εγχειρητικός χρόνος και υψηλότερα ποσοστά διεγχειρητικής και μετεγχειρητικής αιμορραγίας.

Συμπεράσματα: Οι μέθοδοι αιμορροϊδεκτομής, με την κλασσική διαθερμία, το Ligasure και το Ultracision είναι εξίσου αποτελεσματικές με μια μικρή διαφοροποίηση της πρώτης ως προς τη διάρκεια της εγχείρησης και τη διεγχειρητική και μετεγχειρητική αιμορραγία.

O44 GOSSYPIBOMA ΩΣ ΜΕΣΟΣΙΓΜΟΕΙΔΙΚΟ ΑΠΟΣΤΗΜΑ

Παραμυθιώτης Δ., Δίγκας Ε., Σαλονικίδης Σπ., Ιωαννίδης Α., Μπασδάνης Γ., Φαχαντίδης Ε.


Σκοπός: Ως Gossypiboma θεωρείται ένας ψευδοόγκος που αποτελείται από μη-απορροφήσιμο χειρουργικό υλικό. Αν και η πραγματική συχνότητα ύπαρξης του gossypiboma είναι άγνωστη, αφού αποφεύγεται η ανακοίνωση των περιπτώσεων αυτών, έχει αναφερθεί να αντιστοιχεί ένα σε 1.000 έως 10.000 για όλα τα είδη των χειρουργικών επεμβάσεων. Το gossypiboma συχνά αποτελεί αίτιο οξείας χειρουργικής κοιλίας και μπορεί να οδηγήσει σε δημιουργία συμφύσεων, αποστήματος ή διάτρησης κοίλου σπλάγχνου.

Υλικό και Μέθοδοι: Ασθενής θήλυ ηλικίας 80 διακομίστηκε στην χειρουργική κλινική για διερεύνηση πυρετού αγνώστης αιτιολογίας, από διμήνου, με πιθανή αιτία την ύπαρξη νεοπλασίας ή αποστήματος στην ελάσσονα πύελο, όπως υποδείκνυε ο προεγχειρητικός ακτινολογικός έλεγχος με CT και MRI. Από το ιστορικό αναφέρονται 2 επεμβάσεις στην κοιλιακή χώρα, μια ολική υστερεκτομή και μια αποκατάσταση μετεγχειρητικής κήλης μέσης υπομφάλιου τομής με πλέγμα, πριν 8 και 10 έτη, αντίστοιχα.

Αποτελέσματα: Διεγχειρητικά, διαπιστώθηκε μάζα μαλακή υφής στο μεσοσιγμοειδές που πυορροούσε δίδοντας την εικόνα αποστήματος και περιέχουσα ξένο σώμα. Διενεργήθηκε σιγμοειδεκτομή κατά Hartmann. Η παθολογοανατομική εξέταση επιβεβαίωσε την ύπαρξη του gossypiboma. Η μετεγχειρητική πορεία της ασθενούς ήταν ομαλή.

Συμπεράσματα: Ξεχασμένα χειρουργικά αντικείμενα, όπως το gossypiboma, στην περιτοναϊκή κοιλότητα αποτελούν συχνά διαγνωστικό δίλλημα αφού τις περισσότερες φορές τα συμπτώματα που προκαλούν ποικίλουν και δεν είναι ειδικά, ενώ το χρονικό διάστημα μεταξύ επέμβασης και κλινικής συμπτωματολογίας είναι μακρύ.

58 59

O45 ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΔΕΝΟΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΟΣ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΠΛΑΚΩΔΕΣ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΠΡΩΚΤΟΥ

Χαλβατζούλης O., Τζεβελέκη Ι., Μιχαλόπουλος Α., Φορούλης X., Μπασδάνης Γ., Παπακωνσταντίνου Χ.

Α΄ Κλινική Θώρακος, Καρδιάς και Μεγάλων Αγγείων, Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η παρουσίαση ενδιαφέρουσας περίπτωσης ασθενούς με καρκίνωμα πρωκτού από πλακώδες επιθήλιο, στην οποία διαπιστώθηκε συγχρόνως και αδενοκαρκίνωμα δεξιού λοβού του πνεύμονα.

Ασθενής - Μέθοδος: Πρόκειται για θήλυ ασθενή 73 ετών, η οποία παρουσίασε όγκος πρωκτού με μικρή απώλεια αίματος από το ορθό. Η κολοσκόπηση δεν έδειξε κάποια παθολογική βλάβη στο υπόλοιπο παχύ έντερο. Υποβλήθηκε σε διαπρωκτική αφαίρεση του όγκου και η βιοψία του παρασκευάσματος έδειξε ενδοεπιθηλιακό και διηθητικό καρκίνωμα από πλακώδες επιθήλιο μέσου βαθμού διαφοροποίησης. Αποφασίστηκε η ασθενής να ακολουθήσει σχήμα χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας για την αντιμετώπιση του καρκίνου του πρωκτού και στα πλαίσια ελέγχου με αξονική τομογραφία θώρακος, βρέθηκε μονήρης πνευμονικός όζος κάτω λοβού, ο οποίος δεν φαινόταν στην απλή ακτινογραφία θώρακος. Η ασθενής υποβλήθηκε σε σφηνοειδή εκτομή του δεξιού κάτω λοβού του πνεύμονα και η παθολογοανατομική εξέταση έδειξε ότι πρόκειται για βρογχιολιοκυψελιδικό αδενοκαρκίνωμα του πνεύμονα με εστιακή παραγωγή βλέννης. Εξήλθε σε καλή γενική κατάσταση και ακολούθησε ακτινοθεραπεία και στη συνέχεια χημειοθεραπεία.

Συμπεράσματα: Το καρκίνωμα του πρωκτού από πλακώδες επιθήλιο αποτελεί το 1-2% των περιπτώσεων καρκίνου του γαστρεντερικού συστήματος και το συχνότερο καρκίνωμα του πρωκτού, με μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης στις γυναίκες άνω των 60 ετών. Το αδενοκαρκίνωμα του πνεύμονα αποτελεί το 27-30% των περιπτώσεων καρκίνου του πνεύμονα, ενώ οι πνευμονικές μεταστάσεις μπορεί να εμφανιστούν στο 20% των ασθενών με ορθοκολικό καρκίνο. Ωστόσο, λίγες μελέτες υπάρχουν που να περιγράφουν δύο πρωτοπαθή καρκινώματα πρωκτού και πνεύμονα στον ίδιο ασθενή, με συχνότητα εμφάνισης παγκοσμίως 0,6%. Το γεγονός αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία στη στρατηγική αντιμετώπισης του ασθενούς και στη συνολική επιβίωση.

O46 ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΛΙΠΩΜΑTΩΝ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

Μαντζώρος Ι., Ράπτης Δ., Πραματευτάκης Μ.Γ., Κανέλλος Δ., Ψωμάς Σ., Μακραντωνάκης Α., Σαπίδης Ν.

Χειρουργικό Τμήμα, Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο Θεσσαλονίκης

Εισαγωγή: Τα λιπώματα είναι οι δεύτεροι σε συχνότητα (2,6-4%) καλοήθεις όγκοι του παχέος εντέρου και έχουν μεσεγχυματική προέλευση. Συνήθως αποτελούν τυχαίο ενδοσκοπικό εύρημα. Η κλινική εικόνα ποικίλει αλλά δεν είναι ειδική. Σε ορισμένες περιπτώσεις μακροσκοπικά τίθεται θέμα διαφοροδιάγνωσης από κακοήθεις εξεργασίες. Διαγνωστικά χρησιμοποιείται η κολονοσκόπηση, η αξονική τομογραφία, η CT-κολονοσκόπηση και σπανιότερα ο βαριούχος υποκλυσμός. Η θεραπευτική αντιμετώπιση μπορεί να γίνει με ενδοσκοπική αφαίρεση ή χειρουργικά με κολοτομή και λιπεκτομή ή τμηματική κολεκτομή.Σκοπός της μελέτης αυτής είναι να παρουσιάσουμε τη διαγνωστική προσέγγιση και αντιμετώπιση ασθενών με λίπωμα του παχέος εντέρου.

Ασθενείς και Μέθοδοι: Παρουσιάζουμε 4 περιπτώσεις ασθενών με μονήρες λίπωμα παχέος εντέρου, εκ των οποίων 3 γυναίκες και 1 άνδρας με μέση ηλικία 65,5 έτη (61-72). Το μέγεθος των λιπωμάτων ήταν 4,5εκ., 4εκ., 3,5εκ. και 2,5εκ αντίστοιχα. Στις 2 περιπτώσεις η διάγνωση τέθηκε με ιστολογική εξέταση ιστοτεμαχίων που ελήφθησαν κατά την κολονοσκόπηση, ενώ στις άλλες 2 μετεγχειρητικά με την ιστολογική εξέταση. Σε 3 περιπτώσεις το λίπωμα εντοπιζόταν στο τυφλό και σε 1 στην αριστερή κολική καμπή. Τα λιπώματα με διάμετρο μεγαλύτερη από 3 εκατοστά προκαλούσαν κλινική συμπτωματολογία, ενώ αντίθετα η άλλη περίπτωση ήταν τυχαίο ενδοσκοπικό εύρημα. Το λίπωμα με τη μεγαλύτερη διάμετρο (4,5εκ.) αφαιρέθηκε με λαπαροσκοπική κολοτομή, ενώ αυτό των 2,5εκ. ενδοσκοπικά με τοποθέτηση αγκτήρων (clips). Στις άλλες δύο περιπτώσεις μακροσκοπικά

υπήρχε υπόνοια κακοήθειας και οι ασθενείς υπεβλήθησαν σε ανοικτή κολεκτομή.

Αποτελέσματα: Η μετεγχειρητική πορεία ήταν ανεπίπλεκτη και οι ασθενείς είναι ελεύθεροι νόσου. Σε όλες τις περιπτώσεις υπήρξε ιστολογική επιβεβαίωση του λιπώματος στο μόνιμο παρασκεύασμα, ενώ στοιχεία κακοήθειας δε στοιχειοθετήθηκαν.

Συμπέρασμα: Τα λιπώματα του παχέος εντέρου συνιστούν κλινική οντότητα με ιδιαιτερότητες στη διαγνωστική και θεραπευτική προσέγγιση. Οι ενδείξεις για τον τρόπο αντιμετώπισής τους αποτελούν ακόμη και σήμερα αντικείμενο έντονης αντιπαράθεσης.

O47 ENTEROBIUS VERMICULARIS: ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ ΑΙΤΙΟ ΟΞΕΙΑΣ ΣΚΩΛΗΚΟΕΙΔΙΤΙΔΑΣ

Γιαλαμάς Ε.1, Παπαβραμίδης Θ.1, Μιχαλόπουλος Ν.1, Καραγιαννοπούλου Γ.2, Χέβα Α.2, Βασιλάκη Ο.3, Σαπαλίδης Κ.1, Κεσίσογλου Ι.1, Παπαβραμίδης Σ.1

1Γ’ Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α., Ιατρική Σχολή ΑΠΘ, 2Παθολογοανατομικό Εργαστήριο, Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α., Ιατρική Σχολή ΑΠΘ, 3Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α., Ιατρική Σχολή ΑΠΘ

Σκοπός: Η οξεία σκωληκοειδίτιδα είναι μια από τις πιο συχνές αιτίες οξείας χειρουργικής κοιλίας. Η αιτιολογία της, σε σπάνιες περιπτώσεις, περιλαμβάνει παρασιτικές λοιμώξεις, και αντίστροφα πολλές παρασιτικές λοιμώξεις δίνουν εικόνα οξείας σκωληκοειδίτιδας. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να διαπιστώσει τον επιπολασμό του Enterobius vermicularis σε χειρουργικά παρασκευάσματα σκωληκοειδεκτομής και να διερευνήσει τον ρόλο του στην παθογένεια της οξείας σκωληκοειδίτιδας.

Υλικό και Μέθοδοι: Πρόκειται για αναδρομική μελέτη όλων των παρασκευασμάτων των σκωληκοειδών αποφύσεων που αφαιρέθηκαν από τις 1 Ιανουαρίου 1987 έως 31 Δεκεμβρίου 2008 στην Γ’ Χειρουργική Κλινική του Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ. Σκωληκοειδείς αποφύσεις που αφαιρέθηκαν στα πλαίσια άλλης νόσου δεν συμπεριλήφθηκαν στην μελέτη.

Αποτελέσματα: Ανασκοπήθηκαν χειρουργικά παρασκευάσματα 1085 σκωληκοειδών αποφύσεων. Ο E. vermicularis ανευρέθηκε σε επτά σκωληκοειδείς αποφύσεις (0,65%) σε ασθενείς με κλινική συμπτωματολογία σκωληκοειδίτιδας. Η ηλικία των ασθενών με παρουσία E. vermicularis στην σκωληκοειδή απόφυση κυμαινόταν από 15 έως 33 έτη με μέσο όρο τα 25 έτη. Τρεις ασθενείς ήταν άνδρες και τέσσερεις γυναίκες. Στις περισσότερες περιπτώσεις η σκωληκοειδής απόφυση δεν εμφάνιζε ιστοπαθολογικές αλλοιώσεις (6/117). Αλλοιώσεις χρόνιας σκωληκοειδίτιδας δεν παρατηρήθηκαν σε κανένα παρασκεύασμα, ενώ σε μία μόνο περίπτωση το παράσιτο συσχετίσθηκε με αλλοιώσεις οξείας σκωληκοειδίτιδας (1/901).

Συμπεράσματα: Η παρουσία Ε. vermicularis στη σκωληκοειδή απόφυση μπορεί να προκαλέσει σκωληκοειδικό πόνο (κολικό), αλλά σπάνια σχετίζεται με ιστοπαθολογικές αλλοιώσεις οξείας σκωληκοειδίτιδας. Επιπλέον, η ύπαρξη E. vermicularis δεν συνοδεύεται από εικόνα χρόνιας φλεγμονώδους αντίδρασης της σκωληκοειδούς. Παθοφυσιολογικά φαίνεται ότι η εικόνα της οξείας σκωληκοειδίτιδας από Ε. vermicularis δεν οφείλεται σε διήθηση του βλεννογόνου από το παράσιτο.

60 61

O48 ΕΛΕΓΧΟΣ ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΪΕΡΟ ΦΛΕΒΙΚΟ ΠΛΕΓΜΑ

Γερμανός Σ.1, Μπούλιαρης Κ.1, Σπανός Κ.1,Μπολάνης Ι.2, Αλεπάς Π.2, Νίκου Ε.2, Μπαράτσης Σ.2


Σκοπός: H αντιμετώπιση δυνητικά θανατηφόρου αιμορραγίας από το προϊερό φλεβικό πλέγμα με χρήση αιμοστατικής κόλλας και αιμοστατικού σπόγγου και συγκριτική αναφορά στις άλλες μεθόδους αιμόστασης.

Υλικό και μέθοδοι: Αναδρομική μελέτη 83 ασθενών οι οποίοι υποβλήθηκαν σε χαμηλή πρόσθια εκτομή για καρκίνο του ορθού (58 ασθενείς) και σε ολική κολεκτομή και ειλεο-πρωκτική αναστόμωση με νέο-λύκηθο (25 ασθενείς) για ελκώδη κολίτιδα και FAP. Τρεις ασθενείς (3,6%) με ιστορικό προηγηθείσας ειλεο-ορθικής αναστόμωσης για ΕΚ είχαν σοβαρή εγχειρητική αιμορραγία από το προϊερό φλεβικό πλέγμα η οποία ελέγχθηκε με τη χρήση αιμοστατικής κόλλας και αιμοστατικού σπόγγου.

Αποτελέσματα: Έλεγχος της αιμορραγίας επιτεύχθηκε και στους 3 ασθενείς. Διεγχειρητική μετάγγιση αίματος χρειάστηκε να γίνει σε ένα ασθενή. Η μετεγχειρητική απώλεια αίματος ήταν ελάχιστη και οι παροχετεύσεις αφαιρέθηκαν την 4η ημέρα. Η διάρκεια νοσηλείας ήταν 8 ημέρες.

Συμπεράσματα: Η αιμορραγία από το προϊερό φλεβικό πλέγμα είναι ασυνήθης αλλά δυνητικά θανατηφόρος επιπλοκή με επίπτωση 3-9,4%. Είναι πιο συχνή σε ασθενείς με προεγχειρητική ακτινοθεραπεία για καρκίνο του ορθού ή προηγηθείσα επέμβαση στο ορθό. Η χρήση συνδυασμού αιμοστατικής κόλλας και αιμοστατικού σπόγγου είναι απλή και αποτελεσματική και φαίνεται να υπερέχει έναντι των άλλων μεθόδων αιμόστασης.

O49 Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΛΛΟΠΟΥΡΙΝΟΛΗΣ ΣΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΙΣΧΑΙΜΙΑΣ - ΕΠΑΝΑΙΜΑΤΩΣΗΣ

Σαπαλίδης Κ.1, Παπαβραμίδης Θ.1, Γιαλαμάς Ε.1, Δεληγιαννίδης Ν.1, Τζιούφα Β.2, Παπαβραμίδης Σ.1

1Γ’ Χειρουργική Κλινική, ΠΓΝΘ ΑΧΕΠΑ, Ιατρική Σχολή Α.Π.Θ., 2Παθολογοανατομικό Εργαστήριο, Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α., Ιατρική Σχολή Α.Π.Θ.

Σκοπός: H αλλοπουρινόλη δρα προστατευτικά στο σύνδρομο ισχαιμίας - επαναιμάτωσης. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να καθορίσει τον κατάλληλο χρόνο χορήγησης της αλλοπουρινόλης σε πειραματικά μοντέλα ισχαιμίας - επαναιμάτωσης.

Υλικό και Μέθοδοι: Χρησιμοποιήθηκαν 20 κουνέλια τα οποία χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες. Η ομάδα Α ήταν μάρτυρας, στις άλλες ομάδες η αλλοπουρινόλη χορηγήθηκε δέκα λεπτά πριν την πρόκληση ισχαιμίας (ομάδα Β), δύο λεπτά πριν την επαναιμάτωση (ομάδα Γ). Στην ομάδα Δ η μισή δόση χορηγήθηκε πριν την ισχαιμία και η άλλη μισή πριν την επαναιμάτωση. Δείγματα αίματος λήφθηκαν σε τρεις διαφορετικές χρονικές στιγμές (t1: πριν την ισχαιμία, t2: πριν την επαναιμάτωση, t3: στο τέλος της επαναιμάτωσης) για τον προσδιορισμό της δισμουτάσης (SOD) και της νεοπτερίνης. Έγινε, επίσης, λήψη εντερικού ιστού για ιστολογική εξέταση και προσδιορισμό της μαλονυλοδιαλδεΰδης (MDA).

Αποτελέσματα: Στην ομάδα Α οι βλάβες του βλεννογόνου ήταν πιο εκτεταμένες σε σχέση με τις άλλες τρεις ομάδες, όπως και οι τιμές των MDA, SOD και νεοπτερίνης ήταν στατιστικά σημαντικά αυξημένες. Αντίθετα, η ομάδα Δ εμφάνισε τις μικρότερες σε έκταση βλάβες, καθώς και τις μικρότερες τιμές MDA, SOD και νεοπτερίνης. Τέλος, οι βλάβες και οι τιμές MDA, SOD και νεοπτερίνης ήταν μεγαλύτερες στην ομάδα Γ σε σχέση με τη Δ.

Συμπεράσματα: Η χορήγηση της αλλοπουρινόλης ελαττώνει την παραγωγή και καταστροφική επίδραση των ελευθέρων ριζών οξυγόνου κατά την ισχαιμία - επαναιμάτωση του λεπτού εντέρου, προστατεύοντας τον εντερικό βλεννογόνο. Η μέγιστη ευεργετική της δράση επιτυγχάνεται όταν αυτή χορηγείται πριν την ισχαιμία και πριν την επαναιμάτωση του λεπτού εντέρου.

O50 ΞΕΝΑ ΣΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΟΡΘΟ. ΕΙΝΑΙ ΑΜΙΓΩΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜA; ΑΝΑΛΥΣΗ 7 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΜΙΑΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ 2001-2010

Σίμογλου Χ., Γυμνοπούλου Ε., Μπάμπαλης Δ., Χατζηκωνσταντίνου Ν., Γυμνόπουλος Δ.

Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. Κομοτηνής «Σισμανόγλειο»

Σκοπός: Σκοπός της παρούσης μελέτης μας είναι η ανάλυση των περιστατικών ξένων σωμάτων στο ορθό της περιοχής μας κατά φύλο και ιδιότητα και ο τρόπος αντιμετώπισης τους.

Υλικό και Μέθοδος: Την δεκαετία 2001-2010 αντιμετωπίσαμε στην κλινική μας 7 περιπτώσεις ξένων σωμάτων στο ορθό εκ των οποίων και οι 7 περιπτώσεις ήταν άνδρες, που αποτελούντων από 5 αστούς και 2 αγρότες ηλικίας από 19 έως 73 ετών. Η μέση ηλικία τους ήταν τα 46 έτη. Τα αντικείμενα που χρησιμοποιηθήκαν είναι τα παρακάτω: Ένας δονητής σε άνδρα 34 ετών, ένα spray αεροζόλ σε νεαρό άνδρα 19 ετών, ένα spray αποσμητικό σε άνδρα 20 ετών, ένα μπουκάλι coca-cola σε άνδρα 51 ετών, μια κούπα του καφέ σε άνδρα 40 ετών, ένα αχλάδι σε άνδρα 60 ετών και ένα κομμάτι ξύλου από καρέκλα σε άνδρα 73 ετών. Όλα τα προαναφερθέντα αντικείμενα χρησιμοποιηθήκαν για αυτοικανοποιηση. Σε 2 περιστατικά από αυτά το ξένο σώμα τοποθετήθηκε από τον ερωτικό σύντροφο. Επίσης οι 2 εξ’ αυτών ήταν χρήστες απαγορευμένων ουσιών και σε αλλά 2 περιστατικά λάμβαναν ψυχιατρική αγωγή.

Αποτελέσματα: Σε όλα τα ξένα σώματα εδοθη γενική αναισθησία, αφαιρεθήκαν από το ορθό δια ευρείας διαστολής του δακτυλίου-πράγμα καθόλου εύκολο-. Όλοι οι ασθενείς εξηλθαν την ιδίαν ημέρα πλην μιας περιπτώσεως ενός άνδρα 73 ετών που ενοσηλευθει δυο ημέρες. Εκτός από παροδική ακράτεια και εκχυμώσεις στην περιοχή του περινέου δεν εμφανίστηκαν άλλες επιπλοκές. Οι περισσότεροι από αυτούς χρειάστηκαν ψυχιατρική παρακολούθηση.

Συμπεράσματα: Τα ξένα σώματα στο ορθό, αν και συναντωνται σε μικρό ποσοστό, αποτελούν σύνθετο πρόβλημα για της χειρουργικές κλινικές και κρίνεται απαραίτητη η συνεργασία με τους ψυχιάτρους των νοσοκομείων.

O51 ΛΑΧΝΩΤΟ ΑΔΕΝΩΜΑ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ ΠΡΟΚΑΛΩΝ ΣΥΝΔΡΟΜΟ Mc KITTRICK-WHEELOCK. ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

Τρουλλινάκης Ε., Φραγκιαδάκη Ε., Καραγιάνης Γ., Μπουμπάκη Δ., Ανδριανάκη Κ., Βελεγράκης Μ.

Β΄ Χειρουργική Κλινική, «Βενιζέλειο-Πανάνειο» Γ.Ν. Ηρακλείου

Σκοπός της εργασίας: Τα λαχνωτά αδενώματα καθώς και η εκκριτική διάρροια που δύνανται να προκαλέσουν είναι σπάνια και λόγω της ανεύρεσης ενός τέτοιου περιστατικού, το παρουσιάζουμε και ανασκοπούμε τη διεθνή βιβλιογραφία.

Υλικό και Μέθοδος: Γυναίκα ασθενής ηλικίας 62 ετών εισήλθε στην κλινική του Νοσοκομείου μας λόγω ναυτίας και εμμέτων από τριημέρου και αναφερόμενο λιποθυμικό επεισόδιο κατά τη μεταφορά της από την οικεία της. Από το ιστορικό της υπήρχαν εναλλαγές κενώσεων κατά τη τελευταία διετία που όμως κατά το τελευταίο έτος θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως διαρροϊκό σύνδρομο. Από τον εργαστηριακό της έλεγχο υπήρχαν μείωση των τιμών των ηλεκτρολυτών και ήπια αύξηση της ουρίας και της κρεατινίνης. Η κολονοσκόπηση ανέδειξε ευμεγέθες άμισχο πολυποειδές μόρφωμα που καταλάμβανε σχεδόν πλήρως τον αυλό του παχέος εντέρου 20cm από το δακτύλιο.Η ασθενής προετοιμάστηκε και χειρουργήθηκε 4 ημέρες μετά, όπου υποβλήθηκε σε εκτομή τμήματος του ορθοσιγμοειδούς μετά του πολυποειδούς όγκου και τελικοτελική αναστόμωση με αυτόματα συρραπτικά.

Αποτελέσματα: Η ιστοπαθολογική έκθεση ανέδειξε λαχνωτό αδένωμα παχέος εντέρου με εξαλλαγή αδενοκαρκινώματος, σταδίου Α κατά Αstler - Coller.

Συμπεράσματα: Οι πολυποειδείς βλάβες του παχέος εντέρου στο μεγαλύτερο ποσοστό τους ανευρίσκονται

62 63

στην περιοχή του ορθοσιγμοειδούς, εμφανίζουν αυξημένη πιθανότητα ανάπτυξης καρκινώματος και θα πρέπει να εξαιρούνται ή να υποβάλλονται σε βιοψία προκειμένου να γίνει η κατάλληλη θεραπευτική παρέμβαση. Οι λαχνωτοί έχουν την μεγαλύτερη δυνατότητα ανάπτυξης καρκινώματος και επίσης εξαιτίας της εκκριτικής ικανότητάς τους μπορεί να προκαλούν διαρροϊκές κενώσεις και ηλεκτρολυτικές διαταραχές.

O52 ΔΙΑΛΕΙΠΩΝ ΑΤΕΛΗΣ ΕΙΛΕΟΣ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΟΣ ΣΕ ΛΙΠΩΜΑ ΤΥΦΛΟΥ

Τρουλλινάκης Ε., Φραγκιαδάκη Ε., Καραγιάννης Γ., Μπουμπάκη Δ., Ανδριανάκη Κ., Βελεγράκης Μ.

Β΄ Χειρουργική Κλινική, «Βενιζέλειο-Πανάνειο» Γ.Ν. Ηρακλείου

Σκοπός: Η περιγραφή περιπτώσεως διαλείποντος ατελούς ειλεού σε άνδρα ηλικίας 68 ετών οφειλόμενη σε ευμεγέθες μισχωτό υποβλεννογόνιο αιμάτωμα του τυφλού, το οποίο προκαλούσε απόφραξη της ειλεοτυφλικής συμβολής ως δίκην βαλβίδας.

Υλικό και Μέθοδος: Άνδρας, ηλικίας 68 ετών εισήχθη στην κλινική μας με συμπτωματολογία περιοδικού άλγους επιγαστρίου και δεξιάς πλάγιας κοιλιακής χώρας από διμήνου, χωρίς συσχέτιση με τη λήψη τροφής. Από το αναφερόμενο ιστορικό δεν ανέφερε εμέτους, διάρροιες ή μέλαινες κενώσεις. Ανέφερε όμως ανορεξία, περιοδικό μετεωρισμό και απώλεια βάρους 10 κιλών από την αρχή της συμπτωματολογίας. Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώθηκαν φυσιολογικοί εντερικοί ήχοι χωρίς εικόνα μετεωρισμού. Η ακτινογραφία κοιλίας δεν ανέδειξε παθολογία. Ο εργαστηριακός έλεγχος ήταν φυσιολογικός. Στην C/T ανεβρέθηκε αναπτυσσόμενο εντός του αυλού του ανιόντος ανθοκραμβοειδές μόρφωμα μεγίστου διαμέτρου 5,5 cm το οποίο αποτελείτο από λιπώδη ιστό. Η κολονοσκόπηση ανέδειξε στο τυφλό ευμεγέθες και με ομαλούς χαρακτήρες μόρφωμα, εξορμούμενο από την ειλεοτυφλική βαλβίδα από όπου ελήφθησαν βιοψίες. Μετά τα αποτελέσματα αυτών όπου αναφερόταν ότι επρόκειτο για λιπώδη ιστό ο ασθενής οδηγήθηκε στο χειρουργείο, όπου ανεβρέθηκε μισχωτό λιπωματώδες μόρφωμα διαστάσεων 7Χ4,5 cm εξορμώμενο από το βλεννογόνο του τυφλού, καταλαμβάνοντας την περιοχή της ειλεοτυφλικής βαλβίδας. Έγινε περιορισμένη δεξιά κολεκτομή.

Αποτελέσματα: Η παθολογοανατομική εξέταση ανέδειξε υποβλεννογόνιο λίπωμα τυφλού.

Συμπεράσματα: Αποτελούν σπάνιο αίτιο εντερικής απόφραξης ή αιμορραγίας.1. Η διαφοροδιάγνωσή τους από κακοήθεια είναι δύσκολη όταν δίδουν συμπτωματολογία.2. Η C/T και η κολονοσκόπηση βοηθούν στην διαφοροδιάγνωση3. Πολλές φορές η πλήρης διάγνωση προκύπτει μετά την εξαίρεση του όγκου.4. Μικρού μεγέθους λιπώματα δύναται να εξαιρεθούν ενδοσκοπικά5.

O53 ΤΟΠΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΡΟΠΤΩΣΗΣ ΤΕΛΙΚΗΣ ΚΟΛΟΣΤΟΜΙΑΣ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Κρόκος Ν., Μιχαηλίδου Ε., Καρακατσάνης Α., Μαργιούλας Α.

Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. Θεσσαλονίκης «Άγιος Παύλος»

Εισαγωγή: Η πρόπτωση τελικής κολοστομίας αποτελεί μια σπάνια επιπλοκή. Η επιπλοκή αυτή, αν και αρχικά μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά, συχνά απαιτεί επανεπέμβαση για την επιδιόρθωσή της. Ωστόσο, η αποκατάσταση της πρόπτωσης με τη διενέργεια ανοικτής λαπαροτομίας, ιδίως σε εξασθενημένους οργανισμούς με συμπαραμαρτούντα νοσήματα, μπορεί να προκαλέσει τις δικές της επιπλοκές. Η τοπική αποκατάσταση της πρόπτωσης ως ελάχιστα επεμβατική μέθοδος αποτελεί ιδανική λύση, καθώς προκαλεί σημαντικά μικρότερη διαταραχή στην ομοιοστασία του οργανισμού.

Περιστατικό: Πρόκειται για άρρενα ασθενή ηλικίας 83 ετών, ο οποίος είχε υποβληθεί προ εξαμήνου σε κοιλιοπερινεϊκή εκτομή λόγω νεοεξεργασίας στο κατώτερο τμήμα του ορθού. Δύο ημέρες πριν την εισαγωγή του, είχε παρατηρήσει την πρόπτωση της εντερικής έλικας και ανέφερε επίσχεση αερίων και κοπράνων.

Κατά την αντικειμενική του εξέταση, διαπιστώθηκε μια διάχυτη κοιλιακή ευαισθησία χωρίς σύσπαση των κοιλιακών του τοιχωμάτων, καθώς και απουσία εντερικών ήχων. Η έλικα του σιγμοειδούς απείχε 10cm από το κοιλιακό τοίχωμα, ενώ ήταν εξέρυθρη και οιδηματώδης. Από τον εργαστηριακό του έλεγχο, διαπιστώθηκε λευκοκυττάρωση με πολυμορφοπυρηνικό τύπο και από την ακτινογραφία κοιλίας σε όρθια θέση, υγραερικά επίπεδα με στεφανοειδείς έλικες. Ο ασθενής οδηγήθηκε στο χειρουργείο.

Μέθοδος: Υπό γενική αναισθησία, ελευθερώθηκε η προπίπτουσα έλικα από το κοιλιακό τοίχωμα και διετάμη σε υγιές επίπεδο με τη χρήση ευθύγραμμου κοπτοράπτη (GIA). Ακολούθησε εκτομή της γραμμής συρραφής και δημιουργία της νέας τελικής κολοστομίας. Ο συνολικός χρόνος της επέμβασης ήταν 40 λεπτά ενώ οι διεγχειρητικές απώλειες αίματος ελάχιστες.

Αποτέλεσμα: Η στομία του ασθενή λειτούργησε ικανοποιητικά την 1η μετεγχειρητική ημέρα, οπότε ξεκίνησε και επανασίτισή του. Την 3η μετεγχειρητική ημέρα, ο ασθενής έλαβε το εξιτήριό του.

Συμπέρασμα: Η τοπική αποκατάσταση πρόπτωσης τελικής κολοστομίας με χρήση ευθύγραμμου κοπτοράπτη αποτελεί ιδανική λύση, καθώς επιτρέπει μια γρήγορη, ασφαλή και σχετικά αναίμακτη χειρουργική επέμβαση.

O54 ΕΥΜΕΓΕΘEΣ ΟΛΟΤΟΙΧΩΜΑΤΙΚΟ ΛΙΠΩΜΑ ΣΙΓΜΟΕΙΔΟΥΣ

Τσιαουσίδου Α.1, Κατσουράκης Α.1, Αριστέρογλου Α.1, Ιγνατιάδης Α.1, Αλατσακής Μ.1, Χατζηθεόκλητος Ε.1, Τσομπανίδου Χ.2

1Χειρουργικό Τμήμα, Γ.Ν.Θ. « Άγιος Δημήτριος», 2Παθολογοανατομικό Τμήμα, Γ.Ν.Θ. « Άγιος Δημήτριος»

Εισαγωγή: Τα λιπώματα του παχέος εντέρου είναι σχετικά σπάνιοι καλοήθεις όγκοι μεσεγχυματικής προέλευσης. Συνήθως είναι ασυμπτωματικοί , αλλά όταν αυξηθούν σε μέγεθος μπορούν να προκαλέσουν συμπτώματα όπως κοιλιαλγία, ναυτία, αιμορραγία και απόφραξη.

Σκοπός: Η παρουσίαση μιας σπάνιας περίπτωσης λιπώματος του σιγμοειδούς με ιδιαίτερη κλινική και ιστολογική εικόνα.

Υλικό - Μέθοδος: Άνδρας ασθενής 52 ετών προσήλθε στα ΤΕΠ της κλινικής με συμπτώματα δυσκοιλιότητας από 8ημέρου, αποβολή μικρής ποσότητας αίματος και βλέννης από το ορθό, ενώ ανέφερε ανάταξη μάζας στο ορθό με χειρισμούς. Η κλινική εξέταση του ασθενούς ήταν χωρίς παθολογικά ευρήματα. Διενεργήθηκε κολονοσκόπηση που αποκάλυψε στα 30εκ. πολυποειδές μόρφωμα σιγμοειδούς. Ο ασθενής οδηγήθηκε στο χειρουργείο όπου πραγματοποιήθηκε τμηματική κολεκτομή και τελικοτελική αναστόμωση. Είχε ομαλή μετεγχειρητική πορεία και ήταν ελεύθερος συμπτωμάτων κατά την επανεξέτασή του μετά από 1 μήνα.

Αποτελέσματα: Η ιστολογική εξέταση ανέδειξε εξεργασία λιπώδους ιστού μεγέθους 9 χ 5 χ 2,5 εκ. που διαπερνά όλο το εντερικό τοίχωμα , με σχετικά σαφή όρια, η οποία κατά την μικροσκοπική εξέταση προσλαμβάνει τους χαρακτήρες του λιπώματος με ήπιες κυτταρικές ατυπίες.

Συμπεράσματα: Τα λιπώματα του παχέος εντέρου είναι σπάνιοι όγκοι. Είναι σημαντική η αναγνώρισή τους και η διαφοροδιάγνωσή τους από τα υπόλοιπα καλοήθη και τα κακοήθη νεοπλάσματα του παχέος εντέρου λόγω της διαφορετικής θεραπευτικής τους αντιμετώπισης και παρακολούθησης.

64 65

O55 ΟΛΙΚΗ ΚΟΛΕΚΤΟΜΗ ΚΑΙ ΕΙΛΕΟΛΥΚΗΘΟΠΡΩΚΤΙΚΗ (IPAA). 30 ΧΡΟΝΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ

Γαβριήλ Στ., Κοντοράβδης Ν., Αλεπάς Π., Εμμανουήλ Θ., Μπαράτσης Σ.

Ιασώ General Γενική Κλινική Χολαργού

Σκοπός: Η παρουσίαση της τριακονταετούς μας εμπειρίας από την εφαρμογή της ολικής κολεκτομής και ειλεολυκηθοπρωκτικής αναστόμωση (IPAA) σε παθήσεις όπως ελκώδης κολίτιδα, σ. οικογενούς πολυποδίασης και σπανότερα σε άλλες παθήσεις. Υλικό: Την περίοδο 1983 - 2010, 724 ασθενείς πάσχοντες από τις ανωτέρω παθήσεις υποβλήθηκαν σε ΙΡΑΑ.

Αποτελέσματα: Παρουσιάζεται η αποκομισθείσα εμπειρία από την μακροχρόνια ενασχόληση με παθήσεις παχέος εντέρου που χρήζουν αντιμετώπισης με ολική κολεκτομή και IPAA. Αναλύονται οι χειρουργικές επεμβάσεις επί τη βάση των παθήσεων, των ενδείξεων, των σταδίων των επεμβάσεων και της ηλικίας των ασθενών.Παρουσιάζονται και σχολιάζονται οι μετεγχειρητικές άμεσες και απώτερες επιπλοκές καθώς και η αντιμετώπιση αυτών. Επίσης συζητάται η επέκταση των ενδείξεων ολικής κολεκτομής και IPAA σε διάφορες άλλες παθήσεις του παχέος εντέρου.

Συμπέρασμα: Η ολική κολεκτομή και ειλεολυκηθοπρωκτική αναστόμωση αποτελεί μείζονα αλλά ασφαλή χειρουργική επέμβαση για αντιμετώπιση παθήσεων όπως ελκώδης κολίτιδα, σ. οικογενούς πολυποδίασης και σπανότερα σε άλλες παθήσεις. Εκμηδενίζει τον κίνδυνο ανάπτυξης κακοήθους νεοπλασίας και αποτρέπει τις επιπλοκές από την μακροχρόνια χρήση φαρμακευτικών σκευασμάτων. Επιπλέον είναι επέμβαση που μπορεί να εφαρμοστεί σε διάφορες άλλες παθήσεις του παχέος εντέρου στις οποίες πάσχει όλο το παχύ έντερο και είναι αναγκαία η ολική κολεκτομή, αποφεύγοντας έτσι την μόνιμη ειλεοστομία.

O56 ΟΛΙΚΗ ΟΡΘΟΚΟΛΕΚΤΟΜΗ ΓΙΑ ΕΛΚΩΔΗ ΚΟΛΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΗ ΠΟΛΥΠΟΔΙΑΣΗ. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΗΣ ΕΙΛΕΟΣΤΟΜΙΑΣ

Μπασδάνης Γ., Μιχαλόπουλος Α., Καραμανλής Ε., Μέκρας Δ., Μέκρας Α., Τζεβελέκη Ι., Φαχαντίδης Ε.


Σκοπός: Η ολική ορθοκολεκτομή με ή χωρίς προστατευτική ειλεοστομία και ειλεϊκή νεολήκυθο και νεοληκυθο-πρωκτική αναστόμωση αποτελεί τη χειρουργική μέθοδο αντιμετώπισης της ελκώδους κολίτιδας και οικογενούς πολυποδίασης. Ο σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση του ρόλου της προστατευτικής ειλεοστομίας στην αποτελεσματικότητα της επέμβασης και στην ποιότητα ζωής των ασθενών.

Ασθενείς - Μέθοδοι: Κατά το χρονικό διάστημα 1980-2010, στην Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική του Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ , υποβλήθηκαν σε ολική ή υφολική ορθοκολεκτομή για ελκώδη κολίτιδα και οικογενή πολυποδίαση συνολικά 91 ασθενείς (52 άνδρες και 39 γυναίκες). Από αυτούς οι 39 ασθενείς έπασχαν από οικογενή πολυποδίαση και οι 52 από ελκώδη κολίτιδα. Πριν το 1993 αντιμετωπίσθηκαν 35 ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα και οικογενή πολυποδίαση και οι αντίστοιχες εγχειρήσεις ήταν η υφολική ορθοκολεκτομή, η ολική πρωκτοκολεκτομή και ειλεοστομία. Από το 1993 και μετά, η εγχείρηση εκλογής ήταν η ολική ορθοκολεκτομή και η δημιουργία νεοληκύθου (J pouch) με ή χωρίς προστατευτική ειλεοστομία. Σε 8 ασθενείς που χειρουργήθηκαν αλλαχού με υφολική ορθοκολεκτομή, η εγχείρηση μετατράπηκε σε ολική ορθοκολεκτομή και νεολήκυθο. Σε 30 ασθενείς και κυρίως σε αυτούς με οικογενή πολυποδίαση δεν διενεργήθηκε προσωρινή ειλεοστομία.

Αποτελέσματα: Σε 8 ασθενείς εμφανίστηκε νεοληκυθίτιδα μετά το πρώτο τρίμηνο, που αντιμετωπίστηκε συντηρητικά, σε 3 ασθενείς εμφανίστηκε διαφυγή από την αναστόμωση και απαιτήθηκε διενέργεια προστατευτικής ειλεοστομίας και σε μία ασθενή ορθοκολπικό συρίγγιο. Όλοι οι υπόλοιποι ασθενείς παρουσίασαν ομαλή μετεγχειρητική πορεία. Οι κενώσεις κυμάνθηκαν σε 4±2 ημερησίως.

Συμπεράσματα: Η μέθοδος της ολικής ορθοκολεκτομής για την ελκώδη κολίτιδα και την οικογενή πόλυποδίαση

θεωρείται αποτελεσματική, με ικανοποιητικό αριθμό κενώσεων ημερησίως, χαμηλά ποσοστά αναστομωτικής διαφυγής και στους ασθενείς χωρίς διενέργεια προστατευτικής ειλεοστομίας δεν απαιτήθηκε δεύτερη επέμβαση για σύγκλειση.

O57 ΜΕΘΟΔΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΟΡΘΟΚΟΛΠΙΚΩΝ ΣΥΡΙΓΓΙΩΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

Μπασδάνης Γ., Παπαδόπουλος Β., Πανίδης Σ., Μέκρας Δ., Μέκρας Α., Παναγιώτου Δ., Αποστολίδης Σ., Ζαταγιάς Α., Μιχαλόπουλος Α.

Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ. Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

Σκοπός: Τα ορθοκολπικά συρίγγια εκδηλώνονται με πολύ δυσάρεστες συνέπειες για τους ασθενείς και αποτελούν πρόκληση για του χειρουργούς. Η επιτυχής διαχείριση αυτής της κατάστασης πρέπει να λαμβάνει υπόψη διάφορες μεταβλητές, συμπεριλαμβανομένης της αιτιολογίας, του μεγέθους, και της θέση του συριγγίου. Τα αίτια δημιουργίας τους είναι συνήθως μαιευτικά τραύματα, φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου, καρκινώματα ορθού, ακτινοβολία, εκκολπωματίτιδα και ως αποτέλεσμα εγχειρητικών χειρισμών στην περιοχή. Σκοπός της παρούσης μελέτης η ανάλυση της αποτελεσματικότητας των διαφόρων μεθόδων αντιμετώπισής τους.

Υλικό-Μέθοδος: Στην αναδρομική αυτή μελέτη συμπεριλήφθησαν 23 ασθενείς που τα τελευταία 30 έτη αντιμετωπίσθηκαν στην κλινική μας πάσχουσες από ορθοκολπικό συρίγγιο. Η αντιμετώπιση στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν η δημιουργία κολοστομίας ή ειλεοστομίας εκτροπής σε συνδυασμό με εκτομή των συριγγίων και μετάθεση κρημνών(mucosal advancement flap repair) ή πλαστική των σφιγκτήρων. Σε μία περίπτωση τοποθετήθηκε αυτόλογο μόσχευμα δέρματος, ενώ σε μία άλλη μόσχευμα από περικάρδιο αλόγου, και σε δύο περιπτώσεις διενεργήθηκε ανακατασκευή της νεοληκύθου.

Αποτελέσματα: Σε δύο ασθενείς το αίτιο ήταν μαιευτικές κακώσεις, σε 3 ασθενείς ήταν φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου μετά τη δημιουργία νεοληκύθου, σε 5 ασθενείς δημιουργήθηκαν μετά από κολοπρωκτικές αναστομώσεις, σε μία περίπτωση ήταν λόγω ακτινοβολίας, σε 7 περιπτώσεις μετά από χαμηλές πρόσθιες εκτομές, σε μία λόγω αφαίρεσης λαχνωτού αδενώματος του ορθού, σε μία ήταν επιπλοκή της μεθόδου Starr, και τέλος σε 3 περιπτώσεις λόγω εκκολπωματίτιδας. Τρείς ασθενείς υποβλήθηκαν σε πολλαπλές επεμβάσεις λόγω υποτροπής του συριγγίου μετά τη σύγκλειση της ειλεοστομίας, ενώ σε μία ασθενή η κολοστομία παρέμεινε ως μόνιμη λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου.

Συμπεράσματα: Η αντιμετώπιση των ορθοκολπικών συριγγίων απαιτεί την εκτροπή των κοπράνων, την απομάκρυνση των νεκρωμένων ή απαγγειωμένων ιστών και τέλος την ανασυγκρότηση του κολπικού τοιχώματος και ενίσχυση του διαφράγματος μεταξύ κόλπου και ορθού με μεταφορά γειτονικών ιστών ή τοποθέτηση άλλο- ή ξενομοσχευμάτων. Στις περιπτώσεις φλεγμονωδών νόσων η ανακατασκευή της νεοληκύθου αποτελεί την ύστατη και οριστική λύση του προβλήματος.

66 67

O58 ΛΟΙΜΩΞΗ ΤΟΥ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ ΣΕ ΔΙΑΒΗΤΙΚΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΟΛΕΚΤΟΜΗ

Παπαδόπουλος Β., Μιχαλόπουλος Α., Πανίδης Σ., Ντούρος Β., Σταύρου Γ., Φωτιάδης Κ., Σαλονικίδης Σ., Σασοπούλου Π., Μαριανού Ι., Μπασδάνης Γ.


Σκοπός: Η λοίμωξη του χειρουργικού τραύματος επηρεάζει αρνητικά την επούλωση και αποτελεί σημαντικό παράγοντα νοσηρότητας, θνητότητας και αύξησης του κόστους νοσηλείας, ενώ ο διαβήτης αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου ανάπτυξης χειρουργικών λοιμώξεων. Σκοπός της μελέτης αποτελεί η διερεύνηση των πιθανών παραγόντων κινδύνου ανάπτυξης λοιμώξεων του χειρουργικού τραύματος, καθώς και η συσχέτιση μεταξύ των μετεγχειρητικών τιμών του σακχάρου αίματος διαβητικών ασθενών που υποβλήθηκαν σε εγχειρήσεις παχέος εντέρου με την ανάπτυξη λοίμωξης του χειρουργικού πεδίου.

Υλικό - Μέθοδος: Στην αναδρομική αυτή μελέτη συμπεριλήφθηκαν 1.100 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε κολεκτομή από το 1995 έως 2010 στην Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική. Αναλύθηκαν τα χαρακτηριστικά των ασθενών και ακολούθησε στατιστική ανάλυση χ2, t-test, και Mann-Whitney U tests.

Αποτελέσματα: Από τους ασθενείς αυτούς οι 185 έπασχαν από σακχαρώδη διαβήτη, ενώ λοίμωξη χειρουργικού τραύματος ανέπτυξαν 30 ασθενείς (16%). Τα επίπεδα σακχάρου ήταν σημαντικά υψηλότερα στους ασθενείς που ανέπτυξαν λοίμωξη ,τόσο το πρώτο 24ωρο (220 mg/dL, p=0.03), όσο και το δεύτερο 24ωρο (190mg/dL, p=0.001). Άλλοι παράγοντες κινδύνου ήταν ο δείκτης μάζας σώματος (p=0.07), και η δημιουργία κολοστομίας (p=0.06), ενώ σημαντικό ρόλο εμφάνισε και η παρουσία παροχετεύσεων (p=0.05).

Συμπεράσματα: Οι υψηλές μετεγχειρητικές τιμές της γλυκόζης του αίματος σχετίζονται με την ανάπτυξη λοίμωξης του εγχειρητικού πεδίου. Ο κίνδυνος ανάπτυξης λοίμωξης είναι μεγαλύτερος στους παχύσαρκους ασθενείς και σε αυτούς που φέρουν κολοστομία. Στους διαβητικούς ασθενείς που υποβάλλονται σε κολεκτομή κρίνεται απαραίτητος ο αυστηρός μετεγχειρητικός έλεγχος της γλυκόζης και η αποφυγή παραμονής των παροχετεύσεων για μεγάλο χρονικό διάστημα.

O59 ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΙΛΕΟΣΤΟΜΙΑΣ ΕΚΤΡΟΠΗΣ ΜΕΤΑ ΝΕΟΛΗΚΥΘΟΠΡΩΚΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΟΜΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΕΝΔΟΠΥΕΛΙΚΗΣ ΣΗΨΗΣ

Μιχαλόπουλος Α., Παπαδόπουλος Β., Παραμυθιώτης Δ., Πανίδης Σ., Ντούρος Β., Ιωαννίδης Α., Νέττα Σ., Μπασδάνης Γ.


Εισαγωγή: Η νεοληκυθοπρωκτική αναστόμωση είναι μια υψηλού κινδύνου αναστόμωση με υψηλό ποσοστό επιπλοκών. Η πρακτική της δημιουργίας προστατευτικής ειλεοστομίας μετά ορθοκολεκτομή και νεοληκυθοπρωκτική αναστόμωση εφαρμόζεται σε πολλά κέντρα. Η παρουσίαση δύο περιπτώσεων ασθενών που παρουσίασαν πυελική σήψη αμέσως μετά την σύγκλειση της ειλεοστομίας προβάλλει το ερώτημα του κατά πόσον τελικά η ειλεοστομία εκτροπής είναι αποτελεσματική για την αποφυγή της σήψης;

Παρουσιάζονται οι περιπτώσεις δύο ασθενών οι οποίες υποβλήθηκαν σε ολική ορθοκολεκτομή λόγω ελκώδους κολίτιδος , δημιουργία νεοληκύθου και ειλεοστομία εκτροπής. Μετά την πάροδο του τριμήνου διενεργήθηκε η αποκατάσταση της συνέχειας του εντέρου. Στην πρώτη περίπτωση είχε διενεργηθεί βλεννογονεκτομή και αναστόμωση με το χέρι, ενώ στη δεύτερη περίπτωση η αναστόμωση διενεργήθηκε με κυκλικό αναστομωτήρα. Μετά τη σύγκλειση της ειλεοστομίας και οι δύο ασθενείς εμφάνισαν η μεν πρώτη, ενδοπυελικά αποστήματα τα οποία παροχετεύθηκαν 4 φορές, και αργότερα ανακαλύφθηκε κολπο-νεοληκυθικό συρίγγιο, στη δε δεύτερη εμφανίσθηκε επίσης κολπο-νεοληκυθικό συρίγγιο ένα μήνα μετά την σύγκλειση της ειλεοστομίας. Ακολούθησε αφαίρεση των συριγγίων και στη δεύτερη περίπτωση νέα ειλεοστομία. Το συρίγγιο στη δεύτερη περίπτωση υποτροπίασε εκ νέου με αποτέλεσμα να απαιτηθεί νέα χειρουργική επέμβαση με ανακατασκευή της νεοληκύθου. Η σύγκλειση της ειλεοστομίας πραγματοποιήθηκε 3 μήνες μετά και η ασθενής πλέον είναι

ελεύθερη συμπτωμάτων.

Συμπεράσματα: Η νεολυκηθοπρωκτική αναστόμωση είναι μια υψηλού κινδύνου αναστόμωση και οι ρήξεις, οι διαφυγές και η δημιουργία μετεγχειρητικών συριγγίων συχνά δεν είναι κλινικά εμφανείς, λόγω της ειλεοστομίας εκτροπής και της πολύ χαμηλής αναστόμωσης. Μετά τη σύγκλειση όμως της ειλεοστομίας εκδηλώνεται και κλινικά πλέον η παρουσία της πυελικής σήψης. Από την εμπειρία των δύο περιπτώσεων φαίνεται ότι η εκτροπή τελικά δεν προστατεύει πάντοτε από την εκδήλωση της πυελικής σήψης.

O60 ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΠΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΟΡΘΟΥ

Πανίδης Σ., Μιχαλόπουλος Α., Παπαδόπουλος Β., Αποστολίδης Σ., Καραμανλής Ε., Ντούρος Β., Ιωαννίδης Α., Σταύρου Γ., Μπασδάνης Γ.


Σκοπός: Η πρόπτωση του ορθού αποτελεί μία σπάνια κλινική οντότητα η οποία όμως δεν έχει πλήρως καταγραφεί, διότι όλοι όσοι πάσχουν δεν αναζητούν πάντοτε ιατρική φροντίδα. Σκοπός της παρούσης μελέτης αποτελεί η ανάλυση της αποτελεσματικότητας της χειρουργικής αντιμετώπισης, της νοσηρότητας και της θνητότητας που παρατηρήθηκε σε ασθενείς με πρόπτωση του ορθού που νοσηλεύθηκαν στην Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική.

Υλικό και Μέθοδοι: Κατά την χρονική περίοδο 2004 - 2010 αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά 27 ασθενείς με πρόπτωση ορθού. Όλοι οι ασθενείς εμφάνιζαν συμπτωματολογία τουλάχιστον 12 μηνών (δυσκοιλιότητα, πόνο, ατελείς κενώσεις). Οι επεμβάσεις που διενεργήθηκαν ήταν σε 2 ασθενείς βλενογοννεκτομή και αναδίπλωση του τοιχώματος του ορθού (Delorme), σε 5 διαπρωκτικές εκτομές ορθού με stapler (STARR), σε 14 οπίσθιες ορθοπηξίες με τη χρήση πλέγματος (Wells), σε 2 Wells σε συνδυασμό με Tiersch, σε μία Altemeier, σε μία σιγμοειδεκτομή + Wells και τέλος σε 2 Τiersch.

Αποτελέσματα: Οι ασθενείς στην πλειοψηφία τους ήταν γυναίκες (25 γυναίκες και 2 άνδρες) με μέσο όρο ηλικίας τα 72,36 έτη. Υπήρξε 1 θάνατος την 5η μετεγχειρητική ημέρα λόγω μαζικής πνευμονικής εμβολής. Υπήρξαν 2 υποτροπές σε μία ασθενή που υποβλήθηκε σε STARR μετά πάροδο 8 μηνών και σε μία Tiersch στην οποία το ράμμα διέβρωσε τον βλεννογόνο και αντικαταστάθηκε από άλλο ράμμα. Επίσης, διενεργήθηκε μια επείγουσα σιγμοειδοστομία σε μία ασθενή με Wells, λόγω στένωσης και αποφρακτικού ειλεού. Μία ασθενής που υποβλήθηκε σε επέμβαση Delorme απεβίωσε μετά πάροδο 3 ετών από καρδιολογική νόσο, οι υπόλοιποι ασθενείς βρίσκονται σε καλή γενική κατάσταση.

Συμπεράσματα: Η εφαρμογή διαφορετικών χειρουργικών τεχνικών στην αντιμετώπιση της πρόπτωσης του ορθού οφείλεται κυρίως στο ότι τα αίτια, η συμπτωματολογία και η βαρύτητα της νόσου διαφέρουν από ασθενή σε ασθενή. Επομένως, θεωρείται απαραίτητη η εξατομίκευση της θεραπευτικής προσέγγισης αναλόγως του βαθμού πρόπτωσης, της γενικής κατάστασης του ασθενούς και της εμπειρίας του χειρουργού.

68 69

O61 ΕΠΕΜΒΑΣΗ ALTEMEIER ΓΙΑ ΠΡΟΠΤΩΣΗ ΟΡΘΟΥ

Κοντοράβδης Ν., Αλεπάς Π., Γαβριήλ Στ., Εμμανουήλ Θ., Μπαράτσης Σ.

Ιασώ General Γενική Κλινική Χολαργού

Η πρόπτωση ορθού είναι πάθηση που προσβάλλει συνήθως ασθενείς μεγάλης ηλικίας αλλά έχει παρατηρηθεί και σε νεαρότερους ασθενείς. Η ολική πρόπτωση ορθού αντιμετωπίζεται με τις εξής χειρουργικές επεμβάσεις:

1. Διακοιλιακά (ανοικτά ή λαπαροσκοπικά) (α) Ορθοπηξία με πλέγμα (β) Εκτομή και ανάρτηση2. Περινεϊκές (α) Altemeier (β) Delorme (γ) Thiersch

Στο video παρουσιάζεται η τεχνική της Altemeier η οποία έχει αποδειχθεί οτι παρουσιάζει το χαμηλότερο ποσοστό επιπλοκών ενώ πλεονεκτεί συγκριτικά με τις άλλες στα εξής:

Εφαρμόζεται σε ασθενείς υπερήλικες, που έχουν χρόνια αναπνευστική πάθηση, Α.Ε.Ε., και άλλες συνοδές 1. παθήσεις που δεν επιτρέπουν χορήγηση γενικής αναισθησίαςΟι πιθανότητες πρόκλησης ή επειδείνωσης δυσκοιλιότητας είναι σαφώς μικρότερες2. Δεν υπάρχει καθόλου τομή και είναι ανώδυνη3. Σύντομη ανάρρωση ασθενούς και εξιτήριο σε 72 ώρες4. Χαμηλό κόστος 5. Αποφεύγεται η δημιουργία ενδοκοιλιακών συμφύσεων6.

O62 ΟΛΙΚΗ ΚΟΛΕΚΤΟΜΗ ΚΑΙ ΕΙΛΕΟΛΥΚΗΘΟΠΡΩΚΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΟΜΩΣΗ (IPAA)

Αλεπάς Π., Γαβριήλ Στ., Κοντοράβδης Ν., Εμμανουήλ Θ., Μπαράτσης Σ.

Ιασω General Γενική Κλινική Χολαργού

Παθήσεις του παχέος εντέρου όπως ελκώδης κολίτιδα, σύνδρομα οικογενούς πολυποδίασης και ορισμένες περιπτώσεις χρόνιας δυσκοιλιότητας αντιμετωπίζονται ριζικά με ολική κολεκτομή και ειλεολυκηθοπρωκτική αναστόμωση (IPAA ). Αυτή η μείζονα χειρουργική επέμβαση διασφαλίζει, στην ελκώδη κολίτιδα, τον πλήρη έλεγχο της νόσου και την αποφυγή των σοβαρών φαρμακευτικών παρενεργειών που προκύπτουν από την μακροχρόνια χορήγηση αυτών. Επίσης τόσο στην ελκώδη κολίτιδα όσο και στα σ. οικογενούς πολυποδίασης εκμηδενίζει τον κίνδυνο ανάπτυξης κακοήθους νεοπλασίας στο παχύ έντερο. Κατά την περίοδο 1983 - 2010, 724 ασθενείς υποβλήθηκαν στην ανωτέρω επέμβαση. Στο video αυτό παρουσιάζονται οι δύο εγχειρητικές τεχνικές :

Με βλεννογονεκτομή1. Με την τεχνική των δύο συρραπτικών2.

Επίσης παρουσιάζονται παρατηρήσεις επί της εγχειρητικής τεχνικής που βοήθησαν στην μείωση ή και αποφυγή μετεγχειρητικών επιπλοκών άμεσων και απώτερων.

O63 ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΑΜΗΛΗ ΠΡΟΣΘΙΑ ΕΚΤΟΜΗ ΓΙΑ ΠΡΩΙΜΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΟΡΘΟΥ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΣ

Κοσμίδης Χ., Ευθυμιάδης Χ., Ανθιμίδης Γ., Γρηγορίου Μ., Φωτιάδης Π., Βασιλειάδου Κ., Μπασδάνης Γ.

Τμήμα Χειρουργικής, Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο, Θεσσαλονίκη

Εισαγωγή: Η λαπαροσκοπική χαμηλή πρόσθια εκτομή (Λ.Χ.Π.Ε.) αποτελεί μία σύγχρονη, ελάχιστα επεμβατική μέθοδο αφαίρεσης του καρκίνου του παχέος εντέρου, με αποτελέσματα εφάμιλλα της ανοικτής τεχνικής. Μέχρι σήμερα όμως υπάρχουν ελάχιστες εργασίες σχετικά με την εφαρμογή της στο πρώιμο καρκίνωμα του ορθού.ΣΚΟΠΟΣ: Η εργασία αυτή παρουσιάζει και αναλύει τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα αποτελέσματά μας από την αντιμετώπιση πρώιμου καρκινώματος του ορθού λαπαροσκοπικά.

Υλικό - Μέθοδοι: Μεταξύ 2002 και 4/2011 σε σύνολο 164 λαπαροσκοπικών κολεκτομών, 7 ασθενείς (4,2%) υποβλήθηκαν σε Λ.Χ.Π.Ε. για πρώιμο καρκίνωμα ορθού (Τis, T1).

Αποτελέσματα: Η μέση διάρκεια των επεμβάσεων ήταν 2,5 ώρες. Οι μετεγχειρητικές επιπλοκές περιλάμβαναν: Λοίμωξη χειρουργικού τραύματος σε 1 ασθενή, ατελεκτασία σε 1 ασθενή. Η μετεγχειρητική θνητότητα ήταν μηδενική. Η σίτιση από το στόμα ξεκίνησε από τη 2η μετεγχειρητική ημέρα, η δε διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο ήταν κατά μέσο όρο 5 ημέρες. Σε μία ασθενή 6 μήνες μετά την επέμβαση διαπιστώθηκε σύγχρονο νεόπλασμα και υποβλήθηκε σε κοιλιοπερινεϊκή εκτομή. Όλοι οι ασθενείς μας σε follow up από 6 μήνες έως και 5 έτη παραμένουν ελεύθεροι νόσου.

Συμπεράσματα: Η Λ.Χ.Π.Ε. για πρώιμο καρκίνωμα του ορθού, πέρα των γνωστών πλεονεκτημάτων της λαπαροσκοπικής, αποτελεί μία τεχνικά εφικτή και ογκολογικά ασφαλή μέθοδο, όταν πραγματοποιείται από έμπειρη ομάδα λαπαροσκόπων χειρουργών.

O64 ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΑΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

Ευθυμιάδης Χ., Κοσμίδης Χ., Γρηγορίου Μ., Ανθιμίδης Γ., Ιωαννίδης Α., Φωτιάδης Π., Μπασδάνης Γ.


Παρουσιάζουμε την εμπειρία μας σε συμβάματα και επιπλοκές κατά την λαπαροσκοπική χειρουργική του παχέος εντέρου τα τελευταία 9 χρόνια Ιανουάριος 2002-Ιανουάριος 2011. Στο υλικό αναφέρονται 164 ασθενείς (93 άνδρες και 71 γυναίκες) με μέσο όρο ηλικίας τα 61 έτη.

Τα συμβάματα μετά από λαπαροσκοπική χειρουργική του παχέος εντέρου ήταν μη καλή σύγκλιση συρραπτικού 4, ρήξη/διαφυγή αναστόμωσης 7, μετεγχειρητική κήλη 5, τραύμα ουρητήρα 1, μετεγχειρητική παγκρεατίτις 1, περιορισμένη ισχαιμία εντέρου 2, συστροφή αναστόμωσης 1, αιμορραγία αναστόμωσης 1.

70 71

O65 ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΟΛΙΚΗ ΟΡΘΟΚΟΛΕΚΤΟΜΗ ΜΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΝΕΟΛΗΚΥΘΟΥ ΚΑΙ ΛΗΚΥΘΟΠΡΩΚΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΟΜΩΣΗ ΓΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΗ ΠΟΛΥΠΟΔΙΑΣΗ

Μπασδάνης Γ., Ευθυμιάδης Χ., Κοσμίδης Χ., Γρηγορίου Μ., Ανθιμίδης Γ., Μέκρας Δ., Μέκρας Α.


Παρουσιάζουμε μια περίπτωση ασθενούς 48 ετών, άνδρα, ο οποίος έπασχε από οικογενή πολυποδίαση. Ο ασθενής υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση λαπαροσκοπικής υποβοηθούμενης με το χέρι ολικής ορθοκολεκτομής, δημιουργίας νεοληκύθου και νεοληκυθο-πρωκτικής αναστόμωσης και προστατευτικής loop ειλεοστομίας με τη μέθοδο της διπλής συρραπτικής τεχνικής.

O66 ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΗΛΗΣ ΚΟΛΟΣΤΟΜΙΑΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΤΕΛΙΚΗ ΚΟΛΟΣΤΟΜΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΟΙΛΙΟΠΕΡΙΝΕΪΚΗ ΕΚΤΟΜΗ

Ευθυμιάδης Χ., Κοσμίδης Χ., Γρηγορίου Μ., Ανθιμίδης Γ., Τζεβελέκη Ι.Ιωαννίδης Α., Μπασδάνης Γ.


Πρόκειται για ασθενή 62 ετών, γυναίκα, με ευμεγέθη κήλη τελικής κολοστομίας δέκα έτη μετά από κοιλιοπερινεϊκή εκτομή για καρκίνο του ορθού.

Υπεβλήθη σε λαπαροσκοπική επέμβαση αποκατάστασης της κήλης με ενδοπεριτοναϊκή τοποθέτηση πλέγματος. Η ασθενής εξήλθε την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα σε άριστη κατάσταση.

Ο67 ΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΑΦΑΙΡΕΣΗΣ ΠΕΡΙΕΔΡΙΚΩΝ ΣΥΡΙΓΓΙΩΝ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΑΜΗΛΩΝ ΠΑΡΑΟΡΘΙΚΩΝ

Λαζαρίδης Η.

Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. Γιαννιτσών Η μέθοδος περιγράφει την πλήρη αφαίρεση των αναφερομένων περιεδρικών και παραορθικών συριγγίων (από 6 έως 7 εκατοστών από την έδρα) καθώς και των τυφλών τοιούτων που συνυπάρχουν με τα προηγούμενα, με απόλυτο σεβασμό στην ακεραιότητα των μυικών ινών των παρεβρισκομένων μυών (σφικτήρων - ανελκτήρων). Επιπροσθέτως μειώνει στο έπακρο την ενδεχόμενη μετεγχειρητική υποτροπή, τις επιπλοκές ως και το χρόνο της πλήρους ιάσεως εντός 5 έως 7 ημερών που διάγει ανώδυνα ο ασθενής ο οποίος εξέρχεται της κλινικής μετά την πρώτη - άκρως ανώδυνη - αφόδευσή του, τουτέστιν εντός διημέρου περίπου.

E-POSTERS

P01 ΣΥΝΔΡΟΜΟ McKittric-Wheelock: ΣΠΑΝΙΑ ΑΙΤΙΑ ΔΙΑΡΡΟΙΑΣ ΚΑΙ ΟΞΕΙΑΣ ΝΕΦΡΙΚΗΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ

Μπούλιαρης Κ.1, Γερμανός Σ.1 ,Σπανός Κ.1, Σιμόπουλος Β.1, Κατσαούνης Α.1, Μακρυγιάννης Γ.1, Σουλικιά Κ.1, Γιαγλάρας Α.1, Μπολάνης Ι.2, Γεωργιάδης Γ.1


Σκοπός: Η παρουσίαση ενός περιστατικού οξείας νεφρικής ανεπάρκειας λόγω διαρροιών σε έδαφος λαχνωτού αδενώματος του ορθού - Σύνδρομο McKittrick-Wheelock.

Υλικό και Mέθοδος: Άρρεν ασθενής 72 ετών προσήλθε στο ΤΕΠ αιτιώμενος διαρροϊκές κενώσεις. Κατά την κλινική εξέταση ήταν έντονα αφυδατωμένος με ξηρότητα βλεννογόνων, απύρετος, ΑΠ 100/60, ΣΦ 100, με αυξημένους εντερικούς ήχους χωρίς ευαισθησία στην ψηλάφηση της κοιλίας. Ο εργαστηριακός έλεγχος ανέδειξε αιμοσυμπύκνωση, υπονατριαιμία, υποκαλιαιμία, αυξημένη ουρία και κρεατινίνη και μεταβολική αλκάλωση. H α/α κοιλίας και θώρακος ήταν φυσιολογικές ενώ στον U/S κοιλίας οι νεφροί είχαν φυσιολογικό μέγεθος. Ο ασθενής εισήχθη στην παθολογική κλινική με διάγνωση οξείας νεφρικής ανεπάρκειας προνεφρικής αιτιολογίας. Μετά την σταθεροποίηση του ασθενούς και βελτίωση της νεφρικής λειτουργίας διενεργήθηκε κολονοσκόπηση η οποία ανέδειξε λαχνωτό αδένωμα μήκους 6cm στα 12cm από τoν δακτύλιο. Ο ασθενής μεταφέρθηκε στη Χ/Κ κλινική και υποβλήθηκε σε χαμηλή πρόσθια εκτομή με ομαλή μετεγχειρητική πορεία.

Αποτελέσματα - Συμπεράσματα: To σύνδρομο McKittrick-Wheelock είναι σπάνια επιπλοκή του λαχνωτού αδενώματος και εκδηλώνεται τυπικά με έντονη εκκριτική διάρροια, προνεφρική οξεία ΝΑ και ηλεκτρολυτικές διαταραχές.

P02 ΔΙΑΤΡΗΣΗ ΜΕΚΚΕΛΕΙΟΥ ΑΠΟΦΥΣΗΣ ΑΠΟ ΞΕΝΟ ΣΩΜΑ: ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Δημητρίου Ι., Καπουτσής Γ., Λιάππης Τ., Καραβαλάκη Μ., Μίρελης Χ.

Χειρουργικό Τμήμα, Γ.Ν.Θ. «Άγιος Δημήτριος»

Σκοπός: Η διάτρηση της μεκκελείου απόφυσης είναι μια νόσος που μπορεί να μιμηθεί την εικόνα οξείας κοιλίας και ιδίως αυτή της οξείας σκωληκοειδίτιδας. Από τη βιβλιογραφία φαίνεται ότι τα συνήθη αντικείμενα που μπορεί να ευθύνονται είναι κόκκαλα από κοτόπουλο, ψαροκόκαλα, οδοντογλυφίδες, μπαταρίες, κ.α.

Υλικό και Μέθοδοι: Ασθενής 64 ετών εισήλθε στη χειρουργική κλινική από το ΤΕΠ με άλγος δεξιού λαγονίου βόθρου από 8ώρου και συνοδά συμπτώματα ναυτία και έμετο. Από την φυσική εξέταση ανευρέθηκε μυϊκή αντίσταση στο ΔΛΒ και έντονη ευαισθησία στην εν τω βάθει ψηλάφηση (McBurney (+) και αναπηδώσα ευαισθησία).Από τον εργαστηριακό έλεγχο παρουσίασε 14.440/μl WBC με 74% ΠΜΠ τύπο. Λόγω της κλινικής εικόνας ο ασθενής οδηγήθηκε στο χειρουργείο με τη διάγνωση της οξείας σκωληκοειδίτιδας.

Αποτελέσματα: Υπό γενική αναισθησία διενεργήθηκε τομή McBurney και ακολούθως τυπική σκωληκοειδεκτομή μιας μετρίως φλεγμαίνουσας σκωληκοειδούς απόφυσης. Από τον έλεγχο του λεπτού εντέρου βρέθηκε μεκκέλειος απόφυση με διάτρηση από ξένο σώμα (κόκκαλο ψαριού). Ακολούθησε εκτομή της μεκκελείου απόφυσης στη βάση της και συρραφή του λεπτού εντέρου. Η μετεγχειρητική πορεία του ασθενούς ήταν ομαλή και ανεπίπλεκτος.

Συμπεράσματα: Η διάτρηση της μεκκελείου απόφυσης από ξένο σώμα είναι μια σπάνια κλινική οντότητα που θα πρέπει να έχουμε πάντοτε υπ΄όψιν , μαζί με τη φλεγμονή του οργάνου, όταν οδηγούμαστε στο χειρουργείο για οξεία σκωληκοειδίτιδα ή άλλη αιτία οξείας κοιλίας.

72 73

P03 ΛΑΧΝΩΤΟ ΑΔΕΝΩΜΑ. ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ

Θεμελίδης Η., Μπαμπουρδά Ε., Κρόνη Μ., Κατσικογιάννης Ν., Χατζηπασχάλης Α., Παναγής Α.

Χειρουργική Κλινική Ε.Σ.Υ, Π.Γ.Ν. Αλεξανδρούπολης

Σκοπός: η παρουσίαση περίπτωσης ασθενούς με λαχνωτό αδένωμα του ορθού, η οποία αντιμετωπίστηκε με τελική κολοστομία στο σιγμοειδές, με την προοπτική να γίνει προσπάθεια ενδοσκοπικής αφαίρεσης του αδενώματος σε δεύτερο χρόνο.

Υλικό και Μέθοδος: ασθενής άρρην 72 ετών, εισήχθη σε παθολογική κλινική λόγω λιποθυμικού επεισοδίου επί εδάφους <<οξείας γαστρεντερίτιδας με πολλαπλές διαρροϊκές κενώσεις>>, υπονατριαιμία, υποκαλιαιμία, υποασβεστιαιμία και ΟΝΑ. Η ακτινογραφία κοιλίας σε όρθια θέση ήταν φυσιολογική. Στην ορθοσιγμοειδοσκόπηση ανευρέθηκε ότι , 5 εκ από τον πρωκτικό δακτύλιο έως και 15 εκ., λαχνωτό αδένωμα του ορθού που φαίνεται να διηθεί τον βλεννογόνο. Ελήφθησαν πολλαπλές βιοψίες. Η διέλευση του οργάνου έγινε με σχετική δυσχέρεια λόγω του μεγέθους του αδενώματος. Η Αξονική τομογραφία ανέδειξε άμορφη μάζα. Ο ασθενής διεκομίσθη στην χειρουργική κλινική μας και οδηγήθηκε στο χειρουργείο όπου και εκτελέσθη τελική κολοστομία στο σιγμοειδές .Εξήλθε της κλινικής μετά 10 ήμερο με κολοστομία, σε βελτίωση. Ο ασθενής επανήλθε στο ΤΕΠ 4 ημέρες μετά με αναφερόμενη ανορεξία και συνοδό ζάλη από 2 ημέρου, και αποβολή βλεννώδους υγρού από το μέσον της χειρουργικής τομής ,η οποία συνέχισε να εκρέει.

Αποτελέσματα: Εκτελέσθη ορθοσιγμοειδοσκόπηση όπου επιβεβαιώθηκε η διαφυγή από το σημείο συρραφής του κολοβώματος του ορθου ,καθώς και το ανέφικτο της ενδοσκοπικής εκτομής του αδενώματος. Ο ασθενής οδηγήθηκε ξανά στο χειρουργείο όπου και διενεργήθη κοιλιοπεριναϊκή εκτομή. Ο ασθενής ανένηψε ευχερώς.

Συμπέρασμα: Παρά την προσπάθεια προσωρινής εκτροπής της εντερικής συνέχειας με σκοπό τη δυνατότητα να αφαιρεθεί ο όγκος ενδοσκοπικά, οι επιπλοκές αλλά κυρίως δεν άφησαν τέτοιο περιθώριο και μας οδήγησαν στην διενέργεια κοιλιοπεριναικής εκτομής.

P04 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΡΘΟΥ: ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΙΑΣ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ

Πέτρου Κ., Σβορώνος Γ., Τσέλιος Γ., Μέκρας Π., Μυστακίδης Α., Σεφεριάδης Φ., Ρουμελιώτης Αθ., Ζερβάκης Χ., Χρηστάκης Χ., Κυριακίδης Α., Καρυδάκης Π.

Χειρουργικό Τμήμα, Π.Ν.Ν.Θ.Α. «ΣΩΤΗΡΙΑ»

Σκοπός: Αναδρομική μελέτη των αποτελεσμάτων αντιμετώπισης καρκίνου παχέος εντέρου και του ορθού σε μια πενταετία 2006-2010 στην κλινική μας.

Υλικό και Μέθοδος: Aπό 01/2006 έως 12/2010 νοσηλεύτηκαν 120 ασθενείς με Ca παχέος εντέρου και του ορθού. Από 120 ασθενείς 68 ήταν άνδρες ( 56%), 52 ήταν γυναίκες (44%), ηλικίας από 32 έως 89 έτη (μ.ο. ηλικίας 74 έτη). Όγκος ΑΡ κόλου παρατηρήσαμε σε 11 ασθενείς (9,1%), ΔΕ κόλου σε 37 ασθενείς(30,8%) , όγκος εγκαρσίου σε 5 ασθενείς (4,1%), όγκος σιγμοειδούς σε 32 ασθενείς (26,6%) και όγκος ορθού σε 35 ασθενείς (29,4%). Όλοι οι ασθενείς αντιμετωπιστήκαν χειρουργικά με δυνητικά ριζική επέμβαση.

Αποτελέσματα: Σε 32 ασθενείς εκτελέστηκε σιγμοειδιτεκτομή, σε 11 ΑΡ ημικόλεκτομή, σε 37 ασθενείς ΔΕ ημικόλεκτομή, σε 32 ασθενείς σιγμοειδιτεκτομή, σε 17 πρόσθια εκτομή του ορθού , σε 12 ασθενείς κοιλιοπερινεική εκτομή του ορθού , σε 5 ασθενείς εκτομή εγκαρσίου και σε 7 ασθενείς πραγματοποιήθηκε η εγχείρηση Hartmann. Επιπλοκές παρουσιάστηκαν σε 15 (12,5%) ασθενείς και 4 ασθενείς απεβίωσαν(3,3%).

Συμπεράσματα: Η πρώιμη διάγνωση, καλή προεγχειρητική προετοιμασία και άρτια χειρουργική τεχνική μαζί με την μετεγχειρητική άκτινο- και χημειοθεραπεία διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην αντιμετώπιση ασθενών με καρκίνο παχέος εντέρου και του ορθού.

P05 ΤΟΠΙΚΗ ΡΗΞΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΣΙΓΜΟΕΙΔΟΥΣ ΜΙΜΟΥΜΕΝΗ ΠΕΡΙΣΦΙΓΜΕΝΗ ΚΟΙΛΙΟΚΗΛΗ

Λιαρμακόπουλος Ε., Καλαϊτζής Ι., Μαρκάκης Χ., Μαρίνης Α., Χατζημάρκου Α., Ρίζος Σ.

Α΄ Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. «Τζάνειο», Πειραιάς

Εισαγωγή: Ο ορθοκολικός καρκίνος αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα υγείας στον Δυτικό κόσμο. Το 20% των καρκίνων του παχέος εντέρου εντοπίζονται στο σιγμοειδές και οι συνήθεις επιπλοκές είναι η εντερική απόφραξη, η αιμορραγία και η τοπική ρήξη. Στην εργασία αυτή παρουσιάζουμε ένα περιστατικό καρκίνου του σιγμοειδούς που εκδηλώθηκε με τη μορφή αποστήματος του πρόσθιου κοιλιακού τοιχώματος.

Παρουσίαση περιστατικού: Γυναίκα 74 ετών προσήλθε στο ΤΕΠ με εμπύρετο 38oC και επώδυνη, ψηλαφητή μάζα στο υπογάστριο δίνοντας την εντύπωση περισφιγμένης κοιλιοκήλης. Στο ιστορικό της ανέφερε δυσκοιλιότητα, ανορεξία, απώλεια βάρους το τελευταίο 2μηνο. Είχε υποβληθεί σε επέμβαση σκωληκοειδεκτομής πριν 40 περίπου έτη με μέση υπομφάλια τομή. Οι εργαστηριακές εξετάσεις ανέδειξαν λευκοκυττάρωση (Λευκά 16.550/mm3, Ουδετερόφιλα: 77.9%). Στον υπερηχογραφικό έλεγχο περιγράφηκε η παρουσία εντερικής έλικας χωρίς περισταλτισμό εντός του μορφώματος δίνοντας την εικόνα περισφιγμένης κοιλιοκήλης. Η ασθενής οδηγήθηκε στο χειρουργείο και διεγχειρητικά διαπιστώθηκε μεγάλο υποδόριο απόστημα και εκτεταμένη νεοπλασματική μάζα σιγμοειδούς που ήταν καθηλωμένη και διηθούσε το πρόσθιο κοιλιακό τοίχωμα και την ουροδόχο κύστη. Ακολούθησε παροχέτευση του αποστήματος, en block εκτομή του διηθημένου κοιλιακού τοιχώματος και ορθοσιγμοειδεκτομή, σύγκλειση του κολοβώματος του ορθού και τελική κολοστομία (επέμβαση Hartmann).

Συμπέρασμα: Η τοπική ρήξη του καρκίνου του παχέος εντέρου προς το πρόσθιο κοιλιακό τοίχωμα και η ανάπτυξη συνοδού αποστήματος αποτελεί σπάνια εκδήλωση της νόσου. Η επιπλοκή αυτή εκδηλώνεται με άτυπα συμπτώματα που περιπλέκουν τη διαφορική διάγνωση, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί δυσμενή προγνωστικό παράγοντα για την επιβίωση του ασθενή.

P06 ΑΙΜΑΤΟΧΕΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΗΣΗ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΜΙΑΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ

Ανδρεαδάκης Ε., Παρασκάκης Σ., Χατζηδάκης Ι., Ανδρομιδάς Ι., Ψηλομανουσάκης Γ., Πατεδάκης Θ.-Ι., Κορδαλή Π., Χριστοπούλου Μ., Κουμεντάκης Ε., Μουδατσάκης Ν., Κούνουνας Θ., Καρατσής Π.


Σκοπός: Παρουσίαση ενός περιστατικού αιματοχεσίας στο οποίο αποκαλύφθηκε διάτρηση παχέος εντέρου.

Υλικό και Μέθοδος: Άνδρας 92 ετών, προσήλθε με ΕΚΑΒ στο ΤΕΠ του χειρουργικού με αναφερόμενη αιματοχεσία από 72 ώρου. Παρουσίαζε σημεία αιμοδυναμικής κατάρριψης και σανιδώδη σύσπαση στο κοιλιακό τοίχωμα με διάχυτη ευαισθησία και σημεία περιτοναϊσμού καθώς και ελαττωμένους εντερικούς ήχους. Η δακτυλική εξέταση ορθού ήταν θετική για αίμα (πήγματα) και δεν ανέδειξε κάποιο ψηλαφητό μόρφωμα. Η ακτινογραφία κοιλίας παρουσίαζε αέρα στα ημιδιαφράγματα ενδεικτικό ρήξης κοίλου σπλάγχνου.

Αποτελέσματα: Ετέθη η διάγνωση της διάτρησης κοίλου σπλάγχνου και αφού διορθώθηκε η αιμοδυναμική του σταθερότητα και η πηκτικότητα του αίματος εισήχθη επειγόντως στο χειρουργείο για ερευνητική λαπαροτομία. Διαπιστώθηκε κοπρανώδης περιτονίτιδα λόγω ρήξης σιγμοειδούς σε έδαφος εκκολπωμάτωσης παχέος εντέρου. Διενεργήθηκε τμηματική σιγμοειδεκτομή, και εκστόμωση του κεντρικού κολοβώματος κατά Hartmann. Η μετεγχειρητική πορεία ήταν άνευ ιδιαίτερων επιπλοκών, από τη κοιλιά.

Συμπέρασμα: Η εκκολπωματώδης νόσος του εντέρου συχνά επιπλέκεται με αιμορραγία και διάτρηση. Η διάτρηση του παχέος εντέρου είναι μα ιδιαίτερα σηπτική αιτία οξείας χειρουργικής κοιλίας λόγω του εξαιρετικού μικροβιακού φορτίου του τμήματος αυτού του εντέρου. Η καλή γνώση της φυσικής πορείας της ασθένειας καθώς και των επιπλοκών αυτής, αποτελούν απαραίτητα στοιχεία για τη σωστή Χειρουργική αντιμετώπιση.

74 75

P07 ΑΠΟΦΡΑΞΗ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ. ΕΜΠΕΙΡΙΑ 15 ΜΗΝΩΝ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

Παρασκάκης Σ., Πατεδάκης Θ.-Ι., Χατζηδάκης Ι., Ανδρομιδάς Ι., Ψηλομανουσάκης Γ., Κορδαλή Γ., Μουδατσάκης Ν., Κουμεντάκης Ε., Ανδρεαδάκης Ε., Κούνουνας Θ., Καρατσής Π.


Σκοπός: Σκοπός μας είναι η παρουσίαση των περιστατικών που νοσηλεύτηκαν λόγω απόφραξης παχέος εντέρου και η ανάδειξη αυτών που χρειάστηκαν χειρουργική αντιμετώπιση κατά την περίοδο 1/1/2010 έως15/3/2011.

Υλικό και Μέθοδος: Κατά την περίοδο 1/1/2010 έως 15/3/2011 νοσηλευτήκαν 41 ασθενείς με απόφραξη παχέος εντέρου ηλικίας 48 εως 86 ετών.Oι 34 από αυτούς αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά , και εξήλθαν σε διάστημα 4 με 10 ημερών.7 ασθενείς χρειάστηκαν χειρουργική αντιμετώπιση, λόγω οξείας χειρουργικής κοιλίας.

Αποτελέσματα: 12 από τους 34 ασθενείς ηλικία (67-86 ετών) που αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά αρχικά επανεισήλθαν με νέο επεισόδιο εντός 6 μηνών. 4 από αυτούς υπεβλήθησαν σε συμφυσιόλυση. Από τους ασθενείς που χειρουργήθησαν ένας μεταφέρθηκε στην ΜΕΘ για υποστήριξη των ζωτικών του λειτουργιών , 4 είχαν ομαλή μετεγχειρητική πορεία, ενώ 2 εξ’αυτών εμφάνισαν επιπλοκές εκτός πεπτικού (λοίμωξη αναπνευστικού, DVT).

Συμπέρασμα: Η απόφραξη του παχέος εντέρου αποτελεί καθημερινή κλινική οντότητα στη καθημερινή χειρουργική πράξη. Η σωστή αντιμετώπιση καθώς και η σωστή προεγχειρητική διάγνωση και προετοιμασία του ασθενούς αυξάνουν τα ποσοστά επιβίωσης και μειώνουν την μετεγχειρητική νοσηρότητα. Η Χειρουργική τεχνική, η έγκαιρη χειρουργική παρέμβαση , καθώς και η εμπειρία του χειρουργού είναι απαραίτητες για τη ομαλή μετεγχειρητική πορεία .

P08 ΚΑΡΚΙΝΟΕΙΔΕΣ ΜΕΚΕΛΕΙΟΥ. ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΚΛΙΝΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ

Μουδατσάκης Ν., Παρασκάκης Σ., Κορδαλή Π., Πατεδάκης Θ.-Ι., Χατζηδάκης Ι., Ανδρομιδάς Ι., Ψηλομανουσάκης Γ., Κουμεντάκης Ε., Χριστοπούλου Μ., Ανδρεαδάκης Ε., Κούνουνας Θ., Καρατσής Π.


Σκοπός: Παρουσίαση ενός περιστατικού με Καρκινοειδές Μεκελείου απόφυσης, το οποίο συνυπήρχε με γαγγραινώδη σκωληκοειδή απόφυση μετά από ενσφήνωση κοπρόλιθου στη βάση της.

Υλικό και Μέθοδος: Άνδρας 42 ετών, προσήλθε στα ΤΕΠ λόγω άλγους στο δεξιό λαγόνιο βόθρο. Μετά τον πλήρη κλινικό και εργαστηριακό έλεγχο διεγνώσθει οξεία σκωληκοειδίτιδα. Η διάνοιξη της περιτοναϊκής κοιλότητας ( τομή Mc Burney ) ανέδειξε ικανή ποσότητα πύου, καθώς και γαγγραινώδη σκωληκοειδή απόφυση με ενσφηνωμένο κοπρόλιθο στη βάση της. Σε απόσταση 25 cm από την ειλεοτυφλική βαλβίδα ανευρέθει η μεκέλειος απόφυση, μη φλεγμαίνουσα, η οποία παρουσίαζε στη βάση της μικρό ογκίδιο 0,7 cm. Έγινε ταυτόχρονα, εκτομή της σκωληκοειδούς και μεκελείου απόφυσης.

Αποτελέσματα: Στα πλαίσια της ιστολογικής εξέτασης, το ογκίδιο που ανευρέθει στη μεκέλειο απόφυση, χαρακτηρίστηκε ως νευροενδοκρινικός όγκος του κατώτερου βλεννογόνου και υποβλεννογόνου χιτώνα. Έπειτα, από έλεγχο της άνω και κάτω κοιλίας με αξονική τομογραφία, που διενεργήθει μετά την επέμβαση, δεν ανευρέθει κάποιο άλλο παθολογικό εύρημα που να συνδέεται με αυτή τη νεοπλασία.

Συμπέρασμα: Η μεκέλειος απόφυση είναι εξελικτικό ή εμβρυολογικό υπόλειμμα του λεκιθικού μίσχου, ανευρίσκεται στο 2% του πληθυσμού και αποτελεί τη συχνότερη συγγενή ανωμαλία του λεπτού εντέρου. Τα καρκινοειδή είναι σπάνιοι νευροενδοκρινικοί όγκοι καθώς απαντούν μόλις στο 0,5% όλων των κακοηθειών. Με βάση τις τελευταίες μελέτες, το 64% των καρκινοειδών εντοπίζονται το γαστρεντερικό σωλήνα με 29% στο λεπτό έντερο και μόλις ?% στη μεκέλειο απόφυση.

P09 H TEXNIKH LONGO. Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ 2 ΕΤΩΝ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ Παρασκάκης Σ., Ψιλομανουσάκης Γ., Μουδατσάκης Ν., Ανδρομιδάς Ι., Πατεδάκης Θ.-Ι., Κορδαλή Π., Χατζηδάκης Ι., Κουμεντάκης Ε., Ανδρεαδάκης Ε., Κούνουνας Θ., Καρατσής Π.


Σκοπός: Σκοπός μας είναι η παρουσίαση των περιστατικών που χειρουργήθηκαν λόγω αιμορροϊδοπάθειας κατά την περίοδο 1/1/2009 έως 15/3/2011 με την τεχνική Longo, η εμπειρία του νοσοκομείου μας και η σύγκριση της Longo με άλλες τεχνικές.

Υλικό και Μέθοδος: Κατά την περίοδο 1/1/2009 έως 15/3/2011, χειρουργήθηκαν 19 ασθενείς λόγω αιμορροϊδοπάθειας με την τεχνική Longo. Από αυτούς 10 ήταν γυναίκες και 9 άνδρες, με ηλικίες από 35 έως 65 ετών (μέσος όρος 52 έτη) που είχαν αιμορροΐδες 3ου και 4ου βαθμού, με ή χωρίς συνοδό αιμορραγία προεγχειρητικά. Ο χρόνος χειρουργείου, ο μετεγχειρητικός πόνος στις 12 h, 24 h, 7 ημέρες και 30 ημέρες, η κατανάλωση αναλγητικών, η παραμονή στο νοσοκομείο και οι μετεγχειρητικές επιπλοκές καταγράφηκαν. Κατά την παρακολούθηση, το αποτέλεσμα και η ικανοποίηση των ασθενών εκτιμήθηκαν.

Αποτελέσματα: Οι περισσότεροι ασθενείς δεν είχαν μετεγχειρητικό πόνο, επέστρεψαν στην εργασία τους σε πλήρη φυσική δραστηριότητα λίγες ημέρες μετά το εξιτήριο τους από την Κλινική. Από τους ασθενείς που χειρουργήθηκαν, ένας εμφάνισε εκτεταμένη δια του ορθού αιμορραγία μετεγχειρητικά, 3 είχαν μετεγχειρητικό πόνο διάρκειας μέχρι 3 ημέρών και 5 παραπονέθηκαν για ενοχλήματα μέχρι μια εβδομάδα. Η συνολική διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο ήταν κατά μέσο όρο 2 με 3 ημέρες. Για την αντιμετώπιση του πόνου χρησιμοποιήθηκαν ήπια, μη οπιοειδή αναλγητικά.

Συμπέρασμα: Η τεχνική Longo είναι μια απλή, γρήγορη, ασφαλής και αποτελεσματική μέθοδος που περιλαμβάνει λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο, περισσότερη ικανοποίηση του ασθενούς, λιγότερη παραμονή στο νοσοκομείο και αποφυγή των επιπλοκών που περιλαμβάνουν οι κλασικές τεχνικές αιμορροϊδεκτομής.

P10 ΣΥΣΤΡΟΦΗ ΤΥΦΛΟΥ ΚΑΙ ΛΟΙΜΩΞΗ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟΥ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΝΟΗΤΙΚΗ ΣΤΕΡΗΣΗ. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Παρασκάκης Στ., Ανδρομιδάς Ι., Μουδατσάκης Ν., Χατζηδάκης Ι., Ψηλομανουσάκης Γ., Πατεδάκης Θ.-Ι., Κορδαλή Π., Κουμεντάκης Ε., Ανδρεαδάκης Ε., Κούνουνας Θ., Καρατσής Π.


Σκοπός: Παρουσίαση και αντιμετώπιση περιστατικού ασθενούς με συστροφή τυφλού στο νοσοκομείο Αγίου Νικολάου Κρήτης.

Υλικό και Μέθοδοι: Ασθενής 52ετών προσήλθε στο Τ.Ε.Π του νοσοκομείου Αγίου Νικολάου λόγω αναστολής αποβολής κοπράνων και αερίων από 24 ώρου. Από τον ακτινολογικό έλεγχο διεπιστώθη αυξημένη αεροπλήθεια του εντέρου, ενώ συνυπήρξε και λοίμωξη αναπνευστικού . Λόγω της νοητικής στέρησης του ασθενή δεν ήταν δυνατή η λήψη ιστορικού και η συνεργασία του κατά την κλινική εξέταση ήταν πλημμελής. Ο ασθενής εισήχθη στη χειρουργική κλινική για παρακολούθηση.Tη 2η μέρα νοσηλείας του στη κλινική παρουσίασε οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια και μεταφέρθηκε στη Μ.Ε.Θ του νοσοκομείου. Κατά την 3η ημέρα νοσηλείας του στη Μ.Ε.Θ, ο ασθενής εμφάνισε σηπτική καταπληξία και κλινική εικόνα οξείας Χειρουργικής κοιλίας διεγχειρητικά διεπιστώθη συστροφή του τυφλού. Ο ασθενής υπεβλήθη επιτυχώς σε δεξιά κολεκτομή.

Αποτελέσματα: Ο ασθενής αφού υπεβλήθη σε δεξιά κολεκτομή εμφάνισε βελτίωση της κλινικής του εικόνας και έπαψε να είναι σηπτικός . Την 2η μετεγχειρητική ημέρα παρουσίασε φυσιολογικούς εντερικούς ήχους.

Συμπεράσματα: Με τον όρο συστροφή τυφλού αναφερόμαστε στην στροφή του τυφλού ως προς τον κάθετο άξονα ή την αναδίπλωση του πάνω στο μεσεντέριο του. Αυτή συστροφή ή αναδίπλωση του τυφλού μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τον στραγγαλισμό των αγγείων του και οδηγεί σε οξεία απόφραξη του εντέρου. H έγκαιρη διάγνωση και η σωστή τεχνική κατά την αντιμετώπιση της είναι απαραίτητες για την ορθή αντιμετώπιση της συστροφής του τυφλού.

76 77

P11 ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΑΙΜΑΤΟΚΡΙΤΗ ΚΑΙ ΟΡΙΑΚΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΦΕΡΡΙΤΙΝΗΣ

Αγγέλη Π.1, Καλλιά Σ.2

1Γαστρεντερολογικό Τμήμα, 2Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν. Φιλιατών

Σκοπός: Παρότι η ενδοσκόπηση του πεπτικού συστήματος αποτελεί τεκμηριωμένη προσέγγιση των ασθενών με σιδηροπενική αναιμία, δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα για τη διερεύνηση ασθενών με φυσιολογικό αιματοκρίτη και οριακά φυσιολογικές τιμές φερριτίνης. Σκοπός της μελέτης είναι να καθοριστεί το είδος και η συχνότητα των σημαντικών ενδοσκοπικών βλαβών σε ασθενείς με τιμές φερριτίνης στα κατώτερα φυσιολογικά όρια.

Υλικό και Μέθοδοι: 24 ασθενείς με φυσιολογικό αιματοκρίτη ( γυναίκες :Ht >38%, άντρες:Ht>42%) και τιμές φερριτίνης 10-30 mg/dl (8 - 340 ng/ml ), υπεβλήθησαν σε ενδοσκοπικό έλεγχο ανώτερου ή και κατώτερου πεπτικού συστήματος σε διάστημα 2 ετών. Οι ασθενείς μοιράστηκαν σε ομάδα Α: ασθενείς με φερριτίνη 10 -20 ng/ml (ν =13) και ομάδα Β : ασθενείς με φερριτίνη 20-30 ng/ml (ν =11).

Αποτελέσματα και Συμπεράσματα: Ενδοσκοπικά σημαντικές βλάβες διαπιστώθηκαν σε 12 ασθενείς στην ομάδα Α (92%) και σε 5 ασθενείς(45%) στην ομάδα Β ( p< 0,009). Βλάβες κατώτερου πεπτικού συστήματος βρέθηκαν σε 6 ασθενείς στην ομάδα Α (46%), αλλά μόνο σε 2 ασθενείς από την ομάδα Β (18%). Η συχνότητα κακοήθων βλαβών ήταν μεγαλύτερη στην ομάδα Α (30%), σε σχέση με την ομάδα Β ( 9% ). Παρά το μικρό αριθμό ασθενών τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι, η φερριτίνη ορού αποτελεί πιο αξιόπιστο δείκτη πρώιμων ενδοσκοπικών βλαβών και δη κακοηθειών, σε σχέση με τον αιματοκρίτη.

P12 ΗΠΙΑ ΣΙΔΗΡΟΠΕΝΙΚΗ ΑΝΑΙΜΙΑ ΚΑΙ ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ

Καλλιά Σ.1, Αγγέλη Π.2

1Μικροβιολογικό Εργαστήριο, 2Γαστρεντερολογικό Τμήμα, Γ.Ν. Φιλιατών

Σκοπός: Ο πλήρης έλεγχος ασθενών με σιδηροπενική αναιμία περιλαμβάνει την ενδοσκόπηση του πεπτικού συστήματος, προς ανεύρεση αιτίου αιμορραγίας ή δυσαπορρόφησης. Σκοπός της μελέτης είναι να διερευνηθούν τα αίτια της ήπιας σιδηροπενικής αναιμίας στον αγροτικό πληθυσμό, που εμφανίζει διαφορετικές διατροφικές συνήθειες και μεγαλύτερη έκθεση σε παρασιτώσεις σε σχέση με τον αστικό πληθυσμό.

Υλικό και Μέθοδοι: Σε περίοδο 2 ετών προσήλθαν στο Ε.Ι 28 ασθενείς (ηλικίας 37-75 ετών) για διερεύνηση ήπιας σιδηροπενικής αναιμίας (Hb:10-12 g/dl) και χαμηλή φερριτίνη ορού, οι οποίοι δεν ανέφεραν προφανή απώλεια αίματος. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθησαν σε ενδοσκόπηση ανώτερου και κατώτερου πεπτικού συστήματος, με λήψη βιοψιών από τη β΄ μοίρα δωδεκαδακτύλου και έλεγχο για ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού με CLO τεστ. Λήψη βιοψιών από βλεννογόνο σώματος και άντρου πραγματοποιήθηκε σε ασθενείς με ενδοσκοπική εικόνα ατροφίας.

Αποτελέσματα και Συμπεράσματα: Ενδοσκοπικές βλάβες σχετιζόμενες με αίτια που προκαλούν μικροσκοπική αιμορραγία (κακοήθεια, αγγειοδυσπλασία, έλκος, οισοφαγίτιδα) διαπιστώθηκαν σε 14 ασθενείς (50%). Αίτια που σχετίζονται με δυσαπορρόφηση σιδήρου (Hp πανγαστρίτιδα ή ατροφική γαστρίτιδα σώματος άντρου), διαπιστώθηκαν σε 4 ασθενείς(14%). Σε 10 ασθενείς (36%) δεν ανευρέθη σαφές αίτιο σιδηροπενικής αναιμίας. Σύμφωνα με τη μελέτη αυτή η μικροσκοπική αιμορραγία αποτελεί πιο συχνό αίτιο σιδηροπενικής αναιμίας σε σχέση με τη δυσαπορρόφηση σιδήρου. Επιπλέον στον αγροτικό πληθυσμό διαπιστώθηκε αυξημένο ποσοστό αδιευκρίνιστης σιδηροπενικής αναιμίας, σε σχέση με τη διεθνή βιβλιογραφία.

P13 ΕΛΙΚΟΒΑΚΤΗΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΠΥΛΩΡΟΥ ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ

Στροφύλας Α., Κεραμιδάρης Δ., Λαγουδιανάκης Ε., Παππάς Α., Κορονάκης Ν., Μανουράς Α.

Β’ Χειρουργική Κλινική, 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών, Α’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική, Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, Πανεπιστήμιο Αθηνών

Σκοπός: Η λοίμωξη από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού είναι επαρκώς τεκμηριωμένο αίτιο υπεργαστριναιμίας. Η άυξηση των επιπέδων γαστρίνης του ορού έχει συσχετιστεί με την αιτιοπαθογένεια του καρκίνου του παχέος εντέρου. Η παρούσα μελέτη εξετάζει την συχνότητα της λοίμωξης από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού και του ιδιαίτερα λοιμώδους στελέχους cagA σε ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου σε σχέση με ομάδα ελέγχου.

Υλικό και Μέθοδοι: 93 ασθενείς με καρκίνο του παχεός εντέρου που αντιμετωπίσθηκαν στην Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών εντάχθηκαν προοπτικά στην παρούσα μελέτη. Δημογραφικά αντίστοιχοι 20 ασθενείς με κήλη αποτελούν την ομάδα ελέγχου. Οι ασθενείς ελέχθησαν για αντισώματα IgG στον ορό έναντι του ελικοβακτηριδίου και της cagA πρωτείνης.

Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των ασθενών με καρκίνο ήταν 69,1 (sd: 10,1) και για την ομάδα ελέγχου 64,2 (sd:14,8) (p>0.05). 71% (66) ήταν θετικοί στο ελικοβακτηρίδιο ενώ από αυτούς 37 ήταν θετικοί στην cagA πρωτείνη. Η συχνότητα ανεύρεσης IgG στην ομάδα ελέγχου ήταν 65% (13) και δεν είχε στατιστική διαφορά. Αντίθετα στους ασθενείς με καρκίνο η συχνότητα εμφάνισης του στελέχους cagA ήταν στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερη (56%) έναντι της ομάδας ελέγχου (38,4%, p < 0.05).

Συμπεράσματα: Η λοίμωξη από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού δεν είναι συχνότερη σε ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου από την ομάδα ελέγχου και αυτό αποτελεί στοιχείο ενάντια στην πιθανολογούμενη παθογενετική συσχέτιση. Αντίθετα όμως η αυξημένη συχνότητα του στελέχους cagA στους ασθενείς με καρκίνο του παχεός εντέρου χρήζει περαιτέρω μελέτης.

P14 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΠΑΝΙΟΥ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΣΑΡΚΩΜΑΤΟΕΙΔΟΥΣ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΟΣ ΟΡΘΟΠΡΩΚΤΙΚΗΣ ΣΥΜΒΟΛΗΣ

Κεραμιδάρης Δ.1, Κουκούτσης Η.1, Γουργιώτης Σ.1, Λαγουδιανάκης Ε.1, Σαμπαζιώτης Δ.2, Γάκης Χ.1, Γεμενετζής Γ.1, Λαχανάς Ι.1, Σερέτης Χ.2, Δημητρακόπουλος Γ.1

1Β΄ Χειρουργική Κλινική 401 ΓΣΝΑ, 2Παθολογοανατομικό Τμήμα 401 ΓΣΝΑ

Σκοπός: Τα ιστολογικώς αμιγή σαρκωματοειδή καρκινώματα είναι ιδιαίτερα σπάνιοι όγκοι, των οποίων η εντόπιση στον γαστρεντερικό σωλήνα είναι εξαιρετικά ασυνήθης. Ιστολογικά, χαρακτηρίζονται από την συνύπαρξη κακοήθων επιθηλιακών και μεσεγχυματικών κυττάρων. Η ανεύρεσή τους στο παχύ έντερο έχει περιγραφεί σε μόλις 6 περιπτώσεις στην διεθνή βιβλιογραφία. Στην παρούσα εργασία παρουσιάζεται η 7η γνωστή περίπτωση αμιγούς σαρκωματοειδούς καρκινώματος παχέος εντέρου.

Παρουσίαση Περιστατικού: Άρρεν ασθενής, 78 ετών, προσήλθε με αναφερόμενη δυσκοιλιότητα, σταδιακή μείωση του όγκου των κοπράνων και αιμορραγία από το ορθό κατά την αφόδευση. Ο ασθενής υπεβλήθη αρχικά σε κολονοσκόπηση, η οποία κατέδειξε πολυποειδή εξεργασία στην ορθοπρωκτική συμβολή. Διενεργήθηκε αξονική τομογραφία κοιλίας, η οποία εκτός της εξεργασίας αποκάλυψε την ύπαρξη διηθημένων επιχώριων λεμφαδένων. Ακολούθως, ο ασθενής υπεβλήθη σε κοιλιοπερινεϊκή εκτομή ορθού. Η ιστολογική εξέταση ανέδειξε σαρκωματοειδές καρκίνωμα με ατρακτόμορφα νεοπλασματικά κύτταρα και 2 διηθημένους λεμφαδένες, ενώ η ανοσοϊστοχημεία ήταν θετική για κερατίνες ευρέως φάσματος (ΑΕ1/ΑΕ3), και Vimentin και αρνητική για CD34, SMA, HHF-35, h-caldesmon, δεσμίνη, S-100 πρωτείνη και HMB-45. Ο ασθενής διανύει τον 4ο μήνα της μετεγχειρητικής του πορείας σε άριστη γενική κατάσταση και χωρίς επιπλοκές.

Συζήτηση: Τα δεδομένα αναφορικά με την αντιμετώπιση των σαρκωματοειδών καρκινωμάτων του πεπτικού σωλήνα είναι εξαιρετικά περιορισμένα, λόγω της ιδιαίτερης σπανιότητας των συγκεκριμένων όγκων. Η ριζική εκτομή του όγκου και η τακτική μετεγχειρητική παρακολούθηση του ασθενούς, αποτελούν προς το παρόν τη θεραπεία εκλογής.

78 79

P15 ΕΠΙΠΕΔΑ ΓΑΣΤΡΙΝΗΣ ΣΤΟΝ ΟΡΟ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

Στροφύλας Α., Κεραμιδάρης Δ., Μανουράς Ι., Λαγουδιανάκης Ε., Παππάς Α., Σερέτης Χ., Κορωνάκης Ν., Μανουράς Α.

Β’ Χειρουργική Κλινική, 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών, Α’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική, Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, Πανεπιστήμιο Αθηνών

Σκοπός: Η γαστρίνη έχει αυξητική δράση στο επιθήλιο του παχέος εντέρου και νεότερες μελέτες εξετάζουν το ρόλο της γαστρίνης στην καρκινογένεση του καρκίνου του παχέος εντέρου. Στην παρούσα μελέτη εξετάζουμε την συσχέτιση των επιπέδων γαστρίνης στον ορό με το στάδιο του καρκίνου του παχέος εντέρου.

Υλικό και Μέθοδοι: 93 ασθενείς με καρκίνο του παχεός εντέρου που αντιμετωπίσθηκαν στην Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών εντάχθηκαν προοπτικά στην παρούσα μελέτη. Από όλους τους ασθενείς ελήφθησαν προεγχειρητικά δείγματα αίματος για τον υπολογισμό της γαστρίνης στον ορό και καταγράφηκαν τα ευρήματα της παθολογικής εκτίμησης του εξαιρεθέντος όγκου.

Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των ασθενών με καρκίνο ήταν 69,1 (sd: 10,1). Τα επίπεδα γαστρίνης στο ορό των ασθενών της μελέτης δεν διάφεραν στατιστικά σε σχέση με το στάδιο της νόσου. Αντίθετα η στατιστική ανάλυση ανέδειξε ότι τα επίπεδα γαστρίνης στον ορό ήταν στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερα στους ασθενείς με λεμφαδενικές μεταστάσεις έναντι αυτών δίχως νόσο στους εξαιρεθέντες λεμφαδένες (53,6 vs 41,06 pg/ml p=0.025).

Συμπεράσματα: Τα επίπεδα γαστρίνης του ορού δεν συσχετίζονται με το παθολογοανατομικό στάδιο σε ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου. Η πιθανότητα η γαστρίνη να παρουσιάζει καρκινογόνο δράση επισημαίνεται από την δυνατότητα των καρκινικών κυττάρων στους ασθενείς με υψηλότερα επίπεδα στον ορο να μεθίστανται στους λεμφαδένες. Το εύρημα αυτό χρήζει περαιτέρω μελέτης.

P16 ΜΕΛΕΤΗ ΑΝΑΤΟΜΙΚΗΣ ΚΑΤΑΝΟΜΗΣ ΠΟΛΥΠΟΔΩΝ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

Κωνσταντινίδου Β.1,2, Κωνσταντινίδης Κ.1

1Ιδιωτικό Ιατρείο, Θεσσαλονίκη, 2Ιατρική Σχολή Α.Π.Θ.

Σκοπός: Παρά το ότι η Ελλάδα καταλαμβάνει τη χαμηλότερη θέση ανάμεσα στις χώρες της ΕΟΚ, ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι σημαντική αιτία θνησιμότητας (8,7 θάνατοι ανά 100.000 πληθυσμού) και αποτελεί την τρίτη κατά σειρά αιτία θανάτου από κακοήθη νεοπλάσματα. Η έγκαιρη ενδοσκοπική διάγνωση και αντιμετώπιση οδηγεί σε μείωση θνητότητας από καρκίνο παχέος εντέρου.

Υλικό- Μέθοδοι: Η μελέτη περιλάμβανε 44 ασθενείς του ιατρείου μας (22 γυναίκες και 22 άνδρες, μέσης ηλικίας 53,5 έτη) οι οποίοι υποβλήθηκαν σε ολική κολονοσκόπηση και λήψη βιοψιών μεταξύ Ιανουάριου 2010 και Δεκέμβριου 2010.

Αποτελέσματα: Στο σύνολο των ασθενών φυσιολογικά ενδοσκοπικά ευρήματα διαπιστώθηκαν σε 5, 11.36 % (3 άνδρες, 2 γυναίκες, NSS p>0.05). Στους 39 ασθενείς (88.64%) βρέθηκαν πολύποδες παχέος εντέρου. Ο αριθμός πολυπόδων ανά ασθενή ήταν από 1 έως 6. Σε 32 ασθενείς (82,1%) οι πολύποδες βρίσκονταν στο ορθοσιγμοειδές, σε 3 (7,7%) στο κατιόν - εγκάρσιο, σε 2 (5,1%) στο ανιόν τυφλό και σε 2 (5,1%) διάσπαρτοι σε όλο το έντερο. Ανάλογα με τον ιστολογικό τους τύπο, 28 (82,6%) ασθενείς είχαν αδενωματώδεις, (λαχνωτά ή σωληνολαχνωτά), 5 (14,8%) αδενοκαρκίνωμα, 5 (12,8%), 5 (12,8) υπερπλαστικός πολύποδας και 1 (2,6%) φλεγμονώδεις πολύποδες. Εικόνα ειδικής φλεγμονής παχέος εντέρου τύπου ελκώδους κολίτιδας διαπιστώθηκε στους 4 ασθενείς.

Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα συμφωνούν με τα διεθνή δεδομένα όσον αφορά την κατανομή, τον ιστολογικό τύπο και τον αριθμό των πολυπόδων. Η προληπτική αφαίρεση πολυπόδων ανεξάρτητα από την εντόπιση συνιστάται για την πρόληψη ανάπτυξης καρκίνου.

P17 ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΙΣΧΑΙΜΙΚΗΣ ΟΡΘΙΤΙΔΑΣ ΣΤΟΥΣ ΥΠΕΡΗΛΙΚΕΣ

Σιαπέρας Γ.¹, Αγγέλη Π.², Τσίμος Κ.¹,Ξιάρχου Α.¹,Τσώνης Γ.¹

¹Παθολογική Κλινική, ² Γαστρεντερολογικό Τμήμα, Γ.Ν.Φιλιατών

Σκοπός: Η ισχαιμική ορθίτιδα είναι σπάνια οντότητα λόγω της διπλής αιμάτωσης του ορθού και συνήθως σχετίζεται με ενδοκοιλιακές αγγειοχειρουργικές επεμβάσεις ή σοβαρή καρδιαγγειακή νόσο. Σκοπός της μελέτης είναι να διερευνηθεί η συχνότητα της νόσου στους υπερήλικες.

Υλικό και Μέθοδοι: Κατά το διάστημα 2008-2011 νοσηλεύτηκαν 14 ασθενείς ηλικίας 61-97 ετών λόγω ισχαιμικής κολίτιδας επιβεβαιωμένη ενδοσκοπικά και ιστολογικά. Οι ασθενείς με βάση την ηλικία χωρίστηκαν σε :ομάδα Α ασθενείς έως 80 ετών (v=8) και σε ομάδα Β άνω των 80 ετών ( v=6 ).

Συμπέρασμα και αποτελέσματα: Η κατανομή της νόσου ήταν η εξής: περιφερικό εγκάρσιο - κατιόν 5 ασθενείς (35,7 %), κατιόν- σιγμοειδές 6 ασθενείς ( 42,8 %) και 3 ασθενείς ορθο-σιγμοειδές (21,4%). Στην ομάδα Α η συχνότητα της ισχαιμικής ορθίτιδας ήταν 0% ενώ στην ομάδα Β η συχνότητα ήταν 50%. Σε ένα ασθενή οι ενδοσκοπικές βλάβες του ορθού ήταν εντονότερες σε σχέση με τις ενδοσκοπικές βλάβες του σιγμοειδούς.Παρά το μικρό αριθμό ασθενών της μελέτης υπήρχαν σαφείς ενδείξεις ότι η ισχαιμική ορθίτιδα δεν αποτελεί σπάνια οντότητα στους υπερήλικες.

P18 ΕΠΕΙΓΟΥΣΕΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΛΕΠΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

Λιντζέρης Ι., Αγρογιάννη Ξ., Καπόγιαννης Φ., Μαύρος Β., Ρόζης Κ., Πονηράκος Β.

Β΄ Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν.Τρίπολης

Εισαγωγή: Μια χειρουργική επέμβαση στο λεπτό και παχύ έντερο που διενεργείται με την χροιά του επείγοντος σχετίζεται συχνά με υψηλά ποσοστά επιπλοκών και νοσηρότητας,καθώς συχνά δεν προηγείται εντερική προετοιμασία και ο ασθενής ενδεχομένως να βρίσκεται σε ασταθή γενική κατάσταση.

Σκοπός: Στην παρούσα εργασία επιχειρείται διερεύνηση των συχνοτέρων αιτιών επείγουσας χειρουργικής παρέμβασης στο λεπτό και παχύ έντερο.

Υλικό - Μέθοδος: Διεξήχθη μια μονοκεντρική αναδρομική μελέτη 5 ετίας στην οποία καταγράφηκαν όλες οι νοσολογικές οντότητες του λεπτού και παχέος εντέρου για τις οποίες απαιτήθηκε άμεση χειρουργική αντιμετώπιση και επιδημιολογικά χαρακτηριστικα όπως η ηλικία ,το φύλο,το ειδος της χειρουργικής διόρθωσης και τυχόν επιπλοκές.

Αποτελέσματα: Επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση κρίθηκε οτι απαιτήθηκε στα ακόλουθα1) Σε 3 περιπτώσεις εμβολής άνω μεσεντερίου αρτηρίας.2) Σε 68 ασθενείς με συστροφή εντέρου και σε 79 με συστροφή μεσεντερίου.3) Σε 128 περιπτώσεις διάσπασης αναστόμωσης λεπτού κ παχέος εντέρου.4) Σε 6 περιπτώσεις διάτρησης λεπτού εντέρου.5) Σε 9 περιπτώσεις διάτρησης παχέος εντέρου.6) Σε 2 περιπτώσεις ρήξης μεσεντερίου.7) Σε 64 περιπτώσεις επι αποφρακτικού ειλεού8) Σε 254 φλεγμονές σκωληκοειδούς

Συμπεράσματα: Τα συχνότερα αίτια επείγουσας χειρουργικής παρέμβασης επι εντερικών παθήσεων αφορούν τη σκωληκοειδίτιδα, τις διασπάσεις αναστομώσεων, το ειλεό και τη διάτρηση.

80 81

P19 ΕΠΕΙΓΟΥΣΕΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΠΡΩΚΤΟΥ

Λιντζέρης Ι., Αγρογιάννη Ξ., Μαύρος Β., Αποστολοπούλου Α., Χρονοπούλου Ζ. Μπεφάνης Π., Φραγκούλης Χ., Πονηράκος Β.

Β΄ Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν.Τρίπολης

Σκοπός: H διερεύνηση των συχνότερων αιτιών επείγουσας χειρουργικής παρέμβασης στον πρωκτό.

Υλικό-Μέθοδος: Διεξήχθη αναδρομική μελέτη 5 ετίας στην οποία καταγράφησαν οι παθήσεις για τις οποίες απαιτήθηκε άμεση χειρουργική αντιμετώπιση, το είδος της επέμβασης και οι τυχόν επιπλοκές και επιδημιολογικά χαρακτηριστικά όπως η ηλικία, το φύλο.

Αποτελέσματα: Επείγουσα χειρουργική επέμβαση απαιτήθηκε στα ακόλουθα:1) Περιεδρικό απόστημα σε 73 ασθενείς (55 άντρες με μέση ηλικία 49 ετη και 18 γυναίκες με μέση ηλικία τα 42,6 έτη ). Η αντιμετώπιση περιελάμβανε διάνοιξη,παροχέτευση και αντιβιωτική αγωγή.2) Περιεδρικό απόστημα με συρίγγιο σε 13 περιπτώσεις (8 άντρες με μέση ηλικία τα 52 ετη και 5 γυναίκες με μέση ηλικία 50 έτη). Η χειρουργική αντιμετώπιση αφορούσε σε πρώτο χρόνο το απόστημα και σε δεύτερο χρόνο το συρίγγιο.3) Θρομβωθείσες αιμορροϊδες σε 26 ασθενείς (16 γυναίκες και 10 άντρες).Στις 20 περιπτώσεις έγινε διάνοιξη της θρομβωθείσας αιμορροϊδας και εκκένωση του θρόμβου δια αμέλξεως με αιμορραγική επιπλοκή σε 2 περιπτώσεις.Σε 6 ασθενείς έγινε εκτομή της θρομβωθείσας αιμορροϊδας και συρραφή χωρίς επιπλοκές ή υποτροπή.

Συμπεράσματα: Το απόστημα και η θρόμβωση εξωτερικών αιμορροϊδων αποτελούν τα συχνότερα αίτια επείγουσας χειρουργικής παρέμβασης στον πρωκτό.Σε κάθε περίπτωση επιβάλλεται πρωκτοσκόπηση και ορθοσκόπηση ενώ σε ασθενείς μεγαλύτερους των 40 ετών ή με παράγοντες κινδύνου συνιστάται κολονοσκόπηση.

P20 ΠΕΡΙΤΟΝΑΪΚΗ ΠΛΥΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΟΡΘΟΚΟΛΙΚΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Σερέτης Φ.1, Λεβεντάκος Κ.2, Λιάκος Ν.2

1Ιατρική Σχολή Πατρών, 2Ιατρική Σχολή ΑΠΘ

Σκοπός: Σκοπός της εργασίας είναι η ανάδειξη της σημασίας της περιτοναϊκής πλύσης στην μετεγχειρητική πρόγνωση του ορθοκολικού καρκίνου.

Υλικά-Μέθοδος: Ανασκόπηση της βιβλιογραφίας με χρήση της μηχανής αναζήτησης pubmed με λέξεις κλειδιά «peritoneal fluid cytology, colorectal cancer, peritoneal lavage, colorectal cancer, anastomotic leakage».

Αποτελέσματα: Οι Katoh & συν. σε μελέτη με δείγμα 226 ασθενών με ορθοκολικό καρκίνο αναφέρουν ανεύρεση ελεύθερων καρκινικών κυττάρων (IPCs) στο περιτοναϊκό υγρό σε ποσοστό 14,6%, συνδέοντάς το με στατιστικά σημαντική μικρότερη 5-ετή επιβίωση (14,5% στα IPC+ έναντι 79% στα IPC- δείγματα) και ενίσχυση της πιθανότητας υποτροπής. Oι Kanellos & συν., σε μελέτη με δείγμα 98 ασθενών, καταλήγουν πως ο συνδυασμός θετικής κυτταρολογικής εξέτασης και υψηλών επιπέδων CEA στο περιτοναϊκό υγρό συνδέεται με 85% τοπική επανεμφάνιση. Oι Vogel & συν. επιβεβαιώνουν τα δεδομένα αυτά με μελέτη τους σε δείγμα 135 ασθενών, όπου IPCs που εκφράζουν CEA σχετίζονται με 20% 5-ετή επιβίωση. Τέλος, ανάλυση του περιτοναϊκού υγρού μπορεί να προβλέψει αναστομωτική διαφυγή (θετική συσχέτιση με αυξημένο κίνδυνο υποτροπής) με τους Pasternak & συν. να διαπιστώνουν αυξημένες τις μεταλλοπρωτεϊνάσες 8 και 9 (δείγμα 29 ασθενών με καρκίνο ορθού) και τον Junger να προτείνει τα αυξημένα επίπεδα ενδοτοξινών ως παράγοντα διάγνωσης διαφυγής στις πρώτες 3 μετεγχειρητικές μέρες.

Συζήτηση: Η περιτοναϊκή πλύση μπορεί να αποτελέσει πολύτιμο προγνωστικό εργαλείο σε ασθενείς με ορθοκολικό καρκίνο και πρέπει να αναζητηθούν μέθοδοι για επαύξηση της ευαισθησίας της, πιθανώς σε συνδυασμό με νέες τεχνικές μοριακής διαγνωστικής.

P21 ΑΠΟΦΡΑΞΗ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΚΗΛΗ SPIEGEL. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΜΙΑΣ ΣΠΑΝΙΑΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΟΝΤΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

Σαλεμής Ν., Κοντοράβδης Ν., Τσοχαταρίδης Ε. Β’ Χειρουργική Κλινική, ΝΙΜΤΣ, Αθήνα

Εισαγωγή-Σκοπός: Η απόφραξη του παχέος εντέρου λόγω κήλης Spiegel είναι εξαιρετικά σπάνια κλινική οντότητα, με ελάχιστες αναφορές στην διεθνή βιβλιογραφία. Σκοπός αυτής της εργασίας είναι η παρουσίαση σπάνιας περίπτωσης απόφραξης παχέος εντέρου σε ασθενή με εικόνα μη ανατασσομένης κήλης Spiegel. Παράλληλα γίνεται ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας.

Υλικό και Μέθοδοι: Πρόκειται για ασθενή ηλικίας 41 ετών παχύσαρκο (ΒΜΙ:44.2 Kg/m2) ο οποίος προσήλθε στην κλινική μας με διάταση κοιλίας, άλγος και προοδευτικά επιδεινούμενη δυσκοιλιότητα από 6ημέρου. Κατά την αντικειμενική εξέταση διαπιστώθηκε με μεγάλη δυσχέρεια ψηλαφητή μάζα στην δεξιά κάτω κοιλία. Εργαστηριακά διαπιστώθηκε λευκοκυττάρωση (12.5x109/L). Η υπολογιστική τομογραφία κατέδειξε την ύπαρξη κήλης Spiegel με παρουσία παχέος εντέρου στον κηλικό σάκκο.

Αποτελέσματα: Κατά την χειρουργική επέμβαση βρέθηκε κήλη Spiegel με περιεχόμενο τμήμα του ανιόντος κόλου, έλικα λεπτού εντέρου και τμήμα μείζονος επιπλόου. Μετά την ανάταξη του περιεχομένου στην περιτοναική κοιλότητα έγινε αποκατάσταση της κήλης με χρήση πλέγματος. Η μετεγχειρητική πορεία του ασθενούς ήταν ομαλή. Παραμένει χωρίς στοιχεία υποτροπής 17 μήνες μετά την χειρουργική επέμβαση.

Συμπεράσματα: Η απόφραξη του παχέος εντέρου λόγω κήλης Spiegel είναι εξαιρετικά σπάνια. Η υπολογιστική τομογραφία δίδει λεπτομερή καταγραφή της ανατομίας της περιοχής και του περιεχομένου της κήλης προεγχειρητικά. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται κατά την κλινική εξέταση στους παχύσαρκους ασθενείς. Η ανοικτή προσέγγιση είναι ασφαλής στην επείγουσα αντιμετώπιση επιπλοκών της κήλης Spiegel στους παχύσαρκους ασθενείς.

P22 ΚΑΚΟΗΘΕΙΣ ΟΓΚΟΙ ΠΡΩΚΤΟΥ

Λιντζέρης Ι., Πρίγκουρης Π., Γιοβανάκης Κ., Αγρογιάννη Ξ., Αργυράκος Θ., Πρίγκουρης Σ.

Β’ Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν.Τρίπολης, Δ’ Χειρουργική Κλινική και Παθολογοανατομικό Εργαστήριο Γ.Ν. Αθηνών «Ο Ευαγγελισμός»

Σκοπός: Στην παρούσα εργασία επιχειρείται η διερεύνηση της συχνότητας των κακοήθων όγκων του πρωκτού.

Υλικό-Μέθοδος: Διεξήχθη μια μονοκεντρική αναδρομική μελέτη 5 ετών στο νοσοκομείο μας. Κατεγράφησαν σε αυτό το χρονικό διάστημα όλες οι περιπτώσεις ασθενών στους οποίους διεγνώσθη κακοήθης νόσος του πρωκτού,η κλινική συμπτωματολογία με την οποία προσήλθαν και επιδημιολογικά στοιχεία όπως το φύλο και η ηλικία.

Αποτελέσματα: Ανευρέθησαν συνολικά 60 περιπτώσεις ασθενών με καρκίνο του πρωκτού.Από αυτούς 25 περιστατικά αφορούσαν αδενοκαρκίνωμα πρωκτού,ποσοστό δηλαδη 40% επι του συνόλου,26 ακανθοκυτταρικά καρκινώματα,5 περιπτώσεις ασθενών με νόσο Bowen,ένα ασθενή με αλλοιώσεις νόσου Paget,ένα στρωματικό όγκο GIST και δύο μελανώματα.Η ηλικία των ασθενών κυμαινόταν από 30 έως 92 ετών και επρόκειτο για 34 γυναίκες και 26 άνδρες.

Συμπεράσματα: Διαφαίνεται ότι στο κέντρο μας υπάρχει αυξημένη συχνότητα εμφάνισης του αδενοκαρκινώματος του πρωκτού συγκριτικά με τα διεθνή δεδομένα.Μια πολυκεντρική, αναδρομική μελέτη δεκαετίας καθώς και μια προοπτική καταγραφή κάθε νέας περίπτωσης πρωκτικού όγκου θα μπορούσαν να αποβούν χρήσιμες στην προσπάθεια διασαφήνισης της επίπτωσης της νόσου και των κατηγοριών της.

82 83

P23 ΑΜΕΣΕΣ ΚΑΙ ΑΠΩΤΕΡΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΤΗΣ ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΕΚΤΟΜΗΣ ΜΕ ΚΥΚΛΙΚΟ ΑΝΑΣΤΟΜΩΤΗΡΑ: Η 6 ΕΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΣ

Γρηγορόπουλος Π1., Καλλές Β.2, Παπαπαναγιώτου Ι.1, Μέκρας Α., Αργυρού Α.1, Παπαγεωργίου Κ.1, Ντεριάν Α.1

11η Χειρουργική Κλινική, 1ο Νοσοκομείο ΙΚΑ, Αθήνα, 2Α’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική, Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α.

Σκοπός: Η εισαγωγή της αιμορροϊδεκτομής με κυκλικό αναστομωτήρα κατά Longo έφερε μεγάλες αλλαγές στη θεραπεία της αιμορροϊδικής νόσου. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να παρουσιάσει και να αξιολογήσει τόσο τα αποτελέσματα όσο και τις επιπλοκές (άμεσες και απώτερες) από την εμπειρία μας στην χρήση αυτής της τεχνικής.

Υλικό και Μέθοδος: Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 6 ετών (2005-2011), 123 ασθενείς υποβλήθηκαν σε αιμορροϊδεκτομή με χρήση κυκλικού αναστομωτήρα στην κλινική μας. Από αυτούς, 79 ήταν άνδρες και 44 γυναίκες, με μέση ηλικία 48,2 έτη (εύρος 22-83 έτη). 83 είχαν αιμορροϊδοπάθεια τρίτου βαθμού, 34 είχαν τετάρτου βαθμού και 6 είχαν δευτέρου βαθμού αιμορραγούσες αιμορροΐδες.

Αποτελέσματα: Ο μετεγχειρητικός πόνος ήταν ελάχιστος ή ανύπαρκτος. Η αιμορραγία έχει μειωθεί σημαντικά με την χρήση του νέου κυκλικού αναστομωτήρα ΡΡΗ03. Τοποθέτηση επιπλέον ραμμάτων ή έγχυση αδρεναλίνης 1:200.000 για αιμόσταση απαιτήθηκε σε 6 ασθενείς (4,8%). Προσωρινή κατακράτηση ούρων, εμφάνισαν 3 ασθενείς (2,4%), αλλά δεν απαιτήθηκε καθετηριασμός της ουροδόχου κύστης. Ως απώτερη επιπλοκή, «έπειξη για αφόδευση» ανέφεραν 8 ασθενείς (6,5%), η οποία όμως παρήλθε μετά από μερικούς μήνες. Κατά την μετεγχειρητική περίοδο, σε κανένα ασθενή δεν εμφανίστηκε υποτροπή ή πρόπτωση του ορθού και δεν αναφέρθηκαν περιπτώσεις χρόνιου μετεγχειρητικού πόνου. Ο χρόνος της μετεγχειρητικής νοσηλείας των ασθενών ήταν μία ημέρα, με εξαίρεση 2 ασθενείς οι οποίοι παρέμειναν για μια επιπλέον ημέρα για παρακολούθηση αιμορραγίας.

Συμπεράσματα: Η ορθή εφαρμογή της αιμορροϊδεκτομής με κυκλικό αναστομωτήρα κατά Longo μειώνει τις πιθανές επιπλοκές της χειρουργικής αντιμετώπισης της αιμορροϊδοπάθειας, ενώ στα πλεονεκτήματά της περιλαμβάνονται ο μειωμένος μετεγχειρητικός πόνος, η μειωμένη διάρκεια νοσηλείας και η πρώιμη επιστροφή των ασθενών στην εργασία τους.

P24 ΚΟΙΛΙΟΠΕΡΙΝΕΪΚΗ ΕΚΤΟΜΗ ΓΙΑ ΜΕΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΑΠΟ Ca ΜΑΣΤΟΥ - ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

Ευθυμιάδης Χ., Κοσμίδης Χ., Φωτιάδης Π., Ανθιμίδης Γ., Βασιλειάδου Κ., Μέκρας Δ., Ιωαννίδης Α., Μπασδάνης Γ.


Εισαγωγή - Σκοπός: Μεταστατικές εστίες σε ασθενείς με διαγνωσμένο καρκίνο μαστού μπορούν να ανευρεθούν σε κάθε όργανο, αλλά κυρίως εντοπίζονται στα οστά, τους πνεύμονες, τους λεμφαδένες και τα επινεφρίδια. Παρουσιάζεται η σπάνια περίπτωση ασθενούς με μεταστατική εστία ορθού ως αποτέλεσμα μετάστασης από καρκίνο μαστού.

Παρουσίαση Περίπτωσης: Γυναίκα ασθενής με λοβιακό καρκίνωμα μαστού χειρουργηθέν προ πενταετίας, η οποία δεν ήταν συνεπής στον τακτικό ετήσιο επανέλεγχο για τη νόσο, προσήλθε με εικόνα αποφρακτικού ειλεού και εναλλαγές στις συνήθειες του εντέρου. Υποβλήθηκε σε πρωκτοσκόπηση, στην οποία ανευρέθηκε μάζα που απέφραζε το ορθό, σε απόσταση 1 cm από τον πρωκτικό δακτύλιο. Η σταδιοποίηση της νόσου επέτρεψε την αντιμετώπιση της νόσου χειρουργικά. Η ασθενής υποβλήθηκε σε κοιλιοπερινεϊκή εκτομή. Μετεγχειρητικά έλαβε συμπληρωματική ακτινοθεραπεία.

Αποτελέσματα: Ο ιστολογικός και ανοσοϊστοχημικός έλεγχος έδειξε μεταστατικό καρκίνωμα ορθού, το οποίο

προήλθε από το γνωστό χειρουργηθέν λοβιακό νεόπλασμα της ασθενούς. Η μετεγχειρητική πορεία ήταν ομαλή και εξήλθε την 7η μετεγχειρητική ημέρα.

Συμπεράσματα: Η ανεύρεση μεταστατικής εστίας στο ορθό από καρκίνωμα μαστού είναι πολύ σπάνια. Ωστόσο απαιτείται υψηλός δείκτης κλινικής υποψίας όσον αφορά τη διαφορική διάγνωση σε ασθενή με τη συγκεκριμένη κλινική εικόνα και το αναφερόμενο ιστορικό.

P25 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΜΕΤΑ ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΕΚΤΟΜΗ ΚΑΤΑ LONGO

Ευθυμιάδης Χ., Κοσμίδης Χ., Γρηγορίου Μ., Ανθιμίδης Γ., Βασιλειάδου Κ., Τζεβελέκη Ι., Μπασδάνης Γ.


Σκοπός: Η αιμορροϊδεκτομή κατά Longo αποτελεί μια σύγχρονη μέθοδο θεραπείας της αιμορροϊδοπάθειας η οποία αντιμετωπίζει πολύ αποτελεσματικά τα δύο προέχοντα συμπτώματα της νόσου δηλαδή την πρόπτωση και την αιμορραγία. Στην παρούσα εργασία παρουσιάζουμε ένα σύνολο συμπτωμάτων κοινών σε ικανό αριθμό ασθενών μετά από αιμορροϊδεκτομή το οποίο και αποκαλούμε σύνδρομο μετά αιμορροϊδεκτομή Longo.

Υλικό και Μέθοδοι: Κατά την τελευταία πενταετία υποβλήθηκαν σε τροποποιημένη αιμορροϊδεκτομή κατά Longo 205 ασθενείς. Οι ασθενείς αυτοί ήταν 141 άντρες ηλικίας από 26 έως 79 ετών και 64 γυναίκες από 21 έως 67 ετών.Αποτελέσματα: Παρά την χαμηλή συχνότητα των μετεγχειρητικών επιπλοκών (11/205), ένα ποσοστό 36,58% των ασθενών εμφάνισε σε κάποιο βαθμό ή ένταση κλινική συνδρομή αποτελούμενη από έπειξη προς αφόδευση, αίσθημα ξένου σώματος στο ορθό, αίσθημα ατελούς κένωσης και ήπια δυσφορία στον πρωκτό δηλαδή την κλινική συνδρομή που αποκαλούμε σύνδρομο μετά αιμορροϊδεκτομή Longo. Το σύνδρομο εμφανιζόταν αμέσως μετά το χειρουργείο ή στις επόμενες 48 ώρες.

Αποτελέσματα: Από την στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων δεν προέκυψαν στατιστικώς σημαντικές διαφορές μεταξύ των ασθενών που εμφάνισαν ή όχι το σύνδρομο όσον αφορά το φύλο, την ηλικία, το μήκος του εξαιρεθέντος αιμορροϊδικού δακτυλίου, την ύπαρξη μυϊκών ινών ή τον βαθμό της αιμορροιδοπάθειας.

Συμπεράσματα: Οι παρατηρήσεις και η ανάλυση του συνόλου των περιστατικών επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του συνδρόμου όπως περιγράφεται παραπάνω. Περεταίρω μελέτη ακολουθεί για τον καθορισμό της αιτιοπαθογένειας, παθοφυσιολογίας και αντιμετώπισης του.

P26 ΣΥΣΤΡΟΦΗ ΤΥΦΛΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΙΔΥΜΗ ΚΥΗΣΗ - ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Κοσμίδης Χ., Ευθυμιάδης Χ., Ανθιμίδης Γ., Ταβανιώτου Α., Βασιλειάδου Κ., Μέκρας Α., Μπασδάνης Γ.


Εισαγωγή - Σκοπός: Η εντερική απόφραξη παρατηρείται σπάνια κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και οφείλεται σε συστροφή του εντέρου στο 25% των περιπτώσεων. Παρουσιάζεται μία περίπτωση λεχωίδος στη 2η ημέρα της λοχείας με συστροφή του τυφλού.

Παρουσίαση Περίπτωσης: Έγκυος 33 ετών με δίδυμη κύηση προσήλθε στην 33η εβδομάδα κυήσεως με κοιλιακό άλγος στο υπογάστριο. Διαπιστώθηκε η παρουσία έντονων συσπάσεων της μήτρας και η ασθενής υποβλήθηκε σε καισαρική τομή και γέννηση 2 ζώντων υγιών νεογνών. Τη 2η ημέρα της λοχείας παρέμενε έντονο άλγος στο δεξιό λαγόνιο βόθρο, συνοδευόμενο από πολλαπλούς εμέτους και διαρροϊκές κενώσεις. Ο κλινικοεργαστηριακός και απεικονιστικός έλεγχος ανέδειξε φλεγμονώδη εξεργασία - απόφραξη με εντόπιση στο δεξιό λαγόνιο βόθρο. Η ασθενής υποβλήθηκε σε ερευνητική λαπαροσκόπηση η οποία ανέδειξε συστροφή τυφλού κατά τον εγκάρσιο άξονα αυτού με τοποθέτησή του πίσω από το ανιόν κόλο. Εκτελέστηκε ανάταξη της

84 85

συστροφής και σκωληκοειδεκτομή λαπαροσκοπικά.

Αποτελέσματα: Η μετεγχειρητική πορεία της ασθενούς ήταν ομαλή και εξήλθε την 4η μετεγχειρητική ημέρα.

Συμπεράσματα: Η συστροφή του τυφλού στην εγκυμοσύνη αποτελεί σπάνια κλινική οντότητα. Η θνητότητα όμως είναι αυξημένη εξαιτίας της καθυστερημένης διάγνωσης. Απαιτείται υψηλός δείκτης κλινικής υποψίας σε έγκυες - λεχωίδες με εικόνα αποφρακτικού ειλεού και εμμένοντος άλγους κοιλίας δεξιά. Η λαπαροσκοπική χειρουργική συστήνεται ως η ασφαλής και επιτυχής μέθοδος αντιμετώπισης της παραπάνω νόσου, εφόσον τεθεί έγκαιρα η διάγνωση.

P27 ΚΑΡΚΙΝΟΕΙΔΕΣ ΣΚΩΛΗΚΟΕΙΔΟΥΣ ΑΠΟΦΥΣΗΣ ΩΣ ΤΥΧΑΙΟ ΕΥΡΗΜΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ (ΔΕ) ΗΜΙΚΟΛΕΚΤΟΜΗ ΓΙΑ ΑΔΕΝΩΜΑ ΤΥΦΛΟΥ

Βαλσαμίδης Κ., Σεμερτζίδου Α., Παπατόλιος Γ., Γάτσιος Γ., Γκότσης Ι., Δουλγεράκης Μ., Ζανδές Ν., Χατζημήσιος Κ., Σαλιάγκας Κ.

Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. Κοζάνης Μαμάτσειο

Σκοπός: Παρουσίαση περιστατικού κατά το οποίο ο ασθενής υπεβλήθη σε (ΔΕ) ημικολεκτομή λόγω αδενώματος τυφλού και η ιστολογική εξέταση του παρασκευάσματος ανέδειξε την ταυτόχρονη ύπαρξη καρκινοειδούς σκωληκοειδούς απόφυσης.

Υλικό - Μέθοδος: Άνδρας ασθενής 65 ετών κατά τη διερεύνηση αναιμίας υπεβλήθη σε ακτινολογικό έλεγχο ( CT AKK ), o οποίος ανέδειξε παρουσία όγκου στο τυφλό. Διενεργήθηκε ερευνητική λαπαροτομία , όπου έγινε (ΔΕ) ημικολεκτομή και ειλεοεγκάρσια αναστόμωση. Διεγχειρητικά δεν ανευρέθησαν διηθημένοι λεμφαδένες ή απομακρυσμένες μεταστάσεις. Η ιστολογική εξέταση του παρασκευάσματος ανέδειξε την ύπαρξη αδενώματος τυφλού και καρκινοειδούς στην κορυφή της σκωληκοειδούς απόφυσης με διάμετρο d <1 cm.

Aποτελέσματα: Η μετεγχειρητική πορεία του ασθενούς ήταν ομαλή και νοσηλεύτηκε για 11 ημέρες. Κατά τη μετεγχειρητική του παρακολούθηση ( αιματολογικός - βιοχημικός έλεγχος, Α/α θώρακος , CT άνω - κάτω κοιλίας, σπινθηρογράφημαμε οκτρεοτίδη ) τα επόμενα 2 έτη δεν διαπιστώθηκε υποτροπή της νόσου ή εμφάνιση μεταστάσεων.

Συμπεράσματα: Τα καρκινοειδή αποτελούν τα συχνότερα ( 75%) δυνητικά κακοήθη νεοπλάσματα της Σ.Α.. Ανευρίσκονται στο 0,1 % - 0,5% των σκωληκοειδεκτομών. Εντοπίζονται στη Σ.Α. σε ποσοστό 40 % κυρίως στην κορυφή της ( 75%), ενώ το 95% έχει μέγεθος < 2 cm. Tα καρκινοειδή της Σ.Α. d < 1 cm εμφανίζουν μεταστάσεις σε ποσοστό 0,01% ενώ σε όγκους > 2 cm το ποσοστό ανέρχεται σε 70 - 80 %. Θεραπεία εκλογής αποτελεί η σκωληκοειδεκτομή, ενώ ενδείξεις για διενέργεια (ΔΕ) ημικολεκτομής αποτελούν: α) μέγεθος > 2 cm, β) επέκταση στο μεσεντερίδιο, γ) όγκοι στη βάση της Σ.Α. με εκτομή σε μη υγιή όρια ή με συμμετοχή του τυφλού, δ) όγκοι υψηλής κακοήθειας (υψηλός μιτωτικός δείκτης) και ε) Goblet cell tumors.Eίναι απαραίτητος ο μετεγχειρητικός έλεγχος ( βιοχημικός - απεικονιστικός) για πλήρη σταδιοποίηση της νόσου και έγκαιρη αναγνώριση μιας υποτροπής, ή για την έγκαιρη διάγνωση πιθανών σύγχρονων ή μετάχρονων νεοπλασμάτων παχέος εντέρου.

P28 ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΗΚΥΘΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΡΘΟΚΟΛΕΚΤΟΜΗ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΕΛΚΩΔΗ ΚΟΛΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΗ ΠΟΛΥΠΟΔΙΑΣΗ

Μιχαλόπουλος Α., Παπαδόπουλος Β., Παραμυθιώτης Δ., Ντούρος Β., Πανίδης Σ., Ιωαννίδης Α., Μέκρας Α., Σαλονικίδης Σ., Μπασδάνης Γ.


Εισαγωγή: Η σημαντικότερη επιπλοκή μετά τη δημιουργία νεοληκύθου αποτελεί η ρήξη της αναστόμωσης με αποτέλεσμα την πυελική σήψη, η οποία εμφανίζεται σε ποσοστό 5-10%. Η δημιουργία συριγγίων με τους γύρω ιστούς αποτελεί την δεύτερη σημαντικότερη επιπλοκή, ενώ η νεοληκυθίτιδα αποτελεί την συχνότερη μακράς διαρκείας επιπλοκή μετά από ορθοκολεκτομή. Σκοπός της παρούσης μελέτης αποτελεί η ανάλυση των παραγόντων που οδηγούν σε δυσλειτουργία της νεοληκύθου σε μία σειρά ασθενών που νοσηλεύθηκαν στην κλινική μας.

Υλικό - Μέθοδος: Κατά το χρονικό διάστημα 1993 έως 2010, υποβλήθηκαν σε ολική ορθοκολεκτομή και δημιουργία ειλεϊκής νεοληκύθου 48 ασθενείς (29 άνδρες και 19 γυναίκες). Οι 27 ασθενείς έπασχαν από FAP και οι 21 από ελκώδη κολίτιδα. Η παρουσία νεοληκυθίτιδας εκτιμήθηκε με τη χρησιμοποίηση ειδικού αλγορίθμου (Heidelberg Pouchitis Activity Score-HPAS) που καθορίζει τον βαθμό της φλεγμονής, την διάκριση μεταξύ πρωτοπαθούς και δευτεροπαθούς νεοληκυθίτιδας καθώς και την διάρκεια αυτής (οξεία ή χρόνια).

Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των ασθενών ανήλθε στα 28,3 έτη. Η μέση διάρκεια της μετεγχειρητικής παρακολούθησης ήταν 30 μήνες (2 μήνες-10 έτη). Πρωτοπαθής, οξεία, νεοληκυθίτιδα μετρίου βαθμού, που αντιμετωπίσθηκε συντηρητικά, διαπιστώθηκε σε 4 περιπτώσεις, 2 σε ασθενείς με UC και 1 σε ασθενή με FAP. Δευτεροπαθή οξεία νεοληκυθίτιδα παρατηρήθηκε σε έναν ασθενή με UC από μερική ρήξη της νεοληκύθου που αντιμετωπίσθηκε επιτυχώς με διενέργεια ειλεοστομίας. Σε 3 ασθενείς δημιουργήθηκαν ορθοκολπικά συρίγγια, και σε μία ασθενή πυελικά αποστήματα.

Συμπεράσματα: Η ακριβής διάγνωση της δυσλειτουργίας νεοληκύθου πρέπει να βασίζεται τόσο στις κλινικές, όσο και στις ενδοσκοπικές και ιστολογικές εκδηλώσεις της. Αν και ο αριθμός των περιπτώσεών μας δεν είναι μεγάλος, φαίνεται ότι οι ασθενείς με ελκώδης κολίτιδα έχουν μεγαλύτερη τάση να αναπτύσσουν επιπλοκές σχετικές με τη νεολήκυθο. Η αντιμετώπιση των ορθοκολπικών συριγγίων απαιτεί αφενός την απομάκρυνση των νεκρωμένων ή απαγγειωμένων ιστών, αφετέρου δε την ανακατασκευή της νεοληκύθου.

P29 ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΗΣ ΚΟΛΟΣΤΟΜΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΧΑΜΗΛΗ ΠΡΟΣΘΙΑ ΕΚΤΟΜΗ ΓΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΟΡΘΟΥ. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Αποστολίδης Σ., Ζαταγιάς Α., Παπαδόπoυλος Β., Μιχαλόπουλος Α., Καραβαλάκη Μ., Ζευγαρίδης Α.

Euromedica Κυανούς Σταυρός, Χειρουργικό Τμήμα, Θεσσαλονίκη

Σκοπός: Ο αυξημένος κίνδυνος διάσπασης της αναστόμωσης στη χαμηλή προσθία εκτομή για καρκίνο του ορθού, έχει καθιερώσει την κατασκευή προφυλακτικής κολοστομίας, η οποία αυξάνει την νοσηρότητα και επηρεάζει την ποιότητα ζωής των ασθενών. Έχοντας ως στόχο να αποφύγουμε τα αρνητικά της, εφαρμόσαμε την προπαρασκευή προφυλακτικής κολοστομίας (εικονική στομία-virtual colostomy).

Υλικό και Μέθοδοι: Κατά το χρονικό διάστημα 2005-2008, 60 ασθενείς υποβλήθηκαν σε χαμηλή πρόσθια εκτομή για καρκίνου του ορθού. Στους 16 ασθενείς η αναστόμωση ήταν χαμηλή (< 4 εκ. από τον δακτύλιο) και κατασκευάστηκε παρακαμπτήρια κολοστομία (Ομάδα 1α) ενώ στους υπόλοιπους 44 δεν ακολούθησε κατασκευή κολοστομίας (Ομάδα 1β). Από το 2009 έως σήμερα μελετήθηκαν οι επόμενοι 60 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε χαμηλή πρόσθια εκτομή: σε 19 η αναστόμωση διενεργήθηκε κάτω από τα 4 εκ. και κατασκευάστηκε παρακαμπτήρια κολοστομία (Ομάδα 2α), ενώ στους υπόλοιπους 41 έγινε προπαρασκευή προφυλακτικής κολοστομίας (ομάδα 2β) με επιλογή και κινητοποίηση τμήματος του εγκαρσίου κόλου.

86 87

Αποτελέματα: Στην ομάδα 1β διαπιστώθηκαν 2 ασθενείς με διαφυγή από την αναστόμωση οι οποίοι υποβλήθηκαν σε νέα χειρουργική επέμβαση για την δημιουργία κολοστομίας. Στην ομάδα 2β σε έναν ασθενή με διάσπαση της αναστόμωσης, κατασκευάστηκε κολοστομία υπό τοπική αναισθησία, πολύ εύκολα αφού είχε ήδη απομονωθεί και κινητοποιηθεί το τμήμα του εγκαρσίου.

Συμπέρασμα: Η προπαρασκευή της προφυλακτικής κολοστομίας αποτελεί μια εύκολη και ασφαλή μέθοδο, η οποία μπορεί να αποτρέψει την επανεγχείρηση για κατασκευή κολοστομίας σε ασθενείς με διάσπαση της αναστόμωσης μετά από χαμηλή προσθία εκτομή και τις επακόλουθες επιπλοκές αυτής. Περαιτέρω μελέτη θα βοηθήσει στην πιθανή εφαρμογή της και σε υψηλού κινδύνου αναστομώσεις.

P30 Η ΧΡΗΣΗ ΒΙΟΑΠΟΡΡΟΦΗΣΙΜΟΥ ΔΑΚΤΥΛΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΟΜΩΣΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΑΜΗΛΗ ΠΡΟΣΘΙΑ ΕΚΤΟΜΗ ΓΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΟΡΘΟΥ. ΠΡΩΪΜΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Αποστολίδης Σ, Ζαταγιάς Α, Καραβαλάκη Μ, Ζευγαρίδης Α.

Euromedica Κυανούς Σταυρός, Χειρουργικό Τμήμα, Θεσσαλονίκη

Σκοπός: Η χρήση απορροφήσιμων μεμβρανών (polyglycolic acid/trimethylene carbonate) για την ενίσχυση των αναστομώσεων έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία στην χειρουργική της παχυσαρκίας και του θώρακος για να ελαττωθεί η αιμορραγία, η διάσπαση και η στένωση της αναστόμωσης. Με βάση τα δεδομένα αυτά χρησιμοποιήσανε ενισχυτικούς δακτύλιους στην κατασκευή της αναστόμωσης μετά από χαμηλή πρόσθια εκτομή για καρκίνο του ορθού.

Υλικό και Μέθοδος: Από το 2009, 26 ασθενείς υποβλήθηκαν σε χαμηλή προσθία εκτομή για καρκίνο του ορθού, στους οποίους η αναστόμωση κατασκευάστηκε με κυκλικό αναστομωτήρα και ενισχύθηκε με βιοαπορροφήσιμο δακτύλιο. Σε όλους τους ασθενείς διενεργήθηκε διεγχειρητικά έλεγχος της στεγανότητας της αναστόμωσης και ενδοσκοπικός έλεγχος την 7η μετεγχειρητική ημέρα.

Αποτελέσματα: Δεν διαπιστώθηκε καμία διαρροή κατά τον έλεγχο στεγανότητας. Στην άμεση μετεγχειρητική περίοδο δεν παρουσιάστηκε αιμορραγία από την αναστόμωση ούτε και διάσπαση αυτών. Ο ενδοσκοπικός έλεγχος την 7η ημέρα έδειξε πλήρη κατά πρώτο σκοπό επούλωση της αναστόμωσης. Στην μέχρι τώρα παρακολούθηση σε κανέναν ασθενή δεν παρουσιάσθηκε στένωση της αναστόμωσης.

Συμπέρασμα: Η χρήση βιοαπορροφήσιμων δακτυλίων για την ενίσχυση της αναστόμωσης μετά από χαμηλή προσθία εκτομή είναι εύκολη και ασφαλής τεχνική που συνοδεύεται από πολύ καλά αποτελέσματα στο υλικό μας. Λόγω του μικρού αριθμού των περιστατικών απαιτείται η συνέχιση της μελέτης.

P31 ΒΕΛΤΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΥΠΕΡΗΛΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΟΡΘΟΚΟΛΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΟ

Παπαδόπουλος Β., Μιχαλόπουλος Α., Αποστολίδης Σ., Παναγιώτου Δ., Ιωαννίδης Α., Μέκρας Α., Σταύρου Γ., Σαλονικίδης Σ., Νέττα Σ., Μπασδάνης Γ. Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α. Σκοπός: Οι άνθρωποι ηλικίας 65 ετών και άνω αντιπροσωπεύουν το γρηγορότερα αυξανόμενο τμήμα του πληθυσμού. Το γεγονός αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο αριθμός των γηριατρικών χειρουργικών ασθενών διαρκώς να αυξάνεται. Σκοπός της μελέτης αποτελεί η διερεύνηση των περιεγχειρητικών παραγόντων που βελτιώνουν την αποτελεσματικότητα της χειρουργικής θεραπείας υπερήλικων ασθενών με ορθοκολικό καρκίνο. Υλικό - Μέθοδος: Στην αναδρομική αυτή μελέτη συμπεριλήφθηκαν 1.890 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε κολεκτομή από το 1970 έως το 2006 στην Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική. Αναλύθηκε η άμεση μετεγχειρητική νοσηρότητα και θνητότητα σε συνδυασμό με το POSSUM score, τον τρόπο εμφάνισης της

νόσου, το στάδιο εξελίξεως της νόσου, την παρουσία υποθρεψίας, της απώλειας βάρους και άλλων συνοδών παθολογικών καταστάσεων. Αποτελέσματα: Από τους ασθενείς αυτούς οι 648 ήταν > 70 ετών και οι 235 ασθενείς ήταν ηλικίας > 75 ετών. Οι άνδρες ήταν 130 (55%) και οι γυναίκες 105 (45%), με τη μέση ηλικία υψηλότερη μεταξύ των γυναικών 80 έτη (70-95), σε σχέση με τους άνδρες 78 έτη (70-91). Η περιεγχειρητική θνητότητα ήταν 8%, σημαντικά μικρότερη από την προβλεπόμενη από το POSSUM score. Οι περιεγχειρητικοί παράγοντες που οδήγησαν σε υψηλότερη νοσηρότητα ήταν το ΑSA score, η απώλεια βάρους με τη συνοδό υπολευκωματιναιμία, οι μεταγγίσεις αίματος και οι επανεπεμβάσεις. Συμπεράσματα: Η βελτιστοποίηση αποτελεσματικότητας της χειρουργικής αντιμετώπισης των υπερήλικων ασθενών με ορθοκολικό καρκίνο είναι σύνθετη και περιλαμβάνει αφενός μεν τον ακριβή σχεδιασμό των εγχειρητικών και αναισθησιολογικών παρεμβάσεων, αφετέρου δε την συνεργασία ομάδος κατά την μετεγχειρητική παρακολούθηση, την κινητοποίηση και την τελική αποκατάσταση, η οποία απαιτεί τη συμμόρφωση και τη συνεργασία των ασθενών.

P32 ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΩΣΗ ΟΡΘΟΥ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ ΑΣΘΕΝΟΥΣ Παπαδόπουλος Β., Μιχαλόπουλος Α., Πανίδης Σ., Ντούρος Β., Μέκρας Α., Παναγιώτου Δ., Φωτιάδης Κ., Νέττα Σ., Μαριανού Ι., Μπασδάνης Γ. Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α. Η ενδομητρίωση προσβάλλει περίπου το 15% των γυναικών της παραγωγικής ηλικίας. Οι εστίες συνήθως εντοπίζονται ενδοπυελικά, όμως έχουν αναφερθεί και εντοπίσεις εκτός πυέλου, στο περιτόναιο, το λεπτό και παχύ έντερο, τον υπεζωκότα και τους πνεύμονες. Η παρούσα περίπτωση αφορά σε θήλυ ασθενή 45 ετών, η οποία προσήλθε στην κλινική μας αναφέροντας άλγος δεξιάς κοιλίας, δυσκοιλιότητα και δυσμηνόρροια. Κατά τον εργαστηριακό έλεγχο παθολογικά ευρήματα διαπιστώθηκαν: από μεν το υπερηχογράφημα χολολιθίαση, ενώ από την αξονική τομογραφία η ύπαρξη ινομυωμάτων της μήτρας και οζώδους υπερπλασίας ήπατος. Προγραμματίσθηκε η διενέργεια χολοκυστεκτομής, υστερεκτομής και αφαίρεσης της οζώδους υπερπλασίας του ήπατος. Κατά τη διάρκεια όμως της κινητοποιήσεως της μήτρας διαπιστώθηκε διήθηση μεταξύ του οπισθίου τοιχώματος της μήτρας και του ορθού. Η ταχεία βιοψία από την διήθηση έδειξε αδιαφοροποίητο καρκίνωμα. Αποφασίσθηκε η χειρουργική εκτομή της μήτρας και του τμήματος του ορθού en bloc, όπως και ενός τμήματος του οπισθίου τοιχώματος του κόλπου. Ακολούθησε αποκατάσταση της συνέχειας του παχέος εντέρου με την χρήση κυκλικού αναστομωτήρα και σύγκλειση του κόλπου. Στη συνέχεια διενεργήθηκε χολοκυστεκτομή και αφαίρεση της οζώδους υπερπλασίας του ήπατος με τη χρήση διαθερμίας Starion (Starion Thermal Welding System). Η μετεγχειρητική της πορεία ήταν ομαλή, αλλά το τελικό αποτέλεσμα της ιστολογικής εξέτασης ανέφερε την ύπαρξη ενδομητρίωσης του ορθού (και όχι καρκινωμάτωσης), ινομυωμάτων της μήτρας και οζώδους υπερπλασίας ήπατος. Η ασθενής κατά την 5/ετή μετεγχειρητική παρακολούθηση παραμένει σε καλή γενική κατάσταση. Συμπερασματικά, η ενδομητρίωση του ορθού αποτελεί σπάνια περίπτωση πυελικής ενδομητρίωσης και είναι δύσκολο να διαφοροδιαγνωσθεί διεγχειρητικά από κακοήθεια που διηθεί τους γύρω ιστούς.

88 89

P33 Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΟΜΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΦΥΓΗΣ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΚΒΑΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΟΡΘΟΥ

Μιχαλόπουλος Α., Παπαδόπουλος Β., Παραμυθιώτης Δ., Πανίδης Σ., Αποστολίδης Σ., Ζαταγιάς Α., Μέκρας Δ., Παναγιώτου Δ., Μπασδάνης Γ. Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. Α.Χ.Ε.Π.Α. Εισαγωγή: Οι διαφυγές από την αναστόμωση αποτελούν μία από τις σημαντικότερες μετεγχειρητικές επιπλοκές σε ασθενείς που υποβάλλονται σε εκτομές του ορθού. Η συχνότητα των διαφυγών στη διεθνή βιβλιογραφία κυμαίνεται από 0.6% έως 17,4% και μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι η διαφυγή έχει αρνητική επίδραση στην τελική έκβαση των ασθενών αυτών. Σκοπός της παρούσης μελέτης αποτελεί η διερεύνηση της επίδρασης της αναστομωτικής διαφυγής στην ογκολογική έκβαση των ασθενών αυτών. Υλικό - Μέθοδος: Στην αναδρομική αυτή μελέτη συμπεριλήφθηκαν 580 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε χαμηλή πρόσθια εκτομή του ορθού από το 1990 έως το 2010 στην Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική. Αναλύθηκαν η ύπαρξη διαφυγής, το στάδιο της νόσου, η υποτροπή της νόσου, η διαφοροποίηση και η λεμφαδενική διασπορά της νόσου. Αποτελέσματα: Η αναστομωτική διαφυγή μετά από χαμηλές πρόσθιες εκτομές ανήλθε στο 5% (29 ασθενείς). Αναφορικά με το στάδιο εξελίξεως της νόσου βρέθηκαν 54 ασθενείς με Dukes A (9,3%), 250 ασθενείς με Dukes B (43,1%), 177 ασθενείς με Dukes C (30,5%) και 99 ασθενείς με Dukes D (17,1%). Η πενταετής επιβίωση στις θεραπευτικές εκτομές ανήλθε στο 73% στους ασθενείς χωρίς διαφυγή και στο 56% στους ασθενείς με διαφυγή. Η τοπική υποτροπή της νόσου ανήλθε στο 8,1% στους ασθενείς με διαφυγή και 2,3% στους ασθενείς χωρίς διαφυγή. Συμπεράσματα: Η διαφυγή από την αναστόμωση εκτός από την αύξηση της νοσηρότητας φαίνεται ότι οδηγεί σε σημαντική αύξηση της τοπικής υποτροπής της νόσου και στη μείωση της πενταετούς επιβίωσης των ασθενών. Η στομία εκτροπής μειώνει σημαντικά την κλινική εκδήλωση διαφυγής ή ρήξης της αναστόμωσης και συνιστάται η διενέργειά της στις πολύ χαμηλές αναστομώσεις, ή στις κολοπρωκτικές αναστομώσεις.

ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΠΡΟΕΔΡΩΝ - ΟΜΙΛΗΤΩΝ

Pescatori M. 7, 16 MD FRCS EBSQ, Professor of Surgery,University of Rome, Chairman of the Coloproctology Unit, Ars Medica Hospital, Rome, Italy

Pissas D. 16Senior Clinical Fellow in Colorectal Surgery,The Royal Marsden Hospital, London, UK

Tekkis P. 8MD FRCS, Associate Professor of Surgery and Consultant Colorectal Surgeon,The Royal Marsden Hospital, London

Αθανασιάδης Η. 16Παθολόγος - Ογκολόγος, Διευθυντής Ογκολογικής Κλινικής, Ευρωκλινική Αθηνών

Αλεπάς Π. 8Επιμελητής Α’, Α’ Χειρουργική Κλινική, ΝΙΜΙΤΣ, Αθήνα

Αποστολίδης Σ. 15Χειρουργός, Επ. Καθηγητής Ανατομικής Α.Π.Θ.

Γαλάνης Ι. 7Επ. Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Γαμβρός Ο. 12Ομ. Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Γερασιμίδης Θ. 17Καθηγητής Χειρουργικής - Αγγειοχειρουργικής Α.Π.Θ., Διευθυντής Ε’ Χειρουργικής Κλινικής Α.Π.Θ., Γ.Ν.Θ. Ιπποκράτειο

Γιακουστίδης Δ. 17Επ. Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Γκόγκου Α. 22Νοσηλεύτρια, Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν.Θ. Άγιος Δημήτριος

Γρηγορίου Μ. 23Γενικός Χειρουργός, Ιατρικό Διαβαλκανικό Θεσσαλονίκης

Δεληγιαννίδης Ν. 15Διευθυντής ΕΣΥ, Γ’ Χειρουργική Κλινική,Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Δελπέρης Ι. 22Προϊστάμενος Χειρουργείου, Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Θεαγένειο

Δεμερτζίδης Χ. 7Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής, Γ.Ν. Βέροιας

Δερβένης Χ. 15Διευθυντής Α’ Χειρουργικής Κλινικής, Γ.Ν.A. Άγ. Όλγα

Ελευθεριάδης Ε. 7Ομ. Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Ευαγγέλου Ι. 18Διευθυντής Β’ Χειρουργικής Κλινικής, Γ.Ν.Θ. Παπαγεωργίου

Ευθυμιάδης Χ. 9, 15, 23Γενικός Χειρουργός, Ιατρικό Διαβαλκανικό Θεσσαλονίκης

Ζαχαροπούλου Θ. 14Αναπληρώτρια Προϊσταμένη, Γ΄ Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Ζαχαρούλης Δ. 16Επ. Καθηγητής Χειρουργικής Παν. Θεσσαλίας

Ζεκερίδης Θ. 17Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής, Γ.Ν. Καβάλας

Ιστίκογλου Ι. 14Νοσηλευτής Επιτήρησης Λοιμώξεων, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Ιωαννίδης Κ. 4Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής, Γ.Ν. Δράμας

Ιωαννίδου Δ. 6Νοσηλεύτρια ΤΕ, Νευροχειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Καζεπίδου Ν. 9Assistant Product Manager, Ethicon EndosurgeryJohnson & Johnson Hellas Medical Products

Κακίσης Ι. 17Επ. Καθηγητής Αγγειοχειρουργικής Παν. Αθηνών, Γ’ Πανεπιστημιακή Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν.Α. ΑΤΤΙΚΟΝ

Καμπαρούδης Α. 4Αν. Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Κανέλλος Ι. 7, 16Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Καραβίας Δ. 16Καθηγητής Χειρουργικής Παν. Πατρών

Καραϊτιανός Ι. 5Επ. Καθηγητής Χειρουργικής Παν. Πατρών, Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής,Γ.Ν.Α. Άγιος Σάββας

Καραμάνος Δ. 17Αγγειοχειρουργός, Επιστημονικός Συνεργάτης, Ε΄ Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ.

Καραμόσχος Κ. 8Συντονιστής Διευθυντής Β’ Χειρουργικής Κλινικής, Γ.Ν.Θ. Παπαγεωργίου

Καρασακαλίδης Α. 11Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής Ε.Σ.Υ., Γ.Ν. Γιαννιτσών

Καρβουνάρης Δ. 19Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Καρδάση Μ. 8Διευθύντρια Γαστρεντερολογικού Τμήματος, Γ.Ν. Βόλου

σελ. σελ.

90 91

ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΠΡΟΕΔΡΩΝ - ΟΜΙΛΗΤΩΝ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΠΡΟΕΔΡΩΝ - ΟΜΙΛΗΤΩΝ

Κεσίσογλου Ι. 15Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Κοκαρίδας Δ. 14Νοσηλευτής Χειρουργείου, Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης “Θεαγένειο”

Κόκκοτα Σ. 6, 22Αναπληρώτρια Προϊσταμένη, Τακτικά Εξωτερικά Ιατρεία, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Κομπορόζος Β. 7, 8, 16Διευθυντής Γ’ Χειρουργικής Κλινικής, Γ.Ν.Α. Ευαγγελισμός

Κοσμίδης Χ. 4Γενικός Χειρουργός, Διδάκτωρ Α.Π.Θ.

Κοτζάμπαση Κ. 6, 7Χειρουργός, Διευθύντρια ΕΣΥ, Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Κουζούχα Α. 14Τομεάρχης Νοσηλευτικής Υπηρεσίας, Γ.Ν.Θ. Γ. Γεννηματάς

Κουρδή Δ. 14Αναπληρώτρια Προϊσταμένη, Γενικά Χειρουργεία, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Κουτσιαντά Κ. 6Διευθύντρια Νοσηλευτικής Υπηρεσίας, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Κωνσταντοπούλου Κ. 6Προϊσταμένη Χειρουργείου, ΩΡΛ Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Κωτίδης Ε. 15Διδάκτωρ Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Λαζαρίδης Χ. 5Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ., Διευθυντής Δ’ Πανεπιστημιακής Χειρουργικής Κλινικής, Γ.Ν.Θ. Γ. Παπανικολάου

Λογοθέτης Κ. 5Ποινικολόγος, Θεσσαλονίκη

Λυγκοβανλή Α. 6Αναπληρώτρια Προϊσταμένη Μ.Ε.Θ., Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Λυρατζόπουλος Ν. 4Καθηγητής Χειρουργικής Δ.Π.Θ.

Μάγρας Ι. 22Αν. Καθηγητής Νευροχειρουργικής Α.Π.Θ.

Μακατσώρης Θ. 8Παθολόγος - Ογκολόγος, Ογκολογικό Τμήμα, Παθολογική Κλινική, Π.Γ.Ν. Πατρών, Ρίο

Μακρής Ι. 4Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Μαντζώρος Ι. 5, 7Γενικός Χειρουργός, Επιστ. Συνεργάτης Δ’ Πανεπιστημιακής Χειρουργικής Κλινικής, Γ.Ν.Θ. Γ. Παπανικολάου

Μαράκης Γ. 5Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Μάρκου Δ. 22Προϊσταμένη Χειρουργείου, Ιατρικό Διαβαλκανικό Θεσσαλονίκης

Μαρούλης Ι. 16Επ. Καθηγητής Χειρουργικής Παν. Πατρών

Μαρτινοπούλου Θ. 22Νοσηλεύτρια Γενικού Χειρουργείου, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Μαυραντώνης Κ. 23Διευθυντής Χειρουργικού Τμήματος, Γ.Ν.Α. Ερρίκος Ντυνάν

Μιχαλόπουλος Α. 4, 7, 14Αν. Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Μιχαλόπουλος Ν. 15Γενικός Χειρουργός, Επιμελητής Β’,Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Θεαγένειο

Μιχελή Μ. 14Προϊσταμένη, Α΄ Αναισθησιολογικό Τμήμα, Γ.Ν.Θ. Άγιος Παύλος

Μοσχίδης Α. 20Διευθυντής Α’ Χειρουργικής Κλινικής, Β’ Νοσοκομείο ΙΚΑ Παναγία, Θεσσαλονίκη

Μοσχοτά Κ. 22Νοσηλεύτρια, Επεμβατικό Ενδοσκοπικό Εργαστήριο,Δ’ Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Γ.Ν.Θ. Γ. Παπανικολάου

Μουλαϊδης Α. 22Προϊστάμενος Χειρουργείου, Κλινική Άγιος Λουκάς, Θεσσαλονίκη

Μπαράτσης Σ. 8Γενικός Χειρουργός, Θεραπευτήριο «ΥΓΕΙΑ», Θεραπευτικό Κέντρο «Λευκός Σταυρός», Αθήνα

Μπαρλαγιάννη Γ. 14Αναπληρώτρια Προϊσταμένη, Αναισθησιολογικό Τμήμα, Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Θεαγένειο

Μπασδάνης Γ. 7, 9, 17Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ., Πρόεδρος Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Παχέος Εντέρου - Πρωκτού

Μποϊδίδου Ε. 6Προϊσταμένη, Α΄Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Μωυσίδης Κ. 5Χειρουργός - Ουρολόγος, Θεσσαλονίκη

Ναούμ Μ. 19Χειρουργός, Θεσσαλονίκη

Νασιούλας Γ. 16Επιστημονικός Διευθυντής, Genekor Α.Ε.

Νικητέας Ν. 15Αν. Καθηγητής Χειρουργικής Παν. Αθηνών

Ντοκμετζίογλου Ι. 16Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Ντρίτσου Β. 14Νοσηλεύτρια - Αναισθησιολόγος, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Ξανθάκης Ι. 8 Παθολόγος - Ογκολόγος, Επιμελητής Α’, Κλινική Παθολογικής Ογκολογίας ΑΠΘ, Γ.Ν.Θ. Παπαγεωργίου

Ξυνός Ε. 15Αν. Καθηγητής Χειρουργικής Παν. Κρήτης

Οικονόμου Σ. 5Διευθυντής Α’ Χειρουργικού Τμήματος, Αντικαρκινικό ΝοσοκομείοΘεσσαλονίκης Θεαγένειο

Παγκαλτζής Γ. 22Νοσηλευτής Χειρουργείου, Ιατρικό Διαβαλκανικό Θεσσαλονίκης

Παπαβασιλείου Α. 4 Καθηγητής Βιοχημείας Παν. Αθηνών, Διευθυντής Εργαστηρίου Βιολογικής Χημείας, Ιατρική Σχολή Παν. Αθηνών

Παπαβραμίδης Θ. 15Διδάκτωρ Α.Π.Θ., Επιστημονικός Συνεργάτης Γ’ Χειρουργικής Κλινικής, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Παπαβραμίδης Σ. 15Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Παπαγεωργίου Α. 15Επ. Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Παπαδάκης Ε. 17Αιματολόγος, Επ. Α’, Υπεύθυνος Μονάδας Αιμόστασης, Αιματολογικό Τμήμα, Γ.Ν.Θ. Παπαγεωργίου

Παπαδόπουλος Β. 7Αν. Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Παπαδοπούλου Α. 22Νοσηλεύτρια Χειρουργείου, Ιατρικό Διαβαλκανικό Θεσσαλονίκης

Παπαδοπούλου Σ. 6Νοσηλεύτρια, Α΄Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Παπαζιώγας Β. 7Επ. Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ., Β’ Πανεπιστημιακή Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν.Θ. Γ. Γεννηματάς

Παπακωνσταντίνου Ι. 4Λέκτορας Χειρουργικής Παν. Αθηνών

Παπανικολάου Β. 16Αν. Καθηγητής Χειρουργικής - Μεταμοσχεύσεων Α.Π.Θ.

Παπαντώνη Ε. 6Νοσηλεύτρια, Γ΄ Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Παραμυθιώτης Δ. 17, 23Χειρουργός, Επιμελητής ΕΣΥ, Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Πατσιώρα Ε. 6Νοσηλεύτρια, Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Παυλίδης Θ. 5, 12Αν. Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Πενθερουδάκης Γ. 8Επ. Καθηγητής Ιατρικής Παν. Ιωαννίνων, Ογκολογική Κλινική, Π.Γ.Ν. Ιωαννίνων

Πετρίδης Π. 14Νοσηλευτής Γενικού Χειρουργείου, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Πεχλιβανίδης Γ. 23Διευθυντής Β΄ Χειρουργικού Τμήματος, Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών

Πιτιακούδης Μ. 23Αν. Καθηγητής Χειρουργικής Δ.Π.Θ.

Πλιάκος Ι. 15Επιμελητής Β’, Γ’ Χειρουργική Κλινική,Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Πολυμενέας Γ. 15Αν. Καθηγητής Χειρουργικής Παν. Αθηνών

Πολυχρονίδης Α. 7, 8Καθηγητής Χειρουργικής Δ.Π.Θ., Διευθυντής Α΄ Χειρουργικής Κλινικής, Π.Γ.Ν. Αλεξανδρούπολης

Πραματευτάκης Μ.Γ. 7Χειρουργός, Επιστημονικός Συνεργάτης Α.Π.Θ.Clinical Research Fellow, Imperial College, London

Προυσαλίδης Ι. 10Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Ραφαηλίδης Σ. 5Χειρουργός, Επιμελητής Β΄, Β΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Γ.Ν.Θ. Ιπποκράτειο

Ρίζος Σ. 20Διευθυντής Α’ Χειρουργικού Τμήματος, Νοσοκομείο Πειραιά Τζάνειο

Σακαντάμης Α. 5Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ., Διευθυντής Β’ Πανεπιστημιακής Προπαιδευτικής Χειρουργικής Κλινικής, Γ.Ν.Θ. Ιπποκράτειο

Σαλιάγκας Κ. 10Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής, Γ.Ν. Κοζάνης

σελ. σελ.σελ. σελ.

92 93

ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΠΡΟΕΔΡΩΝ - ΟΜΙΛΗΤΩΝ

Σαμούκα Α. 6Προϊσταμένη, Γ΄ Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Σαπαλίδης Κ. 15 Επιμελητής Α’, Χειρουργός Ε.Σ.Υ., Γ΄ Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Σιάπκας Ε. 14Προϊστάμενος ΜΕΘ Α’, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Σπανός Κ. 7Λέκτορας Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Σπηλιώτης Ι. 5Διευθυντής Α’ Χειρουργικού Τμήματος, Ε.Α. Νοσoκομείο Μεταξά, Πειραιάς

Σπυρίδης Χ. 7Καθηγητής Χειρουργικής Κλινικής Α.Π.Θ.

Στριμπάκος Α. 8Παθολόγος - Ογκολόγος, Γ΄ Πανεπιστημιακή Παθολογική Κλινική, Ογκολογική Μονάδα, Π.Γ.Ν.Ν.Θ.Α. Η Σωτηρία

Συμεωνίδης Ν. 5 Επιμελητής Β’, Β’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν.Θ. Ιπποκράτειο

Συράκος Θ. 15Καθηγητής Γενικής Χειρουργικής - Αγγειοχειρουργικής - Μεταμοσχεύσεων Α.Π.Θ.

Τεπετές Κ. 15Αν. Καθηγητής Χειρουργικής Παν. Θεσσαλίας

Τζήλου Ε. 14Νοσηλεύτρια, Αναισθησιολογικό Τμήμα, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Τζιρής Ν. 7Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Τσαλής Κ. 16Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Τσαντήλας Δ. 4Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Τσιγκαροπούλου Χ. 14, 22Αναπληρώτρια Προϊσταμένη, Ε΄ Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ., Γ.Ν.Θ. Ιπποκράτειο

Τσιμογιάννης Ε. 9, 23Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής, Γ.Ν. Ιωαννίνων Χατζηκώστα

Τσιμογιάννης Κ. 23Ειδικευόμενος Γενικής Χειρουργικής, Γ.Ν. Ιωαννίνων Χατζηκώστα

Τσιουρή Ε. 6Τομεάρχης Νοσηλευτικής Υπηρεσίας, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Φαϊτατζίδου Α. 14, 22Προϊσταμένη Γενικού Χειρουργείου, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Φαρδέλλας Ι. 7Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής, Γ.Ν. Νάουσας

Φαχαντίδης Ε. 11Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ., Διευθυντής Α΄Πανεπιστημιακής Προπαιδευτικής Χειρουργικής Κλινικής, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Φελέκουρας Ε. 16Αν. Καθηγητής Χειρουργικής Παν. Αθηνών, Α’ Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν.Α. Λαϊκό

Φούντζηλας Γ. 8Καθηγητής Παθολογίας - Ογκολογίας Α.Π.Θ.,Διευθυντής Ογκολογικής Κλινικής, Γ.Ν. Παπαγεωργίου

Χαλκιαδάκης Γ. 23Καθηγητής Χειρουργικής Παν. Κρήτης

Χαρλαύτης Ν. 18Ομ. Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Χατζηθεόκλητος Ε. 8Διευθυντής Χειρουργικού Τμήματος, Γ.Ν. Άγιος Δημήτριος

Χατζηθεοχάρης Γ. 15Αν. Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Χατζηιωαννίδου Ε. 22Ψυχολόγος - Νοσηλεύτρια, Γ΄ Χειρουργική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ

Χιώτης Α. 7Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής, Γ.Ν. Ξάνθης

Χρηστάκης Χ. 7, 22, 23Γενικός Χειρουργός, τέως Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής, Πρόεδρος Επιμορφωτικού Ινστιτούτου Φροντίδας (Ε.Ι.Φ.)

Χριστοφορίδης Ε. 23Αν. Καθηγητής Χειρουργικής Α.Π.Θ.

Χρυσάφης Γ. 5Διευθυντής Β΄Χειρουργικού Τμήματος, Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης “Θεαγένειο”

Χρυσίδης Θ. 16Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής, Γ.Ν. Έδεσσας

Χρυσογονίδης Ι. 7Επ. Καθηγητής Ακτινολογίας Α.Π.Θ.

Ψαρράς Κ. 5Επιμελητής Β’, Β’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν.Θ. Ιπποκράτειο

σελ. σελ.

ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ

Α

Αγγέλη Π. P11, P12, P17 Αγγελόπουλος Σ. O13Αγρογιάννη Ξ. P18, P19, P22Αθανασίου Α. O30, O41Αλ Μογράμπι Σ. O19, O28Αλατσακής Μ. O54Αλβανός Γ. O04, O06Αλεπάς Π. O48, O55, O61, O62Ανανανιάδης Α. O30, O41Ανδρεαδάκης Ε. P06, P07, P08, P09, P10Ανδρεάδης Ε. O26Ανδριανάκη Κ. O51, O52Ανδρομιδάς Ι. P06, P07, P08, P09, P10Ανθιμίδης Γ. O63, O64, O65, O66, P24,

P25, P26Αποστολίδης Σ. O37, O38, O57, O60, P29,

P30, P31, P33Αποστολοπούλου Α. P19Αράπογλου Σ. O40Αργυράκος Θ. P22Αργυρού Α. P23Αριστέρογλου Α. O54

Β

Βαλσαμίδης Κ. O32, P27Βασιλάκη Ο. O47Βασιλειάδου Κ. O63, P24, P25, P26Βελεγράκης Μ. O51, O52Βερροιώτου Μ. O19, O28Βρακάς Γ. O32

Γ

Γαβριήλ Στ. O55, O61, O62Γαβριηλίδης Π. O30, O41Γάκης Χ. P14Γάτσιος Γ. P27Γεμενετζής Γ. P14Γερασιμίδης Θ. O40Γερμανός Σ. O48, P01Γερογιάννης Ι. O40Γεωργαντής Γ. O31Γεωργιάδη Σ. O12, O43Γεωργιάδης Γ. P01Γεωργιάδου Θ. O26Γιαγλάρας Α. P01

Γιαλαμάς Ε. O47, O49Γιαννακόπουλος Β. O18Γιαννακοπούλου Ε. O10Γιοβανάκης Κ. P22Γκότσης Ι. P27Γουργιώτης Σ. P14Γρηγορίου Μ. O15, O63, O64, O65, O66,

P25Γρηγορόπουλος Π. P23Γυμνόπουλος Δ. O03, O08, O22, O50Γυμνοπούλου Ε. O03, O08, O22, O50

Δ

Δεληγιαννίδης Ν. O49Δεμερτζίδης Χ. O20, O25Δήμας Δ. O09Δημητρακόπουλος Γ. P14Δημητριάδης Σ. O20, O25Δημητρίου Ι. P02Διαμαντής Α. O09Δίγκας Ε. O21, O44Δοντάς Ι. O04, O07Δουλγεράκης Μ. O32, P27Δώρη Π. O30, O41

Ε

Εμμανουήλ Θ. O55, O61, O62Ευαγγέλου Ν. O02Ευθυμιάδης Χ. O15, O63, O64, O65, O66,

P24, P25, P26Ευθυμιόπουλος Γ. O30, O41

Ζ

Ζανδές Ν. O32, P27Ζαταγιάς Α. O37, O57, P29, P30, P33Ζέζος Π. O17Ζέρβα Δ. O32Ζερβάκης Χ. P04Ζευγαρίδης Α. P29, P30

Θ

Θεμελίδης Η. P03Θεοδοσίου Π. O04, O06, O07

94 95

ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ

Ι

Ιακωβίδης Π. O26Ιγνατιάδης Α. O54Ιωαννίδης Α. O33, O36, O37, O38, O39,

O44, O59, O60, O64, O66, P24, P28, P31

Κ

Κάβουρας Ν. O18Κακαβά Κ. O23Καλαϊτζής Ι. P05Καλλές Β. O29, P23Καλλιά Σ. P11, P12Καλλίρη Β. O07Καλούδης Ι. O30, O41Καλφάδης Σ. O01Καμπαρούδης Α. O40Κανέλλος Δ. O13, O46Καπόγιαννης Φ. P18Καπουτσής Γ. P02Καραβαλάκη Μ. P02, P29, P30Καραγιάννης Γ. O51, O52Καραγιαννοπούλου Γ. O47Καρακατσάνης Α. O53Καραμανλής Ε. O12, O43, O56, O60Καρατσής Π. P06, P07, P08, P09, P10Καρυδάκης Π. P04Κατσαούνης Α. P01Κατσέλη Α. O04Κατσικογιάννης Ν. P03Κατσουράκης Α. O54Καφάσης Θ. O06, O07Κεραμιδάρης Δ. P13, P14, P15Κεσίσογλου Ι. O05, O42, O47Κισκίνης Δ. O31Κόκκοτα Σ. O34, O35, O36Κοντοράβδης Ν. O55, O61, O62, P21Κορδαλή Γ. P07Κορδαλή Π. P06, P08, P09, P10Κορονάκης Ν. P13, P15Κοσμίδης Χ. O15, O63, O64, O65, O66,

P24, P25, P26Κοτζάμπαση Κ. O34, O35, O36Κουκλάκης Γ. O16, O17, O24Κουκούτσης Η. P14Κουλούρης Χ. O42Κουμεντάκης Ε. P06, P07, P08, P09, P10Κουμπανάκη Μ. O30, O41

Κούνουνας Θ. P06, P07, P08, P09, P10Κουντούρης Χ. O18Κρόκος Ν. O53Κρόνη Μ. P03Κτενίδης Κ. O31Κυριακίδης Α. P04Κωνσταντινίδης Ι. O30Κωνσταντινίδης Κ. O41, P16Κωνσταντινίδου Β. P16

Λ

Λαβάντ Λ. O18Λαγουδιανάκης Ε. P13, P14, P15Λαζαρίδης Η. O67Λαζαρίδης Ι. O31Λαζαρίδης Χ. O01Λαμπρόπουλος Λ. O23Λαχανάς Ι. P14Λεβεντάκος Κ. P20Λιάβας Λ. O05Λιάκος Ν. P20Λιάππης Τ. P02Λιαρμακόπουλος Ε. P05Λιντζέρης Ι. P18, P19, P22

Μ

Μακραντωνάκης Α. O01, O46Μακρίδης Γ. O07Μακρυγιάννης Γ. P01Μανουράς Α. P13, P15Μανουράς Ι. P15Μαντζώρος Ι. O01, O13, O46Μαργιούλας Α. O53Μαριανού Ι. O33, O58Μαρίνης Α. P05Μαρκάκης Χ. P05Μάτσου Α. O32Μαύρος Β. P18, P19Μέκρας A. O11, O15, O29, O31, O33,

O35, O43, O56, O57, O65, P23, P26, P28, P31, P32

Μέκρας Δ. O11, O29, O39, O56, O57, O65, P24, P33

Μέκρας Π. P04Μελάς Ν. O31Μίρελης Χ. P02Μιστριώτης Γ. O05, O42Μιχαηλίδου Ε. O53

Μιχαλόπουλος Α. O11, O12, O29, O33, O37, O38, O39, O43, O45, O56, O57, O58, O59, O60, P28, P29, P31, P32, P33

Μιχαλόπουλος Ν. O05, O30, O41, O42, O47, Μουδατσάκης Ν. P06, P07, P08, P09, P10Μουρούνογλου Μ. O26, O27Μπαλογιάννης Ι. O16Μπάμπαλης Δ. O50Μπαμπουρδά Ε. P03Μπαράτσης Σ. O48, O55, O61, O62, Μπασδάνης Γ. O11, O12, O14, O15, O29,

O33, O38, O39, O43, O44, O45, O56, O57, O58, O59, O60, O63, O64, O65, O66, P24, P25, P26, P28, P31, P32, P33

Μπεθάνης Π. O23, P19Μπολάνης Ι. O48, P01Μπούλιαρης Κ. O48, P01Μπουμπάκη Δ. O51, O52Μυστακίδης Α. P04

Ν

Νάκος Ν. O12, O43Νανά Χ. O27Νέττα Σ. O59, P31, P32Νίκου Ε. O48Νταμπάκης Γ. O29Ντεριάν Α. P23Ντούρος Β. O12, O35, O36, O58, O59,

O60, P28, P32

Ξ

Ξιάρχου Α. P17

Ο

Οικονόμου Α. O27

Π

Παναγής Α. P03Παναγιώτογλου Δ. O19, O28Παναγιώτου Δ. O21, O33, O35, O39, O57,

P31, P33Πανίδης Σ. O21, O34, O36, O37, O38,

O39, O57, O58, O59, O60, P28, P32

Παπαβραμίδης Θ. O05, O42, O47, O49Παπαβραμίδης Σ. O05, O42, O47, O49Παπαγεωργίου Κ. P23Παπαδόπoυλος Β. O11, O21, O25, O33, O37,

O38, O39, O57, O58, O59, O60, P28, P29, P31, P32, P33

Παπαδόπουλος Δ. O26, O27, Παπαδοπούλου Δ. O20, O25Παπαευθυμίου Λ. O21Παπακωνσταντίνου Χ. O45Παπακώστας Π. O34, O35Παπαπαναγιώτου Ι. P23Παπατόλιος Γ. P27Παππάς Α. P13, P15Παππάς-Γώγος Γ. O14Παραμυθιώτης Δ. O12, O21, O33, O37, O38,

O43, O44, O59, P28, P33Παρασκάκης Σ. P06, P07, P08, P09, P10Πατεδάκης Θ.-Ι. P06, P07, P08, P09, P10Παχαντούρης Π. O04Πέννα Σ. O34, O35Πετράς Π. O40Πέτρου Κ. P04Πιτιακούδης M. O17Πλιάκος Ι. O05, O42Πολυζώνης Μ. O05Πολυτίδης Ι. O19Πολυχρονοπούλου Ε. O09Πονηράκος Β. O23, P18, P19Πραματευτάκης Μ.Γ. O01, O13, O46Πρίγκουρης Π. P22Πρίγκουρης Σ. P22

Ρ

Ράλλης Θ. O19, O28Ράπτης Δ. O01, O13, O46Ραπτόπουλος Β. O06Ρίζος Σ. P05Ρόζης Κ. O23, P18Ρουμελιώτης Αθ. P04Ρωμανίδης Κ. O17

Σ

Σαλεμής Ν. P21Σαλιάγκας Κ. O32, P27Σαλονικίδης Σ. O33, O35, O38, O44, O58,

P28, P31

ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ

Σαμπαζιώτης Δ. P14Σαπαλίδης Κ. O05, O42, O47, O49Σαπίδης Ν. O26, Ο46Σαρατζής Ν. O31Σασοπούλου Π. O37, O58Σβορώνος Γ. P04Σβορώνος Χ. O02Σεμερτζίδου Α. P27Σερέτης Φ. P20Σερέτης Χ. P14, P15Σεφεριάδης Φ. P04Σιαπέρας Γ. P17Σίμογλου Χ. O03, O08, O22, O50Σιμόπουλος Β. P01Σιμόπουλος Κ. O17Σουβατζή Μ. O02Σουλικιά Κ. P01Σουνιδάκης Ν. O19, O28Σοφός Γ. O18Σπανός Κ. O31, O48, P01Σπυριδάκης Μ. O09, O16, O24Σταμκοπούλου Α. O27Σταύρου Γ. O34, O36, O37, O39, O58,

O60, P31Στέργιος Κ. O18Στροφύλας Α. P13, P15Συμεωνίδης Δ. O09, O16, O24Συράκος Θ. O31

Τ

Ταβάκη Ε. O02Ταβανιώτου Α. P26Τέλλης Κ. O14Τεπετές Κ. O09, O16, O24Τζεβελέκη Ι. O11, O15, O29, O34, O36,

O45, O56, O66, P25Τζιουβάρας Χ. O26Τζιούφα Β. O49Τόσκας Ι. O30, O41Τουλούμης Ζ. O18Τριανταφυλλίδης Ι. O20, O25Τρουλλινάκης Ε. O51, O52Τσάγκος Ι. O06Τσαλικίδης Χ. O17Τσάχαλης Θ. Ο01, Ο13Τσελέπης Α. O14Τσέλιος Γ. P04Τσιάμπα Ε. O23

Τσιαουσίδου Α. O54Τσίκα Α. O12, O43Τσιμογιάννης Ε. O14Τσιμογιάννης Κ. O14Τσίμος Κ. P17Τσολπάκης Α. O40Τσομπανίδου Χ. O54Τσουλφάς Γ. O31Τσοχαταρίδης Ε. P21Τσώνης Γ. P17

Φ

Φαρδέλλας Ι. O19, O28Φαχαντίδης Ε. O37, O44, O56Φορούλης X. O45Φραγκιαδάκη Ε. O51, O52Φραγκούλης Χ. O23, P19Φωτάκης Σ. O17Φωτιάδης Κ. O33, O34, O39, O58, P32Φωτιάδης Π. O15, O63, O64, P24

Χ

Χαλαστή Μ. O18Χαλβατζούλης O. O45Χατζηγεωργίου Ρ. O04, O06, O07Χατζηδάκης Ι. P06, P07, P08, P09, P10Χατζηθεόκλητος Ε. O02, O54Χατζηκωνσταντίνου Ν. O03, O50Χατζημάρκου Α. P05Χατζημήσιος Κ. O32, P27Χατζηπασχάλης Α. P03Χατζής Ι. O02Χέβα Α. O47Χρηστάκης Χ. P04Χριστοδουλίδης Γ. O09, O16, O24Χριστοπούλου Μ. P06, P08Χριστοφορίδης Ε. O01Χρονοπούλου Ζ. P19Χρυσάφης Γ. O30, O41Χρυσίδης Θ. O26, O27Χρυσίδου Μ. O27

Ψ

Ψηλομανουσάκης Γ. P06, P07, P08, P09, P10Ψωμάς Σ. O13, O46

96

Paxeos Enterou Final PROGRAM

Documents

Transcript of Paxeos Enterou Final PROGRAM