ΘΕΜΑ: Άνθρωπος και θάλασσα

ΓΕΛ ΝΥΔΡΙΟΥ ΛΕΥΚΑΔΑΣ

PROGECT 2018-19

ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ

ΤΣΟΔΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ

ΤΑΞΗ Β’ ΛΥΚΕΙΟΥ

ΤΜΗΜΑ: Β1

Άνθρωπος και θάλασσα Η θάλασσα είναι ένα απαραίτητο στοιχείο στη ζωή του ανθρώπου. Προσφέρει αναρίθμητα οφέλη στον άνθρωπο ο οποίος προσπαθεί να εκμεταλλευτεί όσο το δυνατόν περισσότερα. Η εκμετάλλευση αυτή άρχισε τα αρχαία χρόνια και φτάνει ως την εποχή μας. Μόνο που τώρα γίνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό και με τα πιο σύγχρονα μέσα. Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τη θάλασσα διενεργώντας το θαλάσσιο εμπόριο. Μεγάλα σε χωρητικότητα πλοία διασχίζουν αδιάκοπα τις θάλασσες και τους ωκεανούς μεταφέροντας εμπορεύματα και πρώτες ύλες. Κυρίως μεταφέρουν πετρέλαιο και μεταλλεύματα χρήσιμα για τη βιομηχανία των ανεπτυγμένων κρατών. Το θαλάσσιο εμπορίο παίρνει μεγάλες διαστάσεις γιατί είναι ο πιο καλός τρόπος για τη μεταφορά προϊόντων. Επίσης η θάλασσα χρησιμοποιείται για την αλιεία. Μεγάλα αλιευτικά σκάφη που πλέουν στους ωκεανούς ψαρεύουν κάθε μέρα χιλιάδες τόνους ψαριών, ώστε να καλύψουν τιν ανάγκες των ανθρώπων όλης της υφηλίου. Ομως σε ορισμένες περιπτώσεις είτε παράνομα είτε από λάθος αλιεύονται σπάνια είδη ψαριών με αποτέλεσμα τον κίνδυνο να εκλείψουν. Επιπλέον η θάλασσα προσφέρει στον άνθρωπο πρώτες ύλες απαραίτητες για τη ζωή του. Οι άνθρωποι κυρίως παίρνουν από τη θάλασσα το αλάτι, αλλά με σύγχρονα μέσα εκμεταλλεύονται και τα υποθαλάσσια κοιτάσματα πετρελαίου και άλλων πρώτων υλών. Τέλος μια σπουδαία χρήση της θάλασσας είναι αυτή που αφορά τον τουρισμό. Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τη θάλασσα για την ψυχαγωγία και την ξεκούρασή τους, εφόσον κάθε καλοκαίρι πηγαίνουν στις παραλίες για να την απολαύσουν. Το φαινόμενο αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι ωραιότερες παραλίες να πλημμυρίζουν από τουρίστες που θέλουν να χαρούν την θάλασσα. Ετσι στις περιοχές αυτές αναπτύσσονται μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις που ωφελούν την άνθηση της οικονομίας τους στις ψυχαγωγικές ανάγκες των τουριστών. Παρόλα τα οφέλη της θάλασσας προς τον άνθρωπο, αυτός χρησιμοποιεί τη θάλασσα και για να εξυπηρετήσει ορισμένες φορές, άσχημους σκοπούς. Ετσι χρησιμοποιεί τη θάλασσα για τις πολεμικές επιχειρήσεις και με σκοπό αυτό αναπτύσσει πολεμική τεχνολογία και δημιουργεί πολεμικά πλοία και υποβρύχια. Επιπλέον κάνει στη θάλασσα δοκιμές πυρηνικών όπλων που έχουν σαν συνέπεια μεγάλες οικολογικές καταστροφές. Ακόμη λόγω της υπερβολικής εκμετάλλευσης η θάλασσα υποβαθμίζεται και δεν μπορεί να προσφέρει τα απαραίτητα αγαθά και πολλές φορές μολύνεται εξ αιτίας της

απερισκεψίας του ανθρώπου. Γι’ αυτό ο άνθρωπος πρέπει να σταματήσει την καταστροφή της θάλασσας, που είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής του, ώστε να απολαμβάνει μόνο το οφέλη της χωρίς δυσάρεστες γι’ αυτόν συνέπειες.

Η θαλάσσια μόλυνση μπορεί να βλάψει την υγεία των ανθρώπων που ζουν στα νησιά και τις παράκτιες περιοχές της ανατολικής Μεσογείου. Είτε η ρύπανση οφείλεται σε βιομηχανικές φάρμες χοίρων που απορρίπτουν τα απόβλητά τους στη θάλασσα είτε σε μεγάλες περιβαλλοντικές απειλές όπως η καταστροφή της θάλασσας μέσω την καταστροφή χημικών όπλων της Συρίας στη Μεσόγειο, το Αρχιπέλαγος δρα συνδυαστικά μέσα από την ενημέρωση των ΜΜΕ και με την εργαστηριακή ανάλυση για την αποτροπή ή την παύση των εγκλημάτων αυτών. Τα θαλάσσια απορρίμματα, κυρίως με τη μορφή των πλαστικών, είναι ένα διαρκώς αυξανόμενο πρόβλημα για τους ωκεανούς του κόσμου. Μια επαίσχυντη δήλωση που κυκλοφόρησε πρόσφατα εκτιμά πως τα πλαστικά στον ωκεανό θα υπερβαίνουν τον αριθμό των ψαριών το 2050. Το πλαστικό έχει γίνει σχεδόν απαραίτητο στην καθημερινή μας ζωή. Ωστόσο, όταν καταλήγουν στους ωκεανούς, τα πλαστικά απορρίμματα αποτελούν σοβαρή απειλή για όλα τα θαλάσσια είδη και τον άνθρωπο. Τα πέντε περισσότερο διαδεδομένα είδη πλαστικών σκουπιδιών είναι: τσάντες supermarket, καπάκια μπουκαλιών, υλικό συσκευασίας, ποτηράκια και άλλα επιτραπέζια σκεύη αλλά και μπουκάλια. Τα τελευταία 15 χρόνια, το Αρχιπέλαγος

έχει καταγράψει πολλά περιστατικά σε διάφορες περιοχές του Αιγαίου όπου θαλάσσιες χελώνες και θηλαστικά έχουν θανατωθεί λόγω κατάποσης των πλαστικών απορριμμάτων.

«H χρησιμότητα της θάλασσας από τα αρχαία χρόνια έως σήμερα»

Οι χρησιμότητες της θάλασσας είναι πολλές όπως πολλές είναι κι οι ωφέλειες που η θάλασσα παρέχει στον άνθρωπο. Ο ι θαλάσσιοι δρόμοι από την αρχαιότητα εξυπηρετούσαν τα ταξίδια και το εμπόριο, όμως και τα προϊόντα της δεν είναι λίγα. Για παράδειγμα, το αλάτι της είναι απαραίτητο για την ζωή, τα ζώα της αποτελούν βασική τροφή του ανθρώπου. Επίσης δίνει τους σπόγγους, τα φύκια, τα κοράλλια, τα μαργαριτάρια, τα όστρακα κτλ. Τέλος, τα θαλάσσια λουτρά συμβάλλουν στη βελτίωση και διατήρηση της ανθρώπινης υγείας. Η θάλασσα και οι Έλληνες είναι συνδεδεμένοι περισσότερο από οπουδήποτε αλλού. Η Ελλάδα δέχτηκε την ευεργετική επίδραση της θάλασσας, γιατί αυτή περιβρέχει κατά τα δυο τρίτα περίπου τον ελληνικό ηπειρωτικό χώρο και σχηματίζει ένα πλήθος μεγάλων νησιών. Γι’ αυτό από τους αρχαιότατους χρόνους, οι Έλληνες εξοικειώθηκαν με τη θάλασσα και έδειξαν μια σπάνια νοητική ιδιοφυΐα και κλίση προς τα θαλασσινά επαγγέλματα. Πρώτοι οι Έλληνες κατασκεύασαν πλοία και πρώτοι ίδρυσαν αποικίες. Η δραστηριότητα τους απλώθηκε από τα παράλια της Μικράς Ασίας μέχρι

τις ακτές της Μασσαλίας. Στην θάλασσα έγραψαν τις πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας τους. Η λαμπρή νίκη στη Σαλαμίνα έσωσε τη χώρα από την ασιατική πλημμυρίδα, η εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου προς την ανατολή στηρίχτηκε στην αποτελεσματική βοήθεια του ναυτικού, η επιβίωση της βυζαντινής αυτοκρατορίας για 1000 χρόνια κατά μεγάλο μέρος οφείλεται στη νικηφόρα αντιμετώπιση των βαρβαρικών επιθέσεων από την θάλασσα. Ακόμα και σήμερα οι Έλληνες συνεχίζουν τη ναυτική παράδοση των προγόνων τους. Η θάλασσα από τα αρχαία χρόνια έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων και την διαμόρφωση του τρόπου ζωής του. Στα προϊστορικά χρόνια την φοβόταν και ένιωθε δέος απέναντι της. Παράλληλα, όμως, του κινούσε την περιέργεια και την επιθυμία να την κατακτήσει. Έτσι σιγά-σιγά άρχισε να δημιουργεί πλεούμενα όπως σχεδίες, προσπαθώντας να τη διασχίσει και άρχισε να εκμεταλλεύεται ένα μέρος από τον απέραντο πλούτο της. Με τον καιρό ο άνθρωπος άρχισε να εκμεταλλεύεται ακόμη περισσότερο τη θάλασσα γιατί του παρείχε προϊόντα χρήσιμα για την επιβίωση του. Ανακάλυψε τρόπους για να ψαρεύει τα ψάρια ενώ αυτά που έπιανε αποτελούσαν σημαντικό μέρος της διατροφής του. Αργότερα σημείωσε πρόοδο και στον τομέα της ναυσιπλοΐας. Κατασκεύασε γερά πλεούμενα τα οποία μπορούσαν να ταξιδέψουν πιο μακριά από τις ακτές και να μεταφέρουν ανθρώπους και εμπορεύματα. Όσο προχωρούσε η εξέλιξη της ναυσιπλοΐας, κατασκεύασε πιο μεγάλα και ανθεκτικά πλοία με σωστό υδροδυναμικό σχεδιασμό. Με τέτοια πλεούμενα διέσχιζε τη θάλασσα και γνώριζε νέες περιοχές. Ακόμα μεταφέροντας προϊόντα από τον τόπο του και ανταλλάσσοντας τα με ξένα προϊόντα συνετέλεσε στην ανάπτυξη του θαλάσσιου εμπορίου. Οι άνθρωποι πλέον μπορούσαν να γνωρίζουν νέους πολιτισμούς και να εμπορεύονται προϊόντα. Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία, η θάλασσα συνετέλεσε αποτελεσματικά και στη δημιουργία των αρχαίων πολιτισμών εφόσον οι λαοί που έρχονταν σε επαφή μεταξύ τους παρουσίαζαν μεγαλύτερη ανάπτυξη από αυτούς που ήταν απομονωμένοι. Επίσης η ανακάλυψη νέων περιοχών μέσω της θάλασσας ευνόησε στην ανάπτυξη του αποικισμού. Πολλές αποικίες δημιουργήθηκαν σε παραθαλάσσιες περιοχές γιατί με αυτό τον τρόπο θα είχαν καλύτερη επικοινωνία με την μητρόπολη. Εκτός όμως από τους φιλειρηνικούς σκοπούς, η θάλασσα χρησιμοποιούνταν για πολλές πολεμικές επιχειρήσεις. Οι λαοί που ζούσαν κοντά στη θάλασσα, κατασκεύαζαν πλοία με σκοπό να μπορούν με αυτά να απειλούν άλλες περιοχές ή να προστατεύονται από τυχόν επιθέσεις και επιδρομές. Τα πλοία αυτά είχαν διαφορετική κατασκευή από τα εμπορικά αφού ήταν πιο ευέλικτα και με τέτοιο τρόπο εξοπλισμένα ώστε να μπορούν να

επιτεθούν σε αντίπαλα πλοία. Πολλές φορές η σωστή σχεδίαση και χρήση τους βοηθούσαν ένα λαό να αναπτυχθεί ή ακόμη και να επικρατήσει εναντίον των άλλων. Οι αρχαίοι λαοί, όμως όσο πολύ κι αν χρησιμοποίησαν τη θάλασσα και για οποιοδήποτε λόγο, δεν της προκαλούσαν καταστροφές. Δεν την μόλυναν και ζούσαν σε αρμονία μαζί της. Γενικά η θάλασσα είχε μεγάλη συμβολίζει τα αρχαία χρόνια στην εξέλιξη του ανθρώπου και την δημιουργία πολιτισμού. Γι αυτό και παρά τους κινδύνους που έκρυβε η κατάκτησή της, βοήθησε πολύ τους αρχαίους λαούς, οι οποίοι πολλά επιτεύγματα τους τα πέτυχαν εξαιτίας της θάλασσας.

ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ

zΖάκκας ΔιομήδηςΓαζή ΙωάνναΓκιώνης ΙωάννηςΚαλαματιανός Ιωάννης Δελλαπόρτα Μαρινέττα

Υποβρύχια Κατάδυση

Η υποβρύχια κατάδυση είναι η πρακτική της εισόδου σε υποβρύχια περιβάλλον, είτε με αναπνευστικές συσκευές (αυτόνομη κατάδυση και κατάδυση με παροχή επιφανείας) είτε με κράτημα της αναπνοής (ελεύθερη κατάδυση). Στην υποβρύχια κατάδυση συνυπολογίζονται οι καταδύσεις με ατμοσφαιρική καταδυτική στολή και η κατάδυση κορεσμού.Η καταδυτική δραστηριότητα περιορίζεται σε σχετικά μικρά βάθη, καθώς ακόμα και οι ατμοσφαιρικές καταδυτικές στολές δεν είναι ικανές να αντέξουν τις πιέσεις που αναπτύσσονται σε μεγάλα βάθη. Σε ορισμένες περιπτώσεις και συνήθως οι επαγγελματίες δύτες είναι δυνατό να καταδύονται σε υγρά διαφορετικά από το νερό.

Η υποβρύχια κατάδυση ασκούνταν από αρχαίους πολιτισμούς για την ανάκτηση βυθισμένων πολύτιμων υλικών και σε πολεμικές εκστρατείες. Στους αρχαίους χρόνους η ελεύθερη κατάδυση ήταν η μοναδική επιλογή με εξαίρεση την περιστασιακή χρήση καλαμιών, δερμάτινων ασκών και ξύλινων καταδυτικών κωδώνων. Οι αρχαίοι δύτες αντιμετώπιζαν τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι δύτες, όπως είναι η νόσος των δυτών και η λιποθυμία κατά τη διάρκεια παρατεταμένης παραμονής στο βυθό με κράτημα αναπνοής.

Η κατάδυση αναψυχής είναι δημοφιλής δραστηριότητα, που άπτεται του ζητήματος του εναλλακτικού τουρισμού. Η τεχνική κατάδυση είναι κλάδος της κατάδυσης αναψυχής. Η επαγγελματική κατάδυση με τη σειρά της, (εμπορική κατάδυση , κατάδυση για επιστημονική έρευνα ή οικονομικό κέρδος) αντιπροσωπεύει μια γκάμα καταδυτικών δραστηριοτήτων σε υποβρύχιο περιβάλλον. Η κατάδυση σωμάτων ασφαλείας σχετίζεται με το υποβρύχιο έργο που παράγεται από τα σώματα ασφαλείας, όπως είναι η διάσωση από πυρκαγιά, η ανάκτηση πνιγμένων και η έρευνα και διάσωση και γίνεται από επαγγελματίες των σωματων ασφαλείας, συχνά με την εμπλοκή εθελοντών. Η στρατιωτική κατάδυση περιλαμβάνει την κατάδυση μάχης, την ναρκαλιευτική κατάδυση αφοπλισμού ναρκών και την επισκευή πολεμικών πλοίων.

Αυτόνομη Κατάδυση

Ως αυτόνομη κατάδυση, ορίζεται η δυνατότητα κατάδυσης με αυτόνομη καταδυτική συσκευή. Ο όρος χρησιμεύει για τη διάκριση της εν λόγω δραστηριότητας από τις λοιπές μορφές κατάδυσης. Συνηθέστερα, η αυτόνομη κατάδυση αποκαλείται SCUBA diving (Self- Contained Underwater Breathing Apparatus). Ο αυτοδύτης -σε αντίθεση με τον δύτη που είναι εξαρτημένος από τον υδρομηχανικό "ομφάλιο λώρο" μέσω του οποίου αντλεί τον ατμοσφαιρικό αέρα ή μείγματα αερίων από σταθμό- φέρει συσκευή συμπιεσμένου αέρα, ιδιότητα στην οποία αποδίδεται η μεγαλύτερη αυτονομία στην υποβρύχια κίνηση αλλά και ο περιορισμός στον χρόνο παραμονής του. Διαφέρει από την ελεύθερη κατάδυση, στην οποία ο δύτης καταδύεται αυτόνομα, χωρίς όμως να φέρει καταδυτικό αναπνευστικό εξοπλισμό.

• Η κατάδυση είναι δυνατή χάρις στον εξειδικευμένο σύγχρονο εξοπλισμό που βοηθά στην προσαρμογή του αυτοδύτη στο υδάτινο περιβάλλον.

• Μάσκα: Είναι από τα βασικότερα στοιχεία εξοπλισμού και υπάρχει σε πολλές ποικιλίες μονοπτικού, διοπτικού και πολυοπτικού τύπου. Η σωστή εφαρμογή στο πρόσωπο, το ικανοποιητικό οπτικό πεδίο και τα βέλτιστα υλικά κατασκευής αποτελούν το πρωταρχικό στοιχείο που οφείλει να εξετάσει ο αυτοδύτης. Πέραν τούτου, η επιλογή αποτελεί θέμα αρέσκειας και οικονομικής δυνατότητας.

• Πέδιλα: Είναι εύκαμπτα πτερύγια, ελαφριάς κατασκευής και παρέχουν άνεση, ευελιξία και ταχύτητα στον αυτοδύτη. Προσφέρονται σε δύο τύπους: ανοικτά και κλειστά. Στην αυτόνομη κατάδυση προτιμούνται κυρίως τα πέδιλα ανοικτού τύπου, καθώς επιτρέπουν περισσότερες κινήσεις στο πόδι, καλύτερη θερμική προστασία εξαιτίας της χρήσης μπότας και προστασία από κτυπήματα κατά την προετοιμασία της κατάδυσης. Η ευκαμψία των πτερυγίων ποικίλει ανάλογα με το υλικό κατασκευής τους.

• Αναπνευστήρας: Υλικό εξοπλισμού που επιτρέπει την παρακολούθηση του βυθού, χωρίς την ανάγκη επιφανειακής αναπνοής απ' τον αυτοδύτη. Υπάρχουν πολλά είδη αναπνευστήρων που διαφέρουν ως προς το σχεδιασμό και το υλικό κατασκευής. Εκείνο που πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψιν του ο αυτοδύτης είναι το μέγεθος του σωλήνα το οποίο δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 42 εκ., να παρουσιάζει στο άνω μέρος του σωλήνα ανακλαστική ταινία ώστε να γίνεται ορατός από μακριά, να διαθέτει μαλακό επιστόμιο για να μην κουράζει τα ούλα και τα δόντια καθώς και ειδικό λουράκι που να τον στηρίζει στη θέση του.

Βασικά στοιχεία καταδυτικού εξοπλισμού

• Φιάλη αέρα: Είναι δοχείο ποικίλης χωρητικότητας, που μεταφέρει με ασφάλεια αέρα υψηλής πίεσης. Όλες οι φιάλες έχουν σχήμα και μέγεθος ανάλογο με τον τύπο και το εργοστάσιο κατασκευής τους. Συνηθέστερες είναι οι φιάλες χωρητικότητος 10, 12, 15 και 18 λίτρων(lt). Γεμίζουν με ατμοσφαιρικό αέρα υπό πίεση 200-300 ΑΤΜ και το υλικό κατασκευής τους είναι είτε χρωμομολυβδένιο ατσάλι είτε κράμα αλουμινίου. Εξαιτίας της διαρκούς πίεσης στην οποία βρίσκονται οι φιάλες, οι προδιαγραφές κατασκευής τους καθορίζονται από κρατικούς φορείς. Οι πιο γνωστοί είναι ο DΟΤ ( Department of T ransportation) στις Η.Π.Α, ο DΙΝ (Deutsche Industrie Normen) στη Γερμανία, και ο EURS ( European Standards) . Κάθε φορέας απαιτεί να χαράσσονται πάνω στη φιάλη διάφορα κατασκευαστικά στοιχεία, όπως το υλικό κατασκευής (3ΑΑ για τις ατσάλινες και 3ΑL για τις φιάλες αλουμινίου), η ημερομηνία κατασκευής, η χωρητικότητα, η πίεση λειτουργίας, ο αριθμός της φιάλης και η ημερομηνία υδροστατικού ελέγχου. Οι φιάλες φέρουν κλείστρα, στα οποία αναρτάται ο ρυθμιστής πίεσης. Τα κλείστρα είναι στην πραγματικότητα βαλβίδες παροχής αέρα και διακρίνονται συνήθως σε δύο τύπους. Τα κλείστρα "Κ" (απλές βαλβίδες ON-OFF) και τα κλείστρα "J" με μηχανισμό ελατηρίου υπό τάση, έτσι ώστε να κλείνει σε μια δεδομένη πίεση της φιάλης. Τα κλείστρα "J" χρησιμοποιήθηκαν κυρίως ως μηχανισμός προειδοποίησης για την πτώση της πίεσης στη φιάλη.

• Κονσόλες Οργάνων: Είναι θήκες σε ποικίλα σχήματα, που περιέχουν όλα τα αναγκαία όργανα με τα οποία παρακολουθεί ο δύτης το βάθος της κατάδυσης (βαθύμετρο) την πίεση της φιάλης και συνεπώς τα αποθέματα αέρα (μανόμετρο) και την κατεύθυνσή του υποβρυχίως (πυξίδα). Είναι δυνατόν, επίσης, να περιέχουν ενσωματωμένο θερμόμετρο για την παρακολούθηση της θερμοκρασίας. Όλα τα παραπάνω όργανα που περιέχονται στις συνήθεις κονσόλες ελέγχου είναι αναλογικά, έχουν δηλαδή μηχανική λειτουργία και παρέχουν ένα ικανοποιητικό πλέγμα πληροφοριών, έτσι ώστε να παραμένει ο δύτης μέσα στα όρια σχεδιασμού της κατάδυσής του. Η τεχνολογική εξέλιξη, ωστόσο, έθεσε σε εφαρμογή τον ηλεκτρονικό υπολογισμό όλων των παραμέτρων μιας κατάδυσης μέσω των Dive-Computers ή υπολογιστών κατάδυσης. Αν και οι υπολογιστές κατάδυσης γίνονται όλο και περισσότερο αξιόπιστοι, εντούτοις, όπως και τα αναλογικά όργανα δεν υποκαθιστούν την πραγματική κατάσταση της φυσιολογίας ενός δύτη, για αυτό θα πρέπει να είναι κανείς πάντα προσεκτικός και να εκτιμά διαρκώς τα όρια των δυνατοτήτων του.

• Ρυθμιστής αναπνοής: Είναι ο μηχανισμός εκείνος ο οποίος μειώνει την απόλυτη πίεση της φιάλης σε τέτοια τιμή, ώστε να καθίσταται ο αέρας της φιάλης αναπνεύσιμος. Διακρίνεται στα στάδια, α' και β' και παρέχει τη δυνατότητα εξόδων χαμηλής και υψηλής πίεσης οι οποίες είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν για την πλήρωση του BCD, δεύτερο β' στάδιο (χταπόδι) και από τα όργανα ελέγχου. Οι ρυθμιστές διακρίνονται σε ισορροπημένους και μη ισορροπημένους. Οι πρώτοι έχουν τη δυνατότητα να παρέχουν με σταθερή πίεση όλο τον αέρα της φιάλης, ενώ οι δεύτεροι παρουσιάζουν μείωση της πίεσης και συνεπώς αυξημένη αντίσταση αναπνοής, όσο μειώνεται η πίεση της φιάλης.

• Ζώνη βαρών: Όπως και ο ρυθμιστής πλευστότητας, η ζώνη βαρών συνιστά μηχανισμό ελέγχου της πλευστότητας του αυτοδύτη. Σημαντικά στοιχεία για τη ζώνη είναι η παρουσία πόρπης ταχείας απελευθέρωσης, μηχανισμών συγκράτησης βαρών και η ορθή κατανομή των βαρών, ώστε να μην επιβαρύνεται η μέση (ιδιαίτερα για τις γυναίκες) και να αποφεύγεται η εμπλοκή με τη φιάλη ή το ρυθμιστή πλευστότητας.

• Καταδυτική στολή: Παρέχει θερμική προστασία στον αυτοδύτη, καθώς και προστασία από κτυπήματα ή κοψίματα που πιθανώς θα προκληθούν από την επαφή του με το βυθό. Οι στολές διακρίνονται σε υγρού και ξηρού τύπου. Ευρέως διαδεδομένες για τις καταδύσεις αναψυχής είναι οι υγρού τύπου. Οι ξηρού τύπου χρησιμοποιούνται περισσότερο για εξειδικευμένες καταδύσεις σε ακραίες θερμοκρασιακές συνθήκες και με απαιτήσεις υψηλής ασφαλείας. Όσον αφορά στις στολές υγρού τύπου, κυκλοφορούν σε διαφορετικούς σχεδιασμούς προκειμένου να εκπληρώνουν διαφορετικές ανάγκες του αυτοδύτη. (Μονοσόρτ, ολόσωμη, με ενσωματωμένη ή μη κουκούλα, παντελόνια λονγκ τζον, μποτάκια, κάλτσες, γάντια κ.λπ.).

• Καταδυτικό μαχαίρι: Από τα σημαντικότερα στοιχεία ασφάλειας του αυτοδύτη. Εν προκειμένω, το μαχαίρι δε θεωρείται όπλο, αλλά ένα πολύ σημαντικό εργαλείο στο βυθό, με το οποίο ο αυτοδύτης μπορεί, προκειμένου να αποφύγει την εμπλοκή του, να κόψει κάποιο σκοινί ή δίκτυα, ακόμη και να μετρήσει μικρά αντικείμενα στο βυθό. Επίσης, με την κρούση του στη φιάλη του, είναι δυνατόν να τραβήξει ηχητικά την προσοχή του/ων συντρόφου.ων του.

• Ρυθμιστής πλευστότητας (BCD): Σημαντικότατο στοιχείο εξοπλισμού που επιτρέπει στον αυτοδύτη να ρυθμίσει την πλευστότητά του κατά βούληση, αυξομειώνοντας τον όγκο του. Ο ρυθμιστής πλευστότητας είναι δυνατόν να πληρωθεί με μηχανικό τρόπο, από παροχή χαμηλής πίεσης του ρυθμιστή ή με το στόμα. Για το άδειασμά του είναι εφοδιασμένος με βαλβίδες ταχείας και βραδείας ανακούφισης. Στην αγορά παρουσιάζεται σε τύπο κολάρου, πλάτης και τζάκετ. Τα τελευταία προσφέρουν την καλύτερη δυνατή ασφάλεια και ισορροπία του αυτοδύτη κατά την πλεύση του προς την επιφάνεια, χωρίς να δυσχεραίνουν την κίνηση και κυριαρχούν στην προτίμηση των αυτοδυτών κατά τα τελευταία χρόνια.

Ιστορία• Η υποβρύχια κατάδυση ασκούνταν από

αρχαίους πολιτισμούς για την ανάκτηση βυθισμένων πολύτιμων υλικών και σε πολεμικές εκστρατείες. Στους αρχαίους χρόνους η ελεύθερη κατάδυση ήταν η μοναδική επιλογή με εξαίρεση την περιστασιακή χρήση καλαμιών, δερμάτινων ασκών και ξύλινων καταδυτικών κωδώνων. Οι αρχαίοι δύτες αντιμετώπιζαν τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι δύτες, όπως είναι η νόσος των δυτών και η λιποθυμία κατά τη διάρκεια παρατεταμένης παραμονής στο βυθό με κράτημα αναπνοής.

• Η υποβρύχια κατάδυση εμπορική μάλλον στη φύση της, παρά για σκοπούς αναψυχής, είναι πιθανό πως ξεκίνησε από την αρχαία Ελλάδα, καθώς τόσο ο Πλάτων όσο και ο Όμηρος αναφέρουν τη χρήση του σπόγγου. Το νησί Κάλυμνος ήταν κύριο κέντρο σπογγαλιείας. Με τη χρήση λίθινων βαρών (σκανδαλόπετρα) καταδύονταν σε βάθη μέχρι 30 μέτρα για να συλλέξουν σπόγγους.

• Η Μεσόγειος θάλασσα υπήρξε σημαντικό πεδίο διακίνησης εμπορικών αγαθών. Τούτο είχε ως αποτέλεσμα την ύπαρξη πολλών ναυαγίων με αποτέλεσμα να μισθώνονται δύτες για την ανάκτηση όσων εμπορευμάτων μπορούσαν να διασωθούν από τον βυθό. Οι δύτες καταδύονταν έως το ναυάγιο και επέλεγαν προς διάσωση τα πολυτιμότερα των εμπορευμάτων. Η επικινδυνότητα του επαγγέλματος ανάγκασε τον αρχαίο νομοθέτη να εισάγει νόμους όπως ο LexRhodia, σύμφωνα με τον οποίο ένα μεγάλο ποσοστό της τιμής του εμπορεύματος αποδίδετο στον δύτη. Σε ναυάγια με βάθος μεγαλύτερο των 15 μέτρων, οι δύτες ελάμβαναν το εν τρίτον της τιμής των διασωθέντων εμπορεύμάτων και σε ναυάγια βαθύτερα των 27 μέτρων ελάμβαναν το ήμισυ της αξίας τους.

• Δύτες χρησιμοποιούνταν επίσης σε πολεμικές επιχειρήσεις για το χτίσιμο υποβρύχιων αμυντικών έργων που στόχευαν στη βύθιση εχθρικών πλοίων. Καθώς τα φράγματα ήταν αόρατα οι δύτες χρησιμοποιούνταν επίσης ως ανιχνευτές κατά τη διαδικασία προσέγγισης εχθρικού λιμένα. Αν ανακαλύπτονταν φράγματα, χρησιμοποιούνταν και πάλι δύτες για να τα αποσυναρμολογήσουν, αν κάτι τέτοιο ήταν δυνατό. Κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου, οι δύτες χρησιμοποιούνταν για τη διάσπαση αποκλεισμών, τη μεταφορά μηνυμάτων και εφοδίων σε αποκομμένα στρατεύματα ή συμμάχους

Καταδυτικός κώδωνας• Οι καταδυτικοί κώδωνες αναπτύχθηκαν τον 16ο και 17ο

αιώνα ως σημαντικά μηχανικά βοηθήματα στην υποβρύχια κατάδυση. Ήταν άκαμπτοι θάλαμοι ερματισμένοι κατάλληλα για να παραμένουν όρθιοι και να διατηρούν αρνητική πλευστότητα και να βυθίζονται διατηρώντας τον παγιδευμένο αέρα.

• Ο πρώτος λειτουργικός καταδυτικός κώδωνας κατασκευάστηκε πιθανώς το 1535, από τον Γκουλιέλμοντε Λορένα. Το 1616 ο Φραντς Κέσλερ κατασκεύασε βελτιωμενο καταδυτικό κώδωνα

• Οι κώδωνες χρησιμοποιούνταν συχνά για ναυαγοσωστικό έργο. Το 1658, ο Άλμπερτ φον Τραϊλέμπεν (Albrecht vonTreileben) προσλήφθηκε με συμβόλαιο από τον βασιλέα Γουσταύο Αδόλφο της Σουηδίας για τη ναυαγιαίρεση του πολεμικού πλοίου Vasa, το οποίο βυθίστηκε στο λιμάνι της Στοκχόλμης κατά το παρθενικό του ταξίδι το 1628. Μεταξύ του 1663 και του 1665 οι δύτες του φον Τραϊλέμπεν έφεραν στην επιφάνεια το μεγαλύτερο τμήμα των κανονιών του πλοίου, εργαζόμενοι με καταδυτικό κώδωνα. Το 1687 ο Γουίλιαμ Φιπς χρησιμοποίησε ανεστραμμένο κλωβό για την ανάκτηση θησαυρού αξίας £200.000 από ισπανικό βυθισμένο πλοίο στην ακτή του Σαν Ντομίνγκο

• Το 1691, ο Δρ Έντμοντ Χάλεϊ ολοκλήρωσε τον σχεδιασμό ενός βελτιωμένου καταδυτικού κώδωνα, ικανού να συντηρήσει ζωή υποβρυχίως για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στον κώδωνα προσάρμοσε παράθυρο με στόχο την υποβρύχια εξερεύνηση. Η ανανέωση της ατμόσφαιρας γινόταν με βυθισμένα βαρέλια γεμάτα αέρα που στέλνονταν από την επιφάνεια. Σε μία επίδειξη που έγινε στον ποταμό Τάμεσι ο Χάλεϊ και πέντε σύντροφοί του παρέμειναν σε βάθος 18 μέτρων για μιάμιση ώρα. Βελτιώσεις στον κώδωνα επέτρεψαν, την αύξηση του ορίου παραμονής στις τέσσερεις ώρες

• Το 1775 ο Τσαρλς Σπάλντινγκ, ένας ζαχαροπλάστης από το Έντινμπρα, βελτίωσε το σχέδιο του Δρ Χάλεϊ, προσθέτοντας σύστημα βαρών για τη διευκόλυνση της ανάδυσης και της κατάδυσης του κώδωνα και χρησιμοποιώντας για σήματα προς το πλήρωμα επιφανείας μια σειρά σχοινιών

• Το 1689 o Ντενί Παπέν υπέθεσε ότι η ότι θα μπορούσε να διατηρηθεί ο αέρας καθαρός στον κώδωνα με την αποστολή αέρα μέσω αντλίας. Η ιδέα του εφαρμόστηκε ακριβώς 100 χρόνια αργότερα από τον μηχανικό Τζον Σμίτον που κατασκεύασε την πρώτη λειτουργική καταδυτική αντλία αέρα το 1789

Καταδυτική στολή• Η επόμενη πρόοδος στην καταδυτική τεχνολογία ήταν η πρώτη

καταδυτική στολή στις αρχές του 18ου αιώνα. Δύο Άγγλοι εφευρέτες ανέπτυξαν την πρώτη καταδυτική στολή το 1710. Ο Τζον Λέθμπριτζ έφτιαξε μια εντελώς στεγανή στολή, με στόχο το ναυαγοσωστικό έργο. Η συσκευή του ήταν ένα στεγανό δρύινο βαρέλι που επέτρεπε στον δύτη να μένει υποβρυχίως αρκετά. Στο βαρέλι ήταν προσαρμοσμένα στεγανά γάντια, έτσι ώστε να επιτρέπεται η κίνηση των χεριών και διάφοροι χειρισμοί.

• Την ίδια εποχή, ο Άντριου Μπέκερ κατασκεύασε καταδυτική στολή σκεπασμένη με δέρμα και κράνος με παράθυρο όρασης. Η στολή χρησιμοποιούσε σύστημα σωλήνων για εισπνοή και εκπνοή και ο Μπέκερ έκανε την δημόσια επίδειξη της στον Τάμεση στο Λονδίνο, παραμένοντας στο βυθό για μία ώρα. Αυτού του είδους οι στολές ήταν περιορισμένης χρήσης γιατί δεν διέθεταν πρακτικό σύστημα ανανέωσης του αέρα από την επιφάνεια κατά τη διάρκεια της κατάδυσης.

Kαταδυτική στολή με παροχή επιφανείας

• Τα πρώτα επιτυχημένα καταδυτικά κράνη κατασκευάστηκαν από τους αδελφούς Τσαρλς και Τζον Ντιν στη δεκαετία 1820.

• Εμπνευσμένοι από ατύχημα πυρκαγιάς σε ένα στάβλο στην Αγγλία σχεδίασαν και πατεντάρισαν ένα "Κράνος Καπνού" για να χρησιμοποιείται από πυροσβέστες σε περιοχή γεμάτη καπνούς το 1823. Η συσκευή αποτελείτο από το κράνος με εύκαμπτο κολάρο και το ένδυμα. Ένας μακρύς δερμάτινος σωλήνας στο πίσω μέρος του κράνους χρησιμοποιείτο για την παροχή αέρα με διπλή αντλία. Ένας μικρότερος σωλήνας προοριζόταν ως έξοδος του εκπνεόμενου αέρα. Το ένδυμα ήταν κατασκευασμένο από δέρμα ή αεροστεγές ένδυμα ασφαλισμένο με αορτήρες.

• Τα αδέλφια, λόγω έλλειψης επαρκών πόρων, πούλησαν την πατέντα στον εργοδότη τους Έντουαρντ Μπάρναρντ και το 1827 κατασκευάστηκαν τα πρώτα κράνη καπνού από τον Πρώσο μηχανικό Αουγκούστους Ζίμπε.

• Το 1828 οι αδελφοί Ντιν αποφάσισαν να βρουν άλλη εφαρμογή για τη συσκευή τους και τη μετέτρεψαν σε καταδυτικό κράνος.

• Προσάρμοσαν χαλαρά το κράνος σε "καταδυτική στολή", έτσι ώστε να μπορεί μεν ο δύτης να εκτελέσει ναυαγοσωστικό έργο αλλά μόνο σε κάθετη στάση, διαφορετικά το νερό πλημμύριζε το κράνος.

• Στη δεκαετία 1830, επίσης, οι αδελφοί Ντιν ζήτησαν από τον Ζίμπε να βελτιώσει τον σχεδιασμό του υποβρύχιου κράνους. Επεκτείνοντας τις βελτιώσεις ενός άλλου μηχανικού, του Τζορτζ Έντουαρντς, ο Ζίμπε επανασχεδίασε το κράνος, προσαρμόζονται το σε ολόσωμη στεγανή στολή. Η πραγματική βελτίωση ήταν μία βαλβίδα εισροής στο κράνος.

• Ο Ζίμπε εισήγαγε και άλλες τροποποιήσεις στην καταδυτική στολή του σύμφωνα με αιτήματα της ναυαγοσωστικής ομάδας που εργάστηκε στο ναυάγιο του HMS Royal George. Σημαντική ανάμεσα σε αυτές τις τροποιήσεις ήταν η αποκόλληση του κράνους με στεγανοποιητικό μηχανισμό στο ύψος του στήθους. Το βελτιωμένο σχέδιό του ήταν το θεμέλιο για την κατασκευή της πρότυπης καταδυτικής στολής, πραγματικής επανάστασης στον τομέα της κατάδυσης και των πολλών επαγγελματικών μορφών της.

Ονόματα ομάδας:Λουίς Αγκάι

Έλενα Ανυφαντή Νικόλαος-Κυριάκος

ΘερμόςΑναστασία ΚαββαδάΝικόλαος Καββαδάς

Αθλήματα στο Νερό O αθλητισμός και τα σπορ είναι τρόποι να γίνεις πιο δυνατός, να αποκτήσεις μεγαλύτερη αντοχή (για να μη λαχανιάζεις εύκολα!) και να αναπτύξεις νέες σωματικές ικανότητες. Και όχι μόνο! Ο αθλητισμός είναι μια καλή αφορμή να κάνεις νέους φίλους, να μάθεις να είσαι μέλος μιας ομάδας και να διασκεδάζεις. Μην ξεχνάς! Οι συνήθειες που αποκτάμε με την απασχόλησή μας με ένα άθλημα ή ένα σπορ, μάς συνοδεύουν σε όλη μας τη ζωή. Τα αθλήματα που γίνονται στο νερό έχουν σημαντικά οφέλη για την υγεία και, συγχρόνως, προσφέρουν μεγάλη ευχαρίστηση. Βοηθούν στην καλή κυκλοφορία του αίματος και στην ομαλή λειτουργία της καρδιάς. Μερικά από αυτά, μάλιστα, όπως η κολύμβηση, προτείνονται ως θεραπευτικό μέσο, γιατί στο νερό δεν υπάρχει η αίσθηση βάρους. Υπάρχουν και ατομικά, αλλά και ομαδικά αθλήματα που γίνονται στο νερό και δίνουν τη δυνατότητα να χορέψουμε, να αγωνιστούμε, να εξερευνήσουμε, να κάνουμε βουτιές, να συνεργαστούμε και να απολαύσουμε το νερό.Δεν πρέπει να ξεχνάμε ακόμη ότι, αν και ζούμε σε μια χώρα με τις ομορφότερες θάλασσες, πολλοί είναι εκείνοι που δεν γνωρίζουν να κολυμπάνε σωστά και να μην κινδυνεύουν μέσα στο νερό.

ΡάφτινγκΠρόκειται για την κατάβαση ποταμού με φουσκωτή βάρκα που κινείται μεκουπιά. Το ρεύμα του ποταμού είναι αυτό που καθορίζει την πορεία, ενώ τα κουπιά χρησιμοποιούνται για την αποφυγή των εμποδίων ή σε άλλη περίπτωση ανάγκης. Ο αριθμός των επιβατών καθορίζεται από το μέγεθος της βάρκας.

Πόλο (υδατοσφαίριση) Το πόλο είναι ομαδικό άθλημα και παίζεται σε πισίνες από δύο ομάδες κολυμβητών. Κάθε ομάδα έχει 13 παίκτες, από τους οποίους συμμετέχουν οι 7 και σκοπός της είναι να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα της αντίπαλης ομάδας. Οι παίκτες, εκτός του τερματοφύλακα, επιτρέπεται να χρησιμοποιούν μόνο το ένα χέρι στην προώθηση ή τη μεταβίβαση της μπάλας.

ΚαταδύσειςΟι καταδύσεις απαιτούν σωματικές και τεχνικές ικανότητες. Οι αθλητές πηδούν από μία πλατφόρμα και εκτελούν μία φιγούρα όσο τελειότερα μπορούν πριν φτάσουν στην επιφάνεια του νερού. Οι κριτές βαθμολογούν την τελειότητα και την ευκολία με την οποία εκτελείται η φιγούρα. Οι καταδύτες πρέπει να εισέλθουν στην πισίνα με όσο το δυνατόν μικρότερο πέταγμα νερού.

Συγχρονισμένη κολύμβηση Η συγχρονισμένη κολύμβηση είναι αποκλειστικά για γυναίκες και έχει τρία αγωνίσματα: το ατομικό, τα ζευγάρια ή το ντουέτο και το ομαδικό. Αποτελεί ένα είδος επίδειξης μέσα στο νερό, στο οποίο οι αθλήτριες βαθμολογούνται για την εκτέλεση μιας σειράς από φιγούρες και για ένα πρόγραμμα που γίνεται με μουσική

Κολύμβηση Η κολύμβηση είναι ένα άθλημα κίνησης μέσα στο νερό, είτε βρίσκεστε σε θάλασσα είτε σε πισίνα. Και στην κολύμβηση ισχύουν, όπως για όλα τα αθλήματα, διατάξεις και κανόνες. Τα στυλ κολύμβησης είναι τέσσερα (ελεύθερο, πεταλούδα, πρόσθιο, ύπτιο) με το καθένα να έχει το δικό του βαθμό δυσκολίας.

ΙστιοπλοΐαΗ ιστιοπλοΐα είναι η τέχνη του αρμενίσματος στο νερό (σε θάλασσα ή σε λίμνη) χρησιμοποιώντας ως αποκλειστική ή κύρια πηγή ενέργειας τον άνεμο. Το όνομά της είναι σύνθετο από το ιστίο + πλους, δηλαδή πλεύση με το πανί που τα παλιά χρόνια χρησιμοποιούσαν τα σκάφη για να ταξιδεύουν. Τα πανιά δένονταν στα κατάρτια (ιστούς), και με τη βοήθεια του αέρα τα σκάφη που ονομάζονταν ιστιοφόρα αρμένιζαν στις θάλασσες όλου του κόσμου. Και σήμερα ακόμη υπάρχουν πολλά τέτοια σκάφη, που όμως διατηρούν τις μηχανές ως βοηθητικές, σε περίπτωση που επικρατεί άπνοια, δηλαδή δεν φυσάει αέρας.

ΣέρφινγκΤο σέρφινγκ ή κυματοδρομία (surfing ή σερφάρισμα) είναι θαλάσσιο άθλημα στο οποίο ο αθλητής (σέρφερ) καβαλάει ένα κινούμενο κύμα. Συνήθως τα κύματα αυτά βρίσκονται στον ωκεανό, αλλά μπορεί να βρίσκονται επίσης σε λίμνες ή ποτάμια, με τη μορφή στατικών ή παλιρροιακών κυμάτων, ή να είναι τεχνητά, όπως αυτά που δημιουργούνται από πλοία ή σε ειδικές πισίνες. Το σέρφινγκ μπορεί να γίνει με σανίδα, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητο. Στο σύγχρονο σέρφινγκσυνήθως όμως αφορά το σέρφερ όρθιο πάνω σε ειδική σανίδα του σερφ. Παρόλα αυτά υπάρχουν πολλές παραλλαγές, όπως με τον σέρφερ να είναι ξαπλωμένος πάνω στη σανίδα ή στα γόνατα, ή ακόμη και χωρίς τη χρήση σανίδας, χρησιμοποιώντας μόνο το σώμα του.

Θαλάσσιο σκι - Water SkiΤο θαλάσσιο σκι «γεννήθηκε» γύρω στο 1900, από μια παρέα νεαρών που διασκέδαζε στα νερά μιας λίμνης των Η.Π.Α. Το σκι είναι ένα από τα πιο δημοφιλή θαλάσσια αθλήματα, συνδυάζοντας το υδάτινο στοιχείο με την ταχύτητα.

Κανό ΚαγιακΤο κανό είναι στενόμακρο πλοιάριο από κορμό δέντρου, με την πλώρη και την πρύμνη του ίδιου σχήματος. Κινείται με ένα κουπί ή και με πανιά. Από τα πιο παλαιά πλοία, χρησιμοποιείται και σημερα από τους ιθαγενείς της Αμερικής, της Αφρικής και της Ωκεανίας. Κανό λέγονται και τα πλοιάρια με πανιά με σκεπασμένη την πλώρη και την πρύμνη, που χρησιμοποιούνται για αναψυχή. Η ονομασία έχει δοθεί και σε θαλάσσια σπορ με μικρά κωπήλατα πλοιάρια, σε ήρεμα νερά. Τα κουπιά τους δεν είναι στερεωμένα σε σκαρμούς.