Orthodoksos Typos 28-05-2010

(2ον.—Τελευταῖον) Ὁ προσεκτικὸς ἀναγνώστης τοῦ Γεροντικοῦ διαπιστώνει ὅτι αὐτὸ εἶναι μιὰ ἀνεξάντλητη πηγὴ πληρο- φοριῶν ὄχι μόνο στὸν τομέα τῶν θεμάτων, ποὺ μᾶς ἀπασχολοῦν, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλους τομεῖς τῆς ἐκκλησιαστικῆς καὶ λειτουργικῆς ζωῆς. Γι᾽ αὐτὸ νομίζω ὅτι ἀξίζει τὸν κόπο νὰ δοῦμε μερικὲς ἀπὸ αὐτές. Στὸ Γεροντικό μας δὲν ὑπάρχει ἡ μονολόγιστη προσευχὴ μὲ τὸ περιε- χόμενο καὶ τὴν ἔννοια, ποὺ ἔλαβε σὲ μεταγενέστερους χρόνους. Ἐπι- σημαίνουμε μόνο σὲ ἕνα σημεῖο τὴν προσευχή: «Κύριε, καθὼς θέλεις, καὶ ὅπως γνωρίζεις, ἐλέησέ με» (σ. 58). Δὲν γνωρίζουμε ἂν στὴν ἑξῆς περίοδο «Μαζί μας καθόταν ἕνας ἀδελφὸς καὶ συνομιλοῦσε, ἀλλὰ συγχρόνως ἔκαμε καὶ ἑκατὸν τρεῖς προσευχές» (σ. 62) ὑποκρύπτεται ἕνα εἶδος μονολόγιστης προσευχῆς. Στὰ πλαίσια τῆς φιλοξενίας καὶ τῆς ἐλεημοσύνης εἶναι ἐνδιαφέρον- τα ὅσα γράφονται γιὰ τὴν ἐργασία καὶ τὴν νηστεία. Ὁ μοναχὸς ὀφείλει νὰ ἐργάζεται ὄχι μόνο γιὰ νὰ ἐξα- σφαλίζει τὰ ἀναγκαῖα γιὰ τὴν προ- σωπική του ζωή, ἀλλὰ καὶ νὰ βοηθᾶ «ὅποιον ἔχει ἀνάγκη» (σσ. 57 – 58, 70, 75). Ἡ ἔννοια τῆς αὐστηρῆς μοναχικῆς νηστείας, ὅταν ὑπάρχουν φιλοξενούμενοι, δὲν τηρεῖται ἀπὸ τὸν φιλοξε- νοῦντα. Ἡ κατάλυση οὐσιαστικὰ αὐτῆς τῆς νηστείας θεμελιώνεται στὸ χωρίο Μάρκ. 2, 19 – 20: «μή δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος, ἐν ᾧ ὁ νυμφίος μετ᾽ αὐτῶν ἐστιν, νη- στεύειν; ὅσον χρόνον ἔχουσιν τὸν νυμφίον μετ᾽ αὐτῶν, οὐ δύνανται νη- στεύειν, ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ᾽ αὐτῶν ὁ νυμφίος, καὶ τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ» (σ. 67). Στὴν περίπτωση αὐτὴ εἶναι ἀνεκτὴ ἀκόμη καὶ ἡ προσφορὰ «μαγειρευτοῦ φαγη- τοῦ» (σ. 68). *** Οἱ ἀρετὲς τῶν μοναχῶν, ποὺ μνημονεύονται στὸ Γεροντικὸ δὲν ταυτίζονται μὲ τὶς μεταγενέστερες καὶ στερεότυπες μοναχικὲς ἀρετὲς – ὑποσχέσεις (παρθενία, ἀκτημο- σύνη, ὑπακοή). Σὲ ἕνα σημεῖο μνη- μονεύονται: ὁ φόβος Κυρίου, ἡ ἀδιάλειπτη προσευχὴ καὶ ἡ ἄσκηση τοῦ καλοῦ στὸν πλησίον (σ. 28), ἐνῶ σὲ ἄλλο: ἡ πραγματικὴ ξενι- τεία καὶ ἡ ἀποδέσμευση ἀπὸ τὰ πάντα, ἡ πτωχεία καὶ τέλος ἡ προ- σοχὴ μὲ τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιὰ σὲ κατάσταση ἀγρυπνίας (σ. 48). Οἱ Γέροντες στὴν ἱεράρχηση τῶν ἀρετῶν τῶν μοναχῶν ὑπερεξαίρουν τὴν ἀρετὴ τῆς ὑπακοῆς. Καὶ δι- καιολογοῦν πειστικὰ τὴν ἄποψή τους αὐτή: «Διότι ἐκεῖνος, ποὺ διά- λεξε νὰ διακονεῖ μὲ φιλοξενία κά- νει τὸ δικό του θέλημα· τὸ ἴδιο κ᾽ ἐκεῖνος, ποὺ διάλεξε νὰ ζήσει στὴν ἔρημο, ἔγινε ἀναχωρητὴς μὲ τὴ θέ- λησή του. Ἐτοῦτος, ὅμως, ποὺ διά- λεξε νὰ κάνει ὑπακοή, ἀπαρνήθη- κε ὅλα τὰ προσωπικά του θελήμα- τα καὶ κρεμάστηκε ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ τὸν πνευματικό του πατέρα, γι᾽ αὐτὸ καὶ ἔλαβε δόξα πιὸ μεγάλη ἀπ᾽ τοὺς ἄλλους. Ἀπὸ αὐτὸ γνωρί- ζουμε, πὼς ἡ ὑπακοὴ εἶναι πολὺ μεγάλη καὶ γίνεται γιὰ χάρη τοῦ Κυρίου» (σ. 100). *** Κατὰ κανόνα οἱ Γέροντες τοῦ παρόντος βιβλίου ζοῦν καὶ δροῦν στὴν Αἴγυπτο καὶ εἶναι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον Κόπτες, μὲ ἐλάχιστες ἀξαιρέσεις (σσ. 27, 66, 68, 103). Γι᾽ αὐτὸ καὶ τὰ περισσότερα τοπωνύ- μια προέρχονται ἀπὸ τὴ χώρα αὐτή: Ἔνουτον (σσ. 19, 56), Ἐρυθρὰ Θάλασσα (σ. 78), Θηβαΐδα (σσ. 73, 83, 89 – 90), Κελλία (σ. 47), ὄρος τῆς Λυκῶ (σ. 54), Ὀξύρυγχος (σ. 75), Πανεφὼ (σ. 65), μονὴ Πηλου- σίου (σ. 56), Σκήτη (σσ. 22, 42, 46, 68, 85 – 86, 89, 93), καὶ σὲ ἐλάχι- στες περιπτώσεις ἀναφέρονται τό- ποι ἐκτὸς Αἰγύπτου: Ἀντιόχεια (σ. 102), Παλαιστίνη (σσ. 55, 66), Σινᾶ (σσ. 29, 60) καὶ Συρία (σ. 70). Ἂν καὶ οἱ περισσότεροι Γέροντες ζοῦν σὲ ἔρημους τόπους ἀπομονω- μένοι ἢ καὶ μὲ μικρὲς ἀκολουθίες, στὸ Γεροντικὸ ἐπισημαίνουμε ἀρκετοὺς ὅρους, ποὺ δηλώνουν ὄχι μόνο τὴν ἄσκηση ἀτομικῆς προ- σευχῆς, ἀλλὰ καὶ συμμετοχὴ τῶν ἀσκητῶν σὲ ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλη- σίας καὶ στὴ Θεία Λειτουργία: ἀκο- λουθία (23, 24, 28, 48, 56, 79,82, 94), Θεία Εὐχαριστία (σ. 24), Θεία Λειτουργία (σ. 24), ἀκολουθίες τῆς πρώτης, τρίτης καὶ ἐνάτης ὥρας (σ. 55), λυχνικὸν (σ. 55), εἰδικὴ λιτα- νεία γιὰ βροχὴ (σ. 61), σύναξη (σσ. 23, 24). Ἀκόμη γίνεται λόγος καὶ γιὰ κατανυκτικὴ ψαλμωδία (σ. 26) καὶ γιὰ ψάλσιμο πολλῶν τροπα- ρίων στὴν προσωπικὴ προσευχὴ (σ. 101). *** Ὁ ἀναγνώστης τοῦ Γεροντικοῦ στὶς σελίδες του θὰ βρεῖ ἀκόμη καὶ πληροφορίες γιὰ τὸν εἰδωλολάτρη ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 60,00. ΕΥ- ΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20 ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος 28 ΜΑΪΟΥ 2010 Εὐτυχοῦς Μελιτηνῆς, Μάρτυρος Ἐλικωνίδος, Νικήτα Χαλκηδόνος ΕΤΟΣ Ν´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1833 Μ Ε ΒΑΘΥΤΑΤΗ θλίψη καί ψυχική ὀδύνη πληροφορηθήκαμε ἀπό τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο κατά τή συνεδρία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, πού ἔγινε στίς 4 Μαΐου 2010, γιά τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα ἐπί τοῦ ὀρθοδόξου ἐδάφους τῆς ἁγιοτόκου ἡμῶν νήσου Κύπρου, ἡ ὁποία θά πραγματοποιηθεῖ κατόπιν ἐπίσημης πρόσκλησης, τήν ὁποία ἀπηύθυνε πρός αὐτόν ὁ Πρόεδρος τῆς Κυπριακῆς Δημο- κρατίας, ὡς ἀρχηγόν τοῦ κράτους τοῦ Βα- τικανοῦ. Ἐξεφράσαμε καθηκόντως τήν ἀντίθεσή μας ἐν Συνόδῳ, διʼ αὐτήν τήν ἐπί- σκεψη καί δηλώσαμε ὅτι δέν θά πα- ραστῶμε σέ καμιά ἐκδήλωση σχετικά μʼ αὐτή, γιατί δέν μᾶς τό ἐπιτρέπει ἡ συνείδη- σή μας, διότι ὁ Πάπας δέν εἶναι ὁ οἱοσδή- ποτε πολιτικός ἡγέτης ἀλλά ὁ ἀρχηγός τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ. Καί τοῦτο γιατί οἱ παπικοί μέ τή νόθευση τῆς ὀρθῆς Ἐκκλη- σιολογίας, μετέτρεψαν τήν Ἐκκλησία τοῦ ζῶντος Θεοῦ ἀπό Σῶμα Χριστοῦ σέ «μίαν γηΐνην πολιτικήν ὀργάνωσιν», σέ ἕνα ἐγκό- σμιο ὀργανισμό καί κράτος μέ κοσμικές ἐξουσίες, ὅπως εἶναι τό Βατικανό. Ὁ Πάπας ἐκμεταλλευόμενος τήν εὐκαι- ρία τῆς ἐπίσκεψης, ζήτησε νά προβληθεῖ ἡ δεύτερη ἰδιότητά του, ὡς θρησκευτικοῦ ἡγέτη τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν. Γιʼ αὐτό ζή- τησε καί ἐξασφάλισε ἐν κρυπτῷ καί παρα- βύστῳ διά τῶν διπλωματικῶν του ὑπηρε- σιῶν, ὡς ἐκ τῶν ὑστέρων ἀποδείχθηκε, τή δοθεῖσα ἔγκριση, τήν ὁποία ἐσχάτως ἁπλῶς πληροφορηθήκαμε, χωρίς νά ἐρωτη- θοῦμε ἐκ τῶν προτέρων ἐάν συναινοῦμε. Ἁπλῶς γίναμε ἀκροατές τῆς σχετικῆς ἀπο- φάσεως, μέ τήν ὁποία ἀσφαλῶς διαφωνή- σαμε, πλήν ὅμως ματαίως, ἀφοῦ ὅλα ἦταν ἤδη τετελεσμένα καί ἐκ τῶν προτέρων προκαθωρισμένα ἐν ἀγνοίᾳ μας. Τό μόνο τό ὁποῖο ἡ ταπεινότης ἡμῶν δέχθηκε, ἦταν ἡ ἀποστολή ἐγκυκλίου πρός τό χριστεπώ- νυμο πλήρωμα, γιά νά προληφθεῖ τυχόν σκανδαλισμός καί ταραχή στίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν μέ σοβαρές συνέπειες καί ἀπρόβλεπτες ἀντιδράσεις. Εἶναι λυπηρό οἱ ὑποστηρικτές τοῦ Οἰκουμενισμοῦ νά συμ- περιφέρονται μέ φιλοφρονήσεις καί διπλω- ματικές ἁβρότητες πρός τούς αἱρετικούς μέχρι σημείου νά συμπροσεύχονται μέ αὐτούς, παρά τή ρητή ἀπαγόρευση τῶν ἱερῶν Κανόνων, καί τήν ἴδια στιγμή νά ἀντι- μετωπίζουν τίς ἀντιδράσεις τῶν πιστῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, πού ἀγωνιοῦν γιά τήν ἔκβαση τῶν θεολογικῶν διαλόγων καί σκανδαλίζονται βλέποντες Ὀρθοδόξους κληρικούς νά συναγελάζονται καί νά συμ- προσεύχονται μέ διαφόρους αἱρετικούς, μέ εἰρωνικά μειδιάματα καί πολλή περιφρό- νηση, ὡσάν νά εἶναι ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας. Γιʼ αὐτό συναινέσαμε μέ τήν ἀπόφαση Η ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟΝ Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου τὴν ἐπληροφορήθην ὑπὸ τῶν ἐφημερίδων ΛΕΜΕΣΟΥ: ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑ Ἄμεσον ἐπιβεβαίωσιν ὅσων ὑπε- στηρίξαμεν ἀπὸ τῶν στηλῶν τοῦ «Ο.Τ.» ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύ- πρου κ. Χρυσόστομος κατέφυγεν εἰς τὰ «ἀντιπαπικὰ κόλπα» τοῦ μα- καριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, κυροῦ Χριστοδούλου, ἀποτελοῦν αἱ ἐξελίξεις εἰς τὸ ζήτημα τῆς ἐπισκέ- ψεως τοῦ Πάπα εἰς τὴν Κύπρον. Δὲν ἀντέδρασε δυναμικῶς μόνον ἡ Ἱερὰ Μονὴ Σταυροβουνίου (βλέ- πε σχετικῶς εἰς ἄλλας στήλας τῆς πρώτης σελίδος τοῦ «Ο.Τ.»)· ἀντέ- δρασε καὶ ὁ Μητροπολίτης Λεμε- σοῦ κ. Ἀθανάσιος, ὁ ὁποῖος κατὰ τὰς τελευταίας ἡμέρας ἐδέχετο ἐπι- θέσεις ὅτι δῆθεν τηρεῖ διπλοπρόσω- πον στάσιν ἔναντι τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πάπα εἰς τὴν Κύπρον. Ὁ Μητροπολίτης παρεχώρησε συνέντευξιν εἰς τὴν ἡμερησίαν πο- λιτικήν, κοινωνικὴν καὶ οἰκονομικὴν ἐφημερίδα «Ὁ Φιλελεύθερος» (23 Μαΐου) διὰ τῆς ὁποίας ἀπεκάλυ- ψεν ὅτι: 1ον) Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἐπλη- ροφορήθη τὴν ἐπίσκεψιν τοῦ Πά- πα ἐκ τῶν ἐφημερίδων. 2ον) Ἡ ἐπί- σκεψις τοῦ Πάπα σκανδαλίζει τοὺς πιστούς. 3ον) Ὁ Πάπας δὲν εἶναι κανονικὸς ἐπίσκοπος, εἶναι αἱρετι- κός, ἀποκομμένος ἀπὸ τὴν Ἐκκλη- σίαν. 4ον) Δὲν θὰ παραστῆ εἰς τὴν ὑποδοχὴν τοῦ Πάπα. Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς συνεντεύξεως τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Λεμεσοῦ κ. Ἀθανασίου εἰς τὸν «Φιλελεύθερο» τῆς Κύπρου ἔχει ὡς ἀκολούθως: «—Γιατί σκανδαλίζει τὴν Ἐκ- κλησία καὶ τὸ ποίμνιό της ἡ ἐπικεί- μενη ἐπίσκεψη στὸ νησὶ τοῦ Πάπα Βενέδικτου 16ου; —Νομίζω ὅτι ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Πά- πα στὴν Κύπρο θὰ προκαλέσει ἀρκετὰ προβλήματα στὶς συνειδή- σεις πολλῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν. Θὰ ἦταν καλύτερα νὰ μὴ ἐρχόταν διότι πιστεύω ὅτι δὲν θὰ μᾶς ὠφε- λήσει σὲ τίποτα, μιὰ ποὺ δὲν εἶδα μέχρι τώρα κάποια θετικὴ παρέμβα- ση τοῦ Βατικανοῦ ὅσον ἀφορᾶ τὰ ἐθνικά μας θέματα. Ἤδη ἔχει προ- κληθεῖ μεγάλη ἀνησυχία, ποὺ δὲν μᾶς χρειαζόταν σʼ αὐτὲς τὶς ὧρες. —Κινδυνεύουμε ἀπὸ κάτι; —Δὲν λέω ὅτι κινδυνεύουμε μὲ τὴν ἔλευση τοῦ Πάπα, δὲν θὰ προ- δώσουμε τὴν πίστη μας ἢ θὰ ἁλω- θεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἁπλῶς ἔδωσε ἀφορμὴ σὲ διάφορους κύ- κλους παλαιοημερολογιτῶν νὰ μᾶς κατηγοροῦν ὅτι εἴμαστε ἐνδοτικοί, ὅτι ἔχουμε ὑποχωρήσει ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς ᾽Ορθοδόξου Πίστεως καὶ ἔχουν δημιουργηθεῖ ἀρκετὰ ἐρω- τηματικὰ σὲ ἀρκετὸ κόσμο. Βέβαια ὁ Πάπας προσκλήθηκε ἀπὸ τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρα- τίας καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἔδωσε τὴ συγκατάθεσή του. —Τὸ συζητήσατε στὴν Ἱερὰ Σύ- νοδο; —Στὴν τελευταία Ἱερὰ Σύνοδο τέθηκε τὸ θέμα τῆς παρουσίας μας ἢ μὴ στὶς ἐκδηλώσεις μὲ τὸν Πάπα. Ἐγὼ ἀρνήθηκα νὰ παραστῶ καὶ εἶπα ὅτι δὲν γνωρίζαμε τίποτε. Μάθαμε γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Πάπα ἀπὸ τὶς ἐφημερίδες. —Συνήθως μαθαίνετε τὰ νέα ἀπὸ τὶς ἐφημερίδες; —Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου ἔχει αὐξημένα προνόμια καὶ σίγουρα δὲν θέλουμε νὰ μπεῖ στὰ δικά μας δεδομένα. Διατηροῦμε, ὅμως, τὸ προσωπικό μας δικαίωμα νὰ λέμε ὅτι δὲν γνωρίζαμε ὅτι θὰ ἐρχόταν ὁ Πάπας καὶ ὅτι ἂν μᾶς ρωτοῦσε, ἐγὼ προσωπικὰ θὰ δήλωνα ὄχι, διότι θὰ δημιουργεῖτο σκάνδαλο στὶς ψυχὲς ἀθώων εὐσεβῶν χρι- στιανῶν ὀρθοδόξων, ὅπως καὶ βλέπουμε νὰ γίνεται. —Δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχει μιὰ ἐπι- κοινωνία μεταξύ των Ἐκκλησιῶν, ζοῦμε στὸν 21ον αἰῶνα, εἴμαστε στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση; —Διαλόγους μποροῦμε νὰ κά- νουμε μὲ ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο πολὺ δὲ περισσότερο μὲ τοὺς ἑτε- ΝΕΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟΝ Συμφώνως μέ δημοσιογραφι- κάς πληροφορίας, ὑπό ἡμερο- μηνίαν 25 Μαΐου, ἐκ Κύπρου, ἐκτός τῶν Ἐπισκόπων Λεμεσοῦ καί Κηρυνείας, εἰς τήν ἐπίσκε- ψιν τοῦ Πάπα ἀντιδροῦν καί οἱ Ἐπίσκοποι Τριμυθοῦντος, Καρ- πασίας καί Ἀμαθοῦντος. Ὁ Ἀρ- χιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσό- στομος πληροφορηθείς τάς ἀντιδράσεις προέβη εἰς δηλώ- σεις, μέ τάς ὁποίας τονίζει ὅτι ἡ ἀπόφασις τῆς Ἱ. Συνόδου εἶναι ὑποχρεωτική διά ὅλους, ἐνῶ ἐπέκρινε τόν Λεμεσοῦ ὅτι μὲ τήν στάσιν του καί τάς δηλώ- σεις του σκανδαλίζει τόν πιστόν λαόν. Γνωστόν, ὅμως, εἶναι ὅτι ὁ σκανδαλισμός προέρχεται ἀπό τάς αὐθαιρέτους φιλοπαπι- κάς ἐνεργείας καί τάς φιλοπα- πικάς δηλώσεις τοῦ Ἀρχιεπι- σκόπου, ὁ ὁποῖος διατάσσει ὅτι ἀπαγορεύεται πᾶσα ἐκδήλωσις ἐναντίον τοῦ Πάπα. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ Τὴν Α´ Κυριακὴν μετὰ τὴν Ἁγίαν Πεντηκοστὴν ἐπιτελοῦμεν τὴν πανσέβαστον μνήμην τῶν Ἁγίων Πάντων, συμπεριλαμβάνοντες εἰς αὐτὴν Πατριάρχας, Προφήτας, Ἀποστόλους, Μάρτυρας, Ἱε- ράρχας, Ἀσκητὰς καὶ ὅλους ὁμοῦ τοὺς Δικαίους, κατὰ πᾶσαν ἡλικίαν καὶ γένος. Ἀνωτέρω εἰκὼν τῶν Ἁγίων Πάντων τοῦ ΙΖ´ αἰῶνος ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Διονυσίου, Ἁγίου ῎Ορους. Ὁ συνάνθρωπος ὡς «ἀδελφ ό ς» «ΗΟΜΟ ΗΟΜΙΝΙ FRATER» Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση Π ΟΛΛΟΙ χριστιανοί ἀπομακρύνονται ἀπό τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου χωρίς νά τό συνειδητοποιοῦν. Συμπεραίνουν μό- νοι τους γιά διάφορα πνευματικά θέματα καί προσπαθοῦν νά δικαιολογήσουν δικές τους ἀδυναμίες καί νά καθησυχάσουν τήν ἐλέγχουσα συνείδησή τους. Ἡ ἐνασχόλησή τους μέ τή θρησκεία εἶναι ἰδιόρρυθμη καί αὐθαίρετη. Δέν αἰσθάνονται τήν ἀνάγκη νά συμβουλευτοῦν κάποιον ἱερέα ἤ κάποιον ἄλλο πού ἔχει ἀνάλογη γνώση καί ἐμπειρία. Νομίζουν ὅτι τά γνωρίζουν ὅλα, ἐνῷ βρίσκον- ται μακριά ἀπό τήν ἀλήθεια. Ὁ ὅσιος Μάρκος ὁ Ἀσκητής ἀναφέρει δύο κατηγορίες χρι- στιανῶν, πού βρίσκονται μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ: «Εἶναι κάποιοι πού δέν ἐκτελοῦν τίς ἐντολές καί νομί- ζουν ὅτι πιστεύουν ὀρθῶς. Εἶναι καί ἄλλοι πού τηροῦν μέν τίς ἐντο- λές, ἀλλά περιμένουν ὡς ὀφειλόμενον μισθόν τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἀμφότεροι ἔχουν παρεκκλίνει ἀπό τήν ἀλήθεια». Οἱ πρῶτοι εἶναι οἱ περισσότεροι. Δηλώνουν ὅτι δέν ἔχουν ἁμαρτίες. Εἶναι χα- ρακτηριστικά τά λόγια τους: «Δέν ἔχω σκοτώσει. Δέν ἔχω ἀδικήσει. Δέν συκοφάντησα κανέναν, δέν πείραξα κανέναν. Εἶμαι χριστιανός καί δέν χρειάζεται τίποτε ἄλλο. Ὅσα λένε οἱ ἱερεῖς δέν εἶναι ἀπα- ραίτητα. Αὐτοί κάνουν τήν δουλειά τους. Σοφίζονται πράγματα γιά νά μᾶς ἔχουν στό χέρι τους καί νά μᾶς ἐκμεταλλεύονται». Εἶναι προφανές ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέν ἔχουν καμιά σχέση μέ τή χρι- στιανική ἀλήθεια. Ὅταν ἀρνοῦνται τόν πνευματικό ἀγῶνα, τήν τή- ρηση τῶν ἐντολῶν καί τήν ἀπόκτηση ἀρετῶν, δέν εἶναι ἀληθινοί χρι- στιανοί. Καί τό χειρότερο! Δέν μπορεῖς νά ζητήσεις ἀπό αὐτούς τούς ἀνθρώπους νά ἀποβάλουν τό κοσμικό φρόνημα καί νά ἀρνη- θοῦν τίς σαρκικές ἡδονές, τίς ὁποῖες θεωροῦν ἀναγκαῖες γιά τήν ἀνθρώπινη φύση! Χλευάζουν τήν νηστεία, τήν ἁγνότητα καί τήν ἐγκράτεια. Μιλοῦν περιφρονητικά γιά τή μετάνοια, τήν ἐξομολό- γηση, τήν προσευχή καί γενικά τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ δεύτεροι, πού ἔχουν καλή προαίρεση, θεωροῦν τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν ὡς προσφορά πρός τό Θεό καί περιμένουν ὡς ἀντα- πόδοση τήν βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Καί αὐτοί κάνουν λάθος. Πρέ- πει νά ἐντείνουν τόν ἀγώνα τους καί νά ταυτίσουν τό δικό τους θέλημα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τότε δέν θά ἔχουν ἰδιοτέλεια στή χριστιανική τους ζωή. Θά θεωροῦν τή συμμόρφωσή τους μέ τίς ἐντολές ὡς καθῆκον καί θά διατηροῦν τήν αἴσθηση ὅτι ποτέ δέν θά μπορέσουν νά πετύχουν τήν τελειότητα. Ἔτσι θά ζητοῦν συ- νεχῶς τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Εἶναι λεπτό τό θέμα αὐτό καί πρέπει νά τό προσέχει ὁ κατά Θεόν ἀγωνιζόμενος χριστιανός. Χρειάζεται σοφία καί διάκριση. Ἡ πορεία πρός τόν Θεό πρέπει νά εἶναι διαρκής καί νά χαρακτηρίζεται ἀπό τήν ἀκριβή τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου. Οἱ Ρωμαῖοι ὅταν ἔλεγαν Ho- mo homini lupus —(ὁ ἄνθρω- πος γιά τόν ἄνθρωπο λύκος)— ἐννοοῦσαν τήν ἀνθρώπινη σκληρότητα καί βιαιότητα, πού κυριαρχοῦσε στόν ἀρχαῖο κό- σμο. Ὁ ἄνθρωπος γιά τό συνάν- θρωπό του εἶχε ἀπάνθρωπα συ- ναισθήματα. Κάτι παρόμοιο μέ αὐτό πού ἔλεγε ὁ ἄθεος γάλλος ὑπαρξιστής Jean Paul Sartre: «ὁ ἄλλος εἶναι ἡ κόλασή μου». Κι εἶναι φυσικό τοῦτο. Οἱ ἄνθρωποι εἶχαν ἀγνωσία Θεοῦ. Κι ὅπου ὑπάρχει ἀγνωσία Θεοῦ, ἐκεῖ ὑπάρχει καί ἀγνω- σία τοῦ καλοῦ, ἐφόσον τό κα- λό συνυπάρχει μέ τήν ἔννοια τοῦ Θεοῦ. Ὁ κόσμος σώζεται καί ἀνα- πλάθεται μέ τή σάρκωση τοῦ Λόγου καί μέ σύνολο τό ἔργο τῆς θείας οἰκονομίας. Ὁ και- νούργιος κόσμος, ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, τό «ἅγιον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον» εἶναι ὁ ἀναγεννη- μένος «ἐξ ὕδατος καί Πνεύμα- τος» λαός τῆς Βασιλείας τοῦ Κυρίου. Ἀπό τή στιγμή πού «ὁ Πατήρ ἀπέσταλκε τόν Υἱόν Σωτῆρα τοῦ κόσμου (Α΄ Ἰω. Δ΄14), οἱ ἄνθρωποι πρωτομαθαίνουν τήν πρωτοδίδακτη ἀγάπη, πού πρω- τοδίδαξε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χρι- στός. Καί λέμε πρωτοδίδαξε ὁ Χριστός, γιατί, ποτέ καί κανέ- νας δέ δίδαξε τέτοια, ἀληθινά, θεία ἀρετή, ὁλότελα ἄγνωστη στ’ ἀρχαῖα, τά ὁλοσκότεινα χρό- νια τῆς εἰδωλολατρίας. Τότε —ἀκόμα καί στούς ἑβραίους— ὁ νόμος ἔλεγε: «Ἀγαπήσης τόν πλησίον σου καί μισήσης τόν ἐχθρόν σου». Τώ- ρα, ὅλοι εἶναι ἀδελφοί. Τώρα, ἀποτελοῦν ἕνα σῶμα μιά οἰκο- γένεια. «Αὕτη ἡ ἀλλοίωσις τῆς δε- ξιᾶς τοῦ Ὑψίστου». «Ὅπου Θε- ός βούλεται, νικᾶται φύσεως τά- ξις». Ἡ Χριστιανική ἀγάπη ἑνώνει τούς ἀνθρώπους καί τούς ἀναγεννᾶ μέσα ἀπό τήν κολυμβήθρα,τό βαπτιστήριο, ὅπως τά παιδιά, πού γεν- νιοῦνται ἀπό τήν ἴδια μήτρα. «Δελφύς γάρ ἡ μήτρα λέγεται». Γιαυτό καί «ἀδελφοί» λέγονται, «οἱ ἐκ τῆς αὐτῆς δελφύος γεγο- νότες». Ἔτσι, ἡ λέξη «ἀδελ- φός» στούς ἀρχαίους ἕλληνες, σήμαινε, ὅμοιος. Ποτέ ὅμως ἡ λέξη ἀδελφός δέν εἶχε τήν ἠθι- κή ἔννοια τῆς ἀγάπης. Αὐτός ἤτανε καί ὁ λόγος, πού μεταποίησαν τή λαϊκή ρή- ση «homo homini lupus» σέ «homo homini frater». Δηλα- δή, ὁ ἄνθρωπος γιά τόν ἄνθρω- πο (εἶναι) ἀδελφός. Τώρα, μέ τή νέα διδασκαλία τοῦ Κυρίου, οἱ ἄνθρωποι τῆς ἀγάπης, εἶναι ἀδελφοί. Καί μάλιστα, σέ σχῆμα πλεονα- σμοῦ, λέμε μαζί καί τίς δύο λέ- ξεις: «Ἀδελφοί ἀγαπημένοι». Ἐάν ἀνοίξει κανείς λεξικό τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς στή λέ- ξη «ἀδελφός», δέ θά βρεῖ, παρά ἐλάχιστες λέξεις, καί ἐκεῖνες ὁλότελα ἄσχετες μέ τήν ἀγά- πη. Ἐάν ἀνοίξει ὅμως τήν Και- Ὁ Πάπας δὲν εἶναι κανονικὸς ἐπίσκοπος, εἶναι ἀποκομμένος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν, εἶναι αἱρετικὸς καὶ ἡ ἐπίσκεψίς του θὰ σκανδαλίση ἀθώας ψυχὰς εὐσεβῶν Ὀρθο- δόξων Χριστιανῶν. Δὲν θὰ παραστῶ εἰς τὴν ἐπίσκεψιν δηλώνει ὁ Μητροπολίτης Λεμεσοῦ κ. Ἀθανάσιος εἰς συνέντευξίν του εἰς τὸν «Φιλελεύθερον» τῆς Κύπρου. Η ΙΕΡΑ Μητρόπολις Ἀττικῆς διεσπάσθη. Ἐκ τῆς διασπάσεως προῆλθον αἱ Ἱ. Μητροπόλεις Κηφισίας καί Ἰλίου. Ἤδη ἐξε- λέγησαν νέοι Μητροπολῖται. Γνωρίζομεν ὅτι ὑπάρχουν ἀντι- δράσεις διά τήν μή ἀποκατάστασιν τoῦ ἄνευ ἐκκλησιαστικῆς δί- κης ἀπομακρυνθέντος Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος κ. Νικοδήμου, εἰς τόν ὁποῖον εἶχεν ἐπιβληθῆ καί τό ἐπιτίμιον τῆς ἀκοινωνησίας. Πιστεύομεν, ὅμως, ὅτι μετά τήν πολυδιάσπασιν τῆς πρώην Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί τήν ἐκλογήν πολλῶν Μητροπο- λιτῶν διά τήν διαποίμανσιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ἡ ἀδικία εἰς βάρος τοῦ πρώην Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος πρέπει νά λήξη ὁριστικῶς καί ἀμετακλήτως μέ… ἀδικίαν. Ὅλοι γνωρίζομεν τό ἦθος τοῦ Σεβα- σμιωτάτου πρώην Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος. Ὅλοι, ἐπίσης, γνωρίζο- μεν τήν ἀδικίαν εἰς βάρος του ὑπό τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας. Ὅλοι γνωρίζομεν τούς ἀγῶνας του διά μίαν Ἐκκλησίαν ἄνευ σκανδαλοποιῶν Ἐπισκόπων, διά μίαν Ἐκκλησίαν λειτουργοῦσα αὐστηρῶς συμφώνως μέ τάς Εὐαγγελικάς καί Ἁγιοπατερικάς προ- σταγάς, ὡς αὐταί ὁρίζονται ὑπό τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Ὅλοι γνω- ρίζομεν τό ἀκέραιον τοῦ χαρακτῆρος του, τόν ἐνάρετον βίον του, τό ποιμαντικόν του ἔργον ὡς ἐνεργός Ἐπίσκοπος, τάς ἐναρέτους χειροτονίας κληρικῶν, τάς ὁποίας ἔκαμνε (μέ μίαν ἕως τρεῖς ἐξαι- ρέσεις), τούς ἀγῶνας του διά ἐναρέτους καί μορφωμένους κλη- ρικούς κλπ. Ὅλοι γνωρίζομεν ὅτι ἠδικήθη, ἐσυκοφαντήθη, ἐχλευάσθη. Γνωρίζομεν ἐπίσης ὅτι ἐδικαιώθη ὑπό τοῦ Συμβουλί- ου τῆς Ἐπικρατείας, ἀλλά αἱ ἀποφάσεις του δέν ἐφηρμόσθησαν καί δέν ἀπεκαταστάθη. Γνωρίζομεν ὅτι ὅλαι αὐταί αἱ καταστάσεις Ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου ΟΧΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΝ ΚΑΙ ΥΠΟΔΟΧΗΝ ΤΟΥ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟΝ Ἡ ὑποδοχὴ καὶ ἐκδήλωσις τιμῆς πρὸς τὸν Πά- παν ὑπὸ τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας δύναται νὰ ἐκληφθῆ ὡς ἀναγνώρισις αὐτοῦ καὶ ὑποτέ- λεια, ἐπισημαίνει ἡ Ἱ. Μονὴ Σταυροβουνίου εἰς ἐπιστολήν της πρὸς τὸν Μητροπολίτην Κιτίου ΚΕΜΠΑ 3645 ΚΩΔΙΚΟΣ 3053 ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ. Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Κύπρου, ὑπό τήν πίεσι ν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Χρυ- σοστόμου, ἀπεφάσισε νά ἐκδώση ἐγκύκλιον διά τῆς ὁποίας καλεῖ τόν πι- στόν λαόν, τόν ἔντιμον κλῆρον καί τάς Ἱεράς Μονάς νά ὑποδεχθοῦν τόν Πάπαν εἰς τήν Κύπρον, κατά τήν προσεχῆ Παρασκευήν καί νά μή προ- βάλουν ἀντιστάσεις ἤ νά μή ἀντιδράσουν, διότι κατά τήν ἐπίσκεψιν δέν θά γίνουν συζητήσεις διά θέματα Πίστεως. Ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐκάλεσε τούς Ἱερεῖς καί τούς Καθηγουμένους τῶν Ἱερῶν Μονῶν νά ἀναγνώσουν τήν ἐγκύκλιον πρός τόν πιστόν λαόν τῆς Κύπρου. Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου, Ἀρχιμανδρίτης Ἀθανάσιος ἀντέδρασε δυναμικῶς, ὅταν ἔλαβε τήν ἐγκύκλιον. Ἀμέσως συ- νέταξεν ἐπιστολήν, τήν ὁποίαν ἀπέστειλεν πρός τόν Μητροπολίτην Κιτί- ου κ. Χρυσόστομον, διά τῆς ὁποίας τοῦ καθιστᾶ γνωστόν ὅτι ἡ «καθ᾽ ἡμᾶς Ἱ.Μονή τονίζει εὐθαρσῶς τήν ἀντίθεσίν της “εἰς οἱανδήποτε”, ἐκ μέρους τῆς Διοικούσης ᾽Εκκλησίας ἐπίσημον ὑποδοχήν καί ἐκδήλωσιν τιμῆς πρός τό πρόσωπον τοῦ Πάπα, ἡ ὁποία, εὐλόγως δύναται νά ἐκληφθῆ ὡς ἀνα- γνώρισις αὐτοῦ καί ὑποτέλεια». Ὁ Πάπας, ὡς τονίζει ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς ἦτο, εἶναι καί θά παραμείνη αἱρεσιάρχης. Ἐπισημαίνει πρός τήν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν ὅτι παραθεωρεῖ τήν ἑρμηνείαν τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὅταν ἐπικαλῆται διά τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Πάπα «περί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως». Ἐπικρίνει, ἐπίσης, τήν Διοικοῦσαν Ἐκκλη- σίαν τῆς Κύπρου, ἡ ὁποία ἀναγνωρίζει τήν «ἐκκλησιαστικήν ἐκτροπήν τῆς Οὐνίας», ἀλλά ἀπό τήν ἄλλην προσκαλεῖ, ὑποδέχεται καί φιλοξενεῖ τόν Πάπαν, «καί ἐπί ἴσοις ὅροις» ἔχομεν συμπαρακάθησιν τῶν Οὐνιτῶν μετά τῶν Ὀρθοδόξων εἰς τούς Παπικούς Διαλόγους. Ἡ ἐπιστολὴ Τό πλῆρες κείμενον τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου πρός τόν Μητροπολίτην Κιτίου ἔχει ὡς ἀκολούθως: «Πανιερώτατον Μητροπολίτην Κιτίου κ.κ. Χρυσόστομον, Ἱερά Μητρόπολις Κιτίου, Λάρνακα 13.5.2010, Τῆς τοῦ Κυρίου Ἀναλήψεως Πανιερώτατε ἅγιε Δέσποτα, Εὐλογεῖτε! Τήν εὐχήν Σας! Ἐλάβομεν τήν ὑπό ἡμερ. 11.05.2010 Συνοδικήν Ἐγκύκλιον τῆς Ἐκκλη- σίας τῆς Κύπρου, τήν ὁποίαν καί μετά προσοχῆς ἀνεγνώσαμεν. Αἰσθανό- μεθα ἐν προκειμένῳ ἔντονον τήν ἀνάγκην νά ἐκφράσωμεν κατ᾽ ἀρχήν τήν ψυχικήν ἡμῶν ὀδύνην πρός Ὑμᾶς, ὡς τόν γνήσιον ἡμῶν Πνευματι- κόν Πατέρα, διά τό γεγονός τῆς ὑπό συμπάσης τῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλη- σιάς τῆς Κύπρου ἐγκριθείσης ὁμοφώνως ἀποδοχῆς τῆς ὑπό τοῦ Προ- έδρου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας ἐπισήμου προσκλήσεως εἰς Κύπρον τοῦ Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου ΙΣΤ´ καί τῆς πρός τοῦτο ὁμοθύμου συγκα- ταθέσεως αὐτῆς. Ἡ καθ᾽ ἡμᾶς Μονή τονίζει εὐθαρσῶς τήν ἀντίθεσιν αὐτῆς δι᾽ οἱανδήποτε ἐκ μέρους τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας ἐπίσημον ὑπο- δοχήν καί ἐκδήλωσιν τιμῆς πρός τό πρόσωπον τοῦ Πάπα, ἡ ὁποία, εὐλό- γως, δύναται νά ἐκληφθῇ ὡς ἀναγνώρισις αὐτοῦ καί ὑποτέλεια. Τυγχάνει πᾶσι τοῖς Ὀρθοδόξοις πιστοῖς κατάδηλον, τό ὅτι ὁ ἑκάστοτε Πάπας Ρώμης, ἀπό τῆς ἀποσχίσεως τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας ἐκ τῆς Καθο- λικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, εἶναι οὐχί μόνον σχισματικός, ἀλλά καί αἱρε- τικός. Εἶναι περιττόν ἐν ταύτῃ τῇ συναφείᾳ νά ἀναφερθῶμεν εἰς τά οὐρα- νομήκη καί ἁγιώτατα Πατερικά ἀναστήματα τῶν Μεγάλου Φωτίου, Γρηγο- ρίου τοῦ Παλαμᾶ, Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, Γενναδίου Σχολαρίου κ.ἄ., οἱ ὁποῖοι, σαφῶς καί ἀπεριφράστως, ἀποφαίνονται ὅτι ὁ μετά τό Σχίσμα Προ- ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ. ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΙ ΚΗΦΙΣΙΑΣ ΚΑΙ ΙΛΙΟΥ ΚΑΙ Ο ΠΡΩΗΝ ΑΤΤΙΚΗΣ Τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κυρηνείας κ. Παύλου � «Φοβοῦ τοὺς Δαναοὺς καὶ δῶρα φέροντας». Σελ. 8 � Πολιτικὴ ἐφημερὶς ὁμιλεῖ διὰ σχέδια, τὰ ὁποῖα ὑπηρε- τοῦν τὸν Ἀντίχριστον. Σελ. 8 � Ἱερὸς Ναὸς Παναγίας «Κα- πνικαρέα». Σελ. 2 � Ἡ Ἱερὰ Μονὴ Καρακάλλου διὰ τὰς ἀνθελληνικὰς θέ- σεις τῆς κ. Δραγώνα. Σελ. 2 � «Κεραυνοὶ» ἀπὸ τὸν Γόρ- τυνος διὰ τὴν ἀπουσίαν Βι- βλικῆς Θεολογίας εἰς τὴν ποιμαντικὴν τῶν ἐνοριῶν μας. Σελ. 3 � Ἑλληνισμός, Χριστιανισμὸς καὶ οἱ πολέμιοί του. Τοῦ Μο- ναχοῦ Ἀβραάμ. Σελ. 3 � Ἡ Ἑλλὰς Ἑάλω; Τοῦ Ἀρχιμ. Παύλου Ντανᾶ. Σελ. 3 � Κατέστησαν σχολάζοντα τὸν Ἐπίσκοπον Ράσκας καὶ Πριζ- ρένης κ. Ἀρτέμιον. Σελ. 4 � Τὸ Τεσσαρακονθήμερον μνημόσυνον διὰ τὸν πατέρα Μᾶρκον Μανώλην. Σελ. 5 � Μεσογαίας: νὰ ξεφύγη ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν ἐκκοσμί- κευσιν καὶ τὸν συμβιβα- σμόν. Σελ. 6 � Μὲ «πονηρὰ βήματα» προσ- εγγίζει τὸ Πατριαρχεῖον Μό- σχας τὸ Βατικανόν» Σελ. 7 ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.» ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΥΠΑΚΟΗ Κριτικαὶ σημειώσεις τοῦ κ. Δημητρίου Β. Γόνη, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Θ. Σ. Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Orthodoksos Typos 28-05-2010

Documents

Transcript of Orthodoksos Typos 28-05-2010